Aργοσβήνεις μόνη

Αχ στης ζωής τη στράτα αργοσβήνεις μόνη

δίχως να `χεις καμιά συντροφιά μαυρομάτα
πώς κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου νιάτα

Αν σε απάτησε και σε τραυμάτισε

ο έρωτας που φωτίζει τα μάτια σου
τα πανάκριβα παλάτια σου

Η αγάπη μου θα σε γιατρέψει

και τ’ όνειρό σου το παλιό
θα ζωντανέψει