Γκάμλετ

Πρώτη σκηνή στον Πύργο στην Δανία. Ο Γκάμλετ με το φάντασμα του πατέρα του που ζητάει
εκδίκηση.

- Γκάμλετ παιδί μου, που είσαι;

- (τρώει σουβλάκια) Εδώ. Ποιος είναι;

- Ο πατέρας σου ο βασιλιάς.

- Άντε ρε, αφού εσύ πέθανες.

- Είμαι φάντασμα.

- Α έτσι εντάξει. Και τι θες;

- Να εκδικηθείς τον θάνατο μου.

- Γιατί;

- Γιατί ο θείος σου με σκότωσε. Μετά θα πάρεις εσύ τον θρόνο μου και θα γίνεις βασιλιάς.

- Λες; (σηκώνεται και περπατάει, κρατάει ενα σουβλάκι και το σηκώνει στο ύψος των ματιών του)
Να γίνω ή να μη γίνω; Ιδού η απορία.

- Τι λες βρε; Τα ρωτάνε αυτά τα πράγματα;

- (ξανά κάθεται βαριεστημένος) Καλά, θα δω τι θα κάνω.

- Πότε; Εγώ βιάζομαι.

- Γιατί; Σε ζορίζει ο δοσάς;

- Δικός μου λογαριασμός. Ρε θα τον φας τον μπάρμπα σου ή θα περιλάβω εσένα;

- Καλά καλά. Δεν ήμαστε τώρα να μπλέκουμε με τον άλλο κόσμο.

- Α μπράβο. Μπράβο το παλικάρι μου, μπράβο ο λεβέντης μου -τρομάρα να σου ρθει-

- Και πως θα γίνει δηλαδή;

- Θα πας κανονικά εκεί, όχι νωρίτερα για να μην υποψιαστούν. Μετά θα βρεις κόσμο να
οργανώσεις την κατάσταση και θα κάνεις τον καλό στον θείο σου και στη μάνα σου και όλα τους
χατήρια.

- Μα τον φτύνω.
- Δεν έχει σημασία. Αυτούς που δεν χωνεύουμε καλοπιάνουμε περισσότερο.

- Πόσα ξέρεις.

- Εμ παιδί μου, τόσα χρόνια βασιλεύς. Λοιπόν κατάλαβες τι θα κάνεις;

- Ξέρω γω. Πολλά είναι, θα τα μπερδέψω.

- Σώπα βρε, εσύ; Το τσακάλι; Ο ατσίδας; Το σαϊτοδέλφινο;

- Λες να είμαι έξυπνος και να μην το ξέρω;

- Ναι παιδί μου, εγώ σε γέννησα, λες να μην ξέρω;

- Καλά θα πάω.

Δεύτερη σκηνή στο δωμάτιο της μητέρας του Γκάμλετ.

— Μητέρα το φάντασμα του μπαμπά μου είπε για την προδοσία.

— Παιδί μου υπήρχε σοβαρός λόγος που ο θείος σου σκότωσε το πατέρα σου και με παντρεύτηκε.

— Σοβαρά; Ποιος;

— Για να γίνει βασιλιάς.

— Α εντάξει δηλαδή.

- Βέβαια τι νόμιζες;

- Τώρα ησύχασα.

— Τώρα που ξέρεις την αλήθεια, τι θα κάνεις;

— Θα γίνω σκηνοθέτης και θα γράφω τραγωδίες.

- Κατακαημένο θέατρο.

- Τι είπες μητέρα;

- Καλή επιτυχία λέω.