WAAROM ESTHER GEEN ROBINSON WERD Marianne NotschaeleVOORWOORD Ontmoeting in de tv-studio In oktober 2001 was ik te gast in het televisieprogramma ‘Lunch tv’ van RTL-4; ik zou geinterviewd worden over de aktie ‘Coins for Care’, waarmee ik toen druk bezig was. Die middag zouden verschillende mensen geinterviewd worden, waaronder ook een reincarnatietherapeut die een bock had geschreven. Alle gasten wachtten in dezelfde ruimte van de televisiestudio, buiten de camera's. Terwijl ik daar zat, was ik blij met de tijdelijke rust in mijn hectische bestaan; ik deed geen enkele poging contact te maken met de andere gasten. Tk zag dat de ene na de andere studiomedewerker zachtjes naar de therapeute toesloop. Op fluistertoon zeiden ze iets tegen haar over haar boek of vroegen ze iets over vorige levens. Telkens gaf Marianne beleefd antwoord, maar ze liet zich niet overhalen een van haar boeken weg te geven, hoe vaak daar ook om gevraagd werd. “Ik heb er niet genoeg bij me”, zei ze resoluut. Toen Marianne aan de beurt was om geinterviewd te worden, liep ze langs me heen de wachtruimte uit, in de richting van de opnamestudio. Tot mijn verbazing kwam ze binnen een paar seconden weer terug, stopte bij mij, keek me doordringend aan en vroeg: “Wil jij een exemplar van mijn boek?” Ik wist niet hoe ik moest reageren en keek haar verbaasd aan. “Of ben je soms bang van vorige levens?”, zei ze uitdagend. Dat bracht mij weer terug bij mezelf. “Nou, nee. Ik vind dat wel interessant, maar waarom geef je mij je boek, niet anderen die er om vragen?” Ze zei dat ze zelf ook niet wist waarom ze dit deed. “Ik had een reserve exemplaar meegenomen. Alsjeblieft, die is voor jou. Misschien vind je dit leuk om te lezen. Er staat ook iets in over vorige levens die te maken hebben met de tweede wereldoorlog. Heb je zelf iets met oorlog?” Voor ik daar verder over na kon denken (ik kom wel uit een Joodse familie), rende ze terug naar de opnamestudio, op weg naar haar interview. Daar zat ik dan, met een plotseling gekregen roman (‘Boodschappenmeisje’) op mijn schoot. Omdat ik toch nog moest wachten op mijn eigen interview, begon ik te lezen.In eerste instantie ging het nict over vorige levens, maar over voorspellende dromen en tockomstvisioenen. Met stijgende verbazing las ik de ene na de andere pagina. Ik herkende zoveel van mijn eigen ideeén, dromen en nachtmerries in deze ‘fictieve’ roman, dat ik er helemaal ondersteboven van was. Hoe was het mogelijk dat iemand die ik helemaal niet kende, dezelfde soort dingen meemaakte of kon bedenken? Een week later belde ik Marianne om te praten over onze vreemde ontmoeting in de televisiestudio. Dit werd het begin van onze vriendschap. Het leuke van een reincarnatietherapeut als vriendin, is dat ze op de raarste momenten onverwachte analyses kan maken over dingen die ik vertel of meemaak. Marianne heeft de wonderlijke gave om je eigen zinnen, woorden en combinaties daarvan in een andere context te plaatsen, waardoor bijzondere inzichten ontstaan. Ook is ze nuchter en ‘down to earth’, heeft humor en kan tegelijkertijd verschrikkelijk streng zijn, zodat ze bij lange na niet z0'n 2weverig type is. Haar nuchtere houding en ‘neus voor vorige levens’ trekt een bepaald soort cliénten aan. Mensen komen vaak via schijnbaar toevallige gebeurtenissen bij haar terecht. Door herbeleving van vorige levens, die regelmatig met oorlog te maken hebben, krijgen mensen meer inzicht in hun huidige leven en relaties. Dit levert vaak aparte verhalen op, met verschillende insteek en onverwachte wendingen. Al langer had Marianne het idee om opmerkelijke vorige levensverhalen in boekvorm uit te geven. Maar dan wel op een ‘laagdrempelige’ manier én met humor. ‘Vorige levens voor op de we’ was daarom ook een tijdje de werktitel voor dit boek. Uiteindelijk zorgden mijn ervaringen rondom het ‘Expeditie Robinson’avontuur voor de titel: ‘Waarom Esther geen Robinson werd’. Ik ben ervan overtuigd dat dit boek een groter publick zal aanspreken dan ‘standaardwerken’ over reincarnatie, Want zeg nou zelf, of je in vorige levens gelooft of niet: in dit boek staan bijzondere verhalen die je op zijn minst aan het denken zetten! Ik heb gemerkt dat iedereen andere dingen onthoudt uit deze verhalen. Wat mij vooral bijblijft, is het positieve wereldbeeld van het kreupele meisje (Carla: ‘Trekkebenend en mismaakt’), meer nog dan haar gruwelijke einde. Ook blijven de beelden op mijn netvlies staan van de deftige mevrouw die al haar waardigheid verliest als ze door boze dorpelingen in een put wordt gehangen (Nanette: ‘Een lady in de put’).Marianne’s vraag aan mij, destijds gesteld in de tv-studio, ‘of ik wat met oorlog had?, heb ik ondertussen met ‘ja’ beantwoord (zie ‘Choose your battles wisely’). Sinds ik Marianne ken, ben ik gewend geraakt aan haar opmerkingen over vorige levens. Het levert soms zelfs komische situaties op als je voor de grap bij iedere onbenullige gebeurtenis een vorig leven gaat ‘bedenken’. Het idee dat die levens nog steeds invloed kunnen uitoefenen op de situatie nu, begint voor mij steeds realistischer te worden. In ieder geval geeft het stof tot nadenken. Straks zou je bina gaan geloven dat het geen toeval was, dat we elkaar die dag ‘ontmoetten in de tv-studio... Esther Jacobs www estherjacobs.info