Professional Documents
Culture Documents
POESIAS YA CUENTUS
NÂ
NUESA
TSINGI]A
Gry
r.980
Autor: Eva Glez. Fdez. y Roberto Glez.-Quevedo GIez.
Imprime: Artes GráÊcas Grossi - Santa Susana, 12
I. S. B. N.: 84 - 300 - 2ó86 - X
Dpto. Legal: O. 1146 . 1980
POESIAS YA CUENTUS
N
N L]ESA
S N GI.]A
L A PUE NTE
TIEN PATAC106 UNA PUENTT
our rrxrNuN tus Roâ,rANu5
ÍU DIIA CH ENA DE YT ORA
DI Â'tOTU YA DE CHURIANGANUS
#)'ç/3
cuNTtstou-t§r ra Pt ÍA
iIU Y 3ACUDIDA
.NUN VERAs TU3 PIIIN U5
RO§A QUINIOA
tos uNl ltuIA
3r vctus DEXU
NUN OUIOAtA,TIUt UNU
DtNÍRU'r PUrS:lRu. o.-Q.
Díxu-tse la raposa
a la pita parda:
ver lus pitus,
-«Déxame
rosa del alma!"
Cuntestóu-tse Ia pita
mui saeudida:
una bruxa,
-*Sos
si vélus dexu,
nun quidábamus unu
dentru'l putseiru!»
EL HURRIU
-«;Ya tú
quién sos?».
Ariméi-me más ya díxi-tse a la urecha:
soi la pantasma las truitas del Tabariegu que tú
-11J6s
quirías amadrinarer.
Nun acabara you de decí-tse estu cuandu ya Xepe taba cua-
si fuera Ia cueva glachandu:
marchai, que ía una pantasma!».
-ulMarchai,
iMuitu me reí! You creu que esta hestoria tien la culpa de
que ya nun me foncione bien l'estoxu. iTanta foi la fartura
risa que cuchí!
Nunca más vinienun a mulestáme. Tou el mundu tien mie-
du a rnetése nésta cueva purque Xepe dixu que viera una pan-
tasma. Peru dáivus cuenta de lu malu ya lu cundanáu que ía
el tal Xepe que nun tse dixu a naide que'la pantasma que vie-
ra yera la de las truitas del Tabariegu.
XAN VIAXA
"1Aio!», pensóu,
«iperu si tan las canas chenas de curu-
".r',!r.
lrl-c:ntivamente, lu que pasóu foi que Xan chegara a la tie-
,,,r l:rs curuxas, onde vive la reina d'etsas ya muitas outras ya
onde faen un trabachu que cuasi naide cunoz. A poucu d'aitsí
había un vatse tou arrudiáu de montaflas. El trabachu que
las curuxas tinían que faere yera chenare cun fuechas ya zaÍ-
zas aquetsa fuecanona tan grande. Tou estu tenían que lu fae-
re de nueite. Las curuxas taban cundanadas a faere esti traba-
cu purque si non murrían escapáu. Mientras trabachaban, la
muerte nun pisaba pur aitsí.
faes pur aiquí, mozu? ;Cúrnu nos atopeste?".
-«;Qué
buscandu'n sitiu nu que nun haiga muerte. Pémeque
vos-oToi
sabeis algu d'estu".
l,trs tuas manus, que tantu quieru, esas que tienen dous
ptttttus roxus que s,utrumiénun la mía vida. La tua boca afa-
trtlrrtla tristeza. Lus tous güechus siempre nuevus. Ya Ia sua
r ulor verde. (Desque yera un nenu prestánun-me las dulces
,rrrzils que pasan pulus caminus }a primavera. Son verdes, ya
nl rlrrcdas amirandu pa etsas dás-te cuenta de que nas suas
Ittcchinas tien que habere algu divinu. Lus tous güechus son
r ilnlu las verdes zarzas de primavera).
ÍA (y") ES