Necista krv Roman Necista krv u sebi nosi elemente socioloskog romana, jer su u njegovoj osnovi sadrzani jedno

vrijeme i drustveni odnosi i promjene u tom drustvu. Radi se o vremenu neposredno posle oslobadjanja Vranja od Turaka. Ovaj roman predstavlja sumu Stankovicevog pripovjedackog iskusta i poznavanja covjeka i licnosti. U djelu Necista krv postoji snazan bioloski aspekt, koji se javlja kao primaran, sto roman cini i psiholoskim djelom i romanom licnosti. Polazeci od predaka svojih junaka i iduci od generacije do generacije, Bora Stankovic prati njihova bioloska, nasljedna svojstva, posebno se zadrzavajuci na njihovim nagonima i strastima. To je prvi takav prilaz licnostima u nasoj knjizevnosti. Dakle, u prvom planu romana Necista krv su materijalno, moralno i biolosko propadanje, pri cemu i sam naslov romana upucuje na moralno i biolosko propadanje, ciji su korjeni u necistoj krvi koja je ovladala hadzi Trifunovom porodicom i njenim potomcima. Glavni akter romana je Sofka, ljepotica, ciju sudbinu Borislav Stankovic prati od prvih njenih djevojackih dana. S vremena na vrijeme, u pojedinim situacijama, javlja se i njen otac efendi Mita, zatim gazda Marko i njegov sin Tomca, za koga efendi Mita i udaje Sofku, uvjeren da ce mu to donijeti materijalno izbavljenje. Sofka je porazena saznanjem za koga je otac udaje i zbog cega, ali na kraju ipak pristaje da bude zrtva radi materijalnog spasenja oca. U kuci gazda Marka sve je drugacije, surovo, grubo, bucno. Tu se Tomca gubi kao da ne postoji, a u gazdi Marku se javlja nada da ce po nekom nepisanom pravilu i zakonu predaka Sofkina ljepota pripasti prvo njemu. Pocinje da grdi djeda Mita, oca i majku da proklinje, jer svi su oni pre njega imali pravo na prvu bracnu noc sa snajom samo njemu brane. I njega je otac mladog ozenio i sigurno je i njegova zena prvo sa njegovim ocem spavala. Zbog svega ovoga osjeca se porazenim i ne znajuci kako da se nosi sa tim odlazi na granicu da se bori i da pogine. Posle smrti gazna Marka pocinje novo poglavlje u zivotu Sofke, puno srecnije. Medjutim to je trajalo samo dok Tomca nije saznao da je Sofka data zbog para a ne iz ljubavi. Nakon tog saznanja on odlazi na graznicu, na svoje imanje, Sofku sada posmatra kao kupljenu stvar, a kad povremeno dodje tuce je i maltretira. Sofka ostavsi sama, i mucena od muza sve vise se opija. Necista krv je potpuno ovladala njome. Djeca koja su se radjala bila su malokrvna, blijeda, bolesna. Dakle, ponavlja se materijalno kao i moralno propadanje i opsta degeneracija. Sve sto se dogadja likovima iz ovog romana motivisano je socioloskim cinjenicama. Borislav Stankovic govori o istoriji dvije porodice koje pripadaju raznim stalezima, o sukobu izmedju starog i novog, izmedju hadzija i corbadzija sa novopecenim bogatasima, zanatlijama i trgovcima.