1
ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΘΕΟΤΟΚΟ
Αγνή Παρθένε Δέσποινα,
"Αχραντε Θεοτόκε,
Παρθένε Μήτηρ Ανασσα,
πανένδροσέ τε πόκε.
Υψηλότερα ουρανών,
άκτίνων λαμπρότερα,
χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπέρτερα.
Εκλαμπροτέρα ουρανών,
φωτός καθαρωτέρα,
τών ουρανίων στρατιών
πασών άγιωτέρα.
Μαρία άειπάρθενε,
κόσμου παντός Κυρία,
άχραντε νύμφη πάναγνε,
Δέσποινα Παναγία.
Μαρία νύμφη ανασσα,
χαράς ημών αιτία.
Κόρη σεμνή βασίλισσα,
Μήτηρ ύπεραγία.
Τιμιωτέρα Χερουβίμ,
ύπερενδοξοτέρα,
τών ασωμάτων Σεραφίμ,
τών Θρόνων υπέρτερα.
ΧαΤρε τό φσμα Χερουβίμ,
χαίρε ΰμνος αγγέλων
χαιρε ωδή τών Σεραφίμ,
χαρά τών Αρχαγγέλων.
Χαιρε ειρήνη καί χαρά,
λιμήν της σωτηρίας
παστάς του Λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας.
Χαιρε παράδεισε τρυφής
ζωής τε αιωνίας,
χαΤρε τό ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας.
Σέ ικετεύω, Δέσποινα,
σέ νυν επικαλούμαι,
σέ δυσωπώ Παντάνασσα,
σήν χάριν εξαιτουμαι,
Κόρη σεμνή καί άσπιλε,
Δέσποινα Παναγία,
θερμώς επικαλούμαι σε,
Ναέ ήγιασμένε,
Α ντιλαβοϋ μου, ρυσαί με
άπό του πολεμίου,
καί κληρονόμον δεΤξόν με
ζωής της αιωνίου.
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ.
ΑΓΓΕΛΕ ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ
Άγγελε με τα φτερά σου
πάρε αυτή μου τη φωνή
πέταξε κι απόθεσέ τη
στου Θεού μου το θρονί. (δις)
Τη χαρά ποθώ, τη χαρά ζητώ
σαν τη γη που το νερό διψάει
την καρδιά μου φως τη ζωή μου φως
να την κυβερνάει παντοτινά.
Κι αν ρωτήσει ο Πλαστουργός μου
τι ζητάει αυτή η φωνή
πες του ειρήνη καλοσύνη
και κανείς να μην πονεί. (δις)
Τη χαρά ποθώ......
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ
Αισθάνομαι μια φλόγα μυστικά
για σε Χριστέ, να καιει στην ψυχή μου,
γι΄ αυτό απόλαυση δεν έχω πιο γλυκιά
παρ’ όταν Σου μιλώ στην προσευχή μου.
Και είναι η μονάχη θερμή μου προσευχή
στου θρόνου Σου τα πόδια
να φέρω μια ψυχή.(2)
Προσεύχεται η πλάση Σου πιστή,
τον όρθρο και το δείλι και το βράδυ,
στο μεγαλείο Σου εμπρός γονατιστή
μες της νυχτιάς το ήρεμο σκοτάδι.
Κι εγώ με την καρδιά μου
μια κάνω προσευχή,
στου θρόνου Σου τα πόδια
να φέρω μια ψυχή. (2)
Χριστέ Σου δίνω υπόσχεση ιερά,
στα πέρατα της γης να ξεκινήσω
με ζήλο και μ’ αμέτρητη πολλή χαρά
πολλούς κακούς κι αθέους να γυρίσω.
Υπόσχεση Σου δίνω, Σου κάνω και ευχή
στου θρόνου Σου τα πόδια
να φέρω μια ψυχή. (2)
ΑΚΟΥ ΚΥΡΙΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ
Άκου Κύριε μια φωνή, αλληλούια
που σου στέλνει προσευχή, αλληλούια.
Είσαι Συ παρηγοριά, αλληλούια
στην ανθρώπινη καρδιά, αλληλούια.
Στις ανάγκες της ζωής, αλληλούια
είσαι Συ οδηγητής, αλληλούια.
Να πεθάνεις δέχτηκες, αλληλούια
γιατί εμένα σκέφτηκες, αλληλούια.
Κι έτσι είμαι ευτυχής, αλληλούια
ο πιο πλούσιος της γης, αλληλούια.
Ιησού γι’ αυτό, αλληλούια
πάντα θα Σ’ ευχαριστώ, αλληλούια.
ΓΑΛΗΝΗΦΟΡΟΙ
Στρέφω ταραγμένη τη ματιά μου
στη Μητέρα του Χριστού
και ζητάω την ειρήνη
να χαρίσει του Θεού
στην ψυχή, στο σώμα μου, στο νου.
Παναγιά μου, μητέρα μου,
χαρά του κόσμου παντοτινή,
ελπίδα μου μοναδική.
Μη μ’ αφήσεις μέσ’ την ταραχή,
στείλε μου γαλήνη εσύ.
Στον Υιό Σου και Θεό μας
πρέσβευε παντοτινά,
πρέσβευε, του κόσμου η χαρά.
ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ
Προσεύχετ’ ο Χριστός απόψε
στον κήπο της Γεθσημανή.
Ω! πόσο την καρδιά πληγώνει
του Γολγοθά η προσμονή.
Η νύχτα στη Γεθσημανή
είναι απόψε σιωπηλή,
οι μαθητές Του πιο εκεί
“καθεύδουν ώσπερ οι λοιποί.”
Προσκυνητές κι εμείς κοντά Του
ας μείνουμε για πάντα εκεί,
ακούοντας την προσευχή Του
“ψαλλέτω” η κάθε μια ψυχή.
Ω! Κύριέ μας Λυτρωτή
χαρά, ελπίς και φως γλυκύ.
Το “γενηθήτω” να γενεί
δόξα και πόθος στη ζωή.
Καλώς να ‘ρθει το θέλημά Σου
μια σπίθα σε ξερά κλαδιά.
Προσμένουμε στα γόνατά Σου
της χάριτός Σου τη δροσιά.
Ω! μείνε, μείνε στην καρδιά
στη σκέψη μας παντοτινά.
Το θέλημά Σου να γενεί
σε Σε πάντα να μας καλεί.
ΓΕΝΗΘΗΤΩ
Στο γενηθή – γενηθήτω εγένετο
στο «γενηθήτω» η ζωή ξεκινά.
Μ’ ένα Σου λόγο το σύμπαν εγένετο,
μ’ ένα Σου λόγο το σύμπαν γυρνά.
Κι εγώ πηλός μες στα χέρια, στα χέρια Σου
τ’ Απείρου Πλάστη το πλάσμα, εγώ
το θέλημά μου αφήνω στα χέρια Σου
το θέλημά Σου μονάχα ζητώ.
Κατά το ρήμα Σου γένοιτο, γένοιτο
στη Ναζαρέτ λέει Παρθένος Αγνή.
Κι η σωτηρία του κόσμου Σου γένοιτο
σαν φως στην άβυσσο, σαν αστραπή.
Κι εγώ πηλός μες στα χέρια…………
Δάκρυα καυτά κι αγωνία στα λιόδεντρα
κάποια νυχτιά μες τη Γεθσημανή.
Το «γενηθήτω» στα χείλη Σου ψίθυρος,
το «γενηθήτω» κραυγή στη σιωπή.
Κι εγώ πηλός μες στα χέρια…………

ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Γλυκειά μητέρα του Χριστού,
Μεγάλη Παναγιά,
η χάρη σου η αγία, ας μας χαρίζει χαρά.
Ελπίδα ουρανόσταλτη,
παρθενικό λουλούδι
ένα μικρό τραγούδι θα πω για προσευχή.
Σκέπασε, με τη χάρη σου
την όμορφη πατρίδα,
της δόξας την αχτίδα
ας έχει πάντα συντροφιά.
Κάνε την πάλι Δέσποινα
σαν πρώτα δοξασμένη,
δαφνοστεφανομένη και πάλι να φανεί.
ΓΛΥΚΙΑ ΕΙΝ’ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
κι απ’ την ψυχή όταν βγαίνει
εις τον Ιησού πηγαίνει
σαν μια λευκή ψυχή.
Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
κι αυτόν ικετεύει
πάντα τον προστατεύει
ο Θεός με προσοχή.
Λοιπόν προσευχηθείτε,
με πίστη χριστιανοί,
μονάχα εκεί θα βρείτε,
χαρά παντοτινή.
Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
Κάθε κακό πια σβήνει
όταν στο σπίτι εκείνη
αδιάκοπα αντηχεί.
Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
Και του Θεού το χέρι
το έλεος θα φέρει
Σα μια χρυσή βροχή.
Λοιπόν προσευχηθείτε. . . . .
ΔΟΞΑ ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ
Δόξα αλληλούια δε θα κλονιστώ
με τον Κύριο μου δεν θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
Έχω την ελπίδα δε θα κλονιστώ
ο λόγος Του ασπίδα [-ΙΙ-]
σαν δέντρο…
Με εμπιστοσύνη δε θα κλονιστώ
ότι και να γίνει [-ΙΙ-]
σαν δέντρο φυτεμένο…
Αν και πέσει μπόρα δε θα κλονιστώ
σώζει κάθε ώρα [-ΙΙ-}
σαν δέντρο φυτεμένο…
Είν’ Αυτός το φως μου δε θα κλονιστώ
και ο οδηγός μου [-ΙΙ-]
σαν δέντρο φυτεμένο…
Στις δοκιμασίες δε θα κλονιστώ
και στις τρικυμίες [-ΙΙ-]
σαν δέντρο φυτεμένο…
ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΛΑΣΤΗ ΜΑΣ
Δοξάστε τον Άγιο Πλάστη μας
με θούρια παιάνες ωδές γλυκές αγνές
ξαπλώστε την Άγια πίστη μας
σ’ όλου του κόσμου τις ψυχές.
Στην όμορφη συντροφιά
εδώ στη κατασκήνωση μας αδέλφια
ενωθείτε στο Χριστό που σαλπίζει
τον άγιο συναγερμό.
Δοξάστε τον Άγιο Πλάστη μας
ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ
Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλάκι
και να πέταγα ψηλά
να το τραγουδούσα
σ’ όλους κελαηδιστά.
Ολοι οι άνθρωποι αινείτε
τον Άγιο Δημιουργό
μαζί κι ο ουρανός ας ψάλλουν
δόξα δόξα στο Θεό.
Κι αν δεν είμαι όμως πουλάκι
η καρδιά μου έχει φτερά
με το δικό της καρδιοχτύπι
πάντα αυτό τραγουδά.
Όλοι οι άνθρωποι αινείτε
απ’ την καρδιά σας το Θεό
«εν ψαλτηρίω εν κιθάρα,
εν τυμπάνω και χορώ.»
Με ποια λόγια Κύριε μου
να Σου πω ευχαριστώ,
το πιο τρανό δοξαστικό μου
θα ‘ναι αυτό που δεν θα πω.
Με ποια λόγια, με ποια έργα,
ποιο τραγούδι, ποιο ψαλμό
Ιησού μου Δε χορταίνω
πάντα αυτό να τραγουδώ.
Να ‘μαι πάντοτε δική Σου
και ‘Συ δικός μου πως ποθώ
εσύ που ανέβηκες για μένα
Λυτρωτή μου στο Σταυρό.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΑ
Δύο λόγια ταπεινά την άγια αυτή βραδιά
τον Κύριο υψώνει κάθε αγνή καρδιά.
Δακρύζει σιωπηλά γεμίζει από φως
που άπλετο σκορπά
του Ιησού η γλυκιά θωριά.
Ω Χριστέ, Σ’ ευχαριστώ
για τη θερμή Σου βοήθεια κάθε λεπτό.
Στη ζήση μου κρατάς το χέρι στοργικά
κι εγώ Σ’ ακολουθώ
όπου Κύριε κι αν με πας.
Αγνίζεις την καρδιά τα λόγια, τη ματιά
μου δείχνεις ν’ αγαπώ
όπως και Συ μ’ αγαπάς.
Ω Χριστέ Σ’ ευχαριστώ
για τη θερμή Σου βοήθεια κάθε λεπτό.
Ω Κύριε μη μνησθής τα κρίματα της γης
και μένα να δεχθείς κάποτε στον ουρανό
2
ΔΩΣ ΜΟΥ ΣΩΤΗΡΑ
Δως μου Σωτήρα καρδιά πιο ταπεινή
δως μου Σωτήρα αγάπη πιο αγνή
δως μου Σωτήρα ζωή πιο φωτεινή
δως μου ουρανό.
Βρήκα στο Χριστό ειρήνη παντοτινή
βρήκα στο Χριστό γαλήνη μες τη ψυχή
το Σταυρό Αυτός μου δίνει και μ' οδηγεί
προς τον ουρανό.
Δως μου Σωτήρα καρδιά........
Τώρα μπρος Αυτός βαδίζει κι ακολουθώ
τώρα ο νους μου φτερουγίζει στον ουρανό
τώρα σπίτι Αυτός μου χτίζει να κατοικώ
στη γλυκιά Σιών.
Δως μου Σωτήρα καρδιά........
Αύξησέ μου την πίστη
δως μου πλούσια τη χάρη
δώσε φως στο σκοτάδι
να δω τον ουρανό.
Δως μου κι άλλη αγάπη
δως μου ουράνια ελπίδα
δως μου πίστης ασπίδα
και θάρρος να νικώ.
Με χαρά να σηκώνω
το Σταυρό μου στον ώμο
χάραξέ μου το δρόμο
και εγώ θ’ ακολουθώ.
Δως μου Σωτήρα καρδιά..........
ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Που να ελπίσω η τρισάθλια,
που να προσφύγω η ταπεινή,
ποιον η ξένη να ικετεύσω
και που να κλίνω την κεφαλή.
Ουκ έχω άλλον θερμό προστάτη
ουκ έχω άλλη καταφυγή
ουκ έχω άλλη παραμυθία
πλην σου την Άσπιλον και Αγνή.
Υπό τη σκέπη σου καταφεύγω
και σωτηρία επιζητώ
αγνή Παρθένε βοήθησόν με,
μη με αφήσεις να απολεσθώ.
Πρόφθασον Κόρη να μεσιτεύσεις
προς τον Υιό σου και Ποιητή
καθώς μου πρέπει να μη με κρίνεις
άλλοι εύσπλαχνως να με δεχτεί.
Εν μόνο βλέμμα γλυκύ να ρίξεις
σε με την άπορον και φτωχή
ακτίνα θείου φωτός να λάμψει
στη σκοτεινή μου σκληράν ψυχή.
Μη μείνω έξω της βασιλείας
και εις το σκότος καταταχθώ
μη με αφήσεις να στερηθώ.

ΕΛΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ
Έλα κι απόψε να μας φέρεις τη χαρά
Κύριε τα δεσμά μας κόψε,δώσε μας φτερά.
Η ψυχή μας λαχταράει το δικό Σου φως
Κύριε, φώτισε τα χάη γίνε μας Οδηγός.
Σε περιμένει μια βασανισμένη γη
ματωμένη, σταυρωμένη με βαθιά πληγή
Άκουσε την προσευχή μας
Κύριε τ’ ουρανού
ω! ελπίδα δύναμή μας Συ μεθ' ημών γενού.
Χρόνο με χρόνο ζήσε μέσα μας Εσύ
Κύριε σβήσε μας τον πόνο, Κύριε δόξα σοι.
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ
(ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Είμαι ένα μικρό παιδάκι
ταπεινό και σε υμνώ
Θεέ μου καν’ η προσευχή μου
να ανέβει στον ουρανό. (δις)
Στείλε μ’ άγγελο προστάτη
που η ψυχή μου λαχταρά
στείλε Θεέ μου να με βάλει
κάτω από τ’ άσπρα του φτερά. (δις)
Δείξε μου τον ίσιο δρόμο
και την στράτα την καλή
κάνε ν’ αγαπώ τον κόσμο
και από μένα πιο πολύ. (δις )
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Έσβησε το φως του ήλιου
στ’ απαλό το δειλινό,
κι όλα σώπασαν κι ακούνε
το γλυκό εσπερινό. Αλληλούια (τρις)
Μες στο βράδυ μια καμπάνα,
Θείο στόμα που αντηχεί,
σαν αντίλαλος που στέλνει
στο Θεό μια προσευχή. Αλληλούια (τρις)
Μέσ’ στην πάνλευκη εκκλησούλα
δύο χεράκια ταπεινά
δέονται μέσ’ στο σκοτάδι
στο Χριστό, στην Παναγιά. Αλληλούια (τρις)
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ [Η ΛΑΤΡΕΙΑ]
Σημαίνει για εσπερινό (δις)
στη μακρινή ‘ρημοκκλησιά
ντιν, ντιν, ντιν, ντιν, νταν (δις)
Στο θυμιατήρι ο καπνός (δις)
γεννά οράματα αγνά
Ψάχνω να βρω την εκκλησιά (δις)
που σήμανε εσπερινό,
Πάω να μπω γονατιστός (δις)
μπρος στην εικόνα του Χριστού
Με δάκρυα παρακαλώ (δις)
να μείνω στη ζωή πιστός
Μακριά απ’ τον κόσμο του κακού (δις)
μ’ αγάπη πάντα στην καρδιά,
ντιν... (δις),
Τελειώνει ο εσπερινός (δις)
μες της γαλήνης τη νυχτιά,
3
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Θ’ ΑΡΧΙΣΕΙ ΘΕΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΤΟΥΤΗ
Η προσευχή θ’ αρχίσει,
βαθιά σιωπή, Θεέ την ώρα τούτη στην καρδιά
η προσευχή θ’ αρχίσει, στην άδολη καρδιά μας φανερώσου
μεγάλη προσοχή. (δις) και δώσε μας την άγια Σου ευωδιά
και χάρισε μας φως από το φως Σου.
Το νου ας προσηλώσω
λοιπόν εις το Θεό Η φύση εμπρός μας άνοιξ’ ως ναός,
κι ευθύς ας ανυψώσω Εσύ τον ήλιο τούτο έχεις πλάσει
βλέμμα στον ουρανό. (δις) Εσύ είσαι της αγάπης ο θεός,
που τη φωνή σου ακούμε μες τα δάση.
Εξαίσια όλα τα έργα Σου κι ο νους
Η ΘΕΙΑ ΣΟΥ ΜΟΡΦΗ
κοιτώντας θαμπωμένος τι έχει γίνει
κοιτώντας τα βουνά, τους ουρανούς
Κάτω από τη χάρη Σου Χριστέ
μιαν άπειρη δοξάζει καλοσύνη.
Θέρμη νοιώθω μέσα στη καρδιά μου
και μου πλημμυρούν τα σωθικά μου,
Ω! Πλάστη, δέξου αυτή την προσευχή
δύναμη χαρά παρηγοριά.
μια προσευχή λευκή σαν το χαλάζι,
π’ ολόθερμα η καθάρια μας ψυχή,
Θέλω πάντα η Θεία Σου μορφή
ως τα σκαλιά του θρόνου Σ’ ανεβάζει.
φως να δίνει μέσα στην ψυχή μου,
και να κατευθύνει τη ζωή μας
στον αγώνα για την αρετής.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΨΑΛΛΩ
Αχ! Πόσο βαθιά με συγκινεί,
η αγάπη σου και η θυσία, Θέλω να ψάλλω του Θεού
που ‘κανες για με την ανάξια, το όνομα να ψάλλω.
δάκρυα μου φέρνει στη στιγμή. Όνομα μέγα σαν κι αυτό
και άγιο κι ευλογητό
Θέλω πάντα η Θεία Σου. . . . δεν είναι, δεν είναι άλλο. (δις)
Κάνε με Χριστέ το επιθυμώ, Ας ήμουνα βρύση δροσερή,
ολόθερμα κι εγώ να σ’ αγαπήσω, στη λαγκαδιά, κει κάτω
και την τελευταία μου ν’ αφήσω. με το νεράκι μου τ’ αγνό
π’ αντανακλά στον ουρανό,
Θέλω πάντα η Θεία Σου. . . . να ψάλλω τ’ όνομά του. (δις)
Ας ήμουν μικρό πουλί
τη νύχτα, στο φεγγάρι,
ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
μες στα κλαδιά να κατοικώ
και τ’ όνομά του το γλυκό
Θεέ μου κάνε τη ζωή μου
να κελαηδώ με χάρη. (δις)
ένα τραγούδι εσπερινό
να υμνεί με πόθο θείο
Ας ήμουν άγγελος αγνός,
Εσέ των πάντων δημιουργό.
στον ουρανό κοντά Του,
με τα χρυσάργυρα φτερά,
Θεέ μου κάνε τη ζωή μου
και μέρα νύχτα λυγερά,
μια ταπεινή δροσοπηγή
να ψάλλω τ’ όνομά Του.
να κυλά και να δροσίζει
κάθε αδύναμη ψυχή.
Θεέ μου κάνε τη ζωή μου ΘΕΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
μια κατασκήνωση γλυκιά
ν’ αναπνέω και να παίρνω Θεού το κράτος
πίστη, ελπίδα και χαρά. το σύμπαν γιορτάζει
το άπειρο κι οι ουρανοί.
Να ευχαριστώ Εσένα
για τις αδελφές ψυχές Αυτόν η φύσις
για τους αγίους πατέρες και η γη δοξάζει
μέσ’ τους δύσκολους καιρούς. αυτόν η θάλασσα υμνεί.
Να ευχαριστώ Εσένα
για τις αδελφές ψυχές Ποιος τ’ άστρα σκόρπισε
στ’ άπειρα ύψη
Θεέ μου κάνε όταν αφήσω τον ήλιο ποιος κυβερνά;
τούτο τον κόσμο το φθαρτό
η ψυχή ν’ ανηφορήσει Και ποιος μπορεί
προς το Χερουβικό θρονί. απ’ εκείνον να κρύψει
τι έχει στην καρδιά βαθιά. (δις)
Να ακούσω ευ σοι δούλε
ταπεινέ και αγαθέ
είσελθε εις τη χαρά
του Κυρίου του παντός
όπου φως κι επισκοπή
και αιώνια χαρά.
Κύριε μου το ποθώ
Κύριε το λαχταρώ
Κύριε σ’ εκλιπαρώ
Κύριε σ’ ευχαριστώ.

ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΙΑ
Μες στη νυχτιά ποθεί η ψυχή μας
τον ύμνο της να τραγουδήσει
και ευλαβικά να Σ’ ανυμνήσει
τρισδοξασμένε Λυτρωτή μας.
Όλη τη μέρα τ’ αγαθά Σου
μ’ απλοχεριά μας τα σκορπούσες
και στοργικά αφορμή ζητούσες
να ευεργετήσεις τα παιδιά Σου.
Οι πόθοι μας θα ’ναι δικοί Σου
και μες στον ύπνο μας ακόμα
κι αν μας ξυπνήσει η προσταγή Σου
με της αυγής το απαλό χρώμα.
Και τώρα έλα στις σκηνές μας
αγγελική φρουρά να στήσεις
και με την άγια Σου τη χάρη
Πατέρα να μας ευλογήσεις.
ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ
Με τα πρώτα λουλούδια,
με την πρώτη ευωδιά
της Παρθένου τραγούδια
αντηχούν στην καρδιά.
Το ναό της στολίστε
μ’ άνθη και μυρωδιές
στη Μητέρα χαρίστε
τις αγνές καρδιές.
Τα Παρθένα της κάλλη
ποιος να υμνήσει μπορεί
και ποια γλώσσα να ψάλλει
τη μορφή την ιερή.
Και το ρόδο που δίνει
τη γλυκιά του ευωδιά
μας μιλάει για κείνη,
την αγνή της καρδιά.
Έλα δώσε στα στήθια
που σε υμνούν ταπεινά
τη θερμή σου βοήθεια
στης ζωής τα δεινά.
Κι όταν όλα τα χρόνια
με φυλάξεις αγνό
τη ζωή την αιώνια
θα ‘χω στον Ουρανό.
4
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ο ΗΛΙΟΣ ΔΥΕΙ
Απόψε θα ‘ρθω Κύριε
απόψε αργά το βράδυ. Ο ήλιος δύει,
Σαν το Νικόδημο θα ‘ρθω φέρνει της νύχτας την καταχνιά,
στης νύχτας το σκοτάδι. που τ’ άστρα κρύβει μες το χειμώνα
σε νέφη παγερά.
Αργά θε να ‘ρθω Κύριε
όχι γιατί φοβούμαι Στην κρύα νύχτα δροσάτη αυγή
τους Φαρισαίους τους κακούς θ’ αγωνιστούμε να φέρουμε πάνω στη γη.
μα πρέπει συλλογούμαι.
Μες το σκοτάδι και μες την πάχνη,
Τα πάθη όλα της ψυχής δεν θα λυγίσει ποτέ καμιά.
μου πρώτα να κοιμήσω, Φρούριο άπαρτο, κάστρο απόρθητο
λευκό χιτώνα να ντυθώ δεν θα λυγίσει καμιά.
κι ύστερα να κινήσω.
Μόνοι διαβάτες,
Και θέλω στ’ ακροποδητά μα θα διαβούμε την ερημιά,
να κάθομαι σιμά Σου, κι ας βρέχει τώρα, χαλάζι ας ρίχνει
γλυκιέ Ραββί να Σε κοιτώ στης γης την παγωνιά.
μες τη θερμή ματιά Σου.
Και τη λαλιά την όμορφη
ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΡΕΨΩ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
περίσσια να χορταίνω
κι αφήνοντας δρόμους παλιούς
Όπου κι αν στρέψω την ματιά μου
καινούργιους να διαβαίνω.
παντού Εσέ, Θεέ, θα δω
και με τον νου και την καρδιά μου
Σήκω ψυχή, ξεκίνησε
στέκομαι κι όλο Σ’ ευλογώ.
κι είναι φτάσμέν’ η ώρα
κοντεύουν τα μεσάνυχτα
Σε βλέπω πέρα μες στα δάση
προχώρα πια, προχώρα!
μες στα πουλιά που κελαηδούν
και στα κλαριά μέσα κρυμμένα
Και ξάγρυπνη ν’ ακούς
κάθε αυγούλα Σε υμνούν.
και να ρωτάς και να μαθαίνεις
απόψε θα ‘ρθω Κύριε
Σε βλέπω μέσα στη σελήνη
και να με περιμένεις.]
στον ήλιο στ’ άστρα τ’ ουρανού.
Σε βλέπω μες τα πλάσματά Σου
που τους εχάρισες τον νου.
Ο ΗΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ
Για τούτο στέκω και φωνάζω
Ο ήλιος βασιλεύει, (δις) σε Σε τα πάντα τα χρωστώ
ψυχή μου κάνε φτερά και με τον νου και την καρδιά μου
στον ουρανό να πετάξεις Δημιουργέ σ’ ευχαριστώ.
Χριστέ σε σένα κοντά (δις)
Σε σε κοντά.
ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ
Διώξε μακριά τον πόνο (δις)
προτίμησε την χαρά
Προσεύχετ’ η ψυχή μας
που ο Χριστός μας χαρίζει
για να ‘βρει τη γαλήνη
στα διαλεκτά Του παιδιά (δις)
κουράστηκε να ψάχνει
Ναι στα παιδιά.
μες της ζωής τη δίνη.
Κοντά στον Ιησού μας, (δις)
Τα ουράνια άνοιξαν κι οι καρδιές μας,
είν’ όλα ευωδιαστά
γεύτηκαν του Θαβώρ το Θείο φως.
σβήνουν κακίες και πάθη
Η ζωή μας άλλαξε κι η καρδιά μας,
ξεχνιούνται όλα μακριά (δις)
φώναξε δυνατός ειν’ ο Χριστός.
ναι μακριά.
Ο ανήφορος μεγάλος
Ο ήλιος βασιλεύει (δις)
για την άγια την κορφή
ψυχή μου κάνε φτερά
μα να στήσουμε ποθούμε
σαν αετός να πετάξεις
τη δική Σου τη σκηνή.
στον Ιησού μας κοντά (δις)
Σε σε κοντά.
Ουρανόφωτη μια ευχή
ξεπηδάει απ' τη ψυχή
ν’ ακουστεί σ' όλη τη γη.
Δοξασμένος να ‘σαι Συ
που μας χάρισες τη ζωή (δις)
η καρδιά σ’ ευγνωμονεί.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα γόνατα κλείνω λυγώ το κεφάλι
κι αρχίζω Θεέ την ευχή
μαζί μου αντηχούν τεριρέμ των αγγέλων.
Σου Στέλνω Θεέ προσευχή.
Για κάθε μου πόθο, για κάθε πληγή
για κάθε που σε σταυρώνω,
Σου Στέλνω Θεέ προσευχή.
Σαν τότε πάνω στο κύμα
στη γη της Γεθσημανής
ακόμα και πάνω απ’ το μνήμα
Σου Στέλνω Θεέ προσευχή. (3)
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Είμαι ένα μικρό παιδάκι
ταπεινό και σε υμνώ
Θεέ μου καν’ η προσευχή μου
να ανέβει στον ουρανό. (δις)
Στείλε μ’ άγγελο προστάτη
που η ψυχή μου λαχταρά
στείλε Θεέ μου να με βάλει
κάτω από τ’ άσπρα του φτερά. (δις)
Δείξε μου τον ίσιο δρόμο
και την στράτα την καλή
κάνε ν’ αγαπώ τον κόσμο
και από μένα πιο πολύ. (δις)
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΓΗΣ
Γλυκά το φως του ήλιου λάμπει
φεγγοβολούν βουνά και κάμποι
το φως του ήλιου την αυγή
σκορπά τριαντάφυλλα στη γη.
Φεγγοβολούν τα κορφoβούνια
και στις πλαγιές ηχούν κουδούνια
κι η νύχτα χάνεται γοργά
σαν κάποιος να την κυνηγά.
Χαρούμενη λαλεί φλογέρα
καλώς μας ήρθες νέα μέρα
και ψάλλουν όλα τα πουλιά
με μια γλυκύτατη λαλιά.
Μεγάλη δόξα Σου Πατέρα
που δίνεις την καινούργια μέρα
το κάθε πλάσμα ταπεινά
την ώρα αυτή Σε προσκυνά.
Μαζί με τ’ άλλα πλάσματά Σου
σου στέλνουν ύμνο τα παιδιά Σου
για Σένα ψάλλουνε γλυκά
τα χείλη μας τα παιδικά.
Δέξου Θεέ την προσευχή μας
που βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή μας
και σαν Πατέρας στοργικός
το Θείο χάρισέ μας φως.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Πυκνό σκοτάδι κι αν σκεπάζει
ακόμη Κύριε τη γη μας,
αυγή καινούργια δε θ’ αργήσει
τώρα που λάμπει στη ψυχή μας.
Για να νικήσουν τα παιδιά Σου
της απιστίας το χειμώνα,
Εσύ που ντύνεις και τους κρίνους
δώσε μας άσπιλο χιτώνα.
Για Σένα κάνε να δουλεύουν
τα χέρια μας δίχως κηλίδα,
Εσύ μες την καρδιά μας σπείρε
αγάπη δίπλα στην ελπίδα.
Στο νου μας δως τη δύναμή Σου
στα χείλη μας και στην καρδιά μας.
Εσύ που νίκησες τον κόσμο
νίκησε κάθε ελάττωμά μας. (δις)
Κι οδήγησε τα βήματά μας
στα πλανεμένα πρόβατά Σου,
σ’ αυτούς που ‘χασαν τον ποιμένα
σ’ όσους ξεχάσαν τ’ όνομά Σου.
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΩΡΑ
Προσευχή σημαίνει η ώρα
κι η καρδιά ας ξεχειλίσει,
απ’ αγάπη στον Πατέρα
τον τεχνίτη του παντός.
Γλυκοφέγγει και τ’ αστέρια,
απ’ τα ύψη ξεκινούνε
και με χάρη μας καλούνε,
στης ψυχής την εορτή.
Παντοδύναμε Θεέ μου,
στου φωτός Σου το βασίλειο
δέξου τη θερμή φωνή μου
που πετά και Σε ζητεί.
Η δική Σου θεία λάμψη
ας φωτίσει την ψυχή μου
κι η γαλήνη την καρδιά μου
που βαθιά Σ’ ευγνωμονεί.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
Όπου κι αν στρέψω την ματιά μου
παντού Εσέ Θεέ θα δω
και με το νου και την καρδιά μου
στέκομαι κι όλο σ’ ευλογώ.
Σε βλέπω μέσα στη σελήνη
στον ήλιο στ’ άστρα τ’ ουρανού
σε βλέπω μες τα πλάσματά Σου
που τους εχάρισες το νου.
Σε βλέπω πέρα μες τα δάση
μες τα πουλιά που κελαηδούν
και στα κλαδιά μέσα κρυμμένα
όλη τη μέρα Σε υμνούν.
Για τούτο στέκω και θαυμάζω
σε Σε τα πάντα χρεωστώ
και με το νου και την καρδιά μου
Δημιουργέ Σ’ ευχαριστώ.
5
ΠΡΩΙ ΜΕΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
Πρωί μες το δάσος
κοντά στα πουλιά
παίζει μικρή συντροφιά.
(δις) Αέρινο χάδι
δροσάτ’ η ματιά
στάζει χαρά στην καρδιά.
Κουνούν τα κλαδιά τους
(δις) τα δένδρα απαλά
σα στέλνουν χαιρέτισμα αδελφικά.
Στις σκηνές πως κυλά η ζωή
άγια, αγνή, καρπερή,
πως αλήθειας
(δις) τις Θείες πηγές
στήσαν φωλιές.
Περιβόλι ποθήσαν
λαμπρό οι ματιές
μ’ αγάπης ανθομορφιές.
Ελάτια υψωθήκαν
καθάριες ψυχές
στης Στεφάνης της κορφές.
(δις) Κουνούν τα κλαδιά τους.........
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή τη μέρα.
Σ’ ευχαριστώ για κάθε αυγή.
Σ’ ευχαριστώ που ‘ναι Πατέρα
το βάρος ελαφρύ.
Σ’ ευχαριστώ για τους δικούς μου.
Σ’ ευχαριστώ για όποια ψυχή.
Σ’ ευχαριστώ που στους εχθρούς μου
με υψώνεις νικητή.
Σ’ ευχαριστώ για τη δουλειά μου.
Σ’ ευχαριστώ για ότι στη γη.
Σ’ ευχαριστώ για τη χαρά μου
και για τη προσευχή.
Σ’ ευχαριστώ για κάθε θλίψη.
Σ’ ευχαριστώ για ότι καλό.
Σ’ ευχαριστώ που έχω στη ζήση
το χέρι Σου οδηγό.
Σ’ ευχαριστώ που με διδάσκεις.
Σ’ ευχαριστώ μου δίνεις φως.
Σ’ ευχαριστώ απ’ αγάπη πάσχεις
για κάθε απολωλό.
Σ’ ευχαριστώ αγνέ Κύριέ μου.
Σ’ ευχαριστώ που σ’ αγαπώ.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Θεέ μου
που σ’ ευχαριστώ.

ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΣΙΓΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Σε Σένα πιο κοντά, θερμά ποθώ Στη σιγή της βραδιάς
να ‘ρθω, Χριστέ, κοντά σου λαχταρώ. Θεέ μου σε υμνώ,
Έστω και με σταυρό με θάνατο σκληρό με παλμούς της καρδιάς
φθάνει Εσέ να βρω κει στον ουρανό. σε δοξολογώ.
Αν μ’ αετού φτερά στον ουρανό Μη μ’ αφήσεις ποτέ
ανέβω με χαρά, στο κάλεσμα σου, μόνο στο Βοριά,
τον ήλιο και τη γη ξεχνώντας θε να ‘ρθω μείνε, μείνε Χριστέ
φθάνει να ευρεθώ, Χριστέ, κοντά σου. πάντα στην καρδιά.
Κι αν μόνος περπατώ στην ερημιά Με τα δυο μου φτερά
και της νυχτιάς αν ζω τη σκοτεινιά, θα ‘ρθω να Σε βρω
με πόθο φλογερό και πάλι θα σου πω στη δική σου χαρά
θεέ μου , σε Σε κοντά θέλω να ζω. βρίσκω θησαυρό.
Πάλι κοντά σε Σε θέλω να ‘ρθω
κι ας θα ‘μαι ‘γω για Σε εις το Σταυρό. ΣΥ ΠΟΥ ΚΟΣΜΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΑΣ
Κι απάνω απ’ το σταυρό και πάλι θα σου πω
πάλι κοντά σε Σε θέλω να ζω. Συ που κόσμους κυβερνάς
και ζωή παντού σκορπάς,
άκου τούτη τη στιγμή
ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΛΑΣΤΗ των παιδιών σου τη φωνή.
Σε σένα Πλάστη και Θεέ Φώτιζε μας την ψυχή
ετούτη τη στιγμή, στο καλό, στην αρετή
υψώνουμε καρδιά και νου δίνε μας από ψηλά
παράκληση θερμή. θάρρος, δύναμη, χαρά.
Πατέρα ρίξε σπλαχνικά Για να ζούμε εδώ στη γη
στα πλάσματά Σου μια ματιά με γαλήνη, με τιμή
και φως σαν ουράνια χαραυγή και να υμνούμε αιώνια σε,
σκόρπα απ’ το θρόνο Σου πάνσοφε Δημιουργέ
στη γη και φως στη γη,
σκόρπα απ’ το θρόνο Σου στη γη.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ
Μην αποστρέψεις από μας
την άγια Σου θωριά Την ώρα που προσεύχεται
μην μας αφήνεις μοναχούς με χέρια σταυρωμένα
χωρίς παρηγοριά. με μάτια δακρυσμένα
αθώα, λευκή ψυχή.
Κι οδήγησέ μας τη ψυχή
το δρόμο Σου ν’ ακολουθεί Λευκοντυμένος άγγελος
των αθανάτων βοηθέ. από τα νέφη γέρνει
Μεγάλε Πλάστη κι αγαθέ, Συ βοηθέ κι όλα τα λόγια παίρνει
μεγάλε Πλάστη κι αγαθέ. που λέει η προσευχή.
Και φεύγει ευθύς και χάνεται
ΣΕ ΣΕΝΑ Ω ΠΑΡΘΕΝΕ και τον αιθέρα σχίζει
και πάει εκεί π’ αρχίζει
Σε σένα ω! Παρθένε αθάνατος ζωή.
γυρίζω και σου ζητώ
βοήθεια, προστασία Και μέσα στον Παράδεισο
από τον κάθε εχθρό. σπέρνει τα λόγια εκείνα
κι άνθη χλωρά και κρίνα
Μητέρα αειπάρθενε ανθίζουν το πρωί.
με πίστη έρχομαι προς εσέ.
Παρθένε, Παρθένε πρέσβευε για με. (δις) Και τ’ άνθη αυτά της προσευχής
που ευγενικά μυρίζουν
Την ώρα που χτυπάνε το μύρο τους σκορπίζουν
με λύσσα οι πειρασμοί γύρω τριγύρω εκεί.
βοήθα Παναγία
να μένω πάντα αγνή. Κι αγάλι - αγάλι γίνεται
καινούργιο περιβόλι
Βοήθα στον αγώνα μου που το ποτίζουν όλοι
να μη λυγίσω ποτέ ποτέ. οι άγγελοι λευκοί.
Παρθένε, Παρθένε πρέσβευε για με. (δις)
Για τούτο όποιος προσεύχεται
Του χωρισμού η ώρα με χέρια σταυρωμένα
σημαίνει και με καλεί, με μάτια δακρυσμένα
για νέους κόσμους τώρα σε λύπη ή σε χαρά.
να κάμω εκλογή.
Θα βρει μες τον Παράδεισο
Εκεί που είσαι βασίλισσα όταν τον κόσμο αφήσει
εκεί και ‘γω να ‘ρθω να χαρώ. γωνιά να κατοικήσει
Παρθένε, Παρθένε στον ουρανό. (δις) με λούλουδα ανθηρά.
Ιω. πολέμης
6
ΤΟ ΕΡΗΜΟΚΛΗΣΙ
Εις το βουνό ψηλά εκεί
είν’ εκκλησία ερημική.
Το σήμαντρο της δεν κτυπά
δεν έχει ψάλτη ουδέ παπά.
Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.
Άλλ’ ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο τον σταυρό φιλεί
Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική,
μ’ αίμα την έγραψ’ ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.
ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ
Όταν είσαι Συ κοντά μου
πες μου, τι να φοβηθώ
όταν σ’ έχω συντροφιά μου,
φύλακα μου βοηθό.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Όταν είσαι Συ κοντά μου
δυναμώνω στη στιγμή
κι ας φυτρώνουν στην καρδιά μου
ζήλιες, ψέματα θυμοί.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Όλα τούτα τότε μόνο
όταν πλάι Σου περπατώ
μονομιάς τα ξεριζώνω
και στο χώμα τα πατώ.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Όταν είσαι Συ κοντά μου
νιώθω τόσο δυνατός
μη φοβάσαι πια καρδιά μου
είναι πλάι σου ο Χριστός.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Είμαι σύντροφος σου τώρα
πέρα ως πέρα στη ζωή
πως να φοβηθώ τη μπόρα
ή της θύελλας την ορμή.
Τι να φοβηθώ (τρις)
ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΝΥΧΤΙΑ ΣΟΥ
Τώρα που η νυχτιά Σου
πέφτει με στοργή
ρίχνει δροσοστάλες
στης ψυχής τη γη.
Τα βουνά που σιωπούν
τ’ αγρίμια που ξυπνούν
τ’ άστρα πριν υπνώσουν
Σένανε υμνούν.
Γέμισε μ’ αγγέλους
τούτη τη νυχτιά
στείλε μας του ύπνου
όνειρα πλατειά.
Φέξε μας τη νύχτα
με τα μύρια αστέρια Σου
κι οι ψυχές ας μείνουν
στ’ άγια χέρια Σου. Αμήν.

Ω ΑΓΓΕΛΕ ΟΥΡΑΝΙΕ
Ω. Αγγελε ουράνιε, φύλακα της ψυχής μου,
να είσαι πάντα βοηθός
και υπερασπιστής μου. (2)
Ω, Αγγελε ουράνιε, ευθύς ως πλησιάζεις,
να διώχνεις κάθε πειρασμό,
ελπίδες να μοιράζεις. (2)
Είμαι σκεύος οστράκινο, καλάμι λυγισμένο,
δεύτερο φως του ουρανού, τη λάμψη Σου
προσμένω. (2)
Ω, Αγγελε ουράνιε, φύλακα της ψυχής ρου
να είσαι πάντα βοηθός
και υπερασπιστής μου. (2)
7
Ω ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ
Ω Χριστέ μας, ω Χριστέ μας,
ω γλυκύτατε Σωτήρ,
Συ είσαι ο μόνος οδηγός μας
εις τον σάλο της ζωής. (δις)
Συ μας στέλνεις τ’ άγιο φως Σου,
να φωτίζουμε ψυχές,
και αυτές να οδηγούμε
στις ουράνιες μονές. (δις)
Σ’ ευχαριστούμε, Σ’ ευχαριστούμε,
που αξίωσες αγνές
να προσφέρουμε σε Σένα
τις νεανικές καρδιές. (δις)

Σε ευχαριστούμε, Σε ευχαριστούμε
που αξίωσες αγνές
ΩΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ
να προσφέρουμε σε σένα
τις νεανικές ψυχές.
Ως θαυμαστόν το όνομά Σου
εν πάση Κύριε τη γη
ο ουρανός τας καλλονάς Σου
απεικονίζει και ευλογεί.

Εκ θηλαζόντων Σοι χειλέων

αίνον εξάγεις βρεφικόν
εχθρόν κι εκδικητήν αρχαίον
καταδαμάζων και νικών.

Ω ΘΕΈ ΜΑΣ

Ω Θεέ μας, ω Θεέ μας

ω γλυκύτατε Σωτήρ.
Συ είσ’ ο μόνος οδηγός μας
εις το σάλο της ζωής. (δις)

Συ μας στέλνεις τ’ άγιο φως Σου

να φωτίζουμε ψυχές
και αυτές να οδηγούμε
στις ουράνιες αυλές. (δις)

Σε ευχαριστούμε, Σε ευχαριστούμε
που αξίωσες αγνές
να προσφέρουμε σε σένα
τις νεανικές ψυχές.

Ω ΠΑΝΑΜΩΜΕ

Ω Παναμωμε, ω Πανάχραντε
Αγνή Παρθένε Μαρία
ΜήτερΟσία, Μήτερ Αγία
δέου και ικέτευε υπέρ ημών (δις).

Ω, ΠΑΝΑΓΙΆ ΜΟΥ

Ω, Παναγιά μου αγάττημένη

και της ζωής μου ιδανικό
μπρος στα ττανέμορφα τ' αστέρια,
τ1 αστέρι με τ' ασημικό. (2)

Να μττόραγα τις χάριτες σου

να τις περάσω στο λαιμό'
και με τ'ατίμητο στολίδι
να πέφτω να Σε προσκυνώ. (2)

Ω, Παναγιά μου αγαπημένη,

βράχε με την υπομονή,
άσε με νά 'ρθω ν' ακουμπήσω
μπρος των ποδιών σου το σκαμνί. (2)

Και να’ν ως τότε που θα φύγω

για της καρδιάς το λατρευτό
με της ζωής σου το βιβλίο
μπροστά στα μάτια μου ανοιχτό. (2)