Aşıq Ekber

(Bozalganlı, 1933-?)

1933 yılında Tovuz bölgesinin Bozalganlı kö- Dünyada gözüm yox le'l olsa içi,
yünde doğmuştur. Aşıklık sanatını Qedir İs- Neyime gerekdir mirvari, inci,
mayılov'dan öğrenmiş olup, halk şiirinin hemen Üreyin şadlığı, gözün sevinci,
hemen bütün şekillerinde söylemiştir. Şiirlerinde Ömre ağ günlerin gelmesindendir.
daima iyilikten yana olan Ekber bir dörtlüğünde Ekber halk şiirinin her dalında söyleyebilen
şöyle der: usta bir âşık olup iki şiir kitabı yayımlamıştır.

Kaynaklar:
Azerbaycan Aşıqları ve El Şairleri II, Bakı 1984, 507-514.
Sazım Sözüm, Bakı 1978,112-116.

a) Qoşmalar
Yanlan yarpızdır durna göllerin,
Haraylı6 gözeldir qıjov7 sellerin,
ÇABAN DAĞINDA Bizim mahalların, bizim ellerin,
Sürüler desi var Çoban Dağında.

Kim güzar1 eylese Ceyran Çölü'ne3, Çobanlar gülüşür ocaq başında,

Onun töhfesi4 var Çoban Dağında, Özgedir^ nefesi burda qışm da,
Goyunlar meleşir, atlar kişneyir, Gelin, qonmaq olun Şirek daşında,
İgidler5 behsi var Çoban Dağında. Ekber'in sesi var Çoban Dağında.

1. geçme, geçiy 2. Azerbaycan'da bir bölge adı 3. hediyesi, bahşişi, mükâfatı 4. yiğitler 5. imdat, yardım; bağırış,
haykırış 6. çayda, suyun çok hızlı aktığı yer 7. yabancı, başka, diğer, ayrı
AŞIQ
Saz götürüb menem deyib meclisde,
Başını yuxarı qaldırma aşıq,
Özünden1 güçlüye rast gelende sen
Elinden sazını aldırma aşıq.
Çoxlan senete teze2 başlayıb,
Toyda3 gülüşmeye meze4 başlayıb,
Kamil ustadlarla söze başlayıb,
Qened quyruğunu yoldurma aşiq.
Alanda, üzüne oxu kamanı,
Ildırım tez vursun görüm yamanı,
Meclisde sifariş5 olan zamanı,
Elin qarşısmda lal durma aşıq.
Ekber ad qazanıb elde obada,
Men görmüşem ölüm olur davada,
Yayın bürküsünde isti6, havada.
Özünü şahmara7 çaldırma aşıq.
1. kendinden, kendisinden 2. yeni 3. düğünde
4. oynak, işveli; tad, lezzet 5. sipariş 6. sıcak
7. yılanların şahma
TEZELENDİ
]
Yaşıl don geyindi yene çöl çemen,
Bahar bayramında ay tezelendi,
Buludlar çekildi göyün üzünden,
Atdı rübendini, Ay tezelendi.
Bir gözel üzüne tökdü telini,
Yengeler araya aldı gelini,
Gedib getirdiler beyin gülünü,
Meclis aşıb daşdı, toy tezelendi.
Ekber nağme dedi bir de çöllere,
Oynayan şimşiye, axar sellere,
Töküldü ağ yağış, qovuşdu dere,
Teze sular geldi, çay tezelendi.
1. elbise 2. peçesini, yüz örtüsünü
GÖY GÖL
Keçdi qış ayları, yetişdi bahar,
Üstünden buzların göründü, Göy Göl,
Ayna sularından çekildi duman,
Mehriban1 camalm2 göründü, Göy Göl.
Sene secde qıhr sonalı goller,
Yazın çiçeyine bürünen çöller,
Her bahar dövrende3 açıldı güller,
Dumanlar üstünde süründü, Göy Göl.
Ürek serinledir suyu buz kimi,
Lepeler4 göz qırpır, bir ulduz5 kimi,
Sağında, solunda gelin qız kimi,
Dağlar yaşıl dona6 büründü, Göy Göl
Arxaym7 söykenibs uca9 dağlara,
Baxırsan arana10, güllü bağlara,
Hamı1! vurgun olub gözel çağlara,
Dosta mehebbetin derdindi, Göy Göl.
Unudabilmerem, seni dünyada,
Her zaman, her yerde düşersen yada12,
Seni vesf edibler... qebul et, bu da,
Ekber'den yadigar şe'rindi13, Göy Göl.
1. şefkatli, merhametli 2. yüz güzelliğin
3. zamanında, devrinde 4. dalgalar
5. yıldız 6. elbiseye 7. kendinden emin, rahat
8. yaslanıp 9. yüce 10. düzlüğe, ovaya 11. herkes,
12. hatıra, akla 13. şiirindir
GÜLMESİNDEDİR
Deme ki, şirinem, bala belensen,
Şirinlik insanın kelmesîndedir,
Be'zi gözellerin, niye gözledim,
Eybi çok danışıb gülmesindedir.
Dünyada gözüm yox le'l olsa içi,
Neyime gerekdir mirvarı1, inci,
Üreyin şadlığı2, gözün sevinci,
Ömre ağ günlerin gelmesindedir.
Sazıdır Ekber'in ağız lezzeti,
Hele götürmeyib ağır minneti,
Dostunam deyenin mene, hörmeti,
Senedin qedrini bilmesindedir.
1. inci, yakut 2. yüreğin sevinci 3. sevinci, mutluluğu