บทละครโทรทัศน์ เงาเพลิง ตอนที่ 16

บทประพันธ์ My Little Pony Production

…......................................................................................................................................................
ฉากที่ 1 ภายใน/ ห้างสรรพสินค้า/ กลางวัน
ตัวละคร เอมิกา ปรีชา เสาวรินทร์ น้ำผึ้ง น้ำฟ้า
- ปรีชา เอมิกาและลูกๆเดินอยู่ในห้างเพื่อหาอะไรทาน

- เสาวรินทร์กำลังทำธุระอยู่ในธนาคาร เหลือบมองไปเห็นครอบครัวของปรีชา CU หน้าเสาวรินทร์

เสาวรินทร์ เอ๊ะนั่นมัน ปรีชากะเอมิกาหนิ ต้องไปทักทายสักหน่อยละ
ครอบครัวตัวอย่าง หึ
- ภาพตัดไปครอบครัว ตกใจที่เอมิกาเดินมาหา

- กล้อง Till up เสาวรินทร์กำลังเดินเข้ามาหาปรีชาและครอบครัว

- CU หน้าปรีชาตกใจเมื่อเห็นเสาวรินทร์
เสาวรินทร์ สวัสดีจ้ะ น้ำฟ้า น้ำผึ้ง เอมิกา สวัสดีคุณปรีชา
ปรีชา คุณมาทำไรที่นี่
เสาวรินทร์ ฉันก็มีธุระของฉันนี่คะ อ่าวตายละ ห้างนี้ฉันเดินไม่ได้หรอคะ
ปรีชา นี่คุณอย่ามาเล่นลิ้นกับผมนะ
เอมิกา นี่คุณ พูดกันดีๆสิค่ะ
เสาวรินทร์ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราแค่ล้อเล่นแซวกันนิดหน่อย อย่าถือสาเลยค่ะ
ปรีชา ถ้าคุณไม่มีไรแล้วผมขอตัวนะ พอดีจะพาเมียกับลูกๆไปทานข้าว
เอมิกา ลาน้าเสาวรินทร์สิลูก
น้ำฟ้า,น้ำผึ้ง สวัสดีค่ะ น้เสาวรินทร์
- ปรีชาพาครอบครัวเดินออกจากเสาวรินทร์ ปล่อยให้เธอยืนอยู่คนเดียว
 - เสาวรินทร์ยืนหลี่ตา เม้มปาก กำกำปั้นแน่นใส่กล้อง 3
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 2 ภายใน/คอนโดของเสาวรินทร์/กลางวัน
ตัวละคร เสาวรินทร์
- เสาวรินทร์กลับมาที่ห้องของตัวเอง เธอโยนกระเป๋าลงพื้นและกระแทกก้นลงบนโซฟาอย่างจัง มือ
ทุบที่พักแขนโซฟา
- CU หน้าเสาวรินทร์
เสาวรินทร์ ไอ้บ้า แกต้องไม่มีความสุข ครอบครัวแกจะต้องพินาศ ฉันจะทำทุก
วิถีทางไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม
- กล้องแพนจากหน้าเสาวรินทร์ไปยังหน้าต่างห้อง แล้วค่อย Fade out ไปฉากต่อไป
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 3 ภายใน/ ห้องทำงานของปรีชา/เช้า
ตัวละคร ปรีชา เสาวรินทร์ วิไลพร(เลขาของปรีชา)
ปรีชา ผมไปทำงานก่อนนะครับ
เอมิกา ค่ะ เย็นนี่เจอกัน เดี๋ยวดิฉันจะพาลูกๆไปหาที่บริษัทนะคะ (จุ้บ)
- เอมิกายืนมองปรีชาขับรถออกไป จนสุดสายตา
- ปรีชาขับรถมาจอดที่จอดรถของที่ทำงาน เดินขึ้นลิฟต์เข้าออฟฟิต ทักทายคนในออฟฟิตด้วย
- ปรีชา เปิดประตูห้องทำงานเจอ เสาวรินทร์ที่หันหลังให้ประตูและหันหน้าเข้ากับโต๊ทำงานที่ตรงอยู่
ตรงข้ามของทางเข้าประตูของห้องทำงานของปรีชา
- เสาวรินทร์หันกลับมาเพื่อเผชิญหน้ากับปรีชา
เสาวรินทร์ สวัสดีค่ะ ปรีชา
ปรีชา เสาวรินทร์ นี่เมื่อไหร่คุณจะเลิกตอแยผมสักที
เสาวรินทร์ ก็ชั้นไม่อยากเลิกนี่ค่ะ
 ปรีชา นี่ถามจริงเถอะ คุณไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยรึไง
เสาวรินทร์ ทำไมคะ ทีเมื่อก่อน เรายังไม่เห็นอายกันเลย
ปรีชา นี่คุณ! หยุดพูดเดี๋ยวนี่นะ นี่ที่ทำงานนะ อย่าพูดพล่อยๆ
เสาวรินทร์ จะที่ทำงานหรือที่บ้าน หรือที่ไหนๆเราก็คุยกันอย่างนี้หนิคะ คุณ
- เสาวรินทร์ค่อยเอามือลูบไหล้ ไหล้ของปรีชาไล่ลงมาตรงแขน

- ปรีชาปัดมือของเสาวรินทร์ออก

ปรีชา คุณมันชักจะบ้าไปใหญ่แล้วนะ ผมถามคุณจริงๆเถอะ คุณมี

ความสุขมากหรอที่ทำแบบนี้ คุณไม่เหนื่อยบ้างหรอ
เสาวรินทร์ ถ้าฉันเหนื่อยแล้วฉันจะทำทำไมล่ะ และอีกอย่างความสุขของ
ฉันคือเห็นครอบครัวของคุณไม่มีความสุข
- เสาวรินทร์ค่อยเอานิ้วชี้ลูบกรอบรูปที่มีรูปของน้ำผึ้งและน้ำฟ้าอยู่ จากนั้นก็คว่ำกรอบรูปลง
ปรีชา คุณคิดจะทำอะไร อย่ามายุ่งกับครอบครัวของผมนะ
เสาวรินทร์ ฉันไม่คิดจะทำอะไรหรอกค่ะ แค่ว่างๆจะไปเยี่ยมเฉยๆตาม
ภาษาคนคุ้นเคย
ปรีชา นี่คุณออกไปได้ละ นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ

เสาวรินทร์ ฉันไม่ออก ฉันอยากอยู่ดูคนที่มันทำร้ายฉัน สันดานผู้ชายที่

ได้แล้วทิ้ง คิดว่าฉันจะยอมเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียวหรอ
ปรีชา แล้วคุณจะเอายังไง เราตกลงกันไปแล้วหนิ
เสาวรินทร์ ใครตกลงกับคุณ คุณเออ ออ ไปคนเดียวทั้งนั้น
- ปรีชาเดินเข้าไปจับแขนทั้ง 2 ข้างของเสาวรินทร์ แล้วบีบและเขย่าตัวเสาวรินทร์อย่างแน่น
ปรีชา นี่คุณต้องการอะไรจากผม ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ!
(ปรีชาง้างมือจะตบเสาวรินทร์)
เสาวรินทร์ เอาเลยสิ๊! ทำกับฉันเหมือนแบบที่พวกผู้ชายเขาทำกัน
- ทันใดนั้น วิไลพร(เลขาของปรีชา) โผงผ้างเข้ามาที่ห้อง
วิไลพร อุ่ย! ขอโทดค่ะ
ปรีชา ออกไปซะเสาวรินทร์ รีบออกไปจากห้องทำงานผมเดี๋ยวนี้ !
เสาวรินทร์ หึ ! ไม่ต้องไล่ฉันหรอกเหมือนหมูเหมือนหมา แค่นี้ฉันก็
สะใจคนอย่างเสาวรินทร์พอละ
- เสาวรินทร์สะบัดปรีชาออก แล้วเดินออกไป กล้อง dolly ตามก้นเสาวรินทร์
ปรีชา วิไลพร! ต่อไปนี้ผมขอสั่งห้าม อย่าให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามา
เหยียบที่ทำงานของผมอีก ไม่งั้นผมเปลี่ยนเลขาใหม่แน่ !
- เสาวรินทร์หยุด เปิดประตูค้าง แล้วนิ่งฟัง ทำหน้าหยิ่งพยอง แล้วยิ้มมุมปาก จากนั้นก็ปิดประตู ปั้ง
โดย Foreground เป็นครึ่งตัวของเสาวรินทร์ Background เป็นปรีชายืนสั่งวิไลพรอยู่
- ปรีชาหน้าฉุนเฉียว ส่ายหัว แล้วถอนหายใจ
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 4 ภายใน/ที่ทำงานของปรีชา/ตอนเย็น
ตัวละคร ปรีชา เอมิกา น้ำผึ้ง น้ำฟ้า วิไลพร(เลขาปรีชา) ศรัณญู(เจ้านายสุปรีชา)
- เอมิกามากับลูกๆได้มาที่ทำงานปรีชา
เอมิกา วิไลพร คุณปรีชาละ เสร็จงานรึยัง?
วิไลพร อ๋อ ตอนนี้คุณปรีชากำลังประชุมอยู่กับคุณศรัณญูค่ะ เดี๋ยวอีก
สักครู่ก็คงใกล้เสร็จแล้ว เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ
เอมิกา จ้ะ เดี๋ยวช่วยบอกปรีชาว่าฉันรออยู่นะจ๊ะ ถ้าเขาเสร็จแล้ว
- เอมิกาและลูกๆยืนรอปรีชาอยู่หน้าห้องทำงานของปรีชา
 - สักพักวิไลพรได้เดินออกมาจากโต๊ะทำงานเพื่อที่มีเรื่องบางอย่างบอกกับเอมิกา
วิไลพร เอ่อ คุณเมิกาคะ คือ .. เอ่อ…แบบว่า..คือ..
เอมิกา อะไร มีอะไรคะ อ่ำอึ้งอยู่นั่นแหล้ะ
วิไลพร เอ่อคือว่า..
เอมิกา มีอะไรละ วิไลพรเล่ามาสิ
วิไลพร เออคือ.. เมื่อเช้าคุณ เสาวรินทร์ มาหาคุณปรีชาค่ะ
เอมิกา แล้ว?
วิไลพร คือว่าคุณปรีชะ ..
- ทันใดนั้นปรีชาก็เดินออกมาจากห้อง วิไลพรตกใจจึงหยุดพูด
- เอมิกาก็ละความสนใจจากสิ่งที่วิไลพรจะบอก หันไปมองปรีชา

ปรีชา คุณ เอมิกา รอนานไหมครับ ผมเสร็จแล้วไปกันเถอะ เอ้อ วิไล

พร
พรุ่งนี้อย่างลืมเตรียมเอกสารให้เรียบร้อยนะ
วิไลพร ค่ะ
ปรีชา ไปครับ ไปกันเถอะ
- ศรัณญูเดินออกห้องตามมา กล้อง Pan จากหน้าประตูตามตัวของศรัณญูไปยังพื้นที่ที่เสาวรินทร์
ปรีชา และลุกๆกำลังยืนคุยอยู่
ศรัณญู อ้าวคุณเอมิกา จะไปไหนกันหรอครับ
เอมิกา อ่า สวัสดีค่ะคุณศรัณยู กำลังจะไปทานข้าวข้างนอกกันน่ะค่ะ
อ่าวน้ำผึ้ง น้ำฟ้า สวัสดีคุณลุงศรัณยูสิค่ะ
(น้ำผึ้งและน้ำฟ้าสวัสดี ศรัณญู)
ศรัณญู โหสองสาวน่ารักจังเลย โตไวเหมือนกันนะ ท่าทางมีความสุข
หน้าดู เป็นครอบครัวที่น่ารักจริงๆ โอเค ผมไม่รบกวนเวลาละ
 งั้นผมขอตัวก่อน
เอมิกา ลาแล้วนะคะคุณศรัญยู
ปรีชา แล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับ
ศรัณญู เอ้อ วิไลพร คุณปรีชาบอกคุณแล้วใช่มั้ย
(ศรัณญูหันไปคุยกับวิไลพร)
วิไลพร ค่ะ บอกเรียบร้อยแล้วค่ะ
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 5 ภายใน/โรงจอดรถ/ตอนเย็น
ตัวละคร เสาวรินทร์ ศรัณญู(เจ้านายสุปรีชา)
- ศรัณญูเดินลงบันไดมาเจอกับเสาวรินทร์ กล้องถ่ายผ่านหลังศรัณญูไป เจอเสาวรินทร์อยู่ข้าง
หน้า ศรัณญูเดินเข้าตรงไปหาเสาวรินทร์ เพื่อทักทาย
ศรัณญู เอ้า คุณเสาวรินทร์จะกลับเหมือนกันหรอครับ วันนี้กลับบ้าน
เย็นจังครับ
เสาวรินทร์ อ้อ ช่วงนี้งานเยอะมากค่ะ
(เดินไปด้วย พลางคุยกันไปด้วย)
- กล้อง dolly ถอยหลัง ถ่ายข้างหน้าของ 2 คน จนถึงรถของทั้ง 2 คน ยืนหยุดคุยกันสักพักอยู่ข้าง
ประตูรถของตัวเอง ซึ่งจอดอยู่ใกล้กัน
ศรัณญู ผมก็งานเยอะเหมือนกันครับ เข้าๆออกๆบริษัทตลอด เดี๋ยว
พรุ่งนี้ก็ต้องไปหัวหินกับคุณปรีชา
เสาวรินทร์ อ้าว คุณปรีชาไปด้วยหรอคะ
ศรัณญู ครับ พรุ่งนี้ผมต้องไปเก็บข้อมูลกับคุณปรีชาที่หัวหิน งั้น
ผมขอตัวก่อนนะครับ มีธุระต่อ
 เสาวรินทร์ ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ
- ศรัณญูได้ขับรถออกไป ศรัณญูพยักหน้าให้เสาวรินทร์จากข้างในรถ

- เสาวรินทร์ยิ้มให้ แล้วยืนคิดอยู่ชั่วครู่ ปากมุบมิบบ่นพึมพำ จากนั้นก็ก็ยิ้มมุมปาก กล้อง CU หน้า

- เสาวรินทร์ขึ้นรถ และออกรถไปจากที่จอดรถ กล้อง Pan ตามก้นรถของเสาวรินทร์ที่กำลังออกไป
จากที่จอดรถ
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 6 ภายใน/ห้องนอนของน้ำผึ้งและน้ำฟ้า/ตอนกลางคืน
ตัวละคร ปรีชา เอมิกา น้ำผึ้งและน้ำฟ้า
- ปรีชากำลังเล่านิทานให้น้ำผึ้งและน้ำฟ้า อยู่บนเตียงโดยน้ำผึ้งและน้ำฟ้าอยู่ในอ้อมกอดของปรีชา
ปรีชา แล้วพวกเขาก็อยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูก อย่างมีความสุข
จบแล้ว ลูกสนุกไหมค่ะ
- ปรีชาหันไปถามลูกๆทั้งสองของเขา แต่ลูกๆผล็อยหลับไปแล้ว

- กล้องจับภาพหน้าของน้ำผึ้งและน้ำฟ้า และจับที่หน้าของปรีชาที่ยิ้มอย่างมีความสุข สายตาเต็มไป

ด้วยความรักแก่ลูกทั้งสอง
- เอมิกา เปิดประตูเข้ามาในห้อง กล้องแพนไปที่ประตู เอมิกาเดินเข้ามา
เอมิกา คุณค่ะ ส่งลูกเข้านอนแล้ว เราไปนอนกันเถอะคะ
ปรีชา อะ โอเค เดี๋ยวตามไปคุณ
- ปรีชาหันไปหอมแก้มลูกทั้งสองด้วยความรัก และเดินออกไปจากห้องนอนของลูก
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 7 ภายใน/ บ้านเมธากุล /ตอนเช้า
ตัวละคร ปรีชา เอมิกา น้ำผึ้งและน้ำฟ้า
- ปรีชาบอกเอมิกาและลูกๆเพื่อไปทำงานที่หัวหินกับศรัณญู เจ้านายของเขา ที่หน้าบ้าน
 ปรีชา คุณผมไปล่ะนะ น้ำฟ้า น้ำผึ้ง พ่อไปทำงานก่อนนะคะ
มาให้คุณพ่อกอดทีเร็ว
- น้ำผึ้งและน้ำฟ้าโผเข้ากอดปรีชาพร้อมกัน ทั้งสามกอดกันด้วยความรัก
- กล้องจับที่ลูกทั้งสองคน (ms) และสีหน้าของลูกและปรีชา ตัดสลับกัน
เอมิกา เดินทางดีๆนะคุณ ถึงแล้วก็โทรบอกฉันด้วยนะคะ
น้ำผึ้งและน้ำฟ้า คุณพ่อรีบกลับมาไวไวนะคะ
ปรีชา จ่ะ
- หลังจากนั้นน้ำผึ้งและน้ำฟ้าก็ไปโรงเรียน โดยสมชาย (คนขับรถ) ไปส่งที่โรงเรียน

- ส่วนเอมิกาเข้าบ้านไปทำกิจวัตรประจำวันเหมือนปกติทุกวัน นั่นก็คือเข้าไปนั่งอ่านนิตรสารบน
โซฟาในห้องนั่งเล่น
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 8 ภายนอก/โรงเรียนอนุบาลหฤทัย/ กลางวัน
ตัวละคร เสาวรินทร์ น้ำฟ้า คุณครู
- รถเบนซ์สปอร์ตหรูหราสีดำพุ่งตรงเข้ามาในรั้วโรงเรียนอนุบาลหฤทัย แล้วจอดเทียบหน้าอาคาร
เรียน
- ประตูรถเปิดออก CU เรียวขาที่สวมส้นเข็มสีแดง กล้อง Tilt up เห็นเสาวรินทร์ค่อยๆก้าวลงมา
จากรถ เธอหนีบกระเป๋าครัชคู่ใจไว้ข้างลำตัว แล้วหยิบแว่นกันแดดมาสวม
- เสาวรินทร์เดินอ้อมไปเดินหยิบตุ๊กตาหมีที่วางไว้อยู่เบาะหลังรถ เธอปิดประตูพร้อมหันไปมองทาง
ประตูดรงเรียน
- ตัดเป็นภาพแทนสายตาเสาวรินทร์ เห็นคุณครูยืนอยู่
- เสาวรินทร์เผยรอยยิ้มที่มีเลศนัย และเดินตรงไปหาคุณครูที่ยืนอยู่หน้าอาคารเรียน
เสาวรินทร์ สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นน้าของน้องน้ำฟ้า มารับน้องน้ำฟ้ากลับบ้านค่ะ
คุณครู วันนี้คุณเอมิกา...
เสาวรินทร์ วันนี้คุณเอมิกาไม่สะดวกที่จะมารับน้องค่ะ เลยส่งดิฉันมารับไปดูแล
แทนค่ะ
คุณครู อ๋อได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ
 - คุณครูหันหลังกลับเข้าอาคารเรียนไป
- กล้องรับหน้าเสาวรินทร์มองซ้ายมองขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีคนรู้จักอยู่แถวนี้
- ครูพาน้องน้ำฟ้าออกมา เสาวรินทร์เข้าไปหา
เสาวรินทร์ สวัสดีจ้ะน้องน้ำฟ้า
น้ำฟ้า วันนี้คุณแม่ไปไหนคะ
เสาวรินทร์ วันนี้คุณแม่ไม่ว่าง ออกไปกับคุณพ่อของหนูไงจ้ะ คุณแม่เลยส่งน้าให้
มารับหนูไปเที่ยวด้วยกัน นี่น้ามีอะไรจะให้
(เสาวรินทร์ยื่นตุ๊กตาหมีให้ น้ำฟ้าดีใจ)
เสาวรินทร์ ไปกันเถอะจ้ะน้องน้ำฟ้า
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 9 ภายนอก/บนรถของปรีชา/ตอนเย็น
ตัวละคร ปรีชา ศรัญญู(เจ้านายปรีชา)
- ปรีชากำลังขับรถ ส่วนศรัณญูนั่งข้างเบาะคนขับ กล้องถ่ายจากกระจกหน้ารถ
- กล้องถ่ายในรถมุมข้าง แทนมุมสายตาของปรีชา
(ศรัญญูเปิดลิ้นชักเพื่อจะหยิบซีดีเพลง)
ศรัญญู อ้าว คุณฟังเพลงแนวนี้ด้วยหรอ
ปรีชา อ๋อ ลูกสาวผมชอบครับ
ศรัญญู อ้อ ว่าแต่ตอนนี้ลูกสาวคุณอายุเท่าไหร่กันแล้วล่ะเนี่ย
ปรีชา คนโตก็8 ขวบแล้วครับ ส่วนเจ้าตัวเล็กก็ 6 ขวบ
ศรัญญู เอ่ออย่าหาว่าผมอย่างงั้นอย่างงี้ เรื่องของคุณกับคุณเสาวรินทร์…
ปรีชา เอ่อออ…ผมกับเขาก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่
ต่างคนต่างทำงานนะครับ (ตอบแบบตะกุกตะกัก)
ศรัญญู อ๋อ หรอครับ
 - ทั้ง 2 คนก็มุ่งหน้าขับรถไปหัวหินต่อไป กล้องถ่ายจากมุมบนหลังคารถ แล้วรถก็แล่นไปตามท้อง
ถนน
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 10 ภายนอก/บนรถของเสาวรินทร์ /กลางวัน
ตัวละคร เสาวรินทร์ น้ำฟ้า
- เสาวรินทร์กำลังขับรถ กล้องถ่ายผ่านมุมกระจกหน้ารถ
เสาวรินทร์ วันนี้ที่โรงเรียนคุณครูให้ทำอะไรบ้างจ้ะน้ำฟ้า
(มองผ่านกระจกหลัง)
น้ำฟ้า คุณครูให้ระบายสีครอบครัวของฉัน ดูนี่สิคะ มีพ่อของหนู คุณแม่ของ
หนูพี่น้ำผึ้ง และก็หนู สวยไหมคะคุณน้า
(น้ำฟ้าชูกระดาษยื่นให้เสาวรินทร์ดู เสาวรินทร์มองกระดาษสายตาขุ่นเคือง)
เสาวรินทร์ แหม สวยมากจ้ะ แล้วช่วงนี้คุณพ่อของหนูไปไหนจ้ะ ทำไมน้าไปที่
บ้านไม่ค่อยเจอเลย
น้ำฟ้า คุณพ่อไปต่างจังหวัดค่ะ
เสาวรินทร์ อ๋อเหรอจ้ะ ถ้าคุณพ่อกลับมา ฝากความคิดถึงไปให้คุณพ่อของหนู
ด้วยนะจ้ะ
- เสาวรินทร์ก็ขับรถต่อไป
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 11 ภายนอก/โรงเรียนอนุบาลหฤทัย/กลางเย็น
ตัวละคร เอมิกา น้ำผึ้ง คุณครู สมชาย(คนขับรถ)
- รถของเอมิกาแล่นเข้ามาจอดที่โรงเรียนของน้ำฟ้า เอมิกาเดินลงมาจากรถเข้าไปหาคุณครู
คุณครู อ้าว คุณเอมิกา ไม่ได้ส่งคนมารับน้องน้ำฟ้า
 เอมิกา ไม่หนิคะ ฮ๊ะ!
(เอมิกาตกใจรีบวิ่งกลับไป)
- เอมิการีบโทรหาปรีชา
เอมิกา ฮาโหล คุณปรีชาคะ คุณได้มารับน้องน้ำฟ้าไปรึป่าว
ปรีชา เปล่าหนิคุณ เกิดไรขึ้นรึป่าว
เอมิกา มีคนมารับน้ำฟ้าไปแล้วค่ะ แต่ฉันพอจะรู้ว่าเป็นใคร ต้องเป็นเสาวรินทร์
แน่ๆ
ปรีชา โอเค เดี๋ยวผมตามไป
(คุยโทรศัพท์ ภาพตัดสลับกันไประหว่างปรีชากับเอมิกา)
- เอมิกากำมือถือแน่นไว้บนตัก แต่หน้าเธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถมองหาแต่น้องน้ำฟ้า

----------------- ตัด -----------------

ฉากที่ 12 ภายนอก/ร้าน mac drive thru /ตอนเย็น
ตัวละคร เสาวรินทร์ น้ำฟ้า
- เสาวรินทร์เดินจูงมือน้องน้ำฟ้าที่ถือไอศครีมอยู่
เสาวรินทร์ อร่อยไหมคะน้องน้ำฟ้า
น้ำฟ้า อร่อยมากค่ะ เหมือนที่คุณพ่อคุณแม่ชอบพาพี่น้ำผึ้งกับน้องน้ำฟ้ามากิน
ด้วยกัน
เสาวรินทร์ งั้นหรอจ้ะ งั้นก็กินเยอะๆนะ
น้ำฟ้า ค่ะ คุณน้าเสาวรินทร์
เสาวรินทร์ อุ้ย เสื้อเปี้อนหมดแล้ว มาๆเดี๋ยวน้าเช็ดให้ (หาทิชชู่ในกระเป๋า)
เสาวรินทร์ อ้าว กระดาษน้าหมด งั้นหนูรออยู่หน้าร้านตรงนี้นะ เดี๋ยวน้าเข้าไปเอา
 มาแปบนึง
น้ำฟ้า ค่ะคุณน้า
- เสาวรินทร์เดินเข้าไปข้างในร้าน ทิ้งให้น้องน้ำฟ้าอยู่คนเดียว
- น้ำฟ้ายืนถือไอศครีมข้างนึง อีกข้างถือตุ๊กตาแล้วตุ๊กตาตกข้างถนน
- กล้อง LS จับที่ภาพน้ำฟ้าอยู่หน้าร้านข้างฟุตบาต
น้ำฟ้า อ้าว พี่หมีตก เฮ้อ
- น้ำฟ้าก้มล้มไปเก็บตุ๊กตาหมีบนถนน รถพุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง รถจึงพุ่งมาชน (POV แทน
สายตาของรถพุ่งไปหาน้องน้ำฟ้ากำลังก้มเก็บตุ๊กตาอยู่ริมถนน )
- น้ำฟ้าล้มลงและหัวกระแทกกับฟุตบาตร (มุมกล้องด้านข้างน้ำฟ้า และ cu ที่มือของน้ำฟ้าที่
ปล่อยตุ๊กตาหมี)
- เสาวรินทร์เดินออกมาจากร้านและตกใจ
เสาวรินทร์ น้ำฟ้า!!!!
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 13 ภายใน / โรงพยาบาล /หัวค่ำ
ตัวละคร เอมิกา เสาวรินทร์ ปรีชา หมอ
- ปรีชาเปิดประตูห้องฉุกกเฉินเข้ามา อย่างหน้าตาตื่น ตรงไปหาเอมิกาที่ยืนรออยู่ด้านหน้า มุม
กล้องฉับที่หน้าของปรีชา
- เอมิกายืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกระวนกระวาย
- เสาวรินทร์แอบยืนมองห่างๆ (มุมกล้องแทนสายตาเสาวรินทร์ มองไปยังเอมิกาและปรีชา)
ปรีชา คุณ หมอออกมาหรือยัง
เอมิกา ยังเลยค่ะคุณ
- ปรีชายื่นมือไปจับเอมิกา
- หมอเดินออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
 ปรีชา ลูกผมเป็นยังไง ปลอดภัยใช่ไหมครับ
หมอ คุณมีสติ และทำใจดีๆไว้นะครับ พวกเราทำสุดความสามารถแล้วนะครับ
แต่ไม่สามารถยื้อน้องเขาไว้ได้ เสียใจด้วยนะครับ
- เอมิการ้องไห้ฟูมฟายจนเป็นลม ปรีชาช็อกเช่นกันแต่ก็พยุงเอมิกาไว้แล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
- เสาวรินทร์แอบยืนมองห่างๆสายตารู้สึกผิด (cu หน้าของเสาวรินทร์)
- เสาวรินทร์หันหลังออกจากโรงพยาบาลสายตาเปลี่ยนไปเป็นเย็นชา (cu ที่หน้าของเสาวรินทร์
และ zoom out ออกมา)
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 14 ภายนอก/ เมรุวัด/กลางวัน
ตัวละคร เอมิกา เสาวรินทร์ ปรีชา
- ปรีชาและเอมิกายืนอยู่บริเวณหน้างาน คอยรับแขกที่จะมาร่วมเคารพศพน้องน้ำฟ้า
- เสาวรินทร์เดินเข้ามาในงาน เอมิกาเห็นแต่ไกลๆ (กล้องแทนสายตาเอมิกา มองเสาวรินทร์ด้วย
อารมณ์ที่โกรธ)
- เอมิกาปาดน้ำตาและตรงปรี่ไปที่เสาวรินทร์ และ เข้าไปต่อว่าเสาวรินทร์
เอมิกา เธอยังกล้ามาที่นี้อีกหรอ เสาวรินทร์ นังสารเลว แกทำให้ลูกฉันต้องตาย
- ปรีชาเดินเข้ามาหาเอมิกาและเสาวรินทร์
เสาวรินทร์ ฉันไม่ได้เป็นคนที่ทำให้น้องน้ำฟ้าต้องตาย มันเป็นอุบัติเหตุ
(เอมิกาได้ตบหน้าเสาวรินทร์อย่างจัง)
เอมิกา ยังจะมีหน้ามาปฏิเสธหน้าด้านๆอีกหรอ
- ปรีชาเข้ามาห้ามเอมิกา ใช้มือกันทั้งสองอกจากกัน
ปรีชา หยุดเถอะเอมิกา เห็นแก่ลูกเราเหอะ คุณเข้าไปในงานเหอะ
เดี๋ยวผมจัดการเอง
เอมิกา ก็ใช่สิ ก็เรื่องทั้งหมด มันเกิดขึ้นก็เพราะคุณ ลูกเราตายก็เพราะคุณ คุณเป็นคน
 ก่อเรื่องขึ้นมา คุณก้ต้องจัดการมัน
- เอมิกาเดินจากไป ปล่อยให้ปรีชาและเสาวรินทร์อยู่กันสองคน
- ปรีชาลากแขนเสาวรินทร์ออกมาจากงานศพ
ปรีชา มานี่ ออกไปจากงานลูกผมได้แล้ว หยุดสร้างความวุ่นวายความเดือดร้อนให้ผม
และครอบครัวอีกเลย
เสาวรินทร์ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ
ปรีชา ผมไม่เชื่อคุณหรอก ไปซะ ก่อนที่ผมจะเอาเรื่องคุณ
- เสาวรินทร์เดินจากไป ไปที่รถของเธอ (กล้องแทนสายตาปรีชา มองเสาวรินทร์เดินจากไป)
----------------- ตัด -----------------
ฉากที่ 15 ภายนอก/ บนรถของเสาวรินทร์/กลางวัน
ตัวละคร เสาวรินทร์
- เสาวรินทร์เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง เธอเหม่อและหันไปมองตุ๊กตาหมีที่อยู่เบาะข้างคนขับ
- เธอหยิบตุ๊กตาหมีขึ้นมา แล้วพูดกับมัน
เสาวรินทร์ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ อโหสิกรรมให้ฉันด้วย (กลืนน้ำลาย น้ำ
เสียงสั่นเครือ มุมกล้องแทนสายตาเสาวรินทร์มองมายังตุ๊กตาหมี)
- เธอขับรถออกไป และปาตุ๊กตาหมีออกจากนอกรถ
- ภาพ till up ขึ้นไปยังเมรุที่มีควันลอยออกมา

- จบตอนที่ 16 -