ΙΔΙΩΝΥΜΟ Αγόρευσις

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΖΑΒΙΤΖΙΑΝΟΥ
ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ - ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΠΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΏΝ
ΑΓΟΡΕΥΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΗΣ 30 ΜΑΙΟΥ 1929
ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
"ΠΕΡΙ ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
(Εκ τών στενογραφημένων πρακτικων)

Κύριοι βουλευταί,
Τό συζητούμενον σχέδιον Νόμου δέν είναι ή πρώτη φορά κατά τήν οποίαν έρχεται
προς συζήτησιν ενώπιον τη; Βουλής. Ή Βουλή ήσχολήθη έπ' αΰτοϋ πρό τής διακοπής
τών εργασιών αυτής. Τό νομοσχέδιον αυτό συνεζητήθη ενώπιον τών
κοινοβουλευτικών επιτροπών, ως καί ενώπιον επαγγελματικών σωματείων «αϊ εν τω
Τύπω κατά τρόπον ώστε νά είναι πλέον ώριμον προς συζήτησιν.
Τό κατ' έμέ βεβαίως παρηκολούθησα, ως ώφειλα αλλως τε, ό'λην τήν γενομένην
ταύτην έργασίαν και συνεπώς παρηκολούθησα όλην τήν αναπτυχθείσαν
έπιχειρηματολογίαν κατά τής βάσεως τοϋ Νομοσχεδίου, άλλ' ομολογώ δτι ή
επιχειρηματολογία αΰτη όσον εύστοχος, δσον ευφυής καί αν υπήρξε, δέν απέβη
δυνατόν νά μέ πείση, ότι θά ήτο ένδεδειγμένον νά μή λάβη καί ή Ελλάς μέτρα αμύνης
κατά μιας προσπάθειας ή οποία, είτε 6ιά τής βίας είτε δια τής καταχρήσεως τής
δημοσίας εξουσίας έξασκουμένη, τείνει εϊς τό νά άνατρέψη κοινωνικόν καί
πολιτειακόν καθεστώς στηριζόμενοι1 επί τής μεγίστης πλειοψηφίας, σχεδόν τής
παμψηφίας τοϋ Έλλ. Λαοϋ, καί νά αντίκαταστηση τοϋτο δι' ετέρου, δπερ έπιτυγχάνον
οΰ μόνον θά άνέτρεπεν έ'να όλόκληρον πολιτισμόν, άλλα καί θά συνεπέφερε τήν
άποσύνθεσιν καί τό άλληλοφάγωμα.
Καί δέν επιτρέπεται νομίζω εϊς τους ΰπευθύνως διαχειριζόμενους τά κοινά νά
σκέπτωνται διαφορετικά, κυρίως επειτα άπό τά διδάγματα τά οποΐα μας παρέχει ή
μεταπολεμική περίοδος, διότι είναι φανερόν ότι έφ' όσον α! θεωρίαι αύται
ύπεστηρίζοντο πρό τοϋ Ευρωπαϊκού πολέμου, πριν δηλ. τύχουν καθολικής
εφαρμογής τά κομμουνιστικά συστήματα, τό πράγμα είχεν έξήγησίν τινα διότι θ'
άπετέλει τήν άπόπειραν δοκιμής μέ τήν ελπίδα καλυτέρας διαρρυθμίσεως τών
κοινωνικοοικονομικών μας πραγμάτων.
"Αλλα επειτα άπο τα διδάγματα τής πείρας, τα οποΐα άρύεται ό διδασκόμενος εκ
ταύτης, καί μη οδηγούμενος εκ τών άξιώσεων τυφλής κοινής γνώμης, διδάγματα τά
οποΐα μας παρέχονται οχι μόνον εκ τής απόπειρας εν Ρωσσία, ήτις οΰ μόνον άπετέλει
τό μόνον αύταρκες Κράτος, άλλα και τον μεγαλύτερον οϊκοναμικόν κολοσσόν της
Ευρώπης, όστις εκ τής απόπειρας προς εφαρμογήν δέν εβράδυνεν ολόκληρος νά
καταπέση, άλλα καί εκ τής εν Ιταλία, Ουγγαρία, Αυστρία καί Γερμανία κινήσεως,
ένθα ή κίνησις έσταμάτησε γρηγορώτερα διότι πρόκειται περι Λαών ανωτέρου
Πολιτισμου, οϊτινες δέν έβράδυναν ν' αντιληφθούν που ή πολιτική αυτή ώδήγει τό
πράγματα, ή περαιτέρω λέγω επιμονή αποβαίνει τω. οντι ανεξήγητος.
Διότι τω οντι είναι άναμφισβήτητον ότι εαν ό πόλεμος καί ϊδία ή μεταπολεμική
περίοδος, έπιστοποίησάν τι τό όποιον ϊσως αποτελεί τό χα-ρακτηριστικοτερον
σημεΐον, ιδία τής μεταπολεμικής οικονομικής κινήσεως, τούτο είναι ή πλήρης καί
απόλυτος χρεωκοπία τής κομμουνιστικής θεωρίας, εγώ δέ άτομικήν γνώμην
ΰποστηρίζων προσθέτω καί τής σοσιαλιστικής τοιαύτης.
Δέν έχει τις παρά νά έξετάση δι" ολίγων τι έγένετο εϊς όλα εκεινα τά Κράτη τά οποΐα
περισσότερον η όλιγώτερον έπηρεάσθησαν έκ τών κοι¬νωνικοοικονομικών τούτων
θεωριών, καί νά συγκρίνη τά εκ τούτων αποτε¬λέσματα, προς τάς βιωτικάς καί
οικονομικής εν γένει συνθηχας τών κρατών εκείνων άτι να δι οιονδήποτε λόγον εϊτε
ουδεμίαν, είτε Μικράν υπέστησαν τήν επιρροήν.
Μή έπιθυ'μών νά καταχραστώ τής υ'πομονής σας καί αναλογιζόμενος πόσον
πολύτιμοι ειναι αί ώραι τής Βουλής, δέν θέλω προβή εις τήν ερευ-ναν όλης τής
μεταπολεμικής κοινωνικοοικονομικής κινήσεως, εξ ής καταφα¬νώς προκύπτει ή
αλήθεια τών λογων μου, αλήθεια ήτις αναφέρεται οχι μόνον εϊς τήν τΰχην τής
κοινωνίας ολόκληρου, άλλ' εΐδικώτερον καί ε'ς τήν τύχην τοϋ εργάτου, όστις εκ τής
επιβολής τών ζητημάτων τούτων υπήρξε τό πρώτον θύμα.
Είναι άλλως τε τά πράγματα ταΰτα τόσον γνωστά καί τόσον πολλαΐ αί χειροπιαστάι
καί αυθεντικαι αποδείξεις τής πενίας εϊς ήν περιήλθον οι έργάται υπό τό
κομμουνιστικόν καθεστώς, ώστε παρέλκει ή επιμονή εϊς τήν ανάπτί'ξιν καί
νπενθύμισιν αυτών.

Ποια μετρα κατά του κομμουνισμου έλαβον εις τα διαφορα Κρατη.

"Επειτα άπό τόσα κτυπητά διδάγματα τά οποΐα μας παρέχει αυτή ή εφαρμογή
ουδόλως παράδοξον ότι όλα ανεξαιρέτως τά Κράτη ελαβον δρακόντεια μέτρα
διοικητικά κατά τοϋ κομμουνισμού, τά πλείστα δέ των Κρατών καί αυτά τα
μάλλον φιλελεΰθερα ελαβον ανάλογα καΐ νομοθετικά τοιαύτα. 'Η ληψις τών μέτρων
τούτων ήτο απολύτως επιβεβλημένη και δικαιολογημένη ου μόνον διότι τό δικαίωμα
της στοιχειώδους αμύνης κατά μιας απειλής τοσούτον τραγικής, ουδείς δύναται νά
άρνηθή, αλλά κυρίως διότι ή επιβολή τοϋ κομμουνισμού δηλ. ή" δικτάτορια μιας
τάξεως, δέν εξαρτάται κατ" αυτό τοΰτο τό στοιχειώδες τών κομμουνιστών δόγμα εκ
τής γνώμης και τής θελήσεως τής πλειοψηφίας τοϋ Λαοϋ, αλλ5 εκ της υλικής
δυνάμειος τήν οποίαν διαθέτει τό κόμμα, την οποίαν καί διά τής βίας καί αυτης τής
μάλλον κτηνώδους δύναται και οφείλει να έξασκήση.•
Δέν πρέπει δέ νά λησμονώμεν ότι τό διοικούν τήν Ρωσσίαν κόμμα έχει οπαδούς μόλις
υπερβαίνοντας τό έκατομμύριον επ'ι πληθυσμού εκατόν τριάντα εκατομμυρίων.
Διά τούτο, ως συχνά υποστηρίζω, αν ΰπάρχη τάξις ή οποΐα δέν δι¬καιούται νά
παραπονήται κατά μέτρων βίαιων η καί αυθαιρέτων, αυτή είναι ή τάξις τών
κομμουνιστών οι όποιοι επί τής βίας καί μόνον έπΐ τής βίας στηριζόμενοι
επιδιώκουν τήν έπιβολήν τών ίδεών των.
Μέτρα αμυνης επομένως κατά τοϋ κομμουνιστικού κίνδυνου ελαβον όλα
ανεξαιρέτως τά κράτη, είναι δε δυστυχώς άναμφισβήττον ότι τά χλια¬ρότερα τών
τοιούτων ιιέτςα ελαβεν η ημετέρα Χώρα. Διά τοϋτον δέ ακριβώς τόν λόγον ή Ελλάς
ως μή ώφειλε συνεκέντρωσεν όλους τους ξέ-νους προπαγανδιστας καί όλους τους
διεθνείς λωποδΰτας οΐτινες διαρκώς απασχολούν τάς αστυνομικός αρχάς. Διά τόν
αυτόν δέ λόγον ένεκατέστη και ευρίσκεται ήδη εν 'Αθήναις η εδρα τής Βαλκανικής
κομμουνιστικής ομοσπονδίας, ήτις δρα σήμερον ελευθέρως εδώ, άφοΰ άρχίσασα
προηγου¬μένως εκ τής Βιέννης καί περιπλανηθεϊσα εϊς όλα τά Βαλκάνια πουθενά δέν
ήδυνήθη ελευθέρως νά σταματήση καί δράση.
Ηθέλησα κυρίως νά ε'ίπω αυτά τά ολίγα διά νά απαντήσω εϊς τόν αξιότιμο εξ Αθηνών
συνάδελφόν μου, ό όποιος μέ διέκοψε καί μέ ήρώτησεν εάν υπάρχουν κράτη τά οποΐα
ελαβον μέτρα καί σας λέγω, κ. Συνάδελφε, ότι όλα τά Κράτη ελαβον μέτρα.
-Νάκος. Τά πολιτισμένα Κράτη δέν ελαβον μέτρα, ή Αγγλία, ή Γαλλία, ή Γερμανία
δέν ελαβον μέτρα.
-Ζαβιτζιάνος. - Καί η Αγγλία καί ή Γερμανία ελαβον μέτρα.
-Έλευθ. Βενιζέλος. Εϊς τήν Βουλγαρίαν
-Παπαναστααίου. - Εϊς τήν Βουλγαρίαν ελήφθησαν μέτρα καί κατά τού αγροτικού
κόμματος, κ. Πρόεδρε.
-Ζαβίτζιάνος. - Άλλ' όσον χλιαρά καί αν υπήρξαν τά μέτρα τής αμύνης τά οποΐα
ελαβεν ή ημετέρα χώρα, δέν δύναται τις νά εΐπη ότι ταϋτα δέν έλειψαν εντελώς,
έφ: όσον αύτη λαμβάνει μέτρα απελάσεως κατά των επικίνδυνων κομμουνιστών
ξένων υπηκόων, καί μέτρα εκτοπίσεως κατά τών Ελλήνων επικίνδυνων
κομμουνιστών.
Είναι άραγε τό μέτρον τοϋτο της εκτοπίσεως τών Ελλήνων υπηκόων, μέτρον
ευπρεπές ; Είναι άραγε μέτρον πρακτικόν ;
Ασφαλώς ούτε ευπρεπές, ουτε πρακτικόν είναι τό μέτρον τοϋτο, καί δέν διστάζω
μάλιστα νά εΐπω ότι είναι τό αηδέστερον καί προστυχότερον τών μέτρων τά οποΐα
θά ήδυνατό τις νά εφαρμόση.
Διά τουτο οφείλω νά σας διαβεβαιώσω, ότι όι μόνον μετ' οδύνης, αλλά καί μετ'
αηδίας επιλαμβάνομαι εν τη ϊδιότητί μου ως Υπουργου τών Εσωτερικών της
εφαρμογής τοϋ μέτρον τούτου, όταν οφείλω νά αποφαί-νωμαι έπιλαμβανόμενος τών
εφέσεων κατά τών αποφάσεων τών έκτοπιστικών επιτροπών. Άλλα τό μέτρον τοΰτο
δέν είναι ουτε πρακτικόν, διότι δι" αυτού ουδέν έτερον κυρίως επιτυγχάνεται άπό τήν
έπέκτασιν τής διδα¬σκαλίας τών κομμουνιστικών μεθόδων.
-Παπανασταοίου. -Ποϋ ενομοθετήθη ή καταδίωξις τής ιδέας ;
-Ζαβιτζιάνος. - Ουτε διά τών επιδιωκομένων μέτρων ατινα ήδη συζητούνται τοιούτον
τι επιδιώκεται,
-Παπανδρέου. - Περι αυτού σας παρακαλοϋμεν νά μάς εϊπήτε. "Ολα τά άλλα τά
έννοοΰμεν άλλα τήν καταδίωξη τής ιδέας ....
-Ζαβιτζιάνος. Δέν κτυπάται ή ιδέα.
-Παπανδρέου. - Νομίζομεν ότι νομοθετείται αυτή ή καταδίωξις καί εϊς τοϋτο έγκειται
ή διαφωνία μας.
-Ζαβιτζιάνος. - Δέν ϋπήρξεν ομως μόνον τό μέτρον τοϋ εκτοπισμού τό όποιον
έφηρμόσθη κατά τών Ελλήνων κομμουνιστών. Κατά τούτων έφηρμόσθησαν ενίοτε
καί διατάξεις τοϋ κοινού ποινικού νόμου, όταν δηλ. κατά τήν έκδήλωσιν τών
αισθημάτων των παρέβησαν καί ώρισμένας δια¬τάξεις τοϋ κοινού ποινικού δικαίου.
Έν τω σημείω δέ τοΰτω οφείλω νά σας διαβεβαιώσω ότι ή θέσις τών καταδιωκτικών
δικαστικών αρχών υπήρξε τά μάλιστα δυσχερής. Ευρεθησαν αύται πρό τού
διλήμματος ή νά εφαρ¬μόσουν τάς δρακόντειους διατάξεις τοϋ Ποινικού νόμου, δι"
ων προστα¬τεύεται τό Πολιτειακών Καθεστώς, α'ίτινες καϊ τήν ποινήν τού θανάτου
ενίοτε εξαγγέλλουν, ή νά καταλήξουν εϊς ποινάς αυτόχρημα γελοίας δηλ. εϊς
κράτησιν, πρόστιμον ή φυλάκισιν ημερών τίνων, μεταβάλλοντες ριζικώς τόν
πρέποντα εϊς τήν πράξιν χαρακτηρισμον, διά νά αποφύγουν σκληράς και
δρακόντειους ποινάς άποκρουομένας έκ τής κοινής συνειδήσεως.
Οί εϊς τό δίλημμα τοϋτο ευρεθέντες, ώς ήτο έπόμενον, ήκολούθησαν τακτικά τήν
δευτέραν επιεική όδόν, καί ενεκα τούτου αδικήματα συνταράξαντα τήν κοινήν
εϊρήνην καί τάξιν, προκαλέσαντα πανικόν, αδικήματα εϊς α ελαβον χώραν καί
τραυματισμοί, ενίοτε δέ καί φόνοι παρ* άγνωστου έννοείται χειρός ώς καί απείθεια
καί αντιστάσεις κατά τής εξουσία; επίσυραν τάς γελοίας ποινάς τάς όποιας
εμνημονευσα.
"Εντεύθεν προς μερικήν ίκανοποίησιν τής τρωι'θεισης δυνατά κοινής γνώμης, τάς
ποινάς έπηκολοΰθουν εκτοπισμοί, ϊνα μή μετά πάροδον ωρών η καί ημερών
ελαχίστων, οπότε αί πρώται εντυπώσεις τής κοινωνίας καθ ης εστράφη τό αδίκημα
ήσαν νωπαί, φωρουθϋν οί καταδικαστθέντες ελευθέρως κινούμενοι.
Ύπό τοιαύτας ουνθήκας νομίζω ότι πρέπει όλοι μας νά συναμολογήσωμεν ότι τό
ούτω πως κινούμενην συγκρότημα ο,τι θέλετε είναι, μόνον Κράτος δεν είναι.
"Ολας ταύτας τάς αηδίας πρόκειται νά άρη ψηφιζόμενον τό συζητούμενον σχέδιον
νόμου. Διά τούτου δηλ. πρόκειται νά τεθη φραγμός εϊς τάς αηδείς εκτοπίσεις. Διά
τούτου πρόκειται νά επιβάλλωνται ποινα'ι ανάλογοι προς τό συντελούμενον αδίκημα
καί ανταποκρινόμενοι προς το κοινόν αϊσθημα.
Αϊ υπο του νομοσχεδιου οριζομεναι ποιναι και αι υποβληθεισαι τροπολογιαι
Ποϊαι πρέπει νά είναι α'ι ποιναί αύται και ποΐαι αί προϋποθέσεις τής επιβολής αυτών;
Περι αυτών προβλέπει τό συζητούμενον. νομοσχέδιον. Ανήκει βεβαίως εϊς τήν κατ'
άρθρον συζήτησιν ή έρευνα τών καθ εκαστον διατάξεων τοϋ νομοσχεδίου, αλλά δεν
θά ήτο τι άντιτιθέμενον προς τόν κανονικόν τρόπον τής συζιτήσεως η έξέτασις
ώρισμένων διατά¬ξεων οχι μόνον διότι αύται σχετίζονται προς τήν αρχήν καί τήν
βάσιν αϋτου, αλλά καί διότι αύται είναι αί προκαλέσασαι τήν μεγαλυτέραν άντί-
δρασιν, συνεζητήθησαν δέ και κατά κόρον.
Η επί τών ειδικών τούτων διατάξεων συζήτησις επιβάλλεται και δι' άλλον λόγον,
καθ" όσον όμολογουμένως ουδείς εκ τών εν τή αθούση ταύτη άγορευσάντων, ή καί
εκ τών εν ταϊς Κοινοβουλευτικαΐς επιτροπαΐς έκφρασάντων οιανδήποτε γνώμην,
ετάχθη κατ1 ευθείαν καί αμέσως κατά τής βάσεως τοϋ νομοσχεδίου.
"Ολοι υπεστήριζαν τήν βάσιν αύτοϋ, αλλ" υπεστήριζαν οί πλείστοι ες αυτών τοιαύτας
τροπολογίας, αΐτινες αν ήθελαν γίνει δεκτοί θά εματαίωναν τόν έπιδιωκόμενον
σκοπόν, καί θά είχον ως αποτέλεσμα όπως άπό νομοσχεδίου προοριζομένου νά
άντιταχθή εϊς τήν κομμουνιστικών κί-νησιν καταλήξωμεν εϊς νόμον προστατευιτικόν
τών κομμουνιστικών μεθόδων, παρέχοντες ούτω μοναδικόν παράδειγμα εϊς τόν
κόσμον Κράτους, τό όποιον εν ονόματι τών φιλελευθέρων αρχών θά
έπρόδιδεν ακριβώς τάς φιλελευθέρας ταύτας αρχάς, διότι δέν πίστευω νά διαφεΰγη
εϊς κανένα, ότι αί κομμουνιστικοί μέθοδοι καί τό κομμουνιστικόν εν γένει σύστημα
αν έρ¬χεται άντιμέτωπον εϊς τι, έρχεται α ντ ι μέτωπον προς τάς φιλελευθέρους αρχάς
τήν έξυπηρέτησιν τών όποιων πρόκειται νά ένεργήσωμεν.
-Παπαναστασίου. Δέν θέλομεν νά καταδικάζωμεν τους κομμουνιστάς καταλύοντες
τάς δημοκρατικές αρχάς.
-Ζαβιτζιάνος. - Οί έπ'ι τον προκειμένου ψιλοκοσκινίζοντες τόσον πολύ τό πράγματα
λησμονούν προφανώς τό γενικώτερον κοινωνικόν συμφέρον, ενδιαφερόμενοι μόνον
και μόνον διά τούς κομμουνιστάς, τους όποιους πρόκειται νά αφίσουν ελευθέρους
κατά τήν εξάσκησιν τών άνελευθερωτέρων μεθόδων, δυνάμει νόμου ό όποΐος γίνεται
διά νά τους άναχαιτίση.
-Νάκος. - Είμαι δημοκράτης και σέβομαι τήν έλευθερίαν τοϋ άλλου καί ιδίως θεωρώ
οτι παρακωλύεται ή πρόοδος τών φιλελευθέρων αρχών διά τοϋ περιορισμού τής
ελευθερίας τής γνώμης.
-Βενιζέλος. Δέν εΐπον οτι εΐσθε: κομμουνιστής, κινδυνεύετε όμως νά κάμετε τό
άντιθετον εκείνου τό όποιον έπιθυμειτε. Μή συγκινεΐσθε δέν σας ειπον ότι είσθε
κομμουνιστής. Θά ήμην ευτυχής αν μερικοί άπ' εδώ άπεφάσιζον νά κάμουν αριστερά,
αριστερότερα ακόμη καί τής δημοκρατικής ενώσεως.
-Νάκος. - Και σεις είσθε αριστερός, κ. Πρόεδρε.
-Παπανδρέου. - Στεγάζετε όλην τήν Ελλάδα, κ. Πρόεδρε-.
-Βενιζέλος. - Καθόλου. Διατΐ αν υπάρχουν αριστερότεροι ϊδέαι δέν πηγαίνετε
αριστερά ;
-Παπαναστασίου. Τους; εμποδίζει τό νομοσχέδιον, κ. Πρόεδρε.
-Βενιζέλος.- Δεν τους συνιστώ νά γίνουν κομμόυνισταί. Εγώ τους λέγω νά γίνουν
σοσιαλισταί.
-Παπανδρέου, Ως δημοκρατικοί διαφωνούμε ν, κ. Πρόεδρε.
-Βενιζέλος. - Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν εχομεν ανάγκην νά λάβω μεν μέτρα.
-Παπανδρεου. - "Ολα τα μέτρα έκτος εκείνου τής καταδιώξεως τής Ιδέας.
-Βενιζέλος. Αυτό που λέγετε δέν είναι καλής πίστεως καθόλου, διότι εϊς τό σημεΐον
αυτό είμαι άπολύτως σύμφωνος, πρόκειται εις τά άρθρα τα κατ' Ιδίαν νά
συμφωνήσωμεν ό'χι εϊς τήν Ιδέαν. Δηλ. θέλω νά γνωρίζω τοΰτο, είσθε σύμφωνος ότι
πρέπει νά λάβωμεν μέτρα κατ εκείνων οι όποιοι επιδιώκουν τήν διά τής βίας
ανατροπήν;
-Πολλοί βουλευταί. Βεβαιότατα.
-Βενιζέλος.- Θά μέ εϋρετε σϋμφωνον νά επιδιώξω έκείνας τάς τροποποιήσεις, αί
όποΐαι θά εξασφαλίσωσι τήν έλευθέραν έκφρασιν τών ιδεών.
-Παπανδρέου. Μαζύ σας είμεθα σύμφωνοι, μέ τον κ. Ύπουργόν διαφωνούμεν.
-Βενιζέλος. - Δεν έχετε δίκαιον νά τά εϊπήτε αυτά διότι ό κ. "Υπουργός, ό όποιος
προδήλως ευρίσκεται πολύ δεξιώτερα άπ' ότι ευρίσκομαι εγώ, άλλ ευτυχώς μέ τον
όποιον 'κατορθώνομεν νά μένωμεν σύμφωνοι εκάστοτε επί της τηρητέας πολιτικής, ό
κ. Υπουργός ύπέβαλεν εν νομοσχέδιον τό όποιον ήτο εϊς άκρον αύστηρόν, άλλα
κατόπιν τής συζητήσεως ευρέθη εντελώς σύμφωνος. Τό νομοσχέδιον τό όποιον
υπεβλήθη δέν είναι νομοσχέδιον, τό όποιον υπεβλήθη εις τήν Βουλήν, αλλά
νομοσχέδιο τό όποιον είναι προϊόν κοινής συνεργασίας. Ειναι βέβαια πολύ
δεξιώτερος, άλλα πρέπει νά είμεθα ευχαριστημένοι, διότι μας ακολουθεί τέλος
πάντων εϊς τάς αριστεράς μας ιδέας.
-Ζαβιτζίάνος. Ό Υπουργός τών Εσωτερικών οφείλει νά τονίση ότι είναι δεξιώτερος
καί μάλιστα πολύ δεξιώτερος τοϋ κ. Προέδρου τής Κυβερνήσεως. Άλλα δέν πιστεύω
νά μένη καμμία αμφιβολία ότι ό'σα νομοσχέδια ήλθαν εδώ, ήλθαν κατόπιν
συνεννοήσεως, κατόπιν κοινής συνεργασίας καί κοινής συμφωνίας. "Αν δέν
κατελήγομεν από κοινού εϊς τά συμπεράσματα ταύτα εγώ θά ύπεστήρίζον βεβαίως τό
νομοσχέδιον τούτο, άλλ' όχι άπό τής θέσεως τοϋ Υπουργού τών Εσωτερικών άλλ' άπό
τής θέσεως τοϋ απλού βουλευτού.
Επανερχόμενος λέγω κυρίως, ότι εκ τοιούτων τακτικών τεινουσών εϊς τήν κατ"
ούσίαν ύποστήριξιν τών κομμουνιστικών μεθόδοιν, δέν είναι δυνατόν νά παρασυρθη
η Κυβέρνησις διότι δέν είναι δυνατόν αύτη νά δεχθή ότι τό ισχύον φιλελεΰθερον
καθεστώς διά νά είναι αληθώς φιλελεύθερον πρέπει νά είναι μωρόν, ετοιμον εν
ονόματι τοΐ φιλελευθερισμού νά ύποκΰψει εϊς τάς μάλλον άντιφιλελευθέρας μεθόδους
καί νά ταφή υπό τό δεσποτικώτερον καί μάλλον άνελεύθερον σύστημα τό όποιον
έγνώρισέ ποτέ ή άνθρωπότης,
Ποιον είναι το ιδιωνυμον αδικημα
Μετά τήν γενικήν ταύτην παρατήρησιν οφείλω νά προβώ καί εϊς μίαν άλλην
σχετιζομένην μέ τήν διατύπωσιν τοϋ άρθρου πρώτου τό όποιον προεκάλεσε τάς
μεγαλύτερος εκ τών συζητήσεων.
-Βενιζέλος. - Διατί νά μπούμε εις τήν κατ' άρθρον συζήτησιν, αφήσατε νά ψηφισθή
κατ' αρχήν και ν' άφήσωμεν νά συζητηθή κατόπιν κατ' άρθρον. Θά τελειώνωμεν
γρηγορώτερα παρά αν συζητήσωμεν κατ' άρθρον. Νά ερωτηθή ή Βουλή δέχεται
κατ' αρχήν ;
-Ζαβιτζιάνος. - Εϊς τήν κατ' άρθρον ερευναν θά προβώ μόνον έφ' όσον
πρόκειται περι άρθρων θεμελιωδών σχετιζομένων μέ τήν αρχήν. Κατά τήν συζήτησιν
τοϋ πρώτον άρθρον παρετηρήθη εξαιρετική, καί δύναται τις νά εΐπη γενική
προσπάθεια, όπως μή συμπεριληφθώ εν αύτω διάταξις δυναμένη νά παρεμποδίση τήν
έλευθέραν καί θεωρητικήν γνώμην επί τοϋ κομμουνιστικου• συστήματος, έφ' όσον
δια ταύτης δέν επιδιώκεται ή διά της βίας μεταβολή τοϋ υπάρχοντος κοινωνικοί*
καθεστώτος. "Ομολογώ ότι εγώ ατομικώς δέν υπήρξα μετάξι εκείνων οΐτινες
κατελήφθησαν εκ τοϋ φόβου τοΰτου, τής διαπράξεως δηλ. μιας αδικίας κατά τοϋ
ειλικρι¬νούς καί καλής πίστεως εκείνου φιλοσόφου, ο όποιος χωρίς καμμίαν
προ¬κατάληψη•, αλλά καί χωρίς καμμίαν έπιθυμίαν βιαίας μεταβολής, θά έπε-θύμει
νά συζήτηση θεωρητικώς τα καλά καί τά κακά τά οποΐα θά ήδύνατο νά δοκιμάση ή
κοινωνία εκ τοϋ κομμουνισμού. Όμολογώ δέ ότι δέν έφοβήθην τήν διάπραξιν
τοιούτου αδικήματος διότι είναι άναμφισβήτητον δτι ως έξεκαθαρίσθησαν τά
πράγματα όχι μόνον παρ' ήμΐν, αλλά καί γενικώς τοιαύτη περίπτωσις δέν υπάρχει.
"Ολη αυτή ή προσπάθεια κατ" έμέ αποβαίνει ανωφελής, διότι σήμερον οποίος
παρουσιάζεται ώς κομμουνιστής είναι άναποφεύκτως καί άνευ εξαιρέσεως
υποστηρικτής τής θεωρίας τής βίας.
Η βία άλλως τε είναι τό στοιχείον όπερ μετά τόν πόλεμον διήρεσε τό σοσιαλιστικόν
κόμμα εϊς οπαδούς επιδιώκοντας τήν βαθμιαίαν έφαρμογήν τής κοινοκτημοσύνης τών
μέσων τής παραγωγής, δηλ. τής σοσιαλιστικής διδασκαλίας διά τής εξελίξεως, άνευ
βίαιων ανατροπών καί δι αποζημιώσεως τών εκ τών εφαρμοζομένων νέων θεωριών
οπωσδήποτε θιγο¬μένων οικονομικώς, καί εις τους οπαδούς επιδιώκοντας τόν αυτόν
σκοπόν διά τής βίας κα'ι τής επαναστάσεως.
Τό στοιχείον τής βίας είναι τό σημείον τής διαφωνίας εκείνο ενεκα τοϋ οποίου
αρχικώς έν Γερμανία άπεσπάσθησαν οι Σπάρτακοι από τών λοιπών σοσιαλιστών, καί
τό όποιον καί εϊς τά λοιπά μέρη τής Ευρώπης τό αυτό εφερεν αποτέλεσμα. 'Αλλ' η
προσπάθεια αύτη κατ' έμέ ωσαύτως δέν εΐναι μόνον ανωφελής, αλλ είναι κα'ι
επικίνδυνος, διότι συνεπεία τόσων προφυλάξεων, ενώ εξ ενός δέν υπάρχει ουδείς,
απολύτως ουδείς, ει¬ρηνόφιλος κομμουνιστής διά νά προσταστευθη, κινδυνεύουν ν'
άπαλλάσσωντάι εκ τής στενής ή οπωσδήποτε κακής εφαρμογής τοϋ νόμου όλοι ή
εστί» τινές βίαιοι ανατροπείς.
Δέν πρέπει δέ ουδέ επί στιγμήν νά λησμονώμεν ότι ζώμεν έν Ελλάδι, καί επομένως
δτι τους νόμους πρόκειται νά εφαρμόσουν "Ελληνες δικασταί, διά τους όποιους αϊ
νομικα'ι διατάξεις δέον ν' άναγράφωνται καθαρά χωρίς ν' άφίνουν ούδεμίαν
απολύτως άμφιβολίαν, καί ότι εν Ελλάδι ούτε. ύπήρξεν, ούτε υπάρχει, αλλά καί
ούτε θά ύπαρξη ειρηνόφιλος κομμονυιστής προοριζόμενος νά έπιδιώξη την
έφαρμογήν τών πεποιθήσεων του με τήν αγιαστούρα στό χέρι,
Αί όλλαι παρατηρήσεις τάς οποίας θά κάμω σχετίζονται με τά άρθρα 5 καί 6, τά
οποΐα αποβλέπουν εις τήν ευθύνην τών κομμόυνιζόντων δημοσίων υπαλλήλων.
Εϊναι φανερόν ότι κατά τήν ρυθμισιν ενός ζητήματος τοσούτον ουσιώδους είναι λέγω
φανερόν, ό'τι έπρεπε νά ληφθή εξαιρετική πρόνοια καί δια τήν περίπτωσιν
προσηλυτισμου εϊς τάς κομμουνιστικός θεωρίας, όταν οντος γίνεται μεταξύ
ανηλίκων, στρατιωτών ή καί δημ. υπαλλήλων, εν συνάφεια όέ προς ταύτα έπρεπε νά
ληφθη πρόνοια και διά τους κομμουνίζοντας δημοσίους υπαλλήλους.
-Παπάς. - Τί ονομάζετε, κ. Υπουργέ, κομμουνίζοντας υπαλλήλους;
-Ζαβιτζιάνος. Τους οπαδούς τοϋ κομμουνισμού.
-Παπάς.- Διότι θά μοΰ επιτρέψετε νά κάμω τήν εξής παρατήρησιν.
Νομίζω ότι εϊς τήν 'Ελλάδια υπάρχει μία τρομερά σύγχισις όσον άψορά τον
κομμουνισμόν. 'Εδώ καθε άνθρωπος ό όποιος έχει ολίγον προηγμένας ϊδέας
ονομάζεται κομμουνιστής.
-Κ. Ζαβιτζιάνος. - Μά κακά καί ψυχρά. 'Εγώ δέν έχω αυτή τήν ιδέα.
-Παπας. -Δι' αυτόν τόν λόγον πρέπει νά είξεύρωμεν εκ τών προτέρων τι ονομαζομεν
κομμουνισμόν. Διότι αυριον θά ελθη μία άλλη Κυβέρνησις, βεβαίως οχι η σημερινή,
καί βασιζόμενη εϊς αυτόν τον νόμον, διότι ένας δάσκαλος, ή διότι έ'νας υπάλληλος
έχει ιδέας ολίγον τι σοσιαλιστικάς. ή διότι εϊναι δημοτικιστής ή μαλιαρός κλπ. θά τόν
βάλλουν κάτω, θά τόν καταδικάσουν διότι εϊναι κομμουνιστής.
-Ε. Βενιζέλος. - Αυτά εϊναι καταχρήσεις δέν έ'πεται ότι διά τόν λόγον τούτον δέν
πρέπει νά κατοχυρωθώμεν.
-Κ. Ζαβιτζιάνος. - Κύριε συνάδελφε, ποίος είνε κομμουνιστής ορίζει τό πρώτον
άρθρον τοϋ νομοσχεδίου.
Επανερχόμενος λέγω ότι εν συναφεία προς ταύτα έδει νά καθορισθη καί ή ευθύνη διά
τους κομμουνίζοντας δημοσίους υπαλλήλους, ιδία δέ τοϋς εκπαιδευτικούς καί
στρατιωτικούς, διότι θά αναγνωρίσετε εϊς τό Κράτος καί τήν συντηρούσον
οικονομικώς τούτο 'Ελλην. Κοινωνίαν τό στοιχειώδες δικαίωμα, νά μή ενισχύεται διά
τών εκ ταύτης προερχομένων πόρων προπαγάνδα τείνουσα εϊς τήν άνατροπήν και
εκείνον καί ταύτης.
Ή εγκατάλειψις τον στοιχειώδους τούτου δικαιώματος θά άπετέλει υψίστην μωρίαν,
ό καταλογισμός τής όποιας ουδείς λόγος υπάρχει νά βαρΰνη τήν παροϋσαν
Κυβέρνησιν, ήτις στοιχειώδη ύποχρέωσιν εκτελούσα άνέλαβεν, έν τή μερίμνη αυτής
προς πληιρη εμπέδωσιν τής Δημ. ασφαλείας, καί τόν νομοθετικόν διακανονισμόν
ζητήματος τοσούτον ουσιώδους,
Άλλ' αί σχετικα'ι αΰται διατάξεις έγέννησαν διαφόρους αντιρρήσεις, και άνεγνωρίσθη
μεν κατ αρχήν ώς ορθόν τό μέτρον νά ληφθούν εξαιρετικάί διατάξεις προκειμένου
περι τής ευθύνης τών Δημοσίων υπαλλήλων, ϋπεστηρίχθη όμως λ. χ. οτι ή
ύποχρέωσις τών εκπαιδευτικών λειτουργών έδει νά περιοριστή μόνον εϊς τό νά μή
διδάσκουν οΰτοι προς τους ύπ αυτών εκπαιδευόμενους μαθητάς θεωρίας εναντίον τής
ιδέας της Πατρίδος, τοϋθ όπερ σημαίνει οτι θά έπετρέπετο εις αυτούς νά διδάσκουν
τάς κομμουνιστικάς θεωρίας.
Τους κινδύνους εκ τοϋ μέτρου τοΰχου κάλλιστα εννοείτε, διότι δέν είναι αδύνατον νά
εκτίμηση τις πόσον δυσάρεστος θά είναι ή επιρροή τήν οποίαν θά υφίστανται οί
μικροί μαθηταί εκ τής διδασκαλίας ταύτης, δεδομένου ότι ούτοι είναι φυσικόν νά
άποδέχωνται άνευ συζητήσεως καί ως αλάνθαστα όσα οί διδάσκαλοι αυτών
υποστηρίζουν.
Άλλ'εκτός τούτου πάς τις νομίζω ότι θά εκτίμηση τήν τραγικότητα τής καταστάσεως
ταύτης, άμα σκεφθή δτι δλη αύτη ή εργασία θά γίνεται δαπάναις τής αστικής
κοινωνίας, ής ή ανατροπή θά επιδιώκηται.
Πλήν δμως τούτου θά ήτο κωμικόν αν άπηγορεύετο ή διδασκαλία κατά της Πατρίδος
καί έπετρέπετο ή συνηγορία τών κομμουνιστικών θε¬ωριών, έφ' όσον ή κατίσχυσις
τών θεωριών τούτων θά συνεπιφέρη τήν έκμηδένισιν τής ιδέας τής Πατρίδος ώς
ημείς αντιλαμβανόμεθα ταύτην.
Έν πάση περιπτώσει ή ευθύνη τών υπαλλήλων καθορίζεται υπο τών άρθρων 5 καί 6
ένθα άλλως ορίζονται τά τής ευθύνης τών Δημ. υπαλ¬λήλων έν γένει, καί άλλως τά
τής ευθύνης τών εκπαιδευτικών καί στρατι¬ωτικών λειτουργών. Είναι προφανές
πόσον δικαιολογείται ή διαστολή αύτη ή προκύπτουσα έκ τών εϊρημένων αρθρων 5
καί 6, έφ' όσον οι τής δευτέρας κατηγορίας υπάλληλοι έκ τοϋ είδους τής παρ' αυτών
έξασκουμέ-νης δικαιοδοσίας γίνονται τά μάλιστα επικίνδυνοι.
Άλλα σχετικώς μέ τους στρατιωτικούς καί ιούς εκπαιδευτικούς υπαλλήλους, λίαν
ορθώς ορίζεται ότι ούτοι απολύονται τής υπηρεσίας έφ' οσον οπωσδήποτε διαδίδουν
τάς επιλήψιμους Ιδέας χωρίς ν' απαιτείται όπως ταύτας διαδίδουν κατά τήν έξάσκησιν
τών έργων αυτών.
Ό βαθύτερος λόγος είναι απλούστατος, διότι αν δεχθώμεν τήν πρώτην ύπόθεσιν θά
διαφεύγουν τής εφαρμογής τοϋ νόμου πολλοί ένοχοι διότι δέν θά ύπαρχη ψηλαφητή
άπόδειξις ότι ή διάδοσις τών ανατρεπτικών θεωριών εγένετο κατά τήν έξάσκησιν τοϋ
έργου αυτών, ένω άν ήθελεν άποδειχθή ότι ούτοι διαδίδουν τοιαύτας άνατρεπτικάς
θεωρίας, ουδεμία θα υπάρχη αμφιβολία, κατά τεκμήριον άκαταμάχητον, ότι τάς
ϊδέας των ταύτας τάς διαδίδουν κατά τήν έξάσκησιν τον έργου των.
Σχετικώς με τήν εύθύνην τών Δημ.υπαλλήλων κατηγορήθησαν αί σχετικαι διατάξεις
καί ώς αΰστηραί, κυρίως διότι δέν λαμβάνουν υπ' όψει των ουτε τήν ενδεχομένη ν
μετάνοιαν.
Ή αύστηρότης αΰτη κατ εμέ είναι επιβεβλημένη διότι ύπό τό πρόσχημα τής
μετανοίας θά έπανέρχωνται εϊς τήν ΰπηρεσίαν οί επικίνδυνοι οϋτοι υπάλληλοι.
Έγώ ατομικώς έχω σκληράν πεΐραν τής δήθεν ταύτης μετανοίας.
Εϊς τάς κομμουνιστικας μεθόδους δέν περιέχεται μόνον ή βία περιέχεται καί ή άπατη.
Τό άστικόν καθεστώς, δέον κατά τάς κομμουνιστικάς θεωρίας διά παντός μέσου νά
καταπέση καί εφ όσον τούτο δέν είναι δυνατόν δέον νά κλονίζεται. "Αν διά τό
αποτέλεσμα τούτο απαιτηταί βία, ή βία πρέπει νά διατίθεται, αν απάτη καί ή
τελευταία αυτή νά μή παραλείπεται.
Έγώ κατά τήν έφαρμογήν τοϋ νόμου περι εκτοπίσεως ήκουσα συχνάκις τα περι
μετανοίας. Διά νά μέ πείσουν μάλιστα μετεχειρίσθησαν συχνότατα τοιαϋτα
επιχειρήματα καί τόσας διαβεβαιώσεις τρίτων εντίμων προσώπων, ώστε συχνά
έλυπήθην διά τήν γενομένην έκτόπισιν, η καί τήν άδικαιολόγητον παράτασιν αύτής.
Ταϋτα πάντα όμως δέν ήμπόδισαν τους δήθεν μετανοήσαντας εϊς πρώτην άφορμήν νά
πρωτοστατήσουν εϊς οιανδήποτε αϊματηράν άπεργίαν, η εϊς οιασδήποτε καθαράς
κομμουνιστικάς ανησυχίας.
Οί αντιθέτως προς έμέ σκεπτόμενοι πιστεύουν, όπως δυστυχώς καί γενικώς οϊ
δημόσιοι υπάλληλοι πράττουν, όχι ότι οί υπάλληλοι άναγκαιοϋν διά τήν καλήν
λειτουργίαν τής κρατικής μηχανής, άλλ' οτι τό Κράτος έγέ-νετο διά τους υπαλλήλους
καί χρειάζεται μόνον καί μόνον διά νά υπηρέ¬τηση τούτους.
'Εάν οΰτοι έσκέπτοντο όπως καί έγώ πιστεύω, όχι ουχί τό Κράτος εγένετο διά τους
υπαλλήλους, αλλ" ότι οί υπάλληλοι έγένοντο διά τό Κράτος, θά συνησθάνοντο. τήν
ανάγκην όπως ο υπάλληλος όχι μόνον έκτελή ανελλιπώς τά καθήκοντα του, άλλ'
όπως ούτος έμπνέη κάθε πεποίθησιν καί κάθε εμπιστοσΰνην, τοϋθ' όπερ δέν δύναται
νά ύποστηριχθη προκειμένου περι υπαλλήλων οϊτινες κατεδικάσθησαν ή
έφωράθησαν έχοντες σχέδια ανατρεπτικά τής συντηροΰσης αυτούς κοινωνίας καί
Κράτους.
Τό Κράτος δέν αποτελεί φιλανθρωπικόν ή Χριστιανικόν ίδρυμα προωρισμένον νά
συμμαζεΰει καί περιθάλπει τους μετανοοΰντας' έχει τοϋτο στοιχειώδη ύποχρέωσιν νά
κανονίζη τά κατ αυτό διά νά διοικήται άριστα. Θά διοικηθή δέ άριστα μόνον καί
μόνον όταν οϊ υπάλληλοι διατηρούνται εϊς τό ΰψος τής αποστολής των. Προς τούτο
δέ δέν πρέπει μόνον ούτοι νά επιτελούν τό καθήκον των, αλλά καί νά εμπνέουν προς
τούτο κάθε πεποίθησιν καί κάθε εμπιστοσΰνην.
"Αλλ υπάρχει καί άλλη διάταξις ήτις προεκάλεσε πολλάς αντιρρήσεις. Είναι αυτή ή
διάταξις του πρώτου εδαφίου τον άρθρον 7 καθ' ην ή άπόλυσις έπι έγγυήσει έν
ουδεμία περιπτώσει επιτρέπεται κατά τήν καταδίωξιν τών έν τω νομοσχεδίω
αδικημάτων. Ή διάταξις αύτη κατηγορήθη τό πρώτον ώς αντισυνταγματική, ώς
προσκρούουσα δηλ. ώρισμένως εϊς τό άρθρον 12 τοϋ Συντάγματος καθ" ο «επί
πολιτικών εγκλημάτων δύναται πάντοτε τό συμβούλιον τή αιτήσει του'
προφυλακισθέντος νά έπιτρέψη τήν άπόλυσιν αυτού επί έγγυήσει».
Τήν γνώμην ταύτην υπεστήριξε κυρίως ό αρχηγός τής Δημοκρατικής Ενώσεως, ό
όποιος παραδόξως έφάνη φρονών ότι πάντοτε τα αδικήματα περι ών προβλέπει τό
συζητούμενον νομοσχέδιον είναι αδικήματα πολιτικά. Ουδέν τούτον μάλλον
έσφαλμένον. Έγώ αντιθέτως φρονώ ότι τα αδικήματα περι ών προβλέπει τό
συζητούμενον σχέδιον νόμου δέν έχουν ποτέ τόν πολιτικόν χαρακτήρα ώς τοϋτον
εννοεί ή ποινική επιστιμη.
"Αλλά καί αν δέν ήθελε τις δεχθή" ότι τό απόλυτον τούτο τής γνώμης μου δέν είναι
όρθόν. πάλιν θά δεχθη τούλάχιστον οτι τινές εκ τών παραβάσεων περι ών προβλέπει
τό συζητούμενον σχέδιον νόμου έχουν πολιτικόν χαρακτήρα καί ά'λλαι δέν έχουν.
Άλλα καί έν τη πρώτη καί έν τη δευτέρα περιπτώσει στέκει ή διάταξις μέ τό
παραπάνω, ουδόλως προσκρούουσα εις τό Σύνταγμα υπο τήν εννοιαν ότι έν μεν τή
πρώτη περιπτώσει ή διάταξις περι απαγορεύσεως τής προσωρινής απολύσεως θά έ'χη
πάντοτε έφαρμογήν, εν δέ τη δευτέρα θά κρίνη τό Συμβούλιον αν ή δικαζομένη
περίπτωσις φέρη πολιτικόν χαρακτήρα, οπότε θά δύναται ή δέν θά δύναται ν' άπολύη
τόν κατηγορούμενον προσωρινώς, ή εάν δέν φέρει τοιουτον χαρακτήρα, οπότε θά
αδυνατεί απολύτως νά δέχεται αΐτησιν προσωρινής απολύσεως επί έγγυήσει.
-Παπαναστασίου.- Αυτή η ερμηνεία αποκρούεται, κ Υπουργέ.
-Μακκάς.- Περι τής πιθανοτητος νά γίνη διάκρισις δέν γίνεται καμμία μνεια
-Ζαβιτζιάνος. - Ή ερμηνεία τήν οποίαν δίδω εγώ είναι ασφαλέστατη. Τα δέ δικαστικά
συμβούλια καλούμενα εκάστοτε ν' άποφαίνωνται επί αιτήσεων περι προσωρινής
απολύσεως δι' εγγυήσεως, θά άποφαίνονται αναλόγως, έκτιμώντα τήν πράξιν καί
εξετάζοντα τόν νόμον έν συνδυασμω προς τό Σύνταγμα.
Παπαναστασίου. - Θά κηρύξη, τό Δικαστήριον άντισυνταγματικόν τόν νόμον" έφ'
όσον θά κηρύξη τόν νόμον άντισυνταγματικόν δέν μπορεί να γίνη η ερμηνεία
τήν οποίαν εϊπεν ό κ. Υπουργός, διότι τό νομοσχέδιον
λέγει ότι εν ουδεμία: περιπτώσει επιτρέπεται άπόλυσις επί έγγνήσει.
-Ζαβιτζιάνος.-Η κρατουσα γνώμη εν Ευρώπη καί ή σχετικη νομολογία απαρνείται
πάντοτε εϊς τα περι ου ό λόγος αδικήματα τόν χαρακτήρα τον πολιτικού αδικήματος.
"Εχω ενώπιον μου άπειρίαν παραπομπών ,αίτινες τάσσονται απόλυτα με τήν
απόλυτον γνώμην μου. Ό δέ σύλλογος του διεθνούς δικαίου εν τη συνόδω τής
Γενεύης έξετάσας τό ζήτημα απο τής απόψεως της εκδόσεως τών εγκληματιών,
έκρινε τους τοιούτους εγκληματίας ως μη απολαύοντος τής ασυλίας τοϋ ξένον
κρατους, ακριβώς διότι δέν έθεώρησε τουτους εγκλη¬ματίας πολιτικούς.
Έν Γαλλία ώς πληριιφορουμεθα εκ του συγγράμματος του Βιντάλ εκδόσεως 1928,
ένθα αναφέρεται σχετική εγκύκλιος τοϋ Ύπουργείου τής Δικαιοσύνης,
άνεγνωρίσθησαν ώς πολιτικά αδικήματα τα σχετιζόμενα προς τάς απεργίας ή τό
άφορώντα τον χωρισμόν τής εκκλησίας άπό τον Κράτους. Πάντα δε τά λοιπά
έθεωρήθησαν αδικήματα κοινά.
Άλλοίμόνον εάν ερμηνευοντες τό συζητούμενον σχέδιον νόμον ήθε-λαμεν δεχθή ότι
τά δι αυτον προβλεπόμενα αδικήματα φέρουν πάντοτε τον χαρακτήρα πολιτικου
τοιούτου.
-Μακκάς. Δεν εϊπον αυτό.
-Ζαβιτζιάνος. Συνέπεια μιας τοιαύτης ερμηνείας θά ήτο όχι μόνον η προσωρινή επί
έγγυησει άπόλυσις, άλλα καί ' ή παραπομπή τής εκδικά¬σεως αυτών εις τά ορκωτά
δικαστήρια.
-Παπαναστασίου. - Τότε τΐ φοβεΐσθε ;
-Ζαβιτζιάνος. - Με άλλα λογία εάν τοιούτον νόμον εψηψίζαμεν, δέν θά έψηφίζαμεν
νομον περιοριστικον τών κομμουνιστικών μέθοδων διότι δέν πρέπει, οΰτε δυνατόν
είναι νά κρυπτώμεθα όπισθεν τοϋ δακτύλου μας, άλλα τουναντίον νόμον
παρέχοντα όλην τήν άνεση εϊς τοϋς εγκληματίας τούτους δια νά παρασκευάζουν ό,τι
θέλουν με όλην αυτών τήν ησυχίαν, συγχρόνως δέ δεσμευοντα τάς καταδιωκτικός
μας αρχάς καί επιτρέποντα συνεπώς εϊς τούτους υπο τήν σκέπην τών διατάξεων
αυτου, νά παοασκευα-ζωσι εν πλήρει άνέσει τό αδίκημα τό όποιον μετά μήνας
πολλους θά κληθούν νά δικάσουν οι ένορκοι, εϊτε του σημερινου καθεστώτος, υπο
τήν έπήρειαν τον ευχερώς δυνάμενοι νά παρασκευάζηται εκάστοτε καταλλήλου
ακροατηρίου, καί όταν πλέον αϊ εντυπώσεις έκ τοϋ αδικήματος θά έχουν ήδη
παρέλθει, και συνεπώς μέ τήν βεβαιότητα ότι οι κατηγορούμενοι θά άπο-λύωνται ώς
μάρτυρες, εϊτε, καί τοϋ καθεστώτος τό όποιον θά έχη έγκατα-σταθή εν τω μεταξύ εϊς
άντικατάστασιν του σημερινού μέ τήν βοήθειαν ακριβώς τοϋ νόμου, τόν όποιον θά
εψήφιζε τό σημερινόν άστικόν Κράτος,δια νά μή σιγούν δήθεν ούτε πόρρωθεν αί
φιλελεύθεροι άρχαί, και παραμένουν αύται απαραβίαστοι εϊς αιώνα τον άπαντα.
-Μακκάς. - Κατ' ουσίαν κηρύσσετε τήν χρεωκοπίαν τών όρκωτών δικαστηρίων.
-Ζαβιτζιάνος. - Έγώ πιστεύω οτι ταύτα εχρεωκόπησαν δια πολλά αν όχι δια τά
πλείστα εκ τών παρ' αυτών εκδικάζομένων αδικημάτων. Εϊδικώτερον δέ ως προς τά
αδικήματα περί ων προβλέπει τό συζητοΰμενον σχέδιον νόμου», θεωρώ ταύτα
απολύτως ακατάλληλα.

Αντιρρήσεις ώσαυτως προεκάλεσαν αί θεμελιωθείς διάταξης τών εδαφίων 1 καί 2 τον

άρθρου 3. Ως προς ταύτας υπεστηρίχθη ότι ή διάταξις τοϋ πρωτου' εδάφιου, καθ' ην
απαγορεύονται συναθροίσεις καί εν κλειστω χωρω τών άκολουθούντων τάς εν τω
πρωτω άρθρω Ιδέας, είναι αντισυνταγματική, καί οτι διά τής εφαρμογής τής
διατάξεως τοϋ δευτέρου εδαφίου θά ήδύνατο νά καταδιωχθή καί τρίτον πρόσωπον
άμέτοχον τής κομμουνιστικής κινήσεως, ϊσως καί μη κομμουνιστής προσερχόμενος
εϊς αυτήν εκ περιέργειας.
Ούτε ή πρώτη ούτε ή δευτέρα άντίρρησις είναι βάσιμος, Ως προς τήν πρώτην
άντίρρησιν είναι φανερόν ότι έφ' όσον ή παραβίασις τοϋ άρθρου 1ου χαρακτηρίζεται
ώς εγκληματική, ώς αποτελούσα δηλ. αδίκημα, ούτε τό σύνταγμα, ούτε άλλος τις
ειδικός νόμος είναι δυνατόν νά έπιτρέπη όπως υπό τήν σκέπην αυτού γινωνται
συναθροίσεις δυνάμεναι νά άναπτύξωσι καί νά προαγάγωσι τά εγκλήματα.
Ώς προς τήν διάταξιν τοϋ δευτέρου εδαφίου είναι φανερόν ότι αύτη έτέθει διά νά
άποκλείση ένα ϊσχυρισμόν με τόν όποιον όλοι πλην τοϋ ρήτορος, θά διέφευγαν τάς
συνεπείας τοϋ νόμου, ότι δηλ. εξ απλής περιέργειας ούτοι παρίσταντο, ενώ εξ άλλον
είναι φανερόν ότι ουδείς ποτέ εξ απλής περιέργειας λαμβάνει μέρος εϊς τάς
συναθροίσεις ταύτας. Δι αυτόν δε ακριβώς τόν λόγον αναγράφεται έν τη προκειμένη
διατάξει οτι ό εν γνώσει προσερχόμενος εις τοιαύτην συνάθροισιν τιμωρείται διά
φυλακίσεως.
Δέν νομίζω ότι είναι ενδεδειγμένον νά θίξω άπό τούδε καί άλλας είδικάς διατάξεις
τοϋ υπο συζήτησιν νομοσχεδίου. Επιφυλάσσομαι δέ νά πράξω τοϋτο κατά τήν
συζήτησιν τών καθ" έ'καστην άρθρων, εφ' οσον ήθελον υποβληθει καί άλλαι
αντιρρήσεις.
Τό υπο συζήτησιν σχέδιον νόμου είναι βέβαιον ότι προεκάλεσε διαμαρτυρίας. Τοϋτο
πας τις ανέμενε δέν ήτο δυνατόν άλλως νά συμβεϊ. Ήτο μοιραϊον, ήτο άναπόφευκτον
κατά τών διατάξεων τοϋ σχεδίου τούτου νά εξεγερθωσι δυο κατηγορίαι ανθρώπων.
Πρωτίστως ή κατηγορία τών ανθρώπων εκείνων οΐτινες διαβλέπουν ότι ή εφαρμογή
τών συζητουμένων διατάξεων θά άποτελέση έμπόδιον τών ανατρεπτικών αυτών
σχεδίων.
Άλλα πλην τούτων πάς τις άνέμενεν οτι διαμαρτυρίας θά απηύθυνε καί άλλη τάξις
ανθρώπων, έξ εκείνων οΐτινες εϊς μίαν κεκτημένην ταχύτητα ευρισκόμενοι πιστεύουν
είλικρινώς ότι, πάν ο,τι εμποδίζει οιανδήποτε κίνησιν αποτελεί περιορισμόν τών
ελευθεριών τοϋ λαού.
Οΐ ούτω πως σκεπτόμενοι αναχωρούν καί εκ μιας άλλης προϋποθέσεως, ότι ό κόσμος
πηγαίνει πάντοτε εμπρός καί ότι κάθε νέον σύστημα είναι καλύτερον άπό τό παλαιόν.
Είμαι ασφαλώς τής γνώμης ότι ούτε ή προϋπόθεσις αυτή είναι ασφαλής, ούτε τα εκ
ταύτης συναγόμενα συμπεράσματα αλάνθαστα. Καί ή άνθρωπότης καί όλα τα "Εθνη
διέτρεξαν εν τη Ιστορία, καί θά διατρέξουν ασφαλώς καί εϊς τό μέλλον περιόδους
ακμής, αλλά καί περιόδους παρακμής. 'Εγώ δέν πιστεύω ότι ή μεταπολεμική περίοδος
αποτελεί περίοδον ακμής, πολύ δέ όλιγώτερον ότι κάθε νέον σύστημα εϊναι
καλύτερον άπό τό παλαιότερον, όταν μάλιστα εχω ΰπ' όψει τά αποτελέσματα τής
εφαρμογής τοϋ νεωτέρου συστήματος.
-Δεληγιάννης. -Υπάρχει καί μία άλλη κατηγορία ανθρώπων οί όποιοι πιστεύουν ότι ή
κειμένη νομοθεσία μας προστατεύει άπό τοϋ κινδύνου τοϋ κομμουνισμού καί τών
κομμουνιζόντων υπαλλήλων και δέν υπάρχει ανάγκη ειδικού νόμου. Εϊς τήν
κατηγορίαν αυτήν ευρίσκομαι καί εγώ.
-Ζαβιτζιάνος. - Μη αποδεχόμενος τήν προϋπόθεσιν ταύτην, είμαι έτι μάλλον
υποχρεωμένος νά αποκρούσω καί τους αναπτυχθέντος φόβους, ότι δηλ. διά τών
επιδιωκομένων μέτρων πρόκειται νά παρακωλυθή ή έξασκησις τών ελευθεριών τοϋ
λαοΰ. "Οποιος άκουση τους τοιαύτα υποστηρίζοντας κινδυνεύει νά πιστεύση, ότι όλοι
οί "Ελληνες πολϊται κομμουνιστα'ι τό φρόνημα, εϊς εν και μόνον σπεύδουν μεθ ορμής
εϊς τήν Επιβολήν τού σοβιετικού καθεστώτος τό όποιον αποκρούει δια τών
αμφισβητουμένων μέτρων μόνη ή Κυβέρνησις απλώς καί μόνον διότι κάθε
Κυβέρνησις έχει καί τήν ύλικήν δύναμιν.
Είναι τοϋτο αληθές ; Ασφαλώς όχι. Τουναντίον μάλιστα είναι ανακριβές, ότι δηλ. μία
μικρά πολύ μικρά μειοψηφία τού Έλληνικοϋ Λαοΰ, αρνούμενη αναιδέστατα κάθε
δικαίωμα ελευθερίας καί γνώμης καί κινήσεως εϊς τον 'Ελληνικόν Λαόν, επιδιώκει,
χωρίς άλλως τε καί νά τό άποκρύπτη, τήν διά τής βίας καί διά μεθόδων
τρομοκρατικών τήν έπιβολήν τών ϊδεών της. Καί επομένως σας ερωτώ παν μέτρον
τό όποιον τείνει εϊς τόν περιορισμόν τών τρομοκρατικών τούτων μεθόδων κατά τών
ελευθεριών τοϋ λαού είναι δυνατόν νά όνομασθή μέτρον άνελεύθερον ; Ασφαλώς
οχι. Καί διά τούτο λίαν ορθώς καί τό συζητοΰμενον σχέδιον νόμου επιγράφεται
σχέδιον νόμου περι μέτρων προστασίας τών ελευθεριών τών πολιτών. Έν τω ση-μείω
τούτω θά μοϋ έπιτρέψητε νά σας αναγνώσω ολίγας λέξεις εκ τής σελίδος 178 'Έκδ.
8η τοϋ Φλέυνερ, έχούσης ούτω: «κατά τό Διοικητικόν Δίκαιον κάθε δικαίωμα
ελευθερίας εχει καί τόν περιορισμόν του. Παρά τοις ατομικοίς δικαιώμασιν,
ύπάρχουσι καί άλλαι υποχρεώσεις καί δικαιώματα ά οφείλει τό Κράτος νά
προοτατευση ή δημοσία τάξις, ή δημοσία ηθική κλπ. Έν τούτω ευρίσκει κάθε
άτομικόν δίκαιον τόν περιορισμόν του καί τά ό'ριά του. Κάθε πολίτης οφείλει νά
άνεχθή τους περιορισμούς εκείνους τους επιβαλλόμενους χάριν τοϋ σεβασμού καί
τών λοιπών υποχρεώσεων τών καθηκόντων τοϋ Κράτους. Οί περιορισμοί ομως ούτοι
εν κράτει δικαίω πρέπει νά τίθενται επί τη βάσει γενικών κανόνων τοϋ νόμου».
Δια την επιβολην των αναγκαιων μέτρων δεν απαιτειται να ηναι ο κινδυνος αμεσος.
"Αλλ' ύπεστηρίχθη καί κάτι άλλο, υ'πεστηρίχθη δηλ. ότι δέν υπάρχει ανάγκη της
επιβολής τών επιδιωκόμεων έξασφαλιστικών μέτρων, διότι η ημετέρα χώρα ούδένα
κίνδυνον διατρέχει εκ τής κομμουνιστικής κινήσεως. Οί ταΰτα όμως ύποστηρίζοντες
δέν πρέπει νά λησμονούν, οτι ανεξαρτήτως προς τό γεγονός αν ύπάρχει ή δέν ύπάρχη
παρ' ήμΐν ό τοιούτος κίνδυνος, δέν πρέπει λέγω νά λησμονούν οτι αί ποινικά!
διατάξεις ούτε είναι ούτε τοε.τει να είναι ανάλογοι προς τάς πιθανότητας τής
διαπράξεως τών απαγορευμένων πράξεων, αλλά προς τάς συνεπείας εκ της
συντελέσεως αυτών, διότι ακριβώς τάς συνεπείας ταύτας σκοπεί νά προλάβη ή λήψις
τών έξασφα-λιστικών μέτρων. "Αν δέ αί συνέπειαι αύται θά ήσαν ολέθριοι καί επ
αύτοϋ έπΐ τοϋ προκειμένου δέν θά ύπήρχον εύλογοι αντιρρήσεις, δέον νά ληφθοϋν
όλα τά έξασφαλιστικά μέτρα καί τοιαύτα δέν είναι δυνατόν νά είναι άλλα παρά
ώρισμέναι ποινικα'ι διατάξεις. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι άπαντες οί Έλληνες πλην
τών κομμουνιστών φυσικά, θά συμφωνήσουν εϊς τούτο, ότι άν ό κίνδυνος τής
έπικρατήσεως τοϋ κομμουνισμού ήθελεν είσθαι άμεσος θά έπεβάλλετο η λήψις τών
αυστηρότερων μέτρων καί ή ανα¬γραφή τών άγριωτέρων ποινών. "Ηδη εκ τοϋ ότι ό
κίνδυνος ούτος δέν είναι άμεσος δέν έπεται ότι πρέπει νά σταυρώσωμεν τάς χείρας,
διότι είναι προφανές οτι ή αναγραφή ποινών καί έν τω θέματι τούτα) δέν θά ήτο
επιζήμια. Έάν ό κίνδυνος δέν ύπάρχη δέν θά ύπαρξη καί ή περίπτωσις επιβολής τών
ποινών. Άλλ εάν παρά τάς άγαθάς προσδοκίας έμφανισθή ό κίνδυνος Ιδού καί ή
ανάγκη τής αναγραφής τών ποινών. Τι θέλετε επαναλαμβάνω, νά σταυρώσω μεν τάς
χείρας μας καϊ νά άφίσωμεν τά πράγματα νά έξελίσσωνται μοιραίως δια νά
φθάσωμεν ποϋ; Εκεί όπου έ'φθασεν ή Πρωσσία προ ολίγων ημερών; Ουδέν μέτρον
είχον λάβει εϊς τήν Πρωσσίαν. Απαντώ δε ουω εϊς προηγούμενων διακαπήν αξιότιμου
συναδέλφου. "Αλλ" ήλθε κύριοι η πρώτη Μαΐου καί εϊς τό Βερολΐνον έκινδύνευσε νά
πέση όλόκληρον τό καθεστώς. Έχρειάσθη νά φονευθούν 150 άνθρωποι καί επειτα
ποΰ εφονεύθησαν 150 άνθρωποι έβγήκε τό κράτος τό Γερμανικών, όχι τό κράτος τό
Μοναρχικόν, αλλά τό σοσιαλδημοκρατικόν καί εισηγήθη καί επέτυχε και
επραγματοποίησε τήν διάλυσιν όλων τών κομμοννιστικών οργανώσεων τής
Πρωσσίας, καί άνέλαβεν ό Υπουργός τών Εσωτερικών τοϋ Κράτους εκείνον τήν
πρωτοβουλίαν ινα εν συνεννοήσει μέ τά άλλα Γερμανικά κράτη διάλυση όλας τάς
κομμουνιστικάς οργανώσεις τής Γερμανίας. Τους κινδύνους δέ τούτους
εδημιούργησεν εϊς τήν Γερμανίαν μία χουφτιά ανθρώπων, διότι ώς προέκυψε και εκ
τών τελευταίων εκλογών, οί κομμουνισταΐ εν Γερμανία έλατταΰμενοι διαρκώς
έφθασαν νά αποτελούν τό ασύγκριτω τώ λόγω μικρότερον όλων τών άλλων
πολιτικών κομμάτων, κόμμα τό όποιον άπό απόψεως αριθμού είναι αληθώς
μηδαμηνόν. 'Αλλ' είναι άραγε αληθής ό βάσις τοϋ επιχειρήματος τούτου; Απαιτείται
δέ διά τήν υπαρξιν τοϋ κινδύνου νά είναι επικείμενη ή ανατροπή ολοκλήρου τοϋ
κοινωνικού καθεστώτος;
Μήπως δεν αρκούν διά τήν έκτίμησιν τοϋ κινδύνου αϊ διαρκείς ενοχλήσεις καί ή
εϊς έκάστην άνωμαλίαν ή άπεργίαν εν αίς καί φόνοι διαρκώς σημειοϋνται,
ανάμιξις τών πρακτόρων τής Μόσχας οιτινες συνηθέστατα είναι ου μόνον οί
υποκινηταί, αλλά καί οϊ δημιουργοί τών αιτίων δι α προεκλήθη ή απεργία ;

Καί ποιος δύναται νά λησμονή τον άμεσον κίνδυνον τόν όποιον διέτρεξεν
όλόκληρον τό κοινωνικόν καθεστώς εκ τής στάσεως καί τών βιαίων μέσων τά
οποΐα έθεσαν εϊς έφαρμογήν οϊ κομμουνισταΐ επωφεληθέντες τών λυπηρών καί
τραγικών ταραχών τοϋ Σ/βρίου 1926, ότε επί ώρας ολόκληρους ολόκληρος ή
πόλις τών Αθηνών τελείως τρομοκρατημένη ήτο εϊς τήν διάθεσίν των, άνευ δε
τής δραστήριας καί ενεργου δυνάμεως τών οργάνων τής δημοσίας ασφαλείας
ασφαλώς θά έπεκράτουν ;

Τότε ακριβώς οι κομμουνισταΐ είχον έπωφεληθή τοϋ γεγονότος ότι ό στρατός

είχε διατεθή επιδιώκων την διάλυσιν τών δημοκρατικών ταγμάτων, οΐτοι δέ
διαρρήξαντες ώρισμένην όπλοαποθήκην έγένοντο επί επτά ολόκληρους ώρας
κύριοι τής καταστάσεως, είναι δε δυστυχώς βέβαιον ότι άνευ τής εγκαίρου
άφίξεως τοϋ συντάγματος τής Λαρίσης, οΰτοι θα έπεκράτουν απολύτως.

Έν τώ σημείω τούτω οφείλω νά σας δώσω πληροφορίας τάς όποιας γνωρίζω έκ

τής υπηρεσίας μου, καθ' άς τό επεισόδιον εκείνο τοϋ Σ/βρίου 1926 επροκάλεσεν
έντονον καί μακράν άλληλογραφίαν μεταξύ του ενταύθα κομμουνιστικου
κόμματος καί τής Γ' Διεθνούς.

Η Γ Διεθνής επετίμησε δριμύτατα τους διοικούντας τό κομμουνιστικόν κόμμα

έπί άνικανότητι καί ανεπάρκεια, διότι δέν επετεύχθη τό έπιδιωχθέν αποτέλεσμα,
κατέληξαν δέ εϊς τό συμπέρασμα ότι τό ατύχημα επήλθε διότι δέν ήσαν
προηγουμένως οι σύντροφοι ώπλισμένοι. Καί έκτοτε κύριοι σας δίδω τήν αλλην
πληροφορίαν ότι εν Ελλάδι εσχηματίσθησαν σώματα κόκκινων φρουρών καί οτι
τά όπλα εισήχθησαν βαθμηδόν καί υπάρχουν εδώ.
-Παπανδρέου. - Και τό επιτρέπετε;
-Ζαβιτζιάνος. - Άλλα κύριοι είναι μόνον αυτό ; Τις δύναται νά λησμονήση ότι εϊς
έκάστην έκδήλωσιν όφειλομένην εΐτε εϊς δυσπραγίαν οϊκονομικήν ως υπήρξαν λ. χ.
αί ταραχα'ι τής Άερουπόλεως, εΐτε εϊς άστοχον άνάμιξιν τών αρχών, επεμβαίνουν
διαρκώς ρί κομμουνιστα'ι όπως τά πάντα εκμεταλλευθούν έπ'ι άνυπολογίστω ζημία
καί μέ όλους τους κινδύνους ;

Τις δύναται νά μή ενθυμηθή οτι καί μέχρις εσχάτων ακόμη, ανά έκάστην
Κυριακήν συνήρχοντο οί κομμουνιστα'ι εϊς κεκλεισμένον χώρον μέ
προδιαγεγραμμένον σχέδιον νά εξέρχονται συσσωματωμένοι διά νά
διαταράσσουν την τά'ξιν επιτιθέμενοι κατά φιλήσυχων καί αόπλων πολιτών καί
κατ' αυτών τών αρχών;

Τις δύναται νά μή εκτίμηση οτι εϊς έκάστην άπεργίαν εΐτε ΰπ' αυτών
προκαλουμένην εΐτε ες άλλων λόγων άναφαινομένην αναμιγνύονται μέ τήν
διαλυτικωτέραν κατεύθυνσιν ούτοι; καί ότι αποτέλεσμα της τοιαύτης κινήσεως
υπήρξε πάντοτε μεγάλη ζημία τής παράγωγης καί επομένως ουσιώδης βλάβη
τών εργατικών συμφερόντων ;

Άλλα καί τις δύναται νά μή εκτίμηση καί νά μή λάβη σοβαρώς ΰπ' όψιν τό
αναιδές καί προκλητικύν πρόγραμμα τών Ελλήνων κομμουνιστών, οΐτινες
ευτελή όργανα γενόμενοι ξένων ιμπεριαλιστικών καί ανθελληνικών
συμφερόντων καί υπολογισμών δέν έδίστασαν νά υποστηρίξουν καί εν τή
αΐθούση ταύτη, όταν τό μεγαγαλοφυές άναλογικόν έκλογικόν σύστημα τους
επέτρεψε τήν εϊσοδον, τήν ανάγκην τής αΰτονομήσεως τής Μακεδονίας ; τοϋθ"
όπερ επιτυγχανον ουδέν έτερον θά έσήμαινε παρά τον θάνατον ολοκλήρου της
Ελλάδος, μετά τούτου δέ καί τόν θάνατον της εργατικής τάξεως αυτής;

-Παπανδρέου. - Αυτά τά πράγματα ϋπεστήριξαν πριν γίνη ή εκλογή τοϋ 1926 καί δέν
έχουν καμμίαν σχέσιν μέ τό άναλογικόν σύστημα, είχε μάλιστα τό καλόν αποτέλεσμα
τούτο ότι απέδειξε πόσον είναι ανεπαίσθητος ή κομμουνιστική προπαγάνδα.
-Χαβίνης. Καί έκτοτε έλαττοΰνται οι κομμουνισταί εν Ελλάδι.
-Ζαβιτζιάνος. Αποτελεί το τοιούτον πολιτικόν πρόγραμμα ϋποστήριξιν άρχων δι' ας
πρέπει νά αδιαφορήσωμεν ; Το κατ εμέ κριτήν δέν διστάζω νά εϊπω ότι όχι μόνον
κατά ενεργειών προς τοιοϋτον σκοπόν θά έπρεπε νά ληφθώσι μέτρα δρακόντια, αλλά
καί ή έ'κφρασις τοιαύτης γνώμης θά έπρεπε ωσαύτως νά καταδιώκεται. "Αν δέ ήτο
δυνατόν και η τοιαύτη σκέψις νά εξευρίσκετο ουδέ αΰτη θά έπρεπε νά παραμένη
άκαταδίωκτος (διαμαρτυρίαι έκ τοϋ κέντρου καί της αριστεράς πτέρυγος).
-Παπάς. Είναι τό μόνον πράγμα ποϋ δέν ήμπορεΐ νά τιμωρηθή.
-Θεολογίτης. Δέν πρέπει εν πλήρει δημοκρατία νά λέγωνται τοιαϋτα πράγματα.
-Ζαβιτζιάνος. Μη στηρίζεστε εις μίαν φράσιν ήτις διέφυγε κατά τήν ρύμην τοϋ λόγου
μου διά νά δημιουργήτε τοιοϋτον θόρυβον καί στηρίζετε ολόκληρον κατηγορητήριον.
Έγώ είχα ΰποχρέωσιν νά τονίσω τάς τραγικάς συνεπείας τάς όποιας έ'χει ή
τοιαύτη κίνησις έπιδιώκουσα τήν αϋτονόμησιν τής Μακεδονίας καί κατεδίκασα
καί αυτήν τήν σκέψιν.
Εϊς τό κάτω δέ τής γραφής ποίαν σκέψιν; σκέψιν έλληνικήν ; όχι βεβαίως,
σκέψιν έξωθεν εϊσαχθεΐσαν εν Ελλάδι. "Αλλως τε δέν πρέπει νά λησμονώμεν ότι
είναι μερικά πράγματα τά οποΐα δέν εξαρτώνται ούτε εκ τής ιδιοτροπίας τών
διοικούντων, ούτε εκ τής γνώμης τής τυχαίως έπι.κρατησάσης πλειονοψηφίας ή
καί αυτής τής παμψηφίας τοϋ Έλλ. Λαοϋ.
Η προσάρτησις τής Μακεδονίας εϊς τήν Ελλάδα υπήρξεν ιστορικόν γεγονός εξ
αυτής τής δυνάμεως καί τής ανάγκης τών πραγμάτων επιβληθέν, έπιτευχθέν δέ
συνεδέθη μέ αυτήν τήν ύπαρξιν καί τήν περαιτέρω ζωήν ολοκλήρου τής
Ελλάδος.
Τό τοιοϋτον δέ δέν εξαρτάται ώς εί'ρηται, οΰτε εκ τής πλειοψηφίας, αλλά καί
οΰτε εκ τής παμψηφίας τοϋ Έλλην. Λαοΰ, έφ' όσον είναι φανερόν ότι ή Ελλάς δέν
ανήκει κατά κυριότητα εϊς τά άτομα τά οποΐα εν αυτή ζώμεν, διότι
σχηματισθεισα αυτη διά τών θυσιών τοϋ αίματος καί τών αγώνων τών ημετέρων
προγόνων οΰ μιήν άλλα καί τών συγχρόνων ημών, ανήκει τόσον εϊς ημάς δσον
καί εϊς εκείνους οί όποιοι θέλουν μάς διαδεχθή.
-Παπαναστασίου. - Κάθε αντεθνική προπαγάνδα δύναται νά καταδιωχθη, καϊ χωρίς
τό νομοσχέδιον.
-Ζαβιτζιάνος. Τό αληθές είναι ότι ζώμεν εϊς μίαν εποχήν γεμάτην άπό δραματικά
γεγονότα καθ" ην
-Πρόεδρος. - Κύριοι Βουλευταί παρακαλώ νά ησυχάσετε.
-Ζαβιτζιάνος. - Ζώμεν έπαναλαμβάνω κύριοι, εϊς μίαν έποχήν
-Καφαντάρης. Αρκετά ελευθέραν. Πάντως δέν ζώμεν εϊς εποχήν κατά τήν οποίαν
περιορίζεται ή σκέψις.
-Ζαβιτζιάνος. "Ολα τά γεγονότα τό οποΐα έμνημόνευσα βεβαίως οϋτε μικρό είναι
ουτε ασήμαντα αλλά οΰτε καί τα μόνα. Τι νά πρωτοθυμηθή κανείς. "Ολα αυτά είναι
γεγονότα τα οποΐα λησμονεί τις, διότι δυστυχώς ή εποχή εϊς τήν οποίαν ευρισκόμεθα,
είναι τόσον γόνιμος εϊς δραματικά γεγονότα, ώστε ή εμφάνισις έκαστου έξ αυτών
σβύνει εκ της μνήμης μας τά προηγηθέντα.
Διά τοΰτο δεν θεωρώ βεβαίως σκόπιμον νά υπενθυμίσω τά κατά τους τελευταίους
μήνας διαδραματισθέντα γεγονότα εν οίς διαφόρους αιματηράς καί επαναστατικός
απεργίας, διότι αΐται είναι πρόσφατοι, θεωρώ ομως σκόπιμον νά αναφέρω τινά εκ τών
οπωσδήποτε παλαιοτέρων, οφειλόμενα εϊς τήν άναρχικήν κομμουνιστικών
προπαγάνδαν εναντίον τοϋ κρό¬τους. Τοιαΰται δέ εκδηλώσεις είναι αϊ εξής.

1) 'Η 2α Πανελαδική Εργατική απεργία του 1923, κατά τήν οποίαν

προεκλήθησαν αι αιματηράι τάραχαι εϊς Πασαλιμάνι τοϋ Πειραιώς, και'θ ας
έφονεύθησαν καί ετραυματίσθησαν περι τους 10 κομμουνισται έργάται.

2) Η μεγάλη Πανκαπνεργατικη απεργια του 1924 υπό τήν άμεσον

καθοδήγησιν τοϋ Κ. Κ. Ε. κατά τήν οποίαν εϊς τήν Δράμαν, Ξάνθην και
Θεσσαλονίκην, ελαβον χώραν κυριολεκτικώς μάχαι μεταξύ στρατου καί
κομμουνιστών.

3) Αι πρωται βίαιαι συγκεντρωσεις της ΓΕΝ Συνομοσπονδιας των εργατών

(τοτε κατείχετο υπο κομμουνιστών), τόν Δ/βριον τοϋ 1924, εις όλας τάς πόλεις
τής Ελλάδος, υπο τό προσωπεΐον επαγγελματικου αγώνος καί μέ σύνθημα τήν
αυτονομίαν τής Μακεδονίας καί Θράκης.

4) Ό εορτασμός τής εργατικής πρωτομαγιάς κατά τό 1924 οτε εξωθι του'

δημοτικου θεάτρου Αθηνών επήλθεν αιματηρά συγκρουσις μέ τον Στρατόν. Ή
συγκέντρωσις εκείνη υπήρξε εκ τών έπιθετικωτέροιν καί ήτο καθαρά κρουσις
κατά τής δημοκρατίας. Τό Κ. Κ. Ε. ήθελε νά κλονίση τήν έμπιστοσυνην τών
εργατών προς τήν δημοκρατίαν. Και απέτυχεν εϊς τήν συγκρουσιν, διότι ή
τοτε κυβέρνησις του κ. Παπαναστασίου ήμύνθη.
5) Το 1924 .Κατα την εκμεταλευσιν του ζητήματος τής εξαγωγής τών
ανεπεξέργαστων καπνών τό κομμουνιστικόν κόμμα εϊς τήν Καβάλλαν
επροκάλεσεν αιματηράς ταραχάς πρωτοφανούς άγριότητος καί εϊς βάρος τών
αξιωματικών καί υπαξιωματικών του στρατού καί τής αστυνομίας.

6) Ή μεγαλη απεργια σιδηροδρομηκων καί ηλεχτροκινησεως τόν

Φεβρουάριον του 1925 υπήρξε ν έργον τοϋ Κομ. κόμματος.

7) Ή αυτονομιστική αιματηρά σνγκεντρωσις εϊς τόν Λευκόν Πύργον τής

Θεσσαλονίκης, τάς αρχάς τοϋ 1925 μέ κεντρικόν σύνθημα τήν αύτονομιστικήν
πολιτικήν τον κόμματος, ή όποια καί εγένετο κατόπιν εντολής τής Βαλκ.
Ομοσπονδίας, είναι καί αυτή έργον τοϋ κομμουνισμου•.

8) Η 7η επέτειος της Διεθνους Ημερας ' Νέων, ήμερας άντιμιλιταριστικής

ζυμώσεως, κατά τό 1926, υπήρξε διά την Δράμαν, Θεσσαλονίκην καί τάς
Αθήνας, ήμερα ανησυχιών καί συγκρούσεων.

9) 1926 Η αιματηρά απεργία τών καπνεργατων του Άγρινίου, αί αίματηραί

ταραχαί τής 9ης Σ'βρίου, ή επέτειος τοϋ θανάτου του" Λένιν και θορυβωδεις
διαδηλώσεις τών κομμουνιστών εις τάς Αθήνας, τήν Θεσσαλονίκην καί Βόλον,
διά τάς επετείους τοϋ θανάτου τοϋ Λήμπνεχτ καί Ρόζας Λουξεμπούργων, ως καί
τών θυμάτων της Κινεζικής Επαναστάσεως, υπήρξαν άφορμαί επικίνδυνων
τάραχων, αί όποΐαι κατέληγαν ε'ις τό αιματοκύλισμα αθώων πολιτών.

-Α. Παιπαναατασίου. - Ήσαν όλα αυτά κομμουνιστικά;

-Κ. Ζαβιτζιάνος. "Ολα κομμουνιστικά.
-Α. Παπαναστασίου. - Ή απεργία τοϋ "Αγρινίου ήτο κομμουνιστική;'
-Ζαβιτζιάνος. Άσφαλώς.

10) Αι Θορυβωδεις και αιματηραι συγκεντρωσεις αί όργανωθεΐσαι υπο τών

κομμουνιστών κατά τό λόκ-άουτ τών καπνεμπόρων τοϋ 1927 καθώς καί ή
επίθεσις έν Θεσσαλονίκη κατά τής φρουράς ενός εργοστασίου, αι θορυβώδεις
κατ1 αυτό συγκεντρώσεις καί τά συλλαλητήρια, καθ' ό'λην τήν Ελλάδα, με
αποτέλεσμα φόνους καί τραυματισμούς εργατών καί στρατιωτικων, ώς καί ή
δημιουργηθεΐοα εντΰπωσις κατά τοϋ γοήτρου τοϋ Κράτους, υπήρξαν
αποτέλεσμα καί συνέπεια τής συνθηματικής δράσεως τοϋ Κ.Κ.Ε.

11). Η προσχεδιασθεισα προς εκμεταλέυσιν δολοφονία ενός εργάτου Πατλάκα,

κατά τήν άπόπειραν καταλήψεως τοϋ Εργατικού Κέντρου Άθηνων υπό
κομμουνιστών, τό 1927. ειναι έργον τής Κομμουνιστικής 'Οργανώσεως Αθηνών.

12) 'Η εμφανισασα την Μακεδονιαν και Θρακην ως αναρχουμενην κατά τήν
μεγάλην άπεργίαν τών καπνεργατών τοϋ 1928, τά αιματηρά γεγονότα Ξάνθης,
τέλος αί πολυθόρυβοι. κομμουνιστικάι συγκεντρώσεις εϊς τάς Αθήνας, Δράμαν,
Θεσσαλονίκην καί Καβάλλαν κατά τό 1928, είναι αποτέλεσμα τής ενταθείσης
κομμουνιστικής προπαγάνδας.

Τέλος ό κομμουνισμός δέν παρέλειψε νά εκμετάλλευθη τάς εξεγέρσεις τών

επαγγελματιών, τών αγροτών Κρήτης καί Άρειουπόλεως, ώργάνωσε τοιαύτας μέ
χαρακτήρα ακόμη καί ενόπλων συλλαλητηρίων εϊς τήν Σκριποϋν, κατά τό 1925
εις 'Τρίκκαλα (ενοπλον), εϊς Λεβάδειαν τό 1924, (ενοπλον).

Επίσης παρεκίνησεν εϊς άντιπειθαρχίκά κινήματα τους φοιτητές η

ηθέλησε νά εκμετάλλευθη τό ζητήματα αυτών όπως καί τήν κίνησιν τών
δημοσίων υπαλλήλων.

Τέλος πρέπει πάντοτε νά ενθυμούμεθα τάς ταραχάς τής 9ης Σεπτεμβρίου 1926
καθ' ας ώς εϊπον ό Στρατός άπησχολήθη μέ τήν βιαίαν διάλυσιν τών
Δημοκρατικών Ταγμάτων, οί δε κομμουνισταί έπωφελήθησαν τής ελλείψεως
ενόπλου δυνάμεως εν τη πύλει καϊ προεκάλεσαν ταραχάς, έπιτεθέντες ενόπλως
κατά τών ανδρών τής Χωροφυλακής, ης διήρπασαν καί τήν εν τη όδώ
Χαλκοκονδύλη όπλαποθήκην.
Επίσης κατ' αυτόυς εξύβρισαν καί εβιαιοπράγησαν κατά μεμονωμένων
αξιωματικών τοϋ Στρατεύματος καί επί 7ωρον έτρομοκράτησαν δια
πυροβολισμών τήν πόλιν καί έγένοντο κύριοι τής καταστάσεως. Θά εϊχον ώς
συνέπειαν επίσης καί τήν κατάληψιν τής αρχής ΰπό τών κομμουνιστών εάν δέν
κατέφθανεν έγκαίρως τό Σύνταγμα τής Λαρίσης καί δέν έπετυγχάνετο ή εντός
τής ημέρας διάλυσις υπο τοϋ Στρατου τών Δημοκρατικών Ταγμάτων.

"Ολα ταϋτα αποτελούν εκδηλώσεις σοβαράς άλλα καί τραγικάς τής κομμουνιστικής
κινήσεως.
"Αλλά και ή συστηματική κομμουνιστική προπαγάνδα ΰπό τήν άνοχήν ατυχώς τών
αρχών, καί δια τοϋ στρατού καί δια τοϋ σχολείου ιδία επροχώρησεν έστέ βέβαιοι εϊς
βαθμόν αφάνταστον. Ένω δε ήμεΐς καθήμεθα εδώ καί συζητοϋμεν εάν ή α'
διάταξις προσκρούει εϊς τό Σύνταγμα ή ή β' τοιαύτη είναι ανελεύθερα ή
ϋπερμέτρως αυστηρά, οι κομμουνισταί εργάζονται δραστηρίως διά νά
ανατρέψουν καί ημάς καί τό πάντα, κατακτώντες καθημερινώς έδαφος.
-Χαβίνης. Έδώ ήλαττώθησαν εσχάτως οί κομμουνιστα'ι έπαισθητώς.

-Ζαβιτζιάνος. Ούτε αυτό είναι ακριβές.

Ή μικρά δύναμις τήν οποίαν σχετικώς παρέταξαν κατά τάς τελευταίας έκλογάς, διότι
τούτο είναι τό επιχείρημα τό όποιον διαρκώς τονίζεται παρά τών υποστήριζόντων οτι
ή κομμουνιστική δύναμις έμειώθη, οφείλεται εϊς δύο γεγονότα:
Πρώτον εϊς τό γεγονός τής εφαρμογής τοϋ πλειοψηφικού συστήματος, τό όποιον ώς
ϊσχυρά ψυχρολουσία ένήργησεν επ' αυτών, καί ένεκα τοϋ όποιου δέν έξέθηκαν
υποψηφιότητας εϊς τό πλείστα τής Ελλάδος μέρη, οΰ ένεκα δέν έξηκριβώθη ή
αριθμητική δύναμις τών μερών εκείνων.
Και δεύτερον εϊς τήν μεγάλην προσωπικότητα τοϋ κ. Προέδρου τής Κυβερνήσεως
ήτις πάντα τά εκτός αυτής κυριολεκτικώς έσάρωσε.

Άλλα πρέπει νά έχωμεν διαρκώς ύπ' όψιν καί κάτι άλλο ότι η κατίσχυσις τοϋ
κομμουνιστικού αγώνος δέν είναι ζήτημα αριθμού είναι ζήτημα άποψασιστικότητος
καί θάρρους.

Καί σάς ερωτώ, αριθμόν μεγάλον είχεν ο Πάγκαλος όταν κατέλαβε τήν αρχήν;
Ασφαλώς ειχεν αριθμόν οπαδών άσυγκρίτω τώ λόγω μικρότερον τοϋ αριθμού τόν
όποιον εϊς οιανδήποτε στιγμήν θά ήδύνατο νά παράταξη το κομμουνιστικών κόμμα,
καί όμως κατέλαβε τήν έξουσίαν.
-Νάκος. Είχε τον Μιχαλακόπουλον Πρωθυπουργόν.
-Ζαβιτζιάνος. Τήν άπόδειξιν τήν εχομεν εϊς τήν Μακεδονίαν.
Λ. Πάπας. - Καλόν είναι νά μή γίνεται σύγκρισις, διότι θά ΰπάγωμεν μακρυά διότι
τότε θά άναλογισθώμεν καί άλλας καταστροφάς πολύ μεγαλύτερας.
Ζαβιτζιάνος. - "Αλλως τε τοϋτο απεδείχθη καί εν Γερμανία ήτις διέτρεξεν εσχάτως
μέγαν κίνδυνον, μολονότι τό κομμουνιστικον κόμμα εκεί εΐναι το άσυγκρίτω τω λόγω
μικρότερον όλων τών άλλων κομμάτων.
Τήν ανάγκην άλλως τε καλών προπαγανδιστών καί δια τήν Ελλάδα ήσθάνθη ή Γ'
Διεθνής ευθύς άπό τής προς αυτήν προσχωρήσεως τοϋ Έλληνικοϋ
κομμουνιστικου κόμματος.

'Εξ αλληλογραφίας ανταλλαγείσης μεταξύ αΰτοϋ καί τής Γ' Διεθνούς προκύπτει
ότι ή τελευταία αϋτη άπό ετών παρατηρεί δριμύτατα τό κόμμα τοΰτο, ώς κατά
πολϋ ΰστεροϋν τοϋ Βουλγάρικου, κυρίως δια τήν ελλειψιν στελεχών.

Καί διά τούτο άπό ετών ήδη τά πλέον ενδεδειγμένα μέλη τοϋ κόμματος
αποστέλλονται εϊς εϊδικάς σχολάς τής Μόσχας, εϊς τάς οποίας επί τριετίαν
παρέχονται μαθήματα διά τήν κατεϋθυνσιν τής κομμουνιστικής προπαγάνδας.
Άπό διετίας δέ ηρξαντο άφικνούμενοι οί πρώτοι απόφοιτοι, τριανταπέντε τόν
αριθμόν, εκ τών σχολών τούτων "Ελληνες κομμουνισταί.

Άλλ' ώς εϊπον αί μεγαλύτεροι προπαγανδιστικοί προσπάθειαι καταβάλ¬λονται διά

τοϋ σχραιοϋ καί τοϋ σχολείου. Τήν ανάγκην τής διά τών δια¬νοουμένων ενισχύσεως
τών κομμουνιστικών στελεχών, εβροντοφώνησεν ό αντι¬πρόσωπος τής Γ' Διεθνούς
εϊς τό Δ' Συνέδριον τοϋ Κ. Κ. Ε. κατά τόν Δ/βριον τοϋ 1928, ειπών τά εξής. << Δεν
άρκουν είπεν οΰτος τά Συνδικάτα, δέν άρκοϋν αϊ άγροτικαι ενώσεις, οί φαντάροι καί
οί ναϋται. Μας χρειά¬ζονται στελέχη διανοουμένων. Ή σπουδάζουσα νεολαία, ό
δημόσιος υπάλ¬ληλος, ό διδάσκαλος, ό φοιτητής είναι τά κυριώτερα μέσα τής
έπικρατή-σεώς μας. Έάν τό Μπολσεβικικόν κόμμα, επεβλήθη εϊς τήν Ρωσσίαν, τοϋτο
οφείλεται εϊς τό ότι είχε καλά στελέχη». Άλλ' άραγε έκαρποφόρησεν ή τοιαύτη
προσπάθεια τοϋ κομμουνιστικού κόμματος; Ασφαλώς ναί. Εϊς πολλά Γυμνάσια τοϋ
Κράτους άνεκαλύφθησαν κομμουνιστικοί πυρήνες, με¬ταξύ δέ τών έκτοπιζομένων
επικινδύνων οργάνων τοϋ κομμουνισμου περι¬λαμβάνονται συχνάκις καί μαθηταί
τοϋ Γυμνασίου. Πλην τούτων αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι γνωστοί εϊς τήν
άστυνομίαν ώς επικίνδυνοι προ-παγανδισταί τοϋ κομμουνισμού.

Ενθυμούμαι ότι κατά τάς πρώτος ημέρας καθ' ας είχον αναλάβει τήν διεύθυνση
τοϋ Υπουργείου τών Εσωτερικών, είχαν συμβή ταραχαί εϊς τάς όδοΰς μίαν
Κυριακήν εκ μέρους τών κομμουνιστών, οΐτινες εΐχον έπιτεθή κατά τών οργάνων
τής εξουσίας. Τοτε δέ συνελήφθησαν έπ' αΰτοφώρω οί πρωταίτιοι τών ταραχών
μεταξύ τών οποίων καί εϊς ό όποιος έρριπτε λίθους ογκώδεις κατά τών
αστυνομικών. Ό τελευταίος ούτος ώδηγήθη εϊς τό τμήμα καί προέκυψεν οτι ήτο
καθηγητής τής Μέσης εκπαιδεύσεως. Πλήν τούτων μέγας αριθμός διδασκάλων
είναι ό συμπαθών θερμώς τον κομμούνισμόν. Μεταξύ τών φοιτητών μέγιστος
αριθμός εΐναι κομμουνισταί. Εϊς τό Πανεπιστήμιον δε κυκλοφορούν σήμερον τά
έξης κομμουνιστικά περιοδικά. «Νέα αγωγή». «Φοιτητικόν θάρρος» καί
«Σοσιαλιστική ιδέα".
-Νάκος. - 'Της αστυνομίας σας πληροφορίαι είναι;
-Μαχαιράς. Είναι γεγονότα αυτά.
-Ζαβιτζιάνος. Όρίστε τά λέγει καί ό εργάτης.
-Νάκος. Έγώ Εχω νά σας υπενθυμίσω οτι καί τόν έμπρησμόν τοϋ Βαρβακείου ή
αστυνομία σας τόν άπέδιδεν εϊς κομμουνιστάς.
Καί αυτός ο Αρχηγός τής Χωροφυλακής τό διεκήρυξεν ενώπιον μου, καί ευτυχώς
εδωσεν ό Θεός καί ώμολόγησεν ό Βιτάλ τήν ενοχήν του. ειδεμή καί ή πυρκαϊά τοϋ
Βαρβακείου θά ήτο εις βάρος τών κομμουνιστών.
-Ζαβιτζιάνος. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολλοί κυρίως εϊς τά Τ.Τ.Τ. καί εϊς
εκπαιδευτικούς λειτουργούς. Ώς εϊπον υπάρχει αριθμός Έπιθεωρητών Μέσης καί
δημ. εκπαιδεύσεως υπολογιζόμενος εϊς 25.
-Δεληγιάννης. Διατϊ δέν τους απολύετε ;
-Παπαναστασιου. Είναι ψεύδος ότι υπάρχουν 25 έπιθεωρηταϊ κομμουνισται
-Παπανδρέου. - Τότε πώς μένουσι ;
-Ζαβιτζιάνος. - Διότι δέν έ'χομεν νόμον νά τους απολϋσωμεν καί δι' αυτό κάμνομεν
τόν νόμον.
-Παπαναστασίου. - Υπάρχει ανώτατον έκπαιδευτικόν συμβούλιον.
-Βουδούρης. - Ό κ. Υπουργός τής Παιδείας εϊναι υποχρεωμένος νά δώση εξηγήσεις
πώς διατηρεί 25 έπιθεωρητάς κομμουνιστας, Έγώ θ' αποδείξω εντός τών ήμερων
κατά ποίον τρόπον τά όργανα τοϋ κ. Υπουργού τών Εσωτερικών χαρακτηρίζουν τους
ανθρώπους ώς κομμουνιστάς. Ό κ. Υπουργός της Παιδείας οφείλει ν απάντηση.
-Γόντικας. - Έγώ τουλάχιστον δέν γνωρίζω κανένα (Χειροκροτήματα καί φωναί).
-Πρόεδρος.- Παρακαλώ ησυχάσατε.
-Παπάς. -Άμυνόμεθα τοϋ καθεστώτος.
-Καφαντάρης. Η διαβεβαίωσις άπό τοϋ βήματος τοϋ κ. Υ'πουργου τών
Εσωτερικών λέγοντος οτι υπάρχουν εϊς τήν έκπαίδευσιν 25 έπιθεωρηταί ανήκοντες
εϊς τήν κομμουνιστικήν προπαγάνδαν καί ή βεβαίωσις τοϋ ετέρου κ. Υπουργου τής
Παιδείας ότι δέν υπάρχει ουδέ εϊς κομμουνιστής δι' εμέ είναι ανεξήγητος.
-Ζαβιτζιάνος. Δεν γνωρίζει είπεν ο κ. Υπουργός. Εϊχον και έχω τήν στοιχειώδη
υποχρέωσιν απέναντι τής Βουλής νά καταστήσω γνωστά εϊς αυτήν τα γεγονότα τά
οποΐα εκ τής υπηρεσίας μου κατέχω. Έκπληρών τήν ϋποχρέωσιν αυτήν, οφείλω νά
πληροφορήσω περαιτέρω τήν Βουλήν ότι τά στρατιωτικά Υπουργεία είναι γεμάτα
απο διαμαρτυρίας όλων τών Σωματαρχών, τών Επιτελείων, τών Φρουραρχείων καί
τών αρχηγών τών υπηρεσιών οί όποιοι απεικονίζουν μέ τά μελανότερα χρώματα μίαν
κατάστασιν τήν οποίαν βλέπουν καθημερινώς χειροτερεΰουσαν. Πιστεΰσατε ότι ή
κατάστασις έκει είναι εξόχως δυσάρεστος. Έκ τής θέσεως τήν οποίαν κατέχω δέν μοϋ
επιτρέπεται νά αναφέρω τά υπάρχοντα στοιχεία. Άλλ' οΰτε καί νά υπενθυμίσω όσα
άντιπειθαρχικά κινήματα καί όσας στάσεις έχομεν εϊς τον στρατόν καί εϊς τό
ναυτικόν, τό οποΐα σημειώσατε δέν ήσαν ολίγα και εν Ασία καί εν Ελλάδι Παλαιά"
καί Νέα.
-Χαβίνης. - Τί μέτρα ελαβον ;
-Ζαβιτζιάνος. Λαμβάνουν καθημερινώς, αλλά παραπονούνται διά τήν έλλειψιν
νόμων.
-Χαβίνης. Ελαβον μέτρα έπικινδυνωδέστατα. Διέταξαν νά γίνωνται θεωρίαι περι
κομμουνισμου καί έτσι έμαθον τους άπλοϋς χωρικούς τι είναι κομμουνισμός.

-Ζαβιτζιάνος. - Ή όργάνωσις κ. Βουλευταΐ τοϋ Κομμουνιστικού κόμματος είναι

πλήρης. Περι αϋτοΰ μή έχετε ουδέ τήν έλαχίστην αμφιβολίαν.
Αυτή είναι ή έντύπωσις οχι μόνον ή ϊδική μου, είναι ή έντύπωσις τής Γ Διεθνοϋς,
Εϊς έ'γγραφον υπ'αριθ. 1621 π. ε. τής Γ Διεθνοΰς προς τό κομμουνιστικόν κόμμα
λέγεται (άναγινώσκει) «πρέπει τό κόμμα τό ίδικόν σας νά άποτελέση τόν πυρήνα
τής Επαναστάσεως εϊς τά Βαλκάνια, λαμβανόμενου• ΰπ* όψιν τοϋ γεγονότος τής
δυσκολίας τής δράσεως ημών εϊς Βουλγαρίαν, Σερβίαν κα'ι Τουρκίαν. Τά
γεγονότα_ μας προλαμβάνουν. Πρέ¬πει νά όργανώσητε τό Κ.Κ.Ε. εϊς κόμμα
ίκανόν νά δράση υπό οιασδήποτε πολιτικός συνθήκας καί μέ μηχανισμόν
παράνομον»,
Έπί τη βάσει τών οδηγιών τής Μόσχας ή όργάνωσις ώς είπα τοϋ κόμματος
συνετελέσθη πληρως. Αΰτη δε έχει ως εξής.

Τό Κ.Κ.Ε. είναι τμήμα τής Βαλκανικής κομμουνιστικής ομοσπονδίας,

ή οποΐα πάλιν είναι τμήμα της Γ" Διεθνοϋς διά τοϋτο καί τό Κ.Κ.Ε. λέγεται Έλλην.
τμήμα της κομμουνιστικής Διεθνούς (Ε.Τ.Κ.Δ.) τό κομμουνιστικόν κόμμα αποτελεί
διοικητικώς τήν κατωτέρω όργανωτικήν μορφήν έχει δέ υπεράνω αϋτοϋ τό Συνέδριον
τοϋ κόμματος. Είναι τοϋτο ή ανωτάτη υπεύθυνος αρχή. Εκλέγεται άπό τους
αντιπροσώπους τοπικών καί περιφερειακων οργανώσεων ολοκλήρου τής Ελλάδος.
Τό Συνέδριον εκτελεί τά διοικητικά του καθήκοντα ώς κυρίαρχον σώμα δια τής
εκλογής δεκαπενταμελοϋς κεντρικής επιτροπής ή οποία καί λέγεται "Ολομέλεια τής
κεντρικής Επιτροπής (Ο.Κ.Ε.) ή όποια διά τοϋ Πολιτικού Γραφείου καθορίζει καί
εκτελεί τό πρόγραμμα και τάς αποφάσεις του Συνεδρίου τοϋ κόμματος. "Η
Όλομέλεια αναθέτει εις αυτό τήν όλην εύθύνην τοϋ κόμματος, συνερχομένη δε κατά
τρίμηνον ελέγχει τήν δράσιν τοϋ Πολιτικου Γραφείου. Τοϋτο πραγματοποιεί τήν
δράσιν καί τάς κατευθύνσεις τοϋ κομμουνισμού διά τών Περιφερειακών '
Οργανώσεων (Π.Ο.) αί όποΐαι εκτελούν τάς οδηγίας καί εντολάς τοϋ Γίολιτικοϋ
Γραφείου. Ή χώρα μας έ'χει διαιρεθή εϊς 7 περιφερειακός οργανώσεις Στερεάς
Ελλάδος, Πελοποννήσου, Μακεδονίας, Θράχης, Θεσσαλίας, Ηπείρου καί Νήσων.
Αϊ άχτιδικαί οργανώσεις ή άκτδικα'ι Έπιτροπαΐ αποτελούν τάς μονάδας τών
Περιφερειακών οργανώσεων.
Οί πυρήνες άποτελοϋν τήν βασικήν μονάδα τοϋ Κ. Κ. Ε. π. χ. συνδιάσκεψις τών
Πυρήνων τής Άκτΐνος είναι ή όργανική μορφή τής Ακτιδικής Όργανώσεως, δηλ.
οκτώ Πυρήνες τών Πετραλώνων αίφνης αποτελούν άκτΐδα. Συνδιάσκεψις
αντιπροσώπων τών 'Ακτίδων αποτελεί τήν Περιφερειακών Όργάνωσιν.
Αντιπρόσωποι τών Περιφερειακών οργανώσεων συγκροτοϋν τό τακτικών συνέδριον
τοϋ Κ. Κ. Ε, Διά τών Πυρήνων διοχετεύεται ολόκληρος ή επαναστατική προσπάθεια
τοϋ κόμματος. Έξ άλλου ό σημερινός τρόπος τής συγκροτήσεως τοϋ κόμματος επί τη
βάσει τών πυ¬ρήνων, εφαρμοσθείς εϊς ολας τάς χώρας οπού ό κομμουνισμός
διώκεται, είναι ή ασφαλεστέρα μορφή οργανικής συγκροτήσεως κόμματος θέλοντας
νά δράση παρανόμως. Έπί πλέον υπάρχουν αί διακλαδώσεις τοϋ κομμουνισμού.
Τό Πολιτικόν Γραφεϊον τοϋ Κ. Κ. Ε. άρμόδιον ώς εϊπομεν διά τήν εν γένει δράσιν τοϋ
κομμουνισμού πραγματοποιεί τάς αποφάσεις του διά τών έξής οργανισμών:

1) 'Ομοσπονδία κομμουνιστικών Νεολαιών {Ο.Κ.Ν.Ε) εϊναι τμήμα τής

κομμουνιστικής διεθνούς τών Νέων, όργανικώς καί διοικητικώς άνεξαρτήτως
συγκεκροτημένη επί τη βάσει ίδιου όργανισμοϋ τοϋ κόμματος, τοϋ όποιου;
αντιπρόσωποι μετέχουν τής Διοικήσεως καί τών οργανώσεων της
(άλληλοαντιπροσώπευσις) εϊς τά συνέδρια, εϊς τάς κεντρικός έπιτροπάς, εϊς τάς
περιφερειακά: οργανώσεις, τάς ακτιδικάς καί τους πυρήνας. Διευθύνεται υπο
γραφείον της κεντρικής επιτροπής εκλεγόμενης άπό τό Συνεδριον τής Νεολαίας.

2) Εργατική Βοήθεια τής Ελλάδος (Ε.Β.Ε.) Διοικεϊται άπό δεκαπενταμελή

επιτροπήν η οποία κατά πλειοψηφίαν αποτελείται άπό μέλη
τοϋ Κ. Κ. Ε. καί ιης Ο. Κ. Ν. Ε, Ανήκει εϊς τήν Διεθνή εργατικήν βοήθειαν τοϋ
Βερολίνου καϊ εϊς τήν Διεθνή κόκκινην βοήθειαν τής Μόσχας.
Ή Ε. Β. Ε. κατευθύνεται άπό εϊδικόν γραφειον τοϋ Πολιτικού Γραφείου εϊς τό
Κέντρον καί άπό ειδικά γραφεία τών περιφερειακών οργανώσεων εϊς τάς επαρχίας.
Τα ειδικά γραφεία τον κόμματος δια τήν κατεύθυνσιν τής Ε.Β.Ε έχουν οργανώσει
«Φράξιας», Σκοπεί τήν βοήθεια, παντός διωκομένου καί παρανόμως δρώντος
κομμουνιστοϋ.

3) "Ομοσπονδία Παλαιών Πολεμιστών καί Θυμάτων στρατου* (Ο.Π. Π. Θ. Σ.).

Ευρίσκεται υπό άναδιοργάνωσιν, ανήκει εϊς τήν διεθνή των Π. Π. διευθύνεται άπό 11
μέλη όργανωτικήν επιτροπήν, έχει δέ σκοπούς άντιπατριωτικούς καί αντεθνικούς.
Μετέχουν εις τήν διοίκησίν του αντι πρόσωποι τοϋ κόμματος, διευθύνεται δέ
μυστικώς αυτη υπό γραφείου τοϋ Πολιτικού Γραφείου τοϋ Κ.Κ.Ε.

4) "Ομοσπονδία εργατικού σπορ (Ο.Ε.Σ.) Διευθύνεται ΰπό οκταμελούς

κεντρικής επιτροπής, ανήκει εϊς τήν κόκκινην διεθνή τοϋ σπορ, κατευθύνεται υπό τοϋ
γραφείου της ομοσπονδίας κομμουνιστικών νεολαιών και έχει τμήματα εϊς τας
κυριωτέρας πόλεις τής Ελλάδος. Εμφανίζεται ϋπό μόνιμον μορφήν άλλ 'έ'χει σκοπούς
ανατρεπτικούς ήτοι άντιμιλιταρίστικους προπαγάνδαν, τήν άπόκρυψιν μελών
κομμουνιστικών οργανώσεων, τήν δια τοϋ σπορ επαφήν τών κομμουνιστών με τους
στρατιώτας, τους ναυτας και τήν διείσδυσιν εϊς τάς εργατικός μάζας.

5) Ή "Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία (Ε. Γ. Σ.) εϊναι τμήμα της κόκκινης

συνδικαλιστικής διεθνούς, Ή ϊδρυσίς της είναι έργον τοϋ Κ. Κ. Ε. κατόπιν διαταγών
τοϋ Κόμιντερν διευθύνεται άπό 15 μελή διοικητικήν επιτροπήν καί κατευθύνεται άπό
τό κεντρικόν μυστικόν συνδικαλιστικών γραφεΐον τοϋ κόμματος.

Επίσης λειτουργούν τά κάτωθι γραφεία βοηθητικά τοϋ πολιτικού γραφείου τοϋ

κόμματος.

1) 'Αγροτικόν κεντρικον γραφεΐον, κατεΐ'θύνει τήν πολιτικήν δράσιν τοϋ Κ. Κ. Ε.

ε'πί τοϋ αγροτικού διά τών φραξιών τοϋ κόμματος μέσω των βοηθητικών
περιφερειακών αγροτικών γραφείων ή άκτιδικών τοιούτων, η ακόμη καί διά τών
φραξιών τών αγροτικών πυρήνων.

2) Οργανωτικόν κεντρικόν γραφεΐον. Κατευθύνει -καί επιβλέπει και καθορίζει τό

όργανωτικόν μέρος τής δράσεως τοϋ κομμουνισμού δηλ. την όργάνωσιν πυρήνων,
τήν κανονικήν λειτουργίαν των, τήν οργανικήν σύνδεσιν αυτών μέ όλόκληρον τον
μηχανισμόν τοϋ κόμματος καί τών παραρτηματων του

3) Γυναικεΐον Γραφεΐον. Κατευθύνει τήν όργάνωσιν τών γυναικών, τον τρόπον της
προπαγάνδας εν αϋταΐς καί εν γένει τήν πολιτικήν τοϋ κομμουνισμου όσον άφορα
τήν προπαγάνδαν εϊς τάς γυναίκας.

4) Άγκίτ-Πρόπ. (Ζύμωσις) Προπαγάνδα (Άγκιτατσια Προπαγάνδα).

"Εχει σκοπόν τήν μορφωτικήν εογασίαν τών κομμουνιστών, τήν έκμάθησιν εϊς
αυτούς τών τρόπων της προπαγάνδας, τήν διάδοσιν τοϋ κομμουνισμού (τύπος,
εκδόσεις, προκηρύξεις, σχολα'ι κ. λ. π.), καί τέλος τήν δημιουργίαν στελεχών τοϋ
κομμουνισμού.

5) Οικονομικόν γραφεΐον. Σκοπεί τήν διαχείρισιν τών οικονομικών τοϋ

κόμματος.
6) Μειονοτήτων. "Εχει σκοπόν νά καθορίση καί νά παρακολουθεί τήν πολιτικήν τών
οργανώσεων τοϋ κόμματος, όσον αφορά τό έθνικόν ζήτημα. Τό γραφεΐον τούτο
έρχεται εϊς επαφήν με αυτονομιστικές οργανώσεις (Φεντεραλιστάς, πρόσφυγας
Μακεδονίας, αύτονομιστάς Μακεδονίας και Θράκης), καί εν γένει μέ πάσαν
όργάνωσιν κινουμένην περι τό αυτονομιστικον ζήτημα. Εννοείται ότι ή εργασία αύτη
γίνεται εντελώς μυστική ι'να μη άποκαλυφθή τό κόμμα ώς δρών επί τοϋ επιπέδου
αύτοϋ' διά τούτο τό γραφεΐον αυτό έρχεται εις άπ ευθείας επαφήν μέ τήν Βαλκανικήν
όμοσπονδίαν και ούχ'ι διά μέσου τοϋ κόμματος.

7) Στατιστικής καί πληροφοριών. "Εργον του είναι ή κατασκοπεία πάσης

κρατικής υπηρεσίας προς συγκέντρωση πληροφοριών καί διαβίβασιν αυτών εϊς τήν
Γ' Διεθνή.

8) Συνδέσεως καί επαφής. Σκοπός τοϋ γραφείου αυτού είναι ή κατά τήν
περίοδον τής μυστικής δράσεως τοϋ κόμματος οργάνωσις υπηρεσίας ταχυδρόμων,
συνδέσμων, ανωτέρων προς κατώτερα όργανα καί τό άντίθετον.

9) Γραφεΐον ξένων κομμάτων. "Εργον του εϊναι νά συνδέη τό Κ. Κ. Ε. μέ τα

αλλα, ώς καί τους "Ελληνας κομμουνιστας τοϋ Εξωτερικού μέ το Κ. Κ. Ε.

10) Τεχνικαι Ύπηρεσίαι. Έξεύρεσις μεταξύ τών μελών τοϋ κόμματος εμπίστων
καί καταλλήλων προσώπων διά τήν τρέχουσαν ύπηρεσίαν τοϋ κόμματος. Δηλ.
δακτυλογράφους, τυπογράφους, άρχειοφύλακας κ. λ. π.

Τά γραφεία ταύτα διευθύνονται ύπό μελών τοϋ Πολ. γραφείου τοϋ κόμματος, είναι 15
μελή καί έχουν καθορισθή εκ τών προτέρων καί τά αναπληρωματικά μέλη αυτών
εϊς περίπτωσιν συλλήψεων καί διώξεων.
Κατά τά λοιπά σπουδαΐον όργανον τής δράσεως είναι ή ομοσπονδία τών
κομμουνιστικών νεολαιών εν "Ελλάδι (Ο. Κ. Ν. Ε.) Ό οργανισμός αυτής εϊναι Ομοιος
προς τον τοϋ κομμουνιστικού κόμματος, δηλ. τό Συνέδριον
τών αντιπρόσωπων τών περιφερειακών οργανώσεων τών κατά τόπους
κομμουνιστικών νεολαιών, είναι τό κυρίαρχον σώμα. Άπό τό συνέδριον εκλέγεται ή
ολομέλεια τής κεντρικής επιτροπής τής Ο. Κ. Ν. Ε, ή οποία πάλιν εκλέγει τό
γραφεΐον τής κεντρικής επιτροπής. Τό γραφείον αυτό συγκεντρώνει όλην τήν
έκτελεστικήν ιδιότητα τοϋ Συνεδρίου καί της ολομελείας. Είναι κάτι άνάλογον μέ τό
πολιτικόν γραφεΐον τοϋ κόμματος. Η Ο. Κ. Ν. Ε. καίτοι αποτελεί αϋτόνομον
όργάνωσιν. καίτοι διευθύνεται καί διατηρεί ιδίαν οργανωτικήν σϋνθεσιν,
άνεξάρτητον τον κόμματος, συνδέεται έν τούτοις προς αυτό διά της
άλληλοαντιπροσωπεϋσεως άπό τήν ανωτέραν μέχρι τής κατωτέρας οργανικής
βαθμίδος.
Η Ο.Κ.Ν.Ε. διά τήν πραγματοποίησιν τών σκοπών της διαθέτει καί αυτή τον
άνάλογον μέ τό κόμμα μηχανισμόν, περιφερειακός καί άκτιδικάς οργανώσεις τής
κομμουνιστικής νεολαίας καί δι αυτών τήν όργάνωσιν τών πυρήνων, παραλλήλως
προς τήν όργάνωσιν τοϋ κόμματος. Διά τήν συστηματικωτέραν της δράσιν διαθέτει
τους εξής οργανισμούς, επιδιώκοντας σκοπούς οΐους και τά ανάλογα γραφεία τοϋ
κόμματος στρεφόμενους όμως ειδικώς προς τήν νεολαίαν :
1) Οργανωτικόν κεντρικόν γραφεΐον.
2) Αγροτικών.
3) Γυναικεϊον.
4) 'Αγκίτ-ΙΙρόπ.
5) Εργατικής βοηθείας.
6) Οικονομικών.
7) Μειονοτήτων.
8) Στατιστι κών πληροφοριών.
9) Συνδέσμων καί επαφής.
10) Τεχνικών υπηρεσιών.
11) Παιδικόν γραφεΐον διά την προπαγάνδαν τοϋ κομμουνισμου εϊς μικρά παιδία.
12) Έργατικόν σπορ προς διείσδυσιν τοϋ κομμουνισμού διά τοϋ αθλητισμού εϊς
τάς στρατιωτικός, τάς μαθητικάς, τάς ναυτικάς καί τάς τάξεις των νέων εργατών καί
εργατριών.

13) Κόκκινοι φρουροί. Μυστική όργάνωσις σκοποϋσα τήν διά τής βίας ϋπεράσπισιν
τών κομμουνιστικών οργανώσεων. Εϊς τούτους ακριβώς ανετέθη ώς είπαν επειτα άπό
τά; ταραχάς τοϋ Σεπτεμβρίου 1926 ή ένοπλος δράσις.

14) Άντιμιλιταριστική δράσις, συνωμοτικός οργανισμός μέ βάσιν μυστικήν

διακλάδωσιν έν τώ στρατω καί τώ στόλω. Διευθύνεται άπό πενταμελες μυστικόν
γραφεϊον τής Ο.Κ.Ν.Ε. 'Εν αΰτώ μετέχει καί αντιπρόσωπος τοϋ κόμματος.
Ό κομμουνισμός υπό τοιαύτης συνθηκας μη δυνάμενος νά κριθη ώς ΰπόθεσις
ενδοκοινωνική, άλλ' ώς υπόθεσις αντικοινωνική, οφείλων ενεκα τούτου να έπισΰρη
εναντίον του τα σοβαρώτερα τών μέτρων, εϊσεχώρησεν ατυχως παντοΰ. Ή ουσία τοϋ
πράγματος έγκειται εϊς τοϋτο, οτι δέν υπάρχει πόλις η χωρίον εϊς τό όποϊον νά μη
ύπαρξη μονάς του Κ.Κ.Ε. καί τών παραρτημάτων αυτοϋ.

"Αν θέλετε νά λάβετε μίαν πληροφορίαν περί τών σπουδαιότερων

εφημερίδων καί περιοδικών κομμουνιστικών, κυκλοφορούντων κατά τό
πλείστον δωρεάν σας λέγω οτι ταϋτα είναι τά έξης:

1)Ριζοσπάστης, κεντρικόν όργανον τοϋ κομμουνιστικού κόμματος.

2)Νεολαία, έβδομαδιαΐον οργανον τής Ο. Κ. Ν. Ε.

3)Εργάτης, (πρώην συνδικαλιστική), όργανον τής ενωτικής συνομοσπονδίας.

4) Αγροτική,, δέκα πενθήμερο ν όργανον τοϋ άγροτικοΰ γρφαειου τοϋ κόμματος.

5) Εργάτρια, όργανον τοϋ γυναικείου γραφείου τοϋ κόμματος.

6) Έπανάστασις, όργανον τών κομμουνιστών φοιτητών τής φιλοσοφικής σχολής τοϋ

Πανεπιστημίου (παράνομος).

7)Έπαναστατικόν Δίκαιον, όργανον τών κομμουνιστών φοιτητών της νομικής

(παράνομος),

8 Δελτίον εργατικής βοηθειας.

9)Κομμουνιστική Επιθεώρησις, Θεωρητικόν μηνιαΐον όργανον τής Κ.Κ.Ε.

Διευθύνεται υπο τριμελούς επιτροπής.
10)Νέος Λενινιστης, θεωρητικόν όργανον τής Ο. Κ. Κ. Ε.

11)Στρατώνα καί Τσιμινιέρα όργανα τοϋ Α.Ν.Ι. προσωρινώς διακόψαντα τήν εκδοσίν
των διό λόγους τεχνικούς. Πρόκειται νά εκδοθούν βελτιωμένα. Διά τούτων έγένοντο
πάντοτε αϊ έγκληματικώτεραι καί αύθαδέστεραι προκηρύξεις.

12)Ό κληρωτός. 'Εκδίδεται κατά τάς αρχάς τής προσκλήσεως προς κατάταξιν τών
στρατιωτών κληρωτών.
13)Έργατικόν σπορ. Διεκόπη και πρόκειται νά έκδοθη μετά την λήψιν οδηγιών καί
οικονομικής ενισχύσεως (όργανον τής ομοσπονδίας τοϋ εργατικού άθλητισμοΰ).

14)Εβδομαδιαία σατιιρικοπολιτική έφημερίς της εργατικής κομμουνιστικής λέσχης,

η οποία αναρτάται εϊς τους τοίχους αΰτης

15)Πλήθος προπαγανδιστικών φυλλαδίων κυκλοφορούντων ελευθέρως διά τοϋ

σοσιαλιστικου βιβλιοπωλείου' (Αθηνάς 129).

Μεταξύ τών φυλλαδίων τούτων περιλαμβάνονται συχνά προκηρύξεις εγκληματικάι

προς τους έργάτας, τους στρατιωτας καί τους ναύτας.
Έσχάτως δέ έγένοντο εν Πειραιεί προκηρυξειςς τοιαΰται καί προς τό πληρώματα του
'Αγγλικοϋ Στόλου, τοϋθ' όπερ προΰκάλεσε εντόνους τάς διαμαρτυρίας της οικείας
Πρεσβείας.
Ένόμισα ότι έπρεπε νά εκθέσω την κατάστασιν απως αύτη έχει. Πιστεύσατε ότι
πολλά παρέλειψα. Ιδία δέ απο σκοπου παρέλειψα τά σχετιζόμενα μέ τόν στρατόν καί
τό ναυτικόν καί τά οποΐα προκαλούν συνεχώς διαμαρτυρίας ως είπον τών διοικητών
αΰτοΰ.
"Απέναντι τοιούτων κινδύνων νομίζω" ότι δέν πρέπει νά σταυρώσωμεν τάς χείρας.
Ό κίνδυνος πιστευσατε δέν είναι τόσον μικρός όσον παρά τίνων υποστηρίζεται.
Αί υπεύθυνοι στρατιωτικαί, ναυτικαί καί εν γένει αί καταδιωκτικαί άρχαί ζητοΰν τήν
έπιψήφισιν τοϋ νομοσχεδίου διά νά άνταποκριθοϋν πλήρως προς τάς εϋθύνας αυτών.
Τοϋτο πράττοντες δέν θά κάμω μεν τίποτε περισσότερον άπό ό,τι όλη ή Ευρώπη
έπραξεν. Ευρισκόμεθα άραγε ημεϊς εϊς έπίπεδον ανωτέρου πολιτισμού εν συγκρίσει
μέ τους λοιπούς Ευρωπαϊκούς λαούς; είναι δι' ημάς οι κίνδυνοι μικρότεροι όλων τών
άλλων Κρατών ; Δέν πιστεύω μά τήν άλήθειαν.
Μήπως εϊς τήν Άγγλίαν δέν κατήργησαν εκ τοϋ αΰτοΰ πνεύματος κινηθέντες,
χειροκροτουσης όλης της Βουλής καί" τάς οργανώσεις τών Δημοσίων υπαλλήλων;
Άλλα τά προτεινόμενα μέτρα κατηγορήθησαν ώς δρακόντια, ώς υπε-ράγαν αυστηρά.
Είναι τούτο αληθές; ασφαλώς οχι.
"Αν είναι δυνατόν τά προτεινόμενα μέτρα νά κατηγορηθούν διά κάτι, είναι διά τήν
μεγάλην αυτών έπιείκειαν.
"Έχω ενώπιον μου μέτρα ανάλογα νομοθετικά, θεσπισθέντα εϊς τήν Οΰγγαρίαν, τήν
'Εσθονίαν, τήν Ρουμανίαν, τήν Βουλγαρίαν, τήν Γιουγκοσλαυΐαν καί άλλα ακόμη.
Έκεΐ αί ποιναί φθάνουν καί μέχρι τών βαρύτατων, διότι καί θάνατον επιβάλλουν αί
νομοθεσίαι αύται εϊς ώρισμένας παραβάσεις.
Γνωρίζετε αί ποιναί τάς όποιας ημείς προτείνομεν έως πού φθάνουν ;
Αΰται ουδέποτε υπερβαίνουν τήν φυλάκισιν. Διά τοϋτο νομίζω ότι λίαν όρθώς
εΐπον ότι μόνον επί υπερβολική επιείκεια θά είναι δυνατόν νά κατακρίνουν αί παρ-
ημών προτεινόμενοι ποινικάι διατάξεις.
Είναι άλλως τε φανερόν ότι δια τοϋ υπό συζήτησιν νομοσχεδίου δέν θίγεται οΰδενός
τό δικαίωμα νά εχη οιανδήποτε γνώμην θέλει περι παντός ζητήματος καί νά
έκφράζηται έπ'αϋτοϋ ελευθέρως καί δημοσία.
Ή άνευ όμως νομοθετικής τίνος ρυθμίσεως άσκησις τοϋ τοιούτου δικαιώματος υπο
μικράς αλλά ταραχοποιοί μειονότητος, κατήντησεν εϊς πλήρη καταδολίευσιν καί
κατάχρησιν τής παρεχομένης ελευθερίας, κατά τρόπον ώστε ενεκα τών
εφαρμοζομένων εκάστοτε τρομοκρατικών μεθόδων νά στερήται ή μεγίστη
πλειονότης τοϋ Έλλ. Λαού τής ελευθερίας καί τοϋ δικαιώματος νά έχη ελευθέραν
γνώμην έπ'ι παντ'ι καί πάντοτε.
Προ μηνών ομιλών εϊς τήν Βουλήν τών κοινοτήτων ό "Αγγλος Υπουργός τών
Εσωτερικών κατά τήν συζήτησιν αναλόγων μέτρων ανεγνώρισε καί ούτος ώς ήτο
έπόμενον τό δικαίωμα εϊς οιονδήποτε νά όμιλή ελευθέρως, προσέθηκε δέ ότι τό
δικαίωμα τοϋτο ανέκαθεν άνεγνωρίσθη, αλλά καί δέν ελειψεν άπό τοϋ νά υπόμνηση
ότι εκ τοϋ ότι άνεγνωρίζετο πάντοτε εϊς έ'καστον τό δικαίωμα νά όμιλή ελευθέρως,
δέν επετο ούτε έπεται ότι επί τής ελευθερία; ταύτης στηριζόμενος δικαιούται
έκαστος να υβρίζει.
Η ρϋθμισις λοιπόν τής τοιαύτης ελευθερίας καί ή προστασία κατά τό δυνατόν τοϋ
δικαιώματος τών Ελλήνων πολιτών τόν ελευθέρως κινεϊσθαι καί έργάζεσθαι, χωρίς
νά παρακωλύωνται άπό τρομοκρατικάς μεθόδους, αποτελεί τήν βάσιν καί τόν
σκοπόν τοϋ ύπό συζήτησιν νομοσχεδίου.

Ό σκοπος του νομοσχεδιου και το καθήκον της Κυβερνησεως.

Ταϋτα εν ολίγοις υπήρξαν τά αϊτια ένεκα τών όποιων ή Κυβέρνησις κατέληξεν εϊς τήν
ΰποβολήν τών συζητουμένων μέτρων. Διά τούτων δέν επιδιώκεται μόνον ή άμυνα
τοϋ Κράτους καί τής Ελληνικής κοινωνίας κατά οιασδήποτε βίας άποβλεποϋσης εϊς
τήν άνατροπήν αυτής, άλλ' επιδιώκεται καί έτερον τι απείρως μέγα, απείρως
πολύτιμον.
Επιδιώκεται ή ένίσχυσις τοϋ συναισθήματος τής οικονομικής ασφαλείας τών πολιτών
άνευ τοϋ όποιου οϋτε τό πνεύμα τής εργασίας οϋτε τό τής αποταμιεύσεως άλλα καί
οϋτε τό τών επιχειρήσεων είναι δυνατόν νά ένισχυθή.
"Οταν δε σκεφθή τις ότι άνευ τών μέσων τούτων δέν δύναται νά γίνει σκέψις περι
σταθεράς οικονομικής άνορθώσεως, καί ετι περαιτέρω ότι ή οικονομική άνόρθωσις
αποτελεί τήν άπαραίτητον προϋπόθεσιν πάσης άλλης εξυγιάνσεως ή καί βελτιώσεως,
τότε άναγκαίως θά αναγνώριση πας τις τήν σπουδαιότητα τών .μέτρων, άτινα
ενώπιον τής Βουλής υποβάλλει η Κυβέρνησις καί επί τών όποιων προκαλεί τήν
ψήφον αυτής.
Υποβάλλουσα τά μέτρα ταΰτα προς ψήφισιν ή Κυβέρνησις έχει βαθυτάτην τήν
συναίσθησιν οτι επιτελεί τό καθήκον αυτής, όχι μόνον διότι ταΰτα αποτελούν μέρος
καί μάλιστα βασικόν του Κυβερνητικου προγράμματος υπέρ τοϋ οποίου δις μέχρι
τούδε εξεδηλώθη τόσον ισχυρά καί απόλυτος ή εμπιστοσύνη τοϋ Έλλην. λαού, αλλά
καί διότι ταύτα σχετίζονται προς την δημοσίαν ασφάλειαν, τήν σπουδαιότεραν δηλ.
τών λειτουργιών τού Κράτους, άνευ τής οποίας ούτε περί Κράτους ούτε περι
Κυβερνήσεως αυτού δύναται νά γίνη λόγος.
Παρέλκει βεβαίως μέ τό παραπάνω ή ΰπόμνησις περι τής σήμα οίας ην αποδίδει ή
Κυβέρνησις εϊς τό ζήτημα τής δημοσίας ασφαλείας.
Δικαιούται βεβαίως αϋτη νά είναι υπερήφανος διότι ταύτην άπεκα-τέστησε πλήρως
καί κατά τρόπον πρωτοφανή δια τήν Ελλάδα εϊς τήν υπαιθρον χώραν.
Άλλα τό έργον αυτής ου μόνον ατελές θά παρέμενεν, αλλά καί θά εκινδΰνευεν
όλόκληρον, έφ' όσον ή δημοσία ασφάλεια οΰ μόνον δέν ήθελεν αποκατάσταση
πλήρης καί απόλυτος καί εϊς τάς πόλεις, αλλά καί δέν ήθελε τακτοποίηση κατά
τρόπον ώστε νά εγγυάται ότι ουδεμίαν διατάραξιν θά ϋφίστατο αυτή, καί δη οΰ μόνον
εϊς τό παρόν αλλά καί εϊς τό δυνατόν μέλλον.
Τούτο άπαιτεΐ τό κοινωνικόν συμφέρον, τούτο επιβάλλει ή κοινωνική πρόοδος, τοϋτο
υποδεικνύει τό κρατικόν γόητρον, αλλά καί τούτο άξιοϋν οϊ φιλήσυχοι πολίται οϊτινες
ουδείς υπάρχει λόγος διαρκώς νά στενοχωρούνται, νά πτοούνται, νά ανησυχούν καί
νά τρομοκρατούνται, διότι ή Γ. Διεθνής υπολογίζουσα νά παρασύρη εις τον
όλεθρον ομού μετά τής Ρωσσίας καί όλόκληρον τόν πολιτισμένον κόσμον
διατηρεί και ενταύθα ώρισμένον αριθμόν μισθωτών ουδέν πέραν τών εντολών
τής Μόσχας σκεπτόμενων (χειροκροτήματα).
Τάς επί τοϋ προκειμένου ΰποχρεώσεις αυτής ή Κυβέρνησις συναισθάνεται έτι
μάλλον, διότι υπολογίζει επί τήν ιδίαν αυτής δύναμιν. Στηρίζεται αϋτη επί τής
μεγίστης πλειοψηφίας, σχεδόν τής παμψηψίας τοϋ Έλληνικοϋ Λαοϋ καί δια τοϋτο
ουδέν αϋτη έχει νά φοβήται έφ' όσον παρ" αυτής διοικείται ή Χώρα.
'Αλλ' ή μεγίστη, αϋτη δύναμις επιβάλλει καί βαρυτάτας υποχρεώσεις άναλυομένας εις
τό στοιχειώδες καθήκον όπως δι' αυτής ληφθούν καί τά επιβαλλόμενα μέτρα ϊνα διά
τούτων, τούτο μεν παύση μεταδιδόμενον μίασμα τά πάντα δυνάμενον νά παρασύρε,
τοϋτο δε δημιουργηθή κατάστασις έγγυωμένη τήν διαρκή ήσυχίαν εϊς τήν χώραν όχι
μόνον όταν αϋτη διοι-'κηται παρα της Κυβερνησεως πανισχυρου ως η παρουσα
αλλα και όταν ηθελε διοικηθη παρα ρ« Κυβερνήσεως ολιγώχερον ϊσχυρας.
Πρός εκπλήρωσιν ταυ στοιχειώδους τούτου» καθήκο ντος ζητεΐ παρά τής Βουλής ή
Κυβέρνησις τήν έπιψήφισιν τών συζητουμένων μέτρων. (Χειροκροτήματα εξ όλων
τών πτερύγων).