κι αντιλαλούν τα καταράχια, πλαγιές βροντούν, σπηλιές και βράχια κι ως τ' άστρα φτάνουν οι φωτιές.(2)
Και των Ελλήνων τα παιδιά
σαν αετοί ορμούν στη μάχη, κάθε κορφή κι αετοράχη φωτίζει τώρα η Λευτεριά.(2)
Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί
μια τρομερή ιαχή "αέρα" σαν τούτη τη μεγάλη μέρα άλλη δε γνώρισε η ψυχή.(2)
Τιμή σ' αυτούς που βροντερά
είπανε το "ΟΧΙ" κάποια μέρα! Τιμή σε εκείνους που "αέρα" με στήθη φώναζαν γερά. ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΧΑΪΔΕΨΕ
Ἐσένα πού σέ χάϊδεψε τῆς λευτεριᾶς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στη Άγια Λαύρα. Εσέ που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν όχι φωνές μα τουφεκιές όταν σε χαιρετήσαν.
Οι τουφεκιές παληκαριών που εμπρός σου αντρειωμένα,
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα. Εσέ πια ανθρώπινη φωνή, μπορεί να ιστορήσει, την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήσει.
Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη,
και πάντα δρόμο σ’ άνοιγαν μές στων εχθρών τα πλήθη, τα χέρια που σε βάσταγαν, τ’ ανδρειωμένα χέρια για να σε μπήξουν σε κορφές, σ’ απάτητα λημέρια.
Για να σε δούν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώμα.
Τόσο ψηλά που τ’ ουρανού, επήρες πια το χρώμα. Για να δουν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώμα Τόσο ψηλά που τ’ ουρανού, επήρες πια το χρώμα. ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΒΑΘΙΑ
Μέσα μας βαθιὰ γιὰ σένα
μία λαχτάρα πάντα ζεῖ τὴν πατρίδα συμβολίζεις καὶ τὴ λευτεριὰ μαζί.