 Κάνατε το δρόμο από το σκουλήκι στον άνθρωπο, και πολλά είναι ακόμη μέσα σας

σκουλήκι. Κάποτε ήσασταν πίθηκοι, και σήμερα ακόμη ο άνθρωπος είναι

περισσότερο πίθηκος από κάθε πίθηκο.

 Πράγματι, ο άνθρωπος είναι ένα βρόμικο ποτάμι. Πρέπει να είσαι θάλασσα για να
μπορείς να δέχεσαι ένα βρόμικο ποτάμι δίχως να λερώνεσαι.

 Αυτό που είναι μεγάλο στον άνθρωπο είναι ότι αυτός είναι γεφύρι και όχι σκοπός:
αυτό που μπορεί να αγαπήσει κανείς στον άνθρωπο είναι ότι αυτός είναι ένα
πέρασμα και μια δύση. Αγαπώ εκείνους που δεν ξέρουν να ζουν παρά δύοντας, γιατί
είναι εκείνοι που περνούν αντίπερα.

 Αγαπώ εκείνον που η ψυχή του σπαταλιέται, που δεν θέλει ευχαριστίες και που δεν
γυρίζει τίποτε πίσω: γιατί πάντα δίνει και δεν θέλει να προφυλάγεται.

 Αγαπώ εκείνον που πετά πριν από τις πράξεις του χρυσά λόγια και που τηρεί πάντα
περισσότερα απ' όσα υπόσχεται: γιατί θέλει την καταστροφή του.

 Αγαπώ εκείνον που η ψυχή του είναι βαθιά ακόμη και στον τραυματισμό και που
μπορεί να καταστραφεί και από ένα μικρό βίωμα: έτσι περνά πρόθυμα το γεφύρι.

Αγαπώ εκείνον που η ψυχή του ξεχειλίζει, έτσι που ξεχνά τον εαυτό του και όλα τα
πράγματα είναι μέσα του: έτσι όλα τα πράγματα γίνονται η καταστροφή του.

Αγαπώ εκείνον που είναι ελεύθερος στο πνεύμα και στην καρδιά: έτσι το κεφάλι του
δεν είναι παρά τα σπλάχνα της καρδιάς του, αλλά η καρδιά του τον σέρνει στην
καταστροφή του.

 Σας λέω: πρέπει να έχει κανείς ακόμη χάος μέσα του για να μπορέσει να γεννήσει ένα
αστέρι που χορεύει. Σας λέω: υπάρχει ακόμη χάος μέσα σας.
 Ζοφερή είναι η ανθρώπινη ύπαρξη και πάντα δίχως νόημα: ένας παλιάτσος μπορεί
να γίνει η μοίρα της.
 Βρήκα περισσότερο κίνδυνο ανάμεσα στους ανθρώπους παρά ανάμεσα στα ζώα, ο
Ζαρατούστρα παίρνει επικίνδυνους δρόμους.
 Τι είναι το βαρύτατο, ω ήρωες; Έτσι ρωτά το συνηθισμένο στα βαριά φορτία πνεύμα,
ώστε να το φορτωθώ εγώ και να χαρώ τη δύναμή μου. Δεν είναι το εξής: το να
εξευτελίζεται κανείς για να κάνει την έπαρσή του να υποφέρει; Δεν είναι εκείνο το
άλλο: το να αφήσει την τρέλα του να λάμψει για να κοροϊδέψει τη σοφία του;… Ή
μήπως είναι αυτό: το να είσαι άρρωστος και να ξαποστέλνεις τους παρηγορητές και
να συνδέεσαι με φιλία με κουφούς, που ποτέ δεν ακούν αυτό που θέλεις;