ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

ΕΤΟΣ ΜΘ´ ΑΡ. ΦΥΛΛ. 1806 ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10 – 106 77 ΑΘΗΝΑΙ – ΤΗΛ. 210-38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ 210-81 36 981 ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ 210-38 28 518 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 † Ἱωάννου Χρυσοστόμου ΚΠόλεως

Η «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» ΚΑΙ ΟΙ «ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΙ» ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Α Τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ
ΛΓΕΙΝΗ ἐντύπωσι προκάλεσε στὸν
πιστὸ καὶ ἀγωνιζόμενο κατὰ τῆς πα-
ναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ λαὸ τὸ
ἄρθρο τοῦ Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου π. Γε-
ωργίου Τσέτση μὲ τίτλο «᾿Ενισταμένων
“῾Ομολογία Πίστεως”», ποὺ δημοσιεύθηκε
στὰ ἔντυπα καὶ ἠλεκτρονικὰ ΜΜΕ.
Γνωρίσαμε τὸν π. Γεώργιο παρακο-
λουθώντας πρὸ τριετίας ἀπὸ τηλεοράσε-
ως τὴν ἐπίσκεψι τοῦ Πάπα στὸ Φανάρι,
ὅταν, περιγράφοντας λεπτὸ πρὸς λεπτὸ τὸ
ἀνίερο καὶ βδελυρὸ συλλείτουργο καὶ τὶς
ἄλλες ἐκδηλώσεις ἔδινε τὴν ἐντύπωσι τοῦ
«θεωρητικοῦ» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῞Οπως
ὅλες οἱ ἰδεολογίες, ἔτσι καὶ ὁ Οἰκουμε-
νισμὸς ἔχει τοὺς θεωρητικοὺς του, οἱ
ὁποῖοι, ὅπως οἱ Κομμουνιστὲς περιέρχον-
ταν «τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι
ἕνα προσήλυτον» κατὰ τὰ ἀπαίσια ἐκεῖνα
χρόνια τῆς Κατοχῆς καὶ τοῦ ᾿Εμφυλίου,
διαφωτίζοντας (στὴ πραγματικότητα συ-
σκοτίζοντας) τοὺς ἁπλοϊκοὺς χωρικοὺς
τῆς Πατρίδος μας γιὰ τὰ ἀγαθὰ τοῦ κομ-
μουνιστικοῦ «παραδείσου», ἔτσι καὶ αὐτοί,
χρησιμοποιώντας τὰ ΜΜΕ, τὰ ὁποῖα —τυ-
χαῖο ἄραγε;— εἶναι ὅλα σχεδὸν στὴ
διάθεσί τους, ἐπιχειροῦν νὰ κάνουν πλύσι
ἐγκεφάλου στὸν πιστὸ ᾿Ορθόδοξο λαὸ καὶ
νὰ τοῦ παρουσιάσουν τὸ πικρὸ καὶ δηλη-
τηριῶδες σκεύασμα τῆς πλάνης των, τὸ
ἀψίνθιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς γλυκὸ καὶ
εὐλογημένο ἁγιορείτικο κέρασμα, ὡς λου-
κούμι! Τότε, μᾶς εἶπε ὁ π. Γεώργιος, ὅτι οἱ
συμπροσευχὲς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων ναὶ
μὲν κατὰ τὸ παρελθὸν ἀπαγορεύονταν,
σήμερα ὅμως, ἐπειδὴ οἱ καιροὶ ἄλλαξαν,
ὄχι μόνον ἐπιτρέπονται, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἐπι-
βεβλημένες! Τὴν ἅλωσι τῆς ᾿Ορθοδοξίας,
ποὺ μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐπιχειρεῖ ὁ διά-
βολος, ὁ π. Γεώργιος καὶ οἱ ὁμόφρονές
του παρουσιάζουν ὡς ἐπιθυμία τοῦ Χρι-
στοῦ! Τοὺς ἀξίους ἐπαίνων καὶ συγχαρη-
τηρίων, μὲ τὸ πρόσφατο ἄρθρο του ἀπα-
ξιώνει καὶ συκοφαντεῖ. Τοὺς συγχρόνους
ἀγωνιστὰς καὶ ὁμολογητὰς εἰρωνεύεται
ὡς «γνησίους ᾿Ορθοδόξους, ἀσπίλους καὶ
ἀμιάντους ἀμύντορες τῆς ᾿Ορθοδοξίας»,
τοὺς δὲ ὀπαδοὺς τῆς παναιρέσεως τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ περιφρονοῦν Εὐ-
αγγέλιο, Συνόδους, Πατέρες, Κανόνες,
῾Ιερὰ Παράδοσι καὶ φθείρουν καὶ δια-
φθείρουν τὴν ᾿Εκκλησία, τοὺς θεωρεῖ
«ταγμένους σήμερα στὴ διακονία τῆς κα-
ταλλαγῆς καὶ τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητος»!
«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ
τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος
φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ
πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν», θὰ
ἐπαναλάμβανε, ἐὰν ζοῦσε σήμερα, ὁ
προφήτης ῾Ησαΐας, στοὺς θεωρητικοὺς
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.

Ζητεῖ ὁ Καλαβρύτων μετὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Πάπα διὰ τὴν Ἀγγλικανικὴν «Ἐκκλησίαν»

ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΗ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ - ΠΑΠΙΚΩΝ Ὁ Πάπας ἐντάσσει ἐγγάμους Ἀγγλικανοὺς «Ἱερεῖς» εἰς τὸν Παπισμὸν ὑπὸ
Η «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» ΚΑΡΠΟΦΟΡΕΙ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι θὰ ἀναγνωρίσουν τὸ «Πρωτεῖον» καὶ τὸ «Ἀλάθητον»
Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η
Ὁ Τριαδικός Θεός ἀποκαλύπτε- καί αἱ ἐπεισοδιακαί ἀντιδράσεις νεμένην–αἱρετικήν «Ἐκκλησίαν». γίνουν ἀποδεκτοί εἰς τούς κόλπους
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ σπορὰ τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» ἀπὸ τὴ Σύ- ται, δέν ἐμπαίζεται καί ἐκθέτει ἀνε- τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἰς τήν Κύπρον Ποιά εἶναι ἡ ἀποκάλυψις; Ἡ ἀπόφα- τοῦ Παπισμοῦ ὑπό τήν προϋπόθε-
ναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν στὸ γόνιμο ἔδαφος τοῦ πιστοῦ πανορθώτως τούς Οἰκουμενιστάς κατά τήν διοργάνωσιν τοῦ θεολο- σις τοῦ Πάπα νά ἐντάξη εἰς τόν Πα- σιν ὅτι θά ἀναγνωρίσουν τό «Πρω-
λαοῦ ἀποδίδει ἤδη καρπούς. Οἱ περισσότερες ἀπὸ δέκα χι- καί φιλοπαπικούς Ἱεράρχας τῆς γικοῦ Διαλόγου. πισμόν χιλιάδες «ἐπισκόπους καί τεῖον» καί τό «Ἀλάθητον» τοῦ Πά-
λιάδες, μέχρι στιγμῆς, ὑπογραφὲς τῆς Ὁμολογίας ἀποδεικνύουν Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν ὡς ἱερεῖς», ἀλλά καί πιστούς τῆς πα. Δέν ἔθεσε δηλαδή τό Βατικανό
ὅτι τὸ περιεχόμενό της ἔχει βαθιὲς ρίζες στὴν Παράδοση τῶν ἁγίων Ὁ Τριαδικός Θεός, ὅμως, ἀποκα-
ἀποκλειστικόν σκοπόν τῆς ζωῆς λύπτεται καί μετά τήν ἀναβολήν Ἀγγλικανικῆς «Ἐκκλησίας» μετά πνευματικάς προϋποθέσεις διά τήν
Πατέρων μας, ἀπέκτησε τώρα τὴ δροσιὰ τῶν φύλλων τοῦ ζήλου τῶν των τήν προδοσίαν τῆς Ὀρθοδό- τήν ἔντονον διαφωνίαν των μέ τάς ἔνταξιν ἐγγάμων κληρικῶν εἰς τόν
πιστῶν τῆς στρατευόμενης Ἐκκλησίας καὶ ἤδη φέρει καρποὺς τῶν προσυμφώνων διά τήν Ἕνω-
ξου Πίστεως. Ὁ Τριαδικός Θεός σιν τῶν «Ἐκκλησιῶν», πρός μεγά- καινοτομίας τῆς ἰδικῆς των ὁμολο- Παπισμόν, ἀλλά ὅρους, μέ τούς
εὐφραίνοντες ὄχι τὴ γεύση ἀλλὰ τὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. παρεμβαίνει ἑκάστην φοράν, κατά γίας. Ὡς γνωστόν, ὁ Παπισμός ἐπι- ὁποίους θά ἀναγνωρίζουν τήν
λην πικρίαν τῶν Ὀρθοδόξων
Πρῶτος εὔγεστος καρπὸς τῆς Ὁμολογίας Πίστεως εἶναι ἡ λήξη τήν ὁποίαν οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι Ἱεραρχῶν, Πατριαρχῶν καί Ἀρχιε- βάλλει τήν ἀγαμίαν τοῦ «κλήρου» ἀρχομανίαν τοῦ Πάπα καί θά τόν
τῶν ἐργασιῶν τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου στὴν ἑτοιμάζονται, διά νά ὑπογράψουν πισκόπων, πού ἔχουν ἀναλάβει τήν του. Ὁ Πάπας καί τό Βατικανό διε- ἀποδέχωνται ὡς ἐπίγειον Θεόν διά
Κύπρο χωρὶς τὴν ὑπογραφὴ κοινοῦ κειμένου. Ἡ Ὁμολογία Πίστε- προσύμφωνα μετά τῶν Παπικῶν ἰσοπέδωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστε- κήρυξαν ὅτι οἱ ἔγγαμοι «κληρικοί τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ ἀλαθήτου.
ως καὶ ἡ εἰρηνικὴ διαμαρτυρία κληρικῶν καὶ μοναχῶν τῆς Κύπρου διά τήν Ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». ως καί τήν ἐξίσωσίν της μέ τήν πλα- τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας» θά Ὁ Πάπας ἀποδεικνύει ὅτι δέν
ἀλλὰ καὶ μελῶν τῆς Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως «Κοσμᾶς Φλαμιά- Παρενέβη διά τῆς «Ὁμολογίας Πί- ἐνδιαφέρεται διά τήν Ἕνωσιν τῶν
τος» ὁδήγησε στὴν ἀναδίπλωση Παπικῶν καὶ Οἰκουμενιστῶν στὸ στεως» ἀρκετούς μῆνας πρό τοῦ Ἐκκλησιῶν μέ βάσιν τόν Εὐαγγελι-
Διάλογο καὶ σὲ ναυάγιο τὴ συνάντηση τῶν μελῶν τῆς Μικτῆς Ἐπι-
τροπῆς. Ὅποιος ὡστόσο πιστεύει πώς τά σχέδια τῶν Οἰκουμε-
θεολογικοῦ Διαλόγου εἰς τήν Κύ-
προν, εἰς τόν ὁποῖον συνεζητήθη ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ κόν Λόγον, τήν Ἁγίαν Γραφήν,
τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας.
Τὴν 14ην Νοεμβρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τοῦ Ἀπο-
στόλου Φιλίππου. Ἀνωτέρω εἰκὼν τοῦ Ἀποστόλου διὰ
νιστῶν καὶ τῶν Παπικῶν ματαιώθηκαν ὁριστικά, μᾶλλον δὲν γνω- τό Πρωτεῖον τοῦ Πάπα. Ἀπεκαλύ- Ἐνδιαφέρεται διά τήν ἐξάπλωσιν τοῦ χρωστῆρος τῶν Παχωμαίων τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους.
ρίζει τὴν τακτική τους, ποὺ εἶναι ὑπομονετικὴ ἀναζήτηση τῆς κα- φθη ὀλίγας ἑβδομάδας πρό τοῦ Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση τῆς αὐτοκρατορικῆς κυριαρχίας

Σ
τάλληλης εὐκαιρίας γιὰ νὰ προωθήσουν ὅσα ἔχουν σχεδιάσει. διαλόγου, ὅταν ὁ Καθηγητής τῆς του ἐπί τῆς γῆς, ἀδιαφορῶν δι᾽
ΥΧΝΕΣ εἶναι οἱ ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.
Στὴν Κύπρο οἱ Οἰκουμενιστὲς ἀναγκάστηκαν νὰ κάνουν ἕνα βῆμα δογματικῆς εἰς τό Πανεπιστήμιον
Βαρθολομαίου στήν Ἑλλάδα. Διοργανώνονται ὑποδοχές, κι-
ἐκεῖνα, τά ὁποῖα θέτουν εἰς τούς Ἡ Ἱερωσύνη
πίσω καὶ νὰ μή ὑπογράψουν κείμενο ἀναγνώρισης τοῦ παπικοῦ Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδης ἐζή- Διαλόγους οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι.
πρωτείου. Τώρα ὅμως ἑτοιμάζονται νὰ κάνουν δύο βήματα μπρο-
στά. Παπικοὶ καὶ Οἰκουμενιστὲς διάλεξαν τὴ Βιέννη ὡς πόλη μα-
κριὰ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, πιστεύοντας πὼς οἱ ἀγωνιστὲς πιστοὶ θὰ
τησε τήν παρέμβασιν τῆς Ἱερᾶς
Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τήν
ὁποίαν ἐκάλεσε νά λάβη θέσιν ἐπί
νητοποιοῦνται μητροπολίτες καί τοπικοί ἄρχοντες καί προ-
γραμματίζονται ποικίλες ἐκδηλώσεις τιμῆς καί ἀναγνώρισης τοῦ
ἔργου τοῦ Παναγιωτάτου. Οἱ ἀφορμές συνήθως δέν εἶναι σπου-
Μέ τά κοσμικά κριτήρια, μέ τά
ὁποῖα γίνεται ἡ ἀπορρόφησις ἑνός
σημαντικοῦ τμήματος τῆς Ἀγγλι-
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ
ἀδρανήσουν καὶ δὲν θὰ φτάσουν μὲ ἀεροπορικὲς πτήσεις ἐκεῖ. τοῦ Διαλόγου διά τό Πρωτεῖον, ἐπι- δαῖες. Δέν ὑπάρχει οὐσιαστικός λόγος οὔτε καί μεγάλη πνευματι- κανικῆς «Ἐκκλησίας», ἐκθέτει
σημαίνων ὅτι οὗτος εἶναι ἀδιανόη- κή ἀνάγκη στό λαό. Κάποια ἐπέτειος ὑπάρχει, κάποιος ἁγιασμός τούς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενι-
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἐπέλεξαν ἔδαφος παπικῆς κυριαρχίας, στὸ ὁποῖο οἱ Ὀρθόδοξοι
θὰ εἶναι φιλοξενούμενοι καὶ οἱ Παπικοὶ οἰκοδεσπότες. Εἶναι δὲ βέ- τος διά τήν Ὀρθοδοξίαν, διότι ὁ ἐγκαινίων θά γίνει καί κάποιος δῆμος θά τιμήσει τόν Πατριάρχη. στάς–φιλοπαπικούς Ἱεράρχας τῆς
Ἀλλά αὐτά εἶναι δευτερεύοντα καί δέν χρειάζεται μεγάλη κινητο- Ποιός θά μπορέσει ποτέ νά ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον».
βαιο, πώς στοὺς ἑπόμενους μῆνες θὰ γίνουν προσπάθειες φίμω- Πάπας εὑρίσκεται ἐκτός Ἐκκλη- Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι ἔφθασαν εἰς περιγράψει τ’ ἀπερίγραπτα; Νά
σης κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, πού μὲ θάρρος ἐκφράζουν τὴν ἀντίθε- σίας καί διά τοῦ διαλόγου οἱ Ὀρθό- ποίηση καί πολύς θόρυβος. τό ἔσχατον σημεῖον τῆς πτώσεως Μέγα θαῦμα, ἡ Ἱερωσύνη. Ἡ
σή τους στὰ οἰκουμενιστικὰ σχέδια. δοξοι τόν ἀποδέχονται ὡς κανονι- Τήν ὥρα πού ὁ λαός μας ἀντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, ὅπως νά διακηρύσσουν ὅτι ὁ Παπισμός διανοηθεῖ τ’ ἀδιανόητα; Νά προ- ζωή τοῦ ἱερέα εἶναι γεμάτη ἀπό
κόν μέλος της. Γνωσταί εἶναι αἱ εἶναι τά οἰκονομικά, ἡ ἀνεργία, οἱ προβληματικές κοινωνικές σχέ- καί ὁ Οἰκουμενισμός δέν εἶναι σεγγίσει τ’ ἀπρόσιτα; Νά ἐννοή- θαύματα. Ἀλλά γιά νά γίνει
Ἡ σκληρὴ πολεμική τῶν Φαναριωτῶν ἐνάντια στοὺς ὑπογρά- σει τ’ ἀνεννόητα; Νά γίνει θεα-
φοντες τὴν Ὁμολογία Πίστεως, μὲ πρωτεργάτη τὸν ἴδιο τὸν Πα- ἀντιδράσεις τοῦ Φαναρίου, τῆς σεις κ.ἄ, οἱ ἐκκλησιαστικές ἐκδηλώσεις προκαλοῦν καί ἐνοχλοῦν. αἵρεσις καί ὅτι ὅσοι ἀντιδροῦν εἰς ὄργανο τοῦ Θεοῦ καί θαυμαστό
τριάρχη Βαρθολομαῖο, δὲν ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὁ λαός ταλαιπωρεῖται καί ἡ Ἐκκλησία εὐφραίνεται! Ὁ λαός κα- τά προδοτικά των σχέδια, εἶναι σχι- τής τῶν ἀθέατων; Νά ἐκφράσει ὄργανο θαυμαστῶν θαυμάτων,
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ τελευταία, ἂν καὶ ἔκρινε τὴν Ὁμολο- Ἑλλάδος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύ- θημερινά ζεῖ μέσα στήν ἀγωνία καί τήν ταραχή καί ἡ Ἐκκλησία σματικοί, φανατικοί, ἄκρατοι κ.λπ.. τ’ ἀνέκφραστα; Νά βιώσει τό πρέπει πρῶτα νά γεμίσει ἡ ψυχή
γία «ὡς ἐκ περισσοῦ», ὡστόσο δὲν ἔκανε τὸ χατίρι τοῦ Πατριάρχη πρου, τοῦ Προέδρου διεθνῶν σχέ- διοργανώνει ἐκδηλώσεις καί καλλιεργεῖ ἐντυπώσεις, οἱ ὁποῖες Διά ποῖον «Πρωτεῖον κατά τήν πρώ- γνόφο τοῦ θείου μυστηρίου; του μέ τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
οὔτε υἱοθέτησε σκληρὴ στάση ἀπέναντι σέ ὅσους ὑπέγραψαν τὴν σεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας– ἔχουν καί μιά σκοπιμότητα, ἄγνωστη στούς περισσοτέρους. Θέλω την χιλιετίαν» συζητοῦν μετά τῶν
Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱλαρίωνος ἐπί νά εἶμαι σαφής. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι δικός μας. Ἡ Παπικῶν τό Φανάρι καί οἱ ἐκπρό- Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι μυστήριο. ματος, ἡ ὁποία «τά ἀσθενῆ θε-
Ὁμολογία. Πόσο βέβαιο ὅμως εἶναι ὅτι τὸ Φανάρι καὶ ἡ Ἱεραρχία Καί σάν πράξη τελετουργική — ραπεύει καί τά ἐλλείποντα ἀνα-
τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ ἐπανέλθουν στὸ ζήτημα τῆς Ὁμολογίας; τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» ἀλλά ἱστορία τόν προβάλλει ὡς Πατριάρχη τοῦ Γένους. Τό γεγονός ὅτι σωποί του εἰς τόν Διάλογον, ἡ
συνεχίζει νά παραμένει στήν πονεμένη Κωνσταντινούπολη συγκι- Ἑλλαδική Ἐκκλησία διά τῶν ἐκπρο- ὅπως ὅλα τῆς Ἐκκλησίας τά πληρεῖ».
Ἤδη πληροφορίες ἀναφέρουν πὼς σὲ πολλὲς μητροπόλεις τῆς νεῖ, γι᾽ αὐτό καί ὁ λαός τόν ὑποδέχεται μέ ἐνθουσιασμό καί σεβα- σώπων της, ὁ Κύπρου, οἱ Πατριάρ- Μυστήρια— καί ὡς παρουσία
Ἑλλάδος γίνεται μιὰ προσπάθεια κατασυκοφάντησης τῆς Ὁμολο- ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.» σμό. Ὅμως κατά τίς ἐπισκέψεις τοῦ Πατριάρχη στήν Ἑλλάδα ἀπο- χαι καί ἄλλοι σύγχρονοι Πατέρες, καί ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύ-
Χειροτονία, λέγεται τό μυ-
στήριο, γιατί μέ τό χέρι τοῦ ἐπι-
γίας, ποὺ ξεκινάει ἀπὸ τὴν ἀπαξίωση τοῦ περιεχομένου καὶ τῶν σιωπᾶται ἐπιμελῶς τό δυσάρεστο γεγονός ὅτι τό Φανάρι πρωτο- οἱ ὁποῖοι «ἐκτελοῦν» τήν Ὀρθοδο-
συντακτῶν της καὶ φτάνει μέχρι τὶς ἐπισκοπικὲς προτροπὲς γιὰ μὴ � Ἡ βαρεῖα φορολογία τῆς ματος. Καί γιά νά χρησιμοποι- σκόπου τελεῖται. Ἀλλά καί πά-
ἀκινήτου περιουσίας τῆς στατεῖ στόν οἰκουμενισμό. Ὅτι συχνά ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολο- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ. ήσω λόγο τοῦ ἁγίου Μαξίμου
ὑπογραφὴ τοῦ κειμένου ἀπὸ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Ἡ ἀπόσυρση μαῖος καί οἱ συνεργάτες του συμφύρονται μέ τούς Παπικούς καί λι, δέν εἶναι τό χέρι τοῦ ἐπισκό-
τῆς ὑπογραφῆς ἑνὸς μητροπολίτη ἀποδεικνύει πὼς οἱ Οἰκουμε- Ἐκκλησίας ἀπησχόλησε τοῦ ὁμολογητοῦ: «Οὐ γάρ με- που, ἀλλά τό χέρι τοῦ Θεοῦ,
νιστὲς ἀσκοῦν σκληρὴ καὶ ποικίλη πίεση, ὥστε νὰ περιορίσουν τὴν τὴν Ἱ. Σύνοδον. Σελ. 6 Προτεστάντες, ἐξισώνουν τήν Μία Ἐκκλησία μέ τίς «ἐκκλησίες»
τους, συνομιλοῦν καί συμπροσεύχονται καί προσπαθοῦν νά πετύ-
Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ τρεῖται φύσει τό ὑπέρ φύσιν». καθώς λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστο-
� Πειραιῶς: Οἱ ἐν Ἑλλάδι παπι-
ἐναντίον τους ἀντίδραση τῶν πιστῶν. Ὅμως ἡ Ὁμολογία Πίστεως
κοὶ διακατέχονται ὑπὸ ἀμε- χουν τήν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», μέ βάση τά δικά τους κοσμικά ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ὅ,τι ἐπιτελεῖ τό ἄπειρο καί μος: «Ἡ χείρ ἐπίκειται τοῦ
καρποφορεῖ καὶ θὰ καρποφορήσει ἀκόμη περισσότερο. Ὅσο οἱ κριτήρια, θέτοντας τίς πολλές δογματικές διαφορές στό ἀρχεῖο ὁμοούσιο καί συνάναρχο καί ἀνδρός, τό δέ πᾶν ὁ Θεός ἐργά-
οἰκουμενιστὲς κατασυκοφαντοῦν τὴν Ὁμολογία, τόσο αὐξάνει ὁ ταμελήτου πνεύματος στα- Ὡς γνωστόν, ὁ Πρωθυπουργὸς
θερᾶς ἀδιαλλαξίας. Σελ. 6 τῆς λήθης. Ἔτσι ὁ λαός ἀνυποψίαστος χειροκροτεῖ τόν Πατριάρ- κύριο, καί ζωοποιό καί ἀόρατο ζεται, καί ἡ αὐτοῦ χείρ ἐστιν ἡ
ἀριθμὸς τῶν ὑπογραφόντων τὸ Κείμενο. Ὅσοι ὑπογράψαμε τὴν χη καί δέχεται μέ ἰδιαίτερο σεβασμό τήν εὐλογία του. Τίς ἐκδη- τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Παπαν-
Ὁμολογία, δοξολογοῦμε τὸ Θεό, γιατί συμβάλαμε ἔστω καὶ λίγο � Ἀμνηστεύει τὴν αἵρεσιν τοῦ δρέου ἐκκλησιάζετο τακτικῶς, ὡς καί φωτιστικό Πνεῦμα εἶναι ἁπτομένη τῆς κεφαλῆς τοῦ χει-
λώσεις αὐτές τοῦ λαοῦ τίς χρησιμοποιοῦν στή συνέχεια οἱ οἰκου- ἄπειρα καί ἀκατάληπτα· συμ-
στὸν ἀντιπαπικὸ καὶ ἀντιοικουμενιστικὸ ἀγώνα. Ἄγρυπνοι ὅλοι ἀνα- Παπισμοῦ καὶ ὁμιλεῖ διὰ μενιστές, γιά νά ἐπιχειρηματολογήσουν κατά τῶν ἀντιοικουμε- ἀρχηγὸς τῆς ᾽Αξιωματικῆς Ἀντιπο- ροτονουμένου».
μένουμε καὶ νέες πρωτοβουλίες ἀπὸ τὴ Σύναξη κληρικῶν καὶ μο- «λάθη» τὸ Πατριαρχεῖον νιστῶν, πώς τάχα εἶναι μόνοι τους, ἐνῶ αὐτοί ἔχουν τόν λαό μέ τό λιτεύσεως, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγί- μετέχει, ὡστόσο, ὁ ἄνθρωπος Τί μεγαλεῖο κρύβει τοῦτο τό
ναχῶν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀγωνιστὲς ἐπισκόπους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Μόσχας. Σελ. 3 μέρος τους. Προφανῶς πρόκειται γιά πλάνη καί ἀπάτη. Πλανῶνται ου Νεκταρίου Ν. Ἐρυθραίας κατὰ στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ
τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.
μυστήριο! «Θεῖον μέν τι χρῆμα ἡ
� Ἐπιστολὴ εἰς τὴν «Καθημε- οἱ οἰκουμενιστές ὅτι πράγματι ὁ λαός τούς ἀκολουθεῖ. Κάθε ἄλλο. Παρακλήτου. ἱερωσύνη καί τῶν ὄντων ἁπάντων
ρινὴν» διὰ τὸν χωρισμὸν Τὸ αὐτὸ συνέβη καὶ ἐφέτος. Προσ-
ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ Κράτους – Ἐκκλησίας. Τοῦ
κ. Ἰωάννου Θ. Χαΐνη. Σελ. 3
Ὁ λαός δέν θέλει οὔτε νά βλέπει οὔτε νά ἀκούει τούς αἱρετικούς,
Παπικούς καί Προτεστάντες. Καί ἄν θέλουν νά βεβαιωθοῦν γιά
τήν ὀρθότητα τοῦ ἰσχυρισμοῦ μου, ἄς διοργανώσουν μιά ἐπίσκε-
ῆλθε καὶ παρηκολούθησεν ὄρθιος
τμῆμα τῆς ἀγρυπνίας μετὰ τῆς συ-
Καί ἐδῶ βρίσκεται τό μεγα-
λεῖο τοῦ θείου καί ἱεροῦ καί
ὑπέρ φύσιν ἐκκλησιαστικοῦ μυ-
τό τιμιώτατον», ἀναφωνεῖ ὁ
ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης.
� Ἰούδας ἡ Εὐρώπη, ἀπαγο- ψη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη σέ μιά μητρόπολη τῆς Ἑλλάδας ζύγου του. Δὲν ἐδέχθη κάθισμα, Εἶναι καθαρά, ἔργο τοῦ Θεοῦ,
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. ρεύει τὸν Σταυρὸν εἰς τὰ γιά νά μᾶς ἐνημερώσει σχετικά μέ τίς πρωτοβουλίες του στόν οὔτε τιμητικὴν θέσιν. Παρέμεινεν στηρίου τῆς Ἱερωσύνης ἤ Χειρο- πού τό ἀναθέτει στόν ἄνθρωπο.
Νικόλαος, τοποτηρητὴς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς, ἀπέστει- Ἰταλικὰ Σχολεῖα. Σελ. 3 οἰκουμενισμό καί στά ἀποτελέσματα πού ἔχουν. Τότε θά δοῦν ὅτι ὡς ἕνας τῶν πιστῶν καὶ μάλιστα τονίας. Ὁ ἄνθρωπος μετέχει τῆς «Οἱ γάρ τήν γῆν κατοικοῦντες
ὁ λαός εἶναι πολύ μακρυά τους. Μέ τίς ἐπισκέψεις τοῦ Πατριάρχη εἰς τὰς τελευταίας θέσεις. θείας καί μυστικῆς Χάριτος τοῦ ἱερεῖς, ἐξουσίαν ἔλαβον, ἥν οὔτε
λεν εἰς τὸν Πρόεδρον τῆς Π.Ο.Ε. κ. Κωνσταντῖνον Σαμωνᾶν τὸ ἀκό- � Εἰδήσεις καὶ Κρίσεις. Τοῦ κ.
λουθον ἔγγραφον, τὸ ὁποῖον εἶναι μεστὸν πατρικῶν εὐλογιῶν, διὰ Ἀντωνίου Καλογήρου. Σελ. 4 ἐξαπατᾶται ὁ λαός, γιατί δημιουργοῦνται ἐντυπώσεις ἀπό μιά εἰκο- Ὁ πνευματικὸς προϊστάμενος Θεοῦ, καί καθώς —ὀρθῶς λέγε- ἀγγέλοις οὔτε ἀρχαγγέλοις ἔδω-
τὰς ὁποίας εὐχαριστοῦμεν θερμότατα: � Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖ- νική πραγματικότητα. Σ᾽ αὐτό συντελοῦν τά μέγιστα οἱ προσφω- τῆς Π.Ο.Ε. προσῆλθε καὶ τὸν ηὐχα- ται— βιώνει τήν προσωπική του κεν ὁ Θεός». Εἶναι ἀνώτεροι κι
ος. Τοῦ Ἀρχιμ. π. Μελετίου νήσεις καί τά ὑπερβολικά λόγια, πού ἀκούγονται, ἰδίως ἀπό τούς ρίστησε διὰ τὸν ἐκκλησιασμὸν αὐ- Πεντηκοστή. Ὅπως ἀκριβῶς ἀπ’ τούς ἀγγέλους. Ἐκφράζον-
«Ἑλληνικὴ Δημοκρατία φιλοξενοῦντες μητροπολίτες. Ὅμως οἱ ἐντυπώσεις κρατοῦν λίγο. τὸν καὶ τοῦ ηὐχήθη καλὴν ἐπιτυ-
Ἀπ. Βαδραχάνη. Σελ. 4 συμβαίνει καί μέ τήν Κοινωνία τας τήν ἴδια σκέψη καί ὁ θεολό-
Ἱερὰ Μητρόπολις Ἀττικῆς Ἔρχεται ἡ ὥρα καί ὅλα ἀνατρέπονται. Ὅταν τά γεγονότα βοοῦν, χίαν εἰς τὸ πολυεύθυνον ἔργον
� Ἡ Κυβέρνησις μεθοδεύει τά ὑποκριτικά λόγια χάνουν τήν ἀξία τους καί δέν μποροῦν νά συγ- του. Ἔλαβεν ἄρτον μετὰ τῆς συζύ-
τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, γος Γρηγόριος, λέγει ὅτι: «τήν
Πρὸς τὴν «Πανελλήνιον Ὀρθόδοξον Ἕνωσιν» (Π.Ο.Ε.) τὴν κατάργησιν εὐεργε- ὅταν μετά τήν Μετάληψη, μακράν ἱερωσύνην καί ἄσπιλον
κρατήσουν τήν ἱερή ἀγανάκτηση τῶν ἁγνῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι γου του ἀπὸ τὴν τελεσθεῖσαν ἀρ-
Ὑπ᾽ ὄψιν κ. Κων/νου Σαμωνᾶ, Κάνιγγος 10,10 677 Ἀθῆναι τικῶν μέτρων ὑπὲρ τῶν πο- δέν διαπραγματεύονται οὔτε ξεπουλοῦν τήν πίστη τους στόν Χρι- τοκλασίαν, καθὼς καὶ μερικὰς ἀπὸ ὑμνοῦμε τόν Κύριο λέγοντες τό: ταύτην, αἰδοῦνται τυχόν καί
Κηφισιά, 19ῃ Ὀκτωβρίου 2009 λυτέκνων. Σελ. 4 στό. Καί τότε ἡ θύελλα εἶναι ἀναπόφευκτη. τὰς ἐκδόσεις τῆς Π.Ο.Ε. «Εἴδομεν τό Φῶς τό ἀληθινόν, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Ἀξιότιμε κύριε Σαμωνᾶ,
Εἰς ἀπάντησιν τῆς ἀπὸ 30ῆς Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. ἐπιστολῆς σας, δι᾽ ἧς μέλια τῆς Ὀρθόδοξης πίστης; δύο μεθόδους. Ἐπιχειροῦν νὰ δια- φέρεται ὄντως γιὰ κάθαρση ὁ κ. παρόλο ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώ-
αἰτεῖσθε τὴν ἡμετέραν εὐλογίαν, προκειμένου νὰ ὁμιλήσῃ ὁ Γέρων στρέψουν τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας Βαρθολομαῖος καλύτερα νὰ ἀρχί- νυμος εἶναι ἀχυράνθρωπος τοῦ Πα-
Νίκων ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Κελλίου Ἁγίου Σπυρίδωνος τῆς Νέας Σκήτης Ἁγί- Ὁ Χίμλερ μὲ τὴν κακόδοξη ἑρμηνευτική τῶν σει ἀπὸ τὴν ὄζουσα μέχρι λιποθυ- τριάρχη καὶ ἐφαλτήριο τῶν οἰκου-
ου Ὄρους, εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἑκά-
λης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καὶ ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν ὁμιλιῶν
τῆς Ὀρθοδόξου Ἑνώσεώς σας κατὰ τὸν μῆνα Νοέμβριον, σᾶς κα-
Η «ΒΑΠΤΙΣΜΑTIΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ» καί οἱ Οἰκουμενιστές
Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀπάντηση
κανόνων καὶ τῆς Παράδοσης τῆς
Ἐκκλησίας, ὅπως ἔκανε ὁ κ. Φειδᾶς
μίας Πατριαρχικὴ αὐλὴ, ποὺ εἶναι
σφηκοφωλιὰ ἀδίστακτων Οἰκουμε-
μενιστικῶν του σχεδίων.
῾Ο στόχος τῶν συκοφαντιῶν
τοῦ Χίμλερ μετὰ τὴν κατάρρευση στὴ μελέτη γιὰ τὴ συμπροσευχὴ μὲ νιστῶν. Καὶ ἀφοῦ τελειώσει μὲ τὸ
θιστῶμεν γνωστὸν ὅτι εὐχαρίστως ἐγκρίνομεν καὶ ἐπευλογοῦμεν τὴν
παρουσίαν καὶ ὁμιλίαν τοῦ Γέροντος Νίκωνος κατὰ τὰ ὡς ἄνω.
Ἐπὶ δὲ τούτοις εὐχόμενοι, ὅπως ὁ Πανάγαθος Θεὸς διὰ πρεσβειῶν
EST DELENDUM τοῦ ἀνατολικοῦ καὶ τοῦ Δυτικοῦ με-
τώπου, ὅταν οἱ Γερμανοὶ ὀπισθοχω-
τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ὅπως ἐπεχείρη-
σε ὁ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάν-
σταῦλο τοῦ Αὐγείου στὸ Φανάρι ἄς
ἐνδιαφερθεῖ, σὲ μεταγενέστερο
καί τῆς διαστροφικῆς
ἑρμηνευτικῆς
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου χαρίζῃ καρποφορίαν εἰς τὰς ἐπ᾽ ὠφελείᾳ ροῦσαν σὲ ὅλα τά μέτωπα. Ὅταν οἱ νης (Ζηζιούλας), μὲ τὴ συνέντευξή στάδιο, καὶ γιὰ τὸν βιολογικὸ καθα- Ἡ διαστροφικὴ ἑρμηνευτική τῶν
Τοῦ κ. Παναγιώτη Τελεβάντου, Φιλολόγου - Θεολόγου Ναζὶ τοῦ παραπονέθηκαν ὅτι δὲν του, στὴν ἐφημερίδα “Φιλελεύθε- ρισμὸ τῶν ποταμῶν τῆς ὑφηλίου καὶ
τῶν ψυχῶν γενομένας δραστηριότητάς σας, διατελοῦμεν. Οἰκουμενιστῶν παρουσιάζει (ἀνε-
Γινόμαστε μάρτυρες συστημα- ραδοσιακοὺς πιστούς. Γιὰ νὰ χρη- ἀποδίδει πιὰ ἡ προπαγάνδα του ρος”, γιὰ τὸ “πρωτεῖο” καὶ γιὰ τὸ τῆς Μαύρης θάλασσας). Ὁ π. Τσέ- πιτυχῶς φυσικὰ) σύμφωνες μὲ τοὺς
Μετ᾽ εὐχῶν καὶ ἐκτιμήσεως, τσης ἦταν ὁ πρῶτος, ποὺ προσπά-
τικῆς προσπάθειας ἠθικῆς ἐξόντω- σιμοποιήσει κανεὶς πειστικὰ ἐπιχει- τοὺς ἀπάντησε: “Δῶστε μου νίκες αἱρετικὸ κείμενο τῆς Ραβέννας. ἱεροὺς κανόνες τὶς συμπροσευχὲς
Ὁ Τοποτηρητὴς σης τῶν παραδοσιακῶν πιστῶν, ρήματα εἶναι ἀπαραίτητο νὰ στη- γιὰ νὰ τὶς παρουσιάσω ὡς θριάμ- θησε νὰ σπιλώσει τοὺς παραδοσια-
Ἀδίστακτοι συκοφάντες μὲ τοὺς αἱρετικούς. Τὸν ἀχαρο αὐτὸ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος» ποὺ ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ ρίζεται σὲ κάποια πρόσφορη θεο- βους. Ὅταν ὅμως ἡ ὑποχώρηση εἶναι κοὺς πιστοὺς ὡς δῆθεν σχισματι- ρόλο ἀνέλαβε καταρχὴν ὁ π. Τσέ-
Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ προσπάθεια λογικὴ βάση. Πολλοὶ οἰκουμενιστὲς γενικὴ τότε ποιὰ προπαγάνδα μπο- Οἱ Οἰκουμενιστὲς μετέρχονται κούς. Ὁ Παναγιότατος, ὅμως, δὲν τσης, ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου,
Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» πάντοτε πρὸ τῶν ἐπάλξεων τῆς ἀναπτύσσεται σὲ δύο ἐπίπεδα: Τὸ εἶναι εὐφυεῖς καὶ καταρτισμένοι. ρεῖ νὰ εἶναι εὐφάνταστη καὶ ἀποτε- ἀδίστακτα καὶ τὴ συκοφαντία. περιορίστηκε σὲ δηλώσεις. Προ- καὶ ὁ π. Κουμαριανὸς ἐκ μέρους
Ὀρθοδοξίας, μάχεται διὰ τὴν ἐνημέρωσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ πρῶτο εἶναι ἡ συκοφαντία. Τὸ δεύ- Ἀλλὰ πῶς μποροῦν νὰ ἀρθρώσουν λεσματική;”. Ἄν, λοιπόν, ἀκόμη καὶ Αὐτὴ μετῆλθε, δυστυχῶς, καὶ ὁ Πα- σπάθησε νὰ θεμελιώσει τὸν ἰσχυρι-
καὶ συμμετέχει ἐνεργῶς εἰς τοὺς ὁμολογιακοὺς ἀγῶνας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου.
τερο: Ἡ διαστροφὴ τῶν ἀληθειῶν λόγο πειστικό, ἀφοῦ εἶναι ἀναγκα- ὁ Χίμλερ δὲν μποροῦσε νὰ ἀσκήσει ναγιότατος μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ἡ σμό, μὲ ἐπιστολή, ποὺ ἔστειλε στὴν Ὅταν καὶ οἱ δύο, ὡς εἰκός, ρεζιλεύ-
ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
τῆς πίστης. Δὲν χρειάζεται θεολο- σμένοι νὰ ὑπερασπίζονται κάτι τό- ἀποτελεσματικὴ προπαγάνδα, ὅταν Ὁμολογία τὸν “ἐξωεκκλησιάζει”! Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴν θηκαν μὲ τὶς ἀνοησίες καὶ τὶς αἱρέ-
Ἐγγραφεῖτε συνδρομηταί. γικὴ ἐμβρίθεια καὶ ἰδιάζουσα σο νόθο καὶ ἐλεεινὸ, ὅπως εἶναι ὁ ἀντιμετώπιζε ὁλοκληρωτικὴ ἧττα, (Πότε ἐμπνεύστηκε τὸν ὅρο ὁ Πα- ὁποία ζητοῦσε τιμωρία τῶν παρα- σεις ποὺ ἐξέμεσαν, ὁ κ. Φειδᾶς, μὲ
Ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξος Τύπος», Κάνιγγος 10, 10677 εὐφυΐα, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τοὺς Οἰκουμενισμός; Τί μποροῦν νὰ δὲν εἶναι δύσκολο νὰ ἀντιληφθοῦμε, ναγιότατος; Ἐνῶ ἐπέβαινε θαλαμη- δοσιακῶν πιστῶν. Ἡ δὲ Σύνοδος τῆς ἐπιστημονικοφανῆ μελέτη, προ-
Ἀθῆναι, τηλ. 210–38.16.206. Ἐτησία συνδρομὴ 50,00 €. λόγους, ποὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς χρη- ποῦν πού νὰ εὐσταθεῖ, ἀφοῦ προ- γιατί οἱ Οἰκουμενιστὲς στεροῦνται γοῦ πολυτελείας, πού ἔπλεε σὲ ἐξω- Ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας τὴν ἔκρινε τό- σπάθησε νὰ δικαιολογήσει τὰ ἀδι-
Ἐπίσης μπορεῖτε κάθε Παρασκευὴ νὰ τὸν προμηθεύεσθε σιμοποιοῦν αὐτὲς τὶς δύο μεθό- σπαθοῦν νὰ πυργώσουν μιὰ θεολο- σοβαρῶν ἐπιχειρημάτων γιὰ νὰ πεί- τικὸ ποτάμι, πού πραγματοποιεῖ σο σοβαρὴ, ὥστε τὴν πέταξε κυριο-
ἀπὸ τὰ περίπτερα. δους, γιὰ νὰ πολεμήσουν τοὺς πα- γία, πού προσβάλλει εὐθέως τὰ θε- σουν. Ὡς ἐκ τούτου καταφεύγουν σὲ οἰκολογικὲς κρουαζιέρες; Ἂν ἐνδια- λεκτικὰ στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Σελὶς 2α
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
Ε
ΙΣ ΤΗΝ «Ἑστίαν» τῆς 12.10.09 ἐδημοσιεύ-
θη ἄρθρον τῆς Μαρίας Καραφυλλάκη, εἰς
τό ὁποῖον, ἐξ ἀφορμῆς σεξουαλικῶν σκαν-
δάλων ὑπό πολιτικοῦ τῆς Γαλλίας, ὁ ὁποῖος πα-
ρεδέχθη ὅτι «πλήρωνε γιά νά ἀπολαύση τίς ὑπη-
ρεσίες ἀγοριῶν στήν Ταϊλάνδη» κ.λπ... τονίζον-
τος ὅτι, «δέν πρέπει νά συγχέουμε τήν παιδοφι-
λία μέ τήν ὁμοφυλοφιλία».
Ἡ ἀρθρογράφος, λοιπόν, ἑρμηνεύει: «Πρά-
γματι ἡ σύγχυσις ὅρων εἶναι ἀνεπίτρεπτη καί
ἐπικίνδυνη. Διότι ἡ μέν ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι
ἔγκλημα, ἐνῶ ἡ παιδοφιλία εἶναι. Καί μάλιστα
ἕνα ἀπό τά πιό εἰδεχθῆ ἐγκλήματα. Ὁ λόγος
εἶναι ἁπλός. Ὅταν ἕνας ἐνήλικος ἄνθρωπος ἐπι-
λέγει νά ἐπιδοθεῖ σέ σεξουαλικές πράξεις ὁποι-
ασδήποτε μορφῆς μέ ἕναν ἄλλον ἐνήλικο καί
δέν ἐνοχλοῦν, θίγουν ἤ προσβάλλουν συναν-
θρώπους τους, οὐδείς ἔχει λόγο νά ἀνακα-
Πανελλήνιος
διαμαρτυρία
ΕΙΣ ΤΗΝ ἀρχήν, τό νέον πρό-
γραμμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθ-
μοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
ἀντιμετωπίσθη ὑπό τῶν εὐσεβῶν
ἀκροατῶν μετʼ ἐκπλήξεως καί ἐπι-
φυλάξεως, μή πιστεύοντες ὅτι
πρόκειται περί τοῦ ἀνωτέρω Ρ.
Σταθμοῦ. Ἀλλά μέ τήν πάροδον
τῶν ἡμερῶν, ἀντελήφθησαν πλέ-
ον οἱ πάντες, ὅτι «Πάει! Χάλασε ὁ
Σταθμός»! Τώρα πλέον, ἐξέσπασε
πανελλήνιος ἡ διαμαρτυρία διά
τόν «κοσμικόν» κατήφορον καί
τόν «συσχηματισμόν» αὐτοῦ, διά
νά χρησιμοποιήσωμεν Παύλειον
ὁρολογίαν. Δέν ἤρκει ὁ ἐρωτοπα-
πισμός τῶν οἰκουμενιστῶν καί νε-
ωτεριστῶν θεολόγων, τώρα ἔρχε-
ται ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία νά μᾶς μάθῃ,
ἀντί νά ὑμνοῦμεν τόν Θεόν καί νά
τραγουδῶμεν ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλ-
ληνες, νά ἀλλάξωμεν «χαβάν» καί
νά τραγουδῶμεν ἐρωτικά καί ἄσε-
μνα τραγούδια, τά ὁποῖα σκανδα-
λίζουν. Φοβερόν τό κακόν. Τοῦ
διαβόλου ἡ παγίδα. Ἄλλα ὑμνολο-
γήματα μᾶς συνιστᾶ ὁ Θεός διά
τῶν προφητῶν καί τῶν ἀποστόλων
καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί ἄλλα
τῆς Ἐκκλησίας τά ὄργανα. Ὁ Μέ-
γας Βασίλειος λέγει: «Εὐθύς μέν
ἀρχομένης ἡμέρας, ὕμνοις καί
ὠδαῖς γεραίρειν τόν κτίσαντα»,
καί μεῖς, μόλις ἀρχίσει ἡ πρωϊνή
ἐκπομπή τοῦ ραδιοφώνου τῆς
Ἐκκλησίας, ἀκούομεν τά ἐρωτο-
τράγουδα καί τήν μουσική τῶν νυ-
κτερινῶν κέντρων. «Ὁ «δίσερως
ἔρως», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς
Κλίμακος, «ἔρωτι νικᾶται». Ὁ
αἰσχρός καί κακός, δηλαδή, ἔρω-
τας, νικᾶται μέ τόν ἔρωτα τοῦ
Θεοῦ. Κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον
τόν Θεολόγον, «τό καλόν οὐ κα-
λόν, ἐάν μή καλῶς γένηται».
Ὅσες καλές ἐκπομπές καί ἄν γί-
νουν ἀπό τό ραδιόφωνον τῆς
Ἐκκλησίας, ἐάν δέν σταματήσουν
τά κοσμικά καί ἄσεμνα καί ἐρωτικά
τραγούδια, δέν πρόκειται νά ὠφε-
λήσουν καί νά οἰκοδομήσουν.
Πρέπει νά πνεύση νέον, ὀρθόδο-
ξον καί γνήσιον πνεῦμα, πνεῦμα
Χριστοῦ. Ἆραγε οἱ τῆς Ἐκκλησίας,
ὁ διευθυντής καί οἱ ὑπηρετοῦντες
εἰς τόν Ρ.Σ. ἔχουν ἀντιληφθῇ τήν
Πανελλήνιον τῶν χριστιανῶν, δια-
μαρτυρίαν; Ἤ θά παραμείνουν
ἀνένδοτοι καί πείσμονες καί ἐμμέ-
νοντες εἰς τήν γοητείαν τοῦ ἀδο-
μένου ἔρωτος;
Ἐλπίζομεν νά μή συμβῆ τό δεύ-
τερον.
Περὶ καταργήσεως
τοῦ ὅρκου
ΤΟ ΘΕΜΑ τοῦ ὅρκου εἶναι τόσον
παλαιόν, ὥστε καί ἡ Παλαιά καί ἡ
Καινή Διαθήκη διδάσκουν περί
τούτου. Ἡ Παλαιά ἐπέτρεπε τόν
ὅρκον, ἀλλά ἀπηγόρευε τήν ἐπιορ-
κίαν. Εἰς τήν Καινήν Διαθήκην ὁ
Κύριος ἀπαγορεύει ἀπολύτως τόν
ὅρκον: «Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν μή ὀμό-
σαι ὅλως» (Ματθ. Ε΄ 34). Περί τού-
του οὐδείς ὁ ἀντιλέγων. Τό θέμα
τῆς καταργήσεως τοῦ ὅρκου τῶν
ἐκλεγέντων πολιτικῶν εἰς Ἑλλάδα,
συζητεῖται κυρίως ἀπό τῆς μεταπο-
λιτεύσεως καί μετά. Ἐξ ἀφορμῆς
τῆς ὁρκομωσίας τῶν νέων βου-
λευτῶν, ἐκ τῶν ὁποίων ἀρκετοί
ἠρνήθησαν νά ὁρκισθοῦν, ἐξεφρά-
σθησαν ἀρκεταί γνῶμαι εἰς τόν τύ-
πον, μεταξύ τῶν ἄλλων τοῦ Ἰ. Κονι-
δάρη, καθηγητοῦ τῆς Νομικῆς, τοῦ
Μιχ. Σταθοπούλου, τ. καθηγητοῦ
τῆς Νομικῆς καί πρ. ὑπουργοῦ κ.ἄ.
Καί οἱ δύο ἀναφέρονται εἰς τό
Ματθ. Ε΄ 34, δηλαδή τήν κατάργη-
σιν τοῦ ὅρκου ὑπό τοῦ Κυρίου.
Βεβαίως, καθώς ὀρθῶς, σημει-
ώνει, ὁ ᾽Ι. Κονιδάρης: «δέν εἶναι ἡ
Ἐκκλησία, πού ἀπαιτεῖ τήν ἐπιβολή
τοῦ ὅρκου, ἀφοῦ ἡ διδασκαλία της
τήν ἀπορρίπτει. Εἶναι ἡ Πολιτεία,
πού τόν ἐπέβαλε γιά νά ὑπηρετή-
σει τούς δικούς της σκοπούς».
Ἐκεῖνο τό ὁποῖον τονίζει ὁ Ἰ. Κονι-
δάρης, καί πάλιν πολύ ὀρθῶς, εἶναι
ὅτι, «σέ καμία περίπτωση δέν πρέ-
πει νά διαπραχθεῖ τό σφάλμα ἡ κα-
τάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου
νά συνδεθεῖ μέ τήν ἐπαναχάραξη
τῶν ὁρίων στίς σχέσεις Πολιτείας
καί Ἐκκλησίας. Ἄς μή γίνει καί πά-
λι τό ἴδιο λάθος καί δοθοῦν λάθος
μηνύματα πρός τήν πλευρά τῆς
Ἐκκλησίας».
Ὁ ὅρκος εἶναι ἀναγκαῖον κακόν,
μήπως κάποιοι σεβασθοῦν καί φο-
βηθοῦν —πρᾶγμα σπάνιον— οἱ δέ
ἄθεοι βουλευταί, οὐχί ἐξ ἱεροῦ σε-
βασμοῦ, ἀλλά διά τήν ἀθεΐαν των
ἀπαιτοῦν τήν κατάργησιν τοῦ
ὅρκου.
Τὸ κάπνισμα
δημιουργεῖ στρὲς
ΤΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ τοῦ καπνίσμα-
τευθῆ. Ἕως ἐδῶ τά πράγματα εἶναι σαφῆ». Καί
συνεχίζει ἡ ἀρθρογράφος τὰς ἀπόψεις της περί
τοῦ θέματος.
Ἀλλά τά πράγματα, κυρία Καραφυλλάκη, δέν
εἶναι καθόλου σαφῆ. Ἐσεῖς τά βλέπετε καί τά
κρίνετε μέ καθαρά, νομικά καί ἀνθρώπινα κριτή-
ρια. Ὑπάρχει ὅμως καί ὁ θεῖος καί ἀλάθητος καί
αἰώνιος νόμος τοῦ Θεοῦ. Ποιός σᾶς εἶπεν ὅτι,
«ὅταν ἐπιλέγει ὁ ἐνήλικας νά ἐπιδοθεῖ σέ ὁποιεσ-
δήποτε πράξεις σεξουαλικές μέ ἐνήλικα, οὐδείς
ἔχει λόγο νά ἀνακατευθεῖ»; Αὐτά ὅλα εἶναι τῶν
ἀνηθίκων προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Ἐάν ἄνομοι
νόμοι ἀποποινικοποιοῦν τήν μοιχείαν ἤ τάς
ἐκτρώσεις, ἤ τήν διάλυσιν τῶν συζύγων, ἐάν δέν
διαφωνοῦν οἱ ὅμοιοί των —ἀσεβεῖς καί παράνο-
μοι— διαφωνεῖ ὁ Θεός. Ὅλα τά ἄλλα ἐπιχειρή-
ματα, διά τούς χριστιανούς, εἶναι ἀσεβῆ καί
ὅλως ἀπαράδεκτα. Νά συνεννοούμεθα!
τος εἰς διοργανωθεῖσαν Ἡμερίδα της. Καί τήν συγχαίρομεν. Ἡ ἐπο-
τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας καί Κοι- χή μας χρειάζεται ὁμολογητάς
νωνικῆς Ἀλληλεγγύης, εἶχε τονί- Χριστοῦ. Ὅσον διά τήν Βρετα-
σει ὁ κ. Γιάννης Τούντας, Καθηγη- νίαν, ἀπό «χώρα τῆς Βίβλου», κα-
τής Κοινωνικῆς Ἰατρικῆς. Ἀνέφε- τήντησε, δυστυχῶς, «χώρα τῆς
ρε λοιπόν, μεταξύ τῶν ἄλλων, ὅτι: Μασωνίας, τοῦ σατανισμοῦ καί
«Οἱ ἐργαζόμενοι καπνιστές σέ τῆς ὁμοφυλοφιλίας»!
κέντρο ἑστίασης καί διασκέδα-
σης, παρουσιάζουν σέ μεγαλύτε- Φρικτὴ βεβήλωσις
ρη συχνότητα συμπτώματα, ὅπως
βήχας, συριγμός, πτύελα, δύ- τῆς 28ης Ὀκτωβρίου
σπνοια κλπ. Ἡ πλειοψηφία τῶν κα- ΟΙ ΣΤΥΓΕΡΟΙ δολοφόνοι τῆς
πνιστῶν πιστεύει ὅτι τό τσιγάρο
τρομοκρατίας ἐκτύπησαν αὐτήν
ἠρεμεῖ τά νεῦρα τους! Ἡ πικρή τήν φοράν εἰς τήν καρδίαν τῆς πα-
ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι τό κάπνι- τρίδος Ἑλλάδος, διότι τό ἑσπέρας
σμα ἀπελευθερώνει ἐπινιφρίνη, τῆς παραμονῆς τῆς ἐθνικῆς ἐπε-
τείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου ἔρρι-
ΕΦΥΓΕΝ Η ΚΥΡΑ ξαν διά τῶν ὅπλων 100 σφαῖρες
κατά τοῦ Ἀστυνομικοῦ τμήματος
ΤΗΣ ΣΑΜΙΟΠΟΥΛΑΣ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τραυματί-
ΤΟ «ΣΑΜΙΑΚΟΝ ΒΗΜΑ» μᾶς ζοντες ἕξι ἀστυνομικούς, ἐκ τῶν
ὁποίων οἱ δύο κρισίμως, ἅπαντες
πληροφορεῖ ὅτι: «Πλήρης ἡμε-
ρῶν, εἰς ἡλικίαν 87 ἐτῶν, μᾶς δέ, διεκομίσθησαν εἰς νοσοκο-
ἄφησεν ἡ Κυρά τῆς Σαμιοπού- μεῖα. Ὁ λαός συνεκλονίσθη ἀπό τό
εἰδεχθές αὐτό ἔγκλημα, τό ὁποῖον
λας, ἡ ὁποία, σάν τήν Κυρά
τῆς Ρώ, τήν Δέσποιναν Ἀχλα- ἠμαύρωσε τήν χαράν καί τήν δό-
ξαν τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου, ἀλλά
διώτη, ἔτσι καί ἡ Κατίνα Κάπ-
που, ἀπό τήν ἡλικία τῶν 17 καί διά τόν κυνικόν τρόπον τοῦ
ἐτῶν, δηλαδή, ἐπί 70 ὁλόκλη- ἐγκλήματος. Ἐνεθυμήθημεν τόν
ρα ἔτη, ὕψωνε τήν Ἑλληνική λόγον τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ:
Σημαία στό ἐρημονήσι τῆς Σα- διά τούς διψῶντας αἷμα: «Ὀξεῖς οἱ
μιοπούλας, ἐννέα μίλια ἀπό τό πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμ-
Πυθαγώρειο. Στό μικρό αὐτό μα καί ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς
νησί ἔγραψε ἡ Κυρά Κατίνα τή αὐτῶν, καί ὁδόν εἰρήνης οὐκ
δική της ἱστορία. Μάλιστα, ἀπό ἔγνωσαν˙ οὐκ ἔστι φόβος Θεοῦ
τό 2000 ἦταν μόνιμη κάτοικος ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν»
καί φρόντιζε νά βρίσκεται πάν- (Ψαλμ. 13, 3).
τα στή θέση της ἡ σημαία, καί Ἰδού ἡ αἰτία τοῦ ἐγκλήματος καί
δέν ἤθελε μέ τίποτε νά ἐγκα- πάσης ἁμαρτίας: Ἡ ἔλλειψις πίστε-
ταλείψει τό νησί αὐτό. Ὁ ἱερέ-
ας τοῦ Παγώνδα π. Νικόλαος
Σπάγος βρέθηκε στήν Σαμιο-
ως καί φόβου Θεοῦ. Ἡ ἀπουσία,
δηλαδή, Χριστιανικῆς ἀγωγῆς.
πούλα, γιά νά ἀπευθύνη τό Ἐλπίζομεν
ὕστατο “χαῖρε” στήν ἡρωϊκή
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ «Αὐλῶνος
Κατίνα Κάππου. Ποτέ δέν φο-
βήθηκε τά τουρκικά ἀεροπλά- καὶ Βοιωτίας» κ. Ἄγγελος, ὕστερα
ἀπὸ τὸν σάλον, ποὺ ἐδημιουργήθη
να στά 200 – 300 μέτρα ἀπό πά-
νω της. “Ἔχω τήν Παναγία εἰς βάρος του πρὸ ἐτῶν, τολμᾶ νὰ
σύμμαχο”...» ἔλεγε. Τήν τίμη- γίνεται καὶ τιμητὴς τῶν συντακτῶν
σε ὁ στρατός καί ὁ ἡγούμενος τῆς «Ὁμολογιας Πίστεως κατὰ
τῆς Μεγάλης Παναγίας, καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
ἀπό τό Πυθαγώρειο τήν πομπή Ὀχυρώνεται, βεβαίως εἰς κείμε-
τήν συνώδευσαν πέντε καΐκια. νον τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ κ.
Τῆς ἄξιζε ἡ τιμή!». Ἰωάννου Κορναράκη. Πιστεύομεν,
Ἡρωϊκό παράδειγμα γιά ὅμως, ὅτι μετὰ τὰς ἀντιδράσεις
τούς Πανέλληνες, μικρούς καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.
Βαρθολομαίου καὶ αὐτοῦ τοῦ Πα-
μεγάλους.
τριαρχείου, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ
μία ὁρμόνη, ἡ ὁποία δημιουργεῖ
σωματικά στρές στόν καπνιστή
χαρακτηρίζεται ὡς ψευδοαντιοι-
κουμενιστικὴ ὁμολογία ἡ λαμπρὰ
καί ὄχι χαλάρωση. Ἡ ἐθιστική αὐτὴ Ὁμολογία Πίστεως.
δράση τῆς νικοτίνης κάνει τόν Ἐλπίζομεν ὅτι ὁ «Αὐλῶνος καὶ
χρήστη νά ἠρεμεῖ. Στήν πραγματι- Βοιωτίας» κ. Ἄγγελος θὰ ἐνθυ-
κότητα τό κάπνισμα ἀπό μόνο του μηθῆ τὸν παλαιὸν καλὸν ἑαυτόν
προκαλεῖ διέγερση. Ὁ Παγκό- του, ὅταν ὑπηρέτει εἰς τὴν Ἱερὰν
σμιος Ὀργανισμός Ὑγείας ἔχει Μητρόπολιν Ν. Ἰωνίας καὶ θὰ συμ-
κατατάξει τό κάπνισμα στήν Ἑλ- βάλη καὶ αὐτός, τὸ κατὰ δύναμιν,
λάδα ὡς τό νούμερο 1 παράγοντα εἰς τὸν ἀνθενωτικὸν ἀγῶνα. Τὸ
κινδύνου νοσηρότητας... Σημαντι- σφάλλειν εἶναι ἀνθρώπινον, τό νὰ
κά μέτρα κατά τοῦ καπνίσματος ἐπιμένη κανεὶς εἰς τὸ λάθος του
εἶναι: Ἐκπαίδευση στά σχολεῖα,
σατανικόν.
δημιουργία ἰατρείων διακοπῆς
τοῦ καπνίσματος, χορήγηση εἰ- «Τὴν διακονίαν σου
δικῶν φαρμάκων κ.ἄ.».
πληροφόρησον»
Πολεμοῦν ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ὁ «Ο.Τ.» ἔγραψεν
ὅτι ἡ προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου
τὸν Σταυρόν! Παύλου πρὸς τὸν μαθητήν του Τι-
«ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ἐκκλησια- μόθεον «τὴν διακονίαν σου πλη-
στικῶν εἰδήσεων» «Romfea», μᾶς ροφόρησον», κακοποιεῖται δει-
πληροφορεῖ τὀ περιοδικόν «Ὁ νῶς ἀπὸ ὡρισμένα φύλλα εἴτε
Σωτήρ», ἀναφέρει ὅτι «μιά νοση- τοῦ νέου, εἴτε τοῦ παλαιοῦ Ἡμε-
λεύτρια ἀπό τή Βρετανική πόλη ρολογίου.
τοῦ Ἔξετερ ἀπολύθηκε ἀπό Ἡ ἀληθὴς ἔννοια τοῦ χωρίου
ἰατρικό κέντρο, πού ἐργαζόταν,
γιατί ἀρνήθηκε νά βγάλει τό
τούτου, ὅπως ἡρμήνευεν αὐτὸ ὁ
σταυρό, πού φοροῦσε στό λαιμό
μακαριστὸς Γέροντας, ἀρχιμαν-
της. Ἐκπρόσωπος τοῦ Διοικητι-
δρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπου-
κοῦ Συμβουλίου τοῦ ἰατρικοῦ
λος, εἶναι ἡ ἑξῆς: Τὴν διακονίαν
σου, δηλαδὴ τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον
κέντρου, σέ ἐρώτηση δημοσιο-
γράφων σχετικά μέ τό περιστατι-
σοῦ ἔχει ἀνατεθῆ, προσπάθησε νὰ
τὸ ἐκτελέσῃς μὲ μεγάλην ἐπιμέ-
κό τόνισε: “Οἱ ὅροι τῆς ἰατρικῆς λειαν. Σήμερον πολλοὶ νομίζουν
ὑπηρεσίας ἀπαγορεύουν στό
ὅτι τὸ χωρίον αὐτὸ προσφέρεται
ἰατρικό προσωπικό νά φοροῦν πε-
διὰ προβολὴν τῆς δραστηριότητός
ριδέραια στό λαιμό, διότι αὐτό
των ὑπὸ τύπον χρονικῶν, εἰδήσε-
μπορεῖ νά προκαλέσει τραυματι-
σμό στούς ἀσθενεῖς”. Ἡ νοσηλεύ- ων κ.λπ.
τρια ἀπό τήν πλευρά της σέ δη- Ἡ ἀληθὴς ἔννοια τοῦ χωρίου
εἶναι πολὺ διαφορετική. Εἴθε νὰ
λώσεις, πού ἔκανε ἀνέφερε ὅτι
“πολλοί ὑπάλληλοι τοῦ ἰατρικοῦ προσέξωμεν, διὰ νὰ μὴ ἐπαναλαμ-
κέντρου φορᾶνε κοσμήματα, βάνεται τὸ ἴδιον λάθος.
βραχιόλια καί περιδέραια, ἀλλά
γιʼ αὐτούς ποτέ δέν ἔχουν ληφθεῖ «Ἡ γυνὴ
κάποια μέτρα”. Καί πρόσθεσε:
“Ἐδῶ καί τριάντα χρόνια φοράω ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ»
τόν σταυρό μου, ἀπό τότε πού ΥΠΟ ΤΟΝ ὡς ἄνω τίτλον ὁ ἀεί-
σπούδαζα νοσηλευτική.Ἔχω ἐρ-
μνηστος καθηγητὴς τοῦ Πανεπι-
γαστεῖ πάρα πολλά χρόνια στήν στημίου Ἀθηνῶν Παναγιώτης Ν.
Ἐθνική Ὑπηρεσία Ὑγείας καί ὁ
Τρεμπέλας εἶχε γράψει τῷ 1926
σταυρός πού φοράω ποτέ δέν σχετικὴν διατριβήν. Ἦτο δὲ κατα-
προκάλεσε ζημιά, οὔτε σέ μένα, δικαστικὸς τῆς συμμετοχῆς τῆς
ἀλλά οὔτε σέ κάποιον ἀσθενῆ”». γυναικὸς ἐν ὥρᾳ θείας λειτουρ-
Αὐτό τό γεγονός μᾶς ἐνθυμίζει γίας εἰς τὴν ψαλμωδίαν. Σήμερον,
τόν σύγχρονο Ρῶσο νεομάρτυρα ὅμως, παρατηρεῖται ἀθρόα συμμε-
τοχὴ γυναικῶν εἰς τὴν ψαλμωδίαν,
Εὐγένιο Ροντιόνωφ, τόν ὁποῖον
ἐσχάτως (τό 1996) τόν ἀπεκεφάλι- παρ᾽ ὅτι ὑπάρχουν ὑπέροχοι ψάλ-
σε ὁ Τσετσένος μουσουλμάνος, ται. Ψάλλουν ὡς ἴσος πρὸς ἴσον.
διότι δέν ἠθέλησε νά βγάλη τόν Ὅπως, ὅμως, παρατηρεῖ σύγ-
σταυρό, πού ἐφοροῦσε. Καί τώρα
χρονος Γέρων, ἡ συμμετοχὴ αὐ-
τόν τιμᾶ ὁλόκληρος ἡ Ρωσία ὡς τὴ ἀποτελεῖ σκάνδαλον καὶ διὰ
ἅγιο. Ὑπῆρξε καί ὁμολογητής καί τοὺς ψάλλοντας καὶ τοὺς προσ-
μάρτυρας μέ τό αἷμα του. Ἡ ἀνω-
τέρω νοσηλεύτρια τῆς Ἀγγλίας
ευχομένους.
Εἴθε ἡ Δ. Ἱ. Σύνοδος νὰ ἐπι-
δέν ἐμαρτύρησε μέ τό αἷμα της, ληφθῆ συντόμως τοῦ θέματος
ἀλλʼ ἐμαρτύρησε μέ τήν ὁμολογία
αὐτοῦ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Στὶς 13 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλη-
σία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ ἁγί-
ου ᾽Ιωάννου τοῦ Χρυσοστό-
μου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταν-
τινουπόλεως, ὁ ὁποῖος γεννή-
θηκε στήν Μεγάλη Ἀντιόχεια
τό 344 μ.Χ..
Οἱ γονεῖς του Σεκοῦνδος καί
Ἀνθοῦσα ἦταν εὐσεβεῖς. Ὁ
Ἰωάννης ὑπῆρξε μαθητής τοῦ
σοφιστῆ Λιβάνιου καί τοῦ φιλο-
σόφου Ἀνδραγάθιου. Μόνασε
σέ διάφορα ἡσυχαστήρια τῆς
Ἀντιόχειας καί τό 383 χειροτο-
νήθηκε πρεσβύτερος. Τό 398
ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταν-
τινουπόλεως. Ἡ ζωή του ἦταν
περιπετειώδης καί ἀρκετό χρο-
νικό διάστημα τό πέρασε σέ τό-
πους ἐξορίας.
Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τό 407 καί ἔζησε 63 ἔτη.
Ὀνομάσθηκε Χρυσόστομος ἀπό τήν εὐφράδειά
Η «ΒΑΠΤΙΣΜΑTIΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ» EST DELENDUM
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
καιολόγητα. Πολλοὶ καλοὶ πατέρες
καὶ ἀδελφοὶ ἀπέδειξαν τὸ ἀσύστα-
το τῶν ἰσχυρισμῶν του. Ἀξίζει ἰδιαί-
τερης μνείας ἡ μελέτη - καταπέλ-
της τοῦ π. Ἀναστάσιου Γκοτσόπου-
λου, ποὺ ἀναίρεσε βῆμα πρὸς βῆμα
τὴν κακόδοξη μελέτη τοῦ κ. Φειδᾶ
καὶ ἔσπασε κυριολεκτικὰ τὴ ραχο-
κοκκαλιὰ τοῦ “λαϊκοῦ οἰκουμενι-
σμοῦ”.
Τό φίδι πού εἶναι κρυμμένο
στόν κόρφο τῆς Ὀρθοδοξίας
Ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ἐπιτε-
λεσθεῖ καὶ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ
γίνει εἶναι νὰ χτυπηθεῖ τὸ φίδι τῆς
“Βαπτισματικῆς θεολογίας”, ποὺ
εἶναι κρυμμένο στὸν κόρφο τῆς
Ὀρθοδοξίας. Ἐνόσω ὁ Περγάμου
Ἰωάννης καὶ ἡ “Βαπτισματικὴ θεο-
λογία” δὲν καταδικαστοῦν συνοδικὰ
οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐλπίζουν σὲ τελικὴ
νίκη. Οἱ δυνάμεις τῶν παραδο-
σιακῶν πιστῶν καὶ ἡ γραφίδα τῶν
δόκιμων θεολόγων πρέπει νὰ στοι-
χηθοῦν γιὰ γενικὴ ὁμοβροντία ἐναν-
τίον τῆς φοβερῆς αὐτῆς αἵρεσης. Ἡ
“Βαπτισματικὴ θεολογία” (τὸ μα-
λακὸ ὑπογάστριο τῆς “θεωρίας τῶν
κλάδων”, τῆς θεολογίας τῶν
“ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν” καὶ τῆς θεω-
ρίας τῶν “δύο πνευμόνων”) πρέπει
νὰ καταποντισθεῖ. Καὶ ἄς προσεχ-
θεῖ πάρα πολύ το ἑξῆς: Οἱ κινήσεις
ἀντιπερισπασμοῦ τῶν Οἰκουμε-
νιστῶν γιὰ τὸ “λαϊκὸ οἰκουμενισμὸ”
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ἄγγελοι». Αὐτή τήν πολύχρονη
καί ἀμόλυντη ἱερωσύνη τή σέ-
βονται κι αὐτοί οἱ ἄγγελοι.
Ἄν δέν μελετήσει κανείς τούς
ἕξι λόγους «περί Ἱερωσύνης»
τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, δέ θά
μπορέσει ποτέ νά γνωρίσει καί
συνειδητοποιήσει τό μέγα ἀξίω-
μα καί τό ἔργο τῶν ἱερέων τοῦ
Χριστοῦ. Θαυμάσια τόν ἀπεικο-
νίζει μέ τά παρακάτω λόγια:
«Ὅταν καί τήν φρικωδεστάτην
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ «Π.Ο.Ε.»
Μία ἀκόμη ὠφελιμώτατη ὁμιλία
διεξήχθη εἰς τὴν αἴθουσαν τῆς
Π.Ο.Ε. (Κάνιγγος 10).
Συγκεκριμένως, τὴν παρελθοῦ-
σαν Δευτέραν 2/11/2009 ἐκλεκτὸς
συνεργάτης τῆς Π.Ο.Ε. ὡμίλησε
μὲ θέμα: «Ὁ εὐνοῦχος τῆς Κανδά-
κης» (Πράξ. η´ 26 – 40), ἡ ὁποία
ἀνεφέρετο εἰς τὴν θαυμαστὴν συ-
νάντησιν τοῦ Γαζοφύλακος (Ὑ-
πουργοῦ Οἰκονομικῶν) τῆς βασι-
λίσσης τῆς Αἰθιοπίας Κανδάκης,
μὲ τὸν διάκονον Φίλιππον καὶ τὴν
θέρμη, μὲ τὴν ὁποίαν ὁ εὐνοῦχος
ἐζήτησε νὰ βαπτισθῆ.
Ὁ ἐμβριθὴς θεολόγος, ἀφοῦ
ἔκανε μία σύντομον ἀναφορὰν εἰς
τὴν γεωπολιτικὴν κατάστασιν τῆς
εὐρυτέρας περιοχῆς τῆς Βορείου
καὶ Κεντρικῆς Ἀφρικῆς τὴν
ἐποχὴν ἐκείνην, καθὼς καὶ περὶ
τοῦ θλιβεροῦ φαινομένου τοῦ
εὐνουχισμοῦ, ἀνεφέρθη εἰς τὴν
ἐνδιάθετον πίστιν, ποὺ εἶχε ὁ
εὐλαβὴς προύχοντας.
«Εἰς μνημόσυνον…»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΟΥΤΕΡΗΣ
Ὁ ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θε-
ολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημί-
ου Ἀθηνῶν κ. Κωνσταντῖνος Σκου-
τέρης, Ἄρχων Πρωτονοτάριος τοῦ
Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ
Πρόεδρος τῆς Ἀδελφότητος Ὀφ-
φικιάλων τῆς Μεγάλης τοῦ Χρι-
στοῦ Ἐκκλησίας, «Παναγία ἡ Παμ-
μακάριστος» ἐκοιμήθη προσφά-
τως καὶ ἐκηδεύθη στὴν Ἁγία Μαρί-
να τῆς Ἑκάλης μετὰ ἀπὸ σοβαρὸ
πρόβλημα ὑγείας, ποὺ ἀντιμετώπι-
ζε τοὺς τελευταίους μῆνες.
Ἡ εἴδηση τῆς κοιμήσεώς του
προκάλεσε βαθύτατη συγκίνηση
στὴν Πανεπιστημιακὴ Κοινότητα,
στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὴν
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ἄλλες
Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες —καθὼς
μαθητές του σήμερα εἶναι ἱεράρ-
χες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
ἀνὰ τὸν κόσμο— ἀλλὰ καὶ στὰ μέ-
λη τῆς Ἀδελφότητας Ὀφφικιά-
λων, «Παναγία ἡ Παμμακάριστος».
«Ἡ τοῦ στόματός σου καθά-
περ πυρσός, ἐκλάμψασα
χάρις τήν οἰκουμένην ἐφώ-
τισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κό-
σμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο,
τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπει-
νοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλ-
λά σοῖς λόγοις παιδεύων,
Πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε,
πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χρι-
στῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».
δὲν γίνονται ἁπλὰ γιὰ νὰ καθιερώ-
σουν καὶ νὰ δικαιολογήσουν τὶς
συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς
καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους. Ἀσφαλῶς
γίνονται καὶ γι’ αὐτό! Γίνονται πρώ-
τιστα γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὴν προ-
σοχή μας ἀπὸ τὸ αἱρετικὸ πυρηνικὸ
ὑποβρύχιο τῆς “Βαπτισματικῆς θε-
ολογίας”, ποὺ εἶναι ἐλλιμενισμένο
στὸ λιμάνι τῆς Ὀρθοδοξίας.
«Carthaginem
est delendum»
Ἡ “Βαπτισματικὴ θεολογία” πρέ-
πει νὰ πολτοποιηθεῖ! Ἐξάπαντος!
Ὡς θέμα προτεραιότητας. Ἀλλιῶς
παίζουμε τὸ παιγνίδι τῶν Οἰκουμε-
νιστῶν. Τί σόι διαλόγους κάνουμε
μὲ τοὺς Παπικοὺς, ἀφοῦ ὁ “ὀρθό-
δοξος” συμπρόεδρος τῆς μικτῆς
Ἐπιτροπῆς Ὀρθοδόξων καὶ Πα-
πικῶν εἶναι εἰσηγητὴς δεινῆς ἐκκλη-
σιολογικῆς αἵρεσης, πού ὑποσκά-
πτει τὴν πίστη στὴ μοναδικότητα
τῆς Ὀρθοδοξίας; Ὁ Περγάμου
Ἰωάννης εἶναι ὁ “Γκορμπατσώφ”
τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἀπομάκρυνσή
του ἀπὸ τὴ θέση ποὺ κατέχει πρέ-
πει νὰ γίνει προτεραιότητα ὅλων.
Πῶς μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὸς ὁ
στόχος; Καταρχὴν μὲ τὴ γραφίδα
διαπρεπῶν θεολόγων, ποὺ βρίσκον-
ται στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς μάχης
κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ: Οἱ π. Ζή-
σης, π. Μεταλληνός, Ἀρχιμανδρί-
της Γεώργιος (Καψάνης), κ. Τσε-
λεγγίδης, π. Σαράντης, π. Ἀναστά-
ἐπιτελεῖ θυσίαν, καί τοῦ κοινοῦ
πάντων συνεχῶς ἐφάπτηται Δε-
σπότου, ποῦ τάξομεν αὐτόν; Πό-
σην δέ αὐτόν ἀπαιτήσομεν καθα-
ρότητα καί πόσην εὐλάβειαν»;
Ὅταν ἀξιώνεται νά παίρνει στά
χέρια του τόν ἴδιο τόν Κύριο καί
Δεσπότη Χριστό, ποιά τιμητική
θέση πρέπει νά τοῦ παραχωρή-
σουμε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώ-
πους;
Ὁ ἱερέας τοῦ Θεοῦ ὑπερέχει
πάντων, καί αὐτῶν τῶν βασιλέ-
«Ἂς ἀναρωτηθοῦμε περὶ τοῦ
ὑψηλοῦ ἐν Θεῷ φρονήματος τοῦ
εὐλογημένου εὐνούχου, ὁ ὁποῖος
προκειμένου νὰ ἐπιτελέσῃ τὸ προ-
σκύνημά του εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ
ὡς ἰουδαΐζων ποὺ ἦτο, δὲν ἐδίστα-
σε νὰ διανύσῃ 3.500 χλμ. κακοτρά-
χαλης ἐρήμου, μέσα ἀπὸ ζοῦγ-
κλες, ἄγρια θηρία καὶ ληστὲς καὶ
αὐτὸ μὲ μίαν ἅμαξαν ἐν ἀντιθέσει
μ᾽ ἐμᾶς σήμερα μὲ ὅλες τὶς εὐκαι-
ρίες καὶ τὰ πολυτελῆ μέσα μετα-
φορᾶς ποὺ ἔχουμε.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅταν κατὰ εὐδοκίαν
Θεοῦ τὸν πλησίασε ὁ Φίλιππος, ποὺ
προσφέρθηκε νὰ τοῦ ἑρμηνεύση
τὴν Γραφή, ὁ διακαής του πόθος,
νὰ μάθῃ περὶ ποιοῦ ὡμιλοῦσε ὁ
Προφήτης Ἡσαΐας ἐξεπληρώθη!
Ἔτσι καὶ ἀφοῦ ὁ εὐνοῦχος ἐπληρο-
φορήθη περὶ τῶν θαυμαστῶν γεγο-
νότων τῆς Σταυρώσεως, τῆς Ἀνα-
στάσεως καὶ τῆς Πεντηκοστῆς,
ἐβαπτίσθη σὲ μιὰ μικρὴ ὄαση εἰς τὸ
μέσον τῆς ἐρήμου».
Χ.Δ.Μ.
Στὸ τελευταῖο του βιβλίο «Ἱστο-
ρία Δογμάτων», στὸν πρῶτο τόμο,
γράφει στὸν πρόλογο:
«Ἡ Ἱστορία τῶν Δογμάτων κα-
ταγράφει τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς προ-
σπάθειες τῆς Ἐκκλησίας νὰ δια-
σφαλίσει τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως
καὶ τὴν ἀκεραιότητα τοῦ θεολογι-
κοῦ της ἤθους. Στὸ ἱστορικό της
βίο ἡ Ἐκκλησία σταθερὰ καὶ ἐπίμο-
να ἦταν προσανατολισμένη στὴ
διατήρηση τῆς “ἑνότητος τοῦ
Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς
εἰρήνης” (Ἐφ. 4:3). Ἡ ἑνότητα τοῦ
Πνεύματος ἦταν συνυφασμένη μὲ
τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως, ἡ ὁποία
καὶ ἀποτελοῦσε τὴν ἀδαμάντινη
βάση τῆς “οἰκοδομῆς τοῦ σώμα-
τος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντή-
σωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα
τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως
τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ” (Ἐφ. 4: 12 –
13). Ἡ Ἐκκλησια ὡς κοινωνία λα-
τρείας καὶ ζωῆς ἀντιλαμβανόταν
πρωτίστως τὴν ἑνότητά της ὡς γε-
γονὸς ἀδιάκοπης μέριμνας γιὰ τὴ
διάσωση τοῦ λυτρωτικοῦ μηνύμα-
τος τῆς πίστεως, ὅπως αὐτὸ παρα-
δόθηκε ἀπὸ τὸν σαρκωθέντα Λόγο
καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους».
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του και
ὁ Κύριος νὰ χαρίζῃ πολλὴ παρηγο-
ρία στοὺς οἰκείους του.
Κασσιανὴ
του. ᾽Ανεδείχθη μέγιστος συγ-
γραφέας καί δεινός ἐξηγητής
τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Πολλοί με-
ταγενέστεροι Πατέρες ἐγκω-
μίασαν τόν κορυφαῖο ἱεράρχη.
Τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου ἀνα-
φέρει:
Πρωτ. Δ.Δ.Τ.
σιος Γκοτσόπουλος καὶ ἄλλοι.
Περγάμου ᾽Ιωάννης Ζηζι-
ούλας = Γκορμπατσώφ
τῆς Ὀρθοδοξίας
Ἀφοῦ στοιχειοθετηθεῖ μὲ ἀδιά-
σειστα ἐπιχειρήματα ὁ αἱρετικὸς χα-
ρακτήρας τῆς “Βαπτισματικῆς Θεο-
λογίας”, πρέπει νὰ περάσουμε στὸ
δεύτερο στάδιο τοῦ ἀγώνα: Νὰ γίνει
ἐμπεριστατωμένη καταγγελία τοῦ
Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη, ἐπὶ
αἱρέσει, σὲ ὅλες τὶς συνόδους τῶν το-
πικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μὲ τὴ
συνεργασία τοπικῶν παραδοσιακῶν
ἐπισκόπων καὶ θεολόγων. Στόχος; Ἡ
προώθηση ἀποφάσεων ἀπὸ τὶς συ-
νόδους τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν, ποὺ θὰ καταδικάζουν
ρητὰ τὴν αἵρεση τῆς “Βαπτισματικῆς
Θεολογίας” καὶ τὸν εἰσηγητή της.
Καὶ ὁ Πατριάρχης; Θὰ μείνει στὸ
ἀπυρόβλητο; Κάθε ἄλλο! Κάθε χα-
στούκι, ποὺ πέφτει στὶς παρειὲς τοῦ
Σεβασμιότατου Περγάμου, προσγει-
ώνεται ἠχηρὰ στὸ μάγουλο τοῦ Πα-
ναγιότατου. “Carthaginem est de-
lendum”. Ἡ “Βαπτισματικὴ θεολο-
γία” πρέπει α.)Νὰ ἀναιρεθεῖ συστη-
ματικά, β.)Νὰ τύχει πανορθόδοξης
καταδίκης, καὶ γ.) Ὁ εἰσηγητής της
νὰ ἀποχωρήσει κατησχυμένος ἀπὸ
τὸ προσκήνιο τῶν διαλόγων. Ὁ,τιδή-
ποτε λιγότερο ἀπὸ αὐτὸ βοηθᾶ τοὺς
Οἰκουμενιστὲς νὰ προωθήσουν τὰ
σχέδιά τους. Ἔχουμε κανένα λόγο νὰ
παίξουμε τὸ παιγνίδι τους;
ων. Ὅ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Ἐάν
συναντήσετε στό δρόμο σας ἕνα
ἱερέα καί ἕνα βασιλιά, τόν ἱερέα
νά προτιμήσετε. Ἐάν συναντήσε-
τε ἕνα ἱερέα καί ἕνα ἄγγελο, πάλι
τόν ἱερέα νά προτιμήσετε».
Ὁ ἱερέας εἶναι ἀνώτερος, ὄχι
μόνο βασιλέων καί ἡγεμόνων,
ἀλλά καί αὐτῶν τῶν ἀγγέλων.
Καί ὁ λόγος εἶναι εὐνόητος
γιατί τήν ἐξουσία πού τούς ἔδω-
σε ὁ Χριστός, δέν τήν ἔδωκε
οὔτε στούς ἀγγέλους.
Ἐάν ὅμως μέ τή ζωή τους ἀπο-
δειχτοῦν ἀνάξιοι, τί γίνεται; Τήν
ἀπάντηση τή δίνει ὁ ἱερός Χρυ-
σόστομος: «Καί δι’ ἀναξίων
εἴωθεν ἐνεργεῖν ὁ Θεός καί
οὐδέν τοῦ Βαπτίσματος ἡ Χάρις
παρά τοῦ βίου τοῦ ἱερέως παρα-
βλάπτεται». Δέν εἶναι ἡ ἀξιωσύ-
νη τοῦ ἱερέα πού τελεῖ τά μυ-
στήρια, ἀλλ’ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Ὡστόσο, «λάμπειν δεῖ τοῦ ἱερέ-
ως τήν ψυχήν», προτρέπει μ’ ὅλη
τή δύναμη τῆς ψυχῆς του ὁ
ἱερός Χρυσόστομος. Ὁ δέ ἅγιος
Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης θά
προσθέσει: «Εἰ δέ τούς ὑπη-
κόους ἡ ἁγνεία ἱερέας χειροτο-
νεῖ, ἡ λαγνεία τούς ἱερέας ἀποχει-
ροτονεῖ». Ἐάν, δηλαδή, τούς ἄξι-
ους ἱερεῖς τούς ἀναδεικνύει ἡ
ἁγνότητα καί ἡ ὑπακοή στό θέ-
λημα τοῦ Θεοῦ, ἡ φιληδονία καί
ἡ ἡδυπάθεια τούς ἀποδεικνύει
ἀνάξιους τῆς ἱερωσύνης, καί ὄχι
σπάνια, τούς καθαιρεῖ ἡ Ἐκκλη-
σία ἀπό τό ἀξίωμά τους.
Τή μεγαλύτερη τραγωδία
στήν Ἐκκλησία τή δημιουργεῖ
μερίδα ἀνάξιων, γιά πάντα, ἱερέ-
ων, οἱ ὁποῖοι κατά λάθος τρέξα-
νε πρός τήν ἱερωσύνη. Τήν
ἀχρειότητα τῶν ἀνάξιων ἱερέων
ταλανίζει ὁ ἴδιος ὁ Θεός ὅταν
λέγει: «δι’ ὑμᾶς βλασφημεῖται τό
ὄνομά μου ἐν τοῖς ἔθνεσι».
Ἡ φωτογραφία τῆς ἐποχῆς
τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλου-
σιώτη πόση ὁμοιότητα ἔχει μέ
τή σημερινή! «Μεταπεπτωκέναι
λοιπόν τό ἀξίωμα ἔδοξεν ἀπό
ἱερωσύνης εἰς τυραννίδα, ἀπό
ταπεινοφροσύνης εἰς ὑπερηφα-
νίαν, ἀπό νηστείας εἰς τρυφήν...
Τότε μέν ὑπέρ τῶν προβάτων
ἀπέθνησκον οἱ ποιμένες, νῦν δέ
τά πρόβατα ἀναιροῦσι, οὐ τά
σώματα σφάζοντες, ἧττον γάρ
ἦν κακόν, ἀλλά τάς ψυχάς σκαν-
δαλίζοντες. Τότε τά ἑαυτῶν τοῖς
δεομένοις διένεμον, νῦν δέ τά
τῶν πενήτων σφετερίζοντες. Καί
τότε ἀρετήν ἤσκουν, νῦν δέ τούς
ἀρετήν ἀσκοῦντας ἐξοστρακί-
ζουσιν».
Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι σταυρός
καί θεῖο μεγαλεῖο. Ἐάν ὁ σταυ-
ρός χάσει τή θωριά του, καί τό
θεῖο μεγαλεῖο ξεπέσει σέ κοσμι-
κό μεγαλεῖο, ἀλοίμονο τότε! Τί
θ’ ἀπομείνει ἀπ’ τήν Ἱερωσύνη;
ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ:
γος», Ἀθήνα 2009, σελίδες 133.
Κάθε συγγραφέας ἔχει τά δικά του
προσωπικά χαρακτηριστικά. Ὁ π.
Ἰωάννης Κωστώφ εἶναι μιά ξέχωρη
φυσιογνωμία ἀνάμεσα στούς σύγχρο-
νους θεολόγους καί διανοητές. Εἶναι
ὁ πιστός καί εὐσεβής λειτουργός τοῦ
ἱεροῦ θυσιαστηρίου, ἀλλά ταυτόχρο-
να, καί ὁ ἀγωνιστής καί ἀπολογητής
τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἐφαρμόζει
σέ κάθε στιγμή καί σέ κάθε φάση τῆς
ζωῆς του, τόν προτρεπτικό λόγο τοῦ
κορυφαίου Πέτρου: «Ἕτοιμοι ἀεί
πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι
ὑμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος»
(Α΄Πέτρ. Γ΄ 15).
Αὐτό ἀκριβῶς ἐφαρμόζει μέ τίς θε-
ολογικές καί ἄλλες ἐπιστημονικές του
γνώσεις. Νά θεολογεῖ καί νά γράφει,
καί μέ κάθε τρόπο νά δίνει τή χριστια-
νική του μαρτυρία. Αὐτό τό ἀπολογη-
τικό ἔργο —τό δύσκολο καί ἡρωϊκό—
τό ἐπιτελεῖ μέ συνέπεια καί συνέχεια,
πρός δόξαν Θεοῦ. Ἴσως μερικές ἰδέες
καί θέσεις νά θεωρηθοῦν ρηξικέλευ-
θες καί «προχωρημένες» ἀλλ’ὅταν με-
λετηθεῖ βαθύτερα, διαπιστώνει κανείς
τίς μεγάλες ἀλήθειες πού κρύβονται,
ἀκόμα καί στά πολύ συχνά χαριτολο-
γήματα καί εὐφυολογήματα, γιά νά μή
πῶ καί ἄκακα εἰρωνικά χιοῦμορ.
Δύο τέτοια —διδακτικά πάντα—
εὐφυολογήματα τοῦ βιβλίου, σημει-
ώνονται στό ὀπισθόφυλλο:Τό ἕνα λέ-
ει: «Πόλεμος εἶναι ἡ σφαγή τῶν
ἀνθρώπων, πού δέν γνωρίζονται με-
ταξύ τους, γιά συμφέροντα ἀνθρώ-
πων πού γνωρίζονται... ἀλλά δέν
ΙΕΡΟΜ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΒΙΤΤΗ: «Ἐμεῖς καί ἡ ἀγάπη μας», Ἐκδό-
σεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2009, σελίδες 72.
Πνευματικά, Ὀρθόδοξα, ἀγωνι-
στικά καί μελιστάλαχτα τά συγγραφι-
κά πονήματα τοῦ π. Εὐσεβίου Βίττη.
Ἔχουνε Χάρι καί μεταδίδουνε Χάρι.
Ἔχουνε βάθος πνευματικό καί καλ-
λιεργοῦν αὐτό τό πνευματικό βάθος.
Τό θέμα τῆς ἀγάπης ἀποτελεῖ τόν πυ-
ρήνα τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας τοῦ Κυ-
ρίου. Εἶναι «πλήρωμα Νόμου». Οἱ
ὡραιότεροι ὕμνοι γράφτηκαν γιά τήν
ἀγάπη. Ἰδού τά περιεχόμενα τοῦ βι-
βλίου: 1. Ἀγάπη γιά τόν Ἰησοῦ καί
διά τοῦ Ἰησοῦ, 2. Ἀγάπη καί αὐτο-
γνωσία, 3. Ἀγάπη καί ἐσωτερικά πά-
θη, 4. Ἀγάπη καί λειτουργικότητα τῆς
ψυχῆς, 5. Ἀγάπη καί συναίσθημα, 6.
Διαστάσεις τῆς ἀγάπης, 7. Ἡ ἀγάπη,
κατ’ ἐξοχήν πιστότητα ἀκολουθήσε-
ως τοῦ Ἰησοῦ, 8. Γιά τήν ἀγάπη˙ ἀπό
γράμμα σέ πρόσωπα μοναχῶν, καί 9.
Ἀνάσταση! Ὁ θρίαμβος τῆς ἀγάπης
τοῦ Θεοῦ.
ΙΕΡΟΜ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΒΙΤΤΗ:
«Δύο σημαντικές ὁμιλίες
στήν Ἀποκάλυψη», Ἐκδόσεις
«Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσ-
σαλονίκη 2009, σελίδες.
Οἱ δύο αὐτές ὁμιλίες περιλαμβάνον-
ται στόν Β΄ καί Γ΄ τόμο τῶν ὁμιλιῶν
τοῦ π. Εὐσεβίου Βίττη: «Ὁμιλίες πνευ-
ματικῆς οἰκοδομῆς στήν Ἀποκάλυψη»
καί ἡ μέν μία εἶναι ἡ τριακοστή πρώτη
τοῦ τόμου, ἡ δέ ἄλλη εἶναι ἡ τεσσαρα-
κοστή ἑβδόμη. Θέματά τους: Ἡ ἐμφά-
νιση τοῦ «θηρίου» —τά χαρακτηριστι-
κά τοῦ «θηρίου» —ἡ ταυτότητά του
—Πῶς ἀντιμετωπίζουν οἱ πιστοί τό
«θηρίον».... Ἀκολουθεῖ: Ἡ καταδίκη
τοῦ «θηρίου» —Ὁ Μεσσίας καί ἡ ἀπο-
φασιστική μάχη —Ἄγγελος ἀναγγέλ-
λει τήν ἐξολόθρευση τοῦ ἀντιθέου
στρατεύματος —Τό «θηρίο» καί ὁ
ψευδοπροφήτης συλλαμβάνονται καί
ρίχνονται στή λίμνη τοῦ πυρός....
Σ.Σ. Μόλις ἐπληροφορήθημεν ὅτι ὁ
π. Εὐσέβιος Βίττης ἐκοιμήθη ἐν Κυ-
ρίῳ.
Ἔτος ΚΖ´, Ἀριθμ. 42/13 Νοεμβρίου 2009
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ
Ἱερὰ Γυναικεία – Κοινοβιακὴ
Μονὴ Παναγίας Βαρνάκοβας, «Θαύ-
ματα τῆς Παναγίας καὶ ἡ Παράκλη-
σή Της». Εὐπάλιο – Δωρίδος. Σχ.
20Χ13,50, σσ. 136.
Ἱ. Μ. Παναγίας Βαρνάκοβας, «Συ-
νοπτικὰ ἀπολυτίκια τῶν καθ᾽ ἡμέραν
ἑορταζομένων Ἁγίων». Ἐπιμέλεια
πανοσ. Ἱερ. Ἀθανασίου Σιμωνοπετρί-
του. Ἱερὸν Ἰβηρικὸν Κελλίον Ἁγίας
Ἄννης, Καρυὲς – Ἅγιον Ὄρος 2008.
Σχ. 24Χ17, σσ. 166.
Ἱ. Μονὴ Ἁγ. Διονυσίου «Ὁ Ἅγιος
Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινου-
πόλεως» (1508 – 2008). Τομος ἐπετει-
ακὸς ἐπὶ τῇ συμπληρώσει πεντακο-
σίων ἐτῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεως αὐτοῦ.
Ἅγιος Ὄρος 2008. Σχ. 30Χ25, σσ. 496.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, Τριμη-
νιαῖον περιοδικὸν ἱστορικοῦ, πολιτι-
στικοῦ, οἰκολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ
περιεχομένου. ᾿Απρίλ., Μάϊος, ᾿Ιούν.,
᾿Ιούλ., Αὔγ., Σεπτ. 2009.
ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.
Συνεχίζονται αἱ ὁμιλίαι
τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδό-
ξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς
τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγ-
γος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προ-
σεχῆ Δευτέραν 16 Νοεμβρί-
ου καὶ ὥραν 7–8 μ.μ. θὰ ὁμι-
λήση ὁ πρωτοπρεσβύτερος
π. Ἀθαν. Ἀττάρτ μὲ θέμα:
«Ψευδαίσθησις σωτηρίας».
Τὴν ἑπομένην Δευτέραν
23 Νοεμβρίου θὰ ὁμιλήση ὁ
πρωτοπρεσβύτερος π. Βασί-
λειος Βολουδάκης μὲ θέμα:
«Ἡ Πανελλήνιος Ὀρθόδο-
ξος Ἕνωσις εἰς τὴν Ἐκκλη-
σιαστικὴν Ζωήν».
Παρακαλοῦνται τὰ μέλη
τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ
«᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως
παρακολουθήσουν αὐτάς.
13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009
«Χριστιανικός πολιτικός λό-
σφάζονται». Τό ἄλλο λέει τό ἑξῆς: «Σ’
ἕνα τσίρκο ἔβλεπαν οἱ ἐπισκέπτες ἕνα
θέαμα καταπληκτικό. Στό ἴδιο κλου-
βί, ἕνα λιοντάρι κι ἔνα ἀρνάκι.
—Βλέπετε, ἐξηγεῖ ὁ ὑπεύθυνος,
αὐτό θά πῆ εἰρηνική συνύπαρξι.
—Ἀπίστευτο, πρωτοφανές! ἀνα-
φωνεῖ ἕνας ἐπισκέπτης, ἀλλά πῶς;
—Εἶναι εὔκολο, πολύ εὔκολο.
Ἀλλάζουμε τό ἀρνάκι κάθε μέρα!».
Διδακτικός καί ὁ εὐφυής ὑπότιλος
τοῦ βιβλίου: «Τό ΙΚΑ, ΙΚΑ καί τά
σκάφη, σκάφη»! Στόν Πρόλογο ὁ
συγγραφέας θέτει τό θέμα μέ σαφή-
νεια: «Θά διερωτηθοῦν μερικοί:
«Ἔχουν ἄραγε καμμία δυνατότητα
νά κυβερνήσουν οἱ Χριστιανοί»; Μά
ὁ σκοπός τῶν Χριστιανῶν δέν εἶναι
τόσο νά κυβερνήσουν, ὅσο τό νά δη-
λώσουν τήν εὐθύνη τους» καί νά πο-
λεμήσουν μέ τήν Ἀλήθεια γιά τήν
ἀλήθεια. Ἐφαρμόζουν τήν προτροπή
τῆς Γραφῆς: «Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώ-
νισαι περί τῆς ἀληθείας καί Κύριος ὁ
Θεός(ἡ Ἀλήθεια) πολεμήσει ὑπέρ
σοῦ» (Σ. Σειρ. Δ΄ 28).
Ἀλήθεια, ποιός ὁ ρόλος τῶν χρι-
στιανῶν στήν πολιτική ζωή;Τό συ-
νιστῶ θερμά —καί ὅλα τά ἐκλεκτά βι-
βλία του— γιατί στό θέμα τοῦ χρι-
στιανικοῦ πολιτικοῦ λόγου χωλαίνου-
με. Μᾶς λείπει ἡ ἀγωνιστικότητα.
(Γιά ὅλα τά βιβλία τοῦ συγγραφέα:
Μυκόνου 43 – Καμίνια 185 41 – Τηλ.
210-8220542).
Μιχ. Μιχαηλίδης
Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ: «Τό δεύ-
τερον Πάσχα τῶν Ἑλλήνων»,
Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυ-
ψέλη», Θεσσαλονίκη 2009,
σελίδες 31.
«Δεύτερον Πάσχα τῶν Ἑλλήνων»
ἀποκαλοῦν οἱ Πανέλληνες τήν Κοίμη-
σιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στίς 15
Αὐγούστου. Σ’ αὐτό τό «Δεύτερον
Πάσχα», εἶναι ἀφιερωμένο καί γραμ-
μένο τό πανέμορφο τεῦχος τοῦ σεμνοῦ
καί πολυγραφότατου Π. Σωτήρχου,
πού δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρά ἕνας
ὕμνος πρός τήν Κεχαριτωμένη μέ 33
κεφάλαια «πρός τιμήν τῆς ἀριθμη-
τικῆς ἡλικίας τοῦ Υἱοῦ της καί Θεοῦ
μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ», καθώς
σημειώνει ὁ συγγραφέας. Στήν οὐσία
καί τό περιεχόμενο, δέν εἶναι, παρά 33
ἱκεσίες πρός τήν Κεχαριτωμένη. Τό
ὡραιότατο —καί ταυτόχρονα, λογοτε-
χνικό καί λιγοσέλιδο αὐτό βιβλίο μέ
τήν εἰκόνα τῆς Κοίμησης στό ἐξώφυλ-
λο καί τῆς Βρεφοκρατούσας στήν
ἐσωτερική σελίδα— θά τό ὀνόμαζα
«Προσευχητάριο πρός τήν Παρθένο».
ΑΓΙ ΦΛΟΓΕΡΑ: «Στίχοι Νη-
πίων», Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ»,
Ἀθήνα 2009, σελίδες 61.
Ὡραῖος ὁ Πρόλογος τῶν Ἐκδόσε-
ων «Τῆνος»: «Τά στιχάκια αὐτά εἶχαν
βγεῖ πρό δεκαετίας σέ μιά «οἰκογενει-
ακή ἔκδοση». Σκεφθήκαμε ὅτι καλόν
εἶναι νά τά ἐκδώσουμε κι ἐμεῖς, διότι
ὁ Ἄγις Φλογέρας πάντοτε κάτι ἔχει νά
μᾶς ψάλει μέ τή φλογέρα του».
Στ’ ἀλήθεια, πόση χαρά καί τέρψι
πνευματική νιώθεις, σάν διαβάζεις στί-
χους τοῦ Ἄγι Φλογέρα. Στίχοι μικροί,
ἁπλοί, παιδικοί, πού εὐωδιάζουν ἁγνό-
τητα, ὀμορφιά καί σοφία. Ὁ ποιητής δέ
γράφει γιά νά γράφει! Ἀλλά σκοπός
του εἶναι νά μεταδώσει κάποια ὄμορ-
φα καί δυναμικά μηνύματα. Εἶναι μέν
«στίχοι νηπίων», ἀλλ’ εἶναι καί διδα-
σκαλία καί χαρά τῶν γερόντων.
Μιχ. Μιχαηλίδης
H ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΜΑΧΩΝ,
Τριμηνιαῖο περιοδικὸ ὄργανο τῆς Πα-
νελλήνιας ῞Ενωσης Προασπιστῶν τῆς
᾿Εθνικῆς Μουσικῆς «Οἱ ῾Υπέρμαχοι».
᾿Ιαν. – Μάρτ., ᾿Απρίλ. – ᾿Ιούν. 2009.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, Μη-
νιαία ἔκδοσις τῆς χριστιανικῆς θρη-
σκευτικῆς Κοινότητος Γ.Ο.Χ. Θεσσα-
λονίκης. Νοέμβ., Δεκ. 2008. ᾿Ιαν.,
Φεβρ., Μάρτ., ᾿Απρίλ., Μάϊος, ᾿Ιούν.,
᾿Ιούλ., Αὔγ. 2009. Θεσσαλονίκη.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ, Δεκαπενθήμερη
᾿Εφημερίδα τοῦ κινήματος Χριστια-
νικῆς Δημοκρατίας, Νοέμβ., Δεκ.
2008. ᾿Ιαν., Φεβρ., Μάρτ., ᾿Απρίλ.,
Μάϊος, ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ., Αὔγ., Σεπτ.,
᾿Οκτ. 2009. ᾿Αθήνα.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,
Γεν. Φιλόπτωχο Ταμεῖο ῾Ιερᾶς ᾿Αρ-
χιεπισκοπῆς ᾿Αθηνῶν. Περιοδικὴ
ἔκδοση. Αὔγ., Σεπτ., ᾿Οκτ., Νοέμβ.,
Δεκ. 2008. ᾿Ιαν., Φεβρ., Μάρτ. 2009.
῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
77 ᾿Αθῆναι. ᾿Εκδότης· Κων-
σταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος,
Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυν-
τὴς Συντάξεως· Γεώργιος
Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυ-
θραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυ-
πογραφείου· Κωνσταντῖνος
Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951).
῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
www.orthodoxostypos.gr
᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
orthotyp@otenet.gr
Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ-
πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
νην τῶν γραφομένων.
13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 Σελὶς 3η

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΤΣΙΑΠΗΣ
Τὰ ἔδωσεν ὅλα διὰ τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ
Ὁ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Ν. Κατσιάπης κρατῶν
ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα φύλλα τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου».
Γεννήθηκε τὸ 1929 στὸ Σέρβο
Γορτυνίας. Ἦταν ὁ 6ος ἀπὸ τὰ 9 παι-
διὰ ἑνὸς φτωχοῦ χτίστη. Σπούδασε
στὴ Γεωργικὴ Σχολὴ Κηφισιᾶς καὶ
ἐργάστηκε ὡς γεωπόνος σὲ πολλὰ
μέρη τῆς Ἑλλάδας.
Στὴν Ἀθήνα συνδέθηκε ἀρχικὰ
μὲ τὴν ἀδελφότητα ΖΩΗ καὶ ἀργό-
τερα μὲ τὴν ἀδελφότητα ΣΩΤΗΡ.
Ἐργάστηκε ὡς κατηχητής, ὁμα-
δάρχης καὶ κυκλάρχης ἀπὸ τὰ νε-
ανικά του χρόνια μέχρι τὴν ἀσθέ-
νειά του καὶ προσέφερε ὑπηρεσίες
σὲ πολλοὺς τομεῖς τοῦ χριστιανι-
κοῦ ἔργου (Κατηχητικά, κατασκη-
νώσεις, ΧΕΕΝ, ΧΟΕΝ, ΓΕΧΑ κ.ἄ).
Ἀγαποῦσε ἀδιακρίτως ὅλες τὶς
ὀρθόδοξες χριστιανικὲς κινήσεις.
Στὴν Ἀθήνα συνδέθηκε στενὰ μὲ
τὸν π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο,
τὸν ὁποῖο εἶχε πνευματικὸ ὡς τὸ
θάνατο τοῦ Γέροντα. Ὑπῆρξε ὁ
ἐκτελεστὴς τῆς διαθήκης τῆς
Μελπομένης Ματορίκου (ἵδρυμα
Θησέως 25, Ἑκάλη). Ἀπὸ τὸν π.
Χαράλαμπο γνώρισε τὸν π. Μάρκο,
καθὼς καὶ τὸν ἱδρυτὴ τοῦ ἱδρύμα-
τος «Ἀπόστολος Βαρνάβας» κ.
Μιχ. Χατζηϊωάννου, τοῦ ὁποίου
ὑπῆρξε στενὸς συνεργάτης γιὰ
πολλὰ χρόνια στὴν παραγωγὴ ντο-
κυμαντὲρ καὶ ταινιῶν.
Ἀπὸ τὰ φοιτητικά του χρόνια
ὑπῆρξε ἀκροατὴς τῶν κηρυγμά-
των τοῦ Γέροντα ἐπισκόπου πρώ-
ην Φλωρίνης Αὐγουστίνου, τὸν
ΑΜΝΗΣΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΟΜΙΛΕΙ ΔΙΑ «ΛΑΘΗ» ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΜΟΣΧΑΣ
Ὑπάρχει συναντίληψις – ἀναγνώρισις τῶν μυστηρίων μεταξὺ
Παπικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱλαρίων
Τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας καὶ οἱ
ἐκπρόσωποί του πρέπει νὰ τεθοῦν
εἰς τὸ μικροσκόπιον τῆς ψυχανα-
λύσεως. Διότι συμπεριφέρεται
ἀντιφατικῶς εἰς τὸ ζήτημα τοῦ Πα-
πισμοῦ καὶ τῆς Ἑνώσεως τῶν
«Ἐκκλησιῶν», μὲ ἀποτέλεσμα τὰς
«ὀβιδιακὰς μεταμορφώσεις». Καλ-
λιεργεῖ τὴν εἰκόνα τῆς μεταλυτέ-
Θ´ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ ρας ἀντιπαπικῆς δυνάμεως, ἐνῶ
22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 συμβαίνει τὸ ἀντίθετον. Θέτει
ὅρους εἰς τὸ Βατικανὸν διὰ μίαν
Ἀπόστολος: Ἐφεσ. β´ 14 – 22 συνάντησιν τοῦ Πάπα μὲ τὸν Πα-
τριάρχην Μόσχας κ. Κύριλλον. Καὶ
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιβ´ 16 – 21 οἱ ὅροι περιλαμβάνουν τὴν ἀποκή-
Ἦχος βαρύς.— Ἑωθινὸν: Β´ ρυξιν τῆς Οὐνίας ἢ τὸν περιορι-
σμόν της. Οἱ ὅροι προεβλήθησαν
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ἐντυπωσιακῶς ἀπὸ ἐφημερίδας,
περιοδικά, Ἐκκλησιαστικὰ Πρα-
«ΣΥΜΠΟΛΙΤΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» κτορεῖα, Ραδιοφωνικοὺς Σταθ-
μοὺς καὶ τηλεοπτικὰ Μέσα.
Ἡ ἁμαρτία ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό. Ὅσο αὐτή
αὐξάνεται, τόσο μεγαλώνει ἡ ἀπόσταση, ἡ ὁποία στή συνέχεια Ὀλίγον μετὰ τὴν διατύπωσιν
εἶναι δύσκολο νά καταργηθεῖ. Ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος μόνος τῶν ὅρων καὶ τὰ «θριαμβευτικά»
δημοσιεύματα, ἀπέστειλε ἐκπρό-
του δέν μπορεῖ νά ἐπιστρέψει στό Θεό, δέν ἔχει οὔτε τίς προ-
σωπον εἰς τὴν Μικτὴν Θεολογικὴν
ϋποθέσεις οὔτε καί τή δυνατότητα. Αὐτή ἦταν ἡ φοβερή πραγ- Ἐπιτροπήν, ἡ ὁποία συνῆλθεν εἰς
δαξεν ὁ Κύριός μας, μὲ τὸ ἀντί-
στοιχον τοῦ ἀεροβαπτίσματος τῶν
Παπικῶν.
2ον) Ἡ προσέγγισις ὑπὸ τῶν
Ὀρθοδόξων ὅτι «ἡ Ρωμαιοκαθο-
λικὴ Ἐκκλησία» ἀναγνωρίζει τὸν
Πάπαν ὡς κεφαλήν της καὶ ὄχι τὸν
Χριστὸν εἶναι δημαγωγική. Πάντα
ταῦτα, ὅταν ὁ Παπισμὸς διακηρύσ-
ση ὅτι: α) Ὁ Πάπας εἶναι ὁ ἀποκλει-
στικὸς ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ
εἰς τὴν γῆν. β) Ὁ Πάπας ἔχει κα-
ταργήσει τὴν Συνοδικότητα, ἡ
ὁποία εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸν
Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ
συμπεριφέρεται ὡς ἀπόλυτος μο-
νάρχης. γ) Ὁ Πάπας δὲν παραι-
τεῖται ἀπὸ τὸ «Πρωτεῖον» του,
ὅταν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ ὁ Κύ-
ριός μας δὲν ἀνεγνώρισαν τὸ
Πρωτεῖον εἰς κάποιον Ἀπόστολον.
δ) Ὁ Πάπας δὲν παραιτεῖται ἀπὸ τὸ
ἀλάθητον, τὸ ὁποῖον τὸν καθιστᾶ
ἡμίθεον ἢ καὶ Θεὸν ἐπὶ τῆς γῆς,
ὅταν καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ γνωρί-
ζουν ὅτι μόνον ὁ Θεὸς εἶναι ἀλά-
4ον) Ἡ ἕνωσις τῶν «Ἐκκλη-
σιῶν» θὰ γίνη μόνον «ἂν οἱ Ρωμαι-
οκαθολικοὶ διορθώσουν τὰ λάθη
τους». Αὐτὰ λέγει ὁ Μοσχοβίτης
Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱλαρίων. Ἀλλὰ ἡ
μεγαλυτέρα αἵρεσις τοῦ «Φιλιόκ-
βε» ἀναγνωρίζεται ὑπὸ τῶν Ὀρθο-
δόξων Προκαθημένων καὶ τῶν
ἐκπροσώπων των εἰς τὸν Θεολο-
γικὸν Διάλογον ὡς ἁπλὸ λάθος;
Ἁπλὸ λάθος τὸ «πρωτεῖον», τὸ
«ἀλάθητο», ἡ Μαριολατρεία, ἡ νό-
θευσις τῶν μυστηρίων κ.λπ.; Λά-
θος οἱ ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων
τῆς Ἐκκλησίας μας ἐναντίον τοῦ
Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὄφις με-
ταμορφωμένος εἰς διάβολον; Λά-
θος ὁλόκληρος ἡ Ὀρθόδοξος Θε-
ολογία καὶ ἡ Δογματικὴ Θεολογία
τῆς Ἐκκλησίας μας; Μᾶλλον ὁ
Ὀρθόδοξος πιστὸς λαός, ὁ ὁποῖος
ἀποδεικνύεται θεματοφύλαξ τῆς
Πίστεώς μας, ὀφείλει νὰ εὑρίσκε-
ται εἰς διαρκῆ ἐπαγρύπνησιν καὶ κι-
νητοποίησιν ἐγκαλῶν ὅλους ἐκεί-
νους τοὺς Ὀρθοδόξους Ἱεράρ-

ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ὁποῖο θαύμαζε καὶ ἀγαποῦσε. Συν-

δέθηκε μὲ τὴν ἀδελφότητα «Σταυ-
Ἕνα πρόσωπο γνωστό ὄχι μόνο στήν μητρόπολη Λαρίσης, ὅπου δια- ρὸς» καὶ προσέφερε ἐθελοντικὰ
κόνησε, ὄχι μόνο ἐντός τῆς χώρας μας, ἀλλά γνωστό καί ὅπου ἀνά τόν τὶς τεχνικές του γνώσεις, ὅπου
κόσμο ὑπάρχουν Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἕνα πρόσωπο πού χρειάστηκε.
ἀνέδειξε τό κήρυγμα, καλλιέργησε καί διέδωσε στόν πολύ λαό τήν Θεο-
Τὰ τελευταῖα χρόνια γνώρισε
λογία τῆς Πίστεώς μας, διευκρίνησε τά πάντα γιά τήν Πίστη καί τό ἦθος, ἀπὸ κοντὰ καὶ συνδέθηκε μὲ τὸν
πού πρέπει νά ἔχουν οἱ Χριστιανοί.
Μητροπολίτη Ἀττικῆς καὶ Μεγαρί-
Ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος γεννήθηκε τό 1927 καί κοιμήθηκε ἐν Κυ- δος Νικόδημο. Χαρακτηριστικὸ
ρίῳ τό 2006. Στή Λάρισα ἦρθε τό 1960 καί στήν Ἱερά Μονή Κομνηνείου τῆς ἀγάπης του στὸν Μητροπολί-
ἐγκαταστάθηκε τό 1970. Καί πρίν ἀνέλθη στήν Ἱερά Μονή Κομνηνείου, ὡς τη ἦταν ὅτι κάθε Κυριακή, ἀκόμα
ἱεροκήρυκας στήν Λάρισα, καί ἀφοῦ ἀνῆλθε, συνέχιζε νά κατέρχεται καί καὶ τὴν πρώτη περίοδο τῆς ἀσθέ-
νά κηρύττει, συνολικά ἐπί 46 ὁλόκληρα χρόνια, στήν τοπική μητρόπολη τῆς νειάς του, σηκωνόταν χαράματα
Λαρίσης τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί ἐκτός τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης γιὰ νὰ ἐκκλησιαστεῖ στὸ Μοναστή-
τά κηρύγματά του διαδόθηκαν σέ ὅλο τόν κόσμο μέ κασσέτες καί CD, πού ρι τῶν Ἁγ. Πάντων στὴν Αὐλώνα.
κυκλοφόρησαν καί κυκλοφοροῦν ἱδρύματα, πολλοί πιστοί, ραδιοφωνικοί
σταθμοί, ἱστοσελίδες καί ἱστολόγια στό διαδίκτυο. Χαρακτηριστικές περι- Ἀγαποῦσε πολὺ τοὺς Κύπριους
καὶ τοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ὅταν
πτώσεις τῆς διαδόσεως αὐτῆς εἶναι τό ἵδρυμα «Ἀπόστολος Βαρνάβας» καί
ὁ κ. Παπαδόπουλος Γ. Βασίλειος, ὁ ὁποῖος ἔχει κάνει ἔργο καί σκοπό τῆς ἔγινε ἡ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο τὸ
ζωῆς του, ἐδῶ καί χρόνια, τή συστηματική καί καλλιτεχνική ἀναπαραγωγή 1974 παραχώρησε στὴν Κυπριακὴ
σέ κασσέτες καί τελευταίως σέ CD τῶν ὁμιλιῶν τοῦ π. Ἀθανασίου. πρεσβεία τὴ χρήση ἑνὸς διαμερί-
σματος, προκειμένου νὰ στεγα-
Ἀπό τό 1972 καί μετά ἔχουν καταγραφεῖ σέ μαγνητόφωνο 5000 ὁμιλίες
τοῦ π. Ἀθανασίου, ὡριαῖες καί ἡμίωρες, κυκλοφοροῦν δέ σέ CD–mp3 στοῦν πρόσφυγες ἀπὸ τὰ Κατεχό-
μενα τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ἐγκα-
2500, τοποθετημένες σέ ὡραῖο βαλιτσάκι ἀπό τόν Β. Παπαδόπουλο. Οἱ συ-
νολικές ὁμιλίες τοῦ π. Ἀθανασίου ὑπῆρξαν πολύ περισσότερες, ἀλλά ἀπό τάστασής τους στὴν Ἀθήνα.
τό 1960, πού ἦρθε στήν Λάρισα, μέχρι τό 1972 δέν μαγνητοφωνοῦνταν. Βοήθησε μὲ ὅλες του τὶς δυνά-
Ὁ π. Ἀθανάσιος ὑπῆρξε μεγάλος, γλαφυρός καί ἑλκυστικός ἱεροκήρυ- μεις τὸν ἀγώνα τῶν Βορειοηπει-
κας, ἀλλά δέν ἀσχολήθηκε μέ τό γραπτό κήρυγμα. Τελευταῖα ὅμως, ἡ ρωτῶν μέσω τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ σὲ
ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου ἄρχισε νά ἀσχολεῖται μέ τήν συνεργασία μὲ τὸν μακαριστὸ Μη-
ἀπομαγνητοφώνηση καί καταγραφή τῶν ὁμιλιῶν, ὥστε νά μποροῦν οἱ πι- τροπολίτη Κονίτσης Σεβαστιανὸ
φιλοξένησε πολλοὺς Βορειοηπει-
στοί νά προσεγγίζουν τήν διδαχή του καί μέσω τοῦ γραπτοῦ λόγου. Ἔτσι
στοιχειοθετήθηκε ἐπίτομος περιληπτική ἑρμηνεία τῆς Ἀποκαλύψεως, τό ρῶτες, ποὺ εἶχαν δραπετεύσει ἀπὸ
2008 κυκλοφόρησαν ἀπομαγνητοφωνημένες τρεῖς ὁμιλίες του «Περί τὸ καθεστὼς τοῦ Χότζα. Ὅταν ἔ-
Αἱρέσεων» καί τό 2009 ἄλλες ὁμιλίες του μέ τίτλο «Λόγοι Ἀφυπνίσεως». πεσε τὸ καθεστώς, μὲ τὴν παρό-
Ὅλα ἔχουν ἐκδοθεῖ καί διατίθενται ἀπό τίς Ἐκδόσεις Ὀρθοδόξου Κυ- τρυνση καὶ βοήθεια τοῦ κ. Ἰωάννη
ψέλης στήν Θεσσαλονίκη (τηλ. 2310.212659– φαξ. 2310.207340). Συνι-
στοῦμε ἐκθύμως στούς ἀδελφούς ἐν Χριστῷ τήν μελέτη τους καί παρα-
Ἀναγνωστόπουλου δραστηριοποι-
ήθηκε στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς
καλοῦμε τούς Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου νά μᾶς χαρίσουν Αὐλῶνος στὴ Βόρειο Ἤπειρο μαζὶ
ἀπομαγνητοφωνημένες, εἰ δυνατόν, ὅλες τίς σωσμένες ὁμιλίες του.
π. Μελέτιος Βαδραχάνης
Ἀρχιμανδρίτης
μὲ τὸν π. Νεκτάριο Ζιόμπολα, ὅπου
ἔγινε ἀνάδοχος, μιᾶς ἑξαμελοῦς
οἰκογένειας.
Ὑπῆρξε θερμὸς συμπαραστά-
της τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστο-
λῆς (τοῦ Συλλόγου, ποὺ ἔχει ἱδρύ-
σει ὁ μακαριστὸς Θεσσαλιώτιδος
Κωνσταντῖνος καὶ ἐπίσης ἀπὸ ὅσο
γνωρίζω συμπαραστεκόταν στὸν
Κεντρώας Ἀφρικῆς).
ματικότητα στή πρό Χριστοῦ ἐποχή. Ἡ ἀγάπη ὅμως τοῦ Θεοῦ
δέν ἐγκατέλειψε τούς ἀνθρώπους. Ἔστειλε τόν Ἰησοῦ Χριστό
τὴν Κύπρον, διὰ νὰ ἐξετάση τὸ
Πρωτεῖον τοῦ Πάπα κατὰ τὴν πρώ-
στή γῆ νά ἄρει ὅλα τά ἐμπόδια καί νά ἀνοίξει τό δρόμο τῆς ἐπι- την Χιλιετίαν. Ὁ ἐκπρόσωπος τῆς
στροφῆς τῶν ἀνθρώπων στό Θεό. Μόσχας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἱλαρίων,
Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Ἐξωτε-
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού πιστεύουν στόν Ἰησοῦ Χριστό γίνον-
ται μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Καί αὐτό εἶναι τό σωτηριῶδες. ρικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων
τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, εἰς τὴν
Ἕνας ἱεροκήρυκας σχολιάζει σχετικά: «Ἀπό τή στιγμή πού πι- προαναφερομένην Ἐπιτροπήν, θο-
στεύει ὁ ἄνθρωπος στόν Χριστό καί συμμορφώνεται μέ τά πα- ρυβημένος ἀπὸ τὴν ἀπήχησιν τῆς
ραγγέλματά Του, ἀναγνωρίζεται ἀπό τόν οὐράνιο Πατέρα καί
«Ὁμολογίας Πίστεως» καὶ τὰς
υἱοθετεῖται χάριν τοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι λοιπόν βαπτίσθηκαν στό ἀντιδράσεις εἰς τὴν Κύπρον, ἐδή-
ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅσοι ἁγιάζονται μέ τή χάρη τῶν μυ- λωσεν ὅτι δὲν προδίδεται ἡ Ὀρθό-
στηρίων τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦν μέλη τῆς πνευματικῆς βα- δοξος Πίστις εἰς τοὺς Θεολογι-
σιλείας, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Θεός δέν μᾶς θεωρεῖ κοὺς Διαλόγους. Μὲ τὴν συμμετο-
ξένους καί προσωρινούς κατοίκους τῆς Βασιλείας Του, ἀλλά χήν, ὅμως, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ
μᾶς ἀναγνωρίζει δικούς Του καί ἔτσι γινόμαστε συμπολίτες τῶν Πατριαρχείου Μόσχας εἰς τὸν Διά-
λογον, ἡ Μόσχα ἀπεδέχθη ὅτι ὁ
Ἁγίων. Μαζί μέ ὅλους τούς Ἁγίους εἴμαστε πολιτογραφημένοι
Πάπας εὑρίσκεται ἐντὸς τῆς
στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Ἐκκλησίας, ἐνῶ κατὰ τὴν Ὀρθό-
Τό γεγονός αὐτό εἶναι χαροποιό καί σωτήριο γιά τούς πι- δοξον Θεολογίαν εἶναι αἱρεσιάρ-
στούς. Ὅμως πολλοί ἄνθρωποι δέν εἶναι πιστοί, δέν δέχονται χης. Ἡ Μόσχα μετὰ τὴν συμμετο-
χήν της εἰς τὸν διάλογον προέβη
τόν Σωτήρα Χριστό καί συνεχίζουν τή ζωή τους χωρίς τό φῶς
τῆς διδασκαλίας Του. Αὐτοί εἶναι οἱ ἀδελφοί πού καταδυνα- εἰς νέα φιλοπαπικὰ βήματα.
στεύονται ἀπό τά πάθη τους καί βιώνουν καθημερινά ποικίλα Ὁ προαναφερόμενος Ἀρχιεπί-
ἀδιέξοδα καί ἀπερίγραπτες δυσάρεστες καταστάσεις. Γι᾽ αὐτό σκοπος τῆς Μόσχας εἰς ἀποκλει-
πρέπει ὁ κάθε Χριστιανός νά τούς σκέφτεται καί νά προσπαθεῖ, στικὴν συνέντευξίν του εἰς τὴν
ἀνάλογα μέ τό χάρισμά του, νά τούς ἀφυπνίσει γιά νά ἀκολου- ἐφημερίδα «Φιλελεύθερος» τῆς
θήσουν τό δρόμο τῆς σωτηρίας, πού μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χρι- Κύπρου (2 Νοεμβρίου) ἐπιχειρεῖ νὰ
ἀνατρέψη, ὅσα ἐγνωρίζαμεν διὰ
στοῦ προσφέρει. Ἰδιαίτερα πρέπει νά φροντίζουν γι᾽ αὐτούς τὸν Παπισμόν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
τούς ἀδελφούς οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά διατηροῦν τήν Ἱλαρίων δηλώνει ὅτι:
ἀνάλογη εὐαισθησία καί τόν ἀναγκαῖο ἱεραποστολικό ζῆλο.
1ον) Μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ
Πρωτ. Δ.Δ.Τ. Παπικῶν ὑπάρχει συναντίληψις –
ἀναγνώρισις εἰς τὸ θέμα τῶν μυ-
στηρίων. Μὲ ἄλλα λόγια μᾶς λέγει
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΝ» ὅτι εἶναι ἰσόκυρα τὰ μυστήρια τῶν
Παπικῶν μὲ τὰ μυστήρια τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καὶ τὸ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ἀντίθετον. Ἕως σήμερον ἐδιδα-
σκόμεθα ὅτι τὰ μυστήρια τῶν Πα-
πικῶν εἶναι ἄκυρα. Τώρα ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος τῆς Μόσχας μᾶς λέγει
Ὑπὸ τοῦ κ. Ἰωάννου Θ. Χαΐνη, Ὁμ. Καθ. τοῦ Ε.Μ.Π. ὅτι οὐδεμία διαφορὰ ὑφίσταται.
Μὲ ἀφορμὴν ἄρθρον εἰς τὴν σίας εἶναι διακριτοὶ καὶ χωρὶς ἑκα- Ἰσόκυρον διὰ παράδειγμα τὸ μυ-
στήριον τοῦ Βαπτίσματος (ἄνευ
ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» διὰ τὸν τέρωθεν ἐπεμβάσεις. Δὲν διευκρι-
χωρισμὸν Κράτους – Ἐκκλησίας, νίζει πῶς τὸν ἐννοεῖ τὸν χωρισμό. τοῦ Χρίσματος), τὸ ὁποῖον τελεῖ ὁ
Ὀρθόδοξος κληρικὸς διὰ τῆς
ὁ Ὁμότιμος Καθηγητὴς τοῦ Ἐθνι- Ὡς ἐκ τούτου, ὑπὸ τὴν ἔννοια, τριπλῆς καταδύσεως, ὡς τὴν ἐδί-
κοῦ Μετσοβείου Πολυτεχνείου κ. ποὺ θέλει τὸν χωρισμό, θὰ πρέπει
θητος.
3ον) Δὲν θὰ ὑπογραφῆ ἕνωσις
τύπου Οὐνίας. Καὶ ὅτι: «Θέλουμε
νὰ βοηθήσουμε τοὺς Ρωμαιοκα-
θολικοὺς νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὴν
πρώτην Χιλιετία ὁ Πάπας δὲν εἶχε
οἰκουμενικὴ δικαιοδοσία». Δὲν θὰ
ὑπογραφῆ ἕνωσις τύπου Οὐνίας,
μᾶς λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς
Μόσχας. Ἀλλὰ εἰς τὴν Κύπρον μίαν
τοιαύτην Ἕνωσιν δὲν προ-
ωθοῦσαν οἱ προκαθήμενοι τῆς
Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν Κύπρον καὶ
τὴν ἀνέβαλον διὰ τὸν Σεπτέμ-
βριον τοῦ 2010 μετὰ τὴν ἀπήχησιν
τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» καὶ τὰς
ἀντιδράσεις τῶν μοναχῶν καὶ τῶν
πιστῶν; Μᾶς λέγει ἐπίσης ὅτι οἱ
Ὀρθόδοξοι προσπαθοῦν νὰ πεί-
σουν τοὺς Παπικοὺς νὰ ἀντιλη-
φθοῦν ὅτι τὴν πρώτην Χιλιετίαν ὁ
Πάπας δὲν εἶχεν οἰκουμενικὴν δι-
καιοδοσίαν; Μᾶλλον πιστεύει ὅτι ὁ
πιστὸς λαὸς εἶναι ἀνόητος (κατὰ
τὴν ὁρολογίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς)
καὶ δύναται νὰ ὑποτιμᾶ τὴν νοημο-
σύνην του. Ὁ Πάπας καὶ ὁ Πα-
πισμὸς γνωρίζουν τί ἴσχυε καὶ τί
ἰσχύει. Δὲν χρειάζονται τοὺς
Ὀρθοδόξους διὰ νὰ ἀντιληφθοῦν
τὴν οἰκουμενικὴν καὶ μὴ δικαιοδο-
σίαν τοῦ Πάπα. Ὁ Πάπας γνωρίζει
ὅτι ἐκπροσωπεῖ μίαν κρατικὴν
ὀντότητα. Γνωρίζει ὅτι εἶναι ὁ ἀπο-
κλειστικὸς ἀντιπρόσωπος τῆς δια-
στροφῆς τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου.
Γνωρίζει ὅτι εἶναι αἱρεσιάρχης.
Γνωρίζει, ἐπίσης, νὰ ἀξιοποιῆ τὴν
«ἀγαπολογίαν», νὰ κάμνη διάλο-
γον διὰ τὸν διάλογον ἐκθέτων
τοὺς ἐκπροσώπους τῆς Ὀρθοδο-
ξίας καὶ τοὺς ἡγέτας τῆς Ὀρθοδό-
ξου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ νὰ
πείσουν τοὺς Παπικοὺς νὰ ἐπι-
στρέψουν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν,
συμβιβάζονται, ἀναγνωρίζουν τὰ
μυστήριά των καὶ ἑτοιμάζονται διὰ
τὴν ὑπογραφὴν προδοτικῶν συμ-
φωνιῶν.
χας, Ἀρχιεπισκόπους καὶ Πατριάρ-
χας, οἱ ὁποῖοι καταργοῦν οὐσια-
στικῶς τὴν Ἀλήθειαν, τὴν κατάνυ-
ξιν καὶ τὴν πνευματικότητα τῆς
Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν αἵρεσιν τοῦ
Παπισμοῦ.
Αἱ δηλώσεις
Παραθέτομεν τὰς δηλώσεις τοῦ
Προέδρου τοῦ Τμήματος Ἐξωτε-
ρικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων
τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Ἀρχιε-
πισκόπου Ἱλαρίωνος, εἰς τὴν ἐφη-
μερίδα «Φιλελεύθερος» ὡς αὐτὰς
τὰς μετέδωσε τὴν 2αν Νοεμβρίου,
τὸ Ἀθηναϊκὸν Πρακτορεῖον Εἰδή-
σεων ἐκ τῆς Κύπρου. Αὐταὶ ἔχουν
ὡς ἀκολούθως:
«“Ἐμεῖς (οἱ Ὀρθόδοξοι) δὲν θὰ
συμβιβαστοῦμε μὲ τοὺς Ρωμαι-
οκαθολικούς. Ὁ διάλογος γίνεται
γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσουμε νὰ ἀντι-
ληφθοῦν τὸ λανθασμένο τῶν θέ-
σεών τους”, τονίζει ὁ ἀρχιεπίσκο-
πος Βολοκολὰμσκ Ἱλαρίων, πρό-
εδρος τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν
Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πα-
τριαρχείου Μόσχας (διαδέχθηκε
στὴ θέση αὐτὴ τὸν πατριάρχη Κύ-
ριλλο) σὲ ἀποκλειστικὴ συνέντευ-
ξή του στὴν ἐφημερίδα "Φιλελεύ-
θερος”.
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱλαρίων, ὁ
ὁποῖος εἶναι μέλος τῆς Μικτῆς
Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου
Ὀρθόδοξης καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς
Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συνῆλθε πρό-
σφατα στὴν Πάφο, δηλώνει ὅτι ἡ
ἐπανένωση τῶν δύο Ἐκκλησιῶν
θὰ γίνει πραγματικότητα μόνο ἂν
οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ διορθώσουν
τὰ λάθη τους.
Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔχει ἡ θέ-
ση τοῦ Ρώσου ἱεράρχη ὅτι “μεταξὺ
Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων
ὑπάρχει συναντίληψη – ἀναγνώρι-
ση γιὰ τὸ θέμα τῶν μυστηρίων.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

ΙΟΥΔΑΣ Η ΕΥΡΩΠΗ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ

Ὄντας ὁ ἴδιος πατέρας 4 παι-
διῶν, εἶχε ἀδυναμία στὶς πολύ-
τεκνες οἰκογένειες καὶ βοηθοῦ-
Ἰ. Θ. Χαΐνης ἀπέστειλε τὴν ἀκό-
λουθον ἐπιστολὴν πρὸς τὴν ἐφη-
μερίδα, τὴν ὁποίαν ἐκοινοποίησεν
καὶ εἰς τὸν «Ο.Τ.»:
νὰ ἀλλάξουν τὰ Ἄρθρα 3 καὶ 16
τοῦ Συντάγματος. Ἀλλὰ πῶς θὰ γί-
νει συνταγματικὴ ἀλλαγὴ γιὰ ἕνα
τόσο σοβαρὸ θέμα, χωρὶς τὴ γνώ-

ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

� ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργον σε ὅποτε μποροῦσε παντοιοτρό-
του «Πρόσεχε σεαὐτῷ» γράφει γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια: «Σκύψε στοὺς πως πολύτεκνους, ποὺ ἦταν σὲ
τάφους γιὰ νὰ δῆς, ἂν μπορῆς νὰ διακρίνης ποιὸς εἶναι ὁ ὑπηρέτης καὶ ἀνάγκη.
ποιὸς ὁ κύριος, ποιὸς ὁ φτωχὸς καὶ ποιὸς ὁ πλούσιος; Ξεχώρησε, ἂν Ἐπὶ πολλὰ χρόνια εἶχε ὑπὸ τὴν
μπορῆς, τὸν βασιλιά, τὸν ἰσχυρὸ ἀπὸ τὸν ἀδύνατον, τὸν ὄμορφο ἀπὸ τὸν προστασία του ἄτομα μὲ διατα-
ἄσχημο. Ὅταν λοιπὸν θυμᾶσαι τὴν φθαρτὴ καὶ θνητὴ σου φύση, δὲν θὰ ραγμένη ψυχικὴ ὑγεία.
ὑπερηφανευτῆς ποτέ. Θὰ θυμᾶσαι ὅμως τὸν ἑαυτόν σου, ἐὰν προσέχης Ὅταν τὸ 2005 πληροφορήθηκε
στὸν ἑαυτόν σου». Ἂς θυμόμαστε λοιπὸν ὅσο πιὸ συχνὰ μποροῦμε τὸν ὅτι βρίσκεται στὸ πρῶτο στάδιο
θνητὸν ἑαυτόν μας… τῆς νόσου Alzheimer, δέχθηκε μὲ
θαυμαστὴ καρτερία τὸ σταυρό
� ΠΙΕΖΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ. Μιὰ σπουδαία συμβουλὴ μᾶς δί-
νει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς λέγοντας: «Ὅταν βρισκόμαστε ἀκόμα του. Ὑπάκουσε ἀδιαμαρτύρητα σὲ
ὅλες τὶς ὑποδείξεις τῶν θεραπόν-
στὴν ἀρχὴ τοῦ καλοῦ ἀγῶνος, πρέπει νὰ πιέζουμε τὴν θέλησή μας, ὥστε νὰ
των ἰατρῶν καὶ προετοιμαζόταν
ἐκτελοῦμε τὶς ἅγιες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ δῆ ὁ Κύριος τὸν σκοπόν μας
γιὰ τὸ μεγάλο ταξίδι μὲ προσευχὴ
καὶ τοὺς κόπους μας καὶ ὅτι ἔχουμε ὄρεξη νὰ ὑπηρετήσουμε μὲ πολλὴ καὶ ἐλεημοσύνες. Ἀκόμα καὶ ὅταν
εὐχαρίστηση τὰ ἔνδοξα θελήματά του, καὶ τὸτε νὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἐκτε-
ἡ λογικὴ καὶ ἡ μνήμη τὸν ἐγκατέ-
λοῦμε τὸ ἅγιον θέλημά του. Διότι τότε πλέον ἑτοιμάζεται ἡ θέλησή μας ἀπὸ λειψαν, οὐδέποτε εἶπε κάτι ἀπρε-
τὸν Κύριον, γιὰ νὰ ἐκτελοῦμε ἀκατάπαυστα καὶ μὲ πολλὴ χαρὰ τὸ ἀγαθόν. πὲς καὶ πολλὲς φορὲς τὸν ἄκου-
Τότε δηλαδὴ θὰ ἐννοήσουμε πραγματικὰ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ χα- γαν νὰ ψελλίζει τὴν εὐχή. Εὑρι-
ρίζει στὴν ψυχὴ καὶ τὴν θέληση καὶ τὴν δύναμη ἐκτελέσεως τοῦ θείου θε- σκόμενος σὲ προχωρημένο στά-
λήματος» ( Ἐφεσ. Β´ 13). διο τῆς νόσου ἔμαθε ὅτι ἡ πιστὴ
καὶ ὑπομονετικὴ σύντροφός του
� ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ. Ἀντιγράφω ἀπὸ τὴν «Β´ Ἑκα-
Σεβαστὴ βρισκόταν σὲ μεταστα-
τοντάδα Κεφαλαίων» τοῦ Ἁγίου Νικήτα τοῦ Στηθάτου: «Κανένα
τικὸ στάδιο καρκίνου. Ἔλεγε συ-
ἄλλο πρᾶγμα ὅσον ἡ καθαρὴ καὶ ἄϋλη προσευχὴ δὲν κάνει τὸν ἄνθρω-
νέχεια «Δόξα Σοι ὁ Θεὸς» καὶ ζη-
πον ἀχώριστον σύντροφον τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν τὸν ἑνώνει μὲ τὸν Λόγον, τοῦσε νὰ πάει νὰ τὴν δεῖ στὸ Νο-
ὅταν προσεύχεται ἀπερίσπαστα μὲ τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν
σοκομεῖο. Ὁ Θεὸς μὲ θαυμαστὸ
μάλιστα καὶ ἡ ψυχή του καθαίρεται μὲ τὰ δάκρυα καὶ καταγλυκαίνεται
τρόπο τῆς ἔδωσε τὴν ἴαση, ἀλλὰ
ἀπὸ τὴν γλυκύτητα τῆς κατανύξεως καὶ καταφωτίζεται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἐκεῖνος πέρασε στὸ τελευταῖο καὶ
Ἁγίου Πνεύματος». ὀδυνηρότερο στάδιο τῆς νόσου
Alzheimer.
� Η ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΣΤΑ ΠΑΘΗ. Ὁ Μέγας Ἀντώνιος στὶς
«Συμβουλές» του ἀναφέρει γιὰ τὴν πλεονεξία τὰ ἑξῆς: «Ἐκεῖνοι, ποὺ Τὴν Κυριακή τὸ πρωὶ τῆς 1ης Νο-
δὲν ἀρκοῦνται σ᾽ αὐτά, ποὺ χρειάζονται γιὰ νὰ ζοῦν, ἀλλὰ ἐπιθυμοῦν πε- εμβρίου παρέδωσε γαλήνια τὴν
ρισσότερα, ὑποδουλώνουν τὸν ἑαυτόν τους στὰ πάθη, ποὺ ταράζουν τὴν ψυχή του. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία
ψυχὴ καὶ τῆς φέρνουν λογισμοὺς καὶ φαντασίες ὅτι τὸ νὰ θέλουν λίγα ἢ ἐψάλη στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγ. Βαρβά-
πολλὰ εἶναι τὸ ἴδιο. Καὶ ὅπως τὰ ροῦχα, ποὺ εἶναι μεγαλύτερα ἀπὸ τὸ σῶμα ρας Δάφνης καὶ ἡ ταφὴ ἔγινε στὸ
ἐμποδίζουν ἐκείνους, ποὺ τρέχουν στὸ ἀγώνισμα τοῦ δρόμου, ἔτσι καὶ ἡ Κοιμητήριο Παλλήνης. Τὸ 40/νθή-
ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔχει περισσότερα ἀπὸ ὅσα πρέπει, ἐμποδίζει μερο μνημόσυνο θὰ ψαλεῖ στὸν
τὶς ψυχὲς καὶ δὲν τὶς ἀφήνει νὰ ἀγωνίζονται ἢ νὰ σωθοῦν». Προσοχὴ λοι- Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Βαρβάρας Δάφ-
πόν, στὴν πλεονεξία. νης στὶς 6 Δεκεμβρίου.
Νίκη Κατσιάπη
� ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΑ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Τὴν μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια τὴν
βρῆκα στὰ «Παρηγορητικὰ κεφάλαια» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
Καρπαθίου, ὅπου λέγει: «Ὅπως ἡ φωτιὰ κάνει τὸ σίδερο τέτοιο, ὥστε δὲν ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν
μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ἀγγίξη, ἔτσι καὶ οἱ πυκνὲς προσευχὲς κάνουν πιὸ ρω-
μαλέον τὸν νοῦ στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου. Γι᾽ αὐτὸ μὲ ὅλη ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΤΟ ΒΑΘΟΣ
τους τὴν δύναμη προσπαθοῦν νὰ μᾶς προκαλέσουν ὀκνηρία στὴν ἐπιμο-
νή μας γιὰ προσευχή, γιατὶ γνωρίζουν ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι γι᾽ αὐτοὺς (τοὺς ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
δαίμονες) μεγάλος ἐχθρός, ἐνῶ ἡ προσευχὴ εἶναι ὑπερασπιστὴς τοῦ νοῦ».
Συχνὴ προσευχή, φίλοι μου, συχνὴ προσευχή, ἔστω καὶ σύντομη, ἀλλὰ Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀντιμετωπίζει
μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας. διάφορα προβλήματα ἤ βιώνει δυ-
Π. Μ. Σωτῆρχος σάρεστες καταστάσεις, παρατηρεῖ
καί στούς γύρω τί συμβαίνει καί
ἀρχίζει νά προβληματίζεται. Τόν
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ἀπασχολοῦν πολλά ἐρωτήματα καί
ἀναζητεῖ ἀπαντήσεις. Μερικές φο-
Συνάξεως Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν ρές συμπεριφέρεται ἐσφαλμένα καί
Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ συμμετάσχουν εἰς τὴν μικρὰν αὐτὴν κα- ἀμφισβητεῖ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ
τάθεσιν Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, μποροῦν νὰ τὸ δηλώσουν στή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Τό θέμα
ἀποστέλλοντες τὸ ὄνομά τους μὲ τὴν ἰδιότητά τους καὶ τὸν τό- εἶναι ἐνδιαφέρον ἀλλά καί δύσκολο
πον διαμονῆς τους εἰς τὰς ἑξῆς διευθύνσεις: στήν ἀνάλυση. Ὁ Νήφων ἄρχισε:
1) Περιοδικὸν «Θεοδρομία», Τ.Θ. 1602, 54124 Θεσσαλονίκη. «Ὅταν συγκρίνω τόν ἑαυτό μου
Fax: 2310–27.65.90 καὶ e–mail: palimpce@otenet.gr μέ τούς ἄλλους, πού εἶναι σέ καλύ-
2) Ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξος Τύπος». Τ.Κ 14571, Θησέως 25, Νέα τερη μοίρα, μέ βασανίζουν τά πολ-
Ἐρυθραία. Fax: 210–81.36.981 καὶ e-mail: orthotyp@otenet.gr λά γιατί. Γιατί ἐκεῖνος εἶναι εὐκατά-
«Κύριε Διευθυντά,
Διάβασα τὴν ἐπιστολὴ τῆς
1.10.2009 στὴν ἔγκριτη ἐφημερίδα
σας “Καθημερινή” τοῦ κ. Ἄγγελου
Οἰκονομίδη μὲ τίτλο “Ἐκκλησία
καὶ Κράτος”. Θέλω νὰ πιστεύω γιὰ
λόγους πλουραλιστικῆς καὶ δημο-
κρατικῆς δημοσιογραφίας, θὰ τύ-
χει δημοσιεύσεως καὶ ἡ δική μου
ἐπιστολή, ἀπάντηση στὸν ἐπιστο-
λογράφο σας.
Ι. Γράφει: “Μὲ τὴν Κυβερνητικὴ
ἀλλαγὴ καὶ τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ Κρά-
τους ἀπὸ τὸν ρασοκρατούμενο
πρωθυπουργὸ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ
ἀρχίσει ἡ διαδικασία διαχωρισμοῦ
Κράτους – Ἐκκλησίας”.
Ὁποιαδήποτε κι ἂν εἶναι τὰ πολι-
τικά του πιστεύω, φρονῶ ὅτι ὁ χα-
ρακτηρισμὸς “ρασοκρατούμενος”
εἶναι ἀτυχής, καὶ δὲν συμπορεύε-
ται μὲ τοὺς κανόνες καλῆς συμπε-
ριφορᾶς, εὐγένειας καὶ εὐπρέπει-
ας, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε ὡς πολι-
τισμένοι ἄνθρωποι καὶ μάλιστα
ὅταν κάνουμε ἀναφορὰ στὸν
Πρωθυπουργὸ τῆς χώρας.
Μὲ τὸν τρόπο του αὐτὸ προσφέ-
ρει κάκιστες ὑπηρεσίες στὴ νέα
Κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ, γιὰ τὴν
ὁποία ὅλοι εὐχόμεθα νὰ ἐπιτύχει
στὸ δύσκολο ἔργο της. Οἱ πολω-
τικὲς δηλώσεις ζημιὰ κάνουν καὶ
στὴν Κυβέρνηση καὶ στὸν Ἑλλη-
νικὸ Λαό, ποὺ θέλει μὲ ἤρεμο κλί-
μα νὰ ἐπιλύονται τὰ προβλήματά
του.
Ἐπείγεται νὰ ἀρχίσει ἡ διαδικα-
σία διαχωρισμοῦ Κράτους –
Ἐκκλησίας. Πιθανὸν νὰ μὴ γνωρί-
ζει ὅτι οἱ ρόλοι Κράτους – Ἐκκλη-
στατος κι ἐγώ δέν εἶμαι; Γιατί
ἐκεῖνος εἶναι ὑγιής κι ἐγώ συχνά
ἀρρωσταίνω; Γιατί ἀντιμετωπίζω
οἰκογενειακά προβλήματα περισσό-
τερα ἀπ᾽ τόν ἄλλο; Μέ τέτοιους συ-
νεχεῖς προβληματισμούς ὑπάρχει ὁ
κίνδυνος νά βρεθῶ μακριά ἀπ᾽ τό
Θεό ἤ χωρίς Θεό. Ἄν ὅμως κυριαρ-
χήσει στό νοῦ μου μιά ἄλλη σκέψη,
τά πράγματα ἀλλάζουν. Ἄν δῶ ἐκεί-
νους, πού εἶναι σέ χειρότερη μοίρα
ἀπό μένα, τότε ἡσυχάζω καί οἱ προ-
βληματισμοί μου χάνουν τήν ἔντασή
τους. Πιστεύω ὅτι δέν πρέπει νά μέ-
νουμε σταθεροί στούς προβληματι-
σμούς μας. Θά πῶ δυό τρία παρα-
δείγματα γιά νά φανεῖ καλύτερα τί
ἐννοῶ. Ἕνας ἄνθρωπος πέφτει καί
σπάει τό πόδι του. Φέρει βαρέως τό
ἀτύχημά του. Βγαίνει στήν ἀγορά μέ
μη τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ; Ποία Κυ-
βέρνηση καὶ ποία Ἀναθεωρητικὴ
Βουλὴ θὰ ἀνελάμβανε ἕνα τέτοιο
ἐγχείρημα νὰ τροποποιήσει τὸ
Σύνταγμα, χωρὶς καθολικὸ Δημο-
ψήφισμα; Τὸ νὰ μετατραπεῖ αὐθαί-
ρετα ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ Νομικὸ Πρό-
σωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.)
σὲ Νομικὸ Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δι-
καίου (Ν.Π.Ι.Δ.) αὐτὸ θὰ ἔλθει σὲ
εὐθεία ἀντίθεση μὲ τὰ προανα-
φερθέντα Ἄρθρα τοῦ Συντάγμα-
τος, θὰ δημιουργηθοῦν δυσεπίλυ-
τα ἐσωτερικὰ προβλήματα μεταξὺ
Κράτους – Ἐκκλησίας, θὰ δημι-
ουργηθεῖ Κοινωνικὴ ἀναταραχὴ
καὶ διχασμός.
Ἀκόμη τί θὰ γίνει μὲ τὶς ξένες
Θρησκεῖες, ποὺ ἔχουν ἀναγνωρι-
σθεῖ ὡς Ν.Π.Δ.Δ.; Θὰ παρέμεναν
αὐτὲς μὲ τὸ ὑπάρχον νομικὸ κα-
θεστὼς ὡς Ν.Π.Δ.Δ.; Φυσικὰ ὄχι.
Θὰ πρέπει νὰ γίνουν καὶ αὐτὲς
Ν.Π.Ι.Δ. Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τὰ
τεράστια διπλωματικὰ προβλήμα-
τα, ποὺ μποροῦν νὰ δημιουργη-
θοῦν μὲ τὶς ἀντίστοιχες χῶρες;
ΙΙ. Γράφει: “Ἐπιβάλλει (ἡ Ἐκκλη-
σία) τὴν παρουσία της σὲ κάθε πο-
λιτικὴ ἐκδήλωση – ὁρκωμοσία, πα-
ρελάσεις στρατοῦ, δικαστήρια
κ.τ.λ.”. Ὁ Ἐπιστολογράφος σας
θέλει, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς
Ἑλλάδος νὰ μπεῖ στὸ περιθώριο,
νὰ μὴ ἔχει οὔτε λόγο, οὔτε νὰ
ἐμφανίζεται ποτὲ σὲ δημόσιες
ἐκδηλώσεις καὶ γενικὰ νὰ ὑποβαθ-
μισθεῖ κάθε τι, ποὺ ἔχει σχέση μὲ
τὴ θρησκεία μας.
ΙΙΙ. Γράφει: “Θίγει τὸ θέμα μισθο-
δοσίας καὶ συνταξιοδότησης τῶν
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
τήν πατερίτσα καί βλέπει κάποιον
ἄλλον, πού ἔχει δύο πατερίτσες ἤ
ἔχει κομμένα τά δυό του πόδια καί
εἶναι καθηλωμένος στό ἀναπηρικό
καρότσι. Ἀμέσως ἀμβλύνεται ἡ θλί-
ψη του καί περιορίζεται ὁ προβλη-
ματισμός του. Ἄλλος πάλι χάνει τό
φῶς του ἀπ᾽ τό ἕνα μάτι καί στενα-
χωρεῖται. Ὅταν βλέπει κάποιον τυ-
φλό, δέχεται ὅτι αὐτός εἶναι σέ κα-
λύτερη κατάσταση καί ἠρεμεῖ κά-
πως. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί
μέ ἐκεῖνον, πού ἀρρωσταίνει ξαφνι-
κά καί βιώνει μιά ἀφόρητη κατά-
σταση. Ὅταν βλέπει ὅμως ἕναν χρο-
νίως πάσχοντα, ἀμέσως ἀποκτᾶ ψυ-
χική δύναμη καί δέχεται μέ ὑπομονή
τήν ἀρρώστια του».
«Χρειάζεται, βέβαια, νά ἔχει κα-
νείς πνευματική καλλιέργεια, γιά νά
παίρνει μηνύματα ἀπ᾽ τή ζωή τῶν
ἄλλων. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι εἶναι
Ἀπαιτεῖται ἐπαγρύπνησις ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας εἰς τὴν Ἑλλάδα
Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις εἶναι τε-
λικῶς ὁ σύγχρονος Ἰούδας, ὁ
ὁποῖος προδίδει τὰ σύμβολα τῆς
Πίστεως, θέτει εἰς διωγμὸν τὸ κυ-
ριώτερον σύμβολον τῆς Χριστια-
νοσύνης, τὸν Σταυρὸν καὶ ἀμφι-
σβητεῖ τὴν συμβολὴν τοῦ Χρι-
στιανισμοῦ εἰς τὴν διαμόρφωσιν
τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ. Μὲ
τὴν Συνταγματικὴν συνθήκην
ἐπεχείρησε νὰ ἐξισώση τὸν Χρι-
στιανισμὸν μὲ τὴν Μασωνίαν, μὲ
φιλοσοφικὰ ἐργαστήρια, μὲ αἱρέ-
σεις καὶ μὲ κοσμικὰ κινήματα.
Μὲ ἄλλας θέσεις καὶ ἀποφάσεις
της στρέφεται ἐναντίον τῆς παρα-
δόσεως διαφόρων θρησκειῶν,
Μουσουλμανοποιεῖ τὴν Εὐρω-
παϊκὴν Ἤπειρον μὲ τὴν ἀνοχὴν
πρὸς τὰ κυκλώματα δουλεμπό-
ρων, καὶ τώρα μεθοδεύει εἰς τὸ
ὄνομα τῆς Παγκοσμιοποιήσεως
καὶ τῆς «ἄρριζης κοινωνίας» τὸν
ἐξοβελισμόν, ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τῶν
Ἱερῶν Εἰκόνων καὶ τοῦ Σταυροῦ.
Εἰς τὰ σχέδιά της διευκολύνεται
ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸν Δικαστήριον,
τὸ ὁποῖον κατεδίκασε τὴν Ἰταλίαν
διὰ τὴν παρουσίαν τοῦ Σταυροῦ
ὡς θρησκευτικοῦ Συμβόλου εἰς
τὰς σχολικὰς αἰθούσας. Τοῦτο ση-
μαίνει ὅτι ὁ Σταυρὸς θὰ ἐξαφα-
νισθῆ ἀπὸ τὰς σχολικὰς αἰθούσας
τῆς Ἰταλίας. Ἡ δὲ ἀπόφασις θὰ
ἀποτελέση «δεδικασμένον» εἰς
κοντόφθαλμοι κι ἐγωϊστές καί
ἀρνοῦνται νά δοῦν τό χειρότερο,
πού συμβαίνει στούς ἄλλους. Τούς
ἀπασχολεῖ μόνο ὁ ἑαυτός τους καί
οἱ δικοί τους ἄνθρωποι», εἶπα.
«Πολλοί θέλουν νά ρυθμίζει ὁ
Θεός τή ζωή τῶν ἀνθρώπων μέ τρό-
πο αὐστηρό καί δίκαιο. Ὅλοι νά
εἶναι ἴδιοι. Νά μή ὑπάρχουν διαφο-
ρές στόν τρόπο ζωῆς τους. Νά μή
ἐπιτρέπει σέ μερικούς ἀνθρώπους
νά εἶναι ἄδικοι καί πλεονέκτες.
Ὅλοι πρέπει νά εἶναι στό ἴδιο βιοτι-
κό ἐπίπεδο καί νά ἀπολαμβάνουν
ἐξίσου τά ὑλικά ἀγαθά. Δέν δέχον-
ται τίς ἀντιθέσεις πλοῦτος καί φτώ-
χεια, δικαιοσύνη καί ἀδικία, εὐτυχία
καί δυστυχία, ὑγεία καί ἀσθένεια,
ζωή καί θάνατος. Βέβαια, πρέπει νά
πῶ, ὅτι ἡ ἐξίσωση τῶν ἀνθρώπων
ἀκούγεται εὐχάριστα, ἀλλά δέν ἐπι-
τυγχάνεται γιά δυό κυρίως λόγους.
τὰς χεῖρας τῶν ἀθέων, τῶν ἀλλο-
θρήσκων, τῶν ψευδοκουλτουριά-
ρηδων καὶ τῶν ἰσοπεδωτῶν τῶν
πάντων εἰς τὴν Ἑλλάδα, διὰ νὰ
ἀγωνισθοῦν διὰ τὸν ἐξοβελισμὸν
τοῦ Σταυροῦ καὶ τῶν Ἱερῶν Εἰκό-
νων ἐκ τῶν σχολείων, τῶν Δικα-
στηρίων, τὸ Στράτευμα κ.λπ.
Ἀπαιτεῖται ἐπαγρύπνησις τοῦ πι-
στοῦ λαοῦ καὶ δυναμικὴ ἀντίδρα-
σις τῆς Ἱεραρχίας εἰς περίπτωσιν
κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Ἑλληνικὴ κομ-
ματοκρατία, ἀνεξαρτήτου χρώμα-
τος, ἐπιχειρήσει τὸν ἐξοβελισμὸν
τοῦ Σταυροῦ καὶ τῶν Ἱερῶν Εἰκό-
νων ἐκ τῶν δημοσίων κτιρίων καὶ
μάλιστα ἐκ τῶν σχολείων.
Ἀκολούθως παραθέτομεν τὴν
σχετικὴν ἀνταπόκρισιν τοῦ Ἀθη-
ναϊκοῦ Πρακτορείου, ὑπὸ ἡμερο-
μηνίαν 3 Νοεμβρίου, ἐκ τοῦ
Στρασβούργου. Αὕτη ἔχει ὡς
ἀκολούθως:
«Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο
Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδί-
κασε σήμερα τὴν Ἰταλία, γιὰ τὴν
παρουσία τοῦ σταυροῦ ὡς θρη-
σκευτικοῦ συμβόλου στὶς σχολικὲς
αἴθουσες, γεγονὸς ποὺ κρίθηκε ὅτι
εἶναι ἐνάντια στὸ δικαίωμα τῶν γο-
νιῶν νὰ ἀνατρέφουν τὰ παιδιά τους
σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τους
καὶ στὸ δικαίωμα τῶν παιδιῶν στὴν
ἐλευθερία θρησκεύματος.
Ἡ ἐνάγουσα εἶναι ἡ Σόλιε Λάου-
Ὁ ἕνας εἶναι ἀνθρώπινος καί ὁ
ἄλλος θεῖος. Δέν ἔχουν ὅλοι οἱ
ἄνθρωποι τά ἴδια χαρίσματα καί τίς
ἴδιες ἱκανότητες. Δέν εἶναι ὅλοι
ἐργατικοί καί ὅλοι ἔντιμοι καί εἰλι-
κρινεῖς. Δέν ἔχουν ὅλοι ἠθικά κρι-
τήρια στή ζωή τους. Γι᾽ αὐτό πάντα
θά ὑπάρχουν διαφορές. Ὁ Θεός
ἐπίσης φροντίζει γιά τόν κάθε
ἄνθρωπο ξεχωριστά. Χωρίς νά πα-
ραβιάζει τήν ἐλευθερία τους, ἔχει
γιά τόν καθένα σχέδιο γιά τή σωτη-
ρία του. Πολλές φορές ἐκεῖνο, πού
ἐμεῖς θεωροῦμε καλό καί ὠφέλιμο
γιά ἕναν ἄνθρωπο, ὁ Θεός τό βλέ-
πει ὡς κακό καί ἐπιζήμιο γιά τή σω-
τηρία του. Δέν εἶναι δυνατό, ἐμεῖς
οἱ μικροί ἄνθρωποι νά κατανοήσου-
με τήν κρίση καί τό σχέδιο τοῦ
Θεοῦ. Δέν μποροῦν καί οἱ Ἅγιοι
ἀκόμα. Θυμᾶμαι τώρα τόν Ἀββά
Ἀντώνιο, ὁ ὁποῖος προσπαθοῦσε νά
τσι, μιὰ Ἰταλίδα, ποὺ μένει στὸ
Ἀμπάνο Τέρμε. Τὰ παιδιά της, Ντα-
τάϊκο καὶ Σάμι Ἀλμπερτίν, ἡλικίας
11 καὶ 13 ἐτῶν ἀντίστοιχα, πήγαι-
ναν τὴ σχολικὴ χρονιὰ 2001 – 2002
στὸ δημόσιο σχολεῖο τοῦ Ἀμπάνο
Τέρμε, σὲ ὅλες τὶς τάξεις τοῦ ὁποί-
ου ὑπῆρχε κρεμασμένος σταυρός.
Ἡ Λάουτσι ἔκρινε ὅτι ἡ ὕπαρξη
σταυροῦ ἦταν ἀντίθετη μὲ τὸ λαϊκὸ
χαρακτήρα τοῦ κράτους καὶ τοῦ
σχολείου. Ἐπικαλέστηκε μάλιστα
καὶ μιὰ δικαστικὴ ἀπόφαση, ποὺ
εἶχε κρίνει τὴν ὕπαρξη σταυροῦ
στὰ ἐκλογικὰ κέντρα ἀντίθετη πρὸς
τὸ λαϊκὸ χαρακτήρα τοῦ κράτους.
Στὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο
τῆς Ἰταλίας ἡ κυβέρνηση ὑποστή-
ριξε ὅτι ἡ ὕπαρξη σταυροῦ στὶς τά-
ξεις εἶναι λογική, καθὼς ὁ
σταυρὸς δὲν εἶναι μόνο θρησκευ-
τικὸ σύμβολο, ἀλλὰ ἐπίσης, καθότι
“σημαία” τῆς μοναδικῆς ἐκκλη-
σίας, ποὺ ἀναφέρεται στὸ ἰταλικὸ
Σύνταγμα, σύμβολο τοῦ ἴδιου τοῦ
ἰταλικοῦ κράτους.
Οἱ δικαστὲς στὸ Στρασβοῦργο,
ὅμως, ἔκριναν ὅτι ὁ σταυρὸς μπο-
ρεῖ εὔκολα νὰ ἑρμηνευθεῖ ἀπὸ
τοὺς μαθητὲς ὅλων τῶν ἡλικιῶν
ὡς θρησκευτικὸ σύμβολο, σύμβο-
λο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐνοχλήσει μα-
θητὲς ἄλλων θρησκευμάτων ἢ
ἄθεους. Ἐπεδίκασε μάλιστα τὸ
ποσὸ τῶν 5.000 εὐρὼ στὴν ἐνά-
γουσα γιὰ ἠθικὴ βλάβη».
κατανοήσει τό βάθος τῶν κρίσεων
τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν τό κατάφερνε.
Γι᾽ αὐτό κάποτε ρώτησε τόν Θεό:
“Κύριε, πῶς συμβαίνει, μερικοί νά
ζοῦν λίγο στή γῆ καί ἄλλοι νά φθά-
νουν σέ βαθιά γηρατειά; Καί γιατί
ἄλλοι νά βρίσκονται μέσα στή φτώ-
χεια καί ἄλλοι νά εἶναι πλούσιοι,
ἐνῶ οἱ δίκαιοι εἶναι φτωχοί;”. Ἡ
ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ ἦρθε ἀμέσως:
“Ἀντώνιε, κοίτα τόν ἑαυτό σου.
Αὐτά τά κανονίζει ὁ Θεός κατά τήν
κρίση του καί δέν συμφέρει νά τά
μάθεις”. Νομίζω ὅτι ἡ ἀπάντηση
αὐτή πρέπει νά μειώσει τούς προ-
βληματισμούς μας καί νά μᾶς πα-
ρακινήσει σέ μιά γόνιμη ἐσωστρέ-
φεια, ἡ ὁποία θά μᾶς βοηθήσει στήν
ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν».
Ἔτσι ἔκλεισε τό θέμα ὁ φίλος μου
Νήφων.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Σελὶς 4η
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ
Ἁγιοκατάταξις
τοῦ Ἱερομάρτυρος
Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως
Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας
καὶ μετέπειτα Οἰκ. Πατριάρχου
Μὲ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ
Πράξη τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας
τῆς Ἀλεξανδρείας πραγματοποι-
ήθηκε, τὴν 10η Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. ἡ
ἁγιοκατάταξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριάρχου Κύριλλου Λουκάρεως.
Σημειώνουμε ὅτι ὁ Πατριάρχης
Κύριλλος Λούκαρης καταγόταν
ἀπὸ τὴν Κρήτη, ἔλαβε τὸ μοναχικὸ
σχῆμα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀγκαράθου
καὶ λάμπρυνε τὸν Θρόνο τοῦ Πα-
τριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Μετέ-
πειτα ἐξελέγη Πατριάρχης Κων-
σταντινουπόλεως, ὅπου καὶ ποίμα-
νε θεοφιλῶς τὸ πλήρωμα τῆς Ἁ-
γίας μας Ἐκκλησίας στὰ δύσκολα
καὶ μαῦρα χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς
σκλαβιᾶς. Τὸ 1638 ἀξιώθηκε τοῦ
Μαρτυρίου, ὅταν στραγγαλίσθηκε
ἀπὸ Γενίτσαρους ἐντὸς πλοιαρίου.
Τὰ εὐωδιάζοντα Ἱερὰ Λείψανά του
φυλάσσονται στὴν ἀνωτέρω Ἱ.
Μονὴ Παναγίας τῆς Ἀγκαράθου.
Τὸ τέλος
τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς;
Σὲ συνέντευξή του, στὴν «Ἐλευ-
θεροτυπία» τῆς 29ης Ὀκτωβρίου
ἐ.ἔ., ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον εἰδήμο-
νες στὸ χῶρο τῆς Πληροφορικῆς,
Ἀμερικάνος Ἀκαδημαϊκὸς κ. Ἄν-
τριου Τάνενμπαουμ, δήλωσε, με-
ταξὺ ἄλλων:
«Σύντομα τὰ RFID (Radio Fre-
quency Identification — Ταυτοποίηση
μέσω ραδιοσυχνοτήτων) θὰ ὑπάρ-
χουν παντοῦ… στὸ μέλλον γιὰ πα-
ράδειγμα, φανταζόμαστε καὶ σχε-
διάζουμε τὰ προϊόντα στὰ κατα-
στήματα νὰ ἔχουν τὰ RFID ἀντὶ γιὰ
τὸν ραβδωτὸ κωδικὸ (barcode)
ἁπλοποιώντας τὶς διαδικασίες
ἀσφάλειας ἐξόδου πελατῶν καὶ
προϊόντων…».
Καὶ συνεχίζει ὁ Καθηγητὴς Τά-
νενμπαουμ: «Τὰ RFID τσὶπς θὰ
ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ χρησιμο-
ποιηθοῦν γιὰ νὰ ἐξαλείψουν τὴ λι-
γοστὴ ἰδιωτικότητα, ποὺ ἔχει ἀπο-
μείνει. Ὅταν μέσα στὴν ἐπερχόμε-
νη δεκαετία, τὰ αὐτοκίνητα, τὰ
εἰσιτήρια στὴ δημόσια συγκοινωνία
ἀκόμα καὶ τὰ ροῦχα θὰ φέρουν τὰ
RFID τσίπς, οἱ Κυβερνήσεις θὰ
ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ παρακο-
λουθοῦν, ποὺ βρίσκεται ἀλλὰ καὶ
ποὺ πηγαίνει ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ὁ κα-
θένας μας. Εἶμαι σίγουρος ὅτι θὰ
σκεφτοῦν ἀρκετοὺς λόγους γιὰ νὰ
τὸ κάνουν αὐτό. Ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ
δημοκρατικὲς Κυβερνήσεις θὰ
ἔχουν περισσότερη δύναμη ἀπ᾽ ὅση
ὀνειρευόταν ὁποιοσδήποτε βασι-
λιὰς στὴν Ἱστορία».
Καὶ καταλήγει ὁ Ἀκαδημαϊκός:
«Εἶμαι σίγουρος ὅτι ὁ Τόμας Τζέ-
φερσον εἶχε δίκιο ὅταν εἶπε: “Τὸ
ἀντίτιμο τῆς ἐλευθερίας εἶναι ἡ
διαρκὴς ἐπαγρύπνηση”. Ὁ Τζέφερ-
σον εἶχε γνωρίσει μερικὲς αὐταρ-
χικὲς κυβερνήσεις. Σήμερα δὲν
πρέπει νὰ ἀνησυχοῦμε μόνο γιὰ τὶς
Κυβερνήσεις, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς με-
γάλες πολυεθνικές, τὰ RFID τσὶπς
καὶ πολλὰ ἄλλα».
Προαιρετικὴ διδασκαλία
τῆς Μουσουλμανικῆς
θρησκείας εἰς τὴν Ἰταλία
Σύμφωνα μὲ τὴν «Καθημερινὴ»
(19.10.09) ὁ Ἰταλὸς Ὑφυπουργὸς
Ἀνάπτυξης Ἀντόλφο Οὖρσο πρό-
τεινε νὰ ἐνταχθεῖ στὸ πρόγραμμα
τῶν Ἰταλικῶν δημόσιων σχολείων
μία ὥρα προαιρετικὴ διδασκαλία
τῆς μουσουλμανικῆς θρησκείας.
Μάλιστα ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς
Τζανφράνκο Φίνι ἔσπευσε νὰ προ-
εξοφλήσει τὶς ἀντιδράσεις δηλώ-
νοντας «Πρόκειται γιὰ μία ἀπολύ-
τως λογικὴ ἰδέα, ποὺ δὲν θὰ ἔπρε-
πε νὰ ἐνοχλήσει κανέναν». Τὸ Βα-
τικανό, μέσω τοῦ καρδινάλιου Ρα-
φαέλε Μαρτίνο, ἐκτιμᾶ ὅτι θὰ μπο-
ροῦσε νὰ εἶναι καὶ ἕνας τρόπος γιὰ
νὰ ἀποφύγουμε, νὰ πέσουν, –ὅπως
δήλωσε– κάποιοι νεαροὶ μουσουλ-
μάνοι, στὰ δίχτυα ἐξτρεμιστικῶν
ὀργανώσεων. Μάλιστα ὅπως μᾶς
πληροφορεῖ τὸ ἄρθρο, τὴν διδα-
σκαλία θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναλά-
βουν ἰμάμηδες ἢ ὅπως ἐπιθυμεῖ ἡ
Ἕνωση Ἰσλαμικῶν Κοινοτήτων
ἁπλὰ μέλη τῆς Μουσουλμανικῆς
θρησκευτικῆς κοινότητας.
Στὴν Πατρίδα μας ὑπάρχουν με-
γάλες διαμαρτυρίες γιὰ τὸ προαι-
ρετικὸ τοῦ μαθήματος τῶν Θρη-
σκευτικῶν καὶ τὴν ἀποορθοδοξο-
ποίησή του, τόσο ἀπὸ πιστούς, ὅσο
καὶ ἀπὸ εὐσεβεῖς καθηγητές. Φο-
βούμεθα ὅτι ὅταν «ὡριμάσουν» οἱ
συνθῆκες κάποιος ἀπὸ τοὺς πολ-
λοὺς βουλευτὲς τῶν προοδευ-
ΝΕΟ ΦΥΛΛΟ
ΤΗΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ»
Κυκλοφόρησε τὸ νέο φύλλο τῆς
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ» (12–11–2009) μὲ
πολὺ ἐνδιαφέροντα ἄρθρα γιὰ
οὐσιαστικὰ θέματα:
—Ἐκδήλωση κατὰ τῆς Μασο-
νίας (29–11–2009), —Φθαρμένα τὰ
ἱμάτια τοῦ Κοινοβουλευτισμοῦ, —
Ἡμερολόγιο 2010: Ἑλληνισμὸς καὶ
Ὀρθοδοξία, —Σταυροπολιτεία καὶ
Δημοκρατία, —Δανεισμὸς καὶ ὑπο-
θήκευση, —Ἡ κάλπη καὶ ὁ Κάλπης,
—Τὰ τοῦ Καίσαρος, —Οὐνία κατὰ
Ἀγγλικανῶν ἑτοιμάζει ὁ Βενέδι-
κτος, —Σὲ νεκροφάνεια ἡ Π.Ε.Θ.,
—Ἡ Τουρκία δὲν θέλει διχοτόμη-
ση, ἀλλὰ τὸν πλήρη ἔλεγχο τῆς Κύ-
πρου, —Ἐκδήλωση γιὰ τὰ 50 χρό-
νια τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,
—Χωρὶς οὐσιαστικὸ διάλογο ἡ
Οἰκονομία, —Δημογραφικὴ καὶ με-
ταναστευτικὴ πολιτική, —Ἡ γέν-
νηση καὶ ἡ διαδρομὴ τοῦ ἐμβολί-
ου–ἰοῦ, —Στὸν Ἄρειο Πάγο ἡ Ὑπό-
θεση «Δαυλοῦ»–«Χριστιανικῆς»,
—Οἱ ἀδικαίωτοι νεκροί τοῦ 1940,
—Ἀμερικανικὴ σφραγίδα στὴν Κυ-
βέρνηση, —Γιὰ τὰ ποιήματα τοῦ
Βάσου Λυσσαρίδη, —Οἱ Ἑλληνικὲς
ρίζες τῆς Χριστιανικῆς Εὐρώπης,
—Μάχη ζωῆς καὶ θανάτου κ.ἄ.
τικῶν, δῆθεν κομμάτων θὰ σπεύσει
νὰ προτείνει τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὴν
Ἑλλάδα.
Οἱ μουσουλμάνοι κατὰ χιλιάδες
εἰσέρχονται παράνομα στὴν χώρα
μας, μηχανισμοὶ τοὺς ἀποκαθι-
στοῦν ἐπαγγελματικὰ (οἱ συμπα-
τριῶτες μας εἶναι ἄνεργοι), ἡ Κυ-
βέρνηση ἤδη δήλωσε ὅτι παύει τὴν
ἐπαναπροώθηση δεύτερης γενιᾶς
λαθρομεταναστῶν στὶς χῶρες
τους, ἀριστεροκουλτουριάρηδες
βουλευτὲς φροντίζουν γιὰ προτά-
σεις νόμων, ποὺ θὰ τοὺς διευκολύ-
νουν σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ ὁ ἁπλὸς
Ἕλληνας, ὁ εὐσεβὴς Ὀρθόδοξος
Χριστιανὸς γίνεται ξένος στὴν ἴδια
του τὴν Πατρίδα.
Ἡ ἐπαγρύπνηση ἐπιβάλλεται.
Μᾶς πολεμοῦν ἀπὸ παντοῦ. Ἡ ἐλπί-
δα μας εἶναι ὅλη στὸν Κύριο.
Ὁ Πατριάρχης συνεχίζει
τὸν Οἰκουμενιστικὸν
κατήφορον
Τὴν εἴδηση καὶ τὸ σχόλιο ἀν-
τλοῦμε ἀπὸ τὸν ἱστότοπο thriskefti-
ka.blogspot.com (27.10.09):
«Νέο οἰκουμενιστικὸ ξέσπασμα
τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου
αὐτὴ τὴ φορὰ ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ καὶ
Τοῦ κ. Ἀντωνίου
Κ. Καλογήρου
σὲ σχέση μὲ τοὺς Μονοφυσίτες.
Μίλησε γιὰ “Χριστιανικὲς οἰκογέ-
νειες” ἐννοώντας τοὺς Ὀρθοδό-
ξους καὶ τοὺς Μονοφυσίτες, ἀπο-
κάλεσε “Ἐκκλησίες” τοὺς Μονοφυ-
σίτες καὶ ἔκανε λόγο γιὰ “παρεξη-
γήσεις τοῦ παρελθόντος”, ποὺ
ἔχουν ξεπεραστεῖ καὶ γιὰ “θεολογία
ποὺ δὲν μᾶς χωρίζει”!
Τὸ σχετικὸ ρεπορτὰζ τοῦ κ. Νί-
κου Παπαχρήστου στὸ amen.gr ἀνα-
φέρει: Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
ἀναφερόμενος στὸ διάλογο Ὀρθο-
δόξων – προχαλκηδονίων πρόσθε-
σε: «Ὁ Θεολογικὸς διάλογος με-
ταξὺ τῶν δύο Χριστιανικῶν Οἰκογε-
νειῶν μας, – ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία καὶ οἱ Ἀρχαῖες Ἀνατο-
λικὲς Ἐκκλησίες– ἔβαλε καὶ ἐπισή-
μως ἕνα τέλος στὶς παρεξηγήσεις
τοῦ παρελθόντος… Δὲν εἶναι ἡ θε-
ολογία ποὺ μᾶς χωρίζει. Μᾶλλον,
εἴμαστε ἑνωμένοι στὴ δέσμευσή
μας νὰ θέσουμε τὰ ποιμαντικά, λει-
τουργικά, ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα,
στὰ ὁποῖα θὰ οἰκοδομήσουμε τὴν
ἑνότητά μας ὅλο καὶ περισσότερο.
Ὁ διάλογος πρέπει νὰ συνεχιστεῖ,
καὶ πρέπει νὰ συνεχίσουμε νὰ ἀνα-
ζητοῦμε εὐκαιρίες γιὰ ἀμοιβαία
ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων».
(σ.σ. ἀνεπίσημη μετάφραση ἐκ
τοῦ ἀγγλικοῦ πρωτοτύπου)
Θὰ πρέπει νὰ σημειωθεῖ πὼς πε-
ρισσότερα ἀπὸ 600 ἄτομα παρακο-
λούθησαν τὴν τελετή, μεταξὺ τῶν
ὁποίων Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες καὶ
Ἱεράρχες τῆς Ἀρμενικῆς, Αἰθιο-
πικῆς καὶ Συριακῆς Κοινότητας,
πρέσβεις καὶ ὑψηλόβαθμα στελέχη
τοῦ ΟΗΕ.
Μέχρι πότε οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱε-
ράρχες θὰ ἀνέχονται τὸν οἰκουμε-
νιστὴ Πατριάρχη; Πότε ἐξέλιπαν οἱ
διαφορὲς μὲ τοὺς Μονοφυσίτες;
Ἀποδέχεται ὁ Πατριάρχης τὶς θεω-
ρίες τοῦ καθηγητῆ Μαρτζέλου καὶ
ἄλλων τινῶν περὶ «παρεξηγήσε-
ων» καὶ ἀρνεῖται τὴν θεολογία τῆς
Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ κα-
ταδίκασε τοὺς Μονοφυσίτες; Μή-
πως οἱ Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμε-
νικῆς Συνόδου ἔκαναν λάθη, ποὺ
ἔρχεται τώρα νὰ διορθώσει –ἢ τὰ
διόρθωσε κιόλας– ὁ κ. Βαρθολο-
μαῖος; Τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγμα-
τα τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου
δὲν πρέπει νὰ γίνονται ἀνεκτὰ ἀπὸ
τοὺς ἄλλους Ἐπισκόπους. Ἀναμέ-
νουμε δυναμικὴ ἀντίδραση, ὅμοια
μὲ αὐτὴ τῶν ἁπλῶν πιστῶν καὶ κλη-
ρικῶν ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες μας».
Πολλαὶ αἱ Ἐκκλησίαι
σύμφωνα μὲ βιβλίο
Θρησκευτικῶν
Τὴν εἴδηση μεταφέρουμε ἀπὸ
τὸν ἱστότοπο thriskeftika.blogspot.
com (23.10.09) καὶ ἀποτελεῖ ἄλλο
ἕνα χτύπημα κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου
Πίστεώς μας. Ἡ Νέα Ἐποχὴ καὶ οἱ
ἐκπρόσωποί της, σὲ θέσεις κλειδιά,
προχωροῦν στὸ ἰσοπεδωτικὸ ἔργο
τους ἀγνοώντας τοὺς πολίτες
αὐτῆς τῆς χώρας, τὶς θρησκευτικὲς
πεποιθήσεις τους, τὴν ἱστορία τους.
Τοὺς θυμίζουμε ὅμως τὸ ἑξῆς, σὲ
δύσκολες ἐποχὲς ὑπῆρξαν καὶ
κρυφὰ σχολειά, ποὺ ἀναπλήρωσαν
ἄριστα τὴν ἔλλειψη ἠθικοπνευμα-
τικὴς διαγωγῆς τοῦ λαοῦ μας. Μὲ
τὶς ἐνέργειές τους δὲν κάνουν τί-
ποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἐπισπεύδουν
τὴν ἐπαναλειτουργία τους.
«Σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ
Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου στὴ Β΄
τάξη τοῦ ΕΠΑΛ (Ἐπαγγελματικοῦ
Λυκείου) θὰ διδάσκεται πλέον τὸ
βιβλίο “Βήματα Πίστης καὶ Ζωῆς”.
Δυστυχῶς καὶ αὐτὸ τὸ σχολικὸ
ἐγχειρίδιο, ὅπως καὶ ἐκεῖνα τοῦ Γυ-
μνασίου, υἱοθετεῖ τὴ θεωρία τῶν
πολλῶν Ἐκκλησιῶν. Ἡ Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία δὲν εἶναι Μία καὶ μονα-
δική. Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου
Ἐκκλησίες ὀνομάζουν ἐπίσης τὴν
παπικὴ αἵρεση καὶ τὶς προτεσταν-
τικὲς καὶ μονοφυσιτικὲς ὁμολο-
γίες. Ἰδοὺ μερικὰ ἀποσπάσματα
τοῦ βιβλίου:
Σελ. 85: “Ἀπὸ τὴν ἐποχή, ποὺ ἔγι-
νε ὁριστικὸ τὸ σχίσμα ἀνάμεσα
στὴν Ἀνατολικὴ καὶ τὴ Δυτικὴ
Ἐκκλησία καθεμιὰ ἀπὸ τὶς δύο
Ἐκκλησίες πορεύτηκε τὸ δικό της
δρόμο”.
Σελ. 86: “…διασώζονται μέχρι
σήμερα ἀρχαῖες Ἐκκλησίες μονο-
φυσιτικές… Μὲ τὶς Μονοφυσιτικὲς
Ἐκκλησίες ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία
ἔχει ξεκινήσει διάλογο γιὰ τὴν
ἐξεύρεση λύσης μὲ σκοπὸ τὴν προ-
σέγγιση τῶν Ἐκκλησιῶν”.
Οἱ συγγραφεῖς δὲν θέτουν οὔτε
ἐντὸς εἰσαγωγικῶν τὴ λέξη “ἐκκλη-
σία” ὅταν ἀναφέρονται στὶς αἱρε-
τικὲς ὁμάδες. Ἔτσι ὅμως οἱ μα-
θητὲς σχηματίζουν τὴν ἐντύπωση
ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε μία Ἐκ-
κλησία καὶ ὑπάρχουν καὶ ἄλλες Ἐκ-
κλησίες. Μπορεῖ νὰ μᾶς χωρίζουν
κάποιες διαφορές, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς
καὶ οἱ ἄλλοι ἀνήκουμε σὲ κάποια
Ἐκκλησία! Τὸ ἴδιο ὅμως δὲν διδά-
σκουν καὶ οἱ οἰκουμενιστές; Καὶ
αὐτοὶ δὲν μιλᾶνε γιὰ Ρωμαιοκαθο-
λικὴ Ἐκκλησία ἢ Προτεσταντικὲς
Ἐκκλησίες; Καὶ αὐτοὶ δὲν μετέ-
χουν στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο
Ἐκκλησιῶν;».
Ἡ «Ἀθωνιὰς»
Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία
Μία πανέμορφη προσπάθεια,
ἀναβίωσης τῆς ἱστορικῆς ἔκδοσης
τῶν μαθητῶν τῆς Ἀθωνιάδος Σχο-
λῆς, ἔχουν ξεκινήσει ὁ Σχολάρχης
Ἀρχ. Ἱερόθεος Ζαχαρῆς καὶ οἱ μα-
θητὲς τῆς Σχολῆς. Ἡ περιοδικὴ
ἔκδοση φέρει τὸν τίτλο «Ξένοι-
αστοι Ψίθυροι».
Στὸ τεῦχος ποὺ μελετήσαμε πα-
ρουσιάζεται ἕνα μικρὸ ἱστορικό
τῆς «Ἀθωνιάδος Σχολῆς». Ὅπως
ἀναφέρεται στὸ ἐν λόγω σημείωμα
ὀργανωμένη σχολὴ –γενικὰ στὸ
Ἅγιον Ὄρος– ἱδρύθηκε κατὰ τὴν
ἐποχὴ τῆς φιλολογικῆς καὶ καλλι-
τεχνικῆς ἀνθήσεως ἐπὶ τῆς δυνα-
στείας τῶν Παλαιολόγων, τὸν ΙΓ΄
αἰώνα, στὸ Ἰβηρήτικο Κελλὶ Ἅγ.
Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Τὸ 1749 ὁ
φιλόμουσος ἱερομόναχος Μελέ-
τιος Βατοπαιδινὸς μὲ τὴν προ-
τροπὴ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντι-
νουπόλεως Κυρίλλου τοῦ Ε΄ πρω-
τοστατεῖ στὴν ἵδρυση σχολείου
κοντὰ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδί-
ου, ἡ ὁποία θὰ ἀποτελέσει τὴν
ἀφετηρία τῆς σημερινῆς Ἀθωνιά-
δος Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας, ἡ
ὁποία λειτουργεῖ πλέον στὶς Κα-
ρυὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ὕλη τοῦ περιοδικοῦ καλύπτε-
ται ἀπὸ ὑπέροχα κείμενα τῶν
ἴδιων τῶν μαθητῶν τοῦ Γυμνασίου
καὶ Λυκείου τῆς Ἀθωνιάδας. Ἕνας
μαθητὴς τῆς Γ΄ γυμνασίου παρου-
σιάζει συνοπτικά τοὺς πέντε Ἁγί-
ους Προστάτες τῆς Σχολῆς. Καὶ οἱ
πέντε εἶχαν ἄμεση σχέση μὲ τὴν
Σχολὴ διατελώντας εἴτε μαθητές,
ἔφοροι καὶ διδάσκαλοι εἴτε πνευ-
ματικοὶ καθοδηγητές. Πρόκειται
γιὰ τοὺς Ἅγιο Κοσμᾶ Αἰτωλό,
Ἅγιο Ἀθανάσιο Πάριο, Ἅγιο Μα-
κάριο Νοταρά, Ἅγιο Ἀθανάσιο Νε-
ομάρτυρα καὶ Ὅσιο Νικόδημο
Ἁγιορείτη.
Οἱ μαθητὲς δὲν εἶναι μόνον
Ἕλληνες, ἀλλὰ προέρχονται καὶ
ἀπὸ ἄλλες Ἀνατολικὲς χῶρες
ὅπως τὴν Ρωσία, Ρουμανία κ.λπ..
Πλέον τῶν μαθημάτων τους, πα-
ρακολουθοῦν Βυζαντινὴ Μουσικὴ
καὶ Ἁγιογραφία. Στὸ ἀνὰ χεῖρας
τεῦχος, μάλιστα ὁ Καθηγητὴς
Ἁγιογραφίας τῆς Ἀθωνιάδας μο-
ναχὸς Παΐσιος γράφει γιὰ τὴν δι-
δασκαλία τῆς Ἁγιογραφίας, καὶ ση-
μειώνει: «…σπουδάζοντας οἱ μα-
θητὲς σὲ ἕνα ζωντανὸ ἐκκλησια-
στικὸ χῶρο ἐγκολπώνονται αὐτὴ
τὴ συνείδηση, ἡ ὁποία εἶναι ὁ θε-
μέλιος λίθος στὴν ζωὴ ἑνὸς ἁγιο-
γράφου…».
Πλούσιο φωτογραφικὸ ὑλικὸ
ἀπὸ τὶς δραστηριότητες τῶν μα-
θητῶν καὶ τὶς ἐπισκέψεις τους στὶς
Ἱερὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους
διανθίζει τὸ τεῦχος τοῦ περιοδι-
κοῦ. Ἀπὸ αὐτὲς βλέπουμε ὅτι οἱ μα-
θητὲς ζοῦν στὴ σχολή, κατὰ κοινο-
βιακὸ τρόπο, συμμετέχοντας στὶς
Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ ἀποκτώντας
πολύτιμα βιώματα τῆς Ἁγιορείτι-
κης Παράδοσης.
Τὸ παρασκήνιον
διὰ τὸ μάθημα
τῶν Θρησκευτικῶν
Ἀπὸ τὴν «Παρακαταθήκη», τεῦ -
χος Ἰουλίου – Αὐγούστου ἐ.ἔ. ἀν-
τλοῦμε τὴν κάτωθι εἴδηση, ἡ ὁποία
ἀφορᾶ τὸ παρασκήνιο τῆς πρόσφα-
της περιπέτειας τοῦ μαθήματος
τῶν Θρησκευτικῶν. Ἰδιαίτερη ση-
μασία ἔχει ὁ ρόλος τοῦ «Συνηγό-
ρου τοῦ Πολίτη».
Σημειώνουμε ὅτι τὸν Πρόεδρο
αὐτοῦ τοῦ Συλλόγου κάλεσε ὁ ση-
μερινὸς Πρωθυπουργὸς στὴν πρώ-
τη Συνεδρίαση τοῦ Ὑπουργικοῦ
Συμβουλίου, γιὰ νὰ καταθέσει τὶς
ἀπόψεις του σχετικὰ μὲ τὴν Δημό-
σια Διοίκηση, τὰ παράπονα τῶν πο-
λιτῶν κ.λπ..
Τὸ σχόλιο τῆς «Παρακαταθή-
κης» ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ὅπως μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Συν-
ταγματολόγος καθηγητὴς κ. Γε-
ώργιος Κρίππας, τὸ παρασκήνιο
τῆς πρόσφατης περιπέτειας τοῦ
μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν
ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὁ “Συνήγορος τοῦ
Πολίτη” παρεπλάνησε μὲ ἔγγραφό
του τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδεί-
ας καὶ Θρησκευμάτων καὶ ὤθησε
τὸ Ὑπουργεῖο στὴν ἔκδοση τῆς
ἀπαράδεκτης ἐκείνης ἐγκυκλίου, ἡ
ὁποία οὐσιαστικὰ καθιστοῦσε τὸ
μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν προαι-
ρετικό! Ἡ νομολογία ποὺ ἐπεκα-
λεῖτο ὁ «Συνήγορος τοῦ Πολίτη»
ἦταν ἄσχετη πρὸς τὸ θέμα! Ὁ κα-
θηγητὴς κ. Γ. Κρίππας μὲ ἔγγραφό
του ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν «Συνήγορο
τοῦ Πολίτη» νὰ ἀποκαταστήσει τὴν
ἀλήθεια. Ὁ «Συνήγορος τοῦ Πολί-
τη» –θέλοντας καὶ μὴ– ζήτησε
συγγνώμην, διότι ὁ καθηγητὴς
τοὺς ἀπείλησε ὅτι θὰ τοὺς πάει
στὰ δικαστήρια. Ἔτσι ἄνοιξε ὁ
δρόμος γιὰ νὰ ἐκδοθεῖ ἡ ἐγκύ-
κλιος τοῦ Ὑπουργείου ποὺ λέγει
ὅτι: “Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευ-
τικῶν παραμένει ὑποχρεωτικὸ στὴ
Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, σύμ-
φωνα μὲ τὴν μὲ ἄρ.πρ. Φ12–
977/1097 44/Γ1/26–08–2008 ἐγκύ-
κλιο τοῦ ΥΠ.Ε.Π.Θ., ἡ ὁποία προ-
βλέπει ὅτι οἱ μὴ Ὀρθόδοξοι μαθη-
τές, δηλ. οἱ ἀλλόθρησκοι ἢ οἱ ἑτε-
ρόδοξοι, οἱ ὁποῖοι ἀπαλλάσονται
ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν
(…), κατὰ τὴν ὥρα διδασκαλίας
τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος
παρακολουθοῦν ὑποχρεωτικὰ τὴ
διδασκαλία διαφορετικοῦ διδακτι-
κοῦ ἀντικειμένου σὲ ἄλλο τμῆμα
τῆς ἴδιας τάξης”».
Τὴν 16ηνΝοεμβρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τοῦ Ἀποστόλου καὶ
Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Ἀνωτέρω εἰκὼν τοῦ Ἀποστόλου ἐκ τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους (τρίτο τέταρτο τοῦ 14ου αἰ.).
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη
Δὲν μπορῶ νʼ ἀλλάξω ζωή, δὲν
μπορῶ νὰ μετανοήσω. Δὲν μπορῶ
νὰ σταματήσω τὸν κατηφορικὸ
δρόμο καὶ νʼ ἀρχίσω τὸν ἀνηφορικό.
Δὲν μπορῶ νὰ γλυτώσω ἀπὸ τὴ λά-
σπη καὶ τὸ βοῦρκο, ποὺ ἔχω βουλιά-
ξει καὶ ποὺ συνεχῶς μὲ τραβάει
πρὸς τὰ κάτω. Καλὸς ὁ δρόμος τοῦ
εὐαγγελίου, καλὸς ὁ δρόμος τῆς
χριστιανικῆς ζωῆς, καλὸς ὁ δρόμος
τῶν ἁγίων, τὸν θαυμάζω καὶ μὲ συγ-
κινεῖ. Ἀλλὰ δὲν εἶναι γιὰ μένα. Εἶναι
γιʼ αὐτούς, ποὺ ἀπὸ μικροὶ ἀκολού-
θησαν τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἔκαναν
ἀχώριστο σύντροφο τῆς ζωῆς τους.
Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ λέμε καὶ
σκεπτόμαστε, ὅταν κάποιο κήρυγ-
μα ἢ κάποια συζήτηση ἢ κάποια
ἀνάγνωση τῆς Γραφῆς μᾶς ὑπενθυ-
μίσει τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ «ἅγιοι
γίνεσθε ὅτι ἐγὼ ἅγιος εἰμί». Τώρα,
ἂν ἔχουμε δίκαιο ὅταν λέμε αὐτὰ ἢ
ἂν σκεπτόμαστε ὀρθά, θὰ τὸ ἀντι-
ληφθοῦμε, ἐὰν μελετήσουμε τὴ
ζωὴ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου,
τὴ μνήμη τοῦ ὁποίου γιορτάζει ἡ
Ἐκκλησία μας τὴν 16η Νοεμβρίου.
***
Ποιὸς ἦταν ὁ εὐαγγελιστὴς καὶ
ἀπόστολος Ματθαῖος; Αὐτὸ μᾶς τὸ
ἀναφέρουν οἱ τρεῖς συνοπτικοὶ
εὐαγγελιστὲς (Ματθ. 9, 9· Μάρκ. 2,
14 καὶ Λουκ. 5, 27). Λεγόταν Ματ-
θαῖος ἀλλὰ καὶ Λευὶ καὶ τὸν πατέρα
του τὸν ἔλεγαν Ἀλφαῖο. Καταγόταν
ἀπὸ τὴν Γαλιλαία καὶ ἦταν ἐγκατα-
στημένος στὴν Καπερναοὺμ δίπλα
στὴ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας. Ἡ Κα-
περναοὺμ ἦταν καὶ ἡ πόλη, ποὺ εἶχε
ὡς ὁρμητήριο καὶ κέντρο τῆς δρά-
σεώς Του καὶ ὁ Χριστός μας, ὅταν
ἄρχισε τὸ κηρυκτικό Του ἔργο.
Τὸ ἐπάγγελμα τοῦ Ματθαίου
ἦταν τελώνης. Ἡ λέξη δὲν ἔχει
καμμία σχέση μὲ τὸ ἐπάγγελμα
ὅσων ἐργάζονται σήμερα σὲ τελω-
νεῖα. Τελώνης στὸν καιρὸ τῆς
Καινῆς Διαθήκης ἦταν αὐτός, ποὺ
συγκέντρωνε τοὺς φόρους. Ἀλλὰ
καὶ πάλι τὸ ἐπάγγελμά του δὲν
ἔχει καμμία σχέση μʼ αὐτὸ τοῦ ση-
μερινοῦ ἐφοριακοῦ.
Τελώνης τότε ἦταν ἕνας ἐπιχει-
ρηματίας, ποὺ νοίκιαζε τοὺς φό-
ρους. Ὑπολόγιζε τὸ κράτος πόσους
φόρους ἔπρεπε νὰ πάρει ἀπὸ μία
περιοχὴ καὶ ἔκανε δημοπρασία,
ποιὸς ἐπιχειρηματίας θὰ πρόσφερε
τὸ ποσὸ αὐτὸ καὶ ὅσο μποροῦσε πε-
ρισσότερο. Αὐτὸς ποὺ κέρδιζε στὴν
δημοπρασία προπλήρωνε τὸ ποσὸ
αὐτὸ στὸ κράτος καὶ ἀγόραζε τοὺς
φόρους τῆς περιοχῆς γιὰ πέντε
χρόνια. Ἔπειτα ὅμως δὲν μάζευε ὁ
ἴδιος τοὺς φόρους ἀλλὰ τοὺς που-
λοῦσε σὲ ἄλλους ἐπιχειρηματίες,
σὲ μικρότερα γεωγραφικὰ τμήματα
τῆς περιοχῆς, ποὺ ἀγόρασε, καὶ
κεῖνοι σὲ ἄλλους. Ὅλοι αὐτοὶ ἔπρε-
πε νὰ συγκεντρώσουν τοὺς φό-
ρους, ἀλλὰ καὶ νὰ κερδίσουν οἱ ἴδιοι
ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα. Ἔτσι
τὸ ἀρχικὰ ὑπολογιζόμενο ποσὸ ἀπὸ
τὸ κράτος πολλαπλασιαζόταν ἀ-
φάνταστα κι ἐνῶ ὁ κάθε φορολο-
γούμενος ἔπρεπε νὰ δώσει 10% π.χ.
Διεθνὲς Συνέδριον
διὰ τὸν Μ. Βασίλειον
εἰς τὴν Ρουμανίαν
Ἀπό τήν πρώτην ἕως καί τήν τε-
τάρτην Νοεμβρίου ἐπραγματοποι-
ήθη εἰς τήν Ρουμανίαν Διεθνές Συ-
νέδριον μέ θέμα: «Ὁ Μέγας Βασί-
λειος, πατέρας καί διδάσκαλος».
Τάς ἐργασίας τοῦ Συνεδρίου ἤνοι-
ξεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης
Ρουμανίας κ. Δανιήλ. Εἰς τό Συνέ-
δριον ἔλαβον μέρος ὁ Μητροπολί-
της Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ Μη-
τροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης
Ζηζιούλας, ἐκπρόσωποι τοῦ Πα-
τριαρχείου Μόσχας, ὑφηγηταί τῆς
Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μό-
σχας, ὁ ἐπικεφαλῆς τοῦ Τμήματος
τῆς Πατρολογίας τοῦ Ὀρθοδόξου
Ἀνθρωπιστικοῦ Πανεπιστημίου τοῦ
Ἁγίου Τύχωνος. Κατά τήν διάρκειαν
τοῦ Συνεδρίου ἤνοιξεν ἔκθεσις
σχετική μέ τά χειρόγραφα τοῦ Μ.
Βασιλείου, ἐνῶ ἐπαρουσιάσθη τό
βιβλίον τοῦ Μητροπολίτου Περγά-
μου Ἰωάννου: «Θεία Εὐχαριστία.
Ἐπίσκοπος. Ἐκκλησία. Ἡ ἑνότητα
τῆς Ἐκκλησίας στή θεία Εὐχαριστία
καί ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Ι–ΙΙΙ αἰώνων».
ἀπὸ τὸ εἰσόδημά του, στὸ τέλος κα-
ταντοῦσε νὰ δίδει 30% καὶ 40%. Καὶ
ἂν ἡ σοδειὰ δὲν ἦταν ὅπως ὑπολό-
γισε τὸ κράτος ἀλλὰ λιγώτερη κι ἂν
οἱ τελῶνες κάνανε μεγάλες κατα-
χρήσεις κατὰ τὴν εἴσπραξη τῶν φό-
ρων, οἱ ἄνθρωποι στὸ τέλος δίνανε
ὅλη τὴ σοδειὰ στοὺς τελῶνες καὶ
αὐτοὶ πεθαίνανε ἀπὸ τὴν πείνα.
Ἡ δὲ σκληρότητα τῶν τελωνῶν
ἦταν ἀφάνταστη καὶ ἀπερίγραπτη.
Ἀναφέρεται ὅτι, ὅταν κάποτε φθά-
σανε σʼ ἕνα μέρος γιὰ νὰ εἰσπρά-
ξουν τοὺς φόρους καὶ μάθανε ὅτι
ἕνας φορολογούμενος εἶχε πεθά-
νει πρὶν ἀπὸ λίγο, διέταξαν νὰ τὸν
ξεθάψουν κι ἄρχισαν νὰ μαστιγώ-
νουν τὸ νεκρὸ σῶμα. Ὅταν κάποι-
ος τοὺς εἶπε, γιατί τὸ κάνουν αὐτό,
ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι νεκρὸς καὶ
δὲν πρόκειται νὰ τοὺς δώσει κάτι,
ἐκεῖνοι ἀπάντησαν ὅτι τὸ κάνουν
γιὰ νὰ λυπηθοῦν οἱ συγγενεῖς καὶ νὰ
δώσουν ἐκεῖνοι τὰ ὀφειλόμενα! Γιʼ
αὐτό, ὅταν ρώτησαν κάποιον ποιὰ
εἶναι τὰ χειρότερα θηρία, ἐκεῖνος
ἀπάντησε οἱ ἀρκοῦδες στὰ βουνὰ
καὶ οἱ τελῶνες στὶς πόλεις! Ἂν δὲ
σκεφθοῦμε ὅτι οἱ φόροι τὴν ἐποχὴ
ἐκείνη μαζευότανε γιὰ τοὺς Ρωμαί-
ους, ποὺ ἦταν οἱ κατακτητὲς τῆς
χώρας, τότε καταλαβαίνουμε πόσο
μισητοὶ καὶ σιχαμεροὶ ἤτανε γιὰ τὸ
λαὸ οἱ τελῶνες. Ἦταν οἱ βδέλλες,
ποὺ πίνανε τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ συνερ-
γαζόμενοι μὲ τοὺς κατακτητές.
***
Τελώνης ἦταν λοιπὸν καὶ ὁ Ματ-
θαῖος. Ἦταν μέλος μιᾶς τελω-
νικῆς ἑταιρείας, ποὺ ἐκμεταλλευό-
τανε τὴν Καπερναούμ, τὴν πόλη
ποὺ ὅπως προαναφέραμε κατοι-
κοῦσε ὁ Χριστὸς τὸν περισσότερο
καιρό. Καὶ πρέπει νὰ ἦταν σὲ γρα-
φεῖο. Γραμματεὺς ἢ ταμίας ἢ δια-
χειριστής. Ἀνῆκε κι αὐτὸς στὴν
ἐλεεινὴ αὐτὴ τάξη, ποὺ ὅλοι τους
ἦταν ἅρπαγες, πλεονέκτες, κατα-
πιεστές, ἔννομοι ληστές, χειρότε-
ροι ἀπὸ τοὺς ἄλλους ληστές. Διότι
οἱ ἄλλοι ξέρουν ὅτι κλέβουν, ὅτι
εἶναι ἄνθρωποι τοῦ ὑποκόσμου,
ποὺ ζοῦν στὸ περιθώριο τῆς κοινω-
νίας καὶ κανένας δὲν τοὺς ἐκτιμᾶ.
Ἐνῶ οἱ τελῶνες ἦταν μεγάλα καὶ
ὑψηλὰ πρόσωπα, κατεῖχαν σημαν-
τικὴ θέση στὴν τότε ἱεραρχία τῆς
κοινωνίας καὶ τὸ κράτος τοὺς τι-
μοῦσε καὶ τοὺς θεωροῦσε πολύτι-
μους συνεργάτες του.
Κι ὅμως αὐτὸς ὁ ἅρπαγας, αὐτὸς
ὁ ἔννομος ληστής, αὐτὸς ὁ κατα-
πιεστὴς καὶ ἐκμεταλλευτής, αὐτὸς
ὁ ἐχθρός τοῦ λαοῦ ἔγινε εὐαγγε-
λιστὴς καὶ ἀπόστολος. Πῶς καὶ μὲ
τί τρόπο, μᾶς τὸ λέγει τὸ εὐαγγέ-
λιο. Μιὰ μέρα, ἀπὸ τὶς πρῶτες μέ-
ρες τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ,
ὁ Χριστὸς μέχρι τὸ μεσημέρι εἶχε
κάνει πολλὰ θαύματα καὶ μίλησε
πολλὲς φορὲς στὸ λαό. Γιὰ μιὰ
στιγμή, ποὺ περνοῦσε μπροστὰ ἀπὸ
τὸ τελωνεῖο, βλέπει τὸν Ματθαῖο,
καρφώνει ἐπάνω του τὸ βλέμμα
Του καὶ τοῦ λέει: «Ἀκολούθει μοί».
Καὶ ὁ Ματθαῖος, ποὺ ἔβλεπε τόσο
καιρὸ τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ καὶ
ἄκουγε τὴν διδασκαλία Του καὶ
προφανῶς εἶχε ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ
αὐτά, παρατάει τὴ δουλειά του, τὰ
τεφτέρια του, τὰ λεφτά του, τὴν
ἑταιρεία του, τὶς ἀνέσεις του, ἐγκα-
ταλείπει μονομιᾶς ὅλο του τὸ πα-
ρελθὸν καὶ ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό.
Πόσο μεγάλος ἁμαρτωλὸς ἦταν!
Ἀλλὰ καὶ πόση μετάνοια ἔδειξε! Τί
μεταστροφὴ παρουσίασε. Ἔκανε
στροφὴ 180ο. Καὶ ἂς προσέξουμε
τὸ ἑξῆς: Καὶ οἱ ἄλλοι μαθητὲς τοῦ
Χριστοῦ εἶχαν ἐγκαταλείψει τὰ
πλοῖα καὶ τὰ ψάρια τους. Ἀλλὰ
αὐτοὶ ἦταν εὐσεβεῖς καλλιεργημέ-
νοι. Ἔπειτα δὲν τὰ εἶχαν πουλήσει,
τὰ εἶχαν οἱ γονεῖς τους. Μπο-
ροῦσαν ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ γυρί-
σουν καὶ νὰ ξαναρχίσουν τὸ ἐπάγ-
γελμά τους. Ἐνῶ ὁ Ματθαῖος ἀπὸ
τὴ στιγμή, ποὺ ἐγκατέλειψε τὴ θέ-
ση του καὶ ἀκολούθησε τὸν Χριστὸ
ἔσβησαν ὅλα, γιατί τὴ θέση του
τὴν κατάλαβε ἄλλος.
Ἂς μιμηθοῦμε λοιπὸν τὸν Ἅγιο
Ματθαῖο στὴ μετάνοιά του, στὴ
τόλμη του, στὴν ἀποφασιστικότη-
τά του. Κι ἂς ἐγκαταλείψουμε ἀμέ-
σως ὅτι μᾶς κρατάει μακριὰ ἀπὸ τὸ
Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
www.pmeletios.com
ΝΕΑΝΙΚΑ
Ἐλεύθεροι μέσα
σὲ κάποιο … κλουβί;
Στὴ Ρωσία ἔχουν μιὰ παλιὰ συ-
νήθεια. Κάθε φορά, ποὺ ἔρχεται ἡ
ἄνοιξη, ἀνοίγουν τὴν πόρτα τοῦ
κλουβιοῦ καὶ χαρίζουν τὴν ἐλευθε-
ρία στὸ πουλὶ, ποὺ βρίσκεται μέσα!
Κάποιες φορὲς ὅμως, συμβαίνει
τὸ ἑξῆς λυπηρό. Ἐνῶ τὸ κλουβὶ
εἶναι ἀνοιχτό, τὸ πουλὶ, ποὺ βρί-
σκεται μέσα δὲν θέλει νὰ πετάξει!
Ἔχει συμφιλιωθεῖ τόσο πολὺ μὲ
τὸ στενὸ ἐκεῖνο χῶρο, ποὺ δὲν τοῦ
κάνουν πιὰ ἐντύπωση οἱ ἀνοιχτοὶ
ὁρίζοντες, ἡ πανέμορφη φύση, τὰ
ἄλλα πουλιὰ, ποὺ πετοῦν ἐλεύθερα
στοὺς αἰθέρες! Ἢ αἰσθάνεται τὰ
φτερὰ του ἀδύναμα γιὰ ἕνα τέτοιο
ἐγχείρημα. Ἢ πολὺ ἁπλᾶ ἔχει ξε-
μάθει νὰ πετάει! Δὲν εἶναι πλέον
γιὰ τὰ μεγάλα, τὰ ψηλά, γιὰ κόν-
τρες στὶς θύελλες καὶ τοὺς ἀνέ-
μους, ἀλλὰ γιὰ τὰ τόσο φτωχὰ δε-
δομένα ἑνὸς κλουβιοῦ!
Καὶ τί φοβερό, τὸ πουλὶ αὐτό, νὰ
εἶναι ἕνας ἀετός!
***
Στʼ ἀλήθεια εἶναι πολὺ συγκλο-
νιστικὸ αὐτό. Κι ἐμεῖς, παιδιά, κά-
νουμε ὄνειρα γιὰ τὴ ζωή. Ὄνειρα
ποὺ τὰ συνδέουμε ὅλα μὲ τὴν
ἐλευθερία. Καὶ καλὰ κάνουμε! Ἀλ-
λοίμονο ἂν δὲν συνέβαινε αὐτό.
Λοιπόν, ἐκεῖ ἀκριβῶς πλάθουμε καὶ
τὸ ὅραμα τῆς ἐλευθερίας. Γρά-
φουμε τοὺς ὕμνους μας γιʼ αὐτὴν
καὶ τὰ τραγούδια μας! Καὶ περιμέ-
νουμε πότε θὰ μεγαλώσουμε ἀκό-
μη λίγο, πότε θὰ γίνουμε ἔφηβοι,
νέοι, ἐνήλικες, γιὰ νὰ προβοῦμε σʼ
αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο.
Ὁπότε μέσα σὲ τούτη τὴν ὀνει-
ροπόληση, καὶ μὴ γνωρίζοντας ποιὰ
πράγματι εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἐλευθε-
ρία, ἔρχονται στιγμὲς ποὺ παγι-
δευόμαστε. Ἕνα μας λάθος, μιὰ
κακή μας κίνηση σὲ μιὰ δύσκολη
στιγμή εἶναι ἀρκετὰ νὰ μᾶς ὁδηγή-
σουν σὲ κάποιο… κλουβί!
Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἀρχίζει καὶ
ἡ περιπέτεια τῆς χαμοζωῆς!
Στὴν ἀρχὴ βέβαια ἀντιδροῦμε.
Στενοχωριόμαστε. Τρέχουμε σὰν
τρελλοὶ ἀπὸ δῶ κι ἐκεῖ στὸ στενό
του χῶρο. Ὥσπου κουραζόμαστε,
ἀποθαρρυνόμαστε, ἀποκάμνουμε!
Τὸ συνηθίζουμε τόσο πολύ τό
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ
ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ
Συμφώνως μέ ἀνακοίνωσιν τῆς Ἀνωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων
Εἰς ἔντονον διαμαρτυρίαν πρός
τήν κυβέρνησιν τοῦ κ. Γ. Παπαν-
δρέου προέβη ἡ Ἀνωτάτη Συνομο-
σπονδία Πολυτέκνων Ἑλλάδος
ὕστερα ἀπό τά ἀλλεπάλληλα δη-
μοσιεύματα τοῦ τύπου καί τάς
πληροφορίας εἰς τά ΜΜΕ, συμ-
φώνως πρός τά ὁποῖα ἡ κυβέρνη-
σις μεθοδεύει τήν κατάργησιν
ὅλων τῶν εὐεργετικῶν μέτρων
ὑπέρ τῶν Πολυτέκνων, τά ὁποῖα
ἐθέσπισαν προηγούμεναι κυβερ-
νήσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ. Εἰς ἀνακοί-
νωσιν, τήν ὁποίαν ἐξέδωσεν ἡ
Ἀνωτάτη Συνομοσπονδία, ἐπιση-
μαίνονται τά ἀκόλουθα:
«Ἡ Ἀνωτάτη Συνομοσπονδία
τῶν Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ), μὲ ἐπι-
στολή της πρὸς τὸν κ. Πρωθυ-
πουργό, ἐζήτησε τὴν παρέμβασή
του, προκειμένου ν΄ ἀποτραπεῖ ἡ
ἐπιδρομή, ποὺ ἐπιχειρεῖται σὲ βά-
ρος τῶν πολυτέκνων.
Ἀπὸ τὶς Κυβερνήσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ
ἐθεσπίσθησαν τ΄ ἀκόλουθα σημαν-
τικὰ μέτρα ὑπὲρ τῶν πολυτέκνων:
α) Μὲ τὴ διάταξη τοῦ Ν.
2527/1997 (ἄρθρο 1 παρ. 10) καθιε-
ρώθηκε, ὅπως τὸ 20% στὶς περιπτώ-
σεις τῶν προσλήψεων θέσεων τα-
κτικοῦ προσωπικοῦ ἢ μὲ σύμβαση
ἐργασίας ἰδιωτικοῦ δικαίου ἀορί-
στου χρόνου τῶν κατηγοριῶν ΠΕ,
ΤΕ καὶ ΔΕ καλύπτονται ἀπὸ πολυτέ-
κνους καὶ τέκνα πολυτέκνων, κατὰ
ὁριζόμενα ἀπὸ τὴ διάταξη αὐτή.
β) Μὲ τὴ διάταξη τοῦ Ν.
1481/1984 (ἄρθρο 44) καθιερώθη-
κε, ὅπως τὸ 10% στὶς περιπτώσεις
εἰσαγωγῆς στὶς Ἀστυνομικὲς Σχο-
λὲς καλύπτεται ἀπὸ πολυτέκνους
καὶ τέκνα πολυτέκνων.
Τὰ παραπάνω μέτρα λήφθηκαν
στὸ πλαίσιο τῆς Συνταγματικῆς
διατάξεως τοῦ ἄρθρου 21 παρ. 2,
ποὺ ὁρίζει ὅτι: “πολύτεκνες οἰκογέ-
νειες...δικαιοῦνται τῆς εἰδικῆς
φροντίδας τοῦ κράτους”.
Μὲ τὰ ὅσα ἀναγράφονται στὸν
ἡμερήσιο τύπο καὶ μεταδίδονται
ἀπὸ τοὺς τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς
ἐμφανίζεται στὶς προθέσεις τῆς
Κυβέρνησης, καὶ συγκεκριμένα
τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν, στὸ
πλαίσιο ἀλλαγῶν στὸ καθεστὼς
τῶν προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ, νὰ
καταργήσει τὶς παραπάνω διατά-
ξεις, ποὺ οἱ ἴδιες Κυβερνήσεις τοῦ
ΠΑΣΟΚ ἐθέσπισαν. Σημειώνουμε
ὅτι κατ᾽ ἐπανάληψη ἔχει κριθεῖ ἀπὸ
τὸ ΣτΕ ὅτι: “δὲν εἶναι συνταγματικὰ
ἀνεκτὸς ὁ περιορισμὸς καί ἡ ὑπο-
βάθμιση τῆς παρεχομένης στοὺς
πολυτέκνους εἰδικῆς φροντίδας,
ἄνευ ἀποχρῶντος λόγου”. Τέτοιος
λόγος δὲν ὑπάρχει, ὅταν μάλιστα
σήμερα ἡ χώρα μας βρίσκεται σὲ
τροχιὰ δημογραφικῆς κατάρρευ-
σης καὶ οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες
ἀποτελοῦν ἑστία ἀντιστάσεως. Τὸ
δὲ μέτρο αὐτό, ποὺ σωστά τό ΠΑ-
ΣΟΚ εἶχε νομοθετήσει, δὲν ἔχει κα-
νένα κόστος γιὰ τὸ κράτος καὶ
εἶναι ἀποτελεσματικό, ἀποτελεῖ δὲ
δημογραφικὸ κίνητρο καὶ κτυπᾶ
τὴν ἀνεργία τῶν πολυτέκνων.
Διαμαρτυρόμαστε ἐντονότατα
γι᾽ αὐτὴ τὴν ἀπαράδεκτη ἐπίθεση
κατὰ τῶν πολυτέκνων καὶ τὶς ἀντι-
συνταγματικὲς ρυθμίσεις, ποὺ
ἐξαγγέλλονται σὲ βάρος τους καὶ
ΖΗΤΗΜΑΤΑ
κλουβὶ, πού… δὲν μποροῦμε πιὰ
χωρὶς αὐτό! Κι εἶναι τέτοια ἡ κα-
τάντια μας, ποὺ κι ὅταν μᾶς χαρί-
ζουν τὴν ἐλευθερία μας, ὅταν μᾶς
ἀνοίγουν διάπλατα τὶς πόρτες, δι-
στάζουμε, δειλιάζουμε, δὲν ἐπιθυ-
μοῦμε τοὺς αἰθέρες. Τί φοβερὸ στʼ
ἀλήθεια!
Ἔτσι δὲν γίνεται μὲ τὸ τσιγάρο;
Σὲ μιὰ στιγμὴ ἀδυναμίας, παρα-
συρμένοι ἀπʼ τὴν παρέα, τὸ δοκι-
μάζουμε! Ὁπότε κάναμε τὸ πρῶτο
μας βῆμα πρὸς τὴν παγίδα! Μὲ τὴν
Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος»
μέ τά «Νεανικά Ζητήματα»
ἀπευθύνεται εἰς τούς νέους
καί τούς προσκαλεῖ ὅπως
στείλουν τάς ἐρωτήσεις των
διά σύγχρονα θέματα καί
προβληματισμούς τους εἰς
τό ἠλεκτρονικόν μας ταχυ-
δρομεῖον (orthotyp@otenet.gr),
μέσω ΦΑΞ (210.8136981) ἤ
μέσῳ ἀλληλογραφίας (Θησέως
25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία).
τυχὸν ἐπανάληψη, ἤδη παγιδευτή-
καμε! Κι ὕστερα μένουμε γιὰ πάν-
τα μέσα σὲ τοῦτο τὸ ἀπαίσιο κλου-
βί. Ἀκόμη καὶ τότε ποὺ ἔρχονται
στιγμὲς (ὑγείας ἢ ἄλλες), ποὺ μπο-
ροῦμε καὶ πρέπει νὰ ἀπαλλαχ-
θοῦμε, τελικὰ δὲν τὸ κάνουμε! Για-
τί μᾶς… ἀρέσει πολὺ αὐτὴ ἡ σκλα-
βιά του!
Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ μὲ τὸ ἀλκοόλ,
τὶς νυχτερινὲς διασκεδάσεις τύπου
«κλάμπινγκ», τὰ ναρκωτικά, τὰ ἁ-
μαρτωλὰ θεάματα καὶ ἀναγνώσμα-
τα, τὶς «ἐλεύθερες» σχέσεις μας
μὲ τὸ ἄλλο φύλο, τὰ πάθη μας ὅλα!
«Ἀπʼ τὴν ἁμαρτία προέρχεται ἡ
δουλεία», ἀναφέρει ὁ ἱ. Χρυσόστο-
μος. Γιὰ νὰ προσθέσει καὶ τοῦτο:
«Ἐκεῖνος ποὺ κυριεύθηκε ἀπʼ τὴν
ἁμαρτία, ἀποκτᾶ ἄσπλαχνη καὶ
σκληρὴ κυρία, ποὺ τὸν ὁδηγεῖ στὰ
πιὸ ἀτιμωτικὰ ἔργα. Γιατί δὲν γνω-
ρίζει εὐσπλαχνία οὔτε συμπόνια
αὐτὴ ἡ τυραννίδα».
Ἔτσι δὲν εἶναι;
Ναί, «κάθε ἁμαρτία εἶναι στενὰ
συνδεδεμένη μὲ τὴ δουλεία»,
ὅπως ἀναφέρει πάλι ὁ ἴδιος.
***
Εἶναι σοφώτατος τοῦτος ὁ λό-
γος τοῦ Παύλου: «Ὅλα μοῦ ἐπι-
ζητοῦμε τὴν ἄμεση παρέμβαση τοῦ
κ. Πρωθυπουργοῦ γιὰ τὴν ἀπο-
τροπὴ αὐτῆς τῆς ἐπιδρομῆς, ποὺ
πρόκειται νὰ ἐπιχειρηθεῖ κατὰ τῶν
πολυτέκνων. Ἄλλωστε οὐδέποτε
τὸ ΠΑΣΟΚ στὸ προεκλογικό του
πρόγραμμα εἶχε ἀναφέρει ὅτι θὰ
καταργήσει τὶς διατάξεις, ποὺ τὸ
ἴδιο εἶχε θεσπίσει ὑπὲρ τῶν πολυ-
τέκνων, οὔτε καὶ εἶναι νοητὸ ἐκεῖ
ὅπου ἡ προκάτοχος Κυβέρνηση,
ἀντιληφθεῖσα τὸ σφάλμα της, δὲν
προχώρησε στὴν ἀχρήστευση αὐ-
τῶν τῶν διατάξεων, ὅταν τὸ προ-
σπάθησε τέλος τοῦ 2005 μὲ τὸ νο-
μοσχέδιο, ποὺ ἔφερε τότε στὴ
Βουλή, νὰ ἐμφανίζεται ὅτι ἡ Κυ-
βέρνησή σας θὰ τὸ πράξει.
Ἐλπίζομε ὅτι θὰ εἶναι ἄμεση ἡ πα-
ρέμβαση τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ καὶ
δὲν θὰ ὑπάρξει συνέχεια καὶ οὔτε
θὰ πληγεῖ ἡ τάξη τῶν πολυτέκνων
ἀπὸ μία Κυβέρνηση, πού ἐμφανίζε-
ται ὑπέρμαχος τῶν λαϊκῶν συμφε-
ρόντων καὶ τῶν ἀσθενέστερων
οἰκονομικῶς τάξεων καὶ ἔδωσε τὴν
ἐλπίδα ὅτι δὲν θά ἀκολουθήσει τὴν
τακτική τῆς προκατόχου της.
Ἐπισημαίνουμε ὅτι τὰ ὅσα ἐξαγ-
γέλλονται (ὄχι βέβαια ἀπὸ τὸν κ.
Πρωθυπουργὸ) ἔρχονται σὲ εὐθεία
ἀντίθεση μὲ ὅσα ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυ-
πουργὸς ἔχει ἐπισημάνει πρὸς τὴν
ΑΣΠΕ καὶ τὶς πολύτεκνες οἰκογένει-
ές τους στὸ μήνυμά του, μὲ ἀφορμὴ
τὴν ἑορτὴ τῆς πολύτεκνης οἰκογέ-
νειας, στὸ ὁποῖο ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:
“Μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ
τῆς Ἡμέρας τῆς Πολύτεκνης Οἰκο-
γένειας, ἀπευθύνω θερμὸ καὶ ἐγ-
κάρδιο χαιρετισμὸ σὲ ὅλες τὶς Πο-
λύτεκνες οἰκογένειες τῆς πατρίδας
ΑΜΝΗΣΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
Ἀναγνωρίζουμε στὴ Ρωμαιοκαθο-
λικὴ Ἐκκλησία τὴν ἀποστολικὴ
διαδοχή”. Ἐπίσης, χαρακτηρίζει
“δημαγωγικὴ” τὴν προσέγγιση ὅτι
ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ἀνα-
γνωρίζει ὡς κεφαλή της τὸν πάπα
καὶ ὄχι τὸν Χριστό.
“Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἀναγνωρί-
ζουν τὴ σωτηρία καὶ μέσα ἀπὸ τὴν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ θεω-
ροῦν ὅτι ὁλοκληρωμένη Ἐκκλησία
εἶναι αὐτὴ ποὺ ἔχει κοινωνία μὲ
τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης. Ἀνα-
γνωρίζουν τὰ μυστήριά μας, τὴν
ἱεραρχία μας καὶ στὶς κατηχήσεις
τους ἀναγνωρίζουν τὴν Ὀρθόδο-
ξη Ἐκκλησία ὡς σωτηριολογική”,
ἐξηγεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱλαρίων.
Ἐπίσης τονίζει ὅτι “δὲν εἴμεθα
διατεθειμένοι νὰ ὑπογράψουμε
ἕνωση τύπου Οὐνίας. Θέλουμε νὰ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ὅπως λέγει κα-
μία ὑπηρεσία (!) δὲν προσφέρουν
στὸ Κράτος”.
Τὸ τί προσφέρει ὁ Κλῆρος στὴν
Ἑλληνικὴ Κοινωνία ἂς τὸ ἀφήσει
νὰ τὸ κρίνουν ἄλλοι… Παραβλέπει
τὸ τεράστιο κοινωνικὸ — φιλαν-
θρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ
ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἐνορία καὶ φθάνει
στὰ τόσα φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα
13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009
τρέπονται, ἀλλʼ ἐγὼ δὲν θὰ ἐπιτρέ-
ψω στὸν ἑαυτό μου νὰ ἐξουσιαστεῖ
ἀπὸ τίποτε» (Α΄ Κορ. στ´, 12).
Στʼ ἀλήθεια, ἐλευθερία εἶναι νὰ
κάνεις ὅ,τι θέλεις ἢ νὰ θέλεις ὅ,τι
πρέπει νὰ κάνεις;
Ναί, εἶναι σπουδαῖο πράγμα νὰ
γνωρίζει κανεὶς νὰ εἶναι ἐλεύθε-
ρος. Ἕνα ἀρχαῖο ρητὸ λέει, πὼς
ρώτησαν κάποτε ἕνα Σπαρτιάτη, τί
γνωρίζει νὰ κάνει στὴ ζωή του. Κι
ἐκεῖνος ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Νὰ
εἶμαι ἐλεύθερος»!
Ἀλλὰ τὸ νὰ γνωρίζει κανεὶς νὰ
εἶναι ἐλεύθερος, προϋποθέτει νὰ
γνωρίζει ποιὰ εἶναι ἡ ἐλευθερία. Ἡ
πραγματικὴ ἐλευθερία. Ὄχι ἐκείνη
τοῦ… κλουβιοῦ!
Ὅπως σωστὰ εἶπαν, ἡ «δουλεία»
στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ σηματοδοτεῖ
τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία. Ἡ ἄρση
τοῦ ζυγοῦ τοῦ Χριστοῦ προσφέρει
τὴ δυνατότητα τῆς ἀποταγῆς κάθε
ἐξουσίας.
Ἀντίθετα, τώρα, ἡ ἀποτίναξη τοῦ
«χρηστοῦ ζυγοῦ» τοῦ Χριστοῦ,
ἐκείνου ποὺ ὑποτίθεται ὅτι μᾶς δε-
σμεύει καὶ μᾶς ὑποτάσσει, καὶ γιʼ
αὐτὸ θέλουμε νά… ἀπαλλαγοῦμε
μιὰ ὥρα ἀρχύτερα, αὐτὴ λοιπὸν ἡ
ἀποτίναξη ὁδηγεῖ πάντοτε στὴν πιὸ
στυγερὴ ὑποδούλωση! Ὁδηγεῖ ἀ-
μέσως καὶ κατʼ εὐθεῖαν στὴ σκλα-
βιὰ τῶν παθῶν, τῶν προσώπων ἢ
καὶ τῶν πραγμάτων ἀκόμη!
Τότε καταλήγουμε ἀπὸ τὴν
ἐλεύθερη δουλεία στήν… ὑπόδου-
λη ἐλευθερία! Ὁπότε ὁ ὑποτιθέμε-
να ἐλεύθερος ἀπὸ κάθε ζυγό, καθί-
σταται ἀληθινὰ ὑπόδουλος!
Τονίζει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος:
«Κανένας δὲν εἶναι ἐλεύθερος,
παρὰ μόνον ἐκεῖνος, ποὺ ζεῖ μὲ τὸν
Χριστό. Αὐτὸς ἔχει ἀνέλθει ὑπερά-
νω ὅλων τῶν κακῶν».
Πόσα δὲν λέει ἐπʼ αὐτῶν ἡ
γνωστὴ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου! Τὸ
θέμα εἶναι ὅτι δὲν διδασκόμαστε
καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ πάθημά του, οὔτε
καὶ ἀπʼ τὸ παράδειγμά του. Ἀπὸ
ἐκεῖνο τὸ ὑπέροχο «…ἀναστάς
πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα
μου»! (Λουκ. ιε´, 18). Γιατί μὲ τίπο-
τα δὲν θέλουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴ
χαμοζωή μας, ἀπʼ τὸ κλουβὶ μας
δηλαδή!
Ἄς μάθουμε νὰ εἴμαστε πραγμα-
τικὰ ἐλεύθεροι, φίλοι…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
μας καὶ στὴν Ἀνωτάτη Συνομοσπον-
δία Πολυτέκνων Ἑλλάδος, ποὺ ἐδῶ
καὶ δεκαετίες, μάχεται γιὰ τὴν προ-
άσπιση τῶν δικαιωμάτων τους.
Μπροστὰ στὸν κίνδυνο τῆς γή-
ρανσης τοῦ πληθυσμοῦ ἐξαιτίας τῆς
σοβαρῆς ὑπογεννητικότητας, ὁ ρό-
λος τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν
ἀποτελεῖ ἐθνικὴ προσφορά. Μὲ τὴν
ἐπιλογή σας νὰ φέρνετε στὸν κόσμο
καὶ νὰ μεγαλώνετε πολλὰ παιδιὰ
ἀποτελεῖτε τὸ κύτταρο ἀνανέωσης
τῆς κοινωνίας μας καὶ συμβάλλετε
καθοριστικὰ στὴ συνοχή της.
Ἰδιαίτερα σήμερα, σὲ μιὰ δύσκο-
λη συγκυρία γιὰ τὴ χώρα καὶ τοὺς
πολίτες, ἡ Πολιτεία ὀφείλει νὰ σᾶς
δείξει καὶ θὰ σᾶς δείξει στὴν πράξη
ἀποτελεσματικὴ μέριμνα.
Ἡ νέα Κυβέρνηση δὲ θὰ ἀρκε-
στεῖ σὲ ἀποσπασματικὰ μέτρα,
ἀλλὰ θὰ προχωρήσει ἄμεσα σὲ
ὁλοκληρωμένες καὶ ὁριζόντιες πο-
λιτικές, στὸ σπίτι, στὸ σχολεῖο,
στὴν ἐργασία, στὴν κοινωνία. Πολι-
τικές, οἱ ὁποῖες θὰ ἀντιμετωπίζουν
τὶς ἀνάγκες τῆς πολύτεκνης οἰκο-
γένειας, ἀλλὰ παράλληλα θὰ δί-
νουν κίνητρα καὶ θὰ ἐνθαρρύνουν
τὰ νέα ζευγάρια νὰ μεγαλώσουν
ὄχι ὅσα παιδιὰ μποροῦν ἀλλὰ ὅσα
παιδιὰ θέλουν.
Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι οἱ προσπά-
θειές σας γιὰ συνεχῆ βελτίωση
τῶν συνθηκῶν διαβίωσης καὶ ποι-
ότητας ζωῆς τῆς πολύτεκνης οἰκο-
γένειας μὲ βρίσκουν στὸ πλευρό
σας, ἀρωγὸ καὶ συμπαραστάτη”.
Γιὰ τὴν ΑΣΠΕ: Ὁ Πρόεδρος Βα-
σίλειος Θεοτοκάτος, Ὁ Γεν. Γραμ-
ματέας Ἐμμανουὴλ Χρυσόγελος».
βοηθήσουμε τοὺς Ρωμαιοκαθολι-
κοὺς νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὴν πρώ-
τη χιλιετία ὁ πάπας δὲν εἶχε οἰκου-
μενικὴ δικαιοδοσία”.
Ὡστόσο, σημειώνει ὅτι γιὰ τὸ θέ-
μα τοῦ πρωτείου ὑπάρχουν διαφο-
ρετικὲς προσεγγίσεις καὶ μεταξὺ
τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὑποστηρίζει:
“Γιὰ παράδειγμα, στὸ θέμα τοῦ
πρωτείου, λόγω τῶν ἱστορικῶν γε-
γονότων, θεωρεῖται ὅτι πρῶτος
εἶναι ὁ πατριάρχης Κωνσταντινου-
πόλεως. Αὐτὸ εἶναι πρεσβεῖο
τιμῆς. Ὅμως ὁ μητροπολίτης Περ-
γάμου Ἰωάννης διατείνεται ὅτι τὸ
πρωτεῖο ἔχει μιὰ συγκεκριμένη
ἐξουσία, ἔχει κάποια ἰδιαίτερα
προνόμια. Αὐτὴ εἶναι μιὰ διαφωνία
μεταξύ μας. Μέσα στὴν οἰκογέ-
νεια τῶν Ὀρθοδόξων δὲν ὑπάρχει
κοινὴ ἀντίληψη γιὰ τὸ θέμα τοῦ
πρωτείου”».
αὐτῆς, ἀγκαλιάζοντας ὁμόθρη-
σκους καὶ ἑτερόθρησκους. Καὶ
αὐτὰ δὲν γίνονται μὲ τὰ πενήντα
πέντε (55) ἑκατομμύρια εὐρώ, ποὺ
εἶναι τὰ ἐτήσια ἔσοδα τῆς Ἐκκλη-
σίας ἀπὸ τὴν περιουσία της, ἀλλὰ
γίνεται καὶ ἀπὸ τὶς προσφορὲς τῶν
πιστῶν.
Μὲ τιμὴ
Ἰωάννης Θ. Χαΐνης,
Ὁμ. Καθηγητὴς Ε. Μ. Πολυτεχνείου»
13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009
Συμπροσευχὴ
τοῦ Μητροπολίτου
Μεσσηνίας μετὰ Παπικῶν
Ἡ καθημερινὴ ἐφημερὶς «ΦΩ-
ΝΗ» Καλαμάτας τῆς 28–7–2009
ἡμ. Tρίτη γράφει τὰ ἐξῆς:
Κατὰ τὴν χειροτονίαν τοῦ Μη-
τροπολίτου Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσο-
στόμου Σαββάτου, ἐτέθη ἐπὶ τῆς κε-
φαλῆς τούτου τὸ Εὐαγγέλιον. Οὗ-
τος, τότε, ὡμολόγησεν ὅτι θὰ δια-
φύλαξη τὰς ἐντολὰς τὰς διαλαμβα-
νομένας εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, θὰ σε-
βασθῆ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τοὺς
ἀναφερομένους εἰς τὸ Ἱερὸν Πηδά-
λιον καὶ θὰ τηρήση τὴν παράδοσιν
τῆς Ὀρθοδὸξου Διδασκαλίας. Δὲν
παρῆλθεν ὅμως πολὺς χρόνος, καὶ
ἀθέτησε τὰς ὑποσχέσεις του ταύ-
τας, γράψας τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια εἰς τὰ
παλαιά τῶν ὑποδημάτων του. Ἔτσι,
λοιπόν, κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου
Νικολάου ἔτους 2007, μὲ τὸ Ρωμαι-
οκαθολικὸν ἑορτολόγιον συμπροσ-
ευχήθη μὲ τοὺς παπικοὺς στὸ Μπά-
ρι Ἰταλίας. Ἰδοὺ τί ἀναφέρει, μεταξὺ
τῶν ἄλλων, τὸ ἔγγραφον, ποὺ ἔχω
εἰς χεῖρας μου: «Αὐτὴ τὴ χρονιὰ
στὴν Ἀρχιερατικὴ Εὐχαριστία, πα-
ραβρέθηκε, μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκο-
πο τοῦ Μπάρι – Μπιτόντο κ.κ. Fran-
cesco Cacucci καὶ ὁ ὀρθόδοξος Μη-
τροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσό-
στομος Σαββάτος, καθὼς καὶ πλῆ-
θος πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ἀρ-
χῶν…». Ὑπογραφὴ τοῦ ἐγγράφου
Ὁ καθηγούμενος
π. Δαμιανὸς
Οἱ ΜΕ, ΞΕ Ἱεροὶ Κανόνες τῶν
Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπαγορεύουν
συμπροσευχὰς ὀρθοδόξων κλη-
ρικῶν μὲ αἱρετικούς, ἀναφέρουν
δέ: ὅτι οἱ παραβάται τιμωροῦνται
μὲ καθαίρεσιν (ὁρᾶτε σελ. 51–52,
84 Ἱεροῦ Πηδαλίου ἐκδόσεων
«Ἀστέρος». Ἀθήνας).
Οἱ συμπροσευχὲς ὅμως, μερικῶν
κάλπικων ὀρθοδόξων μὲ τοὺς παπι-
κοὺς εἶναι σήμερον μία συνηθισμέ-
νη πρακτικὴ τῶν διμερῶν συναντή-
σεων. Καὶ τοῦτο, διότι, ὡς ἐξηγεῖ ὁ
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, οἱ
συμπροσευχὲς φανερώνουν ὅτι με-
ρικοὶ κάλπικοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ
ἀποδέχονται τὴν αἱρετικὴν πλάνην
τῶν παπικῶν καὶ εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ
ἐλευθερώσουν τοὺς παπικοὺς ἀπὸ
τὴν κακοδοξίαν των. Ὁ Ἅγιος Νε-
κτάριος διὰ τοὺς παπικοὺς ἀποφαί-
νεται: «Ὅσοι δὲν ἀναγεννήθηκαν
ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν, ποὺ (αὐτὴ)
ἐνεργεῖ μόνον στὴν Μίαν, Καθο-
λικὴν καὶ Ἀποστολικὴν (Ὀρθόδοξον)
Ἐκκλησίαν, δὲν συγκροτοῦν καμ-
μίαν ἐκκλησίαν οὔτε ὁρατὴν οὔτε
ἀόρατον. Οἱ Ἐκκλησίες Ἀνατολῆς
καὶ Δύσεως ἦταν ἀδελφὲς Ἐκκλη-
σίες πρὶν ἀπὸ τὸ σχίσμα. Μετὰ τὸ σχί-
σμα δὲν εἶναι ἀδελφὲς ἐκκλησίες “ἐν
ὀρθοδόξω πίστει”». Εὐλόγως, λοι-
πόν, ἀπεφάνθησαν: 1ον) ὁ Ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Οἱ παπικοὶ
εἶναι ὄφεις (1ος τόμος ΕΠΕ «Περὶ
ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-
τος»), 2ον) ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγε-
νικός: Φεύγετε τοὺς λατίνους, ὄφεις
γὰρ εἰσί. 3ον) ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ
Αἰτωλός: Νὰ καταρᾶσθε τὸν πάπαν.
Αὐτὸς εἶναι αἰτία ὅλων τῶν κακῶν
4ον) ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορεί-
της: Οἱ παπικοὶ εἶναι ψωραλέα πρό-
βατα 5ον) ὁ Σέρβος Ἰουστῖνος Πό-
ποβιτς, καθηγητὴς Θεολογίας: Ὁ πα-
πισμὸς εἶναι παναίρεσις. Ἀντί, ὁ «κα-
λός μας ὁ δεσπότης» ὁ κ.κ. Σαββά-
τος, νὰ στοιχηθῆ καὶ νὰ ἀκόλουθῆ τὰ
ἐντάλματα—veto τῶν εἰρημένων
Ἁγίων, ἀντιπράττει πρὸς αὐτά.
Ἡ δὲ σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς
Ἑλλάδος, ποὺ τὸν ἐξέλεξε, τὸν ἐξέ-
λεξεν ὡς ὀρθόδοξον δεσπότην καὶ
οὐχὶ ὡς καθολικὸν καὶ συζευκτὴν
ὀρθοδόξου πίστεως – παπικῆς αἱρέ-
σεως. Βλέπετε, ἀδελφοί μου χρι-
στιανοί, ὅτι ὁ Δεσπότης Μεσσηνίας
κ.κ. Σαββάτος, ὡς «καθηγητὴς πα-
νεπιστημίου» κατώρθωσε, νὰ ἐξαπα-
τήση, κατὰ τὴν ὥραν τῆς χειροτο-
νίας του, τοὺς ἐκλογεῖς του, δηλώ-
σας ψευδῶς ὅτι θὰ τηρήση ἀπαρεγ-
κλίτως τὸ Εὐαγγέλιον, Οἰκουμενικὰς
καὶ Τοπικὰς Συνόδους, πατερικὴν δι-
δασκαλὶαν καὶ ὀρθόδοξον παράδο-
σιν. Ὅμως, δὲν παρῆλθεν χρονικὸν
διάστημα ὀκτώ μηνῶν, ἀπὸ τῆς χει-
ροτονίας του καὶ ἐξεκόλαψεν ἐκ τῆς
καρδίας του τὴν μέχρι τότε, ἐγκυ-
μονοῦσαν παπολαγνείαν του, τὴν
πρόσθεν ὑπ᾽ ἐμοῦ ἀναφερομένην.
Ἂν ἐζοῦσε ὁ περιώνυμος Ἂλ Καπό-
νε θὰ ἐζήλευε τὴν μαεστρίαν τοῦ
Σαββάτου. Χειρίζεται ἄριστα τὴν δι-
πλωματίαν ὁ κ.κ. Σαββάτος. Ὅμως ἡ
Ἁγία Γραφὴ ἀπορρίπτει τὴν διπλω-
ματίαν καὶ ἀναγνωρίζει τὴν ἀλήθει-
αν. «Ναὶ–ναὶ ἢ οὒ οὔ, πλέον τούτων,
οὐδέν». Ὁ κ.κ. Σαββάτος, ἐρχόμε-
νος εἰς τὴν Μεσσηνίαν, ἔπρεπε νὰ
σκεφθῆ ὅτι ἐκ ταύτης (ἐκ τῆς Μεσ-
σηνίας) ἐξεπήγασαν: ἕνας ἱστορικὸς
Παπαφλέσσας, πρὸς δὲ δύο μεγάλα
θεολογικὰ ἀναστήματα: ὁ π. Ἰωὴλ ὁ
Γιαννακόπουλος, ὁ ἑρμηνευτὴς τῆς
Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ὁ π. Ἐπιφά-
νιος ὁ Θεοδωρόπουλος, ὁ κανονο-
λόγος τῶν Βαλκανίων, ποὺ ὁ μὲν
πρῶτος, μὲ τὸ ἱστορικὸν τέλος τῆς
ζωῆς του, οἱ δὲ ἑτέροι δύο, μὲ τὰ
συγγράμματά των ἐλάμπρυναν
Ἑλλάδα, Ὀρθοδοξίαν καὶ συνεκδο-
χικῶς τὴν Μεσσηνίαν. Πρὸς δὲ νὰ
σκεφθῆ τὸν κοιμηθέντα προκάτοχόν
του κυρὸν Χρυσόστομον Θέμελην
γνήσιον ὀρθόδοξον κληρικὸν καὶ
ἀντιπαπικὸν λίαν. Ποῦ νὰ πάρη χαμ-
πάρι ὅμως ὁ κοσμικὸς σύγχρονος
Δεσπότης; Ποῦ νὰ σεβασθῆ πρόσω-
πα καὶ πράγματα; Ὁ ἄνθρωπος
αὐτὸς παιδιόθεν ἐτράφη μὲ παπικὸ
γάλα. Ἦτο δυνατόν, ὅταν ἠνδρώθη,
νὰ ὀρθοδοξολογῆ καὶ νὰ ὀρθοδοξο-
πρακτῆ; Βεβαίως ὄχι. Ἔτσι, λοιπόν,
φαινομενικῶς μὲ τὸ ράσον φαίνεται
ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξος, νεφροῖς καὶ
καρδίας δέ, σφόδρα παπολάτρης –
παπικός. Ὡς ἀποδεικνύουν μέχρι σή-
μερον τὰ ἔργα καὶ αἱ ἡμέραι του,
οὗτος (ὁ κ.κ. Σαββάτος) ἦλθε εἰς τὴν
Μεσσηνίαν διὰ νὰ σπείρη τὸ σπόρον
τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ παπι-
σμοῦ. Νὰ ἐκκοσμικεύση τοὺς κληρι-
κοὺς διὰ τῆς καφενοφοιτήσεως τού-
των εἰς τὰ καφενεῖα καὶ τῆς ἐπεμβά-
σεως ψαλίδος εἰς τὰ γένια των καὶ τὰ
μαλλιά των. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ νὰ
κάνω μίαν προσωπικὴν ἐξομολόγη-
σιν: Ἐκκλησιάζομαι στὸν Ἱερὸν Ναὸν
Ἁγίου Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης τῆς
ὁμωνύμου γυναικείας Ἱερᾶς Μονῆς
ἐν Καλαμάτᾳ. Μέχρι τὰς 15.6.2009
ἱερουργὸς ἦτο ὁ σεπτὸς πατὴρ Γε-
ώργιος Μπίζας. Ἔκτοτε ἦλθε ἐκ Σύ-
ρου, ἕνας ἱερουργὸς κουρεμένος
καὶ ξυρισμένος. Πιστεῦστε με ὅτι γυ-
ρίζουν τὰ ἄντερά μου, ποὺ τὸν βλέ-
πω ἔτσι, σὰν φραγκόπαπα. Ὁ Θεὸς
φωτίσαι ἐκεῖνον καὶ συγχωρέσαι ἐμὲ
διὰ τὴν ἰδιοτροπίαν μου αὐτήν.
Κύριοι Μεσσήνιοι, προσέξατε: ὅ,τι
Ὀρθόδοξον παραδοσιακὸν ἀπὸ τοὺς
παποῦδες μας εἴχαμε, ὁ κ.κ. Σαββά-
τος ἦλθε νὰ τὸ μεταβάλη. Ἦλθε νὰ
“ἀλλοιώση” τὸ γνήσιον ὀρθόδοξον
φρόνημα, ποὺ εἴχαμε ἀπὸ τοὺς προ-
γόνους μας. Ἦλθε νὰ οἰκουμενι-
σμοποιήση καὶ νὰ λατινοποιήση τὴν
ἱστορικὴν Μεσσηνίαν. Ἔβαλαν τὸν
λύκον (κ.κ. Σαββάτον) νὰ φυλάξη τὰ
πρόβατα. Ἂς ἐμμείνωμεν σθεναρῶς
εἰς τὰ ὅσια καὶ ἱερά, ποὺ μᾶς κληρο-
δότησαν οἱ πρόγονοί μας. Διότι, ἐν
ἐναντία περιπτώσει θὰ εἴμεθα ὀρθό-
δοξοι χριστιανοὶ εἰς τὴν ταυτότητα,
οὐσία δέ, νερόβραστοι, εὔκολος δὲ
λεία τῶν κάθε αἱρετικῶν. Στῶμεν,
καλῶς στῶμεν. Ἐκ παλλομένης καρ-
δίας ἀπὸ πόνον πρὸς τὴν θαλασσο-
κλυδωνιζόμενην ὀρθοδοξίαν μου,
ἔγραψα ταῦτα.
Μετὰ τιμῆς
Κωνσταντῖνος Ἀριστ. Παπαδόπουλος
Κοραὴ 1, Καλαμάτα
Τηλ. 27210–25404
Στεροῦνται θεμελιώσεως
αἱ θέσεις τοῦ κ. Φειδᾶ
Κύριε Διευθυντά,
Ἔκπληκτος ἀνέγνωσα, ὅτι πρὸ
καιροῦ ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς θε-
ολογίας κ. Φειδᾶς «ἀπεφάνθη»,
πὼς οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ οἱ
Προτεστάντες δὲν ἔχουν καταδι-
καστεῖ δι᾽ ἐπισήμου ἐκκλησιαστι-
κῆς πράξεως καὶ ὅτι γιὰ τὸ λόγο
αὐτὸ εἶναι ἀβάσιμοι οἱ ὑπὸ ὁρισμέ-
νων ἀποδιδόμενοι σ᾽ αὐτοὺς χαρα-
κτηρισμοὶ ὡς αἱρετικῶν(!…), κάτι
ποὺ ὑποδηλώνει ὅτι ὁ κ. Φειδᾶς ἢ
ἔχει ἄγνοια (κάτι ποὺ δύσκολα
μπορεῖ νὰ γίνει πιστευτὸ) ἢ ὅτι
ἠθελημένα καὶ σκόπιμα παραβλέ-
πει καὶ ὑποτιμᾶ τὴν ὑπὸ τοῦ 7ου
κανόνα τῆς Γ´ Οἰκουμενικῆς Συνό-
δου καταδικαστικὴ ἀπόφανση γιὰ
ὅποια μεταγενέστερη ἀλλοίωση,
ἀφαίρεση, ἢ προσθήκη ἐπὶ τοῦ
Συμβόλου τῆς Πίστεως.
Στὸν κανόνα αὐτὸν διαβάζουμε:
«…ὥρισεν ἡ Ἁγία Σύνοδος, ἑτέραν
πίστιν μηδενὶ ἐξεῖναι προφέρειν ἢ
γοῦν συγγράφειν ἢ συντιθέναι,
παρὰ τὴν ὁρισθεῖσαν παρὰ τῶν
Ἁγίων Πατέρων τῶν ἐν τῇ Νικαέων
συναχθέντων πόλει σὺν Ἁγίῳ Πνεύ-
ματι…». Ἔτσι, ὁποιαδήποτε ἐμφανι-
ζόμενη μεταγενεστέρως αἵρεση,
ὅπως τὸ Filioque κ.ἄ. συνοδεύεται
καὶ ἀπὸ τὴν καταδίκη διὰ τῶν ὅσων
ὁρίζονται στὸν ἀνωτέρω 7ο κανόνα.
Ἡ θέσπιση τῆς ρήτρας αὐτῆς
κρίθηκε ἀναγκαία ἀπὸ τοὺς Ἅγι-
ους Πατέρες τῆς Γ´ Οἰκουμενικῆς
Συνόδου, ἀφ ἑνὸς ὥστε νὰ μὴ
χρειάζεται νὰ συνέρχεται ἐκ νέου
Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐπὶ τῶν ἰδί-
ων θεμάτων, ἀφ᾽ ἑτέρου ὡς ἐπι-
σφράγιση τῶν ὅσων ἐδογμάτισαν
καὶ ἐπισήμανση πὼς ὅ,τι περιλαμ-
βάνεται στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως
εἶναι ὁριστικό, ἀναλλοίωτο καὶ
ἀμετάκλητο.
Μάλιστα ὁ πρόεδρος τῆς Συνό-
δου αὐτῆς, Κύριλλος Ἀλεξανδρεί-
ας, διευκρινίζοντας τὰ ἀνωτέρω
ἐπισημαίνει ὅτι ἀπαγορεύεται σὲ
οἱονδήποτε «λέξιν ἀμεῖψαι τῶν
ἐγκειμένων ἐκεῖσε ἢ μίαν γοῦν πα-
ραβῆναι συλλαβήν».
Ἐπισφράγισμα ὅλων τῶν ἀνωτέ-
ρω ἀποτελεῖ καὶ ὁ περὶ τηρήσεως
τῶν συνοδικῶν κανόνων 1ος Κα-
νόνας τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνό-
δου, ὁ ὁποῖος ὁρίζει: «Τοὺς παρὰ
τῶν Ἁγίων Πατέρων καθ᾽ ἑκάστην
σύνοδον ἄχρι τοῦ νῦν ἐκτεθέντας
κανόνας κρατεῖν ἐδικαιώσαμεν».
Ἑπομένως τὰ ὅσα ἀβάσιμα ἐπι-
νόησε ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ ὁ κ.
Φειδᾶς, πέραν τοῦ ὅτι στεροῦνται
θεμελιώσεως καὶ σοβαρότητος,
ἀποτελοῦν καὶ σκανδαλισμὸν γιὰ
τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὴν
πίστη μας, διότι προσφέρονται νὰ
χρησιμοποιηθοῦν ὡς «ἐπιχειρημα-
τολογία» ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.
Ἐν Κυρίῳ
Μοναχὸς Ἀββακοὺμ
Πρὸς τὸν Μητροπολίτην
Γόρτυνος κ. Ἱερεμίαν
Ὁ Ταγματάρχης ἐν ἀποστρατεία
κ. Κωνσταντῖνος Γιάτσος ἀπέστει-
λεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μη-
τροπολίτην Γόρτυνος καί Μεγα-
λοπόλεως κ. Ἱερεμίαν τήν ἀκόλου-
θον ἐπιστολήν:
«Σεβασμιώτατε ἅγιε Πάτερ,
Ἐπιτρέψατέ μου νά σᾶς ἐκφρά-
σω τήν βαθυτάτην μου θλῖψιν,
ὅταν ἐπληροφορήθην, ὅτι κατόπιν
πιέσεων ἐκ τοῦ Πατριαρχείου ἀνα-
καλέσατε τήν ὑπογραφήν σας εἰς
τήν “Ὁμολογίαν Πίστεως κατά τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ”.
Γνωρίζοντας ἐκ τοῦ Πνευματι-
κοῦ μου Πατρός Ἀρχιμ. κ. Γρηγορί-
ου Χατζηνικολάου, Καθηγουμένου
τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Τριάδος Ἄνω Γατζέας
Βόλου, τό ἐκ νεότητός σας ἀγωνι-
στικόν ὑπέρ τῆς πίστεώς μας φρό-
νημα, τόν ὅρκον τόν ὁποῖον ἐδώ-
σατε κατά τήν χειροτονία σας ὡς
ἐπισκόπου, ἐνώπιον τοῦ Παναγίου
Θυσιαστηρίου καί τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγ-
γελίου, διά τήν τήρησιν τῶν Ἱερῶν
Κανόνων, οἱ ὁποῖοι ἐκυρώθησαν
ὑπό τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πα-
τέρων, τῶν Οἰκουμενικῶν καί Το-
πικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τήν, ἐκ
τῆς ἰδιότητός σας, ὡς Καθηγητοῦ
τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανε-
πιστημίου Ἀθηνῶν, ἀπορρέουσαν
γνῶσιν, περί τῶν ὅσων συνέβησαν
ἀπό τοῦ Σχίσματος ἕως τῆς σήμε-
ρον, σχετικά μέ τήν προσέγγισιν
Παπικῶν καί Ὀρθοδόξων μέ σκο-
πόν τήν ἕνωσιν, ἀναρωτῶμαι:
Λησμονήσατε τό φρόνημα τοῦ
Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ Ἁγ.
Φωτίου, τοῦ Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγε-
νικοῦ, οἱ ὁποῖοι, παρ᾽ ὅτι μόνοι σχε-
δόν, ἔμειναν ἑδραῖοι εἰς τήν πίστιν
μας καί ὡς στῦλοι ἀκλόνητοι διέσω-
σαν τήν Ὀρθοδοξίαν μας ἀπό τήν
πλάνην τοῦ Πάπα; Ἐσεῖς, ἔχοντας
τήν στήριξην συνεπισκόπων σας,
Ἡγουμένων Ἱ. Μονῶν, κληρικῶν,
μοναχῶν καί λαϊκῶν ἐπί συνόλου
περίπου 10.000 προσυπογραψάν-
των. ἕως τώρα, τήν ἐν λόγῳ Ὁμο-
λογίαν, λιποψυχήσατε καί ἀνακαλέ-
σατε τήν ὑπογραφήν σας;
Λησμονήσατε, σεβασμιώτατε,
τούς Ἁγιορεῖτες Μοναχούς τῶν ἐπί
Πατριάρχου Βέκκου ὑπογραψάν-
των τήν ἕνωσιν, τά πτώματα τῶν
ὁποίων ἐμαύρισαν, ἐτυμπανίσθη-
σαν καί μέχρι σήμερον παραμέ-
νουν ἄλιωτα, ἐπειδή ἐπρόδωσαν
τήν πίστιν μας, φοβούμενοι τάς
ἀπειλάς τοῦ Πατριάρχου;
Ἀπαρνεῖσθε τό, εἰς τό ὑπό τῆς Ἱ.
Μ. Μεγάλου Μετεώρου περιοδικόν
“Ἐν Συνειδήσει” τεῦχος Ἰουνίου
2009, καταξιωμένον ἄρθρο σας ὑπό
τόν τίτλον: “Εἶναι λάθος νά ἀποδίδε-
ται ὁ ὅρος ῾ἐκκλησία᾽ στούς Δυτι-
κούς”, καθ᾽ ὅσον ἀνακαλῶντας τήν
ὑπογραφήν σας, συμπορεύεσθε με-
τά τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαί-
ου, ὁ ὁποῖος ἀποδέχεται τούς “Φραγ -
κολατίνους” ὡς ἐπίσημον ἐκκλησίαν;
Ἀνακαλεῖτε τά γραφόμενά σας
ὅτι: “Οἱ Δυτικοί ἔχουν λανθασμένη
ἔννοια περί Θεοῦ. Ὁ Θεός τους δέν
εἶναι “ὁ Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν”
καί συμφωνεῖτε πλέον, μέ τίς ἀντι-
λήψεις ὄχι μόνο τῶν Παπικῶν ἀλλά
καί τῆς «Νέας Ἐποχῆς», οἱ ὁποῖοι
θέλουν, ὅλες τίς θρησκεῖες νά ὁδη-
γοῦν ἐξ ἴσου στόν ἴδιο δῆθεν Θεό,
δεδομένου ὅτι σ᾽ αὐτές συμμετέχει
καί ὁ Πατριάρχης μας;
Τό ποίμνιό σας «ὁ πιστός λαός
μας, οἱ ἀγράμματες κατά κόσμον,
ἀλλά πιστές γιαγιοῦλες, πού κρά-
τησαν στήν καθαρή τους ψυχή τήν
σωστή ἔννοια περί Ἐκκλησίας “πε-
ριμένει ἀπό Σᾶς νά λάβετε ὀρθές
ἀποφάσεις, νά ἀναθεωρήσετε τήν
θέσι σας καί νά ἐπανέλθετε εἰς τό
παλαιόν ἀγωνιστικόν ὑπέρ τῆς πί-
στεώς μας φρόνημα, μέ τό ὁποῖο
ἀναδειχθήκατε ὡς ἱεράρχης καί
καθιερωθήκατε εἰς τήν συνείδησί
μας ὡς “Ὀρθοτομῶν τόν Λόγον
τῆς Ἀληθείας”.
Ἀναλογιζόμενος ὅτι ἀγῶνες
ἐτῶν θά διαγραφοῦν, παρασύρον-
τας, λόγῳ τῆς θέσεώς σας, εἰς τήν
καταστροφήν καί ἁγνές ψυχές διά
τίς ὁποῖες θά δώσετε λόγον, ἐπι-
τρέψατέ μου, Σεβασμιώτατε, διά
μίαν ἀκόμη φορά, νά ἐκφράσω τήν
βαθυτάτην μου θλῖψιν.
Σεβόμενος καί τιμῶντας τό
κῦρος καί τούς ἀγῶνες σας, παρα-
καλῶ ἀδελφικά καί ἐν ἀγάπη, ὅσο
ὑπάρχει καιρός, νά ἀναθεωρήσετε
τή στάση σας καί νά συμπαρα-
ταχθῆτε μετά τῆς ὑγιαινούσης με-
ρίδος τῶν Ὀρθοδόξων καί ὄχι με-
τά τῆς βλασφήμου τῶν κακοδόξων
Οἰκουμενιστῶν.
Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ
ἀσπάζομαι τήν ἁγίαν ὑμῶν δεξιάν
Υἱικῶς
Κωνσταντῖνος Γιάτσος
Κοινοποίησις:
1. Ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος”,
Κάνιγγος 10
2. Περιοδικόν “Θεοδρομία”, Θεσσα-
λονίκη».
Ἐπιβάλλεται ἀδιάλει-
πτος κατήχησις
Κύριε Διευθυντά,
Μέ τό ἄρθρο του «Γάμος μετά
βαπτίσεως» ὁ π. Διονύσιος Τάτσης
ἐπισημαίνει κάποια φαινόμενα συγ-
χρόνων μας χριστιανῶν. Στήν τε-
λευταία παράγραφο τονίζει: «Εἶναι
ἀνάγκη νά διαφωτισθοῦν οἱ χρι-
στιανοί…».
Εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη γιά ἐπαν-
ευαγγελισμό τοῦ λαοῦ. Εἶναι τερά-
στια ἡ εὐθύνη τῆς ποιμαίνουσας
Ἐκκλησίας στόν τομέα αὐτόν. Ποι-
ός νοιάζεται γιά τήν κατήχηση τῶν
παιδιῶν; Οἱ ἀνάδοχοι; Δέν ἔχει γίνει
κοσμικό γεγονός ἡ βάπτιση; Πόσοι
ἀνάδοχοι ἔχουν ἐπίγνωση τῶν
εὐθυνῶν, πού ἀναλαμβάνουν βα-
πτίζοντας ἕνα παιδί; Εἶναι οἱ ἴδιοι
ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας; Γνω-
ρίζουν τήν Πίστη;
Τό ἔργο τῆς κατηχήσεως πρέπει
νά ἀποτελεῖ ἀδιάλειπτη διακονία
τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, πού
πρέπει νά ἐπιστρατεύουν ἐπαρκῶς
κατηρτισμένους λαϊκούς, ζωντανά
μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἐπιταγή
τοῦ Κυρίου, εἶναι ἀνάγκη, πού ἡ
πραγματικότητα καθιστᾶ ἐπιτακτι-
κή. Οἱ αἱρετικοί ἔχουν κατέλθει στό
πεζοδρόμιο. Οἱ πειρασμοί πολιορ-
κοῦν μικρούς καί μεγάλους. Καί ἡ
κοινωνία μας βουλιάζει στήν ὑλο-
φροσύνη καί τόν καταναλωτισμό.
Πλάνες βασιλεύουν. Ὁ ἀντίδικος
ἡμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμε-
νος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίει.
Ἐμεῖς μποροῦμε νά ἐφησυχάζουμε;
Εὐθαρσῶς
Νίκος Τσιρώνης
Οἰκονομολόγος
Ἀρματολῶν καί Κλεφτῶν 5, Ἀθήνα
Σελὶς 5η
ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΗ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ - ΠΑΠΙΚΩΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. Ἀντιδράσεις αιτέρως δέν ἠμπορεῖ νά ἀγνοήση μεν βροντάς καί μακρυνάς ἀστρα- θὰ τὸ δείξει. Ἡ σωστὴ διατύπωση
ξίαν εἰς τούς Διαλόγους; Ἐάν τούς Ἠ ἀπόφασις τοῦ Πάπα προεκάλε- τό θέμα τῆς Οὐνίας, τό ὁποῖον, πάς ἤ ἐάν ἐνοχλοῦνται ἀπό τό προ- θὰ ἦταν: “Προσεύχομαι ἡ συνάντη-
ἔχη ἀπομείνει ἔστω καί ἐλαχίστη σε ἀντιδράσεις τῶν ἐφημερίδων ὅμως, ὡς εἴχομεν ἐπισημάνει, τό αναφερόμενον παράδειγμα, κρύ- σή μας σήμερα νὰ δώσει μιὰ νέα
φλόγα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, «Observer», «Guardian» καί «New Φανάρι καί οἱ Ὀρθόδοξοι Προκαθή- βονται ὄπισθεν τοῦ δακτύλου των. ὤθηση στὶς ἐργασίες γιὰ τὸ θεολο-
ὀφείλουν ἀμέσως νά διακόψουν York Times». Αἱ ἐφημερίδες τονί- μενοι τό διέγραψαν ὡς πρόβλημα. γικὸ διάλογο ἀνάμεσα στὴ Ρωμαι-
τούς θεολογικούς Διαλόγους καί Θά παραθέσωμεν ἕνα δημοσίευμα Ὁ Αἰγιαλείας οκαθολικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη
νά ζητήσουν συγγνώμην ἀπό τόν
ζουν ὅτι ὁ Πάπας ἐπιχειρεῖ τήν ἐπα-
νόρθωσιν τοῦ Ρωμαϊκοῦ Ἰμπέριουμ. τῆς «Καθημερινῆς» ὑπό ἡμερομη- καί Καλαβρύτων Ἐκκλησία”.
πιστόν ᾽Ορθόδοξον λαόν, ὁ ὁποῖος Καί ὅτι πλέον δέν ἠμπορεῖ νά ἀγνο- νίαν 1η Νοεμβρίου, εἰς τό ὁποῖον
ἐπισημαίνονται τά προαναφερόμε-
Ἠμπορεῖ ὅμως οὗτοι νά κρύβων- Ἄς συνεχίσουμε τώρα τὴν
ἀποδεικνύεται θεματοφύλαξ τῆς ήση τάς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδό- ται. Μέ ἀφορμήν ὅμως τήν ἀπόφα- ἐκκλησιολογία στὴ Ρωμαιοκαθο-
Πίστεως, ἐνῶ αὐτόν τόν ρόλον ξων εἰς τήν προσπάθειαν διά τήν να. Τό κείμενον τῆς «Καθημερινῆς» σιν αὐτήν τοῦ Πάπα ὁ Μητροπολίτης λικὴ Ἐκκλησία. Ἐκεῖ μόνον ὁ Πάπας
ὤφειλον νά τόν εἶχον ὅλοι αὐτοί. Ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Καί ἰδι- ἔχει ὡς ἀκολούθως: Αἰγιαλείας καί Καλαβρύτων κ. Ἀμ- Ρώμης εὑρίσκεται εἰς τύπον καὶ τό-
«Τὸ ἄνοιγμα τοῦ Πάπα Βενέδι- βρόσιος ἐδήλωσεν ὅτι ὁ Διάλογος πον Χριστοῦ! Ἀντιθέτως κάθε Ρω-
Η «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» κτου ΙΣΤ΄ πρὸς δυσαρεστημένα μέ-
λη τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, μὲ
πλέον δέν ἔχει κανένα νόημα καί θά
πρέπει νά ἀνασταλῆ. Ἡ δήλωσις αὐ-
μαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος ἢ Μη-
τροπολίτης ἢ Ἀρχιεπίσκοπος ἢ Καρ-
τὸ ὁποῖο τοὺς καλεῖ νὰ ἐνταχθοῦν τή περιλαμβάνεται εἰς γενικόν σχό- δινάλιος εἶναι ἐκπρόσωπος τοῦ Πά-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. στὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ἔχει πα, καί ὄχι τοῦ Χριστοῦ! Τοῦ Πάπα,
λιον, τό ὁποῖον ἔκαμνε μέ ἀφορμήν
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοὺς τυφλοὺς αὐτοὺς ὁδηγούς, ποὺ καλοῦν προκαλέσει ζωηρότατη συζήτηση δηλώσεις, τάς ὁποίας εἶχε κάμνει ὁ ἐπαναλαμβάνω, πρὸς τὸν Ὁποῖον
μὲ τὴν ἀνίερη προπαγάνδα τους καὶ αὐτούς, ποὺ ἔχουν μάτια καὶ
γιὰ τὶς προθέσεις τῆς Καθολικῆς Πάπας κατά τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τά καὶ λογοδοτεῖ! Ἡ ἀντίληψη αὐτὴ
βλέπουν, νὰ πέσουν καὶ αὐτοὶ στὸν λάκκο τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου Ἱεροσόλυμα κατά τόν παρελθόντα φέρει τὴ σκέψη μας στὸ Ρωμαϊκὸ
πλάνης, μέσα στὸν ὁποῖο ἔρριψε ἐκείνους ὁ διάβολος.
αἰώνα. Εἶναι μιὰ κίνηση ἑνωτική, πού Μάϊον (2009). Ὑπό τόν τίτλον «Δέν Imperium, ἔτσι δὲ μποροῦμε νὰ κα-
Ο
ΧΙ, π. Γεώργιε, κάνετε λάθος, πλανᾶσθε καὶ ἐσεῖς, καὶ ὁ καθη- στοχεύει σὲ ἕνα ἰσχυρὸ μέτωπο ἀπέ- συμφωνοῦμεν», ὁ Μητροπολίτης τανοήσουμε περαιτέρω τὴ διδα-
γητὴς κ. Βλάσιος Φειδᾶς, τὸν ὁποῖον ἐπικαλεῖσθε. Οἱ συμπρο- ναντι στὶς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς; Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμ- σκαλία γιὰ τὸ πρωτεῖον τοῦ Πάπα,
Εἶναι ἐπιθετικὴ κίνηση, πού στοχεύει γιὰ τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα κ.λπ..
σευχὲς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων ἀπαγορεύονται ρητῶς καὶ κατηγο- βρόσιος σημειώνει τά ἀκόλουθα:
ρηματικῶς μέχρι σήμερα, διότι οἱ ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀναφέρονται μόνο στὴ μεγαλύτερη ἰσχὺ τῶν κα- Στὸ ἀπόλυτα δημοκρατικό Πολίτευ-
« Ὁ Ἁγιώτατος Πάπας Ρώμης κ. μα τῆς Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ
σ᾿ αὐτὲς ἔχουν διαχρονικὸ χαρακτῆρα. Οἱ ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀπα- θολικῶν εἰς βάρος τῶν ἄλλων; Εἶναι Βενέδικτος, Προκαθήμενος τῆς
ἕνα λάθος, ὅπου ἀντὶ νὰ διεμβολίσει Ἐκκλησίας, ἀντιπαραβάλλεται τὸ
γορεύουν τὶς συμπροσευχὲς μετὰ τῶν αἱρετικῶν θὰ παύσουν νὰ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, τὸν
ἰσχύουν μόνον ὅταν παύσουν νὰ ὑπάρχουν αἱρέσεις καὶ αἱρετικοί. τὴν Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία ὁ Πάπας, ἀπολυταρχικό Πολίτευμα τῆς Δυ-
παρελθόντα Μάρτιο ἐπισκέφθηκε τικῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ τὴν Ὀρθό-
Σήμερα, κάθε ἄλλο, παρὰ κάτι τέτοιο συμβαίνει. Στὶς ἡμέρες μας θὰ προκαλέσει σοβαρὸ πλῆγμα στὴ τὴν Ἁγία Γῆ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ
δική του Ἐκκλησία; δοξο διδασκαλία καὶ πίστη, τὸ Ἀλά-
οἱ αἱρέσεις καὶ οἱ παραθρησκεῖες ἐπληθύνθησαν σφόδρα, καὶ αὐτὸ συναντήθηκε μὲ τὸν Ὀρθόδοξο
εἶναι σημεῖο μέγα τῆς κρισιμότητος τῶν ἐσχάτων καὶ ἀποκαλυ- Ὅπως καὶ νὰ τὸ δεῖ κανείς, ἡ θητον ἔχει ἡ Ἐκκλησία, ὁσάκις ἀπο-
Πατριάρχη τῶν Ἱεροσολύμων Μα- φαίνεται διὰ τῶν Οἰκουμενικῶν της
πτικῶν καιρῶν μας, τὸ ὁποῖο ὅμως οἱ πνευματικές σας κεραῖες, ἐξ πρωτοβουλία τοῦ Βενέδικτου ἀνα- καριώτατο κ. Θεόφιλο.
αἰτίας τῆς οἰκουμενιστικῆς σκουριᾶς, ποὺ τὶς ἔχει διαβρώσει καὶ τρέπει τὴ μακρόχρονη προσπάθεια Συνόδων καὶ ὄχι ἕνας ἄνθρωπος.
Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἀνταλ- Στὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία οἱ
ἀχρηστεύσει, ἀδυνατοῦν νὰ συλλάβουν. Τὸ συλλαμβάνουν ὅμως συμφιλίωσης τῶν δύο Ἐκκλησιῶν – λάσσονται προσφωνήσεις καὶ γί-
οἱ κεραῖες εὐσεβῶν κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν καὶ ἀνησυχοῦν καὶ παρουσιάζει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέ- Ἀποφάσεις τῶν Συνόδων τελοῦν
νονται ἐπίσημες δηλώσεις. Καθὼς ὑπὸ τὴν ἔγκριση τοῦ Πάπα, ὁσάκις
καὶ διαμαρτύρονται. Καὶ ἐσεῖς τοὺς κατηγορεῖτε καὶ συκοφαν- ρον καὶ γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους, οἱ λοιπὸν ἀναγνώσαμε στὴν σχετικὴ
τεῖτε. ῎Εχετε ἤδη ἕτοιμο τὸ κατηγορητήριο! ῾Ομιλεῖτε γιὰ «ἔχθρα», οὗτος ἀποφαίνεται ex cathedra!
ὁποῖοι συμμετέχουν σὲ ἕναν δικό εἰδησεογραφία, ὁ Πάπας φέρεται
«ξενοφοβία», «μισαλλοδοξία», «θιασῶτες» καὶ «ὀπαδούς», ποὺ τους μακρὺ διάλογο μὲ τὴ Ρώμη. Ὁ Συνεπῶς ἔπειτα ἀπὸ τὰ ἀνωτέ-
νὰ εἶπε, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὰ ἑξῆς: ρω, ἂν ἡ διατύπωση τοῦ Πάπα “Ρω-
εἶναι ἕτοιμοι νὰ «προπηλακίσουν τὴν ἱεραρχία τους, νὰ δια- ἄμεσος στόχος τῆς Ρώμης εἶναι τὰ “Προσεύχομαι ἡ συνάντησή μας
ταράξουν τὴν κατάνυξη καὶ ἡσυχία μιᾶς Θείας Λειτουργίας ἢ νὰ μέλη τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, μαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία καὶ Ὀρθό-
σήμερα νὰ δώσει μιὰ νέα ὤθηση
βιάσουν, δίκην κουκουλοφόρου, τὸ Πανεπιστημιακὸ ἄσυλο»! τὰ ὁποῖα διαφωνοῦν ἔντονα μὲ τοὺς δοξες Ἐκκλησίες” ἦταν ἀπόρροια
στὶς ἐργασίες γιὰ τὸ θεολογικὸ διά- τοῦ παπικοῦ Πρωτείου, ἐμεῖς δια-
᾿Αναρχικοὶ καὶ ταραξίες λοιπὸν οἱ ἀγωνιστὲς τῆς Πίστεως! τρόπους, ποὺ ἡ Ἐκκλησία τους ἀντι- λογο ἀνάμεσα στὴ Ρωμαιοκαθο-
φωνοῦμε καὶ τὴν στιγματίζουμε. Ὁ
Τ
μετωπίζει τὶς προκλήσεις τῆς ἐπο - λικὴ Ἐκκλησία καὶ τὶς Ὀρθόδοξες
Ο ΠΙΟ ἐξοργιστικὸ ὅμως σημεῖο τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Γεωργίου χῆς, ὅπως τὴ χειροτονία γυναικῶν Θεολογικὸς Διάλογος μεταξύ τῶν
Τσέτση εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ γράφει: «῍Αν καὶ εἶναι συζητήσιμο τὸ Ἐκκλησίες” (16 Μαΐου 2009). Ὀρθοδόξων καὶ τῶν Ρωμαιοκαθο-
καὶ τὴν ἀποδοχὴ τῆς ὁμοφυλοφι-
κατὰ πόσο οἱ ἀγωνιῶντες γιὰ τὴν τύχη τῆς ᾿Εκκλησίας τους αὐτοὶ λίας. Τὰ δυσαρεστημένα μέλη εἶναι Ὀφείλουμε νὰ τεχνολογήσουμε λικῶν εἶναι διάλογος μεταξύ τῆς
πιστοί, γνωρίζουν τὶ ἀκριβῶς σημαίνει “ἡ ἐκ τοῦ Πατρὸς μόνο τὰ λόγια αὐτά. Μᾶς ἐνοχλεῖ ἡ ἀνα- Ὀρθοδόξου καὶ τῆς Ρωμαιοκαθο-
γύρω στὰ 500.000, σὲ σύνολο περί-
ἐκπόρευσις τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος”, ποιά εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ ὅρου φορὰ τοῦ Πάπα στὶς “Ὀρθόδοξες λικῆς Ἐκκλησίας.
“῾Ομοούσιος” σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ ἐκεῖνο τοῦ “ὁμοιούσιος”, ἢ ποιὰ
που 77 ἑκατομμυρίων πιστῶν τῆς
Ἐκκλησίας, ποὺ διασπάστηκε ἀπὸ Ἐκκλησίες” καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὸ Τὶς παραπάνω γραμμὲς εἴχαμε χα-
εἶναι ἡ οὐσιώδης διαφορὰ μεταξὺ “μετουσιώσεως” καὶ “μετα- γίνεται σὲ συσχετισμὸ ἢ καὶ σὲ
τὴ Ρώμη τὸν 16ο αἰώνα. Ἰδιαίτερη ράξει εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, δηλ. ἀπὸ τὸν
βολῆς” τῶν Τιμίων Δώρων, ἤ, ἀκόμη, τί ὑποδηλώνει ἡ καλβινικὴ θε- αἴσθηση προκάλεσε τὸ γεγονὸς ὅτι ἀντιπαράθεση μὲ τὴν “Ρωμαιοκα-
ολογικὴ θέση περὶ “ἀπολύτου προορισμοῦ”»! Εἶναι ἐμφανὴς ἐδῶ ἡ Μάϊο μῆνα ἐ.ἔ., τότε ἀκριβῶς, ποὺ
οἱ ἀγγλικανοὶ ἱερεῖς, ποὺ θὰ ἐντάσ- θολικὴ Ἐκκλησία”. Ἐὰν μὲ τὸν τρό- εἶχαν γίνει οἱ Δηλώσεις τοῦ Πάπα,
προσπάθεια τοῦ μεγαλόσχημου καὶ μεγαλότιτλου κληρικοῦ τοῦ πο αὐτὸ ὁ Πάπας εἶχεν ὡς στόχο
σονται στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀλλὰ δὲν τὶς εἴχαμε δημοσιοποιήσει,
Οἰκουμενικοῦ θρόνου νὰ ὑποτιμήσῃ τὸν πιστὸ ᾿Ορθόδοξο λαό, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ ἐκκλησίασμά τους θὰ του νὰ τονίσει τὴν μοναδικότητα περιμένοντας ἀντιδράσεις ἐκ μέ-
ὑπογράφει τὴν θαρραλέα καὶ θεάρεστη αὐτὴ «῾Ομολογία Πίστεως ἐξαιροῦνται ἀπὸ τὴν ἀγαμία, ποὺ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης καὶ νὰ ρους ἄλλων τινῶν παραγόντων, οἱ
κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Μᾶς θύμισε μὲ τὰ γραφόμενά του τοὺς τὴν ἀντιπαραβάλει μὲ τὴν πολλα-
περιφρονητικοὺς γιὰ τὸν λαό, ποὺ ἀκολουθοῦσε τὸν Χριστό,
ἐπιβλήθηκε στοὺς καθολικοὺς ἱε-
ρεῖς τὸν Μεσαίωνα. Αὐτό, σχολιά- πλότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-
ὁποῖες ὅμως οὐδέποτε ἔγιναν.
λόγους τῶν φθονερῶν Φαρισαίων: «Μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ζουν μερικοί, θὰ προκαλέσει ἔντα- σίας, αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἀπαράδε- Διά τούς Ἀγγλικανούς
ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ᾿Αλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ κτο. Εἶναι γνωστό, ὅτι οἱ Ρωμαι-
ση στοὺς κόλπους τῆς Καθολικῆς Θεωρήσαμε ἀναγκαῖο νὰ κατα-
γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι»! (᾿Ιωάν. 7: 48 – 49). Πόσον Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἤδη πλήττεται οκαθολικοὶ θεολόγοι πιστεύουν καὶ
ἀπέχει τὸ πνεῦμα τοῦ ὑψηλόφρονος ἀρθρογράφου ἀπὸ τὸ πνεῦμα χωρήσουμε τώρα μόλις τὶς ἀνωτέ-
ἀπὸ τὴν ἀπροθυμία νέων ἀνδρῶν νὰ διδάσκουν ὅτι ἡ Ρωμαικαθολικὴ ρω ἀπόψεις μας, ἐπειδὴ πολὺ πρό-
τοῦ Εὐαγγελίου! Φρονεῖ, ὅτι οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ εἶναι θεολόγοι γιὰ εἶναι Ἡ Ἐκκλησία, ὅλοι δὲ οἱ ἄλλοι
ἐπιλέξουν μιὰ ζωὴ ἀγαμίας. Κι ὅμως, σφατα δεχθήκαμε τρία σημαντικὰ
νὰ ὑπογράψουν τὴν ὁμολογία! ᾿Αφαιρεῖ τὸ δικαίωμα ἀπὸ τὸν μὴ ἀπὸ τὸ 1596 ὑπάρχουν ἀνατολικὲς χριστιανοὶ ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὸ
ἔχοντα θεολογικὲς περγαμηνὲς πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχῃ γνώμη ἐρεθίσματα. Τὸ πρῶτον εἶναι ἡ κυ-
ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ὑπάγονται στὴ Σῶμα της καὶ ὀφείλουν νὰ ἐπανέλ- κλοφορία ἑνὸς κειμένου μὲ τίτλο
γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα καὶ νὰ τὴν ἐκφράζῃ δημοσίως. Δὲν θουν στὴ Ρώμη! Αὐτὸ ὅμως εἶναι
Ρώμη ἀλλὰ διατηροῦν τὸ θεσμὸ “Ὁμολογία Πίστεως”. Τὸ δεύτερον
ἔχει διαβάσει τὸ Γραφικὸ: «Καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ Θεοῦ» τῶν παντρεμένων ἱερέων. Ὁ Ντίαρ- μεγάλο λάθος! Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδο-
(᾿Ιωάν. 6: 45). ᾿Αμφισβητεῖ καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ νὰ φωτίζῃ εἶναι ἡ σύγκληση τῆς μικτῆς Ἐπι-
μιντ Μακάλοχ, καθηγητὴς τῆς Ἱστο- ξοι δὲν μποροῦμε νὰ τὸ χωνέψου- τροπῆς Διαλόγου μεταξὺ Ρωμαι-
ἁπλοὺς καὶ ταπεινοὺς ἀνθρώπους νὰ γνωρίζουν καὶ νὰ κατανοοῦν με μὲ κανένα τρόπο!
ἁπλὲς καὶ βασικὲς ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας, τὶς ὁποῖες κάποιοι ρίας τῆς Ἐκκλησίας στὸ Πανεπιστή- οκαθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων στὴ
μιο τῆς Ὀξφόρδης, σημειώνει σὲ Ὥστε λοιπὸν κάθε φορά, ποὺ ἡ μεγαλόνησο Κύπρο, (ἡ ὁποία σφρα-
σύγχρονοι θεολόγοι μὲ Masters καὶ Διδακτορικὰ ἀδυνατοῦν νὰ κα-
τανοήσουν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὶς περιφρονοῦν, νὰ τὶς ἀπορρί- ἄρθρο του στὸν Observer τῆς περα- Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία προ- γίσθηκε μὲ ἔκτροπα καὶ βίαιες
σμένης Κυριακῆς ὅτι αὐτὲς οἱ κοι- βάλλει εἴτε τὸ Πρωτεῖο, εἴτε τὸ ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες πολὺ ἔθλι-
πτουν καὶ νὰ τὶς προδίδουν. ᾿Αγνοεῖ ὁ π. Γεώργιος, ὅτι ὁ «πανσό-
φους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας» Θεός, ποὺ ἔδωσε ἔνστικτο στὰ ἄλογα νότητες δὲν ἀναμειγνύονταν μὲ Ἀλάθητο τοῦ Πάπα, εἴτε τὴ θεωρία ψαν τὴν ψυχή μας). Τὸ τρίτον καὶ
τοὺς καθολικούς, ἐνῶ οἱ ἀγγλικα- τῶν Κλάδων, μᾶς πληγώνει ἀφάν- σπουδαιότερον εἶναι ἡ ἀνοικτὴ
πρόβατα, μὲ τὸ ὁποῖο δύνανται νὰ διακρίνουν τὸ ὠφέλιμο ἀπὸ τὸ
βλαβερὸ καὶ δηλητηριῶδες χόρτο, Αὐτὸς ὁ ἴδιος φωτίζει καὶ τὰ λο- νοὶ, ποὺ θὰ προσχωρήσουν στὴ Ρώ- ταστα. Πρόσκληση τοῦ Πάπα Ρώμης κ.κ.
μη “θὰ εἶναι πολὺ πιὸ ἐνοχλητικοὶ Βενεδίκτου πρὸς τοὺς Ἀγγλικα-
γικὰ πρόβατα τῆς Ποίμνης Του νὰ διακρίνουν τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ Ἡ ἀναφορὰ τοῦ Πάπα στὶς “Ὀρ-
ψεῦδος καὶ τὴν ὀρθὴ Πίστι ἀπὸ τὴν αἵρεσι καὶ τὴν πλάνη. ᾿Απασχο- στὴν καθημερινότητά τους ἀνάμε- θόδοξες Ἐκκλησίες” εἶναι θεολο- νοὺς Ἐπισκόπους, τοὺς Πρεσβυτέ-
σα στὰ κανονικὰ καθολικὰ ἐκκλη- ρους καὶ τοὺς πιστούς τῆς Ἀγγλι-
λημένος μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ θεολογία, ποὺ συζητεῖται στὰ πα- γικὰ ἀπαράδεκτη. Μία εἶναι ἡ Ἐκ-
σιάσματα”. κλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, κανικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐπιστρέ-
τριαρχικὰ μέγαρα τῆς Ἑλβετίας καὶ στὶς αἴθουσες τῶν διαχριστια-
νικῶν καὶ διαθρησκειακῶν διαλόγων, δὲν βρῆκε ποτὲ χρόνο νὰ πλη- Παρόλο ποὺ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ διακρίνεται δὲ σὲ ἐπὶ μέρους ἐθνι- ψουν στοὺς κόλπους τῆς Ρώμης, ἡ
ὁποία θὰ τοὺς δεχθεῖ ὅπως εἶναι
ροφορηθῇ τί ἐννοοῦσε ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος, ὅταν ἔγραφε πρὸς Καντέρμπουρι καὶ ἐπικεφαλῆς τῆς κὲς ἑνότητες, τὶς ὀνομαζόμενες
τοὺς Κορινθίους: «Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας Ρόουαν τοπικὲς Ἐκκλησίες! Δὲν ὑπάρχουν καὶ εὑρίσκονται, χωρὶς κυρώσεις,
περιορισμοὺς ἢ δεσμεύσεις (π.χ.
πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς, Οὐΐλιαμς σημείωσε ὅτι ἡ πρωτοβου- λοιπὸν πολλὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλη-
ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς κα- λία τοῦ Πάπα ἀποτελεῖ ἀναγνώριση σίες, ἀλλὰ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική ἔστω κι ἂν εἶναι ἔγγαμοι, ἐνῶ ἡ Ρω-
μαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία δέν ἐπι-
ταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα κα- τῶν κοινῶν σημείων ἀνάμεσα στὶς καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, τὴν ὁ-
ταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα δύο Ἐκκλησίες, δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνο- ποία ἐνσαρκώνει καὶ ἐκφράζει ἡ τρέπει τὸ γάμο τῶν κληρικῶν) κ.λπ.
ἀρκεῖ νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ ἀλάθη-
ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ ήσει τὸ προηγούμενο τῆς “Οὐνίας” Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ὅ-
καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Α´ Κορ. 1: 26 – 29). καὶ τὸ διαρκὲς ἀγκάθι, ποὺ αὐτὸ μως ἐξ ἀφορμῆς τῆς διαιρέσεως το καὶ τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα! Ἂν
ἀληθεύει ἡ πληροφορία αὐτή, ἡ
Τέλος, δὲν ἐδιάβασε ποτὲ ὁ π. Γεώργιος τὴν ἱστορικὴ ἐκείνη ἀποτελεῖ στὶς σχέσεις τῆς Ρώμης μὲ τῶν Ἐθνῶν ἐπιμερίζεται σὲ πολλὲς
τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν διέφυγε τὴν τοπικὲς Ἐκκλησίες. Ἔτσι λοιπὸν ὁποία κυκλοφόρησε εὐρέως τόσο
᾿Εγκύκλιο ἀπάντησι πρὸς τὸν πάπα Πίο Θ´ τῶν ᾿Ορθοδόξων Πα- ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὶς
τριαρχῶν τῆς ᾿Ανατολῆς τὸ 1848, στὴν ὁποία ἔγραφαν: «῎Επειτα προσοχὴ κανενός, ἐπίσης, τὸ γε- μόλις ἐλευθερώθηκε ἡ Ἀλβανία μὲ
γονὸς ὅτι ὁ Βενέδικτος ἀπηύθυνε Ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα- στῆλες τῶν Ἐφημερίδων, τότε ὁ
παρ᾿ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγα- Θεολογικὸς Διάλογος ἀπὸ τῆς
γεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τὴν πρόσκληση στοὺς ἀγγλικανοὺς τριαρχείου ἀνασυστάθηκε ἡ τοπικὴ
πιστοὺς χωρὶς νὰ προειδοποιήσει Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, σύμφωνα πλευρᾶς τῶν Ὀρθοδόξων ἔχει
τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις θέλει τὸ θρήσκευμα φθάσει ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα
αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ»! τὴν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τους. πάντοτε μὲ τὸν ἱερὸ Κανόνα, “εἴ-
ωθε τὰ ἐκκλησιαστικὰ τοῖς πολιτι- πλέον στὸ τέλος του καὶ μάλιστα
Ἐδῶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: ποῦ
Κ
ἔχει ἀποτύχει παταγωδῶς. Διότι
ΛΕΙΝΟΜΕ τὸ ἄρθρο μας αὐτὸ μὲ ἔνα χαρακτηριστικὸ προσβλέπει ὁ Πάπας; Ἡ ἀπάντηση κοῖς συμμεταβάλλεσθαι”.
ἐπεισόδιο τῆς ἐποχῆς πρὸ τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Επαναστάσεως, τὸ ὅσο κι ἂν συσκέπτωνται καὶ ὅσο κι
μπορεῖ νὰ εἶναι ἁπλή: ἡ Καθολικὴ Συνεπῶς ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλη- ἂν συνδιαλέγωνται θεολογικὰ οἱ
ὁποῖο ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀπάντησί μας πρὸς τὸν π. Γεώργιο Τσέτση Ἐκκλησία προσφέρει “στέγη” σὲ σίες τῶν Ὀρθοδόξων διατηροῦν
καὶ τοὺς ὁμόφρονές του οἰκουμενιστές, ποὺ φρονοῦν, ὅτι οἱ θεο- Ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου
χριστιανοὺς, ποὺ ἔχουν δυσαρε- τὴν ἐσωτερική τους ἑνότητα καὶ Ἐκκλησίας μὲ τοὺς Ἐκπροσώπους
λογικοὶ διάλογοι καὶ οἱ ἀποφάσεις ποὺ λαμβάνονται σ᾿ αὐτοὺς εἶναι στηθεῖ μὲ τὶς φιλελεύθερες ἀναζη- εὑρίσκονται σὲ ἁρμονικὴ “κοινωνία
ἀποκλειστικὴ ὑπόθεσι τῶν θεολόγων ποὺ τοὺς διεξάγουν, καὶ τῶν τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, ἐφ᾽ ὅσον ὁ
τήσεις τῆς Ἐκκλησίας τους. Ὁ δια- πίστεως” μὲ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία
ἀρχιερέων ποὺ τοὺς ἐγκρίνουν, εὐλογοῦν καὶ προωθοῦν, καὶ ὄχι Πάπας “γυμνῆ τῇ κεφαλῇ” εὐκαί-
πρεπὴς Ἑλβετὸς καθολικὸς θεολό- τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ μὲ ρως-ἀκαίρως διακηρύττει “urbi et
καὶ τοῦ πιστοῦ ᾿Ορθόδοξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖται καὶ ἀπὸ πε- γος Χὰνς Κοὺγκ εἶναι πιὸ καχύπο- τὸν ἑκάστοτε Οἰκουμενικὸ Πατριάρ-
ριορισμένης μορφώσεως ἀνθρώπους, ποὺ μπορεῖ μὲν νὰ μὴ orbi”, (στὴν πόλη καὶ στὸν κόσμο),
πτος: ὁ Βενέδικτος “ἐμμένει στὴν χη, τὸν “Πρῶτο τῆς Ὀρθοδοξίας” τὰ περὶ τοῦ Πρωτείου του καὶ τὰ
γνωρίζουν θεολογία καὶ δογματικὴ ἔχουν ὅμως τὴν χάρι καὶ τὸν ἐπανόρθωση τοῦ ρωμαϊκοῦ impe-
ἀλλὰ πρῶτο μεταξύ ἴσων (primus inter περὶ τοῦ Ἀλαθήτου του ὁ διεξαγό-
φωτισμὸ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Τὸ ἐπεισόδιο διηγεῖται ὁ Γεώργιος rium. Δὲν κάνει κανένα συμβιβασμὸ pares), τὸν Προκαθήμενο τῶν ἁπαν-
Τερτσέτης, «ὁ γνωστὸς ἐκ τῆς γενναίας στάσεώς του κατὰ τὴν μενος Θεολογικὸς Διάλογος δέν
μὲ τὴν ἀγγλικανικὴ κοινωνία. Ἀντι- ταχοῦ Ὀρθοδόξων. Ὁ Οἰκουμε- ἔχει πιά κανένα νόημα! Ἔχει ὑπο-
δίκη τοῦ Κολοκοτρώνη, εἰς ἕνα λαμπρὸν λόγον του ἐπὶ τῇ ἐθνικῇ θέτως, θέλει νὰ διατηρήσει τὸ με-
νικὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπό- νομευθῆ ἐκ τῶν ἔνδον! Ἂν σ᾽ ὅλα
ἑορτῇ τῆς 25ης Μαρτίου τὸ 1855». ᾿Ιδοὺ τί ἀναφέρει: «Κατὰ τὸ σαιωνικό, συγκεντρωτικὸ ρωμαϊκὸ λεως ἔχει βεβαίως τὸ προβάδισμα
1820 ἕνας βοσκὸς τῆς ῾Ελλάδος ἔβοσκε τὸ κοπάδι του εἰς τὰ αὐτὰ προσθέσουμε καὶ τὴν μέχρι
σύστημα γιὰ πάντα – κι ἄς ὁδηγή- ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων Πατριαρχῶν σήμερα μὴ καταδίκη τῆς Οὐνίας,
πράσινα χορτάρια. Καθήμενος εἰς τὸ πεζούλι μικρῆς ἐκκλησίας, σει στὴν ἀπόλυτη ἀδυναμία τῶν
καὶ Ἀρχιεπισκόπων, τῶν Προέδρων τότε ἀφεύκτως πρέπει νὰ ἀνα-
πότε ἔπαιζε τὴ φλογέρα του, πότε ἐσφύριζε εἰς τὰ ἀρνιά του. Κατὰ χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν νὰ συμφι- τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλη-
τύχην, περιδιαβάζοντας, ἐπέρασεν ἐκεῖθεν φιλέρημος ἄγγλος πε- σταλῆ ἀμέσως πᾶσα περαιτέρω συ-
λιωθοῦν πάνω σέ οὐσιαστικὰ ζητή- σιῶν, ἔχει δὲ ἐπίσης καὶ ὡρισμένα
ριηγητής, εἶδε τὸν βοσκόν, τὸν πλησίασε, ἐχαιρετήθησαν. ῎Επειτα ματα”, σημείωσε σὲ ἄρθρο στὸν προνόμια, τὰ ὁποῖα ἔχουν κατoχυ-
νομιλία, ἕως ὅτου ὁ Πάπας ξεκαθα-
τοῦ λέγει ὁ περιηγητής· “Τί πιστεύεις;” ῾Ο βοσκός, ὑψώνοντας τὴν ρίσει μὲ σαφήνεια τὴ θέση του!
μαγκούρα του καὶ κτυπώντας τὸν τοῖχο τῆς ἐκκλησίας, ἀποκρίνε-
Guardian τῆς Τρίτης. Ὁ Ρὸς Ντού- ρωθῆ μὲ Ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Ἡ εὐθύνη τῶν περαιτέρω χει-
δατ, ἀρθρογράφος τῶν New York Συνόδων. Ἔχει λάβει καὶ διαθέτει
ται· “῞Ο,τι πιστεύει ἐτούτη”. “Καὶ τὶ πιστεύει ἐτούτη;”, τοῦ λέγει μὲ Times, ἐκτιμᾶ πὼς ὁ Βενέδικτος θέ- ἕνα Τιμητικὸ Πρωτεῖο Τιμῆς, ἀλλὰ
ρισμῶν βαρύνει πλέον τοὺς ὤμους
χαμόγελον ὁ περιηγητής. “῞Ο,τι πιστεύω ἐγώ”! τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ
λει νὰ ἑνώσει τὶς δυνάμεις τῆς χρι- δὲν παύει νὰ εἶναι ἰσότιμος μὲ τὸν
»Πολὺ προσεπάθησα, φίλοι ἀκροαταί», συνεχίζει ὁ Τερτσέτης, Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,
στιανοσύνης ἐναντίον τῆς ἀπειλῆς Ἐπίσκοπο τῆς πιὸ μικρῆς ἐκκλησια-
«νὰ μάθω ἕως ποῦ ἅπλωσε, ποῦ ἐστάθη ἡ ὁμιλία τοῦ λόρδου καὶ διὰ τὸν Ὁποῖον πρέπει τώρα νὰ
τοῦ ἀναδυόμενου Ἰσλάμ. στικῆς Ἐπαρχίας, ὅπως π.χ. εἶναι ἡ
τοῦ βοσκοῦ. Εὐθὺς ἐμάντευσα τὸ βαθὺ κῦμα ποὺ ἐσήκωνε ἡ συνο- προσευχώμεθα ἀκόμη πιὸ θερμά».
Ὁ Βενέδικτος, ὅμως, φαίνεται Μητρόπολις τῶν Κυθήρων. Μὲ ἄλλα
μιλία τους· ἠρεύνησα ποῖος ὁ λόρδος, πόθεν ὁ βοσκός, ξυπνητὸς νὰ ἐπιδιώκει τὴν ἕνωση μὲ ὅσους λόγια κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Διδασκα- Σχόλια
Πελοποννήσιος ἢ γενναιόκαρδος Ρουμελιώτης; Ποῖα τὰ χωράφια
μοιράζονται τὶς ἴδιες σκέψεις πάνω λία ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ
τῆς βοσκῆς; Μάταιος ὁ κόπος μου, δὲν τὸ ἔμαθα ποτέ. ῍Ας παρη- ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων εἶναι ἴσοι Μέ ἀφορμήν τήν προαναφερομέ-
στὶς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς, καὶ νην ἀπόφασιν τοῦ Πάπα διά τούς
γορηθῶμεν ὅμως· ἂν δὲν ἠξεύρωμεν τί ἄλλο εἶπεν ὁ βοσκὸς τῆς ὄχι τὴ συμφιλίωση καὶ τὴν παν- καὶ ἰσότιμοι ὡς πρὸς τὸ ἐκκλησια-
῾Ελλάδος κατὰ τὸ 1820, ἠξεύρομεν τί ἔπραξε κατὰ τὸ 1821»!* Ἀγγλικανούς προκύπτουν ὡρισμένα
στρατιὰ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν μὲ στικό τους ἀξίωμα, ἐν τούτοις ὅμως
ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει ἐρωτήματα, τά ὁποῖα τά ἀπευθύνο-
῍Ας γνωρίζῃ ὁ π. Γεώργιος Τσέτσης καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες του, ὅτι ἡ τὶς διαφορετικὲς τάσεις τους. Εἴτε μεν πρός ὅλους ἐκείνους τούς
ἀπάντησι τοῦ ἁπλοϊκοῦ βοσκοῦ τοῦ 1820 εἶναι καὶ ἀπάντησι ὅλων τὸ ἤθελε εἴτε ὄχι, μὲ τὴν πρωτο- ἕνα προβάδισμα σεβασμοῦ καὶ
Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι
τῶν ὀλιγογραμμάτων, ἀλλὰ πιστῶν καὶ συνειδητῶν μελῶν τῆς ᾿Εκ- βουλία του τάραξε τὰ νερά. Τώρα τιμῆς. Τοῦτο φαίνεται καθαρὰ στὸ
Συνοδικὸ Σύστημα τῆς Ὀρθοδόξου μᾶς λέγουν ὅτι διά τῆς συμμετοχῆς
κλησίας μας, ποὺ ἀγωνίζονται ἀπειλούμενα, συκοφαντούμενα ἡ συζήτηση θὰ φέρει τοὺς χριστια- μας εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον
(ἴσως αὔριο καὶ διωκόμενα) κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προσυ- νοὺς πρὸ τοῦ διλήμματος, ποὺ γεν- Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπόλυτα
Ἐκκλησιῶν (Αἱρέσεων) καί εἰς τούς
πογράφουν ἀθρόως τὴν «῾Ομολογία Πίστεως». Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐν νάει ἡ ἐποχή: θὰ συνεχιστοῦν οἱ Δημοκρατικό! Σὲ μιὰ Οἰκουμενικὴ θεολογικούς Διαλόγους καταθέτο-
Χριστῷ αὐτοὺς ἀδελφοὺς πιθανὸν νὰ μὴ γνωρίζουν τὴν διαφορὰ Σύνοδο τόσο ὁ Οἰκουμενικὸς Πα-
μεταξὺ τοῦ «ὁμοούσιος» καὶ «ὁμοιούσιος» καὶ τὰ ἄλλα δογματικά,
διαχωρισμοί, μὲ ὅλο καὶ μικρότε-
ρες ἀλλὰ “καθαρότερες” ὁμάδες τριάρχης ὅσο καὶ ὁ Μητροπολίτης
μεν τήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν. Ποί-
ους ὅμως ἔπεισαν νά προσέλθουν
ποὺ ἀναφέρει ὁ π. Γεώργιος. Τὰ γνωρίζουν ὅμως πολὺ καλὰ οἱ νὰ ἀναζητοῦν λύσεις στὸ παρελ- Κυθήρων διαθέτουν μία ψῆφο! Αὐτό εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί
συντάκτες τῆς «῾Ομολογίας» κληρικοί, πανεπιστημιακοὶ διδάσκα- θόν; Ἢ θὰ ἀναβιώσει τὸ πνεῦμα ἀκριβῶς εἶναι τό μεγαλεῖον τῆς Πίστιν; Ποίους αἱρετικούς τοῦ ΠΣΕ
λοι, μοναχοὶ καὶ θεολόγοι, τὸ κῦρος καὶ τὸ ἦθος τῶν ὁποίων εἶναι τῆς συμφιλίωσης ἀνάμεσα στὶς Ὀρθοδοξίας! Ὅλοι γενικῶς, Ἐπί-
μετέπεισαν, ὥστε νά ἀποκηρύξουν
γνωστὸ πανελληνίως καὶ πανορθοδόξως. Αὐτοὺς ἐμπιστεύεται ὁ Ἐκκλησίες, πού εἴδαμε στὴ βραχύ- σκοποι, Μητροπολίτες, Ἀρχιεπίσκο- τήν αἵρεσίν των καί νά ἐνταχθοῦν
λαὸς τοῦ Θεοῦ, διότι διακρίνει, ὅτι αὐτοὶ πιστεύουν καὶ διδάσκουν βια ἄνοιξη τῆς δεκαετίας τοῦ ʼ60; ποι, Πατριάρχες, ὅλοι εἶναι ἴσοι με- εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν; Οὐ-
ὅ,τι ἀκριβῶς πιστεύει καὶ διδάσκει διαχρονικὰ ἡ ᾿Εκκλησία. Αὐτὴ Ὁ κόσμος ἀλλάζει τόσο ριζικά, ποὺ ταξύ τους καὶ ἰσότιμοι! Κάθε Ἀρχιε- δένα. Ἀντιθέτως κάνουν ὅ,τι ἠμπο-
τὴν Πίστι καὶ Διδασκαλία περιέχει ἡ «῾Ομολογία». Αὐτὴ τὴν Πίστι οἱ ἀποφάσεις τῶν Ἐκκλησιῶν θὰ ρεὺς εἶναι ἡ ὁρατὴ εἰκόνα τοῦ Χρι- ροῦν, γιά νά ἐξασθενίσουν τό ὀρθό-
καὶ Διδασκαλία πιστεύουμε καὶ ἐμεῖς, γι᾿ αὐτὸ καὶ προσυπογράφου- κρίνουν ἂν θὰ ἐπιζήσουν ὡς ζωτικὰ στοῦ! Κάθε Ἐπίσκοπος εὑρίσκεται δοξον φρόνημα, νά κλονίσουν τήν
με τὴν «῾Ομολογία», καὶ καλοῦμε ὅλους τοὺς ᾿Ορθοδόξους Χρι- μέρη τῆς κοινωνίας». “εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ!”. Πᾶσα πίστιν, νά σπείρουν τήν σύγχυσιν
στιανούς, ἀνεξαρτήτως ἐθνότητος, νὰ πράξουν τὸ ἴδιο. Καὶ στὸ παρέκκλιση ἀπὸ τὸν κανόνα αὐτὸ
Ἀνεμέναμεν μετά τάς ὡς ἄνω διακηρύσσοντες ὅτι τά μυστήρια
πανορθόδοξο αὐτὸ προσκλητήριο –δόξα τῷ Θεῷ– ἀνταποκρίνον- ἀντιδράσεις, νά ἴδωμεν τά σχόλια ἀποτελεῖ αἵρεση! τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι
ται χιλιάδες πιστοὶ ἀπ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς γῆς! Οἱ ἁπανταχοῦ ἀξιω- καί τάς θέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἔπειτα ἀπὸ τὰ ὀλίγα αὐτὰ γίνε- ἰσόκυρα μετά τοῦ Παπισμοῦ, μέ σκο-
ματικοὶ καὶ στρατιῶτες τῆς ἐπὶ γῆς Στρατευομένης ᾿Εκκλησίας Οἰκουμενιστῶν καί φιλοπαπικῶν ται τώρα κατανοητὸ γιατί δὲν πόν νά διευκολυνθοῦν εἰς τά προ-
ἀφυπνίζονται, ὀργανώνονται καὶ ἀψηφώντας τοὺς λεονταρισμοὺς Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Ἐπι- ὑπάρχουν ἐπὶ μέρους θεολογικοὶ δοτικά των σχέδια. Ὁ καιρός, ὅμως,
καὶ τὶς ἀπειλὲς τῶν ταραγμένων καὶ πανικοβλημένων οἰκουμε- σκόπων, Καθηγητῶν Πανεπιστημί- Διάλογοι μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι κατάλληλος διά νά μετανοή-
νιστῶν ὁμολογοῦν πίστι στὴν Πίστι τῶν ᾿Αποστόλων, τῶν Πατέρων, ου καί ἄλλων διαπρεπῶν. Δέν καὶ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλη- σουν, νά ζητήσουν συγγνώμην καί
τῶν Συνόδων καὶ τῶν ῾Αγίων, καταδικάζοντας μὲ παρρησία τὴν πα- ἤκουσαν ὅμως τίποτε διά τήν ἔντα- σίας, ἀλλὰ ἕνας καὶ μοναδικὸς θε- νά σταματήσουν νά ἐργάζωνται διά
ναιρετικὴ διδασκαλία, ποὺ διδάσκει τὸ ἀλλόκοτο καὶ ἀδηφάγο ξιν χιλιάδων πιστῶν καί ἐγγάμων ολογικὸς Διάλογος, στὸν ὁποῖο τήν διαστροφήν ἕως καί ἀντιστρο-
τέρας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ μεγαλύτερο, κατὰ τὸν μακαριστὸ καὶ Ἀγγλικανῶν «κληρικῶν» εἰς τόν συμμετέχουν δι᾽ ἐκπροσώπων τους φήν τοῦ φρονήματος τῶν Ὀρθοδό-
σοφὸ ἀρχιμανδρίτη π. ᾿Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τέρας ποὺ Παπισμόν ὑπό τόν κοσμικόν ὅρον ὅλες οἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες ξων Χριστιανῶν, σεβόμενοι τούς
ἐγέννησε ποτὲ ὁ ῞Αδης, τὸ ὁποῖο πυρετωδῶς προετοιμάζει τὴν τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ Πρωτείου Ἐκκλησίες. Ἄς ἐλπίζουμε, ὅτι ἡ Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας
πανθρησκεία τοῦ ἐρχομένου ᾿Αντιχρίστου. καί τοῦ Ἀλαθήτου. Ἐκρύφθησαν συγκεκριμένη διατύπωση τοῦ Πά- μας, τόν Εὐαγγελικόν Λόγον καί
* ᾿Επισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, Σφενδόνη, ῎Εκδ. «ὁ ὅλοι, ὅπως κρύβονται οἱ ὄφεις, πα δὲν ὑπονοοῦσε κάτι κατὰ πα- τούς Ἁγίους καί θεοφόρους Πατέ-
Σταυρός», ᾿Αθ. 1989, σελ. 208. ὅταν κατά τήν Πεντηκοστήν ἔχω- ρέκκλιση τῶν παραπάνω. Ὁ καιρὸς ρας τῆς Ἐκκλησίας μας.
Σελὶς 6η
Ἀπὸ τοῦ 2008 αἱ Ἱ. Μητροπόλεις, αἱ Ἱ. Μοναὶ καὶ αἱ ἐνορίαι καταβάλλουν τὸν ΕΤΑΚ
Η ΒΑΡΕΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΗΣΧΟΛΗΣΕ ΤΗΝ Ι. ΣΥΝΟΔΟΝ
Ἡ Ἐκκλησία καταβάλλει ΕΤΑΚ καὶ διὰ τὴν μεγάλην δεσμευμένην περιουσίαν της, ἡ ὁποία παραμένει δεσμευμένη παρὰ τὰς δεκάδας
ἀμετακλήτους δικαστικὰς ἀποφάσεις. Ἡ Ἐκκλησία δεν ἀρνεῖται τὴν φορολόγησιν. Ζητεῖ ἴσην μεταχείρισιν. Τὸ φιλανθρωπικὸν ἔργον
Αἱ σχέσεις Πολιτείας–Ἐκκλη-
σίας καί ἡ βαρεῖα φορολογία τῆς
ἀκινήτου περιουσίας τῆς Ἐκκλη-
σίας ἀπησχόλησαν τάς συνεδριά-
σεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Ἑλλάδος διά τόν μῆνα Νο-
έμβριον. Συμφώνως μέ ἀνακοινω-
θέντα, τά ὁποῖα ἐξέδωσε τό Γρα-
φεῖον Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου:
Πρώτη ἡμέρα
Κατά τήν 4ην Νοεμβρίου, πρώ-
την ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν:
«Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἐπι-
κύρωσε τὰ Πρακτικά τῆς Ἐξουσιο-
δοτήσεως.
Ὁ Μακαριώτατος ἐνημέρωσε τὸ
Σεπτὸ Σῶμα γιὰ τὴ συνάντηση καὶ
τὴ συζήτηση, ποὺ εἶχε τὴν Δευτέ-
ρα 2.11.2009 μὲ τὸν Πρωθυπουργὸ
τῆς Χώρας, Ἐξοχώτατο κ. Γεώργιο
Παπανδρέου, μὲ τὸν ὁποῖον κατέ-
ληξαν στὰ ἑξῆς σημεῖα:
1. Ἐπισημάνθηκε ἡ ἀνάγκη συ-
νεργασίας Ἐκκλησίας καὶ Πολιτεί-
ας γιὰ θέματα, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ
τὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ ποικίλα του
προβλήματα.
2. Ἀποφασίσθηκε ἡ συγκρότηση
διαφόρων Ἐπιτροπῶν κατὰ θέματα.
3. Οἱ ρόλοι μεταξὺ Ἐκκλησίας
καὶ Πολιτείας εἶναι διακριτοί, καὶ
ὅπου χρειάζονται ὁρισμένες διευ-
κρινίσεις γιὰ τὴν καλύτερη ὁριοθέ-
τηση, θὰ γίνουν.
Ἔγινε εὐρύτατη συζήτηση με-
ταξύ τῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι εὐχα-
ρίστησαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο γιὰ τὸν
τρόπο, ποὺ χειρίσθηκε τὸ θέμα, καὶ
διεπίστωσαν ὅτι τόσο ὁ Μακαριώ-
τατος ὅσο καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς
ἐπέδειξαν καλὴ διάθεση, ὥστε οἱ
σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας
νὰ εἶναι καλὲς καὶ τὰ θέματα, ποὺ
ἐνδεχομένως θὰ ἀναφύονται, νὰ
ἐπιλύονται μὲ τὴν συνεργασία καὶ
τῶν δύο πλευρῶν.
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἐπιθυ-
ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ ΕΖΗΤΗΣΑΝ
ΤΗΝ ΕΞΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΕΚ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Ζητοῦν τὴν ἀποκαθήλωσιν τῶν εἰκό-
νων καὶ ἐκ τῶν σχολικῶν αἰθουσῶν
Μὲ ἀφορμὴν τὴν ἀπόφασιν τοῦ
Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπί-
νων Δικαιωμάτων, συμφώνως μὲ τὴν
ὁποίαν τὸ Ἰταλικὸν Κράτος ὀφείλει
νὰ ἐξαφανίση ἀπὸ τὰς σχολικὰς
αἰθούσας τὸν Σταυρόν, οἱ Ἐκκλησιο-
μάχοι τῆς χώρας μας ἀνέλαβον
δρᾶσιν διὰ τὸν ἐξοβελισμὸν τῶν συμ-
βόλων τῆς Πίστεώς μας ἀπὸ τὰ σχο-
λεῖα. Ἡ διαβόητος Μὴ Κυβερνητικὴ
Ὀργάνωσις «Τὸ Ἑλληνικὸ Παρατη-
ρητήριο τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίν-
κι», τὸ ὁποῖον συμπλέει μὲ τὰς πλέ-
ον ἀπιθάνους δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι
δροῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ θέτουν
μειονοτικὰ ζητήματα εἰς βάρος τῆς
χώρας μας, ἐζήτησε τὴν ἀπομάκρυν-
σιν τῆς Εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ
Εὐαγγελίου ἀπὸ τὸ Ἐφετεῖον, εἰς τὸ
ὁποῖον ἐξεδικάζετο ἡ ὑπόθεσίς του.
Ἡ ἀνακοίνωσίς του
Εἰς ἀνακοίνωσίν του ὑπὸ ἡμερο-
μηνίαν 9 Νοεμβρίου, ἐτόνιζε τὰ ἀκό-
λουθα:
«Τὴν ἀπομάκρυνση τῶν θρη-
σκευτικῶν συμβόλων ζητᾶ τὸ
Ἑλληνικὸ Παρατηρητήριο τῶν
Συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι ἀπὸ τὸ
Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν σὲ ἐφαρμογὴ καὶ
τῆς πρόσφατης καταδίκης τῆς
Ἰταλίας ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικα-
στήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώ-
που. Ἀναμένεται ἡ ἀπόφαση τοῦ
δικαστηρίου.
Συγκεκριμένα, στὸ πλαίσιο τῆς
σημερινῆς προγραμματισμένης δί-
κης στὸ Γ´ Τριμελὲς Ἐφετεῖο Ἀθη-
νῶν τὰ στελέχη τοῦ ΕΠΣΕ Andrea
Gilbert καὶ Παναγιώτης Δημητρὰς
καὶ ὁ νομικὸς σύμβουλος τοῦ ΕΠ-
ΣΕ Βασίλης Σωτηρόπουλος θὰ ζη-
τήσουν ἀπὸ τὸ δικαστήριο τὴν ἀπο-
μάκρυνση τῶν θρησκευτικῶν συμ-
βόλων (εἰκόνα Χριστοῦ καὶ Εὐαγ-
γέλιο) σὲ ἐφαρμογὴ καὶ τῆς πρό-
σφατης καταδίκης τῆς Ἰταλίας ἀπὸ
τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιω-
μάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ) ἀλλὰ
καὶ τῶν γενικῶν ἀρχῶν δικαίου,
ὅπως ἔχουν ἀναπτυχθεῖ εἰδικὰ γιὰ
τὸ θέμα αὐτὸ (ὑποχρέωση οὐδετε-
ρότητας τῆς πολιτείας στὰ θέματα
θρησκείας) ἀπὸ τὸν Καθηγητὴ Νο-
μικῆς Μιχάλη Σταθόπουλο.
Ὅπως εἶναι γνωστό, τὸ ΕΔΔΑ,
στὶς 3 Νοεμβρίου 2009, δημοσιοποί-
ησε τὴν ἀπόφαση στὴν ὑπόθεση La-
utsi κατὰ Ἰταλίας, μὲ τὴν ὁποία δια-
πίστωσε παραβίαση τοῦ ἄρθρου 2
τοῦ πρώτου προσθέτου Πρωτοκόλ-
λου σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ἄρθρο 9
τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιω-
μάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ), λόγῳ
τῆς ἀνάρτησης τοῦ “ἐσταυρωμέ-
νου” στὰ δημόσια ἰταλικὰ σχολεῖα.
Τέλος, τὸ ΕΠΣΕ ἔκανε παρέμβα-
ση στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δι-
καιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ)».
Ἡ πρώτη ἧττα
Τὸ δικαστήριον δὲν ἔκανε ἀπο-
δεκτὴν τὴν προσφυγὴν τῆς ὡς ἄνω
ὀργανώσεως διότι ἡ ἀπόφασις δὲν
εἶναι γενικὴ δι᾽ ὅλας τὰς χώρας τῆς
Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ἀλλὰ διὰ μίαν
συγκεκριμένην τὴν Ἰταλίαν. Οὐσια-
στικῶς οἱ ἐκκλησιομάχοι ὑπέστησαν
τὴν πρώτην ἧτταν. Εἶναι βέβαιον,
ὅμως, ὅτι θὰ ἐπανέλθουν, διότι ἔχουν
ὡς στόχον τὸν ἀπογαλακτισμὸν τοῦ
Κράτους ἀπὸ τὴν Χριστιανικὴν Πί-
στιν καὶ μάλιστα τὴν Ὀρθόδοξον. Δὲν
εἶναι τυχαῖον ὅτι ἐπικαλοῦνται τὸν
μεῖ τὸν διάλογο, γνωρίζει τὰ θέμα-
τα ἐπαρκῶς καὶ θὰ τὰ ἀντιμετωπί-
σει μὲ ψυχραιμία, γνώση καὶ διάθε-
ση νὰ ἐπιλύονται, γιὰ νὰ ὑπάρχει
συνοχὴ στὴ σύγχρονη πολυπολιτι-
σμικὴ κοινωνία μας.
Διά τούς μουσουλμάνους
Κατόπιν προτάσεως τοῦ Μακα-
ριωτάτου Προέδρου ἡ Διαρκὴς
Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισε τὴν συγ-
κρότηση Ἐπιτροπῆς ἀποτελουμέ-
νης ἀπὸ τοὺς Σεβασμιωτάτους Μη-
τροπολίτες Διδυμοτείχου καὶ Ὀρε-
στιάδος κ. Δαμασκηνό, Ξάνθης καὶ
Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονα καὶ
Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νι-
κόλαο, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀσχοληθοῦν μὲ
τὴν μελέτη προβλημάτων, ποὺ ἀφο-
ροῦν στοὺς Μουσουλμάνους, ποὺ
διαβιοῦν στὴν Ἑλλάδα, ὅπως χώ-
ρους λατρείας καὶ Νεκροταφείου.
Καθόρισε τὶς ἡμερομηνίες ἀπὸ 7
ἕως 14 Δεκεμβρίου 2009 τῆς Εἰρη-
νικῆς Ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριω-
τάτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας
κ. Θεοδώρου στὴν Ἐκκλησία τῆς
Ἑλλάδος.
Τέλος ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος
συζήτησε καὶ ἔλαβε ἀποφάσεις
σχετικὰ μὲ τρέχοντα ὑπηρεσιακὰ
ζητήματα.
Τήν Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009 καὶ
ὥρα 1 μ.μ., οἱ νεοεκλεγέντες Μη-
τροπολίτες Διδυμοτείχου καὶ Ὀρε-
στιάδος κ. Δαμασκηνὸς καὶ Πο-
λυανῆς καὶ Κιλκισίου κ. Ἐμμανουήλ,
θὰ μεταβοῦν στὴν Προεδρία τῆς Δη-
μοκρατίας, ὅπου, ἐνώπιον τοῦ Ἐξο-
χωτάτου Προέδρου κ. Καρόλου Πα-
πούλια, θὰ δώσουν τὴν νενομισμένη
Διαβεβαίωση, ἐπὶ παρουσία τοῦ Μα-
καριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν
καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου,
Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου».
Δευτέρα ἡμέρα
Κατά τήν 5ην Νοεμβρίου, δευ-
τέραν ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν:
ὑπουργὸν Δικαιοσύνης τῆς Κυβερνή-
σεως τοῦ κ. Σημίτη, τὸν καθηγητὴν
τῆς Νομικῆς κ. Μιχ. Σταθόπουλον, ὁ
ὁποῖος διέγραψε τὴν ἀναγραφὴν τοῦ
Θρησκεύματος ἀπὸ τὰς Ἀστυνο-
μικὰς Ταυτότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Ἡ ἧττα τῶν ἀνωτέρω ἐκκλησιομά-
χων δὲν ἀπέτρεψε τὸν ἐκκλησιομά-
χον ΣΥΡΙΖΑ νὰ ζητήση μὲ ἐρώτησιν
τοῦ Βουλευτοῦ του κ. Γρηγ. Ψαρια-
νοῦ, (προσφάτως ἐζήτησε νὰ κάψω-
μεν καὶ τὴν Ἑλληνικὴν Σημαίαν), τὴν
ἀπομάκρυνσιν τῶν θρησκευτικῶν
συμβόλων ἀπὸ τὰς σχολικὰς αἰθού-
σας καὶ νὰ γίνουν προαιρετικαὶ δρα-
στηριότητες ἡ προσευχὴ και ὁ
ἐκκλησιασμός. Εἰς τὴν ἐρώτησίν του
τονίζει τὰ ἀκόλουθα:
«Ἡ πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ
Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρω-
πίνων Δικαιωμάτων, ποὺ εἶδε τὸ
φῶς τῆς δημοσιότητας τὶς προ-
ηγούμενες μέρες καὶ ἀναφέρει ὅτι
“θὰ πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦν οἱ
σταυροὶ ἀπὸ τὰ ἰταλικὰ σχολεῖα,
ὥστε νὰ μὴ προσβάλλεται ἡ ἐλευ-
θερία τῆς θρησκευτικῆς ἐπιλο-
γῆς”, εἶναι ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἐξετά-
σουμε τὴν κατάσταση καὶ στὰ
ἑλληνικὰ σχολεῖα, ὅπου πλέον φοι-
τοῦν ἀλλόθρησκοι, ἄθρησκοι καὶ
ἄθεοι μαθητές.
Στὰ σχολεῖα μας ὑπάρχουν θρη-
σκευτικὲς εἰκόνες σὲ ὅλες τὶς
αἴθουσες διδασκαλίας, ἐνῶ γίνεται
καθημερινὰ πρωϊνὴ προσευχὴ καὶ
ταχτικὰ γίνεται ἐκκλησιασμός. Σὲ
περίπτωση, ποὺ τὸ Δικαστήριο δὲν
ἀναγνωρίσει τὸ δικαίωμα τῆς ἰτα-
λικῆς κυβέρνησης νὰ ἀσκήσει ἔφε-
ση, ἡ ἀπόφαση θὰ καταστεῖ τελεσί-
δικη καὶ θὰ ἰσχύει πλέον γιὰ ὅλες
τὶς χῶρες – μέλη τοῦ Συμβουλίου
τῆς Εὐρώπης. Θὰ ἀποτελέσει νο-
μικὸ προηγούμενο, στὸ ὁποῖο θὰ
μποροῦν νὰ προσφεύγουν πολίτες,
ζητώντας τὴν ἀποκαθήλωση τῶν
θρησκευτικῶν συμβόλων.
Στὴν πολὺ πρόσφατη συνάντη-
ση, ποὺ εἶχαν ὁ πρωθυπουργὸς
Γιῶργος Παπανδρέου καὶ ὁ ἀρχιε-
πίσκοπος Ἱερώνυμος, ὁ πρωθυ-
πουργὸς τόνισε τοὺς “διακριτοὺς
ρόλους” κράτους καὶ ἐκκλησίας,
χωρὶς περαιτέρω διευκρινήσεις.
Ἐπίσης, ἀνακοίνωσαν τὴ σύσταση
ἐπιτροπῶν ἀνὰ ὑπουργεῖο γιὰ τὴ
συζήτηση διαφόρων θεμάτων.
Δὲν εἶπαν, ὅμως, πότε θὰ ξεκινή-
σει ὁ διάλογος καὶ μέχρι πότε θὰ
πρέπει νὰ ὁλοκληρωθεῖ τὸ ἔργο
τῶν ἐπιτροπῶν».
Ἐρωτήματα
Οὐσιαστικῶς ὁ προαναφερόμενος
βουλευτής, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸ πρό-
σφατον παρελθόν, εἶχε ἐξυμνήσει
τὴν τρομοκρατίαν καὶ τὰ ἔργα τῶν
τρομοκρατῶν, ζητεῖ ἡ Ὀρθόδοξος
Ἑλλὰς νὰ προσαρμοσθῆ εἰς τὸ πολυ-
φυλετικὸν καὶ πολιτισμικὸν σχολεῖον,
εἰς τὸ ὁποῖον φοιτοῦν καὶ ἀλλόθρη-
σκοι. Λησμονεῖ, ὅμως, ὅτι ἀκόμη
εὑρίσκεται ἐν ἰσχύει τὸ Σύνταγμα, τὸ
ὁποῖον ὁρίζει ὅτι τὸ Κράτος ὀφείλει
νὰ καλλιεργῆ τὴν Ἐθνικὴν καὶ Θρη-
σκευτικὴν συνείδησιν τῶν μαθητῶν,
τῶν μαθητριῶν, τῶν σπουδαστῶν
κ.λπ. Ἐκτὸς καὶ ἐὰν δὲν σέβεται τὸ
Σύνταγμα. Καὶ τὸ ἐρώτημα ἀπευθύ-
νεται καὶ εἰς ὁλόκληρον τὴν Κοινο-
βουλευτικὴν Ὁμάδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.
«Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἐπι-
κύρωσε τὰ Πρακτικά τῆς προηγου-
μένης Συνεδρίας.
Στὴ συνέχεια ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύ-
νοδος ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ὑπὸ δια-
βούλευση “προσχέδιο νόμου” μὲ τίτ-
λο “Ἐνίσχυση κοινωνικῆς ἀλληλεγ-
γύης καὶ εἰσφορὰ κοινωνικῆς εὐθύ-
νης τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων καὶ
τῆς μεγάλης ἀκίνητης περιουσίας”.
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἐξέτασε
τὸ προσχέδιο νόμου καὶ τὴ σχετικὴ
ἔκθεση τῆς Ε.Κ.Υ.Ο. καὶ συμμετέ-
χοντας στὴν δημόσια διαβούλευση,
κατέληξε στὰ ἑξῆς συμπεράσματα:
1. Παρὰ τὶς ἀντίθετες ἐντυπώ-
σεις, ποὺ ἴσως κυκλοφοροῦν, κατὰ
τὸ κείμενο τοῦ προσχεδίου νόμου
(ἄρθρο 3 παρ. 4), τὸ ποσὸ ἐκ τοῦ
τριπλασιασμοῦ τοῦ συντελεστῆ
τοῦ ἑνιαίου τέλους ἀκίνητης περι-
ουσίας, εἰδικὰ γιὰ τὰ νομικὰ πρό-
σωπα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
δὲν προβλέπεται ὡς ἔκτακτη εἰσ-
φορὰ τῆς Ἐκκλησίας μόνον προ-
κειμένου νὰ καταβληθοῦν οἱ δύο
δόσεις τῆς ἔκτακτης ἐνίσχυσης
κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης σὲ εὐπα-
θεῖς κοινωνικὲς ὁμάδες, ἀλλὰ ὡς
πάγια αὔξηση τῆς φορολογίας Της
καὶ γιὰ τὸ μέλλον.
Ἄνισος φορολογική
μεταχείρισις τῆς Ἐκκλησίας
2. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν
ἀρνήθηκε τὴν φορολόγηση τῆς
ἀκίνητης περιουσίας Της. Ἐπιθυμεῖ
ὅμως τὴν ἴση φορολογικὴ μεταχεί-
ριση μὲ τὰ ὑπόλοιπα νομικὰ πρό-
σωπα Δημοσίου Δικαίου τοῦ Ἑλλη-
νικοῦ Κράτους, ὅποιο περιεχόμενο
Προσχηματικαὶ καὶ φαιδραὶ αἱ θεωρίαι των περὶ δύο πνευμόνων τῆς Ἐκκλησίας
ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΟΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΔΙΑΚΑΤΕΧΟΝΤΑΙ
ΥΠΟ ΑΜΕΤΑΜΕΛΗΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΑΘΕΡΑΣ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑΣ
Διατί εἶναι ἀνυπόστατοι οἱ ἰσχυρισμοὶ περὶ πολιτῶν δευτέρας κατηγορίας τῶν Παπικῶν
Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σε-
ραφεὶμ διὰ ἀνακοινώσεώς του
ἀπαντᾶ εἰς προκλητικὰ δημοσιεύμα-
τα παπικῶν ἐντύπων, ὡς καὶ εἰς δη-
λώσεις τοῦ ἐκλαμπροτάτου Ἀρχιεπι-
σκόπου Ἀθηνῶν τῶν Ρωμαιοκαθο-
λικῶν. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κατα-
δεικνύει ὅτι: 1ον) Οἱ ἐν Ἑλλάδι παπι-
κοὶ διακατέχονται ἀπὸ τὴν ὕπαρξιν
ἀμεταμελήτου πνεύματος σταθερᾶς
ἀδιαλλαξίας. 2ον) Αἱ διακηρύξεις
καὶ αἱ καινοφανεῖς θεωρίαι περὶ τῶν
δύο δῆθεν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν»
καὶ περὶ τῶν «δύο πνευμόνων τοῦ
Χριστιανισμοῦ» εἶναι προσχηματικαὶ
και φαιδραὶ καὶ γ) Αἱ θεωρίαι ὅτι οἱ
παπικοὶ εἶναι πολῖται δευτέρας κα-
τηγορίας εἶναι ἀνυπόστατοι, ἀφοῦ
καὶ τὰ αἰτήματα τῶν Ὀρθοδόξων
πρὸς τὰς Κυβερνήσεις καὶ τὰς Κρα-
τικὰς ὑπηρεσίας διὰ τὴν ἀποκατά-
στασιν π.χ. ζημιῶν εἰς Ἱεροὺς Ναοὺς
ἐκ τῶν σεισμῶν, ἀντιμετωπίζονται μὲ
τὴν ἰδίαν ἀδιαφορίαν, μὲ τὴν ὁποίαν
ἀντιμετωπίζονται καὶ τῶν παπικῶν.
Ἡ ἀνακοίνωσις
Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώ-
σεως τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς
ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Μέ ἀφορμή τήν ἔκδοση ἀπό τά
Ρωμαιοκαθολικά ἔντυπα “Ἐνορια-
κές Καμπάνες” Σύρου, “Τηνιακά
Μηνύματα” Τήνου καί “Συνάντηση”
Κερκύρας κειμένου ἐπιγραφομέ-
νου “ʼΑνώμαλες αἰσθηματικές κα-
ταστάσεις” (Νο 35, Νοέμβριος
2009) καί ὑπογραφομένου ὑπό τοῦ
ἐφημερίου τῆς Βασιλικῆς τοῦ Ἁγί-
ου Ἀμβροσίου καί Καρόλου Ρώ-
μης, Raffaello Martinelli καθώς καί
τήν Ἀνακοίνωσιν τοῦ Ἐκλαμπροτά-
του Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Ἀθήναις
Ρωμαιοκαθολικῶν κ. Νικολάου Φω-
σκόλου (ἐφημ. “Αὐγή”, 28/10/2009)
ἐπιθυμῶ νά ἐνημερώσω τόν φιλό-
χριστον λαόν τοῦ Θεοῦ ὅτι εἰς μίαν
ἐξόχως τραγικήν ἐποχήν, κατά τήν
ὁποίαν ἡ πιό ἁπτή εἰκόνα καί ἀπό-
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΔΙΑ ΤΟΝ 89,5 FM
Eἰς τὴν ἔκδοσιν Δελτίου Τύπου
ἐπροχώρησεν ἡ Ἱερὰ Μητρόπολης
Γλυφάδας (2.11.09), κάνοντας σο-
βαροτάτας ἐπισημάνσεις – κα-
ταγγελίας τόσο διὰ τὴν ἐξάλειψιν
ἐκπομπῶν μὲ ἀντιαιρετικὸ περιε-
χόμενο ὅσο καὶ τὴν ὕπαρξιν νέων
ἐκπομπῶν, ποὺ σὲ καμία περίπτω-
ση δὲν συνάδουν μὲ τὴν Ὀρθόδο-
ξη Πατερικὴ Παράδοση τῆς
Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Τὸ Δελτίο
Τύπου ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ἐν Βούλᾳ τῇ 2ᾳ Νοεμ. 2009
Μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον παρακο-
λουθοῦμε τὰ νέα προγράμματα
τοῦ σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα
εἶναι ἀξιόλογα καὶ ἔχουν οὐσια-
στικὸ περιεχόμενο.
Ὁ στόχος τοῦ “ἀνοίγματος στὴν
κοινωνία”, ποὺ ἐτέθη ἀπὸ τοὺς
ὑπευθύνους τοῦ ραδιοφωνικοῦ
σταθμοῦ εἶναι ἕνας σημαντικὸς
στόχος, ὁ ὁποῖος φυσικὰ μᾶς βρί-
σκει σύμφωνους —ἀφοῦ “τὸ
ἀπρόσληπτον καὶ ἀθεράπευτον”.
Ὁ στόχος, ὅμως, αὐτὸς φαίνε-
ται νὰ ἐπιτυγχάνεται μὲ ὁρισμένες
ἐκπομπὲς μόνον. Ἄλλες ἐκπομπὲς
ὄχι μόνο δὲν πραγματοποιοῦν
ἄνοιγμα στὴν κοινωνία, ὄχι μόνον
δὲν προσλαμβάνουν τὴν κοινωνία
γιὰ νὰ τὴν Χριστοποιήσουν, νὰ τὴν
ἐκκλησιαστικοποιήσουν καὶ νὰ τὴν
θεραπεύσουν, ἀλλὰ συσχηματί-
καὶ ἐὰν αὐτὴ ἑκάστοτε ἔχει.
Ὑπενθυμίζεται ὅτι κατὰ τὸ σύ-
στημα σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Πο-
λιτείας, ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὶς νομι-
κές Της σχέσεις (ἄρθρο 1 παρ. 4
τοῦ Νόμου 590/1977 “Περὶ τοῦ Κα-
ταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος”) εἶναι νομικὸ πρόσω-
πο δημοσίου δικαίου, ἐπιβάλλεται
συνεπῶς ἡ ἴση μεταχείρισή Της μὲ
τὰ λοιπὰ Ν.Π.Δ.Δ.
Ὁποιαδήποτε νομοθετικὴ μετα-
βολὴ τοῦ καθεστῶτος σχέσεων
Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας δὲν μπορεῖ
νὰ ἐπιχειρεῖται μὲ σποραδικὲς νομο-
θετικὲς παρεμβάσεις, ἀποτελεῖ κε-
φαλαιῶδες ζήτημα διμεροῦς ἐνδια-
φέροντος, καὶ ὅπως ὅλα τα ζητήμα-
τα ἀμοιβαίου ἐνδιαφέροντος, ἐξυ-
πακούουν προηγουμένως σοβαρὸ
καὶ ὑπεύθυνο διάλογο ὡς καὶ πλήρη
συζήτηση τῶν σχετικῶν παραμέ-
τρων μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν,
ὅπως ἐπιβεβαίωσαν κατὰ τὴν πρό-
σφατη συνάντησή τους ὁ Μακαριώ-
τατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ
Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος καὶ ὁ
Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Κυβερ-
νήσεως κ. Γεώργιος Παπανδρέου.
Καταβάλλουν τό ΕΤΑΚ
3. Ἤδη ἀπὸ τοῦ ἔτους 2008 ἡ
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, οἱ Ἱερὲς
Μητροπόλεις, οἱ Ἱερὲς Μονὲς καὶ οἱ
Ἐνορίες καταβάλλουν τὸ Ε.Τ.Α.Κ.,
ἀκόμα καὶ γιὰ ἀκίνητα, τὰ ὁποῖα
ἔχουν δεσμευθεῖ μὲ ρυμοτομικὰ
βάρη καὶ ἀπαλλοτριώσεις, ἀλλὰ δὲν
ἔχουν καταβληθεῖ οἱ ἀπαραίτητες
ἀποζημιώσεις, ὁπότε παραμένουν
στὴν κυριότητά τους, χωρὶς νὰ
δειξις τῆς ἐπαναστατικῆς ἀνα-
τροπῆς κάθε εἴδους καταπιεστικῆς
ἐξουσίας καί βίας ἀλλά καί ἡ πλη-
ρεστάτη ἀπόδειξις τοῦ εἶναι τοῦ
ἀληθοῦς Θεοῦ, πού ἐνσαρκώνουν
κατά τρόπον ἀναντίρρητον ὁ Σταυ-
ρός τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἐπʼ αὐτοῦ
ἄφατος θυσία τοῦ Λόγου τοῦ
Θεοῦ, θεωροῦνται ἀπό τό λεγόμε-
νο Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρω-
πίνων Δικαιωμάτων ὅτι ἀντίκεινται
εἰς τόν λαϊκόν χαρακτῆρα τῶν
Κρατῶν, καί προσβάλλουν τά ἀτο-
μικά δικαιώματα τῶν ἀκολουθούν-
των ἑτέραν θρησκευτικήν παραδο-
χήν ἐντός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἠπεί-
ρου, πού ὀφείλει τήν πολιτιστική
της ἰδιοπροσωπία εἰς τήν χριστιανι-
κήν της ταυτότητα, ἡ ἐμμονή τῆς
Ρωμαιοκαθολικῆς Θρησκευτικῆς
κοινωνίας νά ἐκδηλώνη τό μίσος
της κατά τῆς Ἀδιαιρέτου Ὀρθοδό-
ξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀποτε-
λεῖ ἀνίατον ἰδεοληψίαν, πού κατα-
δεικνύει δυστυχῶς τήν παρά τάς
θεαματικάς διακηρύξεις καί συνε-
λεύσεις, ὕπαρξιν ἀμεταμελήτου
πνεύματος σταθερᾶς ἀδιαλλαξίας,
πού πρέπει τοὐλάχιστον νά προ-
βληματίση τούς ἡμετέρους φιλο-
παπικούς κύκλους.
Εἰδικώτερον στήν ἀναφερομέ-
νη ἔκδοση, πού διανέμεται στούς
Ρωμαιοκαθολικούς πιστούς στήν
πρώτη παράγραφο ἐξομοιοῦται τό
Ἱ. Μυστήριο τοῦ Γάμου, πού τε-
λεῖται εἰς τήν Ἀδιαίρετον Ὀρθόδο-
ξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν (γάμος
ἑτεροδόξων) μέ τήν ἁπλήν συμ-
βίωσιν καί τόν πολιτικόν λεγόμε-
νον Γάμον καί χαρακτηρίζεται
ἀνοικείως ὡς “ἀνώμαλος αἰσθημα-
τική κατάστασις”, πού ἐπιφέρει τήν
ἄρνησιν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς
θρησκευτικῆς κοινότητος νά
δεχθῆ τό μέλος της, πού συνῆψε
ὀρθόδοξον γάμον στά κατʼ αὐτούς
μυστήρια τῆς ἐξομολογήσεως καί
τῆς Θ. Κοινωνίας καί νά τοῦ παρέ-
ξη θρησκευτικήν κηδείαν. Δέν
ὑφίσταται θεωροῦμεν εὐγλωττο-
ζονται μὲ τὸν κόσμο καὶ τὰ προ-
βλήματά του.
Ἐκφράζουμε τὴν ἔντονη δια-
μαρτυρία μας γιατί ὁ σταθμὸς τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔφτασε
σὲ σημεῖο νὰ περνᾶ θέσεις ἀντὶ –
ὀρθόδοξες, ἀντὶ – ἐκκλησιαστικὲς
καὶ κακόδοξες. Μὲ πόση προσοχὴ
ἐπιλέχθηκαν τὰ νέα πρόσωπα; Μὲ
τί κριτήρια κόπηκαν ἀξιόλογες
ἐκπομπές, ποὺ ὑπῆρχαν στὸ προ-
ηγούμενο πρόγραμμα;
Γιὰ ποιὸ λόγο κόπηκαν οἱ πολὺ
ἀξιόλογες καὶ σημαντικὲς ἀντιαι-
ρετικὲς ἐκπομπὲς “Ἐκκλησία καὶ
αἱρέσεις” καὶ “Σεμινάριο Ὀρθοδό-
ξου Πίστεως”; Ἀπὸ τὶς 126 ὧρες,
ποὺ μεταδίδεται τὸ πρόγραμμα
ἑβδομαδιαίως, δὲν κρίθηκε ἀναγ-
καῖο νὰ δοθοῦν 2 ὧρες γιὰ διαφώ-
τιση τοῦ πιστοῦ καὶ μὴ λαοῦ γιὰ
αἱρέσεις, παραθρησκεῖες καὶ κα-
ταστροφικὲς λατρεῖες;
Δὲν γνωρίζουν οἱ ἁρμόδιοι ὅτι οἱ
γνωστὲς αἱρέσεις στὴν Ἑλλάδα σή-
μερα —χριστιανικὲς καὶ παραχρι-
στιανικὲς αἱρέσεις, παραθρησκευ-
τικὲς ὁμάδες καὶ ὁμάδες ἀσυμβίβα-
στες μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη—
ὑπερβαίνουν τὶς 700; Γιατί στερεῖται
ὁ πιστὸς λαὸς τῆς τόσο ἀναγκαίας
σήμερα ἀντιαιρετικῆς ἐνημέρωσης;
Ἐκφράζουμε τὴν ἔντονη διαμαρ-
τυρία μας γιὰ αὐτά, ποὺ ἀκούσαμε
στὸ σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας μας τὶς
πρῶτες δύο ἑβδομάδες τοῦ νέου
ἀποδίδουν κανένα μίσθωμα καὶ
χωρὶς νὰ εἶναι ἐφικτὴ ἡ πώλησή
τους στὴν πραγματικὴ ἀξία τους.
Εἰδικὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς
Ἑλλάδος, ποσοστὸ 60% τῶν ἀκινή-
των, γιὰ τὰ ὁποῖα καταβάλλει
Ε.Τ.Α.Κ. εἶναι δεσμευμένα, καὶ μο-
λονότι ἐκδόθηκαν δεκάδες ἀμετά-
κλητες δικαστικὲς ἀποφάσεις, ποὺ
διατάσσουν τὴν ἀποδέσμευσή τους,
τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο, παρὰ τὶς ἀντί-
θετες ὑποσχέσεις του, δὲν ἔχει
προβῆ σὲ συμμόρφωση πρὸς αὐτές.
Ἐν ὄψει αὐτῆς τῆς χρονίζουσας
ἐκκρεμότητας, παρακαλεῖται γιὰ
ἄλλη μία φορὰ ἡ Πολιτεία νὰ προ-
χωρήσει στὴν ἀποδέσμευση τῶν ἐν
λόγω ἀκινήτων, τόσο γιὰ νὰ χρησι-
μοποιηθοῦν πρὸς τὸν σκοπὸ ἵδρυ-
σης καὶ λειτουργίας τῶν συγκεκρι-
μένων ἱδρυμάτων (γιὰ αὐτιστικὰ παι-
διά, ἐξαρτημένα ἄτομα, ἡλικιωμέ-
νους, καρκινοπαθεῖς, κατασκηνώ-
σεις κ.λπ.), τὴν σύσταση τῶν ὁποίων
ἀπεφάσισε προσφάτως ἡ Διαρκὴς
Ἱερὰ Σύνοδος, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀξιο-
ποίησή τους, πρὸς στήριξη τοῦ ἐν
γένει φιλανθρωπικοῦ Της ἔργου.
4. Διευκρινίζεται ἐπίσης ὅτι στὰ
ἐκκλησιαστικὰ ἀκίνητα ἡ Ἐκκλησία
τῆς Ἑλλάδος δὲν ἀσκεῖ “ἐπιχειρη-
ματικὴ δραστηριότητα”, ἀλλὰ στὴν
καλύτερη περίπτωση εἰσπράττει
ἀπὸ αὐτὰ μισθώματα ἀναγκαῖα γιὰ
τὴν συντήρηση τῶν πολυάριθμων
κοινωφελῶν ἱδρυμάτων καὶ φιλαν-
θρωπικῶν ὑπηρεσιῶν Της, τὴν κα-
θημερινὴ παροχὴ συσσιτίων σὲ ἀπό-
ρους κάθε ἐθνικότητος καὶ θρη-
σκείας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν τύχει
τῆς ἀναγκαίας κρατικῆς μέριμνας.
τέρα διακήρυξις γιά τήν ἀληθῆ πε-
ποίθησιν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς
Ἱεραρχίας διά τήν Ἁγιωτάτην
ἡμῶν Ἐκκλησίαν, πού ἀποτελεῖ
τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί
Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χρι-
στοῦ. Ἀποδεικνύονται προσχημα-
τικές καί φαιδρές αἱ διακηρύξεις
περί οἰκουμενισμοῦ τῆς Β΄ Βατι-
κανῆς Συνόδου ἀλλά καί αἱ κατά
καιρούς δηλώσεις τῶν ἐκπεσόν-
των Ἐπισκόπων τῆς παλαιᾶς Ρώ-
μης ὡς καί αἱ ὑφέρπουσαι καί και-
νοφανεῖς θεωρεῖαι περί τῶν δύο
δῆθεν “ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν” καί
τῶν δῆθεν “δύο πνευμόνων τοῦ
Χριστιανισμοῦ”.
Ὅσον δέ ἀφορᾶ στήν ἀνακοίνω-
ση τοῦ Ἐκλαμπροτάτου κ. Νικολά-
ου Φωσκόλου ἀναφερομένην εἰς
τήν ἀνάγκην ἐπισκευῆς τοῦ Καθε-
δρικοῦ Ναοῦ Ἁγ. Διονυσίου Ἀρεο-
παγίτου, τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς κοι-
νότητος τῶν Ἀθηνῶν ἀνακεκηρυγ-
μένου ὡς μνημείου, πληγέντος ἐκ
τῆς σεισμικῆς δοκιμασίας τῆς πό-
λεως τῶν Ἀθηνῶν τοῦ ἔτους 1999
καί στήν ἀβελτηρίαν τῶν ἁρμοδίων
ὀργάνων τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας
κατά τήν ὁποίαν δηλώνει ὅτι δῆθεν
ἡ αἰτία τῆς κρατικῆς ἀδιαφορίας
“φαίνεται πώς εἶναι ὅτι ὁ Ναός ἀνή-
κει στήν Καθολική Ἐκκλησία. Γιατί,
πῶς ἀλλιῶς νά ἐξηγηθεῖ τό γεγο-
νός ὅτι στό ἴδιο διάστημα ἄλλοι
σεισμόπληκτοι Ναοί τῶν Ἀθηνῶν,
πού ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία ἐπισκευάστηκαν ἤ ἐπι-
σκευάζονται. Δηλαδή, στήν Ἑλλά-
δα τοῦ 21ου αἰώνα ἐπικρατεῖ ἀκό-
μη ἡ νοοτροπία ὅτι οἱ Ἕλληνες Κα-
θολικοί εἶναι πολίτες β΄ κατηγορίας
καί ὁ,τιδήποτε ἀνήκει στήν Καθολι-
κή Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας εἶναι ῾
δυτικό᾽, εἶναι ῾ξένο᾽. Δυστυχῶς, αὐ-
τή εἶναι ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἰσοπολι-
τεία στήν σημερινή Ἑλλάδα”, ἡ
ἁρμόζουσα ἀπάντησις εἰς τό σεβα-
στόν μέλος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς
Θρησκευτικῆς κοινωνίας, εἰς τήν
ὁποίαν ἀνήκει ἡ “Τράπεζα τοῦ Ἁγί-
προγράμματος. Ἐπιτρέπεται στὸ
ὄνομα τῆς δῆθεν ἀνανέωσης νὰ
ἀκοῦμε τὴν ἀκύρωση θεολογικῶν
ὅρων, τὴ διαστρέβλωση δογμάτων,
τὴν ἐπίθεση στὴν Ἱερὰ Παράδοση;
Ἐπιτρέπεται στὸ ὄνομα τῆς
δῆθεν ἀνανέωσης νὰ ἀκοῦμε στὸ
σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἐξί-
σωση τοῦ χαρίσματος τῆς ἱερωσύ-
νης μὲ τὶς τεχνικὲς καὶ γιὰ τὴν “πα-
θολογικὴ ἀρχαιολατρία”, ποὺ δια-
κατέχει δῆθεν ὅσους προσπαθοῦν
νὰ διαφυλάξουν τὴ γλώσσα τῆς
Θείας Λατρείας;
Ἐπιτρέπεται ὁ Σταθμὸς τῆς
Ἐκκλησίας νὰ προβάλει μαθήματα
ψυχανάλυσης καὶ σεμινάρια ἀνά-
πτυξης τῆς αὐτοεκτίμησης;
Πῶς τολμᾶ ἐκπομπὴ τοῦ Σταθ-
μοῦ τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀσχολεῖται
μὲ τὸ ποιὸ ζώδιο κυριαρχεῖ κάθε
μήνα, ἄλλη ἐκπομπὴ νὰ μιλᾶ γιὰ
“ἐνέργειες” καὶ ἄλλη ἐκπομπὴ νὰ
διαφημίζει φορέα γιὰ τὴν προστα-
σία τοῦ περιβάλλοντος, ὁ ὁποῖος
προβάλλει οἰκολογικὲς ταινίες, τα-
οϊστικοῦ ὅμως προσανατολισμοῦ;
Πῶς ἐδόθη ἐκπομπὴ στὸ Σταθμὸ
τῆς Ἐκκλησίας σὲ ψυχοθεραπευ-
τή, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ἐτῶν συνεργάζε-
ται μὲ ψυχοθεραπευτικὸ ἐργαστή-
ριο, τὸ ὁποῖο προωθεῖ τὸ διαλογι-
σμό, τὴ γιόγκα, τὴν ὁλιστικὴ “θε-
ραπευτικὴ” καὶ ἀποκρυφιστικὲς με-
θόδους “ψυχοθεραπείας”;
Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρεται ὅτι τὸ
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἔχει
ζητήσει σχετικῶς ἐνημέρωση ἀπὸ
τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις, ὥστε νὰ
ὑπολογισθεῖ μὲ συγκεκριμένα οἰ-
κονομικὰ μεγέθη, ὁ ἐκ τῆς ἐνδεχο-
μένης αὐξήσεως τοῦ Ε.Τ.Α.Κ. πε-
ριορισμὸς τῶν πόρων τους, οἱ ὁ-
ποῖοι διατίθενται γιὰ τὴν λειτουρ-
γία τῶν κοινωφελῶν ἱδρυμάτων καὶ
δράσεων.
Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Πολιτεία καὶ
οἱ τοπικὲς κοινωνίες γνωρίζουν τὴν
μεγάλη συμβολὴ καὶ προσφορὰ τῆς
Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν
εὐπαθῶν κοινωνικῶν ὁμάδων, ἡ
ὁποία ἔχει καθημερινὸ καὶ ὄχι ἔκτα-
κτο ἤ ἐποχικὸ χαρακτήρα.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ προτείνεται
στὴν Πολιτεία νὰ ἀναλογισθεῖ τὶς
ἄμεσες καὶ δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις
στὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν
ἱδρυμάτων καὶ τῶν προνοιακῶν
δράσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ -
λάδος ἀπὸ τὸν μελετούμενο τρι-
πλασιασμὸ τοῦ Ε.Τ.Α.Κ.
Τά ἱδρύματα
καί αἱ δραστηριότητες
Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρονται ἐν
συνόλω τὰ Φιλανθρωπικὰ Ἱδρύμα-
τα καὶ οἱ κοινωνικὲς δραστηριότη-
τες, ποὺ λειτουργοῦνται καὶ συν-
τηροῦνται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς
Ἑλλάδος, τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις,
τὶς Ἱερὲς Μονὲς καὶ τὶς Ἐνορίες:
20 Βρεφονηπιακοὶ – Παιδικοὶ
Σταθμοί, 84 Γηροκομεῖα–Στέγες
Γερόντων, 13 Θεραπευτήρια χρο-
νίως πασχόντων, 30 Διάφορα Ἱδρύ-
ματα, 8 Ἱδρύματα γιὰ Ἄτομα μὲ
εἰδικὲς ἀνάγκες, 54 Κατασκηνωτικὰ
ου Πνεύματος” καί ἡ ἀνά τήν
οἰκουμένην ἀπροσμέτρητος οἰκο-
νομική ἐπιφάνεια, δίδεται ἀπό τόν
ἐπί δεκαετίες ἐγκαταλελειμμένον
Καθεδρικόν Ναόν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπι-
σκοπῆς Ἀθηνῶν “Εὐαγγελισμός
τῆς Θεοτόκου” τῆς Ἁγιωτάτης
ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἀνακεκηρυγμέ-
νον καί αὐτόν ὡς μνημεῖον, πλη-
γέντα τόσον ὑπό τῆς σεισμικῆς δο-
κιμασίας τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν
τοῦ ἔτους 1981 ὅσον καί ὑπό τῆς
ὁμοίας τοῦ ἔτους 1999, ὡς καί ὑπό
τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίων Κωνσταντίνου
καί Ἑλένης Ὁμονοίας ἀνήκοντος
καί αὐτοῦ εἰς τά μνημεῖα τῆς πόλε-
ως τῶν Ἀθηνῶν. Τά δέ προστατευ-
τικά ἰκριώματα, πού ἔχουν τεθῆ εἰς
τόν Καθεδρικόν Ναόν τῶν Ἀθηνῶν
τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας
δέν χρηματοδοτήθησαν ἀπό τό
ἁρμόδιο Ὑπουργεῖον Πολιτισμοῦ
ὡς γνωστόν, ἀλλά ἀπό τήν ἀστική
ἑταιρεία ΜΕΤΡΟ Α.Ε. ὡς ἀντίδοσις
διά τήν χρησιμοποίησιν τῆς Πλα-
τείας Μητροπόλεως.
Τήν δέουσαν ὅμως ἀπάντηση
εἰς τόν Ἐκλαμπρότατον καί τάς
ἀπαραδέκτους θέσεις του δίδουν
ἀκόμη οἱ πλήρως ἐγκαταλελειμμέ-
νοι ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας
Ἱ. Ναοί τῆς Μητροπολιτικῆς μου
Περιφερείας Ἁγίου Σπυρίδωνος
πολιούχου Πειραιῶς, Ἁγίου Νικο-
λάου Πειραιῶς, Ἁγίων Κωνσταντί-
νου καί Ἑλένης Πειραιῶς τῆς
αὐτῆς ἱστορικῆς περιόδου καί τοῦ
ἰδίου νομικοῦ χαρακτηρισμοῦ.
Ὡσαύτως τήν δέουσαν ἀπάντηση
a contrario εἰς τόν Ἐκλαμπρότατον
δίδουν τά πολυειδῶς λειτουρ-
γοῦντα ἐντός τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπι-
κρατείας ἰδιωτικά ἐκπαιδευτήρια
τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευ-
τικῆς κοινωνίας καί ἡ ἐν μέσαις
Ἀθήναις ὑφισταμένη προπαγανδι-
στική “ἐπιχείρησις” τῆς Οὐνίας.
Ἀποκαλυπτήρια, λοιπόν, γιά
τούς ἀμφισβητοῦντας τήν πραγ-
ματικότητα καί τό ἀληθές πρόσω-
πον τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν».
ἐν λόγω ψυχοθεραπευτικὸ ἐργα-
στήριο διοργάνωσε τὸ Μάρτιο τοῦ
2009 ἡμερίδα μὲ προσκεκλημένο
ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ψυχίατρο, ὁ ὁ-
ποῖος μεταξὺ ἄλλων δίδαξε τὴν
“ἀξία” τῆς γιόγκα, τοῦ διαλογι-
σμοῦ, τοῦ τάι τσί, τοῦ τσὶ – κοὺνγκ
καὶ στὴ συνέχεια καθοδήγησε δια-
λογισμό, στὸν ὁποῖο μετεῖχε τὸ πο-
λυπληθὲς ἀκροατήριο ψυχο –
εἰδικῶν καθὼς καὶ τὸ μέλος τῆς
ἐπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς τῆς ἡμε-
ρίδας καὶ νῦν συνεργάτης τοῦ
Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
Μὲ ποιὸ δικαίωμα ὁ Σταθμὸς τῆς
Ἐκκλησίας πλανᾶ τὸν πιστὸ λαὸ
τοῦ Θεοῦ; Ἀπαντώντας σὲ παρά-
πονα ἀκροατῶν, ὑπεύθυνος ἐκ-
πομπῆς δήλωσε στὸν ἀέρα ὅτι “ὁ
Σταθμὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἐκ-
προσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία”. Ποιὸν
ἐκπροσωπεῖ τότε, ἂν δὲν ἐκπρο-
σωπεῖ τὴν Ἐκκλησία; Μήπως κά-
ποια αἱρετικὴ ὁμάδα;
Αὐτὰ τὰ πράγματα εἶναι ἀνεπί-
τρεπτα, ὅταν μιλοῦμε γιὰ τὸ Σταθ-
μὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν ὁ σταθμὸς
δὲν ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία, τό-
τε ὀφείλει νὰ ἀλλάξει ὄνομα.
Ἂν ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία,
τότε ἔχει χρέος νὰ βαδίζει σύμφω-
να μὲ τὸ ἦθος καὶ τὰ δόγματα τῆς
Ἐκκλησίας, κάνοντας φυσικὰ “ἄ-
νοιγμα στὸν κόσμο” καὶ ὄχι ἄνοιγμα
σὲ κακοδοξίες καὶ αἱρέσεις».
α.κ.
Κέντρα, 33 Ἱδρύματα Νεότητος, 10
Νοσοκομεῖα –Ἰατρεῖα, 6 Ξενῶνες,
36 Οἰκοτροφεῖα–Ὀρφανοτροφεῖα,
195 Συσσίτια–Τράπεζες Ἀγάπης, 44
Σχολὲς Ἁγιογραφίας, 136 Σχολὲς
Βυζαντινῆς καὶ Εὐρωπαϊκῆς Μου-
σικῆς, 47 Διάφορες Σχολές, 35 Τρά-
πεζες Αἵματος, 1 Οἶκος Τυφλῶν, 13
Φοιτητικὲς Ἑστίες, 7 Ἱδρύματα Ψυ-
χικῆς Ὑγείας.
Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρεται ὅτι γιὰ
τὸ ἔτος 2008 δαπανήθηκαν τὰ ἑξῆς
ποσὰ γιὰ τὸ γενικὸ φιλανθρωπικὸ
καὶ προνοιακὸ ἔργο τῆς Ἱερᾶς
Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ τῶν
Ἱερῶν Μητροπόλεων Ἠλείας καὶ
Νικαίας:
—Ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν,
γιὰ τὴν ἐνίσχυση ἀπόρων, ἀπὸ τὸ
Γενικὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο της καὶ
τὰ Ἐνοριακά, τὴν σύτισση ἀστέγων
καὶ γιὰ τὴν λειτουργία τῶν ἱδρυμά-
των της, δηλαδὴ γιὰ ὅλο τό φιλαν-
θρωπικὸ καὶ προνοιακὸ της ἔργο,
τὸ ποσὸ τῶν 10.914.844,56€.
—Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ἠλείας, τὸ
ποσὸ τῶν 8.430.291,07€.
—Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Νικαίας,
τὸ ποσὸ τῶν 2.038.732 €.
Τέλος ἡ Δ.Ι.Σ. συζήτησε καὶ ἔλα-
βε ἀποφάσεις σχετικὰ μὲ τρέχοντα
ὑπηρεσιακὰ ζητήματα».
Τρίτη ἡμέρα
Κατά τήν 6ην Νοεμβρίου, τρί-
την ἡμέραν τῶν ἐργασιῶν:
«Ἀναγνώσθηκαν τὰ θέματα, ποὺ
προτάθηκαν ἀπὸ τοὺς Σεβασμιωτά-
τους Μητροπολίτες γιὰ νὰ συμπε-
ριληφθοῦν ὡς εἰσηγήσεις πρὸς συ-
ζήτηση στὶς Συνεδριάσεις τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ παρα-
πέμφθηκαν στὶς Συνοδικὲς Ἐπι-
τροπὲς γιὰ μελέτη καὶ ἐπεξεργασία.
Ἐπίσης, ἀναγνώσθηκαν οἱ Εἰση-
γήσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητρο-
πολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου γιὰ
τὸ Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο τῆς Ἱερᾶς Συνό-
δου καὶ τὴ Βιβλιοθήκη τῆς Ἐκκλη-
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
ΝΑ ΦΕΡΩΜΕΝ ΣΤΑΥΡΟΝ;
Ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός Μωϋ-
σής εἰς τό τακτικόν του ἄρθρον
εἰς τήν ἐφημερίδα «Μακεδονία»
σχολιάζει θέσεις, τάς ὁποίας διε-
τύπωσεν εἰσαγγελικός λειτουργός
ἀπό ἕδρας ἐναντίον τοῦ σταυροῦ.
Πλέον συγκεκριμένως ὁ Ἁγιορεί-
της Μοναχός Μωϋσής περιγράφει
καί σχολιάζει τά ἀκόλουθα:
«Κατὰ τὴ δίκη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Βατοπαιδίου στὸ Πενταμελὲς Ἐ-
φετεῖο Θράκης στὴν Κομοτηνὴ συ-
νέβη κάτι πρωτάκουστο.
Ὁ εἰσαγγελέας τῆς ἕδρας Β.
Φλωρίδης, ἀδελφός τοῦ βουλευτῆ
τοῦ ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδη, ὅπως ἀνα-
φέρεται καὶ σχολιάζεται σὲ ἀρκε-
τὲς σελίδες τοῦ διαδικτύου, εἶπε
στὴ δικαστὴ, ποὺ δικαζόταν γιὰ τὴν
ὑπόθεση, Μ. Ψάλτη: “Ὅταν εἶστε
στὴν ἕδρα, εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ
φορᾶτε σταυρό, γιατί εἶναι θρη-
σκευτικὸ σύμβολο καὶ ἐπηρεάζετε”!
Ναί, τὸ εἶπε ἀκριβῶς, ὅπως τὸ
διαβάσατε. Ὅπως εὔστοχα σχο-
λιάστηκε στὶς ἱστοσελίδες, ἡ δι-
καιοσύνη δὲν ἀποφασίζει βάσει
στοιχείων, ἀλλὰ βάσει τὸ τί φοράει
ὁ κάθε δικαστής…
Αὐτὸ ποὺ φέρεται νὰ εἶπε εἶναι
ἀπαράδεκτο καὶ φοβερό. Ἕνας
εἰσαγγελέας νὰ κρίνει μιὰ συνάδελ-
φο κατηγορουμένη ἀπὸ τὸ ἂν φο-
ράει ἢ ὄχι σταυρό. Τὸ ὅτι φοροῦσε
ἡ δικαστὴς σταυρὸ σὲ δικαστικὴ
αἴθουσα τὸ χαρακτήρισε ἀπαράδε-
κτο θρησκευτικὸ σύμβολο.
Τότε νὰ ἀφαιρέσουμε καὶ τὴν
εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ εὐαγγέ-
λιο ἀπὸ τὸ δικαστήριο. Νὰ μὴ ὁρκι-
ζόμαστε στὸ εὐαγγέλιο. Νὰ μὴ κά-
νουμε καθόλου τὸ σταυρό μας. Τί
εἴδους σκεπτικὸ εἶναι αὐτό;
Εἶναι γνωστὸ πλέον σὲ ὅλους ὅτι
οἱ κατήγοροι τῆς Ἱ.Μονῆς Βατο-
παιδίου ἀπολαμβάνουν μεγάλες
τιμὲς ἀπὸ τὴ νέα κυβέρνηση. Μά-
λιστα ὁ εἰσαγγελέας Β. Φλωρίδης,
γιὰ πρώτη φορὰ στὰ δικαστικὰ χρο-
νικά, ἔδωσε συνέντευξη, γιὰ νὰ πεῖ
πόσο περήφανος εἶναι ποὺ καταδι-
κάστηκαν οἱ βατοπαιδινοὶ μοναχοί.
Κατὰ τʼ ἄλλα παρουσιάζεται ὡς
φιλόθρησκος καὶ φιλοαθωνίτης,
ποὺ ἐπισκέπτεται ὁρισμένες μονὲς
τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τέλος πάντων,
αὐτὸ εἶναι δικαίωμά του. Ἄς ἐπα-
νέλθουμε στὸ θέμα μας.
Ἡ κ. Ψάλτη εὐθαρσῶς εἶπε πὼς
ἐπὶ τρεῖς σχεδὸν δεκαετίες δικάζει
μὲ ἥσυχη τὴ συνείδησή της καὶ
ἀνέφερε: “Μπορεῖ ὁ σταυρὸς νὰ
εἶναι τὸ καύχημά μου, οὐδέποτε
ὅμως ἀποτέλεσε στοιχεῖο γιὰ τὴν
Νὰ μὴ εὐλογηθῆ
ἡ παρανομία!
Πληροφορούμεθα ὅτι ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος
θὰ ἐγκαινιάση τὴν προσεχῆ Τε-
τάρτην 18 Νοεμβρίου τὸ ἔργον
ἀνακαινίσεως τῆς ΜΑΦ καὶ τῶν
χειρουργείων καρδιᾶς τοῦ Ἱππο-
κρατείου Νοσοκομείου Ἀθηνῶν,
διὰ τὸ ὁποῖον ἔχομεν ἀναφερθῆ
εἰς καταγγελτικὸν δημοσίευμά
μας εἰς τὸ φύλλον τῆς 27.3.2009
καὶ διὰ τὴν ὑπερτιμολόγησιν τοῦ
ὁποίου ἔχουν γίνει ἐρωτήσεις εἰς
τὴν Βουλὴν καὶ ἔχει ἐπέμβει αὐτε-
παγγέλτως ὁ κ. Εἰσαγγελεὺς καὶ
διενεργεῖται τακτικὴ ἀνάκρισις!
Ἐλπίζομεν ἡ πληροφορία διὰ
τὸν Προκαθήμενον νὰ μὴ εἶναι
ἀκριβής.
13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009
σίας καὶ ἀποφασίσθηκε, γιὰ τὴν
ἀρτιότερη ὀργάνωση καὶ λειτουργία
τους ἡ ἀνάγκη μεταστέγασης, ὁ
ἐκσυγχρονισμός, ὁ ἠλεκτρονικὸς
ἐξοπλισμὸς καὶ ἡ ψηφιοποίησή τους.
Ἐπιτροπή
διά τήν φορολόγησιν
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος συγ-
κρότησε Ἐπιτροπή, ἀποτελουμένη
ἀπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκο-
πο Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ.
Ἱερώνυμο, τοὺς Σεβασμιωτάτους
Μητροπολίτες Ἰωαννίνων κ. Θεό-
κλητο, Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλα-
σίου κ. Ἱερόθεο καὶ Ἐλασσῶνος κ.
Βασίλειο, τὸν Γενικὸ Διευθυντὴ
τῆς Ε.Κ.Υ.Ο. κ. Ἀντώνιο Ζαμπέλη
καὶ τὸν Εἰδικὸ Νομικὸ Σύμβουλο
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κ. Θεόδωρο
Παπαγεωργίου, ἡ ὁποία θὰ ἀσχο-
ληθεῖ μὲ τὴ μελέτη τοῦ θέματος
τῆς φορολογήσεως τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος.
Κατὰ τὴν σημερινὴ Συνεδρίαση
ἀποφασίσθηκε νὰ ἀποσταλεῖ ἐπι-
στολὴ στὸν Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν
κ. Γεώργιο Παπακωνσταντίνου,
στὴν ὁποία θὰ καταγράφονται οἱ
θέσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου σχετικὰ
μὲ τὴν φορολόγηση τῶν ἐκκλησια-
στικῶν ἀκινήτων.
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἐνημε-
ρώθηκε ἀπὸ τὴν Ἔκθεση τοῦ Πα-
νιερωτάτου Μητροπολίτου Ἀχαΐας
κ. Ἀθανασίου σχετικὰ μὲ τὴν λει-
τουργία τοῦ Γραφείου τῆς Ἀντι-
προσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση.
Ἀνεγνώσθη ἡ Ἔκθεση τῆς Ἐκ-
κλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ὑπηρε-
σίας Οἰκονομικῶν γιὰ τὸν Προϋπο-
λογισμὸ τοῦ Οἰκονομικοῦ Ἔτους
2010. Ἐπακολούθησε συζήτηση καὶ
ἐνεκρίθη.
Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἐπίσης,
ἐνέκρινε ἀποσπάσεις Κληρικῶν τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ Ἱερὲς
Μητροπόλεις τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ
ἔλαβε ἀποφάσεις σχετικὰ μὲ τρέ-
χοντα ὑπηρεσιακὰ ζητήματα».
κρίση μου”, σὲ ὅσα τῆς καταμαρτύ-
ρησε ὁ εἰσαγγελέας.
Γιὰ τὸν σταυρὸ εἶπε ὅτι τὸν
φορᾶ γιατί εἶναι οἰκογενειακὸ κει-
μήλιο καὶ ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς
θρησκευτικῆς της πεποιθήσεως.
Μεγάλη ἀπορία δημιούργησε στὴν
ἴδια καὶ σὲ ὅλους τό πῶς χρησιμο-
ποιήθηκε ἀκόμη καὶ ὁ σταυρὸς ποὺ
φοροῦσε. Γιὰ πρώτη φορὰ ἀκού-
σθηκε ὅτι ὁ σταυρὸς εἶναι σημεῖο
προκλήσεως κι ἐντάσεως.
Ὁ συνήγορος ὑπερασπίσεως Τ.
Μιχαλόλιας σχολίασε ὅτι ὁ εἰσαγ-
γελέας μοιάζει μὲ καρδινάλιο σὲ
ἱερὰ ἐξέταση, γιὰ τὸ σχόλιο ποὺ
ἔκανε γιὰ τὸ σταυρὸ, ποὺ φοροῦσε
ἡ κ. Ψάλτη, καὶ τόνισε: “Ἐμεῖς τὴν
ξέρουμε τόσα χρόνια καὶ πάντα μὲ
αὐτὸν τὸν σταυρὸ δίκαζε”.
Τὸ συγκεκριμένο θέμα εἶναι σο-
βαρό. Δὲν μπορεῖ δηλαδὴ ἕνας δι-
καστὴς νὰ φορᾶ σταυρό; Δὲν μπο-
ρεῖ νὰ κάνει γνωστὴ τὴ χριστιανική
του ἰδιότητα; Δὲν μπορεῖ νὰ ἐκκλη-
σιάζεται, γιὰ νὰ μὴ τὸν δοῦν καὶ θε-
ωρηθεῖ ὅτι εἶναι ἐπηρεασμένος καὶ
σὲ μιὰ ἐκκλησιαστικὴ δίκη θὰ εἶναι
μονομερῶς τοποθετημένος; Μήπως
ἐπιστρέφουμε σὲ Μεσαίωνα; Μή-
πως θὰ ἀρχίσουμε νὰ διωκόμεθα γιὰ
τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας;
Εἶναι πολὺ λυπηρὰ ὅλα αὐτά.
Χρειάζεται ἀντικειμενικότητα, νη-
φαλιότητα καὶ διάκριση. Ἐμεῖς ἐπὶ
τῆς οὐσίας τοῦ συγκεκριμένου θέ-
ματος ἀναφερθήκαμε καὶ ὄχι ἐπὶ
τῆς οὐσίας τοῦ ὅλου θέματος. Τὶς
πληροφορίες μας λάβαμε ἀπὸ τὸ
διαδίκτυο, ὅπου εἶναι ἐνυπόγραφα
καταχωρημένες. Ἀναφέρονται σὲ
λεπτομέρειες, ποὺ ξενίζουν καὶ
προβληματίζουν καὶ δημιουργοῦν
ἰσχυρὰ ἐρωτήματα γιὰ προκατάλη-
ψη καὶ προαποφάσεις.
Εὐχόμεθα νὰ λάμπει ἡ ἀλήθεια,
τὸ πραγματικὸ δίκαιο καὶ ἡ εὐθυκρι-
σία δίχως ἐπηρεασμοὺς καὶ σκοπι-
μότητες παντοῦ καὶ πάντοτε. Ὁ
σταυρὸς εἶναι σύμβολο ὕψιστης τα-
πεινώσεως, ἀφάτου κενώσεως καὶ
μεγάλης θυσιαστικῆς ἀγάπης. Γιʼ
αὐτὸ τὸν φορᾶμε καὶ γιʼ αὐτὸ τὸν
προσκυνᾶμε.Γιʼ αὐτὸ κυριαρχεῖ σὲ
ὅλη τὴν ἐκκλησία. Εἶναι μεγάλη ἡ
σημασία του καὶ βαθύτατος ὁ συμ-
βολισμός του. Κάθε ἀντισταυρικὸς
λόγος εἶναι μᾶλλον ἐκ τοῦ πονηροῦ.
Ἐτήσιον
μνημόσυνον
Αὔριον Σάββατον, 14 Νοεμβρί-
ου ἐ.ἔ., εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου
Νεκταρίου (Θησέως 25, Ν. Ἐρυ-
θραία) τελεῖται τὸ ἐτήσιον μνημό-
συνον τῆς ἀειμνήστου Σπυριδού-
λας Σ. Βασιλοπούλου, ἀνηψιᾶς τοῦ
ἱδρυτοῦ τῆς Π.Ο.Ε. μακαριστοῦ π.
Χαραλάμπους Βασιλοπούλου.
Παρακαλοῦνται οἱ τιμῶντες τὴν
μνήμην της, ὅπως προσέλθουν καὶ
συμπροσευχηθοῦν.