1
ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΑ ΑΡΑΠΑΚΙΑ
Δέκα μικρά αραπάκια σε μια γειτονιά
χάθηκε το ένα πάει και μείνανε εννιά.
Εννιά μικρά αραπάκια παίζανε κρυφτό
κρύφτηκε το ένα πάει και μείνανε οκτώ.
Οκτώ μικρά αραπάκια φρούτα τρων κλεφτά
πιάστηκε το ένα πάει και μείνανε επτά.
Επτά μικρά αραπάκια ξύπνησαν πριν φέξει
Το να ξανακοιμήθηκε και ‘μείναν μόνο έξι.
Έξι μικρά αραπάκια στη βροχή κοιμούνται
πούντιασε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο
πέντε.
Πέντε μικρά αραπάκια μπαίνουν στη σειρά
ξέφυγε το ένα πάει και ‘μείναν τέσσερα.
Τέσσερα μικρά αραπάκια πάνε στην κυρία
κράτησε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο τρία.
Τρία μικρά αραπάκια πάνε στο σχολείο
έμεινε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο δύο.
Δύο μικρά αραπάκια έρχονται σε μένα
κράτησα το ένα πάει κι έμεινε μόνο ένα.
Ένα μικρό αραπάκι βρίσκει μια γυναίκα
την παντρεύεται και κάνει αραπάκια δέκα.
ΔΥΟ ΜΑΘΗΤΑΚΙΑ
Δυο μαθητάκια προχωρούν
μες το δάσος τραγουδούν.
Παίζουν -παίζουν
-βιολελέττο (δις)
βιο-βιο-βιο-βιολελέττο
βιο-βιο-βιο-βιολελό
(-πιανελέττο…
-κλαρινέρττο…
-ταμπουρέττο
-κιθαρέττο)
που πάτε, που πάτε
χαρούμενα τόσο πρωί
είμαστε μαθητές και πάμε εκδρομή.
ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ
Στην έξοχη δεν πρέπει να κοιμάσαι,
πρωί - πρωί στο πόδι πρέπει να’ σαι
με τη δροσιά τα μούτρα σου να πλένεις
πλάτσα πλουτσα στά νερά
τρά λάλα λα λα (δίς).
Χωρίς μιλιά να τρως ό,τι σου δίνουν,
τα μάγουλά σου πρέπει να παχύνουν
και η μαμά να λέει με καμάρι,
ένα γιόκα [μια κορούλα] πού’χω γω
πω, πω, πω να τον χαρώ,
πω, πω, πω, πω, πω. (δίς)
Κι' όταν σκοπό σε βάλουν να φυλάξεις,
σαν δεις γατιά και κότες μη τρομάξεις
και τις φωνές μη μπήξεις κάνα βράδυ
συμμορία βρε παιδιά τρά λάλα λά (δ ίς;.
Κι όταν σου πουν να πας υπηρεσία,
πρώτος εσύ να γίνεσαι θυσία.
Με ντί ντί ντί και τρόμπα να τρομπάρεις
τσάφ-τσούφ, ντί ντί ντί (δίς).
ΖΕ_ΠΕΡΝΤΥ_ΛΕ_ΝΤΟ
Ζέ περντύ λέ ντό (ρε,μι,φα ,σολ.λα.σι)ντέ
μα κλάρινέτε (δις)
΄Α σί πάπα σά βέ σά τριαλαρό (δις)
0 πά καμαράτ ό πά καμαρατ ο-πά ο-πά
ο-πά
ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΝΤΟ
Έχασα το ντο (ρε, μι, φα σολ λα σι) του
μικρού κλαρίνου(δις)
Αν το μάθει ο αρχηγός μας τι θά πει
θά μας διώξει από τήν κατασκήνωση
στό πί καί φί
τι θέλαμε , τι θέλαμε καί ήρθαμε έδω
καί τόν μπελά μας βρήκαμε
μ' αύτόν τόν αρχηγό (δις)
Η ΓΑΪΔΟΥΡΑ
Έχασα τη γαϊδούρα μου
με ξύλα φορτωμένη
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Απ’ το να μάτι είναι στραβή
κι απ’ τ’ άλλο δε με βλέπει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Απ’ το να αυτί είναι κουφή
κι απ’ τ’ άλλο δεν ακούει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Απ’ το να πόδι είναι κουτσή
κι απ’ τ’ άλλο δεν πατάει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Στην ανηφόρα δεν μπορεί
στην κατηφόρα πέφτει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Όποιος τη βρει να τη χαρεί,
τα ξύλα να μου φέρει.
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ
Είχα μιά φίλη πού λέτε παιδιά
όλο κατσούφιαζε κάθε φορά
ούτε μιλούσε, ούτε λαλούσε,
μόνο τήν μούρη δυο πήχες κρεμούσε.
Ω, πόσο τήν ελυπόμουνα
και σκεφτόμουνα συλλογιόμουνα
πως θά τής φύγει η ακεφιά
δύσκολη ήταν αυτή η δουλειά.
Στο κατηχητικό(στην κατασκήνωση)
ήρθε πού λές
τις πρώτες μέρες , ήταν νά την κλαις
ούτε μιλούσε, ούτε γελούσε,
μόνο τήν πόρτα (πύλη) νά φύγει κοιτούσε
Ω, πόσο τήν ελυπόμουνα…
Ξάφνου την βλέπω εκεί δά νά γελά
κι ύστερα γέλια πολλά δυνατά
τώρα μιλούσε, καί τραγουδούσε,
τώρα το γέλιο σε όλους σκορπούσε.
Ω, πόσο την εχαιρόμουνα
καί σκεφτόμουνα, συλλογιόμουνα
πως θα, χαρεί τώρα η μαμά,
όταν τήν έβλεπε πάλι, ξανά.
ΚΙΝΕΖΟΣ
Στην Κίνα μια φορά κι έναν καιρό
ζούσε ο Τσιγκαράκατσίκιτσο.
Είχε ένα σώμα δυο πήχες μακρουλό
και κάθε πόδι του ήταν σαν αυγό.
Τσίγκαρακατσίκι τσόγκολο
ρουμπάτσελόρουμ παράραραραρα
ότο ότο ούτι ούτι ούτιγκα
ούτιγκα ούτιγκα τίγκα τίγκα.
Όταν στο δρόμο ήθελε να βγει
τον κουβαλούσαν στη πλάτη δυο κοντοί
κι ο Τσίγκαράκα δεν είχε πια δουλειά
και τότε γελούσε δυνατά χα,χα.
Τσίγκαρακατσίκι........
ΙΣΠΑΝΙΑ
Μακρυά στην Ισπανία –ολέ!
έχει ψηλά βουνά
και θάλασσα πλατειά
και ήλιο λαμπερό
έχει κρασί καλό
κιθάρες τραγουδούν
και ταυρομάχοι ορμούν.
Ο ΨΥΛΛΟΣ
Στο πάτωμα της τάξης μας είναι ένας
ψήλος.
Να μας ζήσει ο ψήλος μας
κι ας μην είναι φίλος μας.
Ο ΠΕΤΡΟΣ
Ο μικρός ο Πέτρος είχε μύγα εις την μύτη
Και την χτύπησε και πέταξε.
… (ο Πέτρος ήταν μικρός)
… (μεγάλα αυτιά)
… (μύγα)
… (μύτη)

ΣΚΙ
Όταν πας να κάνεις σκι
πάνω στα ψηλά βουνά
ξάφνουνα σου ένας σκιέρ
σου χαλάει τη δουλειά.
Γιο λαλά κυρία,
γιο λαλά κουκού,
γιο λαλά κυρία, γιο.
. . . ξάφνου να σου μια αρκούδα . . .
. . . ξάφνου μια χιονοστιβάδα . . .
. . . ξάφνου να σου ένας σκύλος . . .
. . . ξάφνου να σου ένα τραίνο . . .
. . . ξάφνου ένα ασθενοφόρο . . .
. . . ξάφνου να σου δυο φίλοι . .
Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ
Ενας ντόρος (3) ένας φοιτητής
λοιμοκοντόρος
στά μάτια του γυαλιά, φορεί κι ακουστικά,
γυρίζει μές τους δρόμους,
καί πείραζει τά παιδιά (2)
Η νοικοκυρά ζητάει το νοίκι
μά αύτός δέν έχει χαρτζιλίκι·
Μά τί νά του ειπείς, που είναι φοιτητής
νά πάρεις μιά σανίδα
καί νά τον περιποιηθείς (2).
0 γαλατας ζητάει το γάλα,
μά αυτός δέν έχει πιά πεντάρα·
Μά τί νά τοϋ ειπείς…
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Πάνω στό βουνό στόν καθαρόν αέρα
παίζει ένας βοσκός γλυκά μέ τήν
φλογέρα,
Τά κάτασπρα αρνάκια του μέ χάρη
παίζουν και πηδούν στό δροσερό
χορτάρι
Τά αρνάκια βελάζουν και τόν βοσκό
φωνάζουν (δίς)
Τό πρωί πρωί πρωτού ο ήλιος νά βγει
ο καλός βοσκός γιά τό βουνό κινάει
Καί τό δειλινό όταν ο ήλιος δύσει
πάλι μέ χαρά θέ νά ξαναγυρίσει.
Τά αρνάκια βελάζουν (δίς)
Τριάλαλαλαλαλα
Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
Μια συντροφιά από φίλους κινά
για ν’ ανεβεί πιο ψηλά στα βουνά
στο μονοπάτι που πάει στη κορφή
βρίσκουν δυο φίλους που είχαν χαθεί
Και αρχινάνε αμέσως κραυγές
σαν του Τυρόλου και πιο δυνάτες
κι έτσι βρεθήκανε όλοι μαζί
και δεν χαθήκαν οι δυο οι κουτοί.
2
ΣΤΡΑΒ0Σ βΕΛ0ΝΑ ΓΥΡΕΥΕ ΧΑΡΩΠΑ
Στραβός βελόνα γύρευε όλα-ολα Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ
μέσα σ'ένα αχυρώνα Μια και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να
βατκτσιτσελο βατσικτσο γελώ,
κι ένας κουφός του έλεγε όλα-ολα χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ.
τήνάκουσα πού έβροντα
βατκτσιτσελο- βατσικτσο. …δάχτυλα
…γόνατα
Κουτσός στον κάμπο έτρεχε όλα-ολα …πόδια
νά πιάση καβαλλάρη …θε να γελάσω δυνατά
βατκτσιτσελο βατσικτσο
κι ένας μουγγός του έλεγε όλα-ολα
ποΰπας βρε παληκάρι ΤΟ ΓΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΝΗΣ
βατκτσιτσελο- βατσικτσο
Το γατί βιντι,βιντι, βι
Όψύλλος εγονάτησε όλα-ολα της Αγνής -ΙΙ-
γκαμήλα νά φόρτωση έχει ουρά -ΙΙ-
βατκτσιτσελο βατσικτσο τόση δα -ΙΙ-
κι ο γκαμηλιέρης φώναζε όλα-ολα μια ουρά -ΙΙ-
θά τήν κοψομεσιάσης φουντωτή -ΙΙ-
βατκτσιτσελο- βατσικτσο στρογγυλή -ΙΙ-
σαν κουμπί -ΙΙ-
Πολλά ψέματα είπαμε όλα-ολα …………………………….κόμμα
ας πούμε και μια αλήθεια Το γατί….
βατκτσιτσελο- βατσικτσο …………………………..τελεία και παύλα.
ο κόκκορας εγέννησε όλα-ολα
σαράντα κολοκύθια
βατκτσιτσελο- βατσικτσο ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ
τα κιλοκύθια είχανε μέσα νερό
και το νερό βατράχια (αργά και βαρειά) Όλο-όλο πάπα βιόλο
βατκτσιτσελο- βατσικτσο πόμπο-πόμπο ω,ε!
τίκο-τίκο,πόρτο ρίκο
Απ’ όλα τα πετούμενα όλα-ολα όϊ, όϊ ο
Ο γάιδαρος μ’ αρέσει
Βατκτσιτσελο- βατσικτσο (γρήγορα & ψιλά) Τάϋο κάϊ εμόϊ
Γιατί έχει αηδονιού φωνή όλα-ολα τάϋο σαβάϊ μπόϊ
Και δαχτυλίδι μέση ράμε-ρίσα να παμπόϊ
Βατκτσιτσελο- βατσικτσο ράϊ,ράϊ ρά.
(αργά και βαρειά) Κράτο-κράτο μεξικάνο
πόμπο-πόμπο ω,ε!
σί σινιόρε εμπορτάντο
όϊ. όϊ, όϊ.
(γρήγορα & ψιλά) Τάϋο κάϊ εμόϊ…
ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ
Μάσες, ξάπλες, αραλίκι,
είμαστε το τεμπελίκι
κατανάλωση τροφών
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕ ΣΑΒΒΑΤΟ η ομάδα στελεχών
Πράγμα που βαρκα-τρούλο-πετρολίνο- Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει πότε θα μεγαλώσω
Πράγμα που ‘γινε Σαββάτο (δις) να γίνω και γω στέλεχος
σ’ ένα πλα-σ’ ένα πλάτανο από κάτω. να πέσω να ξαπλώσω
Επαντρε βαρκα-τρούλο-πετρολίνο- ////////////////////////////
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει
Επαντρεύανέ το σπάρο (δις) Τα στελέχη δουλεύουνε σκληρά
με τον κο-με τον κοκοβιό κουμπάρο. κοιμούνται όλη μέρα με μάτια ανοιχτά.
[βαϊτατζούμ][2]-είναι πολύ αιματηρά.
Νύφη κά- βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει Όταν γίναμε στελέχη όλες εμείς [τσαφ-τσουφ]
Νυφη κάναν τη σαρδέλα (δις)
Οι ατσίδες, ρα ξεφτέρια,οι τραχείς =ΙΙ=
την πεντά- την πεντάμορφη κοπέλα. Φαϊ, ύπνο και τραγούδι, καίγετα το πελεκούδι
Εκαλέ βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-
Μαμ και νάνι, είμαστε όλες εμείς =ΙΙ=
τσοκερεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει.
Εκαλέσαν το χταπόδι (δις)
Ξυπνάμε το πρωί,μας φέρνουν το φαΐ
που χορε- που χορεύει σ’ ένα πόδι.
μασάμε χαρωπά και πίνουμε γερά.
Ήρθαν και βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-
Ποντικοί, ποντικοί, μη μας τρώτε κακοί το
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει
γλυκό μας
ήρθαν και τα στρείδια μύδια (δις)
ποντικοί θα το πω στην αρχηγό μας.
παλαμί- παλαμίδες και σαυρίδια.
 3
ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ
ΘΟΥΡΙ0Σ ΖΥΜΑΡΙΚΩΝ
Ήταν γλυκό κιι εργατικό
αγέρωχο σην όψη
γλυκόλαλο κι ηχηρό το λέγανε Προκόπη. Ως πότε βρέ αγόρια θά ζούμε νηστικά
μέ ρύζια καί λαπάδες και άλλα φουσκωτά.
Η θορυβώδης του φωνή Ως πότε η μανέστρα θά πρίζη τίς καρδιές
η μισητή κι απαίσια καί πότε άπ' τά στομάχια μας θά φύγουν
δεν θ’ ακουστεί ποτέ ξανά εις την οι φακές.
Στεφάνη
μέσα. Κάλλιο σαράντα πιάτα πληγούρι καί
παστά παρά ένα κουτάλι άπ' τά
Πάντοτε τον σκεπτόμασταν ζυμαρικά.
γλυκό το άκουσμά του
κάθε πρωί μας ξύπναγε με τη γλυκιά Χάθηκε τό παστίτσιο μας τό κρέας, ο
λαλιά του. κιμάς
το όμορφο τό κέϊκ μας καί ο ωραίος
Τρέχαμε τότε όλες μαςμ’ορμή στις μουσακας.
τουαλέτες,
χωρίς γυαλιά, με τα μαλλιά αχτένιστα Μα τί λοιπόν σας κάναμε καί μας
μαζί με τις πετσέτες.
παιδεύετε έτσι εμπρός λοιπόν λίγο φα'ΐ
Κι Ω! Τι χαρμόσυνο άγγελμα πριν η κοιλιά μας φέξει.
όταν το μεσημέρι
βροντούσε η φωνάρα του: ελάτε στο
τραπέζι. Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥ

Και πέφταμε μ’ ορμή Τήν πι μανάμ την πίττα πού φάγε δ

πάνω στις φασολάδες
πάνω στις κόκκινες σουπιές κ τις
μακαρονάδες.
Ω! κι όταν η λάντζα τέλειωνε
μην ακουστεί η φωνάρα του
και πάψουν οι δικές μας.
Ωιμέ! Στο σιωπητήριο πώς να περάσει η
ώρα; Σιγή,σιωπή και βογγητό, σ’όλη την
Άνω Χώρα
σπανός
ήταν αμάν , αμάν ήταν κολοκυθένια.
Και τζούμ παράπαμ και τζούμ παράπαμ
καί τζούμ πάρα παπάμ παπάμ (δίς).
Καί κείνος πού την έφτιαξε ήταν
κολοκυθένιος.
Καί ο φούρνος πού την έψησε ήταν
κολοκυθένιος.

Κι ω! τη χαρά της λύτρωσης Καί εκείνοι πού την έφαγαν ήταν

όταν σαν τα’ απογευματάκι κολοκυθένιοι.
ηχούσε η φωνίτσα του να πάμε για
κεκάκι.

Γλυκό (δις), γλυκύτατο,γλυκό μας

καμπανάκι,
που κάθε βράδυ σήμαινες να πάμε για
νανάκι.

Ωιμέ! Ποιος θα τα κάνει το΄τα τώρα;

Μια ιδέα μού’ φτασε τούτη αυτή την ώρα.

Υψώστε, ηχήστε τύμπανα

και βάλτε κλαπατσίμπανα
μνημούρι αιώνιο στην μνήμη του.

Κι αν όσα αναφέραμε
δεν σας αρέσουν διόλου
σκασίλα μας και μας λοιπόν
εμείς θυσιαστήκαμε για χάρη του
συνόλου.