You are on page 1of 3

ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ

Βροντούν της Πίνδου οι κορφές


κι αντιλαλούν τα καταράχια,
πλαγιές βροντούν, σπηλιές και βράχια
κι ως τ' άστρα φτάνουν οι φωτιές.(2)

Και των Ελλήνων τα παιδιά


σαν αετοί ορμούν στη μάχη,
κάθε κορφή κι αετοράχη
φωτίζει τώρα η Λευτεριά.(2)

Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί


μια τρομερή ιαχή "αέρα"
σαν τούτη τη μεγάλη μέρα
άλλη δε γνώρισε η ψυχή.(2)

Τιμή σ' αυτούς που βροντερά


είπανε το "ΟΧΙ" κάποια μέρα!
Τιμή σε εκείνους που "αέρα"
με στήθη φώναζαν γερά.
ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΧΑΪΔΕΨΕ

Ἐσένα πού σέ χάϊδεψε τῆς λευτεριᾶς η αύρα


περήφανη πρώτη φορά πάνω στη Άγια Λαύρα.
Εσέ που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές μα τουφεκιές όταν σε χαιρετήσαν.

Οι τουφεκιές παληκαριών που εμπρός σου αντρειωμένα,


γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
Εσέ πια ανθρώπινη φωνή, μπορεί να ιστορήσει,
την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήσει.

Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη,


και πάντα δρόμο σ’ άνοιγαν μές στων εχθρών τα πλήθη,
τα χέρια που σε βάσταγαν, τ’ ανδρειωμένα χέρια
για να σε μπήξουν σε κορφές, σ’ απάτητα λημέρια.

Για να σε δούν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώμα.


Τόσο ψηλά που τ’ ουρανού, επήρες πια το χρώμα.
Για να δουν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώμα
Τόσο ψηλά που τ’ ουρανού, επήρες πια το χρώμα.
ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΒΑΘΙΑ

Μέσα μας βαθιὰ γιὰ σένα


μία λαχτάρα πάντα ζεῖ
τὴν πατρίδα συμβολίζεις
καὶ τὴ λευτεριὰ μαζί.

Γαλανόλευκη ἡ θωριά σου


καὶ φαντάζεις μέσ᾿ στὸ νοῦ
σὰν τὸ κύμα, σὰν τὸ γέλιο
τοῦ πελάου καὶ τ᾿ οὐρανοῦ.

Τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀνδρείας


εἶσ᾿ ἀστείρευτη πηγή,
τοῦ λευκοῦ Σταυροῦ σου ἡ χάρη
δυναμώνει κι εὐλογεῖ.

Κι ὅσοι χάνονται γιὰ σένα


σπώντας σίδερα βαριά,
ξεψυχοῦν καὶ τραγουδοῦνε
χαῖρε, ὦ χαῖρε, λευτεριά.

You might also like