Τα Χριστούγεννα του Νικόλα

Tα Χριστούγεννα του Νικόλα

Θεατρικό έργο
για την περίοδο των Χριστουγέννων

GALILAIA PRODUCTIONS 2010

ΤΙΤΛΟΣ: Τα Χριστούγεννα του Νικόλα
ΣΕΝΑΡΙΟ: Λένα Κόγια
ΜΟΥΣΙΚΗ: Αν θέλετε και μπορείτε στην εισαγωγή, στο τέλος και στην αρχή
κάθε σκηνής καθώς και στο τέλος. Κάτι Χριστουγεννιάτικο.
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ: Στην κρίση των υπευθύνων
ΣΚΗΝΙΚΑ: Ανάλογα με τον χώρο. Τα απαραίτητα περιγράφονται στο σενάριο.
ΚΑΜΕΡΑ: Καλό είναι να το τραβήξετε με βίντεο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Απαραίτητες για τα παιδιά.
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΑΦΗΓΗΤΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΣ
ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ
Μαμά Νικόλα – ΣΟΦΙΑ
Μπαμπάς Νικόλα ‐ Γιώργος
4 ξαδέρφια = ΒΑΣΙΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΆΝΝΑ, ΜΑΡΙΑ
ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ
ΘΕΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΕΙΔΟΣ: Θεατρικό έργο για κατηχητικά σχολεία
ΗΛΙΚΙΑ: Παιδιά από 10‐18 ετών
ΧΡΟΝΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΕΡΓΟΥ: Χριστούγεννα 2010

ΕΚΔΟΣΗ: GALILAIA PRODUCTIONS
Ορθόδοξη Ιεραποστολική Αδελφότητα
«Ο Άγιος Αυγουστίνος» Τρίκορφο Φωκίδος 330 56,
τηλ. 26340‐44282, 44381.

2 Tα Χριστούγεννα του Νικόλα
Σημείωμα σεναριογράφου

Τα σκηνικά που βάζω μέσα στο έργο είναι ενδεικτικά, προσπάθησα να τα κάνω όσο το
δυνατόν πιο εύκολα. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιο απ’ τα σκηνικά δεν είναι εφικτό
για σας το αλλάζετε, ή το παραλείπετε. Επίσης έχω βάλει μέσα μόνο τα πιο
«απαραίτητα» σκηνικά, το φόντο το αφήνω στην φαντασία σας.

Ο αφηγητής πρέπει να είναι ενήλικας. Το κείμενο θα το διαβάζει από μέσα. Ο ΝΙΚΟΛΑΣ
είναι 10 χρονών. Ο ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ έχει πολύ σημαντικό ρόλο, είναι γύρω στα 70 και
μπορεί να τον παίξει ένα παιδί ντυμένος ηλικιωμένος ή ένας ενήλικας. Η μαμά‐
ΣΟΦΙΑ επίσης μπορεί να παιχτεί από ένα κοριτσάκι (ψηλό). Το ίδιο ισχύει και για
τον μπαμπά. Τα ξαδέρφια παίζονται από μικρά παιδιά. Είναι 4 αλλά εσείς αν θέλετε
βάζετε περισσότερα. Η ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ και ο ΘΕΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ παίζονται κι αυτοί από
παιδιά ντυμένοι ενήλικες (ας είναι πιο ψηλά απ’ τα άλλα παιδιά). Για τυχόν απορίες
και προβλήματα στο τηλέφωνό μου.

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ: Ο αφηγητής κατά την διάρκεια όλου του έργου θα
βρίσκεται μπροστά‐μπροστά σαν να διηγείται μια ιστορία και από πίσω του θα
διαδραματίζονται οι σκηνές.

Tα Χριστούγεννα του Νικόλα 3
Σκηνή 1

(Βρισκόμαστε στο σπίτι του Νικόλα, τα βασικά σκηνικά είναι: ένας καναπές μπροστά‐
μπροστά, ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, κάπου πίσω δεξιά και ένα τραπέζι με
καρέκλες για 8‐10 άτομα. Μπορείτε να ενώσετε δύο τραπέζια και να βάλετε από
πάνω ένα τραπεζομάντηλο για περισσότερη ευκολία. Πάνω στο τραπέζι ας
υπάρχουν χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά. Επίσης ο χώρος θα πρέπει να έχει
χριστουγεννιάτικο στολισμό. Από κει και πέρα αυτοσχεδιάζετε. Μπροστά απ’ τον
καναπέ υπάρχουν κάποια παιχνίδια).

Μπαίνει ο Αφηγητής

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Τα Χριστούγεννα είναι μία από τις πιο σημαντικές γιορτές του χρόνου. Οι
περισσότεροι από μας βρίσκουμε κάτι ιδιαίτερο σ’ αυτή την γιορτινή μέρα, αλλά
και σ’ όλες τις μέρες που προηγούνται, τις μέρες εκείνες που στολίζουμε τα σπίτια
μας, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, αγοράζουμε δώρα για τους αγαπημένους μας
φίλους, ετοιμάζουμε το γιορτινό τραπέζι, ακούμε κάλαντα απ’ τα παιδιά,
απολαμβάνουμε τον στολισμό της πόλης μας, τα φωτάκια, τα φωτεινά αστέρια,
τις γιρλάντες και τις πολύχρωμες χριστουγεννιάτικες μπάλες… αυτή η τόσο
ξεχωριστή μέρα του χρόνου δίνει στα μικρά παιδιά χαρά, σε κάποιους ενήλικες
μελαγχολία, σ’ άλλους, όμορφες παιδικές αναμνήσεις, σε ορισμένους την χαμένη
αθωότητά τους… και σε άλλους… την αλήθεια που είναι ότι ένας Θεός, ο Ιησούς
Χριστός έρχεται στην γη και γίνεται άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο κατά
Χάριν Θεό…
Η σημερινή μας ιστορία για τα Χριστούγεννα του μικρού Νικόλα αφορά αυτή την
αλήθεια, που όποιος άνθρωπος την βιώνει, ζει την χαρά της γέννησης του
Χριστού μέσα στην καρδιά του και τότε ξεχνάει όλες τις άλλες επίγειες χαρές και
ζει πραγματικά Χριστούγεννα.

Μπαίνει ο ΝΙΚΟΛΑΣ και πάει μπροστά από τον καναπέ που είναι τα παιχνίδια του και
ξεκινάει να παίζει όλο χαρά (Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ όπως είπα κάθεται μπροστά και όταν δεν
μιλάει παρατηρεί την σκηνή.)

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Είναι παραμονή Χριστουγέννων, 24 Δεκεμβρίου, τα σχολεία μόλις έχουν
κλείσει και ο μικρός ΝΙΚΟΛΑΣ απολαμβάνει τις διακοπές του παίζοντας με τα
καινούρια του παιχνίδια από το πρωί. Η μαμά του Νικόλα μαγειρεύει και το σπίτι
είναι γεμάτο με μυρωδιές από κουλουράκια και τσουρέκια.

Μπαίνει μέσα η μαμά του Νικόλα, στο ένα της χέρι έχει ένα κουζινικό γάντι. Πάει προς
τον Νικόλα σκύβει και τον φιλάει και λέει:

ΣΟΦΙΑ (Μαμά Νικόλα): Είσαι χαρούμενος για τα καινούρια σου παιχνίδια Νικόλα μου;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Αν είμαι μαμά!! Είναι αυτά που ήθελα!! Είναι τέλεια!

Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι (Αν θέλετε ήχο κουδουνιού πόρτας μπορώ να σας
στείλω.) Είναι ο ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ.

ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ: Μισό λεπτό να δω ποιος είναι.
Πάει προς την πόρτα την ανοίγει.

ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ: Ααααα, καλημέρα Κυρ‐Γιάννη! Χρόνια πολλά, πώς είσαι; Έλα, έλα μέσα.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Καλά είμαι ΣΟΦΙΑ μου, είπα να έρθω να δω τι κάνετε, να δω και τον
Νικολάκη…

ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ: Ναι, ναι καλά έκανες Κυρ‐Γιάννη μου, μισό λεπτό γιατί έχω το φαγητό στο
φούρνο (και πάει μέσα στην κουζίνα, δηλαδή βγαίνει απ’ το σκηνικό. Ο κυρ‐Γιάννης
πάει προς τον Νικόλα, ο ΝΙΚΟΛΑΣ σηκώνεται και τον αγκαλιάζει).

ΝΙΚΟΛΑΣ: Κυρ‐Γιάννη μου, κυρ‐ Γιάννη μου, τι ωραία που ήρθες!

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Τι κάνεις Νικολάκη μου;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Καλά είμαι Κυρ‐Γιάννη, κοίτα! Μου πήρανε τόσα πολλά δώρα οι γονείς μου και
είμαι πολύ χαρούμενος!

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Μπράβο Νικολάκη μου!
Ο Νικόλας συνεχίζει το παιχνίδι ο κυρ‐ Γιάννης κάθεται στον καναπέ.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο Κυρ‐Γιάννης ήταν γείτονας. Αγαπούσε πολύ τον Νικόλα και πήγαινε
συχνά να τον δει. Τον έβλεπε σαν εγγονό του.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Νικόλα μου έλα κάθισε εδώ κοντά μου. Θέλω να σου πω μια ιστορία μέρες
που είναι.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Τι ιστορία;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Έλα, έλα και θα σου πω.

Σηκώνεται ο Νικόλας και πάει και κάθεται στον καναπέ μαζί του. Ο ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ τον
αγκαλιάζει.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Ωραία. Άκου λοιπόν Νικόλα πως έχει αυτή η ιστορία. Ήταν που λες μια
φορά ένας πατέρας που είχε πολλά παιδιά. Κάποτε έφτασε η μέρα της γιορτής του.
Ξεκίνησε λοιπόν να πάει στο σπίτι των παιδιών του που του ετοιμάζανε μια μεγάλη
γιορτή γεμάτος ανυπομονησία. Όταν έφτασε χάρηκε πάρα πολύ, γιατί είδε ότι το
σπίτι ήταν γιορτινό, είχαν βάλει τα καλά τραπεζομάντηλα, είχαν ετοιμάσει ένα
μεγάλο γιορτινό τραπέζι, είχαν ανάψει κεριά, είχαν πάρει δώρα… και που λες
Νικολάκη, κάτσανε όλοι μαζί και αρχίσανε να τρώνε. Το φαγητό ήταν υπέροχο και
πλούσιο, όμως… όσο περνούσε η ώρα, ο πατέρας συνειδητοποιούσε ότι δεν
ασχολούνταν μαζί του, ήταν λες και είχαν ξεχάσει ότι αυτή ήταν η μέρα της γιορτής
του και ο πατέρας Νικολάκη στενοχωρήθηκε πάρα πολύ. Έπειτα, κάθησαν στο
σαλόνι άνοιξαν την τηλεόραση κουβέντιαζαν, αλλά κανείς δεν του μιλούσε! Τόσο
που έφυγε πριν τελειώσει η γιορτή γιατί απλά κανένας δεν του έδινε σημασία. Ήταν
λες και όλα τα παιδιά του είχαν μαζευτεί εκεί μόνο και μόνο για να απολαύσουν το
γιορτινό τραπέζι και να πάρουν τα δώρα τους και όχι γιατί πραγματικά
χαιρόντουσαν για την γιορτή του πατέρα τους.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Καλά πως γίνεται αυτό; Πως γίνεται να ξεχάσουν την γιορτή του; Δεν
καταλαβαίνω. Αυτό είναι πολύ λυπηρό.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Κι όμως Νικόλα μου, τον ξεχάσανε, τον ξεχάσανε. Πρόσεξε μην κάνεις κι
εσύ το ίδιο αύριο.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Τι εννοείς Κυρ‐Γιάννη; Πως γίνεται να κάνω κάτι τέτοιο; Εμένα ο πατέρας μου
δεν γιορτάζει αύριο.
Ο Κυρ‐Γιάννης χαμογελάει και φιλάει τον Νικόλα στο κεφάλι.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Τι, αυτή ήταν όλη και όλη η ιστορία;;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι Νικόλα μου και μην την ξεχάσεις ποτέ.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Δεν μ’ άρεσε, ήταν πολύ λυπητερή.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Πρέπει να φύγω Νικόλα, θα έρθω αύριο που είναι Χριστούγεννα να σου
φέρω το δώρο σου.

Ο Κυρ‐Γιάννης σηκώνεται για να φύγει. Μπαίνει μέσα η μαμά του Νικόλα φουριόζα.

ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ: Τι; Φεύγεις κιόλας κυρ‐Γιάννη; Κάτσε να σου προσφέρω ένα
μελομακάρονο, ένα κανταΐφι…

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Πρέπει να φύγω ΣΟΦΙΑ, θα έρθω αύριο για να σας ευχηθώ, να φέρω και
το δώρο του Νικόλα.

ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ: Όπως νομίζεις κυρ‐Γιάννη.
Τον οδηγεί μέχρι την πόρτα.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Γεια σου Κυρ‐Γιάννη.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Γεια σου και σένα αγόρι μου.

ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ: Στο καλό.
Η κυρία Σοφία πάει πάλι στην κουζίνα, ο ΝΙΚΟΛΑΣ κάθεται και παίζει με τα παιχνίδια του.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο ΝΙΚΟΛΑΣ δεν κατάλαβε γιατί ο ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ του είπε αυτή την ιστορία.
Αλλά γρήγορα το ξέχασε και συνέχιζε να παίζει με τα παιχνίδια του.

Εδώ ο Νικόλας βγαίνει απ’ το σκηνικό και μένει μόνος του ο Αφηγητής. Συνεχίζει ο
Αφηγητής.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Η μέρα πέρασε και ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Ήταν Χριστούγεννα. Η μαμά
του Νικόλα απ’ το πρωί μαγείρευε και το σπίτι μοσχοβολούσε από τις μυρωδιές.
Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ήταν πολύ χαρούμενος γιατί σήμερα θα έρχονταν στο σπίτι οι θείοι
του και τα ξαδέρφια του. Ανυπομονούσε. Ξύπνησε νωρίς – νωρίς το πρωί και τους
περίμενε.

Σκηνή 2
(στην ουσία η ίδια σκηνή είναι απλά το χώρισα γιατί αλλάζει η μέρα)

Εδώ ξαναμπαίνει ο ΝΙΚΟΛΑΣ, καλό θα ήταν να φοράει άλλα ρούχα. Πιο γιορτινά.
Περπατάει στο χώρο ανυπόμονα. Μπαίνει μετά από λίγα δευτερόλεπτα και ο
μπαμπάς του Νικόλα.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Τι έγινε αγόρι μου; Γιατί είσαι έτσι;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Τίποτα μπαμπά, απλά ανυπομονώ να έρθουν τα ξαδέλφια μου.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Αααααα γι’ αυτό έχεις ξυπνήσει απ’ τα χαράματα;;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Εσύ γιατί λες;;

Και συνεχίζει να περπατά ανυπόμονα. Χτυπάει το κουδούνι της πόρτας. Είναι οι θείοι του
και τα ξαδέρφια του. Πάει ο πατέρας και ανοίγει. Οι καλεσμένοι μπορούν να
φορούν μπουφάν τα οποία θα τα βγάλουν και θα τα αφήσουν κάπου. Αν δεν γίνεται
αυτό δεν πειράζει.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Οοοο καλώς ήρθατε! Χρόνια πολλά! (Φιλιούνται, αγκαλιάζονται).

ΝΙΚΟΛΑΣ: Αχ! Ήρθατε επιτέλους! (Και πηγαίνει προς τα ξαδέλφια του όλο χαρά. Και τα
ξαδέλφια του πρέπει να είναι χαρούμενα που τον βλέπουνε)

ΝΙΚΟΛΑΣ: Ξύπνησα απ’ τα χαράματα και σας περίμενα,

ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ: Τι κάνεις Γιώργο; Που είναι η Σοφία;

Μπαίνει μέσα και η μαμά του Νικόλα
ΜΑΜΑ ΝΙΚΟΛΑ: (όλο χαρά) Εδώ είμαι Νίκη, Χρόνια πολλά! καλωσήρθατε! (Φιλιούνται,
αγκαλιάζονται και με τον θείο Κώστα, γενικά όλοι χαιρετούνε όλους.)

Ο μπαμπάς του Νικόλα και ο θείος του πάνε και κάθονται στο τραπέζι.

ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ: Εμείς πάμε λίγο μέσα με την ΣΟΦΊΑ. Και πάνε στην κουζίνα.

Ο Νικόλας κάθεται και παίζει με τα ξαδέρφια του. Τώρα θα μιλήσει ο Αφηγητής. Όση ώρα μιλάει
η μαμά Σοφία και η θεία Νίκη φέρνουν απ’ την κουζίνα πιάτα με φαγητό και τα βάζουν στο
τραπέζι. Τώρα εσείς μπορείτε να έχετε και απλά τυροπιτάκια ή μελομακάρονα ή δεν ξέρω
εγώ τι άλλο γιατί φαντάζομαι ούτως ή άλλως ότι μετά την γιορτή θα έχετε κέρασμα. Αν όχι
βρείτε κάτι για κέρασμα που να είναι κάμποσα όμως).

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Όλοι σήμερα ήταν χαρούμενοι. Όπως και σε κάθε ελληνικό σπίτι. Αυτή την
ώρα σε όλες τις γωνιές της χώρας, στρώνεται το γιορτινό τραπέζι και οι
οικογένειες τρώνε όλοι μαζί. Έτσι γινόταν και εδώ. Μαζευτήκανε όλοι για να
γιορτάσουν τα Χριστούγεννα…

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Που λες Κώστα, ωραία είναι τα Χριστούγεννα δεν λέω,
ξεκουράζεσαι τρως, αλλά πιο πολύ βρε αδελφέ μου αυτές οι γιορτές είναι για τα
παιδιά.

ΘΕΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ: Έτσι είναι όπως τα λες Γιώργο. Να κοίτα τα. Έχουν εκεί τα παιχνίδια τους
και χαίρονται.

Εδώ η μαμά του Νικόλα και η ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ πρέπει να έχουν τελειώσει το στρώσιμο του
τραπεζιού και μόλις μπαίνουν μέσα λένε:

MAMA ΣΟΦΙΑ: Που λες Νίκη αυτές τις πιατέλες τις πήρα από ένα μαγαζί στην Νέα Ιωνία,
τέλειες δεν είναι;

ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι Σοφία, κρίμα που δεν μου το ‘πες να πήγαινα κι εγώ να πάρω.

MAMA ΣΟΦΙΑ: Παιδιά ελάτε να φάμε.

Τα παιδιά σηκώνονται για να φάνε. Κάθονται όλοι στο τραπέζι και τρώνε. Τώρα εσείς
μπορεί να έχετε και πατατάκια για να φάνε ή ότι σκεφτείτε ή όπως είπα πριν κάνα
τυροπιτάκι. Καθώς κάθονται στο τραπέζι.

MAMA ΣΟΦΙΑ: Παιδιά τι δώρα σας έφερε ο Άγιος Βασίλης;

ΜΑΡΙΑ: Εμένα μου έφερε την καινούρια Barbie.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Εμένα έναν spiderman.

ΒΑΣΙΛΗΣ: Κι εμένα.

ΆΝΝΑ: Εμένα έναν τεράστιο αρκούδο!

MAMA ΣΟΦΙΑ: Μπράβο παιδιά! Πάντως τα παιδιά τις χαίρονται τις γιορτές περισσότερο
από μας.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: Όπως είπα τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά…

Και συνεχίζουνε να τρώνε. Όσο μιλάει ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ μπορούνε να κάνουνε και ότι μιλάνε, αλλά
χωρίς ήχο, δεν είναι υποχρεωτικό. Κατόπιν τα παιδιά πάνε και κάθονται μπροστά απ’ τον
καναπέ και παίζουνε, οι μεγάλοι κάθονται στο τραπέζι και κάνουν ότι συζητάνε
χαμηλόφωνα. Συνεχίζει ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Έτσι πέρασε το μεσημέρι των Χριστουγέννων. Τα παιδιά έπαιζαν, όπως το
συνήθιζαν σε κάθε επίσκεψη. Οι μεγάλοι κουβέντιαζαν, έβλεπαν τηλεόραση,
έτρωγαν, έπιναν και σχολίαζαν καμαρώνοντας τα παιδιά τους όπως κάνουν σε
κάθε γιορτή. Αν το σπίτι δεν ήταν στολισμένο, κανείς δεν θα μπορούσε να
καταλάβει ότι είναι Χριστούγεννα. Κανείς δεν φαινόταν να θυμάται τι
γιορτάζουμε αυτή την άγια ημέρα. Κανείς δεν μιλούσε για τον μικρό Χριστό, τον
Σωτήρα που γεννήθηκε στον κόσμο. Σε ένα φτωχικό στάβλο της μακρινής
Βηθλεέμ ο Θεός γεννήθηκε σαν πτωχό παιδί για χάρη των ανθρώπων. Όμως
κανείς δεν φαινόταν να το θυμάται μέχρι που η μέρα πέρασε και οι επισκέπτες
ήρθε η ώρα να φύγουνε.

Περιμένει λίγο ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ

ΘΕΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ: Νομίζω ότι πρέπει να πηγαίνουμε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Όχι, όχι μπαμπά, θέλουμε να παίξουμε.

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΖΙ: Ναι θέλουμε να παίξουμε.

ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ: Θα έρθουμε και άλλη μέρα παιδιά, μην στεναχωριέστε.

Τα παιδιά δείχνουν στεναχωρημένα. Οι θείοι και οι γονείς του Νικόλα σηκώνονται απ’ το τραπέζι.
Μετά σηκώνονται και τα παιδιά στεναχωρημένα Αν κάνατε αυτό με τα μπουφάν τώρα θα
πρέπει να βάλουν τα μπουφάν τους. Τα παιδιά πάνε δίπλα στους γονείς τους.

MAMA ΣΟΦΙΑ: Χαρήκαμε πολύ που ήρθατε.

ΘΕΙΑ ΝΙΚΗ: Κι εμείς Σοφία, την επόμενη φορά να έρθετε εσείς σπίτι μας.

MAMA ΣΟΦΙΑ: Εννοείται!! (Φιλιούνται και αγκαλιάζονται όλοι). Φεύγουν οι θείοι και τα
ξαδέλφια. Ο ΝΙΚΟΛΑΣ πάει και κάθεται στον καναπέ μαζί με τον πατέρα του. Η μαμά
του μαζεύει το τραπέζι.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: (τον αγκαλιάζει και του λέει): Λοιπόν Νικόλα μου, είσαι
ευχαριστημένος;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Ναι είμαι αλλά θα ήθελα να κάτσουν τα ξαδέρφια μου περισσότερο.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Δεν είπαμε ότι θα πάμε το συντομότερο να τους δούμε;;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Ναι.

Χτυπάει το κουδούνι της πόρτας. Είναι ο ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ. Σηκώνεται ο μπαμπάς του Νικόλα
για να ανοίξει. Ανοίγει την πόρτα.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Βρε, βρε καλώς τον! Χρόνια πολλά Κυρ‐Γιάννη!

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Χρόνια πολλά και σε σένα Γιώργο!

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Έλα έλα πέρασε.

ΝΙΚΟΛΑΣ: (Όλο χαρά): Κυρ‐Γιάννη τι ωραία που ήρθες!! Χρόνια πολλά!

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Χρόνια πολλά και σε σένα αγόρι μου. Σου έφερα το δώρο σου

Του το δίνει.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Πω, πω τι μεγάλο που είναι!!! Σ’ ευχαριστώ πολύ Κυρ‐Γιάννη!
Και κάθεται κάτω και το ανοίγει.

Όλη αυτή την ώρα η μαμά του Νικόλα υποτίθεται ότι μαζεύει το τραπέζι και άρα
μπαινοβγαίνει. Αν δεν έχει τελειώσει το μάζεμα όταν βλέπει τον Κυρ‐ Γιάννη του
λέει:

MAMA ΣΟΦΙΑ: Χρόνια πολλά Κυρ‐Γιάννη (τον φιλάει) Να σε κεράσω ένα γλυκό;
ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Σ’ ευχαριστώ Σοφία αλλά ήδη έχω φάει σήμερα και πρέπει να προσέχω το
ζάχαρό μου.

MAMA ΣΟΦΙΑ: Καλά δεν σε πιέζω. (Και συνεχίζει να μαζεύει ή αν έχει τελειώσει κάθεται
μαζί τους στον καναπέ).

Αν έχει τελειώσει το μάζεμα προτού μπει ο κυρ‐Γιάννης στην σκηνή απλά όταν τον βλέπει
λέει τα παραπάνω λόγια. Δηλαδή : Χρόνια πολλά Κυρ‐Γιάννη. Να σε κεράσω…κ.λπ.
Ο Νικόλας κάθεται κάτω και παίζει με το δώρο του. Τώρα που κάθονται όλοι μαζί
στον καναπέ με τον Γιαννάκη να έχει ανοίξει το δώρο του λένε:

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Πως πέρασες σήμερα κυρ‐Γιάννη;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Σηκώθηκα το πρωί και πήγα στην εκκλησία, κοινώνησα, ήταν πολύ ωραία,
κατανυκτικά. Μετά ήρθαν τα παιδιά μου και με πήρανε και πήγα μαζί στο σπίτι τους
και φάγαμε.

MAMA ΣΟΦΙΑ: Πω πω εμείς έχουμε χρόνια να πάμε τα Χριστούγεννα στην Εκκλησία… Τι
κάνουν τα παιδιά σου κυρ‐Γιάννη;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Πολύ καλά είναι! Και τα εγγόνια μου μεγάλωσαν! Σαν τον Νικόλα έγιναν!

MAMA ΣΟΦΙΑ: Εμένα να με συγχωρείς κυρ‐Γιάννη, πρέπει να πάω να πλύνω τα πιάτα.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Εντάξει Σοφία.

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Θυμάμαι κυρ‐Γιάννη όταν ήμουν μικρός πηγαίναμε στην εκκλησία
με τους γονείς μας τα Χριστούγεννα, ήταν πολύ ωραία. Κρίμα, τόσα χρόνια έχω να
πάω, αλλά που να σηκώνεσαι απ’ τις 5 το πρωί για να πας. Θα μου πεις μια μέρα το
χρόνο είναι αλλά…

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Ο καθένας ότι μπορεί, ότι μπορεί…

Ο μπαμπάς του Νικόλα κάνει ότι ψάχνει να βρει που είναι το κινητό του
ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Μισό λεπτό κυρ‐Γιάννη, να βρω που είναι το κινητό μου.

Και σηκώνεται και πάει μέσα. Έτσι μένουν στην σκηνή μόνο ο κυρ‐Γιάννης με τον Νικόλα.
ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Λοιπόν Νικόλα μου, κατάλαβες τη σημασία της ιστορίας που σου είπα
χθες;

Ο Νικόλας σταματάει να παίζει και πάει και κάθεται μαζί του στον καναπέ.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Εννοείς την ιστορία με τον πατέρα και τα παιδιά του;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι αυτή εννοώ. Το μυστικό των Χριστουγέννων!

ΝΙΚΟΛΑΣ: Ναι την θυμάμαι αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το μυστικό;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Θα σου πω. Ο Πατέρας αυτός Νικόλα μου δεν είναι κανένας άλλος από τον
Θεό μας, τον Χριστό. Όπως είδες σήμερα γιόρταζε αλλά κανείς δεν Τον θυμήθηκε.
Όλοι ξύπνησαν το πρωί, φάγανε, γλεντήσανε, χαρήκανε, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε
ότι σήμερα γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού μας. Ένα μήνα ολόκληρο
γιορτάζουνε και δεν τιμούνε το εορταζόμενο πρόσωπο. Μόνο ευχές για
Χριστούγεννα αλλά χωρίς τον Χριστό. Και τώρα τελευταία ούτε καν ευχές για τα
Χριστούγεννα. Ευχές για καλές γιορτές κάνουν. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό
γιορτάζουνε Νικόλα! Ούτε στην Εκκλησία δεν πάνε πια να λάβουν τα Τίμια Δώρα
τέτοια μέρα!

ΝΙΚΟΛΑΣ: Εγώ το ξέχασα κυρ‐Γιάννη, γιατί περίμενα τα ξαδέλφια μου.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι αγόρι μου το ξέχασες, αλλά το μυστικό για να γιορτάσεις
Χριστούγεννα ξεκινάει από την Εκκλησία και την Θεία Κοινωνία. Σήμερα αγόρι μου
ο Θεός μας κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος για χάρη μας!

ΝΙΚΟΛΑΣ: Τι λες κυρ‐Γιάννη; Πριν 2.000 χρόνια γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, το μάθαμε και
στο σχολείο.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Τα Χριστούγεννα Νικόλα, είναι η μέρα που γιορτάζουμε το γεγονός ότι ο
Θεός μας, ο Χριστός, κατέβηκε στην γη για να ζήσει ανάμεσά μας σαν άνθρωπος,
για να σταυρωθεί, να αναστηθεί και να μας δώσει την ευκαιρία να κερδίζουμε την
αιώνια ζωή, τον παράδεισο. Αυτό γιορτάζουμε σήμερα Νικόλα, αλλά όπως βλέπεις
δυστυχώς το έχουμε ξεχάσει. Δυστυχώς απλά συναντιόμαστε όλοι μαζί για να
κάνουμε ρεβεγιόν μόνο. Το μυστικό όμως για να γιορτάσουμε αληθινά
Χριστούγεννα ξέρεις ποιο είναι;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Ποιο είναι κυρ‐Γιάννη;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Είναι να γεννηθεί ο Χριστός στις καρδιές μας, δηλαδή να αλλάξουμε τρόπο
ζωής, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πραγματικοί Του φίλοι!

ΝΙΚΟΛΑΣ: (λυπημένα) Δηλαδή, έτσι όπως τα λες εσύ κυρ‐Γιάννη, εγώ Τον ξέχασα σήμερα,
γιατί εγώ δεν τα ‘ξερα όλα αυτά που μου είπες. Πάει φέρθηκα απαίσια. Πώς θα
γίνω τώρα πραγματικός Του φίλος;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: (αγκαλιάζει τον Νικόλα και του λέει): Θα γίνεις Νικόλα μου, αν μάθεις να
χαίρεσαι δίνοντας χαρά στους άλλους! Τι θα έλεγες να δώσεις μερικά από τα δώρα
σου σε κάποια παιδάκια που δεν πήραν κανένα δώρο; Ή να προσφέρεις στα φτωχά
παιδιά κάποια από τα χρήματα που σου έδωσαν; Ή αν επισκεφθείς κάποια
άρρωστα παιδιά; Αυτό κάνει τον Χριστό αληθινό σου φίλο!

ΝΙΚΟΛΑΣ: Γιατί υπάρχουν τέτοια παιδιά; Δεν το γνώριζα! Εσύ κυρ‐Γιάννη γνωρίζεις που
βρίσκονται τέτοια παιδιά;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Και βέβαια.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Μπορείς να με πάρεις να πάμε σ’ αυτά τα παιδιά;

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: Και βέβαια, αν μας επιτρέψουν και οι γονείς σου.

ΝΙΚΟΛΑΣ: Θα πω στην μαμά όλα αυτά που μου είπες και θα της πω να πηγαίνουμε στην
εκκλησία και τα Χριστούγεννα και τις Κυριακές. Και έχω πολλά παιχνίδια και
πράγματα που μπορούν να δώσουν χαρά σε πολλά παιδιά. Και λίγα χρήματα έχω.
Μπορώ να δώσω και από αυτά. Και δεν θα θυμάμαι τον Χριστό μόνο τα
Χριστούγεννα αλλά κάθε μέρα, γιατί θέλω να αγαπώ έναν Θεό που γεννήθηκε και
σταυρώθηκε για μένα.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Τα λόγια αυτά του Νικόλα συγκλόνισαν τον Κυρ‐Γιάννη. Δεν πίστευε ότι τα
άκουγε από ένα μικρό παιδί. Αλλά απ’ την άλλη, η ψυχή των παιδιών είναι τόσο
αγνή που καταλαβαίνει αμέσως την αλήθεια, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός μας και
είναι πάντα πρόθυμη να την ακούει.

ΚΥΡ‐ΓΙΑΝΝΗΣ: (Συγκινημένος) Αγόρι μου αν αγαπάς τον Χριστό μας. Εκείνος θα σου
δώσει τον παράδεισο.

Μπαίνει μέσα ο μπαμπάς του Νικόλα

ΜΠΑΜΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑ: Τι λέγατε;

ΝΙΚΟΛΑΣ: Μπαμπά μην ξαναπείς ποτέ ότι τα Χριστούγεννα είναι μόνο για τα παιδιά, ο
Χριστός μπαμπά δε γεννήθηκε μόνο για τα παιδιά. Γεννήθηκε για όλους και για
σένα που είσαι μεγάλος και για μένα. Και μας αγαπάει όλους. Και εμείς σήμερα Τον
ξεχάσαμε μπαμπά, κανείς μας δεν τον θυμήθηκε. Κοίτα στολίσαμε δέντρο και
ξεχάσαμε γιατί το στολίσαμε. Φάγαμε και ξεχάσαμε γιατί τρώμε. Δεν θα το
ξανακάνουμε αυτό μπαμπά, ποτέ, τ’ ακούς; Ποτέ! Δεν κάναμε Χριστούγεννα
σήμερα, αλλά από δω και πέρα θα κάνουμε κάθε μέρα, γιατί ο Χριστός μπορεί να
γεννηθεί στην καρδιά ενός ανθρώπου οποιαδήποτε στιγμή.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο μπαμπάς του Νικόλα τον κοιτούσε σαστισμένος. Δεν καταλάβαινε αυτά
που άκουγε. Τι είναι αυτό που λέει ο γιος μου, σκεφτότανε… Κι όμως ήρθε η
στιγμή που η επιμονή του Νικόλα μετέδωσε στην οικογένειά του το μυστικό των
Χριστουγέννων. Ο Νικόλας είχε κάνει τον Χριστό φίλο του και τον είχε καλέσει να
κατοικήσει στο σπίτι τους. Έτσι σιγά‐σιγά έμαθαν να ζουν όλοι μαζί μια ζωή
κοντά στον Θεό, με εξομολόγηση, εκκλησιασμό, προσευχή και νηστεία,
ελεημοσύνη και αληθινή αγάπη για τους ανθρώπους. Η φιλία του Χριστού έγινε
για τον Νικόλα το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής του. Τα χρόνια περνούσαν και θα
μεγάλωνε, αλλά ποτέ δεν θα ξεχνούσε την παράξενη ιστορία του κυρ‐Γιάννη, που
άλλαξε τη ζωή της οικογένειάς του και έγινε αιτία για να μάθουν να γιορτάζουν
αληθινά Χριστούγεννα!

Τέλος
και τω Θεώ δόξα


Τα Χριστούγεννα του Νικόλα

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Τα Χριστούγεννα του Νικόλα

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Tα Χριστούγεννα του Νικόλα

You might also like