You are on page 1of 80

An. et vol.

CVII

3 Aprilis 2015

N. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE
Directio: Palazzo Apostolico Citt del Vaticano Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA FRANCISCI PP.


LITTERAE APOSTOLICAE

I
Venerabili Dei Servo Antonio Franco caelitum Beatorum tribuitur dignitas.

FRANCISCUS PP.
Ad perpetuam rei memoriam. Mandatum novum do vobis, ut diligatis
invicem; sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem. In hoc congnoscent
omnes quia mei discipuli estis: si dilectionem habueritis ad invicem (Io
13, 34-35).
Domini Iesu verba, quae Evangelium secundum Ioannem nobis tradidit,
summa fuerunt norma, cui congruenter Dei Servus Antonius Franco se
aequavit: altam solidamque cum Deo coniunctionem in fide communicare
cum proximo valuit, cum per perfectam in fratres caritatem pervaderet
sui operis intellectus pastorisque fructus. In se negligendo ac sacramentis
ministrandis regulam invenit cui vitam suam, communitati inservientem,
aequaret, plane de laborioso animarum pastoris officio conscius.
Dei Servus die

XXVI

mensis Septembris anno

MDLXXXV

Neapoli ex nobili

patricio Orlando Franco et Anna Pisano, baronis Pascarellae filia ortus est.
Intra familiam, quae fide christianaque pietate eminebat, solida religiosa

320

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

disciplina est institutus, quae severa operositate distinguebatur et magna in


pauperiores caritate. Humanitatis absolutis curriculis, in quam peculiarem
in modum inclinabatur, apud Neapolitanam studiorum Unversitatem iuris
disciplinae operam dedit atque in utroque iure lauream est consecutus,
cum interea sacerdotalis vocationis compos fieret, unde circiter anno

MDCVII

sacro Ordine est auctus. Unum et viginti annos natus Romam se contulit,
ubi aptum invenit locum, ut ultra intellectum spiritumque alere posset.
Anno MDCXI Philippus III, Hispaniae rex, suam apud regiam cappellanum
eum elegit. Dei Servus, huius muneris dignitatem suscipiens, ad tempus
Matritum se contulit, ubi meditate solliciteque suum officium exercuit, sacramenta ministrando pauperioribus corporaliter spiritaliterque subveniendo,
per continuatum evangelicae caritatis exercitium suam spiritalitatem perficiendo. Tanta virtus Regem non latuit, qui, permagni Dei Servum faciens
Cappellanum Maiorem Regni Siciliae, ut Abbatem ac Praelatum Praelaturae
Nullius Sanctae Luciae, iisdem servatis privilegiis quae praedecessoris fuerunt, eum constituit. Die

VIII

mensis Maii anno

MDCXVII

Antonius Franco,

a Summo Pontfice Paulo V per breve confirmatus, sollemniter in munus


est ingressus.
In Praelatura moderanda Dei Servus clara sapientique prudentia eminuit, qua ipse egit, Concilii Tridentini doctrinam et pastoralia recipiens indicia. Ad sancti Caroli Borromeo exemplum, communitatis vitam in ordinem
redegit, suo e clero probos mores apostolicumque fervorem exquirens. Ipse
porro vitae exemplar fuit: multa de suis commodis cum detraheret, eius
pastoralis actio in Evangelio inter pauperes, scilicet pastores et agricolas,
diffundendo vera et efficax evasit. Dioecesim reformavit, super corporis
spiritusque Sacerdotum religiosorumque institutionem vigilando; liturgiam
roboravit veluti spiritalis unitatis partem atque communem vitam animavit per annuas pastorales visitationes, synodos et complura subventionis
caritatisque opera. Eius spiritales divitiae in indigentiorum necessitates
continenter sunt conversae, per severa decreta feneratores coercendo atque
omnimodis indigentibus, infirmis debilibusque subveniendo.
Die

II

mensis Septembris anno

MDCXXVI,

paenitentia et diuturnis absti-

nentiis, in aegrotum corpus illatis, consumptus, Dei Servus e vita excessit,


amore et communitatis animis gratis circumdatus. Subsequentes recognitiones eius corpus incorruptum reppererunt.

Acta Francisci Pp. 321

Propter eius sanctitatis famam apud Messanensem Sedem Inquisitio dioecesana constituta est. Cardinales Patres Episcopique in Sessione Ordinaria
coadunati eius virtutes heroum in modum exercitas iudicarunt. Heroicae
tales virtutes per Benedicti PP XVI Decretum die XIV mensis Ianuarii anno
MMXI sunt agnitae. Idem Summus Pontifex Decreto die XX mensis Decembris
anno MMXII miraculum agnovit a Deo per intercessionem Antonii Franco
patratum atque statuit ut beatificationis ritus Messanae die II mensis Septembris anno MMXIII celebraretur.
Hodie igitur de mandato Nostro Venerabilis Frater Noster Angelus S.R.E.
Cardinalis Amato, Congregationis de Causis Sanctorum Praefectus, textum
Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos in Beatorum numerum Venerabilem Dei Servum Antonium Franco adscribimus:
Nos, vota Fratris Nostri Calogeri La Piana, S.D.B., Archiepiscopi Metropolitae Messanensis-Liparensis-Sanctae Luciae, necnon plurimorum
aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque christifdelium explentes, de
Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica
facultatem facimus ut Venerabilis Servus Dei Antonius Franco, Praelatus
Ordinarius et Abbas Sanctae Luciae, pastor secundum cor Christi, evangelicae caritatis fervidus testis, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque
festum die secunda mensis Septembris, qua in caelum ortus est, in locis
et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii
et Spiritus Sancti.
Haec vero quae hodie statuimus firma usquequaque esse volumus ac
valida fore iubemus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die II mensis
Septembris, anno MMXIII, Pontificatus Nostri primo.
De mandato Summi Pontificis
loco Secretarii Status

c P etrus P arolin
Archiepiscopus tit. Aquipendiensis
Loco G Plumbi
In Secret. Status tab., n. 1.067

322

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

II
Venerabili Servae Dei Mariae Bolognesi Beatorum honores decernuntur.

FRANCISCUS PP.
Ad perpetuam rei memoriam. Sed, quemadmodum communicatis
Christi passionibus, gaudete, ut et in revelatione gloriae eius gaudeatis
exsultantes (1 Pe 4, 13).
Tota vita Venerabilis Servae Dei Mariae Bolognesi constans et mirabile
exercitatio fuit ad dolorem passionemque, cui ipsa sereno animo amoreque
obveniebat, se aliis offerens omnino seipsam oblita. Passionibus Christi communicatio omnibus momentis replevit cor eius tali amore et solacio, quod
divina gratia tantummodo infundere valet.
In oppido Bosaro apud Rhodigium, proximum Venetiis, die XXI mensis
Octobris anno MCMXXIV nata est. Uti puella et iuvenis extremam paupertatem est experta, quae ob nativitatem septem aliorum fratrum gravior
facta est, quaeque familiae condiciones oeconomicas magis instabiles reddidit. Praeter inopiam ipsa gravibus ex morbis laboravit, quibus per totam
vitam affecta est. Rudimenta tantum elementaria frequentare potuit. Avia
materna simplicis et verae fidei exemplis ei magnos religiosos et morales
valores communicavit: amorem in Iesum, proximum et naturam. Devotionis
nexus, quem Serva Dei a pueritia cum Christo instauravit, omne eius spirituale iter distinguit. Altus officii sensus amorisque erga familiam compulit
iuvenem puellam ad magnum responsalitatis pondus mature sumendum,
inducens eam ut sive campos coleret sive fratres educaret. Ad quos agmen
aliorum puerorum mox adiunctum est ipsi a matribus concreditorum, quae
duro opere in campis detinebantur. Nam eam, etiamsi iuvenilis aetatis, ob
indolem eius fortem et magnanimam, unicum certum, fidum et amans auxilium considerabant. Haec eius naturalis inclinatio ad amorem in proximum,
potissimum indigentiorem, cito in ea vera voluntas facta est pauperiorum
aegrotantium et derelictorum ministerio sese dicandi. A iuventute quidem
ipsa admodum conscia fuit maximi esse momenti nexum cum Ecclesia,
quapropter ab Episcopo postulavit sibi patrem spiritualem, ad quem ipsa
humiliter posset vertere ac oboedienter illi parere in christianae perfectio-

Acta Francisci Pp. 323

nis itinere calcando. Praematura doloris experientia in ea concitavit erga


Christum patientem devotionem, singularem generans communionem cum
Eius Passione, cuius claram habuit visionem atque participationem ab anno
MCMXLIV, ut ipsius vulnera in se receperit. Haec coniunctio eius cum Christo
patiente effecit ut Eum in plurimis vultibus hominum patientium agnosceret,
quibus ministrare quosque consolari cum amore ac totali deditione conata
est usque ad postremum diem vitae suae, omnibus amabilis soror et mater
facta. Confestim Venerabilis Serva Dei claram vocationem suam habuit, non
tantum ad sponsalem cum Christo coniunctionem, sed etiam ad oblationis,
orationis et paenitentiae opus.
Anno MCMXLIX pro fratrum bono ac praesertim sacerdotum victima se
obtulit; haec peculiaris condicio secum ferebat tacitam acceptationem omnium mentis et corporis aerumnarum, quae revera fere rituali numero in
Mariam se refundebant. Cito vitam suam mutari vidit in quoddam genus
passionis liturgiae, quam ipsa vixit sensu magnanimae participationis
Passionis Domini, in clara, constanti et conscia meditatione de morte, cui
omni ictu serene se parabat et offerebat. Progrediente aetate eius valetudo
in peius usque versa est, quod tamen multiformi et magnanimae beneficae
suae navitati minime obsistit, quam nempe explicabat aegrotos visitando,
noctu eis in valetudinariis et sanatoriis assidendo, pecuniam et primae
necessitatis genera pro multis familiis pauperibus colligendo ac praecipue
pupillos apud instituta vel familias accipiendo. Firma fides eius in gravioribus quoque difficultatibus eiusque vis consolationis valebant ad serenitatem iniciendam et fiduciam in divina misericordia infundere etiam iis qui
gravibus condicionibus moralibus affligebantur, morbis haud curabilibus,
et moribundis. Augescens cardiopathia, quae anno MCMLXXI grave infartum
provocavit, eiusque valetudo in peius versa actuosam eius industriam imminuerunt. Vixit in infirmitatis et difficultatis condicione, cui additae sunt
incomprehensiones quas ipsa serena indulgentia tulit. Post menses gravium
passionum noctu XXX mensis Ianuarii anno MCMLXXX Rhodigii animam suam
Deo reddidit.
Augescente fama sanctitatis, in dioecesi Adriensi-Rhodigiensi effecta est
Inquisitio dioecesana super virtutibus heroicis, cuius validitas agnita est per
Decretum Congregationis de Causis Sanctorum die XXV mensis Maii anno
MMI. Consultores theologi congregati in Sessione Peculiari die XXIV mensis
Iunii anno MMXI faverunt huic sententiae; idemque iudicarunt Patres Car-

324

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

dinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die VI mensis Martii insequentis


anni. Deinde praebita est quaedam sanatio mirabilis habita, quam Consultores medici die V mensis Iulii anno MMXII censuerunt scientifice inexplicabilem. Consultores theologi in Congresu Peculiari die XIX mensis Novembris eiusdem anni hanc sanationem intercessioni Venerabilis Servae Dei
adscripserunt; eandem sententiam tulerunt Paires Cardinales et Episcopi
in Sessione Ordinaria die IX mensis Aprilis anno MMXIII. Exinde facultatem
fecimus Congregationi de Causis Sanctorum ut hac de re Decretum ederet
atque decrevimus ut beatificationis ritus die VII mensis Septembris eiusdem
anni Rhodigii perficeretur.
Hodie igitur Rhodigii de mandato Nostro Venerabilis Frater Noster Angelus S.R.E. Cardinalis Amato, S.D.B., Praefectus Congregationis de Causis
Sanctorum, textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos Venerabilem
Servam Dei Mariam Bolognesi in Beatorum numerum adscribimus:
Nos, vota Fratris Nostri Lucii Soravito de Franceschi, Episcopi Adriensis-Rhodigiensis, necnon plurimorum aliorum Fratrum in Episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum
consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabilis
Dei Serva Mara Bolognesi, laica, quae, caritatis Evangelio fulta, in corpore
spirituque dolentium serva facta est, Iesum Crucifixum imitata, Beatae nomine in posterum appelletur, eiusque festum die tricesima mensis Ianuarii,
qua in caelum nata est, in locis et modis iure statutis quotannis celebrari
possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.
Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim
habere, contrariis rebus quibuslibet non obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis
Septembris, anno MMXIII, Pontificatus Nostri primo.
De mandato Summi Pontificis
loco Secretarii Status

c P etrus P arolin
Archiepiscopus tit. Aquipendiensis
Loco G Plumbi
In Secret. Status tab., n. 16.468

Acta Francisci Pp. 325

III
Emmanueli Borrs Ferr, Agapito Modesto Pamplona Falguera et CXLV Sociis
Beatorum Martyrum honores decernuntur.

FRANCISCUS PP.
Ad perpetuam rei memoriam. Trademini autem et a parentibus et
fratribus et cognatis et amicis, et morte afficient ex vobis, et eritis odio
omnibus propter nomen meum (Lc 21, 16-17).
Haec Iesu verba saepenumero per historiam Ecclesiae impleta sunt,
praesertim quoties effusus est sanguis in testimonio fidei. Ecclesia quidem Cataloniae, quae anno

MCMXXXVI

atrocem subiit persecutionem, iuncta

permansit cum Iesu Christo. Eo tempore, odium fidei christianae nefarios


duxit ad necem sacerdotum, religiosorum et religiosarum necnon iuvenum
seminaristarum. Enimvero hi martyes fuerunt qui fideles Christo ac Ecclesiae Eius manere voluerunt usque ad effusionem sanguinis.
Ii sunt:
ex clero dioecesano:
1. Emmanuel Borrs Ferr, Episcopus, natus in La Canonja in provincia et
archidioecesi Tarraconensi, die IX mensis Septembris anno MDCCCLXXX. Muneribus
functus est Notarii in Curia dioecesana et in Tribunali metropolitano, Confessarii
in Seminario et Vices Gerentis Apostolatus pro Oratione. Die II mensis Iulii anno
MCMXXXIV

ordinatus est Episcopus titularis Bisicensis et Auxiliaris Archidioecesis

Tarraconensis, Francisco de Ass Cardinale Vidal y Barraquer Archiepiscopo regnante. Vita huius Servi Dei summatim sic describi potest: puer pius, adulescens
examplaris, seminarista imitandus, sacerdos et canonicus studiosissimus, moriturus sanctus. Die XII mensis Augusti anno MCMXXXVI, captus a militibus, ab illis
necatus est ob odium fidei.
2. Maginus Albaigs Escoda, sacerdos, natus die
MDCCCXCIX

XXIII

in Albi (Ilerdae), martyr factus est Tarracone die

anno MCMXXXVI.

mensis Maii anno


XX

mensis Augusti

326

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

3. Raimundus Artiga Aragons, sacerdos, natus die XI mensis Octobris anno


in Montroig, martyr factus est die

MDCCCLXXX

XIII

mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in Borjas del Campo.


4. Iosephus Bada Minguella, sacerdos, natus die

XVIII

mensis Septembris

anno MDCCCLXIII in Salom, martyr factus est die XXVI mensis Iulii anno MCMXXXVI
in Reus.
5. Ioachimus Balsells Bosch, sacerdos, natus die
anno

in Espluga Calva, martyr factus est die

MCM

MCMXXXVI

XIII

mensis Septembris

mensis Novembris anno

in Fontscaldes.

6. Paulus Bertrn Mercad, sacerdos, natus die


MDCCCLXXV
MCMXXXVI

XVI

mensis Ianuarii anno

XXV

in Creixell (Tarracone), martyr factus est die

VI

mensis Augusti anno

in Torredembarra.

7. Iucundus Bonet Mercad, sacerdos, natus Tarracone die X mensis Martii


anno MDCCCLXXV, martyr factus est die XIV mensis Augusti anno MCMXXXVI in Reus.
8. Iosephus Br Boronat, sacerdos, natus die
CLXXX

in in Montroig, martyr factus est die

XXVII

XVI

mensis Iunii anno

mensis Iulii anno

MDCC-

MCMXXXVI

in

Reus.
9. Iosephus Maria Br Raldu, sacerdos, natus die

XXVII

mensis Octobris

anno MDCCCLXX, martyr factus est die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI in Torredembarra.
10. Thomas Capdevila Miquel, sacerdos, natus die

XXII

Ianuarii anno

MCMIII

in Fors, martyr factus est die VI mensis Septembris anno MCMXXXVI in Solivella.
11. Ioannes Baptista Cer Ced, sacerdos, natus die XX mensis Octobris anno
MCMVIII in Flix, martyr factus est die XVI mensis Augusti anno MCMXXXVI Barcinone.

12. Maginus Civit Roca, sacerdos, natus die

IV

mensis Iulii anno

MDCCCLXXI

in Conesa, martyr factus est die XVII mensis Augusti anno MCMXXXVI in Maspujols.
13. Iosephus Civit Timoneda, sacerdos, natus die XXI mensis Decembris anno
MDCCCLXXIV
MCMXXXVI

in Omells de Nagaya, martyr factus est die

in Reus.

XXVI

mensis Iulii anno

Acta Francisci Pp. 327

14. Iosephus Colom Alsina, sacerdos, natus die X mensis Augusti anno MCMVI,
martyr factus est die IV mensis Augusti anno MCMXXXVI in Vallmoll.
15. Franciscus Company Tarrellas, sacerdos, natus die XXIII mensis Octobris
anno

MDCCCLXXXVI

in Rocallaura, martyr factus est die

II

mensis Augusti anno

MCMXXXVI.

16. Aloisius Domingo Marin, sacerdos, natus die X mensis Maii anno MCMXI
in Morell, martyr factus est die V mensis Augusti anno MCMXXXVI.
17. Hieronymus Fbregas Cam, sacerdos, natus die V mensis Decembris anno
MCMX

in Espluga Calva, martyr factus est die

XX

mensis Ianuarii anno MCMXXXIX

in Santa Coloma de Queralt.


18. Isidorus Fbregas Gils, sacerdos, natus die VII anno MDCCCLXXVIII in Puigpelat, martyr factus est die XXVIII mensis Augusti anno MCMXXXVI in Reus.
19. Petrus Farrs Valls, sacerdos, natus die

XIII

mensis Maii anno

MCMIII

in

Santa Coloma de Queralt, martyr factus est die XXV mensis Augusti anno MCMXXXVI
in Valls.
20. Ioannes Farriol Sabat, sacerdos, natus die III mensis Octobris anno MDCCCLXVIII

in Montblanch, martyr factus est die XXII mensis Augusti anno MCMXXXVI in

Montblanch.
21. Narcisus Felu Costa, sacerdos, natus die
CLXXVII

XV

mensis Ianuarii anno

MDCC-

in Pineda ibique martyr factus est die XXVIII mensis Iulii anno MCMXXXVI.

22. Paulus Figuerola Rovira, sacerdos, natus die IX mensis Decembris anno
MDCCCLXX

in Espluga de Francol, martyr factus est die

MCMXXXVI

in Espluga Calva.

XII

mensis Augusti anno

23. Iosephus Gassol Montseny, seminarista, natus die

XXX

mensis Aprilis

anno MCMXV in Solivella, martyr factus est die XII mensis Februarii anno MCMXXXVII
in Sarreal.
24. Iosephus Garriga Ferr, sacerdos, natus die XIII mensis Martii anno MDCCCLXXII

in Cabra del Campo, martyr factus est die XXIV mensis Iulii anno MCMXXXVI

in Reus.

328

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

25. Ioannes Gibert Galofr, sacerdos, natus die


CLXXX

IV

mensis Maii anno

MDCC-

in La Riera et martyr factus est die V mensis Augusti anno MCMXXXVI in El

Pla de Santa Mara.


26. Paulus Gili Pedrs, sacerdos, natus die XXIX mensis Februarii anno MCMXII
in Omellons (Ilerdae), martyr factus est die

XXVI

mensis Iulii anno

MCMXXXVI

in

Francol.
27. Henricus Gispert Domenech, sacerdos, natus die
bris anno

MDCCCLXXIX

MCMXXXVII

in Riudoms.

in Riudoms, martyr factus est die

28. Iosephus Gomis Martorell, sacerdos, natus die

VI

VIII

mensis Novem-

mensis Aprilis anno

XVII

mensis Decembris

anno MDCCCXCIV in Reus, martyr factus est die VI mensis Aprilis anno MCMXXXVII in
Riudoms.
29. Agapitus Gorgues Manresa, sacerdos, natus die
MCMXIII

in Cervi (Ilerdae), martyr factus est die

MCMXXXVI

mensis Iunii anno

mensis Octobris anno

in Cervi.

30. Michael Grau Antol, sacerdos, natus die


MDCCCLXIX

XXIII

IV

XXII

mensis Novembris anno

in Herbs, martyr factus est die XXV mensis Augusti anno MCMXXXVI in

Valls.
31. Augustinus Ibarra Anguela, sacerdos, natus die
MCMXI

II

mensis Martii anno

in Ali, martyr factus est die XV mensis Augusti armo MCMXXXVI Barcinone.

32. Aloisius Janer Riba, sacerdos, natus die IV mensis Martii anno MDCCCLXXX
in Pontils ibique martyr factus est die XXIII mensis Iulii anno MCMXXXVI.
33. Dalmatius Llebara Torn, sacerdos, natus die
MDCCCLXXVII
MCMXXXVI

mensis Octobris anno

in Falset (Tarracone), martyr factus est die XXII mensis Augusti anno

Tarracone.

34. Iosephus Ma March, sacerdos, natus die XXIV mensis Octobris anno MDCCCLXXVI

in Morell, martyr factus est die XVII mensis Augusti anno MCMXXXVI in Reus.

35. Raimundus Mart Amens, sacerdos, natus die I mensis Novembris anno
MCMV in Vallbona (Ilerdae), martyr factus est die XII mensis Augusti anno MCMXXXVI

in Torre de Fantaubella.

Acta Francisci Pp. 329

36. Raphael Mart Figueras, sacerdos, natus die


anno

MDCCCLXXVIII

mensis Decembris

IV

Tarracone ibique martyr factus est die

mensis Iulii anno

XXX

MCMXXXVI.

37. Iosephus Masquef Ferrer, sacerdos, natus die

XI

mensis Maii anno

MDCC-

CLXXII Tarracone, martyr factus est die XXVI mensis Iulii anno MCMXXXVI Tarracone

38. Franciscus Mercad Rend, sacerdos, natus die


MDCCCLXXXI

in Roda, martyr factus est die

IV

mensis Martii anno

XXV

mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in

Barbera.
39. Iosephus Mestre Escoda, sacerdos, natus die
MDCCCXCIX

XII

mensis Februarii anno

in Dosaiguas, martyr factus est die XVII mensis Martii anno MCMXXXVII

Barcinone.
40. Alexius Miquel Rosell, sacerdos, natus die XI mensis Octobris anno MDCCCLXXXII

in Pla de Cabra, martyr factus est die

XXVI

mensis Iulii anno

MCMXXXVI

Tarracone.
41. Ioannes Montpe Masip, seminarista, natus die
anno

MCMXVIII

MCMXXXVIII

in Borjas del Campo, martyr factus est die

XV

mensis Octobris

mensis Maii anno

in Riudecols.

42. Antonius Nogus Mart, sacerdos, natus die


MDCCCLXXVI

XXXI

in Montroig, martyr factus est die

XII

XX

mensis Ianuar anno

mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in Torre de Fontaubella.
43. Iosephus Padrell Navarro, sacerdos, natus die
MDCCCXCVIII
MCMXXXVI

VIII

mensis Martii anno

in Robla de Mafumet, martyr factus est die VII mensis Septembris anno

Barcinone.

44. Iosephus Maria Panads Tarr, sacerdos, natus die


bris anno

MDCCCLXXII

MCMXXXVI

in Valls.

Tarracone, martyr factus est die

XXV

MDCCCLXXIV

MCMXXXVI

in Guimer, martyr factus est die

in Belians.

XIX

mensis Septem-

mensis Augusti anno

45. Antonius Pedr Minguella, sacerdos, natus est die


tii anno

IV

XXII

mensis Mar-

mensis Augusti anno

330

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

46. Helladius Pers Bori, sacerdos, natus die XXVI mensis Aprilis anno MDCCCLXXXIII

in Malde, martyr factus est die XXVIII mensis Augusti anno MCMXXXVI in

Reus.
47. Andreas Prats Barrufet, sacerdos, natus die VII mensis Augusti anno
MDCCCLXXXVI in Selva del Campo, martyr factus est die XIII mensis Augusti anno
MCMXXXVI in Reus.
48. Antonius Prenafeta Soler, sacerdos, natus est die VII mensis Aprilis anno
MDCCCLXXIV in Vilosell, martyr factus est die XXV mensis Augusti anno MCMXXXVI
in Valls.
49. Ioannes Roca Vilardell, sacerdos, natus die XIII mensis Augusti anno MCMV
in Gurb, martyr factus est die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI in Torredembarra.
50. Petrus Rofes Llaurad, sacerdos, natus die XXXI mensis Maii anno MCMIX
Tarracone, martyr factus est die XIII mensis Augusti anno MCMXXXVI in Borjas del
Campo.
51. Ioannes Rofes Sancho, sacerdos, natus die XXVIII mensis Februarii anno
MDCCCLXXVI in Fontaubella, martyr factus est die XII mensis Augusti anno MCMXXXVI
in Torre de Fontaubella.
52. Paulus Rosell Borgueres, sacerdos, natus die IX mensis Maii anno
MDCCCXCV in Vimbodi, martyr factus est die XXVI mensis Iulii anno MCMXXXVI Tarracone.
53. Iosephus Rosell Sans, sacerdos, natus die XXIV mensis Septembris anno
MDCCCLXXXIII in Montblanch ibique martyr factus est die XXII mensis Augusti anno
MCMXXXVI.
54. Michael Ru Gen, sacerdos, natus die XIII mensis Decembris anno MCMIX
in Cervi, martyr factus est die XVII mensis Augusti anno MCMXXXVI in Maspujols.
55. Michael Saludes Ciuret, sacerdos, natus die XXVI mensis Aprilis anno
MDCCCLXVII in Alforja, martyr factus est die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI
in Torredembarra.
56. Pius Salvans Corominas, sacerdos, natus die II mensis Ianuarii anno
MDCCCLXXVIII in S. Mara de La Guardia, martyr factus est die XIII mensis Novembris anno MCMXXXVI in Mollerusa.

Acta Francisci Pp. 331

57. Ioesphus Maria Sancho Toda, sacerdos, natus die XX mensis Martii anno
in Torre de Fontaubella, martyr factus est die

MCMIX

MCMXXXVI

XII

mensis Augusti anno

in Torre de Fontaubella.

58. Iacobus Sanrom Sol, sacerdos, natus die


MDCCCLXXIX

IV

mensis Novembris anno

in Villavert, martyr factus est die XXIV mensis Iulii anno MCMXXXVI in

Solivella.
59. Stanislaus Sans Hortoneda, sacerdos, natus die
MDCCCLXXXVII
MCMXXXVI

in Maspujols, martyr factus est die

mensis Iunii anno

mensis Augusti anno

in Montbri del Campo.

60. Aloisius Sans Vias, sacerdos, natus die


CLXXXVII

XXIII

VIII

XXII

mensis Iunii anno

MDCC-

in Montblanch, martyr factus est die X mensis Augusti anno MCMXXXVI in

Coll de Lilla.
61. Sebastianus Tarrago Cabr, sacerdos, natus die
MDCCCLXXIX

XXI

mensis Iulii anno

in Vinaixa, martyr factus est die I mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in

La Morera.
62. Iacobus Tarrago Iglesias, sacerdos, natus die XIX mensis Decembris anno
MDCCCLXVIII

in Solivella, martyr factus est die XXVIII mensis Augusti anno MCMXXXVI

in Torredembarra.
63. Ioannes Toms Gibert, sacerdos, natus die
MCMII

in Valls, martyr factus est die

XXVIII

XVIII

mensis Novembris anno

mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in Sa-

lard.
64. Isidorus Torres Balsells, sacerdos, natus die XXVII mensis Novembris anno
MDCCCLXXIV in Blancafort, martyr factus est in Montblanch die XXIV mensis Augusti

anno MCMXXXVI.
65. Ioannes Vernet Masip, sacerdos, natus est die
MDCCCXCIX

XXVIII

mensis Maii anno

in Vilella Alta, martyr factus est die XX mensis Augusti anno MCMXXXVI

in Juncosa (Ilerdae).
66. Franciscus Vidal Sanuy, sacerdos, natus est die
bris anno

MDCCCLXVII

MCMXXXVI

in Francol.

in Montpalau, martyr factus est die

VII

XXV

mensis Septemmensis Iulii anno

332

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

67. Michael Vilatim Costa, sacerdos, natus est die

XXIV

mensis Octobris

anno MDCCCLXXXVIII in Vich, martyr factus est die XXVI mensis Iulii anno MCMXXXVI
Tarracone.
68. Paulus Virgili Monf, sacerdos, natus est die
MDCCCLXIX,

VIII

mensis Augusti anno

martyr factus est die V mensis Augusti anno MCMXXXVI in Pla de Cabra.

69. Franciscus Vives Antich, sacerdos, natus est die XXII mensis Martii anno
MDCCCLXXVI

in Valls, martyr factus est die

VI

mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in

Torredembarra.
ex fratribus Carmelitanorum Discalceatorum:
70. Frater Angelus a Sancto Ioseph, (Ioannes Font Rius), natus die XX mensis
Octobris anno MDCCCXCVI in Espluga de Francol (Tarraco). Mortem martyrii obiit
die XXV mensis Iulii anno MCMXXXVI Tarracone.
71. Frater Carolus a Iesu Maria (Carolus Barrufet Tost Carlos), natus est die
IX mensis Aprilis anno MDCCCLXXXVIII. Mortem martyrii obiit die XII mensis Augusti

anno MCMXXXVI in La Selva del Camp (Tarraco).


72. Frater Damianus a Sancta Trinitate (Damianus Pablo Rodrguez), natus
die XVIII mensis Maii anno MDCCCLXXXVI. Mortem martyrii obiit die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI in Torredembarra.
73. Pater Alypius a Sancta Teresia (Alypius Arce Fernndez), sacerdos, natus
die

XVI

mensis Octobris anno

MDCCCLXXVIII.

Mortem martyrii obiit die

XI

mensis

Novembris anno MCMXXXVI in Torredembarra.


74. Frater Iosephus Caecilius a Iesu et Maria (Iosephus Alberich Lluch), natus
die VII mensis Februarii anno MDCCCLXV. Mortem martyrii obiit die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI in Torredembarra.
75. Pater Petrus a Sancto Elia (Petrus Hriz y Eguiluz), sacerdos, natus est
die

XXII

mensis Februarii anno

MDCCCLXVII.

Mortem martyrii obiit die

XI

mensis

Novembris anno MCMXXXVI in Torredembarra.


76. Pater Vincentius a Cruce (Vincentius Gallen Ibez), sacerdos, natus die
XXIX

mensis Septembris anno MCMVIII. Mortem martyrii obiit die X mensis Novem-

bris anno MCMXXXVI Tarracone.

Acta Francisci Pp. 333

ex Ordine Sancti Benedicti a Monte Serrato:


77. Fulgentius Albareda Ramoneda, O.S.B., natus die
MDCCCLXXXVIII
MCMXXXVI

Barcinone. Martyrium subiit die

XIX

XIII

mensis Iunii anno

mensis Decembris anno

in carcere Sancti Eliae.

78. Leo (Aloisius Gonzaga) Alesanco Maestro, O.S.B, natus die


Iunii anno

MDCCCLXXXII

XXIII

mensis

in San Milln de la Cogolla. Martyrium subiit die

XXX

mensis Novembris anno MCMXXXVI.


79. Ambrosius Maria Busquets Creixell, O.S.B., natus die

VII

mensis Iunii

anno MCMIII in San Gins de Torrella de Montgr. Martyrium subiit die XIX mensis
Augusti anno MCMXXXVI Barcinone.
80. Hildrebrandus Casanovas Vil, O.S.B., natus die

XXI

mensis Ianuarii

anno MCMXVIII in Hostalets de Baleny (Ausona). Martyrium subiit die XVIII mensis
Iulii anno MCMXXXVI in Monte Serrato.
81. Hildefonsus Civil Castellv, O.S.B., natus die XI mensis Ianuarii anno MDCCCLXXXIX.

Martyrium subiit die XXV mensis Iulii anno MCMXXXVI in Molins de Rey.

82. Ioannes Maria Costa Canal Odiln, O.S.B., natus est die XIII mensis Decembris anno MCMV in Urbe Sancti Dominici (Ausona). Martyrium subiit die XVIII
mensis Iulii anno MCMXXXVI Barcinone.
83. Eugenius Maria Erausqun Aramburu, O.S.B, natus die XXI mensis Octobris anno MCMII Victoriae (Ipuscoa). Martyrium subiit die XX mensis Augusti anno
MCMXXXVI

in Cruz de Trmino de Pedralbes.

84. Placidus Maria Felu Soler, O.S.B., natus die VI mensis Novembris anno
MCMIV.

Martyrium subiit die XIX mensis Augusti anno MCMXXXVI Barcinone.

85. Iosephus Maria Fontser Masdeu, O.S.B., natus die XXX mensis Octobris
anno MDCCCLIV in Vingolas de Ors (Ausona). Martyrium subiit die XIX mensis Augusti anno MCMXXXVI in Ronda de San Pedro.
86. Dominicus Gonzlez Milln, O.S.B, natus die

XVI

mensis Septembris

anno MDCCCLXXX in La Losilla (Lucronium). Martyrium subiit die


gusti anno MCMXXXVI in Monte Serrato.

XIX

mensis Au-

334

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

87. Robertus Grau Bullich, O.S.B., sacerdos, natus die IV mensis Aprilis anno
MDCCCXCV

in Coll de Nard (Ilerda). Martyrium subiit die

mensis Ianuarii anno

in Monte Serrato.

MCMXXXVII

88. Aemilianus Maria Guil Ximnes, O.S.B., natus die

IV

mensis Aprilis

anno MCMXIV in Matar. Martyrium subiit die XIX mensis Augusti anno MCMXXXVI
Barcinone.
89. Iosephus Maria Jord Jord, O.S.B, natus die XX mensis Novembris anno
MDCCCLXXXIV

Tarracone. Martyrium subiit die XXVI mensis Iulii anno MCMXXXVI in

Pont Negre.
90. Aloisius Palacios Lozano, O.S.B, sacerdos, natus die XVII mensis Augusti
anno

MDCCCXCIII

in Ags (Burgum). Martyrium subiit die

mensis Novembris

XXX

anno MCMXXXVI Barcinone.


91. Ioannes Roca Bosch, O.S.B., sacerdos, natus die
MDCCCLXXXIV.

mensis Iulii anno

XIII

Martyrium subiit die XX mensis Augusti anno MCMXXXVI Barcinone.

92. Angelus Maria Rodamilans Canals, O.S.B., sacerdos, natus die I mensis
Maii anno

MDCCCLXXIV

in Sabadell (Barcino). Martyrium subiit die

XXVII

mensis

Iulii anno MCMXXXVI Barcinone.


93. Franciscus Maria Snchez Sol, O.S.B., natus die

XXX

mensis Augusti

anno MDCCCLXXX Barcinone. Martyrium subiit die XXV mensis Iulii anno MCMXXXVI
in Monte Serrato.
94. Petrus Vallmitjana Abarca, O.S.B., sacerdos, natus die
anno

MDCCCLXXV

MCMXXXVII

Barcinone. Martyrium subiit die

XV

XIX

mensis Maii

mensis Februarii anno

in Sardaola.

95. Bernardus Vendrell Olivella, O.S.B., natus die


MDCCCLXXVIII

XXIX

mensis Iunii anno

in S. Esteban de Ordal (Barcino). Martyrium subiit die

XXV

mensis

Iulii anno MCMXXXVI in Gelida.


96. Narcissus Maria Vilar Espona, O.S.B. natus die
anno

MCMXVI

MCMXXXVI

in Baleny (Ausona). Martyrium subiit die

in Ausona.

IX

XXVIII

mensis Augusti

mensis Iulii anno

Acta Francisci Pp. 335

ex Ordine Fratrum Minorum Cappuccinorum:


97. Henricus Salva Mistral, in vita religiosa Carmelus de Coloms, natus die
XXI

mensis Martii anno

MDCCCLXXIV

in Colomes (dioecesis et provinciae Gerun-

dae), vestem religiosam Cappuccinorum induit in Arenys de Mar (Barcino) die XIII
mensis Ianuarii anno
MCMXXXVI

MCMIII.

Martyrium passus est die

XXV

mensis Augusti anno

Tarracone.

ex Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis B.M.V.:


98. Fridericus Vila Bartolt, C.M.F., natus in Brull (Barcino) die III mensis Martii anno

MDCCCLXXXIV.

Martyr factus est die

XI

mensis Novembris anno

MCMXXXVI

apud coemeterium in Torredembarra.


99. Iacobus Mir Vime, C.M.F., natus in Ciutadilla (Ilerda) die XXI mensis Decembris anno MDCCCLXXXIX, martyr factus est die XXII mensis Iulii anno MCMXXXVI
Tarracone.
100. Antonius Vilamasana Carulla, C.M.F., natus in Masoteras (Ilerda) die
XXVIII

mensis Ianuarii anno

MDCCCLX,

martyr factus est die

XXV

mensis Augusti

anno MCMXXXVI in Valls.


101. Paulus Castell Barbera, C.M.F., natus in Selva del Campo (Tarraco) die
III

mensis Maii anno MDCCCLXI, martyr factus est die XXVI mensis Septembris anno

MCMXXXVI

in Reus.

102. Andreas Feliu Bartolomeu, C.M.F., natus in Selva del Campo (Tarraco)
die XV mensis Septembris anno MDCCCLXX, martyr factus est die XXVI mensis Septembris anno MCMXXXVI in Reus.
103. Sebastianus Balsells Tonijun, C.M.F., natus in Fuliola (Ilerda) die
mensis Decembris anno

MDCCCLXXXV,

martyr factus est die

XV

III

mensis Augusti

anno MCMXXXVI in Sierra de Almenara.


104. Antonius Capdevila Balsells, C.M.F., natus in Espluga Calva (Ilerda) die
XXVII

mensis Februarii anno

anno MCMXXXVI in Vimbod.

MDCCCXCIV,

martyr factus est die

XXIV

mensis Iunii

336

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum:


105. Agapitus Modestus, in saeculo Modestus Pamplona Falguera, natus die
XVII mensis Iunii anno MCMVII, martyrium subiit die XXVIII mensis Augusti anno
MCMXXXVI Tarracone.
106. Albertus Ioachimus, in saeculo Albertus Linares de la Pinta, natus die
XXVII mensis Augusti anno MCMXIII, martyrium subiit die XIX mensis Maii anno
MCMXXXVII in Castillonroy.
107. Alexander Antonius, in saeculo Alexander Arraya Caballero, natus
die XXX mensis Maii anno MCMVIII, martyrium subiit die XXX mensis Iulii anno
MCMXXXVI Tarracone.
108. Alexander Ioannes, in saeculo Firminus Gellida Cornelles, natus die VI
mensis Octobris anno MDCCCLXXXIX, martyrium subiit die XVII mensis Augusti anno
MCMXXXVI in Viaroz (Barcino).
109. Alphaeus Barnabas, in saeculo Barnabas Nez Alonso, natus die XI
mensis Iunii anno MCMII, martyrium subiit die XXX mensis Iulii anno MCMXXXVI
Tarracone.
110. Anastasius Lucas, in saeculo Lucas Martn Puente, natus die XX mensis Septembris anno MCMVIII, martyrium subiit die XVIII mensis Septembris anno
MCMXXXVI Tarracone.
111. Andreas Sergius, in saeculo Andreas Pradas Lahoz, natus die XXX mensis
Novembris anno MCMVIII, martyrium subiit die XVIII mensis Augusti anno MCMXXXVI
in Tortosa (Tarraco).
112. Angelus Amatus, in saeculo Maximianus Perz Fierro, natus die XXI mensis Augusti anno MCMV, martyrium subiit die I mensis Septembris anno MCMXXXVI
in Tortosa (Tarraco).
113. Anselmus Felix, in saeculo Modestus Godo Buscat, natus die XII mensis Ianuarii anno MDCCCLXXIX, martyrium subiit die XXVIII mensis Augusti anno
MCMXXXVI Tarracone.
114. Antonius Aegidius, in saeculo Alexander Gil Monforte, natus die IX
mensis Februarii anno MCMIII, martyrium subiit die XXII mensis Septembris anno
MCMXXXVI in Mosqueruela (Terulium).

Acta Francisci Pp. 337

115. Aristides Marcus, in saeculo Petrus Cano Cebrin, natus die I mensis Iunii
anno MCMVI, martyrium subiit die XIV mensis Augusti anno MCMXXXVI in Benicarl.
116. Arnoldus Cyrillus, in saeculo Ioannes Font Taulat, natus die I mensis Iulii anno MDCCCXC, martyrium subiit die XXI mensis Ianuarii anno MCMXXXVII Ilerdae.
117. Augustus Maria, in saeculo Arsenius Merino Miguel, natus die XII mensis Decembris anno MDCCCXCIV, martyrium subiit ad finem mensis Octobris anno
MCMXXXVI in Molnas (Tarraco).
118. Benildus Iosephus, in saeculo Franciscus Casademunt Ribas, natus die V
mensis Februarii anno MDCCCLXXII, martyrium subiit die XXVI mensis Augusti anno
MCMXXXVI Tarracone.
119. Benedictus Ioannes, in saeculo Ioannes Baptista Urgell Corna, natus
die V mensis Octobris anno MCMVI, martyrium subiit die VII mensis Augusti anno
MCMXXXVI in Villalba.
120. Bonaventura Plus, in saeculo Pius Ruiz de la Torre, natus die IX mensis
Iulii anno MCMIX, martyrium subiit die I mensis Septembris anno MCMXXXVI in Tortosa (Tarraco).
121. Claudius Iosephus, in saeculo Emmanuel Mateo Calvo, natus die V mensis Octobris anno MCMII, martyrium subiit die I mensis Septembris anno MCMXXXVI
in Tortosa (Tarraco).
122. Clemens Adolfus, in saeculo Ioannes Clemens Vea Balaguer, natus die
IX mensis Iunii anno MDCCCXCVIII, martyrium subiit die XV mensis Augusti anno
MCMXXXVI in S. Mateo (in provincia Castellionensi).
123. Clemens Faustinus, in saeculo Iosephus Fernndez Senz, natus die VI
mensis Aprilis anno MCMXV, martyrium subiit die XVIII mensis Septembris anno
MCMXXXVI Tarracone
124. Daniel Antoninus, in saeculo Nicolaus Rueda Barriocanal, natus die X
mensis Septembris anno MDCCCXCIV, martyrium subiit die XXVIII mensis Augusti
anno MCMXXXVI Tarracone.
125. Helladius Vincentius, in saeculo Caesarius Espaa Ortiz, natus die XXV
mensis Februarii anno MDCCCLXXXVI, martyrium subiit die XXVIII mensis Augusti
anno MCMXXXVI Tarracone.

338

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

126. Elias Paulinus, in saeculo Xaverius Pradas Vidal, natus die XXI mensis
Martii anno MDCCCXCVI, martyrium subiit die XXVIII mensis Augusti anno MCMXXXVI
Tarracone.
127. Elmus Michal, in saeculo Petrus Ioannes Iosephus Sisterna Torrent, natus die

XXI

mensis Martii anno

MDCCCLXXVIII,

martyrium subiit die

XXVI

mensis

Augusti anno MCMXXXVI Tarracone.


128. Exsuperius, in saeculo Michal Alberto Flos, natus die

XII

mensis No-

vembris anno MDCCCLXXXI, martyrium subiit die XV mensis Augusti anno MCMXXXVI
in Benicarl.
129. Faustus Aloisius, in saeculo Iosephus Maria Tolaguera Oliva, natus die
XIV

mensis Martii anno

MCMXXXVI

MCMIV,

martyrium subiit die

XXVI

mensis Augusti anno

Tarracone.

130. Felix Hadrianus, in saeculo Franciscus Vicente Edo, natus die XXXI mensis Iulii anno MCMIII, martyrium subiit die XXII mensis Septembris anno MCMXXXVI
in Mosqueruela
131. Fulbertus Iacobus, in saeculo Iacobus Jard Vernet, natus die VII mensis
Maii anno

MCMI,

martyrium subiit die

mensis Augusti anno

MCMXXXVI

in Tivisa

(Tarraco).
132. Gilbertus a Iesu, in saeculo Iosephus Boschdemont Mitjavila, natus die XI
mensis Augusti anno MDCCCLXXX, martyrium subiit die XI mensis Novembris anno
MCMXXXVI

in Torredembarra.

133. Honorius Sebastianus, in saeculo Sebastianus Obeso Alario, natus die XII
mensis Decembris anno MCMX, martyrium subiit die XVIII mensis Septembris anno
MCMXXXVI

Tarracone.

134. Hugo Barnabas, in saeculo Franciscus Trulln Gilisbarts, natus die


mensis Ianuarii anno
MCMXXXVI

MDCCCXCV,

XX

martyrium subiit die I mensis Septembris anno

in Viols.

135. Hyacinthus Georgius, in saeculo Iosephus Camprub Corrub, natus die


XXII

mensis Februarii anno MDCCCLXXX, martyrium subiit die XXVIII mensis Augusti

anno MCMXXXVI Tarracone.

Acta Francisci Pp. 339

136. Ianuarius, in saeculo Marianus Navarro Blasco, natus die III mensis Decembris anno

MCMIII,

martyrium subiit die

XI

mensis Novembris anno

MCMXXXVI

Tarracone.
137. Iustinus Gabriel, in saeculo Gabriel Albiol Plou, natus die XXIII mensis Aprilis anno MCMX, martyrium subiit die XI mensis Augusti anno MCMXXXVI in Peiscola.
138. Leontius Ioachimus, in saeculo Ioachimus Pallerola Feu, natus die
II

mensis Iulii anno

MCMXXXVI

MDCCCXCII,

martyr factus est die

mensis Septembris anno

in Viols.

139. Aloisius Albertus, in saeculo Ildephonsus Alberto Flos, natus die

XXVI

mensis Februarii anno MDCCCLXXX, martyrium subiit die XV mensis Augusti anno
MCMXXXVI

in Benicarl.

140. Maginus Petrus, in saeculo Franciscus Salla Salt, natus die

III

mensis

Septembris anno MCMXVIII, martyr factus est die XXIX mensis Iulii anno MCMXXXVIII
in Juncosa (Ilerda).
141. Marcianus Paschalis, in saeculo Paschalis Escun Ferrer, natus die
XXX

mensis Martii anno

MCMXXXVI

MCMVII,

martyr factus est die

XIX

mensis Augusti anno

in Tortosa.

142. Nicolaus Hadrianus, in saeculo Ioannes Prez Rodrigo, natus die

XXVII

mensis Ianuarii anno MCMXIV martyr factus est die XVIII mensis Septembris anno
MCMXXXVI

Barcinone.

143. Raphal Iosephus, in saeculo Patricius Gellida Llorach, natus die


mensis Martii anno
MCMXXXVI

MDCCCLXXI,

martyr factus est die

XVIII

XVI

mensis Augusti anno

in Pescola.

ex Tertio Ordine Carmelitarum a Magisterio:


144. Iulius Alameda Camarero, natus die

XXVIII

mensis Maii anno

MCMXI

in

Castroceniza (Burgum), martyr factus est die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI
in Torredembarra.
145. Aloisius Domingo Oliva, natus die
in Reus (Tarraco), martyr factus est die
Torredembarra.

XI

XI

mensis Ianuarii anno

mensis Novembris anno

MDCCCXCII

MCMXXXVI

in

340

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

146. Isidorus Tars Giribets, natus die

III

mensis Februarii anno

MDCCCLXVI

in Fontanet (Ilerda), martyr factus est die XI mensis Novembris anno MCMXXXVI in
Torredembarra.
147. Bonaventura Toldr Rodn, natus est die
MDCCCXCVI

XXXI

in Pla de Cabra (Tarraco), martyr factus est die

mensis Martii anno


XI

mensis Novembris

anno MCMXXXVI in Torredembarra.


Fama earum martyrii tam late inter Populum Dei propagata est ut archidioecesis Tarraconensis iniret Processum Informativum. Parata Positione,
Consultores Theologi, in Congressu Peculiari die

III

mensis Iunii anno

MMXI

acto, hoc probaverunt. Deinde Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione


Ordinaria diei

mensis Iunii anni

martyrium sunt fassi. Denique die

MMXII,
XXVIII

necem Servorum Dei verum fuisse


mensis Iunii anno

MMXII

Benedictus

XVI iussit ut Congregatio de Causis Sanctorum Decretum super martyrio


rite promulgaret et statuit deinde ut beatificationis ritus Tarracone in Hispania celebraretur die

XIII

mensis Octobris anno

MMXIII.

Hodie igitur, Tarracone in Hispania, de mandato Nostro, Venerabilis


Frater Noster Angelus S.R.E. Cardinalis Amato, Praefectus Congregationis
de Causis Sanctorum, textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos
Servos Dei Emmanuelem Borrs Ferr, Agapitum Modestum Pamplona Falguera et

CXLV

Socios in Beatorum numerum adscribimus:

Nos, vota Fratrum Nostrorum Iesu Garca Burillo, Episcopi Abulensis, Alfonsi Milin Sorribas, Episcopi Barbastrensis-Montisonensis, Aloisii
S.R.E. Cardinalis Martnez Sistach, Archiepiscopi Barcinonensis, Marii Iceta
Gavicagogeascoa, Episcopi Flaviobrigensis, Iosephi Emmanuelis Lorca Planes, Episcopi Carthaginensis in Hispania, Antonii Angeli Algora Hernando, Episcopi Civitatis Regalensis, Demetrii Fernndez Gonzlez, Episcopi
Cordubensis, Iosephi Mariae Yanguas Sanz, Episcopi Conchensis, Raimundi del Hoyo Lpez, Episcopi Giennensis, Ioannis Piris Frgola, Episcopi
Ilerdensis, Antonii Mariae S.R.E. Cardinalis Rouco Varela, Archiepiscopi
Matritensis, Iesu Stephani Catal Ibez, Episcopi Malacitani, Salvatoris
Gimnez Valls, Episcopi Minoricensis, Attilani Rodrguez Martnez, Episcopi
Seguntini-Guadalaiarensis, Iacobi Pujol Balcells, Archiepiscopi Tarraconensis, Iosephi Angeli Saiz Meneses, Episcopi Terrassensis, Caroli Emmanuelis
Escribano Subas, Episcopi Terulensis et Albarracinensis, Braulii Rodrguez

Acta Francisci Pp. 341

Plaza, Archiepiscopi Toletani, Henrici Benavent Vidal, Episcopi Dertosensis,


Caroli Osoro Sierra, Archiepiscopi Valentini, necnon plurimorum aliorum
Fratrum in Episcopatu multorumque Christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica
facultatem facimus ut Servi Dei Iosephus Maximus Moro Briz et IV Socii,
presbyteri dioecesani; Maurus Palazuelos Maruri et XVII Socii, ex Ordine Sancti Benedicti; Iacobus Puig Mirosa et XVIII Socii, e Congregatione
Filiorum Sacrae Familiae Iesu, Mariae et Ioseph, necnon Sebastianus Llorens Telarroja, laicus; Mara a Monte Serrato (in saeculo: Iosepha Mara
Columnaris Garca Solanas) et VIII Sociae, religiosae professae Instituti
Minimarum Discalceatarum Sancti Francisci de Paula, necnon Lucretia
Garca Solanas, laica et vidua; Mauritius (in saeculo: Alexander) iguez
de Heredia Alzla et XXIII Socii, religiosi professi ex Ordine Hospitalario
Sancti Ioannis de Deo; Iosephus Guardiet Pujol, presbyter dioecesanus;
Raimundus Ioachimus Castao Gonzlez et Iosephus Mara Gonzlez Sols,
presbyteri professi ex Ordine Fratrum Praedicatorum; Antonius Fandez
Lpez, presbyter, et unus Socius, professi ex Ordine Fratrum Minorum,
necnon duo presbyteri dioecesani; Hermenegildus ab Assumptione B.M.V.
(in saeculo: Hermenegildus Iza y Aregita) et V Socii, ex Ordine Sanctissimae
Trinitatis; Carmelus Maria Moyano Linares et IX Socii, presbyteri professi
ex Ordine Carmelitarum; Iosephus Xavier Gorosterratzu et Socii, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris; Emmanuel Basulto Jimnez, Episcopus
Giennensis, necnon III presbyteri dioecesani, unus seminarii alumnus et
unus laicus; Victoria a Iesu (in saeculo: Francisca Agnes Maria ab Antiqua)
Valverde Gonzlez, religiosa Pii Instituti Calasanctiani Filiarum a Divina
Pastora; Salvius Huix Miralpeix, Episcopus Illerdensis; Iosephus Nadal y
Guiu et Iosephus Jordn y Blecua, presbyteri dioecesani; Ioannes a Iesu (in
saeculo: Vilaregut Farr) et III Socii, ex Ordine Fratrum Discalceatarum
Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, necnon Paulus Segal Sol,
presbyter dioecesanus; Marianus Alcal Prez et XVIII Socii, ex Ordine
Beatae Mariae Virginis de Mercede Redemptionis Captivorum; Chrysanthus
(in saeculo: Casimirus Gonzlez Garca), Aquilinus, Cyprianus Iosephus et
LXIII Socii, ex Instituto Fratrum Maristarum a Scholis, necnon Raimundus
Aemilianus Hortelano Gmez et Iulianus Aguilar Martn, laici; Emmanuel
a Sacra Familia (in saeculo: Emmanuel Sanz Domnguez), presbyter professus et reformator Ordinis Sancti Hieronymi; Andreas a Palazuelo (in

342

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

saeculo: Michal Franciscus Gonzlez Gonzlez) et XXXI Socii, ex Ordine


Fratrum Minorum Capuccinorum; Theophilus Fernndez de Legaria Goi
et IV Socii, presbyteri professi e Congregatione Sacrorum Cordium Iesu
et Mariae necnon adorationis perpetuae Ss. Sacramenti altaris; Albertus
Maria Marco Alemn et VIII Socii, ex Ordine Carmelitarum ab Antiqua
Observantia, necnon Augustinus Maria Garca Tribaldos et XV Socii, ex
Instituto Fratrum Scholarum Christianarum; Orentius Aloisius (in saeculo:
Antonius Sol Garriga) et XVIII Socii, ex Instituto Fratrum Scholarum
Christianarum, necnon Antonius Mateo Salamero, presbyter dioecesanus,
et Iosephus Gorostazu Labayen, laicus; Melchiora ab Adoratione Corts
Bueno et XIV Sociae, e Societate Filiarum a Caritate Sancti Vincentii de
Paul; Aurelia (in saeculo: Clementina) Arambarri Fuente et III Sociae, religiosae professae Congregationis Servarum Mariae Ministrantium Infirmis;
Maria Assumpta (in saeculo: Iulianna Gonzlez Trujillano) et II Sociae,
religiosae professae Congregationis Missionariarum Franciscalium a Matre
Divini Pastoris; Ioannes Huguet y Cardona, presbyter dioecesanus; Iosephus
Maria Ruiz Cano, Iesus Hannibal Gmez Gmez, Thomas Cordero Cordero
et XIII Socii, e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis B.M.V.; Emmanuel Borrs Ferr, Episcopus Auxiliaris Tarraconensis,
Agapitus Modestus (in saeculo: Modestus Pamplona Falguera), ex Instituto
Fratrum Scholarum Christianarum et CXLV Socii, presbyteri et Seminarii
alumni dioecesani necnon religiosi ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum, ex Ordine Fratrum Discalceatorum Beatae Mariae Virginia de
Monte Carmelo, ex Ordine Sancti Benedicti, ex Ordine Fratrum Minorum
Capuccinorum, e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis
B.M.V., e Tertio Ordine Carmelitarum a Magisterio; Fortunatus Velasco
Tobar et XIII Socii e Congregatione Missionis; Ioachimus Jovan Marn
et XIV Socii e Sodalitate Sacerdotum Operariorum Dioecesanorum Cordis
Iesu; Richardus Gil Barceln, presbyter professus e Congregatione Parvi
Operis a Divina Providentia, necnon Antonius Arru Peir, laicus; Iosepha
Martnez Prez et XI Sociae e Congregatione Filiarum a Caritate, necnon
Dolores Broseta Bonet, laica qui in Hispania vicesimo saeculo sanguinem
suum effuderunt ad testimonium perhibendum Domino Iesu, Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum die sexta Novembris in
locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et
Filii et Spiritus Sancti.

Acta Francisci Pp. 343

Quae vero per has Litteras decrevimus et nunc et in posterum firma


esse volumus, rebus quibuslibet contrariis non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die tertio decimo mensis Octobris, anno Domini bis millesimo tertio decimo, Pontificatus Nostri primo.
De mandato Summi Pontificis
loco Secretarii Status

c P etrus P arolin
Archiepiscopus tit. Aquipendiensis
Loco G Plumbi
In Secret. Status tab., n. 49.586

344

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

EPISTULA APOSTOLICA AD EPISCOPOS NIGERIAE


Dear Brother Bishops,
While we walk this Lenten journey towards the Resurrection of the Lord
united with the whole Church, I wish to extend to you, dear Archbishops
and Bishops of Nigeria, a fraternal greeting, which I extend to the beloved
Christian communities entrusted to your pastoral care. I would also like
to share some thoughts with you on the current situation in your country.
Nigeria, known as the African giant, with its more than 160 million
inhabitants, is set to play a primary role, not only in Africa but in the world
at large. In recent years, it has experienced robust growth in the economic
sphere and has again reasserted itself on the world stage as an attractive
market, on account of its natural resources as well as its commercial potential. It is now considered officially the single largest African economy.
It has also distinguished itself as a political player widely committed to
the resolution of crisis situations in the continent.
At the same time, your nation has had to confront considerable problems, among them new and violent forms of extremism and fundamentalism
on ethnic, social and religious grounds. Many Nigerians have been killed,
wounded or mutilated, kidnapped and deprived of everything: their loved
ones, their land, their means of subsistence, their dignity and their rights.
Many have not been able to return to their homes. Believers, both Christian
and Muslim, have experienced a common tragic outcome, at the hands of
people who claim to be religious, but who instead abuse religion, to make of
it an ideology for their own distorted interests of exploitation and murder.
I would like to assure you and all who suffer of my closeness. Every day
I remember you in my prayers and I repeat here, for your encouragement
and comfort, the consoling words of the Lord Jesus, which must always
resound in our hearts: Peace I leave with you; my peace I give to you.1
Peace as you know so well is not only the absence of conflict or
the result of political compromise or fatalistic resignation. Peace is for us
a gift which comes from on high; it is Jesus Christ himself, the Prince of
Peace, who has made of two peoples one. 2 And only the man or woman
1
2

Jn 14: 27.
Cf. Eph 2: 14.

Acta Francisci Pp. 345

who treasures the peace of Christ as a guiding light and way of life can
become a peacemaker.3
At the same time, peace is a daily endeavour, a courageous and authentic effort to favour reconciliation, to promote experiences of sharing,
to extend bridges of dialogue, to serve the weakest and the excluded. In a
word, peace consists in building up a culture of encounter.
And so I wish here to express my heartfelt thanks to you, because in
the midst of so many trials and sufferings the Church in Nigeria does not
cease to witness to hospitality, mercy and forgiveness. How can we fail to
remember the priests, religious men and women, missionaries and catechists
who, despite untold sacrifices, never abandoned their flock, but remained
at their service as good and faithful heralds of the Gospel? To them, most
particularly, I would like to express my solidarity, and to say: do not grow
tired of doing what is right!
We give thanks to the Lord for them, as for so many men and women of
every social, cultural and religious background, who with great willingness
stand up in concrete ways to every form of violence, and whose efforts are
directed at favouring a more secure and just future for all. They offer us
moving testimonies, which, as Pope Benedict XVI recalled at the end of the
Synod for Africa, show the power of the Spirit to transform the hearts of
victims and their persecutors and thus to re-establish fraternity.4
Dear Brother Bishops, in perseverance and without becoming discouraged,
go forward on the way of peace.5 Accompany the victims! Come to the aid of the
poor! Teach the youth! Become promoters of a more just and fraternal society!
I gladly impart to you my Apostolic Blessing, which I ask you to extend
to priests, religious, missionaries, catechists, lay faithful and above all to
those suffering members of the Body of Christ.
May the Resurrection of the Lord bring conversion, reconciliation and
peace to all the people of Nigeria! I commend you to Mary, Queen of Africa,
and I ask you also to pray for me.
From the Vatican, 2 March 2015

FRANCIS PP.

Cf. Mt 5: 9.
Africae Munus, 20.
5
Cf. Lk 1: 79.
3
4

346

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

HOMILIAE

I
Summo Pontifice apud aream Neapolitanam vulgo Plebiscito Eucharistiam
celebrante.*

Il passo del Vangelo che abbiamo ascoltato ci presenta una scena ambientata nel tempio di Gerusalemme, al culmine della festa ebraica delle
capanne, dopo che Ges ha proclamato una grande profezia rivelandosi come
sorgente dellacqua viva, cio lo Spirito Santo.1 Allora la gente, molto
impressionata, si mette a discutere su di Lui. Anche oggi la gente discute su
di Lui. Alcuni sono entusiasti e dicono che davvero il profeta.2 Qualcuno
addirittura afferma: Costui il Cristo!.3 Ma altri si oppongono perch
dicono il Messia non viene dalla Galilea, ma dalla stirpe di Davide, da
Betlemme; e cos, senza saperlo, confermano proprio lidentit di Ges.
I capi dei sacerdoti avevano mandato delle guardie per arrestarlo, come
si fa nelle dittature, ma queste ritornano a mani vuote e dicono: Mai un
uomo ha parlato cos!.4 Ecco la voce della verit, che risuona in quegli
uomini semplici.
La parola del Signore, ieri come oggi, provoca sempre una divisione:
la parola di Dio divide, sempre! Provoca una divisione tra chi la accoglie
e chi la rifiuta. A volte un contrasto interiore si accende anche nel nostro
cuore; questo accade quando avvertiamo il fascino, la bellezza e la verit
delle parole di Ges, ma nello stesso tempo le respingiamo perch ci mettono in discussione, ci mettono in difficolt e ci costa troppo osservarle.
Oggi sono venuto a Napoli per proclamare insieme a voi: Ges il Signore! Ma non voglio dirlo solo io: voglio sentirlo da voi, da tutti, adesso, tutti
insieme Ges il Signore!, unaltra volta Ges il Signore! Nessuno
parla come Lui! Lui solo ha parole di misericordia che possono guarire le
ferite del nostro cuore. Lui solo ha parole di vita eterna. 5
* Die 21 Martii 2015.
1
Cfr Gv 7, 37-39.
2
v. 40.
3
v. 41.
4
v. 45.
5
Cfr Gv 6, 68.

Acta Francisci Pp. 347

La parola di Cristo potente: non ha la potenza del mondo, ma quella


di Dio, che forte nellumilt, anche nella debolezza. La sua potenza quella dellamore: questa la potenza della parola di Dio! Un amore che non
conosce confini, un amore che ci fa amare gli altri prima di noi stessi. La
parola di Ges, il santo Vangelo, insegna che i veri beati sono i poveri in
spirito, i non violenti, i miti, gli operatori di pace e di giustizia. Questa
la forza che cambia il mondo! Questa la parola che d forza ed capace
di cambiare il mondo. Non c unaltra strada per cambiare il mondo.
La parola di Cristo vuole raggiungere tutti, in particolare quanti vivono
nelle periferie dellesistenza, perch trovino in Lui il centro della loro vita
e la sorgente della speranza. E noi, che abbiamo avuto la grazia di ricevere
questa Parola di Vita una grazia ricevere la parola di Dio! siamo chiamati ad andare, a uscire dai nostri recinti e, con ardore di cuore, portare
a tutti la misericordia, la tenerezza, lamicizia di Dio: questo un lavoro
che tocca a tutti, ma in modo speciale a voi sacerdoti. Portare misericordia,
portare perdono, portare pace, portare gioia nei Sacramenti e nellascolto.
Che il popolo di Dio possa trovare in voi uomini misericordiosi come Ges.
Nello stesso tempo ogni parrocchia e ogni realt ecclesiale diventi santuario
per chi cerca Dio e casa accogliente per i poveri, gli anziani e quanti si
trovano nel bisogno. Andare e accogliere: cos pulsa il cuore della madre
Chiesa, e di tutti i suoi figli. Vai, accogli! Vai, cerca! Vai, porta amore,
misericordia, tenerezza.
Quando i cuori si aprono al Vangelo, il mondo comincia a cambiare e
lumanit risorge! Se accogliamo e viviamo ogni giorno la Parola di Ges,
risorgiamo con Lui.
La Quaresima che stiamo vivendo fa risuonare nella Chiesa questo messaggio, mentre camminiamo verso la Pasqua: in tutto il popolo di Dio si
riaccende la speranza di risorgere con Cristo, nostro Salvatore. Che non
giunga invano la grazia di questa Pasqua, per il popolo di Dio di questa
citt! Che la grazia della Risurrezione sia accolta da ognuno di voi, perch
Napoli sia piena della speranza di Cristo Signore! La speranza: Largo
alla speranza, dice il motto di questa mia Visita. Lo dico a tutti, in modo
particolare ai giovani: apritevi alla potenza di Ges Risorto, e porterete
frutti di vita nuova in questa citt: frutti di condivisione, di riconciliazione, di servizio, di fraternit. Lasciatevi avvolgere, abbracciare dalla sua
misericordia, dalla misericordia di Ges, di quella misericordia che soltanto
Ges ci porta.

348

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Cari napoletani, largo alla speranza e non lasciatevi rubare la speranza!


Non cedete alle lusinghe di facili guadagni o di redditi disonesti: questo
pane per oggi e fame per domani. Non ti pu portare niente! Reagite con
fermezza alle organizzazioni che sfruttano e corrompono i giovani, i poveri
e i deboli, con il cinico commercio della droga e altri crimini. Non lasciatevi rubare la speranza! Non lasciate che la vostra giovent sia sfruttata da
questa gente! La corruzione e la delinquenza non sfigurino il volto di questa
bella citt! E di pi: non sfigurino la gioia del vostro cuore napoletano! Ai
criminali e a tutti i loro complici oggi io umilmente, come fratello, ripeto:
convertitevi allamore e alla giustizia! Lasciatevi trovare dalla misericordia
di Dio! Siate consapevoli che Ges vi sta cercando per abbracciarvi, per
baciarvi, per amarvi di pi. Con la grazia di Dio, che perdona tutto e perdona sempre, possibile ritornare a una vita onesta. Ve lo chiedono anche
le lacrime delle madri di Napoli, mescolate con quelle di Maria, la Madre
celeste invocata a Piedigrotta e in tante chiese di Napoli. Queste lacrime
sciolgano la durezza dei cuori e riconducano tutti sulla via del bene.
Oggi incomincia la primavera e la primavera porta speranza: tempo di
speranza. E loggi di Napoli tempo di riscatto per Napoli: questo il mio
augurio e la mia preghiera per una citt che ha in s tante potenzialit
spirituali, culturali e umane, e soprattutto tanta capacit di amare. Le
autorit, le istituzioni, le varie realt sociali e i cittadini, tutti insieme e
concordi, possono costruire un futuro migliore. E il futuro di Napoli non
ripiegarsi rassegnata su s stessa: questo non il vostro futuro! Ma il futuro
di Napoli aprirsi con fiducia al mondo, dare largo alla speranza. Questa
citt pu trovare nella misericordia di Ges, che fa nuove tutte le cose, la
forza per andare avanti con speranza, la forza per tante esistenze, tante
famiglie e comunit. Sperare gi resistere al male. Sperare guardare il
mondo con lo sguardo e con il cuore di Dio. Sperare scommettere sulla
misericordia di Dio che Padre e perdona sempre e perdona tutto.
Dio, fonte della nostra gioia e ragione della nostra speranza, vive nelle
nostre citt. Dio vive a Napoli! La sua grazia e la sua benedizione sostengano il vostro cammino nella fede, nella carit e nella speranza, i vostri
propositi di bene e i vostri progetti di riscatto morale e sociale. Abbiamo
tutti insieme proclamato Ges come il Signore: diciamolo ancora alla fine:
Ges il Signore!, tutti tre volte: Ges il Signore!. E ca a Maronna
vaccumpagne!

Acta Francisci Pp. 349

II
Occasione celebrationis Dominicae in Palmis de Passione Domini.*

Al centro di questa celebrazione, che appare tanto festosa, c la parola che abbiamo ascoltato nellinno della Lettera ai Filippesi: Umili s
stesso.1 Lumiliazione di Ges.
Questa parola ci svela lo stile di Dio e, di conseguenza, quello che deve
essere del cristiano: lumilt. Uno stile che non finir mai di sorprenderci
e di metterci in crisi: a un Dio umile non ci si abitua mai!
Umiliarsi prima di tutto lo stile di Dio: Dio si umilia per camminare
con il suo popolo, per sopportare le sue infedelt. Lo si vede bene leggendo la storia dellEsodo: che umiliazione per il Signore ascoltare tutte
quelle mormorazioni, quelle lamentele! Erano rivolte contro Mos, ma in
fondo andavano contro di Lui, il loro Padre, che li aveva fatti uscire dalla
condizione di schiavit e li guidava nel cammino attraverso il deserto fino
alla terra della libert.
In questa Settimana, la Settimana Santa, che ci conduce alla Pasqua,
noi andremo su questa strada dellumiliazione di Ges. E solo cos sar
santa anche per noi!
Sentiremo il disprezzo dei capi del suo popolo e i loro inganni per farlo
cadere. Assisteremo al tradimento di Giuda, uno dei Dodici, che lo vender
per trenta denari. Vedremo il Signore arrestato e portato via come un malfattore; abbandonato dai discepoli; trascinato davanti al sinedrio, condannato a morte, percosso e oltraggiato. Sentiremo che Pietro, la roccia dei
discepoli, lo rinnegher per tre volte. Sentiremo le urla della folla, sobillata
dai capi, che chiede libero Barabba, e Lui crocifisso. Lo vedremo schernito
dai soldati, coperto con un mantello di porpora, coronato di spine. E poi,
lungo la via dolorosa e sotto la croce, sentiremo gli insulti della gente e
dei capi, che deridono il suo essere Re e Figlio di Dio.
Questa la via di Dio, la via dellumilt. la strada di Ges, non ce
n unaltra. E non esiste umilt senza umiliazione.
* Die 28 Martii 2015.
1
2, 8.

350

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Percorrendo fino in fondo questa strada, il Figlio di Dio ha assunto


la forma di servo.2 In effetti, umilt vuol dire anche servizio, vuol dire
lasciare spazio a Dio spogliandosi di s stessi, svuotandosi, come dice la
Scrittura.3 Questa svuotarsi lumiliazione pi grande.
C una strada contraria a quella di Cristo: la mondanit. La mondanit ci offre la via della vanit, dellorgoglio, del successo laltra via. Il
maligno lha proposta anche a Ges, durante i quaranta giorni nel deserto.
Ma Ges lha respinta senza esitazione. E con Lui, con la sua grazia soltanto, col suo aiuto, anche noi possiamo vincere questa tentazione della
vanit, della mondanit, non solo nelle grandi occasioni, ma nelle comuni
circostanze della vita.
Ci aiuta e ci conforta in questo lesempio di tanti uomini e donne che,
nel silenzio e nel nascondimento, ogni giorno rinunciano a s stessi per
servire gli altri: un parente malato, un anziano solo, una persona disabile,
un senzatetto
Pensiamo anche allumiliazione di quanti per il loro comportamento
fedele al Vangelo sono discriminati e pagano di persona. E pensiamo ai
nostri fratelli e sorelle perseguitati perch cristiani, i martiri di oggi ce
ne sono tanti non rinnegano Ges e sopportano con dignit insulti e oltraggi. Lo seguono sulla sua via. Possiamo parlare in verit di un nugolo
di testimoni: i martiri di oggi.4
Durante questa Settimana, mettiamoci anche noi decisamente su questa
strada dellumilt, con tanto amore per Lui, il nostro Signore e Salvatore.
Sar lamore a guidarci e a darci forza. E dove Lui, saremo anche noi.5

Cfr Fil 2, 7.
v. 7.
4
Cfr Eb 12, 1.
5
Cfr Gv 12, 26.
2
3

Acta Francisci Pp. 351

III
Dum Summus Pontifex Missam Chrismalem apud Basilicam Petrianam celebrat.*

La mia mano il suo sostegno, / il mio braccio la sua forza.1 Cos


pensa il Signore quando dice dentro di s: Ho trovato Davide, mio servo,
/ con il mio santo olio lho consacrato.2 Cos pensa il nostro Padre ogni
volta che trova un sacerdote. E aggiunge ancora: La mia fedelt e il
mio amore saranno con lui / Egli mi invocher: Tu sei mio padre, /
mio Dio e roccia della mia salvezza.3
molto bello entrare, con il Salmista, in questo soliloquio del nostro
Dio. Egli parla di noi, suoi sacerdoti, suoi preti; ma in realt non un soliloquio, non parla da solo: il Padre che dice a Ges: I tuoi amici, quelli
che ti amano, mi potranno dire in modo speciale: Tu sei mio Padre.4 E
se il Signore pensa e si preoccupa tanto di come potr aiutarci, perch
sa che il compito di ungere il popolo fedele non facile, duro; ci porta
alla stanchezza e alla fatica. Lo sperimentiamo in tutte le forme: dalla stanchezza abituale del lavoro apostolico quotidiano fino a quella della malattia
e della morte, compreso il consumarsi nel martirio.
La stanchezza dei sacerdoti! Sapete quante volte penso a questo: alla
stanchezza di tutti voi? Ci penso molto e prego di frequente, specialmente
quando ad essere stanco sono io. Prego per voi che lavorate in mezzo al
popolo fedele di Dio che vi stato affidato, e molti in luoghi assai abbandonati e pericolosi. E la nostra stanchezza, cari sacerdoti, come lincenso
che sale silenziosamente al Cielo. 5 La nostra stanchezza va dritta al cuore
del Padre.
Siate sicuri che la Madonna si accorge di questa stanchezza e la fa notare subito al Signore. Lei, come Madre, sa capire quando i suoi figli sono
stanchi e non pensa a nientaltro. Benvenuto! Riposati, figlio. Dopo parle* Die 2 Aprilis 2015.
1
Sal 88, 22.
2
v. 21.
3
vv. 25.27.
4
Cfr Gv 14, 21.
5
Cfr Sal 140, 2; Ap 8, 3-4.

352

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

remo Non ci sono qui io, che sono tua Madre? ci dir sempre quando ci
avviciniamo a Lei.6 E a suo Figlio dir, come a Cana: Non hanno vino.7
Succede anche che, quando sentiamo il peso del lavoro pastorale, ci pu
venire la tentazione di riposare in un modo qualunque, come se il riposo
non fosse una cosa di Dio. Non cadiamo in questa tentazione. La nostra
fatica preziosa agli occhi di Ges, che ci accoglie e ci fa alzare: Venite
a me quando siete stanchi e oppressi, e io vi dar ristoro.8 Quando uno
sa che, morto di stanchezza, pu prostrarsi in adorazione, dire: Basta per
oggi, Signore, e arrendersi davanti al Padre, uno sa anche che non crolla
ma si rinnova, perch chi ha unto con olio di letizia il popolo fedele di Dio,
il Signore pure lo unge: cambia la sua cenere in diadema, le sue lacrime
in olio profumato di letizia, il suo abbattimento in canti.9
Teniamo ben presente che una chiave della fecondit sacerdotale sta
nel come riposiamo e nel come sentiamo che il Signore tratta la nostra
stanchezza. Com difficile imparare a riposare! In questo si gioca la nostra
fiducia e il nostro ricordare che anche noi siamo pecore e abbiamo bisogno
del pastore, che ci aiuti. Possono aiutarci alcune domande a questo proposito.
So riposare ricevendo lamore, la gratuit e tutto laffetto che mi d il
popolo fedele di Dio? O dopo il lavoro pastorale cerco riposi pi raffinati,
non quelli dei poveri ma quelli che offre la societ dei consumi? Lo Spirito Santo veramente per me riposo nella fatica, o solo Colui che mi
fa lavorare? So chiedere aiuto a qualche sacerdote saggio? So riposare da
me stesso, dalla mia auto-esigenza, dal mio auto-compiacimento, dalla mia
auto-referenzialit? So conversare con Ges, con il Padre, con la Vergine
e san Giuseppe, con i miei Santi protettori amici per riposarmi nelle loro
esigenze che sono soavi e leggere , nel loro compiacimento ad essi
piace stare in mia compagnia , e nei loro interessi e riferimenti ad essi
interessa solo la maggior gloria di Dio ? So riposare dai miei nemici
sotto la protezione del Signore? Vado argomentando e tramando fra me,
rimuginando pi volte la mia difesa, o mi affido allo Spirito Santo che mi
insegna quello che devo dire in ogni occasione? Mi preoccupo e mi affanno
Cfr Evangelii gaudium, 286.
Gv 2, 3.
8
Cfr Mt 11, 28.
9
Cfr Is 61, 3.
6
7

Acta Francisci Pp. 353

eccessivamente o, come Paolo, trovo riposo dicendo: So in chi ho posto


la mia fede?10
Ripassiamo un momento, brevemente, gli impegni dei sacerdoti, che
oggi la liturgia ci proclama: portare ai poveri la Buona Notizia, annunciare
la liberazione ai prigionieri e la guarigione ai ciechi, dare la libert agli
oppressi e proclamare lanno di grazia del Signore. Isaia dice anche curare
quelli che hanno il cuore spezzato e consolare gli afflitti.
Non sono compiti facili, non sono compiti esteriori, come ad esempio
le attivit manuali costruire un nuovo salone parrocchiale, o tracciare
le linee di un campo di calcio per i giovani delloratorio; gli impegni
menzionati da Ges implicano la nostra capacit di compassione, sono impegni in cui il nostro cuore mosso e commosso. Ci rallegriamo con i
fidanzati che si sposano, ridiamo con il bimbo che portano a battezzare;
accompagniamo i giovani che si preparano al matrimonio e alla famiglia; ci
addoloriamo con chi riceve lunzione nel letto di ospedale; piangiamo con
quelli che seppelliscono una persona cara Tante emozioni Se noi abbiamo
il cuore aperto, questa emozione e tanto affetto affaticano il cuore del Pastore. Per noi sacerdoti le storie della nostra gente non sono un notiziario:
noi conosciamo la nostra gente, possiamo indovinare ci che sta passando
nel loro cuore; e il nostro, nel patire con loro, ci si va sfilacciando, ci si
divide in mille pezzetti, ed commosso e sembra perfino mangiato dalla
gente: prendete, mangiate. Questa la parola che sussurra costantemente
il sacerdote di Ges quando si sta prendendo cura del suo popolo fedele:
prendete e mangiate, prendete e bevete E cos la nostra vita sacerdotale
si va donando nel servizio, nella vicinanza al Popolo fedele di Dio che
sempre, sempre stanca.
Vorrei ora condividere con voi alcune stanchezze sulle quali ho meditato.
C quella che possiamo chiamare la stanchezza della gente, la stanchezza delle folle: per il Signore, come per noi, era spossante lo dice il
Vangelo , ma una stanchezza buona, una stanchezza piena di frutti e di
gioia. La gente che lo seguiva, le famiglie che gli portavano i loro bambini
perch li benedicesse, quelli che erano stati guariti, che venivano con i
loro amici, i giovani che si entusiasmavano del Rabb, non gli lasciavano
10

2 Tm 1, 12.

354

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

neanche il tempo per mangiare. Ma il Signore non si seccava di stare con


la gente. Al contrario: sembrava che si ricaricasse.11 Questa stanchezza in
mezzo alla nostra attivit solitamente una grazia che a portata di mano
di tutti noi sacerdoti.12 Che bella cosa questa: la gente ama, desidera e
ha bisogno dei suoi pastori! Il popolo fedele non ci lascia senza impegno
diretto, salvo che uno si nasconda in un ufficio o vada per la citt con i
vetri oscurati. E questa stanchezza buona, una stanchezza sana. la
stanchezza del sacerdote con lodore delle pecore, ma con il sorriso di pap
che contempla i suoi figli o i suoi nipotini. Niente a che vedere con quelli
che sanno di profumi cari e ti guardano da lontano e dallalto.13 Siamo gli
amici dello Sposo, questa la nostra gioia. Se Ges sta pascendo il gregge
in mezzo a noi non possiamo essere pastori con la faccia acida, lamentosi,
n, ci che peggio, pastori annoiati. Odore di pecore e sorriso di padri
S, molto stanchi, ma con la gioia di chi ascolta il suo Signore che dice:
Venite, benedetti del Padre mio.14
C anche quella che possiamo chiamare la stanchezza dei nemici. Il
demonio e i suoi seguaci non dormono e, dato che le loro orecchie non
sopportano la Parola di Dio, lavorano instancabilmente per zittirla o confonderla. Qui la stanchezza di affrontarli pi ardua. Non solo si tratta
di fare il bene, con tutta la fatica che comporta, bens bisogna difendere
il gregge e difendere s stessi dal male.15 Il maligno pi astuto di noi
ed capace di demolire in un momento quello che abbiamo costruito con
pazienza durante lungo tempo. Qui occorre chiedere la grazia di imparare
a neutralizzare unabitudine importante: imparare a neutralizzare :
neutralizzare il male, non strappare la zizzania, non pretendere di difendere
come superuomini ci che solo il Signore deve difendere. Tutto questo aiuta
a non farsi cadere le braccia davanti allo spessore delliniquit, davanti
allo scherno dei malvagi. La parola del Signore per queste situazioni di
stanchezza : Abbiate coraggio, io ho vinto il mondo!.16 E questa parola
ci dar forza.
Cfr Evangelii gaudium, 11.
Cfr ibid., 279.
13
Cfr ibid., 97.
14
Mt 25, 34.
15
Cfr Evangelii gaudium, 83.
16
Gv 16, 33.
11

12

Acta Francisci Pp. 355

E per ultima ultima perch questa omelia non vi stanchi troppo c


anche la stanchezza di s stessi.17 forse la pi pericolosa. Perch le
altre due provengono dal fatto di essere esposti, di uscire da noi stessi per
ungere e darsi da fare.18 Invece questa stanchezza pi auto-referenziale:
la delusione di s stessi ma non guardata in faccia, con la serena letizia
di chi si scopre peccatore e bisognoso di perdono, di aiuto: questi chiede
aiuto e va avanti. Si tratta della stanchezza che d il volere e non volere, lessersi giocato tutto e poi rimpiangere laglio e le cipolle dEgitto, il
giocare con lillusione di essere qualcosaltro. Questa stanchezza mi piace
chiamarla civettare con la mondanit spirituale. E quando uno rimane
solo, si accorge di quanti settori della vita sono stati impregnati da questa
mondanit, e abbiamo persino limpressione che nessun bagno la possa
pulire. Qui pu esserci una stanchezza cattiva. La parola dellApocalisse ci
indica la causa di questa stanchezza: Sei perseverante e hai molto sopportato per il mio nome, senza stancarti. Ho per da rimproverarti di avere
abbandonato il tuo primo amore.19 Solo lamore d riposo. Ci che non si
ama, stanca male, e alla lunga stanca peggio.
Limmagine pi profonda e misteriosa di come il Signore tratta la nostra
stanchezza pastorale quella che avendo amato i suoi, li am sino alla
fine20: la scena della lavanda dei piedi. Mi piace contemplarla come la
lavanda della sequela. Il Signore purifica la stessa sequela, Egli si coinvolge con noi,21 si fa carico in prima persona di pulire ogni macchia, quello
smog mondano e untuoso che ci si attaccato nel cammino che abbiamo
fatto nel suo Nome.
Sappiamo che nei piedi si pu vedere come va tutto il nostro corpo. Nel
modo di seguire il Signore si manifesta come va il nostro cuore. Le piaghe
dei piedi, le slogature e la stanchezza, sono segno di come lo abbiamo
seguito, di quali strade abbiamo fatto per cercare le sue pecore perdute,
tentando di condurre il gregge ai verdi pascoli e alle acque tranquille.22 Il
Signore ci lava e ci purifica da tutto quello che si accumulato sui nostri

Cfr Evangelii gaudium, 277.


Siamo quelli che si prendono cura.
19
2, 3-4.
20
Gv 13, 1.
21
Evangelii gaudium, 24.
22
Cfr ibid., 270.
17

18

356

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

piedi per seguirlo. E questo sacro. Non permette che rimanga macchiato.
Come le ferite di guerra Lui le bacia, cos la sporcizia del lavoro Lui la lava.
La sequela di Ges lavata dallo stesso Signore affinch ci sentiamo in
diritto di essere gioiosi, pieni, senza paura n colpa e cos abbiamo
il coraggio di uscire e andare sino ai confini del mondo, a tutte le periferie, a portare questa buona notizia ai pi abbandonati, sapendo che Lui
con noi, tutti i giorni fino alla fine del mondo. E per favore, chiediamo
la grazia di imparare ad essere stanchi, ma ben stanchi!

Acta Francisci Pp. 357

ALLOCUTIO
Ad clerum, religiosos diaconosque permanentes Sedis Neapolitanae conventos
in Cathedrali ecclesia.*
23

Ho preparato un discorso, ma sono noiosi i discorsi. Lo consegno al


Cardinale e poi nel bollettino lo far conoscere. Preferisco rispondere un
po ad alcune cose. Mi suggeriscono di parlare seduto, cos mi riposo un po.
Una suora che qui, molto anziana, venuta di corsa a dirmi: Mi dia la
benedizione in articulo mortis. Ma perch suora?. Perch devo andare in
missione, ad aprire un convento. Questo lo spirito della vita religiosa.
Questa suora mi ha fatto pensare. l, anziana, ma dice: S, io sono in
articulo mortis, ma devo andare a rinnovare o a fare di nuovo un convento
e parte. Pertanto anchio adesso obbedisco e parlo da seduto.
Questa una delle testimonianze che tu domandavi: di essere sempre in
cammino. Il cammino nella vita consacrata andare alla sequela di Ges;
anche la vita consacrata in genere, anche per i sacerdoti andare dietro
a Ges, e con voglia di lavorare per il Signore. Una volta mi collego a
quello che ha detto la suora mi ha detto un anziano sacerdote: Ma per
noi non c la pensione e quando andiamo in casa di riposo continuiamo
a lavorare con la preghiera, con le piccole cose che possiamo fare, ma con
lo stesso entusiasmo di andare dietro a Ges. La testimonianza di camminare sulle strade di Ges! Per questo il centro della vita deve essere Ges.
Se al centro della vita esagero ma succede in altre parti, a Napoli no
di sicuro c il fatto che io sono contro il vescovo o contro il parroco
o contro quellaltro prete, tutta la mia vita presa da quella lotta. Ma
questo perdere la vita. Non avere una famiglia, non avere figli, non avere lamore coniugale, che tanto buono e tanto bello, per finire a litigare
con il Vescovo, con i fratelli sacerdoti, con i fedeli, con faccia di aceto,
ma questa non una testimonianza. La testimonianza Ges, il centro
Ges. E quando il centro Ges ci sono comunque queste difficolt, ce ne
sono dappertutto, ma si affrontano in modo diverso. In un convento magari la superiora non mi piace, ma se il mio centro la superiora che non
mi piace, la testimonianza non va. Se il mio centro invece Ges, prego
* Die 21 Martii 2015.

358

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

per questa superiora che non mi piace, la tollero e faccio di tutto perch
gli altri superiori conoscano la situazione. Ma la gioia non me la toglie
nessuno: la gioia di andare dietro a Ges. Vedo qui i seminaristi. Vi dico
una cosa: se voi non avete Ges al centro, ritardate lOrdinazione. Se non
siete sicuri che Ges il centro della vostra vita, aspettate un po pi di
tempo, per essere sicuri. Perch al contrario, incomincerete un cammino
che non sapete come finir.
Questa la prima testimonianza: che si veda che Ges il centro. Il
centro non sono n le chiacchiere n lambizione di avere questo posto o
quellaltro, n i soldi dei soldi voglio parlare dopo ma il centro deve
essere Ges. Come posso essere sicuro di andare sempre con Ges? C sua
Madre che porta a Lui. Un sacerdote, un religioso, una religiosa che non
ama la Madonna, che non prega la Madonna, direi anche che non recita il
Rosario. se non vuole la Madre, la Madre non gli dar il Figlio.
Il Cardinale mi ha regalato un libro di SantAlfonso Maria de Liguori,
non so se La Gloria di Maria Di questo libro a me piace leggere le storie
della Madonna che sono dietro a ognuno dei capitoli: in esse si vede come
la Madonna ci porta sempre a Ges. Lei Madre, il centro dellessere della
Madonna essere Madre, portare Ges. E padre Rupnik che fa dei dipinti
e dei mosaici tanto belli e tanto artistici, mi ha regalato unicona della
Madonna con Ges davanti. Ges e le mani della Madonna sono posizionati
in modo che Ges scende e con la mano prende il mantello della Madonna
per non cadere. Lei che ha fatto scendere Ges da noi; Lei che ci d
Ges. Dare testimonianza di Ges, e per andare dietro a Ges un bellaiuto
la Madre: Lei che ci d Ges. Questa una delle testimonianze.
Unaltra testimonianza lo spirito di povert; anche per i sacerdoti che
non fanno voto di povert, ma devono avere lo spirito di povert. Quando
nella Chiesa entra laffarismo, sia nei sacerdoti che nei religiosi, brutto. Io
ricordo una grande religiosa, brava donna, una grande economa che faceva
bene il suo mestiere. Era osservante ma aveva il cuore attaccato ai soldi e
inconsciamente selezionava la gente secondo i soldi che avevano. Questo
mi piace di pi, ha tanti soldi. Era economa di un Collegio importante
e ha fatto grandi costruzioni, una grande donna, ma si vedeva questo suo
limite e lultima umiliazione che ha avuto questa donna stata pubblica.
Aveva 70 anni, pi o meno, era in un salotto di professori, durante un
break della scuola, stava prendendo un caff e ha avuto una sincope ed

Acta Francisci Pp. 359

caduta. Gli davano schiaffi per farla tornare in s e non rinveniva. E una
professoressa ha detto questo: Ma mettigli un biglietto di pesos e vediamo
se cos reagisce. La poverina era gi morta, ma questa stata lultima
parola che stata detta di lei quando ancora non si sapeva se fosse morta
o no. Una brutta testimonianza.
I consacrati siano preti, suore e religiosi mai devono essere affaristi.
Lo spirito di povert non per spirito di miseria. Un sacerdote, che non
ha fatto il voto di povert, pu avere i suoi risparmi, ma in una maniera
onesta e anche ragionevole. Ma quando ha quellavidit e si mette negli
affari... Quanti scandali nella Chiesa e quanta mancanza di libert per i
soldi: Io a questa persona dovrei dire quattro verit, ma non posso perch
un grande benefattore. I grandi benefattori fanno la vita che vogliono ed
io non ho la libert di dirglielo, perch sono attaccato ai soldi che essi mi
danno. Capite come sia importante la povert, lo spirito di povert, come
dice la prima delle beatitudini: Beati i poveri di spirito. Come ho detto,
un sacerdote pu avere i suoi risparmi, ma non il cuore l, e che siano risparmi ragionevoli. Quando ci sono i soldi di mezzo, si fanno differenze fra
le persone; per questo io chiedo a tutti di esaminare la coscienza: come va
la mia vita di povert, quello che mi proviene anche dalle piccole cose? E
questa la seconda testimonianza.
La terza testimonianza e parlo in genere qui, per i religiosi, per i
consacrati e anche per i sacerdoti diocesani la misericordia. Abbiamo
dimenticato le opere di misericordia. Io vorrei domandare non lo far ma
avrei voglia di farlo domandare di dire le opere di misericordia corporali
e quelle spirituali. Quanti di noi le hanno dimenticate! Quando tornate a
casa prendete il catechismo e ricordate queste opere di misericordia che
sono le opere che praticano le vecchiette e la gente semplice nei quartieri,
nelle parrocchie, perch seguire Ges, andare dietro a Ges semplice. Cito
un esempio che faccio sempre. Nelle grandi citt, ancora citt cristiane
penso alla diocesi che avevo prima, ma credo che a Roma almeno succeda lo
stesso, non so se a Napoli, ma a Roma sicuro ci sono bambini battezzati
che non sanno farsi il segno della croce. E dov lopera di misericordia
di insegnare in questo caso? Io ti insegno a fare il segno della fede.
solo un esempio. Ma bisogna riprendere le opere di misericordia, sia quelle
corporali che quelle spirituali. Se ho vicino a casa mia una persona che
ammalata e vorrei andare a visitarla, ma il tempo che ho a disposizione

360

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

coincide con il momento della telenovela, e fra la telenovela e fare unopera


di misericordia scelgo la telenovela, questo non va.
Parlando di telenovele, torno allo spirito di povert. Nella diocesi che
avevo prima cera un collegio tenuto da suore, un buon collegio, lavoravano
tanto, ma nella casa dove abitavano dentro il collegio cera una parte che
era lappartamento delle suore; la casa dove abitavano era un po vecchia
ed era necessario rifarla, e lhanno rifatta bene, troppo bene e lussuosa:
hanno messo in ogni stanza anche un televisore. Allora della telenovela,
tu non trovavi una suora in Collegio Queste sono le cose che ci portano
allo spirito del mondo, e qui viene laltra cosa che io vorrei dire: il pericolo
della mondanit. Vivere mondanamente. Vivere con lo spirito del mondo
che Ges non voleva! Pensate alla preghiera sacerdotale di Ges quando
prega il Padre: Non prego che tu li tolga dal mondo, ma che tu li custodisca dal Maligno.1 La mondanit va contro la testimonianza, mentre lo
spirito di preghiera una testimonianza che si vede: si vede chi luomo
e la donna consacrati che pregano, come pure chi prega formalmente ma
non con il cuore. Sono testimonianze che la gente vede. Tu hai parlato della mancanza di vocazioni, ma la testimonianza una delle cose che attira
le vocazioni. Io voglio essere come quel sacerdote, io voglio essere come
quella suora. La testimonianza di vita. Una vita comoda, una vita mondana
non ci aiuta. Il Vicario del clero ha sottolineato il problema, il fatto io
lo chiamo problema della fraternit sacerdotale. Anche questo valido
per la vita consacrata. La vita sia di comunit nella vita consacrata, o nel
presbiterio, nella diocesanit che il carisma proprio dei sacerdoti diocesani, nel presbiterio intorno al Vescovo. Portare aventi questa fraternit
non facile sia nel convento, nella vita consacrata, sia nel presbiterio. Il
diavolo ci tenta sempre con gelosie, invidie, lotte interne, antipatie, simpatie, tante cose che non ci aiutano a fare una vera fratellanza e cos diamo
una testimonianza di divisione fra noi.
Per me, il segno che non c fraternit, sia nel presbiterio sia nelle
comunit religiose quando ci sono le chiacchiere. E mi permetto di dire
questa espressione: il terrorismo delle chiacchiere, perch quello che chiacchiera un terrorista che butta una bomba, distrugge stando fuori. Se
almeno facesse il kamikaze! Invece distrugge gli altri. Le chiacchiere distruggono e sono il segno che non c fraternit. Quando uno incontra un
1

Gv 17, 15.

Acta Francisci Pp. 361

presbiterio che ha le sue differenti vedute, perch deve avere differenze,


normale, cristiano, ma queste differenze si devono manifestare avendo il
coraggio di dirle in faccia. Se io ho qualcosa da dire al Vescovo, vado dal
Vescovo e posso anche dirgli: Ma, lei un antipatico, e il Vescovo deve
avere il coraggio di non vendicarsi. Questa fratellanza! O quando tu hai
qualcosa contro una persona e invece di andare da lui vai da un altro. Ci
sono problemi sia nella vita religiosa, sia nella vita presbiterale, che si
devono affrontare, ma soltanto tra due persone. Qualora non si potesse
perch alle volte non si pu lo dici a quellaltra persona che pu far da
intermediario. Ma non si pu parlare contro laltro, perch le chiacchiere
sono un terrorismo della fraternit diocesana, della fraternit sacerdotale,
delle comunit religiose.
Poi, parlando di testimonianze, la gioia. La gioia della mia vita piena,
la gioia dellaver scelto bene, la gioia che io vedo tutti i giorni che il Signore
fedele a me. La gioia vedere che il Signore sempre fedele. Quando
io non sono fedele al Signore, accedo al sacramento della Riconciliazione.
I consacrati o i sacerdoti noiosi, con lamarezza del cuore, tristi hanno
qualcosa che non va e devono andare da un buon consigliere spirituale,
un amico e dire: Non so cosa succede nella mia vita. Quando non c la
gioia, c qualcosa che non va. Il fiuto del quale parlava lArcivescovo oggi, ci
dice che qualcosa manca. Senza gioia tu non attiri al Signore e al Vangelo.
Queste sono le testimonianze. Vorrei finire con tre cose. Primo, ladorazione. Tu preghi? Io prego: s. Chiedo, ringrazio, lodo il Signore.
Ma, adori il Signore? Abbiamo perso il senso delladorazione a Dio: occorre
riprendere ladorazione a Dio. Secondo: tu non puoi amare Ges senza
amare la sua sposa. Lamore alla Chiesa. Abbiamo conosciuto tanti preti
che amavano la Chiesa e si vedeva che lamavano. Terzo, e questo importante, lo zelo apostolico, cio la missionariet. Lamore alla Chiesa ti
porta a farla conoscere, a uscire da te stesso per andare fuori a predicare
la Rivelazione di Ges, ma ti spinge anche a uscire da te stesso per andare
allaltra trascendenza, cio alladorazione. Nellambito della missionariet
credo che la Chiesa debba camminare un po di pi, convertirsi di pi,
perch la Chiesa non una ONG, ma la sposa di Cristo che ha il tesoro
pi grande: Ges. E la sua missione, il suo motivo di esistere proprio
questo: evangelizzare, cio portare Ges. Adorazione, amore alla Chiesa e
missionariet. Queste sono le cose che mi sono venute spontanee.

362

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

NUNTII

I
Ad praesidem Internationalis Consilii adversum poenam capitalem, Excellentissimum Dominum Fridericum Mayor.

Excelentsimo Seor
Federico Mayor
Presidente de la Comisin Internacional contra la Pena de Muerte
Seor Presidente:
Con estas letras, deseo hacer llegar mi saludo a todos los miembros de
la Comisin Internacional contra la Pena de Muerte, al grupo de pases
que la apoyan, y a quienes colaboran con el organismo que Ud. preside.
Quiero adems expresar mi agradecimiento personal, y tambin el de los
hombres de buena voluntad, por su compromiso con un mundo libre de
la pena de muerte y por su contribucin para el establecimiento de una
moratoria universal de las ejecuciones en todo el mundo, con miras a la
abolicin de la pena capital.
He compartido algunas ideas sobre este tema en mi carta a la Asociacin Internacional de Derecho Penal y a la Asociacin Latinoamericana de
Derecho Penal y Criminologa, del 30 de mayo de 2014. He tenido la oportunidad de profundizar sobre ellas en mi alocucin ante las cinco grandes
asociaciones mundiales dedicadas al estudio del derecho penal, la criminologa, la victimologa y las cuestiones penitenciarias, del 23 de octubre de
2014. En esta oportunidad, quiero compartir con ustedes algunas reflexiones
con las que la Iglesia contribuya al esfuerzo humanista de la Comisin.
El Magisterio de la Iglesia, a partir de la Sagrada Escritura y de la experiencia milenaria del Pueblo de Dios, defiende la vida desde la concepcin
hasta la muerte natural, y sostiene la plena dignidad humana en cuanto
imagen de Dios (cf. Gen 1, 26). La vida humana es sagrada porque desde
su inicio, desde el primer instante de la concepcin, es fruto de la accin
creadora de Dios (cf. Catecismo de la Iglesia Catlica, n. 2258), y desde ese
momento, el hombre, nica criatura a la que Dios ha amado por s mismo,
es objeto de un amor personal por parte de Dios (cf. Gaudium et spes, 24).

Acta Francisci Pp. 363

Los Estados pueden matar por accin cuando aplican la pena de muerte, cuando llevan a sus pueblos a la guerra o cuando realizan ejecuciones
extrajudiciales o sumarias. Pueden matar tambin por omisin, cuando no
garantizan a sus pueblos el acceso a los medios esenciales para la vida. As
como el mandamiento de no matar pone un lmite claro para asegurar
el valor de la vida humana, hoy tenemos que decir no a una economa de
la exclusin y la inequidad (Evangelii gaudium, 53).
La vida, especialmente la humana, pertenece slo a Dios. Ni siquiera
el homicida pierde su dignidad personal y Dios mismo se hace su garante.
Como ensea san Ambrosio, Dios no quiso castigar a Can con el homicidio, ya que quiere el arrepentimiento del pecador y no su muerte (cf.
Evangelium vitae, 9).
En algunas ocasiones es necesario repeler proporcionadamente una agresin en curso para evitar que un agresor cause un dao, y la necesidad
de neutralizarlo puede conllevar su eliminacin: es el caso de la legtima
defensa (cf. Evangelium vitae, 55). Sin embargo, los presupuestos de la
legtima defensa personal no son aplicables al medio social, sin riesgo de
tergiversacin. Es que cuando se aplica la pena de muerte, se mata a personas no por agresiones actuales, sino por daos cometidos en el pasado.
Se aplica, adems, a personas cuya capacidad de daar no es actual sino
que ya ha sido neutralizada, y que se encuentran privadas de su libertad.
Hoy da la pena de muerte es inadmisible, por cuanto grave haya sido
el delito del condenado. Es una ofensa a la inviolabilidad de la vida y a la
dignidad de la persona humana que contradice el designio de Dios sobre
el hombre y la sociedad y su justicia misericordiosa, e impide cumplir con
cualquier finalidad justa de las penas. No hace justicia a las vctimas, sino
que fomenta la venganza.
Para un Estado de derecho, la pena de muerte representa un fracaso,
porque lo obliga a matar en nombre de la justicia. Escribi Dostoevskij:
Matar a quien mat es un castigo incomparablemente mayor que el mismo
crimen. El asesinato en virtud de una sentencia es ms espantoso que el
asesinato que comete un criminal. Nunca se alcanzar la justicia dando
muerte a un ser humano.
La pena de muerte pierde toda legitimidad en razn de la defectiva
selectividad del sistema penal y frente a la posibilidad del error judicial. La
justicia humana es imperfecta, y no reconocer su falibilidad puede convertirla

364

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

en fuente de injusticias. Con la aplicacin de la pena capital, se le niega al


condenado la posibilidad de la reparacin o enmienda del dao causado;
la posibilidad de la confesin, por la que el hombre expresa su conversin
interior; y de la contricin, prtico del arrepentimiento y de la expiacin,
para llegar al encuentro con el amor misericordioso y sanador de Dios.
La pena capital es, adems, un recurso frecuente al que echan mano
algunos regmenes totalitarios y grupos de fanticos, para el exterminio de
disidentes polticos, de minoras, y de todo sujeto etiquetado como peligroso o que puede ser percibido como una amenaza para su poder o para
la consecucin de sus fines. Como en los primeros siglos, tambin en el
presente la Iglesia padece la aplicacin de esta pena a sus nuevos mrtires.
La pena de muerte es contraria al sentido de la humanitas y a la
misericordia divina, que debe ser modelo para la justicia de los hombres.
Implica un trato cruel, inhumano y degradante, como tambin lo es la
angustia previa al momento de la ejecucin y la terrible espera entre el
dictado de la sentencia y la aplicacin de la pena, una tortura que, en
nombre del debido proceso, suele durar muchos aos, y que en la antesala
de la muerte no pocas veces lleva a la enfermedad y a la locura.
Se debate en algunos lugares acerca del modo de matar, como si se
tratara de encontrar el modo de hacerlo bien. A lo largo de la historia,
diversos mecanismos de muerte han sido defendidos por reducir el sufrimiento y la agona de los condenados. Pero no hay forma humana de matar
a otra persona.
En la actualidad, no slo existen medios para reprimir el crimen eficazmente sin privar definitivamente de la posibilidad de redimirse a quien lo ha
cometido (cf. Evangelium vitae, 27), sino que se ha desarrollado una mayor
sensibilidad moral con relacin al valor de la vida humana, provocando una
creciente aversin a la pena de muerte y el apoyo de la opinin pblica a
las diversas disposiciones que tienden a su abolicin o a la suspensin de
su aplicacin (cf. Compendio de la Doctrina Social de la Iglesia, n. 405).
Por otra parte, la pena de prisin perpetua, as como aquellas que por
su duracin conlleven la imposibilidad para el penado de proyectar un futuro
en libertad, pueden ser consideradas penas de muerte encubiertas, puesto
que con ellas no se priva al culpable de su libertad sino que se intenta
privarlo de la esperanza. Pero aunque el sistema penal pueda cobrarse el
tiempo de los culpables, jams podr cobrarse su esperanza.

Acta Francisci Pp. 365

Como expres en mi alocucin del 23 de octubre pasado, la pena de


muerte implica la negacin del amor a los enemigos, predicada en el Evangelio. Todos los cristianos y los hombres de buena voluntad, estamos obligados no slo a luchar por la abolicin de la pena de muerte, legal o ilegal,
y en todas sus formas, sino tambin para que las condiciones carcelarias
sean mejores, en respeto de la dignidad humana de las personas privadas
de la libertad.
Queridos amigos, los aliento a continuar con la obra que realizan, pues
el mundo necesita testigos de la misericordia y de la ternura de Dios.
Me despido encomendndolos al Seor Jess, que en los das de su vida
terrena no quiso que hiriesen a sus perseguidores en su defensa Guarda
tu espada en la vaina (Mt 26, 52) , fue apresado y condenado injustamente
a muerte, y se identific con todos los encarcelados, culpables o no: Estuve
preso y me visitaron (Mt 25, 36). l, que frente a la mujer adltera no
se cuestion sobre su culpabilidad, sino que invit a los acusadores a examinar su propia conciencia antes de lapidarla (cf. Jn 8, 1-11), les conceda
el don de la sabidura, para que las acciones que emprendan en pos de la
abolicin de esta pena cruel, sean acertadas y fructferas.
Les ruego que recen por mi.
Cordialmente
Vaticano, 20 de marzo de 2015

FRANCISCO PP.

366

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

II
Ad praepositum generalem Ordinis Carmelitarum Discalceatorum ob quingentesimam anniversariam memoriam Sanctae Teresiae a Iesu natae.

Al Revdmo. P. Saverio Cannistr


Prepsito general de la Orden de los Hermanos Descalzos
de la Bienaventurada Virgen Mara del Monte Carmelo
Querido Hermano:
Al cumplirse de los quinientos aos del nacimiento de santa Teresa de
Jess, quiero unirme, junto con toda la Iglesia, a la accin de gracias de la
gran familia del Carmelo descalzo religiosas, religiosos y seglares por
el carisma de esta mujer excepcional.
Considero una gracia providencial que este aniversario haya coincidido
con el ao dedicado a la Vida Consagrada, en la que la Santa de vila
resplandece como gua segura y modelo atrayente de entrega total a Dios.
Se trata de un motivo ms para mirar al pasado con gratitud, y redescubrir
la chispa inspiradora que ha impulsado a los fundadores y a sus primeras
comunidades (cf. Carta a los Consagrados, 21 noviembre 2014).
Cunto bien nos sigue haciendo a todos el testimonio de su consagracin,
nacido directamente del encuentro con Cristo, su experiencia de oracin,
como dilogo continuo con Dios, y su vivencia comunitaria, enraizada en
la maternidad de la Iglesia!
1. Santa Teresa es sobre todo maestra de oracin. En su experiencia, fue central el descubrimiento de la humanidad de Cristo. Movida por el deseo de compartir esa experiencia personal con los dems, escribe sobre ella de una forma vital
y sencilla, al alcance de todos, pues consiste simplemente en tratar de amistad
con quien sabemos nos ama (Vida 8, 5). Muchas veces la misma narracin se convierte en plegaria, como si quisiera introducir al lector en su dilogo interior con
Cristo. La de Teresa no fue una oracin reservada nicamente a un espacio o momento del da; surga espontnea en las ocasiones ms variadas: Cosa recia sera
que slo en los rincones se pudiera traer oracin (Fundaciones 5, 16). Estaba
convencida del valor de la oracin continua, aunque no fuera siempre perfecta. La
Santa nos pide que seamos perseverantes, fieles, incluso en medio de la sequedad,
de las dificultades personales o de las necesidades apremiantes que nos reclaman.

Acta Francisci Pp. 367

Para renovar hoy la vida consagrada, Teresa nos ha dejado un gran


tesoro, lleno de propuestas concretas, caminos y mtodos para rezar, que,
lejos de encerrarnos en nosotros mismos o de buscar un simple equilibrio
interior, nos hacen recomenzar siempre desde Jess y constituyen una autntica escuela de crecimiento en el amor a Dios y al prjimo.
2. A partir de su encuentro con Jesucristo, Santa Teresa vivi otra vida;
se convirti en una comunicadora incansable del Evangelio (cf. Vida 23, 1). Deseosa de servir a la Iglesia, y a la vista de los graves problemas de su tiempo, no
se limit a ser una espectadora de la realidad que la rodeaba. Desde su condicin
de mujer y con sus limitaciones de salud, decidi dice ella hacer eso poquito
que era en m, que es seguir los consejos evanglicos con toda la perfeccin que yo
pudiese y procurar que estas poquitas que estn aqu hiciesen lo mismo (Camino
1, 2). Por eso comenz la reforma teresiana, en la que peda a sus hermanas que
no gastasen el tiempo tratando con Dios negocios de poca importancia cuando
estaba ardiendo el mundo (Camino 1, 5). Esta dimensin misionera y eclesial ha
distinguido desde siempre al Carmelo descalzo.
Como hizo entonces, tambin hoy la Santa nos abre nuevos horizontes,
nos convoca a una gran empresa, a ver el mundo con los ojos de Cristo,
para buscar lo que l busca y amar lo que l ama.
3. Santa Teresa saba que ni la oracin ni la misin se podan sostener sin
una autntica vida comunitaria. Por eso, el cimiento que puso en sus monasterios
fue la fraternidad: Aqu todas se han de amar, todas se han de querer, todas se
han de ayudar (Camino 4, 7). Y tuvo mucho inters en avisar a sus religiosas sobre el peligro de la autorreferencialidad en la vida fraterna, que consiste todo o
gran parte en perder cuidado de nosotros mismos y de nuestro regalo (Camino
12, 2) y poner cuanto somos al servicio de los dems. Para evitar este riesgo, la
Santa de vila encarece a sus hermanas, sobre todo, la virtud de la humildad, que
no es apocamiento exterior ni encogimiento interior del alma, sino conocer cada
uno lo que puede y lo que Dios puede en l (cf. Relaciones 28). Lo contrario es lo
que ella llama la negra honra (Vida 31, 23), fuente de chismes, de celos y de crticas, que daan seriamente la relacin con los otros. La humildad teresiana est
hecha de aceptacin de s mismo, de conciencia de la propia dignidad, de audacia
misionera, de agradecimiento y de abandono en Dios.
Con estas nobles races, las comunidades teresianas estn llamadas a
convertirse en casas de comunin, que den testimonio del amor fraterno

368

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

y de la maternidad de la Iglesia, presentando al Seor las necesidades de


nuestro mundo, desgarrado por las divisiones y las guerras.
Querido hermano, no quiero terminar sin dar las gracias a los Carmelos
teresianos que encomiendan al Papa con una especial ternura al amparo
de la Virgen del Carmen, y acompaan con su oracin los grandes retos
y desafos de la Iglesia. Pido al Seor que su testimonio de vida, como el
de Santa Teresa, transparente la alegra y la belleza de vivir el Evangelio
y convoque a muchos jvenes a seguir a Cristo de cerca.
A toda la familia teresiana imparto mi Bendicin Apostlica.
Vaticano, 28 de marzo de 2015

FRANCISCUS PP.

Acta Francisci Pp. 369

CONVENTIO
Inter Apostolicam Sedem et Rem Publicam Serbiae de consociata opera quod
attinet ad institutionem superiorem.

ACCORDO

tra la Santa Sede e la Repubblica di


Serbia sulla Collaborazione nellinsegnamento Superiore

La Santa Sede e la Repubblica di


Serbia (nel testo: le due Parti),

( : ),

sollecitate dal desiderio di met-

tere in pratica con successo la col-

laborazione bilaterale nel settore de-

llinsegnamento superiore,

tenendo conto del contributo po-

sitivo e costruttivo della religione,

nel presente caso della Chiesa cat-

tolica, per tutta la societ, a livello

, ,

morale, culturale, educativo, umani-

, -

tario e artistico,

tenendo presenti le norme della

Convenzione sul riconoscimento del-

le qualifiche relative allinsegnamen-

to superiore nella regione europea,

, -

stipulata a Lisbona l11 aprile 1997,

11. 1997. ,

confermando i propri impegni,

riguardanti il processo di Bologna e

linclusione delle due Parti nella co-

struzione dellinsegnamento superio-

re nello spazio comune europeo,

370

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

convengono quanto segue:

1.

Articolo 1
Le due Parti, tenendo presenti
la Legge sulle Chiese e Comunit
religiose della Repubblica di Serbia
(Gazzetta ufficiale della Repubblica
di Serbia N 36/2006, Artt. 34-39)
e il Codice di Diritto Canonico (canone 807), concordano sul diritto della
Chiesa cattolica di fondare e dirigere
in Serbia Istituzioni di studi superiori
sia per le discipline ecclesiastiche sia
per le altre materie di studi superiori.


(
PC . 36/2006, 34.
39.)
( 807),

,

.

2.

Articolo 2
Le due Parti favoriranno, nellambito delle rispettive normative
vigenti, lo sviluppo della collaborazione nel settore dellinsegnamento
superiore.

Articolo 3

, ,
.

3.
-

Le due Parti promuoveranno contatti diretti tra le istituzioni dellinsegnamento superiore interessate.

Articolo 4

4.

Per applicare il presente Accordo,


le due Parti stipuleranno protocolli
addizionali relativi alla collaborazione
nel settore dellinsegnamento superiore, con i quali saranno definite attivit
concrete nonch condizioni organizzative e finanziarie dellapplicazione.

,


,
,
.

Acta Francisci Pp. 371

5.

Articolo 5
Conformemente alla Convenzio-

ne sul riconoscimento delle qualifiche

relative allinsegnamento superiore

nella regione europea, stipulata a Li-

sbona l11 aprile 1997, e agli impegni,

11. 1997. -

relativi al processo di Bologna, gi

fissati nella legislazione propria delle

, -

due Parti, le due Parti si impegneran-

, -

no ad uniformare le questioni relative

al riconoscimento reciproco dei titoli

accademici e degli atti pubblici atte-

stanti il conseguimento dellistruzio-

ne superiore. Tale materia sar re-

golata da un Protocollo Addizionale.

6.

Articolo 6
In caso di divergenza dopinione

circa linterpretazione o lapplicazio-

ne del presente Accordo, le due Parti

terranno consultazioni per via diplo-

matica e si impegneranno a giungere

ad una soluzione amichevole median-

te trattative.

7.

Articolo 7
Il presente Accordo entrer in

vigore alla data in cui viene ricevu-

ta lultima informazione, giunta per

via diplomatica e relativa alladem-

pimento di tutti i requisiti, che sono

previsti dalle normative interne delle

due Parti per lentrata in vigore del

presente Accordo.

372

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Firmato a Belgrado il 27 giugno


2014. in due (2) esemplari originali,
ciascuno in lingua italiana e in lingua
serba, fermo restando che ambedue
i testi hanno uguale validit legale.

, 27
jy 2014. (2) , ,
.

Per la Santa Sede

+ D. Mamberti

+ D. Mamberti

Per la Repubblica di Serbia

I. Dai

I. Dai

Apostolica Sedes et Res Publica Serbiae alteram congruentem partem per


Mutuas Notas certiorem fecerunt se utramque intraneas procedendi de iure
rationes complevisse, necessarias ut haec Conventio vigere incipiat. Quae
quidem Conventio die XII mensis Ianuarii anno MMXV vigere coepit ad
normam Articuli VII.

Congregatio de Causis Sanctorum 373

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
COMENSIS
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Ioannulae Franchi Fundatricis Congregationis Sororum Hospitalariarum a Beata Maria Virgine Perdolenti
(1807-1872)

DECRETUM SUPER MIRACULO


Venerabilis Serva Dei Ioannula Franchi die 24 mensis Iunii anno 1807
Novocomi e magna et locupleti familia nata est, christianae pietati funditus
innisa. Adulescentiam apud opus Sororum Visitandinarum Novocomensium
pro educandis puellis degit ac, anno 1824 domum redita, parentibus curandis
doctrinaeque christianae tradendae vacavit. Triginta et quattuor annos nata,
post mortem sponsi Serva Dei omnino Domino sese consecrare decrevit,
parentibusque defunctis, moderatoris spiritualis ductu Piam Unionem Sororum Infirmis Ministrantium a Beata Maria Virgine Perdolenti fundavit,
quae infirmis pauperibus apud domos eorum benigne subveniret. Anno 1855,
parva iam decem Sororum Infirmis Ministrantium communitas illa intra
moenia eiusdem Piae Domus mulieres aegrotas, desolatas, pauperes et derelictas excipiebat ac pauperibus simulque infirmis sive apud domos sive
apud carceres curandis attendebat. Anno 1862, Pia Unio approbationem
dioecesanam adepta est et die 26 mensis Ianuarii anno 1935 iuris pontificii
facta est. Dum enixam infirmis assidendo navabat operam, varioli nigri
morbo, qui eo tempore dire grassabatur, correpta, Serva Dei die 23 mensis
Februarii anno 1872 iter suum in hoc mundo perfecit.
Summus Pontifex Benedictus XVI die 20 mensis Decembris anno 2012
eam virtutes theologales, cardinales iisque adnexas in modum heroum coluisse decrevit.
Beatifcationis respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationis
de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem Venerabilis Ser-

374

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

vae Dei intercessioni tributam infantulae cuiusdam, quae, ad primam ex


quattuor partibus decimae quartae horae diei 6 mensis Septembris anno
1981 in Valetudinario Valduce Comensi nuperrime nata, signa vitae admodum repugnantia ob motus vacationem respirationisque defectum extemplo
exhibuerat. Diagnosi, igitur, pergravis asphyxiae seu spiritus suffocationis
recentis natae dicta, frictio externa cordis et inoculatio adrenalinae in pectore parvulae protinus prompteque suppeditatae sunt aptaeque fistulae per
orem deductae ac trachiam eidem suggestae. Cum autem omnia valetudinis
redintegrationis iam nimis diu afuissent signa, tribus fere ab exorta infantula elapsis horis, medicus princeps e coetu obstetriciorum vita eam censuit functam et testificationem mortis, nulla licet obitus transcripta hora,
iamiam exarare coepit.
Talibus in adiunctis, Soror quaedam infirmorum ministra, quae iam
Matrem Fundatricem pro vita infantulae inierat invocare, maiori adhuc
fidei afflatu in hanc orationem confugit et, pro praeviso parvulae transitu
ad cubiculum mortuarium, eam in loculamentum valetudinarii transtulit
puerorum infantiumque curis constitutum et iuxta pusillam imagunculam
quamdam cum effigie Matris Ioannulae Franchi intra machinae incubatricis saepta collocavit. Cum infirmula omni pia adhuc stiparetur sollicitudine, invocationibus pro salute redintegranda effundendis duae aliae quae
aderant Sorores se sociarunt et una quaedam infirmorum ministra quae
operam suam in eodem valetudinarii loculamento praestabat. Ad dimidiam
vicesimam eiusdem diei horam, quinque iam praeteritis horis ab infante
nata, parvula prima clara vitae ostendere coepit signa, celeriorem scilicet
cordis pulsum, evidentiam actuum quorundam respirationis et caerulei cutis
coloris profectum. Post horam infirmula omnibus cannulis ad perflationem
auxiliandam expedita est, sueto omni restaurato corporis vigore, dum mater infantis et Sorores Matrem Ioannulam rogabant, ut, eius intercessione,
ab omnibus discriminibus illius vexati casus quoad nervorum systematis
apparatum parvula parceretur. Quae vero nuperrime nata die 27 mensis
Septembris anno 1981 salva et valida a Valetudinario dimissa est.
Continuatio temporis clarissime patuit, sicut et nexus inter invocationem
Venerabilis Servae Dei et huius puellae sanationem, quae exinde optima
valetudine normalique corporis animique profectu gavisa est.
De hac mira habita sanatione apud Curiam Episcopalem Comensem a
die 27 mensis Septembris anno 1996 ad diem 23 mensis Februarii anno

Congregatio de Causis Sanctorum 375

1997 Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a


Congregatione de Causis Sanctorum Decreto diei 7 mensis Novembris anno
1997 probatae sunt.
Acta dein collecta examini et iudicio Dicasterii Medicorum Collegium
subiecta sunt, quod in Sessione diei 14 mensis Februarii anno 2013 sanationem rapidam, completam et duraturam, necnon inexplicabilem secundum
hodiernam scientiam medicam fuisse affrmavit.
Die 11 mensis Iulii anno 2013, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prospero cum exitu factus est ac, die 3 mensis Decembris eiusdem
anni, Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, cui egomet ipse
Angelus Cardinalis Amato praefui, et in utroque coetu sive Consultorum
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus
patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Francisco per
subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno
die declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Venerabils Servae Dei Ioannulae Franchi, fundatricis Congregationis Sororum
Hospitalariarum a Beata Maria Virgine Perdolenti, videlicet de celeri, perfecta
ac constanti sanatione puellae Paschalinae Principe a asfissia perinatale,
prognosi infausta quoad vitam e quoad valetudinem.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 9 mensis Decembris a.D. 2013.

Angelus card. Amato, S.D.B.


Praefectus

L. G S.
G Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

376

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

LOIKAVENSIS
Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servorum Dei Marii Vergara Sacerdotis
Pontificii Instituti pro Missionibus Exteris et Isidori Ngei Ko Lat Christifidelis
Laici et Catechistae ( 25.5.1950)

DECRETUM SUPER MARTYRIO


Narrabo nomen tuum fratribus meis, in medio ecclesiae laudabo te
(Ps 22, 23).
Haec psalmistae verba in vita atque in morte Servorum Dei Marii Vergara
et Isidori Ngei Ko Lat resonant: qui miti cum fortitudine nomen Domini
in hora quoque examinis nuntiaverunt et in media persecutionis efferitate
auctores facti sunt reconciliationis ac pacis.
Servus Dei Marius Vergara Fractae Maiore apud Neapolim natus est die
18 mensis Novembris anno 1910, novem filiorum ultimus. Duos post dies in
ecclesia parochiali Sancti Sossii Levitae et Martyris baptizatus est. Ludis
litterariis perfectis, in Seminarium Aversanum admissus est; postea vero,
vehementer tractus a studio fidei praedicandae, in Pontificium Institutum
pro Missionibus Exteris (PIME) Mondiciae ingressus est. Mox autem propter
gravem valetudinis confectionem coactus est in familiam redire; quapropter,
etiam cum convaluisset, se offerre frigido Italiae septentrionalis caelo non
oportere censuit atque studia recoluit Neapoli in Seminario Campano Pausilypi. Dein, ingressus iterum in Pontificium Institutum pro Missionibus Exteris, disciplinas theologicas ultimi anni didicit, atque die 26 mensis Augusti
anno 1934 a Beato Cardinale Ildephonso Schuster ordinatus est sacerdos.
Sine mora Pater Marius missus est in Birmaniam, hodie Myanmar. Ad
urbem Toungoo pervenit et ab initio in studium incubuit linguarum tribuum
Carianarum. Aliquot post mensibus ei assignatum est territorium oppiduli
Citaci, quod novem et viginti pagos numerabat. Servus Dei, neglegens incommodorum ac innumerabilium periculorum quibus infirmam valetudinem
suam subiciebat, negotia capessiit et in omnibus amorem erga se movit:
sacerdos erat et praeceptor et medicus et administrator nec raro et iudex;
mirum in modum beneficus, parvulos aegrotosque maxime diligebat; omnes,
nec solum catholici, ad eum fidenter refugiebant.
Ineunte autem secundo bello universo, Italici praedicatores fidei in odium
venerunt apud regnum Britannicum, cuius in patrocinio erat Birmania, et a

Congregatio de Causis Sanctorum 377

ministerio cessare coacti sunt. Immo vero mense Decembri anno 1941 aliquot eorum, inter quos Pater Vergara, missi sunt in Indica castra in quibus
captivi contrahebantur. Quattuor circiter post annis Servus Dei dimissus est
ac in missionem suam rediit. Graviter corpore debilitatus, iam timebat ne
in patriam remitteretur. At vero, postulatus ut alteram missionem in urbe
Shadaw coleret, negotium libentissime suscepit.
Illis temporibus Pater Vergara Servum Dei Isidorum Ngei Ko Lat cognovit. Hic natus erat anno 1918 in agricolarum familia iam ad doctrinam
catholicam conversa. Cum optaret fieri sacerdos, in Seminarium Minorem in
urbe Tungoo ingressus est, sed quod asthmate graviter afficiebatur, cursum
formationis interrumpere coactus est. Iam inde, regressus domum, cum cathechista sui pagi operam sociavit ad evangelium praedicandum. Privatam
scholam gratuitam aperuit ut pueros acciperet eosque catechismum, musicam et linguas Birmanam ac Britannicam doceret. Anno 1948 Servus Dei
Marius Vergara eum elegit catechistam suum incolis accolisque urbis Shadaw.
Interea in Birmania, quae anno 1948 libertatem a Britannia obtinuerat, bellum intestinum exarsit atque res in extremum discrimen incidit.
Restitutio in libertatem nationum Asiae et Africae saepius non sine bellis
atque seditionibus evenit. In Birmania quoque, post libertatem restitutam,
praesertim quibusdam certis tempestatibus, spectati sunt terrifici casus
caedium sacerdotum ac religiosorum, spectataque plura delicta apparata
vel obvia, spectatumque progrediens incrementum eventuum persecutionis.
Condicio igitur Patris Vergara magis magisque precaria facta est, praesertim propter miram operam eius ad humanitatem promovendam ac refovendam, nec non ad evangelium praedicandum. In tanta rei publicae eversione tantoque armorum furore, die 24 mensis Maii anno 1950, Servus Dei cum
catechista Isidoro Ngei Ko Lat, in urbem Shadaw se contulit patrocinatum
causam aliquot indigenarum catechistarum, qui immerito vexabantur. Contra
pactum et conventum nacti sunt quosdam militiae rebellis primores, qui
odio fidei eos, manibus colligatis, post longinquum onerosumque nocturnum
iter per silvas, postero die, prima luce, in ripa fluminis Salween sclopeti
ictibus interfecerunt. Eorum corpora, sacco clausa et in flumen deiecta,
nondum inventa sunt.
Haec una causa caedis Servorum Dei fuit, quod et christiani et fidei
praedicatores erant. Ipsi, penitus consci de periculis quae ab odio fidei
persecutorum consequebantur, attamen, se plene voluntati Dei tradentes,

378

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

sacrum ministerium continenter exercuerunt nec umquam desierunt evangelium docere et humanitatem promovere; atque usque ad ultimum veri et
meri testes fidei fuerunt.
Fama eorum martyrii percrebuit per universam Ecclesiam, quapropter a
die 2 mensis Novembris anno 2003 ad diem 10 mensis Februarii anno 2004
celebrata est Inquisitio dioecesana apud Curiam ecclesiasticam urbis Loikaw
in Myanmar et altera Inquisitio facta est in urbe Aversa a die 4 mensis
Octobris anno 2003 ad diem 10 mensis Februarii anno 2004: quarum auctoritas probata est ab hac Congregatione Decreto diei 12 mensis Novembris
anno 2004. Parata Positione, die 4 mensis Decembris anno 2008 celebratus
est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, cui secutus est alter
Congressus die 11 mensis Iulii anno 2013. Patres Cardinales et Episcopi in
Sessione Ordinaria diei 3 mensis Decembris anno 2013, me Angelo Card.
Amato praesidente, consenserunt suprafatos Servos Dei interfectos esse
propter fidem Christo et Ecclesiae.
De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinale Praefecto, certior factus, Summus Pontifex Franciscus, vota Congregationis de Causis
Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de
martyrio eiusque causa Servorum Dei Marii Vergara, Sacerdotis Pontificii
Instituti pro Missionibus Exteris, et Isidori Ngei Ko Lat, Cristifidelis Laici
et Catechistae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum Summus Pontifex re ferri mandavit.
Datum Romae, die 9 mensis Decembris a.D. 2013.

Angelus card. Amato, S.D.B.


Praefectus

L. G S.
G Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum 379

TOLOSANA
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Mauritii Mariae Matthaei Garrigou Sacerdotis Fundatoris Instituti Sororum Dominae Nostrae a Compassione (1766-1852)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS


Vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus (Gal 2, 20).
Sententia Sancti Pauli ad Galatas summatim exhibet spiritualem vitam
Servi Dei Mauritii Mariae Matthaei Garrigou, ex qua assiduam hausit operositatem apostolicam, sub uno tantum fundamento et prospectu qui est
Christus Iesus. Agitato et implicato Gallicae eversionis tempore, quo napoleonica ac seditiosa Gallia versabatur, ipse, tamquam iter percurrendum,
testimonium ostendit et vitam absconditam docuit in Christo Iesu. Deo
eiusque Providentiae deditus suam sacerdotalem vocationem et exhibuit et
confirmavit, ita ut materiales posthaberet difficultates vel gravia incommoda, quibus eius vitae pars signabatur.
Dei Servus die 21 mensis Septembris anno 1766 in oppido Gudanes,
Arige in Gallia, ortum habuit quartus ex duodecim filiis. Sequenti die aquis
baptismatis ablutus est in paroecia Sancti Martini des Cabannes. Aliquot
post menses familia eius Tolosam se contulit, ubi pater artem fabri exercuerat. Decem annos natus ob matris decessum orbatus permansit. Alumnus
exstitit apud Patres Doctrinarios in Collegio Tolosano v.d. de lEsquile ibique
scholam mediam frequentavit, in cuius ambitu peculiaribus intellegentiae
dotibus iam iamque eminuit.
Tempore quo cursum litterarum participabat, Seminarium Sancti Caroli,
a Patribus Sulpitianis administratum, ingressus est. Hic enim ad tonsuram
admissus, ad presbyteralem ordinationem parare se coepit. Interdum Laurea
in Litteris est honestatus. Die 21 mensis Maii anno 1785 minoribus insignitus
est ordinibus, testificans suam humilitatem necnon summam oboedientiam
superioribus, qui rogaverant eum ut hanc decisionem sumeret ad vitandum
influxum doctrinae Gallicanae. Brevi discriminis periodo superata in seligendo statu consecrationis, incardinari statuit Dioecesi Tolosanae. Tempore
formationis in Seminario, Servus Dei partes habuit Societatis Theologorum
apud Seminarium Sancti Caroli ac postea Tolosae nomen dedit Association
Amicorum. Hac intellectuali experientia compulsus, scripta Sancti Francisci Salesii legere coepit ac sese formare ad regularem vitam gerendam,
ad ascesim exercendam, ad doctrinam christocentricam adipiscendam, ad

380

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

apostolicum ministerium studiose exsequendum, ac tandem ad Civilem clericorum Constitutionem repudiandam. Sacro presbyteratus ordine ornatus
est in urbe Auch die 18 mensis Decembris anno 1790.
Ita amplexus est pertinacem Ecclesiam et sic dictum iusiurandum libertatis-aequalitatis non praestitit. Praeterea e Gallia non effugit, ac, sequenti die post latam legem proscriptionis, nempe die 23 mensis Aprilis
anno 1793, Tolosae vitam gessit, apostolicum ministerium in abscondito
exercens. Transacta quadam periodo infirmae valetudinis, denuo latenter
resumpsit ministerium, alternas transcendens difficultates, usque ad annum
1800, quo pastorale opus maiore libertate assumere valuit.
Tolosae servitium exsecutus est apud ecclesiam Sancti Saturnini. Tunc
condidit Congregationem a Sacra Spina, societatem scilicet fidelium congregatorum, cuius erat specialem cultum reddere Iesu vulnerato et spinis
coronato necnon Mariae Virgini doloris gladio transfixae. Servus Dei, quamvis adversa valetudine afflictus, ingenti gavisus est facultate apud plures
christifideles propositum incitandi ad penitus sese Domino vovendos. Tempore quo Pius VII vinculis retinebatur ex opere Napoleonis Bonaparte,
Servus Dei hortatus est sodales Congregationis a Sacra Spina ad orandum, promovens simul peregrinationem ad sepulcrum Servae Dei Germanae
Cousin; qui eventus ceteroquin desiderium vitam iterum sumendi stimulabit
ad beatificationem Servae Dei Germanae, quod quidem initium constituet
ferventioris ac frequentioris dioecesanae peregrinationis. Anno 1817 fundavit, una cum Matre Ioanna Desclaux, Institutum dicatum Dominae Nostrae
a Compassione, cuius Statutum apparatum est sub inspiratione doctrinae
Sanctorum Francisci Salesii et Vincentii de Paul. Anno 1824 fundamenta
iecit Operis a Plagis, cuius est infirmis subvenire ad honorandum Iesum,
ipsum plagis afflictum.
Diffusio Congregationis Sororum inter adversa et incommoda peracta
est, quae sub patientia et fortitudine Servi Dei superari potuerunt. Non
semper iter suscipitur ad montem Thabor dicere consueverat ; plerumque, cum Deus diligitur, iter vestigiis sanguinis insignita: haec sententia
colligit et paucis contrahit eius interiorem vitam, quam sibi ipse cotidie
efformavit, quo tempore in contemplatione immergebatur sive Passionis Iesu
sive Virginis Perdolentis, quam in altissimam transformavit et credibilem
doctrinam, christifideles quoque ac sorores ad eandem viam perducens.
Iuxta scholam Sancti Francisci Salesii formatus, Servus Dei humilis
exstitit minister Iesu plagis perculsi et cruci affixi, assiduus animarum

Congregatio de Causis Sanctorum 381

consiliarius, confessarius promptus ad Domini misericordiam tradendam,


munificus in caritate ac Dei voluntati obsequens.
Extremo quoque vitae tempore auxilium et praesidium ferre non destitit
sororibus religiosis et infirmis, necnon parvo Seminario vulgo La Succursale,
quod anno 1824 condiderat. Hic enim, mense Septembri anni 1852, sex et
octoginta annos natus, animam Domino exhalavit, omnibus qui cognoverant
eum, suavem relinquens memoriam sanctitatis usque in finem exercitae.
Attenta hac sanctitatis fama, apud Curiam ecclesiasticam Tolosanam a
die 12 mensis Martii anno 1954 usque ad diem 14 mensis Aprilis anno 1961
instructus est Processus Ordinarius Informativus; cui anno 1999 additus
est Processus Suppletivus, quorum iuridica auctoritas ab hac Congregatione per Decretum diei 22 mensis Iunii anno 2001 est approbata. Apparata
Positione, disceptatum est, uti de more, utrum Servus Dei gradu heroico
virtutes exercuisset. Die 18 mensis Septembris anno 2012 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, positivam ferens sententiam.
Purpurati Patres et Episcopi congregati in Sessione Ordinaria, cui egomet
Angelus S.R.E. Cardinalis Amato praefui, die 5 mensis Novembris anno
2013 agnoverunt Servum Dei theologales, cardinales eisque annexas virtutes
heroico in gradu esse exsecutum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Francisco per
subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die
declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Mauritii
Mariae Matthaei Garrigou, Sacerdotis et Fundatoris Instituti Sororum Dominae Nostrae a Compassione, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 9 mensis Decembris a.D. 2013.

Angelus card. Amato, S.D.B.


Praefectus

L. G S.
G Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

382

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

PATERSONENSIS
Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Teresiae Demjanovich sororis professae e Congregatione Sororum Caritatis Sanctae Elisabethae (1901-1927)

DECRETUM SUPER MIRACULO


Venerabilis Serva Dei Maria Teresia Demjanovich die 26 mensis Martii anno 1901 Baioci in finibus Novae Caesareae e Civitatibus Foederatis
Americae Septentrionalis nata est. Iam inde a pueritia claram ostendit
conscientiam se voluntatem Dei omnibus in adiunctis exquirere et ad vitam
consecratam referri velle. In Collegium Studiorum Sanctae Elisabethae
se ascripsit a Sororibus Caritatis Sanctae Elisabethae moderatum ibique
anno 1923 lauream adepta est. Illis annis vitam spiritualem naviter curavit,
celebrationem eucharisticam cotidie obiit atque orationi impensius vacavit.
Offcium magistrae apud Academiam Sancti Aloisii Caesaropolitanam
suscepit et anno 1925 in eadem Congregationem, apud quam studuerat,
prima vota religiosa emisit. Institutionis tempore, angustiae et dissensiones
ei haud defuerunt, quas ipsa tamen obire fide ac humilitatis ope superare
valuit. Die 9 mensis Decembris anno 1926, in valetudinarium recepta est
et chirugicae sectionis commissa. Licet condiciones eius gravissimae essent,
nemo tamen sive in valetudinario sive in communitate valetudinis eius intellexit severitatem. Mense igitur transacto, iterum in valetudinarium anhelationis et cordis implicationum causa retracta est. Hanc passionis corporis
et animae tempestatem uti praecipuam caritatis Dei significationem habuit,
quam laeta promptaque mente Serva Dei oppetiit. Cum nihil boni valetudo
eius praesentire sineret, die 2 mensis Aprilis ipsi concessum est, ut vota
religiosa in manibus moderatoris eius spiritualis profiteretur. Die 6 mensis
Maii anno 1927, appendix eius intestini putrida resecata est, quae iamdiu
vero in peritonitidem prolapsa erat. Biduo post, die 8 mensis Maii anno
1927, Elisabethopoli in Nova Caesarea regione Deo pie spiritum reddidit.
Summus Pontifex Benedictus XVI die 10 mensis Maii anno 2012 eam
virtutes theologales, cardinales iisque adnexas in modum heroum coluisse
decrevit.
Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationis
de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem, Venerabilis Ser-

Congregatio de Causis Sanctorum 383

vae Dei intercessioni tributam, pueri, quae in vico vulgo Teanek intra fines
Civitatum Foederatarum Americae Septentrionalis anno 1964 occurrit. Puer,
qui vix studia elementaria inierat, defectum visionis animadvertere ceperat
una et deambulationis incessusque difficultates et adnexam asperitatem
morum. Prima diagnosis vitium oculorum et contuitus patefecit congenitum,
quod minime nec sanari nec corrigi poterat. Coniunctis annis, medicus de
valetudine pueri magis in dies perveritus videbatur, qui enim paucos intra
menses pusillum omnino luminibus orbatum praesagiebat.
Tantis in detrimentis et sive aegroto sive familiae infelicissimis adiunctis,
magistra quaedam pueri, quae sodalis erat e Congregatione Sororum Caritatis
Sanctae Elisabethae, ad divinum auxilium confugere statuit per Venerabilis
Servae Dei eiusdem familiae religiosae intercessionem, ut parvi alumni valetudinis a Domino fideliter impetraret sanationem. Cuius invocationi etiam
alumni scholae eorundemque parentes et aliae Sorores se sociarunt et iuxta
imagunculam quandam cum effigie Venerabilis Mariae Teresiae Demjanovich
eiusque reliquiam preces fuderunt. Valetudo et intuitus pueri repente profecerunt et brevi tempore usque ad completam processerunt sanationem.
Clinicae quoque oculorum perscrutationes, quae dein secutae sunt, cuiuscumque luminis vitii sive immanentis sive pristini confirmaverunt vacationem.
Continuatio temporis clarissime patuit, sicut et nexus inter invocationem
Venerabilis Servae Dei et pueri sanationem, qui exinde optima gavisus est
valetudine normalesque vitae consuetudines gerit.
De hac mira habita sanatione apud Curiam Episcopalem Patersonensem
a die 10 mensis Iunii anno 2003 ad diem 8 mensis Iulii anno 2004 Inquisitio
dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de
Causis Sanctorum Decreto diei 28 mensis Maii anno 2009 probatae sunt.
Acta dein collecta examini et iudicio Dicasterii Medicorum Collegium
subiecta sunt, quod in Sessione diei 18 mensis Octobris anno 2012 sanationem rapidam, completam et duraturam, necnon inexplicabilem secundum
hodiernam scientiam medicam fuisse affirmavit.
Die 11 mensis Iulii anno 2013, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prospero cum exitu factus est ac, die 17 mensis Decembris eiusdem
anni, Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, cui egomet ipse
Angelus Cardinalis Amato praefui, et in utroque coetu sive Consultorum
sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus
patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.

384

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Francisco per


subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die
declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Venerabilis
Servae Dei Mariae Teresiae Demjanovich, Sororis professae e Congregatione
Sororum Caritatis Sanctae Elisabethae, videlicet de celeri, perfecta ac constanti
sanatone pueri cuiusdam a degenerazione maculare bilaterale congenita.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 17 mensis Decembris a.D. 2013.

Angelus card. Amato, S.D.B.


Praefectus

L. G S.
G Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Congregatio de Causis Sanctorum 385

CRACOVIENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Georgii Ciesielski Christifidelis Laici
et Patrisfamilias (1929-1970)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS


Munus christifidelium sanctitatem quaerere. Firma haec Servi Dei
Georgii Ciesielski fuit persuasio, quam ipse saepius vitae tempore excepit
prompte ac constanter est persecutus. Huius enim contentionis spiritualis
fidelis ac probatus fuit testis, cuius imago inter prospectus illos vocationis laicalis a Concilio Vaticano II nuperrime recensitos eminet, quae intra
laris et laboris fines suipsius afflatus et virtutis christianae eiusdem habet
fundamentum.
Servus Dei die 12 mensis Februarii anno 1929 Cracoviae natus est et
secundo fere post mense ad regenerationis fontem ductus. In modesta familia
christiana pietate et morum doctrina penitus informata institutus, novem
annos natus ad eucharisticam mensam primum accessit.
Eodem autem tempore, post Poloniam a germanico exercitu invasam
acerrimae secundi totius mundi belli tempestates illae, annis 1939-1945,
iamiam grassaturae erant. Haec propter aspera adiuncta et consecutas quoad
rem oeconomicam aerumnas, curriculum studiorum Servi Dei distinctionibus
morisque admodum videtur laboratum: nam, iuvenis Georgius etiam apud
fabricam laborem exercere profectus est. Sacramentum Confirmationis recepit, dispiciens in dies profundo religionis intellectu summaque consociationis
iuvenum motuum sollicitudine, quapropter princeps iuvenum catholicorum
coetus vulgo scout nuncupati factus est.
Post bellum Universitati Cracoviensi se ascripsit et lectiones apud Scholam Superiorem Polytechnici audivit. Cum optimis esset corporis virtutibus praeditus, artis gymnicae quoque patravit studia et titulum exercitoris
adeptus est. In artibus natationis vel lapsus super nivem praecipiendis non
modo instrumenta tradebat, sed veram etiam virtutis ingeniique summam.
In oratione interdum et in contemplationis silentio sese ad maximum vitae
suae consilium comparavit, scilicet matrimonium, et, anno 1957, benedicente tum presbytero Carolo Wojtya ritum coniugii, Danutam Plebanczyk
duxit uxorem, a qua tres habuit filios. In illo tempore, mira una et insignia

386

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

fuerunt onera ab ipso pro bono proximi sustenta, familiarum praesertim


laborantium pauperumque necnon corpore animaque infirmorum.
Polona societas ex dira bellica tempestate illis annis in certamen dictaturae transiit, consentaneam suipsius adiens reformationem ad cuiuscumque
se asseclam fieri reiceret opinionum exceptionem, quae, religioni infensae,
iuxta doctrinam communismi, omnem singulorum proprietatem maxime
denegabant summamque rei publicae licentiam fovebant. Quae tum Servus
Dei expertus est ipse, cum postulatio eius de magisterio tradendo nec responsum quidem habuit.
Hoc tamen adiunctum fuit illud, quod adeo oculos Georgii in aliam muneris et missionis navitatem reseravit, ut Servus Dei praeceptoris hospitis sub
titulo apud Facultatem Ingeniariae Universitatis Studiorum Khartumensis
in Sudaniae fines sese traicere censeret. Illis in Africae vastitatibus firmius
Coetui adhaesit ecclesiali, cui vulgo nomen Focolari, ab ipso iam antea
cognito, et a familia secutus est.
Conspectus eius spiritualis enixioris communionis cum Domino eminet
spe, Eucharistia praesertim et assidua Verbi Dei auditione enutrita. Intima
haec Dei coniunctio consuetudinis eius et actuositatis fons fuit egregius.
Servus Dei, enim, vitam maxime coluit, quam uti munus a Providentia eidem commissum et perseverantem cum divina gratia cooperationem ratus
est. Peralto humanae suffultus est dignitatis intellectu, quam ad supernum lumen summopere curavit fovendam. Vir fuit communionis consessum
proximi quaerens et a seipso neminem secludens, qui pro utilitate aliorum
omnes facultates suas quoad humanum cultum et animae pervestigationem
inconsuetas tradere praestitit. Rerum naturam maxime dilexit, in qua paternae Dei caritatis quasi umbram reperiebat. Exercitium virtutum vere ei
cotidianum fuit usum, quem ampliore semper benignitate recoluit.
In excursione super Nilum, die 9 mensis Octobris anno 1970, lugendum
incessit scelus, quo, actuaria eius saevum propter navium concursum submersa, praeter Servum Dei filios etiam duos aliosque quindecim cum iis
in naufragio occubuerunt. Eiusdem tunc Eminentissimus Dominus Carolus
Cardinalis Wojtya celebravit exsequias.
Ob sanctitatis famam, Causa beatificationis et canonizationis apud Curiam Archiepiscopalem Cracoviensem inita est per celebrationem Inquisitionis dioecesanae a die 31 mensis Decembris anno 1985 ad diem 28
mensis Maii anno 1990 et Inquisitionis Rogatorialis apud Vicariatum Urbis

Congregatio de Causis Sanctorum 387

ab anno 1987 ad annum 1988, quarum auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum die 21 mensis Februarii anno 1992 probatae
sunt. Positione confecta, die 25 mensis Septembris anno 2012 in Congressu
Peculiari Consultorum Theologorum prospero cum exitu disceptatum est,
iuxta consuetudinem, an Servus Dei more heroum virtutes christianas exercuisset. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 17 mensis
Decembris anno 2013, cui egomet ipse Angelus Cardinalis Amato praefui,
professi sunt Servum Dei virtutes theologales, cardinales iisque adnexas in
modum heroum exercuisse.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Francisco per
infrascriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota
Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno
die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine iisque adnexis in gradu heroico Servi Dei Georgii
Ciesielski, Christifidelis Laici et Patrisfamilias, in casu et ad effectum de
quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 17 mensis Decembris a.D. 2013.

Angelus card. Amato, S.D.B.


Praefectus

L. G S.
G Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

388

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

MATRITENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Emmanuelis Herranz Establs Sacerdotis Dioecesani Fundatoris Congregationis Ancillarum a Virgine Perdolenti
(1880-1968)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS


Caritas Christi urget nos (2 Cor 5, 14).
Excitans effatum apostoli Pauli propositum constituit quod Servus Dei
Emmanuel Herranz Establs sua in vita est prosecutus. Eius caritas revera
immensa fuit, ardens, tenera, splendida, subtilis, delicata et sincera; illa
fundamentum fuit eius vitae atque navitatis. Amor eius erga Dominum, quem
in oratione colebat, efficit ut magno animo se fratribus egentioribus dicaret.
Servus Dei in Campillo de Duenas (in provincia Guadalaiarae) die 1
mensis Ianuarii anno 1880 natus est et eodem die baptizatus. Sua in frequenti familia, bene de rebus domesticis constituta et profunde religiosa,
bonam accepit educationem et adulescens vocationis ad sacerdotium signa
praesensit. Ideo post primam institutionem scholasticam iter formationis
Seguntina in urbe adimplevit atque die 28 mensis Maii anno 1904 presbyter
est ordinatus, quem duo fratres eius sacerdotes, Anselmus et Hilarius, sunt
comitati. Veluti coadiutor Hilarii, parochi, ministerium coepit Matritensi in
dioecesi exercere.
Inter homines spiritali in ambitu derelictos ingressus est, scholis, sacellis,
catechesi carentes, videlicet tenuiores et demissos. His in circumstantiis
Servus Dei se ministrum exemplarem demonstravit, sollicitum de pauperibus, caritate eminentem animoque aperto. Caritas eius potissimum infirmos
iuvabat, infantes et iuvenculas matres, qui videlicet praecipue a vita sociali
excludebantur et de quibus alii lucrabantur. De ultimis praesertim sollicitus, Servus Dei scholam dominicalem aedifcavit, et postea Congregationem
fundavit Ancillarum a Virgine Perdolenti.
Valde in praedicatione diligens, in sacramentorum administratione et
in consociationibus catholicis, etiam diffcilibus annis belli civilis suam navitatem non deminuit. Sed eius paroecia globis displodentibus diruta est
atque Servus Dei coactus est ut refugium apud quasdam legationes quaereret. Attamen agnitus est ab illis qui Ecclesiam persequebantur, dum in

Congregatio de Causis Sanctorum 389

custodia tenebatur vexationibus subiectus est quae eum velut exanimatum


reddiderunt, atque multos dies sine cibo transegit.
Post bellum iterum ad omnes suas rediit navitates, maiore cum fatigatione ob damna rerum animorumque contentione provocata. Eius consilium
instituendi Piam Unionem semper solidius efficiebatur, quae recognitura
erat postea veluti religiosa Congregatio Ancillarum a Virgine Perdolenti,
cuius constitutiones iam scripserat et proposita definiverat. Mortuo fratre
Hilario, oeconomus factus est paroeciae et deinde parochus.
Sententia eius praecipua fuit: Omnia facere pro Christo et animis. Gloriam Deo dare, iter ad sanctitatem percurrere per altum Christi fratrumque
amorem, exque adoratione eucharistica vim ad iuvandos infirmiores haurire:
hoc triplex propositum, quod Servus Dei suis concredidit sororibus, fuit
etiam eius vitae propositum. Extraordinariam explevit navitatem, de populo
deque puellis matribus dignae vitae restituendis iugiter sollicitus, simul cum
cura earum filiorum, illas ad honestam vitam dirigens. Vir hospitalitatis et
magnanimitatis, omnia omnibus revera est factus. Alta et serena firmitudine eminuit, Christo fidelis semper manens atque necessitatibus Populi
Dei. Evangelium cum gaudio nuntians et sine dubitationibus, perfecte spiritualitatem eucharisticam coniungere valuit cum munere caritativo.
Interea eius valetudo infirmari coepit et morbi quidam ei multum provocaverunt dolorem. Infrmitas coegit eum ut in lectulo quinque fere per
annos iaceret. Etiam hac in conditione se veluti exemplum manifestavit
patientiae, in habitu plene voluntati Dei conformatus. Die 29 mensis Iunii
anno 1968 Matriti pie in Domino obdormivit.
Fama sanctitatis iam in vita eum circumdedit, post obitum aucta est;
quam ob rem apud Curiam archiepiscopalem Matritensem Inquisitio dioecesana a die 28 mensis Ianuarii anno 1988 usque ad diem 2 mensis Iulii
anno 1991 est peracta, cuius iuridica validitas per Decretum die 21 mensis
Maii anno 1993 a Congregatione de Causis Sanctorum est recognita. Parata Positione, disceptatum est, iuxta suetas normas, an Servus Dei virtutes
heroico modo exercuisset. Peculiaris Consultorum Theologorum Congressus
die 18 mensis Novembris anno 2011, positivo cum exitu, habitus est. Patres
Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die 17 mensis Decembris anno
2013 congregati, me, Angelo card. Amato, moderante, edixerunt Servum
Dei heroico modo virtutes theologales, cardinales iisque adnexas excoluisse.

390

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Francisco per


me, subscriptum Cardinalem Praefectum, accurata relatione, Sanctitas Sua,
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate
tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Emmanuelis Herranz Establs, Sacerdotis Dioecesani et Fundatoris Congregationis Ancillarum a Virgine Perdolenti, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de
Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 17 mensis Decembris a.D. 2013.

Angelus card. Amato, S.D.B.


Praefectus

L. G S.
G Marcellus Bartolucci
Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Congregatio pro Episcopis 391

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS


ANCORAGIENSIS
de concathedralis erectione

DECRETUM
Ut spirituali Populi Dei bono aptius consulatur utque pastorale suum
ministerium efficacius adimplere valeat, Exc.mus P.D. Rogerius Laurentius
Schwietz, O.M.I., Archiepiscopus Ancoragiensis, ab Apostolica Sede expostulavit, ut templum, Deo dicato in honorem Sanctae Mariae Guadalupensis, in vico Anchorage vulgo nuncupato extans, ad dignitatem et fastigium
ecclesiae Concathedralis eveheretur.
Congregatio pro Episcopis, prhabito favorabili voto Exc.mi P.D. Caroli
Mari Vigan, Archiepiscopi titularis Ulpianensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi, a Summo Pontifice Francisco, Divina Providentia PP. tributarum,
oblatis precibus benigne annuendum censuit.
Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel
habere praesumentium consensu, praesenti Decreto, perinde valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, deceruit, ut, servata archidioecesis Ancoragiensis Cathedrae episcopalis dignitate, memoratum templum
Sanctae Mariae Guadalupensis, titulo ac fastigio Concathedralis ecclesiae
condecoretur, cum omnibus iuribus, honoribus et privilegiis ac oneribus et
obligationibus quae huiusmodi ecclesiis sunt propria.
Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis memoratum Exc.mum
P.D. Carolum Mariam Vigan, Archiepiscopum titularem Ulpianensem, deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate
constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem, ubi primus fas
erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Datum Romae, ex aedibus Congregationis pro Episcopis, die 11 mensis
Augusti anno 2014.
Marcus card. Ouellet
Praefectus

c Ilson de J esus Montanari


a Secretis

392

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

PROVISIO ECCLESIARUM
Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus
Franciscus Pp., per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequuntur
Ecclesiis sacros praefecit Praesules:
die 12 Martii 2015. Ecclesiae Spokanensi, Exc.mum D. Thomam
Antonium Daly, hactenus Episcopum titularem Tabaltensem et Auxiliarem
dioecesis Sancti Iosephi in California.
Cathedrali Ecclesiae Lexingtonensi, R.D. Ioannem Stowe, O.F.M.
Conv., hactenus Vicarium Provincialem Provinciae Dominae Nostrae Consolationis et Rectorem Basilicae et Sanctuarii Nationalis Dominae Nostrae
Consolationis in oppido vulgo Carey in civitate Ohiensi.
die 14 Martii. Metropolitanae Ecclesi Mariborensi, R.D. Aloisium
Cvikl, S.I., hactenus Oeconomum eiusdem archidioecesis.
die 18 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Summulensi, Exc.mum D.
Esmeraldum Barreto de Farias, hactenus Archiepiscopum Portus Veteris,
quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Sancti Ludovici in Maragnano.
die 19 Martii. Cathedrali Ecclesiae Budovicensi, R.D. Vlastimil Kroil,
e clero eiusdem dioecesis, ibique in Facultate Theologica professorem et in
civitate vulgo nuncupata Vesel nad Lunici Administratorem paroecialem.
die 20 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Kearniensi, R.D. Marium
Eduardum Dorsonville-Rodrguez, e clero archidioecesis Vashingtonensis,
ibique Moderatorem Instituti archidioecesani vulgo dicti Spanish Catholic
Center necnon praesidis vices gerentem Missioni pro Operibus Caritatis
Catholicis in archidioecesi Vashingtonensi.
die 21 Martii. Cathedrali Ecclesiae Rosnaviensi, Exc.mum D. Stanislaum Stolrik, hactenus Episcopum titularem Baricensem et Auxiliarem
Cassoviensem.
Cathedrali Ecclesiae Arundeliensi-Brichtelmestunensi, Exc.mum D.
Carolum Philippum Richardum Moth, hactenus Episcopum Ordinarium Militarem in Magna Britannia.

Congregatio pro Episcopis 393

die 21 Martii 2015. Cathedrali Ecclesiae Limonensi, R.D. Xaverium


Gerardum Romn Arias, e clero archidioecesis Sancti Iosephi in Costarica,
ibique hactenus Oeconomum et Parochum atque Secretarium Adiunctum
Conferentiae Episcoporum in Republica Costaricensi.
die 24 Martii. Cathedrali Ecclesiae Sancti Dominici in Aequatoria,
Exc.mum D. Bertramum Victorem Wick Enzler, hactenus Episcopum titularem Carpitanum et Auxiliarem archidioecesis Guayaquilensis.

394

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Sua Santit il Papa Francesco ha ricevuto in Udienza:
Luned, 9 marzo, le Loro Maest il Re Filippo e la Regina
Mathilde dei Belgi;
Luned, 16 marzo, le Loro Ecc.ze i Sig.ri Gian Franco Terenzi e G uerrino Z anotti , Capitani Reggenti della Repubblica
di San Marino.
Il Romano Pontefice ha compiuto una Visita Pastorale alla Chiesa
e alla Citt di Napoli sabato, 21 marzo.

Diarium Romanae Curiae 395

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Breve Apostolico il Santo Padre Francesco ha nominato:
17

marzo

2015

S.E.R. Mons. Giorgio Lingua, Arcivescovo tit. di Tuscania,


finora Nunzio Apostolico in Iraq e in Giordania, Nunzio
Apostolico in Cuba.

21

S.E.R. Mons. Aldo Cavalli, Arcivescovo tit. di Vibo Valentia,


finora Nunzio Apostolico in Malta e in Libia, Nunzio
Apostolico nei Paesi Bassi.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Francesco ha nominato


o confermato:
3 marzo

2015 L'Em.mo Sig. Card. Dominique Mamberti, Prefetto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica, Presidente
della Commissione per gli Avvocati.

10

Il Rev.do Mons. Udo Breitbach, Sotto-Segretario della Congregazione per i Vescovi, Membro della Commissione Disciplinare della Curia Romana.

LEm.mo Sig. Card. Rainer Maria Woelki, Arcivescovo di


Kln (Germania), Membro dellAmministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica.

Il Rev.do Mons. Francesco Viscome, del clero dellArcidiocesi di Crotone-Santa Severina, finora Difensore del Vincolo Sostituto del Tribunale della Rota Romana, Promotore
di Giustizia presso il medesimo Tribunale.

17

Il Rev.do Sac. Francesco Ibba, del clero dellArcidiocesi


di Cagliari, Officiale del Tribunale della Rota Romana,
Difensore del Vincolo Sostituto del medesimo Tribunale.

Tra i Membri dei Dicasteri della Curia Romana i seguenti


Em.mi Sig.ri Card.li, creati e pubblicati nel Concistoro
del 14 febbraio 2015:
LEm.mo Sig. Card. Dominique Mamberti, Prefetto del
Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica, nel Consiglio di Cardinali e Vescovi della Sezione per i Rapporti
con gli Stati della Segreteria di Stato.
LEm.mo Sig. Card. Ricardo Blzquez Prez, Arcivescovo
di Valladolid (Spagna), nella Congregazione per la Dottrina della Fede.

396

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Gli Em.mi Sig.ri Card.li Berhaneyesus Demerew Souraphiel, Arcivescovo di Addis Abeba (Etiopia); Edoardo
Menichelli, Arcivescovo di Ancona-Osimo (Italia), nella
Congregazione per le Chiese Orientali
LEm.mo Sig. Card. Dominique Mamberti, Prefetto del
Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica, nella
Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei
Sacramenti.
LEm.mo Sig. Card. Dominique Mamberti, Prefetto del
Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica, nella
Congregazione delle Cause dei Santi.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li John Atcherley Dew, Arcivescovo di Wellington (Nuova Zelanda); Pierre Nguyn
Van Nhon, Arcivescovo di H Ni (Vit Nam); Francis
Xavier Kriengsak Kovithavanij, Arcivescovo di Bangkok
(Thailandia); Arlindo Gomes Furtado, Vescovo di Santiago de Cabo Verde (Capo Verde); Soane Patita Paini
Mafl, Vescovo di Tonga (Tonga), nella Congregazione per
lEvangelizzazione dei Popoli.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li Manuel Jos Macario do Nascimento Clemente, Patriarca di Lisboa (Portogallo); Alberto Surez Inda, Arcivescovo di Morelia (Messico), nella
Congregazione per il Clero.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li Charles Maung Bo, Arcivescovo
di Yangon (Myanmar); Daniel Fernando Sturla Berhouet,
Arcivescovo di Montevideo (Uruguay), nella Congregazione per gli Istituti di Vita Consacrata e le Societ di
Vita Apostolica.
LEm.mo Sig. Card. Jos Luis Lacunza Maestrojun, Vescovo di David (Panama), nella Congregazione per lEducazione Cattolica.
LEm.mo Sig. Card. John Atcherley Dew, Arcivescovo di
Wellington (Nuova Zelanda), nel Pontificio Consiglio per
la Promozione dellUnit dei Cristiani.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li Pierre Nguyn Van Nhon, Arcivescovo di H Ni (Vit Nam); Alberto Surez Inda,
Arcivescovo di Morelia (Messico), nel Pontificio Consiglio
della Giustizia e della Pace.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li Francesco Montenegro, Arcivescovo di Agrigento (Italia); Arlindo Gomes Furtado,
Vescovo di Santiago de Cabo Verde (Capo Verde); Soane
Patita Paini Mafi, Vescovo di Tonga (Tonga), nel Pontificio Consiglio Cor Unum.

Diarium Romanae Curiae 397

Gli Em.mi Sig.ri Card.li Berhaneyesus Demerew Souraphiel, Arcivescovo di Addis Abeba (Etiopia); Francesco Montenegro, Arcivescovo di Agrigento (Italia), nel
Pontificio Consiglio della Pastorale per i Migranti e gli
Itineranti.
LEm.mo Sig. Card. Edoardo Menichelli, Arcivescovo di
Ancona-Osimo (Italia), nel Pontificio Consiglio per gli
Operatori Sanitari.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li Charles Maung Bo, Arcivescovo di Yangon (Myanmar); Ricardo Blzquez Prez,
Arcivescovo di Valladolid (Spagna); Jos Luis Lacunza
Maestrojun, Vescovo di David (Panama), nel Pontificio
Consiglio della Cultura.
Gli Em.mi Sig.ri Card.li Manuel Jos Macario do Nascimento Clemente, Patriarca di Lisboa (Portogallo);
Francis Xavier Kriengsak Kovithavanij, Arcivescovo di
Bangkok (Thailandia), nel Pontificio Consiglio delle Comunicazioni Sociali.
LEm.mo Sig. Card. Daniel Fernando Sturla Berhouet,
Arcivescovo di Montevideo (Uruguay), nel Pontificio Consiglio per la Promozione della Nuova Evangelizzazione.
30 marzo

31

2015 Gli Ecc.mi Mons.ri: Brian Farrell, Vescovo tit. di Abitine,


Segretario del Pontificio Consiglio per la Promozione
dellUnit dei Cristiani; Jean Laffitte, Vescovo tit. di
Entrevaux, Segretario del Pontificio Consiglio per la Famiglia; i Rev.di Mons.ri: Angel Rodrguez Luno; Romano
Penna; Carlos Jos Errzuriz Mackenna; e i Rev.di Padri:
Maurizio Pietro Faggioni, O.F.M.; Gianfranco Ghirlanda,
S.I, Consultori della Congregazione per la Dottrina della
Fede per un altro quinquennio.

L'Em.mo Sig. Card. Giuseppe Versaldi, finora Presidente


della Prefettura degli Affari Economici della Santa Sede,
Prefetto della Congregazione per lEducazione Cattolica.

398

Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

NECROLOGIO
17

marzo

2015

Mons. Antonio Dorado, Vescovo em. della diocesi di Malaga


(Spagna).

20

Mons. Malachy John Goltok, Vescovo di Bauchi (Nigeria).

26

Mons. Ennio Appignanesi, Arcivescovo em. di Potenza-Muro


Lucano-Marsico Nuovo (Italia).

Mons. Alonso Llano Ruiz, Vescovo em. di Istmina-Tad


(Colombia).

29

Mons. Juan Carlos Maccarone, Vescovo em. di Santiago del


Estero (Argentina).

aprile

Mons. Villiam Benedict Friend, Vescovo em. di Shreveport


(Stati Uniti d'America).

Mons. Alberto Ricardo da Silva, Vescovo em. di Dili (Timor


Est).

Mons. Luiz Mara Prez de Onraita Aguirre, Arcivescovo


em. di Malanje (Angola).

You might also like