Mga

Matatagumpay
na Entrepreneur
sa Pilipinas
Henry Sy Si Henry Sy ay isa sa mga pinakakilalang
Pilipino sa ating panahon ngayon. Siya ang
pinakamayamang Pilipino at ang may – ari
ng SM. Binansagan din siya ng Forbes na isa
sa mga pinakamayamang tao sa mundo.
Ang tagumpay ni Henry Sy ay nag – umpisa
nang simple’t hindi biglaan.

Maraming pinagdaanan si Henry Sy bago

niya narating ang kanyang posisyon ngayon
at bago siya mabansansagang mayaman.
Nagsimula si Henry Sy sa sariling tindahan
ng kanyang pamilya. Kahit siya’y isang
estudyante, tinutulangan pa rin niya ang
kanyang mga magulang sa pagbebenta ng
mga produkto tulad ng kendi. Ang mga bata sa kanyang lugar ay kadalasang naglalaro kasama
ang mga ibang bata ngunit mas pinili ni Sy na tumulong sa tindahan at siya’y nakahanap ng
ligaya sa pagbebenta. Sa kasamaang palad, nasira ang kanilang tindahan dahil sa Ikalawang
Digmaang Pandaigdig.

Nang masira ang kanilang tindahan, lumuwas siya sa Estados Unidos upang makahanap ng mga
produktong maaring niyang mabenta. Nakagawa siya ng ilang ugnayang may kinalaman sa
kanyang mga produkto sa mga kapwa negosyante sa Estados Unidos. Nagpatuloy ang kaniyang
mga ugnayan at naisip niyang gumawa ng sarili niyang negosyo. Bumalik siya sa Pilipinas at
nabuo niya ang tindahang dating kilala sa pangalang “Shoe Mart” na ngayo’y kilala bilang SM
Foundation Incorporated.

Nagpatuloy ang paglaki ng negosyo ni Henry ngunit may mga problema na kinailangan niyang
harapin. Una sa kanyang problemang hinarap ay ang kakulangan ng paninda. Dahil doon,
sinubukan niyang magbenta ng ibang mga produkto tulad ng mga damit. Sa patuloy na paglago
ng kanyang negosyo, nagkaroon siya ng problema kung saan maari niyang ilagay ang kanyang
tindahan sa mga naitayong pamihilan. Naisipan na lang niyang magpatayo ng sarili niyang
pamilihan. Simula noon, tuluyan nang lumago ang kabuhayan at buhay ni Sy.

Ang daan na tinahak ni Henry Sy ay hindi naging diretso dahil sa mga hamon at mga
problemang kanyang hinarap. Ang pagiging matatag kahit sa rami ng mga hamon at ang patuloy
na paghahanap ng mga paraan sa pag – usbong ng sariling buhay ay ang mga aral na maaring
mapulot sa pinagdaanan ni Henry Sy.
Manuel Pangilinan Si Manny Pangilinan, na isinilang noong Hulyo
14, 1946, ang kasalukuyang pinakamataas na
bayad na Chief Executive Officer ng Pilipinas at
ang lalaking nasa likod ng pioneer ng Pilipinas sa
telekomunikasyon, Philippine Long Distance at
Telephone Company o PLDT.

Ang mapagpakumbaba na mga pasimula ni

Manny Pangilinan ay gagawin na nais mong i-
drop ang lahat ng iyong mga pag-aalinlangan at
pagsiksik ng higit pa para sa iyong mga pangarap
sa buhay. Noong panahon ng pagtatapos ng
pahayag ni Manny Pangilinan noong 2006 sa
Ateneo de Manila University, na siya rin ang
kanyang Alma Matter, naalaala niya ang kanyang
maagang buhay mula sa pagiging isang mag-
aaral, sa pagiging isang propesyonal na
tagapamahala at isang OFW, at ngayon, isang
negosyante at korporasyong aktibista.

Noong 1965, bago siya nagtapos sa kolehiyo, nakipag-usap si Manny Pangilinan sa kanyang ama
tungkol sa kanyang desisyon na kumuha ng MBA sa U.S., sa kasamaang-palad, hindi niya kayang
bayaran ang kanyang ama kaya kailangan niyang hanapin ang kanyang sariling paraan. Sa
kanyang kapalaran sa oras na iyon, ang Procter & Gamble ay nagho-host ng isang pambansang
kumpetisyon para sa isang bihirang iskolar sa Unibersidad ng Pennsylvania's Wharton School. Sa
matigas na kapalaran, nanalo siya at nakuha ang kanyang sarili ng isang libreng edukasyon sa
ibang bansa. Pagkalipas ng dalawang taon sa Philadelphia, nag-aplay si Pangilinan para sa
posisyon ng isang tagapangasiwa sa kanyang tagapag-ampon, ngunit ibinaba ng Procter &
Gamble ang kanyang aplikasyon. Bilang isang bagong nagtapos na walang anumang karanasan,
nagpasya si Manny Pangilinan na kunin ang unang trabaho na inaalok niya. Siya ay naging isang
executive assistant sa president sa Phinma sa loob ng anim na taon, na may paunang buwanang
suweldo na P1,000.

Pagkaraan ng 22 taon ng pagtrabaho sa ibang bansa, bumalik si Pangilinan sa Pilipinas upang

ipatupad ang mga mahihinang pagbabago sa Philippine Long Distance Telephone Company
(PLDT). Sa kasalukuyan, si Manny Pangilinan ay ang Metro Pacific Investments CorChairman ng
TV5 Network, Maynilad Water Services, Philex Mining, Philex Petroleum, at Metro Pacific
Investments Corporation (MPIC).
Lucio Tan Lucio Tan, sa buong Tan Eng Tsai, (ipinanganak
noong Hulyo 17, 1933, Amoy, lalawigan ng Fujian,
China), isang negosyanteng Pilipino na ipinanganak
sa Tsina na namumuno sa mga kumpanya tulad ng
Fortune Tobacco Corp, Asia Brewery, Inc., at
Philippine Airlines, Inc. Si Tan ang pinakalumang ng
walong anak. Nag-aral siya ng engineering
engineering sa Far Eastern University sa Maynila.
Sa isa sa kanyang mga unang trabaho, nagtrabaho
siya bilang janitor sa isang pabrika ng sigarilyo bago
ang kanyang pag-promote sa tabako "lutuin," na
kumokontrol sa paghahalo ng produkto. Sa 1966
Tan nagsimula ang kanyang sariling kumpanya ng
tabako, Fortune Tobacco Corp.

Sinabi ni Tan at Ferdinand Marcos sa unang bahagi

ng dekada 1960 nang si Marcos ay isang senador,
at ang kanilang pakikipagkaibigan ay pinalakas.
Matapos si Marcos, na nagsilbi ng pitong taon
bilang pangulo ng Pilipinas, ipinahayag ang martial
law noong 1972, nagsilbi si Tan bilang tagapagbunsod para sa kung ano ang magiging tatlong
pinakamalaking negosyo sa bansa. Nang ang kanyang Fortune Tobacco Corp. ay sinasabing
nakuha ng mga break ng buwis, nakuha nito ang mga karibal nito. Noong 1977, nakuha ni Tan
ang hindi mapakali General Bank at Trust (mamaya pinalitan ng pangalan na Allied Banking
Corp.) para sa isang pusta, at tatlong taon na ang lumipas ay inilunsad niya ang Asia Brewery,
Inc., nang ibinasura ni Marcos ang isang panukala na nagbabawal sa pagtatatag ng mga bagong
kumpanya ng serbesa.

Pagkatapos ng pagbagsak ni Marcos noong 1986, sinubukan ng mga administrasyon ni Corazon

Aquino (1986-92) at Fidel Ramos (1992-98) na patunayan na ang mga kumpanya ni Tan ay lihim
na pagmamay-ari ni Marcos at sa gayon ay dapat kumpiskahin. Bilang karagdagan, ito ay
pinaghihinalaang si Tan ay hindi pa nasuri ang kanyang makatarungang bahagi ng mga buwis sa
kanyang mga kinita. Noong 1992, walang alam sa gubyernong Aquino, lihim na tinustusan ni
Tan ang panalong bid na nakuha ang pagbili ng bagong privatized Philippine Airlines, Inc. (PAL).
Noong 1995 siya ay naging chairman ng airline. Bilang ang may-ari ng PAL at pinuno ng Fortune
Tobacco Corp. (na sa 1996 ay nag-utos ng halos 75 porsiyento ng merkado ng Pilipinas), at may
tinatayang netong nagkakahalaga ng $ 1 bilyon at $ 8 bilyon, itinuring na Tan ang
pinakamayamang tao sa Pilipinas.
Tony Tan Caktiong
Isa na nga yata sa pinaka-sikat na fast
food chain sa kasaysayan ng mga
pinoy ,mula noon hanggang ngayon eh
ang Jolibee. Para sa mga bata man o
matatanda, palaging “Bida ang Sarap”
gaya ng kilalang tagline nito. Sino nga
ba ang nasa likod ng isa sa pinaka-
successful na fast food chain hindi lang
sa Pilipinas maging sa ibang bansa?
Walang iba kundi si Tony Tan Caktiong
at meron siyang di kukulangin sa 1500
na mga store brands gaya ng Red
Ribbon, Greenwich, Mang Inasal,
Manong Pepe’s, Chowking at marami
pang iba. Ano ba ang nasa likod ng
tagumpay niya na iyan?

Ipinanganak noong January 5, 1953

mula sa Fuijan China, lumipat ang kaniyang pamilya sa Pilipinas sa pag-asang mas uunlad dito.
Nagtapos siya ng Chemical Engineering sa isa sa pinaka-kilalang unibersidad sa bansa, ang UST o
University of Sto. Tomas. Hindi nagging madali ang buhay nila sa China. Palaging sinasabi ng
nanay niya na, mahalagang gawin niya ang buong makakaya niya at wag gaanong mag alala sa
kung ano ang mangyayari sa hinaharap. Ayon sa kanya yan ang nakatulong para magpursigi siya
at mas makatulog ng mahimbing sa gabi. Tin-edyer palang, alam na niya na ang pagnenegosyo
ang gusto niyang pasukin. Sinimulan niyang pasukin ang pagnenegosyo noong edad 20 palang
siya sa kanilang family business na Jolibee na hanggang sa ngayon eh namamayagpag pa din.
Hindi yan agad nagsimula ng kasing dami ng mapagpipiliang menu sa Jolibee ngayon. Gaya ng
ibang matagumpay na business man, malaking tulong sa kanya ang mga payo ni Manuel Lumba
na isang eksperto sa mga multinational businesses. Nagsimula ang Jolibee sa isang simpleng ice
cream parlor na nadagdagan ng fries at syempre, ang sikat na sikat na jolibee burger. Hanggang
sa nakaisip sila ng mas ka-akit akit na pangalan at logo.

Noong una, nag franchise siya sa Magnolia Ice Cream, isang Ice cream parlor na itinayo niya sa
Cubao Quezon, City. Napansin niya na gusto ng mas nakakarami ng kahit anong mainit kaya
nagka idea siya na idagdag ang konsepto ng hamburger. Nagsimula siya sa 5 tindahan . Hindi
nagging madali ang karera na yon dahil noong taon din na sinimulan niya ang negosyo eh siyang
pagdating naman sa bansa ng Mc Donalds. Pero gaya ng nakikita natin ngayon, talagang nag
Boom ang business niya na may mahigit 756 na franchise store sa buong Pilipinas.
Socorro R. Ramos Si "Socorro C. Ramos" ay ang
matriarch ng National Bookstore,
ang nangungunang retailer ng mga
libro, supply ng opisina, at mga kard
na pambati. Noong 1965, siya at ang
kanyang asawang si Jose ay nagtayo
ng siyam na palapag na gusali
kasama ang Avenida Rizal na siyang
magiging pinakaunang National
Bookstore. Ano ang naging negosyo
ng pamilyang Ramos ay hindi tumigil
sa paglaki dahil, nang buksan ang
Powerbooks, isang popular na
bookstore na espesyalista ngayon,
noong 1996.

Noong 1940, si Socorro Ramos, halos

18, ay nagsimulang magtrabaho
bilang isang salesgirl sa sangay ng
Goodwill Bookstore na pag-aari ng
kanyang kapatid sa Escolta, Maynila. Dahil sa kanyang mga kasanayan sa pagbebenta, si Ramos
ay inilagay sa singil ng tindahan.

Ito ay pagkatapos lamang mag-asawa ni Jose Ramos na ang kanyang panaginip sa pag-set up ng
isang tindahan ng libro ay sa wakas ay nakumpleto. Nagsimula ang mag-asawa ang unang
National Book Store bilang isang stall shop sa Escolta na nagbebenta ng mga supply, mga
nobelang GI, at mga aklat-aralin. Hindi kayang bayaran ang dagdag na tulong, si Ramos ay
nagtatrabaho hindi lamang bilang tagapamahala kundi pati na rin bilang cashier, purchaser,
saleslady, janitor, at katulong. Nang sumiklab ang digmaan, napilitan ang mga regulasyon ng
mahigpit na panuntunan sa maraming mga nagtitingi sa Maynila, kabilang ang mag-asawa ni
Ramos, upang maglipat ng mga trades. Lumipat sila sa pagbebenta ng sabon, candies, at
tsinelas sa halip.

Matapos ang pagsakop ng mga Hapones, nakapagtayo muli ang mag-asawang Ramos ng isang
barong barong sa sulok ng Soler at Avenida Rizal sa oras upang mahuli ang negosyo ng post-
war. Gamit ang pinto ng kanilang bahay bilang isang counter, muling sinimulan ni Ramos ang
pagbebenta ng mga aklat-aralin, notebook, pad paper, at mga lapis sa oras para sa unang taon
ng postwar school sa bansa.
Alfredo Yao Ang kwento ni Alfredo Yao ay isa pang
kasinungalingan ng isang makabagong negosyante na
nakataas mula sa kahirapan sa pamamagitan ng
pagsusumikap at determinasyon. Kinailangan niyang
harapin ang mahigpit na katotohanan sa buhay sa
edad na 12 kapag namatay ang kanyang ama;
sinubukan ng kanyang ina na suportahan si Alfredo at
limang iba pang kapatid sa kanyang kita bilang isang
sidewalk vendor. Sa tulong ng isang kamag-anak,
natapos niya ang kanyang pag-aaral sa elementarya
at sekondarya. Gayunpaman, hindi niya makumpleto
ang kanyang pag-aaral sa kolehiyo sa Mapua Institute
of Technology, na kanyang dinaluhan habang
gumagawa ng mga kakaibang trabaho sa isang
bodega ng isang kumpanya ng packaging.

Sa pamamagitan ng isang pinsan na nagtatrabaho sa

isang press printing, natutunan ni Alfredo Yao ang
mga lubid sa pag-print ng mga wrapper ng kola para
sa mga candies at biskwit at nagpatuloy sa paglunsad ng isang negosyo sa pag-print. Ang
negosyo ay lumago nang halos 20 taon hanggang sa nakita ni Alfredo Yao ang mga potensyal ng
"pack ng doy", pagkatapos ay ang pinakabagong European packaging technology. Una, ang
unang intensyon ni Alfredo ay mag-alok ng packaging ng "doy-pack" sa ilang mga lokal na
tagagawa ng juice, ngunit dahil walang mga takers, sinimulan niya ang negosyo ng
pagmamanupaktura ng juice mismo.

Noong 1980, sinimulan ni Alfredo Yao ang paghahalo ng mga juice ng prutas sa kanyang sariling
kusina at inilunsad ang Zest-O orange drink sa parehong taon. Ito ay naging isang instant hit
bilang bawat ina nakita ang pagiging praktiko ng paglagay ng liwanag ngunit mahigpit-naka-
pack na orange inumin sa kahon ng tanghalian ng kanilang mga anak. Gustung-gusto ito ng mga
bata na ang kanilang pinalamig na mga inumin ng prutas ay nanatiling malamig at sariwa
hanggang sa meryenda.

Sa ngayon, ang mga inumin na Zest-O ay may 12 variant at nag-uutos ng 80% ng merkado para
sa mga juice ng prutas. Pinalawak nito ang negosyo nito sa China, Australia, New Zealand,
Korea, Singapore, U.S. at Europe at tumulong na muling mapalakas ang industriya ng prutas na
lumalagong sa mga lalawigan, lalo na ang katutubong orange ng Pilipinas na tinatawag na
"dalandan". Ang mga doy pack ay ina-recycle ng mga lokal na cottage industry sa mga handbag
at na-export na ngayon sa ibang mga bansa.
Mariano Que Noong una si Mariano Que ay nagtrabaho bilang
isang empleyado ng isang botika sa panahon ng
prewar ngunit tulad ng karamihan sa mga tipikal na
matagumpay na negosyante, natagpuan ni Que ang
kanyang mga oportunidad pagkatapos ng digmaan
at sa pagdating ng Amerikanong okupasyon. Ang
pagkawasak ng mga prewar establishments ay
umalis sa lahat ng nagsisimula at muling pagtatayo
mula sa simula, at ang mga may mas malawak na
pang-unawa sa mga pangangailangan ng
mamamayan ay tila mas malaki ang pakinabang.

Nakita ni Mariano Que ang demand para sa sulfa

drugs, dahil ang halos lahat ng mga botika sa
Pilipinas ay halos walang sapat na mapagkukunan.
Gamit ang kanyang karanasan sa prewar bilang
isang empleyado ng botika, si Mariano ay
namuhunan sa 100 pesos na halaga ng
sulfathiazole tablets at pinalaki ang mga ito sa
isang solong dosis upang maaari itong maging
abot-kaya sa sektor ng kahirapan. Pinalulon niya ang kanyang mga kita hanggang sa siya ay may
sapat na pera upang bumuo ng isang kahoy na pushcart. Sa ganoong paraan, maaari siyang
makapagbenta ng mas malawak na uri ng mga produktong parmasyutiko.

Ang iba pang mga peddlers imitated ang kanyang marketing at selling diskarte, ngunit Que
ginawa ng isang pagkakaiba. May reputasyon siya para sa pagbebenta ng kalidad at hindi pa
natapos na mga medikal na produkto, at sa lalong madaling panahon sapat na siya ay may
matatag na kliente. Noong 1945, nag-save si Mariano ng sapat na mapagkukunan, na
nagpapagana sa kanya na i-set up ang kanyang unang tindahan, na angkop na tinatawag na
Mercury Drug. Ang Romanong diyos na Mercury ay nagdala ng simbolong caduceus, na higit sa
lahat ay nauugnay sa medikal na propesyon.

Sa kabila ng pagtatatag ng tindahan, si Mariano ay namuhunan sa mga sasakyang de-motor

upang makapagbigay ng mga serbisyo sa paghahatid ng droga sa kanyang mga
pinahahalagahang customer. Pinalawak din niya ang kanyang mga oras ng tindahan sa 17 oras
sa isang araw, 7 araw sa isang linggo, dahil nakilala niya na ang pangangailangan para sa gamot
ay maaaring dumating nang hindi inaasahan. Noong 1952, bukas ang mga tindahan 24/7, na
naging mahalagang bahagi ng pamayanan ng botika.
Cecilio K. Pedro Si Cecilio K. Pedro ay isa pang negosyanteng Pilipino
ng Intsik na pinagmumulan ngunit ang kanyang
kuwento ay hindi pangkaraniwang basahan ng
kasaganaan ngunit tungkol sa paglubog ng kaguluhan.
Nakamit niya ang kanyang degree sa pamamahala ng
negosyo sa Ateneo de Manila University, isa sa mas
prestihiyosong mga pribadong paaralan sa Pilipinas.

Isang beses siyang namumuno sa Aluminum

Container, Inc. na siyang pangunahing supplier ng
collapsible aluminum toothpaste tubes na dating
ginamit ng mga lokal na tagagawa ng Colgate-
Palmolive, Procter and Gamble at Philippine Refining
Company (ngayon Unilever). Gayunpaman, ang mga
makabagong teknolohiya at ang mga alalahanin sa
kapaligiran sa mga materyales sa aluminyo ang nag-
udyok sa mga multinational na kumpanya na gamitin
ang plastic-laminated toothpaste tubes bilang
alternatibo. Bilang resulta, ang pabrika ng aluminyo ng
Cecilio ay nagsara noong 1985, ngunit hindi ito
huminto sa paggalugad ng iba pang mga paraan upang
maisama ang kanyang kagamitan sa pabrika.

Napagpasyahan ni Cecilio K Pedro na makipagkumpitensya sa mga higanteng maraming

nasyonalidad sa pamamagitan ng paggawa ng toothpastes na ginawa sa lokal at pindutin ang
mga ito kung saan ito ay masasaktan --- ang presyo sa pagbebenta. Itinatag niya ang Lamoiyan
Corporation, na naging tagagawa ng unang lokal na ginawa ng toothpastes na "Hapee" at
"Kutitap" (sparkle). Ipinagbibili sila sa merkado ng Pilipinas sa 50 porsiyento na mas mababa
kaysa sa presyo ng pagbebenta ng mga kilalang dayuhang tatak.

Kahit na ang Colgate ay tumanggi sa pamamagitan ng pagbaba ng presyo ng mga produkto ng

toothpaste nito na mas mababa sa 20 porsyento kaysa sa kanilang orihinal na presyo, si Cecilio
Pedro ay nagkaroon ng isa pang pagbabago na nagbigay sa kanya ng karagdagang gilid sa lokal
na tanawin ng merkado. Gumawa siya ng multi-flavored toothpastes para sa mga bata na
dumating nang maliwanag na nakabalot sa mga tubo at mga kahon na pinalamutian ng mga
character na "Sesame Street." Sa ngayon, ang merkado para sa mga tatak ng toothpaste na
badyet ay pinalawak sa mga karatig na bansa tulad ng China, Vietnam at Indonesia.
Corazon D. Ong
Si Corazon D. Ong ay isang dietitian sa
pamamagitan ng propesyon na gumamit ng
kanyang kaalaman upang lumikha ng abot-
kayang naproseso na mga produkto ng karne na
maaaring makikipagkumpitensya sa mga kilalang
tatak ng karne na kilala na at naitaguyod. Sa
una, ito ay isang libangan lamang kung saan
maaari niyang gamitin ang kanyang
pagkamalikhain at kasanayan sa mga culinary
arts. Siya ay dumating na may corned beef,
hotdogs, meatloaf, hamburger patties at ham,
isang entity na sa kalaunan ay ibinenta bilang
isang negosyo sa bahay.

Itinatag niya ang CDO Foodsphere noong 1975;

dahil ang reputasyon ng produkto para sa abot-kayang kalidad ay naging laganap, ang demand
para sa mga produkto ng CDO ay nadagdagan din. Ang creative homeemaker ay nauunawaan
ang pangangailangan ng bawat ina para sa mabilis na pag-aayos ng tanghalian para sa kanilang
mga anak ngunit ang kaginhawahan ay dapat din sa abot-kayang mga pakete. Alam din ni
Corazon ang mga kagustuhan ng lasa ng mga batang Pilipino ngunit ang kanyang kaalaman sa
mga sangkap at ang kanilang nutritional values ay nagbigay ng kanyang produkto sa
kalamangan.

Sa ngayon, ang CDO Foodsphere ay isang highly-recognized supplier ng mga toppings ng karne
para kay Yum! Restaurant International, isang kilalang operator ng global Quick Service
Restaurants (QSR), na kinabibilangan ng Pizza Hut, KFC, Taco Bell at Long John Silver. Sa lokal,
ibinibigay ng CDO ang mga toppings ng karne sa siyam sa sampung QSR na tumatakbo sa
Pilipinas. Ang kaguluhan para sa mga produkto ng CDO ay nagmumula sa maraming mga
parangal at pagkilala na natanggap ng mga naprosesong produkto ng karne, dahil sa kanilang
kalidad at kahusayan.
Andrew Tan Si Andrew L. Tan ay isang
bilyunaryo ng mga Pilipino na
nakikibahagi sa real estate, alak, at
mabilis na pagkain. Noong 2011,
pinalitan siya ng Forbes Magazine
sa ika-apat na listahan ng "Pilipinas
40 pinakamayaman" sa tinatayang
netong nagkakahalaga ng $ 2 bilyon
mula sa $ 1.2 bilyon noong
nakaraang taon.

nag-aral siya ng accounting sa

University of the East. Para sa mga
pang-ekonomiyang kadahilanan,
magtungo siya sa eskuwelahan sa
halip na sumakay sa pampublikong
transportasyon. Pagkatapos ay
nagtapos siya.
Sa kanyang unang taon sa negosyo,
pinarangalan siya ng pamahalaan
ng Quezon City na "Negosyante ng
Taon".

Megaworld Corporation - Ang isang korporasyon sa real estate ay nakikibahagi sa pagbubuo ng

condominiums. Ang "pinakamahusay na pinamamahalaang kumpanya" at ang "pinakamahusay
sa corporate pamamahala" sa Pilipinas. Tagapagtatag, Tagapangulo ng Lupon, Punong Opisyal
ng Punong Opisyal, Pangulo, Direktor ng Eastwood Cyber One Corporation, Direktor ng
Megaworld Globus Asia Inc at Direktor ng Megaworld Land Inc, Megaworld Corp.

Naghahain si G. Andrew L. Tan bilang Pangulo ng Richmonde Hotel Group International Limited.
Si Mr. Tan ay nagsisilbing Chief Executive Officer ng Alliance Global Group Inc. Itinatag niya ang
Megaworld Corp noong 1989 at naging Chief Executive Officer nito.

Naghahain siya bilang Principal Executive Officer ng Empire East Land Holdings Inc. at Pangulo
ng Megaworld Foundation Inc.