4467 AD OPERA 8. AMBROSII APPENDIX. 468 abiis, et manibus, atque aliis extrinsecus adhibitis A uxt, 4; 1Cor. , 9). Ad hanc felicitatem walis ornamentis, nimirum auro et gemmis distincti saculi divitiis constipatus David anhelbat, nilibus, et cateris hujusmodi, qua singillatim sensus diceret : + Quid enim mihi est in colo: eta te quid ‘modo recolere non potest. volui super terram (Psal. uxxit, 25). » Malis o Sed calestis amor patria respondet : regalibus, dapibus et voluptatibus aliis abundatat, Si te ista quae sub caslo sunt, adeo placent, cur 38 clamabat : + Satiabor eum appar. non magis ea qu in clo sunt, te oblectant? Si ia tua (Psal. xvi, 45), » of rusen cateer a te tanti astimatur, patria, civitas, et quanta « Sitivit anima mea ad Dewsn fortem vivum, quads est ? Si talia sunt que colunt perogeini, qualia sunt veniam et apparcbo ante faciem Dei (Paal. xu,3 ea que possident filii? Si mortales et miseri in vita rursumgue : « Hei mihi quia incolatus meus pro hhac taliter sunt dilati: immortales et beati qualiter longatus est ( i, 8). » Hine et Paulas ap ‘sunt in alia remunerandi? Quapropter amor pra- stolus : « Desidorium, inquit, habeo disolv, sentis seculi, in quo nullus ita nascitur ut non mo- riatur, protinus recedit, ut amor futuri, in quo sie Hisitaquedecursis, quanquam multa preternixsin, omnes vivificantur, ut deinceps non moriantur, suc- _tamen, ut mihi videlur, hostis nostri fortia cate, cedit: ubi nulla adversitas turbat, nulla necessitas quibus pie viventes in Christo non desinit inpa- angustat, nulla molostia inquictat, sed perennis I~ gnare, quam broviter demonstravi. Ecce, frler titia regnat, Sed quares quid ibi sit, ubi tanta et charissime, inter cateras meas occupationes bum talis beatitudo porsistit, Aliter dicere nemo potest, tibi seraonem nocturnis horis inculta licet vem- nisi quia quidquid boni est, ibi ost : et quidquid state, dictavi atque conscripsi : quem qua epist> est, nusguam ibi est. Quod, inquis, bonum larain excedere modum cognovi, libellum poi de illud est ? Quid me interrogas? A propheta et Apo- vitioram virtatumque conflicta muncupare mali est: «Oculus, inquiunt, non vidit, in quo si wdificationis aliquid repereris, et lis nec in cor hominis ascenderunt —ipsuin legendum tradere curabis, que preparavit Deus iis qui diligunt illum (Isa. cum Christo esse multo melius (Philipp. 1,23)» LIBRI DUO DE VOCATIONE GENTIUM (Eastant, nova et accuratiore editione donati, inter opera Prosperi Aquilani, Vide tom. LI, col. 639.) .DE MORIBUS BRACHMANORUM. Habetur hic tractatus ma, in tribus celeberrimit Italie bibliothecis, Vaticana, Mediolanensi, et Medices sb nomine B. Ambrosi Mediolanensis episcopi : cujus tamen non este, tum ex aliis dubitari potest, tum © diferentia styli, qui a gravitate Ambrosii, ab elegantia et acumine verborum cum venustate conjunc lini distare videtur, Sed cumin oetustis libris nomen ipsius, nescio qua occasione, sortitus jam sit, a nobis ix ltt editions additus est inter alia opuscula incerta, quae hic sancto doctori tribuenda sint, neene, sinceri leit dudicio relinquimus. Opus certe ipsum non admodum expolitum fatemur. Vel forlasse Ambrosius (si ist icendus est auctor) Palladio Gravco homini scribens; lingwe Latine parum erudito, et adhuc juceni (i vim eat, ul conjicitur, qui postea Hibernorum episcopus fuit ordinatus), ut gus eapacilati se accommodare!, magi aperto et communiore serimone usus est. Desiderium mentis tuz, Palladi, que immenso C graphie). Habitant autem juxta Gangem, fivien ‘sapientian amore incensa, nova setnper discere optat, totius India maximam (Q. Curtius, lib. vis). lie Rovam etiam arduumque opus eflicere nos compel- vero Ganges ille est quem Scripture sanctz Phiso® lit, id vero est Brachmanorum patriam consuetudi- appellant, et unus de quatuor qui e paradiso exit nem, vitamque recensere. Ego quippe cum neque psos, neque ipsorum viderim loca (longo enim ter- ram spatio a nostra Europa sunt sejuncti), ea i dumtaxat que ab aliis andivi, et que a scripto- tibas desumpsi, enarrare tentabo. Brachmani a nonnullis gymnosophista, a quibusdam philosophi sen sapientes Indoram appellantur (Strabo. . xv Geo- perhibentur (Gen, 1). Primum igitar Museus ft ter noster Dolenorum episcopus, mihi retalit, quo! ipse aliquot ante anos ad Indias, Brachmanos vi sendi studio profecturas, Sericam fere onivesat! egionem peragravit; in qua refert arbores «? qua non solum folia, sed lanam quoque proferunt tenuissimam, ex qua vestimenta conficiuntar, @°4169 spici lapideam columnam Alexandri nomine hoc titulo sculptam : Ego Alexander hue perveni ; et quod plurimis populoram nationibus regionibusque perlustratis, in Ariana tandem devenit provinciam prope Indam annem : quan desertis circamdatam cemens, fervoribusque ambustam, eo quod sol ‘omnia incenderet (ande maxima aque laborabatur penuria, et si illa aliunde advebebatur, quod con- festim in suis etiam vasis fervere cerneretur), et cum solis mstum, locorumque incendium sufferre nequiret, protinus inchoatum iter deserere, pedem eflerre, et in Europam remeare coactus est (Plinius, lib. v1 Nat. Hist. cap. 23). Quadam ergo nova, non antem Brachmanos se vidisse affirmat. Refert nibilominus de Brachwanis aliqua so audisse a B scholastioo quodam Thobeo, qui, ut ait, ob id ip~ sum, nempo ut ipsos Brachmanos et videret et al~ loqueretar, in Indias peregrinari proposuit, et quod tandem miser in captivitatem incarrit. Hic ero, ut mihi episcopus retulit, cum lenioris esset ingenii in forensis advocationis officio incongrum sibi artis tadio fatigatus, Indiam videre, et Brachmanorum patriam ae mores cognoscere deliberavit. Quocirca cam quibasdam mercatoribus in Erythreo sive Robro mari, navim conscendens, navigavit primo sinum Adulicum, et Adulitarum oppidum vidit, mox Aromata promontorium, et Troglodytarum em- porium penetravit, hinc et Assumitarum loca at~ tigit, unde solvens prosperis fantibus venti, licet plarium navigation dim citra Gangem emporium tandem pervenit: ubi quemdam Indorum regulam dominari asserebat Immoratus igitur ibi aliquandiu, observataque di- ligenter aeris ot loci qualitate, ac hominam con- suetudine, per plures dies, venit ef in mentem ad insulam que Taprobane vocatur transfretare : in qua illi, quibus beatorum nomen est, longissimam atatem vivere asseruntur (nam vitam bominum centum annis modicam putant) propter miram ae- ris temperiem, et incomprehensibilem divini dis- Positionem judicii (Plinius, lib. v1, cap. 22). Huic quatuor moderantur roges seu satrapa, inter quos ‘unus est maximus, oui cwteri subjacent obediunt- que, ut ille scolasticus reforebat (Plolemeus, lib, vit Geographic, c. 4). Narrabat quoque, si credere py facile est, mille insulas Arabici et Persici maris, fet quas Mammolas vocant, illi obtemperare. Huic ille, quem magnetem appellant, reperitur lapis, qui ferri naturam ad se vi sua traheredicitur. Cum ergo navis aliqua clavos habens ferreos illic applicuerit, lico retinetur, nee quoquam ire permittitur, vi nescio quadam lapidis occulta impediente, ob id naves is clavis coustrui dicebat. Quod insula quinque habet flumina, et quidem maxima, quibus tota irrigatur, fertiliorque redditur. Unde et ob maxima coli clementiam poma .nullo unquam tempore arboribus desunt: imo eodem tempore ejusdem arboris dum ramus alter florescit, alter DE MORIBUS BRACHMANORUM. serica nunonpantar, et ibi insignem quamdam con- A fructus gignit, cwteri maturos ostendunt fructus 70 Insuper habet insula hae dactylos, nuces quas Indi- cas dicimus, grandes et minutas, odoriferas tamen, item et nuces quas corylos dicinmus. Homines illius lerrm aluntur pomoram, oryze, et lactis cibo nobiles vescuntur certis quibusdam diebus, etiam solewnibus, ovium, capraramque carnibus. Sues @ Thobaide usque ad Indie A pieque fines ajunt non inveniri ob maxitnos astus. Induunt gen- tes insule ovium pelles, non spernenda laboratas arte, oves item non lang, sed setarum teguntur vellere, nec Janz, nec lini habetar ibi usus, ut nat rabat scholasticus, et quod de Ethiopia et Persia finibus, et Assumitaram locis ibi mercatores emendi, yendendi, permutandique rei gratia conveniunt : et quod piper ibi nascitur, in magnaque colligitar copia. Ipsa autem admodum parva atque inutil gens est, que intra speluneas saxeas vivit, et per precipitia magna discurrere natura patrie edocta consuevit. Piper autom cum ramusculis suis col gitur; ipsas autem arbores quasi quasdam humiles ac parvalas stirpes esse dicebat, Nam et ipsos exi- guos homunculos esse, et grandia quedam capita asscrit habere cum levibus et detonsis capillis, Re~ liquam vero thiopum atque Indoram genus co- mis naturaliter crispatis horret. In quo loco (ad= jecit) ab eo qui illic plurimum poterat, ego illico abreptus atque detentus sum, qui statim cmperat mibi etiam acerbe conviciari, eo quod eorum pa~ triam solumque contingere ausus fuerim. Et illi jerum, Muzitim totius In~ q neque excusationem, nec defensionem meam quis animis audicbant ; non enim poterant lingua mea intelligers sermonem, nec ego criminis causam, quod mihi objiciebatur, sciebam, quia itloram Yorba non noveram, ex solis tantum nutibus nos ‘matuos intelligere videbamur. Ego quidem ex aspectu torvo uminum, et ex sevo dentium stridore poteram verborum significata noscere; illi vero ex pallore meo atque pavore sensus meos miseri- cordia magis dignos suspicabantur. Sie itaque ab eis deteotum, per sexenniam mo in pristinam opus facero jusserunt, expensa autem ex palatio regis ipsorum unius tantam modii framenti quolibetanno. Postsex veroannos, dum paulimedisceremeoramdem loquelam, potai multa de vicinis nationibus, locisque cognoscere. Tandem Deo propitio de captivitate hoe modo ereptum sum : Rex alins supradicto huic regi inimicatus, eum apud majorem illius regionis imperatorem accusavit, quod nobilem viram, ci~ vemgne Romanum in tetorrimam captivitatem atque extremum servitium redegisset. Quo imperator audito, confestim illnc cognitorem cause transmi~ sit, ac deinceps, rei veritate perspecta, .protinus eum qui convictus in memorato crimine videbatar, exni tota suis corporis pelle pracepit, eo quod civi Tomano fecisset injuriam (Plinius, v1, cap. 22). Dicantur autem non solam impensins honorare Ro- manorum imperatorem, sed incredibiliter timere, tanquam qui preclaro polleat ingenio, a¢ virtuteart magnifica, et Romar bus adeo potentes sint, ut (si velint) ad regionis ipsorum excidium valeant pervenire. Ipse ergo ille qui ista dicebat, adjiciebat quod genus Brachma- norum non ex propria tantum voluntate smcalaribus rebus renuntiat, sed potius ut ex jadicio Dei pen— dens ac Divinitatis ope suffultum. Naturalitor enim nudi in finitimis fluvii regionibus vivant. Nulli apud eos quadrupedes, nollus terra cultos, nullus ferri usas, nullam instrumenti genus, quo fieri quod opus possit, Habent autem illic deliciosas atque optimas auras, et saluberrime temperatas (Q. Curtius, lib. vim). Colunt semper Deum, cujus veram quidem ao distinctam notitiam se babere profitentur, omnemque providentia ejus ac divinita- AD OPERA S. AMBROSII APPENDIX. 8 €0 quod armis atque viri~ A tuagint 472, r longitudinem cubitos ; unde ergo unius pellem vidisso me memini quadraginta duos in L~ fitudine habentem pedes. Formicas etiam illic esse ad modum palma hominis, scorpiones vero ad ca- biti humani mensuram adesse loquantar : propter que monstra_periculosus est ipsorum transitas lo- coram. Non tamen ubique animalia ista nascantar, sed in illis partibas tantam qua ab bominibas nom inhabitantur, Plurimique illic elephantum greges esse dicantur. Hae sunt qua a Thebzo scholastic de Brachmanis andivisse se affirmat Moseus : qua vero ex historiis de Alexandri Vita legi, et qua ex plerisque anctoribus ad hoc facientia de iis desumpsi, nunc subuectam. ‘Alexander imperator, cum ei Macedonia solius tis rationem discernere, Jugiter orant, orantes vero imperium non suffceret, neque Philippo patre tan- non orientalem partem unde oritur sol, aspiciunt, sed ccelum potius intnentar. Edunt autem ea qua super torram pecudum more potuerint invenire, hhoc est, arhorum folia, et olera silvestria. Abundat enim apad illos plarimum herba, quam inulam no- mine vocamus, sicut et apud Persas, Item est ibi arbor qa acanthus nominator. Habent et patrias arhores quasdam , nescio quos fructus ferentes , quibus vesci semper solent. Viri trans ripam fu- minis Gangis in partibus Oceani, in quem fuvins momoratus ingreditar, degant ; feminee vero citra Gangem juxta mediterraneas partes morantar, ad quas earumdem mariti Julio et Augusto menge trans- vadero consuescant. Isti enim menses apud eos frigidiores videntur, eo quod tune ad nos sol con- vertitur, et supra Aquilonem quem Boream voca- mas vis solis erigitur, quo tempore temperati aeres, ‘tagis, et ad concubitam magis apti esse dicuntar. Ubi ergo quadraginta cum feminis suis fecerint dies, mox ad propria revertuntor. At cum enixa fnerit uxor alicujus, edideritque unum vel alterum partum, non transit ulterius ad eam ejus maritus neo ulterius cam propria concumbit uxore. Singu- lis enim filis in locum patram substitatis, per to~ tam do reliquo vitam a propriis se uxoribus abs- tinent. Si autem acciderit ut quispiam sterilem sortiatar uxorem, usque ad quingue annos maritus ipsius ad eam transit, et ei maritale prastat obse- qaium. Qua si gravida per tempus illud reddita non fuerit, mox ab eadem penitus separatar : ob quod non in multos populos eoram diffunditur ge— nus, tam propter locoram difficaltatem, tam pro— pter consuetudine.a continendi. Hae est ergo vita et conversatio Brachmanorum. Fluvium autem ip- sum cum maxima dicunt difficaltate vadari (Q. Cur- tius, lib. vu), tum propter Ondoniton tyranoum loca illavinfestantem, tum etiam timore cujusdam animalis in supradicto fuvio morantis, quod tanta magnitudinis esse dicant, ut integram possit ele~ phantem dovoraro. Eo vero tempore quo Brachman flumen transiro consuevorant, divino asserant ja- jeio dictum animal non videri in favio. Maximi etiam dracones illic e882 dieuntur, habentos sop ‘tum posset esso contentus, Jovis Hammonis filiam semet esse dicehst, Et quamvis originem ipsius fa- cile ipsa rei veritas comprobaret, falsis quibusdam tamen, et, ut ei videbatur, invictis modis aliam ‘sui esse nataram goneris astruebat. Ttaque solemni bellorum apparatu, ac instractis equitam peditum- que militum copiis, e Macedonia regione consur- gens, totum pene peragravit mundum : ot antequam provinciam Babylonis accederet, Europam quidem et Asiam veloti quedam parva loca transcurrit : ‘uit tandem in partes nostri quoque orbis, ut eas ‘conformes ter, habens cum virtute ipsa, qua omnium virta- tum caput est, quamdam commmunionem, in sola veritate consistens, alens omnem faciensque natu- ram, cajns donum est nostroram sermo verboram notitiam scientiamque communem serutans et per- spiciens, injustis quidem tribuens que merentur, jastis autem parcens : da mibi, queso, te placidam, ‘ut possim ad ila qua cupio, his precibus pervenire, Brachmanos vero bonitate ac sapientia preditos viros hic prasentes cernere. Veni enim ut aliqua ‘cognoscerem a Calano, incola horam locorum, qui ad me festinus accessit, quo nane sidero ediscere cuncta plenius et ‘mani vero econtra Alexandro ista dicebant : Ve- isti_ad nos, inquiunt, eognoscere sapientiam on pions : nos autem Brachmani libenter statim talem 1p S*cepimus voluntatem, Hajusmodi enim desiderium in vita 20 moribas nostris regnam jndieatur : quod nunc discere imperator ipso voluisti. Philosopbes enim non dominio alterius obtemperat, sed ipse dominatar :-homo enim in eum non habet potesta- tem. Sed quoniam nihil nobis hactenus credens (eo quod usque ad presens tempus male de nobis apad tequidem locati sunt), nunc ad nos vera degustans veuisti. Calanus enim vir apad nos possimus fait, Per quem vos Greei homines Brachmanos agno- Vistis quidem, bene tamen non potuistis agnoscere. lle enim non fuit noster, qui ad divitias sine ali yaa sui excusatione transfagit, cui non suffecit de Ta- Dderuneo flavio aquam castitatis haurire, neque4473 DE MORIBUS BRACHMANORUM. 147% prossi lactis cibum sumere, quibas Deo digna mens A ipsos veluti contra inimicos vestros soletis loqui, crescit, quam ille Deo semper habuit inimicam, qua male succensus in iram exarsit, quamque de sapiontim bonis transtolit ad vitia voloptatis. Ex nobis autem nullus in prunis ardentibus volutatur, neque ulli dolores corpora nostra consumunt, sed vita nostra medicamentum aliquod sanitatis eat. Naturali autem beneficio alieni a divitiis omnibus ‘sumus : equo etiam vitam nostram mors fine co— mitatur. Et si interdum nonnolli forte mortaliam ad quos falsorum venit doctrina verborum, percu— tore mos vanis tentant sagittis, ingonnitatem tamen nostram‘Iandere ac vitiare non possunt.Unom ‘atque idem est mentiri et credere mentienti. Nocat enim quis et cui falsa persuadet, nocet et sibi, quia eum tamen habere vos linguw propri potestatem sciatis. Longo profecto meliores sunt illi qui tacere consueverunt, non enim se ipsos loquendo revincunt, Mutuam mercedem ab omnibus accipitis, gloriosum, Lut putatis, ornamentam digitis vestris imponitis aurum : vos quoque reminas videmus ornatos, cum sciatis quod idipsam, in quo magnopere ereditis, quantam ad rem pertinet veram, vobis prodesse nibil possit. Auro enim non extolluntur anime, ne- que corpora nutriuntar, sed econtra per illud utra~ que ista vitiantur. Nos autera qui cognoscimus veri- tatem, ipsamque naturam, si coeperimus sitire, ibimus ad fluvium, anrumque calcantes, aquam Dibemus. Auro enim nequit sedari fames, ac sitis dum mendaci credit, non facile ad ipsam vorita- p nescit exstingui. Non ex auro venit vulneram cura, tem pervenire valet. Insimulatio autem mala ini- micitiarum quedam ot certaminam mater est, que ex so iracundiam parit, ex quibus rursus jurgia et bella nascantar. Nulla tamen virtus est occidere hominem : latronum enim iste, ut novimus, mos est Sed nos virtutem Yoram vocamus contra aurarum mutationes nudo corpore dimicaro, de~ sideria ventris abscindere, et varias ipsius paguas abstinentia patientiaque superare. Igitur prius vince hos inimicos ante omnia tuos, si fortis videria tii, et exinde opus tibi non erit adversum quempiam certamina externa committere. ldciroo enim contra eos qui foris sunt, commoves bella, ut istis quos intrinsecus habes, alimenta et fomenta suppedites : sed ta vides quod eos quidem, eum quibus foris di- ¢ micas, vineis, ab is autem quos nosti, qui intra te sunt, superaris. Considera igitar quanti tyranni in staltorum cordibus degunt : ocnli, anres, nares, Yenter, virilia, totamque corpus humanum, quam ‘malta etiam desideria nascuntar inttinsecus, quibus omnibus genus mortale succumbit et servit, propter que conela et jugulantar et jogulant. Nos autem Brachinani, quia omnia que intrinsecus habemus bella superamus, jam de reliquo incolumes atquo securi in summa pace requiescimus, silvas vide- mus, caolumgue suspicimus, aquilaram diversarum- quoavinm gratissimas voces semper andimas, nudo sub sere arboram foliis nostra corpora conlegimas, corumque fructibus vescimur, aquam bibimus, hymnos Deo canimus, et fotari secali vitam desi- deracaus, nullumgue quod prodesse nobis non possit, andimus. His ergo nos Brachmani moribus contenti vivimas, pancisquo sermonibus agitatis mox tace- ‘mus. Vos autem dicitis quidem quae debeant feri, ‘née tamen facitis ; philosophum vos nullum putati nisi eum qui noverit loqui : vester enim est omni sensus in lingua, vobisque in oris vestri Isbiis tota sapiontia est. Aurum argontamque colligitis, pluri- mis servis et magnis domibus indigotis : affectatis honores, et sectamini dignitates, editis tantum atque Potatis quantum juvat expleri, ntimini aque et ve~ stibus deticatis semper ac mollibus, eaque facitis quorum penitentiam mox geratis : contra vox non ggrotorum medicisa membrorum, non ulla refrenatio cupiditatis immense, sed hortatus nongis ae provocatio major ad novam nescio quam conea~ inem. Et sitis quidem illa naturalis cum fuerit, cam aquam, quam desideravit, acceperit, sitire ‘ox cessat ; similiter etiam naturalis fames quando escam quam quarit, acceperit, conquiescit. Si igi tur eodem modo, eademque natura aurum quoque humans animus desideraret, ubi primum accepis— set quod optabat accipare, sine dubio cupiditas et ipsa cessaret: sed nedam ista non cessat, imo semper nova, et sine aliqua intermissione desiderat, quia non ex commonitione nature desiderium tale procedit. Postremo in quo apud vos homines et or- rnantar et gloriantur, in eodem apad nos spernuntur. Calanus amicus est vester, sed spernitur et calcatur a vobis. Qui ergo multorum malorum auctor apud vos fuerit, a vobis honoratur et colitur : qui vero est inutilis, projicitur a nobis: et illa que nos om nino non quarimus, Calano pro ea quam habuit erga pecuniam cupiditate, placuerunt. Sed non erat noster hic talis, qui animam suatn miserabiliter lesit ac perdidit, ob quod neque Dei neque nostri ami- cous esse visus est digaus, neque in hoc szculo inter silvas habere meruit securitatem, neque illam sperare gloriam potuit, que promittitur in fa- taro, Alexander imperator ubi venit ad silvas, Danda- mim quidem ipsum in transitu videre non potait (Platarch., in Vita Alezandri) : in silva enim jacebat, recumbens super arborum folia in securitate et pace, proximus fonti, quem quasi uber terra matris in— corruptam atque intogram in os saum emulgere consueverat. Misit autem ei Alexander amicum quemdam nomine Onesicritum (Q. Curt., lib. 1x de Gestis Alezandri), dicens ei : Onesicrite, memoratum ‘viram Dandamim ad me vonire festina, aut causam ropter quam venire noluerit, nuntia, ut ego ipse ad videndum eam pergam. Cui ile respondit : Fa- ciam cum celeritate quod precipis. Nam sicut j bere tuum est, ita meum esse cognosco tuis jussis obtomperare, Ubi igitur supradictns ad Dandamim auntius venit, his eum allocatus est verbis :4475 filins dei Jovis inag dominus generis humani, ut properes ad itlum ve— nite, quia tibi, si veneris, plurima dabit moner si vero venire nolueris, veluli contemptorom te ca- fe puniet. Que cum ad Dandawis aures dicta yenissent, non surrexit ex foliis,quibus fultus jace- bat, sed tale responsum ridens reddidit, ae recum- bens : Dous, inquit, maximus parare cniquam nes~ citinjuriam, sed lumen vite rarsus iis prastat ani mis, quae suo solverit fato. Meus ergo ille solus est dominus, qui homicidia vetat, et qui bella noa con- citat, Alexander vero non ost deus, quia et ipso moritarus ost. Quemadmodum igitur potest esse omnium dominus, qui nondum Tyberoboam fluvium transfrotavit, neque per totum mundum sedem suam locavit, non zone Gadem transiit, non in medio orbis cursum solis aspexit ? quare gentes plurima nee ejus quidem nomen adhuc nosso potuerunt. Si autem non capit eum illa quain_possidet terra, fluvium transeat nostrum, et inveniet solum tale, quod norit homines sustinere. Quacunque mihi Alexauder pollicetur, siea prastiterit, cuneta inutilia mihi eront. Ego enim habeo domum, folia, herbis quoque quae adjacent mihi, veseor, et aquaim oto: posthabeo alia quacunque cum sollicitudine colli~ guntur ac perenut, niilque aliud praster tristitiam quarentibus ea alque habentibus pracbent. Nunc igitue secures quiesco, clausisque oculis nil omnino custodio. Si aura voluero servare, somnnum meum. sipo : terra mihi omnia, ut lac mater infanti, ninistrat. Ad quemeunque aecedere voluero locum, vado ; quocunque autem ire noluero, nullius solli- citudinis necessitate compellor. Et si caput meum voluerit abscindere, animam auferre non poterit : sed caput tantummodo jacens tollet, anima vero discedens, caput suum velati partem vestis alicujus relinquet, ae reddel ci, a quo id susceperat, nempo terre, Cum autein factus spiritus fuero, ad Deum qui eum intra banc carnem inclusit, ascendam. Qui cum hoe fecerit, tentare nos voluit, ut videret quem- admoilum discedentes ab eo, in hoc seculo vivere- anus. Et postmodum cum ad eum fuerimnus reversi, rationoan vita hijjus a nobis exposcit. Cui assistons go vileho injuriam meam, ejusue judiciam in illos qui injuriosi mibi fucruat, intuebor ; suspiria enim geinitusque kesorumn incipient kedentium esse suppli- cia, Hoe Alexanderillisminetur, qui opesdesiderant, qui tinent mortem, quia nos utrumque contemni~ mas. Nam Brachmani neque aurum diligunt, neque mortem verentur. Vade igitur, et hoc Alexandro roferas : Nihil tuoram Dandamis quarit, verum si iquid ox ipsius rebus tu mecessarium tibi esse cre- Ais, ad cum venire non dedigneris Que ubi Alexander per internuntium audivit, de- siderare plus cpit ut talem virum videret, utque se, qui multas vicerat gentes, unus et nudus vince- ret senex. Peigit igitur cum quingue vel decem amicis ad cas, quas supra dixinius, silvas, et cum ‘Yenissot ad proxiimum, atyue ex equo, quo veheba- AD OPERA S. AMBROSII APPENDIX. |, Alexander imporator, qui est A tur, exsiliisset, coronam de capite deposuit, omnem- B c 4476 quo qui circa ipsum erat superbia tumorem relin- quens, ad memoratum semen ingressus est solus, ol ad pedes ipsius se dedit, hoc dicens : Salve, Dan- ami, ego ad te voni, quia tu ad me noluisti venire. Cai ille respondit : Ad quid ad nos venisti? aut quid ~ do nostris sollicitudinibus auferre desideras ? Quod ccupis ipse, nos babere non possums : quod iterum nos habernus, necassarium tibi non est, Nos hono- ramus Deum, et amamus hominem; negliyimus aurum, contemnimus mortem : vos autem mortem timetis, honoratis aurum, oditis hominem, Deum contemnitis. Ad quem Alexander Doce, inguit, nos aliquid sapientia : plenum aiunt te divinitate, et cum ipso colloqui sappins Deo : ego vero scire de- sidero in qua re prastantiores Gracis vos ipsos esse dicatis, etin quo aut melius videas quam alii ho- minos, aut amplins sapias. At illo respondit : Ego, inquit, vellem deforre ad to acceptum a Deo sen— sum, sed ipso locum non habes ubi donum tale suscipias. Iupleverunt enim animam tnam avide alquo immodica ex quas mune mecum certaro considero, quia te ab ipsis conor avellere, quanquam hodie plurimam meerent, e0 quod morte nultius gentis vel sanguine polluaris, et quia vident adhue homines in civitatibus commorantes. Tu ad Oceanum usque vis accedere : post quem aliam iterum partem orbis cupis occupare : ot tunc tristitia afficeris, cum non potueris habere quod vincas. Quomodo ergo satisfacere desiderio tuo poteris, com totus tibi serviens mundus animum tonm ex- plere ac satiare non possit ? Minor mundo longe tu factus es, et si omnia simul velis vincere, alque ‘universa queecunque tenent homines possidere, tan- dem necesse est ut solum habeas quantum aut ta jacentem tenere me cernis, aut ego occupare video te sedentem. Ex quo iterum si ad alia transea- mus, et in aliis quoque tibi similes invenimur. Eodem enim modo quo ipse, omnibus utor elementis, sere, aqua, of terra, nec quidquam ultra habere desidero, et omnia juste haboo quecunque possi- deo, et si solus ommes fluvios obtineas, plas tamen aque quam ego, ex ipsis baurire non poteris. Hane ergo sia mo sapientiam diseas, nibil tibi deerit : tolumque habebis, si nihil desideriveris. Cupiditas enim paupertatis eat mater, que medicamento malo, hhoc est sollicitadine, nequit curari : quasita sem- per omnia quarit, quasi invenire nil possit : quia non in iis ad qua jam potut perveniro, requiescit, sed ex illis que necdum tenere se cornit, magis magisque cruciatur. Habebis autem maximas cum voluptate opes, si ita mecum vivere voles : et si meis acquieveris vorbis, mens divitias possidebis. Amicus mihi est onium Deus, et de ipsis eum ea dem rebus loquor, malorum homioum verba non audio, Coelum habeo pro tecto, terra mihi tota pro lecto est, Flavii anihi potuin ministrant, mensam silva suppeditat. Non vescor animalium visceribus, ut leoues, neque intra pectora mea incluse quadra-AAT pedum aut volatilium carnes putresount, nec sum mortuorum sepulcrum, sed providentia naturalis omnes mihi fructus, ut Jac mater, infundit. Intelligo ipso quid qnoras. Sapientom me vides, talis et facins sum, itaque vivo ul procroatus sum, et quae Deus faciat agnosco, et quid fieri debeat scio. Vos ‘autem vanitate magna ropleti, praesagiro vgs cre ditis, cum tamen hac ipsa quae per singulos vide~ tis dies, Doi opera intelligero nesciatis. Eyo cun— ta cognosco, et unde, et quando, et quomodo fiant, Pluvias, siccitates, fulmina, tempestatesque prasagio : et hoc est quod me delectat ac reficit, quia Deus habere me communionem quatndam atque consilinin cum operibus suis fecit. Ad me quemad~ modum angelas venit, et si quando aliquid timuerit erator, tune ego deprecor Deum ut boni aliquid ei, cum ad mo venerit, prestet, ut eum metu quo laborat, absolvat, utque ei fidueiam quamdam men- tis inspires. Quid esse rectius dieis, ladere homines, an tueri atque servare, et quid magis convenit fa- cere fills Dei, aut everlere cuncta pugnando, an ex- pugnala etdirula instaurare pacando ? Non tibi pro- crit, imperator, enorme pondus auri, neque olo- Phantoram, quos sustulisti aliis, multitudo : sed hae vox mea, et is mous sermo. Tu vero etiamsi me interlicere volueris, non timebo, ibo enim ad Deum citius, qui et causam et vitam meam novit. Jihil est quod Deom latere possit, cujus oculi sunt ‘omnes stellz, sol, et luna, que omnia tu effagere non potes, neque in’te judiciam ejus evadere. Noli gitur tu destruere que ille construxit : noli tu cu- pere dissipare ca quar ille, qui ea fecit, ornare desi- erat : noli immolare sangninem civitatum, neque Eransire supra gentium mortuarum cadavera. Longe enim rectius focoris si tuam earaveris vitam, quam si alienam desideraveris mortem : et si, contemplis iis que prosequaris damnis, vera elogeris lucra. Cur cum unam persequeris aniimam, tot simul vis ex- stinguere nationes ? Quid delectaris totius seculi malis ? quid aliis flentibus, rides ? Hoc ipso tamea, quod memor mei, qui in solitudinibus his vivo, esse ‘voluisti, temetipsum Iucratus es. Nequo nunc aut certamina pertimescis, aut ledere quemquam cupis, aut virlulem tam in aliorum malis, quod fecisti seinper, exerces. Projice igitur a corpore tuo vel~ era ovium mortaarum, neque defunctis volueria te operira togminibus ; magis enim ipsa cum talem to feceris, honorabis, quia temperatur anima in deser- tis vivens locis. Hoc igitur vite nostre propositum magis elige, cojus beatitadino plus quam apad Ma~ cedones frui poteris. Qui quidem te per singulos exspectant dies, ut reliquas teoum diruant eivitates, et quecunque in ipsis valuerint invenire diripiant : ‘quosque in presenti die tristari arbitror ao dolere, quod incolumes adhue quasdam videant nationes, ‘oceasionem nanciscentes cupiditatum ac rapinarum ‘suarum auctoritatem nominis tui, Quam ergo sect- aru in Deo vitam poteris obtinere, et ut tibiipse jam vivas, qui nune adhuc multa cogitas rapere, DE MORIBUS BRACHMANORUM. 4478, ‘A muttos trucidare desideras : ex quibus jam aliqua fecisi, alia in prasonti facis, alia facturum te esse promittis ? Ego vero cum ex hoc mundo recessero, in aore positum te videbo: et tune quidem sermo- nem preedicabis meum, quia te multitudo equitum vel peditum nulla comitabitur, et cum maximo mentis tuae dolore deflebis, hoe dicens : Sine causa . perdidi totius retroacti temporis vitain, quatn in honoribus istius mundi bellisque consumpsi. Ex quibus intelliges nihil tibi alind te reliquisse, nisi inemoriam solam malorum, Novi enim ego que Divinitas intra se habeat, cam tamen ipse sim apud howiues constitutus, mibique tune ista dices: Bona consilia, Dandamis, mibi aliquando prabebas. Tane enim anto conspectum tuum venient omnes quas si- ne causa expugnaveris animas, apud quas quomodo exeusare te poteris ? Libenter hee et sine ulla iracundia Alexander audiebat : erat enim in Dandami spiritus Dei : sed, instigante demone malo, i batur Alexander. Unde his alloquebatur Dandamim vorbis : Scio vera te dicore, de divino enim genere descendens, in his constitutus es locis, ubi nunc til sine ulla molestia, sed cum maxima voluptate vivere licet, et ubi naturalibus divitiis frucris et quiete secura, Ego vero inter tumultus varios 2¢. formi- dines vivo, plurimosque ex ipsis qui me custo~ nt timeo, et major mihi plerumque ab amicis inetus quam ab hostibus venit, quorumque amplius quotidie quam inimicorum meoram insidias perti mesco: et neque sine ipsis degere queo, neque il- lis me possum eredore : vivo igitur in afllictione ; quos enii vereor, eorum eonstipatione enstodior. Diebus quidem totis varias gentes prosequor ac fa~ igo, noctibus vero me somnus turbat ac vexat, ne quis in me inopinatus hostis impetum faciat : et si cccidero quos formido, tristis efficior ; si rursum lenis ac mitis voluero esse, contemnor. Et quemad- modum a tantis rerum periculis me eripiam ignoro. ‘Nam et si voluero in his desertis, in quibus vos de- itis, vivere, id mibi penitus non licebit ob quod apud Deum nune excusare me possum, quia ipse me in hujusmodi vite stato, et in tali ordine hominarn collocavit. Tu vero pro istis quas ego fudi querelis, quia me per omnia recreasti, ag sensus paulisper 1meos a conflictationibus et pralis liberasti : dona ‘mea suscipe, neque ea que tibi offero, in contume liam mei volueris recusare. Mihi enim, qaando sa- pientiam honorare fecisti, non modicum profuisti. Hisque finitis, innuit servis Alexander ut munera que spoponderat, oxhiberent. Qui mox auri argen- tique optimas species, diversasque vestes cam oleo ‘ac panibus obtulerunt. Quibus visis Dandamis risit, hoe dicens : Numquid suadere avibus istis potes, qui in locis silvestribus vivant, ut auram argentum- que suscipiant, et melius quam consuerunt, canant? Quod cum fieri omnino non possit, me illis vis esse Pejorem ? Cur illud accipiam, quod neque edi a me, neque potari potest ? Cur accipiam quod mihi mulla-4179 tenus prosit ? Aut quam ob rem id custodiam, quo ‘uti nequeam, nisi forte ut animam meam per omnia liberam hujusmodi nexibus ligem? Cur ingenuitatem ipsius frustra jugo torpissima servitutis addicam ? Quod ego nunquam prorsus officiam. Sed neque emere quidquam volo, qui in solitudinibus ubi nihil venditur, vivo. Munera mihi Dens, hoc est, fructus istoram locoram, prabet. Nibil enim auro bomini vendit Deus, sed sapientiam bonam ei qui noverit eam accipere, largitur. Veste velatus sam cum qua me matris mew edidit partus, Acre hoc ut cibo ve- cor, libenter video me talem, dum nullis corpus meum nexibus gravo : omnique mibi molle dulcior est, ubi naturalis ve aque potas ex fn— vio. $i autem et panes istos dices babere aliquam voluptatem, cur 008 incendisti flammis? Reliquias ‘ego ignis escam facere meam nolo ; neque in cibos convertere meos cupio quod de alieno ore sustule— rim, Hos ergo panes ipse qui coxit ignis absumat. Sed ne aliquam tibi, qui sapientiam honoras, inju— jam a me astimes irrogari, oleam tantummodo fntud accipio. Que ubi Dandamis dixit, continuo surrexit, ac silvam poragrans, et colligens ligna, molem ex iis maximam fecit, quam igne snecendens, his locutus est verbis : Brachmanus, inguit, omnia habet, ot abunde ex omnibus, ut enpit, pascitur. In- fasoque oleo mox, pyraque vehementer incensa, ta- Jem cecinit hymnum Deo : Immortals, inquit, Deu i ego in omnibus gratias ago. Qua ubi Alexander ‘vidit, abscessit, cancta secam, prater oleum, qua ‘exhibuerat, reportans, summopere stapens. Danda mis vero hoc etiam sermonibus suis addidit, dicens: Tales universi nos sumus. Calanus vero pessimmas vir judicatasest a nobis, 00 quod vestre se exhibuit Prasentia, et nostram non imitatus est vitam: ot quia cum amator Dei ease non posset, fogit a nobis, et migravit ad Gracos, contemptisque moribas no- siris, se ipsum damnavit immortalibus flammis, Tu ‘vero Macedonam mala gentis dominum esse ta dicis, Brachmanos vituporas, et interfici omnes jubes, cre- dens eoram mendacibus verbis, quod honum viram facere non oportet. Nos vero rationem vita proprize Deo novimus redditaros tunc, cam ad eam fuerimus profecti. Omnes enim ipsius sumus, gloriam vanam contemnimus, quod stalti facere non possunt. Quem- sdmodum vos transire ad consuetudinem nostram Yaletis, qui tam male vivitis, et qui semper illa quae bona sunt, datis oblivioni? Nos vero Brachmani, ‘memores quemadmodum procreati aliquando fueri- mus, et videntes propter ques vivere debeamas, ir- reprehensibilem vivendi cursum tenemus, unum- gaemque enim Deus certo propositi ejus, cui depa- rmavit. Latamur in deserts locis, is sedentos, ot in his tantum sensi- ‘bus nostris occupati sumus, ne unquam sermones hoininum animas nostras ab institatis talibus valeant separare, Beatus eat ille qui nallius indiget, et qui non alienam gloriam cupit, et qui placere valt om- nibus, necesse eet at sit omninm servus, Nobis ne- AD OPERA S. AMBROSII APPENDIX. =" 41460 A cessarie non sunt eivitates, in quibas latronam mul- titudo colligitur : magnas vero domos nobis exstru- xit Deus, se prestitit, montes pariter, ac silvas : ex ‘quibus simplices sumimas fructus, et pura dona na- ture aquas bibimus : libenterque nosmetipsos ref cientes post labore, iis foliis incubamus. Quomodo potestis ingenuis hominibus imperare, cum sciatia ‘os in potestate maltoram esse ? Vos enim vestris in ‘omnibus qu concupiscunt, servitis animabus. Nam si multas habere vestes desideratis, non ut pancos greges ovinm pascatis, non ut patcos qui ipsas ton- deant oves, ot a quibus ipse lana iotexantar, ne- ‘cease habetis artifices. Quid excusaris quod mollis ‘estimenta non habeas ? Aiqualis enim servitas esse probatur in minoribus et majoribus rebus. Nam qui B exiguam miratur auram, et multum desiderabit : ot qui parva civitatis fuerit imperator, et majori cupiet imporare, Prasterea etiam ex modica perpetaz por- tione, quar in vestris splendet vestibus, superbitis : ot cum vostris famulis fuerint indumenta porpurea, vos palebrius esse aliquid existimantes, vestra co— lore altero splendere curatis. Si autem hoc apad ‘vos bonum non videtur, pauperes jadicamini, dum parva miramini, Animalia libenter occiditis qua ‘terra progenuit : qua tamen ipsi plarimam vobis prodesse cognoscitis ; quodam enim ex ipsis tonden- tur, alia malgentur : cum quibasdam agram colitis, ‘cam altis dimicatis : quorum postea eo quod fundi- tis cruorem, gandetis, talemque mercedem ipsis, qua perutilia vobis fuerint, redditis vicem : et quoram vellera vos extrinsecus velant, eormmdem vos carnes intrinsecus onerant, et incipitis esse corporam mor- tnorom sepulora viventia. Tantis ergo tamque in- ‘convenientibus rebus, tamque contrariis mens gra— vata, potest in se recipere Dei sensum ? Dimitte pan- sper memoratorum animaliumn carnes, que occidis, sic jacere, et quid ex ipsis fiat intellige. Numquid poteris feiorem ipsarum ferre non fugiens ? Quante sordes, quant= impuritates animabus atque corpori- ‘bus inferantar humanis, quas cum ipse tolerare non possi Jur intra illos,atque ab itlis inforan- tur, a quibus cibi tales desidorantar. Anima irscun- diam parit, ista concreant voritam : terra vero fra- ctus et flores, qui foras emissis bonis odoribus ple cent. Tales epulas nobis plantavit Deus ac presti- Lit; humanos sensus vos penitus perdidistis. Corpora vestra feras male olent : receptacula enim estis pe- cadam mortuaram : leonibus lopisque pejores esse copistis. Lopi enim, si uti terrenis pabulis possent, nunquam profecto carnibus vescerentur. Tauri, equi, cervijustis herbarum pastibus vivant, unde et vali- dioribus membris, et nervis fortioribus roborantar. Cur hae animalia magis non valtis imitari? Car noa cditis silvestria, et aquam bibitis ? Sed causa ignis hujosmodi epalas vobis praparatis ques cum non esse cemnitis bestias fortiores, ideo vestris non mr gentar insidiis ; vos enim queritis cives plures, ex- pensas plurimas facitis, et in parvis rebus plarimvaim laboratis propter exiguam voluptatem : ubi nihil est G D1484 nisi coram aperta perditio, in quibus fuerit labor A vanus. Ergo nibil est vestra infelicius vita. Nos nur quam bibimus inviti, xed necessarium siti ex fonti~ bus natura implemus officium ; qui etiam non biben- tubus nobis deflaant semper : vos vero propter ven- tris voluptatem, et non esurientes quaritis juges ci- bos, et quibusdam artibus vobis multas atque di sas opulas praparatis: excurritis omne retibus m re, in aere volitantiom, in montibus bestiarum ve- natione gaudetis, canamque vestrorum velocitatem mirantes, feraram reprehenditis tarditatem, atque Ihabilatrices eas malarum solitadinum nominatis Istis igitur robus insistitis hac animantia investig te, hac investigata festinatis occidere, aut viventia caveis clausa defertis ad spectacula civitatum : non ‘ut frages seratis, ex quibus famem, neque ut exinde B necessarium aliquod officium hominibus prebeatis, sed ut proximum ac sanguinis vestri, et opus (quod est majus) Dei, cum sammo dedecore trucidetis, vel ut violenter vinculis illigatum ferarum morsibusin- geratis Et hoo ipsum libenter aspicitis, quod cum honiinibus fer@ pognont, et quod ill partem nata- ra vestra ac similitudinis devorent : postea vero illas prorsus feras oociditis, at crudeles easdem, €0 quod oociderint hominem, esso dicatis:: et, quod ad- hue scelestins videtur a6 pejus, hamano sanguine saturati, necdum tot tanlisque malis expleti, ve~ stroram cupitis civium ventres replere. Ad hec, tam dedecorosis, -tamque pravis moribus vivitis, ‘ut et vobis calidas superedificelis domos, quibus ad vestram explendam voracitatem comesta digeri citius compellantur, Insuper et ut proprii corporis inteatina nimia ciborum repletione distendentur : lantiores eligitis epulas, unde peritos quosque procuratis artifices condiendis atque ordinandis polis. Nos autem precamur Deum, ne aliquando sitiaovas : nam boc interdum modo a regula ve- Titatis abstrabimnr, hoc est, tane cum necessariam potum nostro eorpori damus, ob qaod postea ocu- Jos et manus nostras, veluti sacrificium aliquod, ad radios solis agentes extollimas. At vos etiam Jeti estis quoties supra modum convivia vestra celebratis, nec ante vesiris commessationibus finem imponitis, quam nimia ebrietate furere incipiatis, et dones ipsum quod sapere videbamini, bibendo perdatis : et nimio vini pondero sensus vestri cor p dis oneratis. Feliciores profecto apad vos este erodiderim eos qui insanire dicuntar. Illi enim semper ebrii sant, cum tamen vinum non emerint : ‘vos antem pro pretio vini nimiam sollicitodinem geritis : quo empto vosmetipsos ebrietate polluitis, wvicem verberatis, ac tandem ad sobrieta— , vix potestis agnoscere quemadmodum ebrietatem vestram custodire valeatis. Audio etiam quod plarima comedentos ea digerere non potestis: et cum tandem a convivii vorasitate vix recesseritis, ‘omnia gue vos explere solent evomitis : ipsamque ‘mutantes perverso more naturam, ex eadem parte qua cacas capitis, egoratis: eapite, non pedibus DE MORIBUS BRACHMANORUM. 4488 ambulantes. O stultissimi homines, impletis ingin~ vie viscera vestra atque distenditis, ut postea iterum arte medicorum corpora vestra vacuetis ; tarpitadinem per hee vobis maximamgue egrita— dinem querentes, adeoquo estis insani, ut ipsam cupiatis evertere tali curatione naturam, qua nullam penitus sentiat voluptatem : finem habentes yoracilatis immodicw supplicium, non salutem; insatiabilia enim membra fieri ex morbis continuo solent, tormenta comitantur, ita ut postremam quod honesta ac probe vite ex tantis deliciis con- feratar nibil habeatis. Sed jactare vos audio quia plurima possidetis ; qui tamen cam aliis multa donetis, vestris admodum panca prestatis. Unde ‘yos magis pauperes judicamus, quia ne panem quidem ipsum parentibus datis, innameras autem habere opes desideratis. Servi ventris vos estis, proplerea maxima apud vos turba medicorum est, qui assidus vos pargatione evacuant: faciunt an- ‘tem id aut jejanio vel inedia, aut arte medicami- num: ut qui plarima vina solebatis haurire, subito ne aqua quidem modicam quantitate possitis accipere, quoties mgritudinum necessitate vexamir Et sicat tane ultra naturam multom meri bibit ita nune parum quoque aqua, quod exposcit ipsa natara, desideratis. Nos vero vinam quidem om- nino non quarimus, aquam aotem babemus quam solam volumns, et qua maxime delectamur, et sapienter curamus sitim. Non furere et insanire properamus, magisque nobis mortem, quam ebrie~ ‘talem precamur, per quam necesse est homines totis et corporibus et seusibus interire. Ebrins enin. videtor quidem vivere, sed quantum ad sapientiam pertinet, mortuus judicatur sperdidit enim sublimem ipsam quam homini dedit Deus mentem. Eoquid fi gai se magnos et gloriosos potant, quam falsa spe ot Vanis decipiuntue illecebris, qui alternis se invi- cem manibus ledunt, spol jugalant, cum tan~ dem ot ipsi mortem, que necessario eis debetar, oxepectent ? Quid deaique de illis viris, quasi magnis quibusdam ot alioram provisoribus, loquar, qui more turpium feminarum variis pigmentoram odoribus oleo membra perfusi foris prodire consue- ‘verunt, aeris ipsins puritatem dissolutione propria polluentes ? Quid de Stoicis philosophis vestris lo~ quar qui cam omnes suri amore teneantar, vobis tamen admiratione vel laude digni videntur? At mos etiam quod a masculis vest: dam corporis amputatis, in muliebremque illos convertere gestiatis : et quod sit apad vos talis, homo, qui neque generare ut vir, neque parere possit ut qai in saum tantam dedecus et in soam tantom vivat injariam. Quis talem homani ‘generis prevaricationem,et tam miserabilem casura etiam cogitando non doleat ? Quoram nos misera- tion ducti vobis prodesse quantum possumas affe- clamns: quia et superblam exsecramar, et univer- sam humani generis naturam diligimus ac fovemus: ot quasi in alto magnificw cajusdama domus sedentes4483 AD OPERA 8. ANLROSH APPENDIX. 1186 loco, nudi tam monte quam corpore, quosennque \ dignitates : nam aliter non suscipieris a nobis. Et spectatoros novimus veritatis, et docemus. Et hoc est in quo ezteris hominibus ditiores nos esse pu- tamus. Macedonia vim omnibus facit, quam tamen prius ab atiis ipsa sustinuit. Omnes aute.< ad dete- riora conversi, turpes famuli judicantur. Sed ho- rum omnium malorum quze nominamns, Brachmani videntar expertes. A nullo enim debellari atque ‘expagnari queunt quia nalliusrei desiderio velamore teneutur. Tu voro si vera vis sapere, ad Indiam Yeni, habita in solitudinjhus nudus, omnes quas diligis, ct quibus ornari videris, _projicions tune amabis ea, quieeninqne panto ante vidisti, queque miratus es: neque ullus contra te ulte~ ius dimicabit, aut quidquam tuorum tibi anferre ‘quis poterit ; neque aliena collatione, neque alio~ ruin sudore pasceris ; eris enim in omnibus dives. Et quoniam desiderare te scribis, ut in aliquo tibi prosim: non invidemus lis qui vere pinm imitantur Deum. Universam enim humanam ubi- quo naturam volumus, quantum per nos fieri potest, ‘meliorem eradere. (Aliqua deesse videntur.) PHILOSOPHORUM ALIQUOT EPISTOLA, QUORUM HABETUR INTERPRES S. AMBROSIUS, Gilberti Cognati Nosereni opera in studiosorum usum, jam olim cum aliis mullorum epistolis, collecta. Thales Pherecydi. Andio te primum Ionum, de divinis rebas, apad Gracos palam disserere parare. Verum justiore fortasse sententia, inter amicos ea qua scripseris, leges, quam passim quibuscanque permittes, nutlo iis emotumento futura. Equidem si tibi gratam cognovero, volo conscius eorum qua scribis esse. ‘Ac siquidem jubes, ad te mature proficiscar. Neque enim adeo amentes ac stolidi samus, ego et Solon Athenionsis, ut cum navigio Crotam petierimus visendi gratia, Bgyptumque itidem penetraveriinus, ut istic sacordotibus ot astronomis congrederemur, ad te non pari studio navigaturi simus. Veniet enitn et Solon ipse, si annuas. Neque ta loci illius amore detentus, raro in Toniam transis, neque pere- B dem melins servantur, quam possent, si multita- dinis imperio res ageretur. Permitto enim nemini injuriam fieri : ac tyrannns ego pretor dignitatem et honorem nihil a plebe differo, solis eis stipendiis contentas, qua iis quoque, qui ante me regnarunt, debebantur. Denique Atheniensium singuli decimas fruguin suaram separant, non in usus nostros consumendas, veram sacrificiis publicis commodis- que commanibus : et si quando bellum contra nos ingruerit, in sumptus deputandas. Tibi equidem nihil succenseo, quod mentem meam consiliumque detoreris: quippe qui id potius reipablice studio civilatis, quam mei odio detexeris: ac preterea quod ignorares cujusmodi ego rex futuras essem. Id enim si didicisses, zquo animo et conatus meos grinoram hominum desiderio tangeris. Verum uni C forte tolerasses, et te fuga haudquaquam commisis- tantum, ut spero, scribendi negotio incumbis. At nos, qui nihil seribimus, Graciam, Asiamque per— agramus. Vale. Thales Soloni. Athenis si excedas, Mileti, ut equidem reor, commodissime habitare poteris. Est enim vestra patierisque grave nihil. Quod si et apud Milesios exsecraris tyrannidem, aque enim ubique ‘tyrannos infestos habes, at cum amicis nobiscum vivere erit jucundissimum. Scripsit ad te Bias, ut Prienam proficiscaris: eam tu urbem si libentius inbabitaveris, et ipsi eo ad te advolabimus, Pisistratus Soloni. Neque solus Graecoram tyrannidem arripni,neque 1 mihi rem ‘alinam usurpavi, quippe genus a Co- rope duco. Id enim mihi mero jure vindico, quod Athenienses olim cum in jurejurando firmassent Codro, illinsque genti prebituros, postmodum abstulerant. Casterum in deos, vel in homines nihil alias pecco. Leges, quas ipso Athoniensibus dodisti, servari, atque secandum eas vivere jubeo : ot qui- ses. Domum igitur bona fide redi, mihi et injerato credens, nihil esse periculi a Pisistrato Soloni. Nosti enim neminem etiam ex inimicoram numero, mali quippiam ame perpessum, Denique si placue- rit nostra amicitia frui, inter primos eris : nibil enim in te fraudis, perfidimve conspicio. Quod si lioqui habitare Athenis nolueris, pro arbitrio tuo id facies : tantam ne nostri cansa, patria excederis. Vale. Solon Periandro, Scribis tibi plarimos insidiari ; at tu, siquidem omnes ¢ medio tuleris, ne sic quidem proficies. Insidiabitur enim tibi quispiam ex his, quos minime surpectos habes, partim sibi quidem metuens, par- tim te reprehendens, quod omnia formides, nibil— quo non metuas : parti item civitati gratificari ccupiens. Esset ergo optimum abstinere tyrannide, ut causas omnis metus evaderes. Quod si tyrannidi omnino insistendum eenses, compares tibi, necesse st, oxternas vires et peregrina auxilia, urbanis viribus majora, uf jam tibi oullus infestas sit, et ta neminem extorrem agas. Vale.