Professional Documents
Culture Documents
Kultura a rozwj
Redakcja Jerzy Hausner,
Anna Karwiska, Jacek Purchla
Spis treci
Od Wydawcy ................................................................................................... 9
Wstp............................................................................................................... 13
Cz I
19
Rozwj spoeczno-gospodarczy
(Jerzy Hausner)................................................................................................... 21
Dziedzictwo kulturowe
(Jacek Purchla).................................................................................................... 39
Kultura
(Anna Karwiska).............................................................................................. 57
Cz II
Kultura a rozwj
Cz III
Cz IV
Spis treci
Cz V
Kultura i gospodarka............................................................................
381
Kultura i rynek
(Krzysztof Malczyk)........................................................................................... 383
Zakoczenie................................................................................................. 487
Noty biograficzne autorw..................................................................... 493
Indeks osb.................................................................................................. 499
Indeks rzeczowy......................................................................................... 505
Od Wydawcy
Kultura a rozwj
10
Od wydawcy
wieym przykadem umiejtnego wykorzystanie tej wiedzy jest raport Miejskie
polityki kulturalne opracowany przez Fundacj Res Publica, ktry zawiera analiz
budetw miast. Podniosa si te jako opracowa statystycznych. Przykadem
moe by raport GUS-u Kultura w 2011 r., ktry zawiera rozbudowan cz powicon finansom kultury.
Dorobek ostatnich kilku lat zaczyna procentowa. I wszystko byoby dobrze,
gdyby nie poczucie, e cho mamy w rku skuteczne narzdzia, nie bardzo wiadomo, do jakich celw je wykorzysta. Sprowadzanie kultury do roli motoru napdowego przemysw kreatywnych wydaje si bdn ciek, bo chocia jest to ga
gospodarki przynoszca due zyski, towarzyszy jej take wysoki poziom ryzyka.
Czy oznacza to, e naley porzuci haso Kultura si liczy? Chyba nie. Ekonomia
kultury wytworzya uyteczn skrzynk narzdziow, ktra przyda si kademu
menaderowi kultury. Ponownego przemylenia wymaga jednak filozofia korzystania z niej. Odpowied na t potrzeb stanowi w moim przekonaniu niniejsza ksika.
Ocen susznoci zaoe, na ktrych Autorzy oparli podrcznik Kultura a rozwj, pozostawiam Czytelnikom. Chciabym jednak gorco podzikowa caemu
zespoowi Autorw na czele z profesorem Jerzym Hausnerem za to, e podjli
si wyzwania, jakim byo napisanie tej ksiki. Ciesz si, e Narodowe Centrum
Kultury mogo przyczyni si do powstania publikacji, ktra stanowi oryginalny
wkad polskich naukowcw w debat na temat zwizkw ekonomii i kultury. Mam
nadziej, e Kultura a rozwj okae si ksik uyteczn dla studentw oraz inspirujc dla osb pracujcych w kulturze.
Krzysztof Dudek
Dyrektor Narodowego Centrum Kultury
11
Wstp
Kultura a rozwj
14
Bez wtpienia aktywno kulturalna jest warunkowana ekonomicznie. To atwo dostrzec. Rwnie istotne jest jednak i to, e dziaalno gospodarcza jest silnie
warunkowana kulturowo. Kultura stanowi skadow spoecznej podbudowy gospodarki, a zarazem istotny zasb, z ktrego gospodarka czerpie, oraz jeden z mechanizmw coraz waniejszy pobudzania rozwoju gospodarczego. Aktywno
kulturalna wymaga materialnego (ekonomicznego) zasilania, ale jednoczenie gospodarka bez kultury nie mogaby funkcjonowa i rozwija si.
Ta oglna fundamentalna relacja ujawnia si rzeczywistoci spoecznej w wielu
rnych formach. Dziaalno kulturaln prowadz podmioty o rnym statusie
prawno-wasnociowym: publiczne, prywatne, spoeczne. A jednoczenie dobra
kultury mog mie rny charakter od czystych dbr publicznych do dbr prywatnych, poprzez rne formy mieszane i porednie. Nie da si ustali w tym
zakresie adnej trwaej hierarchii, tak samo jak nie mona zadekretowa, e kultura ma znaczenie tylko dla jakiego okrelonego segmentu gospodarki, np. dla
rynku. Zrnicowanie podmiotowych form prowadzenia dziaalnoci kulturalnej
oraz charakteru dbr kultury warunkuje rozwj spoeczno-gospodarczy i umoliwia pojawianie si nowych hybrydalnych podmiotw, nowych postaci dbr kultury i nowych mechanizmw waloryzacji. Wspczenie tego rodzaju innowacje
dokonywane s coraz intensywniej, pobudzajc rozwj, ale te przynoszc nowe
wyzwania i problemy. Mona oczywicie statystycznie stwierdzi, jaki jest udzia
w danym pastwie rnych form prowadzenia dziaalnoci kulturalnej. Mona te
obserwowa przeksztacenia w tym zakresie. Ale to nie znaczy, e moemy jakiej
formie aktywnoci kulturalnej przypisa na stae dominujc pozycj i zasadniczy
wpyw na rozwj spoeczno-gospodarczy. Jest on bowiem warunkowany strukturalnymi zmianami, ktrych nie da si wymusi.
Wanie midzy innymi za spraw ywotnoci i zmiennoci kultury, czyli za
spraw ludzkiej wyobrani i kreatywnoci, rozwj nie jest linearny, lecz meandryczny; to nieustanne zrywanie i podtrzymywanie cigoci. Nie jest te zdeterminowany ani ekonomicznie, ani technologicznie. Mona go wiadomie pobudza
i w pewnym stopniu nadawa mu kierunek, ale nie mona go zaprogramowa.
Rozwj jest funkcj otwartoci kultury i podmiotw zajmujcych si dziaalnoci kulturaln. Z tego punktu widzenia istotne znaczenie ma dominujcy w danym spoeczestwie model instytucji kultury, zarzdzania ni i jej relacji z innego
rodzaju instytucjami, zwaszcza politycznymi i gospodarczymi.
Materialna infrastruktura (baza) umoliwiajca prowadzenie dziaalnoci kulturalnej ma oczywicie podstawowe znaczenie. Ale te nie naley przyjmowa, e
ma ona znaczenie rozstrzygajce. Przeciwnie, nadmierne koncentrowanie si na
tworzeniu i utrzymaniu bazy materialnej moe dawi aktywno, jeli pociga za
sob zbyt wysokie nakady rodkw i czasu.
Mona w tym kontekcie przywoa stanowisko Mirko Tobiasa Schfera, ktry
w niedawno wydanej ksice Bastard culture! How user participation transforms cul-
Wstp
tural production (Amsterdam 2011) podkrela, e kultura uczestnictwa musi by
kultur wsplnotow, charakteryzujc si wysokim poziomem interakcji uczestnikw, niskimi kosztami zaangaowania i aktywnoci kulturowej oraz formami
wsparcia dla indywidualnej twrczoci i wymiany treci kultury. I to powoduje, e
taka kultura ma zdolno przetwarzania, utrwalania i kreowania dbr kulturowych.
Niewtpliwie aktywnym skadnikiem kultury wsplnotowej jest zdolno
uczestniczcych w niej podmiotw do transformowania i generowania wiedzy
spoecznej. Wiedza staje si spoeczna, kiedy jest spoecznie dostpna, dzielona
i uwsplniana. Ta moliwo wynika z jej fundamentalnej cechy: wiedz mona
si dzieli i dziki temu przybywa jej, a nie ubywa. Co nie znaczy, e wiedza jest
z natury dzielona i staje si spoeczna. Odwrotnie: na og jest kreowana jako
prywatna i jest prywatnie zawaszczana, czemu przede wszystkim suy jak dotd ochrona praw wasnoci intelektualnej. Wiedza niedzielona staje si rdem
wadzy hegemonicznej. Tym samym blokuje formowanie si kultury wsplnotowej, kultury partycypacji. Nie rozwinie si ona, jeli w danej zbiorowoci nie bdzie
instytucji zdolnych do transformowania wiedzy prywatnej w spoeczn (uwsplnion) oraz do generowania wiedzy spoecznej, czyli tworzonej dla dobra wsplnego i szeroko dostpnej.
Uwsplnianie wiedzy wynika midzy innymi z zaniku sztywnego podziau na
tych, ktrzy wiedz dostarczaj (nauczyciele, wychowawcy), i tych, ktrzy maj t
wiedz przyswoi. Kultura wsplnotowa rodzi si wwczas, gdy w jakim stopniu
wszyscy ucz si od wszystkich. I taki proces musi si zaczyna od tego, e w danej zbiorowoci eksperymentalnie odwracamy tradycyjny, hierarchiczny kierunek przepywu informacji i wiedzy, np. w taki sposb, e to obywatele przekazuj
sprawujcym wadz informacje i wiedz czyli e instytucjonalnie odwracamy
to, co jest utrwalon norm. Jeli takie dziaanie nie jest moliwe, rezultatem jest
pat instytucjonalny, czyli brak moliwoci ewolucyjnej, inkrementalnej zmiany instytucjonalnej. A wwczas dany system spoeczny moe zosta zmieniony tylko za
cen procesu rozrywajcego cigo rozwojow.
W naszym przekonaniu projekty kulturalne, w tym artystyczne, mog skutecznie przyczynia si do transformacji i generowania wiedzy spoecznej. A wic sprzyja formowaniu si kultury wsplnotowej, ktra z kolei tworzy bdzie dogodne
warunki do ich podejmowania i rozwijania. Uwaamy, e kultura, w tym sztuka, ma
istotny potencja w tym zakresie. Na og jednak jest on sabo wykorzystywany.
Dosy powszechnie przyjmuje si, e wspczenie rozwj spoeczno-gospodarczy jest funkcj postpu technologicznego. To pogld bardzo uproszczony.
Infrastruktura teleinformatyczna jest warunkiem koniecznym, lecz niewystarczajcym formowania kreatywnego spoeczestwa informacyjnego. Technologie
materialne licz si o tyle, o ile towarzysz im adekwatne technologie spoeczne,
ktre s zasadniczo spoecznymi interfejsami obsugujcymi komunikowanie si
i wspdziaanie. Staj si one katalizatorami rozwoju, jeli jednostki dysponuj
15
Kultura a rozwj
16
okrelonymi krytycznymi kompetencjami kluczowymi, midzy innymi do odbierania, interpretowania, przetwarzania i generowania informacji. A to mog im zapewni tylko kultura, wiedza i edukacja.
Intencj autorw tego podrcznika jest wanie przekonanie czytelnikw, e
wspczenie kultura staje si podstawowym zasobem czynnikiem i mechanizmem rozwoju spoeczno-gospodarczego, e szczeglnie w okresie kryzysu w jej
obszarze trzeba szuka inspiracji, moliwoci i sposobw innowacyjnego dziaania,
poszerza ona bowiem nasze perspektywy poznawcze, uatwia komunikowanie si
i wsplne definiowanie sytuacji, a tym samym wspdziaanie.
Naszym celem byo przygotowanie podrcznika, ktry byby wprowadzeniem
do ekonomii kultury, ale ktry nie powielaby podejcia wypracowanego na
gruncie ekonomii neoklasycznej, gdzie kultur postrzega si przez pryzmat rynku,
gospodarki rynkowej i przemysw kreatywnych. Cech nadrzdn tak pomylanego podrcznika jest podejcie interdyscyplinarne, dopiero ono umoliwia bowiem
uchwycenie i ukazanie zalenoci midzy kultur a rozwojem spoeczno-gospodarczym. Dlatego te stworzylimy zesp, w ktrym wok tego celu skupili si
nie tylko ekonomici, ale te socjologowie, historycy oraz prawnicy. Jednoczenie
wydaje si nam autorom tej publikacji e takie podejcie istotne jest rwnie
ze wzgldu na globalny kryzys, ktry dotyka take Polski.
Nastpstwem kryzysu gospodarczego s midzy innymi cicia budetowe.
Schematyczne reakcje instytucji kultury (publicznych) oraz podmiotw wadzy
publicznej odpowiedzialnych za sektor kultury prowadz w sposb oczywisty do
drastycznego ograniczenia nowych inicjatyw kulturalno-artystycznych i szans
modych osb na podjcie aktywnoci w sferze kultury i sztuki. A to w dalszej konsekwencji oznacza osabienie potencjau rozwojowego spoeczestwa. Okres kryzysu powinien suy krytycznej ocenie i weryfikacji dotychczasowych polityk, dziaa
i przedsiwzi oraz uruchamianiu nowych innowacyjnych projektw a tak si
nie dzieje. Powinien by okresem krytycznej, pogbionej refleksji, gorczkowego
dyskursu oraz intensywnych poszukiwa zorientowanych na formowanie nowych
modeli dziaania i wspdziaania. Przy czym fundamentalne znaczenie ma w takiej sytuacji kojarzenie rnych wtkw i moliwoci, czenie rozmaitych zasobw
i zawizywanie partnerstw, nie po to, eby przetrwa, lecz aby si przestawi czy
przeksztaci. W okresie kryzysu ronie potrzeba tworzenia nowych form partnerstwa, co dotyczy tak jego uczestnikw, jak i przedmiotu oraz trybu.
Kryzys ujawnia, ktre podmioty i inicjatywy w sferze kultury maj wysok
zdolno twrcz i adaptacyjn, charakteryzuj si samopodtrzymywalnoci wynikajc ze spoecznego zakorzenienia, maj rozwojowy potencja i si, ktre za
okazuj si efemerydami rozkwitajcymi w okresie dobrej koniunktury i obfitoci
rodkw. Ten w sumie ozdrowieczy proces przebiega efektywniej, jeli polityka
podmiotw wadzy publicznej nie jest nastawiona na utrwalenie istniejcego porzdku hierarchii wpyww i znaczenia, nie polega na prostej ochronie wszyst-
Wstp
kiego, co w obszarze kultury istnieje, lecz aktywnie wspiera rozwojow adaptacyjno i innowacyjno. W kryzysie ma si rodzi nowe, bo inaczej nie uda si go
przeama, bdzie si pogbia. Wanie w takim okresie konieczne jest mylenie i dziaanie strategiczne, uruchamiajce to, co daje szans na zmian i rozwj.
W przeciwnym razie kryzys napdza zastj.
Kryzys nie moe by zatem interpretowany jako okres tymczasowy i przejciowy, po ktrym nastpi automatyczne odwrcenie sytuacji, ozdrowienie i powrt do
poprzedniego poziomu finansowania i sposobu postpowania wystarczy tylko
ten okres przetrwa. Tak si niestety na og w sferze kultury myli i postpuje,
ale to wanie spycha j na peryferie rozwoju, osabia jej spoeczne znaczenie.
Podmioty prowadzce dziaalno kulturaln staj si przez to jeszcze bardziej
wsobne, zamknite i wyizolowane. I w konsekwencji niezdolne do partnerstwa,
wspdziaania i rozwoju.
Oczywicie prowadzenie aktywno-strategicznej, prorozwojowej polityki kulturalnej jest moliwe tylko wwczas, kiedy realizujce j podmioty wadzy publicznej
dysponuj odpowiedni wiedz, informacj i narzdziami, w tym zobiektywizowanymi kryteriami, miarami i wskanikami. I tu tkwi zasadniczy problem, gdy
tego rodzaju kompetencje i umiejtnoci s wci nader rzadkie. Dzieje si tak
midzy innymi dlatego, e zainteresowanie ekonomistw kultur jest w Polsce
bardzo niskie. Jeeli ju jakie badania sektora kultury s prowadzone, to odnosz
si do poziomu mikro. Tak te uksztatowany jest profil ksztacenia w szkoach
wyszych studia dotycz zarzdzania instytucjami kultury, co z pewnoci jest
niewystarczajce.
W naszym kraju ekonomia kultury pozostaje w zalku, co dotyczy zarwno
bada, jak i studiw. Niniejszy podrcznik ma pomc w rozwoju tej dyscypliny,
wzmc zainteresowanie tak studentw, jak i pracownikw nauki. Chodzi o to, aby
nie porzucajc perspektywy mikro, poszerzy j o wymiar mezo i makro, by w rezultacie uzyska podejcie wielopaszczyznowe i caociowe.
Ksika jest owocem wsppracy rodowisk uniwersyteckich i grupy osb aktywnie zwizanych z kultur. Autorzy podrcznika to w wikszoci pracownicy lub
doktoranci Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie oraz pracownicy Midzynarodowego Centrum Kultury. Ta synergia pomidzy teori a praktyk stanowi
w naszym przekonaniu warto dodan podrcznika, ktry w trakcie naszych dyskusji i pracy nad tekstami przybra form swoistej antologii. Poszczeglne rozdziay publikacji maj charakter autonomiczny. Podrcznik umoliwia wic z jednej strony odrbne studiowanie poszczeglnych zagadnie, a z drugiej daje szans
zrozumienia zoonoci i wieloaspektowoci relacji midzy kultur i rozwojem. Ta
polifonia narracji jest te wiadectwem bogactwa podjtej przez nas problematyki.
Jerzy Hausner, Anna Karwiska, Jacek Purchla
17
Cz I
Podstawowe pojcia
i kategorie
Jerzy Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy1
Wprowadzenie
Pojcie rozwoju spoeczno-gospodarczego skada si z dwch komponentw. Posugujc si nim, sygnalizujemy, e rozwj spoeczny warunkuje rozwj gospodarczy i odwrotnie. Bez jednego nie bdzie drugiego, ale te oba komponenty
wsptworz mechanizm napdzajcy koo rozwoju. Tym samym podkrelamy, e warunkowanie si obu podstawowych komponentw rozwoju jest istotne
w dugiej perspektywie.
Jeli przyjmujemy kategori rozwoju spoeczno-gospodarczego, to w lad za
rozumowaniem Karla Polanyiego [1957] uznajemy, e idea samodostosowujcego
si rynku jest jaskraw utopi. Rynek samoistnie nie mgby funkcjonowa, gdy
zniszczyby ludzk i naturaln substancj spoeczestwa, sprowadziby ludzko
do stanu dzikoci. Tak wic rynek wymaga innych instytucji i tylko wwczas, gdy
jest przez nie ograniczany i regulowany, staje si motorem rozwoju spoecznogospodarczego. Rynek odseparowany od organizacji spoecznych i instytucji politycznych nie jest moliwy. Trzeba jednak podkreli, e wikszo teorii ekonomii
klasycznej i neoklasycznej bazuje na przeciwnym zaoeniu. To, jak gospodarka
faktycznie dziaa i rozwija si, niekoniecznie jest odzwierciedlone w pogldach
ekonomistw i w spoecznych wyobraeniach. Moemy ulega zudzeniu samoistnie regulujcego si rynku, jednoczenie uczestniczc w rnych instytucjach,
ktre rynek na co dzie reguluj. 1
Podczas gdy Polanyi stwierdza, e tylko w idealizujcych rzeczywisto modelach rynek jest samoistnym i automatycznym mechanizmem konkurencji samodzielnych atomw, od innego wielkiego badacza spoecznego, milea Durkheima
[1997], wiemy, e nie ma te w rzeczywistoci niczego takiego jak kompletnie zatomizowane spoeczestwo. To moe by tylko czysto mylowy konstrukt, gdy bez
Cz I
zrzeszania si i wsppracy jednostek spoeczestwo nie mogoby istnie, a ludzko by nie przetrwaa. Firmy i jednostki nie s fantomami, a gospodarka i spoeczestwo tylko w naszej wyobrani mog si skada wycznie z firm i jednostek.
Odnoszc myl Polanyiego i Durkheima do jednego z zasadniczych problemw
gospodarki rynkowej, jakim jest praca, dochodzimy do wniosku, e sia robocza
nie jest i nie moe by tylko towarem. Z jednej strony bowiem rynek prowadzi
do wykluczenia pewnej czci siy roboczej, ktr jako zbdn ekonomicznie dyskwalifikuje. Z drugiej, gdyby utowarowienie siy roboczej byo bezwzgldne
i absolutne, niczym nieograniczone, obrcioby si w swoje przeciwiestwo, doprowadzioby do degradacji spoeczestwa i uniemoliwio reprodukcj siy roboczej.
Gdyby ludzie byli tylko si robocz, czynnikiem produkcji, gospodarka rynkowa nie mogaby funkcjonowa. Gdyby jednak rynek nie obj pracy, gospodarka
rynkowa nie mogaby si rozwin. Uwolnienie ludnoci paszczynianej i uruchomienie rynku pracy jest jednym z tych punktw zwrotnych, ktre otwieraj
moliwo formowania si nowoczesnej gospodarki rynkowej.
Wynika z tego, e rozwizywanie problemu pracy i innych problemw gospodarki rynkowej wie si ze wspzalenoci i powizaniem szeregu czynnikw
i mechanizmw, ktre nie s wycznie ekonomicznej czy materialnej natury, ale
22
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
Istota rozwoju
Dla Josepha Schumpetera [2005], autora klasycznej teorii rozwoju, wzrost jest
stopniowaln (incremental) zmian, ktra si nasila lub osabia; jest trendem. Rozwj gospodarczy natomiast jest zmian niecig (discontinuous), w tym sensie,
e nie jest tylko zmian natenia, ale zerwaniem dotychczasowej rwnowagi,
wyznacza nowy trend (vector norm). Mona by powiedzie, e rozwj to zmiana
struktury (a nie wycznie natenia), ktra nie tylko nasila lub spowalnia proces,
lecz take go przeobraa.
Przyjmujc to podejcie, rozwamy kilka podstawowych zagadnie z niego
wynikajcych:
1. Czy rozwj jest pozbawiony wartociowania?
Wydaje si, e nie mona oderwa wartociowania od rozwoju co nie jest
rwnoznaczne z prostym utosamieniem rozwoju z postpem. Rozwj jest efektem dziaa aktorw spoecznych, ktrzy kieruj si wartociami i normami. Bez
23
Cz I
aksjologii nie byoby rozwoju. O postpie mona tu mwi tylko w tym sensie, e
rozwj podlega ocenie z okrelonej perspektywy normatywnej; nie znaczy to jednak, e mona rozwojowi narzuci okrelon aksjologi i trwale go z ni zwiza.
2. Czy rozwj mona zaprogramowa?
Programowanie rozwoju wydaje si konieczne w tym sensie, e podejmowanie
wszelkich dziaa zorientowanych na wywoanie zmiany spoecznej musi poprzedza wizja tej zmiany. Podejmujc dziaania rozwojowe, programujemy je, co nie
oznacza, e rozwj przebiega, czy musi przebiega, wedug naszych zamierze.
Zawsze stanowi on wypadkow naszych zamierze i dziaa wielu innych aktorw,
warunkw, ktre kontrolujemy, i okolicznoci, na ktre nie mamy wpywu lub ktrych nie potrafimy przewidzie.
3. Czy rozwj ma cel, zmierza do jakiego punktu?
Aktorom spoecznym zazwyczaj chodzi o osignicie okrelonego celu, stanu lub okrelonej sytuacji. Ale nie znaczy to, e rozwj ma cel i do jakiego celu
zmierza.
24
Sumujc, mona powiedzie, e rozwj ma swoje przyczyny, ale nie jest zdeterminowany; e aktorzy podejmujcy dziaania rozwojowe maj swoje wizje i zamierzenia, ale rozwj nie jest teleologiczny, nie zmierza do adnego ostatecznego
celu; e rozwj jest pobudzany przez wartoci i normy, ale nie naley go utosamia
z postpem. Gdybymy rozwojowi narzucili jak uniwersaln aksjologi, to bymy
go zatrzymali. Rozwj jest zmian spoeczn, ktra stanowi wypadkow dziaania
wielu aktorw spoecznych; jest powodowany, ale nie ma przyczyny; jest uwiadamiany i wiadomie ksztatowany, ale nie jest teleologiczny; nie jest aksjologicznie
neutralny, ale nie da si go zamkn w ramach okrelonej aksjologii. Tym samym,
cho jest przejawem obiektywnych zalenoci i jest przez nie warunkowany, nie
jest konieczny i zdeterminowany, gdy jak podkrela Schumpeter [2005, s. 112],
pojawienie si nowoci jako takiej zawsze rodzi niedeterminacj (indeterminacy).
Rozwj ma ewolucyjn natur i w tym sensie jest nieprzewidywalny, nielinearny, niejednolity i nierwnomierny. Nie mona nad nim zapanowa ani intelektualnie, ani praktycznie. Mona go wywoywa i interpretowa, ale nie kontrolowa.
Rozwj jest zmian utrwalon i nieodwracaln, co odrnia go od homeostazy
czy oscylacji wok jakiego punktu rwnowagi. Jeeli nawet prowadzi do pewnej
rwnowagi, to jest to rwnowaga innego stanu i wok innego punktu, a zarazem
nie jest to rwnowaga trwaa. Rozwj nie jest grawitacj, lecz zmian trajektorii za
spraw czynnikw i mechanizmw, ktre z czasem doprowadz do kolejnej zmiany. Nie jest jednorazowym przeskokiem na inn trajektori, ale przesuniciem na
zblion trajektori, czego nastpstwem bd przesunicia dalsze, niemoliwe do
zaplanowania i nieprzewidywalne.
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
25
Cz I
Przy czym rozwj gospodarczy powoduje zmian modelu cyklu koniunkturalnego, poniewa oznacza istotn zmian struktury dziaalnoci gospodarczej, jej
czynnikw i produktu. Nie znaczy to jednak, e rozwj gospodarczy moe doprowadzi do zaniku tego cyklu. Wahania koniunktury s nieodczn cech gospodarki rynkowej, a ta z kolei stanowi w czasach nowoytnych fundament rozwoju
gospodarczego.
Rynek jest niezbdnym mechanizmem, dwigni rozwoju, ale nie zapewnia
rozwoju. Nie tylko dlatego, e nie zawsze dziaa efektywnie, a zatem efekty jego
dziaania mog by niekorzystne, na co zwraca uwag wielu wybitnych ekonomistw, midzy innymi Joseph Stiglitz [2006]. Idzie take o to, e gospodarka nie
rwna si rynek i nie wszystko, co ma warto ekonomiczn i suy dziaalnoci
gospodarczej, jest wytworem czy efektem rynku. Gospodarka, w tym rynek, korzysta i musi korzysta na przykad z wartoci, zasobw i dbr, ktre s wytworem kultury, niekoniecznie materialnym. Gospodarka i rynek nie wytwarzaj si
same i same si nie reprodukuj. Wymagaj znacznie szerszej obudowy spoeczno-instytucjonalnej. Bez tego rynek nie mgby dziaa, a gospodarka rozwija si.
Na aksjologiczny kontekst rozwoju gospodarczego zwraca uwag midzy innymi Amartya Sen, ktry w swojej ksice Rozwj i wolno [1999, s. 263] wskazuje
26
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
maj wystarczajc pewno swoich racji, aby dziaa i uczestniczy w formowaniu ycia spoecznego,
27
Cz I
28
Model rozwoju
Modele rozwoju nie s planowane, s raczej odkrywane, co oznacza, e stanowi wypadkow rnych oddziaywa. Po czci wynikaj z refleksji, uczenia si,
ale take z imitowania cudzych rozwiza. Nie ma moliwoci narzucenia modelu
rozwoju przez jeden nadrzdny podmiot. Prb takiego narzucenia stanowia gospodarka planowa, ale w praktyce rozwj gospodarki istotnie i z czasem coraz
wyraniej odbiega od wyobrae i zamierze centralnego planisty. Pastwo
moe oczywicie opracowa i prbowa wdroy okrelon koncepcj rozwoju gospodarki. Nowoczesne pastwo najczciej tak postpuje, ale to nie oznacza, e
ma w tym zakresie nieograniczon czy chociaby du swobod. Przeciwnie, prbujc wykreowa dany model rozwoju, zawsze dziaa w okrelonym kontekcie
strukturalnym i instytucjonalnym, co stwarza konkretne moliwoci, ale zarazem
silne ograniczenia.
Ksztatowanie modelu rozwoju przypomina mechanizm demokracji politycznej, ktry polega na proceduralnym godzeniu wielu interesw, i powoduje wiele
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
29
Cz I
30
rejestracji wynis 1231 dolarw trzydzieci jeden razy tyle, ile wynosi miesiczna
paca minimalna. Z kolei uzyskanie legalnego zezwolenia na budow domu na ziemi
bdcej wasnoci pastwa zabrao 6 lat i 11 miesicy i wymagao dopenienia 207
formalnoci administracyjnych w 52 urzdach [tame, s. 3839].
To uksztatowanie odpowiednich warunkw aktywnoci gospodarczej rnego
rodzaju podmiotw stwarza moliwo przeksztacania zasobw w kapita, czyli niezbdny czynnik wytwarzania wartoci dodatkowej. Niezbdne dla tego jest
uregulowanie praw wasnoci, w tym co wspczenie coraz waniejsze praw
wasnoci intelektualnej. Bez takiej regulacji obieg gospodarczy i inwestowanie s
sabe. Nikt te nie moe niczego zaoszczdzi, jeeli nie nabdzie jakiej wasnoci, co wiemy od Johna M. Keynesa [1985, s. 109]. Dobrze uksztatowany system
formalnej wasnoci istotnie obnia koszty transakcyjne zwizane z mobilizacj
i wykorzystaniem zasobw [de Soto, 2002, s. 80]. Przy czym uregulowanie praw
wasnoci powinno mie na celu nie tylko ochron istniejcego porzdku gospodarczego, winno take tworzy warunki do jego zmieniania. Przykadowo zatem
regulacja praw wasnoci ma sprzyja nie monopolowi, lecz konkurencji, ktra dynamizuje aktywno i struktury gospodarcze. Uregulowanie praw wasnoci nie jest
tylko konsekwencj ustanowienia okrelonego reimu prawnego. Rdze instytucji wasnoci stanowi niekwestionowane i w znacznej mierze nieuwiadamiane
praktyki spoeczne i ekonomiczne, ktre musz by zakorzenione w dziaaniach
pozaprawnych trafnie podkrela de Soto [tame, s. 195].
Jednym z problemw nowoczesnego modelu rozwoju jest sprzeczno midzy
traktowaniem wiedzy jako prywatnej wasnoci intelektualnej (intellectual proper-
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
Koncepcja rozwoju
zrwnowaonego
Pojcie rozwoju zrwnowaonego zawdziczamy ekologom i ksztatowaniu
wiadomoci i etyki ekologicznej. Podstawowe zaoenia takiej etyki to: uznanie ograniczonoci zasobw naszej planety, traktowanie czowieka jako integralnej czci wiata przyrodniczego, zasada obowizku wobec przyszych pokole,
traktowanie kadego pokolenia jako gospodarza zobowizanego do odpowiedzialnoci za swj okres gospodarowania, denie do minimalizacji zakce istniejcych stanw rwnowagi w przyrodzie [Czaja i in., 1993, s. 108]. Wedug Ryszarda
Domaskiego [1992, s. 17] rozwj jest zrwnowaony, jeli relacje ekologiczno-ekonomiczne nie uszczuplaj kapitau rodowiska, i trway, jeli relacje te utrzymuj si przez dugi okres (respektuj interesy przyszych pokole).
Tomasz Parteka [2000] susznie zauwaa, e pocztkowo idea rozwoju zrwnowaonego bya prb uzupenienia istniejcych koncepcji rozwoju o wymiar ekologiczny i nadania mu takich cech, jak trwao, samopodtrzymywanie, oszczdno zasobw czy wielopokoleniowo. Stopniowo jednak idea ta zaczyna nabiera
charakteru nowego paradygmatu rozwoju i odnosi si ju nie tyle do cech rozwoju,
ile do jego zasad i mechanizmw. Cytowany autor kluczowe zasady paradygmatu
rozwoju zrwnowaonego formuuje nastpujco:
1.
Uznanie przestrzennej jednoci Ziemi za minimaln jednostk pojciow.
Wspzaleno spoeczestwa i warunkw globalnych jest konieczna dla
zachowania rwnowagi si przyrody, rwnowagi, ktra decyduje o podtrzy-
31
Cz I
32
Z N Y E E E
=
N A N N Y Z
A to przestrze geograficzna (powierzchnia), E zasoby rodowiska, N
populacja, Y dochd (produkt), Z zanieczyszczenia.
Formua ta, odniesiona do zwizku zaludnienia i zanieczyszcze, wie pi
relacji szczegowych:
1) zaludnienia i przestrzeni (poziom urbanizacji),
2) dochodu i zaludnienia (dochd na jednego mieszkaca),
3) zasobw i zaludnienia (obcienie zasobw antropopresj),
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
33
Cz I
poracje i gospodarstwa domowe. To z kolei wie si z ukadem motywacji i bodcw regulujcych ich zachowania. Dopki amanie zasad i standardw rozwoju
zrwnowaonego bdzie ekonomicznie opacalne, trudno oczekiwa, e stan si
one norm spoecznych zachowa.
Schemat 1
19451960
Negowanie zanieczyszcze,
zapach pienidza (okres
niewiadomoci)
Przymuszenie
Reorientacja
19701980
Regulacja koca rury, pa,
aby redukowa negatywne
oddziaywanie (co za co)
34
Sposobno
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
35
Cz I
Instytucje to spoeczne mechanizmy regulowania i koordynacji zachowa. Dotyczy to take rynku, ktry tylko metaforycznie mona porwna do niewidzialnej
rki. Ekonomici zajmujcy si rozwojem, a nie rwnowag, nie neguj, e rynek
i bodce rynkowe maj ogromne znaczenie dla rozwoju spoeczno-gospodarczego,
podkrelaj jednak, e to silne instytucje (publiczne) generuj bodce.
Rynek to w istocie niezwykle skomplikowany ukad spoecznych zachowa
i relacji, uksztatowany na bazie wczeniejszych form gospodarowania i cigle si
ksztatujcy w powizaniu z innymi, rwnie zoonymi mechanizmami spoecznymi, takimi jak pastwo, kultura czy spoeczestwo obywatelskie. Kady z tych
mechanizmw, o ile zachowuje wzgldn odrbno i autonomi, zazbia si z innymi mechanizmami i poredniczy w relacjach midzy nimi. W ten sposb wpywa
na ich ksztat i sam si pod takim wpywem ksztatuje.
W centrum rozwoju spoeczno-gospodarczego znajduj si instytucje, a czynnikiem decydujcym jest ich efektywno adaptacyjna, dlatego polityka rozwojowa powinna koncentrowa si na generowaniu, mobilizowaniu i pomnaaniu
zasobw, ktre t efektywno determinuj i podnosz. Wspczenie zaliczamy
do nich zwaszcza kapita ludzki i kapita spoeczny. Nie bdzie wic przesad,
jeli uznamy, e bez edukacji nawet najwiksze bogactwo obrci si przeciwko
36
nam. Edukacja nie jest tylko czynnikiem rozwoju, jest jego istot. Bez inwestycji
w owiat wszystkie inne inwestycje trac sens.
Podsumowanie
Rozwj to nie tylko reaktywne dostosowanie do zmieniajcych si warunkw
dziaania. Skoro rozwj jest instytucjonalnie warunkowany, to znaczy, e jest pobudzany take przez wartoci i regulowany przez normy. czy element adaptacyjnoci i element kreatywnoci: nie jest tylko wyborem innej formuy postpowania w ramach dostpnych algorytmw, ale te zasadnicz ich zmian. Rozwj nie
ma celu, ma cig; nie jest trendem, tendencj, lecz przeobraeniem.
Rozwj wymaga komplementarnoci rnych systemw spoecznych, ale te
ich wzgldnej autonomii. Cywilizacja przemysowa rozwijaa si dziki wszechogarniajcemu urynkowieniu rnego rodzaju zasobw, w tym ziemi i pracy, ktre
przecie co mocno podkrela Polanyi [1957] nie s produktami gospodarki. Postpujca komercjalizacja, stajc si motorem napdowym wzrostu gospodarczego,
wymusza okrelone dostosowania po stronie innych systemw spoecznych kultury, spoeczestwa i polityki. To jednak rodzi take wiele negatywnych zjawisk,
ktre odczuwane i dostrzeone, skaniaj rne grupy i struktury spoeczne do
podjcia przeciwdziaa i nakadania ogranicze na gospodark rynkow, poddania
jej regulacjom. Nie jest to proces linearny; przeciwnie, ma on swoje przyspieszenia,
spowolnienia i zawirowania ma natur meandryczn. Generalnie jednak jest zo-
J. Hausner
Rozwj spoeczno-gospodarczy
Literatura
Czaja S., Fiedor B., Jakubczyk Z. [1993], Ekologiczne uwarunkowania wzrostu gospodarczego w ujciu
wspczesnej teorii ekonomii, Wydawnictwo Ekonomia i rodowisko, BiaystokKrakw.
Domaski R. [1992], Systemy ekologiczno-ekonomiczne. Modelowanie wspzalenoci rozwoju, Studia KPZK PAN, t. C, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Doyal L., Gough I. [1991], A Theory of human need, Macmillan, London.
Durkheim . [1997], O podziale pracy spoecznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Giddens A. [1984], The constitution of society. Outline of the theory of structuration, Polity Press,
Cambridge.
Hart S.L. [2005], Capitalism at the crossroads. The unlimited business opportunities in solving the
worlds most difficult problems, Pearson Education, Upper Saddle River, NJ.
Huizinga J. [1992], Jesie redniowiecza, PIW, Warszawa.
Jessop B., [2000], The state and the contradictions of the knowledge-driven economy, w: Knowledge,
space, economy, J.R. Bryson, P.W. Daniels, N.D. Henry, J. Pollard (eds.), Routledge, London.
37
Cz I
Keynes J.M. [1985], Oglna teoria zatrudnienia. procentu i pienidza, PWN, Warszawa.
Parteka T. [2000], Planowanie strategiczne w rwnowaeniu struktur regionalnych, Studia KPZK PAN,
t. 108, PAN, Warszawa.
Polanyi K. [1957], The great transformation. The political and economic origins of our time, Beacon
Press, Boston.
Posner R.A. [1989], Hegel and employment at will. A comment, Cardozo Law Review, vol. 10
(MarchApril).
Rok B. [2004], Odpowiedzialny biznes w nieodpowiedzialnym wiecie, Akademia Rozwoju Filantropii
w Polsce, Forum Odpowiedzialnego Biznesu, Warszawa.
Schumpeter J.A. [2005], Development, Journal of Economic Literature, vol. 43, March.
Sen A. [1999], Rozwj i wolno, Zysk i S-ka, Pozna.
Smith A. [1989], Teoria uczu moralnych, PWN, Warszawa.
Soto de H. [2002], Tajemnica kapitau. Dlaczego kapitalizm triumfuje na Zachodzie, a zawodzi gdzie indziej, Fijorr Publishing and Polish-American Foundation for Economic Research and Education,
ChicagoWarszawa.
Stiglitz J. E. [2006], Szalone lata dziewidziesite, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Surdej A. [2006], Determinanty regulacji administracyjnoprawnych w oddziaywaniu pastwa na gospodark, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Krakw.
Uno K. [1991], Diffusion of environment-related new technology and policy implications, Keio University, Keio.
38
Jacek Purchla
Dziedzictwo kulturowe
Dziedzictwo aciskie patrimonium, francuskie patrimoine, hiszpaskie patrimonio to dzi nie tylko ojcowizna w jej tradycyjnym rozumieniu, ale przede wszystkim pojcie, ktre w ostatnich dekadach okazuje si niezbdne dla zrozumienia
relacji midzy przeszoci a teraniejszoci. Thomas Mann powiedzia, i kultura
to umiejtno dziedziczenia. Dziedziczenie dotyczy moe nie tylko jednostek,
ale i rnych grup spoecznych, w tym narodw i caej ludzkoci. Dziedzictwo jest
wic procesem nieustannej reinterpretacji przeszoci, w ktrym zasadnicz rol
odgrywaj nasza pami i nasz wybr.
Cz I
40
architektury jest najbardziej waciwy dla pewnego gatunku budowli, o pewnym okrelonym przeznaczeniu (np. neogotyk dla kociow);
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
41
42
Cz I
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
h) m
iejsca upamitniajce wydarzenia historyczne bd dziaalno wybitnych osobistoci lub instytucji;
2) zabytki ruchome, w szczeglnoci:
a) dziea sztuk plastycznych, rzemiosa artystycznego i sztuki uytkowej,
b) kolekcje stanowice zbiory przedmiotw zgromadzonych i uporzdkowanych wedug koncepcji osb, ktre tworzyy te kolekcje,
c) numizmaty oraz pamitki historyczne, a zwaszcza militaria, sztandary,
pieczcie, odznaki, medale i ordery,
d) wytwory techniki, a zwaszcza urzdzenia, rodki transportu oraz maszyny i narzdzia wiadczce o kulturze materialnej, charakterystyczne
dla dawnych i nowych form gospodarki, dokumentujce poziom nauki
i rozwoju cywilizacyjnego,
e) materiay biblioteczne,
f) instrumenty muzyczne,
g) wytwory sztuki ludowej i rkodziea oraz inne obiekty etnograficzne,
h) przedmioty upamitniajce wydarzenia historyczne bd dziaalno wybitnych osobistoci lub instytucji;
3) zabytki archeologiczne, w szczeglnoci:
a) pozostaoci terenowe osadnictwa pradziejowego i historycznego,
b) cmentarzyska,
c) kurhany,
d) relikty dziaalnoci gospodarczej, religijnej i artystycznej.
Ta duga lista potwierdza nie tylko szeroki zakres i kompleksowo wspczesnego pola ochrony, ale i jego kroczcy charakter. Szybko powikszajc si
dzisiaj grup obiektw zabytkowych s na przykad zabytki techniki.
Wan zmian ostatnich dziesicioleci stao si rwnie poszerzenie chronologicznych ram ochrony, ktra obejmuje ju nie tylko dorobek XIX stulecia, ale
zaczyna te uwzgldnia perspektyw caego wieku XX. W cigu dwustu lat europejskie mylenie o staroytnociach i pomnikach historii przeszo wic dug drog, a systemy ochrony zabytkw s dzisiaj wanym kryterium sprawnoci
kadego nowoczesnego pastwa prawa. Ochrony zabytkw nie mona przy tym
oderwa od szerszego kontekstu nie tylko mecenatu pastwa wobec kultury, ale
i regu polityki przestrzennej, edukacji spoecznej na rzecz ochrony dziedzictwa,
wreszcie zagadnie ustrojowych. Za dokument, ktry uzupenia i rozwija Kart
Weneck, uwaa si dzi Kart z Burry przyjt w roku 1999. Jej przedmiotem nie
jest pojcie zabytku, ale pojcie znaczenia kulturowego. Wydobywa ona znaczenie kontekstu spoecznego i obejmuje rnorodne warstwy semantyczne miejsc
o znaczeniu kulturowym.
43
Cz I
Dziedzictwo kulturowe
44
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
W zwizku z tym zasoby dziedzictwa jako pochodna popytu s nieskoczone i niewyczerpywalne. To fundamentalna rnica w porwnaniu z klasycznym myleniem w kategoriach policzalnego i wyczerpywalnego zasobu zabytkw. Zasb ten
powstawa bowiem w wyniku procesu selekcji opartej na zobiektywizowanych kryteriach stosowanych przez gremia ekspertw. Natomiast kryteria wyboru w przypadku tworzenia zasobw dziedzictwa s subiektywne. Dziedzictwo w odrnieniu od tradycyjnie rozumianego zabytku nie musi by pikne. To dlatego
Auschwitz jest dzisiaj najbardziej czytelnym w wiecie symbolem dziedzictwa nienawici, a Paac Kultury i Nauki w Warszawie moe suy jako znakomity przykad
tzw. dissonant heritage, dziedzictwa kopotliwego. Ashworth podkrela wreszcie,
e o ile w przypadku zabytkw istnieje immanentna sprzeczno pomidzy ich
ochron a rozwojem, o tyle dziedzictwo jest funkcj miejsca i opcj rozwoju!
Konserwacja i dziedzictwo
Niektre elementy paradygmatw
Paradygmat
Konserwacja
Dziedzictwo
Cele
zachowanie tego,
co da si zachowa
wspczesne
zastosowanie
i wykorzystywanie
Kryteria doboru
wewntrzne
zewntrzne
Zasoby
ograniczone
i wyczerpywalne
nieograniczone
i wszechobecne
Determinowane przez
ekspertw
uytkownikw
Dziedzictwo a rozwj
Dziedzictwo kulturowe stanowi wic nie tylko przedmiot ochrony, ale i potencja, ktry winien zosta wykorzystany dla przyszego rozwoju. Raport Komisji
Europejskiej wyranie wskazuje na przewagi konkurencyjne wynikajce nie tylko
z lepszej rozpoznawalnoci miejsc dziedzictwa, ale te z atrakcyjnoci turystycznej
miast historycznych i wpywu dziedzictwa kulturowego na jako ycia. Uwzgldniajc zabytkowe zasoby w polityce przestrzennej, za kadym razem musimy
umie zidentyfikowa jego szczeglne wartoci i zdefiniowa reguy zrwnowaonego rozwoju.
45
Cz I
Turystyka
Dziedzictwo
przemys turystyczny
producenci dziedzictwa
46
Miejsca
rdo: Ashworth [1999, s. 168]
Turystyka, ktra w duym stopniu wyrasta z kulturowego kontekstu dziedzictwa, jest dzisiaj zwaszcza dla miast historycznych zarwno szans, jak
i zagroeniem. Moe te sta si nie tylko wanym mechanizmem rozwoju wielu
orodkw, ale i skutecznym instrumentem ochrony. Wymaga to jednak zintegrowanego podejcia do zagadnienia dziedzictwa kulturowego, funkcji miejskich
i rynku. Wadze miast i regionw postrzegaj turystyk jako jeden z istotnych
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
przeniesienie punktu cikoci zwartoci dziedzictwa na potrzeby spoeczestwa; t zmian sposobu traktowania dziedzictwa mona by nawet okreli
jako zmian ontologicznego statusu dziedzictwa.
47
48
Cz I
chitektur, jednolito lub zespolenie z krajobrazem maj wyjtkow powszechn warto z punktu widzenia historii, sztuki lub nauki;
rwnie strefy, a take stanowiska archeologiczne, majce wyjtkow powszechn warto z punktu widzenia historycznego, estetycznego, etnologicznego lub antropologicznego.
O wpisie na List wiatowego Dziedzictwa UNESCO decyduje nie tylko integralno i autentyczno danego obiektu, ale zestaw kryteriw wartociujcych.
Zostay one wypracowane w trakcie stosowania Konwencji i ostatecznie zdefiniowane dopiero w roku 2005 jako kryteria niezbdne do okrelenia tzw. wyjtkowej
wartoci uniwersalnej (OUV outstanding universal value) danego obiektu. W swoich wytycznych operacyjnych Komitet wiatowego Dziedzictwa UNESCO podkrela: Wyjtkowa uniwersalna warto to znaczenie kulturowe i przyrodnicze, ktre
jest tak wyjtkowe, e przekracza granice narodowe i ma powszechne znaczenie
dla obecnych i przyszych pokole caej ludzkoci. W zwizku z tym staa ochrona
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
tego dziedzictwa ma dla spoecznoci midzynarodowej jako caoci pierwszorzdne znaczenie [Wyjtkowa uniwersalna warto, 2011, s. 13]. Kady obiekt na
Licie wiatowego Dziedzictwa musi spenia co najmniej jedno z poniszych kryteriw wartoci kulturowych:
I. reprezentowa arcydzieo ludzkiego geniuszu twrczego;
II. przedstawia wan wymian wartoci na przestrzeni dziejw lub na danym
obszarze kulturowym, w zakresie rozwoju architektury lub techniki, sztuk
monumentalnych, urbanistyki lub projektowania krajobrazu;
III. stanowi unikatowe albo przynajmniej wyjtkowe wiadectwo tradycji kulturowej lub cywilizacji wspczesnej bd istniejcej w przeszoci;
IV. by szczeglnym typem budowli, zespou architektonicznego lub technologicznego albo krajobrazu ilustrujcym wany etap (lub etapy) w historii
ludzkoci;
V. stanowi szczeglny przykad tradycyjnego osadnictwa, zagospodarowania
ziemi lub morza reprezentatywny dla danej kultury (lub kultur) albo interakcji czowieka ze rodowiskiem, szczeglnie jeli dane dobro podlega
zagroeniom wskutek nieodwracalnej zmiany;
VI. pozostawa w bezporednim lub materialnym zwizku z wydarzeniami lub
yw tradycj, ideami lub wierzeniami albo z dzieami artystycznymi lub
literackimi o wyjtkowym znaczeniu uniwersalnym (Komitet uznaje, e to
kryterium powinno by stosowane w poczeniu z innymi).
Miasta historyczne
Miasta s zwierciadem cywilizacji. Czsto stanowi owoc wielowiekowych nawarstwie wynikajcych z przenikania kultur, idei i wartoci. Miasta historyczne to szczeglny rozdzia dziedzictwa, gdzie przeszo determinuje wspczesny rozwj. Nie przypadkiem te miasta historyczne stanowi dzi poow Listy
wiatowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. W zalenoci od przyjtych kryteriw
to 250350 wpisw!
Miasto to przede wszystkim ywy organizm. Miar rozwoju miast jest szybko i zoono zmiany, ktr przechodz. Wspczesne procesy urbanizacyjne
charakteryzuj niespotykane wczeniej dynamika i skala wzrostu. Wedug prognoz
Banku wiatowego do roku 2030 pojawi si 2mld nowych mieszkacw miast.
Jeli ju dzisiaj 80% populacji miast stanowi przybysze, to jedynym, co integruje
mieszkacw, jest miejsce! Jest to szczeglne wyzwanie dla dziedzictwa skumulowanego w przestrzeni miejskiej.
Szybkie przeobraenia krajobrazu kulturowego naszych miast, nierzadko jego
degradacja, to rezultat postpujcej gwatownie od lat siedemdziesitych liberalizacji rynku (market liberalization) i decentralizacji. Przejcie od pasywnego
49
50
Cz I
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
Istot nowej filozofii ochrony miast historycznych jest dzisiaj harmonijne wykorzystanie dziedzictwa jako potencjau prorozwojowego. Dziedzictwo kulturowe
jest wan czci rodowiska miejskiego i winno odgrywa istotn rol w zrwnowaonym rozwoju naszych miast. Rozpatrujc kwestie dziedzictwa w kontekcie
urbanistycznym, za kadym razem musimy umie zidentyfikowa jego szczeglne wartoci i zdefiniowa reguy zrwnowaonego rozwoju, w ktry powinny by
wpisane zabytkowe zasoby.
Wspczesny dyskurs na temat ochrony miast historycznych operuje pojciem
historycznego krajobrazu miejskiego (historic urban landscape HUL). Nie jest to
nowa kategoria ochrony, ale narzdzie zarzdzania historycznymi zasobami miast
w warunkach gwatownej zmiany cywilizacyjnej. Katalizatorem midzynarodowego dialogu w kwestii ochrony HUL stao si Memorandum Wiedeskie (Vienna Memorandum) z roku 2005. Od tego roku datuje si rwnie oficjalne zainteresowanie
UNESCO tym problemem. Zgromadzenie Oglne Pastw Stron Konwencji wiatowego Dziedzictwa na 15. sesji w padzierniku 2005 roku przyjo tekst Declaration
on the conservation of historic urban landscape (Deklaracji na temat historycznych
krajobrazw miejskich). Jesieni 2009 roku Zgromadzenie Oglne Pastw Stron
Konwencji zwrcio si do Centrum wiatowego Dziedzictwa o przygotowanie projektu dokumentu na sesj Konferencji Generalnej UNESCO w sprawie koncepcji
HUL, wprowadzonej do midzynarodowego dyskursu przez Memorandum Wiedeskie. W listopadzie 2011 roku Konferencja Generalna UNESCO przyja w Paryu tekst Recommendation on historic urban landscape (Rekomendacja UNESCO
w sprawie historycznego krajobrazu miejskiego).
Idea heritage urban landscape oznacza nie tylko rewizj tzw. Karty Waszyngtoskiej (Washington Charter) z 1987 roku (waciwie: Midzynarodowa Karta Ochrony
Miast Historycznych), prowokuje take do pogbionej refleksji nad zoon problematyk ochrony miast historycznych w warunkach ywioowych zmian cywilizacyjnych. Zarzdzanie potencjaem dziedzictwa w miecie historycznym wymaga
dzisiaj interdyscyplinarnego podejcia, adresowanego nie tylko do decydentw, ale
i do mieszkacw.
Dziedzictwo niematerialne.
Pami i historia
Rozumienie dziedzictwa wyszo ju z matecznika dziewitnastowiecznego,
statycznego mylenia o zabytku, zamknitego w gorsecie narodowych mitw,
przesdw i stereotypw. Nie przypadkiem w roku 1991 na sympozjum KBWE
w Krakowie w czasie pierwszego po upadku elaznej kurtyny wielkiego spotkania
51
Cz I
wybr
52
przeszo
historia
pami
interpretacja
zabytki
dziedzictwo
jako wykorzystanie
przeszoci do
wspczesnych celw
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
53
Cz I
Dziedzictwo a ekonomia
O ile nie ma dzisiaj potrzeby przywoywania racji ekonomicznych, aby uzasadni obowizek ochrony dziedzictwa kulturowego, o tyle mona jednak mwi
o rnych relacjach pomidzy dziedzictwem a ekonomi. Najczciej przywoywan jest turystyka, ktra opiera si na unikalnoci miejsca. O tej unikalnoci z reguy przesdza dziedzictwo naturalne lub dziedzictwo kulturowe. Poza badaniami
ekonomicznych relacji dziedzictwa i turystyki nie ma bada i danych statystycznych dotyczcych wpywu dziedzictwa na rozwj ekonomiczny, niemniej jednak
we wspczesnym pimiennictwie wyrnia si wiele jego aspektw. Mwi si wic
o dziedzictwie kulturowym jako:
-- produkcie turystycznym,
54
-- zasobie prorozwojowym,
-- zasobie podnoszcym jako ycia,
-- komodyfikacji miejsca,
-- rynku pracy,
-- narzdziu walki z ubstwem,
-- narzdziu budowania marki,
-- narzdziu promowania spjnoci spoecznej,
-- przedmiocie tezauryzacji,
-- ekonomicznej alternatywie dla tworzenia nowych zasobw budowlanych.
Dziedzictwo kulturowe jest wic dzisiaj samoistnym produktem lub skadnikiem innych produktw materialnych i niematerialnych. S one z reguy zwizane z konkretnym miejscem. Zasoby dziedzictwa maj wic wymiar ekonomiczny przede wszystkim na poziomie lokalnym. Ich potencja rozwojowy jest trudno
mierzalny, a jako dobra publiczne nie s konkurencyjne w konsumpcji.
Dziedzictwo podlega te innym zjawiskom bdcym przedmiotem zainteresowania ekonomii. Na przykad tzw. contingent analysis oparta jest na pytaniu: ile
ludzie s skonni zapaci za dobra, dla ktrych nie istnieje rynek, a teoria tzw.
option value bada granice gotowoci ludzi do pacenia za dobra, ktrych nigdy nie
bd w stanie skonsumowa. W Stanach Zjednoczonych Ameryki tzw. development
rights transfer daje wacicielom zabytkowych obiektw moliwo sprzeday
prawa do dodatkowej wysokoci wacicielom budowli ssiednich. Dziedzictwo
moe by wic przedmiotem gry rynkowej w rnych formach i aspektach. Na
rynku dziedzictwa pojawiaj si nowi i rnorodni aktorzy. Innym charakterystycznym trendem ostatnich lat jest szybki wzrost znaczenia dziedzictwa niematerialnego, w tym jego udziau w tworzeniu PKB. czy si to rwnie z wyranym
zjawiskiem przechodzenia spoeczestw od potrzeby zwiedzania nowych miejsc
do potrzeby poszukiwania tosamoci wasnego miejsca. Innymi sowy: im wicej
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe
ludzie dzisiaj podruj, tym silniejsza jest ich potrzeba szukania korzeni. Stale
wic rosn zasoby dziedzictwa i zwiksza si jego potencja rozwojowy.
Podsumowanie
Dziedzictwo kulturowe jako wykorzystanie przeszoci dla wspczesnych celw jest zasobem posiadajcym rwnie wymiar ekonomiczny. Rosncy popyt na
dziedzictwo jest przede wszystkim konsekwencj globalizacji i ogromnego wzrostu
znaczenia gospodarczego turystyki. Dziedzictwo kulturowe nie jest przy tym dzi
tylko produktem stanowicym podstaw dziaalnoci przemysw czasu wolnego.
Jego rosnce znaczenie jako czynnika rozwoju dostrzegalne jest przede wszystkim
na poziomie lokalnym. Bardzo szybko ronie te rola dziedzictwa niematerialnego jako dynamicznego procesu cigej reinterpretacji przeszoci. Zarzdzanie
zasobami dziedzictwa kulturowego staje si coraz bardziej zoonym wyzwaniem
zarwno dla wadzy publicznej, jak i dla wielu innych aktorw.
Literatura (wybr)
Ashworth G.J. [1991], Heritage planning. Conservation as the management of urban change, Geo Pers,
Groningen.
Ashworth G.J. [1999], Dziedzictwo a turystyka: zarzdzanie kryzysem zasobw, w: Dziedzictwo a turystyka, J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Ashworth G.J. [2002], Paradygmaty i paradoksy planowania przeszoci, w: Europa rodkowa nowy
wymiar dziedzictwa, J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Benjamin W. [2005], Pasae, Wydawnictwo literackie, Krakw.
Biaostocki J. [1973], Dzieje historiografii artystycznej i naukowej historii sztuki, w: Wstp do historii
sztuki, t. 1: Przedmiot metodologia zawd, P. Skubiszewski (red.), PWN, Warszawa, s. 165195.
Compendium of basic texts of the Council of Europe in the field of cultural heritage [1998], Strasbourg.
Costonis J.J. [1974], Space adrift. Landmark preservation and the marketplace, University of Illinois
Press, ChicagoLondon.
Dziedzictwo a turystyka [1999], J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Dziedzictwo kulturowe w XXI wieku. Szanse i wyzwania [2007], M.A. Murzyn, J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Europa rodkowa nowy wymiar dziedzictwa [2002], J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum
Kultury, Krakw.
Heilbrun J., Gray Ch.M. [2001], The Economics of art and culture, CambridgeUniversity Press, Cambridge.
Heritage, memory & identity [2011], H. Anheier, Y.R. Isar (eds.), SAGE Publications Ltd, Los AngelesLondonNew DelhiSingaporeWashington DC.
Howard P. [2003], Heritage. Management, interpretation, identity, Continuum, LondonNew York.
Krzyanowski L. [1973], Ochrona i konserwacja zabytkw, w: Wstp do historii sztuki, t. 1: Przedmiot
metodologia zawd, P. Skubiszewski (red.), PWN, Warszawa.
Kula M. [2002], Noniki pamici historycznej, Wydawnictwo DiG, Warszawa.
55
Cz I
Kultura a rozwj. 20 lat po upadku komunizmu w Europie [2010], J. Purchla, R. Palmer (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Larkham P.J. [1996], Conservation and the City, Routledge, LondonNew York.
Lowenthal D. [1985], The Past is a Foreign Country, Cambridge University Press, Cambridge.
Lynch K. [1960], Image of the City, MIT Press, Cambridge MA.
Max Dvok i jego teoria dziejw sztuki [1974], L. Kalinowski (opr.), PWN, Warszawa.
Nora P. [1989], Between memory and history. Les lieux de mmoire, Representations Special Issue,
vol. 26.
Nora P. [2010], Dziedzictwo, Przegld Polityczny, nr 103/104.
Parowicz I. [2006], Denkmalpflege effektiv frdern. Finanzierung des Schutzes von Architekturdenkmlern in europischer Perspektive, Martin Meidenbauer Verlag, Mnchen.
Peacock A., Rizzo I. [2008], The heritage game. Economics, policy and practice, Oxford University
Press, Oxford, USA.
Perspectives on impact, technology and strategic management [2007], J. McLoughlin, J. Kaminski,
B.Sodagar (eds.), Heritage Management Series, V. 1, Budapest.
Pomian K. [2006], Historia. Nauka wobec pamici, Uniwersytet Marii Curie-Skodowskiej, Lublin.
Purchla J. [2005], Dziedzictwo a transformacja, Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Riegl A. [2002], Georg Dehio i kult zabytkw, R. Kasperowicz (red.), Oficyna Wydawnicza Mwi
wieki, Warszawa.
Rykwert J. [2013], Pokusa miejsca. Przeszo i przyszo miast, Midzynarodowe Centrum Kultury,
Krakw.
56
Smole M. [2003], Przemysy kultury. Wpyw na rozwj miast, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Szmygin B. [2000], Ksztatowanie koncepcji zabytku i doktryny konserwatorskiej w Polsce w XX wieku,
Politechnika Lubelska, Lublin.
Throsby D. [2010], Ekonomia i kultura, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Tomaszewski A. [2013], Ku nowej filozofii dziedzictwa, Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Towse R. [2011], Ekonomia kultury. Kompendium, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Traba R. [2006], Historia przestrze dialogu, Instytut Studiw Politycznych PAN, Warszawa.
Traba R. [2009], Przeszo w teraniejszoci. Polskie spory o histori na pocztku XXI wieku, Wydawnictwo Poznaskie, Pozna.
Vademecum konserwatora zabytkw: 25 lat Konwencji ochrony wiatowego dziedzictwa kulturalnego
i naturalnego [1999], M. Konopka (red.), Polski Komitet Narodowy ICOMOS, Warszawa.
Vademecum konserwatora zabytkw. Midzynarodowe normy ochrony dziedzictwa kultury [2000],
K.Pawowski (red.), Warszawa.
Violet-le-Duc E.E. [18541869], Dictionaire raisonnde larchitecture franaise du XIe au XVI sicle,
B. Bance, Paris.
Wyjtkowa uniwersalna warto a monitoring dbr wiatowego dziedzictwa [2011], B. Szmygin (red.),
Polski Komitet Narodowy ICOMOS i Narodowy Instytut Dziedzictwa, Warszawa.
Zabytek i historia. Wok problemw konserwacji i ochrony zabytkw w XIX wieku. Antologia [2002],
P.Kosiewski, J. Krawczyk (red.), Oficyna Wydawnicza Mwi wieki, Warszawa.
Anna Karwiska
Kultura
Pojmowanie kultury
Kultura jest jednym z podstawowych poj wielu dyscyplin humanistycznych i spoecznych, jednak od wielu dekad utrzymuj si trudnoci ze cisym definiowaniem
tego terminu; pozostaje on niezmiennie wieloznaczny. Rozwaajc sposoby definiowania kultury, naley wskaza najpierw odmienno podejcia antropologicznego i socjologicznego.
W najszerszym ujciu w otaczajcej rzeczywistoci mona wyrni dwie sfery:
uksztatowan niezalenie od istnienia i dziaania czowieka natur oraz wytworzon przez czowieka kultur. To najszersze ujcie okrelane jest zazwyczaj jako
antropologiczne (w ujciu antropologii filozoficznej, poszukujcej istoty czowieczestwa i dcej do wypracowania oglnej teorii kultury jako atrybutu czowieka). Do niego odwouj si najbardziej popularne definicje kultury, m.in. ta
sformuowana w XIX wieku przez Edwarda Tylora: Kultura lub cywilizacja jest to
zoona cao obejmujca wiedz, wierzenia, sztuk, prawo, moralno, obyczaje,
zdolnoci i nawyki nabyte przez czowieka jako czonka spoeczestwa [Koskowska, 1981, s. 2021]. Inni autorzy rozrniali kultur i cywilizacj (t ostatni
rozumiejc w kategoriach dorobku materialnego).
W socjologicznym ujciu kultury podkrela si, e jest to og materialnych
i niematerialnych wytworw czowieka powstajcych w procesach ycia spoecznego w ramach okrelonej zbiorowoci. Jest to zatem wsze pojmowanie kultury- rozumianej jako dorobek pewnej spoecznej caoci. Jan Szczepaski definiuje
to pojcie jako og wytworw dziaalnoci ludzkiej, materialnych i niematerialnych, wartoci i uznawanych sposobw postpowania, zobiektywizowanych
i przyjtych w dowolnych zbiorowociach, przekazywanych innym zbiorowociom
i nastpnym pokoleniom [Szczepaski, 1970, s. 78]. Jak wskazywa take Stefan Czarnowski (do ktrego Szczepaski si odwouje), kultura jest dorobkiem
zbiorowym, obejmuje wytwory kolejnych wielu pokole, w tym rwnie idee czy
przedmioty twrczo przetworzone przez nastpcw. W innych definicjach socjo-
58
Cz I
A. Karwiska
Kultura
okrelonych przez nowe. Jednak nie jest to zazwyczaj tak proste. To niedopasowanie moe te stanowi swego rodzaju zabezpieczenie na okres przejciowy,
zanim nowe elementy prawa, gospodarki czy nalece do innych jeszcze dziedzin
ycia bd mogy si sprawdzi, ulec dookreleniu, modyfikacji.
Jest przekazywana w czasie i w przestrzeni nastpnym pokoleniom i innym spoeczestwom. Pojawia si tu oczywicie problem zakresu owego przekazywanego depozytu. Zazwyczaj trwaj normy i reguy, ktre zachowuj swoj
funkcjonalno, s podtrzymywane przez inne systemy regulacyjne (np. religi,
prawo, obyczaj), a take (z rnych powodw) przez grupy o wysokiej pozycji,
posiadajce wpywy. Zachowywane i przekazywane s te wartoci najwaniejsze
dla trwania grupy
Stefan Czarnowski podkrela zoony charakter owego przekazywania kultury
nastpnym pokoleniom. Nie wystarczy bowiem, e jaki wytwr materialny przetrwa fizycznie. Chodzi tu o podtrzymywanie jego kulturowego znaczenia, zachowanie przez dany przedmiot mocy wywoywania okrelonych zachowa czy emocji. Niektre szczeglnie wane materialne elementy kultury mog pozostawa
w pamici zbiorowej (lub jednostkowej) jako element tosamoci, cho przestaj
istnie jako przedmioty czy obiekty [Czarnowski, 1982, s. 401403].
Wytwory kultury s przedmiotem wymiany midzy uczestnikami rozmaitych
procesw spoecznych.
Stopie uczestniczenia w kulturze i znajomoci jej elementw moe by
(i bywa) podstaw stratyfikacji spoecznej, tworzenia si grup i krgw spoecznych, rdem prestiu.
Jest zasobem niewyczerpywalnym, wzbogaca si i wzmacnia poprzez korzystanie z jej zasobw i uywanie ich.
Jest przedmiotem analizy i oceny czonkw spoeczestwa, ktrzy ucz si
zasad i regu zarwno wasnej kultury, jak i innych.
Wytwarzanie kultury, transmisja elementw kultury, ich przechowywanie
i ochrona stanowi podstaw powstawania i utrzymywania si rozmaitych instytucji.
Warto ponadto podkreli, e w procesach wytwarzania elementw kultury
powstaj pewne nadwyki, na ktre zwraca take uwag Czarnowski, wskazujc, e dany wytwr czowieka (zbiorowoci) staje si elementem kultury dopiero
wwczas, gdy zostanie w jaki sposb utrwalony (zachowany), a nastpnie jest
przekazywany w procesach transmisji kultury. Zatem nie cay dorobek zbiorowoci
wchodzi w skad kultury, s te elementy, ktre w pewnym sensie przegrywaj,
odchodz w zapomnienie; czasem bywaj z niego wydobywane, a czasem dane
odkrycie, zasada czy innym element kultury zostaje wytworzony po raz kolejny
[Czarnowski, 1982, s. 24241].
Kultura moe by take rozwaana w perspektywie ekonomicznej. Przede
wszystkim naley zauway, e ujmujc kultur funkcjonalnie jako zesp odpo-
59
60
Cz I
A. Karwiska
Kultura
O Janie Kochanowskim uczymy si jako o twrcy jzyka polskiego, cho przecie posugiwa si take
acin, obowizujc w jego czasach jako jzyk europejskich elit, nie tylko artystycznych. Z drugiej
strony na przykad w czasach ZSRR zanikao wiele jzykw mniejszych grup narodowych, ze wzgldu
na to, e osoby wyksztacone, zarwno twrcy, jak i naukowcy, ze wzgldw praktycznych posugiwali
si przede wszystkim jzykiem rosyjskim.
61
62
Cz I
nurcie ycia spoecznego, co byo skutkiem tradycji, procesw marginalizacji i automarginalizacji pewnych grup (na przykad Romw w Polsce). W krajach, w ktrych podziay etniczne czy religijne s bardzo gbokie, dostrzec mona przejawy
celowej polityki dyskryminacyjnej2.
Istnienie wanych z punktu widzenia rozwoju kultury (w kontekcie kultury
narodowej) kategorii spoecznych podkrela Florian Znaniecki. Uywa okrelenia
przodownicy kulturalni i zalicza do nich artystw rnych dziedzin, dziennikarzy, intelektualistw, naukowcw (w tym przypadku zwaszcza historykw i etnografw), ale take, co w Polsce w tamtym okresie byo do niezwyke, przodownikw gospodarczych, osoby bdce organizatorami i animatorami gospodarki
[Znaniecki, 1990, 4390].
Jan Szczepaski dostrzega nie tylko znaczenie najwaniejszych podmiotw
ksztatujcych kultur, zwraca uwag take na problem trwania wartoci i wzorw kultury, szczeglnie w sytuacjach zagroenia. Podkrela rol, jak w Polsce
w rnych okresach odegrali chopi, zazwyczaj charakteryzowani jako zbiorowo
nastawiona na pielgnowanie konserwatywnych wartoci, co sprzyjao utrwalaniu
negatywnych stereotypw dotyczcych ich wkadu w rozwj spoeczny i kulturowy. Tymczasem, jak wskazuje Szczepaski, to wanie konserwatyzm tej grupy
spoecznej pozwoli na przetrwanie i uchronienie wielu cennych wartoci kultury narodowej i kultur lokalnych [1973, s. 203217]. Mona powiedzie, e by
to swego rodzaju zasb odoony lub, uywajc bardziej wspczesnej metafory,
zapasowa kopia, ktra moga zosta uyta w sytuacji zagroenia utrat czci
pamici kulturowej.
Wspczenie podobne zagadnienia rozwaane s m.in. w analizach kulturotwrczego znaczenia wielkich miast i roli klasy metropolitalnej [Jaowiecki,
1999, s. 71], a take budowania kapitau kreatywnoci, niezbdnego dla rozwoju
gospodarczego (np. pojcie klasy kreatywnej [Florida, 2004]). Ponadto niezbdne
jest uwzgldnienie nowego etapu ksztatowania kultury, ktry pojawi si wraz
ze spoeczestwem informacyjnym. Chodzi tu o zjawisko prosumentw rozszerzenie kategorii twrcw i tworzenia o konsumentw i twrcw dbr kultury
jednoczenie.
Przez wiele lat pomijano na przykad w programach szkolnych dorobek kulturowy Aborygenw
wAustralii czy Indian w Ameryce Pnocnej.
A. Karwiska
Kultura
Mechanizmy ksztatowania
i przemian kultury
Kultura powstaje w procesach swoistego dopasowywania otaczajcego wiata do potrzeb czowieka (zbiorowoci) i jednoczenie dopasowywania czowieka
(zbiorowoci) do moliwoci i ogranicze stwarzanych przez otoczenie. Tworzy
si w ten sposb sfera poredniczca pomidzy czowiekiem a jego otoczeniem,
umoliwiajca mu skuteczne funkcjonowanie [Siciski, 2002, s. 25]. Okrela si
w zwizku z tym kultur jako specyficznie ludzki mechanizm przystosowawczy
tworzony przez rozmaite zbiorowoci w sposb dostosowany do konkretnych potrzeb i aspiracji ich czonkw, ale take na miar istniejcych moliwoci i ogranicze. Kada zbiorowo wytwarza zatem odpowiedzi kulturowe (okrelenie BronisawaMalinowskiego) na swj wasny sposb, zarwno w odniesieniu do potrzeb
podstawowych, jak i wyszego rzdu. Dzieje si tak, mimo i pewne potrzeby maj
charakter uniwersalny w skali gatunku homo sapiens (wszystkie potrzeby biologiczne, ale take potrzeba bezpieczestwa oraz liczne potrzeby spoeczne, na
przykad komunikowanie si ze sob i z innymi, przekazywanie informacji i wiedzy, okrelanie swoich i obcych, podtrzymywanie cigoci ycia spoecznego).
Powstaj w ten sposb zasady organizacji ycia spoecznego, instytucje zapewniajce moliwoci zaspokajania potrzeb, podstawy adu spoecznego, wzory postpowania, wartoci, przekonania (dotyczce zwaszcza prawdy, pikna i dobra),
normy okrelajce zachowania i dziaania podane, akceptowane, tolerowane,
nieakceptowane czy zakazane.
Kultura jest niezbdna dla dobrego dziaania rozmaitych caoci spoecznych,
organizacji czy instytucji funkcjonujcych na rnych poziomach integracji spoecznej. Bez wsplnych podstaw kulturowych niemoliwe lub znacznie utrudnione jest realizowanie rozmaitych dziaa w rnych obszarach ycia spoecznego,
takich jak porozumiewanie si, wsppraca, konkurowanie, wywieranie wpywu,
wymiana, radzenie sobie z konfliktami, rozwizywanie problemw. Podobnie pewien przynajmniej zakres uwsplnienia (spjnoci) zasad, norm, kodw, zwyczajw i obyczajw potrzebny jest do wsplnego realizowania zada gospodarczych
zwizanych z produkcj, konsumpcj czy dystrybucj dbr, do prowadzenia dziaa w sferze relacji politycznych itd. Jeli jednostki, grupy czy instytucje maj w jakim zakresie wspdziaa, musz by dla siebie nawzajem przewidywalne. Naley
tu jednak podkreli, e kultura nie jest tylko podoem procesw zachodzcych
w rnych sferach rzeczywistoci, jest take wan si sprawcz wywoujc
i stymulujc przemiany gospodarcze, polityczne, organizacyjne.
Kultura jest produktem wielu procesw spoecznych, m.in. ksztatowania si,
trwania, rozwoju i przemian okrelonej zbiorowoci, budowania relacji z innymi
zbiorowociami, konkurowania, wsppracy, walki. Ksztat poszczeglnych ele-
63
64
Cz I
mentw kultury i ich specyfika s zwizane z sytuacj, dowiadczeniami z przeszoci, cechami charakterystycznymi owej grupy (zbiorowoci). I tak inn kultur
tworz zbiorowoci mae, a inn wielkie, inn potgi gospodarcze czy militarne,
a inn spoeczestwa odgrywajce marginaln rol w wiatowym systemie, inn
homogeniczne kulturowo, inn heterogeniczne, zoone z wielu rozmaitych grup,
inn spoeczestwa rolnicze, przemysowe, poprzemysowe.
Rozwaajc proces ksztatowania si kultury, warto zauway, e jej zasig
rozszerza si w miar rozwoju interakcji pomidzy poszczeglnymi wsplnotami. W nowoczesnych zurbanizowanych spoeczestwach ujednolicenie kulturowe
obejmuje znaczn liczb spoecznoci lokalnych, a rnice midzy nimi, nawet
znaczne, s agodzone przez procesy wsppracy i wspdziaania [Bagby, 1975,
s. 154155]. Jednak oczywicie nie wszystkie elementy kultury podlegaj procesom uniwersalizacji. Rozszerzanie si wsplnoty kulturowej w ramach na przykad
Unii Europejskiej oznacza powstawanie podobnych norm, zasad wspdziaania,
elementw kultury symbolicznej, a nawet akceptowanie podobnych wartoci.
Jednoczenie za istniejce odrbnoci kulturowe etniczne, religijne, regionalne
mog nie tylko trwa, ale nawet by wzmacniane. W tym sensie funkcjonujemy
rwnoczenie w ramach pewnej kultury o charakterze bardziej globalnym (pod
okrelonymi wzgldami) oraz kultury lokalnej (pod innymi). Efektem takiej wielostopniowej przynalenoci kulturowej jest komplikowanie si procesu budowania
tosamoci indywidualnej i zbiorowej, co moe sprzyja zjawiskom fragmentaryzacji kulturowej, powstawaniu konfliktw, niepewnoci co do kryteriw w sytuacji
wyboru.
Wytwarzanie kultury dokonuje si take w zwizku osobliwociami otoczenia
naturalnego. Otaczajcy czowieka krajobraz, flora i fauna, dostpne rda poywienia, cechy klimatu itp. stwarzaj okrelone moliwoci zaspokajania potrzeb
podstawowych i wyszych, narzucaj pewne ograniczenia (zwaszcza w okresie
przedtechnicznym) i koniecznoci. Wane s w ksztatowaniu kultury dowiadczenia dziejowe, zwaszcza te, ktre w sposb najbardziej dramatyczny zmieniaj
moliwoci trwania i rozwoju (dla Polski takim wydarzeniem byy na przykad rozbiory). Kolejne bardzo wane czynniki w tym procesie to poziom rozwoju gospodarczego, a take cechy dominujcego systemu politycznego. Czynnikw wpywajcych na ksztat kultury danej zbiorowoci czy grupy jest oczywicie znacznie
wicej. Cz z nich ma charakter zewntrzny, cz wynika z cech samej zbiorowoci i procesw w niej zachodzcych.
Z tego punktu widzenia mona wskaza uwarunkowania ksztatu pewnej czci kultury popularnej, charakterystycznej dla spoeczestwa USA. Odpowiadaa
ona potrzebom heterogenicznej zbiorowoci, pozbawionej tradycji utrwalonych
przez praktyki codziennego bytowania, wsplnot terytorium, religii itd. Kultura
masowa dostarczaa wyrazistych bohaterw o jednoznacznym charakterze (dobrych lub zych), jak Batman, Superman czy Captain America. Komiksy jako media
A. Karwiska
Kultura
przekazujce przesanie miay dodatkowo t wyszo nad opowiadaniem, e posugiway si maksymalnym uproszczeniem (obrazki, emotikony i minimum sw).
Wartoci i sposb ich przekazywania odbiorcom miay take walor oczywistoci.
Dotyczyo to rwnie innych przekazw kulturowych, na przykad filmw. Mona
metaforycznie powiedzie, e w pewnych okresach w kulturze Stanw Zjednoczonych zamiast kina moralnego niepokoju rozwijao si kino moralnej pewnoci.
Przykadu dostarczaj tu rozmaite seriale i filmy familijne, a take klasyczne westerny, pokazujce, w sposb mniej lub bardziej uproszczony, wiat czarno-biaych wartoci, postaw, wyborw, zasad postpowania. Wielokrotnie powtarzane
na najbardziej popularnych kanaach, utrwalaj moralizujcy przekaz (przy okazji
wspierajcy budowanie dumy narodowej). Twrcom Domku na prerii, Rio Bravo czy
komiksu o wyjtkowym przybyszu z planety Krypton chodzio o stworzenie pewnego zakresu wsplnych pozytywnych odniesie i wsplnie podzielanych wartoci.
Kada kultura ma swojego Waligr, Janosika, Robin Hooda bohaterw zakorzenionych w mitach i ludowych baniach, brak takiej wsplnoty legend i bani
w przypadku spoeczestwa amerykaskiego trzeba byo zatem uzupeni.
Innego przykadu dostarcza proces ksztatowania si kultury polskiej w okresie
zaborw: jako wczesne skadowe kanonu wsplnych wartoci wskaza mona obawy przed wynarodowieniem, postrzegane jako obowizek utrzymanie wiary (katolickiej), pielgnowanie jzyka polskiego rugowanego ze sfery publicznej, pilnowanie
staej obecnoci najwaniejszych wartoci narodowej kultury w yciu codziennym.
Od kobiet ideologowie okresu zaborw oczekiwali wychowania nastpnych pokole
modziey na patriotw i dobrych obywateli, a jeli byaby taka potrzeba, to na
mczennikw i konspiratorw3. Przedstawiajc w Nocach i dniach ycie rodziny Niechcicw, Maria Dbrowska przywouje w pobocznych wtkach wiele takich postaci,
historii, wydarze; podobnie Eliza Orzeszkowa w Nad Niemnem.
Nowe elementy kultury s oczywicie zawsze niezbdne w sytuacjach gruntownych przemian spoecznych, kiedy stare normy, wzory zachowania, wartoci
bdce podstaw kryteriw oceny czy dokonywania wyborw przestaj by wane, s niefunkcjonalne w nowych warunkach. Zazwyczaj jednak ze wzgldu na
istniejce opnianie si wzorw kulturowych, a jednoczenie ze wzgldu na ich
relatywnie trway charakter kultura okresu przejciowego jest swoistym kolaem
rozmaitych elementw, starych i nowych. W efekcie, zwaszcza w okresach przyspieszania zmian, nastpuje swoiste nakadanie si elementw ju przegrywajcych, eby uy sformuowania Czarnowskiego, na elementy wchodzce.
Jak formuuje to na przykad Henryk Sienkiewicz: Nie do ci tkwi w polskoci [...]. Obowizkiem
polskiego domu jest wytworzy tg, zwart i czynn rodzin, a obowizkiem rodziny jest wszczepi
wdziecko przekonanie, e patriotyzm ma by mu przewodnikiem [...]. W domu za moe tego dokona
przede wszystkim kobieta. [...] I ostatecznie, od niej przewanie zaley, by z czasem drobne rodzinne
znicze zlay si w jedno spokojne, wielkie, bogosawione i powszechne ognisko [cyt. za: Suchodolski,
1983, s. 687688].
65
66
Cz I
Przyjty w PRL kierunek modernizacji, oparty na dominacji przemysu cikiego wedug radzieckich wzorw, wymaga uksztatowania si sposobw mylenia,
aspiracji, systemw wartoci odmiennych od tych nadal charakterystycznych dla
chopskiego w przewaajcym stopniu spoeczestwa polskiego. Kultura masowa
w Polsce, zwaszcza lat siedemdziesitych, dostarczaa wielu inspiracji w tworzeniu nowych wzorw kulturowych, niezbdnych dla budowania tzw. Drugiej Polski4.
Mona tu przywoa chociaby serial Daleko od szosy, pokazujcy histori awansu
spoecznego od wiejskiego chopaka bez ukoczonej podstawwki do modego inyniera z dyplomem studiw zaocznych (na dodatek oenionego z przedstawicielk inteligencji miejskiej), czy lad na ziemi, prezentujcy nowych bohaterw: mode
pokolenie inynierskie.
Podobnie w pierwszym okresie transformacji, w pierwszej poowie lat dziewidziesitych niezbdne stay si przemiany kultury, bardzo zasadnicze, obejmujce wszystkie waciwie elementy: system wartoci, normy i reguy dziaania,
wzorce osobowe, przekonania dotyczce najwaniejszych kwestii z zakresu prawdy i dobra, symbole, take jzyk, w ktrym brakowao wielu poj potrzebnych
do opisu nowej rzeczywistoci, a wiele istniejcych zuyo si moralnie, jak na
przykad partia, aktywno spoeczna, dobro wsplne, spdzielnia. S to
przemiany mentalnoci i praktyk spoecznych, ksztatowania spoeczno-kulturowych uwarunkowa sprzyjajcych procesom restrukturyzacji gospodarczej, a take
mechanizmw uatwiajcych wyanianie elit i indywidualnych aktorw procesu
przemian.
Bardzo istotnym mechanizmem ksztatowania si kultury, szczeglnie wanym w procesach gbokich przemian, jest dyfuzja kulturowa, czyli przenikanie
pojedynczych elementw lub caych ich kompleksw z jednych kultur do innych.
Nasilenie procesw dyfuzji kulturowej prowadzi czsto do nadmiaru nowych elementw, trudnych do oswojenia, zwaszcza jeli zachodzi to w ograniczonym
(krtkim) okresie, a take jeli ich przyjmowanie jest w jakim zakresie narzucone
(na przykad w sytuacji podboju). Jednym z moliwych skutkw jest marginalizowanie lub zanikanie poszczeglnych oryginalnych elementw kultury i zastpowanie ich wzorami, normami pochodzcymi z innych kultur.
Oczywicie globalizacja niesie zagroenia zwizane z marginalizowaniem kultur pewnych spoecznoci, na przykad etnicznych, z zanikaniem pewnych ich elementw zastpowanych przez bardziej uniwersalne, na przykad europejskie czy
zachodnie. Jeli mamy do czynienia z narzucaniem wzorw silnej kultury o charakterze dominujcym poprzez media masowe, opanowywanie rynku dbr kultury,
filmowego czy muzycznego i inne dziaania wypierajce wytwory kultur lokalnych
(np. opisywane czsto procesy westernizacji czy amerykanizacji kultur krajw rozwijajcych si), warto si zastanowi nad uruchamianiem mechanizmw broni-
A. Karwiska
Kultura
cych przed skutkami nadmiaru dyfuzji. Jednak nie da si uzasadni tezy o wycznie niszczcym wpywie na kultury lokalne procesw uniwersalizacji zwizanych
z globalizacj. Wbrew potocznemu rozumieniu naley tu podkreli rnic midzy globalizacj kultury a powstawaniem kultury globalnej. O ile w tej pierwszej
kwestii zarwno potoczna intuicja, jak i analizy socjologiczne wskazuj, e rzeczywicie mamy do czynienia z postpujc globalizacj kultury, o tyle w drugiej
znaczca wikszo socjologw nie zgadza si z tez o powstawaniu jednej kultury
globalnej [Van der Bly, 2007, s. 234256]. W rzeczywistoci proces globalizacji
w gospodarce, polityce czy nauce paradoksalnie wpywa na odywanie lokalnych
odrbnoci kulturowych (ktre czsto, dziki nowoczesnym technologiom informacyjnym, uzyskuj nowe szanse ujawniania si i docierania do znacznej liczby
osb aktualnie bd potencjalnie zainteresowanych). Mona nawet stawia tez,
e globalizacja prowokuje reakcj w postaci wzrostu zainteresowania lokalnymi
osobliwociami kultury. To moe by take element budowania swojej odrbnoci,
swoistoci, indywidualnego zaistnienia, a zatem moliwoci wzmacniania przewagi konkurencyjnej.
Warto podkreli, e tradycyjne sposoby radzenia sobie w warunkach zagroenia tosamoci czyli ucieczka lub walka wspczenie nie wystarczaj.
Konieczne staje si wypracowanie skutecznych strategii podejmowania i utrzymywania dialogu z rozmaitymi innymi. Pojawia si tu problem odpowiedniej
rwnowagi midzy deniem do zachowania cigoci podstawowych cech kultury danej zbiorowoci a gotowoci do zmiany. Obie postawy s, paradoksalnie,
niezbdne do podtrzymywania tosamoci grupy; chodzi tu zwaszcza o swoiste
kontrolowanie zakresu i gbokoci zmian, tak aby nie utraci elementw rdzeniowych dla danej kultury. wiadome posugiwanie si w rnych obszarach dziaania
(w tym take w sferze gospodarczej) wartociami i normami wanymi dla grupy
uatwia czsto budowanie przewagi konkurencyjnej (ramka niej).
Wano cech specyficznych danej kultury w budowaniu przewagi konkurencyjnej potwierdzaj wyniki bada wykonywanych w rnych okresach i na
rnych przykadach. Bardzo interesujce spostrzeenia przynosi np. analiza
przedsibiorczoci rnych grup etnicznych funkcjonujcych w spoeczestwie
wielokulturowym. Zazwyczaj czonkowie takiej grupy przestrzegaj podstawowych zasad fundamentalnych dla wasnej kultury, co daje im poczucie bezpieczestwa w kontaktach biznesowych ze swoimi. Utrzymywanie sieci kontaktw pozwalajcych na aktualizowanie postaw ufnoci jest zasobem takiej grupy
dajcym przewag nad innymi, bardziej rozproszonymi uczestnikami stosunkw gospodarczych. Czonkowie grup etnicznych, przygotowujc strategie dla
dziaa przedsibiorczych, wykorzystuj zasoby etniczne [Landa, 1994, s. 77].
W wielu kulturach, na przykad tureckiej czy koreaskiej, poyczanie od rodziny,
czonkw wsplnoty klanowej czy wreszcie przyjaci jest uwaane za element
67
Cz I
68
Kolejnym zagadnieniem wartym rozwaenia s wspczesne przemiany zwizane z procesami remediacji. To okrelenie stosunkowo niedawno pojawio si
w rozwaaniach nad kultur, cho sam proces remediacji, czyli angaowania nowych
sposobw transmisji do nadawania starych przekazw, jest bardzo wiekowy. Jak
wskazuj Jay David Bolter i Richard Grusin, malarze inkorporowali inne obrazy, mapy
czy ksigi do przedstawionych w obrazie scen, dzi komputer pozwala na odwiedzenie galerii malarstwa czy wirtualnej biblioteki. Jest tu jednak rnica: nowoczesne media s (mog by) znacznie bardziej agresywne w remediowaniu starego
wiata [Bolter, Grusin, 1999 s. 45 i 48]. Chodzi tu o sposb, w jaki funkcjonujemy
w wiecie dziki telefonom komrkowym, tabletom, mp3, komputerowi i innym
elektronicznym sprztom, internetowi, portalom spoecznociowym i wszystkim
coraz to nowszym mediom. Wszystko to zdecydowanie wpywa na wiat kultury,
nasz sposb uczestniczenia, przeywania treci kultury.
Wytwarzanie kultury odbywa si take poprzez jej konsumowanie. Kady akt
zwizany z uczestniczeniem w kulturze, z odbiorem jej wytworw jest jednoczenie aktem tworzenia znaczenia symbolicznego. Wspczenie w coraz wikszym
stopniu procesy formalnego wytwarzania kultury uzupeniane s przez procesy
pozaformalne, a sam proces tworzenia dokonuje si czsto w kontekcie ycia
codziennego [Santoro, 2008, s. 13]. W tym sensie rozwaamy nie tylko tworzenie
kultury w perspektywie aktw twrczych dokonywanych przez specjaln grup
(kategori) osb (artystw, intelektualistw, ideologw), ale te tworzenie wartoci kultury przez jej konsumentw, ktrzy staj si przez to prosumentami. Sam
za proces tworzenia kultury niekoniecznie ma charakter czego wyjtkowego,
wymagajcego szczeglnego natchnienia czy niezwykego talentu.
A. Karwiska
Kultura
69
70
Cz I
Sukowski, uzupeniajc istotnie zaproponowane na pocztku lat siedemdziesitych ukady kultury. Wyrnia on: kultur komunikacji bezporedniej, kultur stowarzysze i wolontariatu, kultur instytucji lokalnych, publicznych i prywatnych,
kultur masow i popularn, wreszcie cyberkultur, czyli kultur spoeczestwa
sieci [Sukowski, 2011, s. 7]. Szczeglnie istotny jest tu kierunek zmian w ukadach
kultury wywoany rozwojem technologii informacyjnych. Waciwie poza pierwszym ukadem (komunikowanie twarz w twarz) pozostae s modyfikowane
przez rozszerzajce si skutki procesw cyfryzacji, ale nawet owa komunikacja
bezporednia w niedugim czasie zacznie coraz bardziej ulega wpywom nowych
technologii [tame, s. 12]. Funkcjonujce i coraz waniejsze w yciu rnych pokole (nie tylko najmodszych) portale spoecznociowe czy wsplnoty elektroniczne
ju teraz uzupeniaj wsplnoty tradycyjne.
Rozwaajc struktur kultury, Koskowska wskazuje na jej trzy zasadnicze kategorie: 1) kultur bytu, obejmujc konkretne przedmioty wiata pozaludzkiego
stworzone przez ludzi, penice instrumentaln rol wobec podstawowych potrzeb
bytowych czowieka, 2) kultur spoeczn, obejmujc ca sfer dziaa i relacji
z innymi osobami w naszym otoczeniu ma ona charakter regulujcy stosunki,
role i ukady spoeczne, 3) kultur symboliczn, ktra obejmuje wartoci symboliczne powstajce w wiadomoci ludzi, ale majce zewntrzny wyraz w postaci
zjawisk i przedmiotw bdcych nonikami znacze symbolicznych [Koskowska,
1981, s. 110119].
Czsto w podrcznikach wyodrbnia si poszczeglne elementy kultury, takie
jak przekonania, wartoci, normy, wzory postpowania, ideay kulturowe, analizujc je pod ktem ich spoecznego znaczenia [Szacka, 2003, s. 7882]. I tak
wartoci nazywa si dowolny przedmiot materialny lub idealny, ide lub instytucj, przedmiot rzeczywisty lub wyimaginowany, w stosunku do ktrego jednostki lub zbiorowoci przyjmuj postaw szacunku, przypisuj mu wan rol
w swoim yciu i denie do jego osignicia odbieraj jako przymus [Szczepaski,
1970, s. 9798]. Wartoci s trwaymi elementami kultury, cho nie s oczywicie niezmienne. Ich moliwoci wpywania na zachowania spoeczne jednostek
i zbiorowoci zale od stopnia ich akceptacji, od miejsca w hierarchii (w wymiarze spoecznym i jednostkowym). Warto tu take wskaza rozrnienie Stanisawa
Ossowskiego na wartoci uznawane (wiemy, e powinnimy je ceni, e s wane),
odczuwane (to te wartoci, ktre zinternalizowalimy, przyjlimy jako wane dla
siebie) i realizowane (te, ktre w praktyce ycia spoecznego s rzeczywicie realizowane) [Ossowski, 1967].
Przekonania odnosz si do przyjtych w danej kulturze odpowiedzi na kluczowe dla spoeczestwa pytania o dobro, prawd i pikno. Niemal zawsze czonkowie
danego spoeczestwa, grupy religijnej czy etnicznej maj poczucie, e przekonania zwizane z obszarami dobra, prawdy i pikna stworzone i podtrzymywane
w ich wasnej kulturze s najlepsze. To poczucie moe by (i czsto jest) podstaw
A. Karwiska
Kultura
Przez inkulturacj rozumiemy wprowadzenie nowego uczestnika w kultur danej grupy (spoeczestwa, krgu kulturowego, grupy zawodowej). Jest to cz szerszego procesu uspoeczniania, czyli
socjalizacji.
71
72
Cz I
mylenia danej grupy, odkrywanie, dlaczego hierarchia wartoci jest taka, a nie
inna. Innym rodzajem kulturemw s skrypty kulturowe [Skura, 2012]. Okrela
si tak schematy mylenia i dziaania charakterystyczne dla danego spoeczestwa, uznane za prawdziwe przez wikszo, wyznaczone przez wyraane wiadomie i niewyraane (ukryte) przekonania. W sposb wiadomy lub niewiadomy
stosujemy je, wyraajc uczucia. Ich wano potwierdza si take w relacjach
midzynarodowych, a zwaszcza w posugiwaniu si jzykiem obcym. Skrypty kulturowe, przypominajce scenariusze teatralne ze wzgldu na sposb organizowania zachowa aktorw, mog by odtwarzane przez kolejne pokolenia [Jagiea,
2006/2007, s. 365374]. Ich obecno w danej kulturze jest zwizana ze specyfik dowiadcze historycznych. Nierespektowanie skryptu kulturowego moe
by podstaw do naznaczania spoecznego, a w niektrych przypadkach do marginalizacji i wykluczania. W tym sensie te elementy kultury mog tworzy swoiste puapki kulturowe. Jako przykad mona wskaza istniejcy w wielu kulturach
(take w polskiej) skrypt kulturowy kobiety-matki, ktra powinna podporzdkowywa wszystkie swoje wybory yciowe tej dominujcej roli spoecznej (np. wybr
zawodu, planowanie kariery, a nawet sposoby realizowania zaj wolnego czasu). Z drugiej strony skrypt kulturowy mczyzny ekonomicznej gowy domu,
wojownika moe stanowi podobn puapk, nie oferuje bowiem moliwoci
innego sposobu realizowania ideau mczyzny.
Wspczenie, midzy innymi w zwizku z rozwojem nowych mediw i byskawicznym, bardzo szeroko zakrojonym rozprzestrzenianiem si elementw kultury,
do bada nad struktur kultury zastosowano pojecie memu, utworzone przez
analogi do genu przekazujcego informacje genetyczne nastpnym pokoleniom [Dawkins, 1996]. Mem, najprociej mwic, jest najmniejsz, niepodzieln jednostk przekazu kulturowego [Jagielska, 2011]. Analogia midzy genem
a memem moe by jednak mylca. Geny replikuj si w inny sposb, utrwalony
genotyp jest trway w trakcie ycia jednostki, przekaz jest zasadniczo wierny oryginaowi, trwa dugo poprzez pokolenia. W przypadku memw, ktre s przekazywane w procesach komunikowania si spoecznego, taka identyczno jest
praktycznie niemoliwa, ulegaj one bowiem cigym modyfikacjom, ich ycie
trwa zazwyczaj krtko, memotyp7 za zmienia si praktycznie z kadym przejtym
memem [Kaczmarzyk, 2012, s. 1]. Zjawisko wolnego przemieszczania si memw
od osoby do osoby przez naladownictwo stwarza istotne zagroenie. W procesach
replikowania si mem ulega nieprzewidywalnym mutacjom. Dlatego niezbdne
jest ksztatowanie postawy krytycyzmu, co take jest jedn z funkcji kultury.
Wreszcie, w obrbie kadej kultury ustanawiane s okrelone ideay kulturowe
odnoszce si do osb oraz do instytucji. Wrd tych pierwszych mona wska-
Zbir memw funkcjonujcych w danej chwili jako cao ksztatujca zachowanie konkretnej osoby
(analogia do genotypu).
A. Karwiska
Kultura
Funkcje kultury
w yciu spoeczestwa
Czowiek jako istota biologiczna obdarzona psychik, spoeczna, gospodarujca,
funkcjonuje w rozmaitych rzeczywistociach, w tym take w rzeczywistoci kulturowej, ktra ma znaczenie nadrzdne ze wzgldu na uksztatowane w jej ramach
normy i zasady porzdkujce dziaania i zachowania indywidualne i zbiorowe. Od
urodzenia czonkowie zbiorowoci ucz si kultury, norm i regu ycia spoecznego,
hierarchii wartoci, odczytywania i rozumienia symboli, a take znacze rozmaitych
gestw, przedmiotw czy wydarze. Ucz si komunikowa werbalnie i niewerbal-
73
74
Cz I
9
10
Kultura skada si dzi z ofert, nie nakazw; z propozycji, a nie norm [Bauman, 2011, s. 27].
Wraz z rozwojem wiedzy i technik medycznych powstay na przykad nowe sytuacje dotyczce
transplantacji, uporczywej terapii, inynierii genetycznej itp., ktre budz wtpliwoci i niepewno.
Rol kultury jest zatem nadal objanianie wiata.
A. Karwiska
Kultura
W tym miejscu niezbdne jest przypomnienie roli jzyka w procesach objaniania rnych aspektw wiata czowieka. Po pierwsze naley podkreli, e jzyk jest tworzony na potrzeby kadego spoeczestwa, nie tylko jako narzdzie
komunikowania si wewntrz i na zewntrz wasnej grupy. Jzyk ma znaczenie
dla konstruowania wasnej tosamoci (w rnych wymiarach)11, pozwala okreli
przynaleno etniczn czy religijn, a take status danej osoby. Za pomoc jzyka opisujemy otaczajc rzeczywisto, jednoczenie j interpretujc. Na przykad
zupenie inny jest obraz PRL-u nakrelony jzykiem inteligenckiej opozycji, ni ten
opisany jzykiem partyjnym.
Kultura peni istotne funkcje w adaptacji jednostek i zbiorowoci do warunkw, w jakich yj. Jest to tym waniejsze, e czowiek, inaczej ni wikszo innych gatunkw biologicznych, nie ma wrodzonych predyspozycji do ycia w cile
zdefiniowanych rodowiskach, a przeciwnie, przystosowuje si do bardzo odmiennych warunkw, a take potrafi (w coraz wikszym stopniu) przystosowa nawet
skrajnie trudne rodowiska do swoich potrzeb. Dziki stosowaniu pisma i innych
sposobw utrwalania dokonanych odkry i stworzonych wzorw, kultura w kadym przypadku ma charakter kumulatywny. Oczywicie nie kady typ kultury
w jednakowym stopniu uatwia t adaptacj. Zaley to od takich m.in. jej cech,
jak otwarto zwaszcza na procesy dyfuzji, pewien stopie permisywizmu czy
podatno na modyfikacje.
Kultura peni take funkcje regulacyjne, istotne dla utrzymania przynajmniej
pewnego stopnia adu opartego na wsplnych, akceptowanych zasadach. W ramach kadej kultury formuowane s rozmaite nakazy i zakazy, wynikajce z kilku systemw normatywnych, ktre odwouj si do rnych rde, takich jak
moralno, prawo czy religia12. Kulturowo okrelone s take sankcje, pozytywne i negatywne. Wikszo jednostek naley jednak do wielu grup spoecznych
i podlega zrnicowanym reguom i zasadom, czasem sprzecznym ze sob, co
moe stwarza rozmaite problemy z wyborem waciwej drogi postpowania. To
take kultura dostarcza kryteriw wyboru w sytuacji kolidowania norm regulujcych zachowanie13, ale jednoczenie w coraz wikszym stopniu decyzja ostateczna
pozostawiona jest jednostce, co stanowi dodatkowy przejaw owej wspomnianej
11
Na przykad w niektrych kulturach kobiety uywaj innych okrele na te same zjawiska czy wydarzenia.
12
Czsto normy moralne, religijne i prawne pokrywaj si, np. zakazy religijne, przykazania: nie
kradnij czy nie zabijaj, s jednoczenie zakazami moralnymi i prawnymi. Inne, jak nie cudzo,
zgodne s z norm moraln, ale nie z prawn. Wreszcie pamitaj, aby dzie wity wici to nakaz
tylko religijny, cho we wspczesnej polskiej rzeczywistoci prbuje si nakaz religijny wzmacnia
propozycj zmiany prawa (zakaz handlu w niedziele i wita).
13
Niedawno jedna z partii politycznych zgosia propozycj, by farmaceuci mogli w oparciu o klauzul
sumienia odmwi sprzeday legalnych rodkw zapobiegania ciy. To wanie przykad kolidujcych norm.
75
76
Cz I
wyej indywidualizacji kultury. Zwikszajca si mobilno spoeczna, zawodowa i przestrzenna, funkcjonowanie w kontekcie europejskim czy wiatowym
stwarzaj coraz czciej sytuacje, w ktrych dana osoba czy nawet grupa spoeczna znajduje si niejako na pograniczu, podlegajc jednoczenie wielu systemom
normatywnym. W ramach danej kultury uksztatowane s rzdzce naszym zachowaniem normy i reguy o rnym stopniu kategorycznoci, cho zasadniczo,
na co wskazywano ju wczeniej, kultura staje si bardziej pynna, normy bardziej
gitkie. Skuteczno regulatywnej funkcji kultury zaley od moliwoci akceptowalnego spoecznie uzasadnienia nakazw i zakazw, a take uzasadnienia istniejcego (postulowanego) adu spoecznego. Tradycyjne uzasadnienia wspczenie
niekoniecznie s wystarczajce: coraz czciej ad jest efektem swoistych spoecznych negocjacji. Ta sytuacja do pewnego stopnia osabia regulatywn funkcj
kultury, jednak jeli do porozumienia dochodzi, paradoksalnie moe j wzmacnia.
Tak czy inaczej tworz si nowe wyzwania dla procesw socjalizacji.
Kulturowy rodowd ma przewaajca wikszo norm i zasad regulujcych
gospodark czy polityk, cho nie zawsze dostrzegamy te korzenie. Wspomnijmy tu dla przykadu o szczeglnie wanej zasadzie regulujcej stosunki w wielu dziedzinach zasadzie wzajemnoci. Bez tej zasady trudno sobie wyobrazi
wspczesn gospodark opart na kredycie czy ubezpieczeniach. Take zaufanie
w stosunkach gospodarczych, ktre czsto okrela si jako fundament rozwoju gospodarczego, jest w pewnym stopniu elementem zasady wzajemnoci. Inny
przykad to reguy i rytuay wymiany oraz ustalanie wartoci wymienianych dbr
materialnych lub niematerialnych. Wymiana jest jednym z najstarszych rodzajw
interakcji spoecznych i dotyczy bardzo rnych sfer. To wanie przy okazji takich kulturowo motywowanych i regulowanych aktw wymiany tworzyy si wizi,
take gospodarcze, pomidzy wioskami czy wikszymi caociami spoecznymi,
a pewne rytuay z czasem przeksztacay si w zasady rzdzce zachowaniami
ekonomicznymi.
Kultura dostarcza czonkom spoeczestwa (grupy) moliwoci (i rodkw)
wyraania rozmaitych emocji (funkcja ekspresyjna) w sposb zrozumiay dla otoczenia i akceptowany. Te emocje zwizane s z rozmaitymi sferami dziaania jednostek i grup, z interakcjami o charakterze spoecznym, ale take gospodarczym
czy politycznym. rodki kulturowe to oczywicie jzyk, gesty, przekazy symboliczne, ale take przedmioty materialne majce jakie znaczenie, obrzdy, zwyczaje.
Za ich pomoc wyraamy nasze uczucia, oceny i reakcje, czsto w sposb poredni.
Oczywicie mona uywa ich do wyraania uczu w relacjach midzyludzkich (jak
przyja czy mio), s to jednak take bardzo wane elementy procesw gospodarczych czy stosunkw politycznych. Popularno poradnikw odpowiadajcych
na pytanie, jak prowadzi interesy z partnerem z innego obszaru kulturowego,
wynika m.in. z tego, e jestemy wiadomi znaczenia owych elementw kultury dla powodzenia dziaa w sferze produkcji czy wymiany. To kultura dostarcza
A. Karwiska
Kultura
77
Cz I
dochodzi do porozumienia nie tylko w kwestii celw, ale take rodkw i sposobw ich realizowania. Integracyjna funkcja kultury jest realizowana take przez
tworzenie i upowszechnianie okrelonych symboli, przekona i wierze, a take
przez pewne przedmioty materialne. Ciekawym przykadem takiego przedmiotu
(i jednoczenie symbolu) jest waluta danego kraju. Monety czy banknoty przez
wiele wiekw nie tylko wyznaczay obszar wsplnej gospodarki, ale te odwoyway si do wsplnoty znacze, dowiadcze dziejowych14.
Integracyjna funkcja kultury w ramach danego pastwa, spoeczestwa wymaga zatem wypracowania i uznania pewnej elastycznoci wzorw czy regu, wymaga
nastawienia otwartego, denia do poznawania i ewentualnej akceptacji innych
wzorw, innych wartoci, umiejtnoci formuowania wasnych opinii, dokonywania wyborw. Im bardziej dominuj w kulturze wzory specyficzne, unikatowe,
tym trudniej o porozumienie z innymi, im mniej otwarta jest kultura na nowe,
inne, tym mniejsze s moliwoci zmiany i rozwoju, im bardziej kultura nastawiona jest na przeszo, tym trudniej stawia cele wymagajce odwagi zmierzenia
si z niepewnym nieznanym. W tym sensie moemy powiedzie, e im bardziej
w danej kulturze dominuj elementy wice, wzmacniajce integracj, tym
trudniej akceptowane s wyzwania przyszoci i innowacje.
78
Podsumowanie
Przedmiotem rozwaa jest tu kultura - jedno z podstawowych poj dyscyplin humanistycznych, rozmaicie definiowane na potrzeby kadej z nich i w zwizku z tym nieostre. Przyjta tu perspektywa socjologiczna (wsza ni antropologiczna) w ujmowaniu kultury pozwolia na pokazanie jej cech charakterystycznych
i najwaniejszych funkcji spoecznych. Kultura tworzona jest przez rozmaite caoci spoeczne stosownie do ich potrzeb zwizanych zarwno z przetrwaniem, jak
i z deniem do rozwoju. Dostarcza ona motywacji do dziaania, hierarchii wartoci, kryteriw ocen, ideaw rozmaitych instytucji, tworzy podstawy integracji,
porzdkuje interakcje spoeczne.
14
Warto czasami przyjrze si pienidzom, odczyta zastosowane inskrypcje, rozway rysunki. Nie
s one przypadkowe ani tym bardziej bez znaczenia. Awantura o nowy wzr kanadyjskiej studolarwki
jest na to dowodem. Zaproponowana w pierwszym wzorze banknotu posta kobiety o rysach dalekowschodnich nie zostaa zaakceptowana. Ostatecznie wygenerowano komputerowo bia kobiet
[Pszczkowska, 2012, s. 14].
A. Karwiska
Kultura
Literatura
Bagby P. [1975], Kultura i historia, PIW, Warszawa.
Bana M. [2002], Przedsibiorczo Amerykanw szwedzkiego pochodzenia a proces ich asymilacji w Stanach Zjednoczonych: przypadek lokalnych spoecznoci w Minnesocie, niepublikowana praca doktorska, Biblioteka Jagielloska, Krakw.
Bauman Z. [2011], Kultura w pynnej nowoczesnoci, Agora, Warszawa.
Bendixen P. [2001], Wprowadzenie do ekonomiki kultury i sztuki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Bolter J.D., Grusin R. [1999], Remediation. Understanding new media, MIT Press, Cambridge.
Czarnowski S. [1982], Kultura, w: Wybr pism socjologicznych, Ksika i Wiedza, Warszawa.
Dawkins R. [1996], Samolubny gen, Prszyski i S-ka, Warszawa.
Eliott M.A. [2007], Human rights and the triumph of the individual in world culture, Cultural Sociology, vol. 1 (3).
Florida R. [2010], Narodziny klasy kreatywnej, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Jagielska M. [2011], Innowacje kulturowe dostpne dla nielicznych. Rola nowych memw w wietle teorii Pierrea Bourdieu, Teksty z ulicy, nr 13: zeszyt memetyczny, Katowice; dostpne: http://
www.memetyka.us.edu.pl, korzystano 20.06.2012.
Jagiea J. [2006/2007], Znaczenie skryptu (script life) jako niewiadomego przekazu midzygeneracyjnego w ksztatowaniu si tosamoci jednostki, w: Wielokulturowo w przestrzeni edukacyjnej, K.Rdziski, I. Wagner (red.), Wydawnictwo Akademii im. J. Dugosza, Czstochowa; dostpne: www.
analizatransakcyjna.pl, korzystano 01.07.2012.
Jaowiecki B. [1999], Metropolie, Wydawnictwo Wyszej Szkoy Finansw i Zarzdzania w Biaymstoku, Biaystok.
Kaczmarzyk M., Memy, ktre wygrywaj, dostpne: http://www.partnerzy-w-nauce.us.edu.pl/biuletyn/dane/6/artykuly/memy_ktore_wygrywaja_kaczmarzyk.pdf, korzystano 20.06.2012.
Koskowska A. [1972], Spoeczne ramy kultury, PWN, Warszawa.
Koskowska A. [1981], Socjologia kultury, PWN, Warszawa.
Landa J.T. [1994], Kultura i przedsibiorczo w mniej rozwinitych krajach: sieci etnicznych powiza
handlowych jako organizacje gospodarcze, w: Kultura przedsibiorczoci, B. Berger (red.), Oficyna
Literatw Rj, Warszawa.
Ossowski S. [1967], Z zagadnie psychologii spoecznej, Dziea, t. 3, PWN, Warszawa.
Poyatos F. [1983], New perspectives in nonverbal communication, Pergamon Press, Oxford.
Pszczkowka D. [2012], Azjatka nie pasuje na kanadyjskie banknoty, Gazeta Wyborcza,
24 sierpnia.
Santoro M. [2008], Culture as (and after) production, Cultural Sociology, vol. 2 (1).
Siciski A. [2002], Styl ycia, kultura, wybr, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa.
Skura M. [2012], Nauka jzyka obcego balansowaniem midzy wasn kultur a obc na przykadzie jzykw polskiego i niemieckiego, referat wygoszony na V Midzynarodowej Konferencji
Edukacyjnej Jzyki obce w kontekcie wspczesnych wyzwa i perspektyw, dostpne: http://
www.kms.polsl.pl/prv/spnjo/referaty/skura.pdf, korzystano 20.06.2012.
Sukowski B. [2011], Spoeczne ramy kultury czterdzieci lat pniej. Pi modeli komunikacji kulturowej,
Kultura i Spoeczestwo, t. 55, nr 23.
Szacka B. [2003], Wprowadzenie do socjologii, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Szczepaski J. [1970], Elementarne pojcia socjologii, PWN, Warszawa.
79
Cz I
80
Jerzy Hausner
Wprowadzenie
W odniesieniu do polityki rozwoju zasadniczy spr toczy si o to, czy polityka
pastwa ma si koncentrowa na makroekonomicznym ksztatowaniu popytu, redystrybucji i wydatkach publicznych, co zapewni spaszczenie, zagodzenie cyklu
koniunkturalnego i przyczyni si do utrzymywania rwnowagi, czy te na ksztatowaniu bodcw mikroekonomicznych po stronie podaowej, aby pobudza restrukturyzacj i produktywno, a tym samym zapewnia wysok konkurencyjno
i trway wzrost gospodarczy. Te dwie perspektywy od kilkudziesiciu lat wyznaczaj o sporw ekonomicznych.
Polityka strukturalna (podaowa) bazuje na przekonaniu Schumpetera, e koniunktura przychodzi samorzutnie, a tym samym nie mona jej wywoa rodkami
polityki redystrybucyjnej i dochodowej, regulowaniem popytu. Oczywicie mona
w ten sposb troch nakrci lub osabi koniunktur, ale to nie czynniki popytowe, lecz czynniki podaowe i dostosowania strukturalne decyduj o jej wystpieniu
i trwaoci. Jeli polityka gospodarcza ma doprowadzi do oywienia gospodarczego to musi przede wszystkim odnie si do strukturalnej konkurencyjnoci
gospodarki, do jej innowacyjnoci i produktywnoci, do fundamentw dziaalnoci
gospodarczej, do kreatywnoci i przedsibiorczoci. I to odnie si poprzez stymulowanie okrelonych rozwiza instytucjonalnych i mikroekonomicznych bodcw restrukturyzacji (konkurencyjno instytucjonalna). To wanie zblia polityk
strukturaln do polityki rozwoju. Jest ona bowiem zorientowana na dostosowanie
i restrukturyzacj, na zmian i rozwj, podczas gdy polityka redystrybucyjna i dochodowa na rwnowag i koniunktur, co oddala j od polityki rozwoju.
Dla polityki rozwoju kluczowe znaczenie maj charakter i rnorodno otoczenia instytucjonalnego gospodarki, determinujce efektywno adaptacyjn
i innowacyjno podmiotw gospodarczych. Wag tego zagadnienia jako jedni
z pierwszych dostrzegli ekonomici zajmujcy si problematyk rozwoju regionalnego. Przez dugi okres obowizujcy paradygmat nakazywa wiza rozwj
82
Cz I
regionu z korzyciami lokalizacji i efektem aglomeracji, co odpowiadao dominujcemu w ekonomii akcentowaniu ekonomii skali. Z czasem dostrzeono jednak,
e dynamizm i innowacyjno wi si nie tyle z aglomeracj, ile z urbanizacj, nie tyle z wielk skal, ile z rnorodnoci, zwaszcza instytucjonaln, co
koresponduje ze wspczesnym akcentowaniem ekonomii zakresu. Oczywicie,
aglomeracja tkwi u podstaw urbanizacji, ale nie wszystkie orodki miejskie rozwijaj si. Dotyczy to tych, w ktrych uksztatowao si zrnicowane (a nie jednorodne) otoczenie instytucjonalne. Te orodki przemysowe, ktre byy wycznie
rezultatem aglomeracji i stay si orodkami monokultury przemysowej, z czasem
upaday, o ile wanie nie rozwiny rnorodnoci instytucjonalnej umoliwiajcej
im innowacyjne wykorzystanie nagromadzonych zasobw i adaptacj w zmienionych warunkach rynkowych. Historia gospodarcza dostarcza mnstwa tego rodzaju przykadw, zarwno w ramach gospodarki kapitalistycznej, jak i gospodarki
pokomunistycznej.
Jeeli chcemy powiza z kultur tak rozumian polityk rozwoju, i szerzej sam
rozwj, to musimy dostrzec odmienno kultury dynamicznej i statycznej. Jeli
kultura jest ywa i otwarta (dynamiczna), to pozwala danej spoecznoci rozpozna nowe moliwoci dziaania w reakcji na dostrzeone zagroenia czy wyzwania. Natomiast kultura skostniaa i zamknita (statyczna) blokuje rozwj.
Kultura przemiany to kultura komunikacji. Zasadnicz kwesti jest przemiana spoeczna polegajca na tym, e liczni czonkowie danej spoecznoci (spoeczestwa w przypadku skali kraju) nie s ju tylko konsumentami, beneficjentami
rozwoju, lecz staj si jego animatorami i aktywnie w nim uczestnicz. Co suy
szeroko rozumianej kreatywnoci, w tym przedsibiorczoci, dziki czemu dana
spoeczno (spoeczestwo) jest innowacyjna. Rozwj engdogenny to rozwj kreowany przez dan spoeczno. To znaczy, e dana spoeczno jest podmiotem
rozwoju, wynika on z jej wyobrani i aktywnoci. Jest przez ni kierunkowany (ale
nie kierowany). Jest to moliwe tylko za spraw innowacyjnego zagospodarowania wasnych zasobw bd signicia po zasoby dotychczas niespoytkowane, co
take jest swego rodzaju innowacj, bo wymaga wykorzystania technologii dotychczas niewykorzystywanych. Podtrzymywanie rozwoju endogennego jest zawsze nastpstwem generowania wiedzy spoecznej i uczenia si. Chodzi w szczeglnoci o zdolno do generowania wiedzy lokalnej i umiejtno wykorzystania
jej. Samopodtrzymywalno rozwoju jest zatem funkcj ksztatowania rodowiska
uczcego si i zdolnego do zbiorowej samorefleksji, czyli wykreowania nowej samonarracji.
J. Hausner
83
Cz I
Nie
Czy wykluczenie
jest moliwe?
Nie
Tak
Przejcie do analizy
czystych dbr prywatnych
(to znaczy rywalizacyjnych
i wykluczalnych dbr)
Przejcie do analizy
zasobw wasnoci
wsplnotowej
(to znaczy
rywalizacyjnych
i niewykluczalnych
dbr)
Czy wykluczenie
z konsumpcji
jest technicznie
wykonalne?
84
Tak
Nie
Tak
Nie
Czy wykluczenie
z konsumpcji
nie jest za drogie?
Dobra nierywalizacyjne
i wykluczalne z konsumpcji,
przykadowo przedstawienie
teatralne, mecz pikarski,
nieprzepeniona droga
lub most
Tak
Niesprawno rynku,
obszar czystych dbr
publicznych (dobra
nierywalizacyjne
i niewykluczalne
z konsumpcji)
Dostarczanie takich
dbr jest moliwe
tylko poprzez budet
publiczny
Sektor publiczny ma przede wszystkim wytwarza dobra publiczne. Jeeli jednak czyni to nieudolnie, wadza publiczna jest niesprawna i naduywana, to zamiast publicznego dobra spoeczestwo moe otrzymywa publiczne zo. Pytanie, czy mog temu zapobiec sektory prywatny i obywatelski oraz w jaki sposb.
J. Hausner
Problemem podejmowanym przez neoklasyczn teori ekonomii jest optymalizacja iloci dbr publicznych. Formalnym rozwizaniem tego zagadnienia jest
regua, zgodnie z ktr suma kracowych stp substytucji pomidzy dobrem publicznym a dobrem prywatnym dla dwu jednostek musi by rwna kosztowi kracowemu dostarczenia (dodatkowej jednostki) dobra publicznego. Teoria ta podpowiada take dwa instytucjonalne mechanizmy stosowania tej formuy. Jednym
z nich jest gosowanie, drugim imitacja rynkowego systemu alokacji.
atwo dostrzec, e oba te sposoby s praktycznie niewykonalne. Nie da si
stworzy systemu powszechnego gosowania, w ktrym mona byoby decydowa
o skali i proporcji dostarczania przez pastwo rnego rodzaju dbr publicznych.
Nie da si te stworzy algorytmu obliczeniowego, ktry imitowaby zachowania
uczestnikw rynku. S to idee utopijne. Wytwarzaniem dbr, w tym nawet publicznych, nie mona centralnie sterowa. Praktycznie pastwo moe natomiast
kreowa, poprzez swoj polityk, odpowiednie rozwizania instytucjonalne, ktre
bd w okrelony sposb determinowa proporcje wytwarzania rnego rodzaju
dbr. I to jest jedna z istotnych funkcji nowoczesnego pastwa, mieszczca si
w zakresie polityki rozwoju.
Jeli odrzuci si koncepcj rzeczywistego wyboru konsumenta, a jednoczenie
przyjmie zaoenie, e dobra publiczne maj by dostarczane przez podmioty wadzy publicznej, to natychmiast rodzi si pytanie, jak wadza publiczna powinna
wyznacza cen i koszt dostarczania tych dbr. Nie jest moliwe w tym przypadku
adne rozwizanie optymalizacyjne, gdy wadza publiczna nie moe zna funkcji
preferencji wszystkich obywateli, tym bardziej e nie ma moliwoci, aby mogli
oni je faktycznie ujawni. Nie ma zatem moliwoci penej agregacji indywidualnych preferencji dotyczcych konsumpcji dbr publicznych. Na co zreszt twrcy
klasycznej teorii dbr publicznych od pocztku wskazywali. Z czego wynika racjonalna sugestia, aby w jak najwikszym stopniu dostarczanie dbr pozostawi
rynkowi, a zakres dbr publicznych ograniczy do niezbdnego minimum.
Tak czy owak, rodzi si istotne pytanie: w jaki sposb mona praktycznie definiowa interes publiczny w ogle, a w szczeglnoci w zakresie dostarczania dbr
publicznych. To zasadniczy problem teorii i praktyki demokracji, ale jednoczenie
jedno z kluczowych zagadnie ekonomicznych; sposb jego rozwizania rzutuje
na model rozwoju.
Omawiane powyej podejcie teoretyczne obejmuje take wystpowanie dbr
mieszanych (mixed goods), czyli takich, ktre maj cechy dbr publicznych oraz
prywatnych. Przykadem moe by opieka zdrowotna: gdy konkretne wiadczenie
medyczne otrzymuje jednostka, jest ono uznawane za dobro prywatne, natomiast
staje si jednoczenie dobrem publicznym jeli (jak w przypadku szczepienia) inne
osoby odnosz z tego tytuu bezporedni korzy (mog si uchroni przed zaraeniem).
85
Cz I
Rywalizacyjne
Nierywalizacyjne
w konsumpcji
wkonsumpcji
Wykluczalno z konsumpcji
dobra prywatne
Niewykluczalno
zkonsumpcji
dobra klubowe
czyste dobra publiczne
86
Typologia ta jest zdecydowanie zbyt wska. Bardziej rozbudowan propozycj przedstawi Robert Picciotto [1999]. Najistotniejszy walor jego podejcia tkwi
w tym, e autor wpisuje zaproponowan przez siebie klasyfikacj dbr w koncepcj
trjsektorowego spoeczestwa, w ktrej obok sfery publicznej i prywatnej wystpuje take obywatelska (wsplnotowa). Te trzy sektory spoeczestwa peni trzy
podstawowe i komplementarne funkcje. Sektor publiczny ma zapewnia bezpieczestwo, sektor prywatny moliwoci dziaania jednostek, a sektor obywatelski
ma zapewni jednostkom podmiotowo (empowerment). Tak wic te trzy sektory
s z zasady zorientowane na wytwarzanie innych dbr. Picciotto zaproponowa
w konsekwencji klasyfikacj dbr wedug tego, kto je wytwarza, komu i na jakich
zasadach je oferuje.
Klasyfikacja ta obejmuje (zob. Schemat 2):
potrzeby, typowym przykadem moe by dziaalno tajnych sub czy urzdw skarbowych;
dobra publiczne (public goods) wytwarzane przez sektor publiczny na potrzeby obywateli, typowym przykadem moe by dziaalno policji czy usugi z zakresu zdrowia publicznego;
dobra wsplnotowe (common pool goods) wytwarzane przez rnego rodzaju zbiorowoci na potrzeby swoich czonkw;
dobra obywatelskie (civil goods) wytwarzane przez rne sektory, ale tylko
dla obywateli upowanionych do korzystania z nich.
J. Hausner
Hierarchia
(sektor pastwowy)
Dobra pastwowe
Dobra
wsplnego
wykorzystywania
Dobra
prywatne
Dobra
publiczne
Dobra
spoeczne
Dobra
wsplnej
puli
87
Rynek
(sektor prywatny)
Dziaania zbiorowe
(spoeczestwo
obywatelskie)
Klasyfikacj t mona wzbogaca o dodatkowe skadniki, przykadowo wyrniajc szczeglnego rodzaju dobra prywatne (np. dobra prestiowe), czy te
dodajc skal ich wytwarzania globaln, midzynarodow, narodow czy regionaln (std midzy innymi coraz czciej operuje si pojciem globalnych dbr
publicznych).
Zwolennicy klasycznej teorii dbr przyjmuj, e niektre usugi powinny mie
publiczny charakter, aby w ten sposb uzyska okrelone cele redystrybucyjne.
Przykadami takich usug s dla nich: edukacja, ochrona zdrowia, pomoc spoeczna
oraz mieszkalnictwo. W lad za Richardem Musgraveem [1938], dobra zwizane
z tego rodzaju usugami s okrelane jako dobra spoecznie poyteczne (merit
goods) i jako takie powinny by finansowane z budetu. Przez to staj si dostpne
dla kadego obywatela, cho mogyby by dostarczane jako dobra prywatne ale
wtedy zakres ich konsumpcji byby mniejszy.
W moim przekonaniu takie postawienie sprawy jest bdne. Tego rodzaju usugi tylko w pewnym zakresie powinny by dostarczane przez wadz publiczn. Monopol wadzy publicznej na ich oferowanie to rozwizanie nieefektywne. Znacz-
88
Cz I
nie rozsdniej jest dopuci do tego, aby mogy by oferowane przez podmioty
o odmiennym statusie prawnowasnociowym. Nie ma te adnego powodu, aby
dobra zwizane z tego rodzaju usugami byy w caoci finansowane budetowo.
Przeciwnie, mechanizmy ich finansowania powinny by zrnicowane i zoone.
Tym samym rola wadzy publicznej w zapewnianiu rnym konsumentom merit
goods powinna by zrnicowana. Z pewnoci powinna ona zadba o to, aby tego
rodzaju dobra byy faktycznie dostpne i miay odpowiednio wysok jako. Natomiast nie powinna zajmowa si ich dostarczaniem, powinna raczej koncentrowa
si na tworzeniu odpowiednich warunkw, aby inne podmioty byy w stanie dostarcza te dobra i byy tym zainteresowane, a konsumenci mogli i chcieli z nich
korzysta. Jednym z kluczowych tego komponentw powinno by dziaanie wadzy
publicznej na rzecz rnorodnoci mechanizmw dostarczania dbr i stwarzania
konsumentom (obywatelom) moliwoci wyboru dogodnego sposobu korzystania z nich. W rachub wchodz takie mechanizmy, jak rne formy finansowania budetowego, ubezpieczenie obowizkowe i dobrowolne, publiczne, prywatne
i wzajemnociowe, finansowanie prywatne oraz rnego rodzaju rozwizania hybrydowe.
Powstaje jednak problem, jak porwnywa efektywno rnych instytucjonalnych rozwiza, gdy konsumenci nie maj w istocie wyboru przykadem moe
tu by wiziennictwo. Naley wic przyj, e pewna cz dbr publicznych musi
by dostarczana przez wadz publiczn wedug z gry ustalonego mechanizmu
finansowania, z tym e mona wprowadza rne rozwizania zarzdcze i operacyjne oraz weryfikowa i porwnywa ich efektywno.
Jeli klasyczna teoria dbr publicznych miaaby by podstawowym argumentem objaniajcym rol pastwa, to naley uzna, e cakowicie zawodzi. Dobra
publiczne bowiem nie musz by dostarczane i w praktyce nie s wycznie
przez podmioty publiczne, a jednoczenie wiele dbr faktycznie uznanych za publiczne nie ma cech, ktre ta teoria im przypisuje. Nie ma zatem powodu, aby w tej
teorii szuka argumentw uzasadniajcych istotny wzrost wydatkw publicznych.
Konstrukcja systemu dostarczania dbr w danej dziedzinie powinna by taka,
aby stworzy jednostkom i grupom spoecznym moliwie szeroki zakres wyboru
dbr i sposobw korzystania z nich, midzy innymi dajc im moliwo wyboru
midzy rnymi ofertami tych dbr (opcja exit), ale take faktyczny wpyw na to,
przez kogo i w jaki sposb s one oferowane (opcja voice). Instytucje spoeczne
powinny przy tym kreowa i tak moliwo, e obywatele nie tylko s konsumentami okrelonych dbr, ale mog by take ich wytwrcami.
Wspczesna gospodarka to gospodarka usug, a nie produkcji. Istotne jest i to,
e w coraz wikszym stopniu s to usugi intelektualne, nie za materialne. Teoria dbr i polityka rozwoju powinny to uwzgldni. W konsekwencji coraz wicej
wanych dla rozwoju spoeczno-gospodarczego dbr bdzie miao mieszany charakter; nie bd czystymi dobrami prywatnymi ani czystymi dobrami publicznymi.
J. Hausner
89
90
Cz I
komrkowy czy dekoder jest oferowany za darmo lub za symboliczn opat, pod
warunkiem e konsument zobowie si korzysta z pakietu komplementarnych
usug oferowanych przez dostawc. To zreszt jest szczeglnym przejawem innego zjawiska charakterystycznego dla wspczesnej gospodarki, a mianowicie zacierania si granic midzy produkcj i usugami oraz przeamywania rozdzielenia
poday i popytu. Nowoczesne systemy dostarczania dbr wykorzystuj zoone
acuchy produkcyjno-usugowe, a jednoczenie wczaj konsumenta w ich interaktywne kreowanie. Czsto to wanie kreowana sie interakcji midzy wytwrc
i konsumentem dbr tworzy warto dodan w gospodarce opartej na wiedzy.
Trzeba jednak wyranie podkreli, e formowanie kompleksowych systemw
dostarczania dbr, w tym zwaszcza usug spoecznych i dbr spoecznie podanych, nie jest moliwe, jeli nie nastpuje wyrane poszerzenie kryteriw oceny (ewaluacji) tych systemw, w tym rewizja spojrzenia na kwesti efektywnoci
i odpowiedzialnoci. W szczeglnoci kryterium efektywnoci wykorzystania zasobw powinno zosta uzupenione o kryteria dotyczce: respektowania stanowiska interesariuszy i rzeczywistej odpowiedzialnoci dostarczycieli dbr wobec nich
oraz edukacji i aktywizacji spoecznej. Idzie tu o to, czy dziaanie dostarczycieli
dbr skutecznie wpywa na samowiedz spoeczn oraz sprzyja innowacjom spoecznym, a tym samym czy suy trwaemu rozwizywaniu okrelonych problemw spoecznych.
Kultura w cywilizacji
informacyjnej
Kada cywilizacja to swoisty blok posadowiony na kulturze, ktra jest fundamentem i spoiwem tej cywilizacji. Kultura stanowia zatem swoiste aksjologiczne
ramy cywilizacji, wyznaczaa jej przestrze i granice, take w sensie dosownym,
fizycznym. Domykaa od wewntrz dan cywilizacj, zapewniajc jej cigo i stabilno. Zasadniczo suya utrzymywaniu rwnowagi, kreujc trwa duchow,
symboliczn podbudow i nadbudow tego, co materialne, i tego, co zmienne.
To si obecnie zmienia. Po czci dlatego, e podstawowym przedmiotem i surowcem wytwarzania staj si w cywilizacji informacyjnej dobra i zasoby symboliczne, a nie materialne. Dziaalno gospodarcza i praca w coraz wikszym stopniu polegaj na przetwarzaniu i wytwarzaniu informacji, symboli, kodw i wiedzy.
Materialne i symboliczne tworzy wspczenie nierozdzielny amalgamat. Bez
jednego nie ma drugiego. A przede wszystkim nie ma wytwarzania. Z drugiej strony analogiczna zmiana dokonuje si po stronie popytu. Nastpuje przesunicie
w konsumpcji w stron dbr niematerialnych, w tym dbr kultury, co w lad za
Ronaldem Inglehartem okrela si mianem konsumpcji postmaterialnej.
J. Hausner
Kultura w przeszoci wspwyznaczaa aksjologiczne ramy ludzkiego dziaania, w tym dziaalnoci gospodarczej, a zarazem aktywno twrcza i artystyczna
w wysokim stopniu zalena bya od czynnikw materialnych. Kultura jako wytwarzanie dbr i usug kulturalnych dopasowywaa si do swojej bazy gospodarczej. W tym znaczeniu pojcie przemysw kultury odnosi si do przemysowego, zorganizowanego i umaszynowionego wytwarzania dbr i usug kulturalnych.
Z pewnoci industrialne spojrzenie na kultur i jej wytwarzanie jest wci obecne
i ma istotne odniesienia we wspczesnych spoeczestwach. Rwnoczenie wraz
postpujc dezindustrializacj gospodarki dezindustrializuje si take kultura.
W coraz wikszym stopniu dobra i usugi kulturalne s wytwarzane nie przez organizacje przemysowe, lecz za spraw rozproszonych i usieciowionych projektw
i przedsiwzi.
Najwaniejsz tego konsekwencj jest to, e zmienia si charakter przestrzeni,
w ktrej jako ludzie i spoeczestwa yjemy i dziaamy. Przestrze fizyczn poszerza i po czci wypiera przestrze komunikacyjna symboliczna, wirtualna. Przestrze fizyczna, charakterystyczna dla cywilizacji poprzednich, w tym przemysowej, jest ograniczona, domknita, samoreferencyjna i wyczajca, zarzdzana
systemowo a w konsekwencji (wzgldnie) statyczna. Przestrze komunikacyjna
natomiast, charakterystyczna dla cywilizacji informacyjnej, jest nieograniczona,
otwarta, referencyjna i wczajca, ksztatowana modularnie w konsekwencji
dynamiczna. W rezultacie cywilizacja przemysowa jest cywilizacj skupiska, cywilizacja informacyjna za cywilizacj przepywu.
We wczeniejszych cywilizacjach kultura rozwijaa si gwnie w miejskich
skupiskach. Ernst Jnger uj to kiedy metaforycznie: Tam, gdzie trwa ten swobodny i wietlisty dystans midzy ludmi gwarantowany przez suszne prawo, tam
take bez trudu wyrastaj obrazy i formy. Stwarza on korzystny klimat, w ktrym
przede wszystkim dojrzewa kultura; mae miasta o takich prawach miay wikszy udzia w historii naszej planety ni rozlege pastwa [1999, s. 72]. Liczya
si przede wszystkim rnorodno i intensywno kontaktw midzyludzkich.
Wspczenie to samo zapewnia elektroniczna sie komunikacyjna. To nie znaczy,
e miasta, zwaszcza wielkie, straciy swoj dominujc pozycj jako generatory
kultury. S nimi nadal, tyle e teraz wie si to z metropolizacj ich funkcji, z ich
rol wza w globalnej sieci przepyww. Takim miastom kultura zapewnia witalno i stanowi dwigni rozwoju.
Fundamentalna zmiana charakteru przestrzeni spoecznej wywouje szereg
fundamentalnych nastpstw. Jednym z nich jest wielokulturowo. Nie idzie o to,
e rne kultury stykaj si i lokalnie mieszaj, tak byo i przedtem, lecz o to, e
dzisiaj przenikaj si globalnie, wzajemnie modyfikujc i dynamizujc.
Wszystko to powoduje, e wspczesny wiat spoeczny sta si kompleksowy,
co midzy innymi oznacza, e nie mona nim sterowa jak dotd monocentrycznie. Nie jest do tego zdolne nawet najwiksze imperium i najsilniejsze
91
92
Cz I
J. Hausner
93
94
Cz I
J. Hausner
95
96
Cz I
Kolejne powane napicie rodzi si na tle globalnej rywalizacji narodowo (krajowo) zakorzenionych systemw wytwarzania i konsumpcji dbr symbolicznych.
Wskazuje na to odmienno reimw regulacyjnych i polityk publicznych przyjtych w tym zakresie w USA i UE. Szczeglnie wiadczy o tym konflikt midzy przemysem hollywoodzkim a poszczeglnymi przemysami krajowymi, co sygnalizuje
i to, e w cywilizacji informacyjnej narasta bdzie napicie midzy globalnym
i lokalnym.
Jednym z wielkich wyzwa jest rola pastwa w cywilizacji informacyjnej. Interesujco pisz na ten temat Filiciak i Tarkowski, ktrzy dostrzegaj, e: w coraz bardziej zauwaalny sposb znika z niej pastwo zarwno jako regulator
medialnego ekosystemu, jak i jako aktywny podmiot [Filiciak, Tarkowski, 2010,
s.90]. Wydaje si pewne, e ta rola nie moe si sprowadzi do ustanawiania i egzekwowania odpowiednich regulacji prawnych, cho z pewnoci wadza publiczna
musi je rozwanie kreowa. Dynamika zmian technologicznych i spoecznych jest
jednak tak dua, e zapewne wszelkie publiczne regulacje bd za nimi poda
z opnieniem. Nie musi to by rdem powanych zakce systemowych, o ile
regulacje prywatne i spoecznociowe bd si formowa i rozwija, zanim pojawi
si okrelone regulacje publiczne. A bd si one rozwija, jeli wyoni si wsplna
dla uytkownikw podstawowych sieci komunikacyjnych przestrze refleksji, dialogu i konfrontacji rnych punktw widzenia co do zasad i regu funkcjonowania
tych sieci. Przestrze publiczna, ale nie pastwowa (rzdowa), w ktrej wadza
publiczna bdzie jednym z uczestnikw dialogu, a nie narzucajcym swj punkt
widzenia formalnym autorytetem. Mona to okreli mianem kreatywnego partnerstwa.
Ta propozycja prowadzi oczywicie do pytania o infrastruktur dialogu, zorganizowanie si jego uczestnikw i zdolno do partnerstwa oraz do prowadzenia
konkluzywnej debaty. Pastwo (wadza publiczna) moe i powinno tworzy i finansowa tak infrastruktur, np. w postaci publicznych (not-for-profit) portali
spoecznociowych. Moe take proponowa przedmiot i procedur takiej debaty,
wnoszc swoje pomysy i projekty. Nie moe jednak organizowa i selekcjonowa
uczestnikw dialogu; ci musz si wyania samodzielnie i zachowa odpowiedni
autonomi.
Innym, rwnolegym obszarem aktywnoci pastwa musi pozosta powszechna edukacja, w tym ksztatowanie kompetencji kulturowych i komunikacyjnych
(edukacja medialna). Skadnikiem polityki publicznej powinno by take stworzenie moliwoci finansowania, w tym bezporednie dofinansowywanie, okrelonych
dbr, usug i treci symbolicznych, take kulturalnych. Do czego z pewnoci zaliczy naley take archiwizowanie (digitalizacj) dziedzictwa kultury.
By moe bardziej istotne ni okrelanie kluczowych obszarw aktywnoci
pastwa jest dostrzeenie, e pastwo w sferze aktywnoci symbolicznej z pewnoci nie moe by odrbnym i samodzielnym podmiotem, kulturowym hege-
J. Hausner
monem. Aby mc wpywa na rozwj spoeczno-gospodarczy w warunkach cywilizacji informacyjnej, musi odrzuci model hierarchicznej i dominujcej organizacji
politycznej na rzecz modelu partnerskiego wspzarzdzania, w ktrym wadza
publiczna staje si autonomicznym i aktywnym podmiotem wielu horyzontalnych
sieci koordynacji dziaa zbiorowych.
Opisywaniu sygnalizowanych powyej napi i strukturalnych problemw cywilizacji informacyjnej maj suy nowe koncepty i kategorie analityczne. Zapewne niektre z nich utrwal si i stan si skadnikiem podstawowego sownika,
a inne oka si efemerydami. Formuowanie konceptualizacji rzeczywistoci informacyjnej bdzie skuteczniejsze, jeli badacze nie tylko bd obserwowa nowe
zjawiska i nazywa je, lecz take podejm dyskusj na temat waciwej paszczyzny
swych docieka i poszukiwa. W moim przekonaniu nie powinna by to paszczyzna kultury jako sektora (tym samym paszczyzna przemysw kultury czy nawet
przemysw kreatywnych). Potrzebna jest szersza perspektywa, i tak wydaje mi
si perspektywa relacji midzy kultur i rozwojem spoeczno-gospodarczym, kluczowa dla opisu cywilizacji informacyjnej.
Akcentujc tak mocno kwesti kulturyzacji rozwoju spoeczno-gospodarczego, baczy trzeba, aby nie zej na manowce ujmowania rozwoju jako postpu, bo
to prowadzi moe do bezkrytycznego optymizmu cywilizacyjno-technologicznego. Wane, aby dostrzec, co i jak si dzieje, i w miar moliwoci unika wartociowania tego. Cywilizacja informacyjna formuje si w napiciach i konfliktach i,
jak wszystkie wczeniejsze, nie bdzie wolna od sprzecznoci i saboci. Stwarza
nowe moliwoci rozwizywania dotychczasowych problemw, ale jednoczenie
generuje kolejne. Jako swego rodzaju ostrzeenie przed bezkrytyczn wiar w cywilizacyjny postp ludzkoci dokonujcy si za spraw technologii informacyjnych
potraktowa naley niegdysiejsze mrzonki, e takie formy masowego przekazu,
jak radio, telewizja czy kino przynios efekty aktywizujce obywateli, wspierajc demokracj i proces szerszego owiecenia. Nie stao si tak, czego dobitnym
przykadem mog by Wochy rzdzone przez Silvia Berlusconiego. Ale zarazem
dostrzec trzeba, e oglny poziom wiedzy i kultury dziki tym mediom wyrwna
si i uleg poprawie.
Kultura i transformacja
Od samego pocztku, czyli przeomu lat osiemdziesitych i dziewidziesitych, transformacja pozostawaa pod wpywem dominujcej wizji ekonomicznej
i koncepcji politycznej tego procesu opierajcej si na tzw. konsensie waszyngtoskim. Zgodnie z tym sposobem mylenia, ktry wyznaje wielu ekonomistw
w szczeglnoci tych, ktrzy ponosili odpowiedzialno za zmiany gospodarcze
transformacja miaa by przejciem (linearn zmian) z gospodarki planowej do
97
98
Cz I
J. Hausner
skutecznych rozwiza problemw. Do tego potrzebujemy nie tylko rynku i hierarchii, ale take partnerstwa we wszystkich domenach aktywnoci spoecznej.
Ten specyficzny molekularny typ rozwoju, charakterystyczny dla krajw postkomunistycznych, skutkuje brakiem zdolnoci dostosowania instytucjonalnego.
O wiele atwiej jest tworzy nowe, ni dostosowywa i rozwija istniejce ju instytucje. W praktyce obserwujemy, jak partie polityczne na szerok skal kolonizuj
i niszcz instytucje publiczne. Nieliczne s przykady instytucji ustanowionych,
a nastpnie autonomicznie dostosowywanych i rozwijanych. Dlatego te cay proces ustrojowej zmiany nie zosta jeszcze skonsolidowany i cigle w podstawowych
kwestiach miotamy si od ciany do ciany.
Podsumowujc: z jednej strony mona dostrzec wielkie zmiany i dorwnywanie
Europie Zachodniej, a z drugiej rosnce trudnoci zwizane z rozwizywaniem
skomplikowanych problemw spoecznych. W Polsce nie radzimy sobie z budow
autostrad ani z modernizacj kolei. Budowanie autostrad nie jest a takie trudne
i niektre kraje w naszym regionie wykonay to zadanie dosy szybko i skutecznie.
A co ze zmianami klimatycznymi, bezpieczestwem energetycznym, narastajcym deficytem wody, gospodark opart na wiedzy lub spoeczestwem informacyjnym czyli z kwestiami bardziej skomplikowanymi, ktrych rozwizywanie
wymaga innowacji technicznych i spoecznych, wsppracy i wspzarzdzania?
Oglnie rzecz biorc, w takich obszarach niezbdne jest podejcie horyzontalne,
a nie sektorowe i wertykalne. To tutaj tkwi twarde i trudne do usunicia bariery rozwoju spoeczno-gospodarczego i zewntrzne finansowanie unijne nie wystarczy, aby je przezwyciy. Musimy zmieni nasze instytucje, formowa nowe
mechanizmy koordynacji dziaa zbiorowych, a take nasz tosamo, aby by
w stanie przekroczy ten prg rozwojowy.
Kultura jest ofiar opisanego sposobu rozwoju. Jednak kultura powinna by
take postrzegana jako brakujce ogniwo konieczne do jego modyfikacji. Potrzebny jest inny model rozwoju, ktry mona nazwa modularnym: to rozwj zrwnowaony, szerszy, multiskalarny w odniesieniu do czasu i przestrzeni. Ten rodzaj
rozwoju zdecydowanie wymaga kultury nie tylko jako obszaru dziaa jednostek
i indywidualnej kreatywnoci, ale take jako dziedziny komunikacji zbiorowej,
dyskursu, wsppracy i innowacji.
Kultura jest zatem jednym z tych kluczowych obszarw, w ktrych rozstrzyga si bdzie, czy uda nam si przezwyciy mocne i utrwalone bariery rozwoju
tkwice w uksztatowanym w Polsce adzie instytucjonalnym. Syntetycznie mona
opisa ten ad jako system zinstytucjonalizowanej nie-odpowiedzialnoci, ktra
przejawia si w trzech gwnych paszczyznach:
99
Cz I
Nie-odpowiedzialno
Nie-odpowiedzialno administracyjna to urzdnicza uznaniowo, brak osobistej odpowiedzialnoci urzdnikw, niska jako decyzji administracyjnych,
niska sprawno i nieprzejrzysto procedur administracyjnych.
Kultura moe sta si jednym z kluczowych obszarw przeamywania kryzysu i uruchamiania rozwoju, pod warunkiem przeprowadzenia w tym sektorze zasadniczej reformy instytucjonalnej i restrukturyzacji publicznych instytucji kultury.
Zmiany powinny by programowane w trzech perspektywach spojrzenia na kultur:
jako sektor,
jako istotny zasb ekonomiczny,
jako przestrze komunikacji i spoecznego wspdziaania, czyli niezbywalnego mechanizmu aktywizacji potencjau rozwojowego.
100
W sektorze kultury dominujc reakcj na kryzys jest denie do przetrwania poprzez pasywne przystosowanie i aktywne zabieganie o zewntrzn ochron. Wytwarza to powane zagroenie dla dziaalnoci programowej publicznych
instytucji kultury, a tym samym substancji kultury. Kultura moe sta si jednym z istotnych mechanizmw aktywizacji dostpnych zasobw ekonomicznych
i oywiania dziaalnoci gospodarczej, co w dalszej perspektywie przyczyni si do
wzrostu znaczenia kultury jako koniecznego czynnika rozwoju spoeczno-gospodarczego.
Aby tak si stao, sektor kultury musi by poddany fundamentalnej i kompleksowej reformie. Nie wszystkie jej elementy trzeba wprowadzi od razu i caociowo, ale proces powinien si rozpocz jak najszybciej, i to od zdecydowanych
posuni legislacyjnych i organizacyjnych. Niezbdne oszczdnoci musz by tak
wprowadzane, aby ow reform wyzwoli i stymulowa, a jednoczenie zasoby instytucji kultury maj zosta wczone w szereg rzdowych i samorzdowych programw rozwojowych.
W paszczynie pierwszej kultura jako sektor najwaniejsz kwesti jest
zaproponowanie i wdroenie systemowej reformy dotyczcej zarwno samych instytucji kultury, jak i sposobu ich organizowania i nadzorowania oraz finansowania.
W paszczynie drugiej kultura jako istotny zasb ekonomiczny najwaniejsz kwesti jest uruchomienie rnych mechanizmw wczania zasobw kultury do obiegu gospodarczego i aktywizacji jej potencjau rozwojowego. Wie si
to z dostrzeeniem ekonomicznej wartoci dziedzictwa kulturowego i uznaniem
dziedzictwa za kategori rozwojow a nie tylko problem konserwatorski co
wymaga umiejtnego zarzdzania nim.
J. Hausner
W paszczynie trzeciej kultura jako przestrze komunikacji i spoecznego wspdziaania najwaniejsz kwesti jest dostrzeenie w kulturze czynnika okrelajcego postawy ekonomiczne i aktywno gospodarcz. A tym samym
uznanie, e wysoka kompetencja kulturowa jest warunkiem spjnoci spoecznej
i rozwoju gospodarczego.
Tak wic kultura jest koniecznym mechanizmem komunikacji, wsppracy
i rozwoju. Jednak aby go uruchomi, naley najpierw zreformowa kultur jako
sektor, ktry jest przede wszystkim sektorem pastwowym. Na pocztek konieczne jest otwarcie tego sektora i udostpnienie finansowania publicznego organizacjom obywatelskim i prywatnym. W ten sposb mona wykreowa nowych promotorw zmian. Biblioteki, opery, teatry, muzea, domy kultury s traktowane jak
organizacje zamknite i jako miejsca pracy. Jednak powinny sta si otwartymi
przestrzeniami kreatywnoci, otwartymi dla rnych stron. To umoliwi zainicjowanie interakcji spoecznych zorientowanych na zmiany instytucjonalne.
Potrzebne s zatem rne dziaania na rzecz kultury i wykorzystywania jej jako
czynnika rozwoju, poczwszy od legislacji, poprzez lepsze finansowanie i zarzdzanie, a do samoorganizacji, samorzdnoci, dialogu i partnerstwa. Niezbdne
jest take dostrzeenie roli rynku. Nie jedynie rynku czy nawet po pierwsze
rynku, ale take rynku. Wycznie za pomoc tak szerokiego wachlarza dziaa
bdzie mona uruchomi bodce do reformy kultury jako sektora pastwowego.
Potrzebujemy caego spektrum inicjatyw oddolnych i odgrnych oraz pochodzcych z boku. To centralny punkt polityki kulturalnej naszych czasw.
Lecz aby taka polityka kulturalna bya moliwa, kulturze najbardziej potrzebni
s ci politycy, urzdnicy, eksperci i twrcy, ktrzy zdecyduj si by menaderami
zmiany, gbokiej instytucjonalnej reformy, ktrzy zajm si nie tylko swoim podwrkiem, swoj organizacj czy grup zawodow, ale kultur jako przestrzeni
komunikacji spoecznej i rozwoju. W przeciwnym razie kultura bdzie wprawdzie
trwa i nawet jako si rozwija, ale bdzie to rozwj zdegenerowany.
Podsumowanie
W cywilizacji informacyjnej (poprzemysowej) nie ma sensu rozdzielanie rozwoju gospodarczego i spoecznego. Nie chodzi ju tylko o to, aby dostrzec, e jeden wpywa na drugi. Sedno w tym, aby przyj, e jeden jest drugim: jeli rozwj
nie jest spoeczny, to nie jest te gospodarczy i odwrotnie. Rozwj dokonuje si
za spraw przenikania i wzmacniania si tego, co ekonomiczne i spoeczne, materialne i duchowe, twarde i mikkie.
Wpywu kultury na rozwj terytorialny (np. wojewdztwa czy miasta) nie naley sprowadza do kwestii promocji i zewntrznej atrakcyjnoci, czyli do zagadnienia przycigania inwestorw, kapitau turystw czy nowych rezydentw. O wiele
101
102
Cz I
waniejsze jest dostrzeenie jej znaczenia dla odkrywania, wykorzystywania, waloryzowania i pomnaania wasnych zasobw. Gwnym kryterium rozwoju nie
jest poziom czy dynamika tworzonego PKB, lecz szeroko ujmowana jako ycia
mieszkacw.
Kluczem do zrozumienia istoty rozwoju jest kategoria podtrzymywalnoci
(sustainability). Poniewa w Polsce le tumaczymy i le rozumiemy to pojcie,
trzeba podkreli, e mwimy nie o rwnowadze, ale o zmianie. Jeeli w tym kontekcie rozwj ma mie sensown konotacj, to idzie nie o rwnowag, lecz o rwnowaenie, nie o stao, stabilizacj, lecz o stabilno.
Rozwj wynika z efektywnego wykorzystania rnych kapitaw twardych
i mikkich. Wspczenie wzrasta rola tych drugich, czyli kapitau ludzkiego, intelektualnego, spoecznego i kulturowego. To oznacza, e coraz wikszej wagi nabiera kapita, ktry jest w ludziach i jest osadzony w relacjach spoecznych (kapitay
mikkie), w porwnaniu do kapitaw (twardych), ktrymi ludzie mog i potrafi
si posuy (np. kapita finansowy).
Dziedzictwo jest zakumulowanym przez wczeniejsze pokolenia zasobem kapitaw.
Aby mc wczy te zakumulowane kapitay do rozwoju, niezbdna jest tosamo, rozumiana jako podmiotowo. Rzecz nie tylko w tym, kim si jest, z czego
si wyrasta i co si posiada, ale take w tym, do czego si dy, co chce si osign.
Poytkowanie dziedzictwa wymaga interpretacji i kreatywnoci, jest nie tylko
jego poznawaniem i chronieniem, ale te jego waloryzowaniem i uzupenianiem.
Rozwj to twrcze przeobraenie wasnego dziedzictwa.
Prawo do kultury to prawo do rozwoju i powinno by ono traktowane jako jedno z podstawowych, konstytucyjnych praw czowieka. Z tego prawa moe faktycznie skorzysta tylko jednostka lub zbiorowo autonomiczna i kreatywna. Dlatego
samo legislacyjne ustanowienie prawa do kultury jest zdecydowanie niewystarczajce.
Nowoczesny rozwj to proces, w ktrym popyt generuje poda (std znaczenie edukacji kulturalnej), ale te poda tworzy popyt (std znaczenie wolnego
internetu). Rozwj wie si ze zmian technologiczn. Technologie jednak nie
zapewniaj rozwoju. Czasami mog go blokowa. Technologie jedynie umoliwiaj
rozwj, ktry dokonuje si za spraw komunikacji i wspdziaania wielu rnych
podmiotw. Sieci koordynacji dziaa s spoecznym interfejsem i katalizatorem
rozwoju.
Do rozwoju niezbdne s inteligentne sieci koordynacji dziaa zbiorowych,
czyli takie, ktre pobudzaj wiedz spoeczn.
Oczywicie dziaanie zgodne z tymi tezami nie jest spraw prost. Wprost
przeciwnie, stawia ono due wymagania i jest nader rzadkie. Znacznie czstsze ni
przykady wysokiej efektywnoci rozwojowej s przykady odwrotne, czego wiadectwem jest wszechobecny globalny kryzys.
J. Hausner
Literatura
Brown C.V., Jackson P.M. [1982], Public sector economics, Martin Robertson, Oxford.
Filiciak M., Tarkowski A. [2010], Niebezpieczne zwizki rynkowa i spoeczna produkcja kultury,
w:Od przemysw kultury do kreatywnej gospodarki, A. Gwd (red.), Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Jnger E. [1999], Awanturnicze serce, Czytelnik, Warszawa.
Krzysztofek K. [2010], Tendencje rozwoju kreatywnej ekonomii w sieciach, w: Od przemysw kultury
do kreatywnej gospodarki, A. Gwd (red.), Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Musgrave R.A. [1938], The voluntary exchange theory of public economy, Quarterly Journal of Economics, nr 53, February.
Picciotto R. [1999], Personal reflection on the policy dialogue, w: Inclusion, justice, and poverty reduction, G. Kochendrfer-Lucius, B. Pleskovic (red.), German Foundation for International Development (DSE), Bonn.
Samuelson P.A. [1954], The pure theory of public expenditure, Review of Economics and Statistics,
November.
Surdej A. [2006], Determinanty regulacji administracyjnoprawnych w oddziaywaniu pastwa na gospodark, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Krakw.
103
Cz II
Agata Wsowska-Pawlik
Kultur ksztatuje wiele czynnikw. Jednym z waniejszych jest polityka kulturalna. W niniejszym tekcie zaprezentowane zostan historia i rozwj polityki kulturalnej Polski od roku 1989 do chwili obecnej, a take zarysowane najwaniejsze
cechy modeli polityki kulturalnej realizowanej w innych krajach.
Cz II
Definicja pojcia
108
A. Wsowska-Pawlik
Wybrane modele
polityki kulturalnej
Twrcy polityki kulturalnej w Polsce po 1989 roku nie wzorowali si szczeglnie na jakim wybranym modelu. Izabella Cywiska przyznawaa si do inspiracji
dowiadczeniami francuskimi. Z kolei Andrzej Siciski ceni model brytyjski. Dorota Ilczuk w swojej najnowszej ksice Ekonomika kultury wyrnia pi modeli
polityki kulturalnej w Europie: nordycki, anglosaski, rdziemnomorski, francuski
i niemiecki. Poniej zaprezentowane zostan najistotniejsze cechy tych modeli.
Pokazany zostanie take model amerykaski, z uwagi na czste i stereotypowe
opisywanie go jako modelu bez polityki kulturalnej.
Francja
Francuski model nawizuje do historycznej roli patrona wobec sztuki i artystw, ktr odgrywa dwr krlewski. Po rewolucji francuskiej pastwo przejo nie
tylko funkcje monarchii, ale take Kocioa, wzmacniajc tym samym centralny
system regulacji. Pastwo wzio wwczas odpowiedzialno za ochron i udostpnianie dziedzictwa kulturowego, a take patronat nad twrcami. Rwny dostp do kultury dla wszystkich obywateli gwarantuje francuska ustawa zasadnicza.
109
Cz II
110
Niemcy
Niemiecki model polityki kulturalnej oparty jest na systemie federalnym.
Wspczesne Niemcy to konglomerat wielu historycznych feudalnych ksistw
i niezalenych republik miejskich, ktre jako jeden, bardziej scentralizowany
twr Rzesza Niemiecka pojawi si dopiero w drugiej poowie XIX wieku. Kade ksistwo czy miasto tworzyo zatem wasn polityk kulturaln i ta tradycja
ywa jest rwnie i dzi w szesnastu krajach zwizkowych (landach). Ten wysoki
stopie decentralizacji zosta wzmocniony lekcj hitleryzmu i II wojny wiatowej,
kiedy kultura staa si narzdziem promocji ideologii faszystowskiej. Po zakoczeniu wojny rozwizania decentralistyczne zostay ponownie wprowadzone. Po
zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku ten sam system wdroono w przyczonych
landach wschodnich. Rzd federalny i w szczeglnoci utworzony w 1998 urzd
Penomocnika Rzdu Federalnego ds. Kultury i Mediw (BKM Bundesbeauftragter fr Kultur und Medien) odpowiada przede wszystkim za legislacj na poziomie
narodowym (np. prawo autorskie), polityk medialn, zagraniczn polityk kulturaln, wspfinansowanie instytucji i projektw o znaczeniu ponadregionalnym,
takich jak wspieranie instytucji kultury w Berlinie, nowej stolicy zjednoczonego
pastwa. Poszczeglne landy posiadaj zwykle urzdy odpowiedzialne za kultur, niekiedy w poczeniu ze sportem lub nauk. Platform wsppracy pomidzy
regionami jest Staa Konferencja Ministrw Kultury Landw RFN (KMK Stn-
A. Wsowska-Pawlik
Wielka Brytania
Brytyjski (anglosaski) model zarzdzania i finansowania kultury opiera si na
zasadzie tzw. przeduonego ramienia (arms length principle) i w zaoeniu ma
wyznacza granic midzy wiatem polityki a twrcami. W duym uproszczeniu
polega to na przekazywaniu przez politykw rodkw instytucjom poredniczcym, ktre rozdzielaj je, zachowujc niezaleno i w sposb transparentny.
Podmiotem rzdowym ksztatujcym gwne nurty polityki kulturalnej jest Department for Culture, Media and Sport, czyli Ministerstwo Kultury, rodkw Przekazu i Sportu, ktry odpowiada za sztuk, sport (w tym za Igrzyska Olimpijskie
i Paraolimpijskie w 2012 roku), Loteri Narodow, turystyk, biblioteki, narodowe
muzea i galerie w Anglii, rodki masowego przekazu, przemysy kreatywne, w tym
filmowy i muzyczny, mod, dizajn, reklam, rynek sztuki oraz wolno prasy, regulacje, prawo autorskie, hazard i dziedzictwo kulturowe. Dewolucja brytyjska,
czyli samodzielno legislacyjna Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii Pnocnej sprawiy,
e niektre dziedziny, w tym kultura, podlegaj zgromadzeniom oglnym i rzdom tych krajw. Finansowanie kultury w Wielkiej Brytanii odbywa si poprzez
instytucje poredniczce, tzw. nieresortowe ciaa publiczne (non-departamental
public bodies) lub tzw. quangos (quasi nongovernmental organisations). S nimi m.in.
Arts Council England, Creative Scotland, Arts Council of Wales, Arts Council of
Northern Ireland; niektre instytucje kultury, jak np. Victoria and Albert Museum
czy Tate Galleries, rwnie maj taki status. Warto w tym miejscu wspomnie, e
pierwsz organizacj realizujc zaoenia polityki kulturalnej na zasadzie tzw.
przeduonego ramienia bya zaoona w 1940 roku Council for the Encouragement of Music and the Arts Rada ds. Wspierania Muzyki i Sztuki. Dziaaa ona
pod przewodnictwem wielkiego brytyjskiego ekonomisty Johna Maynarda Keynesa
i dziki niemu zostaa przeksztacona w 1946 roku w Arts Council of Great Britain2.
Jednym z najwaniejszych rde finansowania kultury w Wielkiej Brytanii jest zaoona w 1994 roku Loteria Narodowa, ktrej zyski dystrybuowane s m.in. przez
rady sztuki [Compendium. Country profile. United Kingdom, 2012, s. 9].
John Maynard Keynes, kolekcjoner dzie sztuki i znawca malarstwa, nalea do Grupy Bloomsbury,
ktr tworzyli artyci i intelektualici skupieni wok Virginii Woolf i jej siostry Vanessy Bell.
111
Cz II
Stany Zjednoczone
112
Sektor kultury w Stanach Zjednoczonych uksztatowa si odmiennie ni w Europie. Determinuje go historia spoeczestwa amerykaskiego, ktrego pocztki
zwizane s z emigrantami z Europy szukajcymi wolnoci i niezalenoci od pastwa absolutystycznego i Kocioa rzymskokatolickiego. Sfera kultury i, szerzej,
sfera publiczna oparte s na indywidualizmie i filantropii obowizku oddania
tego, co si zyskao dziki warunkom stworzonym przez pastwo. Indywidualna decyzja i woluntaryzm odgrywaj podstawow rol. Si kultury USA jest silne
spoeczestwo obywatelskie. Niemal wszystkie instytucje kultury maj status organizacji pozarzdowych (przede wszystkim form stowarzyszenia tzw. 501c 3
oznaczenie pochodzce z artykuu kodeksu podatkowego) i organizacji nienastawionych na zysk oraz uznane s za organizacje poytku publicznego. W przypadku
USA nie mwi si o opozycji pastwo rynek, ale o przeciwstawieniu sfery komercyjnej i niekomercyjnej. Wypada zwrci uwag, e ponisze uwagi nie dotycz
sfery komercyjnej, w ktrej realizuje si kultura masowa zwizana z przemysem
rozrywkowym (chocia korzysta ona z tych samych praw co sfera niekomercyjna).
W USA nie ma ministerstwa kultury ani adnej instytucji na poziomie federalnym, ktra peniaby funkcj podobn do ministerstwa w znaczeniu europejskim.
Powoany w 1965 roku federalny urzd National Endowment for the Arts (NEA)
nie odgrywa wikszej roli. Budet NEA w 2005 roku wynosi 125 mln dolarw. Sens
istnienia NEA i tak jest podwaany, z obawy przez centralizacj, ograniczaniem
roli spoeczestwa obywatelskiego i przed pastwem dyktujcym jedynie suszne
normy artystyczne [Martel, 2008, s. 490]. Neutralno pastwa w sferze kultury
jest wartoci.
Funkcjonowanie instytucji kulturalnych nienastawionych na zysk oparte jest
na systemie podatkowym, a konkretnie na bardzo korzystnym systemie ulg i odpisw podatkowych, dogodnym nie tylko dla samych instytucji, ale i dla tych,
ktrzy je finansuj. Chodzi nie tylko o najbogatszych, lecz take o zwykych odbiorcw kultury zasilajcych szeregi osb finansujcych instytucj. Charakterystycznym pytaniem menaderw kultury z USA jest tzw. membership, czyli to, jak
wielu indywidualnych donatorw posiada instytucja. Pastwo interweniuje zatem
w sektor kultury, ale czyni to w sposb poredni, za pomoc rozwiza fiskalnych. Inny wany element dziaania instytucji kultury to wolontariat. Powszechnym zjawiskiem jest rzesza wsppracownikw, ktrzy oddaj instytucji swj
czas i kompetencje. System funkcjonowania kultury nienastawionej na zysk, ktry
jest w stanie produkowa sztuk o najwyszej jakoci artystycznej, musi zmierzy
si z wieloma wyzwaniami, takimi jak wpyw sektora komercyjnego, erozja systemu, ktry stwarza okazj do niepacenia podatkw, kwestia niewielkiego zasigu
projektw kulturalnych wysokiej jakoci, autocenzura w wyniku uzalenienia od
gustu donatorw.
A. Wsowska-Pawlik
113
114
Cz II
tyka kulturalna pastwa. Zaoenia, przyjty przez Rad Ministrw w sierpniu 1993
roku. Okrelenie polityka kulturalna uyte w tytule miao podkreli wag tej
polityki w sytuacji, kiedy pastwo nie wyrzeka si wpywu na ycie kulturalne
i uczestnictwo spoeczestwa w kulturze, a take dopki kultura uznawana jest
za niezbywalny skadnik tosamoci narodowej [Ministerstwo Kultury i Sztuki...,
1998, s.346]. W dokumencie wskazano dwa obszary szczeglnego zainteresowania pastwa ochron dziedzictwa narodowego oraz ksik i czytelnictwo. Obok
nich wymieniono siln rol samorzdw przy zmniejszonej wadzy ministerstwa
kultury (decentralizacja zarzdzania), obowizek wspierania przez pastwo najwartociowszych przedsiwzi, wspieranie rozwoju tzw. trzeciego sektora. Andrzej Siciski, wielki ordownik idei spoeczestwa obywatelskiego, minister, za
ktrego kadencji rozpoczy si prace nad tym dokumentem, podkrela potrzeb
polityki kulturalnej jako spjnej, cigej, konsekwentnej, niezalenej od tego, kto
w danym momencie ministruje [Gierat-Biero, 2009, s. 64].
Po objciu teki ministra przez Kazimierza Dejmka dokument trafi jednak do
szuflady. Inny dokument legislacyjny Ustaw o prawie autorskim zacz przygotowywa bliski wsppracownik ministra Siciskiego Piotr ukasiewicz, dokoczy za minister Jerzy Gral, tak e zostaa ona uchwalona w 1994 roku ju za
kadencji ministra Dejmka. Nowoci w dziaaniach Ministerstwa byo finansowanie
projektw poprzez przyznawanie grantw. Ta oczywista dzi metoda wspierania
twrczoci artystycznej wtedy budzia kontrowersje i sprowadzia na resort kontrol NIK.
Deklaratywna bya te Karta Kultury Polskiej, ktra powstaa w 1996 roku pod
patronatem prezydenta Aleksandra Kwaniewskiego. Karta akcentowaa przede
wszystkim pastwowy mecenat w kulturze, przestrzegaa przed zbytni jej komercjalizacj, a take wskazywaa na potrzeb promocji kultury polskiej w wiecie.
Kolejnym dokumentem resortowym byy Zadania Ministerstwa Kultury i Sztuki
19961997. Za najwaniejsze uznano wwczas ochron dziedzictwa kulturowego, promocj ksiki i czytelnictwa oraz edukacj kulturaln. Warto podkreli, e
za kadencji ministra Zdzisawa Podkaskiego zatrzymany zosta spadkowy trend
w finansowaniu kultury z budetu pastwa: wydatki wzrosy z 0,69 do 0,82%
[Kultura i przemysy kultury, 2002, s. 15]. W tym czasie rwnie opracowano
ponad 170 aktw prawnych, w tym 10 ustaw, m.in. o muzeach, o bibliotekach,
o obowizkowym egzemplarzu bibliotecznym, znowelizowano ustaw o prowadzeniu i organizowaniu dziaalnoci kulturalnej [Ministerstwo Kultury i Sztuki,
1998, s. 355]. W 1997 roku opublikowany zosta raport Kultura polska 19891997
pod redakcj Teresy Kostyrko, pierwsze kompleksowe opracowanie na temat stanu kultury przygotowane na zamwienie Ministerstwa Kultury i Sztuki. To, e
raport opracowano na zlecenie resortu, stao si koronnym argumentem krytyki
jego zawartoci; podkrelano m.in. bdy w interpretacji danych i publicystyczny
ton charakterystyki poszczeglnych dziedzin kultury [Braun, 1998].
A. Wsowska-Pawlik
115
116
Cz II
4
5
A. Wsowska-Pawlik
Dane z materiau niepublikowanego przygotowanego przez ministra kultury na debat Szansa dla
kultury w Muzeum Narodowym w Warszawie (6.04.2002).
117
Cz II
Realizacja Strategii opieraa si na koncentracji dziaa w wojewdztwach w oparciu o pi Narodowych Programw Kultury dotyczcych: promocji czytelnictwa
i rozwoju sektora ksiki, ochrony zabytkw i dziedzictwa narodowego, rozwoju
szkolnictwa artystycznego i promocji twrczoci (program Maestria), rozwoju
instytucji artystycznych, wspierania sztuki wspczesnej (program Znaki Czasu). Narzdziem realizacji byy programy operacyjne Ministra Kultury. Ich wdroeniem zajy si instytucje zarzdzajce. W 2005 roku Ministerstwo zaplanowao
11 programw operacyjnych: promocja twrczoci, rozwj infrastruktury kultury i szk artystycznych oraz wzrost efektywnoci zarzdzania kultur, edukacja kulturalna i upowszechnianie kultury, obserwatorium kultury, rozwj
inicjatyw lokalnych,
promocja polskiej kultury za granic, media z kultur,
promocja czytelnictwa, Promesa Ministra Kultury, Znaki Czasu, dziedzictwo kulturowe. W ramach kadego programu wnioski o rodki finansowe oceniane byy przez zesp sterujcy. Z kilkuletniej ju perspektywy mona stwierdzi,
e ten mechanizm by prb realizacji zasady tzw. przeduonego ramienia. Ale
tylko prb, gdy nie stworzono w peni niezalenego od ministra systemu przyznawania rodkw finansowych.
Programem, ktremu szczeglnie duo uwagi powica minister Dbrowski,
by Narodowy Program Kultury Znaki Czasu, majcy naprawi wieloletnie zaniedbania w wymianie midzy artystami, instytucjami publicznymi i odbiorcami
sztuki wspczesnej. Program dziaa w latach 20052008 i mia inspirowa wojewdztwa do tworzenia Regionalnych Towarzystw Zachty Sztuk Piknych poprzez
partycypowanie resortu w poowie kosztw zakupw nowych dzie sztuki. Od 2010
roku Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wspfinansuje zakupy dzie
sztuki i rozwj kolekcji muzealnych w ramach Programu Operacyjnego Kolekcje.
Innym kluczowym osigniciem ministra Dbrowskiego byo przygotowanie
i uchwalenie w 2005 roku Ustawy o kinematografii i Polskim Instytucie Sztuki Filmowej (PISF), ktra przyniosa stabilne finansowanie polskiej produkcji filmowej.
Rewolucyjnym jak na polskie warunki pomysem byo przeznaczenie na wspieranie produkcji filmowej rodkw pochodzcych od wacicieli kin, dystrybutorw
filmw, nadawcw telewizyjnych, platform cyfrowych i telewizji kablowych. PISF
realizuje te dziaania edukacyjne poprzez program Filmoteka Szkolna, w ramach
ktrego nieodpatnie przekazuje wszystkim szkoom ponadpodstawowym pakiety
filmowe zawierajce 55 wybranych polskich filmw fabularnych, dokumentalnych
i animowanych.
W ponownej kadencji minister Kazimierz Micha Ujazdowski powrci do nazwy
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz uruchomi nowe programy
operacyjne: Patriotyzm jutra, Chopin, piewajca Polska. Duym sukcesem
byo doprowadzenie do zmiany oficjalnej nazwy Muzeum w Auschwitz-Birkenau
na Licie wiatowego Dziedzictwa UNESCO. Nowa nazwa brzmi: Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obz koncentracyjny i zagady 19401945.
118
A. Wsowska-Pawlik
119
120
Cz II
demii Sztuk Piknych w Warszawie), podrcznika e-book do nauki plastyki Pinakoteka, drugiej czci Filmoteki Szkolnej (po narodowej, wiatowa klasyka dla szk
ponadpodstawowych), kontynuacji programu zakupw instrumentw dla szk,
wprowadzenia zmian w systemie ksztacenia w szkoach artystycznych7.
Polityk kulturaln lat dziewidziesitych cechowaa dorana reaktywno,
dostosowywanie si do okolicznoci wynikajcych ze zmian polityczno-gospodarczych. By to okres formuowania hase i priorytetw, ale trudno mwi o konsekwencji w ich wdraaniu. Wikszo dokumentw miaa charakter deklaratywny,
za ktrym nie szy odpowiednie rodki finansowe. Na przeomie wiekw rne rodowiska inicjoway dyskusj o potrzebie reform i na temat samych reform ustroju
kultury w Polsce. Debaty te nie pocigay za sob konkretnych dziaa i nie miay
wpywu na formuowanie polityki kulturalnej ktra w znacznym stopniu uzaleniona bya od preferencji politycznych danego ministra kultury. W zwizku z wstpieniem Polski do Unii Europejskiej decydenci skoncentrowali si na przygotowaniu
sektora do absorpcji rodkw europejskich w zakresie modernizacji infrastruktury
kulturalnej, co w duej mierze si powiodo. Szkoda jednak, e zabrako mylenia
strategicznego i prorozwojowego na temat tego, jakie maj by instytucje kultury
zarzdzajce nowymi przestrzeniami, now architektur. Charakterystyczne jest
rwnie to, e po roku 2000 istotnie zwikszya si liczba instytucji kultury o statusie instytucji narodowych. Na pocztku lat dziewidziesitych powstay dwie
takie placwki: Midzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie i Centrum Sztuki
Wspczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Natomiast po roku 2000 utworzono: Instytut Adama Mickiewicza z siedzib w Warszawie (2000), Narodowe
Centrum Kultury w Warszawie (2002)8, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (2003), Instytut Ksiki w Krakowie (2003), Muzeum Sztuki
Nowoczesnej w Warszawie (2005), Polskie Wydawnictwo Audiowizualne w Warszawie (2005) przeksztacone nastpnie w Narodowy Instytut Audiowizualny
(2009), Polski Instytut Sztuki Filmowej w Warszawie (2005), Muzeum Historii
Polski w Warszawie (2006), Orodek Pami i Przyszo we Wrocawiu (2007)9,
Muzeum Westerplatte w Gdasku, po zmianie nazwy Muzeum II Wojny wiatowej
(2008), Instytut Muzyki i Taca w Warszawie (2010), Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia w Warszawie (2011). Wykaz tych instytucji obrazuje
kierunki polityki kulturalnej w poszczeglnych kadencjach.
W maju 2005 poczono Centrum Midzynarodowej Wsppracy Kulturalnej Instytut Adama Mickiewicza i Narodowe Centrum Kultury w Instytut im. Adama Mickiewicza, a nastpnie w marcu 2006
roku ponownie rozdzielono.
9
A. Wsowska-Pawlik
Kryzys ekonomiczny
i jego wpyw na sektor kultury
Kryzys w sposb istotny wpyn i nadal bdzie wpywa na kultur i polityk
kulturaln. Sytuacja ta moe jednak by okazj do zrewidowania obecnych postaw
i bdw tkwicych w systemie organizacji kultury w naszym kraju. Niestety moe
sta si rwnie rodzajem utrwalacza status quo. Mniejsze dotacje na dziaalno
10
121
Cz II
122
A. Wsowska-Pawlik
elementy polityki kulturalnej odpowiadaj wyzwaniom wspczesnoci, jak budowa polityk dla aktywnoci kulturalnej obywateli, a nie tylko dla instytucji?
Odpowied nie jest prosta i jednoznaczna, kilka propozycji zostao wymienionych
wyej, ale wydaje si, e naczeln ide winna by zmiana paradygmatu zarzdzania kultur (kluczowa kwestia podejmowania ryzyka) oraz nowy jzyk komunikowania si sektora kultury z innymi dziaami ycia spoecznego [Culture and the
policies of change, 2010, s. 922].
Podsumowanie
Polityka kulturalna pastwa ma decydujcy wpyw na rozwj kultury. Waciwe ramy prawne dla funkcjonowania twrcw i instytucji, zapewnienie odpowiedniego finansowania dostpnego zarwno dla publicznych, jak i dla niepublicznych
podmiotw, denie do odpolitycznienia decyzji finansowych i merytorycznych na
rnych szczeblach to podane elementy polityki kulturalnej, za ktr odpowiada pastwo. Przedstawiona wyej historia budowania ustroju kultury w Polsce
po 1989 roku pokazuje, jak trudne jest to zadanie. Jest ono tym trudniejsze, jeli
nie idzie w parze z uznaniem kultury za jeden z waniejszych czynnikw budujcych si intelektualn i kompetencje spoeczestwa. W dzisiejszym wiecie to
wanie te wartoci mog pomc przezwycia kryzys ekonomiczny i pozytywnie
wpywa na rozwj spoeczno-gospodarczy kraju.
Literatura (wybr)
Bonet L., Donato F. [2011], The financial crisis and its impact on the current models of governance and
management of the cultural sector in Europe, ENCATC Journal of Cultural Management and Policy, vol. 1, nr 1.
Braun J. [1998], Mierzone tylko w kilogramach, ycie z 20.01.
Chemiska M. [1993], Warunki rozwoju kultury na szczeblu lokalnym. Europejskie modele rozwiza
systemowych a sytuacja w Polsce, Instytut Kultury, Warszawa.
Chemiska M. [2001], Rola UNESCO w ksztatowaniu uniwersalnych norm polityki kulturalnej; Rada
Europy wobec kultury, w: Midzynarodowe stosunki kulturalne. Wybr dokumentw i literatury,
Cz.Lewandowski (opr.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocawskiego, Wrocaw.
Gierat-Biero B. [2009], Ministrowie kultury doby transformacji, 19892005 (wywiady), Universitas, Krakw.
Golka M. [1997], Transformacja systemowa a kultura w Polsce po 1989 roku, Instytut Kultury,
Warszawa.
Hoda J., Hoda Z., Ostrowska D. [2005], Prawne podstawy dziaalnoci kulturalnej, Wolters Kluwer
Polska, Krakw.
Ilczuk D. [2002], Polityka kulturalna w spoeczestwie obywatelskim, Narodowe Centrum Kultury,
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Ilczuk D. [2012], Ekonomika kultury, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
123
Cz II
Ilczuk D., Misig W. [2002], Finansowanie i organizacja w gospodarce rynkowej, Instytut Bada nad
Gospodark Rynkow, Gdask.
Martel F. [2008], Polityka kulturalna Stanw Zjednoczonych, Dialog, Warszawa.
Prawelska-Skrzypek G. [2003], Polityka kulturalna polskich samorzdw. Wybrane zagadnienia, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Purchla J. [2005], Dziedzictwo a transformacja, Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Purchla J., Rottermund A. [2000], Projekt reformy ustroju publicznych instytucji kultury w Polsce,
Rocznik Midzynarodowego Centrum Kultury, nr 8.
Smole M. [2003], Przemysy kultury ekonomiczny wymiar sektora kultury, Zarzdzanie w kulturze, t. 4.
124
A. Wsowska-Pawlik
Perspektywy rozwoju sektora kultury w Polsce [2004], R. Borowiecki (red.), Oficyna Ekonomiczna,
Krakw.
The economy of culture in Europe [2006], KEA, European Affair; Media Group, Turku School of Economics; MKWirtschaftsforschung GmbH, Brussels, European Commission.
Wydoby z marginesu. Przyczynki do dyskusji o kulturze i rozwoju w Europie [1998], Instytut Kultury,
Warszawa [na podstawie raportu przygotowanego dla Rady Europy przez The European Task
Force on Culture and Development: In from the margins. A contribution to the debate on culture and development in Europe (1997), Council of Europe Publishing].
Internet
Compendium. Cultural policies and trends in Europe, www.culturalpolicies.net:
Delvainquire J.C. [2011], Country profile. France, Compendium. Cultural policies and trends in Europe,
12. edycja, Rada Europy, ERICarts.
Fisher R., Figueira C. [2012], Country profile. United Kingdom, Compendium. Cultural policies and
trends in Europe, 13. edycja, Rada Europy, ERICarts.
Wagner B., Blumenreich U. [2012], Country profile. Germany, Compendium. Cultural policies and trends
in Europe, 13. edycja, Rada Europy, ERICarts.
Krzysztofek K. [2009], Jaka polityka kulturalna w epoce globalizacji i mediw elektronicznych?, Bistro.edu.pl. czasopismo elektroniczne, Wysza Szkoa Informatyki i Zarzdzania z siedzib
w Rzeszowie.
125
Strony www
http://www.mkidn.gov.pl/pages/posts/plany-mkidn-na-lata-2013-2015-ndash-konferencja-prasowa-w-kprm-3373.php?p=30, korzystano 02.12.2012.
http://mkidn.gov.pl/pages/posts/unijne-dofinansowanie-dla-kultury-przekroczylo-2-miliardy-zlotych-3404.php, korzystano 30.11.2012.
http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/finanse/program-wieloletni-kultura.php,
stano 03.11.2012.
http://muzeum-niepodleglosci.pl/palac-dane/jerzy-hausner/, korzystano 03.11.2012.
korzy-
Katarzyna Jagodziska
Charakterystyka dziaalnoci
kulturalnej w Polsce
po transformacji ustrojowej
Dynamika zmian polskiego sektora kultury po 1989 roku jest bardzo dua, chocia
w poszczeglnych branach i na poszczeglnych polach dziaalnoci ma inny charakter. Urynkowienie niektrych sektorw kultury zakoczyo si dopiero niedawno (zajo to ponad dwadziecia lat!), niektrych dziedzin dziaalnoci kulturalnej
prywatyzacja w ogle nie dotyczy. Jednak wszystkie sektory i zwizane z nimi
instytucje podlegaj cigym zmianom poczwszy od tworzenia brakujcych instytucji i zapewniania im odpowiedniej bazy lokalowej po ich unowoczenianie
i zmian orientacji, w ktrej centrum znajduje si odbiorca, jego potrzeby i oczekiwania. Zmieniaj si instytucje ich wygld, sposoby zarzdzania, tworzenia
i realizacji programw. Zmienia si publiczno, o ktr konkuruj wszystkie typy
instytucji i przemysw. Cay czas ewoluuj rynki poszczeglnych dbr kultury.
W sektorach dotychczas zdominowanych przez instytucje publiczne powstaj instytucje prywatne (zwaszcza teatry, rwnie centra sztuki), pojawiaj si projekty
instytucji dziaajcych w oparciu o partnerstwo publiczno-prywatne (Muzeum Historii ydw Polskich), wiele instytucji prowadz fundacje i stowarzyszenia.
W niniejszym rozdziale odwouj si do przemysw kultury i przemysw kreatywnych, ktre obejmuj konkretne brane, typy dziaalnoci i powizane z nimi
instytucje. Zastosowany zosta podzia na tradycyjne instytucje kultury: muzea,
biblioteki, teatry, filharmonie i orkiestry, a take domy kultury, oraz przemysy
kultury: rynek ksiki, kinematografia, media, rynek muzyczny, rynek sztuki oraz
wzornictwo. Podczas gdy instytucje kultury w Polsce reprezentuj w przewaajcej
czci sektor publiczny o charakterze niedochodowym, w duo mniejszym stopniu
trzeci sektor oraz wacicieli prywatnych, to przemysy kultury s z definicji zwizane z dziaalnoci komercyjn.
Cz II
Instytucje kultury
128
Organizacyjn ram dla instytucji dziaajcych na polu kultury wyznacza Ustawa z dnia 25 padziernika 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu dziaalnoci
kulturalnej (znowelizowana 31 sierpnia 2011 r.). Wymienione s w niej teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki,
domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz orodki bada i dokumentacji w rnych dziedzinach kultury. Ponadto cz instytucji muzea, biblioteki,
a take przemys filmowy funkcjonuje w oparciu o ustawy odnoszce si do nich
w sposb szczegowy.
Oprcz opisanych poniej typw instytucji dziaaj rwnie wyspecjalizowane
narodowe instytucje kultury podlegajce bezporednio ministrowi kultury: Instytut Adama Mickiewicza, Instytut Ksiki, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina,
Midzynarodowe Centrum Kultury, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Archiwa Pastwowe, Instytut Teatralny, Narodowy Instytut Audiowizualny, Narodowe Centrum Kultury, Narodowy Instytut Dziedzictwa, Instytut Muzyki i Taca, Narodowy
Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorw.
Muzea
Na przestrzeni ponad dwudziestu lat, ktre miny od przeomowego 1989
roku, w polskim muzealnictwie zaszy fundamentalne zmiany: inwestycje w infrastruktur (nowe obiekty, modernizacje) powoli dostosowuj polskie muzea do
wiatowych standardw wystawienniczych, tworzone s nowe kategorie instytucji muzea sztuki wspczesnej i muzea powicone historii Polski. Coraz czciej
na wystawach i w przestrzeniach okoowystawowych wykorzystywane s nowe
technologie, coraz wiksze znaczenie muzea przywizuj do dziaa edukacyjnych
oraz do komfortu publicznoci (przestrzenie wypoczynku i strefy usug). To jednak
dopiero pocztek zmian na wkroczenie w XXI wiek, nie tylko w zakresie warunkw lokalowych, ale take sposobu zarzdzania, czekaj setki muzew zarwno
w duych miastach, jak i na prowincji.
Muzea w Polsce funkcjonuj w oparciu o Ustaw z dnia 21 listopada 1996 r.
o muzeach (znowelizowan w 2007 r.). Zgodnie z ni: Muzeum jest jednostk
organizacyjn nienastawion na osiganie zysku, ktrej celem jest gromadzenie
i trwaa ochrona dbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkoci o cha-
K. Jagodziska
129
130
Cz II
(NIMOZ, powsta w 2011 r. z przeksztacenia Orodka Ochrony Zbiorw Publicznych), do ktrego zada naley gromadzenie i upowszechnianie wiedzy o muzeach, muzealiach, zbiorach publicznych i obiektach zabytkowych oraz wyznaczanie
i upowszechnianie standardw w zakresie muzealnictwa i ochrony zbiorw. NIMOZ
sporzdzi wykaz muzew, ktre maj statut bd regulamin uzgodniony z ministrem kultury i dziedzictwa narodowego. W 2012 roku obejmowa 427 muzew
(wraz z oddziaami 721 podmiotw), wrd ktrych wyodrbni: muzea pastwowe: 27, samorzdowe: 298, prywatne osoby fizyczne: 52, prywatne instytucje: 50. W ujciu geograficznym najwicej muzew znajduje si w wojewdztwach
mazowieckim, maopolskim i wielkopolskim, a najmniej w opolskim i lubuskim.
W latach dziewidziesitych XX wieku moliwoci inwestowania w muzealn
infrastruktur byy bardzo ograniczone. Do nielicznych powstaych w tym okresie
gmachw nale Centrum Sztuki i Techniki Japoskiej Manggha w Krakowie
(otwarte w 1994 r., od 2007 r. muzeum, czsto okrelane mianem najlepiej zaprojektowanego polskiego gmachu muzealnego arch. Arata Isozaki) i niewielkie
Muzeum Rzeby Wspczesnej w Orosku (19891992). W pierwszej dekadzie
XXI wieku rozpocz si w Polsce muzealny boom. Modernizowane s historyczne
gmachy, istniejce muzea wprowadzaj si do nowych siedzib, z impetem powoywane s te nowe instytucje muzealne, dla ktrych adaptowane s postindustrialne lub historyczne budynki, bd projektowane nowe gmachy. Szczeglne miejsce
w kategorii nowych instytucji zajmuj instytucje sztuki wspczesnej oraz muzea
historyczne. O ile tworzenie muzew historycznych wynika z potrzeby dokonania
rewizji dziejw i jest ambicj politykw, o tyle instytucje sztuki wspczesnej s
owocem naturalnych potrzeb elit intelektualnych spoeczestwa, a z ich powstaniem cz si rne formy mecenatu. W okresie 20042012 otwartych zostao
kilkanacie gmachw muzealnych (najistotniejsze to: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2004; Paac Biskupa Erazma Cioka Oddzia Muzeum Narodowego
w Krakowie, 2007; Muzeum Sztuki w odzi ms, 2008; Muzeum Narodowe
Ziemi Przemyskiej, 2008; Oddziay Muzeum Okrgowego im. Leona Wyczkowskiego w Bydgoszczy na Wyspie Myskiej, 2009; Muzeum Fryderyka Chopina
w Warszawie, 2010; Fabryka Schindlera Oddzia Muzeum Historycznego Miasta
Krakowa, 2010; Muzeum Sztuki Wspczesnej w Krakowie, 2010) oraz centrum
sztuki (CSW Znaki Czasu w Toruniu, 2008). W wyniku konkursw architektonicznych wyoniono do realizacji trzy kolejne muzea sztuki: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Wspczesne Wrocaw, Muzeum lskie w Katowicach (otwarcie w nowej siedzibie planowane na 2014), oraz cztery due muzea
historyczne: Muzeum Historii ydw Polskich (otwarte w 2013), Muzeum Historii Polski i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum II Wojny wiatowej
w Gdasku; znane s rwnie koncepcje kilku nastpnych instytucji.
W odniesieniu do XX wieku mona take mwi o zapaci w zakresie rozwijania muzealnych kolekcji (zlikwidowano m.in. Fundusz Zakupw i Fundusz Pla-
K. Jagodziska
Biblioteki
Komputeryzacja i digitalizacja zmienia charakter bibliotek (dokumenty elektroniczne, katalogi online) i sposb dostpu do zbiorw (biblioteki cyfrowe). Jed-
131
132
Cz II
noczenie ronie rola bibliotek jako miejsca nauki i spdzania wolnego czasu
powoli zmieniaj si one w nowoczesne, interdyscyplinarne centra kultury.
Biblioteki dziaaj w oparciu o Ustaw z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach. Zgodnie z ustawowym zapisem biblioteki organizuj i zapewniaj dostp
do zasobw dorobku nauki i kultury polskiej oraz wiatowej (Art. 3, pkt. 1), a do
ich zada naley:
1) gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie i ochrona materiaw bibliotecznych, 2) obsuga uytkownikw, przede wszystkim udostpnianie zbiorw
oraz prowadzenie dziaalnoci informacyjnej, zwaszcza informowanie o zbiorach
wasnych, innych bibliotek, muzew i orodkw informacji naukowej, a take
wspdziaanie z archiwami w tym zakresie.
Wrd zada moe si ponadto znale: prowadzenie dziaalnoci bibliograficznej, dokumentacyjnej, naukowo-badawczej, wydawniczej, edukacyjnej, popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej (Art. 4).
Przy ministrze waciwym ds. kultury dziaa Krajowa Rada Biblioteczna, ktra koordynuje oglnokrajowe przedsiwzicia biblioteczne i stymuluje rozwj
bibliotekarstwa. Rol centralnej biblioteki peni Biblioteka Narodowa w Warszawie, ktra zajmuje si m.in. gromadzeniem, opracowywaniem, udostpnianiem
i wieczystym archiwizowaniem materiaw bibliotecznych powstaych w Polsce
oraz za granic, a dotyczcych Polski; opracowywaniem i wydawaniem bibliografii
narodowej; prowadzeniem bada z zakresu bibliotekoznawstwa, nauki o ksice
i pokrewnych dziedzin wiedzy. Biblioteki dziel si na: publiczne (wojewdzkie,
powiatowe i gminne tworz oglnokrajow sie biblioteczn), naukowe, szkolne
i pedagogiczne, fachowe i zakadowe oraz biblioteki obsugujce specjalne grupy
uytkownikw (np. Centralna Biblioteka Niewidomych).
Na koniec 2011 roku GUS poda liczb 8290 bibliotek publicznych. Liczba ta od
1989 roku, kiedy dziaao 10 313 takich bibliotek, systematycznie si zmniejsza.
Mimo to rocznik Biblioteki Publiczne w Liczbach 2009 wskazuje, e sie bibliotek publicznych (sie tworz w jednej trzeciej biblioteki gwne i w dwch trzecich
ich filie) powoli si w Polsce stabilizuje. Kadego roku okoo 1% bibliotek jest
wyczonych z obsugi (remonty, trudnoci lokalowe, kadrowe), wikszo wraca
do sieci. Spada liczba placwek wyspecjalizowanych w obsudze modych czytelnikw liczba filii dla dzieci i modziey zmniejszya si w pierwszej dekadzie
XXI wieku o jedn pit. Dwie trzecie bibliotek i filii zlokalizowanych jest na wsi.
Sie bibliotek wspomagaj punkty biblioteczne, ktre jednak s niemal masowo
likwidowane (w cigu pierwszej dekady wieku zlikwidowano 40%, w 2009 roku
dziaao 1469 punktw).
Cakowita wielko ksigozbioru bibliotek publicznych to 134,3 mln woluminw ksiek i czasopism oprawnych. Liczba ta zmienia si z uwagi na systematyczn selekcj zbiorw i jednoczesne zakupy nowoci wydawniczych (International Federation of Library Associations wskazuje, e wielko kolekcji bibliotecznej
K. Jagodziska
powinna wynosi 150250 ksiek na 100 mieszkacw, a wskanik uzupeniania 2025 woluminw na 100 mieszkacw w cigu roku). Liczba zakupw jest
mniejsza z uwagi na zmniejszone rodki z MKiDN kwota przekazana na ten
cel w 2009 roku bya o dwie trzecie nisza ni w 2005. Jednoczenie zmienia si
charakter ksigozbiorw zmniejszaj si zbiory audiowizualne, a rosn zbiory
dokumentw elektronicznych.
Liczba czytelnikw w bibliotekach w 2009 roku to 6553,8 tys. osb (w stosunku do 7423,1 tys. w 1990). Zmienia si rwnie struktura wiekowa osb korzystajcych z bibliotek. W pierwszej dekadzie wieku z bibliotek odeszo prawie 11%
czytelnikw, z czego najliczniejsz grup stanowiy dzieci i modzie do 15 lat oraz
modzie w przedziale wiekowym 1519 lat.
Do najwikszych wyzwa bibliotek w minionym dziesicioleciu naleaa komputeryzacja. Z pierwszego badania stanu informatyzacji bibliotek przeprowadzonego przez GUS dopiero w 1999 roku wynikao, e zaledwie niecae 8% zostao
skomputeryzowanych. Dziesi lat pniej byo to ju 75%. Ponad poowa komputerw wykorzystywanych w bibliotekach jest dostpna dla czytelnikw (prawie
wszystkie z dostpem do internetu). Biblioteki wci s jednak sabo wyposaone
w komputerowe programy biblioteczne w 2009 roku miao je 60% placwek
dysponujcych komputerami, a dostp do katalogw wasnych przez internet oferowao 20% z nich.
W 2009 roku MKiDN przystpio do realizacji programu Biblioteka+, ktry stanowi odpowied na potrzeb radykalnej poprawy stanu bibliotek publicznych w Polsce. Jego strategicznym celem jest przeksztacenie bibliotek gminnych
w nowoczesne centra dostpu do wiedzy, kultury oraz orodki ycia spoecznego, a take wprowadzenie systemu certyfikujcego dla bibliotek. Cztery obszary
dziaa programu to: 1) stworzenie jednolitego, oglnopolskiego, centralnego systemu komputerowego MAK+ umoliwiajcego zarzdzanie zbiorami bibliotecznymi, wymian informacji o ksigozbiorach i wypoyczeniach pomidzy samymi
bibliotekami oraz zdalny dostp poprzez internet dla czytelnikw; 2) internetyzacja bibliotek; 3) szkolenie bibliotekarzy w zakresie nowych kompetencji; 4) uruchomienie programu finansowego wsparcia modernizacji i rozbudowy bibliotek
gminnych.
Rozwj digitalizacji umoliwi tworzenie kolekcji i bibliotek cyfrowych. W 2006
roku Biblioteka Narodowa uruchomia Cyfrow Bibliotek Narodow Polona. Jej
celem jest udostpnianie w postaci cyfrowej wyda najwaniejszych tekstw literackich i naukowych, dokumentw historycznych, czasopism, grafik, fotografii, nut
oraz map. W tym samym roku powstaa lska Biblioteka Cyfrowa (w porozumieniu z Uniwersytetem lskim). Jej celem jest prezentacja w internecie kulturowego
dziedzictwa tego regionu w jego historycznej i wspczesnej rnorodnoci, publikowanie naukowego dorobku regionu oraz wspieranie dziaalnoci dydaktycznej
i edukacyjnej. W 2005 roku zaoona zostaa Maopolska Biblioteka Cyfrowa.
133
Cz II
Problemem jest dostpno bibliotek szkolnych. Robert Kamierczak wskazuje, e s one otwarte zaledwie przez ok. 120130 dni w roku po pi godzin
dziennie (szkoa publiczna prowadzi bowiem zajcia dydaktyczne przez ok. 170
dni w roku, od tego trzeba odliczy wakacje i ferie, rekolekcje, szkolne wita itp.)
W wielu szkoach utrzymywany jest rwnie dzie administracyjny, w ktrym biblioteki s niedostpne dla czytelnikw. Czas pracy nauczycieli bibliotekarzy jest
niewspmiernie krtki w stosunku do czasu pracy personelu bibliotek publicznych
(o poow), a ich pensje s porwnywalne [Kamierczak, 2009, s. 7677].
Teatr
134
Wobec braku ustawowej definicji teatru przytoczona zostanie definicja przyjta przez GUS na potrzeby dziaalnoci statystycznej:
1. Instytucja lub organizacja zajmujca si profesjonalnie regularnym wystawianiem utworw scenicznych (dramatycznych, lalkowych, muzycznych i rozrywkowych), posiadajca stay zesp (aktorw, piewakw, tancerzy, muzykw,
reyserw, scenografw itp.), z reguy posiadajca budynek lub pomieszczenie
przystosowane do wystawiania utworw scenicznych, przy wykorzystaniu rnych
technik przekazu: sowo, ruch, muzyka, dwik, plastyka (niezalenie od liczby
wystpujcych w nich osb). Teatr moe by stay lub objazdowy, a ze wzgldu
na prezentowan form sceniczn wyrnia si: teatr dramatyczny, teatr lalkowy,
teatr muzyczny (opera, operetka, taca, balet, musical, rewiowy).
2. Instytucja kultury; profesjonalna jednostka wyodrbniona pod wzgldem
prawnym, organizacyjnym i ekonomiczno-finansowym, prowadzca regularnie
jednorodn dziaalno sceniczn, niezalenie od liczby posiadanych scen.
W 2003 roku powsta w Warszawie Instytut Teatralny, ktry zajmuje si dokumentowaniem polskiego ycia teatralnego oraz badaniami nad wspczesnoci
i histori polskiego teatru, ma take pomc w promowaniu naszego teatru za
granic.
Podobnie jak muzea, od 1990 roku teatry zostay poddane decentralizacji,
ktr przeprowadzono w trzech etapach. W latach 19911992 15 teatrw zostao przekazanych samorzdom miejskim. Etap drugi zwizany by z realizacj
Programu Pilotaowego Reformy Administracji Publicznej (1993) oraz z ustaw
o duych miastach (1995). Zakadano, e docelowa liczba teatrw pastwowych
nie przekroczy jednej trzeciej liczby z 1989 roku. Lista teatrw niepodlegajcych
przekazaniu obja 17 instytucji, po protecie rodowiska teatralnego (i nowych
wyborach do parlamentu) rozszerzono j do 59. W 1994 roku dziaao 48 teatrw
miejskich, 64 pozostay w gestii pastwa, a 3 wspprowadzili wojewoda i miasto.
W zwizku z reform administracyjn z 1999 roku 30 teatrw dramatycznych
i wszystkie opery zostay przekazane urzdom marszakowskim, a wszystkie teatry lalkowe (26) znalazy si w gestii samorzdw powiatowych. MKiDN prowadzi
K. Jagodziska
trzy teatry: Teatr Narodowy, Teatr Wielki Opera Narodowa i Narodowy Stary
Teatr w Krakowie, wspprowadzi za Teatr Polski we Wrocawiu, Orodek Praktyk Teatralnych Gardzienice i Oper Wrocawsk (instytucje wpisane do rejestru
MKiDN), a take pi teatrw i dwie opery wpisane do rejestru organizatorw
samorzdowych.
W 1989 roku liczba teatrw (cznie dramatycznych i muzycznych) wynosia 111
(161 scen), w roku 1999 149 (232) i w kolejnej dekadzie utrzymywaa si na poziomie 138145. Na przestrzeni dwch dekad o ok. 60% zwikszya si liczba scen,
przybyo zwaszcza tzw. maych scen. W latach 19891991 widoczny by spadek
liczby widzw: z 9,1 mln do 6,4 mln, wzrost do 7,1 mln nastpi w latach 1997
1998, a w kolejnej dekadzie ich liczba utrzymywaa si na poziomie ok. 6 mln.
Z uwagi na charakter organizatora teatry dziel si na publiczne i niepubliczne. Raport Przemiany organizacyjne teatru w Polsce w latach 19892009 [Poski,
2009] podaje, e w 2009 roku dziaay 124 teatry publiczne (w tym: 62 dramatyczne, 8dramatycznych bez zespou, 24 lalkowe, 5 taca i ruchu, 11 operowych,
9muzycznych i operetkowych, 5 impresaryjnych), a ponadto 7 instytucji kultury,
w ktrych dziaaj teatry, i 5 teatrw impresaryjnych domw kultury. Najczciej
spotykanym modelem dziaalnoci jest teatr repertuarowy, czyli grajcy w danym
okresie na zmian kilka sztuk. Dziaaj take teatry impresaryjne, ktre przygotowuj program z wykorzystaniem zewntrznych produkcji. Do najdroszych scen
publicznych nale teatry operowe, ktre w celu obnienia kosztw decyduj si
na koprodukcj przedstawie.
Teatry niepubliczne obejmuj teatry typu for profit dziaajce jako przedsibiorstwa (np. spka z o.o.) w oparciu o prawo handlowe, oraz typu non profit
zorganizowane jako organizacje pozarzdowe (stowarzyszenia, fundacje). Zarwno teatry publiczne, jak i niepubliczne mog wystpowa o wsparcie do MKiDN
pocztkowo miao ono charakter dotacji celowych, po 2000 roku pojawia si
moliwo aplikowania o rodki do programw operacyjnych. Samorzdy lokalne wspieraj teatry na podstawie procedur konkursowych lub przez powierzenie im do realizacji zada samorzdu. Wskaza mona szereg przykadw udanej wsppracy teatrw niepublicznych z wadzami publicznymi, ktre dziaajc
w budynkach znajdujcych si w zarzdzie publicznym, zapewniaj w ten sposb
stay i rnorodny program artystyczny, a zarazem rozwizuj problem lokalowy teatrw niezalenych (np. scena Teatr Stara Prochoffnia w Warszawie zostaa
udostpniona trzem teatrom niepublicznym). Wedug autorw raportu liczba teatrw niepublicznych waha si od 150 do 180. One same definiuj swj profil jako
repertuarowy, chocia czsto graj sztuki maoobsadowe skierowane do mniejszej
publicznoci. Teatry te otrzymuj zazwyczaj dotacje w wysokoci 3050% kosztw utrzymania. Wyjtkiem jest Teatr Polonia Krystyny Jandy, dla ktrego dotacje
stanowi zaledwie 4% wpyww. Raport wskazuje, e rozwj prywatnych teatrw
komercyjnych utrudniaj utrzymywane ze rodkw publicznych sceny grajce re-
135
136
Cz II
K. Jagodziska
Taniec
W Polsce dziaa 9 zespow baletowych przy operach i 8 zespow przy teatrach
muzycznych. W 2009 roku Polski Balet Narodowy zosta wydzielony ze struktur
Opery Narodowej i jest jej rwnorzdnym partnerem w ramach Teatru Wielkiego.
W nastpnym roku Batycki Teatr Taca zosta wydzielony z Opery Batyckiej. Pod
koniec pierwszej dekady XXI wieku dziaao w Polsce kilkadziesit teatrw taca,
z ktrych ponad 30 uznawanych jest przez krytyk. Oprcz wspomnianych wyej
zaledwie trzy teatry maj status instytucjonalny: Polski Teatr Taca Balet Poznaski (1973, bez staej siedziby, finansowany ze rodkw wojewody, premiery
finansowane przez MKiDN), lski Teatr Taca (1991, siedzib dzieli z Centrum
Kultury w Bytomiu, finansowany przez Miasto, w poowie 2013 r. zlikwidowany)
i Kielecki Teatr Taca (1995, pocztkowo prywatny zesp, od 1998 stowarzyszenie, od 2004 instytucja miejska). W 1956 roku powsta dziaajcy nieprzerwanie Wrocawski Teatr Pantomimy. Dziaaj take zespoy taca ludowego,
w tym dwa zawodowe: Zesp Pieni i Taca lsk oraz Pastwowy Zesp Ludowy Pieni i Taca Mazowsze.
Szczeglny rozwj i popularyzacja taca wspczesnego miay miejsce po
przeomie 1989 roku. W latach dziewidziesitych powsta szereg zespow taca, m.in. Teatr Taca DF w Krakowie (1990), Teatr Dada von Bzdlw w Gdasku
(1993), Kielecki Teatr Taca (1995). Do najbardziej cenionych wspczesnych niepublicznych inicjatyw w zakresie taca wspczesnego naley projekt Stary Browar
Nowy Taniec.
W tym samym czasie nastpi prawdziwy wysyp festiwali taca: Midzynarodowe Prezentacje Wspczesnych Form Tanecznych w Kaliszu (1993), Midzynarodowa Konferencja Taca Wspczesnego i Festiwal Sztuki Tanecznej w Bytomiu (1994), Midzynarodowe Warsztaty Taca Wspczesnego (1994), a take
Midzynarodowe Biennale Taca Wspczesnego oraz Midzynarodowy Festiwal
Teatrw Taca (2004) w Poznaniu, Midzynarodowe Spotkania Teatrw Taca
w Lublinie (1997). Po roku 2000 powstay m.in. Festiwal Gdaska Korporacja Taca (2002), Baltic Movement Project w Gdasku (2009).
Filharmonie i orkiestry
W 2012 roku dziaao w Polsce 25 filharmonii, ktre bez wyjtku reprezentuj
sektor publiczny: jedna finansowana jest przez MKiDN (Filharmonia Narodowa),
12 przez samorzdy wojewdzkie, 8 przez samorzdy miejskie oraz 4 wspfinansowane przez MKiDN i samorzdy (Filharmonia im. W. Lutosawskiego we Wrocawiu, Filharmonia Pomorska im. I. Paderewskiego w Bydgoszczy, Filharmonia
Zielonogrska im. T. Bairda, Opera i Filharmonia Podlaska Europejskie Centrum
Sztuki w Biaymstoku). Dziaaj 32 zawodowe orkiestry, jedna orkiestra muzyki
137
138
Cz II
K. Jagodziska
stanek Woodstock w Kostrzynie nad Odr (od 1995), Heineken Opener w Gdyni
(od 2001), do festiwali operowych: Bydgoski Festiwal Operowy (od 1994), Festiwal
Hoffmannowski w Poznaniu (od 2001), Poznaskie Dni Verdiego (od 2000), Festiwal Mozartowski w Warszawie (od 1990). Rwnie istotn rol peni konkursy
muzyczne (POLMIC wymienia 123). Najbardziej prestiowe to: Midzynarodowy
Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, Midzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, Midzynarodowy Konkurs Dyrygentw im. Grzegorza Fitelberga, Midzynarodowy Konkurs Wokalny im. Stanisawa Moniuszki,
Konkurs Modych Kompozytorw im. Tadeusza Bairda.
Domy kultury
Z uwagi na dostpno i liczb placwek, czsto zlokalizowanych poza centrami
duych miast, domy kultury nale do kluczowych placwek prowadzcych edukacj kulturaln w Polsce. Domy kultury, a take orodki kultury, kluby i wietlice
speniaj szereg funkcji spoecznych: prowadz amatorsk dziaalno artystyczn,
peni funkcje towarzyskie, sportowe i rozrywkowe. Wedug definicji GUS domy
kultury prowadz wielokierunkow dziaalno spoeczno-kulturaln, mieszcz si
w odrbnym budynku wyposaonym w sal widowiskowo-kinow, z odpowiednio
przystosowanymi pomieszczeniami i urzdzeniami. Orodki kultury s wielofunkcyjnymi instytucjami spoeczno-kulturalnym, ktre integruj wok wsplnego
programu dziaalno istniejcych w danej miejscowoci autonomicznych instytucji kultury (domu kultury, biblioteki, klubu, wietlicy, kina, ognisk artystycznych,
izby regionalnej, urzdze rekreacyjno-sportowych, zakadu usug gastronomicznych). Kluby kultury prowadz dziaalno kulturaln w rodowisku lokalnym we
wspdziaaniu z instytucjami, organizacjami i stowarzyszeniami kulturalnymi,
spoecznymi i politycznymi. Posiadaj odpowiednio wyposaone jedno lub wicej pomieszcze. Z kolei wietlice dysponuj zazwyczaj jednym pomieszczeniem,
a zasig ich dziaania obejmuje mae grupy lokalnych spoecznoci. Poszczeglne typy instytucji i organizacji maj charakter wojewdzki, miejski, dzielnicowy,
osiedlowy, spdzielczy, miejsko-gminny lub wiejski. W 2009 roku dziaao cznie
4027 instytucji wszystkich typw, a w 2011 3708, z czego: orodkw kultury
1536, wietlic 1103, domw kultury 724 i klubw 345 (GUS). Jedn z podstawowych form dziaalnoci omawianych instytucji jest prowadzenie specjalistycznych
pracowni. Najwiksz popularnoci ciesz si pracownie plastyczne i muzyczne,
jest ich te najwicej (w 2009 r. odpowiednio 28% i 26%). Mniej jest pracowni komputerowych (16%), fotograficznych (4%), filmowych (3%), politechnicznych (2%), radiowych i telewizyjnych (1%). W zakresie typw imprez najczciej
organizowane s seanse filmowe (22%), wystpy zespow amatorskich (18%),
prelekcje, spotkania i wykady (15%), w nastpnej kolejnoci imprezy turystyczne i sportowo-rekreacyjne, wystpy artystw, wystawy, dyskoteki. Z kolei naj-
139
140
Cz II
Przemysy kultury
Rynek ksiki
wiatowy rynek ksiki przeywa obecnie rewolucj technologiczn zwizan
z szybk popularyzacj e-bookw. W Polsce trend ten rozwija si rwnolegle do
krajw zachodnich, stawiajc przed bran wydawnicz i przed kultur w ogle nowe wyzwania: potrzeb digitalizacji zbiorw oraz ochrony praw autorskich.
K. Jagodziska
141
142
Cz II
K. Jagodziska
Kinematografia
Dane w tym podrozdziale pochodz z Raportu o stanie polskiej kinematografii [Miczka, 2009].
143
144
Cz II
K. Jagodziska
Media
Rozwj mediw po roku 1989 charakteryzuje si najwiksz dynamik i najwiksz zoonoci spord omawianych w rozdziale sektorw i przemysw kultury. Z uwagi na swoj specyfik media s w rwnym stopniu elementem kultury,
jak i skadow procesw spoecznych, politycznych oraz gospodarczych. Jak aden
145
Cz II
z przemysw kultury s barometrem wydarze biecych, a zmiany na rynku mediw s nierzadko wypadkow tych wydarze. Podobnie jak w przypadku kinematografii rozwj nowych technologii ma decydujcy wpyw zarwno na ksztat, jak
i na sposb odbioru poszczeglnych typw mediw tradycyjnych: prasy, radia
i telewizji, oraz nowych: internetu, telekomunikacji. W ostatniej dekadzie XX wieku
na niespotykan wczeniej skal nobilitowany zosta obraz (kosztem sowa pisanego), co spowodowao zmian nawykw czytelniczych: przejcie od czytelnictwa,
polegajcego na jak pisze Ryszard Filas wyszukiwaniu informacji podawanych
bezporednio i midzy wierszami, do ogldactwa, okrelanego jako przegldanie krtkich materiaw przetykanych licznymi ilustracjami i reklamami; towarzyszy temu odchodzenie od prasy na rzecz telewizji i internetu [Filas, 1999, s. 55].
Przemiany polskich mediw, w przeciwiestwie do wielu innych przemysw
kultury, s dobrze udokumentowane i opisane. W syntezach przoduje Orodek Bada Prasoznawczych w Krakowie (od 1990 r. jednostka Uniwersytetu Jagielloskiego). Na amach wydawanych przez OBP Zeszytw Prasoznawczych Ryszard Filas
regularnie publikuje artykuy, ktre obrazuj tendencje widoczne w poszczeglnych
typach mediw oraz przekrojowe podsumowania przemian mediw masowych.
Ryszard Filas dokona periodyzacji rozwoju polskich mediw w latach 1989
2009, dzielc dwudziestolecie na osiem faz (zob. Tabela 1).
146
koniec 1992
3. pocztek 1993
5. 1997 2000
6. 2001 2003
7. 2004 2007
8. 2008
faza realnej konfrontacji mediw tradycyjnych z nowymi technologiami medialnymi w warunkach spowolnienia gospodarczego
K. Jagodziska
147
148
Cz II
K. Jagodziska
W 2007 roku rozpocza si ofensywa radia internetowego w wersji komercyjnej. W latach 20032007 potroia si liczba abonentw platform cyfrowych: z 950
tys. do 3,4 mln. W tym samym czasie podwoi si odsetek internautw: z 21,7%
wzrs do 41,5%. Rozwija si internet szerokopasmowy. W 2007 roku liczba abonentw telefonii komrkowej przekroczya liczb mieszkacw Polski, osigajc
41,5 mln. Karier zaczy robi nowe funkcje internetu realizowane przez polskie
podmioty: komunikator Gadu-Gadu, portal spoecznociowy nasza-klasa.pl i portal
zakupowy allegro.pl. Oywi si rynek reklamowy udzia telewizji w torcie reklamowym skurczy si do 50%, a beneficjentem sta si internet.
W latach 20082009 dwukrotnie podejmowane byy prby nowelizacji ustawy
medialnej w celu odpolitycznienia mediw i zapewnienia im rde finansowania.
Przy drugim podejciu proponowano m.in.: likwidacj abonamentu, zasilanie mediw publicznych z budetu pastwa lub z akcyzy na energi elektryczn, powoanie Funduszu Mediw Publicznych, licencje programowe okrelajce konkretne
iloci konkretnych programw o okrelonych parametrach misyjnych, stworzenie spki Polskie Media Regionalne zoonej z dotychczasowych oddziaw regionalnych TVP oraz scalenie dotychczas autonomicznych regionalnych spek PR
i tematyczny podzia anten, na podstawie ktrego Jedynka otrzymaaby licencj na
publicystyk, informacj, dokument, reporta i programy dla dzieci, a Dwjka na
audycje z zakresy kultury wysokiej i popularnej. Zapowiadana bya cakowita rezygnacja z abonamentu, a nadawcy publiczni mieliby by finansowani z wpyww
z reklam i budetu. Na proponowane zmiany nie byo jednak zgody politycznej.
W lipcu 2013 roku zakoczy si w Polsce okres wdraania telewizji cyfrowej
wtedy ostateczne wyczone zostay nadajniki naziemnej telewizji analogowej.
Na rynku radiowym utrwali si podzia na cztery wielkie grupy: ZPR/Time, Grupa Radiowa Agory, Eurozet, Grupa Radiowa RMF. Kada z nich stworzya rwnie
platformy radia internetowego. Nastpi szybki rozwj telewizji cyfrowej (liczba
abonentw w roku 2009 r. przekroczya 5 mln). Rozwijay si kanay tematyczne.
Pierwszego stycznia 2001 roku zacza obowizywa ustawa Prawo telekomunikacyjne, ktra otworzya rynek telekomunikacyjny dla firm medialnych, a rynek medialny dla telekomw, co przyczynio si do rozwoju szerokopasmowego
internetu. Na jej podstawie operatorzy telewizji kablowej mogli wiadczy tzw.
potrjn usug: telewizj, telefon stacjonarny i internet, a firmy telekomunikacyjne dostarcza internet i telewizj. Dnia 7 maja 2010 roku uchwalona zostaa
tzw. megaustawa internetowa (o wspieraniu rozwoju usug i sieci telekomunikacyjnych), ktra ma umoliwi upowszechnienie w Polsce szerokopasmowego
internetu do 2015 roku. Cay czas ronie liczba internautw. Rozwija si internet mobilny, popularyzuj tablety umoliwiajce korzystanie z internetu, czytanie
ksiek i prasy.
W raporcie o sytuacji polskich mediw Wiesaw Godzic zdiagnozowa sytuacj
mediw publicznych. Za gwny problem uzna poczenie koniecznoci osigania
149
Cz II
zysku przez media publiczne i realizowania misji, co sprowadza si do prezentowania materiaw, ktre rzadko gwarantuj zwrot nakadw na ich wyprodukowanie. Podkrela on, e w opinii spoecznej publiczny nadawca powinien realizowa cel edukacyjny, ktry stereotypowo uwaa si za nieatrakcyjny. Rwnie
stereotypowo kultur wysok uznaje si za niszow, a o popularnej mwi si, e
podporzdkowana jest wysokiej ogldalnoci i niskim gustom. Zwrci te uwag
na systematyczny spadek jakoci programw i postpujc tabloidyzacj, ktr
charakteryzuje nachalno i miako treci [Godzic, b.d., s. 35]. Jego zdaniem
misja powinna polega na wspuczestniczeniu w budowaniu spoeczestwa obywatelskiego i spoeczestwa wiedzy, na prezentowaniu programw, ktrych telewizje komercyjne z rnych powodw nie dostarczaj [tame, s. 22].
150
Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji definiuje misj publiczn publicznej radiofonii i telewizji oraz zadania mediw publicznych wtym
zakresie. Zgodnie z Art. 21 publiczne radio i telewizja oferuj caemu spoeczestwu i poszczeglnym jego czciom zrnicowane programy i inne usugi
w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujce si pluralizmem, bezstronnoci, wywaeniem i niezalenoci oraz
innowacyjnoci, wysok jakoci i integralnoci przekazu. Do konkretnych
zada publicznych mediw nale:
1) tworzenie i rozpowszechnianie programw oglnokrajowych, programw
regionalnych, programw dla odbiorcw za granic w jzyku polskim i innych jzykach oraz innych programw realizujcych demokratyczne, spoeczne ikulturalne potrzeby spoecznoci lokalnych;
2) t worzenie i rozpowszechnianie programw wyspecjalizowanych, na ktrych
rozpowszechnianie uzyskano koncesj;
3) b
udowa i eksploatacja nadawczych i przekanikowych stacji radiowych i telewizyjnych;
4) rozpowszechnianie przekazw tekstowych;
5) p
rowadzenie prac nad nowymi technikami tworzenia i rozpowszechniania
programw radiowych i telewizyjnych;
6) p
rowadzenie dziaalnoci produkcyjnej, usugowej i handlowej zwizanej
ztwrczoci audiowizualn, w tym eksportu i importu;
7) p
opieranie twrczoci artystycznej, literackiej, naukowej oraz dziaalnoci
owiatowej;
K. Jagodziska
Rynek muzyczny
Niemal cay polski rynek muzyczny naley do sektora prywatnego. Jest zdominowany przez cztery koncerny fonograficzne (obejmuj trzy czwarte rynku):
Universal Music Polska (2000, wywodzi si z wytwrni Izabelin Studio zaoonej
na pocztku lat dziewidziesitych), EMI Music Poland (zaoona w 1990 firma
Pomaton podpisaa w 1993 umow z EMI Music na wyczne licencjonowane reprezentowanie w Polsce EMI), Sony BGM Music Entertainment (powsta w 1995
w wyniku przejcia warszawskiej wytwrni MJM Music) i Warner Music Poland.
Wikszo z kilkuset maych firm fonograficznych nie ma wasnego systemu dystrybucji i korzysta z usug ktrego z koncernw (zwanych majorsami). Do prnie
dziaajcych mniejszych producentw nale: Kayax, Mystic, My Music, Fonografika, Agencja MTJ, 4Ever Music, Asfalt Records, Q1Music. Siln pozycj na rynku
pytowym maj rwnie wydawcy prasy Bauer i Agora SA korzystajc z zerowej
stawki VAT na ksiki, do 2010 roku sprzedawali ksiki z doczon pyt. Jak
zauway Bartek Chaciski, ta praktyka oraz wydawanie pyt w tzw. polskiej cenie
(toczone w Polsce, z niszej jakoci obwolut) wpyny na stabilizacj polskiego
przemysu pytowego. Ponadto wiele instytucji muzycznych filharmonie, opery,
akademie muzyczne zaczyna samodzielnie wydawa pyty. W niewielkich nakadach wydaj je take sami muzycy, s one jednak dostpne w bardzo ograniczonej
dystrybucji [Chaciski, 2011, s. 138139; Jagieo-Skupiska, 2011, s. 354].
Nagrania muzyki powanej stanowi 10% wartoci wszystkich sprzedanych nagra w Polsce [Jagieo-Skupiska, 2008, s. 6]. W tym segmencie rynku specjalizuje si kilkanacie wytwrni (majorsi maj tu duo sabsz pozycj): Acte Prable
(zaoona w 1997, zajmujca si przede wszystkim zapomnian muzyk polsk),
BeArTon (1995, wydawca cyklu Wydanie Narodowe Dzie Fryderyka Chopina),
CDAccord (1996), Fundacja Pro Musica Camerata (1992), Musicon (1991), Polskie
Nagrania (1956, od 2005 jednoosobowa spka Skarbu Pastwa), Polskie Radio Katowice (dziaalno wydawnicza od 1991), Radiowa Agencja Fonograficzna Polskie Radio (1996, nagrania pochodz z Archiwum Polskiego Radia), Selene (1991).
151
152
Cz II
W 1991 roku powsta Zwizek Producentw Audio-Video (ZPAV) stowarzyszenie, ktrego celem jest ochrona i zbiorowe zarzdzanie prawami producentw
fonogramw i wideogramw, reprezentowanie tych producentw i wspieranie ich
interesw i praw oraz prowadzenie dziaalnoci promocyjnej, edukacyjnej i kulturalnej w dziedzinie fonografii. Stanowi polsk Grup Krajow Midzynarodowej
Federacji Przemysu Fonograficznego. Warto polskiego rynku muzycznego zmalaa prawie dwukrotnie w cigu pierwszej dekady XXI wieku. Poniewa ZPAV nie
udostpnia liczbowych wynikw sprzeday, miernikiem popularnoci s wyrnienia: zote, platynowe i diamentowe pyty. W okresie PRL-u zota pyta przyznawana bya za sprzeda 160 tys. egzemplarzy albumu. ZPAV kilkakrotnie obnia progi
dla poszczeglnych wyrnie, obecnie w przypadku muzyki popularnej zot pyt album uzyskuje po sprzedaniu 10 tys. egzemplarzy.
Oprcz ZPAV na rzecz wykonawcw dziaaj: Stowarzyszenie Autorw ZAiKS,
Zwizek Artystw Wykonawcw STOART, Stowarzyszenie Artystw Wykonawcw
Utworw Muzycznych i Sowno-Muzycznych SAWP.
Wzrasta w Polsce znaczenie rynku muzyki cyfrowej, chocia odbywa si to
duo wolniej ni w krajach wysoko rozwinitych. Sprzeda plikw muzycznych jest
cigle zjawiskiem marginalnym, take z powodu piractwa internetowego.
Do problemw polskiego rynku muzycznego zaliczy naley take koncentracj dystrybucji: ok. 30% rynku naley do Empiku, 35% do sieci Media Markt
i Saturn [Chaciski, 2011, s. 139]. Aleksandra Jagieo-Skupiska zwraca natomiast
uwag, e barier dla polskiego przemysu fonograficznego jest take kwestia wysokich kosztw nagra w stosunku do niewielkich nakadw pyt [Jagieo-Skupiska, 2011, s. 354].
Rynek sztuki
Rynkiem dzie sztuki zajmuj si domy aukcyjne oraz komercyjne galerie. Polski rynek sztuki cay czas znajduje si w fazie budowy i jest peryferyjny wobec
wiatowego. W 2012 roku w Polsce dziaao 13 domw aukcyjnych: w Warszawie
(Agra-Art, Desa Unicum, Okna Sztuki, Ostoya, Polswiss Art, Rempex, Abbey House
SA, Altius), Krakowie (Desa Krakw, Nautilus), Katowicach (Desa), odzi (Rynek
Sztuki), Sopocie (Sopocki Dom Aukcyjny).
GUS odnotowa w 2010 roku dziaalno 370 galerii sztuki (tendencja wzrostowa), liczba ta obejmuje jednak tylko te galerie, ktrych podstawow lub jedn
z gwnych form dziaalnoci jest organizowanie wystaw (znalazo si tu wic wiele galerii niekomercyjnych, w tym Narodowa Galeria Sztuki Zachta, CSW Zamek
Ujazdowski i CSW Znaki Czasu w Toruniu). W raporcie Rynek dzie sztuki w Polsce.
Aspekty prawno-ekonomiczne wskazanych zostao ponad 600 podmiotw galerii
i antykwariatw prowadzcych dziaalno na rynku sztuki.
K. Jagodziska
153
Cz II
dziaalnoci podmiotw rynku dzie sztuki: domw aukcyjnych, galerii i antykwariatw; wspieranie rozwoju art banking (doradztwa z zakresu inwestycji w dziea
sztuki jako inwestycji alternatywnej); stworzenie sprzyjajcych warunkw dla kupujcych i posiadaczy dzie sztuki (ulgi podatkowe dla podmiotw gospodarczych
nabywajcych dziea sztuki; moliwo spaty nalenoci wobec pastwa dzieami
sztuki; moliwo przekazania pastwu czci spadku obejmujcego dziea sztuki,
bez koniecznoci sprzeday czci kolekcji rodzinnej w celu spaty zobowiza
z tytuu podatku spadkowego).
Wzornictwo
154
K. Jagodziska
projektowanie
przemysowe, tj. tworzenie i rozwj projektw i specyfikacji, ktre optymalizuj uytkowanie, warto i wygld wyrobw, wcznie
z okreleniem materiaw, mechanizmw, ksztatu, koloru i wykoczenia
powierzchni wyrobu, biorc pod uwag cechy i potrzeby uytkownikw, bezpieczestwo, popyt, sposb dystrybucji, uytkowanie i konserwacj;
dziaalno projektantw graficznych, dziaalno dekoratorw wntrz [Bochiska, Palczewska, 2008, s. 1213].
W 2007 roku na zlecenie Ministerstwa Gospodarki powsta raport Analiza aplikacji wzornictwa przemysowego w polskich przedsibiorstwach, w wyniku ktrego
zapada decyzja o wsparciu rozwoju wzornictwa przemysowego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Wyniki bada pokazay rosnc wiadomo przedsibiorcw co do roli wzornictwa w promocji produktw, osiganiu
przewagi konkurencyjnej i rozwoju firmy.
Propagowaniem wzornictwa na gruncie oglnopolskim zajmuje si wspomniany Instytut Wzornictwa Przemysowego, realizujcy m.in. programy Dobry wzr,
Design modych i Zaprojektuj swj zysk oraz tworzcy Sownik projektantw
polskich baz polskich projektantw dziaajcych od lat pidziesitych. Upowszechnianie wzornictwa odbywa si poprzez wiadczenie usug doradczo-eksperckich w obszarze jego zastosowa i podnoszenia efektywnoci rynkowej, doradztwo w zakresie metodyki wdraania nowych produktw i usug, w zakresie
tworzenia strategii rozwoju przedsibiorstw, organizacji i instytucji, miast i regionw w obszarze biznesw kreatywnych, promowanie wzornictwa jako strategicznego kierunku innowacji gospodarki polskiej i europejskiej, uatwianie wsppracy
projektantw z przedsibiorstwami, a take badania w obszarze wzornictwa. Nowy
program instytucji oparty na tych podstawach realizowany jest od 2006 roku.
Inicjatywy czce promocj projektowania przemysowego i rozwoju przedsibiorczoci podejmowane s rwnie w regionach: od 2005 roku w Cieszynie dziaa
lski Zamek Sztuki i Przedsibiorczoci, od 2011 roku Centrum Design Gdynia, od
2012 roku Concordia Design centrum dizajnu i kreatywnoci dla biznesu w Poznaniu, oraz Design Centrum Kielce. Wan rol upowszechnieniow peni te
festiwale: Midzynarodowy Festiwal Design d Design (od 2007) oraz Gdynia
Design Days (2008). Inwestycja w rozwj wzornictwa powinna rwnie obejmowa
155
Cz II
Dziaalno kulturalna
trzeciego sektora
156
2002
9,5%
2004
11,6%
2006
12,8%
2008
12,7%
2010
14%
K. Jagodziska
wania czasopism lub ksiek, prowadzenia bibliotek; tyle samo prowadzio dziaalno sceniczn, teatraln, muzyczn lub kinematograficzn; 30% dziaao w obszarze ochrony zabytkw i miejsc pamici narodowej, podtrzymywania tradycji
narodowych, regionalnych, kulturowych, prowadzenia muzew; 25% zajmowao
si sztukami plastycznymi, malarstwem, rzeb, fotografi i architektur (raporty
Stowarzyszenia Klon/Jawor).
Obok organizacji zakadanych po 1989 roku dziaaj stowarzyszenia powstae przed t dat, niektre jeszcze w XIX wieku. S to przede wszystkim zwizki
twrcze, zrzeszenia artystw i organizatorw upowszechniania kultury, zwizki
promujce wsplne zainteresowania, np. Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Polski
Klub Literacki PEN, Zwizek Polskich Artystw Plastykw, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, Stowarzyszenie Autorw ZAiKS (pocztkowo Zwizek Autorw
i Kompozytorw Scenicznych).
Podsumowanie
Wszystkie sektory sprzone s ze zmianami zachodzcymi na rynkach wiatowych, zwaszcza z rewolucj technologiczn. Cyfryzacja, digitalizacja i internetyzacja to podstawowe pojcia wszystkich pl dziaalnoci kulturalnej. Nowe
moliwoci reprodukcji, zapisu, nowe kanay dystrybucji oraz ich powszechna dostpno sprawiy, e wszystkie sektory, a take dziaajce w ich ramach instytucje
borykaj si z kwesti praw wasnoci intelektualnej. Nowe moliwoci technologiczne to rwnie nowe formy dystrybucji, nowe rodki wyrazu, nowe sposoby
dotarcia do publicznoci. Jednak rewolucja technologiczna sprawia, e zmieniaj
si nie tylko same kanay, narzdzia i instytucje. Zmieniaj si rwnie odbiorcy,
za ktrymi poszczeglne brane i dziedziny staraj si poda. To nowe potrzeby
i nowe oczekiwania zwizane ze zmniejszajc si iloci wolnego czasu i zmieniajcymi modelami pracy (urzdzenia przenone umoliwiaj prac z dowolnego
miejsca na wiecie) wpywaj na zmian modelu korzystania z kultury, a take
ksztatuj ofert kulturaln (np. video on demand, ksiki w formie dwikw lub
pikseli, oferta muzew w internecie). Chocia wci wiele sektorw wymaga unowoczenienia, w bardzo szybkim czasie polskie spoeczestwo dogonio w zakresie
popularyzacii rozwiza technologicznych rozwinite kraje Zachodu.
Literatura
Raporty o stanie kultury
zamwione przez MKiDN na Kongres Kultury Polskiej w 2009 r.:
Biaynicka-Birula J. [b.d.], Rynek dzie sztuki w Polsce. Aspekty prawno-ekonomiczne, [b.m.].
157
Cz II
158
o stanie muzyki polskiej, J. Grotkowska, A. Chopecki (red.), Instytut Muzyki i Taca, Warszawa.
Kowalski T. (red.), Goleniewski A, Sodowski J., Malinowska E., Raport o stanie kultury: Kinematografia. W kierunku rynku i Europy, [b.m.] [b.d.].
Lewandowski P., Muk J., Skrok . [2010], Znaczenie gospodarcze sektora kultury, Wstp do analizy
problemu. Raport kocowy, Instytut Bada Strukturalnych, Warszawa.
Mamica . [2012], Wzornictwo przemysowe jako determinanta konkurencyjnoci gospodarki, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Zeszyty Naukowe, Seria Specjalna: Monografie nr 218, Krakw.
Przemiany w zwyczajach suchania radia w latach 20012010 [2012], Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Departament Monitoringu, Warszawa.
Raport o stanie muzyki polskiej [2011], J. Grotkowska, A. Chopecki (red.), Instytut Muzyki i Taca,
Warszawa.
Raport o stanie polskiego teatru dla dzieci i modziey w latach 19892003 [2005], Z. Rudziski,
J.Tyszka (red.), Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
Raporty GUS: Kultura w 2008 r.; Kultura w 2010 r.
Raporty Instytutu Ksiki: Rynek ksiki w Polsce za lata: 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012.
Raporty Stowarzyszenia Klon/Jawor: Podstawowe fakty o organizacjach pozarzdowych za lata:
2002, 2005, 2006, 2010.
Biblioteki publiczne w liczbach 2009 [2011], Biblioteka Narodowa, Instytut Ksiki i Czytelnictwa,
Warszawa.
Rocznik statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej [2012].
Rynek ksiki w Polsce 2012 [2011], P. Dobrocki (opr.), Instytut Ksiki.
Rynek muzyczny w Polsce. Raport [2008], J. Grotkowska, A. Chopecki (red.), Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Warszawa.
K. Jagodziska
Rynek telewizyjny w 2011 roku analiza. Udziay, czas ogldania, struktura widowni programw telewizyjnych [2012], Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Departament Monitoringu, Warszawa.
Opracowania
Bajka Z. [2000], Rynek mediw w Polsce, w: Dziennikarstwo i wiat mediw, Z. Bauer, E. Chudziski
(red.), Universitas, Krakw.
Balcerzak P. [2007], O wzornictwie przemysowym: definicje, procedury, korzyci, Akademia Sztuk
Piknych w Warszawie Wydzia Wzornictwa Przemysowego, Warszawa.
Filas R. [1999], Dziesi lat przemian mediw masowych w Polsce (19891999), Zeszyty Prasoznawcze, nr 12.
Filas R. [2010], Dwadziecia lat przemian polskich mediw (19892009) w ujciu periodycznym, Zeszyty Prasoznawcze, nr 34.
Gajewski M. [2012], Rok 2011 na polskich aukcjach podsumowanie, Art&Business, nr 23.
Instytucje upowszechniania kultury w XXI wieku. Przeytek czy nowa jako [2009], J. Sjka, M. Poprawski, P. Kieliszewski (red.), Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Pozna.
Instytucje kultury w czasach kryzysu [2009], J. Sjka, P. Kieliszewski, P. Landsberg, M. Poprawski
(red.), Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Pozna.
Kamierczak R. [2009], Biblioteki marnowanych potencjaw, w: Instytucje kultury w czasach kryzysu,
J. Sjka, P. Kieliszewski, P. Landsberg, M. Poprawski (red.), Bogucki Wydawnictwo Naukowe,
Pozna.
Niewiarowski W., Polski rynek sztuki ewoluuje?, www.antykwariusze.pl.
Stefanowski M. [2007], Wzornictwo w Polsce dzisiaj / Design in todays Poland, Akademia Sztuk Piknych w Warszawie Wydzia Wzornictwa Przemysowego, Warszawa.
159
Katarzyna Jagodziska
Szkolnictwo artystyczne
i sytuacja artysty w Polsce
Polski system owiaty, w szczeglnoci ksztacenia na poziomie wyszym, co najmniej od pocztku pierwszej dekady XXI wieku jest przedmiotem krytycznej dyskusji w obrbie rodowisk nauki i kultury. W midzynarodowych rankingach szk
wyszych polskie uczelnie plasuj si na kocowych pozycjach: w opracowywanym
w Chinach Academic Ranking of World Universities (ARWU) za rok 2010 klasyfikowane s tylko dwa polskie uniwersytety: Jagielloski i Warszawski oba plasuj
si w trzeciej setce (na 500 uwzgldnionych na licie), podobnie w brytyjskim rankingu The World University Rankings za lata 20112012 te same uczelnie zostay
sklasyfikowane w pierwszej poowie trzeciej setki (na 400 uczelni). Szkolnictwo
artystyczne, bdce integraln czci systemu nauczania, w duej mierze sytuuje
si poza dyskusj dotyczc koniecznoci podniesienia jakoci i poziomu ksztacenia. Wypracowany w poprzednim systemie model nauczania artystycznego cieszy
si bowiem dobr midzynarodow renom i moe swobodnie konkurowa z zachodnim systemem ksztacenia. W licznych opracowaniach podkrela si, e jego
si jest osobisty kontakt nauczyciela i ucznia, przybierajcy ksztat relacji mistrz
ucze. Szczeglnie wysoko oceniane jest szkolnictwo na poziomie niszym szk
podstawowych, gimnazjalnych i licew.
W roku szkolnym 2011/2012 odnotowano w Polsce cznie 675 szk artystycznych; 250 z nich to szkoy, dla ktrych organem zaoycielskim jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 116 szkoy prowadzone przez jednostki
samorzdu terytorialnego, a 309 szkoy niepubliczne (z czego 125 z uprawnieniami szk publicznych). Do szk publicznych oraz niepublicznych z uprawnieniami szk publicznych uczszczao cznie 84 287 uczniw (dane: Centrum Edukacji Artystycznej). Na poziomie wyszym dziaa 19 uczelni: muzycznych, sztuk
piknych, teatralnych i filmowych. W roku 2007 ksztaciy one 14 404 studentw
(dane MKiDN). W przeciwiestwie do szk nieartystycznych podlegajcych ministrowi edukacji narodowej (szkolnictwo nisze) i ministrowi nauki i szkolnictwa
Cz II
162
Po dugich sporach zwizanych z projektowaniem drugiego etapu reformy samorzdowej z 1998 roku szkoy artystyczne pozostay w gestii wadz pastwowych,
w przeciwiestwie do szk nieartystycznych, ktre zostay przekazane w zarzd
jednostkom samorzdu terytorialnego. Ramy prawne szkolnictwa artystycznego
okrela Ustawa z dnia 7 wrzenia 1991 r. o systemie owiaty, zgodnie z ktr podmiotem zakadajcym i prowadzcym publiczne szkoy artystyczne jest minister
waciwy ds. kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, sprawuje on take nadzr
pedagogiczny nad szkoami publicznymi i niepublicznymi. Do szkolnictwa artystycznego, podobnie jak do caego systemu owiaty stopnia podstawowego i redniego, odnosi si rwnie Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela.
Podzia na typy szk okrela Rozporzdzenie Ministra Kultury z dnia 29 grudnia
2004 r. w sprawie typw szk artystycznych publicznych i niepublicznych.
Z bada przeprowadzonych przez autorw Raportu o stanie kultury w obszarze
szkolnictwa artystycznego wynika, e si niepublicznego szkolnictwa artystycznego
jest wydajno ksztacenia (wedug zasady: pac wymagam), szkoy te jednak
nie mog sobie pozwoli na rygorystyczn selekcj uczniw. Znajduj si rwnie
w gorszej sytuacji finansowej chocia zarwno szkoy publiczne, jak i niepubliczne mog korzysta z finansowania budetowego, te pierwsze maj zapewnione wiksze bezpieczestwo ekonomiczne [Pawowski, s. 2931]. Wnioski autorw
Raportu o stanie muzyki polskiej mona odnie do szk artystycznych wszystkich
specjalizacji. Wskazuj oni, e szkoy prywatne maj mniejszy presti, czsto s
sabiej wyposaone i dysponuj gorsz baz lokalow. Z tego wzgldu nie stanowi dla szk publicznych prawdziwej konkurencji. W maych i rednich miastach
sie szk artystycznych jest na tyle rzadka, e praktycznie nie wspzawodnicz
ze sob, o konkurencji mona mwi jedynie w duych miastach [Raport o stanie
muzyki polskiej, 2011, s. 301].
W roku 2012 MKiDN rozpoczo prace nad wprowadzeniem zmian w szkolnictwie artystycznym; ich efektem maj by nowe ramowe plany nauczania w szkolnictwie muzycznym I i II stopnia, w szkolnictwie plastycznym i baletowym. Zmiany wprowadzane bd w zwizku z koniecznoci dostosowania ksztacenia do
moliwoci i potrzeb coraz modszych dzieci, ekspansj nowych technologii i koniecznoci dostosowania metod nauczania do nowych realiw oraz w zwizku ze
zmianami na rynku pracy.
K. Jagodziska
Ksztacenie muzyczne
Szkoy muzyczne dziel si na dwa podstawowe typy: 1) szkoy realizujce
ksztacenie oglne i artystyczne oraz 2) szkoy realizujce wycznie ksztacenie
artystyczne. Szkoy typu pierwszego obejmuj: a) oglnoksztacce szkoy muzyczne I stopnia nauka w nich trwa 6 lat, daj podstawy wyksztacenia muzycznego
i wyksztacenie oglne w zakresie szkoy podstawowej; b) oglnoksztacce szkoy
muzyczne II stopnia nauka w nich trwa 6 lat, daj wyksztacenie w zawodzie
muzyk i wyksztacenie oglne w zakresie gimnazjum i liceum oglnoksztaccego
oraz moliwo przystpienia do egzaminu maturalnego (do szk przyjmowani s
uczniowie, ktrzy nie przekroczyli 14 roku ycia). Szkoy typu drugiego obejmuj:
a) szkoy muzyczne I stopnia nauka w nich trwa 6 lat lub 4 lata, w zalenoci od
wieku ucznia (do szk przyjmowani s kandydaci w wieku 615 lat), daj podstawy wyksztacenia muzycznego; b) szkoy muzyczne II stopnia nauka w nich trwa
6 lat lub 4 lata, zalenie od specjalnoci ksztacenia, daj wyksztacenie w zawodzie muzyk (do szk przyjmowani s kandydaci w wieku 1020 lat).
W szkoach muzycznych I stopnia uczniowie ksztac si w zakresie gry na
wybranym instrumencie. Zajcia odbywaj si indywidualnie (jeden ucze jeden
nauczyciel). Pocztkowo s to dwie lekcje tygodniowo po 30 minut, nastpnie
dwie godziny lekcyjne po 45 minut. W zakresie realizowanych przedmiotw ucze
odbywa indywidualne prby z akompaniatorem, gra w zespole kameralnym, w orkiestrze lub piewa w chrze. Szkoy II stopnia obejmuj kilka wydziaw, ktre
ksztac w nastpujcych specjalnociach: muzyk instrumentalista, muzyk wokalista, muzyk nauczyciel rytmiki, muzyk lutnik. Utrzymany jest tryb ksztacenia
indywidualnego w wymiarze dwch godzin lekcyjnych tygodniowogry na instrumencie lub piewu. W ostatniej klasie s to trzy godziny lekcyjne.
Dyskutowane w 2012 roku kierunki zmian w szkoach muzycznych I stopnia
to: wzrost roli muzykowania zespoowego, organizacja kursw przygotowawczych
dla kandydatw, moliwo przyznania dodatkowych godzin nauki dla najzdolniejszych uczniw oraz zwikszenie autonomii dyrektorw szk, tak aby mieli
do dyspozycji dodatkowe godziny w obu cyklach ksztacenia. Z kolei w szkoach
II stopnia zaproponowano moliwo wyboru przez uczniw czci przedmiotw
zgodnie z zainteresowaniami, a take zwikszenia wymiaru zaj z zespou kameralnego oraz pooenie szczeglnego nacisku na praktyczny aspekt realizacji zaj
oglnomuzycznych.
Edukacj muzyczn oferuj take szkoy policealne ksztacce w zawodzie
aktora scen muzycznych (Policealne Studium Zawodowe Wokalno-Aktorskie
w Gdyni, Policealne Studium Zawodowe Wokalno-Baletowe w Gliwicach, Policealne Studium Zawodowe Piosenkarskie w Poznaniu oraz Policealne Studium Jazzu
w Warszawie), Szkoa Artystyczna w Zakopanem ksztacca w rnych dziedzinach
163
Cz II
artystycznych w zakresie szkoy podstawowej i gimnazjum, a take Szkoa Chralna w Poznaniu (nauka trwa tu 9 lat).
Szk artystycznych o profilu muzycznym jest w Polsce najwicej: cznie 420
placwek publicznych, w tym 302 szkoy I stopnia, 114 II stopnia, 4 policealne
ksztacce w zawodzie aktora scen muzycznych oraz dwie szkoy eksperymentalne muzyczna i muzyczno-plastyczna [Pawowski, s. 7].
Niepubliczne szkoy muzyczne stanowi 43% wszystkich szk muzycznych
w Polsce, ale ksztac jedynie 11% uczniw, podczas gdy szkoy podlege MKiDN
przy zblionej liczbie placwek a 72% uczniw [Raport o stanie muzyki polskiej,
2011, s. 301].
Ksztacenie plastyczne
System szkolnictwa plastycznego ma mniej zoon struktur od muzycznego.
Wystpuj tu wycznie szkoy oferujce cznie ksztacenie oglne i artystyczne.
Dwa typy szk plastycznych to: oglnoksztacce szkoy sztuk piknych nauka
w nich trwa 6 lat, daj wyksztacenie w zawodzie plastyka i wyksztacenie oglne
w zakresie gimnazjum i liceum oglnoksztaccego, po ktrego ukoczeniu mona
przystpi do egzaminu dojrzaoci; licea plastyczne nauka w nich trwa 4 lata,
daj wyksztacenie w zawodzie plastyka i wyksztacenie oglne w zakresie liceum
oglnoksztaccego, po ukoczeniu szkoy mona zoy egzamin dojrzaoci.
Ksztacenie zawodowe obejmuje nastpujce specjalnoci: fotografia, marketing dzie sztuki, reklama wizualna, techniki graficzne, techniki rzebiarskie,
techniki renowacyjne (renowacja elementw architektury, renowacja mebli i wyrobw snycerskich, renowacja witray), techniki scenograficzne (charakteryzacja
i stylizacja, modelarstwo i dekoratorstwo), formy uytkowe (artystyczny druk sitowy, ceramika, dekorowanie wntrz, jubilerstwo, lutnictwo, meblarstwo, metaloplastyka, projektowanie zabawek, snycerstwo, szko artystyczne i witra, techniki
malarskie i pozotnicze, tkanina artystyczna, wyroby unikatowe). Przedmioty artystyczne to nie mniej ni 70 godzin w cyklu ksztacenia (ponad 10 godzin tygodniowo w oglnoksztaccej szkole sztuk piknych, a w liceum plastycznym ponad
15 godzin).
Proponowane w 2012 roku kierunki zmian to: aktualizacja ramwek, indywidualizacja procesu nauczania dostosowanie ksztacenia do potrzeb uczniw i do
bazy dydaktycznej szkoy oraz dodatkowe godziny na prac z uczniem zdolnym,
podzia przedmiotw na obowizkowe i moduy uzupeniajce, wiksza autonomia
dyrektorw szk, tak aby mogli decydowa o rodzaju prowadzonych zaj.
W Polsce dziaa 67 publicznych szk plastycznych, w tym 22 oglnoksztacce szkoy sztuk piknych, 41 licew plastycznych i 4 publiczne szkoy policealne
[Pawowski, s. 7].
164
K. Jagodziska
Ksztacenie baletowe
Szkoy baletowe umoliwiaj ksztacenie na poziomie oglnym i artystycznym
bd wycznie artystycznym. Nauka w oglnoksztaccych szkoach baletowych
trwa 9 lat, daj one wyksztacenie w zawodzie tancerza i wyksztacenie oglne
w zakresie klas IVVI szkoy podstawowej, gimnazjum i liceum oglnoksztaccego. Po ukoczeniu liceum mona przystpi do egzaminu dojrzaoci (do szk
przyjmowani s kandydaci w wieku 910 lat). Z kolei nauka w szkoach baletowych obejmujcych szkoy sztuki taca trwa 9 lub 6 lat, w zalenoci od wieku
ucznia, daj one wyksztacenie w zawodzie tancerza (do szk przyjmowani s
kandydaci w wieku 615 lat).
W 2012 roku rodowiska zaangaowane w dyskusj o szkolnictwie artystycznym zaproponoway wprowadzanie bardziej rnorodnych technik wspierajcych
klasyczny i wspczesny kierunek ksztacenia baletowego, pogbienie procesu ksztacenia ucznia kreatywnego, zainteresowanego zmianami zachodzcymi
w choreografii europejskiej oraz poszerzenie autonomii dyrektorw szk w podejmowaniu decyzji dotyczcych profilu ksztacenia artystycznego w danej placwce.
W Polsce dziaa pi oglnoksztaccych szk baletowych.
165
Cz II
Ksztacenie
na poziomie akademickim
166
Podstawowym aktem prawnym odnoszcym si do wyszego szkolnictwa artystycznego jest Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyszym.
Okrela ona, e publiczne uczelnie artystyczne s nadzorowane przez ministra
waciwego ds. kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
W wikszoci wyszych szk artystycznych w Polsce obowizuj studia dwustopniowe licencjackie i magisterskie. Na czci uczelni mona rwnie podj studia doktoranckie. Absolwentom studiw drugiego stopnia nadaje si tytu zawodowy magister sztuki po ukoczeniu kierunkw: architektura wntrz,
dyrygentura, edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej, grafika, instrumentalistyka, jazz i muzyka
estradowa, kompozycja i teoria muzyki, malarstwo, organizacja produkcji filmowej i telewizyjnej, reyseria, reyseria dwiku, rzeba, scenografia, taniec, wiedza
o teatrze, wokalistyka, wzornictwo. Tytu magistra sztuki otrzymuj rwnie absolwenci jednolitych studiw magisterskich po ukoczeniu kierunkw: aktorstwo,
konserwacja i restauracja dzie sztuki, realizacja obrazu filmowego, telewizyjnego
i fotografia, reyseria. Nie ma uczelni wyszej ksztaccej w zakresie taca czy
sztuki cyrkowej.
Trzeci stopie ksztacenia w zakresie muzyki realizuje w Polsce 8 uczelni.
W roku akademickim 2007/2008 uczelnie muzyczne ksztaciy 5284 studentw.
Ponad 78% z nich uczyo si na studiach stacjonarnych. W zakresie sztuk piknych
rwnie ksztaci 8 szk. Uczszcza do nich najwiksza liczba studentw spord
uczelni artystycznych 7149 osb, co stanowi nieco ponad poow wszystkich
studentw. Prawie 60% studiuje na studiach stacjonarnych. Dwie uczelnie wysze
ksztac w zakresie teatru oraz jedna w zakresie filmu, teatru i produkcji telewizyjnej. cznie uczy si w nich 1730 studentw, z czego na studiach stacjonarnych
52%. List artystycznych uczelni wyszych pokazuje Tabela 1.
Tabela 1. Uczelnie artystyczne (stan w 2013 r.)
Uczelnie muzyczne
K. Jagodziska
Uczelnie plastyczne
Uczelnie teatralne
ifilmowe
wKrakowie
Pastwowa Wysza Szkoa Filmowa, Telewizyjna i Teatralna
im. Leona Schillera w odzi
Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
167
168
Cz II
K. Jagodziska
ktry z definicji reguom si wymyka? To dylematy nie do rozstrzygnicia, bo zarwno wirtuoz, jak i rzemielnik s artystami cho w innym wymiarze i obaj
odpowiadaj na spoeczne zapotrzebowanie.
Cezary Kocielniak w artykule Akademie sztuk piknych i przedsibiorczych?
[2009] skupi si na zwizku akademii sztuk (chocia problem ten w rwnym
stopniu dotyczy wszystkich uczelni artystycznych) z trzecim sektorem oraz na
kwestii innowacyjnoci. W jego opinii relacje te w obecnym ksztacie s stanowczo
niewystarczajce, czemu w duej mierze winny jest zakaz prowadzenia przez szkoy wysze dziaalnoci gospodarczej (obchodz go, zakadajc fundacje, co jednak
pitrzy biurokracj). Susznie zauway, e przyuczelniane orodki kultury, galerie
i imprezy promuj przede wszystkim studenck twrczo i nie licz si na rynku
sztuki. Nie mog te przynosi dochodw, wobec czego nie konkuruj z podmiotami niepublicznymi. Rozwizaniem tej sytuacji byoby np. zakadanie przez uczelnie
wysze komercyjnych galerii lub wspprowadzenie firm usugowych (agencji reklamowych, biur projektowych), co nie tylko pozwalaoby pozyskiwa dodatkowe
rodki finansowe, ale te umoliwiaoby studentom zdobycie praktycznej wiedzy
i praktycznych umiejtnoci w warunkach rynkowych. Kocielniak postuluje zainicjowanie przez uczelnie wsppracy z przemysami kultury poprzez tworzenie
inkubatorw przedsibiorczoci kulturalnej. Na uczelniach miayby powstawa
centra badawcze i rozwojowe.
Autorzy Raportu o stanie kultury do gwnych mankamentw szkolnictwa wyszego zaliczyli take brak menaderskiego zarzdzania oraz prowadzenie przez
uczelnie studiw niestacjonarnych, ktre umoliwiaj uzyskanie dyplomu w takim
samym czasie jak w przypadku studiw stacjonarnych, jednak przy nierwnowanoci programw nauczania. Podkrelono te zbytnie przywizanie rodowiska
akademickiego do stopni i tytuw naukowych. Z punktu widzenia jakoci ksztacenia dobrym rozwizaniem byoby zatrudnianie w charakterze nauczycieli akademickich wybitnych artystw, niekoniecznie posiadajcych odpowiednie stopnie
(wtedy jednym z kryteriw ich oceny mogyby by midzynarodowe nagrody).
W przypadku poszczeglnych typw uczelni artystycznych podnoszona jest kwestia zbyt dugiego cyklu ksztacenia (4 lub 5 lat), ktry w przypadku osb niewybierajcych kariery artystycznej zmniejsza ich szanse na rynku pracy. Postulowane
jest te przekazanie pod nadzr ministra kultury caego systemu ksztacenia artystycznego, nie tylko publicznych uczelni artystycznych.
Uczelnie poszczeglnych specjalizacji stoj rwnie wobec waciwych sobie
problemw. W przypadku szkolnictwa baletowego jest to niedobr wyszkolonych
pedagogw baletu oraz brak dobrej wsppracy szk z zespoami baletowymi.
W zakresie szkolnictwa muzycznego programy nauczania powinny ka wikszy
nacisk na gr w orkiestrze i na muzyk kameraln. W odniesieniu do ksztacenia
plastycznego wskazano, e za potrzebami rynku nie nada stosowany na uczelniach sprzt i specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. Programy wszyst-
169
Cz II
kich typw szk i uczelni artystycznych powinny zosta uzupenione o rozbudowany zestaw przedmiotw informatycznych. W przypadku ksztacenia filmowego
weryfikacji wymagaj niedostosowane do wymaga rynku programy ksztacenia
Wydziau Produkcji. Konieczne jest take ksztacenie w zakresie nowych form audiowizualnych i nowych mediw oraz przygotowywanie aktorw do pracy przed
kamer.
Istotn barier rozwoju uczelni artystycznych jest rwnie niemal wycznie
polskojzyczna oferta studiw. Kocielniak zauway, e wprowadzenie programw ksztacenia w jzyku angielskim jako wykadowym w naukach o sztuce jest
atwiejsze ni w innych dyscyplinach tutaj bowiem nie sowo jest najwaniejsze,
lecz inne rodki wyrazu. W roku akademickim 2007/2008 liczba cudzoziemcw
studiujcych na uczelniach artystycznych wynosia zaledwie 241 osb (na 14 163
polskich studentw).
Nie ma jednej obowizujcej definicji sowa artysta, ktra jasno wskazywaaby, kto jest artyst, a kto nim nie jest. Ukoczenia szkoy bd uczelni artystycznej
bynajmniej nie mona traktowa jako jedynego wyznacznika statusu twrcy, gdy
na polu wszystkich dyscyplin od wiekw mamy do czynienia z artystami, ktrzy
odnosz sukcesy artystyczne i rynkowe, cho nie odebrali formalnej edukacji artystycznej. Zgodnie z Ustaw z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych: przedmiotem prawa autorskiego jest kady przejaw dziaalnoci
twrczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezalenie od wartoci, przeznaczenia i sposobu wyraenia (utwr). Twrc jest wic
osoba, ktra tworzy utwory chronione prawem autorskim.
W zdecydowanej wikszoci przypadkw uznanie dla artystw i ich zawodowy
presti nie id w parze ze spoecznym statusem. Dziea sztuki otacza aura wyjtkowoci [Benjamin, 2011], a sam artysta zwaszcza taki, ktry zaczyna wspina si po drabinie artystycznego sukcesu zaczyna obrasta swoist mitologi.
Ewelina Wejbert-Wsiewicz zebraa dwadziecia jeden mitw odnoszcych si do
postaci twrcy (omwione przez Mariana Golk [1995], Mari Goaszewsk [1977]
i Andrzeja Osk [1978]). S to mity: wyjtkowoci, indywidualnoci, powoania,
wolnoci, cierpienia, szalestwa, buntu, blunierstwa, spontanicznoci, samotnoci, odrzucenia, zaangaowania, bezinteresownoci, egocentryzmu, zabawy,
oczyszczenia, artysty-kapana, zbiorowego, antyartysty, sztucznoci, odkrywcy.
To romantyczne ujcie moe si oczywicie przekada na magi nazwiska artysty,
ktre niczym marka nabiera wartoci, a jej wymiernym efektem s ceny osigane
na rynku sztuki. Jednak tego rodzaju presti i w wybranych przypadkach rwnie sukces ekonomiczny nie s skorelowane z umiejscowieniem zawodu artysty
K. Jagodziska
171
Cz II
172
8. Artyci-wykonawcy s czsto wyczani, pomijani przy podejmowaniu decyzji dotyczcych ich dziaalnoci twrczej, warunkw pracy i zabezpieczenia
spoecznego.
Kwestie te stay si punktem wyjcia dla sformuowania zalece odnonie do
koniecznych zmian w polityce kulturalnej poszczeglnych pastw, majcych przyczyni si do poprawy statusu artystw. Podstawow kwesti jest wypracowanie
rozwiza prawnych, ktre zapewni artystom dostp do zabezpieczenia socjalnego oraz ubezpiecze zdrowotnych i chorobowych oraz przygotowanie odrbnych,
bardziej elastycznych zasad podatkowych i wiadcze emerytalnych, niezalenie
od charakteru umw, na podstawie ktrych artyci wykonuj swoj prac. Ponadto wszystkie umowy o prac i kontrakty artystw powinny gwarantowa pene,
obowizkowe ubezpieczenie od nastpstw nieszczliwych wypadkw, bez dodatkowych kosztw dla artysty, niezalenie od jego statusu prawnego wynikajcego
z rodzaju i formy umowy zawartej z zatrudniajcym. Manifest zosta co prawda
wypracowany przez stowarzyszenia aktorw i muzykw, ale postulaty dotycz artystw wszystkich profesji.
W maju 2012 roku mia miejsce w Polsce protest artystw plastykw zorganizowany przez Obywatelskie Forum Sztuki Wspczesnej pod hasem Strajk!
Dzie bez sztuki. Na jeden dzie w gecie solidarnoci z artystami zamknite
zostay muzea i galerie sztuki (ok. 60 w caym kraju), co miao zwrci uwag
rzdu i opinii publicznej na problemy rodowiska. Ten symboliczny gest mia pokaza, [] jak wygldaby wiat bez sztuki. Wanie tak za kilka lat moe skoczy polska kultura! [STRAJK!, s. 1]. Zawarte tu postulaty s zbiene z manifestem
midzynarodowym: Artyci nie s biznesmenami, nie tworz z myl o zysku.
K. Jagodziska
Podsumowanie
Szkolnictwo artystyczne w Polsce, zwaszcza na poziomie wyszym, wymaga reformy. W powszechnej wiadomoci zadaniem uczelni artystycznych jest
ksztacenie wielkich Artystw, ktrzy wytycza bd nowe drogi polskiej kultury
i ktrych nazwiska stan si synonimami kraju. Takie osoby s w zdecydowanej
mniejszoci, natomiast zdecydowana wikszo absolwentw wiadczy i wiadczy
bdzie usugi na rynku pracy, do czego uczelnie ich waciwie nie przygotowuj. Std te sytuacja artysty (zwaszcza spoeczna) jest bezporednio powizana
z systemem ksztacenia. Obok koniecznoci tych zmian potrzebne jest rwnie
wprowadzenie zmian legislacyjnych (nie tylko w Polsce, take w innych krajach
UE), ktre zagwarantuj artycie minimalne socjalne zabezpieczenie i z uwagi
na szczeglny charakter pracy oraz istotn rol, jak ma on do odegrania w spoeczestwie swoist elastyczno systemu, w jakim pracuje.
173
Cz II
Literatura
Benjamin W. [2011], Dzieo sztuki w epoce jego reprodukowalnoci technicznej, w: tene, Twrca jako
wytwrca, Wydawnictwo KR, Warszawa (I wydanie: Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen
Reproduzierbarkeit/ Luvre dart lpoque de sa reproduction mcanis, 1936).
Edukacja artystyczna i kulturalna w szkoach w Europie [2010], Agencja Wykonawcza ds. Edukacji,
Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA), Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji, Warszawa
(I wydanie w j. angielskim: 2009).
Gruszczyski A. [2012], Strajk?, Res Publica Nowa, 22 maja; http://publica.pl/teksty/strajk, korzystano 01.09.2012.
Kocielniak C. [2009], Akademie sztuk piknych i przedsibiorczych?, w: J. Sjka, M. Poprawski,
P. Wieliszewski (red.), Instytucje upowszechniania kultury w XXI wieku. Przeytek czy nowa jako,
Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Pozna.
Kowalski G. [2005], Uczy sztuki czy ksztaci artystw (Kilka spostrzee szarlatana), w: Polskie szkolnictwo artystyczne. Dzieje teoria praktyka, M. Poprzcka (red.), Stowarzyszenie Historykw
Sztuki, Warszawa.
Pawowski K. i zesp [b.d.], Raport o stanie kultury w obszarze szkolnictwa artystycznego, raport
opracowany na zlecenie MKiDN, [b.m.].
Raport o stanie muzyki polskiej [2011], J. Grotkowska, A. Chopecki (red.), Instytut Muzyki i Taca,
Warszawa.
Raport o stanie szkolnictwa muzycznego I stopnia. Diagnozy, problemy, wnioski modelowe [2012],
174
Dokumenty
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie spoecznego statusu artystw
(2006/2249(INI)),
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=TA&referen-
Jan Strycharz
Cz II
Subkategoria
sztuki wizualne
sztuki performatywne
Sztuki tradycyjne
Przykad dobra
obraz, rzeba
spektakl teatralny,
performance
wystawa w muzeum, odres-
dziedzictwo
film
telewizja i radio
176
Przemysy kultury
muzyka
ksika i prasa
DVD z filmem
program telewizyjny,
program radiowy
CD z muzyk, plik MP3
zmuzyk
ksika, gazeta, portal
internetowy
J. Strycharz
Przykad organizacji
instytucja kultury
Fundacja Orange
Empik
177
178
Cz II
J. Strycharz
179
180
Cz II
Staje si oczywiste, i od dizajnu nie da si uciec firmy dziki odpowiedniemu dizajnowi uzyskuj due przewagi konkurencyjne, czego znakomitym przykadem jest spka Apple. Dizajn ma ogromne znaczenie dla tzw. e-gospodarki, ktra
staje si coraz waniejszym komponentem gospodarek krajw rozwinitych. Firma
doradcza Deloitte przewiduje, e do roku 2020 dziaalno internetowa bdzie generowaa ok. 13% PKB Polski [Wpyw przyspieszonego rozwoju, 2012, s. 21]. Naley
przy tym podkreli, i transakcje internetowe zawierane s poprzez odwiedziny
odpowiedniej witryny, a ta bez odpowiedniej oprawy graficznej nie przycignie
ani nie zatrzyma klienta. To, czy witryna jest atrakcyjna i funkcjonalna, decyduje
o zawizaniu transakcji gospodarczej. Coraz bardziej popularny jest zawd projektanta witryn, ale take tzw. specjalisty od dowiadczenia uytkownika (user-experience specialist), ktry musi mie du wraliwo estetyczn, jak i wraliwo na
mankamenty funkcjonalnoci, ktre s kluczowymi determinantami powodzenia
przedsiwzicia internetowego.
Kolejny element wspczesnej gospodarki, dla ktrego istotna jest estetyka, to
marketing. Dobry marketing jest cile zwizany z wolnorynkowym systemem produkcji. Pozwala na odpowiednie opakowanie, komunikowanie i sprzeda wartoci
wytworzonej przez producenta. Dzi zwraca si uwag na to, e dobry marketing
musi odwoywa si wanie do wierze i systemu wartoci klientw std coraz
wiksza rola takich gazi marketingu jak branding, czyli dziaa nastawionych na
odpowiedni identyfikacj samej marki. Aby sprawnie tego dokona, naley po
pierwsze dobrze rozumie dan grup konsumenck, ale po drugie dysponowa
odpowiednim poziomem kompetencji estetycznych w celu prezentacji produktu
czy marki przy pomocy obrazu, sowa i muzyki. Wzrost wraliwoci estetycznej
pozwala na wzrost jakoci w marketingu.
Co jednak najwaniejsze, podniesienie poziomu wraliwoci estetycznej
w spoeczestwie spowoduje, e poszczeglne jednostki trudniej bdzie zmanipulowa przekazem konstruowanym przez wielki biznes. Kompetencje estetyczne
powoduj, i konsumenci s w stanie lepiej oceni spjno produktu z jego opraw, a zatem ich decyzje zakupowe bd premioway jako (a nie krzykliwo),
zwikszajc jednoczenie efektywn alokacj zasobw.
3. Poprawa postaw spoecznych odbiorcw
Konsumpcja dbr i usug kulturalnych charakteryzuje si wsplnotowoci.
Miejsce konsumpcji jest jednoczenie miejscem spotka z czonkami spoecznoci (np. teatr, kino, muzeum czy biblioteka) lub samo dobro jest nastawione na
kreacj wsplnej przestrzeni (np. gazeta). Istniej oczywicie dobra kulturalne,
ktrych konsumpcja odbywa si w samotnoci (jak ksika), jednak czsto lektura
ciekawej historii (przyswojenie ciekawej informacji) budzi ch dzielenia si przemyleniami czy refleksjami bdcymi nastpstwem konsumpcji.
J. Strycharz
181
Cz II
Tego typu dowiadczenia buduj kapita krytycznej oceny rzeczywistoci, oceny opartej na umiejtnoci wyobraenia sobie, e mogoby by inaczej, ni jest.
Oferta organizacji sektora kultury, ktra jest w sposb cisy zwizana z dziaalnoci artystyczn, ma due moliwoci rozwijania wyobrani podstawowego
narzdzia zmiany zarwno indywidualnej, jak i spoecznej. (Rola wyobrani zostaa
ju po czci opisana w punkcie pierwszym; poniej opis ten zostanie rozwinity
bardziej szczegowo). Podsumowujc powysze rozwaania, podkrelmy zatem:
krytyczna dyskusja na temat otaczajcej czowieka rzeczywistoci stanowi zasb
rozwojowy zwizany z wyobrani, ktra jest pobudzana poprzez uczestnictwo
w wydarzeniach artystycznych.
182
Naley podkreli fakt, e w zasadzie wszystkie powyej opisane efekty zewntrzne zwizane z konsumpcj oferty kulturalnej wpywaj na jako i poziom
przedsibiorczoci. Jest to wane, poniewa przedsibiorczo jako taka stanowi
fundament gospodarki wolnorynkowej opartej na konkurencji, ktra jak powszechnie si uznaje jest motorem zmiany i warunkiem rozwoju.
Jak pisze cytowana ju Ruth Towse [2011, s. 127], rol przedsibiorcy jest
dostrzec i wykorzysta moliwo dostarczenia nowego dobra na rynek albo
wdroenie nowego sposobu robienia czego. Przedsibiorczo wie si cile
z wyobrani i krytyczn ocen rzeczywistoci, a wspomagaj j poziom zaufania
spoecznego oraz zdolno do radzenia sobie z ryzykiem i niepewnoci. Istniej
badania, ktre potwierdzaj wpyw czynnikw kulturowych na poziom przedsibiorczoci. Gwnie zwraca si uwag na to, czy w danym spoeczestwie wartoci
zwizane z przedsibiorczoci s wystarczajco silnie zakorzenione.
Dyskusja wok przedsibiorczoci pozwala na przedstawienie innowacji
ostatniego ogniwa acucha ukazujcego wpyw organizacji kulturalnych na rozwj. Stwierdzenie, i rol przedsibiorcy jest dostrzec i wykorzysta moliwo
dostarczenia nowego dobra na rynek albo wdroenie nowego sposobu robienia
czego, jest rwnoznaczne ze stwierdzeniem, e przedsibiorcy s tak naprawd
odpowiedzialni za projektowanie i wprowadzanie innowacji do obrotu rynkowego, a przez to do ycia spoecznego. Wdroenie nowego sposobu robienia czego
mwi wprost o zmianie zachowa. Przedsibiorca, jak zostao powiedziane wczeniej, musi sobie t zmian uprzednio wyobrazi. Jednostkowa wyobrania jest
kluczowym elementem zmiany spoecznej i pocztkiem innowacji jej projekcj.
Wyobraenie sobie, e sprawy mog wyglda inaczej, ni aktualnie wygldaj, ma
zwykle swj pocztek w krytycznej ocenie rzeczywistoci.
Przykad firmy Apple pokazuje, jak wyobrania jednego czowieka moe zmieni cay przemys muzyczny [Isaacson, 2011]. Steve Jobs przez cay okres swojej
aktywnoci zawodowej by bardzo blisko sztuki regularnie odwiedza wystawy
J. Strycharz
zachowania
zmienione
zachowania
zmienione
wierzenia
zmienione
wartoci
rdo: Opr. wasne
wyobraenie
zmiany
kreatywno
wdroenie
zmiany
zmienione
procesy
poznawcze
zakoczenie
zmiany
183
Cz II
184
J. Strycharz
kontrowersyjne stwierdzenie, okae si, e odwouje si ono do zdroworozsdkowej obserwacji, i pojedyncze sowa czy obrazy mog by odbiciem zoonych
procesw jest to co, na czym bazuje sztuka jako taka i w konsekwencji
aktywno kulturalna. Oczywiste jest bowiem, e sowo krzywe odwouje si
do graficznego obrazu bdcego historycznym zapisem zachowa konsumentw
i producentw. Naley zatem rozumie, e rynek jest obrazowany przez histori
zawartych transakcji, ktre s warunkowane caym zbiorem czynnikw. Pami
o penym znaczeniu uywanych metafor ekonomicznych pozwala skupia si na
tym, co wane, a jednoczenie nie zapomina o wielu innych aspektach, ktre
mog odegra du rol w przyszoci. Skupienie si na samym obrazie krzywych
nie pozwala na skuteczne dziaania i zagraa spoeczestwu. To dlatego McCloskey argumentuje, e bdziemy sprawniejsi gospodarczo, jeeli w peni zrozumiemy narzdzie i rol metafory. Oczywicie produkcja dbr kulturalnych to projektowanie dowiadczenia opartego na metaforze sowa, obrazu, wiata czy muzyki.
Kadorazowa konsumpcja dobra kultury zwiksza umiejtno rozumienia metafory w jej peni, a take sposobw jej oddziaywania. Te wypracowane na polu
kultury umiejtnoci z atwoci mona przenosi na inne pola funkcjonowania
czowieka take na dziaalno gospodarcz.
Przyblianie czowiekowi wytworw kulturalnych jest, jak si okazuje, czym
wicej anieli jedynie rozrywk. Konsumpcja dbr kulturalnych, ktrych esencj
jest obcowanie z artefaktami niemajcymi utylitarnego przeoenia, moe mie
pozytywny wpyw na takie aspekty, jak wyobrania, kreatywno, zaufanie czy rozumienie metafor. Z pewnoci mona wymieni ich wicej, a ich znaczenie moe
wydawa si jeszcze bardziej subtelne. Po bliszym przyjrzeniu okazuje si, e s
to bardzo wane narzdzia rozwoju czowieka w wymiarze zarwno personalnym,
jak i spoeczno-gospodarczym. Mona powiedzie, e konsumpcja produktw wytwarzanych przez organizacje kulturalne buduje potencja rozwojowy poprzez pozytywny wpyw na rozwj kapitau ludzkiego.
185
186
Cz II
J. Strycharz
187
188
Cz II
Dziaanie kapitaotwrcze organizacji sektora kultury nabiera szczeglnego znaczenia w zarzdzaniu organizacjami non profit i instytucjami kultury. Co
prawda biznesowe organizacje sektora kultury w podobnym stopniu jak inne organizacje mog wpywa na rozwj, ale zasad ich dziaania jest wypracowanie
zysku w oparciu o przychody pozyskane bezporednio od konsumenta. Organizacje non profit, podobnie jak instytucje kultury finansuj swoj dziaalno ze
rda zewntrznego. W przypadku instytucji kultury jest to budet pastwa czy
budet gminy, a w przypadku organizacji non profit fundatorzy, czonkowie
stowarzyszenia bd rne programy grantowe suce do rozdysponowania rodkw pochodzcych z budetu pastwa lub z budetu Unii Europejskiej. Dlatego
organizacje non profit i instytucje kultury s zobowizane nie tylko do zapewnienia konsumentowi satysfakcji, ale te do realizowania poprzez sw dziaalno
innych spoecznych celw.
Jednak, paradoksalnie, zaleno od fundatora lub organizatora moe ograniczy skuteczno dziaania instytucji kultury czy organizacji non profit. Autorzy
przytaczanego ju raportu Kultura lokalnie identyfikuj w oparciu o inne prace
badawcze kilka niepokojcych trendw w odniesieniu do instytucji kultury [Kowalik i in., 2011, s. 10]:
1. Traktowanie lokalnej instytucji kultury jako zaplecza dla dziaa samorzdu
i organizacji pozarzdowych przy jednoczesnym marginalizowaniu rozwoju
instytucji i jej pracownikw, czego konsekwencj jest brak moliwoci stworzenia przez te instytucje nowoczesnych ram organizacyjnych dla rozwoju
sektora kultury.
2. Ograniczenie oferty instytucji kultury do dziaa konwencjonalnych, rzadko nastawionych na nieszablonowe inicjatywy czy realizacj rzeczywistych
potrzeb czonkw spoecznoci lokalnej, co ma swoje przyczyny w wskiej
definicji dziaalnoci kulturalnej.
3. Powstawanie w lokalnych rodowiskach konfliktw dotyczcych sposobu
rozdzielania rodkw oraz zwizany z tym niewystarczajcy wpyw spoecznoci lokalnej na zarzdzanie rodkami i decydowanie o kierunkach rozwoju
sektora kultury (brak wypracowanych narzdzi partycypacji w zarzdzaniu
sektorem kultury).
Trendy te s niepokojce, poniewa wskazuj, e cay potencja kapitaotwrczy organizacji kulturalnej moe zosta niewykorzystany wskutek nieodpowiedniego zarzdzania. Autorzy raportu zwracaj rwnie uwag, e niezalenie od
tego, w jaki sposb instytucja jest zarzdzana oraz jakie relacje utrzymuje ze swoim otoczeniem, osoby aktywne znajduj dla siebie przestrze do dziaania [tame, s. 154]. Osoby bierne za nie wchodz w interakcj z organizacjami sektora
kultury. W takiej sytuacji lokalna instytucja kultury nie spenia w zasadzie adnych
funkcji spoecznych, a skupia si jedynie na wydatkowaniu pienidzy w sposb
zgodny z wymogami formalno-prawnymi.
J. Strycharz
W przypadku dobrego wykorzystania potencjau spoecznego w przedsiwzicia organizacji kulturalnej angauj si zarwno osoby o wysokim indywidualnym
kapitale kulturowym, jak i te, ktrych indywidualny kapita jest niski. Pozwala
to nie tylko na zwikszanie kapitau kulturowego poprzez bezporednie dziaania
organizacji, ale take na wykorzystanie ju istniejcego kapitau zakumulowanego
w bardziej aktywnych jednostkach, ktrych zaangaowanie zwiksza warto dodan dziaalnoci kulturalnej.
Dlatego w zarzdzaniu organizacjami kultury tak wany jest model partycypacyjny. Umoliwia on wczanie szerokiego grona interesariuszy w proces decyzyjny
dotyczcy aktywnoci organizacji kulturalnej. Interesariusze to, najkrcej mwic,
osoby, ktre z jakiego powodu s zainteresowane dziaaniem danej organizacji,
jednak z formalnego punktu widzenia nie s osobami decyzyjnymi. Potencjalny konsument dbr bdcych efektem dziaania organizacji kulturalnej z pewnoci jest rwnie interesariuszem jej dziaania. Przedsiwzicia biznesowe zwykle
w sposb istotny uwzgldniaj potrzeb komunikacji z potencjalnym klientem
i wczania go w proces decyzyjny. Jednak organizacje non profit i instytucje kultury czsto zbytnio skupiaj si na satysfakcji osoby (bd podmiotu) finansujcej ich dziaanie, co niekoniecznie jest rwnoznaczne ze skutecznym tworzeniem
i udostpnianiem dbr kulturalnych.
Dragan Klai zmary w roku 2011 wybitny teoretyk i praktyk kultury wskazuje, e podstaw skutecznego dziaania organizacji kultury jest zapewnienie sobie
autonomii i wypracowanie mechanizmu zarzdzania umoliwiajcego jej utrzymanie. Autonomia pozwala zwrci si ku temu, co istotne, i pozwala, by profil
i strategia dziaania organizacji kulturalnej zostay okrelone w oparciu o uwan analiz kontekstu, porwnanie z innymi organizacjami kultury, opisanie misji
i wizji oraz w zgodzie z lokalizacj i potencjalnymi mocnymi stronami organizacji. Przy czym kluczow czci analizy kontekstu jest analiza interesariuszy i ich
potrzeb wzgldem dziaalnoci organizacji kultury [Instytucje upowszechniania,
2009, s. 93].
Na dalszych etapach organizacje kulturalne mog za pomoc innych metod
angaowa potencjalnych klientw w proces podejmowania decyzji co do charakteru swej dziaalnoci. Nawizanie intymnej relacji midzy klientem a dostarczycielem dbr kulturalnych pozwala nie tylko lepiej zrozumie potrzeby tego
pierwszego, ale take co moe nawet waniejsze pozwala wypracowa lepsze
sposoby dotarcia do danej spoecznoci i przekazania niejednokrotnie trudnych
treci kulturowych.
Mona powiedzie, e podejcie partycypacyjne do zarzdzania organizacjami
kulturalnymi jest zgodne z podejciem endogenicznym do rozwoju spoeczno-gospodarczego. Bazuje ono bowiem na przekonaniu, i spoeczestwo ma konkretne
potrzeby wzrostu kulturalnego i integrowania si w duchu zaufania, a organizacja
kulturalna powinna jedynie spenia rol facylitatora tego typu zachowa.
189
190
Cz II
Podejcie partycypacyjne jest wane zwaszcza w kontekcie zmian spoecznych bdcych skutkiem globalizacji oraz zmian w technologii. Kultura dzisiaj
jak zauwaa belgijski praktyk kultury Jan Van Rillaer coraz rzadziej skupia si
wok jakiego wydarzenia czy budynku, twardych faktw, ktre atwo sprecyzowa. Czciej wok przepywu i sieci elementw, ktre trudno uchwyci [Instytucje upowszechniania, 2009, s. 102]. W zwizku z tym zarzdzanie partycypacyjne
wymaga nowych narzdzi.
Myl t rozwijaj m.in. autorzy publikacji Otwarto w instytucjach kultury
zwizani z ruchem Creative Commons, ktry dziaa na rzecz uwolnienia treci
twrczych:
W przecigu ostatnich dwudziestu lat pejza kulturowy zmieni si dramatycznie. Jeszcze w poowie lat dziewidziesitych XX wieku uczestnictwo w kulturze byo w przewaajcej wikszoci zwizane albo z mediami masowymi, albo
wanie z instytucjami kultury. W cigu niecaych dwch dekad pojawia si konkurencja w postaci obiegw treci kultury i przestrzeni aktywnoci kulturowej
zwizanych z Internetem. Sie jest dzisiaj rdem treci take tych niedostpnych ani w telewizji, ani w bibliotece. Sie jest te przestrzeni wasnej, indywidualnej lub zbiorowej aktywnoci zwizanej z tworzeniem, rekomendowaniem czy
dzieleniem si zasobami. To funkcje, ktre przez wikszo XX wieku byy domen
instytucji kultury [Hofmokl i inni, 2011, s. 4].
Spostrzeenie to zwraca uwag na fakt, e jeli organizacje kulturalne maj
z powodzeniem wykorzystywa swj potencja kapitaotwrczy, niezbdne jest,
aby byy blisko cyfrowej rewolucji i bray udzia w digitalizacji zasobw kulturowych. Wbrew podejciu konserwatywnemu cyfryzacja kultury nie musi by procesem szkodliwym. Nowe technologie mog by przydatne w dotarciu do osb, ktre
nie maj atwego dostpu do produktw kulturalnych.
Przykady wykorzystania technologii w zwikszaniu konsumpcji kulturalnej
mona mnoy. Warto wspomnie chociaby o projekcie wolnelektury.pl realizowanym przez Fundacj Nowoczesna Polska. Koordynatorzy projektu zbudowali
portal internetowy, na ktrym udostpniaj w postaci cyfrowej literatur polsk i wiatow. Ksiki te s osigalne z kadego miejsca na wiecie, a jedynym
warunkiem jest posiadanie komputera podczonego do internetu bd czytnika
elektronicznych wersji ksiek. Literatura umieszczona na portalu jest darmowa
koordynatorzy publikuj jedynie te ksiki, co do ktrych prawa autorskie majtkowe nie maj ju zastosowania. S to jednak w wikszoci bardzo wartociowe
pozycje, cz z nich to rwnie lektury szkolne.
Cyfryzacja treci pozwala organizacjom kulturalnym wej w wiat cyfrowej
cyrkulacji wytworw kultury i zwiksza do nich dostp. Otwarte dzielenie si
wartociowymi treciami za pomoc nowych kanaw komunikacji jest rwnie
sposobem na wzmacnianie zarzdzania partycypacyjnego i docieranie do coraz to
nowych grup. Pokazuje take, e w obliczu postpu technologicznego organizacje
J. Strycharz
sektora kultury podobnie jak inne podmioty spoeczne i gospodarcze stoj przed wyzwaniem wymylenia siebie na nowo. Przy czym zmiany spoeczne,
ktre z roku na rok nabieraj coraz wikszej dynamiki, bd wymagay coraz to
nowych modeli wsppracy organizatora kultury z jego klientem; zwaszcza jeeli
organizator ma przy tym realizowa cele spoeczne. Dlatego wedug cytowanego ju Dragana Klaicia [] odnowa i konsolidacja orodkw kultury nie moe
by rutynow operacj, prowadzon przez multiplikacj jakiego standardowego
modelu, ani wprowadzana na si przez marketingowe sztuczki i klisze. Kontekst,
lokalizacja i kulturalna konstelacja powinny determinowa funkcj i profil takiego orodka [Instytucje upowszechniania, 2009, s. 98]. Takie zarzdzanie organizacjami kulturalnymi ma szanse przyczyni si do wyprowadzenia dryfujcych
spoeczestw na now i co wane: autonomiczn ciek rozwoju spoeczno-gospodarczego.
Podsumowanie
W tym rozdziale wskazaem na zwizki midzy dziaalnoci organizacji kulturalnych a rozwojem spoeczno-gospodarczym spoeczestw. W pierwszej jego
czci wyjaniem, czym s organizacje kulturalne, a take opisaem specyfik
ich dziaania, definiujc sektor kultury poprzez rodzaje realizowanych w jego ramach dziaa. W drugiej czci opisaem poczenia midzy dziaalnoci organizacji kultury a potencjalnym wpywem wynikw tych dziaa na ycie spoeczne
i gospodarcze. Argumentowaem, e organizacje kulturalne maj potencja pozytywnego wpywu na stymulacj pomysw kreatywnych i wyobrani, dostarczanie
standardw estetycznych, popraw postaw spoecznych odbiorcw oraz pobudzanie do dyskusji i krytycznej oceny rzeczywistoci. Ponadto zwrciem uwag,
e wszystkie te elementy maj znaczenie w osiganiu przewag konkurencyjnych
przez firmy wspczesnych gospodarek poprzez swj gboki wpyw na ich zdolnoci do innowacji. W ostatniej czci tego rozdziau wskazaem na warunki, ktre powinny zosta spenione, by organizacje kulturalne wykorzystyway w peni
swj potencja kapitaotwrczy. Aby tak byo, musz by one tworzone w oparciu
o takie wartoci, jak otwarto, autonomia i partycypacja. Wartoci te mog by
wspierane przez odpowiednie uycie nowoczesnych zasobw cyfrowych udostpnionych przez postp technologiczny zasobw, ktre s w zasigu rki kadej
organizacji kulturalnej.
191
Cz II
Literatura
Bronk R. [2009], The romantic economist. Imagnation in economics, Cambridge University Press,
Cambridge.
Camagni, R. [2002], On the concept of territorial competitiveness. Sound or misleading?, dostpne:
http://ideas.repec.org/p/wiw/wiwrsa/ersa02p518.html, korzystano 20.12.2012.
Components of the Cultural product, dostpne: http://tiny.pl/hkb35, korzystano 20.12.2012.
Creative economy report 2008. The challenge of assesing the creative economy: towards informed policy-making [2008], UNCTAD, Geneva.
Diagnoza spoeczna 2011. Warunki i jako ycia Polakw [2011], J. Czapiski, T. Panek (red.), Rada
Monitoringu Spoecznego, Warszawa.
Domaski B. [2004], Krytyka pojcia rozwoju a studia regionalne, Studia Regionalne i Lokalne,
nr2 (16).
Dragievi-ei M., Stojkovi B. [2010], Kultura: zarzdzanie, animacja, marketing, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Entrepreneurship and culture [2010], A. Freytag, R. Thurik (eds.), Springer Verlag, Berlin, Heidelberg.
Geodecki T., Gorzelak G., Grniak J., Hausner J., Mazur S., Szlachta J., Zaleski J. [2012], Kurs na
innowacje. Jak wyprowadzi Polsk z rozwojowego dryfu?, Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej, Krakw.
Gorzelak G., Jaowiecki B. [2000], Konkurencyjno regionw, Studia Regionalne i Lokalne, nr 1 (1).
192
Grosse T.G. [2008], Nowa polityka spjnoci: wybrane nurty debaty europejskiej, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.
Hofmokl J., Tarkowski A., liwowski K. [2011], Otwarto w instytucjach kultury, Creative Commons
Polska, GdaskWarszawa.
Instytucje upowszechniania kultury w XXI wieku [2009], J. Sjka, M. Poprawski, P. Kieliszewski (red.),
Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Pozna.
Isaacson W. [2011], Steve Jobs, Insignis Media, Krakw.
Kowalik W., Matlak M., Nowak A., Noworl K., Noworl Z. [2011], Kultura lokalnie: midzy uczestnictwem w kulturze a partycypacj w zarzdzaniu, Maopolski Instytut Kultury, Krakw.
Krajewski M. [2010], Uczestnictwo w kulturze jako proces uspoecznienia, odczyt na XIV Oglnopolskim Zjedzie Socjologicznym w Krakowie.
McCloskey D. [1998], The rhetoric of economics, University of Wisconsin Press, Madison.
Sun S. [2008], Organizational culture and its themes, International Journal of Business and Management, vol. 3, nr 12.
Sztompka P. [2002], Socjologia: analiza spoeczestwa, SIW Znak, Krakw.
The economy of culture in Europe [2006], KEA Europan Affairs, Bruxelles.
The impact of culture on creativity [2009], KEA European Affairs, Bruxelles.
Towse R. [2011], Ekonomia kultury, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Trzeciak H. [2011], Ekonomika teatru, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Wittels K. [2011], W stron kreatywnego regionu nowa rola regionalnych instytucji kultury, w: Strategie dla kultury. Kultura dla rozwoju. Zarzdzanie strategiczne instytucj kultury, M. liwa (red.),
Maopolski Instytut Kultury, Krakw.
Wpyw przyspieszonego rozwoju szerokopasmowego dostpu do Internetu na polsk gospodark [2012],
raport Deloitte, dostpne: http://tiny.cc/07empw, korzystano 20.12.2012.
Cz III
Jacek Purchla
Kade pastwo prowadzi w tej kwestii wasn polityk. Tak na przykad lista tzw. zabytkw rejestrowych we Francji obejmuje mniej obiektw ni analogiczna lista w Polsce.
Cz III
Auschwitz-Birkenau.
(19401945);
196
Puszcza Biaowieska;
Stare Miasto w Warszawie;
Stare Miasto w Zamociu;
redniowieczny zesp miejski Torunia;
zamek krzyacki w Malborku;
Kalwaria Zebrzydowska: manierystyczny zesp architektoniczny i krajobrazowy oraz park pielgrzymkowy;
Park Muakowski;
Hala Stulecia we Wrocawiu.
Wrd polskich wpisw dominuj zespoy urbanistyczne. Tylko Puszcza Biaowieska to obiekt z listy dziedzictwa przyrodniczego, to take jeden z dwch
obok Parku Muakowskiego wpisw transgranicznych. Ostatni chronologicznie
obiekt z Polski Hala Stulecia we Wrocawiu (wpis z 2006 roku) jest rwnoczenie jednym z pierwszych dzie architektury i sztuki inynierskiej XX wieku, ktre
znalazy si na Licie wiatowego Dziedzictwa. Z terenu wojewdztwa maopolskiego, obok Krakowa, Wieliczki, Owicimia i Kalwarii Zebrzydowskiej, wpisano
a cztery drewniane kocioy: w Binarowej, Dbnie, Lipnicy Murowanej i Skowej.
33
57
127
36
50
68
61
69
45
DZKIE
MAOPOLSKIE
MAZOWIECKIE
OPOLSKIE
PODKARPACKIE
PODLASKIE
POMORSKIE
LSKIE
WITOKRZYSKIE
RAZEM
POMORSKIE
ZACHODNIO-
WIELKOPOLSKIE
-MAZURSKIE
1058
58
143
67
34
LUBUSKIE
WARMISKO-
52
22
12410
853
1109
898
444
598
507
512
1004
646
1022
995
569
535
808
494
1416
NE
TYKA
136
SAKRAL-
URBANIS-
LUBELSKIE
-POMORSKIE
KUJAWSKO-
DOLNOLSKIE
WOJEWDZTWO
925
68
38
128
15
16
108
80
54
58
59
15
36
56
74
111
NE
OBRON-
4321
258
468
278
51
328
225
191
242
136
577
324
152
142
169
174
606
NE
PUBLICZ-
417
23
22
28
18
36
14
19
28
14
32
19
23
13
25
99
ZAMKI
2034
165
338
99
30
88
71
14
53
74
155
68
62
132
107
89
489
PAACE
2773
100
448
190
68
85
156
58
155
78
349
216
209
78
157
235
191
DWORY
397
309
303
121
284
374
188
281
86
219
166
91
523
926
157
5245
408
399
197
387
412
936
216
305
114
270
201
226
420
998
712
7046
2137
108
171
195
16
232
181
117
109
80
137
234
78
80
91
109
199
DARCZE
820
GOSPO-
FOLWARCZNE
845
ZIELE
17689
355
1440
1915
199
1573
846
555
878
1040
1755
1462
559
1947
528
493
2144
KALNE
MIESZ-
2207
118
258
209
68
189
103
77
68
81
256
73
120
86
67
102
332
SOWE
PRZEMY-
4277
245
360
522
176
110
135
334
359
138
344
401
149
60
463
149
332
TARZE
CMEN-
3211
127
262
142
114
128
148
120
246
145
343
406
106
102
300
132
390
INNE
65750
3347
6981
5614
1561
3819
3044
2259
3849
2940
6447
5023
2579
3755
3519
2903
8110
RAZEM
J. Purchla
Dziedzictwo kulturowe w Polsce...
197
Cz III
Malbork
Biaowiea
Toru
Warszawa
knica
Jawor
Wrocaw
widnica
Owicim
Krakw
Wieliczka
Lipnica
Murowana
Zamo
Blizne
Kalwaria
Zebrzydowska
Binarowa
Dbno
198
Haczw
Skowa
Cakowita warto odtworzenia zabytkw objtych prawn ochron konserwatorsk zostaa oszacowana na kwot nie mniejsz ni 171,655 mld z3. Wychodzc
Raport o systemie ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce po roku 1989, J. Purchla (red.), Warszawa
2009; przygotowany przez zesp autorw w skadzie: Aleksander Bhm, Piotr Dobosz, Pawe Jaskanis,
Jacek Purchla, Bogusaw Szmygin.
3
J. Purchla
od kwoty 158,626 mld z cakowitej wartoci odtworzeniowej zabytkowych obiektw budowlanych bez parkw, cmentarzy ikategorii inne przyjto, e:
ok. 25% budowli wymaga pilnej konserwacji lub remontu, aich koszt wynosiok.
80% wartoci odtworzeniowej;
ok. 5% budowli kadego roku wymaga biecych konserwacji i napraw zabezpieczajcych substancj zabytkow (kada budowla raz na ok. 2530 lat),
ktrych koszt ksztatuje si na poziomie ok. 25% wartoci odtworzeniowej;
ok. 40% budowli wymaga doranych napraw (kada budowla raz na ok. 5 lat),
ktrych koszt ksztatuje si na poziomie ok. 10% wartoci odtworzeniowej;
atake w kolekcjach prywatnych, nieobjtych ochron konserwatorsk, ale take wymagajcych niemaych nakadw finansowych. Pominito osobne kategorie dbr kultury, jak stanowiska archeologiczne, pozyskane wtoku ich bada ruchome zabytki poza kolekcjami muzealnymi (u badaczy prywatnych iinstytucjonalnych, inwestorw itd.), obiekty znajdujce si wewidencji zabytkw, zespoy
urbanistyczne iruralistyczne itd.
199
Cz III
L.p.
1.
wojewdztwo
dolnolskie
kujawsko-
200
liczba
oglna
Skarb
Pastwa
Kocioy
komu-
pry-
izwizki
nalna
watna
wyznaniowe
wsp-
nieure-
was-
gulo-
no
wana
6383
957
1265
1687
1440
827
2398
628
395
739
541
14
2.
-pomorskie
3.
lubelskie
2992
549
713
774
1029
19
4.
lubuskie
3579
248
1109
1289
635
57
5.
dzkie
2106
270
470
658
674
17
17
6.
maopolskie
4343
629
646
1733
1229
34
7.
mazowieckie
4896
713
1066
1248
1033
61
176
8.
opolskie
2855
201
662
966
637
bd
bd
9.
podkarpackie
3094
512
630
752
960
214
10. podlaskie
2047
239
423
597
733
11.
2558
396
774
809
588
28
12. lskie
2948
441
807
962
624
86
28
13.
1657
244
303
477
668
44
4864
628
952
1717
615
10
6093
1255
646
1638
912
76
37
2672
643
617
689
814
12
55485
8553
11478
16735
13132
1067
701
pomorskie
witokrzyskie
warmisko-
14. -mazurskie
15. wielkopolskie
zachodnio16. pomorskie
Suma
J. Purchla
wasno
nieuregulowana
1%
brak danych 7%
Skarb Pastwa 15%
wspwasno 2%
wasno Kociow
i zwizkw
wyznaniowych
24%
201
Cz III
Analiza zmiennoci tych elementw pozwala uchwyci zarwno skal dokonujcych si w Polsce po roku 1989 przeobrae, jak i kierunek ewolucji systemu
ochrony zabytkw. Wyranie widoczna jest te jego zaleno od fundamentalnych zmian ustrojowych. Tak na przykad nieuchronna prywatyzacja zasobw zabytkowych i w lad za tym przeniesienie na nowych wacicieli odpowiedzialnoci
za opiek nad zabytkami, a take za finansowanie ich konserwacji to prawdziwa
rewolucja w systemie ochrony! Prowadzi ona wprost do urynkowienia ikomercjalizacji zabytkw. Prywatyzacja, ktrej towarzyszy programowe ograniczanie odpowiedzialnoci iroli pastwa wochronie zabytkw, musi skutkowa utrat kontroli
nad zasobem. Suby konserwatorskie stopniowo trac wpyw na okrelanie formy
zachowania zabytkw. Ich zadanie sprowadza si do opiniowania pomysw wacicieli zabytkw.
Tabela nr 3. Kryteria porwnania systemw ochrony dziedzictwa w Polsce
przed i po roku 1989
Cechy systemu
System obecny
System poprzedni
(kryteria porwnania)
(po 1989)
(do 1989)
forma wasnoci
(dominujca ipreferowana)
202
pastwowa wasno
zabytkw
odpowiedzialno za
odpowiedzialno za
odpowiedzialno za
zabytki
zachowanie zabytkowego
(ustawowo) wacicielowi
iuytkownikowi
finansowanie ochrony
obowizek finansowania
finansowanie ochrony
spoczywa na wacicielu
pastwo
(prywatnym)
status obiektu zabytkowego zabytki s traktowane
wsposb komercyjny
inwestycja
finansowanie zabytkw
nie jest traktowane jako
inwestycja
urzd konserwatorski
torskiego
wdzkiego
pastwa
skiego
do wacicieli, inwestorw
trwania zabytkw
J. Purchla
203
Cz III
uwzgldnia on mechanizmw ekonomicznych zwikszajcych skuteczno ochrony dbr kultury, opartych take na instytucjach cywilnoprawnych. Tymczasem tylko umiejtne iharmonijne wczenie dziedzictwa do wielkiej zmiany cywilizacyjnej, ktrej jestemy wiadkami, daje gwarancj jego skutecznej ochrony. Trzeba
przy tym podkreli zoono i interdyscyplinarno problematyki ochrony zabytkw wwarunkach gospodarki rynkowej oraz postpujcej globalizacji. Ta nowa
sytuacja zmusza do zmiany dotychczasowej pasywnej filozofii ochrony.
204
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej stanowi naturalny fundament pastwowej strategii ochrony zabytkw w Polsce. Odnoszce si do sfery ochrony dbr
kultury art. 5 i art. 6 mwi m.in., e Rzeczpospolita Polska [] strzee dziedzictwa narodowego, atake stwarza warunki upowszechniania irwnego dostpu
do dbr kultury, bdcej rdem tosamoci narodu polskiego, jego trwania irozwoju. Przy konstruowaniu ustawowego modelu ochrony dbr kultury nie mona
pomin rwnie innych zasad konstytucyjnych, wszczeglnoci takich jak:
zasada
zasada pastwa zapewniajcego ochron rodowiska opart na zrwnowaonym rozwoju (art. 5);
Kwesti kluczow dla skutecznej ochrony zabytkw wdemokratycznym pastwie prawa jest zasada ograniczonego prawa wasnoci ze wzgldu na interes
spoeczny. Podporzdkowujc interes prywatny interesowi publicznemu, pastwo
tworzy jednoczenie system pomocy kompensujcy dodatkowe obowizki naoo-
J. Purchla
ne na wacicieli zabytkw. Praktyka krajw europejskich jest wtym zakresie zrnicowana. Czsto oznacza jednak siganie do mechanizmw podatkowych (ulgi
dla wacicieli zabytkw) oraz tworzenie czytelnego systemu subsydiowania ze
rodkw publicznych prac konserwatorskich wobiektach zabytkowych.
Nieodzownym warunkiem skutecznej polityki pastwa w odniesieniu do
ochrony zabytkw jest merytoryczny charakter sub konserwatorskich iich apolityczno. Ochrony zabytkw nie mona przy tym oderwa od szerokiego kontekstu chodzi tu nie tylko o mecenat pastwa wobec kultury, ale i o reguy
polityki przestrzennej, edukacji spoecznej na rzecz ochrony dziedzictwa, wreszcie
o zagadnienia ustrojowe.
Uchwalona w roku 2003 Ustawa oochronie zabytkw iopiece nad zabytkami,
ktra normuje sprawy ochrony dziedzictwa kulturowego, nie moe by jedyn regulacj ustawow z tego zakresu, a analiza prawnego systemu ochrony dziedzictwa kulturowego winna take dotyczy:
regulujcym inne
dziedziny stosunkw spoecznych (zwaszcza z prawem budowlanym, prawem zagospodarowania przestrzennego, prawem cmentarnym);
braku rozwiza systemowych, ktre stymulowayby szersz ni obecna partycypacj obywatelsk w finansowaniu ochrony dziedzictwa kulturowego
izarzdzaniu nim4.
Jeli chodzi o brak takich stymulujcych rozwiza systemowych, to naley wymieni m.in. brak
regulacji ustawodawstwa reprywatyzacyjnego dotyczcego dziedzictwa kultury oraz brak moliwoci
tworzenia fundacji prywatnoprawnych o formalnoprawnych celach wycznie prywatnych, lecz uytecznych publicznie wzakresie ochrony zabytkw (istniay wokresie midzywojennym).
205
Cz III
206
J. Purchla
207
Cz III
Suby konserwatorskie
208
Ochrona dziedzictwa kulturowego jest obowizkiem pastwa, ktre realizuje go przy pomocy sub konserwatorskich. W Polsce organizacja ochrony dbr
kultury pozostaje kwesti otwart. To zasadnicze zagadnienie ustrojowe dotyczy
podmiotowego okrelenia iusytuowania administracji konserwatorskiej w systemie administracji publicznej. Ma ono istotne znaczenie, albowiem warunkiem
skutecznoci wojewdzkiego konserwatora zabytkw jest nie tylko wyposaenie
go wokrelone kategorie uprawnie wadczych, ale przede wszystkim odpowiedni zakres jego niezalenoci i samodzielnoci organizacyjnej. W sile niezalenoci, a nie tylko w kompetencjach, urzeczywistnia si skuteczno konserwatorska. Mona nawet stwierdzi, e skuteczno ta stanowi wypadkow niezalenoci
ikompetencyjnoci.
Pozycja sub konserwatorskich w ostatnim czasie wyranie osaba, a one
same przeywaj widoczny kryzys. Mimo podejmowania jednostkowych czy okresowych (gwnie w latach 19901993 i 19952001) prb naprawy sytuacji polityka kulturalna po 1989 roku wyznaczaa subom konserwatorskim bardzo nisk
pozycj merytoryczn ipowodowaa ich niesamodzielno decyzyjn wobec wojewodw, czyli ich zaleno od politycznych przeoonych.
Pierwszego lipca 2002 roku Generalny Konserwator Zabytkw utraci status
centralnego organu administracji. Wyznaczono mu pozycj sekretarza lub podsekretarza stanu wresorcie kultury. Zlikwidowano Urzd Generalnego Konserwatora
Zabytkw, wcielajc go do ministerstwa jako Departament Ochrony Zabytkw5.
Zmianie tej towarzyszy argument, e nowe umocowanie Generalnego Konserwatora Zabytkw podnosi jego rang, poniewa wczeniej mia status tylko kierownika urzdu centralnego. Nastpio przy tym ewidentne upolitycznienie tego
kluczowego stanowiska, gdy nie okrelono wymogw, jakie spenia powinna
piastujca je osoba.
Minister Kultury iGeneralny Konserwator Zabytkw po 2002 roku niemal cakowicie oddali Ministrowi Spraw Wewntrznych i Administracji (obecnie Minister
Administracji i Cyfryzacji) wpyw na stan wojewdzkich sub konserwatorskich
(pace, rodki na dziaalno administracyjn, wtym szkolenia, delegacje, komputeryzacj idostp do informacji ozabytkach, samochody do inspekcji irodki na
Ustawa z dnia 1 III 2002 r. ozmianach worganizacji ifunkcjonowaniu centralnych organw administracji rzdowej i jednostek im podporzdkowanych oraz zmianie niektrych ustaw (Dz.U. nr 25,
poz.253, z pn. zm.).
J. Purchla
zakup benzyny ipapieru, lokalowe warunki pracy). Pogbio to ze funkcjonowanie sub, pojawiay si nawet opinie kwestionujce zasadno ich istnienia.
Chroniczna dysfunkcja sub konserwatorskich istotnie obniya ich pozycj
ipresti spoeczny, jakim powinien si cieszy wojewdzki czy generalny konserwator zabytkw, aby mc skutecznie wypenia sw misj. Liczebno polskich
sub jest przy tym wporwnaniu zinnymi krajami stosunkowo niewielka.
Jest to natomiast administracja specjalna, onajwyszym wPolsce wskaniku ludzi
zwyszym wyksztaceniem.
Znamiennym objawem konfliktu racji merytorycznych, czyli kwestii koniecznego odzespolenia suby konserwatorskiej ze struktur administracji zespolonej,
idoktrynalnego stanowiska kolejnych rzdw wtej kwestii jest brak zatwierdzonego iwdroonego krajowego programu ochrony zabytkw6.
Analizujc pogbiajcy si kryzys sub ochrony zabytkw w Polsce, naley
mwi o jego rnych wymiarach:
Art. 86 ust. 1 Ustawy zdnia 23 VII 2003 r. oochronie zabytkw iopiece nad zabytkami okrela kompetencje Rady Ministrw do uchwalenia na wniosek ministra waciwego do spraw kultury iochrony
dziedzictwa narodowego Krajowego programu ochrony zabytkw iopieki nad zabytkami. Przepis
ten nie wyznacza adnego terminu, wktrym Prezes Rady Ministrw jest zobowizany do spowodowania podjcia uchway wtej sprawie. Niewypowiedzenie si wtej kwestii przez ministrw na danie
premiera, w sytuacji gdy zostali zobowizani do zajcia stanowiska w ramach dziaw administracji
rzdowej, ktrymi kieruj, skutkuje ich odpowiedzialnoci wobec Prezesa Rady Ministrw. Niezajcie
si spraw przez Prezesa Rady Ministrw moe spowodowa odpowiedzialno polityczn premiera
wobec Sejmu, awsytuacji gdy wskutek jego inercji nastpi pogorszenie stanu dziedzictwa narodowego
lub jego zniszczenie, spowodowane brakiem programu krajowego, moe take skutkowa odpowiedzialnoci ocharakterze prawnokarnym. W myl art. 146 przywoywanej ustawy minister waciwy
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego zosta zobowizany do opracowania krajowego
programu ochrony zabytkw iopieki nad zabytkami wterminie 12 miesicy od dnia wejcia wycie
tej regulacji ustawowej. Przepis ten naley interpretowa w powizaniu z art. 86 ust. 1 tej ustawy
mwicym, e program jest opracowanycelem przedoenia go Radzie Ministrw. Niedopenienie tego
obowizku skutkowa moe odpowiedzialnoci polityczn iprawnokarn, tak jak wprzypadku zwizanym zinterpretacj art. 86 ust. 1 Ustawy oochronie zabytkw iopiece nad zabytkami.
209
Cz III
210
Ustawa zdnia 23 lipca 2003 roku oochronie zabytkw iopiece nad zabytkami
wnowoczesny sposb porzdkuje na gruncie polskim problematyk wspczesnej
doktryny konserwatorskiej, jednak nie rozstrzyga zasadniczej kwestii zwizanej
zkonieczn zmian prawno-finansowych aspektw ochrony zabytkw wPolsce,
w tym nowych mechanizmw jej finansowania. Warto przypomnie, e takie mechanizmy proponowano wpierwotnym projekcie ustawy zdnia 11 stycznia 1999
roku przygotowanym przez Urzd Generalnego Konserwatora Zabytkw.
WPolsce nie istnieje aden system ulg podatkowych determinujcych rzeczywist ochron dbr kultury. Jednoczenie wostatnich latach zaama si system
budetowego finansowania ochrony zabytkw wPolsce. Wdalszym cigu wystpuje raca asymetria midzy systemem ochrony zasobw przyrodniczych, opartym na Funduszu Ochrony rodowiska, aobszarem ochrony zabytkw, w ktrym
brak takiego narzdzia. Proponowany wprojekcie ustawy zroku 1999 Narodowy
Fundusz Ochrony Zabytkw mia wzasadniczy sposb zwikszy skuteczno isi
Generalnego Konserwatora Zabytkw. Przez wprowadzenie odpisu podatkowego
od usug turystycznych mg sta si instrumentem nowej filozofii ochrony dziedzictwa, opartej na aktywnym zarzdzaniu jego potencjaem. Kwestia ta pozostaje
wic dzisiaj jednym zpierwszoplanowych celw polityki pastwa czekajcych na
realizacj.
Pogbiajca si po 1989 roku niewydolno systemu finansowania ochrony
i konserwacji zabytkw to zjawisko permanentne. Niskie nakady na renowacj
zabytkw wPolsce s zjawiskiem chronicznym. Jego gwne konsekwencje to zy
stan techniczny i stale malejcy poziom zachowania oryginalnej substancji zabytkowej. Trzeba wic zada nastpujce pytania: Jak oceni skal niezbdnych nakadw, przynajmniej szacunkowo? Jak formuowa polityk konserwatorsk kraju,
regionw czy gmin, skoro nie potrafimy mierzy iprzewidywa zjawisk degradacji
J. Purchla
zabytkw wskali makroekonomicznej? Wedug jakich kryteriw dokonywa wyborw, skoro nie sta nas na utrzymanie irenowacj wszystkich zabytkw?
Wedug szacunkw przeprowadzonych w roku 2008 przez Pawa Jaskanisa
niezbdne wydatki na podtrzymanie zabytkowej substancji znajdujcej si pod
ochron prawa winny wynosi okoo 10 mld z. Tymczasem w ostatnich latach
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego dysponowa na ochron wszystkich
zabytkw kwot okoo 100 mln z rocznie. Obliczenia Pawa Jaskanisa wskazuj, e
tylko co czwarty lub co trzeci obiekt budowlany wpisany do rejestru zabytkw ma
szanse przetrwa [Raport o systemie ochrony, 2009, s. 3035].
Nowe otwarcie?
Dotychczasowe dowiadczenie polskiej transformacji w kwestii dziedzictwa
i jego ochrony wymusza piln potrzeb nowego otwarcia. Dziedzictwo kulturowe to nie balast, lecz szansa jednak pod warunkiem, e spojrzymy na nie
wielowymiarowo i bez wstpnych ograniczajcych zaoe. Koniecznoci chwili
jest przeamanie syndromu oblonej twierdzy, jak staa si na naszych oczach
ochrona zabytkw wPolsce.
Balastem pozostaje cigle marksowski dogmat o nieproduktywnoci kultury.
Szans staje si upowszechnianie nowego mylenia odziedzictwie jako oczynniku
rozwoju. Pomaga nam w tym czonkostwo Polski w Unii Europejskiej, fundusze
unijne iumacnianie samorzdu terytorialnego jako stranika dobra wsplnego.
Dotychczasowe narzdzia prawne i finansowe przystosowane byy do obsugi statycznego systemu realizowanego wwarunkach centralnego sterowania
i ekonomii nakazowo-rozdzielczej. Dzisiaj stajemy przed piln koniecznoci
stworzenia wPolsce systemu efektywnego zarzdzania dziedzictwem, ktry
byby przekonujcy dla spoecznoci lokalnych wraz z wacicielami i uytkownikami zabytkw stanowi one podstawowe ogniwa opieki nad dziedzictwem. Ta zasadnicza rnica itrudno wynika zfaktu, e oile zabytek naley do
przeszoci, otyle dziedzictwo suy celom wspczesnym. Barier jest tu rwnie
ignorancja klasy politycznej. adne zmiany wiatopogldowe ipolityczne wPolsce
nie spowodoway przeomu w kwestii podejcia do zagadnie ochrony poprzez
zarzdzanie dziedzictwem. Nie ulega dzi wtpliwoci, e obecny system nie
ochroni bardzo duej czci zasobu zabytkowego, zwaszcza e brakuje mechanizmw umoliwiajcych jego adaptacj do zmieniajcych si warunkw.
Skoro pastwo polskie nie wypracowao skutecznego systemu ochrony dziedzictwa kulturowego i skoro istniejcy system jest niewydolny zarwno w aspekcie
prawnym, organizacyjnym, jak i finansowym, to uspoecznienie procesu ochrony dziedzictwa staje si dzisiaj nakazem chwili. Kapita spoeczny winien sta si
szans zarwno dla ochrony dziedzictwa kulturowego, jak i dla wykorzystania go
211
212
Cz III
jako zasobu prorozwojowego. Dotyczy to dziedzictwa materialnego, ale take niematerialnego, ktrego znaczenie szybko ronie.
Strategia rozwoju kapitau spoecznego na rzecz dziedzictwa kulturowego
winna dotyczy bardzo rnych problemw. Mona je podzieli na nastpujce
obszary:
1. Wykorzystanie kapitau spoecznego w procesie kreacji i identyfikacji dziedzictwa kulturowego, procesy te oparte s bowiem na wiziach spoecznych i pamici zbiorowej. Ich produktem s m.in. miejsca pamici i umacnianie poczucia
wsplnotowoci.
2. Podjcie prac nad kompleksowym systemem edukacji na rzecz dziedzictwa,
pojmowanej przede wszystkim jako wychowanie w poszanowaniu tradycji i wartoci jej wiadectw. Rwnoczenie edukacj na rzecz dziedzictwa naley rozumie
nie tylko jako rozmow o przeszoci, ale i jako refleksj o teraniejszoci i przyszoci. Chodzi wic rwnie o wyzwalanie indywidualnej kreatywnoci i innowacyjnoci w kulturze poprzez rozmow o dziedzictwie. Ten model edukacji winien uczy nie tylko odpowiedzialnoci za dziedzictwo, lecz take szacunku dla
kulturowej rnorodnoci i umiejtnoci dialogu. Najwaniejsz przestrzeni dla
tworzenia kapitau spoecznego w tym zakresie jest szkoa!
3. Polityka budowania szerokiej spoecznej wiadomoci wobec dziedzictwa
(heritage awareness). Jest to nie tylko warunek konieczny skutecznej ochrony dziedzictwa kulturowego, ale i fundament tworzenia spoeczestwa obywatelskiego.
Wymaga to m.in. waciwej wsppracy ze wiatem mediw.
4. Wspieranie przez pastwo aktywnej partycypacji spoeczestwa obywatelskiego w procesie ochrony zabytkw i opieki nad nimi, a zwaszcza waciwe wykorzystanie potencjau organizacji pozarzdowych. Wzrastajcej aktywnoci spoeczestwa na polu ochrony zabytkw i opieki nad nimi nie towarzyszy skuteczna
polityka pastwa na rzecz wzmacniania tego kapitau spoecznego. Liczne organizacje pozarzdowe aktywnie dziaajce w obszarze dziedzictwa nie uzyskuj
waciwego wsparcia ze strony pastwa. Wynika to m.in. z cigle anachronicznego
traktowania w Polsce problematyki sektora poytku publicznego.
5. Tworzenie mechanizmw umoliwiajcych wykorzystanie synergii we
wsppracy samorzdw gminnych, organizacji pozarzdowych i sektora prywatnego dla efektywnego zarzdzania dziedzictwem na poziomie lokalnym. Moe to
by zarwno wane narzdzie rozwoju lokalnego, jak i instrument decentralizacji
pastwa.
6. Wykorzystanie dziedzictwa kulturowego jako zasobu zrwnowaonego rozwoju regionalnego i ochrony krajobrazu kulturowego. Obszary wymagajce w tej
kwestii skoordynowanej polityki na poziomie regionalnym to m.in.:
rodowisko,
rozwj spoeczny,
kultura,
J. Purchla
edukacja,
turystyka i rozwj gospodarczy,
planowanie przestrzenne.
7. Wzmacnianie i stymulowanie wsppracy midzy rnymi podmiotami: instytucjami pastwa, szkoami, instytucjami kultury, organizacjami pozarzdowymi, przemysem i prywatnymi firmami oraz spontanicznymi sieciami opartymi na
technologiach cyfrowych.
Na podstawie obserwacji dojrzaych demokracji i ich niejako naturalnej, wynikajcej z tradycji dbaoci o dziedzictwo mona zaryzykowa tez, e spoeczestwo polskie dopiero wchodzi w faz publicznej dyskusji o rzeczywistej roli zabytkw w yciu wspczesnym. Dyskusja ta przede wszystkim winna prowadzi do
spoecznej waloryzacji dziedzictwa lokalnego uwidocznionej w samorzdowych
planach ochrony zabytkw, planach rozwoju spoeczno-gospodarczego i w innych
aktach prawa miejscowego. Samorzd terytorialny i spoeczestwo obywatelskie
s bowiem warunkiem koniecznym do stworzenia nowoczesnego systemu ochrony
dziedzictwa kulturowego w Polsce.
Podsumowanie
System ochrony dziedzictwa kulturowego podlega po roku 1989 wielowymiarowej zmianie. Wynika ona zarwno z fundamentalnych zmian ustrojowych
i szybkiej transformacji spoeczno-ekonomicznej Polski, jak i z wanych zmian
w zakresie ochrony dziedzictwa. W tej ostatniej kwestii podkreli trzeba istotne poszerzenie pola ochrony oraz przenoszenie punktu cikoci z problematyki
konserwacji zabytkw na znacznie wikszy obszar ochrony dziedzictwa kulturowego. Ta znamienna ewolucja jest rwnie funkcj zmian zewntrznych, przy
tym zmian nie tylko modelu mecenatu pastwa wobec kultury, ale take np. regu
polityki przestrzennej czy wreszcie fundamentalnych kwestii ustrojowych, jak kolejne etapy reformy samorzdowej, postpujce procesy reprywatyzacyjne, rozwj
gospodarki wolnorynkowej.
Szybko i zoono tych zmian spowodoway, i istniejcy system ochrony
zabytkw tworzony w zupenie innych realiach politycznych i ekonomicznych
znalaz si w gbokim kryzysie. Kryzys ten dotyczy zarwno sub konserwatorskich, jak i systemu finansowania ochrony. Dotychczasowy system ochrony
zabytkw nie uwzgldnia te mechanizmw ekonomicznych zwikszajcych skuteczno ochrony dbr kultury. Wobec tych nowych wyzwa i nowych zagroe
potrzeb chwili jest stworzenie nowoczesnego systemu ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce, a take systemu zarzdzania nim, opartych na samorzdzie
terytorialnym i spoeczestwie obywatelskim.
213
Cz III
Literatura (wybr)
90 lat Suby Ochrony Zabytkw w Polsce [2008], J. Jasieko, K. Kunierz (red.), Dolnolskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocaw.
Dobosz P. [1997], Administracyjno-prawne instrumenty ksztatowania ochrony zabytkw, Oficyna
Wydawnicza Dajwr, Krakw.
Drela M. [2006], Wasno zabytkw, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa.
Pawowska K., Swaryczewska M. [2002], Ochrona dziedzictwa kulturowego: zarzdzanie i partycypacja spoeczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Problemy zarzdzania dziedzictwem kulturowym [2000], K. Gutowska (red.), Publica Multiethnica,
Warszawa.
Protecting and safeguarding cultural heritage. Systems of management of cultural heritage in the Visegrad Countries [2011], J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Pruszyski J. [2001], Dziedzictwo kultury Polski: jego straty i ochrona prawna, t. 2, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Krakw.
Purchla J. [2005], Dziedzictwo a transformacja, Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Purchla J. [2010], W stron ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce, Zarzdzanie Publiczne,
nr2 (12).
Purchla J. [2012], W stron systemu ochrony dziedzictwa dylematy polskiej transformacji, w: Polska
pocztku XXI wieku: przemiany kulturowe i cywilizacyjne, K. Frysztacki i P. Sztompka (red.), Komitet
Socjologii PAN, Warszawa.
214
Raport o systemie ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce po roku 1989 [2009], J. Purchla (red.),
Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Soldani A., Jankowski D. [2004], Zabytki. Ochrona iopieka. Praktyczny komentarz do nowej ustawy.
Tekst ustawy z dnia 23 lipca 2003 r., Zachodnie Centrum Organizacji, Zielona Gra.
System ochrony zabytkw w Polsce analiza, diagnoza, propozycje [2011], B. Szmygin (red.), Polski
Komitet Narodowy ICOMOS, Biuro Stoecznego Konserwatora Zabytkw Urzdu Miasta Stoecznego Warszawa, Politechnika Lubelska, LublinWarszawa.
Szmygin B. [2000], Ksztatowanie koncepcji zabytku i doktryny konserwatorskiej w Polsce w XX wieku,
Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, Lublin.
Tomaszewski A. [1995], Polityka ochrony dbr kultury w Polsce, Ochrona Zabytkw, nr 34.
Zalasiska K. [2010], Prawna ochrona zabytkw nieruchomych w Polsce, Wolters Kluwer Polska,
Warszawa.
Zarzdzanie miejscami wpisanymi na List wiatowego Dziedzictwa UNESCO w Polsce i w Norwegii,
[2011], J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Krzysztof Broski
Marketing dziedzictwa
kulturowego
indukowanie
rynku,
Cz III
216
Potrzeby
nabywcw
System informacyjny
(badania rynku)
Produkty
dziedzictwa
kulturowego
Marketing mix
Cena
Promocja
Produkt
Dystrybucja
Personel
Stosowanie orientacji marketingowej w stosunku do zasobw dziedzictwa wymaga od jego dysponentw (oferentw):
K. Broski
prowadzenia
stosowania zharmonizowanego zestawu instrumentw (marketing mix: produkt, cena, dystrybucja, promocja, ludzie);
koordynacji wszystkich ukierunkowanych na rynek dziaa w ramach odpowiednio uksztatowanej struktury instytucji oferenta.
Jednoczenie kady rynek czstkowy charakteryzuje si pewnymi niepowtarzalnymi cechami. Wynikaj one ze specyficznych potrzeb i preferencji nabywcw
oraz z istoty produktu, co z kolei przesdza o koniecznoci szczeglnego ksztatowania poday. Nie mona wic przenie bezporednio zasad marketingu
produktw przedsibiorstwa do marketingu dziedzictwa, gdy ten zasb charakteryzuje:
rnorodno
heterogeniczno
jego produktw (materialnych, niematerialnych, kompozycji materialno-niematerialnych w rnej skali, niepowtarzalnych, zrnicowanych co do formy technicznej itp.),
wielopaszczyznowo relacji dziedzictwa i jego adresatw (oprcz ekonomicznych wystpuj rwnie relacje spoeczne),
Ze wzgldu na t charakterystyk, niezbdne jest opracowanie marketingowej strategii zarzdzania dziedzictwem kulturowym, ktra bdzie kompromisem, subteln rwnowag pomidzy chci zaspokojenia potrzeb i oczekiwa
aktualnych nabywcw a wymogami tego zasobu, ktry musi by chroniony dla
przyszych pokole. Marketing wnosi wic realny wkad w ksztatowanie takiego
stanu, oddziaujc na obie strony procesu konfrontacji potrzeb z moliwociami
ich zaspokajania.
Orientacja na potrzeby konsumenta nie zawsze oznacza podanie mu tych produktw, ktrych akurat oczekuje. Chodzi tutaj raczej o zaspokojenie potrzeb spoecznych z wyczuciem. Produkty dziedzictwa s dobrami wyszego rzdu, std
te niezbdne staj si kompetentne i zintegrowane dziaania upowszechnieniowe
i edukacyjne. W wyniku tych dziaa pierwotnie zgoszone potrzeby ulegaj czsto
modyfikacji i to te jest zasuga marketingu.
217
Cz III
Potrzeby i oczekiwania
nabywcw
Marketing dziedzictwa
popyt
Zasoby dziedzictwa
kulturowego
poda
Rwnowaga
218
K. Broski
Dziedzictwo kulturowe
jako produkt rynkowy
Marketing umoliwia zorientowane rynkowo uaktywnienie potencjau dziedzictwa kulturowego. W podejciu marketingowym produktem jest to wszystko,
co moe stanowi przedmiot rynkowej wymiany. Pojcia produktu nie naley wic
utosamia tylko i wycznie z obiektami materialnymi. Moe by nim bowiem
zarwno jaki przedmiot, jak i usuga, miejsce, organizacja, idea. Wiele wspczesnych produktw jest tak naprawd kompozycj elementw materialnych i niematerialnych, a warunkiem ich rynkowego sukcesu jest zdolno do zaspokojenia
potrzeb nabywcw. Std te w marketingu produkt postrzegany jest jako wizka korzyci czy te pakiet wartoci dla konkretnego nabywcy. Ten za przy
zakupie kieruje si kilkoma wanymi dla niego cechami produktu, ktre stanowi
jego rdze lub tzw. jdro korzyci. Obecnie oferenci dbr i usug nie dostarczaj ju jedynie tzw. czystych produktw, ale rnorako skomponowane zestawy uytecznoci trafiajce w ambicje, gusty i preferencje nabywcw. Produkt
w marketingu nie jest ju kategori statyczn, lecz obiektem o mniej lub bardziej
zoonej i zmieniajcej si w czasie strukturze. Mechanizmy konkurencji sprawiaj, e elementy produktu poszerzonego staj si standardowymi skadnikami
produktu rzeczywistego, a sprzedawcy musz stale myle o produkcie potencjalnym, obejmujcym wszystko, co moe by atrakcyjne i przyciga nabywc. S
to dziaania bdce domen wynalazczoci, naladownictwa i adaptacji. Tak wic
wspczesny produkt rynkowy jest wytworem wynalazczoci, a jednoczenie sam
j stymuluje.
Zasoby dziedzictwa kulturowego, zawierajce zarwno elementy materialne,
jak i niematerialne, czce wielo skadnikw i wartoci, stanowi doskona
baz do kreowania produktw rynkowych. Wielowymiarowo tego zasobu czyni go podatnym na wszelkie prby modelowania marketingowego. Transformacja
spoeczno-ekonomiczna w Polsce koca XX wieku spowodowaa zmiany w podejciu do zasobw przeszoci. W gospodarce rynkowej produkty dziedzictwa maj
swj wymiar ekonomiczny, a wic tak jak i inne zasoby musz podlega nie tylko
administrowaniu, ale przede wszystkim zarzdzaniu. Potencja zasobw dziedzictwa jest prawie nieograniczony z punktu widzenia moliwoci kreowania produktw, a nawet tworzenia nowych rynkw (tj. innowacji w obszarze dziedzictwa).
Dobrzy oferenci dziedzictwa zaspokajaj istniejce potrzeby, ale to ci najlepsi tworz nowe rynki. Takie dziaanie wyprzedza aktualne potrzeby i nadaje zdecydowan przewag konkurencyjn.
Ten ukryty w dziedzictwie kulturowym potencja ekonomiczny moe, a nawet powinien by wykorzystany w obiegu gospodarczym. Wynika to te z koniecznoci ochrony zasobw przeszoci. Utrzymanie zabytku jako pamitki muzealnej
219
220
Cz III
jest by moe prostym, ale i najkosztowniejszym sposobem jego ochrony. Praktyka wskazuje, e w ten sposb mona utrzyma jedynie niewielk cz zasobw.
Pozostaym zasobom naley nada okrelon funkcj, bez ktrej one po prostu
zgin. Co wicej, wielu badaczy dziedzictwa kulturowego twierdzi, e najwikszym
sukcesem w ochronie jest rzeczywiste wykorzystanie tego dziedzictwa. Zakres
i sposoby wykorzystania go jako produktu zale niewtpliwie od wielkoci zasobw kulturowych, ich rzadkoci, stanu zachowania, koniecznoci uwzgldnienia
norm ochrony, dopuszczalnych progw przepustowoci, zachowania autentycznoci przekazu, jak rwnie od poziomu wiadomoci dziedzictwa wrd spoecznoci
i wadz lokalnych.
Prawie kade miejsce (miejscowo) dysponuje pewnym zasobem potencjalnego dziedzictwa. Przy znacznym nagromadzeniu zasobw kulturowych mog one
sta si przedmiotem oferty turystycznej. Ciar gatunkowy w kreowaniu takiego
produktu spoczywa na interpretacji zasobw. Wanie ta interpretacja i wynikajce z niej swoiste opakowanie produktu zyskuje i bdzie zyskiwa w przyszoci na
znaczeniu (ten sam produkt moe cieszy si zrnicowanym popytem w zalenoci od tego, czy zosta opakowany atrakcyjnie czy te nie). Na ten trend wskazuje
dowiadczenie krajw zachodnich, a take Polski (np. muzeum jako zbir eksponatw i to samo muzeum jako zaaranowany fragment dawnej rzeczywistoci).
Specyfika kreowania produktw dziedzictwa polega te na tym, e punktem
wyjcia w tym procesie staj si rwnorzdnie potrzeby nabywcy (odbiorcy czy te
uytkownika), jak i istniejce zasoby kulturowe (one istniej obiektywnie, czy tego
chcemy czy nie). To odrnia dziedzictwo od innych produktw rynkowych, gdzie
punktem wyjcia jest analiza potrzeb konsumentw. Jednoczenie w przypadku
dziedzictwa mamy do czynienia ze zindywidualizowanym sposobem odbioru jego
zasobw. W adnej innej brany relacja produkt nabywca, produkt konsument
nie jest tak silnie heterogeniczna, zrnicowana, wyznaczana waciwie przez
niepowtarzalno zdarzenia. Subiektywny odbir powoduje, e ten sam produkt
ogldany, zwiedzany, suchany przez rnych odbiorcw, wyposaonych w zrnicowane kompetencje percepcji sztuki, niesie za sob kadorazowo inny przekaz. Co wicej, dany obiekt dziedzictwa za kadym razem dostarcza inn, now
wizk korzyci, uzalenion od warunkw zewntrznych (pogoda, owietlenie,
usuga przewodnicka) oraz wewntrznych (nastrj odbiorcy, poziom kompetencji). Produkty dziedzictwa kulturowego pozostaj w relacji do innych, podobnych,
wytwarzanych w tym samym stylu, pochodzcych z tej samej epoki. Pozwala to
na obiektywn ocen tych produktw i powoduje, e staj si wzgldem siebie
konkurencyjne. Przewag konkurencyjn wzmacnia mog rne zabiegi oferentw, np. wpis na List wiatowego Dziedzictwa UNESCO, wpis na list pomnikw
historii czy te wczenie w szlak dziedzictwa kulturowego.
Produkty dziedzictwa kulturowego s komplementarne, co powoduje, e
zakup jednego z nich rodzi u nabywcy ch poznania nastpnych. Ta zaleno,
K. Broski
221
222
Cz III
K. Broski
223
Cz III
elementy o charakterze przedmiotowym, czyli poda produktw zaoferowanych na sprzeda, popyt na te produkty oraz ich cena,
224
Najwiksze znaczenie w strukturze tego rynku maj relacje pomidzy oferentami a nabywcami produktw dziedzictwa. W wyniku tych oddziaywa dochodzi,
bd te nie, do zawarcia transakcji wymiennej w formie aktu kupna konkretnego
produktu dziedzictwa. Podstaw tej transakcji jest wycena wartoci wymiennych
oferowanego dobra, zarwno przez oferenta, jak i przez potencjalnego nabywc.
Sprzedajcy musi w tym przypadku liczy si z barier popytu, ktra uniemoliwia podniesienie ceny i utrzymanie dotychczasowego poziomu sprzeday. Oferent
musi wic uwzgldnia realny fundusz nabywczy konsumentw, jaki skonni s oni
przeznaczy na zakup produktw dziedzictwa kulturowego.
Zbir oferentw jest w porwnaniu ze zbiorem nabywcw stosunkowo mniej
liczny, ale lepiej zorientowany na rynek. Zalicza si do tej grupy wszystkie instytucje zaangaowane w wytwarzanie i lokowanie oferty dziedzictwa na rynku,
a wic bezporednich usugodawcw (ich produkty maj w duej mierze charakter
usugowy), jak te rnego rodzaju porednikw. Oferenci dziedzictwa prowadz
na og okrelon polityk sprzeday, ktra moe przybiera formy walki konkurencyjnej bd wsppracy. Do walki dochodzi w trakcie rywalizacji sprzedawcw o wydatki kupujcego (ograniczone jego realn si nabywcz). Polega to na
oferowaniu nabywcom korzystniejszych warunkw transakcji (cenowych i pozacenowych) ni te, ktre zapewniaj rywale. W walce konkurencyjnej pojawiaj si
dwa motywy wygra z przeciwnikiem (strategia ofensywna) lub chocia nie by
stratnym w stosunku do niego (strategia defensywna). O rezultatach tej walki
ostatecznie rozstrzyga ekonomiczna efektywno danego oferenta.
Relacje oferentw dziedzictwa oparte na wsppracy zyskuj na znaczeniu
w przypadku tworzenia produktw, takich jak tematyczne szlaki kulturowe o zasigu midzynarodowym, ponadregionalnym, regionalnym czy lokalnym. W takim
przypadku wsppraca oferentw przynosi korzyci wszystkim zaangaowanym
stronom. Wynika to z faktu, e tego typu produkty funkcjonuj, najoglniej rzecz
biorc, jako systemy, gdzie pewna cao jest czym wicej ni sum czci skadowych. Komponenty (przynalene rnym sprzedawcom) budujce szlak nabieraj
w systemie nowej jakoci poprzez wytworzenie efektu synergii. Tym sposobem
znaczenie szlaku jako produktu jest o wiele wiksze ni budujcych go pojedynczych obiektw postrzeganych indywidualnie, a koszty wykreowania i promocji
rozkadaj si na wszystkich oferentw.
K. Broski
zainteresowania, gusty
preferencje, zasoby czasu
wolnego, fundusz nabywczy,
naladownictwo, moda,
kooperacja
polityka sprzeday,
strategie konkurencji
i wsppracy
oferenci
produktw
dziedzictwa
kulturowego
ba
da
nie
tu
py
po
e
i
n
wa
eo
kr
po
trz
eb
inf
or
ma
a
cje
w
o
op
k
op
yn
r
yc
cja
ie
a
k
i
n
u
m
ko
poda
dziedzictwa
kulturowego
konkurencyjno
komplementarno
substytucja
rnorodno formy
oferowanych uytecznoci
nabywcy
produktw
dziedzictwa
kulturowego
ji
ac
rm
o
f
in e
i
ie
an ukc
w
d
i
k pro
u
sz o
po
ip
op
ytu
popyt na
produkty
dziedzictwa
kulturowego
hierarchia potrzeb
substytucja
komplementarno
konkurencyjno potrzeb
225
226
Cz III
wanych przez liczne firmy turystyczne, elastyczno cenowa popytu jest wysoka.
W przypadku unikatowych produktw dziedzictwa popyt jest bardziej sztywny
wzgldem ceny. Nabywca jest skonny zapaci wysz cen za produkt naprawd
atrakcyjny. Warto jednak zaznaczy, e nabywcy dziedzictwa przy podejmowaniu
decyzji kupna nie zawsze kieruj si racjonalnymi przesankami. Czsto decydujce s czynniki natury spoecznej i psychologicznej. Ma to miejsce w przypadku
turystyki ostentacyjnej, kiedy produkty nabywane s dlatego, e s drogie, a ich
nabywcy chc si w ten sposb wyrni spord szerszej grupy konsumentw,
zagwarantowa sobie presti spoeczny.
Z oddziaywaniem czynnikw pozaekonomicznych na popyt na dziedzictwo
kulturowe wi si z kolei dwa efekty efekt owczego pdu i efekt snobizmu.
W obu przypadkach popyt na dane dobro staje si funkcj popytu innych ludzi.
Efekt owczego pdu wystpuje, kiedy dany produkt jest nabywany ze wzgldu na
fakt, e kupuj go inni. Chodzi o to, aby postpowa jak ci, z ktrymi nabywca chce
by utosamiany, aby pyn z prdem, by na fali itp. Efekt snobizmu wystpuje natomiast wtedy, gdy potencjalni nabywcy danego dziedzictwa rezygnuj
z jego zakupu tylko dlatego, e jest on zdobywany przez coraz liczniejsze grupy.
U podstaw takiego zachowania ley ch odrnienia si, a nie upodobnienia do
innych.
Popyt na produkty dziedzictwa kulturowego charakteryzuje si sezonowoci.
Cyklicznie powtarzajce si wahania mog mie charakter naturalny (pory roku
i zwizane z nimi zmiany warunkw atmosferycznych) bd te konwencjonalny
(powtarzajce si w tych samych okresach imprezy kulturalne, festiwale, okresy
urlopowe, wakacje). Zjawisko sezonowoci wymusza na oferentach dziedzictwa
odpowiednie dostosowanie oferty oraz podejmowanie dziaa majcych na celu
agodzenie negatywnych skutkw pozyskiwanie klientw w tzw. martwych sezonach.
Grup elementw o charakterze przedmiotowym jest poda produktw dziedzictwa kulturowego. Traktujc t ofert kompleksowo, mona wyodrbni pomidzy jej elementami skadowymi zwizki o charakterze konkurencyjnym, komplementarnym i substytucyjnym. W odniesieniu do dziedzictwa kulturowego
najwaniejsze s zalenoci komplementarne (pozwalajce tworzy pakiety uytecznoci dla wyselekcjonowanych grup nabywcw) oraz zwizki o charakterze
konkurencyjnym (wyraajce si nie tylko w atrakcyjnoci parametrw ekonomicznych, ale take w uytecznoci formy, miejsca i czasu).
Poda produktw dziedzictwa jest mao elastyczna i charakteryzuje si okrelon pojemnoci. Wzrost popytu niejednokrotnie nie skutkuje wzrostem poday,
jeeli ta osigna ju grn warto graniczn. W takiej sytuacji ograniczone jest
take manewrowanie poda, gdy popyt spada. Moliwoci podaowe pozostaj
wtedy niewykorzystane, mimo kosztw ponoszonych przez oferentw.
K. Broski
Bardzo wan rol w strukturze rynku dziedzictwa odgrywaj relacje o charakterze podmiotowo-przedmiotowym, a mianowicie relacje typu: oferenci
dziedzictwa a potrzeby ujawnione na rynku, nabywcy dziedzictwa a poda jego
produktw. Oferenci powinni prowadzi badania potrzeb i popytu, ktre s niezbdne do wykreowania odpowiedniej puli ofert. Zadaniem oferenta jest rwnie
poinformowanie nabywcw za pomoc instrumentw komunikacji rynkowej o walorach swojej oferty. Istnienie wyej opisanych powiza weryfikuje efektywno
i konkurencyjno wszystkich aktorw gry rynkowej.
Rynek dziedzictwa kulturowego funkcjonuje w szerszym otoczeniu gospodarczym krajowym i zagranicznym pozostajc pod jego wpywem, jednoczenie
oddziaujc na nie. Mamy tutaj do czynienia z szeregiem sprze zwrotnych
dodatnich bd ujemnych, w zalenoci od oglnej koniunktury gospodarczej.
Schemat 4. Powizania rynku dziedzictwa z innymi rynkami branowymi
Rynek usug
transportowych
Rynek pracy
Rynek usug
hotelarskich
Rynek usug
edukacyjnych
Rynek usug
gastronomicznych
Rynek
produktw
dziedzictwa
kulturowego
Rynek usug
konserwatorskich
Rynek
produktw
przemysw
kreatywnych
Rynek usug
i materiaw
budowlanych
Rynek
nieruchomoci
Rynek usug
finansowych
Tak rozumiany rynek dziedzictwa staje si nowym podsystemem w systemie gospodarki, generujcym efekty mnonikowe w rnych jej obszarach. Jednoczenie charakter tych powiza sprawia, e niekorzystne tendencje na pozostaych rynkach branowych przenosz si te na rynek produktw dziedzictwa
(i odwrotnie).
227
Cz III
Instrumenty marketingu
dziedzictwa kulturowego
228
Product
People
Price
Place
Process
Promotion
Physical evidence
Tak skonstruowany system instrumentw marketingowych stanowi kompleksowe narzdzie realizacji strategii. Struktura tego systemu jest konsekwencj wielu czynnikw, a mianowicie wyboru rynku docelowego (specyfika konsumentw,
ich zachowania, pasywny bd ofensywny sposb dziaania), specyfiki samych
instrumentw (odmienny stopie podatnoci na zmiany, zrnicowane sposoby
oddziaywania w czasie), a take wielkoci i struktury zasobw oraz umiejtnoci
K. Broski
oferentw dziedzictwa. Te ostatnie decyduj o potencjalnej grnej granicy moliwoci wykorzystania tego instrumentarium.
Podstawowym instrumentem jest produkt, bez ktrego pozostae skadowe
kompozycji 7P staj si bezprzedmiotowe. Punktem wyjcia w ksztatowaniu
produktu jest rozpoznanie potrzeb nabywcw. Oferenci produktw dziedzictwa
na podstawie wczeniejszych bada marketingowych okrelaj rynek docelowy,
tj. grup nabywcw, ktrych potrzeby zamierzaj zaspokaja. Wspczesny rynek
dziedzictwa kulturowego odznacza si du dynamik elementw strukturalnych.
Jej gwnymi siami sprawczymi s: wzrost liczby konsumentw, zmiany siy nabywczej ludnoci, zrnicowane fundusze swobodnej decyzji oraz ciga ewolucja gustw, nawykw, upodoba, chci naladownictwa. Potrzeby konsumentw
i ich zachowania rynkowe okrelaj take ustawicznie pojawiajce si innowacje
produktowe. Dynamizm rynku dziedzictwa powoduje wic rozszczepianie popytu.
Oferenci nie maj do czynienia z przecitnym konsumentem, lecz z nabywcami o rnych zbiorach cech charakterystycznych determinujcych ich decyzje
rynkowe.
Jednym z warunkw dostosowania produktw dziedzictwa do zdywersyfikowanego popytu, a tym samym zminimalizowania ryzyka, jest dokonanie segmentacji rynku. Polega ona na wyodrbnieniu wzgldnie jednorodnych grup nabywcw, ktre rni si midzy sob potrzebami, zachowaniami, motywacjami
korzystania z produktw dziedzictwa i reakcjami na nie, a take podatnoci na
instrumenty oddziaywania na rynek. Tak wyodrbnione segmenty (subrynki) s
okreleniem rynkowego pola, na ktrym oferent zamierza prowadzi dziaania,
a wic i alokowa swoje zasoby. Procedura segmentacji obejmuje wybr kryteriw,
wyodrbnienie typw konsumentw oraz ich opis. Na tej podstawie oferent produktw dziedzictwa dokonuje wyboru rynku bd rynkw docelowych.
Schemat 6. Algorytm wyboru rynku/w/ docelowego/ych/ przez oferentw dziedzictwa kulturowego
wybr
kryteriw
segmentacji
wyodrbnienie
typw
konsumentw
dziedzictwa
opracowanie
profili
segmentw
(subrynkw)
Ocena
atrakcyjnoci
segmentw
(selekcja)
Wybr segmentu/w
docelowego/ych
229
230
Cz III
jak i podejcie behawiorystyczne, ktre zwraca uwag na przyczyny dokonywania zakupw (wzorce zakupw). O ile kryterium obiektywne pozwala stwierdzi,
kto kupuje dany produkt dziedzictwa, to podejcie behawiorystyczne zakada, e
decyzje nabywcw s zdeterminowane systemami wyznawanych wartoci i nie zawsze wzorce konsumentw w tym samym wieku, z podobnym dochodem i takim
samym poziomem wyksztacenia s analogiczne. W tym kontekcie istotne staje
si uzyskanie odpowiedzi na pytanie: Dlaczego nabywcy kupuj dany produkt i jak
reaguj na narzdzia aktywizacji rynku? W przypadku rynku dziedzictwa kulturowego oba te podejcia nie tylko nie wykluczaj si, lecz stanowi wzajemne uzupenienie (w odrnieniu od rynku dbr podstawowych, gdzie kryteria obiektywne
s niezbdne i czsto wystarczajce). Kryteria indywidualnych wzorcw zakupw
s dla tego rynku zdecydowanie bardziej przydatne. Koryguj one oddziaywanie
obiektywnych deskryptorw, ale go nie znosz. Std te czsto jako ostateczne
kryteria profilowania segmentw rynku dziedzictwa przyjmuje si kompozycj
charakterystyk zaczerpnitych z obu wymienionych wyej podej. Tak wyodrbnione segmenty podlegaj nastpnie wartociowaniu pod ktem ich atrakcyjnoci
dla oferenta produktw dziedzictwa. Uwzgldniane s tutaj zarwno parametry
danego subrynku (jego wielko, dynamika, atrakcyjno strukturalna), jak i sytuacja wewntrzna oferenta produktw (wielko, struktura, stan zasobw dziedzictwa, umiejtnoci personelu).
Przed dokonaniem ostatecznego wyboru jednego lub wielu segmentw rynku
oferent musi okreli zasadnicze potrzeby, jakie zamierza zaspokaja i ustali list potrzeb towarzyszcych (pozostajcych w relacji komplementarnej do potrzeby gwnej). W tym przypadku potrzeb gwn bdzie stanowi ch obcowania
z zasobami dziedzictwa kulturowego, a potrzeby towarzyszce bd wiza si
z koniecznoci zapewnienia dojazdu, noclegu, wyywienia, ubezpiecze zdrowotnych, zakupu pamitek itp. Potrzebie gwnej odpowiada zawsze rdze produktu,
natomiast towarzyszcym produkt rzeczywisty i rozszerzony.
Polityka ksztatowania produktw dziedzictwa kulturowego wymaga cigego
ledzenia rynku, zachodzcych na nim zmian i reagowania na nie. W efekcie dany
produkt moe ulega modyfikacjom pewne jego elementy mog by eliminowane, inne rozszerzane, mog by te wprowadzane zupenie nowe, niekiedy
alternatywne wersje niektrych skadowych, co sprzyja poszerzaniu danego segmentu. Oferenci produktw dziedzictwa bd si wic stara maksymalnie wykorzysta jego potencja, a ze wzgldu na specyfik zasobu rozoy w czasie popyt
(np. napyw turystw). Ta optymalizacja jest tutaj niezbdna, gdy z usug (jak
w duej mierze s produkty dziedzictwa), ktra si nie sprzedaa, nie da si ju
nic zrobi, nawet nie mona jej przeceni.
Kolejnym narzdziem oddziaywania na rynek jest cena produktw. Stanowi
ona elastyczny komponent struktury marketingu mix, umoliwiajcy w sposb
szybki, nawet bez zmian parametrw produktu, ingerencj na rynku. Cena jest
K. Broski
231
232
Cz III
gdy liczba wejciwek jest ograniczona. Wan rol w dystrybucji odgrywa wsppraca oferentw z krajowymi i zagranicznymi biurami podry, w ktrych dana
oferta jest dostpna. Natomiast w przypadku ruchomych zasobw dziedzictwa
kulturowego moliwe jest wyjcie z produktem poza sta lokalizacj (wypoyczenie obrazu bd kolekcji na wystaw zagraniczn, np. wypoyczanie Damy
z gronostajem na wystawy tematyczne galeriom w Madrycie, Berlinie i Londynie czy
dzie sztuki z Luwru jednemu z emiratw arabskich Abu Dhabi). Taka moliwo
znacznie poszerza kanay dystrybucji produktu, a po uwzgldnieniu wszystkich
szans i zagroe moe dawa oferentom takiego dziedzictwa korzyci ekonomiczne, zwizane nie tylko z uzyskan cen, ale take ze wzrostem zainteresowania
danym obiektem. Takim celom mog suy rwnie prezentacje niektrych zasobw dziedzictwa w takich instytucjach, jak banki i centra handlowe oraz w otwartej przestrzeni miejskiej.
Specyficznym i obecnie coraz bardziej znaczcym kanaem dystrybucji dziedzictwa kulturowego jest internet2. Dziki procesom digitalizacji dostp do jego
niektrych zasobw staje si prostszy, szybszy i taszy. Dokonujcy si postp
techniczny przyczynia si do rewolucji w dystrybucji niektrych produktw dziedzictwa, ale te moe niekiedy zubaa wraenia estetyczne, przeycia duchowe
i emocjonalne to z kolei jest nieakceptowalne dla wielu koneserw dziedzictwa,
a zatem formy bezporedniego obcowania z dziedzictwem nie strac na znaczeniu.
W warunkach gospodarki rynkowej, we wspzawodnictwie o wzgldy i pienidze konsumentw uprzywilejowan pozycj zajmuje ten, kto nie tylko zna potrzeby nabywcw, ale take dysponuje rodkami do wywierania wpywu na ich
decyzje. Nie wystarczy bowiem przygotowa choby najlepszy produkt, wyposay go w umiarkowan cen i umieci w wybranych kanaach dystrybucji. Szeroko rozumiana atrakcyjno produktu nie stanowi wystarczajcego warunku jego
sprzeday. Aby produkt mg by efektywnie sprzedany, trzeba poinformowa
nabywc o jego uytecznoci, wskaza korzyci zwizane z zakupem, wreszcie
skoni do zakupu. W ramach komunikacji z nabywcami kreatorzy marketingu
dziedzictwa maj do dyspozycji reklam, public relations i publicity oraz promocj
dodatkow stosowan pulsacyjnie w sytuacji waha popytu celem przezwyciania
tzw. martwych sezonw.
Wymienione powyej instrumenty stanowi system promocji, ktry nazywany bywa niekiedy tub marketingu, reklamujc dany produkt i jego oferenta.
Zadania systemu promocji dziedzictwa kulturowego sprowadzaj si do:
1. Informowania o jego produktach, przekonywania do ich zakupu i utrwalania
wiedzy o ofercie. S to gwne cele reklamy, ktrej poszczeglne typy uzalenione
s przede wszytkim od fazy cyklu ycia produktu na rynku (np. reklama informa-
Ta cieka dystrybucji jest efektywna i odpowiada potrzebom tego segmentu nabywcw, ktrzy
okrelani s jako e-konsumenci.
K. Broski
cyjna dotyczy bdzie nowego produktu szlaku dziedzictwa, ktry do tej pory nie
funkcjonowa, bd te szlaku ju istniejcego, ale lokowanego na nowym rynku).
Wybr rodzajw reklamy i jej rozmiarw jest w przypadku dziedzictwa szeroki
i uzaleniony od charakteru rynku docelowego. Ze wzgldu na usugowy charakter
produktw dziedzictwa due znaczenie bdzie mie tutaj tzw. reklama szeptana,
ktra opiera si na relacjach z innymi ludmi rodzin, znajomymi. Ich opinie na
temat danego produktu s decydujce przy zakupie, gdy budz wiksze zaufanie
ni reklama oferenta, ktra si rzeczy prezentuje ofert jako wart zakupu. Co
wicej, ten typ reklamy istnieje czy oferenci tego chc, czy nie i moe mie te
negatywny wpyw na sprzeda. Nabywcy bowiem dziel si z innymi rwnie negatywnymi opiniami na temat produktu. Dlatego te niezwykle wana jest dbao
personelu o to, aby o danych produktach mwiono jak najlepiej, by byy one prawdziw atrakcj, miejscem, do ktrego chce si wraca i ktre poleca si znajomym.
2. Podejmowania dziaa o charakterze public relations i publicity, ktre su budowaniu imageu oferentw i ksztatowaniu relacji z otoczeniem poprzez
utrzymywanie kontaktw z mediami (wywiady, wejciwki dla przedstawicieli mediw itp.) oraz ze spoeczestwem (organizowanie rnych akcji, np. Europejskie
Dni Dziedzictwa, Noc Muzew czy Noc Kultury Przemysowej, czyli ExtraSchicht,
w Zagbiu Ruhry3).
3. Prowokowania nabywcw do kupna danego produktu poprzez system zacht o charakterze materialnym (kupony w prasie upowaniajce do bezpatnego
wejcia do muzeum, upominki wrczane nabywcom, konkursy z nagrodami). Te
dziaania s domen promocji uzupeniajcej i powinny by stosowane pulsacyjnie,
np. wizane ze zjawiskiem sezonowych waha popytu.
W przypadku oferentw produktw dziedzictwa zwizki pomidzy usugodawc a usugobiorc s bliskie i coraz bardziej zoone. Std te marketing mix musi
uwzgldnia dodatkowe komponenty, takie jak personel i proces wiadczenia
usug. Podstaw marketingowego dziaania jest wykwalifikowany, odpowiednio
dobrany i umotywowany zesp pracownikw (efekt marketingu wewntrznego
oferentw dziedzictwa). Dziki waciwej polityce personalnej bardziej prawdopodobne jest to, e pracownicy podziel si z nabywcami pozytywnym wizerunkiem instytucji czy te miejsca. W procesie wiadczenia usugi bardzo wane znaczenie ma kady kontakt klienta z personelem, od momentu zgoszenia chci jej
nabycia do koca jej wiadczenia. Jest to czas, w ktrym dochodzi do integralnego
sprzenia wszystkich instrumentw marketingu mix i do bezporedniego kontaktu odbiorcy ze struktur produktu dziedzictwa. Wane s tutaj m.in.: jako
To jedna z najwikszych akcji kulturalnych w Zagbiu Ruhry, gdzie w Essen znajduje si kompleks przemysowy kopalni i koksowni Zollverein, wpisany w 2001 r. na List wiatowego Dziedzictwa
UNESCO. Co roku, w czasie jednej nocy w czerwcu lub lipcu Zagbie i jego dawne zakady przemysowe
zamieniaj si w miejsca magiczne. Akcja obejmuje prawie wszystkie zabytki kultury przemysowej,
takie jak dawne kompleksy kopalniane, fabryki, sztolnie, huty itp.
233
Cz III
Podsumowanie
234
We wspczesnej gospodarce wystpuj procesy urynkowienia zasobw dziedzictwa kulturowego. Dziedzictwo stanowi baz do wytwarzania rnego rodzaju produktw bdcych przedmiotem wymiany rynkowej. Zakres wykorzystania go
jako produktu zaley m.in. od wielkoci zasobw, ich rzadkoci, stanu zachowania,
koniecznoci uwzgldnienia norm ochrony, zachowania autentycznoci przekazu,
a take od poziomu wiadomoci dziedzictwa wrd spoecznoci i wadz lokalnych.
Procesy urynkowienia dziedzictwa pocigaj za sob konieczno opracowania
strategii marketingowej. Stosowanie orientacji marketingowej w stosunku do zasobw dziedzictwa wymaga od jego oferentw podjcia rnych dziaa, m.in. systematycznych bada rynku, tworzenia systemu informacji marketingowej, adaptacji zestawu instrumentw marketingu mix. Specyfika produktw dziedzictwa
kulturowego a zwaszcza ich usugowy charakter sprawia, e tradycyjna koncepcja
marketingu mix jest niewystarczajca i napotyka na pewne ograniczenia zwaszcza
w odniesieniu do kanaw dystrybucji i cen produktw. Dlatego te niezbdne staje si jej rozszerzenie o dodatkowe komponenty, takie jak kwalifikacje i motywacje
personelu oraz materialne warunki procesu wiadczenia usug. Kapita ludzki, jego
zdolno do dziaa ekspansywnych, identyfikowania nisz rynkowych, kreowania
i upowszechniania nowoci jest podstaw na rynku dziedzictwa kulturowego.
K. Broski
Literatura
Gawe . [2011], Szlaki dziedzictwa kulturowego. Teoria i praktyka zarzdzania, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Misiura S. [2006], Heritage marketing, Elsevier, Amsterdam.
Sobociska M. [2008], Zachowania nabywcw na rynku dbr i usug kultury, Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne, Warszawa.
mid W. [2002], Marketing pod presj globalizacji. Nowe wartoci, hierarchia potrzeb, zarzdzanie,
metamarketing, Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa.
Towse R. [2011], Ekonomia kultury. Kompendium, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Wrblewski . [2012], Strategie marketingowe w instytucjach kultury, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
235
Monika Murzyn-Kupisz
Dziedzictwo kulturowe
w kontekcie rozwoju lokalnego
Wprowadzenie
Podczas rozpatrywania roli i potencjau dziedzictwa kulturowego w kontekcie
szeroko rozumianego rozwoju lokalnego istotne jest uwzgldnienie kilku zoonych kwestii. Po pierwsze niezbdne jest zdefiniowanie zasobu, ktry ma by
wzity pod uwag, a wic szerokiej gamy potencjalnych materialnych i niematerialnych skadnikw dziedzictwa kulturowego. Po drugie celowe wydaje
si rozwaenie, kto (tj. jakie podmioty, jednostki czy instytucje) moe wyraa
zainteresowanie dziedzictwem kulturowym oraz podejmowa dziaania zwizane
z jego wspczesnym wykorzystaniem. Wreszcie, po wskazaniu, kim s interesariusze, naley okreli, jaki cel im przywieca, tj. przez pryzmat jakich wartoci
oraz paszczyzn oddziaywania patrz oni na dziedzictwo kulturowe. W niniejszym
tekcie odnios si do dwch ostatnich zmiennych1.
Podmioty na rynku
dziedzictwa kulturowego
Chcc z sukcesem zrealizowa jakiekolwiek przedsiwzicie zwizane z dziedzictwem kulturowym, trzeba uwzgldni wielo interesariuszy procesu jego wykorzystywania, ktrzy wpywaj na dziedzictwo kulturowe, oraz ich rne oczekiwania wobec tego, czy, w jakim celu i w jaki sposb moe ono by przeksztacane,
238
Cz III
wykorzystywane i interpretowane dla rozmaitych wspczesnych potrzeb komercyjnych, spoecznych, politycznych czy kulturalnych.
Wyrni mona sze zasadniczych grup podmiotw wpywajcych na dziedzictwo, zarwno jako producenci, jak i konsumenci (Schemat 1). S to: prawni
waciciele dziedzictwa, tzw. tutejsi lub wtajemniczeni (insiders), blisko zwizani
emocjonalnie i geograficznie z miejscem (mieszkacy obiektw i miejsc zabytkowych, szeroko rozumiana spoeczno lokalna, w tym patrioci lokalni i mionicy zabytkw, lokalni przedsibiorcy i organizacje pozarzdowe), obcy (ang.
outsiders) czasowo dowiadczajcy danego dziedzictwa (np. odwiedzajcy, turyci,
pielgrzymi), naukowcy i specjalici, wadze publiczne rnego szczebla oraz
media [Howard, 2003; Murzyn-Kupisz, 2012a]. Krystyna Pawowska i Magdalena Swaryczewska, patrzc z podobnej perspektywy, wymieniaj dwie podstawowe
grupy, tj. spoeczno lokaln oraz przybyszw. W pierwszej grupie znajduj si
mieszkacy, waciciele i gospodarze, lokalni patrioci oraz przedsibiorcy, w drugiej
natomiast mionicy, turyci oraz specjalici. cznikiem pomidzy nimi mog
by lokalni przywdcy i wadze lokalne [Pawowska, Swaryczewska, 2002, s.72].
Gregory J. Ashworth dzieli natomiast uytkownikw dziedzictwa na celowych
iprzypadkowych. Przykadowo, korzystajcym z dziedzictwa historycznego miasta
moe by przypadkowy odwiedzajcy spoza regionu, turysta przybyy do miasta
w celu poznania jego zabytkw, mieszkaniec dowiadczajcy dziedzictwa mimochodem w codziennym yciu lub te lokalny przedsibiorca traktujcy dziedzictwo
jako rdo zarobkowania [Ashworth, 1991, s. 70]. Wreszcie, to samo dziedzictwo
moe by jednoczenie wykorzystywane do produkcji rnych dbr i wiadczenia
rnorodnych usug oraz konsumowane przez rne segmenty rynku.
Jeszcze inny sposb patrzenia na podstawowe grupy podmiotw na rynku
dziedzictwa to ich podzia na sektor publiczny, prywatny oraz pozarzdowy (przykad instytucji muzealnych, por. Wykres 1). Kady z nich kieruje si odmiennymi
motywacjami. Trzeba rwnie wzi pod uwag fakt, i podmioty te funkcjonuj
w rnych skalach przestrzennych lokalnej, regionalnej, krajowej i midzynarodowej w zalenoci od rodzaju dziedzictwa, jego renomy, statusu prawnego oraz
penionych funkcji. Mog to by zarwno podmioty, ktre zobligowane s do angaowania si w zarzdzanie dziedzictwem (publiczne instytucje kultury, wadze
lokalne i regionalne, waciciele dziedzictwa zarzdzajcy swoimi nieruchomociami, instytucje pozarzdowe, ktrych gwnym celem jest ochrona lub popularyzacja dziedzictwa kulturowego), jak i takie, ktre z wasnej woli, spontanicznie
uczestnicz w zarzdzaniu dziedzictwem kulturowym (grupy mieszkacw, niezorientowane na dziedzictwo organizacje pozarzdowe, instytucje i przedsibiorstwa prywatne, w tym firmy dziaajce w sektorze turystyki).
Tworzce poda
podmioty z zewntrz
Waciciele
i inne podmioty lokalne
tworzce poda
Sfera poday
Ponadlokalne media
Specjalici
Lokalne media
Wadze lokalne
Spoeczno lokalna
Konsumenci pozalokalni
/przybysze
Turyci i odwiedzajcy
Lokalne przedsibiorstwa
wykorzystujce dziedzictwo
w swej dziaalnoci gospodarczej
Mieszkacy obiektw
i zespow zabytkowych
Lokalni konsumenci
/wtajemniczeni
Sfera popytu
M. Murzyn-Kupisz
Dziedzictwo kulturowe w kontekcie rozwoju...
239
Cz III
Dziedzictwo moe sta si tym samym w rwnym stopniu polem wsppracy, jak i konfliktw. Poszczeglne podmioty na rynku dziedzictwa charakteryzuj
si bowiem odmiennym stosunkiem do wanych aspektw debaty o dziedzictwie,
tj.sposobw, moliwoci i granic jego wykorzystania oraz interpretacji, m.in. kwestii autentyzmu tkanki, spenianych funkcji, potrzeby interpretacji dziedzictwa lub
te pozostawienia go do samodzielnego odczytywania, uznania za prywatne, lokalne lub publiczne. Co za tym idzie, rni si take spojrzeniem na problem
udostpniania dziedzictwa (wysokoci kosztw owego dostpu i tego, kto powinien je ponosi). Mog wreszcie by odmiennego zdania co do kluczowej kwestii,
tj. uznania, czy dany obiekt lub warto niematerialna s dziedzictwem czy te
nie, oraz w rnym stopniu to dziedzictwo akceptowa. Podmioty, wykorzystujc
dziedzictwo, d do realizacji rnych celw, np. zachowania tosamoci, dozna
duchowych, legitymizacji wadzy, budowania postaw patriotycznych, osignicia
zysku poprzez sprzeda komercyjnych dbr i usug, stworzenia wygodnej przestrzeni prywatnej, podniesienia prestiu, promocji obszaru, rozrywki czy naukowego poznania.
Wykres 1. Waciciele i organizatorzy muzew w Polsce w 2011 r. wg liczby
przynalecych do nich muzew i oddziaw muzealnych
240
organizacje kocielne
M. Murzyn-Kupisz
Caociowa warto
dziedzictwa kulturowego
Wartoci
kulturowe
Wartoci
ekonomiczne
Z perspektywy ekonomii korzyci z zachowania i wykorzystania danego obiektu, zespou lub przedsiwzicia zwizanego z dziedzictwem kulturowym mog by
podzielone na wartoci uytkowe i pozauytkowe inaczej zwane pasywnymi
(w odniesieniu do nieruchomych dbr kultury, por. Schemat 3). Bezporednie
wartoci uytkowe dotycz wszystkich dbr i usug, jakie wprost generuje dane
miejsce, obiekt czy przedsiwzicie zwizane z dziedzictwem kulturowym. Wartoci te najczciej mona wyrazi poprzez cen, np. opata za wstp do obiektu
zabytkowego lub nocleg w obiekcie zabytkowym, cena nieruchomoci zabytkowej, cena zakupu dziea sztuki lub koszty poniesione w celu uzyskania dostpu do dziedzictwa i dojazdu do danego obiektu. Trudniejsze do oszacowania s
porednie wartoci uytkowe zwizane z aktualn przydatnoci dziedzictwa,
dostrzegan w odniesieniu do jakoci ycia, dozna estetycznych i duchowych,
a take ksztatowania tosamoci indywidualnej i zbiorowej, przydatnoci edukacyjnej oraz utrzymania i wzmacniania kapitau spoecznego.
Dobra kultury mog by jednak cenne dla pojedynczych osb lub danych spoecznoci, nawet jeli nie s bezporednio przez nie nabywane czy konsumowane.
Wyrnia si trzy podstawowe rodzaje wartoci pozauytkowych dziedzictwa kulturowego: warto istnienia, warto opcyjna oraz warto spucizny.
Po pierwsze, pojedyncze osoby lub spoecznoci mog uznawa fakt istnienia
jakiego skadnika dziedzictwa kulturowego za warto sam w sobie, nawet jeli
nie korzystaj (i w przyszoci nie zamierzaj korzysta) z niego bezporednio czy
Ekonomika dziedzictwa kulturowego czerpie w tym zakresie z dorobku ekonomii ochrony rodowiska i analiz dotyczcych wartoci zasobw naturalnych [Valuing, 2002; Jeowski, 2009].
241
Wizerunek
Jako rodowiska ycia
Jako estetyczna
Doznania duchowe
Poczucie dumy
Interakcja spoeczna
kapita spoeczny
Zbiorowa i indywidualna
tosamo
Wartoci poznawcze
i edukacyjne
Dochody z wynajmu
lub udostpniania
Miejsce zamieszkania
Miejsce dziaalnoci
gospodarczej
produkcji przemysowej
produkcji rzemielniczej
wiadczenia usug
Miejsce spdzania czasu
wolnego i rekreacja
Miejsce konsumpcji
kulturalnej i rozrywkowej
Miejsce konsumpcji
turystycznej
Miejsce praktyk religijnych
Miejsce przemieszczania
si (komunikacji)
Zachowanie
moliwoci
czerpania
wartoci uytkowych
w przyszoci
Opcyjna
Wartoci
autoteliczne
takie jak
unikalno,
warto
artystyczna,
warto
symboliczna
Istnienia
Wartoci pozauytkowe
Porednia
warto uytkowa
Bezporednia
warto uytkowa
Wartoci uytkowe
242
Caociowa warto ekonomiczna
nieruchomego dobra kultury
Spucizna
historyczna,
altruizm
wobec
przyszych
pokole
Spucizny
Cz III
na co dzie. Po drugie, dla wielu osb cenne jest zachowanie moliwoci czerpania
wartoci uytkowych z dziedzictwa kulturowego, jeli kiedy (w bliej nieokrelonej
przyszoci) chcieliby z niego skorzysta, np. odwiedzajc dane miejsce czy insty-
M. Murzyn-Kupisz
243
244
Cz III
tj.pojedyncze obiekty architektury, place i ulice czy przestrzenie zielone. Korzyci, ktre przynosi jako zoona cao, nie da si w peni zawaszczy, nawet jeli
kada pojedyncza cz skadowa jest prywatna lub jeli dostp do niektrych
obiektw i przestrzeni jest patny. Zatem nawet jeli poszczeglne budynki, ktrych fasady tworz pierzeje uliczne, nale do osb prywatnych, ocych wasne rodki finansowe na ich utrzymanie i odnowienie, i nawet jeli waciciele
ogranicz dostp do ich wntrz, to wiele osb nadal czerpa bdzie uyteczno
z istnienia owych obiektw w krajobrazie miasta bez ponoszenia jakichkolwiek
kosztw, np. ogldajc oraz fotografujc je czy siedzc w kawiarni, ktra znajduje
si w otoczeniu zabytkowych obiektw. Turyci konsumuj wic, czsto bez ponoszenia jakichkolwiek kosztw, publiczne dobra wsplne, ktre utrzymywane s
przez prywatnych wacicieli obiektw zabytkowych i ktre wspiera przez podatki
spoeczno lokalna. Tak wic czsto w odniesieniu do dziedzictwa kulturowego nie da si pobra opaty od podmiotw konsumujcych (czerpicych korzyci
z dziedzictwa), z wyjtkiem dobrowolnych datkw [Peacock, Rizzo, 2008, s. 18].
Z drugiej strony moliwe jest wykluczenie z konsumpcji wielu nierywalizujcych
dbr i usug dziedzictwa (tzw. dobra klubowe), np. poprzez ustalanie limitw osb
odwiedzajcych dany obiekt zabytkowy, obowizek wczeniejszego awizowania
wizyty w obiekcie, a przede wszystkim pobieranie opat za wstp lub uzalenianie
moliwoci dostpu do obiektu czy miejsca od poniesienia kosztw wiadczonych
w nim usug (np. hotelowych, gastronomicznych).
W odniesieniu do dziedzictwa kulturowego, podobnie jak do przyrody, trudno
jest okreli rzeczywiste rozmiary rynku oraz caej populacji, dla ktrej dane dobro
ma warto [Valuing, 2002, s. 7] (tj. liczb konsumentw danych dbr i usug
dziedzictwa), biorc pod uwag nie tylko te podmioty, ktre wniosy jakie opaty
za jego konsumpcj, ale wszystkie podmioty czerpice z niego uyteczno. Ze
wzgldu na to, e rynki prywatne s z reguy zorientowane na zysk, osoby i instytucje prywatne mog nie by skonne do produkcji dbr i wiadczenia usug,
z ktrych konsumpcji trudno jest kogokolwiek wykluczy i ktrych efekty znacznie wykraczaj ponad to, co konsumowane jest bezporednio przez ponoszcych
koszty. Przykadowo, odnowa obiektu zabytkowego zazwyczaj przynosi korzyci
nie tylko podmiotowi podejmujcemu dan inwestycj, lecz take szerszej grupie
osb: mieszkacom (podnoszc estetyk ich miejsca zamieszkania i zachowujc
istotne wyznaczniki lokalnej tosamoci), przedsibiorcom (pozwalajc poszerzy
gam oferowanych przez nich usug, np. turystycznych), wacicielom innych nieruchomoci w otoczeniu obiektu (wpywajc na wizerunek obszaru i ceny nieruchomoci), samorzdowi lokalnemu (uatwiajc promocj miejsca), mionikom dziedzictwa (dla ktrych istotna jest warto dziedzictwa jako spucizny kulturowej).
Tego typu oddziaywanie przedsiwzi zwizanych z dziedzictwem kulturowym mona zatem rozpatrywa z perspektywy korzystnych efektw zewntrznych. Odpowiada ono bowiem przyjtej w ekonomii definicji efektu zewntrznego czyli powstajcego wtedy, gdy podjcie (w sposb niezamierzony lub
M. Murzyn-Kupisz
245
246
Cz III
rzystne dla ogu spoeczestwa. Nie ma znaczenia to, e wikszo jego czonkw
nie czuje potrzeby harmonijnego ksztatowania krajobrazu lub cechuje si krtkowzrocznoci i bierze pod uwag tylko jednostkowy interes lub dorane zyski
z konkretnej inwestycji budowlanej. I odwrotnie zakcanie bd zniszczenie
harmonii krajobrazu kulturowego (np. przez wznoszenie obiektw niedostosowanych form i skal do historycznego kontekstu miejsca) moe by rozumiane jako
tzw. dobro spoecznie niepodane (zo spoeczne). Wadze publiczne nie powinny
dopuszcza do takich dziaa.
Relacje pomidzy wartociami kulturowymi i ekonomicznymi mog si przy
tym bardzo rnie ksztatowa. W przypadku pewnych dbr kultury (dzie artystw o wiatowej renomie, obiektw nieruchomych z najbardziej znanych zespow zabytkowych) wysoka warto kulturowa czsto koresponduje z wysok
wartoci ekonomiczn. Bywa jednak odwrotnie, tj. obiekty o wysokiej wartoci
kulturowej maj nisk warto ekonomiczn ze wzgldu na zy stan zachowania, brak akceptacji lub wiedzy spoeczestwa o ich unikalnoci, niski presti
czy trudnoci w adaptacji do wspczesnych funkcji. Niekiedy nastpuje przewartociowanie ekonomiczne dobra kultury, gdy zostaje odkryta i uwypuklona jego
warto kulturowa np. atrybucja dziea sztuki znanemu artycie, jego datowanie
starsze ni uznawano. I odwrotnie przydanie wartoci ekonomicznej niektrym
obiektom sprawia czasem, i ludzie dostrzegaj ich wartoci kulturowe. Wycena
ekonomiczna obiektu ruchomego uznawanego za niepotrzebny (np. stary mebel
ze strychu) dokonana przez rzeczoznawc i wysza od oczekiwa waciciela moe
sprawi, i spojrzy on na swoj wasno z nowej perspektywy, dostrzee jej pikno
i wyjtkowo, a przez to moe bardziej doceni powizanie z rodzinn lub lokaln
przeszoci [Murzyn-Kupisz, 2012b].
M. Murzyn-Kupisz
Po pierwsze, istotne mog by efekty ekonomiczne, jakie powoduje dziedzictwo w krtkiej lub redniookresowej perspektywie pozyskiwanie dochodw
i tworzenie miejsc pracy bezporednio dziki dziaalnociom zwizanym z zachowaniem, udostpnianiem i interpretacj dziedzictwa kulturowego, ich efektami
mnonikowymi, wpywem na przychody i wydatki sektora publicznego oraz na
rynek nieruchomoci. Rozpatrujc znaczenie gospodarcze danego obiektu dziedzictwa czy te projektu zwizanego z odnow, zachowaniem i udostpnieniem
dziedzictwa materialnego, a take uwzgldniajc specyfik tego rodzaju przedsiwzi, wyrni mona:
a) bezporednie efekty ekonomiczne oraz efekty mnonikowe (dochodowe
i zaopatrzeniowe) generowane przez dany obiekt zabytkowy lub opart o dziedzictwo kulturowe dziaalno instytucji i firm;
b) efekty mnonikowe (dochodowe i zaopatrzeniowe) powstajce czasowo
w trakcie realizacji danej inwestycji konserwatorsko-budowlanej;
c) efekty mnonikowe powstajce w sektorze turystyki (mnonik turystyczny)
dziki istnieniu oraz udostpnianiu obiektw i miejsc dziedzictwa.
Obiekty i zespoy zabytkowe mog bezporednio przyczynia si do tworzenia przychodw na danym obszarze (np. przychody z biletw wstpu oraz
bezporedniego, odpatnego wiadczenia innych usug, takich jak lekcje i warsztaty muzealne, usugi przewodnickie, usugi zwizane z wycen obiektw zabytkowych, przychody ze sprzeday publikacji oraz pamitek, usug gastronomicznych,
noclegowych, finansowych czy prawnych wiadczonych przez dan firm w obiekcie zabytkowym, wynajem powierzchni na cele konferencyjne, koncertowe, sesje
zdjciowe i filmowe). Do tego typu przychodw zaliczy mona take te z wynajmu lokali w obiektach zabytkowych na cele mieszkalne, handlowe czy biurowe.
Nie zawsze rwnowa one koszty utrzymania danego obiektu, lecz np. w przypadku publicznych instytucji kultury pozwalaj na wypracowanie dodatkowych
rodkw finansowych, uzupeniajcych dotacj od organizatora, przyczyniajc si
tym samym do obnienia kosztw funkcjonowania instytucji lub podniesienia jakoci i poszerzenia zakresu wiadczonych usug. W przypadku podmiotw prywatnych mog stanowi podstaw ich funkcjonowania.
Dziedzictwo bezporednio przyczynia si do powstawania oraz utrzymywania miejsc pracy w jednostkach i przedsibiorstwach zajmujcych si gromadzeniem, dokumentowaniem i udostpnianiem publicznoci obiektw i miejsc
zabytkowych oraz w subach publicznych zwizanych z konserwacj i planowaniem przestrzennym. Instytucje te generuj zapotrzebowanie na wysoko wykwalifikowany personel merytoryczny. Czsto zatrudniaj te liczny, rednio i nisko
kwalifikowany personel obsugi (techniczny, ochrony, suby porzdkowe, obsuga
odwiedzajcych itp.). Przykadowo, w 2003 roku instytucje (muzea, biblioteki, archiwa) i obiekty dziedzictwa we Francji zatrudniay cznie ponad 68 tys. osb.
Kade 10 tysicy odwiedzajcych instytucje dziedzictwa przyczyniao si przy tym
247
Paszczyzny oddziaywania
dziedzictwa kulturowego
na rozwj spoeczno-gospodarczy
248
Efekty ekonomiczne:
dochody powstajce bezporednio
dziki dziaalnoci na rzecz
zachowania, udostpniania
i interpretacji dziedzictwa
kulturowego;
efekty mnonikowe, w tym
utrzymanie i tworzenie miejsc pracy;
wspomaganie zmian strukturalnych
w gospodarce;
przychody podatkowe sektora
publicznego;
rynek nieruchomoci.
Cz III
M. Murzyn-Kupisz
do utrzymania rednio 1,15 staych miejsc pracy oraz tworzenia 0,15 dorywczych
miejsc pracy w tych instytucjach [Greffe, 2004]. W 2011 roku liczba pracujcych
w muzeach, bibliotekach, instytucjach paramuzealnych i archiwach w Polsce wynosia 66,2 tys. osb, w tym 71% zatrudnionych stanowili pracownicy merytoryczni (Tabela 1). W wielu krajach instytucje dziedzictwa s ponadto istotnym
miejscem nieodpatnej, nierzadko bardzo profesjonalnej aktywnoci wolontariuszy, przynoszc korzyci zarwno ekonomiczne, jak i spoeczne (Wykres 2).
Tabela 1. Pracujcy w muzeach, bibliotekach, instytucjach paramuzealnych oraz
archiwach w Polsce w 2011 r. (zatrudnieni na podstawie stosunku pracy, stan
w dn. 31.12)
Biblio-
Instytucje
teki
paramuzealne
14025
48178
5681
39225
Muzea
Ogem w tym:
Pracownicy merytoryczni
Pracownicy administra-
2775
cyjni
Pracownicy obsugi/techniczni
Archiwa*
Razem
2435
1597
66235
859
1077
46842
498
243
953
277
8953
19151
5452
249
10
15
20
25
30
250
Cz III
Znaczce mog by efekty mnonikowe wszelkiego typu prac konserwatorsko-remontowych w historycznych obiektach i przestrzeniach zaistniae
w trakcie ich realizacji, bez wzgldu na pniejsze przeznaczenie tych obiektw (mieszkalne, sakralne, kulturalne, turystyczne, biurowe itp.). Prace te stwarzaj zapotrzebowanie na usugi firm konserwatorskich i remontowych (zarwno
maych firm rodzinnych, jak i wikszych przedsibiorstw), a take firm zaopatrujcych w materiay konserwatorskie i budowlane. Porednio wpywaj wic na
zatrudnienie w przedsibiorstwach produkujcych materiay niezbdne w konserwacji (np.artykuy pozotnicze, rzebiarskie, malarskie) oraz tradycyjne materiay
budowlane (czsto pozyskiwane lokalnie lub wymagajce znajomoci dawnych,
niemasowych technik wyrobu, np. warsztaty kamieniarskie, wyrb kafli, dachwek, gontw). Wywouj wic zarwno efekty zaopatrzeniowe, jak i dochodowe
tym wiksze, im wicej materiaw nabywanych jest lokalnie, a prace zlecane s
firmom z okolicy. Bd wic wiksze na tych obszarach, gdzie zachoway si tradycyjne umiejtnoci rzemielnicze, czy te tam, gdzie istnienie duego orodka
szkoleniowego i naukowego powoduje koncentracj osb o umiejtnociach konserwatorskich. Obszary o duym nagromadzeniu obiektw zabytkowych najwyszej klasy bd same z siebie przycigay tego typu przedsibiorstwa (np. Florencja
czy Krakw). Zanik tradycyjnych umiejtnoci rzemielniczych na danym terenie,
zaprzestanie wyrobu tradycyjnych materiaw budowlanych lub brak specjalistycznych firm konserwatorskich bdzie natomiast oznacza osabienie efektw
mnonikowych w trakcie realizacji projektw zwizanych z dziedzictwem. Ponadto
w wielu przypadkach lokalne zoa materiaw budowlanych (np. kamienia) s
ograniczone albo ich jako nie jest najlepsza. Powoduje to konieczno sprowadzania materiaw z zewntrz, a niekiedy od wiekw istnieje tradycja takiego
importu.
Pracownicy prowadzcy prace konserwatorsko-budowlane, zatrudniani w lokalnych przedsibiorstwach, przyczyniaj si natomiast do efektw dochodowych
(poprzez lokalne wydatki konsumpcyjne), stymulujc utrzymanie i powstawanie dziaalnoci handlowych i usugowych dla ludnoci na danym terenie. Cho
wikszo biur architektonicznych nie koncentruje si jedynie na projektach odnowy obiektw zabytkowych, dla niektrych tego typu zlecenia stanowi istotny
segment rynku projektw architektonicznych. Projektowanie wystaw i wyposaenia wntrz zabytkowych jest take segmentem oglnego rynku projektowania
wntrz. Przykadowo, we Francji usugi architektoniczne zwizane z projektami
konserwatorskimi stanowi okoo 4% caego rynku projektowania architektonicznego [Greffe, 2004, s. 302]. Badania archeologiczne na danym terenie, czsto
wymagane przed podjciem prac budowlanych, daj moliwo zatrudnienia wielu
osb wyksztaconych w tym kierunku. Przykadem moe by zwikszone zapotrzebowanie na usugi archeologiczne, obserwowane w Polsce w ostatnich latach
w zwizku z programem budowy autostrad.
M. Murzyn-Kupisz
Efekty pojedynczych inwestycji w trakcie ich realizacji s ograniczone do okresu trwania prac konserwatorsko-budowlanych, jednak ze wzgldu na cig potrzeb prowadzenia jakich prac na terenach zasobnych w obiekty zabytkowe,
istnieje dugoterminowe zapotrzebowanie na usugi specjalistycznych firm. Prace przy historycznych obiektach mog take stanowi istotny aspekt dziaalnoci
firm oglnobudowlanych. Prace zwizane z odnow i konserwacj obiektw zabytkowych czsto wymagaj przy tym lepszych umiejtnoci i bardziej wyspecjalizowanych fachowcw ni standardowe prace budowlane, s te z reguy bardziej
pracochonne.
Obliczono na przykad, e w Stanach Zjednoczonych na 1 mln USD przeznaczony na odnow zabytkowych obiektw o charakterze mieszkalnym tworzy si
lub utrzymuje podobn ilo miejsc pracy jak w brany wydawniczej, natomiast
znaczco wicej, ni gdyby ta sama suma zostaa wydana w brany farmaceutycznej czy elektronicznej. Wydatek 1 mln USD na prace konserwatorsko-remontowe
generuje te najwiksze przychody oraz podatki stanowe i lokalne, podczas gdy
wytworzone PKB porwnywalne jest z powstaym dziki dziaalnoci wydawniczej [Listokin i in., 1998, s. 459]. W Polsce oszacowano, e w 2000 roku podczas
realizacji prac konserwatorskich przy zabytkach wpisanych do rejestru powstao
zapotrzebowanie na 161,6 tys. miejsc pracy (rednio na okres dwch miesicy),
wikszo z nich (85,5%) przy realizacji robt zwizanych z obiektami nieruchomymi [Jaskanis, Kocielecki, 2002].
W skali gminy porednie oddziaywanie dziedzictwa na rynek pracy moe
by przy tym wiksze ni jego wpyw na zatrudnienie w turystyce, ktre jest atwiej dostrzegalne. Przykadowo, w prowansalskim Arles liczcym okoo 53 tys.
mieszkacw 450 miejsc pracy zwizanych jest z obsug turystyczn, natomiast okoo 700 osb zatrudnionych jest w usugach budowlanych zwizanych
z konserwacj obiektw zabytkowych [Greffe i in., 2005, s. 62].
Przede wszystkim jednak pod uwag trzeba wzi efekty mnonikowe wystpujce wskutek uytkowania i prowadzenia dziaalnoci w ju odnowionych
obiektach i miejscach zabytkowych udostpnianych na rnych warunkach, czy
to jako publiczne obiekty kultury, czy jako miejsca wiadczenia usug przez podmioty prywatne. Bez wzgldu na charakter wasnoci obiekty te wymagaj bowiem
nabywania rnego typu dbr i usug z zewntrz, powodujc efekty zaopatrzeniowe, np. opaty za media, takie jak gaz i elektryczno (czsto bardzo wysokie
w obiektach zabytkowych), usugi zwizane z ochron, utrzymaniem czystoci oraz
biecymi naprawami. Publiczne instytucje dziedzictwa tworz popyt na rozliczne
usugi zewntrzne: inwentaryzacyjne, informatyczne (w tym zwizane z digitalizacj zbiorw), finansowe, prawne, zwizane z ochron zbiorw i wyposaeniem
wntrz ekspozycyjnych, wydawnicze, reklamowe itp. Przedsibiorstwa wiadczce komercyjne usugi w obiektach zabytkowych take generuj zapotrzebowanie
na towary i usugi niezbdne w ich codziennej dziaalnoci. Zatrudniajc pracow-
251
252
Cz III
nikw rekrutowanych lokalnie, powoduj natomiast wspomniane ju wczeniej efekty dochodowe. Na przykad w Wielkiej Brytanii 1 GBP wydany na odnow
obiektw i miejsc zabytkowych generuje rednio 1,60 GBP w lokalnej gospodarce
w cigu dziesiciu lat, a w przypadku projektw zorientowanych bezporednio na
stworzenie atrakcji dla odwiedzajcych 1,70 GBP [Heritage, 2010].
Wreszcie, miejsca i obiekty dziedzictwa przycigajc konsumentw z zewntrz wspieraj rozwj rnorodnych usug turystycznych, wywoujc mnonik turystyczny. Turyci przybywajcy do danego miejsca korzystaj z dbr i usug
poza samymi obiektami dziedzictwa, tworzc popyt na usugi noclegowe, gastronomiczne, parkingowe i transportowe, przewodnickie, fotograficzne, informacyjne
oraz handlowe (sklepy z pamitkami, spoywcze, ksigarnie, stacje paliw itp.).
Korzystaj take z innych usug zwizanych z szeroko rozumianym spdzaniem
czasu wolnego. Podobnie jak w przypadku usug konserwatorskich, im wicej potrzeb turystw moe by zaspokojonych przez lokalne firmy i lokalnych mieszkacw w najbliszej okolicy obiektw czy miejsc dziedzictwa, tym wikszy mnonik w skali lokalnej, zwizany z efektami zaopatrzeniowymi oraz dochodowymi
funkcjonowania tych firm. Nie bez znaczenia bdzie zatem to, gdzie owe firmy si
zaopatruj np. czy hotele korzystaj z usug lokalnych pralni, firm ochroniarskich oraz czy nabywaj lokalnie produkowan ywno, albo czy placwki turystyczne sprzedaj prawdziwe pamitki regionalne, czy te produkowane masowo
i importowane z zagranicy.
Przykadowo w 2010 roku w Wielkiej Brytanii oszacowano, i turystyka dziedzictwa przyczynia si bezporednio do tworzenia 4,3 mld GBP PKB rocznie
i utrzymania 113 tys. miejsc pracy (uwzgldniajc obszary zielone 195 tys. miejsc
pracy). Obecnie jest to wicej ni wkad przemysu tekstylnego (3,4 mld GBP)
lub drzewnego (3,2 mld GBP) w brytyjskie PKB, a tylko niewiele mniej ni wkad
przemysu motoryzacyjnego (5,5 mld GBP). Biorc pod uwag efekty mnonikowe,
turystyka dziedzictwa przyczynia si natomiast do utworzenia 270 tysicy miejsc
pracy, a jej wkad w PKB wynis 11,9 mld GBP [Economic, 2010, s. 11, 25].
Caociowe efekty ekonomiczne mog by bardzo istotne w skali danej gminy
lub konkretnego obszaru. Przykadem moe by adaptacja, zrealizowana w ostatnich latach w Kotlinie Jeleniogrskiej, wielu zespow paacowo-parkowych na
obiekty hotelowo-gastronomiczne. czna liczba osb, ktre odwiedziy subregion
w 2009 roku i nocoway w paacach Kotliny, oszacowana zostaa na co najmniej
26,5 tys. osb. W skali roku turyci ci wydali poza miejscem noclegu (paacami)
prawie 12 mln zotych, ogem wydajc w regionie ponad 27 mln z. Osiem rezydencji z tego regionu, penicych funkcje turystyczne, dao moliwo zatrudnienia
ponad 340 osb 172 miejsca pracy powstae w samych paacach przyczyniy
si bowiem do utrzymania lub powstania dodatkowych 169 miejsc pracy w rozmaitych dziaalnociach gospodarczych w otoczeniu, zarwno zwizanych z tu-
M. Murzyn-Kupisz
253
254
Cz III
M. Murzyn-Kupisz
gwnych segmentw rynku oraz czas pobytu turystw w danym miejscu. Wiksza
liczba odwiedzajcych niekoniecznie przekada si na wiksze przychody z turystyki,
moe natomiast powodowa pogorszenie jakoci zwiedzania oraz stanu zachowania
samego dziedzictwa, zniechcajc jednoczenie innych turystw, ktrzy przywizuj
do tego wag. Polityka przycigania jak najwikszej liczby turystw niskimi cenami
moe wic by nieopacalna w duszej perspektywie czasowej zwaszcza e turyci kulturowi s z reguy mniej wraliwi na zmiany w cenach usug.
Efekty mnonikowe funkcjonowania atrakcji turystycznej opartej o dziedzictwo bd take uzalenione od tego, jaki odsetek zwiedzajcych stanowi turyci
nocujcy w danej miejscowoci lub jej okolicy, a jaki jednodniowi odwiedzajcy czy
lokalni wycieczkowicze. Najwiksze efekty mnonikowe powstaj w tych branach,
gdzie stosunkowo due s wydatki turystw (noclegi, wyywienie). Mniejsze w takich, z ktrych turyci nie korzystaj (lub korzystaj w mniejszym stopniu), czyli
takich, ktre jedynie uzupeniaj dochody z codziennej dziaalnoci handlowej czy
usugowej dla lokalnej ludnoci.
Problemem dla gospodarki lokalnej moe by take sezonowo przychodw
z turystyki opartej o dziedzictwo. Pozytywne efekty ekonomiczne w skali miejscowoci lub gminy s rwnie zalene od stopnia otwartoci spoecznoci lokalnej na
przyjmowanie turystw oraz jej przyzwolenia na wykorzystanie dziedzictwa danego obszaru jako atrakcji turystycznej a nie tylko wyznacznika tosamoci lokalnej.
Postawy spoecznoci lokalnej wobec dziedzictwa, wiadomo jego wartoci i komercyjnego potencjau oraz umiejtnoci przedsibiorcze i wewntrzne zasoby kapitau determinuj wielko i si efektw mnonikowych. Analizujc potencjalne koszty i korzyci z danego przedsiwzicia zwizanego z dziedzictwem,
trzeba zatem wzi po uwag, jakie podmioty i grupy spoeczne skorzystaj na
danym projekcie czy usugach wiadczonych np. przez instytucj publiczn. Nacisk
na dziedzictwo jako towar moe bowiem prowadzi do osigania korzyci jedynie
przez wybrane grupy spoeczne, tj. tych mieszkacw, ktrzy posiadaj odpowiednie zasoby finansowe, by zainwestowa w infrastruktur turystyczn dla
pozostaych czonkw spoecznoci lokalnej zysk moe by niewielki, a jednoczenie turystyka moe zniszczy tradycyjne role i funkcje, jakie dziedzictwo odgrywa
w yciu tej spoecznoci (np. lokalny festiwal, przestrze placu czy kocioa jako
miejsce spotka, tworzenia nowych i odtwarzania starych wizi). Zawaszczenie dziedzictwa przez sektor turystyczny moe spowodowa, e bdzie ono postrzegane gwnie jako produkt turystyczny. Z drugiej strony, wiele czynnikw
ksztatujcych sam produkt turystyczny opierajcy si na dziedzictwie, a przede
wszystkim zwikszajcych popyt na niego, jest zdeterminowanych przez uwarunkowania egzogeniczne i znajduje si poza jakkolwiek kontrol wadz lokalnych
czy miejscowych przedsibiorcw.
Niezwykle wan paszczyzn oddziaywania dziedzictwa jest poziom i jako ycia w danym miejscu: wpyw dziedzictwa kulturowego na zaspokajanie po-
255
Cz III
w tym:
dentw, ktrzy
odsetek respondentw,
zgadzali si
Stwierdzenie
z danym
przekonani do danego
stwierdzeniem
stwierdzenia
97
82
89
62
82
55
80
46
66
35
62
31
41
20
31
14
25
10
Czuem/am si bezpiecznie
Miejsce dawao poczucie spokoju
pozwalajc na relaksacj
Jest tu piknie/s tu pikne obiekty
i artefakty
Pomaga mi zrozumie histori i przeszo
256
innych
Dzisiejsza wizyta jest inspiracj
Jest to dobre miejsce, by spotka si
z przyjacimi
Miaem/am okazj do wikszej iloci ruchu
ni zazwyczaj
Zapewnia poczucie cznoci z wasn lub
rodzinn przeszoci
Ma dla mnie znaczenie duchowe lub
religijne
rdo: Mills [2008, s. 13]
M. Murzyn-Kupisz
postaw wobec rzeczywistoci spoecznej czy inspirowania dyskusji na temat istotnych kwestii spoecznych.
Tabela 4. Opinie mieszkacw na temat oddziaywania wybranych inwestycji
unijnychzrealizowanych w woj. lskim na jako ycia i wizerunek ich miejscowoci
RewitaliBudowa
Rewitalizacja
pokazowej
budynkw
Moderni-
Renowacja
zagrody
Udzia odpowiedzi
Muzeum
zacja rynku
kompleksu
ubrw
TAK (w %)
Grnols-
zamkowego
w zabyt-
kiego
Koniecpolu
w Pszczynie
kowym
w Bytomiu
parku
w Pszczynie
zacja
i zagospodarowanie
kulturalne
kompleksu Starego
Zamku
i parku
Habsburgw
w ywcu
Miejscowo staa si
bardziej znana
Mieszkacy s
bardziej ze sob zyci
Gmin odwiedza
wicej turystw
40,0
43,2
65,6
95,1
84,7
6,7
24,2
9,8
18,0
34,7
26,7
24,2
85,2
90,2
80,5
28,9
50,5
55,7
52,5
56,8
47,8
63,2
82,0
75,4
85,6
75,6
82,1
88,5
62,3
91,5
52,2
36,8
47,5
80,3
72,0
33,3
36,8
45,9
36,1
76,3
68,9
16,8
90,2
49,2
89,0
57,8
25,3
57,4
75,4
77,1
Miejscowo jest
bardziej atrakcyjna
dla inwestorw
Mieszkacy s
bardziej dumni
z gminy
Poprawia si
estetyka i architektura miejscowoci
Powstay nowe moliwoci spdzania czasu
wolnego
Wzroso zainteresowanie mieszkacw
lokaln histori
Zachowane zostao
dziedzictwo kulturowe
Poszerzona zostaa
oferta kulturalna
257
Cz III
Powstaa nowa
wizytwka gminy
44,4
72,6
73,8
93,4
78,8
15,6
22,1
27,9
73,8
33,9
38,9
28,4
24,6
47,5
33,9
21,1
28,4
27,9
37,7
46,6
258
M. Murzyn-Kupisz
259
Cz III
260
Dziedzictwo kulturowe jest jednak tylko potencjalnym czynnikiem rozwoju lokalnego jego oddziaywanie na rozwj jest moliwe, ale nie zawsze si sprawdza.
Po pierwsze, zrnicowane podmioty dziaajce na rynku dziedzictwa kulturowego
musz dostrzec potencja dziedzictwa wyrazi zainteresowanie nim i przydawa mu wartoci. Spord wielu dostpnych opcji (np. dua liczba zabytkowych
obiektw nieruchomych, rnorodno tradycji lokalnych) zwraca si uwag jedynie na okrelone aspekty dziedzictwa kulturowego, poddajc je ocenie pod ktem moliwoci wspczesnego wykorzystania (tzw. heritagizacji [Murzyn-Kupisz,
2012a, s. 29]). Oznacza to nie tylko wybr przydatnych elementw dziedzictwa
kulturowego (powizany z odrzuceniem lub pominiciem innych jego skadnikw), ale take podjcie decyzji o sposobie ich wykorzystania (Schemat 5). Dla
niektrych podmiotw stanie si ono np. rdzeniem, gwnym elementem produktw i usug o charakterze komercyjnym. Dla innych bdzie uyteczne jako to dla
dziaalnoci gospodarczej lub spoecznej. Dziedzictwo moe te by przydatne jako
symbol wyraajcy okrelone treci ideologiczne, narodowe czy tosamociowe.
Decyzja o sposobie i celu wspczesnego wykorzystania dziedzictwa wpywa
take na podjcie i ukierunkowanie praktycznych dziaa zwizanych z owym wykorzystaniem. Wywouj one z reguy korzystne i niekorzystne efekty zewntrzne
w danej skali przestrzennej (czsto niezamierzone, ale rwnie istotne), wpywajc na przeksztacenia jednostki terytorialnej. Przykadowo, zamierzonym efektem
dziaalnoci prywatnego przedsibiorcy, zwizanej z odnowieniem i komercyjnym
wykorzystaniem obiektu zabytkowego, najczciej jest generowanie dochodw.
Funkcjonowanie danej firmy w zabytkowym obiekcie i samo przygotowanie tego
obiektu do penienia nowej, komercyjnej funkcji moe jednak przekada si na
inne paszczyzny rozwoju lokalnego, takie jak tworzenie nowych miejsc pracy, poprawa adu przestrzennego czy rozwj lokalnej oferty kulturalnej i rekreacyjnej lub
wspomaganie procesu rewitalizacji obszaru.
Dla wykorzystania potencjau dziedzictwa kulturowego niezwykle istotne s
wiadomo wartoci dziedzictwa, postawy, potrzeby (w zakresie konsumpcji kulturalnej, sposobw spdzania czasu wolnego) i kompetencje spoecznoci
lokalnej (m.in. kulturowe, ale take przedsibiorcze) oraz postawy lokalnych liderw.
M. Murzyn-Kupisz
Podmioty na rynku
dziedzictwa kulturowego
zwrcenie uwagi na zainteresowanie
dziedzictwem kulturowym
Potencjalne zasoby
dziedzictwa kulturowego
wartociowanie/ocena i wybr elementw
dziedzictwa, ktre bd wspczenie wykorzystane
Oddziaywanie wspczesnego
wykorzystania dziedzictwa
kulturowego na rozwj jednostki
terytorialnej:
rne paszczyzny wpywu
Rozpatrujc jakiekolwiek czynniki rozwoju, zwykle kadzie si nacisk na ich pozytywne oddziaywanie. Jednak istotne jest rwnie to, e nieraz mog one stanowi destymulanty czynniki osabiajce lub uniemoliwiajce rozwj. Moe
si tak zdarzy take w przypadku dziedzictwa kulturowego. Przykadowo, pewne
aspekty dziedzictwa mog stanowi w wikszym stopniu powd do lokalnego
wstydu, odcinania si od miejsca zamieszkania lub ko niezgody i przyczyn
konfliktw lokalnych ni powd do integracji spoecznoci lokalnej (np. niech
do tzw. trudnego dziedzictwa czystek etnicznych i konfliktw zbrojnych, kontrowersje wok upamitniania pewnych postaci historycznych, spory zwizane
z uwzgldnianiem wielokulturowoci danego obszaru w jego nazewnictwie, dziaalnoci instytucji kultury czy w projektach konserwatorsko-remontowych).
Przycigajc nowych mieszkacw i przedsibiorcw dysponujcych kapitaem finansowymi i kulturowym dziedzictwo moe stanowi jeden z gwnych
powodw gentryfikacji oraz przyczynia si do polaryzacji spoecznoci lokalnej
i zaniku kapitau wicego. Silne wizi midzy czonkami tradycyjnych spoecznoci mog natomiast sprawia, i bd oni niechtni wobec nowych rozwiza
261
Cz III
i osb spoza spoecznoci, a wic de facto mog by przyczyn trudnoci w budowaniu kapitau pomostowego. Wreszcie, jak ju wspomniano, nakadajce si na
siebie sposoby wykorzystania dziedzictwa przez rne podmioty dla rnych celw
mog prowadzi do istotnych konfliktw w skali lokalnej w zakresie intensywnoci i ukierunkowania wykorzystania przestrzeni (usugi dla przybyszw z zewntrz a obsuga ludnoci lokalnej), a take w odniesieniu do dystrybucji korzyci
i kosztw (ekonomicznych i pozaekonomicznych) z tym zwizanych.
Podsumowanie
262
Rozwaajc wkad dziedzictwa kulturowego w rozwj lokalny, naley uwzgldni kilka kwestii. Pierwsz z nich jest dostrzeenie wieloci podmiotw dziaajcych na rynku dziedzictwa kulturowego, reprezentujcych rne podejcia aksjologiczne i wywierajcych zrnicowany wpyw na stan zachowania, przeksztacenia,
sposoby wykorzystania oraz interpretacji spucizny przeszoci. Podmioty te dokonuj wartociowania dziedzictwa kulturowego pod ktem swych potrzeb oraz
osiganych bezporednich i porednich korzyci, przydajc mu szerok gam wartoci ekonomicznych i pozaekonomicznych. Odzwierciedleniem wieloci wartoci
i wspczesnych zastosowa dziedzictwa jest jego wielopaszczyznowy wpyw na
rozwj lokalny. Oddziaywanie to powinno by widziane nie tylko poprzez pryzmat
bezporednich efektw ekonomicznych takich jak tworzenie miejsc pracy i generowanie dochodw na danym obszarze, przede wszystkich dziki przyciganiu do
niego turystw, ale take powinno uwzgldnia wkad dziedzictwa kulturowego
w ksztatowanie wizerunku miejsca, tworzenie i wzmacnianie kapitau ludzkiego
i kapitau spoecznego, jego oddziaywanie na jako ycia i procesy rewitalizacji.
Literatura
Analiza wpywu inwestycji w infrastruktur kultury i turystyki dofinansowanych z funduszy strukturalnych na rozwj spoeczno-gospodarczy poszczeglnych gmin/powiatw wojewdztwa lskiego
[2010], M. Murzyn-Kupisz, K. Gwosdz (red.), Urzd Marszakowski Wojewdztwa lskiego,
Katowice.
Ashworth G.J. [1991], Heritage planning. Conservation as the management of urban change, Geo Pers,
Groningen.
Economic impact of the UK heritage tourism economy. Final Report [2010], Oxford Economics, Oxford.
Greffe X. [2004], Is heritage an asset or a liability?, Journal of Cultural Heritage, nr 5.
Greffe X., Pflieger S., Noya A. [2005], Culture and local development, OECD, Paris.
Heritage counts 2010 [2010], English Heritage, London.
Howard P. [2003], Heritage. Management, interpretation, identity, Continuum, London, New York.
Jaskanis P., Kocielecki P. [2002], Poziom i czas zatrudnienia w pracach konserwatorskich przy zabytkach oraz w pracach archeologicznych. Wstpne oszacowanie liczby miejsc pracy w 2000 r. na podsta-
M. Murzyn-Kupisz
wie danych Suby Ochrony Zabytkw, Urzd Generalnego Konserwatora Zabytkw, Akapit, Warszawa, Toru.
Listokin D., Listokin B., Lahr M. [1998], The contributions of historic preservation to housing and economic development, Housing Policy Debate, nr 3.
Metody szacowania korzyci i strat w dziedzinie ochrony rodowiska i zdrowia [2009], P. Jeowski
(red.), SGH, Warszawa.
Mills S. [2008], Impact of HLF funding 20052008. Report on visitor and neighbourhood surveys 2005
2008 prepared for HLF, BRDC, London.
Murzyn M. [2006], Kazimierz. rodkowoeuropejskie dowiadczenie rewitalizacji, Midzynarodowe
Centrum Kultury, Krakw.
Murzyn-Kupisz M. [2012a], Dziedzictwo kulturowe a rozwj lokalny, Wydawnictwo Uniwersytetu
Ekonomicznego w Krakowie, Krakw.
Murzyn-Kupisz M. [2012b], Spojrzenie na wartoci obiektw zabytkowych z perspektywy ekonomiki
kultury, w: Wartociowanie w ochronie i konserwacji zabytkw, B. Szmygin (red.), Polski Komitet
Narodowy ICOMOS, Politechnika Lubelska, Warszawa, Lublin.
Naylor R., Lungershausen U., Oakley K., Mantella L. [2009], Assessment of the social impact of participation in HLF-funded projects. Final report, Heritage Lottery Fund, BOP, London.
Oldenburg R. [1989], The great good place: cafs, coffee shops, community centers, beauty parlors, general stores, bars, hangouts and how they get you through the day, Paragon House, New York.
Pawowska K., Swaryczewska M. [2002], Ochrona dziedzictwa kulturowego. Zarzdzanie i partycypacja spoeczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Peacock A., Rizzo I. [2008], The heritage game. Economics, policy and practice, Oxford University
Press, Oxford New York.
Putnam R.D. [cop. 2008], Samotna gra w krgle. Upadek i odrodzenie wsplnot lokalnych w Stanach
Zjednoczonych, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
Throsby D. [2010], Ekonomia i kultura, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Valuing cultural heritage. Applying environmental valuation techniques to historic buildings, monuments
and artifacts [2002], S. Navrud, R.C. Ready (eds.), E. Elgar, Cheltenham.
Wkad firm spoecznych w rewitalizacj dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego. Studia przypadkw
z Polski, Francji, Woch i Finlandii [2008], N. Gauszka, R. Serafin (red.), Fundacja Partnerstwo dla
rodowiska, Krakw.
263
Katarzyna Jagodziska
Cz III
Wprowadzenie do problematyki
rewitalizacji
266
Nie ma jednej obowizujcej definicji rewitalizacji. W Projekcie ustawy o rewitalizacji oraz wspieraniu remontw i niektrych inwestycji budowlanych z 2006
roku rewitalizacja zostaa okrelona jako proces odnowy przestrzennej, ekonomicznej, spoecznej zdegradowanych obszarw zabudowy prowadzcy do zrwnowaonego rozwoju tych obszarw. Ustawa jednak wci nie zostaa uchwalona.
Regulacje prawne odnoszce si do rewitalizacji rozproszone s w ustawach z zakresu m.in. planowania i zagospodarowania przestrzennego, samorzdu gminnego, gospodarki komunalnej, gospodarki nieruchomociami i prawa budowlanego
[Rewitalizacja miast polskich, 2010, s. 3233]. Z tego wzgldu autorzy poszczeglnych opracowa powiconych rewitalizacji wprowadzaj wasne definicje. W publikacji Rewitalizacja zdegradowanych obszarw miejskich przyjto, e rewitalizacja
jest procesem dugofalowym i wielopaszczyznowym procesem integrujcym dziaania naprawcze w sferze przestrzennej, spoecznej i gospodarczej, adresowanym
do zdegradowanych terenw miejskich, ktre utraciy zdolno samoregeneracji,
prowadzonym w celu ponownego wczenia tych obszarw w funkcjonowanie organizmu miejskiego [Kozowski, Wojnarowska, 2011, s. 16]. W projekcie Rewitalizacja miast polskich zrealizowanym przez Instytut Rozwoju Miast Polskich w Krakowie rewitalizacja zostaa ukazana jako skoordynowany proces, prowadzony
wsplnie przez wadz samorzdow, spoeczno lokaln i innych uczestnikw,
bdcy elementem polityki rozwoju i majcy na celu przeciwdziaanie degradacji
przestrzeni zurbanizowanej, zjawiskom kryzysowym, pobudzanie rozwoju i zmian
jakociowych, poprzez wzrost aktywnoci spoecznej i gospodarczej, popraw rodowiska zamieszkania oraz ochron dziedzictwa narodowego, przy zachowaniu
zasad zrwnowaonego rozwoju.
Zagadnienie rewitalizacji zawsze obejmuje trzy aspekty: przestrzenny, spoeczny i gospodarczy. W aspekcie przestrzennym odnosi si do kwestii architektoniczno-urbanistycznych i budowlanych, ekologii, infrastruktury technicznej i dzie-
K. Jagodziska
267
Cz III
rewitalizacj krajobrazu miast ze szczeglnym uwzgldnieniem sylwety miasta i systemu przestrzeni publicznych.
268
Modele rewitalizacji
poprzez kultur
Jednym z istotnych czynnikw procesw rewitalizacji jest dziaalno kulturalna. Wyrnia si trzy modele rewitalizacji, ktrych komponentem jest kultura
[Evans, 2005, s. 967970]:
Rewitalizacja poprzez kultur (Culture-led regeneration)
Dziaalno kulturalna stanowi w tym modelu katalizator bd si napdow rewitalizacji, jest powszechnie postrzegana jako jej symbol. Zazwyczaj przybiera posta projektu flagowego lub kulturalnego kompleksu moe polega na
wzniesieniu lub adaptacji budynku (zespou budynkw) z przeznaczeniem na cele
publiczne lub mieszane, rekultywacji otwartych przestrzeni (np. tereny EXPO),
bd realizacji programu, ktrego celem jest rebranding miejsca (np. festiwale).
W projektach tego rodzaju dy si do uzyskania charakteru wyjtkowoci. Graeme Evans wskazuje, e specyfika tego modelu bywa czsto bdnie rozumiana.
Okrelenie rewitalizacja poprzez kultur stosowane jest bowiem w odniesieniu
do gonych obiektw kulturalnych, ktre co prawda zlokalizowane s na rewitalizowanych terenach, stanowi jednak mao znaczce elementy dugoterminowych
programw inwestycyjnych maj je raczej firmowa, nie inicjowa rozwj ekonomiczny.
K. Jagodziska
ponowne wykorzystanie opuszczonych budynkw (nie tylko z uwagi na waciwe warunki przestrzenne, ale take ze wzgldu na ich warto historyczn
i symboliczn),
duma z miejsca,
rozwj przestrzeni sucych yciu i pracy, a take funkcjom mieszanym,
zatrudnianie artystw do pracy w zespoach projektowych,
wczanie elementw kultury do planw na przyszo.
269
Cz III
wiksza
liczba relacji partnerskich nawizywanych midzy sektorami publicznym, prywatnym oraz sfer wolontariatu,
270
obnienie
K. Jagodziska
271
272
Cz III
K. Jagodziska
273
274
Cz III
Kompleksy kulturalne przyjmuj dwie gwne postacie: s to albo wielofunkcyjne gmachy penice rol centrw kultury, gdzie poszczeglne dziedziny kultury
i sztuki wspistniej pod jednym dachem, co czsto wie si te ze wzniesieniem
nowego gmachu, albo jest to rozcignity na okrelonym terytorium system budynkw i obiektw (peni one rne kulturalne funkcje), ktre zazwyczaj stanowi poczenie adaptowanej i nowej architektury. Przykadem drugiego typu jest
MuseumsQuartier dzielnica muzealna, kreatywna i rozrywkowa zlokalizowana
w centrum Wiednia. Powstaa w obrbie stajni cesarskich z pierwszej poowy XVIII
wieku (rozbudowanych w XIX w.). Historyczne budynki tworz ram dla wspczesnej architektury. Od strony ulicy cignie si historyczna fasada, a za ni znajduje si
dziedziniec, na ktrym, na tle barokowej architektury, stany dwie nowe kubiczne
bryy: Leopold Museum i MUMOK Museum moderner Kunst Stiftung Ludwig Wien.
W czci rodkowej, w budynku stajni i w dobudowanych halach, mieszcz si
KUNSTHALLE Wien i Halle E+G, w bocznych skrzydach: Architekturzentrum Wien,
ZOOM Kindermuseum i DSCHUNGEL Wien teatr dla modej widowni, natomiast
w budynku frontowym funkcjonuje przestrze kreatywna o nazwie Quartier21. Na
7000 m mieci si kilkadziesit autonomicznych organizacji zajmujcych si kultur cyfrow, mod i projektowaniem, ktrym przestrze wynajmowana jest na
okres dwch lat (z moliwoci przeduenia). Zgodnie z koncepcj autorw jest
to modularna platforma dziaania dla niezalenych maych instytucji, biur artystycznych i czasowych inicjatyw, miejsce do prowadzenia krytycznego dyskursu
i konfrontacji ze wspczesn kultur i jej produktami, jak rwnie stacja dokujca
dla rozpoczynajcych dziaalno kulturaln [Bogner, 2001, s. 39]. Oprcz instytucji wystawienniczych w MQ znajduj si kafejki, restauracje i ksigarnie. Funkcj
organizacyjn peni dziedziniec, pomylany jako miejsce rekreacji: s tu fontanna,
awki, odbywaj si pokazy mody, projektowania i taca, festiwal literatury, koncerty didejw czy programy dla dzieci.
Dzielnice kultury czsto porwnywane s do centrw handlowych i tematycznych parkw rozrywki w wielu z nich bowiem granica midzy kultur wysok
a ludyczn rozrywk zostaa zatarta. Niewtpliwie kady rodzaj dzielnicy kultury
wpywa na rozwj miasta koncentracja dziaalnoci kulturalnej i rozrywki przekada si na wzmoony ruch, wolny czas spdzaj tu mieszkacy, przyjedaj
turyci niemniej rny jest presti tego rodzaju kompleksw. MQ jest uznawane
za przykad dobrego wywaenia kultury wysokiej (sztuki i architektury) i komponentu komercyjnego.
K. Jagodziska
okazao si jednak, e wszystkie warunki stawiane nowej lokalizacji (m.in. warunek dostpnoci komunikacyjnej) spenia budynek zagroonej wyburzeniem,
wyczonej w 1981 roku elektrowni w Southwark, wzniesionej w latach 1947
1969 wedug projektu Sir Gilesa Gilberta Scotta. Southwark przez dziesiciolecia opatrzona bya etykiet zej dzielnicy. Mimo pooenia w centrum Londynu omijano j szerokim ukiem, zwaszcza e pozbawiona bya turystycznych
atrakcji. W 1994 roku Tate zakupia ziemi i wikszo budynku. Firma konsultingowa sporzdzia raport na temat wpywu ekonomicznego Tate Modern na
lokaln gospodark. W tym samym roku rozpisano midzynarodowy konkurs
architektoniczny na adaptacj gmachu, wygrany przez pracowni Herzog & de
Meuron ze Szwajcarii. Autorskim dodatkiem architektw w strukturze budynku jest kubistyczna szklana konstrukcja o wysokoci dwch piter, naoona na ceglan struktur Scotta.
Tate ju na samym pocztku zostao wczone w ycie lokalnej spoecznoci.
W 1996 roku na terenie inwestycji otwarto biuro i centrum dla zwiedzajcych,
dziaajce jako punkt informacyjny do czasu otwarcia galerii. Tate publikowao
kwartalnik wysyany do domw i firm w ssiedztwie. Po otwarciu mieszkacy
dzielnic Southwark i Lambeth byli traktowani priorytetowo podczas procedury
zatrudniania [Lorente, 2011, s. 269]. Wrd celw, jakie postawiono Tate, znalazy si: rozwj wsppracy z lokalnymi wadzami, przedsibiorcami i mieszkacami, stworzenie warunkw dla ich udziau w rozwoju galerii oraz promocja
Bankside (Southwark jest szersz jednostk administracyjn jej czci jest
Bankside) jako miejsca atrakcyjnego do zamieszkania, pracy i zwiedzania [Industrial buildings, 2000, s. 165]. rodki finansowe na budow galerii przekazaa
take Rada Southwark w nadziei, e Tate pomoe zapewni napyw zwiedzajcych i pienidzy do dzielnicy oraz wzrost zatrudnienia. Na pocztku XXI wieku
w Southwark, midzy innymi za spraw muzeum, otwarty zosta jeden znajlepszych targw spoywczych w Londynie, powstay specjalistyczne sklepy, restauracje i kawiarnie, a portowe magazyny zostay przeksztacone w modne
lofty. Tu obok Tate Modern dziaa otwarty nieco wczeniej, w 1997 roku, zrekonstruowany teatr szekspirowski The Globe. Poza stacj metra, liniami autobusowymi i promowymi, brzegi Tamizy poczya kadka dla pieszych, tzw.
Millenium Bridge. Tate Modern znalazo si jednoczenie w centrum wikszego
projektu rewitalizacji miasta o nazwie South Central, ktrego celem jest rozszerzenie Tate effect poza pierwotny wpyw na najblisz okolic. Co istotne,
rewitalizacja Bankside nie bya efektem politycznego planu bd opracowanych
przez wadze miasta zaoe te powstay na skutek muzealnej interwencji
[Schubert, 2002, s. 109].
275
Cz III
Nabrzee Gateshead
Ssiadujce z Newcastle miasto Gateshead, oddzielone od niego rzek Tyne,
do koca XIX wieku byo niewielk osad. Dziki postpowi technologicznemu
wtym czasie wzroso wydobycie wgla, a co za tym idzie, liczba ludnoci, dla
ktrej zaczto wznosi robotnicze osiedla. Rozrastao si take Newcastle, ktre
jednak stopniowo zaczo odwraca si od rzeki z uwagi na jej zanieczyszczenie
odpadami przemysowymi. W latach siedemdziesitych i na pocztku osiemdziesitych XX wieku nastpio gwatowne zaamanie gospodarcze regionu,
adeindustrializacja prowadzia do wzrostu bezrobocia. Rewitalizacja Newcastle
zostaa podjta ju w latach szedziesitych, a nastpnie kontynuowano j
w latach siedemdziesitych i osiemdziesitych. Nabrzee Newcastle Quayside byo w duej mierze zrujnowane i opuszczone jego rewitalizacja zostaa
przeprowadzona w latach osiemdziesitych i dziewidziesitych i koncentrowaa si przede wszystkim na stworzeniu zabudowy mieszkaniowej i biurowej.
276
K. Jagodziska
niezalene sale koncertowe, w tym jedn na 1650 miejsc. Przeprowadzone badania wykazay, e kady 1 mln przeznaczony na funkcjonowanie Sage zwraca
si w postaci 12 mln wygenerowanych przez lokaln gospodark. Instytucja jest te wanym pracodawc zatrudniajcym okoo 400 osb [Rewitalizacja
miast wWielkiej Brytanii, 2009, s. 180]. W ssiedztwie inwestycji powsta zesp
luksusowych apartamentowcw oraz hotel.
277
Cz III
K. Jagodziska
witalizacyjnych prowadzi bowiem do zgodnoci podejmowanych dziaa z potrzebami spoecznoci lokalnej i tym samym do ograniczenia skali konfliktw [tame,
s. 2526].
W przypadku terenw poprzemysowych rzadko mona mwi o spoecznociach lokalnych zamieszkujcych dany obszar, wystpuj one jednak w najbliszym ssiedztwie i w ich kierunku rwnie powinna by skierowana uwaga inwestorw. Czsto omawianym przykadem udanej rewitalizacji, w ktrym jednak
kwestia spoecznego poparcia i udziau mieszkacw zostaa cakowicie zmarginalizowana, jest Manufaktura w odzi. W 1999 roku prywatny inwestor, firma
Apsys Polska, wykupi teren i nieruchomoci dziewitnastowiecznego Towarzystwa Akcyjnego Wyrobw Bawenianych I.K. Poznaskiego z planem utworzenia
na jego terenie centrum handlowo-rozrywkowego. Historyczne budynki fabryki
z czerwonej cegy zostay wyremontowane i zmodernizowane, wzniesiony zosta
nowy gmach centrum handlowego, na dziedzicach rozmieszczono elementy maej architektury (fontanna, awki, latarnie) stworzona w ten sposb przestrze
publiczna zacza spenia funkcj rynku, ktrego d nie posiada. Elementem
nobilitujcym dla komercyjnej inwestycji byo wprowadzenie na jej teren filii dzkiego Muzeum Sztuki firma Apsys podarowaa publicznemu muzeum jeden
z historycznych budynkw w celu ulokowania w nim wyjtkowej w skali Polski
staej kolekcji sztuki nowoczesnej i wspczesnej.
Inwestor nie by zainteresowany szerokim programem wsparcia spoecznego
nie prowadzi konsultacji z mieszkacami terenu rewitalizacji i terenw przylegych (podobnie nie prowadzi ich urzd miasta). Nie postawi te projektowi za cel
przeciwdziaania enklawom biedy w miecie (badania Instytutu Socjologii Uniwersytetu dzkiego z 1998 r. zidentyfikoway 12 enklaw biedy w strefie rdmiejskiej, badania powtrzone w 2009 r. nie wykazay w tym zakresie zmian) jedn
z tych enklaw tworz domy familijne dawnego zakadu Poznaskiego, pooone
wzdu ul. Ogrodowej, do ktrej przylega jedna ze cian Manufaktury [Strzelecka,
2011, s. 666]. W odzi zrealizowany zosta model tzw. rewitalizacji implantacyjnej, ktra polega na wprowadzeniu na obszar o istotnym znaczeniu i walorach dla
miasta nowych funkcji czy form architektoniczno-przestrzennych w zamian za te,
ktre ulegy degradacji lub zniszczeniu (przeciwiestwem tego modelu jest tzw.
rewitalizacja integracyjna). Uytkownikami powstaej w ten sposb przestrzeni
staj si osoby z zewntrz przybysze, a spoeczno lokalna korzysta ze zmian
jedynie w sposb poredni: przez pojawienie si nowych usug, ktrych mog by
odbiorcami, oraz zaistnienie ciekawszego miejsca w kategoriach estetyki krajobrazu miejskiego [Kaczmarek, 2001, s. 27; Strzelecka, 2011, s. 664]. Zaoenia rewitalizacji implantacyjnej stoj jednak w sprzecznoci z powszechnie stosowanymi
definicjami rewitalizacji i przypadek odzi nie powinien by traktowany jako udany
przykad rewitalizacji, lecz dziaanie o charakterze naprawczym, posiadajcym jedynie wybrane jej cechy.
279
280
Cz III
W duej mierze negatywnie oceniana jest take planowana rewitalizacja terenw dawnej Stoczni Gdaskiej, ktra polega ma na wyburzeniu stoczniowych
budynkw i stworzeniu nowoczesnej enklawy bogactwa na terenie 70 ha powsta ma dzielnica Mode Miasto, gdzie zlokalizowane zostan gwnie biura, budynki mieszkalne i centra handlowe. Cao odcina si bdzie od historii miejsca,
w duej mierze ignoruje te zamieszkujc okolic spoeczno zwizan z jego
produkcyjn przeszoci. Rol katalizatora negatywnych przemian przyj na siebie Instytut Sztuki Wyspa centrum sztuki wspczesnej zlokalizowane w jednym
z postoczniowych budynkw (budynek dawnej Zasadniczej Szkoy Budowy Okrtw), ktre poprzez realizowany spoeczno-artystyczny program nawizuje relacje
z miejscem i jego histori, a take stara si wczy mieszkacw Gdaska w proces zmian (zrealizowa m.in. warsztaty, ktre miay charakter konsultacji spoecznych dotyczcych projektowanej inwestycji). Ocena procesu przemian na terenie
Stoczni i ich prawdopodobnego negatywnego wymiaru bdzie moliwa dopiero po
zrealizowaniu inwestycji, najwczeniej w poowie trzeciej dekady XXI wieku.
Do najbardziej kompleksowych, z sukcesem zrealizowanych projektw rewitalizacji, w ktrych centrum znalazo si dziedzictwo kulturowe i funkcja kulturalna, naley przeksztacenie Wyspy Myskiej w Bydgoszczy w centralnie w miecie
pooon enklaw kulturalno-rekreacyjn. Wikszo historycznych budynkw
zostaa zaadaptowana na potrzeby Muzeum Okrgowego im. Leona Wyczkowskiego (zob. ramka). Na dziedzictwie poprzemysowym i funkcji kulturalnej oparta
jest take rewitalizacja cisego centrum Katowic. Mimo przegranej w konkursie
miast na Europejsk Stolic Kultury 2016 wadze Katowic kontynuuj kulturalny
kurs, ktry ma zmieni przemysowy wizerunek stolicy Grnego lska. Na terenie
dawnej Kopalni Wgla Kamiennego Katowice i w bezporednim jej ssiedztwie
realizowane s trzy wielkie projekty nowe Muzeum lskie, ktre czciowo
korzysta bdzie z historycznej kopalnianej architektury, oraz nowe gmachy Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach i Midzynarodowego
Centrum Kongresowego (zob. ramka). Prace budowlane s w toku, co oznacza, e
rewitalizacj bdzie mona oceni dopiero pod koniec drugiej dekady XXI wieku.
W Krakowie trwa rewitalizacja nadwilaskiej dzielnicy Zabocie (zob. ramka), nie
jest ona jednak realizowana kompleksowo. Na terenie Fabryki Schindlera budynku symbolizujcego trudn histori miejsca, spopularyzowanego przez obsypany Oskarami film Stevena Spielberga powstay dwa miejskie muzea, ktrych
celem jest przycignicie turystw, oraz punkty usugowe o charakterze kawiarniano-restauracyjnym i kulturalnym. Do dzielnicy cigaj rwnie prywatni inwestorzy, ktrzy w miejscu fabrycznej zabudowy stawiaj luksusowe apartamentowce i biura. Mimo e dzielnica zmienia swj wizerunek, zachodzcy tu proces ma
wicej wsplnego z gentryfikacj ni z rewitalizacj.
Polskie projekty rewitalizacyjne wykorzystujce dziedzictwo kulturowe maj
zazwyczaj mniej kompleksowy charakter od modelowych inwestycji zachodnich
K. Jagodziska
brakuje wspdziaania na rnych poziomach wadzy oraz wsppracy z sektorem prywatnym, co jest wynikiem uomnoci polskiego systemu legislacyjnego.
Rwnie wysoce niesatysfakcjonujcy jest stopie zaangaowania spoecznoci
lokalnych w proces zmian, ktre w pierwszej kolejnoci powinny suy wanie
im. Perspektywa pocztku drugiej dekady XXI wieku jest zbyt krtka, by mc dokona oceny poszczeglnych projektw rewitalizacyjnych, w ktrych dziedzictwo
i funkcje kulturalne odgrywaj pierwszorzdn rol. Wiele projektw tego rodzaju
znajduje si jeszcze w realizacji. Ju teraz mona jednak stwierdzi, e wykorzystanie dziedzictwa kulturowego w procesach rewitalizacyjnych jest coraz czstsze
i e w ich centrum coraz powszechniej znajduj swoje miejsce funkcje kulturalne,
ktre odgrywaj nie tylko fasadow, ale te integrujc rol dla lokalnych mieszkacw. Rewitalizacja dziedzictwa kulturowego i wprowadzanie nowych kulturalnych funkcji staje si istotnym elementem strategii promocyjnych polskich miast.
W umiejtny sposb wykorzystuj j m.in. Bydgoszcz, d, Katowice. Jest take
czci skadow rozwoju miast, ktrych poszczeglne dzielnice s przedefiniowywane, by tworzy now jako odpowiadajc wyzwaniom wspczesnoci.
281
Cz III
282
K. Jagodziska
Zabocie w Krakowie
Na pocztek XX wieku datuje si postpujca industrializacja Zabocia, ktre
wlatach dwudziestych stao si jedn z najwaniejszych dzielnic przemysowych Krakowa. Industrializacja bya widoczna w latach pidziesitych i szedziesitych, po czym po 1989 roku Zabocie zaczo popada w stan degradacji.
Jeszcze na pocztku XXI wieku bya to jedna z najbardziej zaniedbanych i niebezpiecznych czci miasta. Sytuacja zacza si zmienia od momentu podjcia zakrojonych na szerok skal inwestycji otwarcie prywatnej szkoy wyszej w 2000 roku i mostu Kotlarskiego w 2002 roku. W 2006 roku Rada Miasta
przyja program rewitalizacji i aktywizacji Zabocia. Ta gorsza cz miasta,
znajdujca si po drugiej stronie Wisy w stosunku do odnowionego Kazimierza, ma si sta eleganck dzielnic rezydencjonaln i alternatywnym centrum
kulturalnym Krakowa. Na zmian jej charakteru maj wpyn inwestycje muzealne. Siedzib dwch z nich jest Niemiecka Fabryka Naczy Emaliowanych
Oskara Schindlera (zabudowania z lat 19391944): na terenie hal fabrycznych
ulokowane zostao Muzeum Sztuki Wspczesnej (MOCAK), awczci administracyjnej fabryki oddzia Muzeum Historycznego Miasta Krakowa Fabryka
Schindlera ze sta wystaw Krakw czas okupacji 19391945. Obie instytucje
s od siebie niezalene pierwsza stanowi poczenie starej i nowej architektury (autentyczne hale fabryczne zostay opakowane metalowo-szklan
konstrukcj), druga bazuje wycznie na architekturze zastanej.
Rewitalizacja Zabocia powinna by rozpatrywana wraz z rewitalizacj Podgrza (dzielnice rozdziela trakcja kolejowa). Stojcy nieopodal budynek dawnej podgrskiej elektrowni z lat 18991900 zosta przeznaczony na siedzib
Muzeum Tadeusza Kantora i Orodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA, wczeniej nowe oblicze zyska pl. Bohaterw Getta. O Starym
Podgrzu jako wschodzcym kwartale kultury pisze Monika Murzyn-Kupisz:
W ostatnich latach za obiecujc dzielnic kultury uznane zostao Stare Podgrze, przycigajce zarwno artystw, przedsibiorcw sektora kreatywnego, jak i stanowic teren istotnych inwestycji publicznych. [] Wzrastajca
komercjalizacja obu kwartaw [Starego Podgrza i Kazimierza] moe jednak wprzyszoci doprowadzi do osabienia i zaniku ich kulturotwrczej roli
wskali metropolii. [] Zamiast dzielnic kultury Podgrze moe si sta enklaw luksusowego mieszkalnictwa i wynajmu powierzchni biurowych klasy A
[Murzyn-Kupisz, 2013, s. 119120]. Rola MOCAK-u jako katalizatora zmian
283
Cz III
Podsumowanie
284
Literatura
Bogner D. [2001], Zufallsergebnis oder geplante Vielfalt? Das Konzept des MuseumsQuartiers / A Product of Chance or Planned Diversity? The Concept of the MuseumsQuartier, w: MuseumsQuartier Wien.
Die Architektur / The Architecture, M. Boeckl (red.), WienNew York.
Evans G. [2005], Measure for measure. Evaluating the evidence of cultures contribution to regeneration,
Urban Studies, nr 42 (May).
Evans G., Shaw P. [2004], The contribution of culture to regeneration in the UK. A review of evidence. A report to the Department for Culture Media and Sport, London Metropolitan University,
London.
K. Jagodziska
Evans G., Shaw, P. [2006], Literature review. Culture and regeneration, Arts Research Digest, nr 37.
Guzik R. [2009], Rewitalizacja miast w Wielkiej Brytanii, Instytut Rozwoju Miast, Krakw.
Industrial buildings. Conservation and regeneration [2000], M. Stratton (ed.), E&FN Spoon, London.
Kaczmarek S. [2001], Rewitalizacja terenw poprzemysowych. Nowy wymiar w rozwoju miast, Wydawnictwo Uniwersytetu dzkiego, d.
Kierujemy na sztuk! Dzia Edukacji MOCAK-u 20112012 / Destination: art! MOCAK Education Department 20112012 [2013], E. Sala (red.), MOCAK, Krakw.
Kope M. [2010], Rewitalizacja miejskich obszarw zdegradowanych, Wydawnictwo C.H. Beck,
Warszawa.
Kozowski S., Wojnarowska A. [2011], Rewitalizacja zdegradowanych obszarw miejskich. Zagadnienia
teoretyczne, Wydawnictwo Uniwersytetu dzkiego, d.
Landry Ch. [2008], The art of city making, Sterling, VA.
Lorente J.P. [1998], Cathedrals of urban modernity. The first museums of contemporary art, 18001930,
Farnham, Surrey, Ashgate.
Lorente J.P. [2011], The museums of contemporary art. Notion and development, Farnham, Surrey,
Ashgate.
Markowski T. [2007], Rynkowe podstawy procesw rewitalizacji miast, w: Rewitalizacja miast w Polsce. Pierwsze dowiadczenia, P. Lorens (red.), Urbanista, Warszawa.
Miles S. [2005], Our Tyne. Iconic regeneration and the revitalisation of identity in NewcastleGates
head, Urban Studies, nr 42 (May).
Murzyn-Kupisz M. [2013], Potencja dzielnic kultury we wzmacnianiu roli kultury w rozwoju orodka
metropolitalnego. Dowiadczenia Krakowa, w: Rozwj gospodarki kreatywnej na obszarach metropolitalnych, A. Klasik (red.), Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach, Katowice.
Rewitalizacja miast polskich jako sposb zachowania dziedzictwa materialnego i duchowego oraz czynnik zrwnowaonego rozwoju. Podsumowanie projektu [2010], Instytut Rozwoju Miast, Krakw.
Salwiski J. [2011], Wok ulicy Lipowej, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Krakw.
Schubert K. [2002], The Curators Egg. The evolution of the museum concept from the French Revolution
to the present day, One-Off Press, London (I wydanie: 2000).
Strzelecka E. [2011], Rewitalizacja miast w kontekcie zrwnowaonego rozwoju, Budownictwo i Inynieria rodowiska, nr 2.
Vegara A. [2004], New millenium Bilbao, w: Waterfronts in post-industrial cities, R. Marshall (ed.),
Spon Press, LondonNew York (I wydanie: 2001).
285
Cz IV
Przemysaw Kisiel
Kultura wobec
wspczesnych procesw
spoeczno-ekonomicznych
290
Cz IV
wspczesnej kultury (i ksztatujcych j procesw). Duo istotniejsze jest tu spostrzeenie, e owa dynamika w zasadzie nie pozwala na okrelenie kierunku zmian.
Z jednej strony nikt nie ma wtpliwoci, e kultura i jej otoczenie podlegaj staej
transformacji, z drugiej strony rwnie nikt nie jest zdolny przewidzie stanu, do
ktrego te zmiany mog doprowadzi. W tych procesach brak bowiem wyranej logiki, konsekwencji i porzdku obserwowane zmiany wydaj si cakowicie
chaotyczne, a ich ukierunkowanie coraz bardziej mgliste. Tosamo wspczesnej
kultury, kultury wiata w czasach pynnej nowoczesnoci (ponowoczesnoci, hipernowoczesnoci) nie zakada istnienia porzdku, logiki i celu, co wicej wrcz
je odrzuca i neguje. Nie ma ich, bo by nie moe, gdy zmiana w kulturze nie jest
skoordynowana, nie jest zmian ku czemu ju sama obecno zmiany nadaje jej
sens. Stan ten doskonale charakteryzuje Zygmunt Bauman, stwierdzajc: Peno
w tym wiecie ruchu, ale ruchu bezadnego, w jakim jedna zmiana miejsca nie rni si od drugiej [...]. Nie wiadomo tu, gdzie przd, a gdzie ty, a wic nie wiadomo,
co postpowe, a co wsteczne [Bauman, 2000, s. 155156]. Jedyne, co
wydaje si stae w tej sytuacji, to wanie w fakt nieustannej i nieuporzdkowanej
zmiennoci, ktra nie jest tymczasowym zaburzeniem stanu stabilnoci ani aberracj, lecz jawi si jako nowa zasada regulujca przestrze zjawisk kulturowych
[Bauman, 2011, s. 11].
Wyranie wic wida, e wspczesne procesy kulturowe to przestrze, w ktrej wspistniej w nieustannym konflikcie przeciwstawne tendencje, a wszelkie
ukady opozycyjne przestaj mie znaczenie. Nawet opozycje midzy twrczoci
a destrukcj, rozwojem a regresem przestaj mie logiczne uzasadnienie [Bauman,
2007, s. 117126]. Wspczesna przestrze kulturowa jest bowiem pena rnorodnoci, wielowtkowa i wieloparadygmatyczna. Charakteryzuje j wewntrzna
przeciwstawno, a nawet logiczna sprzeczno, ale jest to naturalna konsekwencja jej wasnych regu [McRobbie, 1995, s. 1323]. Bardzo susznie zauwaa Leszek
Korporowicz, e wiele procesw standaryzacji i unifikacji kulturowej generuje
niejako paradoksalnie, ale zgodnie z logik ich przebiegu swoje wasne kontrprocesy, zaprzeczenia i kontrtendencje, ktre wiod do rozbicia ich dotychczasowych konsekwencji, a przynajmniej nowego usytuowania na horyzoncie zjawisk wspczesnoci. Wytwarza si w ten sposb nowe oblicze rzeczywistoci kulturowej naszych czasw [Korporowicz, 1999, s. 237].
Dynamika ponowoczesnych procesw kulturowych nie jest ukierunkowana. Na
kadym kroku widzimy cige zmiany, ale kierunki tych zmian nie s skoordynowane. Nie d te one w stron rwnowagi, a pojawienie si nowej tendencji
(nawet przeciwstawnej) nie uniewania tendencji dotychczasowej, nie odwraca jej,
lecz stanowi dla niej dopeniajc alternatyw. W efekcie synteza dwch przeciwstawnych tendencji nie prowadzi do ich neutralizacji, lecz kreuje now jako.
W wiecie ponowoczesnych procesw kulturowych trudno okreli jednoznacznie
ich kierunek i znale reguy porzdkujce. atwo te si w tym pogubi, tote
P. Kisiel
291
292
Cz IV
Wskazane tu grupy procesw oczywicie nie wyczerpuj zjawisk charakterystycznych dla wspczesnej kultury i nie przesdzaj w penym zakresie o jej tosamoci. Niewtpliwie w tym kontekcie trzeba pamita rwnie o ogromnym
znaczeniu wczeniejszych procesw umasowienia kultury i jej demokratyzacji
bez zaistnienia ktrych wspczesna kultura miaaby zupenie odmienny charakter. Umasowienie kultury umoliwio bowiem wytworzenie si swoistej mentalnej struktury odbiorcy masowego [Ortega y Gasset, 2002, s. 716] i w efekcie
zaistnienie masowej publicznoci. Proces demokratyzacji umoliwi natomiast
dedystansacj, polegajc na odrzuceniu i zanegowaniu dystansu midzy rnorodnymi elementami skadowymi kultury dziki temu rnice midzy tym, co
wysokie, i tym co niskie w kulturze, zaczy si zaciera [Mannheim, 1992,
s.227228]. To rwnoczenie sprawio, e zjawiska kulturowe stay si podatne
na homogenizacj [Koskowska, 2006, s. 320358]. Naley przy tym jednak pamita, e demokratyzacja kultury nie polegaa na zacieraniu wszelkich podziaw,
lecz na tworzeniu nowych regu rekrutacji i selekcji elit oraz nowych mechanizmw
podziau, czemu niewtpliwie sprzyjaj technologiczne przemiany wspczesnego
wiata. Zdemokratyzowana kultura zakada co prawda rwno jednostek w spoeczestwie, ale zrozumienie tego procesu nie jest moliwe bez dostrzeenia, e
nierwno pionowa zostaje zastpiona rwnoci poziom [Mannheim, 1992,
s.200205].
Niewtpliwie trudno sobie wyobrazi wspczesn kultur bez procesw umasowienia i demokratyzacji. Jednak to nie one bezporednio ksztatuj wspczesn
rzeczywisto kulturow dziki nim kultura XX wieku ulega ogromnej transformacji, ale obecnie ich potencja si wyczerpa. Wspczesna kultura jest ju umasowiona i zdemokratyzowana, dlatego te nie bdziemy na tym skupia uwagi.
Natomiast procesy globalizacji, fragmentaryzacji oraz estetyzacji s nadal bardzo
dynamiczne i maj kluczowe znaczenie. Bez odwoania do nich opisywanie i wyjanianie mechanizmw funkcjonowania wspczesnej kultury staje si po prostu
niemoliwe. Warto zatem przyjrze si bliej wanie tym typom procesw i ich
wpywowi na wspczesn kultur.
Globalizacja kultury
Globalizacja jest procesem bardzo czsto przywoywanym, opisywanym i definiowanym na wiele rnych sposobw. Dokadne analizowanie tego zagadnienia
niewtpliwie wykracza poza zakres problemowy tego rozdziau, dlatego te kwestie definicyjne zostan tu ograniczone do niezbdnego minimum. Przyjmijmy zatem oglnie, e pojciem globalizacji bdziemy okrela zbir wielokierunkowych
i wielopaszczyznowych tendencji o charakterze integracyjnym w skali oglnowiatowej [Robertson, 1992, s. 395396; Sztompka, 2005, s. 93], sytuujcych si
P. Kisiel
293
294
Cz IV
P. Kisiel
295
296
Cz IV
P. Kisiel
Fragmentaryzacja
i rekompozycja kultury
Ponowoczesna przestrze kultury podlega jednak nie tylko tendencjom globalizacyjnym, ale rwnie fragmentaryzacji i rekompozycji, ktre w pewnym sensie mog by postrzegane jako przeciwstawne globalizacji. Relacja midzy nimi na
pewno nie jest jednoznaczna. Co prawda globalizacja i fragmentaryzacja skierowane s w przeciwne strony (fragmentaryzacja jest tendencj antyintegracyjn),
mona jednak wyranie zauway trzy typy potencjalnych zalenoci midzy nimi.
Po pierwsze, fragmentaryzacja moe by traktowana jako dialektyczna reakcja na
globalizacj w tym przypadku globalizacja staje si rdem dla fragmentaryzacji. Po drugie, fragmentaryzacj moemy postrzega jako form przeciwdziaania
globalizacji jej celem jest w tym przypadku ograniczanie rozwoju i zasigu globalizacji. I po trzecie, fragmentaryzacja i globalizacja mog by ujmowane jako integralnie powizane ze sob czci fragmentaryzacja staje si w tym przypadku
czci albo te wytworem globalizacji [Clark, 2004, s. 29].
Proces fragmentaryzacji nie musi jednak wiza si jedynie z globalizacj. Zdaniem Chrisa Barkera, kluczowe dla jego zaistnienia s wspczesne procesy migracyjne, odpowiedzialne za stworzenie sytuacji, w ktrej rne systemy kulturowe nie
tylko wspistniej, lecz nawet si przenikaj i nie sposb wyznaczy wyranych
granic midzy nimi. [Barker, 2005, s. 94]. Bliskie ssiedztwo, codzienne oswajanie
si z innoci kulturow, przyczynia si do przewartociowania znaczenia odmiennoci etnicznej oraz zaniku wyrazistych podziaw kulturowych i subkulturowych zwiksza to tolerancj i akceptacj dla odmiennych stylw ycia.
Istota fragmentaryzacji jako procesu antyintegracyjnego polega na wprowadzaniu i wspistnieniu wielu niezwizanych ze sob a czasami nawet sprzecznych wartoci, dziaa i ich efektw w tej samej przestrzeni kulturowej. Jest to
moliwe, gdy kluczow zasad organizujc t przestrze jest pena akceptacja
pluralizmu. I to sprawia, e zarwno pewne caoci kulturowe, jak i mniej lub
bardziej zglobalizowane ich fragmenty mog wspistnie i by wykorzystywane
297
298
Cz IV
P. Kisiel
Rekompozycja systemw kultury odbywa si niezalenie na dwch poziomach spoecznym i indywidualnym. Sam proces na obu poziomach przebiega
podobnie: caoci kulturowe poddane fragmentaryzacji uwalniaj czci, z ktrych
zostan zoone nowe caoci. Na poziomie indywidualnym proces ten przebiega
dosy szybko. To jednostka decyduje o tym, ktre z uwolnionych elementw skadowych poczy w cao, a wybr ten podporzdkowuje dynamicznie ksztatowanej koncepcji samego siebie. Zmiana tej koncepcji oznacza te automatycznie
ponown rekompozycj caoci, ktra zostaje zoona ze starych albo te z nowych
czstek kulturowych. Na poziomie spoecznym natomiast rekompozycja przebiega duo wolniej. Wszystkie dokonywane wybory wymagaj akceptacji spoecznej,
w zwizku z czym nie ma mowy o ich arbitralnoci i adne gwatowne zmiany nie
s tu moliwe. Efekt kocowy rekompozycji na obu poziomach jest jednak podobny: zostaje sformuowana nowa cao kulturowa.
Proces rekompozycji wydaje si praktycznie nieograniczony jego granice wyznaczone s jedynie przez granice kultury caego naszego wiata. Gordon Mathews
do opisania sytuacji, w ktrej dokonujemy wyborw zwizanych z rekomponowaniem kultury, przywoa metafor supermarketu kultury [Mathews, 2005,
s.4045]. Ten przykad doskonale uwiadamia, e przestrze kultury to olbrzymi
zbir rnorodnych, rozcznych, niezalenych elementw skadowych, ktre moemy ze sob powiza, tworzc niezliczone konfiguracje zdolne stanowi zintegrowan cao. Co wicej, kady z nas, idc do supermarketu, moe dokonywa
wasnych wyborw spord rde, artefaktw czy tosamoci, a nastpnie czy
je w oparciu o indywidualne preferencje w zindywidualizowan cao. Ale metafora Mathewsa daje te zudzenie, ktremu kady moe ulec w czasie zakupw
w supermarkecie: mamy co prawda duy wybr, ale nie jest on nieograniczony.
Ogranicza nas chociaby dostpno oferty kulturowej, ktra moe by dua, ale
w kadym supermarkecie jest jednak skoczona. Jednostka wybiera zatem spord
skoczonej oferty sfragmentaryzowanych elementw. Ponadto czsto przejawia
skonno do zachowa naladowczych, masowych, co sprawia, e rekompozycje
uwolnionych fragmentw kultury przybieraj w rzeczywistoci form wielu, ale
jednak powtarzalnych schematw kompozycyjnych.
Konsekwencje moliwoci rekomponowania indywidualnej kultury s bardzo
powane. Dotychczas czowiek by czstk systemu kulturowego i przyjmowa
go jako swoist cao. Obecnie odbiorca refleksyjnie nabywa kultur, dokonujc
zindywidualizowanej selekcji poszczeglnych elementw skadowych, a nastpnie sam czy je w cao. To wymaga wiadomej autoidentyfikacji i koniecznoci
dokonywania odpowiednich wyborw. A zatem kultura, ktra bya nam przypisana, zostaa zastpiona kultur wybieran. Efektem tych zindywidualizowanych
rekompozycji mog by skadanki elementw nieprzystajcych do siebie, a nawet
wykluczajcych si. Na nikim to nie robi zbyt duego wraenia wszelkie niekon-
299
300
Cz IV
P. Kisiel
od kryteriw ewaluacji funkcjonalnej. Powoduje to jednak ich rwnoczesn transformacj, ktra sprawia, e przestaj by jedynie kryteriami estetycznymi.
Estetyzacja moe by postrzegana na trzy sposoby w zalenoci od tego,
z jakim rdem i tradycj estetyczn bdziemy j wiza [Featherstone, 1996,
s. 303315]. Pierwszy z nich nawizuje do dziaa artystw awangardy XX wieku
(np. Fontanny Marcela Duchampa czy Tomato soup Andyego Warhola), ktrych zamiarem byo zacieranie granic midzy sztuk a yciem codziennym. Ich dziaania
artystyczne dowodz, e obszary te zostay ze sob tak nierozerwalnie splecione,
i nie da si wyznaczy linii demarkacyjnych midzy jednym a drugim. Ten aspekt
estetyzacji w czasach wspczesnych sta si wrcz oczywisty i nie budzi obecnie
adnych wtpliwoci.
Drugi sposb postrzegania wie estetyzacj z zamysem artystw skupionych
wok paradygmatu nowej sztuki (swoistego dla drugiej poowy XX w.) i ich postulatem traktowania ycia jako dziea sztuki. Haso ycie to sztuka, a sztuka to
ycie oznaczao ju nie tylko przeplatanie si ycia codziennego i sztuki oraz zacieranie granic demarkacyjnych, ale nawet stawiao znak rwnoci midzy jednym
a drugim porzdkiem. Ksztatowanie ycia jak dziea sztuki i przejawianie w tym
kontekcie postawy twrczej oznaczao immanentn estetyzacj ycia codziennego.
Trzeci sposb rozumienia estetyzacji wydaje si z perspektywy analizy procesw spoeczno-ekonomicznych zdecydowanie najbardziej inspirujcy. Wie si
on z dostrzegan przez wielu badaczy rosnc rol znakw oraz symboli w naszej
codziennej rzeczywistoci spoecznej. I to wanie te znaki i symbole sprawiaj, e
otaczajca nas rzeczywisto spoeczna staje si coraz bardziej estetyczna, a estetyka przestrzeni kultury coraz bardziej spoeczna.
Tak rozumian estetyzacj Wolfgang Welsch dzieli na estetyzacj powierzchown (czyli pytk) oraz estetyzacj gbok. Ta powierzchowna wie si
z tendencj do ozdabiania otaczajcej nas rzeczywistoci poprzez wyposaanie jej
w elementy estetyczne, dziki czemu ycie czowieka zyskuje dodatkowy wymiar
estetyczny. wiat staje si przy tym obszarem, w ktrym si przeywa. Sowo
przeycie stanowi jedno z gwnych hase tego procesu nadawania piknego czy adnego wygldu. Kady butik, kada kawiarnia s aranowane pod ktem
aktywnego przeywania. [...] Kadego dnia z biura, gdzie przeywamy, idziemy do sklepu, gdzie przeywamy; odpoczywamy w restauracji, gdzie przeywamy;
w kocu ldujemy w mieszkaniu, gdzie przeywamy [Welsch, 2005, s. 3233].
Estetyzacja w tym znaczeniu jest zatem jakby dodatkowym aspektem, ktry
wzbogaca codzienn rzeczywisto i sprawia, e uzyskuje ona status dziea sztuki.
Wszystko, co nas otacza i co robimy, staje si obiektem estetycznym, potencjalnym przedmiotem dowiadczenia estetycznego, a to z kolei staje si codziennym
wyposaeniem poznawczym. W tych warunkach tradycyjnie definiowane obiekty
estetyczne zlewaj si z nasz codzienn rzeczywistoci, tworzc z ni jedn cao wsparciem dla estetyzacji powierzchownej jest zatem proces homogenizacji
301
302
Cz IV
P. Kisiel
Podsumowanie
Wrd najwaniejszych cech opisujcych specyfik wspczesnej kultury jest
jej dynamiczna zmienno, ktra powizana jest jednak z brakiem wyranej logiki i konsekwencji zmian. Powoduje to nie tylko brak ukierunkowania zmian,
ale nawet przeciwstawne oddziaywanie procesw ksztatujcych system kultury.
Omwione w rozdziale trzy najistotniejsze obecnie grupy procesw kulturowych
o podou spoeczno-ekonomicznym (procesy globalizacyjne, procesy fragmentaryzacji i rekompozycji oraz procesy estetyzacji ycia codziennego) stanowi
doskona ilustracj tych tendencji. Wskazane procesy nie wyczerpuj oczywicie
bogactwa zmian przestrzeni kultury, ale wiadcz o jej wspczesnej tosamoci.
Rola globalizacji, fragmentaryzacji i rekompozycji oraz estetyzacji w ksztatowaniu
wspczesnej kultury jest bowiem tak istotna, e opisywanie i wyjanianie mechanizmw jej funkcjonowania bez odwoania si do nich nie jest moliwe.
Literatura
Appadurai A. [2005], Nowoczesno bez granic. Kulturowe wymiary globalizacji, Universitas, Krakw.
Barker C. [2005], Studia kulturowe. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego,
Krakw.
Baudrillard J. [1996], Precesja symulakrw, w: Postmodernizm. Antologia przekadw, R. Nycz (red.),
Wydawnictwo Baran i Suszczyski, Krakw.
Bauman Z. [2000], Globalizacja, PIW, Warszawa.
Bauman Z. [2000], Ponowoczesno jako rdo cierpie, Sic!, Warszawa.
Bauman Z. [2007], Liquid arts, Theory, Culture and Society, vol. 24 (1).
Bauman Z. [2011], Kultura w pynnej nowoczesnoci, Agora, Warszawa.
Bendixen P. [2001], Wprowadzenie do ekonomiki kultury i sztuki, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloskiego, Krakw.
Bogunia-Borowska M., leboda M. [2003], Globalizacja i konsumpcja. Dwa dylematy wspczesnoci,
Universitas, Krakw.
303
Cz IV
Bourdieu P., Passeron J-C. [1990], Reprodukcja. Elementy teorii systemu nauczania, PWN, Warszawa.
Burszta W.J., Kuligowski W. [1999], Dlaczego kociotrup nie wstaje. Ponowoczesne pejzae kultury,
Sic!, Warszawa.
Clark I. [2004], Globalization and fragmentation. International relations in the twentieth century,
Oxford University Press, Oxford, NY.
Dziemidok B. [2002], Tosamo narodowa a sztuka i nowe media w epoce globalizacji, Kultura
i Spoeczestwo, nr 1.
Featerstone M. [1996], Postmodernizm i estetyzacja ycia codziennego, w: Postmodernizm. Antologia
przekadw, R. Nycz (red.), Wydawnictwo Baran i Suszczyski, Krakw.
Giddens A. [2001], Nowoczesno i tosamo. Ja i spoeczestwo w epoce pnej nowoczesnoci,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Giddens A. [2004], Socjologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Jameson F. [1996], Postmodernizm i spoeczestwo konsumpcyjne, w: Postmodernizm. Antologia przekadw, R. Nycz (red.), Wydawnictwo Baran i Suszczyski, Krakw.
Kavolis V. [1972], History on arts side. Social dynamics in artistic efflorescences, Cornell University
Press, Ithaca, NY.
Kisiel P. [2005], Globalization and artistic culture, Argumenta Oeconomica Cracoviensia, nr 3.
Koskowska A. [2006], Kultura masowa. Krytyka i obrona, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Korporowicz L. [1999], Osobowo interaktywna w dobie interakcji kultur, w: Teoria socjologiczna Floriana Znanieckiego a wyzwania XXI wieku, E. Haas (red.), Towarzystwo Naukowe Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin.
304
Mannheim K. [1992], Essays on the sociology of culture. Collected Works, vol. 7, B.S. Turner (eds.),
Routledge, LondonNew York.
Mathews G. [2005], Supermarket kultury. Kultura globalna a tosamo jednostki, PIW, Warszawa.
McRobbie A. [1994], Postmodernism and popular culture, Routledge, London, New York.
Mikuowski Pomorski J. [2006], Fragmentaryzacja jako proces ponowoczesny. Rekompozycja poprzez
fragmentaryzacj, Euro-limes, nr 1(6), dostpne: http://janek.uek.krakow.pl/~limes/index.
html.
Ortega y Gasset J. [2002], Bunt mas, Muza, Warszawa.
Robertson R. [1992], Globality, global culture, and images of world order, w: Social change and modernity, H. Haferkamp, N.J. Smelser (ed.), California University Press, Berkeley, CA.
Robertson R. [1995], Glocalization. Time-space and homogeneity-heterogeneity, w: Global modernities, M. Featherstone, S. Lash, R. Robertson (eds.), Sage, London.
Rosenau J.N. [1997], Along the domestic-foreign Frontier. Exploring governance in a turbulent world,
Cambridge University Press, Cambridge.
Sistare C.T. [2004], Cultural fragmentation, w: Civility and its discontents. Essays on civic virtue, toleration and cultural fragmentation, C.T. Sistare (ed.), University Press of Kansas, Lawrence, KS.
Smith A.D. [1990], Towards a global cultures?, w: Global culture. Nationalism, globalization and modernity, M. Featherstone (eds.), Sage, London.
Sztompka P. [2002], Socjologia. Analiza spoeczestwa, Znak, Krakw.
Sztompka P. [2005], Socjologia zmian spoecznych, Znak, Krakw.
Tatarewicz B. [1992], Komercjalizacja w kulturze w krajach gospodarki rynkowej. Czy bez uszczerbku
dla sztuki?, w: Komercjalizacja w kulturze. Szanse i zagroenia, S. Golinowska (red.), Instytut Kultury, Warszawa.
Tomlinson J. [1999], Globalization and culture, The University of Chicago Press, Chicago.
Welsch W. [2005], Estetyka poza estetyk. O now posta estetyki, Universitas, Krakw.
P. Kisiel
Zelizer V.A. [1999], Multiple markets: Multiple cultures, w: Diversity and its discontents. Cultural conflict and common ground in contemporary American society, N.J. Smelser, J.C. Alexander (eds.),
Princeton University Press, Princetown, NJ.
Znaniecki F. [1988], Wstp do socjologii, PWN, Warszawa.
305
Anna Karwiska
Kulturowe podoe
formowania si kapitau
ludzkiego i spoecznego
Cz IV
308
Kapita ludzki
jako zasb rozwojowy
Trzeba podkreli, e zarwno kapita ludzki, jak i kapita spoeczny bywaj rozpatrywane w literaturze w rnych wymiarach: od jednostkowego do makrostruktur spoecznych, a take we wzajemnych powizaniach. Oba te kapitay
s te rozpatrywane jako komponenty kapitau intelektualnego. Takie wielowymiarowe ujcie komplikuje ju i tak niezbyt jasne rozrnienia, zwaszcza midzy
kapitaem ludzkim a intelektualnym i dodatkowo kapitaem kulturowym, ktry
bywa wczany do kapitau spoecznego lub do intelektualnego. Dlatego konieczne
jest podjcie na wstpie tych rozwaa pewnych decyzji definicyjnych odnoszcych si do kluczowych poj. Kapita ludzki rozumiany jest najczciej jako
zasb wiedzy, umiejtnoci, kompetencji i innych atrybutw posiadanych przez
jednostki, sprzyjajcy tworzeniu osobistego, spoecznego i ekonomicznego do-
Charakteryzujc podoe kulturowe ksztatowania si kapitau ludzkiego i spoecznego, trzeba pamita, e jest to w istocie jeden zoony proces, a dokonane w tytule rozrnienie suy raczej uporzdkowaniu rozwaa.
A. Karwiska
brobytu [The well-being of nations, 2001, s. 1819], a take osiganiu wysokiego poziomu energii witalnej zarwno jednostek, jak i caoci spoecznych. Kapita
ludzki, jak podkrela Janusz Czapiski, obejmuje zasoby intelektualne, motywacyjne i symboliczne. Mierzy si jego poziom zazwyczaj za pomoc wskanikw
wyksztacenia czy dowiadczenia zawodowego, rzadziej natomiast uwzgldnia si
zdolnoci, wskaniki dotyczce zdrowia, a jeszcze rzadziej dobrostan psychiczny
[Czapiski, 2008, s. 56] (zob. ramka).
309
Cz IV
310
Mona poszerza zakres tego pojcia, obejmujc nim zasoby zwizane z konkretn osob (a zatem wszystkie uzdolnienia, cay zasb wiedzy, dowiadcze,
zdrowie, energi yciow, nastroje itp.). Utrzymuje si przekonanie o duym
znaczeniu wyksztacenia w poziomie kapitau ludzkiego i przekonanie, e kapita ludzki ma wasnoci kumulacyjne, a kolejne etapy i formy edukacji sprzyjaj
powikszaniu jego zasobw. Jednoczenie szuka si moliwoci precyzyjnego mierzenia kapitau ludzkiego, co jest wane chociaby ze wzgldu na potrzeb bada
pedagogicznych [Walukiewicz, 2012 s. 9798]. Jednak formalne wyksztacenie
niekoniecznie jest wskanikiem poziomu kapitau ludzkiego, zwaszcza w obecnej sytuacji znacznego upowszechnienia si wyksztacenia redniego i wyszego.
Punkt cikoci przesuwa si na kwestie kompetencji oglnych i szczegowych
[Grniak, 2011, s. 18].
Definiujc kompetencje, naley zwrci uwag na brak precyzyjnego rozrnienia w jzyku polskim dwch typw kompetencji: z jednej strony chodzi o szczeglne cechy jednostki, sposoby zachowania, motywacje, umiejtnoci, charakteryzujce osoby, ktre uzyskuj dobre wyniki; z drugiej za chodzi o podstawowy
zakres umiejtnoci, postaw, wiedzy, ktry niezbdny jest do prawidowego wyko-
A. Karwiska
311
312
Cz IV
Wspczenie w skali caej gospodarki, take w Polsce, ronie znaczenie zawodw i zaj odpowiadajcych etapowi postindustrialnemu; wymagaj one nabywania, cigego wzbogacania i integrowania wiedzy z rnych dziedzin. Szczeglnie
wany dla gospodarki XXI wieku jest rozwj umiejtnoci poszukiwania i szybkiego przetwarzania informacji. Technologie informacyjne znajduj zastosowanie we
wszystkich sferach ycia spoecznego i gospodarczego i maj decydujce znaczenie dla ich rozwoju. Ten rodzaj kompetencji jest dzisiaj niezbdny, jeli chce si
osign wysok pozycj spoeczn i zawodow, a ich brak (swoisty analfabetyzm
technologiczno-informacyjny) moe sta si podstaw spoecznego wykluczenia.
W wyniku takich procesw na jednym biegunie struktur spoecznych sytuuj si
osoby nalece do elity elit, profesjonalici wysokiej klasy, na drugim za nowego typu lumpenproletariat [Toffler 2003, s. 291], o niskich, nierynkowych kwalifikacjach. Takie osoby, wykonujce proste, sabo opacane prace, atwo wymieni
na inne. A zatem, nie bdc obiektem specjalnych stara pracodawcw, s one
pozbawione nie tylko prestiu pyncego z pozycji zawodowo-spoecznej, ale take poczucia stabilizacji i bezpieczestwa.
Posiadanie kompetencji cyfrowych, podobnie jak dostp do komputera, internetu, posugiwanie si coraz bardziej wyrafinowanymi urzdzeniami, jest dla znacznej
czci spoeczestwa (take polskiego) czym absolutnie oczywistym, cho jeszcze dwie dekady temu miao charakter wyrnienia pozytywnego. Posugiwanie
si komputerem i funkcjonowanie w ramach sieci globalnej wywiera decydujcy
wpyw na uczestniczenie we wszystkich obszarach ycia spoecznego. Zmienia si
gospodarka3, kultura, sposb wykonywania zada zwizanych z prac zawodow,
edukacja, zabawa, ycie towarzyskie, zakres upowszechnianych treci kulturowych
i sposb uczestnictwa w kulturze, utrzymywanie kontaktw w ramach rozmaitych
maych wiatw, powstaje nowy typ interakcji spoecznych w rozmaitych dziedzinach4. Gbokim zmianom ulega take ycie polityczne, budowanie lub destrukcja pewnych struktur wadzy, procesy indoktrynacji. Rodz si nowe szanse i nowe
zagroenia. Korzystanie z moliwoci wiata sieci zaczyna si w bardzo wczesnym
okresie ycia, rwnoczenie z nauk czytania i pisania lub nawet wczeniej, co pogbia luki midzypokoleniowe, ale take tworzy moliwoci odwracania kierunku
transferu informacji midzy generacjami. Kluczowe kompetencje atrybuty osobiste kapitau ludzkiego obejmuj wiele rozmaitych umiejtnoci, cech, kwalifikacji,
ktre nabywane s w trakcie socjalizacji, poprzez interakcje spoeczne, zbieranie
i analizowanie dowiadcze, a take udzia w rnorodnych procesach spoecznych,
kulturowych, religijnych, politycznych i gospodarczych.
Edwin Bendyk wskazuje proces rewolucji neoindustrialnej jako nowy etap rozwoju spoeczno-gospodarczego, ktry doprowadzi do rozpowszechnienia na skal globaln zasady DIY (do it yourself zrb to
sam) icakowicie zmieni wiat gospodarki: produkcji, konsumpcji, dystrybucji [Bendyk, 2012, s.6382].
4
Mona powiedzie, e powstaje nowy cybertyp czowieka, zarwno w wymiarze fizycznym, jak
ipsychologicznym, spoecznym, kulturowym, a po wymiar gospodarczy i polityczny.
A. Karwiska
Ksztatowanie si kompetencji
kluczowych rola kultury
Kluczowe kompetencje s efektem nie tylko intencjonalnych procesw edukowania czy szerzej procesw socjalizacji. W istocie ksztatuj si one pod
wpywem najrozmaitszych, wielowymiarowych oddziaywa wiata zewntrznego (od poziomu mikrospoecznego do globalnego), przefiltrowanych przez nasze indywidualne struktury poznawcze. Opisujc zasady ksztatowania innowacyjnoci, psychologowie ju od dawna zwracaj uwag na fakt, e niezbdna jest
w tym procesie aktywno jednostki, ktra jest podmiotem, sprawc inicjujcym
dziaania, dokonujcym wyboru, przyjmujcym odpowiedzialno za te wybory
[Kozielecki, 1988, s. 4447, Kozielecki, 1976, s. 198]. Wymienione wyej kompetencje s powizane ze sob i wzajemnie si wzmacniaj. Tu naley zwrci
szczegln uwag na znaczenie cech osobowociowych, ktre w pewnym sensie
maj charakter rdzeniowy; to wok nich ukadaj si i rozwijaj inne kompetencje, ktrych uksztatowanie zaley w duym stopniu od umiejtnoci przetwarzania docierajcych informacji. Drugi element rdzeniowy kompetencji kluczowych to
umiejtnoci zwizane z funkcjonowaniem w wiecie spoecznym, pozwalajce na
zwielokrotnienie posiadanych informacji (np. poprzez wymian dowiadcze, komunikowanie si, wzmacnianie wasnych moliwoci pojawiajce si szczeglnie
w sytuacjach konkurowania i wsppracy), zwikszanie wiedzy o moliwych rozwizaniach czy skracanie czasu potrzebnego na uczenie si (np. przez korzystanie
z cudzych dowiadcze).
Wraz z rozwojem nowych sposobw zarzdzania, zwaszcza tzw. zarzdzania
sieciowego (network management), pojawia si zapotrzebowanie na nowe umiejtnoci i nowe kompetencje, obok tradycyjnie wymaganych od menaderw. Szczeglnie wane staj si umiejtnoci negocjacyjne czy mediatorskie. Ze wzgldu na
oczekiwane w nowoczesnych organizacjach kompetencje i umiejtnoci pracownikw zarzdzanie personelem nie moe opiera si na modelu sieranta wydajcego rozkazy5; chodzi tu o zupenie nowy sposb komunikowania si i motywowania. Nie jest to tylko kwestia poszukiwania nowych rde rekrutowania takich
specjalistw czy odpowiedniego treningu, jest to w istocie sprawa transformacji
kulturowej [Eggers, Goldsmith, 2004, s. 2021].
Kapita ludzki rozwaany jest zatem jako zesp cech przysugujcych jednostkom. Kada jednostka dokonuje akumulacji kapitau ludzkiego poprzez rozwijanie
swojej wiedzy i umiejtnoci. Na poziomie organizacji ten proces akumulacji od-
Zarzdzanie personelem w nowoczesnych organizacjach wymaga rozmaitych umiejtnoci zwizanych z koordynowaniem dziaa specjalistw, czsto indywidualnoci. Styl nakazowy jest zupenie
nieadekwatny.
313
314
Cz IV
bywa si przez szkolenia, stwarzanie moliwoci rozwoju kompetencji, umoliwianie zdobywania dowiadczenia, formuowanie wyzwa rozwojowych zwizanych
z korzyciami itd. Take na poziomie regionu czy w skali makrospoecznej mog
by tworzone odpowiednie warunki rozwoju indywidualnych zasobw kapitau ludzkiego poprzez zaspokajanie potrzeb edukacyjnych, powoywanie instytucji
zajmujcych si np. dziaaniami z zakresu lifelong learning czy life-wide learning6,
stwarzanie systemowych moliwoci rozwoju intelektualnego, wspieranie zdobywania wyksztacenia, budowania kompetencji przez osoby ze rodowisk defaworyzowanych.
Naley rwnie wskaza, e podobnie jak inne kapitay kapita ludzki jest zagroony deprecjacj. Istnieje wiele potencjalnych zagroe. Mona wskaza chociaby przyczyny demograficzne (starzenie si, umieranie, ale take nadumieralno w pewnych kategoriach7), powstawanie obszarw zagroenia chorobami
cywilizacyjnymi (w tym take zagroenie depresj czy zaburzeniami osobowociowymi). Istotnym rdem deprecjacji kapitau ludzkiego moe by wzrost migracji,
zwaszcza ludzi modych, czsto najbardziej przedsibiorczych, nastawionych na
samorealizacj. Ponadto mog odgrywa tu rol zjawiska zniechcajce, obniajce jako funkcjonowania w rodowisku pracy, jak mobbing, brak perspektyw, poczucie zagroenia. Utrzymanie i rozwj wysokiego poziomu kapitau ludzkiego jest
bardzo cile zwizane z procesami motywacji (w tym take samomotywowania).
Tu rola kontekstu kulturowego jest niezwykle istotna. To w obrbie kultury formuowane s przecie najwaniejsze wartoci do realizowania, cele, o ktre warto
walczy, ktrym warto nawet bardzo wiele powici.
Charakterystyka
kapitau spoecznego
W badaniach nad kapitaem spoecznym zazwyczaj przywouje si opinie klasykw: z jednej strony Pierrea Bourdieu, z drugiej za przede wszystkim Roberta
Putnama i Jamesa Colemana. W ujciu pierwszym sie powstaa w wyniku inter-
Oba te sformuowania odnosz si do wspczesnej koncepcji ksztatowania kapitau intelektualnego. Longlife learning oznacza uczenie si przez cae ycie, co wie si ze starzeniem si wiedzy
nabywanej w procesach formalnej edukacji i koniecznoci utrzymywania umiejtnoci przyswajania
nowych informacji w cigu caego ycia ze wzgldu na zmiany technologiczne, przechodzeniem zjednych zawodw (zaj) do innych, rozwijaniem zdolnoci do pozostawania zatrudnionym. Podobnie
life-wide learning, czyli uczenie si poprzez rozmaite dowiadczenia, uczestnictwo w kulturze, podre, zabaw i inne obszary aktywnoci spoecznej czy kulturalnej, pozwala na lepsze radzenie sobie
zwyzwaniami wspczesnego wiata.
7
Takie zjawisko wystpuje np. w Rosji wrd mczyzn w wieku od ok. 45 lat, podobnie w wielu krajach afrykaskich w wyniku wzrostu zachorowa na AIDS.
A. Karwiska
akcji jednostek z innymi podmiotami ycia spoecznego i zwizane z t sieci zasoby traktowane s jako dobro prywatne, wykorzystywane przez jednostki np. do
budowania pozycji spoecznej, zawodowej czy osigania celw. W ujciu Colemana
i Putnama kapita spoeczny (sie powiza) jest traktowany jako dobro spoeczne
(zasb spoeczny). Wydaje si, e oba punkty widzenia nie wykluczaj si wzajemnie: w istocie kapita spoeczny rozumiany jako powizania spoeczne, wsplnie
respektowane reguy dziaania oraz poziom zaufania do innych jest elementem
budowania pozycji i przewagi konkurencyjnej na wszystkich poziomach ycia spoecznego od jednostek, poprzez mae skupiska spoeczne rnego typu, spoecznoci lokalne, organizacje, a do poziomu makrospoecznego (spoeczestwa,
a nawet twory ponadnarodowe, jak Unia Europejska). Dla jednostek zakotwiczenie
w sieciach spoecznych komunikowanie si wewntrz swojego rodowiska i na zewntrz z wieloma innymi grupami i instytucjami jest niezbywalnym warunkiem
budowania wasnej pozycji i moliwoci realizowania celw w rnych obszarach
ycia spoecznego, gospodarczego czy politycznego. Podobnie niezbdne jest poczucie, e istnieje wsplnie przestrzegany zestaw norm gwarantujcych zachowanie wanych regu interakcji midzyludzkich, jak zasada wzajemnoci czy fair
play. Wreszcie, potrzebne jest zaufanie do innych osb i instytucji, ktre istotnie
zmniejsza koszty transakcyjne w relacjach spoecznych (zarwno koszty w znaczeniu ekonomicznym, jak i spoecznym czy psychologicznym). Analogicznie moemy wskaza wano kapitau spoecznego na poziomie funkcjonowania maych
grup (np. rodzina) i w strukturach redniego poziomu (regionalnych bd lokalnych, a take rnego rodzaju organizacjach). Posiadanie rozwinitych zasobw
kapitau spoecznego, uczestniczenie w sieciach (wyraajce si w przynalenoci
do zwizkw gmin, miast, firm, uczelni itd.), respektowanie wypracowanych dla
danego typu zbiorowoci regu wspdziaania oraz jako relacji z innymi podmiotami, zapewniajca poczucie bezpieczestwa pynce z wzajemnego zaufania
i dorobku dobrych dowiadcze, w znacznym stopniu wpywaj na ich moliwoci
rozwojowe i efekty podejmowanych dziaa. Na poziomie makrostruktur rozwinite zasoby kapitau spoecznego przekadaj si na dobre funkcjonowanie spoeczestwa obywatelskiego, take na pozycj midzynarodow (poprzez budowanie
wiarygodnoci jako partnera w relacjach ekonomicznych czy politycznych). Kapita
spoeczny jest na kadym poziomie ycia spoecznego jednym z istotnych elementw gotowoci modernizacyjnej danej jednostki, struktury redniego poziomu,
wreszcie spoeczestwa. Znaczenie kapitau spoecznego w skali makro podkrela Fukuyama, zwracajc szczegln uwag na istotn rol zaufania spoecznego w budowaniu dobrobytu spoeczestw i zdolnoci do rywalizacji ekonomicznej
[Fukuyama, 1997, s. 17 20].
W ekspertyzie przygotowanej na zlecenie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego wskazane zostay trzy gwne odmiany kapitau spoecznego: kapita wicy
(wewntrzgrupowy), kapita pomostowy (relacje na zewntrz) i kapita czcy
315
316
Cz IV
(relacje pomidzy osobami o rnych statusach spoecznych, relacje midzy obywatelem i wadz) [Dziaania na rzecz, 2010, s. 9]. Pierwszy z nich odnosi si do
systemu powiza wewntrz grup i innego rodzaju zbiorowoci, sprzyja zatem
budowaniu spjnoci w ramach rodziny, krgu ssiedzkiego, maych grup lokalnych itp. Ma to przede wszystkim swoje strony pozytywne, ale moe take wpywa na powstawanie zjawiska tzw. mylenia grupowego, polegajcego na radykalnym ujednolicaniu postaw i opinii, a w skrajnej postaci wykluczajcego krytycyzm
i moliwo podejmowania dyskusji. Innym negatywnym efektem zbyt rozwinitego kapitau wicego moe by nadmierne eksponowanie interesu grupowego, a nawet powstawanie struktur o charakterze mafijnym. Kapita pomostowy to
szczeglnie podany typ kapitau spoecznego ze wzgldu na jego rol w nawizywaniu i podtrzymywaniu interakcji z organizacjami czy instytucjami o odmiennych strukturach, kierujcych si innymi reguami dziaania. Istnienie kapitau
pomostowego pozwala na przeamywanie takich barier, np. we wsppracy midzy biznesem a instytucjami edukacyjnymi, instytucji kultury z przedsibiorcami.
Chodzi tu nie tylko o otwarto i gotowo do wsppracy, ale te o umiejtnoci
tworzenia nowych zasad i regu umoliwiajcych czenie rozmaitych procedur czy
szukanie wsplnych moliwoci rozwizywania problemw. Kapita czcy jest
budowany poprzez wzmacnianie relacji midzy osobami i instytucjami o odmiennych statusach i moliwoci uczestniczenia w podejmowaniu decyzji. Tu szczeglnie naley podkreli moliwoci tworzenia podstaw zaufania midzy obywatelami
i wadz (instytucjami wadzy). Wanym elementem kapitau czcego jest take budowanie i wzmacnianie poczucia solidarnoci midzy bogatymi i biednymi
(wyraajce si np. aprobat zmniejszania rnic majtkowych) czy w ramach
organizacji midzy osobami zajmujcymi rne miejsca w strukturach wadzy.
Inny podzia kapitau spoecznego zaproponowany zosta w raporcie prezentujcym perspektywy rozwojowe Polski. Rozrnienie opiera si na znaczeniu kapitau spoecznego w procesach przemian spoeczno-gospodarczych i obejmuje
kapita przetrwania, kapita adaptacji i kapita rozwojowy [Polska 2030, 2009,
s. 343345]. Ten pierwszy powstawa w wyniku reakcji obronnych na nieprzyjazne otoczenie i koncentrowa si na budowaniu bariery chronicej przed owymi represyjnymi instytucjami i na tworzeniu moliwoci zaspokajania potrzeb
swoich i najbliszego rodowiska. Oczywicie rozwj takiego typu kapitau by
uwarunkowany historycznie: w warunkach gospodarki niedoboru konieczne byo
tworzenie i podtrzymywanie sieci rozmaitych powiza zarwno z osobami, jak
i z instytucjami odpowiedzialnymi za rne sfery ycia spoecznego i zaspokajanie
potrzeb indywidualnych i zbiorowych. Modelem takich powiza bya tradycyjna wsplnota wiejska, charakteryzujca si silnymi tendencjami do wewntrz
i nieufnoci wobec osb i rodowisk zdefiniowanych jako obce czy nieprzyjazne.
Budowaniu kapitau przetrwania towarzyszyo powstawanie charakterystycznych
postaw apatii, braku poszanowania prawa, a take swego rodzaju dysfunkcjo-
A. Karwiska
Pojcie ad porozumie zbiorowych wprowadzi Stanisaw Ossowski, rozwaajc kolejno wystpujce wdziejach sposoby organizowania ycia spoecznego. Oparcie si na porozumieniach zbiorowych
miao charakteryzowa postulowany typ nowego spoeczestwa [Ossowski, 1967, s. 175193].
317
318
Cz IV
do zdobycia i utrzymania. Jak wskazuje Andrzej Herman: najpowaniejsz saboci w ekonomicznej teorii kapitau intelektualnego jest milczce przyjcie zaoenia, e on ju ze swej istoty rzeczy istnieje (funkcjonuje), lub te, e co najwyej
si go pomnaa (wydobywa) za pomoc rnych, wyspecjalizowanych technik
na poziomie przedsibiorstwa [Herman, 2008, s. 39]. A wic zwraca si tu uwag
na proces tworzenia tych zasobw i ich nieoczywisto. Kapita intelektualny jest
take okrelany jako wiedza, ktra moe by [wyrnienie AK] przeksztacona
w warto [Edvinsson, Malone, 2001, s. 3940]. Ta moliwo tworzenia dochodu
poprzez wykorzystanie wiedzy jest uwarunkowana rozmaitymi czynnikami wewntrznym lub zewntrznym usytuowaniem.
W Raporcie o kapitale intelektualnym Polski wskazuje si na kapita ludzki, kapita strukturalny, kapita spoeczny i kapita relacyjny9 jako komponenty tworzce kapita intelektualny [Raport o kapitale, 2008, s. 6]. Oznacza to, e dla
waciwego spoytkowania nagromadzonej wiedzy, umiejtnoci, kompetencji itd.
konieczne jest istnienie przyjaznego rodowiska, a samo wytworzenie kapitau intelektualnego jest uzalenione od wielu determinant, nie tylko kulturowych, ktre
s tu najwaniejsze, ale take spoecznych i ekonomicznych.
Omawiane w tym rozdziale zasoby rozwojowe s cile ze sob powizane.
Szczegln rol odgrywa kapita spoeczny, zwaszcza pomostowy, pozwalajcy na
budowanie sieci porozumie, a nawet zaufania pomidzy grupami o odmiennych
zasadach dziaania i funkcjonujcych wzgldem siebie jako grupy obce (outgroups). Jest to zasadniczy czynnik rozwoju kapitau ludzkiego ksztatujcego si
w procesach wymiany informacji i dowiadcze, co wymaga postaw otwartoci,
gotowoci do konfrontacji wasnych przekona i gotowoci do ich zmiany. Z drugiej strony istnienie sieci powiza pomidzy rozmaitymi podmiotami pozwala
na peniejsze wykorzystanie istniejcych zasobw kapitau ludzkiego w ramach
zbiorowoci lokalnej, regionu czy w skali makro.
Kapita relacyjny rozumiany jest w Raporcie o kapitale jako usytuowanie Polski w kontekcie globalnym, jej zwizki z innymi gospodarkami i spoeczestwami, take jej wizerunek, w tym turystyczny
i biznesowy.
A. Karwiska
10
319
320
Cz IV
11
Nawet w dobie globalizacji i postpujcej standaryzacji sprowadzane z zewntrz elementy stylu ycia, innowacje techniczne czy kulturowe s przez poszczeglne spoeczestwa czy spoecznoci
oswajane, przez co zyskuj swoj odrbn, lokaln specyfik. Mona tu np. wskaza, e tak wydawaoby si kosmopolityczna dyscyplina jak golf przy zachowaniu regu gry ma swoje szczeglne otoczki
kulturowe w Szkocji, w USA czy w Japonii [Dubos, 1986, s. 2627].
A. Karwiska
321
322
Cz IV
A. Karwiska
Podsumowanie
Rozdzia ten powicony jest charakterystyce znaczenia podoa kulturowego,
dla procesw budowy i wzmacniania elementw kapitau ludzkiego i spoecznego.
Istotn rol odgrywa tu zarwno kontekst kulturowy a zwaszcza ideay, wartoci, wzory czy normy kulturowe, jak i poziom i zakres uczestniczenia w kulturze,
323
Cz IV
a zwaszcza poziom aktywnoci indywidualnej, tworzenie si sieci powiza i porozumie w tym rozmaitych krgw kulturowych. Szczeglne znaczenie kultury
w ksztatowaniu si tych zasobw rozwojowych wie si zwaszcza z jej spoecznymi funkcjami.
Literatura
Bell D. [1994], Kulturowe sprzecznoci kapitalizmu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Budakowska E. [2002], Stosunki polsko-litewskie na pograniczu kulturowym, w: Pogranicze polsko-litewskie. Aktywizacja wsppracy, W. Misiak, A. Rejzner (red.), Wydawnictwa Uniwersytetu
Warszawskiego, Warszawa.
Castells M. [2000], The information age. Economy, society and culture, vol. 1: The rise of the network
society, Blackwell Publ., Oxford.
Chlewiski Z., Hankaa A., Jagodziska M., Mazurek B. [1997], Psychologia pamici, Wiedza Powszechna, Warszawa.
Czapiski J. [2008], Kapita ludzki i spoeczny a dobrobyt materialny. Polski paradoks, Zarzdzanie
Publiczne, nr 2 (4).
Czapiski J. [2012], Ekonomia szczcia i psychologia bogactwa, Nauka, nr 1.
Dubos R. [1986], Pochwaa rnorodnoci, PIW, Warszawa.
Dziaania na rzecz zwikszenia kapitau spoecznego w ramach aktualizacji strategii rozwoju kraju
324
20072015. Ekspertyza [2010], J.J. Wygnaski, J. Herbst (red.), Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Warszawa.
Edvinsson L., Malone M.S. [2001], Kapita intelektualny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Eggers W.D., Goldsmith, S. [2004], Government by network the new public management imperative,
Deloitte Research and Ash Institute at Harvardhttp://www.deloitte.com/assets/Dcom-Ireland/
Local%20Assets/Documents/ie_PS_governingbynetwork_1008(1).pdf, korzystano 28.08. 2012.
Florida R. [2010], Narodziny klasy kreatywnej, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Frey B.S., Stutzer A. [2002], The economics of happiness, World Economics, vol. 2, nr 1.
Fukuyama F. [1997], Zaufanie. Kapita spoeczny a droga do dobrobytu, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa.
Grniak, J. [2011], Kapita ludzki, w: Bilans kapitau ludzkiego. Raport podsumowujcy pierwsz edycj
bada realizowanych w 2010 roku, praca zbiorowa, Polska Agencja Rozwoju Przedsibiorczoci,
Warszawa.
Herman A. [2008], Kapita intelektualny i jego liczenie, Kwartalnik Nauk o Przedsibiorstwie, nr3,
http://www.sgh.waw.pl/katedry/kzw/pracownicy/andrzejherman/Andrzej_Herman_Kapital_
intelektualny_i_jego_liczenie.pdf, korzystano 27.08.2012.
Inkeles A., Smith D.N. [1984], W stron definicji czowieka nowoczesnego, w: Tradycja i nowoczesno,
J. Kurczewska, J. Szacki (red.), Czytelnik, Warszawa.
Janus A.M. [1999/2000], Syndrom GVM. Global virtual manager, Transformacje, nr 14.
Katz E., Levin M.L., Hamilton H. [1963], Traditions of research on the diffusion of innovation, American Sociological Review, nr 2.
Kozielecki J. [1976], Koncepcje psychologiczne czowieka, PIW, Warszawa.
Kozielecki J. [1988], O czowieku wielowymiarowym. Eseje psychologiczne, PWN, Warszawa.
Kristandl G., Bontis N. [2007], Constructing a definition for intangibles using the resource based view
of the firm, Management Decision, vol. 45, nr 9.
A. Karwiska
LaPiere R.T. [1965], Social change, McGraw-Hill Book Comp., New York.
Micho P. [2010], Ekonomia szczcia, Dom Wydawniczy Harasimowicz, Pozna.
Naisbitt J., Aburdene P. [1990], Megatrends 2000, William Morrow and Company, New York.
Ogburn W.F., Nimkoff M.F. [1950], Sociology, The Riverside Press Cambridge, New York.
Polska 2030. Wyzwania rozwojowe [2009], M. Boni (red.), Kancelaria Prezesa rady Ministrw, Warszawa.
Raport o kapitale intelektualnym Polski [2008], Warszawa, http://kramarz.pl/Raport_2008_Kapital_Intelektualny_Polski.pdf, korzystano 27.08.2012.
Siciski A. [2002], Styl ycia, kultura, wybr szkice, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa
Stark R. [1989], Sociology, Wadsworth Publishing Company, Belmont CA.
Strzeboska A., Dobrzyska M. [2011], Kompetencje jako przejaw kapitau ludzkiego, w: Bilans kapitau ludzkiego. Raport podsumowujcy pierwsz edycj bada realizowanych w 2010 roku, praca
zbiorowa, Polska Agencja Rozwoju Przedsibiorczoci, Warszawa.
Szafraniec K. [2011], Modzi 2011, Kancelaria Prezesa Rady Ministrw, Warszawa.
Tarkowska E. [2006], Ubstwo i wykluczenie spoeczne. Koncepcje i polskie problemy, w: Wspczesne spoeczestwo polskie. Dynamika zmian, J. Wasilewski (red.), Wydawnictwo Naukowe Scholar,
Warszawa.
The Immigration Commission Reports [1911], http://www.ebrary.com/stanford/Dillingham1.html,
korzystano 15.10.2012.
Toffler A. [2003], Zmiana wadzy, Zysk i S-ka, Pozna.
Tyack D.B. [1974], The one bests System. A history of American urban education, Harvard University
Press, Cambridge, MA.
Walukiewicz S. [2009], Kapita ludzki i spoeczny jako przedmiot bada pedagogicznych, http://www.
ptde.org/file.php/1/Archiwum/XV_KDE/pojedyncze/walukiewicz.pdf, korzystano 26.08.2012.
The well-being of nations. The role of human and social capital [2001], Centre for Educational Research and Innovation, OECD, Paris.
Wgrzyn A. [2012], Kapita intelektualny organizacji a kapita ludzki, Grupa TEMPO eksperci HR:
http://www.grupatempo.pl/pl/czytelnia/drukuj/16, korzystano 27.08.2012.
325
Katarzyna Jagodziska
Edukacja kulturalna
na rzecz kreatywnoci
i innowacyjnoci
Edukacja kulturalna, w skad ktrej wchodz edukacja artystyczna i edukacja estetyczna, polega na nauce kultury, w szczeglnoci kultury wysokiej, u ktrej podstaw
ley poznanie kanonu dzie. Przygotowuje ona do uczestnictwa w yciu kulturalnym,
uczy nawyku korzystania z kultury i otaczania si ni. Barbara Fatyga pisze, e gwnym zadaniem edukacji kulturalnej jest wprowadzanie jednostek i grup tego potrzebujcych w kultur, ktr okrela si jako dosy lun federacj subkultur i kultur niszowych istniejcych w symbiozie z kultur dominujc popularn [Fatyga,
2009, s. 6]. W studiach i raportach dotyczcych powiza ekonomii i kultury oraz
w dokumentach pastwowych odnoszcych si do spraw spoecznych, ekonomicznych, z zakresu kultury czy edukacji, coraz czciej podkrela si znaczenie edukacji
kulturalnej dla rozwoju gospodarczego i budowy kapitau spoecznego oraz wskazuje
konieczno podniesienia jej rangi w systemach ksztacenia. W jednym z raportw
Rady Europy powiconych edukacji kulturalnej zostaa ona zdefiniowana jako nauka i praktykowanie sztuki, a take uczenie si poprzez sztuk z wykorzystaniem
przekrojowych metod pedagogicznych, powinna ona by take rozumiana jako wykorzystanie sztuk dla promocji celw kulturalnych i spoecznych, w szczeglnoci
wzajemnego szacunku, zrozumienia i tolerancji, poszanowania rnorodnoci, pracy
zespoowej i innych spoecznych umiejtnoci, a take kreatywnoci, rozwoju osobistego i zdolnoci do tworzenia innowacji [Cultural education, 2009]. Katarzyna
Olbrycht podkrela, e edukacja kulturalna nie jest dodatkiem do jakich innych
waniejszych dziaa edukacyjnych [Olbrycht, 2003, s. 27], sama w sobie ma
bowiem kluczowe znaczenie dla rozwoju ponowoczesnych spoeczestw. Podobnie
we wspomnianym raporcie znalazo si stwierdzenie, e edukacja kulturalna jest
fundamentem edukacji oglnej, nie luksusem, ktry mona doda, gdy wszystkie
inne cele edukacyjne zostan osignite.
Cz IV
Warto dodan edukacji kulturalnej mona rozpatrywa w rnych aspektach. Aleksandra Jankowska zwraca uwag, e ksztatuje [ona] osobowo, wzory
zachowa, normy, hierarchie wartoci, kompetencje, umiejtno dokonywania
ocen i wyborw. Stanowi przeciwwag dla kultury masowej. Jest rdem inspiracji
w innych sferach ycia [Jankowska, 2011, s. 179]. Edukacja kulturalna powinna
rozpoczyna si w rodzinie i najbliszym otoczeniu czowieka ju na wczesnym
etapie wychowania, chocia w powszechnym rozumieniu uznaje si, e jest domen szkoy. Przemon funkcj edukacyjn posiadaj take media w przypadku
mediw publicznych jest to element ich misji chocia nierzadko kierunek i jako nabywanej w ten sposb wiedzy nie s zbiene z oczekiwaniami podmiotw
odpowiedzialnych za edukacj.
K. Jagodziska
sztuki oraz kontakt z nimi zapewniane od najmodszych lat s wane dla rozwoju osobistego, budowy tosamoci, wysokiej samooceny i indywidualnego
poczucia przynalenoci; dziki niemu dzieci i modzie nabywaj kompetencji midzykulturowych oraz innych umiejtnoci, ktre maj znaczenie dla
wczania spoecznego i ktre pomagaj im sta si aktywnymi obywatelami
i zyska szanse na zatrudnienie w przyszoci;
uczestnictwo w dziaaniach kulturalnych, w tym bezporedni kontakt z artystami, moe zwikszy kreatywno i innowacyjno wszystkich dzieci imodych ludzi dziki stymulowaniu kreatywnego mylenia, wyobrani i autoekspresji;
329
Cz IV
330
rwno na nowym podejciu do istniejcych problemw, jak i na reinterpretowaniu rzeczywistoci oraz poszukiwaniu nowych moliwoci. W istocie kreatywno jest procesem, ktry moe wzmocni wiedz i prowadzi do nowych
sposobw jej wykorzystania.
Kreatywno ley u podstaw innowacyjnoci rozumianej jako udane wykorzystanie nowych idei, ekspresji i form oraz jako proces polegajcy na opracowywaniu nowych produktw, nowych usug i nowych sposobw prowadzenia
biznesu lub nowych sposobw odpowiedzi na potrzeby spoeczne. Kreatywno ma wic olbrzymie znaczenie dla potencjau innowacyjnego obywateli,
atake organizacji, przedsibiorstw i spoeczestw.
naszych gospodarek i spoeczestw, a ich znaczenie ronie w czasach szybkich zmian i powanych wyzwa.
Potencja kreatywny spoeczestw nie jest jednak sum kapitaw jednostkowych. Co wicej, przeoenie idei na innowacyjny produkt wymaga sprzyjajcych
warunkw, np. pozyskania przedsibiorcy gotowego ponie ryzyko inwestycji
w pomys, a take odpowiedniej absorpcji spoecznej [Bendyk, 2010, s.74, 76].
W raporcie przygotowanym przez KEA analizujcym wpyw kultury i edukacji na
kreatywno zauwaono, e podnoszenie poziomu edukacji artystycznej w szkoach, na poziomie edukacji wyszej oraz uczenia si przez cae ycie nie musi mie
K. Jagodziska
331
Cz IV
Rola edukacji kulturalnej zostaa dostrzeona i wniesiona do polskich dokumentw pastwowych, stajc si istotnym elementem projektu Strategii Rozwoju
Kapitau Spoecznego na lata 20112020 opracowanej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Skadnikiem wizji tej strategii jest spoeczestwo,
w ktrym rnorodno talentw, umiejtnoci, kompetencji i punktw widzenia znajduje wspln przestrze aktywnoci, suc tworzeniu innowacji w sferze
spoecznej, gospodarczej i kulturowej, a systemy edukacji powszechnej, w tym
ustawicznej, dziaaj na rzecz ksztatowania postaw i kompetencji spoecznych
[Strategia Rozwoju, 2011, s. 18]. Podkrelona zostaa tu rola wdraanej nowej
podstawy programowej w polskim szkolnictwie w zakresie edukacji obywatelskiej,
kulturalnej i medialnej (por. Tabela 3), ktra ma si przyczyni do rzeczywistego
nabywania postaw i kompetencji spoecznych rozumianych przede wszystkim jako
kooperatywno, komunikatywno i kreatywno.
stwarzanie warunkw do indywidualnego rozwoju osobowoci, do konfrontacji, oceny i wymiany dowiadcze, ujawnianie talentw;
W ramach konferencji Nowoczesna placwka wychowania pozaszkolnego wobec wyzwa i problemw jednoczcej si Europy zorganizowanej w dniach 2830 listopada 2002 r. w Krakowie.
K. Jagodziska
popularyzacja osigni dzieci i modziey przez konkursy, koncerty, spektakle, media, wystawy itd.;
stworzenie alternatywy dla braku pomysw na gospodarowanie czasem wolnym od zaj lekcyjnych, organizacja bezpiecznego czasu wolnego;
Polskie programy nauczania w wykazie celw nie uwzgldniaj natomiast poznania i zrozumienia rnorodnoci kulturowej, budowania umiejtnoci komunikacyjnych, dzielenia si przez uczniw wasn prac artystyczn, zwikszenia
wiadomoci uczniw zwizanej z ich rodowiskiem, budowania pewnoci siebie
333
Cz IV
i postaw szacunku do siebie oraz rozpoznawania potencjau artystycznego [Edukacja artystyczna i kulturalna, 2010, s. 1921].
Z powyszych dwch zestaww celw nauczania wynika, e organizatorzy
edukacji w Polsce maj wiadomo doniosoci roli edukacji kulturalnej, pozostaje
to jednak w sferze deklaracji, o czym wiadcz wskaniki uczestnictwa w kulturze.
W 2000 roku TNS OBOP zrealizowa dwa sondae uczestnictwa Polakw w kulturze: jeden dotyczy wyobrae o czowieku kulturalnym, drugi deklarowanego
uczestnictwa w kulturze. Wrd cech czowieka kulturalnego dominuj te, ktre odnosz si do kultury osobistej, wychowania, wiedzy i towarzyskiego obycia,
cz jednak zwizana jest z uczestnictwem w kulturze (pena lista w Tabeli 1).
Po naoeniu na siebie wynikw sonday mona zauway due dysproporcje
czynnoci i zachowania uznawane za kulturalne s rzadko praktykowane. Kci si
z tym fakt, e wikszo pytanych (56%) jest zdania, i Polacy s ludmi raczej
kulturalnymi (32% stwierdzio, e raczej niekulturalnymi). W odniesieniu do obu
sonday (patrz: Schemat 1):
334
65% osb jest zdania, e czowiek kulturalny czyta co najmniej jedn ksik
na miesic (dla 27% bez zwizku), podczas gdy przeczytanie wicej ni szeciu ksiek w 2000 roku deklarowao 23% badanych (podczas gdy ani jednej
ksiki nie przeczytao a 43% osb);
odczyty lub prelekcje (dla 41% bez zwizku), podczas gdy wizyty w muzeum
w 2000 roku deklarowao 35% badanych (w tym 19% rzadziej ni raz w roku),
a udzia w odczytach i prelekcjach 17% (w tym 9% rzadziej ni raz w roku);
let (dla 40% bez zwizku), podczas gdy wizyty w operze i operetce w 2000
roku deklarowao 12% badanych (w tym 10% rzadziej ni raz w roku), a udzia
w koncertach muzyki powanej 10% (w tym 7% rzadziej ni raz w roku);
41% osb uwaa, e czowiek kulturalny chodzi do kina (dla 51% bez zwizku), podczas gdy wizyty w kinie w 2000 roku deklarowao 50% badanych
(wtym 20% rzadziej ni raz w roku).
Najwiksza rozbieno midzy wyobraeniem a deklaracj wystpuje w zwizku z udziaem w przedstawieniach teatralnych, spora w zakresie czytelnictwa
i zainteresowania sztuk. W tym kontekcie zdumiewa fakt, e grupa osb, ktra
K. Jagodziska
nie ma to znaczenia
335
deklarowane uczestnictwo
rdo: Opr. wasne na podstawie sonday TNS OBOP [Kim jest czowiek kulturalny?, 2001;
Gdzie czciej chodzimy: na mecz czy do muzeum?, 2000]
Tabela 1. Cechy wyrniajce czowieka kulturalnego (z wyczeniem osb nieposiadajcych opinii w danej kwestii)
nie ma
Czy czowiek kulturalny to taki, ktry:
tak
nie
to znaczenia
1.
szanuje drugiego czowieka bez wzgldu na jego sytuacj materialn, pogldy, narodowo, religi
2.
3.
92%
2%
5%
90%
1%
7%
89%
2%
7%
4.
86%
3%
9%
5.
85%
4%
9%
6.
85%
2%
10%
85%
1%
12%
8.
83%
1%
14%
Cz IV
9.
10.
3%
16%
75%
1%
21%
11.
chodzi do teatru
67%
5%
26%
12.
65%
5%
27%
13.
64%
5%
29%
14.
64%
5%
23%
15.
63%
4%
29%
16.
51%
4%
40%
41%
prelekcje
17.
50%
5%
18.
48%
6%
41%
19.
sucha radia
47%
7%
43%
20.
chodzi do kina
41%
6%
51%
21.
oglda telewizj
39%
8%
51%
22.
39%
8%
49%
29%
8%
60%
26%
12%
58%
14%
60%
336
79%
23.
24.
25.
23%
26.
20%
13%
64%
27.
ma telefon komrkowy
10%
21%
66%
28.
9%
20%
68%
29.
9%
58%
30%
30.
pali papierosy
6%
33%
58%
31.
jest bogaty
5%
29%
64%
rdo: Sonda TNS OBOP przeprowadzony 1113 listopada 2000 r. na grupie 1013 osb
wwieku powyej 15 lat [Kim jest czowiek kulturalny?, 2001]
71%
1992
56%
1994
54%
mln
mln
-
20,9
tys.
10 533
2000
22,6
tys.
10 197
1995
nictwa ksiek
Poziom czytel-
kinach
Widzowie w
32,8 mln
tys.
cjach muzycz-
nych
12 873
trach i instytu-
chacze w tea-
Widzowie i su-
1990
65%
mln
27,1
tys.
9 850
2002
tys.
tys.
58%
mln
tys.
11 498
2009
tys.
11 522
2010
38%
44%
11 593
9 321
33,3
2008
2004
39,6 mln
tys.
10 935
2011
39%
2012
K. Jagodziska
Edukacja kulturalna na rzecz kreatywnoci...
337
Cz IV
wzgldem wizyt w miejscach kultury na 21 miejscu na 27, pod wzgldem czytania ksiek w 2007 roku (co najmniej jedna ksika) na 14 miejscu na 20, pod
wzgldem czytania prasy na 12 miejscu na 18 [Cultural statistics, 2011].
W opracowywanych przez Komisj Europejsk wskanikach innowacyjnoci
Polska znalaza si w ostatniej grupie pastw okrelanych mianem pastw nadganiajcych lub te skromnych innowatorw, ktrych wskaniki innowacji plasuj si poniej redniej europejskiej (patrz: Tabela 3 i Schemat 2). W tej samej
grupie znalazy si (spord krajw UE) Bugaria, Rumunia i otwa, jednak ju
Czechy, Sowacja i Wgry zostay sklasyfikowane jako umiarkowani innowatorzy
w wyszej grupie.
Tabela 3. Grupy krajw wedug poziomu innowacyjnoci
Stopie
Grupa
wzrostu
Liderzy wzrostu
(2008-2012)
Liderzy
innowacji
1,8%
Dania (2,7%)
Naladowcy
Umiarkowanie
rosncy
Finlandia (1,9%)
Niemcy (1,8%)
Wolno rosncy
Szwecja (0,6%)
Holandia (2,7%)
innowacji
Francja (1,8%)
Wielka Brytania
338
1,9%
Estonia (7,1%)
Sowenia (4,1%)
(1,2%)
Belgia (1,1%)
Cypr (-0,7%)
Luksemburg
(0,7%)
Austria (0,7%)
Irlandia (0,7%)
Umiarko-
Malta (3,3%)
wani
Sowacja (3,3%)
innowatorzy
Wochy (2,7%)
2,1%
Litwa (5,0%)
Czechy (2,6%)
Grecja (-1,7%)
Portugalia (1,7%)
Wgry (1,4%)
Hiszpania (0,9%)
Skromni
innowatorzy
1,7%
otwa (4,4%)
Rumunia (1,2%)
Bugaria (0,6%)
Polska (0,4%)
K. Jagodziska
0,1
0,2
0,3
0,4
0,5
0,6
0,7
0,8
0,9
Bugaria
339
340
Cz IV
jami pokomunistycznymi, rwnie nowymi czonkami UE, nie mona tej sytuacji
bezkrytycznie tumaczy trudnym dowiadczeniem historycznym.
Duy wpyw na wskaniki uczestnictwa w kulturze i wynikajce z nich wskaniki poziomu kreatywnoci i innowacyjnoci ma jako i zakres edukacji kulturalnej.
Przez wiele lat zrozumienie dla doniosoci edukacji kulturalnej nie szo w parze
z programami ksztacenia w polskich szkoach. W 1999 roku w programach nauczania w szkoach powszechnych ograniczona zostaa liczba godzin z przedmiotw artystycznych, co przeoyo si nie tylko na spadek wiedzy, ale take na spadek wraliwoci na kultur i uczestnictwa w niej. Negatywne skutki tej decyzji byy
wielokrotnie podnoszone, w szczeglnoci przez rodowiska ludzi kultury i liderw
ycia publicznego. W 2008 roku MKiDN zawaro porozumienie z Ministerstwem
Edukacji Narodowej, na mocy ktrego przywrcono rozszerzony zakres edukacji
kulturalnej (przedmioty i ich wymiar godzinowy zawiera Tabela 4). Zakoczenie
wdraania reformy programowej zostao zaplanowane na rok szkolny 2014/2015.
W projekcie Strategii Rozwoju Kapitau Spoecznego, ktra ma wspiera realizacj
reformy, podkrelono, e zmiany w systemie edukacji maj na celu odejcie od
modelu ksztacenia promujcego zapamitywanie i aplikacj schematw na rzecz
modelu promujcego samodzielne i zespoowe zdobywanie informacji, krytyczne
ich przetwarzanie, identyfikowanie problemw i szukanie oryginalnych strategii
ich rozwizywania, a take zmniejszenie w systemie edukacji wagi zaj prowadzonych w systemie klasowo-lekcyjnym (w szkole) i wykadowym (na uczelni) na
rzecz zaj w maych grupach, oraz rozwijanie i upowszechnianie metod nauczania
ksztatujcych aktywno, innowacyjno i kreatywno wrd uczniw i studentw (w tym praca wasna w bibliotece lub w archiwum) oraz promowanie dziaa
zespoowych [Strategia Rozwoju, 2011, s. 41]. Istotnym elementem ksztatowania tych kompetencji ma by edukacja kulturalna, ktrej wymiar w stosunku do
podstawy programowej obowizujcej przed 2009 roku zosta zwikszony.
Tabela 4. Przedmioty artystyczne i ich wymiar godzinowy w szkoach ksztacenia
oglnego
Etap edukacji
Szkoa podstawowa:
(klasy IIII)
Szkoa podstawowa:
(klasy IVVI)
K. Jagodziska
Gimnazjum:
Liceum i technikum:
341
342
Cz IV
Podsumowanie
Edukacja kulturalna odbywa si na wielu rnych obszarach i poziomach, w grupach formalnych i nieformalnych, na paszczynie fizycznej i wirtualnej, na kadym
etapie rozwoju, w wymiarze kultury wysokiej i popularnej, a jej gwnym celem jest
nabywanie kompetencji. Liczne midzynarodowe badania wskazuj na jej istotne
znaczenie w budowaniu spoeczestwa obywatelskiego i kreatywnego, ktre z kolei
buduje innowacyjno przekadajc si na wyniki ekonomiczne. Prowadzone przez
orodki badania opinii spoecznej sondae i badania Gwnego Urzdu Statystycznego pokazuj zatrwaajco niski udzia Polakw w kulturze. Poziom uczestnictwa w kulturze oraz wraliwoci na wytwory kultury jest bezporednio skorelowany
z poziomem i wymiarem edukacji kulturalnej nabywanej od pocztkowych etapw
ksztacenia. Na gruncie polskim dopiero pod koniec pierwszej dekady XXI wieku
wadze pastwowe dostrzegy potencja edukacji kulturalnej i zaczy wprowadza
systemowe rozwizania, ktrych efektem ma by zwikszenie wymiaru kultury
w polskich szkoach oraz zaj opartych na aktywnym tworzeniu kultury, party-
K. Jagodziska
Literatura
Opracowania
Bendyk E. [2010], Kulturowe i spoeczne uwarunkowania innowacyjnoci, w: Innowacyjno 2010,
A.Wilmaska (red.), Polska Agencja Rozwoju Przedsibiorczoci, Warszawa.
Cultural statistics [2011], seria Eurostat Pocketbooks, Publications Office of the European Union,
Luxembourg.
Czy Polacy s kulturalni? Czyli deklarowane uczestnictwo w kulturze a wyobraenia o czowieku kulturalnym [2001], TNS OBOP, Warszawa.
Edukacja artystyczna i kulturalna w szkoach w Europie [2010], Agencja Wykonawcza ds. Edukacji,
Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA), Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji, Warszawa
(1.wydanie w j. angielskim: 2009).
Filiciak M. i inni [2010], Modzi i media. Nowe media a uczestnictwo w kulturze. Raport Centrum Bada nad Kultur Popularn, Szkoa Wysza Psychologii Spoecznej, Warszawa.
Gdzie czciej chodzimy: na mecz czy do muzeum? [2000], TNS OBOP, Warszawa.
Godzic W. [2010], Koniec telewizji, pocztek twrczoci, w: M. Filiciak i inni, Modzi i media. Nowe
media a uczestnictwo w kulturze, Raport Centrum Bada nad Kultur Popularn, Szkoa Wysza
Psychologii Spoecznej, Warszawa.
Innovation Union scoreboard 2013 [2013], European Commission, European Union.
Jankowska A. [2000], Edukacja kulturalna a przemiany cywilizacyjne i ekonomiczne, w: Edukacja kulturalna dzieci i modziey, B. Idzikowski, E. Narkiewicz-Niedbalec (red.), Kongres Kultury Polskiej
2000, Centrum Animacji Kultury, Regionalne Centrum Animacji, WarszawaZielona Gra.
Jenkins H. [2010], Nowe formy uczestnictwa w kulturze, w: M. Filiciak i inni, Modzi i media. Nowe
media a uczestnictwo w kulturze, Raport Centrum Bada nad Kultur Popularn, Szkoa Wysza
Psychologii Spoecznej, Warszawa.
Kim jest czowiek kulturalny? [2001], TNS OBOP, Warszawa.
Olbrycht K. [2003], Edukacja kulturalna dzieci i modziey problemy i wyzwania, w: Edukacja kulturalna dzieci i modziey problemy i wyzwania, Dzia Wydawniczy Kancelarii Senatu, Warszawa.
The impact of culture on creativity [2009], A Study prepared for the European Commission (Directorate-General for Education and Culture), KEA European Affairs, June.
Weyssenhoff A. [2003], Edukacja kulturalna w dziaaniu placwek wychowania pozaszkolnego oraz
instytucji czasu wolnego dzieci i modziey w Polsce i w Europie, w: Edukacja kulturalna dzieci i modziey problemy i wyzwania, Dzia Wydawniczy Kancelarii Senatu, Warszawa.
Dokumenty
Cultural education. The promotion of cultural knowledge, creativity and intercultural understanding
through education [2009], Parliamentary Assembly: Committee on Culture, Science and Education, Doc 11989, 9 July.
Strategia Rozwoju Kapitau Spoecznego 20112020 [2011], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Warszawa.
343
Przemysaw Kisiel
Wspczesne wzory
uczestnictwa w kulturze
Uczestnictwo w kulturze
jako problem badawczy
Jednym z istotniejszych spoecznych aspektw funkcjonowania wspczesnej kultury jest niewtpliwie ten zwizany z partycypacj kulturaln. Nie oznacza to
oczywicie jakiegokolwiek redukowania znaczenia procesw kreacji kultury s
one kluczowe, i to wanie od ich przebiegu zaley ksztat przestrzeni kultury.
Jednake szeroki kontekst, w ktrym istnieje wspczesna kultura, sprawia, e konieczne staje si dostrzeenie, i dziea kultury, by mogy zaistnie w przestrzeni
spoecznej, musz by nie tylko tworzone, ale rwnie musz znajdowa odbiorcw. Zatem relacja dzieo kultury odbiorca winna by postrzegana jako ukad
komplementarny, rwnie doniosy jak relacja twrca dzieo. Oczywicie ten
punkt widzenia staje si istotny, jeeli patrzymy na proces kulturowy, ujmujc go
w penym kontekcie, takim, w jakim jest on realizowany w przestrzeni spoecznej.
Spojrzenie na kultur poprzez pryzmat uczestnictwa staje si istotne rwnie
dlatego, e wiele przedsiwzi kulturalnych jest wspczenie wartociowanych
nie tylko ze wzgldu na przebieg procesu kreacji i wytwarzan w jego ramach warto artystyczn czy estetyczn dzie. Bardzo czsto dokonuje si ewaluacji dzie
kultury ze wzgldu na ich zdolno penienia konkretnych funkcji spoecznych.
Ocenia si je rwnie pod ktem zdolnoci wywoywania okrelonych zachowa
odbiorcw czy te zwikszania poziomu uczestnictwa w danym wydarzeniu kulturalnym (np. w oparciu o liczb widzw). Tego typu ujcia wyranie si nasiliy wraz
z komercjalizacj przestrzeni kultury oraz zorientowaniem twrczoci kulturalnej
na zaspokajanie oczekiwa konsumentw i rynku. I w tym te kontekcie pytania
o wzory uczestnictwa w kulturze artystycznej staj si w pewnym sensie kluczowe.
346
Cz IV
Wszystko to sprawia, e problem uczestnictwa w kulturze oraz zmiany zachodzce w tym obszarze budz spore zainteresowanie nie tylko twrcw kultury
i jej badaczy, ale rwnie a moe przede wszystkim osb aktywnie zwizanych z przemysami kultury. Z perspektywy tych osb problem uczestnictwa jest
czsto traktowany jako nadrzdny, ktremu podporzdkowuje si inne aspekty
funkcjonowania kultury w przestrzeni spoecznej. Szczeglnie widoczne staje si
to w obszarze kultury popularnej (masowej), gdzie odbiorca (konsument), poprzez swoje zachowanie partycypacyjne, czsto nie tylko dokonuje (wiadomie lub
niewiadomie) ewaluacji dziaa kulturalnych, ale wrcz zyskuje (poprzez swoje
zachowania odbiorcze) gos decydujcy o podjciu realizacji przedsiwzicia lub
te o jego zaniechaniu [por. Macdonald, 1959 s. 1130; Strinati, 1998, s. 1530;
Carroll, 2011, s. 175241].
Poruszajc problematyk uczestnictwa w kulturze, warto mie wiadomo,
e ma ona ju bardzo dug tradycj badawcz. Za pierwsze empiryczne studium
uczestnictwa w kulturze artystycznej uznaje si badania publicznoci muzealnej
Fiskea Kimballa z koca lat dwudziestych XX wieku, aczkolwiek sygnay zainteresowania tymi problemami pochodz ju z pracy Jeana Marie Guyau Sztuka z socjologicznego punktu widzenia, opublikowanej w 1889 roku. W polskiej literaturze
naukowej za pierwsze uznaje si badania nad czytelnictwem Pawa Rybickiego
(1936) oraz studia nad publicznoci literack Jana Stanisawa Bystronia (1938).
Problem wzorw uczestnictwa w kulturze by potem wielokrotnie podejmowany, cho w centrum zainteresowania znalaz si dopiero po opublikowaniu
Dystynkcji Pierrea Bourdieu w 1979 roku, a szczeglnie wersji angielskiej tej pracy
w 1984 roku [Bourdieu, 2005]. Przeprowadzona tam analiza regu partycypacji
kulturalnej, rozwijajca rwnie wtki poruszane nieco wczeniej w Reprodukcji
[Bourdieu, Passeron, 1990], ukazaa problem zrnicowania gustu estetycznego
w znaczco odmiennej perspektywie. Bourdieu dowid bowiem, e gust estetyczny nie jest zjawiskiem indywidualnym, jak go najczciej dotychczas postrzegano,
lecz w swej istocie spoecznym. Pozwolio to na opisanie spoecznych regu partycypacji kulturalnej oraz powizanie wzorw uczestnictwa ze struktur spoeczestwa oraz z poziomem kapitau ekonomicznego i kulturowego.
Wnioski Bourdieu okazay si doniosym osigniciem naukowym, wrcz odkrywczym i inspirujcym dla wielu innych badaczy. Richard A. Peterson prbowa
zweryfikowa ustalenia Bourdieu, odnoszc je do spoeczestwa amerykaskiego [Peterson, 1992; Peterson, Kern, 1996; Peterson, Rossman, 2006]. Zwrci on
uwag, e kluczem do wyjanienia pojawiajcych si podziaw jest nie tyle sam
gust estetyczny, co zwizane z nim formy partycypacji kulturalnej (wewntrznie
jednorodne lub zrnicowane), ktre opisa za pomoc przeciwstawnych kategorii
P. Kisiel
odbiorcw kultury univorous omnivorous1 [Peterson, 1997]. Peterson zaproponowa wic sposb patrzenia na problem wzorw uczestnictwa w kulturze poprzez
pryzmat kapitau ekonomicznego i kulturowego oraz zrnicowania omnivorous
univorous. Stao si to fundamentem dla wsplnej paszczyzny w badaniach porwnawczych uczestnictwa w kulturze, a z czasem nawet standardem dla bada
empirycznych, z ktrego korzystaj (lub do ktrego w mniejszym lub wikszym
stopniu nawizuj) badacze na caym wiecie [por. Vander Stichele, Laermans,
2006; Berghamn, Eijck, 2009; Lizardo, Skiles, 2009; Ollivier i inni, 2009; Warde, Gayo-Cal, 2009]. W efekcie perspektywa ta, zwracajca szczegln uwag na
znaczenie czynnikw o charakterze spoeczno-ekonomicznym jako tych determinujcych poziom oraz formy aktywnoci kulturalnej, staa si dominujca we
wspczesnych badaniach nad uczestnictwem w kulturze. Z jednej strony znaczco poszerzyo to zakres wiedzy dotyczcej uwarunkowa partycypacji kulturalnej,
z drugiej natomiast nieco odwrcio uwag od innych, rwnie istotnych perspektyw badania uczestnictwa.
Pojcia univore (univorous) oraz omnivore (omnivorous) zostay przejte z nauk przyrodniczych univore to organizmy ywice si jednym rodzajem poywienia lub odywiajce si raz dziennie, aomnivore to organizmy ywice si rnymi rodzajami poywienia, wielokrotnie w cigu dnia. Pojcia te
Richard A. Peterson wykorzysta do opisywania wzorw uczestnictwa w kulturze univore to odbiorca
zorientowany tylko na jedn form kulturow, natomiast omnivore to odbiorca skonny uczestniczy
wwielu, a nawet wszystkich moliwych formach kultury (odbiorca wszystkoerny).
347
348
Cz IV
P. Kisiel
349
Cz IV
skupionych wok niego badaczy (Roger M. Kern, Gabriel Rossman, Paul DiMaggio, Francie Ostrover), ktrzy konstruktywnie modyfikowali koncepcj Bourdieu
[Peterson, 1992; Peterson, Kern, 1996]. To wanie perspektywa Petersona wydaje si dominujca we wspczesnych badaniach wzorw uczestnictwa w kulturze.
Niewtpliwie sprzyja temu m.in. powoanie konfederacji badaczy reprezentujcych
rne kraje (Wielka Brytania, Francja, Holandia, USA, Wgry, Chile i Izrael), ktrzy
w oparciu o zarysowany paradygmat badawczy realizuj porwnawcze badania
wasnych spoeczestw [Peterson, 2005, s. 268].
350
P. Kisiel
Po drugie, dynamika wspczesnych wzorw uczestnictwa jest wyranie powizana ze zmieniajc si rol kultury. To, e przez wieki bya i stale jest obecna w yciu spoecznym, nie oznacza, i nie zmienia si jej spoeczne usytuowanie
a wraz z nim zadania, jakie wypenia. To wanie zmiana roli kultury, zdaniem
Zygmunta Baumana [2011, s. 1731], przyczynia si znaczco do wykrystalizowania zupenie odmiennych wspczesnych wzorw uczestnictwa. Rola kultury
pierwotnie polegaa bowiem na dostarczaniu czowiekowi narzdzi pozwalajcych osign panowanie nad otoczeniem (szczeglnie naturalnym), a pniej na
wprowadzaniu regu adu spoecznego dotyczcego funkcjonowania ludzi. Dlatego
te kultura penia rol przede wszystkim edukacyjn, bya kagankiem owiaty
oraz narzdziem oswajania otaczajcej rzeczywistoci.
Epoka owiecenia zmodyfikowaa nieco rol kultury i powizaa j z procesem
budowania narodu i pastwa. Jej zasb aksjologiczny oraz rola edukacyjna wyranie zyskay nowe ukierunkowanie. I w tych warunkach uczestnictwo w kulturze zaczo polega na przyswajaniu, utrwalaniu i upowszechnianiu wzorw kulturowych
uznanych za waciwe oraz na konserwacji obowizujcych regu spoecznych. Zadaniem kultury byo te wytworzenie i utrzymanie jednoci oraz jednolitoci danej struktury spoecznej. Wzory uczestnictwa w kulturze zostay oczywicie tym
oglnym rygorom podporzdkowane std te wysoki poziom homogenicznoci
struktury spoecznej i wzorw partycypacyjnych, obserwowany przez Bourdieu pod
koniec lat szedziesitych XX wieku.
Rola wspczesnej kultury jest jednak zupenie inna. Kultura ponowoczesna
zmienia swj charakter, utracia ukierunkowanie i zakorzenienie w jakimkolwiek
paradygmacie. Przestaa by te nonikiem adu i uporzdkowania spoecznego.
W efekcie kultura skada si dzi z ofert, nie nakazw; z propozycji, a nie norm.
[...] posuguje si dzi roztaczaniem pokus i rozstawianiem przynt, kuszeniem
i uwodzeniem, a nie normatywn regulacj; piarem raczej ni policyjnym nadzorem; produkcj, rozsiewaniem i nasadzaniem nowych potrzeb, poda i pragnie
raczej ni przymusem [Bauman, 2011, s. 27]. W warunkach ponowoczesnego
wiata i ponowoczesnej kultury wytworzyy si nowe wzory uczestnictwa, jednake
trzeba zaznaczy, e one rwnie nie maj charakteru trwaego i homogenicznego. Nie maj, bo mie nie mog, istota czasw ponowoczesnych polega bowiem
na ruchu i zmiennoci (w dodatku nieukierunkowanej). Zatem opisywanie wspczesnych wzorw uczestnictwa wymaga wiadomoci, e i one wkrtce zostan
zmodyfikowane lub zastpione innymi zachowaniami odbiorczymi. To sprawia, e
warto bardziej analizowa tendencje przejawiajce si w tych zachowaniach ni ich
konkretne formy.
Doceniajc rnorodn ofert wzorw kulturowych, jak podsuwa nam wspczesna kultura, nie mona jednoczenie zapomina, e rzeczywiste zachowania
bdce wyrazem naszej aktywnoci kulturalnej s ksztatowane w bardziej zoony
sposb i nie polegaj jedynie na swobodnym wyborze aktywnoci spord wielu
351
352
Cz IV
ofert. Gordon Mathews zwraca w tym kontekcie uwag na trzy poziomy naszej
wiadomoci kulturowej [Mathews, 2005, s. 2935]. Pierwszy z nich to poziom
oczywistoci, ktry na poziomie podwiadomoci ksztatuje nasz sposb pojmowania siebie i wiata. To wanie on utrwala w nas niepodlegajce dyskusji przekonania, ktre stanowi fundament naszej tosamoci kulturowej. Drugi z nich to
poziom uwiadamianych sobie wymaga wobec nas jako czonkw danego spoeczestwa. To wanie na tym poziomie wywierana jest presja i formuowane s
oczekiwania, ktre skaniaj do przejawiania zachowa zgodnych z wzorami kulturowymi, a ktre niekoniecznie chcielibymy realizowa. Trzeci poziom najbardziej powierzchowny ksztatowany jest przez dostpny w danym momencie
zbir propozycji z oferty kulturowej (supermarketu kultury). To w jego ramach
moemy dokonywa swobodnych wyborw w oparciu o nasze indywidualne preferencje. Tu nic nie jest konieczne, wszystko jest moliwe. I to wanie ten poziom
jest najbardziej podatny na dynamik zmian kultury ponowoczesnej. Ale warto podkreli, e nasze wybory kulturalne zale nie tylko od tego poziomu, ale
w znacznym stopniu rwnie od tych lokujcych si gbiej w naszej wiadomoci
kulturowej.
Po trzecie, w obliczu zmian przestrzeni kultury warto rwnie przyjrze si
wspczesnemu pojmowaniu uczestnictwa, ktre zmienio swj zakres znaczeniowy. Zmiany te s zwizane oczywicie ze zmian roli kultury, jednak znaczce s
tu rwnie zmiany w obszarze technologii komunikacji spoecznej, a najpowaniejsze konsekwencje wydaj si mie zmiany na poziomie mentalnym uczestnikw kultury. To one sprawiaj, e tradycyjnie wyrniane kategorie uczestnictwa
strukturalnego (oznaczajcego obiektywn przynaleno do danej struktury, bycie jej czci), dziaaniowego (oznaczajcego przynaleno wyraan okrelon aktywnoci) i ideacyjnego (oznaczajcego subiektywn identyfikacj z dan
struktur) nie pozwalaj na uchwycenie szczeglnego charakteru wspczesnych
zachowa partycypacyjnych [Surdej, 2000, s. 83]. Co prawda, istota partycypacji kulturalnej nadal polega na wzbudzeniu swoistej formy powizania midzy
uczestnikiem a wydarzeniem kulturalnym lub innymi uczestnikami, jednake nie
musi ono si wyraa poprzez fizyczn przynaleno (uczestnictwo strukturalne),
ani nawet poprzez wspdziaanie, ktre jest podstaw identyfikacji oraz uznania
przynalenoci do grupy (uczestnictwo dziaaniowe). Wspczesne uczestnictwo
staje si nade wszystko aktem natury wiadomociowej, aktem ideacyjnym [Tyszka, 1971, s. 54]. Liczy si tu zatem nie obiektywne potwierdzenie udziau, lecz
subiektywna identyfikacja, ktra sprawia, e jednostka czuje si i staje uczestnikiem. Bez mentalnego zespolenia si, bez potwierdzenia chci uczestniczenia nie
bdziemy mie do czynienia z adn form partycypacji kulturalnej, natomiast bez
uczestnictwa dziaaniowego i strukturalnego jest to moliwe [Arts, 1973, s. 56].
Trzeba jednak przy tym pamita, e warunkiem uczestnictwa w kulturze
moe by nie tylko poczucie zespolenia, ale rwnie posiadanie odpowiednich
P. Kisiel
kompetencji kulturowych rozumianych jako znajomo zasad podziau uniwersum sztuki i umiejtno ich zastosowania w praktyce odbiorczej [Matuchniak-Krasuska, 2010, s. 49], bez ktrych poczucie wizi z obiektem kultury moe
okaza si niemoliwe. Bez adekwatnych kompetencji uczestnik kultury nie bdzie
w stanie stworzy mentalnej identyfikacji, a nade wszystko nie bdzie posiada
zdolnoci do uczestniczenia w procesie wytwarzania symbolicznych przekazw
kulturowych, ich odbierania oraz interpretowania [Koskowka, 1972, s. 129], co
jest istot kadego procesu uczestnictwa w kulturze.
Po czwarte, oczywiste jest to, e dynamika wzorw uczestnictwa wie si
bardzo mocno z rozwojem techniczno-technologicznym. Spowodowa on bowiem, e dostpne wczeniej formy uczestnictwa w kulturze bardzo si poszerzyy
oraz zrnicoway, pojawiy si te nowe, ekwiwalentne formy aktywnoci kulturalnej. Co prawda, ju wczeniej mona byo zaobserwowa pojawianie si substytutywnych form uczestnictwa (nagranie pytowe koncertu zamiast bezporedniego uczestnictwa, telewizja zamiast kina czy teatru), jednake dopiero teraz formy
te mog by rozwaane przez uczestnikw kultury jako penowartociowe alternatywy. Postp techniczny spowodowa bowiem, e utwory muzyczne (czy filmy)
nagrane na pycie mog by nie tylko doskonalsz wersj koncertowego oryginau,
ale rwnie warunki odtwarzania w zaciszu domowym mog dawa lepsze moliwoci do ich odbioru ni sala koncertowa (czy kinowa). Nie musimy te chodzi
do muzeum, gdy wystarczy usi przed komputerem i odby wirtualn wdrwk np. po Muzeum Prado w Madrycie, w czasie ktrej obejrzymy najwybitniejsze
dziea malarskie sfotografowane w ogromnej rozdzielczoci (14 gigapikseli). Ten
muzealny spacer odbdziemy bez kolejek i tumw, a dodatkowo bdziemy mogli przeanalizowa nawet najdrobniejsze szczegy obrazw, ktrych dostrzeenie
w warunkach normalnej wizyty muzealnej byoby po prostu niemoliwe. Moemy
te wybra jeszcze inny wariant i uda si do wirtualnego muzeum, a tam zobaczy co, co nigdzie poza sieci nie istnieje [Kluszczyski, 2005, s. 124132].
Jeszcze istotniejsz konsekwencj zmian technologicznych jest wyksztacenie
si cyberkultury (ver. 2.0), a w konsekwencji zupenie odmiennych form uczestnictwa w kulturze artystycznej, dostpnych jedynie dla tych, ktrzy s zdolni do
korzystania z sieci internetowej jako wszechstronnego kanau komunikacji. W tej
nowej przestrzeni obowizuj zupenie inne zasady. Rzdzi tu pena interaktywno, ktra cakowicie burzy podzia na twrc i odbiorc (konsumenta) kultury.
Tu kady uczestnik cyberkultury, korzystajc z zasobw internetu, w kadej chwili
moe by nie tylko odbiorc treci kulturowych, ale rwnie ich twrc lub przetwrc. Umieszczajc treci w internecie, rwnoczenie mona upowszechnia je
na masow skal i wywoywa okrelone reakcje spoeczne, a przez to generowa
swoiste spoeczne struktury sieciowe. To wszystko sprawia, e interaktywno
i partycypacja, dialogiczna wymienno rl, zrwnanie roli uytkownika z pozycj nadawcy rodz zegalitaryzowan i twrcz aktywno peer to peer, amator
353
Cz IV
konkuruje z profesjonalist, bloger z publicyst, amator z artyst, maturzysta-debiutant z biznesmenem [Sukowski, 2011, s. 23]. W tych warunkach pozycje
twrcy i odbiorcy przestaj by przeciwstawne, staj si natomiast naprzemiennie
wystpujcymi etapami tego samego procesu uczestnictwa w kulturze. Zatem doskonale zostaje tu zrealizowana idea prosumenta.
354
P. Kisiel
355
356
Cz IV
P. Kisiel
wybieraj tylko jedn lub zaledwie kilka form i korzystaj z nich w niewielkim zakresie (tematycznym i czasowym), stosownie do swoich moliwoci. Najliczniejsz z tych grup odbiorcw bya oczywicie grupa odbiorcw nieaktywnych, ktrzy
stanowili ponad poow prby, odbiorcy typu omnivore stanowili bardzo nieliczn
elit (57%), natomiast liczebno nowo wyrnionego typu odbiorcw paucivore
zostaa oszacowana na ok. 1/3 prby.
Uzyskany w tych badaniach oglny obraz uczestnictwa w kulturze wskazuje, e wzory partycypacyjne znalazy si w kolejnym etapie dynamicznego procesu transformacji, ktry wyznacza kierunek zmian. Zarysowujce si tu tendencje
wskazuj na utrwalanie si trzech podstawowych wzorw uczestnictwa. Pierwszy
to uczestnictwo elitarne typu omnivore, ktre jest wyranie pozytywnie skorelowane z wysokim statusem spoecznym i zawodowym, a take wysokim poziomem
edukacji oraz dochodu. Warto przy tym podkreli, e odbiorcy ci s elitarni ze
wzgldu na swe usytuowanie spoeczne i ekonomiczne, a nie pod wzgldem gustw estetycznych. Charakteryzujca ich wszystkoerno w przestrzeni kultury
wiadczy bowiem o szerokim i aktywnym zainteresowaniu dobrami kultury wysokiej, ale rwnie rnorodnymi dobrami kultury popularnej. Drugi typ stanowi
znaczca liczebnie grupa odbiorcw nieaktywnych, ktrych uczestnictwo w kulturze ksztatuje si na bardzo niskim poziomie, a ich kontakt z dzieami kultury
jest sporadyczny. Jest to zazwyczaj efekt wykluczenia o podou ekonomicznym
lub skutek braku czasu (np. z powodu duej aktywnoci zawodowej). Trzeba jednak zasygnalizowa, e nie s to jedyne przyczyny niskiego poziomu uczestnictwa odbiorcw nieaktywnych [Kisiel, 2012, s. 184200]. Moe by to rwnie
efekt przekonania, e partycypacja kulturalna powinna mie charakter odwitny.
Oznacza to, e uczestnicy ci traktuj wszelkie formy aktywnoci kulturalnej jako
co, co nie ma charakteru codziennego i powinno by realizowane wanie sporadycznie. Co wane, nie ycz sobie oni zwikszenia czstotliwoci swej partycypacji. Niski poziom uczestnictwa niektrych odbiorcw nieaktywnych moe mie
rwnie przyczyny w przejawianiu przez nich wysokiej aktywnoci o charakterze
religijnym. Wysoki poziom aktywnoci religijnej moe bowiem przyczynia si do
zmniejszenia aktywnoci kulturalnej, co sprawia, e osoby zaangaowane religijnie
bywaj skonne do redukowania aktywnoci kulturalnej.
Pomidzy odbiorcami typu omnivore a nieaktywnymi sytuuj si odbiorcy typu
paucivore, czyli tacy, ktrzy majc do wyboru ca gam rnorodnych form aktywnoci kulturalnej, wybieraj jedynie nieliczne formy zgodnie z ich najwaniejszymi preferencjami estetycznymi. Ich aktywno nie jest bardzo wysoka, czsto
ma charakter niesystematyczny, a dodatkowo wybirczy, gdy odbierane dziea
kultury podlegaj zdecydowanej selekcji. Wybory estetyczne dokonywane przez
tego typu odbiorcw s bardzo zrnicowane, nie musz by i nie s wewntrznie spjne ani konsekwentne. Przejawiane preferencje nie s te zwizane z podziaami na kultur elitarn i popularn. Przyczyny niskiej aktywnoci kulturalnej
357
358
Cz IV
Podsumowanie
Analiza wspczesnych wzorw uczestnictwa w kulturze jest zadaniem nieatwym, gdy podlegaj one bardzo dynamicznym przemianom. To sprawia, e prby ich opisania naraone s na szybk dezaktualizacj. W tej sytuacji istotniejsze
wydaje si uchwycenie tendencji ich zmian ni opisywanie stanw faktycznych,
aktualnych w krtkim czasie.
Podstawowy kierunek zmian w zakresie wzorw uczestnictwa w kulturze wyznaczany jest przez cztery typy odbiorcw: univore, omnivore, paucivore oraz nieaktywnych. Ich wyrnienie pozwala dostrzec, e aktywno kulturalna zalena
jest przede wszystkim od stylu ycia, a dopiero potem od usytuowania w strukturze spoeczno-ekonomicznej.
Literatura
Arts and the people. A survey of public attitudes and participation in the arts and culture in New York State
[1973], American Council for the Arts in Education, New York.
Bauman Z. [2011], Kultura w pynnej nowoczesnoci, Agora, Warszawa.
P. Kisiel
Berghamn M., Eijck K. van, (2009), Visual arts appreciation patterns. Crossing horizontal and vertical
boundaries within the cultural hierarchy, Poetics, vol. 37.
Bourdieu P. [2005], Dystynkcja. Spoeczna krytyka wadzy sdzenia, Wydawnictwo Naukowe Scholar,
Warszawa.
Bourdieu P., Passeron J-C. [1990], Reprodukcja. Elementy teorii systemu nauczania, PWN, Warszawa.
Bourdieu P., Wacquant L.J.D. [2001], Zaproszenie do socjologii refleksyjnej, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Carroll N. [2011], Filozofia sztuki masowej, Sowo/obraz terytoria, Gdask.
Chan T.W., Goldthorpe J.H. [2007], Social stratification and cultural consumption. The visual arts in
England, Poetics, vol. 35.
DiMaggio P. [1996], Are art-museum visitors different from other people? The relationship between
attendance and social and political attitudes in the United States, Poetics, vol. 24.
Eco U. [1994], Dzieo otwarte. Forma i nieokrelono w poetykach wspczesnych, Czytelnik, Warszawa.
Eco U. [1996], Interpretacja i nadinterpretacja, Znak, Krakw.
European Cultural Values [2007], Special Eurobarometer 278, dostpne: http://ec.europa.eu/culture/documents/summary-report-values-en_en.pdf, korzystano 12.05.2010.
Gowiski M. [1977], Style odbioru. Szkice o komunikacji literackiej, Wydawnictwo Literackie, Krakw.
Grad J. [1997], Badania uczestnictwa w kulturze artystycznej w polskiej socjologii kultury. Analiza metodologiczno-teoretyczna, Wydawnictwo Naukowe UAM, Pozna.
Halle D. [1993], Inside culture. Art and Class in the American Home, The University Of Chicago Press,
Chicago, London.
Kirchberg V. [2007], Cultural consumption analysis. Beyond structure and agency, Cultural Sociology, nr 1.
Kisiel P. [2012], Uczestnictwo w kulturze artystycznej jako forma dziaania spoecznego. Refleksja nad
stylami uczestnictwa mieszkacw Krakowa w kontekcie bada empirycznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Krakw.
Kluszczyski R.W. [2005], Arts, media, cultures. Histories of hybridisation, Convergence, vol. 11.
Koskowska A. [1972], Spoeczne ramy kultury. Monografia socjologiczna, PWN, Warszawa.
Kolb B.M. [2002], Ethnic preference for the arts. The role of the social experience as attendance motivation, International Journal of Nonprofit and Voluntary Sector Marketing, vol. 7.
Lizardo O., Skiles S. [2008], Cultural consumption in the fine and popular arts realms, Sociology
Compass, vol. 2, nr 2.
Lizardo O., Skiles S. [2009], Highbrow omnivorousness on the small screen? Cultural industry systems
and patterns of cultural choice in Europe, Poetics, vol. 37.
Macdonald D. [1959], Teoria kultury masowej, w: Kultura masowa, C. Miosz (opr.), Instytut Literacki, Pary.
Mathews G. [2005], Supermarket kultury. Kultura globalna a tosamo jednostki, PIW, Warszawa.
Matuchniak-Krasuska A. [1988], Gust i kompetencja. Spoeczne zrnicowanie recepcji malarstwa,
Wydawnictwo Uniwersytetu dzkiego, d.
Matuchniak-Krasuska A. [2010], Zarys socjologii sztuki Pierrea Bourdieu, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Ollivier M., Gauthier G., Truong A.H. [2009], Cultural classifications and social divisions. A symmetrical approach, Poetics, vol. 37.
359
Cz IV
Ostrower F.[2005], The Diversity of Cultural Participation. Findings from a National Survey Report, The
Urban Institute, Washington, DC, dostpne: http://www.urban.org/UploadedPDF/311251_cultural_participation.pdf, korzystano 03.01.2010.
Peterson R.A. [1992], Understanding audience segmentation. From elite and mass to omnivore and
univore, Poetics, vol. 21.
Peterson R.A. [1997], The rise and fall of highbrow snobbery as a status marker, Poetics, vol. 25.
Peterson R.A. [2005], Problems in comparative research. The example of omnivorousness, Poetics,
vol. 33.
Peterson R.A., Kern R.M. [1996], Changing highbrow taste. From snob to omnivore, American Sociological Review, vol. 61, nr. 5.
Peterson R.A., Rossman G. [2008], Changing arts audiences. Capitalizing on omnivorousness, w: Engaging Art. The next great transformation of Americas cultural life, S.J. Tepper, B. Ivey (eds.), Routledge, New York.
Peterson R.A., Simkus A. [1992], How musical tastes mark occupational status groups, w: Cultivating
Differences, M. Lamont, M. Fournier (eds.), The University of Chicago Press, ChicagoLondon.
Sifakakis S. [2007], Contemporary arts audiences. Specialist accreditation and the myth of inclusion,
European Journal of Cultural Studies, vol. 10.
Smith J.K., Wolf L.F. [1996], Museum visitors preferences and intentions in constructing aesthetic experience, Poetics, vol. 24.
Strinati D. [cop. 1998], Wprowadzenie do kultury popularnej, Zysk i S-ka, Pozna.
Sukowski B. [1972], Powie i czytelnicy. Spoeczne uwarunkowania zjawisk odbioru, PWN, Warszawa.
360
Sukowski B. [2011], Spoeczne ramy kultury czterdzieci lat pniej. Pi modeli komunikacji kulturowej, Kultura i Spoeczestwo, nr 4.
Surdej A. [2000], Partycypacja, w: Encyklopedia socjologii, t. 3, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Survey of public participation in the arts [19822002], dostpne: http://www.cpanda.org/data/profiles/sppa.html, korzystano 01.06.2010.
Swanson S.R., Davis J.C., Zhao Y. [2008], Art for arts sake, An examination of motives for arts performance attendance, Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, vol. 37.
witkiewicz W. [1984], Zrnicowanie spoeczne a uczestnictwo w kulturze, Uniwersytet lski, Katowice.
The Europeans. culture and cultural values [2006], European Commission, dostpne: http://ec.europa.eu/culture/documents/report-synth-cult-06-en_en.pdf, korzystano 12.05.2010.
Thyne M. [2001], The importance of values research for nonprofit organisations. The motivation-based
values of museum visitors, International Journal of Nonprofit and Voluntary Sector Marketing,
vol. 6 (2).
Trndle M., Tschacher W. [2012], The physiology of phenomenology. The effects of artworks, Journal
of Empirical Studies of the Arts, vol. 30 (1).
Tyszka A. [1971], Uczestnictwo w kulturze. O rnorodnoci stylw ycia, PWN, Warszawa.
Vander Stichele A., Laermans R. [2006], Cultural participation in Flanders. Testing the cultural omnivore thesis with population data, Poetics, vol. 34.
Warde A., Gayo-Cal M. [2009], The anatomy of cultural omnivorousness. The case of the United Kingdom, Poetics, vol. 37.
Joanna Sanetra-Szeliga
To, co stawia sobie wzajemnie opr, to i wspdziaa ze sob, a z walki przeciwiestw rodzi si najpikniejsza harmonia mwi Heraklit. Jego twierdzenie
dobrze odzwierciedla potencja integracji europejskiej, take w sferze kultury. Bogactwem kulturowym Europy jest bowiem niesychana rnorodno, w oparciu
o ktr podejmowane s obecnie prby budowania wsplnej tosamoci mieszkacw Unii Europejskiej. Podstaw powojennych procesw integracji w Europie
byo m.in. denie do umocnienia pokoju i budowania poczucia bezpieczestwa
(niepozwalajce na dominacj jednego pastwa nad innymi), ugruntowania demokracji, jak rwnie obawa przed rosnc potg Zwizku Radzieckiego. Wsppraca gospodarcza miaa za przyczyni si do poprawy warunkw ycia i wzrostu
gospodarczego. Wrd celw stawianych przed Europejsk Wsplnot Wgla i Stali, Europejsk Wsplnot Gospodarcz i Europejsk Wsplnot Energii Atomowej
nie znajdziemy wic odniesie do kultury ani integracji pastw czonkowskich
w tej sferze.
Jednak pidziesit lat postpujcej integracji pokazao, e ten proces nie jest
moliwy bez kultury, wsplnych wartoci, dziedzictwa i historii. W tym czasie nastpiy zmiany w podejciu do roli szeroko rozumianego sektora kultury, tak na
gruncie nauki, jak i polityki. W rezultacie Unia Europejska wypracowaa formu
dziaa uwzgldniajc rol kultury w stymulowaniu rozwoju gospodarczo-spoecznego. Jak pokazuje niniejszy rozdzia, przy poszanowaniu zasady subsydiarnoci sektor kultury odgrywa coraz wiksz rol w polityce na poziomie europejskim.
Naley przy tym zaznaczy, e UE prowadzi dwie odrbne, rzdzce si
innymi zasadami polityki polityk w sferze kultury oraz wyczon z niej
polityk audiowizualn. Tej drugiej powicona zostanie osobna sekcja tego rozdziau w sposb syntetyczny pokazane zostanie funkcjonowanie tej dziedziny
na poziomie europejskim.
Polska akcesja do struktur unijnych zbiega si w czasie ze wzrostem zainteresowania kultur oraz moliwociami wykorzystania jej w europejskich dziaaniach
Cz IV
362
W pocztkowym okresie funkcjonowania Wsplnot Europejskich (WE) kwestiami sektora kultury zajmowaa si gwnie Rada Europy, jednake jej dziaania
byy ograniczone do rekomendacji, rezolucji i deklaracji, tj. aktw prawnych niewicych formalnie (umowy i konwencje musz by ratyfikowane przez pastwa
czonkowskie). Dziaania wykorzystujce sektor kultury (jak wspieranie projektw
kulturalnych o charakterze prorozwojowym, spoecznych i tych wyranie nastawionych na budowanie poczucia tosamoci europejskiej) zostay podjte przez
WE dopiero wtedy, gdy okazao si, e czysto ekonomiczna czy polityczna wsppraca nie wystarcza do tego, aby spoeczestwa europejskie miay poczucie wsplnoty, ktre jest konieczne do pogbiania procesu integracji.
Obecno tematyki kulturalnej w polityce WE mona podzieli na kilka etapw
[Sokolewicz, 2003, s. 440443]. W pocztkowym okresie (19501977) WE skupiy si przede wszystkim na konstrukcji zasad wspdziaania uwzgldniajcego
interesy wszystkich pastw czonkowskich oraz zasad przedstawicielstwa demokratycznego w podejmowaniu decyzji i reprezentacji, tworzc bardziej wsplnot
interesw ni wsplnot kulturow. Okazao si, e to za mao, by budowa spjno WE, szczeglnie w kontekcie protestw studenckich w 1968 roku, kryzysu
naftowego z pocztku lat siedemdziesitych i nastpujcej po nim recesji. Zaczto od Deklaracji tosamoci europejskiej, przyjtej w Kopenhadze 14 grudnia
1973 roku. Kolejnym krokiem na drodze budowania polityki kulturalnej Wsplnot
bya rezolucja Parlamentu Europejskiego W sprawie ochrony dbr kultury europejskiej
z 1974 roku [Dz. U. C 62, 30.05.1974], w ktrej proponowano dziaania majce na
celu ochron dziedzictwa kulturowego poprzez stworzenie inwentarza dbr kultury, zabezpieczenie rodkw finansowych na dziaania restauracyjne oraz walk
z nielegalnym obrotem dobrami kultury. Dwa lata pniej do listy rekomendacji
dodano promocj wymiany kulturalnej, bdc narzdziem budowania tosamoci
europejskiej [Resolution, s. 6]. Wedug niektrych autorw ta propozycja wykraczaa poza prawne podstawy traktatowe, jednake bya kontynuowana i rozwijana w kolejnych latach [Psychogiopoulou, 2008, s. 1011]. Pod koniec 1977 roku
Komisja Europejska opublikowaa komunikat do Rady, w ktrym po raz pierwszy przedstawia zadania WE w sferze kultury. Na pocztek proponowano, aby
zapewni implementacj swobd traktatowych, tj. swobodnego przepywu osb
J. Sanetra-Szeliga
i towarw (w tym przypadku dbr kultury). Podjta zostaa take kwestia praw
autorskich i podatkw [Community action, 1977].
Nastpne pi lat (do 1982 roku) to okres, w ktrym zaczo si umacnia
przekonanie, e kultura moe take odgrywa rol w realizacji celw polityki gospodarczej i spoecznej. Parlament Europejski po wyborach w 1979 roku powoa
parlamentarn komisj do spraw polityki kulturalnej. Natomiast Komisja Europejska wystosowaa kolejny komunikat, w ktrym postulowano wzmocnienie dziaa
WE w sferze kultury. Odegnujc si od chci stworzenia polityki kulturalnej oraz
wejcia w kompetencje pastw czonkowskich, jeli chodzi o polityk narodow,
proponowano dziaania w zakresie wspierania swobodnego przepywu dbr kultury, polepszenia warunkw ycia i pracy pracownikw sektora kultury, rozwijania
widowni, zachowania dziedzictwa architektonicznego [Stronger, 1982]. Dokument zosta opublikowany zaraz po pierwszym nieformalnym spotkaniu ministrw kultury pastw czonkowskich, ktre odbyo si w dniach 1718 wrzenia
1982 roku w Neapolu.
Lata 19821986 to czas pierwszych dziaa WE podjtych w sferze kultury. Przeomem bya Uroczysta deklaracja w sprawie Unii Europejskiej, podpisana
w czerwcu 1983 roku [Solemn declaration, s. 2429]. Szefowie pastw czonkowskich nawoywali do zintensyfikowania wsppracy w dziedzinie kultury,
szczeglnie w zakresie promocji wsplnego dziedzictwa kulturowego, bdcego emanacj europejskiej tosamoci. Dokument wymienia wsparcie Europejskiej Fundacji i European University Institute we Florencji, podniesienie poziomu
wiedzy o historii i kulturze europejskiej, zbadanie moliwoci realizacji wsplnych dziaa majcych na celu ochron i promocj dziedzictwa kulturowego, upowszechnianie kultury, wzmocnienie kontaktw pomidzy pisarzami i artystami
z pastw czonkowskich oraz szersze rozpowszechnianie ich twrczoci w obrbie
i poza WE. Od 1984 roku odbywaj si formalne posiedzenia ministrw odpowiedzialnych za kwestie kultury. Analiza dokumentw pokazuje, e wielk wag
przykadano wwczas do separacji dziaa WE i pastw czonkowskich w dziedzinie
kultury (zgodnie z zasad subsydiarnoci). Kultur rozpatrywano przede wszystkim jako element dziaania WE majcy na celu podniesienie jakoci ycia poprzez
rozwj gospodarczy i spoeczny. Rada (wraz z Parlamentem) wydaa szereg rezolucji dotyczcych m.in. zwalczania piractwa, dystrybucji filmw europejskich,
midzynarodowych szlakw kulturowych, ochrony i zachowania dziedzictwa, tumaczenia dzie literackich.
W latach osiemdziesitych powoano do ycia inicjatyw Europejskie Miasta
Kultury (1985) obecnie Europejska Stolica Kultury. Stworzono take pierwszy
program finansujcy projekty w zakresie kultury (Program ochrony dziedzictwa architektonicznego, 19841996), ktrego zadaniem byo wspieranie prac
restauratorskich, wyznaczenie standardw w zakresie konserwacji, a take uwra-
363
364
Cz IV
J. Sanetra-Szeliga
Na szczegln uwag zasuguje paragraf 4, mwicy o koniecznoci uwzgldniania kwestii kultury w tworzeniu innych polityk wsplnotowych. Dziki temu
szeroko rozumiana kultura zacza by obecna w funduszach strukturalnych i programach wsplnotowych nieprzeznaczonych bezporednio dla tego sektora. Traktat z Maastricht nie narusza zasady jednomylnoci podejmowania decyzji w sferze kultury przez Rad Ministrw Kultury (procedura wspdecyzji z Parlamentem
Europejskim). Nowa wersja obowizujcego traktatu wprowadzona Traktatem
z Lizbony zmienia te zapisy. Kultura, wraz z innymi dziedzinami, zostaa objta gosowaniem wikszoci kwalifikowan i zwyk procedur ustawodawcz
(zmodyfikowan procedur wspdecydowania, szczegowo opisan w art. 294
TFUE). Dodatkowe zapisy majce zastosowanie w sferze kultury zawiera art. 87(3)
(d) Traktatu (obecnie art. 107), ktry umoliwia pastwom czonkowskim wspieranie finansowe operatorw kulturalnych w zakresie promocji kultury i ochrony
dziedzictwa kulturowego, pod warunkiem, e takie dziaanie nie narusza zasad
wolnej konkurencji.
W nowym milenium przeomem okaza si dokument Europejska agenda dla
kultury w dobie globalizacji wiata, ktry okrela zakres dziaa UE w dziedzinie
kultury: promocja rnorodnoci kulturowej i midzykulturowego dialogu, promocja i wykorzystanie kultury jako katalizatora kreatywnoci i innowacji w kontekcie
celw Strategii Lizboskiej, promocja kultury jako istotnego elementu budowy zewntrznych relacji UE oraz mostw i porozumie z innymi partnerami [Komunikat
Komisji do Parlamentu, 2007].
365
Cz IV
Polityka audiowizualna
366
J. Sanetra-Szeliga
367
Cz IV
W ramach prawa do informacji umoliwia si pastwom czonkowskim podjcie odpowiednich krokw, ktre zagwarantuj szerokiej publicznoci dostp do
pewnego typu wydarze, wanych dla caego spoeczestwa (jak np. igrzyska
olimpijskie), tj. zapewni transmisj przez bezpatne kanay telewizyjne.
Cz dokumentu reguluje kwestie handlowych przekazw audiowizualnych
ireklamy, ograniczajc ich swobodne nadawanie. Zakada midzy innymi, e
limit czasu spotw reklamy telewizyjnej i spotw telesprzedaowych nie moe
przekroczy 12 minut. Wprowadzenie dyrektywy ma zachowa specyficzny
368
J. Sanetra-Szeliga
sowanych przez fundusze strukturalne. W przeciwiestwie do programw wsplnotowych (ktre w wikszoci s zarzdzane przez Komisj Europejsk i dostpne
dla wszystkich pastw czonkowskich na takich samych zasadach), zakres moliwoci finansowania kultury w ramach funduszy strukturalnych zaley od poszczeglnych pastw czonkowskich. To one tworz i negocjuj z Komisj Europejsk
programy operacyjne, decydujc tym samym o priorytetach i zakresie finansowania projektw z dziedziny kultury w danym okresie programowania.
Programy wsplnotowe
Jak ju wspominano, pierwszy program wsplnotowy dotyczcy kultury, a konkretnie ochrony dziedzictwa architektonicznego, powsta w latach osiemdziesitych XX wieku. Jednak dopiero kolejna dekada pozwolia na szerszy rozwj programw w dziedzinie kultury. W Komisji Europejskiej funkcjonowaa ju dyrekcja
generalna odpowiedzialna za dziaania w sferze kultury i prowadzca trzy programy: Raphael (ochrona dziedzictwa kulturowego), Kaleidoscope (twrczo artystyczna i sztuka) oraz Ariane (ksiki i czytelnictwo), ktre pniej zastpiono
programem ramowym Kultura 2000 (lata 20002006), a nastpnie Kultura
20072013. Aspekt kulturalny uwzgldniany jest obecnie w wielu programach
wsplnotowych (np. Europa dla obywateli, ktrego podstaw prawn jest art.
167 TFUE, programy Uczenie si przez cae ycie, Modzie czy 7. Program
ramowy w zakresie bada i rozwoju technologicznego), a take w licznych programach operacyjnych w pastwach czonkowskich, finansowanych ze rodkw
Europejskich Funduszy Strukturalnych. Kultura stanowi take element Europejskiej
Polityki Ssiedztwa, szczeglnie w aspekcie odnoszcym si do pastw lecych na
poudnie od UE: Eurordziemnomorska Fundacja Dialogu Kultur im. Anny Lindh
jest podstawowym narzdziem spoecznego koszyka Procesu Barceloskiego /
Unii dla rdziemnomorza. Dziki temu mona powiedzie, e kultura pojawia
si w orbicie zainteresowa rnych dziedzin wspczesnej polityki UE. Sytuacja
ta ma jednak rwnie aspekt negatywny mona obawia si instrumentalnego
traktowania kultury, tak na poziomie europejskim, jak i narodowym [Nss, 2009,
s. 16716].
369
Cz IV
programy
wsplnotowe
finansowanie
kultury ze
rodkw UE
fundusze
strukturalne
programy
tworzone przez
DG EduCult
Kultura
20072013
programy
tworzone przez
inne DG
dziaania na
poziomie
krajowym
wsppraca
transgraniczna
370
J. Sanetra-Szeliga
Zainteresowanie UE
wykorzystaniem sektora kultury
na rzecz rozwoju
Zainteresowanie instytucji unijnych wpywem kultury na rozwj spoeczny
i gospodarczy byo pocztkowo niewielkie. Pierwszym programem UE, ktry bra
pod uwag spoeczno-ekonomiczny wymiar kultury co prawda w ograniczonym zakresie by Program Ramowy Kultura 2000 (20002006). Jednym
z jego celw, wymienionym na sidmym miejscu, byo uwzgldnienie roli kultury
w rozwoju spoeczno-gospodarczym [Decyzja nr 508/2000/WE]. Z bezporedniego
uwzgldnienia tego wymiaru kultury zrezygnowano jednak w kolejnym programie
wsplnotowym Kultura 20072013.
Pierwsze badanie roli kultury w gospodarce zostao wykonane na zlecenie Dyrekcji Generalnej ds. Edukacji i Kultury dopiero w latach 20052007
371
372
Cz IV
[The economy of culture, 2006]. Pod uwag wzito nie tylko tradycyjne dziedziny
kultury (sztuki wizualne, performatywne i dziedzictwo kulturowe), ale take przemysy kultury (film, telewizja, radio, gra komputerowa, muzyka, ksika i prasa)
oraz sektor kreatywny (projektowanie, architektura, reklama). Wyniki bada pokazuj, e kultura i sektor kreatywny odgrywaj istotn rol w gospodarce
UE. Obroty w tych sektorach w 2003 roku byy 2,5 razy wiksze ni w przemyle
motoryzacyjnym i w przemyle nowych technologii. rednia warto dodana sektora do PKB UE wyniosa 2,6% (2003) wicej ni w sektorze nieruchomoci,
przemyle chemicznym i przemyle tekstylnym. Najwysze wskaniki (powyej
3%) przypadaj na Francj, Wielk Brytani, Norwegi, Finlandi i Dani (sektor
kreatywny ma najwiksze znaczenie w Skandynawii i Finlandii). Polska w tym zestawieniu wypada sabo (1,2%), nawet w porwnaniu z innymi pastwami Europy
rodkowej: Czechy 2,3%, Sowacja 2%, Sowenia 2,2%, Estonia 2,3%,
Litwa 1,7%, otwa 1,6%, Rumunia 1,4%, Bugaria 1,2%. Sektor kultury
okazuje si take istotnym pracodawc: 3,1% pracujcych w UE jest zatrudnionych
w szeroko pojtej kulturze. Co wicej, zatrudnienie w tym sektorze wzroso w latach 20022004) o 0,88%, podczas gdy oglny wskanik zatrudnienia w UE spad
w tym okresie. W Polsce czne zatrudnienie w kulturze i turystyce kulturowej
oszacowano na 1,9% ogu pracujcych.
Duo czasu upyno, zanim kultura jako osobny obszar interwencji pojawia
si w regulacjach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Dopiero w perspektywie finansowej na lata 20072013 uwzgldniono projekty inwestycji w kultur, tj. ochron i promocj dziedzictwa kulturowego oraz rozwj infrastruktury
kulturalnej, wspierajce rozwj spoeczno-gospodarczy, zrwnowaon turystyk i wzrost atrakcyjnoci regionu, a take stanowice wsparcie dla doskonalenia
usug kulturalnych o wysokiej wartoci dodanej [Rozporzdzenie nr 1080/2006].
Poprzednia perspektywa finansowa na lata 20002006 uwzgldniaa dziaania
w sferze kultury tylko w poczeniu z turystyk i z naciskiem na ni. Nowe zapisy
dotyczce funduszy strukturalnych pozwalaj na szersze wykorzystanie tych rodkw na rzecz kultury, ktra sama w sobie jest traktowana jako dziedzina wpywajca na spjno spoeczno-ekonomiczn regionw.
Rol kultury w budowaniu spjnoci ekonomicznej regionw podkrela Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego, ktry dotyczy polityki spjnoci
i roli miast w odniesieniu do wzrostu zatrudnienia w regionach [Komunikat Komisji
do Rady, 2006]. Miasta stanowi podstaw rozwoju Unii Europejskiej. S orodkami przycigajcymi inwestycje i dajcymi zatrudnienie. Aby utrzyma ich atrakcyjno w tym zakresie, konieczne jest zwrcenie uwagi na podstawowe kwestie:
dostpno miasta i transport, dostpno usug (ze szczeglnym uwzgldnieniem
nowych technologii), rodowisko naturalne i fizyczne oraz kultur.
Zdaniem autorw dokumentu, kultura moe stanowi podstaw strategicznego planowania rozwoju i regeneracji miasta. Polityka kulturalna pro-
J. Sanetra-Szeliga
propagowanie kultury jako istotnego elementu w stosunkach midzynarodowych UE [Komunikat Komisji do Parlamentu, 2007].
Dokument zwraca uwag tym, e nie odwouje si bezporednio do dziedzictwa kulturowego ani nawet do sztuki. Tym razem postawiono na inne aspekty
dziaalnoci kulturalnej, co nie oznacza odcicia si od tradycyjnie pojmowanego
sektora, ktry rwnie moe wpywa na realizacj wymienionych celw. Twrcy
agendy mieli na celu podniesienie znaczenia kultury w polityce unijnej i zwrcenie uwagi na szerok rol, jak kultura moe odgrywa. Istnieje szansa, e dziki
zaproponowanej tzw. otwartej metodzie koordynacji2 pastwa czonkowskie bd
czuy si zobowizane do uwzgldniania realizacji tych celw w swojej polityce. Jak
wspomniano w raporcie The economy of culture in Europe, kultura i sektor kreatywny
przyczyniaj si do tworzenia miejsc pracy, powikszania PKB oraz stymulowania
wzrostu gospodarczego. Kreatywno jest podstawow cech szeroko rozumianego sektora kultury i jednoczenie stanowi baz innowacyjnoci spoecznej i technologicznej, przez co pobudza wzrost konkurencyjnoci i tworzenie miejsc pracy.
Komunikat uwzgldnia nastpujce cele szczegowe:
w budowaniu potencjau kultury jako konkretnego wkadu/narzdzia ksztacenia ustawicznego i propagowania kultury i sztuki w ksztaceniu formalnym
i nieformalnym (w nauce jzykw);
Otwarta metoda koordynacji to udoskonalona metoda nieformalnej i niezobowizujcej koordynacji polityki krajowej pastw czonkowskich polegajca przede wszystkim na wymianie informacji
i dobrych praktyk. Metoda ta nie przewiduje sankcji za brak rezultatw. Dziaa jedynie na zasadzie
nieformalnej presji rzdw pozostaych pastw.
373
Cz IV
rami (technologie informacyjno-komunikacyjne, badania, turystyka, partnerzy spoeczni itd.) w celu wzmocnienia spoecznego i gospodarczego wpywu
inwestycji w kultur i kreatywno, w szczeglnoci w odniesieniu do propagowania wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy oraz rozwoju
i zwikszania atrakcyjnoci regionw i miast [Komunikat Komisji do Parlamentu, 2007].
374
Wykorzystanie rodkw
wsplnotowych na kultur w Polsce
Polska korzysta ze rodkw europejskich na kultur od lat dziewidziesitych.
Pocztkowo organizacje i instytucje kulturalne mogy bra udzia w projektach
wspfinansowanych przez WE jedynie jako partnerzy. Zmienio si to w chwili
podpisania i ratyfikowania Protokou dodatkowego do Ukadu Europejskiego ustanawiajcego stowarzyszenie midzy RP z jednej strony a Wsplnotami Europejskimi i ich
pastwami czonkowskimi z drugiej w dniu 31 grudnia 1996 r. Od tego momentu Polska moga wyrazi wol korzystania z danego programu wsplnotowego, podpisa stosowne memorandum dotyczce swojego udziau w programie, a dziki
wpaceniu skadki do jego budetu organizacje i instytucje mogy partycypowa
w przedsiwziciach jako partnerzy. Polskie organizacje korzystay wic tak
z programu ochrony dziedzictwa architektonicznego, jak i z kolejnych programw Ariane, Kaleidoscope i Raphael. Po ich zakoczeniu zaczy
funkcjonowa nastpne generacje programw kulturalnych.
Moliwoci finansowania projektw kulturalnych pojawiy si take w programach przedakcesyjnych (szczeglnie w programie PHARE), a po przystpieniu
do UE w programach finansowanych ze rodkw funduszy strukturalnych. Polska
staa si czonkiem UE w poowie trwania perspektywy finansowej na lata 2000
2006. Midzy innymi z tej przyczyny nie zosta stworzony osobny program, w ramach ktrego mona by si ubiega o rodki na kultur. Moliwoci dla kultury
J. Sanetra-Szeliga
pojawiy si jednak w programach skupionych na innych dziedzinach. W Zintegrowanym Programie Operacyjnym Rozwoju Regionalnego wsparcie dziaalnoci w sferze kultury gwarantowao przede wszystkim dziaanie 1.4 Rozwj
turystyki i kultury, ktre wyznaczao m.in. nastpujce cele: wzrost znaczenia
kultury i turystyki jako katalizatorw rozwoju spoeczno-ekonomicznego, uatwienie dostpu do obiektw kultury i turystyki, podniesienie konkurencyjnoci
regionalnych produktw turystycznych i kulturowych, a przez to wpyw na wzrost
ruchu turystycznego. W ramach tego dziaania do realizacji wybrano 94 projekty
o wartoci cakowitej ponad 837 mln PLN, z czego ponad 566 mln PLN pochodzio
ze rodkw europejskich. Dodatkowo projekty zwizane z kultur byy wspierane
przez dziaanie 3.1 Obszary wiejskie, 3.2 Obszary podlegajce restrukturyzacji,
3.3 Zdegradowane obszary miejskie, poprzemysowe i powojskowe, 3.4 Mikroprzedsibiorstwa. cznie w ramach ZPORR na projekty zwizane z kultur
wydano okoo 1,3 mld PLN, z czego okoo 70% sfinansowano z budetu Europejskich Funduszy Strukturalnych. Projekty z zakresu turystyki i kultury przewidziane
do realizacji na terenie miejscowoci do piciu tysicy mieszkacw mogy uzyska
wsparcie w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Restrukturyzacja i modernizacja sektora ywnociowego i rozwj obszarw wiejskich, w ramach dziaania Odnowa wsi oraz zachowanie i ochrona dziedzictwa kulturowego. Natomiast
przedsibiorstwa prywatne dziaajce w sektorze turystyki i kultury mogy ubiega
si o dofinansowanie projektw w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego
Wzrost Konkurencyjnoci Przedsibiorstw.
W kolejnej perspektywie finansowej, na lata 20072013, udao si stworzy
szerszy wachlarz moliwoci wspierania kultury. Podstawowym programem, ktry
mia temu suy, by Program Operacyjny Infrastruktura i rodowisko jego cel
to podniesienie atrakcyjnoci inwestycyjnej Polski i jej regionw poprzez rozwj
infrastruktury technicznej przy rwnoczesnej poprawie stanu rodowiska, ochronie
zdrowia oraz zachowaniu tosamoci kulturowej i rozwijaniu spjnoci terytorialnej [Program, 2008, s. 89]. Projekty z dziedziny kultury mog by realizowane
gwnie w ramach priorytetu XI Kultura i dziedzictwo kulturowe, ktrego podstawowym zaoeniem jest wykorzystanie potencjau kultury i dziedzictwa kulturowego o znaczeniu wiatowym i europejskim dla zwikszenia atrakcyjnoci Polski. Priorytet zosta podzielony na trzy dziaania, w ramach ktrych moliwe jest
przedkadanie projektw: Ochrona i zachowanie dziedzictwa kulturowego o znaczeniu ponadregionalnym (dziaanie XI.1), Poprawa stanu infrastruktury kultury
o znaczeniu ponadregionalnym oraz zwikszenie dostpu do kultury (dziaanie
XI.2), Rozwj infrastruktury szkolnictwa artystycznego (dziaanie XI.3). W ramach tego moliwa bya realizacja projektw zwizanych z modernizacj, budow,
rozbudow i adaptacj do nowych celw infrastruktury kultury i szkolnictwa artystycznego oraz projektw dotyczcych ochrony dziedzictwa kulturowego o znaczeniu europejskim i wiatowym (w szczeglnoci obiektw i miejsc wpisanych na
375
Cz IV
376
z udziaem Polski
(jako lider projektu
lub wsporganizator)
10
Kaleidoscope
21
Raphael
Kultura 2000
199
Kultura 20072013
204
298 (94)
79
J. Sanetra-Szeliga
377
Cz IV
Podsumowanie
378
Literatura
Europa szansa dla kultury. Polskie organizacje kulturalne w programach Unii Europejskiej [2004],
A. Etmanowicz, J. Sanetra (red.), Punkt Kontaktowy do spraw Kultury. Ministerstwo Kultury.
Departament Stosunkw Midzynarodowych i Integracji Europejskiej, Warszawa.
Kulturalna Unia Europejska. Program Kultura pod lup [2011], J. Bbenkowska, A. Hierapolitaska
(red.), Punkt Kontaktowy ds. Kultury, Instytut Adama Mickiewicza, Warszawa.
Mapa projektw Programu Kultura (20072013) [2011], Punkt Kontaktowy ds. Kultury, Instytut
Adama Mickiewicza, Warszawa.
Moliwoci finansowania kultury z funduszy europejskich w latach 20072013 [2009], K. Tylus-Sowa
(red.), Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Warszawa.
Narodowa Strategia Rozwoju Kultury 20042013, Ministerstwo Kultury, dostpne: http://bip.mkidn.
gov.pl/media/docs/Narodowa_Strategia_Rozwoju_Kultury.pdf, korzystano 15.10.2012.
Nss H.E. [2009], A new agenda? The European Union and cultural policy, Alliance Publishing Trust,
London.
Obuljen N. [2005], Why we need European cultural policies. The impact of EU enlargement on cultural
policies in transition countries, European Cultural Foundation, Amsterdam.
Program Operacyjny Infrastruktura i rodowisko. Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia 20072013
[2008], Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, Warszawa (wersja 3,0).
Psychogiopoulou E. [2008], The integration of cultural considerations in EU law and policies, Martinus
Nijhoff Publishers, Leiden, Boston.
J. Sanetra-Szeliga
Dokumenty wsplnotowe
Community action in the cultural sector, Commission Communication to the Council, sent on 22
November 1977, COM(77) 560, 2 December 1977, Bulletin of the European Communities Supplement 6 I 77.
Decyzja nr 508/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 lutego 2000 r. ustanawiajca
program Kultura 2000.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji
niektrych przepisw ustawowych, wykonawczych i administracyjnych pastw czonkowskich dotyczcych wiadczenia audiowizualnych usug medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usugach medialnych). Tekst majcy znaczenie dla EOG. Dz. U. L 95/1.
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Spoecznego i Komitetu Regionw, Europejska agenda cyfrowa, Bruksela, dnia 26.8.2010, KOM(2010)
245, wersja ostateczna/2.
Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego. Polityka spjnoci i miasta: rola miast i aglomeracji w odniesieniu do wzrostu i zatrudnienia w regionach, Bruksela, dnia 13.7.2006, KOM(2006)
385 f, wersja ostateczna.
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Spoecznego oraz Komitetu Regionw dotyczcy Europejskiej agendy kultury w dobie globalizacji wiata,
Bruksela, dnia 10.5.2007, KOM(2007) 242, wersja ostateczna.
Komunikat Komisji. Europa 2020. Strategia na rzecz inteligentnego i zrwnowaonego rozwoju sprzyjajcego wczeniu spoecznemu, Bruksela 3.3.2010, KOM(2010) 2020, wersja ostateczna.
Konkluzje Rady i przedstawicieli rzdw pastw czonkowskich zebranych w Radzie w sprawie planu prac
w dziedzinie kultury na lata 20082010 (2008/C 143/06).
Resolution of the European Parliament from March 8, 1976 on the Community action in the cultural sector,
OJ 79 5/04/1976.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 maja 1974 r. w sprawie ochrony europejskiego dziedzictwa
kulturowego, Dz. U. C 62 z 30.5.1974.
Rezolucja Rady z dnia 16 listopada 2007 r. dotyczca europejskiego planu dziaa na rzecz kultury
(2007/C 287/01).
Rozporzdzenie nr 1080/2006 Europejskiego Parlamentu i Rady z dn. 5 lipca 2006 dotyczce Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylajce Rozporzdzenie nr 1783/1999 dot. EFRR, Dz. U.
L 210/25.
Solemn declaration on European Union, Stuttgart, Bulletin of the European Communities, June 1983
6/1983.
Stronger Community Action in the Cultural Sector. Communication to Parliament and the Council, COM
C(82) 590 final Brussels, 16 October 1982.
Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana 2012), Dz. U. C 326, 26.10.2012.
379
Cz IV
Strony internetowe
http://ec.europa.eu/culture/, korzystano 12.12.2012.
http://europa.eu/legislation_summaries/audiovisual_and_media/am0005_pl.htm, korzystano
12.12.2012.
http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/finanse/srodki-europejskie.php,
12.12.2012.
http://www.program-kultura.eu/, korzystano 12.12.2012.
http://www.europadlaobywateli.pl/index.php, korzystano 12.12.2012.
http://poiis.mkidn.gov.pl/front/page/get/53/, korzystano 22.07.2013.
380
korzystano
Cz V
Kultura i gospodarka
Krzysztof Malczyk
Kultura i rynek
Kultura i gospodarka
Cz V
384
K. Malczyk
Kultura i rynek
P1
Zmiany popytu
Cena
biletw
385
P1
P2
D
Q1
Q2
Liczba biletw
na spektakl
D
Q2
Q1
Q2
Liczba biletw
na spektakl
Kultura i gospodarka
386
Cz V
K. Malczyk
Kultura i rynek
gajca kadego dnia tysice turystw do paryskiego Luwru, jak i gwiazdy muzyki
popularnej aktualnie figurujce na szczytach list przebojw.
Na zakoczenie rozwaa o popycie na produkty przemysw kultury rozwin
naley zaakcentowane uprzednio zagadnienie elastycznoci. Jako zmienne wpywajce na popyt na dane dobro wymienione zostay: jego cena, dochody konsumentw, a take ceny dbr i usug substytucyjnych oraz komplementarnych.
Procentowe zmiany popytu, bdce odpowiedzi na wzgldne zmiany tych czynnikw, wiadczy bd o elastycznoci popytu.
Elastyczno cenowa popytu okrela, w jakim stopniu wzrost (spadek) ceny
danego dobra wpynie na spadek lub wzrost popytu na to dobro. Popyt okrela
bdziemy jako elastyczny w sytuacjach, gdy wzrost ceny prowadzi bdzie do ponadproporcjalnego spadku popytu. W takiej sytuacji przedsibiorstwa mog obnia cen oferowanych dbr i usug, gdy wzrost przychodw wynikajcy z rosncego popytu przewysza bdzie straty powstae w wyniku obnienia cen. Ponadto
wraliwo konsumentw na obnianie cen ma istotne znaczenie dla prowadzenia polityki kulturalnej pastwa, polegajcej na dotowaniu i subsydiowaniu dbr
i usug kulturowych. Obnianie cen, zarwno przez indywidualne decyzje podmiotw nastawionych na zysk, jak i bdce efektem dopat rzdowych, skutkuje
bowiem podanym wzrostem uczestnictwa w kulturze.
Elastyczno dochodowa popytu definiowana jest analogicznie, jako wzgldna
zmiana popytu wywoana wzgldn zmian dochodw konsumenta. Dobra zwyke, do ktrych zalicza si powinna przewaajca wikszo dbr kulturowych,
charakteryzuj si dodatni elastycznoci dochodow, co oznacza, e wraz ze
wzrostem dochodw konsumentw popyt na nie ronie. Tempo wzrostu okrela
charakter dbr. Wzrost ponadproporcjonalny dotyczy bdzie dbr luksusowych,
natomiast popyt na dobra podstawowe charakteryzowa si bdzie wskanikami poniej jednoci. Throsby, przedstawiajc krtk charakterystyk bada empirycznych nad elastycznoci cenow i dochodow dbr kulturowych, stwierdza,
e wynikaj one czsto ze wstpnych oczekiwa konsumentw. W przypadku
dbr kultury popularnej konsumenci formuuj wzgldnie niskie oczekiwania, co
skutkuje wysok elastycznoci cenow popytu. Odwrotnie jest w przypadku elastycznoci dochodowej, ktra wysza jest dla luksusowych dbr kultury, takich jak
dziea sztuki.
Stopie wpywu zmian cen innych dbr na popyt na dobro wyjciowe okrelany jest za pomoc wskanikw elastycznoci mieszanej. W formalnym ujciu jest
to procentowa zmiana popytu dobra wyjciowego wywoana procentow zmian
cen innych dbr. W sytuacji, w ktrej spadkowi ceny jakiego dobra towarzyszy
bdzie wzrost popytu na dobro bdce punktem naszego zainteresowania, mwi
bdziemy o ujemnej elastycznoci mieszanej, wiadczcej o komplementarnoci
badanych dbr (np. muzyki kupowanej przez internet i odtwarzaczy mp3). Natomiast w przypadku, gdy wzrost popytu na nasze dobro wyjciowe spowodowany
387
Cz V
Kultura i gospodarka
bdzie wzrostem ceny innego dobra, oznacza to bdzie, e badane dobra s substytutami, a wic mog funkcjonowa zamiennie (np. spektakle teatralne w dwch
rnych teatrach).
388
Poda w mikroekonomii okrela ilo dbr bd usug, jak sprzedawcy s gotowi zaoferowa w zalenoci od poziomu cen. Analogicznie do funkcji popytu,
relacj tak przedstawi mona graficznie za pomoc krzywej poday, ktra obrazowa bdzie zaleno pomidzy cen a skonnoci producentw do sprzeday danego dobra, przy zaoeniu niezmiennoci pozostaych czynnikw, w tym
przypadku: technologia wytwarzania, koszty produkcji czy dziaalno regulacyjna
pastwa. Konkretny punkt na krzywej poday oznacza wielko poday, tj. tak
ilo danego dobra, ktr sprzedawcy s skonni zaoferowa w danym czasie po
cile okrelonej cenie. Prawo poday gosi, e wraz ze wzrostem ceny dobra bd
usugi przy pozostaych czynnikach niezmienionych wielko poday na nie
ronie, natomiast spadajcym cenom towarzyszy malejca poda.
Wykres 2. Wpyw zmian ceny oraz czynnikw pozacenowych na poda na przykadzie
spektaklu teatralnego
Cena
biletw
P1
P2
Zmiany poday
Cena
biletw
S
P1
Q2
Q1
Liczba biletw
na spektakl
Q3
Q1
Q2 Q
Liczba biletw
na spektakl
K. Malczyk
Kultura i rynek
389
Kultura i gospodarka
390
Cz V
K. Malczyk
Kultura i rynek
Towse jako przykad pynnoci poday w obszarze dziedzictwa podaje take moliwoci rekonstrukcji
pewnych obiektw.
391
Kultura i gospodarka
Cz V
Warto ekonomiczna
a warto kulturowa
392
K. Malczyk
Kultura i rynek
393
Kultura i gospodarka
Cz V
nowy produkt. Cho zapewne mona znale setki przykadw takich dbr, ktrych wysoka warto kulturowa bdzie jednoczenie determinowaa wysok warto ekonomiczn (np. wikszo dzie sztuki), zawsze jednak znajdziemy przykady dbr kultury wysokiej, ktrych konsumenci bd si charakteryzowali nisk
skonnoci do zapaty, albo tandetnych produkcji telewizyjnych bez wartoci kulturowej, ktre z kolei bd przyciga zarwno widzw, jak ichtnych do zapaty
reklamodawcw.
Nieefektywno rynku
i polityka publiczna
394
K. Malczyk
Kultura i rynek
jeden z wymienionych warunkw bd speniaj oba w niepenym zakresie. Moliwo wykluczenia skania na przykad do poboru opat od uytkownikw, ktrzy czerpi korzyci z dbr finansowanych ze rodkw publicznych. W przypadku
lokalnego muzeum mog to by bilety wstpu. Cho korzystanie z muzeum ma
charakter nierywalizacyjny, istnieje moliwo ograniczenia liczby odwiedzajcych
poprzez narzucenie odpowiedniej ceny biletw. Rzecz jasna, powinna ona by na
tyle niska, by nie zniechci odwiedzajcych, natomiast pozwoli na uwzgldnienie aspektu sprawiedliwego podziau rodkw publicznych.
W kontekcie dbr publicznych wspomnie naley o tzw. efekcie gapowicza.
Brak moliwoci wykluczenia z konsumpcji oznacza bdzie, e jednostki nie bd
skonne do ponoszenia opat za uytkowanie, a nawet mog celowo ich unika.
Takie zjawisko mona zobrazowa, posugujc si przykadem telewizji publicznej.
Pomimo istnienia w Polsce ustawowego obowizku ponoszenia opaty abonamentowej, nie istniej moliwoci wykluczenia obywateli niespeniajcych tego obowizku z ogldania programw telewizji publicznej. Co prawda treci przedstawiane za porednictwem telewizji publicznej mog by w rwnym (a nawet lepszym)
stopniu przekazywane przez telewizje prywatne (w naszym rozumieniu bd to
rwnie dobra publiczne), jednak zawsze bdzie istnia taki katalog dbr, ktrych
dostarczanie przez rynek okae si ekonomicznie nieopacalne.
Koncepcj alternatywn tradycyjnego podziau na dobra publiczne i prywatne
jest wprowadzone przez Richarda Musgravea pojcie dbr spoecznie podanych
(merit goods) [Musgrave,1987]. Zaspokajaj one potrzeby danej spoecznoci, cho
nie wi si z indywidualnymi preferencjami jednostek. Czsto jest to wynikiem
niewiedzy konsumentw bd efektem niezrozumienia roli, jak dane dobro peni w szerszym kontekcie caej spoecznoci (np. indywidualnie obywatele mog
nie by skonni oy na ochron miejsc historycznych, cho jako dana wsplnota
mog deklarowa potrzeb ochrony dziedzictwa. Rol pastwa jest zatem wspieranie poday i konsumpcji dbr spoecznie podanych. Dlatego te czste przedstawianie dbr kulturowych jako dbr spoecznie podanych suy uzasadnieniu
interwencji pastwa w tym obszarze, a wspieranie sztuki i dziedzictwa motywowane jest koniecznoci upowszechnienia dostpu do tych dbr.
Kolejnym aspektem zawodnoci rynku jest wystpowanie efektw zewntrznych. Jeli dziaania danego podmiotu przyczyniaj si do negatywnych skutkw
dla podmiotw z nim powizanych, to mwi bdziemy o negatywnych efektach
zewntrznych. W przypadku dostarczania i konsumpcji dbr kulturowych najczciej zwraca si uwag na istnienie pozytywnych efektw zewntrznych, a wiec sytuacji, gdzie dziaania jednych podmiotw prowadzi bd do darmowych korzyci
osiganych przez inne jednostki. Na przykad waciciele domw zlokalizowanych
w okolicy wzgrza wawelskiego w Krakowie mog czerpa korzyci w postaci estetycznych i symbolicznych walorw tego miejsca. Z drugiej strony negatywnym
efektem zewntrznym mog by haas i problemy stwarzane przez odwiedzaj-
395
Kultura i gospodarka
396
Cz V
K. Malczyk
Kultura i rynek
Podsumowanie
Zaoeniem niniejszych rozwaa byo przedstawienie podstawowej charakterystyki rynku oraz funkcjonowania praw rynkowych w aspekcie szeroko rozumianego sektora dbr i usug kultury. Dynamika zmian tej gazi gospodarki pokazuje
jednak, e zastosowanie klasycznych narzdzi analizy ekonomicznej w wielu przypadkach moe by nieskuteczne. Dodatkowo badaniom podlegaj coraz to nowe
i nieznane elementy dziaalnoci czowieka. Towse, podejmujc prb kompleksowego ujcia sektora kultury, posuguje si koncepcj przemysw kreatywnych, do
ktrych, jej zdaniem, zaliczy mona prawie wszystkie brane zwizane z dziaalnoci kulturow (m.in. sztuki kreatywne i performatywne, muzea i galerie sztuki,
bran muzyczn, filmow i wideo, radiowo-telewizyjn i wydawnicz). Wyznacza dla nich pi wsplnych cech, ktre mog stanowi doskonae podsumowanie
wspczesnego rynku dbr kultury.
Po stronie podaowej s to: wystpowanie monopoli naturalnych lub rosncych korzyci skali, wysokie bariery wejcia na rynek oraz koszty wyprodukowania
oryginau, powizane z bardzo niskimi kosztami produkcji kolejnych kopii. Ponadto oryginalne dziea objte s prawami autorskimi bd inn form ochrony
wasnoci intelektualnej. Dodatkowo zasoby wykorzystywane do produkcji dbr
przemysw kreatywnych nie maj alternatywnego zastosowania w innych gaziach gospodarki. Po stronie popytowej istniej problemy z jakoci informacji,
ktre negatywnie wpywaj na ksztatowanie gustw szczeglnie niepewny jest
odbir dbr nowych i nieznanych. Z kolei duy wpyw instytucji publicznych na
sektor kultury stwarza moliwo tzw. pogoni za rent, czyli wywierania wpywu na otoczenie gospodarcze i polityk pastwa w celu osignicia korzyci materialnych. Wspln cech ekonomiczn jest take potwierdzenie w pocztkowej
fazie wystpowania choroby kosztw Baumola. Nie mona bowiem zainicjowa
adnej dziaalnoci twrczej bez odpowiedniego wkadu pracy czowieka, ktra
w aden sposb nie moe by zastpiona. Natomiast alternatywny koszt pracy
twrcw we wspczesnej gospodarce moe by bardzo wysoki. Przyczyniaj si do
tego odmienne moliwoci zarobkowania w przemysach niezwizanych ze sztuk
(np.w brany reklamowej), a take funkcjonujcy system praw autorskich, dziaajcy w duej mierze raczej na korzy producentw i wydawcw, a nie samych
artystw.
Literatura
Baumols cost desease. The arts and other victims [1977], R. Towse (ed.), Edward Elgar, Cheltencham.
Begg D., Fisher S., Dornbusch R. [2007], Mikroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne,
Warszawa.
Frey B. [2000], Arts and economics. Analysis and cultural policy, Springer, Berlin.
397
Kultura i gospodarka
Cz V
Hutter M. [2011], Kultura w gospodarce ery kreatywnoci i dozna, w: Ekonomika kultury. Od teorii do
praktyki, B. Jung (red.), Narodowe Centrum Kultury, Instytut Adama Mickiewicza, Warszawa.
Mankiw N.G., Taylor M.P. [2009], Mikroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
Marshall A. [1891], Principles of economics, Macmillan, London.
Musgrave R. [1987], Merit goods, w: New Palgrave. A dictionary of economics, J. Eatwell, M. Milgate,
P. Newman (eds.), Palgrave Macmillan, London.
Smith A. [2007], Badania nad natur i przyczynami bogactwa narodw, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa.
Stankiewicz W. [2006], Historia myli ekonomicznej, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
Stigler G.J., Becker G.S. [1977], De gustibus non est disputandum, American Economic Review,
vol.67, nr. 2.
Towse R. [2011], Ekonomia kultury. Kompendium, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Throsby D. [1990], Perception of quality in demand for the theatre, Journal of Cultural Economics,
vol. 14.
Throsby D. [2010], Ekonomia i kultura, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
398
ukasz Manica
Kultura kreatywno
innowacyjno
Wprowadzenie
Max Weber mia racj. Studiujc histori wzrostu gospodarczego, nie sposb
oprze si wraeniu, e kultura przesdza prawie o wszystkim te synne ju
sowa Davida Landesa [Landes, 1988, s. 516] dobrze oddaj charakter rozwaa
w niniejszym rozdziale. Ich gwnym przedmiotem bdzie opis wzajemnych relacji
i powiza wystpujcych na styku kultury, kreatywnoci, innowacyjnoci i rozwoju.
Pojcia te wymienione zostay w takiej kolejnoci nieprzypadkowo. Gwna
rola przypada tu kreatywnoci. W rozdziale przedstawiony zostanie aktualny stan
wiedzy na temat tego zoonego procesu. Czytelnik znajdzie tu odpowiedzi na pytania, czym jest kreatywno, jakie s jej rda, jak mona j stymulowa, a take w jaki sposb szeroko rozumiana kultura moe wpywa na podtrzymywanie
kreatywnoci (i rozwj) lub sta si dla niej barier, i w kocu jakie s wzajemne
zalenoci kultury, kreatywnoci, innowacyjnoci i, idc dalej, rozwoju spoeczno-gospodarczego.
Odpowiedzi na te pytania, udzielone w oparciu o aktualny stan bada nad tymi
zagadnieniami, pozwol obali wiele mitw, ktre powstay wok kreatywnoci
oraz jej relacji zkultur i innowacyjnoci.
Istota kreatywnoci
Nie sposb ograniczy si tylko do jednej, oglnie przyjtej definicji pojcia
kreatywno. Czsto przywoywane jest podejcie Morrisa I. Steina. W jego ujciu
kreatywno to proces prowadzcy do nowego wytworu, ktry jest akceptowalny i uznawany za uyteczny dla pewnej grupy w pewnym okresie [Stein, 1953].
Takie podejcie pokrywa si ze sownikow definicj, gdzie pojcie to (ang. creati-
Kultura i gospodarka
400
Cz V
vity) opisywane jest jako proces psychiczny, ktrego nastpstwem s nowe idee,
rozwizania, koncepcje czy w kocu wytwory artystyczne, uznane za nowe i uyteczne [Reber, Reber, 2001].
W ciekawy sposb o kreatywnoci pisze Rosabeth Moss Kanter. Jej zdaniem,
jest to specyficzny sposb mylenia, pozwalajcy wstrzsa posiadanymi informacjami i ukada je w now cao, ktra amie powszechnie przyjte schematy
[Kanter, 2001, s. 261]. Jeszcze inne spojrzenie prezentuje Richard Florida. Utosamia on kreatywno z umiejtnoci znajdowania nowych pomysw. Jak pisze, jest
ona wielowymiarowa, wystpuje w wielu wspierajcych si wzajemnie formach,
moe zosta wykorzystana do wielu rnych celw, a jej istnienie jest powszechne
i cige [Florida, 2010, s. 9, 28, 335]. Takie ujmowanie kreatywnoci jest obecnie
coraz powszechniejsze. Przyjte zostao ono take przez autorw Creative economy
report 2008, powstaego pod auspicjami United Nations Conference on Trade and
Development (UNCTAD). Rozrniaj oni kilka gwnych rodzajw twrczoci: artystyczn, naukow, ekonomiczn i technologiczn [Creative economy, 2008, s.9].
Kady z przywoanych typw kreatywnoci oparty jest na pomysowoci, ktra
moe si przejawia w rnych dziedzinach. Najprociej mwic, kto szczeglnie
twrczy jako muzyk nie musi wykazywa si kreatywnoci np.w zakresie marketingu. Edward Ncka twierdzi, e osoba taka ma swego rodzaju wyposaenie intelektualne do bycia twrczym w dziedzinie muzyki [Ncka, 2001, s. 12]. Pojawia
si pytanie, skd bierze si tego typu wyposaenie?
rda kreatywnoci
O twrczoci rozprawiano od wiekw. Platon twierdzi, e jest ona odczytywaniem sw muzy. O kreatywnoci w rnej postaci wspominali take m.in. Freud,
Einstein czy Jung [Rothenberg, Hausman, 1976]. adnemu z wyej wymienionych
nie mona jednak przypisywa prowadzenia bada zwizanych z t problematyk.
Takimi badaniami, ju w XVII i XVIII wieku, zajmowa si natomiast m.in. William
Duff. W 1767 roku przedstawi on jedn z pierwszych definicji twrczoci. Wyjaniajc natur geniuszu, opisa kreatywno jako wyobrani, ktra (dziki rozsdkowi
i poczuciu dobrego smaku) bya w stanie dobiera istniejce ju idee i przeobraa
je, tworzc rzeczy nowe. Definicja ta oparta bya na powszechnym wwczas przekonaniu, e kreatywno zarezerwowana jest dla geniuszy, ktrzy posiadaj otrzymany
od bogw, nadprzyrodzony dar tworzenia [Throsby, 2010, s.90].
rda kreatywnoci byy take przedmiotem zainteresowania Francisa Galtona prekursora bada nad ludzk inteligencj, yjcego na przeomie XIX i XX
wieku. W swoich pracach dotyczcych uzdolnie i wybitnoci twierdzi on, e cechy te (w tym zdolno do kreatywnego mylenia) s dziedziczne [Colvin, 2009,
s. 30]. Swoje pogldy opiera na analizie nekrologw ukazujcych si w amery-
. Manica
401
Kultura i gospodarka
Cz V
inna. Kady moe by twrczy, cho nie kady w jednakowym stopniu. Takie ujcie
tej problematyki nie neguje istnienia wybitnych dzie i nie lekceway ich autorw.
W kadej dziedzinie ludzkiej aktywnoci istnieje olbrzymie zrnicowanie midzyosobnicze, ale tylko niektre jednostki zazwyczaj bardzo nieliczne uzyskuj
poziom mistrzowski. Egalitarny punkt widzenia sprowadza si do przekonania, e
twrczo nie stanowi pod tym wzgldem wyjtku [Ncka, 2001, s. 1923].
402
. Manica
metafora jest w istocie aktem twrczym [Ncka, 2001, s. 77]. czy ona rne
dziedziny i uatwia transfer wiedzy z jednego obszaru do drugiego [Billow, 1997].
Cech osb twrczych jest rwnie otwarto. Pozwala ona wykorzystywa
zrnicowane rda wiedzy i informacji. Wedug Roberta McCrae otwarto to jeden
z fundamentw twrczoci. Przejawia si ona m.in. poprzez krytyczny stosunek do
wyznawanych wartoci, ciekawo intelektualn, posiadanie duej wiedzy w rnych
dziedzinach, nieuleganie dogmatyzmowi czy nonkonformizm [McCrae, 1987].
W oparciu o opracowania opisujce cechy sprzyjajce kreatywnoci, zaczy powstawa w drugiej poowie XX wieku coraz popularniejsze obecnie treningi
twrczoci. W wietle wynikw bada empirycznych mona stwierdzi pozytywny
wpyw tego typu programw edukacyjnych na wzrost zdolnoci twrczych i pomysowoci [Fleith i inni, 2002].
Tego typu treningi to jednak niejedyna moliwo oddziaywania na kreatywno. Jak zauwaa Dean Keith Simonton, intelekt sprzyja kreatywnoci, ale aby
podejmowa aktywno twrcz, musi on by wzbogacony o zrnicowane dowiadczenia i pogldy [Simonton, 1999]. Podobne opinie mona znale rwnie
u innych autorw. Coraz czciej uznaje si, e twrczo jest wynikiem funkcjonowania caej osobowoci czowieka, a take wpywu rodowiska i kultury.
W ten nurt wpisuje si take Jane Piirto, wedug ktrej podstaw kreatywnoci
s cechy osobowoci. Podlegaj one jednak nieustannie wpywom szkoy, rodziny
oraz rodowiska spoeczno-kulturowego [Piirto, 2004].
Wydaje si zatem, e twrczoci nie mona zrozumie, jeli nie spojrzy si
na ni szerzej, wykraczajc poza personalistyczny, jednostkowy punkt widzenia.
Szczeglny ukad procesw poznawczych, emocji, motywacji i cech osobowoci
niewtpliwie decyduje o tym, czy czowiek podejmie aktywno twrcz i z jakim
skutkiem. Czynniki spoeczne mog jednak twrczoci sprzyja lub j blokowa,
dziaajc prawdopodobnie w interakcji z czynnikami natury psychologicznej [Ncka, 2001, s. 145]. Pociga to za sob konieczno powicenia wikszej uwagi relacjom wystpujcym na linii kreatywno kultura1. Te mog mie bowiem istotne
znaczenie dla rozwoju (lub zastoju) twrczego potencjau jednostki.
Bariery kreatywnoci
Kiedy mwi si o czynnikach zewntrznych wpywajcych na kreatywno jednostki, na og dzieli si je na dwie, silnie powizane ze sob grupy bariery i stymulatory. Na pocztku uwaga powicona zostanie pierwszej grupie. Opis czynnikw wspierajcych twrczo bez wskazania przeszkd w tym procesie byby, jak
Przez kultur naley tu rozumie jak ujmuje to Anna Karwiska w tekcie Kultura w czci I niniejszej publikacji zesp odpowiedzi na potrzeby i wyzwania odczuwane przez jednostki i spoecznoci.
Zgodnie z tym kultura ingeruje w praktycznie kady aspekt ycia jednostkowego i spoecznego.
403
Kultura i gospodarka
404
Cz V
przyswajania
wiedzy,
hamowanie
uczniw.
. Manica
Krytyka szkoy nie neguje oczywicie potrzeby realizacji jej gwnego zadania,
tj. przekazywania wiedzy. Kwesti kluczow jest jednak sposb jej przekazywania.
Wiedza trafiajca do uczniw nie sprzyja kreatywnoci, poniewa [Ncka, 2001,
s.150]:
Stymulatory twrczoci
Liczne badania, w tym i te przywoane powyej, potwierdzaj moliwo negatywnego oddziaywania na kreatywno poprzez kultur czy, mwic bardziej
obrazowo, poprzez otoczenie spoeczno-kulturowe i sposb przekazywania oraz
ksztatowania obowizujcych w danej spoecznoci zasad i norm. Zgodnie z tym,
co byo sygnalizowane wczeniej, istniej jednak take opracowania potwierdzajce pozytywn stymulujc zaleno midzy potencjaem twrczym jednostki
i kultur.
Uwaga badaczy koncentruje si tutaj na edukacji, wobec ktrej formuuje si
bodaj najwicej rekomendacji w tym zakresie. Susznie zauwaa Ncka, e szkoa
nie szkodzi twrczoci z samej swej natury, lecz w wyniku swoistej inercji instytucji owiatowych [Ncka, 2001, s. 150]. Skania to wielu psychologw i pedagogw do poszukiwania drg wyjcia z puapki antytwrczej edukacji. Zdaniem
Ewy Linkiewicz, tradycyjne ksztacenie gwny nacisk kadzie na zdobywanie przez
dziecko wiadomoci i umiejtnoci. Ksztatowanie postaw pozostaje na drugim
planie i naleaoby odwrci ten ukad [Linkiewicz, 2011, s. 83]. Pozwolioby
to ka wikszy nacisk na kreowanie otwartoci, wraliwoci i wyobrani, a wic
405
Kultura i gospodarka
406
Cz V
wszystkich tych cech, ktre skadaj si na potencja twrczy jednostki. Warto zauway, e s to take wrodzone cechy kadego dziecka.
Jedn z drg ku takiemu ukierunkowaniu procesu ksztacenia jest edukacja
kulturalna. Taka edukacja, rozumiana jako wychowanie w kulturze, ma zasig,
ktry znacznie wykracza poza sfer artystyczn i lokuje si czsto w obszarze
innych dziedzin kultury (w jej szerokim rozumieniu), jak nauka, technika, praca,
polityka, zdrowie, ekologia, filozofia i religia.
Edukacja kulturalna ma za zadanie ksztatowa osoby, ktre bd w stanie
zarwno twrczo uczestniczy w kulturze, jak i by jej odbiorcami. Szczeglna rola
przypada tutaj edukacji artystycznej, ktra bezporednio powizana jest ze sztuk. Ta ostatnia, zdaniem Jolanty Skutnik, wspkreuje, nazywa, demitologizuje,
poszukuje i obnaa wartoci. Sztuka pozwala take urzeczywistnia te wartoci
w pracy twrczej oraz pozostaych sferach aktywnoci jednostki [Skutnik, 2004,
s.103]. Wielu autorw podkrela take jej niebagatelny wkad w budow otwartoci, tolerancji, oryginalnego mylenia czy poszanowania dla rnorodnoci.
Istotny wydaje si rwnie fakt, e ksztacenie oparte o edukacj artystyczn stanowi podstaw charakteru oraz intensywnoci pniejszego uczestnictwa jednostki w kulturze. Brak zrozumienia wytworu kulturowego sprawia, e
kontakt z kultur moe okaza si bezuyteczny. Ma on bowiem sens jak twierdzi Zygmunt Bauman dopty, dopki uczy nowego spojrzenia, uczy wzgldnoci kadego spojrzenia, demaskuje konwencje [], burzy spokj ducha i wzbudza
niepewno siebie, odstrcza od dogmatyzmu i nietolerancji [Bauman i in., 1997,
s.102104]. Edukacja kulturalna i uczestnictwo w kulturze to tylko stacje na drodze do czego, co wielu badaczy okrela jako spoeczestwo kreatogenne.
Spoeczestwo kreatogenne
Istnieje wiele prac naukowych powiconych kwestii nasilania si wybitnej
twrczoci (w rnych dziedzinach) w pewnych okresach historycznych. Przywouje tu si na og czasy woskiego renesansu, francuskiego owiecenia czy wiedeskiej secesji. Przez wiele lat panowa pogld, e odpowiedzialny za to zjawisko
jest tzw. Zeigeist, a wic duch czasu2 [Jerzyk i in., 2004, s. 2426]. Pojcie to
pozostaje mocno niedookrelone i ju sama jego nazwa moe budzi mistyczne
skojarzenia. Std te nie dziwi due zainteresowanie t kwesti wykazywane przez
psychologw w drugiej poowie XX wieku. Odchodzili oni od mistycyzmu i zaczli
opisywa spoeczestwa, ktre poprzez swoje cechy i panujc kultur charakteryzuj si szczegln zdolnoci do wychowywania talentw twrczych. Popularne
Przez sformuowanie to naley rozumie pojawienie si w danym miejscu i czasie wyjtkowo twrczej atmosfery. Moe mie ona zwizek ze splotem szczeglnych cech, sytuacji i mentalnoci, charakterystycznych dla danego momentu w historii na okrelonym terenie.
. Manica
w tym zakresie s m.in. prace Silvano Arietiego [Arieti, 1976]. Spoeczestwo kreatogenne cechuje si, jego zdaniem [cyt. za: Ncka, 1995, s. 119]:
Klasa kreatywna
Jednym z najpopularniejszych obecnie podej do kwestii kreatogennego spoeczestwa jest koncepcja klasy kreatywnej stworzona przez Richarda Florid [Florida, 2010]. Wedug niego kreatywno rozkwita w miejscach, ktre zapewniaj
obszerny ekosystem, umoliwiajcy jej pielgnowanie i wspieranie, a take kieruj
ow kreatywno ku innowacjom, tworzeniu nowych przedsibiorstw i w efekcie
ku wzrostowi gospodarczemu oraz podniesieniu jakoci ycia.
Zdaniem Floridy, jestemy wiadkami rewolucji kreatywnej. Znaczenie kreatywnoci od lat wzrasta i proces ten wci bdzie si nasila. Jak pisze Florida,
w cigu minionego stulecia, a zwaszcza w ostatnim dwudziestoleciu, znacznie
wzrosa liczba osb wykonujcych prac kreatywn. S to naukowcy, inynierowie,
artyci, muzycy, projektanci i profesjonalici w rnych dziedzinach wiedzy. Florida okrela wszystkie te grupy wsplnym terminem klasa kreatywna. Wedug
jego wylicze, opartych na gospodarce amerykaskiej, do tej nowej klasy naley
okoo 30% wszystkich zatrudnionych.
Florida czsto odwouje si do kultury i przekona podzielanych przez czonkw
klasy kreatywnej. Jak pisze, posiadaj oni wsplny etos, ktry ceni kreatywno,
indywidualizm, rnice i kompetencje. Dla czonkw klasy kreatywnej wszystkie
aspekty i przejawy kreatywnoci technologicznej, kulturalnej czy ekonomicznej s ze sob powizane i nierozczne. Etos ten, jak zauwaa Florida w innym
miejscu, oparty jest na poczeniu etyki protestanckiej z etyk bohemy. czy to
ze sob wartoci stanowice, i sens ycia mona odnale w cikiej pracy (etyka
protestancka) ze skupieniem si na przyjemnociach, szczciu i radoci z tego, co
oferuje nam ycie (etyka bohemy).
407
Kultura i gospodarka
408
Cz V
Taka postawa yciowa sprawia, e duego znaczenia nabieraj dla spoeczestwa nowe wartoci, ktrych kreatywne jednostki poszukuj wok siebie. Florida
zalicza do nich indywidualizm, merytokracj, rnorodno i otwarto. To
fundament klasy kreatywnej jej czonkowie wysoko ceni organizacje i rodowiska, gdzie kady moe si odnale i odnosi sukcesy. Florida, w oparciu o prace
Carla L. Rogersa, wykazuje rwnie, e klasa kreatywna szczeglny nacisk kadzie
na doznania i otwarto na nowe dowiadczenia, co pozwala jej stymulowa wasn kreatywno.
Sprawia to, e rodowisko przyjazne klasie kreatywnej musi by bogate w zrnicowane instytucje i wydarzenia kulturalne, ktrych rola jest tutaj niezwykle
istotna. Po pierwsze, kultura znaczco przyczynia si do ksztatowania opisanych
wczeniej wartoci, ktre niezbdne s do wykorzystania potencjau twrczego
tkwicego w klasie kreatywnej. Po drugie, jak stwierdza Florida, kreatywno ma
charakter wielowymiarowy. Nie jest moliwe budowanie innowacyjnego sektora
wysokich technologii bez sztuki, kultury i muzyki. Wszystkie formy kreatywnoci
napdzaj si nawzajem.
Znaczenie kultury podkrelaj take inni autorzy. Ruth Towse opisuje dynamiczny zwizek pomidzy podmiotami kulturalnymi i kreatywnoci. Stwierdza,
e instytucje kultury tworz kreatywny szum [Towse, 2011, s. 538539]. Ten
przyciga na dany obszar kolejne ukierunkowane na kreatywno podmioty artystyczne i biznesowe, co przyczynia si do dalszego nasilenia pozytywnego twrczego oddziaywania kultury.
Florida wzywa do tworzenia kreatywnego ekosystemu. Jest to w istocie apel
o tworzenie kreatogennego spoeczestwa i swoistej kultury kreatywnoci. W jego
ujciu kreatywny ekosystem jest to wsplnota dynamiczna i przyjazna czowiekowi. Opiera si ona na trzech fundamentach ktre autor koncepcji okrela jako
3T talencie, technologii itolerancji. Dla rozwoju takiej wsplnoty i zarazem dla
rozwoju gospodarczego konieczne jest ksztatowanie umiejtnoci niezbdnych
dla kreatywnoci (talent), inwestowanie w sektor bada naukowych oraz innowacje, a wic efekty dziaa kreatywnych (technologia) oraz tworzenie kultury
sprzyjajcej kreatywnoci, ktra jeszcze bardziej wzmacnia jej rozwj (tolerancja).
W ramach tak pojtego ekosystemu kreatywnoci dokonuje si rozwj osobisty,
wprowadzane s innowacje technologiczne i kulturalne, tworzone s miejsca pracy
twrczej, dynamizowany jest wzrost gospodarczy oraz w peni akceptowana jest
rnorodno stylw ycia i kultur [Florida, 2010, s. 391392].
. Manica
Kreatywno i innowacyjno
a gospodarka
Wzrost znaczenia dobrych pomysw i wasnoci intelektualnej sprawia, e
coraz popularniejszy staje si pogld dotyczcy nadejcia kreatywnej gospodarki. Jest on obecny nie tylko w rozwaaniach Floridy. Powizana z nim jest take,
przypisujca kreatywnoci centraln rol w gospodarce, tzw. nowa teoria wzrostu
[Florida, 2010, s. 5455]. Zakada ona jak pisze Bohdan Jung e najlepszym
kapitaem jest umiejtno twrczego mylenia, a kreatywno i generowanie
nowych pomysw s kluczowe dla rozwoju i w przeciwiestwie do zasobw naturalnych jest to zasb nieograniczony [Jung, 2011, s. 14].
Jeszcze mielsz teori prezentuje m.in. Joel Mokyr, ktry stwierdza, e kreatywno stanowi podstaw caego rozwoju i postpu gospodarczego [Mokyr,
1990]. Autorzy Creative economy report 2008 rwnie opisuj twrczo jako koo
zamachowe napdzajce wzrost gospodarczy [Creative economy, 2008, s. 333].
Z kolei Florida konfrontuje wizj kreatywnej gospodarki z koncepcj gospodarki
opartej na wiedzy w ujciu Petera Druckera [Florida, 2010, s. 61]. Ten ostatni za
gwny zasb ekonomiczny, zgodnie z nazw swojej teorii, uznaje wiedz, podczas
gdy zdaniem Floridy, ta jest jedynie narzdziem kreatywnoci. W jego podejciu innowacja czy to w postaci nowego technologicznie przedmiotu materialnego, czy
w postaci nowego modelu lub metody biznesowej jest produktem kreatywnoci.
Warto zwrci uwag, e innowacja jest czsto uznawana za pojcie pokrewne kreatywnoci. Dotyczy ona strony praktycznej aktu twrczego. Opierajc si
na pewnym uproszczeniu, mona napisa, e innowacyjno to proces oparty na
wprowadzaniu w ycie pomysu, ktry jest efektem kreatywnoci. Najpierw nastpuje generowanie pomysu, a nastpnie jego realizacja, co oznacza, e kreatywno zawsze poprzedza innowacyjno [Jerzyk i in., 2004, s. 1213].
Przedstawione definicje pokazuj, jak silna jest relacja pomidzy kreatywnoci
a innowacyjnoci3. Dokadne relacje empiryczne w tym zakresie stara si wskaza
Florida w swojej pracy Narodziny klasy kreatywnej. Jego zdaniem, przedstawiciele
klasy kreatywnej posiadaj zdolno generowania innowacji w dziedzinie, w ktrej
si specjalizuj. Badacz postanowi potwierdzi to poprzez wykazanie powiza,
jakie wystpuj midzy skupiskami klasy kreatywnej a poziomem rozwoju innowacji na danym terenie4. W oparciu o uzyskane wyniki doszed do wniosku, e
miasta i regiony o duym poziomie koncentracji klasy kreatywnej zajmuj czoowe
Wana jest tutaj rola przemysw kreatywnych. T problematyk omawia w niniejszej publikacji
J.Gowacki w tekcie Przemysy kreatywne a ich wpyw na rozwj.
4
409
Kultura i gospodarka
Cz V
410
Podsumowanie
Kreatywno to, mwic najprociej, ludzka zdolno do generowania wartociowych pomysw i rozwiza w praktycznie kadej dziedzinie ycia. Przez wieki
uwaano, e stanowi ona nadprzyrodzony, boski dar. Sytuacja zmienia si dopiero
w poowie XX wieku. Okazao si, e wbrew wielu sdom kreatywno nie jest ani
zarezerwowana dla wybranych, ani te nie jest efektem szczeglnego twrczego ducha czasu. Kreatywno to, jak si powszechnie dzi uwaa, umiejtno
dostpna dla kadego czowieka. W wielu badaniach wykazano take, i jest to
zdolno, ktra moe podlega stymulacji i rozwojowi.
Na poziom kreatywnoci tak jednostki, jak i spoeczestwa wpyw ma wiele czynnikw. Mog one zarwno blokowa, jak i stymulowa rozwj twrczoci.
Wan rol odgrywa tutaj otoczenie spoeczno-kulturowe jednostki (m.in. szkoa
i kulturowe uwarunkowania procesu edukacyjnego, miejsce pracy i jego kultu-
. Manica
Literatura
Arieti S. [1976], Creativity. The magic synthesis, Basics Books, New York.
Bauman Z., Zeidler-Janiszewska A., Kubicki R. [1997], Wobec sztuki, w: Humanista w ponowoczesnym wiecie, Zysk i S-ka, Pozna.
Billow R.M. [1997], Metaphor. A review of the psychological literature, Psychological Bulletin,
vol.84.
Bourdieu P., Passeron J.C. [2006], Reprodukcja. Elementy teorii systemu nauczania, Warszawa.
Colvin G. [2009], Talent jest przeceniany. Co odrnia najlepszych od caej reszty, MTBiznes, Warszawa.
Creative economy report 2008. The challenge of assesing the creative economy: towards informed policy-making [2008], UNCTAD, Geneva.
Dyrda M.J. [2012], rodowisko wychowanie kapita spoeczno-kulturowy, w: Edukacja kulturowa.
Oczekiwania i potrzeby, Fundacja na rzecz Dzieci i Modziey Szansa, Siedlce.
411
Kultura i gospodarka
Cz V
Finke R.A. [1990], Creative imagery. Discoveries and inventions in visualization, Hillsdale, Erlbaum, NJ.
Fleith D. de Souza, Renzulli J.S., Westberg K.L. [2002], Effect of a creativity training program on
divergent thinking abilities and self-concept in monolingual and bilingual classrooms, Creativity Research Journal, vol. 14.
Florida R. [2010], Narodziny klasy kreatywnej, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Glover J.A., Gary A.L. [1976], Procedures to increase some aspects of creativity, Journal of Aplied
Behavioral Analysis, vol. 9.
Goetz E.M. [1989], The teaching of creativity to preschool children. The behavior analysis approach,
w:Handbook of creativity, J.A. Glover, R.R. Ronning, C.R. Reynolds (eds.), Plenum Press, New York.
Guilford J.P. [1950], Creativity, American Psychologist, vol. 5.
Guilford J.P. [1978], Natura inteligencji czowieka, PWN, Warszawa.
Huntington S.P. [2000], Kultura ma znaczenie, Zysk i S-ka, Pozna.
Jerzyk E., Leszczyski G., Mruk H. [2004], Kreatywno w biznesie, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Pozna.
Jung B. [2011], Ekonomika kultury. Od teorii do praktyki, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Kanter R.M. [2001], eVolve: Succeeding in the digital culture of tomorrow, Harvard Business School
Press, Boston, MA.
Landes D.S. [1988], The wealth and poverty of nations, Why ome are so rich and some so poor, W.W.
Norton and Co, New York.
Linkiewicz E. [2011], Edukacja plastyczna w wietle aktualnych potrzeb spoecznych i kulturotwrczych,
w: Kultura 2010, B. Techmaska, M. Zawadka (red.), Wydawnictwo Instytut lski, OpoleWrocawLublin.
412
McCrae R.R. [1987], Creativity, divergent thinking, and openness to experience, Journal of Personality
and Social Psychology, vol. 52.
Mendelsohn G. [1976], Associative and attentional processes in creative performance, Journal of Personality, vol. 44.
Mokyr J. [1990], The level of riches. Technological creativity and economic progress, Oxford University
Press, New York.
Ncka E. [1995], Proces twrczy i jego ograniczenia, Oficyna Wydawnicza Impuls, Krakw.
Ncka E. [2001], Psychologia twrczoci, Gdaskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdask.
Piirto J. [2004], Understanding creativity, Great Potential Press, Scottsdale.
Radliska H. [1961], Pedagogika spoeczna, WrocawWarszawaKrakw.
Reber A.S., Reber E.S. [2001], The Penguin dictionary of psychology, Penguin Books, London.
Simonton D.K. [1999], Origins of genius. Darwinian perspectives on creativity, Oxford University
Press, New York.
Skutnik J. [2004], Wychowanie w sztuce jako koncepcja edukacji kulturalnej dziecka, w: Edukacja kulturalna. Wybrane obszary, K. Olbrycht (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu lskiego, Katowice.
Stein M.I. [1953], Creativity and culture, Journal of Psychology, vol. 36.
Szmidt K.J. [2005], Pedagogika twrczoci. Idee aplikacje rady na twrcz drog, Oficyna Wydawnicza Impuls, Krakw.
Szmidt K.J. [2010], ABC kreatywnoci, Difin, Warszawa.
The creativity question [1976], A. Rothenberg, C.R. Hausman (eds.), Duke University Press, Durham,
NC.
Throsby D. [2010], Ekonomia i kultura, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Towse R. [2011], Ekonomika kultury. Kompendium, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Verbrugge R.R., McCarrell N.S. [1977], Metaphoric comprehension: studies in reminding and resembling, Cognitive Psychology, vol. 9.
Whyte W.H. [1956], The organization man, Simon and Schuster, New York.
Joanna Sanetra-Szeliga
Cz V
Kultura i gospodarka
414
Rozwj miasta
Jestemy obecnie wiadkami zmiany paradygmatu rozwoju miasta od miasta handlujcego nadwykami podw rolnych i wytworw rzemielniczych przez
miasta przemysowe do obecnych poprzemysowych miast usugowych i kreatywnych. Wrd zmieniajcych si funkcji miejskich w pastwach rozwinitych
zaczynaj dominowa handel i usugi. Wiksze znaczenie zyskuj funkcje
zwizane z rekreacj, spdzaniem wolnego czasu, yciem kulturalnym i naukowym. Wspczesne czynniki rozwoju lokalnego w epoce globalizacji i tworzenia gospodarki opartej na wiedzy to przede wszystkim: zatrudnienie (rozumiane jako firmy tworzce nowe miejsca pracy), baza rozwojowa (tworzenie nowych
podmiotw w niszach rozwojowych), korzyci miejsca (jako i unikatowo) oraz
zasoby wiedzy (kapita ludzki). Obserwacja najnowszych trendw w gospodarce wiatowej zdaje si potwierdza, e sektor kultury, a w nim przemysy
kreatywne, posiadaj potencja ekonomiczny, ktry moe mie pozytywny
wpyw na trway rozwj miast poprzez kulturyzacj gospodarki i ekonomizacj kultury oraz restrukturyzacj sektorow i innowacyjn modernizacj
gospodarki [Klasik, 2010, s. 19].
Wspczesne miasta stoj przed licznymi wyzwaniami rodowiskowymi (zanieczyszczenie, utylizacja odpadw, produkcja energii, degradacja terenu), spoecznymi (depopulacja, starzenie si ludnoci, choroby cywilizacyjne, poziom bezpieczestwa), ekonomicznymi (niestabilno budetowa, maa dynamika rozwoju,
J. Sanetra-Szeliga
generowanie spoecznego zaangaowania, poczucia dumy, budowanie tosamoci i poczucia przynalenoci do miejsca zamieszkania,
tworzenie
415
Cz V
Kultura i gospodarka
Schemat 1. Model zrwnowaonego rozwoju
kultura
ekonomia
zrwnowaony
rozwj
spoeczestwo
rodowisko
416
rdo: Opr. wasne
Oprcz oczywistego znaczenia szeroko rozumianej kultury dla rozwoju spoeczestw przywouje si ewidentne podobiestwo kapitau kulturowego i naturalnego. Stan kapitau naturalnego i kulturowego jest odziedziczony po przodkach;
naszym zadaniem jest ich ochrona dla przyszych pokole; oba s niezbdne do
funkcjonowania ekonomicznego; w obu przypadkach rnorodno jest wartoci,
ktr naley chroni i rozwija [Throsby, 2005, s. 4]. Za istotn uznaje si rwnie
rol kapitau kulturowego (tak jeli chodzi o zasoby ludzkie, jak i o fizyczny kapita
kulturowy) w rozwoju gospodarczym i spoecznym, co stanowi dodatkowy argument za uwzgldnieniem kultury w polityce zrwnowaonego rozwoju.
Zmiany w podejciu do polityki kulturalnej w miastach zachodniej Europy od drugiej poowy XX wieku do dzi
W okresie powojennym polityka kulturalna miast, skupionych na odbudowie i pobudzaniu wzrostu gospodarczego, bya traktowana raczej jako problem drugorzdny, ale i niewzbudzajcy wikszych kontrowersji. Dominujce
byo dziewitnastowieczne podejcie do kultury z dbaoci o tworzenie i rozwj infrastruktury kulturalnej dla tradycyjnych instytucji kultury muzew,
J. Sanetra-Szeliga
417
Kultura i gospodarka
Cz V
418
J. Sanetra-Szeliga
Cykle rozwojowe to podstawa teorii Mikoaja Kondratiewa, ktra zakada, e gospodarka kapitalistyczna rozwija si cyklach 4560-letnich (ostatnio nastpuje skracanie cyklu ze wzgldu na przyspieszony rozwj technologiczny). Okresy intensywnego rozwoju (4555 lat) oddzielaj fazy wyranego spadku, wynikajcego z wyeksploatowania dotychczasowych zasobw. Warunkiem rozpoczcia
kolejnej fazy wzrostu jest rozwj nowej generacji technologii. Obecny, pity cykl, jest powizany
zrozwojem przemysu farmaceutycznego, biotechnologii i inynierii genetycznej, nowych technologii
informatycznych, cyfrowych i telekomunikacyjnych.
419
Kultura i gospodarka
Cz V
420
J. Sanetra-Szeliga
stwa dziaajce w sektorach pokrewnych, wsppracujce z nimi instytucje), ktre dziki bliskim powizaniom i wsplnej lokalizacji z jednej strony tworz sie
wsppracy, a z drugiej konkurencji. Klastry, ktre osigny mas krytyczn,
odnosz sukcesy konkurencyjne i cechuj wikszo silnych gospodarek regionalnych, a nawet wielkomiejskich. Klastry tworz si wok firm napdowych, innowacyjnych i wykorzystujcych najnowsze technologie. I tu wanie jest miejsce
na przemysy kultury, ktrym powicono osoby rozdzia w niniejszej publikacji2.
W klastrach powstaj sieci firm dostawczych, acuchy produkcji, ktre s zintegrowane w bardziej horyzontalny sposb ni w epoce kapitalizmu przemysowego.
Powoduje to tworzenie nowych biznesw, aktywizuje przedsibiorczo, przyciga
kreatywnych ludzi. Poniewa klastry czsto s centrami innowacji i kreatywnoci,
staj si kluczowe dla przyszoci miast w pitym cyklu Kondratiewa [Montgomery, 2008, s. 12].
421
Kultura i gospodarka
Cz V
Atrakcyjno miasta
strategia eventw
422
Teoria Floridy spotkaa si z niezwykle ywym przyjciem nie brakowao entuzjastw ale i zagorzaych krytykw. Ci ostatni negowali wyniki bada, a take zarzucali brak nowatorstwa oraz wytkali
bdy wlogice i metodologii, twierdzc m.in. jak np. Enrico Moretti (E. Moretti, The new geography of
jobs, New York 2012), e cig przyczynowo skutkowy, bdcy podstaw teorii Floridy, jest dokadnie
odwrotny (jako przykady podaje Seattle, ktre stao si otwarte, atrakcyjne i modne w konsekwencji
ulokowania tam siedziby Microsoftu, a nie odwrotnie, oraz Berlina, ktry uchodzi za miasto kreatywne
i przycigajce bohem, gdzie poziom bezrobocia jest wyszy ni w innych miejscach w kraju). Inne
zarzuty dotycz pozycjonowania klasy kreatywnej na uprzywilejowanym miejscu i traktowania pozostaych czonkw spoeczestwa (w tym rodziny z dziemi, bo klasa kreatywna miaaby si skada
raczej z singli) jako mniej efektywnych i penicych funkcj usugow w stosunku do kreatywnych.
4
J. Sanetra-Szeliga
eventw do tego tytuu dy wiele miast zaangaowanych w organizacj wydarze. W przeciwiestwie do miasta z eventami miasto eventw podchodzi
do organizowanych wydarze holistycznie i strategicznie. Co wicej, jest aktywne
w zakresie generowania nowych wydarze, zamiast tylko przyjmowa i ewentualnie firmowa zewntrzne projekty. Traktuje bowiem eventy jako element polityki
miejskiej w zakresie promocji miasta na zewntrz oraz tworzenia wysokiej jakoci
ycia w miecie i jego rozwoju [Richards, Palmer, 2010, s. 43].
Sugeruje si, aby miasta, ktre chc oprze swoj strategi lub jej cz na
eventach, stworzyy cae portfolio wydarze, maych i duych, skierowanych do
rnych grup docelowych, organizowanych w rnych dziedzinach, z rnymi
celami i oczekiwanymi rezultatami. Dziki temu miasta mog maksymalizowa
warto (finansow, ale i spoeczn oraz kulturaln) zestawu eventw w danym
okresie [Getz, 2007]. Naley take pamita, e wydarzenia musz by dobrze
ulokowane w lokalnym kontekcie eventy realizowane metod kopiuj-wklej
z innego miasta maj niewielkie szanse powodzenia.
Nie mona jednak zapomina, e chocia eventy mog by wykreowane z endogenicznych zasobw danego miejsca, miasta take czsto konkuruj o tytu gospodarza imprez wdrujcych takich jak wiatowe Wystawy EXPO, olimpiady
sportowe czy Europejska Stolica Kultury. Wydarzenia tego typu byy wykorzystywane w rozwoju miasta i jego rozrastaniu si ju od XIX wieku (np. Wystawa wiatowa w Paryu w 1798 czy 1802 r., a szczeglnie w Londynie w 1851 r.). Jednak
o przemylanych i celowych strategiach opartych na realizacji eventw moemy
mwi dopiero w XX wieku. Wydarzenia stay si elementem pobudzajcym proces rewitalizacji miasta (szczeglnie terenw poprzemysowych, powojskowych,
zdegradowanych). Strategie na pocztku XXI stulecia stay si bardziej wyrafinowane coraz czciej nie chodzi ju tylko o zmian w sensie fizycznym, popraw
wizerunku czy nawet o rozwj gospodarczy, a mikkie rezultaty staj si coraz
bardziej istotne. Mona nawet mwi o rewitalizacji spoecznej, tj. takiej, ktra
skupia si na poprawie jakoci ycia mieszkacw, a nie jedynie na wsparciu dla
biznesu i przycigniciu inwestorw. Druga wana zmiana w podejciu do eventw
to mylenie skupione na dugoterminowych skutkach (a nie natychmiastowych
rezultatach osiganych w bardzo krtkim czasie). Wane jest wczeniejsze planowanie tego, jak zachowa dziedzictwo wydarzenia, jego pozytywny wpyw na
miasto i wspieranie tego procesu [Smith, 2012, s. 4445].
423
Kultura i gospodarka
424
Cz V
2004]. Jej przejawem s m.in. wspomniane eventy. Takie wartoci, jak atmosfera
miasta, poczucie przynalenoci czy niezwyke dowiadczenie uczestnikw eventu stanowi element ekonomii dozna/przey. Doznania s wedug B. Josepha
Pinea i Jamesa H. Gilmorea obok surowcw, towarw i usug czwartym istotnym
elementem wspczesnej gospodarki. Nie chodzi tu tylko o element rozrywki, ale
przede wszystkim o zaangaowanie klienta/uczestnika w sposb osobisty i pozostajcy w pamici [Pine, Gilmore, 1999, s. 23]. Tym, co odrnia doznanie od
zwykej usugi, jest jego niepowtarzalno i wspczenie wiele osb tego wanie
oczekuje. Jeli chodzi o same wydarzenia kulturalne, to ich uczestnicy zazwyczaj
nie przyjedaj do miasta tylko dla miejsca, ale wanie ze wzgldu na szczegln
atmosfer i poczucie wsplnoty z innymi biorcymi udzia w danym wydarzeniu.
Popyt na tzw. dobra doznaniowe stanowi szans dla miast chccych oprze
swj rozwj na zasobach kultury.
Jak w przypadku innych dbr publicznych, wadze miasta mog wspiera ten
typ gospodarki m.in. poprzez zapewnienie infrastruktury miejskiej oraz grantw
dla twrcw/producentw dbr. Ze wzgldu na du atrakcyjno inwestycyjno-finansow dobra doznaniowe coraz czciej przejmowane s przez podmioty
prywatne (np. olimpiady sportowe, hazard) i polityka publiczna powinna zapobiega ich dominacji. Du rol odgrywa te budowanie wiadomoci konsumentw,
ktrzy by mc skorzysta z dobra doznaniowego i przey co wartociowego,
musz wiedzie, jak odczyta przekaz. Jednym ze sposobw byoby wczenie odpowiednich przedmiotw do programw nauczania szkolnego.
Rewitalizacja miasta
Ze wzgldu na moliwo wieloaspektowego podejcia do kultury (generator miejsc pracy, czynnik atrakcyjnoci turystycznej i inwestycyjnej, budulec atmosfery miejsca itp.) coraz czciej wanie kultura staje si gwnym elementem
programw rewitalizacji, czyli przywracania do ycia, kreowania nowego ycia,
zdegradowanych obszarw (najczciej poprzemysowych) miasta. Problematyce
rewitalizacji zosta powicony osobny rozdzia niniejszej publikacji5, trudno jednak nie wspomnie o niej w rozwaaniach o miecie.
Sposb rewitalizacji w oparciu o kultur musi by dostosowany do danego
obszaru, bazowa na jego wczeniejszych funkcjach, historii, obecnych mieszkacach. Charles Landry [Landry, 2003, s. 2835] stworzy w tym kontekcie ciekaw typologi kulturalnych rewitalizatorw. Najbardziej typowym rewitalizatorem jest nowy obiekt (nazywany czsto budynkiem lub projektem flagowym)
dla instytucji kulturalnej, zabytkowy bd czciej nawet postindustrialny obszar
J. Sanetra-Szeliga
6
7
Por. tame.
W Azji Poudniowo-Wschodniej biae sonie byy bardzo rzadkimi i niezwykle cennymi zwierztami, niestety otrzymanie ich w podarunku czyo si nie tylko z wyrnieniem, ale przede wszystkim
zbardzo wysokimi kosztami utrzymania.
425
Kultura i gospodarka
426
Cz V
Wadze Dublina przewidziay taki problem i podpisay dugoterminowe umowy najmu po korzystnych dla artystw cenach, aby zapewni sobie ich obecno
w rewitalizowanej dzielnicy Temple Bar. Innym problemem moe by zbyt due
ukierunkowanie dziaa i produkcji artystycznej na sprostanie gustom odbiorcw,
a przez to wypieranie sztuki trudniejszej i bardziej ambitnej przez prostsz i nastawion na masowego odbiorc. Wadze miejskiej powinny w takim przypadku
mie na wzgldzie, e wartoci takiej dzielnicy jest jej kreatywno i unikatowo poziom generowania dochodw nie powinien stanowi podstawy oceny jej
funkcjonowania.
Rwnie pojedynczy artyci czy osoby mog odgrywa znaczc rol rewitalizacyjn. Z jednej strony mowa tu o znanych postaciach historycznych (ale i bohaterach utworw literackich), wok ktrych obraca si np. turystyka kulturalna
Stratford, miejsce urodzenia Szekspira to jeden ze znanych przykadw. Z drugiej
strony przykad Richarda Bootha z Hay-on-Wye w Walii, ktry przeksztaci mae
miasteczko w wiatowe centrum uywanych ksiek, pokazuje, jak wany moe
by jeden, ale kreatywny i przedsibiorczy czowiek dla rozwoju miasta.
Wydarzenia kulturalne, kolejny typ rewitalizatora, odgrywa rnorodn rol
w procesie rewitalizacji miasta. Mog one oferowa tzw. projekty flagowe, ktrych
rol jest wspiera przezwycianie nierwnoci strukturalnych we wstpnej fazie rewitalizacji w trakcie tego procesu mog stanowi czynnik przyspieszajcy
zmiany, poszerzajcy ich zasig, dajcy odpowiedni narracj i tosamo zachodzcym zmianom. Mog te suy za sposb prezentacji zakoczenia ostatniego
etapu planowanej rewitalizacji [Smith, 2012, s. 120]. Odpowiednio przeprowadzone projekty eventw maj szans na budowanie kapitau spoecznego w danym
miejscu. Eventy mog suy jako element budowania tosamoci lokalnej, poczucia przynalenoci, a take zaangaowania i odpowiedzialnoci spoecznej. W zalenoci od wydarzenia i sposobu jego organizacji projekty mog mie take wpyw
na zmian sposobu ycia (wicej kultury, wicej sportu), mie efekt edukacyjny.
W zwizku z duymi kosztami inwestycji w infrastruktur czy ochron dziedzictwa
eventy bywaj czsto postrzegane jako bardziej elastyczny element strategii rozwoju miasta, pozwalajcy na wiksze zrnicowanie podobnych do siebie obiektw
fizycznych i oferujcy specyficzn atmosfer i rozrywk, umoliwiajc aktywny
udzia i poczucie przynalenoci.
Miasta walcz o stworzenie i utrzymanie wyjtkowego wizerunku, dziki czemu bd si wyrnia spord innych jako atrakcyjne miejsce dla odwiedzajcych, nowych mieszkacw i inwestorw. Paradoksalnie, kopiujc i wykorzystujc
wszdzie te same metody, miasta w efekcie mog by do siebie bardzo podobne,
zwaszcza jeli postawi na rozwizania globalne, wiatowych artystw, a nie na
modele, ktre odwoywayby si do specyfiki danego miejsca i angaoway spoeczno lokaln, zamiast j wypiera w procesie gentryfikacji.
J. Sanetra-Szeliga
427
Kultura i gospodarka
428
Cz V
w Lille (ESK 2004). ESK powinno mie take wymiar spoeczny budowa tosamo miasta, poczucie przynalenoci, aktywizowa mieszkacw, mie wymiar
edukacyjny, zachca do udziau w kulturze. Za przykad mona tu poda planowane w Koszycach (ESK 2013) przeksztacenie nieuywanych, wolnostojcych
budynkw stacji transformatorowych w miejsca spotka i dziaa kulturalnych
lokalnych spoecznoci albo realizowany w Liverpoolu (ESK 2008) program wolontariatu dajcy mieszkacom Merseyside poczucie uczestnictwa w wanych dla
miasta obchodach oraz moliwo szkole i warsztatw.
Europejska Stolica Kultury staa si jednym z najbardziej rozpoznawalnych
projektw UE w dziedzinie kultury. Jest take jedynym, ktry w sposb bezporedni odnosi si do urbanizacji i potencjau kulturalnego. Warto podkreli, e dla
miast ubiegajcych si o tytu ESK konkurs stanowi przede wszystkim szans na
przemylenie i zrewidowanie, czsto po raz pierwszy, roli kultury w miecie. Tytu zreszt nie jest przyznawany za to, czym miasto w danym momencie jest (jak
w przypadku wpisw na List wiatowego Dziedzictwa UNESCO), ale za to, czym
chciaoby zosta za par lat (konkurs jest realizowany z picioletnim wyprzedzeniem). Dlatego te na licie ESK nie dziwi miasta mae czy te poprzemysowe;
najwyraniej ich wizja zrobia due wraenie na midzynarodowym jury oceniajcym wnioski aplikacyjne. Wygrana w konkursie nie przekada si te na due
wsparcie finansowe ze strony UE: Nagroda im. Meliny Mercouri wynosi 1,5 mln
euro, co przy rednim budecie ESK w wysokoci okoo 40 mln euro jest jedynie
dodatkiem do rodkw, ktre miasto musi zebra we wasnym zakresie. Nagrod
w konkursie jest raczej okazja do zmiany miasta, ktra czsto bez wyranej zachty i okazji nie dochodzi do skutku.
J. Sanetra-Szeliga
sta. Temu posuya kampania Miles Better, ktra w bardzo krtkim czasie
przyczynia si do polepszenia postrzegania miasta. Kultura stanowia centrum
planw rewitalizacyjnych zaczynajc w 1982 roku od realizacji dorocznego
festiwalu sztuki Mayfest, przez udostpnienie kolekcji sztuki Burrell Collection
(1983), organizacj Garden Festival (1988), po Jazz Festival (1986), a wreszcie
otrzymanie tytuu Europejskiego Miasta Kultury 1990.
Przygotowanie obchodw EMK zaplanowano jako katalizator rewitalizacji centrum miasta, raczej z naciskiem na kwestie gospodarcze, mniej artystyczne.
Przeomem w myleniu o wydarzeniu byo interdyscyplinarne podejcie, w ktrym mieciy si nie tylko kwestie tzw. wysokiej kultury, ale take problematyka dizajnu, edukacji, architektury, religii, sportu, historii, a take inynierii,
szczeglnie budowania statkw. Miasto stao przed ogromnym wyzwaniem,
poniewa w przeciwiestwie do poprzednich Europejskich Miast Kultury
Aten, Florencji, Parya na miano miasta kultury musiao zapracowa programem, finansami i promocj [Garcia, 2004, s. 106]. Ambicj organizatorw byo
przycignicie turystw i potencjalnych inwestorw.
Z okazji organizacji w Glasgow 1990 zrealizowano szereg projektw infrastrukturalnych, w tym wybudowanie nowej sali koncertowej na ponad 2400
miejsc Royal Concert Hall, renowacj edwardiaskich galerii sztuki McLellan Galleries, wybudowanie audytorium w Glasgow Film Theatre, utworzenie
Muzeum Edukacji, adaptacj zajezdni i fabryki tramwajw na centrum sztuki wspczesnej Tramway oraz wiele pomniejszych inwestycji w infrastruktur
i odnow obiektw dziedzictwa. Program kulturalny opiewa na 3400 wydarze z udziaem artystw z 23 pastw, zamwiono 40 prac w dziedzinie sztuk
wizualnych i performatywnych, 60 premier teatralnych i tanecznych [www.
glasgow.gov.uk, 2012].
Badania pokazay, e dugofalowe zaangaowanie w kultur odmienio postrzeganie miasta, widzianego teraz jako drugie, po Londynie, centrum kultury
w Wielkiej Brytanii, miasto kreatywne, przyjazne dla biznesu, z szerok ofert
dla przemysu konferencyjnego, centrum zakupowe. Strategia przycigania turystw rwnie si powioda: mimo ewidentnego spadku liczby odwiedzajcych
po roku obchodw, poziom zainteresowania turystw miastem po 1990 roku
o kilkanacie procent przewysza poziom z lat osiemdziesitych i pozostaje
wyszy od rednich danych dla caej Szkocji.
Rok 1990 nie zakoczy zainteresowania miasta kultur. W 1996 roku otwarto
galeri sztuki wspczesnej GoMA (Gallery of Modern Art). W kolejnym roku
uruchomiono centrum widowiskowo-wystawienniczo-konferencyjne Clyde
Auditorium, ze wzgldu na ksztat budynku zaprojektowanego przez Normana Fostera zwane Pancernikiem, zlokalizowane na terenie dawnych do-
429
Kultura i gospodarka
Cz V
W Polsce o polityce miejskiej w sferze kultury moemy mwi od momentu przyjcia reformy samorzdowej z 1990roku, reaktywujcej samorzd lokalny
i przekazujcej gminom cz uprawnie w sferze kultury. Nastpnie przez ponad
dekad miasta polskie pozostaway w pierwszych dwch z trzech opisanych powyej faz rozwoju polityki kulturalnej. Przykadem moe by sposb przygotowania
dziaa w ramach Krakowa 2000 Europejskiego Miasta Kultury w 2000 roku.
Dziaania kulturalne zwizane z tym wydarzeniem byy wyizolowane z caoci polityki miejskiej do tego stopnia, e w dokumentach strategicznych miasta z tamtego okresu nie podejmuje si tematu Krakowa 2000.
Pewn zmian podejcia do kultury wymusia akcesja do Unii Europejskiej.
W szczeglnoci moliwo ubiegania si o rodki na projekty kulturalne z Europejskich Funduszy Strukturalnych i konieczno sprostania wymogom Funduszy
w zakresie tworzenia strategii rozwoju i zawartoci merytorycznej konkretnych
projektw8. W miastach zaczto inwestowa w infrastruktur kulturaln na niespotykan w tak krtkim czasie skal. Powstay nowe obiekty takie jak Opera
w Krakowie czy Muzeum Sztuki Wspczesnej w Toruniu. W wikszoci przypadkw inwestycje te nie stanowiy czci kompleksowych strategii rozwoju czy rewitalizacji.
Polskie miasta dopiero ucz si, na czym polega kompleksowa rewitalizacja
obszarw zdegradowanych. Badania pokazuj, e programy rewitalizacji najczciej nie maj charakteru zintegrowanego. Gwnym elementem pozostaj dziaania inwestycyjne (remonty, modernizacje, adaptacje budynkw do nowych funkcji). Brakuje dziaa z zakresu polityki spoecznej i zmiany struktury gospodarczej
terenw objtych projektami, a take partycypacji mieszkacw. Natomiast dzia8
J. Sanetra-Szeliga
Podsumowanie
Wraz ze zmian podejcia do kultury na przeomie XX i XXI wieku i dostrzeeniem jej funkcji ekonomicznych zmienia si take sposb, w jaki miasta na caym
wiecie postrzegaj sektor kultury i go wykorzystuj. Szeroko rozumiana kultura
nie tylko staje si czci strategii marketingowych miasta, ale zaczyna stanowi integralny elementy strategii rozwojowych. Wykorzystywane jest jej znaczenie
jako mechanizmu rozwoju gospodarczego (szczeglnie poprzez wspieranie przemysw kreatywnych) oraz czynnika budujcego wysok jako ycia w miecie
i ksztatujcego sposb rozwizywania problemw spoecznych. Mimo i rodzi to
nie tylko pozytywne rezultaty w postaci wyszego poziomu rozwoju miasta, ale
i zagroenia, zwaszcza dla rozwoju kultury jako takiej, m.in. poprzez utylitarne ksztatowanie twrczoci artystycznej z pominiciem wspierania sztuki nowej,
alternatywnej, mona sdzi, e szeroko rozumiana kultura staje si integralnym
skadnikiem miejskiego modelu zrwnowaonego rozwoju.
Literatura
Bianchini F. [1999], Dziedzictwo kulturowe a strategia planowania miejskiego, w: Dziedzictwo a turystyka, J. Purchla (red.), Midzynarodowe Centrum Kultury, Krakw.
Bianchini F., M. Parkinson [1993], Culture policy and urban regeneration. The West European experience, Manchester University Press, ManchesterNew York.
Czornik M. [2004], Miasto. Ekonomiczne aspekty funkcjonowania, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Katowice.
Decyzja 1419/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. ustanawiajca dziaanie Wsplnoty na rzecz obchodw Europejskiej Stolicy Kultury w latach 20052019, Dz. U. L 166
z 1.7.1999.
Decyzja 1622/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 padziernika 2006 r. ustanawiajca
dziaanie Wsplnoty na rzecz obchodw Europejskiej Stolicy Kultury w latach 20072019, Dz. U.
L304 z 3.11.2006.
Dialogue on urban cultures. Globalization and culture in an urbanizing world, World Urban Forum, UN-Habitat, 23 July 2004, dostpne: http://www.unhabitat.org/downloads/docs/3070_67594_
K0471966%20WUF2-2.pdf, korzystano 12.12.2012.
Florida R. [2003], Cities and the creative class, City and Community, vol. 2 (1).
Florida R. [2010], Narodziny klasy kreatywnej, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
431
Kultura i gospodarka
Cz V
Garcia B. [2004], Urban regeneration, art programming and major events. Glasgow 1990, Sydney
2000 and Barcelona 2004, International Journal of Cultural Policy, vol. 10, nr. 1.
Getz D. [2007], Event studies. Theory, research and policy for planned events, Elsevier, London.
Intercultural cities. Towards a model for intercultural integration. Insights from the intercultural cities
programme, joint action of the Council of Europe and the European Commission [2009], P. Wood
(red.), Council of Europe.
Klasik A. [2010], Sektor kultury i przemysy kreatywne nowym fundamentem rozwoju duych miast
i aglomeracji miejskich, w: Rola sektora kultury i przemysw kreatywnych w rozwoju miast i aglomeracji, A. Klasik (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Katowice.
Landry Ch. [2003], Imagination and regeneration: Cultural policy and the future of cities, DGIV/CULT/
STAGE(2003)3, January 2003, Council of Europe, dostpne: http://www.coe.int/t/dg4/cultureheritage/culture/Completed/STAGE/DGIV_CULT_STAGE%282003%293_EN.pdf, korzystano
12.12.2012.
Malikowski M. [1992], Socjologiczne badanie miasta. Problemy pojciowe i metodologiczne, WSP,
Rzeszw.
Montgomery J. [2008], The new wealth of cities. City dynamics and the fifth wave, Ashgate, Hampshire, Burlington.
Myerscough J. [2011], Glasgow cultural statistics digest. A Digest of cultural statistics, January 2011, dostpne:
http://www.glasgowlife.org.uk/policy-research/Documents/Glasgow%20Cultural%20
432
2009 r., w: Wybrane problemy miast i aglomeracji miejskich na pocztku XXI wieku, J.J. Parysek (red.),
Biuletyn IGS-EiGP UAM, seria Rozwj Regionalny i Polityka Regionalna, nr 6.
Pine B.J., Gilmore J.H. [1999], The experience economy. Work is theater and every business a stage:
goods and services are no longer enough, Harvard Business School Press, Boston.
Porter M. [1990], The competitive advantage of nations, Free Press.
Purchla J. [1993], Europejski Miesic Kultury w Krakowie. Czerwiec 1992, Midzynarodowe Centrum
Kultury, Krakw.
Richards G., Palmer R. [2010], Eventful cities. Cultural management and urban revitalization, Elsevier,
Oxford.
Sanetra-Szeliga J. [2011], Laboratorium zmiany. Wywiad z profesorem Jackiem Purchl, Herito, nr 5.
Siemiski W., Topczewska T. [2009], Rewitalizacja miast w Polsce przy wsparciu funduszami UE w latach 20042008, Difin, Warszawa.
Scott A.J. [2000], The cultural economy of cities, SAGE Publications, London, Thousand Oaks, New
Delhi.
Smith A. [2012], Events and urban regeneration. The strategic use of events to revitalise cities, Routledge, New YorkLondon.
Smyth H. [1994], Marketing the city. The role of flagship development in urban regeneration, E&FN
Spon, LondonGlasgowNew YorkTokioMelbourneMadras.
The intercultural city. What it is and how to make it work. Introductory document for cities participating
in the Pilot Phase of the Intercultural Cities Programme, Joint action of the Council of Europe and the
European Commission, DGIV/Cult/IC(2008), 01 10 January 2008.
Throsby D. [2005], On the sustainability of Cultural Capital, Macquarie Economics Research Paper,
nr 10.
Throsby D. [2010], The economics of cultural policy, Cambridge University Press, Cambridge.
Toffler A. [1980], The Third Wave, Bantam Book, New York.
J. Sanetra-Szeliga
Strony internetowe
http://www.agenda21culture.net/index.php, korzystano 27.09.2012.
http://www.biurofestiwalowe.pl/6-zmyslow.html, korzystano 11.09.2012.
http://www.festivalsedinburgh.com/content/festival-city, korzystano 31.08.2012.
http://www.glasgow.gov.uk/en/AboutGlasgow/History/Cultural+Renaissance.htm,
korzystano
25.09.2012.
433
Jakub Gowacki
Przemysy kreatywne
i ich wpyw na gospodark
Definicje i systematyka
przemysw kreatywnych
W potocznym rozumieniu bardzo czsto przemysy kreatywne utosamia si
zprzemysami kultury. S to jednak odrbne kategorie. Pojcie przemysy kultury wprowadzone zostao w latach czterdziestych XX wieku i pocztkowo byo
uywane w kontekcie krytyki nowoczesnego, masowego podejcia do rozrywki.
Zestawienie sw kultura oraz przemys miao szokowa odbiorc i dezawuowa popularne formy rozrywki, takie jak niskich lotw prasa, film czy muzyka
skierowane do masowego odbiorcy. Obecnie pejoratywny wydwik sformuowania przemysy kultury zosta zatracony i uywa si go do okrelenia tych bran,
ktre cz tworzenie, produkcj i komercjalizacj produktu o charakterze niematerialnym i kulturowym, a produkt (zawarte w nim treci) s chronione zwykle prawem autorskim1. Jan Szomburg [Kultura i przemysy kultury, 2002, s. 10]
okrela przemysy kultury jako dziedziny produkcji zdematerializowanej, odwo-
Kultura i gospodarka
436
Cz V
J. Gowacki
Zdolnoci
artystyczne
Mylenie
lateralne
Kreatywno
oparta na
kulturze
Sprzyjajce
rodowisko
437
Kultura i gospodarka
438
Cz V
Ten model teoretyczny by punktem wyjcia do stworzenia klasyfikacji przemysw kreatywnych zastosowanej przez KEA European Affairs2 (por. Tabela 1).
Ujcie KEA w nieco wszy sposb definiuje przemysy kreatywne i wyranie odrnia je od przemysw kultury. Przemysy kreatywne to te sektory, ktre nie
s bezporednio zwizane zdziaalnoci kulturaln w tradycyjnym rozumieniu, jednak bazuj na potencjale kreatywnym, ktry jest tworzony wanie
w obszarze kultury. Umiejtnoci, zachowania, wzorce isymbole, wartoci i idee,
ktre stanowi podwaliny kultury, s dzi wykorzystywane isprzedawane. Jest to
szczeglnie widoczne w takich dziedzinach, jak dizajn, architektura ireklama. To
tutaj powstaj produkty i usugi, ktre zwyczajowo nie s zaliczane do sektora
kultury, jednak bardzo czsto inspiracj do ich stworzenia byy czynniki, ktre
zostay wypracowane przez tradycyjnie rozumian kultur. To podejcie pozwala
po pierwsze na precyzyjne rozdzielenie poj przemysy kultury i przemysy kreatywne, a po drugie zwraca uwag na ogromny wpyw sektora kultury na inne gazie gospodarki (m.in. na handel czy budownictwo). Dyskutujc o wpywie kultury
na gospodark, nie mwimy jedynie o udziale tradycyjnie rozumianego sektora
w globalnej wartoci wytworzonego produktu narodowego, ale rwnie o tym,
jakim koem zamachowym moe by kultura dla wielu bran.
Jeszcze innym sposobem definiowania przemysw kreatywnych jest model
praw autorskich (WIPO3 copyright model), bazujcy na branach zaangaowanych
bezporednio lub porednio w przygotowywanie, produkcj, wydawanie i dystrybucj materiaw objtych prawami autorskimi. W takim ujciu to prawo intelektualne jest istot kreatywnoci w procesie produkcji dobra lub usugi. Wzalenoci
od formy wykorzystania prawa autorskiego wyrnia si w tym modelu trzy grupy
przemysw kreatywnych wsptworzcych sektor gospodarki kreatywnej [Klasik,
2010, s. 57]:
rdzeniowe przemysy kreatywne chronione prawem autorskim (m.in. reklama, film i wideo, muzyka, sztuki performatywne, rynek wydawniczy),
wspzalene przemysy kreatywne chronione prawem autorskim (m.in. noniki danych, instrumenty muzyczne, papier, kserokopiarki),
KEA European Affairs dziaa na rzecz rozwoju sztuki, kultury i sportu. Misj KEA jest podkrelanie
wkadu kultury i sportu do ekonomicznego i spoecznego rozwoju Europy. W 2006 roku organizacja
przygotowaa obszerny raport, w ktrym opisywaa gospodarcze i spoeczne znaczenie kultury dla
rozwoju Europy. Cztery lata pniej w kolejnej pracy badaa, w jaki sposb kultura i sztuka przyczyniaj
si do pobudzania kreatywnoci.
3
World Intellectual Property Organization (wiatowa Organizacja Wasnoci Intelektualnej) jednostka naleca do struktur ONZ, zajmuje si koordynacj i tworzeniem regulacji dotyczcych systemu
ochrony wasnoci intelektualnej.
J. Gowacki
SEKTORY
Sztuki wizualne
Sztuki performatywne
PODSEKTORY
rkodzieo, malarstwo,
dziaania
rzeba, fotografia
nieprzemysowe
Dziedzictwo
CHARAKTERYSTYKA
produkty s prototypami
OBSZAR 1
PRZEMYSY KULTURY
wizulalnych)
Film i wideo
dziaania o charakterze
Telewizja i radio
przemysowym, nasta-
Gry wideo
wione na masow
Muzyka
reprodukcj
koncerty na ywo,
przychody z tytuu praw
produkty s przedmio-
autorskich (organizacje
zbiorowego zarzdzania)
Ksiki i prasa
wydawanie ksiek,
wydawanie magazynw
igazet
439
Cz V
Kultura i gospodarka
Dizajn
dziaania niekoniecznie
nictwo uytkowe
mysowy i mog by
OBSZAR 2
PRZEMYSY KREATYWNE
prototypami, produkty
s przedmiotem prawa
Architektura
Reklama
i ludzie wywodzcy si
ze rodowiska artystycznego oraz przemysw
kultury) jest niezbdna
do funkcjonowania po-
sektorw ekonomicz-
WIZANE
440
MYSY PO-
OBSZAR 3 PRZE-
zakulturowych sektorw
Na rodzimym gruncie do prac nad uporzdkowaniem sektora przemysw kreatywnych wczy si rwnie Gwny Urzd Statystyczny4, ktry zaproponowa
model5 okrelajcy obszary (zgodne z klasyfikacj PKD 2007) zaliczane do przemysw kreatywnych. S to:
J. Gowacki
Nowe zarzdzanie publiczne wprowadza podejcie menaderskie do zarzdzania sektorem publicznym. Nowoci w tym modelu zarzdzania jest adaptacja metod i technik stosowanych w sektorze
prywatnym do warunkw zarzdzania organizacjami publicznymi. Chodzi zwaszcza o nastawienie
tych organizacji na osiganie wynikw, decentralizacj zarzdzania nimi, przejcie przez organizacje
perspektywy strategicznej oraz wykorzystywanie mechanizmw rynkowych. Ma to zapewni gospodarno, efektywno i skuteczno organizacji publicznych (wicej: J. Hausner, Od idealnej biurokracji
do zarzdzania publicznego, w: Studia z zakresu zarzdzania publicznego, J. Hausner, M. Kukieka (red.),
Wydawnictwo AE, Krakw 2002, t. 2, s. 6264).
441
Kultura i gospodarka
442
Cz V
David Throsby wyrnia trzy gwne formy wpywania kultury na wyniki gospodarcze. Po pierwsze, kultura moe wpywa na wydajno gospodarcz, promujc podzielane przez grup wartoci, ktre warunkuj sposb, w jaki czonkowie grupy podejmuj gospodarcze procesy produkcji [Throsby, 2010, s. 6566].
Chodzi tu o sprawniejsze podejmowanie decyzji, wiksz kreatywno i innowacyjno oraz umiejtno lepszej adaptacji do rzeczywistoci dziki okrelonym
wartociom kulturowym.
Po drugie pozytywny wpyw kultury na gospodark przejawia si poprzez
wzrost poziomu sprawiedliwoci. Chodzi przede wszystkim o zasady moralne,
ktrymi si kierujemy i ktre decyduj midzy innymi o trosce, jak otaczamy
innych czonkw naszej spoecznoci. Throsby pisze: W przypadku ogu spoeczestwa jednym z istotnych aspektw jej [kultury] wpywu moe by sprawiedliwo midzypokoleniowa, jeli moralny obowizek troski o przysze pokolenia jest
uznawan wartoci kulturow [tame].
Po trzecie, kultura moe wpywa na cele gospodarcze i grupy spoeczne.
Throsby podaje przykad przedsibiorstwa, ktrego kultura organizacyjna oparta
jest na trosce i dbaoci o pracownikw oraz ich warunki pracy. Wwczas nastawienie na maksymalizacj zysku i inne cele ekonomiczne firmy ustpuj w pewnym stopniu miejsca kulturze korporacyjnej, ktra oparta jest na pewnych wartociach wyznawanych przez pracodawc.
Tematyk szacowania wpywu przemysw kreatywnych na gospodark podejmowali midzy innymi Jason Potts i Stuart Cunningham. Wyrnili cztery modele, ktre pokazuj moliwe relacje pomidzy przemysami kreatywnymi a reszt
gospodarki, ale s one rwnie punktem wyjcia do definiowania i klasyfikowania
przemysw kreatywnych.
1. Model opiekuczy (The welfare model)
W tym modelu uznaje si, e przemysy kreatywne s ciarem dla gospodarki,
gdy konsumuj wicej zasobw, ni tworz pozytywnych efektw. Innymi sowy,
produktywno w sektorze kreatywnym jest mniejsza ni w innych gaziach. Jest
to zatem rynek dbr spoecznie poytecznych (tzw. merit goods7), produkujcy
towary i usugi, ktre maj poprawia dobrobyt. Zgodnie z tym modelem dziaalno przemysw kreatywnych powoduje odpyw rodkw z gospodarki, czego
przyczyn jest wysoka warto symboliczna dbr kultury, ale niska warto rynkowa. Produkcja jest bowiem nieopacalna, gdy linia popytu na dobro nie znajduje
punktu rwnowagi z lini kosztw produkcji (por. Schemat 1).
J. Gowacki
cena / koszty
kracowe koszty
wytworzenia produktu
popyt na produkt
ilo produktu
443
Kultura i gospodarka
Cz V
444
Potencja sektora
przemysw kreatywnych
Szacunki dotyczce udziau sektora przemysw kreatywnych w gospodarce
prowadzi wiele organizacji. Zgodnie z obliczeniami Komisji Europejskiej cznie
sektor przemysw kultury i przemysw kreatywnych w krajach, takich jak m.in.
Polska, Czechy, Wgry czy Sowacja wytwarza rednio ok. 2% PKB. W caej Unii
Europejskiej sektory kreatywne zatrudniaj cznie ponad 3% wszystkich pracownikw8. Bardziej szczegowe statystyki wtym zakresie prowadzi na bieco brytyjski DCMS, ktry prbuje liczy, jaki udzia w gospodarce maj badane sektory.
Szacunkowe obliczenia dotycz czterech skadowych:
J. Gowacki
Warto dodana brutto (gross value added GVA) to warto produktw (wyrobw i usug) wytworzona przez przedsibiorstwa czy sektor, pomniejszona
ozuycie porednie poniesione w zwizku z jej wytworzeniem9. Warto dodana brutto to miara bezporednio zwizana z produktem krajowym brutto
(GVA + podatki subsydia do produkcji = PKB).
W 2009 roku w Wielkiej Brytanii przemysy kreatywne stanowiy ok. 3% caej gospodarki. Najwiksz warto dodan spord tych przemysw wytworzy
w tym czasie rynek wydawniczy, ktry wytworzy niespena 1% wartoci caej
gospodarki. Trzeba podkreli, e rynek ten wci zwiksza swj udzia. Wysok
dynamik charakteryzoway si rwnie takie brane, jak radio i telewizja oraz
oprogramowanie i usugi informatyczne. Istotnie natomiast w 2009 roku zmniejszya si pozycja reklamy, co wynikao gwnie z zaamania na rynkach giedowych
jesieni 2008 roku.
Tabela 2. Przemysy kreatywne w gospodarce Wielkiej Brytanii w 2009 r.
Sektor
Warto dodana
Udzia w wartoci
brutto (wmln
dodanej brutto
funtw)
kraju
Reklama
5 990
0,48%
Architektura
3 290
0,26%
260
0,02%
Rkodzielnictwo i rzemioso
b.d.
b.d.
Wzornictwo
1790
0,14%
120
0,01%
3 000
0,24%
Projektowanie mody
Film, wideo i fotografia
Muzyka i sztuki performatywne
4 070
0,32%
Rynek wydawniczy
11 560
0,92%
Gry komputerowe
560
0,04%
400
0,03%
5 260
0,42%
36 290
2,89%
Radio i telewizja
Warto dodana brutto przemysw kreatywnych
Warto dodana brutto caej gospodarki
1 256 932
rdo: Mapping the creative industries: a toolkit, British Council, London 2010
Pojcia stosowane w badaniach statystycznych statystyki publicznej wedug stanu bazy Sownika
Poj w dniu 14 czerwca 2013 r., Gwny Urzd Statystyczny, http://www.stat.gov.pl/gus/definicje_
PLK_HTML.htm?id=POJ-1011.htm.
445
Cz V
Kultura i gospodarka
GB ogem
(wmln funtw)
w eksporcie
Udzia w eks-
przemysw
porcie ogem
kreatywnych
1,477
16,6%
1,8%
Architektura
324
3,6%
0,4%
b.d.
b.d.
b.d.
Rkodzielnictwo i rzemioso
b.d.
b.d.
b.d.
Wzornictwo
104
1,2%
0,1%
0,1%
0,01%
1,627
18,2%
1,9%
Reklama
Projektowanie mody
Film, wideo i fotografia
286
3,2%
0,3%
Rynek wydawniczy
2,631
29,5%
3,1%
Gry komputerowe
215
2,4%
0,3%
78
0,9%
0,1%
Radio i telewizja
2,175
24,4%
2,6%
8,923
100,0%
10,6%
84,120
446
Oprogramowanie i usugi
informatyczne
rdo: Mapping the creative industries: a toolkit, British Council, London 2010
Sektor
Zatrudnienie
Udzia w zatrudnieniu
(liczba osb)
ogem w kraju
Reklama
268 254
0,92%
Architektura
136 298
0,47%
8 818
0,03%
91 983
0,32%
J. Gowacki
Wzornictwo
Projektowanie mody
Film, wideo i fotografia
208 810
0,72%
25 583
0,09%
71 731
0,25%
292 536
1,00%
Rynek wydawniczy
243 809
0,84%
23 205
0,08%
13 179
0,05%
113 966
0,39%
1 498 173
5,14%
Gry komputerowe
Oprogramowanie i usugi informatyczne
Radio i telewizja
Ogem
Zatrudnienie w caej gospodarce
29 121 000
rdo: Mapping the creative industries: a toolkit, British Council, London 2010
Biorc pod uwag przedstawione wyej dane, naley stwierdzi, e sektor kreatywny jest istotn czci gospodarki brytyjskiej. Szczeglnie na polu eksportu,
gdzie sektory kreatywne, zatrudniajc 5% brytyjskiej siy roboczej, tworz 10%
wartoci dbr i usug sprzedawanych poza granice kraju.
447
Przemysy
kultury
kreatywne
Dziaalno wydawnicza
Produkcja zabawek
Wydawanie oprogramowania
Usugi architektoniczne
Reklama
Cz V
Kultura i gospodarka
i kongresw
Tworzenie, dystrybucja, wywietlanie filmw, nagra filmw
Nadawanie programw
i programw telewizyjnych
Agencje informacyjne
448
2,47%
2,50%
2,00%
1,86%
1,58%
1,50%
1,00%
0,50%
0,00%
warto dodana
sektor kultury
zatrudnienie
przemysy kreatywne
Najwikszymi branami sektorw kreatywnych w Polsce s: reklama, dziaalno wydawnicza (obie po 5 mld z) i nadawanie programw (3,9 mld z). Jeeli
chodzi o zatrudnienie, najwicej osb zajmuje si twrczoci literack, artystyczn, a take pracuje w instytucjach sztuki oraz wbibliotekach, muzeach i reklamie.
J. Gowacki
76,6
2016
Usugi architektoniczne
106,3
1567
82,6
1151
1021
273,3
Biblioteki, muzea
i obiekty zabytkowe
Wydawanie oprogramowania
801
679
601
32,6 28,2
22,2
Agencje informacyjne
Specjalistyczne projektowanie/
inne usugi designerskie
Nagrania dwikowe i muzyczne
Dziaalno zwizana z organizacj
targw, wystaw i kongresw
123
Produkcja zabawek
0,0
1000,0
2000,0
15
63,6
49,1
42,7
337
152
74,5
428
543
62,1
511
121,3
127,8
3000,0
4000,0
5000,0
6000,0
97,9
110,9
Nadawanie programw
159,1
3567
3896
Dziaalno wydawnicza
219,6
5051
Reklama
50
100
150
200
250
5097
300
Reprodukcje zapisanych
nonikw informacji
449
Cz V
Kultura i gospodarka
62 800
58 261
54 846
Biblioteki, muzea
i obiekty zabytkowe
45 542
Reklama
36 142
Dziaalno wydawnicza
26 306
17 741 18 442
Usugi architektoniczne
Handel antykami
10 829 12 363
Nadawanie programw
Wydawanie oprogramowania
8 215
450
5 737
Specjalistyczne projektowanie/
inne usugi designerskie
4 524
4 477
Agencje informacyjne
3 552
Produkcja zabawek
2 494
3 348
1000,0
2000,0
3000,0
4000,0
5000,0
6000,0
7000,0
244
J. Gowacki
pomorskie
dolnolskie
lskie
warmisko-mazurskie
maopolskie
kujawsko-pomorskie
dzkie
zachodniopomorskie
lubelskie
lubuskie
podlaskie
Przemysy kreatywne
wielkopolskie
podkarpackie
0,5
1,0
1,5
2,0
2,5
3,0
3,5
4,0
4,5
witokrzyskie
Sektor kultury
opolskie
Uwaga: linie wskazuj udzia przemysw kulturowych (1,58%) i kreatywnych (2,47%) w wartoci dodanej ogem
mazowieckie
451
Cz V
Kultura i gospodarka
452
odsetek
% w woj.
Ogem
17 713
100,0
6,8
3 816
21,5
1,5
Dziaalno wydawnicza
3 685
20,8
1,4
Programowanie
3 022
17,1
1,2
2 329
13,1
0,9
Sztuki wizualne
1438
8,1
0,6
Sztuki performatywne
791
4,5
0,3
721
4,1
0,3
666
3,3
0,3
10
J. Gowacki
491
2,8
0,2
Edukacja artystyczna
281
1,6
0,1
256
1,4
0,1
Rkodzieo artystyczne
217
1,2
0,1
Zatrudnieni
%
w tys.
Ogem
Architektura i projektowanie wntrz
Dziaalno wydawnicza
Dziedzictwo narodowe,
biblioteki i archiwa
Edukacja artystyczna
Moda i wzornictwo przemysowe
Produkcja filmowa
i telewizyjna
Produkcja radiowa
i muzyczna
Programowanie
Reklama i dziaalno
pokrewna
w kolum- % w woj.
nie
52,4
100,0
4,5
36,1
100,0
3,8
4,6
8,8
0,4
2,3
6,5
0,2
11,5
21,9
1,0
7,5
20,8
0,8
5,1
9,7
0,4
5,0
13,9
0,5
0,5
0,9
0,0
0,2
0,4
0,0
1,0
2,0
0,1
0,3
1,0
0,0
1,2
2,3
0,1
0,4
1,1
0,0
2,4
4,6
0,2
2,3
6,3
0,2
10,5
20,0
0,9
7,9
22,0
0,8
7,7
14,7
0,7
4,4
12,1
0,5
Rkodzieo artystyczne
0,6
1,2
0,1
0,4
1,1
0,0
Sztuki performatywne
5,2
9,9
0,4
4,7
13,0
0,5
Sztuki wizualne
2,1
4,0
0,2
0,7
1,9
0,1
453
Kultura i gospodarka
Cz V
Podsumowanie
Przemysy kreatywne s t czci gospodarki, w ktrej idea, symbol czy tre,
stworzone niejednokrotnie w tradycyjnym obszarze kultury, zostaj wykorzystane
komercyjnie. Jak pokazano powyej, przemysy te to dynamicznie rozwijajcy si
sektor gospodarki, tworz one coraz wicej miejsc pracy i maj niebagatelny udzia
w wymianie handlowej midzy poszczeglnymi krajami. Wszystkie te argumenty
nadaj nowy sens istnieniu i wspieraniu kultury wtradycyjnym rozumieniu, ona to
bowiem jest najwikszym stymulatorem przemysw kultury.
Literatura
Casson M. [1993], Cultural determinants of economic performance, Journal of Comparative Economics, nr 17.
Caves R.E. [2000], Creative industries. Contracts between art and commerce, Harvard University Press
Cambridge, MA.
Creative economy report 2008. The challenge of assesing the creative economy: towards informed policy-making [2008], UNCTAD, Geneva.
Creative industries mapping document [2001], Department for Culture, Media and Sport, London.
454
Creative nation: commonwealth cultural policy [1994], Department of Communications and the Arts,
October 1994, http://apo.org.au/research/creative-nation-commonwealth-cultural-policy-october-1994.
Gaka J., Grodny S., Olszewska D., Tompolska A. [2012], Potencjal mapolskich przemysw kreatywnych, Maopolskie Obserwatorium Gospodarki, Urzd Marszakowski Wojewdztwa Maopolskiego, Krakw.
Grodny S., Tompolska A. [2012], Potencja maopolskich przemysw kreatywnych, Krakw.
Hesmondhalgh D. [2007], The cultural industries, SAGE Publications, London.
Klasik A. [2010], Od sektora kultury do przemysw kreatywnych, w: Od przemysw kultury do kreatywnej gospodarki, A. Gwd (red.), Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Kultura i przemysy kultury szans rozwojow dla Polski [2002], J. Szomburg (red.), Instytut Bada
nad Gospodark Rynkow, Gdask.
Mackiewicz M., Michorowska B., liwka A. [2009], Analiza potrzeb i rozwoju przemysw kreatywnych, ECORYS Polska, Warszawa.
Our creative potential [2005], Ministry of Economic Affairs and the Ministry of Education, Culture
and Science, The Hague.
Potts J., Cunningham S. [2008], Four models of the creative industries, International Journal of
Cultural Policy, nr 14 (3).
The economy of culture in Europe [2006], KEA European Affairs, http://www.keanet.eu/ecoculture/
studynew.pdf.
Throsby D. [2010], Ekonomia i kultura, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
Ulatowska R. [2012], Innowacje i nowe technologie przemysw kreatywnych, Fundacja Rozwoju Kina,
Krakw.
Znaczenie gospodarcze sektora kultury. Wstp do analizy problemu. Raport kocowy [2010], Instytut
Bada Strukturalnych, Warszawa.
Bartomiej Biga
Wprowadzenie
Prawo autorskie wraz z prawem wasnoci przemysowej skada si na prawo
wasnoci intelektualnej, ktre odnosi si do dbr niematerialnych bdcych rezultatem dziaalnoci twrczej czowieka. Wprowadzane w tym obszarze regulacje
maj chroni interesy twrcw, gdy efekty ich pracy przy obecnym zaawansowaniu techniki s naraone na tanie i atwe nieautoryzowane kopiowanie. Trzeba
pamita, e bd oni dostatecznie zachceni do dziaania tylko dziki wiadomoci, e wyniki ich pracy s odpowiednio chronione.
Przyznanie twrcom zbyt duych uprawnie moe mie jednak negatywny
wpyw na kultur i nauk wskutek nadmiernego ograniczenia dostpu spoeczestwa do wartociowych dbr niematerialnych. Ujemne skutki mog wtedy dotkn
take autorw. Co wicej, egzekwowanie restrykcyjnych norm generuje wysokie
koszty, ktre po przekroczeniu pewnego puapu nie znajduj ju odzwierciedlenia
w osiganych korzyciach.
Prawo autorskie musi wic godzi interesy twrcw i odbiorcw spoeczestwa. Wyrane faworyzowanie ktrej ze stron przez poszczeglne systemy
prawne wynika zwykle z pobudek ideologicznych bd tradycji prawnej. Zekonomicznego punktu widzenia proporcje midzy tymi kategoriami interesw powinny by podporzdkowane efektywnoci, tj. temu, aby prawo przyczyniao si
do takich zmian w szeroko pojtej kulturze i nauce, ktre w najwikszym stopniu bd sprzyjay rozwojowi spoeczno-gospodarczemu. Precyzyjne wskazanie,
a tym bardziej osignicie takiej optymalnej relacji jest jednak niezwykle trudne.
Prb rozwizania tego problemu s dwa podstawowe modele:
Kultura i gospodarka
Cz V
m
onistyczny zakadajcy, e jest jedno prawo autorskie, obejmujce zarwno uprawnienia osobiste, jak i majtkowe,
dualistyczny rozdzielajcy nieprzenoszalne prawa osobiste i prawa majtkowe, ktre mog by przedmiotem obrotu prawnego;
anglosaski prawa kopiowania (copyright); wystpujcy midzy innymi
wUSA, koncentruje si przede wszystkim na zapewnieniu ochrony podmiotom korzystajcym z twrczoci poprzez uatwianie kontrolowanego kopiowania dzie.
W pewnych rodowiskach pojawiaj si gosy, e spoeczestwa powinny cakowicie odrzuci prawo autorskie jako niewynikajce z prawa naturalnego. Libertarianie uwaaj je za sztuczny twr, ktry jest szkodliwy, gdy utrudnia swobodne korzystanie z wasnoci w stosunku do nabytych kopii utworu.
Wtym rozumieniu posiadacz pyty z muzyk ma prawo j dowolnie zwielokrotni
iwprowadzi w obrt. Na drugim biegunie s pogldy, ktre postuluj w istocie
zrwnanie ochrony wasnoci intelektualnej i materialnej m.in. poprzez likwidacj ogranicze czasowych ochrony prawnoautorskiej czy cakowit eliminacj
dozwolonego uytku. Takie podejcie wynika z koncepcji filozoficznych, ktre
podkrelaj silny zwizek twrcy zdzieem i w prawie autorskim widz realizacj
moralnych uprawnie, a nie ekonomiczny bilans kosztw ikorzyci.
456
Midzynarodowa konwencja o ochronie wykonawcw, producentw fonogramw oraz organizacji nadawczych (Dz.U. z 1997 r. Nr.125, poz. 800) Rzym
26 padziernika 1961 roku;
Porozumienie w sprawie handlowych aspektw praw wasnoci intelektualnej Porozumienie TRIPS (Agreement on Trade Related Aspects of Intellectual Property Rights) (Dz.U. z 1996 r. Nr 32, poz. 143) zacznik do porozumienia w sprawie utworzenia wiatowej Organizacji Handlu (WTO World
Trade Organization) Marrakesz 15 kwietnia 1994 roku;
B. Biga
Traktaty
Istotn rol odgrywa take prawo pierwotne Unii Europejskiej oraz prawo pochodne rozporzdzenia wsplnotowe i nade wszystko szereg dyrektyw, ktre
reguluj nawet bardzo szczegowe kwestie prawnoautorskie. W Polskim systemie prawa fundamentalne znaczenie ma jednak Ustawa z dnia 4 lutego 1994r.
o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity Dz.U. z 2006 r.,
Nr90, poz. 631 ze zm.).
Dla ujednolicenia ochrony wasnoci intelektualnej w wymiarze globalnym
szczeglnie wane jest porozumienie TRIPS, bdce jednym z filarw dziaalnoci
wiatowej Organizacji Handlu (WTO). Konwencja ta okrela minimalne standardy, ktre musz by spenione w omawianym obszarze przez wszystkie pastwa
czonkowskie. WTO cile wsppracuje ze wiatow Organizacj Wasnoci Intelektualnej (WIPO), bdc jedn z wyspecjalizowanych organizacji ONZ.
Na pocztku 2012 roku ogromne emocje wzbudzio porozumienie ACTA (AntiCounterfeiting Trade Agreement) umowa handlowa dotyczca zwalczania obrotu towarami podrabianymi. Miao ono ustala midzynarodowe standardy w walce
z naruszeniami wasnoci intelektualnej. Mimo pierwotnej akceptacji porozumienia przez Parlament Europejski i Rad Unii Europejskiej, a take podpisania go
przez dwadziecia dwa pastwa czonkowskie (wtym Polsk), ostatecznie Parlament Europejski 4 lipca 2012 roku odrzuci ACTA.
Porozumieniu towarzyszyy liczne kontrowersje zwizane z ochron danych
osobowych czy wolnoci sowa, ktre byy potgowane przez niejawno negocjacji. Pomimo e znaczna cz argumentw, ktre pojawiay si w publicznej
debacie, miaa charakter emocjonalny, a nie merytoryczny, nie da si ukry, e
porozumienie ACTA nioso istotne zagroenia. Najwicej kontrowersji budzi artyku 27 ustp 4 porozumienia, cho mia on charakter fakultatywny tj. decyzja
w sprawie wprowadzenia go do porzdku prawnego bya pozostawiona kademu
z pastw sygnatariuszy. Przepis ten tworzy mechanizm, ktry zmuszaby dostawc usug internetowych do przekazywania wacicielowi praw autorskich danych abonenta, nawet w sytuacji, gdyby ten by jedynie podejrzewany o naruszenie
prawa. Wbrew deklaracjom zawartym w dalszej czci tego przepisu, regulacja ta
byaby nie do pogodzenia z wartociami, takimi jak wolno sowa, prawo do prywatnoci czy sprawiedliwego procesu.
457
Kultura i gospodarka
Cz V
by przejawem twrczej dziaalnoci czowieka, rozumianej jako uzewntrzniony rezultat dziaania o charakterze kreacyjnym nowy wytwr intelektu;
mie indywidualny charakter musz by w nim widoczne waciwoci zwizane z niepowtarzaln osobowoci autora;
by
458
Nie s natomiast istotne takie aspekty, jak warto dziea, przeznaczenie czy
sposb wyraania. Do objcia ochron prawnoautorsk nie s te potrzebne adne
formalnoci.
Ustawa podaje przykadowe wyliczenie utworw: wyraone sowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (w tym literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne,
lutnicze, wzornictwa przemysowego, architektoniczne, urbanistyczne, muzyczne,
sowno-muzyczne, sceniczne, choreograficzne, pantomimiczne, audiowizualne.
Utwr jest przedmiotem prawa autorskiego nawet, gdy jest jeszcze nieukoczony.
Nota copyrightowa
Oznaczenie copyright by Nazwa, rok to nota copyrightowa, ktra pojawia si na bardzo wielu produktach. Z punktu widzenia prawa polskiego jest
ona praktycznie pozbawiona znaczenia, gdy wedug ustawy nie trzeba dokonywa adnych formalnoci, aby utwr zosta objty ochron. Przekonanie autorw, e dopiero takie oznaczenie aktywuje prawo autorskie, jest wic cakowicie bdne. Wymg zawarcia noty copyrightowej istnia natomiast wStanach
Zjednoczonych, cho od przystpienia USA do Konwencji Berneskiej stracia
ona take tam swoje znacznie. Dzi moe by pomocna jedynie w postpowaniu przed sdami amerykaskimi, gdy oznaczenie to wyklucza moliwo
uznania, e naruszajcy prawo autorskie dziaa niewiadomie ma to zasadniczy wpyw na wysoko ewentualnych odszkodowa.
Ustawa wyranie wskazuje te, e ochron nie mog by objte: same sposoby
wyraania, odkrycia, idee, procedury, metody i zasady dziaania oraz koncepcje
matematyczne. Przedmiotw prawa autorskiego nie stanowi te: akty norma-
B. Biga
powierzenie organizacjom zbiorowego zarzdzania prawami autorskimi wykonywania autorskich praw majtkowych;
udzielanie licencji przez organ administracyjny jeli podmiot zainteresowany wykae, e mimo dochowania naleytej starannoci w poszukiwaniach
nie zdoa zidentyfikowa uprawnionego.
459
Kultura i gospodarka
Cz V
460
B. Biga
- decydowania o pierwszym
udostpnieniu utworu publicznoci
- nadzoru nad sposobem korzystania z utworu
- wprowadzania zmian
- odstpienia od umowy lub jej
wypowiedzenia ze wzgldu na
zutworu
- zwielokrotniania
- wprowadzenia egzemplarza
dziea do obrotu
- najmu i uyczania egzemplarzy
- publicznego rozpowszechniania utworu w inny sposb
ni przez obrt egzemplarzem
dziea
- droit de suite
461
Cz V
Kultura i gospodarka
nieograniczone w czasie
Czas ochrony
Przenoszenie
przedmiotem obrotu
B. Biga
pierwsza wynika z braku faktycznych moliwoci kontrolowania czy te licencjonowania kadego korzystania z utworu; w pewnych sytuacjach koszty
egzekwowania majtkowych praw autorskich znacznie przewyszayby potencjalne korzyci;
druga wynika z denia do realizacji celw afirmowanych przez prawo, majcych przynie korzyci spoeczestwu.
463
Kultura i gospodarka
Cz V
ustawowego zwrotu krg osb pozostajcych w zwizku osobistym, w szczeglnoci pokrewiestwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego. Problemw
interpretacyjnych przysparza stosunek towarzyski w odniesieniu do relacji internetowych. Co wicej, dozwolony uytek ma zastosowanie tylko do utworw ju
rozpowszechnionych za zgod twrcy. Korzystanie z utworu w ramach tej instytucji nie moe mie charakteru komercyjnego, co wyklucza moliwo pobierania
opat.
Druga z wymienionych wyej przyczyn uzasadnia istnienie dozwolonego
uytku publicznego. Ustawa zawiera w tym zakresie rozwizania szczegowe,
ktrych konstrukcje oparte s na przesankach:
464
Przykad 1. Pobieranie muzyki lub filmw z internetu
Dozwolony uytek osobisty chroni przed odpowiedzialnoci prawn za nieautoryzowane pobieranie plikw, oczywicie jeli zgodnie z oglnymi zasadami tej instytucji ogranicza si do celw prywatnych i do utworw ju
rozpowszechnionych. Karalne jest jednak udostpnianie takich plikw osobom
spoza krgu osb pozostajcych w zwizku osobistym. Legalne jest np. przesanie pliku mp3 znajomemu przez e-mail. Na wasny uytek mona te pobra
zserwera film, pod warunkiem e mia ju wiatow premier. Inaczej wyglda
ocena prawna pobierania plikw przy pomocy programw typu peer-to-peer.
Ten model komunikacji opiera si bowiem na tym, e kady host (czyli komputer uytkownika) nie tylko jest klientem (pobierajcym), ale take peni funkcj
serwera (czyli udostpniajcego pliki). Korzystanie z programw peer-to-peer
wie si wic take z dziaaniami, ktre wykraczaj poza dozwolony uytek
osobisty.
B. Biga
465
Kultura i gospodarka
Cz V
zaniechanie naruszenia,
usunicie skutkw naruszenia,
naprawienie szkody,
wydanie uzyskanych korzyci,
wydanie w prasie stosownego owiadczenia,
zapata sumy pieninej na rzecz Funduszu Promocji Twrczoci lub w pewnych okolicznociach na rzecz uprawnionego.
Organizacje zbiorowego
zarzdzania prawami autorskimi
466
Organizacje zbiorowego zarzdzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi zrzeszaj twrcw, wykonawcw, producentw oraz organizacje radiowe
i telewizyjne. Idea przywiecajca istnieniu tych organizacji to przede wszystkim
uatwienie funkcjonowania podmiotom, ktre wykorzystuj cudze utwory, m.in.
stacjom radiowym, zespoom wykonujcym covery, ale take organizatorom koncertw. Jeli chodzi o utwory muzyczne, to organizacj zbiorowego zarzdzania
prawami autorskimi w Polsce jest Zwizek Autorw iKompozytorw Scenicznych
(ZAiKS), ktry posuy jako przykad. Jego istnienie niewtpliwie przyczynia si
do znacznego zmniejszenia kosztw transakcyjnych, chociaby w odniesieniu do
stacji radiowych, ktre nie musz negocjowa z kadym twrc indywidualnych
warunkw emitowania jego utworw.
Rol ZAiKS-u jest wic reprezentowanie artystw przy zawieraniu umw licencyjnych. Jego ustawowym obowizkiem jest jednakowe traktowanie swoich
czonkw. Dziki temu umowa licencyjna okrela zawsze jednolite zasady dla caego repertuaru organizacji. Stacja radiowa przekazuje wynagrodzenie ZAiKS-owi,
ktry dzieli je midzy artystw w oparciu o zaczon przez stacj list emitowanych utworw. Naturalnie, podziaowi nie podlega caa kwota, gdy funkcjonowanie organizacji zbiorowego zarzdzania prawami autorskimi te generuje koszty.
Roczne wpywy ZAiKS-u z tantiem wynosz ponad 300 mln z.
Chronienie praw autorskich w tej formie i przez tego typu porednikw jest
ekonomicznie efektywne. Jednak funkcjonowaniu tych organizacji towarzysz
take liczne kontrowersje.
B. Biga
ZAiKS kontrowersje
Przykad 1.
Niezrozumiaa jest konieczno pokrywania opat licencyjnych na rzecz
ZAiKS-u przez organizatorw koncertu, na ktrym wykonawca gra wasne
utwory. W efekcie poza wynagrodzeniem zespou konieczne jest przekazanie
tej organizacji kwoty (nie niszej ni 10% honorarium), z ktrej tylko cz
ostatecznie trafi do artystw.
Przykad 2.
Inspektorzy ZAiKS-u czsto wykazuj si nadgorliwoci przy ciganiu opat,
czego najlepszym przykadem byo domaganie si tantiem za wykorzystanie
utworw udostpnianych przez twrcw na zasadach Creative Commons, ktrych istot jest zgoda na bezpatne rozpowszechnianie.
Przykad 3.
Wtpliwoci budzi obowizek wielokrotnego opacania licencji przykadowo:
stacja radiowa kupuje licencj na emisj muzyki, ale waciciel lokalu fryzjerskiego, ktry chce, aby u niego grao radio, take powinien zapaci tantiemy.
467
Kultura i gospodarka
468
Cz V
kupuje pudeko zawierajce pyt z oprogramowaniem, a dopiero pniej najczciej w momencie instalacji programu moe zapozna si z treci umowy
licencyjnej. Taka praktyka, cho powszechna, budzi zastrzeenia prawne. Zgodnie
z przepisami bowiem, aby postanowienia wynikajce z wzorca umownego (w tym
przypadku umowy licencyjnej) byy wice, program powinien by dostarczony
drugiej stronie przy zawarciu umowy. Jeli za najpierw nastpuje zawarcie umowy, adopiero pniej konsument poznaje tre licencji, to argumentacja, e umowa licencyjna nie obowizuje odbiorcy, znajduje solidne oparcie w prawie.
Rozwj globalnej sieci komputerowej spowodowa te konieczno uregulowania odpowiedzialnoci dostawcy usug. Fundamentalne znaczenie ma tu ustawa o wiadczeniu usug drog elektroniczn, ktra przesdza, e na wiadczcym
usugi tego typu nie spoczywa obowizek sprawdzania przekazywanych, przechowywanych lub udostpnianych danych. Jest to w peni racjonalne ze wzgldu
na wysokie koszty dokonywania takich kontroli, ograniczenia techniczne, a nade
wszystko ochron podstawowych zasad demokratycznego pastwa prawa.
Wyjtkowo niejasna jest kwestia legalnoci dziaania niektrych systemw
wyszukiwawczych. Zbyt restrykcyjne prawo autorskie w Stanach Zjednoczonych zniszczyo niezwykle wartociowy (z naukowego punktu widzenia) projekt
Google Print Library Project, ktry zakada zeskanowanie zbiorw najwikszych
amerykaskich bibliotek, aby docelowo umoliwi uytkownikom wyszukiwarki
dostp do danych bibliograficznych publikacji oraz kilku zda znajdujcych si
w ssiedztwie poszukiwanej frazy. Sd podzieli jednak stanowisko kwestionujce
legalno tej usugi. Funkcjonowanie Print Library Project na gruncie prawa
polskiego byoby moliwe w oparciu o inaczej rozumian instytucj dozwolonego uytku publicznego. Z pewnoci byoby to korzystne z punktu widzenia
interesu spoecznego, a jednoczenie nie niosoby istotnych zagroe dla posiadaczy praw autorskich.
Przedmiotem rozwaa bya take dopuszczalno wstawiania odnonikw do
cudzych stron internetowych. W tym przypadku nie ma jednak wtpliwoci, e jest
to legalne zarwno w odniesieniu do odesa do stron gwnych, konkretnych
podstron, jak i przy zachowaniu pewnych zasad framingu (wbudowania czci cudzej strony we wasn).
Obiekcje moe jednak budzi odsyanie do stron, ktre zawieraj treci bezprawne. Chodzi o rozstrzygnicie, czy odpowiedzialno ma ponosi np. waciciel
forum dyskusyjnego, na ktrym umieszczane s odnoniki do treci pirackich.
Wydaje si, e jeli ma on wiadomo, i strony, do ktrych prowadz linki, zawieraj treci bezprawne, to wwczas mona mu przypisa odpowiedzialno
w szczeglnoci za pomocnictwo.
Warto wspomnie jeszcze o inicjatywie Creative Commons majcej suy
znalezieniu kompromisu midzy ochron praw twrcw a likwidacj barier w swobodnym przepywie informacji. Gwnym celem tej organizacji jest stworzenie ela-
B. Biga
stycznych zasad, ktre w wielu przypadkach mog by substytutem zbyt restrykcyjnych domylnych regu prawa autorskiego. Istota licencji Creative Commons
polega na zastpieniu tradycyjnej zasady wszelkie prawa zastrzeone regu
pewne prawa zastrzeone.
Fakt, e licencje te stanowi kombinacj kilku atrybutw (kwestia uznania autorstwa, dopuszczalno uytku komercyjnego, moliwo tworzenia utworw zalenych oraz wymg udostpniania pochodnych dzie na tych samych zasadach),
pozwala twrcy na objcie dziea ochron, ktra dokadnie odpowiada jego oczekiwaniom, nie ograniczajc przy tym nadmiernie moliwoci jego rozpowszechniania. Creative Commons to niejedyna inicjatywa majc wpewnych obszarach
zastpi tradycyjne prawo autorskie. Popularno tego typu licencji dobitnie
wiadczy o potrzebie liberalizacji tej gazi prawa.
Podsumowanie
W bardzo wielu dziedzinach prawo nie nada za rzeczywistoci. Rewolucja technologiczna sprawia, e w obszarze prawa autorskiego ten dysonans bardzo szybko si powiksza. Cz rodowisk twrczych uwaa internet za wielk
kopiark, ktra moe ich pozbawi rodkw do ycia. Fakty wskazuj jednak, e
te obawy s bezpodstawne. Nowe technologie nios ze sob przede wszystkim
ogromne moliwoci, ktre mog przynie take twrcom wiele korzyci
(np.nowe pola eksploatacji). Odpowiednie skorelowanie prawa autorskiego z nowymi technologiami moe za niewtpliwie przysuy si rozwojowi spoeczno-gospodarczemu. Zbyt restrykcyjne lub po prostu nieefektywne regulacje mog
by natomiast mocnym hamulcem w procesie ekonomicznego wykorzystywania
kultury i sztuki.
Doskonaym przykadem mog by ksiki w formie elektronicznej (e-booki).
Rozwj techniki pozwoli na produkcj tanich mobilnych urzdze, ktrych wywietlacze nie emituj wiata, wic dla ludzkiego oka nie s bardziej mczce
ni tradycyjny druk. Stworzyo to moliwo kolportau ksiek w formie plikw,
ktrych tre jest wywietlana na tych urzdzeniach. Rozwizanie to pozwala wyeliminowa wiele kosztw, ktre skadaj si na cen tradycyjnej ksiki. W przypadku e-bookw nie trzeba opaca transportu, ponosi kosztw magazynowania,
mar porednikw, a i internetowa ksigarnia dziki niszym kosztom dziaalnoci
moe mie niszy narzut.
Stworzyo to nowy rynek, ktry najbardziej rozwin si w Stanach Zjednoczonych. Regu jest tam, i wersja elektroniczna ksiki kosztuje ok. 50% ceny
wersji tradycyjnej. Pozwala to nabywa je take tym, dla ktrych dotd barier
bya wysoka cena. Inwestycja w urzdzenie (ju od kilkudziesiciu dolarw) szybko si zwraca. Wyeliminowanie pewnych kosztw, a take znaczce zwiksze-
469
Kultura i gospodarka
470
Cz V
B. Biga
471
Kultura i gospodarka
Cz V
Literatura
Barta J., Markiewicz R. [2008], Prawo autorskie, Wolters Kluwer Polska, Warszawa.
Filiciak M., Hofmokl J., Tarkowski A. [2012], Obiegi kultury. Spoeczna cyrkulacja treci. Raport z bada, Centrum Cyfrowe, Warszawa, dostpne: http://obiegikultury.centrumcyfrowe.pl/, korzystano 15.08.2012.
Kamiska H. [2012], Dozwolony uytek gdzie zaczynaj si kopoty?, Dziennik Internautw, dostpne: http://di.com.pl/porady/43651,0,Dozwolony_uzytek_-_gdzie_zaczynaja_sie_klopoty.html, korzystano 15.08.2012.
Leksykon wasnoci przemysowej i intelektualnej [2003], A. Szewc (red.), Zakamycze, Krakw.
Matlak A. [2004], Prawo autorskie w spoeczestwie informacyjnym, Zakamycze, Krakw.
Prawo wasnoci intelektualnej [2009], J. Sieczydo-Chlabicz (red.), LexisNexis Polska, Warszawa.
Prawo wasnoci intelektualnej. Repetytorium [2010], M. Zaucki (red.), Diffin, Warszawa.
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych [2011], J. Barta, R. Markiewicz (red.), Wolters
Kluwer Polska, Warszawa.
472
Edwin Bendyk
Kultura a rozwj
474
2007]. Kultura, przez swj nierozerwalny zwizek z technik, jest wic zczona
take z innymi sferami ycia spoecznego ze wiatem wadzy i gospodarki
w ktrych technika odgrywa wan rol. Trudno o lepsz ilustracj tego zwizku ni wystawa The ice age art zorganizowana na przeomie 2012 i 2013 roku
w British Museum. Ponad sto eksponatw i dzie sztuki stworzonych przez artystw sprzed dziesitkw tysicy lat skania recenzenta dziennika The Guardian
do uwagi: Wkraczamy do wiata malarzy i rzebiarzy, ktrzy mogli stworzy te
obiekty w zoonych spoecznociach zdolnych do wspierania takich pracownikw.
Przygotowywali narzdzia, mieszali farby, rzebili reliefy, stawiali rusztowania, by
wykona murale w jaskiniach, zupenie tak, jakby robili to dzisiaj [Jenkins, 2013].
yli w wiecie zamieszkanym przez mamuty, lecz wiat ich wyobrani i relacji
midzyludzkich by nie mniej zoony ni wiat wspczesnego czowieka i podobnie zawieszony pomidzy potrzeb wyrafinowanej ekspresji artystycznej a pasj
zniszczenia wyraajc si w nieustannych wojnach [Keeley, 1996].
Rze i kultura, jakkolwiek nieprzyjemnie to brzmi, byy i s filarami cywilizacji
[Hanson, 2002], a obie te ludzkie skonnoci do tworzenia i przemocy czy
technika. Taniec wyraa potrzeby estetyczne, a jednoczenie jest technik komunikacyjn wspomagajc budowanie jednoci wsplnoty. Ma take zastosowanie
militarne, gdy w formie musztry przeksztaca jednostki w zjednoczon w czasie
i przestrzeni cao, narzdzie dystrybucji przemocy [McNeill, 1995]. Sia kultury
wynika jednak nie tylko z faktu, e zwizane z ni techniki mona wykorzysta
w innym celu militarnym lub gospodarczym. rdem tej siy jest take sposb
symbolizacji rzeczywistoci, od ktrego zaley waciwe wykorzystanie techniki.
Epaminondas zwyciy w bitwie pod Leuktrami, bo zastosowa nowy, skony
szyk bojowy. rdem innowacji militarnej bya innowacja kulturowa nowa filozofia traktujca wiat jako przestrze izomorficzn, ktrej kierunkom nie mona
przypisa wartoci etycznej [Vidal-Naquet, 2003]. A skoro kady kierunek wiata
jest tak samo dobry, to przywizanie do tradycyjnej mdroci (lewa strona jest
gorsza, prawa lepsza) stao si zwykym szkodliwym zabobonem.
Wystarczyo tylko (z dzisiejszej perspektywy) nieco przemeblowa wirtualn
rzeczywisto, w ktrej yli staroytni Grecy, by radykalnie zwikszy efektywno techniki wojskowej. Nie inaczej jest dzisiaj, gdy kultura popularna i technika
wojskowa napdzaj si wzajemnie w ramach kompleksu militarno-rozrywkowego [Halter, 2006]. Najlepszym potwierdzeniem s sowa ksicia Harryego, sucego w brytyjskim kontyngencie wojskowym w Afganistanie, o pracy strzelca
pokadowego i drugiego pilota helikoptera Apache: to dla mnie rado, poniewa
jestem jednym z tych ludzi, ktrzy kochaj gra na Playstation i Xbox, lubi wic
myle, e ze swoimi wyrobionymi kciukami jestem najprawdopodobniej uyteczny [Boone, 2013].
Relacje midzy technik a kultur, czyli zdolnoci do symbolicznego przedstawiania rzeczywistoci, interesoway wielu badaczy. Szczeglnie ciekawe s
E. Bendyk
475
Kultura a rozwj
476
Byskawiczne upowszechnienie druku umoliwio rozwj nowej praktyki kulturowej samotnej, cichej lektury. Odkrycie, e Bibli mona czyta bez porednikw,
nie tylko dostarczyo argumentw ruchom religijnej reformy, lecz take stao si
zaczynem rozwoju kultury indywidualizmu. Biblia szybko przestaa jednak wystarcza nowe medium drukowanej ksiki wymagao nowych treci. Idealnym
spenieniem tego oczekiwania staa si powie Miguela de Cervantesa Przemylny
szlachcic Don Kichote z La Manchy, ktrej pierwszy tom ukaza si w 1605 roku.
Tytuowy bohater jest czowiekiem ju w peni uksztatowanym przez cywilizacj i kultur druku, yje cakowicie zanurzony w rzeczywistoci wirtualnej
wykreowanej pod wpywem lektury ksiek. W synnej interpretacji Iwana Turgieniewa z eseju Hamlet i Don Kichot hiszpaski szlachcic to zapowied przyszych ideologw, zaangaowanych intelektualistw przedkadajcych przywizanie do idei
nad yciowy krytycyzm. Don Kichot yje wycznie w wirtualnym wiecie ksiek,
gdy przestaje czyta, umiera dosownie.
Powie Cervantesa bya jednak nie tylko zapowiedzi nadejcia wieku ideologii, ale take tekstem dotykajcym istoty rodzcego si przemysowego kapitalizmu i nowego wyzwania intelektualnego piractwa [Johns, 2009]. Cervantes
jako autor, a Don Kichot jako bohater musieli walczy z nielegalnymi podrbkami oryginau, ktre nie do, e odbieray autorowi naleny dochd, to jeszcze
faszoway prawdziw histori rycerza z La Manchy. To take dlatego musia on
umrze w ten tylko sposb mona byo pooy kres nieprawdziwym historiom
wychodzcym spod drukarskich pras faszerzy.
Wynalazek druku oznacza wic pocztek nowoczesnoci i nowoczesnego
systemu spoeczno-gospodarczego kapitalizmu. Projekt humanitas uzbrojony
w ksiki maszyny do uczenia przeksztaci si w buruazyjn pedagogik
[Sloterdijk, 2010]. To wanie pedagogika stosowana przez nowoczesne pastwa
za pomoc skoordynowanej lektury tych samych tekstw opublikowanych w tym
samym jzyku tworzya z indywidualistw nowoczesny nard [Anderson, 1997],
a dalej opini publiczn [Tarde, 1904] i w kocu spoeczestwo masowe.
Ksika jest jednoczenie wytworem wyrafinowanej kultury i pierwszym towarem produkowanym masowo. Aura wartoci duchowej zwizana z lektur doskonale osania kapitalistyczny, komercyjny wymiar wydawniczych przedsiwzi.
A to one wanie toruj drog do spoeczestwa konsumpcyjnego ksiki byy
pierwszym towarem wrczanym masowo jako witeczny prezent; instytucja kredytu konsumenckiego take rozwinaby si wolniej, gdyby nie potrzeba finansowania zakupu encyklopedii [Striphas, 2009].
W ksice oraz kulturze i przemyle druku odczyta mona ca ambiwalentn zoono przemysowego kapitalizmu i zwizanego z nim spoeczestwa masowego. Niematerialny wytwr pracy twrczej tre znajduje wyraz w materialnym noniku. Materialno tego nonika decyduje o ekonomice produkcji
wydawniczej, a ta z kolei zwrotnie oddziauje na kultur. Druk niezwykle uatwi
E. Bendyk
kopiowanie i upowszechnianie kultury. Samo medium ma jednak charakter skoczony i obowizuje w nim ekonomika oraz ograniczenia produkcji przemysowej,
a wic prawo malejcych przychodw oraz fizyczne bariery.
Nawet najwiksza drukowana encyklopedia musi by skoczonym zbiorem
tomw, jeli znale ma realnego nabywc. Przez 250 lat za wzorzec suya Encyclopaedia Britannica. Pierwsza jej edycja opublikowana w latach 17681771 liczya 3 tomy, kolejna ju 10, ostatnia z 2010 roku dosza do 32 tomw. Materialne ograniczenie medium zmuszao zesp redakcyjny do intensywnej selekcji
zarwno hase, jakie warto przedstawi czytelnikom, jak i wielkoci tej ekspozycji.
Fizyczna forma encyklopedii wynikajca z moliwoci technicznych i warunkw
ekonomicznych suya legitymizowaniu szczeglnego rodzaju kultury hierarchicznej, nadajcej sankcj wanoci i prawomocnoci rnego rodzaju praktykom
i zjawiskom.
To wszystko, co nie znalazo miejsca w encyklopedii, nie zasugiwao na miano
kultury. To, co si tam znalazo, byo odpowiednio zaklasyfikowane i przedstawione, a o wartoci zagadnienia decydowaa sama jego obiektywna prezentacja oraz
ilo powiconego miejsca. Ksika, pojmowana jako tre, bya wyrazem kultury swojego spoeczestwa. Ksika, jako medium i technologia, wyraaa prawd
o strukturze wadzy w spoeczestwie, przemocy i opresji. Trudno o lepszy i bardziej zowieszczy wyraz ambiwalentnej natury ksiki ni antropodermiczna bibliopegia (anthropodermic bibliopegy) zwyczaj oprawiania woluminw w ludzk
skr, praktykowany co najmniej od XVII wieku. Tej modzie nie ulegali wcale ludzie pokroju Hannibala Lectera, lecz przedstawiciele kulturalnych elit swoich czasw [Striphas, 2009]. Jeli nie mona wyobrazi sobie zagady bez nowoczesnoci
[Bauman, 1992], to trzeba te si zgodzi, e nie byoby nowoczesnoci, a wic
i zagady, bez druku i ksiki.
Protoprzemysowa technologia druku otworzya drog dla nowoczesnego spoeczestwa przemysowego, ale eby mogo ono w peni si rozwin, potrzebne
byo co jeszcze: rewolucja kulturowa polegajca na uznaniu, e nowo, zmiana
i innowacja s lepsze od stabilnoci opartej na przywizaniu do tradycji i nieustannym powtarzaniu dawnych rytuaw. Druk stworzy moliwoci, a ich wykorzystaniu suya nowa metakultura metakultura nowoci [Urban, 2001]. Jest
to sposb, w jaki kultura mwi o sobie zarwno poprzez wasne wytwory, jak
i przez ad instytucjonalny. Jeli nowo zaczyna by wartoci (a sprzyjaj temu
afordancje stworzone przez technologi druku, umoliwiajce masowe wytwarzanie dbr kultury), to potrzebne s mechanizmy oceny i waloryzowania, w jakim
stopniu nowe dzieo (np. powie) rni si od tego, co napisano i opublikowano
wczeniej. Czytelnik kupi nowy tom, jeli zyska pewno, e inwestuje w towar,
ktrego jeszcze nie ma na pce. Nie moe tego oceni przed zakupem, pomoe
mu w tym jednak fachowa opinia recenzenta, krytyka.
477
Kultura a rozwj
478
E. Bendyk
479
Kultura a rozwj
480
E. Bendyk
Inn, bardzo konkretn ilustracj sposobu, w jaki jzyk i zwizany z nim aparat
pojciowy ksztatuje postrzeganie rzeczywistoci, jest historia konkwisty Indianie byli zupenie nieprzygotowani na zmierzenie si ze zjawiskiem spoza ich
sownika. Biali, opancerzeni rycerze na koniach, uzbrojeni w bro paln sprawili niezwyky poznawczy kopot. Brak odpowiednich poj spowodowa trudnoci
w interpretacji najazdu potraktowano go bardziej w kategoriach nadnaturalnej
interwencji ni napadu garstki wymczonych dug podr zabijakw. Ten bd
kosztowa upadek kilku wielkich cywilizacji.
Podobne bdy interpretacyjne, majce swe rdo w uywanym na co dzie
jzyku i wspierajcych go pojciach, niemal doprowadziy do termojdrowej zagady wiata w 1983 roku. Amerykanie i Sowieci zupenie inaczej interpretowali sygnay zwizane z rozmieszczeniem rakiet redniego zasigu w Europie Zachodniej,
a take z sowieck operacj wywiadowcz RJAN. W rezultacie doszo do eskalacji
napicia, a strategiczne siy uderzeniowe po obydwu stronach elaznej kurtyny
czekay w penej gotowoci bojowej.
Czy mona co zrobi z t rnic midzy map a terytorium, midzy obiektywn rzeczywistoci a jej postrzeganiem? Czy mona j zmniejszy? Rozwizania
problemu jako jeden z pierwszych wizjonerw podj si Vannevar Bush. Podczas
wojny peni funkcj doradcy naukowego prezydenta USA, mg te pochwali si
dorobkiem w projektowaniu maszyn obliczeniowych, analogowych poprzednikw
pniejszych komputerw.
Bush w swej analizie wyszed od faktu oczywistego cywilizacja staje si coraz
bardziej zoona, czego wyrazem jest choby lawinowo rosnca liczba publikacji
naukowych. Ronie wic rwnieproblem z efektywnym analizowaniem informacji potrzebnych do tego, by tworzy odpowiednie mapy rzeczywistoci. Wczeniej ludzie radzili sobie, wykorzystujc rne wynalazki (pismo, druk) pomagajce
opanowa t postpujc zoono. Czas na rozwizania wspomagajce sam proces intelektualnej analizy rzeczywistoci. W eseju As we may think, opublikowanym
w 1945 roku w magazynie The Atlantic, Bush nakreli wizj systemu protezy
ludzkiego umysu. Nada mu nazw memex w istocie by to szkic wspczesnego internetu, czyli sieci umoliwiajcej szybki dostp do rozproszonych zasobw
wiedzy zarejestrowanej w rnych formatach [Bush, 1945].
Rewolucyjny esej, cho bardziej wizjonerski ni odnoszcy si do konkretnych
technicznych moliwoci, znalaz znakomite rozwinicie w pniejszych pracach
m.in. Stanisawa Ulama, polskiego matematyka i Josepha Licklidera, amerykaskiego pioniera informatyki. Licklider zapowiada, e dojdzie do symbiozy komputerw z ludmi, dostrzega jednak jeden kluczowy problem rnice jzykowe.
Ludzie posuguj si jzykami naturalnymi, a maszyny do sprawnego dziaania
potrzebuj programw wyraonych w sztucznych jzykach technicznych.
W kocu w 1962 roku ukazaa siniezwyka publikacja kadca podwaliny pod
drug rewolucjinformatyczn, zwizan z rozwojem komputerw osobistych, in-
481
Kultura a rozwj
482
E. Bendyk
jcego cywilizacj informacyjn. Przekonuje on, e wspczeni ludzie yj w wirtualnoci rzeczywistej [Castells, 2008]. Inaczej wikszo informacji o wiecie
czerpi za porednictwem technologii medialnych, takich jak telewizja i w coraz
wikszym stopniu internet. Warto rwnie przypomnie sobie mdro ludow
epoki internetu jeli czego nie ma w Google, to nie istnieje.
Jaki jest wniosek z tych dwch stwierdze? Wikszoinformacji o rzeczywistoci czerpiemy ze rde takich jak wyszukiwarka Google. To, jakie informacje
tam znajdziemy, zaley jednak od oprogramowania. I tak, jak Eskimos, patrzc
na ten sam stok pokryty niegiem, dostrzee inn rzeczywisto ni Polak, tak
internauta z Pocka, siedzc przed takim samym okienkiem Google i zadajc to
samo pytanie, uzyska inne informacje ni internauta z Londynu. Choby dlatego,
e wyniki s dostosowywane do profilu uytkownika [Pariser, 2011].
Cywilizacja druku i kultura ksiki oparte byy jednoczenie na indywidualizmie i spoecznej integracji w ramach wsplnoty wyobraonej [Anderson,
1997]. Kultura zyskiwaa w tym procesie wsparcie ze strony ekonomiki medium.
W cywilizacji cyfrowej i kulturze internetu ekonomika medium sprzyja fragmentacji [tame], a potrzeb integracji zaspokaja neoplemienna telewizja. W rezultacie
radykalnie zmienia si funkcja kultury gdy ustaj powody ekonomiczne, ustaje
take racja dla hierarchicznego adu w kulturze, jaki wyraaa Encyclopaedia Britannica. Ostatnie jej wydanie drukowane ukazao si w 2010 roku, a trwajcy 250 lat
projekt zastpio nowe przedsiwzicie Wikipedia, ktra wystartowaa w 2001
roku i w cigu dekady staa si najwikszym repozytorium wiedzy oraz kultury.
Cel Wikipedii jest taki sam jak cel przywiecajcy encyklopedystom. Inicjator
projektu, Jimmy Wales, twierdzi e sensem Wikipedii jest, by kady czowiek mg
mie dostp do caoci wiedzy wytworzonej przez ludzko [Bendyk, 2006]. Tyle
tylko, e hasa w Wikipedii moe tworzy kady nie potrzeba oficjalnej sankcji,
wystarczy akceptacja wikipedycznej wsplnoty. Nie ma te ogranicze co do iloci
i dugoci hase. W rezultacie nie tworz one hierarchii, kultura odzwierciedlona
w Wikipedii to baza danych wypeniona plikami zawierajcymi utwory, twrcw
i inne artefakty. Wano okrela odbiorca.
Taka kultura nie moe by rdem legitymizacji adu spoecznego, raczej
przyczynia si do delegitymizacji nowoczesnych instytucji. Zamiast stabilizowa
sens, wzmaga niepewno oraz spoeczn percepcj globalnego ryzyka [Berardi,
2011]. Jednoczenie jednak kultura w spoeczestwie poprzemysowym, charakteryzowanym jako spoeczestwo sieciowe [Castells, 2008], ma kluczowe znaczenie
dla polityki i gospodarki.
Dla polityki, bo rdem wadzy jest hegemonia kulturowa zdolno przekonywania innych do przyjcia okrelonej wizji wiata, wartoci i wiedzy. Droga
do hegemonii kulturowej wiedzie przez kontrol nad sieciami medialno-informacyjnymi tworzcymi infrastruktur wspczesnego kapitalizmu semiotycznego
[Berardi, 2011]. Kto zyskuje moliwo ich programowania, ten zyskuje wadz
483
Kultura a rozwj
484
nad umysami innych, a wic ma w rku realn wadz [Castells, 2009]. Z wadzy
tej wynika nie tylko zdolno do podejmowania dziaa, lecz take kryje si w niej
rdo wartoci ekonomicznej.
Obiektywnemu wzrostowi znaczenia kultury jako rda wadzy i wartoci towarzyszy gboki jej kryzys, wynikajcy z paradoksalnej ekonomiki cyfrowych mediw. Z jednej strony sprzyjaj one fragmentacji kultury, z drugiej strony prowadz do bezprecedensowej konsolidacji kapitaowej. Przedsibiorstwa kontrolujce
i programujce globaln sie nale do najbogatszych korporacji na wiecie dysponuj gigantycznymi zasobami gotwki, hiperprzemysow infrastruktur teleinformatyczn i wadz nad globalnymi acuchami dystrybucji dbr.
Istotniejszy wymiar tego kryzysu wskaza jednak Peter Sloterdijk, twierdzc, e
kultura przestaje peni rol, jak jej zdefiniowa projekt humanistyczny. Nie jest
ju potrzebna, by ksztatowa osob wszystkie cele formacyjne i pedagogiczne
mona dzi osign za pomoc antropotechnologii bezporednich interwencji farmakologicznych i biologicznych [Sloterdijk, 2010]. Lektura jako technologia
pracy nad sob, jak susznie zdiagnozowa p wieku temu McLuhan, przestaje by
potrzebna.
Kultura staje si surowcem wspczesnej gospodarki, przestaje peni dawn
funkcj symbolizacji rzeczywistoci, bo t przejmuj media technologie przetwarzania symbolicznego same staj si komunikatem niepotrzebujcym dla swego uzasadnienia treci. Jeli si ksztatujc rodkw przekazu s one same, to
powstaje mnstwo problemw, o ktrych mog tutaj jedynie wspomnie, mimo e
zasuguj na powicenie im caych tomw. Wemy choby fakt, e media stworzone przez nowoczesn technik s produktami podstawowymi lub surowcami
naturalnymi, takimi jak wgiel, bawena lub ropa. Kady zgodzi si chyba,e spoeczestwo, ktrego gospodarka jest zalena od jednego lub dwch produktw
podstawowych, takich jak bawena, zboe, drewno, ryby czy bydo, bdzie miao
pewn oczywist struktur. Ograniczenie si do kilku gwnych produktw podstawowych prowadzi do niezwykego braku stabilnoci w gospodarce, ale jednoczenie do wielkiej wytrzymaoci spoeczestwa. [] Bawena i ropa, podobnie
jak radio i telewizja, stay si trwaymi rodkami kontroli, sprawujcymi piecz
nad yciem psychicznym spoeczestwa. To wszechogarniajce zjawisko ksztatuje
wyjtkowe kulturowe zabarwienie kadej spoecznoci. Paci ona wysok cen za
kady z produktw podstawowych, majcych wpyw na jej ycie [McLuhan, 2004,
s. 5253].
Trudno o lepsze potwierdzenie tych sw ni obecny kryzys gospodarczy.
Dotknite nim spoeczestwa, mimo jego zasigu i gbokoci, nie s w stanie
zmieni swojego wyobraenia wiata i rzeczywistoci, trwajc przy modelu, jaki
do kryzysu doprowadzi. Pofragmentowana kultura wydaje si bezradna wobec
rosncej wadzy komunikacji i kapitau semiotycznego zyskujcych bezporedni
moliwo programowania sieci i jej wzw jednostek, zwanych dawniej ludmi.
E. Bendyk
Literatura
350 lat prasy polskiej [2012], M. Jabonowski (red.), Instytut Informacji Naukowej i Studiw Bibliologicznych Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
Anderson B.R.O. [1997], Wsplnoty wyobraone. Rozwaania o rdach i rozprzestrzenianiu si nacjonalizmu, Znak, Fundacja im. Stefana Batorego, KrakwWarszawa.
Anderson C. [2007], The long tail. How endless choice is creating unlimited demand, Random House
Business, London (ksika ukazaa si po polsku: Anderson C. [2008], Dugi ogon. Ekonomia
przyszoci kady konsument ma gos, Media Rodzina, Pozna).
Bardini T. [2000], Bootstrapping. Douglas Engelbart, coevolution, and the origins of personal computing, Stanford University Press, Stanford, CA.
Bateson G. [1972], Steps to an ecology of mind, Ballantine Books, New York.
Bauman Z. [1992], Nowoczesno i zagada, Fundacja Kwartalnika Masada, Warszawa.
Bauman Z. [2011], Kultura w pynnej nowoczesnoci, Agora, Warszawa.
Bendyk E. [2006], Wiek Wiki, Polityka, nr 44 (2578); http://archiwum.polityka.pl/art/wiek-wiki,365182.html, korzystano 11.02.2013.
Benjamin W. [2008], The work of art in the age of mechanical reproduction, Penguin Books, London.
Berardi F. [2011], After the future, AK Press, Edinburgh, Oakland, CA, Baltimore, MD.
Boone J. [2013], Taliban retaliate after Prince Harry compares fighting to a video game, The Guardian; http://www.guardian.co.uk/uk/2013/jan/22/afghanistan-taliban-response-prince-harry, korzystano 10.02.2013.
Bush V. [1945], As we may think, The Atlantic; http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1945/07/as-we-may-think/303881/, korzystano 03.06.2013.
Castells M. [2008], Spoeczestwo sieci, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Castells M. [2009], Communication power, Oxford University Press, OxfordNew York.
Deacon T.W. [cop. 1997], The symbolic species. The co-evolution of language and the brain, W.W.
Norton & Company, New YorkLondon.
Engelbart D.C. [1962], Augmenting human intellect. A conceptual framework, Stanford Research Institute, Menlo Park, CA.
Halter E. [2006], From Sun Tzu to Xbox: war and video games, Thunders Mouth Press, New York.
Hanson V.D. [2002], Carnage and culture. Landmark battles in the rise of Western power, Anchor
Books, New York.
Jenkins S. [2013], These faces from the ice age give the lie to our idea of civilisation, The Guardian;
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2013/feb/08/faces-from-ice-age-our-idea-civilisation, korzystano 10.02.2013.
Johns A. [2009], Piracy. The intellectual property wars from Gutenberg to Gates, The University of
Chicago Press, ChicagoLondon.
Keeley L.H. [1996], War before civilization, Oxford University Press, OxfordNew York.
Marks K. [1986], Zarys krytyki ekonomii politycznej, Ksika i Wiedza, Warszawa.
485
Kultura a rozwj
McLuhan M. [cop. 2001], Wybr tekstw, Zysk i S-ka, Pozna.
McLuhan M. [2004], Zrozumie media: przeduenia czowieka, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa.
McLuhan M., Fiore Q. [1967], The medium is the massage, Random House, New York.
McNeill W.H. [1995], Keeping together in time. Dance and drill in human history, Harvard University
Press, Cambridge.
Pariser E. [2011], The filter bubble. What the Internet is hiding from you, The Penguin Press, New York.
Perception. An approach to personality [1951], R.R. Blake, G.V. Ramsey (eds.), The Ronald Press
Company, New York.
Sloterdijk P., [2010], Rgles pour le parc humain: suivi de la domestication de ltre, Mille et une nuits
[Paris].
Stiegler B. [2010], Ce qui fait que la vie vaut la peine dtre vcue. De la pharmacologie, Flammarion,
Paris.
Striphas T.G. [2009], The late age of print. Everyday book culture from consumerism to control, Columbia University Press, New York.
Tarde G. de [1904], Opinia i tum, Gebethner i Wolff, Warszawa.
Urban G. [2001], Metaculture. How culture moves through the world, University of Minnesota Press,
Minneapolis, London.
Urry J. [2007], Mobilities, Polity Press, Cambridge.
Vidal-Naquet P. [2003], Czarny owca: formy myli i formy ycia spoecznego w wiecie greckim, Prszyski i S-ka, Warszawa.
486
Zakoczenie
Kultura a rozwj
Wynika z tego, e zwizek kultury z gospodark widzimy dotychczas zasadniczo w pryzmacie:
a) wzrostu gospodarczego (PKB),
b) k
onsumpcji dbr kultury (np. wydatki gospodarstw domowych, uczestnictwo kulturalne),
c) udziau sektora kultury w strukturze gospodarki (np. przemysy kreatywne),
d) rynku dbr kultury, w tym szczeglnie dzie sztuki (np. skala obrotw).
488
Zakoczenie
Przy takim podejciu mierzymy warto kultury nie tyle po to, aby ocenia, co
jest opacalne a co nie, ale co i jak sprzyja rozwojowi, a co prowadzi do zastoju,
co moe by korzystne dla rozwoju a co nie. A tym samym, zdobywamy wiedz,
ktra nie ma wycznie instrumentalnego charakteru i nie ma suy podejmowaniu mikroekonomicznych decyzji, ale ma charakter tosamociowy i umoliwia moe pobudzanie i ukierunkowanie rozwoju gospodarczego. Uytkownikiem
tej wiedzy nie jest pojedynczy homo oeconomicus czy decydent publiczny, ale s
nimi rne autonomiczne podmioty, ktre, pozostajc w interakcji (wspzarzdzanie), wpywaj na dziaalno gospodarcz, przede wszystkim ksztatujc ad
instytucjonalny w gospodarcze, w taki sposb, aby suy on pomnaaniu i kapitalizacji zasobw ekonomicznych. Tym samym ekonomiczne znaczenie kultury tkwi
przede wszystkim w procesach, ktre wywouje i napdza, a nie w produktach,
ktre wytwarza. Rozwoju nie mona ocenia i mierzy tylko przez stan osigni,
w wymiarze efektw, np. poziom dochodw gospodarstw domowych, ale koniecznie take przez to, jak si dokonuje, bo to okrela, czy jest samopodtrzymywalny
(sustainable) czyli w perspektywie dugofalowych nastpstw.
Fundamentalna zmiana cywilizacyjna nie polega dzi tylko na tym, e dobra
i usugi symboliczne, niematerialne w tym dobra i usugi kulturalne stanowi
coraz wikszy wolumen wytwarzania i konsumpcji, ale na tym, e sfera symboliczna przejmuje w mechanizmie rozwoju gospodarczego t rol, ktr dotychczas
wypeniaa sfera materialna. A to powoduje, e zmienia si nie tylko gospodarka,
ale take spoeczestwo i pastwo.
Waloryzacja rynkowa, polegajca na utowarowieniu dbr i usug, nie moe by
dalej uznawana za nadrzdny i dominujcy oraz niczym nieograniczany mechanizm wytwarzania wartoci ekonomicznej. Jest to mechanizm dla rozwoju gospodarczego konieczny, ale nie moe on eliminowa innych mechanizmw. Jeli tak
si dzieje, dochodzi do zaamania gospodarki. Tak samo zreszt jak w przypadku
gospodarki, w ktrej rynkowy mechanizm waloryzacji zostanie wadczo zmarginalizowany. Trzeba dzisiaj, dowiadczajc globalnego kryzysu, powiedzie, e
rynkowy mechanizm waloryzacji nie bdzie sprawny, jeli nie dopucimy innych
mechanizmw tworzenia wartoci dodatkowej (waloryzacji) i nie poszerzymy dla
nich pola.
Takie mechanizmy bd generowane tylko wwczas, gdy w przestrzeni dziaalnoci gospodarczej pojawi si ze znaczcym nasileniem rne i inne ni przedsibiorstwa prywatne i komercyjne formy organizacyjne. Take w wyniku krzyowania si rnych form organizacyjnych i powstawania form hybrydalnych. Aby
jednak rne mechanizmy waloryzacji mogy wspistnie w danej gospodarce,
musz wystpi sprzyjajce temu systemowe warunki, jak edukacja kulturalna czy
silny segment ekonomii spoecznej.
Generalnie nie dostrzegamy tych innych, nowych moliwoci gwnie dlatego,
e jestemy maruderami utartych cieek i winiami dominujcych mylowych
489
Kultura a rozwj
490
Zakoczenie
-gospodarczego, za odziaywanie kultury na gospodark i rozwj dokonuje si za
spraw wysokich kulturowych kompetencji jednostek obywateli.
Oddajemy czytelnikom t prac wiadomi, e nasze zadanie wypeniamy tylko
czciowo. Publikacja ta jest czym porednim midzy antologi tekstw a podrcznikiem. Nad kompletn wersj podrcznika bdziemy pracowa dalej. Liczymy
jednak na to, e nasza praca przyczyni si do wzmoenia zainteresowania ekonomi kultury i pchnicia jej na nowe tory.
491
Edwin Bendyk
Dziennikarz, publicysta i pisarz, pracuje w tygodniku Polityka. Zajmuje si
problematyk cywilizacyjn, kwestiami modernizacji, ekologii i rewolucji cyfrowej. Opublikowa cztery ksiki: Zatruta studnia. Rzecz o wadzy i wolnoci (2002),
Antymatrix. Czowiek w labiryncie sieci (2004), Mio, wojna, rewolucja. Szkice na czas
kryzysu (2009) oraz Bunt Sieci (2012). Wykada w Collegium Civitas, gdzie kieruje
Orodkiem Bada nad Przyszoci Collegium Civitas oraz Centrum Nauk Spoecznych PAN. Czonek Polskiego PEN Clubu.
Bartomiej Biga
Absolwent kierunkw administracja i prawo na Uniwersytecie Jagielloskim,
doktorant w Katedrze Gospodarki i Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, aplikant adwokacki w Krakowskiej Izbie Adwokackiej,
czonek Zarzdu Samorzdu Studentw Uniwersytetu Jagielloskiego, dziennikarz
muzyczny, organizator wydarze kulturalnych, konferansjer. Gwne zainteresowania naukowe: ekonomiczna analiza prawa szczeglnie w odniesieniu do wasnoci intelektualnej oraz dziaania na rzecz poprawy legislacji.
Krzysztof Broski
Doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, prodziekan Wydziau Ekonomii i Stosunkw Midzynarodowych, kierownik Instytutu Dziedzictwa Kulturowego w Midzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie. Autor publikacji dotyczcych problematyki zarzdzania
dziedzictwem kulturowym, procesw urbanizacyjnych w Europie rodkowej w XIX
i XX wieku oraz rozwoju spoeczno-gospodarczego Galicji. Bra udzia w projek-
Kultura a rozwj
tach dotyczcych m.in. zarzdzania miastami historycznymi, marketingu turystyki
w miastach historycznych, przemysw kultury w Maopolsce.
Jakub Gowacki
Absolwent specjalnoci Gospodarka i Administracja Publiczna na Akademii
Ekonomicznej w Krakowie. Od 2008 roku pracownik Katedry Gospodarki i Administracji Publicznej na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie oraz (od2009r.)
czonek zarzdu Maopolskiego Funduszu Ekonomii Spoecznej. Wczeniej dowiadczenia zawodowe zdobywa w Capgemini Sp. z o.o. oraz w Maopolskiej Szkole Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Uczestnik
wielu projektw badawczo-wdroeniowych, m.in. z zakresu ekonomii spoecznej,
rozwoju regionalnego, a take wobszarze kultury.
Jerzy Hausner
494
Profesor nauk ekonomicznych, od pocztku kariery naukowej zwizany z Akademi Ekonomiczn w Krakowie. Opracowa 250 publikacji naukowych, koordynowa szereg projektw badawczych, uczestniczy w 6 stypendiach naukowych.
W padzierniku 2001 roku wszed w skad gabinetu Leszka Millera jako Minister
pracy i polityki spoecznej. Od stycznia 2003 roku Minister gospodarki, pracy i polityki spoecznej, a od czerwca 2003 take Wiceprezes Rady Ministrw. Firmowa swoim nazwiskiem plan naprawy finansw publicznych (tzw. plan Hausnera).
W rzdzie Marka Belki (od maja 2004 r. do marca 2005 r.) piastowa stanowisko
Wicepremiera i Ministra gospodarki i pracy. Obecnie Czonek Rady Polityki Pieninej, Czonek Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN oraz Komitetu Nauk o Pracy
i Polityce Spoecznej PAN, a take Czonek opiniodawczo-doradczej Rady Instytutu
Adama Mickiewicza.
Katarzyna Jagodziska
Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii sztuki, absolwentka historii
sztuki oraz dziennikarstwa i komunikacji spoecznej na Uniwersytecie Jagielloskim. Specjalizuje si w problematyce muzeologicznej, w szczeglnoci z terenu Europy rodkowej. Zajmuje si tematyk public relations w kulturze. Czonek
ICOM (International Council of Museums) i AICA (Association Internationale des
Critiques dArt). Redaktor midzynarodowego czasopisma powiconego historii
sztuki RIHA Journal, czonek redakcji kwartalnika HERITO. Regularnie publikuje teksty naukowe i publicystyczne w czasopismach z zakresu kultury i sztuki.
Anna Karwiska
Profesor nauk humanistycznych w zakresie socjologii. Pracuje w Uniwersytecie
Ekonomicznym w Krakowie, kieruje Katedr Socjologii. Najwaniejsze obszary jej
zainteresowa naukowych to socjologia miasta i przestrzeni, socjologia kultury,
socjologia stosunkw midzynarodowych i zagadnienia ekonomii spoecznej. Jest
autork ponad 200 prac z zakresu socjologii w jzyku polskim i angielskim. Kilkakrotnie prowadzia zajcia na uniwersytetach amerykaskich i brytyjskich, wsppracuje take z Bauhaus University w Weimarze. Uczestniczya w licznych projektach badawczych m.in. z zakresu procesw rewitalizacji. Obecnie uczestniczy
w projekcie midzyuczelnianym prowadzonym przez Katedr Socjologii i Wydzia
Rzeby ASP, przy udziale studentw socjologii UEK i studentw rzeby ASP, powiconym funkcji sztuki w przestrzeniach publicznych. Peni funkcj Penomocnika Rektora ds. Uniwersytetu Dziecicego, na ktrym take wykada. Ponadto,
w wolnych chwilach, pisze i publikuje ksiki dla dzieci.
Przemysaw Kisiel
Socjolog kultury, pracownik Katedry Socjologii Uniwersytetu Ekonomicznego
w Krakowie. Zajmuje si przede wszystkim wspczesnym i historycznym kontekstem funkcjonowania sztuki oraz kultury artystycznej w spoeczestwie. W swoich badaniach skupia si na spoecznym wymiarze relacji twrca dzieo kultury, usytuowaniu twrcy i odbiorcy sztuki w spoeczestwie, spoecznych reguach
wytwarzania znaczenia dziea sztuki oraz problematyce partycypacji w kulturze
artystycznej. Opublikowa m.in.: Wspczesna kultura artystyczna. Spoeczny wymiar
uczestnictwa (2003) oraz Uczestnictwo w kulturze artystycznej jako forma dziaania
spoecznego (2012).
Krzysztof Malczyk
Ukoczy kierunki Informatyka i ekonometria oraz Gospodarka i administracja publiczna na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie, obecnie doktorant na
Wydziale Ekonomii i Stosunkw Midzynarodowych teje uczelni. Pracownik Wydziau Programw i Projektw Maopolskiego Instytutu Samorzdu Terytorialnego
i Administracji, gdzie w ramach Zespou Zarzdzania Strategicznego odpowiedzialny jest za prace diagnostyczne, analityczne i prognostyczne z zakresu programowania strategicznego w jednostkach samorzdu terytorialnego.
495
Kultura a rozwj
ukasz Manica
Absolwent studiw magisterskich na kierunku Gospodarka i administracja publiczna na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Obecnie doktorant na teje
uczelni. Dwukrotnie wyrniony: stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyszego oraz Stypendium SAPERE AUSO Maopolskiej Fundacji Stypendialnej. W 2013
roku laureat nagrody im. prof. Jerzego Indraszkiewicza.
Monika Murzyn-Kupisz
496
Jacek Purchla
Historyk sztuki i ekonomista, profesor zwyczajny nauk humanistycznych, zaoyciel i dyrektor Midzynarodowego Centrum Kultury, kieruje Katedr Historii Gospodarczej i Spoecznej oraz Zakadem Dziedzictwa Kulturowego i Studiw
Miejskich UNESCO Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, a take Katedr
Dziedzictwa Europejskiego w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagielloskiego.
Prowadzi badania nad rozwojem miast, histori spoeczn i histori sztuki XIX i XX
wieku, a take nad teori i ochron dziedzictwa kulturowego. Autor ponad 400
prac naukowych, w tym wielu ksiek. Czonek Polskiej Akademii Umiejtnoci.
Joanna Sanetra-Szeliga
Absolwentka studiw europejskich na Akademii Ekonomicznej w Krakowie.
Kierowaa Punktem Kontaktowym ds. Kultury i Wydziaem Spraw Europejskich
w Ministerstwie Kultury. Obecnie koordynatorka polskiej sieci Eurordziemnomorskiej Fundacji Dialogu Kultur im. Anny Lindh, pracuje w Instytucie Dziedzictwa
Europejskiego w Midzynarodowym Centrum Kultury. Autorka publikacji na temat
Jan Strycharz
Absolwent kierunku Stosunki Midzynarodowe w Wyszej Szkole Europejskiej
im. ks. Jzefa Tischnera, a nastpnie kierunku Master of Public Policy w Hertie
School of Governance w Berlinie. Cz programu magisterskiego realizowa take na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie, gdzie zajmowa si badaniem
wpywu tzw. prawa kontraktowego na efektywno osigania celw edukacyjnych
poszczeglnych Stanw amerykaskich. Suchacz studiw doktoranckich Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, gdzie zajmuje si problemem zmiany instytucjonalnej sektora kultury w okresie transformacji wolnorynkowej w Polsce oraz
rozwija zainteresowania naukowe zwizane z innowacjami, zarzdzaniem i przedsibiorczoci; ekonomiczn analiz prawa postrzega, jako spoiwo tych wszystkich tematw. Aktualnie pracuje m.in. na Uniwersytecie Jana Pawa II, realizujc
kurs z tworzenia modeli biznesowych, jest czonkiem zarzdu Fundacji Warsztat
Innowacji Spoecznych oraz prowadzi niezalen dziaalno trenersk, szkolc
z kompetencji analitycznych i kreatywnych.
Agata Wsowska-Pawlik
Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagielloskim. W Midzynarodowym Centrum Kultury od roku 1996, obecnie zastpczyni dyrektora ds. programowych. Specjalizuje si w zakresie polityki kulturalnej, fundraisingu, promocji,
midzynarodowej wsppracy kulturalnej, zarzdzania kultur, reprezentuje MCK
w midzynarodowych sieciach i projektach; w latach 2004-2006 realizowaa projekt ECHOCAST (European Cultural Heritage Organisations Customer Aware Staff
Training), ktry sta si czci pilotaowego programu Akademia zarzdzania
muzeum w 2011 roku.
497
Indeks osb
Indeks osb
Dickens Charles 479
Dobosz Piotr 198
Domaski Bolesaw 268, 278
Domaski Ryszard 31
Donat Fabio 122
Doyal Len 27
Dragievi-ei Milena 178
Druker Peter 409
Dvok Max 41, 42, 52
Duchamp Marcel 301
Duff William 400
Durkheim mile 21, 22
Eastman George 479
Einstein Albert 400
Eliott Michael A. 60
Engelbart Douglas 482
Epaminondas 474
Evans Graeme 268
500
Indeks osb
Keynes John Maynard 25, 30, 111
Kimball Fiske 346
Klai Dragan 189, 191
Koskowska Antonina 69, 70, 350
Kochanowski Jan 61
Kondratiew Mikoaj 419
Kope Marcin 267
Korporowicz Leszek 290
Korzybski Alfred 480, 482
Kostyrko Teresa 114
Kocielniak Cezary 169, 170
Kremmer Martin 273
Krzysztofek Kazimierz 94
Kulesza Micha 116
Kwaniewski Aleksander 114
501
Indeks osb
Potts Jason 442
Prus Bolesaw 478
Purchla Jacek 9, 115, 198
Putnam Robert 314, 315
Radliska Helena 404
Ricardo David 392
Riegl Alois 41, 42
Rogers Carl L. 408
Rosenau James N. 293
Rossman Gabriel 356
Rostworowski Marek 107
Rottermund Andrzej 115
Ruskin John 41
Rybicki Pawe 346
502
Samuelson Paul 83
Sapir Edward 480, 482
Schfer Mirko Tobias 14
Schlosser Julius von 52
Schumpeter Joseph 2325, 410
Schupp Fritz 273
Scott Giles Gilbert 275
Scott Walter 478
Sen Amartya 22, 26, 27
Siciski Andrzej 107, 109, 114, 320
Sienkiewicz Henryk 65, 478
Simkus Albert 355
Simonton Dean Keith 403
Skutnik Jolanta 406
Sloterdijk Peter 475, 484
Smith Adam 26, 392
Smith Andrew 425
Smole Monika 121
Soto Hernando de 30
Spielberg Steven 280
Stefanowski Micha 154
Stein Morris I. 399
Stiegler Bernard 482
Stigler George J. 384
Stiglitz Joseph 22, 26
Indeks osb
Winckelmann Johann Joachim 39
Wnuk-Nazarowa Joanna 107
Woolf Virginia 111
503
Indeks rzeczowy
1% na kultur, kampania 10
ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement) 457, 471
afordancja 473
architektura
9, 120, 154, 157, 244,
250, 271, 274, 275, 277, 278, 283,
372, 425, 429, 430, 437, 438, 440,
445447, 449, 450, 452, 453, 458
artyci 39, 61, 62, 68, 111, 119, 139,
140, 222, 246, 301, 354, 474
a integracja europejska 363, 364,
369, 377
a kreatywno 329331
a polityka kulturalna 109, 118
a prawa autorskie 460, 466, 467
a rewitalizacja miast
269, 270,
283, 425, 426, 429
jako czonkowie klasy kreatywnej
407, 408, 421
na rynku sztuki 152, 153, 157, 386,
391, 397
status 170173
szkolnictwo 161170, 173
autonomia 27, 36, 37, 96, 102, 489
dyrektorw szk w edukacji artystycznej 163165
instytucji 119, 139
sztuki 41
w sektorze kultury 187, 189, 191, 350
Indeks rzeczowy
506
Indeks rzeczowy
symboliczna 473
twrcza 108, 187, 474
Emscher Park 273, 417
estetyka 40, 48, 129, 154, 171, 178
181, 187, 221, 291
a gust estetyczny 346, 354, 355
estetyzacja ycia 291, 300, 301, 479
powierzchowna i gboka (Welsch)
301, 302
symulakra 302, 303
etniczno 58, 61, 62, 64, 66, 67, 69,
70, 75, 151, 256, 261, 297, 321, 322,
373, 411, 420
Europejska Konwencja Kulturalna (1954)
109
Europejska Stolica Kultury, konkurs 121,
122, 363, 423, 427430
festiwale 122, 177, 226, 268, 274, 370,
417, 422, 425, 427, 429, 439
filmowe 145, 366
muzyczne 138, 139
taca 137
teatralne 136
wzornictwa 155
filharmonie 127, 128, 137, 138, 151, 334,
336
film 65, 66, 69, 118120, 128, 139,
176, 247, 253, 297, 303, 353, 363,
368, 372, 391, 396, 397, 435, 437,
438
festiwale 145, 366
finansowanie 143, 366, 367
ksztacenie w zakresie 161, 165
167
prawo autorskie 464
produkcja 144, 176, 439, 441, 445
447, 452, 453
widzowie 144, 145
Filmoteka Narodowa 144, 145
216, 227,
507
Indeks rzeczowy
508
marketing 216
narodowe 120, 128
po transformacji ustrojowej w Polsce 127, 128
Instytut Wzornictwa Przemysowego 154,
155
integracja europejska a kultura
finansowanie sektora kultury 368
378
polityka audiowizualna 361, 366
368
programy 363, 364, 368371, 374
378
rozwj miast 372, 373, 430
w Unii Europejskiej 364378,
we Wsplnotach Europejskich 362
364
wpyw na rozwj 371
wykorzystanie rodkw wsplnotowych w Polsce 374378, 430
internet 10, 68, 102, 133, 143, 146, 157,
190, 342,
a prawo autorskie 464, 467469,
482, 483
a rynek dbr kultury 396
dystrybucja dziedzictwa kulturowego 232
piractwo 152, 468, 471
jzyk 39, 65, 66, 69, 72, 73, 75, 76,
150, 178, 187, 331, 336, 373, 405,
420
a postrzeganie rzeczywistoci 480
482
a tosamo 75, 320
mniejszoci narodowych 61, 151
Indeks rzeczowy
naturalny 35
przemysowy 421
kapita intelektualny 102, 308, 317, 318
kapita kreatywny 62, 421
kapita kulturowy 102, 189, 308, 416
kapita ludzki 36, 93, 98, 102, 185, 187,
234, 307, 330
a dobrostan psychiczny 309, 310
a uczestnictwo w kulturze 308
definicje 307310
deprecjacja 314
kompetencje 310314
w rozwoju miast 422
kapita spoeczny 36, 93, 98, 102, 211,
212, 241, 258, 270, 307
a globalizacja 318, 319
a rozwj 317, 318
a rnorodno 320322, 323
definicje 308, 314317
sie 314, 315, 318
jako zasb 315
ksztatowanie 318324
Karta Kultury Polskiej (1996) 114
klasa kreatywna 10, 62, 321, 407, 408,
420422
koo rozwoju 2123
koo zastoju 22, 23
komercjalizacja
kultury 13, 36, 114, 296
przestrzeni publicznej 50
kompetencje 16, 17, 69, 92, 95, 96,
101, 122, 123, 133, 167, 180, 186,
187, 208, 220, 260, 270, 297, 307,
308, 310314, 332, 385, 491
ksztatowanie 313, 314
kompleks kulturowy 73
Kongres Kultury Polskiej (2009) 9, 10,
119
konkurencyjno 45, 54, 67, 81, 94,
155, 180, 191, 219, 220, 224227,
509
Indeks rzeczowy
510
Indeks rzeczowy
memex 481
metafora 475
w roli modelu ekonomicznego 184,
185, 187
miasta historyczne 4951
historyczny krajobraz miejski 51
ochrona 50, 51
miasto
a ekonomia symboliczna 423, 424
a globalizacja 414
a przemysy kreatywne 414, 419
421
definicje 413, 414
Europejska Stolica Kultury
427
430
eventy 422424, 426
gentryfikacja 268, 280, 284, 425
klastry 420, 421
kreatywne 414, 417, 420, 422, 425,
426
midzykulturowe 420
polityka kulturalna 416418, 430
projekty flagowe
276, 284, 417,
424426
rewitalizacja 415, 417, 418, 423
426, 430
teza o kocu 413, 420
wpyw kultury na rozwj 414418
zmiana 414417
miejsca pamici 53, 212
muzea 40, 101, 111, 114, 122, 127131,
157, 172, 180, 195, 220, 221, 231,
240, 243, 249, 254, 265,
284, 334, 397, 417, 449, 450
definicje 128, 129
finansowanie 131
klasyfikacja 129, 130
lokalne 254, 269, 394, 395
Noc Muzew 131, 233
powstawanie nowych 130
511
Indeks rzeczowy
512
Indeks rzeczowy
reklama 9, 149, 232, 233, 372, 437,
438, 440, 441, 445450, 452, 453
religia 43, 47, 58, 59, 61, 62, 64, 70,
71, 75, 122, 141, 144, 242, 256, 300,
312, 320322, 335, 357, 367, 393,
406, 420, 429, 476
remediacja 68
rewitalizacja
a dziedzictwo kulturowe 265268,
277, 281
a gentryfikacja 268, 280, 284, 425
a spoecznoci lokalne 266, 268
270, 275279
Bankside (Londyn) 272, 274, 275
Barcelona 269
Bilbao 271, 277, 278, 417, 425
Birmingham 269
definicje 266, 267
dzielnice kultury 274
Emscher Park 273, 417
Gateshead 273, 276278
ikony 271, 277
Katowice 280, 282
Liverpool 271, 272
Manufaktura (d) 279
miast 415, 417, 418, 423426, 430
projekty flagowe 284, 268, 267, 284,
417, 424, 425
przez kultur 268270, 277, 281,
418, 424, 429
terenw poprzemysowych
265,
266, 279, 430
typy 267, 268
w Polsce 278284, 430
Wyspa Myska (Bydgoszcz) 280
282
Zabocie (Krakw) 280, 283, 284
rozwj lokalny a dziedzictwo kulturowe
237, 260, 277, 487
a kapita spoeczny 256, 258, 259,
262
513
Indeks rzeczowy
rynek a kultura
a gospodarka dozna 386
a nowe technologie 389
a wasno intelektualna 396, 397
efekt Baumola (choroba kosztw)
389, 390, 397
gust 384, 385
kompetencje 385
konsumenci 384387, 396
nieefektywno rynku 394
poda 388391
popyt 384387, 390
produkcja dbr i usug 388391
ryzyko 11, 93, 182
a dobrostan psychiczny 309
w zarzdzaniu kultur 123
514
sieciowanie 122
skrypty kulturowe 72
spoeczestwo 21, 22
informacyjne 62
kreatogenne 406, 407, 411
obywatelskie 27, 36, 108, 112, 114,
212
sprawiedliwo
midzypokoleniowa
221, 442
Strategia Lizboska 329, 373
subkultury 69
subsydiarno 108, 361, 363, 364
symbole 66, 68, 69, 78, 90, 92, 93,
122, 265, 307, 308, 320, 423, 436,
438, 454
a rewitalizacja 268, 269, 272, 276,
277, 280, 417
dziedzictwo jako 46, 260, 261
rosnca rola 301
rozumienie 73, 76, 353
znaczenie w rozwoju 473, 474, 484
szkolnictwo artystyczne 118, 120, 161,
162, 375
animatorw kultury 165
Indeks rzeczowy
ubstwo 27, 54
uczestnictwo w kulturze
a edukacja 332334
a gust 354, 355, 386
a kompetencje 353, 385, 386
a religia 357
a rozwj techniczno-technologiczny 353
a zmiana 351, 352
badania 334338, 347350
cyberkultura 353
515
Indeks rzeczowy
516