SAMENVATTING HOEFBEVANGENHEID

(LAMINITIS)

Hoefbevangenheid is een ernstige stofwisselingsaandoening, die zich uit in

een ontsteking aan de hoeflederhuid (de hoeflederhuid zit achter de dikke
hoornlaag en houdt het hoefbeen op zijn plaats). Deze lederhuid bestaat
uit een groot aantal zogenaamde “lamellen” waaraan het hoefbeen
vastzit. Bij hoefbevangenheid zijn de lamellen zó ontstoken dat ze
afsterven en dat de verbinding tussen de hoornlaag en de hoeflederhuid
laat los (laminitis). De stofwisselingsstoornis leidt tot vochtuittreding dat
gevangen zit tussen het 'leven" en het hoorn van de hoef en nergens heen
kan. Hoefbevangenheid is erg pijnlijk.
Hoefbevangenheid treedt meestal (het eerst) op aan de voorhoeven.

Hoefbevangenheid kan door de volgende oorzaken ontstaan:

• Darmstoornissen (door te energierijke voeding of door plotselinge
rantsoenwijzigingen)
• Overbelasting (overgewicht, zoolkneuzingen). Bijvoorbeeld op harde
ondergrond langdurig draven en galopperen.
• Baarmoederontsteking
• Geneesmiddelen (vooral NSAID's)
Een paard dat genezen is van hoefbevangenheid blijft altijd gevoelig voor
deze aandoening.

Originalmente las caballos comen hierba que contiene poco fécula.

Alimento de granos y maíz contiene bastante fécula. Si la ingestión de
fécula es superior a la capacidad digestivo, un parte pasa indigerido por el
intestino grueso. Este fécula es desintegrado por los microbacterias -
pero no en ácidos grasos como debe pero en ácido láctico. Esto es un
ácido fuerte que puede matar las microbios que descomponen las fibras.
Cuando este microbacterias en el intestino grueso mueren por el medio
ambiente ácido, se produce endotoxinos – venenos – quienes puede
causar cólico y laminitis. Los endotoxinos que entran en el sangre causan
contracción de las venas. Esto disminuye el flujo de sangre a los cascos
que así no reciben oxigeno suficiente que puede causar laminitis.

Verreweg het meeste paardenvoer bevat (veel te) veel zetmeel en suikers
voor gevoelige paarden. Die zitten vnl. in graan, en aangezien dat het
hoofdbestanddeel is van veel voeders is dat wel logisch. Gemiddeld liggen
de percentages suiker en zetmeel tussen de 30 en 40%. Voor paarden die
dreigen hoefbevangen te raken (of dit misschien al zijn), is dit dus niet
geschikt (nota: Omolene contiene >42%).

De conditie (hoeveelheid vet) van uw paard of pony is een van de

belangrijkste factoren die de gevoeligheid van een paard voor
hoefbevangenheid bepaalt. Een paard is in goede conditie, wanneer u de
ribben van het paard niet kunt zien, maar wel makkelijk kunt voelen.
Wanneer u diep moet graven om de ribben te voelen is uw paard te dik.

Hoefbevangenheid kan ieder paard treffen, dikke(re) paarden lopen echter

meer kans op hoefbevangenheid, zoals ook paarden met
insulineresistentie en paarden met de ziekte van Cushing.
Of je in de gevarenzone komt kan je o.a. voelen aan de hardheid van de
manenkam. Hoe harder die is, hoe meer je moet gaan uitkijken voor
hoefbevangenheid. Ook de kuil boven de ogen is een indicator, als die
gevuld raakt moet je gaan uitkijken.

Wanneer een paard hoefbevangen is, kan je het beste het volgende doen:
• Geef geen krachtvoer meer maar uitsluitend stengelig hooi
• Geef in plaats van krachtvoer een vitaminen en mineralen koek
of supplement.
• Zet je paard op nat zand of in de modder, om zo de hoef continue te
koelen en de druk op de hoef te verdelen.
• verwijder het beslag en bekap het paard zo dat het hoefbeen weer
parallel komt met de grond.

Voorkoming: bij een paard dat om wat voor reden dan ook niet meer aan
het werk gezet kan worden, zijn de maatregelen die je met voeding kunt
nemen eigenlijk de enige opties die er zijn. Mag je paard wel werken, dan
is het beste wat je kunt doen om hoefbevangenheid te voorkomen, naast
het nemen van maatregelen rond en met het voer, (veel) beweging
geven, zodat de suikers en zetmeel verbrand worden.

Is je paard eenmaal hoefbevangen, dan hangt het een beetje af van de

ernst ervan.
Ernstig hoefbevangen paarden mogen niet worden afgestapt, maar
moeten onmiddelijk stil gezet worden. Het liefst op zachte ondergrond,
zodat het paard uitgenodigd wordt te gaan liggen. Het is belangrijk dat
het dier snel pijnstilling krijgt en een middel dat de bloedsomloop in de
ondervoeten bevordert. Het koelen van de hoeven is ook prettig voor
hoefbevangen paarden. 2 Tot 3 keer daags de hoeven koud afdouchen.
Voor lichtere gevallen is lichte beweging meestal beter. Geen gedwongen
beweging (tenzij je geen keus hebt), maar het paard zelf laten bewegen.
Bewegen zorgt ervoor dat de bloedsomloop in de hoef wordt gestimuleerd
en afvalstoffen worden afgevoerd, zodat de druk en dus de pijn afneemt.
RESUMEN LAMINITIS

La laminitis es un grave trastorno del metabolismo que se manifiesta en

una inflamación de la dermis de los cascos (la dermis de los casco está
detrás de la capa córnea gruesa y mantiene el hueso en su lugar). La
dermis se compone de un gran número de las denominadas "laminas". En
la laminitis, las laminas son tan inflamado que se mueren y que la dermis
y el hueso se desconectan. El trastorno metabólico resulta en retención de
líquidos, atrapado entre el dermis y el cuerno de la cascos, dónde no
puede ir. Laminitis es muy doloroso.
Laminitis ocurre generalmente (primero) en los cascos de las manos.

Laminitis puede ocurrir por las siguientes causas:

• Trastornos (por una dieta demasiado rica en energía o cambios
repentinos de la dieta)
• Sobrecarga (exceso de peso, moretones en la planta). Por ejemplo,
largos trotes y el galopes sobre subsuelos duros.
• La inflamación del útero
• Las drogas (especialmente los NSAID’s).
Un caballo que se recuperó de la laminitis es siempre susceptible a esta
enfermedad.

Originalmente las caballos comen hierba que contiene poco fécula.

Alimento de granos y maíz contiene bastante fécula. Si la ingestión de
fécula es superior a la capacidad digestivo, un parte pasa indigerido por el
intestino grueso. Este fécula es desintegrado por los microbacterias -
pero no en ácidos grasos como debe pero en ácido láctico. Esto es un
ácido fuerte que puede matar las microbios que descomponen las fibras.
Cuando este microbacterias en el intestino grueso mueren por el medio
ambiente ácido, se produce endotoxinos – venenos – quienes puede
causar cólico y laminitis. Los endotoxinos que entran en el sangre causan
contracción de las venas. Esto disminuye el flujo de sangre a los cascos
que así no reciben oxigeno suficiente que puede causar laminitis.

La mayoría de los concentrados tienen (demasiado) mucho fécula y

azúcares para caballos sensibles. En promedio, los porcentajes de azúcar
y fécula son entre el 30 y el 40%. Para equinos sensitivo para laminitis
este no es adecuada (nota: Omolene contiene > 42%).

La condición (cantidad de grasa) de su caballo es uno de los principales

factores que afectan la sensibilidad de un caballo para encontrar laminitis.
Un caballo está en buenas condiciones, cuando no se puede ver las
costillas, pero se sienten con facilidad. Cuando tenga que cavar hondo en
tu caballo para sentir las costillas, es demasiado gordo.

Laminitis puede afectar a cualquier caballo, caballos gordos sin embargo

son más propensos a la laminitis.
Puedes juzgar el riesgo para obtener laminitis por la dureza de la cresta
del cuello. Cuanto es más duro, tiene más riesgo. El agujero de arriba de
los ojos es un indicador; cuando llena debes cuidar.
Una vez que un caballo tiene laminitis, lo mejor es hacer lo siguiente:
• no da más concentrado pero sólo heno
• en vez de una concentrado, lo da torta de vitaminas y minerales
• Pon tu caballo sobre la arena mojada o el barro, para la refrigeración
continua y la distribución de la presión sobre los cascos.
• quita el herraje y casquea así que la pierna del casco está paralela con
el suelo.

Prevención: Para que un caballo que ya no se puede poner a trabajar, los

medidas que puede tomar con el alimento son realmente las únicas
opciones que hay. Si el caballo puede trabajar, lo mejor para prevenir la
laminitis, además de adaptar su comida, es el movimiento, de modo que
los azúcares y los almidones se queman.

Una vez que su caballo tiene laminitis, depende un poco de la gravedad.

Caballos con laminitis severa no deben (y no quieren) caminar y deben

descansar de inmediato. Preferentemente en un terreno blando, de
manera que el caballo se le invita a recostarse. Es importante que el
animal obtenga alivio del dolor y una medicina que estimula la circulación
sanguínea en los pies. El enfriamiento (ducha fría 2 a 3 veces al día de los
cascos) es bueno también.

En los casos más ligeros, ejercicio ligero es generalmente mejor. Ningún

movimiento forzado (a menos que no tienen otra opción), pero haga que
el caballo se mueve su mismo. El ejercicio hace que la circulación de la
sangre en el casco se promueve y que los residuos se eliminan de modo
que la presión y por lo tanto el dolor se reducen.