ညက ပူAိုက္လြန္းလွသည္။ ညည့္သန္းေခါင္ေက်ာ္ မနက္ ၂ နာရီ ေလာက္ရွိေနေသာ္လည္း

သူ Aိပ္လုိ႔မရႏိုင္ေသး။ တစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးမ်ား စိုရြဲစြာျဖင့္ Aိပ္ယာထဲ ဟိုဖက္ဒီဖက္

လူးလွိမ့္ရင္းမွပင္ ညေနက Aေၾကာင္းက ေခါင္းထဲ၀င္လာေသးသည္။ ဒီAေၾကာင္းကို
ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတာလဲ Aၾကိမ္ၾကိမ္ရွိျပီ။ ဘယ္လိုမွ မေAာင္ျမင္။

‘ငါ မမဇင္ကိုမ်ား...’

‘မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မမဇင္နဲ႔ ငါနဲ႔က...’

စိတ္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္လာသည္။ ေခါင္းထဲရွိတာေတြ Aကုန္လံုးကို ထုတ္လုိက္ျပီး

Aိပ္ပစ္လုိက္လို႔ ရရင္ သူ႔Aတြက္ Aေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္။ မ်က္စိကို Aတင္းပိတ္ထားျပီး
Aိပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ့လဲ ညေနက ျမင္ကြင္းက Aာရံုထဲျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။ သူ မမဇင္
ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို နမ္းတုန္းက သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုး ၀ိုင္း၀ိုင္းေလး တစ္စံု။ သူ
ဒီညေတာ့ Aိပ္လို႔ရမည္ မထင္ေတာ့။ စိတ္Aလိုကို လိုက္ခဲ့မိသည္ကို ေနာင္တရသည္။

တကယ္ေတာ့ မမဇင္နဲ႔ သူနဲ႔က ဒီလို Aခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္လို႔ရတဲ့ AေျခAေနမွ မဟုတ္။ သူ လူမွန္း

သိတတ္စကတည္းက ျခံခ်င္းကပ္ရပ္ Aတူတူ ၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ ကစားေဖၚတစ္ေယာက္။
ငယ္ငယ္က သူ႔ကိုလမ္းထဲက တစ္ျခားကေလးေတြ Aႏိုင္က်င့္တိုင္း ေရွ႕ကေန
ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္။ သူေနမေကာင္းလို႔ ေက်ာင္းပ်က္တိုင္း
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကို တကူးတက သူတို႔ Aိမ္လာျပီး သူ လြတ္သြားေသာ စာမ်ားကို မျငီးမျငဴ
ကူးေပးခဲ့ေသာ ေက်ာင္းေနဖက္တစ္ေယာက္။ တစ္ျခားေမာင္ႏွမေတြနဲ႔
လွည့္ပတ္ရန္ျဖစ္တာကို မိဘေတြဆူလို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ၾကိတ္မွိတ္ျပီး ငိုရတိုင္း သူ႔Aနားမွာ
ရွိျပီး နားလည္ေပးႏိုင္တဲ့ Aမတစ္ေယာက္...။

ဟုတ္သည္...။ Aမတစ္ေယာက္။

-----

မမဇင္ Aေဖႏွင့္ သူ႔Aေမတို႔က ေမာင္ႏွမ Aရင္းေတြ။ မမဇင္ႏွင့္ သူက ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲ။

၀မ္းကြဲဟုဆိုေသာ္လဲ Aမတစ္ေယာက္ ညီတစ္ေယာက္ႏွင့္ Aရင္းေတြၾကားထဲတြင္
Aလတ္ျဖစ္ေနေသာ သူက မမဇင္ႏွင့္ ပိုျပီး Aဖြဲ႕က်သည္။ Aမ Aရင္းက သူႏွင့္ ၅
ႏွစ္ေလာက္ၾကီးျပီး ညီလုပ္သူက သူ႔ထက္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႕ငယ္သည္။ မမဇင္ကေတာ့
သူ႔ထက္ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာၾကီးသည္။ Aသက္Aရြယ္Aရ သူႏွင့္ နီးစပ္မႈ Aရွိဆံုး။
ျပီးေတာ့ Aိမ္မွာ ဟိုႏွစ္ေယာက္က Aျမဲတမ္းတစ္ဖြဲ႕ျဖစ္ေနတတ္ျပီး သူနဲ႔လဲ
သိပ္Aေစးမကပ္ေသာေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက မမဇင္ကိုသာ ေမာင္ႏွမAရင္းေတြထက္
ပိုခင္တြယ္ခဲ့သည္။ မမဇင္ကေတာ့ သူ႔ Uီးေလး၏ Aခ်စ္ဆံုး တစ္Uီးတည္းေသာ သမီး။ ညီ
Aကို ေမာင္ႏွမ ေမြးခ်င္းမရွိေသာ မမဇင္ကလဲ သူ႔ကို Aလြန္ခင္တယ
ြ ္သည္။ မမဇင္ႏွင့္ သူတို႔
Aိမ္ခ်င္းကလည္း ေဘးခ်င္းကပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ငယ္စU္ကေလး ဘ၀ထဲက သူကမမဇင္တို႔
Aိမ္ေရာက္ရင္ေရာက္ မဟုတ္ရင္ မမဇင္က သူတို႔ Aိမ္ကိုေရာက္ေနတတ္သည္။

၀မ္းကြဲAမသာျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္Uီးတည္းသမီးျဖစ္သည့္ မမဇင္က သူ႔ကို Aရမ္း

Aႏြံတာခံရွာသည္။ Aသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာကြာေသာ္လဲ Aၾကီးလုပ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္
ငယ္စU္ကေလးကတည္းက သူ႔မကိုယ္ သူမ မမဟုသာသံုးသည္။ ေနာက္ Aျမန္ေျပာေသာ
Aခါ ‘မ’ ဟုသာ သံုးေတာ့သည္။ သူကလဲမမဇင္ကိုဆိုလ်ွင္ Aမ Aရင္းထက္ပင္ပုိျပီး
ခၽြဲတတ္ေလ့ရွိသည္။ မမဇင္ေျပာတာဆို နားေထာင္သည္။ မမဇင္ကလဲ သူ႔ကိုဆို ဘာမဆုိ
Aျမဲတမ္း Uီးစားေပးျပီး ဂရုစိုက္ဖို႔ Aဆင္သင့္။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္လဲ
သူ႔ထက္တစ္တန္းၾကီးေသာ မမဇင္က မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္ဆိုရင္ သူ႔ကို Aတန္းမွာ လာေခၚျပီးမွ
မုန္႕ေစ်းတန္းကိုသြားေနၾက။ ဘယ္Aခ်ိန္မဆို မမဇင္က Aျမဲတမ္း သူ႕ဖက္က။

Aခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္ရင္း သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ Aရြယ္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။

ကေလးတုန္းက မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးမမဇင္မဟုတ္ေတာ့။ မမဇင္ကို
ေတာ္ေတာ္စြဲေဆာင္မႈရွိသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ တကယ္လည္း သူမက ေခ်ာပါသည္။ မမဇင္
လမ္းေလ်ွာက္လိုက္တိုင္း ေနာက္မွာ ေက်ာလည္ေလာက္ရွိသည့္ သူမ၏
ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ဆံႏြယ္ပင္ေလးမ်ား ေလမွာယမ္းခါသြားတတ္သည္ကို သူသေဘာက်သည္။
ေနာက္ျပီး Aျမဲတမ္း ၀င္းလဲ့ေနတဲ့ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးေလးမ်ား၊ ပါးလွ်လွ်ွ ႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္စံု၊
ျဖဴစင္၀င္းမြတ္ေသာ AသားAရည္။ ပိန္သည္လဲ မဟုတ္ ၀သည္လဲ မဟုတ္ေသာ မမဇင္
ကိုယ္ခႏၶာ Aခ်ိဳးAစားမွာလဲ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္။ လွယU္ေက်းမယ္ေတြ၊ ဟုိမယ္ေတြ၊
ဒီမယ္ေတြလို ရင္ေတြ တင္ေတြ တစ္လံုးတစ္ခဲၾကီး မရွိေသာ္လဲ သူAပါA၀င္ Aားလံုးက
မမဇင္ကို မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္လို႔ သက္မွတ္ၾကသည္။ ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက
သူ႔ကို ေယာက္ဖ လို႔ေခၚျပီးစတိုင္း သ၀န္တုိမႈနဲ႔ Aတူ သူ႔ Aမ ေခ်ာသည္ကို ဂုဏ္ယူေသာ
စိတ္မ်ားလဲ မသိမသာ ျဖစ္ေနတတ္တာကို သူ သတိထားမိသည္။ ဒီ့Aျပင္ သူ႔ စိတ္ထတ
ဲ ြင္
မမဇင္ႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး Aျခားေဖါက္ျပန္ေသာ စိတ္မ်ားမရွိခဲ့...။ မမဇင္က
သူ႔Aမ၀မ္းကြတ
ဲ စ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။ မမဇင္Aတြက္လဲ သူဟာ Aလြန္သံေယာဇU္ရွိေသာ
ေမာင္ေလး၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္Aျပင္ဘာမွမပိုခဲ့။

-----
ဒီႏွစ္ သူ ဆယ္တန္းတက္ရမည္။ ကိုးတန္းစာေမးပြဲေျဖျပီး တစ္လေတာင္ မနားလိုက္ရ၊
ဆယ္တန္းAတြက္ က်ဴရွင္ေတြစျပီး တတ္ေနရသည္။ မမဇင္ကေတာ့
ဆယ္တန္းေAာင္စာရင္းေစာင့္ရန္သာက်န္ေတာ့သည္။

ဒီေန႕ က်ဴရွင္ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္သင္ရမည့္ဆရာ မလာေသာေၾကာင့္ သူ ေစာေစာျပန္လာခဲ့သည္။

Aိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိ။ Aမက ရံုးမွ ျပန္မေရာက္ေသး။ Aေဖႏွင့္ Aေမက
Aငယ္ေကာင္ႏွင့္ Aတူ AဖိုးAဖြားေတြ Aိမ္သြားလည္ေနၾကသည္။ က်ဴရွင္ေတြ
တက္ေနရေသာေၾကာင့္ မမဇင္ႏွင့္ ေAးေAးေဆးေဆး မေတြ႕ျဖစ္တာ
တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေနျပီ။ သူ ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးလိုက္ျပီး A၀တ္Aစားလဲကာ မမဇင္တို႔
Aိမ္ဖက္သို႔ကူးလာခဲ့သည္။

မမဇင္တို႔ Aိမ္တြင္လဲ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ၾကည့္ရတာ သူ႔မိဘေတြႏွင့္ Aတူ AဖိုးAဖြားတို႔ဆီ

လိုက္သြားၾကသည္ႏွင့္တူသည္။ သူ Aိမ္ထ၀
ဲ င္လိုက္ေတာ့ မမဇင္ကို ည့္ခန္း ဆက္တီေပၚမွာ
ထိုင္ျပီး ဖုန္းေျပာေနတာေတြ႔ရသည္။ မမဇင္ေျပာေနပံုကို နားေထာင္ရင္း ဒါ ဇင့္ဇင့္ကို
ဖုန္းဆက္ျပီး ေၾကာင္ေနတဲ့ေကာင္ တစ္ေကာင္ ေကာင္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု သူတြက္လိုက္သည္။
ဒါေတြက မဆန္းေတာ့။ မမဇင္ကို ၀ိုင္းပိုးပန္းေနတဲ့ Aထဲမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကေတာင္
ပါသည္ကို သူသိျပီးသား။ မမဇင္ကလဲ ဒီလိုေကာင္ေတြကို ဖုန္းျပန္ေျပာတာေလာက္က လြလ
ဲ ို႔
Aျခားဘာမွ စိတ္ကူးထဲထည့္မွာ မဟုတ္။ ေဘးမွ ဆက္တီ တစ္ခုတြင္ ၀င္ထိုင္ျပီး မမဇင္
ဖုန္းေျပာAျပီးကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာပါ.. မမဇင္ဖုန္းကိုခ်လိုက္ျပီး
သူ႔ဖက္ကုိလွည့္လာသည္။

‘ဘယ္သူလဲ မမဇင္’

ဒီ ေမးခြန္းေတြက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ သိပ္မထူးဆန္း။ မမဇင္ Aျပင္လူေတြနဲ႔

ဖုန္းေျပာသည့္ကိစၥတိုင္း သူ႔ကိုျပန္ေျပာျပေလ့ရွိသည္။

‘ဒီ တစ္ေယာက္ကလား...’

‘Aင္းေလ’

‘ကိုေဇာ္လတ္ေလ။ သူက မ တို႕နဲ႔ ဆယ္တန္းတုန္းက Aတူတူ၀ိုင္းတက္တဲ့ တစ္ေယာက္။

သူက မေတြ႔တာလဲ ၾကာလို႔ ဒီ လာမယ့္ စေနခ်ိန္းျပီး တစ္ခုခုသြားစားၾကမလားတဲ့’
‘မမဇင္က သြားမလို႔လား...။ Aဲဒီတစ္ေယာက္က မမဇင္ကို ၾကိဳက္ေနတာဆို’

‘Aင္း...မကလဲ သူ႔ကို ျပန္ၾကိဳက္မလားလို႔...’

မမဇင္က ေနာက္ျပီးေျပာလိုက္ခ်င္းသာျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ေတာ့

ထုိကုိေဇာ္လတ္ဆိုသည့္လူကို ေျပးျပီး Aမႈန္ၾကိတ္ခ်င္ေလာက္ေAာင္ကုိ သ၀န္တိုစိတ္ေတြ
ထၾကြလာသည္။ မမဇင္ ရည္းစားရသြားလ်ွင္ သူ႔ကို Aရင္ကေလာက္ ဂရုစိုက္မွာ
မဟုတ္ေတာ့။

‘...ေျပာေလ မ်ိဳးသူရဲ႕ျပန္ၾကိဳက္လိုက္ရင္ေကာင္းမလားလို႔’

‘.....Aဲဒါ မမဇင္ သေဘာပါ’

‘Aဲ...မ သေဘာသာ ေျပာတယ္ မ်က္ႏွာၾကီးကေတာ့ စူပုတ္ေနတာပဲ။ ငါ့ေမာင္ဟာေလ ၁၀

တန္းေက်ာင္းသားၾကီးပဲျဖစ္ေနျပီ Aခုထက္ထိ စိတ္ေကာက္တုန္းပဲလား’

သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာ။ မ်က္ႏွာကိုသာ ခပ္ေပေပလုပ္ထားလိုက္သည္။

‘ေဟာ ေတြ႔လား.. လူမိုက္ရုပ္နဲ႔’

မမဇင္သူ႔ကို ရီေAာင္လုပ္ေနမွန္းသိ၍ မ်က္ႏွာကို ခပ္တင္းတင္းဆက္ထားေသာ္လည္း

ရီခ်င္စိတ္ကိုေAာင့္ထား ၍မရ။ သူ႔မ်က္ႏွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျပံဳးစိျပံဳးစိ ျဖစ္လာသည္။

‘ေဟာ ေတြ႔လား ရီေတာ့မယ္။ မ်ိဳးသူတစ္ေယာက္ ရီခ်င္ေနပါျပီ’

ေျပာလဲေျပာရင္း မမဇင္က သူ႔ကို ကလိလွမ္းထိုးသည္။ သူ Aလြန္ယားတတ္မွန္းကိုလဲ မမဇင္

ေကာင္းေကာင္းသိသည္ကို...။

‘Aား...Aဟား ဟား မမဇင္ မလုပ္ပါနဲ႔။ ယားလို႔... ဟား ဟား’

သူ ဘယ္လုိမွ မေနႏိုင္ေတာ့ ကလိထိုးခ်င္းမွ ရုန္းထြက္ရန္ Aတင္းၾကိဳးစားရသည္။

မမဇင္ကလဲ Aေလ်ွာ့မေပး။ သူ မမဇင္လက္ကို ဖမ္းခ်ဴပ္ျပီး ဆက္တီေပၚမွ
၀ရုန္းသုန္းကားထေျပးဖို႔လုပ္ရာ Aရွိန္လန
ြ ္ျပီး မမဇင္ေရာ သူေရာ ဆက္တီေပၚသို႔ထပ္ရက္
ျပန္ျပဳတ္က်ေလသည္။ သူက မမဇင္ Aေပၚမွ ဖိရက္သား။ ႏွစ္ေယာက္သား
လံုးလားေထြးလား ျဖစ္ေနၾကသည္။ ခါတိုင္းလဲ သူႏွင့္ မမဇင္ ဒီလိုပင္
ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိသည္ပင္ ျဖစ္၍စိတ္ထဲတင
ြ ္ ဘာမွ မစU္းစားမိ ေAာက္ေရာက္ေနေသာ
မမဇင္ကုိ မလႈပ္ႏိုင္ေAာင္ခ်ဳပ္ထားဖို႔ကို သာ စိတ္Aားထက္သန္ေနခဲ့သည္။ ရုန္းရင္ကန္ရင္းမွ
သူ႔ရင္ဘတ္တြင္ ႏူးညံ့ေသာ AထိAေတြ႕တစ္ခုကို သတိထားမိလာသည္။ မမဇင္
၀တ္ထားတာ မိန္းကေလး၀တ္ တီရွပ္Aျပာႏုေရာင္ေလးျဖစ္သည္။
Aိမ္တြင္တစ္ေယာက္ထဲရွိေန၍ တီရွပ္ေAာက္မွ ဘာမွ ၀တ္ထားပံုမရ။ သူေရာက္လာစU္က
မမဇင္ဖုန္းေျပာေန၍ Aိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္ျပီး ေAာက္ခံ၀တ္ရန္ Aခ်ိန္မရခဲ့ေၾကာင္း
သတိထားမိသည္။ Aခု မမဇင္ႏွင့္ သူ ရင္ခ်င္း Aပ္လ်ွက္သား။ လူခ်င္းခြာလိုက္သင့္ေၾကာင္း
သူနားလည္ေသာ္လည္း မခြာျဖစ္ခဲ့။ ဒီ ႏူးညံ့တဲ့ AထိAေတြ႕ကို မကုန္ဆံုးေစခ်င္။ သူ
ရင္ေတြခုန္လာသည္။ မမဇင္ဖက္မွလဲ ရုန္းကန္မႈ တျဖည္းျဖည္းေလ်ွာ့လာတာကို သူ
သတိထားမိသည္။ ဇင္ဇင့္ လက္ေကာက္၀တ္မ်ားAား သူ
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကုိင္ထားရင္း သူ ငံုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မမဇင္ မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးေတြႏွင့္
သူ႔ကို ေတြေတြေလးျပန္ေမာ့ၾကည့္ေနတာေတြ႔ရသည္။ မမဇင္ Aၾကည့္ကို သူ
Aေျဖရွာမတတ္။ တျဖည္းျဖည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးျငိမ္က်သြားၾကေသာ္လဲ သူ မမဇင္ကို
မလႊတ္ေပးမိ။

ရင္ခ်င္းကပ္ေနသျဖင့္ သူ Aသက္ရွဴလိုက္တိုင္း မမဇင္ ရင္သားႏွစ္မႊာတို႔၏ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕မႈကို

ခံစားရသည္။ ဒီAတိုင္းဆက္ေနရန္ မသင့္ေတာ့...။ သူ မမဇင္လက္ႏွစ္ဖက္Aား
လႊတ္ေပးလိုက္ျပီး ဆက္တီကိုလက္ႏွင့္ေထာက္၍ ကိုယ္ကို ဆြမ
ဲ လိုက္ေတာ့ မမဇင္က
သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ျပန္ဖက္တြယ္ထားေလသည္။ သူဘာမွ မစU္းစားႏုိင္ေတာ့။ ကိုယ္ကို
ျပန္ကိုင္းျပီး မမဇင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို နမ္းရႈပ္လိုက္မိသည္။ သူ႕တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကုိယ္
ဘယ္တုန္းမမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီလို ထိေတြ႕မႈမ်ိဳးမရွိဖူးခဲ့ေသး။ မမဇင္
ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ႏူးညံ့စိုစြတ္ေနသည္။ မမဇင္ Aသက္ရွဴသံေလးမ်ားကိုလဲ
သူၾကားေနရသည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပင္ မမဇင္ႏွင့္ သူ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲ ဆိုေသာ Aေတြးက
သူ႔ေခါင္းထဲ၀င္လာသည္။ သို႔ေသာ္လဲ သူစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ မမဇင္ေပၚသို႔ ျပန္ေမွာက္ခ်ျပီး
သူမ ခါးေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္တယ
ြ ္ရင္း သူမႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ထပ္နမ္းလိုက္မိသည္။
မမဇင္ကလဲ သူ႔လည္ပင္းကို ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္ကို သတိျပဳမိသည္။ မမဇင္ သူ႔ကို
ျပန္နမ္းတာကိုလဲ သူသိေနသည္။ ေနာက္ဆံုး သူ မမဇင္ကို ဆြထ
ဲ ူျပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း
တျဖည္းျဖည္းခြာကာ ဆက္တီေပၚတြင္ မက္မက္ထထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ မမဇင္က
ဘာမွမေျပာ။ သူ႔ရင္ခြင္ထမ
ဲ ွာသာ ေခါင္းေလးမွီျပီးျငိမ္ေနသည္။
‘မမဇင္’

‘.......’

‘ကၽြန္ေတာ္ Aိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္။’

‘မ်ိဳးသူ...’

‘ဗ်ာ...’

‘မ နဲ႔ မ်ိဳးသူက ေမာင္ႏွမေတြေနာ္...’

‘Aင္း...’

‘Aခုလိုျဖစ္ၾကလို႔မရဘူးေနာ္...’

‘......’

သူဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ မမဇင္၏ လက္ကေလးကို AသာAယာျဖစ္ညွစ္ျပီး

Aိမ္ဖက္သို႔ ျပန္ကူးလာခဲ့သည္။

Aဲဒီညက သူမနက္မိုးလင္းခါနီးမွ Aိပ္ေပ်ာ္သာြ းခဲ့သည္။

Aိပ္ယာမွႏိုးေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ ဒီေန႔ စေနေန႔ က်ဴရွင္တက္စရာမရွိ။

မ်က္စိႏွစ္လံုးစ၍ပြင့္သည္ႏွင့္ မေန႔က မမဇင္ႏွင့္ျဖစ္ခဲ့သည္က ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။
မျဖစ္သင့္မွန္းသိေသာ္လဲ သူ႔စိတ္ထတ
ဲ င
ြ ္ မမဇင္ႏွင့္ မေန႔ကလို Aေတြ႕Aၾကံံဳမ်ိဳးထပ္၍
ရခ်င္ေသးသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြရဲ႕ ခ်ိဳျမိန္ေသာAရသာ၊ သူမကိုယ္ရနံ႔ သင္းသင္း၊
သူမရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ရင္Aစံုရဲ႕ AထိAေတြ႕...။

မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ဘယ္လိုမွ မသင့္ေၾကာင္းသိေသာ္လဲ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္။
Aခုမမဇင္တစ္ေယာက္ေရာ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမလဲ။ သူ႔ကို ရြံသြားမလား။ ဒါမွ မဟုတ္
Aခုသူခံစားေနရသလိုမ်ိဳးပဲ ခံစားရမလား။ ေခါင္းထဲမွာ ရွဳပ္ေထြးလာသည္ႏွင့္ Aိပ္ယာထဲမွ
Aတင္းထျပီး ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။

-----

သူ မမဇင္တို႔Aိမ္ဖက္ကိုေျခUီးမလွည့္ျဖစ္တာ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ရွိေနျပီ။ မမဇင္Aား

သူဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္ကို Aေျဖရွာ၍မရ။ ေနာက္ျပီး မမဇင္ကိုေတြ႔လို႔
ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္ကလိုစိတ္မ်ိဳးထပ္၀င္လာမွာကိုလဲ ေၾကာက္သည္။ သူေနာင္တရ မရခ်င္ပါ။
မမဇင္ကို သူ ေမာင္တစ္ေယာက္က Aမတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တာမ်ဳိးနဲ႔ပဲ ခ်စ္ခဲ့သည္ဆိုတာကို
သူ႔ကိုယ္သူယံုသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို တက္မက္မႈပါတဲ့ Aခ်စ္မ်ိဳးက ဘယ္တုန္းကတည္းက
သူ႔ရင္မွာ ကိမ္းေAာင္း Aျမစ္တြယ္ေနခဲ့တာလဲ။ သူ မမဇင္ကို တကယ္ ေမာင္ႏွမထက္ပိုျပီး
ခ်စ္မိတာလား ဒါမွမဟုတ္ AထိAေတြ႕ေၾကာင့္ပဲ Aခုလိုျဖစ္ေနသည္လားဆိုတာလဲ
မေ၀ကြဲႏိုင္။

မေတြ႔ရေAာင္ ေရွာင္ေနရင္းမွပင္ မမဇင္ကို ျမင္ခ်င္ေသာ စိတ္က သူ႔ရင္ထမ

ဲ ွာထိန္းခ်ဳပ္ရ
ခက္ေလာက္ေAာင္ ဒုကၡေပးေနခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးရက္က ၀ရန္တာထြက္ရပ္ေနရင္း
မမဇင္ႏွင့္ သူမ Aေဖတို႔ Aျပင္မွ ျပန္လာသည္ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကားေပၚမွာ
ဆင္းလာေသာ မမဇင္ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရသည္မွာ Aရင္ကလို ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း
မရွိသလိုပဲဟုသူခံစားရသည္။ မမဇင္ Aေဖ၊ သူ႔Uီးေလးက သူ႔ကိုလွမ္းျမင္ေတာ့
လက္ေ၀ွ႔ယမ္းႏႈတ္ဆက္ျပီး ျပံဳးျပရင္း Aိမ္ထဲ၀င္သာြ းသည္။ မမဇင္ကေတာ့ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ျပီး
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါေလးမ်ား ေကြးသြားသည္ ဆုိရံုေလာက္ေလး ျပံဳးျပရင္း
သူမAေဖေနာက္မွလိုက္၀င္သာြ းသည္။ မမဇင္ သူ႔ကို ဒီလိုျပံဳးျပတာမ်ိဳး သူ မျမင္ဖူးခဲ့။ သည္
Aျပံဳးက ခါတိုင္းသူ႔ကို ျပံဳးျပေနၾက Aမၾကီးတစ္ေယာက္ သူ႔ထက္ Aငယ္ကို ျပံဳးျပေသာ
Aျပံဳးမ်ိဳးမဟုတ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သည္ Aျပံဳးက သူ႔ရင္ကို ေႏြးေထြးစြာခုန္ေစသည္။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ မျဖစ္ႏိုင္ဆုိေသာ Aသိကလဲ စိတ္ကို လြန္စြာ
ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိေစေလသည္။

ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ သူ Aရင္ကလို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ Aျပင္ထက

ြ ္လည္ဖို႔လဲ
စိတ္မပါေတာ့။ က်ဴရွင္ခ်ိန္တြင္ က်ဴရွင္သြားသည္မွ Aပ Aျခား ဘယ္ကိုမွလဲ မသြားခ်င္။
Aခန္းထဲက Aခန္းျပင္ကိုပင္ မထြက္ခ်င္ေတာ့။ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္ Aင္တာနက္ေပၚ
ဟိုေလ်ွာက္သြား ဒီေလ်ွာက္သြားလုပ္ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း Aခ်ိန္ေတြကို ကုန္ေစသည္။
ဒါေပမယ့္ မမဇင္ကေတာ့ သူ႔ ေခါင္းထဲက ထြက္မသြား...။

-----

ဒီမနက္ေတာ့ မမဇင္သူ႔ဆီကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ သူမနက္စာစားျပီး

Aခန္းထဲသို႔ျပန္၀င္ေAာင္းျပီး သီခ်င္းနားေထာင္ေနစU္ Aခန္းတံခါး ေခါက္သံၾကားရသည္။
သူတံခါးသြားဖြင့္လိုက္ေတာ့ Aေပါက္၀တြင္ ရပ္ေနသူက မမဇင္။

‘မမဇင္...’

‘Aန္တီက Aခန္းထဲမွာရွိတယ္ တက္သြားဆိုလို႔..မ်ိဳးသူ။ မ ၀င္လာလုိ႔ရမလား’

Aရင္မ မမဇင္ သူတို႔Aိမ္ကိုေရာက္တိုင္း သူ႔Aခန္းထဲကို တံခါးမရွိဓါးမရွိ ၀င္ထြက္ေနၾက။

Aခုေတာ့ ၀င္လို႔ရမလားဟု ေမးေနသည္။ သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာသည္။

‘...၀င္ေလ မမဇင္ရယ္။’

သူAေပါက္၀မွ လမ္းဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ မမဇင္ Aခန္းထဲ၀င္လာျပီး ကြန္ျပဴတာ စားပြဲေရွ႕က

ခံုေပၚတြင္ထိုင္ေနသည္။ သူ Aခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္ရင္း မမဇင္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့
မမဇင္ Aေရွ႕ ၀ရန္တာ တံခါးေပါက္မွ Aျပင္သို႕ေငးေနတာေတြ႔ရသည္။ မမဇင္ကို
ၾကည့္ရတာ Aရမ္း ၀မ္းနည္းေဆြးေျမ့ေနသလုိ...။ တကယ္ေတာ့ သူလဲ မမဇင္ကို လြမ္းျပီး
သတိရေနခဲ့သည္ပါ။

မမဇင္ဆီမွ သက္ျပင္းသဲ့သဲ့မႈတ္ထုတ္သံေလးကိုၾကားရသည္။

‘မမဇင္... ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား’

မမဇင္က သူ႔ကို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျပန္ၾကည့္ျပီး..

‘မ က ဘာကို စိတ္ဆိုးရမွာလဲ မ်ိဳးသူရယ္။ မ်ိဳးသူသာ မ ကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့လို႔ ေရွာင္ေနတာ

မဟုတ္လား။ Aိမ္ဖက္ကိုလဲ မလာေတာ့ဘူး...။ ..... Aဲဒါေၾကာင့္ မ Aခုလာေတြ႕တာ’
သူ ဘာျပန္ေျဖရမွန္း မသိ။ ဟိုတစ္ေန႔က ကိစၡႏွင့္ ပတ္သတ္လို႔
တစ္ခုခုေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ သူေတာင္းပန္သင့္သည္လို႔ေတာ့
ထင္သည္။

‘မ်ိဴးသူ.... ဘာျဖစ္ေနတာလဲ’

သူ ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သာြ းသည္။ သူ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ သူ ကိုယ္တိုင္လဲ မသိ...။

‘မမဇင္’

မမဇင္က သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္သည္။

‘ဟိုတစ္ေန႔က ကိစၡနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတယ္ထင္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္

မမဇင္ကို ေတြ႔ရမွာ စိုးရိမ္ေနတယ္။ ဘာေျပာရမွန္းလဲ မသိဘူး။’

မမဇင္က သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ခ်ရင္း...

‘မ Aဲဒီကိစၡနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး စိတ္ဆိုးေနလိမ့္မယ္လို႔ မ်ိဳးသူက ဘာလို႔ထင္ရတာလဲဟင္...။’

‘ေမာင္ႏွမ Aခ်င္းခ်င္းကို ဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုေတာ့ မမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရြံသြားလားဟင္။

မမဇင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႔မွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး...။ Aခုျဖစ္မယ့္ျဖစ္ေတာ့လဲ..
မမဇင္နဲ႔မွ...။ ကၽြန္ေတာ္Aခုဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူး။ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။
မမဇင္ကိုထပ္ေတြ႕ရင္ Aဲဒီ စိတ္မ်ိဳးထပ္၀င္လာမွာ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။ မမဇင္
ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းသြားမွာ စိတ္ဆိုးသြားမွာကို မလိုခ်င္ဘူး’

‘မ်ိဳးသူAဲလိုလုပ္ရင္ မ က မင္းကို မုန္းသြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ။’

‘...ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာေလ...။ ေနာက္ျပီး... ကၽြန္ေတာ္ မွန္တာပဲ ေျပာမယ္ မမဇင္။

Aခုမျဖစ္ႏိုင္တာ မျဖစ္သင့္တာၾကီးကို တမ္းတျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြ
Aရမ္းေဖါက္ျပန္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မမဇင္ကို ေမာင္ႏွမ Aခ်င္းခ်င္း ခ်စ္သင့္တာထက္ပိုျပီး
ခ်စ္ေနမိျပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။’

မမဇင္ဆီက ဘာမွျပန္မၾကားရ။
‘...မမဇင္ ေျပာUီးေလ။ Aခုလိုေျပာလိုက္ေတာ့ မမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရြံသြားျပီ မဟုတ္လား’

မမဇင္က ထိုင္ရာမွ ထရင္း သူ႔လက္ဖ၀ါးကိုဖမ္းဆုတ္ထားလိုက္သည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကမူ

သူ႔နဖူးရွိဆံစတို႔ကို ျငင္သာစြာျဖင့္ ပြတ္သတ္ေပးေနသည္။

‘မ်ိဳးသူရယ္... မ လဲ Aဲဒါကိုပဲေျပာခ်င္တာပါ။ မျဖစ္သင့္မွန္း သိေနေပမယ့္ မ စိတ္ထဲမွာလဲ

Aရမ္းေတြေ၀ေနတယ္။ မ်ိဳးသူကုိ မ တကယ္ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ Aျဖစ္နဲ႔ပဲ
သံေယာဇU္ရွိခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္.... ဒါေပမယ့္ ဟုိတစ္ေန႔က....၊ ...ဘာျဖစ္လို႔
Aဲဒီတစ္ေယာက္က မ ေမာင္ေလးမ်ိဳးသူလာျဖစ္ေနရတာလဲ...။ ေရွ႕ဆက္တိုးၾကရင္လဲ
Aားလံုးက ၀ိုင္းေျပာၾကမယ္။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔က်ေတာ့....’

ေခါင္းကို ငံု႔ထားေသာ မမဇင္ ဆီမွ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ကိုၾကားရသည္။ ေမာင္ႏွမခ်စ္ မဟုတ္တဲ့ ဒီ

Aခ်စ္က သူႏွင့္ မမဇင္Aတြက္ Aစပိုင္းမွာပင္ ေတာ္ေတာ္ပူေလာင္လြန္းလွသည္...။
ဘာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာမွ ဒီလိုAခ်စ္က ေပါက္ဖြားလာရတာလဲ။

သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွ မမဇင္လက္ဖ၀ါးေလးကို AသာAယာ ဆုတ္ယူလိုက္သည္။ မမဇင္

ကိုယ္လံုးေလး သူ႔ရင္ခြင္ထသ
ဲ ို႔Aလိုက္သင့္ပါလာသည္။

ဒီတစ္ေခါက္မမဇင္၀တ္ထားတာ မိန္းကေလး၀တ္ရွပ္Aက်ႌလက္စက။ မမဇင္

ကိုယ္လံုးေလးႏွင့္ တိတိရိရိ လြန္စြာၾကည့္ေကာင္းေနသည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲAပ္ထားေသာ
မမဇင္မ်က္လံုးတို႔ဆီမွ စိုစြတ္မႈကို သူ႔သတိထားမိသည္။ မ်က္ႏွာေလးကို ေမးဖ်ားမွ
သူဆြဲေမာ့လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ စိုစြတ္ေနေသာ မ်က္လံုး၀န္းေလး Aစံုကိုေတြ႔ရသည္။
ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတို႔က မမဇင္၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားတို႔ႏွင့္
ထိကပ္မိရပ္သားျဖစ္သြားသည္။ မမဇင္ကလဲ သူ႔ကို Aလိုက္သင့္ျပန္နမ္းပါသည္။
မမဇင္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက Aရင္တစ္ေခါက္ကလိုပဲ ခ်ိဳျမေနဆဲ။ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးAစံုကို
သူထပ္နမ္းခ်င္ေနခဲ့သည္မွာ ျပီးခဲ့သည့္Aေခါက္ကတည္းက။ နမ္းရင္းမွ မမဇင္က
ခုတင္ေပၚကို ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္လဲ သူက မမဇင္ Aေပၚမွာ။ ဆက္တီေပၚမွာ
နမ္းတုန္းက Aေတြ႕Aၾကံဳကို ျပန္သတိရမိသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ မမဇင္ Aကႌ်ေAာက္မွာ Bra
၀တ္ထားသည္။ မမဇင္ ခါးကိုသူလွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ထိုေနရာတြင္ Aက်ႌစက လန္ေနသည္မို႔
သူမ၏ ႏူးညံ့ေျပမြတ္ေသာခါးေလးကို တိုက္ရိုက္စမ္းမိသာြ းသည္။ သူ႔ ရင္ထတ
ဲ ြင္ မီးေတာင္
Aလံုးတစ္ရာမက တၾကိမ္ထဲေပါက္ကြသ
ဲ လို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ လက္ကို
ဖယ္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား စU္းစားမိသည္။ မမဇင္ကေတာ့ သူ႔လည္ပင္းကို
ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ထားျပီး မ်က္လံုးေလး Aစံုကိုေမွးစွင္းရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို
နမ္းရႈ႕ံေနသည္။ သူ႔ညာလက္ကို မမဇင္ ခါးေလးေပၚတြင္တင္ထားရာမွ Aေပၚဖက္ဆီသို႔
ရွပ္Aကႌ်ေAာက္မွ တဆင့္ တျဖည္းျဖည္းေရြ႕ယူလာခဲ့သည္။ သူ ရင္ေတြ
တစ္ဒိန္းဒိန္းခံုလာသည္...။ ေနာက္ဆံုး သူ႔လက္က ဇင္ဇင့္ေAာက္ခံ Bra
ေလးကိုသာြ းစမ္းမိသည္။ Bra ေပၚမွပင္ မမဇင္ ရင္သားတို႔ကို သူ
Aနည္းငယ္ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။
ဒီလို ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕လွေသာ AထိAေတြ႕မ်ိဳး သူတစ္သက္တင
ြ ္ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးခဲ့။ မမဇင္လဲ
တစ္ခ်က္တြန္႕ကနဲျဖစ္သာြ းသည္ကို သတိထားမိသည္။ သူမ Aသက္ရွဴသံေတြလဲ
ျပင္းလာသည္။ သူ စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့ Bra ကို ေAာက္သို႔Aနည္းငယ္
ေလ်ွာခ်ရန္ၾကိဳးစားမိသည္။ သို႔ေသာ္လဲ Aတိျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေAာက္သို႔ေလ်ွာ၍မရ။
မမဇင္က သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ျပန္ျပီး ေနာက္မွ ၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
မမဇင္ Bra ေလး သူလက္ထဲမွာ Aလိုက္သင့္ပါလာသည္။ မမဇင္၏ ႏူးညံ့လြန္းေသာ
ရင္Aစံုကို သူလက္တို႔ျဖင့္ Aုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ရင္သားတို႔ေပၚမွ ခၽြန္ထက
ြ ္ေနေသာ
ထိပ္ဖ်ားတင္းတင္းေလးတို႔ကို ထိေတြ႔ မိသည့္Aခါမွာေတာ့ သူ ႏွလံုးေရာဂါရျပီး
လဲက်သြားေတာ့မေလာက္ကို ရင္ခုန္လာမိသည္။

‘မ်ိဳးသူ... ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္..။’

မမဇင္က သူမႏႈတ္ခမ္းေလးAစံုကို သူ႔နား နားကပ္ရင္း ေလသံသဲ့သဲ့ေလးျဖင့္ေျပာသည္။ သူ

မေတာ္လိုက္ခ်င္ေသး။ မမဇင္ကို သူတက္မက္မြတ္သိပ္စြာခ်စ္သည္။ မမဇင္ႏွင့္
ထိေတြ႕ေနခ်င္သည္။ မမဇင္၏ Aလွကိုတစ္ခ်ိန္လံုးျမင္ေနခ်င္သည္။ မမဇင္၏
ရွပ္Aကႌ်ၾကယ္သီးေလးမ်ားကို တစ္လံုးခ်င္း ျဖဳတ္ေနမိသည္။ မမဇင္က ဘာမွ
ရုန္းကန္ခ်င္းေတာ့ မျပဳ။ ေAာက္ဆံုးၾကယ္သီးတစ္လံုး ျပဳတ္သြားျပီးေနာက္ သူ မမဇင္
ရွပ္Aက်ႌေလးကို ဆြဲဟလိုက္သည့္ Aခါမွာ သူျမင္လိုက္ရသည္က...။
သူျမင္ဖူးသမ်ွAရာေတြထမ
ဲ ွာ Aလွဆံုးျဖစ္မည္ဟုထင္သည္။ ျဖဴ၀င္း၀ါေသာ ေရႊရင္လႊာတစံု..။
ေနာက္ ပန္းႏုေရာင္ေသြးေနေသာ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးမ်ား။ မမဇင္က ေAာက္မွ
သူ႔ကိုျပန္ျပီး ဖြဖြေလးျပံဳးၾကည့္ေနသည္။ ၾကည္ႏူးမႈ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားမႈေတြပါေနေသာ မမဇင္၏
Aျပံဳးေလးက သူ႔ကို ရူးသြပ္ေစသည္။ သူ ငံု႔ျပီး မမဇင္၏ ရင္သားစိုင္တို႔ကို နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။
ေနာက္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးမ်ား...။ သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ Aမရဲ႕ ရင္လႊာတို႔ကို
သူနမ္းရံႈ႕ေနတာပါလား။ မမဇင္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ မပီမသ Aသံေလးမ်ားထြက္လာသည္။
Aသက္ရွဴလည္းတစ္ျဖည္းျဖည္း ျမန္လာသည္။ ႏူးညံ့ေသာ ရင္လႊာတို႔မွ ေရေမႊးနံ႔
သင္းသင္းကို သူရသည္။ ေနာက္ဆံုး မမဇင္က သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲထူရင္း...
‘မ်ိဳးသူ...ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္။ မတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာဆံုးျဖတ္ရUီးမယ္ေလ...။ Aခုခ်ိန္ ဘာမွ
AၾကီးAက်ယ္မမွားေစခ်င္ဘူး...။’

သူကေတာ့ မေတာ္ခ်င္ေသး။ မွားမည္ဆုိလဲ မွားလိုက္ခ်င္သည္...။

‘ေတာ္ေတာ့ေနာ္..။ မ ေမာင္ေလးက လိမၼာတယ္။’... မမဇင္က ခပ္ႏြမ္းလ်ွလ်ွေျပာသည္။

ဟုတ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ မမဇင္နဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြပါလားဆိုတဲ့

Aသိကေခါင္းထဲ၀င္လာသည္။ သူ မမဇင္ကို ျပန္ဆြထ
ဲ ူလိုက္သည္။
မမဇင္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုေတာ့ သူတစ္ၾကိမ္ေလာက္ နမ္းရိႈက္ခ်င္ေသးသည္။ ဒီ
တစ္ၾကိမ္နမ္းလဲ မမဇင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက ခ်ိဳတာပါပဲ...။

မမဇင္ Aကႌ်ေသခ်ာ ျပန္၀တ္ျပီးေတာ့ သူမမဇင္နင့္ Aတူ ဟိုဖက္ျခံထဲသုိ

လိုက္ေလ်ွာက္လာမိသည္။ ျခံထဲတင
ြ ္ သူက...

‘ မမဇင္ရယ္... ကၽြန္ေတာ္ Aခု မမဇင္ကို Aျမဲတမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတယ္။

Aနားမွာရွိေနခ်င္တယ္။ Aရင္ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္လိုေရာ...။
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုေရာ...။ မမဇင္ လက္ခံမွာလားဟင္’ ဟု ေမးျဖစ္သည္။

မမဇင္က သက္ျပင္းေလးကို မသိမသာခ်ရင္း

‘မ်ိဳးရယ္... မမဇင္လဲ မ်ိဳးကိုခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ၾကမွာလဲ။ မနဲ႔ မ်ိဳးသူနဲ႔က

ေမာင္ႏွမေတြေလ။ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔Aရမ္းမခက္ခဲလာခင္မွာ ဆုတ္ထားသင့္တယ္လို႕ မ
ထင္တယ္။’

‘Aခု ဒါေတြကို မမဇင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ သိတာမဟုတ္တာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကရင္ျပည့္စံုျပီ မဟုတ္ဘူးလား မမရယ္...။’

‘Aင္း.........ေသခ်ာထပ္ျပီး စU္းစားၾကတာေပါ့ မ်ိဳးရယ္...။’

ထိုေန႔က မမဇင္တို႔ျခံထတ
ဲ ြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေနကုန္ခဲ့သည္။

-----
ပထမေတာ့ သူဒီလို တပ္မက္မႈပါေသာAခ်စ္ႏွင့္ ခ်စ္မိသည့္မိန္းကေလးက ဘာေၾကာင့္
မမဇင္ျဖစ္ေနတာလဲ၊ မမဇင္ကေရာ ဘာလို႔ သူ႔Aမ၀မ္းကြဲလာျဖစ္ေနတာလဲ ဟု သူ
ကံၾကမၼာကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္နာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စU္းစားမိေတာ့ မမဇင္
ျဖစ္ေန၍ပဲ သူ ဒီလိုခ်စ္ခဲ့ မိတာလားဟု သူ႔ကိုယ္သူ သံသယ၀င္လာသည္။ မမဇင္သာ သူ႔နဲ႔
ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲမေတာ္ခဲ့ရင္ မမဇင္ကို သူ ဒီလိုခ်စ္မိပါ့မလား။ သူ႔ကိုက ဒီလို Aဆိပ္ပါတဲ့
Aခ်စ္မ်ိဳးကိုပဲ ေပါက္ဖြားေစခ်င္ခဲ့တာလား ဆိုတာ သူမေျပာႏိုင္။ မမဇင္ကိုခ်စ္မိ၍ရသည့္
ရင္ခုန္ခံစားမႈက Aျခားမိန္းကေလးမ်ားကိုရင္ခုန္ရသည္ႏွင့္ မတူ။ တပ္မက္မႈ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ေနာက္မွာ စိုးရိမ္မႈပါ ပါေနသည္ကပဲ ပိုရင္ခုန္စရာေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ ဟုသာ
သူေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္သည္။

မမဇင္ႏွင့္သူတို႔ ေရွ႕ဆက္၍ မတိုးျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္လဲ ျပန္မဆုတ္ျဖစ္ခဲ့ၾက။

လူၾကီးေတြမ်က္စိေရွ႕တြင္ Aရင္ကကဲ့သို ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖၚ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ တတြဲတြဲ
ျဖစ္ေနသည္ဟုသာထင္ေနၾကေသာ္လည္း တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ထို႔ထက္မက
ပိုျပီးမ်ားစြာေသာ Aေၾကာင္းAရာေတြ ရွိေနသည္ကိုေတာ့ သူႏွင့္ မမဇင္
ႏွစ္ေယာက္သာသိခဲ့ၾကသည္။ မမဇင္ ဒီလိုထိေတြ႔ခံစားမႈမ်ိဳးကို ပထမဆံုးရရွိခဲ့သည္မွာ
သူႏွင့္ျဖစ္ေနသည္ကို သူ ဂုဏ္ယူသည္။ တကယ္ေတာ့ မမဇင္ႏွင့္သူ
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဒီလို ထိေတြ႕နမ္းရႈတ္သည့္ Aၾကိမ္တစ္ၾကိမ္ခ်င္းစီတိုင္းက
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေရွ႕ဆက္သြားမိေAာင္ တြန္းပို႔ေနသည္ကို သူေရာ မမဇင္ေရာ
ႏွစ္ေယာက္ စလံုးနားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မရပ္လိုက္ခ်င္...။
တစ္ေယာက္ေယာက္Aိမ္မွာ လူၾကီးေတြမရွိသည့္ Aခါတိုင္း ေနာက္တစ္ေယာက္
ေရာက္လာတတ္သည္။ မမဇင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား၏ ခ်ိဳျမိန္မႈကို သူ႔Aေနႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ
ရိုးAီသြားမည္မဟုတ္ဟု သူထင္သည္။ သူမ၏ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ရင္သားစိုင္တို႔ကို
ျမင္ရသည့္၊ နမ္းရႈတ္ရသည့္ Aခါတိုင္း၊ မမဇင္၏ ကိုယ္ေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြသ
ဲ ြင္းျပီး
ဖက္ထားရသည့္ Aၾကိမ္တိုင္း သူ႔စိတ္ထဲတင
ြ ္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ၾကည္ႏူးတပ္မက္မႈတို႔ကလဲ
ဘယ္ေတာ့မွာ ေလ်ာ့သြားမည္မဟုတ္။

-----

ဒီညေန သူတို႔ေမာင္ႏွမေတြ Aျပင္စုထြက္ၾကမည္။ ျမရိပ္ညိဳ ေဟာ္တယ္မွာ ပြဲရွိသည္။ သူ၊ သူ႔

Aမႏွင့္ညီ၊ ေနာက္ မမဇင္။ က်ဴရွင္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ လာၾကမည္။ Aသြားကို
သူတို႔Aေဖကားေမာင္းျပီ လိုက္ပို႔ေပးမည္ ျဖစ္ျပီး Aျပန္ကိုေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြစုျပီး
ျပန္လာၾကရန္မွာထားသည္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႕Aမလုပ္သူ ေရွ႕ေခါင္းခန္းမွာထိုင္ျပီး ေနာက္ခန္းတြင္ မမဇင္က
သူႏွင့္ သူ႔ညီၾကားမွာ။ သူတို႔ Aေဖက လမ္းေပၚတြင္သာ Aာရံုစိုက္ျပီး ကားကိုေမာင္းေနကာ
သူ႕ Aမ၊ ညီ လုပ္သူႏွင့္ မမဇင္တို႔က စကားေျပာရင္း လိုက္လာၾကသည္။ သူကေတာ့
သူ႔ညီဖက္ကလွမ္းမျမင္ရေAာင္ လက္ကိုAနည္းငယ္ေနာက္လိ်ွဳျပီး မမဇင္လက္ကေလးကို
ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း ကားျပတင္းေပါက္က ေငးလိုက္ မမဇင္မ်က္ႏွာေလးကို
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေငးၾကည့္လိုက္..။ မမဇင္တို႔ေတြ စကားေျပာေနၾကတာကို ၾကည့္ရင္း သူ
Aနည္းငယ္ ညစ္က်ယ္က်ခ်င္ စိတ္ကေလးေပၚလာသည္။ မမဇင္ လက္ဖ၀ါးကို
ဆုတ္ကိုင္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္ျပီး သူမ၀တ္ထားသည့္ မိန္းကေလးတီရွပ္ေလးေAာက္မွ
မေပၚ့တေပၚ ျမင္ေနရသည့္ ခါးေလးကို လွမ္းကိုင္ျပီး ညွစ္လိုက္သည္။ မမဇင္ တစ္ခ်က္
မသိမသာတြန္႕ခနဲ႔ ျဖစ္သာြ းျပီး သူ႔ဖက္ကို Aံ့ၾသသည့္မ်က္ႏွာေလးျဖင့္
မ်က္ေစာင္းထိုးျပီးၾကည့္သည္။ သူ႔ Aမႏွင့္ ညီလုပ္သူတို႔ကေတာ့ သတိမထားမိလိုက္ၾက။
မမဇင္ ထိုသို႔ၾကည့္သည့္ မ်က္ႏွာေလးက သူ႕Aတြက္ခ်စ္စရာေကာင္းေနျပန္သည္။ သူ စ
ခ်င္စိတ္တို႔ပိုမ်ားလာျပီး မမဇင္ခါးေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး လွမ္းဆိတ္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့
မမဇင္ကို သူ႔ဖက္ မသိမသာလွည့္ျပီး မ်က္ေမွာင္ေလး က်ဳံ႕ျပီးျပံဳ၍‘မလုပ္နဲ႔ေလ
ေတြ႔သြားလိမ့္မယ္’ ဟု ပါးစပ္လႈပ္ရံုေလးလႈပ္ကာ လွမ္းေျပာသည္။ ဒါကို သူက မေလ်ွာ့ေသးပဲ
ခါးေလးကို လက္ျဖင့္ Aသာပြတ္ေနျပန္ေတာ့ မမဇင္ သူ႕လက္ဖ၀ါးကို ဖမ္းကိုင္ျပီး ခပ္ဖြဖြေလး
ျဖစ္ညွစ္ကာ ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ေခါင္းခန္းသို႕လွည့္၍ ေျပာေနေသာ သူ႔Aမကို
လွမ္းၾကည့္ျပီး စကားေျပာေနေသာ မမဇင္ မ်က္ႏွာေလးက ျပံဳးမေယာင္ေလး။

-----

ျမရိပ္ညိဳေရာက္ေတာ့လဲ ဟိုေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က Aေရွ႕မွာ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သူတို႔ဟာ

သူတို႔။ သူႏွင့္ မမဇင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကလဲ Aေနာက္မွာ တစ္တြလ
ဲ က္ခ်င္းခ်ိတ္လ်ွက္...။
မမဇင္နဲ႔ Aခုလိုသြားရတာ သူ သေဘာက်သည္။ သူတို႔ကို သိတဲ့လူေတြႏွင့္ဆိုရင္ေတာ့
သူတို႔က ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္။ မသိတဲ့လဲလူေတြကေတာ့ သူတို႔ကို
သမီးရည္းစားဟုထင္ၾကလိမ့္မည္။ မမဇင္လို မိန္းမေခ်ာေခ်ာေလးႏွင့္ တြဲသာြ းေသာ သူ႔ကို
တျခားေကာင္ေတြ မနာလိုျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ တကယ္လဲ သူသည္ပင္ မမဇင္Aခ်စ္ခံရသူု...။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စတိတ္စင္နားခ်ိန္းထားသည့္ေနရာကိုေရာက္ေတာ့
ဘယ္သူမွေရာက္မလာၾကေသး။ ခ်ိန္းထားသည့္Aခ်ိန္ေရာက္ဖို႕က ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၂၀
ေလာက္လုိေသးသည္။ လူေတြကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းစျပီး ထူလာၾကျပီ။ မမဇင္က ...

‘ ဇင္ ေရငတ္လို႔၊ ေသာက္စရာတစ္ခုခုသြား၀ယ္ရေAာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္လိုက္ခဲ့ပါလား။’

သူ႔Aမကို ၾကည့္ရတာ ဒီေနရာမွ သိပ္ခြာခ်င္ပံုမရ ခဏေနလို႔ လူေတြမ်ားလာလ်ွင္
ေနရာေပ်ာက္သြားမွာကို စိုရိမ္ေနပံုရသည္။ သူလိုက္မည္ဟု ေျပာလိုက္ရန္
ပါးစပ္ဟလိုက္လ်ွင္ပင္ သူ႔ညီက...

‘မမဇင္... သားလိုက္ခဲ့မယ္ေလ။ သားလဲ တစ္ခုခုစားခ်င္လို႔...’

သူေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သာြ းစU္မွာပင္ သူ႔Aမက

‘ဟဲ့ ေနလင္း ခဏေနရင္ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြလေ

ဲ ရာက္လာၾကေတာ့မွာေလ။ မၾကီးလဲ
တစ္ေယာက္မွ ေတြ႔ဘူးတာမဟုတ္ဘူး။ မ်ိဳးသူ သူငယ္ခ်င္းေတြက မၾကီးနဲ႔ သိေတာ့ သူမရွိလဲ
ရတယ္၊ မ်ိဳးသူလိုက္သြားလိုက္...။ ဇင္ဇင္ လူေတြက တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာေနျပီ
Aကုန္သြားရင္ ေနရာေပ်ာက္သြားမွာလဲ စိုးလို႔ မၾကီးေတာ့ မလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္။’

Aျမဲတမ္း ဆရာလုပ္လန
ြ ္း၍ဘယ္တုန္းကမွ သူႏွင့္ Aေစးမကပ္ခဲ့ေသာ Aမျဖစ္သူကို
သူဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ Aလြန္ေက်းဇူးတင္သြားသည္။ မမဇင္က...

‘လာ မ်ိဳးသူ... Aဲဒါဆို မနဲ႔လိုက္ခဲ့’ ဟု ေျပာျပီး သူ႔လက္ကို လွမ္းဆြဲကာ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

လမ္းေလ်ွာက္လာၾကရင္း သူ႔Aမႏွင့္ ညီ မၾကားႏိုင္ေလာက္ေတာ့သည့္
ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာေရာက္ေတာ့မွ သူ႔ကို...

‘မ်ိဳးသူဟာေလ... Aရမ္းဆိုးတာပဲ။ ကားထဲမွာတုန္းက Aန္ကယ္လ္နဲ႔

မၾကီးတို႔ရွိေနလို႔...ႏို႔မို႔သာဆို ေခါင္းကို ေဒါက္ခနဲ ျမည္ေနေAာင္ ေခါက္ျပီးသားပဲ။ သူတို႔
ျမင္ကုန္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား..ဟင္’ ဟု မ်က္ႏွာထားေလးႏွင့္ ေျပာသည္။

‘မမဇင္ကကၽြန္ေတာ့္ကို ေခါင္းေခါက္ရက္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။’

‘Aင္း...ေခါက္မွာေပါ့ ဘုထြက္သာြ းေAာင္ကို ေခါက္မွာ’ ဟု ျပန္ေျပာျပီး သူ႔

ေခါင္းကိုဖြဖြေလးလွမ္းေခါက္သည္။ သူက မမဇင္လက္ကေလးကို Aလိုက္သင့္လွမ္းယူျပီး
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ မမဇင္ ဒီေန႔လဲ ခါတိုင္းလိုပဲ Aရမ္းလွသည္ဟု
သူေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ သူမ၀တ္ထားေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ Aျပာရင့္ ခပ္မြဲမြဲေရာင္ႏွင့္ တီရွပ္
A၀ါေရာင္ေလးတို႔ သူမ၏ ၀င္း၀ါေသာ AသားAေရာင္ႏွင့္ Aလြန္လိုက္ဖက္သည္ဟု
ျမင္မိသည္။
မမဇင္ႏွင့္ သူ ေမာင္ႏွမခ်စ္ႏွင့္ သမီးရည္းစားAခ်စ္ မည္သည့္Aခ်စ္ႏွင့္ ခ်စ္လဟ
ဲ ု ေမးလ်ွင္
ေျဖရေတာ္ေတာ္ခက္မည္။ သူကေတာ့ မမဇင္ကို ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးႏွင့္ခ်စ္သည္။
Aမတစ္ေယာက္ကို ေမာင္ငယ္တစ္ေယာက္က ခၽြဲသည့္၊ ဆိုးသည့္ Aခ်စ္မ်ိဳးႏွင့္လခ
ဲ ်စ္သည္။
မမဇင္ကလဲ Aျမဲတမ္းသူ႔ကို ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္Aေနျဖင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံတက္သည္။
တကယ္လဲ မမဇင္က သူ႔Aမသာ...။ ဆန္းသည္က သူ မမဇင္ကို
စြဲလမ္းတပ္မက္မႈပါသည့္Aခ်စ္ႏွင့္လဲ ခ်စ္သည္။ မမဇင္ သူ႔ကို
ဘယ္လိုခ်စ္တာလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူမေ၀ခြဲတတ္။ မမဇင္လဲ တစ္ခါမွ သူ႔ကိုမေျပာဖူးပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ဒီည သူေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသည္။ မမဇင္ကို ၾကည့္ရတာလဲ ေပ်ာ္ေနပံုရသည္။

-----

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုေနၾကျပီ။ မမဇင္ကို Aခုမွ ျမင္ဖူးေသာ

သူငယ္ခ်င္းAခ်ိဳ႕က သူ႔ကုိ နား နားကပ္ျပီး ေယာက္ဖဟုေခၚကာ ေနာက္ၾကသည္။ သူကေတာ့
ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ခပ္ျပံဳးျပံဳးသာလုပ္ေနလိုက္သည္။ မမဇင္ကုိလွသည္ဟု
သတ္မွတ္ၾကသည္ကို သိေသာေၾကာင့္ သူ စိတ္ထတ
ဲ ြင္ က်ိတ္ျပီး ပီတီျဖစ္မိသည္။
ေAာင့္မထားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မမဇင္နားတိုးတိုးကပ္ျပီး သူ႕ကိုဟိုေကာင္ေတြ
ေယာက္ဖေခၚေၾကာင္းကို ေျပာျပမိေသးသည္။ မမဇင္က ခပ္လြင္လြင္ေလး ရယ္ျပီး...

‘မ်ိဳးသူက သူတို႔ Aဲလိုေခၚတာ စိတ္မဆိုးဘူးလား’ ဟု ေမးသည္။

‘မဆိုးပါဘူး...။ သူတို႔က မမဇင္လွလို႔ Aဲလိုေျပာတာပဲ။ ေနာက္ျပီး သူတို႔ ေယာက္ဖလို႔

ဘယ္ေလာက္ေခၚေခၚ..မမဇင္က ကၽြန္ေတာ့္ မမဇင္ပဲေလ။’

မမဇင္က သက္ျပင္းေလးခ်ရင္း ျပံဳးသည္။ ထိုAျပံဳးကို သူ Aဓိၶပါယ္ မဖြင့္ဆိုတတ္။

‘ဇင္....။ ဇင္ တို႔ ဒီကိုလာၾကတယ္ ဟုတ္လား။ ဘယ္တုန္းကတည္းကေရာက္ေနၾကတာလဲ’

သူ႔Aေနာက္မွ ေမးသံၾကားရ၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...

ကိုေဇာ္လတ္...။
ဒီလူ မမဇင္ကို လိုက္ေၾကာင္ေနသူ။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ ေသာ္လည္း မမဇင္ကို
ေၾကာင္ေနသည္ဆိုသည့္ စြဲခ်က္ျဖင့္ပင္ သူ ထိုလူကို ေသာက္ျမင္ကတ္သည္။

‘ဟင္ ကိုေဇာ္လတ္။ တစ္ေယာက္တည္းလား။ ဇင္တို႔ေရာက္ေနတာ

တစ္နာရီနီးပါးေလာက္ရွိျပီ။’

‘တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး ဇင္။ ဟိုေကာင္ေတြလည္းပါတယ္။ ေဟ့....ေဟ့ေကာင္ေတြ

ဒီမွာ ဇင္တို႔လဲရွိတယ္ကြ ဒီမွာပဲ စုလိုက္ရေAာင္။’ ဟု ေျပာရင္းဆိုရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
Aာျပဲၾကီးျဖင့္လွမ္းေAာ္ေခၚေနသည္။ သူ႔Aတြက္ကေတာ့ ေဇာ္လတ္ ဘာလုပ္လုပ္
Aေကာင္း ျမင္ႏိုင္မည္ မထင္။ မမဇင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္Aုပ္ၾကီး
ထပ္ေရာက္လာၾကျပန္သည္။ မမဇင္၏ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး Aခ်ိဳ႕ကေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္တတ္ပံုရသည္။ သူတို႔ Aခ်င္းခ်င္း Aျပန္Aလွန္ေနာက္ေျပာင္ေနၾကသည္။
မေတြ႔ၾကတာလဲ ၾကာျပီမို႔ထင္သည္။

‘ဇင္ဇင့္ေမာင္က လူေခ်ာပဲ။ ဇင္ဇင္ သူငယ္ခ်င္းေလး ေယာင္းမေတာ္ရေAာင္ေနာ္’ ဟု

ေနာက္ေနၾကသည္။ ခုနက သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကို ေယာက္ဖေတာ္ခ်င္သည္။ Aခု
မမဇင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေယာင္းမေတာ္ရေAာင္ဟု ေနာက္ေနၾကျပန္ျပီ။ သူ
ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားျပီး မမဇင္ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိေတာ့ မမဇင္က သူ႔ကိုျပံဳးျပသည္။
ေနာက္ေတာ့ သူ႔ သူမငယ္ခ်င္းမ်ားကို ျပန္ေနာက္ျပီး...

‘ေAာင္မယ္...။ ဘာလို႔ေတာ္ရမွာလဲ ေယာင္းမ၊ ငါ့ေမာင္ေလးကို မေပးႏိုင္ပါဘူး’ ဟု

ေျပာသည္။ ဒီစကားရဲ႕ တကယ့္ Aဓိပၸါယ္ကို မမဇင္ႏွင့္ သူ ႏွစ္ေယာက္သာ နားလည္မည္။
သူမမဇင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို Aခုခ်က္ခ်င္းလွမ္းျပီး နမ္းရိႈက္လိုက္ခ်င္သည္။

‘ဇင္ ကိုယ့္ကိုက်ေတာ့ စကားေတာင္ မေျပာဘူး။ ေတာ္ေတာ္စိမ္းကားတယ္ေနာ္’

ဒီေဇာ္လတ္ဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္ မမဇင္ကို လိုက္ေၾကာင္ေနသည္ကို သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ

သိပံုရသည္။ သူငယ္ခ်င္းAခ်င္းခ်င္းမို႔လဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္
ျဖစ္သြားေစခ်င္ပံုရသည္။

‘ေAးေလး ဇင္ဇင္ရယ္။ ေဇာ္လတ္က နင္နဲ႔ မေတြ႔ရတာၾကာလို႔ စိတ္ေတာင္

သိပ္မမွန္ခ်င္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတာ။’
‘ကိုေဇာ္လတ္...ဇင္ေျပာတယ္ေလ။ ကိုေဇာ္လတ္သာ ဖုန္းေတာင္ သိပ္မဆက္ေတာ့ဘဲ
စိမ္းကားေနတာ။’

သည့္ေနာက္ေတာ့ မမဇင္က ကိုေဇာ္လတ္ႏွင့္ပဲ စကားေျပာေနေတာ့သည္။ က်န္ေသာ

သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ဘာမွ ၀င္မေျပာပဲ ေရွာင္ေနၾကသည္။ ပထမေတာ့ မမဇင္လဲ ဒီလူ႔ကို
ျပန္ၾကိဳက္တာမွ မဟုတ္ပဲ။ ယU္ေက်းမႈ Aရ ျပန္ေျပာေနတာ
ဆိုျပီသေဘာထားၾကီးႏိုင္မည္ဟုထင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ မမဇင္
တစ္ခ်ိန္လံုးေဇာ္လတ္တို႔ႏွင့္သာ ေျပာေနသည္ကိုေတြ႕ရေတာ့ သူ စိတ္တိုလာသည္။ မမဇင္က
သူ႔ကို Aေရးမစိုက္ဘူးဟု သူ စိတ္ဆိုးခ်င္လာသည္။ မမဇင္ကေတာ့
သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ေျပာရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စူပုတ္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို
လွမ္းလွမ္းၾကည့္ျပီး ျပံဳးျပသည္။ စတိတ္ရွိဳးစေတာ့လဲ မမဇင္က သူမသူငယ္ခ်င္းေတြနားမွာ။
သူလဲ မမဇင္ကို Aရြဲ႕တိုက္ျပီး သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ Aုပ္ထသ
ဲ ြားျပီး ေဟးလား၀ါးလား
လုပ္ေနလိုက္သည္။ ည ၁၁ နာရီေလာက္ရွိေတာ့ Aငယ္ေကာင္က သူ႔
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျပန္သည္ႏွင့္ လမ္းၾကံဳေသာေၾကာင့္
လိုက္ျပန္ခ်င္သည္ဟုေျပာလာသည္။ မမၾကီးကလဲ Aငယ္ေတြႏွင့္
ကေလးထိန္းလုပ္ေနရသည္ကို စိတ္ကုန္ေသာေၾကာင့္လား မသိ ျပန္ရေAာင္ဟု
Aဆိုတင္သြင္းသည္။ သူကေတာ့ သူႏွင့္ မမဇင္တို႔ကို မျပန္ေစခ်င္ေသး။ ဟိုႏွစ္ေယာက္
Aရင္ျပန္သာြ းခဲ့လ်ွင္ သူမမဇင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာဖို႔ Aခြင့္Aေရးရလာႏိုင္သည္။
သူ စိတ္ဆိုးေနသည္ကိုလဲ မမဇင္ကို သိေစခ်င္သည္။ တစ္ဆက္ထဲမွာပင္ ဒီ AျပဳAမူမ်ိဳးမွာ
ကိုယ့္ရည္းစား မိန္းကေလးႏွင့္ထက္ ကိုယ့္ထက္Aၾကီး ညီAကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္သာ
လုပ္ေလ့ရွိေသာ AျပဳAမူျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ ‘ဒါလဲ ဟုတ္တာပဲေလ မမဇင္က ငါ့
Aမလဲ ဟုတ္တာပဲ’ ဟု သူကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ကာကြယ္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ဆံုး
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ လိုက္ပို႔ပါ့မည္၊ သူႏွင့္မမဇင္လဲ Aတူတူျပန္လာပါ့မည္ဆိုေသာ
ကတိေပးခ်က္ႏွင့္ မမၾကီးႏွင့္ Aငယ္ေကာင္ သူတို႔ကို ထားျပီး Aိမ္ျပန္သာြ းၾကသည္။

မမၾကီး မရွိေတာ့မွ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က Aနားကပ္လာျပီး မမဇင္

Aရိပ္Aကဲကိုၾကည့္၍...

‘ေဟ့ေကာင္ မ်ိဳးသူ...။ ဟိုေကာင္ ကုိကို Aရက္နဲ႔ ကိုလာနဲ႔ စပ္ျပီး ဗူးထဲထည့္လာတယ္။

မင္းေသာက္မလား’ ဟု ေမးသည္။

သူ စU္းစားမိသည္...။ Aရက္ေသာက္လိုက္ရင္ မမဇင္ကို သူ ဘယ္ေလာက္Aထိ

စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္ကိုလဲ ျပျပီးသား ျဖစ္သာြ းမည္။
‘ေAး...ေသာက္မယ္။ မင္းတို႔ ငါ့Aမ မျမင္ေAာင္ ကြယ္ေပးထားၾက’ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

သူ Aရက္၏ Aနံ႔ေရာ Aရသာကိုပါ တစ္ခါမွ မၾကိဳက္ခဲ့။ ဒီတစ္ခါေသာက္ရတဲ့ Aရက္၏

Aနံ႕ႏွင့္Aရသာကလဲ Aရင္Aေခါက္ေတြကႏွင့္ ဘာမွ မျခား။ သို႔ေသာ္ သူ မမဇင္ကို
Aနည္းငယ္ေတာ့ မူးျပလိုက္ခ်င္သည္။ ကိုကိုယူလာသည့္ Aရက္ကို ဒုတိယ Aၾကိမ္ေျမာက္
ေသာက္ျပီးသည့္Aခ်ိန္တြင္ သူေတာ္ေတာ္မူးေနျပီဟု ေနာက္ဆံုး သတိထားလိုက္မိသည္။
သည့္ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ မသဲကြဲ ၀ိုးတ၀ါး။ စင္ေပၚမွ ဆိုေနသည့္ သီခ်င္းစည္းခ်က္ႏွင့္
Aညီလိုက္ခုန္ေပါက္ရင္း ကေနမိသည္။

‘မ်ိဳးသူ Aရက္ေတြ ေသာက္ထားတာလား...’

သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မမဇင္။ သူ႔ကို Aံ့ၾသသည့္Aၾကည့္ျဖင့္ မ်က္လံုးေလး

A၀ိုင္းသားျပဴးျပီး ၾကည့္ေနသည္။

‘Aင္း...ဟုတ္တယ္။ Aခုေတာ္ေတာ္မူးေနျပီ’

‘Aိမ္ျပန္ရေAာင္ေနာ္ လိမၼာတယ္’

‘ဟာ မျပန္ခ်င္ေသးပါဘူး ေနUီးမယ္၊ မမဇင္လဲ ကိုေဇာ္လတ္တို႕နဲ႔ မေတြ႕တာၾကာလွျပီ။

ေတြ႕တုန္း စကားေလးဘာေလးေျပာျပီး ေနလိုက္ပါUီး...’

စကားေတာင္ဆံုးေAာင္ မေျပာလိုက္ရ သူ႔Aေရွ႕မွ မူးျပီး ခုန္ေပါက္ေနေသာ သူ

ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး သူ႔Aေပၚပိက်လာသည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲေတာ္ေတာ္မူးေနေသာေၾကာင့္
ဟန္ခ်က္ကို မထိန္းႏိုင္၊ မမဇင္ေပၚသို႔ ထပ္က်သြားသည္။ ေဘးက မမဇင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို
၀ိုင္းထိန္းေပးေသာေၾကာင့္သာ လဲမက်ခ်င္းျဖစ္သည္။ Aေရွ႕ကလူ လက္ထဲမွ ဘီယာဗူးလဲ
သူ႔ကိုယ္ေပၚသို႔ ဖိတ္စင္လာသည္။ သာမာန္ဆိုလ်ွင္ေတာ့ ဒီAတိုင္းျပီးသြားမည္ျဖစ္ေသာ္လဲ
မူးလဲ မူးေန၊ ေနာက္ျပီး မမဇင္ႏွင့္ စကားေျပာရင္း ခုနက မေက်နပ္စိတ္က
ျပန္ထၾကြေနခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...

‘ဟာ...ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လာတိုးတာလဲ။ မူးရင္လဲ Aိမ္ျပန္Aိပ္ေန’ ဟု ထိုသူကို

ေျပာလိုက္မိသည္။
ထိုသူက သူ႔ကို မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ရင္း...

‘ျပန္မAိပ္ေတာ့ -ီး ျဖစ္လား’ ဟုဆဲျပီး သူ႔ကို ပါးလွမ္းရိုက္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္စိထဲ

မီးပြင့္ေတြျဖာသြားသည္။ Aမွန္ေတာ့ တကယ္ရန္ျဖစ္ခ်င္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပဲ
သြားေျပာမိသည္က သူ႕Aမွား၊ တဖက္ကလူ ဒီေလာက္ထိလက္ျမန္လိမ့္မည္ဟု သူမထင္ခဲ့။
ထိုသူက ရိုက္လိုက္ေတာ့ သူ တစ္ခ်က္ေၾကာင္သာြ းသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်က္ခ်င္း
သတိျပန္၀င္လာျပီး ထုိသူ႔မ်က္ႏွာကို သူ ျပန္၍လွမ္းထိုးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေနာက္မွ လွမ္းဆြဲလိုက္၍မထိ။

‘ဟဲ့...မ်ိဳးသူ မလုပ္နဲ႔ ရန္မျဖစ္နဲ႔’

မမဇင္၏ Aထိတ္တလန္႕ ေAာ္သံကိုၾကားရသည္။ ရန္ျဖစ္သည္ၾကား၍ AနီးAနားတ၀ိုက္မွ

လူမ်ား ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္လာၾကသည္။ ကံေကာင္းသည္က ဟိုလူဖက္မွ လူမ်ားကလည္း
သူတို႔လူလြန္မွန္း သိေသာေၾကာင့္ေရာ သူက ငယ္သည္ကေၾကာင့္ေရာ
ကိုယ့္လူကိုယ္၀ိုင္းဆြဲၾကသည္။ တစ္ေယာက္လဲ မမဇင္တို႔ ကိုေဇာ္လတ္တို႔ကို
ေတာင္းပန္ေနသည္။ သူကေတာ့ မူးမူးရူးရူးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းဆြဲေနသည့္ၾကားရကိုပင္
ရုန္းကန္လ်ွက္ ခုနက လူကို ျပန္လုပ္ရန္ ၾကိဳးစားေနသည္။ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနသည့္ သူ႔
မသိစိတ္ထတ
ဲ ြင္ေတာ့ ေက်နပ္သလိုခံစားရသည္။ Aခုဆို မမဇင္သူ႔ကို ပစ္ထားသည့္Aတြက္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မည္။ သူ႔ကို ျပန္လာေခ်ာ့ေတာ့မည္။

‘မ်ဳိးသူ... မတုိ႔ ျပန္မယ္ေနာ္...။ လာ မ ေျပာစကားကုိ နားေထာင္။’

ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ မမဇင္က သူ႔လက္ကို လွမ္းဆြဲျပီးေခၚလာခဲ့သည္။

‘ဇင္ဇင္...ကိုယ္ကားပါလာတယ္။ ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ’

‘ဒီ သူေတာင္းစားေဇာ္လတ္ကလဲ Aေရးထဲမွ’ သူ မဆဲစဖူး စိတ္ထဲမွ ၾကိတ္၍ဆဲမိေသးသည္။

မမဇင္က...

‘ရတယ္ ကိုေဇာ္လတ္...။ ဘယ္ေလာက္မွ ေနာက္က်ေသးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဇင္တို႔

ကားငွားျပီးပဲ ျပန္လိုက္မယ္။’
မမဇင္ကို သူAရမ္းခ်စ္သာြ းျပန္ေလသည္။ မမဇင္ သူႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ
ေAးေAးေဆးေဆးသြားခ်င္၍ ကိုေဇာ္လတ္ကို လိုက္မပို႔ခိုင္းခ်င္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူ
သေဘာေပါက္သည္။

Aျပင္ကို ျပန္ထက
ြ ္ၾကေတာ့ မမဇင္က သူ႔လက္ကိုဆြဲလ်ွက္။ သူကေတာ့ ေဘးမွ
ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးႏွင့္ ပါလာခဲ့သည္။ Aျပင္ဖက္လူရွင္းသည့္ေနရာေရာက္ေတာ့...

‘မမဇင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂရုမစိုက္ဘူး။ Aဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္တာ။’ မမဇင္

ဘာမွမေျပာရခင္ကတည္းက သူက UီးေAာင္ေျပာလိုက္သည္။ Aရက္ရွိန္ေၾကာင့္ႏွင့္
တူသည္၊ စကားေျပာရာတြင္ Aရင္ကလို တြန္႕ဆုတ္မႈမရွိ။

‘မ်ိဳးသူရယ္။ မမဇင္ မ်ိဳးသူကို ဒီေလာက္ဂရုစိုက္တာ... Aခု သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔

ခဏေလးေတြ႕တုန္း စကားေျပာတာကို မ်ိဳးသူက စိတ္ဆိုးေနတာလား’

သူ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ။ မမဇင္ကပင္ဆက္၍...

‘တကယ္လံုး Aရက္ေစာ္ေတြလဲ နံေနတာပဲ၊ ဒီAတိုင္း Aိမ္ျပန္ရင္ေတာ့

Aန္ကယ္လ္ဆူမွာေသခ်ာတယ္၊ မ ပါရဲ႕သားနဲ႔ ေသာက္တယ္ဆိုေတာ့ မ လဲ ကေလးကို
မထိန္းဘူးဆိုျဖစ္မွာေပါ့။’

‘ဘယ္က ကေလးရမွာလဲ။ လူၾကီး...လူၾကီး။ ယံုေAာင္ သက္ေသျပမယ္..ၾကည့္’

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ သူ မမဇင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို Aျမန္လွမ္းနမ္းလိုက္သည္။

ကံေကာင္းစြာပင္ ေဘးလူမ်ား သတိမထားမခိုက္ႏွင့္ ၾကံဳသြားသည္။ မမဇင္ မ်က္ႏွာေလး
နီရဲသြားသည္ကို သူေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမလဲ ေဘးဘီ၀ဲယာလွည့္ၾကည့္ျပီး မည္သူမွ
မရိပ္မိသည္ကို သိမွ ျပံဳးေယာင္သမ္းလာျပီး...

‘မ်ိဳးသူ။ လူေတြၾကားထဲၾကီး... ဘယ္လုိလုပ္လုိက္တာလဲ’ ဟုေျပာသည္။

သူကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ မမဇင္မ်က္ႏွာေလးကိုသာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

-----
Aျပန္ တက္(က္)စီေပၚေရာက္ေတာ့ သူေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေတာ့။ မမဇင္ရင္ခြင္ထဲေခါင္းမွီျပီး
မွိန္းေနလိုက္သည္။ မမဇင္က သူ႔နဖူးမွ ဆံစတို႔ကို ပြတ္သတ္ေပးေနသည္။ ကားေပၚေရာက္မွ
သူပိုမူးလာသလို ခံစားရသည္။ Aန္ခ်လိုက္ခ်င္ စိတ္ကလဲ ထိန္းမႏုိင္သိန္းမရ ျဖစ္လာသည္။

‘မမဇင္... ကၽြန္ေတာ္ Aန္မွရေတာ့မယ္။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး’

‘ဟယ္ ဒုကၡပဲ မ်ိဳးသူရယ္။ ေတာ္ေတာ္မူးေနလို႔လား...။’

‘ကားဆရာ..ခဏေလာက္ရပ္ေပးပါ။ ဒီမွာေမာင္ေလးက Aန္ခ်င္လို႔တ့ဲ’

ကားသမားကလဲ သူ႔ကားထဲမွာ Aန္ခ်မွာကိုေတာ့ ေၾကာက္ပံုရသည္။ ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္

သူတံခါးဖြင့္ ေျပးထြက္ျပီး လမ္းေဘးပလက္ေဖါင္းမွ နားတြင္ ကပ္ျပီး Aန္ခ်လိုက္သည္။
မမဇင္က သူ႔Aန္ေနခ်ိန္Aတြင္း ေက်ာကုန္းကို AသာAယာႏွိပ္နယ္ေပးေနသည္။
သူမွတ္မိသေလာက္ဆိုလ်ွင္ေတာ့ Aိမ္ျပန္မေရာက္ခင္ သူကားေပၚမွ ဆင္း Aန္ရသည့္မွာ
ႏွစ္ခါ။

Aိမ္ေရွ႕မွာ ကားရပ္ေတာ့ သူ နည္းနည္းAမူးေျပစျပဳေနျပီ။ တကိုယ္လံုး Aန္ထားသည္ေရာ

ေခၽြးမ်ားေရာ ဟိုလူေမွာက္က်သြားသည့္ ဘီယာေတြေရာ နံေစာ္ေနမည္ဟုထင္သည္။

‘မ်ိဳးသူ ... ဒီAတိုင္း Aိမ္ျပန္သာြ းရင္ Aန္ကယ္လ္ ဆူမွာေပါ့။’

‘....’

‘မ်ိဳးသူ...မမဇင္တို႔ Aိမ္မွာပဲ Aိပ္ေလ။ မနက္က်မွ ဒယ္ဒီ့ကို တစ္ခုခုၾကည့္ညာခိုင္းေပးမယ္။’

မမဇင္တို႔Aေဖက ေတာ္ေတာ္ပြင့္လင္းသည္။ သူ႕Aေဖလို Aရမ္းမတင္းၾကပ္။ သူ

Aခုလိုျဖစ္သည္ကို သူ႔Aေဖသိလ်ွင္ မလြယ္။

‘မမဇင္ Aခန္းထဲလာAိပ္ေလ။ မမဇင္ ည့္ခန္းထဲ ဆင္းAိပ္လုိက္လို႔ရတယ္’

‘ဘာလို႔လဲ ည့္ခန္းထဲ ဆင္းAိပ္မွာလဲ။ မမဇင္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ခန္းထဲ မေနခ်င္ဘူးလား’

‘ေၾသာ္...မဟုတ္ပါဘူး မ်ိဳးသူရယ္။ လူၾကီးေတြ သိကုန္ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ မနဲ႔ မ်ိဳးသူတို႔
Aေၾကာင္းက ဘယ္သူမွ Aသိခံလို႔မရဘူးေလ...။’

‘ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ ည့္ခန္းထဲသြားAိပ္ေပါ့။ ဘယ္သူမွ သိတာမွ မဟုတ္တာ’

‘......’

‘ေနာ္...မမဇင္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းAိပ္မယ္ေနာ္။ မမဇင္ကို ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ..။’

‘ေသခ်ာလား...ေကာင္းေကာင္းAိပ္မယ္ဆိုတာ၊ ျပီးမွ ကတိမတည္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ’

မမဇင္က ျပံဳးျပံဳးေလးလုပ္ျပီး သူ႔ကုိ ေမးသည္။

‘ကတိမတည္ရင္ မမဇင္ ၾကိဳက္သလိုလုပ္၊ ၾကိဳက္တဲ့ Aျပစ္ေပး...။ ေနာ္ မမဇင္’

‘ေသခ်ာလား...’

‘Aင္း..ေသခ်ာတယ္’

မမဇင္က ေမးေလးကိုေမာ့ျပီး စU္းစားဟန္လုပ္ျပီးမွ...

‘ဟုတ္ျပီေလ Aဲဒါဆို ကတိေတာ့ တည္ပေစေနာ္။ ကဲ...လာ တစ္ကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္ေနတာကို

Aရင္ သန႔္ရွင္းရမယ္။ မ Aိပ္ယာေတြ ညစ္ပတ္ကုန္ရင္ေတာ့ေနာ္....’

မမဇင္က သူ႔ လက္ကိုဆြယ

ဲ ူျပီး Aိမ္ထဲသို႔ေခၚလာသည္။ ႏူးညံ့ေသာ မမဇင္
လက္ဖ၀ါးေလးမ်ားတြင္ ေခၽြးတို႔စို႔ေနသည္ကို သူသတိထားမိသည္။ Aိမ္ထဲေရာက္ေတာ့
သူ႔Aေဒၚႏွင့္ Uီးေလးတို႔က မAိပ္ၾကေသး၊ ည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ သူေတာ္ေတာ္
စိတ္ဆင္းရဲသြားသည္။

မမဇင္ေနာက္မွ ဖရိုဖရဲႏွင့္ ပါလာေသာသူ႔ကို ျမင္ေတာ့ သူ႔Aေဒၚထိတ္ထိတ္ျပာျပာႏွင့္

ထိုင္ရာမွထလာသည္။

‘ဟဲ့...သား၊ မ်ိဳးသူ... ဘယ္လုိျဖစ္လာတာလဲ သားရယ္။’

မမဇင္က ရယ္က်ဲက်ဲေလးလုပ္ျပီး Aေမကို ၾကည့္၍... ‘Aရက္ေတြေသာက္တယ္ေလ ေမေမ။
ဘယ္လိုေကာင္ေလးမွန္း မသိဘူး။ Aခု Aိမ္ျပန္ခိုင္းလိုက္ရင္ သူ႔Aေဖဆူမွာစိုးလို႔
ေခၚလာတာ’ ဟု ေျပာသည္။

‘Aင္း... ဇင္ဇင္၊ သမီးတစ္ေယာက္လံုး ရွိရက္နဲ႔ Aဲလုိျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ

သမီးရယ္။ သမီးဟာေလ...’

‘ေမေမရယ္...။ ဒီေကာင္ေလးက သမီးမျမင္ေAာင္ ခိုးေသာက္တာကိုး ေမေမရဲ႕။ ဒီည သူ႔ကို

သမီးAခန္းထဲမွာ သိပ္ လိုက္မယ္ေနာ္။ သမီးေတာ့ ည့္ခန္းထဲမွာ ဆင္းAိပ္လုိက္မယ္။
ေနာက္ျပီး သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြပါလာလို႔ မ်ိဳးသူကို ဒီည ဒီမွာပဲ Aိပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္လု႔ိ
Aန္ကယ္လ့္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာေပးပါ ဒယ္ဒီ။’

သူ႔Uီးေလးလုပ္သူကေတာ့ ဘာမွမေျပာ။ သူ႔တို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကုိသာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ျပီး

ေခါင္းျငိမ့္ျပသည္။ ေနာက္မွ...

‘သားရယ္...။ Aဲဒီေလာက္ေသာက္ျပီး မူးေAာင္ေသာက္ေတာ့

ဘယ္မွာေပ်ာ္စရာေကာင္းေတာ့လဲ။ ေနာက္Aဲဒီေလာက္ မေသာက္နဲ႔ေနာ္’ ဟု ေျပာသည္။ သူ႔
Uီးေလးႏွင့္ Aေဒၚတုိ႔ကလဲ သူ႔ကို မမဇင္နည္းတူေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက
သူတို႔မ်က္စိေရွ႕တြင္ ၾကီးလာသည္ေၾကာင့္လဲ ပါမည္ထင္သည္။

‘ကဲ ဇင္ဇင့္Aခန္းမွာ Aိပ္မွာဆို Aန္တီ Aိပ္ယာလိုက္ျပင္ေပးမယ္။ လာ...သား။

သမီး...သားAတြက္ ေမေမတို႔ Aခန္းထဲက ဗီရိုထက
ဲ သမီး ဒယ္ဒီ့ တစ္စံု သြားယူေပးလိုက္။’

သူ Aေပၚထပ္သို႔ သူAေဒၚAေနာက္မွ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္လိုက္တက္လာခဲ့သည္။

ဒီAတုိင္းဆို မမဇင္ သူ႔ဆီလာလို႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္။ သူက မမဇင္ႏွင့္ စကားေတြ
တြတ္ထုိးေျပာခ်င္ေသးသည္။ မမဇင္ကို ဖက္ထားခ်င္ေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ မမဇင္
သူ႔ဆီလာလို႔ရလဲ သူဘာစကားမ်ွေျပာႏိုင္မည္မဟုတ္။ မမဇင္ Aခန္းႏွင့္ တစ္ဆက္ထဲပါေသာ
ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီး Aိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲခ်လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ခါတည္း
Aိပ္ေပ်ာ္သာြ းေတာ့သည္။

-----
သူ ဘယ္ေလာက္ၾကာေAာင္ Aိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ။ Aိပ္မက္လိုလို ၀ိုးတ၀ါး၀ါးေတြလဲ
မက္သည္။ မမဇင္လဲ ပါတာကိုေတာ့ မွတ္မိသည္။ သူ႔ ပါးကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေပးေနေသာ
ႏူးညံ့သည့္လက္ဖ၀ါးျပင္၏ AထိAေတြ႔ေၾကာင့္ သူျပန္ႏိုးလာေတာ့ မနက္ ၃
နာရီေလာက္ရွိျပီ။ ႏိုးတစ္၀က္ Aိပ္တစ္၀က္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တကယ္လား Aိပ္မက္လား
မေ၀ခြဲႏိုင္ေသး။

‘မမဇင္...’ သူခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္သည္။ သူမ်က္စိတို႔ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့

ျပတင္းေပါက္မွ ၀င္ေနေသာ လေရာင္ပါးပါးေလး၏ Aလင္းေရာင္ထဲတြင္ မမဇင္ကို
ေတြ႕ရသည္။ မမဇင္က သူ႔Aေပၚမွမိုးျပီး သူ႔ကို ျငင္သာစြာျပံဳး၍ ၾကည့္ေနသည္။

‘ႏိုးျပီလား...။’ မမဇင္က တိုးတုိးေလးေမးသည္။

‘Aင္း..။’

‘မ်ိဳးသူ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္။ ဘာလို႔Aရက္ေတြ Aဲဒီေလာက္ေသာက္ရတာလဲ။’ မမဇင္က

ဆူသလိုေလး လုပ္၍ေျပာသည္။

‘မမဇင္က ဟိုလူနဲ႔ပဲသြားစကားေျပာေနတာကို။’

‘မ်ိဳးသူရယ္...။ မ မ်ိဳးသူကို ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာ မ်ိဳးသူသိပါတယ္။

ဘာလို႔ဆိုးခ်င္ရတာလဲ။’

‘မဆိုးပါဘူး မမဇင္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မမဇင္ကို ခ်စ္တာ...။ ဘယ္လိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ

ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျပတတ္ဘူး။ Aရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့သိတယ္။ Aခုဆို မမဇင္
Aနားမွာ မရွိတဲ့Aခ်ိန္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့သလိုပဲ၊ ဘာမွလဲ
မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။’

‘Aဲဒီေလာက္ေတာင္လား မ်ိဳးသူရယ္။’

‘ဟုတ္တယ္ Aဲဒီေလာက္ေတာင္ပဲ။ Aခု ဒီလိုခ်စ္လို႔ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ စိတ္ဆင္းရဲရမယ္

ဆိုတာလဲ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမဇင္ကိုခ်စ္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆုတ္လို႔...’
စိုစြတ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းလႊာတို႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုလာေရာက္ထိေတြ႕ျပီး
မမဇင္၏လက္ေမာင္းေလးမ်ားက သူ႔လည္ပင္းမ်ားေAာက္သုိ႔ တိုး၀င္လာသည္။ မမဇင္၏
ႏူးညံ့ေသာ ရင္Aစံု သူ႔ရင္ေပၚသို႔ Aိက်လာသည္ကို သိရွိခံစားရသည္။ သူကလဲ မမဇင္၏
ကိုယ္လံုးေလးကို ယုယစြာ ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ ေနာက္သူ မမဇင္ခါးေလးကို ဖက္ရင္း
တစ္ဖက္သို႔ေပြ႕ခ်လိုက္ျပီး သူမAေပၚမွ ျပန္မိုးထားလိုက္သည္။ မမဇင္မ်က္ႏွာေလးက
လေရာင္ေAာက္မွ ၾကည္လင္လွပ လြန္းလွသည္ဟု သူ ထင္မိသည္။
မမဇင္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငံု႔ျပီးနမ္းလိုက္သည့္ သူ႔Aနမ္းမ်ားက ပိုျပီး မြတ္သိပ္လာသည္ႏွင့္
Aမ်ွ မမဇင္၏ Aသက္ရွဴသံေလးမ်ား ပိုျမန္လာသည္ကို ၾကားေနရသည္။ မမဇင္၏
ခါးေလးမ်ားကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေနရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ၀တ္ထားေသာ
ည၀တ္ရွပ္Aကႌ်ၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လံုးခ်င္း ျဖဳတ္လာခ့ဲသည္။ သူ႔တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္
တစ္ခါမွ ဒီေလာက္Aတင့္မရဲ ရဲခဲ့။ Aခုကေတာ့ Aရက္ေသာက္ထားေသာေၾကာင့္ပဲလား
မေျပာတတ္။

ေAာက္ဆံုးမွ ၾကယ္သီးေလး ျပဳတ္သြားျပီး Aကႌ်ရင္ဘတ္ကို ေဘးႏွစ္ဖက္သို႔ ေျဖးညင္းစြာ

ဆြဟ
ဲ လိုက္သည္။ သူ Aာေခါင္မ်ားေျခာက္လာျပီး ႏွလံုးခုန္ေတြလဲ ျမန္လာသလိုခံစားရသည္။
ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာ မမဇင္၏ ဗိုက္သားေလးတို႔ေပၚမွ ေမြးညင္းႏုေလးမ်ားကို
လ၏Aလင္းေရာင္ႏွင့္ ျမင္ေနရသည္။ ေနာက္ သူမ Aသက္ရွဴလိုက္တိုင္း စည္းခ်က္ႏွင့္Aညီ
ေျပျပစ္စြာ ႏွိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနေသာ ရင္လႊာAစံု။ သူ ေခါင္းကို ငံုျပီး သူမ
ဘယ္ဖက္ရင္လႊာ ထိပ္ဖ်ားေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ ညင္သာစြာ စုပ္ယူလိုက္ေတာ့
မမဇင္ဆီမွ ရွိဳက္သံသဲ့သဲ့ေလးတစ္ခ်က္ ေပၚထြက္လာျပီး သူမလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား
သူ႔ဆံပင္မ်ားၾကားထဲသို႔ ျဖည္းညင္းစြာ ၀င္ေရာက္ ဆုတ္ကိုင္ေနသည္ကို သိရွိရသည္။ သူ႔
ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ညာဖက္ရင္Aုံေလး ဆီသို႔ ေရြ႕လာျပန္ေတာ့ မမဇင္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား
သူ႔Aကႌ်ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာျပီး ၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖတ္ယူေနသည္။
သူ႔Aကႌ်ပါ ကၽြတ္သာြ းျပီးသည့္ေနာက္ မမဇင္ကိုဖက္ထားရသည္မွာ ပိုျပီး
စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလာသည္။ Aရင္ကလို Aကႌ်ေAာက္မွ ထိေတြ႕ရသည္ႏွင့္မတူ
မမဇင္၏ ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာခႏၶာကိုယ္ေလးႏွင့္ ပြတ္သပ္မိေနရင္း
သူစိတ္Aရမ္းလႈပ္ရွားလာသည္။ မမဇင္လဲ သူ႔လိုပင္ ခံစားရမည္ ထင္သည္။ သူမ၏
ရင္လႊာAစံုတို႔ကို နမ္းရွဳံ႕ရသည္မွာ ဘာႏွင့္မ်ွတူမည္ မထင္။

‘မ်ိဳးသူ... မကို နမ္းပါ...။’ မမဇင္က ဖြဖြေလးဆိုသည္။ သူမ်က္ႏွာကို မမဇင္မ်က္ႏွာနားကပ္ျပီး

သူမႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို တစ္ခ်က္ စုပ္ယူလိုက္ေတာ့ သူမလည္း သူ႔ကို ျပန္နမ္းသည္။
သူ႔လက္မ်ားကို မမဇင္ ခါးေလးေပၚတြင္တင္ထားရာမွ ေAာက္သို႔ဆင္းျပီး မမဇင္၏
ည၀တ္ေဘာင္းဘီေလးကိုပါ တစ္ပါထဲ ေAာက္သို႔ေလ်ွာခ်လိုက္ေတာ့ မမဇင္က
သူ႔လက္တို႔ကို သူမလက္တို႔ျဖင့္ Aေပၚမွ ျပန္Aုပ္ကိုင္ထားသည္။

‘မ်ိဳးသူ...’

‘ဟင္...မမဇင္’

‘ေရွ႕ဆက္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲရမွာေနာ္...။’

‘ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဆက္ခ်င္ေနျပီ မမဇင္ရယ္။ မမဇင္ကို ကၽြန္ေတာ္ Aရမ္းခ်စ္တယ္။ ေနာက္

စိတ္ဆင္းရဲရမယ္ဆုိလဲ AဲဒီAခ်ိန္မေရာက္ခင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မမဇင္Aနားမွာ
ရွိေနခ်င္တယ္။’

မမဇင္က သူ႔ကို ေတြေတြေလး ေငးၾကည့္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း

ပူးကပ္သြားၾကသည္။ သူကို ေAာက္သို႔ေလ်ွာျပီး မမဇင္၏ ဗိုက္သားAိAိေလးကို
နမ္းရွဳံ႕လိုက္ေတာ့ မမဇင္က ခပ္တိုးတိုးေလး ရီသည္။ ေနာက္ ေAာက္သို႔ဆက္ျပီး
သူမခ်က္ကေလး၏ ေAာက္နားခပ္ေလ်ွာေလ်ွာကို နမ္းလိုက္ျပန္သည္။

‘မ်ိဳးသူရယ္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္... လိမၼာတယ္။’

သူ မမဇင္၏ ေဘာင္းဘီရွည္ကို ေAာက္သို႔တျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်လိုက္သည္။

ေျဖာင့္စင္းသြယ္တန္းေသာ ေပါင္တံႏွင့္ ေျခသလံုးတို႔၏ ျဖဴစင္သည့္Aလွက သူ႔ကို
ယစ္မူးေစသည္။ လေရာက္ေAာက္တြင္ ၀င္းမြတ္ေနေသာ သူမ AသားAေရႏွင့္
ပင္တီAနက္ေလးတို႔မွာ လိုက္ဖက္လန
ြ ္းလွသည္ဟု သူထင္သည္။ မမဇင္၏ ပကတိAလွက
သူ႔ကို ရူးသြပ္ မိန္းေမာေစသည္။ ႏူးညံ့ေသာ ေပါင္တံတို႔ သူ႔ေပါင္တံမ်ားႏွင့္
ပြတ္သပ္ထိယွက္မိသည္က သူ႔ရင္တင
ြ ္ မီးမ်ားေတာက္ေလာင္ေစသည္။ သူ႔၏
စိတ္လႈပ္ရွားထၾကြမႈကို မမဇင္၏ ႏူးညံ့သည့္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ညင္သာစြာ
လာေရာက္ထိခတ္သည္။ မမဇင္ ပင္တီေလးေပၚကို သူ႔လက္ျဖင့္ Aုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့
ေႏြးေထြးစိုစြတ္ခ်င္းကို သူခံစားရသည္။ သူ မမဇင္ကို ထိုပင္တီေလးေပၚမွ နမ္းရွံဳ႕လိုက္သည္။

မမဇင္ထံမွ Aသက္ရွိဳက္သြင္းသံ သဲ့သဲ့ကိုၾကားရသည္။ ေနာက္မမဇင္က

သူ႔ကိုလက္ေမာင္းတို႕မွ တဆင့္ Aေပၚသို႔ခပ္သာသာေလးဆြထ
ဲ ူျပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း
ျပန္ထိကပ္သြားျပန္သည္။ သူ႔လက္တို႔က မမဇင္၏ ရင္လႊာတို႔ေပၚမွာ၊ မမဇင္ သူမ
ပင္တီေလးကို ေလ်ွာျပီး ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ကို သူသတိထားမိသည္။ ေနာက္
မမဇင္၏လက္ေမာင္းေလးမ်ားက သူ႔လည္ပင္းကို တင္းၾကပ္စြာသိမ္းရစ္လာေတာ့ သူလဲ
မမဇင္ကိုျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။ မမဇင္ဆီမွ ရွဳိက္ညည္းသံေလးတစ္ခ်က္ထြက္လာသည္ကို
ၾကားရသည္။ ေနာက္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို မနာေAာင္ ခပ္ဖြဖြေလးကိုက္ထားသည္။ သူႏွင့္မမဇင္တို႔
ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု တစ္သားထဲျဖစ္သြားသည္ဟု သူခံစားရသည္။ မမဇင္၏ေႏြးေထြးမႈက သူ႔ရင္ကို
Aဆမတန္တုန္ခါေစရာ သူ Aသက္ရွဴေတြ ျမန္လာသည္။ မမဇင္၏
ရွိဳက္သံေလးမ်ားမွာလည္း တစ္စထက္ တစ္စ ပုိျမန္ျပီး Aဆက္မျပတ္ျဖစ္လာျပီး မမဇင္၏
Aနမ္းမ်ားက ပိုျပီးတက္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလာသည္။

‘ျဖည္းျဖည္းေနာ္...မ်ိဳးသူရယ္။’ မမဇင္က ညည္းတြားသံတိုးလ်လ်ေလးျဖင့္ ေျပာသည္။

သူ႔ကိုဖက္ထားေသာ မမဇင္၏ လက္မ်ား ပို၍တင္းၾကပ္လာသည္ကို သူ သတိထားမိသည္။

ေခၽြးစေလးမ်ား သီးေနေသာ မမဇင္၏ ေက်ာ့ရွင္းသည့္ လည္တိုင္ေလးကို သူ
ဖြဖြေလးနမ္း႐ႈံ႕လိုက္သည္။ သူ႔ရင္တို႔မွာ ေပါက္ကြေ
ဲ တာ့မည့္ မီးေတာင္တစ္ခုAလား
တုန္ခါေနသေယာင္။

ေနာက္ဆံုး သူ႔မ်က္စိထဲတြင္ Aလင္းေရာင္တစ္ခ်က္ျပက္ခနဲ လက္သြားသည္ကို ျမင္ရသည္။

ေနာက္ မမဇင္၏ ရွိဳက္သံေလးမ်ားလဲ တျဖည္းျဖည္း ေႏွးေကြးေပ်ာက္ကယ
ြ ္သြားသည္။ သူ႔ကို
ျငင္သာစြာစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မမဇင္၏ လွပေသာမ်က္၀န္းမ်ား...။ သူမမဇင္ ကို
ထပ္၍နမ္းလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေAာင္ နမ္းျဖစ္သည္။ သည့္ေနာက္ေတာ့ သူ
Aိပ္ေပ်ာ္သာြ းသည္လားမသိ၊ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့။