One time, nalooy ko sa inahan na ni adto sa school.

Gikumot akong kasing kasing,

this mother wept, naghilak intawon sa akong atubangan. Gi hangyo ra man namo
sya mu bisita sa opisina tungod kay iyang anak nasakpan nangudigo sa exam. Dili
ra diay taman didto ang pasakit na iyang gihatag sa iyang inahan, kay tungod naa
na lagi sa opisina so nangutana na lang pud sya sa cashier kung pila na lang iyang
bayronon para sa tuition sa iyang anak na nageskwela didto. Og sa dihang naka
singgit sya. Na shock sya ngano dako pa kaayo iyang bayronon na naghatag naman
daw sya og kwarta sa iyang anak para ibayad sa tuition. Wala kaha ka nasayop
maam Nia pa gani ang resibo sa gibayran sakong anak maam.! Na diskobrehan
sa cashier na "alsi#ed receipt iyang gipakita na O$. Gipatan%aw sa cashier ang
among o&cial receipt, naklaro ang deperensya na hinimo ra sa computer ang resibo
na gi remit sa iyang anak. Didto ning hagulhol og hilak ang inahan. 'his mothers
sel(ess lo)e, gikalimtan na ang kaugalingon mapaskwela lang ang mga anak,
bahalag magka utang utang makahuman lang si Dodong og si *nday. *s this the lo)e
that she deser)es +ng kabaw%an ni Dodong og ni *nday, sel#e, sel#e lang pag
may time,! +ng iya na pud kaugalingon iyang gihuna huna. ...ngano ibayad ko
man ning kwarta para tuition Disco disco pud ko panagsa, bar hopping sad ko pag
may time. -ige lang ko eskwela..! +ng mama na naghilak ba nakapangutana gud
sya, asa man ko nasayop sa pagpadako sa akong anak, maam .nsaon na lang
nako ning bataa, maam oy! Wa gyud ko katingog. Na speechless ko.
-ometimes we dont know the answers. What * understood "rom the /ord at that
moment is that when we ha)e 0esus as our source o" lo)e, we are not empty%
handed. Naa gyud tay ma tonol sa uban howe)er little that is. We can plant lo)e in
their hearts and allow the 1oly -pirit "or this seed o" lo)e to grow in them.
2untento nab a ta sa atong way o" lo)ing Ga simba man ko e)ery -unday, /ord.
Wa man koy gi agrabyado na tao. Daghan na akong gipatay.. gipatay na mga lamok
og ok%ok, pero tao wala pa. Okay nako, /ord. *m already lo)ing.! +re we contented
with this kind o" lo)ing Oo, ga simba lagi ka kada Dominggo. *sa ka oras na namati
sa wali sa pari.. ipasulod sa dalunggan, gawas sa pikas dalunggan. *sa ka oras
nagsimba, unom ka adlaw pud nanlibak, nangudigo, namakak, nanikas. Gikan sa
/unes paingon sa -abado. Wala lagi kay gipatay na tao, gipatay man pud nimo sa
kunsimisyon imong ginikanan sa imong mga binuhatan. *s this what you call lo)ing
We can do better than that. We can lo)e more. 0esus knows we can lo)e better than
our way o" lo)ing now. 3arry ra na nato ang way o" lo)ing ni 0esus. Why 4ecause
we are born to lo)e and we ha)e the same capacity o" lo)ing like 1im. 'o lo)e is our
identity. 'o lo)e is our )ocation and way o" li"e. Only then can we truly be happy
when we lo)e like the source o" lo)e 1imsel". +nd the person who does not lo)e,
remains unhappy.
What is real lo)ing $eal lo)ing is lo)ing like 0esus. We saw how 0esus ga)e 1is li"e
through the Word. +bot abot bisan asa na lugar si 0esus 5ust to proclaim the
kingdom6 5ust to e)angeli7e. 'o e)angeli7e is the highest "orm o" lo)ing. 'o
e)angeli7e is sharing the Word6 it is sharing what we ha)e recei)ed6 passing on to
others what we are currently en5oying... so that they too may en5oy. 4ut many o" us
pareha atong anak na nagpahilak sa iyang inahan. We s8uander to waste what our
hea)enly 9ather has entrusted us. +t the end o" the day, we end up losing
e)erything including lo)e. We become incapable o" lo)ing6 we become hopeless.
+t one point in my li"e * ga)e up on lo)e. +h bahala na si 4atman. Way klaro
ni na kinabuhi. Wan a gyuy ga pangga nako. Why should * care 4ut then someone
took time to care. -omeone took the time to tell me about the Word. 'hat someone
introduced me to :erbum Dei when * attended a recollection 5ust like this. -ince
then, my li"e has changed tremendously. ;y li"e did not become per"ect. 2ay kinsa
man way problema dire 4ut * "ound a li"e "ull o" lo)e that in the middle o" my daily
hardships, * know that 1is lo)e that has been poured in my heart, gi)es me the
assurance and the hope "or what lies ahead. <es, our "ollowing is uncertain. We do
not know the "uture. 4ut God continues to assure us with 1is lo)e through the
generosity o" our neighbour, God reminds us o" 1is lo)e through the kindness o" our
"riends, classmates, "amily. 1is lo)e is mani"ested in the people around us, e)en in
the most di&cult and hopeless situations.
Do you remember the hopeless situation o" a man who was le"t "or dead in /k
=>?@A%BC