Professional Documents
Culture Documents
ခ်မ္းေၿမ့သာဇံ ေမာင္ေမာင္ႏွံ
“လန္းတယ္ေနာ္ အကိုႀကီး…..”
“…အင္း……သိတယ္…”
“ဟာ…..အကိုႀကီး…ကလဲ ဒါကေတာ့ဗ်ာ…..”
“…ေၿပာပါအံုး…..အကိုႀကီးရ….”
“…ဘာကိုလဲ….”
“ေဈးကိုင္လိုက္တာ….ဒါေႀကာင့္ လူပ်ိဳႀကီးၿဖစ္ေနတာ…”
“ဟ…ေကာင္ရ…..ငါမယူခ်င္လို႔ပါကြ….မင္းဘာသိလဲ…..လူပ်ိဳႀကီးၿဖစ္ရတာ
အေႀကာင္းႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္ကြ….သိပ္ၿပီး ထံုအလြန္းရင္လည္း လူပ်ိဳႀကီးၿဖစ္တတ္တယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က သိပ္ၿပီးလည္ရင္လည္း လူပ်ိဳႀကီးၿဖစ္တတ္တယ္ကြ….”
“အင္း…..ဒီေလာက္သိရလဲ…..မဆိုးပါဘူး…”
“မဟုတ္ဘူး…….နာမည္အၿပည့္အစံုက စိမ့္စိမ့္သ…
ူ ..”
“ဘာကိုေၿပာတာလဲ….ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေပါက္ဘူး….”
“မင္းေမးခ်င္ေမး……ငါ့နာမည္…..မပါေစနဲ႔လို႔ေၿပာတာကြ...ရွင္းလား…”
“ဟဲ…ဟဲ…”
“ကဲ…သြားမယ္ကြာ……အလုပ္ရွိေသးတယ္….”
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
“ဦး…….မမအိဆီသြားမလို႔လား….”
တံခါးဝသို႔ထြက္၍ေၿပာလိုက္ေသာ စိမ့္စိမ့္သူအား သိန္းေဇာ္အားမနာတမ္း
ႀကည့္မိသည္။
“ေအး…..ဟုတ္တယ္…..”
“ခဏ ထိုင္အံုးေနာ္…..ဦး….”
“ဦး……ကိုေမးမလို႔….”
“ေမးေလ……”
“ဘာၿဖစ္လို႔လဲ……စိမ့္….”
“စိမ့္ တစ္ေယာက္ထဲလား…..အမႀကီးေရာ…..”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ…..”
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
“ေဒါက္……ေဒါက္…….ေဒါက္…..”
“…..ဟင္…..စိမ့္…..ပါလား….ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ…”
“…..ဟုတ္တယ္……ဦး….”
“…….လာ……အထဲဝင္ထိုင္ေလ…….”
“……ထိုင္ေလ…..စိမ့္…..”
“……ဟုတ္ကဲ့ပါ…..”
ႏွစ္ေယာက္စလံုးၿပိဳင္တူထိုင္မိသည္။ဖန္ခြက္ထဲမွ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္က်န္ေသာ
ဝီစကီကိုေကာက္ေမာ့လိုက္ၿပီး အသားကင္တစ္ဖက္ကို ေကာက္ဝါးလိုက္သည္။
စိမ့္စိမ့္သူက သူ႔ကို မ်က္နွာေလးတည္တည္ၿဖင့္ ႀကည့္ေနသည္။
“….ကဲ…မလာစဖူး……အလာထူး…….ဆိုစမ္းပါအံုး…”
“…….ေအာ္…..ဟုတ္ကဲ့……..ဦးကို ေမးစရာေလးရွိလို႔….”
“……ေမးပါဗ်ာ….”
“……ဟင္…”
“ကို……..မေၿဖခ်င္ဘူး…….”
“…..မေၿပာလို႔မရဘူး…..က်မသိပ္သိခ်င္တယ္…..ရွင့္စကားက က်မကို
အရမ္းနစ္နာသြားတာ…….ကဲ…ေၿပာပါအံုး….”
“….ကဲ……မင္းသိခ်င္ေနလဲ ေၿပာရတာေပါ…….”
“……ေၿပာေလ……က်မနားေထာင္ေနတယ္….”
“…….ခ်စ္မိလို႔ေပါ့……စိမ့္ရယ္…”
“…….ဘာ……ဘယ္လို……..ဦး….”
“…….မင္းကို…..ကိုယ္….”
“….ေတာ္ၿပီ…ဆက္မေၿပာနဲ႔ ဖေအနဲ႔….သမီးေလာက္ရွိတဲ့ ဟာကိုမ်ား….”
“…ဟား…..ဟား…ဟား….”
ဒီလူႀကီး ေရခ်ိန္ကိုက္ေနၿပီလား…..။
ေရခ်ိန္ကိုက္ရုံမွ်မက ေက်ာ္ေနၿပီ…..။
“……ရွင္…….မရွက္ဘူးလား….”
“……ဘာကိုလဲ……စိမ့္…”
“…..ရွင့္…..အရြယ္ႀကီးနဲ႔…..”
“……ဟား…ဟား….ဟား…”
အရက္နံ႔က လြင့္ပ်ံ၍ေနသည္။
“……..မင္း…….ကိုယ့္ကို…..မုန္းသြားၿပီလား…..စိမ့္…”
“……..ဟင္…….အို…..”
“……ရွင္……ရွင္……..ဒါ…ဒါ…..ဘာလုပ္တာလဲ……”
“……ရွင္……လူယုတ္မာ…..”
“…..လႊတ္….လႊတ္….လႊတ္စမ္း့ပါ…..ေခြးႀကီး…..”
“ဟင္…….နင္……နင္…..ငါ့ကို…..”
“……ဒုန္း……အမေလး….”
“…တိရိစၦာန္ႀကီး…..မယုတ္မာနဲ႔…လႊတ္….ဖယ္…ဖယ္….စမ္း…”
“….ဟား…ဟား…ဟား….လႊတ္မယ္…လႊတ္မယ္….စိတ္ခ်….ငါ့ရဲ့ေသြးသားေတြကို မင္းရဲ့
ကို္ယ္ထဲကို လႊတ္ေပးမယ္…..စိတ္သာခ်…”
“…….ရွင္…..ရွင္……ေနာ္…”
“….အ….အ….ေခြးႀကီး….မ….မလုပ္နဲ႔…..”
ေႀကာက္အားလန္႔အားႀကားက တကိုယ္လံုးႀကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထသြားသည္။
ကိုယ္လံုးေလး တြန္႔ကနဲ လူးသြားသည္။
“….ဟင္…..အင္း….အင္း….ဟင္း….ဟင္း…”
“……………လႊတ္…….ေခြးႀကီး…..”
“…..ဒုန္း….အင့္……အင္း….”
“…..ကဲ…..ဟာ…..အင္း…..”
“…..ဟာ…..ၿငိမ္ၿငိမ္ေန….စမ္း….ကဲ…ဟာ….”
“……ဒုန္း….အ….အား….ကၽြတ…
္ ကၽြတ…
္ .ကၽြတ…
္ .”
ဘယ္ေလာက္ႀကာသြားသည္မသိ။စိမ့္စိမ့္သူ သတိရလာေတာ့
ေမြ႔ယာေပၚေရာက္ေနသည္။သူမ၏ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚသို႔ေထာင္ေနသည္။ေၿခဖဝါးတို႔
က ေခါင္ရင္းဖက္သို႔ လန္ေနသည္။တကိုယ္လံုးတြင္ ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိေတာ့ေပ။
“….ၿဗစ္….ဇြတ္…..ဇြိ…စြပ္…..ၿဗစ္…..ဘြတ္….”
“…..အင္း…..အင္း….အင့္….ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း…”
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူႏွစ္ၿခမ္းက ခပ္အာအာေလးၿပဲၿပဲသြားေအာင္ပင္
လီးတန္ႀကီးက အရွိန္ႏွင့္အဆက္မၿပတ္ စို္က္စိုက္ဝင္သြားေနသည္။
“……..အင့္……အင္…….အား…..အင္း……အင့္…”
ဒလႀကမ္း ပန္းထြက္ကုန္ေလေတာ့သည္။
“……အား……ရႈး အင္း…..အင္း…..အား….အ….အ…”
“….အ….အင္း…အီး…..ကၽြတ…
္ .ကၽြတ…
္ .”
“…….စိမ့္……ကိုယ့္ကို…..စိတ္ဆိုးေနတုန္းပဲလား….ဟင္…”
“……အို…..အ…..လား…လား…..ဟင္း…”
“…….စိမ့္…..ခံလို႔ ေကာင္းလား……ဟင္….”
“……သိဘူး….”
“……ၿဗစ္….ၿဗစ္…ဒုတ္….ဒုတ္….”
“……အား……အား…..အား….”
“…….ၿဗစ္….စြတ္…စြတ္……အင့္…..အင္း…..အင္း….”
“…..စိမ့္…..ေကာင္းလားဟင္…..”
“……ကၽြတ…
္ …ေကာင္းပါတယ္……ဆို…”
ၿပီးပါၿပီ။
ရုိက္တင္သူ…………………လင္းဆက္
လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ ကေလး
အခ်စ္ရြာ အဖြ႔ဲဝင္