Σα ηέζζεξα θεξηά…

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά...

Ο τώρος ήταν τόσο ήσστος, ποσ μπορούσε να ακοσστεί η σσζήτησή τοσς….

Σν πξώην έιεγε:

«ΔΓΩ ΔΙΜΑΙ Η ΔΙΡΗΝΗ»

Μα νη άλζξσπνη δελ θαηαθέξλνπλ λα κε δηαηεξήζνπλ: πηζηεύσ όηη δελ κνπ κέλεη άιιν από ην λα ζπλερίζσ λα ζβήλσ!”
…θη έηζη αθέζεθε ζηγά ζηγά λα ζβήζεη νινθιεξσηηθά…

Σν δεύηεξν είπε:

«ΔΓΩ ΔΙΜΑΙ Η ΠΙ΢ΣΗ»

Γπζηπρώο δελ ρξεηάδνκαη πνπζελά. Οη άλζξσπνη δελ ζέινπλ λα μέξνπλ γηα κέλα, θη έηζη δελ έρεη λόεκα λα παξακέλσ αλακκέλν.” …κόιηο νινθιήξσζε ηα ιόγηα ηνπ, έλα ειαθξύ αεξάθη θύζεμε πάλσ ηνπ θαη ην έζβεζε….

Πνιύ ιππεκέλν ην ηξίην θεξί, κε ηε ζεηξά ηνπ είπε:

«ΔΓΩ ΔΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ»

Γελ έρσ ηε δύλακε λα ζπλερίζσ λα παξακέλσ αλακκέλν. Οη άλζξσπνη δελ κνπ δίλνπλ ζεκαζία θαη δελ αληηιακβάλνληαη ην πόζν ζεκαληηθό είκαη. Απηνί κηζνύλ αθόκα θαη απηνύο πνπ ηνπο αγαπνύλ πεξηζζόηεξν…

..θαη ρσξίο λα πεξηκέλεη άιιν, ην θεξί αθέζεθε λα ζβήζεη…

Ξαθληθά...
έλα κσξό κπήθε ζην δσκάηην θαη είδε ηα ηξία θεξηά ζβεζηά. Φνβηζκέλν από ην κηζνζθόηαδν, είπε: «ΜΑ ΣΙ ΚΑΝΔΣΔ! ΠΡΔΠΔΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΔΙΝΔΣΔ ΑΝΑΜΜΔΝΑ, ΔΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΣΟ ΢ΚΟΣΑΓΙ!» …θαη μέζπαζε ζε δάθξπα…

Σόηε ην ηέηαξην θεξί είπε κε ζπκπόληα : “ΜΗ ΦΟΒΑ΢ΑΙ ΚΑΛΟ ΜΟΤ, ΜΗΝ ΚΛΑΙ΢: Ο΢Ο ΘΑ ΔΙΜΑΙ ΔΓΩ ΑΝΑΜΜΔΝΟ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΤΜΔ ΠΑΝΣΑ ΝΑ ΞΑΝΑΝΑΨΟΤΜΔ ΣΑ ΑΛΛΑ ΣΡΙΑ ΚΔΡΙΑ… Δγώ είκαη

Η ΔΛΠΙΓΑ»

…κε κάηηα ιακπεξά θαη γεκάηα δάθξπα, ην κσξό πήξε ην θεξί ηεο ειπίδαο, θαη μαλάλαςε όια ηα άιια…

…Α΢ ΜΗΝ ΢ΒΗ΢ΔΙ ΠΟΣΔ Η ΔΛΠΙΓΑ ΜΔ΢’ ΣΙ΢ ΚΑΡΓΙΔ΢ ΜΑ΢...

...θαη θαζέλαο από καο αο ζπκάηαη (ζαλ εθείλν ην κσξό), λα αλάβεη μαλά κε ηελ Διπίδα, ηελ Πίζηε, ηελ Δηξήλε θαη ηελ Αγάπε…