‫ﻳﺎ ﺣﻖ‬

‫.ﻓﺎﻃﯽ،ﻓﺎﻃﯽ.ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.وﻗﺖ زﻳﺎدی ﻧﺪارم.هﻴﭽﯽ ﻧﮕﻮ.ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﮐﻦ‬ ‫.ﺁﻩ،ﻓﺎﻃﯽ،اﻳﻨﺠﻮری ﻧﮕﺎهﻢ ﻧﮑﻦ.ﻣﯽ داﻧﻢ دارم ﭘﺮت و ﭘﻼ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻗﺎﻃﯽ ﮐﺮدﻩ ام‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ هﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﺑﮕﻮﻳﯽ اﻻن وﻗﺖ اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﺳﺖ؟وﻟﯽ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﮕﻮ.ﺗﻮ ﺑﺮای ﺣﺮف زدن وﻗﺖ‬ ‫.زﻳﺎدی داری وﻟﯽ ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻧﺪارم.ﺑﮕﺬار ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‬ ‫ُﻎ ﻧﮑﻦ ﻓﺎﻃﯽ.دﻳﮕﻪ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺪوﻧﻢ ﺗﻮ در ﻣﻮردم ﭼﻄﻮر ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻳﺎ ﭼﻄﻮری دوﺳﺘﻢ‬ ‫ﺑ‬ ‫.داری ﻳﺎ اﺻﻼ ﭼﻘﺪر دوﺳﺘﻢ داری.ﺑﺬار ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‬ ‫ﺁرﻩ!ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﻧﺴﻞ ﻣﺮدهﺎ ورداﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ.ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﺷﻠﻮار ﻟﯽ ﺁﺧﺮ ﻣﺮدی و ﻟﻮﻃﯽ‬ ‫ﮔﺮی هﺴﺘﻢ.ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ اﮔﺮ ﮔﺮﻩ ﺑﻪ اﺑﺮو ﻧﻤﯽ اﻧﺪازم و ﺑﺎدﺳﺘﻤﺎل ﻳﺰدی ﺑﺎزی ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ.ﺷﻌﺮهﺎی داش‬ ‫ﻣﺸﺘﯽ واﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻧﻢ.ﻧﻤﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻓﺎﻃﯽ ﺧﺎﻃﺮﺗﻮ ﺧﻴﻠﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام.از ﺻﺪﺗﺎ از اون ﺳﺒﻴﻞ ﮐﻠﻔﺘﻬﺎ‬ ‫.ﻣﺮدﺗﺮم‬ ‫.ﺁرﻩ، ﻣﻦ هﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ دﻳﺪی.ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺷﺖ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ‬ ‫ﻣﻦ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﮐﻨﺎرت ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ،دﺳﺘﻢ را ﻻی ﻣﻮهﺎﻳﺖ ﻣﯽ‬ ‫:ﮐﺮدم؛ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﺑﻪ ﺟﺎی ﻳﻪ ﺗﺮاﻧﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎزاری زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﻢ‬ ‫در ﺷﺒﺎن ﻏﻢ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ"‬ ‫.ﻋﺎﺑﺪ ﭼﺸﻢ ﺳﺨﻨﮕﻮی ﺗﻮام‬ ‫ﻣﻦ در اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫ﻣﻦ در اﻳﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺐ ﺟﺎﻧﻔﺮﺳﺎ‬ ‫)زاﺋﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﮔﻴﺴﻮی ﺗﻮام.")١‬ ‫ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻓﺎﻃﯽ؟ول ﮐﻦ ﺁﺳﺘﻴﻨﻢ را.ﮔﻠﯽ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ.ﭘﺎﮐﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﯽ؟‬ ‫.ﻧﮕﺎم ﮐﻦ.دوﺳﺖ دارم ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‬ ‫ِﻩ!ﻓﺎﻃﯽ،ﻳﺎدﺗﻪ اون ﺷﺐ ﮐﻪ ﺳﺮ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ.ﺷﺐ ﻗﺒﻠﻴﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﺮف ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد.ﺗﻮی‬ ‫ا‬ ‫ﻗﻔﺲ ﮐﻔﺘﺮهﺎی داداش ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮزت ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ.ﮔﻮﺷﻪء ﭼﺎدر ﻧﻤﺎزت ﮐﺜﻴﻒ ﺷﺪ.ﮔﻔﺘﻢ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ‬ ‫ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ، رﻓﺘﻢ ﺑﺮف ﺁوردم ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮف ﺗﻤﻴﺰش ﮐﻨﻢ ، ﺗﺎ اوﻣﺪم دﺳﺘﻬﺎم ﻳﺦ زدﻩ ﺑﻮد.ﺧﺐ دﻳﮕﻪ دﺳﺘﻬﺎی‬ ‫ﻳﮏ داﻧﺸﺠﻮی ادﺑﻴﺎت ﺷﺎﻋﺮ ﻇﺮﻳﻒ ﺗﺮ از اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺎب ﺳﺮﻣﺎ را ﺑﻴﺎورد.دﺳﺘﻬﺎم ﻣﯽ ﻟﺮزﻳﺪ.ﮔﻮﻟﻪ ﮔﻮﻟﻪ‬ ‫از ﺑﺮﻓﻬﺎ ور ﻣﯽ داﺷﺘﻢ و ﭼﺎدرت را ﺗﻤﻴﺰ ﻣﯽ ﮐﺮدم.ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺪﻩ ﻣﻦ دﺳﺘﻬﺎت ﻳﺦ ﮐﺮد.ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﭼﯽ‬ ‫.ﮔﻔﺘﻢ.ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻴﺰی ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎی ﺑﻴﺸﺘﺮاز اﻳﻨﺎش واﻳﺴﺎدم‬ ‫.دﻳﺪی دروغ ﻧﮕﻔﺘﻢ. ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺁﺧﺮش هﺴﺘﻢ. ﭘﺎی هﻤﻪ ﭼﻴﺰﺷﻢ واﻳﺴﺎدم‬ ‫.ﺁخ ﻓﺎﻃﯽ.ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﺎی ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﺎش واﻳﺴﺎدم‬

‫هﻤﻴﺸﻪ از اﻳﻨﮑﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺻﺪاﻳﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﺪت ﻣﯽ ﺁﻣﺪ.دوﺳﺖ داﺷﺘﯽ ﻓﺎﻃﯽ ﺻﺪاﻳﺖ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ‬ ‫ﺻﺪاﻳﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم.ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ.ﻓﺎﻃﯽ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺳﺒﮏ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ وﻟﯽ اﻣﺮوز ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﻓﺎﻃﯽ‬ ‫.ﺻﺪاﻳﺖ ﮐﻨﻢ. ﺁرﻩ ﻓﺎﻃﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺮد هﻢ ﻣﺮدهﺎی ﻗﺪﻳﻢ.ﻋﺎﺷﻖ ﻓﻴﻠﻢ ﻓﺎرﺳﯽ هﺎی ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺑﻮدی.ﻋﺎﺷﻖ دﺳﺘﻤﺎل ﻳﺰدی و ﺳﺒﻴﻞ‬ ‫ﮐﻠﻔﺖ.ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺳﻪ ﺗﻴﻐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم و ﺑﻪ ﺟﺎی دﺳﺘﻤﺎل ﻳﺰدی روزﻧﺎﻣﻪ "ﺣﻴﺎت ﻧﻮ" دﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬ ‫..ﭘﺲ ﭼﺮا از ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺖ اوﻣﺪ.ﺷﺎﻳﺪ هﻢ ﺧﻮﺷﺖ ﻧﻤﯽ ﺁﻳﺪ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻮ هﻴﭽﯽ ﻧﮕﻮ.دارم ﺣﺮف ﻣﻴﺰﻧﻢ.ﻓﺎﻃﯽ وﻗﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ.ﺗﻮ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰن.ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﻃﻠﻮع ﺁﻓﺘﺎب‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ.دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻠﻮع ﮐﻨﺪ.ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﻪ ﮐﻪ ارزش دارﻩ وﻟﯽ روﺷﻨﺎﻳﯽ و ﻧﻮر ﺑﺎ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ‬ ‫ﮐﺮدن واﻗﻌﻴﺖ اﻧﺴﺎن را از ﺣﻘﻴﻘﺖ دورﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ دهﻢ.ﻓﺎﻃﯽ‬ ‫.ﻣﻌﺼﻮم و ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ‬ ‫ﻓﺎﻃﯽ اوﻟﻴﻦ ﺑﺎری ﮐﻪ دﻳﺪﻣﺖ هﻴﭻ وﻗﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ.هﺮ وﻗﺖ ﻳﺎدم ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺧﻨﺪﻩ ام ﻣﯽ ﮔﻴﺮد.ﻳﮏ‬ ‫هﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻏﺬای ﺧﺎﻧﮕﯽ ﻧﺨﻮردﻩ ﺑﻮدم ﻳﻌﻨﯽ از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮاﻳﻨﮑﻪ در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻮل‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ.وﻗﺘﯽ ﮐﻪ زﻧﮓ در را زدی داﺷﺘﻢ ﻳﻪ ﺷﻌﺮ ﭘﺮ از ﻳﺄس و ﻧﻴﺎز ﻣﯽ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ.در را ﮐﻪ ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺑﻮی ﺁش ﺗﻮی ﺻﻮرﺗﻢ ﺧﻮرد.دﻟﻢ ﺿﻌﻒ رﻓﺖ.اﺻﻼ ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﻧﺒﻮد.داﺷﺘﯽ ﺁش را دﺳﺘﻢ ﻣﯽ دادی و ﺗﺎ ﺁﻣﺪی ﺑﮕﻮﻳﯽ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﭼﺎدر ﻧﻤﺎزت ﮐﻪ ﺑﻪ دو ﺗﺎ دﻧﺪان ﺑﻨﺪ ﺑﻮد‬ ‫از ﺑﻴﻦ ﻟﺒﻬﺎﻳﺖ ُﺮ ﺧﻮرد،روی ﻣﻮهﺎﻳﺖ ﻟﻐﺰﻳﺪ و اﻓﺘﺎد.ﺁش هﻨﻮز ﺗﻮی دﺳﺘﺖ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺟﻠﻮی اﻓﺘﺎدن ﭼﺎدرت را ﺑﮕﻴﺮی.ﺧﻮدت را ﺟﻤﻊ ﮐﺮدی ، اﻧﺪاﻣﺖ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ و ﮔﻔﺘﯽ ای واﻩ ﺧﺎک ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺮم.ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﭼﺎدرت را ﺑﺮداﺷﺘﯽ و ﺑﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﭘﻠﻪ هﺎ را ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺘﯽ .ﺁش ﺗﻮی دﺳﺘﻢ ﺑﻮد وﻟﯽ‬ ‫ﺑﻮﻳﺶ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم.ﮔﺸﻨﮕﯽ ﮐﻪ هﻴﭽﯽ ﺧﻮدم را هﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدم.ﻳﻪ دﻟﺸﻮرﻩ ﺷﻴﺮﻳﻦ،ﻳﻪ اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮏ ﺷﺪن،ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﯽ و ﻣﺎوراﻳﯽ.ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ . ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫هﻤﻮن ﭼﻴﺰی ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﺸﻖ.هﺮ ﭼﻴﺰی ﺑﻮد ﻳﻪ ﺗﺤﻮل ﻧﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺁن ﺑﮑﻨﻢ ﻳﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻮد.ﺣﺮﮐﺖ ﺁهﺴﺘﻪء ﺣﻮادﺛﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﻳﻦ‬ ‫اﻧﻘﻼب ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ در ﺣﺎل ﺗﮑﺮار ﺑﻮد.ﺁخ ﻓﺎﻃﯽ هﻤﻴﻦ اﻻن هﻢ ﮐﻪ دارم ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫دوﺑﺎرﻩ دوﺳﺖ دارم ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﺸﻮم.ﻓﺎﻃﯽ وﻗﺘﯽ داﺷﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ،ب را ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻟﺒﻬﺎﻳﺖ‬ ‫ﻏﻨﭽﻪ ﺷﺪ و ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻮﺳﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﺮد و در هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﻮﺷﻪء ﭼﺎدر ﻧﻤﺎز ﮔﻠﺮﻳﺰت ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ و ﭘﺎﮐﯽ‬ ‫ﺧﻮدت ﺑﻮد از ﺑﻴﻦ دﻧﺪاﻧﻬﺎی ﻧﻘﻠﯽ ﺳﻔﻴﺪت رهﺎ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎی ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﺧﺖ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ ﺷﺪ،زﻳﺮ ﭼﺎدر هﻢ‬ ‫ﻳﻪ ﺗﺎپ ﺳﺮخ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮدی.ﭼﺎدر اﻳﻨﻘﺪر ﻧﺮم روی ﻣﻮهﺎی ﺑﺪون ﭘﻮﺷﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرد،ﻧﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺧﻮرد؛ﻣﯽ ﻟﻐﺰﻳﺪ.ﺁرﻩ اﻧﮕﺎر دﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻮهﺎی ﺳﻴﺎﻩ و ﭘﺮ ﭘﺸﺖ و ﻗﺸﻨﮕﺖ را رهﺎ ﮐﻨﺪ.ﻣﻮهﺎی‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺁﺑﺸﺎرت.ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺣﺮف زدﻧﺖ ﻣﻮﻗﻊ ﮔﻔﺘﻦ ا واﻩ ﺧﺎک ﺑﺮ ﺳﺮم را ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﮕﻮ دﻳﻮاﻧﻪ ام‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد.هﺮ وﻗﺖ ﺣﺎﻟﺘﺖ را ﻣﻮﻗﻊ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺧﻨﺪﻩ ام ﻣﯽ ﮔﻴﺮد. ﺁن ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ‬ ‫ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻢ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﺪ.هﻴﭻ ﺣﺴﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻳﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ وﺟﻮد ﺧﻮدم را درک ﮐﻨﻢ‬ ‫.ﺷﺎﻳﺪ وﺟﻮدم در ﺳﻴﺎهﯽ ﺑﯽ ﭘﺎﻳﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﻦ در اﻋﻤﺎق ﭼﺎﻩ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ‬ ‫ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم .ﺁخ ﻓﺎﻃﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻗﺼﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ.ﺁﻩ ﻓﺎﻃﯽ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ اﺳﻴﺮ ﺣﺎدﺛﻪ اﻧﺪ و ﻳﮑﺮﻳﺰ‬ ‫ﺣﺎدﺛﻪء ﻋﺸﻖ اﺳﻴﺮﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻳﮑﺮوز دﻳﮕﺮ ﺣﺎدﺛﻪ ای دﻳﮕﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﺟﺪاﻳﯽ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ .ﺁن هﻢ‬ ‫ﺟﺪاﻳﯽ اﺑﺪی.ﻓﺎﻃﯽ اﻧﮕﺎر ﺣﺲ ﺷﻌﺮم دوﺑﺎرﻩ ﮔﻞ ﮐﺮدﻩ .ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ . هﻴﭻ وﻗﺖ‬ ‫ﺣﻮاﺳﻢ اﻳﻨﻘﺪر ﺟﻤﻊ ﻧﺒﻮدﻩ.اﮔﺮ هﻢ از اﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﻪ ﺁن ﺷﺎﺧﻪ ﻣﯽ ﭘﺮم ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ هﻤﻪء اﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ هﺎ از‬ ‫ﻳﮏ درﺧﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﭘﺲ اﻳﻨﻄﻮری ﻣﺜﻞ ﺁن ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺻﺮار ﺗﻮ ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺗﺎ‬ ‫ﮔﻠﻮ ﺑﺎ هﻢ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدﻳﻢ ﻧﮕﺎهﻢ ﻧﮑﻦ.ﻓﺎﻃﯽ ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ هﺎی ﺁﺧﺮ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‬

‫ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﻦ.ﻓﺎﻃﯽ ﻳﺎدﺗﻪ ﻳﮏ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻣﺮدم ﻣﺤﻞ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﻣﯽ زدﻧﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮش‬ ‫ﻣﻦ هﻢ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﭼﻘﺪر ﺗﻮی ﺑﻐﻠﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮدی. ﻣﻦ ﻣﻮهﺎﻳﺖ را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ رهﺎ ﮐﻦ‬ ‫ﺣﺮﻓﻬﺎی اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺮﻳﺰ واﻗﻊ ﺑﻴﻦ را .ﮐﺎش ﻣﻨﻈﻮرم را ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮدی .ﺧﺐ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﻬﻢ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ.ﻓﺎﻃﯽ ﻣﻈﻠﻮم ﻣﻦ؛ﺗﻮ ﭘﺎک ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﻮدی و هﺴﺘﯽ.ﺑﺎز هﻢ ﮐﻪ داری ﻣﺜﻞ ﺁن‬ ‫ﺷﺐ ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ.ﺁن ﺷﺐ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮔﻠﻮ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدﻳﻢ ــ ﺑﻪ اﺻﺮار ﺗﻮ.ﻓﺎﻃﯽ وﻗﺘﯽ ﺁن ﺷﺐ ﺑﻌﺪ‬ ‫از ﮐﻠﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻴﻨﯽ ﮔﻔﺘﯽ اون ﻣﺮﺗﻴﮑﻪ ﺟﺎ ﻧﻤﺎز ﺁب ﮐﺶ ﭼﻄﻮر ﮔﻴﺮت اﻧﺪاﺧﺖ و ﭼﻪ ﺑﻼﻳﯽ ﺳﺮت‬ ‫...ﺁوردﻩ اﻧﮕﺎر‬ ‫ﮔﻮش ﮐﻦ.ﻣﮕﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻓﻴﻠﻢ ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﺒﻮدی. اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻤﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﮐﺎرﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻮدی وﻟﯽ ﺁﺧﺮ‬ ‫داﺳﺘﺎن از دﺳﺘﺖ ﺧﺎرج ﺷﺪ.ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺁﺧﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻣﺮد داﺳﺘﺎن ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ازدواج ﻣﯽ ﮐﺮد‬ ‫و ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﯽ و ﺧﻮﺷﯽ ﮐﻨﺎرهﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ.وﻟﯽ ﺁﺧﺮ ﻗﺼﻪ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ.ﮔﻮش‬ ‫.ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ‬ ‫ﻓﺎﻃﯽ ﺑﻎ ﻧﮑﻦ. ﻣﻦ هﻢ ﮔﺮﻳﻪ ام ﻣﻴﮕﻴﺮد.روﺳﺮﻳﺖ را ﺑﮑﺶ ﺟﻠﻮ.رﻓﺘﻪ ﻋﻘﺐ.ﮐﺎش ﮐﺴﯽ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺒﻮد ﺗﺎ‬ ‫روﺳﺮﻳﺖ را ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺘﯽ و ﻣﻦ ﻳﮑﺒﺎر دﻳﮕﺮ و ﺑﺮای ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﻣﻮهﺎﻳﺖ را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﺮدم.ﻳﺎدت‬ ‫اﺳﺖ ﭼﻘﺪر ﻣﻮهﺎﻳﺖ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ.ﺁﻩ ﻓﺎﻃﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ دﻳﮕﺮ وﻗﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ.ﺑﮕﺬار ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻌﺮﻳﻒ‬ ‫ﮐﻨﻢ.ﺷﺎﻳﺪ از ﺷﻨﻴﺪﻧﺶ ﻟﺬت ﺑﺒﺮی.وﻗﺘﯽ ﺁﻣﺪ دم در ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ ﮐﺒﻮدﺗﺮ و ﮐﻠﻔﺖ ﺗﺮ از هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮد.هﻠﺶ دادم‬ ‫ﺗﻮی ﺣﻴﺎط و در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﺴﺘﻢ.ﭘﻬﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻒ ﺣﻴﺎط و ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮔﺮد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.ﺁی‬ ‫ﻓﺎﻃﯽ ، ﻓﺎﻃﯽ؛ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮد.اﮔﺮ ﺑﺮادرت زﻧﺪﻩ ﺑﻮد هﻴﭻ وﻗﺖ ﺟﺮات ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﮐﺎری را ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﺮد.ﺁﺧﺮ ﻣﺎدرت هﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺮ و زﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮ اﺳﺖ.ﻧﺸﺴﺘﻢ روی ﺳﻴﻨﻪ اش.ﮔﻔﺖ ﭼﮑﺎر‬ ‫داری؟وﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﮓ زدم ﺗﻮی ﻟﺒﻬﺎی ﮔﻮﺷﺘﺎﻟﻮ و ﺑﺪﺗﺮﮐﻴﺒﺶ و ﻣﺤﮑﻢ‬ ‫ﻓﺸﺮدم.ﺁﻩ ﻓﺎﻃﯽ ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﻟﺒﻬﺎ ﺗﻮ را ﺑﻮﺳﻴﺪ.دﺳﺘﺖ را از روی ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮدار.ﺑﮕﺬار ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻤﺖ.ﺑﺲ اﺳﺖ دﻳﮕﺮ.ﮔﺮﻳﻪ ﻧﮑﻦ.ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﯽ ﭼﻘﺪر وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد.ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺳﮓ ﺷﻞ ﮐﭽﻞ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﭽﻪ هﺎ ﺗﻪ ﻳﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﮔﻴﺮش اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﯽ ﭼﻘﺪر ﻓﺮق اﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﺁن ﺳﮓ و اﻳﻦ‬ ‫ﺳﮓ.ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﭼﺎﻗﻮ ﻗﻠﻤﻢ اﺳﺖ و دارم ﺷﺎهﮑﺎر ادﺑﯽ ﻗﺮن را ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ.ﻧﻤﯽ داﻧﯽ ﭼﻪ اﺣﺴﺎس‬ ‫وﺣﺸﺘﻨﺎک ﭘﺮاﺑﻬﺘﯽ داﺷﺘﻢ .ﭼﺎﻗﻮرا ﺗﻮی دﺳﺖ راﺳﺘﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺸﺮدم و ﻣﺤﮑﻢ ﻓﺮو ﮐﺮدم زﻳﺮ ﺷﮑﻤﺶ و‬ ‫ﮐﺸﻴﺪم ﺳﻤﺖ ﻗﻠﺒﺶ. وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دﻧﺪﻩ هﺎش ﮔﻴﺮ ﮐﺮد ﻣﻮرب ﮐﺸﻴﺪﻣﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦ.اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﭼﻪ‬ ‫ﺗﺮس ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ای ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد.از ﺧﺎﻃﺮم ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮ هﻢ ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﮕﺎهﺶ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﯽ و ﭼﺎﻗﻮ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺎ ﻣﭻ دﺳﺘﻢ ﻓﺮو ﮐﺮدم.ﻓﺎﻃﯽ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﮑﻦ.ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﻋﺰﻳﺰم ﮔﺮﻳﻪ‬ ‫.ﻧﮑﻦ.ﺑﺨﻨﺪ ﺑﺨﻨﺪ .ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﯽ ﭼﻘﺪر وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد.ﻓﺎﻃﻤﻪء،ﻧﻪ.ﻓﺎﻃﯽ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺎﺷﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان ﺁﻣﺪم.ﻓﺎﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺁن ﻃﺮف ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎﻻی دارﺑﺒﺮﻧﺪ.ﺁرﻩ ﻓﺎﻃﯽ اﻋﺪام‬ ‫.ﻧﻪ.ﺑﺎﻻی دار.وﻓﻘﻂ ﻣﺮدان ﺑﺰرگ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻی دار ﻣﯽ روﻧﺪ‬ ‫و ﺁﻓﺘﺎب ﻃﻠﻮع ﮐﺮد ؛در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدی اﻋﺪام؛ﻧﻪ،ﻣﺮدی ﺑﺎﻻی دار رﻓﺘﻪ ﺑﻮد.وزﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺁن‬ ‫ﻃﺮف ﺗﺮ روی زﻣﻴﻦ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﯽ ﺣﻴﺎط ﭘﺸﺖ زﻧﺪان روی زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﺎدرش از‬ ‫ﺳﺮش روی ﺷﺎﻧﻪ هﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﺗﺎر از ﻣﻮهﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻴﺲ از اﺷﮑﺶ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﻮد و‬ ‫ﺟﻠﻮی اوﻟﻴﻦ اﺷﻌﻪ هﺎی ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻴﺪرﺧﺸﻴﺪ.و ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ اﻳﻨﮑﻪ از ﺗﻪ ﮔﻠﻮی ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دارد‬ ‫اﻋﺪام ﻣﯽ ﺷﻮد در ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ دروﻏﮕﻮی ﮐﺜﺎﻓﺖ اون ﭼﻴﺰی ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬ ‫.ﮐﺮدی‬ ‫از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮ ﺁﺑﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﺳﻴﺎﻩ ــ ﺣﻤﻴﺪ ﻣﺼﺪق:)١(‬