(1877-1952) O R Debaxo dua nugueira encontrorun dous rapaces una nuece. I mia, dixo Inacio, porque a bi ieu primeiro. No, y mia, dixo Ber- nardo, porque fui al primeiro ca alebantei. Ambos entrorun a raiar. Iou quiero decedir sto, dixo al rapace de mas id, que passou por aili naquella accasion. Meteu-se nu meio dos dous rapaces, abriu a nuece e dixo: una casca toca-le ao primeiro ca biu: a outra casca ai primeiro ca alebantou; you guardo al carozo, por a sentencia. Esto i el fn, dixo elle, rindo, de todas as rinhas. Verso Debaixo duma nogueira encontraram dois rapazes uma noz. minha, disse Incio, porque fui o primeiro que a vi. No, minha, disse Bernardo, porque fui o primeiro que a levantei. Ambos entraram numa grande disputa. Quero dicidir isto, disse o rapaz de mais idade que passou por ali naquela ocasio. Meteu-se no meio dos dois rapazes, abriu a noz e disse: uma casca pertence ao primeiro que a viu; a outra casca ao primeiro que a apa- nhou; e eu guardo a amndoa, pela sentena. Este o fm, disse ele, rindo, de todas as questes. * Un cuneio dixo pa sua mi: mi, deixa-me dir pal lameiro a saltar e comer hierba macia. Bien, dixo a mi, mas se vs os passos dalgun home, u ladrar algun perro, bien lougo pr chi. Digo ai cuneio, estai descansada, 302 mi, e saltou daili a fuchir cun alegria. Dou moitos saltos asta que oiiu una voce, que le dixo: Querido cuneio, cumo sts contente! Bien a brincar cumigo. Al cuneio lebantou as oureias, e biu nun buraco dua semba un animal com o cuerpo cumpriu, e al fucinho aguao. Olbidou-se dos conseios de sua mi, e dixo: Quiero brincar cuntigo. Mas apenas habia entrao nu buraco da semba, a denun- ciella agarrou-ao e matou-al. Verso Um coelho disse para sua me: Me, deixe-me ir para o lameiro saltar e comer erva macia. Bem, disse a me, se ouvires os passos de algum homem ou ladrar algum co, vem logo para aqui. O coelho disse: Me, esteja descansada, e saiu dali a fugir alegre- mente. Deu muitos saltos, at que ouviu uma voz, que lhe disse: Querido coelho, como ests contente! Vem brincar comigo. O coelho levantou as orelhas, e viu numa fenda duma rocha um animal com o corpo comprido e o focinho aguado. Esqueceu-se dos conselhos de sua me, e disse: Quero brincar contigo. Apenas entrara na fenda da rocha, a doninha agarrou-o e matou-o. * Un dia un arrieiro cuntou qhabia curriu as cinco partes dal mun- do, e que, entre outras cousas, habia bisto una en que ningun habia falado. Iera un pi de berzas tan alto que cincoenta cavalheiros puestos a dreito uns dos outros pudian andar da cabalo debaixo dua destas fias. Un dos que uiran, num sacordando dua destas cousas, dixo cun o maior descanso: qel tamien habia viaxau, e que chegando al Xapon, habia bisto cun grande admiracion mas de tres cientos caldeireiros a trabaiar nun grande caldeiron, drento dal qual staban mas de cien per- ss a limpalo. Mas que querien ellos fazer cun aquelle grande caldei- ron?, precurou al principio. Era para cozer al ton pi da berza. 303 Verso Um dia um arrieiro contou que tinha corrido as cinco partes do mundo e que, entre outras coisas, tinha visto uma na qual ningum tinha falado. Era um p de couve to alto que cinquenta cavaleiros formados podiam cavalgar debaixo duma das folhas. Um dos ouvintes, no se lembrando de tal coisa, disse com a maior placidez que tambm tinha viajado e que, chegando ao Japo, tinha vis- to, com grande admirao, mais de trezentos caldeireiros, a trabalhar num grande caldeiro, dentro do qual estavam mais de cem pessoas a limp-lo. Mas que queriam eles fazer com aquele grande caldeiro?, perguntou o primeiro. Era para cozer a tua couve. * Un pai iba cun o fio por lo caminho e acharun ua ferradura no slo. Alebanta aquella ferradura, dixo al pai pal fio. Nun bale al baixar-se un home por ua ferradura, respondeu al fio. Al pai alebantou-a dal slo e bendeu-a a un ferrador na ciud para onde iban; e na mesma ciud cun esse mismo dinheiro cumprou alguas cerexas. Passorun pur un sitio donde nun habia ua fonte; e cumo al dia staba moi caliente, tenia al fio una sede moi grande. Al pai deixou caher ua cerexa. E al fio la agarrou e comeu. Despois deixou caher outra, que tamien foi agarrada por lo rapaze, e foi-as deixando caher, asta que caheran todas as qabia comprao. Al pai mirou ao fio e dixo-le: Se tobieras dobrao par lebantar a ferradura, non tabias dobrao tantas vezes cumo te dobraste pa lebantar as cerexas. Verso Um pai ia com o flho pelo caminho e acharam uma ferradura no cho. Levanta aquela ferradura, disse o pai ao flho. No vale a pena abaixar-se uma pessoa, por uma ferradura, res- pondeu o flho. O pai levantou-a do cho, e vendeu-a a um ferrador na cidade, para onde iam; e na cidade, com esse dinheiro, comprou algu- mas cerejas. Passaram por um lugar onde no havia uma fonte, e, como odia estava muito quente, o flho tinha muito grande sede. O pai dei- xou cair uma cereja, que o flho apanhou e comeu. Depois deixou cair 304 outra, que tambm foi apanhada pelo rapaz, e foi-as deixando cair, at que caram todas as que comprara. O pai olhou para o flho e disse-lhe: Se te tivesses dobrado para levantar a ferradura, no te terias dobrado tantas vezes como te dobraste para levantar as cerejas. * Despois dua grand troena parceu un ourello da vieia mui bunito. Henrique mirou por la buraca para fura, e dixo chu dalegria: nunca bi na mia bida colores tan bonitos. As fias das arbores stan deitando buelta a buelta aquellas tintas. Bou i par li, e ei-de encher a mia caxa cun ellas. Brincou depriessa canto pdo, en dreito al mato. Mas, para sou spanto, staba a chober, e nun se conhecia color ningua. Muiado pur chober e triste, bieno pera casa e queixou-se al pai, da sua mala suerte. Al pai riu e dixo: estas tintas non se enzierran en malgas, as pingas de chober brian assi enquanto le d al sl; al que su- zedeu cun ellas, aconteze cun a pompa nu mundo. Afgura-se ua cousa y outra. No te deixes engenhar sen al prazer para ti y dolor. Verso Depois de uma grande trovoada apareceu um arco-ris muito belo. Henrique olhou pela janela, e disse cheio de alegria: Nunca vi na minha vida cores to bonitas. As folhas das rvores esto deitando gota a gota aquelas tintas. Vou j para l, e hei-de encher a minha caixa com elas. Saltou to depressa quanto pde para o mato. Mas, para seu espan- to, chovia, e no se conhecia nenhuma cor. Molhado pela chuva e triste, veio para casa e queixou-se ao pai da sua m sorte. O pai riu-se, e disse: Estas tintas no podem ser encerra- das em caixas, as gotas de gua brilham assim enquanto lhes bate o sol. O que sucede com elas acontece com a pompa no mundo. Parece-nos uma coisa e outra. No te deixes enganar, seno o prazer para ti dor.