ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ. Δ. Γ.
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

περιεχόμενα

1. nostradamiscus ..........................................4
2. το λαθος της επιτροπης λαϊκης σωτηριας ............6
3. άνοστον ήμαρ .............................................8
4. μεδουσα ...................................................10
5. a-ω-a ......................................................14
6. σημα δια βραχιονων .....................................16
7. τραυμα διαμπερες και επιπολαιον ....................18
8. ακρονυχις απαγωγικη ....................................20
9. καλοκαιριατικο σφουγγαρι ..............................22
10. civitas humani ..........................................24
11. χρονια απορια ...........................................26

2 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

σαν πρόλογος

Ανένταχτοι δεν είναι μόνον οι άνθρωποι, είναι

και τα όνειρά τους.
Έτσι, ανένταχτα θέλουν να μείνουν και τα
παρακάτω, που εξάλλου ξεφύτρωσαν από
περίεργες σχισμές των βράχων του μυαλού μου.
Καλό σας ταξίδι. -

Χ.Δ.Π. έγραφον 3
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

NOSTRADAMISCUS

Όταν ο Ανατολικός άνεμος θά φυσήξει,

θά τρίξουν τής Δύσης τά σιδερένια θεμέλια.
Τότε κι ο λύκος θά δείξει τά δόντια του
απέναντι στό Μεγάλο Νησί.

Ο φαλακρός θά συναντήση τόν Κρόνο

καί τό Κήτος θά γεράσει γρήγορα.
Ο σεβάσμιος γέρος θά πεθάνει απρόσμενα
κι η γή τών Δελφών θά πλημμυρίση.

Ημέρα Παρασκευή καί 13 η ώρα

τά δίδυμα θά πεθάνουνε πνιγμένα,
πρίν καί μετά θά είναι πολύ αργά,
όταν θά κλαίει η μητέρα τών Κελτών.

Τό κίτρινο καί μπλέ δέν θά βασιλέψουνε

παρά τρείς φορές τρία χρόνια.
Τό κόκκινο καί στρογγυλό θά πέσει
σάν πέλεκυς λοξός κι ασημένιος.


4 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

NOSTRADAMISCUS

Μέ τ' όνομα του δέν θά γεννηθεί

καί στήν πατρίδα του δέν θά ηγηθεί.
Θεό κι Εφιάλτη θά τόν αποκαλέσουνε,
όταν τήν κόρη τού Ταύρου θά αιματοκυλίση.

Ο γυιός τού Αβραάμ θ' αποκτήση τίς Πλειάδες,

θρήνος καί μαχαίρι σ' όσους φορούν άσπρα.
Ο Σαρακηνός τρίς θά σηκωθεί καί τρίς θά πέσει,
αλλά τό συκώτι του όλους θά ποτίση χολή.

Όταν τό Μαύρο λάμψει σάν Κίτρινο,

η Αρκτος στό υπογάστριο θά πονέση,
οι Αετοί θά χάσουν τά φτερά τους
από Κείνον πού θά' ναι γίγας καί νάνος.

Τά έρποντα, ίππους θαλάσσιους θά δαμάσουν,

οι Παράδεισοι δι' αντιπαροχής θά εκφυλισθούν,
Τότε θά είναι ή Ώρα τού Κτήνους τής Λαμπηδόνας,
τότε κι οι παρόμοιες ως τούτη ‘δώ μαλακίες
πάμπολλους θά ταλανίσουν. Δικαίως ίσως?

Χ.Δ.Π. έγραφον 5
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ώνια, πολλοί πραματευτές, φωνές βραχνές

κι ο θόρυβος πολύς μές στό παζάρι.
Κι εσύ ξελαρυγγίζεσαι
γιά νά σκεπάσης τήν δική μου τήν κραυγή
κι ο θόρυβος πάντα πολύς μές στό παζάρι.

Ακούς τόν θόρυβο, ακούς καί τήν δική σου τήν φωνή,
θαρρείς τότε πώς άκουσες κι οι άλλοι τί φωνάζουν.
Κι άν -από λάθος- απ' τόν Praefectus συλληφθής,
ντυμένος μέ πεποίθηση θά διακηρύξεις:
"Μά όλοι τους τό ίδιο φώναζαν!"
Κι ο Θόρυβος πάντα πολύς μές στό παζάρι.

Μά άν πάλι θέλεις,
γιά μιά στιγμή μαζί μου σώπασε,
κι άκουσε -γιά πρώτη σου φορά-
στ' αλήθεια οι άλλοι τί φωνάζουν.


6 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Καί πάλι, μήν βιαστείς πολύ

τή πραμάτεια σου νά διαλαλήσης.
Κάλλιο νά' χεις νά παινευτείς
πώς βόηθησες κι εσύ
νά γίνη ολιγώτερος ο θόρυβος μές στό παζάρι.
Κάλλιο νά' χεις νά επικαλεστείς
πώς ήξερες ΕΣΥ οι άλλοι τί φωνάζαν. -

Χ.Δ.Π. έγραφον 7
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΆΝΟΣΤΟΝ ΉΜΑΡ

Λονδίνο, ποταμόπλοιο βουρκωμένο,

από μιά Αυτοκρατορία βρωμισμένο,
Λονδίνο, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!

Νέα Υόρκη, όνειρο καί αίμα,

σφηκοφωλιά πού μέλι κυψελώνεις,
Νέα Υόρκη, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!

Βομβάη, σκέψη δεινή κι αρρώστεια,

γή τού Βισνού καί γή τής λέπρας,
Βομβάη, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!

Παρίσι, τύμβε συλημένε,

νεκρό τής ομορφιάς μουσείο,
Παρίσι, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!


8 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ
ΆΝΟΣΤΟΝ ΉΜΑΡ

Πεκίνο, κληρονομιά φυλακισμένη,

στρατόπεδο εσύ κι ελπίδα,
Πεκίνο, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!

Ρώμη, μάνα-παρθένα-πόρνη,
πάμφωτη γκρίζα κατακόμβη,
Ρώμη, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!

Μόσχα, μαστίγιο εσταυρωμένο,

έκπτωση τής ελπίδας καί τής μοίρας,
Μόσχα, πού δέν σέ γνώρισα ποτέ μου,
άχ, πόσο κοντά σου έζησα!

Αθήνα, τίποτ' άλλο, Αθήνα,

Αθήνα, φτάνει αυτό, Αθήνα,
Αθήνα, πού δέν σέ άφησα ποτέ μου,
άχ, πόσο μακριά σου έζησα!

Χ.Δ.Π. έγραφον 9
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΜΕΔΟΥΣΑ

Μαστιγώσεις παρά μία τεσσαράκοντα.

Τό ότι υπάρχεις, τί νά σημαίνει άραγε;
Μυρίζω τόν αέρα, σήμερα μυρίζει δυόσμο καί κανέλλα.
Κυκλώνεις τό διάστημα πού μέ τυλίγει μ' ηλιόλουστους
κισσούς.
Βαριά απόψε η κάμαρα, τίς ελπίδες μας πλακώνει καί
πλαντάζουν.
Σάν γέννημα τών ξεχασμένων μας θεών,
σάν ίσκιος από άρωμα καλοκαιριού,
σάν ξάφνιασμα μέσα από καταχνιά,
έτσι απ' τόν κόσμο αυτό μ' ορφάνεψες.
Καί πιά η αυθάδεια τών ονείρων μας
κρύβεται πίσω απ' τό ψεύτικο πειρατικό μου μάτι.
Κι άν δέν σέ πληγώνει η αλήθεια μου,
άσε τόν πανικό μου νά σ' αγγίξει.

Σκέπασε τήν στιλπνή ανατριχίλα σου,

φοβάμαι τά δάχτυλα σου σάν χαϊδεύουν.
Τραβήξου λίγο, κι αυτή τή ζέστα σου φοβάμαι.


10 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΜΕΔΟΥΣΑ

Πλήθη τά σύμπαντα
πού τά βλέφαρα σου ήσυχα καλύπτουν.
Νόβα τό σύμπαν πού τά μάτια μου χαράζει.
Σμιλεύω αργά τόν ύπνο σου μέ τίς άκριες τών δαχτύλων.
Μέ τό κορμί μου πνίγω τήν ανάσα σου.
Κάτω απ' τό δέρμα οι φλέβες σου ανασκιρτούν,
σάν ξεχασμένοι δούλοι πού θεριεύουν.
Κερένια η σάρκα σου καί μ' οδηγεί,
νύχια καί δόντια, μ' άκρα εμπιστοσύνη.

Νά σέ σκοτώσω, πρέπει, νά πεθάνεις,

αυτοί πού γύρω μας περνούν μή σέ μολύνουν.
Γρίφωνας, Κένταυρος, Πήγασος,
κάτι τό μυθικό άς γίνουμε τήν νύχτα τούτη,
σάν φάντασμα τάχα ακίνδυνος νά γίνει ο έρωτας μας,
μόνοι ανήλεοι καί άτεγκτοι κριτές
τά ραγισμένα χείλη μας άς μείνουν.

Πόσο όμορφη πού πλάστηκες

γιά νά σκεπάζεις τήν δική μου ασχήμεια!

Χ.Δ.Π. έγραφον 11
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΜΕΔΟΥΣΑ

Πώς μάκρυναν, πώς χόντρυναν τά μπράτσα μου,

κανείς μήν υποψιαστεί πώς ζείς στά χέρια μου ακόμα,
μετά από τόσα χρόνια πού μ' αγκάλιαζες
πρίν ακόμα μέ γνωρίσεις.

Τριάκοντα εννέα.
Η ώρα σήμανε.
Ζωή, καλά τό ξεγελάσαμε τό βούνευρο,
καλά εμπαίξαμε καί τίς εννιά ουρές τής γάτας.
Καρδιά μου, το κορίτσι αυτό δέσε σφιχτά,
στής μνήμης τούς αρμούς βαθιά στιγμάτισε το,
τό κορίτσι αυτό τό τόσο σκοτεινό,
πού' παιξε χρόνια τριάντα-δυό στά ζάρια μιάς βραδιάς
καί κέρδισε ένα μοναδικό, πολύτιμο τους γέλιο.
Βλάσφημοι!
Αιδώς!
Ποιός είπε πώς τά ζάρια μας ήταν σημαδεμένα;

12 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ.Δ.Π. έγραφον 13
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

A-Ω-A

Έψαξα νά σέ βρώ σ' όρμους μέ αντιμάμαλο θανάτου,

έψαξα νά σέ βρώ σέ ύπουλες σπηλιές,
μέ αναμνήσεις θανασίμων τελετών καί οιμωγές βισώνων.
Έψαξα νά σέ βρώ σ' άστρινες κορυφές, μ' ηχώ επικλήσεις
τσακαλιών, λύκων καί λυκανθρώπων.
Έψαξα νά σέ βρώ σέ πελάγη απομόνωσης καί σέ λιμάνια
μέ σβυσμένους φάρους.
Έψαξα νά σέ βρώ στά πορφυρά τά μπάρ, μές στήν
απόγνωση τών παρεών καί τού ουίσκυ τήν θολή ευωχία.
Έψαξα νά σέ βρώ στίς καφετέριες τής παγωνιάς,
στούς επικύκλους τού έρωτα τής μιάς καί μόνης νύχτας.
Έψαξα νά σέ βρώ σέ αιματοστρωμένους δρόμους, μ'
άσχετες κόντρες καί μέ οδηγούς γιά πουθενά.
Έψαξα νά σέ βρώ σέ αδιέξοδα μηνύματα απελπισιάς,
σέ άδεια μπουκάλια στούς ωκεανούς τής αγωνίας.
Έψαξα νά σέ βρώ στήν πόλη μήνα Αύγουστο, στήν πόλη
εκείνη όπου δέν ζούσε πιά κανένας.
Σέ βρήκα μόνο στά όνειρα μου. -

14 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ.Δ.Π. έγραφον 15
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΣΗΜΑ ΔΙΑ ΒΡΑΧΙΟΝΩΝ

Θυμάσαι τίς πόρτες πού ανοίγονταν

κι όμως δέν τίς περάσαμε ποτέ;
Θυμάσαι τίς Πόλεις πού θά παίρναμε
κι όμως δέν τίς αντικρύσαμε ποτέ;

Θυμάσαι τίς νύχτες πού μακραίνανε

κι όμως δέν τίς χορτάσαμε ποτέ;
Θυμάσαι τίς πίκρες πού μάς κέρασαν
κι όμως δέν τίς ξεράσαμε ποτέ;

Θυμάσαι τά κεφάλια πού θά κόβαμε

κι όμως δέν παρακούσαμε ποτέ;
Θυμάσαι τίς γυναίκες πού μάς πρόδωσαν
κι ύστερα τίς αγαπήσαμε όσο ποτέ;

Θυμάσαι κάποτε ποιοί είμαστε,

αυτοί πού δέν θά ξαναγίνουμε ποτέ;

16 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ.Δ.Π. έγραφον 17
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ
ΤΡΑΥΜΑ ΔΙΑΜΠΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΝ
( είπαν οι χειρούργοι )

Αχνίζοντες οι πόθοι μου

περιτυλίχτηκαν στά ερωτήματα σου
κι η δροσιά σου τούς μετέτρεψε σέ φωσφορίζοντες
κρυστάλλους.

Η αναγνώριση θέσεων έγινε δι' αλλεπαλλήλων

βομβαρδισμών.
Αι γραμμαί μετώπου διαρκώς ηφήπτοντο, πλήν ουδαμώς
εμμιγνύοντο.
Η προκάλυψις κατέρρευσε, τά περίπολα αιφνιδιάστηκαν.
Μέ πολλά παράσιτα τά συστήματα επικοινωνίας.

Τά στρατηγεία αυτεχειριάσθησαν, η πειθαρχία εξαερώθη.

Διαφανείς κατέστημεν πλέον ενώπιον αλλήλων.
Τό φρικώδες θέαμα, ποίος θά αντέξει πλείον τού άλλου;

18 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ.Δ.Π. έγραφον 19
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΑΚΡΟΝΥΧΙΣ ΑΠΑΓΩΓΙΚΗ

Αυτοδιαλύομαι στά λύματα τής γενέσεως μου.

Βελούδινοι οι ήλιοι μου, τέφρα η πολλαπλή σπορά μου,
αγκάθια αδυσώπητα κάθε προσδοκίας μου μηδαμινής.
Οι απόηχοι τής εφηβείας μου -Κρόνιοι δακτύλιοι-
μαλάσσουν τό "Ανω σχώμεν τάς καρδίας".

Διολισθαίνουν οι βόγγοι τής φτωχής μου μετουσίωσης

σέ κλίμακες πολύφθογγες,
οι στίξεις αντιπαλεύουν εκτός,
τά στίγματα αντιπαλεύουν εντός.
Παινεύομαι:
"Αντίλαλος μου τό Απειρο,
τού Απείρου αντίλαλος Εγώ!"

Κι όμως...
Βασίλειον πορνών χυδαίων η ζωή μου.
Αγαπάτε με!
Πουλιέμαι φτηνά. -

20 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ.Δ.Π. έγραφον 21
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ

Ωστόσο, δέν είχαν πεθάνει όλα τά σύννεφα όταν ανέτειλε

δειλά, προσεκτικά ο ήλιος.
Πρέπει νά ήταν Κυριακή (μές στή καρδιά μου).
Κι η θάλασσα, τό τελευταίο λόγο της δέν είχε
αποτελειώσει (ή μήν ήταν κάποιος μακρινός τού ωκεανού
λυγμός;)
Κι ο γλάρος υπενθύμιζε αξιοπρεπώς τή μοναξιά, τήν
μοναξιά εκείνη πού συχνά σφαδάζει.

Ποιός τότε άκουσε γιά Περσεφόνειους ίσκιους νά μιλούν;

Ποιός τότε έκανε τήν πίκρα αθώρητο ευχαριστώ,
βάλσαμο υποδόρειο στά έσχατα αγγεία τών δαχτύλων;
Ποιός τότε πλούτισε τό ξεφτισμένο σήμερα
μέ τήν κραταιά αλήθεια τού ονείρου;
Ποιός τότε τήν επιδερμίδα σου έσκισε, Ζωή,
κι ανάβλυσε Καβείρια ο ολόξανθος χυμός σου;

Κι έτσι μίλησα:
Ποιός τί' ναι αλήθεια τού Παραδείσου τά ευοί-ευάν
ξέρει καλύτερα από' να κολασμένο;

22 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ

Κι έτσι βλαστήμησα:
Γή, όλους σου τού λεπρούς σού συγχωρώ
γιά τήν ύβρη πού σαρκώνεται σέ τούτο τό κορμάκι.
Κι έτσι ευλόγησα:
Μακαρισμένη η Οδύνη πού πληρώνεται
μέ τής στιγμής τό πλάγιασμα ετούτο.

Καί πιά τά λόγια έθαψα, μήν σέ λεκιάσουν.

Καί πιά τόν κόσμο αναίρεσα,
τήν άκρατη ειδή σου μήν μειώσει.
Κι έτσι σέ όλα αποκρίθηκα:
Αγάπη, τό φαρμάκι σου μέ μέθυσε.
Φυλάξου από τόν εμετό μου!

Χ.Δ.Π. έγραφον 23
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

CIVITAS HUMANI

Αναδύομαι νυχτεριδιφόρος καί καλλιμάρμαρος

από σπήλαια παραμυθιών διαβρωμένα.
Εξουσιάζω τά νήματα πού εξακοντίζω
στών φαινομένων τά αποτυπώματα.
Γονυπετώ στό ασήμι σελήνης κι ελιάς
πού καταλεί τής λαχτάρας τά ξόρκια.
Παραφυλάσσω τούς ίσκιους παρθένων
πού διεκδικούν τόν νυμφίο ανύποπτες.
Χαρακώνω τούς αχινούς πού μέ απειλούν,
Ιπποδάμαντα, Κώστα, Λαοκράτη,
Καλλινίκη, Σοφία, Ηρώ, Πολυξένη,
ή μ' όσα άλλα σάς κράζουν ονόματα.
Ξεφλουδίζω τά όνειρα πού σαπίζουν,
"Τότε πού' χαμε κεφαλομάντιλο τόν ήλιο".
Σφουγγίζω τών εκατομμυρίων τού Γολγοθά
τίς ιδρωμένες καρδιές καί τά κίτρινα πόδια.
Τήν δική μου μοιράζω απλόχερα,
σπόγγον διάτρητον εν χολή,
γιά όσα χείλη τήν ζητούν ραγισμένα.
Ερασμία, Λητώ, Καλλιρρόη,

24 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ
CIVITAS HUMANI

τής ζωής μου ψηφίδες μικρές,

σ' ένα μώβ ημιτελές μωσαϊκό
πού απρόσμενα κάλυψε λάβα.
Φρειδερίκο, Ζάν Πώλ, Χέρμαν, Αλμπέρ,
υμνολόγια ακριτικά Όρθρων κι Ακάθιστων,
δοξαστικά τής εσαεί Διακαούς Μαγναύρας,
πού επιζεί τριών χιλιάδων χρόνων πληγών,
φυλάσσοντας τρίς μύριες Κερκόπορτες.
Όσα μού είπατε, πώς νά τ' αντέξω?
Εφιάλτης ακρωτηριαστικός, δύο δάκρυα
κι ένα τρελλό φιλί στού αλόγου τό στόμα. -

Χ.Δ.Π. έγραφον 25
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

Καί τί νά γράψω?
Χρόνια πολλά έχει ο έρωτας νά μέ τοξεύσει.
Μά κι άν τό κάνει,
στά χαμηλά πολύ πλέον μέ σημαδεύει.

Καί τί νά γράψω?
Γιά ομορφιά καί αρμονία συμφωνώ,
αρκεί τό πρώτον νά τίς βρώ,
κι αφού τίς βρώ -ποιητικά-
νά μήν τίς προσπεράσω.
Μές στήν Αθήνα δύσκολο μού φαίνεται τό ραντεβού,
μά καί πιό έξω δέν βλέπω νά μέ περιμένουνε
παρά χλωμές, κακέκτυπες Αθήνες.

Καί τί νά γράψω?
Μήπως γιά τήν Ειρήνη?
Μά σάν υψώσω τήν βραχνή μου τήν φωνή,
-φωνή τεσσάρων ημερήσιων πακέττων-
μέσα από τόν ορυμαγδό φωνών
τών συνδικάτων, οργανώσεων καί κυβερνώντων,

26 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

φοβάμαι μήν τήν νομίσουν γιά απόφαση πολιτική

κι ακόμα πιό πολύ φοβάμαι μήν συρρεύσουν οπαδοί
κι αιτούν άμεσο σύγκληση πανελληνίου συνεδρίου.
Τέλος, θά ομολογήσω εδώ
πώς περισσότερο φοβάμαι μία Pax Greciana,
εφόσον δέν προβλέπω νά βρεθώ
Πατρίκιος, Συγκλητικός, ή έστω Ιππέας.

Καί τί νά γράψω?
Θά' γραφα γιά τήν Φύση, γιά τήν ισορροπία της,
θρασύτατα θ' αντιμετώπιζα τούς επαγγελματίες
οικολόγους,
μά βλέπετε γιά τήν ισορροπία της χρησιμοποιεί
κάτι σεισμούς, κάτι ηφαίστεια, κάτι λοιμούς,
κάτι πλημμύρες κι επιδημίες λίαν ανταισθητικές,
η ισορροπία της στ' αλήθεια δέν μ' ενθουσιάζει.

Καί τί νά γράψω?
Μές στήν απελπισία μου θά' γραφα γιά τόν Θεό,
αλλά φοβάμαι τούς πιστούς καί τόν Εισαγγελέα,

Χ.Δ.Π. έγραφον 27
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

δεν έχω δίπλωμα θεολογίας,

μήτε καί φορώ τό μαύρο ράσο,
(όχι ακόμα).

Καί τί νά γράψω?
Νά διαμαρτυρηθώ γιά τά πυρηνικά?
Ή γιά τίς βόμβες νετρονίου?
Αλλά τί μέ κόφτουν όσο ζώ?
Αλλά κι άν πεθάνω, πάλι τί μέ κόφτουν?

Καί τί νά γράψω?
Θά' γραφα γιά τά πεινασμένα τά παιδιά,
μάλλον όμως δέν θά τούς έκοβα τήν πείνα.
Καλώς γνωρίζω καί εμπεδωμένα εμπειρικώς
πώς σέ μιά κρίσιμη γουργουριστή στιγμή
αλλάζεις εύκολα τόν Σαίξπηρ μέ ναπολιτάνα.

Καί τί νά γράψω?
Μήπως γιά τήν μοναξιά?
Νά τήν καταδικάσω, δέν τό δύναμαι,

28 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

γιατί πολύ τού γούστου μου τήν βρίσκω.

Νά τήν υμνήσω πάλι?
Μέ τί κουράγιο όταν γύρω μου
όλοι γι' αυτήν γογγύζουν?

Καί τί νά γράψω?
Νά σκαρώσω κάτι λυρικό,
κάτι βαρύ, προσωπικό,
νά αναδράμω άκρως επιλεκτικά
στό παθιασμένο παρελθόν μου?
Τί θά' χω ύστερα νά διηγηθώ
στ' Απομνημονεύματα μου?
Τί θ' απομείνει γιά νά βρούν
οι ευφυείς μου βιογράφοι?
Άς αφήσουμε ότι ενδρέπομαι ελαφρώς κι ακροθιγώς
νά συνταράσσω τήν υφήλιο μέ τά δικά μου πάθη.
Καί τί νά γράψω?
Τί νά ποιήσω ως ποιητής πού αδίκως
η Μούσα τού υπενθυμίζει τό καθήκον?


Χ.Δ.Π. έγραφον 29
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

Θά διακηρύξω άφοβα εδώ ότι ο Πήγασος

στήν εποχή μας φέρνει πρός μουλάρι.

Ξακαβαλλίκεψα λοιπόν, σάς αποχαιρετώ,

κι ως τελευταία μου υποθήκη, ή παραγγελία,
στό επιτύμβιο μου γράψατε σεμνοπρεπώς,
"Ενθάδε κείται Μέγας Ποιητής καί Τεχνουργός,
τού Ομήρου καμαράντ καί κολλητός τού Δάντη.
Άσπλαχνη μοίρα τού εστέρησε τόν Παρνασσό
από έλλειψη ανταξίων του θεμάτων!". -

30 Χ.Δ.Π. έγραφον
 ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ.Δ.Π. έγραφον 31
ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΕΡΗΜΑ

Χ. Δ. Γ.