ဆရာမေလးကိုပညာေပးျခင္း

ေရးသားသူ - Kopaw (အခ်စ္တကၠသိုလ္)

၀ဏၰ ဘ၀၏ ဒီအခ်ိန္မွာ ဓာတ္အပ်က္ဆံုးကာလႏွင့္ရင္ဆိုင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ စုစုေအာင္ သည္ သူ ေနာက္ဆံုးႏွစ္

တက္ေနသည့္ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမျဖစ္လာသည္။ ေဒါက္ဖိနပ္ေပၚမွ သူမကို စျမင္ကတည္းက
သူ႕စိတ္ကလႈပ္ရွားသည္။ ၁၈ ႏွစ္သား သူ႕ထက္ သူမက နည္းနည္း အသက္ႀကီးသည္။ သို႕ေသာ္
အေျခအေနအရ သူ႕အား ဆံုးမႏိုင္သည့္အ ခြင့္ အေရး ရွိေနသည္။

သူ႕ အားကစားႏွင့္ အျခား ေက်ာင္းတြင္း လုပ္ငန္းေတြကို သူမက အသိအမွတ္မျပဳေတာ့

အေရးထားရမည့္ေက်ာင္းသားစာရင္းမွာလည္း သူမပါေတာ့။ သူ႕ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြေတြ႕ေအာင္
သူမလုပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး သူေက်ာင္းက ထြက္လိုက္ရသည္ အထိ။ ေထာင္မက် ေအာင္ သူ႕မွာ
တပ္ထဲ၀င္လိုက္ရသည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ သူမသည္ သူ၏ မႏွစ္သက္ဆံုး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ခုခ်ိန္က သူ႕အတြက္ အသာယာဆံုးျဖစ္လာသည္။

သူမကို ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရသည္က ရပ္ကြက္ရံုးမွာ။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တာေတြအတြက္ သူမက ရပ္ၿပီး

တိုင္ၾကားေနသည္။ ျပန္ေတြးတိုင္း ဒီကိစၥအတြက္ သူ႕ေဒါသက ေတာက္ေလာင္ဆဲ။ ဘ၀မွာ
သူလုပ္ခဲ့တာအမ်ားႀကီးထဲမွာ မိန္းကေလးေတြကို မတရားက်င့္တာ မရွိခဲ့။ ခု အေျခအေနကေတာ့ သူ
မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။

သူအမွန္တကယ္ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာအမႈျဖစ္၍ လက္ခံခဲ့ရသည္။ ေထာင္က်ရမည့္ကိန္း။ သို႕ေသာ္

မုဒိန္းက်င့္ရန္က်ဳိးစားမႈျဖင့္ အခ်ဳပ္ထဲမ၀င္ ရေအာင္ တပ္ထဲ၀င္ခဲ့ရျခင္း သည္ လံုး၀မေက်နပ္ဖြယ္။ သူက သူမကို
နံရံမွာ ဖိကပ္၍ အဖုတ္ကိုႏႈိက္ခဲ့ပံု ကို မ်က္ရည္လည္ရႊဲႏွင့္ တိုင္ ေနေသာ သူမအား ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ တစ္ခါတည္း
လည္ပင္းညွစ္သတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ခဲ့သည္။

စေတြ႕သည္မွစ၍ သူ႕ကို အျမင္မၾကည္၊ သူ႕ဖက္ကေတာ့ သူမအေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း ရမၼက္စိတ္က ၾကြလွ်က္။

သူ႕အေပၚ ခပ္ထန္ထန္ ေျပာေသာ စကားသံသည္ တျခားသူသာဆိုလွ်င္ ခ်ီးထြက္ေအာင္
ကန္ေၾကာက္ပစ္မိမည္ျဖစ္သည္။ သူႀကိဳက္ေနမွန္းလည္း သူမသိသည္။ တျခားလူေတြလည္းသိသည္။ သူ႕အေပၚ
စိတ္ညႊတ္ေအာင္လည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးႀကဳိးစားခဲ့သည္။ သို႕ရာတြင္ ဖခင္မရွိသည့္ တိုင္းရင္းေသြး ပါသူ ၀ဏၰ အတြက္
ဒီလိုၿမဳိ႕ေလးမွာ မိန္းမယူႏိုင္မည့္ အသက္ေမြးေၾကာင္း အလုပ္တစ္ခုရဖို႕ကမလြယ္။ သို႕ေသာ္သူႀကဳိးစားခဲ့သည္။
အျခား ေရြးခ်ယ္စရာမိန္းကေလးမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း သူက တစိုက္မတ္မတ္။
တစ္ေန႕တာ့ သူ ေက်ာင္း၀န္းအတြင္း ေဆးေျခာက္ေရာင္းေနသည္ကို သူမ မိ သြားသည္။ တျခားလူဆိုလွ်င္
သတိေပးခံရမည္သာျဖစ္သည္။ ဒီအလုပ္ကို သူအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ဘူးၿပီ။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အတန္းထဲမွာ သူမ
ထိုင္ထိုင္ ေနတတ္သည္ကို ေန႕တိုင္း သူသတိထားမိသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီအတြက္ သူ႕ကို
အျပစ္ေပးခံရမည္ဟု ထင္မထားခဲ့ေပ။

“ဒါ မင္းကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ သတိေပးျခင္းပဲ ၀ဏၰ,” ဆရာမက ေလသံမာမာျဖင့္ ဆိုသည္။ “မင္းဟာ

ကေလးလည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အမွားအမွန္ကို သိသင့္ေနၿပီ။ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ေနာက္တစ္ခါ ခုလို
ဥပေဒနဲ႕မကင္းတာေတြလုပ္ရင္ ေက်ာင္းက အၿပီးထုတ္ခံရမယ္။ ငါေျပာတာ ရွင္းတယ္ေနာ္”

ဆရာမကို မခိုးမခန္႕ အၾကည့္ျဖင့္ ၀ဏၰ ျပံဳးသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ပါ” သူလက္ခံလိုက္သည္။ “ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္

အံ့ၾသမိတယ္။ ဆရာမ ဒါေလာက္ တင္းမာေနတာ ေနာက္ခံေကာင္းေကာင္းပဲရွိေနလို႕လား။ ဒါမွမဟုတ္
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုတဲ့သေဘာလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သိပါတယ္ေနာ”

စုစုေအာင္ ထိတ္လန္႕ပံုမရ။ “ဒီအခ်ိန္ဟာ ငါ့ကို ေစာ္ကားေမာ္ကား ျပန္ခြတ္ ရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး ၀ဏၰ” “ငါ့မွာ
အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ မင္းနဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနဖို႕အခ်ိန္မရွိဘူး”

“ေအာ. ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဟုတ္လား” ၀ဏၰ ျပန္ေအာ္သည္။ ရိသဲ့သဲ့ လုပ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားသည္။ သူနဲ႕

ဘယ္ေတာ့မွ ေျပေျပလည္လည္ မျဖစ္ ႏိုင္မွန္း လည္း သတိထားမိသြားသည္။ သူထရပ္လိုက္ၿပီး အခန္းေရွ႕ဖက္
ေလွ်ာက္သြားသည္။ “ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ စကားေျပာဖို႕ မတူဘူး မတန္ဘူး ေပါ့ဟုတ္လား”

“မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္ေလ” သူမျပန္ေျပေျပာသည္။ “မင္းႀကဳိက္တဲ့ေနရာမွ သြားေအာ္။ သြား” ၀ဏၰက

ဒါေလာက္နဲ႕မရ။ သူမဖက္သို႕ လွည့္၍ ရင္ဆိုင္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးက နီရဲေနသည္။ စုေအာင္ ခပ္သြက္သြက္
ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။ အခန္းနံရံႏွင့္ ေက်ာ ကပ္ မိေသာ အခါ သူမ ေရွာင္၍မရေတာ့။ ၀ဏၰ ေရွ႕တိုးလာသည္။
သူမႏွင့္ ရင္ျခင္းႏွင့္ ထိမိသည္အထိ အတင္းကပ္သည္။ သူမပါးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူ႕ပါးစပ္က သူမကို
ထိေတာ့မတတ္။ ေဒါသေၾကာင့္ အသက္ရွဴသံျပင္းထန္လွ်က္ အေတာ္ၾကာၾကာ ဒီပံုစံအတိုင္း ရပ္ေနသည္။

သူမက မလႈပ္၊ ေအာ္လည္းမေအာ္ သလို တြန္းဖယ္ပစ္ျခင္းလည္းမျပဳေပ။ ရိုးရိုးပင္ ရပ္ေနသည္။ သူ ဘာလုပ္လုပ္

ခံမည္ဆိုသည့္ ပုံႏွင့္ ရပ္ေနသည္။ သူမ အသက္ရွဴသံက မမွန္။ ကိုယ္လံုးက အနည္းငယ္ တုန္ခါေနသည္။
သို႕ေသာ္ သူ႕ကို ဘာမွျပန္မလုပ္။ သူမကို ေကာင္းစြာ ဆန္႕က်င္ျပၿပီးျပီမို႕ ျပန္လွည့္ထြက္ခဲ့ဖို႕ေတာ့
စဥ္းစားပါေသးသည္။ သို႕ေသာ္ဤမွ် လုပ္တာႏွင့္ပင္ သူ ေက်ာင္းထုတ္ခံရဖို႕က လံုေလာက္ ေနေလၿပီ။

၀ဏၰ ေျခလွမ္းတစ္၀က္ထပ္တိုးလိုက္သည္။ “ေဆာရီးပဲ” သူ တိုးတိုးေျပာသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕လက္မ်ားက

စုေအာင္၏ ပါးေပၚမွ ေလွ်ာ ခ် သြားသည္။ “ေဆာရီးပဲေနာ္” သူ အခန္းထဲက ထြက္ခဲ့သည္။
ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္။ ဒီေလာက္ႏွင့္ သူေတာ့ အထုတ္ခံရၿပီဟု ေတြးသည္။ သို႕ေသာ္ သူမက စကားတစ္ခြန္းမွ
မဟခဲ့။ ဒါေၾကာင့္ပင္ သူ တအံ့တၾသ ျဖစ္ကာ သူလုပ္ခဲ့တာကို သူမေက်နပ္ေနခဲ့ေလသလားဟု စဥ္းစား
ျခင္းျဖစ္သည္။

ရံုးေရွ႕မွာ ထြက္ဆိုသံၾကားေတာ့မွ ဒီလို စဥ္းစားခဲ့တာကို အရွက္ရမိေတာ့သည္။ နမ္းမိေတာ့မတတ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး

ေနာက္ ရက္သတၱပတ္ အေတာ္ ၾကာမွာ သူမ ခိုင္းထားေသာ ေက်ာင္းစာ အလုပ္ မၿပီးေသးတာကို ဆူပူဖုိ႕ သူ တို႕
စာသင္ခန္းထဲေရာက္လာခဲ့သည္။ ဒီတစ္ခါ သူက ထြက္ေျပး ရမည့္အလွည့္။ စာက မၿပီးႏိုင္။ သူ ဒီလိုနဲ႕ပဲ
လစ္ေျပးခဲ့တာ ေက်ာင္းက ဘြဲ႕ပင္ရေတာ့မည္။ စာၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီး တင္ေပးဖို႕ သူ႕ကို ေတာင္းဆိုလာေသာအခါ
သူစိတ္ညစ္သည္။ အရွိန္ေသသြားေသာ စိတ္က ျပန္ထလာသည္။

၀ဏၰ အသာထေျပးၿပီး ေက်ာင္းေနာက္ဖက္ လူရွင္းသည့္ အခန္းဖက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဒါဆို

သူမလိုက္လာမည္မဟုတ္။ သို႕ေသာ္။ သူမက လိုက္လာသည္။ ဘာျဖစ္ခ်င္လို႕လိုက္လာတာလဲ ေတြးမိရသည္။

လူမရွိေသာ အခန္းထဲ သူမ ၀င္လာေတာ့ ၀ဏၰ က အခန္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။

လက္ေမာင္းမ်ားကိုဆြဲယူၿပီး ဘယ္ဖက္လက္ျဖင့္ ဆြဲ ခ်ဳပ္ ထားကာ ညာဖက္လက္က သူမ ေမးေစ့ကို ကိုင္သည္။
ပါးစပ္ကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ဒီတစ္ခါ သူ ေတြေ၀မေနေတာ့။ ပါးစပ္ျဖင့္ ကပ္ကာ အတင္းနမ္းသည္။
သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ မလိုင္လိုခ်ဳိသည္။ သူ႕ စိတ္က ပိုထန္လာေစသည္။ ေမးေစ့ကိုကိုင္ထား ေသာ
လက္မ်ားကို ေလွ်ာခ်ကာ သူမရင္သားမ်ားကို ဆုတ္ကိုင္သည္။
လွ်ာခ်င္း ကလိေနရင္း သူမ အသာညည္းသည္ကို ခံစားမိသည္။ ႏို႕သီးေခါင္းမ်ားကို သူအသာေခ် သည္။ သူမ
အနည္းငယ္ တြန္႕သြားသည္။ သူလႊတ္ေပးမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိသာသြားသည္။ သူ႕လက္က သူမအကၤ်ီ
ထဲ၀င္သြားကာ ႏို႕ကို ဆုတ္ကိုင္သည္။ သူမ ေခါင္းကို ၀ဏၰ ႏွင့္ ေ၀းရာသို႕လွည့္ရင္း မ်က္ႏွာက နီရဲလာသည္။
အရသာေတြ႕ေနပံု က သိသာသည္။

“ငါ မင္းကို လုပ္ခ်င္တယ္ကြာ” ၀ဏၰ တိုးတိုးႏွင့္ ခ်ဳိသာစြာေျပာသည္။ လက္တစ္ဖက္က တင္ပါးဆံု မွသည္

ေပါင္ၾကားမ်ားအထိ ေလွ်ာဆင္း သြားသည္။ ဆရာမကို ဆက္နမ္းေနရင္း လက္တစ္ဖက္က လံုခ်ည္ေအာက္မွ
အတြင္းခံထဲထိေရာက္သြားသည္။ သူမညည္းရင္း အသာရုန္း သည္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းက သူမ
ပစၥည္းထဲကိုအသာေလးတိုး၀င္ကာ လွည့္ပတ္ေနရင္း လက္မက အေစ့ကို ပြတ္ေပးေနသည္။ သူမ တအင္း အင္း
ႏွင့္ ေကာ့ေပးလာေနသည္။

စုေအာင္ လွ်ာကို ၀ဏၰ ဆီမွ ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး အသက္ရွဴမွန္ေအာင္ႀကဳိးစားသည္။ သူက သူမ လည္တိုင္ကို

စုတ္သည္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ “ငါ သြားေတာ့မယ္” သူမ တိုးတိုးေျပာသည္။ သူက လည္တိုင္ကို
ဖမ္းဆြဲထားသည္။ “လြတ္ပါ။ ၀ဏၰ”

၀ဏၰ ကိုယ္ကို ဆန္႕လိုက္ၿပီး လက္ကို စုေအာင္၏ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ အသာထုတ္လိုက္သည္။

လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ မ်က္ႏွာကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းကပ္ၾကည့္သည္။ “ငါ့ကို မႀကဳိက္ဘူးလား။
ေျပာေလ” သူမ ခါးကို ျပန္ဆုတ္ရင္း ေျပာသည္။

“မင္းဟာ ေက်ာင္းသားပဲ ၀ဏၰ” သူမ တီးတိုးေရရြတ္သည္။ “ၿပီးေတာ့ ငါ က မင္းဆရာမေလ။ ငါ

အလုပ္ျပဳတ္သြားမွာေပါ့။ ကဲ ငါသြားပါရေစ။ ဖယ္ေတာ့”

သူ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ စာသင္ခန္းထဲျပန္လာခဲ့သည္။ သူမ ဘာလို႕ ဒီလို ျပန္ေျပာသည္ကို သူနားမလည္။

သူစိတ္ေျပေအာင္ လြတ္လမ္း ရွာရင္းေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့မလြယ္။
မုဒိန္းက်င့္ရန္ၾကံစည္မႈ။ ကာယိေျႏၵဖ်က္မႈ ဘယ္ဟာနဲ႕ပဲ သူ႕ကို တိုင္တိုင္ သူ႕ ဘ၀ကမလြယ္ခဲ့ေပ။

ခုေတာ့ ၁၀ႏွစ္အၾကာမွာပါ။
၀ဏၰ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႕ လူ ၂ ဦး ျခံရံၿပီး သူ႕စားပြဲေရွ႕မွာ သူမ ၀င္ထိုင္ေနသည္။ သူမ
ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနသည္။ သူသည္ ႏွိပ္စက္ ညွင္းပန္းျခင္းမ်ားကို စိတ္မပါခဲ့။ သို႕ေသာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့
အေျခအေနက တစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။

သူမကို မေတြ႕ေတာ့သည္မွာ ဆယ္ႏွစ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေျပာင္းလဲသြားသည္ဟု မထင္။ ဆံပင္က ခပ္ညဳိညဳိ။

သြယ္လ် ေျပာ့ေျပာင္း သည္။ သူ႕စိတ္ကူးထဲမွာ ရွိေနခဲ့ေသာ ဆံပင္ထက္ နည္းနည္းတုိသြားသည္ဟုထင္ရသည္။
ခန္႕ညားသြယ္လ်ေသာ ကိုယ္ခႏၶာက မေျပာင္း။ တစ္ေပါင္ မွ်ပင္ ပိုလာမည္မထင္။ သို႕ေသာ္ လွပေသာ
မ်က္၀န္းညဳိမ်ားတြင္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕ျခင္းမ်ားျပည့္ေနသည္။ ဒါကို သူက သေဘာက်ေနသည္။

စုေအာင္ သည္ အရင္ပံုစံမေျပာင္းေသာ္လည္း ၀ဏၰ ကေတာ့ သိသိသာသာပင္ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ေပ။

သူသည္ သူမ ေက်ာင္းတုန္းက သိခဲ့သလို လမ္းသရဲဂိုဏ္း ေတြနဲ႕လည္း မပတ္သက္ေတာ့။ သူႀကီးျပင္းလာၿပီ။
ကိုယ္ခႏၶာကပင္ သူ႕ေရွ႕မွာ ၀င္ထိုင္သူတို႕ ခန္႕ညားရ ေလာက္ ေအာင္ ေျပာင္းသြားသည္။ တိုင္းရင္းသား
လူမိုက္ပံု မွသည္ ရင့္က်က္လာၿပီ။ ဆံပင္က သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ညွပ္ထားသည္။ မ်က္လံုး မ်ားက ေတာ့
ေတာက္ပေနဆဲပင္။

ခုေတာ့ သူသည္ သူမဘ၀ကို ေခ်မြ ပစ္ႏုိင္ေနၿပီ။ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း သူသည္ ခိုင္မာေသာ

ေမွာင္ခိုအုပ္စုႀကီးတစ္ခုကို ထူေထာင္ထားႏိုင္ခဲ့ သည္။ လူမိုက္ေတြ ေမြးထားေသာ သူတို႕အုပ္စုသည္ မာဖီးယား
ဂိုဏ္းပမာ ဒီေဒသ ကို ခိုင္ခန္႕စြာ ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးထားႏိုင္ၿပီ။ သူသည္ ဒီၿမဳိ႕တြင္ ၾသဇာအႀကီးဆံုး လူတစ္ေယာက္
ျဖစ္သလို မဟုတ္တာအကုန္လုပ္ေသာ လူ တစ္ရာေက်ာ္ က သူျဖစ္ခ်င္တာအားလံုးကို လုပ္ေပးႏိုင္ေနေလၿပီ။
“ငါေစာင့္ေနတာၾကာပါၿပီ” ၀ဏၰ တိုးတိုးေျပာသည္။ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေသာအသံသည္ စုေအာင္ ၏
အေၾကာက္တရားကို တိုးပြားေစသည္။
“သတိထားပါ ၀ဏၰ…” သူ မ စေျပာသည္။ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူ႕ မ်က္လံုးေအာက္မွ ဘယ္လို လြတ္ႏိုင္မည္ကို
စဥ္းစားေနသည္။ သူမ အေတာ္ပင္ ထိတ္လန္႕ေနၿပီ။ သူ႕ကို ေခြးေဟာင္သလို မေဟာင္ႏိုင္ေတာ့။ သူ႕
ျခံ၀န္းအတြင္း၀ယ္ ခ်က္ျခင္း ေက်မြသြားေတာ့ မည့္ ပံု။
“ငါ့ကို ၀ဏၰ လို႕ ေခၚတဲ့သူမရွိတာ ၾကာၿပီေလ” သူ ျဖည္းျဖည္းေျပာသည္။ သူမ သိပါသည္။ သူ႕သတင္းမ်ားကို
သူမ ၾကားေနရသည္။ သူ႕ကို မေလးစားေသာ္ျငား ေၾကာက္ရြံ႕ရိုေသၾကရသည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ သည္ ဒီ ၿမဳိ႕တြင္ ခုလို
အတင္းမ်ား၏ ရင္းျမစ္ျဖစ္သည္။

“ေဆာရီး” သူမ ေတာင္းပန္သည္။ ေပါင္ေပၚမွာ လက္မ်ားကို ကန္ေတာ့သလို ဆုတ္ထားသည္။ “ဦးေစာ၀ဏၰ။

တို႕မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါ ငါ ဘာမွ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး
ဆိုတာ ငါ အမွန္အတိုင္းေျပာခ်င္ပါတယ္။”

“ဟင္။ တကယ္လား” သူကေမးသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက ၀မ္းသာ စိတ္ႏွင့္ ျပဴးသြားသည္။

“တကယ္ပါ” စုေအာင္ ထပ္ေျပာသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰသည္ အသာထလိုက္ၿပီး ခဏ တိတ္ဆိတ္ ေနသည္။ ခုလို ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပင္ ခုခ်ိန္မွာ

သူကေလးဘ၀က ထက္ပင္ သူမကို လိုခ်င္ေနေသးမွန္း သတိထားမိသည္။ သူ႕ အတန္းပိုင္ဆရာမျဖစ္ခဲ့ၿပီး
သူ႕ဘ၀ကို ေခ်မႈန္းခဲ့ သူကို ခုခ်ိန္တြင္ သူ႕လက္ မေျမွာက္ရပဲ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္း ေခ်မြ ပစ္ႏိုင္ေနေလၿပီ။

“ငါ့ ကို ခုလိုမ်ဳိးအေျခအေနမို႕ ခြင့္လႊတ္ ေပးႏိုင္ၿပီေပါ့။ ဟုတ္လား ” သူ တိုးတိုးေျပာသည္။ သူမကို

အရွက္ရေလာက္ေအာင္ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေန သည္။ “ဟုတ္ဘူးလား” သူမ ျငိမ္သြားသည္။ “ပထမတစ္ခ်က္ က
မင္းကိုမင္း ကယ္ဆယ္ဖို႕အတြက္ ငါ့ဘ၀ကို ခ်ဳိးဖ်က္ ပစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ငါ့ ေျခေထာက္ေအာက္
ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ အဲေတာ့ မင္း လုပ္ခဲ့တာ မမွားဘူးဆိုရင္ ငါ့ကို ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီလို ျပန္လုပ္ေလ။”

စုေအာင္ ၏ မ်က္လံုးမ်ားက သူေလွာင္ေျပာင္ေနမွန္းသိ၍ မည္းေမွာင္သြားသည္။ “အဲလို မဟုတ္ပါဘူးဟယ္”

သူမ တီးတိုးေရရြတ္သည္။ စားပြဲကို လက္ႏွင့္ ဆုတ္ကိုင္သည္။ “ရွင့္ကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ဘာမွ
မလုပ္ခဲ့ပါဘူးရွင္။ ၾကိမ္ဆို ႀကိမ္ရဲပါတယ္”

“ဟ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ယံုရမွာလဲ” ဦးေစာ၀ဏၰ ေမးသည္။ အသံက အရွိန္အ၀ါႀကီးသည္။ သူမတုန္ခါေနမွန္း

သူသိသည္။ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္း က ပူးေနသည္။ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ သူမ ရမၼက္စိတ္ေတြ ထေနေလၿပီလား။

“မေကာင္းဘူးေလ” စုေအာင္ ရွင္းဖို႕ႀကဳိးစားသည္။ “ရွင့္ကို ကၽြန္မက ဖ်ားေယာင္းခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ။ ဒီတိုင္းေနခဲ့ရင္

အဲလို အဓိပၸာယ္ ေပါက္သြားမယ္ေလ” မွန္ပါသည္။ သူလုပ္ခဲ့တာ မေကာင္း။ “ဦးေစာ၀ဏၰ” ကို သူမ
ဖ်ားေယာင္းလို႕ မရႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူ႕ရည္းစားက ေမွာင္ခို သူေဌးအုပ္စုတစ္ခု ထံမွ ေငြေခ်း ေသာအခါ သူမ
၀မ္းမသာႏိုင္ခဲ့။ အထူးသျဖင့္ ေငြထုတ္ေပးသူမွာ ၀ဏၰမွန္း သိေသာအခါ။ သူမ အိမ္ကို ေပါင္ထားမွန္း
သိလိုက္ရသည္။ ျပန္လည္း မဆပ္ႏိုင္ ေသာအခါ…
ဦးေစာ၀ဏၰ ကို သူ႕အျဖစ္အား ရွင္းျပသည္။ သူမ၏ ေျဖရွင္းခ်က္ ဆံုးသည္အထိ ဘယ္လို ဒုကၡမ်ဳိးႏွင့္
ရင္ဆိုင္ရမည္ကို သေဘာ မေပါက္ ႏိုင္ေသး။ ဦးေစာ၀ဏၰ သည္ ဒီဇာတ္လမ္းကို ေကာင္းစြာသိၿပီးျဖစ္သည္။
ဒါေတြကို ေသခ်ာမသိပဲလည္း ဒီလို ခ်မ္းသာလာမည္ မဟုတ္ေပ။ သူမအိမ္အားေပါင္၍ ပိုက္ဆံေခ်းမည္ကို
သူသိခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခုအေျခအေနေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ပိုက္ဆံကို သူစိတ္မ၀င္စား။ သူမကို
လက္ေျမွာက္လာေစရန္သာ စဥ္းစားခဲ့သည္။

အေျခအေနက စုေအာင္ ဖက္မွာ မရွိေတာ့မွန္းသိသည္မို႕ ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနသည္။ မ်က္ရည္ေတာ့မက်။

ဦးေစာ၀ဏၰ ဘာလုပ္မည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသလိုပင္။ သူ ဘာေတြးေနမည္ကို သူမမသိ။ ေက်ာင္းသားဘ၀က
သူမကို စိတ္ဒုကၡေပးခဲ့ေသာ ဒီ လူငယ္ေလးသည္ အရင္လို လံုး၀မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သတ္ယတ္စြာ
၀တ္စားထားသည္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈက အေရာင္ေတာက္လ်က္ရွိသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ခံုမွာျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ စုေအာင္ တစ္ေယာက္ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သြားမွန္း သိ၍

ေက်နပ္ေနသည္။ ခုေတာ့ သူသနားမႈကို ခံယူရမည့္အေျခအေန။ “ငါ့ေငြကို မင္း ဘယ္လို ျပန္ေပးဖို႕
စိတ္ကူးထားလဲ” အသာေမးသည္။ သူမ ပါးစပ္ဟ၍ ဒီေငြကို သူမေခ်းခဲ့တာမဟုတ္မွန္းေျပာဖို႕စဥ္းစားသည္။
သို႕ေသာ္ အေျခအျမစ္မရွိမွန္းသိ၍ မေျပာႏိုင္။ “စိတ္ကူးမရွိဘူး။ ဘယ္ေလာက္ အေၾကြးတင္ေနၿပီမွန္းလည္း
မသိဘူးမဟုတ္လား” သူ ဆက္ေျပာသည္။ “သိန္း ေလးရာရွိၿပီ ကေလးမ။ မင္း အိမ္ကို ငါပိုင္ေနၿပီ။ ငါ
ယူလိုက္ဖို႕ပဲရွိေတာ့တယ္။”

စုေအာင္ မ်က္လံုးကို မွိတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္မ်ားလိမ့္ဆင္းလာသည္။ အိမ္ကိုသာသိမ္းလိုက္လွ်င္ သူမမွာ

ဘာမွ မရွိေတာ့။ တစ္သက္ လံုး လုပ္ခဲ့တာေတြ ကုန္ေတာ့မည္။ သူမ ေခါင္းကို လက္ႏွင့္ အုပ္ ၿပီး ငိုက္စိုက္ခ်၍
တိုးတိုးေျပာသည္။ “အဲလို မလုပ္ပါနဲ႕ ၀ဏၰရယ္။ မတရားပါဘူး”

“ဘာမတရားလို႕လဲ” သူေမးသည္။ “ငါ့ကို မုဒိမ္းမႈနဲ႕ တိုင္တုန္းကေရာ မတရားဘူးလို႕ မထင္ခဲ့ဘူးလား။ ငါ့ဘ၀

တစ္စစီျဖစ္သြားတယ္ေလ။ ငါ အဲေလာက္ ထိ မလုပ္ေသးလို႕ မတရားဘူးလို႕ေျပာခ်င္တာလား”

“ကၽြန္မ အဲလိုမရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး ၀ဏၰ၊ ရွင္သိပါတယ္” စုေအာင္ “ရွင္က ကၽြန္မ လက္ေတြကို ကိုင္ၿပီး နံရံနဲ႕ကပ္
ခ်ဳပ္ထားတယ္။ အဲဒါေတြပဲ ေျပာခဲ့တာေလ”

“မင္းအဲဒီတုန္းက ေနခဲ့တဲ့ပံုနဲ႕ ဘယ္လိုမွ မဟုတ္ဘူး ေခြးမရဲ႕” ဦးေစာ၀ဏၰ ဆက္ေျပာသည္ “ဖာသည္မလို ပဲ မင္း

ညည္းညဴေနတယ္။ အဲဒါေကာ မဟုတ္ဘူးလား။ သြားပါရေစလို႕လည္းေျပာတယ္။ ငါ က လႊတ္လိုက္မိတယ္။ မင္း
သေဘာက်လက္ခံခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အဲဒါေတြကို သူမ်ားသိမွာ။ ငါေလွ်ာက္ေျပာမွာစိုးလို႕ ကိုယ့္ဖင္ကိုယ္
ကယ္ခ်င္တာနဲ႕ငါ့ကို ငရဲေရာက္ေအာင္ပို႕ခဲ့တာမဟုတ္လား”
စုေအာင္ အၾကာႀကီးတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေနာက္ တုန္လႈပ္စြာ သက္ျပင္းခ်ၿပီး “အခု ကၽြန္မဆီက 
ဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ဦးေစာ၀ဏၰ?” ေမးသည္ “ဘာပဲလိုခ်င္လိုခ်င္ ေပးပါ့မယ္ရွင္။ ခုေတာ့ သြားပါရေစေတာ့”

ဦးေစာ၀ဏၰ အဓိပၸာယ္ရွိစြာျပဳံးသည္။ “ငါ့ဆီက ထြက္သြားဖို႕ အဲေလာက္ လြယ္မယ္ထင္လို႕လား ကေလးမရဲ႕”

“ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ မင္းလက္ခ်က္နဲ႕ ငါ ဒုကၡေတြေရာက္ခဲ့ၿပီး အသာေလးလြတ္ေပးလိုက္လိမ့္မယ္လို႕
မင္းထင္ေသးလား”အသံကို အသာႏွိမ့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ အသံမွာ ရမၼက္သံေတြလႊမ္းေနသည္။ စုေအာင္
တံေတြးမ်ဳိခ်လိုက္သည္။

“အဲေတာ့…” သူတိုးတိုးေျပာသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈျဖင့္ အသံက တုန္ေနသည္။ “ရွင္ ဘာမ်ား…?”

“သိန္းေလးရာေလာက္ကို ငါ ဂရုစိုက္မယ္ထင္လို႕လား ဟင္” ဦးေစာ၀ဏၰ ေမးသည္။ စုေအာင္ နားမလည္။ “ငါက

ေငြလိုခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးဟဲ့။ မင္းကို ခံစားေစခ်င္တာ။ မင္းခံရတာ ျမင္ခ်င္တာ။ မင္းခံေစရမယ္။ မင္းငါ့ကို
မုဒိမ္းေကာင္လို စြတ္စြဲတုန္းက ငါခံခဲ့ရသလို နိမ့္က်ေစရမယ္။ ငါေျပာသလို လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္း မေသ
ေသးဘူးေပါ့ေလ။”

စုေအာင္ တိတ္ဆိပ္စြာထိုင္ေနသည္။ စိတ္ၾကပ္တည္းမႈကို သူမ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္အခါ “အဲေတာ့

ဘာလုပ္မွာလဲဟင္” သူမ အသာ ေမးသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ထရပ္လိုက္ၿပီး စုေအာင္ ၏ ခံုဖက္သို႕ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူမကို ဆြဲရပ္လိုက္ၿပီး နံရံႏွင့္

ကပ္မိသည္အထိ တြန္းသြားသည္။ “ကဲ။ ကေလးမ” သူခ်ဳိသာစြာ တိုးတိုးေျပာသည္။ လက္က ေမးေစ့ကို ကိုင္ၿပီး
မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ၾကည့္သည္။ “ငါ လိုခ်င္တာအားလံုး မင္းလုပ္ေပးရမယ္။ ငါ လုပ္ခ်င္သေလာက္ထိ မင္းေနရမယ္။
ငါေက်နပ္တဲ့အထိပဲ။ ငါေျပာတဲ့အတိုင္း အတိအက် မလုပ္ပဲ အတြန္႕တက္ မယ္ဆိုရင္ေတာ့
ခ်ီးထြက္ေအာင္ရိုက္ၿပီး လုပ္ေအာင္ ခိုင္းမွာပဲ။ နားလည္လား”

စုေအာင္ ဦးေစာ၀ဏၰ ကိုယ္ခႏၶာအနီးကပ္လ်က္ တိုးတိုးညည္းသည္။ သို႕ေသာ္ ေခါင္းက နာခံစြာ ျငိမ့္သည္။ သူမ

ဘယ္လိုမွ မလြတ္ႏိုင္။ တျခားနည္းလမ္းမရွိ။ သူက ျပံဳးသည္။ နံရံကို ေက်ာမီွေစၿပီး လက္မ်ားကို
ေနာက္ပစ္ေစသည္။

“အရင္အတိုင္းပဲေပါ့” ေျပာၿပီး သူ႕လက္မ်ားက သူမရင္သားမ်ားကို ဆုတ္ကိုင္သည္။ စုေအာင္ မ်က္လံုးမ်ားကို

ေၾကာက္ရြံ႕စြာမွိတ္ထား သည္။ အရင္အတိုင္းေတာ့ဟုတ္သည္။ အရင္ထက္ ဆိုးပါသည္။ ဆယ္ႏွစ္ အၾကာတုန္းက
သူမသည္ လူအမ်ားရွိရာ ေက်ာင္း၀န္းမွာမို႕ လြတ္လမ္းအမ်ားႀကီးရွိသည္။ ခုေတာ့ သူမသည္ ဦးေစာ၀ဏၰ၏
သနားမႈမွလြဲ၍ လြတ္လမ္းမရွိ။ သူကလည္း သနားမည္မဟုတ္။ သူ႕ကိုယ္ခႏၶာက မာေက်ာေနသည္။ သူမကို
ေကာင္းစြာလႊမ္းမိုးထားႏိုင္သည္။ ရုန္းလို႕လည္း ဘယ္လိုမွမလြတ္ႏိုင္။
“ငါက မုဒိမ္းေကာင္ျဖစ္ေနၿပီ မိန္းကေလး” သူတိုးတိုးေျပာသည္။ လက္မ်ား က ႏို႕ကို နာလာသည္ထိ
ညွစ္ထားသည္။ “ငါက အဲဒီဘ၀ မွာ ေပ်ာ္တတ္ေနၿပီ” သူမကို အသာနမ္းသည္။ တစ္ခ်ိန္က အရသာမ်ဳိးပင္ 
ျပန္ရေသးသည္။ သူမ ညည္းသည္။ သူ႕ ပစၥည္းႀကီးက သူမဗိုက္ကို ထိုးေနသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ က လွ်ာကို စုေအာင္၏ လည္မ်ဳိဆီပို႕လိုက္ၿပီး ဆက္နမ္းေနကာ လက္မ်ားက ရင္အံုမွသည္ 
အတြင္းခံေဘာင္းဘီဆီ ေရႊ႕သြား သည္။ အေစ့ကို လက္မႏွင့္ ပြတ္ရင္း လက္ ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
အတြင္းထဲႏႈိက္ကာ ျဖည္းျဖည္းေမႊ႕ေနသည္။ အကုန္လံုးက ေက်ာင္းမွာ လုပ္ခဲ့သည့္အတိုင္းပင္။ “ငါ့ကို
ေတာ္ပါေတာ့လို႕ ေျပာအံုးမလား ကေလးမ” စုေအာင္ မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္မ်ား ရြဲက်လာသည္။ သူမသည္
ျဖစ္သင့္သည္ထက္ပို၍ ရမၼက္ ထေနမွန္း သတိထားမိသျဖင့္ အလြန္ရွက္မိသည္။ သူက သိေနသည္။ အေစ့ကို
လက္မျဖင့္ ပြတ္သတ္မႈက သူမကို ရူးသြတ္ေစသည္။ သူ႕ပါးစပ္က လည္တိုင္ကို စုတ္ေနဆဲ။

စုေအာင္ ရမၼက္ အျမင့္ဆံုးသို႕ေရာက္ေတာ့မတတ္ျဖစ္၍ ညည္းသံ ထြက္လာသည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ၏ ပြတ္ေနေသာ

လက္မ်ားအတိုင္းျပန္လႈပ္ခါ ေပးေနမိသည္။ သူမ ျပဳိလဲမက်သြားေအာင္ လွ်ာကို ကိုက္ထားမိသည္။
သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ား ရုတ္တရက္ ဆြဲထုတ္သြားၿပီး ေနာက္ဆုတ္သြားေသာအခါ ဟာကနဲျဖစ္သြားသည္။

ခုေတာ့ သူမသည္ သူ႕လက္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ ဦးေစာ၀ဏၰ က ဆြဲ လုပ္ပစ္ခ်င္ေနၿပီ။ သို႕ေသာ္ သူ ေစာင့္ခဲ့သည္မွာ

ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ ရွိၿပီ မဟုတ္ပါလား။ မိနစ္အနည္းငယ္ေတာ့ ေစာင့္ႏိုင္ပါေသးသည္။ သူမကို ပိုမို အရွက္တကြဲႏွင့္
မအီမသာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရဦးမည္။ သူမ အသက္မရွဴႏိုင္။ ေက်နပ္ေနေသာမ်က္ႏွာတြင္ ေဒါသႏွင့္
ရွက္ေၾကာက္မႈတို႕ လႊမ္းသြားသည္။ သူမ၏ ဒူးေထာက္ ေတာင္းပန္မႈ ေျမလွိမ့္ ငိုေကၽြးမႈကို လိုခ်င္သည္မဟုတ္။
အဲလိုျဖစ္၍ သူဘာမွ မရ။ စားပြဲဆီ ျပန္ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႕ အေပၚ၀တ္ ဂ်က္ကက္အကၤ်ီကို ခၽြတ္လိုက္ သည္။
နကၠတိုင္ကို ျဖဳတ္သည္။ အကၤ်ီ ၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္သည္။ အကၤ်ီကို အသာခၽြတ္လိုက္ၿပီမွ စုေအာင္
မ်က္ႏွာဖက္ ျပန္လွည့္ လိုက္သည္။

“ဒီကိုလာ” သူ တိုးတိုးညင္သာစြာေျပာသည္။ သူမ ခဏေတြရပ္စဥ္းစားေနသည္။ သူမသည္ သူေျပာသမွ်

ကၽြန္တစ္ေယာက္လို မလုပ္လို။ သူမကို အရွက္ပိုရေအာင္ လုပ္ေနမွန္းသိသည္။ သို႕ေသာ္ ေရြးစရာလမ္းမရွိေပ။
ေရွ႕သို႕အသာေလွ်ာက္ၿပီး နာခံမႈကိုျပသည္။ သူက မအံ့ၾသ။

“လာေလ” ထပ္ေျပာသည္။ အသံက မာလာသည္။ သူသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျပာေလ့မရွိ။ မ်က္လံုးမ်ား

ေတာက္လာသည္။ စုေအာင္ တံေတြးမ်ဳိခ် ရင္း အမိန္႕အတိုင္းလုပ္သည္။ သူ႕လက္တစ္ဖက္က
သူမလည္ပင္းနားရွိ ဆံပင္ကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ေစရန္ ဆြဲႏွိမ့္ခ်လိုက္သည္။

သူဘာလုပ္ေစခ်င္မွန္းသိသာေသာ္လည္း စုေအာင္ က ဘာမွ မတုန္႕ျပန္ပဲေနသည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ စုေအာင္၏

ေမးေစ့ကို ဆြဲညွစ္ၿပီး သူ႕မ်က္လံုး ႏွင့္ ဆိုင္မိေအာင္ လုပ္သည္။ “မင္းမွာ ေရြးစရာ ႏွစ္မ်ဳီးရွိတယ္” သူ
တင္းတင္းေျပာသည္။ “ငါ့ကို မႈတ္ေပးမလား။ မလုပ္ပဲေနမလား။ မလုပ္ေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့ မင္းေနာင္တရ
လိမ့္မယ္။ သေဘာပဲ”

သူမကိုေရြးစရာ အခြင့္အေရးေပးပါသည္။ သို႕ေသာ္ မလုပ္သည့္ဖက္ေရြးလ်င္ သူမ ႏွိပ္စက္ခံရမည့္သေဘာ။

(ခံရၿပီးလွ်င္ လည္း လုပ္ေပးရ မည့္သေဘာပင္ျဖစ္သည္။) စုေအာင္ ေမးေစ့ကို ေျမွာက္ၿပီး ဒီတိုင္းရပ္ေနသည္။
မလႈပ္။ ဦးေစာ၀ဏၰ မ်က္ခံုးပင့္ၾကည့္သည္။

“ေရြးမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား” “မင္းငါ့လီးကို စုတ္ေပး။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အျပင္မွာရပ္ေနတဲ့ လူဆယ္ေယာက္ကို

တစ္ေယာက္ခ်င္းစုတ္ေပးၿပီးမွ ငါ့ကို စုတ္ေပး။ ရတယ္။ ငါ့ကိုမစုတ္ခင္ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းခ်င္တယ္လို႕
ထင္ရင္လည္း သေဘာပဲေလ။”

စုေအာင္ မ်က္ႏွာ မည္းေမွာင္သြားသည္။ သူမ မလုပ္ပဲေနဖို႕ စဥ္းစားထားသည္။ သို႕ေသာ္ လူအမ်ားေရွ႕တြင္ ပို၍

အရွက္ကြဲရမည့္ အေျခအေန။ သူ႕ကိုေရြးခိုင္းသည္မွာ အဆိုးႏွင့္ ပို၍ ဆိုးေသာအေျခအေနကို ေရြးခိုင္းျခင္းသာ။
သူမ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ သူ႕ေပါင္ၾကားကို အသာပြတ္ေပးသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕ခါးပါတ္ကို အသာ ျဖည္ လိုက္ၿပီး
ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ရသည္။

စဥ္းစားရင္းပင္ တံေတြးမ်ဳိခ်သည္။ သူ႕ပစၥည္းက အေတာ္ႀကီးသည္။ စုေအာင္ ေတာ့ အတြက္

ေတာ္ေတာ္ခက္ေတာ့မည္။ ေပါင္ၾကားထဲ သို႕ လက္ကိုျပန္ပို႕လိုက္ၿပီး အသာ ဂြင္းထုေပးသည္။
အေရျပားေအာက္က ၾကြက္သားမ်ားအား ခံစားေနသည္။ သူ႕အ၀တ္အစားသည္ ပြေယာင္း ေယာင္း မျဖစ္။
သူ႕ေျခေထာက္မ်ားကလည္း လွပသည္။ စုေအာင္ လက္ဖ၀ါးကို တံေတြးဆြတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ ပစၥည္းႀကီးကို
သုတ္လိမ္း လိုက္သည္။

သူမအား အားေပးလိုက္ေသာ ညည္းသံကို စုေအာင္ ၾကားရသည္။ သူ႕လီးႀကီးေအာက္ေျခမွ ထိပ္ဖ်ားထိ

လွ်ာႏွင့္ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ဥမ်ား ကို အသာ လ်က္လိုက္ၿပီး မွ လထစ္ ထိပ္ဖ်ားကို လွ်ာႏွင့္ ကလိသည္။

လီးႀကီးကို စုေအာင္ စ စုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ အရသာ၏ တုန္႕ျပန္မႈအျဖစ္ ဦးေစာ၀ဏၰ ခ်ဳိသာစြာညည္းျငဴသည္။

သူ႕လက္မ်ားက သူမ ဆံပင္ႏွင့္ ကုတ္ပိုးကို အသာ ပြတ္ေပးသည္။ ယခုလို ခ်မ္းသာလာသည္အထိ
သူရင္ဆိုင္ခဲ့ရေသာ ေအာင္ျမင္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ သူ႕ အႀကီးဆံုးၿပဳိင္ဖက္ကို သူ႕လက္ႏွင့္
သတ္ခဲ့ႏိုင္သည္ တို႕ထက္ ယခု ရရွိေသာ ခံစားခ်က္က ပို၍ သာသည္။ မ်က္လံုး မ်ားကို ေမွးမွိတ္ၿပီး စုေအာင္ က
သူ႕ဥမ်ားကို စုတ္ရင္း ညွစ္ေပးေနသည္ကို ဖီလင္ယူေနသည္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ ျမန္ျမန္ သူ အရည္ထြက္ၿပီး ၿပီးသြားေအာင္ သူမလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။

သူတအံ့တၾသျဖစ္သည္။ သူမ ျဖည္းညွင္းစြာ ထရပ္သည္။ သူမေမးေစ့ေပၚက်ေနေသာ သုတ္ရည္ စက္တခ်ဳိ႕ကို
လက္ျဖင့္ သုတ္ၿပီး ပါးစပ္ႏွင့္ စုတ္ယူသန္႕ရွင္းလိုက္သည္။ လရည္ ကို အရသာခံေနပံုရသည္။
ဒီလိုႏွင့္ၿပီးပါ့မလား။

ဦးေစာ၀ဏၰ က အခန္းအျပင္က လူတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သျဖင့္ စုေအာင္

အလန္႕တၾကားအသံထြက္သြားသည္။ ၀င္လာသူမွာ သူမကို အိမ္မွာ လာေခၚခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္သျဖင့္
ျမင္ဘူးၿပီးသားျဖစ္သည္။ သူမအိမ္သို႕ အတင္း၀င္လာၿပီး သူမကို ဒူးေထာက္ခိုင္းခဲ့သည္။ သူမပါးကို ကိုင္ၿပီး သူ႕ကို
ေမာ့ၾကည့္ခိုင္းခဲ့ဘူးေသာသူျဖစ္သည္။ အရပ္က ၀ဏၰထက္ရွည္သည္။ သိပ္ေတာ့ မထြား။

ဦးေစာ၀ဏၰ က ေဇာ္ဦးကို ၀င္လာခိုင္းလိုက္ၿပီး စုေအာင္ မၾကားေအာင္ တိုးတိုး ကပ္ေျပာသည္။ သူမ

မၾကားခ်င္ေသာစကား လည္း ျဖစ္မည္ မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႕ေနာက္ စုေအာင္ ဆီ ျပန္ေလွ်ာက္လာကာ
ေနာက္ေက်ာမွဆြဲယူၿပီး နားနားကပ္ေျပာသည္။

“မင္း ပါးစပ္က သိပ္ေကာင္းတာပဲ ကေလးမ” ခ်ဳိသာစြာေျပာသည္။ လက္တစ္ဖက္က သူမေမးေစ့ကို

ကိုင္ထားသည္။ “မင္း ပုေလြမႈတ္ ေပးတာက ငါ့ရဲ႕ ေဒၚလာတစ္ေထာင္တန္ ဖာသည္မေတြအတိုင္းပဲ။ ငါ့လထစ္ကို
စုတ္ရင္း မင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ညည္းေနတာလည္း ၾကားလိုက္တယ္။” စုေအာင္ သူ၏ အလြန္ရိုင္းျပေသာ
စကားေၾကာင့္ တုန္သြားမိသည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ ကျပဳံးေနသည္။ စကားထပ္မေျပာခင္ သူမ နားရြက္ ဖ်ားကို
အသာပြတ္သည္။

“ေဇာ္ဦးကို မင္းမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား။ ဒီကို ေခၚလာခဲ့တာေလ” စုေအာင္ အသာေခါင္းျငိမ့္သည္။ “ဟုတ္ၿပီ။

သူက ငါ့ရဲ႕ လက္ယာရံ ပဲ။ ငါ့ မိန္းမထက္ေတာင္ ပိုယံုၾကည္ရတဲ့သူ” ဘာအဓိပၸာယ္ပါလိမ့္ “ငါ့အတြက္ ဆို
အေသအလဲ ႀကဳိးစားလုပ္ေပးတဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ” ၀ဏၰ ဆက္ေျပာ သည္။
“ႀကဳိးစားတဲ့သူဆိုေတာ့ဆုခ်ရသင့္တာေပါ့ ဟုတ္လား” “ဒီမနက္ သူ မင္းကို ေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံတယ္
မဟုတ္လား။ ေနာက္တစ္ေယာက္က မင္း မ်က္ႏွာကို လိုးမလို႕လုပ္ေနတာကို သူက တားေပးခဲ့တယ္ေလ။
တန္ပါတယ္။”

တစ္ေယာက္က သူမ လက္မ်ားကို ခ်ဳပ္ၿပီး ထခိုင္းခဲ့သည္။ သူမက ေပါင္ၾကားကို ပိတ္ကန္ကာ မ်က္ႏွာကို

ျဖတ္ရိုက္ခဲ့သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူမကို တြန္းလွဲၿပီး ပါးစပ္ထဲ လိုးထည့္ဖို႕ၾကံေနတုန္း ေဇာ္ဦး ေရာက္လာၿပီး
တစ္ခြန္းတည္းႏွင့္ တားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“ေက်းဇူးတင္စကားမေျပာေတာ့ဘူးလား” ဦးေစာ၀ဏၰ ေမးသျဖင့္ စုေအာင္ ေခါင္းကို အသာခါသည္။

ဒီျပန္ေပးသမားမ်ားကို သူမ ေက်းဇူး တင္စရာမရွိပါ။ “ခု က ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ပဲဟ” သူမ တုန္ယင္စြာ
သက္ျပင္းခ်သည္။ “ကဲ ငါ့ကို လုပ္သလိုပဲ သူ႕ကို လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ ဒီထက္မပိုပါဘူး။ နင့္ ပါးစပ္ရဲ႕ အစြမ္းကို
ျပရံုေလးပဲ”
ဦးေစာ၀ဏၰ စုေအာင္ ကို သူ႕ဆီ အသာတြန္းလိုက္သည္။ သူမ ဦးေစာ၀ဏၰ ၏ စားပြဲကို မွီရပ္ ေနေသာ ေဇာ္ဦးထံ
ေလွ်ာက္သြားလိုက္ရ သည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ ကို ပေလြ မႈတ္ေပးရသည္ထက္ပင္ ပိုရွက္မိသည္။ ဒီလူက သူမ
လံုး၀မသိေသာ အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္ပါလား။ သူ႕ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဒူးေထာက္ၿပီး စုတ္ေပးရမည္မွာ
နိမ့္က်လြန္းလွသည္။ သို႕ေသာ္ သူမမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိ။

တစိမ္းတေယာက္ဆီ ေလွ်ာက္သြား၊ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေပးၿပီး ပုေလြမႈတ္ေပးရမည္မွာ မဟုတ္ေသးဘူးဟု

ထင္သည့္အတြက္ စုေအာင္ ဒူးမေထာက္မီွ ေဇာ္ဦး၏ ရင္ပတ္ကို ပြတ္လိုက္ကာ ေခါင္းေမာ့ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက အံ့ၾသဖြယ္ ႏူးညံ့ေၾကာင္း သိလိုက္ရ ၿပီး သူ႕လက္မ်ားက သူမ ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြရင္း
ျပန္နမ္းလိုက္သျဖင့္ ညည္းတြားမိသြားသည္။ သူမလက္မ်ားကို အသာေလွ်ာခ်ကာ သူ႕ေဘာင္းဘီကို
ျဖည္ေပးေနသည္။

သူမ၏ ႏွာေခါင္းမ်ားက သူ႕ လေမႊးမ်ား ႏွင့္ ထိမိသည့္တိုင္ေအာင္ လီးႀကီးကို စုတ္မ်ဳိလိုက္ေသာအခါ ေဇာ္ဦး

တအင္းအင္းႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းကိုျပန္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ၿပီး လထစ္ေအာက္ပိုင္းကို
လွ်ာႏွင့္လ်က္ေပးေနသည္။ လက္တစ္ဖက္က အရင္းကို ဆုတ္ကိုင္ကာ အားတက္သေရာ စုတ္ေပးေနသည္။

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာသည္ႏွင့္ ေဇာ္ဦးသည္ သူ႕ကိုယ္သူ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္းသတိထားမိသြားသည္။

“ေအာင္မယ္ေလး ကေလးမရယ္” ညည္းတြားရင္း စုေအာင္၏ ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြရင္း အတင္းတိုးကပ္ကာ
“ငါၿပီးေတာ့မယ္ အင္း အင္း……” သူ၏ လရည္မ်ားသည္ စုေအာင္၏ လည္မ်ဳိ အတြင္းသို႕ ေျပး၀င္သြားကာ
သူမက လည္း ပို ဖီးလ္ တက္ေအာင္ အားစိုက္စုတ္ယူလိုက္သည္။ ေဇာ္ဦးကလည္း သူမေခါင္း ကို အတင္း
ဖိထားလိုက္ၿပီးမွ သူမ အသက္ရွဴရခက္ေနမွန္းသတိထားမိသြားသျဖင့္ ျပန္ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည္။

သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ထိမ္း မတ္ႏိုင္သည္ႏွင့္ ေဇာ္ဦး အခန္းထဲကထြက္သြားသည္။ စုေအာင္ က ဦးေစာ၀ဏၰဖက္

ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ သူမသည္ ကလဲ့စားေခ်ခံရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟု ျပလိုက္သည့္သေဘာ။ သူသည္
ဇိမ္က်ေသာ ကုလားထိုင္ႀကီးတြင္ ထိုင္ရင္း မွီေနကာ မ်က္ႏွာထားကို မမွန္းတတ္ေအာင္ရွိသည္။ သူ႕အနားလာရန္
မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သျဖင့္ စုေအာင္ ေရွ႕တိုးသြားလိုက္သည္။ သူမ ကိုယ္ကေတာ့ တုန္ခါေနသည္။
အနီးသို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ဦးေစာ၀ဏၰ က ဆြဲယူလိုက္ ရာ စုေအာင္ သူ႕ ေပါင္ေပၚတြင္ ဖင္ထုိင္မိလ်က္သား
ျဖစ္သြားသည္။

စုေအာင္ တစ္ေယာက္ ဦးေစာ၀ဏၰ ေပၚထိုင္မိၿပီး သူ႕ ပစၥည္းႀကီး၏ ေႏြးေထြးမာေက်ာမႈက သူမ ႏွလံုးခံုႏႈန္းႏွင့္

အသက္ရွဴသံကို ျမန္ေစသည္။ သူမ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေတာင့္တင္းလ်က္ သူ႕ေပၚဖိထိုင္ရမည္လား အသာဖြ
ေနရမည္လား ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနသည္။

“ဇိမ္က်ေနလား ကေလးမ” စုေအာင္၏ ဆံပင္မ်ားကို ဖြရင္း ဦးေစာ၀ဏၰ ကေမးသည္။ “ေဟ။ ငါ့အတြက္

ထန္ေနတုန္းပဲလား” စုေအာင္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာလႊဲဖို႕ႀကဳိးစားသည္။ သို႕ေသာ္မလွည့္ႏိုင္ရန္ ဦးေစာ၀ဏၰ က
ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲထားသည္။ “ရႊဲေနတုန္းလား” တိုးတိုးထပ္ေမးသည္။

“မသိဘူး” စုေအာင္ မေျဖခ်င္သျဖင့္ လႊဲေျပာသည္။ သူမ ပါးတို႕ နီရဲတြတ္ေနသည္။ မ်က္ရည္မ်ားလည္း ၀ဲလ်က္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ျပံဳးရင္း စုေအာင္ နားရြက္နားကပ္ေျပာႏိုင္ေအာင္ ဆြဲဖက္လိုက္သည္။

“အခ်စ္ေလး” သူေရရြတ္သည္။ စုေအာင္ ေသြးတို႕ ဆူလာသည္။ “ငါ မင္းကို ဆြဲခ်ၿပီး လီးနဲ႕ အဖုတ္ထဲကို
အသက္မရွဴႏိုင္ေအာင္ လိုးမယ္ကြာ။ ငါ့ဖက္က စိတ္မပါလက္မပါနဲ႕ လိုးေပးမယ္။ ဟုတ္လား အခ်စ္ေလး”

ဦးေစာ၀ဏၰ ၏ စကားသံေနာက္တြင္ စုေအာင္ ရွိဳက္မိသည္။ ရွဳိက္သံသည္ ခါးကို ေအာက္က

ေဆာင့္တင္လိုက္ျခင္းႏွင့္အတူ ငိုသံသို႕ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ သူမတကုိယ္လံုးတုန္ခါေနသည္။ သူ႕ကို
မည္သို႕တုန္႕ျပန္ရမည္မွန္းမေ၀ခြဲတတ္ႏိုင္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သူမေသြးေၾကာမ်ားတေလွ်ာက္
အရွက္တရားတို႕ ေလာင္ၿမဳိက္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ လက္မ်ားက သူမလံုျခည္ေအာက္သို႕
တို႕း၀င္လာကာ အေစ့ကို လက္မႏွင့္ အသာပြတ္သည္။ သူမ တင္ပါးက သူ႕ဖက္သို႕ ပိုတိုးလာသည္ႏွင့္
ပြတ္ခ်က္က ပို ျမန္ပိုၾကမ္း လာသည္။ အသာညည္းမိျခင္းႏွင့္အတူ သူမကိုယ္ခႏၶာမွ အလိုအေလ်ာက္
တုန္႕ျပန္ေနမႈကို မည္သို႕မွ် မထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့မွန္း ကိုယ္တိုင္ သေဘာေပါက္လာရသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ဆရာမေလးကို ေပြ႕ခ်ီရင္း ထိုင္ခံုမွထသည္.။ သူမကို စားပြဲပံုတြင္ အသာခ်ၿပီး တင္ပါးကို ခံုစြန္းတြင္

က်ေနေအာင္ ေရႊ႕ကာ ေျခေထာက္မ်ားကို ၾကမ္းျပင္သို႕ တြဲေလာင္းက်ေနေစသည္။ ထို႕ေနာက္
ေပါင္ၾကားကိုပြတ္သတ္ရင္း အတြင္းခံကိုဖိကာ ေျခေထာက္ကို ကား ေစသည္။ လက္ဖ၀ါးျဖင့္
အတြင္းခံေဘာင္းဘီတေလွ်ာက္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ေနျခင္းျဖင့္ စုေအာင္သည္ သူမ၏ လုပ္သမွ် ခံရမည့္
အေနအထားကို သတိထားမိသြားသည္။ သူ႕လက္မက အေစ့ကိုၾကမ္းၾကမ္းဖိသည္။ သူမေျခေထာက္မ်ားကို
ေစ့ၿပီး သူ႕ကို တြန္းရန္ႀကဳိးစား ျခင္းကို သူျပံဳးၾကည့္ေနသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ က လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ကႀကီးခေခြးေရးေနျခင္းေၾကာင့္ စုေအာင္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လံုး၀

မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနတည္း။ လက္မျဖင့္ အေစ့ကို လက္မျဖင့္ပြတ္ရင္း လက္ခလယ္ျဖင့္
အဖုတ္တြင္းသားမ်ားကို ေမႊ႕ေနသည္။ အတြင္းထဲသို႕ ထိုးသြင္း လိုက္ရာ သူမ၏ ေလာင္ၿမဳိက္မႈမ်ား ရုတ္တရက္
ျငိမ္းသြားသလိုခံစားရ၍မွ်မၾကာမီ ခ်က္ျခင္းျပန္ထုတ္သြားပီး အျပင္ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ကို ပြတ္ေနျပန္သည္။ သူမ၏
မခ်င့္မရဲသံေၾကာင့္ ဦးေစာ၀ဏၰ ျပံဳးၾကည့္ေနသည္။ သူမဘာလိုေနမွန္းသူသိေသာ္လည္း အလိုလိုက္မည္
မဟုတ္ေပ။ ဆက္လက္ ႏွိပ္စက္ရင္း သူ႕လီးကို တ လာသည္အထိ ေစာင့္ေနေပသည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ေနာက္ဆံုး အေလွ်ာ့ေပးသည့္အေနျဖင့္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ စုေအာင္ အထဲသို႕

ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူမ ခါးကို တြန္႕ထုတ္ ကာ လက္ကို ပိုနက္နက္၀င္ေအာင္ ႀကဳိးစားသည္။ ဦးေစာ၀ဏၰ က
ျပံဳးရင္းႏွင့္ပင္ လက္မ်ားကို လွည့္သည္။ စုေအာင္ ခါးကို ပိုကိုင္းလိုက္ၿပီး ေက်ာကုန္းပါ ေနာက္ တြန္းကာ
ေနာက္ျပန္လိုးသည္။ သူက အလိုက္အထိုက္ပင္ လက္ကို ပိုနက္ေအာင္ သြင္းေပးလိုက္ၿပီး မွ 
အသာဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ခါးကိုညႊတ္လိုက္ၿပီး စုေအာင္ အေစ့ေလး လြတ္လြတ္ကင္းကင္း ေထာင္တက္လာသည္အထိ

ေပါင္ၾကားတစ္ေလွ်ာက္ လက္ဖ၀ါးျဖင့္ တြန္းခ်ဲလိုက္သည္။ ေခါင္းကို အသာေလးညႊတ္ကာ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္
အေစ့ထိတ္ဖ်ားကို ညင္သာစြာ ထိလိုက္သည္။

“အင္း.. ဘုရားဘုရား…” စုေအာင္ ညည္းသံထြက္လာသည္။ သူမကို တစ္ႀကိမ္ထပ္လ်က္ေလမလားဟု ကိုယ္ကို

ေျမွာက္ၿပီး ႀကဳိသည္။ သို႕ေသာ္ ဦးေစာ၀ဏၰ က မလႈပ္ေတာ့။ “အင္း..လုပ္ပါရွင္” သူ ျပံုးသည္။ ၿပီးေတာ့
စိုရႊဲေနေသာ အဖုတ္ေလးကို ေလႏွင့္ အသာမႈတ္သည္။ ေခါင္းကို အသာညြတ္ျပန္ကာ အေပါက္၀ကို လွ်ာႏွင့္
တပတ္လွည့္ၿပီး အေစ့ကို တစ္ခ်က္ လ်က္လိုက္ျပန္သည္။ အဖုတ္တစ္ခုလံုးကို လ်က္ မေပးခင္အထိ
ဤပံုစံအတိုင္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလုပ္သည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက အဖုတ္ကို လိုးေမႊ႕ေနရင္း ပါးစပ္ႏွင့္ လွ်ာက အေစ့ကို ဆက္တိုက္စုတ္ ကစား

ေနေသာအခါ စုေအာင္ ၏ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုး ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္ေနေတာသည္။ ဘာကိုမွ် မစဥ္းစားႏိုင္။
အသက္ပင္မရွူႏိုင္၊ သူမ ၿပီးေတာ့မည္ ဆိုေသာ အသိက လြဲ၍ ဘာမွ မသိေတာ့။ ေခါင္း ကို အသာပင့္ၿပီး
ဦးေစာ၀ဏၰကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္။ သက္ျပင္းေလးေလးခ်လိုက္မိသည္။

သူမမ်က္လံုးထဲတြင္ လံုး၀ မတူေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနသည္။ တစ္ဦးက သူမဘ၀ကို

အေႏွာင့္အယွက္ေပးရင္း သူမက တစ္ျပန္ ဘ၀ပ်က္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ လူငယ္ေလး။ ဒီအေၾကာင္းေတြးၿပီး
အလြန္အမင္းရွက္မိသည္။ ဒုတိယတစ္ဦးအေနျဖင့္မူ ဒီၿမဳိ႕တြင္ ၾသဇာ အရွိဆံုးလူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးေစာ၀ဏၰ။
သူ႕ကို စာနယ္ဇင္းမ်ားကေရာ ၿမဳိ႕လူထုကပါ ေၾကာက္ရြံ႕ေလးစားရသည္။ သူႀကဳိက္တာ အကုန္ လုပ္ႏိုင္သည္။
လိုခ်င္တာ အကုန္ရေအာင္ တတ္ႏိုင္သည္။ မၾကဳိက္တဲ့သူကို ခ်က္ျခင္း ရွင္းပစ္ႏိုင္သည္။

အဆုိပါ ဦးေစာ၀ဏၰ သည္ သူမေပါင္ၾကားမွာ ဒူးေထာက္ရင္း သူမကို စား သံုး ေနသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕မိသလို
အားကိုးရာမဲ့စိတ္မ်ားေပၚကာ ေက်ာျခမ္းသြားမိသည္။ ဒီအေတြးတို႕၀င္ေသာအခါ စုေအာင္ တစ္ကိုယ္လံုး
တုန္လႈပ္ရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူမအေတြးတို႕ ပစၧကၡ ၌ ဦးေစာ၀ဏၰ၏ လွ်ာႀကီး သူမအဖုတ္တြင္း
ေလွ်ာ၀င္ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ သူက ေဘာင္းဘီ ကိုေလွ်ာခ်ထားၿပီး အတြင္းခံ မခၽြတ္ ပဲ သူမကို
ေညွာင့္ေနသည္။

စုေအာင္ တအင္းအင္းႏွင့္ လက္တစ္ဖက္က ဦးေစာ၀ဏၰ၏ ဆံပင္မ်ားကို ဖြလ်က္ ေနာက္တစ္ဖက္က တင္ပါးကို

ဆြဲကုတ္သည္။ သူက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေညွာင့္ရင္း သူမလည္မ်ဳိကို အသာစုတ္သည္။ စုေအာင္ ဖင္ကို
ေျမွာက္ေပးလာျပန္သည္။
စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္းက ဦးေစာ၀ဏၰ ပါးစပ္ကို ေအာက္ဆြဲခ်ကာ အကၤ် ီကို အသာလွန္ရင္း ႏို႕သီးေခါင္းမ်ားကို
စုတ္ယူရန္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ သူမကို သူလုပ္ခ်င္ေနသည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီ။
သူမေပးခဲ့ေသာအရသာ ႏွင့္ တရားရံုး တို႕အေၾကာင္း သတိရ လာေသာအခါ စိတ္ကမတည္ျငိမ္ႏုိင္ေတာ့။ ခု
ဆိုလွ်င္ သူမက သူ႕လက္ထဲမွာ။ လိုသေလာက္ ညွစ္ထုတ္ယူႏိုင္ေနၿပီ။ သူ ရုတ္တရက္ သူမ အနားမွခြာလိုက္ၿပီး
အကၤ်ီႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို လံုး၀ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ စုေအာင္က သူ႕ေနာက္သို႕ လိုက္လာသည္။

ဒီတၾကိမ္တြင္ေတာ့ စုေအာင္ သူ၏ လီးႀကီးကို သူမ၏ ႏွာေခါင္းဖ်ားႏွင့္ ဦးေစာ၀ဏၰ၏ ၀မ္းဗိုက္တို႕

ထိသြားသည္အထိ ငံုစုတ္ယူလိုက္ သည္။ ထို႕ေနာက္ ၾကမ္းၾကမ္း စုတ္ေတာ့သည္။ သူ အံ့ၾသစိတ္ႏွင့္
မည္တမ္းသည္။ “အိုး။ ငါလိုးမ” သူ႕ကိုသူ ခ်က္ျခင္း ၿပီး မသြားေအာင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ေနရသည္။ သူမ အလုိးခံရျခင္းမွ
လြတ္ေအာင္ သူ႕ကို အၿပီး စုတ္ေနျခင္းမ်ားလား မေ၀ခြဲတတ္။ သို႕ေသာ္ ဒီလို ေတာ့ အျဖစ္ ခံ မည္ မဟုတ္။

ဦးေစာ၀ဏၰ စုေအာင္၏ လက္ေကာက္၀တ္မ်ားကို ဆြဲယူကာ သူမေခါင္းေပၚ ဆြဲတင္ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီး

နားနားသို႕တိုးကပ္ကာ “မင္း က အစုတ္ေကာင္းတယ္ ကေလးမ” “ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါထပ္မႈတ္ရင္း ၿပီးေအာင္
လုပ္လို႕ ရမယ္ မထင္နဲ႕။ မင္း က အလိုးခံရအံုးမွာ” ေနာက္ဆံုး စကားလံုးမ်ားႏွင့္ အတူ တင္ပါးဆံုမွ အားမ်ားျဖင့္
တဆံုး လိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူမ၏ မွီတြယ္ရာမဲ့ အျဖစ္၊ ျပင္းထန္ေသာ လိုးခ်က္မ်ား ႏွင့္ သူမကိုယ္ကို
ေလာင္ၿမဳိက္ေအာင္ သံုးလိုက္ေသာ စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းမ်ား အားလံုးေပါင္းၿပီး စုေအာင္ ေသြးေတြ ဆူေနသည္။
သူမသည္ ဒီကိစၥႏွင့္ ကင္းသူမဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ သူမကို ခ်က္ျခင္း သတ္ပစ္ႏိုင္ေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္
ခုလိုအျဖစ္မ်ဳိးၾကံဳရမည္ဟု မေမွ်ာ္မွန္း ခဲ့ ဘူးပါ။

အမ်ဳိးသမီး၏ တုန္႕ျပန္မႈကို ဦးေစာ၀ဏၰ ခံစားမိသည္။ သူမသည္ လႊမ္းမိုးခံရမႈကို ႀကဳိက္ေနၿပီ။ သူ႕အသံကို

အတတ္ႏိုင္ဆံုး ခ်ၿပီး သူ၏ တိုင္းရင္းသားသံ ၀ဲ၀ဲႏွင့္ နားနားကပ္ေျပာျပန္သည္။ “မင္းေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ငါ့လီးႀကီး
တစ္လက္မခ်င္း တိုး၀င္ေနတာ သိေနေစရမယ္။ မင္း အသက္မရွဴႏိုင္လို႕ ေတာင္းပန္မွ ရပ္ေပးမယ္။ ၿပီးရင္
ေဆာင့္လိုးေပးမယ္။ သိလား ကေလးမ။ ၾကယ္ေတြလေတြ ျမင္သြားေစရမယ္ကြ”

စုေအာင္ သူ႕စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတြ ရဲလာသည္။ ေစာက္ ႏွင့္ ခ်ီေျပာ ေသာစကားကို သူမ မုန္းသည္။
ဦးေစာ၀ဏၰ က သိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ပင္ ေရြးသံုးျခင္းျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕ လည္း တုန္႕ျပန္မႈရသည္။ သူမတကိုယ္လံုး
တုန္ရီလာသည္။ ကိုယ္ခႏၶာက တုန္႕ျပန္ေနမႈကို သူမ အလြန္ အမင္း ရွက္မိေသာ္လည္း ရပ္တန္႕မရႏိုင္။ သူမတြင္
ရပ္ခ်င္စိတ္လည္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႕မရ။ သူမသည္ ၾကမ္းသည္ ရိုင္းသည္ သို႕ေသာ္ ရုပ္က ခန္႕ထည္သည္။
အရွိန္အ၀ါႀကီးၿပီး လိုတာရႏုိင္သူလည္းျဖစ္ေနသည္။ ခုလည္း သူမ ကို လိုးခ်င္ေနသည္။ သူမ ကိုယ္ခႏၶာကို
အရသာ ခံခ်င္ေနသည္။ သူမညည္းတြားသံ တားမရပဲထြက္လာသည္။ မခံမရပ္ႏိုင္ျခင္းလား။ ေက်နပ္ျခင္းလား
မေသခ်ာ။
မိန္းကေလး၏ ကိုယ္ တုန္ခါလာသည္ႏွင့္အမွ် ဦးေစာ၀ဏၰ လည္း ေပါက္ကြဲလုျဖစ္လာသည္။ သူခါးကို
အသာလႈပ္ၿပီး ေညွာင့္သြင္းေနသည္။ သူမ မိန္းမကိုယ္ထဲမွ အရည္မ်ားက သူ႕ ဖြားဘက္ေတာ္ကို
ျပဳတ္ဆြဲယူေနသည္။ အထုတ္အသြင္းမွာ လထစ္ကိုပင္ ေခ်ာ္ထြက္ေစေနသည္။ သူသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ေက်ာက္တံုးလိုမာေက်ာ သည္ဟု မွတ္ခဲ့ရာ ခုေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း မေတြးႏုိင္ေတာ့။ သူမ ေမးေစ့ကို
ဆုတ္ကိုင္ လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးခ်င္းဆံုေအာင္ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

“မင္းလိုခ်င္တယ္ မဟုတ္လား အခ်စ္ေလး” သူ႕ကိုယ္ေအာက္မွ အမ်ဳိးသမီးကို တီးတိုးေျပာသည္။

“မလိုခ်င္ဘူးလား” စုေအာင္ အင္းအင္း အဲ့အဲ့ ညည္းသည္။ အေျဖမထြက္။ ဦးေစာ၀ဏၰ ေဒါသျဖင့္ သူ႕ပစၥည္းကို
ဆြဲထုတ္ေနာက္ဆုတ္ လိုက္သည္။ ခါးကို ေရွ႕ျပန္တိုးကာ သူ႕ ပစၥည္းကို စုေအာင္ အေပါက္၀ထိသာ၀င္ေအာင္
အသာ ထည့္ထားလိုက္သည္။ စုေအာင္ ညည္းတြားသည္။ ရုန္းသလို ဖယ္သလိုႏွင့္ ပို၀င္ သြားေအာင္ တိုးသည္။
သို႕ေသာ္သူက အ၀င္မခံ။

“ေျဖေလ ေကာင္မ” သူမ၏ အ၀ကို ထိုးေမႊ႕ေနသည္။ “တစ္ညလံုး မၿပီးေအာင္ လုပ္ထားလိုက္ရမလား ဟင္။

မလိုခ်င္ဘူးဆိုရင္”

စုေအာင္ မေနႏိုင္ေတာ့။ သူမ တစ္ကိုယ္လံုး ေလာင္မီးက်ေနသည္။ သူက ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ႏိုင္မွန္းလည္း

သိသည္။ သူမ တုန္တုန္ ရီရီႏွင့္ “ဟုတ္ကဲ့ပါ” ဦးေစာ၀ဏၰ မ်က္ႏွာတြင္ ေက်နပ္သည့္ အရိပ္မေတြ႕ရသျဖင့္
ျဖည့္ေျပာသည္။ “ကၽြန္မ လိုခ်င္ပါတယ္”

“ငါ့လီးႀကီးကို မင္း ရဲ႕ ရႊဲေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္လွလွေလးက လိုခ်င္ေနတာမဟုတ္လား” စကားလံုးမ်ားေၾကာင့္ သူ႕

ဆရာမေလး၏ မ်က္ႏွာ တြင္ ျဖစ္လာေသာ လႈံ႕ေဆာ္မႈအေပၚ ေက်နပ္စြာျဖင့္ “မင္း
အလိုးခံခ်င္ေနတာမဟုတ္လား”

စုေအာင္ ေနာက္ထပ္ တိုးတိုး ဟုတ္ကဲ့ဟု ေျပာသည္။ ပါးေပၚသို႕ မ်က္ရည္ မ်ားက်မလာေအာင္ မ်က္လံုးကို

မွိတ္ဖို႕ႀကဳိးစားေသာ္လည္း မရေတာ့။ ဦးေစာ၀ဏၰ က ေမးကို ဆြဲထားၿပီး မ်က္လံုးကို ၾကည့္ေနသည္။

“မင္း ငါ့ကို လိုးေစခ်င္ေနတယ္မဟုတ္လား ကေလး။ ဟင္” စုေအာင္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ မ်က္ရည္မ်ားက ပို၍

က်လာသည္။ “လိုတယ္ဆိုရင္ ေျပာေလကြာ” ဦးေစာ၀ဏၰ တင္းတင္းေျပာသည္။ “ေျပာစမ္း”

စုေအာင္ စကားလံုးမ်ားကို စဥ္းစားရင္းပင္ တုန္ရင္လာသည္။ သူမ မေျပာပဲလည္း မေနႏိုင္ေတာ့။ အသက္ကို

တုန္ရီစြာ ရွိက္သြင္းလိုက္ၿပီး “ကၽြန္မကို လိုးပါေတာ့ ဦးေစာ၀ဏၰရယ္” သူ အသာျပံဳးသည္။ သို႕
ေသာ္ဒီထက္ပိုၾကားခ်င္ေသးသည္။ “ကၽြန္မ ..ကၽြန္မ ထဲကို ရွင့္လီးႀကီး သြင္းတာ အရမ္း ႀကဳိက္ပါတယ္”
ဦးေစာ၀ဏၰ စုေအာင္၏ နားနားကပ္ရင္း “လာထား ကေလးမ။ မင္းဒီထက္ ပိုေျပာႏိုင္ပါေသးတယ္။
ငါေျပာသလိုေျပာစမ္း။ ကၽြန္မေစာက္ဖုတ္ထဲကို ရွင့္လီးႀကီးထည့္ လိုးေပးပါ…လို႕။ တစ္ေၾကာင္းထဲပဲေနာ္ ။
လုပ္စမ္း”

စုေအာင္ တကိုယ္လံုး ကို နားနားကပ္ေျပာေသာ ဦးေစာ၀ဏၰ ၏ စကားလံုးတိုင္းက ရိုက္ခတ္သြာသည္။

သူ႕အသံ၏ ၾသဇာက သူမ ကိုယ္ကို မထိပဲ ထားေသာ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ဆူပြက္ေစသည္။
နားနားကပ္ေျပာေတာ့လည္း သူမစိတ္လံုခ်ံဳမႈ အတန္အသင့္ရၿပီး တိုးတိုး ျပန္ေျပာရဲလာသည္။

“ကၽြန္မ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ရွင့္လီးႀကီး ထည့္ၿပီး လိုးေပးပါရွင္” ဦးေစာ၀ဏၰ ေသြးေတြႀကြလာၿပီး

ဥေတြျမဳတ္သြားေတာ့မတတ္ လီးအဆံုး ထိုး ထည့္လိုက္ခ်င္စိတ္ကို တားမရေတာ့။

“ေက်နပ္ ေစရမယ္ အခ်စ္ေလး။ သိလား”

“အိုး.. ဟုတ္..။ အိုး… လုပ္ပါ လုပ္လုပ္”

စုေအာင္၏ ေျခေထာက္မ်ားကို သူ႕လက္ျဖင့္ဆြဲကားလိုက္ၿပီး သူ႕ဟာႀကီးကို ေနာက္ထပ္ တစ္လက္မ

ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူမမ်က္ႏွာ မွ တစ္၀က္တပ်က္နာက်င္မႈကို အရသာ ခံ၍ ၾကည့္သည္။ သူမ ကိုယ္လံုးက
တုန္ခါလာၿပီး ေနာက္ထပ္ အသြင္းကို ငံ့လင့္လာသည္။ သူက ဆက္သြင္းသည္။ လီးႀကီး
တစ္လက္မခ်င္း၀င္ေနမႈကို သူမ ကိုယ္တြင္းမွ ခံစားသိရသည္။ လီးထိပ္ဖ်ားသည္ သူမ သားအိမ္ႏွင့္ ထိသြားေသာ္
လည္း သူ႕ ဥမ်ားက သူမ ဖင္ကို မထိေသး။ သူ ဆက္တိုးသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္လမ္းေၾကာင္း
ပိုဆြဲစန္႕လာေအာင္ ျမွင္းၿပီးဆြဲသည္။ သူမညည္းတြားရင္း ေနာက္ထပ္ ၀င္ေစလိုေဇာျဖင့္ ကိုယ္ကို
ဆန္႕ထုတ္သည္။

“ဘယ္လိုေနလဲ ေကာင္မေလး” “ငါ့လီးႀကီး မင္း ေစာက္ပတ္ ပူပူထဲမွာ ဘယ္လိုေနလဲဟင္”

“အူး… အင္း..အင္း” စုေအာင္ အသက္ပင္မရွဴႏိုင္။ စကားလံုးကို ကြဲျပားေအာင္ မနည္းေျပာေနရသည္။

“အိုး…ဘုရား”

“ဘယ္လို အရသာရွိလဲ ေျပာ” သူ႕လက္က သူမလည္မ်ဳိကို အသာဆုတ္ကိုင္သည္။ သူမအတြက္ေတာ့

ျပဳတ္တူႏွင့္ ညွပ္ခံရသလိုျဖစ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ သူက ေျပာခိုင္း ေနသည္။

“ေႏြးေႏြးႀကီး” သူမ ေလသံျဖင့္ “ၿပီးေတာ့ မာမာႀကီး။ ၿပီးေတာ့…အိုး…ဘုရား… ေကာင္းတယ္ ဦးေစာ၀ဏၰရယ္

လုပ္ပါ”
“ဘာလုပ္ရမွာလဲ ေကာင္မေလး” သူမ ဘာလိုေနမွန္းသူသိသည္။ ဒီအတြက္ ေတာင္းပန္တာကို လိုခ်င္သည္။

“လုပ္ပါ .. ဦးေစာ၀ဏၰ” စုေအာင္ ေလသံျဖင့္ေျပာသည္ “ကၽြန္မကို လိုးပါ”

ဦးေစာ၀ဏၰ ထိပ္ဖ်ားသာ က်န္သည္အထိ တစ္ဆံုးဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ျမန္ျမန္ႏွင့္ ၾကမ္းၾကမ္း

ျပန္ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူမ အင့္ကနဲ ျဖစ္သြား သည္။ နာက်င္မႈျဖင့္ ငိုညည္းသည္။ သို႕ေသာ္ ခါးက
ျပန္ပင့္ေပးသည္။ ကိုယ္ခႏၶာက ထပ္ေတာင္းဆိုေနသည္။

“မင္းလို ခ်င္တာ အဲဒါမ်ဳိးလား ေကာင္မေလး” ဦးေစာ၀ဏၰ ေမးသည္ “ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေပါ့။ ဟုတ္လား

အခ်စ္ေလး”

“အမေလး. ဘုရားေရ။ အင္း.. ဟုတ္ကဲ့” သူမညည္းရင္း လွ်ာကို အသာကိုက္ထားသည္။ နာက်င္မႈႏွင့္

အရသာတို႕ ေရာျပြန္းလ်က္ သူႏွင့္ ထိေတြ႕ေနမႈကို လြတ္မသြားေအာင္ အတင္း လိုက္ကပ္သည္။
သူ႕လွ်ာႀကီးတိုး၀င္လာသျဖင့္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းကို ဟေပးၿပီး စုတ္ယူလိုက္ သည္။

ဦးေစာ၀ဏၰ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲျဖင့္ သူ၏ ငယ္ငယ္က ဆရာမေလးကို ႏွစ္ႀကိ္မ္ဆက္တိုက္ၿပီးေအာင္ လိုးၿပီးမွ ကိုယ္ထဲသို႕

လရည္မ်ား ပန္းထြက္ သြားသည္။ သူမကို ကုန္းခိုင္းၿပီး ေခြးလိုးလိုးရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမ ကိုယ္မွ
ေက်နပ္စိတ္ျဖင့္ အငန္းမရတုန္ခါေနျခင္း အေပၚ သေဘာ ေတြ႕သြားကာ ဒီအတုိင္းပင္ သုတ္ပိုးမ်ား
ထိုးသြင္းလိုက္ကာ စုေအာင္ေပၚ ပံုလ်က္သား က်သြားသည္။

၀ဏၰ သူ၏ ဆရာမေလးကို ပညာေကာင္းေကာင္း ေပးလိုက္ႏိုင္သည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ခါတည္းနဲ႕ေတာ့

လံုေလာက္ျပည့္စံုၿပီဟု ဘယ္ေတာ့မွ ဆိုႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

---------------------------------------------xxx--------------------------------------------------- (ၿပီးပါၿပီ)