Eλεύθεροι Πολιορκηµένοι LIΙ - [08 ∆εκεµβρίου 2003]

Ας δούµε µερικές βαθύτερες αλήθειες για τα πράγµατα...

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

«Ένα βασικό εµπόδιο για την αλλαγή είναι η αναπαραγωγή από τις κυριαρχούσες δυνάµεις
της προπαγάνδας της ηγεµονικής ιδεολογίας.»
[Αντόνιο Γκράµσι]

Οι µαχητές του Θεού...

Οι ανόητοι neocons του Λευκού Οίκου έκαναν το θαύµα τους και το Ιράκ -από κοσµικό
κράτος- γέµισε «πολεµιστές του Θεού»!

Οι New York Times συνάντησαν έναν ένοπλο εκπρόσωπο της ιρακινής αντίστασης που
δέχτηκε να µιλήσει για τους λόγους που σπρώχνουν καθηµερινά όλο και περισσότερους
Ιρακινούς να πολεµήσουν κόντρα στις κατοχικές αµερικανικές δυνάµεις.

Αυτός ο παλιός στρατιώτης του Σαντάµ, 35 χρόνων περίπου, είχε δώσει ραντεβού µε τον
δηµοσιογράφο των New York Times σε ένα κοιµητήριο όπου αναπαύονται πολλοί σύντροφοι
του, που σκοτώθηκαν από τα αµερικανικά πυρά σε µάχες µε τον στρατό κατοχής. Επί µία
ώρα, µε το όπλο στο χέρι, εξηγούσε πως τόσο ο ίδιος όσο και ο πυρήνας των δεκαπέντε
ανδρών που ανήκε, αποφάσισαν να αντισταθούν στην κατοχή.

Όλοι οι παλιοί στρατιώτες, εκπαιδευµένοι στον πόλεµο, δρούν πλέον µόνοι τους χωρίς να
υπακούν σε κάποια κεντρική διοίκηση. Οι αυτόνοµοι αυτοί πυρήνες, των δεκαπέντε συνήθως
ανδρών, έχουν µία ενδοεπικοινωνία και έναν συντονισµό µεταξύ τους αλλά δεν υπάρχει
κανένα πρόσωπο ή µηχανισµός πού να παίρνει κεντρικά αποφάσεις.

«Θέλουµε να µάθει όλος ο κόσµος ότι ο Μπους είναι ο χειρότερος εγκληµατίας και πως ούτε
αυτός ούτε ο Μπλερ θα ελέγξουν ποτέ το Ιράκ. Μιλώ ενώπιον του Θεού για εµένα και τους
συντρόφους µου, τους υπόλοιπους µουτζαχεντίν», τόνισε οργισµένος.

Για τους ΝΥΤ η επιλογή της λέξης µουτζαχεντίν δεν έγινε τυχαία. Αντίθετα θέλει να δώσει το
στίγµα της αντίστασης που επιθυµούν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, αυτό των «ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΟΥ
ΘΕΟΥ». Οι Αµερικανοί από την πλευρά τους προτιµούν να τους λένε φενταγίν υπονοώντας
ότι είναι όργανα του Σαντάµ Χουσεΐν.

«∆εν πολεµάµε για τον Σαντάµ, πολεµάµε για την ελευθερία και επιπλέον για το γεγονός ότι οι
Αµερικανοί είναι για εµάς το ίδιο µε τους Εβραίους. Εµείς δεν µπορούµε να βλέπουµε τη γη
µας να κατέχεται από τους άπιστους», δηλώνει.

Ο σκοπός όλων αυτών των εξεγερµένων Ιρακινών είναι να σκοτώσουν όσο περισσότερους
Αµερικανούς στρατιώτες µπορούν έτσι ώστε οι εισβολείς να µην έχουν άλλη επιλογή παρά να
εγκαταλείψουν το Ιράκ.

«Eξάλλου, πιστεύουµε ότι ήδη κερδίζουµε γιατί οι Αµερικανοί πιέζονται να περάσουν την
εξουσία σε Ιρακινούς πολίτες».

Η αντίσταση που δεν περίµενε κανείς...

O Αχµέντ Καρίµ, στέλεχος της αντιπολίτευσης του Ιρακινού Κ.Κ., µε αφορµή τις
κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην ιρακινή αντίσταση που ετοιµάζονται σε Ρώµη-Αθήνα-
Θεσσαλονίκη, µίλησε για το Ιράκ. Η συνέντευξη, αποσπάσµατα της οποίας δηµοσιεύουµε
παρακάτω, δόθηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του Αντιιµπεριαλιστικού Καµπ, από όπου και
µεταφράστηκε στα ελληνικά.

∆ηµοσιογράφος: Πώς αξιολογείτε την ανάπτυξη της αντίστασης;

Ahmed Karim: Ειλικρινά µιλώντας, δεν περίµενα µια τέτοια γρήγορη επέκταση του κινήµατος
της αντίστασης. Πολλοί έθεσαν όλες τις ελπίδες τους στον ιρακινό στρατό και έπειτα
απογοητεύτηκαν από την προδοσία της ανώτατης διοίκησης. Στο επίπεδο της λαϊκής
οργάνωσης σχεδόν τίποτα δεν θα µπορούσε να προετοιµαστεί πριν από την επίθεση, αν και
ρωτήσαµε το καθεστώς του Σαντάµ Χουσεϊ'ν για να µας χορηγήσει τις στοιχειώδεις ελευθερίες
σε αντάλλαγµα της υποστήριξής µας ενάντια στην αµερικανική απρόκλητη επίθεση. Εκτός
από το γεγονός ότι ο Σαντάµ αντέδρασε µόνο διστακτικά, ήταν αργά έτσι κι αλλιώς.
Λαµβάνοντας υπόψη αυτές τις περιστάσεις, η εξάπλωση είναι µεγαλύτερη από αυτή
που θα µπορούσαµε να περιµένουµε. Η ένοπλη αντίσταση ριζώνεται σταθερά και
υποστηρίζεται από τις ευρείες µάζες των φτωχών τάξεων και όχι µόνο από αυτούς. Και η
αντίσταση συνεχίζει να µεγαλώνει - επίσης χάριν των τροµερών αγριοτήτων που
διαπράττονται από τον στρατό κατοχής. Και δεν πρέπει να ξεχάσουµε ότι έχουµε την ισχυρή
υποστήριξη των αραβικών µαζών και τουλάχιστον τη συµπάθεια της πλειοψηφίας του
παγκόσµιου πληθυσµού. Ακόµα και στην Ευρώπη πολλοί άνθρωποι είναι στο πλευρό µας
χωρίς να διστάζουν να το εκφράζουν ανοιχτά.

Πράγµατι, τώρα είναι πολύ αργά για τις ΗΠΑ να πάρει πιο ήπια θέση και µ’ αυτόν τον τρόπο
να αποκοιµίσει την αντίσταση, και όποιο βήµα και να κάνουν αυτό οδηγεί σε νέα κλιµάκωση.

∆ηµοσιογράφος: Πιστεύετε ότι το «κυβερνητικό συµβούλιο» θα πετύχει στη σταθεροποίηση

της κατάστασης σε ένα σηµείο όπου οι ΗΠΑ να µπορούν να παραδώσουν την εξουσία σε ένα
καθεστώς µαριονετών;

A.K: Όχι, το συµβούλιο έγινε ένα µέρος του προβλήµατος, όχι η λύση του. Ο αµερικανικός
στρατός είναι αναγκασµένος να τους προστατεύσει, για να τους ταΐσει, να τους πληρώσει και
αρχίζουν να σκέφτονται να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους. Το συµβούλιο έχει χάσει
ακόµα και το µικρότερο ίχνος αξιοπιστίας µέσα στις λαϊκές µάζες, εάν ποτέ είχε τέτοιο. Αυτό
απεικονίζεται στο γεγονός ότι µερικά στοιχεία των ιρακινών δυνάµεων που υποστήριξαν τις
ΗΠΑ και οργανώθηκαν από αυτούς στη συµµαχία του Λονδίνου αντιτίθενται τώρα στο
συµβούλιο...

∆ηµοσιογράφος: Πώς σχολιάζετε τη συµµετοχή του Ιρακινού Κοµµουνιστικού Κόµµατος στο

αµερικανικό κυβερνητικό συµβούλιο;

AK: Αυτό είναι το χειρότερο πράγµα που θα µπορούσα ποτέ να φανταστώ. Πριν από αυτήν
την απίστευτη προδοσία η ηγεσία του κόµµατος είχε ήδη ξεπέσει µε τη σιωπηρή υποστήριξή
της στο γενοκτόνο εµπάργκο και στη στρατιωτική επίθεση...

... Ενώ η ηγεσία του κόµµατος ανοίγει γραφεία παντού κάτω από την προστασία των
κατοχικών αµερικανικών δυνάµεων, πολλοί από τους κοµµουνιστές γυρίζουν τις πλάτες τους
προς το κόµµα και ενώνονται µε τις τάξεις της αντίστασης.

∆ηµοσιογράφος: Πώς θα δράσουν οι αντιιµπεριαλιστές κοµµουνιστές προκειµένου να

οικοδοµήσουν µια κοµµουνιστική τάση στην αντίσταση;

AK: Πρώτα θα συµµετάσχουµε µε όλα τα µέσα στην αντίσταση και τις προσπάθειες να χτιστεί
ένα κοινό εθνικό απελευθερωτικό µέτωπο. Μόνο µε την πάλη θα είµαστε σε θέση να
επανοικοδοµήσουµε το κοµµουνιστικό κίνηµα. Όσο για τα υπολείµµατα του Κοµµουνιστικού
Κόµµατος, εµείς θα οργανώσουµε µια συνδιάσκεψη µέσα στη Βαγδάτη. Η ηγεσία θα
προσπαθήσει να υπονοµεύσει τις προσπάθειές µας αλλά θα προχωρήσουµε και χωρίς
αυτούς. Αυτό θα συνδυαστεί µε µια ανοικτή επιστολή από τους πατριώτες κοµµουνιστές που
υποστηρίζονται από σχεδόν όλα τα αραβικά κοµµουνιστικά κόµµατα. Ούτε ένα κόµµα δεν
υποστηρίζει την αµερικάνικη κατοχή και το κυβερνητικό συµβούλιο τους. Αντίθετα
υποστηρίζουν εµάς.
∆ηµοσιογράφος: Πώς κρίνετε τις δυνατότητες δηµιουργίας εθνικού µετώπου αντίστασης;

AK: Αυτό το µέτωπο είναι µια επείγουσα ανάγκη και είµαι βέβαιος ότι θα δει το φως της
ηµέρας αργά ή γρήγορα. Τελικά θα πετύχουµε να γεφυρώσουµε τις διαφορές µεταξύ των
ηγεσιών των εθνικών, ισλαµικών και κοµµουνιστικών δυνάµεων. Σε λαϊκό επίπεδο αυτή η
συνεργασία είναι ήδη εµφανής, δεδοµένου ότι η αντίσταση δεν είναι καθόλου θέµα θρησκείας
ή πίστης αλλά εθνικής και κοινωνικής αυτοδιάθεσης. Εντούτοις, δεν µπορούµε να πούµε
πόσο πολύ θα µας πάρει για να σφυρηλατήσουµε το µέτωπο. Πρέπει να έχετε υπόψη ότι η
κατοχή διαρκεί µόνο ένα χρόνο, ενώ εµείς έχουµε στερηθεί την πολιτική ζωή για δεκαετίες.
Χρειαζόµαστε χρόνο, πολύ περισσότερο χρόνο για να χτίσουµε την αναγκαία κεντρική ηγεσία
και διοίκηση.

∆ηµοσιογράφος: Είναι αλήθεια ότι η σχέση µε την ηγεσία των Σιιτών είναι το βασικό πολιτικό
πρόβληµα για την αντίσταση;

AK: ∆εν υπάρχει καµία κοινή ηγεσία των Σιιτών. Απ’ τη µια υπάρχουν κάποιοι κληρικοί που
φροντίζουν µόνο να διατηρήσουν τον ρόλο τους. Αντιτάσσονται στην κατοχή όχι από θέση
αρχής αλλά µόνο στο µέτρο που τα συµφέροντά τους διακυβεύονται. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη
καταλάβει ότι το κυβερνητικό συµβούλιο δεν θα κρατήσει πολύ και ότι θα χρειαστούν άλλους
στυλοβάτες. Εποµένως επιζητούν µερικούς κληρικούς ηγέτες. Αφ' ετέρου πρέπει να λάβετε
υπόψη ότι υπάρχουν εκατοµµύρια πολύ φτωχοί Σιίτες. Ήταν παλιά κοµµουνιστές και τώρα
θέλουν να παλέψουν ενάντια στην κατοχή...

∆ηµοσιογράφος: Τι περιµένετε από το παγκόσµιο αντιπολεµικό κίνηµα;

AK: Χρειαζόµαστε απολύτως αυτό το κίνηµα σε διάφορα επίπεδα. Κατ’ αρχήν στις ΗΠΑ και
τη Μεγάλη Βρετανία για να πιέσουν τους πολεµοχαρείς και να τους εξαναγκάσουν τελικά να
αποσύρουν τα στρατεύµατά τους. Αφ’ ετέρου πρέπει να ασκήσετε πίεση στις ευρωπαϊκές
κυβερνήσεις για να µην δικαιολογήσουν αναδροµικά την απρόκλητη επίθεση και κατοχή
δίνοντας χρήµατα ή στέλνοντας στρατεύµατα, ακόµα κι αν αυτό συµβαίνει κάτω από την
αµφίεση του ΟΗΕ. Οι ΗΠΑ και οι Bρετανοί µαντρόσκυλοί τους πρέπει να αποµονωθούν
σταδιακά. Τρίτον, η αντίσταση χρειάζεται την άµεση πολιτική υποστήριξη όπως έχει δοθεί
από το αντιιµπεριαλιστικό camp. Το ψήφισµα που υιοθετήθηκε στην Ασίζη, που υιοθετείται
από τις δωδεκάδες των οργανώσεων σ’ όλο τον κόσµο και που καλεί ανοιχτά για τη νίκη της
αντίστασης έχει διαδοθεί στο Ιράκ και έχει ενθαρρύνει την ανάπτυξη της αντίστασης.

(http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=166130)

Απόλυτη Τυραννία

Οι πρόσφατες εξελίξεις στις ΗΠΑ και, διεθνώς, η καταστρατήγηση της δηµοκρατίας και των
ανθρωπίνων δικαιωµάτων, δείχνουν ότι υλοποιείται µια ιδεολογική στρατηγική σχεδιασµένη
πολύ πριν τις 11 Σεπτέµβρη 2001 και τα όσα ακολούθησαν. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν
κατά καιρούς στις διάφορες µυστικές -και φανερές- συναντήσεις της διεθνούς ελίτ είχαν
δροµολογήσει πολλά από τα γεγονότα που βλέπουµε σήµερα στα έκτακτα δελτία της
τηλεοπτικά καθοδηγούµενης παγκοσµιοποίησης.

Οι δηλώσεις του Κίσινγκερ που δηµοσιεύουµε παραπλεύρως δεν αφήνουν καµιά αµφιβολία
γι’ αυτό. Πρόκειται για ένα απόσπασµα του λόγου του στη συγκέντρωση της Λέσχης
Μπίλντερµπεργκ στο Εβιάν της Γαλλίας, το 1992.

Παρόµοιες δηλώσεις, που προδίδουν τα σχέδια της ∆ιεθνούς Μαφίας, δύσκολα βλέπουν το
φως της δηµοσιότητας. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για καταγγελίες από ανθρώπους
«εκ των ένδον» που αργότερα αποστασιοποιήθηκαν... ∆είτε τι είχε πει ο στρατηγός Σµέντλεϊ
Μπάτλερ του σώµατος των Αµερικανών Πεζοναυτών... Λόγια άλλων εποχών αλλά πολύ
επίκαιρα...

«Ξόδεψα 33 χρόνια από την ζωή µου... όντας ένας µπράβος πολυτελείας για το Μεγάλο
Κεφάλαιο της Γουώλ Στρητ και τους τραπεζίτες. Εν ολίγοις, ήµουν ένας γκάγκστερ του
Καπιταλισµού... βοήθησα να καθαρίσει η Νικαράγουα, βοήθησα να γίνει το Μεξικό... ασφαλές
για τα αµερικανικά πετρελαϊκά συµφέροντα. Συνεργάσθηκα στον βιασµό µισής ντουζίνας
τουλάχιστον κεντροαµερικανικών ∆ηµοκρατιών για τα συµφέροντα της Γουώλ Στρητ...
Ανταµείφθηκα µε µετάλλια, τιµές και προαγωγές... Τώρα θα ήθελα να δώσω µια συµβουλή
στον Αλ Καπόνε. Το καλύτερο που µπορούσε να κάνει ήταν να διευθύνει µια γκαγκστερική
συµµορία σε τρεις πόλεις. Εγώ το έκανα αυτό σε τρεις ηπείρους...»

Η πολιτική της Αλλαγής των Καθεστώτων

Μία από τις µεγαλόστοµες διακηρύξεις που ακούστηκαν παράλληλα µε τις αποφάσεις της
αµερικανικής ηγεσίας για την εισβολή στο Ιράκ ήταν η ανάγκη της «αλλαγής καθεστώτων» στη
Μέση Ανατολή. Μέσα στο πλαίσιο της αντεστραµµένης πραγµατικότητας, σίγουρα
ακούγεται πολύ καλύτερο από την «εισβολή».

Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία αρχίζει 50 χρόνια νωρίτερα, τον Αύγουστο του 1953, µε την
Operation Ajax. Πρόκειται για την πρώτη επιχείρηση «αλλαγής καθεστώτος» στη µακριά
αλυσίδα που κατέληξε σήµερα στην αλ Κάιντα. Η Επιχείρηση Αίας εκπαραθύρωσε την
κεντρώα-δηµοκρατική κυβέρνηση του Μωχάµεντ Μοσαντέκ και ενθρόνισε τον Σάχη στο
µεταπολεµικό Ιράν.

Η επέµβαση αυτή των ΗΠΑ, που εκτελέσθηκε από έναν πράκτορα της CIA ο οποίος, όλως
τυχαίως, ήταν ο εγγονός του Τέντι Ρούσβελτ, ήταν µέρος της γενικής αντικατάστασης της
βρετανικής ισχύος από την αµερικανική στην περιοχή αυτή και, ουσιαστικά, σε ολόκληρο τον
κόσµο.

Η New York Times σε ένα κυνικό πρωτοσέλιδό της, όπου χαιρέτιζε το πραξικόπηµα, έλεγε:
«Οι υποανάπτυκτες χώρες µε πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές έχουν πάρει τώρα ένα
µάθηµα για το βαρύ κόστος που πρέπει να πληρωθεί από κάποια από αυτές που θα
«µανιάσει» από φανατικό εθνικισµό».

Aκολούθησαν 25 χρόνια τρόµου, ακροτήτων, βίας, οικογενειοκρατίας τα οποία οδήγησαν

στην επανάσταση του 1979 η οποία ανέτρεψε µε τη σειρά του τον Σάχη και εγκαινίασε την
ισλαµική επανάσταση του Αγιατολάχ Χοµεϊνί...

Στο γεγονός ότι η «αλλαγή καθεστώτων» είναι παλιό τέχνασµα του ιµπεριαλισµού –και
µάλιστα, το παραδέχονται απολύτως, αναφέρει ο Νόαµ Τσόµσκυ σε συνέντευξή του στην
αγγλική πολιτική επιθεώρηση International Socialist Review (ISR, τεύχος ∆εκεµβρίου) στον
David Barsamian.

∆υστυχώς, η συνέντευξη δεν υπάρχει στην online έκδοση, έτσι µπορεί µόνο να την βρει
κανείς στην έντυπη έκδοση που δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα.

Ας δούµε ορισµένα ενδιαφέροντα κοµµάτια που µετέφρασε η στήλη:

ISR: Ο Πωλ Γούλφοβιτς περιγράφεται ως ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της
επίθεσης στο Ιράκ. Βρισκόταν στη Σιγκαπούρη τον περασµένο Μάιο µέχρι τις αρχές
Ιουνίου. Απαντώντας σε κάποιον από το ακροατήριο που ρώτησε γιατί οι ΗΠΑ
επιτέθηκαν στο Ιράκ αντί για την πραγµατική επικίνδυνη Βόρεια Κορέα, ο Γούλφοβιτς
είπε ότι η πιο σηµαντική διαφορά µεταξύ Βόρειας Κορέας και Ιράκ είναι ότι οικονοµικά
δεν είχαµε καµία άλλη «επιλογή» για το Ιράκ. «Η χώρα πλέει σε µια θάλασσα από
πετρέλαιο».

Nόαµ Tσόµσκυ: Αυτό είναι το ένα µέρος της υπόθεσης. Το άλλο µέρος, το οποίο γνωρίζει
πολύ καλά, είναι ότι το Ιράκ ήταν εντελώς ανυπεράσπιστο, ενώ η Βόρειος Κορέα είχε έναν
αποτρεπτικό παράγοντα. Και ο παράγοντας αυτός δεν είναι τα πυρηνικά όπλα. Είναι το
µαζικό πυροβολικό στην Αποστρατιωτικοποιηµένη Ζώνη, που σηµαδεύει τη Σεούλ, την
πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, και ίσως τις δεκάδες χιλιάδες Αµερικανούς στρατιώτες που
στρατοπεδεύουν λίγο πιο νότια των συνόρων.
Ενώ το Ιράκ δεν είχε τίποτα. Γνώριζαν πάρα πολύ καλά ότι το Ιράκ ήταν
ανυπεράσπιστο. Μπορεί να γνώριζαν και πού ακριβώς βρισκόταν κάθε σουγιάς στο Ιράκ
την εποχή εκείνη. Άρα αυτός είναι ο δεύτερος παράγοντας. Για τον πρώτο έχετε δίκιο.

Από την άλλη, η Βόρειος Κορέα επίσης έχει γεωστρατηγική σηµασία, πράγµα που δεν είναι
άνευ σηµασίας, έτσι όπως διαµορφώνεται ο κόσµος σήµερα.

∆εν πρόκειται τόσο για την ίδια την Κορέα όσο για τη θέση της στη βορειοανατολική Ασία. Η
περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας είναι η πιο δυναµική οικονοµική περιοχή στον
κόσµο. Περιλαµβάνει δύο σηµαντικές βιοµηχανικές κοινωνίες, την Ιαπωνία και τη Νότιο
Κορέα, ενώ η Κίνα γίνεται όλο και περισσότερο βιοµηχανική κοινωνία. Έχει τεράστιες
πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Η Σιβηρία έχει κάθε είδους πλουτοπαραγωγικές πηγές, ακόµα και πετρέλαιο. Η

βορειοανατολική Ασία διαθέτει, νοµίζω, το ένα τρίτο περίπου του παγκόσµιου ακαθάριστου
εγχώριου προϊόντος, πολύ περισσότερο από τις ΗΠΑ. Έχει το µισό συνάλλαγµα του κόσµου.
Έχει τεράστιους οικονοµικούς πόρους. Και αναπτύσσεται πολύ γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα
από οποιαδήποτε άλλη περιοχή, περιλαµβανοµένων και των ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ δεν είναι και πολύ ευχαριστηµένες από την οικονοµική ανάπτυξη της
βορειοανατολικής Ασίας, ακριβώς όπως ήταν πάντα αµφίθυµες και για την Ευρώπη.

Συνεπώς, ο κόσµος έχει τρία βασικά οικονοµικά κέντρα: την Βόρεια Αµερική, τη
βορειοανατολική Ασία και την Ευρώπη. Μπορεί σε έναν τοµέα, τον στρατιωτικό, να
κυριαρχούν χωρίς ανταγωνιστή οι ΗΠΑ, αλλά όχι στους υπόλοιπους.

ISR: Αναφέρατε ένα σύµβουλο εθνικής ασφαλείας. Ένας άλλος ήταν ο Ζµπίγκνιου
Μπρεζίνσκι, ο σύµβουλος εθνικής ασφαλείας του Κάρτερ, και σήµερα συχνός
καλεσµένος, ως ειδικός, διάφορων τηλεοπτικών «talk show». Υποστηρίζει ότι το
βασικό καθήκον που αντιµετωπίζουν οι διαχειριστές της Αµερικανικής Αυτοκρατορίας
είναι «να κρατήσουν τους υποτελείς πειθαρχικούς και προστατευµένους και να
αποτρέψουν τους βαρβάρους να ενσκήψουν όλοι µαζί».

N.T.: Αυτό βασικά είναι σωστό. Στη θεωρία των διεθνών σχέσεων αποκαλείται «ρεαλισµός».
Εµποδίζεις τον συνασπισµό δυνάµεων που θα µπορούσαν να αντιταχθούν στην ηγεµονική
δύναµη. Αυτός είναι ένας τοµέας για τον οποίο οι συντηρητικοί ειδικοί των διεθνών σχέσεων
ανησυχούσαν βαθιά και επέκριναν έντονα την αµερικανική πολιτική, ακόµα και επί
διακυβέρνησης Κλίντον. Άνθρωποι όπως ο Σάµιουελ Χάντινγκτον και ο Ρόµπερτ Τζέρβις –
που ήταν τότε πρόεδρος της Αµερικανικής Ένωσης Πολιτικής Επιστήµης- και άλλοι πολύ
γνωστοί ρεαλιστές αναλυτές, προειδοποιούσαν ότι η πολιτική των ΗΠΑ δηµιουργεί µια
κατάσταση µέσα στην οποία το µεγαλύτερο µέρος του κόσµου θα θεωρεί τις ΗΠΑ αυτό που
αποκαλείται «τυχοδιωκτικό κράτος» (rogue state) και απειλή για τη δική τους ύπαρξη και θα
δηµιουργήσουν συνασπισµούς εναντίον τους. Αυτό συνέβαινε στα χρόνια του Κλίντον και όχι
επί Μπους. Είναι πριν από τη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Μπους, τον
Σεπτέµβριο 2002.

ISR: Έχετε εξετάσει προσεκτικά πρώην απόρρητα έγγραφα του υπουργείου

Εξωτερικών όλα αυτά τα χρόνια και αναρωτιέµαι για το αν µπορείτε να µιλήσετε για το
αν είδατε κάποια σταθερά θέµατα και πρότυπα. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα που
εντοπίσατε σε έναν αριθµό περιπτώσεων, την Πολιτική Μελέτη 23 του Υπουργείου
Εξωτερικών, που εκδόθηκε το 1948 και η οποία έχει γραφεί από τον George Kennan.
Λίγα χρόνια πριν από το έγγραφο του Kennan, οι ΗΠΑ είχαν αναπτύξει αυτό που
αποκαλείται «Στρατηγική Μεγάλης Περιοχής» (Grand Area Strategy).

N.T.: Είναι πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχει µόνο ένα καλό βιβλίο γι’ αυτό το θέµα, των Laurence
Shoup και William Minter, µε τον τίτλο Imperial Brain Trust. Αυτά ήταν προγράµµατα που είχε
θέσει σε εφαρµογή το Συµβούλιο ∆ιεθνών Σχέσεων (CFR) µε τη συµµετοχή του
Υπουργείου Εξωτερικών, από το 1939 µέχρι το 1945, στα πλαίσια του σχεδιασµού του
µεταπολεµικού κόσµου. Ξεκίνησαν µε την έναρξη του B’ Παγκοσµίου Πολέµου και
συνεχίστηκαν από τότε.

Στα αρχικά στάδια του πολέµου, η «Μεγάλη Περιοχή» θεωρήθηκε ότι είναι ο µη-γερµανικός
κόσµος. Υπέθεταν στα πρώτα στάδια ότι η ναζιστική Γερµανία θα κέρδιζε εν µέρει τον
πόλεµο, τουλάχιστον θα ήλεγχε το µεγαλύτερο µέρος της Ευρώπης. Έτσι θα υπήρχε ένας
γερµανικός κόσµος, οπότε το ερώτηµα ήταν: Τι γίνεται µε τον µη-γερµανικό κόσµο; Και είπαν:
Αυτός θα µετατραπεί σε αυτό που αποκαλείται «Μεγάλη Περιοχή» και θα ελέγχεται από τις
ΗΠΑ.

Η Μεγάλη Περιοχή θα περιελάµβανε, τουλάχιστον, ολόκληρο το δυτικό ηµισφαίριο, την Άπω

Ανατολή και την πρώην Βρετανική Αυτοκρατορία.

Εκείνες οι πολιτικές αργότερα ενσωµατώθηκαν στην πολιτική που διαµορφώθηκε τα πρώτα

µεταπολεµικά χρόνια και σε πολλούς τοµείς ισχύει µέχρι σήµερα...

ISR: Ο Thomas Friedman, στο βιβλίο του «The Lexus and the Olive Tree», γράφει: «Το
κρυφό χέρι της αγοράς δεν µπορεί να λειτουργήσει χωρίς µια κρυµµένη γροθιά. Τα
McDonald’s δεν µπορούν να αναπτυχθούν χωρίς τον McDonnell Douglass… Και η
κρυφή γροθιά που κρατά στον κόσµο ασφαλή ώστε να αναπτύσσονται οι τεχνολογίες
της Silicon Valley ονοµάζεται Αµερικανικές Ένοπλες ∆υνάµεις».

N.T.: Οι αυτοκρατορίες είναι πολύ δαπανηρές. Η διοίκηση του Ιράκ δεν είναι φθηνή. Κάποιος
πληρώνει τις εταιρίες που κατέστρεψαν το Ιράκ και τις εταιρίες που το ανοικοδοµούν. Και στις
δύο περιπτώσεις πληρώνονται από τον Αµερικανό φορολογούµενο. Έτσι, τους πληρώνουµε
για να καταστρέψουν την χώρα και µετά τους πληρώνουµε για να την ξαναχτίσουν. Αυτά είναι
δώρα από τον Αµερικανό φορολογούµενο στις αµερικανικές επιχειρήσεις, έµµεσα, και τελικά
επηρεάζουν το Ιράκ.

ISR: Στις συζητήσεις σχετικά µε την επίθεση στο Ιράκ και την κατοχή, φαίνεται πως αν
είχαν βρεθεί ποτέ αυτά τα όπλα µαζικής καταστροφής, τότε δεν θα είχε αναπτυχθεί όλη
αυτή η κριτική.

Σας ξαφνιάζει το γεγονός ότι καµία από αυτές τις κατηγορίες που έγιναν, από
τηλεκατευθυνόµενες συσκευές θανάτου µέχρι κινητά χηµικά εργαστήρια, δεν
επιβεβαιώθηκε κατά κανέναν τρόπο;

N.T.: Οι Αµερικανοί αναλυτές, περιλαµβανοµένης της CIA και των µυστικών υπηρεσιών, οι
οποίοι όλοι υπέθεταν ότι το Ιράκ πρέπει να έχει κάποια όπλα µαζικής καταστροφής στο
οπλοστάσιό του, όπως και όλοι εµείς πιστεύαµε, όλοι προέβλεπαν ότι δεν επρόκειτο να τα
χρησιµοποιήσει, εκτός εάν βρεθεί σε απόγνωση, οπότε θα τα χρησιµοποιήσει. Αυτό είναι
άλλο ένα ρίσκο που πήραν οι Γούλφοβιτς και Ράµσφελντ και το οποίο ήταν πρόθυµοι να
πάρουν και οι υπόλοιποι. Ήταν πρόθυµοι να οδηγήσουν τον Σαντάµ σε σηµείο που θα
µπορούσε να χρησιµοποιήσει όπλα µαζικής καταστροφής. Ακριβώς όπως ήταν πρόθυµοι να
πάρουν το ρίσκο για µια τεράστια οικουµενική καταστροφή. Όλα αυτά αποτελούν εγκληµατική
παραφροσύνη.
Σκίτσο του ALTAN από τη Βαβέλ

«... Στη συνέχεια οι αξιωµατούχοι της εξουσίας θα εφεύρουν φτηνά ψέµατα για να ρίξουν το
φταίξιµο στα έθνη-θύµατα της επίθεσής τους... και κάθε πολίτης θα νιώσει ευτυχής για αυτές
τις ανοησίες που του χαϊδεύουν τα αυτιά και θα αρνηθεί να εξετάσει την αλήθεια των
ισχυρισµών τους... και έτσι θα αυτοϋποβληθεί ότι ο πόλεµος είναι δίκαιος και θα ευχαριστεί τον
Θεό για τη µεγαλύτερη ασφάλεια που θα νιώθει µετά τη διαδικασία της τραγελαφικής
αυταπάτης.»

Αυτά έγραφε ο Μαρκ Τουαίν, ο Αµερικανός συγγραφέας του Τοµ Σώγερ, έναν αιώνα πριν...

Το ΝΑΤΟ ετοιµάζεται για βιολογικό, χηµικό και πυρηνικό πόλεµο στη Μέση Ανατολή

Στις 3 ∆εκεµβρίου 2003, ιδρύθηκε επίσηµα από το ΝΑΤΟ ένα νέο πολυεθνικό «Τάγµα
Άµυνας» κατά των χηµικών, βιολογικών και πυρηνικών ουσιών προκειµένου να εφαρµόσει τις
αποφάσεις της Συνάντησης Κορυφής της Πράγας, το 2002.

Το τάγµα αυτό µπορεί να αναπτυχθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της ζώνης
υπευθυνότητας της Βορειοατλαντικής Συµµαχίας. Η δηµιουργία αυτής της δύναµης
σηµατοδοτεί τη µετατροπή του ΝΑΤΟ σε µια διεθνή δύναµη για την επιβολή της Νέας
Παγκόσµιας Τάξης.
Το Ισραήλ έπαιξε ρόλο-κλειδί στη λάθος εκτίµηση των µυστικών υπηρεσιών πριν από
τον πόλεµο κατά του Ιράκ

Το Ισραήλ είχε ίση µερίδα στη µπλόφα των αµερικανικών και βρετανικών µυστικών
υπηρεσιών οι οποίες υπερέβαλαν για τα πυρηνικά, χηµικά και βιολογικά εξοπλιστικά
προγράµµατα του Σαντάµ Χουσεΐν πριν από την αµερικανική εισβολή στο Ιράκ, σηµειώνει µια
αναφορά από το Κέντρο Στρατηγικών Μελετών Jaffee (ένα στρατιωτικό ερευνητικό κέντρο
του Ισραήλ), που έχει γραφεί από τον απόστρατο στρατηγό Shlomo Brum, πρώην
υποδιοικητή του Ισραηλινού κλάδου Πολεµικού Σχεδιασµού.

Φαίνεται πως το Ισραήλ όχι µόνο παρείχε ψευδείς πληροφορίες στις άλλες δυτικές
µυστικές υπηρεσίες, αλλά επίσης έπαιξε κρίσιµο ρόλο στην πίεση των ΗΠΑ και των
συµµάχων της προκειµένου να εξαπολύσουν πόλεµο κατά του Σαντάµ Χουσεΐν και του
καθεστώτος του.

«Οι ισραηλινές µυστικές υπηρεσίες είχαν πλήρη ευθύνη για την εικόνα που παρουσίασαν οι
αµερικανικές και οι βρετανικές υπηρεσίες σχετικά µε τα µη-συµβατικά όπλα του Ιράκ... και οι
αστοχίες τους στον πόλεµο του Ιράκ υποδεικνύουν εγγενείς αδυναµίες των ισραηλινών
µυστικών υπηρεσιών και των αναλυτών τους. Παρόµοιες αποτυχίες µπορεί να συµβούν και
στο µέλλον αν το υπό εξέταση θέµα δεν ερευνάται διεξοδικά ώστε να προκύπτουν τα σωστά
συµπεράσµατα», σηµείωνε η αναφορά του Brum.

Οι µυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ και οι πολιτικοί του ηγέτες έδωσαν «µια υπερβολική
εκτίµηση των δυνατοτήτων του Ιράκ», έγραψε ο Brum. Η αναφορά, επίσης, προσθέτει: «Ένα
κρίσιµο ερώτηµα που πρέπει να απαντηθεί είναι το αν τα κυβερνητικά σώµατα
χρησιµοποίησαν εσκεµµένα λάθος τις πληροφορίες από τις µυστικές υπηρεσίες
προκειµένου να κερδίσουν την υποστήριξη για την απόφασή τους να προχωρήσουν σε
πόλεµο κατά του Ιράκ, ενώ οι πραγµατικοί λόγοι για την απόφαση αυτή συσκοτίστηκαν ή
αποκρύφθηκαν».

Η µελέτη υπογραµµίζει ότι η ισραηλινή και η αµερικανική κυβέρνηση διαφωνούν την τελευταία
δεκαετία σχετικά µε τη «σπουδαιότητα των διαφόρων απειλών στη Μέση Ανατολή». Η
αναφορά σηµειώνει ότι το Ισραήλ ισχυρίζεται γενικά ότι το Ιράν αποτελεί πιο σοβαρή
απειλή απ’ ό,τι το Ιράκ, επειδή το τελευταίο ήταν «περιορισµένο και υπό έλεγχο».

Ζηµιώθηκαν, επίσης, και οι διεθνείς σχέσεις του Ισραήλ, προσθέτει. «Οι ξένες µυστικές
υπηρεσίες µπορεί να χάσουν την εµπιστοσύνη τους για τις εκτιµήσεις που τους παρέχουν οι
ισραηλινές µυστικές υπηρεσίες και οι ξένες χώρες µπορεί να πιστέψουν ότι η Μοσάντ επίτηδες
προσφέρει ψευδείς πληροφορίες προκειµένου να τις πείσει να δεχθούν τις πολιτικές θέσεις
του Ισραήλ».

Η αναφορά παροτρύνει έναν Ισραηλινό συνταγµατολόγο, τον Yossi Sarid, µέλος του
κόµµατος Meretz, να ζητήσει διεξαγωγή έρευνας σχετικά µε το ζήτηµα αυτό...
«Οι σηµερινοί Αµερικανοί θα ξεσηκώνονταν εάν τα στρατεύµατα του ΟΗΕ εισέβαλαν στο Λoς
Άντζελες για να αποκαταστήσουν την τάξη. Αύριο σε µια ανάλογη περίπτωση θα είναι
ευγνώµονες. Σας εγγυώµαι ότι αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό, στον βαθµό µάλιστα που ο
κόσµος θα πληροφορηθεί ότι υπάρχει µια εξωτερική απειλή πέραν των ΗΠΑ (σ.σ., δηλαδή
χρειαζόµαστε επειγόντως Ταλιµπάν), είτε αυτή είναι αληθινή είτε πεισθούν ότι είναι, η οποία θα
απειλούσε την ίδια µας την ύπαρξη. Τότε θα είναι που όλοι οι άνθρωποι στον κόσµο θα
εκλιπαρούν τους παγκόσµιους ηγέτες να τους γλιτώσουν από αυτό το κακό. Το πρώτο
πράγµα που κάθε άνθρωπος φοβάται είναι το άγνωστο. Όταν θα βρεθούν αντιµέτωποι µε αυτό
το σενάριο, θα δεχθούν οι ίδιοι να περιορισθούν τα ατοµικά δικαιώµατά τους µε αντάλλαγµα
την εγγύηση της ευµάρειας και του τρόπου ζωής τους από την Παγκόσµια Κυβέρνηση.»

O Χένρυ Κίσινγκερ, µιλώντας στη συγκέντρωση του ΕΒΙΑΝ στη Γαλλία στις 21 Μαΐου
1992. Ο λόγος του µαγνητοφωνήθηκε από κάποιον Ελβετό προσκεκληµένο εν αγνοία
του.

Η βιογραφία του Τζωρτζ Μπους, που δεν έχει γραφεί από δηµοσιογράφους «φίλους»
του Αµερικανού προέδρου, µε τίτλο Το Καρτέλ των Μπους ή το Οδοιπορικό ενός
Προνοµιούχου Γιου. Πώς κατασκευάζεται ένας πρόεδρος των Ηνωµένων Πολιτειών;,
εκδόθηκε πρόσφατα στη γαλλική γλώσσα, µε πρόλογο του γνωστού Γάλλου δηµοσιογράφου
Τιερί Μεϋσάν.
Ο τελευταίος είναι ο συγγραφέας ενός αποκαλυπτικού βιβλίου για το τι πραγµατικά έγινε στις
11/9, το οποίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά.

Η σηµασία του βιβλίου, που είχε εκδοθεί πρώτα στις ΗΠΑ, γίνεται µεγαλύτερη από το γεγονός
ότι ο συγγραφέας James Hatfield, αφού διώχθηκε πρώτα νοµικά, τελικά βρέθηκε νεκρός στο
δωµάτιο ενός αµερικανικού µοτέλ. Η αστυνοµία ισχυρίζεται ότι αυτοκτόνησε. Η οικογένειά του,
όµως, επιµένει ότι δολοφονήθηκε...

Παράλληλες εκδηλώσεις υποστήριξης της Ιρακινής Αντίστασης: Αθήνα-Ρώµη-

Θεσσαλονίκη, Σάββατο 13 ∆εκεµβρίου 2003

«Ο αγώνας της ιρακινής αντίστασης αφορά σ’ όλους µας... είναι καθήκον όσων το
καταλαβαίνουν να δώσουν απάντηση στη µιλιταριστική προπαγάνδα του αµερικανού
ιµπεριαλιστή που προσπαθεί να ταυτίσει τους µαχητές µε τους τροµοκράτες... Οι Έλληνες δεν
έχουν καµιά αµφιβολία για το ότι οι Ιρακινοί δίνουν έναν δίκαιο, πατριωτικό, αντικατοχικό
αγώνα... Ενωθείτε µε το αντιπολεµικό κίνηµα στις ανοικτές εκδηλώσεις του Σαββάτου 13
∆εκεµβρίου στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη...»

Από τη διακήρυξη των Ελλήνων οργανωτών. Άλλες εκδηλώσεις οργανώνονται στη Ρώµη και
στην Αγγλία παραλλήλως...

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LIIΙ - [15 ∆εκεµβρίου 2003]

Ο ∆ρόµος για την Τυραννία...

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

«Οι καιροί είναι δύσκολοι

για τον λαό της Γερµανίας.
Ξένα στρατεύµατα
εξακολουθούν να κατέχουν τη γη µας...
Η γερµανική κουλτούρα – πού είναι σήµερα;
Συναντιόµαστε σ’ ένα σκουπιδότοπο
που λέγεται McDonald’s.
Ο πόθος για κέρδος και εξουσία
∆ηλητηριάζουν το περιβάλλον µας...»
[Στίχοι του γερµανικού συγκροτήµατος Endstufe (Τελικό Στάδιο) της χέβυ µέταλ µουσικής]

Τον πιάσαµε!!!

Με την ιαχή αυτή οι νέοι κατακτητές της Μεσοποταµίας ανακοίνωσαν τη σύλληψη του
ηττηµένου βαρβάρου. Η µονοκρατορία των ηλεκτρονικών µέσων µαζικής και υστερικής παρα-
πληροφόρησης ανέλαβε στη συνέχεια την εκτέλεση του τηλεοπτικού θριάµβου.

Η διαλεκτική της νεοδουλοκρατικής παγκοσµιοποίησης είναι ότι όσες δυνάµεις αντιστέκονται

σ’ αυτήν έχουν το βλέµµα στο παρελθόν και δεν διακρίνουν διεξόδους σε µια «φυγή εµπρός»,
προς το µέλλον!

Οι ηττηµένοι που προσπαθούν να διατηρήσουν αυτό που χάνεται πρέπει να δείχνουν όσο το
δυνατόν πιο αξιολύπητοι, εξευτελισµένοι και ανίκανοι να αναστρέψουν τη θριαµβευτική
πορεία του «παγκόσµιου γίγνεσθαι». Μια πορεία που δεν είναι άλλη από τον ∆ΡΟΜΟ ΠΡΟΣ
ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ...

Από τους πολλούς, διεσπαρµένους, µικρούς Αδελφούς που δεν τους χρειάζονται πια και τους
περιφέρουν δαρµένους από κανάλι σε κανάλι (Τσαουσέσκου, Μιλόσεβιτς, Σεβαρνάτζε,
Σαντάµ) στον ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ Α∆ΕΛΦΟ... Το απέραντο οργουελικό κράτος που κτίζουν κάθε
µέρα σαν ένα αόρατο τείχος γύρω µας.

Οι Αγώνες των πρακτόρων...

Μέσα σ’ αυτό το κλίµα η Ελλάδα –πλήρως ευθυγραµµισµένη- ετοιµάζεται για τη νέα «µεγάλη
ιδέα»: τους Ολυµπιακούς Αγώνες στην Εποχή της Τροµοκρατίας... Η χώρα έχει γίνει το
ανοικτό πεδίο εφαρµογής των πιο σύγχρονων τεχνικών παρακολούθησης! Στο όνοµα της
Ολυµπιακής Ιδέας, την οποία χρησιµοποιούν οι Επικυρίαρχοι για να αναβαθµίσουν την
αρπαχτή του «αθλητισµού», επιβάλλεται η πλήρης ΑΛΩΣΗ της χώρας.

Σύµφωνα µε το Ρόιτερς, η Ελλάδα έχει συστήσει µια συµβουλευτική επιτροπή από επτά έθνη
για την ασφάλεια των Ολυµπιακών Αγώνων και βρίσκεται σε επαφή µε αρκετές ξένες
µυστικές υπηρεσίες και οργανισµούς ασφαλείας, περιλαµβανοµένου και του ΝΑΤΟ, για να
προετοιµασθεί απέναντι σε κάθε τι που θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια των αγώνων.

Στη συµβουλευτική επιτροπή µετέχουν η Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Ισπανία, η Γερµανία, η Γαλλία,

η Αυστραλία και το Ισραήλ.

Οι ισραηλινές µυστικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες ασφαλείας παίζουν σηµαντικό ρόλο στον
σχεδιασµό των Ολυµπιακών Αγώνων του 2004. Το Ισραήλ είναι µία από τις επτά χώρες που
βοηθούν την Ελλάδα να προετοιµάσει το σχέδιο ασφάλειας για τους Ολυµπιακούς αλλά
ουσιαστικά εποπτεύει τις άλλες µυστικές υπηρεσίες, αφού η Mossad ελέγχει το ειδικό
λογισµικό ασφαλείας PROMIS που χρησιµοποιούν όλες (βλ. παλιότερα δηµοσιεύµατα στο
Τρίτο Μάτι, τ. 100, Ιαν. 2002, σελ.16).

Μια υψηλού επιπέδου ισραηλινή οµάδα, που είναι υπό τον αρχηγό της ισραηλινής
αστυνοµίας, Shlomo Aharonishky, βρίσκεται στην Ελλάδα για να βοηθήσει στην εκπαίδευση
των ελληνικών δυνάµεων, όπως είπε ο εκπρόσωπος της ισραηλινής αστυνοµίας, Gil Kleiman.

Ο Kleiman δήλωσε ότι οι ειδικοί έκριναν πως τα εκτεταµένα παράλια της Ελλάδας είναι
ασθενές σηµείο από πλευράς ασφαλείας, οπότε το Ισραήλ θα εκπαιδεύσει επίσης την
ελληνική ακτοφυλακή.

Μπίζνες και Συνωµοσίες

Τα συστήµατα παρακολούθησης θα προµηθεύσει µια οµάδα εταιριών υπό τη διεύθυνση της

αµερικανικής Science Applications International Corporation - SAIC, η οποία έκλεισε
συµβόλαιο 280 εκατοµ. δολαρίων µε την ελληνική κυβέρνηση, τον Μάρτιο του 2003.

Το κόστος για την ασφάλεια αναµένεται να ανέλθει σε 1 δισ. δολάρια περίπου, δηλαδή
τριπλάσιο ποσό από ό,τι ξοδεύθηκε για οποιαδήποτε προηγούµενη Ολυµπιάδα. Στο ποσό
αυτό περιλαµβάνεται η υποδοµή, ο εξοπλισµός και το κόστος του προσωπικού, η εκπαίδευσή
του και άλλες ανάγκες για την ασφάλεια των Αγώνων.

Περίπου 58.000 προσωπικό θα επιφορτισθεί για τη διασφάλιση των Ολυµπιακών Αγώνων

της Αθήνας. Σ’ αυτούς περιλαµβάνονται 45.000 αστυνοµικοί, 7.000 στρατιωτικοί, 4.000
ακτοφύλακες και 2.000 πυροσβέστες.

H SAIC είναι η ίδια εταιρία που στο παρελθόν εκπαίδευσε τις ειδικές δυνάµεις στο Αφγανιστάν
και κατά τη φάση της εισβολής στο Ιράκ είχε εκπαιδεύσει δελφίνια για να εντοπίζουν νάρκες
στον Περσικό Κόλπο. Τελευταία, το Αµερικανικό Πεντάγωνο της ανέθεσε την οργάνωση
δορυφορικού δικτύου προπαγάνδας στο κατεχόµενο Ιράκ.

Πριν από την Αθήνα, είχε αναλάβει, το 2002, την ασφάλεια των Χειµερινών Ολυµπιακών
Αγώνων στο Σολτ Λέικ των ΗΠΑ. Το Σολτ Λέικ θεωρείται η πρωτεύουσα των Μορµόνων, η
εκκλησία των οποίων είχε τον πλήρη έλεγχο των Ολυµπιακών µπίζνες για τους αγώνες
αυτούς. Οι Μορµόνοι είναι επίσης γνωστό ότι στελεχώνουν πολλές µυστικές υπηρεσίες –CIA,
NSA - των ΗΠΑ (βλ. σχετικό άρθρο Τρίτο Μάτι, τ.102, Μάρτιος 2002).

Ο Donnie Marshall, που διευθύνει τη Global Security Solutions and Services Group (Οµάδα
Λύσεων και Υπηρεσιών Παγκόσµιας Ασφάλειας), που συντονίζει τις δραστηριότητες της SAIC
στην Αθήνα, ήταν παλιότερα επικεφαλής της αµερικανικής DEA (της ∆ίωξης Ναρκωτικών),
όπου υπηρέτησε επί χρόνια ως πράκτορας. Ο David Tubbs, που έπαιξε επίσης ρόλο-κλειδί
στο να πάρει το συµβόλαιο η SAIC, πριν συνεργασθεί µε τη SAIC, υπηρέτησε 24 χρόνια στο
FBI και επέβλεπε την ασφάλεια των Χειµερινών Ολυµπιακών Αγώνων του 2002 στο Σολτ
Λέικ.

Η µακροχρόνια «εµπειρία» σε ανάλογες υπηρεσίες αυτών των δύο στελεχών προφανώς

ικανοποίησε τα εξαρτηµένα αντανακλαστικά του πελάτη της, στη συγκεκριµένη περίπτωση
του ελληνικού υπουργείου ∆ηµοσίας Τάξεως, το οποίο και της παρέδωσε ασυζητητί την
κυριαρχία επί εδάφους, αέρος και θαλάσσης του ελληνικού χώρου...

Η Ολυµπιάδα του Όργουελ

Με το πρόσχηµα των Ολυµπιακών Αγώνων του 2004, η SAIC θα εγκαταστήσει συσκευές

υψηλής τεχνολογίας περιµετρικά της Αθήνας, σε λιµάνια, αεροδρόµια της χώρας και
δεκάδες άλλους χώρους, οι οποίες θα παρακολουθούν και θα ελέγχουν τα πάντα επί 24ώρου
βάσεως.

∆ορυφόροι, κρυφές κάµερες, υποθαλάσσια σόναρ θα µετατρέψουν την Ελλάδα σε πιλοτικό

δοκιµαστήριο της τεχνολογίας ελέγχου της Νέας Τάξης Πραγµάτων. Σ’ ένα απέραντο
οργουελικό τεχνολογικό πάρκο!

Όπως λέει η ίδια η SAIC στον δικτυακό τόπο της, δηµιουργεί ένα σύστηµα C4I –τον εγκέφαλο
του συστήµατος ασφαλείας των Αγώνων-για να «βοηθήσει» την ελληνική κυβέρνηση να
διαχειρισθεί το ζήτηµα της ασφάλειας των αγώνων. Αυτήν υποτίθεται ότι θα διασφαλίσουν οι
ελληνικές Υπηρεσίες Ασφαλείας και οι ένοπλες δυνάµεις αναλαµβάνοντας συγκεκριµένους
τοµείς.

Πέραν των δυνατοτήτων που προσφέρει το C4I (διοίκηση, έλεγχος, επικοινωνίες,

υπολογιστές και πληροφορίες), η SAIC προσφέρει επίσης την «υψηλή της ειδίκευση» σε
ζητήµατα ασφάλειας λιµένων, τηλεπικοινωνιών, σχεδίασης και εκπαίδευσης. Η υποστήριξη
της SAIC περιλαµβάνει επιτήρηση ασύρµατων συστηµάτων επικοινωνίας, συστήµατα
ασφαλείας για επιτήρηση των λιµένων και παροχή µηχανικών και άλλων ειδικών σε
συγκεκριµένους τοµείς.

Το σύστηµα C4I αποτελείται από 30 υποσυστήµατα που θα επιτρέπουν στις αρχές να

συλλέγουν, να αναλύουν και να µεταδίδουν πληροφορίες. Τα υποσυστήµατα αυτά
περιλαµβάνουν ένα υποστηρικτικό σύστηµα διοίκησης και λήψης αποφάσεων, ένα σύστηµα
επικοινωνίας και πληροφοριών, ένα σύστηµα ψηφιακής γραµµής επικοινωνίας, ένα σύστηµα
ασφάλειας λιµένων και σταθερά και κινητά κέντρα διοίκησης για την ελληνική αστυνοµία την
πυροσβεστική και την ακτοφυλακή, το Τµήµα Ασφαλείας της Ολυµπιακής Επιτροπής των
Αθηνών και το υπουργείο Άµυνας.

Εκτός από τις υπέρυθρες και της υψηλής ανάλυσης κάµερες, άλλα συστήµατα µε κάµερες θα
παρακολουθούν τα οχήµατα, ενώ ένα πηδαλιοχούµενο αερόπλοιο θα πετά αθόρυβα πάνω
από την πόλη λειτουργώντας σαν ένα εναέριο σύστηµα επιτήρησης. Σε αντίθεση µε τα
ελικόπτερα, που επίσης θα χρησιµοποιηθούν, τα αερόπλοια αυτά µπορούν να µεταφέρουν
πιο ευαίσθητα όργανα και να παραµείνουν στην θέση τους µέχρι και 24 ώρες.

Ο Βιασµός της Ολυµπιακής Ιδέας...

Η ειρωνία είναι ότι στην Ελλάδα της «Ολυµπιακής Εκεχειρίας» θα εφαρµοσθούν πιλοτικά –και
θα παραµείνουν βέβαια για πάντα- τα πιο προηγµένα συστήµατα ασφαλείας και ελέγχου
των ανθρώπων που έγιναν ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και που πρόκειται να
χρησιµοποιηθούν µελλοντικά στο εσωτερικό όλων των ανεπτυγµένων –και µη- χωρών για τον
πόλεµο κατά της «τροµοκρατίας».

Η πρόκληση των πλανηταρχών, που επιχειρούν να εξαγνισθούν µέσα στο ελληνικό φως, ενώ
µεθοδεύουν την νέα δουλοκρατία, είναι σαφής.

Εδώ που γεννήθηκε η Κοινωνία των Πολιτών, εδώ που γεννήθηκαν οι πολιτικοί-δηµοκρατικοί
θεσµοί, Ε∆Ω θα εγκαινιασθεί τελετουργικά και ο τελικός ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
στον ∆ρόµο προς την Τυραννία.

Προς δόξαν των «µαύρων ιερατείων» των Επικυρίαρχων που ετοιµάζονται αλαζονικοί και
χλαµυδοφόροι να ασελγήσουν πάνω στο σώµα της ανθρωπότητας.

Θα µετέχουµε άραγε, εκστασιασµένοι και παραµυθιασµένοι για «αρχαιοελληνική

σαπουνόπερα», στον πλανηταρχικό ρωµαϊκό θρίαµβο που έχει ξεκινήσει ήδη να περιφέρει τα
κεφάλια των ανυπότακτων ενώπιον του πλήθους;
Ιταλός αστυνοµικός επιδεικνύει το νέο ευρωπαϊκό βιοµετρικό διαβατήριο.

Εκατοµµύρια ευρώ, στερλίνες και δολάρια επενδύονται σήµερα στην προώθηση των
νέων συστηµάτων ασφαλείας που θα θέσουν υπό πλήρη έλεγχο τις ανθρώπινες
κοινωνίεw, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ. Ας µην έχουµε αυταπάτες για τον δήθεν
«δηµοκρατικό» ρόλο της Ευρώπης.

Η σπέκουλα γύρω από τη µελλοντική τροµοκρατία στην Ελλάδα άνοιξε πάλι από την
ώρα που ο αρχηγός του FBI δήλωσε ότι «υπάρχουν ασύλληπτοι τροµοκράτες της
17Ν».

Έτσι, ενώ µέχρι τώρα πανηγύριζαν την εξάρθρωσή της, ξαφνικά την επανανακαλύπτουν γιατί,
προφανώς, εξυπηρετεί τα µελλοντικά (προβοκατόρικα) σχέδιά τους.

Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο της γνωστής κας Ιωάννας Μάνδρου, που κατεβάζει τη
«γραµµή» της καταστολής, στο Βήµα της 14ης ∆εκεµβρίου:

«Αν ο δικαστικός φάκελος για τη δράση της 17N κλείνει µε την απόφαση των δικαστών, η
οποία αναµένεται τις προσεχείς ηµέρες για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της δικαστικής
αποτίµησης που επισφράγισε και επιβεβαίωσε τη διαδικασία της εξάρθρωσης που υπήρξε
µακρά και επίπονη, το κεφάλαιο τροµοκρατία µένει ανοιχτό. Και µένει ανοιχτό όχι µόνον
διότι τροµοκρατία δεν είναι µόνον η εγχώρια που συνιστά και για τη χώρα µας υπαρκτή και
ζώσα απειλή, αλλά διότι και το κεφάλαιο της τροµοκρατίας στην Ελλάδα έχει ακόµη
σελίδες που δεν έχουν προς το παρόν γραφεί. Σελίδες που ενδεχοµένως θα γραφούν
συντόµως και πάντως τα προµηνύµατα γι' αυτές είναι πολλά και δήλα.

Τα λόγια του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. κ. Φώτη Νασιάκου στη συνέντευξή του στο BHMAgazino
ότι "είναι ανοιχτοί οι φάκελοι για τη 17N και οι έρευνες συνεχίζονται, υπάρχουν
άλλωστε ασύλληπτα περιφερειακά µέλη της οργάνωσης που έδρασαν κατά
περιόδους", αλλά και οι δηλώσεις του αρµοδίου υπουργού κ. Γ. Φλωρίδη που ακολούθησαν
στο ίδιο µήκος κύµατος, αποτελούν αδιάψευστες επιβεβαιώσεις ότι µόνον για τον κ. M.
Μαργαρίτη κλείνει προς το παρόν ο φάκελος για τη 17N.

Πώς άλλωστε να κλείσουν οι φάκελοι για τη 17N και για την εγχώρια τροµοκρατία, αφού τα
εργαστήρια δουλεύουν από καιρό στο φουλ και επεξεργάζονται τα εκατοντάδες δεδοµένα
που βρέθηκαν στις γιάφκες της 17N; Και όσο τα εργαστήρια δεν έχουν ολοκληρώσει το έργο
τους, ουδείς µπορεί να αποκλείσει νέο κύκλο στις έρευνες για την εγχώρια τροµοκρατία, η
οποία έχει δεχθεί βεβαίως καίριο πλήγµα, καθώς υπάρχουν παράµετροι και δράσεις που
ακόµη δεν έχουν διαλευκανθεί. ∆εν είναι άλλωστε λίγα τα δακτυλικά αποτυπώµατα που
αναζητούν ταυτοποιήσεις, ούτε και λίγα τα στοιχεία του γενετικού υλικού, του
πολυσυζητηµένου DNA, από την αξιοποίηση των οποίων οι αρχές επιχειρούν να φωτίσουν
πρόσωπα και να συνδέσουν κοµµάτια στο παζλ που λείπουν».

Η σύλληψη και η κράτηση, πέρα από κάθε νοµικό όριο, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία να
τους βαρύνουν, των διαδηλωτών Κατά της Παγκοσµιοποίησης στη Θεσσαλονίκη, ήταν
µια ακόµα πιλοτική εφαρµογή των νέων κατασταλτικών νοµοθεσιών που έρχονται
στην Ευρώπη.

Η Ελλάδα έχει γίνει ένα απέραντο εργοτάξιο κατεδάφισης των ανθρωπίνων

δικαιωµάτων και του νοµικού πολιτισµού.

Έτσι επιτυγχάνεται και η απόλυτη προσαρµογή της Ελλάδας στην αντίληψη περί δικαίου της
Νέας Τάξης Πραγµάτων: η επιστροφή στον δικαιακό Μεσαίωνα, όπως ειπώθηκε στην δίκη
της 17Ν.

Ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης, που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ειδικών
φρουρών της ΕΛ.ΑΣ. στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μια «παράπλευρη απώλεια» του
Ολυµπιακού αντιτροµοκρατικού πυρετού που διατρέχει απ’ άκρου εις άκρον τη χώρα.
Μην ξεχνάµε ότι το Ηράκλειο είναι «Ολυµπιακή πόλη».

Το διαφηµιστικό σποτ της ΕΛ.ΑΣ. για την Ολυµπιάδα: Η ασφάλειά σας είναι στα χέρια
µας. Νοµίζετε;
Σε ποιανού πραγµατικά τα χέρια είναι, µας το λέει ο υπουργός ∆ηµόσιας Τάξης, Γιώργος
Φλωρίδης, σε συνέντευξή του στην ισραηλινή εφηµερίδα Haaretz.

Ο Φλωρίδης είπε ότι η χώρα του στράφηκε προς το Ισραήλ για βοήθεια στην ανάπτυξη
εφαρµόσιµων πλάνων για την ασφάλεια των Αγώνων και για την εξουδετέρωση βοµβιστικών
επιχειρήσεων αυτοκτονίας. Επίσης, για παροχή πληροφοριών για τροµοκρατικές οργανώσεις
και πιθανές απειλές.

Η SAIC, η αµερικανική εταιρία που ανέλαβε την ασφάλεια της Ολυµπιάδας του 2004.
∆εν επελέγη τυχαία αφού οι κύριοι συνεργάτες της είναι το Πεντάγωνο, η CIA και το
FBI.

Όπως καταγγέλλει ο Eugene Fidell, πρώην στρατιωτικός συνήγορος υπεράσπισης και νυν
πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Στρατιωτικής ∆ικαιοσύνης των ΗΠΑ, «απάγουµε
ανθρώπους που µπορεί να είναι εντελώς αθώοι, τους µεταφέρουµε στην άλλη άκρη του
κόσµου µε αλυσίδες και κουκούλες, τους κρατάµε σε αποµόνωση για δύο χρόνια, δεν τους
δίνουµε δικηγόρο (ή σωστότερα, προσθέτω, δεν τους αφήνουµε να έρχονται σε επαφή µε
κανέναν εκτός από τους δεσµοφύλακές τους) και δεν τους λέµε ούτε για τι κατηγορούνται».
(James Meek, The Guardian, 3/12/03). Κι αυτό, πέρα από τη βάναυση συµπεριφορά που
αναφέρεται στην ίδια έρευνα, όπου οι κρατούµενοι πετάγονται δεµένοι και κουκουλωµένοι
από τα αεροπλάνα στην προσγείωση σαν σακιά, τους ξυλοδαρµούς και τις ενέσεις και τα
φάρµακα, που, όπως καταγγέλλουν οι λίγοι που απολύθηκαν από το κολαστήριο αυτό, τους
αλλάζουν την προσωπικότητά τους.

Όπως δήλωσε σχετικά απολυθείς κρατούµενος, ο οποίος µην αντέχοντας άλλο τα µαρτύρια,
είχε αποπειραθεί επανειληµµένα ν' αυτοκτονήσει και υποβλήθηκε σε υποχρεωτικές ενέσεις
και τη λήψη άγνωστων ψυχοφαρµάκων, «η µεγαλύτερη ζηµιά είναι στο µυαλό µου. Η φυσική
και διανοητική µου κατάσταση δεν είναι η σωστή. Είµαι ένα αλλαγµένο πρόσωπο». Κι αυτή
την αλλαγή προσωπικότητας -κατά το οργουελιανό πρότυπο του 1984- επιδιώκει η
υπερεθνική ελίτ για όσους αντιδρούν στη Νέα Τάξη.

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LIX - [22 ∆εκεµβρίου 2003]

Η επίπλαστη Παγκόσµια Θρησκεία

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

«Τοιούδε µόχθου τέρµα µη τι προσδόκα,

πριν αν Θεών τις διάδοχος των σων πόνων
φανή, θελήση τ’ εις αναύγητον µολείν
άδην, κνεφαία τ’ αµφί ταρτάρου βάθη.»
[Αισχύλου Προµηθεύς, στίχοι 1025-1029]

Η τυραννίς θα πέσει...

Αυτό ακούγεται να λέει ο Προµηθεύς του Αισχύλου.

«Πώς;», ερωτά περίεργη η Ιώ. «Ένας απόγονός σου, που θα περικλείει δύναµιν
τεραστίαν, θα συντρίψει τας σκοτεινάς δυνάµεις και θα µε ελευθερώσει.» Τα λόγια αυτά,
ενώ χαροποιούν την Ιώ, κάνουν τους θεούς να ταραχθούν και ο αγγελιοφόρος των Θεών, ο
Ερµής, εµφανίζεται για να ζητήσει εξηγήσεις.

Αλλά και ο Ερµής, ενώ στην αρχή επιµένει ότι τα δεινά του Προµηθέα θα εξακολουθήσουν
επί µακρούς αιώνες, εν τέλει ρίχνει κι αυτός ακτίνες φωτός, λέγοντας τους παραπάνω
στίχους.

«Ω Προµηθεύ! Κατανοώ τα πάθη σου. Αλλά µην περιµένεις εύκολη λύση των δεινών σου. Θα
είσαι καρφωµένος επάνω στους βράχους και το απαίσιον όρνεον θα καταβροχθίζει τις σάρκες
σου, έως ότου κάποιος, που δεν θα είναι απλώς άνθρωπος, αλλά Θεός, θα σε ευσπλαχνισθεί,
θα γίνει διάδοχος των πόνων σου, θα αναλάβει όλον το ιδικόν σου φορτίον, θα κατεβεί µέχρι
τον Άδην, θα παλέψει, θα νικήσει και θα σε ελευθερώσει.»

Αυτοί οι τέσσερις στίχοι συµπληρώνονται από το Ευαγγέλιον του Ιωάννου, πέντε αιώνες
αργότερα. Κάποιος που ξέρει να διαβάζει αυτό το Ευαγγέλιο καταλαβαίνει ότι ένα κοινό
µυστήριο κρύβεται πίσω από τις λέξεις... όπως και στον Αισχύλο.

Σύµφωνα µε τον δυτικό εσωτερισµό, οι µυηµένοι των αρχαίων µυστηρίων –στα Ελευσίνια,
στους Χαλδαίους, στην Αίγυπτο– αποκτούσαν προσωπικό βίωµα του πνευµατικού κόσµου
µέσω της ανάπτυξης πνευµατικών οργάνων αντίληψης στο αστρικό τους σώµα υπό την
καθοδήγηση του Ιεροφάντη.

Κατ’ αναλογίαν, το ανθρώπινο ον στις πρώτες φάσεις εξέλιξής του δεν είχε µάτια και αυτιά
στο φυσικό σώµα, όπως σήµερα, αλλά ανεξέλικτα όργανα στη θέση τους... Το φως φτιάχνει
την ανάγκη των οφθαλµών...

Η εµπειρία της µύησης των µετεχόντων στα αρχαία µυστήρια καθίσταται περιττή µετά την
εµφάνιση του Ιησού Χριστού, η γέννηση του οποίου –ως ηλιακού Θεού, πνευµατικού Ήλιου-
τιµάται στις 25 ∆εκεµβρίου.

Χριστούγεννα 2003: Η ιστορία προχωράει αργά και οδυνηρά... «κυκλοί κυκλών» πορεύεται.
Σε κύκλους µυστηριακούς, υπακούοντας στους άφατους νόµους, εκπληρώνοντας λόγους
σιβυλλικούς ή προφητικούς, η ιστορία γίνεται ιέρεια του Άρρητου Κόσµου, του Άναρχου
Θεού... Και φέρνει στο φως το αναγεννηµένο Θεϊκό Παιδί της. Μια νέα ζωή προβάλλει, ένας
λυτρωτικός κόσµος καλωσορίζεται, ένας καινούργιος ελπιδοφόρος αναστάσιµος ουρανός
ξεθωριάζει την κόλαση των Καισάρων εξουσιαστών...

Οι τελευταίοι, χορτασµένοι από το αίµα των χαµένων συντρόφων, αποκοιµισµένοι από την
απελπισία των ηττηµένων πολεµιστών, βεβαιωµένοι για το σκόρπισµα των
απογοητευµένων επαναστατών, αιφνιδιάζονται µέσα στη βεβαιότητα της απόλυτης δύναµής
τους... Της µαύρης εξουσίας τους, της θεµελιωµένης στον σφετερισµό του καθηµερινού
ανθρώπινου µόχθου.

Κι αφού αναθαρρήσουν κι επικαλεστούν ξανά τον ∆ράκοντα, ξαµολάνε τους εκτελεστές κατά
των νηπίων, τους ράµπο κατά των αθώων... Μετά εντέλλουν τους φαρισαίους και τους
υποκριτές να εγκαταστήσουν τη νέα χειραγώγηση µε τη «θρησκειοποίηση» της Αγάπης, το
νέο καισαροπαπικό ιερατείο...

Κι ύστερα τους τελάληδες της απιστίας και της υποταγής να εκφοβίσουν τα καταπιεσµένα
έθνη ότι «σωτηρίαν ουκ έστι»... ότι ο Υιός του Ανθρώπου δεν κήρυξε ποτέ την αγάπη, δεν
προφήτευσε ποτέ έναν κόσµο χωρίς διακρίσεις χρώµατος ή χρήµατος...

Γιατί περισσότερο κι από την Σταύρωση και την Αδικία, αφανισµό φέρνει το τραγούδι των
Σειρήνων, η χθόνια και χρόνια προπαγάνδα που την επισκίασαν οι Αργοναύτες Έλληνες µε
τον Λόγο.

Όµως τα κύµβαλα τα αλαλάζοντα δεν µπορούν να σκεπάσουν την ανώτερη αποστολή, τη

θαυµατουργή νίκη επί του θανάτου, το πάτηµα της εγκόσµιας εξουσίας, την Άγια Ψυχή τη
στρατευµένη για την ελευθερία του γένους του Ανθρώπου...

Ο Λόγος γεννιέται διαρκώς για χάρη µας

Σ’ αυτή την ανάγκη του ανθρώπου ανταποκρινόµενος, ο Λόγος σαρκούται «βουληθέντα

εποφθήται παιδίον νέον τον προ αιώνων Θεόν» (Κοντάκιον Χριστουγέννων). Τίκτεται «λαθών
υπό το σπήλαιον» της καρδιάς µας (Εσπερινός Χριστουγέννων). «Ο αχώρητος παντί» χωράει
µέσα µας, «ο άσαρκος σαρκούται» (Κάθισµα όρθρου Χριστουγέννων) και έτσι «ο κραταιά
κτίσας χειρί την κτίσιν, σπλάχνον οράται πλάσµατος». [Mετ.] «Αυτός που µε δυνατό χέρι
έκτισε τον κόσµο όλο, παρουσιάζεται αδύναµο βρέφος του πλάσµατος» (Ιδιόµελον έκτης
ώρας Χριστουγέννων).

«Ο παντέλειος Θεός... σειράς αµαρτηµάτων λύων δια σπαργάνων και δια νηπιότητος, της
Εύας θεραπεύει, τας εν λύπαις ωδίνας. Χορευέτω τοίνων πάσα η κτίσις και σκιρτάτω†
ανακαλέσαι γαρ αυτήν, παραγέγονε Χριστός, και σώσαι τας ψυχάς ηµών.»

[Mετ.] «Ο κατά πάντα τέλειος Θεός... διαλύοντας σειρές αµαρτηµάτων διά των σπαργάνων
και της νηπιότητός Του, θεραπεύει της Εύας τους οξείς πόνους της δυστυχίας. Ας χορεύει
λοιπόν και ας πηδά (από χαρά) όλη η πλάση† διότι ο Χριστός για να την επαναφέρει και να
σώσει τη ζωή µας έχει έλθει σε βοήθειά µας.» (∆οξαστικόν Λιτής Χριστουγέννων)

«Ιδών ο Κτίστης ολλύµενον τον άνθρωπον χερσίν ον εποίησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται.»

[Mετ.] «Επειδή έβλεπε ο Κτίστης τον άνθρωπο, που µε τα χέρια του δηµιούργησε, να
αφανίζεται, υποχωρών από τους ουρανούς έρχεται στη γη.» (Κανών Χριστουγέννων, ωδή α’)

Πτωχεύει δε, κατερχόµενος στο επίπεδό µας και έτσι ολόκληρη την ύπαρξή µας και αυτήν
ακόµη τη χωµάτινη, µε την ένωσή του και την κοινωνία του µε µας, τη θεουργεί (Κανών
Χριστουγέννων, ωδή ε’).

Ενανθρωπιζόµενος ο Χριστός, γίνεται σύµµορφος της δικής µας πήλινης και ευτελούς
υπάρξεως και συµµετέχοντας στην κατώτερη σάρκα τής µεταδίδει θεία προέλευση (Κανών
Χριστουγέννων, ωδή γ’).

Σαρκούµενος, κατακερµατίζει έτσι ολοκληρωτικά και καταστρέφει εκείνον που κυριαρχεί και
καταφθείρει την ψυχή του ανθρώπου, συνάπτοντας τον κόσµο µε τις άλλες ουσίες και
κάνοντας προσιτό τον ∆ηµιουργό της κτίσεως (Κανών Χριστουγέννων, ωδή ε’).

Παρατηρώντας ο υµνωδός τον Θεό να κινείται έτσι προς τον άνθρωπο και να προσπαθεί να
σαρκωθεί µέσα στον άνθρωπο, αναφωνεί:

«Αρρωγέ Χριστέ, το βροτοίς εναντίον, πρόβληµα την σάρκωσιν αρρήτως έχων ήσχυνας,
όλβον της θεώσεως φέρων. Μορφούµενος νυν: ης τίνος δι’ ελπίδα, Άνωθεν εις κευθµώνας
ήλθοµεν ζόφου.»
[Mετ.] «Βοηθέ Χριστέ, τον εχθρόν των θνητών που εµποδίζεται από την ανέκφραστη
σάρκωσή Σου, καταντρόπιασες, τώρα που πήρες (ανθρώπινη) µορφή, φέρνοντας την ευτυχία
της θεώσεως σε µας: στην οποία ελπίζοντας ήλθαµε (κατά το παρελθόν) από ψηλά, σε άδυτα
σκοτεινών τόπων.» (Κανών Χριστουγέννων, ωδή ζ’)

«Ήκεις πλανήτιν προς νοµήν επιστρέφων, την ανθοποιόν εξ ερηµαίων λόφων, Η των εθνών
έγερσις, ανθρώπων φύσιν: Ρώµην βιαίαν του βροτοκτόνου σβέσαι, Ανήρ φανείς τε, και Θεός
προµηθεία.»

[Mετ.] «Έχεις έλθει (Χριστέ εσύ) η έγερσις των εθνών, για να στρέψεις προς την τροφή την
περιφερόµενη ανθρώπινη φύση που παράγει άνθη από έρηµους λόφους: (και για) να
καταπνίξεις τη βίαιη ισχύ του ανθρωποκτόνου (εσύ Χριστέ), που φανερώθηκες (θεία) προνοία
άνθρωπος και Θεός συγχρόνως.» Κανών Χριστουγέννων, ωδή η’)

«Ος ην εν αρχή, προς Θεόν Θεός Λόγος, Νυνί κρατύνει, µη σθένασαν την πάλαι, Ιδών
φυλάξαι, την καθ’ ηµάς ουσίαν, Καθείς εαυτόν δευτέρα κοινωνία, Αύθις προφαίνων των
παθών ελευθέραν.»

[Mετ.] «Αυτός ο οποίος υπήρχε "προ πάντων των αιώνων", ο ίδιος Θεός και Λόγος του Θεού,
τώρα δα, την παλαιά (ανθρώπινη φύση) επειδή έβλεπε να είναι αδύναµη να διαφυλάξει την
ύπαρξή µας, την ενισχύει, κατεβάζοντας τον ευατό Του (προς εµάς) µε µια δεύτερη ένωση,
και εκ νέου παρουσιάζοντάς την ελεύθερη από πάθη.» (Κανών Χριστουγέννων, ωδή στ’)

O Xριστός και η Φιλοσοφία

Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, που εκ των πραγµάτων εχει ασκήσει τόσο διαρκή
πολιτιστική επίδραση στην ανθρωπότητα, βρήκε κατά καιρούς σηµαντικούς φιλοσοφικούς
υποστηρικτές.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η γνώση χωρίς Χριστό θεωρείτο µια στείρα διαδικασία.
Αλλά και στον αιώνα του ∆ιαφωτισµού ο Χριστός είχε υποστηρικτές αφού η αλήθεια του
Ουµανισµού ειναι ο θεµελιώδης πυρήνας της διδασκαλίας του Ιησού.

Για τον Σπινόζα, ο Χριστός αντιπροσωπεύει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τον κορυφαίο φιλόσοφο.

Ο Πασκάλ παρουσιάζει τον Χριστό ως γιατρικό και βάλσαµο απέναντι στην καρτεσιανή
υπεροψία της φιλοσοφίας του 17ου αιώνα η οποία µπορεί µεν να µελετάει τη θνητή και άθλια
φύση µας αλλά όχι και να µας απελευθερώνει από αυτήν.

Ίσως τελικά, λέει ο σύγχρονος Ισπανός φιλόσοφος Φερνάντο Σαβατέρ, «ο Ιησούς µάς σώζει
ακόµα και από τη φιλοσοφία».

Οι ∆ιαφωτιστές θέλησαν ουσιαστικά να ελευθερώσουν τον χριστιανισµό από το βάρος των

παράλογων δογµάτων και προλήψεων που είχαν µέχρι τότε συσσωρευθεί πάνω στην
αληθινή διδασκαλία του Ιησού. Πολλοί αγωνίστηκαν για την επιβολή αυτού που αποκαλούσαν
«ανθρωπιστικό χριστιανισµό».

Ο Ρουσό συγκρίνει την ηθική του Χριστού µε εκείνη του Σωκράτη. Υποστηρίζει ότι ενώ για
τον Ελληνα αρκούσε να εκφράσει τα πρότυπα ηθικής και αρετής που ίσχυαν στην κλασική
εποχή, ο Ναζωραίος, µέσα σε ένα φανατικό και ιερατικό περιβάλλον, έπρεπε να
χρησιµοποιήσει την παραβολική φόρµα και τα θαύµατα. Και κατάφερε να ορίσει τα πάντα από
την αρχή, ξεκινώντας από τη δική του έµφυτη εσωτερική αγαθότητα.

Γεγονός είναι ότι και στις πιο ανηλεείς επιθέσεις εναντίον του χριστιανισµού το ιστορικό-
µυθικό πρόσωπο του Χριστού παραµένει τρόπον τινά στο απυρόβλητο. Ο σκληρός
Βολταίρος εγκωµίασε το γεγονός ότι «ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν έστειλε κανέναν στην
πυρά».

Θα µπορούσε να πει κανείς ότι οι φιλόσοφοι τίµησαν πραγµατικά διανοητικά τον Ιησού Χριστό
ως αληθινή ενσάρκωση του πλατωνικού Θείου Ανδρός σε αντίθεση µε το επίσηµο
εκκλησιαστικό ιερατείο που ενώ τον αναγνώρισε ως Θεό, ελάχιστα τον πίστεψε εµπράκτως.

Το ιστορικό πρόσωπο του Χριστού

Η αναζήτηση για το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού έχει ήδη παρελθόν 200 χρόνων. Ο Ιησούς
γεννήθηκε τον καιρό που η Ρώµη ήταν κυρίαρχη στην ανατολική Μεσόγειο και για τη γενική
πορεία της ζωής του δεν υπάρχουν σήµερα σοβαρές αµφιβολίες στον χώρο της ακαδηµαϊκής
έρευνας.

Η έρευνα γύρω από τις λεπτοµέρειες της ζωής του Χριστού ήταν πάντοτε µια πολύ δύσκολη
υπόθεση διότι ο προσδιορισµός ενός αρχαίου συµβάντος δυσχεραίνεται από την απουσία
ενός κοινά αποδεκτού ηµερολογίου στον αρχαίο κόσµο της Μεσογείου. Επί πλέον οι
περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς εργάζονταν χωρίς το πλεονέκτηµα των αρχείων και συχνά
βασίζονταν σε φήµες και διαδόσεις.

«Σήµερα γνωρίζουµε περισσότερα για τα γεγονότα που συνέβησαν στην Παλαιστίνη

απ' ό,τι γνώριζε, για παράδειγµα, ο Λουκάς», λέει ο καθηγητής Ε.Π. Σάντερς στο βιβλίο
του Το ιστορικό πρόσωπο του Χριστού (εκδ. Φιλίστωρ).

Η γενική αποδοχή του Χριστού και η αγάπη που έχουν προς το πρόσωπό του εκατοµµύρια
ανθρώπων δείχνουν τη δύναµη του Ευαγγελίου. Ο ιστορικός όµως πρέπει να χειριστεί µε
αυστηρότητα το θέµα των Ευαγγελίων.

«Ο ιστορικός µπορεί να αποδέχεται, µπορεί όµως και όχι, τη θεολογία των Ευαγγελίων, την
άποψη δηλαδή ότι ο Θεός ενήργησε µέσω του Ιησού. Οµως και στις δύο περιπτώσεις πρέπει
να έχει απόλυτη συνείδηση ότι οι συγγραφείς αυτών των κειµένων είχαν συγκεκριµένες
θεολογικές απόψεις και ότι πιθανόν να έχουν ανασκευάσει τα γεγονότα µε σκοπό να στηρίξουν
την άποψη τους.»

Στην ουσία όµως ο Χριστός υπάρχει ως υπεριστορικό πρόσωπο στον βαθµό που ζει µέσα
στις καρδιές των ανθρώπων.

Τόσες εκατοντάδες χρόνια άδολης αγάπης και θυσίας εκατοµµυρίων ανθρώπων δεν
ακυρώνονται από τις ανοµίες και τους βυζαντινισµούς του µιτροφόρου ιερατείου και δεν
τυλίγονται σε µερικές κόλλες µουτζουρωµένου καλαµαράδικου χαρτιού. Αυτή είναι η µεγάλη
Αλήθεια...

Χρόνια Πολλά!
Τα επίπλαστα Χριστούγεννα του Καταναλωτισµού. Μια τέτοια Παγκόσµια θρησκεία
επιθυµεί η Νέα Τάξη της Ύβρεως και του Μαµωνά.

Παρόλο που οι αυτοκρατορίες γεννιούνται και πεθαίνουν, τα αυτοκρατορικά συστήµατα και

ιδεολογίες έχουν εκπληκτικές οµοιότητες. Τα εξαρτώµενα έθνη είναι υποτελή και σε
αντάλλαγµα δέχονται την προστασία της αυτοκρατορίας. Κάτι παρόµοιο γινόταν στις
αποικιακές αυτοκρατορίες του 18ου και 19ου αιώνα. Μια ανάλογη µορφή διακυβέρνησης
υπήρχε επί Σοβιετικής Ένωσης κατά την ψυχροπολεµική περίοδο.

Κοινή και η επένδυση όλων των αυτοκρατοριών στον «πτωτικό άνθρωπο», στο «της αλόγου
ψυχής παθητικόν»... Αυτό ήταν το έργο των αυτοκρατόρων της ύστερης Ρώµης, που είχαν
βιάσει την αρχαία θρησκεία και βεβηλώσει τα προχριστιανικά µυστήρια κατά χείριστον
τρόπον ...

Σήµερα, αυτό που προσπαθούν να αποτρέψουν οι τωρινοί τοκογλύφοι πλανητάρχες είναι η

απόρριψη του κοσµοβόρου κεφαλαιοκρατικού δόγµατος και η γέννηση ενός άλλου ήθους
κοινωνικής φιλαλληλίας.

Το θέσφατο που φοβούνται πάντα είναι: «οράτε του πλουσίου το παντάπασιν

ακοινώνητον προς τον πτωχόν Λάζαρον».

Η εικόνα της Παρθένου κοσµεί το εξώφυλλο του βρετανικού Economist.

Πολλά διεθνή περιοδικά (U.S. News, Le Point) έχουν αυτές τις ηµέρες αφιερώµατα στη
σύγχρονη θρησκευτικότητα και τις διαχρονικές ρίζες της.

Το αφιέρωµα του Economist περιστρέφεται γύρω από την αίσθηση της επικεντρωµένης στην
µητρότητα θρησκείας, η οποία είναι ιδιαίτερα ισχυρή στις ανατολικορθόδοξες και καθολικές
παραδόσεις. Ένα από τα σηµαντικά επιτεύγµατα της χριστιανικής εποχής, λέει το άρθρο,
είναι οι χιλιάδες στίχοι λεπτής και εκφραστικής θρησκευτικής ποίησης που
απευθύνονται στην Παρθένο Μαρία, τη µητέρα του Ιησού.

Αυτό που τονίζεται στο αφιέρωµα είναι ότι η Παναγία µεσουρανεί σαν φωτεινό Άστρο
τόσο στο στερέωµα της Βίβλου όσο και του Κορανίου... Σε µια εποχή που οι Καίσαρες
επιδιώκουν τη δαιµονοποίηση και την σύγκρουση µεταξύ των πολιτισµών, είναι το αιώνιο
«αρχέτυπο» που βρίσκεται σταθερά στο συλλογικό υποσυνείδητο της ανθρωπότητας και
συνδέεται µε τις προ-χριστιανικές λατρείες της Μεγάλης Θεάς.

Μια ανάλογη οπτική συνδέει τη συνεχώς αναπτυσσόµενη «Μαριολατρεία» µε τα

περιβαλλοντικά προβλήµατα και την αναζήτηση της Φύσης-Γαίας από τον σύγχρονο
άνθρωπο.

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LV - [30 ∆εκεµβρίου 2003]

Η επιστροφή του Βασιλιά...

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Και θ’ ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,

θα γδυθείς της αµαρτίας το ντύµα,
...................................................
και µη έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου κακού τη σκάλα,
για τ’ ανέβασµα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα µεγάλα!
[Κωστή Παλαµά, Ο ∆ωδεκάλογος του Γύφτου, απόσπασµα από τον Προφητικό]

Η έρηµος του πραγµατικού...

Όταν οι πλανητάρχες βοµβάρδιζαν το Ιράκ, ένα ηλεκτρονικό µήνυµα διαδόθηκε παντού µε τη

φωτογραφία του Τζωρτζ Μπους να φορά το δαχτυλίδι του Σόρον από τον Άρχοντα των
δαχτυλιδιών του Τζ.Ρ. Τόλκιν. Το e-mail έλεγε «Frodo has failed»... Ο Φρόντο απέτυχε και
το Κακό νίκησε... «Οι περισσότεροι µπήκαν αµέσως στο νόηµα», λέει στην ιστοσελίδα της
γερµανικής επιθεώρησης Der Spiegel ο Μάρτιν Μπάρκερ, καθηγητής στην έδρα
Κινηµατογράφου και Τηλεόρασης στο Πανεπιστήµιο Ουαλίας στο Αµπερίστγουϊθ.

«Όταν επισκέφθηκα το Ιράκ, είδα εκατοντάδες διαδηλωτές που κράδαιναν πλακάτ µε την
εικόνα του Μπους και το δαχτυλίδι του Σόρον».

Η εντύπωση αυτή, ότι «έρηµος εστίν ο τόπος», κινδυνεύει να µείνει σαν αίσθηση εξ αιτίας της
ανεµπόδιστης προέλασης της παγκόσµιας υπερκυβέρνησης...

Χτύπησαν τη Γιουγκοσλαβία, ισοπέδωσαν το Αφγανιστάν, διέλυσαν το Ιράκ, εξοντώνουν τους

Παλαιστίνιους, απειλούν τη Συρία, το Ιράν, ακόµα και ευρωπαϊκές χώρες που δεν
ευθυγραµµίζονται...

«Οι πιο µαύρες δυνάµεις που γνώρισε ως τώρα η ανθρωπότητα», όπως έδειξε µε το δάχτυλο
ο Μίκης αυτούς που επιβάλλουν τη νάρκωση των λαών και των πολιτισµών και οδηγούν στη
µεγάλη Τρικυµία (Tempest) την ανθρωπότητα...

Μέχρι να αφυπνισθεί ο άνθρωπος και να ακουστεί η κυριαρχική προσταγή της Ζωής απέναντι
στον άνεµο και τα κύµατα: «Σιώπα, πεφίµωσο»!

Ωσότου κοπάσει η «καταιγίδα» της Νέας Τάξης, ας δούµε τι πιθανόν µας επιφυλάσσει το
µέλλον µέσα από την «κρυστάλλινη σφαίρα» των σύγχρονων ιερατείων, που δεν είναι άλλα
από τις µυστικές υπηρεσίες!

Η CIA προβλέπει πολεµικές συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή...

Το Εθνικό Συµβούλιο Πληροφοριών, που λειτουργεί υπό την καθοδήγηση του διευθυντή της
CIA, Τζωρτζ Τένετ, είναι επιφορτισµένο να παρέχει βραχυπρόθεσµες και µεσοπρόθεσµες
στρατηγικές εκτιµήσεις στην αµερικανική κυβέρνηση.

Το Εθνικό Συµβούλιο Πληροφοριών συνέταξε πρόσφατα, στα µέσα ∆εκεµβρίου, µια

αποκαλυπτική αναφορά στην οποία εξετάζεται ολόκληρος ο κόσµος για τα επόµενα 16
χρόνια.

Ο τοµέας της Μέσης Ανατολής αυτής της παγκόσµιας αναφοράς προειδοποιεί σχετικά µε την
πιθανότητα πολέµου µεταξύ του Ισραήλ και της Συρίας ή κάποιου άλλου αραβικού
κράτους. Σ’ αυτόν τον µελλοντικό πόλεµο, είναι πιθανόν να χρησιµοποιηθούν µη συµβατικά
(βιολογικά, χηµικά ή ακόµα και πυρηνικά) όπλα. Ένας τέτοιος πόλεµος θα απέκλειε
οποιαδήποτε περαιτέρω ανοχή των Αράβων προς τις ΗΠΑ και θα απέρριπτε κάθε θετική
προσπάθεια για έναν ισραηλινοπαλαιστινιακό διάλογο µε στόχο την ειρήνη. Μια ακόµα ήττα
αραβικού στρατού από τις δυνάµεις του Ισραήλ θα έκανε τους αραβικούς πληθυσµούς να
αναθεωρήσουν τη χρησιµότητα των πολιτικών τους καθεστώτων.

Οι ειδικοί των αµερικανικών µυστικών υπηρεσιών εκφράζουν την ανησυχία τους για πιθανή
πολιτική αστάθεια και αναταραχή στην Αίγυπτο ή τη Σαουδική Αραβία. Μεταξύ άλλων
αρνητικών αποτελεσµάτων, η εγκαθίδρυση ενός ριζοσπαστικού καθεστώτος στην Αίγυπτο θα
ανέτρεπε την ειρηνική πορεία των σχέσεων της χώρας αυτής µε το Ισραήλ.

«Στην αραβοϊσραηλινή διαµάχη υπήρξαν και ευχάριστες εκπλήξεις», σηµειώνεται στην

εκτίµηση του Συµβουλίου Πληροφοριών, «αλλά οι διαφορές σχεδόν πάντα τροφοδοτούσαν
την έχθρα και την καχυποψία. Η επίσκεψη του Σαντάτ στην Ιερουσαλήµ δεν άνοιξε κανέναν
δρόµο γιατί µόνο η Ιορδανία ακολούθησε τη γραµµή της Αιγύπτου... Οι Συµφωνίες του Όσλο
κατέρρευσαν όχι λόγω δυσάρεστων εκπλήξεων ή νέων προβληµάτων, αλλά µάλλον εξ αιτίας
της συνεχιζόµενης έχθρας και της καχυποψίας».

Οι αναλυτές των αµερικανικών µυστικών υπηρεσιών πιστεύουν ότι οι ισλαµικές πολιτικές

οµάδες θα επιβιώσουν στον αραβικό κόσµο περισσότερο από τους κοσµικούς
ανταγωνιστές τους, όπως ο νασερισµός ή ο µαρξισµός. Παρ’ όλα αυτά, το ισλαµικό καθεστώς
σε ένα κράτος όπως η Σαουδική Αραβία δεν θα διαρκέσει για πολύ.

Είναι πάντως δύσκολο να προβλέψει κανείς τι πρόκειται να επακολουθήσει στη Σαουδική

Αραβία, αλλά είναι ασφαλές να υποθέσουµε ότι θα επέλθει κάποια αλλαγή, ισχυρίζονται οι
ειδικοί αναλυτές. Το Ιράν, λένε, θα αλλάξει σηµαντικά τα επόµενα χρόνια µέχρι το 2020 και θα
γίνει πιο φιλελεύθερο και δηµοκρατικό...

Τα ισλαµικά κράτη θα έχουν όπλα µαζικής καταστροφής, ακόµη και πυρηνικές βόµβες, λένε οι
αναλυτές της CIA. Μάλιστα, περισσότερο τα µετριοπαθή κράτη, όπως η Σαουδική Αραβία, και
λιγότερο τα κράτη-τροµοκράτες θα επιθυµούν διακαώς να εξοπλισθούν µε τέτοια όπλα.

«Το Ισραήλ είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα διατηρήσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο και έτσι θα
έχει βαρύνουσα σηµασία για τη λήψη αποφάσεων σχετικά µε την εθνική ασφάλεια των άλλων
αραβικών κρατών», σηµειώνει η αναφορά.

Με µια απαισιόδοξη διάθεση, η αναφορά προειδοποιεί ότι σε έναν πιθανό πόλεµο, που
µπορεί να ξεσπάσει µεταξύ Ισραήλ και Συρίας ή κάποιου άλλου αραβικού κράτους, θα
µπορούσε να γίνει χρήση χηµικών όπλων.

Σηµειώνει επίσης ότι ο θάνατος του Γιάσερ Αραφάτ θα έθετε σε κίνηση γεγονότα που
οδηγούν σε νέους συσχετισµούς.

Ακόµα και µια ψυχρή ειρήνη, στο καλύτερο σενάριο, θα αποτελεί, όπως την προσδιορίζει η
αναφορά, τη «µεγαλύτερη αλλαγή στις µεταξύ τους συνοµιλίες από τη δηµιουργία του
Ισραήλ».

Προβλέπει, επίσης γοργή ανάπτυξη του πληθυσµού που θα επιφέρει µεγαλύτερη επιβάρυνση
στις αστικές δηµόσιες υπηρεσίες και στις οικονοµίες σε ολόκληρη την περιοχή.

Το πετρέλαιο θα συνεχίσει να αποτελεί κύριο στήριγµα της τοπικής οικονοµίας για τις δύο
επόµενες δεκαετίες, αν και, όπως σηµειώνει η αναφορά, µερικά κράτη θα δουν τα αποθέµατά
τους να εξαντλούνται µέχρι τότε.

Οι ΗΠΑ κυρίαρχη δύναµη στην περιοχή...

Ο ρόλος των Ηνωµένων Πολιτειών θα είναι κρίσιµος για τη διαµόρφωση των γεγονότων
στη Μέση Ανατολή από τώρα µέχρι το 2020. Οι Ηνωµένες Πολιτείες είναι η κυρίαρχη
στρατιωτική δύναµη στην περιοχή και, σύµφωνα µε τα σχέδια της σηµερινής κυβέρνησης
Μπους, προτίθεται να παραµείνει έτσι και στο µέλλον.

Τα ζητήµατα της Μέσης Ανατολής στο διάστηµα από σήµερα µέχρι το 2020 θα
διαµορφωθούν υπό την καταλυτική επίδραση της ιστορίας της περιοχής και την ιδιαίτερη
κληρονοµιά των συγκρούσεων, της καχυποψίας και της συµπεριφοράς που έχει αφήσει
ακριβώς αυτή η ιστορία, τονίζουν οι αναλύσεις της CIA.

Η επίδραση της αυστηρά οικονοµικής πλευράς της παγκόσµιας οικονοµίας και της
παγκοσµιοποίησης στη Μέση Ανατολή δεν είναι εύκολο να διαφοροποιηθεί από τα
προβλήµατα των ενεργειακών αγορών – τον βασικό σύνδεσµο µεταξύ του ζητήµατος των
«φυσικών πόρων» και της περιοxής.

Η µορφή της µελλοντικής σύρραξης θα αποτελέσει επίσης σηµαντικό παράγοντα των

υποθέσεων της Μέσης Ανατολής για τα επόµενα 16 χρόνια, εξ αιτίας της εκτεταµένης και
έντονης ανταγωνιστικότητας που θα συνεχίσει να υπάρχει λόγω των άφθονων
πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής. Οι πηγές αυτές θα προσφέρουν επίσης τα µέσα
προκειµένου τα κράτη να εξοπλισθούν µε πιο εξελιγµένα όπλα καθώς προοδεύει η
στρατιωτική τεχνολογία.

Οι αυξανόµενες διαπολιτισµικές επαφές που συνοδεύουν την παγκοσµιοποίηση θα

προκαλέσουν ένα δυνάµει αποσταθεροποιητικό µίγµα ανταγωνισµού και εχθρότητας.

Η εθνική και διεθνής διακυβέρνηση είναι από ορισµένη άποψη ο «οδηγός» που έχει τη
µεγαλύτερη βαρύτητα για την Μέση Ανατολή, γιατί η υπόθεση των αποτυχιών και των
κρίσεων στην περιοχή θα συνεχίσει να είναι εν πολλοίς υπόθεση αναποτελεσµατικής
διακυβέρνησης.

Στις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής ένας συγκεντρωτικός κρατικός µηχανισµός θα
παραµείνει ως ο βασικός ρυθµιστής στα δηµόσια πράγµατα, ενώ σε τοπικό επίπεδο η φυλή
και η οικογένεια θα ασκούν σηµαντική επιρροή.

Ο Ντίχτερ προειδοποιεί για «στρατηγική απειλή» και «απατηλή ηρεµία»

Πηγή: http://www.haaretzdaily.com/, 17/12/2003

Σε µια σπάνια δηµόσια εµφάνισή του, ο αρχηγός της ισραηλινής στρατιωτικής υπηρεσίας
ασφαλείας Σιν Μπετ αποκάλεσε το Ιράν «το υπ’ αριθµόν ένα κράτος-τροµοκράτη στον
κόσµο» και παρότρυνε το Ισραήλ να κατασκευάσει το τείχος της ∆υτικής Όχθης όσο το
δυνατόν πιο σύντοµα, προσδιορίζοντάς το ως «κρίσιµο» για την ασφάλεια του Ισραήλ.

«Το Ιράν µπορεί να θεωρηθεί καθαρά και ξάστερα ως το Νο 1 κράτος-τροµοκράτης στον

κόσµο», είπε ο Ντίχτερ. «Οι Ιρανοί δρουν κατά του Ισραήλ µε πολλούς τρόπους
προκειµένου να πλήξουν τόσο το ίδιο όσο και τα ισραηλινά συµφέροντα σε ολόκληρο τον
κόσµο», είπε αναφέροντας σαν παράδειγµα τις εκρήξεις στο εβραϊκό κοινοτικό κέντρο στο
Μπουένος Άιρες της Αργεντινής το 1994, όπου σκοτώθηκαν 85 άτοµα και τραυµατίσθηκαν
πάνω από 200. Ήταν η πιο θανατηφόρα τροµοκρατική επίθεση στην Αργεντινή.
Οι παρατηρήσεις του µεταδόθηκαν ζωντανά από το ραδιόφωνο σε εθνικό δίκτυο. Ήταν η
πρώτη φορά, όπως είπε, που ακούστηκε η φωνή του σε µέσο µαζικής ενηµέρωσης. Μέχρι
πρόσφατα, η ταυτότητα των επικεφαλής της Σιν Μπετ και της αντίστοιχης διεθνούς της, της
Μοσάντ, αποτελούσαν κρατικό µυστικό.

Ο Ντίχτερ είπε ότι η εµπλοκή των Ισραηλινών Αράβων, και ιδιαίτερα των Αράβων της
ανατολικής Ιερουσαλήµ, σε παλαιστινιακές τροµοκρατικές επιθέσεις, ήταν «ανησυχητική και
πολύ επιβλαβής». Συνολικά 120 Άραβες της ανατολικής Ιερουσαλήµ έχουν εµπλακεί σε
τροµοκρατικές ενέργειες, «και το 70% από αυτούς είναι δολοφόνοι», είπε.

Απευθυνόµενος στη Συνδιάσκεψη Herzliya σχετικά µε την Ασφάλεια και την Ισχύ του
Ισραήλ, ο Άβι Ντίχτερ προειδοποίησε επίσης για µια πιθανή «στρατηγική απειλή» από
εβραίους τροµοκράτες οι οποίοι, όπως είπε, επιθυµούν σφόδρα να αποµακρύνουν τα
τζαµιά από το Όρος του Τεµένους της Ιερουσαλήµ, το Χαράµ αλ Σαρίφ των
µουσουλµάνων. Μια τέτοια ενέργεια, όπως είπε, θα µετέτρεπε την ισραηλινοπαλαιστινιακή
διαµάχη σε γενικευµένη αντιπαράθεση µε 13 εκατοµµύρια Ισραηλινούς αντιµέτωπα µε ένα
δισεκατοµµύριο µουσουλµάνους.

Αναφερόµενος στην τροµοκρατία που ασκείται από εβραίους, ο Ντίχτερ είπε ότι τα πρώτα
δύο χρόνια της Ιντιφάντα, οι εβραίοι τροµοκράτες σκότωσαν επτά Παλαιστινίους και
τραυµάτισαν 19. Υπήρξαν και άλλες απόπειρες όπου επιχείρησαν να χρησιµοποιήσουν όπλα
και εκρηκτικά για να βλάψουν τους Παλαιστινίους.

«Η κλοπή όπλων από εβραίους εφέδρους που είχαν εντολή να προστατέυουν τους οικισµούς
τους ήταν µια πράξη "δίκαιη", αφού επρόκειτο να τα χρησιµοποιήσουν κατά των
τροµοκρατών».

«Κατά την άποψή µου, το όνειρο αυτών των εξτρεµιστών –σύµφωνα µε τα λόγια τους, να
αποµακρύνουν το "βδέλυγµα" από το Όρος του Τεµένους, δηλαδή τα τζαµιά στο Όρος- θα
έπρεπε να µας ανησυχήσει πολύ σοβαρά», είπε.

«Για το κράτος του Ισραήλ και τους εβραίους της ∆ιασποράς, η εβραϊκή τροµοκρατία είναι
πιθανόν να δηµιουργήσει µια ουσιαστική στρατηγική απειλή», τόνισε.

Το Τείχος θα ορθωθεί...

Ο Ντίχτερ είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να επιταχυνθεί η κατασκευή του τείχους ασφαλείας
σύµφωνα µε τα σχέδια που έχει εγκρίνει η κυβέρνηση, παρά τον κίνδυνο να αποκοπούν εξ
αιτίας του παλαιστινιακοί θύλακες.

Ο Ντίχτερ είπε ότι οι τροµοκράτες που έστειλαν τη Χανάντι Τζεραντάτ σε βοµβιστική επίθεση
αυτοκτονίας µέσα στο εστιατόριο Μαξίµ στη Χάιφα στις αρχές του φθινοπώρου είπαν σ’
αυτούς που τους ανέκριναν ότι εξ αιτίας του τείχους είναι πολύ πιο δύσκολο να διεισδύουν
στο Ισραήλ και για τον λόγο αυτό οι τροµοκράτες αναγκάζονται να κινηθούν προς τα νότια απ’
όπου είναι ευκολότερο να περάσουν µέσω της Πράσινης Γραµµής.

Σύµφωνα µε τον Ντίχτερ, η Χαµάς και η ισλαµική Τζιχάντ ενδιαφέρονται να επιτύχουν µια
νέα συµφωνία εκεχειρίας προκειµένου να αποκαταστήσουν την κατεστραµµένη υποδοµή
τους στη ∆υτική Όχθη. Σήµερα το 90% της ενέργειάς τους καταναλώνεται απλώς για να
επιβιώσουν και µόνο το 10% δαπανάται για την πραγµατοποίηση επιθέσεων, εκτιµά ο
Ντίχτερ. «Αν υπάρξει µια νέα hudna, η αναλογία αυτή θα αλλάξει», είπε. Παράλληλα, η
κυβέρνηση του Ισραήλ αποφάσισε, «ως κίνηση καλής θελήσεως προς το Χασεµιτικό Βασίλειο
της Ιορδανίας», να απελευθερώσει 10 Ιορδανούς που κρατούντο φυλακισµένοι στο Ισραήλ.

Εδώ ο Ντίχτερ χρησιµοποίησε την ισλαµική λέξη hudna (που γενικά σηµαίνει εκεχειρία)
επειδή η hudna έχει µια ξεχωριστή ιστορική σηµασία για τους ισλαµιστές
φονταµενταλιστές.

Ο Προφήτης Μωάµεθ πέτυχε µια θρυλική, δεκαετή hudna µε τη φυλή του Quraysh που είχε
υπό τον έλεγχό της τη Μέκκα τον 7ο αιώνα. Τα επόµενα δύο χρόνια, ο Μωάµεθ εξόπλισε
ξανά τον στρατό του και, µε αφορµή µια ήσσονος σηµασίας παραβίαση από πλευράς των
Quraysh, έσπασε την εκεχειρία εξαπολύοντας γενική επίθεση και κατακτώντας πλήρως τη
Μέκκα, την ιερότερη πόλη του Ισλάµ...

Όσο για τη Χαµάς, όπως ισχυρίζονται οι Ισραηλινοί, ακολουθεί την ίδια τακτική. Τα τελευταία
δέκα χρόνια έχει συµφωνήσει για δέκα εκεχειρίες και κάθε φορά επιστρέφει µε νέο
εξοπλισµό, ξεκούραστη και έτοιµη για νέες τροµοκρατικές επιθέσεις.

Οι παραπάνω φόβοι, που εξέθεσε λεπτοµερώς ο αρχηγός της Σιν Μπετ, προδίδουν τις
πιθανές εξελίξεις... Όχι εκεχειρία τώρα γιατί δεν συµφέρει το Ισραήλ...

Υπάρχουν βλέπετε πολλοί Σόρον (ή Σαρόν) και στον πραγµατικό κόσµο. Όµως, στο τέλος ο
µοχθηρός µάγος χάνει τον πόλεµο. Κι όχι µόνο στις κινηµατογραφικές ταινίες!

Η επιστροφή του Βασιλιά: Ο καλός µάγος Γκάνταλφ και ο βασιλιάς Θεόντεν ενώνουν τις
δυνάµεις τους για να νικήσουν τις δυνάµεις του Κακού στην τελική µάχη της επικής τριλογίας
του Τόλκιν.

Ο Άρχοντας των ∆αχτυλιδιών δεν είναι µια ανούσια νεραϊδοϊστορία, όπως νοµίζουν όσοι δεν
κατάλαβαν την αλληγορία µε τα όσα συµβαίνουν σήµερα. Είναι η αλήθεια της εποχής της
παγκοσµιοποίησης. Έτσι την προσέλαβαν –όπως και τις ταινίες Μάτριξ- οι εκατοµµύρια
θεατές σε όλο τον κόσµο που δεν έµειναν στα ειδικά εφέ και στις σκηνές δράσης.

Υπάρχουν πολλοί Σόρον και πολλά «πιόνια του κακού» που πρωτοστατούν σε έναν
«Πόλεµο των Πολέµων» των Πολιτισµών. Και πολλά απελπισµένα και άβουλα «ανθρώπινα
Γκόλουµ» δηµιουργούνται καθηµερινά στον κόσµο.

Αυτή η συλλογική ανάγκη για λύτρωση από την καθηµερινότητα της οργουελικής
παγκοσµιοποίησης και η ταύτιση µε τον «Βασιλιά του Καλού» που έρχεται να απελευθερώσει
τον Κόσµο έχει γίνει αντικείµενο µελέτης από τους εξουσιαστές. Μια τεράστια έρευνα έχει
ξεκινήσει σε Ευρώπη, Αµερική, Κίνα, Καναδά και αλλού για να καταγραφούν οι
αντιδράσεις του κοινού και να ερµηνευθούν οι αντιστάσεις που δηµιουργούνται από την
επίδραση των πανάρχαιων αρχετυπικών αναγκών του ανθρώπου στη σηµερινή
πραγµατικότητα...
Ολοκληρώνονται τα γυρίσµατα στο Μαρόκο της ταινίας Μέγας Αλέξανδρος του Όλιβερ
Στόουν, σε µουσική Βαγγέλη Παπαθανασίου. Στην ταινία ο Αλέξανδρος εµφανίζεται ως
ένας άνθρωπος που ήταν κατά πολύ µπροστά από την εποχή του, ένα αστέρι που έλαµψε
στον ουρανό και έµεινε στην Ιστορία ως ο λυτρωτής και αναµορφωτής των λαών.

Το Χόλιγουντ κερδοσκοπεί ξανά επενδύοντας στην ελπίδα του κόσµου για µια ριζική
ανατροπή του παγκόσµιου σκηνικού από µια άλλη καινούργια ιστορική πρόταση και για µια
αληθινή οικουµενικότητα στη θέση της χρηµατιστηριακής παγκοσµιοποίησης.

Από συνεργάτες των ΗΠΑ, στη διαπόµπευση και στην καταδίκη...

Η σύλληψη και ο εξευτελισµός –ακόµα και πρώην συνεργατών τους- είναι µια σαφής
προειδοποίηση σε όσους δεν υπακούσουν στα κελεύσµατα της Νέας Τάξης.

Κοινή η πορεία του Νοριέγκα, του Μιλόσεβιτς και του Σαντάµ στη διεθνή σκακιέρα της
παγκοσµιοποίησης.

Όλες αυτές οι σκηνοθετηµένες ενέργειες αποσκοπούν στο να δηµιουργήσουν την αίσθηση

της παντοδυναµίας των Επικυρίαρχων. Ταυτοχρόνως θέτουν στους πολίτες ερωτηµατικά ως
προς τη σκοπιµότητα οποιασδήποτε αντίστασης εναντίον τους.

Στην ουσία, όµως, πρόκειται για ψευτοδιλήµµατα γιατί όλοι αυτοί οι «ηγέτες»
εκπροσωπούσαν ξεπερασµένα αυταρχικά καθεστώτα που συχνά ήταν φιλικά στην ∆ύση για
την εκπλήρωση των κοντόφθαλµων επιδιώξεών τους.

Η πραγµατική αντίσταση στα σχέδια και τις παγίδες αυτών που επιδιώκουν να «δέσουν»
χειροπόδαρα τον πλανήτη γεννιέται σε άλλες «φάτνες» και όχι σ’ αυτές των στρατολόγων της
CIA και των υπόλοιπων υπηρεσιών...

Καραγκιόζηδες σε «άνευ όρων» παράδοση!

Το ένα µετά το άλλο τα φοβερά... καθεστώτα των πετροδολαρίων πιάνονται στη φάκα της
υπερεθνικής τοκογλυφικής ελίτ. Όπως ήταν άλλωστε αναµενόµενο κάτω από αυτές τις
συνθήκες. Γιατί µπορεί όλοι αυτοί οι ηγέτες να µην είναι τα «ανθρωπόµορφα τέρατα», όπως
τους παρουσιάζουν σήµερα οι πλανητάρχες, αποδείχθηκαν όµως εντελώς φαιδροί
µπροστά στη διαµορφούµενη στρατηγική του αγγλοσαξονικού-σιωνιστικού «άξονα του
καλού»!

Φαίνεται λοιπόν ότι κανένα «φονταµενταλιστικό» καθεστώς-οπερέττα δεν πρόκειται να

επιβιώσει µπροστά στη συντριπτική υπεροψία της υπερεθνικής συνωµοσίας, που
επιβάλλεται σαν παγκοσµιοποίηση.

Στόχος για το 2004, να επανέλθει στο «µαντρί» τόσο το Ιράν όσο και η Συρία.

Την ίδια ώρα το σιωνιστικό Ισραήλ ενισχύει συνεχώς την αδίστακτη στρατηγική του...
Ανθρώπινα δικαιώµατα made in Orwell-2004

Άνω: ο δωδεκάχρονος Αλί, θύµα βοµβαρδισµού στη Βαγδάτη

Κάτω: Κρατούµενος στο Γκουαντανάµο

Αυτά είναι τα ανθρώπινα δικαιώµατα που µας υπόσχεται για το µέλλον η παγκόσµια
«πολυπολιτισµική» Νέα Τάξη!

Ας µην αποκαρδιωνόµαστε κάνοντας το λάθος να νοµίζουµε ότι δεν υπάρχει διέξοδος ή

αντίσταση ή ότι είµαστε αβοήθητοι... Άλλωστε, «Froddo has not failed»...

Αιγαίο: Σενάρια θερµών επεισοδίων...

«Ζούµε µετέωροι, µισοί, λειψοί, χωρίς να ξέρουµε αύριο τι µας ξηµερώνει.»

Λόγια της Κυπρίας συγραφέως Νίκης Μαραγκού

Η Κύπρος το 2004, παρά τους πρόωρους πανηγυρισµούς για την «επιτυχία» της ένταξης
στην ΕΕ, ίσως να γίνει και πάλι το θύµα των στρατηγικών συµφερόντων των πλανηταρχών.

Σε «άκρως απόρρητη» έκθεση του ελληνικού Πενταγώνου περιγράφονται τα πιθανά

σενάρια θερµών επεισοδίων που εγκυµονούν οι εξελίξεις των εποµένων πέντε µηνών.

Ως χειρότερη περίπτωση φέρεται η πιθανότητα πόλωσης µεταξύ του στρατιωτικού

«βαθυκράτους» της Τουρκίας και της ισλαµικής κυβέρνησης του Ερντογάν. Αν το
µιλιταριστικό κατεστηµένο επιλέξει να αποµακρυνθεί από τον στόχο της ένταξης στην ΕΕ,
τότε δεν αποκλείεται η εκδήλωση πραξικοπήµατος στο εσωτερικό και η πρόκληση
σύγκρουσης µε την Ελλάδα στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Οι πρόσφατες βοµβιστικές επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη ενισχύουν τις υποψίες για

«εσωτερική προβοκάτσια» και όχι τροµοκρατία τύπου αλ Κάιντα.

Αυτό το σενάριο δεν φαίνεται να το επιθυµούν οι πλανητάρχες –Αµερικανοί και Ευρωπαίοι-

αλλά τίποτε δεν αποκλείεται αν επιµείνουν οι Τούρκοι στρατηγοί σε αδιάλλακτες θέσεις.

Άλλα ενδεχόµενα φέρονται να είναι η προσάρτηση των κατεχοµένων (ή η στενότερη

σύνδεση), η επιδίωξη να αναγνωρίσει ο Οργανισµός Ισλαµικής ∆ιάσκεψης το ψευδοκράτος
του Ντενκτάς, η προβοκάτσια στα νησιά ή την Κύπρο κ.ά.

Με λίγα λόγια δηλαδή, ενώ η ηγεσία της ελληνικής διπλωµατίας θεωρεί την ένταξη της
Κύπρου στην Ευρώπη ως δεδοµένη, η αντίστοιχη στρατιωτική ηγεσία διατηρεί σηµαντικές
επιφυλάξεις...

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LVI - [09 Ιανουαρίου 2004]

Τσακάλια και Ασίκηδες

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Α! αι εκλογαί, αυτή είναι η µόνη επί εβδοµήκοντα έτη ασχολία µας, αφ’ ότου ηλευθερώθηµεν,
αφ’ ότου δηλαδή µεταλλάξαµεν τυρράνους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόµεθα ότι
αντικαθιστώµεν τάχα συχνότερον.
[Αλέξανδρος Παπαδιαµάντης, Άι µου Γιώργη!, 1892]

«Acik Deniz»: συναγερµός στο Αιγαίο

Ιανουάριος 2004, πρώτος µήνας του ολυµπιακού έτους...

«Της χρονιάς του σαλτιµπάγκου», κατά το κινεζικό ωροσκόπιο.

Και µέσα στον ορυµαγδό των «έκτακτων», των «αποκλειστικών» και των προεκλογικών
βοµβαρδισµών των παραθύρων, πέρασε «στο ντούκου» µια κουβέντα που έχει πολύ ψαχνό:
«Εγώ είµαι τσακάλι», είπε ο Σηµίτης, «και αν πιαστώ στο δόκανο, τότε θα κόψω µόνος
το πόδι µου και θα ξεφύγω».

Αυτά -είπε ο γνωστός ΒΗΜΑτάνθρωπος των talk show- ειπώθηκαν µερικές εβδοµάδες πριν
την ανακοίνωση της παραίτησής του. Λίγο πριν να στήσει ο ίδιος το επικοινωνιακό τρικ, το
αδιάφανο πέπλο που συσκοτίζει την πολιτική πραγµατικότητα για µια ακόµη φορά στην χώρα
µας λίγο πριν από τις εκλογές.
Ποιο ήταν το δόκανο; Και τι συµβαίνει πίσω από το πέπλο; Μπορεί να αιωρούνται
σήµερα αυτά τα ερωτήµατα αλλά δεν είναι εύκολο να κρυφτεί ότι, εκτός από τα τσακάλια,
υπάρχουν και οι ασίκηδες...

«Ασίκης»: λεβέντης, παλληκαράς (Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης του ∆ιαγόρα)

Και αυτοί φαίνεται ότι δεν είναι άλλοι από τους γαλονάδες της Άγκυρας που από τις αρχές του
µήνα αλωνίζουν ανενόχλητοι το «δικό τους» Αιγαίο σε µια τεράστιας έκτασης διακλαδική και
αεροναυτική άσκηση µε την ονοµασία «Acik Deniz», σαν να λέµε «Ανοιχτή Θάλασσα».

Η είδηση «θάφτηκε» κυριολεκτικά και διατεταγµένα από όλα τα ΜΜΕ. Γνωρίζω, µάλιστα, ότι
ασκήθηκαν τηλεφωνικές πιέσεις από συµβούλους του υπουργείου Εξωτερικών σε πολλές
εφηµερίδες. Μεταδόθηκε µόνο από το καλά ενηµερωµένο τηλεοπτικό κανάλι Αρχιπέλαγος
του βορείου Αιγαίου και γράφτηκε στα πρωτοσέλιδα των εφηµερίδων Πρόοδος της Χίου και
Αγγελιοφόρος της Θεσσαλονίκης.

Υπάρχει, επίσης, στην ιστοσελίδα της ηλεκτρονικής εφηµερίδας του Αιγαίου Aegean Times.

Σύµφωνα µε τις πληροφορίες αυτές, από τη δεύτερη ηµέρα του 2004, οι «λεβέντες» της
Άγκυρας έβγαλαν πάνω από 30 πολεµικά πλοία, 6 σµήνη µαχητικών αεροσκαφών,
ελικόπτερα, µεταγωγικά και δυνάµεις πεζοναυτών και καταδροµέων σε όλη την έκταση
του Αιγαίου Πελάγους... Έχουν ξεκινήσει ήδη στα βόρεια της Λήµνου και στοχεύουν κατόπιν
στο κεντρικό και νότιο Αιγαίο...

Στην περίφηµη περιοχή του 25ου µεσηµβρινού για την οποία ο Γκιλµάζ είχε πει σε
παλιότερη συνάντηση «ελληνοτουρκικής φιλίας», στον Αστέρα της Βουλιαγµένης:
«Επιτέλους βάλαµε το πόδι στο Αιγαίο»...

Σύµφωνα µε αξιόπιστες πηγές του ελληνικού Πενταγώνου, αυτή τη φορά εκτιµάται ότι οι
Τούρκοι θα προσπαθήσουν να οξύνουν την κατάσταση στις θαλάσσιες περιοχές δυτικά της
Χίου και της Λέσβου.

Το προεκλογικό κλίµα των επόµενων ηµερών και οι εξελίξεις στο κυβερνών κόµµα
δηµιουργούν το ιδανικό κλίµα «ακυβερνησίας» για τους εκβιασµούς του τουρκικού
«βαθυκράτους» (θυµηθείτε τα Ίµια), εν όψει µάλιστα και των εξελίξεων στο Κυπριακό και το
Κουρδικό!

Εκτός κι αν αυτή τη φορά το «δόκανο» έχει στηθεί για δύο θηράµατα...

Στους φόβους αυτούς του τουρκικού κατεστηµένου αναφέρονται πολλά τουρκικά µέσα
ενηµέρωσης τελευταίως...

2004 – το έτος της Κύπρου και του Ιράκ

Πηγή: Turkishpress.com

Αυτός ο καινούργιος χρόνος θα είναι πολύ κρίσιµος για την Τουρκική ∆ηµοκρατία, λέει σε µια
λεπτοµερή στρατηγική αναφορά του ο διδάκτωρ Ουγκούρ Ακιντσί, ο οποίος περιγράφει τις
τουρκικές θέσεις στα δύο σηµαντικότερα θέµατα εξωτερικής πολιτικής που αντιµετωπίζει η
Άγκυρα.

«Οι φετινές εξελίξεις στην Κύπρο και το Ιράκ είτε θα ωθήσουν το έθνος προς µια
ενσωµάτωση µε την "∆ύση" γενικότερα είτε θα εγκαινιάσουν µια περίοδο εθνικιστικής
απόσυρσης πίσω από τους τοίχους της πολιτικής αποµόνωσης», τονίζει.

Τα χειρότερα φαντάσµατα για το κεµαλικό κατεστηµένο είναι µπροστά του. Τα ψέµατα

τελειώνουν.

Γι’ αυτό και οι «ασίκηδες» της άλλης πλευράς του Αιγαίου ίσως να γίνουν πιο επικίνδυνοι από
ποτέ...
Παρόµοια κρίσιµα χρόνια, που έρχονται αυτοµάτως στον νου, είναι το 1936 (θάνατος του
Ατατούρκ), το 1952 (είσοδος στο ΝΑΤΟ), το 1980 (στρατιωτικό πραξικόπηµα), το 1984
(έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα του ΡΚΚ) και το 1999 (σύλληψη Οτσαλάν).

Το «Ποιος έχασε την Κύπρο;» είναι ένα τροµερό ερώτηµα που, προς καλή τύχη των
γειτόνων µας, δεν χρειάσθηκε να απαντηθεί ακόµη.

«Λίγες τουρκικές κυβερνήσεις θα µπορούσαν να αντιµετωπίσουν µια τέτοια επίσηµη έρευνα

και να επιβιώσουν πολιτικά», λέει ο Ουγκούρ Ακιντσί.

Οι Τούρκοι καταλαβαίνουν ότι το «Κυπριακό» πρέπει να λυθεί και ότι η αποµόνωση των
Τουρκοκυπρίων από τον υπόλοιπο κόσµο πρέπει να λήξει. Αλλά όχι µε το τίµηµα της
«απώλειας της Κύπρου».

Η σκληρή πραγµατικότητα λέει:

1. Ότι η ΕΕ είναι αποφασισµένη να προχωρήσει στην επικύρωση της πλήρους ένταξης της
Κύπρου την 1η Μαΐου 2004 για να αποφύγει το ελληνικό βέτο που µπορεί να σταµατήσει την
ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας.

(Καταλαβαίνετε τώρα γιατί οι εκλογές έπρεπε να γίνουν νωρίτερα... Μια νέα κυβέρνηση είναι
πιο εύκολο να δεχτεί υποχωρήσεις!)

2. Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάµεις στην κατεχόµενη βόρεια

Κύπρο θα θεωρηθούν ως στρατός κατοχής ευρωπαϊκού εδάφους µιας ευρωπαϊκής χώρας.

3. Το χειρότερο ακόµα για τους ασίκηδες πασάδες είναι ότι, ακόµα και αν η Τουρκία δεχθεί το
Σχέδιο Ανάν, δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι τον ∆εκέµβριο του 2004, στην Ευρωπαϊκή
Σύνοδο, η Τουρκία θα γίνει δεκτή, θα της δοθεί δηλαδή οριστική ηµεροµηνία για την έναρξη
συνοµιλιών για την πλήρη ένταξή της.

Θα µου πείτε τώρα, αφού η Τουρκία εγκλωβίζεται στην αποδοχή του Σχεδίου Ανάν, εµείς γιατί
το απορρίπτουµε; ∆ιαβάστε τις στήλες του Νοεµβρίου-∆εκεµβρίου 2002 για να φρεσκάρετε τη
µνήµη σας. Επιπλέον, θυµηθείτε ότι το «δόκανο» είναι πιθανώς στηµένο για δύο.

Είναι λάθος η λογική ότι «αν χάσει η Τουρκία, κερδίζουµε αυτοµάτως εµείς».

Οι θέσεις της Τουρκίας στο Κουρδιστάν...

Είναι γεγονός ότι η Τουρκία είναι στριµωγµένη µέσα στις νέες στρατηγικές συντεταγµένες της
«µπουσικής» αυτοκρατορίας. ∆εν πρέπει να ξεχνάµε, όµως, ότι η Αυτοκρατορία µάς βλέπει
όλους σαν µια ανοιχτή αγορά «ψευδοσυµµάχων»... Κράτη και «ψευδοκράτη»!

Το εξευτελιστικό επεισόδιο πριν από έξι µήνες, κατά το οποίο συνελήφθησαν δέκα περίπου
Τούρκοι, µέλη των ειδικών δυνάµεων, από αµερικανικά στρατεύµατα στην κουρδική περιοχή
του Ιράκ και χωρίς πολλά-πολλά µεταφέρθηκαν µε κουκούλες στη Βαγδάτη όπου και τους
άφησαν ελεύθερους µετά από κάποιες διαδικασίες, ήταν µια επίδειξη δύναµης µε σκοπό να
εξαλειφθεί κάθε τουρκική αµφιβολία σχετικά µε το ποιος κάνει τον πόλεµο αυτόν στο Ιράκ.

Είναι πολύ αργά για την Τουρκία να αλλάξει τη στρατηγική της κατά των Κούρδων του Ιράκ.
Άλλωστε, είναι προς εθνικό της όφελος να υπάρχει ένα σταθερό καθεστώς διακυβέρνησης
στα νότια σύνορά της.

Αλλά πλέον, κάθε τουρκικό στρατιωτικό µέτρο που θα έχει σαν στόχο το βόρειο Ιράκ θα βρει
αντιµέτωπη την Τέταρτη Μεραρχία Πεζικού των Ηνωµένων Πολιτειών και όχι τους
Κούρδους αντάρτες.

Πολύ αργά για «τσαµπουκά» για τους αφέντες της «Επιτήδειας Ουδέτερης»
ψευτοδηµοκρατίας.

Οι παράγοντες που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις είναι, σύµφωνα µε τον ∆ρ. Ουγκούρ Ακιντσί,
οι εξής:

1. Οι Τούρκοι φοβούνται ότι ένα «οµοσπονδιακό κουρδικό κράτος» µπορεί να αναζωπυρώσει

τις βίαιες αυτονοµιστικές πράξεις στη νοτιοανατολική Τουρκία.

2. Το τουρκικό καθεστώς είναι αποφασισµένο πως, ό,τι κι αν γίνει, δεν µπορεί να επιτρέψει
καµία υποστήριξη ή βάση του PKK/KADEK µέσα στο βόρειο Ιράκ. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος
λίθος της στρατηγικής της πολιτικής της Τουρκίας σε σχέση µε το βόρειο Ιράκ, σύµφωνα µε
τον οποίο δικαιολογείται η τουρκική στρατιωτική παρουσία εντός της «ουδέτερης ζώνης» του
Ιράκ στα τουρκοϊρακινά σύνορα.

3. Η Άγκυρα αισθάνεται, επίσης, ότι η πλούσια σε πετρέλαιο πόλη του Κιρκούκ στα βόρεια
του Ιράκ δεν µπορεί να αναγνωρισθεί ως «κουρδική πόλη» και να αφεθεί στον πλήρη έλεγχο
µιας κουρδικής διακυβέρνησης. Η πόλη αυτή υπήρξε τουρκική στο παρελθόν. Πρέπει να
διαφυλαχθούν τα δικαιώµατα και η ασφάλεια των δύο εκατοµµυρίων Τουρκοµάνων που ζουν
στο βόρειο Ιράκ. Αυτή είναι µια δεύτερη στρατηγική αρχή που διέπει την τουρκική πολιτική ως
προς το βόρειο Ιράκ.

4. Το κεντροαριστερό κόµµα του Τζαλάλ Ταλαµπανί, η Πατριωτική Ενότητα του Κουρδιστάν

(PUK), και το συντηρητικό ∆ηµοκρατικό Κόµµα του Κουρδιστάν (KDP) του Μασούντ
Μπαρζανί, αγωνίζονται σταθερά εδώ και 12 χρόνια για πλήρη ανεξαρτησία, χάρη στην
Επιχείρηση Βόρεια Επιτήρηση (Operation Northern Watch) που, µε βάση το τουρκικό
έδαφος, παρείχε µια οµπρέλα προστασίας στους Κούρδους του βορείου Ιράκ
προφυλάσσοντάς τους από τα αντίποινα της Βαγδάτης.

Λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο...

Η Τουρκία θα ήθελε τη συνέχιση ενός ενωµένου κοσµικού κράτους του Ιράκ, αλλά ο βασικός
παράγοντας που θα καθορίσει την τελική απόφαση των Κούρδων προς την «αυτονοµία» ή
την πλήρη ανεξαρτησία και την δηµιουργία κουρδικού κράτους ίσως βρίσκεται πέρα και από
τους Κούρδους και από τους Τούρκους...

Σύµφωνα µε τον Γιασεµίν Κουγκάρ, τον επικεφαλής του γραφείου της Milliyet, στην
Ουάσινγκτον (29 ∆εκ. 2003), αυτό εξαρτάται ουσιαστικά από το τι θα αποφασίσουν να κάνουν
οι Σιίτες στον Νότο του Ιράκ.

Αν δεχθούν µια σχετική αυτονοµία µέσα στα πλαίσια ενός ενιαίου Ιράκ, τότε και η κουρδική
αυτονοµία µπορεί να υλοποιηθεί µε όρους αρεστούς στην Τουρκία.

Αλλά αν οι Σιίτες του Ιράκ θελήσουν να δηµιουργήσουν µια θρησκευτική ανεξάρτητη

«Ισλαµική ∆ηµοκρατία του Ιράκ» κατά τα ιρανικά πρότυπα, τότε το PUK και το KDP θα
υποχρεωθούν να αντιδράσουν έντονα δεδοµένου ότι οι Κούρδοι ηγέτες έχουν ξεκαθαρίσει ότι
δεν θα µπορέσουν να συνυπάρξουν µε έναν τέτοιο µη κοσµικό ισλαµικό σχηµατισµό.

Ένα «οµοσπονδιακό κουρδικό κράτος» ή ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος δεν συµβαδίζουν
µε τα τουρκικά εθνικά συµφέροντα στην περιοχή...

Ο Χασάν Τσεµάλ, στο µπεστ σέλερ βιβλίο του, Kurtler, αποκαλύπτει τι του είχε πει ένας
Τούρκος στρατηγός στα µέσα της δεκαετίας του ’90 σχετικά µε αυτό το θέµα: ένα τέτοιο
κουρδικό κράτος θα αποτελούσε «αιτία πολέµου»... casus belli.

Όπως βλέπετε, µπροστά µας βρίσκεται ένας συναρπαστικός χρόνος για ολόκληρη την
περιοχή... Θα µας επηρεάσει όλους: Έλληνες, Τούρκους, Κούρδους, Ιρακινούς, Ισραηλινούς,
Παλαιστίνιους, Ιρανούς, Τουρκοµάνους, Αζέρους, Γεωργιανούς...
Χαρακτηριστική εικόνα για το πώς µπήκε η χρονιά στο Αιγαίο...

Τα ασκέρια της... «Ασίκικης Θάλασσας» αλωνίζουν:

• Ανάµεσα σε Λέσβο και Λήµνο
• Στο τρίγωνο Χίου, Σκύρου και Ν∆ Λέσβου
• Σε Χίο-Σάµο-Ικαρία

Αναµένεται τις επόµενες ηµέρες η επιδείνωση της κατάστασης βόρεια των Κυκλάδων και
ανατολικά των ∆ωδεκανήσων.

Οι περισσότερες µονάδες των Ελληνικών Ενόπλων ∆υνάµεων είναι σε αυξηµένη

επαγρύπνηση. Ήδη τα τουρκικά πολεµικά πλοία έχουν προχωρήσει σε παραβιάσεις και
προσπαθούν να οξύνουν την κατάσταση...

Οι εξελίξεις στην Κύπρο για άλλη µια φορά επηρεάζουν τις εξελίξεις σε Ελλάδα και
Τουρκία.

Η συνάντηση στο εικονιζόµενο Προεδρικό Παλάτι των εκπροσώπων της τουρκικής

κυβέρνησης, των αρχηγών του Γενικού Επιτελείου και των απεσταλµένων από τα
κατεχόµενα κράτησε 3 ώρες και 15 λεπτά, την Πέµπτη 8 Ιανουαρίου.

Μετά τη συνάντηση το ανακοινωθέν τόνιζε: «Yπήρξε πλήρης ταύτιση απόψεων».

«Άνθρακες ο θησαυρός» της τουρκοκυπριακής αντιπολίτευσης; Ή θανατηφόρος ελιγµός των

στρατοκρατών; Κοντός ψαλµός...
Κούρδοι και Ισραήλ ενώνουν Σύριους και Τούρκους.

Ο φόβος ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους οδήγησε τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ
Ερντογάν να συναντηθεί πρώτη φορά µε τον Σύριο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ.

Σύµφωνα µε πηγές, ζητήθηκε από την Άγκυρα να παίξει µεσολαβητικό ρόλο η Τουρκία
µεταξύ Ισραήλ και Συρίας και η Άγκυρα δέχθηκε την πρόταση αυτή και δήλωσε ότι οι Τούρκοι
αξιωµατούχοι µετέφεραν τα µηνύµατα του Ισραήλ στη Συρία κατά τη διάρκεια των
συναντήσεών τους µε τον Άσαντ.

Όπως είπε ο Ερντογάν στην ισραηλινή τηλεόραση, η Τουρκία έχει σχέσεις καλής γειτονίας µε
όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής και δήλωσε ότι ελπίζει πως η χώρα του θα µπορέσει να
ασκήσει µε επιτυχία τον ρόλο του µεσολαβητή µεταξύ ∆αµασκού και Ιερουσαλήµ.

Το κεµαλικό κατεστηµένο της Τουρκίας αντιµετωπίζει µέσα στο 2004 δύο σοβαρές
προκλήσεις: Κυπριακό και Κουρδικό. Ο συνεχιζόµενος πόλεµος κατά της τροµοκρατίας θα
είναι η τρίτη δυναµική πρόκληση τόσο στην εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική της
Τουρκίας.
Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LVII - [23 Ιανουαρίου 2004]

Ο Μινώταυρος της Νέας Τάξης...

«Οι πολίτες, τα προσωπικά στοιχεία των οποίων διανέµονται, υποβάλλονται σε επεξεργασία

και αποθηκεύονται από µία µυστηριώδη, ασαφή γραφειοκρατία, είναι πιο πιθανό να
λειτουργούν ακριβώς όπως η ίδια η κυβέρνηση θα επιθυµούσε».
[Πωλ Σβαρτζ, καθηγητής Νοµικής Σχολής Μπρούκλιν, Νοµική Επιθεώρηση Hastings, 1992]

Η θεσµοθέτηση της αυτοκρατορίας...

Ο ανθρώπινος πολιτισµός γνώρισε, στη διάρκεια της ιστορίας, τις πόλεις-κράτη (Αθήνα-
Φλωρεντία), τις περιοχές-κράτη (στη φεουδαρχία) και τα έθνη-κράτη (στη νεότερη περίοδο
µετά τον 19ο αιώνα). Σήµερα η Νέα Τάξη επιδιώκει, όπως η αρχαία Ρώµη, να καταργήσει
κάθε υπόλειµµα δηµοκρατίας. Οι Επικυρίαρχοι θέλουν να κηρύξουν το τέλος του διεθνούς
δικαίου και της εθνικής κυριαρχίας των κρατών.

Τι θα µπει στη θέση τους;

Το γεωπολιτικό µοντέλο της ανεξέλεγκτης εξουσίας µιας χούφτας υπερεθνικών θεσµών

(Παγκόσµια Τράπεζα, ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο κ.λπ.) που κανείς δεν γνωρίζει τι κάνουν,
ενώ την ίδια ώρα οι εγχώριοι πολιτικοί-υπηρέτες της New Order θα παίζουν µια ολοένα και
πιο κενή περιεχοµένου «παντοµίµα» πολιτικής δηµοκρατίας, όπως αυτή που
παρακολουθούµε στα παράθυρα των καναλιών µετά την προκήρυξη των εκλογών.

Τελική κατάληξη η ολοκλήρωση του Μεγάλου Αδελφού των µυστικών υπηρεσιών και
εταιριών, απέναντι στον οποίο η δυνατότητα του ανθρώπου να αντισταθεί και να
προστατεύσει την προσωπική, ιδεολογική, επαγγελµατική και ερωτική του ζωή, την ιερή
έννοια του «προσώπου» µε λίγα λόγια, θα είναι τόση όση και η δυνατότητα του µυρµηγκιού
να αντισταθεί στον ελέφαντα.

Η µία Υπερ-Κυβέρνηση

Το 1500 π.Χ. υπήρχαν στον πλανήτη περίπου 600.000 αυτόνοµες πολιτείες. Σήµερα, έπειτα
από πολλές «συγχωνεύσεις» και κατακτήσεις, υπάρχουν 193. Και ο πλανήτης οδεύει προς
µία και µοναδική κυβέρνηση...
Παγκόσµια κυβέρνηση; Μια σχολή σκέψης βρίσκει την αντίληψη αυτή απελπιστικά ασαφή και
µη ρεαλιστική. Μια δεύτερη σχολή τη θεωρεί ρεαλιστική, όµως τροµακτική και µιλά απειλητικά
για µια επερχόµενη «νέα παγκόσµια τάξη».

Στο σενάριο νούµερο δύο, το πρόβληµα δεν είναι το χάος, αλλά µάλλον ένα ανατριχιαστικό
είδος τάξης, που πηγάζει από τις πολυεθνικές εταιρείες και την παγκοσµιοποίηση των
οικονοµιών. Ορκίζονται υποταγή όχι σε ένα έθνος αλλά στο κέρδος και έχουν εµφυτεύσει
τις αξίες τους σε τέτοια υπερεθνικά σώµατα όπως το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο (∆ΝΤ) και ο
Παγκόσµιος Οργανισµός Εµπορίου (ΠΟΕ), των οποίων οι προεκτάσεις απειλούν να
προσβάλουν και στη συνέχεια να εξαφανίσουν την εθνική αυτοδιάθεση.

Η παγκόσµια κυβέρνηση, µια µοναδική, κεντρική και πλανητική αρχή, ίσως να πραγµατωθεί,
µπορεί και όχι, όµως είναι αρκετά βέβαιο ότι η παγκόσµια διακυβέρνηση φαίνεται στα
χαρτιά.

Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ευφάνταστος για να δει την εξουσία να µεταφέρεται όλο και
περισσότερο σε παγκόσµιο επίπεδο. Ποιος µπορεί να φανταστεί σε τι θα εξελιχθεί ο ΠΟΕ;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση µπορεί να το δείξει. Ξεκίνησε ως µια ζώνη απελευθέρωσης εµπορίου,
κοιτάξτε όµως πόση δύναµη χειρίζεται τώρα. (ΤΑ ΝΕΑ, 4-5/3/2003)

Η στρατιωτική εκδοχή της Νέας Τάξης...

Ό,τι δεν µπορεί να κάνει ο «παράδεισος» της «ελεύθερης αγοράς», της εξαθλίωσης των 2/3,
ο κατευθυνόµενος «πολιτισµός» των media και η καρικατούρα της πολιτικής θα το κάνει η
ωµή στρατιωτική ισχύς. Κι αυτό το έργο το είδαµε τελευταία στο Ιράκ... Με 400 δισεκατοµ.
δολάρια στρατιωτικό προϋπολογισµό, πολύ πιο µεγάλο από όσα έχουν όλοι οι άλλοι µαζί, οι
ΗΠΑ έχουν αναλάβει την αστυνόµευση του πλανήτη.

Το έλειµµα πολιτισµού που έδειξαν οι πλανητάρχες στο Ιράκ µε την εξωφρενική ύβρι της
δύναµης µαζί µε την καταστροφή του πολιτισµού, και την ανελέητη αντιµετώπιση της
ανθρώπινης ζωής, έστειλε ένα σαφές µήνυµα: Η Νέα Τάξη διαθέτει µιαν απίστευτη πολεµική
µηχανή που, για το άµεσο τουλάχιστον µέλλον, κανείς δεν µπορεί να την αναχαιτίσει.

Ο τρόπος µε τον οποίο έγινε η τελική µάχη των γιών του Σαντάµ και των δύο
σωµατοφυλάκων τους (4 ανθρώπων συνολικά) εναντίον των αµερικανικών δυνάµεων ήταν
χαρακτηριστικός της αλαζονείας της σηµερινής υπερδύναµης:

10.00 (τοπική ώρα) ∆ηµιουργείται κλοιός γύρω από την κατοικία. ∆ιερµηνέας µε τηλεβόα
καλεί τους ευρισκόµενους στην κατοικία να παραδοθούν.

10.10: Οι Αµερικανοί εισέρχονται στην έπαυλη. Πυρά από τον δεύτερο όροφο τραυµατίζουν
τέσσερις στρατιώτες, οι υπόλοιποι υποχωρούν και καλούν ενισχύσεις µε βαρέα όπλα.

10.45: Η έπαυλη βοµβαρδίζεται µε βοµβιδοβόλα, ρουκέττες από επιθετικά ελικόπτερα

και βαρέα πολυβόλα...

11.22: Καταφθάνουν περισσότερες (!) αµερικανικές ενισχύσεις.

11.45: Ελικόπτερα ΟΗ58 ∆έλτα σαρώνουν µε ρουκέτες το κτίριο...

11.50: Καταφθάνουν επιπρόσθετες (!) αµερικανικές ενισχύσεις.

11.55: Τα ελικόπτερα σταµατούν τα πυρά.

12.00: Ξεκινά η δεύτερη απόπειρα εισόδου στο κτίριο. Καταλαµβάνεται ο πρώτος όροφος,
αλλά πυρά από τον δεύτερο αναγκάζουν τις αµερικανικές δυνάµεις να... αποχωρήσουν ξανά
από την έπαυλη.

13.00: ∆έκα (!) οχήµατα Χαµβί µε εκτοξευτές αντιαρµατικών πυραύλων TOW βάλλουν
εναντίον του κτιρίου, σκοτώνοντας τρεις αµυνόµενους.

13.21: Οι Αµερικανοί εισέρχονται ξανά στο κτίριο και δέχονται και πάλι πυρά. Κατά την
ανταλλαγή των πυροβολισµών, σκοτώνεται ο τέταρτος και τελευταίος αµυνόµενος.

14.00: Η επιχείρηση τελειώνει και οι νεκροί µεταφέρονται µακριά.

Παντοδύναµη η Νέα Τάξη;

Παράλληλα, ενώ το ένα µετά το άλλο τα κράτη-παρίες δηλώνουν την υποταγή τους στη Νέα
Τάξη, το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ ενισχύει συνεχώς τη στρατιωτική υπεροπλία
του. Έτσι, σήµερα εξοπλίζει τον στόλο των υποβρυχίων του µε πυρηνικό οπλικό σύστηµα
(Peter Beaumont & Conal Urhquhart, Observer, 12.10.03), αποκτώντας τη δύναµη να
χτυπήσει οποιοδήποτε από τα γειτονικά αραβικά κράτη (ή και αυτά της Μεσογείου σαν την...
ισχυρή Ελλάδα) που θεωρεί ότι περιθάλπτουν τροµοκράτες - πράγµα που, όπως δήλωσε
πρόσφατα η σιωνιστική ελίτ, τα καθιστά «νόµιµους στόχους».

Και αυτό, τη στιγµή που ήδη το Ισραήλ είναι η µόνη πυρηνική δύναµη στην περιοχή και µε
200 περίπου πυρηνικές κεφαλές θεωρείται η πέµπτη πυρηνική δύναµη στον κόσµο, ενώ
ακόµη και το αµερικανικό Κογκρέσο παραδέχεται την ισραηλινή κατοχή χηµικών και
βιολογικών όπλων µαζικής καταστροφής. Φυσικά, η υπερεθνική ελίτ θεωρεί απόλυτα
φυσιολογική την κατοχή όπλων µαζικής καταστροφής από τη σιωνιστική ελίτ, παρά το
γεγονός ότι δεν είχε κανένα δισταγµό να αιµατοκυλήσει τον ιρακινό λαό για την υποτιθέµενη
κατοχή παρόµοιων όπλων από την ελίτ του.

Είναι λοιπόν γεγονός ότι σήµερα καµία ελίτ δεν είναι ασφαλής αν δεν δώσει γην και
ύδωρ στην υπερεθνική ελίτ. Κανένα καθεστώς-«ταραξίας» δεν µπορεί να επιβιώσει από τη
συντριπτική υπεροπλία της. Κάθε ελίτ που θα τολµήσει να αµφισβητήσει την υπερεθνική ελίτ
και τη Νέα Τάξη αντιµετωπίζει σήµερα, από τον οικονοµικό αποκλεισµό και το εµπάργκο,
µέχρι την ωµή συντριπτική βία και τη δηµόσια διαπόµπευσή της. Αυτό άλλωστε έδειξε το
«µάθηµα Σαντάµ», που βασικό παραλήπτη είχε τις ελίτ, ιδιαίτερα στα καθεστώτα που ακόµη
δεν έχουν ενσωµατωθεί πλήρως στη Νέα Τάξη (Ιράν, Συρία, Β. Κορέα κ.λπ.).
(Ελευθεροτυπία, 27/12/2003 - του Τάκη Φωτόπουλου)

Αυτό που πρέπει να καταλάβουµε είναι ότι ο «αντι-αµερικανισµός» -όπως και ο

«αντισιωνισµός»- δεν είναι απλά πολιτικά συνθήµατα όπως άλλοτε.

Έχουν πάρει πλέον τη µορφή της υπεράσπισης θεµελιωδών αξιών του πολιτισµού και του
διεθνούς δικαίου...

Πώς µας καταστρέφει η Νέα Τάξη;

Μια δεκαετία πριν ο Φράνσις Φουκουγιάµα τάραξε τον κόσµο µε τον ισχυρισµό του ότι είχαµε
φθάσει στο τέλος της ιστορίας. Τώρα, στο νέο του βιβλίο κοιτάζει στο µέλλον και ισχυρίζεται
ότι η επιστήµη ενέχει τον κίνδυνο να καταστρέψει την ανθρωπότητα όπως την ξέρουµε.

Το µέλλον και οι τροµακτικές του προοπτικές έχουν περιγραφεί σε δύο βιβλία: στο 1984 του
Τζωρτζ Όργουελ (πρώτη έκδοση το 1949) και στο Θαυµαστός Καινούργιος Κόσµος του
Άλντους Χάξλεϋ (πρώτη έκδοση το 1932).

Τα δύο αυτά βιβλία ήταν πολύ πιο µπροστά από οποιονδήποτε άλλον εκείνη την εποχή,
επειδή επικεντρώνονταν σε δύο διαφορετικές τεχνολογίες που θα εµφανίζονταν στις επόµενες
γενιές και θα διαµόρφωναν τον κόσµο. Το 1984 αναφερόταν σε αυτό που αποκαλούµε
τεχνολογία των πληροφοριών: βασική στην επιτυχία της τεράστιας, ολοκληρωτικής
αυτοκρατορίας ήταν µια συσκευή που αποκαλείτο τηλε-οθόνη, µια επίπεδη οθόνη που
κάλυπτε όλο τον τοίχο και µπορούσε ταυτόχρονα να στέλνει και να λαµβάνει εικόνες από
κάθε µεµονωµένο νοικοκυριό στον Μεγάλο Αδελφό. Η τηλε-οθόνη ήταν αυτή που επέτρεπε
τον απόλυτο συγκεντρωτισµό της κοινωνικής ζωής υπό τον έλεγχο του «Υπουργείου
Αλήθειας» και του «Υπουργείου Έρωτα», επειδή επέτρεπε στην κυβέρνηση να παραβιάζει
την ιδιωτική ζωή καταγράφοντας κάθε λέξη και πράξη µέσω ενός µαζικού δικτύου που
καλωδίωνε την κοινωνία.

Ο Θαυµαστός Kαινούργιος Κόσµος, αντιθέτως, είχε να κάνει µε µια άλλη µεγάλη τεχνολογική
επανάσταση, εκείνη της βιοτεχνολογίας. Την κύηση εµβρύων όχι στη µήτρα, αλλά στον
δοκιµαστικό σωλήνα· τη ναρκωτική ουσία σόµα, η οποία έδινε στους ανθρώπους στιγµιαία
ευτυχία· τη δηµιουργία αισθηµάτων µε εµφυτευµένα ηλεκτρόδια µέσω µιας εικονικής
πραγµατικότητας· την τροποποίηση της συµπεριφοράς µέσω της συνεχούς υποσυνείδητης
επανάληψης και, όταν αυτό δεν πετύχαινε, µέσω της χορήγησης διαφόρων τεχνητών
ορµονών. Όλα αυτά ήταν που έδωσαν στο βιβλίο αυτό την ιδιαίτερα ανατριχιαστική
ατµόσφαιρά του.

Πολλές από τις τεχνολογίες που οραµατίσθηκαν ο Χάξλεϋ και ο Όργουελ, όπως η
γονιµοποίηση σε δοκιµαστικό σωλήνα, η µαζική παρακολούθηση, τα φυχότροπα φάρµακα και
η γενετική µηχανική για την κατασκευή παιδιών, συµβαίνουν ήδη στις ηµέρες µας ή
βρίσκονται προ των πυλών του µέλλοντός µας.

Ο Εκµαυλισµός της Νέας Τάξης...

Στον Θαυµαστό Καινούργιο Κόσµο, αντίθετα µε το 1984, το κακό δεν είναι τόσο φανερό
επειδή κανένας δεν υποφέρει. Πραγµατικά, πρόκειται για έναν κόσµο όπου ο καθένας παίρνει
αυτό που θέλει. Όπως σηµειώνει ένας από τους ήρωες, «Οι Ελεγκτές συνειδητοποίησαν
ότι ο εξαναγκασµός δεν ήταν η καλύτερη µέθοδος», και ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε
µάλλον να εκµαυλισθούν παρά να εξαναγκασθούν να ζήσουν σε µια πειθαρχηµένη κοινωνία.
Στον κόσµο αυτό, έχουν καταργηθεί η αρρώστια και οι κοινωνικές συγκρούσεις, δεν υπάρχει
καταπίεση, τρέλα, µοναξιά ή συναισθηµατική ανησυχία, το σεξ είναι καλό και προσφέρεται
ανά πάσα στιγµή. Υπάρχει ακόµα και υπουργείο που µεριµνά ώστε το χρονικό διάστηµα
µεταξύ της εµφάνισης µιας επιθυµίας και της ικανοποίησής της να είναι ελάχιστο. Κανένας δεν
παίρνει πλέον τη θρησκεία στα σοβαρά, η βιολογική οικογένεια έχει καταργηθεί, κανένας δεν
κάνει ενδοσκόπηση ή έχει ανεκπλήρωτες επιθυµίες...

Ο Φουκουγιάµα στο βιλίο του ισχυρίζεται ότι ο Χάξλεϋ είχε περισσότερο δίκιο. ∆ηλαδή, η πιο
σηµαντική απειλή που τίθεται από τη σύγχρονη βιοτεχνολογία είναι η δυνατότητά της να
αλλάξει την ανθρώπινη φύση και έτσι να µας µεταφέρει σε µια «µετα-ανθρώπινη» φάση
της ιστορίας. Αυτό είναι σηµαντικό γιατί η ανθρώπινη φύση υφίσταται, έχει µια συγκεκριµένη
έννοια και έχει προσφέρει µια αδιάλειπτη συνέχεια στην ύπαρξή µας ως είδος. Είναι, από
κοινού µε τη θρησκεία, αυτό που καθορίζει τις πιο βασικές µας αξίες. Η ανθρώπινη φύση
διαµορφώνει και συγκρατεί τα πιθανά είδη των πολιτικών καθεστώτων, γι’ αυτό µια
τεχνολογία τόσο ισχυρή που θα µπορέσει να αλλάξει αυτό που είµαστε θα έχει κατά πάσα
πιθανότητα καταστρεπτικές συνέπειες για τη φιλελεύθερη δηµοκρατία και την ίδια την φύση
της πολιτικής.

Η ισότητα του πολίτη, όπως έχει διακηρυχθεί από τις συνταγµατικές δηµοκρατικές
παραδόσεις, βασίζεται στο εµπειρικό γεγονός της ισότητας της ανθρώπινης φύσης.
Είµαστε σε µεγάλο βαθµό διαφορετικοί σαν άτοµα, και λόγω της κουλτούρας µας, αλλά
αποτελούµε µια ενιαία ανθρωπότητα που επιτρέπει σε κάθε άνθρωπο να επικοινωνήσει και
να δηµιουργήσει ισότιµη σχέση µε κάθε άλλον άνθρωπο στον πλανήτη. Το τελικό ερώτηµα
που εγείρει η βιοτεχνολογία είναι το εξής: Τι θα συµβεί στα πολιτικά δικαιώµατα από τη στιγµή
που θα µπορούµε, ουσιαστικά, να φτιάξουµε και να αναθρέψουµε ανθρώπους προρισµένους
για εργάτες-δούλους και υπερ-ανθρώπους µε τη λογική του απόλυτου αφέντη;

Τα εργαλεία του Big Brother…

Οργουελικά προφητική ήταν και η κινηµατογραφική ταινία του Στίβεν Σπίλµπεργκ «Minority
Report», όπου η παρακολούθηση των πολιτών και η παραβίαση της ατοµικής ελευθερίας
φθάνει σε τέτοια αποτελεσµατικότητα ώστε να συλλαµβάνονται προ της διάπραξης κάποιας
παράβασης.

Στο όνοµα του «πολέµου κατά της τροµοκρατίας» ετοιµάζεται η υλοποίηση αυτού του
εφιάλτη. Τις πρακτικές και τα εργαλεία του Big Brother που µεθοδεύεται αποκάλυψε σε
τελευταία έκθεσή της η Αµερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (American Civil Liberties
Union – ACLU) υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Bigger Monster, Weaker Chains: The
Growth of an American Surveillance Society» (Μεγαλύτερο Τέρας, Χαλαρότερα ∆εσµά: Η
ανάπτυξη µιας επιτηρούµενης αµερικανικής κοινωνίας).

Τα προσωπικά στοιχεία των πολιτών συγκεντρώνονται, διανέµονται, υποβάλλονται σε

επεξεργασία και αποθηκεύονται από µια µυστηριώδη και ασαφή γραφειοκρατία µέσω:

1. Των αρχείων προσωπικών δεδοµένων ιδιωτικών εταιριών –ακόµη και του Internet,
όπου κάθε «κλικ» του ποντικιού στο ∆ιαδίκτυο παρακολουθείται...

2. Των ιατρικών αρχείων ασφαλιστικών εταιριών, ιατρικών κέντρων, ασφαλιστικών

ταµείων...
3. Των πιστωτικών αρχείων των τραπεζών και των άλλων οικονοµικών ιδρυµάτων...

4. Των τηλεφωνικών αρχείων µέσω των εταιριών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας...

5. Της τεχνολογίας της βιοµετρικής που ήδη έχει προταθεί να ενσωµατωθεί στις νέες
ταυτότητες των ΗΠΑ και της ΕΕ.

6. Των µικροτσίπ της νέας τεχνολογίας που χρησιµοποιούνται ήδη για την αναγνώριση
στοιχείων στις κάρτες εισόδου στα κτίρια ή στα διόδια ή θα µπορούν να εµφυτευθούν παντού
και να προδίδουν τον κάτοχό τους.

7. Των «µαύρων κουτιών» που περιέχονται πλέον στους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους των
νέας τεχνολογίας οχηµάτων...

8. Μέσω, τέλος, της επόπτευσης παντός είδους δηµόσιων έργων µε «ευαίσθητες κάµερες»,
ακόµα και µε ειδικά κατασκοπευτικά αεροσκάφη που υπερίπτανται πάνω από τις πόλεις,
όπως αυτά που θά ‘χουµε το καλοκαίρι στην Αθήνα...

Το Verichip είναι τσιπ «ταυτοποίησης» που κατασκευάσθηκε για το πρόγραµµα «Απόλυτης

Πληροφοριακής Επαγρύπνησης» των αµερικανικών αρχών ασφαλείας. Αυτό το τσιπάκι
εκπέµπει ένα ραδιοσήµα στα 125 kHz, µε τον αριθµό της ψηφιακής σας ταυτότητας που
µπορεί να διαβάζεται από ειδικά σκάνερ.

Σχολεία, νοσοκοµεία, τράπεζες, αστυνοµίες, φυλακές, τρελάδικα θα ξέρουν ποιος είσαι και
πού να σε βρουν, ακόµα κι αν εσύ έχεις πάθει αµνησία...

Βιο-ιδιωτική ζωή vs βιοµετρίας...

Τα βιοµετρικά συστήµατα εµφανίσθηκαν πρώτα στις χολιγουντιανές ταινίες επιστηµονικής

φαντασίας για να είναι σήµερα σε πολλά σηµεία υψηλής ασφαλείας και αύριο –αν δεν
αντιδράσουµε- παντού.

Τα συστήµατα αυτά µετατρέπουν τα µοναδικά βιολογικά χαρακτηριστικά κάθε ελεύθερου

ανθρώπου σε ταυτότητα αναγνώρισης. Αναπτύσσονται ραγδαία κάτω από τις εντολές της
διεθνούς ελίτ και, κάθε ηµέρα που περνάει, οι σαρωτές και το αντίστοιχο λογισµικό γίνονται
πιο αποτελεσµατικά.

Ήδη τα συστήµατα αυτά τοποθετούνται σε πολλά αεροδρόµια και εκατοµµύρια άνθρωποι θα

είναι σε λίγο καταχωρηµένοι. Όπως είναι φυσικό, οι ανησυχίες για την καταπάτηση των
δικαιωµάτων του πολίτη και του απόρρητου της ιδιωτικής ζωής είναι έντονες.

Στη Νέα Υόρκη, για παράδειγµα, εργαζόµενοι στο νοσοκοµείο Presbyterian έσπασαν τέτοια
µηχανήµατα.

• Τα συστήµατα αυτά καταγράφουν την ίριδα. Σε κάθε άνθρωπο η ίριδα του µατιού είναι
µοναδική και είναι αδύνατον να αλλάξει.

• ∆ιαβάζουν τις αυλακιές και τις καµπύλες των δακτυλικών αποτυπωµάτων.

• Ελέγχουν το µήκος και το πλάτος των χεριών, τις γραµµές της παλάµης, το µέγεθος των
δακτύλων.

• Αναγνωρίζουν τα µοναδικά χαρακτηριστικά του προσώπου χρησιµοποιώντας ειδικές

κάµερες.

Νέες συσκευές βιοµετρίας πρόκειται να πιστοποιούν την ταυτότητα κάποιου αναγνωρίζοντας

το DNA του και την... κατανοµή των πόρων του δέρµατος –η οποία διαφέρει ριζικά από
άνθρωπο σε άνθρωπο.
Όποιος δεν έχει πειστεί ακόµη για τις απειλητικές προθέσεις της Νέας Παγκόσµιας Τάξης ας
αναλογισθεί ότι ο ναύαρχος Τζων Ποϊντέξτερ, πρώην σύµβουλος του Ρόναλντ Ρίγκαν που
καταδικάστηκε ως µοχλός της επιχείρησης Ιρανγκαίητ, ορίσθηκε διευθυντής του Information
Awareness Office, του υπερ-γραφείου του Στέιτ Ντιπάρτµεντ των ΗΠΑ, διαχειριζόµενος
τεράστια ποσά για να οργανώνει το σύστηµα παρακολούθησης στην Αµερική...

Γενετικά βαµπίρ...

Το κυνήγι των γενετικών µας µυστικών έχει αρχίσει, σύµφωνα µε τις επιταγές της Νέας
Τάξης...

Μια τρίχα ή µια σταγόνα αίµατος, λίγο σάλιο σε ένα κουτάλι είναι αρκετά για να φακελωθούν
τα γενετικά µυστικά του καθένα µας.

Η απόκτηση αυτού του γονιδιακού υλικού, µε όλες τις απρόβλεπτες συνέπειες για τη ζωή, έχει
ήδη γίνει στόχος των µυστικών υπηρεσιών και των αρχών ασφαλείας όσο και των πρακτόρων
των ασφαλιστικών εταιριών, φαρµακοβιοµηχανιών, εργοδοτών, ιδιωτικών ντετέκτιβ κ.ά.

Στην Μεγ. Βρετανία έχει ξεκινήσει το πρόγραµµα BioBank: το µεγαλύτερο γενετικό φακέλωµα
στον κόσµο.

Σύµφωνα µε ισχύοντα νόµο, η βρετανική αστυνοµία αποσπά δείγµατα DNA από κάθε πολίτη
που προσάγεται για οποιονδήποτε λόγο. Και δεν υπάρχει καµία δυνατότητα ανωνυµίας, αφού
το γενετικό υλικό συνοδεύεται από τα στοιχεία του δότη. Σύµφωνα µε τον Observer, στόχος
των µυστικών υπηρεσιών είναι να πάρουν άδεια για µαζικό βιο-φακέλωµα 20 εκατοµµυρίων
ατόµων! ∆εν είναι λίγοι εκείνοι (π.χ., η βρετανική Gene Watch) που ανησυχούν ότι ο
κοινωνικός πλούτος του γενετικού κώδικα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων θα γίνει
ιδιοκτησία και πατέντα στα χαρτοφυλάκια των πολυεθνικών εταιριών...

Οι ΗΠΑ βάζουν δάκτυλο!

Από την 5η Ιανουαρίου έχει τεθεί σε εφαρµογή το νέο αµερικανικό πρόγραµµα US-VISIT, που
υποχρεώνει τους ξένους οι οποίοι µπαίνουν σε αµερικανικό έδαφος να υποβάλλονται σε
έλεγχο δακτυλικών αποτυπωµάτων και να φωτογραφίζονται, ώστε να διαπιστώνεται επιτόπου
µέσα από τράπεζα πληροφοριών αν έχουν ποινικό µητρώο, αν εµπλέκονται σε τροµοκρατικές
δραστηριότητες κ.λπ.

Υπολογίζεται ότι τα νέα µέτρα αφορούν 24 εκατοµµύρια επισκέπτες των ΗΠΑ ετησίως. Το
πρόγραµµα αφορά όλους τους ξένους επισκέπτες, µε εξαίρεση τους πολίτες 28 χωρών,
κυρίως ευρωπαϊκών, που ήδη µπορούν να επισκέπτονται τις ΗΠΑ για 90 ηµέρες χωρίς βίζα.
Σ' αυτήν την κατηγορία δεν ανήκουν οι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι οφείλουν να κάνουν
αίτηση για βίζα, σε ορισµένες περιπτώσεις µάλιστα υποχρεώνονται σε δακτυλοσκοπία, την
οποία µάλιστα πληρώνουν! (Ελευθεροτυπία, 24/12/2003)

Το πολιτικό καθήκον του Έλληνα...

Η επίσηµη ιστορία διδάσκει ότι απ’ όλες τις µεγάλες νεότερες «πολιτικές µάχες» που ορίζει η
κοινωνιολογία, καµιά ουσιαστικά δεν δόθηκε και φυσικά δεν κατακτήθηκε ή χάθηκε από τον
Έλληνα: Αναγέννηση, ∆ιαφωτισµός, Αστική Επανάσταση, Βιοµηχανικές Επαναστάσεις,
Σοσιαλισµός...

Ο Έλληνας παρακολούθησε τις πολυτάραχες κοινωνικές επαναστάσεις της ∆ύσης απών και
συνάµα, ενοχλητικά παρών µέσα στο αραξοβόλι του «µέτρου και του φωτός».

Αυτό το µέτρο, που υπόβοσκε πάντα στην εσωτερική φιλοσοφία του Έλληνα, δεν ήταν
προϊόν της ελαχιστοποίησης των πραγµάτων αλλά η σύνθεση µιας διαλεκτικής σύγκρουσης
µεταξύ της ατοµικής και κοινοτικής ζωής της πολιτείας και του προσώπου...

Έτσι, ο Έλληνας δεν υπήρξε ποτέ Ινδός, να περιορίζεται στην οµφαλοσκόπηση και τον
παθητικό διαλογισµό, γιατί καταλάβαινε πως η σοφία δεν δωρίζεται από αδράνεια της φύσης
αλλά καταχτιέται µε δράση και δοκιµή.

Ωριµάζοντας, λοιπόν, µαζί µε τον πλανήτη, ο Έλληνας διατηρήθηκε ανά τους αιώνες χάρη
στην ορµέµφυτη διάθεση για ζωή που γινόταν ένα όπλο πολιτιστικό και λιγότερο πολιτικό.

Αυτή την ψυχολογία –το να ξέρεις δηλαδή ότι η πραγµατική φύση των προβληµάτων είναι
εσωτερική, πολιτιστική, αλλά να εµπιστεύεσαι σε δηµαγωγούς τη λύση τους- άλλοι την είπαν
«ευπιστία», άλλοι αχαριστία, άλλοι ακόµα και απαιδευσία...

Πολύ θά ‘θελα να έβλεπα το ειρωνικό χαµόγελο του Θεού όταν ακούει τις διάφορες εξηγήσεις
που δίνονται στο «φαινόµενο Έλληνας»...

Σήµερα ο Έλληνας καλείται να ξεπεράσει τις συµπληγάδες της Νέας Τάξης Πραγµάτων που
του πλασάρεται ως «νέα εποχή». Του ζητούν να πληρώσει «κεφαλικό» φόρο στην
παγκοσµιοποίηση, όπως οι Αθηναίοι έστελναν θυσία στον Μινώταυρο...

Λοιπόν, το πρώτιστο πολιτικό καθήκον των Ελλήνων σήµερα είναι η ίδια Η ΖΩΗ. Η συνέχεια
του να ζει αυτός ο ιδιότυπος περιφερειακός πολιτισµός σ’ αυτόν τον χώρο που γεννήθηκε.

Αλλά και η ανάγκη να προστατευθεί η ζωή σε όλο τον πλανήτη από τις δυνάµεις της Νέας
Τάξης...

Ο Θεός του ιουδαϊσµού και ο Μεγάλος Αδελφός

Ο στρατηγός Ουΐλιαµ «Τζέρι» Μπόικιν, που έχει τεθεί επικεφαλής όλων των υπηρεσιών
πληροφοριών της αµερικανικής υπερδύναµης, έδωσε το πραγµατικό στίγµα της Νέας Τάξης
µε τις δηλώσεις του, που δηµοσιεύουν οι Los Angeles Times: «Ο Μπους επελέγη από τον
Θεό», είπε. «Η πλειονότητα των Αµερικανών δεν τον ψήφισε. Είναι στον Λευκό Οίκο γιατί ο
Θεός τον έβαλε...»

Για ποιον Θεό µιλάει ο Αµερικανός στρατηγός φαίνεται απ’ όσα είπε ο ίδιος σε εκκλησίασµα
βαπτιστών στην Οκλαχόµα: «Η θρησκεία µας κατάγεται από τον ιουδαϊσµό, γι’ αυτό οι
ισλαµιστές θα µας µισούν πάντα»... Ο εχθρός µας δεν είναι πνευµατικός εχθρός... Το
όνοµά του είναι Σατανάς»!
Ο στρατηγός Μπόικιν, που ήταν επί 13 χρόνια αξιωµατικός της γνωστής οµάδας κρούσης της
Νέας Τάξης «∆ύναµη ∆έλτα», είχε καυχηθεί για µια νίκη του στη Σοµαλία ενατίον ενός
µουσουλµάνου πολέµαρχου. «Ήξερα ότι ο Θεός µου είναι µεγαλύτερος από τον δικό του».
Έδειξε επίσης –σύµφωνα µε το τηλεοπτικό δίκτυο NBC- µια φωτογραφία του Μογκαντίσου,
της πρωτεύουσας της Σοµαλίας, που είχε ένα παράξενο σκοτεινό σηµάδι. Το σηµάδι αυτό,
εξήγησε, δείχνει «τις τάξεις των αγγέλων του σκότους... µια δαιµονική παρουσία στην πόλη
αυτή...».

Ο υπουργός Άµυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράµσφελντ, που ρωτήθηκε γι’ αυτές τις τις
δηλώσεις, µίλησε για τις «εξαιρετικές ικανότητες» του στρατηγού...

Αυτά για να µην υπάρχουν αυταπάτες για το ποιοι καθοδηγούν την παγκοσµιοποίηση και
ποιοι είναι πίσω από τον Μεγάλο Αδελφό που χτίζεται γύρω µας...

Νέα Τάξη... «Είναι µια µαγική στιγµή χωρίς µνήµη και χωρίς ελπίδα» (σκίτσο του Αλτάν,
από το ιταλικό Espresso)

Οι άρχοντες του κόσµου

Η πραγµατική εξουσία βρίσκεται στα χέρια µιας δέσµης από πλανητικούς οικονοµικούς
οµίλους και παγκόσµιες επιχειρήσεις, των οποίων το βάρος στα ζητήµατα του κόσµου
εµφανίζεται µερικές φορές πιο σηµαντικό από το βάρος κυβερνήσεων και κρατών. Αυτοί είναι
οι «νέοι κύριοι του κόσµου» που συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στο Νταβός, στο πλαίσιο του
Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ, και οι οποίοι εµπνέουν τις πολιτικές της µεγάλης
παγκοσµιοποιούσας «Αγίας Τριάδας»: ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, Παγκόσµια Τράπεζα
Τράπεζα και Παγκόσµιος Οργανισµός Εµπορίου.

(Του Ignacio Ramonet, Le Monde Diplomatique, 5/10/2003)

Τα µαζικά µέσα επικοινωνίας (ραδιοφωνικοί σταθµοί, γραπτός τύπος, τηλεοπτικά δίκτυα,
ίντερνετ) εντάσσονται όλο και περισσότερο µέσα σε διογκούµενες δοµές για να
συγκροτήσουν οµίλους µέσων ενηµέρωσης µε παγκόσµιο προσανατολισµό. Γιγαντιαίες
επιχειρήσεις, όπως οι News Corps, Viacom, AOL Time Warner, General Electric, Microsoft,
Bertelsmann, United Global Com, Disney, Telefonica, RTL Group, France Telecom κ.λπ.,
έχουν στο εξής νέες δυνατότητες επέκτασης λόγω των τεχνολογικών ανατροπών.

Οι επιχειρήσεις των µέσων ενηµέρωσης µπήκαν στον πειρασµό να συγκροτηθούν σε

«οµίλους» για να συγκεντρώσουν στους κόλπους τους όλα τα κλασικά µέσα (Τύπος,
ραδιόφωνο, τηλεόραση) αλλά επίσης όλες τις δραστηριότητες αυτού που θα µπορούσαµε να
ονοµάσουµε τοµείς της µαζικής κουλτούρας, της επικοινωνίας και της πληροφόρησης.

Αυτές οι τρεις σφαίρες, που ήταν άλλοτε τόσο διαφορετικές, σιγά σιγά µπλέχτηκαν για να
συγκροτήσουν µία και µοναδική κυκλώπεια σφαίρα µέσα στην οποία γίνεται όλο και πιο
δύσκολο να διακρίνουµε τις δραστηριότητες που σχετίζονται µε τη µαζική κουλτούρα, την
επικοινωνία ή την πληροφόρηση.

Επιπλέον, αυτές οι γιγάντιες επιχειρήσεις µέσων ενηµέρωσης, αυτοί οι µαζικοί παραγωγοί

συµβόλων πολλαπλασιάζουν τη διάδοση µηνυµάτων κάθε είδους, όπου αναµιγνύονται
τηλεόραση, κινούµενα σχέδια, κινηµατογράφος, βίντεο, µουσικά cd, DVD, εκδόσεις, θεµατικά
πάρκα είδους Ντίσνεϊλαντ, αθλητικά θεάµατα κ.λπ.

Το 1940, σε µια διάσηµη ταινία, ο Όρσον Ουέλς τα έβαζε µε την «υπερεξουσία» του Πολίτη
Κέιν (Citizen Kane) (στην πραγµατικότητα ήταν ο µεγιστάνας του τύπου των αρχών του 20ού
αιώνα, Ουίλιαµ Ράντολφ Χιρστ). Ωστόσο, συγκρινόµενη µε τους σηµερινούς µεγάλους
παγκόσµιους οµίλους, η εξουσία του Κέιν ήταν ασήµαντη.

(Του Ignacio Ramonet, Le Monde Diplomatique, 5/10/2003)

Η Νέα Τάξη στη Μέση Ανατολή...

Το πόσο σηµαντική είναι η πνευµατική παρουσία του Ελληνισµού στην πολύπαθη Μέση
Ανατολή, αλλά και το πόσο λίγη είναι η ανταπόκριση της Ελλάδος στην ανάγκη αυτή των
λαών της περιοχής, αποτυπώνεται εντυπωσιακά στην έκκληση του Ρωσοεβραίου συγγραφέα
Ίσραελ Σαµίρ, ο οποίος σήµερα ζει στο Ισραήλ:

«Οι Έλληνες και οι Παλαιστίνιοι µαζί σχηµάτισαν την πρώτη Μητέρα Εκκλησία και ήταν
ανάµεσα στους πρώτους Αποστόλους. Η Παναγία ήταν Παλαιστίνια, ενώ οι λέξεις του
Ευαγγελίου είχαν γραφεί στα αθάνατα ελληνικά. Για δύο χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες και οι
Παλαιστίνιοι συνυπήρχαν σε ένα κράτος, είτε αυτό αποκαλείτο Ανατολική Ρωµαϊκή
Αυτοκρατορία, είτε Οθωµανική Αυτοκρατορία. Αίµα Ελλήνων ακόµα ρέει στις φλέβες των
Παλαιστινίων µαζί µε αίµα Εβραίων και Αράβων, και είµαστε ενωµένοι από την κοινή µας
πίστη».

Η Νέα Τάξη στο Αιγαίο...

Τις τελευταίες ηµέρες, έγκυρες πληροφορίες που έχουν κυκλοφορήσει λένε ότι ο
πραγµατικός λόγος της επίσπευσης των εκλογών είναι –πέρα από τις διαπραγµατεύσεις για
το Κυπριακό- η πονηρή µεθόδευση να περάσουν τετελεσµένα στο Αιγαίο.

Πρόκειται για την παραποµπή στη Χάγη της ρύθµισης της υφαλοκρηπίδας, έτσι ώστε η
κυβέρνηση που θα προκύψει από τις κάλπες της 7ης Μαρτίου να βρεθεί δεσµευµένη σε
σχεδιασµούς που αντιτίθενται µε τις µέχρι τώρα πάγιες ελληνικές θέσεις.
Φαίνεται ότι επιχειρείται να πιαστούµε πάλι στον ύπνο και να παραδοθεί το Αιγαίο στις
δυνάµεις της Νέας Τάξης για τον έλεγχο όλης της περιοχής.

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LVIIΙ - [02 Φεβρουαρίου 2004]

Quo Vadis, Αµερική;

«Ό,τι δεν µπορεί να κάνει ο "παράδεισος" της "ελεύθερης αγοράς" της εξαθλίωσης των 2/3, ο
κατευθυνόµενος "πολιτισµός" των media και η καρικατούρα της πολιτικής, θα το κάνει η ωµή
στρατιωτική ισχύς. Αυτό το έργο το είδαµε τελευταία στο Ιράκ... Με 400 δισεκατοµ. δολάρια
στρατιωτικό προϋπολογισµό, πολύ πιο µεγάλο από όσα έχουν όλοι οι άλλοι µαζί..., οι ΗΠΑ
έχουν αναλάβει την αστυνόµευση του πλανήτη».
[Από την παρουσίαση του βιβλίου Νέα Παγκόσµια Tάξη: η αθέατη όψη των εκδόσεων
Έσοπτρον, Παρασκευή 24/01/2004]

ΗΠΑ: «Ο Οίκος του Φόβου»;

Οι Ηνωµένες Πολιτείες έχουν υποστεί πλέον µια τεράστια µετάλλαξη. Η χώρα που, σύµφωνα
µε τον εθνικό της ύµνο, έµελλε να είναι «η γη των ελεύθερων» και «ο οίκος των γενναίων»
µετατρέπεται σε γη του Όργουελ και «οίκο του φόβου».

Αυτό διαπιστώνει –ανάµεσα σε πολλούς άλλους- και ο συγγραφέας Harald Greib από το
Παρίσι σε άρθρο του στο Newropeans Magazine.

Είναι χαρακτηριστικό, λέει, το πώς φέτος η αµερικανική κυβέρνηση ευχήθηκε «Καλά

χριστούγεννα» στους πολίτες της. Είδαµε ένα σενάριο, του οποίου η βασική ιδέα φαίνεται να
είναι εµπνευσµένη από το µυθιστόρηµα του Τζωρτζ Όργουελ 1984 και το σχέδιο του
συνεχούς πολέµου που επισείεται επί της Ωκεανίας προκειµένου να σφυρηλατήσει την
ανασφάλεια µεταξύ των πολιτών της και να τους κάνει να δεχθούν την παραβίαση των
πολιτικών τους δικαιωµάτων. Έτσι, λίγες µόνο ηµέρες πριν από τα Χριστούγεννα, είπαν
στους Αµερικανούς ότι υπάρχει κίνδυνος για τροµοκρατική επίθεση (δεν θέλουµε να
αισθανθείτε πολύ καλά αυτές τις γιορτινές ηµέρες, γιατί τότε θα ξεχνούσατε ότι η Αµερική
βρίσκεται σε πόλεµο και ότι µόνο η κυβέρνηση Μπους µπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά σας).
Μόλις τελείωσαν τα Χριστούγεννα και δεν έγινε τίποτα, ο υπουργός Εθνικής ασφάλειας
εξήγησε στο κοινό ότι σχεδιαζόταν τροµοκρατική επίθεση χειρότερη από αυτήν της 11/9. Και
δεν κάνει καν τον κόπο να δώσει στη δηµοσιότητα κάποια ελάχιστη απόδειξη. Αλλά, βέβαια,
αυτός ο συνεχής κίνδυνος αποτελεί τη δικαιολογία για όλων των ειδών τα αστυνοµικά µέτρα
παρακολούθησης.

Και για τους Αµερικανούς πολίτες υπάρχει, τουλάχιστον βάσει του συντάγµατος, κάποια
στοιχειώδης προστασία από την παρέµβαση του κράτους. Αλλά τι γίνεται µε τους µη-
Αµερικανούς; Πόσο ασφαλής µπορεί να αισθάνεται κανείς όταν ταλαιπωρείται από ένα
κράτος που θεωρεί υποχρέωσή του να συµµορφώνεται προς τους νόµους µόνο εντός της
αµερικανικής επικράτειας, που κρατά φυλακισµένους στο Γκουαντανάµο για να τους
στερήσει κάθε νοµική προστασία, που βλέπει να γίνονται δολοφονίες –ή τουλάχιστον να
ενθαρρύνονται– από τους πράκτορες της CIA και να θεωρούνται νόµιµο µέσο για την
υπεράσπιση των αµερικανικών συµφερόντων, όσο αυτές συµβαίνουν εκτός Αµερικής;

Το ταξίδι προς ή εντός των ΗΠΑ έχει γίνει πλέον ένας εφιάλτης. Οι συνεχείς και εξονυχιστικοί
έλεγχοι µε πρόσχηµα την ασφάλεια δηµιουργούν στον ταξιδιώτη µια ατµόσφαιρα µόνιµου
φόβου ότι θα θεωρηθεί ύποπτος και θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Κάθε περίεργη
συµπεριφορά ή βλέµµα µπορεί να προκαλέσει τη σύλληψη, ειδικά αν οι αστυνοµικοί
διαπιστώσουν ότι πρόκειται για ισλαµιστή ή Άραβα ή οποιονδήποτε άλλον δυνάµει
επικίνδυνο.
Όλο και περισσότερο οι ΗΠΑ µετατρέπονται σε ένα κράτος όπου ο απόλυτος έλεγχος
καθίσταται δυνατός. Μέχρι το τέλος του 2004, κάθε ταξιδιώτης προς τις ΗΠΑ θα διαθέτει
ειδικό διαβατήριο που θα «διαβάζεται» από µηχανήµατα και το οποίο θα περιέχει ένα
ηλεκτρονικό τσιπάκι όπου θα είναι αποθηκευµένα βιοµετρικά δεδοµένα. Τα στοιχεία αυτά θα
διασταυρώνονται στη συνέχεια µε τα στοιχεία των βάσεων δεδοµένων του INS και του FBI για
να δουν αν υπάρχει κάτι ενοχοποιητικό για το άτοµο.

Ήδη ισχύουν ρυθµίσεις που προβλέπουν ότι οι υπηρεσίες µετανάστευσης των ΗΠΑ θα
αποθηκεύουν όλες τις ταξιδιωτικές πληροφορίες κάθε επισκέπτη, για παράδειγµα πώς
πλήρωσε το αεροπορικό του εισιτήριο, τι φαγητό παρήγγειλε στο αεροπλάνο κ.ο.κ., για µια
περίοδο 5 ετών. Τα ταξιδιωτικά γραφεία είναι υποχρεωµένα από τον νόµο να παρέχουν όλες
αυτές τις πληροφορίες.

Αν είστε κάτοχος συνηθισµένου διαβατηρίου, δηλαδή χωρίς να έχει ενσωµατωµένο τσιπάκι,

θα χρειάζεται αίτηση για ειδική βίζα πριν ταξιδέψετε στις ΗΠΑ. Με την αίτηση αυτή, ο
υποψήφιος ταξιδιώτης θα πρέπει να δώσει και βιοµετρικά στοιχεία του που θα περιληφθούν
στη βίζα και τα οποία θα διασταυρώνονται κάθε φορά που θα ταξιδεύει στις ΗΠΑ για να
διαπιστωθεί αν είναι ο νόµιµος κάτοχος της βίζας. Τα στοιχεία αυτά θα φυλάσσονται στις
βάσεις δεδοµένων επί τριάντα χρόνια...

Η προδοσία των Αµερικανών ψηφοφόρων

[Πηγή: άρθρο της Herald Tribune, 19/1/2004]

Το πρωΐ µετά τις εκλογές του 2000, οι Αµερικανοί ξύπνησαν συνειδητοποιώντας ότι το
εκλογικό σύστηµα των ΗΠΑ τούς είχε προδώσει. Τρία χρόνια µετά, τα πράγµατα φαίνεται να
έχουν χειροτερεύσει...

Μπορεί να έχουν εγκαταλειφθεί τα αναξιόπιστα διατρητικά µηχανήµατα του 2000 και να έχει
γίνει στροφή προς ηλεκτρονικές κάλπες, όµως και αυτές παρουσιάζουν επίσης σοβαρά
προβλήµατα αξιοπιστίας. Πολλοί επικριτές τους, ανάµεσά τους και ηλεκτρονικοί επιστήµονες,
κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: αν τα µηχανήµατα αυτά «χτυπηθούν» από χάκερς ή από
«ιούς», ή παρουσιάσουν καθαρά τεχνικά λάθη, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι «λάθος»
η καταµέτρηση των ψήφων.

Ήδη υπάρχει µια όλο και αυξανόµενη λίστα εκλογικών αναµετρήσεων όπου τα ηλεκτρονικά
µηχανήµατα έχουν αποδεδειγµένα βγάλει αµφίβολα –και ταυτόχρονα αδύνατον να
ελεγχθούν– αποτελέσµατα. Ένα από τα πιο πρόσφατα και χαρακτηριστικά περιστατικά
συνέβη τον Ιανουάριο, στις επαρχίες Παλµ Μπητς και Μπράουαρντ της Φλόριντα.
Ηλεκτρονικές κάλπες µε οθόνες αφής ανέφεραν 137 λευκές ψήφους σε µια ειδική ψηφοφορία
για µια έδρα της τοπικής Βουλής, ενώ η διαφορά που έκρινε τη νίκη στο νήµα ήταν όλες κι
όλες 12 ψήφοι. Ο υποψήφιος που ήρθε δεύτερος ισχυρίσθηκε ότι έχασε την έδρα εξ αιτίας
των λαθών των µηχανηµάτων.

∆εν είναι να απορεί κανείς που το περιοδικό Fortune του ∆εκεµβρίου χαρακτήρισε την
ηλεκτρονική ψηφοφορία ως «τη χειρότερη τεχνολογία» του 2003. Οι ηλεκτρονικές κάλπες θα
πρέπει να παρέχουν µια «απόδειξη» σε χαρτί, έτσι ώστε οι ψηφοφόροι να µπορούν να
ελέγχουν το κατά πόσον η ψήφος τους καταλογίζεται σωστά και να είναι δυνατόν αργότερα να
γίνει δεύτερη καταµέτρηση. Η Καλιφόρνια πρόσφατα ανέλαβε πρωτοβουλία σχετικά µε αυτό
το ζήτηµα, δεσµευόµενη ότι µέχρι τον Ιούλιο του 2006, οι ηλεκτρονικές της κάλπες θα
εκδίδουν έγκυρες «αποδείξεις».

Άλλο ένα ζωτικό ζήτηµα είναι η συµµετοχή των ψηφοφόρων. Το αµερικανικό ιδεώδες για
συναινετική διακυβέρνηση και µαζική συµµετοχή στις εκλογές είναι ήδη βαθιά θαµµένο.
Ακόµα και στις έντονα πολωµένες εκλογές του 2000, µόνο το 51% των ψηφοφόρων
προσήλθαν στις κάλπες, ενώ το ανάλογο ποσοστό για τις εκλογές του 1960 ήταν 63%,
δηλαδή πολύ µικρότερο απ’ ό,τι συµβαίνει στις ευρωπαϊκές δηµοκρατίες.

Γενικότερα, οι ΗΠΑ χρειάζονται µια εθνική δέσµευση για την αύξηση της προσέλευσης και της
συµµετοχής των πολιτών στις εκλογές. Υπάρχουν νόµοι που απαγορεύουν την ψηφοφορία
σε πέντε εκατοµ. πολίτες που έχουν διαπράξει «κακούργηµα», το 36% των οποίων είναι
µαύροι.

Οι «πατέρες» της Αµερικής σκόπευαν να είναι η Βουλή των Αντιπροσώπων ο πιο ευαίσθητος
φορέας στη φωνή των πολιτών. Αλλά µε την εµφάνιση των οπαδών της αυθαίρετης
ανακατανοµής των εκλογικών περιφερειών για κοµµατικό όφελος, οι ανταγωνιστικές εκλογές
για την Βουλή έχουν ουσιαστικά αχρηστευθεί. Μόνο τέσσερις ανεξάρτητοι ανταγωνιστές
νίκησαν τους προτεινόµενους από το κυβερνών κόµµα στις αντίστοιχες γενικές εκλογές του
2002.

Η Πενσυλβάνια αποτελεί κλασική περίπτωση. Μετά την απογραφή του 2000, οι

Ρεπουµπλικανοί, που ήλεγχαν το Νοµοθετικό Σώµα του Κράτους, χρησιµοποίησαν
υπολογιστές για να δηµιουργήσουν περίεργα διαµορφωµένες περιοχές οι οποίες αύξησαν
στο µέγιστο την εκλογική ισχύ των Ρεπουµπλικανών.

Έβαλαν, για παράδειγµα, να διεκδικήσουν µια περιοχή δύο ∆ηµοκρατικοί υποψήφιοι, έτσι
ώστε να στρέψουν τον ένα εναντίον του άλλου προκειµένου να εκλεγούν, και κατασκεύασαν
νέες περιοχές όπου οι Ρεπουµπλικανοί θα κέρδιζαν εύκολα. Το αποτέλεσµα ήταν, µια
πολιτεία µε 500.000 ∆ηµοκρατικούς ψηφοφόρους περισσότερους από τους
Ρεπουµπλικανούς, να έχει στείλει στο Κογκρέσσο 12 Ρεπουµπλικανούς
αντιπροσώπους και µόνο επτά ∆ηµοκρατικούς.

Έτσι, οι όσες αρετές της «αντιπροσωπευτικής δηµοκρατίας» στις Ηνωµένες Πολιτείες

υπήρχαν, έχουν ουσιαστικά αχρηστευθεί σήµερα...

Ψέµατα και για τον αριθµό των απωλειών στο Ιράκ...

Η παραπληροφόρηση της αµερικανικής κοινής γνώµης γύρω από τον πόλεµο του Ιράκ που
άρχισε µε το θέµα των «όπλων µαζικής καταστροφής» συνεχίζεται και µε τους αριθµούς των
συµµαχικών απωλειών. Ψεύτικοι αριθµοί δίνονται συνεχώς στη δηµοσιότητα για να µην
εξοργισθεί η αµερικανική κοινή γνώµη από το ύψος των απωλειών...

Σχετικές αποκαλύψεις κάνει ο ανεξάρτητος Αµερικανός δηµοσιογράφος Dahr Jamail από την
Αλάσκα στο ρωσικό site War in Iraq.

Στην τελευταία έκρηξη αυτοσχέδιου µηχανισµού στη Χαλντίγια, σύµφωνα µε την αµερικανική
διοίκηση σκοτώθηκαν 3 αποικιακοί στρατιώτες καθώς και ένας Ιρακινός.

Σύµφωνα όµως µε συνεντεύξεις που πήρε επί τόπου την επόµενη µέρα ο ανεξάρτητος
δηµοσιογράφος, τα πράγµατα φαίνεται να είναι για άλλη µια φορά πολύ πιο τραγικά για τους
εισβολείς.

ΟΛΟΙ οι αυτόπτες µάρτυρες καθώς και τοπικός αστυνοµικός ο οποίος ήταν επίσης αυτόπτης
µάρτυρας, συµφωνούν στο εξής: Κατά την έκρηξη κοµµατιάστηκαν 12 Aµερικάνοι και
τραυµατίστηκαν άλλοι 5. Οι νεκροί και οι τραυµατίες µεταφέρθηκαν µακριά µε ελικόπτερα.

Επίσης, τα µέλη του προσωπικού στο ξενοδοχείο Ramadi, όπου µεταφέρθηκαν οι Ιρακινοί
πολίτες που τραυµατίσθηκαν, συµφωνούν µε την παραπάνω εκδοχή της ιστορίας.

Ο Μωχάµεντ, ένας 25χρονος Ιρακινός που µένει στην περιοχή όπου έγινε η έκρηξη, είπε ότι
είδε να σκοτώνονται 12 Αµερικανοί στρατιώτες. Παντού υπήρχαν διαµελισµένα µέρη τους.
Υπήραν επίσης τουλάχιστον 5 τραυµατίες. Αυτός και µερικοί άλλοι µάρτυρες είπαν ότι είδαν
το αµερικανικό όχηµα να εκρήγνυται και τότε άλλοι στρατιώτες άνοιξαν πυρ πυροβολώντας
όποιον έβλεπαν µπροστά τους.

Ο Αλί, ένας Ιρακινός αστυνοµικός που ήταν παρών στο γεγονός αυτό, είπε: «Είδα 12 νεκρούς
Αµερικανούς στρατιώτες. Τους έβαλαν σε µαύρες ειδικές σακκούλες και τους µετέφεραν µε
ελικόπτερα». Είπε επίσης ότι οι παριστάµενοι προσπάθησαν να βγάλουν έναν τραυµατισµένο
άνδρα από το λεωφορείο, αλλά οι Αµερικανοί δεν τους άφησαν. Ο άνδρας τελικά πέθανε
εγκλωβισµένος.

Ο Αµπντούλ Αχµάν, ένας άλλος Ιρακινός που µένει κοντά στο σηµείο της έκρηξης,
επιβεβαίωσε την περιγραφή του Αλί αφού κι αυτός είπε ότι είδε 12 σκοτωµένους Αµερικανούς
στρατιώτες τους οποίους αποµάκρυναν µε αµερικανικά ελικόπτερα. «Θέλουµε να φύγουν οι
Αµερικανοί», λέει. «Είπαν ότι θα µας έφερναν ειρήνη και το µόνο που µας έφεραν ήταν
θάνατος και πόνος. Θα τους σκοτώσουµε όλους αν παραµείνουν εδώ».

Ο Μπους, προκειµένου να επανεκλεγεί, µπορεί να ακολουθήσει τ’ αχνάρια του Νίξον

[Πηγή: Άρθρο του Franz Schurmann στο Pacific News Service]

Παρ’ όλη την προπαγάνδα που ντοπάρει τον αµερικανικό λαό, και παρά τη χειραγώγηση των
ψηφοφόρων στα επιθετικά σχέδια των σιωνιστο-χριστιανών που κινούνται στα άδυτα του
Λευκού Οίκου, οι δηµοσκοπήσεις δεν προεξοφλούν το προβάδισµα στην εκλογική νίκη για
τον Μπους τον νεώτερο...

Έτσι, παρ’ ότι φαίνεται ασυνήθιστη µια γενική αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής σε
προεκλογική περίοδο, οι πόλεµοι που διεξάγουν οι ΗΠΑ µπορεί να το επιβάλουν.

Ένα άνοιγµα προς το Ιράν, λένε οι µετριοπαθείς όπως ο Πάουελ, παρόµοιο µε το άνοιγµα
του Νίξον προς την Κίνα θα µπορούσε να ηρεµήσει τον σιιτικό παράγοντα στη Μέση
Ανατολή και να αναβαθµίσει τον Πρόεδρο Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Ο Franz Schurmann πιστεύει ότι η ιστορία µπορεί να επαναληφθεί προς χάρη των εκλογών
του 2004, µόνο που εδώ τον ρόλο της Κίνας θα παίξει το Ιράν. Γράφει χαρακτηριστικά:
«Ακριβώς όπως η Κίνα ήταν το κλειδί για τον τερµατισµό του πολέµου στο Βιετνάµ, έτσι το
Ιράν είναι το κλειδί για να δοθεί ένα τέλος στις εχθροπραξίες στο Ιράκ, εξ αιτίας της
τεράστιας επιρροής που αυτό ασκεί στον σιιτικό πληθυσµό του Ιράκ».

Ο δηµοσιογράφος πιστεύει ότι µπορεί ήδη να έχουν δροµολογηθεί µυστικές

διαπραγµατεύσεις κατά τις οποίες ένα φιλικό προς τις ΗΠΑ Ιράν θα επηρεάζει καθοριστικά
ένα Ιράκ στο οποίο θα έχει αποκατασταθεί η ειρήνη και η τάξη.

Πόσες πιθανότητες έχει να ευδοκιµήσει µέχρι τέλους ένα τέτοιο «καλό» σενάριο; Λίγες, κατά
τη γνώµη µου, αφού είναι πολλοί οι παράγοντες του χάους στην περιοχή και γνωστές οι
δυνατότητές τους για αιµατηρές προβοκάτσιες...

Όπως έγινε και µε τα «σχέδια ειρήνευσης» στην Παλαιστίνη!

Ο Tσέινι προετοιµάζει τον επόµενο πόλεµο

Ο Αµερικανός αντιπρόεδρος, Ντικ Tσέινι, πραγµατοποίησε περιοδεία πέντε ηµερών στην

Ευρώπη. Ένας από τους σταθµούς του ήταν το Νταβός, όπου συνάντησε διάφορες
προσωπικότητες µε την ευκαιρία του Παγκόσµιου Oικονοµικού Φόρουµ. Επίσης,
επισκέφθηκε τη Ρώµη όπου συνοµίλησε για θέµατα ειρήνης µε τον πάπα και τις ιταλικές
αρχές.

Στην πραγµατικότητα, αντικειµενικός σκοπός του ταξιδιού αυτού ήταν η επιθεώρηση των
αλεξιπτωτιστών και των αεροµεταφερόµενων µονάδων που εδρεύουν στην Ιταλία, µε
την προοπτική µελλοντικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μέση Ανατολή.

Πρόκειται για το δεύτερο ταξίδι του Ντικ Tσέινι στο εξωτερικό από το 2001. Το πρώτο ήταν
αφιερωµένο στην επιθεώρηση των στρατιωτικών βάσεων που χρησιµοποιήθηκαν για την
επίθεση κατά του Ιράκ.

Ο τύπος προσκλήθηκε να φωτογραφίσει τον Αµερικανό αντιπρόεδρο µε τον πάπα, αλλά δεν
επιτράπηκε η πρόσβαση σε κανέναν δηµοσιογράφο στις βάσεις της Βιτσέντζα και του
Αβιάνο.

Εκρήξεις αποσταθεροποιούν το κουρδικό βόρειο Ιράκ

Η διπλή επίθεση αυτοκτονίας που έγινε χθες στα γραφεία των δύο µεγαλύτερων κουρδικών
κοµµάτων στο Αρµπίλ, στο βόρειο Ιράκ, στέρησε τη ζωή σε τουλάχιστον 56 ανθρώπους.
Όλες οι κουρδικές κοινότητες της περιοχής σήκωσαν µαύρες σηµαίες στη θέση των σηµαιών
των δύο µεγάλων κουρδικών κοµµάτων, του ∆ηµοκρατικού Κόµµατος του Κουρδιστάν (KDP)
και της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν (PUK).

Οι κουρδικοί πληθυσµοί του βορείου Ιράκ έχουν υποστεί σοκ και θρηνούν, είπε ο
ανταποκριτής του BBC στο Ιράκ, Mike Wooldridge.

Κούρδοι αξιωµατούχοι κατηγορούν την αλ Κάιντα και τους συµµάχους της και εκτιµούν
ότι τα θύµατα µπορεί να ξεπεράσουν τα εκατό. Το KDP και το PUK ελέγχουν το µεγαλύτερο
µέρος του βορείου Ιράκ και ήταν εξ αρχής σταθεροί σύµµαχοι των ΗΠΑ στις επιχειρήσεις
τους για την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάµ.

∆ηµιουργείται νέο «Σεράγεβο» στο Κουρδιστάν;

Λίγες ηµέρες πριν από τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Αρµπίλ, το περιοδικό TIME είχε
εκδηλώσει «ανησυχίες» για την εξέλιξη της κατάστασης στο υπό διαµόρφωση «Κουρδιστάν».

Σύµφωνα µε το περιοδικό, που είχε ήδη κυκλοφορήσει µε ηµεροµηνία 2/2/2004, οι διενέξεις

µεταξύ Κούρδων και Αράβων απειλούν να µετατρέψουν το Κιρκούκ, την πέµπτη
µεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, σε νέο Σεράγεβο, δηλαδή σε µια περιοχή εθνικών
εκκαθαρίσεων και σφαγών.

Οι «ρίζες του προβλήµατος», ισχυρίζονται οι ανταποκριτές του TIME, βρίσκονται στην

πολιτική του Σαντάµ να µεταφέρει αραβικούς πληθυσµούς στην περιοχή του Κιρκούκ, έτσι
ώστε να πιέσει και να αναγκάσει σε φυγή τους ντόπιους κουρδικούς πληθυσµούς που
εξεγείροντο συχνά. Αντικειµενικός στόχος ήταν να εξασφαλίσει η Βαγδάτη τον έλεγχο των
πετρελαίων του Κιρκούκ, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 6,4% των γνωστών
αποθεµάτων σε ολόκληρο τον κόσµο. Τώρα οι εκτοπισµένοι Κούρδοι επιστρέφουν
ξεριζώνοντας µερικές φορές τους Άραβες εποικιστές. Εν τω µεταξύ, οι Κούρδοι πολιτικοί
ηγέτες δηλώνουν ότι θα περιλάβουν την περιφέρεια του Κιρκούκ, ακόµα και µε τη βία, στην
περιοχή την οποία σκοπεύουν να διοικούν αυτόνοµα στο νέο Ιράκ.

Σήµερα ο πληθυσµός της περιοχής αυτής, γύρω στα 1,5 εκατοµµύρια, αποτελείται από
Κούρδους, Άραβες και Τουρκοµάνους, σε ίσα σχεδόν µέρη. Οι ντόπιοι Τουρκοµάνοι,
φοβούµενοι την κυριαρχία των Κούρδων, έχουν δηµιουργήσει µια καινούργια συµµαχία µε
τους Άραβες του Κιρκούκ.

Ένας Αµερικανός στρατιωτικός είπε ότι οι εθνοφυλακές όλων των πλευρών ενισχύουν
συνέχεια το ήδη σηµαντικό οπλοστάσιό τους...

Στόχος η Συρία

Αδιαφορώντας για την αντίθεση του Κόλιν Πάουελ, τα γεράκια της αµερικανικής κυβέρνησης
προετοιµάζουν το επόµενο βήµα προς την αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής: την
«απελευθέρωση» του Λιβάνου και την επίθεση κατά της Συρίας. Ήδη άρχισαν να
κατασκευάζουν τον φάκελο µε τα ενοχοποιητικά στοιχεία που θα δικαιολογήσουν τις
επιχειρήσεις αυτές χρησιµοποιώντας τα ίδια επιχειρήµατα µε το Ιράκ: ότι δήθεν η Συρία
«υποστηρίζει τη διεθνή τροµοκρατία» και ότι κατέχει όπλα µαζικής καταστροφής.

Το Πεντάγωνο θα στηριχθεί στον στρατηγό Σαρόν, ο οποίος ανυποµονεί να δηµιουργήσει

ένα κράτος Μαρωνιτών στον Λίβανο και να τελειώσει µια και καλή µε την παλαιστινιακή
αντίσταση. Η στρατιωτική επιχείρηση φαίνεται πως θα διεξαχθεί τον Ιούνιο του 2004.

Το σχέδιο αποσταθεροποίησης της περιοχής φαίνεται ότι είναι ήδη έτοιµο, σύµφωνα µε τον
ανταποκριτή του Réseau Voltaire, και το πεδίο εφαρµογής του είναι σαφώς
προσδιορισµένο: η κοιλάδα Μπεκάα.

Άρθρο τού καλά ενηµερωµένου Jane’s Intelligence Digest (Παρασκευή, 23 Ιανουαρίου),

γράφει ότι ο Ντόναλντ Ράµσφελντ σκοπεύει να προκαλέσει µια στρατιωτική σύγκρουση µε τη
Συρία χτυπώντας, τις βάσεις της Χεζµπολά στην κοιλάδα αυτή κοντά στα λιβανο-συριακά
σύνορα.
Ο Σιιτικός Άξονας θα κρίνει τις εκλογές στις ΗΠΑ;

Οπαδοί του Μεγάλου Αγιατολλάχ Αλί Σιστανί, κρατώντας το πορτραίτο του, ζητούν εκλογές.
Τουλάχιστον εκατό χιλιάδες σιίτες ξεχύθηκαν στους δρόµους της Βαγδάτης στο κάλεσµα του
πραγµατικά πιο ισχυρού αυτή την στιγµή ανθρώπου στο Ιράκ.

Πολλοί εκτιµούν ότι οι εξελίξεις στον σιιτικό άξονα (Ιράν-Συρίας-Λιβάνου) θα κρίνουν το

αποτέλεσµα των εκλογών του Νοεµβρίου στις ΗΠΑ.

Το Φόρουµ στη Βοµβάη δοκίµασε έναν κόσµο χωρίς µεγάλες εταιρίες

Με τη Microsoft αποκλεισµένη από τους υπολογιστές και τα γνωστά αναψυκτικά έξω από το
µενού, το ετήσιο συνέδριο του αντιπαγκοσµιοποιητικού κινήµατος προσπάθησε να
κάνει πράξη αυτό που διακηρύσσει: έναν κόσµο χωρίς την επιρροή των µεγάλων εταιριών.

Το Παγκόσµιο Κοινωνικό Φόρουµ απαγόρευσε στις πολυεθνικές εταιρίες να διαφηµισθούν

κατά το εξαήµερης διάρκειας γεγονός που έληξε την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2004. Όµως, το
φόρουµ συνειδητοποίησε ότι ο πλήρης αποκλεισµός τους δεν ήταν πάντα εφικτός σε ένα
συνέδριο 100.000 ανθρώπων.

Οι οργανωτές του αρνήθηκαν προσφορές από εταιρίες ή γκρουπ που συνδέονται µε τις
εταιρίες αυτές, και κυρίως µε το Ίδρυµα Φορντ, το οποίο είχε καλύψει τον µισό
προϋπολογισµό της τελευταίας συνάντησης των αντιπαγκοσµιοποιητών πριν από έναν
χρόνο, στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας.

Τους περισσότερους ανθρώπους που πήραν µέρος στο Παγκόσµιο Κοινωνικό Φόρουµ δεν
τους ένοιαζε η έλλειψη της κόκα-κόλα, αν και ορισµένοι θεωρούσαν ότι ο γενικός
αποκλεισµός των πολυεθνικών ίσως να ήταν υπερβολικός.

«Προσωπικά µου αρέσει η κόκα-κόλα. ∆εν της βρίσκω κάτι κακό», είπε ο Ινδός
συνδικαλιστής Σάτις Κουµάρ, ο οποίος είπε ότι γενικά προτιµά τα διεθνή προϊόντα σε σχέση
µε τα ντόπια ινδικά.

Σηµείωσε ότι οι µη κυβερνητικές οργανώσεις που συνεισέφεραν στο φόρουµ έχουν οι

περισσότερες την έδρα τους σε αναπτυσσόµενες χώρες και µπορεί οι ίδιες να παίρνουν
χρήµατα από τον χώρο των επιχειρήσεων.

Οι εταιρίες βρέθηκαν επανειληµµένα στο στόχαστρο κατά τη διάρκεια του Παγκόσµιου

Κοινωνικού Φόρουµ. Ινδοί χωρικοί έσπαγαν µπουκάλια της κόκα-κόλα, ζητώντας από την
εταιρία να εξασφαλίσει αρκετό νερό για τις τοπικές κοινότητες.

Άλλοι ακτιβιστές επιτίθεντο κατά της αµερικανικής κατασκευαστικής εταιρείας Bechtel, η

οποία έχει εξασφαλίσει συµβόλαια ύψους 2,48 δισεκατοµ. δολαρίων για την ανοικοδόµηση
του Ιράκ.

Ο Adrain Skerrtt, από τη «∆ιεθνή Οργάνωση των Σοσιαλιστών» µε έδρα τις ΗΠΑ, είπε ότι οι
εταιρίες πετρελαίου απλώς «προσποιούνται ότι θέλουν να επενδύσουν σε εναλλακτικές
µορφές ενέργειας».

«Οι στόχοι του κινήµατός µας δεν συµβιβάζονται καθόλου µε τα κίνητρά τους. Εµείς
παλεύουµε για την πλήρη εξουδετέρωση της δύναµής τους αφού αυτοί απειλούν τον
πλανήτη», κατέληξε.
[Πηγή: The Manila Times]

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LIX - [09 Φεβρουαρίου 2004]

Ο φόβος του άλλου...

Όταν ο πόλεµος δεν ονοµάζεται πια πόλεµος, αλλά «ειρηνικές προσπάθειες», και ο επόµενος
πόλεµος σχεδιάζεται σαν να είναι φυσιολογικό να χρησιµοποιείται στρατιωτική δύναµη για την
προώθηση των ιµπεριαλιστικών συµφερόντων, τότε έχουµε φτάσει στο σηµείο που τόσο
ανάγλυφα περιγράφεται στο «1984» του Τζωρτζ Όργουελ: «Ο Πόλεµος είναι Ειρήνη».
[Το παραπάνω απόσπασµα είναι από το κάλεµα της ConAction για αντίδραση στην Άτυπη
Συνάντηση των υπουργών Άµυνας του ΝΑΤΟ, που έγινε το διήµερο 6-7 Φεβρουαρίου στο
Μόναχο]

Παράνοια για τον «ξένο»

[Πηγή: Reseau Voltaire, 4 Φεβρουαρίου 2004]

Όπως και σε άλλες µαύρες περιόδους της ιστορίας τους, οι Αµερικανοί βλέπουν πλέον τους
ξένους µε φόβο. Από την 11η Σεπτέµβρη και µετά, έχουν όλοι µεταβληθεί σε πιθανούς
«τροµοκράτες». Οι υπάλληλοι που είναι υπεύθυνοι για την εφαρµογή των πολυάριθµων
µέτρων ελέγχου και των νέων νοµοθετικών διατάξεων για την αποθήκευση βιοµετρικών
δεδοµένων έχουν αυξηµένες εξουσίες.

Μέσα σε αυτό το κλίµα ξενοφοβίας, προτιµούν πάντα να φυλακίζουν τους αθώους παρά να
αφήνουν να περνούν οι ενδεχόµενοι εχθροί. Τα σηµάδια αυτά όλο και πληθύνονται.

Αυτό το κλίµα και η ενίσχυση του νοµικού οπλοστασίου για τον έλεγχο της µετανάστευσης
ευνοούν τον πολλαπλασιασµό των παράνοµων φυλακίσεων.
Η περίπτωση της Μυριάµ Μπενκχαµσά είναι ενδεικτική περίπτωση αυτής της κατάστασης.
Τον Ιούνιο του 2003, η Γαλλίδα που ζει στον Καναδά έφυγε µε µια τουριστική βίζα ισχύος
τριών µηνών για να επισκεφθεί τον φίλο της στην Μασαχουσέτη. Τη στιγµή που ετοιµαζόταν
να επιστρέψει στον Καναδά, αντιµετώπισε ένα πρόβληµα υγείας και αναγκάσθηκε να
νοσηλευθεί, αλλάζοντας έτσι την ηµεροµηνία επιστροφής της. Τελικά έφθασε στο τελωνείο
του Καναδά µαζί µε τον φίλο της στις 9 Οκτωβρίου, δηλαδή 22 ηµέρες µετά την ηµέρα λήξης
της ισχύος της βίζας της.

Οι καναδικές αρχές αρνήθηκαν να δεχθούν την είσοδό της στο καναδικό έδαφος µε τη
δικαιολογία ότι πριν από 24 χρόνια είχε καταδικασθεί γιατί οδηγούσε µεθυσµένη. Η Μυριάµ
µε τον φίλο της αναγκάσθηκαν να επιστρέψουν και να αντιµετωπίσουν το αµερικανικό
τελωνείο. Χωρίς να τους ρωτήσουν για τους λόγους υπέρβασης της βίζας της, οι αστυνοµικοί
τής περνούν χειροπέδες και την µεταφέρουν στο αστυνοµικό τµήµα του Νιούπορτ στο
Βερµόντ.

Η κατάσταση οξύνεται από τη στιγµή που αρχίζει η ανάκριση: αφού δείχνει την ταυτότητά της
και αναφέρει το όνοµα και την υπηκοότητα του πατέρα της, ο αξιωµατικός υπηρεσίας την
ρωτά:

- Πού βρίσκεται η Τυνησία;

- Στη βόρεια Αφρική
- Πρόκειται για µουσουλµανική χώρα;
- Ναι.
- Ο πατέρας σας είναι µουσουλµάνος;

Η Μυριάµ που παρακολουθεί το ερωτηµατολόγιο όπως εµφανίζεται στην οθόνη, αρχίζει ν’

ανησυχεί για την πορεία της ανάκρισης. Ρωτά τι σχέση έχει η θρησκεία του πατέρα της µε τη
σύλληψή της και αρνείται να απαντήσει στις ερωτήσεις που της κάνουν. Οι αστυνοµικοί,
εκνευρισµένοι, αποφασίζουν την κράτησή της, µε την προοπτική, όπως την διαβεβαιώνουν,
να την απελάσουν στο Παρίσι την επόµενη ηµέρα. Από τις 9 µέχρι τις 16 Οκτωβρίου,
κρατείται στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας στη φυλακή του South Burlington, στο Βερµόντ,
όπου αρχικά την έβαλαν στην αποµόνωση για τρεις ηµέρες. Ο φίλος της, που ήταν
Αµερικανός, πήγε να την επισκεφθεί και να της δώσει κάποια προσωπικά της πράγµατα,
αλλά δεν τον άφησαν να της µιλήσει. Αργότερα, ο Ερυθρός Σταυρός, του οποίου ήταν
εθελόντρια η Μυριάµ, ζήτησε να την συναντήσει στην φυλακή και εισέπραξε επίσης την
άρνηση του σωφρονιστικού ιδρύµατος µε τη δικαιολογία ότι η κρατούµενη δεν ήταν
Αµερικανίδα.

Στις 16 Οκτωβρίου, η Μυριάµ Μπενκχαµσά µεταφέρθηκε στη φυλακή του Νιάντικ στο
Κοννέκτικατ όπου συνεχίσθηκε ο εφιάλτης της. Εκεί έµεινε 22 ηµέρες, εκ των οποίων τις
επτά τις πέρασε στην αποµόνωση. Της αρνήθηκαν και τα πλέον στοιχειώδη δικαιώµατα
ενός κρατουµένου: της αρνήθηκαν να τηλεφωνήσει στην οικογένειά της και στον εργοδότη της
για να τους ειδοποιήσει για την κατάστασή της. Εντελώς χαµένη και αποδυναµωµένη
ψυχολογικά, η Μυριάµ Μπενκχαµσά σκέπτεται στις 4 Νοεµβρίου να επικοινωνήσει µε τη
Γαλλική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον. ∆ύο ηµέρες αργότερα απελαύνεται τελικά στο Παρίσι.

Κατά τη διάρκεια αυτών των 29 ηµερών κράτησης, η Μυριάµ Μπενκχαµσά δεν προσήχθη
ποτέ σε δικαστήριο. Αντίθετα προς τη διαδικασία που εφαρµόζεται για τη µετανάστευση, δεν
κρατήθηκε σε οµοσπονδιακή φυλακή. Στην ουσία, ο ίδιος αστυνοµικός που την συνέλαβε στα
καναδικά σύνορα και την ανέκρινε, αποφάσισε την κράτησή της και της επέβαλε απαγόρευση
εισόδου στις ΗΠΑ για µια περίοδο 10 ετών. Με µόνη βάση τις υποψίες αυτού του
αστυνοµικού, η Μυριάµ Μπενκχαµσά «πετάχθηκε» για έναν ολόκληρο µήνα µέσα σε µια
«µαύρη νοµική τρύπα», χωρίς να της δώσουν καν το δικαίωµα να υπερασπισθεί τον εαυτό
της ή να επικοινωνήσει µε την οικογένειά της.

Η ιστορία της Μυριάµ δεν είναι καινούργιο φρούτο. Για όλα αυτά που συµβαίνουν σήµερα στις
ΗΠΑ το υπόβαθρο είχε κτιστεί από χρόνια. Ήδη από τον Ιούνιο του 1999, η Libération
αναφερόταν σε µια παρόµοια περιπέτεια που είχε ο Σλιµ Χαµρουνί, ένας Γάλλος πολίτης µε
απολύτως νόµιµο διαβατήριο, που αποφάσισε να κάνει µια εβδοµάδα διακοπές στο Λος
Άντζελες. Μόλις έφθασε στο διεθνές αεροδρόµιο, ένας αστυνοµικός τού τµήµατος
µετανάστευσης τον πλησίασε και του ζήτησε να δει το διαβατήριό του. Αποφάνθηκε ότι ήταν
πλαστό.

Στις διαµαρτυρίες του Γάλλου, οι αµερικανικές αρχές του έδωσαν δύο επιλογές: ή θα δεχθεί
ότι το διαβατήριό του είναι πλαστό και θα απελαθεί την άλλη ηµέρα στη Γαλλία ή αλλιώς
θα οδηγηθεί στην φυλακή του Terminal Island. Όταν ζήτησε να κάνει ένα τηλέφωνο, του
απάντησαν ότι αυτό το δικαίωµα το έχουν µόνο οι Αµερικανοί πολίτες και όχι οι παράνοµοι.
Τελικά αποδέχθηκε την πρώτη επιλογή και έτσι, αφού κρατήθηκε υπό αυστηρή επιτήρηση ένα
βράδυ στο αεροδρόµιο, απελάθηκε το πρωΐ στη Γαλλία, στις αρχές της οποίας έκανε γνωστή
την περιπέτειά του.

Αλλά η παράνοια για ασφάλεια στις ΗΠΑ, που καταλήγει να θεωρείται κάθε ξένος ως
εχθρός του έθνους, έχει αποκορυφωθεί µετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτέµβρη του 2001.
Υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις που το µαρτυρούν:

Ο Μικαέλ Φιλίπ, Γάλλος υπήκοος, ιπτάµενος συνοδός της Αιρ Φρανς, συνελήφθη, στις 27
Μαρτίου 2003, από το FBI και φυλακίσθηκε για «χρήση όπλου µαζικής καταστροφής κατά
των ΗΠΑ». Η µόνη του παρανοµία ήταν ότι είχε περιγράψει στον κυβερνήτη του
αεροπλάνου του, το οποίο είχε απογειωθεί από αεροδρόµιο των ΗΠΑ µε κατεύθυνση τη
Γαλλία, τα γκραφίτις που υπήρχαν στις τουαλέτες του σκάφους και έκαναν αναφορά σε
βόµβες, στην αλ Kάιντα και στον µπιν Λάντεν...

Το αεροπλάνο γύρισε πίσω, ψάχθηκε και δεν βρέθηκε καµία βόµβα. Παρ’ όλα αυτά, ο Φιλίπ
συνελήφθη και φυλακίσθηκε για ένα µήνα και, αφού η οικογένειά του πλήρωσε τα 500.000
δολάρια εγγύηση για την αποφυλάκισή του, υποχρεώθηκε να παραµείνει σε ανάδοχη
οικογένεια στις ΗΠΑ επί επτά µήνες υπό συνεχή παρακολούθηση µέσω του ηλεκτρονικού
βραχιολιού που φορούσε µέρα-νύχτα στο χέρι του. Τελικά, µε την παρέµβαση του Γάλλου
υπουργού ∆ικαιοσύνης και αργότερα, του Γάλλου προέδρου προς τον οµόλογό του, Τζωρτζ
Μπους, ο Μικαέλ Φιλίπ επέστρεψε στη Γαλλία στις 21 ∆εκεµβρίου του 2003.

Πιο πρόσφατα, ο Φρανκ Μουλέ, ένας Γάλλος 27 ετών, συνελήφθη µόλις κατέβηκε από το
αεροπλάνο στις 10 Ιανουαρίου 2004. Σε µια αεροσυνοδό που τον ρώτησε γιατί αργούσε στην
τουαλέτα, είχε απαντήσει αστειευόµενος: «Τι νοµίζατε; Ότι έβαλα καµιά βόµβα;». Τον
απείλησαν µε ποινή τετραετούς κάθειρξης για «παραπλανητικό συναγερµό για βόµβα».
Αφέθηκε ελεύθερος στις 26 Ιανουαρίου, µετά από 16 ηµέρες κράτησης, αφού παραδέχθηκε
ότι ήταν ένοχος για «κακή συµπεριφορά».

Η κυβέρνηση Μπους έχει οργανώσει, όπως έχουµε γράψει επανειληµµένα, µια µεγάλης
κλίµακας συλλογή και καταχώρηση προσωπικών δεδοµένων για όλους όσους εισέρχονται
στις ΗΠΑ.

Η αµερικανική αστυνοµία συνόρων απαιτεί ήδη από τις αεροπορικές εταιρίες που πετούν
προς τις ΗΠΑ να τις εφοδιάζουν µε λεπτοµερείς λίστες των επιβατών τους. Η λίστα
επιβατών έχει καθιερωθεί από τις αεροπορικές εταιρείες και τα ταξιδιωτικά πρακτορεία και
περιλαµβάνει πληροφορίες που δίνουν οι ίδιοι οι επιβάτες σχετικές µε τις προτιµήσεις τους
κατά τη διάρκεια της πτήσης. Περιλαµβάνουν:

• τις πληροφορίες για το ταξιδιωτικό πρακτορείο το οποίο έκανε την κράτηση

• το δροµολόγιο ενός ταξιδιώτη µε πολλές ενδιάµεσες στάσεις

• τις ενδείξεις των πτήσεων αυτών (αριθµός διαδοχικών πτήσεων, ηµεροµηνία, ώρα,
οικονοµική θέση, επαγγελµατική κ.λπ.)

• την οµάδα των ατόµων για τα οποία έχει γίνει η ίδια κράτηση

• τα στοιχεία επικοινωνίας του επιβάτη (αριθµός τηλεφώνου του σπιτιού του, της εργασίας
του, κ.λπ.), τη συµφωνηµένη τιµή, τον τρόπο πληρωµής και τα στοιχεία της πιστωτικής
κάρτας
• τις κρατήσεις των ξενοδοχείων ή την ενοικίαση αυτοκινήτων κατά την άφιξη

• τις υπηρεσίες που έχουν ζητηθεί για την πτήση, όπως ο αριθµός θέσης, το φαγητό (για
χορτοφάγους, ασιαστική κουζίνα, εβραϊκή, κ.λπ.) και τις υπηρεσίες που συνδέονται µε την
υγεία του επιβάτη (διαβητικός, τυφλός, κωφός, όποια ιατρική βοήθεια κ.λπ.).

Σύµφωνα µε τις γαλλικές αρχές, η µεταφορά των δεδοµένων αυτών στις αµερικανικές αρχές
«συνιστά παρεκτροπή της αρχής της διαχείρισης των πληροφοριών στον βαθµό που αυτές
έχουν συλλεχθεί για εµπορικούς λόγους και όχι για λόγους ασφαλείας. Εξ άλλου, ορισµένες
πληροφορίες που περιέχονται στον φάκελο κράτησης ενός επιβάτη είναι καθαρά προσωπικές
και δεν επιτρέπεται να αποκαλυφθούν αλλού. Το δροµολόγιο του ταξιδιού ενός ατόµου, το
όνοµα των συνταξιδιωτών του ή ο αριθµός τού τηλεφώνου του θεωρούνται προσωπικά του
δεδοµένα. Επιπλέον υπάρχει ο κίνδυνος οι πληροφορίες αυτές να χρησιµοποιηθούν από
άλλες αρχές για διακρίσεις µε βάση τη φυλή, τις πολιτικές, φιλοσοφικές ή θρησκευτικές
πεποιθήσεις ή τα ήθη και τας έθιµά τους».

Αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το ζητούµενο πλέον είναι λιγότερο να προστατευθούν οι
προσωπικές ελευθερίες και περισσότερο να επιβληθεί µια πολιτική επιτήρησης. Σ’ αυτήν
περιλαµβάνεται η καταχώρηση και η διανοµή των προσωπικών στοιχείων που
συλλέγονται από τις εθνικές αρχές της Ένωσης. Το συµβούλιο των ευρωπαίων υπουργών
αποφάσισε, σύµφωνα µε το site που είναι αφιερωµένο στο δίκαιο των νέων τεχνολογιών των
πληροφοριών και των επικοινωνιών (NTIC) Njuris.com, ότι «το ευρωπαϊκό διαβατήριο πρέπει
να περιλαµβάνει τα ψηφιακά δακτυλικά αποτυπώµατα του πολίτη όπως και το ψηφιακό
αποτύπωµα της ίριδας του µατιού του. Επιπλέον, στις 8 Οκτωβρίου 2003, η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή πρότεινε να περιληφθούν στις βίζες και στις άδειες παραµονής βιοµετρικά στοιχεία
ταυτότητας, µε την προοπτική όλα αυτά να εισαχθούν στα µεγάλα πληροφορικά συστήµατα
και ιδιαίτερα στο δεύτερης γενιάς ολοκληρωµένο Σύστηµα Σένγκεν (SIS)».

Το αφεντικό της εσωτερικής καταπίεσης

Ο Τζ. Άσκροφτ είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του καθεστώτος Μπους. Ηγέτης της
φονταµενταλιστικής δεξιάς, είναι υπεύθυνος για το σύνολο αυτών των καταπιεστικών
µηχανισµών στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Είναι αυτός που προετοίµασε την αντιδηµοκρατική
νοµοθεσία Patriot Act και παρακολουθεί τη διείσδυση των φανατικών µουσουλµάνων και τη
δηµιουργία στρατοπέδων περιορισµού των υπόπτων.

Είναι, επίσης, αυτός που εισήγαγε τον όρο της «προληπτικής δικαιοσύνης». Μια ιδέα που
αναδείχθηκε άριστα από τη χολιγουντιανή ταινία Minority Report.

Ένθερµος οπαδός των Πεντηκοστιανών, ο Τζων Άσκροφτ δεν ξεκινά ποτέ την ηµέρα του
χωρίς να προσευχηθεί µαζί µε τους συνεργάτες του σε δηµόσιο χώρο. Σε µια θρησκευτική
τελετή ζήτησε από τους αδελφούς του να χρισθούν µε λάδι σύµφωνα µε τη βιβλική
παράδοση των βασιλέων του Ισραήλ...

Για να χρηµατοδοτήσει τις δραστηριότητές του, ο Τζων Άσκροφτ δηµιούργησε την Επιτροπή
Πολιτικής ∆ράσης Spirit of America. Η επιτροπή αυτή δέχεται δωρεές από τους πιο γνωστούς
τηλε-ευαγγελιστές, όπως οι Πατ Ρόµπερτσον, Τζέρυ Φάλγουελ κ.ά.

Τέλος, έχει αφιερωθεί προσωπικά στον αγώνα κατά της διαφθοράς σε ολόκληρο τον κόσµο.
«Ο κόσµος κυβερνάται από τη διαφθορά, που απαγορεύεται από τον Μωυσή», εξηγούσε µε
τη Βίβλο στο χέρι στο Οικονοµικό Φόρουµ του Νταβός, στις 22 Ιανουαρίου...

Αυτά τα απίστευτα συµβαίνουν τον καιρό της Αυτοκρατορίας...

Τα άστρα προέβλεψαν τον «Τυφώνα» Κέρι...

Ο γερουσιαστής Τζων Κέρι, που σαρώνει στις προκριµατικές εκλογές των ∆ηµοκρατικών,
είναι ο εκλεκτός των άστρων, όπως υποστηρίζει η Έριν Σάλι, µια Αµερικανίδα αστρολόγος,
στους NY Times της 3ης Φεβρουαρίου.

Ιδού το αστρολογικό προφίλ των υποψηφίων του ∆ηµοκρατικού κόµµατος.

Τζων Κέρι: έχει έναν χαρακτήρα αποφασιστικό... είναι ένας οργισµένος µαχητής και φαίνεται
ότι σύντοµα θα επιτύχει την υψηλότερη επιδίωξή του.

Τζόζεφ Λίµπερµαν (εγκατέλειψε ήδη τη µάχη): ...είναι ένα αυστηρό άτοµο, πράγµα που
περιορίζει τις ικανότητές του.

Τζων Έντουαρντς (ο κύριος αντίπαλος του Κέρι): ...έχει µια διττή φύση και δεν ξεκινά µια
µάχη πριν βεβαιωθεί ότι είναι δίκαιη.

Χάουαρντ Ντιν: ...έχει έναν παράδοξο χαρακτήρα και ζει µια µεγάλη εσωτερική σύγκρουση
(πάντως, ο Ντιν ακόµη δεν έχει εγκαταλείψει και περιµένει εκλογικά οφέλη στις 2 Μαρτίου –τη
«σούπερ Τρίτη» των προκριµατικών).

Ουέσλι Κλαρκ: είναι ένας οργανωµένος στρατιωτικός και µαιτρ της στρατηγικής... Το
ωροσκόπιό του δείχνει ότι βρίσκεται κοντά σε έναν προσωπικό του στόχο. (Ο Κλαρκ
παραµένει ακόµα στην κούρσα της εκλογής).

Επαναλαµβάνεται η ιστορία που θέλει τους Αµερικανούς σε «µαύρες» περιόδους της ιστορίας
τους (π.χ., µετά τον Μακκαρθισµό) να στρέφονται σε έντονα «αιρετικές» προσωπικότητες των
∆ηµοκρατικών, όπως οι Κένεντι;

Πάντως, η εµφάνιση του Κέρι, που επιτίθεται συνεχώς στην πολιτική Μπους για την
τροµοκρατία, έχει θορυβήσει τους ανθρώπους του Λευκού Οίκου. Πράγµα που ενισχύει τις
διαρροές προς τα έξω και τις αποκαλύψεις των εγκληµατικών ευθυνών των πλανηταρχών.
Αυτό σηµαίνει ότι πολλά θα συµβούν µέχρι τις προεδρικές εκλογές του Νοεµβρίου. Το 2004
θα έχει πολλές εκπλήξεις και αυτό µπορεί να το δει κανείς χωρίς να ρωτήσει τα άστρα...

«Κάναµε όλοι λάθος». Το εξώφυλλο του Newsweek µε τους Μπους, Μπλeρ, Πάουελ
και όλη τη «συντροφιά του πολέµου» να δηλώνουν «πλανηµένοι πλανητάρχες», όπως
εύστοχα έγραψε χθες η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (άρθρο του Ν. Ζηργάνου).

«Πριν από ένα χρόνο τέτοιες µέρες, ο Κόλιν Πάουελ προσπαθούσε να πείσει, σε µια
δραµατική συνεδρίαση, το Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πως το Iράκ διαθέτει όπλα
µαζικής καταστροφής και είναι έτοιµο να τα χρησιµοποιήσει.
Πριν από τρεις ηµέρες, ο εκτεθειµένος αρχηγός της αµερικανικής διπλωµατίας, καθώς δεν
βρέθηκαν τα ραδιενεργά, χηµικά και βιολογικά όπλα του Σαντάµ, πήρε τις αποστάσεις του:
"∆εν ξέρω αν θα αποφάσιζα τον πόλεµο αν ήξερα πως τα όπλα δεν υπήρχαν".

Είναι να απορεί κανείς µε πόση ελαφρότητα παραδέχτηκαν µαζικά αυτή την εβδοµάδα τόσοι
ισχυροί ότι παρασύρθηκαν... από επιτήδειους.

Στην πραγµατικότητα, ο Aµερικανός πρόεδρος έχει βγάλει ήδη το πόρισµά του: φταίνε οι
πράκτορες. Άλλωστε, δεν θα εξεταστεί το µείζον θέµα, πώς δηλαδή χειρίστηκαν οι πολιτικοί
τις πληροφορίες, αλλά τι είδους πληροφορίες έδωσαν οι πράκτορες.

"Η CIA ουδέποτε υποστήριξε ότι το Ιράκ αποτελεί άµεση απειλή", λέει τώρα ο Τζωρτζ Τένετ,
που δεν θα αφήσει να γίνει τόσο εύκολα αποδιοποµπαίος τράγος.

Η έρευνα θα γίνει στο πρότυπο της επιτροπής Γουόρεν, που εξέτασε τη δολοφονία του
Τζων Κένεντι και κατέληξε πως µοναδικός δολοφόνος ήταν ο Λι Όσβαλντ, µια εκδοχή που
σήµερα δεν την πιστεύει κανείς...

Στο πρότυπο Μπους σύρθηκε και ο Τόνι Μπλερ: Ενθαρρυµένος από το πόρισµα της
επιτροπής Χάτον, που «ξέπλυνε» την Ντάουνινγκ Στρητ, αποφάσισε να δηµιουργήσει κι
αυτός µια επιτροπή που θα διερευνήσει την αποτυχία των µυστικών υπηρεσιών στο θέµα
των ιρακινών όπλων».

∆εν ευελπιστεί κανείς, βέβαια, στην αδέκαστη κρίση αυτών των «αµερόληπτων επιτροπών».
Όταν, όµως, συγκρούονται τα άδυτα των µυστικών υπηρεσιών µε τα αδηφάγα πολιτικά
αφεντικά τους, όλο και κάποια άπλυτα ξεβράζονται στον αφρό ...και θά ‘χουµε τουλάχιστον
θέµα να γελάσουµε...
No Passaran: ∆εν θα περάσουν!

Αφίσα του αντιπολεµικού κινήµατος «Antifa». Στις 6 και 7 Φεβρουαρίου έγιναν παντού
εκδηλώσεις µε κύριο σύνθηµα «Σταµατήστε τον Παγκόσµιο Πόλεµο που κήρυξε το ΝΑΤΟ».

Στο Μόναχο, για µια ακόµη φορά, πρωθυπουργοί, αρχηγοί κρατών, υψηλόβαθµοι
στρατιωτικοί και έµποροι από το καρτέλ των πολυεθνικών των όπλων συναντήθηκαν για να
µεθοδεύσουν την παγκόσµια υποταγή και να εντείνουν τη γενικευµένη καταστολή...

Τζων Άσκροφτ, το αφεντικό του εσωτερικού οργουελικού ιστού που στήνεται στις ΗΠΑ.
Είναι ο επικεφαλής του συνόλου των καταπιεστικών µηχανισµών. Γιος και εγγονός
προτεσταντών παστόρων, ο Άσκροφτ γεννήθηκε στις 9 Μαΐου του 1942 στο Σικάγο και
µεγάλωσε στο Σπρίνγκφιλντ, όπου είναι η παγκόσµια έδρα του Ευαγγελικού κινήµατος
των «Εκπροσώπων του Θεού». Αυτή η προτεσταντική εκκλησία που έχει 2,5 εκατοµ.
πιστούς στην Αµερική βασίζεται σε µια φονταµενταλιστική εκδοχή της Βίβλου και σε µια
επιθετική ιεραποστολική δραστηριότητα.

Οι θρησκευτικές καταβολές του Άσκροφτ και ιδίως η συµµετοχή του στην µασονικού τύπου
Αδελφότητα των Χριστιανών Ηγετών, έναν οργανισµό εντελώς µυστικό που έχει ισχυρή
πρόσβαση τόσο στο Πεντάγωνο όσο και στους πολιτικούς φορείς της Αµερικής, έπαιξαν τον
κύριο λόγο στην πολιτική του καριέρα.

Λόρδος Χάτον: ο φύλακας-άγγελος του κατεστηµένου

∆ιαδηλωτές ντυµένοι «λόρδοι Χάτον» πετούν άσπρη µπογιά στην πρωθυπουργική κατοικία
της Ντάουνινγκ Στρητ, φωνάζοντας «δολοφόνε». Την ίδια ώρα στην Βουλή των Κοινοτήτων
γινόταν η συζήτηση για το πόρισµα της έκθεσης Χάτον που ευνοούσε την κυβέρνηση του
Τόνι Μπλερ.
Για το ποιον ρόλο έχει παίξει ο Λόρδος Χάτον στη σύγχρονη Βρετανία έγραψε ο Danny
Morrison στην εφηµερίδα The Guardian της 3ης Φεβρουαρίου 2004: «Τον Λόρδο Χάτον τον
γνωρίζω καλά. Κάποτε ήρθαµε πολύ κοντά... όταν µε καταδίκασε ως µέλος του ΙRΑ σε 8
χρόνια φυλακή βασισµένος σε έναν ψευδοµάρτυρα αστυνοµικό που δεν τον είχα δει ποτέ
µου».

Ο Χάτον έγινε ευρύτερα γνωστός το 1973, όταν ήταν ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άµυνας
στην δίκη των υπεύθυνων για το αιµατοκύλισµα της «Ματωµένης Κυριακής» στη βόρειο
Ιρλανδία. Επέκρινε έντονα τον ταγµατάρχη Hubert O’ Neil, ο οποίος είχε εισηγηθεί ότι οι
Βρετανοί αλεξιπτωτιστές δεν είχαν εξουσιοδότηση για να πυροβολήσουν στο πλήθος!

Το 1978, ήταν µέλος της οµάδας των υπερασπιστών της Βρετανίας στο δικαστήριο του
Στρασβούργου, που κατηγορείτο από την ιρλανδική κυβέρνηση για βασανισµούς
κρατουµένων.

Το 1981, προήδρευσε στη δίκη ενός Βρετανού στρατιώτη που έπεσε µε µεγάλη ταχύτητα
πάνω σε µια οµάδα ανθρώπων στο Ντέρι, σκοτώνοντας δύο νεαρούς. Ο Χάτον συµβούλευσε
το δικαστήριο να µη λάβει υπ’ όψιν τους Ιρλανδούς µάρτυρες γιατί ήταν κατά κάποιον τρόπο
«προκατειληµµένοι κατά του στρατού».

Το 1984, καταδίκασε δέκα άνδρες στις µεγαλύτερες ποινές που έχουν απαγγελθεί ποτέ στην
Αγγλία –σύνολο 1.000 χρόνια- βασισµένος στην ψευδοµαρτυρία του πληρωµένου καταδότη
Robert Quigley, στον οποίο εγγυήθηκαν απαλλαγή από κάθε δίωξη.

∆εδοµένου αυτού του παρελθόντος του Λόρδου Χάτον, το πόρισµα της επιτροπής του
δέχθηκε πολλές επικρίσεις από την αντιπολίτευση που υποστήριξε ότι το εύρος της έρευνας
ήταν εξαιρετικά περιορισµένο ώστε να ευνοεί την κυβέρνηση!

Η µαντήλα αναβιώνει τις γιακωβίνικες καταβολές της Γαλλίας

(Πηγή: International Herald Tribune)

«Κάτι πολύ ανησυχητικό συµβαίνει στη Γαλλία», γράφει από την Ιερουσαλήµ ο Σλόµο
Αβινέρι, καθηγητής πολιτικών επιστηµών στο Εβραϊκό Πανεπιστήµιο της Ιερουσαλήµ. Και
αναφέρεται στη διαµάχη που ξεκίνησε για την παραδοσιακή µουσουλµανική µαντήλα και
κινδυνεύει να εξελιχθεί σε µέγιστη πολιτισµική σύγκρουση πάνω στη φύση του δηµόσιου
χώρου της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας.

«∆αίµονες, που όλοι πίστευαν ότι έχουν εξορκιστεί εδώ και δεκαετίες, επιστρέφουν», λέει ο
Αβινέρι. Βλέπουµε να έρχεται ξανά στην επιφάνεια το πιο αποκρουστικό πρόσωπο του
γαλλικού «γιακωβινισµού». Σε µια χώρα όπου οι θεσµοί της κοινωνίας των πολιτών δεν ήταν
ποτέ αποτελεσµατικοί και ο κρατισµός –είτε µοναρχικός είτε ρεπουµπλικανικός- είναι κατά
παράδοση ισχυρός, αυτά που συµβαίνουν έχουν έναν απόηχο ολοκληρωτισµού. Την ιδέα ότι
ο Μεγάλος Αδελφός ξέρει τι είναι το καλό για σένα.

Ο συγγραφέας αναφέρεται χαρακτηριστικά σε µια επίσκεψη ενός Γάλλου φίλου του στην
Ιερουσαλήµ.

«Ενώ περπατούσαµε στον χώρο της πανεπιστηµιούπολης, δύο φοιτήτριες που φορούσαν τα
παραδοσιακά τσαντόρ πέρασαν δίπλα µας. Τροµοκρατηµένος ο φίλος µου, ρώτησε:
- Ποιες είναι αυτές;
- Νοµίζω δύο Ισραηλινές φοιτήτριες αραβικής καταγωγής, του απάντησα.
- Και τους επιτρέπεται να κυκλοφορούν µε αυτή την προκλητική θρησκευτική περιβολή;
- Μα πού νοµίζεις ότι είσαι, φίλε µου; του απάντησα. Στη γιακωβίνικη Γαλλία; Συγγνώµη,
αλλά είµαστε στο εβραϊκό κράτος».

Ο κοσµικός χαρακτήρας του γαλλικού κράτους έχει αφ’ ενός τις ρίζες του σε µια πολύχρονη
πάλη ενάντια σε έναν εξαιρετικά επίµονο κλάδο του καθολικισµού και αφ’ ετέρου στις
καταβολές του ∆ιαφωτισµού.

Ανεξάρτητα αν συµφωνεί κανείς ή όχι µε την ανάλυση του Ισραηλινού καθηγητή, είναι φανερό
το πόσο παγκόσµιο ενδιαφέρον έχει προκαλέσει αυτή η διαµάχη που υπάρχει αυτή τη στιγµή
στη Γαλλία. Συµβαίνει, άλλωστε, σε µια στιγµή που η χώρα συγκλονίζεται από το σκάνδαλο
«Σιρακγκέητ» και ζει τις συνέπειες της αντίθεσής της µε τις Ηνωµένες Πολιτείες και τον
σκληρό σιωνισµό του Σαρόν.

Σηµειωτέον ότι ο Σλόµο Αβινέρι είναι, εκτός των άλλων, και µέλος ενός Ινστιτούτου -
δορυφορικού της CIA- που παρακολουθεί τις διαδικασίες εκσυγχρονισµού στην ανατολική
Ευρώπη.

Ο «Τυφώνας» Κέρι...

Ο γερουσιαστής Τζων Κέρι, που σαρώνει στις προκριµατικές εκλογές των ∆ηµοκρατικών

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LX - [17 Φεβρουαρίου 2004]

Με το πιστόλι στον κρόταφο...

∆εν είδαν, επί αιώνας, τέτοια ωραία δώρα στους ∆ελφούς

σαν τούτα που εστάλθησαν από τους δύο τους αδελφούς,
τους αντιζήλους Πτολεµαίους βασιλείς. Αφού τα πήραν
όµως, ανησύχησαν οι ιερείς για τον χρησµό. Την πείραν
όλην των θα χρειασθούν το πώς µε οξύνοιαν να συνταχθεί,
ποιoς απ' τους δυο, ποιoς από τέτοιους δυο να δυσαρεστηθεί.
Και συνεδριάζουνε την νύχτα µυστικά
και συζητούν των Λαγιδών τα οικογενειακά.

Αλλά ιδού οι πρέσβεις επανήλθαν. Χαιρετούν.

Στην Αλεξάνδρεια επιστρέφουν, λεν. Και δεν ζητούν
χρησµό κανένα. Κ' οι ιερείς τ' ακούνε µε χαρά
(εννοείται, που κρατούν τα δώρα τα λαµπρά),
αλλ' είναι και στο έπακρον απορηµένοι,
µη νοιώθοντας τι η εξαφνική αδιαφορία αυτή σηµαίνει.
Γιατί αγνοούν που χθες στους πρέσβεις ήλθαν νέα βαριά.
Στη Ρώµη δόθηκε ο χρησµός_ έγιν' εκεί η µοιρασιά.
[Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, Πρέσβεις απ' την Αλεξάνδρεια (1918)]

Ο προεκλογικός ενταφιασµός της Kυπριακής ∆ηµοκρατίας...

«Μην γκρινιάζετε...», µας έλεγαν πέρυσι, µετά την Κοπεγχάγη, οι οπαδοί της «λύσης» Ανάν,
Ελλαδίτες και Κύπριοι. Η ελληνική πλευρά «τα πήρε όλα». Η ένταξη της Κύπρου στην
Ευρώπη είναι η αληθινή σωτηρία...

«Μην φοβάστε...», µας έλεγαν πέρυσι, µετά την Κοπεγχάγη, οι ενάντιοι (;) στο σχέδιο του
Γ.Γ. του ΟΗΕ για διάλυση της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Η τουρκική πλευρά είναι αδιάλλακτη.
Οι Τουρκοκύπριοι είναι αποµονωµένοι στα πλαίσια της παγκοσµιοποίησης...

Κι ακούγαµε ένα σωρό περισπούδαστες αναλύσεις κι από τις δύο πλευρές: περί σύγκρουσης
Ευρώπης-Αµερικής, για «ευρωπαϊκά κεκτηµένα», για τα ανοικτά µέτωπα της Τουρκίας, τη
ρωσική διπλωµατία (ή µαφία) που υπολογίζει στην Κύπρο και άλλα πολλά...

Όµως εµείς επιµέναµε «ότι τα πράγµατα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία, δεν µέν’ η
ελαχίστη αµφιβολία...». Κι ότι αντί προσαρµογής της Τουρκίας στην Ευρώπη στα πλαίσια µιας
δηµοκρατικής και ανθρωπιστικής ελληνικής και ευρωπαϊκής στρατηγικής, στο τέλος θα
έχουµε το αντίθετο.

Την υποταγή όλων στα κελεύσµατα της Νέας Τάξης. Τη συµµόρφωση στα ανελέητα
«ανατολίτικα» παζάρια των πλανηταρχών...

Γιατί δεν ισχύει πλέον η εξίσωση «χάνει ο Τούρκος – κερδίζουµε εµείς».

Χαµένοι µπορεί να βρεθούν και οι δύο στα πλαίσια της ισοπεδωτικής παγκοσµιοποίησης. Και
µάλιστα πολύ περισσότερο αυτοί που µε αίµα και θυσίες έκτισαν επί δεκαετίες το κράτος τους
και την εθνική τους οντότητα µέσα στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας.

Αυτή η οντότητα θυσιάζεται σήµερα στον βωµό συµφερόντων –που ακόµα δεν έχουν
αποκαλυφθεί στην ολότητά τους- και µικροκοµµατικών προεκλογικών σκοπιµοτήτων...

Η Iστορία θα γράψει πια ότι από σήµερα άρχισε για την Κύπρο, το τελευταίο εκτός Ελλάδας
ελεύθερο προπύργιο του Ελληνισµού, ένα ζοφερό µέλλον...

Ποτέ µην πεις ποτέ...

Όταν µιλάµε για τη «συνωµοτική» φύση της Νέας Τάξης Πραγµάτων σηµαίνει:

Πρώτον, ότι είµαστε σε θέση να αναγνωρίζουµε τις πραγµατικές, νέες συνθήκες µέσα στις
οποίες επιβάλλεται και θα ολοκληρώνεται η παγκοσµιοποίηση και

∆εύτερον, ότι παρ’ όλο που βλέπουµε ότι οι εξελίξεις –για διάφορους µυστήριους λόγους που
δεν είναι του παρόντος- θα είναι ραγδαίες, η έλλειψη διαφάνειας που υπάρχει διεθνώς δεν
µας επιτρέπει να προβλέψουµε το χρονοδιάγραµµά τους...

Αν επρόκειτο, άλλωστε, για µια δηµοκρατική και διάφανη πολιτική στρατηγική δεν θα
µιλούσαµε για «συνωµοσία».

Έτσι, ενώ από πέρυσι όλα έδειχναν ότι το Σχέδιο Ανάν δεν είχε ουδεµία σχέση µε
οποιαδήποτε προηγούµενη προσπάθεια του ΟΗΕ για επίλυση του Kυπριακού, τίποτε δεν
ήταν δεσµευτικό ως προς το χρονοδιάγραµµα των εξελίξεων.

Το Σχέδιο θα µπορούσε να είχε γίνει δεκτό ως έχει από τις 12 ∆εκεµβρίου 2002 στην
Κοπεγχάγη, αλλά το περιθώριο υπήρχε µέχρι και την 1η Μάη ή ακόµα και µέχρι τον
∆εκέµβρη του 2004, οπότε θα πάρει η Τουρκία «ηµεροµηνία έναρξης» για την ΕΕ.

Οι συνέπειες, εποµένως, της δωδεκάµηνης αναβολής κάθε άλλο παρά απόρριψη του σχεδίου
προοιώνιζαν ούτε ήταν λογικός ο εφησυχασµός των αντιτιθεµένων σ’ αυτό (και πολύ
περισσότερο οι πανηγυρισµοί των ευρωπαϊστών).

Ασύµµετρη Απειλή...

Ποια είναι η κατάσταση σήµερα, ένα χρόνο µετά:

• Οι Ηνωµένες Πολιτείες είναι περισσότερο ισχυρές από ποτέ µετά τον πόλεµο του Ιράκ...

• Οι Ευρωπαίοι ακόµα ψάχνονται και είναι έτοιµοι για κάθε συµβιβασµό προκειµένου να µην
χάσουν και τα τελευταία ερείσµατά τους στη Μέση Ανατολή...

• Τα ευρωπαϊκά θεσµικά όργανα –µετά το φιάσκο και του Συντάγµατος- δεν είναι και στην
καλύτερή τους. Απόδειξη ότι η ΕΕ δεν επιδιώκει εµπλοκή της στη διαδικασία επίλυσης του
Kυπριακού, όπως δήλωσε ο Επίτροπος ∆ιεύρυνσης, κος Ζαν Kριστόφ Φλορί: «Η ΕΕ δεν
επιδίωξε ποτέ επίσηµο ρόλο σε αυτές τις συνοµιλίες».

Οι επικλήσεις της ελληνικής πλευράς για συµµετοχή της Ευρώπης είναι «στάχτη στα µάτια»
για να δικαιολογηθεί ο συµβιβασµός της Νέας Υόρκης.

• Τουρκία και Ρωσία πιέζονται ασφυκτικά από τη Νέα Τάξη στο Κουρδιστάν και στην
Τσετσενία. Οι απανωτές εκρήξεις σε Μόσχα και Κωνσταντινούπολη δεν είναι έργο
«τροµοκρατών» αλλά µεγάλες προβοκάτσιες µε παρασκηνιακές συνέπειες που δεν
γνωρίζουµε.

Καµιά δυνατότητα δεν έχει η Ρωσία να παρέµβει θετικά κι αυτό φαίνεται από το ότι έφερε το
ζήτηµα στο Συµβούλιο Ασφαλείας αλλά δεν τόλµησε να θέσει βέτο!

• Η Τουρκία, αφού πιέστηκε µετά τον πόλεµο του Ιράκ, «τα έχει βρει» µε τους Αµερικανούς
και σε αντάλλαγµα θα παράσχει στην Ουάσινγκτον τη βάση Λευκονίκου, στα νυν
κατεχόµενα της Κύπρου, για να σταθµεύουν αµερικανικά στρατεύµατα.

Είναι, εποµένως, λάθος αυτό που ισχυρίζονται όσοι σκοπίµως προσπαθούν να

«χρυσώσουν» το χάπι ότι όλα είναι ακόµα διαπραγµατεύσιµα στις συνοµιλίες που αρχίζουν
αύριο, και ότι τώρα αρχίζει η µάχη.

Η αλήθεια είναι ότι περιθώρια για µάχη διπλωµατική δεν υπάρχουν. ∆εν µπορούν να
τεθούν θέµατα ουσίας για συζήτηση... Πρόκειται για αρνητική εξέλιξη αφού, ενάντια στις
προεκλογικές δεσµεύσεις και τις αποφάσεις του Εθνικού Συµβουλίου της Κύπρου, έγινε
αποδεκτός ο επιδιαιτητικός ρόλος του Κόφι Ανάν.

Αυτό σηµαίνει ότι το τελικό περιεχόµενο θα είναι χειρότερο ίσως και από το αρχικό σχέδιο (το
οποίο είχαµε αναλύσει εν εκτάσει σε παλιότερες στήλες, από Nοέµβριο 2002 έως Iανουάριο
2003). Το µόνο που µένει πια είναι να δοθεί πραγµατική µάχη...

... είτε µε τη µορφή παραίτησης της κυπριακής ηγεσίας, είτε µε ένα παγκύπριο λαϊκό
ξεσηκωµό κατά της «ευρω-ατλαντικής» λύσης και των δεσµευτικών διαδικασιών.

Αλλιώς θα πάµε δεµένοι χειροπόδαρα «χωρίς κωλυσιεργίες» -σύµφωνα µε τις προτροπές του
απερχόµενου Ελλαδίτη πρωθυπουργού- στην υλοποίηση, σε παγκόσµια πρεµιέρα, της 1ης
Ασύµµετρης Μετα-αποικιακής Συνθήκης της Νέας Τάξης ως «ρεαλιστικής» λύσης του
Kυπριακού!
.
Επιµηθείς και όχι Προµηθείς...

Η σηµερινή επιµήθειά µας θα µας κοστίσει ακριβά γιατί «στην ιστορία των λαών δικαιώνονται
οι Προµηθείς και ποτέ οι Επιµηθείς», λέει ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος σε ανάλυσή
του σχετική µε τη συµφωνία της Νέας Υόρκης για το Κυπριακό.

Η Κύπρος, η Ελλάδα και η Ευρώπη εισέρχονται σε µια µακρόχρονη τροχιά αποδυνάµωσης

και καταστροφών.

Πρώτον, εκτός απροόπτου, η «διαδικαστική απόφαση» της Νέας Υόρκης οδηγεί

αναπόδραστα στην εφαρµογή του σχεδίου Ανάν ως έχει.

Έχει ήδη προβλεφθεί ότι, εάν οι δύο πλευρές δεν συµφωνούν, ο Κόφι Ανάν θα προσδιορίσει
µόνος του και αυθαίρετα τις πρόνοιες του σχεδίου.

Οι Κύπριοι θα γίνουν αντικείµενο εκβιασµών υπέρ της υπερψήφισης του διχοτοµικού αυτού
σχεδίου.

Το σχέδιο Ανάν, υπενθυµίζω, τους τελευταίους µήνες θεωρήθηκε ευρέως ότι δεν είναι
συµβατό µε την κοινοτική έννοµη τάξη, ότι είναι µη λειτουργικό και ότι γι’ αυτό δεν δηµιουργεί
ένα βιώσιµο κράτος.

∆εύτερον, το νέο πολιτειακό καθεστώς της Κύπρου δεν θα είναι συµβατό µε την κοινοτική
έννοµη τάξη.

Mε άλλα λόγια: 1ον) Η συµµετοχή της ΕΕ θα είναι «τεχνικού» χαρακτήρα και όχι -όπως
λανθασµένα υποστηρίχθηκε- ουσιαστική πολιτική. 2ον) Η εφαρµογή του διχοτοµικού σχεδίου
Ανάν εγκαθιδρύει ένα υβριδικό κρατίδιο χωρίς εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία και εκ
προοιµίου εξαιρεί την εφαρµογή των βασικών αρχών της κοινοτικής έννοµης τάξης. Βασικά,
θα έχουµε όχι προσαρµογή της λύσης του Kυπριακού στο κοινοτικό κεκτηµένο αλλά το
αντίστροφο, δηλαδή καθιέρωση της µη εφαρµογής του κοινοτικού κεκτηµένου στην Κύπρο ως
εξαίρεση στην κοινοτική έννοµη τάξη.

Τρίτον, πέραν των λαϊκίστικων θριαµβολογιών προς άγρα ψήφων και του µουρµουρητού των
ηγετών που φέρουν τη µεγάλη ιστορική πολιτική ευθύνη ότι παραδίδουν την Κύπρο
χειροπόδαρα δεµένη στη Βρετανία και στην Τουρκία, πρέπει να αναµένουµε µεγάλα
προβλήµατα: 1ον) Κατάλυση της κραταιής Κυπριακής ∆ηµοκρατίας 2ον) Τριβές και
συγκρούσεις στην Κύπρο µόλις γίνει προσπάθεια να τεθούν σε εφαρµογή οι πρωτοφανείς
ρυθµίσεις που πρότεινε ο πολιτικά ανεύθυνος ΓΓ του ΟΗΕ. 3ον) Αποδέσµευση της Τουρκίας
από όρους και δεσµεύσεις στις σχέσεις της µε την Ευρώπη και εντατική προώθηση από τους
Αγγλοαµερικανούς των τουρκικών αξιώσεων όσον αφορά τα ευρωπαϊκά και ευρωατλαντικά
ζητήµατα. 4ον) Όξυνση των τουρκικών ηγεµονικών συµπεριφορών µε δυνατότητα µάλιστα
πλέον η Άγκυρα να χρησιµοποιεί προβλήµατα στην Κύπρο για να προβαίνει σε στρατιωτικούς
και διπλωµατικούς εκβιασµούς. 5ον) Περιθωριοποίηση της Ελλάδας στην Ευρώπη και στην
περιφέρεια στην οποία ανήκει. 6ον) ∆υνατότητες πλήρους εκπλήρωσης πάγιων
αγγλοαµερικανικών στόχων για αποδυνάµωση του πολιτικού χαρακτήρα της Ευρώπης και
ενδεχοµένως για ριζοσπαστική αλλαγή του ευρωπαϊκού και ευρασιατικού πολιτικού σκηνικού.

Το ερώτηµα που ανακύπτει είναι απλό: Γιατί περιµέναµε τρεις δεκαετίες να δεχθούµε τη
διχοτόµηση που θα συνοδευτεί τελικά µε συγκυριαρχία της Τουρκίας και Βρετανίας σε
ολόκληρο το νησί;

Προς κλείσιµο εξπρές του Kυπριακού µετά τις εκλογές...

Αναξιοποίητη καθίσταται πλέον η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τονίζει ο Θεόδωρος
Μπατρακούλης, ∆ρ. Γεωπολιτικής, σε άρθρο του για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Αφού
παραθέτει το κείµενο που παρέδωσε την Τρίτη ο Ραούφ Ντενκτάς στον Γ.Γ. του ΟΗΕ µε τις
εισηγήσεις για πέντε αλλαγές στο σχέδιο Ανάν (όπως το δηµοσίευσε η τουρκική εφηµερίδα
Χουριέτ), στη συνέχεια τονίζει: «Με τις θέσεις αυτές η Άγκυρα αποκαλύπτει την πρόθεσή της
να διατηρήσει ένα καθεστώς εκκρεµοτήτων σε βασικές πτυχές του Κυπριακού. Αποφεύγοντας
δέσµευση στο µείζον θέµα των Εγγυήσεων και της Ασφάλειας, δείχνει ότι δεν θεωρεί τόσο
επιτακτικό τον στόχο της λύσης µέχρι την 1η Μαΐου, παρά τις περί του αντιθέτου
διαβεβαιώσεις Ερντογάν και Γκιουλ. Οσον αφορά την επικύρωση της συµφωνίας από την
Τουρκική Εθνοσυνέλευση, µετά τα δηµοψηφίσµατα, είναι µια επικίνδυνη προοπτική αν
αναλογιστεί κανείς ότι η επίσηµη πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης για το Ιράκ ανατράπηκε
από το Κοινοβούλιο παρά το γεγονός ότι ο Ερντογάν έχει τη συντριπτική πλειοψηφία.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν ωφελήθηκε από το ότι προσήλθε στις διαπραγµατεύσεις

έχοντας εξασφαλισµένο ότι θα ενταχθεί µόνη της στην ΕΕ. Φαίνεται ότι υποχώρησε. Ο Ρ.
Ντενκτάς έφθειρε την ελληνοκυπριακή πλευρά προσποιούµενος πως ήθελε λύση χωρίς να
τη θέλει πραγµατικά. Έτσι ξεπερνάει το εµπόδιο της Νέας Υόρκης που φοβόταν. Κερδίζει
χρόνο. Θα χρησιµοποιήσει τα ατού που έχει στα χέρια του στο θέµα της µη λύσης.

Τα προτεινόµενα δηµοψηφίσµατα µπορούν να έχουν νόηµα αν ο κυπριακός λαός, ενιαία και

όχι χωριστά, κληθεί να αποφασίσει γι’ αυτά τα δύο σηµεία, την αποµάκρυνση των
στρατευµάτων κατοχής και την εφαρµογή των τριών βασικών ελευθεριών. Επιβάλλεται
ένα ενιαίο δηµοψήφισµα επανένωσης και όχι δύο δηµοψηφίσµατα διαίρεσης της νήσου όπως
προβλέπει το σχέδιο Ανάν. Έτσι θα δοθεί διέξοδος και στο αίτηµα των εγκλωβισµένων
Τουρκοκυπρίων να απαλλαγούν από την τουρκική κατοχή, το οποίο ενισχύεται διαρκώς...

Αντίθετα (οι κυβερνώντες)... δείχνουν ότι είναι έτοιµοι, αν όχι προαποφασισµένοι, να δεχθούν
λύσεις εις βάρος της ιστορίας και του δικαίου...».

Περισσότερες απόψεις στα άρθρα:

Πώς είδαν τα κόµµατα την κατάληξη των συνοµιλιών στη Νέα Υόρκη
http://www.phileleftheros.com/main/showarticle_prt.asp?id=233506

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=129427

Η ΕΕ δεν επιδιώκει εµπλοκή της στην διαδικασία επίλυσης του Kυπριακού

http://www.phileleftheros.com/main/showarticle_prt.asp?id=233266

Αντιµέτωποι µε ιστορικές ευθύνες όλοι οι ενδιαφερόµενοι για την Κύπρο

http://www.phileleftheros.com/main/showarticle_prt.asp?id=233473
Με το πιστόλι στον κρόταφο στην Νέα Εποχή... σύρεται όπως φαίνεται όλη η περιοχή:
Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία!

Η Γαληνοτάτη Νεοταξική Αυτοκρατορία εκβιάζει µε έκνοµες διαδικασίες. Η παρωδία των

συνοµιλιών στην Νέα Υόρκη, κάτω από «non paper» απειλές, όπως τα απειλητικά διαβήµατα
του Αµερικανού πρέσβη Τόµας Μίλερ στην Αθήνα, και υπό αφόρητες πιέσεις του Τόµας
Γουάτσον στην κυπριακή αντιπροσωπεία, έσυραν την Κυπριακή ∆ηµοκρατία στο
εκτελεστικό απόσπασµα!

Η τελευταία ευκαιρία να ανατραπούν τα «τετελεσµένα» της Νέας Υόρκης µέχρι την 1η Μαΐου,
είναι ένα πραγµατικό δηµοψήφισµα διεξόδου σε βιώσιµη λύση.

Αλλιώς, αν διεξαχθούν τελικά «σικέ» και εκβιαστικά δηµοψηφίσµατα, όπως πολύ φοβούνται
όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις του σχεδίου Ανάν εξ αρχής, τότε σύντοµα θα έχουµε
εµπλοκή Ελλάδας και Κύπρου σε καταστροφικά σενάρια. Και η καταστροφή αυτή δεν θα
αφορά µόνο τους Κύπριους που θα χάσουν το πιο πολύτιµο αγαθό που διαθέτει ο ελεύθερος
άνθρωπος, δηλαδή την πολιτική κυριαρχίας της χώρας του, αλλά και όλο τον Ελληνισµό...

Ο Ραούφ Ντενκτάς «µπλόφαρε» µέχρι την τελευταία στιγµή και στη συνέχεια ανέτρεψε όλο
το σκηνικό αποδεχόµενος τους όρους Ανάν. Έτσι έφθειρε την ελληνοκυπριακή πλευρά, η
οποία έδειχνε να έχει προσέλθει στις συνοµιλίες υπολογίζοντας πολύ στην αδιαλλαξία της
άλλης πλευράς.

Την ίδια τακτική, δυστυχώς, πρόκειται να ακολουθήσει ο Ντενκτάς και στην συνέχεια,
παριστάνοντας τον αδιάλλακτο στην πρώτη φάση των συνοµιλιών από αύριο έως τις 22
Μαρτίου, έτσι ώστε όλα τα θέµατα ανοιχτά να παραπεµφθούν στην τετραµερή διάσκεψη (22-
29 Μαρτίου) και στην Επιδιαιτησία Ανάν.

Ό,τι χειρότερο για την Κύπρο και την Ελλάδα...

Η αλ Κάιντα στην Αθήνα

«Τρία µέλη της αλ Κάιντα συνελήφθησαν χθες στο Αµβούργο. Οι έρευνες συνεχίζονται»! Η
λακωνική ανακοίνωση των γερµανικών αρχών ασφαλείας µεταδίδεται σε όλο τον κόσµο από
τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Παρά τη µεγάλη δηµοσιότητα που έλαβε το θέµα, η
ενηµέρωση είναι περιορισµένη. Σε συνεννόηση µε την Αθήνα, το Βερολίνο θα αποκρύψει
από τα µέσα ενηµέρωσης µια σηµαντική πτυχή της υπόθεσης: οι ένοπλοι ισλαµικοί πυρήνες
του Οσάµα µπιν Λάντεν σχεδιάζουν να αιµατοκυλήσουν τους Ολυµπιακούς Αγώνες της
Αθήνας. Κατά τις εκτιµήσεις των Γερµανών, η αλ Κάιντα έχει καταφέρει να δηµιουργήσει ένα
ισχυρό οπλοστάσιο µέσα στην καρδιά της Αθήνας!»

Το παραπάνω είναι σενάριο του απόρρητου σχεδίου «Olympic Guardian» (Ολυµπιακός

Φρουρός) που εκπόνησαν από κοινού οι ελληνικές και οι αµερικανικές αρχές ασφαλείας, και
αποκάλυψε η εφηµερίδα Παρόν (15 Φεβ. 2004).

Η Τελική Επίθεση στο Ολυµπιακό Χωριό

Στις 14 Ιουλίου, στο Ολυµπιακό Κέντρο Πληροφοριών φθάνουν αναφορές ξένων µυστικών
υπηρεσιών, αλλά και τηλεφωνικές υποκλοπές, η αλ Κάιντα σκοπεύει να πραγµατοποιήσει
αεροπειρατεία, προκειµένου να επιτεθεί στους Ολυµπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Σύµφωνα
µε τις εκτιµήσεις των Αµερικανών, το αεροπλάνο θα χτυπήσει εγκαταστάσεις στον Πειραιά,
ενώ σύµφωνα µε τις πληροφορίες των Γάλλων, το αεροδρόµιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Μαζί
µε τους Γερµανούς, Αµερικανούς, και Γάλλοι προσφέρουν στην ελληνική κυβέρνηση
στρατιωτικά αεροπλάνα για την ενίσχυση των περιπολιών.

Κάτω από αυτές τις πολεµικές προετοιµασίες αρχίζει η τελετή έναρξης των Ολυµπιακών
Αγώνων στις 13 Αυγούστου. Παρά τους φόβους των δυνάµεων ασφαλείας, κατά τη διάρκεια
των εκδηλώσεων που πραγµατοποιούνται στο ΟΑΚΑ, δεν σηµειώνεται το παραµικρό. Όλα
θα αλλάξουν το πρωΐ της επόµενης ηµέρας, κατά τη διάρκεια του αγώνα ποδηλασίας
ανωµάλου δρόµου. Ένα ελικόπτερο του αµερικανικού τηλεοπτικού συνεργείου που καλύπτει
τους Αγώνες και ένα ελικόπτερο της ΕΛΑΣ που πετάει πάνω από το κέντρο της Αθήνας
δέχονται επίθεση µε πυραύλους. Καταρρίπτονται και τα δύο! Λίγα λεπτά αργότερα η
Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ελέγχου Εναέριας κυκλοφορίας, µε επείγον µήνυµά της, ενηµερώνει
τις Ολυµπιακές Αρχές Ασφαλείας ότι αεροπλάνο των τουρκικών αερογραµµών της πτήσης
Κωνσταντινούπολη-Νέα Υόρκη δεν ανταποκρίνεται στις κλήσεις των ελεγκτών της. Η
αεροπειρατεία επιβεβαιώνεται. Με µήνυµά της η αλ Κάιντα αναφέρει: «Έχουµε το αεροπλάνο
υπό τον έλεγχό µας. Θα το ρίξουµε στο Ολυµπιακό Χωριό. Ζητούµε την άµεση
απελευθέρωση των µελών της αλ Κάιντα που κρατούνται στην Ευρώπη». Η Ελλάδα
προειδοποιεί ότι θα καταρρίψει το αεροπλάνο. Η Γαλλία καταθέτει διαµεσολαβητική πρόταση,
προσφέροντας τα αεροδρόµια της Τουλούζ και της Νίκαιας για την προσγείωση του
αεροπλάνου. Η αστυνοµία εκκενώνει το Ολυµπιακό Χωριό.

Οι αεροπειρατές δέχονται να προσγειωθούν στην Τουλούζ. Παρ’ όλα αυτά, το αεροπλάνο

συνεχίζει να κατευθύνεται προς την Ελλάδα. Σε λιγότερο από 20 λεπτά, µαχητικά που
απογειώνονται από την 114 Πτέρυχα Μάχης, στην Τανάγρα, θα είναι σε θέση να ανακόψουν
την πορεία του. Την ίδια στιγµή, η τουρκική κυβέρνηση ζητά από την Ελλάδα να επιδείξει
αυτοσυγκράτηση µε την παράταση των διαπραγµατεύσεων. Λίγα λεπτά αργότερα, τουρκικά
µαχητικά πετούν πάνω από το Αιγαίο, ζητώντας άδεια να διέλθουν πάνω από την
ηπειρωτική Ελλάδα! Το αίτηµα απορρίπτεται ως εξωφρενικό. Όπως γίνεται γνωστό λίγο
αργότερα, το αεροπλάνο των τουρκικών αερογραµµών καταρρίπτεται σε αλβανικό έδαφος,
90 χιλιόµετρα έξω από τα Τίρανα!
Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LXI - [24 Φεβρουαρίου 2004]

«Κερύνεια Γιοκ»...

Το δικαίωµα των λαών να µιλούν τη µητρική τους γλώσσα είναι θεµελιώδες ανθρώπινο
δικαίωµα.
[Nόαµ Tσόµσκι]

Κύπρος η νήσος / Προς Ανατολάς

Οµόγλωσση / Οµογάλακτη / Οµοµήτρια
[Νάσα Παταπίου, Κυπρία ποιήτρια]

«Των οικιών ηµών εµπιπραµένων...»

Φεβρουάριος 2004... Το Κυπριακό «κλείνει» άρον-άρον, ενώ η χώρα µε προεκλογική

κυβέρνηση πηγαίνει σε εκλογές.

Αν αυτό λέγεται συνταγµατική εκτροπή, ποιος θα µας το πει; Και ποιος θ’ αντιδράσει; Οι
εγκλωβισµένοι στα χιόνια; Οι εγκλωβισµένοι στο χρηµατιστήριο; Ή µήπως οι εγκλωβισµένοι
στον δρόµο που χάραξε η ΟΝΕ, η ΕΕ, η Νέα Εποχή;...

∆υστυχώς, η εικόνα που υπάρχει αυτή τη στιγµή για την ενδεχόµενη συµπεριφορά του
κυπριακού εκλογικού σώµατος στο δηµοψήφισµα του Απριλίου είναι προβληµατική [τα
ποσοστά φαίνονται κάτω από τη 2η φωτογραφία]. Έτσι, το 61% των ερωτηθέντων Κυπρίων,
από την εταιρεία C.S.B., στο διάστηµα 16-18 Φλεβάρη, δηλώνει ότι θα καταψηφίσει το
Σχέδιο Ανάν αν µείνει όπως έχει (χωρίς ουσιαστικές αλλαγές).

Συγχρόνως, όµως, εξαιρετικά ψηλά δείχνουν τα ποσοστά των ικανοποιηµένων (αρκετά έως
πολύ) από τους χειρισµούς του Κύπριου προέδρου: ένα 78% των ερωτηθέντων. Μάλιστα, η
ικανοποίηση που υπάρχει είναι διακοµµατική: Το 90% των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ, το 71%
του ∆ΗΣΥ, το 84% του ∆ΗΚΟ και το 80% των ψηφοφόρων της Ε∆ΕΚ...

Τέλος, ένα µεγάλο ποσοστό, το 60%, αξιολογεί «ως επιτυχία» το αποτέλεσµα των συνοµιλιών
της Νέας Υόρκης.

∆ηλαδή, ένα µεγάλο ποσοστό από όσους κλίνουν τώρα προς το ΟΧΙ δεν υποψιάζονται ότι τα
συµφωνηθέντα στην έδρα των Ηνωµένων Εθνών µπορεί να είναι ένδειξη µυστικής
αποδοχής από την πολιτική ηγεσία της Κύπρου του Σχεδίου ως «λύση». Ή, τουλάχιστον, δεν
ανησυχούν όσο πρέπει για το γεγονός ότι σύσσωµη, σχεδόν, η κυπριακή πολιτική ηγεσία
αποδέχθηκε να δεσµευθεί για εύρεση λύσης έως την 1η Μάη...

Αποµένει, λοιπόν, ένας «σκληρός» πυρήνας 25% που θεωρεί αποτυχία τις συνοµιλίες στην
Νέα Υόρκη (και µάλλον οι περισσότεροι ανήκουν στο ΟΧΙ) και ο οποίος έχει απέναντι το
συµπαγές 27% αυτών που απαντούν ότι είναι έτοιµοι να ψηφίσουν το Σχέδιο, έστω και αν
δεν γίνουν αλλαγές.

Έχουµε, δηλαδή, ένα συγχυσµένο, εγκλωβισµένο και παλίµβουλο εκλογικό σώµα στην
Κύπρο το οποίο, αν φθάσουµε στο δηµοψήφισµα κάτω από αυτές τις συνθήκες που δείχνουν
να έχουν διαµορφωθεί σήµερα, θα έχει να κάνει µε τον Μπους, τον Ανάν, τον ΟΗΕ, την ΕΕ,
το αθηναϊκό κράτος και σύσσωµη την πολιτική του ηγεσία να του δείχνουν την επιλογή
του ΝΑΙ! Και απέναντί του τον Ντενκτάς µε τους «γκρίζους λύκους» και τις 35.000 των
τουρκικών στρατευµάτων.

Μα τον Θεό, αυτό το ΟΧΙ θέλει πολύ µεγάλα κότσια...

Αξίζει τον κόπο, όµως... Και η Ιστορία περιµένει να το υποδεχθεί µε την ανάλογη
αξιοπρέπεια...

Αλλιώς, η χρονιά των Ολυµπιακών Αγώνων που περιµένουµε να έλθουν χάλκινα τάλαντα
από την Κύπρο µε το αρχαίο καράβι Κερύνεια για την κατασκευή των µεταλλίων του ΑΘΗΝΑ
2004, θα στιγµατισθεί από τον εξευτελισµό του Ελληνισµού (ακολουθεί το Αιγαίο και η
Θράκη...) που αντιπροσωπεύει το Σχέδιο Ανάν. Και που η αποδοχή του σηµαίνει «Κερύνεια
Γιοκ»...

Ποιον πολιτισµό φοβούνται...

Μετά την εισβολή του '74 ιδρύθηκε στα κατεχόµενα το τουρκικό στρατιωτικό µουσείο προς
τιµήν της τουρκικής «νίκης». Το βασικό έκθεµα του µουσείου αυτού είναι µια σηµαία της
Κύπρου. Η ετικέτα γράφει: «Σηµαία της πρώην Κυπριακής ∆ηµοκρατίας».

Αυτή είναι η κυνική πραγµατικότητα της άλλης πλευράς. Η πάγια θέση των Τούρκων µετά την
στρατιωτική επιχείρηση εισβολής και κατοχής του νησιού το '74 είναι ότι στην Κύπρο έχει
δηµιουργηθεί µια Νέα Τάξη πραγµάτων και ότι το «Κυπριακό» έχει οριστικά λυθεί. Έκτοτε, η
µόνιµη επιδίωξή τους ήταν να κατοχυρώσουν και νοµικά την κατάσταση αυτή και να
αναγνωρισθεί το ψευδοκράτος.

Κι αυτό ακριβώς µας ζητούν τώρα µε το Σχέδιο Ανάν οι εισηγητές του τόσο στον ΟΗΕ όσο και
οι εδώ και στην Κύπρο ελληνικές ηγεσίες; Μας ζητούν να συναινέσουµε στην παράδοση της
Κύπρου και στη δικαίωση του «Αττίλα»!

Σήµερα, αυτό που οι πολιτικοί και οι «παγκοσµιοποιητές» αποκαλούν σχέδιο «λύσης» του
«κυπριακού προβλήµατος», κάτω από τη γνώση της αλήθειας και της ιστορίας, ξεγυµνώνεται.
Φαίνεται αυτό που πραγµατικά είναι: το όνειδος της διεθνούς υποκρισίας και η αποθέωση
της λογικής του «ξερριζωµού» των εθνών, των κοινωνιών και των πολιτισµών που
προστάζει η γενίκευση της ισοπεδωτικής «παγκοσµιοποίησης».

Όλοι αυτοί που πασχίζουν να εξαλείψουν την ελληνική ιστορία της Κύπρου είναι βαλτοί από
τους «παγκοσµιοποιητές» εµπόρους των εθνών -και από τους Αγγλοαµερικανούς
πλανητάρχες- αφού οι Άγγλοι όχι µόνο θα είναι κυρίαρχοι στο έδαφος των βάσεών τους (θα
ονοµάζονται sovereign bases - κυρίαρχες βάσεις) αλλά θα είναι και εγγυήτρια δύναµη. Οι δε
ΗΠΑ θα πάρουν υπερπολύτιµες αεροπορικές και άλλες διευκολύνσεις για την ανάπτυξη της
στρατηγικής τους στον ευαίσθητο χώρο της Μέσης Ανατολής.

Είναι εξωφρενικό να συζητάµε για το αν θα προχωρήσουµε σε µια ιστορική αυτοχειρία. ∆ιότι

το σχέδιο Ανάν δεν είναι «λύση». ∆εν είναι καν βιώσιµο. Αντίθετα, δεν πρέπει να έχουµε
καµία ψευδαίσθηση ότι το «σχέδιο» αυτό στοχεύει στο τέλος του Ελληνισµού στο νησί.

Όµως, η Κύπρος δεν είναι το στρατιωτικό «οικόπεδο», όπως το βλέπει η διεθνής διπλωµατική
«µαφία»...

Η Κύπρος είναι ένα από τα πιο σηµαντικά από την αρχαιότητα νησιά του Ελληνισµού?
και για τη θέση του, και για τη δηµιουργικότητα την οποία είχαν οι κάτοικοι, και για τη
γονιµότητα του ιδίου του εδάφους του. Με αποτέλεσµα να είναι στη µυθολογία από τα πιο
αγαπητά νησιά και γι' αυτό θεωρείται ότι εκεί βρίσκεται η βάση της Αφροδίτης - και της
θεωρίας της αναπαραγωγής µε τη γενική αυτής έννοια.

Γιατί αυτό το µέγα εθνικό µας θέµα, που κάποιοι ονοµάζουν «κυπριακό πρόβληµα», υπάρχει
ως διεθνές ζήτηµα µόνο και µόνο γιατί οι Κύπριοι είναι Έλληνες και το νησί είναι ελληνικό εδώ
και χιλιετίες.

«Χαίρετε, Αµµόχωστος, Σαλαµίς...»

Από την αρχαιότητα µέχρι το '40, όπου πήγαιναν οι Έλληνες, η συµµετοχή των Κυπρίων ήταν
φανερή. Επειδή στην Κύπρο ορθωνόταν πάντα η ελληνική σηµαία. Η ίδια σηµαία που
κυµάτιζε στα τείχη των Μυκηνών, στην Ακρόπολη των Αθηνών, στον Φάρο της
Αλεξανδρείας και στα παλάτια της Κωνσταντινούπολης για χιλιάδες χρόνια.

Αν διαβάσει κανείς τον Στράβωνα και τον Παυσανία ή τον Πλούταρχον και ιδιαίτερα την ίδια τη
θεωρία της Θεογονίας του Ησιόδου, Έργα και Ηµέραι, θα δει εκεί την αναφορά που γίνεται
στην Κύπρο και τη συµβολή της σε κάθε πνευµατική κίνηση που δηµιουργείτο στον χώρο του
Ελληνισµού.

Η ελληνικότητα, για παράδειγµα, της σηµερινής κατεχόµενης Καρπασίας µαρτυρείται από την
πρώτη χιλιετία π.Χ.

Το σηµαντικότερο πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της Κύπρου µετά τον ΙΑ' αιώνα π.Χ. υπήρξε
η Σαλαµίνα που δίκαια χαρακτηρίστηκε θεµατοφύλαξ των ελληνικών παραδόσεων. Την
ευηµερία και τη δύναµη της πόλης µαρτυρούν οι µνηµειώδεις κτιστοί θαλαµοειδείς τάφοι που
βρέθηκαν τελευταίως.

Οι µεταναστεύσεις που πραγµατοποιήθηκαν από το 1125 ώς το 800 π.Χ. ενίσχυσαν το

ελληνικό στοιχείο στην Κύπρο. Πολλοί από τους Αρκάδες που έφυγαν από την Πελοπόννησο
κατά την υποµυκηναϊκή περίοδο κατευθύνθηκαν στην Κύπρο, ακολουθώντας παλιούς
µεταναστευτικούς δρόµους των ίδιων φύλων. Το γεγονός ότι στην Κύπρο επικράτησε η
αρκαδική διάλεκτος κάνει πιθανότερη την ιστορική εκδοχή που λέει ότι ανάµεσα στα ελληνικά
φύλα που αποίκισαν το νησί πλειοψηφούσαν οι Αρκάδες.

Η διάλεκτος των Κυπριών χωρικών διατηρεί και σήµερα τον αρχαίο τύπο της ελληνικής
γλώσσας. Ο αγράµµατος χωρικός της Κύπρου, όταν µαντεύει ότι θα λάβει ένα καλό µήνυµα,
λέει «έλλεται το µάτι µου». Το «έλλεται» είναι από το αρχαίο ελληνικό ρήµα «έλλοµαι» το
οποίο σηµαίνει «κινούµαι» και από το οποίο παρήχθη η πρώτη ονοµασία του Ελληνισµού.
Πριν ονοµασθεί Ελλάς ονοµαζόταν Ελλοπία, «η χώρα», δηλαδή, «των ανθρώπων µε
αεικίνητο πνεύµα».

Η σχέση της Κύπρου µε την Αρκαδία είναι πανάρχαια. Στην αρχαία Αρκαδία είχαν πάντα να
λένε για τον γενάρχη τους τον Αρκάδα, που ήταν καρπός από την ένωση του ∆ία µε τη νύµφη
Καλλιστώ και για τους παλιούς προγόνους τους, που είχαν οδηγήσει τους Αρκάδες ώς την
Κύπρο. Κι ιστορούσαν για τον Γόρτυνο που έχτισε τη Γόρτυνα στην Κρήτη και για τον
Αγαπήνορα που έχτισε την Πάφο στην Κύπρο.

Ο Αγαπήνορας, που ηγήθηκε των Αρκάδων στην Τρωϊκή εκστρατεία (Όµηρος, Β 609),
καθώς γύριζε, έπεσε σε µεγάλη θαλασσοταραχή κοντά στο ακρωτήριο του Καφηρέα. Έτσι
κατέληξε στις νοτιοδυτικές ακτές της Κύπρου όπου έγινε ο οικιστής της Πάφου, ίδρυσε τον
περίφηµο ναό της Αφροδίτης και οργάνωσε τα µεταλλεία χαλκού στο νησί. Η κόρη του,
Λαοδίκη, τιµώντας τις ρίζες της, θα ιδρύσει αργότερα στην Αρκαδία τον ναό της Παφίας
Αφροδίτης (Τεγέα).

Κύπρια Έπη...

Η διάδοση και η τελειότητα των Οµηρικών Επών θα ήταν αδύνατη χωρίς την ύπαρξη µιας
ολόκληρης σειράς από εµπνευσµένους, θείους, όπως τους αποκαλεί ο ίδιος ο Όµηρος,
επικούς δηµιουργούς. Τα έπη αυτά που αναφέρονται στην Τρωϊκή, ειδικά, εκστρατεία τα
ονοµάζουµε «Τρωϊκός Κύκλος». Σε αυτή την οµάδα επών που η αρχαία παράδοση τα
εντάσσει στον επικό κύκλο περιλαµβάνονται, µεταξύ άλλων, τα «Κύπρια έπη» που
αποδίδονται στον φιλόσοφο-ποιητή Στασίνο.

Στα «Κύπρια» περιγράφεται µια δεύτερη παράδοση για την αρπαγή της Ελένης που έχει
επηρεάσει σηµαντικά την εσωτερική παράδοση στη ∆υτική Ευρώπη µετά την
Αναγέννηση.

Τα «Κύπρια έπη», σύµφωνα µε τον µεγάλο µας ιστορικό της Ρωσικής Ακαδηµίας Επιστηµών,
∆ηµήτρη Ι. Τσιµπουκίδη, είναι ο µύθος που θέλει να δικαιολογήσει τις αιτίες του τρωϊκού
πολέµου και ουσιαστικά αποτελεί ένα είδος εισαγωγής στην Ιλιάδα. Κατά τη γνώµη
ορισµένων αναλυτών, τα Κύπρια έπη προϋπήρχαν της Ιλιάδας.

Χάρη στην επική αυτή παράδοση, η Κύπρος παρέµεινε άµεσα συνδεδεµένη µε τη µυκηναϊκή
παράδοση και διεφύλαξε την ελληνική γλώσσα στην πιο αρχαϊκή της µορφή.

Η Κύπρος είναι το πρώτο νησί από την αρχαιότητα που παρήγαγε χαλκό, προπαντώς από
την αρχαία πόλη Ταµασσό που αποτελούσε µία από τις καλύτερες βάσεις παραγωγής
χαλκού, από την οποία τροφοδοτείτο ολόκληρος ο Ελληνισµός. Γι' αυτό τον λόγο πολλές
φορές οι ξένοι, µαθαίνοντας για το µετάλλευµα αυτό από τους Ρωµαίους, που το ονόµασαν
«copper», δηλαδή «χαλκός καταγόµενος από την Κύπρο», έχουν συγχύσει το όνοµα και
νοµίζουν ότι το νησί πήρε το όνοµά του από το µετάλλευµα, ενώ ισχύει το αντίστροφο...

Αργότερα, στον τρωϊκό πόλεµο εκλήθησαν µόνο ελληνικές πολιτείες. Και εδώ η Κύπρος είναι
παρούσα. Ήλθαν, µάλιστα, για τον σκοπόν αυτό αυτοπροσώπως στην Κύπρο ο Οδυσσέας,
συγκεκριµένα στην Πάφο, και ο αρχιστράτηγος Αγαµέµνων.

Ο λόγος ήταν ότι ο περισσότερος οπλισµός που είχαν οι Έλληνες ήταν από χαλκό που είχαν
πάρει από την Κύπρο. Η δε πανοπλία του ίδιου του Αγαµέµνονα είναι κατασκεύασµα
Κυπρίων και δεν αγοράσθηκε ούτε απεστάλη. Όπως λέει στην Ιλιάδα, κεφάλαιο Λ΄, στίχος
19, ο Όµηρος «ξενίω δώκε», δηλαδή ο ίδιος ο Αγαµέµνονας πήγε εις την Κύπρο και ο
βασιλεύς της Κύπρου εις την Πάφο, Κινύρας, του την έδωσε.

Το ίδιο πράγµα γίνεται και µε τον Μέγα Αλέξανδρο. Όλη του η πολεµική πανοπλία, από το
σπαθί µέχρι τον θώρακα, ήταν κυπριακής κατασκευής και κυπριακά δώρα.

Οµηρικά Έπη...

Κατά τον τρωϊκό πόλεµο, ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ο Μενέλαος, όταν έµαθε την φυγή
της Ελένης, πήγε στις Μυκήνες και µαζί µε τον αδελφό του Αγαµέµνονα, κατέβηκαν αµέσως
στην Πύλο για να συµβουλευθούν τον βασιλιά Νέστορα, στην Ιθάκη για τον Οδυσσέα και
έπειτα στην Κύπρο στον βασιλέα Κινύρα. Τέλος, κατέληξαν στους ∆ελφούς, όπου µε την
υπόδειξη του θεού Απόλλωνα, αφιέρωσαν στην Αθηνά ένα περιδέραιο της Ελένης, δώρο
παλιό της Αφροδίτης.

Από την πρώτη στιγµή που ξεκινά ο ίδιος ο Οδυσσέας για να µπει στον ∆ούρειο Ίππο,
βλέπουµε να είναι εκεί µέσα µαζί του Κύπριοι, ο Ακάµας, ο ∆ηµοφών, ο Κηφεύς και άλλοι.

Η πανέµορφη θεά Αφροδίτη αναδύθηκε από τα κύµατα όταν ο Κρόνος έκoψε τα γεννητικά
όργανα του Ουρανού και τα πέταξε στην θάλασσα. Καθώς τα κύµατα παρέσυραν την
µατωµένη σάρκα, σχηµατίστηκε ένας άσπρος αφρός που σιγά-σιγά πήρε µορφή γυναίκας. Ο
αφρός αυτός άραξε στην Κύπρο, στα ακρογιάλια της Πάφου, όπου η Αφροδίτη η
Αναδυοµένη ή και Κύπρις ή Κυπρογένεια πρωτοπάτησε το πόδι της.

Ο ναός της στην Πάφο που αναφέρεται στην Οδύσσεια, βρέθηκε στις ανασκαφές και πρέπει
να χτίστηκε γύρω στα 1200 π.Χ. Εκεί, στην ελληνική Κύπρο, µέσα σε κλειστές πόρτες για να
µην την βλέπει κανείς, κατέφευγε, σύµφωνα µε τον µύθο, η Ελληνίδα θεά για να µυρώνεται µε
το αθάνατο λάδι της και να στολίζεται µε τα µαλαµατένια της γιορντάνια.

Στο «Φ» της Ιλιάδας, όπου διεξάγεται η περίφηµη «θεοµαχία» εξαιτίας της νίκης των Ελλήνων
στην Τροία, η Αθηνά ξαπλώνει στο έδαφος φαρδιά-πλατιά την Αφροδίτη. Η πληγωµένη θεά
τρέχει τότε ταπεινωµένη να κρυφτεί στην Κύπρο, στο τέµενος που έχει στην Πάφο. Εκεί οι
Χάριτες, που ήταν στην υπηρεσία της, «την λούζουν, την µυρώνουν µε λάδι αθάνατο και της
φορούν καινούργια πάγκαλα ρούχα» (Ι.Θ. Κακριδή, Τόµος Ι, σελ. 56). Και έτσι η θεά
ξαναβγαίνει ανανεωµένη και ξανακερδίζει το κύρος της και τη δύναµη που είχε ως θεά του
έρωτα.

Οι Κύπριοι ήταν πάντα περήφανοι και για τον αγαπηµένο γιο της θεάς, τον Άδωνη, που
πατέρας του ήταν ο Κύπριος Κινύρας.

Η Κύπρος στον µυθολογικό κύκλο...

Ποικίλοι µύθοι ενώνουν την Κύπρο µε το αρχιπέλαγος των ελληνικών νήσων.

Στον Θηβαϊκό Κύκλο, ο γιος του Αµφιαράου, Αλκµαίων, ορίστηκε αρχηγός των Επιγόνων
και οργάνωσε νέα εκστρατεία µε την προτροπή της µάνας του Εριφύλης, η οποία
δωροδοκήθηκε για να τον πείσει µε τον «πέπλο της Αρµονίας».

Ύστερα από την άλωση της Θήβας, ο Αλκµαίων προχωρεί στη µητροκτονία της µητέρας του,
Εριφύλης. Όταν αρχίζουν να τον κυνηγούν οι Ερινύες, εγκαταλείπει το Άργος. Πολλά
µυθιστορηµατικά στοιχεία πλέχτηκαν γύρω από τις περιπλανήσεις του. Βασικό ρόλο, πάντως,
στην αρχική αυθυπόστατη ιστορία έπαιζε ένα «καταραµένο περιδέραιο».

Ε, λοιπόν, στον ναό της Αφροδίτης στην Αµαθούντα της Κύπρου, «έδειχναν ένα περιδέραιο
και ιστορούσαν πως ήταν της Αρµονίας και πως είχε τερµατίσει εκεί την καταραµένη ιστορία
του σαν ευλαβικό αφιέρωµα» (Ι.Θ.Κ., Τόµος 4ος, σ. 235).

Κλασικοί χρόνοι

Ως τµήµα του ελληνικού πολιτισµού, ολόκληρη η Κύπρος (µε εξαίρεση την Αµαθούσα)
συµµετείχε στη µεγάλη Ιωνική Επανάσταση (499-494 π.Χ.) και πρωτοστάτησε για την
απελευθέρωση από τους Πέρσες. Ήταν η πρώτη αναµέτρηση των Ελλήνων µε την Περσική
αυτοκρατορία. Οι Πέρσες συγκέντρωσαν µεγάλο στρατό για την καταστολή των εξεγερµένων
και αποβιβάσθηκαν στη µεγαλόνησο, όπου είχε γενικευθεί η επανάσταση των Κυπρίων υπό
τον Ονήσιλο. Ο πόλεµος στο νησί κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο και στο τέλος οι Έλληνες
ηττήθηκαν ύστερα από σκληρές και άνισες µάχες.

Ο Ονήσιλος ζήτησε την βοήθεια των «αδελφών» Ιώνων «για να αποκτήσουν η Ιωνία και η
Κύπρος την ελευθερία τους», όπως είπαν οι Ίωνες στους στρατηγούς των Κυπρίων.

Ο Κύπριος βασιλιάς Ευαγόρας µε την πολιτική του προς Ανατολάς απετέλεσε το µοντέλο για
την πολιτική του Μεγαλέξανδρου.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε στο Αφγανιστάν και προχώρησε προς το Ιράν, για να
κτίσει την τελευταία Αλεξάνδρεια, κατέκτησε και διαίρεσε το Αφγανιστάν σε δύο βασίλεια: τη
Σογδιανή και τη Βακτριανή. Οι πρώτοι βασιλείς που ορίσθηκαν από τον Αλέξανδρο ήσαν
Κύπριοι, οι περίφηµοι Στασάνωρ και Στάσανδρος. Στο µουσείο δε της Καµπούλ υπάρχουν
τα πρώτα νοµίσµατα της περιόδου αυτής που έχουν τις κεφαλές των Κυπρίων βασιλέων.
Επίσης, ο Κύπριος Πασικράτης ανέλαβε την ειρήνη της Ασίας και έγινε διοικητής της Αρίας
και ∆ραγκιανής, διαδεχόµενος τον Στασάνωρα που έγινε κυβερνήτης της Βακτριανής και
Σογδιανής.

Σε όλους τους αγώνες που έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες, από τους ∆ελφούς µέχρι τα Νέµεα, τα
Πύθια και την Ολυµπία, η Κύπρος είναι παρούσα. Όταν αρχίζει να συγκεντρώνεται και να
µορφοποιείται η Ολυµπιακή Ιδέα για τους Ολυµπιακούς Αγώνες, η παρουσία Κυπρίων
αθλητών εις όλους τους αγώνες είναι σταθερή. Υπάρχουν Κύπριοι Ολυµπιονίκες. Είναι δε
γνωστόν ότι µόνον ελληνικής καταγωγής και ελληνικού πνεύµατος και ψυχής αθλητές
µπορούσαν να πάρουν µέρος σε αυτούς τους αγώνες. Ο Κύπριος αθλητής Ονησικράτης
από την Σαλαµίνα ανακηρύχθηκε Ολυµπιονίκης κατά την 150η Ολυµπιάδα.

Αλλά και όταν το 1200 π.Χ. αποφασίζεται να γίνει από τον Ιάσονα και τους άλλους η
Αργοναυτική εκστρατεία, ανάµεσα στις ελληνικές πολιτείες που έλαβαν µέρος ήταν και η
Κύπρος παρούσα µε τον Κύπριον αργοναύτη Χαλκάνορα, ο οποίος κατήγετο από το
ιστορικό Ιδάλλιο. Μέχρι σήµερα τελούνται αθλητικοί αγώνες στο Ιδάλλιο εις το όνοµα του
Χαλκάνορα. Υπάρχει και ο αθλητικός σύλλογος «Χαλκάνωρ».
Μεταχριστιανική Περίοδος...

Στη µεταχριστιανική περίοδο, η Κύπρος και πάλι πρωτοστατεί µε πολλές προσωπικότητες και
µάρτυρες στην υπόθεση του Ελληνισµού, όπως η περίφηµη αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
Θεοδώρα που ήταν Κυπρία.

Η ιστορική πορεία του κυπριακού µοναχισµού έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εθνική
επιβίωση του κυπριακού ελληνισµού. Μέσα στις τραγικές περιπέτειες του νησιού, τα
µοναστήρια του, όπως η περίφηµη µονή του Κύκκου, υπήρξαν τα ασφαλέστερα καταφύγια
όχι µόνο των διωγµένων αλλά και των γραµµάτων και των τεχνών. ∆ιατηρούσαν, µάλιστα,
καθ' όλη την περίοδο της Φραγκοκρατίας και Τουρκοκρατίας ελληνικές σχολές της θύραθεν
και της ιεράς παιδείας.

Ο περίφηµος λόγιος Οικουµενικός Πατριάρχης Γεώργιος ή Γρηγόριος ο Κύπριος γεννήθηκε

στη Λευκωσία το 1240. Σπούδασε στη Λατινική Σχολή Λευκωσίας και αργότερα µετέβη και
συνέχισε τις σπουδές του στη Νίκαια και Κωνσταντινούπολη. Εργάστηκε τόσο για την
κλασική παιδεία όσο και για την διάδοση της αττικής γλώσσας.

Στο βιβλίο ∆ιδάσκαλοι του Γένους που εξέδωσε πρόσφατα ο λογοτέχνης Γιάννης Γουδέλης,
αναφέρονται πολλοί Kύπριοι πεφωτισµένοι διδάσκαλοι και κληρικοί που έπαιξαν ρόλο στην
εποχή τους ως καθηγητές Πανεπιστηµίων (Ρώµης, Πάδοβας, Βενετίας, κ.λπ.).

Ο Κύπριος Αθανάσιος ο Ρήτωρ (1600-1650 µ.Χ.) προσεταιρίσθηκε τον αυτοκράτορα της

Γαλλίας, ο οποίος του έδωσε τον τίτλο του περιοδεύοντος πρέσβεως για να µπορεί να κινείται
εις την οικουµενική αυτοκρατορία, και έφθασε στην Ελλάδα, εγύρισε τα µοναστήρια, έβρισκε
χειρόγραφα των αρχαίων κειµένων και των τραγωδιών και τα αγόραζε αντί δύο δραχµών.
Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Σάθας, διέσωσε τραγωδίες του Αισχύλου, έργα του
Σοφοκλή, του Ευριπίδη και άλλων αρχαίων τραγικών. Ο θησαυρός αυτός ακόµα φυλάσσεται
στο µουσείο των Παρισίων και στο ιερό ναό της Αγίας Γενεβιέβης.

Ελληνική Επανάσταση...

Ο επαναστατικός πυρετός φτάνει τον Ιούλιο του 1821 στην Κύπρο που είχε τότε 80.000
Έλληνες και 20.000 Τούρκους κατοίκους. Η µεγαλόνησος πλήρωσε ακριβά την ελληνικότητά
της. Αφού πραγµατοποιήθηκε απόβαση 4.000 Τούρκων στρατιωτών από τη Συρία και την
Παλαιστίνη, άρχισε ο αφοπλισµός και ο εξανδραποδισµός του νησιού. Στην πλατεία του
διοικητηρίου της Λευκωσίας απαγχονίσθηκε ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και
καρατοµήθηκαν οι τρεις µεγάλοι µητροπολίτες του νησιού: Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας, και
όλοι οι ανώτεροι κληρικοί. Μια µέρα αργότερα αποκεφαλίσθηκαν όλοι οι άλλοι ηγούµενοι και
προηγούµενοι όλων των µονών του νησιού και οι πιο επίσηµοι εκ των κληρικών και των
προεστών των επαρχιών, πάνω από 400 άτοµα.

Οι περιουσίες και τα ιερά σκεύη των µονών δηµεύθηκαν. Η κυπριακή Eκκλησία, η λεγόµενη
και Εθναρχία, αν και από τη γεωγραφική θέση του νησιού η Επανάσταση ήταν αδύνατη,
έχυσε και τότε και αργότερα πολύ αίµα στον βωµό της κυπριακής ελευθερίας.

Στην Πελοπόννησο, στο κέντρο της Καλαµάτας υπάρχει µνηµείο πεσόντων και εκεί
αναφέρονται οι πρώτοι απελευθερωτές των Καλαµών: Πλαπούτας, Κολοκοτρώνης,
Παπαφλέσσας και Χαράλαµπος Μάλης (Κύπριος διδάσκαλος). Ο Κύπριος αυτός δεν ήταν
µόνο εκ των πρωτεργατών της Επανάστασης αλλά ήταν και ο επίσηµος τροφοδότης µε
δυναµίτη και πυρίτιδα και χαλκό που έφερναν από την Κύπρο και από τη Συρία, και
τροφοδοτούσε τους µπαρουτόµυλους της ∆ηµητσάνας για να προετοιµαστεί η
Επανάσταση. Ο άλλος Κύπριος, ο µητροπολίτης ∆ηµητσάνας, είχε δηµιουργήσει το
εργοστάσιο.

Στον αποκλεισµό της Σφακτηρίας, ο Κύπριος αγωνιστής Μιχαήλ ο Κύπριος, διέσπασε τον
κλοιό των τουρκικών πλοίων και µετέφερε στα αγγλικά πλοία που είχαν αγκυροβολήσει
µακρύτερα σηµαντικό µήνυµα του στρατηγού Μακρυγιάννη προς τους Άγγλους.
Ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας, έχει µισή κερκυραϊκή και µισή
κυπριακή καταγωγή. Η µητέρα του, Αδαµαντία Γονένη, ήταν οικογένεια νοµοµαθών της
Κύπρου.

Και να µην ξεχνάµε ότι ο Ιωάννης Φιλήµων, που συνέταξε και την διακήρυξη της Φιλικής
Εταιρείας, κατήγετο από την Λευκωσία.

Η παρούσα φάση... η λεηλασία ενός πολιτισµού

Το πιο επικίνδυνο, λοιπόν, κοµµάτι του Σχεδίου Ανάν είναι ο πολιτιστικός βιασµός που
επιχειρεί µε το σβήσιµο της Ιστορίας και την εξαφάνιση της ελληνικότητας της
Κύπρου. Καθιερώνοντας τα τουρκικά και τα αγγλικά ως επίσηµες γλώσσες, το αποτέλεσµα
θα είναι η αγλωσσία: οι νέοι Κύπριοι θα µιλούν τελικά τα «σκοτωµένα» αγγλικά. Σιγά-σιγά θα
αλλάξουν τα τοπωνύµια.

Ήδη τα αρχαία τοπωνύµια στην κατεχόµενη Κύπρο έχουν αλλάξει σε τουρκικά και στο νέο
«συστατικό» κράτος θα παραµείνουν οι τουρκικές ονοµασίες.

Ο στόχος της αυτοκρατορίας της «παγκοσµιοποίησης» είναι η δηµιουργία ξερριζωµένων

ανθρώπων που γίνονται εύκολα διαχειρίσιµοι, άµορφα γρανάζια σε ένα ισοπεδωτικό
σύστηµα.

Όλοι αυτοί οι πλανητάρχες -φανεροί και κρυφοί- γνωρίζουν ότι η Κύπρος ήταν η βάση απ'
όπου προχώρησε ο Ελληνισµός στα βάθη της Μέσης Ανατολής και γονιµοποίησε τον
πνευµατικό της κόσµο. Και αυτό το στρατηγικό µας πλεονέκτηµα θέλουν να το διαλύσουν. Αν
δεν έχει αυτή τη βάση, η Ελλάδα αποµονώνεται και συρρικνώνεται ακόµα σε ένα Αιγαίο που
στη συνέχεια κι αυτό θα υποστεί την επέλαση παροµοίων σχεδίων.

Όµως, τα κάστρα και τα κράτη δεν πέφτουν απ' έξω. Πρώτα από µέσα πέφτουνε.

Ο µεγάλος µας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, όταν ήταν στην Κύπρο, έγραφε στον φίλο του και
άλλο µεγάλο λογοτέχνη Γιώργο Θεοτοκά: «Βρήκα εδώ µια µηχανή που προσπαθεί να κάνει
τους Κυπρίους κατοίκους σπαρτούς και όχι Έλληνες» (Αλληλογραφία Σεφέρη-Θεοτοκά).

Αυτή η «µηχανή» έδρασε και στην περίπτωση Ανάν και προετοίµασε µεθοδικά το σχέδιο εδώ
και χρόνια. Είναι οι οµάδες «των επαναπροσεγγιστών» που συναντήθηκαν στο Όσλο της
Νορβηγίας - στον ίδιο χώρο που παγίδεψαν τους Παλαιστίνιους µε τις συµφωνίες του Όσλο
και είδαµε πού κατέληξαν. Πρόκειται για στελέχη των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων
που οργανώθηκαν σε σεµινάρια του Ιδρύµατος Φουλµπράιτ.

Κύριος οµιλητής αυτών των σεµιναρίων ήταν ο καθηγητής Ντάνιελ Ελάζαρ, σηµαίνων
πολιτικός επιστήµων και ειδικός στην οργάνωση της εβραϊκής κοινότητας παγκοσµίως.
Υπήρξε σύµβουλος της ισραηλινής κυβέρνησης και του Παγκόσµιου Σιωνιστικού Οργανισµού.

Το «Σεµινάριο του Όσλο» (1) έθεσε τις βάσεις για τη δηµιουργία ενός κράτους-υβριδίου
χωρίς ιστορία, εθνική συνείδηση και γλώσσα. Η λογική αυτού του πολιτειακού µορφώµατος
θυµίζει τον «νέο άνθρωπο» και τη νέα γλώσσα «newspeak» του Όργουελ...

(1) Περισσότερες λεπτοµέρειες για τη διαδικασία «ψυχολογικής προετοιµασίας» της

«επαναπροσέγγισης» µέσω του Σχεδίου Ανάν υπάρχουν στις στήλες Ελεύθεροι
Πολιορκηµένοι ΧΙ (15 Nοεµβρίου 2002) και ΧΙΙ (22 Nοεµβρίου 2002).
«Σχέδιο Ανάν»: το «γνωστό-άγνωστο» παρασκήνιο

Το Κυπριακό εισήλθε στη φάση ...«επίλυσής» του. Το προτεινόµενο Σχέδιο Ανάν, που δεν
συνάδει µε τις αρχές του ιδίου του ΟΗΕ, αλλά και της πολλά υποσχόµενης ΕΕ, έρχεται να
µας επιβληθεί µετά από δυσβάστακτες πιέσεις και αφόρητους εκβιασµούς εις βάρος της
ελληνοκυπριακής πλευράς. Απειλούν ότι η κατάσταση για µας είναι lose-lose... Οπότε, είτε
«λύνουµε» το πρόβληµα µε το Σχέδιο Ανάν ή φαινόµαστε αδιάλλακτοι και
«ευρωδιχοτοµούµαστε»! Είναι όµως έτσι τα πράγµατα, και ποια είναι τα παρασκήνια;

Μπορείτε να διαβάσετε όλα τα σχετικά µε το «Κυπριακό» στο πολύ καλά ενηµερωµένο

κυπριακό εναλλακτικό site Νοητική Αντίστασις.

Αποτελέσµατα δηµοσκόπησης για το Σχέδιο Ανάν

Σύµφωνα µε τα αποτελέσµατα δηµοσκόπησης, που έγινε σε δείγµα 800 ατόµων µε τη

µέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων και µε τη χρήση δοµηµένου ερωτηµατολογίου:

Το 61% των ερωτηθέντων απαντά ότι θα καταψηφίσει το σχέδιο Ανάν στο δηµοψήφισµα, αν
δεν γίνουν ουσιαστικές αλλαγές, έναντι 27% που απαντά ότι θα το ψηφίσει έστω κι αν δεν
γίνουν αλλαγές.

Στη µεγάλη του πλειοψηφία ο κυπριακός λαός στηρίζει τους χειρισµούς του προέδρου Τ.
Παπαδόπουλου, αναγνωρίζοντας προφανώς ότι στη Νέα Υόρκη λειτούργησε υπό τις
ασφυκτικές, εκβιαστικές πιέσεις τόσο της Ουάσινγκτον όσο και της ΕΕ, αλλά και της
ελληνικής κυβέρνησης.

Έτσι, το 78% των ερωτηθέντων δηλώνει ικανοποιηµένο (25% πολύ και 53% αρκετά) από
τους χειρισµούς του προέδρου και µόνο το 20% δεν είναι ικανοποιηµένο (15% λίγο και 5%
καθόλου).

Τέλος, σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση του αποτελέσµατος των συνοµιλιών στην Νέα Υόρκη:

- Το 60% τις χαρακτηρίζει επιτυχία

- Το 25% τις θεωρεί αποτυχία
- Το 7% πιστεύει ότι δεν ήταν ούτε επιτυχία, ούτε αποτυχία
- Το 8% δεν απαντά.
Κόφι Ανάν, Ραούφ Ντενκτάς, Τάσος Παπαδόπουλος, γελώντας ευχαριστηµένοι (;)
µετά το τέλος των συνοµιλιών στη Νέα Υόρκη, χαιρετιούνται µε τον τύπον της
«µασονικής αλύσεως» !

Σε µια ανάλογη αναµνηστική φωτογραφία (κάτω), από τη δεκαετία του ’60, φαίνεται η
µασονική «άλυσις» του τέως προέδρου των ΗΠΑ, Χάρι Τρούµαν (στο κέντρο) µε τους
εκπροσώπους της ελληνικής µασονίας κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο Tρούµαν είχε αναλάβει να πείσει τους Έλληνες για τα πλεονεκτήµατα της Συµφωνίας της
Ζυρίχης, που η κατάληξη των συνεπειών της ήταν η τραγωδία της εισβολής και κατοχής του
1974.

Ο νεοϊσλαµιστής νεοφιλελεύθερος Ταγίπ Έρντογαν (φίλος του Γιωργάκη Παπανδρέου και

του Κώστα Καραµανλή) χαιρετά τον υπερεθνικιστή φασίστα Ραούφ Ντενκτάς και από πίσω
χαµογελούν ευχαριστηµένοι ο κρυπτοεθνικιστής δηµοκράτης υιός του Ντενκτάς, Σερντάρ,
µαζί µε τον προοδευτικό ευρωαριστερό Μεχµέτ Αλή Ταλάτ (φίλος όλων των
«προοδευτικών» νεοκυπριακών κοµµάτων και οργανώσεων). Μετά από παιχνίδια, ίντριγκες,
ψευδοαδιαλλαξίες και κόλπα όλοι αυτοί -που δηλώνουν πάνω από όλα Τούρκοι-
ευχαριστηµένοι και χαρούµενοι υποστηρίζουν το Σχέδιο Ανάν.

Αυτό, δυστυχώς, δεν το καταλάβαινε εξ αρχής η κυπριακή πολιτική ηγεσία η οποία

επαναπαύθηκε κατ’ αρχάς στην «αδιαλλαξία» Ντενκτάς και τώρα, δυστυχώς και πάλι,
αποκοιµίζεται –και αποκοιµίζει και τον κόσµο- µε τη λογική του «ευρωπαϊκού κεκτηµένου»
και την «τεχνική» συµβολή της ΕΕ.
Ερυθρόµορφος κρατήρας (440-430 π.Χ.) από το Μουσείο Τέχνης Toledo του Οχάιο, που
απεικονίζει τον Μενέλαο να καταδιώκει την Ωραία Ελένη µετά την άλωση της Τροίας.
Χωρίς τα Κύπρια έπη θα ήταν αδύνατη η τελειότητα των Οµηρικών επών (Ελληνική
Μυθολογία Εκδοτικής Αθηνών, Τόµος Ε).

Σχεδόν µια τριακονταετία µετά την εισβολή, οι βανδαλισµοί, οι λεηλασίες των εκκλησιών, οι
κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών συνεχίζονται παρ' όλες τις καταγγελίες της κυπριακής
κυβέρνησης προς τους διεθνείς οργανισµούς (Unesco, Iccrom, Icomos και το ∆ιεθνές
Συµβούλιο Εκκλησιών) και παρ' όλο ότι η Κύπρος έχει υπογράψει όλες τις διεθνείς συµβάσεις
που αναφέρονται στη διαφύλαξη ή τη διάσωση της Παγκόσµιας Πολιτιστικής Κληρονοµιάς.

Σύµφωνα µε την Μαρίνα Σολοµίδου-Ιερωνυµίδου, αρχαιολογικό λειτουργό στο Α' Τµήµα

Αρχαιοτήτων Κύπρου, από τον Αύγουστο του 1974, τουλάχιστον 206 κηρυγµένα Αρχαία
Μνηµεία βρίσκονται σε κατεχόµενο έδαφος.

Το Τµήµα Αρχαιοτήτων κατέχει στοιχεία και µαρτυρίες για λεηλασίες όλων των µουσείων της
κατεχόµενης περιοχής: Μουσείο Αµµοχώστου, Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Κερύνειας, Μουσείο
Αρχαίου Ναυαγίου στο Κάστρο της Κερύνειας, των συλλογών Χατζηπροδρόµου και Λοϊζίδη·
για τις συστηµατικές κλοπές βυζαντινών εικόνων, εκκλησιαστικών σκευών, κεντηµάτων,
πολυκάντηλων και ξυλόγλυπτων από την Ιερά Μητρόπολη Κερύνειας· για κλοπή όλων των
εικόνων και χειρογράφων που βρίσκονταν στο Κέντρο Συντήρησης Εικόνων και
Χειρογράφων στο Μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνος στην Τρεµετουσιά. Το Τµήµα
Αρχαιοτήτων κατάφερε να επαναπατρίσει µέρος της συλλογής αυτής µε τη βοήθεια ιδιωτικών
ιδρυµάτων, όπως το Ίδρυµα Λεβέντη.

Η Μαρία Αναγνωστοπούλου, αρχαιολόγος-γεν. γραµµατέας της Επιτροπής για την

Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονοµιάς της Κύπρου, έχει καταγγείλει ότι «συστηµατικά
και ανελέητα προχωρούν οι κατακτητές στην εξάλειψη της πολιτιστικής κληρονοµιάς του
κυπριακού λαού. Μακρύς είναι ο κατάλογος αρχαιολογικών χώρων, αρχαιολογικών
µουσείων, ιδιωτικών συλλογών στα κατεχόµενα που λεηλατήθηκαν. Εξαφανίσθηκαν
ολόκληρες βιβλιοθήκες, όπως η µεγάλη και µοναδική Κυπρολογική Βιβλιοθήκη του
∆ηµητρίου Μαραγκού από την Αµµόχωστο, καθώς και η βιβλιοθήκη του Χατζηϊωάννου.
Επίσης, η µοναδική συλλογή αρχαιοτήτων του Χριστάκη Χατζηπροδρόµου στην
Αµµόχωστο». (Kαθηµερινή, 26-27 Απριλίου 1997)
Τοιχογραφία που κοσµούσε, πριν από την επέλαση της βαρβαρότητας το 1974, τον
θόλο του παρεκκλησίου του Αγίου Θεµωνιανού Λύσης µε τον Παντοκράτορα
πλαισιωµένο από την Παναγία, τον Ιωάννη και πλήθος Αγγέλων. Βρέθηκε στο Χιούστον
του Τέξας στο... Ίδρυµα De Menil!

Εκεί που αλύπητα στράφηκε η µανία του κατακτητή ήταν τα µοναστήρια και οι εκκλησίες. Οι
εκκλησίες απογυµνώθηκαν από τις βυζαντινές τοιχογραφίες. Ξυλόγλυπτα τέµπλα
πουλήθηκαν µε το µέτρο στις ξένες αγορές. Απογυµνώθηκαν οι εκκλησίες από τους κινητούς
θησαυρούς, τις εικόνες, τα αρχιερατικά άµφια, τα τελετουργικά σκεύη, τα ιερά κειµήλια. Πολλά
εικονίσµατα για να πουληθούν ευκολότερα κόπηκαν σε δύο και τρία κοµµάτια. Μέσα σε
τσουβάλια, η ιστορία και η τέχνη του πολιτισµού της Κύπρου, πήραν τον δρόµο από τα
Άδανα και την Κωνσταντινούπολη για τις παράνοµες αγορές της Ευρώπης και της Αµερικής,
ακόµα και της Ιαπωνίας.

Όταν τα φορητά αντικείµενα, που µπορούσαν να κλαπούν και να φυγαδευθούν, λιγόστεψαν,

άρχισε η αποκόλληση τοιχογραφιών και εντοίχιων ψηφιδωτών, µε στόχο όχι µόνο το κέρδος,
αλλά -µε την υποστήριξη των κατοχικών αρχών- την εξαφάνιση κάθε ίχνους πολιτιστικής
κληρονοµιάς που είναι µαρτυρία της διαχρονικής ελληνικής εθνικής ταυτότητας των
κατεχοµένων εδαφών. Όσες τοιχογραφίες είχαν συντηρηθεί και καθαριστεί από την
Αρχαιολογική Υπηρεσία Κύπρου, πριν από την τουρκική εισβολή του '74, αφαιρέθηκαν.
Εκείνες που δεν µπορούσαν να τις αφαιρέσουν τις κατέστρεψαν.

Η έκταση της καταστροφής είναι πραγµατικά ασύλληπτη. Συνεχώς παρουσιάζονται τµήµατα

τοιχογραφιών σε διάφορες αγορές και σε παλαιοπωλεία της Ευρώπης. Πώς είναι δυνατόν
έργα τέχνης που έχουν αφαιρεθεί από εκκλησίες, να πουλιούνται ελεύθερα στη διεθνή αγορά;

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LXII - [27 Φεβρουαρίου 2004]

Πάπας κατά Μπους

«Ουαί υµίν, γραµµατείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι οµοιάζετε προς τάφους ασβεστωµένους,
οι οποίοι απ’ έξω µεν φαίνονται ωραίοι και κατάλευκοι, από µέσα όµως είναι γεµάτοι από οστά
νεκρών και από κάθε ακαθαρσίαν...»
[Ματθαίου, κγ’ 33]

Τα Πάθη του Χριστού, κατά τον Μελ Γκίµπσον

[Πηγή: Reseau Voltaire, 24 Φεβρουαρίου 2004]
Τα Πάθη του Χριστού, το χολιγουντιανό φιλµ, που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Μελ
Γκίµπσον, προβάλλεται ήδη στις κινηµατογραφικές αίθουσες των Ηνωµένων Πολιτειών και
της Ευρώπης.

Ο Αυστραλός ηθοποιός Μελ Γκίµπσον είναι γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες Μαντ
Μαξ και Θεωρίες Συνωµοσίας. Σε µεγάλη ηλικία µεταστράφηκε στον καθολικισµό και, µάλιστα,
στο λεγόµενο «παραδοσιακό» ρεύµα. Επένδυσε 25 εκατοµ. δολάρια για το γύρισµα αυτής της
ταινίας την οποία, όπως λέγεται, δηµιούργησε εµπνεόµενος από το Άγιο Πνεύµα.

Η ταινία υποστηρίζεται τόσο από το Opus Dei όσο και από την ηγεσία του Βατικανού αφού,
σε ειδική προβολή που έγινε, έλαβε την έγκριση του Πάπα.

Είναι µια σαφής προσπάθεια αντεπίθεσης του Βατικανού και του καθολικισµού στην Αµερική
–µαζί µε τη σαρωτική εµφάνιση του καθολικού υποψήφιου των ∆ηµοκρατικών Τζων Κέρι–
εναντίον του προτεσταντο-σιωνιστικού µπλοκ που ελέγχει την κυβέρνηση Μπους. Το
«σαδιστικό» –βίαιο στοιχείο της ταινίας– εκφράζει σαφώς τη γνωστή στάση
«αυτοµαστιγώµατος» που υπάρχει ως ερµηνεία του Πάθους στους ιθύνοντες του ακραίου
καθολικισµού.

Η ταινία ήδη έχει προκαλέσει τεράστιο θόρυβο και µεγάλη ρήξη στις σχέσεις του
φονταµενταλιστικού κινήµατος της Αµερικής µε τους φιλοεβραίους προτεστάντες και τους
σιωνιστές. Πολλοί γνωστοί «τηλε-ευαγγελιστές» έχουν εκφρασθεί υπέρ του Γκίµπσον και του
πατέρα του, Χάτον, που είναι γνωστός θεωρητικός της άρνησης του Ολοκαυτώµατος.

Η Γαλλία, όπου η κινηµατογραφική διανοµή ελέγχεται από το εβραΪκό λόµπι και η δικαιοσύνη
από την πολύ ισχυρή γαλλική µασονία, απαγόρευσε τελείως την προβολή της ταινίας... Στην
Ελλάδα, η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι η ταινία βασίζεται πολύ στον ρεαλισµό, πράγµα
που έρχεται σε αντίθεση µε την έννοια του «εκούσιου πάθους» που πρεσβεύει η ορθόδοξη
Eκκλησία, η οποία, σε αντίθεση µε τους κάθε είδους φονταµενταλιστές που αναζητούν στον
«άλλον» την εικόνα του κακού, διδάσκει ότι «σκοπός των Παθών είναι η αναµέτρηση µε τον
εαυτό µας» και όχι η πυροδότηση του µίσους.

Στις ΗΠΑ η σιωνιστική οργάνωση Anti-Defamation League (Αντιδυσφηµιστική Ένωση), που

είναι η κύρια αιχµή της B’nai B’rith, πίεσε ασφυκτικά τον Γκίµπσον να αλλάξει το περιεχόµενο
της ταινίας, θέτοντας υπό αµφισβήτηση ορισµένα εδάφια των Ευαγγελίων.

Η ειρωνία είναι ότι η συµµαχία των φιλοϊσραηλινών ευαγγελιστών χριστιανών που έφερε τον
Τζωρτζ Μπους στην εξουσία βασίσθηκε στην κατά κυριολεξίαν ερµηνεία της Βίβλου.
Εκµεταλλευόµενο το λάθος αυτό, το Opus Dei κινητοποίησε καθολικούς και ευαγγελιστές για
να υπερασπισθεί τη ρεαλιστικότητα της ταινίας και να ανατρέψει την πολιτικοθρησκευτική
σκηνή. Τον πόλεµο των πολιτισµών, που στρέφει τον «ιουδαιο-χριστιανικό κόσµο» εναντίον
του «αραβο-µουσουλµανικού κόσµου», αντικαθιστά η παλιά διαµάχη µεταξύ εβραίων και
χριστιανών.

Για τον Άµπραχαµ Φόξµαν, επικεφαλής της Anti-Defamation League, «το φιλµ παρουσιάζει
απερίφραστα τις ιουδαϊκές αρχές και το πλήθος των Ιουδαίων ως υπεύθυνους για την
απόφαση να σταυρωθεί ο Χριστός. Μας ανησυχεί πολύ η ταινία η οποία, αν προβληθεί µε την
τωρινή της µορφή, θα τροφοδοτήσει το µίσος, τη θρησκοληψία και τον αντισηµιτισµό, κάτι που
οι πολυάριθµες Εκκλησίες προσπαθούν να αποτρέψουν». Μέσα σε µερικές εβδοµάδες, η
πολεµική πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις στις ΗΠΑ και έκανε συντρίµµια την πολιτική
συµµαχία των φονταµενταλιστών χριστιανών µε τις σιωνιστικές οργανώσεις.

Το Κέντρο Βίζενταλ εξαπολύει την πολεµική του

Στις 7 Μαρτίου 2003, η Wall Street Journal δηµοσίευσε ένα εγκώµιο για το φιλµ µε την
υπογραφή του διευθυντή του ισχυρού τηλεοπτικού δικτύου Mother Angelica. Την ίδια ηµέρα,
το Κέντρο Σίµον Βίζενταλ δηµοσίευσε µια ανακοίνωση, από τον ιδρυτή του, τον ραββίνο
Martin Hier, ως αντίδραση σε ένα άρθρο που επρόκειτο να δηµοσιευθεί µετά από δύο ηµέρες
στους New York Times και για το οποίο γνώριζε εκ των προτέρων. Ο διάσηµος ραββίνος,
παραγωγός και ο ίδιος ταινιών ντοκιµαντέρ για το Ολοκαύτωµα, δηλώνει ότι ανησυχεί γιατί
«το αντικείµενο της ταινίας είναι να υπονοµεύσει τις µεταρρυθµίσεις του ∆εύτερου Βατικανού.
Αυτή η ιστορική Σύνοδος του Βατικανού είχε απορρίψει την αντίληψη ότι οι εβραίοι είχαν τη
συλλογική ευθύνη για τον θάνατο του Ιησού. Η καθαρή αλήθεια είναι ότι η Σταύρωση ήταν
ρωµαϊκή ποινή και όχι εβραϊκή και ότι η Ρώµη διοικούσε την Ιερουσαλήµ και όχι οι εβραίοι».

Αυτή η ανακοίνωση αναδηµοσιεύθηκε αµέσως από πολλά µέσα ενηµέρωσης και σήµανε την
έναρξη της πολεµικής. Το καταπληκτικό είναι ότι –και ενώ η ταινία δεν είχε καν τελειώσει– το
Κέντρο Βίζενταλ, βασιζόµενο σε αδηµοσίευτες πληροφορίες, θεωρούσε a priori ότι το έργο
ενός καθολικού, που θέλει να γίνεται η λειτουργία στα λατινικά, δεν µπορεί παρά να
αναβιώσει τον αντι-ιουδαϊσµό. Επέλεξε την πολεµική όχι µόνο για το ζήτηµα της συλλογικής
ευθύνης και του αντισηµιτισµού, αλλά ακόµη και για το ζήτηµα του ποιος σκότωσε τον Ιησού,
κάτι που δηµιουργεί διαµάχη µέσα στους κύκλους των ευαγγελιστών.

Υπό τα πυρά της Anti-Defamation League

Λίγο αργότερα, µια επίσηµη ιουδαιο-καθολική οµάδα, που διευθύνεται ισότιµα από τον
Eugene Fisher της Επισκοπικής Συνδιάσκεψης των ΗΠΑ και από τον ραββίνο Eugene Korn
της Anti-Defamation League, κυκλοφορεί παράνοµα µια σύνοψη του έργου. Η οµάδα αυτή,
που είναι πολύ δραστήρια, σκοπεύει να αφαιρέσει από τον χριστιανισµό κάθε αντισηµιτικό
στοιχείο. Απευθύνει µια εµπιστευτική αναφορά στον Μελ Γκίµπσον σχετικά µε τους κινδύνους
αναζωπύρωσης του αντισηµιτισµού εξ αιτίας της ταινίας του και του ζητά να κάνει διάφορες
τροποποιήσεις σ’ αυτήν. Αφού ο Γκίµπσον αρνείται, η οµάδα αυτή προωθεί ένα άρθρο στους
Los Angeles Times όπου εκφράζονται ξανά τα επιχειρήµατα του ραββίνου Marvin Hier και
κατηγορεί χωρίς περίσκεψη την ταινία για αντισηµιτισµό, στηριζόµενη αυτή τη φορά στη
σύνοψη του έργου.

Ο εκβιασµός που ασκήθηκε από αυτή την επίσηµη οµάδα αποκαλύφθηκε από το πρακτορείο
Tύπου Zenit, στις 30 Μαΐου 2003. Τι πρακτορείο αυτό, που ανήκει στους Λεγεωνάριους του
Χριστού, µια καθολική ακροδεξιά αδελφότητα, είχε δηµοσιεύσει την πρώτη συνέντευξη του
Γκίµπσον σχετικά µ’ αυτή την ταινία και φαίνεται να συγγενεύει θρησκευτικά µ’ αυτόν.
Μπροστά στο σκάνδαλο, η Επισκοπική Συνδιάσκεψη αποδοκίµασε την οµάδα και, για να
διασαφηνίσει την άποψή της, παρέπεµψε σε ένα παλιό υπόµνηµα µε τον τίτλο Κριτήρια
αξιολόγησης της δραµατοποίησης του Θείου Πάθους, στο οποίο καταδικάζει κάθε
αντισηµιτική ερµηνεία των Ευαγγελίων. Αλλά αυτή η απόπειρα κατευνασµού δεν αρκεί για να
σταµατήσει η πολεµική, αφού η Anti-Defamation League, φρόντιζε να στέλνει επανειληµµένα
στον τύπο τµήµατα από αυτή την «εµπιστευτική» της αναφορά.

Πολλές διαφορετικές προσωπικότητες έχουν προθυµοποιηθεί να υπερασπίσουν τον

Γκίµπσον, ένας εκ των οποίων είναι ο David Klinghoffer στη νεοϋορκέζικη εβραϊκή
επιθεώρηση Forward, καθώς και ο Καθολικός επίσκοπος Charles Chaput, αρχιεπίσκοπος του
τάγµατος των Καπουτσίνων του Nτένβερ, στη Denver Catholic Register. Οι χριστιανο-
σιωνιστές, που συγκεντρώνουν ευαγγελιστές και βαπτιστές του Νότου πίσω από τον Μπους,
αποδέχονται µια φονταµενταλιστική ανάγνωση των Γραφών. Ερµηνεύουν τη λέξη «Ισραήλ»
στην Βίβλο ωσάν να σηµαίνει το σηµερινό Κράτος του Ισραήλ και βλέπουν µέσα στον
«πολέµο των πολιτισµών», όρου τόσο αγαπητού στους νεοσυντηρητικούς, την
πραγµατοποίηση της προφητείας του Αρµαγεδδώνα.

Το Opus Dei παίρνει την υπόθεση στα χέρια του

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, στις 5 και 6 ∆εκεµβρίου 2003, ο συµπαραγωγός του φιλµ Steve
McEveety οργάνωσε µια ιδιωτική προβολή που την παρακολούθησε ο Πάπας Ιωάννης-
Παύλος Β’. ∆ιαθέτει ήδη ισχυρά στηρίγµατα µέσα στην κουρία, ιδιαίτερα τον S. Em. Dario
Castrillon Hoyos και τον δοµινικανό Joseph Augustine Di Noia, δεξί χέρι του καρδιναλίου
Joseph Ratzinger (νούµερο 2 της Αγίας Έδρας). Η προβολή κανονίσθηκε από τον
προσωπικό γραµµατέα του Πάπα, επίσκοπο Stanilaw Dziwisz, και έναν νεαρό βοηθό του
Γκίµπσον, τον Jan Michellini. Αυτός ο τελευταίος είναι ο γιος του Alberto Michellini, πρώην
εκπροσώπου του Opus Dei στην Ιταλία και σηµερινό βουλευτή του κόµµατος Forza Italia. O
Jan ήταν το πρώτο βρέφος που βάπτισε ο Ιωάννης-Παύλος Β’ µόλις ανακηρύχθηκε Πάπας.
Από τη στιγµή εκείνη, η υπόθεση ανατέθηκε στα χέρια του Opus Dei που έχει σκοπό να την
µεταβάλει σε µείζον πολιτικό όπλο.

Ως προς την προβολή της ταινίας, ο Πάπας εκδήλωσε τη συγκίνηση και την ικανοποίησή του.
Ο διευθυντής επικοινωνίας του, ο Joaquin Navarro-Valls, το γνωστοποίησε στους
δηµιουργούς της ταινίας µέσω e-mail. Εµφανίζονται ακριβείς δηλώσεις του Βατικανού µε την
υπογραφή της Peggy Noonan στη Wall Street Journal. Εις το εξής, αν κάποιος κατηγορεί την
ταινία, σηµαίνει ότι κατηγορεί και τον Πάπα και ο Πάπας είναι ο υπερασπιστής των
Ευαγγελίων έναντι των απαιτήσεων της ADL… Η δηµόσια διαµάχη έχει εκτραχυνθεί, ιδιαίτερα
στους New York Times που εµφανίζονται ως το επίσηµο όργανο της Anti-Defamation League.
Με µια πρωτοφανή υποκρισία, ο Joaquin Navarro-Valls διαψεύδει τους ισχυρισµούς της Wall
Street Journal, υποδεικνύοντας ότι ο Πάπας δεν εκφράζεται δηµόσια για καλλιτεχνικά έργα.
Πρώην εκπρόσωπος του Opus Dei στην Ισπανία, ο Navarro-Valls είναι ψυχίατρος,
ειδικευµένος στη χειραγώγηση των µαζών.

Ο πόλεµος των πολιτισµών παραχωρεί τη θέση του στη διαµάχη µεταξύ εβραίων και
χριστιανών

Μέσα σε µερικές εβδοµάδες, η υπόθεση αυτή µεταβλήθηκε σε διαµάχη µεταξύ θρησκευτικών

οργανώσεων στις ΗΠΑ. ∆εν υπάρχει πλέον χρόνος για αβρότητες. Η συµµαχία µεταξύ
ευαγγελιστών προτεσταντών και σιωνιστών εβραίων, που σφυρηλατήθηκε µε υποµονή επί
δύο δεκαετίες, έχει καταρρεύσει. Ο πόλεµος των πολιτισµών (ιουδαιο-χριστιανοί εναντίον
µουσουλµάνων) υποχωρεί µπροστά στην επιστροφή των παλιών θρησκευτικών πολέµων
(χριστιανοί εναντίον εβραίων). Καθολικοί και προτεστάντες κινητοποιούν τα δίκτυά τους
συντασσόµενοι µε τον Πάπα προκειµένου να προωθήσουν την ταινία του Γκίµπσον,
αντιδρώντας στη λογοκρισία που επιθυµεί να επιβάλει η Anti-Defamation League. Η Αγία
Έδρα ανακτά τα «δικαιώµατά» της στην ηγεσία του χριστιανισµού, τα οποία έχει σφετερισθεί
ο Τζωρτζ Μπους µε το πρόσχηµα του «πολέµου κατά της τροµοκρατίας».

Τα Πάθη του Χριστού µπορεί να δηµιούργησαν διάφορα ευτράπελα, όµως, «κανένας δεν
µπορεί πραγµατικά να πιστέψει ότι µια ταινία από µόνη της αρκεί για να ξυπνήσει τον
λανθάνοντα αντισηµιτισµό», λέει η Barbara Amiel, πρώην αρθρογράφος των Times και νυν
της Daily Telegraph. Και συνεχίζει: «Όταν οι εβραίοι κατασκευάζουν µνηµεία για το
Ολοκαύτωµα, το κάνουν για να θυµούνται ένα σηµαντικό γεγονός της ιστορίας τους και όχι για
να υποδαυλίζουν το αντιγερµανικό µίσος. Το ίδιο, ο Μελ Γκίµπσον προσπαθεί να φέρει στο
προσκήνιο το ζήτηµα της πίστης...»
Από σήµερα προβάλλεται η πολυαναµενόµενη ταινία του Μελ Γκίµπσον, Τα Πάθη του
Χριστού. Εβραϊκοί σύλλογοι και ενώσεις ξεσηκώνονται σε όλο τον κόσµο και ισχυρίζονται
πως η ταινία ενισχύει την τάση που θεωρεί τους Εβραίους ως τους κύριους υπεύθυνους για
τον θάνατο του Χριστού.

Η κριτική καυτηριάζει κυρίως τις σχέσεις του Μελ Γκίµπσον και του πατέρα του, Χάτον, µε τα
φονταµενταλιστικά καθολικά κινήµατα που «επιδιώκουν να αναβιώσουν µια ορθοδοξία που
εξακολουθεί να υπάρχει, παρά τις θεολογικές και κοινωνικές αλλαγές των τελευταίων 300
χρόνων, απορρίπτοντας τις µεταρρυθµίσεις της ∆εύτερης Βατικανικής Συνόδου».

Η εκστρατεία µίσους, που έχει ξεκινήσει διεθνώς η ADL κατά της προβολής της ταινίας του
Μελ Γκίµπσον, είναι εντελώς µυωπική. Ψάχνοντας τις ρίζες του υποτιθέµενου αντισηµιτισµού
εν έτει 2004 στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, παραβλέπει τις σηµερινές αιτίες της αντίδρασης
στον δυτικό κόσµο κατά των Εβραίων λόγω της συµπεριφοράς του κράτους του Ισραήλ. Τι
έχουν να πουν οι ηγέτες της ADL και του Κέντρου Σιµόν Βίζενταλ για την πραγµατικότητα
που λέει ότι το 59% των Ευρωπαίων εκτιµούν ότι το «φαρισαϊκό» Ισραήλ αποτελεί την πιο
µεγάλη απειλή για την ειρήνη, σήµερα, δύο χιλιάδες χρόνια µετά τα Ουαί στο κατά Ματθαίον
Ευαγγέλιο;
Το δράµα των Παλαιστινίων, που συνεχίζεται σήµερα στα ίδια χώµατα του Θείου Πάθους,
αποτυπώνεται στο έργο του Παλαιστίνιου ζωγράφου Zahi Khamis, που έζησε 22 χρόνια
στην εξορία.

Βλέπει τους πίνακές του σαν ένα σχόλιο όχι µόνο για τους εξόριστους Παλαιστίνιους αλλά για
ολόκληρη την ανθρωπότητα!

Στη σκιά του τείχους του Σαρόν

Ο Μαρούφ Ζαχράν είναι ο δήµαρχος της παλαιστινιακής πόλης Καλκίλια στην κατεχόµενη
∆υτική Όχθη. Σε µια προσωπική εξοµολόγησή του στη βρετανική εφηµερίδα The Guardian,
περιγράφει τη δραµατική κατάσταση που έχει δηµιουργηθεί στα κατεχόµενα.

«Η πόλη µου και οι συµπολίτες µου ασφυκτιούν. Η κυβέρνηση του Ισραηλινού

πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν ορθώνει ένα τερατώδες τείχος. Το χτίζει µέσα στη γη που
ανήκει στους Παλαιστινίους: γη κατεχόµενη µε τη βία και σε παραβίαση κάθε διεθνούς
δικαίου. Το χτίζει, σαν βρόχο, γύρω από την πόλη µου, την Καλκίλια.

Η Καλκίλια είναι µια όµορφη πόλη, µια αρχαία χαναανίτικη πόλη, που κατοικείται από 45.000
Παλαιστίνιους αγρότες. Η Καλκίλια δεν είναι στην Πράσινη Γραµµή, το σύνορο του Ισραήλ
του 1948 και των παλαιστινιακών εδαφών που κατέλαβε το Iσραήλ το 1967. Το 1948, το
Ισραήλ µάς πήρε το 80% της γης µας. Παρ’ όλα αυτά, µάθαµε να ζούµε µε το υπόλοιπο.
Είχαµε αξιοπρεπή ζωή και προκόβαµε. Ήµαστε µια σπάνια όαση συνύπαρξης µε τους
Ισραηλινούς που έρχονταν να αγοράσουν τα φρούτα µας και να επισκεφθούν τον ζωολογικό
µας κήπο...

Έως ότου ήρθε το τείχος του Σαρόν – ένα τείχος από µπετόν, ύψους οκτώ µέτρων, µε
κοφτερό συρµατόπλεγµα, πυργίκσους για ελεύθερους σκοπευτές, τάφρους και ηλεκτροφόρα
πλέγµατα.

Οπλισµένοι Ισραηλινοί ελέγχουν µια στενή πύλη εισόδου από την οποία πρέπει να περνάµε.
Το ένα τρίτο των νερών της Καλκίλια είναι αποκλεισµένο για µας. Τα πηγάδια είναι έξω από
το τείχος.

Ο ισραηλινός στρατός επιτρέπει σε ελάχιστους ανθρώπους να µπαίνουν στην πόλη

αποκόπτωντας έτσι τους κατοίκους από τους συγγενείς τους στα 32 γειτονικά χωριά τριγύρω.
Οι δουλειές µας έχουν καταστραφεί. Περισσότεροι από το 75% των κατοίκων είναι άνεργοι
και τα εισοδήµατά µας είναι ελάχιστα.

Ο Σαρόν ισχυρίζεται ότι χτίζει το τείχος του για λόγους ασφαλείας του Ισραήλ. Όµως, αν αυτό
ήταν αλήθεια, θα το έχτιζε στην Πράσινη Γραµµή. Αντίθετα, ο στόχος του Σαρόν είναι να
δηµεύσει όσο περισσότερη παλαιστινιακή γη µπορεί, αφήνοντας εκατοµµύρια Παλαιστίνιους
να ζουν σε γκέτο – παρακµάζουσες, φτωχές πόλεις, εγκλωβισµένες από µπετονένια τείχη,
ηλεκτροφόρους φράχτες και κοφτερά συρµατοπλέγµατα, που τρέφονται µόνο από την
απελπισία και την απόγνωση. Το τείχος του Σαρόν δεν έχει να κάνει µε την ειρήνη ούτε µε
την ασφάλεια. Αντιπροσωπεύει το µίσος που τρέφει ο Σαρόν για τον λαό µου!»
Ένα τείχος που φυλακίζει τη δικαιοσύνη
[Πηγή: International Herald Tribune, του Saeb Erekat, 23 Φεβρουαρίου 2004]

Η ισραηλινή κυβέρνηση δικαιολογεί το τείχος σαν µέτρο ασφαλείας. Αλλά το τείχος δεν
γίνεται για την ασφάλεια του Ισραήλ –γίνεται για την υφαρπαγή όσο το δυνατόν
περισσότερης παλαιστινιακής γης εγκλωβίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερους
Παλαιστίνιους. Για τον λόγο αυτό το τείχος κατασκευάζεται εντός της κατεχόµενης
παλαιστινιακής γης και µε τέτοιον τρόπο ώστε να διαχωρίσει τα παλαιστινιακά πληθυσµιακά
κέντρα όχι µόνο µεταξύ τους, αλλά και από την αγροτική τους γη και τις πηγές ύδρευσής
τους.

Στην κατεχόµενη ανατολική Ιερουσαλήµ, ανορθώθηκαν πλάκες από µπετόν στη µέση των
παλαιστινιακών γειτονιών, χωρίζοντας τους παππούδες από τα εγγόνια τους, τα παιδιά από
τα σχολεία τους και τους εργαζόµενους από τους χώρους δουλειάς τους.

Το 92% σχεδόν των περίπου 400.000 Ισραηλινών εποικιστών που ζουν παράνοµα στα
κατεχόµενα παλαιστινιακά εδάφη θα παραµείνουν εκεί, ενώ θα αποκτήσουν ακόµη
περισσότερη παλαιστινιακή γη για να επεκτείνουν τους οικισµούς τους.

Η στρατηγική του Ισραήλ να κλέβει παλαιστινιακή γη την ώρα που αρνείται να αναγνωρίσει
τα δικαιώµατα των Παλαιστινίων δεν είναι καινούργια. Το καινούργιο είναι ότι η παραποµπή
του στο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο δείχνει για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία ότι οι
παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ πρέπει να τεθούν υπό τον έλεγχο και τις
δικαστικές αποφάσεις ενός ανεξάρτητου δικαστικού σώµατος.

Το Ισραήλ δεν έχει συνηθίσει να υποτάσσεται σε κανόνες. Ουσιαστικά, δεν δέχεται να του
επιβληθεί κανένας κανόνας. Από τη δηµιουργία του, το 1948, το Ισραήλ βασίσθηκε στη
στρατιωτική, οικονοµική και διπλωµατική δύναµή του για να περιφρονήσει τους διεθνείς
νόµους, περισσότερες από 40 αποφάσεις του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τις
συµφωνίες που έχει το ίδιο υπογράψει και, πιο πρόσφατα, το ειρηνευτικό σχέδιο που
υποστηρίζει ο ΟΗΕ και είναι γνωστό ως «Οδικός Χάρτης».

(Σ.Σ.: Ο συγγραφέας του άρθρου είναι υπουργός διαπραγµατεύσεων της Παλαιστινιακής

Αρχής.)

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LXIII - [17 Μαρτίου 2004]

«Επιχείρηση Νεκρά Τραίνα»

«Επιτύχαµε να διεισδύσουµε στην καρδιά της Ευρώπης των Σταυροφόρων... Φέρνουµε τα

καλά νέα στους Μουσουλµάνους του κόσµου. Οι αναµενόµενοι "Άνεµοι του Μαύρου Θανάτου"
που θα σαρώσουν την Αµερική βρίσκονται τώρα στο τελικό τους στάδιο... Αν δεν σταµατήσετε
τις αδικίες σας, όλο και περισσότερο αίµα θα κυλά και οι επιθέσεις αυτές θα φαίνονται πολύ
µικρές σε σχέση µε εκείνες που πρόκειται να εκδηλωθούν στα πλαίσια αυτού που αποκαλείτε
τροµοκρατία.»
[Από τη διακήρυξη ανάληψης της ευθύνης από την αλ Κάιντα για τις επιθέσεις της Μαδρίτης]

Η απειλή του βιολογικού κτυπήµατος

Η τροµοκρατική επίθεση της 11ης Μαρτίου στην Μαδρίτη, πέραν των άλλων συνεπειών της,
φέρνει πλέον εµπράκτως τον τρόµο του βιολογικού πολέµου και στην Ευρώπη.

Η απειλή για τα «φτερά του Μαύρου Θανάτου», που άνοιξαν πάνω από τον δυτικό κόσµο,
παραπέµπει ευθέως στη µεγάλη επιδηµία της βουβωνικής πανώλης –τον «µαύρο θάνατο»–
που θέρισε την Ευρώπη στα µέσα του 14ου αιώνα, µερικά χρόνια µετά την εξόντωση των
Ναϊτών ιπποτών.

Ο εφιάλτης ενός βιολογικού κτυπήµατος είχε ξαναφανεί λίγο µετά τις επιθέσεις της 11ης
Σεπτέµβρη 2001 στις ΗΠΑ. Μυστηριώδη γράµµατα µε άνθρακα αποστέλλονταν κατ’ αρχάς σε
διάσηµους δηµοσιογράφους και αργότερα σε µέλη του Κογκρέσου.

Γεγονός είναι ότι η ψύχωση αυτή που κατέλαβε τις ΗΠΑ, παράλογη για τον υπόλοιπο κόσµο,
άνοιξε τις δουλειές για τις µεγάλες φαρµακευτικές εταιρίες που συνδέονται µε την κυβέρνηση
Μπους.

∆ηλητηρίαση µε άνθρακα
[Πηγή: Reseau Voltaire, 11 Μαρτίου 2004]

Ο άνθρακας είναι µια λοιµώδης ασθένεια που προκαλείται από το βακτήριο του άνθρακα.
Στον άνθρωπο µολύνει είτε το δέρµα (δερµατικός άνθρακας) είτε τους πνεύµονες
(αναπνευστικός άνθρακας). Στη φύση, από την ασθένεια αυτή µολύνονται συχνά ζώα όπως
τα αιγοπρόβατα. Οι ανθρώπινες οµάδες που εκτίθενται στον άνθρακα είναι κυρίως οι
αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι βυρσοδέψες και όσοι επεξεργάζονται το µαλλί των ζώων. Για τον
άνθρακα του δέρµατος, αρκεί το βακτήριο να έλθει σε επαφή µε µια αµυχή ή έναν ερεθισµό
του δέρµατος, που θα του επιτρέψει να αναπτυχθεί. Εάν τα προσβεβληµένα άτοµα δεχθούν
την κατάλληλη θεραπεία, η θνησιµότητα είναι εξαιρετικά σπάνια. Με τον ίδιο τρόπο, αν ο
εισπνεόµενος άνθρακας ανιχνευθεί αρκετά γρήγορα, µπορεί να ακολουθηθεί µια αγωγή µε
αντιβιοτικά που θα εµποδίσει την ανάπτυξή του, η οποία µπορεί να διαρκέσει ακόµα και 60
ηµέρες.

Η εµφάνιση της ασθένειας, τον Οκτώβριο του 2001, στη συντακτική οµάδα µια εφηµερίδας
της Φλόριντα, προσανατόλισε αµέσως τις έρευνες στα ίχνη µιας τροµοκρατικής επίθεσης!

Επιδηµία ή προπαγάνδα;

Είναι αλήθεια ότι το πεδίο είχε ήδη προετοιµασθεί. Πολλούς µήνες πριν, προωθείτο από
πολλούς Αµερικανούς υπεύθυνους η υπόθεση ότι θα χρησιµοποιηθεί ο βάκιλλος του άνθρακα
από τροµοκρατικές οργανώσεις.

Ο Ντόναλντ Ράµσφελντ ήταν ένας από αυτούς. Γνωρίζουµε πλέον ότι ο υπουργός Άµυνας
της κυβέρνησης Μπους µιλούσε προφητικά για την 11η Σεπτέµβρη 2001. Οι επιθέσεις που
έπληξαν το Παγκόσµιο Κέντρο Εµπορίου την ηµέρα εκείνη είχαν πολλά κοινά σηµεία µε την
υποθετική «επίθεση Περλ Χάρµπορ», την οποία είχε επικαλεσθεί οκτώ µήνες νωρίτερα,
ενώπιον µιας επίσηµης επιτροπής που εξέταζε το θέµα της «Εκτίµησης της οργάνωσης και
του σχεδιασµού της ασφάλειας των ΗΠΑ από αέρος». Την ίδια εκείνη ηµέρα των επιθέσεων,
δεχόταν στο γραφείο του τους υπεύθυνους του αντιβαλλιστικού προγράµµατος, στους
οποίους εξέφραζε την ανησυχία του για µια επικείµενη επίθεση. Από την ηµεροµηνία εκείνη,
οι προβλέψεις του «µάντη» Ράµσφελντ θα άρχιζαν να πραγµατοποιούνται.

Έτσι, στις 16 Σεπτεµβρίου, µόνο πέντε ηµέρες µετά τα γεγονότα, ο Αµερικανός υπουργός
Άµυνας ανακοίνωσε ότι «µια νέα τροµοκρατική επίθεση µπορεί να συµβεί ανά πάσα στιγµή.
(...) Μπορούν να µας απειλήσουν µε χηµικό ή βιολογικό πόλεµο, ή µε πυραύλους». Αυτή η
υπόθεση δεν είναι καινούργια. Ήδη, ο προκάτοχος του Ράµσφελντ επί κυβέρνησης Κλίντον,
Ουίλιαµ Κοέν, επικαλείτο «µια υποθετική διασπορά µικροβίων άνθρακα στο µετρό της
Ουάσινγκτον, που θα προκαλούσε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους».

Το παραπάνω ερώτηµα, λοιπόν, σκοπίµως προβοκατόρικο, δεν στερείται βάσεως όταν

γνωρίζουµε τα οικονοµικά παιγνίδια της προετοιµασίας ενός βιολογικού πολέµου. Αν
λάβουµε υπ’ όψιν µας την πολυπλοκότητα των µικροβίων που µπορούν να χρησιµοποιηθούν
για στρατιωτικούς σκοπούς και το κόστος των εξετάσεων για τον προσδιορισµό της
τοξικότητάς τους, είναι ουσιαστικά αδύνατον να προφυλαχθούµε από τη χρήση τέτοιων
όπλων...

Στον τοµέα της καταπολέµησης της ασθένειας του άνθρακα, η αγορά αυτή κυριαρχείται
σήµερα από ένα διπλό µονοπώλιο. Μόνο µια εταιρία µπορεί να παρασκευάσει το εµβόλιο
που προφυλάσσει τον οργανισµό από τον βάκιλλο του άνθρακα: η BioPort, µε βάση το
Μίσιγκαν. Όσο για τα αντιβιοτικά, που επιτρέπουν µια θεραπεία στην περίπτωση της
µόλυνσης, την αποκλειστικότητα παρασκευής τους έχει η γερµανική φαρµακευτική εταιρία
Bayer. Αυτές οι δύο εταιρίες βρίσκονταν σε µια εξαιρετικά λεπτή κατάσταση πριν από τις
επιθέσεις της 11ης Σεπτέµβρη.

Τα συµβόλαια του Πενταγώνου...

Από τη δεκαετία του ’70, το εργαστήριο της MBPI του Lansing, παλαιότερα ιδιοκτησία της
Πολιτείας του Μίσιγκαν, ήταν το µόνο που προµήθευε εµβόλια κατά του άνθρακα στον
αµερικανικό στρατό. Τον ∆εκέµβριο του 1996, αποτέλεσε αντικείµενο έρευνας εις βάθος από
το υπουργείο Τροφίµων και Φαρµάκων, που άνοιξε τον δρόµο για ανάκληση της άδειας
λειτουργίας του εργαστηρίου, στις 3 Νοεµβρίου 1997. Το υπουργείο ζητούσε από την εταιρία
να σταµατήσει τη λειτουργία της µέχρι να ανανεώσει τις εγκαταστάσεις της τον Φεβρουάριο
του 1998. Εξ αιτίας αυτού, η εταιρία πουλήθηκε από την Πολιτεία του Μίσιγκαν σε µια
άγνωστη εταιρία, την BioPort Corporation, για το ποσόν των 25 εκατοµ. δολαρίων, τον
Σεπτέµβριο του 1998, έχοντας προηγουµένως εξασφαλίσει µια επιχορήγηση 15 εκατοµ.
δολαρίων από το Πεντάγωνο, προκειµένου να ανανεώσει τις παλιές εγκαταστάσεις. Την
εποχή εκείνη, η εταιρία αυτή είχε µοναδικό πελάτη το αµερικανικό Πεντάγωνο, το οποίο είχε
ανακοινώσει, από τον Μάρτιο του 1997, ότι επρόκειτο να ξεκινήσει µαζικό εµβολιασµό του
συνόλου των αµερικανικών στρατευµάτων.

Η απόφαση αυτή προϋπόθετε ότι η BioPort θα επωφελείτο από προνοµιακά συµβόλαια µε

τη στρατιωτική ηγεσία. Αυτό επιβεβαιώθηκε µε την υπογραφή, έναν µήνα µετά την εξαγορά
της MBPI, ενός συµβολαίου 29 εκατοµ. δολαρίων µε το υπουργείο Άµυνας για «την
παραγωγή, δοκιµή, συσκευασία και αποθήκευση εµβολίων κατά του άνθρακα». Το
Πεντάγωνο επιχείρησε να εµβολιάσει τους 2,4 εκατοµ. στρατιώτες του, πεζοναύτες και
πιλότους µαχητικών αεροπλάνων που υπηρετούν υπό τα όπλα και ξεκίνησε το πρόγραµµα
τον Μάϊο του 1998. Όµως, δεν είχε διευκρινισθεί ακόµα το ιδιοκτησιακό καθεστώς της BioPort.

Στην περίπτωση µιας βιοµηχανίας τόσο ευαίσθητης, όπως αυτή της παραγωγής εµβολίων
κατά του άνθρακα, που εξαρτάται αποκλειστικά από τα συµβόλαια µε τις ένοπλες δυνάµεις,
είναι δύσκολο να κατανοήσουµε γιατί το Πεντάγωνο δεν έκανε καν τον κόπο να µελετήσει τη
φύση της εταιρίας BioPort.

∆ιαπλεκόµενοι και Τροµοκρατία

Η έρευνα έδειξε ότι στη θέση του προέδρου ήταν ο ναύαρχος William J. Crowe Jr. O Crowe
έχει υπηρετήσει στο Βιετνάµ, στον Πόλεµο του Κόλπου, είχε τη διοίκηση των συµµαχικών
δυνάµεων στη νότια Ευρώπη από το 1980 µέχρι το 1983, έγινε αρχηγός του γενικού
επιτελείου υπό τον Ρόναλντ Ρήγκαν και τον Τζωρτζ Μπους, και αργότερα (από το 1994 έως
το 1997) πρεσβευτής στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι µέλος του πανίσχυρου CFR (Συµβουλίου
∆ιεθνών Σχέσεων), όπου, τον Φεβρουάριο του 2001, προήδρευσε µιας οµάδας εργασίας, η
οποία ασχολείτο µε την αµυντική θωράκιση των ΗΠΑ κατά της τροµοκρατικής απειλής. Ένας
άνθρωπος των διαπλεκοµένων, επικεφαλής ενός ευαίσθητου κονσόρτιουµ, που αποκάλυψε,
τον Νοέµβριο του 2001, ότι το Ιράκ βρισκόταν στον κατάλογο των µελλοντικών στόχων στα
πλαίσια του πολέµου κατά της τροµοκρατίας.

Επιπλέον, στο κονσόρτιουµ αυτό βρίσκουµε την εταιρία Intervac L.L.C., το 22,5% της οποίας
ανήκει στον Crowe, ενώ το υπόλοιπο ανήκει στα µέλη της οικογένειας El-Hibri, µέσω της
Nancy El-Hibri και I&F Holdings, µιας επιχείρησης που διευθύνεται από τον πεθερό της
Nancy, τον Ibrahil El-Hibri, κάτοικο Βενεζουέλας, και από τον σύζυγό της, τον Fuad El-Hibri,
γερµανικής εθνικότητας και λιβανέζικης καταγωγής. Αυτός ο τελευταίος φαίνεται ότι είναι το
πραγµατικό αφεντικό της Intervac. Όπως οι Μπους, έχει κι αυτός σπουδάσει στο
Πανεπιστήµιο Γέιλ, άντρο της µυστικής εταιρίας Skull and Bones, και έχει πρόσφατα ζητήσει
την αµερικανική υπηκοότητα. Σήµερα είναι γενικός διευθυντής της BioPort. Το Πεντάγωνο
µπορεί να κοιµάται ήσυχο...

Στο internet κυκλοφορούν πολλά άρθρα σχετικά µε την BioPort και τον όµιλο Carlyle. Το
αφεντικό του οµίλου Carlyle είναι ο περιβόητος Φρανκ Καρλούτσι, ο «άνθρωπος που
πρέπει να συναντήσεις» στην Ουάσινγκτον. Μετέχει, ουσιαστικά, στα διοικητικά συµβούλια
πολυάριθµων εταιριών και επηρεάζει σηµαντικά την εξωτερική πολιτική και την άµυνα των
Ηνωµένων Πολιτειών. Από την Κινσάσα µέχρι την Τανζανία, µέσω Βραζιλίας και
Πορτογαλίας, εµπλέκεται σε πολλά πραξικοπήµατα. Ακόµα και σήµερα είναι το «alter ego»
του Ντόναλντ Ράµσφελντ, µε τον οποίο υπήρξε συγκάτοικος στο πανεπιστήµιο και τον οποίο
ακολούθησε σε ολόκληρη την καριέρα του στη CIA, στο Συµβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, στο
Πεντάγωνο και στις επιχειρηµατικές του δραστηριότητες. Είναι αλήθεια ότι οι δραστηριότητες
και ο τοµέας της φαρµακευτικής βιοµηχανίας σχετίζονται µε το γκρουπ της Ουάσινγκτον.
Όπως η εταιρία του Φρανκ Καρλούτσι, και η BioPort έχει ανάγκη την εύνοια του υπουργείου
Άµυνας για να περάσει τα συµβόλαιά της και να στρατολογήσει προς όφελός της τους
απαραίτητους στρατιωτικούς. Και οι δύο αυτές εταιρίες δρουν σε έναν τοµέα ευαίσθητο και
στρατηγικό.

Η συµµετοχή του ναυάρχου Crowe στο Συµβούλιο ∆ιεθνών Σχέσεων, όπου µετέχουν επίσης
πολλά µέλη του οµίλου Carlyle, υποδηλώνει µια ιδεολογική, αν µη τι άλλο, συγγένεια µεταξύ
των δύο οµίλων.

Το «Περλ Χάρµπορ» του άνθρακα...

Τον Σεπτέµβριο του 2001, την παραµονή των γεγονότων, η κατάσταση της BioPort ήταν
κρίσιµη· κατηγορείτο για κακή εκτέλεση έργου και απάτη από το υπουργείο Τροφίµων και
Φαρµάκων από το 1997 και χρειαζόταν επειγόντως ένα συµβόλαιο για να ξαναξεκινήσει την
παραγωγή της. Ο φάκελος έπρεπε να συζητηθεί ενώπιον της Οµοσπονδιακής Επιτροπής
στις αρχές του Οκτωβρίου. Οι προτάσεις των βετεράνων του Πολέµου του Κόλπου σχετικά µε
τους εµβολιασµούς για την ασθένεια του άνθρακα, τις οποίες είχαν υποβάλλει στην έρευνα
για το «σύνδροµο του Πολέµου του Κόλπου» από το οποίο υπέφεραν, δεν συνηγορούσαν
υπέρ της εταιρίας.

Από την άλλη, ο µοναδικός κάτοχος της άδειας παρασκευής αντιβιοτικών για τη θεραπεία της
ασθένειας του άνθρακα ήταν ο γερµανικός φαρµακευτικός όµιλος Bayer, που διατηρούσε την
αποκλειστικότητα µέχρι τον Ιανουάριο του 2003. Ο όµιλος αντιµετώπιζε σοβαρές οικονοµικές
δυσκολίες από το φθινόπωρο του 2001. Είχε να αντιµετωπίσει µια σειρά δαπανηρών
συγχωνεύσεων και πολυάριθµες αγωγές για την κυκλοφορία ενός φαρµάκου κατά της
χοληστερίνης, το οποίο ενοχοποιείται για αρκετούς θανάτους λόγω των παρενεργειών του.
Είχε ήδη ανακοινωθεί η πιθανή εγκατάλειψη του φαρµακευτικού της τοµέα και η απόλυση
άνω των χιλίων εργαζοµένων. Για τον όµιλο, όπως και για την BioPort, η τελευταία ευκαιρία
βρισκόταν σε ένα «βιολογικό Περλ Χάρµπορ» που θα έπειθε την κοινή γνώµη για την
ανάγκη θωράκισης κατά της βιο-τροµοκρατίας. Αυτό το «Περλ Χάρµπορ» έπρεπε να
βασίζεται στην ψύχωση του άνθρακα.

Η υπόθεση τελικά γίνεται γνωστή στις 8 Οκτωβρίου 2001: το FBI ξεκινά µια έρευνα µετά από
δύο αλεπάλληλες περιπτώσεις αναπνευστικού άνθρακα στην Φλόριντα, µε θύµατα τη
συντακτική οµάδα της εφηµερίδας Sun. Το πρώτο θύµα είναι ο φωτογράφος Robert Stevens.
Το δεύτερο, ο Ernesto Blanco, υπάλληλος της ταχυδροµικής υπηρεσίας της εφηµερίδας, δεν
παρουσιάζει συµπτώµατα της ασθένειας, παρ’ όλο που το βακτήριο βρίσκεται στον
οργανισµό του.

Η αγαπηµένη θεωρία των πρακτόρων του FBI ήταν ο διασκορπισµός του άνθρακα στον αέρα
από φονταµενταλιστές µουσουλµάνους. Ο πανικός κυριεύει τον κόσµο που τρέχει να πάρει
τα αντιβιοτικά «Cipro» της Bayer. Η ειρωνία είναι ότι η αγορά των αντιβιοτικών αυτών δεν
συνιστάται από κανέναν από τους ειδικούς της βιο-τροµοκρατίας: κατ’ αυτούς, ο άνθρακας
που χρησιµοποιήθηκε, είχε σίγουρα παρασκευασθεί σε στρατιωτικά εργαστήρια και συνεπώς
έχει τροποποιηθεί έτσι ώστε να αντιστέκεται στα µέσα που διατίθενται στο εµπόριο. Στις 12
Οκτωβρίου, στη Νέα Υόρκη αναφέρεται µια περίπτωση δερµατικού άνθρακα: πρόκειται για
µια υπάλληλο του τηλεοπτικού καναλιού NBC. Μια τρίτη περίπτωση αναπνευστικού άνθρακα
συµβαίνει στην εταιρία American Media Inc., που εκδίδει τα έντυπα The National Enquire,
Globe, Sun και άλλες εφηµερίδες.

Η απειλή φουντώνει. Αρχικά, κυριεύει τους δηµοσιογράφους και τους αστέρες της
τηλεόρασης, των οποίων ο πανικός µεταδίδεται άµεσα στο κοινό τους. Στo CBS, ο βοηθός
του Dan Rather εκδηλώνει την ασθένεια. Σε λίγο ο βάκιλλος εξαπλώνεται στον πολιτικό
κόσµο. Ένα γράµµα µε την περίεργη «άσπρη σκόνη» αποστέλλεται στον γερουσιαστή Tom
Daschle. Η αίθουσα ταχυδροµείου του Κογκρέσου και τα µηχανήµατα διαλογής καθώς και 31
υπάλληλοι εκτίθενται στον άνθρακα. Οι κοινοβουλευτικές εργασίες διακόπτονται και
εκκενώνονται τα κτίρια για να απολυµανθούν. Η ψύχωση όλο και µεγαλώνει. Ανακαλύπτονται
ίχνη του βακίλλου στο υπουργείο Εξωτερικών αλλά και µέσα στη CIA.

Τζιχάντ και Συµβόλαια...

Η Bayer υπογράφει µια συµφωνία µε την αµερικανική κυβέρνηση για την προµήθεια 100
εκατοµµυρίων χαπιών Cipro σε µειωµένη τιµή. Τρεις µεγάλες φαρµακευτικές εταιρίες
προτείνουν άµεσα να προµηθεύσουν δωρεάν ένα ουσιωδώς όµοιο (generic) του Cipro, µε
ανταλλαγή ένα συµβόλαιο µε το αµερικανικό υπουργείο Άµυνας. Η προσφορά θα απορριφθεί,
ενώ ο υπουργός Υγείας, Tommy G. Thompson, θα υποστηρίξει ένθερµα την Bayer. Η
κυβέρνηση Μπους, η οποία γενικά αντιτίθεται στην πολιτική χρήσης ουσιωδώς όµοιων
φαρµάκων κατά του AIDS, εδώ απειλεί να αποκλείσει την Bayer από την παραγωγή
αντιβιοτικών, αν αυτή δεν µειώσει τις τιµές της. Σύµφωνα µε τους ειδικούς της αγοράς
φαρµάκων, οι τιµές που καθόρισε η γερµανική εταιρία τής εξασφάλιζαν σηµαντικό περιθώριο
κέρδους δεδοµένης της τότε βακτηριολογικής ψύχωσης. Μέσα στην τρέλα, το αµερικανικό
υπουργείο Άµυνας συµφωνεί να εξουσιοδοτήσει την BioPort, έτσι ώστε η εταιρία να ξαναµπεί
–µαζικά- στην παραγωγή εµβολίων κατά του άνθρακα, αφού η κυβέρνηση επιµένει στον
µαζικό εµβολιασµό του στρατεύµατος. Γι’ αυτές τις δύο φαρµακευτικές εταιρίες έχουν αρχίσει
οι καλές ηµέρες.

Η κυβέρνηση Μπους πριµοδότησε αυτόν τον τοµέα της αµερικανικής βιοµηχανίας, παρ’ όλες
τις αντιρρήσεις των ειδικών της δηµόσιας υγείας, γιατί εκεί βρίσκονταν οι βασικοί
χρηµατοδότες της προεδρικής προεκλογικής καµπάνιας του νεώτερου Μπους το 2000.
Άλλωστε, ο τοµέας αυτός εκπροσωπείται και µέσα στην κυβέρνηση, στο πρόσωπο του
Ντόναλντ Ράµσφελντ, ο οποίος διοικούσε την Searle (που µετονοµάσθηκε σε Pharmacia),
από το 1977 µέχρι το 1985, µετά την Amylin Pharmaceutical και την Gilead Science, µέχρι να
γίνει υπουργός Άµυνας. Από την πλευρά του, ο Mitch Daniels, διευθυντής του υπουργείου
Χαρτοφυλακίου, ήταν γενικός διευθυντής της εταιρίας Eli Lilly.

∆υόµισι χρόνια αργότερα, πλέον, µπορούν να επιβεβαιωθούν µόνο πέντε επιστολές που
περιείχαν πραγµατικά άνθρακα και πέντε διαπιστωµένοι ασθενείς-παραλήπτες. Για τις
Ηνωµένες Πολιτείες, ο αριθµός αυτός δεν είναι σηµαντικός. Μέχρι σήµερα αγνοούµε την
προέλευση των επιστολών αυτών και κανένας δεν µπορεί να τις παρουσιάσει σαν πράξεις
βιολογικής τζιχάντ. Το µόνο που ξέρουµε είναι ότι χάριν αυτής της µαζικής υστερίας, οι
βιοµηχανίες που συνεδέοντο µε το καθεστώς Μπους απέφυγαν την χρεωκοπία και «άνοιξαν
τις δουλειές» τους...
Η 11/9 της Ισπανίας

911 ηµέρες µετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεµβρίου 2001 στις ΗΠΑ, ένας παρόµοιος
τρόµος, βγαλµένος από την Κόλαση του ∆άντη και την Αποκάλυψη του Ιωάννη, χτύπησε
στην Ισπανία.

Κάτω από την ετικέτα της αλ Kάιντα, µιας συγκεχυµένης οντότητας που δεν ταυτίζεται µε
οποιοδήποτε υφιστάµενο σήµερα κράτος, επιδιώκεται η νοµιµοποίηση ενός παγκόσµιου
πολέµου που εγκαθιδρύει νέα υπερεθνικά σχήµατα εξουσίας.

Μην ξεχνάµε, άλλωστε, ότι, όπως έχει αποδειχθεί εκ των υστέρων, το 68% των 4.000
τροµοκρατικών επιθέσεων που έγιναν στις δεκαετίες ’60-’80 στην Ιταλία ήταν έργο µυστικών
υπηρεσιών συνδεδεµένων άµεσα µε τη µασονική στοά Ρ2.

Μια ακόµα περίεργη σύµπτωση: Η 11η Σεπτεµβρίου καθώς και η 11η Μαρτίου βρίσκονται,
ηµερολογιακά, 10 ηµέρες πριν από τη φθινοπωρινή και την εαρινή ισηµερία, αντιστοίχως.
Ηµεροµηνίες που για τους µουσουλµάνους, αλλά και τα δυτικά αποκρυφιστικά τάγµατα,
αποτελούν σηµεία αναφοράς...

Περίεργες δραστηριότητες των ισπανικών Μυστικών Υπηρεσιών

Είναι πολύ νωρίς για να πούµε τι ακριβώς συνέβη στην Ισπανία στις 11 Μαρτίου, αλλά
µπορούµε να αναφέρουµε κάποια σχετικά γεγονότα.

Στις 10 Μαρτίου 2004, τα Νέα του BBC έφεραν στο φως µια αναφορά σχετικά µε µια οµάδα
µισθοφόρων που είχαν συλληφθεί στη Ζιµπάµπουε γιατί σχεδίαζαν πραξικόπηµα κατά της
κυβέρνησης της πλούσιας σε πετρέλαιο Γουϊνέας του Ισηµερινού. Η Ζιµπάµπουε
ισχυρίσθηκε ότι οι αµερικανικές, οι βρετανικές και οι ισπανικές µυστικές υπηρεσίες
βοηθούσαν τους «µισθοφόρους» στην εκτέλεση του πραξικοπήµατος.

Ο πρόεδρος της Γουϊνέας του Ισηµερινού, Teodoro Obiang Nguema, είπε επίσης ότι στη
συνωµοσία µετείχαν και πολυεθνικές εταιρίες.

Μετά το πραξικόπηµα, κυκλοφόρησε ότι στη Γουϊνέα εγκαθιδρύθηκε η εξόριστη κυβέρνηση

του Severo Moto Nsa. Η εξόριστη κυβέρνηση του Moto, όµως, φιλοξενείτο στην Ισπανία.

Οι φερόµενοι ως µισθοφόροι εκτελούσαν ένα σχέδιο µυστηριώδους προέλευσης όταν

συνελήφθησαν. ∆εν έχει ξεκαθαρισθεί µέχρι στιγµής ποιος είχε καταστρώσει το σχέδιο. Η
πηγή του εντοπίζεται στις ΗΠΑ, αλλά ορισµένα στοιχεία του οδηγούν και προς άλλες
κατευθύνσεις, όπως σε εταιρίες πετρελαίου και πολυεθνικές εταιρίες που προωθούν τις
µυστικές αποστολές πρακτόρων. Η εν λόγω συνωµοσία ίσως να σχετίζεται σε ένα βαθµό µε
τα γεγονότα της 11ης Μαρτίου στην Ισπανία.

Ο Γαλλικός Σύνδεσµος

Τα ΜΜΕ εξακολουθούν να παραβλέπουν πιθανό σύνδεσµο µεταξύ των γεγονότων της 11ης
Μαρτίου στη Μαδρίτη και τις «τροµοκρατικές» δραστηριότητες στην Γαλλία, τις οποίες η
γαλλική κυβέρνηση προσπαθεί να αποσιωπήσει.

Οι γαλλικές αρχές εξαναγκάσθηκαν να παραδεχθούν ότι έχουν δεχθεί απειλές από µια
µυστηριώδη οργάνωση που αποκαλείται AZF και η οποία υποδηλώνει σύνδεση µεταξύ της
έκρηξης στο χηµικό εργοστάσιο AZF στην Τουλούζη της Γαλλίας, στις 21 Σεπτεµβρίου 2001.

Για πολλούς, υπάρχει προφανής σύνδεση µεταξύ των εκρήξεων της Μαδρίτης και την απειλή
της AZF στη Γαλλία.

Μην ξεχνάµε ότι ο «ιεραπόστολος» του πολέµου κατά της τροµοκρατίας, Ρίτσαρντ Περλ,
είχε κατηγορήσει πρόσφατα τη Γαλλία ως «εχθρό» των παγκόσµιων σχεδιασµών της
Ουάσινγκτον.

Μην ξεχνάµε, επίσης, ότι µέρος της γαλλικής επικράτειας αποτελούν και τα γαλλικά νησιωτικά
εδάφη του Ειρηνικού. Σε όλα τα νησιά της Γαλλικής Πολυνησίας έχουν αυξηθεί τα επίπεδα
του αντιτροµοκρατικού συναγερµού.
Γιατί ο Μπους αγοράζει δόσεις εµβολίων κατά του άνθρακα αξίας 75 εκατοµ.
δολαρίων;

Μια αποκάλυψη της Washington Post (11/3/2004) σχετικά µε το σχέδιο της αµερικανικής
κυβέρνησης να υπογράψει συµβόλαιο ύψους 75 εκατοµ. δολαρίων για ανάλογες δόσεις
εµβολίων κατά του άνθρακα, δηµιουργεί πολλά ερωτηµατικά.

Κανένας οργανισµός δεν έχει υπογράψει ποτέ συµβόλαιο αξίας σχεδόν ενός δισεκατοµ.
δολαρίων για µη δοκιµασµένα φάρµακα ή εµβόλια.

Τι έκανε ο Ράµσφελντ στη Μαδρίτη;

Πληροφορίες λένε ότι ο υπουργός Άµυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράµσφελντ, είχε επισκεφθεί
πρόσφατα τη Μαδρίτη και ότι είχε µια µυστική συνάντηση στην ισπανική πρωτεύουσα πριν
από τις βοµβιστικές επιθέσεις...
«Ο Χειρότερος Τρόπος για να Πουλήσεις ∆ηµοκρατία στον Αραβικό Κόσµο», λέει ο
Ζµπίγκνιου Μπρεζίνσκι στους New York Times.

Ο Μπρεζίνσκι υπήρξε σύµβουλος σε θέµατα Εθνικής Ασφάλειας του προέδρου Κάρτερ και
γενικός διευθυντής της Τριµερούς Επιτροπής. Είναι µέλος του Κέντρου Στρατηγικών και
∆ιεθνών Σπουδών, συγγραφέας του βιβλίου Η Μεγάλη Σκακιέρα.

Ο Μπρεζίνσκι, που εδώ φαίνεται µε Αφγανό αντάρτη την εποχή που οι ΗΠΑ είχαν
ανακατευθεί στο Αφγανιστάν για να προκαλέσουν τη Σοβιετική Ένωση και να ξεκινήσει η
αποσταθεροποίηση της περιοχής, επικρίνει το σχέδιο του προέδρου Μπους «Πρωτοβουλία
για Μεγάλη Μέση Ανατολή», το οποίο προτείνεται στα µέλη του G8 και ορίζει τα βήµατα
που χρειάζονται για να προωθηθεί η πολιτική δηµοκρατία δυτικού τύπου στη Μέση Ανατολή.

Έχουµε να κάνουµε µε µια «αδέξια εφαρµογή», λέει ο Μπρεζίνσκι, γι’ αυτό και ο αραβικός
κόσµος το υποδέχθηκε µε δυσαρέσκεια. Ο Χόσνι Μουµπάρακ το χαρακτήρισε ως
«παραπλανητικό κείµενο».

Πρέπει να καταλάβουµε, εµείς οι ∆υτικοί, συνεχίζει ο Μπρεζίνσκι, ότι ο πατερναλιστικός τόνος

προκαλεί αρκετές ανησυχίες σε µια περιοχή που δεν έχει ξεχάσει ακόµα την αποικιοκρατία.

Ας έχουµε επίσης υπ’ όψιν, προειδοποιεί, ότι µια βίαιη πορεία «εκδηµοκρατισµού» θα
µπορούσε να δηµιουργήσει περισσότερα προβλήµατα απ’ όσα θα έλυνε. Για παράδειγµα, αν
διεξάγονταν ελεύθερες εκλογές στη Σαουδική Αραβία, το πιθανότερο είναι ότι θα τις κέρδιζε
σίγουρα ο µπιν Λάντεν και όχι ο πρίγκηπας Αµπντάλα.

Χωρίς συνταγµατική παράδοση, η δηµοκρατία µετατρέπεται γρήγορα σε εκλεγµένο µε

µεγάλη πλειοψηφία αυταρχικό καθεστώς.

Για να λειτουργήσει το σχέδιο αυτό, πρέπει να υπάρξει σύµφωνη γνώµη στις Ηνωµένες
Πολιτείες, τις αραβικές χώρες και την Ευρώπη η οποία θα συνοδευθεί µε την άµεση
εγκαθίδρυση εθνικών κυβερνήσεων τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στο Ιράκ.

Ελεύθεροι Πολιορκηµένοι LXIV - [1 Aπριλίου 2004]

Όχι άλλα ψέµατα...

«Η αλ Κάιντα δεν είναι ένα τεράστιο τέρας, ισχυρότερη από τις Ηνωµένες Πολιτείες, όπως
παρουσιάζεται. Εµείς αυτό δεν το πιστεύουµε. ∆εν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι
υπάρχει αυτή η οντότητα που αποκαλείται αλ Κάιντα.»
[Μπασάρ Αλ Άσσαντ, πρόεδρος της Συρίας, 7 Ιανουαρίου 2004]
«Αυτός που πολεµά µε τα τέρατα πρέπει να προσέχει γιατί µπορεί να γίνει κι αυτός τέρας. Και
αν ατενίζεις επί µακρόν την άβυσσο, τότε κι η άβυσσος αρχίζει να ατενίζει εσένα.»
[Φρειδ. Νίτσε]

«Καλιγούλα-Μπουσιγούλα»

Εκατοµµύρια άνθρωποι διαδήλωσαν το Σάββατο, 20 Μαρτίου, σε όλο τον κόσµο κατά της
πραγµατικής Μέγα-τροµοκρατίας των Επικυρίαρχων που ξεδιπλώνεται καθηµερινά µε τις
έξυπνες βόµβες, τους πυραύλους κατά αµάχων, τους τροµονόµους και τα Γκουαντάναµο, τις
επεµβάσεις του ΝΑΤΟ και την καταπάτηση στοιχειωδών ανθρώπινων και πολιτικών
δικαιωµάτων από την Παλαιστίνη και την Κύπρο έως τη Νέα Υόρκη και το Μπουένος
Άιρες...

«Ο Μπους λέει ψέµατα» και «Καλιγούλα-Μπουσιγούλα» ήταν τα συνθήµατα που κυριάρχησαν

στους διαδηλωτές στο Σαν Φρανσίσκο και στο Λος Άντζελες, αλλά και στις άλλες
αµερικανικές και ευρωπαϊκές πόλεις.

Είναι καταφανές ότι, µετά και το κυβερνητικό φιάσκο της Ισπανίας, η παγκόσµια κοινή γνώµη
έχει αρχίσει να αφυπνίζεται και να αναζητά την αλήθεια φωνάζοντας «Στοπ στη
συγκάλυψη» που άρχισε µετά την 11η Σεπτέµβρη 2001.

Ήδη οι Μπους και Μπλερ έχουν εξευτελισθεί δηµοσίως παραδεχόµενοι ότι «τα όπλα µαζικής
καταστροφής του Ιράκ» ήταν απλώς ένα άθλιο πρόσχηµα για να επιβάλουν τον
παγκοσµιοποιητικό τρόµο στον πλανήτη.

Στις ΗΠΑ διευρύνεται συνεχώς το µέτωπο όσων αρνούνται να δεχθούν την επίσηµη εκδοχή
για τα γεγονότα των ∆ίδυµων Πύργων.

Στην Ευρώπη η πλειοψηφία καταλαβαίνει ότι στην Παλαιστίνη δεν υπάρχει κάποια σύρραξη
την οποία πυροδοτούν οι «φανατικοί» των δύο πλευρών, αλλά µια κτηνώδης κατοχή που
διαρκεί πάνω από µισό αιώνα και ότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.

Στην Ισπανία, οι πρώτες τρεις ηµέρες που ακολούθησαν τις δέκα στρατιωτικά
συντονισµένες εκρήξεις ήταν σαν να είχαν βγει από µυθιστόρηµα του Όργουελ. Τα µέσα
ενηµέρωσης, που αµέσως ενέπλεξαν το κοινό στα παιγνίδια διαµόρφωσης της κοινής
γνώµης, αρχικά ισχυρίσθηκαν ότι οι τροµοκράτες ήταν µέλη της ΕΤΑ (που στα βασκικά
σηµαίνει «Βασκική Πατρίδα και Ελευθερία»).

«Αυτός ο αποπροσανατολισµός χρησιµοποιήθηκε για να εστιάσει την προσοχή του κοινού

µερικές εκατοντάδες χιλιόµετρα µακριά από τις τέσσερις βασικές σκηνές του εγκλήµατος,
όπου µια πιο προσεκτική έρευνα θα έφερνε σίγουρα στην επιφάνεια µερικές πολύ ενοχλητικές
ερωτήσεις», ισχυρίζεται ο ερευνητής των συνωµοσιών Joe Vialls στο πάντα καλά
ενηµερωµένο site του, στις 15/3/2004.

Το εκρηκτικό υλικό που χρησιµοποιήθηκε στη Μαδρίτη ήταν από τη Νέα Υόρκη

Σύµφωνα µ’ αυτόν, µετά αυτή τη βολική καθυστέρηση όπου οι σκηνές του εγκλήµατος
«κατακάθησαν» και αφαιρέθηκαν κρίσιµα ενοχοποιητικά στοιχεία, ήρθε η επιστολή από την
Ταξιαρχία του Abu Hafs al-Masri, η οποία αναλάµβανε την ευθύνη των εκρήξεων εκ µέρους
της αλ Κάιντα. Αυτό ήταν το έναυσµα για να αρχίσουν τα παγκόσµια ειδησεογραφικά δίκτυα
να µεταστρέφουν τη γνώµη εκατοµµυρίων αναγνωστών, που µέχρι τότε τους έλεγαν να
πιστέψουν ότι υπεύθυνοι για τη σφαγή ήταν οι Καθολικοί Βάσκοι, και να τους «πασάρουν» το
νέο σενάριο περί επικίνδυνων µουσουλµάνων «τροµοκρατών», οι οποίοι κατά κάποιον
τρόπο µπόρεσαν να διεισδύσουν στην Ισπανία και να ανατινάξουν τέσσερα τρένα!

Αυτή η ανατρεπτική µετατόπιση θρησκευτικής ευθύνης επιβλήθηκε όταν η αστυνοµία

ανακάλυψε ανάµεσα στα συντρίµµια του τρένου ένα σακκίδιο µε µια µη εκραγείσα βόµβα (κάτι
που θυµίζει κάποια συνήθη τακτική-άλλοθι των µηχανισµών, π.χ. έκρηξη 17Ν στον Πειραιά).
Η βόµβα αυτή ήταν συνδεδεµένη µε χάλκινους πυροκροτητές και όχι µε τους
συνηθισµένους πυροκροτητές αλουµινίου που χρησιµοποιούν παραδοσιακά οι Βάσκοι.

Παρά την τεράστια προσπάθεια των πλανηταρχών και τη φιλότιµη προσπάθεια και της
ισπανικής κυβέρνησης να ευθυγραµµισθεί µε τη διεθνή προπαγάνδα, τίποτα δεν
αποδεικνύει ότι η αλ Κάιντα ούτε βέβαια οι Βάσκοι ήταν υπεύθυνοι για τις επιθέσεις στα
τρένα. Σύµφωνα µε τον διεθνή τύπο, υπεύθυνο για τις εκρήξεις ήταν το εκρηκτικό υλικό
GOMA 2-ECO, το οποίο κατασκευάζεται στην εταιρία Instantel στη Νέα Υόρκη.

Αν κοιτάξουµε στο http://www.instantel.com/, ίσως να βρούµε πρόσφατες αποστολές GOMA

2-ECO του Πενταγώνου στον νότο της Γαλλίας αφού η Instantel είναι προµηθευτής του
Πενταγώνου.

Υπάρχουν δεκάδες µεταπωλητές της διασκορπισµένοι σε ολόκληρο τον κόσµο και σε κάθε
ήπειρο. Στις ΗΠΑ είναι 17 και από ένας στην Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιορδανία, την Τουρκία
και στο Ντουµπάι.

Σύµφωνα µε ορισµένες ιστοσελίδες, ο αµερικανικός στρατός χρησιµοποιεί την ουσία αυτή και
στο Ιράκ, σήµερα!

Θυµηθείτε ότι οι εκρήξεις στη Μαδρίτη φαίνεται ότι πυροδοτήθηκαν µε τηλεχειρισµό. Ε

λοιπόν, η Instantel διαφηµίζει το λογισµικό της για τηλε-πυροδότηση.

Novus Ordo Seclorum

Από τη στιγµή που έγιναν οι εκρήξεις, οι µεταδόσεις των δυτικών µέσων ενηµέρωσης έκαναν
µια σκόπιµη «παράλειψη»... Παρά το γεγονός ότι όλα τα µέσα ενηµέρωσης ανέφεραν ότι
είχαν εκραγεί οκτώ µε δέκα εκρηκτικοί µηχανισµοί µέσα στα ισπανικά βαγόνια σε ώρα αιχµής,
κανένα δεν έγραφε τίποτα για «βοµβιστές αυτοκτονίας». Πρόκειται για εξαιρετικά σηµαντική
παράλειψη... αφού όλοι ξέρουµε ότι για κάθε αυτοκίνητο, λεωφορείο, αεροπλάνο ή τρένο που
ανατινάζεται οπουδήποτε από «µουσουλµάνους τροµοκράτες» συνεπάγεται η παρουσία
«βοµβιστών αυτοκτονίας». Πώς το γνωρίζουµε αυτό; Επειδή έτσι µας λένε πάντα οι New York
Times (η ναυαρχίδα της παγκόσµιας «αντιτροµοκρατικής» γραµµής). Ασχέτως αν πρόκειται
για φορτηγό στην Βαγδάτη, λεωφορείο στο Τελ Αβίβ, αυτοκίνητο στη Μόσχα ή τρένο στην
Τσετσενία, ο «κακός» των αµερικανικών µέσων ενηµέρωσης είναι πάντα ο πανταχού παρών
µουσουλµάνος βοµβιστής αυτοκτονίας.

«Οι άνθρωποι που είναι σε θέση να γνωρίζουν σ’ αυτό το αρχικό στάδιο ότι δεν υπήρχαν
βοµβιστές αυτοκτονίας στη Μαδρίτη και ότι συνεπώς οι "βοµβιστές αυτοκτονίας" θα
µπορούσαν να παραλειφθούν εντελώς από τα µέσα ενηµέρωσης, για να µην ζητήσει η τοπική
αστυνοµία να δει τις βιντεοκασέτες από το Alcala de Henares, ήταν µέλη της τροµοκρατικής
οµάδας που ήταν υπεύθυνη για την πραγµατοποίηση των επιθέσεων», ισχυρίζεται ο Vialls.

«Όµως, η µόνη τροµοκρατική οµάδα που ήταν ικανή να ελέγξει τη συντακτική οµάδα των New
York Times είναι η N.O.S. (Novus Ordo Seclorum), η οποία χρηµατοδοτείται από τη Γουώλ
Στρητ, ενηµερώνεται από την B’nai B’rith και από το διεφθαρµένο στρατιωτικό της τµήµα
των Ειδικών ∆υνάµεων στο Τελ Αβίβ»...

Έτσι µια από τις µεγαλύτερες παραπλανήσεις των εκρήξεων της Μαδρίτης εντοπίζεται στην
προσπάθεια να πεισθεί το κοινό ότι ένα πλήθος ευκίνητων τροµοκρατών απλώς «σάλταρε»
στις γραµµές των τρένων καθώς αυτά «περνούσαν» από τον σιδηροδροµικό σταθµό του
Alcala de Henares µε κατεύθυνση τον σταθµό Atocha.

Κατά τον Joe Vialls, καθεµιά από τις δέκα εκρήξεις θα απαιτούσαν περίπου 20-25 κιλά
υψηλού επιπέδου στρατιωτικού υλικού της κατηγορίας C4/Semtex-H. Τέτοια εκρηκτικά έχουν
πολύ µικρό ειδικό βάρος (πυκνότητα), πράγµα που σηµαίνει ότι τα 20-25 κιλά θα πρέπει να
ήταν εξαιρετικά ογκώδη. Συνεπώς, θα χρειάζονταν δέκα δυνατοί τροµοκράτες ταυτόχρονα
στις γραµµές των τρένων, καθένας από τους οποίους θα κουβαλούσε ένα τεράστιο σακκίδιο
µέσα σε ώρα αιχµής. Περίεργο, λοιπόν, που κανένας αυτόπτης µάρτυρας στο Alcala de
Henares δεν θυµάται να είδε κάποιον από τους τροµοκράτες, αφού αυτοί οι άνδρες µε τα
τεράστια σακκίδια θα ξεχώριζαν ανάµεσα στο πλήθος και θα είχαν τραβήξει την προσοχή των
επιβατών ως ύποπτοι.

Τι µαρτυρούν οι φωτογραφίες...

Αυτός ήταν ο λόγος που η «εφευρετική» N.O.S. κατηύθυνε τα δυτικά µέσα ενηµέρωσης
προκειµένου να παραπλανήσουν την ισπανική αστυνοµία προς διαφορετικές κατευθύνσεις
για το διάστηµα αµέσως µετά τις βοµβιστικές ενέργειες, ώστε να ξεχάσουν να ελέγξουν τις
κάµερες παρακολούθησης στον σιδηροδροµικό σταθµό Alcala de Henares. Αν τις είχε ελέγξει
η αστυνοµία –ή έστω να το κάνει τώρα εάν υπάρχουν ακόµη οι βιντεοκασέτες–, θα έβλεπε ότι
στην πλατφόρµα υπήρχαν µόνο Ισπανοί επιβάτες που πήγαιναν στη δουλειά τους.

Άρα πού ακριβώς τοποθέτησε τις βόµβες σε τέσσερα διαφορετικά τρένα η N.O.S., πώς
το έκανε και πώς µπορούσε να είναι σίγουρη ότι κάθε τρένο θα ήταν στο σωστό σηµείο
όταν πυροδοτήθηκαν µε τηλεχειρισµό οι πυροκροτητές; Το ερώτηµα αυτό απαντιέται από τον
χάρτη των σιδηροδροµικών σταθµών, ο οποίος δείχνει ότι η διαδικασία αυτή ήταν σχετικά
απλή, δεδοµένου βέβαια ότι θα είχε εξασφαλισθεί η ελεύθερη πρόσβαση στα ίδια τα τρένα
και ελεύθερη πρόσβαση στο φυλασσόµενο ηλεκτρονικό σύστηµα των Ισπανικών
Σιδηροδρόµων.

Τώρα µπορούµε να δούµε τις φωτογραφίες στο δεξί µέρος της σελίδας (3, 4). Είναι προφανές
ένα πρώτο στοιχείο, δηλαδή ότι δεν υπήρχε πυρκαγιά σε κανένα από τα δέκα σηµεία των
εκρήξεων, πράγµα που σηµαίνει ότι χρησιµοποιήθηκαν στρατιωτικά εκρηκτικά υψηλού
επιπέδου και µάλιστα σε σηµαντικές ποσότητες.

Το να κλέψεις στην Ισπανία µια ποσότητα 250 κιλών της ουσίας C4, πολύ χαµηλού ειδικού
βάρους, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, εκτός βέβαια αν κατέχεις ήδη ή έχεις πρόσβαση σε
εγκαταστάσεις οι οποίες δεν ελέγχονται τακτικά από τα Ισπανικά Τελωνεία ή την Αστυνοµία.
Είναι αναµφισβήτητο ότι δέκα µεγαλόσωµοι µουσουλµάνοι µε γενειάδες, που θα
προσπαθούσαν να εισάγουν βεβιασµένα τεράστια σακκίδια µε εκρηκτικά µέσα στη χώρα, θα
γίνονταν αµέσως αντιληπτοί ακόµα και από τους πιο απρόσεκτους υπαλλήλους των
τελωνείων.

Το δεύτερο στοιχείο σχετίζεται µε το είδος της έκρηξης. Αν κοιτάξει κάποιος πολύ προσεκτικά,
θα παρατηρήσει ότι ορισµένα από τα θραύσµατα που έχουν σφηνωθεί στις κατεστραµµένες
οροφές των βαγονιών, είναι στην πραγµατικότητα «οβίδες» προερχόµενες από το πάτωµα
του ίδιου του βαγονιού. Χωρίς να υπεισέλθουµε σε τεχνικές λεπτοµέρειες, λέει ο Joe Vialls,
είναι αδύνατον κοµµάτια από το πάτωµα να καρφωθούν στην οροφή, εκτός κι αν τα εκρηκτικά
είχαν τοποθετηθεί κάτω από το πάτωµα πριν από την πυροδότηση. Αυτό συνάγεται από το
γεγονός ότι το τρένο που ακινητοποιήθηκε έξω από τον σταθµό Atocha είχε το επάνω µέρος
του εντελώς κατεστραµµένο σε δύο σηµεία. Εκρηκτικά σε σακκίδια που έχουν τοποθετηθεί
τυχαία πάνω στο δάπεδο των βαγονιών δεν θα µπορούσαν σε καµιά περίπτωση να
κοµµατιάσουν τις ισχυρές διαµήκεις ατσάλινες δοκούς υποστήριξης που διατρέχουν ολόκληρο
το µήκος του αµαξώµατος κάθε βαγονιού.

Πυρήνες «εν υπνώσει»...

Σε πολλές φωτογραφίες από τα σηµεία των εκρήξεων φαίνεται ότι τα εκρηκτικά είχαν
τοποθετηθεί κάτω από τα πατώµατα των βαγονιών. Επειδή είναι αδύνατον να προσαρτηθούν
σοφιστικέ εκρηκτικά στο κάτω µέρος τρένων εν κινήσει, είναι προφανές ότι αυτά
τοποθετήθηκαν στον µηχανισµό κίνησης του συρµού ενώ τα τρένα ήταν σταµατηµένα
µέσα στο αµαξοστάσιο κατά τη διάρκεια της νύχτας. «Αυτό µας οδηγεί στην δεύτερη µεγάλη
παραπληροφόρηση, που ανακάλυψα ο ίδιος κατόπιν προσωπικής µου έρευνας», λέει ο Joe
Vialls. «Αν και τα δυτικά µέσα ενηµέρωσης σκόπιµα µας παραπλανούσαν στο να πιστέψουµε
ότι τα τρένα αυτά είχαν ήδη εκτελέσει πάνω από ένα δροµολόγιο, τα πράγµατα δεν είναι
έτσι». Το καθένα από τα τέσσερα τρένα εκτελούσε το «πρώτο δροµολόγιο» της ηµέρας,
δηλαδή είχαν «µόλις ξεκινήσει από το αµαξοστάσιο όπου είχαν µείνει όλη τη νύχτα αφού
ελέγχθηκαν και καθαρίσθηκαν».

Οπότε, γνωρίζουµε πού είχαν τοποθετηθεί τα εκρηκτικά, αλλά πώς κατάφεραν να τα

τοποθετήσουν εκεί; Οι χώροι των αµαξοστασίων συνήθως έχουν καλό φωτισµό και
φρουρούνται σχολαστικά, κάτι που σηµαίνει ότι οι βοµβιστές πρέπει να είχαν κάποια
πρόσβαση ή να είχαν δωροδοκήσει κάποιους για να µπουν στο αµαξοστάσιο ή να έφεραν
ταυτότητες υπαλλήλων των Ισπανικών Σιδηροδρόµων, γνήσιες ή πλαστές. Από τις
παραπάνω περιπτώσεις η πιο πειστική φαίνεται να είναι ότι χρησιµοποίησαν ταυτότητες
υπαλλήλων των Ισπανικών Σιδηροδρόµων.

Η υπόθεση δεν σταµατά εδώ. Το να επιλέξεις να τοποθετήσεις εκρηκτικά σε οποιοδήποτε

τρένο δεν είναι λογικό, γιατί δεν εξασφαλίζεται ότι το τυχαία επιλεγµένο τρένο θα εκτελέσει
δροµολόγιο οπωσδήποτε το πρωί ή ότι θα βρίσκεται στη σωστή θέση τον σωστό χρόνο, έτσι
ώστε η τροµοκρατική πράξη να έχει τη µέγιστη προβολή από τα µέσα ενηµέρωσης. Για να
είναι σίγουροι ως προς αυτό οι «τροµοκράτες», θα πρέπει να είχαν πρόσβαση στον
προγραµµατισµό κίνησης του φυλασσόµενου ηλεκτρονικού συστήµατος των Ισπανικών
Σιδηροδρόµων. Οπότε εδώ δεν µιλάµε για απλούς Βάσκους ή «τσοµπαναραίους» της αλ
Kάιντα από την έρηµο. ∆είχνει µια εξαιρετικά επαγγελµατική επιχείρηση, που οργανώθηκε
σε ισπανική επικράτεια ενδεχοµένως από «sleepers» (πυρήνες «εν υπνώσει»), που
γνώριζαν πώς να κινηθούν και, κατά πάσα πιθανότητα, ζούσαν στη Μαδρίτη για µεγάλο
διάστηµα ή και για όλη τους τη ζωή.

Οι «οργανωτές» αυτοί διευκόλυναν την είσοδο σε οµάδα επαγγελµατιών των Ειδικών

∆υνάµεων που επιλέχθηκε για την αποστολή. Όµως το να κάνεις στόχο εκατοντάδες άοπλους
πολίτες που πηγαίνουν στη δουλειά τους σε µια ουσιαστικά ουδέτερη χώρα, απαιτεί ψυχρό
σχεδιασµό που ξεπερνά και τις οργανώσεις τύπου «∆ύναµη ∆έλτα» ή «Special Air
Service», για παράδειγµα.

Οι µόνοι άνθρωποι µε επαρκή εµπειρία που θα µπορούσαν να σχεδιάσουν κάτι τέτοιο,

διαθέτοντας και την πλήρη περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή προκειµένου να την
πραγµατοποιήσουν µε επιτυχία τις διεθνείς βρωµοδουλειές τους, είναι τα τέρατα των
«µαύρων διεθνών επιχειρήσεων» που σχεδιάζουν τη Novus Ordo Seclorum και δεν
διστάζουν να πνίξουν τη Μέση Ανατολή στο αίµα... µέχρι το πνεύµα του Μεσογειακού
Ανθρώπου να αφυπνισθεί και να στείλει τους κατακτητές του πίσω στην αρχέγονη λάσπη από
την οποία ξεπήδησαν.

Ο κυνισµός του Novus Ordo

Το πώς χρησιµοποιείται ξανά ο απλός εβραϊκός λαός, οι µουσουλµάνοι και το παιγνίδι των
θρησκευτικών αντιθέσεων από τους αδίστακτους εκτελεστές των Επικυρίαρχων φαίνεται σε
µια εξαιρετικά κυνική συνέντευξη του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν.

Μια συνέντευξη που δόθηκε πριν από 21 χρόνια στην ηµερήσια Ισραηλινή Εφηµερίδα Davar,
στις 17 ∆εκεµβρίου 1982.

Η συνέντευξη αποκαλύφθηκε από τον Χάρη Μπότσαρη στον ΣΚΑΪ 100,3 FM.

Ο Σαρόν λέει: «Θα καταστρέψω οποιονδήποτε τολµήσει να υψώσει το χέρι του εναντίον των
παιδιών µου, θα καταστρέψω αυτόν και τα παιδιά του, µε χρήση ή χωρίς χρησιµοποίηση των
αγνών µας όπλων. ∆εν µε νοιάζει αν αυτός είναι χριστιανός, µουσουλµάνος, εβραίος ή
παγανιστής. Η ιστορία διδάσκει ότι αυτός που δεν σκοτώνει, σκοτώνεται από άλλους. Αυτός
είναι ένας σιδηρούς κανόνας!

Ακόµη κι αν µου αποδείξετε µε µαθηµατικό τρόπο ότι ο πόλεµος στο Λίβανο είναι ένας
πόλεµος βρώµικος και ανήθικος, δεν µε νοιάζει! Ακόµη κι αν µου αποδείξετε ότι δεν
έχουµε ακόµη πετύχει, δεν πετύχαµε τους στόχους µας στον Λίβανο, δεν εγκαταστήσαµε ένα
φιλικό σε µας καθεστώς στη Βυρηττό, ότι δεν καταστρέψαµε τη Συρία και το PLΟ, ακόµη και
τότε δεν µε νοιάζει! Όλα όσα γίνονται είναι χρήσιµα! Ακόµη και αν στη Γαλιλαία βρέχει
πυραύλους Κατιούσα, δεν µε νοιάζει! Εµείς θα ξεκινήσουµε έναν καινούργιο πόλεµο, θα
σκοτώσουµε και θα καταστρέψουµε περισσότερους κι ακόµη περισσότερους, µέχρι να
εξαντληθούν. Και ξέρετε γιατί όλα αυτά έχουν αξία; Γιατί φαίνεται ότι µε τον πόλεµο
γινόµαστε περισσότερο αντιπαθείς στον λεγόµενο πολιτισµένο κόσµο…»

Και συνεχίζει: «…Άσε µε να σου πω ποιο ήταν το πιο σπουδαίο πράγµα, το πιο γλυκό
φρούτο του πολέµου στον Λίβανο: Είναι ότι τώρα δεν µισούν µόνο το Ισραήλ. Χάρη σ' εµάς
τώρα µισούν όλους τους εβραίους στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Ν.Υόρκη, στη
Φραγκφούρτη, στο Μόντρεαλ, σε όλες τις τρύπες τους! Επιτέλους, τώρα µισούν και
όλους αυτούς τους κοµψευόµενους εβραίους, που δηλώνουν ότι είναι διαφορετικοί από εµάς,
ότι δεν είναι Ισραηλινοί δολοφόνοι! Ότι είναι διαφορετικοί, άλλοι Εβραίοι, καθαροί και
ευπρεπείς. Όπως ο αφοµοιωµένος Εβραίος της Βιέννης και του Βερολίνου παρακαλεί τους
αντι-σηµίτες να µην τον µπερδεύουν µε τον φωνακλά, τον βρωµιάρη ανατολικοεβραίο που
βρίσκεται εκεί, µέσα στο πολιτισµένο περιβάλλον, έξω από τα γκέτο της Ουκρανίας και της
Πολωνίας. Αυτό δεν θα τον βοηθήσει, όπως δεν βοήθησε εκείνους τους καθαρούς εβραίους
της Βιέννης και του Βερολίνου. Άστους να σκούζουν ότι καταδικάζουν το Ισραήλ, ότι αυτοί
είναι εντάξει, ότι αυτοί δεν θέλουν να βλάψουν ούτε µύγα, ότι αυτοί προτιµούν να σφάζονται
αντί να πολεµούν και ότι αυτοί προτιµούν να συµπεριφέρονται ως καλοί Χριστιανοί και
γυρνούν πάντοτε το άλλο µάγουλο στα χαστούκια… ∆εν θα τους βγει σε καλό! Τώρα
εισπράττουν κι αυτοί µίσος εξ αιτίας µας και, σου λέω, είναι απόλαυση να το βλέπεις…».

Καταλάβατε τώρα ποιοι είναι οι πραγµατικοί αντισηµίτες;

«Είναι οι ίδιοι οι εβραίοι που έπεισαν τους "Τζεντάιλς" (τους αλλόθρησκους, τους µη
εβραίους) να συνθηκολογήσουν µε τους µπάσταρδους στο Βιετνάµ, να ανεχθούν τον Χοµεϊνί,
τον Μπρέζνιεφ, να αισθάνονται λύπη µε τα σκληρά παιδικά χρόνια που πέρασε ο σεΐχης
Γιαµανί, αυτοί που προτιµούν να κάνουν έρωτα και όχι πόλεµο… Έχουµε βαρεθεί µ' όλους
αυτούς. Ο εβραίος απορρίπτεται όχι µόνο επειδή σταύρωσε τον Ιησού, αλλά και επειδή
σταυρώνει τον Αραφάτ, στη Σάµπρα και τη Σατίλα. Μας αναγνωρίζουν τώρα και αυτό είναι
καλό πράγµα! Τα νεκροταφεία τους δέχονται βανδαλισµούς, οι συναγωγές τους καίγονται,
τα παλιά τους παρατσούκλια τώρα αλλάζουν, διώχνονται από τις καλύτερες λέσχες,
άνθρωποι δολοφονούνται µέσα σε εβραϊκά εστιατόρια, σκοτώνονται µικρά παιδιά και
εξαναγκάζονται να κρύβουν τα σηµάδια που δείχνουν ότι είναι εβραίοι, εξαναγκάζονται ακόµη
και να αλλάζουν δουλειά….».

Άστους να φοβούνται, άστους να υποφέρουν!

«…Σύντοµα, οι εβραίοι της διασποράς θα ακούν το σλόγκαν: Εβραίοι, φύγετε, τρέξτε στην
Παλαιστίνη! Και ξέρετε γιατί; Θα έρθουν στην Παλαιστίνη επειδή δεν θα έχουν άλλη εκλογή.
Και όλα αυτά είναι το κέρδος που αποκτήσαµε από τον πόλεµο στο Λίβανο! Πες µου, δεν
άξιζε; Σύντοµα, θα έχουµε καλύτερες µέρες… Οι εβραίοι θα αρχίσουν να φθάνουν και οι
Ισραηλινοί θα σταµατήσουν να µεταναστεύουν και όσοι µετανάστευσαν θα επιστρέψουν.
Αυτοί που διάλεξαν τη συνθηκολόγηση, τελικά θα καταλάβουν ότι δεν τους βοηθά σε τίποτε η
προσπάθεια να γίνουν η συνείδηση του κόσµου. Η συνείδηση του κόσµου γίνεται µόνο
µέσα από τα όπλα και αυτό πρέπει να το βάλουν µέσα στο κεφάλι τους. Οι Τζεντάιλς
πάντα αισθάνονται αηδία για τους εβραίους και τη συνείδησή τους, και τώρα οι εβραίοι έχουν
µόνο µια προοπτική: να έλθουν στην πατρίδα τους, όλοι τους, γρήγορα, να εγκαταστήσουν
σιδερένιες πόρτες, να χτίσουν γερά σπίτια, να έχουν όπλα παντού σε κάθε γωνία και να
αγωνιστούν σαν δαίµονες εναντίον οιουδήποτε τολµήσει να κάνει έστω ένα θόρυβο, σ' αυτή
την περιοχή. Και αν κάποιος σηκώσει χέρι εναντίον µας, θα του πάρουµε τη µισή γη του
και θα κάψουµε την άλλη µισή µαζί µε τα πετρέλαια! Θα χρησιµοποιήσουµε ακόµη και
πυρηνικά όπλα! Θα κάνουµε ότι πρέπει, µέχρι το τέλος…».

Και η συνέντευξη κλείνει:

«…Σήµερα, εύχοµαι και ελπίζω να είµαι ο εθελοντής που κάνει τη βρώµικη δουλειά για το
Ισραήλ. Να σκοτώσω όσους Άραβες είναι απαραίτητο να σκοτωθούν, να τους διώξω,
να τους ξεριζώσω και να τους κάψω, να κάνω όλους να µας µισούν, να προκαλέσουν
αντιδράσεις εναντίον των εβραίων της διασποράς για να εξαναγκαστούν να τρέξουν
προς τα δω, κλαίγοντας!
Ακόµη κι αν πρέπει να καούν µια-δυο συναγωγές εδώ και εκεί, δεν µε νοιάζει! Όπως δεν µε
νοιάζει, αν µετά τη δουλειά που έχω να κάνω, µε βάλετε σε δίκη στη Νυρεµβέργη ή µε
φυλακίσετε ισόβια! Κρεµάστε µε κιόλας ως εγκληµατία πολέµου! Μετά, θα µπορείτε να
ανακαλέσετε την εβραϊκή σας συνείδηση και να ξαναεισέλθετε στις αξιοπρεπείς λέσχες των
πολιτισµένων κρατών, κρατών µεγάλων και υγιών.

Αυτό όµως που δεν καταλαβαίνετε είναι ότι η βρώµικη δουλειά του Σιωνισµού δεν
τελείωσε ακόµη, αργεί πολύ! Είναι αλήθεια, πως θα µπορούσε να έχει τελειώσει το 1948,
αλλά δεν αφήσατε, το σταµατήσατε...

...Έτσι, χαίροµαι που αυτός ο µικρός πόλεµος στον Λίβανο φόβισε τους εβραίους! Άστους να
φοβούνται, άστους να υποφέρουν. Θα τρέξουν να γυρίσουν γρήγορα στο σπίτι πριν πέσει
το αληθινό σκοτάδι. Είµαι, λοιπόν, αντισηµίτης; Ωραία!

...Μπορείς να γράψεις ότι ντροπιάζω την ανθρωπότητα, δεν µε νοιάζει!… Αντίθετα… Ας

κάνουµε µια συµφωνία: Εγώ θα κάνω ό,τι µπορώ για να διώξω τους Άραβες από εδώ,
θα κάνω ό,τι µπορώ για να δυναµώσω τον αντισηµιτισµό, και εσύ θα γράφεις ποιήµατα και
ύµνους για τη δυστυχία των Αράβων και θα προετοιµάζεται η απορρόφηση των εβραίων, που
εγώ θα εξαναγκάσω να έλθουν στη χώρα, για να τους διδάξω να είναι το φως ανάµεσα στους
Τζεντάιλς. Τι έχεις να πεις;».

Η ανατριχιαστική αυτή συνέντευξη που διαβάσατε είναι απολύτως αυθεντική! Μπορείτε να τη

βρείτε ολόκληρη στο site του ΣΚΑΪ αλλά και στο indymedia.

Παγκόσµιο ΟΧΙ στη Νέα Τάξη

Τον τερµατισµό της κατοχής στο Ιράκ και στην Παλαιστίνη αξίωσαν εκατοµµύρια διαδηλωτών
που βρέθηκαν στους δρόµους δεκάδων πόλεων του κόσµου στις 20 Μαρτίου, πρώτη επέτειο
της εισβολής στο Ιράκ.

∆ιαδηλώσεις έγιναν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη την Πάτρα, τη Σπάρτη αλλά και σε άλλες
πόλεις της Ελλάδας. Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν και στο εξωτερικό, στη Ρώµη, το Μόντρεαλ
και τις Βρυξέλλες, στο Pίο ντε Tζανέιρο και την υπόλοιπη Λατινική Αµερική και στον
υπόλοιπο κόσµο.

Με βαριά τη σκιά των πολύνεκρων επιθέσεων στη Μαδρίτη, φουντώνουν οι επικρίσεις και οι
αντιδράσεις στην πολιτική των Μπους, Μπλερ και των συµµάχων τους, ενώ η Ισπανία, υπό
νέα κυβέρνηση, δήλωσε ότι θα αποσύρει τους 1.300 στρατιώτες που έχει στείλει στην
κατεχόµενη χώρα, ως τις 30 Ιουνίου. Μέχρι στιγµής, οι δυνάµεις κατοχής µετρούν 666
νεκρούς και 3.500 τραυµατίες. Οι νεκροί Ιρακινοί είναι, βεβαίως, πολλαπλάσιοι...
Ο σεΐχης Γιασίν µιλώντας στον Τύπο στην πόλη της Γάζας στις 7 Σεπτεµβρίου του
2003

Tο πρωί της 22ας Μαρτίου, ενώ έφευγε από το τζαµί του, δέχθηκε άνανδρη επίθεση από
Ισραηλινούς δολοφόνους, οι οποίοι τον σκότωσαν ακαριαία µε πυραύλους που έριξαν από 3
ελικόπτερα.

Όπως εκτιµά όλος ο ευρωπαϊκός τύπος, ο πνευµατικός ηγέτης της Χαµάς θα είναι «πιο
επικίνδυνος νεκρός παρά ζωντανός».

«Έχετε δει έναν νεκρό να περπατά;» λέει στη βρετανική εφηµερίδα Guardian Παλαιστίνιος
καθηγητής στο Ισλαµικό πανεπιστήµιο της Γάζας. «Το Ισραήλ θα δει τώρα ότι υπάρχει ένας
άνθρωπος που µπορεί να σκοτώσει περισσότερους Ισραηλινούς από τον τάφο του παρά
όταν ήταν ζωντανός. Κι αυτός είναι ο σεΐχης Γιασίν».

«Το Ισραήλ άνοιξε την πόρτα της κολάσεως», εκτιµά η ρωσική Ιζβέστια.

Περισσότερα για τις αντιδράσεις του διεθνούς τύπου από το ΑΠΕ-Γαλλ. Πρακτορείο-Ρόιτερ
στην ιστοσελίδα http://athens.indymedia.org/
.
Ο σεΐχης Γιασίν, παραπληγικός από τα 12 του, πατέρας 9 παιδιών(!), υπήρξε ο ιδρυτής και
πνευµατικός ηγέτης του ισλαµικού κινήµατος της Χαµάς και ένα σύγχρονο σύµβολο της
αντίστασης του παλαιστινιακού λαού κατά του ισραηλινού φασισµού.

Ήταν σίγουρα ένας φανατικός και µπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι δυστυχώς η Χαµάς έχει
βάλει το χέρι της στην καταστροφή του ειρηνευτικού προτσές µετά τη δολοφονία του Γιτζάκ
Ράµπιν, τον Νοέµβριο του 1995. Μην ξεχνάµε ακόµη ότι ενώ πρωθυπουργός ήταν ο
«ειρηνόφιλος» Σιµόν Πέρες, τρεις µυστήριες πολύνεκρες επιθέσεις της Χαµάς πριν από τις
εκλογές ανέτρεψαν το κλίµα και έφεραν στην εξουσία τον Νετανιάχου. Πολλές υποψίες
υπήρξαν κατά καιρούς για ανάµιξη της Μοσάντ που δεν έχουν ποτέ επαληθευθεί.

Είναι αναµφισβήτητο, πάντως, ότι ο σεΐχης Γιασίν είναι ένα κοµµάτι του παλαιστινιακού λαού
και οικοδόµησε µε το παράδειγµά του το όνειρο της καλύτερης ζωής των Παλαιστινίων
χτίζοντας νοσοκοµεία, σχολεία, στηρίζοντας τους φτωχούς και δηµιουργώντας κάτι
παραπάνω από µια ακόµα «οργάνωση» στην Παλαιστίνη: ένα ευρύ, µαζικό δίκτυο
αντίστασης και κοινωνικής αλληλεγγύης στη Μέση Ανατολή, πρότυπο για όλο τον κόσµο.
Όσο για την στάση των θλιβερών λακέδων της Ενωµένης Ευρώπης, φτύστε τους!

Αυτές οι δύο φωτογραφίες από τα σηµεία όπου έγιναν οι εκρήξεις στην Μαδρίτη παρέχουν
κρίσιµα στοιχεία για τον τύπο των εκρηκτικών που χρησιµοποιήθηκαν, τα σηµεία όπου
τοποθετήθηκαν και συνεπώς το πώς και από που εξαπολύθηκε η τροµοκρατική επιχείρηση.

«Οι Ισπανοί απαιτούν να µάθουν ποιος ήταν υπεύθυνος για τις εκρήξεις της 4ης Μαρτίου οι
οποίες σκότωσαν πάνω από 200 συµπολίτες τους. ∆εν θα δεχθούν καµιά θολή απάντηση».
Αυτά γράφει ο πιο γνωστός και αµφιλεγόµενος Ισραηλινός «συνωµοσιολόγος» Barry
Chamish, ο οποίος αποδίδει το πραγµατικό αίτιο των εκρήξεων στον µυστικό ρόλο που
παίζει η Ισπανία στη Μέση Ανατολή, καθώς και στον στόχο της να εξαφανίσει το Ισραήλ.

Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να αγνοεί τη µυστική δύναµη της Ισπανίας, αλλά οι ηγέτες της
Μέσης Ανατολής γνωρίζουν ότι η Ισπανία ελέγχει τη µοίρα τους και ότι όλες οι διπλωµατικές
οδοί γι’ αυτούς περνούν µέσα από τη Μαδρίτη...

Η επίσηµη επίσκεψη που πραγµατοποίησαν στη Συρία ο Ισπανός βασιλιάς Χουάν Κάρλος
µαζί µε τη βασίλισσα Σοφία, στις 19-23 Οκτωβρίου 2003, κατόπιν προσκλήσεως του Σύρου
προέδρου Μπασάρ Aλ Άσσαντ, σχετίζεται άµεσα µε την πολιτική προσέγγισης Βατικανού-
Μουσουλµάνων ηγετών µέσα στο πλαίσιο της Νέας Τάξης και ενάντια στο προτεσταντο-
σιωνιστικό µπλοκ.

Ισπανοί διπλωµάτες είπαν ότι σκοπός της επίσκεψης ήταν η ανάπτυξη «έντονου πολιτικού
διαλόγου» µεταξύ ∆αµασκού, Μαδρίτης και Ευρωπαϊκής Ένωσης...

Οι βοµβιστικές ενέργειες στην Κωνσταντινούπολη που προηγήθηκαν εκείνων της Μαδρίτης

δεν ήταν συµπτωµατικές και σχετίζονται µε το κατά πόσον η Τουρκία είναι πανέτοιµη να
παίξει τον ρόλο της στη δηµιουργία της νέας πλανητικής τάξης στην περιοχή...
Αριέλ Σαρόν: «Μπορείτε να µε αποκαλείτε όπως θέλετε. Αποκαλέστε µε τέρας ή
δολοφόνο», είχε πει ο ίδιος σε µια συνέντευξή του στην ισραηλινή εφηµερίδα Davar, στις 17
∆εκεµβρίου 1982. Και συνέχισε δηλώνοντας: «∆ώστε στο Ισραήλ όποιο όνοµα θέλετε και
όποιο χαρακτηριστικό θέλετε. Αποκαλέστε το εβραιοναζιστικό κράτος. Γιατί όχι; Είναι
προτιµότερος ένας ζωντανός εβραιοναζί από ένα νεκρό άγιο».

Ποιος είναι αυτός ο αδίστακτος εγκληµατίας πολέµου που κάθεται άφωνη η διεθνής
κοινότητα και τον ακούει να περιγράφει µε απύθµενο κυνισµό πώς σκότωσε ένα 67χρονο
παραπληγικό ιερωµένο;

• Το 1953 δηµιουργεί την UNITE 101 και σαν Iσραηλινός στρατηγός εισβάλει στο χωριό
Quibya στη ∆υτική Όχθη και δολοφονεί 69 Παλαιστίνιους, ανατινάζοντας ταυτόχρονα όλα τα
σπίτια του χωριού.

• Το 1967 µε την ιδιότητα του στρατηγού εισβάλει στη ∆υτική Όχθη και καταστρέφει 2.000
σπίτια. Συλλαµβανει 12.000 χιλιάδες Παλαιστίνιους και τους εκδιώκει προς τον Λίβανο και την
Ιορδανία.

• Το 1982 οργανώνει µε την ιδιότητα του υπουργού Άµυνας, σε συνεργασία µε τον τότε
πρωθυπουργό Μπέγκιν, την επιχείρηση εισβολής στον νότιο Λίβανο, η οποία θα οδηγήσει σε
ένα πόλεµο που διήρκεσε 15 ολόκληρα χρόνια.

Μεταξύ 4 Ιουλίου και 15 Αυγούστου 1982 σκοτώθηκαν 20.000 Παλαιστίνιοι και Λιβανέζοι και
τραυµατίσθηκαν 30.000, εκ των οποίων το 40% ήταν παιδιά.

• 16 Σεπτεµβρίου 1982: ο ισραηλινός στρατός, σε συνεργασία µε τους φαλαγγίτες του

Λιβάνου, σκορπά τον θάνατο στα στρατόπεδα Σάµπρα και Σατίλα στα νότια της Βηρυττού,
δολοφονώντας 2.400 αµάχους Παλαιστινίους.

• Το 1998 παίρνει το πόστο του υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση Νετανιάχου όπου
από αυτή τη θέση κάνει την ακόλουθη δήλωση σχετικά µε τον εποικισµό της Παλαιστίνης από
το εβραϊκό κράτος: «Όλοι πρεπει να κινητοποιηθούµε,να τρέξουµε και να πάρουµε όσους
περισσότερους λόφους µπορούµε για να αυξήσουµε τους εποικισµούς, γιατί ό,τι δεν
πάρουµε σήµερα θα πάει σε αυτούς (εννοεί τους Παλαιστίνιους)».

• Το 1999 εκλέγεται πρόεδρος του Κόµµατος ΛΙΚΟΥΝΤ.

• Στις 28 Σεπτεµβρίου 2000, επί πρωθυπουργίας Σιµόν Πέρες, µεταβαίνει στο Όρος των
Τεµενών συνοδεία 1.000 στρατιωτών, που του έδωσε ο Περες, γεγονός που προκάλεσε την
οργή των Παλαιστινίων. Από αυτό το χρονικό σηµείο ξέσπασε η δεύτερη Ιντιφάντα.

• Τον Ιανουάριο του 2001 εκλέγεται πρωθυπουργός .

• Στις 3 Απριλίου 2002, ο ισραηλινός στρατός, ακολουθώντας τις εντολές της κυβέρνησης
συνασπισµού Σαρόν-Πέρες, εισβάλει στα παλαιστινιακά εδάφη, βοµβαρδίζει τις
εγκαταστάσεις της παλαιστινιακής αρχής, απειλώντας τη ζωή του Αραφάτ, σκορπά παντού
την καταστροφή και τον θάνατο, ενώ στη Τζενίν ισοπεδώνει µε τις µπουλντόζες του
εκατοντάδες παλαιστινιακά σπίτια χωρίς να περιµένει να εκκενωθούν από τους κατοίκους
τους. Αποτέλεσµα εκατοντάδες Παλαιστίνιοι να βρουν φρικτό θάνατο κάτω από τα ερείπια
των σπιτιών τους.

• Στη συνέχεια ακολουθεί πολιτική αργής γενοκτονίας των Παλαιστινίων δολοφονώντας και
τραυµατίζοντας ένα σταθερό αριθµό σε καθηµερινή βάση, στραγγαλίζοντας την οικονοµία
τους, καταστρέφοντας τις υποδοµές τους (δίκτυα ύδρευσης και ηλεκτρισµού), εµποδίζοντας
την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες υγείας, ξερριζώνοντας τις καλλιέργειές τους,
δηλητηριάζοντας τα κοπάδια τους, κατεδαφίζοντας ή ανατινάζοντας τα σπίτια τους,
αυξάνοντας τους εβραϊκούς εποικισµούς µέσω της δήµευσης της γης των Παλαιστινίων.
Ταυτόχρονα εφαρµόζει πολιτική απαρτχάιντ έναντι των Παλαιστινίων, οι οποίοι χωρίς
πολιτικά και κοινωνικά δικαιώµατα και ανιθαγενείς, φυλακίζονται τώρα στις πόλεις και τα
χωριά τους από το ρατσιστικό τείχος χωρίς καµιά δυνατότητα να µετακινηθούν χωρίς την
άδεια των ισραηλινών αρχών.