Everand Logo

Welcome to Everand!

  • Discover millions of ebooks, audiobooks, and so much more with a free trial

    Only $11.99/month after trial. Cancel anytime.

    Unavailable
    Quiet Chaos: A Novel
    Unavailable
    Quiet Chaos: A Novel
    Unavailable
    Quiet Chaos: A Novel
    Ebook495 pages8 hours

    Quiet Chaos: A Novel

    By Sandro Veronesi

    3.5/5

    ()

    Currently unavailable

    Currently unavailable

    About this ebook

    On the shores of the Mediterranean, exhausted from an afternoon of surfing, Pietro Paladini is shaken out of his stupor by a distant noise. “Over there!”he cries to his brother, Carlo, sunning beside him. “Over there!”

    So begins the adventure that will tear a hole in Pietro’s life. For while he and his brother struggle to save two drowning swimmers, a tragedy is unfolding down the road at his summer cottage. Instead of coming home to a hero’s welcome, Pietro is greeted by the flashing lights of an ambulance, the wide-eyed stare of his young daughter, Claudia, and the terrible news that his fiancée, Lara, is dead.

    Life must go on. Or does it? Pietro, a true iconoclast, has to find his own way. When he drops Claudia off for the first day of school, he decides to wait outside for her all day, and then every day. To protect her. To protect himself. To wait for the heavy fist of grief to strike. But as the days and weeks go by, the small parking lot in front of the school becomes his refuge from the world as well as the place where family and colleagues come to relieve their own suffering—among them, the woman he rescued from the waves. And Pietro plunges deeper into the depths of his life before seeing the simple truth before his eyes.

    Sandro Veronesi makes art of every detail, creating a mosaic of humor, hope, profound insight, and emotional resonance. Quiet Chaos is an unprecedented portrayal of a life set adrift by death.

    LanguageEnglish
    PublisherHarperCollins
    Release dateApr 12, 2011
    ISBN9780062079091
    Unavailable
    Quiet Chaos: A Novel
    Author

    Sandro Veronesi

    Sandro Veronesi is one of Italy’s most acclaimed writers of literary fiction, as well as a poet, essayist, journalist, and playwright. He is the author of nine novels, including Quiet Chaos, which was translated into twenty languages and won the Premio Strega, the Prix Fémina, and the Prix Méditerranée. Veronesi is only the second author in the Premio Strega's history to win the prize twice.

    Read more from Sandro Veronesi

    Related to Quiet Chaos

    Related ebooks

    Contemporary Fiction For You

    View More
    View More

    Related podcast episodes

    Related articles

    • Article

      Not Another scary Sea Story

      Jun 20, 2019

      Not Another scary Sea Story
      9 min read

    • Article

      Angel Of Death

      Mar 27, 2018

      I could see the wave coming long before it arrived. It looked like a length of rope uncoiling as the swell hit the edge of the reef and spun towards me, a beady eye staring me down in slow motion as it got closer. It was my first time surfing Speedie

      2 min read

    • Article

      The Wild Cape

      Jul 12, 2022

      The Wild Cape
      9 min read

    • Article

      Hanging On

      Sep 9, 2021

      John Passmore is a man unafraid to move with the times. A professional journalist with a distinguished newspaper career, he now hosts a powerful online presence in the guise of his channel oldmansailing.com. The quote at the beginning of his recent b

      8 min read

    • Article

      She Scribes

      Oct 4, 2020

      She Scribes
      14 min read

    • Article

      Eyes To The Skies

      Sep 22, 2022

      Eyes To The Skies
      2 min read

    • Article

      IN THE WILDS OF Alaska

      Jun 26, 2018

      IN THE WILDS OF Alaska
      3 min read

    • Article

      A Speck In the Sea

      Jun 13, 2017

      A Speck In the Sea
      15 min read

    • Article

      Better A Duffer Than Drowned

      Jan 22, 2020

      ON New Year’s Day, our friend Roger led a posse to the beach to expunge the last traces of hedonism and 2019-ishness. He likes to greet the New Year with an icy plunge, which brings him down from London and allows us to see him every year. Dr Bowdler

      2 min read

    • Article

      The Sound Of Bongo

      Oct 2, 2019

      The Sound Of Bongo
      4 min read

    • Article

      In The Wilds Of Alaska

      Jul 26, 2023

      In The Wilds Of Alaska
      3 min read

    • Article

      In The Belly Of Hell

      Mar 13, 2018

      In The Belly Of Hell
      4 min read

    • Article

      Rip Tide

      Dec 1, 2023

      Rip Tide
      8 min read

    • Article

      The Time Machine

      Aug 4, 2021

      There’s a pattern built into this story – can you work it out from the numbers in bold at the start of each section? I’m sitting on the beach by Rhodes port, watching sailors load our luggage onto a ship bound for Rome. I don’t want to go, but my f

      7 min read

    • Article

      Swimming Between Continents

      Jun 4, 2021

      Today is the day that I swim between two continents. I’m ridiculously excited. A feeling that is mixed with nerves of anticipation and worry. Nothing new there then. The continents are actually only two kilometres apart but with the currents and the

      8 min read

    • Article

      Turbulent Waters

      Mar 1, 2024

      Turbulent Waters
      4 min read

    • Article

      SHORT STORY by MARGARET ATWOOD

      Mar 22, 2023

      SHORT STORY by MARGARET ATWOOD
      7 min read

    • Article

      Song Of The Woods

      May 23, 2022

      Song Of The Woods
      7 min read

    • Article

      Returned With Love

      Jul 1, 2021

      Returned With Love
      4 min read

    • Article

      A Bird In Hand

      Apr 13, 2023

      Say what you will, but the French have got style. We Anglo-Saxons may fancy ourselves as adventurers, but then along comes an unsponsored lad from North Brittany in a 30ft steel boat and trumps us all. Not only is his voyage more than notable in its

      8 min read

    • Article

      Same River Twice

      Feb 3, 2022

      Same River Twice
      8 min read

    • Article

      Wild Ride

      Sep 10, 2019

      Wild Ride
      6 min read

    • Article

      SHORT STORY by MARGARET ATWOOD

      Mar 22, 2023

      SHORT STORY by MARGARET ATWOOD
      7 min read

    • Article

      Dark Tales

      Dec 2, 2021

      Dark Tales
      6 min read

    • Article

      Into The Wild

      Jul 22, 2019

      Into The Wild
      4 min read

    Reviews for Quiet Chaos

    3.5/5

    257 ratings8 reviews

    What did you think?

    Tap to rate

    Review must be at least 10 words

    • 3/5
      Dit boek loste heel veel van de hoge verwachtingen die ik had in, maar het stelde me ook enigszins teleur. Veronesi is een vernuftig schrijver die zowel actiescenes (de sterke openingsscene bijvoorbeeld) als meerlagige introspectieve scenes tot een goed eind kan brengen; een knap verteller dus die meer brengt dan een leuk verhaal. Het interessante aan dit boek is dat het een raamvertelling is: verschillende mensen komen aan hoofdpersonage Pietro Paladini hun lijden en twijfels vertellen, omdat ze menen dat hij, nadat zijn vrouw onverwacht is overleden en hij lijkt te worstelen met deze schok, bij uitstek begrip zal hebben voor hun onzekerheid en verwond zijn. Veronesi is daarbij een knap verteller van het ?het kleine leven?, het morsige, jawel chaotische leven, met mensen die op hetzelfde moment in staat zijn tot grootse, verheven daden, en tegelijk ook kleinzielige, achterbakse gedachten koesteren; we zien in dit boek hoe Pietro zelf geleidelijk achter die waarheid komt en ermee omgaat.Leuk is ook dat Veronesi via het verhaal-element van de fusie van twee telecombedrijven, en via zijn broer Carlo die een jetset-modetycoon is (maar daar eigenlijk afstand van neemt) ook de zogenaamde ?hogere? wereld in zijn verhaal meeneemt, en het holle van die blitse wereld op ongelofelijk ironische wijze in de verf zet. Keerzijde is dan weer dat het op de duur wel wat begint te vervelen: al die mensen die passeren en hun verhaal doen, en de lijdzame introspectie van Pietro daarop. Er zit ook nauwelijks evolutie in zijn karakter, met uitzondering dan van het slot, maar ook het formidabele inzicht dat hij daar zogezegd opdoet, is niet echt spectaculair. Er moet me in verband met deze roman ook een meer persoonlijke ontboezeming van het hart. Dit boek maakte me ook nog eens duidelijk welke ambigue gevoelens ik blijkbaar nog altijd koester ten aanzien van de Italianen en hun leefwereld. Er was een tijd dat ik helemaal opging in de Italiaanse cultuur en alles volgde en verslond wat er uit Itali? kwam, want het scheen een heel rijke, aantrekkelijke en levendige cultuur. Ruim 15 jaar geleden keerde dat plots: het was alsof ik doorzag hoe hol die wereld was, een fa?ade-wereld waar de esthetiek gecultiveerd wordt om de esthetiek, een wereld die vol steekt met precieuze gebaren en rituelen, die vooral bedoeld zijn om opzichtig en luidruchtig de leegte te maskeren. Met mijn excuses voor de veralgemening waar ik de Italianen nu aan onderwerp (want ik weet ook wel dat gelijksoortige karakteristieken in veel andere leefwerelden te vinden zijn), maar het contrast tussen schijn en werkelijkheid lijkt me in hun wereld wel erg ten top te zijn gedreven. Veronesi roept in dit boek deze wereld zeker mooi op en via Pietro doorprikt hij ten dele dat contrast, maar tegelijk bevestigt hij het ook, een ambigu?teit die ik in heel veel Italiaanse boeken en films aantref. Ik vermoed dat dit ??n van de elementen is waarom ik dit boek uiteindelijk toch geen topwerk vind.
    • 3/5
      Dit boek loste heel veel van de hoge verwachtingen die ik had in, maar het stelde me ook enigszins teleur. Veronesi is een vernuftig schrijver die zowel actiescenes (de sterke openingsscene bijvoorbeeld) als meerlagige introspectieve scenes tot een goed eind kan brengen; een knap verteller dus die meer brengt dan een leuk verhaal. Het interessante aan dit boek is dat het een raamvertelling is: verschillende mensen komen aan hoofdpersonage Pietro Paladini hun lijden en twijfels vertellen, omdat ze menen dat hij, nadat zijn vrouw onverwacht is overleden en hij lijkt te worstelen met deze schok, bij uitstek begrip zal hebben voor hun onzekerheid en verwond zijn. Veronesi is daarbij een knap verteller van het ‘het kleine leven’, het morsige, jawel chaotische leven, met mensen die op hetzelfde moment in staat zijn tot grootse, verheven daden, en tegelijk ook kleinzielige, achterbakse gedachten koesteren; we zien in dit boek hoe Pietro zelf geleidelijk achter die waarheid komt en ermee omgaat.Leuk is ook dat Veronesi via het verhaal-element van de fusie van twee telecombedrijven, en via zijn broer Carlo die een jetset-modetycoon is (maar daar eigenlijk afstand van neemt) ook de zogenaamde “hogere” wereld in zijn verhaal meeneemt, en het holle van die blitse wereld op ongelofelijk ironische wijze in de verf zet. Keerzijde is dan weer dat het op de duur wel wat begint te vervelen: al die mensen die passeren en hun verhaal doen, en de lijdzame introspectie van Pietro daarop. Er zit ook nauwelijks evolutie in zijn karakter, met uitzondering dan van het slot, maar ook het formidabele inzicht dat hij daar zogezegd opdoet, is niet echt spectaculair. Er moet me in verband met deze roman ook een meer persoonlijke ontboezeming van het hart. Dit boek maakte me ook nog eens duidelijk welke ambigue gevoelens ik blijkbaar nog altijd koester ten aanzien van de Italianen en hun leefwereld. Er was een tijd dat ik helemaal opging in de Italiaanse cultuur en alles volgde en verslond wat er uit Italië kwam, want het scheen een heel rijke, aantrekkelijke en levendige cultuur. Ruim 15 jaar geleden keerde dat plots: het was alsof ik doorzag hoe hol die wereld was, een façade-wereld waar de esthetiek gecultiveerd wordt om de esthetiek, een wereld die vol steekt met precieuze gebaren en rituelen, die vooral bedoeld zijn om opzichtig en luidruchtig de leegte te maskeren. Met mijn excuses voor de veralgemening waar ik de Italianen nu aan onderwerp (want ik weet ook wel dat gelijksoortige karakteristieken in veel andere leefwerelden te vinden zijn), maar het contrast tussen schijn en werkelijkheid lijkt me in hun wereld wel erg ten top te zijn gedreven. Veronesi roept in dit boek deze wereld zeker mooi op en via Pietro doorprikt hij ten dele dat contrast, maar tegelijk bevestigt hij het ook, een ambiguïteit die ik in heel veel Italiaanse boeken en films aantref. Ik vermoed dat dit één van de elementen is waarom ik dit boek uiteindelijk toch geen topwerk vind.
    • 4/5
      almost a soliloquy. It has great depth and understanding of the human condition. Much material to ponder.
    • 5/5
      Not yet ready the book, just the intro. But still rating it as 5. What u call, an instant classic!
    • 2/5
      I abandoned this one after about 100 pages. That's pretty unusual; normally if I get past page 30 or so, I like something about the work enough to read the entire thing. But here, the narrative was too annoying. The author was replicating the chaos and emotional turmoil through the craft on the page. After a time, it was simply wearing. It kept me too distanced from the characters, oddly enough, because it was meant to take me deeper into that world.
    • 4/5
      This was a good read. Well written, and as far as I can tell, well translated. I don't know, I don't know Italian. I do know I loved it though, and want others to read it. It is a good look into the psyche of a man who lost his wife, and what he feels as he is struggling with everyone else telling him how to feel.

      1 person found this helpful

    • 4/5
      Quiet Chaos is a deeply structured though linear novel. A McEwanesque opening drama involving the simultaneous dramatic rescue of two drowning women even as, unbeknownst to one of the rescuers, Pietro, his own wife is dying of an aneurysm back at their cottage, gives way to the now bereaved father deciding to forego his important job in a large corporation in order to wait patiently in a park immediately across from his 10 year old daughter’s school. He waits throughout the day and then repeats his action the following day and again and again. In the process he becomes a centre of calm in the chaotic swirl of life and business that might otherwise overwhelm him and young Claudia. At first it is just something personal, or perhaps directly solely at Claudia. But later it becomes a form of refuge. From his work, which is fracturing under the stress of a global merger. From his personal relations. From his own thoughts and feeling, perhaps.Pietro’s station in the park opposite the school, however, also becomes a stopping point for others, troubled or sorrowful. A succession of work colleagues, relations, even strangers, come to him to unburden themselves. He listens, mostly in silence, and for the most part does not judge. But like a saint of olden days his hermit-like existence is threatened by his increasing notoriety, both locally and within his company. Pietro does his best to discount the gossip and the speculation and concentrate instead on being there, literally being there, for his daughter. But eventually this daily cycle must reach an end. Whether that will happen before Pietro has completed his grieving process is part of the drama of the ending.The writing here is thoughtful, full of rumination and exculpation. The characters are sometimes caricatures, thin types exploited for specific effect. And although Pietro, for the most part, stays in one place, this has the picaresque feel of a road story. You will either find it deeply affecting or mawkish — there is a thin line between them. For me, it worked sufficiently well. Enough at least to recommend it.
    • 3/5
      'Quiet Chaos'. I really loved the premise of this book. After the death of his wife, Pietro Paladini decides to spend his days next to the school of his daughter Claudia. It starts out as a joke, but turns into a very serious desire to stay there. Subsequently, Pietro's family and colleagues start showing up, and they show themselves to be very open-hearted.

      A lot can be said about Pietro Paladini. Some readers can't stand his behaviour, apparently. This is where the book becomes a matter of opinion. Is Pietro really suffering, or is he just an inconsiderate Italian macho who just happens to find himself in a situation that requires some emotional capabilities? I would personally have preferred the latter, and I feel as if Veronesi did as well. You can say his decision to take a break from his own life and guard his daughter's school is a result of trauma, and I'm sure you'd find arguments to back that statement. (Freud, bla bla bla, detachment, the usual.) I don't want to believe it though! Not every protagonist has to be perfect.

      Whichever version you prefer, it doesn't really matter much when you read the final pages. The end shows Veronesi's true intentions, but whether that's a good or a bad thing, I'm not sure. I felt as if this book had some fantastic passages, but didn't really succeed to come across as a whole. Apart from these small inconsistencies; some great writing here, and definitely worth your time.