Professional Documents
Culture Documents
UNANG BESES
nalulungkot pa din ako. Isang memoryang ayaw ko na ulit mabalikan o maalala, isang
pangyayaring hindi naiwasan at tuwing pumapasok sa aking isip ay tila natutulala at natatahimik.
oras para sa isat isa hanggang dumating ang punto na nahuhulog na sa isat isa. Hindi inaasahan
ang lahat ng pangyayari ngunit napakaraming magagandang alaala ang nabuo at mga pangarap
na na-planong abutin magkasama. Isang tao ang nakilala at sa unang beses sa aking matagal na
pananatili sa mundong ito, nakaramdam ako ng matinding emosyon at tila hindi ko naiwasan na
Matapos na mas magkaroon ng mga oras upang mas kilalanin ang isat isa, lumalim ang
relasyon at tila naliwanagan ang aking puso at isipan. Tila ako ay umiibig ngunit mayroong isa
din na emosyon pa na nararamdaman. Ito ay takot. Natatakot na baka hindi kami parehas ng
Hindi ko alam kung saan patungo at saan hahantong pero sa mga unang araw ay kahit
anong gawin ay masaya. Araw araw akong napapangiti at tila nakakalimutan ko lahat ng aking
Nagpapasalamat sa Diyos gabi-gabi dahil siya ay binigay sa akin. Isang malaking biyaya
ang aking nakuha dahil nagkaroon ng isang tao sa buhay ko na sa kahit anong aspeto ng aking
Nagdaan ang mga buwan at sa bawat araw na dumadaan at mas lalo akong nagiging
nalaman kong mahal din nya ako at isa sa mga hindi ko makakalimutan na sandal ng aking
buhay noong tinanong nya ako kung maari ba nya akong maging nobya. Lahat ay nakaplano ng
maayos at isang napakagandang pakiramdam na mahal ka din ng taong minamahal mo. Umabot
na sa puntong nakilala ang pamilya ng isat isa kaya naman mas naramdaman ko na ang
aabot sa punto na lalabas lahat ng totoong kulay ng dalawang tao. Umabot sa punto na puro away
na lamang ang nangyayari at nagaaway na lamang para may mapagusapan. Tila hindi na
Ang dating magkakampi ay naging magkaaway dahil lamang sa mga bagay na hindi
naman talaga dapat pang pagawayan pa. Hanggang sa dumating ang punto na pilit naming
iniiwasan ngunit bigla nalang lumitaw ng hindi namin inaasahan. Kahit anong iwas ay dumating
pinigilan ngunit hindi naiwasan. Isang pangyayaring nakasira sa aming dalawa. Biglaan at
masakit at tila hindi napagisipan ng mabuti. Isang desisyon na araw-araw kong tinatanong kung
tama ba ng kinalabasan.
3/4
Mahirap, masakit at malungkot, at palaging tinatanong ang sarili kung saan nga ba kami
nagkulang? Bakit nga ba ng tila isang perpektong relasyon nung una bigla nalang nasira ng dahil
lang sa mga bagay na hindi naman importante sa amin? Tama ba na hinayaan na lamang ang
Sa kasamaang palad, natapos ang lahat nang hindi napagusapan ang nangyari.
Pinabayaan na lamang at hindi na inintindi kahit kailan. Akala noong simula ay madali lamang at
hindi magkakaroon ng problema sa paglimot, ngunit nagkamali ako. Bawat araw na maalala na
wala na ang taong naging parte ng araw-araw, mararamdaman mo ang kirot sa dibdib at bigla na
lamang babalik lahat ng sakit. Napakahirap, napakasakit at ayaw ko nang maramdaman ulit.
Hindi makagawa ng mga bagay ng maayos, nakaapekto na rin sa pag-aaral at sa iba pang
Nung nawala siya, ako ay nawala rin. Hindi na ako ang dating masiyahing ako at parati
na lamang malungkot dahil palaging naalala ang nakaraan kung saan dati ay masaya.
Ang isang relasyon na akala mo ay walang dulo ay nagkaroon ng pagtatapos. Hindi alam
paano matatanggap at maipapasok sa puso at isipan na wala na, ngunit kailangan. Laging
tinatanong kung maibabalik pa ba at maayos ang lahat para maging katulad ng dati, pero walang
Napakahirap gumising sa umaga at magpatuloy sa buhay noong nawala siya. Ang taong
tumanggap ng buong pagkatao ko. Hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko sa aking mga
pagkukulang ngunit tanong ng ibang tao sakin ay para saan pa?, bakit ko pa nga naman iisipin
Wala na siya. Masakit at mahirap pero kailangan tanggapin. Ito ang unang beses ko na
magmahal ng lubos at masaktan din ng sobra. Isang pangyayari na kahit kailan ay hindi
maibabaon sa limot. Habambuhay na nakatatak sa puso at isipan ang nangyari pati na rin ang