ΑΓΑΠΗ
κι η μικρή καρδιά μου, πως σκιρτά (2)
Είν η αγάπη το φως μες τη ζωή
την έχει ανάγκη όλ’ η γη (δις)
τη λαχταρά μα δεν ξέρει να τη βρει
φανέρωσέ την Χριστέ μου Εσύ.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ
Αγαπημένες, αγαπημένες
και ενωμένες αδελφικά,
ένας θα είναι τρανός σκοπός μας
μες στην παρέα μας παιδιά. (δις)
Ν’ αγωνιστούμε, ν’ αγωνιστούμε
με αρχηγό μας το Χριστό,
κι άλλες ψυχές να ‘ρθουν κοντά μας
για να γευθούν τον λυτρωμό. (δις)
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
Αγαπημένοι, αγαπημένοι
και ενωμένοι αδελφικά,
ένας θα είναι τρανός σκοπός μας
μες στην παρέα μας παιδιά. (δις)
Ν’ αγωνιστούμε, ν’ αγωνιστούμε
με αρχηγό μας το Χριστό,
κι άλλες ψυχές να ‘ρθουν κοντά μας
για να γευθούν τον λυτρωμό. (δις)
ΑΓΓΕΛΕ ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ
Άγγελε με τα φτερά σου
πάρε αυτή μου τη φωνή
πέταξε κι απόθεσέ τη
στου Θεού μου το θρονί. (δις)
Τη χαρά ποθώ, τη χαρά ζητώ
σαν τη γη που το νερό διψάει
την καρδιά μου φως τη ζωή μου φως
να την κυβερνάει παντοτινά.
Κι αν ρωτήσει ο Πλαστουργός μου
τι ζητάει αυτή η φωνή
πες του ειρήνη καλοσύνη
και κανείς να μην πονεί. (δις)
Τη χαρά ποθώ......
ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ
Μια κόρη εσύ μικρή γεμάτη πόθο
για να συναντήσεις το Θεό.
Τα εγκόσμια απαρνήθηκες για Εκείνον
μέτοχος στων μαρτύρων το χορό.
Δούλη Κυρίου στάσου στο πλευρό μας
λαμπάδα φωτεινή και ταπεινή
παράδειγμα να γίνεις στη ζωή μας
άνθρωποι Θεού παντοτινοί.
Πειρασμοί πολλοί σε καταδιώκουν
μα πάντα βοηθός η προσευχή
σου έδινε τη δύναμη να μείνεις
στον Κύριο πιστή, αγνή και σταθερή.
Μάρτυς Μαρίνα στάσου στο πλευρό μας...
ΑΓΙΑ ΜΕΡΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ
Άγια μέρα ξημερώνει
ψηλά στον ουρανό,
πως καμαρώνει μέσα μου βαθιά.
Λευτεριά φυσάει αγέρι και ψηλά
που κυματίζει η γαλάζια μας σημαία
δόξα αθάνατη θυμίζει.
Άγια μέρα ξημερώνει
και στο νου μου πάλι, ξαναζούν (2)
Αγώνες νίκες ναυμαχίες του Κανάρη.
Ξαναλέει το αρματολίκι
κι η λεβεντρα κλεφτουριά
Μεσολόγγι , Σούλι, Κιάφα,
Αλαμάνα και Γραβιά. (2)
Άγια μέρα ξημερώνει
κι ως μ’ ευλάβεια γονατίζω,
του αγνώστου (2) ήρωα το μνήμα
με δαφνόλαδα στολίζω. (2)
Γιατί πιο καλά το ξέρω
η γλυκειά μας λευτεριά
απ’ τα κοκάλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά. (2)
ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Λε σημαίνει λε σημαίνει ο Θος
σημαίνει ο Θος σημαίν’ η γη.
Σημαίνει ο Θος σημαίν’ η γη
σημαίνουν τα επουράνια (δις).
Λε σημαι λε σημαίνει κι η
σημαίνει κι η Αγιά – Σοφιά.
Σημαίνει κι η Αγιά – Σοφιά
το μέγα μοναστήρι (δις)
Λε με τε λε με τετρακό
με τετρακόσια σήμαντρα.
Με τετρακόσια σήμαντρα
κι εξήντα δυό καμπάνες (δις).
Λε φωνή λε φωνή ακού
φωνή ακούστει εξ ουρανού.
Φωνή ακούστει εξ ουρανού
κι απ’ αρχαγγέλου στόμα (δις).
Λε παψι λε πάψιτι το
πάψιτι το Χερουβικό.
Πάψιτι το Χερουβικό
κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια (δις).
Λε γιατί λε γιατί ’νι θε
γιατί ’νι θέλημα Θεού.
Γιατί ’νι θέλημα Θεού
η Πόλη να τουρκέψει (δις).
ΑΓΙΟΝΟΡΙΤΕΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΙ
Αγιονορίτες καλόγηροι, στήσαν χορό
και πανηγύρι, στήσαν χορό
και πανηγύρι, αγιονορίτες καλόγηροι.
Κάποιος ακούει το χορό τους
μα δε βλογάει το Σταυρό τους. (δις)
Απ’ τη ζωή μου κόμπους λύνω
και κείνοι παίδες εν καμίνω (δις)
απ’ τη ζωή μου κόμπους λύνω.
Σα μαύρες νύμφες στο σκοτάδι
γύρω στο φωτεινό σημάδι. (δις)
Που να ’βρω γη να κατοικήσω
ν’ ακούσω των αγγέλων ίσο.
Μικρό νησί η οικουμένη
Και ο Άθως φλόγα που επιμένει.
ΑΓΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ
Αν μττορούσες να βρεθείς
θα άκουγες εκεί, ετούτο τον ψαλμό.
Κι αν μπορούσες να βρεθείς
στου δένδρου τα κλαδιά,
θα άκουγες εκεί να λένε τα πουλιά.
΄Αγιος ο Θεός, ΄Αγιος Ισχυρός,
΄Αγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (2)
Αν μπορούσες να βρεθείς
στο γαλάζιο του βυθού,
θα άκουγες εκεί τη φωνούλα του ψαριού.
Κι αν μπορούσες να ανεβείς
στην ψηλότερη κορφή,
θα άκουγες κι εκεί την ίδια προσευχή
Αγιος...
Αν μπορούσες να βρεθείς
στο περβόλι της καρδιάς,
θα άκουγες εκεί τον ύμνο της χαράς
Κι αν μπορούσες ν' αγαπάς
και φίλους και εχθρούς,
θα άκουγες με μιας εκείνους τους
ψαλμούς.
Αγιος...
ΑΓΝΗ
Μπρος τα πλήθη τα έξαλλα της αγοράς
το λευκό χιτώνα σου φοράς
και σε καμαρώνουν όλοι οι χριστιανοί
έζησες και πέθανες αγνή.
Ποιος κριτής, ποιος ισχυρός αυτής της γης
δε φοβήθηκε τη λάμψη της θείας οργής;
Κι έριξε την πάναγνη αδελφή
στη φωτιά και στα θηρία τροφή.
Αγία κόρη αγία ψυχή εκεί που πας
στην ουράνια χώρα π’ αγαπάς
στων αγίων και στων αγγέλων τις σκηνές
ζήτησε τους να ’μαστε αγνές.
Στον κριτή, στον ισχυρό του ουρανού
ζήτησε να μας φωτίζει πάντα το νου
πάντα να ’ναι όλων μας οι ψυχές
σαν τα χιόνια σαν τα κρίνα λευκές.
ΑΓΝΟ ΣΑΝ ΧΑΡΑΥΓΗ
Σαν μυρωμένο αγέρι δροσοπνοή κρυφή
σαν τρυφερό τραγούδι
στα χείλη όταν βρεθεί.
Άνθισε μια βραδιά, η παιδική καρδιά. (2)
Του δειλινού το θάμπος, αγνό Σα χαραυγή
νανούρισε τον ήλιο και σκίρτησε η γη.
Ειρήνη και χαρά στα δύο τους φτερά. (2)
Στο γαλανό του βλέμμα
τα πάθη ξεψυχούν
μπροστά του γονατίζουν
και λύτρωση ζητούν.
Ειρήνη και χαρά στα δύο τους φτερά. (2)
ΑΓΡΙΜΙΑ
Αγρίμια κι αγριμάκια μου (δις)
λάφια μου να, λάφια μου μερωμένα
πέστε μου που ‘ν’ οι τόποι σας.
Πέστε μου που ‘ν’ οι τόποι σας (δις)
που ‘ναι να, που ‘ναι τα χειμαδιά σας
γκρεμνά ειν’ εμάς οι το
γκρεμνά ειν’ εμάς οι τόποι μας.
Γκρεμνά ειν’ εμάς οι τόποι μας.
λέσχες να, λέσχες τα χειμαδιά μας
τα σπειλαράκια του,
τα σπειλαράκια του του βουνού.
Τα σπειλαράκια του βουνού.
είναι να, είναι τα γονικά μας
αγρίμια κι, αγρίμια κι αγριμάκια μου.
ΑΓΡΥΠΝΕΣ
Για της ζωής τη μάχη ξεκινήσαμε,
μ’ όπλα μας την πίστη και τη Θεία δύναμη.
Μια απόφαση μας έδεσε σφιχτά
ν’ αγρυπνούμε πάντα για τα ιδανικά.
Μ’ ανοικτά τα μάτια της ψυχής,
κι αν εχθρός φανεί, ποτέ δε θα διαβεί,
γιατί εμείς θα στέκουμ’ άγρυπνες ορθές,
κοντά στης πίστης τις καθάριες τις πηγές.
Ο αγώνας μας χαρά συντροφιά με το
Χριστό,
Εκείνος μας ξεδιψά με ζωής νερό.
Μ’ ανοικτά τα μάτια της ψυχής......
Ο αγώνας μας χαρά......
ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Αγωνιστές στο δύσκολο το στρατί
για να νικήσουμε θέλει θάρρος η ζωή
αγωνιζόμαστε για το φως και τη τιμή
και ο Χριστός κοντά Του μας προσκαλεί.
Αγωνιστές στον αγώνα αυτό
για τη λευτεριά για το λυτρωμό
απ’ τις κορφές δάφνες και μυρτιές
ο Χριστός σκορπά στους αγωνιστές.
Βροχή τα βόλια γύρω μας σφυρίζουνε
τα όπλα αστράφτουν μα δεν μας
φοβίζουνε
η δύναμη που μέσ’ στα στήθια κρύβουμε
δεν υποτάσσεται και δε λυγίζουμε.
Αγωνιστές στον αγώνα αυτό...
Αγωνιστές στο δύσκολο το στρατί...
ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ
Στο δύσκολο στρατί κινάμε με μια ψυχή
με μια καρδιά, μ’ αγώνες τα εμπόδια
νικάμε
γιατί ποθούμε τις ψηλές κορφές.
Αγωνίστριες (2) ποτέ μας δε λυγάμε
ακολουθούμε το δρόμο του Χριστού
κινδύνους δυσκολίες αψηφάμε,
κρατώντας τη σημαία του Σταυρού
Θα προχωρούμε πάντοτε ενωμένες
με αρχηγό μας το Χριστό
τη βοήθεια του, πάντα θα ζητάμε
είμαστε ‘μεις παιδιά του φωτός
Θ’ αντισταθούμε όλες με ανδρεία
για τα μεγάλα μας ιδανικά
με τη ζωή μας ν’ ακτινοβολούμε
της πίστης μας το Θείο φως.
Αγωνίστριες (2) ποτέ μας………
ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Μέσα στο στίβο τη ζωής
για την κατάκτηση της αρετής
αγωνιζόμαστε ηρωικά
με ιδέες και φρονήματα αγνά.
Της πίστης μας αγωνιστές ,
μ’ αγνές και φλογερές καρδιές
μες το σκοτάδι της αμαρτίας
πυρσοί Ορθοδοξίας. (δις)
Δύσκολη πολύ η ανηφοριά
συναντούμε εμπόδια πολλά
μα δε λυγούμε ποτέ
της πίστεως εμείς αγωνιστές.
Οι πειρασμοί μας χτυπούν με μανία
από παντού μας κυκλώνει η αμαρτία
ο Ιησούς μας δυναμώνει κι
αντιστεκόμαστε
σε ότι μας δουλώνει.
ΑΔΕΛΦΑΚΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αδελφάκια όλου του κόσμου,
μαύρα, κίτρινα, λευκά,
νοιώθω να φουντώνει εντός μου
της αγάπης η φωτιά.
Κινεζάκια με ματάκια
πονηρούτσικα, λοξά
και σγουρόμαλλα νεγράκια
με κορμάκια μελαμψά.
Ευρωπαίοι πιτσιρίκοι,
Ινδιάνοι, Αμερικάνοι
σ’ όλους μας η γη ανήκει
σ’ όλους το ψωμί μας φθάνει.
Μη δεν παίζετε όλο χάρη
το κρυφτούλι σαν κι εμάς;
Μάνας δεν είστε καμάρι,
των δασκάλων σας μπελάς;
Δεν σκαρώνετε αστεία,
σκανδαλάκια, ζαβολιές;
Δεν πετάτε τα βιβλία
σαν μυρίζουν λιχουδιές;
Σ’ όποια μάκρη, σ’ όποια πλάτη,
σε βοριά ή σε νοτιά,
μαύρο ή γαλανό το μάτι,
μια η ανθρώπινη καρδιά.
ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ
Με την αγάπη πέτρα γερή
χτίσαμε μια πολιτεία
Κάτω απ’ τη σκέπη του Ιησού
όλοι εμείς αδελφοί.
Αδελφωμένοι και ενωμένοι
μαζί θα προχωρούμε.
Αδελφωμένοι και ενωμένοι
στο δρόμο του Θεού.
Η Θεία χάρη του Ιησού
θα πυρπολεί τις καρδιές μας
και θα μας έχει παντοτινά
αδελφωμένους πιστά.
Αδελφωμένοι και ενωμένοι....
ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ
Με μια καρδιά με μια ψυχή
δίνουμε χέρια όλοι μαζί
κάνε ψυχή μου την ευχή προσευχή
να ‘μαστε πάντοτ’ αδελφοί.
Τα κλήματα εμείς
και Συ η άμπελος ζωής
θείο αμπέλι καρπερό ιερό
χύνεις στη γη κρασί θεϊκό.
Ήλιος λαμπρός είν’ ο Χριστός
και ‘μεις αχτίδες του φωτός
πιασμένοι χέρι-χέρι μες το στρατί
αδελφωμένοι στη ζωή.
Να ανάβει φωτιά
άσβεστη φλόγα στην καρδιά
εμείς λαμπάδες και το φως ο Χριστός
αδελφωμένοι εμπρός. (2)
Τα κλήματα εμείς
και Συ είσαι η Άμπελος
ζωής θείο αμπέλι καρπερό, ιερό
χύνεις στη γη κρασί θεϊκό
θείο αμπέλι καρπερό, ιερό
αδελφωμένοι εμπρός.
ΑΔΟΥΛΩΤΕΣ ΨΥΧΕΣ
Κάτω τα δεσμά, κάτω οι φυλακές
κάτω οι αλυσίδες κι όλες οι σκλαβιές.
Ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία
δούλοι Ιησού Χριστού.
Ψηλά το πνεύμα, ψηλά η ιδέα
ψηλά η αγάπη κι όλα τα ωραία.
Αδούλωτες ψυχές ψηλά, ψηλά.
Κάστρα προσμένουν και καμπαναριά
περήφανα σημαίες να υψώστε
κοντάρια ιδεών να πυργώστε
συνθήματα στον κόσμο να δώστε.
Αδούλωτες ψυχές ψηλά, ψηλά.
Κάτω η αμαρτία, κάτω το κακό
κάτω η αθεΐα κάθε ταπεινό.
Ελευθερία, ελευθερία.....
Κάστρα προσμένουν και....

ΑΕΤΟΙ
Ξεκινάμε με φλόγα και θάρρος
κι ανεβαίνουμε πάντα ψηλά.
Της ψυχής μας θα λάμψει ο φάρος
σαν βρεθούμε στα ύψη παιδιά.
Αετοί, πάμε
ζητώντας το φως,
το φως, τη χαρά
που ’ναι ο Χριστός.
Ταχυδρόμοι Χριστού ξεκινάμε
μ’ Αποστόλων την άγια φωτιά,
ηλιαχτίδες ελπίδος σκορπάμε
στους ανθρώπους με δίχως χαρά.
Αετοί, πάμε...
ΑΕΤΟΙ Μ’ ΑΤΣΑΛΙΝΑ ΦΤΕΡΑ
Αετοί μ’ ατσάλινα τα φτερά
στα αιθέρια ν’ ανεβούμε ψηλά
να σκορπίσουμε σ’ όλη τη γη
του Χριστού την αλήθεια.
Με χαρά και δύναμη πολύ
με θυσίες και μ’ απάρνηση
θα φωτίσουμε την σκοτεινή
των ανθρώπων την ψυχή.
Με ορμή θα προχωρούμε μπροστά
μ’ ανοιγμένα σαν αετοί τα φτερά
θ’ ανεβαίνουμε ψηλά στις κορφές
τον Χριστό να υμνούμε.
Με χαρά και δύναμη πολλή...
ΑΗΔΟΝΑΚΙ
Εκεί γλυκά να κελαηδούν
ακούω τα πουλάκια,
με χάρη παίζουν και πηδούν
στα πράσινα δενδράκια.
Και τ’ αηδονάκι αρχινά
γλυκά τη μουσική του.
Σωπάστε δάση και βουνά,
ν’ ακούσω τη φωνή του.
Τι μελωδία θαυμαστή!
τι στόμα ζηλεμένο!
Πολύ, πολύ μ’ ευχαριστεί
ν’ ακούω δεν χορταίνω.
Το δάσος έχει για ναό
και κάνει λειτουργία
και αναπέμπει στο Θεό
χαράς δοξολογία.
Αηδόνι μου, θέλω κι εγώ
με σε να τραγουδήσω
τον Πλάστη να δοξολογώ στον κόσμο όσο
ζήσω.
ΑΗΔΟΝΙΑ
Πού θα βρω ένα τραγούδι
να ‘ρθω Κύριε, να πω
πλάι στο θρόνο το δικό Σου
Τι να πρωτοθυμηθώ απ’ τις χαρές
Καινούριο ψάλσιμο πώς να πω
μ’ όλους τους αγγέλους Σου κι εγώ,
μια δοξολογία μου μυστική, ένα
ευχαριστώ
Τα βουνά τα χιονισμένα
και τα άνθη του αγρού στήνουν χoρό,
τα ποτάμια τ’ αφρισμένα
με τις στάλες της βροχής.
Όλα μου μιλούν για Σένα,
όλα γίνονται γιορτή.
Πόσο θα ‘θελα μαζί τους
να Σε υμνήσω Λυτρωτή!
Κι έγινε τραγούδι η αγάπη
και ζωή η προσευχή.
Πλάι στο θρόνο το δικό Σου
σαν αηδόνι τραγουδώ όλο χαρά.
Καινούριο ψάλσιμο αρχινώ
μ' όλους τους αγγέλους Σου κι εγώ
μια δοξολογία, μια μουσική, Σ’ ευχαριστώ
ΑΗΤΤΗΤΟΙ
Για αγώνες ιερούς ψηλούς ιδανικούς
για τρόπαια κινήσαμε
στην πιο ψηλή κορφή σημαία θα στηθεί
τη νίκη μας να διαλαλεί.
Αήττητοι εμπρός μας κάλεσ’ ο Χριστός
με πίστη στην καρδιά να προχωρούμε
θαρρετά.
Οι πειρασμοί ζητούν στη γη να μας
κρατούν
μα εμείς όλο ανεβαίνουμε.
Ήρωες οδηγοί μας δείχνουν το στρατί
που φέρνει στην ψηλή κορφή.
Αήττητοι εμπρός μας......
ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΠΗΓΕΣ
Αθάνατες πηγές ποθήσαμε να βρούμε
της δύναμης και του φωτός αιώνιες πηγές
και σάλπιγγες ουράνιες γλυκόηχες ακούμε
και στον γλυκό τον ήχο τους
σκιρτάνε οι καρδιές. (δις)
Ο εχθρός μας στέκει και μας πολεμά
τις καρδιές μας θέλησε αυτός να κυβερνά,
μα αιώνιο Θείο Φως γεμίζει την ψυχή μας
σα ζητάμε απ’ το Χριστό να μείνει στη ζωή
μας.
Ο Σταυρός του Γολγοθά ζωή αιώνια δίνει,
δύναμη χαρά και φως που ποτέ δε σβήνει.
Μεγάλη η δίψα μας για τη δικαιοσύνη
και την αλήθεια του Χριστού
στην άδεια μας ζωή
γεμίζει πάντα τις καρδιές μας
μ’ ουράνια ευφροσύνη
κι όλου του κόσμου σταματά
τη μάταιη βοή. (δις)
Ο εχθρός μας στέκει και μας………
Δυνατά του εχθρού πυρωμένα βέλη
αφήστε τα και προχωρήστε εμπρός.
Ο Χριστός μας καλεί κοντά του όλους
θέλει ασπίδα ας είναι και οδηγός
ο Θείος του Σταυρός. (δις)
ΑΘΗΝΑ
Γύρω είδωλα, εστίες,
ξόανα βωμοί ναοί
μύθοι, πλάνη καθηλώνουν
της Αθήνας την ψυχή.
Οι φιλόσοφοι θλιμμένοι
σιωπούν, προσδοκούν, καρτερούν.
Μα ξάφνου να το φως αστράφτει
θείο ξημέρωμα προβάλλει
της Δαμασκού το θαύμα φτάνει
Παύλος Απόστολος Χριστού
βροντοφωνάζει
στου Παρθενώνα πλάι στο βράχο των
σοφών.
Μια πύρινη καρδιά μιλάει
Χριστού Ανάσταση σκορπάει.
Όν αγνοοούντες ευσεβείτε
μες της ψυχής τ’ άπλετο φως Του αν
δεχθείτε
στη χάρη Του αιώνια λύτρωση θα βρείτε.
Η ομήγυρης χλευάζει, ειρωνεύεται, γελά.
Μα το πνεύμα δίνει χάρη στη ψυχή που
λαχταρά
και μια νέα εκκλησία ξεπηδά, θαυμαστά,
μυστικά.
Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης
και Δάμαρις η Αθηναία
και μερικοί εκλεκτοί ακόμα
να του Χριστού η Κιβωτός της Σωτηρίας
η πρόγευση της επουράνιας βασιλείας
Πνεύμα πανάγιο, Φως, Σοφία
που οδηγεί σε γη ευθεία
αγίασε την εκκλησία,
αγέρωχη, στητή, ακλόνητη να μείνει
μες τ’ αγριοκέρια μες τη μπόρα μες τη δίνη
Λα, λα, λα.........
αγέρωχη, στητή, ακλόνητη να μείνει
μες τ’ αγριοκέρια μες τη μπόρα μες τη δίνη.
ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Για τη χαρά και για τη νίκη
κινήσαμε με την αυγή,
ο κόσμος όλος μας ανήκει
και μας προσμένουν οι ουρανοί.
Ψηλά σηκώνουμε το βλέμμα
στη ρόδινη ανατολή,
με τη φλόγα του ήλιου,
των ηρώων το αίμα,
στη δόξα του ουρανού μας προσκαλεί. (2)
Αρχίζει ο δύσκολος ο δρόμος
κι εμείς της πίστεως αθλητές,
θα βρούμ’ εχθρούς μπροστά μας, κι όμως
δε θα λυγίσουμε ποτέ.
Ψηλά σηκώνουμε το βλέμμα...
Στο φως του ήλιου έχουν ανθίσει
τα νιάτα μας τα τρυφερά,
κανείς ποτέ δε θα τολμήσει
να μας την κλέψει τη χαρά.
Ψηλά σηκώνουμε το βλέμμα...
ΑΘΛΗΦΟΡΟΙ
Αθληφόροι μες τους αιώνες
δίνουν το χέρι τους σε μας,
μας καλούν στους ίδιους αγώνες
μέσ’ την παλαίστρα της καρδιάς.
Μνήμες παλιές φωτίζουν τη ζωή μου
δάκρυα και αίμα πότισαν τα βάθη της
καρδιάς.
Κύριε μου, κάνε με να θέλω
το δρόμο που πάει στον ουρανό.
Αθληφόρους μες τους αιώνες
κάνε μας, Kύριε, και μας
να κληθούμε μέσ’ απ' αγώνες
μες στην παλαίστρα της καρδιάς.
Μες στους αιώνες έζησαν στη γη μας
άνθρωποι που ξεχάστηκε το πέρασμά
τους
κι άλλοι που ζουν στη μνήμη, στα
τραγούδια σαν ομορφιές της γης.
ΑΙΝΟΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Έλληνες (2) ξύπνησ’ η Οικουμένη
δήμιους φύλαρχους διώχνουν οι λαοί
και η Βόρειο Ήπειρο πάντα περιμένει
«δόξα εν υψίστοις» λεύτερα να πει.
Τώρα που παιδιά απ’ τους ώμους,
τώρα που η φοβέρα δε μετρά,
τώρα που η μάχη άναψε στους δρόμους
και που ανάσα δεν έχει η καρδιά.
Έλληνες (2) ξύπνησ’ ………
Τώρα που τα δεσμά, όλοι τα σπάνε
και οι φυλακές γεμίζουν με αγκοχούς
είναι αμάρτημα να το ξεχνάμε
ακόμα στο Σταυρό είν’ ένας Αδελφός.
Έλληνες (2) ξύπνησ’ ………
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ
Αισθάνομαι μια φλόγα μυστικά
για σε Χριστέ, να καιει στην ψυχή μου,
γι΄ αυτό απόλαυση δεν έχω πιο γλυκιά
παρ’ όταν Σου μιλώ στην προσευχή μου.
Και είναι η μονάχη
θερμή μου προσευχή
στου θρόνου Σου
τα πόδια να φέρω μια ψυχή.(2)
Προσεύχεται η πλάση Σου πιστή,
τον όρθρο και το δείλι και το βράδυ,
στο μεγαλείο Σου εμπρός γονατιστή
μες της νυχτιάς το ήρεμο σκοτάδι.
Κι εγώ με την καρδιά μου
μια κάνω προσευχή,
στου θρόνου Σου τα πόδια
να φέρω μια ψυχή. (2)
Χριστέ Σου δίνω υπόσχεση ιερά,
στα πέρατα της γης να ξεκινήσω
με ζήλο και μ’ αμέτρητη πολλή χαρά
πολλούς κακούς κι αθέους να γυρίσω.
Υπόσχεση Σου δίνω
Σου κάνω και ευχή
στου θρόνου Σου τα πόδια
να φέρω μια ψυχή. (2)
ΑΚΡΙΤΕΣ
Σ΄ ανατολή και δύση και βορρά
καραδοκούν της μάχης τα πουλιά
της Ρωμιοσύνης μοίρα το να πολεμά
και να ανασαίνει σίδερο φωτιά.
Ο ήλιος καίει στις βουνοπλαγιές
λάμπουν τα όπλα κι αρματωσιές.
Σημαία κυματίζει κι ο Δικέφαλος
ανεβαίνει τώρα ψηλά στον ουρανό.
Άρχοντες όλοι μέσα στην καπνιά
καβάλα στα περήφανα φαριά
πριν απ’ τη μάχη στέλνουν μια προσευχή
και στέκουν μπρος Σου Θεέ γονατιστοί.
Χριστός ο Κύρης Βασιλεύς ημών
μέσα μας πόθος κι όνειρο κρυφό
άγρυπνοι ακρίτες πίστης δω στη γη
και στον ουρανό αιώνια φίλοι Του πιστοί.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΙ
Χιλιάδες τα φώτα, χιλιάδες φωνές
ανάκατα λόγια, φιγούρες θαμπές.
Η γη π’ ανασαίνει σηκώνει καπνούς
ο ήλιος πυρώνει και καίγετ’ ο νους.
Κι Εσύ, Θεέ, « ακολούθει μοι » λες
μαζί να διαβούμε της γης τις φωτιές.
Θεός μου υπάρχεις κι εγώ ο λαός,
λαός του Κυρίου στη γη του φωτός.
Στο τέλμα του κόσμου αρνούμαι να ζω
στο τέρμα του δρόμου μ’ Εσένα θα βγω.
Κι αν είναι μαζί Σου να έχω Σταυρό,
μαζί Σου, Θεέ, κι ας σηκώσω σταυρό.
Κι Εσύ, Θεέ...
Θεός μου υπάρχεις και Σ’ ακολουθώ
σ’ αθάνατο τόπο, στ’ ατέλειωτο Φως. (δις)
ΑΚΟΥ ΚΥΡΙΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ
Άκου Κύριε μια φωνή, αλληλούια
που σου στέλνει προσευχή, αλληλούια.
Είσαι Συ παρηγοριά, αλληλούια
στην ανθρώπινη καρδιά, αλληλούια.
Στις ανάγκες της ζωής, αλληλούια
είσαι Συ οδηγητής, αλληλούια.
Να πεθάνεις δέχτηκες, αλληλούια
γιατί εμένα σκέφτηκες, αλληλούια.
Κι έτσι είμαι ευτυχής, αλληλούια
ο πιο πλούσιος της γης, αλληλούια.
Ιησού γι’ αυτό, αλληλούια
πάντα θα Σ’ ευχαριστ
ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ
Άκρα του τάφου σιωπή
στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί
κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε
στα μάτια η μάνα μνέει.
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός
παράμερα και κλαίει.
Έρμο τουφέκι σκοτεινό
τι σ’ έχω εγώ στο χέρι
οπού συ μου ‘γινες βαρύ
κι ο Αγαρηνός το ξέρει.
ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΦΩΣ
Φάρος μακριά στα πελάγη
ελπίδα και φως ο ναυαγός,
με πόθο στηλώνει το βλέμμα,
εκεί μακριά, εκεί μακριά στο φως.
Στο φως που στα πέλαγα φέγγει,
στο φως που σκορπάει ο Χριστός. (δις)
Αλάτι και φως μαθητές του Χριστού
σκορπάτε, σκορπάτε
και γύρω μας μύριους αγάπης πυρσούς
ανάψτε, ανάψτε. (δις)
Εμπρός, εμπρός αλάτι και φως
χαρίστε στον κόσμο αλάτι και φως. (δις)
Αλάτι στης γης τ’ ακρογιάλι
αλάτι της γης κι ο χριστιανός,
τον κόσμο αλατίζει με πνεύμα,
με πνεύμα Χριστού, (δις) ορθώς.
Αλάτι του κόσμου ο καθένας,
αλάτι Χριστού ο πιστός. (δις)
Αλάτι και φως μαθητές......
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΗΑΣ
Αλέξανδρους βρε αμάν αμάν
Αλέξανδρους ο βασιλιάς.
Αλέξης αντρειωμένους κι
μικροΚωνσταντίνος. (δις)
Μαζί έτρουγαν κι αμάν αμάν μαζί
έτρουγαν μαζί έπιναν.
Αλέξης αντρειωμένους μαζί
χαροκοπιούνταν. (δις)
Ακούν λαλιά βρε αμάν αμάν ακούν λαλιά
απ’ το Θιό
Αλέξης αντρειωμένους λαλιά από τα
ουράνια. (δις)
Θα πάρει ο Του- βρε αμάν αμάν θα πάρει
ο Τούρκος το ψωμί
Αλέξης αντρειωμένους θα πάρει και την
πόλη. (δις)
ΑΛΗΘΕΙΑ
Αλήθεια έλα πάλι γλυκιά,
αλήθεια φέρε φως και χαρά.
Κάτω τα είδωλα,
κάτω οι μάσκες κάτω η υποκρισιά. (δις)
Μέρα και νύχτα νοσταλγώ
ψάχνω με ελπίδα να σε βρω
γνησίο φως και αληθινό,
γυρίζω γη και ουρανό,
ψάχνω μ’ ελπίδα να σε βρω
γνησίο φως και αληθινό.
Αλήθεια έλα πάλι.......
Αλήθεια, ειρήνη στην καρδιά
στην παγωνιά μου ζεστασιά
στην σκοτεινιά μου ξαστεριά,
δεν θέλω άλλο ψέμα πια,
θέλω αλήθεια σιγουριά,
Χριστού χαρά παρηγοριά.
Αλήθεια έλα πάλι.........]
 ΑΛΙΕΙΣ
Καθώς περπάταγες κοντά στη θάλασσα
τους βρήκες μόνους τους
μ’ άδεια τα δίχτυα τους και την καρδιά.
Σε ακολούθησαν τα δίχτυα άφησαν
κι αλλάξανε ζωή
μόλις δέχτηκαν κλήση θεϊκή.
Στη γη πορεύθηκαν αγάπης κήρυκες,
(δις)
στο θρόνο Σου έφεραν ζωής καρπούς.
Μεγάλε μας ψαρά, ζητούμε ταπεινά
η αγία Σου μορφή
να είναι λύτρωση μέσ’ τη ζωή.
Κι ήρθες Εσύ, Χριστέ, ολόφωτη χαρά,
γλυκιά παρηγοριά,
Νυμφίε ποθητέ, μέσ’ την καρδιά.
Στη γη πορεύθηκαν αγάπης.....
ΑΛΙΕΙΣ
Μπρος της ζωής τ’ ακρογιάλι
του μόχθου και της δουλείας
στέκει ο Χριστός και απλώνει (δις)
το Θείο Χέρι σε μας.
Δεύτε οπίσω μου πάντες
ποιήσω ημάς αλιείς
μύριες ψυχές σας προσμένουν (δις)
στο πέλαγος της ζωής.
Κι ειν’ η ψυχή μας πόθους γεμάτη
την πρόσκληση Του ν’ ακολουθήσουμε
κάθε δικό μας κι αγαπητό μας (δις)
για χάρη Του γοργά ν’ αφήσουμε.
Με δίχτυα εμπρός ας ριχτούμε
σαν φως και άλας της γης
και ο Χριστός θα ευλογήσει (δις)
τους κόπους μας αλιείς.
Κι ειν’ η ψυχή μας.......
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ
Κουράστηκα να ψάχνω να βρω κάποιο
αδελφό,
τη λύπη, τη χαρά μου μαζί να μοιραστώ.
Εγωισμός , συμφέρον, στη μοναξιά
οδηγούν
μα βρήκα κι άλλους τώρα που αγάπη
αναζητούν.
Αλληλέγγυες, χέρια βοήθειας και
ζεστασιάς,
αλλήλων μέλη της εκκλησιάς
θα’ ναι ο κύκλος μας.
Σ’ ευχαριστώ
για την ειρήνη, για την χαρά,
θα πω σε όλους Σε γνώρισα
Χριστέ στο υπόσχομαι
Σ’ ευχαριστώ.
Σα βλέπω το θεό μου, πάνω στο Γολγοθά
βαθιά αλληλεγγύη πλαταίνει την καρδιά.
Υπόσχεση ας γίνει μαζί και προσευχή
η αγάπη που μας δένει θα λάμψει όλη τη
γη.
Αλληλέγγυες…
Σ΄ευχαριστώ…
ΑΜΠΕΛΟΣ ΑΛΗΘΙΝΗ
Είσαι η Αγία Άμπελος
και κλήματα Σου εμείς
που απλώνουμε τις βέργες μας
στο δέντρο της Ζωής.
Μέστωσαν τα σταφύλια μας
στάζουν κρασί θεϊκό
νάμα αθάνατης ζωής
ατίμητο, ακριβό.
Της προσευχής γλυκοχυμοί
χρυσόξανθοι καρποί
και της αγάπης Σου, Χριστέ,
προβάλλουν στην ψυχή. (2)
Ειν’ οι καρδιές τα κλήματα
κι εισ’ ο χυμός Εσύ
κι ειν’ το Πανάγιο Αίμα Σου
που τρέφει την ψυχή.
Στάζε, Αμνέ τον οίνο Σου
στα βάθη της ψυχής
και ένδυσε την με λευκό
χιτώνα αρετής. (2)
Άμποτε στο βασίλειο Σου
μαζί Σου να γευθώ
“οίνον καινόν”, Αίμα Χριστού,
σε Δείπνο μυστικό.
Σε Δείπνο, σε Δείπνο,
σε Δείπνο μυστικό.
ΑΜΠΕΛΟΣ
Της αμπέλου το γέννημα, το γλυκό το
κρασί,
όποιος πιει στη ζωή μ’ ευφροσύνη θα
ζήσει.
Λάμπει η κούπα στη τράπεζα κι αστράφτει
χρυσή
τη χαρά στα παιδιά του Θεού να χαρίσει.
(2)
Ο χυμός της χαράς τον καθάριο ληνό
δεν τον έχει επάνω στη γη, στη σελήνη.
Στου απείρου γαλάζιου θα βρει ουρανό
θεϊκή την καρδιά που το αίμα της δίνει. (2)
Αδελφέ, που πονάς θα το πιεις κι από μας
το κρασί της χαράς που ποτέ δε ζαλίζει,
αν και συ στη ζωή την αλήθεια ζητάς
στο δικό μας ποτήρι που Εκείνος γεμίζει.
(2)
Ας χαρούμε τη γλύκα του καλού αμπελιού
ευλογία Θεού στη κάθε μας ώρα,
κι ας προσφέρουμε όλοι καρπό
σταφυλιού.
τις καρδιές στους ανθρώπους σαν τίμια
δώρα. (2).
ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ
Αν αγαπάς, εχθρό και φίλο,
θα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,
θα ζήσεις για πάντα χαρά.
Αν συγχωρείς, εχθρό και Φίλο
θα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,
θα ζήσεις για πάντα χαρά.
Μάθε, φίλε μου, πως έχεις
μες στα χέρια τη χαρά,
μες στην Εκκλησία μας θα βρεις χαρά. (2)
Αν βοηθάς, εχθρό και φίλο
θα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,
θα ζήσεις για πάντα χαρά.
Αν επαινείς, εχθρό και φίλο
θα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,
θα ζήσεις για πάντα χαρά.
Μάθε, φίλε μου, πως έχεις…
Αν αγαπάς, εχθρό και φίλο
θα νιώθεις για πάντα χαρά στην καρδιά,
θα ζήσεις για πάντα χαρά.
ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΣΙΡΙΓΟ
Ανάμεσα Τσιρίγο και σε καβό Μαληά
καράβι κινδυνεύει Παναγιά μου
μ’ όλη τη συντροφιά. (δις)
Γυρίζει τριγυρίζει λιμάνι για να βρει (δις)
τα κύματα το σπρώχνουν Παναγιά μου
ν’ αράξει δεν μπορεί. (δις)
Βοήθα Παναγιά μου για να γλιτώσουνε
(δις)
κι όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου
θα στ’ ασημώσουμε. (δις)
Δε κλαίω το καράβι ούτε και σιρμαγιά (δις)
μόν’ κλαίω τα καημένα
που τα ’χω διαλεχτά. (δις)
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε. (δις)
Όλοι μαζί κι ειν’ η φωτιά
στην τρισευδαόμονη ματιά
και λάμπει γύρω η πλάση
δόξα ωσαννά στον Πλαστουργό
που’ ρθε με λόγο και σταυρό
τον κόσμο ν’αναπλάσει. (δις)
Ανοιξη μπήκε για καλά
κι η αγράμπελη μοσχοβολά
κι η πασχαλιά ευωδιάζει
πήδα και χόρευε ψυχή
που σ’ έλιωσε η απαντοχή
και το πικρό μαράζι. (δις)
Ανοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου
πλάκες που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές
σας έσπασε ο Χριστός μου. (τρις)
ΑΝΑΤΟΛΕΣ
Ανατολές γεμάτες φως
πλημμύρισαν τα αιθέρια
πλημμύρισαν και οι ψυχές
ολάσπρα περιστέρια.
Πουλιά, λουλούδια και νερά
φλογέρες και κοπάδια
λουστήκανε σε χρυσό φως
κι αγκάλιασαν τ’ ουράνια.
Ανατολές γεμάτες φως
ψυχή μου αγνάντεψε ψηλά,
κοίτα τ’ αστέρι τ’ ορθρινό
τον Ιησού τον Λατρευτό.
Κι αγνάντεψε στ’ ακρούρανα η ψυχή
και γιόμισε λαχτάρα και ελπίδες
κι αγνάντεψε στ’ ακρούρανα η ψυχή
και λούστηκε με μύριες ηλιαχτίδες.
Ανατολές..........
ΑΝΔΡΕΙΕΣ
Ψάλλω τη χαρά τ’ ουρανού
κι είναι η ζήση ευλογία Θεού.
Μην πεις πόσο είμαι μικρή
σαν αετός πέτα προς το φως.
Συ είπες Κύριε ανδρίζεσθε,
μιμητές μου να γίνετε,
να ταχθείτε στρατιώτες μου
στη στενή την οδό νικητές.
Στο Θαβώρ μας προσμένει ο Χριστός,
καινή ζωή, η Ανάσταση κι ο Λυτρωμός.
Ύμνος αγγέλων ηχεί
όταν η αγάπη πλημμυρίζει τη γη.
Συ είπες Κύριε.....
ΑΝΔΡΕΙΟΙ
Μια ανθισμένη νιότη ξεκινά
όλο φως και φλόγα κι όλο λάμψη
μια αστραπή σ’ όλη τη γη ν’ανάψει
τ’ άγιο φως που τη χαρά μηνά.
Των ανδρείων ο στρατός εμπρός
ομορφιά ανθεί μες στις ψυχές μας
δύναμη κι ελπίδα οι προσευχές μας
και πηγή ανδρείας ο Χριστός.
Μπρος γοργά χρυσέλπιδη γενιά
ένα το μεγάλο σύνθημά μας
μια αστραπή παμφώτεινη χαρά μας
που στα μέτωπα λαμποκοπά,
Των ανδρείων…
ΑΝΘΟΥΣΑ
Πίστη πραγμάτων ουσία
συ ‘σαι πίστη, ελπίδας τροφή.
Πίστη ανάστασης επαγγελία
εδώ ξένοι, εκεί μας οδηγείς.
Με σένα η ζωή μας αλλάζει
ομορφαίνει η ψυχή με τη χάρη.
Μπαίνει ο Θεός την αγιάζει
κι η αγάπη Του σε μας μιλά,
ήλιος που χαμογελά.
Πίστη, καρπός ευλογίας,
συ χαρίζεις Ανθούσες πολλές,
κάνε κι εμείς να τις ακολουθούμε
να γενούμε μαζί τους πιστές.
Κύριος εμοί βοηθός
και ου φοβηθήσομαι ποτέ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ
Αντίθετα στο ρεύμα
βαδίζουμε όλοι μαζί
κοντά στον Ιησού μας
τον Θείο Λυτρωτή.
Φουρτούνες, θύελλες, κύματα
χτυπούν με βία πολλή
ζητώντας να βουλιάξουνε
τον κάθε μαχητή.
Κι είν’ η πορεία μας
λαμπρή δυναμική
κείνος μας δίνει θάρρος
κι ελπίδα στη ζωή. (δις)
Ατρόμητοι γενναίοι
στεκόμαστε όλοι εμείς
στα λόγια τα δικά Του
ακοίμητοι φρουροί.
Να μπουν μες στην καρδιά μας
σαν αύρα θείας πνοής
να στήσουμε παλάτια
ουράνιας αρετής.
Στο τέρμα μας προσμένει,
δόξα μοναδική,
στεφάνι ν’ αποθέσει
στον κάθε νικητή. (δις)
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ
[Ύμνος κατσκήνωσης Ι.Μ.Νικαίας1990]
Αίμα θυσίας σταυρικής
του Θείου Λυτρωτή
χάραξε την πορεία μας
για την ουράνια γη.
Αντίθετα στο ρεύμα
στον κόσμο του κακού
όλοι εμπρός να δώσουμε
το φως του λυτρωμού.
Άγρια τα κύματα ξεσπούν
στης νιότης το σκαρί
όμως ορθός στη πρύμνη του
ο Κύριος ευλογεί.
Αντίθετα στο ρεύμα..........
ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ
ANTIOXEIA, πόλη αγώνων,
μήτηρ αγίων πάντων πιστών.
Αντιόχεια, χώμα βαμμένο
μ’ αίμα μαρτύρων, γίνε σταθμός.
Σαν τη φωτιά που θεριεύει
από σπίθα και γίνεται λάβα,
έφτασεν απ’ τη Σιών
του Χριστού η αγάπη η αγία.
Παύλος, Σίλας, Τέρτιος, Λουκάς,
οι εργάτες της ζωής και της καινής χαράς
και λαμπάδιασε η πίστη του Χριστού σε σας
τ’ όνομα σας Χριστιανός κληρονομιά σε μας.
“Εν αγάπη ερριζωμένοι πάντες αδελφοί”,
ένα σώμα , ένα πνεύμα, “πίστις η αυτή”
“δυναμούσθε εν Κυρίω, στήτε ισχυροί”,
“εκ της γης προς ουρανόν η άνω Σιών καλεί”.
Μέσ’ τους διωγμούς, τα δεσμά τα μαρτύρια,
συ ζώσα Εκκλησία,
στείλε πρεσβεία θερμή στο Θεό
“δι’ ημάς ικεσία”.
Αντιόχεια......
ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ
Μέσα σε βόλια κι όβιδων κρότους
έπεσαν νειάτα μες τον ανθό τους.
Πάνε λεβέντηδες, πάνε κορμιά
κι άκλαφτα τα ΄θαψαν στην ερημιά.
Κανείς Δε ξέρει που τα ‘χουν θάψει,
κανείς Δε πήγε για να τα κλάψει,
κανείς δεν έκαψε γι’ αυτά λιβάνι,
κανείς δεν έπλεξε γι’ αυτά στεφάνη.
Ανώνυμοι ήρωες, άγνωστοι τάφοι
κανένα όνομα σ’ αυτούς Δε γράφει
ούτε το χώμα τους φιλούνε χείλη
σταυρό δεν έχουνε μήτε καντήλι.
Μόνο μιας κόρης μαργαριτάρια
Κυλούνε σε τάφους, που κάποια μέρα
θα γίνουν κόσμου προσκυνητάρια
και φάροι νίκης για μια μητέρα.
ΑΠΆΤΗΤΕΣ ΚΟΡΦΈΣ
"Ελα στίς απάτητες κορφές
αδελφέ μου ν' ανέβουμε.
"Ελα τό τραγούδι τό τρανό
πάλι νά τό πούμε.
Πάρε τό παληό σου τό βιολί
πάρε την έπτάχορόη τη λύρα
μέ σκοπό καινούργιο πιό μελωδικό
ψάλλε στό Σωτήρα.
Παραόείσια μουσική πάλι άς αντήχηση
κι ό Καλός μας Λυτρωτής
θά μας ευλόγηση.
Πάνω κει στον Ουρανό
δόξα μας προσμένει
τί χαρά κι' έόώ στή γη είμαστε σωσμένοι.
"Ελα τό τραγούδι τό τρανό
πάλι νά τό πούμε
έλα στίς απάτητες κορφές
αδελφέ μου ν' ανεβούμε.
Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ
 ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Σαν το πουλί μέσ’ το κλουβί
ζητάς τον Ελευθερωτή.
Κει που σε πνίγει ο εγωισμός
ο αδελφός γίνεται φως.
Φίλε μου, ετούτη τη στιγμή
ας τραγουδήσουμε μαζί,
για μια ελεύθερη ζωή
μέσα στο φως του Λυτρωτή.
Κει που η ελπίδα έχει χαθεί
ακούς τα λόγια του ληστή.
Πριν σε τρομάξει ο θάνατος
να ξέρεις είσαι αθάνατος.
Απ’ τη χειρότερη σκλαβιά
ελεύθεροι σαν τα πουλιά.
Κι απ’ τη δουλεία του εχθρού
όλοι απελεύθεροι Χριστού.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Πάντα ψηλά προς τις κορφές
αδέλφια πάμε με χαρά,
με της ψυχής μας τα φτερά,
να ξεπεράσουμε το χθες.
Παμ παμ παρά παρά παπαμ...
Μια καρδιά, μια πνοή, μια φωνή
ως τα αιθέρια.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ εμείς,
ας το μάθει όλη η γη,
ας τ’ ακούσουν τ’ αστέρια. (2)
Δε μας δουλώνει το κακό,
έσπασαν όλα τα δεσμά,
λεύτερη η σκέψη μας πετά
στο Λυτρωτή μας το Χριστό.
Παμ παμ παρά παρά παπαμ...
Μια καρδιά, μια πνοή...
ΑΠΟΡΘΗΤΟΙ
Αδελφέ, αμέτρητοι οι εχθροί σου
μέσ’ τη νύχτα έχουν κυκλώσει τη ψυχή
σου
κι είναι κρίσιμη η στιγμή
το τείχος σου να γκρεμιστεί,
μα στάσου απτόητος μη χάνεις την
ελπίδα.
Δως του πύργου τα κλειδιά στων
ουρανών το Βασιλιά,
χάρισε σ’ Αυτόν το θέλημά σου,
θα ‘ναι τότε άπαρτο το κάστρο της
καρδιάς,
θα ‘ναι κει το κράτος της χαράς.
Αδελφέ, το κάστρο της ψυχής σου
κράτα απόρθητο για να ‘μπει ο Λυτρωτής
σου.
Δως του πύργου τα κλειδιά.........
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ποιος στα βάθη χτύπησε της ψυχής την
πόρτα
ποιος στα ύψη κάλεσε και σε άγιο ιδρώτα.
Ο Χριστός μας κάλεσε σε κορφές και ύψη.
Ο Χριστός μας θέριεψε στην ψυχή την
πίστη.
Ο Χριστός, ο αρχηγός, η αλήθεια και το
φως (δις)
Άμπελος εκείνος κλήματά Του εμείς
Αρχηγός Εκείνος και κοντά Του εμείς
Απελεύθεροι Χριστού σκαπανείς αληθινού.
Προχωρούμε με χαρά κι αγναντεύουμε
ψηλά
άνω σχώμεν τας καρδίας, άνω σχώμεν τη
ματιά
Τα άνω ζητείτε, τα άνω φρονείτε
αφήστε τη γη, αφήστε τη γη,
πετάξτε στα ύψη, γενείτε αετοί.
Τα άνω ζητείτε, τα άνω.......
Άμπελος Εκείνος κλήματά Του εμείς.......
Προχωρούμε με χαρά.....
ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ
Με την αγάπη μέσ’ την καρδιά,
θα προχωρούμε εμείς θαρρετά
στον κόσμο αυτό που ματώνει τη γη,
Απόστολοι Χριστού ορθοί.
Για τη ζωή μας θα λάμπει Αυτός,
που θα μας στέλνει το θείο Του φως,
αγάπη αντλούμε για κάθε ψυχή
από την ουράνια πηγή.
Σε κάθε βήμα, σε κάθε πνοή,
έχουμε θεία αποστολή,
στέλνουμε ελπίδα παντοτινή
για επουράνια ζωή.
Είμαστε Απόστολοι του Χριστού
και στην καρδιά του κάθε πιστού
το θείο λόγο σκορπίζουμε
και την αλήθεια παντού.
Μες στον αγώνα σου για το καλό
πάντα να ψάχνεις να βρεις το Χριστό,
γαλήνη θα ’χεις κοντά του αν πας
απόστολος μαζί με μας.
Κι αν κάθε κύμα θα σπάει γερά,
βράχοι θα στέκουμε εμείς σταθερά
την Ορθοδοξία θα ζούμε μαζί
ατρόμητοι και ισχυροί
Σε κάθε βήμα..... Κι αν ποτέ νικηθείς
μέσα στην πλάνη της ζωής,
τότε μη φοβηθείς
το Χριστό μην αρνηθείς.
Σε κάθε βήμα........
ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΑΞΗ
Αρμονία,τάξη στην καρδιά στο νου
μας εμπνέει πάντα το έργο του λυτρωτού
ή ομορφιά στή φύση των άστρων οι τροχιές
τ άπαλο το χρώμα,των κρίνων οι φορεσιές.
θεία ομορφ ιά, αγνότητα χαρά,
κοντά στον Ιησού μας νοιώθει κάθε καρδιά.
Θα χτίσουμε παλάτι στα βάθη της ψυχής
θά είναι στολισμένο με άνθη αρετής
ουράνια στολίδιία, διαμάντια πνευματ ικά
να υποδεχθούμε των πάντων βασιλιά.
θεία ομορφ ιά, αγνότητα χαρά…
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΚΤΗ ΚΙΝΗΣΑΜΕ
Απ’ την ακτή κινήσαμε μαζί
στης νιότης την αυγή
για τη γη τη φωτεινή
κι είναι η μέρα μαύρη, ζοφερή
μα είναι ατρόμητη η ψυχή.
Με μπράτσα ατσάλινα τραβάμε τα κουπιά
στη μανιασμένη φουρτούνα
κι είναι ο Χριστός εμπρός στην πλώρη
μας ορθός
μας δίνει θάρρος κι ελπίδα.
Μ’ ανοιχτά και πρίμα τα πανιά
ορμάμε θαρρετά
με της πίστης τα φτερά
κι είν’ αντένες κι υψηλοί σκαρμοί
της αγάπης οι παλμοί.
Στο βάθος δέστ’ εκεί φαίνονται οι ιστοί
αυτών που εκίνησαν πρώτοι
συνθήματα σκορπούν και οι καρδιές
ηχούν
ξαναφτερώνουν οι πόθοι.
Κύματα και βράχια τρομερά
ορθώνονται μπροστά
να συντρίψουν τα κουπιά
μα εμείς μένουμ’ ατρόμητοι,
ρωμαλέοι, δυνατοί.
Κι ο φάρος μας ψηλά
σκορπά παρηγοριά
και μας φωτά την πυξίδα
και να μακριά εκε
του κάβου τη στροφή
η αιωνία πατρίδα.
ΑΡΝΑΚΙ
Ένα αρνάκι είμαι του Χριστού
χαρούμενο κι ευτυχισμένο
στα χέρια του καλού μου του βοσκού
ω πόσο είμαι ασφαλισμένο. (δις)
Όταν διψώ μου δίνει το νερό
κι όταν πεινώ δροσάτο χορταράκι.
Ω να ξέρες κι εγώ πως λαχταρώ
να ‘μαι πάντοτε δικό σου αρνάκι. (δις)
Αυτός τα βήματα μου οδηγεί
στον δρόμο τον καλό τον τιμημένο
και μοιάζει να μου λέει με στοργή
είσαι δικό μου αρνάκι αγαπημένο. (δις)
Καλέ βοσκέ μου πόσο σ’ αγαπώ
πως θέλω να ‘μαι πάντοτε κοντά σου
ποτέ να μην μ’ αφήσεις να χαθώ
μακριά απ’ την θερμή την αγκαλιά σου.
(δις)
ΑΡΝΗΣΗ

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε το όνομα της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή!
Με τι καρδιά, με τι πνοή
τι πόθος και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή.
Αστραπή στή ματιά μας θα λάμπει
στην καρδιά μας μιά φλόγα τρανή,
στης Αλήθειας τ' ατέρμονα θάμπη
φωτισμένη η ψυχή μας θα ζει.
Αδελφοί μη δειλιάστε στην πάλη,
στην αντάρα της μάχης ορθοί
τ, αγριοβόρια θά όρμήξουνε πάλι,
στή γαλήνη μας μπόρα θά 'ρθει.
Μπρος, αδέρφια, κι ο δρόμος μεγάλος
κι είν’ η στράτα μας πόνος σκληρός,
ποθητής στης αλήθειας το κάλλος
πρέπ:ει να’ναι κανείς τολμηρός.
Σου 'χουνε σπάσει τα φτερά
κι ήταν πανάκριβα φτερά
μα η ευτυχία δεν μετριέται σε παλάτια...
Σου' χουν πληγώσει την ψυχή
με λόγια ψεύτικα φτηνά
όμως δεν πρέπει να βουρκώσουμε τα
μάτια...
Στον ουρανό μόνο θα βρεις,
αυτό το κάτι που ζητάς,
αυτό που χρόνια σου μιλάει και
υπομένει...
Και πάντα θα σε συγχωρεί,
σαν μ' αγωνία θα ρωτάς,
αν ο παράδεισος μπορεί να περιμένει,..

Τα σκοτάδια πλακώνουν τή γη μας, Στεριές και θάλασσες περνάς

πλάνης λόγια τ' αυτιά μας ακούν μέρα και νύχτα περπατάς
ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ
αστραπή στη ψυχή δύναμά μας, μα το ταξίδι είναι μέσα στην ψυχή σου...
μύρια στόματα αλήθεια θά πουν. Και τώρα πίσω μη γυρνάς
Τα’άστρα λαμπύρουν το φεγγάρι απόψε
γιατί στο χώμα του πατάς,
κι όλα φεγγίζουν διαμαντένια στη γη
Παληκάρια ριχτείτε στημάχη, γιατί από δω και εμπρός δε θα' σαι
Κόσμος θωράει κρυσταλογεννιέται
λαβωμένες καρδιές καρτερούν μοναχή σου...
στα φυλοκάρδιαι
μύριες θλίψεις ο πόθος μας θα’χει
τ’ ότι ζούμε και ‘κείνες να βρουν. Στον ουρανό μόνο θα βρεις,
Στη φάτνη γύρω λούλουδα ξυπνάνε
πάλι ολόχρυσα φτερά,
Μυροβολάνε για το θείο βρέφος
Στου Χριστού το Πανάγιο βασίλειο για να πετάξεις σαν πουλί στην
Όλα παρθένια κρυσταλογεννιούνται
έναν ύμνο η ψυχή μας θα πει, οικουμένη...
στα φυλοκάρδια.
για να βρει τον ανέσπερο Ήλιο Σαν της Λυδίας τα φτερά,
και να γίνει φωτιά κι Αστραπή. και θα' ρθει αληθινή χαρά,
Κάθε ψυχούλα χρυσόνειρα πλάθει
και θα’ ρθει η αγάπη
κάποιο αστέρι τις εμπνεύσεις πλάθει
που τον άνθρωπο ανασταίνει.(3)
ξάφνου θωράνε τα όνειρα σβήνουν
γλυκοχαράζει. ΑΣ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ

Για αγώνες ιερούς, ψηλούς, ιδανικούς

για τρόπαια κινήσαμε
ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ στην πιο ψηλή κορφή σημαία θα στηθεί
τη νίκη μας να διαλαλαλεί
Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα στέκια Ας προχωρούμ’ εμπρός
επαρχιώτικα, βρε, μας κάλεσ’ ο Χριστός
ώσπου η σύναξις αυτή με φλόγα στη καρδιά
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί εμπρός παιδιά πάντα ψηλά

Μέχρι τα ουράνια σώματα Οι πειρασμοί ζητούν στη γη να μας

με πομπούς και με κεραίες,
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
και ιστορία οι παρέες*
Ο ουρανός είναι φωτιές
ανεμομαζώματα, σπίθες και κυκλώματα, βρε
και παρέες λαμπερές,
το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές.
κρατούν
μα εμείς όλο ανεβαίνουμε
ήρωες οδηγοί μας δείχνουν το στρατί που
φτάνει στη ψηλή κορφή.
Ας προχωρούμ’ εμπρός…

Και είτε με τις αρχαιότητες, είτε με

Ορθοδοξία
των Ελλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία.

Κάνει ο Γιώργος την αρχή

για να τους νικήσουμε και να
προχωρήσουμε βρε
με τον Φύσσα και τον Καψή
Την Ευρώπη κάναμε να ζαλιστεί

Η ομάδα έχει όνομα

μπαίνει μέσα στην καρδιά σου
Και ενωμένοι σου φωνάζουμε
Εθνική Ελλάδος γεια σου*

Να μας έχει ο Θεός γερούς

πάντα ν' ανταμώνουμε και να
ξεφαντώνουμε, βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα

να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παληές κι αναμμένες φωτιές
με το ροκ του μέλλοντός μας.

ΑΣΤΡΑΠΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ

(Β' βραβείο τον διαγωνισμού) ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ

Ω! Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια τη ψηλή του μ’ όλα τα
φτερά
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει, βρε το
φουκαρά.
Ω! Τον τσολιά μας τον λεβέντη
βρίσκει στα βουνά
και ταράζει τον αφέντη τον μακαρονά.
Αχ! Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα
βάνω;
Ω! Ξεκινάει την άλλη μέρα
μα και πάλι ακούει “αέρα” από τον τσολιά
δρόμο παίρνει και δρομάκι
και πηδάει το ποταμάκι, ξέρει τη δουλειά.
Ω! Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι
από τον τσολιά
κι όλο στρατηγούς αλλάζει για να βρει
δουλειά.
Αχ! Τσιάνο θα τρελαθώ Τσιάνο
και στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να
βάνω.
Ω! Στέλνει ο νέος Ναπολέων
μεραρχίες πειναλέων στο βουνό ψηλά
για να βρουν το διάβολό τους
κι ο στρατός μας αιχμαλώτους τσούρμο
κουβαλά
Ω! Και οι Κένταυροι οι καημένοι βρε τι
τρομερό
νηστικοί ξελιγωμένοι πέφτουν στο νερό.
Αχ ! Γκράτσι, να μη σε δω Γκράτσι ,
γιατί σε κάρβουνα αναμμένα έχω κάτσει”.
Ω! Τρέχουν σαν τρελοί στους βράχους
κι από μας και τους συμμάχους τρώνε την
κλωτσά
και χωρίς πολλές κουβέντες
μπήκαν Έλληνες λεβέντες μες στην
Κορυτσά.
Ω! Μέσα στ’ Αργυρόκαστρο μπήκε το χακί
και σημαία κυματίζει τώρα ελληνική.
Αχ! Τσιάνο, θα σκοτωθώ Τσιάνο
γιατί σε λίγο και τα Τίρανα τα χάνω.
Και πάθαν οι καημένοι μεγάλη συμφορά.
Κι η Ρώμη περιμένει και ‘κείνη τη σειρά.
Ώωχ!
ΒΑΡΚΑ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
Βάρκα προσμένει στο περιγιάλι
για να μας φέρει μακριά.
Όλους με γέλια και με τραγούδια
εμπρός ανοίξτε τα πανιά.
Φύσα αεράκι δροσερό
στης βάρκας μας τ’ άσπρα πανιά
για να μας φέρει σ’ άγνωστα μέρη
όλους μ’ ελπίδα στην καρδιά.
Έχει συντρόφους για το ταξίδι
άσπρα ολόλευκα πουλιά
που συντροφεύουν τους ταξιδιώτες
πέρα στ’ αντίπερα βουνά.
Φύσα αεράκι δροσερό..........
ΒΑΡΚΟΥΛΑ ΑΠΟΨΕ
Βαρκούλα απόψε στ’ όνειρο
θα ‘ρθει για να με πάρει
βαρκούλα ζωγραφιά
κι ίσια στην Πόλη θα με πάει
του Αγίου Νικόλα η χάρη
για την Αγιά Σοφιά. (δις)
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη
παρηγοριά στον σκλάβο
γιαλέσα με κουπιά
να φτάσουμε στην Ανάσταση
να μπω να μεταλάβω
κι ας ξεψυχήσω πια. (δις)
Να φτάσω στο Χερουβικό
που ατέλειωτο έχει μείνει
και να λειτουργηθώ.
Απόψε ο ύπνος μου βαθύς,
πολύ βαθύς ας γίνει
γλυκά να κοιμηθώ. (δις)
ΒΑΡΚΟΥΛΑ
Κίνησ’ η βαρκούλα πάλι
απ’ το όμορφο περγιάλι
και τα νερά τα γαλανά
τη χαιρετούν που ξεκινά.
Τρελό παιχνίδι αρχινάνε
και στα βαθιά νερά την πάνε.
Παίζουν γελούν και τραγουδούν (2) με
ξεγνοιασιά.
Κι γλάροι ανέμελα ψηλά πετούν
στο πλάι της πρύμνης γρήγοροι βουτούν,
γοργά (3) στο πλάι της πρύμνης της βουτούν.
Το πέλαγος τους καρτερά
με τα βαθύχρωμα νερά
πάνε (3) για τ’ ανοιχτά.
ΒΑΡΚΟΥΛΑ
Μιά βαρκούλα π' αρμενίζει στ’ ανοιχτά
φύσ' αγέρι φούσκωνε της τα πανιά
πάει γιά ταξίδι, ταξίδι μακρυνό
βοήθα Παναγιά μου και κάνε της καιρό (2).
Έχει για στολίδι κάτασπρα πανιά
κι ένα ένα τα παιδιά της διαλεχτά
μ'άν τυχόν και γίνει ή θάλασσα θεριό
στό τιμόνι έχει προστάτη τονΧριστό (2)·
Μέ πνοή παλμό, τραγούδια και χαρά
σάν βορκούλες π' αρμενίζουν στ'άνοιχτά
ξεκινούν τα νειάτα μέ φλόγα στην καρδιά
στον Χριστό νά πάνε το μόνο βασιληά.(2)
Τ’ αγγελούδια φτερουγίζουνε ψηλά
στά φωτόλουστα παλάτια τη\ς χαράς
και υμνούν τον Πλάστη τον Πλάστη του
παντός
πού καλεί τα νειάτα στή χώρα του Φωτός.(2)
ΒΑΡΚΟΥΛΑ
Τί χαρά, τί χαρά σχίζ' ή βάρκα τά νερά
κι απαλή κι απαλή τρέχει σάν πουλί.
Τό τραγούόι μας, παιόιά,ας ήχή στή σιγαλιά,
χαρωπό, χαρωπό, ζωηρό τρελλό.
Στά κουπιά, στά κουπιά λάμνετ' άκοπα παιόιά
δειτ' εκεί, δειτ’ έκεΐ τρέχει σάν πουλί.
Στ' ακρογιάλι καρτερούν
οι δικοί μας νά μας δοϋν.
Στά κουπιά, στά κουπιά λάμνετε παιόιά.
ΒΑΡΚΑΡΟΛΑ
Με τή βάρκα εχουμ' αφήσει
μακρυά μας τό γυαλό
και χαιρόμαστ' όλη μέρα
των κυμάτων τόν αφρό.
Μέ τή φλόγα ποϋχει ανάψει
μέσ' στά στήθη στην καρδιά,
ρίχνουμε τά όίχτυα αντάμα
μέσ' στή θάλασσα βαθειά.
Κι όταν θά φυσούν βοριάόες
καί τό κύμα θάν' ψηλά
ή ματιά μας εν' αστέρι
θά ζητά στον ουρανό.
Τ' άγριο κύμα θά μας λούζη
σπάζοντας στην κουπαστή
τ' άγριοβόρι θά μας τσούζη
κι όμως θάμαστε πιστοί.
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΧΑΡΑ
Βασιλιάς στη χαρά θε να ζεις παντοτινά
μες τη ζωή που κυλά Βασιλιάς στη χαρά
για να ζεις παντοτινά μάθε βαθιά ν’
αγαπάς.
Να αγαπάς με χαρά, τη χαρά ν’ αγαπάς
να σκορπίζεις γύρω σου τη χαρά.
Ν’ αγαπάς με χαρά, το Χριστό ν’ αγαπάς,
την αγάπη να σκορπάς. (2)
Θεέ μου την πηγή, δoς μου της χαράς
τη βαθιά αγάπη σου βάλε στην καρδιά.
Κι αν τα χρόνια περνούν κι όλοι γύρω που
πονούν
την ευτυχία ζητούν, η δική σου καρδιά
θε να ζει με τη χαρά φτάνει βαθιά ν’
αγαπάς.
Να αγαπάς με χαρά.......
ΒΙΡΒΙΝ
Εσ έ- βερεβέν ενά βαραβά-στρόμ
τσέ βερεβέ μιτσίν
μέ στούς βουρουβούς
επτά βαραβά πλανή-βιριβί-τες
για-βαραβουλουβουρούα μου.
Τριά αλα-λα-λα.
Τσε μά-βαραβα-γεψε-βερεβε-
την θα-βαραβα-λασσα
τσε σή-βιριβι-κωσε-βερεβεν αέ-βερεβέ-ρα
για-βαραβουλουβουρούα μου.
Τριά αλα-λα-λα.
ΒΛΑΧΑ

Μια βλα-μωρέ μια βλάχα Δερβενιώτισσα
(2)
Μια βλάχα Δερβενιώτισσα μια
Δερβενιωτοπούλα
Τρα, λα, λα, λα, λα . . . . .
Αγνά-μωρέ αγνάντευε τα Δέρβενα (2)
Αγνάντευε τα Δέρβενα του Μάνταλου τον
πύργο
Τρα, λα, λα, λα, λα
Οπό-μωρέ οπό 'χουν μαζευτεί πολλοί (2)
Οπό 'χουν μαζευτεί πολλοί όλο
καπεταναίοι
Τρα, λα, λα, λα, λα......
Φτιάχτε-μωρέ φτιάχτε ταμπούρια κει ψηλά
(2)
Φτιάχτε ταμπούρια κει ψηλά
και βάλτε καραούλια.
Τρα, λα, λα, λα, λα.......
Να πα-μωρέ να πάρτε την Τροπολιτσά (2)
να πάρτε την Τροπολιτσά
και τ' άρματα των Τούρκων.
Τρα, λα, λα, λα, λα.....
ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ
Στη Βόρειο Ήπειρο τη σκλαβωμένη
της αθεΐας φυσάει ο βοριάς
εδώ βουβάθηκαν τ’ αηδόνια,
καμπάνες δεν ακούς πια εκκλησιάς.
Έλα κι εσύ λοιπόν,
δώσε το χέρι σε νέο λόχο ιερό
μες από δάφνες χρυσανατέλλει
καινούργιο έπος ηρωικό.
Εκεί αδελφή στα χέρια των τυράννων
πανώρια κόρη στα νύχια της σκλαβιάς
κρατάτ’ αδέλφια μας κρατάτε
και θ’ ανατείλει ήλιος λευτεριάς.
Έλα κι εσύ λοιπόν.....
Θα ‘ρθουν καιροί ευτυχισμένοι,
θα σμίξουν τότε δάκρυα χαράς,
θα ζούμε τότε όλοι αδελφωμένοι
στην αγκαλιά της μάνας Εκκλησιάς.
Έλα κι εσύ λοιπόν....
ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ
Είχα πέντε γιους,
τους δύο μου τους έφαγε ο πόλεμος
τον ένα μου τον πέθαναν στις φυλακές
γιατί ήταν χριστιανός
κι οι άλλοι δύο χάθηκαν
αν ζουν ή αν πέθαναν δεν ξέρω.
Πέντε χαμένους κι ούτε ένα μνήμα
κι ούτε ένα καντήλι.
Ξένε κλαις: Γιατί κλαις:
Κοίταξε απέναντι, ξεχωρίζει ένας σταυρός,
τον έστησε η μάνα μας η Ελλάδα
να μην ξεχάσουμε, για να ελπίζουμε.
Εδώ περνώ τις ώρες μου, στέκομαι και
μονολογώ
περνούν οι άπιστοι και θαρρούνε
πως με πήρε το παράπονο
πως κάτι μου ‘φταιξε και κλαίω.
Δέομαι για όλους, για τα παιδιά και για λόγου
τους.
Ξένε κλαις: Γιατί κλαις:
Η Ιστορία μας ξέμεινε στα χέρια του κόσμου
ατελείωτη και θλιβερή.
Μα όχι στα χέρια του Θεού
εκεί τα βάσανά μας θα ‘βρουν τέλος.
Ξένε μην μας ξεχνάς.
ΒΟΥΝΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑ
Βουνά γιγάντια παιδιά της γης
βουνά ανυπότακτα βουνά αιώνια
όπου έχετε τη λάμψη της αυγής
για το χαμόγελο για στολή τα χιόνια.
Όπου έχετε θυμό σας φοβερό
την αστραπή το μαύρο νέφος θλίψης
και μίλημα σας τι γοργό νερό (2)
που με βοή κατρακυλά απ’ τα ύψη. (2)
Βουνά εσείς ψηλά βουνά σκιερά
γεμάτα δύναμη γεμάτα χάρη.
Ω δώστε μου απ’ τη χάρη σας ξανά (2)
και κάνετέ με σαν και σας και πάλι. (2)
ΒΡΑΧΟΙ ΠΙΣΤΕΩΣ
Γέμισε η εποχή μας θύματα
γίναν όλοι σκλάβοι του κακού
μα όμως των καρδιών μας τα ψελλίσματα
φτάνουν ως το θρόνο του Θεού.
Κάνε Χριστέ οι πιστές ψυχές
να ’ναι σα βράχια σταθερές
πίστεως βράχοι δυνατές
σε Σένα μόνο να κοιτούν
να σε ποθούν, να σε υμνούν,να Σ’
αγαπούν .
Αντίθετα στο ρεύμα
στεκόμαστε ’μεις
σα βράχοι σωτηρίας
στα ναυάγια της ζωής.
Χτυπούν τα κύματα μ’ ορμή
φυσάει ο αγέρας
μα στέκουμε πάντα στητοί
κι ολόρθοι στον αγώνα.
Βάλε στις καρδιές μας γνώση Κύριε
μάθε τες σωστά να Σ’ αγαπούν
σχέδιο δικό Σου είναι πάντοτε
όσα εμπόδια κι αν συναντούν.
Κάνε Χριστέ οι πιστές ψυχές…
ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ
Δαντελένια ακρογιάλια
καί νησιά μαργαριτάρια
τά ουράνια σου καθάρια
σου χαρίζουν ομορφιά.
Ω πατρίδα μου γαλάζια
ζωντανή 'σαι ζωγραφιά
κάθε σπιθαμή άπ'τή γή σου
μ’ αίμα μαρτύρων Αγιασμένη
καί δαφνοστεφανομέμη
στους αιώνες είσαι συ.
Ω πατρίδα περηφάνεια
πλημμυρίζεις τήν ψυχή(δίς)·
Σύννεφο δέν σέ τρομάζει
κι'άν εόέχθηκες κανένα
πάντα κάποιου είκοσιένα
θά χαράζει ή αυγή.
θάνατος- -ή- ελευθερία- - -
βροντοφώναζες στή γή (δίς).
Λυτρωμένα τά παιδιά σου
στοργικά έχεις αγκαλιάσει
καί στά πέρατα θά φθάσει
η γαλάζια σου δμορφιά.
Στά γαλάζια νά ντυθούμε
Ηπειρος κι ΄Αγια Σοφιά,
Κύπρος καί ΄Αγια Σοφιά.
ΓΑΛΗΝΗΦΟΡΟΙ
Στρέφω ταραγμένη τη ματιά μου
στη Μητέρα του Χριστού
και ζητάω την ειρήνη
να χαρίσει του Θεού
στην ψυχή, στο σώμα μου, στο νου.
Παναγιά μου, μητέρα μου,
χαρά του κόσμου παντοτινή,
ελπίδα μου μοναδική.
Μη μ’ αφήσεις μέσ’ την ταραχή,
στείλε μου γαλήνη εσύ.
Στον Υιό Σου και Θεό μας
πρέσβευε παντοτινά,
πρέσβευε, του κόσμου η χαρά.
ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ
Προσεύχετ’ ο Χριστός απόψε
στον κήπο της Γεθσημανή.
Ω! πόσο την καρδιά πληγώνει
του Γολγοθά η προσμονή.
Η νύχτα στη Γεθσημανή
είναι απόψε σιωπηλή,
οι μαθητές Του πιο εκεί
“καθεύδουν ώσπερ οι λοιποί.”
Προσκυνητές κι εμείς κοντά Του
ας μείνουμε για πάντα εκεί,
ακούοντας την προσευχή Του
“ψαλλέτω” η κάθε μια ψυχή.
Ω! Κύριέ μας Λυτρωτή
χαρά, ελπίς και φως γλυκύ.
Το “γενηθήτω” να γενεί
δόξα και πόθος στη ζωή.
Καλώς να ‘ρθει το θέλημά Σου
μια σπίθα σε ξερά κλαδιά.
Προσμένουμε στα γόνατά Σου
της χάριτός Σου τη δροσιά.
Ω! μείνε, μείνε στην καρδιά
στη σκέψη μας παντοτινά.
Το θέλημά Σου να γενεί
σε Σε πάντα να μας καλεί.
ΓΕΝΗΘΗΤΩ
Στο γενηθή – γενηθήτω εγένετο
στο «γενηθήτω» η ζωή ξεκινά.
Μ’ ένα Σου λόγο το σύμπαν εγένετο,
μ’ ένα Σου λόγο το σύμπαν γυρνά.
Κι εγώ πηλός μες στα χέρια, στα χέρια
Σου
τ’ Απείρου Πλάστη το πλάσμα, εγώ
το θέλημά μου αφήνω στα χέρια Σου
το θέλημά Σου μονάχα ζητώ.
Κατά το ρήμα Σου γένοιτο, γένοιτο
στη Ναζαρέτ λέει Παρθένος Αγνή.
Κι η σωτηρία του κόσμου Σου γένοιτο
σαν φως στην άβυσσο, σαν αστραπή.
Κι εγώ πηλός μες στα χέρια…………
Δάκρυα καυτά κι αγωνία στα λιόδεντρα
κάποια νυχτιά μες τη Γεθσημανή.
Το «γενηθήτω» στα χείλη Σου ψίθυρος,
το «γενηθήτω» κραυγή στη σιωπή.
Κι εγώ πηλός μες στα χέρια…………
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Τής νίκης σάλπιγγες ηχούν
ήλθε τής λευτεριάς ή ώρα
νέοι καί γέροι τραγουδούν
τή δόξα σου γαλάζια Χώρα.
Θαυμάζουνε καί σ' επαινούν
Πατρίδα, φίλοι κι οι εχθροί σου
καί τά παιδιά σου τραγουδούν
τιμή σου Ελλάδα μας, τιμή σου.
Τιμή στ’ αθάνατα παιδιά
πού πέσανε γιά τήν Ελλάδα
γιά νά κρατήσουνε ψηλά
της λευτεριάς την άγια δάδα.
Εμπρός ας πολεμήσουμε
όλοι μαζί γιά τήν Ελλάδα
καινούργια νά τήν κτίσουμε
για νάχει ουράνια ομορφάδα.
Γιά μιά καινούργια Ελλάδα εμπρός
Γιά μιά Χριστιανική Ελλάδα
π' οδηγητής θάν' ο Χριστός
καί μεις η θεία Του λαμπάδα.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ
Ένα μικρό μπαλονάκι δεμένο μ’ ένα
σπαγγάκι καθότανε λυπημένο στο πάτωμα
ξεχασμένο
κι ένα χαρταετάκι μέσα σ’ ένα κουτάκι
ονειρευόταν να πετάξει τ’ αστέρια να φτάσει.
Μα ξάφνου μια φωνή τους είπε πώς και τι:
για να μάθουμε να πετάμε
πρέπει να μάθουμε ν’ αγαπάμε,
να μάθουμε ν’ αγαπάμε χωρίς να μετράμε
για να μάθουμε να πετάμε
πρέπει να μάθουμε ν’ αγαπάμε,
να μάθουμε ν’ αγαπάμε κι αυτόν που δεν πάμε.
Ένα μικρό μελισσάκι λυπημένο λιγάκι
από μακρυά λαχταρούσε τα
α λουλούδια που κοιτούσε
κι ένα χελιδονάκι κάτω απ’ το μπαλκονάκι
φοβόταν να τολμήσει
τα φτεράκια ν’ ανοίξει.
Μα ξάφνου...
ΓΙΑΡΕΜ - ΠΑΡΕΜ
Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο
στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο
μου 'ρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και
μπόρα
κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.
Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο
μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με της ομορφιάς γιαρέμ γιαρέμ τον ήλιο
σου 'χτισα κι εγώ γιαρέμ γιαρέμ βασίλειο
μά 'ρθανε καιροί γιαρέμ γιαρέμ και χρόνοι
κιέγινεκαπνός γιαρέμ γιαρέμ και σκόνη.
Κι έμεινε η καρδιά γιαρέμ γιαρέμ μονάχη
σαν της ερημιάς γιαρέμ γιαρέμ το στάχυ
τέτοια συμφορά Χριστέ, Χριστέ, Χριστέ
μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με του φεγγαριού γιαρέμ γιαρέμ τ1 αγιάζι
τ' όνειρο χαρές γιαρέμ γιαρέμ μοιράζει
μα στην ξαστεριά γιαρέμ γιαρέμ της μέρας
γίνεται φτερό γιαρέμ γιαρέμ κι αγέρας.
Τώρα στου ματιού γιαρέμ γιαρέμ γιαρέμ
την άκρη θάλασσα κυλάει γιαρέμ γιαρέμ
το δάκρυ τι να πω κι εγώ Χριστέ, Χριστέ,
Χριστέ μου που μ’ ένα μικρό πουλί πουλί
τ’ ανέμου.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ
Γεια σου χαρά σου Βενετία
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι από το κατάρτι το ψιλό τα
ον άνεμο παρακαλώ.
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά.
Γεια σου χαρά σου Βενετία
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ ολο τον κόσμο ν' ακουστεί
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
πού'χω μανούλα κι αδελφή.
ΓΙΑ ΣΕ ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Γιά σέ γλυκεία πατρίδα μου
τό αίμα μου τό χύνω
δόξα καί πλούτη καί τιμές
καί τή ζωή μου δίνω.
Γιά νά μπορέσω μιά στιγμή
τή δόξα σου νά σώσω
τή δόξα αυτή πού έλαμψε
καί λάμπει τώρα τόσο.
Σ’ όλα τά Δωδεκάνησα
Ελλάδα τά παιδιά σου,
τήν Παναγιά ευχαριστούν
καί τό Θεό δοξάζουν.
Όπου τά χάρισε ξανά
στή μητρική σου αγκάλη,
λαμποκοπούν άπό χαρά
πού πιά όέν είναι σκλάβοι.
Δεν είναι ως εδώ η Πατρίδα μας
μά φθάνει πέρα ως πέρα
όπου ή σημασία κι' ό Σταυρός
θέ νά στηθούν μιά μέρα.
Γιά νά μπορέσω...
Με τα φτερά μας ανοιγμένα δυνατά, κι απ’ την ψυχή όταν βγαίνει
γοργά, εις τον Ιησού πηγαίνει
ψεύτικους κόσμους αφήνουμε μακριά. σαν μια λευκή ψυχή.
Πετάμε για καινούριους κόσμους
αληθινούς, Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
με στόχο τους γαλανούς ουρανούς. κι αυτόν ικετεύει
πάντα τον προστατεύει
Ελάτε μαζί μας στην κουρασμένη γη, ο Θεός με προσοχή.
ελπίδα, φως και ειρήνη, να δώσουμε ζωή.
Λοιπόν προσευχηθείτε,
Γοργόφτερα γλαράκια κι οι ψυχές μας να με πίστη χριστιανοί,
γενούν μονάχα εκεί θα βρείτε,
πετώντας για το λιμάνι του Θεού. χαρά παντοτινή.
Χρυσίζουν οι ουρανοί
κι ειν’ o Χριστός που καλεί Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
σε μια ζωή φωτεινή, γαλανή. (δις) Κάθε κακό πια σβήνει
όταν στο σπίτι εκείνη
αδιάκοπα αντηχεί.
ΓΟΡΓΑ
Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
Γοργά με μια καρδιά Και του Θεού το χέρι
παιδιά ας ξεκινήσουμε το έλεος θα φέρει
για τις ψηλές κορφές Σα μια χρυσή βροχή.
που ο Χριστός μας καλεί,
να πολεμήσουμε και να νικήσουμε Λοιπόν προσευχηθείτε. . . . .
μ’ αγάπη και με πίστη φλογερή.

Στην Κύπρο καί στην Ήπειρο
είναι πολλά παιδιά σου
μή τά ξεχνάς γιατί ποθούν
ναρθούν κι αυτά κοντά σου.
Ελεύθερα νά ζήσουνε
στή μητρική σου αγκάλη
μέσα στή τόση δόξα σου
π' αστράφτει τώρα πάλι.
Η δόξα σου Πατρίδα μου
θα φθάσει στα ουράνια
και μεις θα πλέκουμε για Σε
αμάραντα στεφάνια.
Να οι κορφές εκεί όπου προσμένουνε
τα νιάτα με τα ψηλά και τα αγνά ιδανικά.
Εμπρός μ’ ορμή με φλόγα θερμή
η σάλπιγγα πάλι μας προσκαλεί.
Εμπρός με βήμα γοργό σταθερό
να φτάσουμε στο Χριστό.
Ανδρείοι με παλμό και με ηρωισμό
αγωνιστείτε σταθερά και με πολλή ορμή
για μια Ελλάδα φωτεινή, αγνή,
χριστιανική. (δις)
ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Γλυκειά μητέρα του Χριστού,
Μεγάλη Παναγιά,
η χάρη σου η αγία, ας μας χαρίζει χαρά.
Ελπίδα ουρανόσταλτη,
παρθενικό λουλούδι
ένα μικρό τραγούδι θα πω για προσευχή.
Σκέπασε, με τη χάρη σου
την όμορφη πατρίδα,
της δόξας την αχτίδα ας έχει πάντα
υντροφιά.

Φως θα σκορπάς σ’ όλη τη γη ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΑΗΔΟΝΙ

αθάνατη λαμπάδα
κι αιώνια θα φεγγοβολάς
πατρίδα μου Ελλάδα
Δε λαλείς, λαλείς γλυκό μου αηδόνι
το πρωί με τη δροσιά,
λάλα αηδόνι μου γλυκά.
Κάνε την πάλι Δέσποινα.
Σαν πρώτα δοξασμένη,
δαφνοστεφανωμένη και πάλι να φανεί.

Να ξυπνη-ξυπνήσεις του υιο μου

που ’ναι στο ψηλό βουνό
κει στο γέρο ‘Ολυμπο.

Να του πεις-του πεις γλυκό μου αηδόνι,

να θυμάται την ευχή-
την ευχήτης μάνας του.

Αν δε διω-δε διώξει τους εχθρούς μας

απ’ την ένδοξη μας γη τη Μακεδονία μας.

Δεν τον έχω-τον έχω πια παιδί μου,

μάνα του δεν έιμαι πια,
λάλα αηδόνι μου γλυκά.

ΓΛΥΚΙΑ ΕΙΝ’ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΓΛΑΡΑΚΙΑ
Γλυκιά ειν’ η προσευχή,
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ
Μια νέα κτίση μέσ’ το φως
ζητάμε όλοι εμείς
που χτίστης θα ‘ναι ο Χριστός
και πλάι του εμείς.
Στη δουλειά πάμε μαζί
μας ενώνουν πόθοι τρανοί
ας γιορτάσει όλ’ η γη
να οι καλοί δημιουργοί. (δις)
Δημιουργούμε πρόσχαρα
την νέα μας γενιά
καινούρια Ελλάδα χτίζουμε
με φλόγα στην καρδιά.
Στη δουλειά.....
ΔΑΜΑΣΚΟΣ
Εμπρός, πάρτε ταχύ τα όπλα σας
στη Δαμασκό, καλή ώρα
τρέξε Σαούλ σέλωσε τ’ άλογα
των χριστιανών χτύπα τη χώρα.
Οϊμέ! λαέ θεού φοβήθειτε
στις φυλακές θε να συρθείτε
φτάνει ο Σαούλ σιμά στη πόλη σας
καπνός, αχός γοργά κρυφτείτε.
Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;
σκληρών σοι προς κέντρα λακτίζει.
Εμπρός λάβε ψυχή τα όπλα του
της πίστεως κράτα την ασπίδα
πάρε τη μάχαιρα του πνεύματος
φόρεσε ζώνη την ελπίδα.
Κίνα και συ ψυχή για μια Δαμασκό
ζήτα να ζήσεις στην Κιβωτό
κοίτα τον Παύλο τ’ άστρο το φωτεινό,
βήμα το βήμα φτάσε στον ουρανό.
Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;
σκληρών σοι προς κέντρα λακτίζει.
Σαούλ, Σαούλ.
ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ
Δεν την ξεχνούμε (δις)
την Βόρειο Ήπειρο την Ελληνική
και όσο θα ζούμε θα προσπαθούμε
να γίνει ελεύθερη κι αυτή. (δις)
Βουβές καμπάνες, σβησμένες δάδες
ερειπωμένες, αδειανές εκκλησιές,
λίγο ακόμα κι έφτασ’ η ώρα
δύστυχη σκλαβιά πια μην κλαις. (δις)
Δέξου Χριστέ μας τις προσευχές μας,
το αίμα έγινε πια ποταμός
βοήθησε μας, οδήγησέ μας
της νίκης χάρισε μας φως. (δις)
Ποθεί η καρδιά μας τα λάβαρα μας
στο Τεπελένι, Πρεμετή. Κορυτσά,
Άγιους Σαράντα και στη Χειμάρα
κει να στηθούν παντοτινά. (δις)
ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΑ ΑΡΑΠΑΚΙΑ
Δέκα μικρά αραπάκια σε μια γειτονιά
χάθηκε το ένα πάει και μείνανε εννιά.
Εννιά μικρά αραπάκια παίζανε κρυφτό
κρύφτηκε το ένα πάει και μείνανε οκτώ.
Οκτώ μικρά αραπάκια φρούτα τρων
κλεφτά
πιάστηκε το ένα πάει και μείνανε επτά.
Επτά μικρά αραπάκια ξύπνησαν πριν
φέξει
Το να ξανακοιμήθηκε και ‘μείναν μόνο έξι.
Έξι μικρά αραπάκια στη βροχή κοιμούνται
πούντιασε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο
πέντε.
Πέντε μικρά αραπάκια μπαίνουν στη σειρά
ξέφυγε το ένα πάει και ‘μείναν τέσσερα.
Τέσσερα μικρά αραπάκια πάνε στην κυρία
κράτησε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο τρία.
Τρία μικρά αραπάκια πάνε στο σχολείο
έμεινε το ένα πάει και ‘μείναν μόνο δύο.
Δύο μικρά αραπάκια έρχονται σε μένα
κράτησα το ένα πάει κι έμεινε μόνο ένα.
Ένα μικρό αραπάκι βρίσκει μια γυναίκα
την παντρεύεται και κάνει αραπάκια δέκα.
ΔΙΑΒΑΤΗΣ ΓΕΡΟΣ
Διαβάτης γερός περπατώ στη ζωή
κι έχω ένα σκοπό, να βοηθώ
να βοηθώ τους άλλους στο καλό.
Βλέπω πάντα ψηλά και με μία ματιά
αντικρίζω ψηλές κορφές
κορυφές ιδανικών χρυσές.
Με το νόμο οδηγό περπατώ στη ζωή
κι έχω ένα σκοπό, να βοηθώ
να βοηθώ τους άλλους στο καλό.
ΔΙΑΒΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΝ ΗΜΙΝ
Σπεύσον Παύλε, κίνα διάβηθι
στου οράματος τη γη
κι άκουσε που σε καλεί
του Μακεδόνα πρώτη η φωνή.
Διαβάς βοήθησον ημίν
χειμαζομένων ο ποιμήν,
διαβάς στο έθνος των εθνών
φέρε τ’ άγγελμα των ουρανών.
Κι ανάβουν φωτιές ιερές στις καρδιές,
στη γη των ηρώων, αγίων μορφές
κι απ’ τον Παρθενώνα στην Άγια Σοφιά
Ορθόδοξη η Ελλάδα σκορπάει τη φωτιά.
Κυλούν οι αιώνες κι ηχούν φοβερές,
άγριες μπόρες, ώρες σκληρές,
βγάζουνε σπίθες πάλι οι καρδιές,
σε σένα υψώνουν φωνές.
Σπεύσον Παύλε, κίνα διάβηθι
στου οράματος τη γη
κι άκουσε που σε καλεί
των παιδιών σου πάλι η φωνή.
ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΘΕΟΥ ΕΝ ΑΓΑΠΗ
ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΩ
Δούλοι Θεού αγάπη ανυποκρίτω
πάρε το μήνυμα, ζήσε και στείλτο.
Έλα αδελφέ μου και δος μου το χέρι.
Φύγαμε, πάμε για τ’ άφθαρτα μέρη.
Εμείς, εμείς οι ασήμαντοι
του κόσμου εμείς οι “μικροί”
μ’ ακόμα και πάνω στα κύματα
μπορούμε να μένουμ’ ορθοί.
Εμείς, εμείς θανατούμενοι
του κόσμου εμείς οι “μωροί”,
μ’ ακόμα και μέσ’ απ’ τους τάφους μας
θα βγαίνει και πάλι η ζωή.
Εμείς, εμείς οι αδύναμοι
του κόσμου εμείς οι “πτωχοί”,
μα πάντες τα πάντα κατέχοντες
το φως και τ’ αλάτι στη γη.
Εμείς, εμείς θανατούμενοι.......
Δούλοι Θεού εν αγάπη αρρήτω
πάρε το μήνυμα, ζήσε και στείλτο.
Έλα αδελφέ μου και δος μου το χέρι
Φύγαμε, πάμε για τ’ άφθαρτα μέρη.
ΔΙΑΚΟΝΙΣΕΣ
Τίμιες ας είναι οι παρθένες
χήρες μητέρες αγνές,
προστάτριες των Αγίων
διακόνισσες σεβαστές.
Φοίβη, Μακρίνα, Συλβιθά
Πρόκλα, αδελφές μας αγνές
Νύμφες φίλες Χριστού
προσφέρουν κάθε ώρα,
πάντα αγάπη δίνουμε αιώνια
με γνώση και κρίση ακεραία
τ’ άγια κρατούν στα χέρια
μοιράζουν διδάσκουν προσφέρουν,
του Πνεύματος τ’ Άγια Δώρα.
Δίνουν σ’ απίστους
άπλετα και φως και πίστη
Ντύνουν απόρους
και ηρωίδες γίνονται κρυφές.
Υπεύθυνες προνοίας και αγάπης
έργα τελούν θαυμαστά
δόλους χαράς που ‘χουν χάρη
για το Θεό της χαράς
πρότυπα θεοσεβείας
σ’ όσες ποθούν να γεννούν.
Νύμφες φίλες Χριστού………
ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ
Χαρείτε αδέλφια τη μεγάλη μας γιορτή.
Είν’ η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς,
που προμηνά τον ερχομό του Λυτρωτή
και των προγόνων διαλαλεί την αρετή.
Αυτή τη μέρα λάμπει ο ήλιος πιο γλυκά
το χαίρε ψάλλουν τα ουράνια προς τη γη
κι αντιλαλούνε τα βουνά τα Ελληνικά (δις)
και στις ψυχές ξυπνούν την πίστη που νικά.
Ανθούν οι κάμποι, κελαηδούνε τα πουλιά.
Ψυχές ηρώων ξεκινούν από ψηλά
κι ολόγυρα μας φτερουγάνε με χαρά
και τραγουδούν μαζί μας χαίρε λευτεριά.
Χαρήτ’ αδέλφια την τρανή διπλή γιορτή.
Υμνολογήστε τον Ουράνιο Λυτρωτή
κι αγωνιστείτε μανιασμένοι, δυνατοί
για μια Ελλάδα φωτεινή, Χριστιανική.
ΔΟΞΑ ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ
Δόξα αλληλούια δε θα κλονιστώ
με τον Κύριο μου δεν θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
Έχω την ελπίδα δε θα κλονιστώ
ο λόγος Του ασπίδα δε θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
Με εμπιστοσύνη δε θα κλονιστώ
ότι και να γίνει δε θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
Αν και πέσει μπόρα δε θα κλονιστώ
σώζει κάθε ώρα δε θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
Είν’ Αυτός το φως μου δε θα κλονιστώ
και ο οδηγός μου δε θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
Στις δοκιμασίες δε θα κλονιστώ
και στις τρικυμίες δε θα κλονιστώ
σαν δέντρο φυτεμένο στα ρυάκια
δεν θα κλονιστώ!
ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΤΩ ΔΕΙΞΑΝΤΙ ΤΟ ΦΩΣ
Βγήκα να συνάξω στην κιθάρα μου
τα δοξολογήματα απ’ την πλάση,
την αυγή, το δείλι, το καταμεσήμερο,
το γιαλό, τα δάση.
Απ’ τη γη ως τ’ άστρα ένας ψαλμός
«δόξα σοι τω δείξαντι το φως». (δις)
Πήρα τα φτερά μου και ταξίδεψα
στων ανθρώπων τα πλατιά λημέρια
βρήκα στο παλάτι και στο σπιτοκάλυβο
υψωμένα χέρια.
Στην καρδιά του ανθρώπου ένας ψαλμός
«δόξα σοι τω δείξαντι το φως». (δις)
Άκου της καμπάνας γλυκολάλημα
στο χρυσό τον όρθρο και το δείλι
όπου αψηλό καμπαναριό ή ταπεινό
γλωσσίδι.
Τον αγέρα μέθυσ’ ένας ψαλμός
«δόξα σοι τω δείξαντι το φως». (δις)
Στης καρδιάς μου το φτωχό το φλάουτο
τώρα εγώ και πως να Σε υμνήσω;
πώς το μέγα που ’χω δοξολόγημα
σε ψαλμό να ηχήσω;
Γίνομαι λατρείας Σου, ναός
«δόξα σοι το δείξαντι το φως». (δις)
ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΛΑΣΤΗ ΜΑΣ
Δοξάστε τον Άγιο Πλάστη μας
με θούρια παιάνες ωδές γλυκές αγνές
ξαπλώστε την Άγια πίστη μας
σ’ όλου του κόσμου τις ψυχές.
Στην όμορφη συντροφιά
εδώ στη κατασκήνωση μας αδέλφια
ενωθείτε στο Χριστό που σαλπίζει
τον άγιο συναγερμό.
Δοξάστε τον Άγιο Πλάστη μας…
ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ
Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλάκι
και να πέταγα ψηλά
να το τραγουδούσα
σ’ όλους κελαηδιστά.
Ολοι οι άνθρωποι αινείτε
τον Άγιο Δημιουργό
μαζί κι ο ουρανός ας ψάλλουν
δόξα δόξα στο Θεό.
Κι αν δεν είμαι όμως πουλάκι
η καρδιά μου έχει φτερά
με το δικό της καρδιοχτύπι
πάντα αυτό τραγουδά.
Όλοι οι άνθρωποι αινείτε
απ’ την καρδιά σας το Θεό
«εν ψαλτηρίω εν κιθάρα,
εν τυμπάνω και χορώ.»
Με ποια λόγια Κύριε μου
να Σου πω ευχαριστώ,
το πιο τρανό δοξαστικό μου
θα ‘ναι αυτό που δεν θα πω.
Με ποια λόγια, με ποια έργα,
ποιο τραγούδι, ποιο ψαλμό
Ιησού μου Δε χορταίνω
πάντα αυτό να τραγουδώ.
Να ‘μαι πάντοτε δική Σου
και ‘Συ δικός μου πως ποθώ
εσύ που ανέβηκες για μένα
Λυτρωτή μου στο Σταυρό.
ΔΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
“Αγαπάτε αλλήλους αδελφοί”
είναι η Άγια Θεία εντολή.
Γιατί η αγάπη αλήθεια εστί,
ελευθερία αληθινή.
Είμαστε δουλευτές της αγάπης
μιας αγάπης που αιώνια κυλά.
Από τον θρόνο του Άγιου Θεού
εσφραγισμένες με το αίμα του αγίου
εσφραγισμένες με το πνεύμα του Θεού.
Χαρά ειρήνη, πίστη, αρετή
και αγάπη αρετών η κορυφή
“διά μας Χριστός σταυρώθηκε
επί της γης, ο της αγάπης
πρώτος δουλευτής.
ΔΡΟΣΟΠΗΓΗ
Στη φλόγα της ερήμου
φλέβα του νερού τινάζει
από την πέτρα ο Χριστός
και τους λαούς συνάζει.
Κοπάδια φθάνουν
τα φρυγμένα χείλη να δροσίσουν
και ξαναβρίσκουν πάλι
τη ζωή του Παραδείσου.
Ελάφι που ζητά πηγή
χαράς να ξεδιψάσει,
ορμά η ψυχή και λαχταρά
να τρέξει να Σε φτάσει
γιατί το ξέρει τα ποτάμια
τρέχουν από Σένα
κι αρδεύουν της καρδιάς (δις)
τον κήπο κρυσταλλένια.
Δροσοπηγή και στο βουνό
που κρίνο τώρα ανθίζει
και του Χριστού η ευωδιά
σαν αύρα πλημμυρίζει.
Κάθε παιδί αντίδωρο
τον άγιο του αγώνα,
θα Σου προσφέρει ευχαριστώ
διαμάντινη σταγόνα.
Ελάφι, που ζητά......
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΑ
Δύο λόγια ταπεινά την άγια αυτή βραδιά
στον Κύριο υψώνει κάθε αγνή καρδιά.
Δακρύζει σιωπηλά γεμίζει από φως
που άπλετο σκορπά
του Ιησού η γλυκιά θωριά.
Ω Χριστέ, Σ’ ευχαριστώ
για τη θερμή Σου βοήθεια κάθε λεπτό.
Στη ζήση μου κρατάς το χέρι στοργικά
κι εγώ Σ’ ακολουθώ όπου Κύριε κι αν με
πας.
Αγνίζεις την καρδιά τα λόγια, τη ματιά
μου δείχνεις ν’ αγαπώ όπως και Συ μ’
αγαπάς.
Ω Χριστέ Σ’ ευχαριστώ
για τη θερμή Σου βοήθεια κάθε λεπτό.
Ω Κύριε μη μνησθής τα κρίματα της γης
και μένα να δεχθείς κάποτε στον ουρανό.
ΔΩΔΕΚΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ
Δώδεκα ευζωνάκια
τ’ απεφασίσανε,
στην Πόλη για να πάνε Παναγιά μου
να πολεμήσουνε. (δις)
Στο δρόμο που πηγαίναν,
στη μαύρη θάλασσα,
μαύρη φουρτούνα πιάνει Παναγιά μου,
σχίζονται τα πανιά. (δις)
Δεν κλαίω το καράβι,
δεν κλαίω τα πανιά,
κλαίω τον καπετάνιο Παναγιά μου,
τα δώδεκα παιδιά. (δις)
Βοήθα Παναγιά μου,
για να γλιτώσουνε,
κι’ όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου,
θα στ’ ασημώσουμε. (δις)
ΔΩΣΕ ΕΛΠΙΔΑ

Θα' ρθει ο καιρός που θα σμίξουν οι

καρδιές και στη γη θα βασιλέψει η χαρά
Ανθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, καρτερούν
δώσε και συ ελπίδα ζωής.

Σε καρτερούν, πονεμένοι που ζητούν

απ' τη μοναξιά τους να λυτρωθούν,
Ανθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, καρτερούν
δώσε και συ ελπίδα ζωής.

Έλα και συ,δώσε το χέρι

να φτιάξουμε αδελφωμένοι μια καινούργια
γη. Να προβάλλει η αυγή, ας κάνουμε αρχή,
αδελφωμένοι και ενωμένοι εγώ κι συ.

Είμαστε αδέλφια, παιδιά ενός Πατέρα

με αγάπη ας χτίσουμε μαζί μια νέα μέρα.
Ανθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, καρτερούν
δώσε και συ ελπίδα ζωής.

Έλακαισυ…

ΔΩΣ ΜΟΥ ΣΩΤΗΡΑ

Δως μου Σωτήρα καρδιά πιο ταπεινή

δως μου Σωτήρα αγάπη πιο αγνή
δως μου Σωτήρα ζωή πιο φωτεινή
δως μου ουρανό.

Βρήκα στο Χριστό ειρήνη παντοτινή

βρήκα στο Χριστό γαλήνη μες τη ψυχή
το Σταυρό Αυτός μου δίνει και μ' οδηγεί
προς τον ουρανό.

Δως μου Σωτήρα καρδιά........

Τώρα μπρος Αυτός βαδίζει κι ακολουθώ
τώρα ο νους μου φτερουγίζει στον ουρανό
τώρα σπίτι Αυτός μου χτίζει να κατοικώ
στη γλυκιά Σιών.

Δως μου Σωτήρα καρδιά........

Αύξησέ μου την πίστη

δως μου πλούσια τη χάρη
δώσε φως στο σκοτάδι
να δω τον ουρανό.

Δως μου κι άλλη αγάπη

δως μου ουράνια ελπίδα
δως μου πίστης ασπίδα
και θάρρος να νικώ.

Με χαρά να σηκώνω
το Σταυρό μου στον ώμο
χάραξέ μου το δρόμο
και εγώ θ’ ακολουθώ.

Δως μου Σωτήρα καρδιά..........


ΕΓΙΑ ΜΟΛΑ
Έγια μόλα, έγια-λέσα, φύσηξε Βοριά
σπρώξε κύμα το καράβι, βοήθα Παναγιά,
στο ‘μορφο νησί να πάμε,
Έγια-μόλα, γεια. (δις)
Για να πάρουμε του δράκου τα χρυσά
κλειδιά (δις)
Έγια-μόλα, γεια. (δις)
Να καθήσουμε τη σκλάβα πάλι στο θρονί
να την προσκυνήσ’ ο κόσμος Ρήγισσα
τρανή. (δις)
Έγια-μόλα, γεια (δις)
ΕΓΩΙΣΜΟΣ
Τ’ ατομισμού σου γκρέμισε τα κάστρα
και της αγάπης στήσε το βωμό.
Μέσα στο πέλαγος μην είσαι ένα
νησάκι
άσημο, μόνο, τιποτένιο, φθονερό.
Ρίξε τις γέφυρες παντού να
γεφυρώσεις
κάθε απόσταση που είναι μακρινή.
Κάνε τη θλίψη και το πόνο του
αδελφού σου
μέρα τη μέρα να μικραίνει να μην ζει!
Γκρέμισε του εγώ τα κρύα παλάτια
κι ανύψωσε το κόσμο του “εμείς”.
Δώσε χαρά πολλή από τη χαρά σου
και ζήσε μ’ όλους το όνειρο μαζί !
Ρίξε τις γέφυρες.........
ΕΔΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
“Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν”
Παύλε Χριστού απόστολε κλητέ,
μήνυμα πίστης και ελπίδας καρτερεί
των μακεδόνων ψυχή η ελληνική.
“Πάντες γάρ εστέ υιοί ζώντος Θεού
διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού.”
Σάλπισμα αλήθειας του Παύλου η φωνή
μέσα στις καρδιές πνοή θεϊκή.
“Πέμψας την χάριν Σου βοήθησον ημίν”
Νέων μακεδόνων φωνή σε καλεί,
μέσα μας πίστη να εδραιωθεί
με την ασπίδα της η ψυχή να οπλιστεί.
“Αντίστητε τω κόσμω τω πονηρώ,
εμμένετε τη πίστει εδραίοι, σταθεροί.”
Πρόσκληση για αγώνα του Παύλου η
φωνή
νίκης στεφάνι, καρποί αρετής.
Χαράς ευαγγέλιο, σωτηρίας φωνή
όλη η γη με λαχτάρα ποθεί
κήρυκες Ορθοδοξίας πιστοί
ομολογείστε Χριστό πηγή ζωής.
Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον
η πίστις ημών!
ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει την γη.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω, χαίρε ελευθεριά. (δις)
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΜΠΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ
Είν’ ένας κάμπος πορτοκάλια, όι-όι μάνα μ’
που πέρα ως πέρα απλώνετ’ η ελιά.
Γύρω χρυσίζουν τα’ ακρογιάλια όι-όι μάνα μ’
και σε θαμπώνει η αντηλιά.
Παναγιά μου, Παναγιά μου,
παρηγόρα την καρδιά μου. (2)
Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε όι-όι μάνα μ’
σκηνές αν δείτε, θα δείτε στη σειρά.
Δε θα ‘ναι κάμπινγκ για τουρίστες όι-όι μάνα
μ’
θα ‘ναι μονάχα προσφυγιά.
Παναγιά μου . . . . . .
Κι αν δείτε σπίτια γκρεμισμένα όι-όι μάνα μ’
δε θα ‘ναι απ’ άλλες εποχές.
Από ‘να πόλεμο θα ‘ν’ καμένα όι-όι μάνα μ’
θα ‘ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες.
Παναγιά μου . . . . . .
Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη όι-όι μάνα μ’
δε θα ‘ναι κάμπος καρπερός.
Σταυροί θα είναι φυτεμένοι όι-όι μάνα μ’
που τους σαπίζει ο καιρός.
Παναγιά μου . . . . . .
ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ
Είναι Θεός! Αυτός σκορπά
τον ήλιο που τη γη θερμαίνει
και προστατεύει κι αγαπά
ολόκληρη την οικουμένη.
Είναι Θεός! Μας οδηγεί
και μας διδάσκει αυτά που πρέπει
και ρίχνει μια ματιά στη γη
κι όλες τις πράξεις μας τις βλέπει.
Είναι Θεός! Κάθε πρωί
μας στέλνει μια καινούργια μέρα.
Αυτός μας δίνει τη ζωή
αυτός μας δίνει τη μητέρα.
Είναι Θεός! Αυτός σκορπά
τα λούλουδα στη γη π’ ανθούνε
και προστατεύει κι αγαπά
όσα παιδιά Τον αγαπούνε.
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΝΕΑ ΑΥΓΗ
Είμαστε η νέα αυγή που προβάλλει
στη γη ειρήνη να φέρει και φως
για έναν κόσμο αγνό και ωραίο
για έναν κόσμο χριστιανικό. (2)
Ξάστερο βλέμμα που ψέμα δεν ξέρει,
δε ξέρει μίσος και ούτε κακό,
μον’ την αγάπη που μας ζεσταίνει
και ανασταίνει καθ’ άνθρωπο. (2)
Είμαστε η νέα αυγή που προβάλλει
στη γη να φέρει τη ζεστασιά,
λαμπρή η μέρα για το καθένα
κι ο κόσμος όλος μια αγκαλιά. (2)
ΕΙΡΗΝΗ
Άκου τα πουλιά τραγουδούν-Ειρήνη
Άγγελε χαράς φέρε μας-Ειρήνη
Λαχτάρησ’ η καρδιά,
Να΄βρει την Ειρήνη Σου ξανά
ΕΙΡΗΝΗ
Ξέρω ποθείς σαν όλους αδελφή μου
ειρήνη στον κόσμο να βρεις, αλληλούια.
Όμως είναι απλό,
η ειρήνη αρχινά απ’ τη καρδιά,αλληλούια.
Μες την καρδιά αν κλείσεις το Χριστό
χαρά και ειρήνη θα βρεις, αλληλούια.
Βλέπεις είναι απλό....
Κι έτσι μπορείς και γύρω να σκορπάς
αγάπη, ειρήνη και φως, αλληλούια.
Ξέρεις είναι απλό.....
ΕΙΡΗΝΗ
Τ‘ όνομά σου ψωμί στο τραπέζι
τ’ όνομά σου νερό απ’ την πηγή
τ’ όνομά σου αγιόκλημα αναρριχόμενων
άστρων.
Τ‘ όνομά σου παράθυρο ανοιγμένο
τη νύχτα στη πρώτη του Μάη.
Τ‘ όνομά σου δυο δρυς που το ουράνιο τόξο
στηρίζει στις άκρες του .
Τ‘ όνομά σου ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σ’
αστέρι
τ‘ όνομά σου μουρμούρισμα ρυακιών μεταξύ
τους.
Τ‘ όνομά σου μονόλογος ενός πεύκου στο
Σούνιο.
Τ‘ όνομά σου ρινίσματα ήλιου,
τ‘ όνομά σου στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ‘ όνομά σου στα χείλη των αγγέλων
τριαντάφυλλων.
Τ‘ όνομά σου ένα ελάφι βουτηγμένο στο
γόνατο
σε μια άμπωτη ήλιου.
Τ‘ όνομά σου δύο δρυς………
Τ‘ όνομά σου πορεία πέντε κύκνων
που σέρνουν τη πούλια μεσούρανα.
Τ‘ όνομά σου ειρήνη με κλωνάρια του
δάσους,
Τ‘ όνομά σου αέτωμα περιστεριών στον
ορίζοντα.
Τ‘ όνομά σου αλληλούια πάνω στο Έβερεστ
ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΝΤΟΥ
Θα φωνάξουμε να τ’ ακούσουνε
όλα τα παιδιά της γης
θα φωνάξουμε να το μάθουνε
όλα τα παιδιά της γης.
Πως η Αγάπη κι Ειρήνη
που όλοι γύρω ζητούν
δεν γίνεται με συμφωνίες,
μα είναι, δώρο θεού μέσα στις καρδιές.
θα φωνάξουμε . .
Πως ο Χριστός είν' η Αγάπη,
άρχων Ειρήνης Αυτός
και μόνο Αυτός Ειρήνη δίνει
σ' ανθρώπους , σπίτια, λαούς
Ειρήνη παντού (3).
ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΒΑΔΙΖΩ
Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω
και στις χαρές και στις θλίψεις της γης.
Αισιόδοξα πάω, σε τραγούδι ξεσπάω.
Μα γιατί να νιώθει αλλιώτικα κανείς;
Στον ουρανό έχω, δες, έναν πατέρα.
Με φροντίζει αυτός στοργικά.
Κάθε έννοια πετάει, η χαρά μου γελάει,
και στον άνεμο σφυρίζω ζωηρά.
Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω
κι ούτε πλούτη ζητώ ούτ’ αγαθά.
Και τροφή εν μου λίπει, και τα ρούχα και
σπίτι
ο Θεός αυτά και θάρρος εμφυσά.
Είπε: Δες τα πουλιά και τα λουλούδια
δεν θερίζουν, μα εγώ τα μεριμνώ.
Κάθε ανάγκη σας θα βρω, διώξτε το
άγχος του αύριο.
Και γι’ αυτό σφυρίζω ξένοιαστο σκοπό.
Ειρηνικά και χαρούμενα βαδίζω,
με μεθά το κρασί της χαράς.
Τα βουνά και τα δάση, την πανέμορφη
πλάση,
όλα ο Κύριος τα έκανε για μας.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου,
αφού μέσα τους ζει ο Θεός.
Τον Πατέρα υμνήστε, την αγάπη του
ζήστε!
τη χαρά σφυρίζω πού ‘δωσε ο Χριστός.
ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ
Έλα αδελφέ μου πέταξε ψηλά
βγες από τη λάσπη, ζήσε αληθινά
γύρω σου φωνές, αλότριες χάρες,
κλέβουνε τη ζωή, την ειρήνη τη θεϊκή.
Ιησού Χριστέ οι δρόμοι είναι πολλοί,
φώτιζε μου το νου τη δική Σου ν’ ακούμε φωνή!
«Ειρήνη την εμοί δίδωμι υμίν,»
ειρήνη στους ταπεινούς,
στους πράους και στους αγνούς.
Ο αγώνας μας μεγάλος πειρασμοί πολλοί
Σα θα βρεις τη γαλήνη θα ομορφήνει όλη η γη.
Ψάχνω την ειρήνη, την ψάχνεις και εσύ,
το χέρι μου δίνω για να τη βρούμ μαζί.
Ιησού Χριστέ οι δρόμοι……
ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ
Πολλοί μας έταξαν ειρήνη,
πλάνεψαν τις ζωές μας
κι απ’ έναν κόσμο ερειπωμένο,
Αντιλαλούνε μόνο θρήνοι
που σπαράζουν (2) και συντρίβουν
τις ψυχές μας. (δις)
Εγωισμοί μίση και πάθη
ματοκύλισαν τ’ αδέλφια
κι ελπίδα πια δεν απομένει,
τ’ ανθρώπινα τα λάθη
να καλύψει, να καλύψει
η αμέτρητή του αγάπη. (δις)
«Υιοί Θεού κληθήσονται» οι Ειρηνοποιοί,
κι ειν’ ο Χριστός ο φωτεινός φάρος
που δίνει στον αγώνα μας
ελπίδα φως και θάρρος
κι ειν’ ο Σταυρός το σύμβολο
που μας ζωοποιεί.
ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ
Κούφια συνθήματα πνίξαν τη γη
και σκορπίσανε θλίψη κι οργή
μείναν οι άνθρωποι δίχως Θεό
χτίσαν κάστρα με τ’ όνομα εγώ.
Μύριες φωνές Σ’ ικετεύουνε Κύριε
μύριες ωδές αναπέμπουμε Κύριε
φέρε τ’ ανέσπερο φως της ειρήνης Σου
μέσ’ την ψυχή
Ειρήνη υμίν. (2)
Πόλεμοι, πείνα, νεκρά τα παιδιά
κι οι καπνοί να ερημώνουν χωριά.
Άστρο που φέγγεις για τη Βηθλεέμ
πήγαινέ μας στη Νέα Εδέμ.
Μύριες φωνές........
Μες τους χειμώνες αυτής της ζωής
μ’ ένα φρόνημα πίστης καινής
είστε μακάριοι ‘σεις ισχυροί
οι ποιούντες ειρήνη στη γη.
Μύριες φωνές.......
ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Που να ελπίσω η τρισάθλια,
που να προσφύγω η ταπεινή,
ποιον η ξένη να ικετεύσω
και που να κλίνω την κεφαλή.
Ουκ έχω άλλον θερμό προστάτη
ουκ έχω άλλη καταφυγή
ουκ έχω άλλη παραμυθία
πλην σου την Άσπιλον και Αγνή.
Υπό τη σκέπη σου καταφεύγω
και σωτηρία επιζητώ
αγνή Παρθένε βοήθησόν με,
μη με αφήσεις να απολεσθώ.
Πρόφθασον Κόρη να μεσιτεύσεις
προς τον Υιό σου και Ποιητή
καθώς μου πρέπει να μη με κρίνεις
άλλοι εύσπλαχνως να με δεχτεί.
Εν μόνο βλέμμα γλυκύ να ρίξεις
σε με την άπορον και φτωχή
ακτίνα θείου φωτός να λάμψει
στη σκοτεινή μου σκληράν ψυχή.
Μη μείνω έξω της βασιλείας
και εις το σκότος καταταχθώ
μη με αφήσεις να στερηθώ
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Εκκλησία πύλη τ’ ουρανού
Εκκλησία πόρτα του θεού.
Τίποτε πιο δυνατό
τίποτε πιο ισχυρό
απ’ του Χριστού την Αγία Εκκλησία.
Τίποτε πιο δυνατό
τίποτε πιο ισχυρό απ’ την
πύλη π’ οδηγεί στην αθανασία. (δις)
Την κυνηγούν κι αυτή υψώνει
την πολεμούν κάστρα πυργώνει
ανίκητη η δύναμή της
ασάλευτη η οικοδομή της
Χτυπάτε, κύματα χτυπάτε,
επάνω της με ορμή ξεσπάτε.
Δε σαλεύουν τα θεμέλια
δε λυγίζουν τα κλαδιά
η κορφή της ως τ’ αστέρια
και οι ρίζες της βαθιά, βαθιά, βαθιά.
Τίποτε πιο δυνατό...
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ
Εκκλησία άγια Σκέπη της ψυχής λιμάνι.
Εκκλησία Θείος δρόμος που στα ουράνια
βγάνει.
Συ μας τρέφεις με τον άρτο
μας δροσίζεις με νερό.
Συ της χάρης το ποτάμι αναβλύζεις τ’
ακριβό.
Εκκλησία ματωμένη, θεία πορφύρα του
Ιησού.
Εκκλησία σταυρωμένη, σώμα του
Χριστού.
Εκκλησία αναστημένη, βασιλεία του Θεού.
Πύλες Άδου δε θα ισχύσουν
τη σημαία σου να σχίσουν
διωγμοί, φόβοι και τρόμοι
το Σταυρό να καταλύσουν.
Εισ’ αήττητη και αιώνια κάστρο του Θεού
ακατάλυτη απ’ τα χρόνια (δις)
νύμφη ωραία του Χριστού.
Πύλες Άδου δε θα ισχύσουν....
Είσ’ αήττητη και αιώνια....
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Εκκλησία του Χριστού που ειν’ οι εχθροί
σου
ξεχαστήκαν, οι διώκτες σου χαθήκαν.
Που ‘ναι αυτοί που σε σταυρώσαν
το κορμί σου φραγγελώσαν
τη μορφή σου πορφυρώσαν
όλοι χάθηκαν στον Άδη
και συ υψωθείς ως τ’ αστέρια
και σε σένα μόνο υψώνει
η ανθρωπότητα τα χέρια.
Εκκλησία μόνη ελπίδα μες το χάος της
ζωής.
Εκκλησία θεία αχτίδα
στο σκοτάδι αυτής της γης.
Εκκλησία σταυρωμένη
κι απ’ τους ισχυρούς διωγμένη
Εκκλησία αναστημένη
κι απ’ τον Κύριο δοξασμένη.
Έλα, μην αργείς, σώσε τα παιδιά της γης,
σώσε τους θνητούς, σώσε τους λαούς.
Εκκλησία του Χριστού με τη χάρη του
Σταυρού,
σώσε τους λαούς. (δις)
Αμήν.
ΕΛΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ
Έλα κι απόψε να μας φέρεις τη χαρά
Κύριε τα δεσμά μας κόψε, δώσε μας
φτερά.
Η ψυχή μας λαχταράει το δικό Σου φως
Κύριε, φώτισε τα χάη γίνε μας Οδηγός.
Σε περιμένει μια βασανισμένη γη
ματωμένη, σταυρωμένη με βαθιά πληγή.
Άκουσε την προσευχή μας Κύριε τ’
ουρανού
ω! ελπίδα δύναμή μας Συ μεθ' ημών
γενού.
Χρόνο με χρόνο ζήσε μέσα μας Εσύ
Κύριε σβήσε μας τον πόνο, Κύριε δόξα
σοι.
ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ
Σε τούτη εδώ τη γη την πονεμένη
παντού πυκνό σκοτάδι στις καρδιές
αισθάνονται όλοι τόσο κουρασμένοι
(δις)
γιατί τους έλειψες Χριστέ.
Έλα κι εσύ λοιπόν δως μου το χέρι
για νέο αγώνα ιερό
κι ας προχωρούμε αδελφωμένοι
ομόψυχοι μαζί με το Χριστό.
Θα ‘ρθουν καιροί, καιροί ευτυχισμένοι
θα σμίξουν τότε δάκρυα χαράς
θα ζούμε τότε όλοι αδελφωμένοι (δις)
στην αγκαλιά της μάνας Εκκλησιάς.
Έλα κι εσύ λοιπόν δως.......
ΕΛΑΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ
[ΥΜΝΟΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗς Ι.Μ..ΝΙΚΑΙΑΣ
1988
«ΧΡΙΣΤΕ ΓΙΝΕ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ»]
Ελάτε αδέλφια να βαδίσουμε μαζί
το δρόμο που μας δείχνει ο Χρίστος μας
να πιούμε όλοι απ’ το αθάνατο κρασί
ν’ ανθίσουν κήποι του φωτός εντός μας.
Παιδιά δικά του τα παιδιά όλης της γης
πολεμιστές για τη μεγάλη αλήθεια
όπλο για μας η δύναμη της προσευχής
μ’ αγάπη πλημμυρίζει τ’ άγια στήθια (δις).
Κάθε τραγούδι μας, τραγούδι όλης της γης
και θα ’χει η σκέψη μας την ευωδία του
κρίνου
παιδιά που βγήκαμε απ’ το φως κάποιας
αυγής
στο μέτωπο με τη σφραγίδα εκείνου.
Εσύ Χριστέ μείνε για πάντα αρχηγός
και στρατηλάτης στη μεγάλη μάχη
στο δρόμο της ζωής μας μόνος οδηγός
στεφάνι νίκης ο αγώνας να ’χη (δις)
ΕΛΑΤΕ ΝΙΑΤΑ
Ελάτε νιάτα στο Λυτρωτή
στο Σταυρωμένο θριαμβευτή
που μας χαρίζει ζωή αγνή
ζωή αληθινή.
Τι χαρά τα νιάτα να δοθούν
στον Χριστό, γι’ Αυτόν ν’ αγωνιστούν
με τη σημαία του έργου Του
εμπρός να προχωρούν. (δις)
Ελάτε νιάτα στον αρχηγό
σαν στρατιώτες του στο πλευρό,
μας περιμένει δόξα λαμπρή
νίκη παντοτινή.
Τι χαρά τα νιάτα να δοθούν...
Όλοι μας γέλασαν φοβερά,
μας ‘σπάσαν της ψυχής τα φτερά,
αυτός μονάχα μας μένει φως,
πατέρας κι αδελφός.
Τι χαρά τα νιάτα να δοθούν
ΕΛΑΦΙΑ
Είναι άγρια η μάχη
κι ο αγώνας μας σκληρός
μα είμαστε ανδρειωμένοι
κι αρχηγός μας ο Χριστός.
Διψασμένοι σαν τα ελάφια
απ’ την πάλη τη σκληρή
ξεδιψάσαμε απ’ την πηγή σου
κι ανδρειώνεται η ψυχή. (δις)
Ω! Χριστέ πόσο ποθούμε
τη δική Σου την πηγή
το νερό Σου για να πιούμε
το ουράνιο απ’ τη γη.
Διψασμένοι σαν τα ελάφια…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Μήνυμα αφήνουμε στου κόσμου τις στράτες
λεύτεροι, λεύτεροι, ουράνιοι διαβάτες.
Λεύτερους έταξε ο Θεός τους ανθρώπους,
λεύτεροι, λεύτεροι σ’ αθάνατους τόπους.
Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμου
το Πνεύμα Σου στείλε, το Πνεύμα Σου, Θεέ
μου.
Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμου
ελεύθεροι να ‘μαστε, ελεύθεροι, Θεέ μου.
Πνεύμα Θεού του ουρανού σημάδι
κι είν’ αδειανές οι φυλακές του Άδη,
λεύτεροι τώρα από την ύλη οι δεσμώτες,
πέσαν τα σίδερα, ανοίξαν οι πόρτες.
Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμου
το Πνεύμα Σου στείλε, το Πνεύμα Σου, Θεέ
μου.
Στο ψέμα του κόσμου στο πείσμα τ’ ανέμου
ελεύθεροι να ‘μαστε, ελεύθεροι, Θεέ μου.
Ελεύθεροι να ‘μαστε, ελεύθεροι, Θεέ μου,
ελεύθεροι, ελεύθεροι, ελεύθεροι, Θεέ μου
ΕΛΛΑΔΑ
Από τα βάθη των αιώνων ξεκινάει
με φύλλα δάφνης και με φως στεφανωμένη.
Η Ελλάδα αιώνια στους επτά ουρανούς
πετάει
και πλημμυρίζει φως την οικουμένη.
Γαλάζια θάλασσα, πράσινα βουνά,
καίγεται χρυσό το μεσημέρι,
πουθενά, πουθενά, πουθενά το καλοκαίρι
δεν είν’ έτσι όμορφο και φωτεινό.
Γαλάζια θάλασσα, άγια δειλινά
λούζονται στο φως θαλασσοπούλια
και γυρνά και γυρνά, και γυρνά στα ύψη η
πούλια
φάρος που οδηγεί στον ουρανό.
Γαλάζια χώρα ο Θεός σου ’χει χαρίσει
την ομορφιά, τη λεβεντιά, τη δύναμή σου.
Το φως σου σκόρπισε στο κόσμο να θυμίζει
τη λάμψη του δικού Του Παραδείσου
Γαλάζια θάλασσα…
Ελλάδα παίρνουμε το δρόμο και κινάμε
για εκεί που χάραξε η μεγάλη σου ιστορία,
και σου ορκιζόμαστε για πάντα να φυλάμε
την πίστη μας και την ελευθερία.
Γαλάζια θάλασσα…
ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ
Ελλάδα μας γλυκιά
τρισδοξασμένη Συ
που ήσουν τίποτε στη γη
σαν ήλθε όμως η στιγμή
πετάχτηκες ορθή.
Με χρόνια με καιρούς
ζωσμένη το σπαθί
εσκόρπιζες το άγιο φως
εκεί που ο σκλάβος αδελφός
επρόσμενε σκυφτός.
Μα πέρα στη σκλαβιά
στον ξενικό ζυγό
στενάζουν κι άλλα σου παιδιά
και καρτερούνε λευτεριά
Ελλάδα μας γλυκιά.
Η ΕΛΛΆΔΑ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΠΕΘΑΊΝΕΙ
Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά
με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.
Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε για μας λευτεριά
για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμμιά
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά. (δις)
ΕΛΠΙΔΑ ΖΩΗΣ
Το σώμα κι αν πεθάνει
η θεία σου ευχή
με φως θα πλημμυρίσει
ουράνια τη ψυχή.
Το πνεύμα θ’ αφήσω,
στο χέρι το αγαθό
κοντά Σου, Κύριε μου
κι εγώ θ’ αναστηθώ.
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΙ
Αναζητώ, λαχταρώ κάποια ελπίδα
στον κόσμο για να βρω
σε μονοπάτι τραχύ την αλήθεια ζητώ.
Συνοδοιπόρος μου στο μονοπάτι αυτό,
είν’ ο Χριστός, η ελπίδα.
Πάει μπροστά και μου δείχνει το Σταυρό
είν’ ο Χριστός η ελπίδα.
ανάστασ’ ήρθε και κήρυξε στη γη
δίνοντας αιώνιο δώρο τη ζωή.
Εσύ ‘σαι Κύριε η μόνη ελπίδα
αιώνια και χαρά,
νιώθω τη χάρη Σου μέσα βαθιά στην
καρδιά.
Σκοτάδια να σκορπάει,
το φως Σου να μηνάει
ευχαριστώ Σε Πατέρα.
Ξέρω πως πια στο στρατί που θα διαβώ
την ελπίδα από Σένα θε ν’ αντλώ.
Το μήνυμά Σου θα δώσω
σε κάθε άκρη της γης ν’ ακουστεί
πως Εσύ ‘σαι η Ελπίδα κι η Ζωή!
ΕΜΠΡΟΣ
Εμπρός έμεις οί νέοι
περήφανοι, γενναίοι
στό δρόμο του καλοϋ.(δις)
Κανείς δέν θά μπόρεση
ποτέ νά μας σαλέψη
την πίστι του Χριστού.(δις)
Ο φόβος δέν λυγίζει
τον νέο πού ελπίζει
στή χάρι του Θεοϋ. (δις)
Στην πάλη τής ζωής μας
Ασπίδα τής ζωής μας
θά είν' ό Λυτρωτής.(δις)
Αυτόν θ' ακολουθούμε
γι Αυτόν θ' αγωνισθούμε
σ' όλη μας τή ζωή. (δις
ΕΜΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ
Εμπρός αδέλφια όλοι μαζί
να κάνουμε τη γη να φέρει μια στροφή
κι εκείνο το ψηλό βουνό
να το κυλήσουμε μέσα στο γιαλό.
Μη λες δεν είσαι δυνατός
πλάι σου στέκει ο Χριστός.
Όσα είναι δύσκολα κι αδύνατα για σε
δυνατά γι’ Αυτόν είν’ αδελφέ. (δις)
Εμπρός παιδιά με μια καρδιά
πιάστε τη γη από κάθε της πλευρά
κι όλοι μαζί στον ουρανό
να την υψώσουμε να βρει το Θεό.
Με το Χριστό τώρα μπορείς
στον ουρανό πια ν’ ανεβείς.
Όσα είναι δύσκολα κι αδύνατα για σε
δυνατά γι’ Αυτόν είν’ αδελφέ. (δις)
Τον αγριεμένο ποταμό
θα τον διασχίσουμε δίχως δισταγμό
με το κεφάλι μας ψηλά
και με το βλέμμα σταθερά μπροστά.
Το ρεύμα δε θα μας νικά
θα ’χουμε φλόγα στην καρδιά.
Όλα τα μπορούμε είμαστε οι ισχυροί
ο Χριστός μας δίνει δύναμη. (δις)
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΨΗΛΩΜΑΤΑ
Εμπρός για τα ψηλώματα,
εμπρός για τις κορφές,
(φτερά μας δίνει η πίστη μας
και φλόγα στις καρδιές), (2)
για να πετάξουμε σ’ αιθέριες ομορφιές.
Υψηπέται αετοί
προχωρούμε, προχωρούμε στην κορφή.
Ανατολές χαράζουνε
και λάμπουν οι ματιές,
(καινούργιοι δρόμοι ανοίγονται
καινούργιες εποχές), (2)
χαρά και φως γεμίζουν όλων οι καρδιές.
Υψηπέται αετοί
προχωρούμε, προχωρούμε στην κορφή.
ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΚΙΝΗΣΟΥΜΕ
Εμπρός να κινήσουμε όλοι παιδιά,
με πίστη, με χαρά,
να φέρουμε μήνυμα σ’ όλη τη γη
για μια καινούργια ζωή.
Μήνυμα, μήνυμα, νέο λαμπρό,
επιστροφή στο Χριστό.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
με φλόγα στην καρδιά.
Όλοι να ‘ρθουμε κοντά στον Χριστό
το μόνο οδηγό.
Πάμε να βρούμε σ’ αυτόν τη χαρά
αληθινή χαρά.
Πίστευε, πρόσμενε, όσο θα ζεις,
τον Ιησού μας μια μέρα θα ιδής
εκεί ψηλά, εκεί ψηλά,
να σου χαμογελά.
ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΙΔΙΑ
Εμπρός, παιδιά με μια καρδιά, προς τη
νίκη
όσοι γευθήκαμε την λύτρωση
και τώρα ελεύθεροι με το Χριστό μαζί
θα ξαναρχίσουμε μια νέα ζωή.
Με το βλέμμα στραμμένο
στου Χριστού τη μορφή
πλημμυρίζει η καρδιά μας
απ’ αγάπη αγνή. (δις)
Μες στη ζωή πόνος παντού και κατήφεια
μας έχουν σκλάβους τους και μας κρατούν
κι όλο γυρεύουμε κάπου ν’ ανέβουμε
ώσπου να φτάσουμε στην ξαστεριά.
Με το βλέμμα στραμμένο.......
Μα να το Φως της Βηθλεέμ που χαράζει
και φέγγει ολόλαμπρο στο Γολγοθά
κι όλο γυρεύουμε, κάπου ν’ ανέβουμε
ώσπου να φτάσουμε στη ξαστεριά.
Με το βλέμμα στραμμένο......
ΕΜΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
Κατηφοριά ποτέ καμία
σε κορυφές δεν ανεβαίνει.
Όποιος ποθεί να υψωθεί
πάντα με κόπους ανεβαίνει.
Πάντα με κόπους προχωρούν
όσοι ψηλά ζητούν να φτάσουν.
Χαρά σε κείνους που μπορούν
να προχωρούν κι ας αποστάσουν.
Θα σταματήσω μην το πεις,
ποτέ μην πεις θα σταματήσω.
Πάντα ορθός και πάντα μπρος
μονάχα μπρος, μη στρίψεις πίσω.
Ατσάλι κάνουν τις καρδιές
όσοι ψηλά ζητούν να πάνε.
Με κόπους, μόχθους προχωρούν
κι αν κουραστούν δεν σταματάνε.
Εμπρός για τη νίκη
σε μέρη πλατειά.
Αγνάντια στον ήλιο
θα λάμψει η ματιά.
Εκεί, προς τη νίκη
εκεί προς το φως.
Εμπρός, πάντα μπρος,
ο δρόμος λαμπρός. (δις)
ΣΤ.ΜΠΟΛΕΤΣΗΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΞΕΝΑ
Εμπρός στά ξένα παιδια πετάμε
και τά πανιά μας βορηας φουσκώνει
ήλθεν ή ωρα φτάνει σιμώνει
πού θά πετάξουμε δλοι μαζί.
΄Ολοι μέ κουπί στό χέρι
καί στό κύμα άς ρίχτουμε
καί τό κύμα θά μας φέρει
στά γαλάζια του νερά,
σ'άλλους τόπους, σ'άλλαμέρη,
μέ ελπίδα μέ χαρά (δίς).
Τά παληκάρια δέν τά τρομάζει
θάλασσα μαύρη κι άγριο κύμα
κάλλιο νά βρούε στό κύμα μνήμα
παρά νά ζούε σέ ξένη γη.
Όλοι μέ κουπί στό χέρι…
ΕΜΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΕΜΠΡΟΣ
Εμπρός τα παλικάρια εμπρός,
ν’ ανεβούμε εμπρός,
στη ψηλή κορφή
με τη δύναμη του Χριστού.
Εμπρός κι είν’ ο Χριστός πιστός,
φίλος και σύντροφός μας
και μας οδηγεί
στην ειρήνη, στο φως, στη χαρά.
Άκου οι σάλπιγγες παμ, παμ
τα παλικάρια εμπρός παμ, παμ
Άκου οι σάλπιγγες!
Εμπρός νέοι αγωνιστές ένδοξοι μαχητές
δόξα και τιμή ο Χριστός-που ‘ναι το φως
μας προσκαλεί.
Χαρά, τη λάμψη των κορφών θ’
αντικρίζουμε
θούρια, παιάνες ηρωισμού αντηχούν.
Εμπρός αδέλφια μας για τη μάχη
βαδίζουμε
να οι μάρτυρες βλέπουμε αίμα,
στεφάνια για μας.
Ο Κύριος φωνή εμπρός,
για τις ψηλές κορφές εμπρός,
ο Κύριος φωνή, φωνή.
Στη γη σταθείτε ορθοί αδελφοί
η σάλπιγγα ηχεί,
χάρμα ουράνιας ζωής μας καρτερεί.
ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ
Σταυρός της πίστης τ’ ακριβό το φυλαχτό.
Σταυρός της χάρης άγιο θάμα μυστικό.
Με το Σταυρό ορμάς. Με το Σταυρό νικάς
φουρτούνες, αγριοκαίρια, κεραυνούς
και σώζει συντριμμένους ναυαγούς.
Ω! Σταυρέ της ψυχής μου αγάπημα
ακριβό.
Ω! Σταυρέ της ύπαρξής μου στήριγμα
ακριβό.
Συ το όπλο μου κι ο θυρεός.
Συ το καύχημά μου και το φως.
Συ ελπίδα μου κι απαντοχή,
και χαρά και μυστική ζωή.
Στη σκιά σου πόθησα να γείρω
με τα δάκρυα της ψυχής να πλύνω,
τα ματόβρεχτα τα πόδια του Κυρίου
του Εσταυρωμένου μου Νυμφίου.
Ω! Σταυρέ της ψυχής μου......
ΕΞΟΧΗ
Στήν έξοχη δέν πρέπει νά κοιμάσαι,
πρωΐ - πρωί στό πόδι πρέπει να’ σαι
μέ τή δροσιά τά μούτρα σου νά πλένεις
πλάτσα πλουτσα στά νερά τρά λάλα
λαλα(δίς).
Χωρίς μιλιά νά τρως ό,τι σου δίνουν,
τά μάγουλάσου πρέπει νά παχύνουν
καί ή μαμά νά λέη μέ καμάρι,ένα γιόκα
πούχω γω
πώπώ νά τόν χαρώ,πω,πω.πω (δίς)
Κι' όταν σκοπό σέ βάλουν νά φύλαξεις,
σάν δεις γατιά καί κότες μή τρομάξεις
καί τίς φωνές μή μπήξεις κάνα βράδυ
συμμορία βρέ παιδιά τρά λάλα λά (δ ίς;.
Καί δταν σου πουν νά πας υπηρεσία,
πρώτος εσύ νά γίνεσαι θυσία.
Μέ ντί ντί ντί καί τρόμπα νά τρομπάρεις
τσάφ-τσούφ, ντί ντί ντί (δίς).
Ε.Ο.Κ.Α.
Βάρκα θέλω ν’ αρματώσω (δις)
με σαρά- ρια, ρια, ρο με σαράνταδυο
κουπιά. (δις)
Και στην Κύπρο ν’ ανταμώσω (δις)
της ΕΟ-, ρια, ρια, ρο της ΕΟΚΑ τα παιδιά.
(δις)
Για να φέρουμε στην Κύπρο (δις)
ένωση ρια, ρια, ρο ένωση και λευτεριά.
(δις)
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ
Εξεκίνησα να πάω
στο μικρό μου το χωριό
τα παλιά να ξαναζήσω
τους γονείς μου να φιλήσω
που ‘χα χρόνια να τους δω.
Τρα, λα, λα...
Σαν περνώ με χαιρετούνε
κάμποι, δάση και βουνά,
όλοι με καλωσορίζουν
και χαρούμενα γαβγίζουν
του χωριού μου τα σκυλιά.
Τρα, λα, λα...
Στη μικρή μας εκκλησούλα
πρώτα, πρώτα σταματώ
και με πίστη στην καρδιά μου
προσκυνώ την Παναγιά μου
που με φύλαξε γερό.
Τρα, λα, λα...
Σαν νυφούλα στολισμένη
το σπιτάκι μου γελά,
όλοι τρέχουν να με δούνε
κι οι γονείς μου με φιλούνε
δακρυσμένοι από χαρά.
Τρα, λα, λα...
ΕΡΧΟΜΟΣ ΓΛΥΚΟΣ
Χωρισμός πικρός, αγάπη, θεϊκή,
ενώνει το φθαρτό χαρίζει τη ζωή
χαρά αιώνια, ένωση ψυχική
χωρίς τα χρόνια και λύπη σαρκική.
Σύσσωμοι, σύμφωνοι, σύμψυχοι αδελφοί,
ερχομός γλυκός νεφέλη φωτεινή
θαμπώνει και νικά, του Άδου σκοτεινιά
στους απ’ αιώνος δεσμώτες λύτρωση
χαρίζει
και δίνει τη χαρά στοργικά.
μένοι από χ αρά
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Έσβησε το φως του ήλιου
στ’ απαλό το δειλινό,
κι όλα σώπασαν κι ακούνε
το γλυκό εσπερινό. Αλληλούια (τρις)
Μες στο βράδυ μια καμπάνα,
Θείο στόμα που αντηχεί,
σαν αντίλαλος που στέλνει
στο Θεό μια προσευχή. Αλληλούια (τρις)
Μέσ’ στην πάνλευκη εκκλησούλα
δύο χεράκια ταπεινά
δέονται μέσ’ στο σκοτάδι
στο Χριστό, στην Παναγιά. Αλληλούια
(τρις)
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ [Η ΛΑΤΡΕΙΑ]
Σημαίνει για εσπερινό (δις)
στη μακρινή ‘ρημοκκλησιά
ντιν, ντιν, ντιν, ντιν, νταν (δις)
Στο θυμιατήρι ο καπνός (δις)
γεννά οράματα αγνά
ντιν... (δις)
Ψάχνω να βρω την εκκλησιά (δις)
που σήμανε εσπερινό,
ντιν... (δις)
Πάω να μπω γονατιστός (δις)
μπρος στην εικόνα του Χριστού
ντιν... (δις)
Με δάκρυα παρακαλώ (δις)
να μείνω στη ζωή πιστός
ντιν... (δις)
Μακριά απ’ τον κόσμο του κακού (δις)
μ’ αγάπη πάντα στην καρδιά,
ντιν... (δις),
Τελειώνει ο εσπερινός (δις)
μες της γαλήνης τη νυχτιά,
ντιν... (δις)

ΕΦΕΣΟΣ
Μες της Στεφάνης μας την κιβωτό
ξεκίνησε η ομάδα μας, τον ύψιστο αγώνα
της
με ιερό σκοπό.
Τα πάθη της να διώξει με πνεύμα ταπεινό
να δώσει την καρδιά της στους άλλους,
στο Θεό. (δις)
Ταξίδευε αδιάκοπα με σκότος και με φως,
τα άγρια κύμματα των βράχων τα
κύμματα,
τον άστατο καιρό.
Ώσπου λιμάνι απάνεμο, γαλήνεμα ψυχής
το χώρο που επισκέυτηκε η μάνα
όλης της γης.
Συνάντησε την Έφεσο και με διπλή χαρά,
την πήρε σαν παράδειγμα για αγνά
ιδανικά.
Ω! Έφεσος, πόλη χαράς και υμνωδός της
Παναγίας
συ που ανέδειξες πάντας (δις)
Την παρθενία της μητέρας του Ιησού. (δις)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΕΣ
Θεέ μου ο κόσμος άχυρο
που δέρνεται στ’ αγιάζι
και η ψυχή του στάζει δάκρυ πικρό.
Θεέ μου η ελπίδα χάθηκε
στης τρικυμιάς τη δίνη
και μόνο πόνο δίνει το κύμα τ’ αλμυρό.
Και μας καλείς σ' αυτή τη γη
πού Σ’ έχει πια ξεχάσει
να φέρουμε το Λόγο Σου παντού
μην απομείνει ούτε ψυχή
που δε θα δοκιμάσει τον Άρτο τ’ ουρανού.
Αξίως πολιτεύεσθε
στην πίστη την αγία
στη μία Εκκλησία μέλη πιστά.
Το έν φρονούντες σύμψυχοι
στου Γολγοθά το δρόμο
με το Σταυρό στον ώμο η Ανάσταση
αρχινά.
Ευαγγελίστριες πιστές με τον ουράνιο
σπόρο
Θεού γεώργιον θα κάνουμε τη γη
και θα κηρύξουμε Χριστό
και τούτο Σταυροφόρον (δις)
άρτον ουράνιο και φάρο φωταυγή.
ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ
Μύρια κρίνα τ’ Απρίλη ευωδία σκορπούν
σ’ όσες καρδιές λαχταρούν
σ’ όσες κραυγάζουν κι έλεος ζητούν
με θεία χάρη να ζουν,
σ’ όσες κραυγάζουν κι έλεος ζητούν
μύρο θεϊκό να λουστούν.
Με σκέψεις ιερές αισθήσεις καθαρές
με μίμηση Χριστού εγρήγορση στο νου
θα οδεύουμε μαζί βοήθησον ημίν
πορεία στην κορφή στην άγια Σου σκηνή.
Αρχάγγελοι, Άγγελοι, Χερουβίμ, Σεραφείμ
άγιοι πάντες αγνοί
άνθη μυρίπνοα και ταπεινά
του Παραδείσου ευωδιά
άνθοι μυρίπνοα και ταπεινά
ρόδα και γιασεμιά.
Με σκέψεις ιερές.........
Πως ποθεί η καρδιά μου ευωδία Χριστού
να ξεχειλίσει παντού.
Έλα Χριστέ στην ψυχή μου εντός
ο γλυκασμός και το φως
έλα Χριστέ στην ψυχή μου εντός
ευλογητός!
Με σκέψεις ιερές...........
ΕΥΩΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στης αγάπης τον ήλιο
η ζωή μας ανθίζει
τ’ ακριβά θείας χάρης
μύρα γύρω σκορπίζει.
Ανοιχτές οι καρδιές μας
στη δροσιά τ’ ουρανού
κι έγινε η ζωή μας
ευωδία Χριστού.
Της λατρείας θυμίαμα
η κάθε στιγμή
κι ο μεγάλος Πατέρας
όλους μας ευλογεί.
Ανοιχτές οι καρδιές μας
στη δροσιά τ’ ουρανού
κι έγινε η ζωή μας
ευωδία Χριστού.
ΕΦΟΔΟΣ
Ξεκινάμε με χαρούμενες καρδιές
ν’ ανέβουμε στις απάτητες κορφές
ενωμένοι στο κοινό τον αγώνα τον καλό
έχουμε για οδηγό μας το Χριστό.
Σύνθημά μας δυνατό έφοδος στον ουρανό
να βρεθούμε συντροφιά με το Χριστό
κει που είναι η χαρά κι η ατέλειωτη
ομορφιά
στου πατέρα την ολόθερμη αγκαλιά.
Ο εχθρός μας κι αν έχει δύναμη πολλή
πάντα όμως στις επάλξεις θα μας βρει
πάνοπλους, μαχητικούς και αγωνιστές
πιστούς
μ’ υψωμένες στα ουράνια τις καρδιές.
Σύνθημα μας δυνατό...
Είναι ατέλειωτη η δόξα κει ψηλά
μας προσμένει των μαρτύρων η στρατιά
για να ζήσουμε εκεί την αιώνια ζωή
που αυτό ποθεί η κάθε μια ψυχή.
Σύνθημα μας δυνατό...
ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΝΤΟ
Έχασα ττο ντο (ρε, μι, φα σολ λα σι) του
μικρού κλαρίνου(δις)
Αν το μάθει ο αρχηγός μας τι θά πει
θά μας διώξει από τήν κατασκήνωση στό
πί καί φί
τι θέλαμε , τι θέλαμε καί ήρθαμε έδω
καί τόν μπελά μας βρήκαμε
μ'αύτόν τόν αρχηγός (δις)
(ΖΕ_ΠΕΡΝΤΥ_ΛΕ_ΝΤΟ
Ζέ περντύ λέ ντό (ρε,μι,φα ,σολ.λα.σι)
ντέ μα κλάρινέτε (2)
΄Α σί πάπα σά βέ σά τριαλαρό (2)
0 πά καμαράτ- ό πά καμαρατ- ο-πά ο-πά
ο-πά (2)
ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΚΑΗΜΕΝΕ ΚΟΣΜΕ
΄Εχε γεια καημένε κόσμε
έχε γεια γλυκειάζωή
και συ δύστυχη πατρίδα
έχε γεια παντοτινή.
Έχετε γεια βρυσούλες,
λόγγοι,βουνά,ραχούλες
έχετε γεια βρυσούλες
και σεις Σουλιωτοπούλες.
Στη στεριά δεν ζει το ψάρι
ούτ’ ανθός στην αμμουδιά
κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε
δίχως την ελευθεριά.
Έχετε γεια βρυσούλες…
ΟΙ Σουλιώτισσες δε μάθαν
για να ζούνε μοναχά
ξέρουν πως και να πεθαίνουν
να μη στέργουν στη σκλαβιά.
Έχετε γεια βρυσούλες…
Σαν να παν σε πανηγύρι
σ’ανθισμένη πασχαλιά
μες στον Άδη κατεβαίνουν
με τραγούδια, με χαρά.
Έχετε γεια βρυσούλες…
ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ
Στο Γαλατά ψιλή βροχή
και στα Ταταύλα μπόρα
βασίλισσα των κοριτσιών
είναι η μαυροφόρα. (2)
Έχε γεια, Παναγιά,
τα μιλήσαμε,
όνειρο ήτανε
τα λησμονήσαμε.
Γεντί-Κουλέ και Θαραπιά,
Ταταύλα και Νιχώρι,
αυτά τα τέσσερα χωριά
’μορφαίνουνε την Πόλη. (2)
Έχε γεια, Παναγιά…….
Στο Γαλατά θα πιώ κρασί
στο Πέρα θα μεθύσω
και μέσα στην Αγια Σοφιά
θα πάω να προσκυνήσω. (2)
Έχε γεια, Παναγιά,...
ΖΗΛΩΤΕΣ ΚΑΛΩΝ ΕΡΓΩΝ
Ρήγνυται άδου η πυλωρή
οι αλυσίδες σπάνε πέφτουν.
Άκου ψαλμούς αγγέλων ωδές
οι ουρανοί καλούν τους ζηλωτές.
Μαζί στην Ανάσταση θα πορευθούμε
μαζί Σου Χριστέ, Ζηλωτές αρετής
με φωτιά κι άγια δύναμη του ουρανού
κουρσέψτε κάστρα αρετής
παιδιά της βροντής, ζηλούτε.
Ζήλος Κυρίου φωτιά στην καρδιά
Ορθοδοξίας δάδα ανάβει
όποια ψυχή να σωθεί λαχταρά
μ’ έργα αρετής και πίστης πολεμά.
Μαζί στην Ανάσταση θα πορευθούμε
μαζί Σου Χριστέ, Ζηλωτές αρετής
ζηλούτε τα κρείτωνα
και τ’ ουρανού οι μονές
καρτερούν σας καλούν
ζηλωτές ζηλούτε.
Άρχων της δόξης των ουρανών
Συ των αγγέλων άσμα ασμάτων
διάβηθει Κύριε σώσον ημάς
έργων καλών τους ζηλωτάς
Μαζί στην Ανάσταση θα πορευθούμε
μαζί Σου Χριστέ, Ζηλωτές αρετής.
ΖΗΛΟΥΤΕ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΑ
ΚΡΕΙΤΤΟΝΑ
Τα χαρίσματα τα κρείττονα ζητώ
και το βλέμμα μου ζητώ στον ουρανό.
Πες μου Θε μου τι να πω
πιο μεγάλο πιο τρανό.
Πες μου τι να Σου ζητώ;
Να ζητήσω να ‘χω πίστη δυνατή
να κινήσω τα βουνά με μια φωνή
και στη θάλασσα ορθός
να βαδίζω σταθερός
να μπορώ να περπατώ.
Να ζητήσω τη σοφία των σοφών
να μιλήσω όλες τις γλώσσες των λαών
και φωνή των προφητών
τα σημεία των καιρών
να μπορώ να ιστορώ.
Να ζητήσω αγιοσύνη περισσή
να χαρίσω όλο το βίος μου στη στιγμή
και μαρτύριο φριχτό
στ’ όνομα Σου το ιερό
να μπορώ να καρτερώ.
Κι από τούτα, πιο μεγάλο, πιο τρανό
μου πες Θε μου ένα πρώτο να ζητώ.
Κάνε Θε μου να μπορώ
όσο ζω να αγαπώ
και να ζω για να αγαπώ.
ΖΗΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Κάποτε έψαχνα για να βρω, τον τρόπο για
να βγω απ' το σκοτάδι,
πίστεψα πως θα 'ρθει η αυγή,
μ' αργούσε όμως να φανεί,
ξάφνου δίπλα μου σε ένιωσα,
σ' αισθάνθηκα μεσ' τη ψυχή,
ήρθες να δώσεις καινούργια πνοή στη
ζωή.
Ζήσε και συ τ' όνειρο αυτό
που είναι ξεχωριστό, είναι αλήθεια
Ζήσε και συ τώρα μπορείς
μαζί μας να μοιραστείς, την ελπίδα.
Κι αν κοιτάξεις τώρα θα δεις
πως είναι μόνο η αρχή, στη ζωή μας
Αν έψαχνες λάθος ουρανό
δεν υπάρχει λόγος να λυπάσαι,
ζήσε τ' όνειρο σε κάθε βήμα,
θα είναι Εκείνος κοντά,
ξάφνου δίπλα μου σε ένιωσα,
σ' αισθάνθηκα μεσ' τη ψυχή,
ήρθες να δώσεις καινούργια πνοή στη
ζωή.
Ζήσε και συ τ' όνειρο…
ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
Ζωή μέσα στο φως όποιος ζητάει να βρει
είναι κορφές που χρυσοφέγγουν το πρωί
και κελαηδούν μες στα κλαδιά
χιλιάδες όμορφα πουλιά. (δις)
Εδώ θα βρεις γαλήνη δύναμη χαρά
εδώ θα ζεις με την ελπίδα στην καρδιά.
Ζωή μέσα στο φως όποιος ζητάει να βρει
είναι κορφές που όλο ύμνοι αντηχούν
από καρδιές που λαχταρούν
απ’ το κακό να λυτρωθούν. (δις)
Εδώ θα βρεις...
Ζωή μέσα στο φως όποιος ζητάει θα βρει!

Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Δεν είναι διαβατάρικο πούλι
που για μια μέρα
σκίζει τα νέφη και περνά γοργά
σαν τον αγέρα.
Ούτε κισσός π’ αναίσθητος
την πέτρα περιπλέει,
ούτε αστραπή που σβήνεται
χωρίς αστροπελέκι.
Δεν είναι νεκροθάλασσα,
Βοή χωρίς σεισμό,
νοιώθω για σε πατρίδα μου
στα σπλάχνα χαλασμό.
Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
Η αθάνατη πατρίδα μας
με τη γαλανή σημαία της
ειν'ή δόξα κι'έλπίδα μας
ζήτω, ζήτω η 'Ελλάς.
Πρώτη στου ουρανού τά κάλλη
πρώτη καί στην ιστορία
καί ακόμη πιο μεγάλη
στην τιμή και στην ανδρεία·
Σαλαμίς και θερμοπύλαι
ξαναζούν στό Τεπελένι
γιά ν’ ακούνε οι εχθροί μας
η Ελλάδα δέν πεθαίνει.
΄Ολα στή δική μας χώρα
έχουν άρωμα και χάρη
τά λουλούδια, οι κοπέλλες,
τό ελληνικό θυμάρι·
Τί κι'άν σπέρνουν τό χρυσάφι
η σκλαβιά κι η προδοσία
στό δικό μας τό χωράφι
βασιλεύει ή ελευθερία.
Κι όσο γύρω μας κυτάζουμε
Κι όσο νοιώθουμε τή ζήλια τους
πιό περήφανα φωνάζουμε
ζήτω, ζήτω ή 'Ελλάς.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ
Ιησού Χριστέ, οί αχάριστοι οί νέοι
άφησαν πιο τους θείους σου βωμ</ <ρλός
άπό κι»· ι. Χριστέ, θυσιάζεσαι γι αϋτο»
"Αναξ ελέους, ελέησον
καί γίνου σωτηρία ψυχών αμαρτωλών.
Μάς αγαπάς παρά τά κρίματά μας,
Ιησού Χριστέ, νυμφίε τής ψυχής.
Πάντα σκορπάς πολλά μέσ" στην καρδιά
μας
τού ουρανού τά δώρα καί τής γής.
Η ΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΡΠΗΣΕΙ
Η γη για να καρπήσει
θέλει μόχθο και ιδρώτα
το χέρι στο αλέτρι
να σκάψει βαθιά.
Κι ο μόχθος θα γίνει
χρυσάφι στους κάμπους,
στα χέρια θα ‘χουμε όλοι
ευλογημένη σοδειά.
Η ΓΑΪΔΟΥΡΑ
Έχασα τη γαϊδούρα μου
με ξύλα φορτωμένη
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Απ’ το να μάτι είναι στραβή
κι απ’ τ’ άλλο δε βλέπει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Απ’ το να αυτί είναι κουφή
κι απ’ τ’ άλλο δεν ακούει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Απ’ το να πόδι είναι κουτσή
κι απ’ τ’ άλλο δεν πατάει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Στην ανηφόρα δεν μπορεί
στην κατηφόρα πέφτει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
Όποιος τη βρει ας τη χαρεί
τα ξύλα να μου φέρει,
ντε γαϊδούρα ντε.
Ντε (3), ντε γαϊδούρα ντε!
ΗΔΗ ΚΡΕΜΑΤ’ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ
Ηδη κρέματ’ επί ξύλου,
του Θεού και της Ασπίλου
ο πανάμωμος (Υιός). (δις)
Υπέρ των ανόμων θύμα,
προσλαβών ανθρώπου σχήμα,
ήδη πάσχει (ο Θεός). (δις)
Ως μισθόν αγάπης τόσης
ύβριν, χλεύην, μαστιγώσεις,
στεμμ’ ακάνθινον (ευρών). (δις)
Εν τω μέσω των ανόμων
ήρεν ο Χριστός έπ’ ώμων
του θανάτου (τον Σταυρό). (δις)
Η των παρανόμων σπείρα
ως ποτόν εις τον Σωτήρα,
όξος δίδει (και χολήν). (δις)
Οστις, πάντας συγχωρήσας
και “τετέλεσται” φωνήσας,
έκλινε την (κεφαλήν). (δις)
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
Η Ελλάδα μας ή Ελλάδα μας
ή μεγάλη μας μητέρα
όλοι μας ας εύχηθουμε
νά προκόψη πέρα ως πέρα
Η Ελλάδα μας, ή Ελλάδα μας
ή δαφνοστεφανομένη
που πάντοτε θά μένη
στό σκοτάδι μέγα φως.
Ας παλαίψουμε όλοι μαζί
και ή Ελλάδα μας θα δοξασθη
και πρωτοπόρο θαυμαστό
θάχουμε πάντα τόν ΧΡΙΣΤΟ
΄Εθνος τιμημένο,κάλλος,
λαμπρότης καί φως
΄Εθνος δοξασμένο καί γαλανός ουρανός
΄Ενας παρθενώνας μέσα στον κόσμο
λαμπρός
Να η Ελλάδα πού δοξάζει πάντα ο
Χριστός·
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ
Θέλω να το πω στον κόσμο όλο
έχω μια πατρίδα ξακουστή,
που’χει την Αγια Σοφιά κορώνα
και τον Παρθενώνα της τιμή.
Με τα διαλεχτά της παλληκάρια
και την Παναγιά μας στρατηγό,
τρόπαια στον πόλεμο ετοιμάζει
και της δόξας στήνει το Βωμό.
Λάμπουν οι τετράμηνες κορφές της
μες στης λευτεριάς την αστραπή
είν' η Ελλάδα μάνα όλου του κόσμου
με τη φωτοδότρα της ψυχή.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά
με κανόνια τις πόλεις χάλασαν
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.
Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε για μας λευτεριά
για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμία
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά. (δις)
Νέα δύναμη το έθνος θα πάρει
σαν και πριν να βαδίσουμ’ εμπρός
κι ο καινούργιος στρατός με καμάρι
θα σταθεί των συνόρων φρουρός.
Ολ' ορθή μες στον ήλιο προβάλλει
Και ψηλά το κεφάλι κρατεί,
μια πατρίδα πολύ πιο μεγάλη,
μια πατρίδα πολύ πιο τρανή.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…
 Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Η ΘΕΙΑ ΣΟΥ ΜΟΡΦΗ
Η ΕΛΑΦΙΝΑ Ξύπνα, ξύπνα, ώ νεότης
Κάτω από τη χάρη Σου Χριστέ
Όλα τα ‘λάφια βόσκουνε κι όλα Θέρμη νοιώθω μέσα στη καρδιά μου ό Χριστός σε προσκαλεί.
δροσολογιούνται και μου πλημμυρούν τα σωθικά μου, Κατεβαίνει η ανθρωπότης
μόν’ μια ελαφίνα ταπεινή δεν πάει μαζί με δύναμη χαρά παρηγοριά. πια στο έσχατο σκαλί.
τ’ άλλα.
Μόνο στα πόσκια περπατεί στα απόζερβα Θέλω πάντα η Θεία Σου μορφή
αγναντεύει φως να δίνει μέσα στην ψυχή μου, Λίγο ακόμα κι η καμπάνα
κι όπου έβρει γάργαρο νερό θολώνει και το και να κατευθύνει τη ζωή μας θά σημάνη η στερνή.
πίνει. στον αγώνα για την αρετής. Ηδονές κι όνειρα πλάνα
Ο ήλιος την ερώτησε, κι ο ήλιος τη ρωτάει Αχ! Πόσο βαθιά με συγκινεί, Θα’χουν γίνει πιά καπνοί.
γιατί λαφίνα ταπεινή δεν πας μαζί με τ’ άλλα. η αγάπη σου και η θυσία,
Μόνο στα πόσκια περπατείς στα απόζερβα που ‘κανες για με την ανάξια, Ξύπνα, ξύπνα, σέ φωνάζει
αγναντεύεις δάκρυα μου φέρνει στη στιγμή.
κι όπου έβρεις γάργαρο νερό θολώνεις και το μιά αδελφική φωνή.
πίνεις. Θέλω πάντα η Θεία Σου. . . . Μήν το πεις πως δε σε νοιάζει
Πως για σένα άλλος πονεί.
Ήλιε μου σαν με φώτισες θα σου το μολογήσω. Κάνε με Χριστέ το επιθυμώ,
Δώδεκα χρόνους έκαμα στειρά χωρίς ελάφια ολόθερμα κι εγώ να σ’ αγαπήσω,
κι από τους δώδεκα κι εμπρός εγέννησα λαφάκι, και την τελευταία μου ν’ αφήσω. Στην αγκάλη τοΰ Πατέρα
και εκεί που βγήκε ο Βασιλιάς να γείρε ανάπαυσι νά βρεις.
λαφοκυνηγήσει Θέλω πάντα η Θεία Σου. . . .
Περιμένει νύχτα-μέρα
το ‘δε που βόσκα μονάχο ρίχνει και το
σκοτώνει. ότι κάποτε θά 'ρθής.
Η ΚΑΛΑΜΙΑ
Ο ήλιος εδάκρυσε, έσβησε το φεγγάρι
οι λαγκαδιές κι οι ρεματιές βαθιά ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
Γιατί παραπονιάρα καλαμιά,
αναστέναξαν,
παραδέρνεσαι στ’ αγέρι και βογγάς
κλάψε με μάνα, κλάψε με με ήλιο με Η μέρα αρχίζει ήλιος λαμπρός
μοναχή στην ερημιά σαν να σε ξεριζώνει
φεγγάρι προβάλλει μπροστά μας ξανά φωτεινός
κάποιο χέρι;
της μέρας ο αγώνας αρχίζει σκληρός
εμπρός ηλιοτρόπια στραφείτε στο φως.
Στην ακροποταμιά πες μου γιατί
ξυλιάζει κάθε κούφιο σου καλάμι
Η ΕΥΧΗ Εμείς τα ηλιοτρόπια μαζί αδελφωμένα
και γερνεί ορμητικά σαν να ζητεί
μέσ’ της ζωής μας το στρατί
να πέσει να πνιγεί μες το ποτάμι;
Έφυγα απ' τον Φαραώ
της Αιγύπτου τη σκλαβιά στρεφόμαστε σε σένα. (2)
Γιατί η φλογέρα απ’ το δικό σου αρμό
μ’ αρχηγό τον Μωϋσή κι απ’ το κορμί σου το λιγνό κομμένη
για ν' ανέβω στο Σινά Κι αν ο αέρας φυσά δυνατός
λαλεί και κλαίει με πίκρα και καυμό
λυγίζει τα κορμιά σας αντίθετα στο φως
κι όλο αναστενάγματα ανασαίνει;
Στο Σινά να ανεβώ, κι αν συννεφιάσει και ’ρθει σκοτεινιά
ω πολύ το επιθυμώ σεις ηλιοτρόπια πάντα μπροστά.
Μη με ρωτάς διαβάτη είναι πίκρας
στην Αγία Κορυφή η αναμνηση του πόνου μου του πρώτου,
και να λέω την ευχή· Εμείς τα ηλιοτρόπια γερά κι ανδρειωμένα
θαρρώ πως βλέπω ακόμα ‘κει αντίκρυ,
δε θα λυγίσουμε ποτέ
το Ναζωραίο επάνω στον Σταυρό Του.
Την ευχή για να τη λες σε κίνδυνο κανένα (2).
πρέπει από το μυαλό Σ’ ένα καλάμι μου ψηλό πολύ
να πετάξεις κάθε πράγμα κοσμικό. Εμείς τα ηλιοτρόπια μαζί αδελφωμένα....
έδεσαν βιαστικά στεγνόσφουγγάρι
το ποτίσαν με ξύδι και χολή
Στην αρχή την ευχή και το ‘δώσαν να πιει-στερνή Του χάρη.
να τη λες προφορικά Η ΜΠΡΑΤΣΕΡΑ
κι ύστερα από καιρό Αχ! Από τότε η ερημη θαρρώ
θα σου γίνει νοερά. πως βλέπω ένα σφουγγάρι σαν εκείνο Φύσα βοριά μου φούσκωνε τά πανιά
σε κάθε μου καλάμι λυγερό καί κύλα καϊκάκι στά γαλανά νερά.
Τον πειράζοντα πολύ κι όλη την πίκρα της χολής του πίνω Πέτα θαλασσοπούλι, στό κύμα στον αφρό
ερεθίζει η ευχή βοήθα Παναγιά καί κάνε μας καιρό.
γι' αυτό πρόσεχε πολύ
αν θα σου επιτεθεί. Πέτα γοργά νά πάμε μπρατσέρα μου
Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ
χρυσή στό πολυαγαπημένο καί ωραίο μας
Η μητέρα του Χριστού νησί.
"Εστειλα δυό πουλιά, στην κόκκινη μηλιά
ηγουμένη μυστική Νά τό νησί μας προβάλλει με χαρά
πού λένε τά γραμμένα.
ευλογεί τους μοναχούς σάν όμορφο όελφίνι στά γαλανά νερά.
Τό 'να λαβώθηκε, τ' άλλο σκοτώθηκε
και τους δίνει την ευχή.
δέν γύρισε κανένα.
Γιά κύττα στ’ ακρογιάλι πόσοι μας
Γέροντα μου σεβαστέ, καρτερούν
Γιά τόν μαρμαρωμένο Βασιληά
Μωυσή μου νοητέ καί με λευκά μαντήλια όλοι μας χαιρετούν.
ούτε φωνή, ούτε λαλιά
έλα δωσ’ μου μιαν ευχή Πέτα γοργά νά πάμε μπροττσέρα μου
τόν τραγουδάει όμως στά παιδιά
για να λέω την ευχή. χρυσή
σάν παραμύθι ή γιαγιά.
στό πολυαγαπημένο κι ώραΐο μας νησί.
Στο Σινά να ανέβω…
"Εστειλα δυό πουλιά, στην κόκκινη μηλιά,
δυό πετροχελιδόνια.
Μά έκεΐ έμείνανε, κι όνειρα γίνανε
καί δακρυσμένα χρόνια.
 Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα…

Η ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΗ ΝΙΚΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Θ’ ΑΡΧΙΣΕΙ

Η ΟΔΟΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ
Με μπράτσα ατσάλινα κι ατρόμητη καρδιά
Αν δε θες χαρά που να τελειώνει όλοι ριχνόμαστε με φλόγα στη φωτιά,
για μια ολόκληρη ζωή, και στης αγάπης τα απάτητα βουνά
κι άμα θες η αγάπη να σ’ ενώνει τραγουδάμε με χαρά.
με τον διπλανό κάθε στιγμή.
Να η ζωή που δεν τη νιώθει
Τότε μάθε πως ένας είν’ ο δρόμος όποιος δεν έζησε μαζί μας,
που θα σε βγάλει εκεί που είναι το φως. όποιος δεν είδε τη ζωή μας,
πως ο Χριστός για όλους τους ανθρώπους μια ζωή μες τη χαρά.
είν’ η ζωή, η αλήθεια κι η οδός.
Μορφές ηρώων και αθάνατες ψυχές
Αν δυο φλόγες έχεις μες στα στήθια όλοι προσμένουν στις απάτητες κορφές
την πίστη και την αρετή, να στεφανώσουν τους ένδοξους νικητές
κι αν σημαία έχεις την αλήθεια σε απάτητες κορφές.
για τις μάχες σε τούτη τη γη.
Να η ζωή που δεν τη νιώθει......
Τότε ξέρεις πως ένας είν’ ο δρόμος
που θα σε βγάλει εκεί που είναι το φως
πως ο Χριστός για όλους τους ανθρώπους Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ
είν’ η ζωή, η αλήθεια κι η οδός.
Την πηγή του χωριού μου
Αν σ’ αυτό το πέλαγος του κόσμου μέ τά λούλουδα γύρω,
και μες στα βάσανα της γης πού σκορπούσανε πάντα
με την λάμψη που Αυτός σου δίνει τό λευκό τους τό μύρο.
τους ανθρώπους θέλεις να οδηγείς. Την πηγή του χωριού μου
δέν την έχω ξεχάσει
Τότε πες τους πως ένας ειν’ ο δρόμος κι άς μ* άσπρισαν τά τόσα
που θα σε βγάλει εκεί που είναι το φως χρόνια πουχουν περάσει.
πως ο Χριστός για όλους τους ανθρώπους
είν’ η ζωή, η αλήθεια κι η οδός. Κι ό παπάς του χωριού μας
μέ την άσπρη γενιάδα
πού κρατούσε της πίστης
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ τήν ακοίμητη δάδα,
(Γ΄ βραβείο του διαγωνισμού) χαιρετώντας μας όλους
κάθε βράδυ, πού περνούσε
Αστραπή πού φωτίζεις τα σκότη κι ή καμπάνα σε λίγο
Αστραπή πού γεννάς τή βροχή τό σπερνό μας μηνούσε.
Αστραπή πού ξυπνάς τον αγρότη
γιά νά σπείρη τήν άσπαρτη γη. Στην πηγή του χωριού μου
μενεξέδες ανθούσαν
Αστραπή σάν το βλέμμα της νιότης καί στά όυό της πλατάνια
που β ροντάς και τραντάζεις τη γη, τά πουλιά κελαϊδοΰσαν.
Φέρε δόξες παλιές σάν τήν πρώτη, Στά καθάρια νερά της
τήν ημέρα της Πεντηκοστής. τρέχαμ" όλοι τό δεΐλι
απ" τ' αλώνια γυρνώντας
Σάν βροχή νά ξανάρθη το Πνεύμα μέ φρυγμένα τά χείλη.
στις καρδιές πού ποθούν μιαν Αυγή.
Μακρυάαπ’ του κόσμου το ψέμα· Βράδυνες προσευχές μου
λευτεριά, αδελφοσύνη στή γη. τών παιδιάτικων χρόνων,
πού νικούσατε πάντα
Μπρος, παιδιά, ενωμένοι στή μάχη τόν ανθρώπινο πόνο,
μέ γλυκεία νοσταλγία
οπλισθήτε με τήν Αστραπή, σας γυρίζω στό νοΰ μου
γιά νά λάμψει η αλήθεια μονάχη καθώς πάλι θυμάμαι
και να ζούμε χωρίς εντροπή. τήν πηγή τού χωριού μου.
Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ
ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ
Η προσευχή θ’ αρχίσει,
βαθιά σιωπή,
η προσευχή θ’ αρχίσει,
μεγάλη προσοχή. (δις)
Το νου ας προσηλώσω
λοιπόν εις το Θεό
κι ευθύς ας ανυψώσω
βλέμμα στον ουρανό. (δις)
ΗΡΩΩΝ ΓΗ
Όλη η φύση κοιμάται,
την ναρκώνει το κρύο
και ‘γω φεύγω λαλώντας
το στερνό μου αντίο.
Και τη μάνα φιλώντας
την κοιτάζω να κλαίει
«μάνα μη κλαις» της λέω,
«μάνα μην κλαις» και κλαίω.
Κι όλο πάω και τρέχω
και το δάκρυ της σβήνει
για μια μόνο στιγμούλα.
Και μιαν άλλη μανούλα
την Ελλάδα μας έχω,
π’ όλο κλαίει κι εκείνη.
Στου βουνού τη ραχούλα,
σ’ ανθοστόλιστα πλάγια
τη γλυκιά μου μανούλα,
ψάχνω να ‘βρω την αγία.
Κι ανεβαίνω ραχούλες,
χιονισμένες κορφές,
ώσπου να ‘βρω ηρώων
γη κι ηρώων μορφές.
Κι όλο πάω και τρέχω . . . . . . . .
ΗΡΩΙΚΕΣ
Τα παιδιά του φωτός προχωρούμε
εμπρός,
σε χιλιάδες ψυχές να σκορπίσουμε φως.
Είμαστε ηρωικές, του Χριστού μαχητές,
προχωρούμε εμπρός, πλαί μας στέκει ο
Χριστός.
Έλα Χριστέ μας γίνε οδηγός μας,
για να φτάσουμε εμείς στις ψηλές
κορυφές.
Στους αντίξοους καιρούς
είμαστε και εμείς Χριστού μάρτυρες
ηρωικοί του Χριστού μας πιστοί.

Γυναίκες Ηπειρώτισσες Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥ

μέσα στα χιόνα πάνεκι οβίδες κουβαλάνε..
Θεέ μου τι τις πότισες και δεν αγκομαχάνε.
Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δεν ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις.
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δεν ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις.
Γυναίκες απ’ τα σύνορα κόρες γριές κυράδες
φωτιά μες τους βοριάδες.
Εσείς θα είστε σίγουρα της λευτεριάς
μανάδες.
Τήν πι μανάμ την πίττα πού φάγε δ
σπανός
ήταν αμάν , αμάν ήταν κολοκυθένια.
Και τζούμ παράπαμ και τζούμ παράπαμ
καί τζούμ πάρα παπάμ παπάμ (δίς).
Καί κείνος πού την έφτιαξε ήταν
κολοκυθένιος.
Καί ο φούρνος πού την έψησε ήταν
κολοκυθένιος.
Καί εκείνοι πού την έφαγαν ήταν
κολοκυθένιοι.
ΗΡΩΙΚΟΙ-ΕΣ
Με παλμό και φλόγα στις (καρδιές) ψυχές
στου αρχηγού μας την κλήση κινάμε
για ψηλές κι απάτητες κορφές
μ’ ατσάλινες καρδιές ορμάμε.
Από τις θείες Του διδαχές
αντλούμε θάρρος και πίστη κι ελπίδα
και βαδίζουμε ηρωικοί
για μια χριστιανική πατρίδα.
Με παλμό......
Νέφος μαρτύρων από ψηλά
μας δυναμώνει και λάμπει το βλέμμα
κι ο ουρανός μας χαμογελά
 μέσα μας ρέει ηρώων αίμα. Με παλμό......
Η ΣΗΜΑΙΑ
Κάτω από τον ίσκιο σου κλαδιά δάφνης
πάντα βγαίνουνε κι ανθούνε
κι από τις πτυχές σου ξεπετιούνται δόξα
ηρωική και λευτεριά.
Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά
νά 'βρω της ψυχής μου κάθε πόθο,
θέλω το χρυσόνειρο να κλώθω που’χω
για την Άγια μας Σοφιά.
Κι αν σε τόπους πάλι μακρυνούς
την αγνή σου ειδώ την ομορφάδα
κι από την ψυχή μου την Ελλάδα
θα μας φέρεις κύμα κι ουρανό.
Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά...
Η ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΛΑ
Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλά
ψηλά τό κορμί κι οι καρδιές μας ψηλά.
Καί θάν' ή ζωή πάντα νέα
Καί θάν' ή ζωή γεμάτη ομορφιά!
Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλά
ψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.
Στό φως στην τρανή αυτήν Ιδέα
ψηλά στή μεγάλη κι αίώνια χαρά!
Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλά
ψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.
Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
Η Σμύρνη μάνα καίγεται,
καίγεται καί τό βιός μας'
ό πόνος μας δέν λέγεται,
δέν γράφεται ό καημός μας.
Ρωμιοσύνη,Ρωμιοσύνη δέν θά ησυχάσεις πιά
ένα χρόνο ζεΐς εΙρήνη καί τριάντα στή φωτιά.
Ή Σμύρνη μάνα χάνεται, τά όνειρα μας
πάνε στά πλοία όποιος πιάνεται
και οι φίλοι τόν χτυπάνε.
Ρωμιοσύνη,Ρωμιοσύνη…
Η ΤΟΥΡΚΑ
Τρα λα λα λα....
Κάτω στον κα λέει κάτω στον κα
κάτω στον κάμπο τον πλατύ.
Γύρισε μ’ κάτω στα μπεζεστένια
Ρούσα μ’ με μαλλιά πλεγμένα.
Τούρκα δέρνει λέει Τούρκα δέρνει,
Τούρκα δέρνει τη σκλάβα της.
Γυιέ μ’ τη δέρνει τη μαλώνει
και βαριά τη βαλαντώνει.
Δείρε με Τούρκα -λέει- δείρε με
δείρε με και μάλωσέ με
και βαριά βαλάντωσέ με.
Το βράδυ να -λέει- ’ρθη ο αφέντης μου
λέει κι αν δεν το μαρτυρήσω
όρκο κάνω να μη ζήσω.
Το τι είδες σκλάβα τι θα πεις
-λέει- το τι θα μαρτυρήσεις
π’ όρκο κάνεις να μη ζήσης.
Το τι είδαν τα ματάκια μου
το τι ακούσανε τ’ αυτιά μου
όλα θα τα ειπώ κυρά μου.
Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ Η ΧΑΡΑ
Η χαρά είναι σαν τη φλόγα
Είχα μιά φίλη πού λέτε παιδιά
όλο κατσούφιαζε κάθε φορά μάθε συ να την κρατάς
κι αν νυστάξεις σβήνει η φλόγα (2)
ούτε μιλούσε, ούτε λαλούσε,
μόνο τήν μούρη δυο πήχες κρεμούσε. πάει η λάμψη της χαράς
Πάντα η χαρά ας πλημμυρίζει
Ω, πόσο τήν ελυπόμουνα
και σκεφτόμουνα συλλογιόμουνα πάντα κάθε μια καρδιά
πάντα σαν τον ήλιο να φωτίζει
πως θά τής φύγει η ακεφιά
δύσκολη ήταν αυτή η δουλειά. πάντα κάθε συννεφιά.
Πως θε να’ βρεις μη νομίζεις
Στο κατηχητικό(στην κατασκήνωση)
ήρθε πού λές όπου θέλεις τη χαρά
μάθε συ να τη χαρίζεις
τις πρώτες μέρες , ήταν νά την κλαις
ούτε μιλούσε, ούτε γελούσε, όπου είσαι κι όπου πας.
μόνο τήν πόρτα (πύλη) νά φύγει κοιτούσε
Πάντα η χαρά ας πλημμυρίζει…
Ω, πόσο τήν ελυπόμουνα…
Ξάφνου την βλέπω εκεί δά νά γελά Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ
κι ύστερα γέλια πολλά δυνατά
τώρα μιλούσε, καί τραγουδούσε, Όσοι θέλουνε χαρά
τώρα το γέλιο σε όλους σκορπούσε. κι ευτυχία στη ζωή τους,
πρέπει ν’ αγαπήσουνε
το Χριστό με τη ψυχή τους.
Ω, πόσο την εχαιρόμουνα
καί σκεφτόμουνα, συλλογιόμουνα
πως θα, χαρεί τώρα η μαμά, Ο Χριστός είναι που δίνει
όταν τήν έβλεπε πάλι, ξανά. Τη χαρά και την ειρήνη.
Κι η μητέρα του Χριστού μας
η καλή μας Παναγία,
Η ΦΥΣΙΣ
στην ψυχή κάθε πιστού
Σαν το ξέγνοιαστο πουλί δίνει χάρη κι ευλογία.
τη φλογέρα του λαλεί
ο τσοπάνος μας γλυκά Ο Χριστός είναι που δίνει…
κάθε αυγούλα και βραδυά.
‘Ολοι μας μικροί μεγάλοι,
για να βρούμε την χαρά μας,
Και τα’ αρνάκια σαν ακούν
τη φλογέρα του πηδούν πρέπει πάντα να’ χουμε
το Χριστό μες στην καρδιά μας.
και βελάζουν χαρωπά
λες και τραγουδούν κι αυτά
και κρατούνε το ρυθμό Ο Χριστός είναι που δίνει…
στης φλογέρας το σκοπό.
Κι οι κρυστάλινες πηγές
λες και τραγουδούν κι αυτές
το τραγούδι που γλυκά
λεν στα δέντρα τα πουλιά.
Μουσική ‘ναι του βουνού
και το βέλασμα τα΄αρνιού
της πηγούλας ο σκοπός
του πουλιού κελαηδισμός
του βουνού ‘ναι μουσική
που μαγεύει τη ψχή.
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΗΔΟΝΑΣ
Η φωνή της αηδόνος εκ του θαλλερού
ανθώνος γλυκυλάλωε αντηχεί.
Πάντες ψάλατ συμφώνως
Μέγας ει Θεέ και μόνος,
ο θαυμάσια ποιών.
Τι ωραία μελωδία προς τον πλάστη
υμνωδία και αθώα προσευχή.
Ευσεβή καλά παιδία κι η δική σας
υμνωδία ας δοξάζει τον Θεόν.
ΘΑΒΩΡ
Στο λαμπρό μας το Θαβώρ
είχα τη σκηνή μου στήσει,
κι έβλεπα στον ουρανό
την Αυγούλα και την Δύση,
και γλυκά στη σιγαλιά
κελαηδούσαν τα πουλιά. (δις)
Όλοι μας σαν αδελφοί
ζούσαμε ευλογημένα
και με δόξα Θεϊκή
ήταν όλα αλλαγμένα,
και θερμές οι προσευχές
ανεβαίνουν στις κορφές. (δις)
Το ανέσπερο το φως
έλαμπε στην πλάση γύρω
και των κρίνων ο ανθός
το γλυκό σκορπούσε μύρο
και οι ψυχές μας γιορτινά
τραγουδούσαν τη χαρά. (δις)
ΘΑΒΩΡ
Θ’ ανεβούμε μαζί στο βουνό,
στο βουνό το ψηλό, το μεγάλο.
Μπρος Εσύ, πίσω εγώ, κι αρχινώ
της αυγής το τραγούδι να ψάλλω.
Μπρος Εσύ, πίσω εγώ και γοργοί
στου Θαβώρ τις κορφές θ’ ανεβούμε,
και μακριά απ’ τη πολύβουη γη
άλλων κόσμων το φως θα χαρούμε.
Πόσο λάμπει η θεϊκή Σου μορφή!
Πως αστράφτει ο λευκός Σου χιτώνας!
Τρεις σκηνές να στηθούν στην κορφή
κι ας τις δέρνει ο βοριάς κι ο χειμώνας.
Μπρος Εσύ, πίσω εγώ........
ΘΑΒΩΡ - ΛΥΔΙΑ
Στης αγάπης τα τάγματα αγνοί μαχητές
ποθήσαμε Κύριε ν’ ανεβαίνουμε κορφές.
Η δύναμη του Θαβώρ και η πίστη της
Λυδίας
διαλύουν την καταχνιά τα σκοτάδια της
κακίας.
Εμπρός στον αγώνα κι ας έρθει η νυκτιά
τη νύχτα τα φώτα είναι πιο φωτεινά.
Μαζί στον αγώνα Λυδίες-Θαβωριανοί
στο όνομα εκείνου ατρόμητοι και σταθεροί.
Κι αν κείτονται γύρω μας μορφές τραγικές
συντρίμια και λάβαρα ματωμένες καρδιές.
Ορθό να’ ναι το ανάστημα
και κόντρα στον αγέρα,
κι η κραυγή της άρνησης να σκίσει τον
αιθέρα.
Εμπρός στον αγώνα......
Μαζί στον αγώνα Λυδίες-Θαβωριανοί
πάντα ολόρθοι πολεμάνε
και δεν λυγάνε οι Χριστιανοί,
πάντα ολόρθοι πολεμάνε
και τραγουδάνε οι Χριστιανοί.
ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν’ στην λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα,
μες τα λαγκάδια πέρα (2),
και στις βουνοπλαγιές (2).
Ψάχνοντας για την λευτεριά,
θα ‘χω παρέα μόνη,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει (2),
σε πόλεις και χωριά (2).
Θα πάρω μιαν ανηφοριά …….
Τα σκαλοπάτια θ’ ανέβω,
θα μπω σ’ ένα παλάτι
το ξέρω θα ‘ναι απάτη (2)
δε θα ‘ναι αληθινό (2).
Μες το παλάτι θα γυρνώ,
μέχρι να βρω το θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο,
να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω
άνοιξε τα φτερά σου,
και πάρε με κοντά σου (2)
μονάχα αυτό ζητώ (2)
ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ
Θα προχωρούμε, θα προχωρούμε
με δύναμη και χαρά για ψηλές κορφές
με το Χριστό μας για οδηγό μας
σαν αδελφό και λυτρωτή.
Τρα, λα, λα, λα.....
Τη δύναμή μας θα την αντλούμε
από αυτόν που μας δίνει ήθος και ζωή
για να μπορούμε να πολεμούμε
και να νικούμε τους εχθρούς .
Τρα, λα, λα, λα.....
Έλα Χριστέ μας να κατοικήσεις
μες στις καρδιές που διψούνε για
λύτρωση
κι αναζητούνε κάτι καινούργιο
μες την ρουτίνα της ζωής.
Θα προχωρούμε , θα προχωρούμε . . . . .
ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ
[Υμνος Κατασκηνωσης Ι.Μ.Νικαίας1987
«ΘΑΡΣΕΙΤΕ»]
Μες του βουνού τη σιγαλιά
μια κατασκήνωση γεμάτη από χαρά,
τόσες καρδιές νεανικές
μαζί ξεκίνησαν για πράξεις ηρωικές.
Είμαστε θαρραλέοι εμείς
μέσ’ τον αγώνα της ζωής
και με τη δύναμη
που δίνει ο Λυτρωτής,
θα ξεκινήσουμε παιδιά
μ’ άσβεστη φλόγα στην καρδιά
για του Χριστού μας
την ολόθερμη αγκαλιά.
Οι θλίψεις και οι συμφορές
δε θα φοβίσουν
του Χριστού τους μαχητές,
μας καρτερούν θριαμβευτές
στου Παραδείσου τις ουράνιες μονές.
Είμαστε οι θαρραλέοι εμείς......
ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
Θεέ μου κάνε τη ζωή μου
ένα τραγούδι εσπερινό
να υμνεί με πόθο θείο
Εσέ των πάντων δημιουργό.
Θεέ μου κάνε τη ζωή μου
μια ταπεινή δροσοπηγή
να κυλά και να δροσίζει
κάθε αδύναμη ψυχή.
Θεέ μου κάνε τη ζωή μου
μια κατασκήνωση γλυκιά
ν’ αναπνέω και να παίρνω
πίστη, ελπίδα και χαρά.
Να ευχαριστώ Εσένα
για τις αδελφές ψυχές
για τους αγίους πατέρες
μέσ’ τους δύσκολους καιρούς.
Να ευχαριστώ Εσένα
για τις αδελφές ψυχές
Θεέ μου κάνε όταν αφήσω
τούτο τον κόσμο το φθαρτό
η ψυχή ν’ ανηφορήσει
προς το Χερουβικό θρονί.
Να ακούσω ευ σοι δούλε
ταπεινέ και αγαθέ
είσελθε εις τη χαρά
του Κυρίου του παντός
όπου φως κι επισκοπή
και αιώνια χαρά.
Κύριε μου το ποθώ
Κύριε το λαχταρώ
Κύριε σ’ εκλιπαρώ
Κύριε σ’ ευχαριστώ.

ΘΕΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΤΗ
Θεέ την ώρα τούτη στην καρδιά
στην άδολη καρδιά μας φανερώσου
και δώσε μας την άγια Σου ευωδιά
και χάρισε μας φως από το φως Σου.
Η φύση εμπρός μας άνοιξ’ ως ναός,
Εσύ τον ήλιο τούτο έχεις πλάσει
Εσύ είσαι της αγάπης ο θεός,
που τη φωνή σου ακούμε μες τα δάση.
Εξαίσια όλα τα έργα Σου κι ο νους
κοιτώντας θαμπωμένος τι έχει γίνει
κοιτώντας τα βουνά, τους ουρανούς
μιαν άπειρη δοξάζει καλοσύνη.
Ω! Πλάστη, δέξου αυτή την προσευχή
μια προσευχή λευκή σαν το χαλάζι,
π’ ολόθερμα η καθάρια μας ψυχή,
ως τα σκαλιά του θρόνου Σ’ ανεβάζει. (δις)
ΘΕΛΩ, ΜΠΟΡΩ, ΠΡΟΧΩΡΩ
Περνώ μεγάλες τρικυμίες στη ζωή μου,
βρίσκομαι μέσα σε τυφώνες τρομερούς,
μα η πίστη πάντα ατσαλώνει την ψυχή μου
και θαρραλέα τραβώ με όλους τους καιρούς.
Θέλω, μπορώ και προχωρώ
καινούργιο κόσμο να κτίσω
κι όσα εμπόδια αν βρω
θέλω, μπορώ και θα νικήσω.
Για της χαράς τα ιδανικά τώρα παλεύω
και του Θεού η καλοσύνη μ’ οδηγεί.
Έχω μια δύναμη μεγάλη όταν πιστεύω
τόσο μεγάλη που κινάει κι αυτή τη γη.
Θέλω, μπορώ και......
ΘΕΛΩ ΝΑ ΨΑΛΛΩ
Θέλω να ψάλλω του Θεού
το όνομα να ψάλλω.
Όνομα μέγα σαν κι αυτό
και άγιο κι ευλογητό
δεν είναι, δεν είναι άλλο. (δις)
Ας ήμουνα βρύση δροσερή,
στη λαγκαδιά, κει κάτω
με το νεράκι μου τ’ αγνό
π’ αντανακλά στον ουρανό,
να ψάλλω τ’ όνομά του. (δις)
Ας ήμουν μικρό πουλί
τη νύχτα, στο φεγγάρι,
μες στα κλαδιά να κατοικώ
και τ’ όνομά του το γλυκό
να κελαηδώ με χάρη. (δις)
Ας ήμουν άγγελος αγνός,
στον ουρανό κοντά Του,
με τα χρυσάργυρα φτερά,
και μέρα νύχτα λυγερά,
να ψάλλω τ’ όνομά Του.
ΘΕΜΕΛΙΟ
Στη δουλειά να ριχτούμε με θάρρος
να ριζώσει η πίστη βαθειά
εις τον Κύριο πού’ναι ο φάρος και θα
φέρει την πλούσια σοδειά.
Θεμέλιο αν είναι αδέλφια ο Χριστός
θα μείνουμε αιώνια στη χώρα του φωτός [2].
Εις την άμμο δεν χτίζονται κάστρα για δεν
έχουν θεμέλιο γερό
θα υψωθούμε μονάχα ως τ’ άστρα
μ’αρχηγό κι οδηγό το Χριστό.
Θεμέλιο ας είναι…
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΙ
Μαζί θα περπατήσουμε χέρι με χέρι
στο δρόμο που στη θέωση θε να μας
φέρει.
Μαζί θα περπατήσουμε χειμώνες
καλοκαίρια,
και στης γαλήνης τις στιγμές και στ’
αγριοκαίρια.
Ο δρόμος ανηφορικός και δύσκολος ο
τόπος
μα σα μονιάζουν αδερφοί κι αντάμα
ξεκινάνε
ίσιος ο δρόμος γίνεται κι ανάλαφρος ο
κόπος.
Μπρος οι Θεοφύλακτοι ξεκινάμε
να σκορπίσουμε το φως του Χριστού στη
γη.
Με το Λυτρωτή στις καρδιές κινάμε,
ατρόμητοι, αγνοί, σταθεροί. (δις)
Μαζί θα περπατήσουμε χέρι με χέρι
στο δρόμο που φεγγοβολά της Βηθλεέμ τ’
αστέρι.
Με μια ψυχή, με μια καρδιά, την ίδια
γνώμη,
των μυστηρίων του Θεού πιστοί
οικονόμοι,
να αντλούμε απ’ την ενότητα τη δύναμή
μας
για να προσφέρουμε στον Κύριο την ψυχή
μας,
που είναι ο μόνος οδηγός, πυξίδα στη
ζωή μας.
Μπρος οι Θεοφύλακτοι.....
ΘΕΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Θεού το κράτος το σύμπαν γιορτάζει
το άπειρο κι οι ουρανοί.
Αυτόν η φύσις κι η γη δοξάζει
αυτόν η θάλασσα υμνεί.
Ποιος τ’ άστρα σκόρπισε στ’ άπειρα ύψη
τον ήλιο ποιος κυβερνά;
Και ποιος μπορεί απ’ εκείνον να κρύψει
τι έχει στην καρδιά βαθιά.
Γιά όές τριγύρω την όμορφη φύσι τά δώρα
του δημιουργού.
Άρκεΐ τόν νου σου γιά νά φωτίση τό θαϋμα
πού μιλεί παντού.
Υπάρχει ένας Θεός νά αγαπάτε υπάρχει
Κύριος αγαθός.
Αυτόν μ' αγάπη πιστοί προσκυνάτε
Αυτός μας φέρνει προς τό φως.
ΘΕΡΙΣΤΑΔΕΣ
Στης πατρίδας τις κοιλάδες
στάχυα γέρνουν καρπερά.
Τι χαρά στους θεριστάδες
που προσμένουν τη σοδειά.
Μα σύννεφα ήρθανε βαριά (δις)
και ξέσπασε η μπόρα (δις)
κι αλίμονο στο θεριστή (δις)
που ζει σ’ αυτή την ώρα. (δις)
Και τα στάχυα ήταν ριγμένα
πάνω στην έρημη τη γη
κι όλα γύρω ρημαγμένα
πρόβαλλαν μέσ’ την αυγή.
Μάτωσαν τότε οι καρδιές (δις)
τα γόνατα λύγισαν (δις)
χιλιάδες μύριες προσευχές (δις)
τα αιθεροπλάτια σχίσαν. (δις)
Κι άξαφνα δύο ηλιαχτίδες
σκόρπισαν τη συννεφιά
χίλιες όμορφες ελπίδες
ανάτειλαν στην καρδιά.
Τ’ αλέτρι πήραμε ξανά (δις)
κι οργώσαμε τη χώρα, (δις)
χαρά σ’ αυτόν το θεριστή (δις)
που ζει σ’ αυτή την ώρα. (δις)
ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
Θεριστής της χαράς
θε να ζεις παντοτινά
μέσ’ τη ζωή που κυλά.
Θεριστής της χαράς
για να ζεις παντοτινά
μάθε βαθιά ν' αγαπάς.
Ν’ αγαπάς με χαρά,
τη χαρά ν’ αγαπάς
να σκορπίζεις γύρω σου τη χαρά.
Ν’ αγαπάς με χαρά,
το Χριστό ν’ αγαπάς
την αγάπη να σκορπάς.
Θεέ μου την πηγή
δως μου της χαράς
τη βαθιά αγάπη Σου
βάλε στην καρδιά.
Κι αν τα χρόνια περνούν
κι όλοι γύρω που πονούν
την ευτυχία ζητούν,
η δική σου καρδιά
θε να ζει μέσ’ τη χαρά
φθάνει βαθιά ν’ αγαπάς.
Ν’ αγαπάς με χαρά........
ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΕΣ
Δαφνοστεφανωμένη όμορφη εκκλησιά
και συ λεβεντογέννα Ελλάδα
ατίμητ’ είναι οι θησαυροί
που κέντησαν στα πέπλα σας
καρδιές πλημμυρισμένες θεία λάβα.
Το φως σας που αιώνες
τόσοι τώρα κουβαλούν
μ’ αγάπη σεβασμό και περηφάνια
φωτίζουν τις ψυχές μας
κι έσπευσαν να ταχθούν
Θησαυροφύλακες τ’ αγνά, άδολά μας
νιάτα.
Βαριά στα χέρια μας είν’ η κληρονομιά
και να ‘μαστε ζητά προτρέπει,
στη λησμονιά, στην αδικία
και στου χρόνου τη φθορά,
στις παραδόσεις μας προσηλωμένοι.
Σ’ αυτό το μέγα πλούτο
θησαυρών και ομορφιάς
κι απ’ τις μαρμαρυγές των μαγεμένοι
το ιερό μας μυστικό τα χείλη θε να πουν,
Θησαυροφύλακες είμαστ’ εμείς ταγμένοι.
ΘΟΥΡΙ0Σ ΖΥΜΑΡΙΚΩΝ
Ως πότε βρέ αγόρια θά ζούμε νηστικά
μέ ρύζια καί λαπάδες και άλλα φουσκωτά.
Ως πότε η μανέστρα θά πρίζη τίς καρδιές
καί πότε άπ' τά στομάχια μας θά φύγουν
οι φακές.
Κάλλιο σαράντα πιάτα πληγούρι καί
παστά παρά ένα κουτάλι άπ' τά ζυμαρικά.
Χάθηκε τό παστίτσιο μας τό κρέας, ο κιμάς
το όμορφο τό κέϊκ μας καί ο ωραίος
μουσακας.
Μα τί λοιπόν σας κάναμε καί μας
παιδεύετε έτσι εμπρός λοιπόν λίγο φα'ΐ
πριν η κοιλιά μας φέξει.
ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ
Ως πότε παλικάρια
θά ζούμε στα στενά
μονάχοι σα λιοντάρια
στις ράχες, τα βουνά
Καλύτερα μιας ώρας
ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια
σκλαβιά και φυλακή.
Σπηλιές να κατοικούμε
να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγουμ' απ' τον κόσμο
για την πικρή σκλαβιά.
Καλύτερα μιας ώρας..
Να χάνουμε αδέλφια,
πατρίδα και γονείς,
τους φίλους τα παιδιά μας
κι όλους τους, συγγενείς"
ΘΥΕΛΛΑ ΘΥΜΗΣΟΥ ΟΠΟΥ ΠΑΣ
Θύελλα ξεσπά στο μικρό καράβι, Θυμήσου όπου πας στιγμές χαράς,
άγρια τα κύματα, νύχτα, παγωνιά. στιγμές χαράς, μαζί με μας
Θόλωσε η ματιά στην ανεμοζάλη, στον κύκλο της πυράς.
πνίγεται η ελπίδα μου σ’ άβυσσο βαθιά.
Τα πουλιά κελαηδούν στα κλώνια,
Σου κραυγάζω στους βοριάδες, παίζουν τ’ άστρα με το φως,
“ξύπνα, Κύριε”, θα χαθώ, την πρωινή την προσευχή μας
κόπασε τη βοή, ν’ ακουστεί η φωνή, χαιρόταν κι ο Θεός.
“θάλασσα σιωπή”.
Θυμήσου όπου πας...
Όταν μέσα μου σεισμός κύματα υψώνει
λαίλαπα στη σκέψη μου, ζάλη στην Χρυσαφένιες ηλιαχτίδες
καρδιά. στους γαλάζιους ουρανούς,
Ξέρω πως στην πρύμνη μου, Κύριε, για μας της φύσεως σελίδες
σιμώνεις, σε τόνους γιορτινούς.
κι αν σου κράξω “σώσον με”, θα ’ρθει
ξαστεριά. Θυμήσου όπου πας...
Το καράβι μου στ’ ανοιχτά γυρεύει Περιπέτειες ωραίες,
θεϊκό Σωτήρα, αστέρα πρωινό. αναμνήσεις ζωηρές,
Φως, αιώνιο Φως, διώξε την αντάρα, όνειρα φιλίες νέες,
τα πυκνά σκοτάδια που με απειλούν. αγνές, χρυσές, γερές.
Η φωνή Σου στα πελάγη Θυμήσου όπου πας...
τόξο ουράνιο στη ζωή.
“Θαρσείτε εγώ ειμί, μη φοβείσθε” πιστοί,
η γαλήνη θα ’ρθει.
Όταν μέσα μου σεισμός.........
ΘΥΜΙΑΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Θυμιατήρια προσευχής γύρω μου θωρώ.
Θυμιατήρια προσευχής, εκκλησιές θωρώ.
Ω! ψυχή μου μην αργείς,
θυμιατήρι και συ να γενείς.
Να ευωδιάζει το λιβάνι
να πυρώνουνε οι πόθοι
και στα ύψη ν’ ανεβαίνει
της Λατρείας ο καπνός.
Λαχταρώ Θεέ να μιλήσω με Σε
στου Σταυρού Σου να γείρω τον ίσκιο
να γενείς το λιμάνι για με Λατρευτέ
να γενείς η χαρά μου και το αγαλλίαμά
μου.
Ω! Θεέ σε παρακαλώ,
για τον κόσμο μας και για την εποχή μας.
Για τα νιάτα π’ αργοπεθαίνουν
για τα γηρατειά που ζουν στη μοναξιά
για τα παιδιά μας που γέρασαν
στης αμαρτίας τη βρωμιά.
Ω! Θεέ σε παρακαλώ,
για τον κόσμο μας και για την εποχή μας.
 Υπόσχεση σου δίνω, σου κάνω και ευχή ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
στου θρόνου τα πόδια να φέρω μια ψυχή.
Ωσαννά τα πλήθη κραυγάζουν,
“Ευλογημένος ο ερχόμενος” Σωτήρ,
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ η Σιών Σου τα βάγια σου στρώνει,
μα κάπου αλλού για Σε Σταυρό υψώνει.
Μια μέρα που πηγαίναμε στην άκρη στο
περγιάλι, Ιερουσαλήμ (3) λαμά σαβαχθανί.
μας βρήκε ο γέρο-Νικολιός και τρεις
ψαράδες άλλοι. Οι γραμματείς της θα σε χλευάσουν,
Στα χέρια τους κρατούσαν από μια οι Φαρισαίοι θα σε μισήσουν,
αρμάθα ψάρια, μαζί κι ο όχλος θα σ’ οδηγήσουν
κι η βάρκα τους περίμενε σε θάλασσα να μαρτυρήσεις σ’ ένα Σταυρό.
καθάρια.
Ιερουσαλήμ (3) λαμά σαβαχθανί.
Γεια χαρά, ελάτε να ψαρέψουμε,
γεια χαρά ανθρώπους να μαζέψουμε, Μια κατάρα την πόλη βαραίνει
γεια χαρά! μα η αγάπη Σου δεν την αφήνει,
η Ανάσταση Σου θα φέρει
Μια μέρα που πηγαίναμε στην άκρη στα τη Λύτρωση που εκείνη περιμένει.
χωράφια,
μας βρήκ’ ο Γιώργης ο σποριάς που Ιερουσαλήμ (3) λαμά σαβαχθανί .
θέριζε τα στάχυα.
Τα χέρια του δουλεύανε το κοφτερό Βοήθα Χριστέ μας, σφίξε τα χέρια,
δρεπάνι, στάσου μπροστά μας Συ οδηγός,
θερίζει κι αν κουράζεται το θάρρος δεν το βήμα το βήμα, ψηλά το βλέμμα
χάνει. θα φτάσουμ’ όλοι στην Άνω Σιών.

Γεια χαρά, ελάτε να θερίσουμε,

γεια χαρά ανθρώπους να κερδίσουμε, ΙΚΟΝΙΟ
γεια χαρά!
Όταν η μνήμη ταξιδεύει
Μια μέρα που πηγαίναμε στην άκρη στο στα μονοπάτια της Ασίας
περβόλι, χρυσό Ικόνιο αγναντεύει
στο δρόμο συναντήσαμε το νιο τον απομεινάρια της σοφίας.
Αποστόλη.
Διψούσαν δέντρα και κλαριά διψούσαν τα Τo άγγιγμα των ανθρώπων
λουλούδια κι ευλογία του Θεού,
τα πότιζε, τα δρόσιζε, με γέλια και λάμπουν στο φως των αστεριών
τραγούδια. ίδια η πόλη του ουρανού.

Γεια χαρά, ελάτε να ποτίσουμε Ικόνιο τότε πόλη χρυσή

γεια χαρά ανθρώπους να δροσίσουμε, Ικόνιο τώρα μία ψυχή.
γεια χαρά! Ικόνιο πηγή δημιουργίας
η ευωδία θεϊκής παρουσίας
Μια μέρα που πηγαίναμε εκεί ψηλά στη
στάνη Όταν τα χρόνια εξιστορούν
στο δρόμο συναντήσαμε το Δήμο τον τη δόξα του Ικονίου
τσοπάνη. εμείς στεκόμαστε φρουροί
Τα πρόβατα του σκάριζε τα τάιζε χορτάρι στα τείχη μνήμης αιωνίου.
τα κοίταγε, τα φύλαγε ο λύκος μην τα
πάρει. Κάνουμε αγώνα ιερό
να είμαστε ενωμένοι
Γεια χαρά, ελάτε να σκαρίσουμε, ν’ αναπαυθεί η Ελλάδα μας
γεια χαρά ανθρώπους να οδηγήσουμε, μες στις καρδιές ευτυχισμένη.
γεια χαρά!
Ικόνιο...

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΙΣΠΑΝΙΑ
Αισθάνομαι μια φλόγα μυστικά
για Σε Χριστέ, να καιει την ψυχή μου
Μακρυά στην Ισπανία –ολέ!
γι’ αυτό απόλαυση δε βρίσκω πιο γλυκιά
έχει ψηλά βουνά
παρ’ όταν σου μιλώ στην προσευχή μου.
και θάλασσα πλατειά
και ήλιο λαμπερό
Και είναι η μοναχή θερμή μου προσευχή
έχει κρασί καλό
στου θρόνου σου τα πόδια να φέρω μια
κιθάρες τραγουδούν
ψυχή. (δις)
και ταυρομάχοι ορμούν.
Προσεύχεται το πλάσμα σου πιστό
τον όρθρο και το δείλι και το βράδυ,
στο μεγαλείο σου εμπρός γονατιστό
μες στης νυχτιάς το ήμερο σκοτάδι.

Κι εγώ με την καρδιά μου κάνω προσευχή

στου θρόνου τα πόδια να φέρω μια ψυχή.
(δις)

Χριστέ σου δίνω υπόσχεση ιερά

στα πέρατα της γης να ξεκινήσω
με ζήλο και μ’ αμέτρητη πολλή χαρά
πολλούς κακούς κι άθεους να φωτίσω.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Τόσο καιρό στο σχολειό διαβάζω ιστορία
και την μαθαίνω σαν νερό,
μα στο μυαλό μου γυνά η ίδια απορία
που να την λύσω δεν μπορώ.
Γιατί οι άνθρωποι μαλώνουν,
γιατί δεν ζουν ειρηνικά
γιατί δεν θέλουν να χουν φίλους
όπως εμείς πού’μαστε παιδιά;
Γιατί να πολεμούν με όπλα,΄
γιατί κακίες να κρατούν,
γιατί με τα παιδιά δε μοιάζουν
που τόσο εύκολα συγχωρούν;
Κάθε φορά που μιλούν για πόλεμο στο
σπίτι, εγω τρομάζω πιο πολύ.
Τό’ μαθα πια πως ποτέ ο πόλεμος δε
λείπει ούτε θα λείψει από τη γη.
Γιατί οι άνθρωποι μαλώνουν…
ΙΣΧΥΡΟΙ
Ισχυροί με το Σταυρό αήττητοι.
Ισχυροί με το Σταυρό αδούλωτοι,
θα τραβήξουμε μπροστά και θ’ ανοίξουμε
φτερά,
για να φτάσουμε αγνάντια στον ήλιο. (δις)
Στο Σταυρό Σου πόθησα γλυκέ Ναζαρινέ,
της καρδιάς ν’ αφήσω την ανθώρα,
την γεμάτη μύρα Λατρευτέ,
που τα σύναξα για Σε, μόνο για Σε
στης ψυχής μου την κρυμμένη άγνωστη
χώρα.
Δε φοβάμαι τον εχθρό, δεν φοβάμαι.
Ισχυρός με το Σταυρό δε φοβάμαι
θε να φτάσω στην κορφή
όπου θα ‘βρω τη ζωή, τη ζωή την αιώνια.
Στο Σταυρό Σου πόθησα.....
Δε φοβάμαι τον εχθρό.......
ΙΣΧΥΡΟΙ
Ισχυροί στρατιώτες
μ’ όπλο την πίστη κινάμε εμπρός,
τι κι αν μύριοι εχθροί μας
έρχονται να μας στερήσουν το Φως.
Μέσα στην άγρια μάχη
ορμάμε πάντα μ’ αφάνταστη ορμή,
δεν μας τρομάζουν οι μπόρες
έχουμε μέσα μας φλόγα θερμή.
Πάντα το άγιο χέρι
του Φίλου μας και Πατέρα Χριστού,
στέκεται μπρος οδηγός μας
του θείου δρόμου του και λατρευτού.
Μέσα στην άγρια μάχη
ορμάμε πάντα μ’ αφάνταστη ορμή,
και σταθερά τ’ άγιο χέρι
μέσ’ τη ζωή θα μας καθοδηγεί.
Ισχυροί στρατιώτες
μ’ όπλο την πίστη κινάμε εμπρός.
ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ
Κάποιος στ' όνειρο του
όλη του είδε τη ζωή,
σαν να περπάταγε στην άμμο
απ' όταν ήτανε παιδί
Και κάποιου ίχνη ακολουθούσανε
σε όλες τις στιγμές
κι αναρωτήθηκε ποιες να' ναι οι άλλες
δυό πατημασιές.
Τώρα ξέρω, Ιησού, πως ήσουνα Εσύ,
στα βήματα μου έδινες πνοή,
σε όλη τη ζωή, Συ ήσουν οδηγός
πατέρας μου και φίλος πιστός.(2)
Μα σαν ήρθαν πόνοι,
αγωνίες, πειρασμοί,
Θεέ μου, γιατί δύο χνάρια μόνο
απομείνανε εκεί;
Απόρησα γιατί με άφησες
στη δύσκολη στιγμή
και Συ μου είπες πως με κράταγες,
δεν πάταγα στη γη
Τώρα ξέρω, Ιησού…
ΙΧΘΥΣ
Σε σκοτεινή φυλακή ένα παιδί με καλάμι
γράφει στο χώμα ΙΧΘΥΣ και κάνει από
πάνω ένα ψάρι.
Το Ι σημαίνει Ιησούς,
το Χ σημαίνει Χριστός,
το Θ σημαίνει Θεού,
το Υ είναι Υιός,
το Σ που είναι στο τέλος
σημαίνει για όλους
Σωτήρ και όποιος
μπορεί το διαβάζει κάνοντας
μια προσευχή.
Προχθές ένα άλλο παιδί
δεν το βγάζε απ' το μυαλό του,
γράφει κι εκείνο ΙΧΘΥΣ
στον πίνακα του σχολειού του.
Το Ι σημαίνει Ιησούς... (2)
ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΗΣ
Παλαιός ο κόσμος καρτερά εμάς
το νέο κόσμο κι από την καρδιά του
λαχταρά
να βρει ελπίδα και χαρά
μακριά από του Χριστού την αγκαλιά.
Νεουργοί ο νέος κόσμος δε θ’ αργήσει να
γενεί
φως Χριστού θα λάμψει πάλι κι η
Ανάσταση θα ‘ρθει
το σκοτάδι θα διαλύσει και το ψέμα θα
χαθεί
στου Χριστού το φως λουσμένη θα ‘ναι η
Κτίσης η Καινή.
Νεουργοί ο νέος κόσμος δε θ’ αργήσει να
γενεί
στου Χριστού το φως λουσμένη θα ‘ναι η
Κτίσης η Καινή.
Το νέο κόσμο κτίζουμε μ’ Εκείνον στο
πλευρό μας .
Αυτός μας στέκει οδηγός, Πατέρας φίλος
κι αδελφός
στις δυσκολίες πάντα βοηθός
Νεουργοί ο νέος κόσμος δε………
ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΗΣ(1975)
Μέσα στή φύσι μέ χαρά
κορμιά θά πλάσουμε γερά
και τίς ψυχές φωτολουσμένες
κρίνα καί ρόδα κι εωδιές
λουλουδιασμένες οι καρδιές
θ’ ανθοφορήσουν άναπλασμένες.
Ελ' άδελφέ μου μήν αργείς
σ' αύτή τή νέα κλήσι
Χριστός καί νιότη μιας αυγής
τό φως θά φέρουνε στή κτίση.
Τά νειάτα μας κτίσις καινή
κι οι γαλανοί μας ουρανοί
μέρα καί νύχτα φεγγοβόλοι
δέ θά μας σκιάζει ή παγωνιά
κι άν έρθει βαρυχειμωνιά,
πάλι χαρά θά νοιώθουμ' όλοι.
΄Ελ’ αδελφέ μου...
Καθάριο αγέρι και νερά
θά γιγαντώνουν τά φτερά
τή χάρι του Θαβώρ νά βρούμε,
κι ενός Σταύρου τή διδαχή,
νά φέρνει τή χρυσή βροχή
σ'άγάπης κόσμο, άποζητούμε.
΄Ελ' αδελφέ μου...
ΚΑΛΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ
Παντού πονεμένοι, παντού πληγωμένοι
απ’ την κακία και την αμαρτία
το μαύρο σκοτάδι τη γη περιβάλλει
ληστές των ψυχών μας και των καρδιών
μας
χτυπάνε στο διάβα μας προς την κορυφή.
Περνάνε στο πλάι ποικίλοι διαβάτες
μας συμπονάνε ή προσπερνάνε
και χέρι δε δίνουν αδελφικό,
μαραζωμένοι προσμένουμε να ‘ρθουν
καλοί Σαμαρίτες ν’ ανακουφιστεί.
Καλοί Σαμαρίτες, ας γίνουμε όλοι
και χέρι βοηθείας ας δώσουμε γύρω,
αδέλφια μας όλοι στη γη όσο ζούνε
εμάς περιμένουν μ’ ελπίδα πολλή.
ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ
Ηχείστε τ’ ουρανού καμπαναριά
σκορπάτε μηνύματα ζωής,
καμπάνες ομολογίας
ομολογίας του Κυρίου Ιησού, Ιησού.
Η σημαία του Χριστού ψηλά
το κοντάρι του Χριστού ψηλότερα απ' όλα
ειν’ Αυτός ο πρώτος σ’ όλα
ειν’ Αυτός ο λατρευτός
Ορθοδοξία η δύναμή μας
Ορθοδοξία η απαντοχή μας
Ορθοδοξία ειν' η χαρά μας
Ορθοδοξία αγία πεθαίνω για Σε.
Ηχείστε τ’ ουρανού καμπαναριά
ψυχές γενναίες μη λυγίστε
τον Κύριο Ιησού ομολογείστε
μαζί με των μαρτύρων τις ατέλειωτες
στρατιές.
Των ομολογητών τα άγια πλήθη
ορθώστε ατρόμητα τα στήθη
και δώστε μαρτυρία ηρωική
πως είν’ Αυτός αλήθεια και ζωή.
Η σημαία του Χριστού......
ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ
Σαν να 'ταν όνειρο απόψε,γέλια, χαρές με
ξύπνησαν
λες και να γιόρταζε όλη η γη.
Χρόνια πολλά ακουγόταν,να ζήσεις χίλια
χρόνια
καθένας έλεγε μιαν ευχή.
Νόμιζα πως ονειρευόμουν,
ψίθυροι μοιάζαν μακρινοί,
σα να τραγούδαγαν ποτάμια,
πουλιά και ουρανοί.
Κάποιος γιορτάζει, που να ξέρω,
που να θυμάμαι, τι να πω
κάποιος γιορτάζει κι ησυχάζει δε με
νοιάζει
κάποιος γιορτάζει, μα το βρήκα, είμαι εγώ.
ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ
Ήταν γλυκό κιι εργατικό
αγέρωχο σην όψη
γλυκόλαλο κι ηχηρό το λέγανε Προκόπη.
Η θορυβώδης του φωνή
η μισητή κι απαίσια
δεν θ’ ακουστεί ποτέ ξανά εις την Στεφάνη
μέσα.
Πάντοτε τον σκεπτόμασταν
γλυκό το άκουσμά του
κάθε πρωί μας ξύπναγε με τη γλυκιά
λαλιά του.
Τρέχαμε τότε όλες μαςμ’ορμή στις
τουαλέτες,
χωρίς γυαλιά, με τα μαλλιά αχτένιστα μαζί
με τις πετσέτες.
Κι Ω! Τι χαρμόσυνο άγγελμα
όταν το μεσημέρι
βροντούσε η φωνάρα του: ελάτε στο
τραπέζι.
Και πέφταμε μ’ ορμή
πάνω στις φασολάδες
πάνω στις κόκκινες σουπιές κ τις
μακαρονάδες.
Ω! κι όταν η λάντζα τέλειωνε
μην ακουστεί η φωνάρα του
και πάψουν οι δικές μας.
Ωιμέ! Στο σιωπητήριο πώς να περάσει η
ώρα; Σιγή,σιωπή και βογγητό, σ’όλη την
Άνω Χώρα
Κι ω! τη χαρά της λύτρωσης
όταν σαν τα’ απογευματάκι
ηχούσε η φωνίτσα του να πάμε για κεκάκι.
Γλυκό (δις), γλυκύτατο,γλυκό μας
καμπανάκι,
που κάθε βράδυ σήμαινες να πάμε για
νανάκι.
Ωιμέ! Ποιος θα τα κάνει το΄τα τώρα;
Μια ιδέα μού’ φτασε τούτη αυτή την ώρα.
Υψώστε, ηχήστε τύμπανα
και βάλτε κλαπατσίμπανα
μνημούρι αιώνιο στην μνήμη του.
Κι αν όσα αναφέραμε
δεν σας αρέσουν διόλου
σκασίλα μας και μας λοιπόν
εμείς θυσιαστήκαμε για χάρη του
συνόλου.
ΚΑΡΑΒΙ ΚΑΡΑΒΑΚΙ
Καράβι καραβάκι (3)
Που πας γιαλό-γιαλο; Τραλαλα….
Με τα πανιά απλωμένα (3)
Με το χρυσό σταυρό; Τραλαλα….
Πάω να φορτώσω στάρι (3)
Επάνω στη βλαχιά. Τραλαλα….
Να ‘ρθουν οι βλαχοπούλες (3)
Με τα ξανθά μαλλιά. Τραλαλα
KΑΡΑΜΕΛΕΣ
Αν μοιράζαμε τις λύπες μας μια μέρα
μια εσύ, μια εγώ.
Όπως τώρα μία χούφτα καραμέλες
μια εσύ, μια εγώ.
Θα κλαις μαζί μου όταν θα κλαίω
και θα γελάς όταν γελώ
μια εσύ, μια εγώ.
Θα γίνει όμορφη η ζωή μας και θα
παλέψουμε μαζί μια εσύ, μια εγώ.
Μια εσύ, μια εγώ στο καλό, στο κακό.
ΚΑΡΠΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Γέμισ’ ο κόσμος από γνώσεις και βιβλία
τη λογική την έκανε θρησκεία,
την ευτυχία δεν τη βρίσκεις που ζητάς
και ψάχνεις απελπισμένα για χαρά.
Τη χαρά, την Αγάπη, την ειρήνη
σαν καρπούς το Άγιο Πνεύμα δίνει
σ’ όποιον μ’ έργα και με λόγια τον καλεί,
να μείνει στη δική του, την ψυχή.
Αφίσες προκηρύξεις ομιλίες
για την ειρήνη ψεύτικες φιλοσοφίες
φτιάχνει ο άνθρωπος χωρίς Θεό,
χωρίς Χριστό για Αρχηγό.
Ένας δρόμος που είν’ ανοιχτός
ολόφωτος πάντα με Θείο Φως
είναι η αγάπη που θα πει
θυσία προς τον πλησίον μας
σε κάθε ευκαιρία.
Τη χαρά, την Αγάπη……
ΚΑΡΤΕΡΙΚΟΙ
Στέκομαι στο κατώφλι της ζωής μου
και σου ψάλλω,
δώσε μου Παναγιά μου,
τη δικιά σου υπομονή.
Στέλνω από τα στήθια μου μια μυστική
ευχή
καρτερικός να γίνω όπως κι εσύ.
Μονάχος μου κι αν μείνω
γιάτρεψε μου τη πληγή.
σαν τον Ιώβ μακάρια και λεύτερη ψυχή.
Στο δρόμο μου τ’ αγκάθια
καν’ τα Συ μια προσευχή.
Πάτερα και Θεέ μου, Δόξα σοι.
Βλέπω μπροστά μου χνάρια
των αγίων των μαρτύρων,
χάραξαν ένα δρόμο φωτεινό με υπομονή.
Μείνανε μέχρι τέλους στο δύσκολο στρατί.
Πως λαχταρώ κι εγώ τέτοια ζωή!
Μονάχος μου κι αν.......
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΗ_ _ΖΩΗ
Τι νά πρωτοθυμηθώ για σένα
κατασκήνωσι γλυκεία
που μας μάζεψες και πάλι
στή θέρμη σου αγκαλιά.
Φωλιά μου εσύ ζεστή
πού μας θερμαίνεις πάντα τήν καρδιά
όπου κι αν βρεθώ θά στρέφω
προς εσένα τή ματιά.
Τί συνθήματα μας δίνεις
κάθε ωραίο πρωινό
νά δουλέψουμε μέ ζήλο
για κατακτισμό.
Τά ωραια σου τά βράδυα
μέ τόν απολογισμό
πού μας μάζευαν μ’ αγάπη
ύστερα προς τό βωμό.
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
Κατασκήνωση είσαι άγιος σταθμός
στη φωλιά σου με συνάντησε ο Χριστός
κι ανοίχτηκε για με ο ουρανός.
Έμαθα να ζω κοντά σου τη χαρά
ν’ αγωνίζομαι ως το θάνατο σκληρά,
πηγαίνοντας σε πόλη αιώνια
Κατασκήνωση θα μείνεις στην καρδιά,
Γαλιλαία της ψυχής μουγλυκιά
εκεί που το Θεό μου γνώρισα.
Κι αν ακόμα χτυπηθώ στον πειρασμό,
ξέρω πως αναστημένο θα τον βρω,
στη Γαλιλαία σαν γυρίσω.
ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΦΩΛΙΑ
Νιώθω γι’ άλλη μια φορά
τόση απέραντη χαρά
κι η καρδιά μου ευτυχισμένη
δε χορταίνει να το λέει.
Κατηχητικό φωλιά
για του Θεού τη φαμελιά
Θεέ μου να ’μαστε μαζί
στον ουρανό όπως και στη γη.
Τόσα χρόνια στο Χριστό
χαρά γεμάτα και παλμό
το αιώνιο αγγίζω
και τη νιότη μου ασφαλίζω.
Κατηχητικό...
Κι αν τα λόγια δεν το εκφράζουν
οι καρδιές μας το φωνάζουν
είναι τέλεια η ζωή
όταν είμαστε μαζί.
Κατηχητικό...

ΚΗΡΥΚΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ
Κήρυκες της αλήθειας
σε δύση και σ’ ανατολή.
Κήρυκες της αλήθειας
απ’ το βράδυ ως το πρωί.
Μη φοβάστε τους άπιστους!
Μη δειλιάστε στον εχθρό!
Το κοντάρι της αλήθειας κρατείστε
υψώστε το στον ουρανό.
Ω! Ιησού μου σ’ αγαπώ.
Ω! Ιησού μου σε ομολογώ.
Την αλήθεια Σου κηρύττω
και απλόχερα τη σπέρνω
στης έρμης γης μας τον αγρό.
Θα κηρύξω παντού την αλήθεια
θα σκορπίσω το σπόρο παντού
θα γεμίσουν με φλόγα τα στήθια.
Κήρυκας Ιησού Χριστού. (δις)
Δούλος Θεού. (τρις)
Μη φοβάστε τους άπιστους......
ΚΙΒΩΤΟΣ
Μες στ’ αγριοκαίρια
σ’ αστραπές και καταιγίδες,
σε θάνατο κατακλυσμό και χάος
έφτιαξε ο Νώε κιβωτό.
Μες στα σκοτάδια,
στην κακία και στην πλάνη
χάρισ’ ο Κύριος κιβωτό στην πλάση,
ουράνια χάρη και χαρά.
Στην κιβωτό μας,
του Χριστού την εκκλησία
ζούμε μ’ ελπίδα και με φως ζωσμένοι,
Νώε και ’μεις μες στη ζωή
Δος της Χριστέ μου,
μες στην μπόρα και στη δίνη
Πνεύμα Θεού, παρηγοριάς γαλήνη
το περιστέρι της χαράς. (τρις)
ΚΙΝΕΖΟΣ
Στην Κίνα μια φορά κι έναν καιρό
ζούσε ο Τσιγκαράκατσίκιτσο.
Είχε ένα σώμα δυο πήχες μακρουλό
και κάθε πόδι του ήταν σαν αυγό.
Τσίγκαρακατσίκι τσόγκολο
ρουμπάτσελόρουμ παράραραραρα
ότο ότο ούτι ούτι ούτιγκα
ούτιγκα ούτιγκα τίγκα τίγκα.
Όταν στο δρόμο ήθελε να βγει
τον κουβαλούσαν στη πλάτη δυο κοντοί
κι ο Τσίγκαράκα δεν είχε πια δουλειά
και τότε γελούσε δυνατά χα,χα.
ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΑΥΡΟ
Κίτρινο, μαύρο ή μελαμψό,
έχω ένα χρώμα και τι μ’ αυτό;
Μήπως και τ’ άνθη τα ευωδιαστά
χρώμα ένα έχουν και μια θωριά;
Μες στης μανούλας την αγκαλιά
το γάλα πήρα και τη μιλιά
μήπως στο λόγγο και τα πουλιά
γλυκολαλούνε με μια λαλιά;
Σαν το λουλούδι, σαν το πουλί,
σαν κάθε πλάσμα σ’ αυτή τη γη,
για λίγη αγάπη, λίγη χαρά
διψά η καρδιά μου και λαχταρά.
Τα χέρια ανοίγω και την καρδιά
σ’ όλου του κόσμου τ’ άλλα παιδιά,
ελάτε αδέλφια και μπρος μαζί
να λάμψει ο κόσμος σαν την αυγή.
ΚΛΑΥΔΙΑ [18 Μαΐου]
Στέφανοι χρυσοί λευκοί
λάμπουν ως τ’αστέρια
τους κρατούν ευλαβικά
των οκτώ τα χέρια.
Μάρτυρες αλύγιστες
στων εχθρών τα βέλη
στάθηκαν αμόλυντες
του Χριστού τα μέλη.
Η στερνή τους προσευχή
στα νερά της λίμνης
άνοιξε κρουνούς πνοής
για τον ανθό της πίστης.
Της Κλαυδίας το σκοινί
γύρω απ’ το λαιμό της
έπλεξε το λίκνο της
και τον αναπαμό της.
Της Κλαυδίας το σκοινί
των οκτώ οι βρόχοι
χάρισαν στη νιότη μας
το όραμα του όχι.
Ομάδα 5η
Με το βλέμμα στραμμένο
Στην χορεία μαρτύρων
Ιχνηλάτες θα ζούμε
Στην πορεία εκείνων
ΚΛΑΥΔΙΑ
ΚΛΕΦΤΙΚΗ ΖΩΗ
Μαύρη μωρέ,πικρή ’ν η ζωή
που κάνουμε (δις)
εμείς οι μαύροι κλέφτες. (δις)
Με φο-μωρέ με φόβο τρώμε το ψωμί (δις)
με φόβο τρώμε το ψωμί
με φόβο περπατούμε. (δις)
Ποτέ, μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε (δις)
ποτέ μας δεν αλλάζουμε
και δεν ασπροφορούμε. (δις)
Όλη, μωρέ, όλη τη μέρα πόλεμο (δις)
όλη τη μέρα πόλεμο
το βράδυ καραούλι. (δις)
Κοντά μωρέ, κοντά στα ξημερώματα (δις)
κοντά στα ξημερώματα
γυρίζω να πλαγιάσω (δις).
Το χέ-μωρέ, το χέρι μου προσκέφαλο (δις)
το χέρι μου προσκέφαλο
και το σπαθί μου στρώμα (δις).
Και το μωρέ,και το ντουφέκι μου
αγκαλιά(δις)
και το ντουφέκι μου αγκαλιά
σαν το παιδί η μάνα (δις).
ΚΟΡΙΝΘΟΣ
Σκοτεινιά, παγωνιά,
τους δερμάτινους χιτώνες σκεπάζει
δόξα, πλούτος, χλιδή
κομματιάζουν τη ψυχή.
Μη φοβού, μη φοβού
λαλεί, λαλεί η σιωπήσεις
η αγάπη ποθεί χώρο για να απλωθεί.
Εκκλησία λαμπρή
Σωτηρίας Κιβωτος θ’ ανατείλει
απ’ τις στάχτες φωτιά
θα ανάψει πυρκαγιά.
Μη φοβού, μη φοβού
λαλεί, λαλεί η σιωπήσεις
η αμαρτία πολλή μα η χάρη περισσή.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ
μες τη δίνη του θανάτου να ζήσω
το Χριστό λαχταρώ
μες το Φως Του να λουστώ.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ
μες τη δίνη του θανάτου να ζήσω
το Χριστό λαχταρώ και ποθώ ν’
αναστηθώ!

Κ’ ΕΦΕΤΟΣ
Κ’ εφέτος δεν ανθίσανε
της πασχαλιάς τα φύλλα.
Κ’ εφέτος δεν ακούστηκαν
τραγούδια στις ραχούλες.
Κ’ εφέτος δε γελάσανε
στις βρύσες οι μανούλες,
μονάχα ακούς τους στεναγμούς
αυτών που περιμένουν.
Κ’ εφέτος δεν ανθίσανε τα φύλλα,
κ’ εφέτος δεν ακούστηκε η εκκλησιά
μόνο πολυβόλου ανατριχίλα
μες στην αξημέρωτη νυχτιά. (δις)
Μας πλήγωσαν, μας πρόδωσαν,
μας πήραν τη φωνή μας
κι απόμεινε η θλίψη μας και τ’ όνειρο μαβί
και σα ρωτάει ανέμελο το μαύρο το παιδί
μας,
σκουπίζουμε το δάκρυ μας
και μένουμε βουβοί.
Κ’ εφέτος...
Ενότητα, αδέλφια μας, και πίστη στο Θεό
μας.
Μ’ αυτές τις ρίζες κράτησαν
αιώνια οι πρόγονοί μας.
Και θ’ ανατείλει λευτεριά
στο ελληνικό νησί μας,
στη Μόρφου, στην Κερύνεια μας,
στον Πενταδάκτυλό μας.
ΚΡΑΤΑΙΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ
Με το όπλο του Σταυρού,
με το σήμα του Χριστού
προχωρούμε, προχωρούμε
και ψηλά πάντα τραβούμε.
Κραταιοί και δυνατοί, δυνατοί
με το αίμα του Αμνού
και με τ’ όραμα του ουρανού, θ’ ανεβούμε.
Κραταιοί και δυνατοί, δυνατοί
του απείρου το κατώφλι θα διαβούμε.
Δε φοβάται η ψυχή που αγαπάει,
δεν τρομάζει η καρδιά που πιστεύει
το βαθιά ριζωμένο δεντρί δε σαλεύει,
δε σαλεύει ποτέ, ποτέ.
Όλοι εσείς που ζητάτε τον ήλιο να σβήστε
όλοι εσείς που πασχείτε
της πίστης την πόρτα να κλείστε,
ανοίξτε τα μάτια στο φως, και δέστε και
πέστε,
η ψηλότερη κορφή είν’ ο Σταυρός.
Σ’ αυτόν ζωή, σ’ αυτόν χαρά
σ’ αυτόν απέραντη ομορφιά. (δις)
ΚΡΙΝΑΚΙΑ
Κρινάκια ευλογημένα
κρινάκια δροσερά,
κρινάκια διψασμένα
για την αγνή χαρά.
ΚΡΙΝΑ
Δες τα κρίνα πέρα μες τον κάμπο
πως ανθίζουν και μοσχοβολούν.
Μοιάζει η ζωή μας με το κρίνο
που το πρωί ανθεί για λίγο
και το βράδυ έχει μαραθεί (δις)
πόσο σύντομη είναι η ζωή. (δις)
Δες το κύμα πέρα στ’ ακρογιάλι
με το βράχο παίζει χαρωπό.
Μοιάζει η ζωή μας με το κύμα
που κρύβει μέσα του μυστήριο
και φουρτούνα φέρνει στη στιγμή (δις)
πόσο άστατη είναι η ζωή. (δις)
Δες τον Ιησού Χριστό με πίστη
είναι του Θεού ο μόνος γιος.
Που ’ρθε στη γη να μας λυτρώσει
και τη χαρά σ’ όλους να δώσει.
Ναι με το Χριστό μες τη ψυχή (δις)
πόσο όμορφη είναι η ζωή. (δις)
ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΕΣ
Στην εποχή τη σημερινή
σκόρπια ναυάγια και συντρίμμια γιατί;
Κύματα που αφρίζουν, χτυπούν
τιμόνια και άγκυρες μακριά πετούν.
Χωρίς Θεό στο πέλαγο
ο άνθρωπος θα χαθεί
και λιμάνι δε θα βρει
να μπει, να σωθεί.

Κ’ εφέτος... Κρινάκια ελπιδοφόρα Άνθρωπε, έλα κοντά στο Χριστό.

φως της ροδαυγής Εκεί θε να βρεις το στρατί το σωστό.
κρινάκια νικηφόρα Σπάσε το κύμα, που με λύσσα χτυπά,
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ στο κακό της γης. διώξε τη μπόρα, σκόρπα τη χαρά.
Κρινάκια μυρωμένα
μ’ ευωδία Χριστού,
Κόντρα στη διχοτόμηση κρινάκια αγαπημένα
και σ’ όλους τους ανέμους στο πλάι του Χριστού. ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΕΣ ΚΑΚΟΥ
κράτα αδελφέ μου το μπόι σου
Να διώξουμε τους ξένους. Κρινάκια ελπιδοφόρα. Τί γυρεύεις καραβάκι
στη φουρτούνα του Γαρμπή;
Το χώμα αυτό το φύτεψα
Τί γυρεύεις στης κακίας
το πότισα, το σκάλισα
ΚΡΙΝΑΚΙΑ τη θαλασσοταραχή;
και ήρθαν και το πήρανε
το κλέψαν, το τούρκεψαν
Κρινάκια εμπρός Δεν φοβάσαι το σκοτάδι
αυτοί που δεν καλέσαμε
με καρδιά γεμάτη φως της νυχτιάς και του κακού;
και μας το καταστρέψανε.
κι ο Χριστός Δεν ποθείς να αρμενίσεις
θα μας είναι αρχηγός. στο λιμάνι του Χριστού;
Ω λαλαλα λαλαλαλαλα
Ω λαλαλα λευτεριά. (δις)
Δεν φοβόμαστε κι αντιστεκόμαστε Με μια ψυχή τα κύματα θα σπάσουμε
στου κακού τη βίαια ορμή την καταιγίδα θα την προσπεράσουμε.
Κι αν ειν’ αυτοί 39
και παλεύουμε για να φέρουμε Με το Χριστό πυξίδα σου και οδηγό
αξίζουμε 40
τη χαρά, σ’ όλη τη γη. όταν μας δεις μέσ’ το λιμάνι θε να μπεις.
Κι αν ειν’ αυτοί 40
αξίζουμε 50,
Κρινάκια εμπρός... Η φουρτούνα δυναμώνει
60, 70, 80, 90,
είναι δύσκολοι καιροί
και μια και δυο χιλιάδες
Παλικάρια εμείς, δόξης και τιμής άγρια κύματα ποθούνε
και τέσσερις και δέκα.
προχωρούμ’ εδώ στη γη να βουλιάξουν το σκαρί.
για να φέρουμε, να σκορπίσουμε
Ω λαλαλα……
μια καινούργια ροδαυγή. Έξω η θάλασσα αφρίζει
Κρινάκια εμπρός... ο βοριάς λυσσομανά
στης Στεφάνης το λιμάνι
θε να βρεις απανεμιά.

Του λιμανιού κυματοθραύστης θα γεννώ

μέσα στον κόσμο να εξορίζω το κακό.
Μέσα στον κόσμο να εξορίζω το κακό
του λιμανιού κυματοθραύστης θα γεννώ.
ΚΥΝΗΓΟΙ
Έρχονται έφιπποι
και με σαλπίσματα
οι κυνηγοί στο κυνήγι.
Λάμπει ωχρό το φως
του φεγγαριού ψηλά
και κελαηδούν τα πουλάκια.
Λα, λα, λα......
Να τα σκυλιά ορμούν
και με χαράς φωνές
κυκλώνουν ένα ελάφι.
Τρέμει το δύστυχο
τρέχει και κρύβεται
για να σωθεί απ’ τα βόλια.
Λα, λα, λα......
Φεύγουν οι έφιπποι
πάνε στα σπίτια τους
με το πολύ το κυνήγι
και λένε στο Θεό
σ’ ένα απλό σκοπό
ένα τραγούδι γι’ Εκείνον.
Λα, λα, λα.....
ΚΥΠΡΟΣ
Κύπρος, πάντα αντιστάθηκες
σε κάθε κατακτητή,
με αυτοθυσία κράτησες
την ελληνική ψυχή.
Πόσοι βάρβαροι σε πάτησαν,
σε βασάνισαν σκληρά
και τα χώματά σου πότισαν
αίματα μαρτυρικά.
Σε χωρίσανε στα δυο,
διώξαν ό,τι ελληνικό,
Μόρφου, Αμμόχωστος, Κερύνεια
λιώνουν κάτω απ’ το ζυγό.
Πανέμορφη γαλάζια θάλασσα,
καταπράσινα περήφανα βουνά,
μνημεία αρχαία, εκκλησίες, χωριά
ζουν προσμένοντας να ’ρθει η λευτεριά.
Πανέμορφη γαλάζια θάλασσα…
ΚΥΠΡΟΣ
Χρόνια και χρόνια λαχταράς
Κύπρο την ώρα της χαράς
πού κοντά μας θά σέ φέρη
της ελευθέριας αγέρι·
Κύπρο μου όμορφο νησί
έχεις ψυχή Ελληνική
καί μοσχοβολούν Ελλάδα
τά βουνά σου τά λαγκάδια (6ίς)
Κύπρο μου έρχεται στιγμή
πού ό καθένας καρτερεί
νά γιορτάση πέρα ως πέρα
την μεγάλη την ήμερα.
Μέ την 'Ελλάδα την γλυκειά
θάσαι μαζί πάντοτεινά
θάσαι μέσ' τήν αγκαλιά της
σαν καί τ'άλλα τά παιδιά της. ( δ ί ς )
ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΘΥΣΙΑΣ
Χριστέ μου Εσύ,
που στο Σταυρό ανέβηκες για μένα
παράδειγμα Θυσίας φωτεινό
κάνε να’ χω πρότυπο Εσένα.
Ορθοδοξίας αγνές λαμπάδες
της αναστάσεως φλόγα κρατούμε
με τη θυσία μας το φως να σκορπούμε.
(δις)
Στα χνάρια Του κι άλλοι πολλοί
μάρτυρες άγιοι περπάτησαν
θυσία και η δική τους ζωή
για την πίστη που ορθά κράτησαν.
Λαμπάδες Θυσίας φωτεινές
που λιώνουν στο φως της αγάπης
ας είναι και οι δικές μας καρδιές
Ιησού Χριστού μιμητές.
Ας είν’ η ζωή μας
θυσία ζώσα αγία ευάρεστος τω Θεώ.
Να είν’ η ζωή μας........
ΛΑΜΠΡΗ
Αδέλφια, ελάτε στο πανηγύρι
σφίξτε τα χέρια με μια καρδιά
σμίξτε τα χείλη στο θείο Ποτήρι
λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.
Χριστός ανέστη το λέει τ’ αγέρι
πέρα στους κάμπους και στα βουνά
αύρες μηνάνε το νέο στη φτέρη
λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.
Ανάσταση είναι και στις καρδιές μας
άγγελοι ψάλλουν το Ωσαννά
το ’παν κι οι σπίνοι στις πασχαλιές μας
λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.
45 ΛΕΜΟΝΙΕΣ
45 λεμονιές μάνα μου μανούλα μου,
στην άμμο φυτεμένες τριαλαλαλα...
Σκαλίζοντες, ποτίζοντες,
μάνα μου μανούλα μου,
μα πάντα μαραμένες τριαλαλαλα...
Και ψες τη νύχτα χιόνισε
μάνα μου μανούλα μου,
και τα πουλιά μαρκώσαν τριαλαλαλα...
ΛΕΧΟΒΟ
Πουλάκι πήγε κι έκατσε
στο Λέχοβο στη ράχη
κι ούτε λαλούσε σαν πουλί.
Μοιρολογούσε κι έλεγε
μ’ ανθρώπινη κουβέντα
“καλά ‘σουν Λούκαμ’ στα βουνά”
Καλά ‘σουν Λούκαμ’
στα βουνά και στα καστανοχώρια
αμάν τι γύρευες, τι χάλευες.
ΛΑΜΠΡΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Λαμπρή Ορθοδοξία, όμορφη πατρίδα μας
αστείρευτες πηγές ζωής και χάριτος
στα γάργαρα νερά, νερά σας ξεδιψάσαμε
περήφανα τα μάτια μας εκλάψανε.
Θα τραγουδάμε με χαρά,
με τη σημαία μας ψηλά
που λεβεντιά κι αίμα μαρτύρων έχει
κεντήσει σημαιοφόροι εμείς απλοί και
με μια ζέστη στην ψυχή
σ’ όλα τα πέρατα της γης να κυματίσει.
Πατέρων και ηρώων τ΄άγια τα μηνύματα
απ’ τις πτυχές Σου στέλνεις με την αύρα
σαν τ’ Άγια των Αγίων θε να τα
κρατήσουμε
μ’ ανείπωτη χαρά κι άσβεστη δάδα.
Με περηφάνεια περισσή
που μεταγγίζει στην ψυχή
θα διαλαλούμε σ’ όλους
το «εν τούτο νίκα».
Σημαιοφόροι εμείς απλοί,
άγιο ατίμητο πανί
σημαία του Χριστού και της Πατρίδας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑ
Εμείς δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε
εμείς τη μνήμη σε θα σβήσουμε
εμείς ποτέ σε θα δειλιάσουμε
θα ‘ρθει η στιγμή που θα φωνάξουμε.
«Χιλιάδες (2) νεκροί αγαπημένοι
αφήσαν το δώρο που η γη περιμένει
να γράψει στον τάφο που ανθίζει εδώ,
ετούτο το χώμα είναι πατρικό».
Όχι δεν πρόκειται να αφήσουμε
τη Βόρειο Ήπειρο να σβήσουμε
όχι ποτέ δεν θα δειλιάσουμε
ήρθ’ η στιγμή που θα φωνάξουμε.
Χιλιάδες (2) νεκροί κοιμημένοι
για χάρη σου σβήσαν
κι η θύμηση μένει να λέει
Πως αλήθειας Ηπειρωτικό
Ελλάδας κομμάτι είναι πατρικό.
ΛΕΥΤΕΡΟΙ
Μήνυμα αφήνουμε στου κόσμου τις
στράτες
λεύτεροι λεύτεροι ουράνιοι διαβάτες
λεύτερους έταξε ο θεός τους ανθρώπους
λεύτεροι λεύτεροι σε αθάνατους τόπους.
Στο ψέμα του κόσμου,
στο πείσμα του ανέμου
το πνεύμα σου στείλε,το πνεύμα Σου Θέ
μου.
Στο ψέμα του κόσμου,
στο πείσμα του ανέμου
ελεύθεροι να μαστε, ελελεύθεροι Θέ μου.
Πνεύμα θεού του ουρανούσημάδι
κι είναι αδειανές οι φυλακές του άδη.
Λεύτεροι τώρα από την πύλη οι δεσμότες
σπάσαν τα σίδερα,ανοόξαν οι πόρτες.
Στο ψέμα του κόσμου…
ΛΟΥΛΟΥΔΟΚΟΣΜΟΣ

Να ‘ταν ο κόσμος περβόλι
και εμείς αδελφωμένοι όλοι
σαν τα λουλούδια πλάι-πλάι
ο ένα τον άλλο ν’ αγαπάει.
Να μην υπάρχει περηφάνεια
Τι μενεξέδες τι γεράνια
συντροφιασμένοι εχθροί και φίλοι
περικοκλάδες και τριφύλλι.
Να ‘ρθει μια αυγή να μας φωτίσει
δίχως πολέμους δίχως μίση,
να ‘ρθει μια μέρα να χαράξει
και όλο τον κόσμο να αλλάξει.
Να μην υπάρχει περηφάνεια……
ΛΟΓΑΡΙΑΣΑΤΕ ΛΑΘΟΣ
Άσε πλέον φωνή μου, τον ανέμελο στίχο
το μεθύσι σου δέσε και τη φλόγα σου
κράτα.
Σφίξε τώρα ζευγάρια, την ηχώ με τον ήχο
στρώσε στέρεο το βήμα,
στράτα ίσια περπάτα.
Μεγαλόφωνος ύμνος, στο φαρί του ας σε
πάρει
που ζητά δεξιοσύνη και καλό χαλινάρι.
Κι ας μην πουν πως τραγούδι
σαν κι αυτό δεν ταιριάζει
Τέτοια σκοτεινή ώρα, που τα στήθια σου
πνίγει.
Λέω εκείνο που μένει και που μόνο θ’
αλλάξει
στο καλύτερο πάντα σαν η αγκούσα θα
φύγει.
Γιατί αυτοί ’θε να φύγουν!
Πες πως κιόλας κινάνε…
Μα όλα τ’ άλλα θα μείνουν
και δικά μας ’θε να ’ναι.
Σ’ ένα Λούνα-πάρκ μια μέρα
μαζευτήκανε παιδιά
άσπρα, κίτρινα και μαύρα
απ’ της γης κάθε γωνιά.
Ειρήνη, αγάπη τραγουδούσαν
τα ματάκια όλα γελούσαν
κι οι καρδούλες πω, πω, πω
σ’ ίδιο χτύπαγαν ρυθμό.
Τικ, τακ, τικ, τακ, τικ.....
Μπαίναν στ’ αεροπλανάκια
στα τρενάκια τα γοργά
τ’ άλογα καβαλίκευαν
και τραβούσαν μακριά.
Ειρήνη, αγάπη......
Μες το Λούνα-πάρκ μια μέρα
της χαράς και ξεγνοιασιάς
φόβο, πόλεμο και πείνα
τα ξεχάσανε μεμιάς.
Ειρήνη, αγάπη.....
ΛΙΜΑΝΙ
Συ, η ελπίδα της καρδιάς μου,
το καταφύγιο και η χαρά,Θεέ μου.
Συ το απάνεμο λιμάνι,
το φως του ήλιου μες στη σκοτεινιά.
Μάθε με, Κύριε, ν’ αγαπώ
τον εαυτό μου να ξεχνώ,
μες στο λιμάνι Σου να ζω
και νύχτα μέρα για Σε να τραγουδώ,Θεέ
μου.
Πως μακριά Σου η ζωή μου
μοιάζει μ’ ανθό, που ζει χωρίς νερό και
φως τώρα, Χριστέ, που Σε γνωρίζω,
ζώντας στη γη πετώ στον ουρανό.
Μες τη σκοτεινιά που έπεσε στη γη
και στη χαρά θε να διώξει απ’ τη ψυχή
σκεύος Χριστού θα γίνει η καρδιά,
στη θλίψη τη βαριά, να φέρει τη χαρά,
με “έλεον πίστεως” και με θείο φως
λυχνίες μας έταξ’ ο Χριστός.
Τι τρανή χαρά όταν νιάτα αγνά
με τη φλόγα που λάμπει στη ματιά,
τα σκοτάδια νικούν και μπροστά
προχωρούν
προς τ΄ ανέσπερο φως που λαχταρούν.
Σαν έρθει η νυχτιά κι απλωθεί παντού,
τρέμουν ψυχές τα σκοτάδια του κακού
με την αγάπη και την αρετή
θα μείνει δυνατή λυχνία η ψυχή.
Λάμψη θα δώσουνε μοναδική
π’ αντλούμε μέσα απ’ την προσευχή.
Τι τρανή χαρά όταν νιάτα αγνά…
ΛΥΧΝΟΙ ΑΡΕΤΗΣ
Σε μαύρους δύσκολους καιρούς
συννεφιασμένους ουρανούς
σε μπόρες άγριες, σκληρές
τρέμουν λυγίζουν οι καρδιές.
Χιλιάδες φώτα που ‘σβησαν
μέσα στη λύσσα του βοριά
ελπίδες που ναυάγησαν
ψυχές που κλαίνε μυστικά.
Μη φοβηθείς τη νυχτιά
κράτα το φως στη ματιά
μες τους βοριάδες που τρέμουν τα φώτα
μη φοβηθείς, λύχνε αρετής.
Βάλ’ αρετή στην καρδιά
κι Ορθοδοξίας φωτιά
με θεοφόρο πνεύμα Πατέρων
ν’ αγωνιστείς, λύχνε αρετής.

Όχι εσάς δε σας θέλει, τούτη η γη δε σας
ξέρει!
Όλα εδώ είναι δικά μας! Τι απ’ το κάθε
λιθάρι.
Απ’ το χώμα, απ’ το δέντρο,
το νερό και τ’ αγέρι
το κορμί μας μια στάλα, για να γίνει έχει
πάρει.
Η ψυχή μας επήρε, μια πνοή απ’ το
καθένα.
Όλα εδώ είναι δικά μας, μα για σας, όλα
ξένα!
Λογαριάσατε λάθος, με το νου σας
εμπόροι
δε μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον
πήχη!
Κι αν μικρός είν’ ο τόπος
και το θέλει και μπόρει
τον ασήκωτο βράχο, να τον φάει με το
νύχι.
Τούτη η δίψα δε σβήνει,
τούτη η μάχη δεν παύει
χίλια χρόνια αν περάσουν,
δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.
Μάθε με...... Από τον ήλιο της ζωής
πάρε το φως σου μην αργείς
Πως η ψυχή δίχως Εσένα γίνε λυχνάρι αρετής
είναι καράβι δίχως οδηγό και πως μια ηλιαχτίδα ροδαυγής.
τώρα, Χριστέ, που Σε γνωρίζω,
για τη δική Σου δόξα μόνο ζω. Πάρε φωτιά Πεντηκοστής
κάψε τα πάθη της ψυχής
κι ως τα κατάβαθα του νου
ΛΥΣΤΡΑ δώσε το φως του ουρανού.
Μες των Λυστρών τη κακία Μη φοβηθείς τη νυχτιά.......
και την ειδωλολατρεία
στο σκοτάδι και στο χάος
ένα φως έλαμπε φάρος.
Η φωνή του Αποστόλου
στις καρδιά τους αντηχούσε
και τα Λύστρα προσκαλούσε
την αληθινή ζωή να βρουν
στη κιβωτό.
Το σκοτάδι το λυκνό
τυφλωμένοι απ’ το κακό
την αλήθεια την ακούνε
κάνανε τον Παύλο Θεό.

Λάβε πνεύμα φωτισμένο

και ψυχή προς το Θεό
ο απόστολος μιλούσε
για το δρόμο του Σταυρού,
στην κιβωτό.

Αδελφοί ταύτα ποιείτε

σωτηρία θε να βρείτε
με του Πνεύματος τη χάρη
θα γευτείτε τη ζωή στην κιβωτό.

ΛΥΧΝΙΕΣ
ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ
 Μαζί ξεκινήσαμ’ ατέλειωτο δρόμο-ω γεια
χαρά-
κρατώντας πιστό φυλαχτό μας το Νόμο
βήμα γοργό κι ανοιχτή καρδιά
πάμε μπροστά πριν μας βρει η βραδιά.
Και θα ‘ρθει απαλό και γαλήνιο σα χάδι
στα ζώα, παιδιά, στα λουλούδια το βράδυ
θα κοιμηθούμε σαν τα πουλιά
μες του Θεού την πλατιά αγκαλιά.
Στο δύσβατο δρόμο κινάμε
ενωμένες μ’ αγνές καρδιές,
ψηλά ν’ ανεβούμε προς
τις χιονισμένες βουνοκορφές.
Κι είν’ η πορεία μας φωτεινή
προς την αστείρευτη την πηγή
που φως φωτίζει και μας πλημμυρίζει
νου και ψυχή.
Νέφη μαρτύρων στο δρόμο
μας ρίχνουν φως λαμπερό
ψηλά στην κορφή με λαχτάρα
μας δείχνουν ένα Σταυρό.
Μ’ αυτόν στον ώμο του ο Χριστός
το δρόμο βάδισε ταπεινός
στα χνάρια Του όλοι της γης
Οδοιπόροι βαδίστε εμπρός!
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΙΤΗΝΟΠΟΙΟΙ
Πόνος,δάκρυ, παγωνιά
της καρδιάς η θλίψη τόση
νύχτα έχει ξημερώσει
στην ανθρώπινη καρδιά
Μόνη έμεινε η ψυχή
ξέχασε να αγαπάει
μέσα κι έξω πολεμάει
κι η ειρήνη μόνο ευχή.
Υοί Θεού (3) οι ειρηνοποιοί
μες την καρδιά η μονολόγιστη ευχή
τα νέφη των μαρτύρων οδηγοί
κι αν φυσούν (3) βοριάδες στις καρδιές
εμείς θα φέρουμε την άνοιξη σ’ αυτές
και θα κερδίσει ο Παράδρισοςψυχές.
Ταπεινή, καρτερικοί,
Πράοι, Αγνοί οι μαθητές Σου
στον αγώνα μιμητές Σου
στη ζωή Μαρτυρικοί.
Δίκαιοι, Αγωνιστές
ασκητές Φιλαδελφείας
στη ζωή της Εκκλησίας
πάντα Ομολογητές.
Υοί Θεού (3) οι ειρηνοποιοί…
ΜΑΚΕΔΌΝΕΣ
Μακεδόνες της πατρίδας μας
ακοίμητοι φρουροί
τού μυριάχτηδού της άστρου οι
δημιουργοί φωτισμένοι εσείς δάσκαλοι
και γενναίοι στρατηγοί
ηλιοκαμμένοι αγρότες καί θαλασσινοί.
Σέ πολέμους κάι σέ ειρήνη
ανδρειωμένοι μαχητές
στους σκληρούς κι αγνούς αγώνες
πάντα νικητές
στην καρδιά κρατήστε άσβηστο
σάν φάρο κι οδηγό
της λατρευτής Μακεδονίας μας τό φώς.
ΜΑΖΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ηρωισμός κι αγιοσύνη
φώτισε κάθε σου γωνιά
και τα παιδιά σου τ’ αναθρέψαν
η πίστη και η λευτεριά.
Του έλληνα η πρώτη μάνα.
Του Μέγα Αλέξανδρου η κυρά
του Παύλου συ γλυκιά καμπάνα
του Αιτωλού η λαλιά.
Κι αν έρθουνε βοριάδες χίλιοι
κι ορμήσουνε πάνω σου θεριά
Μακεδονία μου Ελλάδα (δις)
θα ’σαι για πάντα αληθινά.
Κι όσοι πολλοί σε αγαπούνε
κι όση δική σου ειν’ η γενιά
θα υψώσουμε καρδιά και σώμα
στου επιβολέα τα πυρά.
Ποτέ ποτέ να μην πατήσει
εχθρός το χώμα το ιερό.
Ποτέ ποτέ να μην συλλήψει
εχθρός τον Άγιο Θησαυρό.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ
Μακεδονία ξακουστή
του Αλεξάνδρου η χώρα. (δις)
Που έδιωξες τους βάρβαρους
κι ελεύθερη είσαι τώρα. (δις)
Ήσουν και θα ‘σαι ελληνική
Ελλήνων το καμάρι. (δις)
Κι εμείς τα ελληνόπουλα
σου πλέκουμε στεφάνι. (δις)
Το διαμαντένιο στέμμα σου,
για βάλε στο κεφάλι,
για να φανεί η δόξα σου,
Μακεδονία πάλι.
Οι Mακεδόνες δεν μπορούν
να ζούνε σκλαβωμένοι. (δις)
Όλα και αν τα χάσανε
η λευτεριά τους μένει. (δις)
Μακεδονόπουλα μικρά
χορέψτε και χαρείτε. (δις)
Προτού κι εσείς στα βάσανα
του κόσμου τούτου μπείτε. (δις)
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Δεν θα τη πάρουνε ποτέ
τη γη των Μακεδόνων
τη χώρα την Ελληνική
το χάρμα των αιώνων
τη γη που η Ελλάδα μας
την είχε για καμάρι
δε θα πατήσει τύραννος
εχθρός δε θα τη πάρει!
Για την Μακεδονία μας,
Ελλάδα μας γενναία
σκληρά θα πολεμήσουμε
τον κάθε επιδρομέα.
Στρατός, φτερά και ναυτικό
κρατάν γερά τη λόγχη,
για ν’ απαντήσουν στον εχθρό το τρίτο
μέγα “O X I” !
Τη χώρα των προγόνων μας
κανείς δε θα τη πάρει
γιατί είναι πάντα ελληνική
της μάνας της καμάρι.
Δεν θα πατήσουνε ποτέ
το χώμα που αιώνες
πότισαν για την Λευτεριά
με αίμα οι Μακεδόνες!
Για την Μακεδονία μας.....
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Τούτη την ώρα σε βροχή και σε μπόρα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
τ’ Αλεξάνδρου τη χώρα τραγουδώ Θεέ μου να κάμω σε Σένα
τούτη την ώρα στ’ Αλεξάνδρου τη χώρα Μακεδονία ξακουστή, ελληνική, θερμή προσευχή για τη μάνα.
με παιάνες αρχίζουνε χορό. λεβεντογέννα, φωτεινή, ηρωική, Θεέ μου η αγάπη Σου ας είν’
αντιλαλούν βουνά και κάμποι στα χωριά, πιο βαθιά, πιο γλυκιά για τη μάνα.
Τ’ Αλεξάνδρου η φωνή μιλούν για αγώνες, περηφάνια, λευτεριά. Αλληλούια. (4)
στην Ευρώπη αντιλαλάει
και φτάνει πέρα ως πέρα Μέσα στους τάφους των παιδιών σου Μέσα της κάμε ν’ απλώνεται πάντα
στης Ασίας τη γη απ’ τα χρόνια τα παλιά η δική Σου γαλήνη,
Μακεδονια. και στις εικόνες των ναών και στις πληγές της καρδιάς της
Βυζαντινά ψηφιδωτά. η χάρη Σου βάλσαμο ας γίνει.
Η Ινδία κι αυτή Αλληλούια. (4)
τ’ όνομά σου τραγούδάει Χτυπάει πάντα κι αναδεύει
κι η Αλεξάνδρεια σου στέλνει της Ελλάς η καρδιά Όλα μας τα ‘μαθες μάνα
της Αιγύπτου ωδή κι οι μνήμες γίνονται ζωή γλυκύτατη ατίμητη μάνα
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. και στη δική μας τη γενιά. και με της πίστης μας τ’ άγιο
μας έθρεψες κι άφθαρτο μάννα
Σάριζα ορθή κι ασπίδα Βουλγαροκτόνος, Μεγαλέξανδρος, Αλληλούια. (4)
πάντα γερή στέκει Φωκάς,
είν'ο λαός σου αυτός που Άγιος Δημήτρης, Κύριλλος, Παύλος Ένα κομμάτι χρυσάφι
μόνος πιστός μένει. Μελάς, μας έκρυψες μέσα βαθιά μας,
στέκουν ψηλά, σαν ήρωες βυζαντινοί να μπουμπουκιάσουν οι ανθοί λαχταράς
Ευλόγησε Θεέ μου των Ελλήνων τούτη τη και μαρτυρούν μια γη αιώνια Ελληνική. του καλού στην καρδιά μας.
γη! Αλληλούια. (4)
Χαίρε του Παύλου δάδα συ της Ευρώπης Χτυπάει πάντα κι αναδεύει…….
αύρα Μάνα που πήρες απ’ όλα τα πλάσματα,
συ το αλάτι των λαών! Μακεδονία ξακουστή, ελληνική…….. ανώτερο θρόνο,
Χαίρε μαρτύρων χώμα συ των Ελλήνων άφθαρτη μένει κι ανέγγιχτη
χώρα η δόξα σου μέσα στο χρόνο.
Χαίρε τη γη σου προσκυνώ! ΜΑΚΡΙΝΑ Αλληλούια. (4)

Του Κυρίλλου η μορφή Ως ανθούν τα ρόδα ως ανθούν τα κρίνα Μες την αγκάλη σου, ω! θαύμα
του Μεθόδιου η λύρα και σκορπούν γύρω μύρο ευωδιαστό. κρατάς το Θεό μας Μητέρα
και δίνεις φώτα στους Σλάβους Έτσι στη ζωή σου άνθισες Μακρίνα κι είσ’ απ' τη γη κι απ’ τους κόσμους
δίνεις πνεύμα, ζωή. και έδωσες την πίστη σου δώρο στο των άστρων εσύ Πλατυτέρα.
Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α. Χριστό. Αλληλούια. (4)

Ορθοδόξων πηγή των μαρτύρων η Ω! Μακρίνα τρισένδοξη κόρη και αδελφή

πατρίδα
ποτίζεις μ’ αίμα το αίμα στη μικρή σου τη
γη.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Δρόμος μακρύς και στονώ μονο ο
Σταυρός μένει
είν’ ο λαός σου αυτός που μόνος πιστός
μένει.
Ευλόγησε Θεέ μου.......
Δόλια σιγη και του βαρβάρου η οργη
να σε αρπάξει και πάλι καρτερει.
Μα όσο θα ζω το Θεό προσκυνώ
να ’σαι ορθή στων βαρβάρων την ορμή
βοήθησε μας να φτάσουμε στην ίδια την
κορφή.
Η ψυχή σου η αγία νυμφοστολισμένη
γνώρισε τη δόξα της γης και τ’ ουρανού.
Τ’ άγια σου τ’ αδέλφια φως στην
οικουμένη
και στο σπίτι σου όλο η χάρις του Θεού.
Ω! Μακρίνα τρισένδοξη κόρη.......
Τη σεμνή μορφή σου ανυμνούν οι αιώνες
τη μεγάλη δόξα σου κόρη ταπεινή.
Έδειξες στον κόσμο τους ιερούς αγώνες
πως τους κάνουν πάντα μόνο οι
χριστιανοί.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Μαργαρίτα μου μικρή
και του κήπου ζηλευτή
άκουσε πού θα σοϋ πω
τό μικρό μου μυστικό, (δις).
Χθες τό βράδυ ή μαμά
άπ'τίς τρέλλες τίς πολλές
κι'άπ'τις τόσες αγκαλιές
μου είπε πως όέν μ'άγαπα
κι1ή καρδούλα μου κτυπά (δις)·
Μέ άγαπα δέν μ'άγαπα(δίς)
τώρα λίγο μ’ άγαπα ή μανούλα ή γλυκεία.
Τώρα μ’ άγαπα πολύ ή μανούλα ή καλή

Ω! Μακρίνα μεγάλη κόρη.........

Δες ακρίτες βουνά αγναντεύουνε του
Αιγαίου Ω! Μακρίνα τρισένδοξη κόρη.......
την αντρειωμένη του
τη φοβερή του θωριά.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Τα ποτάμια μ’ ορμή Στή Μακεδονία του παλιού καιρού
κατεβαίνοντας τα κάστρα γνώρισα τή μάνα τού Αλέξανδρου,
σου φέρνουν πίσω στη μνήμη μου 'στησε κουβέντα στίς έξοχες
των πολέμων ιαχή. κι έκανε νυχτέρια μέ μάγισσες.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη,
Σάριζα ορθή...... γιατί κλαις καί λκόνεις σάν τό κερί
"Εχω γιο μονάκριβο ή καψερή
Ευλόγησε Θεέ...... κι έχει φύγει γιά την Ανατολή

Τόν προσμένουν κίνδυνοι καί φωτιές,

λόγια ανθρώπων μαύρα καί συμφορές,
μοναχός τ' αντέχει καί τά περνά
τελειωμό δέν έχουν τά βάσανα.

Στή Μακεδονία τού παλιού καιρού

γνώρισα τή μάνα του Αλέξανδρου
στό φεγγάρι ψάχνει γιά μάγισσες
στ' όνειρό της φέρνει τους "Ελληνες.

ΜΑΝΑ
ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Στους δρόμους του κόσμου θερμούς
Αποστόλους,
έστειλαν να κηρύξουμε την Ανάσταση.
Διωγμοί και φοβέρες σε δύσκολες μέρες,
δύναμη τους γεμίσανε γλυκειά προσμονή.
Στις κατακόμβες και στα αμφιθέατρα,
αγίοι μάρτυρες Χριστού εδόξασαν.
Το αίμα που χύσαν, την πίστη κρατήσαν
να σβήσει το μίσος να λάμψει το φως,
κι ελεύθεροι όλοι να ζούμε μ’ αγάπη
που διά ενός Πατέρα σε τούτη τη γη.
Ράσα φουστανέλες κι αγώνας στα βουνά,
χορός νεομαρτύρων , μέσα στη σκλαβιά.
Φωνή στα στήθια ακεραία η μάνα Ορθοδοξία,
αναγεννιέται η λευτεριά μεσ’ απ’την
Εκκλησιά.
Στους δρόμους του κόσμου στους
δύσκολους δρόμους,
όσο θα ζω θα τραγουδώ την Ανάσταση.
ΜΑΡΤΥΡΙΚΈΣ
Μες της ζωής την ερημιά
είναι μαρτύριο η μοναξιά
μα υπάρχει αγώνας ιερός
είναι ο δρόμος φωτεινός
Εάν δεν ξέρεις που να πας
αν ξέχασες να αγαπάς
Θα είναι φάρος ο Χριστός
να σ 'οδηγήσει προς το φως
Μαρτυρικές μες τη ζωή
και δυνατές στις μιπόρες
ενότητα και προσευχή
στις δύσκολες τις ώρες
Η θλίψη αν σε κυνηγά
ποτέ να μην δειλιάσεις
θα 'ναι ο Χριστός εκεί κοντά
θα σε βοηθάει από ψηλά
κι ο χρόνος έτσι θα κυλά
σαν θεϊκό τραγούδι
ο κόσμος πως θα μοιάζει πια
μ' ολάνθιστο λουλούδι
Μαρτυρικές μες τη ζωή
ΜΑθΗΤΗΣ
Στο ταξίδι της ζωής
θύελλα ξεσπά στο πλοίο
άγρια κύματα και κρύο
και διλήμματα ψυχής
Όσοι στο θυμό σιωπούν
στη γαλήνη πάντα ζουν
θέλουν να δικαιωθούν
θεία δώρα θα δεχτούν.
ΠΡΑΟΤΗΣ είναι υπομονή,
αγάπη, δύναμη και θάρρος
αυτό σημαίνει να' σαι πράος
και να' χεις την ψυχή αγνή
Με οδηγό μας τον Χριστό,
σύντροφο τον Μωυσή
δένουμε προς την κορφή
ακλόνητοι και σταθεροί
ΠΡΑΟΤΗΣ είναι υπομονή…
ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΚΥΜΜΑΤΑ
Μαύρα τα κύμματα λυσομανούν
γύρω απ’ το βράχο που μας συγκρατεί
πάλη γιγάντια σαν τούτη άλλη
κανείς ποτέ δεν έχει ξαναδεί.
Οι καταιγίδες όταν ξεσπούν
γερά θεμέλια μας συγκρατούν
πάνω στον βράχο που ειν’ ο Χριστός
είναι για μας ο Αρχηγός.
Το πρότυπό μας ειν’ ο Κύριός μας
το βλέμμα μας ακοίμητο σ’ Αυτόν
βράχος η πίστη μας αντριεύει
και τις ψυχές δονεί των σταθερών.
ΜΑΧΗΤΕΣ
Μαχητές στη ζωή προχωρούμε πάντοτε
μαζί
κι η χαρά μες τη ψυχή μας μένει μαχητές.
Μαχητές στη ζωή την αγάπη φέρνουμε
στη γη
κι η χαρά μες τη ψυχή μας........
Μαχητές στη ζωή πολεμούμε όλοι με
ψυχή
κι η χαρά μες τη ψυχή μας........
ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΕ
Εσύ ήσουνα που πήγες, κοντά στη
Παναγιά
της είπες θα γεννήσει, τον γιο του Βασιλιά.
Εσύ λευκό κρατούσες, κρίνο στην αγκαλιά
Την αγνότητα να δείξεις, που έβλεπες
μπροστά.
Μείνε μαζί μου άγγελε
και στις χαρές και λύπες
και ζέστανε μου της ψυχής
τις παγωμένες νύχτες
Έλα κοντά μου και δάνεισε
τα λαμπερά φτερά σου,
για να πετάξω πιο ψηλά, ε
κεί που είναι ο βασιλιάς σου.
Την ώρα που βαπτίστηκα,
σε έστειλε ο Θεός μου.
Τον λόγο σου του έδωσες,
πως θα' σαι βοηθός μου,
κι εγώ με την σειρά μου,
βαθιά σ' ευχαριστώ.
Κι ελπίζω να σε φτάσω, ψηλά στον
ουρανό.
Μείνε μαζί μου… _
ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΦΛΟΓΑ
Με καρδιά και με φλόγα θερμή
που στα στήθη ανάβει φωτιές,
ξεκινήσαμε αυτό το πρωί
για ψηλές χιονισμένες κορφές.
Ναι εκεί, ναι εκεί (δις)
λάβαρο θριάμβου θα στηθεί,
στου Βοριά την αντάρα
δε θα σπάσει και δε θα σχιστεί.
Από κάτω μας τάζουν χαρές
που ‘χουν λάμψη μας λένε τρανή
μα οι γεμάτες με νιάτα ψυχές
δεν λυγούν στης ψευτιάς τη φωνή.
Κει ψηλά, κει ψηλά (δις)
ύμνοι θα αντηχήσουν κι ωσαννά
στο μεγάλο Πατέρα
που με βλέμμα στοργής μας κοιτά.
Μπρος παιδιά κι οδηγός στο στρατί
του αγώνα μας είν’ ο Χριστός
νικητές σαν θα φτάσουμε κει
η Ελλάδα θ’ αστράψει στο φως.
Ναι εκεί, ναι εκεί.....
ΜΈΛΗ ΤΊΜΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΣΟΥ
Φίλε μου δες τα περιστέρια
ψηλά ελεύθερα πετούν
κράτα γερά τα δυο μου χέρια
ν’ ανεβούμε μαζί στους ουρανούς.
Δες μακριά μες τους αιώνες
αίμα, θυσία, προσφορά
τίμιους ιδρώτες και αγώνες
παραδείγματ’ αγίων ζωντανά.
Μέλη της εκκλησίας
ουράνιοι πρεσβευτές
θα ‘μαστε των αγίων
οι τίμιοι μιμητές.
Μέλη της εκκλησίας
τίμιοι αγωνιστές
πάντα θα προχωρούμε
στις ουράνιες κορυφές.
Μην ξεκοπείς από το δέντρο
Άραγε τι να καρτερείς
τάχα χαρά κι ελευθερία;
Ευτυχία σε τούτα δε θα βρεις!
Μη σε γελά ό,τι χρυσίζει
δεν είν’ αυτός ο θησαυρός
ψάξε βαθειά μες στη ψυχή σου
μόνο τότε θα δεις είν’ ο Χριστός.
Μέλη της εκκλησίας……
ΜΕ ΠΙΣΤΗ, ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ [ΟΙ ΚΛΑΡΕΣ]
Με πίστη, αγάπη, χαρά
τα ωραία της νιότης μας χρόνια
περνούμε εμείς φιλικά,
σαν αδέλφια αληθινά
Η μία για όλες μοχθεί
κι όλες πάλι μοχθούμε για τη μία
οι κλάρες δεν σπάζουν ποτέ (τρις)
σαν ειν’ όλες μαζί και όχι μία-μία. (δις)
Εμπρός να κινήσουμε παιδιά,
να ριχτούμε ξανά στον αγώνα,
που δίνει ζωή και φτερά,
για ν’ ανεβούμε πιο ψηλά.
ΜΕΛΩΔΟΙ
Μελωδοί της αιωνίας χαράς
ψαλμωδοί του γλυκού ερχομού του
Χριστού
στη ψυχή μας πλησιάζει
και το Θείο Του Φως
σαν αστέρας μας φωτίζει πολικός.
Αιναιτός εις αιώνας αιώνων Αυτός,
Αρχηγός της ζωής μας ο μόνος σκοπός
στην αγκαλιά του αδέλφια όλοι πια
βρεθούμε
πως ποθούμε συντροφιά.
Μια καρδιά έχουμ’ όλοι μια ελπίδα γλυκιά
καρτερούμε την ώρα που θα ‘ρθει ξανά
να μας χαρίσει αιώνια χαρά
που μοναχ’ Αυτός χαρίζει στην καρδιά.
Μελωδία Θεία ηχεί
μια γλυκιά νοσταλγία,
βαθιά στη ψυχή,
μελωδία μιας Θείας Πνοής
μελωδία μιας νέας ζωής ιδανικής.
ΜΕ ΠΑΛΜΟ [ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ]
Με παλμό και φλόγα ξεκινάμε
να σκορπίσουμε το φως παντού
μέχρι του κόσμου την άκρη θα πάμε
για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού.
Θέλουμε να λάμψει η αλήθεια
σ’ όλες τις ανθρώπινες καρδιές
που με λαχτάρα φωνάζουν βοήθεια
να λυτρωθούν, να γίνουν καθαρές.
Συνεργοί των ιεραποστόλων
θέλουμε να γίνουμε κι εμείς
και τα βήματα των αποστόλων
ν’ ακολουθήσουμ’ ως τα πέρατα της γης.
Αδέλφια κίτρινα, λευκά και μαύρα
τα χέρια δώστε, ενώστε τα σφιχτά
η αγάπη που γίνεται λάβα
θα μας ενώσει στο Χριστό κοντά.
ΜΕ ΠΟΘΟΥΣ ΘΕΙΟΥΣ
Με πόθους θείους μέσα στη ψυχή μας
κινήσαμε ψηλά για ν’ ανεβούμς
και την χαρά που τόσο λαχταρούμε
να νιώσουμε βαθειά μες την
καρδιάμας.
Ελάτε να σκορπίσουμε το φως όλοι
ελάτε
πάντα στραμμένοι με το βλέμμα στο
Χριστό
όμορφοι κόσμοι, θρίαμβο γεμάτοι
στην νέα κτίση προσκαλούν κάθε
πιστοί.
Μέσα στις θύελλες και μες τις μπόρες
πάντοτε δυνατές θε να σταθούμε
αθάνατες χαρές για να γευθούμες
εδώ στη γη κι εκεί στον ουρανό.
Ελάτε να σκορπίσουμε…
ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΒΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Μέσα μας βαθιά για σένα
μια λαχτάρα πάντα ζει
την πατρίδα συμβολίζεις
και την λευτεριά μαζί.
Γαλανόλευκη η θωριά σου
και φαντάζεις μες το νου
σαν το κύμα σαν το γέλιο
του πελάου και του ουρανού. (δις)
Της τιμής και της ανδρείας
είσαι αστείρευτη πηγή
του λευκού σταυρού σου η χάρις
δυναμώνει κι ευλογεί.
Κι όσο πέφτουνε για σένα
σπώντας σίδερα βαριά
ξεψυχούν και τραγουδούνε
χαίρ’ ω χαίρε λευτεριά. (δις
ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
Πίσω απ’ τις ντάπιες και τα κάστρα του
κρατάει το Μεσολόγγι.
Χιλιάδες ματωμένα φλάμπουρα
άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Και τραγουδούν την λευτεριά,
στα πέρατα του κόσμου. (δις)
Κορίτσια του Μεσολογγίου, τ’ ηρωικά
κορμιά τους
ραντίστε τα με τριαντάφυλλο νερό. (δις)
ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ
Μες στης ζωής τ’ ακρογιάλι
του μόχθου και της δουλειάς
στέκει ο Χριστός και απλώνει
το θείο χέρι σε μας.
Δεύτε οπίσω μου πάντες,
ποιήσω υμάς αλιείς
χίλιες ψυχές μας προσμένουν
στο πέλαγος της ζωής.
Κι είν’ η ψυχή μας πόθους γεμάτη,
την πρόσκληση Σου ν’ ακολουθήσουμε,
κάθε δικό μας κι αγαπητό μας
για χάρη Σου μακριά ν’ αφήσουμε.
Εμπρός, με δίχτυα ας ριχτούμε
σαν φως και άλας της γης,
και ο χριστός θα ευλογήσει
το έργο μας, αλιείς.
ΜΕΣΑ_ΣΤΗ_ΒΟΗ_ΚΑΙ
ΣΤΗΝ_ΑΝΕΜΟΖΑΛΗ
Μέσα στή βοή καί στην άνεμοζάλη
ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΙΑ
Μες την νυχτιά ποθεί η ψυχή μας
τον ύμνο της να τραγουδήσει
και ευλαβικά να σ' ανυμνήσει
τρισδοξασμένε Λυτρωτή μας.
Όλη τη μέρα τ’ αγαθά Σου
μ' απλοχεριά μας τα σκορπούσες
και στοργικά αφορμή ζητούσες
να ευεργετήσεις τα παιδιά Σου.
Οι πόθοι μας θα ‘ναι δικοί Σου
και μέσ’ τον ύπνο μας ακόμα
κι αν μας ξυπνήσει η προσταγή Σου
με της αυγής το απαλό χρώμα.
Και τώρα έλα στις σκηνές μας
αγγελική φρουρά να στήσεις
και με την άγια σου την χάρη
Πατέρα να μας ευλογήσεις.
ΜΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Μες του Αιγαίου πρόλαβε να δεις
μες του Αιγαίου Αιγαίου τα νησιά,
Α, μες του Αιγαίου τα νησιά
αγγέλοι φτερουγίζουν.
Και μέσα στιο φτε- βοήθα Παναγιά μου,
και μέσα στο φτε στο φτερούγισμα,
Α και μέσα στο φτερούγισμα,
τριαντάφυλλα σκορπίζουν.
Αιγαίο μου γαλήνε βόηθα Παναγιά μου
Αιγαίο μου γαλήνε αχ γαλήνεψε.
Α, Αιγαίο μου γαλήνεψε
τα γαλανά νερά σου.
Να ‘ρθουνε τα παι – πρόβαλε να δεις,
να ‘ρθουνε τα παι τα παιδάκια σου,
Α, να ‘ρθουνε τα παιδάκια σου,
στα ποθητά νησιά σου.
Ροδόσταμο να- πρόβαλ’ άστρι μου,
ροδόσταμο να αχ να γίνουνε
Α, ροδόσταμο να γίνουνε
Αιγαίο τα νερά σου.
ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Δειλά σαν προβάλλει το λυκαυγές
ενός Γαλιλαίου ακούς τη φωνή
«ουκ είδα τον άνθρωπο τούτο φησί»
κι ευθέως αλέκτωρ λαλεί.
Μα τούτο το λάλημα Δε φέρνει το φως.
Παγώνει το βλέμμα καθώς τον θωρεί
«μαζί Óõ θα μείνω ως το τέλος ραββί
ξεχάστηκε ο λόγος απ’ το μαθητή
πικρά κλαίει τώρα θλιμμένη ψυχή.
Δάκρυα μετανοίας στα μάτια κυλούν
«έλεον ειρήνης» από Σένα ζητούν
Λύτρωση βρίσκει του αλιέως η καρδιά
διάκονος θείας αγάπης κληθείς,
ζώσης μετανοίας απόστολοι κι εμείς.
Σα στέφει τα μάτια εκεί στο Σταυρό
«ο πάντων αθώος εν μέσω ληστών»
την ύστατη ώρα σεισμός στην ψυχή
ο ένας ληστής προσδοκεί να βρεθεί
μαζί Σου Χριστέ στην αιώνια γη.
Δάκρυα μετανοίας στα μάτια κυλούν
«έλεον ειρήνης» από Σένα ζητούν
«Μνήσθητι Κύριε και ημών των βροτών
μετανοούντα δέχου ημάς»
στη Βασιλεία των Ουρανών.
ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ
Με τα πρώτα λουλούδια,
με την πρώτη ευωδιά
της Παρθένου τραγούδια
αντηχούν στην καρδιά.
Το ναό της στολίστε
μ’ άνθη και μυρωδιές
στη Μητέρα χαρίστε
τις αγνές καρδιές.
Τα Παρθένα της κάλλη
ποιος να υμνήσει μπορεί
και ποια γλώσσα να ψάλλει
τη μορφή την ιερή.
Και το ρόδο που δίνει
τη γλυκιά του ευωδιά
μας μιλάει για κείνη,
την αγνή της καρδιά.
Έλα δώσε στα στήθια
που σε υμνούν ταπεινά
τη θερμή σου βοήθεια
στης ζωής τα δεινά.
Κι όταν όλα τα χρόνια
με φυλάξεις αγνό
τη ζωή την αιώνια
θα ‘χω στον Ουρανό.
ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΝΟΣ
Με το κράνος βαρύ στο κεφάλι,
με τη λόγχη σε χέρι θαρσύ
στη φωτιά, στο βουνό, στο λαγκάδι
την πατρίδα φυλάττω. Τις ει;
Ουρανός γαλανός από πάνω.
Τρέμει η πούλια στο πλάι χρυσή.
Σύντροφός μου τ’ αηδόνι το πλάνο
τραγουδάει μαζί μου. Τις ει;
Το χειμώνα τα έλατα γέρνουν.
Πέφτει χιόνι, βροχή περισσή.
Τρικυμίες, σκοτάδια με δέρνουν,
την πατρίδα φυλάττω. Τις ει;
Μόνο όταν διαβαίνουν εμπρός μου
μελωδίες, λαμπάδες, πυρσοί,
σταυρωμένος περνάει ο Χριστός μου,
τότε μόνο δεν λέω τις ει;
ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΠΛΑΪ
Με το Χριστό στο πλάι,
στη βροχή χαμογελώ,
μπορώ και τραγουδώ.
Με το Χριστό στο πλάι,
στη βροχή χαμογελώ,
βαδίζω προς τον ουρανό.
Προς τον ουρανό (2)
με το Χριστό στο πλάι,
στη βροχή χαμογελώ,
βαδίζω προς τον ουρανό.
Με το Χριστό στο πλάι,
δε φοβάμαι τον εχθρό [2]
έχω άγγελο πιστό.
Με το Χριστό στο πλάι,
δε φοβάμαι τον εχθρό
βαδίζω προς τον ουρανό.
Προς τον ουρανό (2)
με το Χριστό στο πλάι,
δε φοβάμαι τον εχθρό,
βαδίζω προς τον ουρανό.
ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΜΟΝΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕ
Μέσα στη δίνη του καιρού αν βρεθείς
στην καταχνιά, στην ερημιά,
κράτα τα μάτια ανοιχτά της ψυχής
κοίτα να μη φοβηθείς.
Κι αν στην αντάρα τ’ ανέμου βρεθείς
μες στο χαμό, στο χαλασμό,
κλείσε τ’ αυτιά στη βοή της βροχής
κοίτα να μη φοβηθείς.
Μη φοβού, μόνον πίστευε
κι ο ουρανός σου μιλά.
Μη φοβού, μόνον πίστευε
κι ο Θεός σε κρατά.
Κι όταν στου κόσμου το καμίνι ριχτείς
μες στη φωτιά, μες στην ψευτιά,
σκέψου πως έχεις το Θεό να πιαστείς
κοίτα να μη φοβηθείς.
Κι αν μες στα φώτα της ύλης χαθείς
μη θαμπωθείς, μην πλανευτείς,
σκέψου πως έχεις το Θεό να πιαστείς
κοίτα να μη φοβηθείς.
Μη φοβού...
ΜΗΛΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Μήλο μου κόκκινο ρόϊδο βαμμένο (δις)
γιατί μι μάρανες τον πικραμένο. (δις)
Πααίνω κι έρχομαι και δε σε βρίσκω, (δις)
βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη. (δις)
Τα παραθύρια σου φεγγοβολάνε (δις)
ρωτάω το μάνταλο που είναι η κυρά σου.
(δις)
Κυρά μ’ δεν είν’ εδώ πάει στη βρύση,(δις)
πάει να πιει νερό και να γιομίσει. (δις)
ΜΗΝΥΜΑ
Μήνυμα αφήνουμε στου κόσμου τις
στράτες, λεύτεροι, λεύτεροι, ουράνιοι
διαβάτες λεύτερους έταξε ο θεός τους
ανθρώπους λεύτεροι, λεύτεροι σ'
αθάνατους τόπους.
ΣΤΟ ψέμα του κόσμου, στο πείσμα τ'
ανέμου το πνεύμα Σου στείλε, το πνεύμα
Σου, θεέ μου Στο ψέμα του κόσμου, στο
πείσμα τ' ανέμου ελεύθεροι να’μαοτε,
ελεύθεροι, θεέ μου.
Στο ψέμα του κόσμου, στο πείσμα τ'
ανέμου το πνεύμα Σου στείλε, το πνεύμα
Σου, θεέ μου Στο ψέμα του κόσμου, στο
πείσμα τ' ανέμου ελεύθεροι να’μαοτε,
ελεύθεροι, θεέ μου.
Ελεύθεροι να’μαοτε, ελεύθεροι, θεέ μου,
ελεύθεοοι. ελεύθεροι, ελεύθεροι, θεέ μου.
ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΗ
Μητέρα μεγαλόψυχη, στον πόνο και στη
δόξα.
Κι αν στο κρυφό μυστήριο, ζουν πάντα τα
παιδιά σου
με λογισμό και μ’ όνειρο τι χάρη έχουν τα
μάτια.
Τα μάτια τούτα να σ’ ιδούν, μες το
πανέρμο δάσος.
Που ξάφνου σου τριγύρισε, τα αθάνατα
ποδάρια.
Κύττα με φύλλα της Λαμπρής με φύλλα
του Βαιώνε,
το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα δεν είδα.
Ατάραχη σαν ουρανός, μ’ όλα τα κάλλη
πώχει.
Που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη ΄ναι
κρυμμένα.
Αλλά θεά δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή
σου.
Αλλά θεά δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή
σου
κι ευθύς εγώ τ’ Ελληνικού κόσμου να τη
χαρίσω,
δόξα ‘χ η μαύρη πέτρα του και το ξερό
χορτάρι.
Μητέρα μεγαλόψυχη, στον πόνο και στη
δόξα.
ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ
Γιά παντοτινά, θάλασσες βουνά
κι ό,τι αγαπώ μέσα μου κρατώ.
Τίς ακρογιαλιές σάν τις αγκαλιές
μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.
΄Ολοι οι καιροί σκύβουν
πάνω άπό τόν Παρθενονα
μες τους αιώνες τά μάρμαρα ακόμα
σκοπούς τραγουδούν
Πάνω στην Κύπρο
μέ δυόσμο μυρίζει τό χώμα
καί στίς Κυκλάδες μέ χρώματα άσπρα
καί ήλιο μεθοΰν.
Βράχοι καί σπηλιές, σπίτια μέ αυλές
φύλλα καί νερά, λόγια καθαρά.
Κόσμος τρυφερός, μέγας καί μικρός
μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.
΄Ολοι οι καιροί σκύβουν…
Η πατρίδα αυτή μήτρα ποιητή
λύρα τραγουδιού κι αλμυρού φιλιού
κέντημα χρυσό πάνω σέ κισσό
μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.
΄Ολοι οι καιροί σκύβουν…
ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ

Χωρίς το Θεό κάτι λείπει στη γη μας
τα μίση, οι διχόνοιες, διχάζουν και θάβουν
τα όνειρα μέσα βαθιά στη ψυχή μας,
κοντά Του ελάτε, ελπίδα για να ‘βρουν.
Μια καρδιά, ενωμένοι, φωτιά,
τ’ όνομά Του μας δένει σφιχτά,
κι ο αγώνας αρχίζει
μ’ αγάπη κι ομόνοια να χτίζει.
Τον άλλο ας δούμε, με πίστη αδελφό μας
τα χέρια ας δώσουμ’ ας γίνουμε φίλοι,
εν Σώμα, μ’ Εκείνον ξανά Αρχηγό μας
συμμέτοχοι όλοι στο ίδιο Ποτήρι.
Μια καρδιά........
Για να 'ρθει η χαρά του Θεού στη ζωή μας
αγέρι δροσόπνοο, γλυκιά ευωχία,
Αυτόν ας υμνούμε στην κάθε πνοή μας
την πλήρη αγάπη και τέλεια αρμονία.
Μια καρδιά.......
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑ
Σέρνει το βήμα ο λογισμός και ταξιδεύει
πίσω στης Ιωνίας τη μητέρα γη.
Του πελάγου οι φωνές πλημμυρίζουν τις
θύμησες
γυρνά και ανασαίνει της μνήμης την πνοή.
Μαύρο φορά μαντήλι, το πένθος της
κρατεί,
της Μικρασίας μάνα, τα\ Ομήρου εγγονή.
Και ο βουβός λυγμός της, τροπάρι στο
Θεό,
σύμβολο της θυσίας, του πόνου θυμιατό
Του Αιγαίου ο αγέρας χαϊδεύει τις παρειές,
λιγοθυμιά σκορπάει στις νηφούσες
καρδιές.
Κι εκείνη όλο ελπίζει κι όλο μονολογεί,
της Μικρασίας κόρη, στη γη της να ταφεί.
Στο βλέμμα της συγνώμη, στο ύφος
αρχοντιά.
Της προσφυγιάς ο δρόμος ορφάνια,
σκοτεινά….
Εξόριστη απ’ τη γη της, στον κήπο
γιασεμιά
κι η δάφνη να προσμένει την ίδια την
κυρά.
Η πόρτα η σκαλισμένη, που παίζαν τα
παιδιά,
των σοκακιών η στράτα την είδε στα
λευκά.
Της εκκλησίας σημάδι καμπάνα η βουβή
μα πιο πικρή η λήθη, του Ελληνισμού η
σιωπή.
ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ
Μικρό παιδί απ’ την Αυλώνα
ποιον καρτερούν το δειλινό
στη φυλακή ειν’ ο πατέρας
γιατί είχε πάνω του Σταυρό. (2)
Μικρό παιδί του Αργυροκάστρου
τα βράδια γιατί να σιγοκλαίς
ειν’ ο πατέρας μου εξορία
γιατί ‘πε ότι έιμαστε Έλληνες.
Της Κορυτσάς μικρό παιδί τ’ απόβραδο
ποιον καρτερούν είναι ο πατέρας μου
εξορία
ειν’ ο πατέρας μου φυγάς.
ΜΙΣΕΥΩ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
Μισεύω και τα μάτια μου
δακρύζουν λυπημένα. (δις)
Αχ πατρίδα μου γλυκιά,
δακρύζουν λυπημένα.
Αχ πατρίδα μου γλυκιά,
πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Στην ξενιτιά με στεναγμούς,
βραδιάζει, ξημερώνει. (δις)
Κι’ ο πόνος της καρδούλας μου
τρανεύει δε μερώνει. (δις)
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,
ώσπου να ξεψυχήσω, (δις)
Αχ πατρίδα μου γλυκιά,
ώσπου να ξεψυχήσω.
Αχ πατρίδα μου γλυκιά
πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Έχετε γεια ψηλά βουνά
και κάμποι με τα δάση. (δις)
Αχ πατρίδα μου γλυκιά,
και κάμποι με τα δάση.
Αχ πατρίδα μου γλυκιά,
πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Βρυσούλες με κρύα νερά
και κάμποι ανθισμένοι. (δις)
Αχ πατρίδα μου γλυκιά
και κάμποι ανθισμένοι.
Αχ πατρίδα μου γλυκιά
πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
ΜΝΗΜΟΝΕΣ
Στα μονοπάτια της ζωής
περπατώ κι αναρωτιέμαι. . .
Μύριες φωνές με κυνηγούν
με πλανεύουν, με φοβίζουν.
Σαστισμένος γύρω μου
βλέπω τους ανθρώπους
να ζητούνε στήριγμα
σε χαμένους δρόμους.
Κι άξαφνα θύμησες παλιές
μέσα στην ψυχή ξυπνάνε
για πίστη, αγάπη, λεβεντιά,
για ιδανικά μιλάνε.
Λεωνίδας, Διγενής,
μάνα Φιλοθέη,
άγιοι και μάρτυρες,
ήρωες γενναίοι.
Στα μονοπάτια της ζωής
περπατώ και τώρα ξέρω,
μνήμες που ζούνε μέσα μου
μες τον κόσμο μας θα φέρω.
Λεωνίδας, Διγενής. . . .
ΜΟΣΧΟΒΟΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ
Μοσχοβολά στην εξοχή
θυμάρι και λουλούδι
λάμπει στα μέτωπα η χαρά
και μέρα νύχτα αντιλαλεί
χαρούμενο τραγούδι. (δις)
Ανατολές γεμάτες φως
γαληνεμένα βράδια,
κι ώρες γλυκές της προσευχής
σαν πέφτουν γύρω της νύκτιάς
τα σιωπηλά σκοτάδια. (δις)
Με μια ψυχή και μια καρδιά
σαν τα παλιά τα χρόνια
με της αγάπης τη φωτιά
θα κάνουμ’ έργο λυτρωμού
που θα κρατήσει αιώνια. (δις)
Οι δρόμοι εμπρός μας ανοικτοί
για λόγο και για δράση
κι η νιότη μας ανθίζοντας
στην άγια χάρη του Θεού
ποτέ δεν θα περάσει. (δις)
Γ.ΒΕΡΙΤΗΣ
ΜΠΟΡΩ
Σ’ έναν κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζει
που πιο πέρα δε βλέπει κι ούτε θέλει να δει
σ’ έναν κόσμο που μόνο το «θέλω» μετρά
κι επιτρέπονται όλα απλά.
Μπορώ, στο φως να μένω τυφλός
να πάω όπου με πάει ο συρμός.
Μπορώ, μέσα στα τείχη που ορθώνω
να είμαι νούμερο μόνο, βουβός αριθμός.
Μπορώ, η αλήθεια να ’μαι εγώ
να έχω το «εγώ» μου Θεό.
Μπορώ, για το δικό μου το «θέλω»
να ξεπουλάω το φίλο και τον αδελφό.
Σ’ έναν κόσμο...
Ζητώ, μια θέση στον ουρανό
στη μόνη αλήθεια να προχωρώ.
Ζητώ, ν’ ανέβω λίγο πιο πάνω
και επανάσταση κάνω στο ίδιο το «εγώ».
Ζητώ, στην ύλη ν’ αντισταθώ
στο λάγνο ψέμα να μη χαθώ.
Ζητώ, να πάω κόντρα στο ρεύμα
κι εκεί στου χρόνου το τέρμα ν’ αναστηθώ.
Σ’ έναν κόσμο που θέλει όπως θέλει να ζει
που πιο πέρα δε βλέπει κι ούτε θέλει να δει
σ’ έναν κόσμο που μόνο το «θέλω» μετρά
να ’μαι Θεέ μου σ’ Εσένα κοντά.
ΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ
Μπρος της ζωής τ’ ακρογιάλι
του μόχθου και της δουλειάς
στέκει ο Χριστός και απλώνει
το θείο χέρι σε μας.
Δεύτε οπίσω μου πάντες,ποιήσω υμάς αλιείς
χίλιες ψυχές σας προσμένουν
στο πέλαγος της ζωής.
Κι είν’ η ψυχή μας πόθους γεμάτη,
την πρόσκληση Σου ν’ ακολουθήσουμε,
κάθε δικό μας κι αγαπητό μας
για χάρη Σου μακριά ν’ αφήσουμε.
Με δίχτυα εμπρός ας ριχτούμε
σαν φως και άλας της γης,
και ο χριστός θα ευλογήσει
το έργο μας, αλιείς.
ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ
Βαρύς ουρανός και πέφτει η νυχτιά
στα πάθη Σου Κύριε θα ‘μαι κοντά.
Ο ήλιος ψηλά, ψηλά κι ο Σταυρός
και ψάλω Σοι ευλογητός ο θεός.
Το έν φρονούντες σύμψυχες
οι Μυροφόρες.
Σαν φύγει ο λαός και γίνει η ταφή
με μύρο και λούλουδα θα ‘μαι εκεί.
Τριγύρω ερημιά δειλιάζουν ψυχές
συγχώρησε Κύριε τους Σους μαθητές.
Το έν φρονούντες.........
Ο τάφος κενός αγγέλου θωριά
το μήνυμα θέλει να φτάσω μακριά.
Ανέστη Χριστός και Κύριος ημών
και ψάλλουν το χαίρε αγγέλοι ουρανών.
Μη φοβείσθε, Κύριος ει μεθ’ ημών!
ΝΑΠΟΛΙΤΑΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Μες τα κύματα ταξίδευα
στου Αιγαίου τ’ άσπρα κύματα
κει π’ ενώνονται τα σύννεφα
με του Αιγαίου τον αφρό.
Με τη βάρκα μου ξεκίνησα
να μετρήσω στ’ ακροπέλαγα
κει που χάνονται στα κύματα
της Ελλάδος τα νησιά.
Τρα λα λα λα με τ’ ανέμου τα φυσήματα
καν’ η θάλασσα κεντήματα
ώρα καλή σου τραγουδά.
Τρα λα λα λα με του ήλιου τα μηνύματα
και των γλάρων παιχνιδίσματα
χαιρετίζω τα νησιά.
Και Σύρο, Τήνο, Μήλο, Μύκονο γυρνώ
και Σαντορίνη, Σίφνο, Σίκινό
στην όμορφη τη Κω Έχω το ζέφυρ’ οδηγό
μπρος το Ιόνιο θα βρω βίρα πλώρη για
Σαρωνικό.
Τη Σύμη, Σκιάθο, Πάτμο, Σκόπελο περνώ
μα το ταξίδι αυτό δεν έχει τελειωμό
να συνεχίσω δεν μπορώ και σταματώ
πάω να φύγω και ζητώ να ξαναρθώ,
να ξαναρθώ, να ξαναρθώ, να ξαναρθώ .
ΝΑΥΣ
Σε μια θάλασσα που τη χτυπούσε ο βοριάς
κύματα βροντές λυσσομανούσαν.
Χύθηκε ένα φως χρυσής Ανατολής
να διαλύσει το σκοτάδι που όλοι ζούσαν.
Άνθρωποι Θεού απ’ τα πέρατα της γης,
φωτισμένοι απ’ του Χριστού τη Θεία χάρη.
Σ’ ένα νέο καράβι με την πατρική ευχή,
την ειρήνη να σκορπίσουν και την αγάπη.
Ναυς κιβωτός σωτηρίας.
Ναυς με ανθρώπους Θεού.
Ναυς με ουράνια πορεία
στις ορθάνοιχτες αγκάλες του Χριστού.
Μιμητές Χριστού εις τη «Ναυς» τη νοητή,
τα βήματα Αυτού ακολουθούμε,
κι αν δάκρυα ποτέ στα μάτια μας θα ’ρθούνε
με το λόγο του αδελφού μας
θε να σβηστούνε.
Και ως πρότυπα θα ’χουμε μες τη ζωή
Χρυσόστομο τον Άγιο Ιωάννη,
Βασίλειο το Μέγα Ουρανοφάντορα,
και Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιεράρχη.
Ναυς κιβωτός σωτηρίας...
ΝΙΚΑ ΕΝ ΤΩ ΑΓΑΘΩ ΤΟ ΚΑΚΟΝ»
Πες μου αν ξέρεις πως μπορώ
να το νικήσω το κακό,
είν’ ο εχθρός μου πονηρός
δεν είμαι τόσος δυνατός,
τα όπλα του είν’ δολερά
και μου πληγώνουν την καρδιά.
Σαν πολεμάς με τον εχθρό
όπλο μην έχεις το κακό,
πάρε για όπλο το καλό
νίκα αυτό εν αγαθώ,
δικά σου όπλα να ν’ αυτά
αλήθεια, φως, αγνή καρδιά.
Είμαι μικρός για να μπορώ
να πολεμώ και να νικώ.
Κράτα το χέρι Του σφιχτά
αντί για σένα να νικά,
αν είσαι στο Χριστό κοντά
αντί για σένα θα νικά.
Σαν πολεμάς με τον εχθρό…….
Πως είσαι τόσο φωτεινός
Άνθρωπος είσαι ή Θεός;
Είμαι κοντά σου απ’ τη στιγμή
Που σ’ έστειλε ο Θεός στη γη.
ΝΙΑΤΑ ΗΡΩΙΚΑ
Οι κορφές σε καλούν, πέτα ψηλά.
Τα ψηλώματα σε καρτερούν, πέτα ψηλά.
Τρέξε ανέβα στο βουνό
και θα δεις το Λατρευτό,
σε προσμένει από παλιά
να σου δώσει τη χαρά,
μην αργείς πέτα ψηλά.
Είναι τ’ όνειρο ακριβό της ψηλής κορφής,
είν’ μακριά το ιδανικό θα ανεβείς.
Νιάτα ηρωικά στο Χριστό κοντά
σεις υψώνετε σημαίες κι αγκαλιάζετε ιδέες
σεις ανάβετε πυρσούς
σε βωμούς σβηστούς.
Νιάτα ηρωικά στο Χριστό......
Τρέξε ανέβα στο βουνό.....
ΝΙΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Νιάτα του Χριστού ανδρειωμένα
με φλόγα με πίστη και ορμή
πυκνώσατε τις φάλαγγες μας
όλοι εμπρός για μια καινούργια ζωή.
Προχωρείτε, προχωρείτε
στο πλάι μας στέκει ο Χριστός
αγωνισθήτε για να συντρίψτε
όπου θρονιάζει ψεύτικος πολιτισμός.
Στο διάβα μας κανείς μη δειλιάσει
και γίνει προδότης του Χριστού,
χρειάζεται να ομολογήσει,
ν’ αντισταθεί με πίστη κατά του κακού.
Προχωρείτε, προχωρείτε......
Όλοι για μια νέα κοινωνία,
μακριά η σαπίλα, η βρωμιά.
Αγνότητα, χαρά, αγάπη,
ότι ποθεί η καινούργια μας γενιά
Προχωρείτε, προχωρείτε.......
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Απόψε θα ‘ρθω Κύριε
απόψε αργά το βράδυ.
Σαν το Νικόδημο θα ‘ρθω
στης νύχτας το σκοτάδι.
Αργά θε να ‘ρθω Κύριε
όχι γιατί φοβούμαι
τους Φαρισαίους τους κακούς
μα πρέπει συλλογούμαι.
Τα πάθη όλα της ψυχής
μου πρώτα να κοιμήσω,
λευκό χιτώνα να ντυθώ
κι ύστερα να κινήσω.
Και θέλω στ’ ακροποδητά
να κάθομαι σιμά Σου,
γλυκιέ Ραββί να Σε κοιτώ
μες τη θερμή ματιά Σου.
Και τη λαλιά την όμορφη
περίσσια να χορταίνω
κι αφήνοντας δρόμους παλιούς
καινούργιους να διαβαίνω.
Σήκω ψυχή, ξεκίνησε
κι είναι φτάσμέν’ η ώρα
κοντεύουν τα μεσάνυχτα
προχώρα πια, προχώρα!
Και ξάγρυπνη ν’ ακούς
και να ρωτάς και να μαθαίνεις
απόψε θα ‘ρθω Κύριε
και να με περιμένεις.
ΝΙΟΤΗ
Νιότη, νιότη, νιότη πάντα πρώτη
νιότη μ’ όνειρα μες την καρδιά,
νιότη που ‘χεις τον Χριστό στα στήθια
και τον πόθο, για την λευτεριά.
Νιότη που διψάς για την αλήθεια
και πεινάς για δίκιο και τιμή,
νιότη πάλεψε για την ειρήνη
για το φως και την αρετή. (δις)
Νιότη μη σε σκιάζουν τα σκοτάδια
του κακού της πλάνης τα στοιχεία,
νιότη του Χριστού το φως τα σβήνει
κι όλα φεύγουν, φεύγουν σαν σκιά. (δις)
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
"Αχ του χωρίου μου τά (δραΐα λαγκάδια.
"Αχ τις βρυσούλες καί τά κρύα νερά,
πού πέρασα την παιδική μου ηλικία
τά πρώτα χρόνια μου γεμάτα χαρά.
Πού πέρασα την παιόική μ* ηλικία
τά πρώτα χρόνια μέ χαρά.
Τό χωριό μου πόσο νοσταλγώ!
Πότε θάρθη μέρα νά τό ίόώ. (όίς).
Κάθε βρυσούλα καί τό κάθε κλαρί του
κάθε λαγκάόι κάθε μιά ρεματιά του
έχουν γιά μένα κάτι νά θυμηθούνε
στά χρόνια μου τά ώραΐα τά παιδικά.
"Εχουν γιά μένα κάτι νά θυμηθούνε
στά χρόνια μου τά παιδικά.
Τό χωριό μου πόσο...
Πότε θ' ακούσω του βοσκού τη φλογέρα,
νά τραγουόάη στίς ώραΐες βραόυές,
ν’ αντιλαλούνε στό γλυκό της τραγούδι
οι βράχοι καί οι γύρω βουνοπλαγιές,
ν' αντιλαλούνε στό γλυκό της τραγούδι
οι βράχοι κι οι βουνοπλαγιές.
Τό χωριό μου πόσο...
ΝΥΜΦΙΟΣ
Νύχτα σκέπασε και πάλι
πολιτείες και χωριά.
Κι οι ψυχές μας περιμένουν
κι ειν’ η θλίψη μας βαριά.
Έλα Νυμφίε, σε μας που Σε καρτερούμε.
Έλα Νυμφίε μες τη σιγαλιά.
Ειν’ η ώρα περασμένη
δεν ακούγεται φωνή,
κι η ψυχή βασανισμένη
λιώνει μες την προσμονή.
Έλα Νυμφίε Χριστέ τις πληγές να γιάνεις
φέρε γαλήνη και παρηγοριά.
Μας φαρμάκωσε το ψέμα
και το μίσος το πικρό,
τ’ αδικοχυμένο αίμα αναρίθμητων νεκρών.
Έλα Νυμφίε γοργά σώσε τους δικούς Σου.
Έλα Νυμφίε μες τη σιγαλιά.
Έλα πάλι Λατρευτέ μας “εν τω μέσω της
νυχτός”.
Ιησού, οδήγησέ μας στο νυμφώνα του
φωτός.
Έλα, Νυμφίε Χριστέ, σε προσμένουμ’ όλοι
πάμε στη δόξα, πάμε στη χαρά.
NABUCCO
Πέτα, πέτα χρυσόφτερη σκέψη
προς τα όρη, τους λόφους, τα δάση
π’ ευωδιάζει χαρούμενη πλάση
και τ’ αγέρι φυσά πιο γλυκά.
Του Ιορδάνη τις όχθες χαιρετά
της Σιών ρημαγμένα τεμένη
ω! πατρίδα χαμένη
όνειρο μου για πάντα ιερό.
Χρυσή άρπα εμπνευσμένου προφήτη
κρεμασμένη σε ιτιά πώς σωπαίνεις
αναμνήσεις παλιές ν’ ανασταίνεις
από σένα καθώς καρτερεί.
Στις χορδές που παράπονο Θείο
η φωνή του Κυρίου ας ηχήσει
πονεμένες καρδιές να φωτίσει
μ’ εγκαρτέρηση, πόνο, αρετή. (τρις)
ΞΕΡΙΖΩΤΕΣ - ΦΥΤΕΥΤΕΣ
[Ύμνος κατασκήνωσης Ι.Μ.Νικαίας1985]

Είμαστε χαλαστάδες άκου

είμαστε χτίστες εμείς
ξεριζωτές και φυτευτές.

Πόνος και πόθος

και παλμός κι αγώνας μας,
τ’ αύριο να φτιάξουμε
καλύτερο απ’ το χθες,
χτίστες εμείς ξεριζωτές και φυτευτές.

Οι γιοι της νύχτας

να μας νοιώσουν δεν μπορούν
είμαστε εμείς παιδιά της μέρας φωτεινά
κι όλους καλούμε προς το φως να το
χαρούν,
κι όλους καλούμε προς το φως να το
χαρούν,
μα οι γιοι της νύχτας να μας νοιώσουν
δεν μπορούν, δεν μπορούν.

ΞΥΛΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Όσες ανθρώπινες φωνές

για μίσος τραγουδάνε
αν περπατήσουν στο βουνό,
δίπλα στον ξύλινο σταυρό,
θα μάθουν (τρις) ν’ αγαπάνε.

Κάποιο ξημέρωμα στη Γη

τ’ αδέρφια μου πονάνε
με προσευχές στον ουρανό,
δίπλα στον ξύλινο σταυρό,
βοήθεια (τρις) ζητάνε.

Αφήστε τα χέρια να γίνουν αγκαλιά,

μακριά από μαχαίρια,
μακριά απ’ τη φωτιά.

Κάποιοι στον ίσκιο της ζωής

ιδρώνουν και διψάνε
ψάχνουν να βρουν λίγο νερό,
τρέχουν στον ξύλινο σταυρό,
κι αγάπη (τρις) του ζητάνε.

Όσες ανθρώπινες ψυχές...


Ο ΑMΑΡΑΝΤΟΣ
Για ιδέστε τον Αμάραντο,
σε τι βουνά φυτρώνει.
Φυτρώνει μες στα δύσβατα,
στις πέτρες, στα λιθάρια.
Ποτέ του δεν ποτίζεται
και δεν κορφολογιέται.
Τον τρων τα ελάφια, δεν ψοφούν,
τ’ αγρίμια κι ημερεύουν.
Να τον ‘τρωγε κι η μάνα,
ποτέ να μην πεθάνει.
O ΒΟΡΗΑΣ ΛΥΣΟΜΑΝΑ
Ο βορηάς λυσομανά
και το κύμα αφρίζει
του φτωχούς μας καραβιού κάθε ξάρτι
τρίζει
Αχ, σχιστήκαν τα πανιά
κι είναι βαθειά η σκοτεινιά
βοήθα Θεέ σπλαχνίσου μας!
Τρέμ΄η δόλεια μας καρδιά
στην κακήτην ώρα
μοναχή ελπίδα μας Σύ ‘σαι μόνο τώρα.
Είν’ η χάρη Σου τρανή
και βοηθάς όποιον πονεί
βόηθα Θεέ σπλαχνίσου μας!
Στο φτωχό μας σπιτικό
σε μια καμαρούλα στέκει μπρος στην
Παναγιά η γλυκειά μανούλα.
Δακρυσμένη σιωπηλά
σκύβει κ παρακαλά
βοήθα Θεέ σπλαχνίσου μας!
ΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Κορυφές κι ουρανοί σμίγουν μακριά
μας καλούν μυστικά προς την ομορφιά.
(δις)
Σαν φανεί η αυγή κινούμε
οδοιπόροι προχωρούμε - προχωρούμε
οι πλαγιές αντιλαλούνε
νίκης ιαχές σκορπούνε.
Κάτω το Έβερεστ υψώστε τις καρδιές
πίσω τα τέλματα κάμποι ρεματιές (δις)
Ο δρόμος νικήθηκε στην άγρια τη νυχτιά
ο πόνος μοιράστηκε περίσεψ’ η χαρά.
Δόξα στον ουρανό στο Φως και στη Χαρά!
Ο ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ
Τι γυρεύεις στ’ αρβα-αρβανικά βουνά,
μονάκριβε νησιώτη και λαβωμένο
κλαίει το δειλινό. (δις)
Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός
στα μάτια του νυχτώνει
κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
κοιμάται μες το χιόνι.
Τα χρόνια σου καπνός-καπνός
τα παιδικά ανάσα η εφηβεία
στον τοίχο ματωμένα ιδανικά (δις)
μεταλλικά και βραβεία. (δις)
Πάει ο ήλιος…
Ο ΔΕΙΠΝΟΣ
Υπήρξε άνθρωπος πλούσιος
που φίλους του πολλούς
προσκάλεσε σε δείπνο
που έστρωσε γι’ αυτούς.
Οι δούλοι του χτυπήσαν
την πόρτα καθενός,
αλλά οι καλεσμένοι
του είπαν δυστυχώς:
Ω δε θα ’ρθω, ω δε θα ’ρθω εις το δείπνο
αγόρασα αγρό, αγόρασα και βόδια
και θέλω να τα ιδώ,
παντρεύτηκα και πρέπει
στο σπίτι να σταθώ,
λυπούμαι, στο δείπνο δε θα ’ρθω. (δις)
Τότε ο πλούσιος άνθρωπος
λυπήθηκε πολύ
τους δούλους πάλι στέλνει
κι αρχίζει να καλεί.
Ελάτε οι πονεμένοι,
ελάτε οι φτωχοί,
το δείπνο είναι στρωμένο
γι’ αυτόν που δε θα πει:
Ω δε θα ’ρθω...
Τότε ο δείπνος στρώθηκε
ψηλά στον ουρανό
κι ο Κύριος προσμένει
τον κάθε αμαρτωλό.
Την πόρτα σου χτυπάει,
ν’ ανοίξεις μην αργείς
την πρόσκλησή Του πάρε
και πρόσεξε μην πεις:
Ω δε θα ’ρθω…
Ο ΗΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ
Ο ήλιος βασιλεύει, (δις)
ψυχή μου κάνε φτερά
στον ουρανό να πετάξεις
Χριστέ σε σένα κοντά (δις)
Σε σε κοντά.
Διώξε μακριά τον πόνο (δις)
προτίμησε την χαρά
που ο Χριστός μας χαρίζει
στα διαλεκτά Του παιδιά (δις)
Ναι στα παιδιά.
Κοντά στον Ιησού μας, (δις)
είν’ όλα ευωδιαστά
σβήνουν κακίες και πάθη
ξεχνιούνται όλα μακριά (δις)
ναι μακριά.
Ο ήλιος βασιλεύει (δις)
ψυχή μου κάνε φτερά
σαν αετός να πετάξεις
στον Ιησού μας κοντά (δις)
Σε σε κοντά.
Ο ΗΛΙΟΣ ΔΥΕΙ
Ο ήλιος δύει,
φέρνει της νύχτας την καταχνιά,
που τ’ άστρα κρύβει μες το χειμώνα
σε νέφη παγερά.
Στην κρύα νύχτα δροσάτη αυγή
θ’ αγωνιστούμε να φέρουμε πάνω στη γη.
Μες το σκοτάδι και μες την πάχνη,
δεν θα λυγίσει ποτέ καμιά.
Φρούριο άπαρτο, κάστρο απόρθητο
δεν θα λυγίσει καμιά.
Μόνοι διαβάτες, μα θα διαβούμε την
ερημιά,
κι ας βρέχει τώρα, χαλάζι ας ρίχνει
στης γης την παγωνιά.
ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ
Οι σάλπιγγες μας αρχινάνε
τη νικητήρια κραυγή.
Κι ευθύς ακούγονται παιάνες
που προμηνύουν μια χρυσαυγή.
Το σάλπισμα μας είν’ αγάπη
ελπίδα, δύναμη, χαρά.
Που πάντα μέσα μας ανάβει
και μας φλογίζει την καρδιά. (δις)
Γλυκόλαλους ήχους σκορπάνε
με μια λαχτάρα περισσή.
Νίκες λαμπρές μας προμηνάνε
με του Χριστού μας την πνοή.
Το σάλπισμα μας είν’ αγάπη...
ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ
Αστράφτουν τα όπλα μας
στου ήλιου τη λάμψη.
Λάμπουν και οι ματιές
στου Χριστού τη θωριά.
Φύλακες άγρυπνοι
νύχτα και μέρα
στέκουμε ακοίμητοι
στα τείχη της καρδιάς.
Οι σάλπιγγες μας αντηχούν
οι φύλακες μας γρηγορούν
ο Χριστός μας δίνει τη χαρά. (δις)
Φρουροί αγρυπνήσατε
μες στις επάλξεις
γιατί ο αγώνας μας
είναι σκληρός.
Δεν μας σκιάζουνε
εχθρών οι τάξεις
πάντα στο πλάι μας
στέκει ο Χριστός.
Οι σάλπιγγες μας αντηχούν...
Αυτός τη νίκη μας χαρίζει,φύλακες
εμπρός.

Ο ΚΟΥΚΟΣ
Εμπρός παιδιά ξυπνήστε
πρόβαλλε η αυγή.
Στου λόφου ν’ ανεβούμε
τη πιο ψηλή κορφή
Εμπρός σηκωθείτε
πρόβαλλε η αυγή
εμπρός σηκωθείτε
ο κούκος μας καλεί!
Κου – κου, Κου – κου! . ……..
Ο ΚΡΙΚΟΣ
Είναι ένας κρίκος γερός δυνατός
όπως ο κύκλος απόψε αυτός
που μας ενώνει σε νέα ζωή
είναι του έθνους πνοή
Ένας νόμος γεμίζει κάθε μας βίου πτυχή
ένα γέλιο κάνει καθένα ευτυχή [δεξιά]-τι
γιαγια….
Είναι η καρδιά μας μεγάλη τρανή
είναι η χαρά μας πολύ δυνατή
που μας ενώνει σε νέα ζωή
με μια αγάπη αγνή
Ένας νόμος........
ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ
Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,
σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά,
ήρθαν από την Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.
Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,
παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος ρωμιών πολύ,
τις ρίζες της φυλής μας απ' την Ανατολή.
Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε,
ποιους κάβους αρμενίζει ποια πέλαγα περνά,
και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά.
Χρόνια το καρτερούμε και χρόνια πέρασαν,
δεν το είδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσαετός,
μήτ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυκτός.
Ωιμέ! Ωιμέ! Ω ω Ω!
Τάχα να ‘χει βουλιάξει, τάχα να στοίχειωσε,
δεν θα ξανά ‘ρθει τάχα στην πατρική του ακτή.
Ωιμέ κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτί.
Όλα τα χάσαμε όλα και μόνο φόρτωσε,
το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού.
Έλα μικρό καράβι, έλα ξεφόρτωσε,
δος μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά,
ολόισια για τη Σμύρνη και για τα Μουδανιά.
ΟΛΗ Η ΔΟΞΑ
Όλη δόξα, όλη χάρη
άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη σου το Έθνος
χαιρετά γονατιστό.
Και τα στήθη όλο φλόγα
με τον ήλιο σου πυρώνει,
που χρυσός με περηφάνια
περπατάει στον ουρανό.
Στην Αγία Λαύρα πρώτα
τις χρυσές ακτίνες χύνει,
που λεβέντες πρωτανάψαν
του πολέμου τη φωτιά.
Τη γαλάζια μας σημαία
με τη χάρη του λαμπρύνει
και του Θείου Ιεράρχου
χαιρετάει τη σκιά.
Ομορφιά και δόξα χύνει
όπου γη αιματωμένη
απ’ το τιμημένο αίμα
των παιδιών της κλεφτουριάς.
Τ’ άγιο χώμα χαιρετάει
και περήφανα διαβαίνει
από τα Ψαρά στο Σούλι,
και στο Χάνι της Γραβιάς.
Απ’ τη Ρούμελη κι εκείθε
κι απ’ την Κλείσοβα περνάει
και στο Μεσολόγγι μέσα
χύνει το χρυσό του φως.
Την αιματωμένη γη του
χαιρετάει κι ευλογάει,
όπου τόσοι σε μια νύχτα
έπεσαν ηρωικώς.
ΟΛΟΙ ΓΥΡΩ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΟΙ
Όλοι γύρω αδελφωμένοι
Σε προσμένουμε να ‘ρθης
κι η ψυχή μας σιγοψέλνει
τ’ ωσαννά της προσευχής.
Έλα Κύριε, ανάμεσά μας
κι άγνισε μας την καρδιά.
Δος να νοιώθουμε κοντά μας
τη δική Σου συντροφιά.
Στη γαλήνη και στη μπόρα,
Πατέρα, έλα πιο κοντά
δίχως Σε ούτε μια ώρα
δεν θα έχουμε χαρά.
Έλα Κύριε, ανάμεσά μας...
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΤΙΒΟ
Με φλόγα στην καρδιά κινάμε για ψηλά
ν’ αγωνιστούμε πλάι στο Χριστό μας.
Στο στίβο όλοι μαζί, είμαστε οι δυνατοί
τη νίκη έχουμε βάλει για σκοπό.
Με την ασπίδα της πίστης στο χέρι,
εμπρός για νίκες μεγάλες παιδιά.
το θάρρος πάντα τη νίκη θα φέρει
τον κόσμο θα κυβερνήσει η χαρά.
Το βλέμμα σταθερό, Εκείνου το Σταυρό
θε ν’ αντικρίζει πάντα η ματιά μας.
Απόγονοι πιστοί και μια η προσευχή:
να μπούμε στων μαρτύρων τη στρατιά.
Με την ασπίδα της πίστης.......
Με τη φλόγα στη ψυχή για μια χρυσή κορφή
“θαρσείτε” μας φωνάζει ο Αρχηγός μας,
“μ’ Εμένα νικητή, στου κόσμου το στρατί
στο στίβο όλοι μαζί οι εκλεκτοί”.
Με την ασπίδα της πίστης........
ΟΛΌΦΩΤΕΣ
Χριστέ μου, είσαι Συ το φως τ' αληθινό, η
άναρχη θεϊκή φωτοπηγή.
Βοήθα, Ιησού, να κάνουμε ναό
ολόφωτο για Σένα στην ψυχή.
Το φως Σου να σκορπίσουμε σ' όλη τη γη,
π' αδέρφια μας πεθαίνουν, μαρτυρούν.
Στη Βόρειο Ήπειρο, Πατέρα, Πλαστουργέ,
το λόγο Σου και πάλι καρτερούν,
Στο δύσκολο στρατί αγάπης κι αρετής
είν' ο Πατροκοσμάς οδηγητής.
Στα χέρια το ραβδί, στα χέιλη η προσευχή
και η ματιά στραμένη στη κορφή.
Φωτοπλημμύρισε καρδιά, ψυχή, ζωή
και δος μας δύναμη, πίστη, αντοχή,
Ορθόδοξοι εμπρός, Ολόφωτες εμπρός!
Το βλέμμα μας στραμμένο προς το φως.
ΟΛΟΦΩΤΟΙ
Χριστέ μου είσαι Συ το φως τ’ αληθινό
η άναρχη θεϊκή φωτοπηγή.
Βοήθα, Ιησού να κάνουμε ναό
ολόφωτο για Σένα τη ψυχή.
Το φως Σου να σκορπίσουμε σ’ όλη τη γη
π’ αδέλφια μας πεθαίνουν, μαρτυρούν.
Στη Βόρειο Ήπειρο, Πατέρα, Πλαστουργέ,
το λόγο Σου και πάλι καρτερούν.
Στο δύσκολο στρατί αγάπης κι αρετής
είν’ ο Πατροκοσμάς οδηγητής.
Στα χέρια το ραβδί, στα χείλη η προσευχή
και η ματιά στραμμένη στην κορφή.
Φωτοπλημμύρισε καρδιά, ψυχή, ζωή
και δος μας δύναμη, πίστη, αντοχή.
Ορθόδοξοι εμπρός, Ολόφωτοι εμπρός!
Το βλέμμα μας στραμμένο προς το φως.
Ο ΜΕΝΕΞΕΣ
Λουλούδι μου όμορφο σεμνό
συ μενεξέ μου
γιατί ’σαι τόσο ταπεινό
απάντησέ μου.
Γιατί το ρόδο είναι λαμπρό
πάνω σε θρόνο
και συ φτωχό και ταπεινό
κάθεσαι μόνο.
Λουλούδι που είσαι σε θάμνους κρυμμένο
πτωχό μαζεμένο μέ δίχως θωριά
Συ ξέρεις και μόνο νά κρΰβης το μύρο
που χύνεις τριγύρω και μας μεθάει την
καρόιά.
Μου απαντάει ο μενεξές
δέν θέλω θρόνο,
δέν έχω χάρες περισσές
δέν καμαρώνω,
0ι θρόνοι πέφτουνε συχνά
δέν τους ζηλεύω,
και προτιμώ στά χαμηλά
νά βασιλεύω.
Λουλούδι πού είσαι σέ θάμνους
κρυμμένο...
ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Μες σ’ ένα κόσμο αμαρτωλό
χωρίς την πίστη στο Χριστό
η αμαρτία φώλιαζε μέσα στις ψυχές
πολλών.
Ξάφνου Φως αστράφτει!
νέα ζωή προβάλλει!
οι καρδιές γεμίζουν από Θεία Χάρη
μάρτυρες Κυρίου φως μες το σκοτάδι
στυλοβάτες αρετής, πρωτοπόροι νέας
ζωής.
Οι ψυχές μας ποθούν στο Χριστό να
δοθούν
Πίστης Ομολογητές.
Η Ορθοδοξία μόνο φως του κόσμου
μέσα στους αιώνες ζει
στο Χριστό μας οδηγεί.
Νιάτα του Χριστού μας
νιάτα όλου του κόσμου
κήρυκες και μαχητές
Πίστης Ομολογητές.
Ας γίνουμ’ όλοι εμείς!
ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ‘ΝΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
Όμορφα που’ ναι τα βουνά
όμορφοι που’ ν’ οι κάμποι
ολόδροσα τη χαραυγή
ολόγλυκα το βράδυ.
Ώρες αλλάζουν ομορφιές
ώρες και τα στολίδια
ώρες γελούν και χαίρονται
στου ήλιου τα παιχνίδια.
Αχ! να ‘τανε να μπόραγα
εκεί να ζούσα πάντα
που κελαηδούνε τα πουλιά
βουίζουν τα πλατάνια.
Να με ξυπνά κάθε πρωί
ο κούκος μες τ’ αλώνια
και τα βαθιά χαράματα
γλυκά - γλυκά τ' αηδόνια
Έχει ο Θεός εκεί ψηλά
τον άϋλό Του θρόνο
εκεί ψηλά να ζω κι εγώ
χωρίς καημό και πόνο.
Και μια να λέω προσευχή
σ’ Αυτόν που τα ‘χει πλάσει.
Θεέ μου πόσο όμορφη
την έκανες την πλάση. (2)
ΟΜΟΡΦΗ ΜΟΥ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ
[Η ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ]
Όμορφή μου πεταλούδα
με τα διάφανα φτερά.
Βιαστική, πες μου που τρέχεις
μες τ’ Απρίλη τη δροσιά.
Απ’ το γιασεμί στο ρόδο
κι απ’ τον κρίνο στο μπαξέ
κι απ’ την κίτρινη βιολέτα,
στο σεμνό το μενεξέ.
Υπερήφανα διαβαίνεις
και τα γλυκοχαιρετάς.
Την καρδούλα τους σιμώνεις
και το μέλι τους ρουφάς.
Τρέχω βιάζομαι πηγαίνω
τη ζωή μου να χαρώ
όσο η φύση λουλουδίζει
κι όσο έχω τον καιρό.
Αύριο θα χειμωνιάσει
κι ο ανήμερος βοριάς,
τα λουλούδια θα σαρώσει
και τα φύλλα μονομιάς.
Και αλίμονο σ’ εκείνον
που ξεχάστηκε στη γη
και γυρεύει τον Απρίλη
στο χειμώνα για να ’βρει.
Ένα όνειρο η ζωή μας
που θα σβήσει μιαν αυγή
και χαρά σ’ όποιον προλάβει
απ’ το λήθαργο να βγει.
Οι χαρές της γης διαβαίνουν
μαραμένα γιασεμιά.
Τη χαρά θα βρεις μονάχα
στου Θεού την αγκαλιά.
ΟΜΟΡΦΟ ΧΩΡΙΟ
Τι να πρωτοθυμηθώ για σένα
όμορφο χωριό (δις)
που σε προίκισε η φύση
με νοικοκυριό (δις)
Χωριό μου όμορφο
με τις ραχούλες και τις ρεματιές,
που ‘χεις πεύκα και λαγκάδια
κι ευωδιάζουν οι μυρτιές.
Τα ωραία σου πλατάνια
και το κρύο σου νερό
είναι ακόμα πιο ωραία
κι από τον παλιό καιρό.
Χωριό μου όμορφο...
Κι ο βοσκός με τη φλογέρα
έπαιζε κάθε βραδιά,
και τ’ αηδόνια κελαηδούσαν
πάνω στα ψηλά κλαδιά.
Χωριό μου όμορφο...
ΟΜΟΣΚΗΝΕΣ
Στου δρόμου το τέρμα
στραμμένη η ματιά μου
κοντά Σου, Χριστέ μου, προσμένω να
‘ρθω.
Τα χρόνια περνάνε
τ’ αγκάθια πονάνε
ποθώ τη σκηνή Σου γι’ αυτό προχωρώ.
Υπόσχεση δίνω, για Σένα παλεύω
σε όλα τα χρόνια, που θα ζήσω στη γη,
Νυμφίε Χριστέ μου, στο γέρμα του ήλιου
ομόσκηνη κάνε να με ‘βρεις πιστή.
Ψυχή μου, πώς μένεις μ’ αυτόν το χιτώνα;
Πώς θα ‘βρεις Εκείνον
που αστράφτει λαμπρός;
Προσεύχομαι, Θεέ μου,
να ‘ρθεις να καλλύνεις
αυτή τη στολή μου ν’ αντέξει στο φως.
Υπόσχεση δίνω.....
Ο ΠΕΤΡΟΣ
Ο μικρός ο Πέτρος είχε μύγα εις την μύτη
Και την χτύπησε και πέταξε.
… (ο Πέτρος ήταν μικρός)
… (μεγάλα αυτιά)
… (μύγα)
… (μύτη)
ΟΜΟΣΚΗΝΟΙ
Στο φως της Μεταμόρφωσης
στο άγιο Θαβώρ,
τα μάτια μας θαμπώσανε
απ’ τ’ άγιο Θείο Φως.
Έλαμψε σαν τον ήλιο εκεί
η άγια Σου μορφή
κι από το χιόνι πιο λευκά τα άγια Σου
ιμάτια
στου Θαβώρ την κορφή.
Και μη μπορώντας να Σε
δούμ’ Ουράνιε Βασιλιά
Σε προσκαλέσαμε να ‘ρθεις
στη φτωχική καρδιά
ποθήσαμε να ζήσουμε
στην άγια Σου σκηνή
Ομόσκηνοι με Σένανε,
Ουράνιε Λυτρωτή.
Μην αρνηθείς το κάλεσμά μας
έλα, Χριστέ στη μοναξιά μας
η Θεία Σου μορφή θα μας ενώνει Λυτρωτή
γαλήνη θα μας φέρνει στη ψυχή. (δις)
Στου σκοταδιού την ερημιά
η σκέψη μας γυρνά
κι η ύπαρξή μας συνεχώς
Εσένα αναζητά.
Μια Σου ματιά, μια Σου θωριά
γεμίζει τη ψυχή
από ουράνια ομορφιά
που διώχνει την απελπισία
στης νύχτας τη σιγή.
Και μη μπορώντας να Σε δούμ’
Ουράνιε.......
Μην αρνηθείς το κάλεσμά μας.......
Ο ΠΕΥΚΟΣ
Ένας πεύκος μες τον κάμπο
γέρασε ο φτωχός
στέκει εκεί πρωί και βράδυ
βράδυ μοναχός.
Έχασε μεγάλους κλώνους
έμαθε πολλά
ζει διακόσια τόσα χρόνια
χρόνια στρογγυλά.
Άκουσε τα καριοφίλια
είδ’ αρματολούς
πέρασε πολέμους μπόρες
μπόρες κεραυνούς.
Μα βαστάει σαν παλικάρι
όσο κι αν γερνά
κι αγναντεύει πέρα ως πέρα
πέρα στα βουνά.
ΟΠΛΙΤΑΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ
Στου Χριστού τη Θεία παρεμβολή
μη τολμήσει εχθρός κανείς να μπει
η αλήθεια Του φωτιά
και τα όπλα Του ψυχής αρματωσιά. (δις)
Οπλίται παρατάξεως Κυρίου
άγρυπνοι στην έπαλξη ορθοί.
Οπλίται παρατάξεως Κυρίου
δόρυ και ασπίδα η προσευχή.
Αετοί ψηλά!
Στρατιώται του Χριστού μπροστά
ειν’ ο λόγος Του ρομφαία φλογερή
ειν’ η αλήθεια Του αμόνι και σφυρί
ειν’ τα όπλα Του ανίκητη στολή.
Εμπρός, εμπρός ντυθείτε την αλήθεια
ντυθείτε και την αρετή.
Εμπρός, εμπρός χωρέστε μες τα στήθια
τ’ ουρανού
ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΡΕΨΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
Όπου κι αν στρέψω τα μάτια μου
παντού Εσέ, Θεέ, θα δω
και με τον νου και την καρδιά μου
στέκομαι κι όλο Σ’ ευλογώ.
Σε βλέπω πέρα μες στα δάση
μες στα πουλιά που κελαηδούν
και στα κλαριά μέσα κρυμμένα
κάθε αυγούλα Σε υμνούν.
Σε βλέπω μέσα στη σελήνη
στον ήλιο στ’ άστρα τ’ ουρανού.
Σε βλέπω μες τα πλάσματά Σου
που τους εχάρισες τον νου.
Για τούτο στέκω και φωνάζω
σε Σε τα πάντα χρεωστώ
και με τον νου και την καρδιά μου
Δημιουργέ σ’ ευχαριστώ.
ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ
Ορειβάτες κινήσαμε
για τις ψηλές κορφές
με παλμό στη ψυχή
να κατακτήσουμε πολλές αρετές.
Δύσκολοι οι δρόμοι
κι οι άνεμοι άγριοι γύρω σφυρίζουν
πέφτουν διαβάτες γλιστρώντας
και χάνονται μες το γκρεμό
μα οι δυσκολίες οι μπόρες
οι άνεμοι δε μας λυγίζουν
γιατί η πορεία μας έχει οδηγό βοηθό το
Θεό.
Στο βουνό που θα φτάσουμε
έχει όμορφες κορφές
βοήθα Κύριε κι αξίωνε
να δούμε κι αυτές.
Δύσκολοι οι δρόμοι...
Ο ΡΑΓΙΑΣ
Να ‘μουν πουλί να πέταγα
αχ να ‘μουν χελιδόνι
να πάω του σκλάβου άνοιξη
να του διαβούν οι πόνοι.
Ξύπνα καημένε μου ραγιά
ξύπνα να ιδείς ελευθεριά.
Διψούν οι κάμποι για νερό
και τα βουνά για χιόνια
διψούνε και για λευτεριά
οι σκλάβοι τόσα χρόνια.
Ξύπνα καημένε......
Ραγιά καημένε μου ραγιά
για σήκω το κεφάλι
τη δόξα που 'χες μια φορά
απόχτησέ την πάλι.
Ξύπνα καημένε......
Κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο
ξυπνώ με μιαν ελπίδα
να δω και ‘γω μια μέρα φως
κι ελεύθερη πατρίδα.
Ξύπνα καημένε....
Σαν ένα γλυκοχάραμα
ροδίζει ολόγυρά μου
ξανοίγω την ελευθεριά
και κλαίω απ’ τη χαρά μου.
Ξύπνα καημένε
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Μες τους αιώνες π’ αργοφεύγουν
ναών συντρίμια αχνοφέγγουν
νεκροί θεοί της Βαβυλώνας
στάχτες που σκόρπισε ο χειμώνας
κι ο άνθρωπος θρηνεί σκυφτός.
Χιλιάδες σύμβολα ριγμένα
σημαίες,λάβαρα σπασμένα
καρδιές που στα δεσμά στενάζουν
ψυχές που δάκρυα κι αίμα στάζουν.
Ψηλά και γενναία!
Κράτα πάντα ψηλά τη σημαία!
Ορδοδοξία (δις), πυρσός (δις),
άγια δάδα φωτός μόνη αλήθεια του
κόσμου.
Κι ενώ συνθήματα πεθαίνουν
κάποιοι αστέρες πάντα μένουν
αστέρες που ποτέ δε σβήσαν
πύργοι που οι χρόνοι δε γκρεμίσαν
μάρτυρες, κήρυκες Χριστού.
Ψηλά βουνά ανεμοδαρμένα
σύμβολα πίστης τιμημένα
ψυχές γιγάντων που ματώσαν
Ορθοδοξίας κάστρα υψώσαν.
Ψηλά και γενναία!....

Ο ΣΠΟΡΙΑΣ
Μια μέρα βγήκε ένας σποριάς
να σπείρει τον αγρό του,
εκεί ήτανε η σκέψη του,
αυτό ήτανε το βίος του.
Μια χούφτα έπεσε σιμά
στο δίπλα μονοπάτι,
την αφανίσαν τα πουλιά,
το πέλμα του διαβάτη.
Αν θες και συ σποριά
να φτάσεις στο θερισμό,
έλα μαζί μας να σκάψεις
βαθιά τον αγρό. (δις)
Κάμποσοι σπόροι έπεσαν
εκεί που ήτανε βράχοι,
νερό δε βρήκαν, δίψασαν,
και χάθηκαν μονάχοι.
Πιο πέρα στο χωράφι του
αγκάθια είχαν μείνει
έπεσε μέσα ο σπόρος του,
δεν μπόρεσε να γίνει.
Αν θες και συ σποριά...
Μα εκεί που η γη ήταν έτοιμη
και καλοσκαλισμένη,
εβλάστησε έκανε καρπό,
αυτό η σπορά προσμένει.
Πέτρες, αγκάθια και κλαριά
ας διώξει η σκαπάνη,
να πάρει τον καρπό ο Χριστός
να δώσει το στεφάνι.
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Δίχως αγάπη παύει κάθε γλυκό κι ωραίο
που ‘ναι σπαρμένο μέσα απ’ τον άγιο Θεό.
Τι κι αν γνωρίζεις όλα κι αν έχεις πίστη
φλόγα
δίχως αγάπη παύεις κάθε γλυκό σκοπό.
Αν ψάλλεις την αγάπη πάρε βιολί μια λύρα
είναι μεγάλη γι’ αυτό κράτα σιωπή
τίποτε δεν υπάρχει πιο δυνατό κι ωραίο
μονάχα εκτός απ’ το Θεό.
Μακροθυμεί η αγάπη τα δίνει όλα αντάμα
μόνο θε να ζητάει να ‘ναι αληθινή.
Πάντα τα υπομένει ποτέ δε θα ξεπέφτει
πίστη, ελπίδα, αγάπη κράτα μες τη ζωή.
Αν ψάλλεις την αγάπη.......
Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ
Ενας ντόρος (3) ένας φοιτητής
λοιμοκοντόρος
στά μάτια του γυαλιά, φορεί κι ακουστικά,
γυρίζει μές τους δρόμους,
καί πείραζει τά παιδιά (2)
Η νοικοκυρά ζητάει το νοίκι
μά αύτός δέν έχει χαρτζιλίκι·
Μά τί νά του ειπείς, που είναι φοιτητής
νά πάρεις μιά σανίδα
καί νά τον περιποιηθείς (2).
0 γαλατας ζητάει το γάλα,
μά αυτός δέν έχει πιά πεντάρα·
Μά τί νά τοϋ ειπείς…
Ο ΨΥΛΛΟΣ
Στο πάτωμα της τάξης μας είναι ένας
ψύλος.
Να μας ζήσει ο ψύλος μας
κι ας μην είναι φίλος μας.
O ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΚΑΛΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ
Ο Χριστός ο καλός αρχηγός μας
προσκαλεί στον αγώνα παιδιά.
Τρέξετε όλοι κοντά Του μ’ ελπίδα
και με Πίστη βαθειά στην καρδιά.
Η αγάπη το μόνο μας όπλο
ο Χριστός ο καλός Αρχηγός
ο Σταυρός ιερό σύμβολο μας
στον αγώνα λοιπόν όλοι εμπρός.
Κάθε ένας με πίστη ας τρέξει
τον καλεί ο καλός ο Χριστός
τον Σταυρό ας σηκώσει στους ώμους
κι ας γενή στρατιώτης πιστός.
Η αγάπη το μόνο μας όπλο…
Στο Χριστό όλοι τρέξτε με πνεύμα
μια καρδιά, ια ψυχή, μια πνοή
για να λάμψει στον κόσμο και πάλι
και γαλήνη παντού ν’ ν’ απλωθεί.

Αν θες και συ σποριά ... Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Έχε γεια καημένε κόσμε

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΗ
Όταν αγάπη ψάχνεις να βρεις
πρώτα να πάρεις μην καρτερείς.
Στάσου μπροστά κάνε συ την αρχή
κι αν σ’ αρνιούνται οι άλλοι δυο λόγια πες
προσευχής.
Κλίνε το γόνυ για όλους αυτούς
για τους φίλους σου και τους εχθρούς.
Η αγάπη ξέρει να συγχωρεί
πάντα πιστεύει δεν λησμονεί
με εγωισμό η αγάπη δε ζει
την αλήθεια ζητάει και ειλικρίνεια ποθεί
μόνο αυτή μένει πάντα πιστή ειν’ η αγάπη
η αληθινή .
ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΙ
Άκου σε κράζουν οι ουρανοί
αιθέριοι γαλανοί
μήνυμα φέρνουν στις ψυχές
μ’ αγγελικές φωνές.
Πάνω απ’ της γης τα μονοπάτια
στου Παραδείσου τα παλάτια
ώρια, ακριβά μου μυστικά
μες του Θεού την αγκαλιά
και στη δική μας την ψυχή
γλυκιά σκορπούν πνοή.
έχε γεια γλυκιά ζωή
και συ δύστυχη πατρίδα
έχε γεια παντοτινή.
Έχετε γεια βρυσούλες
λόγγοι βουνά ραχούλες
έχετε γεια βρυσούλες
και ‘σεις Σουλιωτοπούλες
Στη στεριά δεν ζει το ψάρι
ούτε ανθός στην αμμουδιά
κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε
δίχως την ελευθερία.
Έχετε γεια βρυσούλες....
Οι Σουλιώτισσες δεν ‘μαθαν
για να ζούνε μονάχα
ξέρουνε για να πεθαίνουν
να μην στέργουν την σκλαβιά.
Έχετε γεια βρυσούλες...
Σαν να παν σε πανηγύρι
σ’ ανθισμένη πασχαλιά
μέσ’ τον Άδη κατεβαίνουν
με τραγούδια και χαρά.
Έχετε γεια βρυσούλες...

Και παίρνουμε το μήνυμα και πάμε

και ως ανεβαίνουμε στο φως θριαμβικά
οι ουρανοί μ’ αγάπη μας κοιτάνε
σταλάζοντας της χάρης τη δροσιά.
ΠΑΙΔΙΑ ΦΩΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ειν’ ο δρόμος μεγάλος, ανηφόρα πολλή
για να φτάσουμε όλοι κει ψηλά στην
κορφή.
Στην κορφή τη μεγάλη την πανώρια
κορφή
κει ψηλά με τ’ αστέρια που το Φως
κατοικεί.
Ω! Χριστέ τις καρδιές μας κράτησέ ‘τες
αγνές
για να γίνουμε φώτα σε χιλιάδες ψυχές.
Ω! Χριστέ της αγάπης στο ζητάμε πολύ
θέμε φως να σκορπούμε στην απέραντη
γη.
Στο στρατί του Χριστού μας θα βαδίζουμ’
εμπρός
και θα γίνουμε όλοι τα παιδιά του φωτός!
Ειν’ ο δρόμος μεγάλος, ανηφόρα πολλή
για να φτάσουμε όλοι κει ψηλά στην
κορφή
Γ.ΔΡΟΣΙΝΗΣ
Τι μπορεί να με χωρίσει
απ’ την αγάπη Σου Χριστέ
στην ανατολή στη δύση
δε θα βρεθεί ποτέ-ποτέ.
Κάτι που να καταφέρει
να μου μαράνει τη χαρά
σ’ άλλο δρόμο να με φέρει
να μου ματώσει τα φτερά.
Όταν είσαι στο πλευρό μου
από τη δόξα σου μεθώ
ούτε και τον εαυτό μου
δεν έχω πια να φοβηθώ.
Τι μπορεί να με χωρίσει
απ’ την αγάπη Σου Χριστέ
στην ανατολή στη δύση
τίποτε ποτέ-ποτέ.
ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΡΑ ΘΑ ΖΟΥΜΕ
Ω! Πάρε τη σκυτάλη παλικάρι,
βάλε συ στα πόδια σου φτερά,
πάρε από το γέρο τ’ αγκωνάρι
φτιάξε συ σκεπή με μαστοριά.
Από την πίστη πάρε φως και μάτια φώτισε
χτύπα καμπάνες, την αλήθεια γύρω
σκόρπισε.
Πάρε την παράδοση στα χέρια,
δάδα να φωτίζει τις καρδιές,
μπάτης να χαϊδεύει τα μαλλιά μας
τις καλοκαιριάτικες βραδιές.
Κράτα την Ελλάδα μας,
κράτα γερά την κάθε λευτεριά
πάρε την άγια της κληρονομιά
κι άνοιξε δρόμο μες τη λαγκαδιά.
Δέντρο από τις ρίζες μην κόψεις,
θάνατος προσμένει τις κορφές.
Πιες νερό και δρόσισε τα χείλη
μόνο απ’ τις παλιές κι αγνές πηγές.

ΠΑΛΑΙΣΤΡΑ Πάντα με χαρά θα ζούμε,

Στο στενό μονοπάτι, τη δική μας τη
στράτα
χίλιοι μύριοι βαδίζουν δηλωμένοι εχθροί
και παλεύουν ν’ αλλάξουν με τη βία, το
μίσος
την αγνή την ψυχή μας όπως θέλουν
αυτοί.
Μη διστάστε, ξεχάστε κάθε φόβο, δειλία
η παλαίστρα ζητάει Χριστιανούς νικητές.
Ξεκινήστε να δώστε ζωντανή μαρτυρία
το στεφάνι αρμόζει στους πιστούς
μαχητές.
Μα αλίμονο θα ‘ναι να νομίσουμε τώρα
τον αντίπαλο ίσο και τον κόσμο μαζί.
Ο αγώνας μας άλλος, το σκοτάδι
πληθώρα
μόν’ Αυτός οδηγός μας, το ζητούν οι
καιροί.
Μη διστάστε, ξεχάστε.......
Σένα θα λατρεύουμε,
μες απ’ την καρδιά μας ύμνους
όλοι θα σου στέλνουμε.
Διώξε πέρα απ’ την ψυχή μας
κάθε θλίψη και κακό,
κάνε αιώνια τη χαρά μας
κει ψηλά στον ουρανό.
Όλα Εσένα θα δοξάζουν
γη, αιθέρια, ουρανοί
και τ’ αστέρια που φαντάζουν
κι η κρυστάλλινη πηγή.
Τ’ ασημένια τα λιβάδια,
πέρα οι κάμποι, τα βουνά
τα λουλούδια, τα λαγκάδια,
τα γλυκόλαλα πουλιά.
Όλα μας καλούν κοντά Σου
στη χαρά της αρετής,
Δόξα, Δόξα στ’ όνομά Σου,
που τα πάντα συγχωρείς.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΕ, ΘΕΕ ΜΟΥ
Παρακαλώ Σε, Θεέ μου,Σε παρακαλώ
ω Θεέ μου, Σε παρακαλώ
Σ’ όποιον πεινάει, Θεέ μου,δως του ψωμί.
ω Θεέ μου, δως του ψωμί.
Σ' όποιον διψάει, Θεέ μου,δως του νερό.
ω Θεέ μου, δως του νερό.
Σ όποιον προσεύχεται ,Θεέ μου,
δως του ειρήνη
ω, θεέ μου δως του ειρήνη.
Σ' όποιον αγωνίζεται,θεέ μου,δως του τη
νίκη θεέ μου, δως του τη νίκη.
Σ' οποίον εχάθη, θεέ μου,δείξ' του το
δρόμο
ω θεέ μαυ,δείξ' του το δρόμο.
Παρακαλώ Σε, θεέ μου,Σε παρακαλώ
ω θεέ μου, Σε παρακαλώ.

Ας χαρίζεις τη γαλήνη
ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΧΩΡΑ και τη θεϊκή χαρά,
Συ μας δίνεις ευφροσύνη
Πανάρχαια χώρα, Ελληνική λεβεντογέννα, γι’ αυτό ψάλλουμε ωσαννά.
που ζεις μέσα στην μαύρη σκοτεινιά,
ξύπνησε τώρα με πνοή του Εικοσιένα,
να σε φωτίσει πάλι η Λευτεριά. ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Στα χώματά σου και παντού σε κάθε
βήμα,
θωρείς κι ένα σημάδι Ελληνικό,
πατείς εκεί και κάποιου ήρωα το μνήμα,
κι ακούς ένα τραγούδι μυστικό.
Έλληνες ενωμένοι αγωνιστείτε,
τη Βόρειο Ήπειρο μη λησμονείτε,
οι αιώνες της σκλαβιάς τη βασανίζουν,
μα την ψυχή της δεν λυγίζουν. (δις)
Τη Βόρειο Ήπειρο αλυσόδετη στην φρίκη,
μακριά μας τυραννούν οι Αλβανοί,
μα θα συντρίψει τα δεσμά της πάλι η Νίκη
δαφνοστεφανωμένη φωτεινή.
Πάνω στό βουνό στόν καθαρόν αέρα
παίζει ένας βοσκός
γλυκά μέ τήν φλογέρα,
Τά κάτασπρα αρνάκια του μέ χάρη
παίζουν και πηδούν στό δροσερό χορτάρι
Τά αρνάκια βελάζουν και τόν βοσκό
φωνάζουν (δίς)
Τό πρωί πρωί πρωτού ο ήλιος νά βγει
ο καλός βοσκός γιά τό βουνό κινάει
Καί τό δειλινό όταν ο ήλιος δύσει
πάλι μέ χαρά θέ νά ξαναγυρίσει.
Τά αρνάκια βελάζουν(δίς)

Κι η δοξασμένη Γαλανόλευκη Σημαία, Τριάλαλαλαλαλα

της Λευτεριάς χαμόγελο γλυκό,
θα κυματίζει στη Χιμάρα την γενναία
και στ’ Αργυρόκαστρο το Θρυλικό.

Έλληνες ενωμένοι...
ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ
Στο στερνό το ξεψύχημα
δειλινού μυρωμένου
κάποιας ρόδα μαραίνονται
κάποια ρόδα πεθαίνουν.
Ώρια λούλουδα π’ ανθίσαν
μιαν αυγούλα τ’ Απρίλη
ξεφυλλίζουν και σβήνονται
στο λαμπριάτικο δείλι.
Κι ένα ρόδο τινάζοντας
τ’ ανοιχτά πέταλα του
κάποιο φύλλο που του ’μεινε
για στερνό στόλισμά του.
Με φτερούγισμ’ ανάλαφρο
το τινάζει μπροστά του
στο κρυστάλλινο φλοίβισμα
του ρυακιού του δροσάτου.
- Που τραβάς ανθοπέταλο
τη ζωή σου να σβήσεις.
Πάω να φέρω την άνοιξη
σε μιας χώρα άλλης ζήσης.
Μη με κλαις. Σ’ άλλα χώματα
τον Απρίλη θα φέρω
θα σκορπίσω το μήνυμα
μιας αλήθειας που ξέρω.
Κείνο π’ άκουσα σήμερα
και σιγόψελνε η αύρα
που το λάλαε χαρούμενα
κι η καμπάνα απ’ αλάργα.
Νύχτα νύχτα το μήνυμα
το τρανό θα κηρύξω
του Χριστού την Ανάσταση
στους νεκρούς που θα σμίξω.
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ
Πατρίδα μου Ελλάδα
γλυκειά μου πατρίδα
σάν σένα δέν είδα πατρίδα καμμιά
Η θάλασσα απλώνει
δροσόλουστη αγκάλη
καί κάθε ακρογιάλι χαϊδεύει τή γη.
Βουνά καί λαγκάδια
απλώνονται ως πέρα
ήχουν τή φλογέρα τοϋ κάθε βοσκού.
Αιώνια η δόξα μαζί σου βαδίζει
και δάφνης κλωνάρια σκορπίζει παντού.
Χριστέ μου τό φως σου ας μένη κοντά της
πιστός παραστάτης σέ κάθε στιγμή.
Αιώνια θ' απλώνης πατρίδα μου Ελλάδα
της δόξας τη δάδα σέ δλη τη γη.
Φ. ΚΡΙΤΕΛΗ
ΠΕΝΤΟΖΑΛΗΣ
Μες του Μαγιού τις μυρωδιές,
στα κόκκινα κεράσια,
για ιδέστε πως χορεύουνε
της Κρήτης τα κοράσια.
Με περηφάνια αληθινή,
σεμνά και τιμημένα
χορεύουνε της Κρήτης μας
τα τέκνα τ’ ανδρειωμένα.
Κοίταξε, Κρήτη, το χορό
που ‘μαθαν τα παιδιά σου
που ξέραν οι προγόνοι σου,
για να χαρεί η καρδιά σου.
Κοίταξε χάρη κι ομορφιά,
τιμή, λεβεντοσύνη
οπού ‘χει τούτος ο χορός
και τις χαρές που δίνει.
Άλλο χορό δεν ρέγομαι
από τον Πεντοζάλη
που πάει δύο ζάλα μπρος
και δύο γέρνει πάλι.
Οι εθνικοί μας οι χοροί
έχουν τιμή και χάρη
και χάρη είναι στην κοπελιά,
η τιμή στο παλικάρι.
Μες του Μαγιού.....
ΠΕΡΑ ΜΑΚΡΥΑ
Τα μάτια βλέπω
τα μάτια παρακαλώ
πάντα υπάρχει Ανάσταση
πίσω από κάθε σταυρό.
Μεσ’ τη βαριά παγωνιά
Σέρβο παιδί του βοριά
και τα λουλούδια ανθούν ξανά
«σώπα μην κλαις άλλο πια». (δις)
Κάνω για σένα ευχή
μου ‘ν’ η πληγή σου πληγή
ψίθυρο λέει η καρδιά στη καρδιά
«σώπα μην κλαις άλλο πια». (δις)
ΠΕΡΑ ΚΕΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Πέρα κει στο βουνό
στ’ αντίκρυ μου βουνό κάποιο βράδυ,
είχα βγει μονάχη
ω! γλυκιά απαντοχή στο σκοτάδι.
Κάποιο αλλόκοτο φως
με κυνήγησε καθώς στο δρομάκι
περπατούσα δειλά
και φυσούσε απαλά τ’ αεράκι.
Μια γλυκιά προσευχή
μου ζητούσ’ η ψυχή και τ’ αστέρια
με καλούσαν κι αυτά
σαν του τέμπλου στητά αγιοκέρια.
Θέλω Κύριε της γης
τη δροσιά της αυγής να μου δώσεις
και καθάριο ουρανό
να ’χω λάμψη στο νου και στη γνώση.
Ν’ αγαπώ ν’ αγαπώ
και ποτέ το κακό να μην κάνω
να σκορπώ να σκορπώ
τη δική Σου χαρά εδώ πάνω.
Να σκορπώ τρυφερά
τη γλυκιά θαλπωρή της βοήθειας
να με λένε στη γη
ο καλός δουλευτής της αλήθειας.
Πέρα κει στο βουνό
στ’ αντίκρυ μου βουνό κάποιο βράδυ
της αγάπης τ’ αγνό
πρώτο κι όχι στερνό πήρα χάδι.
ΠΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Πέρα στην άκρη του χωρίου
πού ό μύλος μας γοργά γυρνά
κι ό ήλιος του καλοκαιριού
μέσα άπ' τά όένόρα όέν περνά.
(Έκεϊ 'ναι καί τό φτωχικό
τό σπίτι μου τό πατρικό), (όίς)
'Εκεϊ πρωτάνοιξα στό φώς
τά μάτια μου καί την καρόιά
κι είμαι σάν νάμαι άόελφός
μέ τ' άλλα του χωριού παιόιά.
(Παιχνίόια γέλια άπ' την αυγή κοντά
τήν όροσερή πηγή), (όίς)
Δέν θέλω έγώ φανταχτερά
παλάτια πού λαμποκοπούν
μηόέ την ψεύτικη χαρά
πού όλα τούτα μας σκορπούν.
(Έγώ ποθώ τό φτωχικό
τό σπίτι μου τό πατρικό), (δίς)

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΟΛΟΙ
Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιά
και στο τζάκι έκαιγε η φωτιά
μες στα μάτια τους φαινόταν καθαρά
πως γι’ αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά. (δις)
Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί
ήτανε κλέφτες και αρματολοί
ποτέ τους δε σκεφτόταν φόβος τι θα πει
και το βόλι ας έπεφτε βροχή.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά.
Και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιά
καθισμένοι γύρω από τη φωτιά.
Πάνω που μιλούσαν για παλικαριές
κι είχαν δυναμώσει οι φωνές
θυμήθηκαν τ’ αδέλφια τους που χάθηκαν
πολεμώντας και πικράθηκαν.
Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά.
Γι’ αυτό πολεμήσαν και φτιάξαν παιδιά
για να ζήσουν μες στη λευτεριά.
Και γίναν λεβέντες με γενναία καρδιά
σαν τους πατεράδες τους κι αυτά.
Και πάνω σ’ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια,
κοιμήθηκαν για παντοτινά.
ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΘΩ
Στο Χιλιανδάρι βάζουν το μπρούσκο στο
βαρέλι
στην Εσφιγμένου στολίζουν το σιτάρι
στο Βατοπέδι κουβαλούν κερεστέ τα ζώα
στην Παντοκράτορος λιώνουν το κερί.
Σταυρονικήτα σταχώνουνε βιβλία
στην Ιβήρων ψέλνουν την Παράκληση
στο Κουτλουμούσι στηλώνουν με δοκάρια
το χαγιάτι
στη Φιλοθέου ποτίζουν τα λουλούδια.
Την ίδια ώρα κι απ’ τα είκοσι αναδύεται
μια ευχή διάπυρη, νοερή, καρδιακή,
που αγιάζει και χαριτώνει το Όρος
καθώς το περιπλέεις
απ’ την Ιερισσό ως την Ουρανούπολη.
Στην Καρακάλου καθαρίζουν το καθολικό
στη Λαύρα σημαίνει το τάλαντο
Αγίου Παύλου κόβουν από την κρεβατή
σταφύλια
στη Διονυσίου στρώνουν την τράπεζα.
Στη Γρηγορίου ιστορούν τον εξωνάρθηκα
στη Σιμωνόπετρα βαπτίζουν ένα Βέλγο
Ξηροποτάμου ευτρεπίζουν τα κελιά
στο Ρωσικό την αλληλογραφία ανοίγουν.
Την ίδια ώρα....
Στην Ξενοφώντος μαζεύουν τις ντομάτες
στο Δοχειάρι φτιάχνουν τα κεραμίδια
Κωσταμονίτου ψήνουν καφέ στη χόβολη
στη Ζωγράφου ζυμώνουν το ψωμί.
Την ίδια ώρα....
ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΚΙ
Περιστεράκι πέταξε
ηύρε πύργο κι έκατσε
και χαμοκελάηδησε
“Μάρτη, Μάρτη μου καλέ”,
“Μάρτη, Μάρτη μου καλέ”
και Φλεβάρη φοβερέ
κι αν χιονίσεις κι αν φλεβίσεις
πάλι άνοιξη θ’ ανθίσεις”.
Μάρτη, Μάρτη βροχερέ
και Απρίλη δροσερέ
τα πουλάκια κελαηδούν
τα δεντράκια φυύλα ανθούν,
Τα πουλάκια κελαηδούν
τα δεντράκια φυύλα ανθούν
τα πουλάκια αυγά γεννούν
κι αρχινούν να τα κλωσούν.
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ
Σαν τα όνειρα σου όλη μέρα πετούν
πάνω στα δέντρα στις στέγες κυλούν,
σχίζουν ελεύθερα τον ουρανό
να 'μουν μια άσπρη φτερούγα κι εγώ.
Περιστέρια άσπρα πετούν,
στο μπαλκόνι σου αν ίσως σταθούν,
δέσε στο πόδι τους άσπρο χαρτί,
στείλε ένα μήνυμα σ' όλη τη γη.
Θα περάσουν βουνά και θάλασσες,
θα βρουν τη χώρα που διάλεξες,
με την απάντηση θα 'ρθουν ξανά,
στείλε μήνυμα
Ένα κουλούρι και λίγο νερό
κι αν ίσως είσαι παιδί τυχερό,
θα 'ρθούν στον ώμο σου και θα σταθούν,
θέλουν για λίγο να ξεκουραστούν.
Περιστέρια άσπρα πετούν...
ΠΗΔΑΕΙ Η ΦΩΤΙΑ
Πηδάει η φωτιά κι οι σούβλες έτοιμες,
κι αυτός ολόρθος στέκει.
Πεθαίνει αρνούμενος το θάνατο
κι λευτεριά φωνάζει.
Ελευθεριά για σένα χάνομαι
μα θα ‘ρθουν πίσω μ’ άλλοι.
Στρατοί ‘ν’ οι γιοι μου
και τ’ αγγόνια μου
θα σ’ ελευθερώσουν. (2)
Λίγοι είμαστε κι αλίμονο της γης
αν ξοφληθεί η γενιά μας.
Στρατοί ‘ν’ οι γιοι μου
και τ’ αγγόνια μου
θα σ’ ελευθερώσουν. (2)
μην κλαις κυρά
κι εγώ θ’ αναστηθώ
και θα σ’ αρπάξω πάλαι
θα σπω τις αλυσίδες της σκλαβιάς
αυτά τα δυο τα κάστρα.
ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ
Τραλαλα
Ποτάμι τρέχει ο λαός
στους στολισμένους δρόμους
στα μάτια του οργή και φως,
ανάπηροι στους ώμους. (2)
Πήραμε το Αργυρόκαστρο (και πάμε) (3)
παραπέρα, τύραννοι δε γλιτώνετε
«Αέρα». (3)
Τραλαλα
Η μάνα κλαίει στη γωνιά
κι η κόρη στο μπαλκόνι
το δίκιο για τη λευτεριά
σαν πέλαγος φουσκώνει. (δις)
Πήραμε το Αργυρόκαστρο
ΠΙΝΔΟΣ
Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές
που θαρρείς τ'αστέρια φιλούνε,
κάθε νύχτα λίγες αχνές μορφές
τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν.
Της πατρίδας πάντα πιστοί φρουροί
τον εχθρό ναρθεί καρτερούνε
τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί
στην Ελλάδα νικητής να μπει.
Η νύχτα φεύγει σβήνουν τ'αστέρια
τ'αγρίμια πάνε να κρυφτούν,
μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια
δε θε να παν ν'αναπαυθούν.
Εχθροί μιλιούνια,ντροπή αιώνια,
τ'άγια μας σύνορα περνούν
και με τουφέκια και με κανόνια
σίδερο και φωτιά σκορπούν.
Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν
τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε,
είνα ι λίγοι μα τους πολλούς νικούν
κι απ'τη γη μας πέρα τους πετούν,
Εις την Π ίνδο τραγουδούνε
Του Δαβάκη τ'άξια παληκάρια
κι όλο δόξες αντηχούνε
τ'άλλα τα βουνά
Την Ελλάδα μας υμνούνε
και τ'ανδρειωμένα της βλαστάρια
που τον κάθε εχθρό νικούνε
σαν παντοτινά.
 ΠΙΣΤΗ
Δεν έχεις πίστη όταν τα στάχυα σου
προσμένεις να γεννούν σιτάρι
κι απ’ τ’ άκαρπο δεντρί που κέντρωσες
προσμένεις καρπερό βλαστάρι.
Πίστη έχεις όταν από το χέρσωμα
κι απ’ τα αστραποκαμένα ξύλα
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.
Δεν έχεις πίστη όταν πηγαίνοντας
τον δρόμο του βουνού, προσμένεις
να φτάσεις ως τ’ ανάερο ψήλωμα
κάποιας μορφής μαρμαρωμένης.
Πίστη έχεις όταν αλυσόδετος
μέσ’ απ’ τα βάθη της αβύσσου
προσμένεις ως τα ουράνια ελεύθερο
να φτερουγίσει το κορμί σου.
Δεν έχεις πίστη όταν τ’ απόβραδο
προσμένεις να προβάλουν τ’ άστρα
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξη αυγή ροδογελάστρα.
Πίστη έχεις όταν, όσο αλόγιστο
και πλάνο νου σου κι αν το ξέρει
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
και αστροφεγγιά το μεσημέρι.
Δεν έχεις πίστη όταν πιστεύοντας
ρωτάς τη κρίση και τη γνώση
δεν έχεις πίστη όταν τη πίστη σου
στο λογικό έχεις θεμελιώσει.
Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειρο
τ’ ανάβεις στο βωμό της τάμα
και αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο
προσμένεις να γενεί το θαύμα.
ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΥΡΣΟΙ
Ψηλά της πίστεως οι πυρσοί
ας σημαδέψουν ουρανούς κι αιθεροπλάτια
δικοί μας πια οι ουρανοί (δις)
δικά μας τα θεϊκά παλάτια.
Πίστη ο βράχος της ιδέας,
πίστη ασπίδα της ψυχής,
πίστη ο φάρος κι η πυξίδα (δις)
μες τ’ άγριο πέλαγος της ζωής. (δις)
Κάποιο πλοίο ανεμοδέρνει
κάποιο Σ.Ο.Σ μας προσκαλεί
κάποια βάρκα κινδυνεύει
το σκοτάδι είναι βαθύ.
Πίστεως πυρσοί δώστε το φως σας
σχίστε τη πυκνή τη σκοτεινιά,
πίστεως πυρσοί ψηλά τη δάδα
χύστε ελπίδα και παρηγοριά.
Ψηλά της πίστεως οι πυρσοί......
ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ
Ποιος απ’ το ποτάμι που τρέχει είναι μια
πηγή,
πίσω απ’ το φιλί το δικό μας είναι μια ζωή,
πίσω απ’ τη γλυκειά προσευχή μας
είναι μια μοναξιά,
πίσω απ’ το τάμα στον Άγιο η παρηγοριά.
Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι
τον άνεμο να ρωτάς
«ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω
τι κρύβει ο Θεός για μας».
Αν μπορείς την απάντηση δώσε,
πως βρέθηκες, που πας,
ποιος το ξέρει στο βλέμμα του πίσω
τι κρύβει ο Θεός για μας».
Ποιος να ξέρει πως έχει μοιράσει
τις μέρες μας της χαράς
ποιος ξέρει στο βλέμμα του πίσω
τι κρύβει ο Θεός για μας».
Πίσω απ’ την σιωπή του πατέρα
είναι η υπομονή,
πίσω απ’ τη μεγάλη τη νίκη η επιμονή.
Πίσω απ’ το φιλί της μητέρας είναι η στοργή,
πίσω απ’ την κρυφή μας ελπίδα
Θεέ μου είσαι Συ.
Σύντροφέ μου σε άκουσα ………
ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
Πολεμούν στην Αλβανία
όλοι για τη λευτεριά,
η Ελλάς η αιωνία
δεν θα ζήση στη σκλαβιά.
Όλους τώρα μας ενώνει
η σημαία μας παιδιά
την Ελλάδα στεφανώνει
πάλι η δόξα η παλιά.
Δόξα στην Ελλάδα ,
δόξα στα αθάνατα παιδιά
που δόσαν τη ζωή τους
για την ελευθεριά.
Η πατρίδα στα όπλα μας κράζει
όλοι εμπρός με γενναία καρδιά.
Καλλίτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και
φυλακή.
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ
Υψώστε λάβαρο Σταυρού στον ουρανό
επάνω απ’ τις σκηνές μας ν’ ανεμίζει
με του Χριστού μας το μονόγραμμα χρυσό
την όμορφη ζωή μας να σφραγίζει.
Διαλέξαμε όλοι τον αγώνα του καλού
αγάπη του Χριστού το σύνθημα μας
ο δρόμος για τη βασιλεία του Θεού
το ξέρουμε αρχίζει απ’ τη καρδιά μας.
Αγάπη αδέλφια είναι λέξη ιερή
γι’ αυτή τα χέρια του Χριστού μας
τρυπημένα
γι’ αυτή χιλιάδες των μαρτύρων οι σταυροί
και σε ποτάμια χίλια χύθηκε το αίμα.
Διαλέξαμε όλοι........
Η αγάπη δένει τη καρδιά με τη καρδιά
με του Χριστού το άγιο σώμα μας ενώνει
την κάθε ώρα μας γεμίζει με χαρά
και σε παράδεισο η ψυχή μας ξεσπαθώνει
.
Διαλέξαμε όλοι . . . . . .
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ
Η αγάπη του θεού μας συντροφεύει,
σε κάθε βήμα μας το χέρι μας κρατά,
τον ήλιο μας χαρίζει, μας θερμα ίνε ι ,
μας δίνει φως κι αληθινή χαρά.
Στης αγάπης την πολιτεία
μίση, πάθη, κακό δε χωρούν,
είναι, νέα η ζωή μας και θεία
κι οι καρδιές μας αλήθεια ζητούν.
Πατέρας στοργικός που μας φροντίζει,
και νιώθουμε δικά του εμείς παιδιά,
από τα πάθη μας ανακουφίζει
ότι κι αν κάνουμε μας αχαπά
Στης αγάπης την πολιτεία…
Μες την ουράνια αυτή πολιτεία,
με του θεού τη Χάρη ένα έχω σκοπό,
νια τους άλλους να γίνομαι θυσία
κι όποιον με πονάει να συγχωρώ
Στης αγάπης την πολιτεία....
ΠΟΛΙΤΕΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ
Αλληλούια σε Σένα ψάλλουμε μαζί
αλληλούια, σε μας ανήκουν οι ουρανοί.
Δόξα ωσαννά στον Κύριο και Λυτρωτή
δόξα και νυν και αεί.
Πολίτες τ’ ουρανού αδέλφια του Χριστού
δοξάζουμε Εσέ γλυκέ Ναζαρηνέ
ας μείνει στην καρδιά μας Χριστέ.
Προχωρούμε εμπρός για τη χαρά και τη
ζωή
φέγγει ο Πυρσός Ορθοδοξίας στο στρατί.
Πύλες ουρανοί, κορφές και ύψη μας
καλούν
όλους να φτάσουμε εκεί.
Πολίτες τ’ ουρανού αδέλφια.....
την ομορφιά και τη ζ ωή.
 ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΙ
Άγονη γη διψά πολύ
καρπό να δώσει, καρπό πολύ
οργώστε αδέλφια και θα ’ρθει η βροχή
δροσιά που θα φέρει, χαρά πολλή.
Αγάπη, ειρήνη, χαρά και ζωή
σε μια κουρασμένη και άκαρπη γη.
Πολύκαρπα δέντρα ποθεί ο Χριστός
να δει τα παιδιά Του λουσμένα στο φως.
Άγονη γη διψά πολύ
ο λίβας την καίει δροσιά καρτερεί.
Μ’ αλέτρι στο χέρι το στιβαρό
οργώστε και θα ’ρθει ευλογίας νερό.
Αγάπη, ειρήνη, χαρά και ζωή.....
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΕΜΜΑΟΥΣ
Την καρδιά τη βαριά σύννεφα πλακώσανε
στην πορεία προς την Εμμαούς.
Καταχνιά μια γωνιά τις ελπίδες έθαψε,
τώρα ο πόνος κλαίει τους αδελφούς.
Στις ματιές ανασαίνει το δείλι
κάποιο δάκρυ της θλίψης λύτρο στερνό.
Μα… ξάφνου τη βαθιά οδύνη
τάραξ’ ένα φως δειλά
κάποιος ξένος στη γαλήνη
τους βυθίζει σα μιλά.
Τι παράξενη η συντροφιά Του
πως τους μαγεύει μυστικά,
κάθ’ ανθός στο πέρασμά Του
μύριες ευωδιές σκορπά.
Με το πνεύμα φτερωμένο
με τα βήματα ελαφρά,
πως φλέγεται η καρδιά.
Μείνον μεθ’ ημών Χριστέ μας
τώρα που ’γειρε το φως
βλόγησε μας λατρευτέ μας
και το δείπνο της νυκτός.
Στους θλιμμένους την έγερσή Σου
πριν να χαράξει αυτή η βραδιά
θα κηρύξουμε θυμήσου
Δοξασμένε Βασιλιά!
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ
[Ύμνος κατασκήνωσης Ι.Μ.Νικαίας1986]
Μέσα στην άγρια την καταιγίδα
π’ αντάρα σκόρπισε σ’ όλη τη γη
τα νιάτα του Χριστού είν’ η ελπίδα
για μια καλύτερη χαρούμενη ζωή.
α. Εμπρός στο Φως!-Πορεία στο Φως!
Στου Χριστού μας το φως το ουράνιο
μ’ αγώνες σκληρούς θα κερδίσουμε γη
και ουρανούς.
Τα νιάτα του Χριστού αντρειωμένα
στη μάχη θα ριχτούν με μια ψυχή
της απιστίας το πηχτό σκοτάδι
με του Χριστού το Φως να διώξουν απ’ τη
γη.
β. Εμπρός στο Φως!-Πορεία στο Φως!
Στου Χριστού μας το φως το καθάριο
με μάχες σκληρές θα ανεβούμε ψηλά στις
κορφές
α. Εμπρός στο Φως! . . .
ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
Πορεία μαρτύρων εμπρός
ουράνιο φέγγος εσείς
στα νιάτα γενείτε οδός
κι οδηγός θεϊκής αρετής.
Της αρετής και της τιμής σημαιοφόροι
μέσα στου πνεύματος την μάχη ‘σεις
στερροί
εσείς στο λόγο και στην πράξη αθλοφόροι
στεφανηφόροι νικητές και φλογεροί. (δις)
Πορεία μαρτύρων εμπρός...
Με τη χαρά του λυτρωτού μας πάντα
ζείτε,
μακάριοι και αιώνιοι υμνείται
την άγια δόξα Του αιώνια διαλαλείτε
αναδειχθήκατε κυρίου μιμηταί. (δις)
Πορεία μαρτύρων εμπρός...
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕ ΣΑΒΒΑΤΟ
Πράγμα που βαρκα-τρούλο-πετρολίνο-
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει
Πράγμα που ‘γινε Σαββάτο (δις)
σ’ ένα πλα-σ’ ένα πλάτανο από κάτω.
Επαντρε βαρκα-τρούλο-πετρολίνο-
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει
Επαντρεύανέ το σπάρο (δις)
με τον κο-με τον κοκοβιό κουμπάρο.
Νύφη κά- βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει
Νυφη κάναν τη σαρδέλα (δις)
την πεντά- την πεντάμορφη κοπέλα.
Εκαλέ βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-
τσοκερεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει.
Εκαλέσαν το χταπόδι (δις)
που χορε- που χορεύει σ’ ένα πόδι.
Ήρθαν και βάρκα-τρούλο-πετρολίνο-
τσοκαρεκλοποδαριά- να σου ‘ρθει
ήρθαν και τα στρείδια μύδια (δις)
παλαμί- παλαμίδες και σαυρίδια.
ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΘΕΡΜΗ
Μαρία Παρθένε, η Πάντων Χαρά
Προφήτα Πρόδρομε και Βαπτιστά
Ταγμάτων πλειάδα, Αγγέλων χοροί
στην Αγία Τριάδα Πρεσβεία θερμή
Για μας τους πεσμένους για μας τους
τυφλούς τοιυς παγιδευμένους σε λάκκους
χρυσούς
ν' ανοίξουν τα μάτια, να δούμε το φως,
να γίνει κομμάτια ο μέγας εχθρός
Προφήτες, Απόστολοι, Ευαγγελιστές
Ανάργυροι, Μάρτυρες και Ασκητές
Αγίων πλειάδα, Οσίων χοροί
στην Αγία Τριάδα Πρεσβεία Θερμή
Για μας τους χαμένους γιο μας τους
δειλούς Τους παρασυρμένους σε λάθος
χορούς
Στο δρόμο να βγούμε που πάει στη ζωή
Προτού νυχτωθούμε κι η ελπίδα χαθεί
Δενδρέτες Στυλίτες Αναχωρητές
Στρατιώτες Διδάσκαλοι, Ομολογητές
Μητέρων πλειάδα, Πατέρων χοροί
στην Αγία Τριάδα Πρεσβεία Θερμή
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα γόνατα κλείνω λυγώ το κεφάλι
κι αρχίζω Θεέ την ευχή
μαζί μου αντηχούν τεριρέμ των αγγέλων.
Σου Στέλνω Θεέ προσευχή.
Για κάθε μου πόθο, για κάθε πληγή
για κάθε που σε σταυρώνω,
Σου Στέλνω Θεέ προσευχή.
Σαν τότε πάνω στο κύμα
στη γη της Γεθσημανής
ακόμα και πάνω απ’ το μνήμα
Σου Στέλνω Θεέ προσευχή. (3)
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Είμαι ένα μικρό παιδάκι
ταπεινό και σε υμνώ
Θεέ μου καν’ η προσευχή μου
να ανέβει στον ουρανό. (δις)
Στείλε μ’ άγγελο προστάτη
που η ψυχή μου λαχταρά
στείλε Θεέ μου να με βάλει
κάτω από τ’ άσπρα του φτερά. (δις)
Δείξε μου τον ίσιο δρόμο
και την στράτα την καλή
κάνε ν’ αγαπώ τον κόσμο
και από μένα πιο πολύ. (δις)
ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ
Προσεύχετ’ η ψυχή μας
για να ‘βρει τη γαλήνη
κουράστηκε να ψάχνει
μες της ζωής τη δίνη.
Τα ουράνια άνοιξαν κι οι καρδιές μας,
γεύτηκαν του Θαβώρ το Θείο φως.
Η ζωή μας άλλαξε κι η καρδιά μας,
φώναξε δυνατός ειν’ ο Χριστός.
Ο ανήφορος μεγάλος
για την άγια την κορφή
μα να στήσουμε ποθούμε
τη δική Σου τη σκηνή.
Ουρανόφωτη μια ευχή
ξεπηδάει απ' τη ψυχή
ν’ ακουστεί σ' όλη τη γη.
Δοξασμένος να ‘σαι Συ
που μας χάρισες τη ζωή (δις)
η καρδιά σ’ ευγνωμονεί.
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΩΡΑ
Προσευχή σημαίνει η ώρα
κι η καρδιά ας ξεχειλίσει,
απ’ αγάπη στον Πατέρα
τον τεχνίτη του παντός.
Γλυκοφέγγει και τ’ αστέρια,
απ’ τα ύψη ξεκινούνε
και με χάρη μας καλούνε,
στης ψυχής την εορτή.
Παντοδύναμε Θεέ μου,
στου φωτός Σου το βασίλειο
δέξου τη θερμή φωνή μου
που πετά και Σε ζητεί.
Η δική Σου θεία λάμψη
ας φωτίσει την ψυχή μου
κι η γαλήνη την καρδιά μου
που βαθιά Σ’ ευγνωμονεί.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Όλα χάνονται όλα προσωρινά
μας κυριεύει ο πόνος,
σε στιγμές που οδηγούν στο πουθενά
και αισθάνεται μόνος,
όλα γύρω μας όλα σαν μια σταλιά
μια σταγόνα που πέφτει,
ταξιδεύει και χάνεται την αυγή
όνειρο άλλο δεν έχει.
Και κάνω μια ευχή μια προσευχή
να’ ναι η κάθε μέρα,
μια καινούργια αρχή για όλους στην ψυχή,
και κάνω μια ευχή μια προσευχή
μέρα με τη μέρα
να έρθει η αλλαγή, στον κόσμο αυτό που
ζω,
να νιώσουν γαλήνη κοντά στο Χριστό,
(δις)
Όλα γίνονται, όλα είναι εφικτά
όταν ζεις την αλήθεια,
την αλήθεια θα βρίσκεις με προσευχή
εκεί θα νιώθεις βοήθεια,
όλα θα 'ρθουνε όλα με υπομονή,
αρκεί με πίστη να ελπίζεις,
μη νιώθεις άσχημα ούτε για μια στιγμή,
θα πάψεις πια να δακρύζεις.
Και κάνω μια ευχή μια προσευχή. ..
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΓΗΣ
Γλυκά το φως του ήλιου λάμπει
φεγγοβολούν βουνά και κάμποι
το φως του ήλιου την αυγή
σκορπά τριαντάφυλλα στη γη.
Φεγγοβολούν τα κορφoβούνια
και στις πλαγιές ηχούν κουδούνια
κι η νύχτα χάνεται γοργά
σαν κάποιος να την κυνηγά.
Χαρούμενη λαλεί φλογέρα
καλώς μας ήρθες νέα μέρα
και ψάλλουν όλα τα πουλιά
με μια γλυκύτατη λαλιά.
Μεγάλη δόξα Σου Πατέρα
που δίνεις την καινούργια μέρα
το κάθε πλάσμα ταπεινά
την ώρα αυτή Σε προσκυνά.
Μαζί με τ’ άλλα πλάσματά Σου
σου στέλνουν ύμνο τα παιδιά Σου
για Σένα ψάλλουνε γλυκά
τα χείλη μας τα παιδικά.
Δέξου Θεέ την προσευχή μας
που βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή μας
και σαν Πατέρας στοργικός
το Θείο χάρισέ μας φως.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Πυκνό σκοτάδι κι αν σκεπάζει
ακόμη Κύριε τη γη μας,
αυγή καινούργια δε θ’ αργήσει
τώρα που λάμπει στη ψυχή μας.
Για να νικήσουν τα παιδιά Σου
της απιστίας το χειμώνα,
Εσύ που ντύνεις και τους κρίνους
δώσε μας άσπιλο χιτώνα.
Για Σένα κάνε να δουλεύουν
τα χέρια μας δίχως κηλίδα,
Εσύ μες την καρδιά μας σπείρε
αγάπη δίπλα στην ελπίδα.
Στο νου μας δως τη δύναμή Σου
στα χείλη μας και στην καρδιά μας.
Εσύ που νίκησες τον κόσμο
νίκησε κάθε ελάττωμά μας. (δις)
Κι οδήγησε τα βήματά μας
στα πλανεμένα πρόβατά Σου,
σ’ αυτούς που ‘χασαν τον ποιμένα
σ’ όσους ξεχάσαν τ’ όνομά Σου.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
Όπου κι αν στρέψω την ματιά μου
παντού Εσέ Θεέ θα δω
και με το νου και την καρδιά μου
στέκομαι κι όλο σ’ ευλογώ.
Σε βλέπω μέσα στη σελήνη
στον ήλιο στ’ άστρα τ’ ουρανού
σε βλέπω μες τα πλάσματά Σου
που τους εχάρισες το νου.
Σε βλέπω πέρα μες τα δάση
μες τα πουλιά που κελαηδούν
και στα κλαδιά μέσα κρυμμένα
όλη τη μέρα Σε υμνούν.
Για τούτο στέκω και θαυμάζω
σε Σε τα πάντα χρεωστώ
και με το νου και την καρδιά μου
Δημιουργέ Σ’ ευχαριστώ.
ΠΡΩΙ ΜΕΣ ΤΟ ΔΆΣΟΣ
Πρωί μες το δάσος
κοντά στα πουλιά
παίζει μικρή συντροφιά.
Αέρινο χάδι
δροσάτ’ η ματιά
στάζει χαρά στην καρδιά.
Κουνούν τα κλαδιά τους
τα δένδρα απαλά
σα στέλνουν χαιρέτισμα αδελφικά.
Στις σκηνές πως κυλά η ζωή
άγια, αγνή, καρπερή,
πως αλήθειας
τις Θείες πηγές
στήσαν φωλιές.
Περιβόλι ποθήσαν
λαμπρό οι ματιές
μ’ αγάπης ανθομορφιές.
Ελάτια υψωθήκαν
καθάριες ψυχές
στης Στεφάνης της κορφές.
Κουνούν τα κλαδιά τους…
ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ
Ξεκινάμε όλες με μια ορμή
το Θαβώρ να φτάσουμε μ’ ορμή
και κορφές να κατακτήσουμε πολλές
που κυριαρχούν οι αρετές.
(δις)
Οι πρωτοπόρες πάντα εμπρός
νίκες μας οδηγούν στο Φως
δεν μας τρομάζει πια ο εχθρός
την πρωτιά μας χάρισε ο Χριστός.
(δις)
Αγωνίστριες και εμείς παιδιά
με την φλόγα μέσα στην καρδιά
θα βαδίσουμε το δύσκολο στρατί
μ’ οδηγό το Θείο Λυτρωτή.
(δις)
Οι πρωτοπόρες πάντα εμπρός
ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ
Καινούργιας γενιάς πρωτοπόροι
μ’ ασίγαστη θεία φωτιά,
λεβέντικη ηρώων πορεία
αδέλφια χαράζουμε να!
(δις)
Εμπρός, εμπρός
η φωνή των αιώνων καλεί.
Εμπρός, εμπρός
για νέα ιστορία χρυσή.
Με βήμα ταχύ αντρειωμένο
και με λιονταρίσια καρδιά
υψώνουμε τρόπαια νίκης
ξανασταίνουμε ιδανικά.
Εμπρός, Εμπρός.....
ΠΥΞΙΔΑ
Σταθεροί, τολμηροί, ρωμαλέοι
σε μονοπάτι θεϊκό
θα προχωρούμε με πίστη
εμπρός για το μεγάλο μας σκοπό. (δις)
Με πυξίδα το Χριστό μας
και με παλμό θεϊκό
βήμα προς βήμα, αδέλφια
να φτάσουμε στον ουρανό. (δις)
Ο δρόμος είναι μεγάλος
σκοτάδια γύρω πολλά,
πυξίδα είναι ο Χριστός μας
και προχωρούμε σταθερά. (δις)
Με πυξίδα το Χριστό...
ΠΥΡΙΝΟΙ
Σα βοή, σα φωτιά,
σκήνωσε στις απλές τους καρδιές
τ’ Άγιο Πνεύμα κι η χάρη
κι Απόστολοι γίναν φωτός.
Της ίδιας φλόγας συνεχιστές,
μάρτυρες νικητές,
λεύτεροι ζήσαν καινούργια ζωή,
γιατί πύρινη είχαν ψυχή.
Μια μεγάλη πυρά
άναψε στις δικές μας καρδιές
να νικά τη φθορά
αναστάσιμη παντοτινά.
Μια φλόγα μέχρι τον ουρανό
ένωση με το Θεό.
Αγώνα θέλει ετούτη η γη
φωτοχυσία να γίνει η ζωή.
ΠΥΡΡΙΧΕΙΟΣ
Μάνα μάνα καλομάνα
σήκω χτύπα την καμπάνα
γιατί πάλι στη Βλαχέρνα
στράγγισε του κόσμου η στέρνα
και δεν ήρθε ακόμη εκείνος
της ελευθερίας ο κρίνος
να τσακίσει με τη φτέρνα
τα φτερά του Δράκοντα.
Τρέμουν, Μπογιάροι βρε κι Οθωμανοί
το παλικάρι βρε το Διγενή. (δις)
Μάνα μάνα πικρομάνα
στη Γραβιά, στην Αλαμάνα
το τραγούδι μου το είπα
χτύπα την καμπάνα χτύπα
ώσπου να ‘ρθει πάλι κάποιος
τώρα που είναι ο κόσμος σάπιος
για να λιώσει μες την τρύπα
την καρδιά του Δράκοντα.
Τρέμουν, Μπογιάροι βρε κι Αλαμάνοι
το παλικάρι βρε το Διγενή. (δις)
Μάνα μάνα μαυρομάνα
βάλε νερό στη γράνα
για ν’ αρχίσει τον αγώνα
με κοντάρι και σφεντόνες
κι όταν ο καιρός γυρίσει
κατά του Θεού τη κρίση
να σαρώσει απ’ τον αιώνα
τη γενιά του Δράκοντα.
Τρέμουν Χαζάροι βρε κι Αγαρηνοί,
το παλικάρι βρε το Διγενή.
ΠΥΡΣΟΙ ΑΓΑΠΗΣ
Στης απιστίας τα χρόνια
οι άνθρωποι άψυχοι χαλκοί
στα δέντρα μαράθηκαν τα κλώνια (δις)
κι η αγάπη θάφτηκε στη γη.
Να η αγάπη! κάπου γεννιέται
στη Βηθλεέμ μια κρύα νυχτιά.
Να η αγάπη! κάπου σταυρώνεται
εκεί ψηλά στο Γολγοθά.
Μα κι αν αγέρες φυσήξαν πολλοί
μ’ ορμή και μανία σε τούτη τη γη
οι απόστολοι έγιναν πυρσοί
(δις)
σκορπώντας φως και χάρη περισσή.
Να η αγάπη! κάπου γεννιέται....
Κάνε Χριστέ το ζητάμε πολύ
ν’ ανάψουνε μέσα μας αγάπης πυρσοί
να χύνουμε σ’ όλους το Θείο Σου φως
(δις)
να χαίρει μαζί μας η γη κι ο ουρανός.
ΠΥΡΣΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Μες στους αιώνες π’ αργοφεύγουν,
ναών συντρίμμια αχνοφέγγουν,
νεκροί θεοί της Βαβυλώνας,
στάχτες που σκόρπισ’ ο χειμώνας
κι ο άνθρωπος θρηνεί σκυφτός.
Χιλιάδες σύμβολα ριγμένα,
σημαίες, λάβαρα σπασμένα.
Καρδιές που στα δεσμά στενάζουν,
ψυχές που δάκρυα κι αίμα στάζουν.
Ψηλά και γενναία!
Κράτα πάντα ψηλά τη σημαία!
Ορθοδοξία Πυρσός
άγια δάδα φωτός,
μόνη αλήθεια του κόσμου.(δις)
Κι ενώ συνθήματα πεθαίνουν,
κάποιοι αστέρες πάντα μένουν,
αστέρες που ποτέ δε σβήσαν,
πύργοι που οι χρόνοι δεν γκρεμίσαν,
μάρτυρες, κήρυκες Χριστού.
Ψηλά βουνά ανεμοδαρμένα
σύμβολα πίστης τιμημένα,
ψυχές γιγάντων που ματώσαν
Ορθοδοξίας κάστρα υψώσαν.
Ψηλά και γενναία...
ΠΩΣ ΝΑ ΔΑΜΑΣΕΙΣ ΤΗ ΣΑΡΚΑ
Πώς να δαμάσεις την ύλη,
πώς να νικήσεις τη σάρκα,
πώς να γκρεμίσεις το κράτος του
θανάτου.
Μια μόνο θα ‘ταν η ελπίδα
να λυτρωθείς απ’ την κόλαση αυτή,
έπρεπε να σφαγεί το Θείο Αρνί
Ζεις κοντά Του χαρά,
που κανείς τώρα πια δε θα την πάρει,
τι κι αν ο κόσμος γελά, του λείπει η χαρά
με πόνο ζητά να σ’ εύρει αιώνια χαρά.
Έλα Χριστέ (2) να ‘ναι η καρδιά μας
γεμάτη με το δικό Σου το φως
κι είναι η λαχτάρα μεγάλη
να σμίξουν γη κι ουρανός.
Με κιθάρες υψώστε φωνή της χαράς
ν’ ακουστεί η καινή ωδή
και υμνείστε το Λυτρωτή,
ο ουρανός και η γη.
Μας εξαγόρασες Κύριε
απ’ την φθορά του θανάτου,
με μια θυσία γεμάτη μεγαλείο.
Πήραμε θέση στο δείπνο
ω Εσφαγμένο Αρνίο
λευκάναμε τη στολή τω Σω.
Αίματι τώρα ζούμε χαρά
την αιώνια χαρά μόνο κοντά Σου.
Τι κι αν ο κόσμος γελά
Του λείπει η χαρά,
με πόνο ζητά να Σ’ εύρει Αιώνια Χαρά.
Έλα Χριστέ (2) να ‘ναι η καρδιά μας . . .

ΡΙΖΟΤΟΜΟΙ
Παντού γύρω φυτρωμένα των παθών
τα κούφια δέντρα
μέσα μας σαν δάσος απολιθωμένο
την απελπισιά σκορπίζουν της κακίας
και μαυρίζουν
της καρδιάς το χώμα το πρασινισμένο.
Άκαρπα και άχρηστα καμένα
δέντρα των παθών στο χώμα της ψυχής
βαθιά είναι χρόνια τώρα ριζωμένα
ριζοτόμοι όμως θα γενούμε ’μεις.
Ζητάμε, πάντα ζητάμε χαρά να βρούμε,
κι όλο να ζούμε
μέσα στα δάση της θείας Χάρης,
στα καρποφόρα ουράνια δέντρα.
Στη ρίζα θε να χτυπάμε όλα τα σκάρτα
άκαρπα δέντρα
και να φυτεύουμε της αγάπης,
της αρετής τα ουράνια κέδρα.
Μας βαραίνουν στη ζωή μας
και τη πιο κρυφή πνοή μας
μαυρισμένα δέντρα ορθωτά ακόμη.
Άχρηστοι κορμοί καμένοι κι άλλο τώρα
δε μας μένει
να γεννούμε των παθών μας
ΡΙΖΟΤΟΜΟΙ.
Άκαρπα και άχρηστα......
ΡΟΔΟΦΥΛΛΑ ΑΓΑΠΗΣ
Ροδόφυλλα αγάπης μ’ ανθούς
αμάραντους
ψυχής το περιβόλι ευωδίασε.
Σκορπάτε μύρα αγάπης
σκορπάτε ροδανθούς
σκορπάτε αγάπη, αγάπη.
Τους μίσους ο αγέρας ψυχές επάγωσε
μαράθηκαν οι κλώνοι της ανθρωπιάς.
Σκορπάτε μύρα αγάπης......
Αγάπη αστέρι ψυχών βασίλισσα
στης καρδιάς μας θρονιάσου τ΄ απλό
θρονί.
Σκορπάτε μύρα αγάπης.....
ΡΩΜΗ
Αδρά τ’ όνομα σου γραμμένο
στους λόφους ψηλά χαραγμένο
Ω! Ρώμη εσύ των αιώνων
πόλη ζωής και αγώνων.
Μα η Ρώμη φαντάζει ορόσημο
ψυχή της Χριστού εκκλησίας
σύμβολο ρώμης και δύναμης
τρανή Κιβωτό Σωτηρίας.
Πέτρε και Παύλε απόστολοι
της Πίστης γεροί στυλοβάτες
στητοί στους διωγμούς τα μαρτύρια
της Ρώμης λαμπροί φωτοδότες.
Κι η Ρώμη φαντάζει ορόσημο........
Το αίμα που ρέει καθαρτήριο
αγίων ψυχών θυσιαστήριο
να γίνει για μας αγιαστήριο
σάλπισμα νέο εγερτήριο.
Ω! Ρώμη φαντάζει ορόσημο..........
ΡΩΤΗΣΑ Τ’ ΑΓΕΡΙ
Ρώτησα τ’ αγέρι,
άραγε να ξέρει
από πού φυσά
Μ’ άκουσε τ’ αηδόνι
και στο χελιδόνι
πήρε να ρωτά
Τα πουλιά δακρύσαν,
τα βουνά λυγίσαν
σκύψανε και μου πανε
ποιος τα κυβερνα.
Μες τα δυο χέρια
να’ χα όλα τ’ αστέρια
ν’ ανάβουν σε Σένα
Θεέ μου σαν κεριά.
Μες απ’ το πηγάδι
άκουσα τον Άδη
να θρηνεί κρυφά
κι είδα στους αιώνες
Σα βροχή σταγόνες
τη ζωή να κύλα.
Τα πουλιά δακρύσαν…..
Μα σαν περιστέρια
μ’ απλωμένα χέρια
κάποτε πηγαίνουμε
σ’ αθάνατη χαρά.
Μες τα δυο χέρια……
SANTA LUTSIA
Τ’ αστέρια λάμπουνε, μέσς τή γαλήνη,
στ' άκροθαλάσσι9τό κύμα σβήνει.·
Πέτα βαρκούλα μου μέσ*τή μαγεία
SΑΝΤΑ LUTSIA (δις)
Μπάτης χρυσός φυσά, μύρα σκορπίζει,
πού σέ χρυσόνειρα,σέ νανουρίζει.·
Πέτα βαρκούλα μου...
ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ορθοδοξίας σάλπιγγες σχίστε τους
αιθέρες
ξεπεράστε και τους κεραυνούς.
Ορθοδοξίας σάλπιγγες ηχείστε
και τ’ άγιο μήνυμα σκορπίστε
στους γαλάζιους ουρανούς.
Λύτρωση, λύτρωση, ελευθερία (4)
Ματωμένος ο νυμφίος Ιησούς
προδομένος απ’ τους αγαπημένους
γυρεύει σήμερα τους γνήσιους οπαδούς
να διαλαλήσουν, να ομολογήσουν
πως είν’ Αυτός ο Ένας ο μοναδικός
ο φάρος της ζωής και η οδός.
Ορθοδοξία σώσε τους λαούς
Ορθοδοξία αγίασε πιστούς
Ορθοδοξία σε ομολογώ
το μήνυμά σου σαλπίζω και το διαλαλώ.
Ορθοδοξία σώσε τους λαούς.......

ΣΑΛΠΙΓΚΤΕΣ
Τα, τα, τα, τα....
Σάλπισμα νίκης
ακούγεται στ’ άπαρτα κάστρα
της πίστης και της αρετής.
Με μια καρδιά
για να φτάσει το μήνυμα
μέχρι την άκρη της γης.
Με μια καρδιά
με μια φλόγα κινάμε
να κάνουμε καινούργια αρχή,
και να σαλπίσουμε
σ’ όλο τον κόσμο
ελπίδα για νέα ζωή.
Τα, τα, τα......
Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ
Σ’ αυτόν τον τόπο
όλα είναι καμωμένα
από πέτρα (δις)
Από πέτρα η γη
από πέτρα κι οι άνθρωποι
από πέτρα η γη
οι χαρές και οι λύπες
από πέτρα σκληρή. (δις)
Τα ματωμένα χέρια μας
σαν πέτρινα κλαριά
με την αυγή προσεύχονται
για τη μεγάλη λευτεριά. (δις)
Σ’ αυτόν τον τόπο……
Από πέτρα η γη……
ΣΑΡΆΝΤΑ ΠΑΛΛΗΚΆΡΙΑ
Σαράντα παλληκάρια
από την Λεβαδειά
πάνε για να πατήσουν
μωρ, την Τριπολιτσά.
Αέρας τα φυσάει
τα πλατανόφυλλα
Θεός να τα φυλάει
τα ελληνόπουλα.
Στο δρόμο που πηγαίνανε
γέροντα μωρ’ γέροντα απαντούν
-“ώρα καλή σου γέρο”
-“καλώς τα, καλώς τα παιδιά”
-“Που πάτε παλληκάρια που πάτε βρε
που πάτε ωρές παιδιά”
-“πάμε για να πατήσουμε την Τροπό,
μωρ’ την Τροπολιτσά”
Αέρας τα φυσάει…
ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Σάν τόν ήλιο σου ωραία Ελλάδα
άλλη χώρα δέν έχει καμμιά
είσαι συ επιστήμης λαμπάδα
ζής αιώνια σέ λευτεριά.
Η Ελλάδα ποτέ δέν πεθαίνει
δεν τή σκιάζει φοβέρα καμμιά
μόνον λίγο καιρό ξαποσταίνει
καί ξανά προς τή δόξα τραβά.
Στον καθάριο γαλάζιο ουρανό
σου παιγνιδίζει η δόξα τρελά
πλέκοντας σου γλυκεία μας μητέρα
δαφνοστέφανα ευωδιαστά.
Είναι άφθαστη η ομορφιά σου
Και η δόξα σου Ελλάδα τρανή
γι αυτό λένε παντού τά παιδιά σου
Η Ελλάδα αιώνια θά ζή.
Υ.Ω
ΣΑΝ ΤΟ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟ ΠΟΥΛΙ
Σαν το ξέγνοιαστο ποτλί παντού πετώ,
Σε βουνά και σε λαγκάδια τριγυρνώ.
Έχω όπλο το ραβδί μου
και για σκέπη τη σκηνή μου
στο βουνό κατασκηνώνω στό λεπτό.
Γιουπι γιά - γιά γιουπι, γιουπι γιά…
Μ:ε θαυμάζουν σάν γυρνώ απ' τήην
εξοχή με σακίδιο, παγούρι και ραβδί.
Λέω πάντα την αλήθεια
κι έχω τούτη την συνήθεια,
όπου βρίσκομαι νά κάνω το καλό.
Γιουπι γιά- για…
Στό καΐκι και στην βάρκα σάν βρεθώ
ότι κι' άν με διατάξει ο αρχηγός.
Με χαρά θά εκτελέσω,
Κι έτσι πάντα θά μπορέσω
στά κατάρτια και στά ξάρτια ν' ανεβώ.
Γιουπι γιά- για…
Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ
Σ’ έναν κόσμο που τον πνίγει
η γη του ολέθρου η αγωνία,
κι ένας νέος της Βαβέλ χαλασμός,
ξανανάβει ο πυρσός της ελπίδας και πάλι
ξαναλάμπει το ανέσπερο φως.
Μια στρατιά μαχητών με σαλπίσματα
νίκης,
ξεκινάει και θα φτάσει παντού
για νακάνει τη γη από κοιλάδα δακρύων
πολιτεία φωτεινή του Θεού.
Νειάτα πύρινες φλόγες, Ορθόδοξα νειάτα
νειάτα υπέροχα, νειάτα χρυσα,
ωριμάζουν οι κάμποι, ωριμάζουν τα
στάχυα
κι ο αγέρας του θέρους φυσά.
Με χορούς νικητήριους
μ’ ωσαννά και παιάνες
με την πρώτη ιαχή της αυγής,
γρηγορείτε παντού
σας προσμένουν οι χώρες
γιατί είστε το αλάτι της γης.
Λιώσε το μάλαμα, λιώστε το χρυσάφι
βάλε γαλάζιο και μενεξεδί
τα λάβαρα μας πήρε και τα βάφει,
το φως του ήλιου πριν την αυγή
Σε Δείπνο, σε Δείπνο,σε Δείπνο μυστικ
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή τη μέρα.
Σ’ ευχαριστώ για κάθε αυγή.
Σ’ ευχαριστώ που ‘ναι Πατέρα
το βάρος ελαφρύ.
Σ’ ευχαριστώ για τους δικούς μου.
Σ’ ευχαριστώ για όποια ψυχή.
Σ’ ευχαριστώ που στους εχθρούς μου
με υψώνεις νικητή.
Σ’ ευχαριστώ για τη δουλειά μου.
Σ’ ευχαριστώ για ότι στη γη.
Σ’ ευχαριστώ για τη χαρά μου
και για τη προσευχή.
Σ’ ευχαριστώ για κάθε θλίψη.
Σ’ ευχαριστώ για ότι καλό.
Σ’ ευχαριστώ που έχω στη ζήση
το χέρι Σου οδηγό.
Σ’ ευχαριστώ που με διδάσκεις.
Σ’ ευχαριστώ μου δίνεις φως.
Σ’ ευχαριστώ απ’ αγάπη πάσχεις
για κάθε απολωλό.
Σ’ ευχαριστώ αγνέ Κύριέ μου.
Σ’ ευχαριστώ που σ’ αγαπώ.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Θεέ μου
που σ’ ευχαριστώ.
ΣΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΝ
Σε καταπάτησαν μικρή πατρίδα μου
σου στέρησαν το φως και τη χαρά
θα ‘ρθει όμως κάποια μέρα χρυσή
που ο ήλιος θε να βγει ξανά
τότε θε να στήσουμ' όλοι χορό
χορό της λευτεριάς.
Θα σε λατρεύω εγώ μικρή πατρίδα μου
θα σ’ έχω στην καρδιά μου φυλαχτό.
Μην αργείς πια τα παιδιά σου ξανά
στην αγκάλη σου να σφίξεις θερμά
τότε οι χαμένες πατρίδες θα ‘βρουν
κοντά σου λευτεριά.
Παρηγοριά θα ‘βρουν μικρή πατρίδα μου
τα τόσα σκλαβωμένα σου παιδιά
που κοντά σου θε να γυρίσουν ξανά
σήκω ολόρθη κι η σημαία ψηλά
ας στηθεί για σε κοντάρι γερό
κοντάρι λευτεριάς.
ΣΕ ΛΕΥΚΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ
Σε λευκές κορυφές
στου ανέμου τις πνοές
η καρδιά σαν αετός να πετά
σαν ελάτου αιχμή
να σπαθίζει την αυγή
που ο ήλιος κεντά σαν ξυπνά.
Έλα ψηλά στην κορφή
που φιλά τ’ αστέρια
για συντροφιά στη σιωπή
τη δροσοπηγή.
Άσπρες αγνές να’ ν’ οι ψυχές
σαν τα περιστέρια
μέσ’ τα ουράνια να χτίζουν φωλιές.
Ροδανθούν οι πλαγιές
στων αγγέλων τις ματιές
και γεμίζει δροσιά η ψυχή
των πουλιών οι φωνές
ν’ ανεβαίνουν προσευχές
σαν θυμίαμα στο Λυτρωτή.
Έλα ψηλά στην κορφή...
ΣΕ ΣΑΣ
Σε σας, που για τη λευτεριά και την τιμή
με του Χριστού την πίστη στην ψυχή
για την πατρίδα αγωνιστήκατε (2).
Σε σας, που του θανάτου την ανηφοριά
και τη μεγαλοσύνη της καρδιάς
κληρονομιά σε μας αφήσατε (2).
Σε σένα Σουλιώτισσα, μάνα γενναία
Ηπειρώτισσα καπετάνισσα,
σε, σε, Μακεδόνισσα, Θρακιώτισσα κόρη
κι αδελφή Ψαριανή λεβέντισσα…..
Που χάρισες συ του αγώνα
αδάμαστα τα κλεφτόπουλα
και ναυμάχους φοβερούς στα πέλαγα
διαλεχτά Ελληνόπουλα.
Και σε σένα, που είδες να σβύνουν
οι ελπίδες και τα χρυσόνειρα,
Μικρασιάτισσα, Μεσολογγίτισα,
της θυσίας αρχόντισσα.
Και σε σένα μικρή Κυπριοπούλα,
που ακόμα προσμένεις και ζητάς
αναστάσιμα και γλυκοτόνιστα
Ν’ ακουστούν νικητήρια.
Σε σας, που για τη λευτεριά…………..
ΣΕ ΣΑΣ, γυναίκες Ελληνίδες, η καρδιά
μ’ ευγνωμοσύνη δάφνη και μυρτιά
ξανά με σέβας υποκλίνεται,(2)
ΣΕ ΣΑΣ
ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ
Σε Σένα πιο κοντά, θερμά ποθώ
να ‘ρθω, Χριστέ, κοντά σου λαχταρώ.
Έστω και με σταυρό με θάνατο σκληρό
φθάνει Εσέ να βρω κει στον ουρανό.
Αν μ’ αετού φτερά στον ουρανό
ανέβω με χαρά, στο κάλεσμα σου,
τον ήλιο και τη γη ξεχνώντας θε να ‘ρθω
φθάνει να ευρεθώ, Χριστέ, κοντά σου.
Κι αν μόνος περπατώ στην ερημιά
και της νυχτιάς αν ζω τη σκοτεινιά,
με πόθο φλογερό και πάλι θα σου πω
θεέ μου , σε Σε κοντά θέλω να ζω.
Πάλι κοντά σε Σε θέλω να ‘ρθω
κι ας θα ‘μαι ‘γω για Σε εις το Σταυρό.
Κι απάνω απ’ το σταυρό και πάλι θα σου
πω
πάλι κοντά σε Σε θέλω να ζω
- χαμένες πατρίδες ανοιχτή πληγή
ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ
Σε φυλάκισαν, γαλανούλα μου,
σε παγίδεψαν μέσα σε κλουβί.
Σε κλειδώσανε πήραν το κλειδί
και λαβώθηκες μυριάκριβη.
Ποιος με το τραγούδι, ποιος με το σπαθί
όλοι να ‘βγούμε στους δρόμους
πάλι γαλανούλα, πάλι γαλανόξανθη
θα σε πάρουμε στους ώμους.
ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΛΑΣΤΗ
Σε σένα Πλάστη και Θεέ ετούτη τη στιγμή,
υψώνουμε καρδιά και νου παράκληση
θερμή.
Πατέρα ρίξε σπλαχνικά
στα πλάσματά Σου μια ματιά
και φως σαν ουράνια χαραυγή
σκόρπα απ’ το θρόνο Σου στη γη
και φως στη γη,
σκόρπα απ’ το θρόνο Σου στη γη.
Μην αποστρέψεις από μας την άγια Σου
θωριά
μην μας αφήνεις μοναχούς χωρίς
παρηγοριά.
Κι οδήγησέ μας τη ψυχή
το δρόμο Σου ν’ ακολουθεί
των αθανάτων βοηθέ.
Μεγάλε Πλάστη κι αγαθέ, Συ βοηθέ
μεγάλε Πλάστη κι αγαθέ.
ΣΕ ΣΕΝΑ Ω ΠΑΡΘΕΝΕ
Σε σένα ω! Παρθένε
γυρίζω και σου ζητώ
βοήθεια, προστασία
από τον κάθε εχθρό.
Μητέρα αειπάρθενε
με πίστη έρχομαι προς εσέ.
Παρθένε, Παρθένε πρέσβευε για με. (δις)
Την ώρα που χτυπάνε
με λύσσα οι πειρασμοί
βοήθα Παναγία
να μένω πάντα αγνή.
Βοήθα στον αγώνα μου
να μη λυγίσω ποτέ ποτέ.
Παρθένε, Παρθένε πρέσβευε για με. (δις)
Του χωρισμού η ώρα
σημαίνει και με καλεί,
για νέους κόσμους τώρα
να κάμω εκλογή.
Εκεί που είσαι βασίλισσα
εκεί και ‘γω να ‘ρθω να χαρώ.
Παρθένε, Παρθένε στον ουρανό. (δις)
ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ ΕΙΡΗΝΗΣ
Μορφές βουβές, ζωντανοί νεκροί
ερείπια πτώματα σωρός
μαρτυρούν του πολέμου το κακό.
Ένας κόσμος χαμένος μια ζωή διχασμένη
κι η ψυχή προδομένη κάτι αιώνιο ποθεί.
Χριστιανοί γρηγορείτε ορθοδοξία
κηρύξτε(δις)
κι ο Θεός της ειρήνης εστί μεθ’ ημών.
Μες του πολέμου τη δίνη
προβάλλει αχτίδα φωτός
να φέρει στον κόσμο ειρήνη
που ξεκινά απ' την καρδιά καθενός.
Σημαιοφόροι Ειρήνης
κινάμε στα πέρατα της γης
τη δάδα της πίστης κρατάμε
το φως μιας νέας αυγής.
Χριστιανοί γρηγορείτε........

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ
Λαμπρή Ορθοδοξία, όμορφη πατρίδα
μας,
αστείρευτες πηγές ζωής και χάριτος,
στα γάργαρα νερά - νερά σας ξεδιψάσαμε
περήφανα τα μάτια μας εκλάψανε.
Θα τραγουδάμε με χαρά
με τη σημαία μας ψηλά,
που λεβεντιά κι αίμα μαρτύρων έχει
κεντήσει
Σημαιοφόροι απλοί
και με μια ζέση στην ψυχή.
σ’ όλα τα πέρατα της γης να κυματίσει.
Πατέρων και ηρώων τ’ άγια τα μηνύματα
απ’ τις πτυχές σου στέλνεις με την αύρα,
σαν τ’ άγια των αγίων θε να τα
κρατήσουμε
μ’ ανείπωτη χαρά κι άσβεστη δάδα.
Με περηφάνια περισσή
που μεταγγίζει στην ψυχή,
θα διαλαλούμε σ’ όλους το “εν τούτω νίκα”
Σημαιοφόροι εμείς απλοί,
άγιο ατίμητο πανί,
σημαία του Χριστού και της Πατρίδας.
ΣΚΙ
Όταν πας να κάνεις σκι
πάνω στα ψηλά βουνά
ξάφνουνα σου ένας σκιέρ
σου χαλάει τη δουλειά.
Γιο λαλά κυρία,
γιο λαλά κουκού,
γιο λαλά κυρία, γιο.
. . . ξάφνου να σου μια αρκούδα . . .
. . . ξάφνου μια χιονοστιβάδα . . .
. . . ξάφνου να σου ένας σκύλος . . .
. . . ξάφνου να σου ένα τραίνο . . .
. . . ξάφνου ένα ασθενοφόρο . . .
. . . ξάφνου να σου δυο φίλοι . .
ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΓΑΠΗΣ
Πριν από χρόνια στην πλαγιά του
Γολγοθά
ματώσανε δυο χέρια λατρεμένα.
Κι οι άνθρωποι από τότε με καρφιά
πληγώνουνε δυο μάτια δακρυσμένα.
Μα τώρα όλες οι καρδιές σ’ αυτή τη γη
ζητούν αγάπη ν’ απαλύνει την πληγή.
Πάρτε το χρώμα απ’ το γαλάζιο ουρανό
να πλάσετε τον κόσμο της αγάπης.
Δακρύστε αδέλφια στον ξύλινο σταυρό
(δις)
και κάντε τον σκυτάλη της αγάπης.
Αν θες και συ να ξεδιψάσεις στις πηγές,
αν το σκοτάδι θες να χρωματίσεις,
αν ζεις για μυστικές χρυσές χαρές,
παρ’ τη σκυτάλη της χαράς να τη χαρίσεις.
Γιατί όλες τώρα οι καρδιές σ’ αυτή τη γη
ζητάνε μια σκυτάλη θεϊκή.
Πάρτε το χρώμα απ’ το......
ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΟΙ
Σε πίκραναν πολλοί στο στίβο της ζωής,
η άγνοια ια σε κράτησε μακριά μας,
στο ψέμα αν ψάχνεις την αλήθεια δε θα
βρεις
άκουσε τους ψιθύρους της καρδιάςμας:
Έλα μαζί μας σ’ εν’ άλλο στίβο
δώσε τη ψυχή σου στο Χριστό,
έλ’ αδελφέ στης αρετής το στίβο,
χάριζε καρδιές στον ουρανό.
Σκυταλοδρόμοι αγάπης θα είμαστ’
αθλητές
στ’ άστρα τα ψηλά ιδανικά μας,
του έργου του Χριστού εμείς συνεχιστές
θα έχουμε για πάντα σύνθημα μας:
Έλα μαζί μας σ’ εν’ άλλο στίβο.......
ΣΠΙΝΟΣ
Σε φουντωμένο δέντρου κλωνάρι
κάθεται σπίνος και κελαηδεί
τόσην ακούει τέχνη και χάρη
και πλησιάζει ένα παιδί.
Σπίνε μ’ αρέσει το ψάλσιμό σου,
τα λέγεις όλα, όλα καλά
μα ποίος είναι διδάσκαλος σου
που σε μαθαίνει τα μουσικά;
Μάθε παιδάκι διδάσκαλός μου
που με μαθαίνει τη μουσική,
είναι ο Πλάστης όλου του κόσμου
η εύνοια Του η πατρική.
ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ
Να οι σποριάδες όλοι αντάμα ξεκινούν
και με ζήλο τη σπορά τους αρχινούν.
Ας ριχτούμε (2) στη δουλειά τη ζηλευτή
όλη εμπρός η νεολαία η πιστή.
Ας μας κάψει το λιοπύρι το κορμί
κι ας μας βρουν όσοι κι αν θέλουν
παιδεμοί.
Θα δουλέψουμε μ’ αλύγιστη καρδιά
και σε λίγο θα 'ναι πλούσια η σοδειά.
Νέοι και νέες με το ίδιο ιδανικό
σπόρο σπέρνουμε παντού λυτρωτικό.
Και προσμένουν (2) διψασμένες οι ψυχές
να ρουφήξουν του Χριστού τις διδαχές.
Όλοι ας πάμε κι ας μη χάνουμε καιρό
μ' ένα σύνθημα ας κινήσουμε ιερό.
Τα νησιά, οι πολιτείες, τα χωριά
καρτερούνε τον ακούραστο σποριά.
Να οι σποριάδες πριν χαράξει ξεκινούνε
τα σκοτάδια όλα γύρω τους σκορπούνε.
Κι η Ελλάδα (2) με μιαν όψη λαμπερή
τους σποριάδες χαιρετά και καρτερεί.
Πνεύμα νέο να της δώσουν και παλμό
να τη σώσουν από βέβαιο χαμό,
γιατί τώρα πια το ξέρει οι χριστιανοί
ειν’ ελπίδα της και δύναμη τρανή.
ΣΠΟΡΙΑΔΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Της αλήθειας Σποριάδες εμείς
ξεκινάμε μ’ ορμή και χαρά,
θείο σπόρο, αγάπη αγνή,
να φυτέψουμε μέσ’ την καρδιά.
Μια ασίγαστη Θεία φωτιά,
μας φλογίζει, μας δίνει φτερά,
για ένα κόσμο αγνό, φωτεινό,
σαν θα σπείρουμ’ εμείς το καλό.
Εμπρός ρίξου ψυχή με παλμό,
τη σπορά της αγάπης να ζεις,
στάσου μόνο να δεις εις Αυτόν,
τους καρπούς της δικής Του αρετής.
Και κοιτώντας Αυτόν σταθερά
σπείρε, σπείρε ψυχές καρτερούν
κι αν ο κόπος σε δέρνει σκληρά
οι Σποριάδες ποτέ δεν λυγούν.
Κι αν δείλι στα μάτια θα’ ρθη
για να κλέψει της γης την χαρά,
συ σπορέα με ‘Κείνον θα ζεις
σε ουράνια πόλη μ’ αιώνια χαρά. (δις)
ΣΤΑΘΕΡΟΙ
Άγρια τα κύματα λυσσομανούνε
πάνω στο βράχο που μας συγκρατεί
πάλη μεγάλη σαν τούτη άλλη
κανείς ποτέ δεν έχει ξαναδεί.
Οι καταιγίδες όσο αν ξεπερνούν,
γερά θεμέλια μας συγκρατούν
πάνω στην πέτρα που είν’ ο Χριστός
πατέρας, φίλος κι αδελφός - και αρχηγός.
Το πρότυπο μας είν’ ο Κύριος μας,
το βλέμμα μας ακοίμητο σ’ Αυτόν,
βράχος η πίστη, μας ανδρειεύει
και τις ψυχές δονεί των σταθερών.
Οι καταιγίδες όσο αν ξεσπούν......
ΣΤΑΧΥΑ ΚΑΡΠΕΡΑ
Στάχυα καρπερά στη γη μας γέρνουν
στάχυα καρπερά απαλοτρέμουν,
γεμάτα, χρυσαφιά μεστά, αρετή και
ομορφιά.
Στάχυ καρπερό και η ψυχή μας.
Στάχυ καρπερό κι η ύπαρξή μας,
ταπείνωση, χαρά, αγάπης φως και
ανθρωπιά.
Το πρώτο στάχυ ο Χριστός
ήλιος λαμπρός και χρυσοφώς,
άρτος ζωής πνοή ψυχής,
Αυτός, Αυτός, Αυτός.
Δικό Του στάρι η ψυχή στης γης τ’ αλώνι
άρτος ζωής η προσευχή το νου φτερώνει.
Δικό Του στάρι . . . . . .
Το πρώτο στάχυ ο Χριστός . . . . . .

ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ
Με πυξίδα τα’ αγνόσημάδι
κάποιας πάνλευκης κορφογραμμής
ρίχτηκαν μ’ ορμή
για την πιο λευκή κορφή Σταυραετοί.
Μ’ αντάρες, θύελλες ζητούν να μας
κλονίσουν
και τις ατσάλινες φτερούγες να λυγίσουν
να κλέψουν την χαρά που καίει στα στήθη
όνειρα μύρια για ουράνιους κόσμους
φωτεινούς.
Χαράς τραγούδια ηχούν από πέρα
γλυκοχαράζει της δόξης η μέρα
στον ουρανό ψηλά εκεί μας προσμένει
τιμής στεφάνι πλεγμένο με άνθη
κορυφών.
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ
Σαν ήμουνα μικρό, έμαθα ένα μυστικό:
να κάνω με λαχτάρα το σταυρό μου,
να διώχνω τους φόβους μου μακριά,
να ’χει ειρήνη η μικρούλα μου η καρδιά.
Κι έπειτα γνώρισα πολλούς
άγιους κι ήρωες ισχυρούς,
ας ήταν πόλεμος ή και διωγμός,
για να γίνω σαν κι αυτούς κι εγώ
να ’χουν τα νιάτα μου κάποιο σκοπό ιερό.
Σαν ήμουνα μικρό...
Μα σαν επέρασε ο καιρός,
είδα πως μόνο ο Σταυρός
φτιάχνει τους άγιους,
σαν τον σηκώνουν με υπομονή
σα ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ
στου Ιησού Χριστού το
στρατί.
ΣΤΑΥΡΟ-ΣΤΑΥΡΟ
Μορφές ξεχασμένες, στο δήμιο δοσμένες,
αχός φυλακής κι αλυσίδα.
Δυνάστες θηρία χτυπούν με μανία
σκορπούν τη φωνή της πατρίδας.
Λαέ πληγωμένε λαέ σκλαβωμένε
τ’ αδέλφια σου δίνουν το χέρι:
το δίκιο θα λάμψει, το δήμιο θα κάψει,
θα σκίσει τη φωνή σου τ’ αγέρι.
Σταυρό-σταυρό στο φως αδέλφια
στο ……… σχολείο(2), στοργή
φωνάζουν στην πλατεία,
Σταυρό-σταυρό στο δόλιο σκαλοπάτι
στη πέμετρη καμπαναριό κι ελευθερία.
Μορφές ξεχασμένες………
Μαρτύρων εικόνες, ιερές στους αιώνες
χτυπούν τη ψευτιά και τη βία.
Λαέ πληγωμένε ………
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ
Στον ιερό αγώνα μας
λάβαρό μας ο Σταυρός
υψώνεται μπροστά μας
σύντροφος κι οδηγός.
Η λάμψη του Σταυρού
φωτίζει τις καρδιές μας
Σταυροφόροι του Χριστού
αντίθετα στο ρεύμα του κακού.
Κι αν ο εχθρός μας απειλεί
εμείς θ’ αντισταθούμε
η θέληση να υψωθεί
προς τη ψηλή κορυφή.
Η λάμψη του Σταυρού.........
ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΠΙΣΤΕΩΣ
Καινούργιας γένιας σταυροφόροι
μ*ασίγαστη Θεία Φωτιά
λεβέντικη ήρώων πορεία
αδέλφια χαράζουμε νά.
Εμπρός, εμπρός σταυροφόροι πίστεως
μπρος.
Εμπρός, εμπρός σταυροφόροι πίστεως
μπρος·
Μέ βήμα ταχύ ανδρειωμένοι
καί μέ λιονταρίσια καρδιά
υψώνουμε τρόπαια νίκης,
ανασταίνουμε ιδανικά.
Εμπρός, εμπρός…
ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Ιησού μου σταυρώθηκες για μένα
δυο χέρια πού’χες συ πλασμένα
βαθειά τρυπούν με λόγχη τ’ άχραντο
πλευρό πάνω στο Σταυρό.
Ιησού μου σταυρώθηκες για μένα
τ’ άγια σου μέλη ματωμένα
για δες που σε πικραίνω
βλέπω κι απορώ πάνω στο σταυρό.
Ιησού μου σταυρώθηκες για μένα
εγώ δεν πόνεσα για σένα
πικρά μετανιωμένος τρέχω να σε δω
πάνω στο σταυρό.
ΣΤΗ ΒΡΥΣΗ ΤΗ ΒΟΥΝΙΣΙΑ
Στή βρύση τή βουνίσια
σιμά είν' η φλαμουριά
στον ίσκιο της καθόμουν
να ονειρευτώ συχνά.
Της χάραζα στή φλούδα
ονόματα ιερά καί πάντα κει γυρνούσα
σε λύπη σε χαρά. (δις)
Μια μέρα ταξιδεύω
σε μέρη μάκρυνα
περνώ νά χαιρετίσω
σιμά τή φλαμουριά.
Βούιζαν τά κλαδιά της
σάν νά μου κράζαν ω
κοντά μου πάντα μεΐνε
θα βρεις γαλήνη εδώ. (δις)
Μακρυά τώρα στά ξένα
δεν βρίσκω τή χαρά
που ένοιωσα κει κάτω
σιμά στή φλαμουριά.
Στό νου μου πάντα μένει
τ’ ολόχαρο χωριό
στ' αυτιά μου πάντ' ακούω
«θά βρεις γαλήνη εδώ». (όίς)
ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Στή δουλειά νά ρ ιχτούμε με θάρρος
νά ριζώσει ή πίστη βαθειά,
εις τδν κύριο πού’ ναι ο φάρος
καί θά φέρει την πλούσια σοδιά.
Θεμέλιο αν ειναι αδέλφια ο Χριστός
θα μείνουμε αιώνια στή χώρα του φωτός
(2)
Εΐς την άμμο δέν χτίζονται κάστρα
γιά δεν έχουν θεμέλιο γερό
θά υψωθούμε μονάχα ως τα’άστρα
μ’ αρχηγό κι οδηγό το Χριστό
Θεμέλιο αν είναι…
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
Στην κατασκήνωση, στις εκδρομές, παιδιά
στης Στεφάνης γύρω τη φωλιά,
μακριά απ’ την πόλη και επάνω
στα βουνά, τραγουδούμε με χαρά.
Να η ζωή που δεν την νοιώθει,
όποιος δεν έζησε μαζί μας,
όποιος δεν είδε την ζωή μας
πάνω στα ψηλά βουνά.
Πάλι θα βγούμε για να βρούμε τη χαρά
κει που δεν πάτησε ανθρώπου πατησιά,
στα πεντακάθαρα ακρογιάλια, στις
πλαγιές,
στα λαγκάδια, στις κορφές.
Να η ζωή που δεν την νοιώθει…
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
Στην κατασκήνωση, μαζί με τη χαρά
με την αγάπη που γεμίζει την καρδιά
ζούμε ενωμένοι μ’ ένα τρόπο θαυμαστό
κι αρχηγό μας το Χριστό.
Να η ζωή που δεν τη νιώθει,
όποιος δεν έζησε μαζί μας,
όποιος δεν είδε τη ζωή μας
μια ζωή μες στη χαρά.
Ξένοιαστη σκέψη και τραγούδι χαρωπό
κι όλοι ποθούμε το μεγάλο μας σκοπό
να φτιάξουμε τη γη παράδεισο σωστό
μ’ αρχηγό μας το Χριστό.
Να η ζωή που...
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ
(κωμικό)
Στην κατασκήνωση, μαζί με τη χαρά
με την βρωμιά να μας γεμίζει τα μαλλιά
ζούμε ενωμένοι μ’ ένα πόθο δυνατό
να χορτάσουμε νερό-νερό.
Να η ζωή που δεν τη νιώθει,
όποιος δεν δίψασε μαζί μας,
όποιος δεν είδε τη ζωή μας
μια ζωή χωρίς νερό.
Βρώμικα χέρια και βλέμμα αστραφτερό
κι όλοι ποθούμε το μεγάλο μας σκοπό
να’ρθει σε μας το πολυπόθητο νερό
για ένα μπάνιο πιο καυτό.
Να η ζωή που δεν τη νιώθει,
όποιος δεν βρώμισε μαζί μας,
όποιος δεν είδε τη ζωή μας
μια ζωή μες τη βρωμιά.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΓΗ
Στην προσταγή του αιώνιου Αρχηγού
σαν κυπαρίσσια στητές οι ψυχές
πρόθυμα δώσαμε χέρια και νου
και από τις καρδιές,πυρκαγιλες βγαίνουν
προσευχές.
Χριστέ, Χριστέ κοντά Σου
Συ της ζωής μας ζωή
Χριστέ, Χριστέ κοντά Σου
Για Σε κι ηστερνή μας πνοή.
Φύσα την Άγια πνοή Σου Θεέ,
μεσ’ της φτωχής μας ζωής τον πηλό
και φτιάξε νέους ανθρώπους Χριστέ
που θα ζήσουνε μαζί Σου και στον
ουρανό.
Χριστέ, Χριστέ κοντά Σου…
ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
Γιά μας παιχνίδι ο πόλεμος
καί τό ντουφέκι γλέντι (δίς)
τά βόλια πού σφυρίζουνε
δέν σκιάζουν τό λεβέντη (δίς)
Τρά-λα-λα-λά λα-λά λα-λά. (όίς)
Οι Θερμοπύλες τόδειξαν
τ’ Αρκάδια, οι Μαραθώνες (δις)
Καί είδαν καί θαμβώθηκαν
φυλαί, λαοί και αιώνες. (δίς)
Τρά-λα-λα-λά...
Κι είν’ η χαρά πατρίδα μου
γιά Σέ νά πολεμήσω (δίς)
καί τήν ζωή που μού ‘δωσες
να σου τήν δώσω πίσω (δις)
Τρά-λά-λα...
ΣΤΗ ΣΙΓΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ
Στη σιγή της βραδιάς
Θεέ μου σε υμνώ,
με παλμούς της καρδιάς
σε δοξολογώ.
Μη μ’ αφήσεις ποτέ
μόνο στο Βοριά,
μείνε, μείνε Χριστέ
πάντα στην καρδιά.
Με τα δυο μου φτερά
θα ‘ρθω να Σε βρω
στη δική σου χαρά
βρίσκω θησαυρό.
ΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΗΣ
Στης Στεφάνης την κορυφή
στήσαμε μια πολιτεία
κάτω απ’ την σκέπη του Ιησού
όλοι εμείς αδελφοί.
Αδελφωμένοι και ενωμένοι
μαζί θα προχωρούμε.
Αδελφωμένοι και ενωμένοι
στο δρόμο του Θεού.
Η Θεία χάρις του Ιησού
θα πυρπολεί τις καρδιές μας
και θα μας έχει παντοτινά
αδελφωμένους σφικτά.
Αδελφωμένοι και ενωμένοι......
ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ
Στις επάλξεις του αγώνος
άγρυπνοι φρουροί
αγωνιστές και νικητές,
κι αν τολμήσουν να ορμήσουν
πάνω μας εχθροί
ψηλά η καρδιά! γενναία παιδιά!
Ορθοί στα τείχη της καρδιάς
αγωνιστές εμείς παντού
χαρούμενοι και δυνατοί
ψηλά η σημαία του Χριστού.
Τον αγνό σκοπό μας δεν ξεχνάμε εμείς
ποτέ
στη συμφορά και στη χαρά.
Μάρτυρες μας γνέφουν στον αγώνα
θριαμβευτές
ψηλά η καρδιά! γενναία παιδιά!
Ορθοί στα τείχη της καρδιάς.......
ΣΤΙΣ ΟΛΟΦΩΤΕΣ ΚΟΡΦΕΣ
Ας κάνουμε την κάθε ανάσα προσευχή
με μυστική και μονολόγιστη ευχή
να καθρεφτίσουμε βαθιά μες την καρδιά
το πρόσωπό Του με την άχραντη
ομορφιά!
Τους φράχτες σπάστε κι ανεβείτε στα
βουνά
της γης τα φώτα όλα σβήστε τα φτηνά,
ψηλά τον Ήλιο δείτε στις βουνοκορφές
με μύρια χρώματα λαμπρές ανατολές.
Μπορεί στο θαύμα να βρεθούμε όλοι μαζί
της μεταμόρφωσης ν’ αστράφτει μια
στιγμή
και με τα χέρια μας να στήσουμε σκηνή
στον Πέτρο, στον Ηλία και στο Μωϋσή.
Τους φράχτες σπάστε.............
Ονείρου όνειρο στ’ αλήθεια η ζωή
θ’ αλλάξει κάθε τι που βλέπουμε στη γη.
Στο κάλλος Του που αιώνια λάμπει
φωτεινό
κερί κι ο ήλιος θα σβηστεί στον ουρανό!
Τους φράχτες σπάστε...........
ΣΤΙΣ ΣΤΑΝΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ
Στις στάνες των βουνών και τα λημέρια
μια όμορφη ζωή καλοπερνώ
σαν κάτι παίρνει ο νους μου απ’ το βουνό
κι η προσευχή το πάει ψηλά στ’ αστέρια.
Ας ήταν να’χα εδώ πάντα κονάκι
μια ολώφωτη καλύβα από κλαδιά
να πίνω απ’ του βράχου τη καρδιά
το κρύσταλο κι αθάνατο νεράκι
Τρα λαλα..
Ξυπνώ με την αυγή τη μυρωμένη
το μύρο απ’ το πεύκο περισσό
και βλέπω από την θάλασσα χρυσό
περήφανο τον ήλιο ν΄ανεβαίνει.
Ας ήταν να’χα εδώ…
ΣΤ’ ΑΠΑΝΕΜΟ ΛΙΜΑΝΙ
Στ’ απάνεμο λιμάνι κινήσαμε να πάμε
με πλοίο την ελπίδα που έδωσ’ ο Χριστός,
μεγάλη τρικυμία απαντήσαμε στο διάβα
το κύμα μας χτυπάει κι άνεμος δυνατός.
Με χέρια στιβαρά κινήστε τα κουπιά,
στ’ απάνεμο λιμάνι να φτάσουμε παιδιά
ο άνεμος λυσσά και σχίζει τα πανιά,
την κιβωτό μας δέρνει με δυνατό βοριά.
Η θάλασσα βογγά, σαν να βρυχούν θεριά,
μ’ ελπίδα αναζητούμε στο πέλαγος στεριά,
δειλία δε χωρά και φόβος στην καρδιά
ας έρχονται τα κύματα επάνω μας βαριά.
Στο πλοίο τιμονιέρης ειν’ ο Αρχηγός μας
του καραβιού οδηγός μας και μας οδηγεί,
εμπρός γενναίοι πλοηγοί!

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Εμπρός παιδιά στον άγιο αγώνα Στου Θεού το δρόμο πάλι
κανείς μη λείψη αδελφός, θά βαδίσουμ' όλοι αντάμα
όλοι μαζί ας προχωρούμε μέσα στης αυγης τά κάλλη
προς τη θυσία προς το φως. μέσ' στης άνοιξης τό θάμα.
Είν’ ο Χριστός ο Κύριος, είν’ ο ευλογητός Γύρω οι κάμποι λουλουδίζουν
που οδηγεί τα βήματά μας ευωδιές παντού σκορπάνε
σε δρόμους νίκης και φωτός. οι καρδιές χαρά γεμίζουν
Είν’ αρχηγός ζωής και δόξης, σε τραγούδ' όλοι ξεσπάνε.
είναι της νίκης χορηγός.
Του Θεού τό μονοπάτι
Προς τις κορφές θε ν’ ανεβούμε όλοι περνούμε ξανά,
εμείς του κόσμου νικητές. προς τ' ονειρευτό παλάτι
Μες τις ψυχές σφιχτά κρατούμε τραγουδώντας ωσαννά.
τις αναφαίρετες χαρές.
Πλημμυρίζει φως ή μέρα
Είν ο Χριστός ο Κύριος...... κι οι ψυχές μας καλωσύνη.
Δόξα στο Θεό Πατέρα.
Αιώνες παν αιώνες φεύγουν Δόξα καί μεγαλωσύνη.
στρατός ηρώων προχωρεί
προς τις κορφές ξανανεβαίνουν Άναρχε σοφέ μας Πλάστη,
τ’ ανθρώπου οι λυτρωμένοι γιοι. φώτισε καί λύτρωσε μας,
στό δικό Σου μονοπάτι
Είν’ ο Χριστός ο Κύριος...... ως τό τέλος κράτησε μας.
Του Θεού τό μονοπάτι
ΣΤΟΝ ΙΕΡΕΑ όλοι περνούμε ξανά,
προς τ' ονειρευτό παλάτι
Με το βλέμμα γαλήνιο, φωτισμένο το νου, τραγουδώντας Ωύσαννά.
φωτοδότης της θείας αλήθειας,
απ’ τη δίνη της γης ως το φως τα’
ουρανού ΣΤΟ ΠΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ
οδοιπόρος της στράτας της ίσιας.
Στο πα και στό ξαναλέω
Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή καθαρή, στο γυαλό μην κατεβείς (2)
της θυσίας σας δίνει τα δώρα, Κι ο γυαλός κάνει φουρτούνα
παρακάλα, Λευίτη, να φερ’ η αυγή και σε πάρει και χαθεις(2)
τη δικιά μας Ανάσταση τώρα.
Κι αν με πάρει πού με πάει
Προχωρείς κι οδηγείς διψασμένες ψυχές κάτω ατά βαθειά νερά (2)
στη δροσιά της πηγής της αιώνιας Κάνω το κορμί μου βάρκα
και ξεχύνουν του ράσου σου οι μάυρες τα χεράκια μου κουπιά,
πτυχές το μαντήλι μου πανάκι,
ηλιαχτίδες χαράς και συμπόνοιας. μπαινοβγαίνω ατά νησιά.
Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή……… Στό πα και στο ξαναλέω
μή μου γράφεις γράμματα (2)
Το ‘να χέρι στον άνθρωπο δίνεις ες΄θ, Γιατί γράμματα δεν ξέρω
το Σταυρό σου σηκώνεις με το άλλο και μέ πιάνουν κλάματα.
και μεθάς απ’ το θείο της πίστης κρασί
κι αναβρύζεις το ύδωρ το λαλό
ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΙΤΑΛΟΣ
Με τρεμάμενο χέρι και ψυχή………..
Στον πόλεμο βγαίνςι ο ιταλός
και ο τσολιάς του λέει:
«Έβγα Μουσολίνι,
βρεμε φουστάνι του Κουρούπλη,
γιατί δεν βγαίνεις κατά δω
κι έχω μια-ωρέ-να σε δω».
Και εκεί ‘σα παν’ ‘σα παν’ στη Κορυτσά
λεν τα παιδιά μας ούλα:
«Έλα παρά δω-ωρέ-για να σε δω κι εγώ
γιατί δε βγαίνεις να σε δω-ωρέ-
γιατί μας κάνεις το λαγό;»
Καίει ο ήλιος καίει, καίει μανάρα μ’ καεί
και αυτοί μιλαν’ για χιόνια
λάσπες και βροχές ωρέ λάσπες και βροχές.
Τον πόλεμο τι, μουρ’ τι τον ήθελες
και σε περιγελούν οι άντρεςσε ιδούνε.
Παράτα την – μωρ’ την παλικαριά
τα τανκς και τα κανόνια δεν είναι μακαρόνια.
Που έισαι -μωρέ- Μπενίτο κρυμμένος
στη σπηλιά ωρέ κατέβα παρακάτω
«φοβάμαι τον τσολιά ωρέ φοβάται τον τσολιά».
ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ
Στο στρατό του Ιησού μου πολεμώ
θλίψεις, πόνους και κινδύνους αψηφώ
δεν φοβούμαι παντελώς, ο Σωτήρ μου
διαρκώς
μ’ ενθαρρύνει ίνα προχωρώ πιστός.
Στο στρατό του Ιησού διαρκώς θα πολεμώ
έως ότου εκ της γης αυτής κληθώ,
με την δύναμη Αυτού θα εξέλθω νικητής
κατετάγην μέχρι τέλους της ζωής.
Στης ζωής τα μονοπάτια τα στενά
και στ’ αδιάβατα τούτα βουνά
σύντροφος μου και φρουρό του Κυρίου το
Σταυρό
έχω πάντα για προστάτη στο πλευρό.
Στο στρατό του Ιησού διαρκώς θα
πολεμώ.....
Άστρο πάντα φωτεινό και λαμπερό
μ’ οδηγεί και με φωτάει να προχωρώ.
Είναι τ’ άστρο του ουρανού
που μου φώτισε το νου
είναι τ’ άστρο της αγάπης του Χριστού.
ΣΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΗ ΦΕΓΓΟΒΟΛΙΑ
Στου ήλιου τη φεγγοβολιά,
γλυκολαλούν τα πουλιά
κι η γη και ο ουρανός
γελούν γλυκό τραγούδι όταν ακούν.
Το αηδόνι ψάλλοντας γλυκά,
ολόγυρα χάρη σκορπά,
για τούτο το καλό σκοπό
παντοτεινά θα το αγαπώ.
Αγάπη αξίζει περισσή,
σ’ Αυτόν που μια φωνή χρυσή,
στ’ αηδόνι δίνει για μιλιά,
ουράνια μουσική λαλιά.
ΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Στου Χριστού μας το λιμάνι
θ’ αρμενίζω με χαρά
κι ύστερ’ από κάθε πάλη
μες στα κύματα βαθιά.
Λατρευτέ μας Χριστέ (δις)
και του πλοίου μας οδηγέ,
που μεθάς την καρδιά (δις)
του πιστού που Σε αγαπά.
Εμπρός λοιπόν παιδιά
παλέψτε με χαρά
μη φοβάστε τίποτα
ούτε τα κύματα
που σπαράζουν σα θεριά
στου πλοίου τα πλευρά. (δις)
Με τη βάρκα θ’ αρμενίζω
στο λιμάνι Σου Χριστέ
για να εύρω τη γαλήνη
και Εσένα Λατρευτέ.
Λατρευτέ μας Χριστέ...
Εμπρός λοιπόν...
ΣΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ__ΜΑΣ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ
Στου νησιού μας τ’ ακρογιάλι
θά αρμενίσω μέ χαρά,
σάν ή βάρκα θά προβάλει
στά γαλάζια τά νερά.
Κάθε νύκτα ψηλά (δίς)
τό φεγγάρι άργοκυλά
καί στό φως του έσύ (δις)
μοιάζεις σάν θεϊκό νησί.
Εμπρός λοιπόν παιδιά
γλεντήστε μέ χαρά
η νιότης χάνεται,σάν θά γεράσετε
όλα γοργά περνούν
και δεν ξαναγυρνούν (δίς)
Με την βάρκα θα αρμενίζω
πλάϊ στίς ακρογιαλιές
και μέ χάρη θά άντικρύζ,ω
τίς ακτές σου τίς πολλές.
Μαγεμένο νησί (δις)
με την λάμψη σου τη χρυσή
μου μεθάς την καρδιά
το φεγγάρι αργοκυλά.
Εμπρός λοιπόν παιδιά…
ΣΤΡΑΒ0Σ βΕΛ0ΝΑ ΓΥΡΕΥΕ
Στραβός βελόνα γύρευε όλα-ολα
μέσα σ'ένα αχυρώνα βατκτσιτσελο
βατσικτσο
κι ένας κουφός του έλεγε όλα-ολα
τήνάκουσα πού έβροντα βατκτσιτσελο
βατσικτσο.
Κουτσός στον κάμπο έτρεχε όλα-ολα
νά πιάση καβαλλάρη βατκτσιτσελο
βατσικτσο
κι ένας μουγγός του έλεγε όλα-ολα
ποΰπας βρε παληκάρι βατκτσιτσελο
βατσικτσο
Όψύλλος εγονάτησε όλα-ολα
γκαμήλα νά φόρτωση βατκτσιτσελο
βατσικτσο
κι ο γκαμηλιέρης φώναζε όλα-ολα
θά τήν κοψομεσιάσης βατκτσιτσελο
βατσικτσο
Πολλά ψέματα είπαμε όλα-ολα
ας πούμε και μια αλήθεια βατκτσιτσελο
βατσικτσο
ο κόκκορας εγέννησε όλα-ολα
σαράντα κολοκύθια βατκτσιτσελο
βατσικτσο
τα κολοκύθια είχανε μέσα νερό
και το νερό βατράχια βατκτσιτσελο
βατσικτσο
Απ’ όλα τα πετούμενα όλα-ολα
Ο γάιδαρος μ’ αρέσει βατκτσιτσελο
βατσικτσο
Γιατί έχει αηδονιού φωνή όλα-ολα
Και δαχτυλίδι μέση βατκτσιτσελο
βατσικτσο
ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Με χαρούμενη την όψη
και με μάτι λαμπερό
για καινούριες μάχες πάμε
στης ειρήνης τον καιρό.
Ξαναπαίρνοντας στα χέρια
του φωτός την άγια δάδα
χτίζουμ’ όλοι τραγουδώντας
την καινούρια μας Ελλάδα.
Τούτη η φλόγα που’ χει ανάψει
στην καινούρια μας γενιά
κάθε σάπιο θε να κάψει
και κακιά κληρονομιά.
Με το ζήλο και το θάρρος
που μας χάρισε η πίστης
ο καθένας μας θα γίνει
του καινούριου κόσμου κτίστης.
Όσοι ζούνε με λαχτάρα
για μεγάλα και τρανά ιδανικά
ας βαδίσουνε μαζί μας
τραγουδώντας ωσαννά.
Ας χαρούμε την Ελλάδα
στου Χριστού το φως λουσμένη,
μια Ελλάδα ευτυχισμένη
μια Ελλάδα δοξασμένη.
Γ.ΒΕΡΙΤΗΣ
ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΕΣ
Με το Χριστό μες στις καρδιές μας
και την αγάπη στις ψυχές μας,
μπρος Στρατηλάτες στον αγώνα
μένουμε ορθοί.
Και κάθε εμπόδιο νικούμε,
στο ρεύμα δεν υποχωρούμε,
το φως και τη χαρά σκορπούμε,
βράχοι σταθεροί.
Στο ρεύμα αντίθετα θα προχωρούμε,
μες στου Χριστού την αγκαλιά θα ζούμε,
από τον κόσμο δε θα νικηθούμε,
στον αγώνα αυτό.
Δώσε μας θάρρος, δύναμη, Χριστέ μας,
στις θλίψεις, στους αγώνες, στις χαρές
μας,
έλα και σκήνωσε μες στις καρδιές μας,
φως θεϊκό.
Κι αν οι χαρές της γης διαβαίνουν,
θλίψεις και πόνοι μας βαραίνουν,
τα θεία Σου τα λόγια μένουν,
αιώνια πηγή.
Και θα φωτίζουν τη ζωή μας,
θα λάμπουν μέσα στην ψυχή μας,
θα γίνουνε η δύναμή μας,
Θείε Λυτρωτή.
Εμπρός μ’ Αυτόν Στρατηλάτες,
εμπρός στρατιώτες αγνοί,
εμπρός στη Γη να σκορπίσουμε
χαρά παντοτινή.
Στο ρεύμα αντίθετα...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Για στρατιώτης είμαι πολύ μικρός
για το πεζικό και για το ιππικό
είμαι μικρός, για να πυροβολώ
μα είμαι στο στρατό του Χριστού.
Είμαι στρατιώτης Χριστού
ΔΙΑΤΑΞΤΕ. (δις)
Για στρατιώτης είμαι πολύ μικρός
μα είμαι στο στρατό του Χριστού.
Αρχιστράτηγος είναι ο Χριστός
για το πεζικό και για το ιππικό
είμαι μικρός, θα φτάσω πιο ψηλά
γιατί είμαι στο Χριστό μου κοντά.
Είμαι στρατιώτης...
ΣΤΡΑΤΟΚΟΠΟΙ
Όλοι στο στρατί που οδηγεί
στην αλήθεια, στο φως, στο Λυτρωτή.
Σα στρατιώτες πάντοτε πιστοί
θα βαδίζουμε προς την κορφή.
Το Πολικό Αστέρι μας θα έχουμ’ οδηγό,
που θα μας δείχνει πάντα το σωστό
Το Πολικό Αστέρι μας φωτίζει από ψηλά,
μας δίνει θάρρος, δύναμη, χαρά.
Στρατοκόποι της ζωής εμείς
ακολουθάμε το άϋλο φως Του.
Κάθε εχθρό κι εμπόδιο νικά
η αγάπη για τον Αρχηγό.
Το Πολικό Αστέρι μας
ΣΥΓΚΛΙΤΙΚΗ
Διψάσαμε Χριστέ,
από της κόρης Σου το φως.
Στις πλάνες μας ψυχές
είθε να γίνεις οδηγός.
Στ’ ακρογιάλι των πόθων μας
ανταμώσαμε αυτή,
να μας λούσει ποθεί
η φτωχή μας ψυχή Συγκλιτική,
για να πάμε μπροστά σαν κρίνα λευκά
με μια καρδιά, άγγελοι του φωτός
σε κάθε ψυχή που λαχταρά.
Ο πόνος ω! Χριστέ
των συνανθρώπων γύρω.
Την άγια της ψυχής
εγέμισε με μύρο.
Στ’ ακρογιάλι των......
Μπρος με βήμα γοργό (τρις)
χωρίς δισταγμό για το Χριστό.
ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Σκοτάδι μοναξιά, σκεπάζει τη ζωή
ω! ψυχή έμεινες μόνη στη σιωπή
έλιωσες χάθηκες μες την προσμονή. (2)
Άλλοι όμως δυνατοί έξω από τη δίνη
λάμπουνε ευφραίνονται μέσα στην ερημιά.
Μαρίνα, αγνή, σοφία, φώτα τ’ ουρανού
μάρτυρες κήρυκες στο δρόμο του Θεού
αρετής χορηγοί, φίλοι μας πιστοί,
στο στρατί της ζωής γίνεται οδηγοί.
Διαβάς μες τις καρδιές Κύριε
του κόσμου, Συμπολίτες πιστούς
των αγίων φίλους αναδείξω σους
δούλους.
ΣΥΜΨΥΧΟΙ-(ΕΣ)
Ψίθυρος οι ήχοι τ’ ουρανού,
θνητοί σιγήσατε
πνοές Θεού ψυχές σιωπήσατε.
Κύμβαλα αγγέλων μυστικών,
Χερουβίμ άσματα
ωδή στην Θεία Τριάδα τη μία.
Μία Τριάδα Αγία ο Θεός
Σαβαώθ τριάδα αγία
Πατήρ, λόγος, Πνεύμα
μονάδα ουσίας αθάνατη μία.
Κι ιδού γεννάται ο λόγος
στην γη των εξορίστων
για του πατρός την αγάπη τη Θεία.
Ψίθυρος στη γη
Γεθσημανή ο Υιός προσεύχεται,
Θεού Υιός και νυξ παρέρχεται.
Σώπασε ν’ ακούσεις τη φωνή
ψυχή ακουτίσθητι
νύμφη του Υιού για σε το μνήσθητι.
Θεέ περί τούτων,
ερωτώ σε ο Θεός περί τούτων
περί ων δεδωκάς μοι
ων ηγάπησας ετήρησας
μνήσθητι τούτων Θεέ ην ώσω ένα ον
ημείς
η τριάς ένα στης γης τους κυκλώνες
κράτα ορθά τα παιδιά σου ενωμένα.
Ψίθυρος τ’ απείρου η προσευχή
αγάπης πρόσταγμα ενότητα η μία
στη μία Εκκλησία πύλας συντρίψατε
χαλκάς
και εισελεύσετε Κύριος της δόξης έρχεται.
Μία Τριάδα Αγία
Θεός Σαβαώθ τριάδα αγία
στους εσχάτους καιρούς τηρεί
σύμψυχους τους αδελφούς τριάδα αγία.
(δις)
ΣΥΜΨΥΧΟΙ ΤΟ ΕΝ ΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ
Ένα ποτάμι που κυλάει
ποτάμι αιώνιο, ατέλειωτο
ειν’ ο λαός Σου που περνάει την έρημο.
Κάθε στιγμή, σε κάθε ώρα
στρατιές, ιερές οι μάρτυρες
κι όλο σιμώνουμε τη χώρα της χάριτος.
Κι είσαι Χριστέ μου, Εσύ η βροχή
κι εμείς σταγόνες πάνω στη γη,
πάρε τις στάλες, καν’ τες πηγή
καν’ το ποτάμι μεγάλο, βαθύ.
Τα χέρια που ’ναι υψωμένα
τα χέρια που προσεύχονται
καν’ τα ενωμένα αγιοκέρια στον ουρανό.
Καν’ οι πολλοί να γίνουμ’ ένα
το εν φρονούντες, σύμψυχοι
ώριμα στάχυα ζυμωμένα ψωμί ιερό.
Μία η Αλήθεια, μία η φωτιά
Ένα το Πνεύμα, μια η καρδιά.
Ένας Πατέρας κι εμείς παιδιά
κι όλοι αδέρφια στη θεία αγκαλιά.
Μία η Αλήθεια, μία η φωτιά
Ένα το Πνεύμα, μια η καρδιά.
Ένα Τραπέζι, μια η χαρά
κι όλοι αδέρφια στη θεία αγκαλιά.
ΣΥΝΑΘΛΗΤΡΙΕΣ
Μέσα στο στίβο της ζωής
ιερός σκοπός μας
να φθάσουμε σε Σε Χριστέ
που ‘σαι το φως μας.
Άγιοι Μάρτυρες Χριστού
το πρότυπο μας
γίνετε εμβλήμα για μας
μες το αγώνα.
Είμαστε συναθλήτριες
σ’ άγια πορεία
βαδίζουμ’ ομοθυμαδόν
στη Σωτηρία.
Δε μας φοβίζουν οι εχθροί
κι οι δυσκολίες
πάθη, φόβοι πειρασμοί
κι αμφιβολίες.
Ουράνιο αίμα πλημμυρίζει
τη ζωή μας
να πορφυρών’ ως τα βάθη
η ψυχή μας.
Λουσμένες στο Θαβωρίο φως
ευχαριστούμε
το Στοργικό Πατέρα μας
δοξολογούμε.
ΣΥΝΑΙΜΟΙ
Νιώθω μονάχος σαν πέφτει ο ήλιος
και συντροφιά μου η μοναξιά
βουβός ο κόσμος και μόνος φίλος
η θύμηση Σου μες τη καρδιά.
Κυκλώνουμε τη Τράπεζά Σου
κι είμαστε όλοι μια ψυχή
γινόμαστε ένα στο κάλεσμα Σου
και σμίγει η ζωή μας με τη ζωή.
Στις φλέβες μας κυλάει το ίδιο αίμα
αυτό που πηγάζει απ’ το Γολγοθά,
αυτό που λυτρώνει την κάθε καρδιά.
Κυκλώνουμε την Τράπεζα Σου.......
Δε φτάνει ο άρτος για τούτη τη ζήση
τη δίψα δε σβήνει αυτό το νερό
ο κόσμος διψάει για άλλο μεθύσι,
για Σένα Χριστέ μας το Θείο Αμνό!
Κυκλώνουμε τη Τράπεζά Σου.......
ΣΥΝΕΠΕΙΣ
Ξεκινάμε γοργοί στις επάλξεις της πίστης
τον αγώνα για νίκες στου κόσμου τη δίνη
πεθυμώντας καθένας μας τώρα να γίνει
του Χριστού ένας αγωνιστής.
Είν’ ο αγώνας τραχύς,
πειρασμοί, δυσκολίες
μα το κάστρο φρουρούν
στρατιώτες γενναίοι
ισχυροί, κραταιοί, ΣΥΝΕΠΕΙΣ, ρωμαλέοι
αψηφώντας εμπόδια πολλά.
Κάθε λόγος και πράξη, κάθε ιδέα και έργο
ΣΥΝΕΠΕΙΣ στης ζωής μας το σκοπό
που ο καθένας θα τάξει
να πετύχει να φτάσει
να ζήσει κοντά στο Χριστό.
Ο αγώνας σκληρός συνεχίζεται ακόμη
το κακό πολιορκεί, ο εχθρός επιμένει,
μα στο τέλος η νίκη που μας περιμένει
οδηγεί στους λαμπρούς ουρανούς.
Κι αν ποτέ ο εχθρός
το στρατιώτη λαβώσει
κι αν κανείς φοβηθεί
πως το κάστρο θα πέσει
αν καθένας κρατήσει τη πρώτη του θέση
ο Χριστός θα σταθεί βοηθός.
Κάθε λόγος και πράξη……..
ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Μαζί με το Χριστό μου
λαχτάρησα να ζήσω
μαζί με το Χριστό μου
ώσπου να ξεψυχήσω.
Στις φοβερές φουρτούνες στα ήσυχα νερά
στα γαλανά ουράνια κυβέρνα βασιλιά.
Μαζί με το Χριστό μου........
Συντρόφευε το βήμα φλόγιζε την καρδιά
γλυκέ Ναζαρηνέ μας και κράτα μας γερά.
Μαζί με τον Χριστό μου........

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Γέρνει ο ήλιος κουρασμένος
πίσω απ’ τα βουνά
δειλινό ευωδιαστό τη φύση χαιρετά.
Μαθητές συνοδοιπόροι
προχωρούν σκυφτοί
χάθηκε η ελπίδα τους και η απαντοχή.
Κύριε μείνον μεθ’ ημών παρακαλούν
στην πορεία προς το φως του ουρανού
η ψυχή μας Σε αναζητεί
στην καρδιά μας μείνε Λυτρωτή.
Ακροούρανα αστέρια άρπες θεϊκές
φτερουγίζουν τη ψυχή μας
στις χρυσές αυγές.
Λούλουδα ανθίζουν μες τη βαρυχειμωνιά
μυροφόρα ελπίδα βάλσαμο παρηγοριά.
Κύριε μείνον μεθ’ ημών παρακαλούν
της καρδιάς τα σήμαντρα δοξολογούν
η ψυχή μας έγινε σκηνή
και χαρμόσυνα Σ’ ευχαριστεί.
ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Αγώνας είναι η ζωή μας,
ένας αγώνας μυστικός,
που ετοιμάζει τη ψυχή μας
για να ντυθεί με τ’ Άγιο Φως.
Συνοδοιπόροι στην πορεία της αγάπης,
γινόμαστε τους κόσμου ο ανθός,
σαν τα πυκνά φυλλώματα του δάσους,
που βρίσκουν την αιτία τους στο φως
Η πίστη στο Σταυρό διώχνει τους φόβους
κι η ελπίδα γαληνεύει την ψυχή,
με τέτοια όπλα δεν θα νικηθούμε
και θα γνωρίσουμε το Λυτρωτή.
Συνοδοιπόροι στην πορεία.......
ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Συνοδοιπόροι, συνοδοιπόροι
για του Θαβώρ την άγια την κορφή,
χέρι με χέρι ας ξεκινήσουμ’ όλοι,
φως για να λάμψει στη δική μας τη ζωή.
Χριστέ μας πάρε μας και μας
όπως τους τρεις Σου μαθητές
κι οδήγησέ μας κάτω απ’ τα φτερά Σου,
κι εμείς παιδιά Σου (δις)
να δούμε θέλουμε τη λαμπερή θωριά Σου.
Συνοδοιπόροι, συνοδοιπόροι
για του Θαβώρ την όμορφη κορφή.
Δημιουργέ μας και Πλαστουργέ μας,
σιμά Σου κάνε Συ να ζήσουμε κι εμείς.
Σκηνές να στήσουμε σιμά,
στου Θαβωρείου τα βουνά
ικέτες Σου θερμά παρακαλούμε
και Χερουβείμ και Σεραφείμ
Εσένα μόνο Εσένα να υμνολογούμε.
Συνοδοιπόροι, συνοδοιπόροι
να ο Χριστός ψηλά μας ευλογεί
και στου Παράδεισου το περιβόλι
σκηνές να στήσουμε αιώνια μας καλεί.
Δοξολογούμε Σε Θεέ,
ευχαριστούμε Σε Υιέ,
και το Πανάγιο και ζωηφόρο Πνεύμα.
Συνοδοιπόρε παντοτινέ μας
μείνε ώσπου να’ ρθει της ζωής μας το
εσπέρας.
Όλοι μαζί, τρανή ευχή,
το δειλινό κει να μας βρει!
ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Με του Χριστού το Άγιο Φως
συνοδοιπόροι βαδίζουμε εμπρός.
Μες στον αγώνα μας γίνε οδηγός μας
Χριστέ της ειρήνης λυτρωτή.
Όσο θα ζούμε εσένα θα υμνούμε
συνοδοιπόροι μαζί σου Χριστέ,
κι όταν θα λυτρωθούμε
κοντά σου θα βρούμε
αγάπη, τρανέ οδηγέ.
Φουρτούνες κι άνεμοι μας πολεμούν
μα εμείς δεν λυγούμε ποτέ στη ζωή.
Πίστη στο Χριστό μας διώχνει τους πόνους
μας
και εμείς προχωρούμε με αυτόν Αρχηγό.
Μέσα στη μάχη στου κόσμου τα πάθη
στο ρεύμα αντίθετοι μένουμε ορθοί
και θα είσαι κοντά μας
ζωή και χαρά μας
εσύ που η καρδιά μας ποθεί.
Όσο θα ζούμε...
ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ
Βάλε πρώτα λίγο γέλιο
ύστερα πολλή χαρά,
δύο τρεις σταγόνες πνεύμα,για ν’ ανάψει η
φωτιά.
Βάλε μια αχτίδα ήλιου
κέφι πρόσθεσε πολύ
και η συνταγή θα ‘ναι η χαρούμενη ζωή.
Μμ! Γέλιο, μμ! κέφι, μμ! Πνεύμα,
για ν’ ανάψει η φωτιά
Μμ! ήλιον, μμ! Πολύ,
και η συνταγή σου θα ‘ναι η χαρούμενη
ζωή.
ΣΥ ΠΟΥ ΚΟΣΜΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΑΣ
Συ που κόσμους κυβερνάς
και ζωή παντού σκορπάς,
άκου τούτη τη στιγμή
των παιδιών σου τη φωνή.
Φώτιζε μας την ψυχή
στο καλό, στην αρετή
δίνε μας από ψηλά
θάρρος, δύναμη, χαρά.
Για να ζούμε εδώ στη γη
με γαλήνη, με τιμή
και να υμνούμε αιώνια σε,
πάνσοφε Δημιουργέ.
ΣΥΣΣΩΜΟΙ
Στη Σαχάρα του καιρού μας
τρέξτε στη Δροσοπηγή
να λουστείτε στ’ άγια ρείθρα,
π’ αναβλύζουν τη ζωή.
Σύσσωμοι με το Χριστό μας,
είμαστε όλοι αδελφοί
έχουμε την ίδια πίστη,
μιαν ελπίδα, μια πνοή.
Μέσα μας μαρτύρων αίμα
τρέχει μας ζωοποιεί,
και το επουράνιο μάννα
ανυψώνει τη ψυχή.
Μπρος αδέλφια στον αγώνα
ενωμένοι, δυνατοί
να γευτούμε την αλήθεια,
π’ ομορφαίνει τη ζωή
ΣΦΥΡΗΛΑΤΩ
Σφυρηλατώ στης πίστης μου τ’ αμόνι
το δρόμο τον ωραίο της ζωής μου,
έχω σφυρί μου κάποια φτερωτή μου
ελπίδα
έχω φωτιά μου κάποιο πόθο της ψυχής
μου.
Πνοή Θεϊκή τα χέρια μου φτερώνει
κι όλο και δίνω στη ζωή μου κάποιο
σχήμα.
Ένα σταυρό, λίγη αγάπη μια θυσία,
και λίγη δόξα μαγική πέρα απ' το μνήμα.
Στης πίστης μου τ’ ατσάλινο τ’ αμόνι,
σκυμμένος κει δουλεύω τη ζωή μου,
κάποιο μου πόθο ευγενικό έχω φωτιά μου
κάποια μου ελπίδα φτερωτή έχω σφυρί
μου.
Πνοή Θεϊκή τα χέρια μου φτερώνει...

Τ’ ΑΣΤΡΑΠΟΠΑΙΔΑ
(Α' βραβείο διαγωνισμοί))
Φωτιάς αυλάκι στο έρεβος
τοΰ σκοταδιού ραγίζει τή σκλαβιά,
τής φύσης ξάφνιασμα, παιχνίδι τ' αετού.
Κυνηγημένα νέφη τόποδέ βρίσκουν νά
κρυφτ
Τής θείας λευτεριάς τ' αγέρι
τα τέκνα συνεπαίρνει τής βροντής.
Κι όλοι πιασμένοι χέρι-χέρι
χορεύουν στά λαμπρά ντυμένοι
καί τραγουδούν των λυτρωμένων την
ώόή.
Το κράτος τοϋ φωτός ωραίο,
όλα καλά κ' ευλογημένα εκεί.
στου ήλιου τό παλάτι αντίκρυ
θα στήσουμε γιά πάντα τή σκηνή.
Εκεί’ ναι τ' άστραπόπαιδα.
Καθένα την εικόνα τοϋ Θεού κρατά.
Φως θείο αντανακλούν από τό φως Του
και μέ τά ουράνια θάμπη παίζουν
χαρωπά.
ΤΑΒΙΘΑ
Πως η αγάπη ομορφαίνει
παρηγορεί και ζεσταίνει
σαν οδηγείται απ’ το νόμο
της αγάπης, της αγάπης.
Μες τους ανθρώπους κυλούσες
σαν δροσερό ποταμάκι της ζωής
έδινες κι έπαιρνες χάρη λυτρωτική.
Τώρα ζεις τη χαρά
που κανείς Ταβιθά δε θα στην πάρει.
Πέθανες ξανάζησες δε σ’ αφήνει η αγάπη
το φως ξαναβλέπεις εσύ γλυκιά Ταβιθά.
Έλα κοντά μες τις καρδιές
κάνε να χτυπήσουν γεμάτες
με το δικό Σου το φως.
Κι είν’ η λαχτάρα μεγάλη
να σμίξουν γη κι ουρανός.
Κι είν' η λαχτάρα μεγάλη
να είσαι συ οδηγός.
Με αγάπη υψώστε φωνή
της καρδιάς ν’ ακουστεί η καινή ωδή
και υμνείστε το Λυτρωτή
ο ουρανός και η γη.
Η ελεημοσύνη ανάβει
μες την καρδιά που σκιρτάει
απ’ την αγάπη που μένει
κι ανασταίνει, κι ανασταίνει.
Κι είν’ η αλήθεια μεγάλη
σαν εφαρμόζεις το νόμο του Θεού
θα γνωρίσεις χαρά χωρίς τελειωμό.
Τώρα ζεις τη χαρά......
Έλα κοντά μες τις........
Με αγάπη υψώστε……
ΤΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ
Στην Αγιά Σοφιά αγνάντια
βλέπω τα ευζωνάκια (δις)
τα ευζωνάκια τα καημένα
στους πολέμους μαυρισμένα.
Κλέφτικο χορό χορεύουν
και στ’ αντίπερα αγναντεύουν.
Κι αγναντεύοντας την Πόλη
τραγουδούν και λένε: (δις)
τούτοι είν’ οι χρυσοί της θόλοι
αχ! κατακαημένη Πόλη.
Να η μεγάλη εκκλησιά μας
πάλι θα γενή δικιά μας.
Στην κυρά την Δέσποινά μας
πες να μη λυπάται (δις)
στις εικόνες να μην κλαίνε
τα ευζωνάκια μας το λένε. (δις)
Κι ο παπάς που είναι κρυμμένος
μέσα στ’ άγιο βήμα (δις)
τα ευζωνάκια δεν θ’ αργήσει
να βγει να τα κοινωνήσει.
Και σε λίγο βγαίνουν τ’ άγια
μέσα σε μυρτιές και βάγια. (4)
ΤΑ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ
Μάνα μου τα κλεφτόπουλα
τρώνε και τραγουδάνε,
άιντε πίνουν και γλεντάνε.
Μα ένα μικρό κλεφτόπουλο,
δεν τρώει δεν τραγουδάει
βάϊ δεν πίνει, δεν γλεντάει.
Μόν’ τ’ άρματα του κοίταζε,
του τουφεκιού του λέει,
γεια σου Κίτσο μου λεβέντη.
Πόσες φορές με γλίτωσες,
απ’ των εχθρών τα χέρια,
κι απ’ των Τούρκων τα μαχαίρια.
Κι αν με γλιτώσεις, κι άλλη μια
εγώ θα σ' ασημώσω
στον εχθρό δεν θα σε δώσω.
Και τώρα με παράτησες,
σαν την καλαμιά στον κάμπο,
και δεν ξέρω τι να κάνω.
Τουφέκι μου περήφανο,
σπαθί ξεγυμνωμένο,
γεια χαρά σου το καημένο.
ΤΑ ΚΥΠΡΙΩΤΟΠΟΥΛΑ
Της Λαύρας ξάναψ’ η φωτιά
- γεια σας Κυπριωτόπουλα -
Με το ίδιο γιαταγάνι
στην Τουρκιά χουμίξτε πάλι.
Γιαταγάνι, γιαταγάνι (δις)
στην Τουρκιά χουμίξτε πάλι.
Γιαταγάνι βρε παιδιά
- γεια σας Κυπριωτόπουλα-
γιαταγάνι βρε παιδιά
απ’ τα χρόνια τα παλιά.
Του ‘21 η κλεφτουριά
- γεια σας Κυπριωτόπουλα -
Πως περνούν μωρέ τα χρόνια
του Κολοκοτρώνη εγγόνια.
Ιδια χρόνια, δόξας χρόνια (δις)
του Νικηταρά εγγόνια.
Ίδια χρόνια βρε παιδιά
- γεια σας Κυπριωτόπουλα-
Ίδια χρόνια βρε παιδιά
απ’ τα χρόνια τα παλιά.
Ίδια χρόνια βρε παιδιά
και στην Κύπρο λευτεριά.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
Μα εγώ αγαπώ τρία πράγματα μες τον
κόσμο,
τα παιδιά, τα πουλιά και τα λουλούδια.
Αν ποτέ μες τη ζωή βρεις ευτυχία αληθινή
τότε λουλούδια θα ανθούν,
σε κήπους θα μοσχοβολούν.
Αν ένα μικρό σου φέρει μια ονειροπνοή
τότε τα πάθη θα σβηστούν,
και τα παιδιά θα τραγουδούν.
Όμως εδώ στη γη, ένας Θεός θα
ξαναφανερωθεί.
Τότε, τότε πλούσιοι και φτωχοί
θα τραγουδήσουμε μια νέα χαραυγή.
Μα εγώ αγαπώ τρία πράγματα.....
Αν τα τρία ιδανικά φέρουν μια μέρα
ξαστεριά
τότε τα αισθήματα θα ’ρθουν
και στον άνθρωπο θα πουν.
Όμως εδώ…
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ
Τα παιδιά της Γαλιλαίας
ω Χριστέ πως Σ’ αγαπούσαν
και μαζί Σου περπατούσαν
στις ακρογιαλιές. (δις)
Για Σε του κόσμου Βασιλιά
για την τρανή Σου την αλήθεια
και βάρκες ξέχασαν και δίχτυα. (δις)
Η Ουρανόφωτη μορφή Σου
και τα λόγια Σου τα θεία
ρίχναν φως κι αθανασία
στις αγνές καρδιές. (δις)
Για Σε του κόσμου Βασιλιά…
ΤΑΠΕΙΝΕΣ
Μες της αγάπης το θείο φως
στο Γολγοθά λάμπει ο Σταυρός
κι όλοι υμνούμε Εσένα Χριστέ
Νυμφίε μας Ταπεινέ.
Χαίρε η δόξα της Εκκλησίας
πηγή ταπείνωσης
στήριγμα άγιο Ορθοδοξίας
και ελπίδας Ανάστασης.
Καν’ τη ψυχή μου αγνή ταπεινή
κρίνο ολάνθιστο πάνω στη γη.
Αγάπησες πόνεσες για μένα Εσύ
μου χάρισες τη ζωή.
Ω! Λυτρωτή μου, οδύνης δρόμο
βάδισες για μένα.
Ναός μυρίπνοος
και ταπεινός ας γενώ για Σένα.
ΤΑΠΕΙΝΕΣ
[1ο βραβείο κατασκ. Ύμνου ομάδος[1986]
Είναι κάποιες ψυχές
σα μπουμπούκια τ’Απρίλη
ταπεινές ταπεινές με το γέλιο στα χείλη.
Κρυσταλλένιες ψυχές
στη μορφή τους στο βλέμμα
όλο φως δίχως νέφος κανένα.
Είναι κάποιες ψυχές σα λαμπάδες στα
σκότη
ταπεινές ταπεινές και μ’ αγέραστη νιότη.
Στον αγώνα εμπρός με μια πίστη μεγάλη
προχωρούν δυνατές σαν ατσάλι.
Είναι κάποιες ψυχές
σα μπουμπούκια τ’ Απρίλη
ταπεινές ταπεινές με το γέλιο στα χείλη.
Στον αγώνα εμπρός κι αν λυγίσει καμία
τους
οι πολλές την βαστούν στα φτερά τους.
Είναι κάποιες ψυχές
που θαρρείς έχουν πάρει
τ’ αετούτα φτερά, τη λεβέντικη χάρη
ταπεινές ταπεινές αγκαλιάζουν μ’ αγάπη
κι ειν’ αυτές στου φωτός το παλάτι.
ΤΑΠΕΙΝΈΣ
Σύνθημα πήραμε νέας ζωής ταπείνωση
άσκηση της αρετής Μήνυμα δίνουμε στον
αδερφό πλούτη και δόξα θυσία στον
Χριστό
Ταπεινοσύνη στολίδι ψυχής για όποιον
ποθεί στην αλήθεια να ζει Έκφραση
χάριτος ζωής αγνής ταπείνωση
θησαύρισμα της αρετής
Σβήσε το θέλημα γίνε απλός μακάριος να
είσαι στον ουρανό ύψωση δίνεται στον
ταπεινό θεία αποκάλυψη στον κόσμο αυτό
Ταπεινοσύνη στολίδι ψυχής...
ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
Χαίρε αγνή Παρθένε κόρη
χαίρε ταπεινή
το θέλημα σου γεννηθήτω μοι
Ευλογημένη Μήτηρ Χριστού
δούλη Θεού ΠΑνάμωμε
Χαίρε ταπείνωσης άνθος λευκός.
Υμνείτε ουρανοί, αινεότε Άγιον Κύριον
χωροί αγγέλων ευφρανθείτε
Χριστός γεννάται. Αλληλούια (3)
σάρκα φορέσας ταπεινούται.
Ω των θαυμάτων των καινών
Χριστός υψούται
νεκρός οράται ο χορηγός ζωής
Εσταυρωμένε ιλάσθητι
ελέησον τους Δούλους σου
υψώνεις Συ πάντας τους ταπεινούς.
ΤΑ ΡΑΦΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
Πομ,πομ,πομ,
τούμπου λάλι, λιλι λίλι πομ,
τούμπου λάλι, λίλι λίλι πομ πομ πομ,
λίλι πομ πομ,λίλι λίλι πομ,
πομ λίλι πομ πομ, λίλι λίλι πομ
Πήρανε τις κουβαρίστρες
και τις κάναν πολεμίστρες
κι η γιαγιά κλωστή δεν θα βρει,
ούτε άσπρη ούτε μαύρη.
Πήρανε όλα τα βελόνια
και τα κάνανε κανόνια
κιη γιαγιά μπροστά στην πόρτα
ρίζωσε σαν τα’ άγρια χόρτα.
Πομ,πομ,πομ...
Πήρανε και τα κουμπάκια
και τα κάναν στατιωτάκια,
η γιαγιά λοιπόν που λέτε,
στην αυλή σταυροκοπιέται.
Πήρανε τη δαχτυλήθρα
και την κάναν κολυμβήθρα
να βαφτίσουν το παιχνίδι
που η γιαγιά το ξέρει ήδη.
Πομ,πομ,πομ…
Η γιαγιά τα ραφτικά της
τα επέτξε μακρυά της
κι έγινε παντού ειρήνη,
πόλεμος ξανά μη γίνει.
Μα τα ραφτικά σκορπίσαν,
το παιχνίδι σταματήσαν,
έφεραν παντού ειρήνη
του Χριστού μας τη γαλήνη.
Πομ,πομ,πομ…
ΤΑΡΣΟΣ
Χρόνια μέσα στο σκοτάδι
στα δίχτυα του Ιουδαϊσμού
δε σ’ άφησε ο Θεός ΤΑΡΣΟ
χωρίς φως χριστιανικό. (2)
Άλλ’ η Ταρσός πλέον χαίρει
και πόθω τιμά σου τα σπάργανα.
χαίρε, Ταρσός δάδα λύτρωσης,
ζήσε στο φως της Ανάστασης.
Σαύλε στην Ταρσό γεννήθης
και ας ήσουν διώχτης του Χριστού
για Κείνον ήσουν διαλεχτός,
συ, Παύλε, απόστολε εθνών. (2)
Αλλ’ η Ταρσός.....
Πρώτος έπειτα απ’ τον Ένα
κήρυξες στην οικουμένη εσύ,
το άγγελμα της εκκλησίας
τη φλόγα της Ορθοδοξίας,
την κιβωτό της σωτηρίας,
τη φλόγα της Ορθοδοξίας.
Άλλ’ η Ταρσός πλέον χαίρει
και πόθω τιμά σου τα σπάργανα.
ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ
Σ’ ένα δρόμο της Ρώμης πεσμένος
ένας μάρτυς μικρός πληγωμένος,
στο βωμό του Χριστού ξαπλωμένος
σαν αρνάκι μικρό σφαγιασμένος.
Το χαμόγελο λάμπει στα χείλη
και στα χέρια του κάτι κρατεί,
είναι σώμα Χριστού που’ χε πάρει
για να φέρει κρυφά στη φυλακή.
Τον Ταρσίζιο έχουν κυκλώσει
αγγελούδια με άσπρα φτερά
συνοδεία μαζί του θα πάνε
εις του Πλάστου την ολόθερμη αγκαλιά.
Και σε λίγο ο μάρτυς πεθαίνει
και στεφάνι της δόξας φορεί
τέτοια δόξα κανείς τη ζηλεύει
τέτοια δόξα καθένας την ποθεί
ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Τα σκουπίδια δεν τα ρίχνουν καταγής
και κατόπιν ανωτέρας διαταγής
τα σκουπίδια τα κρατάνε στο χεράκι
και τα ρίχνουν όπου βρίσκουν καλαθάκι.
Τα σκουπίδια, τα σκουπίδια,
πόσο μοιάζουνε με φίδια,
θα μας φάνε κάποια μέρα
γιατί μολύνουν τον αέρα.
Τα σκουπίδια πρόσεξέ τα αν μπορείς,
μικροβίων τρομερών είναι φορείς,
τα σκουπίδια αρρωσταίνουν τους ανθρώπους
κι απολίτιστους μας κάνουνε τους τόπους.
Τα σκουπίδια, τα σκουπίδια...
Τα σκουπίδια είναι ο,τι και αν πείς
αποτέλεσμα κακής ανατροφής
και αλλοίμονο σ' εκείνα τα παιδάκια
που γεμίζουνε τους δρόμους σκουπιδάκια.
Τα σκουπίδια, τα σκουπίδια...
ΤΑΤΙΑΝΗ
Δεν ήταν η φωτιά,
ο ξίφος, τα θηρία
που φόβιζαν τα μάτια τους.
Μ’ ανοίγαν με την πίστη
την ουράνια βασιλεία.
Ήταν που το μαρτύριο
πύρωνε την καρδιά
κι άναβε θείο έρωτα,
σε σύννεφα μαρτύρων
που αρνιούνταν τα ορατά.
Ο θάνατος καταργήθηκε
μ’ αναστάσιμα φτερά,
κι οι Άγιοι κοινώνησαν
της ουράνιας χαράς.
Μακάρια η πίστη σας!
Πρεσβεύετε για μας!
ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΚΡΕΙΤΤΟΝΑ ΖΗΤΩ
Τα χαρίσματα τα κρείττονα ζητώ
και το βλέμμα μου γυρνώ στον ουρανό.
Πες μου Θεέ μου τι να πω,
πιο μεγάλο πιο τρανό πες μου τι να Σου
ζητώ.
Να ζητήσω να ’χω πίστη δυνατή
να κινήσω το βουνό με μια φωνή
και στη θάλασσα ορθός να βαδίζω
σταθερός
να μπορώ να περπατώ.
Να ζητήσω τη σοφία των σοφών
να μιλήσω όλες τις γλώσσες των λαών
και φωνή των προφητών
τα σημεία των καιρών
να μπορώ να ιστορώ.
Να ζητήσω αγιοσύνη περισσή
να χαρίσω όλο το βιος μου στη στιγμή
και μαρτύριο φρικτό
στο όνομά Σου το ιερό
να μπορώ να καρτερώ.
Κι από τούτα πιο μεγάλο, πιο τρανό
μου ’πες Θεέ μου ένα πρώτο να ζητώ
κάνε Θεέ μου να μπορώ
όσο ζω να αγαπώ
και να ζω για ν’ αγαπώ. (δις)
TA ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΑ
Τα χριστιανόπουλα θα πάμε με φτερά
να πούμε μήνυμα που δίνει τη χαρά.
Μας περιμένει με λαχτάρα όλ’ η γη
και ‘μεις κινήσαμε πρωί με την αυγή.
Τίποτε στο δρόμο δεν μας σκιάζει
ούτε η μπόρα, ούτε το χαλάζι.
Έχουμε μαζί μας το Χριστό
σύντροφο χαράς, Πατέρα κι Αδελφό.
Εμπρός με μια ψυχή
μας περιμένει η γη.
Ο πόνος άπλωσε τα πέπλα του παντού
γιατί ξεκίνησ’ απ’ τη χώρα του κακού.
Η γη γονάτισε και δεν αντέχει πια
το κύμα θέριεψε και σπάσαν τα κουπιά.
Όμως εμείς το Φως και τη γαλήνη
θα σκορπίσουμε μέσα στη δίνη.
Μέσα στο σκοτάδι όλης της γης
μήνυμα θα φέρουμε
μιας θείας χρυσαυγής.
Εμπρός με μια ψυχή
μας περιμένει η γη.
ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΖΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΖΗΤΩ
Τέσσερα τζαι τέσσερα γίνουνται οκτώ
Με τα πουλιά με τ’ άνθη
τεσσέρα παλικάρια πασί στον πόλεμο.
δίχως σκοτούρες κι άγχη (δις)
λεύτερα ζω.
Στο δρόμο που πηαίνασι μα επηνάσασι
τζαι κάτσασιιν να φάσιν, μα εδιψάσασι.
Με τα πουλιά με τ’ άνθη
(δις)
δίχως σκοτούρες κι άγχη
τον ουρανό κοιτώ.
Γυρεύουν να βρουν βρύση, απάνω στο
βουνόν
Με τα πουλιά με τ’ άνθη
τζαι βρίσκουν έναν λάκον των εκατό
δίχως σκοτούρες κι άγχη,
ορκών.
τη Βασιλεία των Ουρανών ζητώ.
Ερίξαν το λαχνίν τους πκοιος εν’ να
Στο χέρι του Πατέρα
κατεβεί
με βρίσκει η κάθε μέρα (δις)
τζαι έπεσεν η μοίρα στο πκιο μικρόν
να Τον υμνώ.
παιδίν. (δις)
Το χέρι του Πατέρα
Και τότες τα αδέρκια του τον σφιχτοδέσασι
φροντίζει κάθε μέρα
μες στο ερημολάκιν τον κατεβάσασι.
γιατί να μεριμνώ;
Εβκαλτε με αδέρκια μου, γιατί είδα το νερόν
Στο χέρι του Πατέρα
τζι είναι πικρόν τζαι μαύρον, μα τζαι φαρματσερόν.
με βρίσκει η κάθε μέρα (δις)
(δις)
τη Βασιλεία των Ουρανών ζητώ.
Οσό να τονε βκάλουσι, να τον τραβήσουσι
Μες στους ρυθμούς του κόσμου,
οι όφεις τζαι τα φίδκια τομ μισιφάσασι.
Θεέ μου, το χέρι δος μου (δις)
για να πιαστώ.
Να πείτε της μανούλας μου, τα μαύρα να ντυθεί
γιατί το γιο της τομ μιτσίν, δεν θα τον ξαναδεί. (δις)
Μες στους ρυθμούς του κόσμου,
Θεέ μου, το φως Σου δος μου
στο φως Σου να ντυθώ.
ΤΖΑΜΠΟΡΙ
Μες στους ρυθμούς του κόσμου,
Από την άκρη της γης ξεκινήσαμε Θεέ μου, το χέρι δος μου
σα μαγεμένα της άνοιξης πουλιά, στη Βασιλεία Σου για ν’ αναστηθώ.
και μιαν αυγή τη φωλιά μας εχτίσαμε
στου Καλάμου την ακρογιαλιά.
Τζάμπορι, τζάμπορι
έλατα και πεύκο, χώμα και βουνό,
ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΑΑ
τζάμπορι, τζάμπορι
κάποτε θα φτάσουμε ως τον ουρανό,
Ψηλά πιό ψηλά
τζάμπορι, τζάμπορι
τή σημαία ψηλά
μες το πανηγύρι η ζωή κυλά,
ψηλά τό κορμί
τζάμπορι, τζάμπορι
κι οι καρδιές μας ψηλά.
πάντα θ’ ανεβαίνουμε όλο πιο ψηλά.
Καί θάν' ή ζωή πάντα νέα
Γεμάτοι νιάτα και φως ξεκινήσαμε
Καί θάν' ή ζωή γεμάτη ομορφιά!
χαρά κι ελπίδα να φέρουμε στη γη,
κι όλοι μαζί με λαχτάρα ποθήσαμε
Ψηλά πιό ψηλά…
απ’ της αγάπης να πιούμε την πηγή.
Στό φως στην τρανή αυτήν Ιδέα
Τζάμπορι, τζάμπορι...
ψηλά στή μεγάλη κι αίώνια χαρά!
Ψηλά πιό ψηλά…
ΤΖΙΒΑΕΡΙ
Η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,
το μοσχολούλουδό μου,
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΚΥΜΑΤΑ
Αχ αναθεμα σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,
Τής Σαλαμίνος κύματα
εσύ και το καλό σου,
δαφνοστεφανωμένα
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
μέ τό σταυρό π' έγκάρδιωσε
ναυτάκια ανδρειωμένα.
Μου πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,
και το ‘κανες δικό σου,
Ένα κομμάτι τ’ ούρανού
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
καί τοϋ Όλύμπου χιόνι,
σιγανά, σιγανά, σιγανά παντοτεινά.
μέ τόν ανίκητο σταυρό
πού χριστιανούς φτερώνει.
Η δόξα τά ζωγράφισε
στό πέπλο της ώραία,
κι ύψώθη ή γαλανόλευκη
του έθνους μας σημαία.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ
Την ώρα που προσεύχεται
με χέρια σταυρωμένα
με μάτια δακρυσμένα
αθώα, λευκή ψυχή.
Λευκοντυμένος άγγελος
από τα νέφη γέρνει
κι όλα τα λόγια παίρνει
που λέει η προσευχή.
Και φεύγει ευθύς και χάνεται
και τον αιθέρα σχίζει
και πάει εκεί π’ αρχίζει
αθάνατος ζωή.
Και μέσα στον Παράδεισο
σπέρνει τα λόγια εκείνα
κι άνθη χλωρά και κρίνα
ανθίζουν το πρωί.
Και τ’ άνθη αυτά της προσευχής
που ευγενικά μυρίζουν
το μύρο τους σκορπίζουν
γύρω τριγύρω εκεί.
Κι αγάλι - αγάλι γίνεται
καινούργιο περιβόλι
που το ποτίζουν όλοι
οι άγγελοι λευκοί.
Για τούτο όποιος προσεύχεται
με χέρια σταυρωμένα
με μάτια δακρυσμένα
σε λύπη ή σε χαρά.
Θα βρει μες τον Παράδεισο
όταν τον κόσμο αφήσει
γωνιά να κατοικήσει
με λούλουδα ανθηρά.
ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ
Στα γαλήνια νερά, να ’μουνα ψαράς
να ’ριχνα τα δίχτυα μου με παλμό χαράς.
Να ’σουν μες στη βάρκα μου
να κρατούσες το τιμόνι, σταθερά Εσύ.
Τρέχει η βαρκούλα μας μέσα στη λίμνη,
τα θεία μάτια Σου φέγγουν ειρήνη!
Κι αν άγρια κύματα χτυπήσουν το σκαρί
ελπίδα ασάλευτη ορθώνει στην ψυχή!
Κοπάζουν τα κύματα, τ’ ανέμου η βοή
μερώνει η θάλασσα με μια Σου προσταγή.
Στην όχθη αντίπερα τα πλήθη καρτερούν
τα λόγια της χάρης Σου ν’ ακούσουν
λαχταρούν. (τρις)
ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ
Όταν είσαι Συ κοντά μου
πες μου, τι να φοβηθώ
όταν σ’ έχω συντροφιά μου,
φύλακα μου βοηθό.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Όταν είσαι Συ κοντά μου
δυναμώνω στη στιγμή
κι ας φυτρώνουν στην καρδιά μου
ζήλιες, ψέματα θυμοί.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Όλα τούτα τότε μόνο
όταν πλάι Σου περπατώ
μονομιάς τα ξεριζώνω
και στο χώμα τα πατώ.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Όταν είσαι Συ κοντά μου
νιώθω τόσο δυνατός
μη φοβάσαι πια καρδιά μου
είναι πλάι σου ο Χριστός.
Τι να φοβηθώ (τρις)
Είμαι σύντροφος σου τώρα
πέρα ως πέρα στη ζωή
πως να φοβηθώ τη μπόρα
ή της θύελλας την ορμή.
Τι να φοβηθώ (τρις)
ΤΙΣ ΕΙ;
Μέ το κράνος βαρύ στό κεφάλι
μέ τή λόγχη σέ χέρι θαρσύ
στη φωτιά, στό βουνό, στό λαγκάδι
τήν πατρίδα φυλάττω τίς ει;
Ουρανός γαλανός άπό πάνω
Τρέμ' η πούλια στό πλάϊ χρυσή
σύντροφος μου τ’ αηδόνι το πλάνο
τραγουδάει μαζί μου τίς ε Ι ',
Τόν χειμώνα τα έλατα γέρνουν
πέφτει χιόνι βροχή περισσή
τρικυμίες σκοτάδια μέ δέρνουν
τήν πατρίδα φυλάττω τίς ει;
Μόνον όταν διαβαίνουν εμπρός μου
μελωδίες λαμπάδες πυρσοί Σταυρωμένος
περνάει δ Χριστός μου
τότε μόνο δέν λέω τίς ει;.
ΤΙ ΧΑΡΑ
Τί χαρά, τί χαρά σχίζ' ή βάρκα τα νερά
κι απαλή κι απαλή τρέχει σάν πουλί.
Τό τραγούδι μας, παιδιά,
ας ηχεί στή σιγαλιά,
χαρωπό, χαρωπό, ζωηρό τρελλό.
Στά κουπιά, στά κουπιά λάμνετ' άκοπα
παιόιά
δειτ' εκεί, δειτ' έκεΐ τρέχει σάν πουλί.
Στ' ακρογιάλι καρτερούν
οι δικοί μας νά μας δοϋν.
Στά κουπιά, στά κουπιά
λάμνετε παιόιά.
ΤΟ ΑΡΝΑΚΙ
Έν’ αρνάκι είμαι του Χριστού
χαρούμενο κι ευτυχισμένο
στα χέρια του καλού μου του βοσκού
ω, πόσο είμ’ ασφαλισμένο. (δις)
Μόνο Αυτός τα βήματά μου οδηγεί
στο δρόμο τον καλό τον τιμημένο
και μοιάζει να μου λέει με στοργή:
είσαι δικό μου αρνάκι αγαπημένο. (δις)
Όταν διψώ μου δίνει το νερό
κι όταν πεινώ δροσάτο χορταράκι
ω, να ξερες κι εγώ πως λαχταρώ
να είμαι πάντοτε δικό Σου αρνάκι. (δις)
Καλέ βοσκέ μου πόσο σ’αγαπώ
πως θέλω να’μια πάντοτε κοντά Σου
ποτέ να μη μ’αφήσεις να χαθώ
μακρυά απ’ τη θερμή την αγκαλιά Σου (δις)
ΤΟ ΑΗΔΟΝΑΚΙ
Εκεί γλυκά να κελαηδούν
ακούω τα πουλάκια
με χάρη παίζουν και πηδούν
στα πράσινα δεντράκια. (δις)
Και τ’ αηδονάκι αρχινά
γλυκά τη μουσική του
σωπάστε δάση και βουνά
ν’ ακούσω τη φωνή του. (δις)
Τι μελωδία θαυμαστή
τι στόμα ζηλεμένο
πολύ-πολύ μ’ ευχαριστεί
ν’ ακούω δε χορταίνω. (δις)
Το δάσος έχει για ναό
και κάνει Λειτουργία
και αναπέμπει στο Θεό
χαράς δοξολογία. (δις)
Αηδόνι μου θέλω κι εγώ
με σε να τραγουδήσω
τον Πλάστη να δοξολογώ
στον κόσμο όσο ζήσω. (δις)
ΤΟ ΕΒΕΡΕΣΤ
Με το λιόγερμα γοργό κινά
να πατήσει την κορφή
μια λεβέντικη κι αγνή μορφή
που την άνοιξη μηνά.
Το τραγούδι τ’ άφοβα αρχινά
ορειβάτης που ψηλά ποθεί
σε αιθέριους κόσμους ν’ ανεβεί
για να ψάλλει Ωσαννά!
Πληγές (2) βαθιές (2)
ματιά (2) θολή (2)
σιγομιλεί θα φτάσω ποτέ;
βοήθα Χριστέ!
Ρόδισ’ ο ήλιος στην κορφή
του πιο ψηλού βουνού
φωτίζοντας μες τ’ ουρανού
το φόντο μιας μορφής νικητού.
Πάνω απ’ το Έβερεστ κοιτά
μια οπτασία φωτεινή
που στεφάνι δάφνινο κρατεί
και γλυκά χαμογελά.
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ
Ήτανε κάποτε ένα αστέρι,
αστέρι στον ουρανό.
που ‘ταν απ’όλα τ’άστρα,
τ’άστρο το πιο φωτεινό.
Μέσα στο κρύο,μες τ’αγέρι,
τ’αστέρι ήταν γελαστό
Κι όλο ψιθύριζε γλυκά στο Χριστό,
ευχαριστώ.
Κι είχε τ’ αστέρι κάθε ώρα γιορτή
μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή.
Σύντροφο είχε πάντα,
φίλο πιστό τον Χριστό.
Κι είχε τ’ αστέρι κάθε ώρα γιορτή
μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή.
Κι όλο κοιτούσε πάνω
στον ουρανό γελαστό.
Πάρε Θεέ μου αυτό το χέρι
το χέρι, το παιδικό
Κάνε με να’ ναι σαν τ’ αστέρι
μες τον ουρανό.
Μέσα στο κρύο, μες τ’ αγέρι
να βλέπω στον ουρανό
Κι ό,τι η ζωή μου κι αν μου φέρει
να λέω, ευχαριστώ.
Τότε θα είναι κάθε ώρα γιορτή
μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή
Σύντροφο θα ‘χω πάντα,
φίλο πιστό το Χριστό
Τότε θα είναι κάθε ώρα γιορτή
μες το σκοτάδι, στο βοριά, στη βροχή
Όταν για κάθε τι μπορώ
να Σου πω ευχαριστώ.
ΤΟ ΕΛΑΦΙ
Όπως το ελάφι πάντα μέσα στα βουνά
ποθεί
ψάχνοντας νερό για να βρει λίγο να
ξεδιψάσει
τρέχει και ποθεί να βρει τον Κύριο τον
άγιο
έστω και για μια στιγμή. (δις)
Κι όταν ο εχθρός με λύσσα
σκύβει μες τ’ αυτί κρυφά
και με πονηριά μου λέει
που ‘ναι ο Θεός σου πια.
Στρέφω το δειλό μου βλέμμα
προς τον ουρανό ψηλά,
στον Κύριο τον Άγιο
για να βρω παρηγοριά. (δις)
Τότε κι η καρδιά μου λέει
ξέχασες πόσες φορές
σ’ έσωσε από κινδύνους
κι από τόσες συμφορές.
Έλπιζε εις τον Θεό σου,
με αγκάλες ανοιχτές,
ο Κύριος σε προσκαλεί
σε αθάνατες πηγές. (δις)
ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό Στη δουλειά να ριχτούμε με θάρρος
μες στην εκκλησιά την τρισυπόστατη να ριζώσει η πίστης βαθιά
ήταν το χρυσό και τ’ αργυρό εις τον Κύριο που ’ναι ο βράχος
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο και θα φέρει πλουσία σοδειά.
ήταν μια φορά κι έναν καιρό
μια φορά κι έναν καιρό. Θεμέλιο ας είναι αδέλφια ο Χριστός
Κει που λειτουργούσε ο παπάς θα μείνουμε αιώνια στη χώρα του φωτός.
τη στιγμή που μόνος επροσκόμιζε
κάποιος του το πήρε πού το πας Εις την άμμο δεν χτίζονται κάστρα
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο για δεν έχουν θεμέλιο γερό
στράφηκε και ρώτησε ο παπάς θα υψωθούνε μονάχα ως τ’ άστρα
μια φορά κι έναν καιρό. μ’ αρχηγό κι οδηγό το Χριστό.
Πού το πας μ’ ορθάνοιχτα φτερά Θεμέλιο ας είναι αδέλφια...
μόνο ο βασιλιάς μας εκοινώνησε
κοίταξε τι πλήθος καρτερά
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ ΑΓΑΠΩ
κοίταξε τι πλήθος καρτερά
μια φορά κι έναν καιρό. Τόν Ιησούν μου αγαπώ έξ όλης τής
Η Ωραία Πύλη θα κλεισθεί ψυχής. Αυτόν παντού θ' ακολουθώ νά
και θα γκρεμιστεί η Άγια Τράπεζα είμαι ευτυχής.
και θα λαχταρίσουν οι πιστοί
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο Ω τόν Ιησούν μου, ώ τόν Λυτρωτήν μου,
η Ωραία Πύλη θα κλειστεί ώ τόν Κύριόν μου έγώ τόν αγαπώ.
μια φορά κι έναν καιρό.
Ο Ιησούς με έφερε στό ένδοξο τό φώς
Βιαστικός στα σύννεφα πετά κι επιθυμίες μου έδωσε ν' ακολουθώ
κι ούτε στρέφει καν κι ούτε αποκρίνεται πιστώς.
και ενώ στα χέρια του βαστά
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο Ω τόν Ιησούν μου…
κι άφωνος στα σύννεφα πετά
μια φορά κι έναν καιρό. Θά αγαπώ έν όσω ζώ τόν Ιησούν Χριστόν
Κι έτσι με τη Θεία Κοινωνιά άφόβως δέ θά προχωρώ διά τόν ούρανόν.
θα το κρύψω μέσα στον Παράδεισο
και στην πιο κρινόσπαρτη γωνιά Ω τόν Ίησούν μου…
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο
έτσι με τη Θεία Κοινωνιά
μια φορά κι έναν καιρό. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Θα μεταλαβαίνουν οι ψυχές Το καλοκαίρι σαν περιστέρι
των μαρτύρων που έχυσαν το αίμα τους θ’ ανοίξω τα φτερά
και θ’ ακούει ανήκουστες ευχές σ’ ένα λιμάνι θ’ αράξω πάλι
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο σε ήσυχα νερά.
από των μαρτύρων τις ψυχές
μια φορά κι έναν καιρό. Ήλιε καλοκαιρινέ μου
Ώσπου να’ρθει, η ώρα κι η στιγμή κάνω προσευχή
πούθε ν’ ακουστούν ευχές ανήκουστες να ’ταν καλοκαίρι Θεέ μου
θα το ξαναφέροει με τιμή όλη μας η ζωή.
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο Τραλα, λα, λα…
ώσπου να’’ρθει, η ώρα κι η στιγμή
μια φορά κι έναν καιρό. Μέσα στο πνεύμα
μες στις σκηνές μας
ζούμε όλοι μαζί.
Αιώνια ελπίδα έχουμε πάντα
να ’μαστε αδελφοί.
ΤΟ ΕΡΗΜΟΚΛΗΣΙ Ήλιε καλοκαιρινέ…
Εις το βουνό ψηλά εκεί
είν’ εκκλησία ερημική.
Το σήμαντρο της δεν κτυπά
δεν έχει ψάλτη ουδέ παπά.
Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.
Άλλ’ ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο τον σταυρό φιλεί.
Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική,
μ’ αίμα την έγραψ’ ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.
ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ
Με τ όμορφο καράβι,
παλμό του γυρισμού,
ο κάματος ανάβει του θαλασσοδαρμού,
την άγκυρα σηκώνει απλώνει τα φτερά
και στρίβει το τιμόνι για την Κεφαλονιά.
Καράβι εταξίδευε, με μια γαλάζια μοίρα,
κι ο ήλιος εβασίλέυε
μ’ ολόχρυση πορφύρα.
Καθώς εγλυκοχάραζε, αντίκρυσε τον αίνο
και στ’ Αργοστόλι άραξε το
πολυαγαπημένο. (δις)
Το αγέρι του χαρίζει, πρίμου καιρού
φτερά η πλώρη του αφρίζει
στα γαλανά νερά.
Καράβι παιχνιδίζει σε θάλασσα πλατιά
χαρούμενα γυρίζει από τη ξενιτιά.
Καράβι εταξίδευε. . . . . . .
ΤΟ ΚΕΦΙ ΣΟΥ
Το κέφι σου ποτέ δεν πρέπει να χαλάς
θα βρεις μες στη ζωή εμπόδια πολλά.
Δουλειά, χαρά, δουλειά το σύνθημα μας
θα ’ναι
πάντα κεφάτοι και πρώτοι στη δουλειά.
Μες στη ζωή παιδιά
δεν πρέπει να ’σαι τεμπέλης.
Πάντα καλή καρδιά κι έτσι κάνεις ό,τι
θέλεις.
Τρα, λα, λα, λα...
Αν τύχει και θυμώσεις πάντα να γελάς
κατσούφης να μην είσαι ούτε και
φουκαράς.
Ν’ ακούς τους πιο μεγάλους που ξέρουν
τη ζωή
μην είσαι μπούφος ούτε κι εγωιστής.
Μες στη ζωή παιδιά...
Την λύπη να την διώχνεις και κάθε
συμφορά
πάντα απ’ τη ζωή σου να την κρατάς
μακρυά
Κι όταν τα δάκρυά σου στα μάτια θα
κυλάν
Εσύ να μάθεις πάντα να γελάς.
Μες στη ζωή παιδιά...
ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ
Χαρούμενη καμπάνα
γλυκά μας προσκαλεί,
ελάφια διψασμένα σ’ ολόδροση πηγή.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
σ’ ολόδροση πηγή.
Στην όμορφ’ Εκκλησία μας
γαλήνιο, στοργικό
και πάλι μας προσμένει το Κατηχητικό.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
στο Κατηχητικό.
Κι ευθύς με το τραγούδι, την άδολη χαρά,
μας δίνει στην ψυχή μας αγγελικά φτερά.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
αγγελικά φτερά.
Εμπρός παιδιά και νέοι
στης νιότης την αυγή,
ελάφια διψασμένα ελάτε στην πηγή.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
ελάτε στην πηγή.
Ν’ ακούμε αδελφωμένοι
τα λόγια του Χριστού,
ποτέ τα βήματά μας
να μη μας κλονισθούν.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
να μη μας κλονισθούν.
Εμπρός με μια λαχτάρα στο Κατηχητικό,
της Εκκλησιάς καμάρι, στολίδι Ελληνικό.
Εμπρός παιδιά, εμπρός παιδιά,
στολίδι Ελληνικό.
ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΥ
Το κατηχητικό μου, πολύ το αγαπώ
γιατί μέσα σ’ αυτό μαθαίνω πώς να ζω
μαθαίνα ν’ αγαπάω εχθρούς να συγχωρώ
και σ’ όλη τη ζωή μου να κάνω το καλό.
Το κατηχητικό μου, μου δίνει τη χαρά
με κάνει να ελπίζω σε κάθε συμφορά,
μου δίνει τη γαλήνη, που έχει ο Χριστός,
γεμίζει τη ψυχή μου από ουράνιο φως.
Το κατηχητικό μου, ποτέ δεν το εχνώ,
τις Κυριακές στο νου μου το φέρνω Σα
ξυπνώ
κι όταν χτυπά η καμπάνα μου λέει στη
καρδιά:
«τρέξε μικρό παιδάκι στη στοργική
φωλιά».
ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΥ
Άπ 'δλα τά σχολεία χωρίς υπερβολή,
τό κατηχητικό μας μ'άρέσει πιό πολύ»
Αυτό σάν τή μητέρα μαζεύει τά παιδιά
καί τοΰ Χρίστου τά λόγια φυτεύει στην
καρδιά»
Τήν πίστι μας διδάσκει καί την υπακοή,
ταπείνωσι, αγάπη, ενάρετη ζωή·
Αυτό μας δείχνει πάντα τό δρόμο τόν
καλό
και φρόνιμο τό κάνει κάθε παιδί τρελλό.
Κοντά είς τόν Πατέρα αυτό μας οδηγεί,
είς τόν Θεόν, πού είναι
παντός καλού πηγή.
ΤΟ ΚΡΙΝΟ
Άνθισαν οι κήποι μύρισ’ όλη η γη
μια χαρά απ’ τη λύπη μες το φως θα βγει.
Μες το φως και στη χαρά
η ψυχή μας λαχταρά
σαν τ’ αγνό το κρίνο π’ ανθεί (δις)
στ’ άσπρα να ντυθεί.
Άσπροι ωραίοι μου κρίνοι
στην πρωινή δροσιά
ο Θεός σας ντύνει μ’ άσπρη φορεσιά.
Μες το φως και στη........
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΝΟΝΙ
Πάνω στο κάστρο το παλιό μια ανεμώνη
στολίζει με τα άνθη της παλιό κανόνι.
Κι ένα ζευγάρι ταιριαστό δύο περιστέρια
φωλιά έχουν κάνει τη μαύρη κάνη
κανόνι που για θάνατο ζωή σκορπάει.
Πουλιά και άνθη όλου του κόσμου
ελάτε τώρα ελάτε εμπρός μου
να κάνουμ’ όλα τα κανόνια
ανθοστόλιστες φωλιές.
Πουλιά και άνθη όλου του κόσμου
γίνετε γη και ουρανός μου
να φέρουμε χαρά κι ομόνοια
στων ανθρώπων τις καρδιές.
ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ
Ανοίξτε όλοι το σεντούκι της καρδιάς
και ξεχωρίστε όλα τ’ άχρηστα με μιας
πέταγμα τα μίση το κακό
φύλαγμα η αγάπη και το φως
και στο Χριστό μας παραδώστε τα κλειδιά.
Σαν το περιστέρι που φέρνει την ειρήνη
σαν το φως του ήλιου που δίνει ζεστασιά
πάντα γαληνεύει και ξέρει να φωτίζει
μια καλοσυνάτη ορθάνοιχτη καρδιά.
Που όλο γελάει και τραγουδά
που αγαπάει όλο τον κόσμο
και σκορπάει την χαρά.
Κι όταν στης γης την αγκαλιά
θα γίνουν όλα μια γιορτή
θα ’χει νικήσει η αρετή.
Ανοίξτε όλοι το σεντούκι της καρδιάς
και ξεχωρίστε όλα τ’ άχρηστα με μιας
πέταγμα η ζήλια η πονηριά
φύλαγμα η πίστη, η απλοχεριά
και στο Χριστό μας παραδώστε τα κλειδιά.
Σαν το περιστέρι...
ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΚΑΡΑΒΙ
Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,
σπασμένα τα κατάρτια,
σκισμένα τα πανιά,
ήρθαν από τη Σμύρνη
κι από τα Μουδανιά.
Φέραν των εκκλησιών μας
τα δισκοπότηρα,
παιδιά, γυναίκες, γέρους,
γένος Ρωμιών πολύ,
τις ρίζες της φυλής μας
απ' την Ανατολή.
Μα ένα μικρό καράβι
πίσω δεν γύρισε,
ποιους κάβους αρμενίζει,
ποια πέλαγα γυρνά
και πουθενά δε βγαίνει,
δε φτάνει πουθενά;
Χρόνια το καρτερούμε
και χρόνια πέρασαν,
δεν το είδε μήτε ναύτης,
μήτε θαλασσαητός
μήτ' ερημίτης φάρος,
μήτ' άστρο της νυκτός.
Τάχα νά χει βουλιάξει,
τάχα νά στοίχειωσε,
δεν θα ξανάγβει τάχα
στην πατρική ακτή,
ωιμέ, κι έχει φορτώσει
το πιο ακριβό φορτί.
Όλα τα χάσαμ' όλα
και μόνο φόρτωσε
το πιο στερνό καράβι
την ώρα του χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού.
Έλα μικρό καράβι,
έλα ξεφόρτωσε
δος μας το θησαυρό σου
κι άνοιξε τα πανιά
ολόισια για τη Σμύρνη
και για τα Μουδανιά!
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Γύρω μας σκοτάδια κι ερημιές
όλα τα σκεπάζει μια μαυρίλα
σκλάβωσε το ψέμα τις καρδιές
κι έδιωξε από μέσα την ελπίδα.
Μόνο εσύ, Χριστέ μου, είσαι το φως
είσαι η μοναδική αλήθεια
είσαι συ Πατέρας κι Αδελφός
και προσφέρεις σ’ όλους μας βοήθεια.
Μέσα στης ζωής μας το στρατί
χάσαμε στ’ αλήθεια το σκοπό μας
κάναμε μια κόλαση τη γη
και ξεχάσαμ’ όλοι το σκοπό μας.
Μόνο εσύ Χριστέ μου......
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Που να βρω στίχο να σου μιλήσω
για την αγάπη,
τόση δα λέξη μοιάζει μ’ ατέρμονο
μονοπάτι, γλυκιά σαν χάδι ζεστή σαν ήλιος
που βασιλεύει, φωτιά που καιει κι όσο
αντέχεις τόσο θεριεύει.
Δες η ζωή μια γιορτή εγώ και συ μαζί
τα όνειρα μας γροθιά στου κόσμου τη
ζημιά
κι αν φοβηθείς τ* άγριο κύμα
θα γίνω φως για να βρεις
το ακρογιάλι της ελπίδας.
Είν' η αγάπη φως που σκορπίζει
τη μοναξιά σου,
πνοή ανέμου δροσιά που απλώνει
μεσ' τη καρδιά σου,
φίλος ή ξένος ποιος να το ξέρει ποιος το
χωρίζει δώρο η αγάπη κι όποιος τη χάσει
πόνο γεμίζει.
Δες η ζωή…
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Θα το πω για να το μάθει ο ντουνιάς
το τραγούδι της λεβέντικης γενιάς
που θα το φέρει ο αγέρας
με το καημό της λευτεριάς.
Το τραγούδι της τρανής παλικαριάς
που το λέει στα κορφοβούνια ο βοριάς
και το αντιλαλούν οι λόγγοι πέρα κει στο
Μεσολόγγι
και από το Σούλι ως το Χάνι της Γραβιάς.
Ω! Ελλάδα είναι απ’ το Θεό σταλμένη.
Ω! Ελλάδα μας ποτέ δεν πεθαίνει.
Το τραγούδι που οι στροφές του οι παλιές
φτάνουν μέχρι τις ψηλές αητοφωλιές,
κι έτσι οι αετοί μαθαίναν πολεμώντας
πως πεθαίναν παλλλικάρια σε βουνά κι
ακρογιάλια.\
Το τραγούδι που μ΄ αθάνατη πνοή
που το λέγαν σαν γλεντούσαν κι οι θεοί
που τη νίκη ενός αγώνα πέρα κει στο
Μαραθώνα
διηγείται να ζηλεύουν οι λαοί.
Ω! Ελλάδα μας η χιλιοδοξασμένη.
Ω! Ελλάδα μας η τόσο αδιαπρέπη.
Ω! Ελλάδα μας ………
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ
Ένα τραγούδι θα σας πω για το λεβέντη
τον ασπρομάλλη μας τον γέρο του Μοριά
και βάλτε αδέλφια μου για να στηθεί το
γλέντι
Τριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά.
Στήσε χορό ξενιτεμένε Μοραΐτη
απόψε ας παίξουνε λαγούτα και βιολιά
και πες πως γύρισες στο πατρικό σου
σπίτι
και πως σε πήρανε οι γέροι σου αγκαλιά.
Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί
και ‘σείς κοπέλες γεια σας.
Τη λευτεριά η Ελλάδα μας
χρωστάει στη λεβεντιά σας.
Τώρα που αίμα αδελφικό το χώμα ιδρώνει
κι η Ελλάδα πνίγει την Ελλάδα στα βουνά
έβγα απ’ τον τάφο Θοδωρή Κολοκοτρώνη
κι αδέρφια κάνε όλους τους Έλληνες ξανά.
Τα όμορφα χρόνια τα παλιά να
ξαναζήσουν
και απ’ του Ταΰγετου την πιο ψηλή κορφή
των πρόγονών μας οι σκιές χορό να
στήσουν
και να τους λέει τ’ αγέρι ετούτη τη στροφή.
Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί
που η μάνα αν δε σας γέννα
ούτ’ Άγια Λαύρα θα’ χαμε
ούτε Εικοσιένα.
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ
Λάμπει ψηλά το φεγγαράκι
Μές τής νυχτιάς τή σιγαλιά
φυσάει ανάλαφρο αεράκι
και μας χαϊδεύει τα μαλλιά.
Ουράνιε Πατέρα εσύ πού σκορπάς
αμέτρητα δωρα σέ μας π' αγαπάς
μιά χάρη ακόμα μη μας αρνηθείς
κοντά Σου μιά μέρα νά ρθουμε κι έμεις.
΄Ολα ξεχνιούνται πάλι τώρα
βάσανα , πίκρες και καημοί
και φτερουγίζουν τέτοιαν ώρα
στον Πλαστουργό οι στοχασμοί.
Ουράνιε Πατέρα έσύ πού σκορπάς...
ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ
Είσαι το φλάμπουρο πού ‘χει μεράκι του
την έννοια για τη λευτεριά,
σ’ έχει ο Κολοκοτρώνης μπαϊράκι του
και ο καπετάνιος Ζαχαριάς.
Άσπρη γαλάζια σωστή ξαστεριά
σαν τ’ ουρανού το χρώμα.
Ξέρεις στ’ αλήθεια να κάνεις θεριά
και τους δειλούς ακόμη. (δις)
Τι πατριώτες και τι πατριώτισσες
θύματα πέσανε σωρό,
για μια σημαία σήραν οι Σουλιώτισσες
τον τελευταίο τους χορό.
Άσπρη γαλάζια....
Δέσπω Σουλιώτισσα που αντιστάθηκες
στις μαύρες σκέψεις του Αλή,
για μια σημαία τότε ανατινάχθηκες
κι ούτε το σκέφτηκες πολύ.
Άσπρη γαλάζια....
ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ
Για ιδές χαράζει στο βουνό
η νύχτα χαιρετάει
κοντεύουν τ’ άστρα να σβηστούν
κι ο ουρανός γελάει. Τρα λα λα...
Γλυκιά η φλογέρα του βοσκού
από τη ράχη πέρα
στέλνει γλυκούς χαιρετισμούς
στο φως και στην ημέρα. Τρα λα λα...
Άκου τραγούδι αηδονιού
μιλεί με την φλογέρα
τί συναυλίες είν’ αυτές
στον κάμπο, στον αέρα. Τρα λα λα...
Όλα μιλούν για το θεό
ο ήλιος, το φεγγάρι
κι εγώ στον κόσμο όσο ζω
θα τον υμνώ με χάρη.
ΤΟ ΧΩΡΙΟ
Τί να πρωτοθυμυθώ γιά σένα
όμορφο χωριό (δίς)
πού σε προίκισεν η φύσις
με νοικοκυριό.(δις)
Χωριό μου όμορφο μέ τίς ραχούλες
και τις ρεματιές,
πούχεις πεύκα καί πλατάνια
κι ευωδιάζουν οι μυρτιές.(δις)
Τά ωραίαί σου πλατάνια
και το κρύο σου νερό,(δις)
ειν’ ακόμα πιο ώραία
κι από τον παληό καιρό. (δις)
Χωριό μου όμορφο…
Κι ο βοσκός μέ τή φλογέρα
έπαιζε κάθε βραδυά (δις)
και τ’ αηδόνια κελαηδούσαν
πάνω στά ψηλά κλαδιά. (δις)
Χωριό μου όμορφο
ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΆ ΤΗΝ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ.
Πήρα μολύβι και χαρτί,
λόγια να γράψω εγώ γι’ αυτή.
Βρήκα και τούτο το σκοπό
μα ένα έχω να σας πώ.
Η Λευτεριά δεν τραγουδιέται βρε παιδιά
ειν' τα νερά που ξεχείλισαν το ποτάμι
είν’ τα παιδιά που παίζουνε στη γειτονιά
είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά...
Πάνε με δώρα στους τρανούς
τη λευτεριά ζητάνε.
Κι* εγώ στον ίδιο το σκοπό
έγραψα στίχο για να πώ.
Τη Λευτεριά δεν τη χαρίζουν βρε παιδιά
δεν 9α στη δώσουν επειδή σε λυπήθηκαν
συ με τα χέρια σου αν μπορείς την
(ε)κρατάς και σαν σημαία στα ουράνια τη
γυρνάς...
Η Λευτεριά δεν τραγουδιέται βρε παιδιά
ειν' τα νερά που ξεχείλισαν το ποτάμι
ειν' τα παιδιά που παίζουνε στη γειτονιά
είναι το πέταγμα που κάνουν τα πουλιά...
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΑΙΔΙΩΝ
Σαν τα λουλούδια που ανθούν
μες του χειμώνα την καρδιά
κάνε Θεέ μου τις ψυχές
που έχουν τα παιδιά.
Αγνές σαν τη παγωνιά
γερές στα κρύα του χιονιά.
Λαμπρές σαν νεροπηγής
χρυσή ελπίδα της γης.
Σαν των πουλιών που κελαηδούν
στα γυμνωμένα τα κλαδιά
γλυκές Χριστέ δώσε φωνές
σαν δώρο στα παιδιά.
Και τότε στην παγωνιά
θ’ ανθίσουν τα γυμνά κλαδιά
και τότε μες το χιόνι
τι ζέστη στην καρδιά.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΑΡΑΣ
Τραγούδι χαράς η ζωή μας
στης φύσης την ώρια θωριά
εκεί που τα ουράνια εγγίζουν τη γη
και κελαηδούν τα πουλιά.
Εκεί που ανέσπερος ήλιος
χρυσίζει τις βουνοκορφές
και στ’ άλικο λούζετ’ η φτέρη το φως
στις μυρωμένες πλαγιές.
Και παντού σιγαλιά
στον αγέρα και μες τα κλαδιά
μόνες εμείς κι ο Χριστός μας
στην πιο γλυκιά συντροφιά.
Μια γαλήνη θεϊκιά
μας γεμίζει πανώρια χαρά
Κύριε ποτέ να μη σβήσεις (δις)
στην ταπεινή μας καρδιά.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΑΡΑΣ
Τραγούδι χαράς η ζωή μας στο δάσος,
ω γεια χαρά.
Τα ελάτια, τα πεύκα μαζί συντροφιά μας,
ω γεια χαρά.
Μες του θεού την πλατεία αγκαλιά
αδελφωμένοι με μια καρδιά. Γεια χαρά...
Αγνές οι καρδιές μας
σαν κρίνα π’ ανθούνε, ω γεια χαρά.
Και ύμνοι χαράς
στις κορφές αντηχούνε, ω γεια χαρά.
Κι είν’ ο Χριστός φίλος κι αδελφός
μες στη ζωή μας καθάριο φως.
Γεια χαρά...
ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΡΑ
Τραγουδώντας τη χαρά
με γλυκογάργαρα ασημωμένα νερά,
το ποτάμι ξεκινά στα ψηλά βουνά.
Αργοσέρνεται γλιστρά
πάει σε νερόχορτα που κρυφοζούν
τρυφερά
πλημμυρίζοντας δροσιές
των πουλιών φτερά.
Τ’ άστρα τις νυχτιές τις καλαμιές
χρυσοφωτίζουνε
δίνοντας φτερά στις ονειροπνοές.
Λούλουδα μικρά που ονειρεύτηκαν τη
θάλασσα
πέφτουν μιαν αυγή στα θολά νερά.
Τραγουδώντας το ποτάμι
χαιρετάει από μακριά τα βουνά.
τα νερόχορτα κυλάει
δροσοραίνει ολόγυρα τα φτερά.
Τα καλάμια χρυσοντύνουν
τ’ άστρα μ’ ονειροπνοές.
Νυχτολούλουδα πεθαίνουν
τις χρυσόθαμπες αυγές.
Αχνοσβήνουν τα βουνά
σα δαντελοπλεγμένη καταχνιά θολερή
και βουρκώνει η ματιά που δε θα τα δει.
Τ’ ασημόνερα κυλούν
και το κελάρυσμα γλυκομιλά στις καρδιές
που τη μοναξιά ζητούν τις ψυχρές
βραδιές.
ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΙ
Μπρος αδέλφια όλοι στη γραμμή
στο Θαβώρ να φτάσουμε μ’ ορμή
και κορφές να κατακτήσουμε πολλές
που κυριαρχούν οι αρετές.
Τροπαιοφόροι πάντα μπρος
νίκες μας οδηγούν στο Φως
δεν μας τρομάζει πια ο εχθρός
τρόπαια μας χάρισ’ ο Χριστός.
Σαν Ταρσίζιοι και ‘μεις παιδιά
με τη φλόγα μέσα στην καρδιά
θα βαδίσουμε το δύσκολο στρατί
μ’ οδηγό το Θείο Λυτρωτή.
Τροπαιοφόροι πάντα μπρος....
ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΝΥΧΤΙΑ ΣΟΥ

Θα νικήσουμε, θα νικήσουμε Τώρα που η νυχτιά Σου

με τον μεγάλο νικητή πέφτει με στοργή
με τον μεγάλο σταυροφόρο ρίχνει δροσοστάλες
τον πρώτο ουρανού και γης στης ψυχής τη γη.
τον Κύριο Ιησού, τροπαιοφόρο.
Τα βουνά που σιωπούν
Τροπαιοφόροι του πνεύματος τ’ αγρίμια που ξυπνούν
ας σπάσουν του κακού οι παγίδες τ’ άστρα πριν υπνώσουν
ας λάμψουν της αγάπης ηλιαχτίδες. Σένανε υμνούν.
Το πνεύμα τρόπαια ας στήσει
και η σημαία του Χριστού Γέμισε μ’ αγγέλους
ψηλά, ψηλά ας κυματίσει. τούτη τη νυχτιά
στείλε μας του ύπνου
Κάποιοι αετοί σε κορφές πλαταγγίζουν όνειρα πλατειά.
κάποιας πίστης χελιδόνια
με ορμή τον αέρα σπαθίζουν. Φέξε μας τη νύχτα
Θ’ ανεβούμε μαζί τις κορφές με τα μύρια αστέρια Σου
τις σκηνές μας θα στήσουμε κι οι ψυχές ας μείνουν
σε καινούργιες ρόδινες ανατολές. (δις) στ’ άγια χέρια Σου. Αμήν

Θα νικήσουμε, θα νικήσουμε.......
ΤΣΑΡΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ

Τσάρκα με το τρεχαντήρι να σε παω σου

TΣΑΜΙΚΟΣ
Κάτω στου βάλτου τα χωριά,
Ξηρόμερο και Άγραφα,
και στα πέντε Βιλαέτια,
φάτε, πιέτε μωρ’ αδέρφια.
Εκεί ν’ οι κλέφτες οι πολλοί,
όλοι ντυμένοι στο φλουρί,
κάθονται και τρων’ και πίνουν,
και την Άρτα φοβερίζουν.
‘ταξα,
απ’ την Μύκονο στην Τήνο κι απ’ τη Πάρο
στην Αξιά.
Απ΄ τη Σέριφο στη Σίφνο κι απ’ την Άνδρο
ως
τη Τζια, απ’ την Κίμωλο στη Μήλο
κι απ’ τη Σύροστα Θερμιά.
Απ’ την Αμοργό στη Θύρα κι απ΄ τη Σίκινο
στη Νιο θα σε κάνω καπετάνιο και πουλί
θαλασσινό.

Πιάνουν και γράφουν μια γραφή,
βρίζουν τα γένια του Κατή,
γράφουν και στο Κομπότι,
προσκυνούν και το Δεσπότη.
Συλλογιστείτε το καλά,
γιατί καίμε τα χωριά,
γρήγορα, τ’ αρματολίκι
γιατί ερχόμαστε σα λύκοι.
Απ’ την Αίγινα στην Ύδρα, Πόρο και στα
Μέθανα και στις όμορφες στις Σπέτσες
μια βραδιά κι ας πέθαινα.
Τσάρκα με το τρεχαντήρι να σε πάω σου
’ταξα,
απ’ τη Σέριφο στον Πόρο πίσω και στον
Πειραιά.

TΣΑΜΙΚΟΣ

Στα κακοτράχαλα τα βουνά

με το σουραύλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηταράς κι ο Διγενής
ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γη

μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πως χορεύει ο Νικηταράς
αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριά

κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά.
Το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.
 μια Ελλάδα του Χριστού
Δάσος, δάσος δροσερό...

ΥΑΚΙΝΘΟΙ
Κάποιο πρωινό δροσερό χαρωπό
κινήσαμε για μεγάλο σκοπό.
Αδελφωμένοι Υάκινθοι εμπρός
κάπου εκεί μας προσμένει ο Θεός. (δις)
Η μυρωμένη πλαγιά μας γελά
και μας χαρίζει αγάπη θεϊκιά
είν’ στήστε χορό λουλουδάκια σεμνά
ευτυχία να ζεις με χαρά. (δις)
Τα ουράνια ανοίξανε και προσκαλούν
ψυχές καθάριες ψηλά ν’ ανεβούν
μπρος μυρωμένη πλαγιά στη σειρά
σήμαν’ η ώρα να πάμε μπροστά. (δις)
Στείλτε το μήνυμα σ’ όλη τη γη
η αγάπη έζησε, ζει και θα ζει
γιατί οι Υάκινθοι πάντα θα ζουν
αδελφωμένοι αιώνια πιστοί. (δις)
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Να ‘χα εφτάχορδη κιθάρα
να ‘χα ένα παλιό βιολί
με χορδές μαλαματένιες (δις)
και φωνή γλυκιά απαλή. (δις)
Να ‘βγαινα ψηλά στο δάσος
μες τα δέντρα τα πυκνά
την αθάνατη Σου δόξα (δις)
να υμνήσω ταπεινά. (δις)
Να ’χα του Δαυίδ τη λύρα
να ’χα ένα παλιό βιολί
πρώτ’ αγροίκητο τραγούδι (δις)
να σου ψάλλω Λυτρωτή. (δις)
Κάνω την καρδιά κιθάρα
κάθε της παλμό χορδή
και για νότα ’ναν οι σκέψεις (δις)
κάθε πόθος κάθε ευχή. (δις)
Κι αρχινώ να Σε δοξάζω
βασιλιά των ουρανών
το πανάγιο τ’ όνομα σου (δις)
μέρα - νύχτα να ευλογώ .(δις) [ ας βαδίζουμε στο φως,
ΥΜΝΟΣ ΟΜΑΔΩΝ
Στην ομάδα μας και πάλι
ήρθαμ’ όλοι με χαρά
μας ανοίγει την αγκάλη
σαν την μάννα τρυφερά.
Όλοι πάλι αγαπημένοι
και μ’ ολόθερμη ψυχή
και στα ύψη ας ανεβαίνει
άγιο μύρο η προσευχή.
Ω Πανάγαθε Χριστέ μας
Βασιλιάς μας είσαι Σύ
σκύψε τώρα ευλόγησέ μας
δος μας χάρη περισσή.
Τα παιδιά Σου πάλι κάνε
ήρωες άλλη μια φορά
για καινούργιο κόσμο πάμε
και μας χρειάζονται φτερά.
Όλοι με χαρά το λέμε
με το θάρρος του πιστού,
μια καινούργια Ελλάδα θέμε
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ
Κάτω από τον ίσκιο σου κλαδιά
δάφνης πάντα βγαίνουνε κι ανθούνε
κι από τις πτυχές σου ξεπετιούνται
δόξα ηρωική και λευτεριά.
Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά
να ‘βρω της ψυχής μου κάθε πόθο
θέλω το χρυσό όνειρο να κλώθω (δις)
που ‘χω για την άγια μας Σοφιά.
Κι αν σε τόπους πάλι μακρινούς
την αγνή σου ιδώ την ομορφάδα
κι από τη ψυχή μου την Ελλάδα
θα μας φέρεις κύμα κι ουρανό.
Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά...
ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
Με χαρούμενα τραγούδια
οι ψυχές μας Σε υμνούν
σαν ολόδροσα λουλούδια
που στο φως πρωτοξυπνούν.
Κάθε σύννεφο σκορπίζεις
κάθε λύπη μακριά,
την αγνότητα χαρίζεις,
τη χαρά, τη λευτεριά.
Έργα αθάνατα δικά σου
οι ακτίνες σου σκορπούν
και στη λάμψη της χαράς σου
χίλιοι άγγελοι σε υμνούν.
Δέντρα, θάλασσες, λουλούδια
και λιβάδια δροσερά
μας καλούνε σε τραγούδια
στην ατέλειωτη χαρά.
Τραγουδήστε ανθρώπων χείλη
με τ’ αστέρια της αυγής,
ενωθείτε εχθροί και φίλοι,
στο ξεφάντωμα της γης.
Τραγουδώντας με ευτυχία,
στης χαράς τη βασιλεία
μας προσμένει ο Χριστός.
ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
Εμπρός παιδιά να ψάλλουμε
του δάσους τις ομορφιές
κι ο ύμνος μας ας ακουσθεί
στα πέρατα της γης
πως τέτοια κάλλη αφάνταστα
αγνίζουν τις καρδιές
και στο Θεό μας ανυψώνουν
τα μάτια της ψυχής.
Δάσος, δάσος δροσερό
σ’ αγαπώ, σε ποθώ,
κι όπου πάω, κι όπου σταθώ
πως να μη σε θυμηθώ.
Οι πράσινες σου πλαγιές
τα γάργαρα νερά
οι κρυσταλλένιες σου πηγές
τα δάση τα πυκνά
οι ηλιόλουστες σου οι κορφές
τα ξακουστά χωριά
μας μάγεψαν και μας κρατούν
δεμένη την καρδιά.
ΥΠΑΚΟΗ
Δάκρυα καυτά στης αγωνίας Σου τον κήπο
ράγισ’ η καρδιά στης προσμονής το θείο
χτύπο
πριν απ’ τη θυσία και μετά το παρελθέτω
Κύριε και Θεέ το θέλημα μου καταθέτω.
Ύβρεις εμπαιγμοί, μάστιγες κάλαμος
πορφύρα
και ο μαθητής στέκει αρνητής σιμά στη θύρα.
Σήκωσες στα ματωμένα χέρια Σου τη γη
με ανυπόκριτω την καρδιά υπακοή.
Της θυσίας της υπέρτατης Μεγάλε ταπεινέ
η κένωση Σου μακάρια Υπακοή
δώσε στην καρδιά μας ν’ αντηχεί η
προσευχή (δις)
ουχ ως εγώ θέλω Κύριε άλλ’ ως Συ.
Μέσα στο μυστήριο της ζώσης Εκκλησίας
όλοι στρατευμένοι στον αγώνα της θυσίας
πάντοτε σκυμμένοι κάτω από το πετραχήλι
της υπακοής καίει τ’ ακοίμητο καντήλι.
Της αγάπης Σου διάκονος Παράκλητε αγαθέ
το θέλημα Σου νυν και αεί .
δώσε στην καρδιά μας ν’ αντηχεί η
προσευχή (δις)
ουχ ως εγώ θέλω Κύριε άλλ’ ως Συ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΙ
Ύπερασπισταί κινήστε όλοι
καί καθήστε πρώτοι στή γραμμή.
Η τιμή κι η ελευθεριά μας
και τό δίκιο μας καλεΐ.
Μπρος παιδιά ριχτήτε στις επάλξεις
κι ο αγώνας μας θάναι σκληρός
δε μας σκιάζουν τών έχθρων οι τάξεις
γιατ' είναι μαζί μας ό Χριστός.
Καταιγίδες πλάκωσαν αδέλφια
τρικυμίες σπάσανε σκαριά,
καί στό διάβα σκόρπισαν συντρίμμια
ρίξαν τίς ψυχές στή σκοτεινιά.
Τίς χαρές για νά δώσουμε
μιας όμορφης ζωής
ακτίνες νά σκορπίσουμε μιας θείας
χαραυγής.
ΥΠΟΜΟΝΗ

Κύριε το δάκρυ στερεύει

τα γόνατα λυγούν
τα χέρια υψώνονται
μα τα χείλη σιωπούν. (2)

Ο νους σαλεύει
η καρδιά πονά
χάνομαι Θεέ μου
μες στην πυκνή σκοτεινιά.

Μα μες στο καμίνι

ως δρόσος μια φωνή
γλυκειά, γαλήνια, ευγενική
“κάνε παιδί μου υπομονή”. (2)

Σήκωσε το βλέμμα στο σταυρό

στον αγαπημένο Χριστό
το αίμα του καλεί
“κάνε παιδί μου υπομονή”. (2)

Κυρία γης και ουρανών

δεν κραυγάζεις σωπαίνεις
Δεν οδύρεσαι; ο Υιός Óõ πεθαίνει
“παιδί μου μάθε να υπομένεις”.

Κάθε θλίψη είναι ένας σταυρός

κάθε δάκρυ ένα καρφί.
Παιδί μου υπομονή
η Ανάσταση θα ‘ρθει.

ΥΨΙΠΕΤΕΣ

Μ’ ατσάλινα φτερά γοργά κινάμε

χαρούμενοι, γενναίοι, δυνατοί
να φτάσουμε το χάραμα ζητάμε
στην πιο ψηλή κορφή της αρετής.

Αστράφτουν οι ματιές μας κι η ψυχή μας

με πόθο αγναντεύει εκεί ψηλά
εκεί που μας προσμένει ο αρχηγός μας
εκεί που βασιλεύει η χαρά.

Στο δρόμο μας θα βρούμέ καταιγίδες

θα σπάζουνε μ’ ορμή οι κεραυνοί
και ψεύτικες χαρές θε να ζητάνε
ξανά να μας τραβήξουνε στη γη.

Ψηλά οι ματιές κι η σκέψη όλο φλόγα

για μας ο ουρανός φεγγοβολά
στα ύψη εμπρός πετάτε υψιπέτες
στα ύψη στα αιθέρια εμπρός παιδιά.
ΦΑΡΟΙ
Μέσα στο πέλαγος του κόσμου
και στα βάσανα της γης,
με τη λάμψη του φωτός Σου
Συ, Χριστέ μας οδηγείς.
Φάροι φωτεινοί στης ζωής το βράχο
Φάροι φωτεινοί στης ζωής το πέλαγο.
Δώστε τ’ άγιο φως που ’χει ο Χριστός.
Φάροι φωτεινοί λάμψτε στα σκοτάδια
Φάροι φωτεινοί ρίξτε φως Χριστού στη γη
είστε ο πυρσός που σκορπά το φως.
Είσαι φάρος που μας δείχνει
το λιμάνι της γαλήνης.
Είσαι Φάρος που μας δείχνει
το λιμάνι της χαράς.
Στις καταιγίδες όταν ξεσπάνε,
δείξτε λιμάνια ,κι απανεμιά.
Ανάψτε λυχνάρια, υψώστε φανάρια
τα πλοία οδηγάτε στην ακρογιαλιά.
Φάροι φωτεινοί.......
Δως μας δύναμη μεγάλη,
για να βγούμε νικητές
στον αγώνα της αλήθειας
που δε σταματά ποτέ.
Κρατήστε μας ως το τέλος
στην αγάπη και στο φως Σου
και μια μέρα χάρισε μας
τον ολόφωτο ουρανό Σου.
Φάροι φωτεινοί.........
ΦΑΡΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ
Σε πυκνό σκοτάδι πλέει η εποχή μας,
σε πυκνό σκοτάδι βρίσκεται όλη γη
Της καρδιάς το βλέμμα στρέφεται στον
αιώνα
κι ανθούν τα κλωνιά φως αναζητεί.
Φάροι φωτεινοί στης ζωής το βράχο
φάροι φωτεινοί στης ζωής το πέλαγος
ρίξτε τ’ Άγιο Φως κει που ο ναυαγός
μόνος του παραδέρνει, μόνος του παλεύει
και το φως γυρεύει.
Δώστε τ’ Άγιο Φως (2)
που ‘χει ο Χριστός. (2)
Χαρίστε ελπίδα, πετάξτε
δείξτε λιμάνι κι απανεμιά.
Ανάψτε λυχνάρια, υψώστε φανάρια
τα πλοία οδηγήστε στην ακρογιαλιά.
ΦΑΡΟΙ
Θύελλες κύματα μες το πέλαγος ξεσπούν,
τα καράβια τρίζουν, σκίζονται πανιά,
ταουράνια σκοτεινά.
Μα ενός φάρου το φως ξεχωρίζει στη
νυχτιά,
την ελπίδα δίνει θάρρος και χαρά,
δύναμη και σιγουριά.
Φάροι να ‘μαστε το ποθήσαμε
στης ζωής το δύσκολο στρατί
για να Δείχνουμε με τη λάμψη μας
την πορεία προς την κορυφή.
Και το φως που σκορπούμε
τ’ αντλούμε απ’ την πηγή της αγάπης
του φωτός και της ζωής
στη μορφή του Λυτρωτή.
Φάροι να ‘μαστε το ………
ΦΑΡΟΣ
Μεσ'τη ζωή αγάπη ζητάς
Σειρήνες πολλές γεννούν τις πληγές,
φίλοι πολλοί γνωστοί αρκετοί,
δε ξέρεις που πας στο ψέμα βουτάς,
ναι λοιπόν,
Βρες το φάρο που γέννησε το απρόσιτο
Φως, σαν που οδήγησε σε πηγές
αληθινές, σταθερός στον αγώνα σου, σε
κορφές θεϊκές, με την πίστη ασπίδα σου
στις αιώνιες γραφές. Ας βαδίσουμε πλάι
στην ατέλειωτη χαρά,
ας παίρνουμε δύναμη πάντα από ψηλά.
Μη φοβηθείς, αν στηριχτείς
σε Εκείνον κοντά που είναι η χαρά,
Αγάπη Ειρήνη Υπομονή,
αυτά που γιατρεύουν την κάθε ψυχή,
ναι λοιπόν,
Βρες το φάρο…
Να ο Φάρος που γέννησε το απρόσιτο
Φως,
η πυξίδα που οδήγησε σε πηγές αληθινές·
ΦΑΡΟΣ Η ΑΓΑΠΗ
Ουρανό σε λένε κι είσαι μονοπάτι,
για ν' ανέβουν όλοι
μέχρι τ' ουρανού την άκρη..
Παναγιά δική μας, θάρρος στη ζωή μας,
στυλοβάτης είσαι παραδείσου μονοπάτι..
Είναι φάρος η αγάπη,
είναι λάβαρο κι ελπίδα,
είναι μια μικρή πυξίδα,
για όσους τη στεριά ζητάνε, το είδα..
Φάρος η αγάπη,
και λάβαρο κι ελπίδα, είναι τρόμος
καταιγίδα, για όσους στάχτες
προσκυνάνε, το είδα..
Λένε πως φοβάμαι, λένε δεν θυμάμαι.
Λένε η αγάπη είναι μόνο παραμύθια.
΄Ομως κάνουν λάθος, ξέρουν καταβάθος,
Ο Χριστός πως είναι η μοναδική αλήθεια..
Είναι φάρος η αγάπη...
ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΣ
Τεριρέμ, τεριρέμ, τεριρέμ, τεμ...
Τεριρέμ, τα φτερά των αγγέλων ηχούν
Τεριρέμ, ο παλμός της δικής μας καρδιάς
Χάρισε Κύριε φρόνημα
Έν μία καρδιά, μια πνοή, μια ψυχή
φιλαδελφίας πόθο αγνό
μία φωνή της αγάπης ωδή.
Κι ανοίγει ευθύς ο ουρανός
άκου αγγέλων τον ψαλμό.
Πέτρε και Παύλε αδελφικής αγάπης
οδηγοί
Βασίλιε Ιεράρχα, Γρηγόριε Ζηλωτή.
Κάθε πιστό καλέσατε σ' αγώνα ιερό
“φιλάδελφα δώστε εις αλλήλους Χριστόν”.
Όσοι προσμένουν χαρά αιώνια κάπου να
βρουν
στη χώρα των μαρτύρων συμπολίτες να
γενούν.
Πάρτε φωτιά ν’ ανάψετε ορθοδοξίας άγιο
πυρσό
αγίων ταις χρείαις κοινωνείτε ευσεβώς.
Γλυκιά μελωδία μυστική
άκουσε Θεέ μου μιαν ευχή.
Τεριρέμ, τα φτερά των αγγέλων.....
Τεριρέμ, τεριρέμ, τεριρέμ, τεμ....
ΤΕΡΙΡΕΜ
ΦΙΛΙΠΠΟΙ
Γαλήνη πλημμυρίζει τις ψυχές
φλέγοντ’ από πίστη οι καρδιές
κι όλοι μαζί με μια φωνή (2)
δοξολογούμε τον Λυτρωτή. (2)
Ο Παύλος κηρύττει φλογερά
κι οι πιστοί ακούνε ευλαβικά
και η Λυδία ταπεινά (2)
λάμπει από άγια χαρά. (2)
Κι εμείς Λυδίες αγνές ψυχές
ας δεχθούμε το φως του λυτρωμού
κι εμείς Λυδίες αγνές καρδιές (2)
ας λυτρωθούμε απ’ τον κόσμο του κακού.
(2)
Φίλιπποι πόλη ευλογημένη
Φίλιπποι Εκκλησία αγαπημένη
φλόγιζε ψυχές στο λόγο του Θεού (2)
κι άνοιξε για σε η πύλη τ’ ουρανού. (2)

ΦΛΑΜΟΥΡΙΑ
ΦΙΛΟΠΟΝΕΣ
[1ο βραβείο κατασκ.ύμνου [4η ομάδα [1985] Στη βρύση τη βουνίσια
σιμά είν’ η φλαμουριά
Ξεκινάμε την αυγή να δουλέψουμε τη γη στον ίσκιο της καθόμουν
Θεέ μου να ‘μαστε μαζί να ονειρευτώ συχνά.
κάθε μας λεπτό να ‘σαι στο πλευρό
δύναμη, χαρά, ζωή Ή χάραζα στη φλούδα
κι ο καρπός θα ‘ναι πολύς. ονόματα ιερά
και πάντα εκεί γυρνούσα
Δέντρα πάθη της ψυχής σε λύπη και χαρά. (δις)
ξεριζώνουμε εμείς
μόχθο που ‘χει η δουλειά Μια μέρα ταξιδεύω
δάκρυα πολλά, πόνος στην καρδιά σε μέρη μακρινά
μα κανείς μας οκνηρός περνώ να χαιρετίσω
ο Χριστός μας βοηθός. σιμά στη φλαμουριά.
Ξεκινάμε τις αυγές Βούιζαν τα κλαδιά της
φιλόπονες και σταθερές σαν να μου κράζουν, ω!
αγναντεύουμε κορφές Κοντά μου πάντα μείνε
και οδεύουμε σ' αυτές. θα βρεις γαλήνη, εδώ.
Ο αγρός είν’ η ψυχή ο Χριστός ο φυτευτής Μακριά τώρα στα ξένα
που με μόχθο προσδοκά, δεν βρίσκω τη χαρά
πάντα κοπιά, τίμια η δουλειά που ένιωθα κει πάνω
βλόγα Κύριε τη σοδειά σιμά στη φλαμουριά.
ο ιδρώτας μας κυλά.
Στο νου μου πάντα μένει
Δέντρα ωραία αρετής τ’ ολόχαρο χωριό,
εις τα βάθη της ψυχής στ’ αυτιά μου πάντα ακούω,
Θεέ μου αύξανέ τα Εσύ, “θα βρεις γαλήνη εδώ”.
ήλιος της ζωής μέσα μας θα ζεις
θα θερμαίνεις τη καρδιά
θα συνάζεις τη σοδειά ΦΛΟΓΕΡΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ
Ξεκινάμε τις αυγές.......... Ξεκινάμε μαζί πολεμάμε μ’ ορμή
και πυργώνουμε κάστρα αρετής.
Φλογεροί μαχητές δεν ξεχνάμε ποτέ
ΦΙΛΟΘΕΗ προχωρούμε γοργά και κοιτάμε ψηλά
φλογεροί μαχητές μπροστά.
Μες τη βαριά σκλαβιά
στο πυκνό σκοτάδι Δεν μας φοβίζουν οι καταιγίδες
προσέφερες το φωε σου, δεν μας τρομάζουν οι κεραυνοί
σκόρπισες την αγάπη. μέσ’ απ’ τα σύννεφα ηλιαχτίδες
μέσα απ’ τις μπόρες η χρυσαυγή. (δις)
Ήσουνα νέα κι ο κόσμος δικό σου,
Μα δώθηκες στ’ αδέλφια σου, Του Θεού η ματιά
δώθηκες στο Θεό σου. μας φτερώνει την καρδιά
η δική Του φωνή δυναμώνει την ψυχή
Δόξα στη πατρίδα μας και τραβάμε ψηλά φλογεροί.
φάρος που δε σβήνει
το φως που μας οδηγεί Δεν μας φοβίζουν........
Φιλοθέη έχεις γίνει
σε μια πορεία Πίστης.
ΦΛΟΓΕΡΟΙ
Εκεί στο θρόνο πλάι του Θεού
πρέσβευε για μας αγνή Αγία Με φλόγα στην καρδιά
να μπει στην καρδιά μας που’ χει θεία λάμψη
η αγάπη η αληθινή, με του Χριστού το φως προχωρούμε εμπρός.
να γίνουμε όλοι αδελφοί. Μες στις αγνές καρδιές ήρθε να χαράξει
το θείο μήνυμα ο Χριστός.
Με μια γλυκιά χαρά που έρχεται απ’ τα
ουράνια
στέλνουμε μήνυμα στον κόσμο αυτόν.
Οι Φλογεροί θα σκορπίσουν στη γη
του Χριστού το ουράνιο φως
και στην καρδιά με ορμή και χαρά
θα μιλήσει ο Θεός.
Κι αν καταιγίδες φουρτούνες ανέμοι
μανιάζουν και φυσούν
οι Φλογεροί δεν λυγούν, δεν λυγούν.
Τον φόβο στη ζωή έχει ξεπεράσει
ο νέος Χριστιανός που είναι ο Φλογερός.
Και είναι πρόθυμος για να πλησιάσει
το Θείο Λυτρωτή το Άγιο Φως.
Στα ουράνια οι άγγελοι δάφνες ετοιμάζουν
στους Φλογερούς αγωνιστές της ζωής.
Οι Φλογεροί..
ΦΛΟΓΕΡΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ
Άκου βοή σεισμό στα σπλάχνα μας
γλώσσες φωτιές εδώ θεριέψαν
Πεντηκοστή ο πατήρ ηυδόκησε
Πεντηκοστή το πνεύμα εστάλη.
Πνεύμα Χριστού με μιας κατώκησε
βγήκαν ψαράδες και κηρύξαν
κι όλα τα πλήθη ευθύς σαγήνευσαν
μιλώντας τη δική τους γλώσσα.
Λιμοί, πορείες μαρτυρικές
μάστιγες, λίθοι και φυλακές.
Λύστρα, Αθήνα, Ιόπη, Κόρινθος,
Ρώμη, Ταρσός, Λαοδικεία
μύριες ψυχές εθνών φωτίστηκαν
μύριες ψυχές λευτερωθήκαν.
Μέσα στης γης τούτο το πέλαγος
καράβια αντίθετα στο ρεύμα
στείλτε το φως παντού απόστολοι
πάρτε φωτιά απ’ τ’ Άγιο Πνεύμα.
Κι αν βρούμε μπόρες, υφάλους, ξέρες
στητά κατάρτια ανοιχτά τα πανιά.
Όλοι μας φλογεροί Απόστολοι.
ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ
Πριν χρόνια σε πλοίο ήταν ο Χριστός
και δώδεκα ψαράδες φοβισμένοι,
το κύμα ήταν μεγάλο το καράβι μικρό
καμιά ελπίδα δεν τους μένει.
Τον είδαν να σηκώνεται στο κύμα να μιλά
κι η θάλασσα ευθύς να γαληνεύει
ήτανε ψαράδες κι είχαν δει πολλά
μα τούτο δεν το είδανε ξανά.
Ποιος πες μας ποιος είσαι ποιος
εσύ που τους ανέμους διατάζεις
εσύ που την βροχή σταματάς
και την φουρτούνα κοπάζεις.
Και σήμερα φουρτούνα και σήμερα βροχή
με πόλεμο ψευτιά ή αδικία
ο τρόμος του θανάτου απλώνεται στη γη
μα βράχοι μένουνε οι πιστοί.
Υψώνουν τα χέρια τους
ψηλά στον ουρανό
συ είσαι η μόνη ελπίδα που τους μένει,
γύρω τους απλώνουν μια γαλήνη θεϊκή
κι οι άνθρωποι ρωτούνε εκστατικοί.
Ποιος πες μας ποιος είσαι ποιος...

ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ
Ο Βοριάς λυσσομανά
και το κυμ’ αφρίζει
του φτωχού μας καραβιού
κάθε ξάρτι τρίζει.
Αχ! σκίστηκαν τα πανιά
κι είν’ βαθιά η σκοτεινιά
βοήθα Θεέ, Θεέ σπλαχνίσου μας!
Τρέμει η δόλια μας καρδιά
στην κακή την ώρα,
μονάχα ελπίδα μας
Συ ‘σαι μόνο τώρα.
Είναι η χάρη Σου τρανή
και βοηθάς όποιον πονεί
βοήθα Θεέ, Θεέ σπλαχνίσου μας!
Στο φτωχό μας σπιτικό
σε μια καμαρούλα
στέκει μπρος στην Παναγιά
η γλυκιά μανούλα.
Δακρυσμένη σιωπηλή
σκύβει και παρακαλεί
βοήθα Θεέ, Θεέ σπλαχνίσου μας.
ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Κάθε που κουραστώ—
που νιώθω ν' αγγίζω της ζωής το βυθό.
που ειν' η μέρα μακριά,
κι εγώ περπατάω με βήματα αργά,.
Φέρνω πάντα στο μυαλό μου,
φύλακα άγγελο έχω στο πλευρό μου,
Θεέ μου πες μου τι να φοβηθώ,
στο πλάι μου έχω ότι αγαπώ..
Καρδιά μου μην απελπιστείς,
ποτέ να μην παραιτηθείς.,
ειν’ της ζωής η ομορφιά,
χρυσάφι μες στη σκοτεινιά.,
κι αν έρθουν δύσκολοι καιροί,
που τ' όνειρο θα αιμορραγεί.,
το βλέμμα να' χεις στο Σταυρό
και την αγάπη φυλαχτό.
Καλημέρα αν ξυπνάς
αν μάθεις να βλέπεις και ν’ αγαπάς..
φίλε εμπρός στο κακό,
Παραδείσου κλειδί τούτο το μυστικό..
Φέρνω πάντα στο μυαλό μου…
Καρδιά μου μην απελπιστείς…
ΦΥΛΑΚΕΣ
Πόση αλήθεια δεν είπαν
διώξτε κάθε παλιό,
ήθος, παράδοση πίστη,
κάθε αγνό ιερό.
Μα καινούργιος κόσμος χτίζεται μ’ εκείνα
που σφραγίδα έχουν τα ιδανικά
των μαρτύρων των ηρώων τη θυσία
ζωής φύλακες κρατήστε σταθερά.
Έρχονται πάλι στη μνήμη
μύριες μορφές λεβεντιάς,
Παύλος, Κοσμάς, Μακρυγιάννης
σύμβολα λευτεριάς.
Ο καινούργιος κόσμος χτίζεται μ’ εκείνα
που σφραγίδα έχουν τα ιδανικά
των μαρτύρων των ηρώων τη θυσία
ζωής φύλακες κρατήστε σταθερά. (2)
ΦΩΤΑΥΓΕΙΣ
[1η ομάδα 1985]
Με φως ουράνιο στην καρδιά
και με τα φώτα στα στήθια
καινούργιους κόσμους κτίζουμε
με όπλο την αλήθεια.
Γαλάζιοι κόσμοι, όμορφοι, αγνοί
φτερώνουν και φλογίζουν τη ψυχή.
Οι καρδιές ποθούνε φάροι να γεννούνε.
(2)
Τα παιδιά της γης μας καλούμε
φωταυγείς.
Δείνει ο Χριστός φως στην καρδιά
για να ακτινοβολούμε
αγάπη, πίστη, ομορφιά,
στον κόσμο όπου βρεθούμε.
Γαλάζιοι κόσμοι, όμορφοι, αγνοί……
Τα παιδιά της γης μας καλούμε……
ΦΥΛΑΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ
Χαίρε πατρίδα μου,
και την παράδοσή σου φυλώ.
Φύλακες στέκουνε,
ηρώων νέφη μαρτύρων χοροί.
Τους ματόβρεχτους ιερούς μας νόμους
θε να τους φυλάξουμε πυξίδα μες τους
χρόνους.
Φύλακες Παράδοσης μέσα στους αιώνες
στήστε τ’ άγια λάβαρα κόντρα στους
χειμώνες.
Χαίρε Πατρίδα μου
και την παράδοσή σου φυλώ.
Σε περιμένει η γη
του ουρανού περιστέρι λευκό.
Έλα μην αργείς και κυλούν οι ώρες
τ’ άγια των αγίων μας χτύπησαν οι μπόρες
Μέγα Αλέξανδρε, άναψε τη δάδα
φύλακες παράδοσης κρατείστε την
Ελλάδα.
Χαίρε Πατρίδα μου
και την παράδοσή σου φυλώ.
Την των Πατέρων μου
Ορθοδοξίας την πίστη κρατώ.
Άγρια θύελλα κύματα σηκώνει
άγιε Χρυσόστομε πιάσε το τιμόνι
μαρτύρων πνεύματα σας καλεί η ώρα
φέρτε με τη χάρη σας τ’ ουρανού τα δώρα.
Χαίρε Πατρίδα μου
και την παράδοσή σου φυλώ.
Της Παναγίας μας
το θυμιατήρι το ιερό.
ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΑΙΝΕΙ ΠΑΣΙ
Κάθε που ο ήλιος πάλι προβάλλει
ειν' ο Θεός που μιλά.
Κάθε που ο ήλιος πάλι προβάλλει
κάνε ένα βήμα μπροστά.
Μέσα στο φως Σου λευκά περιστέρια
σχίζουν τον ουρανό
κι εγώ μαζί Σου ανοίγω τα χέρια
κι έρχομαι να Σε δω.
Θεέ του κόσμου Το χέρι μου δος μου
μέσα στο Φως Σου ν' αναστηθώ.(2)
Φέγγει ο ήλιος σ’ εχθρούς και φίλους
φέγγει ο Θεός και σ' εμάς.
Φέγγει ο ήλιος σ’ εχθρούς και φίλους
φέγγει το φως της καρδιάς..
Μέσα στο φως Σου....
Θεέ του κόσμου....
ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ
Έλάτε αδέλφια στή πορεία την τρανή
ειν' ή πορεία προς τίς φωτεινές
κορφές έκει ψηλά να ζήσουμε δλοι μαζί
της κατασκήνωσης την όμορφη ζωή.
Εδω στα ΠΙΣΙΣ στις ψηλές αυτές κορφές
μοσχοβολά τό πεύκο κι η αγνή ζωή
και ενωμένα τραγουδάνε χαρωπά
καί αγωνίζονται τά νειάτα αδελφικά.
Χαρήτε νέοι την χαρούμενη ζωή
ύμνολογηστε τόν ουράνιο λυτρωτή.
Κι αγωνισθήτε μονιασμένοι δυνατοί
γιά μιά Ελλάδα φωτεινή Χριστιανική.
ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ
Είναι ο δρόμος μεγάλος,
ανηφόρα πολλή,
για να φτάσουμε όλοι
κει ψηλά στην κορυφή.
Στην κορυφή την μεγάλη,
την πανώρια κορφή,
κει ψηλά με τ’ αστέρια,
που το Φως κατοικεί.
Ω Χριστέ τις καρδιές μας
κράτησε ‘τες αγνές,
για να γίνουμε φώτα
σε χιλιάδες ψυχές.
Ω Χριστέ της αγάπης
στο ζητάμε πολύ,
θέμε φως να σκορπούμε
στην απέραντη γη.
Στο στρατί του Χριστού μας
θα βαδίζουμε εμπρός
και θα γίνουμε όλοι
τα παιδιά του Φωτός.
Είναι ο δρόμος μεγάλος
ανηφόρα πολλή,
για να φτάσουμ’ όλοι
κει ψηλά στην κορφή.
ΧΑΜΟΓΕΛΑ
Όταν τη ματιά σου ανοίγεις,
στο γαλάζιο ουρανό..,
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα...
Όταν στη δουλειά σου βρίσκεις,
ένα βλέμμα σκυθρωπό....
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα...(δις)
Αν τον εαυτό σου δίνεις,
θα σου δίνουνε σταυρό...
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα..,
Τι κι αν σε περιφρονούνε,
σε δοξάζει ο Θεός...
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα.,.(δις)
Ένα χαμόγελο αγνό αντανακλά στον
ουρανό θυμήσου αδερφέ μου, αδερφέ
μου.
Ένα χαμόγελο γλυκό,αγιοκέρι στο Χριστό
προσφέρεις, αδερφέ μου.
Όταν τη χαρά μοιράζεις,
με τα αδέρφια που την ζουν
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα
Όταν πόνο αντικρίζεις,
και γλυκά τον μοιραστείς
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα.(δις)
Όταν οι άλλοι σε μισούνε,
γιατί διάλεξες Θεό
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα
Τι κι αν σε περιφρονούνε,
σε δοξάζει ο Θεός
χαμογέλα αδερφέ μου, χαμογέλα.(δις)
Ένα χαμόγελο αγνό...
ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ’ΧΟΥΝ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
Μωρέ, χαρά που το ‘χουν τα βουνά
χαρά που το ‘χουν τα βουνά
και τα άστρα περηφάνια.
Μωρέ, γιατί γιορτάζει η Παναγιά
γιορτάζει και η πατρίδα.
Μωρέ, σαν βλέπουν διάκους με σπαθιά,
παπάδες με ντουφέκια.
Μωρέ, σαν βλέπουν και το Γερμανό
της Πάτρας το Δεσπότη.
Μωρέ, για να βλογάει τ’ άρματα,
να ‘φκιέται τους λεβέντες.
ΧΑΡΑΜΑ ΚΙΝΩ
Χάραμα κινώ ν’ ανέβω στο βουνό
τις σκοτούρες αφήνω μακριά.
Στήνω στη στιγμή τη μικρή μου σκηνή
και ρουφώ της αυγής τη δροσιά.
Θεέ μου, ευχαριστώ σε
για το φως, τη ζωή, τη χαρά. (δις)
Μέσα από στενά μονοπάτια σκιερά
σκαρφαλώνω με βήμα λαφρύ,
και το δειλινό, όταν πια κουραστώ,
θα χωθώ στη μικρή μου σκηνή.
Θεέ μου, ευχαριστώ σε...
ΧΑΡΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΕΠΕΣΤΗ
Χαράς καιρός επέστη ημέρα εορτής
Χριστός, Χριστός ανέστη
Χριστός ο Λυτρωτής. (δις)
Σκιρτών θυσία φέρε λαέ προς τον Θεόν
αγνή Παρθένε χαίρε
και χόρευε Σιών. (δις)
Ο Άδης ενεκρώθη αγάλλεσθε λαοί
εις τους νεκρούς εδόθη
αθάνατος ζωή. (δις)
Σκιρτών θυσία…
ΧΑΡΑ ΣΕ ΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ
Χαρά στα μάτια που δακρύζουν
για κάποιον άλλον που πονά.
Γιατί τα μάτια αυτά θα δούνε
του Παραδείσου τ’ αγαθά. (2)
Χαρά στα χέρια όπου ντύνουν
μικρά παιδιά και ορφανά
γιατί τα χέρια αυτά θα γίνουν
φτερά για να πετούν ψηλά. (2)
Χαρά στο στόμα όπου λέγει
λόγια παρήγορα, γλυκά.
Γιατί το στόμα αυτό θα ψάλλει
με τους αγγέλους “ωσαννά”. (2)
Χαρά στο σπίτι που ανοίγει
την πόρτα στον περαστικό.
Γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει
στην Παναγιά και στο Χριστό. (2)
ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΓΗ
Χαρά στη γη χαρά παντού
χαρά στα πλατιά τ’ ουρανού
παντού χαρά μες την καρδιά
ελπίδα και παρηγοριά.
Δως μας Ιησού Χριστέ μας
την αγνή Σου τη χαρά
δως μας τη δική Σου ελπίδα
και της πίστης τα φτερά.
Της ζωής μας την ευτυχία
και τη γαλήνη της ψυχής
θ’ απολαύσουμε κοντά Σου
ως το θάνατο της γης.
Δεν τα θέλουμ’ αυτά τα πλούτη
και την ανθρώπινη χαρά
θέλουμε Χριστού Ελπίδα!
θέλουμε Χριστού Χαρά!
ΧΑΡΩΠΑ
Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ
Μια και είμαι εγώ παιδί ξέρω πάντα να
γελώ,
χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ.
…δάχτυλα
…γόνατα
…πόδια
…θε να γελάσω δυνατά
ΧΑΡΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Χαράς τραγούδι αντηχεί
που σκορπά της λύπης τη σιγή
κι ένας στρατός γοργός ορμά
του Χριστού να φέρει τη χαρά.
Με τη φλόγα και την πίστη στην καρδιά
με το μέτωπο που λάμπει από χαρά
ξεκινήσαμε πρωί με την αυγή
να σκορπίσουμε το φως σ’ όλη τη γη
το Χριστό να φέρουμε στη γη.
Εργάτες του καλού εμείς
στο στρατί που φέρνει στο Σταυρό.
Χαρά για μας κάθε ψυχής
το ξεκίνημα να ’ναι γοργό.
Στης χαράς τους κόσμους ανταμώσαμε
στο Χριστό τη θέλησή μας δώσαμε,
δε μας σκιάζει ο κόπος ούτε ο ιδρώς
εις το πλάι μας στέκει πάντα ο Χριστός,
γελαστοί βαδίζουμε όλοι εμπρός.
ΧΑΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ
Χαρά στα μάτια που δακρύζουν
για κάποιον άλλο που πονά,
γιατί τα μάτια αυτά θα ιδούνε
του παραδείσου τ’ αγαθά. (δις)
Χαρά στο στόμα όπου λέγει
λόγια παρήγορα γλυκά,
γιατί το στόμα αυτό θα ψάλλει
με τους αγγέλους ωσαννά. (δις)
Χαρά στα χέρια όπου ντύνουν
μικρά παιδιά και ορφανά
γιατί τα χέρια αυτά θα γίνουν
φτερά για να πετούν ψηλά. (δις)
Χαρά στο σπίτι που ανοίγει
την πόρτα στον περαστικό,
γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει
στην Παναγιά και στο Χριστό. (δις)
ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ
Στο δρόμο το στενό, το θεϊκό
βαδίζουμε γοργά και σταθερά.
Δίνουμε πάντα στους γύρω χαρά,
μ άπειρη απλοχεριά.
Καίγεται μέσα βαθιά μας φωτιά
για τα ιδανικά.
Με χέρια ενωμένα,
χαρούμενες και φλογερές
νοιώθουμε δυνατές.
Δίνουμε πάντα στους γύρω χαρά.....

ΧΑΡΩΠΗ ΜΕΡΑ
Χαρωπά σαν τα ανθάκια
πως φαντάζεται πολύ,
σ’ όποια μύρα σαν γεμίζει η αυγή.
Το αηδόνι ανάμεσα κελαηδεί
και το ρόδο μπρος τα κάλλη
ολοπράσινο χορτάρι που χλοϊζει παρά ‘κει
και στον ήλιο παιχνιδίζει η αυγή.
Τραγουδούν οι πεταλούδες
και χορεύουνε μαζί
κι όλες φτιάχνουν μια παρέα καλή.
Πάει τ’ αγέρι το τραγούδι στο βουνό
και στο δάσος κρυσταλλίζει η ηχός
κι όταν έρχεται το δείλι
του καλοκαιριού φαιδρό,
τα μικρά παιδιά αρχίζουν χορό.
Θα ‘ρθω μια αγκαλιά να κόψω,
μυρωμένα δροσερά
αγριολούλουδα του κάμπου χρυσά.
ΧΑΡΩΠΕΣ ΦΩΝΕΣ
Όμορφη η ζωή δίχως φόβο
μες στο βασίλειο του Ιησού!
Πόθος, λαχτάρα μας να διαλαλούμε
παντού τη δόξα Του.
Χαρωπές φωνές, οι φωνές μας,
στα γαλανά θεϊκά αιθέρια
με των Αγγέλων τους ύμνους ας ενωθούν!
Για την ειρήνη του κόσμου
και της ψυχής να δεηθούν…
Κέφι, χαρά σκορπάμε καλοσύνη,
μέσα στην παγωνιά του κακού.
Δύναμη παίρνουμε και οδηγούμε
ψυχές στο Λυτρωτή.
Χαρωπές φωνές…
Δος μας καρδιά καθάρια σαν το χιόνι
και σαν της θάλασσας τον αφρό,
κάνε τα μάτια μας ν’ αντιφεγγίζουν,
Χριστέ τον ουρανό!
Χαρωπές φωνές…
ΧΡΙΣΤΕ ΓΙΝΕ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ
Ελάτε αδέλφια να βαδίσουμε μαζί
το δρόμο που μας δείχνει ο Χριστός μας
να πιούμε όλοι απ’ τ’ αθάνατο κρασί
ν’ ανθίσουν κήποι του φωτός εντός μας.
Παιδιά δικά Του τα παιδιά όλης της γης
πολεμιστές για τη μεγάλη αλήθεια
όπλο για μας η δύναμη της προσευχής
μ’ αγάπη πλημμυρίζει τ’ άδεια στήθια.
Κάθε τραγούδι μας τραγούδι όλης της γης
και θα ‘χει η σκέψη μας την ευωδιά του
κρίνου
παιδιά που βγήκαμ’ απ’ το φως κάποιας
αυγής
στο μέτωπο με τη σφραγίδα Εκείνου.
Εσύ Χριστέ μείνε για πάντα οδηγός
και στρατηλάτης στη μεγάλη μάχη
στο δρόμο της ζωής μας μόνος οδηγός
(δις)
στεφάνι νίκης ο αγώνας να ‘χει.
_________________________________
_______
ΧΡΙΣΤΕ ΓΙΝΕ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ
Ο Χριστός μας φάρος κι οδηγός μας θα
‘ναι
μέσα στο στρατί μας τ’ ανηφορικό
που οδηγεί σε ύψη ολοφώτεινα
μπρος παιδιά ολοφώτεινα.
Είναι στη ζωή μας μόνος οδηγός.
Μέσα στο σκοτάδι ειν’ Αυτός το φως
και παράδειγμα μας είναι ο Χριστός
μπρος παιδιά είναι ο Χριστός.
Σταθεροί κοντά Του ας αγωνιστούμε
για τα ιδανικά μας τα ευγενικά
κι ας σκορπίσουμε αγάπη μέσα απ την
καρδιά
μπρος παιδιά μέσα απ’ την καρδιά.
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
Χριστέ μου, γλυκύτερη λέξη
στον κόσμο, Χριστέ μου.
Χριστέ μου μακριά Σου
γνωρίζω τον πόνο, Θεέ μου.
Χριστέ Ιησού μου Εσένα ποθώ
Χριστέ Ιησού μου Εσένα αγαπώ
και Σε στην καρδιά μου έχω θησαυρό
Χριστέ μου, Θεέ μου, Εσέ προσκυνώ.
Χριστέ μου, γλυκύτερη λέξη
ουράνια, Χριστέ μου.
Χριστέ μου μαζί Σου
να ζούμε για πάντα, Θεέ μου.
Χριστέ Ιησού μου εσένα ποθώ......
Χριστέ μου συγχώρα κι εμάς
τα παιδιά Σου, Χριστέ μου.
Χριστέ, χάριζε μας
τη θεία χαρά Σου, Θεέ μου.
Χριστέ Ιησού μου Εσένα ποθώ......
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΙ
Ένα τραγούδι θέλω να σου ψάλλω
ένα ψαλμό στα χείλη μου να βάλλω
θέλω να ζήσω να σ’ αγαπώ
τη δόξα σου να διαβάζω.
Ρόδα γιασεμιά και κρίνα
πλημμυρίζουν την ψυχή μου
κι είναι η πιο τρανή ευχή μου
να πεθάνω Χριστοφόρος.
Το εν φρονούντες σύμψυχοι ποθούμε
μέσα στην Αγία σου Εκκλησιά
να βρούμε πίστη, ελπίδα, αγάπη, χαρά
μύρο σκορπίζουν στην καρδιά.
Ρόδα γιασεμιά..........
Αιώνια Άνοιξη τριγύρω λαλλεί
χρυσός ο ήλιος λάμπει ξεπροβάλλει
που να χωρέσει τόσο φως
σε λέξεις δε χωρά ο Θεός.
Ρόδα γιασεμιά.......
Ένα τραγούδι θέλω να.......
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Χριστός ανέστη χαρά μεγάλη
λευκά φορέσατε τρανή γιορτή
λευκή η ψυχή μας ας λάμψει πάλι (δις)
κρίνος ολόλευκος τώρα κι αυτή.
Τώρα π’ ανέβηκε εκεί επάνω
ψηλά ο θεάνθρωπος στον ουρανό
αφού επάτησε όφη τον πλάνο
(δις)
για μας κρεμάμενος εις τον Σταυρό.
Χριστός ανέστη αναστηθείτε
μέσα στην άνοιξη νέας ζωής
Χριστός ανέστη όλοι ευφρανθείτε (δις)
νεκρός μη μείνει πλέον κανείς.
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ
Χρόνια και χρόνια λαχταράς
Κύπρο την ώρα της χαράς
που κοντά μας θα σε φέρει
της Ελευθεριάς τ’ αγέρι.
Κύπρο μου, όμορφο νησί
έχεις ψυχή Ελληνική
και μοσχοβολούν Ελλάδα
τα βουνά σου, τα λαγκάδια.
ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΑ
Χρόνια μου μοσχομύριστα
παιδιάστικα μου χρόνια
βραγιές μέ τά τριαντάφυλλα
κλωνάρια μέ τ' αηδόνια.
Στη ζήση μου σας έβαλα
άσειστα θέμελά μου
άπό τά πρώτα χρόνια μου
ως τά γεράματα μου.
"Ημουν δεκάχρονο παιδί
της άνοιξης λουλούδι
παιδί του κατηχητικού
καί ‘γώ ενα μαθητούδι.
Γιά μέτρησε μου άν μπορής
πόσα διαμάντια πήρα
ρουφώντας κάθε Κυριακή
τά λόγια του Σωτήρα.
Παιδί θά μείνω στην ψυχή
στό νου μου καί στά μάτια
κι άν τύχ' ακόμα καί βρεθώ
σέ τρίψηλα παλάτια.
Παιδί θά μείνω στην ψυχή
μέ φρόνησι στό νου μου
ελπίδα τής πατρίδας μου
καμάρι του γονιού μου.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΙ

Μες στο σκοτάδι ένας κόσμος πεθαίνει,

ξημερώνει μια καινούρια αυγή.
Η αγκαλιά του Χριστού ανοιχτή μας
προσμένει
να κάνουμε μια νέα αρχή.
Ψεύτικα είδωλα κι ιδέες ξεπέφτουν
τα νιάτα διψούν για ζωή.
Τείχη πανίσχυρα πέφτουνε,
η Ορθοδοξία ανατέλλει στη γη.

Ορθοδοξία φως του κόσμου,γίνε πυξίδα κι

οδηγός μου,
έλα και λάμψε μέσα στις καρδιές.
Μες στους αιώνες ταξιδεύεις,
κάποιους Χρυσόστομους γυρεύεις,
το λόγο σου να σπείρουν στις ψυχές.

Μες στην απάτη μια ελπίδα γεννιέται

μας φτερώνει μια θεία πνοή,
κι αν το κακό μες στον κόσμο πλανιέται
εμείς θ’ αγωνιστούμε μαζί.
Όταν η αγάπη απαλύνει τον πόνο
και στον κόσμο το μίσος χαθεί,
τότε τα χέρια θα υψώσουμε
όλοι να ψάλλουμε γλυκιά προσευχή.

Ορθοδοξία φως του κόσμου,γίνε πυξίδα κι

οδηγός μου,
όλοι σε περιμένουμε να ’ρθεις.

Μαζί σου ακόμα κι ο εχθρός μου

γίνεται φίλος κι αδερφός μου,
μπρος στο κοινό ποτήριο της ζωής.

Ορθοδοξία φως του κόσμου…

ΧΤΙΣΤΕΣ

Χτίστες μπρος
με καρδιά γεμάτη φως
κι ο Χριστός
θα μας είναι αρχηγός.

Με τα φτυάρια μας, τις αξίνες μας

θεμελιώνουμε γερά
και θα χτίσουμε με τη φλόγα μας
ένα πύργο με χαρά.

Χτίστες μπρος.........

Παλικαριά εμείς, δόξης και τιμής

προχωρούμ’ εδώ στη γη
για να φέρουμε, να σκορπίσουμε
μια καινούργια ροδαυγή.

Χτίστες μπρος.......
ΨΑΞΕ ΝΑ ΒΡΕΙΣ
Ψάξε να βρεις κι εσύ
μια αχτίδα αγάπης πάνω στη γη
που να σε οδηγεί
προς την αλήθεια και τη ζωή.
Ζήτα απ’ το Θεό να σπάσει τα δεσμά του
εγώ
για να γενεί η καρδιά πηγή αγάπης και
χαράς
Γιατί η αγάπη η αληθινή έλειψε απ’ τη ζωή
μόνη ελπίδα μας είσαι Εσύ
Έλα Κύριε, στη ψυχή.
Διώξε απ’ την καρδιά
το μίσος που φωλιάζει βαθιά
κράτα το θησαυρό που’ ναι δοσμένος απ’
το Θεό
Κοίτά τον ουρανό πάρε αγάπη απ’ το
Σταυρό
και κάνε τον εχθρό φίλο δικό σου
παντοτινό.
Γιατί η αγάπη η αληθινή.........
ΨΑΡΑΔΕΣ
Ψαράδες είμαστ’ όλοι μας παιδιά
με δίχτυα πετονιές και παραγάδια
στης κοινωνίας τις ακρογιαλιές
ψυχές για να ψαρέψουμε κοπάδια. (δις)
Και δε φοβόμαστε τα κύματα
φουρτούνες, καταιγίδες και βοριάδες
γιατί έχουμ’ αρχηγό μας το Χριστό
Αυτόν που αγαπούσε τους ψαράδες. (δις)
ΨΑΡΑΔΕΣ
Στα ξανθά τ’ ακρογιάλια ροδίζει
το πρωινό και μ’ αχτίδες χρυσές
ένας ήλιος ελπίδας φωτίζει
και χαράς στις ανήλιες ψυχές.
Κι είν’ η θάλασσα πέρα απλωμένη
των ανθρώπων που δίχως χαρά
μια ημέρα τα δίχτυα προσμένουν
ν’ απλωθούν του καλού του ψαρά.
Εμπρός αδέλφια ψαράδες γενείτε
και με πίστη κι αγάπη μαζί,
έναν κόσμο καινούργιο να δείτε
νεκρωμένο και πάλι να ζει. (δις)
Τόσοι άνθρωποι μικροί και μεγάλοι
φτωχοί, πλούσιοι αδελφοί μας κι αυτοί,
ένας κόσμος που ζει σε μια άλλη
όλο πίκρες και μόχθους ζωή.
Με λαχτάρα παιδιά μας προσμένουν
να τους φέρουμ’ ελπίδα και φως
ας βιαστούμε καιρός δε μας μένει
όλοι δίχτυα στα χέρια κι εμπρός.
Εμπρός αδέλφια ψαράδες...........
ΨΑΡΑΔΕΣ
Τώρα που φυσούν βοριάδες
και το κύμα είναι ψηλό
αχ ας ήμασταν ψαράδες (δις)
μέρα νύχτα στο γιαλό.
Τ’ άγριο κύμα να μας λούζει
σπάζοντας στην κουπαστή
τ’ αγριοβόρι να μας τσούζει
κι όμως να ‘μαστε ζεστοί.
Να μας χαιρετούν οι γλάροι
με ζηλιάρικη κραξιά,
να μη φεύγει ούτε ένα ψάρι (δις)
απ' την κάθε μας ριξιά.
Κι όταν ράβουμε τα δίχτυα
σ’ ακρογιάλι αμμουδερό
να περνούν τα ημερονύχτια
με τραγούδια και χορό.
Κι όταν μας κρατούν οι μπόρες
μες τις λιμανοφωλιές
να περνούμε λίγες ώρες
στις φτωχές μας φαμελιές. (δις)
ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ
Ξεκινάει μια ψαροπούλα απ’ το γιαλό,
ξεκινάει μια ψαροπούλα
απ’ την Ύδρα τη μικρούλα
και πηγαίνει για σφουγγάρια,
απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.
Έχει μέσα παλικάρια απ’ το γιαλό,
έχει μέσα παλικάρια
που βουτάνε για σφουγγάρια,
γιούσες κι όμορφα κοράλλια,
απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.
Έχει Συμειακούς, Καλύμνιους, απ’ το γιαλό
έχει Υδραίους και Σπετσιώτες,
Αιγινήτες και Ποριώτες,
που ’ναι όλοι παλικάρια,
απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.
Γεια χαρά σας παλικάρια και στο καλό
γεια χαρά σας παλικάρια
να μας φέρετε σφουγγάρια,
γιούσες και μαργαριτάρια,
απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

ΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΠΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Αγνή Παρθένε Δέσποινα,
"Αχραντε Θεοτόκε,
Παρθένε Μήτηρ Ανασσα,
πανένδροσέ τε πόκε.
Υψηλότερα ουρανών,
άκτίνων λαμπρότερα,
χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπέρτερα.
Εκλαμπροτέρα ουρανών,
φωτός καθαρωτέρα,
τών ουρανίων στρατιών
πασών άγιωτέρα.
Μαρία άειπάρθενε,
κόσμου παντός Κυρία,
άχραντε νύμφη πάναγνε,
Δέσποινα Παναγία.
Μαρία νύμφη ανασσα,
χαράς ημών αιτία.
Κόρη σεμνή βασίλισσα,
Μήτηρ ύπεραγία.
Τιμιωτέρα Χερουβίμ,
ύπερενδοξοτέρα,
τών ασωμάτων Σεραφίμ,
τών Θρόνων υπέρτερα.
ΧαΤρε τό φσμα Χερουβίμ,
χαίρε ΰμνος αγγέλων
χαιρε ωδή τών Σεραφίμ,
χαρά τών Αρχαγγέλων.
Χαιρε ειρήνη καί χαρά,
λιμήν της σωτηρίας
παστάς του Λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας.
Χαιρε παράδεισε τρυφής
ζωής τε αιωνίας,
χαΤρε τό ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας.
Σέ ικετεύω, Δέσποινα,
σέ νυν επικαλούμαι,
σέ δυσωπώ Παντάνασσα,
σήν χάριν εξαιτουμαι,
Κόρη σεμνή καί άσπιλε,
Δέσποινα Παναγία,
θερμώς επικαλούμαι σε,
Ναέ ήγιασμένε,
Α ντιλαβοϋ μου, ρυσαί με
άπό του πολεμίου,
καί κληρονόμον δεΤξόν με
ζωής της αιωνίου.
ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ.
Ω ΑΓΓΕΛΕ ΟΥΡΑΝΙΕ
Ω. Αγγελε ουράνιε, φύλακα της ψυχής μου,
να είσαι πάντα βοηθός
και υπερασπιστής μου. (2)
Ω, Αγγελε ουράνιε, ευθύς ως πλησιάζεις,
να διώχνεις κάθε πειρασμό,
ελπίδες να μοιράζεις. (2)
Είμαι σκεύος οστράκινο, καλάμι
λυγισμένο, δεύτερο φως του ουρανού, τη
λάμψη Σου προσμένω. (2)
Ω, Αγγελε ουράνιε, φύλακα της ψυχής ρου
να είσαι πάντα βοηθός
και υπερασπιστής μου. (2)
Ω ΕΛΛΑΔΑ
Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιο
που το φως του σκορπάει στην πλάση,
δε χορταίνω να βλέπω τους κάμπους,
τα βουνά, τις πλαγιές και τα δάση.
Δε χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια
και πανώρια νησιά στην αράδα,
δεν χορταίνω να βλέπω εσένα,
ω Ελλάδα, Ελλάδα, Ελλάδα.
Ω Ελλάδα που τόσο μαγεύεις
με τις νίκες ηρώων παιδιών σου,
με την τόσο γλυκιά σου πορεία
έχεις πλάσει τρανή ιστορία.
Της ωραίας μας Μακεδονίας
δε χορταίνω να βλέπω τα κάλλη
κι ό,τι άλλο ακόμα Ελλάδα
έχεις μεσ'στη θερμή σου αγκάλη.
Πώς ποθώ μιαν ολόχρυση μέρα
που και τ' άλλα, Ελλάδα, παιδιά σου,
λευτεριάς θα χαρούνε αέρα,
στη γλυκεία και θερμή αγκαλιά σου.
Που κρατάς πιο ψηλότερα απ’ όλους
του Χριστού μας την άγια δάδα,
που ’χεις πλάσει της δάφνης κλωνάρια,
ω Ελλάδα, Πατρίδα μου Ελλάδα.
Ω ΘΕΕ ΜΑΣ
Ω Θεέ μας, ω Θεέ μας
ω γλυκύτατε Σωτήρ.
Συ είσ’ ο μόνος οδηγός μας
εις το σάλο της ζωής. (δις)
Συ μας στέλνεις τ’ άγιο φως Σου
να φωτίζουμε ψυχές
και αυτές να οδηγούμε
στις ουράνιες αυλές. (δις)
Σε ευχαριστούμε, Σε ευχαριστούμε
που αξίωσες αγνές
να προσφέρουμε σε σένα τις νεανικές
ψυχές.
Ω ΠΑΝΑΜΩΜΕ
Ω Παναμωμε, ω Πανάχραντε
Αγνή Παρθένε Μαρία
ΜήτερΟσία, Μήτερ Αγία
δέου και ικέτευε υπέρ ημών (δις).
Ω, ΠΑΝΑΓΙΆ ΜΟΥ
Ω, Παναγιά μου αγάττημένη
και της ζωής μου ιδανικό
μπρος στα ττανέμορφα τ' αστέρια,
τ1 αστέρι με τ' ασημικό. (2)
Να μττόραγα τις χάριτες σου
να τις περάσω στο λαιμό'
και με τ'ατίμητο στολίδι
να πέφτω να Σε προσκυνώ. (2)
Ω, Παναγιά μου αγαπημένη,
βράχε με την υπομονή,
άσε με νά 'ρθω ν' ακουμπήσω
μπρος των ποδιών σου το σκαμνί. (2)
Και να’ν ως τότε που θα φύγω
για της καρδιάς το λατρευτό
με της ζωής σου το βιβλίο
μπροστά στα μάτια μου ανοιχτό. (2)
Ω ΠΕΣ ΜΟΥ
Ω πες μου, αν ξέρεις, εσύ που θα βρω
την ευτυχία που ψάχνω.
Ω πες μου, αν ξέρεις, σε ποιον θα
στραφώ
για να μου δώσει το φως.
Στη Βηθλεέμ ένα αστέρι λαμπρό
σε περιμένει για να ’ρθεις, μην αργείς.
Θα σ’ οδηγήσει αυτό στο Χριστό,
στ’ ανέσπερο φως της ζωής.
Ω έλα λοιπόν μην αργείς.
Ω πες μου...
Στη Ναζαρέτ ένα Θείο Παιδί
σε περιμένει για να ’ρθεις, μην αργείς.
Θα σε διδάξει μ’ αγάπη πολλή
τον τρόπο που πρέπει να ζεις.
Ω έλα λοιπόν μην αργείς.
Ω πες μου...
Στο Γολγοθά ένας Θείος Σωτήρ
σε περιμένει για να ’ρθεις, μην αργείς.
Θα σου χαρίσει αιώνια ζωή,
με πίστη αν θα Τον δεχθείς.
Ω έλα σ’ Αυτόν, μην αργείς.
ΩΡΑ ΚΑΛΗ ΣΟΥ
Μ’ άγιους πόθους κινάς αδελφούλα
γοργοτάξιδη τώρα βαρκούλα
με λευκά τα πανιά της ψυχής σου
και της πίστης γερό το κουπί.
Ώρα καλή σου αδελφούλα
στη νέα ζωή που καρτερείς
πρίμο αεράκι η ευχή μας
κι όλη η αγάπη μας μαζί.
Κι αν χρειαστεί και να παλέψεις
κι αν χρειαστεί να αγωνιστείς
ω! μη δειλιάσεις μη σαλέψεις
πάντα μπροστά να προχωρείς.
Στου Χριστού μας τη στράτα τη θεία
θα ‘βρεις κάθε χαρά και ευτυχία
μπρος λοιπόν με καρδιά φλογισμένη
κι ο Χριστός μας γερά σε κρατεί.
Ώρα καλή σου αδελφούλα.......

ΩΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ

Ως θαυμαστόν το όνομά Σου

εν πάση Κύριε τη γη
ο ουρανός τας καλλονάς Σου
απεικονίζει και ευλογεί.

Εκ θηλαζόντων Σοι χειλέων

αίνον εξάγεις βρεφικόν
εχθρόν κι εκδικητήν αρχαίον
καταδαμάζων και νικών.

Ω ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ

Ω Χριστέ μας, ω Χριστέ μας,

ω γλυκύτατε Σωτήρ,

Συ είσαι ο μόνος οδηγός μας

εις τον σάλο της ζωής. (δις)

Συ μας στέλνεις τ’ άγιο φως Σου,

να φωτίζουμε ψυχές,
και αυτές να οδηγούμε
στις ουράνιες μονές. (δις)

Σ’ ευχαριστούμε, Σ’ ευχαριστούμε,
που αξίωσες αγνές
να προσφέρουμε σε Σένα
τις νεανικές καρδιές. (δις)

Σε ευχαριστούμε, Σε ευχαριστούμε
που αξίωσες αγνές
να προσφέρουμε σε σένα
τις νεανικές ψυχές.