You are on page 1of 4

301

Daniel Jos Rodrigues


(1877-1952)
O R
Debaxo dua nugueira encontrorun dous rapaces una nuece.
I mia, dixo Inacio, porque a bi ieu primeiro. No, y mia, dixo Ber-
nardo, porque fui al primeiro ca alebantei. Ambos entrorun a raiar.
Iou quiero decedir sto, dixo al rapace de mas id, que passou por
aili naquella accasion.
Meteu-se nu meio dos dous rapaces, abriu a nuece e dixo: una casca
toca-le ao primeiro ca biu: a outra casca ai primeiro ca alebantou; you
guardo al carozo, por a sentencia.
Esto i el fn, dixo elle, rindo, de todas as rinhas.
Verso
Debaixo duma nogueira encontraram dois rapazes uma noz.
minha, disse Incio, porque fui o primeiro que a vi. No, minha,
disse Bernardo, porque fui o primeiro que a levantei. Ambos entraram
numa grande disputa.
Quero dicidir isto, disse o rapaz de mais idade que passou por ali
naquela ocasio.
Meteu-se no meio dos dois rapazes, abriu a noz e disse: uma casca
pertence ao primeiro que a viu; a outra casca ao primeiro que a apa-
nhou; e eu guardo a amndoa, pela sentena.
Este o fm, disse ele, rindo, de todas as questes.
*
Un cuneio dixo pa sua mi: mi, deixa-me dir pal lameiro a saltar
e comer hierba macia.
Bien, dixo a mi, mas se vs os passos dalgun home, u ladrar
algun perro, bien lougo pr chi. Digo ai cuneio, estai descansada,
302
mi, e saltou daili a fuchir cun alegria. Dou moitos saltos asta
que oiiu una voce, que le dixo: Querido cuneio, cumo sts contente!
Bien a brincar cumigo. Al cuneio lebantou as oureias, e biu nun
buraco dua semba un animal com o cuerpo cumpriu, e al fucinho
aguao. Olbidou-se dos conseios de sua mi, e dixo: Quiero brincar
cuntigo. Mas apenas habia entrao nu buraco da semba, a denun-
ciella agarrou-ao e matou-al.
Verso
Um coelho disse para sua me: Me, deixe-me ir para o lameiro
saltar e comer erva macia.
Bem, disse a me, se ouvires os passos de algum homem ou ladrar
algum co, vem logo para aqui.
O coelho disse: Me, esteja descansada, e saiu dali a fugir alegre-
mente.
Deu muitos saltos, at que ouviu uma voz, que lhe disse: Querido
coelho, como ests contente! Vem brincar comigo.
O coelho levantou as orelhas, e viu numa fenda duma rocha um
animal com o corpo comprido e o focinho aguado. Esqueceu-se dos
conselhos de sua me, e disse: Quero brincar contigo. Apenas entrara
na fenda da rocha, a doninha agarrou-o e matou-o.
*
Un dia un arrieiro cuntou qhabia curriu as cinco partes dal mun-
do, e que, entre outras cousas, habia bisto una en que ningun habia
falado.
Iera un pi de berzas tan alto que cincoenta cavalheiros puestos
a dreito uns dos outros pudian andar da cabalo debaixo dua destas
fias. Un dos que uiran, num sacordando dua destas cousas, dixo cun
o maior descanso: qel tamien habia viaxau, e que chegando al Xapon,
habia bisto cun grande admiracion mas de tres cientos caldeireiros a
trabaiar nun grande caldeiron, drento dal qual staban mas de cien per-
ss a limpalo. Mas que querien ellos fazer cun aquelle grande caldei-
ron?, precurou al principio. Era para cozer al ton pi da berza.
303
Verso
Um dia um arrieiro contou que tinha corrido as cinco partes do
mundo e que, entre outras coisas, tinha visto uma na qual ningum
tinha falado.
Era um p de couve to alto que cinquenta cavaleiros formados
podiam cavalgar debaixo duma das folhas.
Um dos ouvintes, no se lembrando de tal coisa, disse com a maior
placidez que tambm tinha viajado e que, chegando ao Japo, tinha vis-
to, com grande admirao, mais de trezentos caldeireiros, a trabalhar
num grande caldeiro, dentro do qual estavam mais de cem pessoas
a limp-lo. Mas que queriam eles fazer com aquele grande caldeiro?,
perguntou o primeiro. Era para cozer a tua couve.
*
Un pai iba cun o fio por lo caminho e acharun ua ferradura no
slo. Alebanta aquella ferradura, dixo al pai pal fio.
Nun bale al baixar-se un home por ua ferradura, respondeu al fio.
Al pai alebantou-a dal slo e bendeu-a a un ferrador na ciud para
onde iban; e na mesma ciud cun esse mismo dinheiro cumprou alguas
cerexas. Passorun pur un sitio donde nun habia ua fonte; e cumo al
dia staba moi caliente, tenia al fio una sede moi grande. Al pai deixou
caher ua cerexa. E al fio la agarrou e comeu. Despois deixou caher
outra, que tamien foi agarrada por lo rapaze, e foi-as deixando caher,
asta que caheran todas as qabia comprao. Al pai mirou ao fio e dixo-le:
Se tobieras dobrao par lebantar a ferradura, non tabias dobrao tantas
vezes cumo te dobraste pa lebantar as cerexas.
Verso
Um pai ia com o flho pelo caminho e acharam uma ferradura no
cho. Levanta aquela ferradura, disse o pai ao flho.
No vale a pena abaixar-se uma pessoa, por uma ferradura, res-
pondeu o flho. O pai levantou-a do cho, e vendeu-a a um ferrador na
cidade, para onde iam; e na cidade, com esse dinheiro, comprou algu-
mas cerejas. Passaram por um lugar onde no havia uma fonte, e, como
odia estava muito quente, o flho tinha muito grande sede. O pai dei-
xou cair uma cereja, que o flho apanhou e comeu. Depois deixou cair
304
outra, que tambm foi apanhada pelo rapaz, e foi-as deixando cair, at
que caram todas as que comprara. O pai olhou para o flho e disse-lhe:
Se te tivesses dobrado para levantar a ferradura, no te terias dobrado
tantas vezes como te dobraste para levantar as cerejas.
*
Despois dua grand troena parceu un ourello da vieia mui bunito.
Henrique mirou por la buraca para fura, e dixo chu dalegria: nunca
bi na mia bida colores tan bonitos. As fias das arbores stan deitando
buelta a buelta aquellas tintas. Bou i par li, e ei-de encher a mia caxa
cun ellas.
Brincou depriessa canto pdo, en dreito al mato. Mas, para sou
spanto, staba a chober, e nun se conhecia color ningua.
Muiado pur chober e triste, bieno pera casa e queixou-se al pai,
da sua mala suerte. Al pai riu e dixo: estas tintas non se enzierran en
malgas, as pingas de chober brian assi enquanto le d al sl; al que su-
zedeu cun ellas, aconteze cun a pompa nu mundo. Afgura-se ua cousa
y outra.
No te deixes engenhar sen al prazer para ti y dolor.
Verso
Depois de uma grande trovoada apareceu um arco-ris muito belo.
Henrique olhou pela janela, e disse cheio de alegria: Nunca vi na minha
vida cores to bonitas. As folhas das rvores esto deitando gota a gota
aquelas tintas. Vou j para l, e hei-de encher a minha caixa com elas.
Saltou to depressa quanto pde para o mato. Mas, para seu espan-
to, chovia, e no se conhecia nenhuma cor.
Molhado pela chuva e triste, veio para casa e queixou-se ao pai da
sua m sorte. O pai riu-se, e disse: Estas tintas no podem ser encerra-
das em caixas, as gotas de gua brilham assim enquanto lhes bate o sol.
O que sucede com elas acontece com a pompa no mundo. Parece-nos
uma coisa e outra.
No te deixes enganar, seno o prazer para ti dor.

You might also like