21 januari 1951 21 januari 2011

Hans
60
Hans sikstie

vijf doosijnen vol

twaalf lustrums
lustra of lustri
dichter bij het woord
dichter bij de kunst
dichter bij muziek
dichter bij zichzelf
dichter bij de vut

the thruth behind

the Mellendiek

een dijk van dichter bij

Henk B
wel wel Hans

het is je gegeven
60 hele jaren leven
op de wereldbol

met de nodige verdrietjes

welletjes en nietjes
waren er ook hopen lol

moge wat nog komen gaat

fantastisch veel kleurig en fleurig zijn
ik wens je balen plezier en gein

goede gezondheid veel schrijverij

wij blij jij blij hiep hiep hoera
lang leve Hans in de gloria

Rena
Voor Hans

Waarde Oppersmeder

Gij die dichterlijk begaafd

nog dagelijks uw hersens breekt
gebogen over plannen staat
waaruit gij steeds projecten kweekt

na zestig jaar nog onvervaard

met grote lust en enthousiasme
prestatie aan prestatie paart –

we vieren dit met volle glazen

Nico Arts
voor Hans bij zijn 60e verjaardag

je hoeft er niet veel voor te doen

nou ja, een beetje dan

niet elke nacht om zeven uur naar bed

en ook niet steeds de flessen klaargezet

en af en toe een zoen helpt veel

en voor een deel

is het gewoon geluk

in d’ tuk

60 jaar met heel veel taal

dat weten we allemaal

taal die rondzingt en blijft hangen

soms een blos geeft op de wangen

associaties omgesmeed

en voor je het weet

roepen VU en Trouw

kijk hem nou

die moeten we blijven volgen

die wordt niet verzwolgen

door de massa van scribenten

en door het indammen van centen

door de rechtse hobbyisten

nee, die laat zich niet kisten

bewandelt zijn eigen baan

dat heeft hij altijd al gedaan.

sommige dichters en schrijvers

dat zijn de blijvers!

Van harte, Hans, en mogen er nog veel jaren van poëzie en van samenwerking volgen!

Hartelijke groet,

Ria
voor Hans

achter de computer
wordt het brein
getroffen door een
virus dat poëzie heet

zonder haperingen vloeien

woorden tot regels
die meer zeggen
dan taal alleen

nergens ontdekt de lezer

de leeftijd van de dichter
maar dat hij vergezichten
schildert zonder te reizen

moet ervaring in zich dragen

mens en Achterhoeker
in een persoon aanwezig
straalt de ander tegemoet

André van Sabben, 11 januari 2011

Beste jeurige

wat is de achterhoek zonder

Hans wat bunt de omsmeders

zonder disse oppersmid

hi-j dröttelt en zóbbeket daor

maar wat in ‘t rónd per lopende

meter is hi-j de zingeving zelve

umringd deur dienstwillige

moaten geet zi-jn dichterlijke

aosem rond in de achterhoekse

schoevende en moevende

coulissen hi-j de grote dichter is

jeurig nog veul te jong om old

te zijn old genoeg om nog lang

jong te blieven te vriendelijk om

grammieterig te zijn

völle geluk met ow zestigte verjaordag

holt oe

dick molenaar

nota bene:: soms zijn z’n eigen woorden in mijn tekst gelegd

anderen lijken bedrieglijk achterhoeks of zo iets.

Het eerste beeld dat bij me naar boven komt is Hans-met-z'n-fiets.
Al of niet voorzien van een hoofddeksel dat op dat moment paste bij zijn belangrijke functie van
'verkeersregelaar' van de stoet mensen die elke eerste zaterdag van juli weer de bossen van het landgoed Idink
doorkruist op zoek naar cultureel vermaak.
Dat dienstbare aspect waardeer ik bijzonder in hem.
Evenals het feit dat hij decennialang, eerst het 'Eeuwig erbarmen festival' en later 'n Drom' -mede- vorm gaf.
Misschien inmiddels wat ingehaald door het geweld van de Spektakeltoer, maar ooit een vrolijke bloem in het
toch wat schrale Achterhoekse cultuur landschap, die elk jaar weer trouw z'n kopje op stak. Ik heb er veel aan
ontleend.

Hans bedankt!!! jalF

Hans Mellendijk 60

Van harte

Voor de deur weer een jaar. Ach, wat gaat er

toch een golf tijd langs ons heen. Je zou haast geloven

dat hij nooit op zal raken. Een nieuwe dag

opent langzaam de deuren: vroeger of later

zullen mensen elkaar leren kennen. Dat beloven

de sterren. Fluitend blijven wij aan de slag.

Toekomst stroomt voor ons, als ongerept water.

Bert Bevers
Iets eerder
voor Hans, 19 januari 1951

Deze dag beweegt zich als altijd langzaam van zijn keerpunt, ze was een man vandaag; een die zich hult in mist
en die zijn takken kleedt in rijp. Het was een koude dag die zich niet warmen liet.

Even na middernacht verwijdert zij haar mom en staakt zij het verzet tegen de tijd; er is geen houden aan, de
dagen volgen als vanouds. Het spoor naar de verte lag al klaar.

De hond snuffelt zich een nieuwe gang over het oude pad, de vogels vliegen zo af en aan als gisteren en uit de
radio klinkt het vertrouwde geluid. Het blad aan de boom draait zich slechts om.

Iemand trok de jas uit, hing haar aan de kapstok en ging heen. Het dooit als nooit tevoren. Een deur gaat open, je
hoopt op iemand die een ander is. Van alle hens aan dek is zij toch de verrassing.

De schipper aan de overkant houdt het pontveer in de vaart ondanks de sterke tegenstroom, voor de duvel niet
benauwd; houdt wel het uurwerk bij de hand. Bijtijds de warme hap aan moeders tafel.

Uiteraard verraadt de avonddis op wie wij moeten wachten. Zijn rijwiel kondigt het weekend aan.
Geen kinderbord vandaag, de soep is voor de reuzenhongerende die de sneeuw schoof

en strooide over het uitzicht, een koude dag. Geen groter zonde draait; nooit was de grote stad voor hem nabijer
dan op het balcon voor ƒ 1,50. De hand geklemd om het gescheurd bewijs.

In kiem gekromde vingers schrijven de jaren als hete ijzers door de coulissen van het land. Toneel voor de
landgraaf die hem toebuigt. Er wordt eer betoond tot er beloond wordt, vandaag.

Wim van Til