This story's originally entitled, 'A Place in Time: We'll end where we started' Hope you enjoy it as much

as I enjoyed writing it. Thanks. ***1*** Haay, naririn ig ko na naman ang tunog niya. Siguro nga sanay na sanay na akong marinig ang tu nog na iyan. Sa dinalas-dalas ko ba naman dito eh hindi malabong alam na alam ko na ang tunog na iyon. Iba na kasi kapag volunteer ka. Hindi naman sa nagsasawa na ako, pero tuwing naririnig ko kasi iyon parang... parang hindi lang nagyayaya ng tao na pumasok sa loob kung hindi parang isang bagong... bagong paalala. Vol unteer na ang family namin sa simula nung bata pa ako. Sabi ng mga magulang ko, mas mabuti daw na nakakatulong ka. Alam kong hindi na karaniwan sa mga tao ngayo n na nagsasalita ng ganyan, pero sa mga magulang ko... wala.. hindi nagbabago yu ng paningin nila sa buhay. I started singing since I was four. Don't get wrong. Nung sinabi kong singing... I meant... "Sapagkat sa 'yo nagmumula Ang kaharian a t kapangyarihan At kapurihan Magpakailanman, Amen." Yeah. Singing, as in church choir. Religious kasi ang parents ko. So yun, sinasama nila ako sa simbahan. Min san kapag walang pasok, pumupunta ako sa Day Care sa may gilid lang ng simbahan para magbasa sa mga bata o kaya naman tumulong kung may gagawin doon. Nakalakiha n ko na iyon. Nung una kasali pa ako sa weekend bible study, tuwang-tuwa pa ako nun, tapos nung lumaki ako, ako na yung nag-assist sa ibang mga nagtuturo doon. But I'm not four.. or even 10 years old. I'm 15. At third year high school na ak o sa pasukan. Only child lang ako. Kaya siguro ganun na lang kung ibuhos ng mga magulang ko ang attention nila sa akin. I was adopted, at hindi ako nalulungkot na ganun. Sinabi naman na nila sa akin maaga pa, at inexplain nila na walang mag babago sa pagtingin nila sa akin. Hindi kasi sila magkaanak, kaya nag-ampon na l ang sila. And magic, ako na yun. Mahal na mahal ko yung Mama at Papa ko, at hind ing-hindi na magbabago yun. Lagi nga nilang sinasabi na GIFT FROM ABOVE daw ako. Siguro isa na rin sa naging reason kung bakit sobrang religious ng parents ko e h yung dahilan na hindi sila magkaanak. Noon kasi nung hindi pa nila ako inaampo n, lagi na daw silang nasa simbahan at nagdadasal na sana bigyan sila ng anak. B akasyon pa namin nun pero malapit na yung pasukan nung magising ako isang araw a t naririnig ko na si Mama. Kinuha ko yung salamin ko tapos lumabas na ako ng kwa rto ko. Akala ko kung anong meron.. si Mama lang pala. Nakahawak siya doon sa la babo namin, at namumutla na siya. "Mama, okay ka lang?" tinanong ko siya tapos h inimas ko yung likod niya. "Oo naman anak. Ayos lang ako. Nasobrahan lang siguro ng kain doon sa seafood kagabi." Pagkatapos niyang sinabi yun eh yumuko na uli siya doon sa lababo, at alam niyo na yung kasunod nun. Nakakaawa naman talaga an g Mama ko nun. Ang aga-aga tapos ganun na. Ako naman eh hindi na ako makatulog, kaya kinuha ko na lang yung cellphone ko, at tinawagan ko yung bestfriend ko. Hi ndi naman nagtagal, may sumagot naman. Yung sound eh parang bagong gising pa. Hi ndi ko naman siya masisisi, past-6 pa lang ng umaga. "Hello?" parang tinatamad p a siyang sumagot ng telepono nun. "Sino 'to?"

"Ano ka ba, nakikita naman sa cellphone kung sinong tumatawag 'di ba? Bakit tina nong mo pa kung sino?" "Eh kasi naman... hindi ko tinignan." narinig ko na nag-h ikab pa siya, "Ano bang drama mo at ang agaaga mo namang tumawag. Panira ka ng m omentum sa pagtulog eh." "Hindi na kasi ako makatulog. Si Mama kasi narinig ko s a labas. Masama yata yung pakiramdam. Nagsusuka." pinakinggan ko yung pintuan ko kung ano nang nangyari kay Mama, pero mukhang wala naman nang sound kaya siguro nakatulog na siya uli. "Nagsusuka? Bakit daw?" "Sa seafood daw yata kagabi. Ewa n ko ba, napapadalas na nga eh." sa totoo lang, nag-aalala na talaga ako. Hindi kaya may sakit ang Mama ko? "Napapadalas? Sa umaga ba madalas?" parang interesad o na yng bestfriend ko. "Oo. Bakit interesado ka yata ngayon Tjay?" "Oh My God! Hindi kaya buntis ang Mama mo?" Nagulat ako sa sinabi ni Tjay. Grabe naman. Si M ama buntis? Eh hindi nga sila magkaanak ni Papa tapos ngayon... Isa pa hindi maa ari. 'Di ba? "Hoy Maria Teresa Jayne! Huwag ka ngang ganyan!" "Hello? Baka nagli lihi Mama mo. Hindi naman malabong after all these years, magkakaroon ka na ng k apatid." Napasandal na lang ako nun. Kahit na bago pa yun sa pandinig ko, parang natuwa ako at the same time. Magkakaroon na ako ng kapatid! "Ipacheck-up mo kay a siya.." suggestion naman ni Tjay, "Baka mamaya buntis na nga pala talaga hindi niyo pa alam. Tapos baka uminom ng gamot yan dahil alam niya sakit sa tiyan, si ge, bawal yun sa buntis!" May point nga siya. Kung tutuusin, ayoko namang may ma ngyaring masama sa baby brother ko, or sister.. "Tama. Papacheck-up ko siya. Kay a ang wala si Papa eh. Eh kung bigla na lang sumpungin si Mama, 'di ko kaya siya ng alalayan mag-isa no!" "Sasamahan kaya kita! Ito naman! Wala akong gagawin nga yon eh." "Thanks Tjay ah." Ako na naghanda ng agahan namin nun dahil nga masama yung pakiramdam ni Mama. Sinabi ko na kay Mama na ipapacheck-up ko siya. Nung un a ayaw pa, simpleng sakit sa tiyan lang daw yun. Pero ayun, pumayag na rin. Duma ting naman si Tjay bandang 9 na. Tapos yun, umalis na kami ng bahay. Pagkalabas na pagkalabas ko nga may nakatyo doon sa may poste namin pero kahit medyo malayo eh nakilala ko na kung sino. "Oh bakit kasama mo yata Kuya mo ngayon?" hawak-ha wak ko pa si Mama sa braso niya,"Himala yata." "Sina mader at pader kasi. Ipache ck-up din daw yan. Kagabi kasi hindi makahinga. Inaatake ng asthma. Pero hindi n aman sasabay sa atin yan. Hinatid lang ako dito, tapos siya na daw pupunta mag-i sa. So no worries."

May Kuya nga si Tjay. Si Terrence. Pero ayun, sobrang sungit naman. Sa tinagal-t agal ko nang bestfriend si Tjay, hindi pa kami nagkakakilala ng formal. Ayon kay Tjay, ayaw daw ng kuya niya. I wonder kung kilala nga niya ako eh. "Hoy Tjay! A lis na ko! Bahala ka na!" sumigaw siya kay Tjay nun. Nakasimangot si Tjay. "Ting nan mo, ang galang talaga masyado niyan. Pasensya na po kayo tita ah, ganyan tal aga ugali niyan. Napaka-sama." Nung naglalakad na paalis yung Kuya niya at sinas ara na namin yung gate, sumigaw yung Kuya niya ng... "Good Morning po Ate! Ingat sa check-up." Natawa si Tjay nun. "May natitira pa palang paggalang sa katawan. " tapos nakita niya na tumakbo yung Kuya niya,"Hoy! Sige kapag ikaw hinika sa da an... ewan ko lang sa iyo!"Umalis na kami talaga sa bahay. In no time, nadala na namin si Mama sa doktor. Ayun, ewan ko kung paanong test ginawa. Pina-ihi sigur o or something. Kasi pagbalik nung doktor sa kinauupuan namin ni Tjay... "It's positive."

***2*** Nung sinabi talaga ng doktor yun, hindi mo maipinta yung mga mukha namin . Wala nga kaagad na nakareact sa amin eh. Si Tjay lang ang unang tumili eh. "Aa aahhhhhhhhh!" tapos nagtatatalon-talon siya at nawala yata siya sa sarili niya d ahil humawak ba naman siya doon sa damit nung doktor eh. Nalukot pa nga, "Oooww. . sorry po."inayos niya yung damit tapos humarap siya sa akin, "BBBBBBEESSSTTTT! Magkakaroon ka na ng kapatid!" Talon pa rin siya ng talon nun. Ako rin naman eh nahawa yata sa pagka-energetic ni Tjay, nakitalon na rin. Si Mama eh nakaupo la ng doon at nananahimik. Yung doktor nga na nagcheck-up eh nagpaalam na dahil may patient pa daw siyang pupuntahan. Nung napagod na ako kakatalon at kakatawa, lu muhod ako at tinignan ko si Mama. "Mama narinig mo yun? Magkakaroon na daw ako n g kapatid!" Hindi sumagot si Mama. Nakatingin lang siya sa sahig. Ang tahimik ng a niya eh. Ako naman eh nag-alala na ako. Hindi naman basta-basta nananahimik si Mama eh. "Ma okay ka lang?" Nung tumingala siya eh napansin ko na naiiyak na si ya. Then yun na, umiyak na siya talaga. Sa sobrang saya na rin niya siguro. Akal ain mo yun after all these years, ngayon lang sila nagkaroon ng anak ni Papa. At parang hindi pa rin kapani-paniwala na magiging ate na rin ako. Umuwi na kami n un. Tumambay si Tjay sa bahay. Actually, boring naman talaga sa amin kaya lang a yaw ko namang umalis at iwan si Mama na nag-iisa. Isa pa, buntis nga. Mamaya mad ulas pa siya or something... Pero panay ang sabi niya na okay lang daw siya. Na pwede daw kaming umalis na dalawa at kaya na niya yung sarili niya. Kaya ako nam an eh ayoko pa rin umalis ng wala siyang kasama, tinawagan ko na lang si Tita Ro wena. Saglit lang eh dumating na siya at kami ni Tjay eh lumarga na. Gustung-gus to kong tumambay sa bahay nila Tjay. Hindi naman sila mayaman. Okay lang. Natutu wa lang ako kasi cute yung bahay nila. Tapos ang bango pa, may mga scented candl es kasi sila eh. Mahilig kasi yung Mama niya. Pagdating namin doon eh eksakto na mang lumabas si Terrence. Tinamaan pa nga niya ako sa braso ko pero hindi naman siya huminto. Dumire-diretso lang siya sa gate ng nakasimangot. "Ayoko nga eh! P aulit-ulit na lang yan Mama!" sabi niya doon kay Tita Jayne, Mommy nila kung saa n nakuha yung 3rd name ni Tjay. "Oi oi oi.. Terrence Kelvin saan ka pupunta?" pa rang kunsumido na naman yung Mama nila. "Diyan lang po sa tabi-tabi." Kahit kail an talaga suplado yung kapatid ni Tjay. Ganun na daw kasi yun. Sabi niya sa akin , mana daw yun sa Lolo nila. Super sungit daw nun. Konting galaw mo lang, naku m ay hawak na daw na pamalo. "Kailan pa bumalik yun?" tinuro lang sya ni Tjay, "Ma ma, may balita ako tungkol Tita."Ayun binalita namin na buntis nga si Mama and a ll that. Saglit lang eh ang daming pabalot na kung anu-anong pang-care daw kay M ama na dapat gawin. Kesyo dapat ang buntis eh ganito, at ang buntis eh ganyan. N ahilo nga yata ako eh. Panay opo na lang din ako. "Oo nga pala," nakatingin sa a kin si Tita Jayne, "Nag-volunteer ka pa rin ba sa simbahan?" Tumango lang ako. L agi naman akong nandun.

"Ayun naman pala eh. Nandun ka naman pala.." "Haayyy naku mader! Hindi magandang idea yan!" sabi ni Tjay nun. "Hindi pwede! Huwag mo nang perwisyuhin itong best ko. Ang ganda-ganda ng buhay bigla na lang may ganun." "Teka ano ba yun?" hindi ko kasi alam kung ano yung tinutukoy niya. "Naku wag mo pansinin yan si mader. Magtatanong pa yan kay pader eh." Ganun lang kami nag-spend ng remaining na baka syon namin. Minsan nagpupunta lang kami kung saan, pero madalas nasa bahay lang kami. Bahay ko, o bahay ni Tjay. Binalita na rin namin kay Papa yung kalagayan n i Mama. Syempre ano pa nga bang reaksiyon niya kung hindi masaya??? Pagkatapos n g isang linggo, pasukan na naman. Hindi na kapani-panibago na excited ako. Sigur o nga corny pakinggan sa iba, pero kami ni Tjay, excited dahil may matututunan n a naman kami. Hindi kasi kami ganun ka-sociable sa ibang tao sa school. Sa publi c school kami nag-aaral. Public school na tipong, walang electric fan yung rooms , minsan walang upuan kapag huli ka, may upuan man eh sira yung paanan, may comp uters pero kulang, yung iba may virus... you get the idea. Super hirap talaga ng school namin. Pero kahit ganun pa man, sa school namin nanggagaling yung mga na nanalo sa mga district, regionals, or nationals na competition. Minsan tinatalo pa namin yung mga private schools eh. Nung first day of school, sobrang daming t ao sa school. Pati kasi mga parents nung mga first year kasama sa paghahanap nun g mga pangalan ng anak nila. Sa mga rooms ba. Ako naman eh matanda na ako para m agganun pa. Ang aga-aga eh pinagpapawisan na ako. Pati nga yung salamin ko nag-m oist na sa sobrang init. Nung naglalakad ako sa hallway at sa may left side eh g arden, narinig ko na lang na may tumawag sa akin. "Shaylie!" Napahinto ako nun. Sino naman kaya yung tumatawag sa akin? Doon pa sa may tapat ng garden ako nun n apahinto. Ang hirap maghanap kung sino. Kaya lang paglingon ko kung sino yung tu matawag sa akin, si Terrence lang ang nakita ko. Nakaupo siya doon sa bench sa m ay garden. Mag-isa lang siya doon. Tinawag ako ni Terrence? Hindi yata kapani-pa niwala yun. Haay school spirit nga naman. Tambayan na ni Terrence yung bench na yun. Yung mga kaibigan niya na mga lalaki. Kaya lang hindi pa siguro sila dumara ting, kaya ayun, siya pa lang ang nandun. "Terrence??" lumapit naman ako sa kany a. Hindi kasi siya nakatingin nun. Lumingon naman siya nung tinignan niya ako. T apos nagsalubong yung kilay niya ng... "Ano?!?" parang iritado pa siya nun. Napa step-back na lang ako. Hindi pala siya yung tumawag sa akin. Kasi kung siya yun, hindi naman siya sasagot ng 'Ano?!?' sa akin 'di ba? Sasagot na sana ako, kaya lang may kumalabit sa balikat ko. "SHAY! HOY!" tumingin ako sa kaliwang side ko. "Johnny!" yumakap naman ako sa kanya, "Kumusta ang bakasyon?"Kaibigan ko yan si Johnny. Isa sa mga naka-close ko simula nung first year. Eh ngayon binata na ya n hindi na totoy, may pimples na nga eh. Umalis na si Terrence sa bench nun dahi l dumating na yung mga kaibigan niya. 4th year na kasi siya. Last

year niya na dito. "Bakit kausap mo yata si Quintero?" Quintero kasi ang last na me nila Tjay at ni Terrence. "Wala. Akala ko siya yung tumawag sa akin. Mukhang nainis nga eh. Ikaw pala yung tumawag sa akin." dinaan ko na lang sa ngiti, "Si Tjay ba dumating na? Nandito na yung Kuya niya ah!" "Naku yun? Maagang dumating. Ayaw daw niyang maubusan ng upuan. Kasi 'di ba nga last year, naupo siya sa sah ig." Nung naglalakad na kami at hinahanap namin yung room namin, sinabi ko rin k ay Johnny yung tungkol sa Mama ko. Hindi naman niya alam na ampon ako, si Tjay l ang. Pero sabi niya, nakakatuwa daw na magkakaroon ako ng kapatid. Nakita na nam in si Tjay nun. Naglolokohan nga kami eh. Sabi ko kasi gusto ko babae, para nama n naayusan ko. Saka ayos yung babae, parang kapag kailangan niya ng advice na pa mbabae, nandito naman ako 'di ba? Ito namang si Tjay, sabi niya lalaki daw. Tuta l daw babae na ako, hindi na daw kailangan pang madagdagan ng Shay sa mundo. Wal a na raw puwesto para sa isa pa kaya lalaki na lang. Si Johnny wala lang, sabi n iya kahit ano daw basta daw normal yung baby. Sabagay may point naman siya. Sagl it lang din, nagsimula na yung klase. Ang gulu-gulo pa nga nun eh. Kasi yung mga teachers kung saan-saan nagpupunta. Nagsusulat lang sila sa board, tapos aalis kung saan. Hindi kami sikat sa school. Hindi rin naman rejects. Kumabaga kung ma y social pyramid man ang school namin, may mga nasa taas, may mga nasa baba. Kam i nasa gitna nila Tjay at Johnny. Kilala rin naman kami, pero hindi dahil cool k ami o kung ano mang tawag doon. Kilala kami dahil, honor students kami. Si Johnn y honor students din yung dalawa pa niyang kapatid na babae. Yung isa elementary , yung isa second year. Ako only child, kaya ewan ko yung magiging kapatid ko ba lang araw. Siguro nasa blood na rin yun. Pero teka nga, hindi nga pala kami magi ging blood-related ng magiging kapatid ko. But anyway, nasa isang family kami ka ya tiyak baka maging honor student din siya. Sa opinion ko, may dalawang klase n g matalinong tao sa mundo. Yung una, matalino dahil gumagawa ng work sa school, ng projects, nagsasaulo kung kailangan.. mga ganung bagay kaya nakakakuha ng mat aas na grades. Yung isang klase ng matalino eh, gift. I mean, matalino na yung t ao na yun, by heart. Kahit isang beses lang niyang nabasa ang isang bagay, sobra ng talas ng memory.. natatandaan pa rin kahit ilang years pa. Si Tjay siguro nas a pangalawa. Ako doon sa pang-una. Ang ipinagtataka ko naman eh kung anong itina lino ni Tjay sa school, eh siya namang kabaliktaran nung kapatid niya. Surviving student lang si Terrence. Mababa ang grades nun eh. Hindi naman sa lahat ng kla se, pero hindi mawawalan ng line of '7' sa report card yun. Pumasok ng room nami n nun si Arwyn. Late nga siya eh. Pero wala, nakangiti pa rin siya nun. Alam niy a kasi wala lang sa mga tao yun. "Ang gwapo!!" sabi naman ni Tjay. Si Arwyn kasi , maraming nagkakacrush. Saksakan naman ng yabang. Siguro nga hindi dapat nanghu husga ng tao, pero yun naman yung nakikita ko sa kanya. Ang hangin kasi niya mas yado eh. "Psst.. may nakaupo ba dito?" tinuro niya yung upuan sa may gilid ko. Y un na lang kasi yung bakanteng upuan eh. Tinignan ko lang siya, tapos umiling ak o. Tumabi siya nun sa akin, pero inurong niya ng kaunti yung upuan niya para hin di siya siguro madikit sa akin. Parang nainis ako nun. Wala naman akong sakit pa ra pandirian niya eh.

Saglit lang, tatawag na naman siya. "Hey.. may extra pen ka ba?" tinignan ko na naman siya. Tumango lang ako. Naghanap ako sa bag ko nun. Dahil nga bago yung pa sukan, sagana ako sagamit ngayon. Inabot ko lang sa kanya. "Salamat." nung sinab i niya yun, parang hindi sincere eh. Basta parang sinab lang niya, "Bakit naman kulay orange?" Tinaas ko lang yung balikat ko nun. Tapos nagsulat na naman ako. "Marunong ka ba magsalita? Kasi kung hindi ka iiling, tatango ka, titingin, magshrug ng shoulders.. ano pa ba? Pipi ka ba?" Nakakainis nung sinabi niya yun. Ka hit kailan naman nakakainis siya eh. "Hindi." diretso pa rin yung tingin ko nun. "Uuuy.. nagsalita rin!" tumawa pa siya nun, "Pasalamat ka nga kinakausap pa kit a eh." Binaba ko yung pen ko nun. Tinignan ko siya uli. "Ano namang kapasa-pasal amat doon?" sa totoo lang, meron ba? Mas okay nga siguro kung hindi niya ako kau sapin eh. "Ang sungit mo alam mo yun!" mukhang asar na siya nun. "Hindi naman ak o nagsusungit eh. Sinasabi ko lang, bakit naman ako magpapasalamat kung kinakaus ap mo ko?" "Excuse me Miss, kilala mo ba ko?" Kilala ko nga siya. Pero hindi nam an ako kakagat sa ganun no. Bakit ba ganito tong lalaki na to? "Hindi eh. Hindi kita kilala. Sino ka ba?" Lalo yata siyang naasar nun kasi tinignan niya ako na mukhang galit na yung itsura. "Saang planeta ka ba galing at hindi mo ko kilala? " "Sorry.." mahinahon na yung pagkakasabi ko, "Artista ka ba? Hindi na kasi ako nakakanood ng tv eh." "Weirdo." sabi lang niya sa akin. Ang sama talaga ng ugali nun. Hindi na nga niya ako pinansin eh. Basta naupo lang siya doon at nagopya n g requirements namin. Napansin ako nila Tjay nun. Kaya nga nung bago mag-breakti me, bumulong siya sa akin kung ano daw bang nangyari. Kaya sinabi ko naman. "Bak it mo naman ginanun?" "Siya naman may kasalanan eh. Wala naman kasi siyang galan g." Panay ang ring ng cellphone niya nun. Hindi ko tuloy maintindihan yung sinas abi ng teacher kasi naririnig ko siyang makipag-usap. Laking pasasalamat ko nga nung nag-breaktime na eh. Naiwan ako doon sa upuan. Nauna na si Tjay. Siguro kas abay si Johnny. Ako kasi nakakalat pa yung gamit ko nun sa desk. Kailangan kong itabi kasi uso pa man din yung nakawan.

Nakatayo si Arwyn malapit sa pintuan nun. Dadaanan ko na lang sana kaya lang tin awag ako eh... "Jimenez.. right?" tinuro niya ako. "Ha?" hindi ko pa kasi nainti ndihan yung sinabi niya, "Oww.. yeah. Jimenez. Jimenez nga. Bakit?" "Sorry kanin a ah. Medyo hindi maganda simula natin. Arwyn nga pala." nakikipagkamay siya nun . Nung una hindi ko pa kinuha, pero nakipagkamay na rin ako. "I need a chem part ner. Pwede bang ikaw na lang?" "Ano kasi.. yung bestfriend ko.." iniisip ko kasi si Tjay. "Bestfriend mo yung katabi mo kanina 'di ba? Partner na niya yung dude na maraming pimples." parang nandiri pa siya, "Anyway, ano na?" "Ewan ko." "Jus t say.. yes.. ok?!?" "SURE??" "Great." Dumaan nun si Terrence sa room namin na a s usual, ganun na naman yung itsura. Iritado na naman. "Arwyn ano na? Kanina pa kami naghihintay ah!"Humarap sa akin si Arwyn nun. "Oo nga pala, Si Terrence. Te rrence si--" "Shaylie." sabi niya lang ng mahina. Nagulat ako nun. Kilala niya k o? "Kilala mo ko?" Tinignan lang ako ni Terrence. "Shaylie Jimenez." tinuro niya yung ID ko. "Ooww.." ngumiti na lang ako pero pilit lang. Natawa si Arwyn nun. "Nagulat ako! Akala ko kilala mo talaga 'to.." tinuro niya ako ng natatawa-tawa pa, "I mean ito??" itinuro niya uli ako. Seryoso na si Terrence nun. Tinignan ni ya ako uli. "Teka, parang kilala kita. Parang nakita na kita.. once or twice.. s aan nga ba?" Sa bahay niyo? Like everyday? Tapos hindi mo ko kilala? Tapos sa ba hay ko? Nung nagpunta ka kahit isang beses lang? Saka ano... yung kapatid mo.. b estfriend ko lang naman. Kahit ako hindi ko rin alam kung saan mo ko nakita eh.. .. "Si Tja--" "Tama." ngumiti siya nun, "Nakita na nga kita before. Kilala kita. " "Talaga?"

"Oo." humawak siya sa balikat ni Arwyn nun... "Hindi ba ikaw yung babaeng kumakanta sa simbahan???" si Terrence nga, hindi mai pagkakaila. ***3*** I can't believe this dude. Hindi niya talaga ako kilala. Sabagay, hindi pa naman talaga kami nag-uusap niyan kaya hindi ko naman siya masisisi. Madalas kapag nasa bahay ako nila Tjay, wala siya. O kung nandun man siya, nasa kwarto l ang siya at hindi lumalabas. So I'm just.. Shaylie. The church girl. Tumawa na l ang ako ng pilit. "Oo nga, ako yun." Bigla na lang may dumating kaya sabay-sabay kaming tumingin na tatlo. Nagulat nga ako kasi napahawak ako sa dibdib ko eh. " Ano ba naman ito kanina pa ko nakatayo doon!" tinuro niya yung railings papunta sa cafeteria namin. "Sorry kasi ano eh.." tinuro ko yung dalawa kaya lang parang hindi ko maisip yung sasabihin ko.. "Hi Arwyn!" kumaway naman yung bruha. "Wag ka ngang maarte diyan!" sabi naman kaagad ni Terrence nung makita niya si Tjay. Si Tjay naman, halata mong nagulat na nandun pala yung Kuya niya. Dinaan lang ni ya sa ngiti eh. "Oh Kuya nandiyan ka pala!" tumingin siya sa akin, "Nga pala, na alala mo si Shay?" "Oo. Kakakilala lang namin." "Engot ka ba. Matagal mo na siya ng kilala eh." "Kilala ko siya sa mukha, hindi sa pangalan. Siya nga yung kumaka nta sa simbahan.." tapos nagkunutnoo siya, "At ikaw rin yung nagvo-volunteer min san sa charity work ng siimbahan di ba?" "Uhmmm.. oo.." "Teka nga teka nga.." pa rang nainis naman si Tjay nun, "Ibig mong sabihin besides sa kumakanta siya sa s imbahan at nagvovolunteer siya, hindi mo siya kilala?" Seryoso na yung usapan. I to namang si Arwyn eh sumingit na naman. "Eh bakit ba kailangang kilala pa itong si Jimenez?" "Tumigil ka muna diyan.." sabi ni Tjay ng mabilis, "Ang sama mo na man hindi mo maalala yung bestfriend ko?" Nanlaki yung mata ni Terrence sa akin. Tinignan niya lang ako tapos bigla niya akong tinuro.. "Ito bestfriend mo? Kail an pa?" "Since like... " nag-isip naman si Tjay, "Basta matagal na. Hindi ko na matandaan." Hinila na ako ni Tjay nun. Nagkunwaring inis siya sa Kuya niya. Nagp unta na kami nun sa cafeteria para kumain. Ayun panay ang kwento niya na nakakaa sar daw yun at siya na daw ang nagsosorry sa Kuya niya dahil napaka-rude daw. Th en afterwards panay ang sabi niya na ang gwapo daw ni Arwyn. Ako naman sinabi ko na lang na hindi siya dapat magka-crush doon dahil ang sama naman ng ugali.

"Ewan ko nga bakit magkabarkada sila eh. Sikat si Arwyn, kuya ko hindi naman. Pe ro matalino naman si Kuya, si Arwyn.. uhmm.. hindi masyado." Na-choke ako sa sin abi niya. Si Terrence matalino? Kailan pa? Eh panay line of '7' nga ang grades n un eh. Well.. hindi nga nawawalan. "Teka, akala ko ba eh slacker yang Kuya mo at sinabi mo nga na may line of '7' sa card di ba?" "Nag-exaggerate lang ako nun. Slacker tawag ko sa kanya kasi hindi naman nagtatry di tulad ko. Pero hindi pa n aman siya nagkaka-palakol." ngumuya pa siya ng chips niya, "Gusto nga ni Mama ma g-apply si Kuya ng scholarship for college eh." "Oh eh bakit naman hindi?" "Paan o yung magaapply ang may ayaw. Ewan ko ba dun!" Oh well, I guess hindi na myster y sa akin na magkapatid sila. Bumalik na kami sa room nun. May dalawa pa kaming klase. Habang nagtatanghali, lalong umiinit sa room. Pakiramdam ko nga magkakahe at stroke ako eh. Ito namang katabi ko na mayabang, pawis na pawis na. Inalis na nga niya yung polo niya kaya naka t-shirt na lang siya ng puti. Saglit lang eh inabot niya sa akin yung notebook niya. "Anong gagawin ko dito?" tinanong ko nam an kasi pinahawak niya eh. Bigla ba naman akong tinalikuran. "Paypayan mo ako, d ito.." tapos tinuro niya yung likod niya. Binagsak ko nga yung notebook niya sa desk niya. Aba sinuswerte naman siya. Pare-parehas lang kaming naiinitan dito ah . Saka hindi naman ako katulong niya para paypayan ko pa. Isa pa kapag pinaypaya n ko siya, paano ako magsusulat ng requirements? "Alam mo Jimenez, akala ko pa n aman mabait ka. May pa church-church ka pang nalalaman eh hindi ka naman pala ma runong tumulong sa kapwa mo?" Arrgghhh. Nakakairita naman 'to! "Marunong naman." tinaasan ko siya ng kilay ko, "So drop it. Bakit hindi ako ang paypayan mo para mabawasan naman ang kasalanan mo sa mundo." "Ano ka sinuswerte?" So yun, nagkla se kami ng sobrang init. Mainit na nga, nakakabwisit pa yung katabi mo. Paano ka naman magiging peaceful niyan? Sana nga sa right side ko na lang naupo si Johnn y eh, kaya lang sa side kasi siya ni Tjay naupo. Si Arwyn kasi sobrang hangin. A yoko pa naman ng ganun. Kesyo ang gwapo daw niya, at ang swerte ko daw na katabi ko siya, na marami daw naiinggit sa akin.. ano namang pakialam ko dun?? Lumabas na kami ni Tjay nun dahil tanghalian na. Hindi pa kami nakakaalis ng school, tu mawag si Papa sa phone ko at sinabi na wala daw sila sa bahay dahil sasamahan da w niya si Mama sa doctor. Regular na kasi nagpapacheck si Mama. Kaya ayun, sabi niya kay Tjay na ako sumabay na kumain. Pagdaan namin sa Bulletin Boards, nakita na namin na pwede na daw mag sign up sa Sports. Para daw maaga yung practice ng mga members. Kasi nga by mid-October, may mga district games na naman. May isan g babae naman na lumapit kay Tjay tapos may inabot na letter. Natuwa nga yung br uha eh. "Uuy.. may love letter ako?" excited na excited pa siyang buksan. Ako na man na-curious. Aba, may admirer effect na pala ang bestfriend ko. Rejects kasi kami pagdating sa ganyan. Kaya yung mga ganito, bago sa amin. Kaya lang nakita k o na nag-iba yung expression ng mukha ni Tjay. Bigla na lang niyang nilukot. Pup unitin na sana niya kaya lang inagaw ko. Gusto ko kasing mabasa. "Akin na nga! A kin na!" inagaw ko naman. Then binasa ko yung nakasaulat...

Ate, Ano po bang number at email address ni Terrence? Halata mong disappointed s i Tjay eh. "Akala ko pa naman may nagpapabigay na nun.." tapos natawa siya pero nakasimangot pa rin, "Akala naman nila ibibigay ko yung number niya at email!" I to namang si Terrence na palabas na rin ng school para sa lunch, narinig yung la st lines ni Tjay.. "Number nino?" "Number mo raw.." sabi ni Tjay. Tumingin siya sa akin nun. Yung tingin na para bang, "Bakit mo naman tinatanong?" Nung una hin di ko pa maintindihan, kaya sinabi ko na lang eh... "Oi hindi ako ah! Yung babae ng nagpapatanong!" isa pa ito eh.. may pagka-Arwyn din paminsan-minsan. "Tara na nga!" niyaya na niya kami umalis. Hindi naman sumasabay umuwi sa amin si Terren ce. Actually, ako pala yung hindi sumasabay. Pero I doubt na sabay din umuwi yun g magkapatid kahit before. "Terrence, 'di ka ba sasali sa Sports?" "Nang-aasar k a ba? Gusto mong masaktan?" nagulat ako sa sagot niya, "Syempre hindi. Mga tanon g mo ah!" "May asthma nga yan. Kaya hindi pwede.." sabi ni Tjay. "Sorry nakalimu tan ko." "Frustrated lang yan, hindi kasi makasali ng Sports." "Hindi ako frustr ated! Nakakaasar na kayo ah!" "Sungit nito! Asar-talo ka lang." Sobrang pikon ta laga si Terrence kasi bigla na lang hinawakan yung bag niya ng mahigpit tapos in iwan kaming dalawa doon. Dapat nga kasabay na namin siyang umuwi eh. Tapos konti ng pang-aasar lang pikon na??? Sinabi ni Tjay na hayaan na lang namin. Siraulo l ang daw talaga yung kapatid niya. Pinanood na lang naming maglakad. Mukhang hara gan eh. Parang dumaan sa harap mo matatakot ka na eh. Nung nasa gate na siya, bi gla na lang siyang huminto tapos lumingon sa amin. Ito namang kapatid, mapang-as ar pa lalo. "Akala ko ba aalis ka na?" Hindi niya pinansin si Tjay. Ako naman eh inaayos ko yung zipper ng bag ko dahil bukas pala. Kaya lang narinig kong may s inabi siya... "Hoy Bible girl!" Teka ako ba yun? Hindi ako lumingon kaagad, kasi baka hindi naman ako. Tapos nung inangat ko yung ulo ko, nakita ko na nakatingi n siya sa akin. "Ako ba?" tinuro ko yuung sarili ko. "Alangan namang si Tjay? Ti ngin mo Bible girl yan? Malamang ikaw!" napaka-sarcastic talaga ng pagkakasabi n iya, "Yung kaibigan ko may pinapatanong..." "Ano ba yun?" Tumingin lang siya ng seryoso nun. Tapos nakita ko na parang natatawa siya na 'di mo maintindihan. "Te ka nga bago ko tanungin..." parang nag-isip pa siya, "You seem like the nerdy ty pe.." inilipat niya yung bag niya sa kabilang balikat niya, "May nagyaya na ba s a iyo ng date? Ever?"

Sasagot na sana ako ng "Wala eh. Wala namang nasa tamang pag-iisip na magyaya... " kaya lang humawak si Tjay sa braso ko. "Syempre naman! Pero hindi siya katulad niyo eh! Mga takot nga kayo eh... kasi gusto niyo yung kilala niyo lang! Siya k asi masyadong adventurous kaya kahit na-meet niya online o sa text nakikipag-eye ball and date siya. Hindi lang siya nakikipagdate sa mga kakilala lang niya! Kay a chupi na Kuya layas!" Napatingin ako kay Tjay nun. Saan galing yun? "Really.. e di ikaw na lang pala napapag-iwanan Tjay. No boyfriend. No suitors. No experie nce on anything. Kawawa ka naman pala." "Sino namang maysabi sa iyo Kuya na wala ? Excuse me! Kapag umaalis si Shay, kasama ako! Di ba Shay?"siniko naman niya ak o. "Ooh.. oo naman. Ayoko mag-isa eh." "May nagtitiyaga sa inyo??" Tumakbo si Tj ay nun tapos ako eh sumunod na lang. Kaharap na niya yung Kuya niya. "Adventurou s nga kami eh." nagyabang naman si Tjay, "Pustahan pa tayo!" sabi niya ng pabiro . "Sure." tapos nakikipagkamay na si Terrence nun, "Tig-500 kayong dalawa kung n akakuha kayo ng date by Saturday. Sama kami ni Arwyn. Dala na lang kami ng kasam a namin. Kapag hindi, babayaran niyo kami ni Arwyn." Sineryoso niya yung pustaha n??? "Sige ba! Feeling mo Kuya ah! Yabang mo hikain ka naman!" Naasar lalo si Te rrence nun kaya umalis na. Ako naman eh hinintay ko lang na makalayo si Terrence . Si Tjay nun eh humarap sa akin at humawak pa sa braso ko. "Ano bang pinagsasas abi mo? Papansin ka rin eh.." "Oh my God.. limang-daan yun!" tapos napaisip siya , "Well one thousand kasi kasali ka." "Ikaw lang! Ikaw may pakana nun!" "Eh naka kabwisit eh. Ang yabang masyado..." tapos huminto siya saglit, "Seriously Shay.. ." "Saan ba makakahanap ng date??" uhmmm.. sa kalendaryo?

***4*** May benefit din kapag may bestfriend ka. Pero may mga times na perwisyo rin. Katulad ngayon, tama bang isali ako sa kalokohan niya? Hindi naman ako nagh ahanap ng date eh. At lalung-lalo na wala ring balak maghanap. Kumain kami sa ba hay nila. Then pumasok kami ng hapon at naki-deal na naman ako kay Arwyn. Mukhan g bagong ligo nga si Arwyn nun dahil ang bango-bango niya at iba na yung suot ni yang t-shirt. Puti pa rin, pero may print na. Kahit na nakakabwisit din naman ya ng si Arwyn, alam pa rin naman niya ang proper hygiene. Nung uwian ng first day of school, tumambay sa bahay ko si Tjay. Ayaw daw niya munang umuwi at baka maki ta pa daw ng Kuya niya nagkakaroon daw siya ng mental breakdown. Nung tinanong k o kung anong mental breakdown, ito ba naman ang isinagot sa akin... "Shay.." par ang malungkot na di mo maintindihan yung boses niya, "Alam mo desperate na talag a ako magka-date. Hindi lang naman ito dahil sa pera eh. 3rd year high school na tayo pero wala tayong experience sa ganyan. Ano tayo napapag-iwanan???" Tinigna n ko siya na para bang tinubuan siya ng isa pang ulo. Tama ba yung naririnig ko? Si Tjay ba talaga ito? Yung valedictorian namin? "Desperate? Talaga bang narini g ko yung saling 'desperate' at 'date' na ginamit mo sa isang sentence?" "Ano ka ba.. seryoso ako.." tapos nakita ko na seryosong-seryoso si Tjay, "Nalulungkot lang ako. Kasi tignan mo, compared kina-Stef, kay Maya, Jill.. ano tayo? Sila ka liwa't kana may nanliligaw. Tapos minsan kapag nagkakaroon ng usapang pambabae s a school, naririnig kong problema nila lovelife." "Mabuti nga wala tayong pinopr oblema na ganun eh.." sagot ko naman sa kanya tapos humiga ako sa kama ko. "Yun na nga eh, wala tayong heart problems kasi hindi naman tayo nagkalovelife." then humiga siya kasabay ako.. "We're such losers." Natawa ako nun. Hinampas ko yung unan sa mukha niya kaya lang inalis niya uli. Tumatawa na siya nun. "Ilang taon mong pinag-aralan yang english na yan?" gusto ko lang patawanin si Tjay kapag n agiging super seryoso siya. Hindi kasi ako sanay eh. Sa totoo lang, may point di n si Tjay. Siguro nga may gift kami na "brains" sa school. Siguro nga sumobra ka mi sa brains, pero masyado naman kaming walang alam pagdating sa whole "Dating" thing. Wala kasing nanligaw sa amin, at tiyak wala ring magbabalak. I mean, may mga nagkacrush sa amin, pero crush yun. Ewan ko ba bakit napakabig deal. Nung su munod na araw, maaga ako ng pumasok sa room. Malamig-lamig pa nun hindi katulad kapag tanghalian talaga. Nakaupo na ako nun sa upuan ko at yung ibang classmates namin eh binati na ako ng 'good morning'. Hindi naman nagtagal, dumami na kami. Wala kaming alarm sa school hindi katulad ng ibang schools na alarm lang, alam mong time na. Kami bell. Kung hindi man mag-bell, basta pumasok yung teacher, yu n na yung sinasabing time. Anyway, pumasok naman na si Arwyn nun. This time, hin di naman siya late. Wala pa kasi yung teacher nun. Dami ngang girls sa class nam in na bumati sa kanya, tapos ngumiti lang siya. Yung pwede nang

close-up smile. Sinimangutan ko nga eh. Kaya lang tumingin doon sa direksiyon ko . Sabagay titingin nga yun dito, dahil katabi ko nga yung upuan niya. Kaya lang imbis na dumeretso ng upo, tumayo ba naman sa harap ko, at nilagay niya yung kam ay doon sa notebook ko kaya natatakpan yung sinusulat ko. Tumingala naman ako... "Ano na namang problema mo Velasco?!?" Velasco ang last name ni Arwyn. "Good mo rning to you too!" sagot naman niya sa akin. Hindi ko naman siya binati. Ang lak as din mang-asar nito eh. "Alisin mo nga yung kamay mo at nagsusulat ako.." inaa lis ko yung kamay niya kaya lang ang bigat eh, kaya wala ring nangyari. Nalukot tuloy yung page na sinusulatan ko. "Hoy ano ba!" "Ano na naman yung naririnig ko kay Terrence?" ang lakas ng boses niya kaya yung iba nakatingin sa kanya,"May d ate ka sa Saturday?" "Pwede ba huwag mo kong guluhin nakakainis ka naman eh.." s a totoo lang, ayoko naman talagang sagutin yung tanong niya. Ayokong magyabang d ahil hindi naman totoo. At ayoko ring magyabang, dahil wala naman talaga. Naku T jay, sasamain ka talaga sa akin! "Tapos nakikipag-date ka ng mga hindi mo na-mee t? Hindi ba nakakatakot naman yun?" "Bakit naman nakakatakot? I mean, kung alam mo namang teenager.. 'di ba?" "Paano mo nga malalaman kung online? O kung text?" "Well.. ang sinasabi namin.. hindi namin kilala na friends ng mga friends namin na nakakausap namin sa chat or text." Hay, iba nga naman nagagawa kapag in-need ka, nakakapagsinungaling ka. Sorry po God!! Kailangan ko lang talaga... Tumingi n ako sa kanya ng suspicious... "Teka nga, bakit ba ang laki ng problema mo? Kun g masamang tao man yun, eh ano naman sa iyo? Hindi naman ikaw yung makikipag-dat e." "I'm just saying!" sabi niya tapos naupo doon sa upuan niya, "Kasi kung date lang ang hanap mo, I mean kung experience lang naman, I can give you that.." na gyayabang na naman siya, "Marami na akong nakadate." "Like.. who cares?" sabi ko na lang. Generally, I'm not a sarcastic person. Pero pagdating kay Arwyn, hindi ko maiwasan eh. Kasi parang hindi ko kayang mag keep up sa kanya. Yung mga rema rks niya kasi, puro sarili lang niya. Hobby na niya siguro. Hindi kaya siya nags asawa? "Ang suplada mo alam mo yun?" sinabi niya sa akin, "Oh well, alam ko nama n na wala kang date eh." That's it. Naubos talaga yung pasensiya ko. "At sino na mang maysabi sa iyo na wala? Alam mo parehas kayo ni Terrence eh. Mga stuck-up k ayo. You feel like.. "you're all that"." sabi ko kaagad ng mabilis, "Kung si Ter rence sobrang sungit, sobra ka naman ng kayabangan." tapos sinara ko ng malakas yung notebook ko. "Kailangan mo ng anger management." "Malamang!" sabi ko tapos tinalikuran ko na siya. Hindi ko na siya kinausap all morning. Siya naman kinaka usap pa ako, pero nanghiram na naman siya ng bagong pen. Yung una nga hindi na n iya isinoli tapos ngayon nanghihiram na naman. Nakakaawa naman eh at baka ma-zer o pa doon sa "what do you expect from me" quiz, pinahiram ko na naman. Nung naglunch na kasi kami, hinila ko na si Tjay nun. For the first time, nasa side ako ng isa sa mga walang kwentang idea ni Tjay. "Tjay.." nagulat siya kasi hinila ko siya sa braso niya, "Nasa side mo na ako."

"Ano?" hindi pa niya alam yung sinasabi ko. "Yung.. yung maghanap ng date thingy .." Parang nag light-up yung mukha niya. Alam niya kasi na hindi ako favor sa id ea na yun, pero ngayon parang nagbago ang ihip ng hangin. May miracle pa nga sa mundo. "Oo. Binibwisit kasi ako ni Arwyn kanina. Pinalalabas niya na kung experi ence lang din naman ang gusto ko, pwede na akong makipagdate sa kanya. Alam mo y un, parang sinasabi niya na pwede na akong pagtiyagaan." "Sana pumayag ka! Si Ar wyn yun!" "Hello? Hindi naman ako ganun kababa nun. Kailangan natin i-prove diya n na mali sila. Hindi dahil sikat sila.. o matalino.. or mabilis sa girls.. hind i ibig sabihin na kaya na nila tayong ganunin no.." sumimangot talaga ako,"Nakak ainis kasi eh." "Oh easy lang magkaheart attack ka.." Magre-react na sana ako sa comment ni Tjay kaya lang may nauna eh. "Teka, sinong may heart problems?!?" se ryoso nun si Terrence. Ito naman, bigla-bigla na lang sisingit sa usapan ng may usapan. Tumingin naman si Tjay. "Wala. OA ka Kuya ah. Seryoso ka kasi sa buhay k aya yung joke na 'heart attack' eh ibig sabihin nun, 'easy ka lang.' Hindi yun l iteral." "Shut up sis. Hindi ako nagsasalita ng retarded tulad mo." tumingin siy a sa akin, "Anong bago Bible girl? May nagtiyaga na sa inyo sa date?" Si Tjay na naman ang sumagot para sa akin. "Ihanda niyo na yung one thousand dahil matatal o kayo. Alis na nga Kuya sinisira mo yung araw ko eh.."tinulak niya si Terrence nun. "Hindi ka ba uuwi?" nagtanong siya, pero this time, mahinahon na totoong, p ang-Kuya talaga. "Saan ka kakain?" "Sabay na kami. Diyan siguro sa cafeteria. Ba hala na. Huwag mo kaming problemahin. Maghanap ka na lang ng mauutangan ng liman g-daan." Tumawa lang si Terrence nun. "Sige. Uwi lang ako. Gutom na ko eh." Nagbye kami ni Tjay nun. Ewan ko kung anong pinagsasasabi niya na sa cafeteria daw kakain. Ang alam ko nga sa bahay ako kakain, pero ngayon parang iba na yung plan o. Mukhang merong nasa isip si Tjay eh. "So.. anong plano mo?" Sabi ko nga ako e h.. "Anong plano??" "Saan tayo hahanap ng date?" hindi na nagbibiro si Tjay, "Si guro naman may idea ka 'di ba?" "Eh kung.. manghula tayo ng number na itetext. T apos kung may sasagot, tanungin lang natin kung teenager or whatever.." "Pangit na idea yun. Paano kung taga ibang lugar o mukhang halimaw yun? What if hindi na teenager?" tapos nag-isip din siya, "Paano kung magtanong na lang tayo ng schoo lmate natin? Hindi naman siguro lahat dito kilala nila Kuya 'di ba?" "Nakakahiya yun no! Tayu-tayo nga lang kadalasan ninenerbiyos na tayo kapag may guys eh. Sa ka kaya mo ba?"

"Hindi no. Akala ko ikaw magsasabi eh." "Anong sasabihin natin? Hello pwede ba i kaw ang maging date namin?" Nag-isip kami nun. May idea pa nga si Tjay na may va ndalize doon sa playground ng.. Need a date? Guys ages 14-18. Text 0921******* K aya lang hindi ako pumayag. Kasi kahit papaano, volunteer pa rin ako ng simbahan . At against sa will ko yung pagvavandalize. Then kung anu-anong idea yung pumas ok sa isip namin. We came up with two. Yung talagang reasonable at hindi naman n akakahiya. Una, pupunta kami doon sa school website at makikipagchat. At least d oon hindi personal, okay lang na magsabi. Thousands din ang population ng school , kaya okay lang magyaya ng date. Actually may school website kami, pero hindi n aman yun authorize ng school. Actually, I doubt na may teacher na nakakaalam nun . Sa students lang sikat yun. Ewan ko nga paano kumalat, pero ang hatak eh. May isang student kasi na administrator ng site na gumawa nun. Pero hindi naman niya sinasabi yung name niya.. so yun.. alam lang namin username niya.. si darkcrazy _vampire. Ni-hindi mo nga alam kung anong year niya, o anong age niya. Basta ala m namin, siya yung nag-create. Chat at forum doon. Usually about school stuff an d chismis. May chismis nga hindi mo naman kilala lahat, so what's the point? So yung second na idea namin eh itext yung pinsan nila Tjay na taga ibang school ta pos ihanap kami ng date doon. I guess mas decent pa nga yung idea na yun kaysa d oon sa una. Pero sabi ni Tjay, ang alam ng kuya niya eh total stranger daw ang d inadate ko, so bakit hindi ko na daw pinangatawanan. Una naming ginawa yung numb er 2, tinawagan niya kasi yung pinsan niya. "Oo. Talaga? Thanks ha! I owe you a lot!" nakangiti nun si Tjay. I guess success 'di ba? "Anong sabi? May date na da w tayo?" "Tangek wala pa. Pero baka meron. Sabi niya sasabihin daw niya sa frien ds niya doon. I-meet daw natin sa Friday sa Wimpy's. 2 ng hapon. Eh ayun, para d aw magkakilanlan. Okay na rin yun 'di ba?" "Sounds good to me. Eh bakit hindi na lang kasi pumayag 'di ba?" "Ikaw ba kapag may nagsabi na iseset-up ka sa date a t hindi mo kilala papayag ka ba?" "Hindi." "So huwag ka na mag-reklamo diyan!" K umain lang kami ng burger nun kasi wala na kaming time na kumain pa sa kakadalda l namin. Napagkasunduan namin na sa gabi na lang kami mag log on sa site ng alas -7. Basta daw susubukan niyang maghanap, at ako din eh susubukan ko maghanap. Si guro nga masyado occupied yung utak ko kasi wala akong naintindihan sa lessons n amin. Sa pagyayabang nga ni Arwyn nung hapon, hindi ko na napansin. Iba talaga p ala kapag may pinoproblema ka. Nag goodluck kami ni Tjay sa isa't isa para mamay a. Sabi ko nga bakit kailangan pa naming maghanap kung yung pinsan naman niya an g maghahanap para sa amin. Sabi niya, kailangan daw may reserve kami in case na magkaproblema. Saka hindi daw sigurado yung sa pinsan niya dahil Friday yun, at Saturday yung date. So here's the thing.. umuwi ako nun sa bahay ng maaga. Wala pa naman kaming homework so pahigahiga lang ako sa couch namin. Tapos si Mama an g daming hinihinging soup.. ewan ko kung pinaglilihian niya na yun kasi yun lagi ang hinihingi. At ayaw daw niyang maamoy yung pabango ko, nasusuka daw siya. Eh samantalang siya yung bumili nun dati dahil ang bango daw. Geez.. being pregnan t is so complicated. Nanood lang ako ng TV. May mga palabas nga na horror kaya l ang hindi ko nilagay. Baka kasi makaapekto sa Mama ko eh. Safety first na para s a magiging kapatid ko. Alam ko overprotective na ako, pero ganun talaga.

Nung quarter to seven na, nainip ako kaya umakyat ako sa kwarto ko nag-online na ako sa website ng school. Ang username ko eh daisies_23. Ang corny nga daw sabi ni Tjay eh, pero hayaan mo na. Kaysa naman magpalit pa ako. Nagsign in ako doon sa java chatroom ng site. Ang konti ng tao. 8 lang kami. So yun nag-chat ako do on sa mainboard. daisies_23: hi po sa lahat! Then panay flooding ng number nila. Na i-add daw sila sa mga friends community. Pahingi daw testimonial, comment.. basta panay ganun. Haay ang boring naman dito. Then nagsign-in si darkcrazy_vamp ire. Sabi lang niya eh, "Flooding is strictly prohibited in this chatroom." Tuwi ng may nagflooding, yun lagi ang tinatype niya. I wonder kung tinatype ba niya y un, o machine na instant. Anyway, may nakachat ako na dude. Nag-PM sa akin eh. r agna09: hello po. asl? daisies_23: 15 f. kaw? ragna09: 13 m. anong year mo na? d aisies_23: 3rd year. ikaw freshman ka pa lang no? Ayun ang tagal mag-reply... ra gna09: opo ate. bago pa lang sa school. Ako naman, kahit na 13 ito, pwede naman na siguro di ba? I mean, date lang naman? daisies_23: anyway, may mga guy friend s ka naman di ba? ragna09: meron naman. daisies_23: ano name mo? ragna09: Rap. d aisies_23: oh rap.. I'm Shay. libre ka ba sa saturday? ragna09: siguro po. bakit ? daisies_23: labas tayo. sama mo friend mo. ragna09: para saan po? Geezz... kay a minsan ayaw ko sa freshman eh. Daming tanong. Sasagot na sana ako doon kay Rap , kaya lang may nag-PM sa akin. Natabunan yung IM box ni Rap. Paul: enjoy ba? Is torbo naman itong Paul na ito. daisies_23: yeah. bakit naman? Paul: wala lang. t anong lang. kita ko kasi hindi ka na nagtytype sa mainboard di katulad kanina. M ay ka-chat ka na? daisies_23: meron naman na. Paul: sino si ragna09? Nainis ako nun. Paano niya nalaman? daisies_23: Teka, paano mo nalaman? Paul: magaling ako eh. Alam ko lahat dito. daisies_23: whatever. yung admin lang may alam lahat dit o. Eh sino ba si admin? si darkcrazy_vampire. Paul: eh sa alam ko nga eh. Niyaya mo nga sa sabado 'di ba? Tinanong mo pa anong pangalan? At ano ba yung sa iyo? Shay? daisies_23: teka, siguro sinabi sa iyo nung ragna na yun no? Paul: hindi k o nga siya kilala. daisies_23: eh paano mo nalaman? hacker ka ba! papa-ban kita kay darkcrazy_vampire. Paul: okay. be my guest. Ayun, feeling stupid, sinubukan kong i-pm si darkcrazy_vampire. Sikat kasi sa site yun, so malamang suplado yun. O baka hindi nagrereply. O baka naman online lang siya nakalagay, pero machine yung may nagtytype ng rules. Malay ko ba hindi naman na ako webmaster. daisies_2 3: Ei kuya, pwede po bang pakiban yung may username na Paul? Kasi po hacker yata eh.

darkcrazy_vampire: lol. daisies_23: Paul: bakit ko naman ibaban yung sarili ko? Nakita ko yung name na darkcrazy_vampire na lumabas sa isang IM box, then nag-ch ange to Paul. daisies_23: Ikaw yung admin? Paul: yeah. I can change my username whenever I want to. daisies_23: ano namang deal doon sa pagyayaya ko kay ragna? Bakit ba nakikisingit ka? Paul: wala lang. nakikita ko kasi lahat ng messages sa archive. natawa lang ako sa inyo. pati ba naman first year.. shay right? daisie s_23: alam mo, nakakainis pala yung admin dito. Paul: may messenger ka? daisies_ 23: meron. Paul: naka-on ka? anong email mo? Binigay ko naman yung email ko sa k anya. Tapos saglit lang, nakita ko na may nag-add sa akin. Paul: may mic ka and headset? daisies_23: meron. bakit ba? Paul: basta tignan mo na lang. Nakita ko n a ginamit niya yung call option. Nakinig naman ako doon sa boses. Tapos narinig ko nag-hello siya. Lalaki nga yung webmaster ng site ng school. "Hello?" "Anong last name mo?" "Bakit ko naman ibibigay sa iyo?" "Never mind. Makikita ko nga pa la sa site. Sa registration mo." tapos ewan ko, narinig ko nag-click siya,"Shayl ie Jimenez. Junior." "Oo bakit naman?" "Eh bakit naghahanap ka ng date sa site k o?" "Eh ano naman sa iyo? Wala naman sa rules yun di ba? Na bawal?" totoo lang, wala talaga. "Wala naman. Natatawa lang ako." Nakita ko na nag-invite siya para i-view ko yung cam niya. Ako naman ewan ko kung bakit gusto niyang makita ko siy a, so ini-accept ko. Ang tagal nga ng response eh. Siguro dahil dial-up yung con nection ko. Pero sumunod na lang na alam ko, nagkaroon na ng connection... nahul og ako doon sa upuan ko. Ngumiti siya ng nakakaloko. "Sup Shay?" "Terrence? Ikaw yung admin ng site?" Delayed yung actions niya sa cam, doon sa boses niya. "I g uess you can call me that. I can't believe wala ka pa ring date. Sabi ko na nga ba nagsisinungaling lang si Tjay eh." tapos tumawa talaga siya ng nakakaasar.. " Uhmmm.. ehh.. ano eh.." Geezz.... Talk about worse than public humiliation!

***5*** Sobrang hiya na talaga ako nun. As in pakiramdam ko sana eh bumuka na la ng yung lupa at isama na akong lamunin doon at huwag na akong lumabas uli. Akala in mo yun, sa dami-rami naman ng makakahuli sa akin, si Terrence pa! Kapag minam alas ka nga naman! At ito pa, malay ko ba na siya yung admin ng site! Seriously, hindi ko inaasahan. Ni-hindi ko nga alam na mahilig siya sa web desgning eh. Ew an ko ba, marami kasi akong 'di alam sa Kuya ni Tjay. Kaya yung mga bagay na gan yan, wala akong idea. Kung hindi ko alam, siguro si Tjay din. I mean hello? Wala rin siyang nabanggit na yung Kuya niya ang admin. Kasi kung meron, hindi naman siya papayag na maghanap kami doon 'di ba? "Err.. ano kasi..." sabi ko at parang wala na akong maisip na isagot sa tanong niya, "Naghahanap lang ako

ng date para sa susunod pang linggo. Alam mo naman, may date na kami this saturd ay. And after that, kailangan namin ni Tjay ng bago..." ano ba yan, saan na nama n galing yun? "Really?!?" narinig ko yung boses niya na parang hindi naniniwala, "As far as I know ang sabi mo 'this' saturday, not the next next one." "Sinabi ko ba yun? Typo lang siguro." wow Shay, matinding kasalanan na itong ginagawa mo , "Anyway, MR. ADMIN, bakit wala yatang nababanggit si Tjay na ikaw yung gumawa ng site ng school?" "Paano naman niyang mababanggit eh hindi naman niya alam?" s abagay may point naman siya, "Hindi ko naman sinabi kahit kanino eh. Ikaw pa lan g nakakaalam. So oras na may sabihan ka na ako yung admin, sasabihin ko sa lahat na desperada kang maghanap ng date. Are we clear?" Blackmail ito! Ang sama ng u gali! Kaya lang ang masama, ako yung talo. "Fine." ano namang maga-gain ko kung sabihin ko 'di ba? Kung tutuusin baka nga sumikat pa siya eh. Come on, ang ganda -ganda ng site ng school namin. Baka nga isipin pa nila genius siya. Oh well, ba ka nga genius siya hindi ko lang alam dahil hindi ko naman siya classmate. But a nyway... "Nakakainis yung buhok ko.." tapos nakita ko na humawak siya sa buhok n iya, delayed pa rin, "Teka lang ah." Tumayo siya at kitang-kita mo na may kinuha siyang nakasabit doon sa pintuan niya na ball cap. Tapos naupo siya harap uli n g PC at naka-cap na siya. Pabaliktad nga lang. White and Blue yung kulay ng cap niya. Ang cute nga tignan eh. Parang ang neat niyang tignan. Hindi naman pangit yung buhok niya. Siguro may standards lang talaga ang mga lalaki. Parang babae, medyo conscious din paminsan-minsan. "Aminin niyo na kasi ni Tjay na hindi kayo mga pang-date na type." "Bakit ba napakabig deal kung nagda-date kami or what? K asi feeling ko ang laki ng problema mo sa bagay na yun." "I'm doing you gals a f avor. I'm saying, kailangan niyo ng social life. Not just books." "May social li fe naman kami eh. Hindi lang kayo naniniwala. Naku kapag nagpakita talaga kami s a sabado kasama yung dates namin, mapapahiya talaga kayo ni Arwyn.." sa totoo la ng kabado talaga ako, pero feel ko lang sabihin yun kasi parang nakakagaan sa pa kiramdam. "Bahala kayo." natatawa pa siya nun. "Teka nga pala, bakit Paul yung n ame mo doon sa site?" napaisip din naman ako, "As in, nakuha mo kay Saint Paul?" "Hindi. Yun lang naunang pumasok sa isip ko." tapos niyang sinabi yun eh narini g ko na lang, "Online na si Tjay." Tinignan ko yung mga online doon sa site. Ayu n nga, nakita ko yung username ni Tjay. Nandun na kasi yung, Punk_T. Magtatype s ana ako doon sa IM ni Terrence ng thanks, kaya lang black na yung cam niya. Tapo s sa IM box nakalagay nag sign-off na siya. Ang rude talaga nun. Hindi man lang nag-papaalam. Nakita ko sa site na nandun pa rin siya. I-PM ko sana, kaya lang n agbago isip ko. Wala naman na akong sasabihin. Si Tjay na ang sunod na nag-messa ge sa akin. Si Rap, wala na. As in hindi ko na nireplyan, at offline na rin nama n na siya. Then itong si Tjay eh panay ang sabi na tuloy daw ang modus operandi namin, pero naisip ko na nababasa nga ni Terrence yung mga messages kaya sinabi ko na sa messenger na lang kami mag-usap. Hindi ko sinabi sa kanya na si Terrenc e yung admin. Takot ko lang na ikalat niya na naghahanap ako ng date doon. Sabi ko lang na nahihiya ako at hindi ko talaga kaya na maghanap ng date na ka-school namin, kaya sabi niya ang arte ko raw at pumayag din naman. Sabi niya ipagdasal na lang daw namin na pumayag yung mga nahanap ng pinsan niya, dahil kung hindi eh maghanap na daw kaming dalawa ng tig500.

Kinabukasan nung nasa school na kami, nag-check na si Tjay doon sa pinsan niya t ungkol doon sa kaibigan niya na "date" daw namin. Ayun, sabi ng pinsan niya tulo y pa rin daw at magkikita nga daw sa Friday. Wednesday pa lang nun, pero pakiram dam ko nauubusan na kami ng oras. Try-outs na ng basketball at soccer nun. Lahat ng barkada ni Terrence nun eh nagtry-out sa basketball. Siya nga lang ang nakat ayo doon sa gilid ng gym eh. Kung minsan di ko alam kung maawa ba ako sa kanya o r what. Kung wala siguro siyang asthma, siguro nag try-out na siya. Ang hirap di n kapag may ganun. Mabuti na lang ako eh wala. Nung gym namin ng thursday ng hap on, nag-battery test kami. Ang nakakainis, inuna sa amin yung Mile Run. Ayaw na ayaw ko ng mga takbuhan, dahil super duper napapagod ako. Alam ko na iyon ang pu rpose nun, pero ayoko lang talaga ng takbuhan. Si Arwyn naman, parang excited pa nun. Palibhasa kasi nasa Basketball Team, kaya feeling niya ang galing-galing n a niya. Kami ni Tjay ang pinakamabagal tumakbo nun. Actually ako lang pala, suma sabay lang si Tjay. Siya kasi pwedeng-pwede naman akong iwan, kaya lang ayaw nam an daw niya na ako daw yung last at ako na lang yung maiwan sa track. Then sinab i ko sa kanya na okay lang na iwan niya ako dahil nga baka mahawa pa siya sa mab abang minutes ko, kaya tumakbo na siya ng mabilis. In no time, ako na lang yung tumatakbo mag-isa. At nakaka-dalawang lap pa lang ako. Apat pa naman yung kailan gan. Super duper nakakahiya talaga. "Kaya mo yan Jimenez!" sumisigaw pa nun si A rwyn. Siya kasi ang unang natapos sa guys. Pero may kasabay siya sa girls, yung girl na nasa track team na classmate na rin namin. Ni-Ayaw ko ngang tumingin sa direksiyon niya eh. Kasi alam ko ako na lang yung hinihintay. At nanonood lahat sa akin sa misery ko. Ano ba yan.. hindi talaga ako sporty. Dahil nga ako lang y ung nandun, panay ang motivate sa akin nung gym teacher namin. Hawak niya yung s topwatch at panay ang sigaw niya ng konti na lang daw tapos na ako. Nung nakakal ahati ko na yung second lap, humabol si Arwyn sa akin nun. "Bagal mo naman Jimen ez.." sabi niya tapos nakiki-jog na siya sa akin, "Takbo ba yan o lakad?" "It's called.. jogging???" "You mean limping?" tinignan ko siya ng masama nun, ang yab ang talaga. "Wala ka namang magagawa kung mabagal ako tumakbo eh." "Takbo tawag mo diyan?" tinuro niya yung paa ko, "Takbo eh ganito." Tumakbo siya ng mabilis. Ako naman eh dire-diretso lang sa pag-jog ko. Nakita ko na tumakbo siya ng isang lap, tapos huminto siya uli doon sa tabi ko. Nasa third lap na ako nun. Grabe, ang bilis niyang tumakbo. Naabutan pa niya ako. "And that's what you call.. athl etic.." tinuro niya yung sarili niya at nakangiti pa siya ng nagyayabang. "You m ean pathetic?" "Hindi ka talaga papatalo eh no?" sabi niya sa akin kasi napansin niya sumasagot talaga ako. "May nagsabi na ba sa iyo na ang yabang mo? No offen se." humawak ako sa balikat niya, "Honest lang." "Ouch!" humawak siya kunwari sa dibdib niya, "Ang sakit mo namang magsalita! Ikaw lang nagsabi sa akin niyan!" "Well, at least ngayon alam mo na." Natawa rin ako sa itsura niya nun. Kasi umaa rte eh. Tumakbo naman ako nun kaya naiwan siya kasi nga nag-iinarte pa nga. Hind i pa naman ako nakakalayo nun eh.. "Tara na nga.. bilisan na natin!" Nagulat na lang ako nung humawak siya sa bewang ko tapos binuhat ako. Kaya lang akala ko bu buhatin lang ako, pero sinabay ako sa pagtakbo niya. Ang bilis niyang tumakbo, k aya natakot ako na baka bigla na lang akong mabitawan. "AAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHH HH! AAAAYYYOOOOKKKOOO NAAAA!" I swear, natanggal siguro yung tonsils ko, "AAAARR RRWWWWYYYNNN!!!"

Ayoko naman pumalag ng pumalag. Baka kasi kapag lalo akong pumalag, lalo akong m abitawan. Pero hindi niya ako binaba. Yung teacher namin nun eh nagtatime pa rin pero hindi siya nakatingin sa amin. Nung tumatakbo siya nun, nahulog yung salam in ko. Sinabihan ko siya na huminto, kaya lang akala niya siguro huminto sa pagb uhat sa akin kaya hindi niya ginawa. GUsto ko siyang huminto, dahil kukunin ko s ana yung salamin ko. Nung malapit na matapos yung lap, saka lang niya ako binaba para hindi kami makita nung teacher namin. Nahilo ako doon. Siguro dahil sa pag kakaalog. Nagulat nga yung teacher namin eh, sabi niya kanina lang nandun pa lan g ako sa curve, ngayon tapos na ako. Tawa lang ng tawa yung mga classmates namin . Inasar pa nga kami eh. Ako dahil nahihilo, hindi ko na napansin. Pati si Tjay nun, nakikitawa. Pabalik na kami nun sa locker rooms, nung sinuntok ko sa braso si Arwyn. "Baliw ka talaga! Nakakabwisit naman eh!" Nagbihis na kami nun. Tapos nag-Values Ed lang kami. Wala nga yung teacher namin eh. Actually, simula nung p umasok kami, hindi pa namin kilala yung bagong teacher namin. Nagtaka naman si T jay kung bakit wala yung salamin ko. Okay naman ako kung wala akong salamin, hin di naman blurry yung paningin ko, pero hindi ako sanay na wala. Dahil nga nakali mutan kong kunin, bumalik na lang ako sa field para hanapin. Ayun nakita ko nama n kaagad kasi alam ko naman kung saan nahulog, kaya lang nung makita ko, basag n a. Aarrgghhh! Bwisit talaga! Kinuha ko na lang yung salamin ko kahit na sira. Ba ka kasi mapaayos pa or something. Kasalanan ni Arwyn to eh. Asar naman talaga oh ! Nung pabalik na ako sa room, nakabangga ko pa yung isang sophomore na babae. I nirapan pa nga ako eh. Tapos may tawa ng tawa doon sa gilid na nakakita doon sa pagkakabangga ko doon sa babae. "Anong tawag dun?" sabi niya tapos super duper n akakabwisit talaga yung tono, "Hindi kasi tumitingin sa dinadaanan eh." Kapag na kakainis talaga yung araw mo, hindi nakakatulong kung may mang-aasar pa sa iyo e h. "Pasensya na ah! Sorry! Kasalanan ko!" sinabi ko kay Terrence ng super sarcas tic. "Hindi mo kasi ginagamit yung mata mo!" tawa pa rin siya ng tawa nun. Lumap it ako sa kanya nun sa sobrang inis ko. Tapos kinuha ko yung kamay niya at nilap ag ko yung salamin ko doon. "OO nga eh, hindi ko ginagamit yung mata ko." then u malis na ako doon sa spot niya sa bench. "HOY! Bakit binibigay mo sa akin to??" "Hindi ko naman ginagamit mata ko di ba? Bakit magsasalamin pa??" Reading glasse s lang naman yun. Hindi talaga malabo ang mata ko. Nahihirapan lang ako magbasa ng super liit na mga letters. Minsan nahihilo ako. Pero kahit wala pa naman yun pansamantala, I'm okay. It was one terrible day. Nung dumating yung Friday, mala mig na yung ulo ko. Cheerful na uli ako eh. As if may ichi-cheer pa ang buhay ko . But you get the idea. I'm still the same old me, may mga bad day, merong good. Wala lang yung salamin ko, yun lang ang nagbago. Hindi man lang nag-sorry si Ar wyn sa pagkakabasag niya sa salamin ko. Actually I doubt na magsosorry siya kasi hindi naman yata niya natandaan eh. Kasi panay ang kwento niya ng basketball, a t walang nasingit na PE namin kahapon. Hindi bale, mura na lang ang reading glas ses. Papabili na lang siguro ako ng bago. "Dahil wala na yung Captain last year, baka ako na yung maging MVP ngayon. Hindi ba?" "Hindi." sagot ko lang. Napakafe eling naman talaga ng taong ito. Parang kahapon lang sinabi ko ang yabang niya, nalimutan rin

niya yata. "Ang sama talaga ng ugali nito oh." Tuwing Friday, may free period an g Junior at Seniors. At ang free period namin eh yung after lunch. 1:302:30. Kay a parang extended lunch hour yun. Tinawagan na ni Tjay yung pinsan niya uli. Fri day.. the meeting day. Sabi ng pinsan niya, mauna na daw kami sa Wimpy's, at pup unta na daw sila doon. Mas malayo kasi yung school nila eh. Private kasi. Parang sa facilities, yun ang pinakamagandang school dito sa amin. Mahal nga lang tuit ion. Pero the best naman yung turo doon. Maraming mga matatalino din doon eh. Al most 2 na kami dumating doon. Dahil hindi pa kami kumakain ng lunch, umorder na kaming dalawa. Uhaw na uhaw na kami nun dahil sobrang init sa labas. Alam namin na dapat kaming maghintay doon sa imi-meet namin para kasbay namin silang kumain , pero hindi na namin napigilan at kumain na kami. Aba gutom na kami ah! Ang dam i naming inorder ni Tjay. Malalaking platter pa nga eh. Tapos sa dessert namin, may malaki akong ice cream with brownie. "Ang tagal naman nung mga yun, 2:15 na ah!" sabi ni Tjay pero kumakain pa rin siya, "Baka ma-late tayo. 2:30 may klase tayo eh." "Kaya nga. Grabe naman yung mga yun. To think na sila pa yung lalaki." Kailangan naming sumakay ng jeep kung babalik kami sa school. Kaya kailangan um alis kami dito ng before 2:30 para on time lang kami sa second period class nami n ng hapon. Kaya lang nung naiinip na kami at tatawag na sana si Tjay, may isang lalaki at babae na lumapit sa amin. "TJAY!!!" Sumigaw siya kaya nasamid ako doo n sa iniinom ko, "Long tiime no see!" Tumayo si Tjay nun at kumiss doon sa babae . "Rae.." sabi naman ni Tjay, "Bestfriend ko nga pala si Shay." tapos natawa siy a nun, "Aba magka-rhyme pa name niyo ah!" Nag-hello naman sa akin yung Rae kaya tumayo ako at nakipag-kamay ako sa kanya. Nung tumayo nga ako, ako yung pinakama tangkad sa kanilang lahat. Feeling ko tuloy poste ako. "Oo nga pala si Carlo, fr iend ko." tinuro niya yung Carlo na dude. Nakipag-kamay yung Carlo sa amin. He l ooks okay. He looks decent actually. "San na yung isa??" tinanong naman ni Tjay. Tama nga, bakit isang dude lang??? "Yun nga eh kaya kami na-late. Hinihintay ka si namin si Jian kanina, yung isa sa kinausap ko. Kaya lang nasa practice. Tapos dahil siya yung pinagalitan ng coach, nabadtrip kaya hindi na daw siya sasama. May practice din siya sa Saturday kaya hindi na siya pwede. Wala naman akong mah anap ng last minute." then tumingin siya sa amin, "Sorry talaga ah." "Okay lang yun." "Well, sorry kung si Carlo lang nahanap ko. Okay naman yan.. 'di ba Carlo? " tapos ngumiti lang yung Carlo. "Hey.. okay lang sa amin ni Tjay yun no. Huwag mo nang problemahin. Kami na dapat ang magkaproblema dun!" sabi ko naman ng naka ngiti. Actually I meant it. Ayoko naman talagang siya ang mamroblema sa paghahan ap ng date. "So.. since Shay's too tall for Carlo, si Tjay na lang date mo." sin iko niya si Carlo, "Well at least isa na lang hahanapin niyong date. Si Shay na lang ang wala." "Bigay mo na lang number mo sa akin Carlo para i-text kita mamay ang gabi sa details para bukas. Kailangan na naming umalis ni Shay eh, mala-late kami sa school." Ang bilis nilang nagpalitan ng number. Ayun, pagkatapos nun na gpaalam na kami doon sa dalawa, at sumakay na kami ng jeep.

Hindi na ako nagsalita nun. Si Tjay parang ang cheerful hanggang sa bumaba kami. "Cute din naman siya di ba? I mean come on, mas okay pa siya kaysa sa ibang guy s dito.." nakangiti siya,"Haaay.. at least problem solved." Napahinto na lang ak o at tumingin ako sa kanya. Siya eh napansin ako na huminto ako, kaya huminto di n siya. "Oo nga eh, your problem is solved." nakakapanghina naman... "What about mine???" magpupuyat talaga ako maghanap sa kalendaryo ng date...

***6*** Ang malas ko nga naman talaga. Sa dinami-rami naman kasi ng mawawalan ng date sa sabado, bakit ako pa? Isa pa, saan ako kukuha ng 500 'di ba? Eh baon ko na iyon sa isang buong linggo eh. Hindi naman pwedeng hindi ako kumain. Hindi n aman yata tama yun. Ayoko ring sabihin kay Mama. Buntis yun, baka sigawan ako eh makasama pa dun sa pinagbubuntis niya. Kay Papa hindi ko rin masabi na kailanga n ko ng pera, kapag sinabi ko na dahil wala akong date sa sabado kaya ako magbab ayad ng 500 eh baka mahigh-blood yun. Hindi pa kasi niya ako naririnig na nagboy friend, niligawan, o nag-date man lang. Pero ayos lang naman yun kay Papa. Si Tj ay lang talaga ang pag-asa ko na magpahiram sa akin ng pera. Tutal siya naman an g nagpasimula nito, siya naman dapat tumulong sa akin na bayaran yun. Dapat nga wala akong bayaran eh. Nakikisakay lang naman ako. Teka lang.. may nag-IM sa aki n... darkcrazy_vampire: hoy Nung makita ko na si Terrence yun, hindi ko sana sas agutin eh. Kaya lang nagtype na rin ako. Ang babaw ko naman kung magalit pa ako tungkol doon sa salamin ko. daisies_23: Hoy ka rin. Sumagot naman siya kaagad. A ng bilis nga eh. darkcrazy_vampire: sumagot ah... himala. daisies_23: ano bang d rama mo quintero? darkcrazy_vampire: ako wala. si tjay siguro, si mama at si pap a baka meron. Pilosopo masyado. Pilosopo na may halong nakakainis ang dating. Yu n si Terrence. darkcrazy_vampire: ready ka na bukas? Naitype ko na yung 'hindi p a' kaya lang hindi ko maisend sa kanya. Syempre tiyak malalaman niya 'di ba? Kay a sinagot ko na lang eh... daisies_23: you'll see. darkcrazy_vampire: OA niyong mga babae. para yun lang. daisies_23: eh ganun talaga. iba kami. Nag-open ako ng isa pang browser para mag-check ng kung anu-ano sa net. Kaya lang nung nakita k o na nakalight-up yung IM box ni Terrence, inuna ko na naman yun. darkcrazy_vamp ire: bye. As in yun lang. Nag-bye na siya. Ni-wala man lang, 'matutulog na ako a h, bye.' o kaya naman simpleng,'Pagod na ko. Bye.' eh bigla na lang.. 'Bye'. Ano yun?!? I swear kailangan talagang magpa-DNA test ng magkapatid na yun. Baka kas i may nagkapalit na anak or something. Nag-check lang ako ng mail ko. Nag-stay p a ako for another 30 minutes at naglalaro lang ako ng online game. Kaya nga nung napagod na yung mata ko kakalaro, naisipan kong matulog na. Past-9 na rin kasi nun. Nung papatayin ko na yung PC, oddly, yung last box na pinatay ko eh IM box ni Terrence. *** Nakahiga ako nun sa kama ko. Lagpas na ng ala-1 at nakahiga pa rin ako at wala akong ginagawa. Si Tjay bihis na bihis na at si Carlo, yung date niya na sinet-up ng pinsan niya, ay nasa baba at naghihintay sa amin at malaman g siguro eh nakikinig sa mga kwento ng nanay ko na buntis. Ganun naman kapag bun tis at may hormonal imbalance, kung hindi ka magsusuka, maghahanap ng certain na pagkain, ayaw mo ng amoy nito, ayaw mo ng ayos ng ganyan, sabi ni ganito, at sa bi ni ganyan, eh malamang baka mabaliw ka kapag may buntis sa bahay niyo. Sabi n ila may wonders daw kapag buntis ka, then I realized, seriously, nasaan ang wond er sa nanay ko??? Ang tanging WONDER lang na nag-cross sa isipan ko eh kung magi ging ganyan din ako balang araw.

...eeewwww.. talk about gross. Si Tjay eh panay ang hila ng damit sa closet ko. Ako talaga nagmamatigas, ayoko talagang tumayo. "Hindi na nga ako sasama eh! Wil ling na akong magbayad ng 500 kay Arwyn o kay Terrence. Kung sino man sa kanila. Pero hindi ako sasama dahil lahat kayo may dates tapos ako tatayo lang doon at walang kasama! Mukha naman akong ewan nun." Halungkat pa rin siya ng halungkat n g damit ko. Actually, pinakamarami sa damit ko eh skirt considering madalas nga ako sa simbahan. Ayaw nga ni Mama yung mga damit ko na iyon dahil daw maiikli. E h nung hindi siya buntis eh sabi niya ang cute daw ng mga skirts ko. I can't wai t when my mother's not pregnant anymore. "Sumama ka na! Wala namang ganyanan Sha y! Ayokong pumunta doon ng ako lang! Hello? Unang date ko to. Tapos wala ka. Wha t if may nangyaring nakakahiya, please sumama ka na! At least, may kasama ako 'd i ba?" Tinalikuran ko si Tjay. Naligo na ako kanina pa, pero wala talaga akong b alak magbihis. "Hindi mo naman naiintindihan eh. Tatayo lang ako doon. Si Arwyn saka yung kuya mo sabi nila magdadala sila ng date, ikaw meron, ako lang talaga ang wala. Bakit pa ako pupunta?" "I'll keep you company! Tatlo tayo nila Carlo. Tingin ko naman maiintindihan niya eh. Mabait naman si Carlo. Isa pa alam niya h indi nakahanap ng date sa iyo di ba? Baka nga flattered pa siya na dalawa yung k a-date niya." "Tangek! Flattered ka diyan! Bankrupt kamo dalawa tayo." Dahil kak a-kulit sa akin ni Tjay, saglit lang eh nakita ko na yung sarili ko na naka-skir t at pink na blouse then naka sandalsl ang ako ng puti na may lining lang ng pin k. Sinabi ko sa kanya kapag nagmukha talaga akong ewan doon, uuwi talaga ako. Pe ro nag-promise siya na hindi daw niya ako hahayaang maging poste doon. So ayun, bumaba na kami at nakabihis na kami parehas nang makita ko si Carlo na nakaupo d oon sa sofa at kung hindi pa naman panghaharass ang ginagawa ng nanay kong bunti s sa kanya, ewan ko na. Hawak kasi ni Carlo yung remote at sabi ni Mama eh ilipa t daw sa cooking channel. Tapos wala pang 5 seconds eh ipapalipat niya doon sa H BO, o sa movies na tagalog. E di panay ang lipat ng ni Carlo. Tawa nga lang siya ng tawa eh. Mukhang hindi naman naiinis. Nagtataka na talaga ako. Bakit yung ib ang buntis hindi naman ganyan kakulit? Nanay ko lang ba talaga? Sinabi ko kay Ma ma na tigilan na niya yung pangungulit kay Carlo at nagpaalam na kami na aalis n a kami. Nung naglalakad na kami, napansin ni Carlo na wala nga kaming kasama. Im i-meet kasi namin sila Terrence sa may sakayan malapit sa school. Kasi susunduin daw nila yung dates nila. Tapos simula doon, aalis na kami at kung saan na kami mapadpad. Malapit lang yung school namin sa bahay namin kaya nilalakad lang nam in ni Tjay. Kaya etong si Carlo dahil taga ibang school, panay ang tanong tungko l sa school namin. "Ok ba turo sa school niyo?" sabi ni Carlo ng mahina lang. "A yos naman. Hindi naman masama. Well, at least ma alam naman kami." tumawa kami n i Tjay nun, "Sa inyo alam namin okay na okay. Madalas namin makalaban mga taga s a inyo eh." Private school kasi sila. At super mahal ng tuition fee. Tapos pili lang yung students na nandun sa kanila. Either malaki ang sweldo ng parents mo p ara paaralin ka doon, or scholar ka. Pero pretty much, hindi naman pang rich sch ool ang school niya. Private lang kaya mahal ang tuition. "Hindi ba may closed g ym kayo? Tapos carpeted yung sa cheerers?" "Oh yeah. Papalitan nga yata nila yun g carpet eh. May stains na kasi." Wow. I wonder kailan kami magkakaron nun. Anyw ay.. lakad lang kami ng lakad nun. Nung nakarating na kami sa school, nakita ko na nakatayo na si Arwyn doon sa tapat ng sakayan at may kasama siyang babae. Sye mpre alam ko na yun na yung date niya.

Nakita na niya kami at ngumiti siya. Tapos nag-hi siya kay Carlo. "Hi Pare, Arwy n nga pala." Then si Carlo eh nag-pakilala lang din naman. Tinuro niya si Carlo sabay sabing... "Date mo si..." Nagtinginan kami ni Tjay nun. Then sinabi ko eh. .. "Date ni Tjay." kahit na ayokong i-admit, sige na nga. "San date mo Jimenez?? ?" parang nakakahalata na siya kasi wala akong kasama. Si Tjay naman ang sumingi t. Siya na ang sumagot para sa akin. "Nag out of town. Nag-sorry nga eh. Nagpada la na lang ng flowers kay Shay. Hindi daw niya sinasadya." This time, tumingin k ami ni Carlo sa kanya. As in, saan na naman galing yun??? "Oh yeah... nandun ako eh." sabi naman ni Carlo pero seryoso siya. "Uhmmm.. yeah.. what she said." nap alunok naman ako nun. "Pare excuse lang ah, kausapin ko lang itong dalawa na ito in private.." sabi niya tapos hinila niya kami sa gilid, "Usapan, kailangan may date kayo dito. Magbabayad rin kayo." Dumating naman si Terrence nun. May hawak siya na keychain at nilalaro-laro niya sa gilid niya. "May meeting kayo 'di niy o ko sinasali???" Tumawa ng tumawa si Arwyn nun tapos tinuro ako. "Walang date s i Jimenez." Ngumiti si Terrence ng nakakaloko nun. As in yung nakakabwisit talag a. "Paano ba yan, 500 namin." "Nakakatawa Kuya!" sabi ni Tjay, ang taray talaga nito, "May date ako. Which means babayaran niyo rin dapat ako. Ibig sabihin, qui ts tayong lahat. Walang magbabayad! HA! Ano ka ngayon!" Teka.. oo nga no? Bakit hindi ko naisip yun? Ang utak din ni Tjay eh. "Okay okay.. sige na.. we get your point. Ituloy na lang natin to. Nakabihis naman na tayong lahat saka may inimbi ta pa tayong ibang tao.. nakakahiya sa kanila." Parang ayoko na. Makikita ko na mangyayari eh. Sama-sama silang lahat na couples. Tapos ako, sa likod lang magla lakad mag-isa! Waah! Kawawa naman ako nun. "Sige una na kayo. Hindi na ako sasam a." sabi ko na lang dahil nagbago yung isip ko. "Shay ano ka ba! Di ba napag-usa pan natin na ano--" "Bakit naman Jimenez? Dahil wala kang date?" tumawa na naman si Arwyn. Sa totoo lang, gusto ko na siyang sabunutan. Kung pwede lang. "Huwag ka na umuwi, ayos lang yan. Yung iba nga diyan yung date may chicken pox!" tapos tinignan niya si Terrence. "Shut up Arwyn! Baka masaktan ka lang!" ang sungit n g itsura niya nun. Humarap sa akin si Terrence nun. Napatingala nga ako ng konti lang naman kasi hindi nman nagkakalayo ang height namin. "May sakit yung date k o eh..." sabi niya ng mahinahon.

"Ako na lang date mo." ***7*** Nagsususpetsa pa ako nung sinabi niya na siya daw ang pwedeng maging dat e ko. Parang hindi kasi kapani-paniwala. Siya kasi yung nagpasimula ng pustahan tapos ngayon siya pala ang walang date. Este ako rin pala. Anyway, sino namang m aniniwala kaagad 'di ba? Kaya nga nung sinabi niya yun eh nakatingin lang ako sa kanya as if may sakit ba siya sa utak. "Huwag mo nga akong tignan ng ganyan!" s abi niya dahil nairita na yata sa pagtingin ko sa kanya, "Hindi ka dapat tumitin gin sa tao ng ganyan. That's so rude." At binigyan pa ako ng lessons kung ano an g rude sa hindi! Eh bigyan niya kaya ng lessons yung sarili niya! Mas mukhang ka ilangan niya nga kaysa sa akin! "Bakit ba ang sungit-sungit mo para tinitignan k a lang? Masama na ba tumingin ngayon???" "You don't stare at people like that!!" sinigawan naman niya ako. "Bakit mo ko sinisigawan???" "Nakakainis ka kasi masy ado! Hindi ka na lang umoo para tapos na!" Napansin yata ni Tjay na hindi pa kam i nakakaalis eh nagbabangayan na kami ng Kuya niya. 15 na ako, at si Terrence eh 15 na rin. Mag-16 naman na siya. Syempre mas matanda siya ng isang taon dahil n ga 4th year na siya. Pero wala namn siyang karapatan na sigawan ako 'di ba? Actu ally hindi naman ako galit sa kanya. Natatawa pa nga ako sa mukha niya kapag gal it siya eh. Hindi ko nga napigilan, tumawa na lang ako. "Ano namang nakakatawa?! ?" napansin naman niya ako. Tawa pa rin ako ng tawa nun. "Wala. Nakakatawa kasi yung mukha mo kapag galit ka." Napansin ko na nag-relax siya ng mukha. Hindi na siya mukhang galit. Siguro nahihiya siya kapag nakakatawa yung mukha niya. So yu n nga yung nangyari, lumarga na kami. Wala namang mangyayari kung tatayo lang ka ming lahat doon. Kaming anim eh sumakay lang ng jeep. Tumabi pa nga sa akin si A wryn at katabi rin niya yung date niya at si Terrence eh sa pinakadulo ng jeep k atabi ko rin at si Carlo at Tjay naman eh sa harapan namin. Wala naman daw talag a kaming mga plano lahat, pero sabi nila bahala na daw. Usually naman daw kapag may lakad ang magbabarkada, kung saan lang daw naman napupunta. Hindi naman nami n alam ni Tjay, dahil hindi naman kami nakikisama sa barkada namin. Dahil sa bar kada namin, kami lang... minsan kasama si Johnny. Nakasundo naman namin kaagad n i Tjay yung date ni Arwyn, si Juana. Sabi nga niya Joan na lang daw kasi yung na me niya pang-matanda. Ang nagtataka lang ako eh kung bakit sumama siya kay Arwyn eh samantalang napaka-conceited ng tao na iyon. Samantalang siya mabait naman. Napag-usapan naming lahat na kakain na muna kami para hindi kami gutom. Dalawa y ung choices, PizzaHauz at Parrot Ice. So nandun pa lang kami sa jeep eh nagtatal o-talo kami kung saan kakain. "Parrot Ice na kasi!" sabi ni Tjay nun.

"Oo nga.." tapos tumingin ako kay Joan, tumango lang din siya. "Parrot Ice? Wala namang makakain diyan. PizzaHauz na lang." Si Carlo patawa-tawa lang pero halat a mong sa PizzaHauz niya gusto. "Sige na nga botohan na lang. Sinong gusto sa Pi zzaHauz?" Nagtaas ng kamay nun si Carlo at si Arwyn. "Sinong gusto sa Parrot Ice ?" tapos nagtaasan kaming mga babae ng kamay namin. Then nagtawanan kaming tatlo dahil nga 3-2 ang score. Panalo kami. "Paano ba yan nanalo kami. Parrot Ice na. " "Teka lang hindi pa bumoboto si Terrence eh.." then kinalabit niya si Terrence sa balikat, "Ikaw Terrence, san mo ba gusto?" Finally tumingin na rin si Terren ce nun sa aming lahat. Hindi niya alam na nagtatalo-talo kami. Tapos kaming mga babae eh nagpuppy dog look na kunwari eh nagmamakaawa kami sa kanya. "Anong choi ces?" "PizzaHauz o kaya Parrot Ice." sabi ni Carlo. Tumingin siya sa aming mga b abae tapos nagsalubong yung kilay niya, then ok na naman uli. "Give me a break. Parrot Ice?!?" sarcastic yung pagkakasabi niya, "PizzaHauz syempre." E di yun. 3 -3 yung score. Dahil ayaw patalo ng guys, nauwi pa sa Rock Paper Scissors yung l aban. Si Tjay at si Arwyn ang naglaro. Syempre natalo si Tjay. So in the end, sa PizzaHauz kami kumain. Date ba talaga ito? Bakit ayaw yata kaming pagbigyan nun g mga lalaki? Ang sama ng mga ugali! Pero nakita na rin namin yung point nila. S a PizzaHauz pala, hindi lang pizza ang sineserve. Specialty lang nila yun. Pero may spaghetti, burgers, saka ice creams din naman pala. So yun, inorder namin yu ng ice cream. Gusto sana namin sa Parrot Ice kasi iba't ibang klase, pero ayos n a rin doon. "Anong order mo?" tinanong ako ni Terrence nun. Aba, siya yata magba bayad ah. "Yung medium size na ice cream na lang. Strawberry." sabi ko pero para ng hindi nakikinig si Terrence nun. "Pizza na lang kaya sa akin," narinig kong b umubulong siya sa sarili niya, "Ano sa iyo uli?" "Strawberry ice cream. Yung med ium." Tinignan niya ako nun na para bang may nasabi akong masama. Kaya pakiramda m ko tuloy parang napakauncomfortable. Mahal ba yung inorder ko? Hindi naman. Tu mingala siya doon sa waitress na naghihintay ng order namin tapos sinabi niyang. .. "Medium ice cream. Mocha-caramel. And a solo-size pizza. Supreme." narinig ko ng iniorder niya yung kanya. Sumingit naman ako. "Straw---" hindi ko natapos yun g sinasabi ko kasi si Terrence eh sumingit." "Anong inoorder mo?" "Yung ice crea m ko." "Inorder na nga kita eh. Mocha-caramel..." "Pero lagi kong inoorder yung strawberry eh.." nanghihina na yung boses ko nun. "Yun na nga eh, lagi mong inoo rder yun. Dapat mag-try ka naman ng iba." nakatingin siya sa akin then sa

waitress, "Mocha-caramel." Nagpunta na yung babae doon sa table nila Tjay. Dalaw a-dalawa lang kasi yung table kaya ayun, hiwahiwalay kami. Okay lang, halos magk akasingtabi lang naman kami. Nasa harap ko si Terrence, pero parang iniiwas niya yung tingin niya. Nung tumingin siya sa akin, parang napansin niya na nanahimik ako. "Masarap yun ok? Hindi ko naman ioorder sa iyo yun kung hindi masarap." Pe ro ayoko nga nun. Gusto ko strawberry. Ano ba yan, para pala akong bata kahit sa isip ko lang??? "Fine. Kapag hindi mo nagustuhan, bibilihan kita ng extra large na strawberry. Is that any better?" Ngumiti ako nun. Ako kasi kapag natutuwa, m adalas akong yumakap sa tao. Kahit lalaki pa. Si Johnny madalas ko niyayakap yun , kaya nung yayakapin ko sana si Terrence kasi may kabaitan pa pala sa katawan, bigla ba namang nag back-off. "Whoa whoa whoa.. anong gagawin mo?" "Wala lang ma g thank you." nakangiti na ako nun. "Mag thank you ka na lang bakit may body mov ements pa?" Nakita ko nang ngumiti si Terrence Kelvin Quintero. Pero hindi lang niya habit. Siguro nga mas madalas mo siyang makikitang irritated kaysa sa nakan giti siya eh. Pero this time, confused look na naman siya na para bang baliw yun g kasama niyang babae. "You know what Quintero, ayaw mo lang aminin pero deep in side mabait ka rin eh." "Kung ayaw mong magbayad ng kakainin mo, Shaylie Jimenez , tumahimik ka na lang. Pwede?" Naghintay lang kami ng another 15 minutes or so kasi niluto pa yata nila yung pizza. Kami lang na mga babae ang nag-order ng ice cream namin. Banana-split kay Jona, Rocky Road yata kay Tjay. Lahat ng guys piz za talaga. Ang tigas talaga nila, ayaw magpalit. Dumating yung order namin. Duma ting din yung coke nila Arwyn. Pare-parehas sila ng inorder. Bakit kaya pare-par ehas ang takbo ng utak ng mga yun? May mental satellite kaya sila of some sort? Then eto pa yung crazy idea ni Arwyn. Sabi niya, pustahan daw. Siguro nga mahili g sa pusatahan si Arwyn at si Terrence kasi meron na naman. Sabi nila, dare kung sino ang makakagawa. Kapag nagawa mo, babayaran ka ng 50 ng mga gustong maki-da re na hindi mo kaya. Yung coke niya eh nilagyan niya ng toyo, hot sauce, ketchup , salt, pepper, sugar, may konting banana split pa ni Joan na natunaw na. Kailan gan inumin mo iyon. I swear nakakadiri talaga yung itsura. Parang brownish na or angy na hindi mo maintindihan. "Sinong susubok? 100.." sabi niya at nagbigay na ng presyo, "Girls lang ah." "Ayoko nga niyan nakakadiri naman!" "Hindi ko kaya y an.." nakangiti si Joan, pero parang disgusted yung itsura. This time, humarap s a akin si Arwyn tapos tinaas niya yung pinaghalu-halong kung anu-ano niya. "Ikaw Jimenez???" nakakaloko yung ngiti niya, "Dali na! Gusto kitang makitang gawin m o 'to! Matapang ka naman... ibuhos mo lahat ng pagkasungit mo dito.." Kay Arwyn kasi madalas masungit ako kaya ganun... "Ayoko nga! Hindi ako mukhang pera.." ta pos binalik ko yung baso sa table niya. "Dali na.." tumayo si Arwyn sa gilid ko, then lumuhod ng kaunti, "Kaya mo ito. 200 na." Nilapit niya sa akin yung baso k aya naamoy ko naman. Amoy soy sauce na. "Ano ba Arwyn! Yuck kadiri ka ayoko!!" p inipilit niya talaga ako na inumin ko eh. Hindi talaga ako makaiwas. Kasi naman gusto niya talagang inumin ko eh nakakadiri. Ito namang si

Terrence dahil nandun lang sa harapan at nakaupo, inagaw yung baso kay Arwyn tap os nilagay niya sa table. "Bakit ba pinipilit mo to? Bakit hindi ikaw ang gumawa at ako na lang magbabayad sa iyo kapag nagawa mo??" asar na siya kay Arwyn nun. "Para yan lang ang dali-dali niyan!" ang yabang talaga nito. Kukunin na sana ul i ni ni Arwyn yung baso para inumi niya, kaya lang naunahan siya ni Terrence. "T eka parang kulang eh.." tapos nilagyan niya ng patis. Tapos dinamihan niya yung hot sauce at soy sauce. Sobrang kadiri. Yung kaninang 1/3 ng baso, buong baso na ngayon. "Now do it." Tinignan ni Arwyn yung baso. Ang dami nun. Parang nag-alan gan tuloy siya. Tapos binaba niya yung baso. "Ikaw na lang ang gumawa, ako magba bayad sa iyo." "Ok." as in ok lang talaga ang sinagot niya. Tinignan niya yung b aso, then next time na nakita ko eh ininom na lang niya yung buong baso ng hindi man lang humihinga. As if parang uhaw na uhaw siya at umiinom ng tubig. Ako nam an sa sobrang gulat ko, yung kinakain ok na mocha-caramel na favorite ko na nga pala officially today, tumulo na sa skirt na suot ko. Grabe, paano niya ginawa y un? Binaba niya yung baso tapos tumingin siya kay Arwyn. "200 ko nga pala." tapo s ngumiti lang siya. Totoong ngiti. "Kuya bakit mo naman ininom yun? Baliw ka ba ???" halata mong gulat din si Tjay eh. Tapos na kami lahat kumain nun kaya ako n aman sa sobrang dami ko nang nakita at sa dumi ng damit ko, nagpaalam na ako na papasok ako doon sa restroom. May nakabangga ako na babae. Natumba pa nga ako ta pos sinabi niya hindi ko daw tinitignan yung dinadaanan ko. Inirapan pa nga ako. Basta sobrang sama ng tingin niya. Ako naman hindi ko na lang napansin. Nag-sor ry na lang ako at dumiretso ako doon sa loob ng restroom. Nanguha lang ako ng ti ssue at binasa ko ng tubig para maalis yung mantsa doon sa damit ko. Nung medyo okay na yung skirt ko, nilagay ko yung kamay ko sa bulsa ng hoodie ko. Then kina bahan ako... Yung cellphone ko? Kinapa-kapa ko yung likuran ko. Useless naman da hil wala namang pockets yung skirt ko. Yung hoodie lang sa harapan at doon ko ni lagay. Wala akong purse, hindi kasi ako mahilig. Nasaan na ba yun? Naalala ko yu ng babae. Yung nakabangga ko. Hindi kaya... Binuksan ko yung pintuan sa restroom tapos lumabas ako kaagad. Nakita ko yung babae na malapit na siya sa pintuan at papalabas na naglalakad. Then nilaksan ko yung boses ko... "Miss!" Lumingon nam an siya nun. Nung nakita niya ako, binuksan niya yung pintuan at tumakbo palabas . Hanep na yun.. mandurukot!!! Sisigaw na sana ako kaya lang narealize ko nasa t apat ako ng restroom ng guys. May lumabas pa nga na isa, pero hindi ko na tinign an dahil dumeretso na ako sa table namin. Si Tjay na lang at si Terrence ang nan dun. Hinihintay yata ako. Lahat yata sila nasa labas na. "Ninakaw nung babae yun g cellphone ko!!!" "Ano??? Sino???" napatayo naman si Tjay nun.

"Yung babae na kakalabas lang!" tinuro ko yung punto. Ang bilis na ng tibok ng p uso ko nun. Tatakbo na sana ako palabas kaya lang sinabi ni Tjay.. "Kuya.. hindi mo ba hahabulin?" Nakatingin lang kasi si Terrence sa sahig nun. Tapos tumingin siya sa akin... "Bakit ko naman hahabulin? Ano ka sinuswerte?" sabi niya sa aki n. I felt... hurt. Seriously hurt. Kaya nga nung lalabas na ako para ako na lang yung humabol, pinipilit pa rin ni Tjay si Terrence. "Tjay ano ba!" sabi niya ka y Tjay na parang di ko maintindihan kung galit ba. "Sorry.." tumingin sa akin si Tjay, "Ipahabol mo kay Arwyn." Wala na akong time na sabihin pa kay Arwyn dahil nasa kabilang store siya. Ako na sana yung tatakbo kaya lang sabi ni Terrence.. "Sige na nga hahabulin ko na.." sabi niya ng mahinahon. Na-relieved ako nun. Ka ya lang nakita ko siya na naglalakad ng sobrang bagal papunta ng pinto. Yung lal aki na nalampasan ko sa restroom kanina eh nakasabay pa niya sa sobrang bagal ni ya. Tinignan ko si Terrence hanggang sa labas. Yung lalaki kanina, wala na. Naun ahan pa siyang maglakad yata. As in naglalakad lang siya na para bang nasa beach siya. Paano niya mahahabol yung babae kung ganun siya kabagal??? Nakita kong lu miko siya. "On-crack ba yung Kuya mo?" sabi ko kasi sa totoo lang, there's no wa y na mahahabol niya yung babae. Kabadong-kabado na ako nun. Si Mama ang bumili n un. At buntis si Mama. Alangan namang sabihin ko eh baka maghysterical yun??? Na ghintay lang kami saglit. Nakita ko si Terrence. Cool lang ang itsura niya. NI-w alang pawis or what. As in naglalakad siya ng mabagal. Tapos may binato siya sa akin, pero nasalo ko. "Yan na cellphone mo..." then naglakad na siya kasama nila Carlo.

***8*** That day was okay. Pero yun nga, hindi ko maiwasang magtaka kay Terrence . Kasi, tumakbo yung babae eh. Pero siya naglakad. At hindi basta-bastang lakad lang. Sobrang bagal talaga. Paano niya nakuha yung phone ko??? Hindi kasi talaga kapani-paniwala. Nung lumabas nga kami sa PizzaHauz nun eh nagtinginan lang kam i ni Tjay. Tinaas lang niya yung balikat niya na parang sinasabi niya na hindi r in niya alam. Pero hindi na niya nakuhang magtanong. Siguro tamang desisyon na y un. Hindi ka kasi basta-bastang nagtatanong kay Terrence. Masyadong... nakakatak ot eh. After naming kumain nun, wala kaming maisip kung hindi ang manood ng sine . Suspense na movie yung pinanood namin. Ayaw nga naming mga babae, pero sabi ng mga guys hindi daw sila makarelate sa mga chick flicks. So ayun, nag end-up kam i sa suspense. Sa totoo lang, mas takot ako sa suspense kaysa sa horror. Mga sus pense movies kasi, nangyayari sa totoong buhay like murders. Eh yung horror??? M aniniwala ka ba na may lumalabas sa puno niyo tapos papasok sa bahay niyo??? Com e on!!! Nandoon na kami sa part na hinahabol yung babae at may hawak na palakol yung may takip sa mukha. Hindi ko talaga makayanan, kaya tinakpan ko yung mukha ko tapos nakayuko na ako. Naririnig ko lang na nagsisigawan yung ibang tao. Nasa pinakagilid kasia ko. Nasa kanan ko, si Terrence. Wala na akong katabi sa kaliw a. Then yung iba nandun na sa kabilang side ni Terrence. "Ano... wala na ba? Pin atay na ba siya???" hindi ako nag-iinarte, hindi ko talaga kayang tignan, "Hey T errence.. ano wala na ba?" "Paano mong malalaman kung hindi ka manonood?" halata mong inis yung boses niya. "Ninenerbiyos kasi ako eh.." sabi ko talaga at hindi ako nagsisinungaling, "Sabihin mo kapag tapos na ah!" Ang daming sound effects nun. Nabingi ako dahil ang daming sumisigaw. Tumingin nga ako sa side nila Tjay eh. Si Tjay lang yata sa aming tatlong babae ang nakatingin sa screen. Si Joan k asi, nakatakip na rin yung mata na parang ako. Yung tatlong lalaki, tawa lang ng tawa nung pinugutan daw ng ulo yung gardener. Then naimagine ko naman... ano na mang nakakatawa doon? Minsan talaga ang weird ng mga lalaki. Ibang klase ang mga sense of humor eh. As in tawa sila ng tawa as if may joke na sinabi.

Haaay.. laking tuwa ko talaga nung natapos yung movie. Although maraming namatay , nabuhay naman yung lead na babae dahil nasagasaan yung murderer. Kung hindi pa siguro yun nasagasaan, malamang na-murder rin ang beauty niya. Hindi naman masy adong eventful yung sinasabing "first date" ko na kung hindi pa nagpustahan eh m alamang hindi ko pa naranasan. Ang masama lang, ka-date ko yung kapustahan namin . Idagdag mo pa na Kuya ng bestfriend ko. Okay naman si Terrence eh, kapag may t opak lang may pagkamasungit. But pretty much, he's okay. Nung mag-uuwian na nga nun, syempre nagpapaalam na lahat sa isa't isa. Si Arwyn eh ihahatid na yung kadate niya. Ako naman eh nung uuwi na, umiba ng direksiyon si Terrence. Nakita ni Tjay, kaya ayun, sinermonan. "Hoy!" sumigaw si Tjay sa kanya, "Hindi mo ba ihah atid si Shay?" "Bakit nawawala ba siya?" sabi niya tapos tumingin siya sa akin, "Kaya mo namang umuwi 'di ba?" Tumango na lang ako. Kaya ko naman talagang umuwi . Hindi naman ako naghahangad na ihatid pa ako. As if naman, gusto kong ihatid a ko ni Quintero. Anyway, dahil naaawa yata sa akin si Tjay dahil ako lang yung wa lang kasabay umuwi, ni-request niya kay Carlo na kung pwede eh isabay na daw nil a ako at mauuna na akong ihahatid. Dahil nga si Carlo eh gentleman 'di katulad n g ibang tao diyan, pumayag naman siya at wala naman daw yung problema. Inihatid na nila akong dalawa. Dahil walking distance lang yung bahay nila Tjay sa amin, hindi ko alam kung ano nang nangyari sa kanila na Carlo. Basta tumawag lang siya mga 15 minutes later.. at nabingi yata ako... "SHHHHHHAAAAAYYYYYY!!!!" inilayo ko yung phone ko sa tenga ko eh, "Hindi ka maniniwala sa sasabihin ko! AAAHHHHHH !!!!" Sumakit talaga yung tenga ko. Hindi kaya nabasag yung ear drums ko nun? "K ailangan ba talagang sumigaw?" "OO! Alam mo ba si Carlo... si Carlo..." parang s a sobrang excited niya eh hiningal, "Hinalikan ako!!!" Nahulog ako sa kama ko nu n. As in, sa sobrang gulat ko rin. "Hinalikan ka? Paano? Saan?? Anong ginawa? Di yan sa inyo???" "Easy ka lang..." sabi niya tapos parang siya nga sa amin ang hi ndi easy, "Sa pisngi lang." "Asus.. akala ko naman..." actually akala ko talaga, "Sa pisngi lang pala." "Pero at least 'di ba???" mahinahon na yung boses niya n un, "Anyway, sorry talaga kay Kuya ah. Badtrip talaga yun eh. May pinuntahan pa siguro kasi wala pa hanggang ngayon." "Parang 'di pa ko sanay sa kuya mo eh ganu n naman talaga yun!" "Kumusta na pala Mama mo???" Nakinig ako sa labas nun kung anong ginagawa ni Mama. Kanina pa nagdadaldal yun eh. "Ayun, hindi na yung tv an g pinagdidiskitahan. Buksan daw lahat ng ilaw. Swerte daw yun." ang weird talaga ng nanay ko, "Hindi kaya may sakit si Mama?? Kung anu-ano kasing voodoos ngayon g buntis eh." "Eh buntis nga eh! May hormonal imbalance!" "Kanina nga lang pinat ay ni Papa yung extra lights kasi pati sa bathroom bukas lahat. Pinapatay niya k apag hindi nakatingin si Mama. Si Mama naman parang psychic, papasok uli sa bany o at bubuksan. Hindi ba... ano kayang nangyayari sa nanay ko??" Tawa lang kami n g tawa nun. Hindi ko alam na ganun pala kakumplikado kapag buntis ka. Nagpaalam na si Tjay nun dahil kakain na raw sila, at sinabi niya na kita na lang daw uli kami bukas. Kakanta kasi ako sa simbahan... at magsisimba yata sila. *** Nag-bih is na ako nun ng maayos. Si Mama at si Papa eh naka-formal attire lang din naman . Naka-skirt na

naman ako, this time, mas formal kaysa sa suot ko kahapon. Mas mahaba lang nag k aunti. Dumating ako sa simabahan eh maaga pa. Wala pang masyadong tao nun at nag papractice na yung choir. Sabi nila, ako daw assign sa verse nun. So sabi ko, ok ay lang naman. Then saglit lang din, narinig kong tumunog na yung bell ng simbah an. Napaka-familiar talaga ng tunog nun. Dumami na ng dumami yung tao, hanggang sa napuno na rin. Nakita ko na si Tjay saka yung Mama at Papa niya, nakaupo sila doon sa bandang unahan. Kumaway pa nga siya sa akin eh. Si Terrence lang ang wa la. Syempre, nagsimula na yung misa. Kumakanta-kanta kami sa mga parts na dapat kakanta at yung ibang mga tao eh sumasabay sa amin. Nagkamali pa nga ako eh, per o natawa lang kami. Hindi naman halata. May solo-part ako doon sa verse. Eto lan g ang ayaw ko kapag may solo, mag-isa ka na nga, may speakers pa sa labas ng sim bahan kaya dinig ng sambayanang pilipino. "Panginoon, Narito ako Naghihintay, sa utos Mo Lahat ng yaman ko Ay alay ko sa Iyo Ikaw ang tanging buhay ko." Then ma y babasahin sila na verse galing sa bible, tapos ako na naman yung kakanta. "Bat id ko nga, at natanto Sa kasulatan Mong turo Pagsuyo mo, ay itatago Sa sulok ng puso." After kong kumanta, sasabay na yung mga choir members na kumanta nung una ng paragraph na kinanta ko. Simple lang naman, pero nakakatouch pa rin. Maya-may a lang communion na. Saglit lang din eh ginawa na naman yung mga usual na ginaga wa sa mass. Tumagal din ng mga dalawang oras, at pakiramdam ko eh gasgas na ang vocal chords ko kasi hanggang sa matapos yung misa, kumakanta pa rin kami. Isa s i Tjay sa lumapit kay Father at nag-bless. Nakasabay pa niya nun si Mama at si P apa. Dahil hindi pa naman malaki yung tiyan ni Mama, sinabi yata nila na buntis siya kay Father tapos ayun, nagsign of the cross sya sa tiyan ni Mama. Nakita ri n nila Mama yung parents nila Tjay. Si Tita Jayne, at si Tito Kevin. Ewan ko nga bakit Kevin, akala ko Kelvin. Kasi Kelvin yung second name ni Terrence. Pero ga nun talaga.. iba-iba ang takbo ng utak ng tao. "Aba ayos tayo sa concert ah!" in asar ako ni Tjay nun, "Parang nasa Araneta!" Hay naku baliw talaga itong babaeng ito.. Nagkamustahan nun sina Tita Jayne at sina Mama. Magkakilala na sila. Sus, sa tinagal-tagal ba namang magbestfriend namin ni Tjay, malamang lang kilala na nila sina Mama. Then hindi rin nagtagal, pumasok si Terrence. Akalain mo, nandi to pala ito? Akala ko hindi sumama magsimba eh. "Pa, ano???" irritated na naman siya, "Hindi pa ba tayo aalis?" Nagsalubong yung kilay ng Papa nila. Natawa nga ako eh. Kapag nagagalit kasi yung Papa nila Tjay, magkamukha na sila ni Terrence . "Kelvin ano ka ba! Nasa simabahan yung ugali mo ayusin mo!!" Si Mama at si Tit a Jayne naman eh nagdidiscuss ng kung ano. Then humawak sa tiyan ni Mama si Tita Jayne. Nakatayo lang kami ni Tjay sa gilid at pinag-usapan yung nangyari sa kan ila ni Carlo kagabi, at kilig na kilig namana ng bruha. Nung napagod na kami sa subject na yun, nakinig na lang kami sa usapan nila. "Ayun nga, nag-apply na kam i sa scholarship nitong si Kelvin.." then parang hinila ni Tita Jayne si Terrenc e sa tabi niya at parang ayaw ni Terrence, "Para sa college niya." "Ayoko nga Ma ma.." sabi niya ng mahina.

Parang hindi nakikinig si Tita Jayne nun. Then sa akin siya tumingin, kaya ako n aman eh nagulat ako. "Hindi ba nag-volunteer ka para rin sa Day Care dito Shay?" "Opo. Every Saturday. Minsan sunday din po. Wala lang po ako kahapon kasi meron g lang po akong pinagkakaabalahan.." Hindi nila alam nag bail-out ako sa Day Car e dahil nakipag-date ako. Ang sama ko. "Ayun naman pala Kelvin eh!" parang natuw a si Tita Jayne nun. "Ano na naman 'to???" Ngumiti sa akin si Tita Jayne. Parang ito yung dati-rating sinasabi niya sa akin kaya lang hindi natuloy dahil pinigi lan ni Tjay. "Kailangan kasi ni Kelvin ng Community Service para sa scholarship application. Wala kasi siyang extracurricular activities na kahit isa kasi hindi naman siya nag sports o nag-join ng contest. So kailangan niya at least 75 hour s ng community service..." Tinignan ko si Terrence nun. Wala lang. Parang badtri p lang. "Eh naisip ko, kailangan naman nila ng tao sa Day Care. Eh kung pwede sa na..." "Sabay na lang kayo magvolunteer sa Day Care.." ***9*** Nung narinig ni Terrence yun, parang namutla yung mukha niya na hindi mo maintindihan. Inalis niya yung kamay ng Mama niya na nakahawak sa kanya. Tapos nag-step back siya at tinaas niya yung isang kamay niya na parang sign sa traffi c. "There's no way..." then parang na-gag siya na 'di mo maintindihan, "There's no way na magtratrabaho ako sa Day Care." "There's 'yes' way." niloko naman siya ni Tjay. Tinignan lang siya ng masama ni Terrence. Yung magkapatid na 'to, buti na lang nakakatagal na magkasama sa iisang bahay. Kasi baka malaman ko na lang may balita na may na-murder na isa sa kanila. Bumulong naman ako kay Tjay nun. K asi nakiki-argue pa si Terrence sa parents niya. "Akala ko wala siya dito??" "Na g-stay sa labas ng simbahan. Ayaw pumasok kanina. Nung natapos lang." Umalis na kami doon. Kinausap yata si Terrence ng parents nila kasi parang nag-iba yung ih ip ng hangin at parang gagawin na yata niya. Alam ko pinilit lang siya. Kung ano namang pagkukumbinsi ang ginawa ng parents niya sa kanya, ewan ko na. Basta ala m ko lang saludo ako sa kanila. Kapag may ayaw si Terrence na gawin, asahan mo m ahirap siyang pilitin. Milagro lang yung ngayon. After nung simba, kinausap na n ila yung mga tao doon sa Day Care at isasabay daw nila sa akin. Sabi nila, ayos daw na may bagong volunteer, kasi kailangan na kailangan daw nila at wala naman daw na gustong gumawa nun. Gusto daw kasi nila medyo bata pa para daw makaka-int eract daw sa mga bata ng maayos. Mas maganda rin daw kasi ang approach ng teenag ers kaysa sa mga middle-aged kung minsan.

Niyaya kami ni Tita Jayne sa bahay nila at nagluto daw siya. Siyempre pumayag si na Mama, kaya sa kanila na kami nag-dinner. Pagkadating na pagkadating nga namin doon sa bahay nila, wala man lang pasabi eh pumasok na kaagad si Terrence at na gdire-diretso doon sa kwarto niya at sinara yung pinto. ...Classic Terrence. Kay a nga siguro hindi niya ako kilala dati pa kahit na matagal kong bestfriend si T jay. Kasi tuwing nasa kanila ako, kung wala siya sa labas nagkukulong siya sa kw arto niya. Hindi naman dahil weird siya or what, pero siguro dahil nasanay na si ya. Bata pa kasi si Terrence hindi na siya nakakalaro sa mga bata na katulad niy a. Kasi nga may asthma. So parang lumaki siya na malayo sa ibang tao. Anyway, na gluto si Tita Jayne ng beef and gravy. Ang sarap nga eh. May corn and carrots la ng sa gilid. Si Tjay natuluan pa ng gravy yung shirt niya, kaya ayun namantsahan yata. Doon pa lang sa living room nila, dinig na dinig mo yung malakas na stere o ni Terrence. Hindi kaya siya nagugutom? Hindi pa kasi siya lumalabas eh... "Hi ndi ba kakain yung Kuya mo? Masarap pa naman itong niluto ni Tita Jayne." "Naku hayaan mo yun! Lalabas din yan kapag gutom na. Madalas naman hindi sumasabay sa amin kumain yun eh, kaya hindi na bago yan." sabi ni Tjay sa akin tapos sumubo n a naman siya ng malaki ng pasta niya na may beef. Mag-8 na kami ng gabi nakaalis sa kanila. Lumabas din naman si Terrence, mga dalawang beses. Nung una dahil ku muha siya ng hotdog niya, yung pangalawang beses eh kinuha niya yung isang DVD n a nasa divider nila. I wonder anong itsura ng kwarto niya. Lagi kasing sarado yu ng pinto eh kaya hindi mo makikita. Si Tjay, naku saulong-saulo ko na yung itsur a ng kwarto nun. Pati alikabok nga bilang ko na. Natulog ako ng maaga. May homew orks din, pero tinapos ko ng mabilis dahil madali naman na. Kaya ayun, maaga ako ng nahiga sa kama ko. Bago pa nga ako nakatulog narinig ko yung nanay ko na nang hihingi ng Chinese Tikoy kay Papa. Eh hindi naman Chinese New Year. Ewan ko kung anong gagawin ni Papa tungkol doon. Magic siguro or something. O baka mag-biyah e siya sa China para doon. Pero baka meron naman sa ChinaTown, eh di naligtas pa ang buhay ni Papa. Maaga akong dumating sa school nun. May mga nauna na naman n a sa akin at nakita ko si Johnny. Kausap nga niya si Arwyn nun eh. Teka-teka.. s i Johnny kausap si Arwyn? Major breakdown yata yun??? Pinikit ko uli yung mata k o in case na mali lang yung nakita ko. Then nakita ko na nakatayo na lang si Joh nny doon, pero wala na si Arwyn. Sabi ko na nga ba mali lang yung nakita ko. Lum apit ako kay Johnny. Kinalabit ko lang siya sa balikat niya tapos lumingon naman siya. Yung usual spirit pa rin niya na masaya. Kinumusta ko lang naman siya. Br ainiac din yan, siya yung third place sa amin. Actually tinalo na niya ako dati sa ranking, pero alam mo yun, walang inggitan sa amin. No matter what, friends p a rin kami. Hindi naman kami nagkokompetensiya sa ranking. Si Tjay wala lang yun , eversince nursery yata siya first na yun eh. Genius kasi na parang may mental defect na di mo maintindihan. Pwede pala yun no? Na may mental defect ka tapos g enius ka. Mahirap mang paniwalaan... here's the living proof.. Maria Teresa Jayn e Quintero. "Alam mo ba nahahawa yata ako sa pagkakaroon ng hormonal imbalance n g nanay ko, kung anu-ano na nakikita ko.." ngumiti naman ako kay Johnny, "Nakata yo ako doon kanina, tapos akala ko kausap mo si Arwyn Velasco." Nakatingin si Jo hnny sa akin nun na parang naghihintay na.. "San yung big news?" na reaction. Mi nsan hindi ko rin maintindihan to eh. "Kausap ko nga siya. Kanina." Hinawakan ko yung tenga ko. Baka kasi mali na naman yung narinig ko. Never in my life na nak ita ko na nag-usap si Arwyn at si Johnny. I mean, it's like saying naimbento na ang time machine. Malabo talagang mangyari. Kasi as far as I know, stuck-up si A rwyn, naive-genius si Johnny. Mag-usap man sila, parang tribal language at Germa n. ...Of course si Arwyn yung tribal language. Wala namang alam sa buhay yun kun g hindi slam dunk. "Eeeww, bakit?" parang yun lang ang unang pumasok sa utak ko, "Nagkaintindihan ba naman kayo?" "Wala lang. Tinatanong niya kung dumating ka n a ba."

Napatingin naman ako sa likod ko. Parang gusto kong magtago bigla. "Teka teka.. anong sinabi mo? Hindi mo naman siguro sinabi na nandito na ako 'di ba?" hinla k o si Johnny sa gilid at baka sumulpot kasi si Arwyn. Nakakairita kasi yung tao n a yun, "Alam mo naman yung lalaki na iyon. Baka magkatornado na sa super lakas n g hangin sa katawan." "Syempre hindi. Hindi ko nga alam na dumating ka. Pumunta yata siya sa garden, dun sa tambayan nila ni Quintero." seryoso pa rin si Johnny nun. "Ayun pala, at least alam ko na kung saan ako dadaan!" ngumiti ako nun, "T hanks Johnny, life saver ka!" Iniwas niya yung tingin niya sa akin. Napansin ko naman kaagad. May problema kaya? Hindi naman kasi ganyan si Johnny eh. "Hoy!" na g snap ako sa mukha niya, "Kanina lang ang saya-saya mo tapos ngayon nagbago na mood mo?" Humarap siya nun tapos parang ang lungkot niya. "Wala, nagtatampo lang ako sa inyo ni Tjay." "Ngak, bakit naman?" nagulat ako nung sinabi niya yun, hi ndi ko pa kasi narinig yun na sinabi ni Johnny. "Kasi hindi niyo man lang sinabi sa akin na nung weekend nakipagdate kayo. Ano na sa susunod na malalaman ko? Ma y asawa na kayo?" Parang na gross out ako kaya lumayo ako ng kaunti kay Johnny. "Hey hey hey.. hinding-hindi ako pakakasal kay Quintero noh! That's gross." toto o naman yung sinabi ko, "Ni-hindi nga yata alam ng tao na yun ang difference sa strawberry at mocha-caramel." Sa totoo lang, ang sarap nung mocha-caramel ah. So yun nga, malapit na kasi magtime nun, dumating si Tjay. Mukhang puyat ang itsur a kasi may eyebags eh. Tapos sabi niya sa amin na antok na antok daw siya dahil daw sa kapatid niya na kumag. Hindi naman niya sinabi kung bakit, but I bet dahi l yun sa music niya na malakas. "Jimenezzzzz!!" narinig kong may sumigaw doon sa pintuan. Hindi pa ako lumilingon, parang gusto ko nang mag-disappear doon. Kila la ko kasi yung boses na yun. Pwede na siya sa trono ng 'Most Annoying Person in the Whole Galaxy.' "Ano na naman Velasco???" "Oh well thank you.. you look so p retty yourself." "Wala akong sinabi na gwapo ka.." sabi ko naman sa kanya. "You' re so darn smart too..." arrrggghhh! Wala bang itak dito??? Nakasimangot na ako nun. Kasi sa totoo lang nakakainis yung mga arte ni Arwyn eh. "Seriously ano nga ???" "Wala naman.." nakaclose-up smile na naman siya, "Sinusubukan ko lang i bri ghten up yung araw ko." "---at sirain yung akin? Great job!!!" tinapik ko siya s a balikat ng malakas. "Thanks!!" masaya pa siya nun. It was supposed to be an in sult. Pero dahil nga si Arwyn siya at mabagal ang pag-process niya ng mga sinasa bi sa kanya. hindi niya maiintindihan yung mga bagay na iyon. Tribal language.. remember? Ito namang si Tjay, parang sa sobrang antok, natumba na yung kamay niy a at nagising na siya uli. Nagslide kasi yung ulo niya eh. "Nice one!" tinignan siya ni Arwyn, "May drool ka nga pala dito." tinuro niya yung gilid ng bibig ni Tjay, "Baka hindi mo alam."

Napahawak naman bigla si Tjay sa bibig niya. Ako rin eh napatingin. Nakakahiya n aman kung meron. I mean, kahit na ganyan si Arwyn, nakakahiya pa rin na mag mess ed up sa harapan niya. After all his annoying and stuck up remarks, siya pa rin naman ang captain ng basketball team at marami pa ring humahanga sa kanya kahit na para siyang caveman. "Bwisit ka talaga Arwyn kahit kailan!!" inis na nun si T jay, hahampasin niya kasi si Arwyn sana eh. "Oo nga Arwyn asar ka!" naki chip in namana ko. It turned out, wala namang drool si Tjay. Sinabi lang niya yun, para mag-panic siya. Dapat hindi niya ginawa yun, kasi parang bagong gising lang si Tjay, at super duper masama ang kinalalabasan na inisin kapag puyat ka na, at hi ndi ka pa makatulog ng maayos. "Bagay nga kayo ni Kuya na makaibigan! Parehas ka yong may mental defect!!" "Hindi naman kami tatawaging gwaping kung hindi 'di ba ?" nag Mr. Pogi pa siya nun, "Of course mas gwapo pa rin ako." "Sa Martians.." s arcastic yung sabi ni Tjay. Na-choke ako nun. Parang kanina lang iniisip ko pati si Tjay may mental defect eh. Pero at least sinabi ko Genius naman. So balance pa rin naman. Lumabas muna ako nun dahil feeling ko magwre-wrestling si Tjay at si Arwyn. Si Johnny naiwan sa loob. Pwede na siyang referee. Paglabas ko naman, nakasandal doon si Terrence sa may bench sa may gilid ng room namin. May hawak s iyang papel nun at pencil tapos nasa bibig niya na para bang nag-iisip siya ng m alalim. Then ginulat ko naman siya... "Hoy galaw-galaw baka ma-stroke!!" tumawa ako nun. Tinignan niya ako nun ng masama. Hindi basta-bastang tingin eh, basta p arang galit na galit siya na hindi mo maintindihan. "Kung wala kang magawang mat ino, tumahimik ka na lang..." "Joke lang naman eh!" na-shock ako. Sineryoso pa b a niya pati yun? "Sorry ka, hindi ako mahilig sa jokes." then tinignan niya yung bintana sa room namin, "Hindi pa ba tapos si Arwyn sa kapatid ko?" Ang bilis ng tibok ng puso ko nun. Parang natakot yata ako ng kaunti kay Terrence. Grabe pal a ito.. para joke lang... "Ano ba??? Ngayon namang kailangan ka sumagot, ngayon ka hindi nagdadaldal." umupo siya uli tapos tinupi niya yung papel na sinusulata n niya kanina. "Uhmm.. ewan ko. H-hindi ko alam eh." Napansin niya yata napaka-u neasy ko. Sa susunod talaga tatandaan ko, hindi ko na gagawin yun kay Terrence. Hindi na talaga. I swear.. ayoko na. Ayoko na makita yung tingin na iyon. Nakaka takot na parang mananakit na lang eh. "Hey.. sorry. 'Di ko sinasadya kung natako t ka sa akin." sabi ng mahinahon, "Ayoko lang ng ginugulat ako kapag nagko-conce ntrate ako." "Ahhh... hmm..." hindi ko na alam yung sasabihin ko. "Anyway, hindi ko na iuutos kay Arwyn 'to. Tutal nandito ka naman at ikaw naman yung pagbibigy an nito.." Hindi ko maintindihan yung sinasabi niya. Kaya nakita ko na lang na m ay kinuha siya sa bulsa niya na nakabalot ng puting panyo, at yung isa eh isang box. Then nagulat na lang ako nung kinuha niya yung kamay ko. "Kung gusto mo lan g malaman, you look better without this.." tinaas niya yung puting panyo at nila gay niya sa kamay ko, may matigas sa loob, "Kung kailangan mo ng opinion ko, you 'll look better with this.." nilapag niya yung box sa kaliwang kamay ko, "Pero s a totoo lang, you look okay... no matter

what." Nakatayo lang ako doon at nakatingin ako sa kanya. Wala pa rin akong sina sabi. Tinignan ko yung binigay niya. Para akong abnormal. "Para san 'to???" tina as ko yung nilagay niya. Tinapik niya ako sa balikat ko. Tapos ngumiti siya. Mas gumaan yung pakiramdam ko kaysa nung tinignan niya ako ng masama. "Let's just s ay..." nag-isip naman siya... "It's my way to say I'm sorry." tapos nun, umalis na siya. ***10*** Tinignan ko yung binigay sa akin ni Terrence. Nung nakita ko nasa kaliw ang kamay ko, nakita ko na may box ng contact lenses doon. Then medyo hinigpitan ko yung hawak ko doon sa puting panyo.. parang alam ko na yung laman ng nasa lo ob. I can't help it, pero napangiti na lang din akong mag-isa. Sino ba talaga si Terrence Kelvin Quintero 'di ba??? Pumasok na ako sa loob nun. Nakita ko na bin abatukan na ni Tjay si Arwyn nun kaya lumapit na ako at inawat ko. Tingin ko kas i hindi na biro yung ginagawa ni Tjay eh. Masama talaga yung lagay ng babae na y an kapag hindi maganda ang tulog. Tapos ito namang si Arwyn dahil lalaki pa rin naman siya at nagpapaka-gentleman, tawa pa rin siya ng tawa at hindi na lang pin apatulan si Tjay. Nagklase naman kami nun. Sa katunayan, nagsimula na yung totoo ng lessons namin. Sa chemistry nga, unang homework namin eh ung sino daw ba yung nag came up sa Periodic Table of Elements. Ako naman iniisip ko pa kung sino ka si nabasa ko na kung saan, nung marinig ko si Tjay na nagsusulat na ng sagot niy a sa notebook niya. "Dimitri Mendeleev." sinabi niya after nabanggit ng teacher namin yung homework, "Shay, ano bang spelling ng name niya? D-M-I ba sa Dmitri.. or DIMI.. dahil Dimitri? Tapos may books din nun na spelling ng last name niya may 'Y'.. para sa Mendeleyeev.. ano ba yung tama?" Inirapan ko si Tjay nun, pero yung irap na pabiro. Tinatanong niya ako sa spelling ng pangalan nung kung sino man yun, eh samantalang hindi ko nga kilala. Anyway, dumating na naman yung kal baryo namin sa Social Studies. Every year kasi, may debate na ginagawa sa school para sa mga third year students lang. Ang laging magkalaban, first and second s ection lang ng third year. Then yung iba, audience. Yung mga 2nd year at first y ear eh hindi pwedeng manood, kasi hindi nila pwedeng malaman kung paano nangyaya ri yung debate. Kaya kinakabahan kami kasi hindi namin alam. Naririnig-rinig nam in na yung mga 4th year ang nagbibigay ng topic on the spot, then bibigyan kayo ng sides. Hindi daw mahalaga kung ang side na naibigay sa iyo eh oppose ka, bast a ang purpose eh manalo yung side niyo sa debate.

Hindi ako magaling sa mga open speeches. Either feeling ko hihimatayin ako, o na geend up na walang lalabas sa bibig ko. Si Tjay malakas ang loob niyan pagdating sa ganyan. Siya pa nga ang nagsasabi sa akin na ang mga activity daw na involve d ang pagharap sa maraming tao, parang pagkanta ko rin yun sa church choir kahar ap ng lahat. Sinabi ko naman sa kanya na iba pa rin yung idea. Sa church kahit s intunado ka at magkamali ka sa kanta, walang tatawa sa iyo dahil... ewan ko.. pa rang lahat kasi nagkakaintindihan kapag nasa simbahan. At least ganun yung pakir amdam ko. Pero kapag nasa school ka at nag screw up ka sa school debate, walang iintindi sa iyo kung may stage fright ka. Mga seniors? Tatawanan ka na lang. Bin igyan naman kami ng enough time para doon. Sabi sa amin, bibigyan kami ng two we eks para magprepare. Tinanong ko nga sa teacher ko kung ano namang kinalaman ng debate sa pinag-aaralan namin. Lagi naman niyang sagot, sa world affairs daw, ka ilangan may voice ka para mangyari yung gusto mong gawin. Oo na lang din ako eh kahit hindi ko naman alam yung sinasabi niya. Oh well... One day nga pala, nahab ol ko pa si Terrence kasi naglalakad siya doon sa may hallway papunta ng cafeter ia. Ayun, typical na naman yung itsura na parang galit na naman sa mundo. Nagkak ataon kasi na tuwing hinahanap ko siya, either wala dahil may ganito, or wala da hil may ganyan. Hindi pa kasi ako nakakapagthank you sa kanya doon sa binigay ni ya. "Terrence!" narinig na niya yung boses ko nun kaya huminto siya. "Ano?!?" Ku ng babae lang siguro ito, inisip ko na lagi siyang meron. Dinaan ko na lang sa n giti. After all, binalik niya yung salamin ko ng maayos na. Hindi ko na kinailan gang magalit 'di ba? Isa pa kung magsusungit din ako sa kanya, wala namang mangy ayari sa amin. So might as well be nice to him. "Gusto ko lang mag thank you.." sumabay na akong maglakad sa kanya. Tinignan lang niya ako nun saglit tapos tumi ngin na uli siya ng diretso. "Saan naman?" sabi niya na parang hindi interesado. "Doon sa pagpapaayos sa salamin ko.. saka doon sa contacts.." Huminto na siya n un. Magkasalubong na yung kilay niya. Ang tindi talaga ng galit sa mundo ng kuya ni Tjay. "Ang hirap niyo talagang intndihing mga babae no?" napatingin na ako s a kanya nun, "Tinawanan kita, nagalit ka... nag-sorry ako. Dapat tapos na dun. T apos ngayon nagtha-thank you ka?" "Eh kasi naman feeling ko yun yung tamang--" " Well hindi." hindi ko pa natapos yung sasabihin ko, "Dapat lang tanggapin mo yun g sorry. Hindi mo kailangang mag thank you." Iniwan na niya ako doon. Ewan ko ku ng pumunta ba siya sa cafeteria o ano. Basta hindi ko na sinundan eh. Hmph! Sung it! Nagsimula na yung practice ng basketball. Pati yung ibang sports na hindi ko naman pinapanood dahil hindi ko naman naiintindihan. Si Arwyn eh ilang beses na akong niyayaya na manood daw ako one time, pero lagi kong sinasabi na may homew ork ako kahit wala. Tapos yun, magpapanic siya dahil behind na naman daw siya sa homework. Baka mag-fail daw siya at kapag nalaman na naman ng parents niya eh i pull-out daw siya sa team uli. Dahil nga nakakakonsensya naman na ganun na lang siya ka-worried, sinabi ko na lang homework, meaning, may gawaing bahay ako. Sak a lang siya nag-settle. Saturday came, yung unang day ng community service ni Te rrence at araw naman ng pagvovolunteer ko sa Day Care. Iisa lang naman yung gaga win namin at pupuntahan, pero iba pa yung tawag nila sa gagawin. Si Papa eh wala ng pasok kaya siya na ang mag-aalaga kay Mama. Hindi naman dahil sa kailangan ni Mama ng magbabantay sa kanya all the time, kung anu-ano lang kasi ang naiisip e h. Then nag-ring yung phone ko, kaya nataranta pa ako. Hindi pa kasi ako nakakap agsapatos nun eh.

"Hello?" "Wala ka bang balak buksan yung pinto Bible Girl???" Tinignan ko yung c ellphone ko, unknown number. Pero dahil hindi ko naman talaga alam yung number n i Terrence. Siguro binigay in Tjay yung number ko sa kanya. "Sandali lang bababa ako." Nag-hung up na ako doon sa kanya at bumaba na ako para buksan yung pintua n. Nakita ko na ang taas na ng sikat ng araw dahil mag-10 na ng umaga nun at pin agpapawisan na siya. "Ano?!? Tapos ka na ba??" Napaka-ikli talaga ng pasensya ni ya. Nagpaalam na ako kina-Mama at Papa na aalis na kami at dumiretso na kami sa simbahan nun. Sa gilid kasi n simbahan yung Day Care, at every Saturday may mga kids doon na iniiwan lang ng mga parents nila either kung walang mag-aalaga, nag bible study. Nagbibigay naman sila ng donations sa simbahan. At dahil volunteer nga kami, wala kaming nakukuha. And it's great, helping. Seriously. Pagkadating na pagkadating ko doon sa room kung saan kami mag-aalaga ng mga 10 or so kids, p aalis na nun si Sister Mia. Nakita na nga ako nung mga bata at tumakbo pa nga yu ng iba sa akin. May malaking playground lang sila sa likuran na pwede silang mag tatakbo. Wala naman silang lalabasan kaya walang mawawala. Nauna akong pumasok, tapos si Terrence eh nanatiling nakatayo doon sa labas. Iba na nga yung itsura n iya nun na parang magkakasakit siya. "Hey, papasok ka ba?" niyayaya ko na siya n un sa loob, "Tara na!" "Sige na mauna ka na.." Nauna na akong pumasok nun. Nagpa alam na si Sister dahil may gagawin yata siya sa simbahan. Then tumayo na ako do on sa harapan nung mga bata. Nakakatuwa nga yung mga yun eh, kasi parang kung ii sipin mo, ang liit-liit ng alam nila sa mundo.. then unti-unti na lang napapansi n mo duamrami na yung alam nila. "Okay.. kids.. uhmm.. may bago tayong makakalar o!" kailangan kasi masaya yung boses mo sa mga bata dahil kung hindi ka masya, f eeling nila masamang bagay yung kung ano man yung sinasabi mo, "Makakasama natin siya every week. Siya si Kuya Terrence! I-welcome natin siya ah!" Nagpalakpakan naman sila at nagtinginan sa pinto. Pero hindi pumasok si Terrence. Kaya ayun, lumabas pa ako para hilahin ko siya sa loob. Parang alangan pa siya dahil nakaha wak pa siya sa ulo niya. "Hi." yun lang ang sinabi niya tapos naupo siya doon sa table. Lumapit naman si Oli sa kanya, short for Noli, isa sa pinaka-cute pero p inakamakulit na bata sa Day Care. "Bakit b-bakit po Terrace ang pangalan mo?" "E rr.. Terrence. Hindi Terrace." ganun lang yung sagot ni Terrence nun. "Kami rin merong terrace sa bahay. Siguro mahilig ka sa terrace kaya Terrace pangalan mo n o?" lumapit pa lalo si Oli sa kanya. "Bakit..." tumalon-talon pa siya, "Bakit an g tigas ng buhok mo? Hindi ka siguro naliligo no?" Nagtawanan yung ibang mga bat a nun. Si Terrence eh tumayo na. Nung tumayo nga siya, halata mo yung height gap nila. Hanggang sa puwet lang niya yata si Oli, tapos tumingala lang si Oli sa k anya. "It's gel..." Whoa.. talk about hot. Syempre naisip ko na tama na pumasok na ako sa eksena at mukhang hindi sanay sa mga bata si Terrence. "Oli.. Oli.. hi ndi Terrace ang pangalan ni kuya.. TER-RENCE." inulit ko pa uli sa kanya kaya la ng hindi niya talaga makuha, "O sige, kuya TK na lang. Pangalan din niya yun." T inignan lang ako ni Terrence pero iniwas niya yung tingin niya na parang wala si yang pakialam sa sinabi ko.

Sumingit naman si Betty. "T-cake!" tinaas-taas niya yung kilay niya, "Masarap an g cake 'di ba? Kuya cake ka pala!" Parang naiinis na si Terrence nun kasi tinign an na niya ako ng masama. "Paano ka tumatagal dito?" "They're good kids. Masasan ay ka rin." "I don't think so." Then hinihila-hila ni Oli yung pantalon ni Terre nce kaya tumingin si Terrence pababa. Nung nakatingin na siya, saka lang nagtano ng si Oli. "Kuya Cake, bakit ang laki ng pantalon mo? Saka bakit may bakal dito? Hindi ba ito yung nilalagay sa leeg ng aso?" "Uhhmm... hindi ko alam basta nand iyan na yan. Pwede ba bawasan mo naman yung mga tanong mo?" It was one horrible day. Lumabas nga kami doon sa field dahil maglalaro daw sila, at si Oli eh nakad ikit parati kay Terrence. Halata mong naiirita si Terrence kasi gusto niyang mat ulog, pero ginigising siya ni Oli. Panay lang ang 'OO' niya.. at tango. Nung kak ain na kami, nilapag lang ni Terrence yung prutas sa harapan nung mga bata tapos naupo siya doon sa gilid. Kaya ako naman kahit may buhat-buhat pa akong isa, tu makbo naman ako sa direksyon niya. "Hey, hindi mo dapat ginagawa yan! Hindi mo r in binibigay yung ganito kalalaki.. paano kung ma-choke sila?" "Heimlich Maneuve r." yun lang ang sagot niya sa akin. "Ano ka ba.. hindi mo nakikita yung point. Delikado sa mga bata na kumakain ng malalaki. Dahil minsan nalulunok nila ng buo ." "E di ikaw yung magpakain." tumayo siya doon sa kinauupuan niya at papunta na siya sa pinto. Ako naman dahil nakita ko na aalis na yata siya, sumigaw na lang ako. Sabi kasi ng Mommy niya kailangan niya ito sa scholarship tapos ngayon nag -quit na kaagad siya? "Terrence! Terrence san ka pupunta!" "Kakain ako sa labas! " tapos nag-wave siya ng patalikod, "Sinong sasama?" Sumunod na lang na alam ko, nagtakbuhan lahat sa kanya. As in lahat, maliban siyempre doon sa 1 year old na bata na laging katabi ko tuwing nagpupunta ako. Lagi kasing tahimik yun. Natawa na lang ako. Na-shock nga si Terrence eh. Muntik pa nga siyang matumba nung nag takbuhan sa kanya eh. Tapos di ko inaasahan, tumawa na lang din siya. "Siguro pa padeliver na lang ako.. tingin mo bible girl?" Hindi na siya kasi makakalabas. P aano naman tiyak lahat sasama sa kanya. Kaya ayun, nakita ko na nagdial siya ng number sa cellphone niya at tinawagan niya kung saan man siya nagpa-deliver. Nun g binaba niya yung phone, tinignan niya yung isang bata. "Yuck... huwag mong iha hawak sa akin yan ang lagkit ng kamay mo!" iniiwas pa niya yung paa niya nun. "A ng alin po?" tapos humawak sa tuhod niya yung isa. "Wow great! Ikaw ba maglalaba nito?" "Uhuh." tumango-tango naman yung bata. Mukhang hindi nga ako masyadong m apapagod nun dahil halos lahat ng bata, nasa side ni Terrence. Halata mong ayaw niya pero hindi naman niya makuhang patulan dahil nga maliliit yung mga yun. The n hindi na lang namin inaasahan, nadapa si Gaille, at gumulong pa yung orange na dala-dala niya.

Tumakbo naman si Terrence nun at tinayo niya kaagad si Gaille. Ako naman tinitig nan ko lang siya, mukhang under control naman niya. PInagpag pa niya yung tuhod eh. Mukhang paiyak na kasi si Gaille nun. "Oh GOD! Waterworks! Huwag kang iiyak. ." tapos nataranta si Terrence at nagtitingin-tingin siya sa likod niya pero pan ay bata lang yung nandun, "Huhugasan natin yung sugat mo.." Lalong umiyak si Gai lle nun. "Ayoko masakit yun eh!" "Hindi na.. hindi na pala natin huhugasan. Alco hol na lang.. para..." Hindi pa niya tapos yung sasabihin niya, lalong lumakas y ung pag-iyak ni Gaille. "Hindi na! HIndi na natin gagalawin yung sugat mo. Ganya n na lang!" tapos kinapa-kapa niya yung pockets niya, "Wala pa naman akong dalan g panyo ngayon." Naupo siya nun sa harap ni Gaille. Binuhat pa nga niya para iup o doon sa kandungan niya. "Hey huwag ka namang umiyak ano eh..." hindi niya tala ga alam yung gagawin niya, "Ano bang gusto mo???" Lumapit na ako nun dahil paran g hindi na talaga alam ni Terrence yung gagawin niya. Nanguha ako ng candy doon sa basket. Tapos umupo ako doon sa inuupuan nila nina Terrence. Umiiyak pa rin s i Gaille nun. "Gaille, lollipop gusto mo?" "Ito oh may maganda ako na stick." Ti nignan ko lang si Terrence. Wala talagang alam sa bata to. Huminto na si Gaille sa pag-iyak. Haay salamat. Humihikbi-hikbi na lang din siya. Then ngumiti siya n un. Sunod na lang na alam ko... Kinuha niya yung stick ni Terrence. ***11*** Natawa lang ako nun. Alam kong alam naman niya na lollipop ang tawag du n, pero siguro gusto lang niya mag-sound na parang bata yung dating. Maybe Terre nce can be mean and snob sometimes, but he's nice by heart. Nung hapon eh naupo lang kami doon. Dumating din yung delivery niya. Fried chicken lang pala galing sa KFC. Syempre yung mga bata nakita yung order niya, lahat tuloy naupo sa tabi niya. Kaya ang trabaho ni Terrence nung kumakain eh himayin yung chicken para sa kanila. Merong isa ayaw daw nung crust, yung isa gusto lang yung crust, at yung isa naman eh gusto niya pero kailangan takpan mo pa yung ilong niya. Siguro nga may point din si Terrence kung bakit hindi siya tumatagal sa mga bata. Then aft er nun, gusto yata ng mga bata na tumakbo ng tumakbo pero hindi namin pinayagan dahil kakakain lang din nila. Sabi namin maglaro na lang sila ng puzzle. Sumunod naman sila. Yung iba

nakatulog naman na. Then out of nowhere, lumapit sa akin si Terrence at pinupuna san niya yung kamay niya ng napkin. Tinignan ko lang siya. "Saan ba pwedeng lini sin itong.." tinignan niya yung paa niya, "Pantalon ko. Marumi na kasi eh." Pana y mantsa na ng candy, ng ketchup, ng lints ng kung anu-ano yung pantalon ni Terr ence. Kaya siguro gusto rin niyang hugasan man lang. Ayaw naman niyang umuwi ng ganung yung itsura niya. Kung sabagay ako rin naman. Sa totoo lang, may dala-dal a akong bag. Lagi akong may dalang extra na damit. Kaya in case man na madumihan ako, hindi ko na kailangan pang problemahin. "May laundry room dito doon lang s a bandang likod..." tinuro ko naman yung likuran namin, "Kung gusto mo ako na la ng maglalaba niyan. Madali lang naman." "Uhmm.. uhh.. nah.. ako na lang. Kaya ko naman siguro." parang nahihiya na yung itsura niya nun. Lumabas siya doon sa pi ntuan para tignan kung saan yung sinasabi ko. Then ayun, napansin na yata niya k ung saan pwedeng labhan yung pantalon niya. Lumapit siya uli sa akin tapos tinan ong niya kung may towel daw ba na pwedeng i-wrap sa kanya kung saka-sakaling lal abahan na niya yung damit niya. Hindi ko naiwasan, pero natawa ako. Sinabi ko me ron doon sa may taas na mga puting towels. Mukhang nainis yata siya sa akin eh. Kasi ako naman eh tinatawanan ko pa kasi siya. "Ano namang nakakatawa?" "Wala la ng.." hindi ko talaga mapigilan yung sarili ko nun, "Marunong ka bang maglaba?" "Why do you care?" Hindi ko talaga maintindihan kung saan siya nagmana. Mabait n aman si Tita Jayne at Tito Kevin. Hindi kaya ampon si Terrence? Oh baka may gene tic something sila na nag-skip ng generation kaya sa kanya napasa yung pagkasung it? Anyway, nagsismula nang tumakbo uli yung mga bata. Kaya ayun, hinila siya ni Oli at ni Betty para daw kasali siya sa taya-tayaan. Syempre mabagal tumakbo yu ng mga bata, kaya si Terrence kunwari binabagalan lang din niya yung takbo niya. Hindi naman nagtagal, hinila naman nila ako. Sumali rin daw ako sa laro nila. K aya lang that time, hindi na taya-tayaan. Tagu-taguan naman daw. Una syempreng t aya eh si Terrence. Kasi siya na ang pinakamatanda, siya pa ang lalaki. Eh di la hat kunwari eh tatakbo na kung saan magtatago. Ang worst part kapag ang kalaro m o nga eh mga 4 years old, 5 years old.. no older than 7, larong bata talaga ang mangyayari. Si Gaille nga na may sugat nagtago doon sa isang maliit na bato. Tin ago niya yung mukha niya. Pero kitang-kita naman yung katawan niya. Siguro ganun ka nga nung bata, kapag hindi mo nakikita yung taong nasa tagu-taguan, feeling mo hindi ka rin nila nakikita. Then yung iba nagtago lang doon sa likod nung pin tuan, at kung saan-saan na kita lang din naman sila. Pati sa ilalim ng table. Bi bigyan ko na sana ng credit, kaso wala namang tablecloth. Nakita kong nahanap ni Terrence yung iba. Eto pa ang isa sa hindi ko maintindihan sa larong tagu-tagua n. Kapag nahanap ka, kailangan pupunta ka pa doon sa original position nung "IT" para lang sabihin mo yung salitang "SAVE." Ako siguro ang pinakamatagal sa naha nap ni Terrence. Ako kasi yung huli eh. Nagtago ako doon sa likod nung room. Hin di naman malayo yun, pero syempre yun lang ang decent na taguan. Nahanap ako ni Terrence dun, tapos siyempre nag-unahan kami doon sa main spot pero naunahan niy a ako mag-save. Kaya ayun, taya na ako next time. Ganun pa rin nung second time. Kitang-kita mo pa rin yung mga bata. Naisip ko na nga na si Terrence lang ang p inakamahirap hanapin dito. Si Oli wala man lang yatang effort. Nung tapos na kas i akong magbilang nakita ko na nakatayo pa rin siya doon sa tabi ko, tapos tinak pan lang niya yung mata niya. Haay, pakiramdam ko nun mamamatay ako sa kakatawa. Inipon ko sila lahat. Lahat nag-save doon sa main spot pero si Terrence talaga ang hindi ko mahanap. Sinubukan ko doon sa pinagtaguan ko, pero wala talaga. Bin alikan ko na lahat nung pinagtaguan kanina, pero wala pa rin talaga. Siguro 15 m inutes na, hindi ko pa rin siya mahanap. Napagod na ako nun sa kakatakbo.

"Terrence.. give-up na ko!" hindi ko na talaga kaya nun. Wala pa ring lumabas, " Hooyy! Terrence ano ba! Panalo ka na! Taya na ako uli!" Wala pa rin akong nakita ng movement nun. Finally, narinig kong parang may bumagsak sa likuran ko, kaya p aglingon ko, biglang may tinamaan yung ilong ko. "Whoa..." bigla siyang parang n ag-matrix effect na exbihition pabaliktad, parang bending na ewan kasi humawak s iya sa sahig, "Huwag ka ngang ganyan kalapit sa akin." Saka ko lang na-realize k ung bakit niya ginawa yun. Kasi siya pala yung tinamaan ng ilong ko. Sa may chin niya. Ang awkward nga eh. Kaya pala siya nag-bend bigla-bigla. Tumayo rin naman siya nung nakaatras na ako. Taops napansin ko, namumula na yung mukha niya. "Pa god na ko." sabi niya tapos nakatingin lang siya sa akin ng seryoso. "Ako rin eh . Taya na naman ako." "Nahanap mo ko tapos ikaw pa rin ang taya? Di ba dapat tat akbo pa doon--" tinuro niya yung spot. "Pero sabi ko give-up na ako." "Di naman ako nag-surrender. Na out of balance ako doon..." hinihingal na siya nun tapos t umingin ako sa taas kung saan siya nagtago. Sa taas pala ng puno, "Pano ba yan, ira-race kita doon." Pansin ko na hinihingal na siya nun. Namumula pa yung mukha niya. Napaka-unusual nga eh. "Ok ka lang?" "Yeah." hinihingal pa rin siya. Then bigla na lang siyang tumakbo, kaya ako eh nagulat at nakitakbo na rin. Nag-unah an kami doon sa main spot namin. Yung mga bata nga nagchi-cheer pa nga kung sino ng mauuna. Si Terrence ang nauuna nun dahil mabilis siyang tumakbo. But in no ti me, nahabol ko rin siya at naunahan ko rin naman. Tapos nauna akong nag-save kay a nagtatatalon-talon ako dahil nauna ako. "Ikaw na ang taya Terrence! Yehey! Nau na ako!" In circles kasi yung pagtalon ko nun. Kaya nung pagkaikot ko, nakita ko ng nakaluhod na si Terrence, at hawak niya yung didbdib niya. I swear, nag-panic siguro ako. Kaya ayun, tumakbo ako kaagad sa direction niya. Saka ko lang nakit a na medyo bluish na yung mukha niya. Hindi na red. Ang lalim na ng paghinga niy a. "Terrence! Hoy! Ok ka lang???" hinawakan ko siya sa balikat niya. Napaka-ewan talaga ng tanong na yun. Obvious ba na hindi siya ok? Hindi man lang siya tumin gin sa akin. Basta nakaluhod lang siya doon, hawak yung dibdib niya at nakatingi n sa damo. Parang gusto ko siyang ishake ng ishake in case na wala na siya sa sa rili niya. "Tu--huh---Tubig. Bigyan mo--oh ko ng tubig." Wala na nga siguro ako sa sarili ko nun. Kasi dinala ko sa kanya yung buong pitcher eh. Wala man lang b aso. Kaya uminom siya doon. Then bigla-bigla na lang siyang humiga doon sa damo. Mukhang umo-ok na yung itsura niya pero hinihingal pa rin siya. Tinignan niya a ko. Shock pa rin siguro ako nun eh. "Ok na ko. Lagi naman akong ganito. Asthma. Kakatakbo ko kasi." then ngumiti siya sa akin nun para siguro hindi na ako kabah an. Sino ba namang hindi kakabahan kung yung kasama mo medyo blue na yung kulay ng mukha??? I swear, that's the last time I'll ask him to run. *** Matapos nung asthma attack niya, medyo tahimik na siya nun. Hindi ko kasi alam kung paano, pe ro baka

may aftermath pa sa dibdib mo yun or something. Wala naman kasi sa family ko ang may asthma. Sinundo na isa-isa yung mga bata kaya ang naiwan na lang doon eh ak o at si Terrence. Si Oli nandun pa rin pero dahil laging late naman yung parents nun na sunduin siya. Si Terrence hindi niya alam paandarin yung washing machine , kaya kinailangan ko pa siyang turuan nun. Kahit alam kong ayaw niya, napilitan din siya. Nakita ko namumula na naman yung mukha niya, kaya nag-panic na naman ako. Tinanong ko siya kung nahihirapan na naman ba siyang huminga or what, then saka ko lang narealize na namumula siya hindi dahil sa nahihirapan siyang huming a, kung hindi dahil nandun ako sa laundry room at naka-boxers lang siya. Tumalik od nga ako. Actually hindi ko naman napansin. Pinaalala lang niya kaya ako nahiy a. Kaya sinabi ko lang yung instructions habang nakatalikod ako. Then yun, umali s na ako ng hindi ko man lang siya tinitignan. Nakauwi naman ako ng maayos. This time, hinatid ako ni Terrence. Usapan daw kasi nila ni Tjay na ihahatid daw niy a ako everytime na may community service siya. Ewan ko kung anong pangkukulam an g ginawa ni Tjay sa kapatid niya at napasunod niya ng ganun. Tinanong ko nga kun g gusto niya pumasok sa loob, pero sinabi niya hindi na daw at uuwi na siya dahi l pagod na rin siya. Tapos naisip-isip ko na mabuti na lang pala at hindi pumaso k si Terrence dahil makikita niya yung nanay ko na nasa lababo at kumakain ng ap ples. Binabalatan nga niya yung kinakain niyang apples eh. Kaibahan lang, yung b alat ang kinakain niya. Ako pa yung kumain nung binalatan niya. Oh God. Pagkatap os kong maligo at makapagbihis, tinawagan ko si Tjay at sinabi ko yung nangyarin g asthma attack kay Terrence. "Natakot nga ako kasi blue na yung itsura niya.." "Nagkaroon siya ng asthma attack?" narinig kong nagulat din si Tjay. "Yeah." "Ba kit? Ano bang ginawa niya?" "Tumakbo ng tumakbo. Napagod siguro." totoo naman yu ng sinabi ko. Mas marami pa nga siyang tinakbo sa akin. "Bobo talaga yung Kuya k o. Ilang beses na siyang sinabihan na huwag papagurin yung sarili niya eh. Kapag nagkakaasthma attack kasi yun usually dinadala na namin sa hospital kasi talaga ng hindi na siya makahinga. Buti ngayon hindi naman..." alam ko worried din yan si Tjay, kunwari pa, "Sa susunod ha, pigilan mo siya kapag gustong makipaglaro. Baka kasi next time, ma-hospital na naman siya." "Yeah sure. I don't think gagaw in naman niya uli eh." Nung sumunod na linggo, besides sa problema namin yung sp eech/debate thingy namin sa SocStud, nameet na namin ang among lovable new teach er sa TLE. Lalaki siya. Usually kapag third year ka at TLE ay isa sa classes mo, either you'll do something about electricity.. or something about Woodshop. Thi s year.. we'll do both. I hate to admit it, pero wala akong talent sa agricultur e side. Or stud's side. Pero kailangan kong itake yun, kahit gusto ko man o hind i. Uunahin daw namin ang woodshop. I don't mind at all kasi wala pa akong tiyaga mag-isip sa voltage this and that. Inisa-isa sa amin yung mga tools. Yung hamme r, yung screw driver.. yung saw.. whatever. Tapos tinanong nung teacher namin ku ng ano daw ba yung iba't ibang klase ng saw.. tapos si Arwyn naman ang nagtaas n g kamay niya. Akalain mo yun, may alam pala ito sa mundo. "Ang iba't ibang klase ng saw... jig-saw.. a-so... la-so..." "Mr. Velasco wala akong panahon makipaglo kohan.." Saka lang tumigil si Arwyn nun. Pero halata namin nung umikot si Sir, n atawa rin naman siya. Abnormal. Nung breaktime namin ng hapon, lumabas ako at si Tjay. Hindi pa kami nakakarating sa cafeteria, may lumapit sa amin na babae na mas maliit sa amin ni Tjay. Medyo marami nga yata siyang pimples eh.

Napaatras nga si Tjay ng kaunti nung makita niya yung girl eh. "Ulah!" ngumiti n aman siya pero parang hindi natural, "Kumusta na?" "Okay naman." ngumiti din siy a, "Si Terrence nakita mo?" "Hindi eh. Baka pakalat-kalat." "Ganun.." tumingin s iya sa gilid niya, "Pakisabi sa kanya, nag-bake ako ng cake para sa kanya. Kasi alam mo na.. nakakahiya kasi yung nakaraan." "Owww yun lang ba.." nag-tap si Tja y sa balikat nung Ulah, "Wala yun. I'm sure nakalimutan na niya yun." Bumulong s a akin si Tjay nung hindi nakatingin si Ulah.. "Talagang kinalimutan na ni Kuya yun!" then humarap siya kay Ulah uli, "So anong plano mo?" "Wala lang. Gusto ko lang bumawi sa kanya." "I'm sure makakabawi ka rin sa kanya." "Tingin mo nasaan siya?" Medyo malaki yung school namin kaya kapag sinabi mong 3rd year, maraming building yun. At talagang hindi mo na alam kung saan yung iba. It just so happen s, na yung class ni Terrence ng 4th year, the same building sa amin, sa taas nga lang. "Ewan ko eh.. baka doon building sa dulo. Hanapin mo doon." tinuro niya y ung malayo. Paalis na sana yung Ulah nun, tapos pinakilala niya ako. Kaya ayun, umalis na siya ng diretso. Saka lang umirap si Tjay. Ewan ko kung anong saga mer on siya doon sa girl na iyon, pero parang hindi maganda. "Sino yun? At bakit gan yan yang itsura mo?" "Si Ulah. May crush yun kay Kuya since first year siya." ir ritated na si Tjay nun. That time, saka ko lang napatunayan na kapatid niya nga si Terrence. "I don't see the point. So?" "Siya yung dapat date ni Kuya. Yung na gkachicken pox? Pustahan pa tayo kaya lang niyaya ni Kuya yun kasi katulad natin desperate na rin siya makahanap ng date. Kaya no choice siya kaya si Ulah. Eh n akakaasar yun. Lagi ngang nagpupunta sa bahay namin yun tapos hahanapin si Kuya. " then tumingin siya sa likod niya, "Last week nga gusto niya yatang sumama si K uya sa kanya, sabi ni Kuya sabihin ko daw may sakit siya ng SARS." Natawa ako nu n. Bakit naman SARS pa? "Ano bang problema sa kanya?" "Hello? She's the most ann oying person in the world. Magkakasister-in-law na lang din ako yung ayos na." G rabe naman itong si Tjay. Mag-16 pa lang ang Kuya niya at ngayon iniisip na niya yung mapapangasawa? Nung malapit na kami sa cafeteria, nandun na si Terrence ka sama si Arwyn. Then lumapit kami ni Tjay sa kanya dahil ibabalita niya yata yung tungkol kay Ulah. "Hoy, niligtas lang naman kita. Kung ayaw mo magka-AIDS ng de -oras, umalis ka dito sa cafeteria." "Huh?" "Si Ulah. Hinahanap ka. Ewan ko dun. May cake daw yata ni binake para sa iyo." Tumayo si Terrence nun sa inuupuan ni ya tapos tinapon niya yung pinagkainan niya. "Anong sinabi mo?!?" "Sabi ko doon ka sa kabilang building. Tiyak ko hinahanap ka nun. Paano kung masalubong ko na naman

at hanapin ka sa akin?" "Bahala ka na. Magsinungaling ka. Sabihin mo may German measles ako, may amnesia kaya hindi ko na siya kilala.." then nataranta siya, "B asta mag-imbento ka na lang." "Naman Kuya! Tinuturuan mo akong magsinungaling eh yung katabi ko eh.." tumingin sa akin si Tjay ng nakakaloko, "Amen!" "Then tell her a real thing." sabi ni Terrence. "Ano naman?" "Na.. na girlfriend ko 'tong si Bible girl." Parehas kaming nanahimik ni Tjay nun. Ako siguro nanigas na sa p agkakatayo ko. Ni-wala ngang naglakas loob all my life na tawagin akong girlfrie nd eh. Napansin siguro ni Terrence na state of shock kami ni Tjay. Tumingala lan g siya sa amin as if alien kaming dalawa. "Ano?!?" sumubo siya ng mashed potato nun. "Girlfriend?" "Wala ka talagang alam sa mundo. Syempre, half-lie. Girlfrien d lang sasabihin mo, iisipin niya na magsyota kami. Pero parang hindi rin tayo n agsinungaling, kasi girlfriend, meaning kaibigang babae. Alam mo naman yun si Ul ah, ibang klase tumakbo ang isip nun kaya baka magsawa na rin." then tumingin si ya sa akin nun,"Hindi naman siguro against sa faith mo yun ha.. Bible girl?" Par ang nawala yung dila ko nun. Tinapik lang ako ni Tjay ng malakas nun sa likod ko kaya naisipan kong magsalita eh. "Oh sure. Okay lang naman tumulong." if you pu t it that way. "Great. Ngayon umupo ka dito.." tinapik niya yung upuan sa tabi n iya, "Baka dumating pa si Ulah.." Tumingin sa akin si Tjay nun, tapos naupo din siya across namin ni Terrence. "Hoy hoy kayong dalawa ah.." "Huwag niyong totoha nin to!" ***12*** Hindi naman nagpakita si Ulah, thank God. Pero ayun, doon kami kumain n i Tjay sa table nila Terrence at grupo nila Arwyn. Hindi kasi kami umalis hangga ng sa matapos yung breaktime dahil ayaw daw ni Terrence na magtake ng chances.

Nagtinginan yung iba sa amin, pero hindi naman lahat. Unang-unang reason siguro eh dahil hindi sila sanay na doon kami kumain dahil iba yung table namin sa tabl e nila. Pangalawa, sikat si Arwyn dahil Captain siya ng basketball team kahit sa ksakan naman ng yabang. Pangatlo eh 4th year na sina Terrence at yung mga classm ate niya. Usually sa school, magkakasama madalas eh yung mga magkakaklase. Which is, pare-parehas ng year. Anyway, dahil two weeks lang ang practice time at Soc stud lang ang period namin na pwedeng magsample ng debate, super duper rush na k ami. Nakakahiya naman na magmessed up ka sa buong 3rd year at 4th year populatio n ng school mo. One time nga dahil naisipan namin ni Tjay na magpractice ng saba y afterschool sa bahay dahil nga sa upcoming week na yung debate. Nakaupo kai nu n sa carpet nila at nasa magkabilang direksiyon kami ng coffee table nila. Nagde debtae kami kung dapat bang tanggapin ang same sex marriage. Dahil nga may relig ious concern ako, doon ako sa against at si Tjay naman kunwari eh sa pro. Nag-ii sip na naman kami ng bagong topic ng pagtatalunan namin nung lumabas si Terrence sa kwarto niya at may hawak na can ng soda. Nag-lean siya doon sa may hagdan ni la at nakatingin siya sa amin. "O sige, debate naman tayo tungkol sa... abortion . Kung dapat gawin na legal." "Against ako, pro ka." "Teka, against din naman ak o. Ikaw na lang mag-pretend na pro ngayon." "O sige na nga, game na." Magsisimul a na sana kami nun kaya lang biglang tumawa ng malakas si Terrence kaya napating in kami sa kanya ng de-oras. Hindi ko alam kung anong nakakatawa. Tinignan ko si Tjay, wala naman siyang dumi sa mukha. Tingin ko naman wala akong dumi sa mukha dahil kung meron sinabi na sana sa akin ni Tjay. Pero bakit naman tumatawa iton g si Terrence? "Kuya may nakakatawa ba?" tanong ni Tjay nung napansin na niya yu ng Kuya niya. "Wala-wala... sige carry on." Halata mong pinipigilan niyang tumaw a. Namumula na yung mukha niya. Last time na namula yun, dahil nagsisimula na si yang hindi makahinga hanggang sa naging blue na. Tapos ngayon eh namumula yung m ukha niya, dahil sa kakatawa. Huminto ako sa pagsasalita nun. Nasa middle na ako ng sentence ko na kailangan ng abortion dahil paano yung mga na-rape, kaya lang tumatwa pa rin si Terrence. "Uhmm.. hindi na ko makapag-concentrate." sabi ko k ay Tjay. Itong si Tjay eh tumayo sa pagkakaupo niya at lumapit kay Terrence. Hal ata mong naiinis na siya. Wala kasi kaming matatapos kung nakatayo doon yung Kuy a niya at tatawa ng tatawa sa ginagawa namin. Baliw yata ito eh, wala namang nak akatawa. "Kuya, kung wala kang magawang matino pumasok ka na lang sa kwarto mo. Doon ka naman madalas at bakit lumabas ka yata sa taguan mo ngayon? Kasama ba ya n sa symptoms ng hika mo?" Saka lang tumigil ng pagtawa si Terrence. Seryoso na siya nun. Naasar na naman siya kay Tjay eh. Sa totoo lang, parang hindi naman ya ta tama na inaasar niya yung kuya niya dahil may asthma. Kung tutuusin, he can't help it kung meron siya nun di ba? "Well, natatawa lang ako kung paano mag-deba te. Same-sex marriage? Abortion? Yeah.. sure." tapos humakbang siya sa hagdan nu n. "Eh bakit ano bang alam mo? Feeling mo naman superior ka at alam mo lahat! We ll sorry na lang Kuya.. you don't know a thing!" Kaya lang naisip ko, senior na siya. Which means, alam na niya kung paano yung debate. Kung anong ginagawa. Kas i na-experience na siya. That means, he knows something. So we're probably doing it wrong kaya siya tumatawa. Right? Nung nakaakyat na siya, naisipan ko namang tawagin siya. "Terrence saglit lang!" hindi naman malakas yung pagkakasigaw ko, "Pwede kang mag-stay." Nakita ko na napanganga si Tjay sa tabi ko. Pero ayun, hi ndi ko na lang pinansin.

"Tama ba yung ginagawa namin? I mean, senior ka. Na-experience mo na kung paano yung debate. Pwede bang bigyan mo kami ng samples? Kasi naisip ko, baka tanungin nila kami kung dapat bang iimplement ang divorce--" Hindi ko pa tapos yung sina sabi ko, sumingit na si Terrence. "Have you been---?" tapos naghihintay siya ng sagot ko. For one second, nalito ako. Pero nakuha ko rin kung ano yung tinatanon g niya. "Divorced? Hindi pa naman." Umupo si Terrence sa hagdan nun. Hindi na si ya tumatawa. Seryoso siya, pero hindi yung seryoso na galit hindi katulad kay Tj ay kanina. Parang, you know, kalmado lang siya. Parang mas Kuya pa ang dating ni ya ngayon kaysa kanina na tumatawa lang siya. "That's the point. Bakit ka makiki pag-argue sa isang tao about divorce when you're only in high school? Why would you argue about same sex marriage? Why do you care so much? Member ka ba ng thir d sex? Abortion? That's just... worldly matter. Masyadong general." then nag-isi p siya, "Do you deal with that right now?" "Hindi naman." well, sana naman makak uha ako ng maayos na sagot kaysa naman 'hindi naman'. "Teka nililito mo ba kami? Kasi kung sinasabi mo na hindi kami nagdi-deal sa mga babaeng namromroblema sa abortion, then mali ka. Ang dami-dami na kaya ngayon. Common na nga sa Pilipinas eh." sumingit naman si Tjay. "I know. Marami ngayon. Common na. Problema na. Bu t here, tell me, magbigay ka ng name ng kilala mo na namromroblema ngayon sa pag papaabort ng baby niya dahil na-rape siya?" Na-gag si Tjay. Wala yata siyang sin abi. "Tell me one of your gay friends who's planning to get married with a dude next month." Wala pa ring nasagot si Tjay. I think I'm getting his point. "Kaya yung mga juniors, lagi silang namimislead. They always practice, on the wrong st uff." wow, talaga bang binibigyan niya kami ng lessons? "Pero sabi ng teacher na min, debate is something we should start of kung gusto naming marinig yung opini on mo.. yung thoughts mo.." "Here's a thing: Kung yung mga grown-ups ngayon, gov ernment officials, religious figures, and critics can't decide whether we should have gay marriage here, what more can you do? The argument will go on until the y reach a compromise. Pero habang di pa nangyayari yun, you should start with so mething you care about. Something small, but you deal with everyday." Tinaas ni Tjay yung kilay niya. Ewan ko kung bakit parang irritated siya sa kuya niya. "Eh kung masyado kang matalino, kagaya naman ng ano?" "Like.. if we actually learn alot by focusing on books, without doing it manually. Science perhaps." Sabay ka ming sumagot ni Tjay nun. Kaya lang, magkaiba yung sagot namin. "No." tapos siya naman eh, "Yes." "Or maybe kung worth it ba na magbayad sa PTA.. pero iba naman nakikita natin" "Yes." si Tjay nman eh, "No." Nagtinginan kami ni Tjay nun. Mag kaiba yung sagot naming dalawa. Eh samantalang, dalawang concerns pa lang yung s ample na sinabi ni Terrence. Tumingin kami kay Terrence nun. Ngumiti siya sa ami n. Totoong ngiti. "That's what I thought." tumayo na siya uli, "Ngayon pwede na kayo mag-practice." Tapos nun, pumasok na siya sa kwarto niya. ***

It was a compleye dudd. Yung debate namin ni Tjay eh nagiging totoo. Hindi kami galit sa isa't isa, pero nagpapalitan talaga kami ng opinion. Well, isa sa pinak anaging-hot kami eh yung focusing in books, not much on laboratory. Ang side ko kasi, bale-wala kung natututo lang tayo sa books, pero hindi naman natin alam ga win. Sabi naman ni Tjay, mas maayos na matuto ka sa librao dahil kapag marami ka nang knowledge, saka mo yun iaapply. Saka naman ako sasagot na sa real world eh panay hands-on, hindi lang libro. Nagpunta kami uli sa Day Care. This time para ng hindi na irritated at nahihiya si Terrence. Mukhang kahit papaano, alam na ni ya yung ieexpect niya. Medyo naiinis pa rin siya sa mga tanong ni Oli, pero para ng wala na lang. Hindi na siya nakilaro ng habulan, kasi alam mo na yung ieexpec t mo. Pero nung binuhat nga niya yung isang bata at nakailang balik siya dahil n agra-race kami, napagod siya ng kaunti at sabi niya hindi daw siya makahinga. Na gpanhinga lang siya, pero okay na. Dumating na rin yung susunod na linggo. Sabi sa amin sometime between Wednesday to Friday gagawin yung debate. Basta surprise na lang daw. Sasabihin na lang daw amin. Lahat nga yata kinakabahan. Then yung ibang classmate namin eh narinig namin na nagpa-practice din ng debate. I heard Arwyn talking about birth control. Ewan ko kung parang nagiging Terrence ako, pe ro natatawa rin ako nun. Hindi ko mapigilan. It's pretty stupid really, na nagsa salita ka as if you're a parent, then hindi naman pala. What'e the point taking a side, when you don't even know what it's like? Well, Terrence is so smart afte r all. Nung umagang-umaga, may isang 4th year na humarang sa akin sa hallway. On the way na ako nun para sa English Club dahil sinabi na may meeting daw. Presid ent ako ng Club na iyon, kaya kailangan kong pumunta. Nagkatao naman na yung Eng lish Lab eh sa taas ng building, kaya maraming 4th year na nagkalat doon. Ang ka lat nga sa hallway nila eh. "Miss.. Miss.." sabi nung lalaki na humarang sa akin . Sinusubukan kong umalis doon, pero hinaharangan niya pa rin ako. "May meeting kasi ako eh, pwede mamaya na lang?" "Sandali lang ito. Nagco-conduct kasi kami n g survey sa mga students. Kailangan lang namin yung name mo, saka year mo. Then we'll ask you a couple of questions, then we're done." Siguro naman hindi naman masama. Survey lang naman pala. "Sige na nga shoot." Okay lang naman siguro na m a-late ako sa meeting. Isa pa, for a cause din naman ito. Kapag walang nagco-con duct ng survey sa mundo, aba walang mangyayari sa atin. "Okay. Let's start." kin uha niya yung papel niya na nandun sa bulsa niya, "Okay anong pangalan mo?" "Sha ylie Jimenez. Third year." Sinulat naman niya yun. Tapos tumingin siya sa akin t apos ngumiti rin naman. "First question, kung bibigyan kita ng chance to play ba seball with me, would you do base 3?" Napakunot noo ako nun. Hindi ko yata naint indihan. I don't know anything about baseball, hindi ko alam kung may guards ba bawat bases. "Would I do what?" May tumawa doon sa gilid. Nakita ko na may isa p ang lalaki na nakaupo doon sa gilid ng room nila. Tumingin yung lalaki na nag-in terview sa akin, tapos ngumisi lang. "Second question na lang." nag-flip siya ng page, "Would you be happy if I give you a chastity belt?" "A what-belt?" "You k now, medyo out of trend na siya. Pero magiging masaya ka ba kung bibigyan kita? Kasi yung ibang girls medyo diappointed kung out of trend na ang gift nila." Tum awa na naman yung isa. Then ngumiti na naman yung 4th year na nagiinterview sa a kin. Wala pa akong nasasagot. I felt so stupid. Baka iniisip nila na wala palang kwenta na tanungin ito dahil hindi ako

nakakatulong sa survey nila. Hindi niya hinintay yung sagot ko, tapos naghanap s iya uli ng tanong na sa tingin niya siguro eh masasagot ko. Sana naman alam ko n a. "Gumamit ka na ba ng chocolate syrup?" "Para saan?" Tawa ng tawa yung isa. Na mamatay na sa kakatawa. Siguro iniisip niya ang ewan-ewan ko naman kung ganun. " Hey hold on, Shaylie Jimenez! Naalala kita! Ikaw yung isa sa church choir!" nag light-up yung mukha nung 4th year na dude, "May right question para sa iyo. Tama ng-tama..." Tapos hanap siya ng hanap doon sa papel niya. Until finally, nahanap na niya yata. "Since you're active in church, you know the missionaries right? So.. alam mo ba gawin yung missionary--" Naramdaman ko na lang na may umakbay sa akin. More like a friendly thing. Tapos tinignan ko, si Terrence lang pala. "Sp are her. She's with me." "Ooh. okay Terrence." Aalis na sana yung dude, kaya lan g tinignan ni Terrence yung papel, bago umalis ng tuluyan yung dalawa. Umiinom s iya ng kung ano nun. Tapos seryoso niyang tinitignan yung papel na may pangalan ko. Wala naman akong nasagot eh. Nakakahiya. Nung wala na yung lalaki, saka lang siya humarap sa akin. "Saan ka nga pala pupunta?" Pero wala akong pakialam doon . Ano bang klaseng survey yun? "Lunatic ba yung 4th year na yun? Oh ako lang? Ka si wala akong alam sa mga tintanong niya." "Huwag mong pansinin yun. Siya ang lu natic." Pero hindi ako mapakali. Nakakahiya talaga. Sana kahit isa man lang may nasagot ako. "Hindi man lang ako nakasagot. Hindi tuloy ako nakatulong sa survey ." yumuko ako nun. Ngumiti lang si Terrence. "Actually, hindi yun survey. More l ike a prank." seryoso na siya. "Anong ibig mong sabihin?" "Lahat ng tanong dun, it's trying to prove if you're still a virgin." Na-shock ako nun. Kaya hindi ko mapigilan nung sinabi kong... "ANO?!?" tinakpan niya yung bibig ko pero inalis n iya rin. "Yeah. Ano bang tinanong sa iyo?" "Mali ka naman yata eh. Tinanong niya ako tungkol sa baseball. Eh wala naman akong alam sa sports.." "Which one? Base 1, 2, 3 or home run?" Nalilito pa ako nun pero sinagot ko naman siya. "Base 3." "Tinatanong niya kung may dude na humawak na sa chest mo." "Ganun? That's so gr oss.." sa totoo lang, nakakadiri talaga.

"Ano pa tinanong niya?" "Something na may kinalaman sa belt." "Chastity?" tinano ng niya ako casually lang. "Yeah, yun yata." "Tinanong ka niya kung magiging hap py ka doon?" natawa si Terrence, "Yun yung metal na binibigay sa mga babae noong unang panahon. To strap around their privates para hindi sila makapagtwo time s a asawa nila." Parang ang dami kong natutuklasan ngayon ah. Hindi ko yata alam y un? "Siguro naman yung chocolate syrup walang kinalaman dito?" "Nilalagay yun sa body mo then they'll lick it off. Usually they ask for whipped cream." Tinakpan ko na yung tenga ko nun. Kung anu-ano na pala yung tinanong sa akin kanina! "As for the missionaries na sinasabi kanina, he was about to ask kung alam mo ba yu ng standard position when making love." "Kadiri naman sila!!" talagang sinigaw k o iyon. Ngayon alam ko na bakit tumatawa yung lalaki kanina. Kasi kung anu-ano n a pala yung tinatanong nung lalaki na iyon! Bwisit na iyon! Dapat i-report yun e h! "He's in gangs kaya ganun. Hindi lahat ng 4th year ganun." sabi niya sa akin. "Good thing hindi mo alam yung mga bagay na yun.." Nag-tap siya sa balikat ko. "Means, you're on the plus side. My plus side anyway." ***13*** Tinanong ko si Terrence anong plus side na tinutukoy niya. Tapos sabi n iya, plus side daw, meaning, nasa good side daw niya ako. Ayaw daw naman niya ka si na mag-hang out yung kapatid niya sa kung sinu-

sinong mga babae lang daw. Akalain mo yun, concern din pala kay Tjay? Nagpunta n a ako sa meeting ng English Club. Meeting namin eh tungkol doon sa pinaplano nil ang school play. Dahil ako eh president ng club, isa ako sa mga mag-judge sa aud itions. Hindi na rin ako sasali sa play, isa na lang ako sa gagawa ng props at a ssistant director ako. Hindi ko pa alam kung original piece ang gagawin namin, o baka kukuha na naman kami ng well-known play sa libro. Nag-test kami sa chemist ry. I swear, hindi ako magaling sa chemistry kahit anong pakikinig ang gawin ko. Nung una eh madali pa dahil panay definitions lang ang gagawin at magsasaulo ka lang. Nakaka-perfect score pa ako nun eh. Tapos nung sinimulan na namin yung mg a valence electron at shell na yan, ayun na, wala na akong alam. Sunud-sunod kas i yung score ko na 100, tapos yung huli eh 78. Quiz naman yun, hindi pa naman ma jor grade. Napatingin nga si Arwyn sa papel ko eh. "Anong nangyari Jimenez?" tin anong niya ako dahil hindi siya sanay na nakikita na mababa ang quiz scores ko. Nagyabang pa nga siya eh. Sabi niya siya nga daw na wala sa top 10, naka-75 sa q uiz. Ano ba yun?!? Si Tjay naka-100. Sabi ko nga sa inyo top 1 namin yan at magi ging valedictorian namin balang araw. Pero sa ngayon, kailangan ko talaga ng tul ong ni Tjay sa chemistry. Si Arwyn pa man din ang kapartner ko sa lab, at hindi ang pagbagsak naming dalawa ang solusyon sa problema ko. Then isang araw, na-cor ner na ako ni Mr. Yabang. Sabi niya manood daw ako ng practice nila. Ewan ko ba kung bakit big deal na manood ako ng practice. Ano bang makikita ko sa gym? Yun pawis niya? Wow great. Ewan ko kung bakit maraming gustong manood ng practice ni la. Kasi pagdating ko doon, hindi man puno yung bleachers, ang daming tao. Then nakita ko yung mga players na naglalaro na dun sa gitna at pawis na pawis sila. Afterschool na ngayon, kaya wala nang klase. Si Tjay eh ginagawa yung lab niya s a chemistry. Sabi niya mabuti na raw na matapos niya ng maaga, kaysa naman late na. Sabi ko sa kanya na ininvite ako ni Arwyn na manood, kaya hindi na kami mags asabay umuwi. Nauna na siya sa kanila. Pagpasok na pagpasok ko doon eh feeling k o out of place na ako. Then nung lumalakad ako sa harapan para maghanap ng upuan , may narinig akong mga nagcha-chant. "Lasing ako Lasing ako Ito ang paborito ko ." then pansin ko panay lalaki yung kumakanta. "Dumadaan, dumadaan Sa aking hara pan Babaeng kay ganda ng katawan." Hindi ko naman pinansin. Alam ko naman kapag nasa gym ka, maraming ingay kang maririnig. Sa mga cheerers pa lang immune na ak o eh. Usually kasi nagpa-practice sila sa kabilang room kung saan may meeting yu ng English Club. Sa sobrang hirap ng school, wala na yata silang pwesto kung saa n dapat mag-practice. Then tuluy-tuloy pa rin yung mga lalaki sa pagakanta. "Ako man ay iyong lasingin Ikaw pa rin ang aking gugustuhin Ang aking paborito ay.. V-I-R.... GIN." This time, naasar na talaga ako kaya tumingin ako doon sa mga ku makanta. Then napansin ko na isa doon sa mga kumakanta eh yung 4th year na nagta nong sa akin sa survey, at yung tumatawa. Then may kasama pa silang apat na lala ki na hindi ko kilala. Kumakanta sila ng kumakanta nung dumadaan ako. Magsusungi t na sana ako kaya lang may humawak sa braso ko. "Jimenez! Dumating ka!!" then p aglingon ko si Arwyn eh medyo pawis na, tapos naka-jersey siya. Aaminin ko, kahi t na mayabang yang si Arwyn, cute din naman siya. Katulad ngayon, naka-jersey si ya. Alam kong typical, pero ayos pa rin yung dating. Mabuti nga dumating siya eh , dahil kung hindi baka nagtatataray na ako doon sa mga lalaki. Wala kasing mga modo.

Iniupo ako ni Arwyn doon sa may gilid. Mag-isa nga lang ako doon dahil wala akon g kakilala. I mean meron din, pero hindi ko naman sila ka-close. Just my luck, n andun pa ako. Kung hindi lang talaga ako nahihiya kay Velasco na nakailang invit e na sa akin, wala naman talaga akong balak manood. Inaantokantok na nga ako dah il panay takbuhan lang naman at shoot ang nangyayari nung narinig ko na lang na. . "Whoa... kakatakot!" Napalingon ako kung sino yun. Nakita ko na nasa baba ng b leachers si Terrence tapos hawak niya yung hoodie niya na jacket at tinatakip ni ya yata sa mukha niya. At least yun sa paningin ko. Then nakita ko nasa harap ni ya si Ulah. Nag flying kiss sa kanya. Hindi kaya yun yung dahilan at tinakpan ni ya? "Actually Ulah busy ako eh.." binaba na niya yung pinanghaharang niyang hood ie sa mukha niya dahil tumigil na si Ulah sa pag flying kiss niya, "Alam mo yun, sa scholarships and such. Kasi senior na ako eh. Saka na lang." "Sige naman na Terrence!" tapos lumapit sa kanya si Ulah tapos humawak sa braso ni Terrence. "I nimbitahan mo ako sa date di ba?" Si Terrence naman inalis kaagad na parang nand idiri na hindi mo maintindihan. "May.. uhh.. sakit kasi ako nun. Wala ako sa sar ili ko. Parang kung anu-anong pumapasok sa isip ko.." "Eh bakit ba parang iniiwa san mo ko?" nagpapaawa na siya nun. "Hindi naman sa ganun... yun nga, marami ako ng ginagawa." Parang naiirita na naman siya. Then pagkalingon niya doon sa side ko, nakita niya na nakaupo ako doon sa bleachers mag-isa at nakakunut-noo na ako na pinapanood siya. Natawa na nga ako nun eh, kasi nakakaawa siya na hindi mo m aintindihan na gustong umalis sa pagkakahawak ni Ulah. Inalis niya uli yung kama y ni Ulah, tapos umakyat doon sa bleachers. "Saka ano eh.. alam mo na... " sumun od naman si Ulah sa kanya, "Magalit siya." tinuro ako ni Terrence. Tinignan ako ni Ulah. Then naalala niya ako. Kasi pinakilala na nga kami ni Tjay sa isa't isa . "Hindi ba ikaw yung bestfriend ni Tjay?" Tumango lang ako nun. Ewan ko ba kung bakit dinadamay pa ako ni Terrence sa kalokohan niya. Hindi naman kasali doon. "Bakit ka naman magagalit kung malapit ako kay Terrence?" Tinignan ko si Terrenc e. Tingnan mo ito, magsasabi lang din ng kung ano yung hindi ko pa alam. Napansi n niya siguro na hindi ako sumasagot, kaya siya na ang sumagot para sa akin. "Si ...bib--, si Shay kasi... girlfriend ko." Nanlaki yung mata ni Ulah sa akin. Ako naman nagulat pa rin ako kahit na matagal ko nang alam yun. Then si Terrence, n aupo doon sa kanan ko. Sa pinakadulo para wala nang tumabi sa kanya kung hindi a ko lang. Itong si Ulah, ayaw yatang malayo kay Terrence kaya naupo siya doon sa kaliwa ko naman. Nakapagitna pa nila ako. "Ikaw pala girlfriend niya.." tinignan niya ako mula ulo hanggang paa pero nakangiti naman siya, "Anong pabango mo?" " Uhmmm..." "Ako kasi bumibili ng pabango niya. Regalo ko sa kanya lagi." sabi ni Terrence tapos bumulong siya sa akin,"Pwede bang paalisin mo yan?" Hindi ako mak asagot nun dahil nga katabi ko si Ulah. Kung sasagot man ako, kailangan ibulong ko pa. Panay nga ang tanong ni Ulah eh, ano daw bang hobby ko, ano daw bang favo rite kong ganito at ganyan. Ulah's nice. Hindi siya katulad nung ibang girls na kapag sinabi ng guy na gusto nila yung isang girl eh

girlfriend niya eh nagtataray na. She's really nice.. but she's also annoying. K aya siguro ayaw rin siyang sabihan ng masakit na salita ni Terrence dahil mabait naman siya, nakakairita nga lang. Panay ang tanong niya habang nanonood ako mag -shoot si Velasco. Half listening na nga lang ako eh. Sagot na lang ako ng sagot sa mga tanong niya kahit hinid ko na alam yung mga pinagsasasagot ko. Then iton g si Terrence, finally siguro may peace of mind na siya, nilabas niya yung sketc h pad niya at nag-drawing. Tumingin ako uli doon sa mga naglalaro ng basketball, then doon uli sa sketch pad niya. Marunong pala siya mag-drawing? "Marunong ka? " tinuro ko yung dina-drawing niya. "Obvious ba?" Tingnan mo ito, matapos mong t ulungan nagsusungit pa. Half the time na nandun ako nun, panay ang tingin ko doo n sa sketch niya. Ang galing nga niya eh. Hindi na ako nagtanong kasi baka isago t niya lang sa akin eh, 'obvious ba charcoal?!?' Natapos din yung practice. Nags itayuan na lahat at ako rin eh tumayo na. Si Arwyn eh lumapit na kung gusto daw niyang ihatid niya ako, hintayin ko lang daw siya at mag-shower siya. Sabi ko na man, kailangan ko na umuwi at hindi na kailangan na ihatid pa niya ako. Itong si Ulah, nalaman niya yata na uuwi ako mag-isa, kaya ayun, nag-offer na sasama daw siya sa bahay nila Terrence at may itatanong daw siya na project kay Tjay. As f ar as I know, gusto lang niyang makasabay umuwi si Terrence. "O sige pala una na ko ah.." Nakababa na ako nun sa bleachers pero sinundan ako ni Terrence. Siguro iniisip niya na hindi talaga siya lalayuan nung babaeng yun. Kaya ayun, nag-isi p na naman ng palusot. "Actually, ihahatid ko si bib--" then parang nainis siya dahil lagi siyang nagkakamali, "Si Shay!!" then napaatras ako eh, "Pupunta muna ako sa bahay nila." "Great!" sabi naman ni Ulah at nakatodo ngiti na naman siya, "Okay lang ba na sumama ako sa bahay mo Shay? Hindi ko pa kasi nakikita yung ba hay mo eh. Okay lang ba?!?" Dahil hindi naman masama, pumayag na ako. Nakita ko na hinawakan ni Terrence yung ulo niya, na para bang sumasakit na hindi mo maint indihan. Kaya ayun, napilitan si Terrence na ihatid ako kahit hindi naman yun an g pakay niya. Palusot na nga lang, pumalpak siya. Wala tuloy siyang magawa kung hindi ilakad kaming dalawa ni Ulah. Malapit lang naman yung bahay, walking dista nce lang. At all the time na naglalakad kami, hindi tumigil sa kakasalita si Ula h. Kesyo bahay daw nila eh ganito, at bahay niya eh ganyan. Actually hindi na ak o nakinig. Parang naiintindihan ko na si Terrence kung bakit gusto nga niyang iw asan yung girl. Grabe eh. Walang tigil!!! Dumating kami nun sa bahay, tapos sabi ni Ulah eh aalis na siya. Nauna niyang sinabi yun, then si Terrence eh nakakita ng pagkakataon eh sabi niya mag-stay daw siya. Nahihiya na yata si Ulah na mags abi na mag-stay siya, kaya umalis na nung nahatid niya ako sa gate. Sumama si Te rrence sa loob ng bahay. Magpapatagal lang daw siya ng kaunti hanggang sa wala n a si Ulah. "Grabe yung babae na yun! Naaasar na talaga ako! Kung hindi lang baba e yun baka nasaktan ko na yun!" "Hoy OA ka.. babae pa rin yun. Hindi ka dapat ga nyan magsalita." "She's getting into my nerves! That... dweeb!" sobrang asar na asar na talaga siya. Then pagpasok na pagpasok namin sa bahay, sumigaw na ako ka y Mama na nandun na ako. Kasi baka nasa itaas yun. Si Papa tiyak wala pa dahil m ay pasok nga siya. Si Terrence ngayon lang nakapunta doon. Kaya medyo ilang pa s iya. Ang bagal nga niya pumasok eh. Naupo lang siya doon sa couch namin, at nila bas na naman yung sketch pad niya. "Gutom ka ba? O baka nauuhaw ka?" "Tubig na l ang." pero hindi man lang siya tumingin sa akin.

Pumunta ako sa kusina nun para ikuha siya ng tubig. Kalalabas ko pa lang ng baso eh narinig ko na nagring yung landline phone namin. Then narinig ko si Terrence na nagtatanong kung dapat daw ba niyang sagutin, kaya sinabi ko na sagutin na n iya. Nung pinapakinggan ko dahil nag-hello na siya, ito yung nasagap ko... "Baki t ako tinatanong mo kung sino? Ikaw nag tumawag.. sino ka ba?" Then maya-maya la ng, teka lang narinig ko na sinabi niya.. "Si Terrence kaibigan niya. Bakit? Sin o ka ba? Teka nga tatawagin ko!" talagang pabalang yung sagot niya. Ganito ba to sumagot ng phone? Lumapit na ako dahil inaabot na niya sa akin yung phone. Inab ot ko rin yung tubig sa kanya. Tinanong ko kung sino, then sabi ni Terrence ang bastos bastos daw. "Kaibigan lang daw naman pala ako eh boyfriend mo daw siya!" Yung boyfriend ko??? Naman! "Hello?" "Sino ba yung sumagot na yun na akala mo ku ng sino at walang modo! Nakakaasar na ah!" Nilayo ko sa tenga ko yung phone. Kil ala ko na kung sino ito. "Oh my God ikaw ba to?" "Oo ako na Shay. Huwag nang mag -inarte..." "Na-miss ko na boses mo! Kailan ka pupunta dito?" "Ikaw rin na-miss na kita. Pupunta na ako diyan. Surprise na lang. May ibibigay nga pala ako sa iy o. Hintayin mo na lang.. favorite mo yun tiyak.." "Ganun! Talaga! I love you Ran !" Then si Terrence, tumayo na. Uuwi na daw siya. Badtrip daw kasi eh. Nawala da w concentration niya. Tapos tiyak naman daw wala na si Ulah. "Saka ayokong marin ig yung mga pagka-mushy niyong dalawa. Masuka pa ko diyan sa boyfriend mo." Tina kpan ko yung phone para hindi marinig yung sinasabi ko. Tumingin ako kay Terrenc e nun.. "Tangek! Sabi lang niya boyfriend ko siya kasi nainis din siya sa iyo! S i Ran 'to.." tinuro k yung phone.. "Pinsan ko."

***14*** Nung sinabi ko kay Terrence na pinsan ko lang talaga si Ran, sinabi niy a na uuwi na daw talaga siya. Mukhang wala lang naman sa kanya. Actually ito nga yung sinabi niya nung palabas na siya ng pintuan... "Ano naman ngayon kung pins an o boyfriend mo siya? Kahit nga asawa mo pa o siamese twins kayo baka wala rin akong pakialam eh." Sasabihan ko sana nun si Ran na mag-hold dahil nga aalis na si Terrence, pero sabi ni Terrence eh huwag na akong mag-abala kaya umalis na l ang siya ng hindi ko man lang sinabayan. I don't think he cared that much, so hi nayaan ko na. Kinausap ko na lang si Ran dahil ilang buwan na rin akong walang b alita sa kanya. 4th year high school na si Ran, katulad ni Terrence. Kapatid ng Papa ko ang Mommy ni Ran kaya iba ang apelyido niya. Mayaman nga si Ran kung tit ignan ko eh. Lagi lang niyang sinasabi na hindi daw kahit halata naman. Retired US Army reserve officer yata yung stepdad niya pero Filipino. Kaya ayun, malaki ang pension. Yung real dad niya, may pamilya. Nung una kasi, hindi alam ng Mommy niya na married pala yung tatay niya. Kaya nung pinanganak siya, isinunod sa ap elyido ng tatay niya. Pero ngayon ayos naman na, married na ang Mommy niya at ti yak naman masaya na sila sa stepdad niya. Hindi ko pa nga lang nami-meet. Nung n agpunta kasi kami sa kanila nun, nasa US pa yung stepdad niya. I know he's bald, kasi sa pictures. Sabi niya tumawag lang daw siya kasi nga nabalitaan niya na m agkakaroon na daw ako ng kapatid. Kaya sinabi ko na yun nga, meron na. Dumating naman si Mama, at sila na nag-usap. Hindi ko na nakausap uli si Ran dahil umakya t na ako sa taas. Nung dumating yung Wednesday, hindi na surprise nung sinabi na mamaya na daw may assembly kami para sa junior debate. Ewan ko ba, bumilis yung tibok ng puso ko eh. Hindi yung debate mismo ang nagpakaba sa akin, kung hindi yung idea na haharap ako sa maraming tao. Si Tjay nga parang wala lang, iba yung pinagkakaabalahan eh.

"Hoy Tjay, bakit parang busy ka yata?" Nag-iisip siya nun na hindi mo maintindih an. Seryoso, pero parang hindi naman problemado. Tumingin lang siya sa akin tapo s nag-lean siya doon sa desk niya. Now that's Terrence-like. Minsan may mga acti ons kasi si Tjay na, kahit alam mong lalaki yung kapatid niya, may resemblance p a rin. "Ano kayang magandang pa-birthday kay Kuya?" tinanong niya ako nun pero p arang sinabi niya lang out loud. "Magbibirthday si Terrence?" "Oo nga eh. Not ti l Friday. Nag-iisip lang ako ng regalo alam mo yun? Usually kasi kapag birthday nun wala naman siyang plano.. aalis lang. Babalik gabi na." "Eh ayun naman pala eh, may tradition na siyang susundin." natawa ako nun. Parang di ko kasi maimagi ne si Terrence na nagce-celebrate ng birthday niya. "Hindi yun, gusto ko maiba n aman. Kasi tuwing birthday ko, kahit ganyan yang si Kuya, thoughtful naman yan. Kung hindi ako iti-treat kung saan, bibigyan ako ng regalo. Samantalang ako wala lang." tumingin siya sa akin, "Tingin mo magpa-party ako sa bahay? Iinvite ko y ung mga classmates niya?" "Tangek! Baka ikagalit ng Kuya mo yun! Isipin mo na la ng, si Terrence ang pinag-uusapan dito hindi si Arwyn. Kung si Arwyn gusto ng at tention, si Terrence ayaw." Teka sa akin ba talaga galing yun? Parang mas kilala ko pa si Terrence ngayon kaysa dati ah! Nag-iisip na rin ako nun. Kung si Tjay nga na kapatid na ni Terrence eh nahihirapan na mag-isip ng ireregalo, ako pa ka yang bestfriend lang ni Tjay? Sure thing mahirap nga mag-isip, kasi napakamoody ng tao na yun. Hindi mo maintindihan. Minsan masayahin naman, minsan parang ewan . Mas madalas lang yung ewan. Then finally, nakaisip yata si Tjay kasi muntik na akong tumaob sa upuan ko. "Alam ko na!" sumigaw siya tapos humawak siya sa kama y ko, "Bakit hindi na lang tayo magluto para sa kanya?!? Lahat ng paborito niya! Di ba? Mahilig naman kumain si Kuya eh. Mabilis lang ang metabolism kaya hindi halata. Ano?! Okay ba?" Mukhang okay naman. Hindi naman siguro masama yun. Paran g sinabi lang ni Tjay na maghanda na lang tayo sa birthday niya. "Magdala ka na lang ng pang-overnight ayos na.." sabi niya tapos kinuha na niya yung gamit niya . Nung lumabas na siya ng pintuan, saka ko lang naisip... teka nga... Overnight? ?? Anong klaseng luto ba ang gagawin namin??? *** Last period na namin gagawin y ung debate bago mag-uwian dahil baka daw gabihin kami. Kaya ayun, naurong yung m ga classes namin ng hapon. Nauna yung TLE, then Values, tapos Gym a.k.a P.E. cla ss. Pinakuha sa amin yung mga gamit namin dahil ila-lock daw yung girls locker r oom. May track meet kasi that time, kaya yung mga girls na nasa track eh kasama yung coach na laging nagbabantay sa lockers. Kaya ayun, sarado. Sabi lang sa ami n eh pwede daw kaming magbihis at mag-shower sa locker room ng mga guys, pero pa unahin daw kami. Hello? Hindi kami pwedeng magsabay lahat. Kaya ayun, ayos lang daw sa mga guys as long as hindi daw mag-snoop yung mga girls. Volleyball yung l esson namin. Dahil marami kami sa class, may naunang batch na maglalaro, at mero ng lang susunod. Sa second batch ako napunta ng girls, at yung mananalong team a ng makakalaban naman ng team ng guys na nanalo. Hindi ako magaling sa volleyball . Actually kapag nag-serve nga ako di umaabot sa net. Pero hindi naman ganun kas ama, dahil kapag malapit ako sa net eh nakakatira naman ako at pumapasok na sa n et. Pero hindi naman ako ang pinakamagaling sa team. Mahirap talaga kapag hindi ka athletic. Nakakahiya eh. Unfortunately kahit na nandun ako sa team, nanalo pa rin kami kaya kami yung nakalaban ng mga guys. Ang lalakas nila mag serve at sp ike pa, kaya umaabot sa likuran. Tawa lang sila ng tawa dahil lagi silang nakaka -score. May isang time nga na nag-serve yung isa at tinamaan pa ako sa ulo. Gust o ko sanang mag-disappear doon sa spot kasi nagtawanan sila eh. We did okay. But not good enough. Umabot lang kami hanggang second set dahil parehas na game eh

nanalo yung guys. Pawis na pawis na nga kami nun dahil mainit na nga, tapos nagl alaro pa kami. Parang hindi na ako makakahindi sa shower. Sabay-sabay kaming lah at. Ayaw ko na nga tumabi kay Tjay nun dahil baka mamaya amoy pawis na ako. Hind i kasi nanalo yung team niya, kaya hindi naman siya pinagpawisan di tulad ko. Na gpunta kami nun sa locker rooms at syempre, nag-shower. Yung mga guys nun eh nas a labas dahil naghihintay sa amin. May dala-dala lang kaming mga damit na pampal it.. at kanya-kanyang stalls na kami. Ayun, nagbihis na kami lahat. Yung mga guy s yata naiinip na eh.. "Ano ba yan 68 years na!!" narinig kong may sumigaw doon sa labas. Yung iba nga nang-aasar pa na sisirain daw nila yung pinto at titignan daw nila yung view sa loob. Alam naman naming biro lang, pero kapag tinotoo nil a yun, ewan ko na lang. Marami kasing mga naka-undies lang doon eh. Katulad ng g ym, amoy pawis yung locker room ng guys. Sa girls kasi ang bango eh. Ewan ko ba. Ang dami nga naming mga seremonyas nun, powder dito, pabango diyan.. at make-up din. Pero ako hindi nagmake-up so sila lang. Kasama ko sina Tjay at yung ibang mga babae na lumabas ng locker room. Syempre akala nung mga guys tapos na kami, kaya lang hindi pa tapos yung iba kaya hindi pa sila nakapasok. Naghintay pa sil a ng 10 minutes or so, bago sila sumigaw uli at baka daw may babae pa sa loob. A ng bibilis nilang tumakbo, kasama si Arwyn na inamoy pa nga yung buhok ko. Nung nakalabas na kami, dapat babalik na kami sa room at hintayin na lang yung guys d ahil pupunta na kami sa assembly. Then kinabahan ako, hindi dahil sa debate, kun g hindi dahil may nakalimutan ako sa locker room ng guys. "Ano yung naiwan mo? P E uniform mo?" "Worse. Undies ko." "ANO?!? Bakit mo iniwan?!? Panay lalaki doon ah! Paano kung nakita nila yun???" Hindi na niya kailangang ipaalala yun kasi al am ko na iyon. Hindi ko naman kayang bumalik pa doon dahil panay lalaki. Saka ma lalaman nila na sa akin nga iyon. Eh di ang balak namin ni Tjay eh may sneak in na lang kapag wala nang tao sa loob at kunin yung naiwan ko. Hindi kami nag-stay sa labas dahil obvious nga iyon. Doon lang kami sa gilid at naghintay kami na m atapos sila. Ang ingay mag-shower ng mga lalaki kaya nung tumahimik na eh alam n aming tapos na sila. Pinatagal lang namin ng kaunti dahil baka may naiwan pa sa loob. Sabi ni Tjay eh pumasok na ako sa loob at kunin ko na, at siya na lang daw ang look-out sa labas in case na may bumalik na mga lalaki. Ako naman, nagtipto e doon sa loob. Sa bandang dulo kasi ako naligo, kaya kailangan pumunta pa ako d oon. Kaya lang nung napunta na ako doon sa dulo, narinig ko na lang may nagsabi na.. "What the hell---" Pagtingin ko nun, nakatayo si Terrence doon sa harapan k o. May hawak siya na roller ng tissue handle at sa dulo nun eh nakasabit yung st rap ng bra ko at yung lady boxers ko. Nagulat din siya nung nakita niya ako. "An ong ginagawa mo dito?" Sabay pa kami nagsalita nun. For a minute or two, walang nakasagot kaagad. "Coach's aide ako. Counted as community service. Pumasok ako k anina lang nung nandito pa yung mga 3rd year." tinignan niya ako mula ulo hangga ng paa, "Ikaw anong ginagawa mo sa locker room ng mga lalaki??" "Uhmm ano.." namental block talaga ako nun. Nagsuspetsa na siya nun. Parang alam na niya eh. Pe ro si Terrence naman yan, kuya ng bestfriend ko. Hindi naman siguro masyadong na kakahiya di ba? "Sa iyo 'to noh?" tinaas niya yung tissue roller kaya parang nak asabit doon na hawak niya. Hindi na ako makatanggi, kaya might as well aminin ko na.

"Uhh.. yeah." tumango naman ako, nakakahiya pa rin, "Dito kasi kami pinag-shower kanina. Naiwan ko kasi. Ayoko namang makita nila kaya nagsneak in na ako kasi n akakahiya naman.." "O siya, ito na yung bra mo at..." tinignan niya yung rack, " Whatever you call that." tinuro niya, "Normal lang yan. I have a sister, so sana y na ako. It's not like it's new or something." Lumapit naman ako para kunin ko. Hindi pa niya naabot ng maayos eh narinig ko na lang na... "Terrence kailangan nating i clear out yung mga lockers doon sa---" tapos nakita niya kaming dalawa na nakatayo doon at hawak ni Terrence yung tissue roller kung saan nakalagay yun g lady boxers ko at bra. Kung titignan mo nga sa malayo, parang hawak lang niya. "Uhmm.. Coach... ano.." Pumasok si Tjay nun. Alam kong sinubukan niya yung best niya na pigilan, pero parang walang nangyari kasi nakatingin siya nun na parang nagso-sorry. "It's not what it looks like.." Mag-eexplain na sana kami nun. Per o parang sa sobrang gulat nung coach eh.. tinuro niya yung pinto at parang out o f words na siya. "Kayo.... dalawa..." parang bulol na hindi mo maintindihan. "Mag report kayo sa Guidance Office. Ngayon na!!" ***15*** Nilagay ko na sa bag ko yun at nagtinginan kami ni Terrence. Mageexplai n na kami kaya lang pinalabas na kami at sa Guidance na lang daw kami mag-explai n. Parang wala si Coach na panahon para makinig sa amin. Sabi niya eh pumunta na daw kami doon at itatawag daw niya yung nakita niya sa conselor. I wonder kung anong iniisip niya. Nung nakalabas na kami doon, hindi pinasama si Tjay sa Guida nce dahil nagtatanong lang daw siya ng schedule ng games sa labas ng locker room . Kahit ganyan yang si Tjay, ang bilis gumana ng utak kapag emergency. Kaya kami lang talaga ni Terrence ang pinagrereport doon at mukhang seryosong-seryoso si Coach. Pinaderetso na si Tjay sa auditorium dahil sa debate, at yun naisip ko na kung magtatagal ako doon sa Guidance eh isa siguro ako sa makaka-zero doon sa p erformance na yun. Naglalakad na kami sa may hallway tapos panay ang tingin ni T errence sa kisame na parang hindi mapakali na hindi mo maintindihan. Ayun, galit na naman na hindi mo maintindihan. "Ano ganun-ganon na lang pala?!?" sabi niya tapos parang kung may tao siguro sa harapan niya nasuntok na niya, "Ngayon pupun ta pa ako sa Guidance!" tumingin siya sa akin. "Whoa easy ka lang baka atakihin ka sa puso!" sinubukan ko mag-joke kasi napakahigh blood naman nitong tao na ito . Tinignan niya lang ako ng masama. "Hindi ako nakikipagbiruan!" tapos binilisan niya yung lakad niya. "Sa tingin mo naman nakakatawa yun?" Sabi ko nga eh, sery oso siya. I mean, bakit ba ganyan na lang siya ka-problemado? Gaano ba kahirap i bigay yung side mo ng story at sabihin mo yung totoo? Bakit ba masyado siya kung mag-react kung alam naman niyang hindi kami guilty? Teka, guilty ba kami ng ano ? Nakarating na kami ng Guidance at hindi na kami kumatok dahil mukhang ineexpec t naman na kami nung conselor. I mean, nakatawag na siguro yung coach namin. Kay a ayun, pinapasok naman na kami kaagad at si Terrence eh hindi pa nag li-lo yung pagka-badtrip kaya tinapik niya ng malakas yung upuan kung saan siya pinapaupo kaya muntik pang natumba.

"School property yan Mr.---" sabi nung Counselor. Hindi sumagot si Terrence. Nak aupo lang siya doon. Arms folded up front, nakatingin sa sahig at magkasalubong yung kilay. Ako na nga yung sumagot eh. Kasi mukhang wala siyang balak. "Quinter o. Terrence Kelvin Quintero." tapos umupo ako ng maayos, "I'm Shay nga po pala, Shaylie Jimenez." Nag-lean sa table yung counselor at mukhang hindi naman siya g alit. The way she looked at us she seems... friendly. Mukhang hindi naman siya n angangain ng tao na nagpupunta doon. Ngumiti siya, pero pagkatapos nun nagseryos o rin naman siya. "Tumawag dito si Coach Pinaglabanan at ni-report niya yung nak ita niya sa locker room ng mga guys." Then hindi pa tapos yung Counselor eh nagreact na kaagad si Terrence. "I have nothing to do with her? Anong klase siya?!? " "Mr. Quintero.." tapos parang nag-motion siya na mag calm down si Terrence. Gr abe pala itong tao na ito?!? "I know.. I know.. sa generation niyo ngayon uso na yan. Everybody wants to try something different." Sasagot na naman si Terrence kaya lang tinignan ko siya. Hindi kasi maayos na kausap eh, kaya nung tumingin s iya, parang sinasabi niya na ako yung mag-try. Parang iba kasi yung kinahahantun gan eh. "Ang totoo po nun kasi---" Pero katulad ni Terrence, pinahinto din ako. Patapusin daw muna siya. Bibigyan daw niya kami ng time para ma-explain daw yung side namin. Nag-continue lang siya sa paglelecture sa amin. "Alam ko naman ang mga teenagers ngayon.. confused yan. Hindi mo malaman yung kung anong gusto..."m ahinahon na yung pagkakasabi. "Heck I'm confused.. halata ba?!?" sarcastic yung pagkakasabi ni Terrence nun. Tinignan lang siya ng counselor. Pero wala namang s inabi. Basta parang binibigay lang niya yung pangaral niya. Ganito ba talaga sa Guidance? Actually, hindi pa ako napunta dito. It's something new. "Itong mga ga nitong bagal eh dapat i-deal seriously... hindi dapat tinotolerate. Kung kailang an niyo ng advice, you can always come to me. Hindi niyo naman kailangan itago s a inyong dalawa lang yun." "Wala naman kaming ginagawang masama ah!" binaba niya yung fist niya doon sa table dahil napapagod na yata siya makipagreason out. "A ctually po, pumasok po ako doon dahil nga po yung undies ko.." "Sinabi na sa aki n ni Coach. Hawak ni Mr. Quintero yung undies mo. At nandun pa kayo sa loob ng l ocker room. It turned out that it's not right Mr. Quintero. Public school tayo a ll right, pero we're more likely following the catholic values. That's a sin Mr. Quintero," nag-nod siya kay Terrence tapos tumingin siya sa akin, "At hindi niy o dapat ginagawa yun. It's not right." Super duper asar na asar na si Terrence n un. Tapos tumayo na siya sa pagkakaupo niya dahil hindi na niya siguro ma-take y ung sinasabi niya. "Pwede po ba makinig kayo sa amin? Lagi niyo sinasabi na pata pusin ka muna pero hindi niyo po kami binibigyan ng chance na makapagsalita eh! Now, well let's see.. kung hindi kayo naniniwala na wala kaming ginagawa in that freaking locker room, go run some tests! Pelvic whatever. But I'm not going thr ough it!" "Of course you won't. Lalaki ka Mr. Quintero." tapos seryosong-seryoso na yung counselor nun, "Yun na nga yung point ko kanina pa. It's a sin. Dalawa lang ang nilikha ng Diyos na kasarian. Walang pangatlo." tumingin sa akin yung c ounselor, "At alam ko na nagiging mabuti ka lang na kaibigan kay Mr. Quintero, M s. Jimenez. Alam ko tinutulungan mo lang siya na maging masaya sa mga nararamdam an niya." Nagtinginan kami ni Terrence nun. This time, parang lalo kaming nagulu han ni Terrence.

"May stages tayo sa buhay na nalilito tayo sa kasarian natin. At yun siguro ang stage mo ngayon Mr. Quintero. Pero ang pagsusuot mo ng undies ng babae won't mak e you one. And by giving him one Ms. Jimenez doesn't help him either." Na-choke ako nun. Si Terrence, napaupo sa upuan niya tapos kung kanina galit siya, ngayon naman bigla na lang tumawa ng tumawa. As in yung tawa na totoo. "Uhmm... parang mali po yata yung view niyo.." I was expecting something different. And I guess si Terrence din. Iniisip namin na baka ni-report ni Coach eh we're doing someth ing, you know, sexual, kasi yun naman talaga ang unang papasok mo kapag nakakita ka ng undies, tapos dalawang students, a guy and a gal, alone sa locker room. A nd now may another angle pa. Third sex? "Oo. Sinabi sa akin ni Coach na nakita d aw niya at narinig na sinosoli na daw ni Terrence yung underwear mo. Ngayon, kun g nanghihiram siya sa iyo Ms. Jimenez dahil curious siya sa mga bagay na pambaba e.. well hindi naman yata tama yun. You should very well realize Mr. Quintero th at you're a man, and will always be one." Tawa pa rin ng tawa si Terrence. Namum ula na naman yung mukha niya at hawak niya yung tiyan niya. Tingnan mo nga naman ito, ang bilis magbago ng mood. "Teka lang po.. teka lang.." sabi ko tapos tumi ngin na sa akin yung counselor, "Mali naman po kayo eh. Hindi naman po ganun yun . Ang totoo po kasi, naiwan ko po yun doon sa locker room nung nag-shower kami a fter nung P.E. class namin. Nahihiya lang po ako pumasok doon kasi maraming guys kaya nagsneak na lang ako nung tapos na sila. Ayoko naman po kasing may makakit a. It turned out, Terrence was there, eh nakita na niya. Ibinabalik lang po niya sa akin yung underwear ko. Kaya ayun.." mahinahon naman ako, bilib din ako sa s arili ko eh, "I swear we're not doing anything wrong." "Oh." sabi lang nung coun selor nung narinig niya kami, "So you mean, kinukuha mo lang doon dahil doon ka nag-shower? Bakit doon?" "May track meet po kasi yung coach ng girls. Yung nagba bantay po sa locker room namin. Kaya naka-lock yun. Sabi pwede daw po kaming gum amit doon. Misunderstanding lang po." Humarap na siya kay Terrence nun. As in pa rang nalito siya na hindi mo maintindihan that sa tinagal-tagal naming nakikinig sa lecture niya, maling lecture naman pala. "Hindi ka pala bakla Mr. Quintero?" Tumayo na si Terrence sa upuan niya. Mukhang cheerful na siya. Kapag honest ka talaga at inaayos niyo ang misundertandings, hindi malabong ma-clear ka sa mga b agay-bagay. Hindi naman pala kami introuble eh! Haay. "Actually aalis na po kami ni Bible girl dahil may debate pa po kami na gagawin sa auditorium." tumayo siy a sa gilid ko dahil nakaupo pa ako sa upuan at siya eh nakatayo, "Sorry to blew you off like that. Medyo, badtrip lang po talaga ako." tapos naramdaman ko na hu mawak siya ng mahigpit sa balikat ko. Yumuko siya at nag-level siya sa sa akin. Nagulat na lang ako kasi sa harap ng counselor, nag-lean siya... ---at hinalikan niya ako sa pisngi. Nilagay pa nga niya yung kamay niya na parang umakbay sa ak in at inisqueeze ako. Tumayo rin naman siya kaagad. Nakangiti pa siya nun. "Sure thing..." tumingin siya doon sa counselor.. "I'm gay all right." tapos nun, lum abas na siya.

***16*** Lumabas naman na ako ng Guidance nun after kong mag-nod doon sa counsel or. Nakakahiya naman kasi eh. Akalain mong halikan ako sa harapan ng isa sa scho ol staff? Hindi naman yata tama yun. Tumakbo naman ako. Nakita kong hindi pa siy a nakakalayo kaya hinabol ko naman siya. Tumingin siya sa akin sa side nun at na katingin din ako sa kanya. Tapos para kaming sirang dalawa na tumawa ng sabay. T errence is so not gay. Halata naman eh. The way he acts, talks... I mean physica lly he's a guy. Kaya nga it's a wonder na napagkamalan siyang bading. Gusto ko l ang makasabay si Terrence. Kasi naman kung papagalitan lang din naman ako sa deb ate, mabuti nang may kasama ako. At least hati kami ng kahihiyan 'di ba? Dumatin g naman kami sa auditorium. At sure thing, late na nga kami. Last batch na yata ng debate nun kaya pinanghinaan ako ng loob. Naka-zero na ako nun sa performance . Pinagalitan ako ng teacher ko nun, at wala na raw siyang magagawa kung late na kami. "Pinapunta po kasi kami sa Guidance." sabi ko naman. "At kasalanan ko pa ngayon kung pinapaunta ka sa Guidance?" "Kung pwede lang po sana bigyan niyo nam an ako ng chance.." nakikiusap na ako nun. Kaht bigyan na lang ako ng passing gr ade. Kahit hindi na mataas bata wag naman zero. Baka bumaba ang grade ko nun. Ta pos ano? Malalaman nila Papa. Baka madisappoint sila sa akin. "Ms. Jimenez kahit bigyan kita ng chance, lahat tapos na. Lahat ng classmates mo. Nai-group ko na sila. Unless ikaw lang mag-isa at maghanap ka ng ka-debate mo. Eh tapos na nga s ila.." "I'll do it." nakataas yung kamay ni Terrence nun, "Ako na lang. Bigyan n iyo na lang po kami ng topic na may opposing sides, then I'll do it with her." T inignan lang siya nung teacher ko. Pero syempre, hindi pwede yun dahil 4th year siya. Tiyak mas marami na siyang alam sa bagay-bagay. Eh matalino yan. Paano kun g napahiya ako? I-zero ko na ang kaya? Hindi ba? "Sige. Punta na kayo dun sa sta ge." tumingin sa akin yung teacher ko, "Ngayon lang ito Miss Jimenez. Sinasabi k o sa iyo na walang special treatment dito. Pagbibigyan lang kita dahil hindi mo naman sinasadya.." Umakyat na ako sa stage. Nanginginig na yung tuhod ko nun. Na kita ko na maraming nakaupo sa audience nun dahil nanonood sa amin. Tinignan ko si Terrence. Magkatapat lang kami kaya hindi naman kami nagkakalayo. Seryoso siy a, pero parang wala lang naman sa kanya na katapat na namin ang mga 3rd year at 4th year ng school. Humawak ng microphone yung teacher ko nun at humarap sa amin . Naririnig na siya sa buong auditorium. "Topic ng debate niyo eh.." tinignan ni ya yung papel niya tapos binasa niya, "Student Council campaign.."tumingin siya kay Terrence, "Mr. Quintero, you represent the popular kids' side. Ms. Jimenez, you represent the brainiac side. Ijujustify niyo yung ideas niyo, whether which one deserves the position. Take note, it doesn't mean kayo na talaga yun. This i s just a practice debate sa student council. Okay, let's start with... your side Mr. Quintero. You have to tell us na ang popular kids ang nararapat sa position ." Nag-lean si Terrence doon sa kinatatayuan niya na parang wala lang sa kanya n a nasa harapan siya. Nasa harap din niya yung microphone tapos nakatingin siya s a akin, then sa audience. Akala ko nga di siya magsasalita eh, pero sa wakas, ay un may lumabas din sa bibig niya. "The student body needs school spirit. Sino ba ng nagdadala nun dito sa atin? Kami hindi ba? Kami yung nagbibigay buhay sa scho ol, at alam din naming makibagay sa ibang mga tao. Siguro nga sikat kami, then w hy? It's for a reason. Sikat kami dahil sa mga ideas namin na tinitingala ng kar amihan. Kaya kami ang nararapat sa posisyon. Not that we care, panalo naman na k ami sa pangalan pa lang." simple lang yung sinabi niya, for a start. "Ideas like what? More time sa sports, less sa academics? More excuse forms para hindi coun ted yung quizzes sa inyo dahil wala kayo sa classes? Ano bang ideas meron kayo? Ang alam niyo lang, yung mga bagay-bagay na makakapagpakita sa tao na mas nakaka angat kayo sa iba. Hindi lahat tinitingala kayo. Paano naman yung concern ng iba ? Maliban ba sa sikat kayo, ano pa bang naicocontribute niyo maliban sa

3-point shot at pompoms?" Nagtawanan sila sa audience nun. Si Terrence, nakatayo pa rin. Wala nga siyang reaction eh. Hindi man lang nagbago yung expression ng mukha niya. "Eh kung magaling nga kayo at sagana kayo sa mga bagay na makakapagp abuti sa school, bakit hindi kayo ang nananalo sa student council? Paano ba maii mprove ang school natin kung ididiscuss niyo sa amin ang atomic number ng isang element? Alam niyo anong problema niyo? Kulang kayo sa communication skills. Bum uka lang yung bibig niyo, lahat nakanganga na sa inyo. It turned out, you all sp eak complete Greek." Ouch! Hindi ba niya naiiisip na brainiac side yung kapatid niya? So as me.. parang nagiging personal nga eh... "Who listens to weird people anyway?" Oh no he didn't! The galing doon sa audience, bigla na lang may sumiga w ng... "Sino namang natutuwa sa mga egotistic na athletes ng school? Kayabangan lang naman alam niyo ah!" Napatingin kami ni Terrence sa audience. Saglit lang din, nagsasagutan na sila. Ang gulo, hindi mo alam kung saan galing. "Paano ka n aman makikinig sa mga nerds? Ano bang alam nila? Total world domination?" tapos nagtawanan naman yung isang side ng mga lalaki. "At least yung mga nerds, hindi stuck-up." "Sinong maysabi? Napaka-conceited niyo rin naman eh. Akala niyo kung sino na kayong mga matatalino diyan!" "Condescending!" Tapos ang daming palitan. Tumingin si Terrence nun tapos hinila ako doon sa harap ng teacher ko. Tapos na upo kami doon sa may hagdan habang nagsasagutan yung mga students. "Arrest our c ase!" sabi niya doon sa teacher tapos nakangitin pa siya. Hindi siguro inaasahan ng teacher na magkakagulo ng ganun. Kaya hindi na namin tinuloy yung debate. Wa la na ring point. Dahil wala na ring nakikinig sa amin eh. Sayang lang pagod nam in doon. Hindi na yata kami napansin ng teacher, ewan ko kung nagka-grade ba ako or what. Saglit lang din, lumapit si Tjay. "Whoa, grabe naman mga tao dito. Tot ohanin daw ba yun?" Palabas na si Terrence nun. Tinawag pa nga siya ni Tjay kung saan siya pupunta, sabi niya uuwi na daw siya. Wala na daw siyang balak makipag talo doon sa mga tao sa auditorium. Napakawala daw sa lugar. Humarap sa akin si Tjay nun. Tapos nakangiti na siya sa akin. PInaalala lang niya na mag-sleepover daw ako sa kanila sa Friday. Then dahil nga busy yung teacher namin na nag-aawat dun sa mga students na nag-aaway, sinabi niya na bibigyan na lang daw niya ako ng special project para daw hindi daw mababa yung grade ko. Mabait din naman pal a siya eh. Sinundan na namin si Terrence nun. Uuwi na nga lang din siguro kami. Alam naman niya na sinusundan namin siya, pero parang wala naman siyang pakialam . Syempre, makulit naman talaga kami ni Tjay kaya sanay na yan sa amin. "Kuya an ong balak mo sa Saturday?" Saturday yata ang birthday ni Terrence eh. "Matutulog ." sabi ni Terrence ng hindi man lang lumilingon kay Tjay. "Wala ka man lang ban g balak? Lakad? Wala?" "Lalakad ako sa kusina." then lumiko siya doon sa corrido r namin. Ang pilosopo ng mga sagot eh no. "Eh hindi ba birthday mo sa Saturday?" This time, tumingin na siya pero seryoso lang siya.

"Birthday ko ba? Oh e di happy birthday sa akin." Nakalabas na kami ng gate ng s chool nun nung may nakita kami na nakatayo doon sa may gilid at nakataas yung pa a. Medyo madilim na nun kaya hindi ko na masyadong makita. Then pagtingin ko.. t eka parang kilala ko ito ah... Lumapit ako ng kaunti. Nagtaka pa nga is Tjay kun g anong ginagawa ko. Then nung nakalapit na ako, tumingin din naman siya sa akin . Sinasabi ko na nga ba eh. "Oh-My-God! RAAAANNNNNN!" humawak ako sa pisngi niya nun tapos kinurot-kurot ko siya, "Nandito ka na! ANg gwapo-gwapo mo naman!" Hum into nun si Tjay saka si Terrence. Si Tjay kilala na niya si Ran, so wala na lan g sa kanya. Si Terrence, ayun nakatayo doon na parang nakakita ng multo. "Aray k o naman kailangan ba talaga kurutin ako?" "Ran kumusta ka na?" tinanong naman si ya ni Tjay. "Ganun pa rin.." ngumiti siya. Ang cute talaga ng pinsan ko. Nakatay o lang si Terrence dun na para bang pinag-aaralan niya si Ran. Oo nga pala, yung unang conversation nila hinid maganda yung kinalabasan. "Ran, si Terrence nga p ala. Terrence, pinsan ko si Ran." "Oh boyfriend mo?" sabi ni Terrence ng sarcast ic. "Hindi ano ka ba.. nagloloko lang siya nun." "Bakit naniwala ka naman pare?" nagstep forward nun si Ran kaya magkatapat na sila ni Terrence. Mas matangkad n ga lang si Ran. "Hindi. Bakit naman ako maniniwala?!?" "Bakit ba may pakiramdam ako na ang angas mo?" Napaatras na ako nun. Tumabi ako kay Tjay. Sabi ko nga dap at hindi sila nagkakilala eh. Parang may feud sila parehas sa isa't isa. "Alam n iyo ba.. gigimik kami ni Tjay bukas.. bukas di ba Tjay?" sabi ko lang yun para m aiba yung usapan. Pero parang wala lang yung dalawa. Hindi yata kami narinig. Na katayo lang sila doon at tinitignan yung isa't isa. "Oo. Dapat maniwala ka. Kasi lahat ng nanliligaw sa pinsan ko, dapat ako muna ang ligawan. Kaya kung nanlili gaw ka, bagsak ka na." sabi ni Ran sa kanya na parang galit. "Sinong may sabing nanliligaw ako kay Shay?" akalain mo yun tinawag ako sa pangalan ko? "Hindi ko n aman na siya kailangang ligawan eh." "Bakit feeling mo sure ka na sasasagutin ka niya?" "Yeah right." sabi niya tinignan niya mula ulo hanggang paa si Ran. "Gir lfriend ko na si Shay eh." My jaw dropped. Sa tingin ko si Tjay din eh. Grabe na man yun, akala ko ba kay Ulah lang yung pagpapanggap??? Tumingin si Ran sa akin nun na para bang hindi siya makapaniwala sa narinig niya. Ako naman, hindi ko al am gagawin ko. Nakatingin lang ako nun. Then tinapik ni Terrence sa balikat si R an nung hindi pa siya nakatingin... "Bakit naniwala ka naman?!?" sabi ni Terrenc e tapos ngumiti siya ng nakakaloko. "Eh siraulo pala ito eh!" Bigla na lang nagl akad si Terrence papalayo nun. Si Ran nga mukhang badtrip talaga, pinigilan ko n a lang. Kasi baka magkaroon pa ng away, ma-Guidance na naman ako. Hindi naman ya ta tama na mapunta ako dun twice sa isang araw.

"Hey Ran ano ka ba? Kaibigan ko yun si Terrence!" "Dang, I don't like him!" "Pag pasensyahan mo na Kuya ko, medyo mainitin ang ulo nun by nature." ngumiti lang s i Tjay. "Basta huwagl ang siyang magpakita sa akin hangga't maari." then humarap na siya uli sa akin na para bang nawala na naman yung galit niya, "So may lakad ka ba sa Friday? Iti-treat kita. Sa inyo na ako magstay eh." "Oh for real?" nap aisip naman ako, "Teka lang di pwede ng Friday eh, mag-sleepover ako kina-Tjay." "Nakatira ba yung siraulo na iyon sa inyo?" tinuro niya si Terrence. "Err yeah. Hindi pa naman college si Kuya." Napakunut-noo si Ran nun. "Two choices. Isa la ng pwedeng piliin.." sabi ni Ran sa akin, "Either you're not going at all..." "Or I'll go with you." uhmm.. can I have a hint?? ***17*** Isinabay na namin si Tjay sa pag-uwi dahil si Terrence eh ang bilis-bil is maglakad at ayaw naman namin siyang umuwi mag-isa dahil delikado naman na. Na abutan pa nga kami nung ibang mga 3rd year at 4th year na naiwan doon sa auditor ium. Si Ran din nagulat dahil ang dami pa rin daw palang students. Nagtinginan n ga yung ibang mga babae sa kanya eh. Nagkamot lang siya ng ulo niya na para bang nagaalangan lang din siya. Nung nakauwi na kami sa bahay, nakita ko na nasa liv ing room pa yung mga bags ni Ran. Halata mong kadarating pa lang niya eh umalis na kaagad. Baliw din talaga 'to. Close kami ni Ran. Paano kami na lang yata ang magpinsan sa side ni Papa eh. Tapos hindi pa nagkakalayo yung age namin, kaya ma gkasundo kami. Kaya ayan, para na kaming magkapatid kahit na hindi naman kami lu maki sa isang bahay. Si Randrei. Randrei Yu. Ang overprotective kong pinsan. Kay a nga minsan nakakatakot na magdala ng guys na kaibigan ko eh. Baka kasi anong p agiinterrogate ang gawin niya. Ayun, tinulungan ko lang din siya sa gamit niya p ara dalhin doon sa isang bakanteng kwarto namin. Para ngang kwarto na niya yun a ll along. Reserba ba. "Ano bang balak mo at nasugod ka yata dito sa amin?" tinan ong ko siya nung makita kong nilalabas niya yung mga gamit niya sa bag niya. "Ba kit ayaw mo naman?" tumingin siya sa akin pero nanloloko lang na nagtatampo.

"Hindi. Nagulat lang ako. Usually kasi bakasyon ka lang. O kaya ako yung magbaba kasyon.." tapos tinuro ko yung gamit niya, "Pero whoa, hindi naman ganito karami ng bag." Kinuha niya yung upuan sa computer table. Dati may computer doon, yung lumang set namin kaya lang dahil nga sobrang luma na, nag-collapsed na. Ewan ko kung saan dinala ni Mama. Binigay yata sa bakalbote eh. Kaya ayun bakante na. "A no ka ba.." sabi niya sa akin ng nakangiti na, "Dito na kaya ako mag-stay sa iny o." Hindi ko mapaniwalaan yung naririnig ko. Parang gusto kong magtatatalon-talo n doon sa kama. Si Ran dito titira sa amin? Ang saya kaya nun! At least 'di ba. may kasa-kasama na ako! "You mean to say.. dito ka mag-aaral?" tinuro ko yung sa hig nun as if nandun yung school. "Oo. Alam kasi nina Mommy na buntis si Tita. K aya ayun, sabi ko willing ako mag -help out. Isa pa, paalisalis din naman sila s a bahay, kaya naboboring lang din ako. Sabi ko ok na ako dito.." Yung sinasabi-s abi niyang paalis-alis, ibig sabihin nun patravel-travel. Ibang bansa pa nga. Wa la naman siyang hinanakit sa parents niya, ayaw lang niya sumama. Sa studies na rin siguro. "Hanggang sa manganak lang si Mommy?" "Til college." sumandal siya d oon sa upuan, "Yun ay kung.. okay lang kina Tita." Nagulat na lang kami nung may sumagot doon sa pintuan. Pagtingin namin, si Mama lang pala. Ito talagang bunti s na ito kung hindi lang may hormonal imbalance, baka nasermonan ko na eh. Bigla -bigla na lang kasing sumusulpot ng walang pasabi. "Syempre naman okay lang.." h awak-hawak niya yung tiyan niya eh hindi pa naman malaki, "Mabuti nang marami ta yo. Dahil kapag lumabas na ito, ikaw ang paglilinisin ko ng diapers." "Kadiri na man yun Tita!" sabi ni Ran na parang nandiri na ba, "Ano na po ba yang magiging pinsan ko, babae o lalaki?" "Hindi pa namin alam, gusto kasi nila surprise daw." ako na ang sumagot kay Ran nun, "Pero gusto ko sana babae. Si Tjay gusto niya l alaki daw." "Ang smart talaga ni Tjay no?" niloko pa niya ako, "Lalaki sana." "B abae!" nakikipagtalo pa ako nun, "Gusto ko yung makakausap ko sa mga bagay-bagay .." "Katulad naman ng ano? Guys? Dating? O yung mga kababalaghan ng mga babae?" tinignan ko si Ran ng masama nun, "Kapag 15 years old na yung sinasabi mong sist er, you'll be around 30 or 31." Binato ko nga ng unan. Pero sa totoo lang, may p oint siya nun ah. Baka nga by that time may asawa na ako. Worst baka may anak na ako. Eeeh.. kakakilabot naman. Nilabas ni Ran yung laptop niya. Sinabi ko nga s a kanya na mag-register siya doon sa school site namin. Hindi ko syempre sinabi na si Terrence ang admin nun, syempre naman baka mainis na naman yan. Isa pa, na ngako naman ako kay Terrence na hindi ko sasabihin. Kaya huwag na lang. Nung nak ita ko na nagreregister si Ran sa site as 'exterior_ran', pinigilan ko naman. Sy empre naman, hindi kaya mahalata ni Terrence na si Ran lang din naman yun? Kaya sinabi ko palitan niya. Sabi ko ang pangit-pangit naman ng ginawa niya. So he en ded up as, R4_n. Parang Ran pa rin, pero hindi na masyadong obvious. By next day , ini-enroll na si Ran sa school namin. Just his luck dahil 4th year na rin siya , he ended up at Terrence's class. Hindi pa ako sure, pero yun ang sabi sa akin ni Tjay. Si Terrence daw parang wala lang pakialam na nandun si Ran, si Ran nama n eh ayaw doon. Ewan ko kung anong nangyari sa class nila. Friday came. Mag-slee pover kami kina-Tjay eh. Kaya lang, kasama si Ran sa akin. Gusto ko rin kasi tul ungan si Tjay, pero ayaw naman ni Ran na pumunta daw ako na ako lang. Kung minsa n nga iniisip ko na parang hindi rin yata magandang idea na nandito si Ran, pero minsan naiisip ko rin na ganyan naman talaga siya dati pa. Kaya masasanay na ri n ako diyan. Alam na nila Tita Jayne at Tito Kelvin, parents nila Tjay. Ayos lan g naman sa kanila. Basta daw wala lang daw malakas na music na manggagaling sa m ga kwarto namin sa kalagitnaan ng gabi, ayos lang daw sa kanila. Sinabi nga nami n na hindi alam ni Terrence na kaya kami mag-sleepover dahil may plano kami

para sa birthday niya. "Teka teka.. kaya ba tayo nandito dahil sa birthday nun?" bumulong sa akin si Ran. "Oo kaya huwag kang masungit diyan dahil birthday niya at pagbigyan mo na!" sinagot ko naman sa kanya,"Magpakabait ka. Bahay nila ito, nakikitulog lang tayo." Nilagay muna namin yung mga bag namin sa kwarto ni Tjay . Tatlo lang kasi ang rooms sa bahay nila. Isa kay Tjay, isa kay Terrence, at yu ng Master's Bedroom. Alangan namang ilagay namin yung bags namin sa kwarto ni Te rrence ng wala siya, eh di riot yun. Wala pa kasi siya nun eh, hindi namin alam kung saan naggala. Problema pa nga namin yung tulugan mamaya. Malay ko ba.. baha la na. Napagkasunduan naming dalwa ni Tjay na lulutuin namin yung beef and gravy na favorite ni Terrence. Tapos may corn pa na aside na lulutuin sa butter. Dada gdagan na lang daw namin ng kung anong mahahanap sa fridge. "Mahilig si Kuya sa mocha-caramel. Alam mo yung nabibili sa PizzaHauz? Yun. Gusto niya yun." "Ang we ird naman ng taste niya." Siniko ko si Ran. "Actually Ran masarap. Natikman ko n a nga yun eh. Inorder niya ako dati sa Pizzahauz.. masarap siya." Nagdidiscuss p a kami ng mga gagawin namin na pagkain para sa surprise whatever para kay Terren ce nung biglang bumukas yung front door. Nanahimik kami dahil baka marinig niya. Nakaupo kami doon sa carpet nila, kaya napatingin sa amin si Terrence nung puma sok siya. May hawak siyang video camera sa kaliwang kamay niya, tapos yung sketc h pad niya. Napataas pa nga yung kilay niya nung makita niya kami doon. "Hey Ter rence!" "Ano bang meron at ang lalakas ng boses niyo? Naririnig ko kayong nagsis igawan hanggang sa gate eh."naiirita na naman siya. "Eh kasi dito kami mag-sleep over sa inyo.." "Kami?!?" nagtaka siya nun kaya nag-bend siya at nakita niya na nasa gilid ko si Ran na nananahimik, "Ooh. Kumpleto pala kayo ngayon eh." ngumit i siya, "May girls night out pala." tapos tumawa siya para asarin si Ran. Sasago t pa sana si Ran kaya lang pinigilan ko na. Magbibirthday na nga eh, pagbigyan n a niya. Actually parang wala lang kay Terrence na magbibirthday siya. I mean, al am niya, pero parang.. hello ordinary day? "Saan ba yung banyo niyo? Kailangan k o na gumamit eh." "Doon sa may dulo ng hallway sa kanan." tinuro ni Tjay yung pa punta doon sa banyo nila. Umalis na si Ran nun. Naupo na lang kami ni Tjay at na g-usap kami ng mahina. Si Terrence napansin ko eh bukas yung pinto niya. May sal amin nga doon eh, kaya kahit hindi siya katapat ng pinto, nakikita ko pa rin siy a mula doon sa pagkakaupo ko. Inalis na ni Terrence yung polo niya saka yung whi te na t-shirt niya. Then nakita ko naka-pants niya at wala nang shirt. Naghahana p yata doon sa drawer niya. When you look at him kapag naka-polo, he looks kinda ' skinny. Pero kapag wala pala siyang suot, he looks fine. May muscles din naman siya, hindi naman katulad nung sa mga nagbobody building.. pero alam mo yun.. m uscles.. na.. okay lang. Sinuot na niya yung shirt niya, tapos umalis na siya sa kinatatayuan niya kaya hindi ko na nakita. "Hoy!" sabi ni Tjay sa akin kaya nag ulat ako. Tinignan ko siya. Seryoso naman siyang nakatingin sa akin. "B-bakit?" "Chinicheck mo ba yung Kuya ko?" tinanong niya ako nun na para bang napakabig de al. "Ako?!?"

"Oo kaya ikaw Shay!" sabi niya pero parang may halong biro, "Nakatingin ka kasi sa pintuan niya eh." inasar-asar naman niya ako, "Ikaw ha, baka may hidden feeli ngs ka na diyan hindi ko pa alam!" "Huwag ka nga!" tinulak ko naman siya kaya na tawa-tawa lang din siya, "OA na yan." then nagseryoso naman ako, "Gwapo naman yu ng Kuya mo eh.. pero wala akong gusto sa kanya." "Bakit kaya 'di mo sabihin sa k anya yan.." tapos nagulat na lang ako nung sumigaw siya ng sumigaw, "Kuya! Kuya! Tara nga dito!" Pinipilit kong takpan yung bibig niya pero nakalabas na si Terr ence sa kwarto niya. Parang nagtataka pa yung itsura na naiirita na hindi mo mai ntindihan na naman. "Ano?!?" "Si Shay daw..." "Wala!" sabi ko naman nung hindi p a natutuloy yung sinasabi ni Tjay. Tumingin sa akin si Terrence nun kasi nakikip ag-wrestling ako. "Dali na may sinabi ka sa looks ni Kuya eh! Sasabihin mo lang naman.." Nakakahiya naman. Tinignan ko si Terrence nun dahil nakatayo lang siya doon at parang nahihintay ng sasabihin ko. Syempre naman mabuti nang tapusin ko na ito para naman hindi siya nakatayo doon di ba? "Wow Terrence you look..." ini sip ko pa yung sasabihin ko. "Neat." Tinignan niya yung shirt niya nun. Tapos bi nalik niya yung tingin niya sa akin. Wala man lang siyang expression na maayos-a yos. Parang hindi pa nga siya interested eh. "Thanks." then tumalikod na siya pa ra pumasok sa kwarto niya. Nagma-mouth pa si Tjay nun na kung ano daw ba yung si nabi ko at chance na daw yun hindi ko pa sinabi. Kaya lang bumalik si Terrence t apos sabi niya.. "You too.. you look.." nag-slant siya ng ulo niya. "Clean." uhmmm... at least something 'di ba?

***18*** Pumasok na si Terrence nun sa kwarto niya at sinara niya yung pinto niy a. Actually hindi naman sarangsara, kasi medyo nakabukas ng kaunti. Hindi mo nga lang siya makikita. Lumabas din si Ran, tapos sumama sa discussion namin tungko l sa little something para kay Terrence. Parang hindi nga siya interesado eh, pa rang nandito lang siya dahil nga nandito ako. Then yun nga, napagkasunduan na yu ng beef and gravy na may corn. Then sabi ni Tita Jayne, sila na lang daw bahala dun sa cake. Ibibigay na lang nila sa amin kapag hindi na alam ni Terrence. Tina nong nga namin kung sasali sila sa kunwaring party namin, pero sabi nila hindi n a daw. Kami na lang daw apat na bahala. Hahayaan na daw niya ang "teenagers" na magpakasaya. Nung bumalik kami sa kwarto ni Tjay, tinignan namin yung bed. Naisi p ko na hindi kami kakasyang tatlo doon. Full-size lang kasi yun. "Sa sahig na l ang ako matutulog okay lang naman." sabi ni Ran nung naisip niya rin na hindi si ya kakasya. "Ano ka ba 'di papayag si Mama!" then binuksan ni Tjay yung closet n iya, "Wala pa naman kaming airbed o kaya folding bed." "Sa sahig na nga lang ako , sanay naman na ako." Sabay kaming tumingin ni Tjay sa kanya ng masama. Yung ti ngin na 'Ano bang pinagsasasabi mo?!?'. Pagala-gala pa yung tingin ni Ran sa kwa rto ni Tjay saka lang niya napansin na nakatingin sa kami sa kanya. "Okay, hindi ako sanay sa sahig.." umiling-iling siya, "Pero ngayong gabi lang naman. Hindi naman isang buong taon." Kung may nanay na lang din na super galang sa guest, na ngunguna na si Tita Jayne sa list. Ayaw niya ng may bisita na natutulog sa sahig , ayaw niya na may natutulog sa couch nila, o kung saan man na hindi daw kwarto at may proper na bed. So malabong matulog si Ran na katabi namin. Naisip nga nam in na patagilid kaming lahat sa isang kama, pero hindi kaya sumakit naman yung l eeg namin nun??? Isang solusyon lang ang naisip ni Tjay. At yun na nga yung gina wa niya.. "KUYA!!!" sumigaw siya doon sa labas ng kwarto ni Terrence pero hindi naman pagalit,"Papasok ako ah!"

Narinig kong hininaan ni Terrence yung music niya. Then parang may tumalon, at b inusan yung pinto. Nakaheadset siya, tapos may hawak din siyang lapis sa kamay n iya. "Ano?!?" Pumasok si Tjay sa kwarto ni Terrence na parang Mother Superior. S umunod lang kami ni Ran. "Dito matutulog si Ran." casual lang yung pagkakasabi n iya. Yung tingin niya kay Tjay, nabaling naman kaagad kay Ran. Ito namang si Ran parang walang kagandahan ng loob, nag-react kaagad. "Ayoko ngang matulog kasama yan!" nung narinig ko yun, yung sound ng boses niya eh mas mahinahon kaysa nama n nung una namin siyang nakita sa school. "Ang arte mo naman Ran! Sige nga pumil i ka, ikaw ang matutulog dito o ako?!?" Nagulat siya siguro sa sinabi ko. Kasi n aman, sinabi ko ba talaga yun? Matutulog ako kasama ni Terrence? "Eh bakit hindi si Tjay na lang ang matulog dito kasama ng Kuya niya? Magkapatid naman sila, ma gpinsan tayo. E di isang kwarto sila, isang kwarto tayo." "I am not giving up my room." sabi ni Terrence tapos sinuot niya uli yung headset niya, "At bakit ko b a proproblemahin kung saan ka matutulog eh hindi naman ako kasali sa Girls Paty niyo?!?" "Sinasabi mo ba na bading ako?!?" nagtaas na naman ng boses si Ran. Cal l Ran a loser, but never ever call him a fag. Expect the worst kapag ganun. "May sinabi ba ako?!?" hindi pa rin tumingin si Terrence nun. "Eh parang ganun yung gusto mong iparating!" hinawakan ko na si Ran nun, "Alam mo ba kung bakit ako na ndito? Dahil sa pinsan ko. At nandito ka. Kung si Tjay lang okay naman sa akin e h..." huminto siya saglit, "Ngayon magiging masaya lang ako kung tapos na itong little---" Tinakpan ko yung bibig ni Ran. Baka mamaya sa sobrang emotional niya eh masabi pa niya yung balak namin. "Sige dito na ako matutulog para tapos na it o." tumingin siya sa akin, "Yun ay kung okay lang sa IYO." inemphasize niya pa t alaga yung 'iyo'. "Sure." "Alam ko naman na---" nagulat din si Ran nung narinig niya yung sinabi niya, "Teka.. pumapayag ka?!?" "Kanina ka pa nga nag-iingay diy an eh. Wala naman akong sinabi kanina na hindi ka pwede matulog dito, ikaw lang yung may ayaw. Ngayon kung pwede lang, isara niyo na muna yung pinto at pumasok ka na lang kung matutulog ka na. Busy ako eh." Lumabas na kami nun. Sinara ni Te rrence yung pinto nung lumabas kami. Sabi ni Tjay, hindi na daw lalabas yung Kuy a niya oras na sinabi niya na busy siya at oras na nagsara na yun ng pinto. So m arami daw kaming panahon na magluto. Nag-ubos lang kami ng oras. Nagluto lang ka mi ng popcorn at nagmovie marathon kami na tatlo. Yung unang movie, kasama pa na min si Tito Kevin. Pero umalis din at matutulog na daw siya. Then si Tita Jayne, tumulong na maglabas ng lulutuin namin. Hindi na nga lumabas si Terrence. Pumas ok nga si Tita Jayne sa kanya para i-check siya, tapos nakita ko na lang na para ng seryosong-seryoso naman siya. "Bakit Ma?" "Hindi na naman makahinga yung Kuya mo." "Ok lang siya?!?" concern din si Tjay nun. "Kanina pa daw. Hindi lang niya sinasabi na hindi siya makahinga. Pero umo-ok na daw pakiramdam niya kaysa kani na." Nakita ko na dinalahan ni Tita Jayne ng tubig si Terrence. Nag-stay yata si ya doon ng matagal-tagal din, tapos lumabas na siya at matutulog na rin daw siya . Sabi niya na huwag daw naming kalimutan na linisin yung mga pinaglutuan namin at pinagkainan. Kami na daw bahala sa kusina.

Tinanong namin yung cake, at ayun nga sabi niya na kami na daw ang magpick-up. 2 4-Hour naman yata yung pinag-orderan nila. Malapit sa Victory Liner. Antok na an tok na daw siya. Alas-8 na nun. Sinimulan na naming magluto at balak naming kuni n yung cake maya-maya na. Lumabas si Terrence at nakita niya na nagluluto kami, pero inisip lang niya siguro na para sa kakainin lang namin sa movie. Si Ran, pa lipat-lipat ng tv. Hindi yata mapakali. Hindi naman siya tumutulong sa pagluluto , I doubt na tutulong siya kasi hindi naman yata siya marunong. Nag-boil muna ka mi ng beef. As in sobrang tagal dahil inubos pa namin yung tubig. Tapos nun nila gyan na namin ng cooking oil, so medyo piniprito pa namin. Naggisa lang.. tapos ewan ko na. Hindi ko kasi alam lutuin. Mostly si Tjay ang gumawa, taga-hiwa lang ako at taga-abot ng kailangan. Pinakamadali sa lahat, I-boil yung corn. Lalagay mo lang sa tubig, lagyan mo ng butter.. and then MAGIC! Instant sweet corn. Yun nga siguro pinaka-achievement ko eh. Hinihintay pa namin na maluto yun, so hini naan lang ni Tjay yung stove tapos sumama na kami kay Ran uli sa harapan ng tv. Isang malaking milagro nga nung lumabas ng kwarto si Terrence, at naupo doon sa couch nila. Mukhang makikibonding yata sa amin. "Makikinood ka sa amin?" tinanon g ko naman siya nung nakaupo na siya. Tumango lang siya. Si Ran pa rin yung may hawak ng remote. "Ano bang gusto niyong panoorin?!?" Tinignan namin yung nililip at niya. Walang masyadong magandang palabas nun. Sabihin lang daw namin na hinto na siya kung yun na daw yung channel. Naglilipat pa si Ran nun nung biglang... "STOP!!! STOP, STOP, STOP!" sumigaw si Tjay nun. Literally, nahulog ako sa upuan ko sa sobrang gulat ko. Nabingi pa yata ako. Katabi ko kasi si Tjay, kaya nung sumigaw siya, direkta sa tenga ko. Natawa pa nga si Terrence sa akin nun eh. "Gu sto mo ng koreanovela?" tinanong siya ni Ran nun. "Teka lang diyan muna may gwap o eh.." Ang talas ng mata. Grabe, naglilipat pa ng channel nun nakita pa niya yu n?!? Si Ran nga parang na-bore kasi binaba niya yung remote eh. Tama naman si Tj ay, may gwapo nga dun. Kaya lang hindi naman namin sinusubaybayan yun, kaya hind i namin alam yung story. Nilipat uli ni Ran. Na-stop pa nga siya sa isang channe l na movie na Tagalog. Luma na kasi brown, then sabay-sabay kaming tumingin sa i sa't isa at nagtawanan kami. Ayaw kasi namin ng lumang movie. Ang baduy kasi eh. Si Terrence wala lang, nakaupo lang doon at naghihintay siguro ng maayos na cha nnel. Then may something tungkol sa mga isda. Sabi ni Tjay ayaw daw niya yun dah il boring daw. Yung simpleng pagkakasabi niya ng boring, napunta sa discussion a bout marine biologist.. tapos may narinig pa ako na binanggit niya about sa way kung paano ma-distinguish ang babaeng isda sa lalaki. Sa totoo lang, si Tjay pwe de nang encyclopedia. "Tjay kung boring, bakit hindi ka na lang tumahimik?" sa w akas nagsalita uli si Terrence. Tumahimik si Tjay nun. Then nilipat na naman ni Ran yung channel. Nag-stop kami sa cartoon. Powerpuff girls yung palabas nun kay a natuwa kami ni Tjay. Sabay pa kami nagsabi na ihinto doon dahil gusto namin yu n. "No way." sabi ni Ran. "Freakin' gay." sabi naman ni Terrence. Nagtinginan si lang dalawa nun, pero wala naman silang sinabi. Aba nag-agree yata sila. Sumiman got kami ni Tjay nun, pero sa totoo lang pambata naman talaga yung palabas kaya pumayag na kami na ilipat nila. Then one thing's for sure... nung natapat sila s a channel ng basketball, binaba na ni Ran yung kamay niya

dahil yun ang gusto niyang panoorin. Then si Terrence sumandal na sa upuan niya, I guess sign na yun na manonood din siya ng basketball. "Ayaw ko niyan!" sabi n i Tjay tapos inaagaw niya yung remote kay Ran kaya lang di niya makuha, "Nakakat amad namang manood ng basketball eh!" "Oo nga! Lagi namang ganun, magkabilang si de,.. shoot.. wala na." Mukhang 'di kami mananalo dahil wala sa amin yung remote . Tumayo na lang kami ni Tjay dahil ichecheck namin yung lulutuin namin. At yun nga, luto naman na. "Kunin na kaya natin yung cake?" tinanong ako ni Tjay nun. G abi na kasi. Siguro tama lang na kunin na rin namin yung cake. Siguro nga late p ast 9 na, almost 10 na rin. Ngayon alam ko na yung idea ni Tjay na sleepover, da hil pagsapit ng 12 at tulog na si Terrence, saka kami papasok sa kwarto niya at kakantahan namin siya ng Happy Birthday. Pumayag na ako na kunin namin yung cake . Bumalik kami sa living room nila, at sinabi namin na aalis muna kami dahil mag -iikot-ikot kami. Tumayo nga si Ran nun dahil siguro nandiyan na naman yung over protective na side niya, pero nalaman niya yata sa tingin namin na cake yung kuk unin namin. Isa pa kapag sumama siya, baka mamaya lang si Terrence sumama rin. " Saan kayo pupunta?!?" nagtanong naman si Terrence nun. "Iikot nga. Ano ba yan an g bingi naman!" "Gabi na ah! Bakit nagyon pa?" tumayo na si Terrence sa pagkakas andal niya, "Alam mo namang may tindahan diyan sa kanto Tjay na maraming naglala sing, kapag kayo nadisgrasya.." "Hindi naman kami dadaan doon eh! Doon kami sa l ikod ng high school." then umakbay sa akin si Tjay, "Isa pa dalawa kami. Kapag m agkasama kami sisipain namin sila!" Nung hindi na sila sumagot, lumabas na kami ni Tjay. Kasasara pa lang namin ng pinto nung marinig namin na sinigaw ni Ran eh ... "Lalabas ako mamaya! Aabangan ko kayo sa malapit sa high school para may ban tay kayo!" Hindi na kami sumagot. Asahan mo pa si Ran sa safety first. Totoo nga yung sinabi ni Tjay. Sa likod ng high school kami dumaan. Nakakatakot kasi yung mga naglalasing doon sa tindahan sa may kanto. Araw-araw yun actually. Although wala pa namang nababalita na may ginawa silang masama, nakakatakot pa rin. Siye mpre hindi mo pa rin masasabi. Medyo malayo na parang malapit yung Victory liner . Ang gulo no? Malyo dahil lalakarin mo pa yung kahabaan ng high school, tapos i sa lang yung poste kaya medyo madilim. Wala namang tao doon kaya okay lang sa am in ni Tjay kaysa naman may mga lasinggero. Then malapit dahil nalalakad mo lang yung Victory liner na katabi nung pinag-orderan nung cake ni Terrence. Nakaratin g din naman kami doon. Marami-rami nang tao at marami nang ilaw. Sabi ko ako na lang ang magbabayad ng cake dahil wala naman akong masyadong naitulong. Ayaw pa nga ni Tjay, pero pinilit ko kaya pumayag na lang. P365 yung cake, P500 yung bin ayad ko. Pinasulat namin sa cake.. 'Happy Birthday Terrence! Love, Shay, Tjay bu t mostly... Ran.' Tawa kami ng tawa na dalawa nun. Ano kayang reaction niya dun? Isipin ko na lang yung itsura ni Ran, baka magsungit na naman yun! Ako yung nag hawak ng box ng cake. Kami naman eh bumalik na para makauwi na kami. Gabing-gabi na nun. Doon sa may side ng high school tiyak tulog na karamihan. Siguro past-1 0 na. "Sana magustuhan ni Kuya no?" "Hindi naman insensitive siguro si Terrence. ." sa tingin ko, hindi naman talaga kahit ganun yun umarte, "Ma-appreciate niya yun." Nakakalahati pa lang namin yung high school at medyo madilim nga dahil isa lang yung poste, bigla na

lang huminto si Tjay. "Nakalimutan ko yung sukli!" humarap siya sa akin, "Yung s ukli mo hindi ko nakuha!" "Babalikan natin?!?" parang nangangayaw na ako. Hawakhawak ng dalawang kamay ko yung malaking cake, tapos babalik na naman? "Ako na l ang babalik. Hinatayin mo ako at tatakbuhin ko. Mabilis lang yun kapag tinakbo k o." Nag-isip pa ako nun, kaya ayun pumayag rin naman ako. Tumakbo nga si Tjay. A ng bilis nga eh. Sumandal ako doon sa bakod ng high school dahil nangangawit na ako. Umupo pa nga ako eh. Dahil siguro gabi na rin, ilang jeep na lang ang nakit a kong dumaan. Nagsimula na akong magbilang nun. Ang boring. Madilim na nga, bor ing na, tahimik pa! Gusto ko isandal yung ulo ko nun sa tuhod ko, kaya lang may cake ako na hawak. Nakakangawit naman pala ng braso. Pumipikit-pikit na yung mat a ko nun. Inaantok na kasi ako. Then nagulat na lang ako nung may humawak sa bra so ko tapos nagsabing... "Miss ano okay ka lang diyan?" Tiningala ko yung ulo ko . May apat na lalaki nun pero hindi ko masyadong makita yung mukha. Madilim kasi , tapos yung ilaw hindi pa masyadong maliwanag. "Yeah okay lang." hindi ko na si la pinansin uli. "Ikaw lang ba dito?" "Hindi ano.. may kasama ako." tinuro ko yu ng way ni Tjay, "Darating na yun." Tumingin naman sila doon sa tinuro ko. Bigla na lang sinabi nung isa na.. "Mukhang wala pa naman yung kasama mo eh. Gusto mo sa amin ka sumama?" hinigpitan niya yung hawak sa braso ko. Muntik nang mahulog yung cake nun. "Ano ba ang sakit ah!" inalis ko yung kamay ko. "Ano ba itong haw ak mo?" sabi nung isa tapos lumapit sa akin. Inaagaw niya yung cake nun, ayaw ko pa ngang ibigay, kaya lang nalulukot na yung box at baka masira yung nasa loob. .. malakas din naman siya.. kaya binigay ko na. "Cake? Saan party natin?!?" Nags imula na akong kabahan nun. Nasaan ka na ba Tjay?!? Naisipan ko na umalis na doo n, na tumakas, tapos kapag nakabalik na ako sa bahay isasama ko si Ran na balika n si Tjay. Wala na akong pakialam doon sa cake. Basta gusto ko lang umalis na do on. Then nung aalis na ako, isinandal nung isa yung braso niya kaya hindi ako ma kadaan. Then nung sa kabila ako dadaan, sinandal din niya yung kamay niya. Hindi ako makadaan. "Saan ka pupunta?!?" For the fisrt time, saka ko naamoy yung bibi g niya. Amoy alak eh.. "Ano ba.. umalis nga kayo sa harapan ko kung hindi sisiga w ako!" "Sumigaw ka wala namang makakarinig sa iyo!" Lalo lang bumilis yung tibo k ng puso ko nun. Totoo naman yung sinasabi niya, walang makakarinig sa akin. Ta pos kapag dumating si Tjay, parang wala ring silbi. Parehas kami babae, apat na lalaki ito. "Uuwi na nga ako eh!" nagulat na lang ako nung, nagsimula na akong u miyak, "Pwede ba pauwiin niyo na ako?!?" "Bakit naman?!?"

Parang wala silang pakialam na umiiyak na ako. Nawalan na talaga ako nung pag-as a nung sinabi nung isa na... "Pare tirahin na natin 'to.." Saka na ako nagsisimu lang sumigaw. Sigaw na ako ng sigaw. Yung luha ko nun tulo na ng tulo. Bakit nam an ganito? Sumandal sa akin yung lalaki ng sobrang diin. Tapos nilapit niya yung mukha niya sa mukha ko. Saka ko iniwas, kaya yung nadikit yung mukha niya sa pi sngi ko. Sinubukan kong sumipa nun, kaya lang yung isa kanila eh hinawakan ako p aa, at yung isa eh hinawakan ako sa braso ko. Hindi na ako makagalaw nun. Sumiga w ako ng sumigaw then tinakpan nila yung bibig ko. Stuffed na yung ilong ko nun sa kakaiyak. Pero wala akong pakialam. Hindi na ako nahihiya. Gusto ko lang... g usto ko lang... "Hoy Pare bitawan mo siya!" Hindi ako makalingon dahil nakaharan g sila. Pero alam ko na yung boses na yun. Si Ran! Sabi nga pala ni Ran na maghi hintay siya malapit sa High school. Siguro naisip niya na ang tagal namin... Ili ligtas ako ni Ran! Binitawan ako nung mga humahawak sa akin. Saka lang ako nakah inga. Ngayon, yung atensiyon nila na kay-Ran na. "Sino ka ba at bakit nakikialam ka?" "Pinsan ko lang naman yung hinahawakan niyo!" "Ahh si Miss?!?" Lumapit sil a kay Ran nun at pinalibutan nila. Si Tjay wala pa rin. Bakit ba ang tagal niya? Sabi niya tatakbuhin daw niya ah?!? Then saglit lang, na-corner na nila si Ran. Yung isa lumapit sa kanya, tapos sinuntok siya sa tiyan niya. Alam kong kaya ni Ran yun, dahil nung gaganti na siya ng suntok eh... "Ano papalag ka?!?" hinarap sa kanya yung kutsilyo at tinapat sa bibig niya, "Pumalag ka, o baka gusto mong magkasamaan tayo dito." Ako naman hindi ko na alam yung gagawin ko. Hindi na ma kapalag si Ran dahil may kutsilyo sila. Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako ng tumak bo. Hihingi ako ng tulong. Siguro naman merong tutulong sa amin. Tulo na ng tulo g yung luha ko nun. Hindi na rin ako makahinga nun. Alam ko lang, nandun si Ran at baka kung anong gawin nila sa kanya. Medyo nahihilo na ako nun.. then kakatak bo ko at wala na ako sa sarili ko.. may tinamaan ako. "B-bitawan mo ako! A-ano b -ba bitawan mo ako!" may humawak na naman sa akin,"Tulong..." sabi ko ng mahina pero hindi ko na maisigaw. "Anong nangyari sa iyo?!?" Nanlalabo na yung mata ko nun. Saka ko nakita si Terrence, hawak niya yung braso ko pero hindi naman mahig pit gaya nung ginawa nung mga lalaki kanina. "T-tterrence.." tinuro ko yung liku ran ko, "Ran.. ano.." Hindi ko pa naayos ung sinasabi ko, tumakbo na si Terrence nun. Ako naman hindi ko alam kung dapat ba akong sumunod. Walang tao nun.. at m alayo pa yung mga bahay dito. Nanguha ako ng kahoy nun. Just in case. Then tumak bo na ako kasunod ni Terrence. Kaya lang pagdating ko doon, hawak pa rin nila si Ran. Laking pasasalamat ko at hindi pa naman nila ginagawan ng masama. Tapos si Terrence, sinipa niya yung isa na may hawak ng kutsilyo kaya natumba siya. Ako naman tumulong ako, pinaghahahampas ko yung isa na humawak sa akin kanina. Si Ra n nakatayo na rin, tapos tumulong na siya kay Terrence. Then hindi kalayuan, nak ita ko na parating na si Tjay. Mukhang wala pa siyang alam. Nung napansin ko na nasaktan na namin yung mga lalaki at tumakbo na yung tatlo, yung isa eh sumugod

pa at sinubukan niyang saksakin si Terrence. Sigaw na naman ako ng sigaw nun at iyak na naman ako ng iyak nung makita ko na dumudugo na yung kamay ni Terrence.. "Arrrgghh! Dang!" tapos hinawakan niya yung braso niya at napaupo na lang siya bigla-bigla. Napaluhod ako kay Terrence nun. Naagaw naman ni Ran yung kutsilyo, tapos tumakbo na yung lalaki. "Pare ano? Okay ka lang?" Dumudugo pa rin yung bra so ni Terrence. Kita ko nga eh, puti na kasi yung suot niya nun. "Masakit.. pero hindi naman malalim. Sa braso lang ako tinamaan.." diniinan niya yung braso niy a, "OUCH!!!" Iyak pa rin ako ng iyak sa harapan niya. "Terrence.. okay ka lang? G-gusto mo tumawag na kami ng ambulansiya?!? Ano kailangan ka na ba dalhin sa ho spital?!?" "Relax.. masakit pero hindi naman malalim.. sa braso lang naman." tum ingin siya sa akin,"Sinasabi ko na nga bang hindi magandang idea na lumalabas ka yong mga babae ng wala kayong kasama! Gabi pa naman! Ano bang inisiip niyo?!?" M alapit na si Tjay nun. Nakita namin na tumatakbo na siya sa direksiyon namin. "K ukunin lang sana namin yung cake mo. Surprise sana namin para mamayang 12. Kaya lang, naiwan ni Tjay yung sukli kaya bumalik siya. Tapos nung naiwan ako.. yung mga lalaki hinarang ako. Hinawakan pa nga nila ako.." then tinakpan ko na yung m ukha ko nun dahil iyak na ako ng iyak. Dumating na rin si Tjay. At syempre, na-s hock sa mga itsura namin. Lalo na kay Terrence. Katulad ko, umiyak rin siya ng u miyak. Inalalalayan ni Ran si Terrence nun. Umuwi rin kami at sinabi namin sa pa rents nila yung nangyari. At siyempre, dinala si Terrence sa hospital. Hindi daw kasi nila alam kung baka may masamang nerve daw na na-damage.. at kailangan daw siguro ng stitches ni Terrence. Sumama kami sa hospital. Nakahiga na si Terrenc e nun, tapos mag nag-assist na sa kanya na doctor at nurse nun. Ewan namin san s iya dadalhin. Kaya lang, nilabas ko yung cake na binili namin. Yupi-yupi na yung carton, sira na yung cake sa loob, at smudged na yung icing. Nilapag ko yun sa harapan ni Terrence. "Ano 'to?!?" Umakbay ako kay Tjay. "Balak kasi namin na gum awa ng isang 'di makakalimutang birthday para sa iyo kaya may surprise kami. Hin di naman namin alam na ganito." Binuksan niya yung carton. And yun nga, ngumiti lang siya. Isang totoong ngiti galing kay Terrence Kelvin. "Well hell.." tumingi n siya sa amin, "It's one birthday I won't forget for sure." Then nung tinutulak na siya ng nurse, huminto na kami. Kasi hindi kami pwedeng sumama eh. "Pare, an g angas mo pa rin!" tumawa si Terrence nun. Tumingin si Ran sa amin na para bang puzzled na hindi mo maintindihan. Tawa kami ng tawa ni Tjay. Kanina lang iyak k ami ng iyak, ngayon naman parang masaya na naman kami. "Kayong dalawa anong nila gay niyo doon sa cake?!?" "Let's just say..." tumingin si Tjay sa akin, "Way lan g yun ng Kuya ko para sabihin gusto ka niya Ran. Hindi dahil sa cake.." Nagulat na lang ako nung tumawa rin si Ran. Kinamot niya yung ulo niya na lagi niyang gi nagawa kapag awkward situation. "Well ako rin naman eh.." then sumigaw siya doon hallway ng hospital..

"I hate you too pare!" then nagtawanan kaming lahat. ***19*** Hindi ko alam kung anong ginawa kay Terrence nun. Basta nandoon lang ka mi naghintay lang doon. Siguro nilagyan siya ng stitches or something. Pero kung tutuusin, nakakatakot yun ah. Paano kung natuluyan siyang nasaktan? Siguro hang gang ngayon umiiyak pa rin ako. More likely, baka sisihin ko yung sarili ko dahi l kung hindi naman dahil sa akin hindi naman sila darating doon. But anyway, all 's well naman. Bukod sa panay dugo ni Terrence yung damit namin nina Ran, okay n aman na siya. Nakaupo lang kami doon sa labas nun dahil naghihintay kami, tapos sinabi sa amin na pwede daw naman kaming umuwi para makapagpalit kami ng damit. Ginawa naman naming tatlo nila Tjay, pero bumalik din kami kaagad sa hospital. D inala pa nga namin yung beef and gravy eh. Kapag okay na si Terrence, bibigyan n amin siya nung niluto namin na favorite niya. Aba, kahit may ganyan, tuloy pa ri n ang

birthday. Past 1 na ng madaling araw nung lumabas si Tita Jayne at sinabi niya n a nagkakaroon ng palpitations si Terrence. I don't know why, pero siguro dahil s a aftermath pa yun nung nangyari. Then inatake pa yata siya ng asthma, kaya si T jay pumasok pa sa loob. Hindi na ako sumama, kasi naman hindi ako kamaganak. Kat abi ko nun si Ran. Bago na yung damit niya. Ang bango nga niya nung sumandal ako sa kanya. "Nakakainis ka talaga Ran!" hinampas ko siya sa dibdib niya pero naka sandal pa rin ako,"Nakakainis kayo ni Terrence!" Hinawakan niya yung dibdib niya at hinimas-himas niya. Napalakas yata yung hampas ko. "Ano na namang kasalanan ko?" nag-adjust siya ng upo dahil nga nakasandal ako sa kanya, "Ikaw ang sadista mo rin minsan." "Eh kasi naman.." naramdaman ko na naiiyak na naman ako. Kaya a yun dahil pinipigilan ko, panay ang lunok ko at punas sa gilid ng mata ko, "P-pa ano kung nasaksak ka dun? O kaya siya? T-tingin mo anong mararamdaman ko?" "Eh k ung may nangyaring masama sa iyo doon at wala akong ginawa.. tingin mo anong mar aramdaman ko?" inakbayan niya ako nun na parang yakap na mahigpit, "Kuya mo nga ako remember?" Naupo lang kami doon, hintay lang ng hintay. Ayun, nakatulog pa n ga ako eh. Around 2 a.m., lumabas na si Tjay at okay na raw si Terrence. Nung pu masok kami sa room niya, nakita ko na nakaalis yung shirt niya. May malaking ban dage na siya sa braso niya, at meron din siya sa sides niya. Nagtaka nga ako kun g bakit pati doon meron, yun pala umabot hanggang gilid niya sa bandang likod yu ng may sugat. Kaya pala nagtataka ako kung bakit may dugo siya doon kanina, akal a ko umagos lang. Yun pala hanggang doon yung sugat. Sinuot niya ng dahan-dahan yung shirt na dinala namin. Ang bagal nga niya kumilos eh. Siguro masakit pa. Ta pos ngumiti siya na parang naghihina na hindi mo maintindihan kaya lang nung sin igawan niya si Tjay dahil tinikman yung beef and gravy doon sa sandok na dala na min, nagalit naman siya. YEP, he's Terrence all right. Nagkamayan lang sila ni R an. Halata mo namang hindi sila at-ease na at-ease pero alam mong okay na sila s a isa't isa. Hindi na namin inabala sina Mama at Papa na tawagan na nasa hospita l pa kami ng ganung oras ng madaling araw. Syempre kapag sinabi ko kay Papa yung nangyari at yung muntik-muntikan nang mangyari sa amin, tiyak magtatanong at ma gtatanong si Mama. Sa kalagayan ni Mama ngayon, at sa hormonal imbalance ng kata wan niya, I doubt na tama lang na sabihin sa kanya yun. Kawawa naman yung baby s ister of brother ko kapag nagkataon. So yun, umuwi na kami. Pwede naman nang umu wi si Terrence nun, pero sinabi ni Tita Jayne doon daw muna siya sa hospital. Ma s mabuti na ang sigurado. Si Tita Jayne, order kung order. Mga nanay nga naman. May Day Care volunteer chuva pa ako nun, at si Terrence eh Community Service par a sa scholarship nga niya. Kaya lang dahil nga may sugat naman siya, hindi na ni ya kailangang pumunta. Nagpaalam na kami nila Tjay at Ran, at umuwi na kami doon sa bahay nila. Antok na antok na ako nun. Nag-tricycle nga kami eh. Kami ni Tja y ang nasa loob, si Ran ang nasa labas. Pagod na pagod kami nun. Gusto lang nami n eh matulog na. Kaya nga nung nakarating kami sa bahay nila, ang bilis na pagto -toothbrush ang ginawa ko. Hindi na nga ako nakapagpalit ng Pj's eh.. sobrang pa god na ako. Si Ran binuksan yung pintuan sa kwarto ni Terrence. Solo niya yung k warto eh. Kami ni Tjay tabi na sa kwarto niya. Then saka ko lang nakita, ang dam ing sketches ni Terrence doon. Iba-iba. Walang particular na theme. Then may mga nakadikit pa siya sa gilid ng computer table niya na mga codes at kung anu-ano na hindi ko maintindihan. Tungkol yata sa computer eh. I guess kung Quintero ang last name mo, may genius kang kapatid, at Admin ka ng isang site at gifted ka s a pagsusulat.. ganun ang idea ng room mo. How amazing.

*** Nung Sunday, I got up past 9 na. Late na ako sa Day Care nun pero okay lang. Kung ieexplain ko naman sa kanila yung nangyari, understanding naman ang mga ta o doon. Si Terrence uuwi na ngayon, pero maya-maya pa yata. Nung nagising ako, n agising na rin si Tjay. Si Ran nung dumaan pa ako sa kwarto niya, ewan ko, tulog na tulog pa. Yung unan nga tinakpan pa niya yung mukha niya. Ewan ko kung nakak ahinga pa siya nun. Nagbihis naman ako. Kasabay ko si Tjay kumain. Sinabi ko na kapag nagising na si Ran, umuwi na lang siya at dalhin na niya yung gamit ko sa bahay. Tiyak naman okay na kay Ran na pumunta ako sa Day Care mag-isa. Ang aga-a ga kasi eh. Pagkadating na pagkadating ko doon, nagtatakbo sa akin si Oli. Nagul at nga ako kasi bigla na lang yumakap sa akin eh. Tapos nung dumating ako, panay ang tingin niya sa likuran ko. Napataas nga yung kilay ko. "Oli anong tinitigna n mo?" Nagpuppy dog look siya sa akin. Ang mga bata nga naman daming pampaawa ef fect. "San si Kuya Terrace?" "Oli, Kuya Ter-rence. Wala siya eh, nasa hospital." umupo ako nun para ka-level ng mukha ko yung mukha niya. "Bakit nasa hospital s i Kuya Cake?" si Betty naman ngayon yung nagtanong. "May sugat kasi siya eh. Per o gagaling din siya. Baka pupunta na siya dito sa susunod na linggo na." May hum ihila nun sa blouse ko. Then tinignan ko, nakatayo si Gaille sa gilid ko. Then m ay nilabas siya na kung ano galing sa bulsa niya na kulay brown, tapos inaabot n iya sa akin. "Gaille ano 'to?" tinignan ko naman. Saka ko lang nakita na nakabal ot ng dahon eh isang lollipop. Half-eaten lollipop. "Uhmm..." napalunok ako, "An ong gagawin ko dito?" "Yan yung magandang stick galing kay kuya T-cake eh." tapo s sinisinok pa yata siya. Pati ba naman lollipop eh chini-cherish-cherish pa niy a? "That's actually..." ngumiti ako pero awkward, "Sweet." Wala naman kaming gin awa. Usually kapag nandun ako at ako lang ang nagbabantay sa kanila, kumakain la ng kami, naglalaro, o kaya natutulog. Minsan binabasahan ko sila ng stories pero yun lang ang ginagawa namin. Monotonous nga, pero nakakatuwa sa mga bata. Kaya rin siguro nung dumating si Terrence doon sa Day Care, excited din sila kasi nas ubukan nila yung mga bagong bagay na hindi ko nagagawa kasama sila. Nung nag-uwi an na, si Oli na naman ang naiwan doon. Laging siya ang naiiwan na huli. Late ka si ang parents niya eh. Tapos nagulat na nga lang ako nung aalis na ako, humawak siya sa akin at ayaw na niyang bumitaw. "Oli, kailangan ko nang umalis eh. Kaka nta pa ako sa simbahan mamaya." "Ate.. pwede po ba tayong dumalaw sa os..." nabu lol pa siya nun, "oshpital? Dun kay Kuya Terrace?" "Hindi kita pwedeng ilabas eh . Baka hanapin ka sa akin." "Tawagan mo si Mommy.." hinila niya ako doon sa offi ce ng Day Care, "Itanong mo number ni Mommy. Sasabihin ko sama ako sa 'yo." Actu ally nakakatuwa si Oli. Walang kapatid. Laging wala yung parents. Kaya siguro na ghahanap din ng makakasama kasi kahit papaano nalulungkot din siya. Ginawa ko na man yung sinabi niya. Tinawagan ko yung Mommy niya, it took me about 10 minutes bago ko nakausap, then pumayag din naman. As long as ibabalik ko daw siya doon b ago mag-4 ng hapon. Sabi ko okay lang, kasi 3 naman ng hapon nandun na ako dahil may simba pa. Sumakay kami ni Oli. Hindi ko na nga kinandong eh. Ang likot kasi . Tapos tuwang-tuwa siya doon sa jeep.

Kami lang kasi ang sakay, tapos panay ang tanong niya sa driver. I guess if you' re a rich kid, hindi mo alam yung ganung bagay. I guess Oli will turn out.. okay . Kasi bata pa lang siya, may character na. Dumating kami sa hospital. Hinabol k o pa siya kasi sumasama siya doon sa nurse na nagtutulak sa wheelchair. Binuhat ko na nga lang kasi napagod ako kakahabol eh. Binaba ko lang siya nung nasa laba s na kami ng room ni Terrence. "Oh Oli, dapat tahimik ka lang ah. Maraming may s akit dito, kawawa naman sila." yun lang ang sabi ko sa kanya. Then doon siya tum ayo sa likuran ko. Humawak lang siya sa blouse ko. Ewan ko, feeling ko over na a ng pagka-stretch ng blouse ko. Kumatok lang ako. Saka ko narinig na pumasok daw ako. Saka ko nakita si Terrence na nakahiga at may hawak na remote. Iba na yung shirt na suot niya, pero may bandage pa rin sa braso. Umayos nga siya ng upo nun g pumasok ako eh. "Oi.." sabi niya tapos umupo siya sa cot niya, "Akala ko umuwi ka na. Sabi ni Tjay eh.." Then tinuturo ko yung likod ko. Tumagilid naman siya para makita niya yung tinuturo ko. Then eksakto naman pagkatingin niya, saka nam an lumabas si Oli. "BULAGA!!!" ang lakas-lakas kaya napaatras si Terrence nun, " Gulat ka no!" tumataas-taas pa yung kilay ni Oli nun. "Ano yan?!?" halata mong g ulat siya eh, tinuro niya si Oli, "Kailan ka pa nanganak ng nuno sa punso???" Na tawa ako nun. Kahit may sakit na at may pagkamasungit, okay pa rin si Terrence e h. "Gusto sumama sa akin eh. Ayaw magpaiwan. Dadalawin daw niya si Kuya 'Terrace .'" Tumakbo si Oli simula sa likod ko hanggang sa gilid ng kama ni Terrence. The n tinitigan niya yung bandage sa braso niya. Tinignan lang namin si Oli. Seryoso ng-seryoso lang siya na nakatayo doon. Tumingin siya sa akin, tumingin kay Terre nce.. tapos biglang tumawa... tapos bigla na lang... "OUCH!!!" pinisil-pisil niy a yung braso ni Terrence.. Tawa ng tawa si Oli nun. "Ang taba ng braso mo." bwis it na bata ito! Pisilin daw ba? "Concern ba talaga sa akin yan o pinapalala niya yung braso ko?" hinimas ni Terrence yun braso niya, "Musta naman sa Day Care?" "Ayun, okay lang. Nilabas ni Gaille yung lollipop na binigay mo sa kanya noon. M ay crush yata sa iyo yung bata eh." "Murder me." sabi ni Terrence tapos tumingin siya kay Oli, "Bakit ba ganyan ka makatingin bata ka? Parang nakakatakot dahil pataas-taas yang kilay mo eh..." "Ano po yung crush???" tinanong niya si Terrenc e, kaya si Terrence eh nagkamot ng ulo na parang si Ran. "Crush.. yung.. parang isang babae may gusto sa isang lalaki. O kaya naman isang lalaki may gusto sa is ang babae." "Ahh ganun ba yun. E di si Mommy ko pala saka si Daddy ko may crush sila sa isa't isa?" "Uhmmm.. parang ganun na nga." hirap naman i-explain sa bata na hindi lang crush yun. Pero para di kumplikado, oo na lang ako. Umupo si Oli doon sa couch sa gilid at nagtatatalon. Ang lambot daw ng couch eh. "Lahat ba na gganun?" "Pwede rin." then nakita ko si Terrence na umabot ng tubig sa gilid ng bed niya. Uminom ng tubig si Terrence nun. Tapos sabi ni Oli... "Ako gusto ko si Ate Shay saka si ikaw Kuya Terrace magka-crush sa isa't isa..."

Binuga ni Terrence yung tubig na ininom niya. Buti nga hindi ako tinamaan eh. Na -shock nga ako, pati si Oli eh nakatingin lang at nanlalaki yung mata. "Hindi na man ganun yun eh.. nararamdaman yun." humawak si Terrence sa dibdib niya. "Ganun ba yun?" nagkunut-noo si Oli na parang matanda. Naku ha, nakakailang na dito. N akakainis itong si Oli eh. Tumingin lang si Terrence sa akin saglit, pero iniwas din niya yung tingin niya. "Ibig sabihin wala kang crush kay Ate Shay?" "Uhmmm. .." nag-isip naman siya. "Kung may crush ako sa kanya?" "Opo." Whoa.. masyado na ng awkward ito. Bigla ko na lang binuhat si Oli nun tapos tinayo ko siya sa hara pan ko. "Oli.. nalimutan ko.. bibili pa tayo ng candy sa labas 'di ba? Mag-bye k a muna kay Kuya Terrence at babalik tayo. Bibili lang tayo sa labas." "Ayoko. Di to muna ako. Bili mo na lang ako, balik ka na lang." Parang ayos din yun. Basta makaalis ako doon. Tumingin lang si Terrence sa akin nun. Tapos nag-sign ako na lalabas na ako. Excuse ko lang naman yun para mawala ako sa spot na yun. Nakakah iya talaga. Then nung papasara na ako ng pinto, I can't help overhearing Terrenc e... parang ayaw ko marinig yung sagot niya na parang gusto ko... kaya lang nari nig ko siya eh... "Well si Ate Shay mo?" nakakandong na si Oli sa kanya nun. "Na paka-typical niya. Napaka-simple, napaka-practical.. she's just... her own self. " "Ano po yun?" "Minsan nakakainis siya, minsan okay naman siya. So I guess ang sagot kung may crush ba ako sa kanya or wala...." I closed the door. Mahina lang . I doubt na narinig nila. There's too many things in this world na gusto kong m alaman yung sagot. But there are some things in this world... ---that you want to keep as a mystery. And at that moment, I can name one.

***20*** I got out para bumili ng candy. Kahit hindi iyon ang sadya ko, ginawa k o na lang. Ayoko namang magstay doon. Si Oli kasi kung anu-anong tinatanong eh. Mahirap din kasi kapag may kasama kang bata, tanong na nga ng tanong, hindi pa n ila alam kung nakakahiya ba iyon or what. Ewan ko ba, siguro nga dapat masanay n a ako. Kasi kapag nanganak na yung Mama ko, tiyak magkaka-Oli rin kami sa bahay in a few years time. Hindi naman ako nagtagal, bumili lang ako ng iba't ibang kl ase. Tiyak naman hindi rin mauubos ni Oli yun eh. Kukuha na lang ako ng ilan-ila n para malibang ako. Lumabas pa ako ng hospital nun. Sa may labas kasi may mga m alalapit na tindahan na malapit sa may sakayan. Ayun bumili na lang ako doon sa matandang babae. P20 rin binayaran ko. Sinasabi ko na nga ba basta may bata, mag astos eh. Nung nakabalik na ako sa taas, nakita ko na nakahiga na si Oli doon sa bed kasama ni Terrence. Magkatabi na sila at nanonood ng tv. May milagro talaga sa mundo. Ayaw ni Terrence ng bata, pero si Oli mukhang kaya naman niyang i-han dle. Tumingin nga sila ng sabay sa akin nung pumasok ako, pero binalik din nila yung tingin nila sa tv. Akalain mo yun, wala silang pakialam sa akin??? Bumaba s a bed si Oli para kumuha ng candy pero bumalik din sa bed at nanood. Seryosong-s eryoso sila parehas kung ano yung pinapanood nila. Panay ang subo ni Oli ng cand y pero naka-glue yung mata nila sa tv set. Nasa taas kasi yung tv, kaya ako nama n eh na-curious, tinignan ko na kung ano yung pinapanood nila na parang addict n a addict sila parehas.. "Teka ano ba yang pinapanood niyo at parang---" tumingin ako sa taas ng tv at na-shock ako sa nakita ko, "AAAAAHHHHH!!!!" tinakpan ko yu ng bibig ko, "Holy Moley ano yang pinapanood niyo na dalawa?" Nung pagkakitang-p agkakita ko kasi doon sa pinapanood nila, may dalawang babae na nakulong yata sa tanning bed.. at parehas silang naka-bikini. And the scene was so revolting. Ka ya nga na-shock ako nung nakita ko. Yung kinakain kong candy, ayun nahulog na sa sahig. Natawa nga si Terrence sa akin kasi nakita niya siguro na nailuwa ko yun g candy. But I don't care. "Bakit pinapanood mo yan?!? Nakita mong may bata kang kasama!" hindi naman yata tama yun? "Ano ka ba... enjoy nga siya eh!" tapos sin iko ni Terrence si Oli doon sa good arm niya,"Hindi ba Oli?" Tinaas ni Oli yung kilay niya tapos binaba niya lang uli na parang sinasabi niya na 'OO'. Hindi pa rin naalis yung mata niya sa tv. Si Terrence naman nakatingin sa akin kasi alam niya na hindi ako pabor sa pinapanood nila. "Come on, he's old enough para manoo d yan. Kahit ikaw kaya mo namang panoorin yan."then ngumiti lang siya, "Final De stination 3. Okay naman yung movie eh. Nasunog sila sa tanning bed. Ano namang n akakadiri doon?" Nag-roll ako ng mata ko pero pabiro lang. Ayaw ko talagang pano orin yung movie. Kasi kapag nanood ako nun, baka sikmurain ako, hindi maganda an g kalabasan. Pero si Oli? Imagine si Oli na kalahati lang yata ng age ko kayangkayang panoorin yun? Nanlalaki yung mata ni Oli kapag may scene na nakakadiri o nakakagulat. Pero nood lang naman siya ng nood. Finally after an hour or so, dum ating na si Tita Jayne at may kasama siyang nurse. Ire-release na yata si Terren ce nun eh. Ako naman, kailangan kong umuwi at magbihis. Dadalhin ko pa si Oli sa bahay, dahil sabay na kaming babalik sa simbahan para sunduin naman siya ng Mom my niya. Humawak lang si Oli sa binti ko nun. Ang hirap nga lumakad kapag may pa rang lintang nakadikit sa iyo ng ganun na sobrang higpit. "Ingat na lang kayo." sabi ni Terrence tapos humawak siya sa ulo ni Oli, "Yung secret natin ah!" "Sikw et natin yun Kuya Terrace!" "Teka anong secret?"

"WALA!" nag-snap sa akin si Terrence, "Sige una na kami ni Mama. Ingatan mo yung anak mong nuno sa punso!" Hinampas ko nga sa braso niya. Too bad nahampas ko yu ng may sugat niya. Kaya ayun nasaktan daw siya, kaya daw may atraso ako. Other t han that.. I went with my afternoon agenda. *** Nung bagong linggo na namin sa s chool eh medyo okay na yung spirit ko. Siguro nga nagkaroon ng traumatic effect sa akin yung nangyari nung gabi na hinarang kami kasi tuwing may lalabas na lang sa isang room na hindi ko inaasahan, bumibilis yung tibok ng puso ko sa sobrang gulat. Sana nga hindi na lang nangyari yun. Baka kasi forever kong panghahawaka n yung grudge na yun sa buhay ko. Nung umaga nga, hinarang pa ako ni Arwyn sa ha llway. Napaatras pa nga ako eh. Kasi naman bakit ba ugali nila yung bigla-bigla na lang susulpot? "Arwyn!" humawak ako sa dibdib ko, "Magandang umaga rin!" Hind i naman niya ako binati. Feel ko lang nasa sabihin yun. "Namalikmata lang ba ako o tama lang yung nakita kong magkasama sa garden yung pinsan mo at si Terrence? " tinuro niya yung garden sa akin at tama nga siya dahil magkasama yung dalawa, "Parang last week lang kulang na lang magsaksakan silang dalawa eh." "I guess ma gkasundo na sila 'di ba?" "May kung ano yung pinsan mo na hindi mo malaman kung ano at hindi ko gusto yun.."humwak siya sa chin niya at hinimas-himas niya, "Mal alaman ko rin anong ginawa niya kay Terrence at magkasundo na sila." lumingin si ya uli sa garden, then binalik niya yung tingin niya, "Hindi ba bading yung pins an mo?" Na-choke ako nun. "Hoy wag ka nga! Lalaking-lalaki si Ran no!" then nagcross arms ako nun, "Ang sama mo para pag-isipan ng ganyan yung pinsan ko!" "Eh bakit parang wala siyang hilig sa mga babae?" "Paano mo naman nasabi aber???" na kapamewang na ako nun. "Wala lang. Mahilig kasi siya mag-hang out sa guys." sabi niya sa akin pero seryoso siya. "Naghang out din naman ako kasama si Tjay madal as, pero hindi ibig sabihin lesbian ako. What's wrong with you?" tinulak ko nga siya pero hindi masyadong malakas. Pati ba naman si Ran iisipin niyang bading? A rwyn's so full of himself. Dahil siguro nagkakaroon na ng attention si Ran sa sc hool, gagawa pa siya ng rumour na bading siya. I don't get him at all. Ewan ko b a kung bakit nagtitiyaga ang mga babae sa kanya eh. Kung siya siguro ang huling lalaki sa mundo at kami na lang ang pag-asa ng human race, I swear hindi mag-pop ulate ang mundo kung siya lang din. Ang galing mag-conceal ni Terrence ng sugat niya. Kasi kung titignan mo siya, parang normal lang siya na walang nagyari. Per o siyempre hindi mo maiiwasang may makakapansin kaya tinanong pa siya kung anong nangyari sa braso niya. Sinabi naman niya yung totoo, pero umalis din siya kaag ad. Alam ko na kung ano yung special project ko sa Social Studies. Dahil nga hin di maganda yung kinalabasan ng debate, ako lang yung may kakaibang project sa kl ase namin. Sabi sa akin eh gagawa daw ako ng special report tungkol sa World War II. Sabi ko okay lang, kasi madali lang naman mag-report sa harap ng klase. "Ku nin mo na lang yung kopya nung report sa Lab. Gusto ko creative ka, ayoko ng car tolina at tatayo ka lang sa harapan!" Nakasimangot ako na lumabas ng room nun da hil inutusan nga ako nung teacher namin. Tumakbo pa nga ako nun eh, kaya mabilis akong nakaalis sa building namin. Nung malapit na ako sa Lab, nakita ko na may naka-lean doon sa bench at nakayuko. Yung braso niya nakahawak sa doon sa bench.

"Oi.. ei... okay ka lang?" Nagulat siya nung nakita niya ako, kaya umatras siya ng konti. "Oohhh..." huminga siya ng malalim, "Ohhhkay lang." "May asthma attack ka na naman?" tinanong ko naman siya. "Ohhh... o-o eh." "Gusto mo dalhin kita s a nurse?" humawak ako sa kanya nun para alalayan siya. "Kagagaling ko lang doon. Wala naman siyang ginawa eh." "Bakit ba hindi ka nagdadala ng inhaler? Hindi ba gamot yun in-case na may asthma attack ka?" "Wala. Hih... H-hindi ko kailangan nun." Sumabay na ako sa kanya maglakad. Baka mamaya mag-turn blue na naman siya katulad nung nangyari nun sa Day Care. Sabi nila kapag ganun daw, delikado daw y un. "Nakakatakot nga nung nakita kita sa Day Care eh. Nung nag-iba na yung kulay ng mukha mo. Hindi ko talaga alam yung gagawin ko." mabagal lang kami maglakad nun, tapos diretso lang siya maglakad, "Hindi kaya dapat i-drop mo na yung Commu nity Service mo? Kasi alam mo yun, hindi malabong maulit yun kasi nakakapagod sa Day Care eh." "G-ginagawa ko lang naman yun kay Mama." tumingin siya sa akin sa glit, "Ayaw ko lang ma-disappoint siya." "So gusto mo rin pala talagang makuha y ung scholarship para sa kanya?" "Gusto ko? Hindi. Gusto niya? Oo." "Pero 'di ba. .. okay na may scholarship ka. At least hindi niyo na kailangang bayaran yung co llege mo." Humarap siya sa akin nun na parang naiinis na siya na hindi mo mainti ndihan. May nasabi ba akong masama??? Hindi ko siya pinansin, basta tuloy-tuloy pa rin ako sa pagsasalita ko. "Ano bang balak mong kunin na course?" tinignan ko siya pero hindi siya nakatingin sa akin. "Sa totoo lang, wala naman sa plano ko ang college eh." "Bakit naman?" "Gusto ko lang pagka-graduate ko, magtrabaho na . Ganun din naman kalalabasan ko in the end." then nakita ko na hindi na malalim yung paghinga niya, "Ayoko lang pahabain pa na mag-aral pa ako." "Pero kapag na g-college ka, mas magandang opportunities mo. You're smart Terrence. Maybe a gen ius. Mas okay na hindi mo sayangin." "Ayoko lang. Nakakapagod mag-aral. Gusto ko tapos na ako para real world na kaagad."binilisan niya yung lakad niya, "Si Mam a naman may gusto na mag-college ako." Huminto naman siya nun. Malapit na kasi k ami sa hagdan paakyat sa rooms ng mga 4th year. Saka naman nya ako tinanong... " Thanks pala sa pagsabay. Saan ka pala pupunta?" "Sa SocStud Lab. May kukunin ako ng report eh. Yung special project ko. Sabi niya dapat daw creative ako. Ang OA nga eh." "Anong ibig sabihin na.. 'creative?'" "Malay ko! Wala pa nga akong mais ip eh." naglakad naman na ako patalikod, "Sige pala una na ko. Ingat ka na lang sa pag-akyat! Baka hikain ka!" ang sama ko inasar ko pa! "Kung.. kung gusto mo n g tulong pwede kitang tulungan sa report mo.." Nagulat ako nung sinabi niya yun. Nago-offer siya ng tulong? Typical Terrence ba yun? Ang bait niya yata

ngayon. "Anong tulong naman?" "Tungkol saan ba yung report mo?" "World War II." ngumiti naman ako, "I think." "Okay..." turn naman niya ngumiti ngayon tapos nag box in siya sa gamit yung daliri niya... Nakatayo lang siya doon habang pinag-aa ralan niya yata ako. Ewan ko ba, ang weird talaga ng mga lalaki. "You look nice. " sabi niya tapos tumalikod na siya. Parang natuwa naman ako sa sinabi niya na h indi mo maintindihan. Then nagulat na lang ako nung may tumakbong babae sa hagda n at yumakap sa kanya patalikod at hinalikan siya sa magkabilang pisngi niya. "T ERRENCE!!!" ang higpit-higpit ng hawak niya. Nagulat din si Terrence. Inaalis pa nga niya yung kamay eh. "Who the hell are you?" "Ano ka ba hindi mo na ako nata tandaan no?" nakangiti pa siya ng todo-todo "Dina. Nakadate mo ako before. Remember?" ilan na ba nakadate niya?

***21*** Tinignan lang ni Terrence yung Dina. Grabe talaga makayakap sa kanya. P arang naiinis na nga siya nun eh, pero inalis naman nung babae at ngumiti lang s a kanya ng todo-todo. "Kilala ba kita?" Nung tinanong siya ni Terrence nun, tuma wa yung Dina at may narinig kami na mga babae na tumawa rin. Napatingin kami dah il may mga pababa ng hagdan nun na grupo ng mga babae na hindi namin kilala. "He y girls nanalo ako ah!" tapos tinaas niya yung kamay niya na parang nag-sign siy a doon sa kanila. Tinignan lang siya ni Terrence nun. Tapos sabi niya... "Hindi ako nakikipagbiruan sa inyo!" Papaakyat na sana yung Dina kaya lang humawak siya sa chin ni Terrence nun. Nagulat na lang ako nung nag-lean siya uli, kaya napaa tras si Terrence bigla at muntik nang mahulog sa hagdan dahil umiiwas siya. "Bir uan lang Terrence, pero alam mo.. hindi naman ako hihindi sa kung yayain mo ko e h!"then umakyat na siya sa hagdan niya. "Whoa.. palabas kung palabas eh no!" nat atawa na ako nun. Si Terrence naman, mukhang walang nakakatawa sa kanya. Wala na siyang sinabi sa akin nun basta nagdire-diretso na siya sa pag-akyat papunta ng room nya. Hindi na siya nag-bye sa akin. Ako naman, nakatayo lang ako doon, per o umalis din ako para kunin ko na yung papel para sa special project ko sa Socst ud. *** Nung uwian namin ng hapon, nagpasama ako kay Ran para bumili kami ng mga gagamitin ko para sa special project ko. Wala pa akong idea kung ano man ang ga gawin ko, pero mabuti nang marami akong Art materials in case na makaisip ako ng kung ano man. Aba mas maayos na yung may gamit ako para ma-express ko ang 'crea tive' spirit ko, whatever that is. Nung nasa store na kami ng school supplies, n agtingin-tingin si Ran ng notebooks na kulay black yung cover. Ewan ko ba, ang h ilig niya sa kulay black. Mahilig din siya sa red, pero more on black nga. Haay. .. guys nga naman. Nung nandun na ako sa area ng mga felt paper at hindi ko alam kung anong gagawin ko nun, may natalisod naman sa paa ko. Nakaharang kasi ako d oon sa gitna dahil humihila ako ng mahaba. "Naku.. sorry ah.. hindi ko sinasadya ." Paglingon ko nun, nakita ko na si Carlo pala yung nadapa dahil sa paa ko. Nag ulat nga ako eh. Kasi matagal-tagal ko na rin siyang hindi nakikita simula nung naka-group date niya si Tjay kasama namin. Hindi pa niya ako nakita, kaya lumapi t na ako para tulungan siya. "Carlo.. sorry talaga!" Nakita na rin naman niya ak o. Tumayo naman siya kaagad tapos ngumiti rin siya. Ngayon alam ko na kung bakit ang swerte ni Tjay at siya ang naka-date niya. Cute naman si Carlo. Yun nga lan g kumpara sa akin parang mas maton siguro ako. Mas matangkad kasi ako sa kanya. "Shay, musta na?" Yumakap naman ako sa kanya. Yakap na, alam mo yun, kaibigan. " Okay naman buhay pa! Na-miss na kita!" tinapik-tapik ko naman siya sa likod niya , "Ikaw kumusta ka na?" "Ganun pa rin. Medyo busy lang lately, malapit na kasi e xams eh." Saka naman lumitaw si Ran nun. May hawak na siyang tatlong black noteb ooks na bibilihin niya yata. Nakita niya siguro na kayakap ko si Carlo nun kaya lumabas na naman ang pagiging OA.

"Hoy hoy hoy, bakit mo niyayakap si Shay?" Si Carlo naman medyo cool lang. Ngini tian lang si Ran. Kung si Terrence siguro yun, baka kung ano na namang nasabi nu n. "Carlo nga pala. Don't worry, friends lang kami." nakikipag-shake hands siya nun. Si Ran naman eh humawak din sa kamay ni Carlo ng mahigpit. "Ran nga pala." Ako naman dahil ganyan talaga yan si Ran, mukhang cool naman siya. Hindi kasi ba sta-basta naniniwala yun sa simpleng friends lang kami. Ako naman nag-isip na ng reason para hindi na naman siya maging overprotective. "Wag kang OA Ran friends nga lang kami. If it's any better, siya yung naka-date ni Tjay nung lumabas kam i as a group." ngumiti naman ako ng nakakaloko sa kanya. "ANO??? ANONG SINABI MO ???" shocking naman itong pinsan ko. "Sabi ko siya yung naka-date ni Tjay nung--" natigilan naman ako nun. "H-hindi. Hindi yun. Lumabas ka? Ikaw?" "Oo. Group n aman eh. Hindi naman ako lang. Ano ka ba ang OA mo masyado." humarap ako kay Car lo nun at tinuro ko si Ran, "Parang sira no?" "Sinong kasama mo nun??" tumingin naman siya sa akin. "Si Terrence okay? Gosh masyado na yan Ran nakakainis na." " Ahhh.." naging mahinahon naman na siya, "T-tapos ikaw yung kasama naman ni Tjay? Sino pang kasama niyo nun?" "Si Arwyn, classmate namin. May date siya.. nalimut an ko name." tapos humawak ako sa balikat ni Ran, "Noon pa yun Ran. Century na." Nalimutan ko na nakatayo pala doon si Carlo. Nakakahiya nga sa kanya eh. Baka i sipin niya parang siraulo naman si Ran kung mag-inarte. Sa totoo lang nakakanis na nga siya minsan eh, pero minsan naman iniisip ko ok naman si Ran kahit ganyan yan. Kapag lumaki kasi kayo ng halos sabay, kapag nagganyan sanay ka na. "So an o namang dinayo mo dito?" "Ako?" tinuro ni Carlo yung sarili niya, "Wala. Hinihi ntay ko lang yung kaibigan ko si Jian. Nasa kabila siya bumibili ng bagong jerse y niya. Sabi ko puntahan na lang niya ako kapag tapos na siya." "Ahh..." tapos n apansin ko na nalukot ko pala yung felt paper na kinukuha ko kanina, "Ako naman bumibili ng pang-project. Paalis na rin kami. Sige pala, una na kami. Ikukumusta na lang kita kay Tjay." "O sige ingat kayo. Ge bro..." kumaway lang siya kay Ra n. Ngumiti naman si Ran nun. Pero papilit. Kung wala lang si Carlo doon, baka ng a binatukan ko na siya eh. Nung huli akong lumingon kay Carlo nun, nakita ko na kasama na niya yata yung kaibigan niya pero nakalayo na kami ni Ran kaya hindi k o na nakita kung saan sila nagpunta. Nung nasa jeep na kami, nananahimik si Ran. Eh alam ko naman kapag ganyan yan, kaya naisip ko na kausapin ko na at baka put i na yung buhok ko eh hindi pa rin niya ako kinakausap. "Ran alam mo..." "Pumapa sok ba sa school yun???" Napaisip naman ako kung ano yung tinatanong niya. Then saka pumasok sa isip ko si Carlo. "Hindi Ran. Taga private school yun. May pusta han kasi kami nun nila Terrence tungkol sa paghahanap ng date, long story, short , pinakilala ng pinsan ni Tjay si Carlo sa kanya kaya nagka-date siya. Ako naman walang date nun, then nagkasakit si Ulah yung date ni Terrence, kaya kami yung magkasama. No biggy.." then sumandal ako tapos huminga ako ng malalim, "Bakit ba ganyan ka? Masyado ka naman kung mag-react. As if naman may mangyayaring masama sa akin."

"Paano naman akong hindi magrereact eh kung--" tinignan niya ako, "Hey sorry oka y? Syempre parang kapatid na kita. Ayaw ko lang na may manloloko sa iyo." "Wala namang lalaki na manloloko sa akin eh." "Hindi mo naman masasabi yan eh. Trust m e, I've done that." seryoso na si Ran nun. "Ibig mong sabihin may niloko ka na b abae before?" "1st year ako. May girlfriend ako pero hindi ko naman siniseryoso. Pero kahit kami, may nililigawan pa ako na taga ibang school nun." "RAN!!!" hin di ko alam yun ah! "Bakit mo naman gagawin yun?" "Noon pa yun. See what I mean? You think I'm really nice, pero sa totoo lang pwede rin akong manloko. Kaya ikaw gusto lang kitang alagaan. May magpaiyak sa iyo.. ewan ko na lang." "Well wala kang magiging problema diyan dahil wala namang nagkakamali pa sa akin." "We'll s ee." sabi naman niya. Nakauwi naman na kami kaagad. Si Papa nga ang nagbukas ng pintuan para sa amin eh. Si Mama naman, medyo okay naman na. Medyo makulit pa ri n paminsan-minsan, pero hindi na kasing lala 'di tulad ng dati. Gagawin ko na sa na yung project ko kaya lang tinamad ako. Wala kasi akong maisip nun. Isa pa may ginagawa si Ran doon sa laptop niya, so nakisingit na lang ako. Nagpunta kasi k ami ng chatroom eh, tapos nagpanggap siya na babae at yung British na dude eh pa rang interesadong-interesado sa kanya. Picture ba naman na ipakita eh picture ng model. Nagpatugtog din siya ng malakas doon sa media player niya. Tawa nga kami ng tawa kasi yung lalaki eh nagpipilit na magkita daw sila. Sabi kasi namin tag a Fulham kami. Nag-ring naman yung cellphone ko nun kaya nag-dive pa ako sa kama ni Ran para sagutin ko. "Hello?" "Bruha!!! Aaaaahhhhhh!" Nabasag na naman yata yung eardrums ko nun. Si Ran naman eh pinatay na yung media player niya. Naririn ig ko naman si Tjay kahit nagpapatugtog siya, pero siguro nagpapakabait lang yan si Ran. "Pwede ba 'wag ka namang sumigaw sa phone? Ikaw Tjay ha nagiging habit mo na yan."naupo ako sa kama ni Ran. Si Ran naman nakatingin sa akin nun. Then b alik sa laptop niya, tapos occassionally tumintingin uli sa akin. Pero saglit la ng tawa na naman siya ng tawa doon sa British dude na kausap niya. "Ano na naman g meron?" "Nag-text sa akin si Carlo. Sabi niya nakita ka daw niya ngayon ah! Ik aw hindi mo sinabi sa akin yun." "Oo nga nakita ko siya. Nalimutan ko lang itawa g sa iyo. May pinagtritripan kasi kami ni Ran sa chatroom eh." "Nakakainis ka na man! Dapat sinama mo ako kanina!" "Malay ko bang makikita ko iyon dun! Saka kasa ma niya yung kabigan niya kaya lang siya nandoon." "Kainis naman 'di ko nakita y ung boyfriend ko." "HA-HA.." sarcastic pa yung pagtawa ko nun, "Boyfriend ka diy an! Feeling ka Tjay ah. Si Carlo? In your dreams." "Sus pwede namang mangarap." tapos narinig ko na may maingay doon sa kabilang linya, siguro may nahulog siya, "Oo nga pala sabi ni Kuya pupunta daw siya bukas diyan sa inyo. Tutulungan ka d aw niya sa project mo?" "Oo nga daw. Himala nga eh." tumingin ako kay Ran nun, " Hoy Ran, pupunta dito si Terrence bukas. Tutulungan niya ako sa project ko. 'Wag ka na umangal dahil hindi mo grade ang nakasalalay." then binalik ko na yung te nga ko sa phone, "Pakisabi kay Terrence, thanks in advance."

"Wala nga siya dito eh!" Binaba ko na yung phone nun. Ako naman eh pumunta na ak o doon sa kwarto ko at nag-online din naman ako. Pinuntahan ko yung school websi te namin, as usual nandun na naman yung usual na lumalabas na bawal ang flooding and bawal yung mga foul na usapan. Hindi ko alam kung nandiyan si darkcrazy_vam pire, a.k.a Paul, a.k.a Terrence Kelvin Quintero. Hindi na lang ako nag-chat. In stead nagpunta ako doon sa forum nila at nagreply na lang sa mga threads. Tinign an ko nga yung last posts ni Terrence eh. Yung iba maiikli yung sagot niya, may mahahaba naman. Karamihan maiikli. Then nakita ko na iba na yung avatar niya. Hi ndi na vampire. Parang chinese character na hindi ko naman maintindihan. Binuksa n ko yung profile niya para lumakiy ung avatar, kaya lang bigla na lang may nagp op sa harapan ko. darkcrazy_vampire: At bakit mo naman tinitignan yung profile k o Jimenez? Nagulat nga ako eh. Kaya ayun, nag-reply namana ko. daisies_23: wala lang. Ang cute kasi nung bagong avatar mo. darkcrazy_vampire: yun ba? ginawa ko yun kanina eh. balak ko sanang magpatattoo. san ba maganda, sa likod o sa arm? d aisies_23: teka, teka, magpapatattoo ka? darkcrazy_vampire: wala lang. naisip ko lang. daisies_23: that's tacky. darkcrazy_vampire: who cares? Kahit talaga sa c hat may pagkamasungit itong taong ito. Saka teka nga, paano ba niya ako napadala han ng message eh nasa forum ako? daisies_23: hoy paano mo ko napadalahan ng mes sage eh nasa forum ako? darkcrazy_vampire: di ka nag logout doon. kita ko action s mo dito. daisies_23: napakaunfair talaga kapag admin ka. darkcrazy_vampire: sa bihin mo, napakaswerte talaga kapag admin ka. daisies_23: whatever. pero sa toto lang terrence, magpapatattoo ka talaga? darkcrazy_vampire: ewan ko. bahala na. daisies_23: wag na lang no. alam mo madumi tignan kung may tattoo ka. darkcrazy_ vampire: e di hindi na pala. Hindi ko pa nababasa nun yung huli niyang tinatype nung may sumunod naman... darkcrazy_vampire: hey mag log out na ako. di ba sinab i ko tutulungan kita sa project mo? daisies_23: yeah sabi mo nga. totoo ba yun? darkcrazy_vampire: yeah. i'll keep my word. daisies_23: wow thanks. darkcrazy_va mpire: wag ng thanks. do me a favor.. daisies_23: ano yun??? darkcrazy_vampire: hmmm teka iisipin ko... Hinihintay ko yung sagot niya. Super tagal. As in sobran g tagal. darkcrazy_vampire: may gagawin akong video for my new media class. at k ailangan ng isang subject for two weeks. and that would be you. daisies_23: new what? darkcrazy_vampire: susundan kita for two weeks. sa school lang naman. ever y chance na may makuha ako.. okay? daisies_23: teka teka bakit ako? darkcrazy_va mpire: ayt that's settled then. daisies_23: terrence saglit lang ano explain mo nga??? para saang class? darkcrazy_vampire: see you tomorrow. gawin natin projec t mo. daisies_23: terrence!!! darkcrazy_vampire: please? Whoa nag-please??? dais ies_23: sige na nga!! Then nakita ko na lang, darkcrazy_vampire has signed out. Ang rude talaga nun wala man lang pasabi.

Ako naman hindi ko maintindihan yung sinabi niya. Kaya ako naman eh lumabas ako sa kwarto ko at nagsisigaw ako sa hallway sa labas ng room ni Ran. "Ran! Ran! RA AAAAANNN!" "Ano???" "What's new media?" "Gusto mong i-explain ko in what way? As a school work or as a..." "School work sira." "New media. Bunch of kids with ca meras. Pero kung ibang view mo titignan..." "Cameras??? Cameras? As in video cam eras???" "Uhuh. Bakit?" Tumalikod ako nun. Ano ba yung inoohan ko? Susundan niya ako ng two weeks with his stupid camera??? ***22*** I got to see Terrence the next day. Nginitian nga niya ako nung dumatin g ako sa school, which was odd, kasi hindi pala-ngiti si Terrence sa umaga. Usua lly, 'Don't bother me' ang drama niya. Remember nung first day of school? Sungit an daw ba ako nung napagkamalan kong siya yung tumawag sa akin? Pumasok lang ako sa room nun. Wala namang sinabi yung teacher ko sa SocStud, basta ang sabi niya kailangan ko daw matapos yun as soon as possible. Dahil kapag super late na at malayo na kami sa book na pinag-aaralan namin, baka daw mabalewala yung ginawa k o. Nung tanghali nga at lunch break na namin, nauna akong lumabas kay Tjay nun. Inaayos pa kasi niya yung bag niya. Then nakita ko si Terrence na nakaupo doon s a bench sa labas ng pintuan namin. Nagsketch na naman siya. Ang dami nga niyang hilig. Mag web designing, mag-drawing, and siguro manguha ng videos kasi nasa "n ew media" daw siya. Siguro kung wala lang siyang asthma, nasa sports din siya. T umayo naman ako sa bandang likod niya. Hindi naman siya tumingin eh. I guess hin di naman niya ako napansin. Tinignan ko yung drawing niya. Then nung napansin ko , may guy siya na ini-sketch na hindi ko kilala. "Whoa, sino siya???" Nagulat si ya nun. Bigla na lang niya sinara yung sketch niya pero nung nakita niya ako, pa rang hindi na siya nataranta. Binuksan niya pakonti-konti yung sketch pad at pin a-polish niya yung gawa niya. I'm pretty sure di ko pa nakikita yung dude. "Sino siya???" inulit ko yung tanong ko. "Uhmm.. kaibigan ko." tinignan niya ako sagl it tapos binalik niya yung atensiyon niya doon sa

drawing, "Bakit?" "Wala lang. Ang odd kasi eh. Lalaki ka tapos nagdra-drawing ka ng lalaki???" tumingin siya sa akin ng parang naiinis nun, "Hey wala akong sina sabi!" tinaas ko yung kamay ko na peace tayo, "Parang 'di ko pa siya nakikita." Hindi kaya totoo yung sinabi ng Guidance Counselor na bading si Terrence?? Ano b a yan! Kung bading siya sayang siya ah. Cute pa naman siya. Sinara na niya yung dinadrawing niya. Tapos na yata siya eh tapos humarap siya sa akin ng diretso. N akatayo ako nun, nakaupo siya. "Sa tingin mo, kung may 3000 kids sa school at na gdrawing ako ng isang student na hindi mo classmate na taga ibang curriculum, an o ba ang chances na nakita mo na siya? May be nakakasalubong mo na siya, pero da hil hindi mo siya kilala you don't pay attention to them. Baka nga hindi mo pa l ingonin." then sumandal siya sa upuan niya, "Isang case lang yun. But nah, hindi siya pumapasok dito. Taga ibang school siya." "Eh bakit parang walang nababangg it sa akin si Tjay about sa..." tinignan ko yung sketch pero sarado na, "Friend mo." "Tingin mo naman dinidiscuss ko yung friend ko sa kapatid ko?" mukhang naii nis na siya sa akin nun, "Let's say, diniscuss ka sa akin ni Tjay. Mga ginagawa mo, and mga bagay na pinaggagagawa niyo.. pinag-uusapan niyo... ano naman marara mdaman mo?" "Mahihiya." sabi ko naman. "Exactly. So hindi ko ginagawa." tumingin siya sa room namin, "Nasaan na ba si Tjay at ang tagal-tagal naman niyang lumab as? Baka tapos na yung lunch break nasa loob pa rin siya." Di rin nagtagal, luma bas na si Tjay. Uuwi kasi sila para kumain sa bahay nila. Si Ran naman dumating din, late nga siya, kasi nag-sign up daw siya doon sa basketball team. Kasama na niya si Arwyn. Kami naman ni Ran eh wala nang balak umuwi, so kumain na lang ka mi sa cafeteria. Di nga masarap yung pagkain eh, tapos mukhang madumi pa so hind i ko rin nakain masyado. Natapon lang yung karamihan. Nagpapalibre nga ako kay R an, kaya lang sabi niya ang swerte ko naman daw kung lagi niya ako nililibre. Ka ya ayun, ako ang nagbayad. Wala naman kaming ginawang mahalaga nung hapon na. Na -boring nga ako eh. Then si Ran hinihintay ko sa practice (first basketball prac tice niya nun), so naupo ako nun sa garden malapit sa gym. Ang baho kasi sa gym, a moy pawis na ang init pa. Sa garden naman, nakakapag-isip ako anong balak ko p ara sa project ko. Nung nakaupo ako doon at nakalatag yung papel para sa report ko, bigla na lang may tumawag sa akin. Hindi ko pa nga nilingon eh. Pero alam ko naman na kung sino. "Anong ginagawa mo?" Hindi pa rin ako lumingon. "Project ko syempre. Kailangan ko na simulan baka bumagsak ako eh.." sabi ko naman sa kanya . "Sabi ko sa iyo gagawin natin ng sabay 'di ba??" Tinignan ko siya nun. And tha t's the time na nakita ko na may hawak siyang camera. Nailang ako nun kaya tumay o ako para takpan ko. "Hey ano ba yan!" Umatras naman siya. Dahil may railings d oon sa pagitan namin, hindi ko na siya maabot. Pero hawak pa rin niya yung camer a. Ginawa ko, tinakpan ko yung side ng mukha ko at naupo ako. "Hey.. I need this project. Gusto ko lang naman natural ka. Just think wala akong dalawang camera. " "Ang hirap nun ah! Patayin mo na nga yan." di ko pa rin sya tinitignan nun. "H indi na pala.." binaba niya yung camera niya, "So anong balak mo dito sa project mo?" "Siguro gagawa na lang ako ng posters.... with drawings di naman typical y un di ba?" "Ewan. Siguro." tinaas niya yung balikat niya.

Kinuha niya yung isang poster board ko. Tapos ewan ko, huminto lang siya saglit na parang nag-isip kung anong gagawin niya. Then nakita ko na lang na gumagawa s iya ng black borders. Ang galing nga eh, parang computerized. Pero marker lang a ng gamit niya. Nung natapos siya doon sa isa, inabot niya sa akin. Ako na daw ba hala kung anong gusto kong ilagay sa report ko. Siguro nga napagod siya, kaya hi nayaan ko na lang siyang sumandal doon sa inuupuan niya. Busy na ako nun. Nag-dr awing ako ng army eh. Ang pangit nga, but who cares? Nahihiya kasi ako na tanung in siya kung pwede ba siya mag drawing para sa akin, so ayun, sinubukan ko na la ng. Kapag siya kasi nag drawing, parang siya na yung gumawa ng presentation ko. It took me forever para makadrawing ng mga army guys na nakasakay sa tank. Then nung natapos ko yung sketch, at nagmukhang ulo lang sila lahat, tumingin ako sa kanya. That's the time na napansin ko sya. He was staring at me. Pero yung camer a niya hawak lang niya na parang wala lang. Kinukuhanan ba niya ako nun o tiniti gnan niya ako? "Anong problema mo?" yun lang naisip ko na hindi masyadong nakaka hiya tanungin, "Ok ka lang???" Wala nga siya sa sarili niya. Natauhan lang siya nung may narinig kaming tumawag sa kanya... "Terrence!" Napaupo siya ng straight bigla sa upuan niya. Lilingon na sana ako, kaya lang... "Wag.. wag kang lilingo n.." hindi tuloy ako lumingon. "Bakit???" Nag-lean siya doon sa drawing ko na na kalatag doon sa table. Magkaharap kasi kami. Nasa likod ko yung gate kaya di ko alam kung sino yun. Hawak pa rin niya yung camera niya... "I-tilt mo yung ulo mo at an angle like this..." then dahan-dahan niyang hinawakan yung ulo ko.. "Baki t?" Then ini-angle niya yung ulo niya. Tapos tinignan niya ako ng weird na para bang pinag-aaralan niya yung mukha ko. "Ano na naman ba ito? Lokohan??" "Ganyan ka lang." then nag-switch siya.. at dahil magkatapat mukha namin, ako naman nagswitch din sa kabila. Nakakahiya kasi eh. After nun, saka na lang ako umatras. S umandal na ako. Para saan ba yun??? Then narinig ko na lang na may nag-step sa t abi ko.. kaya tinignan ako. It's that Dina girl.. "Oh my God.." tinakpan niya yu ng bibig niya, "Pa-religious effect ka lang naman pala PDA ka naman!" sabi niya sa akin kaya tumingin ako nun sa kanya. "Leave us alone and mind your own busine ss." "Kayo ba? Kasi sa totoo lang di kayo bagay!" sinimangutan niya ako. "What a re you talking about?" "Asus kunwari ka pa.." sabi ni Dina nun tapos nakapamewan g na siya, "Isusumbong kita doon sa pinsan mo." "Para saan???" "Nagmamaang-maang an pa eh kita ko naman na kayo ni Terrence eh---" Hindi na natuloy yung sinabi n iya. Kasi sabi ni Terrence eh...

"I can kiss her whenever I want to.. just leave us alone."

***23*** Asahan mong tinotoo ni Dina yung pagkakasabi niya. Nagsumbong nga siya kay Ran. Kasi hindi pa nangangalahati yata yung practice, lumabas si Ran ng naka -jersey na black na iba yung school na nakatatak dahil sa dati niyang school yun , at nakamahabang shorts siya. Halata mong galit siya dahil pasugod yung paglaka d niya. Kaya ako naman eh tumayo na ako sa pagkakaupo ko at humarang ako sa pagi tan nila ni Terrence. Tama nga ako, kay Terrence siya galit. Siguro nga nasabi n a ni Dina, kasi nasa likod siya. Teka nga, ano bang meron si Dina kay Terrence? May gusto ba siya katulad ni Ulah? At kung meron, masyado naman yatang sinuswert e si Terrence at ang daming naghahabol sa kanya. 'Di ba??? "Ano bang problema mo ?!?" susugod na sana si Ran kaya lang dahil nga humarang ako, napahawak ako sa d ibdib niya kaya 'di siya natuluyan, "Pinagkakatiwalaan na sana kita pero kapag h indi pala ako nakatingin kung anu-ano naman palang nasa isip mo! Siraulo ka pala eh!" Sabi ko nga galit si Ran... "Ran ano ba! Makinig ka nga muna!" sumigaw nam an ako nun, "Kung ano man ang sinabi sa iyo ng babae--" "Ngayon may iba pa palan g istorya? Sino ngayon ang dapat kong paniwalaan?!? Ha?" "Ako! Ako dahil ako yng pinsan mo! Pwede ba makinig ka muna?!?" "Bakit ba nagsisinungaling ka pa?" saba t naman ni Dina doon sa likod, nakangisi siya ng kaunti, "Totoo naman yung sinas abi ko ako pa yung pinapalabas niyong sinungaling? Pasalamat nga kayo hindi ko p a kayo kinuhanan sa cellphone ko at hindi ko naipakita sa mga tao dito eh!" Huma rap si Ran nun kay Dina at nagulat na lang ako nung sumigaw siya.. "Ikaw naman, tapos ka na! Pwede ba umalis ka na at iwanan mo kaming tatlo dito?!? Nagsumbong ka na, so pwede lumayas ka na!" Napaatras si Dina nun. Namutla nga yung mukha ni ya eh. Si Ran kapag nagalit siya, kakaiba. Hindi nga siguro malabong pati babae patulan niya eh. Pero so far, wala pa naman siguro siyang pinapatulan. "Magkaliw anagan nga tayong dalawa dito ha!" tinulak ni Ran si Terrence, "Ano bang pakay m o talaga sa pinsan ko?" tinulak niya uli si Terrence. Si Terrence naman, mukhag walang balak lumaban. Nakatayo lang siya doon, tinutulak ni Ran pero yung kamay niya nasa bulsa lang niya. "Hindi ganun yun bro.." sabi ni Terrence ng mahina, " Mali yung pagkakaalam mo." "Na ano? Na hinalikan mo yung pinsan ko? Ano pa pala kung wala ako dito?" Hindi ko talaga siya mapigilan. Masyado kasing matangkad si Ran, mabigat, at lalung-lalong lalaki pa siya kaya hindi ko kaya. Balewala nga siguro na hilahin ko siya sa jersey niya dahil walang mangyayari. "Hindi ko siya hinalikan at hindi rin niya ako hinalikan Ran! Yun lang siguro yung lumabas per o hindi!" naiinis na naman ako nun. Ang sakit na talaga ng lalamunan ko kakasiga w na lang parati. "Ang hirap kasi sa inyo ang dumi kaagad ng isip niyo eh!" Saka lang tumingin sa akin si Ran nun. Parang nag-relax yung mukha niya nun, pero ka hit papaano parang may halong galit pa rin. "Paano naman ako makakasiguro na hin di mo lang nililigtas ito?" tinuro niya si Terrence,"Shay kung hindi ka niya kay ang respetuhin, hindi siya karapat-dapat lumapit sa iyo." "Pero hindi nga niya a ko hinalikan! Ano ba!" nakakainis na talaga si Ran. "Bakit hindi mo ko pinagkaka tiwalaan???" "Hindi ikaw Shay.. siya!" humarap siya uli kay Terrence, "Kapag nal aman-laman ko lang..."

"Sinabi naman niya sa iyo yung totoo, hindi ko siya hinalikan." mahina pa rin yu ng boses ni Terrence nun, "Sinabi ko sa kanya i-tilt niya yung ulo niya nung nak ita ko na dumarating yung babae na yun. Umarte lang din ako." nakatingin lang si Terrence kay Ran nun, "I used her so Dina won't bug me." Nung narinig ko yung h uling linya ni Terrence, parang nabingi ako. Parang yung galit ko kay Ran, napun ta lahat sa kanya. "Ginamit mo ko?!?" Sa totoo lang, akala ko hindi niya sinasad ya. Akala ko si Dina lang yung marumi ang isip. Yun pala... yun pala ginagamit l ang niya ako para lumabas sa iba na... Akala ko ginagawa niya yun dahil... ayoko nang isipin. "Sinadya mo yun para palabasin sa kanya na hinahalikan mo ko?! Ha? !" lumapit ako nun pero humawak sa balikat ko si Ran. "Shay...." hahawak siya sa na sa akin kaya lang iniwas ko yung kamay ko. Pumunta ako doon sa bench kung saa n siya nag-drawing ng border para doon sa project ko. Kinuha ko yung poster na p inagdrawingan niya. Nakakabwisit siya! Manggagamit! "Hindi ko kailangan ng tulon g sa mga taong tulad mo!" sinabi ko sa harapan niya nun, "At hindi rin kailangan ng taong tulad mo ang tulong ng taong katulad ko." tinignan ko siya nun, hindi ako naiiyak, naiinis ako sobra! "Kaya ka lang ba nag-offer ng tulong para gamiti n mo lang ako sa project mo? Willing na sana akong tulungan ka sa media class mo dahil sa totoo lang sa isip-isip ko ang bait mo para tulungan ako.. and you des erve it. Ngayon hindi ko alam kung alin yung totoo!" Sumunod na lang na alam ko, pinunit ko yung ginawa niya sa harap niya. Ang masama lang, nandun din yung pin aghirapan kong drawing ko. Pero wala akong pakialam. Pinaghirapan niya yung draw ing doon... ayaw ko nang makita yun. "Tara na nga Shay ihahatid na kita.." "Ayok o! Uuwi ako mag-isa. Isa ka rin Ran! Akala mo rin naman kung sino ka maka-asta! Parehas lang kayo!" tinignan ko silang dalawa. Kinuha ko yung mga gamit ko ng ma bilis. Nakakaasar talaga. Bakit ba ganun sila? Siya? "Magsama kayong dalawa!" ta pos tumakbo na ako. "SHAYLIE!!!" Hindi ko alam kung nasa katwiran pa ba ako nun o hindi. Nakakaasar sobra! Hindi kasi sila nag-iisip! Si Ran hindi ako masyadong galit. OA nga siya siguro, pero ako pa rin naman yung iniisip niya. Pero overal l, hindi pa rin siya dapat nagrereact ng ganun dahil nakakapikon din. Pero si Te rrence... akala ko talaga... Nabangga ko pa nga si Arwyn nun eh. Hindi na ako na g-sorry. Siguro napansin rin naman niya na bad mood ako. Dapat talaga uuwi na ak o. Kaya lang naisip ko na si Ran baka habulin lang ako, magkita pa kami kaagad. Ayaw ko muna. Mainit pa ulo ko. Magkasigawan pa kami nun. Siguro nga kung sa iba ng tao at sasabihin ko ito, baka isipin nila ang nerd ko.. ang geek.. ang baduy. . o ano pa man ang tawag doon. Sa totoo lang kapag nag-uumapaw siguro yung galit , lungkot, saya.. o kahit anong emotion sa katawan ko.. isa lang pinupuntahan ko .. ...sa simbahan. Sumakay ako. Ayun malayo pa lang naririnig ko na yung bell. N arinig ko na naman yun. Familiar na familiar nga sa iyo kung lagi mo ring nariri nig. Kahit doon sa driver siguro nabuhos ko yung galit ko kasi nung nagbayad ako , ang bigat-bigat ng kamay ko. Bumaba rin naman ako kaagad at naglakad ako papas ok ng simbahan. Sa sobrang bigat ng bag ko at dami kong dala, may nabangga na na man ako. Pangalawa na yun after ni Arwyn. Kasalanan ko na ako yung nakakabangga, pero wala akong pakialam. "Ano ba naman yan!" ako pa talaga yung nagalit.

"Sorry!" sabi nung lalaki pero hindi ako tinulungan nung nahulog yung gamit ko. Lumabas na siya ng simbahan. Ako naman dumiretso sa loob. Kung tutuusin nasa sim bahan siya tapos nakasumbrero siya? Kung hindi pa ako nagkamali naka sunglasses din siya. Ang bastos nga naman! Dapat inaalis yun kung pumapasok ka sa ganitong lugar eh. Nung una naupo lang ako doon sa bandang harapan. Nanahimik lang ako at nakatingin sa altar. Then saglit lang, lumuhod naman ako at nagsimula akong mag dasal. Magdasal sa lahat ng nangyayri sa buhay ko. Sa totoo lang, parang nitong mga huling linggo at nagpupunta ako dito, hindi ko isinasapuso yung pagpunta ko. Kumbaga sa libro na binabasa ko, binasa ko lang yung linya pero walang pumasok sa isip ko. Nakita ko si Sister Jenny na naglalagay ng bulaklak doon sa altar. L umapit naman ako sa kanya. Iba talaga ang effect ng simbahan sa iyo. Kahit sigur o anong galit mo, bigla na lang may kung ano na nagpapakalma sa iyo. "Sister..." tapos humawak ako sa braso niya. "Espiritu Santo.. bata ka!" ngumiti naman siya kasi nagulat siya sa akin, "Anong sadya mo?" "Sorry po kung nagulat kayo ah. Si Father po? Balak ko po kasi sanang mag-confess eh." "Mag-confess???" nakahigher pitch talaga yung boses niya kaya nage-echo doon sa simbahan, "Sandali lang at sasabihin ko sa kanya." Naupo na lang ako uli. May daanan kasi sa likod ng simba han kung saan magdadamit yung pari at papasok doon sa inuupuan niya na kahoy at hindi mo na siya nakikita. Tapos doon mo na sabihin sa kanya yung gusto mong sab ihin, at mga gusto mong pagsisihan. Narinig ko na sumara na yung pinto sa likura n kaya ako naman eh nagsimula na rin akong maglakad. Nagpunta ako doon sa bandan g kanan at lumuhod ako para mag-confess. Bukas naman na yung maliit na window at alam ko na nakikinig siya. "Father, pagsisisihan ko po lahat ng nagawa ko niton g mga huling araw.. lahat ng kasalanan ko." sabi ko ng mabilis at parang pakiram dam ko nauubusan ako ng oras. "Ano ba iyon anak???" tapos narinig kong inubo siy a. May sakit na naman siya. "Alam ko po ilang beses akong nagsinungaling.. nakap anloko... nakapagsalita ng hindi maganda sa mga tao sa paligid ko at pinagsisisi han ko po iyon. Sana po mapatawad po ako." sa totoo lang, totoong gusto kong maw ala lahat ng kasalanan ko. "Lalo na po yung nangyari ngayong araw na ito. Nakapa gsalita po ako ng hindi maganda sa pinsan ko saka sa kaibigan ko." "Ano ba ang s inabi mo?" "Siya naman po kasi ang may kasalanan. Ginamit niya po kasi ako eh. B akit po ganun siya? Akala ko pa naman iba siya. Kaya ko lang naman po nasabi yun kasi nagalit lang ako. Nasaktan na rin siguro. Kasi sa harap ng iba, pinagmukha niya akong t---" sasabihin ko na sana yung word, kaya lang naisip ko si father yung kausap ko, "Ewan. Pinagmukha niya akong ewan." "Humingi na ba siya ng tawad sa iyo?" "Hindi pa nga po eh. Kaya nga po nagagalit siguro ako. Kasi hindi man lang siya nag-sorry."humawak ako ng mahigpit doon sa gilid. "Pero may sinabi ba siya sa iyo na anyong hihingi ng tawad?" "Tinawag niya lang po yung pangalan ko. Pero--" "Iyon naman pala. Sana pinakinggan mo man lang siya. Alalahanin mo, dap at matuto tayong magpatawad." "Tama.. opo. Dapat hayaan ko po siyang humingi ng tawad at magpatawad din po ako."huminga ako ng malalim, "Father, napatawad na po ba ako sa mga kasalanan ko?" "Oo naman." "Hindi niyo man lang po ba sasabihin y ung linya niyo na ako'y pinapatawad na.. yung lagi niyo pong sinasabi tuwing pag katapos kong mag-confess?"

"Napatawad ka na ng Panginoon." inubo uli si Father, "Ano ka ba, sa lahat ng bab aeng nakilala ko ikaw na yata ang pinakakakaiba sa lahat kaya hindi malabong hin di ka niya patawarin Shay. Mahal ka ng Diyos.. maraming nagmamahal sa iyo hindi mo lang napapansin. Sa lahat ng babaeng nakilala ko ikaw lang ang pinakanapapagisip ako.. ewan ko kung bakit pero half the time sinusubukan kong isipin kung an o ba yung iniisip mo. Kaya sana huwag ka nang magalit okay?" "Father???" Natigil an din siya nun. Kaya nagulat na lang ako nung umubo siya uli. "Napatawad ka na ng Panginoon." Pero hindi na ako kakagat doon. Lumabas ako doon sa pinagluhuran ko at binuksan ko yung pintuan kung saan nakaupo madalas si Father. At hindi nga ako nagkamali... "Wala ka rin talagang pinapalampas no? Pati ba naman sa simbah an??? Hindi ka ba natatakot sa ginagawa mo???" "Teka lang Shay!" sumigaw si Terr ence nun kaya pati si Sister, at si Father na papalapit na sana doon sa kinatata yuan namin eh natigilan din. "Hindi ko naman talaga sinasadya eh! Kahit si Fathe r pa ako o hindi, alam ko.. at alam ko dito.." tinuro niya yung puso niya,"Papat awarin ka niya." Tinignan ko lang siya nun. Isang masamang tingin. "Alam ko! Ala m ko papatawarin niya ako kasi sinasapuso ko yung paghingi ko ng tawad! Pero ika w! Ikaw ang dapat humingi ng tawad!" "Sorry na nga eh! Hindi ko naman sinasadya yung sa school kanina.." "Hindi sa akin." tinignan ko si Father, "Sa kanya." tap os tumingin ako sa altar, "At sa kanya!" "Shay.." nakatayo na naman siya doon. K inuha ko na naman uli yung bag ko. Tapos nung lumapit si Father, nag-bless lang ako sa kanya. Kilala na niya kasi ako, at siguro sa itsura naming dalawa ni Terr ence, alam na niya yung nangyari. "Father, malaki na po ang kasalanan ng tao na yan. So sana po tulungan niyo po siyang alisin yung mga kasalanan niya..." kumis s din ako sa kanya, "Bye Father." Bago ako umalis, one last look pa kay Terrence . How dare he??? Ngumiti lang si Father sa akin. Nakaputi kasi siya eh. Si Terre nce, natigilan. Ewan ko ba, hindi ko na siya maintindihan. Hindi siya ganun ka-r eligious unlike his parents and his sister. Tuwing nagsisimba, sasama siya pero lagi lang siyang nasa labas. I doubt he cares. Confused lang yung itsura niya nu n. Then bago pa ako nakalayo, nakita ko na umakbay na si Father sa kanya at nari nig ko na lang... "Ikaw anak..." umupo sila doon sa gilid, "Sa paanong paraan ki ta matutulungan?" "Kasalanan ko po Father... malaki yung kasalanan ko. Sorry nga po pala sa inyo..." Umiiling lang si Father na para bang sinasabi niya na huwag mong problemahin yun. Ang kalmado niya talaga kahit kailan. "Ano bang problema natin?" "Malaki na po kasi yung mga kasalanan ko. Lahat-lahat." yumuko lang si T errence nun... "Lalo na sa mga taong mahal, minamahal, at mamahalin ko. Tutulungan niyo po ba t alaga ako?"

***24*** Umalis na ako nun sinabi ni Terrence yun. Ayaw ko naman na kasing marin ig yung pagcoconfess niya kay Father. Tiyak naman wala akong mapapala doon dahil tiyak marami nang kasalanan sa mundo yung tao na iyon. Hindi na nahiya! Pati ba naman sa simbahan gagawin yung ganun??? Umuwi na ako afterwards. Medyo dumidili m na kasi nun. Ako naman dahil may mga sobra pa akong poster boards at mga pangdesign sa project ko dapat, naalala ko na naman na dapat maaga ko yun maipasa at maipresent. Baka kasi mawalan ako ng credit, baka bumaba yung grade ko. Pero ay aw ko namang simulan na ngayong gabi, nakakatamad naman kasi. Nung gabi na at na kauwi na si Ran nun galing sa basketball practice, sinara ko yung pinto ko bago pa siya nakadaan sa hallway. Ayun, saglit lang narinig ko may kumakatok na. Tina nong pa nga niya ako kung pwede daw ba siyang pumasok. Alangan namang sabihing k ong hindi. Ang OA ko naman kung magtanim pa ako ng galit. Kay Ran pa!!! Malabo y ata yun. "Kung sesermonan mo ako, isara mo yung pinto okay?" hawak-hawak ko yung poster boards ko at nilalagay ko doon sa table sa gilid. Lumapit naman siya doo n sa kama ko. "Pwedeng umupo?" Tinignan ko lang siya. Mukhang alam naman na niya yung ibig sabihin ng tingin na iyon. Umupo din naman siya. Nung una hindi siya nagsalita. Naupo lang siya doon at pinanood ako na mag-ayos ng gamit ko. Nung ta pos na ako, tinapik niya yung space sa kama katabi kung saan siya nakaupo. Ako n aman ayun, umupo tuloy ako. "Ang drama mo Ran!" sabi ko sa kanya.

Kahit kailan talaga kapag nag-away kami niyan, maya-maya lang medyo okay na. Sig uro dahil masyado lang kaming close sa isa't isa, kaya malabo talaga na mag-away kami ng tuluyan. Sinandal ko yung ulo ko nun sa balikat niya. Comfortable naman . Parang na-choke nga ako nung nagtanong siya ng... "Am I being hard on you?" Sa sobrang gulat ko siguro, naiangat ko yung ulo ko ng malakas. Tinamaan si Ran sa chin niya. "Ouch!" tapos hinawakan niya yung chin niya, "Ang sakit nun ah!" "Ti natanong mo ko niyan???" tinaas ko yung kilay ko, "Heck yeah! Ang OA-OA mo kasi masyado. Grabe ka pa kung mag-exaggerate. Kung ayaw mo akong makipagkaibigan sa mga guys, siguro dapat bumili ka ng handcuffs para kasama mo ako parati.. o kaya kadena para nakakabit na ako sa iyo." "Ok lang???" tapos ngumiti siya sa akin n g nakakaloko, "Sorry na okay. Alam mo naman noon pa lang 'di ba ganun na ako? Hi ndi ka pa ba sanay sa akin?" "Hindi Ran. Hindi pa ako sanay at ayaw kong sanayin yung sarili ko." tinignan ko siya,"Alam ko concern ka sa akin. And wow.. ang ba it mo. Pero pwede bang i-tone down mo naman?" sa totoo lang, dapat niyang itone down. Dahil kung dito titira si Ran for the next few years, hindi dapat magpatul oy yung ganun. I guess I'll die. Para akong na-strangle siguro. "So anong gusto mo bang mangyari???" Nag-isip ako nun. Mukhang si Ran balak nga niyang i-tone do wn yung pagiging overprotective niya. Saka seryoso siya. "Kapag nasa school tayo ..." tinaas ko yung daliri ko... "Gusto mong iignore natin ang isa't isa???" "Hi ndi no! Ano ka ba! Ganun pa rin. Walang magbabago. Except.. kung may kausap ako na guys... hindi ka dapat nagiinarte na dapat malayo ako sa kanila... na dapat d i ko sila kausapin. Come on! Sometime in the future I have got to interact with them. Hindi mo naman siguro gusto na i-deprive ako sa privilege na masanay sa ka nila 'di ba?" "What kind of privilege? Populate the world?" "Ran!!!" binatukan k o nga. "Loko lang!" hinimas niya yung ulo niya, "Ang violent mo masyado." "Gusto ko lang, nandiyan ka pa rin sa tabi ko. Yung Ran na kilala ko. Pero siyempre sa ganung bagay, normal lang naman na kinakausap ko sila 'di ba? I guess what I'm trying to say is, gusto ko yung pakiramdam na concern ka. Pero hindi naman sobra -sobra. Gusto ko nandito ka sa akin when I really need your help. At least alam kong secure ako." "Fine. I'll let you do that. Hindi na kita guguluhin... 'di na rin ako magiging overprotective. Pero kailangan mo pa rin sabihin sa akin mga b agay-bagay everyday.." sabi niya sa akin. "When there's something to talk about. . bakit hindi." Sumandal uli ako sa kanya. Mahal ko naman yan si Ran. Kaya nga s iguro ayaw ko rin siyang umalis. Parang gusto ko nga dito na lang siya parati. " Ran?" Tahimik na kasi kami parehas nun. Ako kasi siguro dahil inaantok na, siya siguro dahil pagod naman. Pero para kaming sira na magpinsan na nakaupo doon at panay ang drama namin sa buhay namin. "Hmmm?" "Bakit hindi ka pa rin nagkakagirl friend ng bago? I mean alam ko naging matinik ka rin sa mga babae, nakakapagtaka lang na wala kang bagong prospect." "Actually, may gusto na ako. Pero it'll be too weird siguro kung liligawan ko siya. It's just... doesn't feel right."

"Bakit naman?" na-curious ako tuloy nung sinabi niya. "Teka sino ba?" "Naku dami mong tanong!" tinakpan niya ng kamay niya yung mukha ko pero mabilis lang,"Gawi n mo na homeworks mo bago pa gumabi ng gumabi at mapuyat ka pa." Tumayo siya doo n sa pintuan at hawak na niya yung door knob. Mukhang masaya na naman si Ran. Na kangiti na naman ng medyo nakakainis eh. "Sleep tight couz." Sa tingin ko isa na yun sa pinaka-productive na pag-uusap namin ni Ran. Wala kasing kwenta topics n amin niyan kapag kami lang. As in panay kalokohan. Pero kapag pinili naman namin magseryoso, may nangyayari din naman kahit papaano. The next day, hindi naman a ko kinausap ni Terrence. Nagkasalubong lang kami twice sa hallway, pero yun lang yun. Ngumiti naman siya, ako naman ngumiti na lang din. Siguro naman gets na ni ya na hindi ako galit di ba? Pero hindi pa rin excuse yun para hindi siya mag-so rry. Kasalanan naman niya talaga. Sinimulan ko na gawin yung project ko. Pero si yempre napakatypical. Wala kasi akong maisip na 'creative' way. So ayun, bumalik ako doon sa garden kung saan kami gumawa ni Terrence, pero ako lang mag-isa. Ka ya ko naman na siguro yun. Nakakadalawang poster pa lang ako ng drawing ng army, saka ng mga tao na may hawak ng baril, nung dumating si Tjay at ginulat ako. Na gkaroon tuloy ng mark doon sa gilid kaya binura ko pa. "Nakakainis naman ito eh. . bakit ka ba nanggugulat?" naiinis pa ako na nagbubura nun. Umupo naman si Tjay sa bench sa may tabi ko. "Balita ko inaway mo raw si Kuya kahapon ah." "Correct ion. Hindi ko inaway, nagalit lang ako." Teka hindi ba parehas din yun? Ewan ko ba... "Basta ang point kasalanan naman niya. But anyway, hindi naman na ako gali t. Sabi nga nila sa church..." "--blah blah.. eto ka na naman baka antukin ako n iyan!" lukaret na ito. Buti na lang hindi siya mas malala sa Kuya niya. "Kung na ndito ka para tanungin kung galit pa ako sa Kuya mo, hindi na." inayos ko yung g amit ko kasi 'di naman ako makagawa kapag may kausap ako, "But I could use a sim ple 'sorry' though." "Sa Kuya ko?" umirap si Tjay ng pabiro, "Fat chance!" tinig nan niya yung ginagawa ko,"Ano bang ginagawa mo?" Then nilabas ko yung mga drawi ng ko. Tinignan naman niya yung drawing ko. "Oh bakit may kariton dito?" tinuro niya yung drawing ko ng tank, "Kariton ba noon sa Pilipinas?" Hindi ko alam kung maiinis ako kay Tjay, matatawa, o madidisappoint sa walang kwentang drawing ko. "Come on! Alam mo naman 'di ako marunong mag-drawing. Isa pa it's a tank, at hi ndi sa Pilipinas ang report ko. US involvement sa World War II." "Oh? Eh kung ta nk yan... at sa US ang setting..." tinignan niya ako, "Ang panget ng drawing mo Shay!!! Ang panget!!" inasar pa ako lalo at tawa siya ng tawa. "Ang sama nito! D apat ineencourage mo ako. Mag-iisang buwan na ba yung debate? Tapos wala pa akon g report? Anong tingin mo sa akin? Slacker?" "Ganito na lang.. bakit 'di ka na l ang magpunta sa bahay namin.. tutulungan kita. Ayos ba yun?" "Talaga??" as in 'd i ko maipakakailang natutuwa ako, "Thanks Tjay! The best ka talaga!"niyakap ko s iya ng mahigpit. "Anong the best ka pa diyan na nalalaman! May bayad 'to!" Alam ko namang nagbibiro lang si Tjay. Pero ang bait din niya no. Kahit anong mangyar i talaga nandiyan siya para sa akin in case kailangan ko ng tulong. Kaya totoo n a 'di ka talaga mabubuhay mag-isa.

Pumunta ako sa bahay nila nung uwian na siyempre. Kasabay ko si Tjay nun eh. Dal a-dala ko rin yung gamit ko. Pretty much, marami na akong naidrawing at hindi ko na uulitin pa. Napansin ko na nasa bahay din si Terrence nun. Nasa kwarto na si ya. Napansin ko lang kasi bukas yung pintuan doon sa kwarto niya. Hindi naman si ya lumabas nung nandun ako. Siguro umiiwas din. Pero ako naman, nasa living room nila ako at gagawa talaga akong project ko. Pumunta lang si Tjay sa kusina nila saglit at nanguha yata ng maiinom namin. Naupo siya doon sa upuan nila sa gilid . "Sige nga practice tayo. Paano mo iprepresent yang drawing mo sa klase?" ngumi ti si Tjay nun, "Paano ba nainvolve ang US???" Tinaas ko naman yung drawing ko n g American flag then may Japanese flag. "Ang pinaka nag drag talaga sa US sa Wor ld War II was the bombing of Pearl Harbor. Gusto kasi ng America to stay neutral as possible, pero lumalabas na in favor sila sa Allies. But then laging natetes t yung neutrality nila, and then nagkaroon ng bombing.. the President wanted war .. kaya pati Congress tingin nila necessary na." Ganun kami lagi mag-practice ni Tjay kapag may presentation. Tanungan. In case na tanungin kami ng kahit anong maisip ng classmates o ng teacher, at least may maisasagot kami. "Paano naman yu ng mga babae? Anong naging role nila?" "Since marami nang men ang nagseserve sa military, kinailangan ng employees sa work force. So yung mga dating jobs ng mga lalaki, ginawa ng mga babae. Yung ibang babae naman, nagserve sila sa army as n urses at may clerical jobs sila." tinaas ko yung drawing ko na may nurse na nagaalaga dun sa patient. "Kaya nagkaroon ng opportunities for them." Tinanong din niya ako about Great Migration. Kaya ayun sinabi ko na 'Tungkol iyon sa paglipat ng mga Hispanics sa North America kasi kailangan nga ng workers sa field naman. 'then after that sinundan niya ng question about African Americans, 'Nagserve di n sila sa army, saka may jobs na rin na available sa kanila although may discrim ination and ang treatment sa kanila eh minority.' Talagang feel na feel ko na yu n. Iniimagine ko talaga nagrereport ako. Si Tjay napapanganga sa akin. Hawak-haw ak ko yung drawings ko. "Kahit pangit yung drawing... nadadala na ng speech!" sa bi ni Tjay. Tinignan ko nga ng masama pero pabiro. Nakikain na ako sa kanila. Ti natawag pa nga si Terrence nun para kumain, pero busog daw sya. Sabi nila di daw nila mapilit yun kapag dinner, kaya sabi nila subukan ko raw na ako ang tumawag baka daw kasi mahiya dahil bisita ako. Kaya ako naman, tumayo. Ayaw ko naman na malaman nila Tita Jayne na may conflict kami. Pumunta tuloy ako doon sa kwarto niya at kumatok ako. Narinig ko na medyo maingay sa loob. "Ano?!?" pero di pa ri n niya binuksan yung pinto, "Sabi ko hindi ako kakain 'di ba?" "Terrence..." sab i ko ng mahina doon sa may labas ng pinto. Narinig ko na may parang nahulog sa l oob. Then saglit lang, binuksan niya, pero hindi totally... "Err... bakit?" "Hin di ka ba kakain?" tinanong ko naman siya at medyo mahina yung boses ko. "Wala pa kong balak." sagot naman, "Kakain na lang ako mag-isa. Maya-maya siguro." "Pero hindi ba maganda kung sasabay ka?" hindi talaga ako umalis doon. Tinignan niya lang ako na parang nakukulitan sa akin. "Uhmm yeah.. pero.. ano.. kasi.." tuming in siya sa kitchen, "May ginagawa pa kasi ako." "Ano naman?" Tinignan niya yung kamay niya nun. Saka ko lang napansin na nag-sketch na naman siya.

Hindi siya sasabay dahil nag-sketch siya? Ang weird naman nun. "Is it really tha t important?" "Yeah." ngumiti lang siya sa akin. "Pwede bang sumabay ka sa amin? " "Bakit naman? Hindi ba kayo makakakain kung wala ako?" "Please?" ewan ko ba.. nagpapakabait ako nung mga oras na iyon. Natigilan naman siya. Then parang nag-i sip siya. "Ok. Pero ngayon lang." then sinara niya yung pinto. Nung papunta na k ami sa kusina nila nun, natatawa-tawa ako. Kasi siyempre kahit papaano, napapaya g ko siya 'di ba? Ain't that something? "May nakakatawa ba?" tinanong naman niya ako na parang naiirita na naman siya. Umiling naman ako. Saglit lang, siya nama n ang tumatawa. Tinignan ko tuloy sya at ako naman yung na-curious. "May nakakat awa ba?" teka nanggagaya ba ako? "Wala naman." ngumiti lang siya, "Akala ko ba g alit ka sa akin?" "Akala ko ba turo sa church dapat magpatawad?" "Ok.. all right ." sabi niya tapos tumingin siya, "I didn't say sorry though." "Alam ko." hindi ko siya tinignan nun. "Gusto mo ba mag-sorry ako?" Arrgggh! Nakakaasar talaga. T inatanong ba yun? "Tinatanong ba yun? Of course!" "Okay. Sorry." Hindi man lang ba galing sa puso? Alam mo yun? Nagsorry dahil sinabi ko. Sinabi niya dahil bina nggit ko. Ano namang klase yun??? "I'm sorry I told your cousin na ginamit lang kita para palabasin na ikaw yung hinahalikan ko. I did." seryoso na siya nun, "I don't care kung may rumors sa school. I don't care kahit anong ipagkalat nila.. alam naman natin yung totoo eh.." Nakatayo lang ako dun. Alangan naman sabihing kongl.. OO nga no??? "Ikaw yung pinili ko na magpanggap na gf ko kay Ulah.. coz I think you're really cool. At ikaw din yung pinili ko na palabasin na hinalika n ko, because I like the idea. I don't care how bad they talk about us.." "As long as you're the one I'll share it with. Sorry kung nasaktan ka." ***25*** Sa katunayan, nagulat din ako sa sinabi ni Terrence. Hindi ko naman kas i inaasahan na manggagaling sa kanya iyon. At sa totoo lang, nagtaka rin ako kun g bakit niya sinabi yun. Hindi naman ako totally clueless sa mga bagay-bagay. At siguro dapat ko ring aminin sa sarili ko na may naramdaman din ako kahit papaan o kaya napaatras na lang ako at hindi na ako sumabay sa kanya. Mukhang hindi nam an niya napansin.

Nung nasa kusina na kaming lahat, naupo na kami ng sama-sama. Para tuloy akong k asali sa family nila. Si Terrence eh kumain naman, tumulong ng kaunti magligpit, tapos bumalik na siya kaagad sa kwarto niya. Ako naman eh dahil nakikain na ako at sanay naman na ako sa bahay nila, naghugas na rin ako ng pinggan. Si Tjay an g nagpunas at nagbalik sa shelves nila. Seriously, kailangan magbati na kayo ng Kuy a ko. Ayaw ko ng in the middle ako ng kung ano. Seryoso naman yung sound ng boses n iya. Actually, ok na kami. Sabi ko naman dahil yun ang totoo. Nag-sorry ba siya sa lang lumingon si Tjay, Anong sinabi mo? Ahh.. wala. S-sabi ko naman sa iyo ayos n dati pa dahil sabi nga sa Bible Hallelujah! tumawa naman si Tjay kaya natawa na a Bible magpatawad ka. I know I know Yung remaining time that night eh nag-practic li sa presentation ko. Habang tumatagal nga nagsasawa na ako at naisip ko na kah it sobrang typical ng presentation, wala na akong pakialam kung mababa ang magin g grade ko. At least meron pa rin. Tumayo-tayo na lang ako at nag-pretend na may audience sa harap ko kahit na si Tjay lang ang nandun. Dumilim na nun dahil gab i na kaya naisipan ko namang umuwi na. Ang dami kong posters nun, idagdag mo pa yung bag ko, kaya ang hirap talaga. Uuwi ka na? tinanong ako ni Tjay nung Makita niya na nagliligpit na ako. Oo. Gabi na kasi. Saka pagod na rin ako. Lalabas n asana ako n pintuan nila nang tawagan ako uli ni Tjay. Oi! Oi! huminto naman ako at lumingon, a pupunta? Uuwi na nga. Hindi pwede! Uuwi ka mag-isa? lumapit siya at humawak s o mo maulit na naman yung dati na naharang ka diyan sa daan. Bruha ka talaga! Naala la ko na naman yun. Kinabahan tuloy ako. Hindi mo naman ako pwedeng ihatid. Eh di pag alik mo ikaw naman ang mag-isa. Sino bang maysabi na ihahatid kita? tumingin siya doo sa may hagdan nila, KUUUYYYAAA!!! KUUUYYYAAA!!! Uuwi na si Shay! Ihatid mo na! nagula ako nun. Sumigaw daw ba? Ano ka ba! Baka tulog na yung tao. Saka wala naman na sig uro yung mga tambay na yun. Tangek! Kita mo yung pinto niya bukas pa? Gising pa yun. apag sarado na yan ibig sabihin ayaw niyang maistorbo o kaya tulog na siya. Hindi t alaga binitawan ni Tjay yung braso ko para hindi ako makaalis. Saglit lang eh lu mabas si Terrence sa kwarto niya ng halfway pa lang niyang nasusuot yung shirt n iya kaya nakita ko na naman siyang walang suot na shirt. Alam ko namang walang m asama doon. Besides, nakakita na ako ng guys na walang shirt eh. Saglit lang magtsi nelas lang ako. Sabi niya tapos pumasok na siya sa kwarto niya uli. Hindi na ako um alis. Kasi mukhang maghahatid nga sila sa akin. Isa pa si Tjay eh hawak nga ako kaya wala ring point makipaghilahan ako. Mabuti nang may kasama ako umuwi kaysa mag-isa ako, nakakatakot pa rin naman kahit papaano. Nung mukhang okay na si Ter rence at lumabas na kami, si Tjay naman eh hindi lumabas ng bahay nila. Tinignan ko lang siya kasi nagtaka ako at hindi siya sasama. "Teka, akala ko ba sasama k a sa amin?" "Bakit pa? Kailangan ba ng dalawa para ihatid ka? Kaya na niya yan!" tumingin siya sa Kuya niya, "Oh sige ingatan mo 'tong si Shay ah. Ikaw rin umuw i ka rin kaagad." "Eh kung tumahimik ka na lang at baka mabadtrip pa ako."

Grabe naman. Ang harsh nun ah! Umalis na kami dahil mukhang hindi naman sasama s i Tjay. Sinara na kasi niya yung pinto eh. That time, parang gusto kong sumama s i Tjay dahil ayaw ko namang maglakad pauwi ng si Terrence lang ang kasama ko. Ew an ko ba. Nung una talaga sobrang awkward. Walang nagsasalita sa amin. Basta nag lalakad lang kami parehas at walang pakialam sa isa't isa. Yun nga lang ang sady a niya, ang ihatid ako. Finally nung hindi ko na nakayanan sa sobrang tahimik, n aisipan ko namang magtanong. "Kumusta naman pala---" Ano ba yan. Sa dinami-dami naman ng oras na magkakasabay kami ngayon pa. Nagkatinginan kami nun. Pero dahil nga sa nagkasabay kami. "Sige na nga ikaw na ang mauna..." natawa na ako nun, " Ok ako na." Siya rin tumawa na. Sabay na kaming tumahimik nun. Then saglit lang din nung ngumingiti-ngiti siya, siya na lang ang nagsalita. "Ikaw na talaga maun a." "Uhmmm.. itatanong ko lang sana kung kumusta na yung new media class mo.. yu ng video ba.." aba parang walang nangyari sa amin ah! Normal na naman! "So far s o good. Tingin ko maganda naman yung kalalabasan," huminto lang siya saglit, "Eh ikaw yung presentation mo kumusta naman?" "Hindi magandang-maganda. Ok lang. Pa sado na rin siguro." sabi ko naman dahil yun sa tingin ko yung totoo. "You'll do fine. Trust me." seryoso naman yung pagkakasabi niya. Kung kailan naman na kami nagsisimulang makapag-usap, saka naman kami nakarating sa bahay namin. Pumasok naman kami doon sa gate hanggang sa pintuan, at yung nanay ko pa na buntis ang n agbukas ng pinto. "Oh bakit ngayon ka lang?" then nakita niya si Terrence sa lik od, "Galing ba itong si Shay sa inyo?" "Opo." ang galang nga naman, "Ano na nga po palang balita sa inyo?" Tinutukoy niya eh yung pagbubuntis ng Mama ko. Siguro nga kapag buntis ka mataas ang estrogen o progesterone o kung ano mang hormone yun. Kasi yung nanay ko obviously mataas ang production niya nun dahil napaka-en ergetic madalas. May connection nga kaya? Ewan ko ba. Basta kapag buntis ang kum plikado! "Ay eto ok naman!" ang saya ng nanay ko, "Lumalaki ng lumalaki ang tiya n." hawak niya yung tiyan niya. "Alam na po ba ninyo kung babae o lalaki?" "Hind i pa nga eh. Gusto kasi namin surprise na lang." surprise pa? Eh kung niregaluha n siya ng panlalaking baby stuff, tapos babae naman pala. "Baby sister gusto ko. " sumingit naman ako. "Lalaki yan." sabi naman ni Terrence. Ano ba yan! Lahat na lang sila lalaki. Si Tjay gusto lalaki. Si Ran... ngayon naman si Terrence? Ako lang ba ang gusto na maging babae yan? "O sige po pala, mauuna na ako. May gaga win pa po kasi ako sa bahay. Hinatid ko lang po si Shay." Nung papaalis na siya, ayun sumabay naman ako sa kanya. Nanay ko naman pumasok pero iniwan na hindi na ka-lock yung pinto. Naglakad ako hanggang sa labas ng gate namin nung huminto si Terrence nun at tinignan ako. "May balak ka bang ihatid ako uli sa bahay namin? " ngumiti siya sa akin, "Kasi kung ihahatid mo ako, ihahatid na naman kita... ba ka hindi tayo matapos."

Natawa rin ako nun. Sa totoo lang may point siya. Bakit ba ako lumabas uli ng ba hay??? Huminto na ako sa paglalakad para hindi na ako makalayo. Siya naman eh ni lagay niya yung kamay niya sa bulsa niya at naglakad ng patalikod. "Sige kita na lang tayo bukas." "Ingat sa pag-uwi ah!" Tumango lang siya at ngumiti sa akin b ago tumalikod at naglakad na siya ng diretso. Ako naman eh bumalik na sa bahay n amin. Tumakbo pa nga ako sa loob ng bahay hanggang sa hallway nung makita ko na nandun na si Ran at nagcocomputer. Nakatayo lang ako doon sa labas ng pintuan ni ya at kakatok doon sa gilid kaya lang alam niyang nandun na ako eh. "Sinong nagh atid sa iyo?" tinanong niya ako pero hindi siya lumingon. "Si Terrence..." "Sila ng magkapatid?" lumingon siya doon sa bintana. "Hindi si Terrence lang. Hindi na sumama si Tjay tinamad na yata." pumasok ako sa kwarto niya, "Anong pinagkakaab alahan mo?" "Wala yung website lang ng school." tapos nakita ko yung website na ang admin eh si Terrence. "Ran, medyo naiilang ka pa rin ba kung may guys ako na kasama?" "Ako??" umikot siya doon sa upuan niya, "Medyo. Pero nag-usap na tayo 'di ba? Kaya ayun, okay na lang. Saka si Terrence naman yun.." "Ibig sabihin oka y sa iyo si Terrence?" Nag-isip naman siya. "Mukha naman siyang matino eh. Saka nung may mga siraulo nun na nasaksak siya... tumulong siya. Wala naman siya sigu rong intensiyong masama." tapos tumayo siya doon sa upuan niya, "Oo nga pala, pa kibigay ito kay Tjay." may inabot naman siya sa aking papel. "Para saan 'to?" Ti nignan ko yung papel. Panay angle eh. "Nagpatulong sa akin si Tjay diyan. Para d aw sa geometry class niyo." "Eh wala pa nga kami dito! Nag-trig na siya?" "Nag-a dvance study yata siya. Yan ang kaibahan ng valedictorian sa ibang students. At yan din ang kaibahan ng mga taong ang pangalan eh Maria Teresa Jayne Quintero sa mga Shaylie Jimenez ng mundo." "Sipain kita diyan Ran..." tinignan ko naman siy a, "O sige bibigay ko na lang bukas sa kanya. Pagod na ako. Mapapalit na nga ako at magtoothbrush. Good night na lang." Ginawa ko na yung mga ritwal ko sa gabi. Tinabi ko na rin yung mga gamit ko at natulog na rin ako. Grabe feeling ko napa god talaga ako ng sobra-sobra. Kaya ayun, saglit lang nakatulog ako. The next da y, ang ganda nga ng gising ko eh. Pakiramdam ko kasi nabunutan ako ng pasanin sa buhay dahil nagawa ko na yung presentation ko. Konting practice na lang at paga nda ng posters okay na. Kahit na mukhang retarded yung mga drawing ko. Hindi ako sumabay kay Ran nung umaga kasi mas tanghali siyang nagising sa akin. Sabi ko e h mauuna na ako sa kanya dahil ayaw ko namang maghintay sa kanya nun. Kaya ayun, nung dumating ako eh tumambay ako sa garden. Nag-drawing-drawing lang ako doon sa project ko. Sabay na dumating ng school yung magkapatid na Quintero, kaya nga nagulat din ako dahil hindi sila nagsasabay madalas. Kaya lang si Tjay lang ang tumambay kasama ko, at yung isa naman eh naupo doon sa bench ng mga 4th years a t hawak na naman yung video cam niya. Nag-practice kami uli ni Tjay. Ayun, medyo alam ko na yung mga sasabihin ko. Mukhang ayos naman ang

kalalabasan kung saka-sakali. Paglingon ko nga nun sa side nila Terrence napansi n ko na parang tinetesting niya yung camera niya. May kulay red kasi. Binaba rin niya kaagad nung nakita ko na dumating yung teacher nila. By lunch time, umuwi ako sa bahay kasama si Ran at iniwan ko doon yung posters ko. Naku ha, wala yata akong balak na dalhin yun buong maghapon. Ang dami-dami, masyado na akong napap agod. Masaya naman ako buong umaga hanggang first half ng hapon. As in kampanten g-kampante na ako. Kaya lang after nung breaktime, dumating na yung teacher ko n un sa Social Studies at sinabi sa akin... "Ano ready ka na i-present yung report mo?" Nanlaki siguro yung mata ko nun. Parang nabingi ako na hindi ko maintindih an. Anong ready? Eh inuwi ko nga kanina eh. Saka hindi ko alam na ngayon. Ngayon ba yun??? "Ngayon po yung report? Akala ko po ba eh wala akong deadline? Sabi n iyo po maging ready lang ako..." "Yun na nga. Sabi ko maging ready ka para kung sinabi ko na ipre-present mo eh nandiyan na. So ano? Ngayon na iyon." "P-pero Ma 'am.. wala po yung mga gamit ko sa presentation. Iniwan ko po sa bahay eh." "Ano ba naman yan Jimenez. Second chance na nga yung binigay ko sa iyo. Alangan nama ng bigyan pa kita ng pangatlong pagkakataon eh masyado nang special treatment an g nakukuha mo." "Ginawa ko po talaga." 'di ko alam kung maiiyak ba ako o ano. Pi naghirapan ko din yun, tapos wala naman palang mangyayari, "Uuwi po ako. Nilalak ad ko lang naman po yung bahay ko. Tatakbuhin ko na lang po." "Uuwi ka pa eh mau ubos yung time ng klase." nagsungit na siya nun, "Kung wala kang report, zero. G anun ka simple." "Eh kung wala po akong props? I-explain ko lang po sa klase may credit pa rin po ba?" "Mababang grade. Pero mas mabuti kaysa sa wala." Ang sama -sama ng pakiramdam ko nun. Pinaghirapan ko yung posters na iyon, tapos hindi ko rin naman pala magagamit. Tapos wala rin naman akong magagawa, hindi naman na a ko makakauwi. Napansin yata ni Tjay na kausap ko nun yung teacher namin. Pumunta ako doon sa bag ko para kunin yung notecard ko kung saan meron akong notes para sa report, then tinanong ako ni Tjay. "Anong problema?" "Ngayon na pala yung pr esentation ko, hindi ko alam. Inuwi ko pa man din kaninang lunch yung posters ko ." sabi ko sa kanya dahil nalulungkot ako. "Sayang lang lahat ng dinrawing ko. B alewala rin pala." "Huh? Ngayon na? Tapos magprepresent ka ng ganyan ka lang?" t inuro niya yung notecards ko, "Teka lang..." then tumayo siya doon sa upuan niya , "Ma'am 10 minutes po ah! Saglit lang. Mag-ready lang po si Shay." Kinuha niya yung cellphone niya nun at nagpipindot. Ako naman kabado na sa report ko, kaya h indi ko na siya pinansin. Sinasaulo ko na nga yung sasabihin ko nun eh, kaya lan g nilakasan ni Tjay yung boses niya. "Oo ngayon na nga eh ang kulit naman!" bina ba na niya yung phone tapos tumingin siya sa akin, "Ano ka ba relax ka lang!" Ka hit ano talagang gawin ko nun hindi ako makapag-relax. Sobrang kabado talaga ako nun. Malapit na akong matapos doon sa notecard na sinasaulo ko nung makita ko n a may dalawang lalaki na naglalakad sa hallway. Nagtinginan din yung mga classma te ko eh. "Excuse me lang po..." nakita ko si Ran na may dalang projector. "Sa p resentation po ng pinsan ko.." tinuro niya ako. Ano daw? Si Terrence naman ngumi ti lang tapos dumeretso doon sa lamesa ng teacher. May dala siyang laptop eh. Pu munta ako sa harapan. Kasi totally na clueless ako sa ginagawa nila. Anong prese ntation yun? Wala yata akong alam dun.

Inaayos ni Terrence yung projector saka yung laptop. Ako naman lumapit ako kay R an. "Ran ano 'to?" tinuro ko yung dala nilang dalawa, "Anong presentation?" "Siy a na lang mag-explain sa iyo. Nagpaalam lang kami. May Physics class pa nga kami ngayon kaya lang sabi ni Tjay ngayon daw yung presentation mo kaya tumakbo kami . Sige mamaya na lang." then tinapik niya si Terrence sa balikat, "Bro una na ko sa taas." Hindi lumingon si Terrence dahil sa sobrang busy. Nagthank you lang s iya kay Ran dahil tinulungan siya. Ako naman, lumuhod ako nun. Nung maayos na at pinatay yung ilaw doon sa room, tumayo lang siya sa gilid. "Hoy ano 'to? Kinaka bahan ako sa inyo lalo.." Ngumiti lang siya sa akin. "Easy ka lang. 'Wag kang ka bahan." umakbay siya na parang kino-comfort lang niya ako dahil kabado nga ako, "Sagot kita." For some reason, hindi na ako kinabahan. Yung pinasok na cd ni Ter rence eh may lumabas na doon sa projector. Ayun, may kung anong music. Then may letters pa nga na lumabas at nakalagay... 'US INVOLVEMENT IN WORLD WAR II Presen ted by: Shaylie Jimenez Edited by: Terrence Kelvin Quintero' Pinanood ko rin. Na wala na lang yung music tapos nakita ko yung sarili ko sa garden. Nagbubura ng k ungano. Pero hindi ko alam basta nakayuko ako. Then out of nowhere narinig ko yu ng boses ni Terrence.. 'Anong ginagawa mo?' 'Project ko syempre! Kailangan ko na ng simulan baka bumagsak ako eh.' parang alam ko ito. Ito yung day na dumating s i Dina at kinukuhanan niya ako sa camera niya. 'Sabi ko sa iyo gagawin natin ng sabay 'di ba?' Saka naman ako lumingon nun na parang walang alam sa buhay. Tapos nagulat yung itsura ko. 'Hey ano ba yan!' Ewan ko ba, nagtawanan yung classmate s namin nun. Maya-maya lang, nakita ko na kung ano yung mga nandun sa cd. Ako, n ung nasa living room nila kagabi. Tapos narinig ko si Tjay na tinatanong ako abo ut sa World War II nung practice, tapos ako naman eh panay ang explain ko. Talag ang nagpa-practice ako. Tawa pa ako ng tawa. Pero wala akong alam... ....wala ak ong alam na may nangunguha ng video ko. Panay ang speech ko nun, tungkol sa Pear l Harbor... sa role ng women nung war. Lahat-lahat ng pinapractice ko. Hindi nga lang ako nakatingin sa camera. Nakatayo lang ako doon habang pinapanood ko yung sarili ko na magsalita. May video pa ako na hawak ko yung mga drawing ko tapos ineexplain ko kung ano yun. Nanahimik na lang ako doon sa gilid. Then nakita ko yung video ko kaninang umaga. Kasama ko si Tjay. Then napatingin ako sa camera.. . kaya lang... biglang nawala na. Sa bandang dulo nakalagay... 'World War II Pre sentation... the Shaylie Jimenez Way..' Nung natapos yung video, nagpalakpakan y ung classmates ko. Saka lang ako tumingin kay Terrence. Napansin ko na nakatingi n siya sa akin.

"Sabi ko naman sa iyo tutulungan kita 'di ba?" "Pero hindi kita natulungan sa ne w media class mo.." sabi ko sa kanya. "You already did.." tinuro niya yung scree n, "Yan yung project ko. Video mo." I can't help it. Sa sobrang saya ko siguro, niyakap ko siya. Doon sa loob ng classroom. Wala kong pakialam nung tinukso na k ami ng classmates namin. Basta alam ko, saviour siya. At natapos na yung present ation ko. Ewan ko rin... but that day... Terrence became a whole new person for me.

***26*** Nagulat lang siya nung niyakap ko siya. Namula nga yung mukha niya eh. Ewan ko kung dahil ba sa sobrang higpit ng pagkakayakap ko at hindi siya makahin ga, o namumula yung mukha niya dahil--...nah. I don't think so. With Terrence? F at chance that he'd blush. Yeah right!!! So my greatest fear as of now eh wala n a. At least mataas yung grade ko. Yun kasi sinabi ni Ma'am Socstud. Si Terrence? Ayun, tinulungan ko na isoli yung mga hiniram niya sa Media Center. Nagthank yo u talaga ako sa kanya, pero sabi niya sa tone na parang wala siyang pakialam eh, 'Tinutupad ko lang yung sinabi ko. And sorry na rin nung nakaraan.' Sa katunaya n, ewan ko kung bakit nag-bother pa siya na mag-sorry. Kasi nung hinatid naman n iya ako, okay naman na. Hindi naman na ako galit sa kanya dahil nga nag-sorry na man siya. Pero tignan mo nga naman, gagawa at gagawa pa rin siya ng paraan para hindi mo ma-resist na patawarin na lang siya. I can't believe sa tinagal ko nang bestfriend si Tjay, ngayon ko lang narerealize na may crush ako sa Kuya niya. O r maybe matagal na, hindi lang ako aware??? Hay buhay!!! Paano ko naman sasabihi n sa bestfriend ko na may crush ako sa Kuya niya? That would be too weird. I gue ss... Nagpunta kami sa cafeteria nung uwian ng hapon. Uhaw na uhaw na kasi ako n un kasi napagod din ako sa P.E. Si Tjay galing kung saan, pero nagpakita rin nam an. Magkasalubong pa nga yung kilay niya nung dumating eh. "Sabihan mo nga yang pinsan mo ah! Nakakainis na! Binasa ba naman ako doon sa garden! Papansin eh!" n akita ko nga medyo basa yung damit niya, "Ano bang problema nun?" Bakit naman ga gawin ni Ran yun? "Nag-aaway ba kayo?" uminom naman ako ng soda nun. "Yun na nga eh, hindi naman. Nung dumadaan ako binasa ako tapos nagpanggap na hindi siya. E h siya lang naman ang may hawak ng hose. Ang weird niya ah!" Nakiinom naman siya doon sa iniinuman ko. Naubos nga niya eh kaya nagulat ako. Saglit lang din, dum ating si Terrence. Ewan ko ba, parang hindi ako mapakali na ewan kaya nilaro-lar o ko yung kamay ko sa ilalim ng table. "Hoy tinatawagan ka daw ni Mama hindi ka sumasagot." sabi lang niya na parang walang galang kasi 'Hoy' ang tawag niya. "N aka-off yung cellphone ko eh." "Nag-cellphone ka pa naka-off din naman pala." Na katingin lang ako sa kanya nung nakatayo siya doon. Medyo mahaba pala yung buhok niya sa bandang mata kaya medyo natatakpan. Cute din naman pala siya ngumiti ka hit papaano, kaya lang madalas nakasimangot eh. Nagulat na lang ako nung nag-sna p siya sa harapan ko. "Hey.." parang natauhan ako, "Bakit ganyan ka makatingin s a akin?" tapos naupo siya doon sa upuan na inupuan ni Tjay kanina. "Ahh... wala lang." "That's rude." sabi niya pero mahina lang. "Anong rude??" "Yung pagtingin mo kasi eh parang... kakaiba." umiling siya, "Hindi ka dapat ganun tumingin sa isang tao. Parang ina-analyze mo ko eh." "Nga pala, si Tjay saan nagpunta?" Bigl a na lang siyang nawala! Baliw din yung babaeng yun, hindi man lang nagpaalam sa akin? Iwanan ba

ako sa Kuya niya eh kinakabahan na nga ako makita 'to? "Hindi mo ba napansin? Ka alis lang. Sabi niya sa iyo may meeting siya." "Sinabi niya?" Siguro nga dazed n a dazed ako nun kay Terrence. Hindi ko matandaan na nagpaalam si Tjay eh. "Oo ng a pala!" ngumiti ako nun pero sa totoo lang, malay ko sa pag-alis ni Tjay. "Anon g ginagawa mo pa dito sa school?" "Balak ko sanang hintayin si Ran eh." "Hanggan g mamaya pa practice nila.. gagabihin na kayo ng uwi.." then nilaro niya yung sa lt and pepper shaker doon sa table, "May tanong lang ako..." Hindi siya nakating in sa akin. Nakatingin siya doon sa nilalaro niya. "Kung one day na lang ang nat itira sa mundo dahi end of the world na, anong huli mong gagawin?" Nagulat ako s a tanong niya. Tama bang dalhin na lang yun out of nowhere? "Bakit mo naman nata nong?" "Wala lang. May thread kasi doon sa website tapos yan yung tanong. Iniisi p ko lang kung anong gagawin ko kung one day na lang. Hindi ko masagot." tumingi n siya sa akin, "Kaya tinatanong kita." "Hmmm.. ako siguro.. baka susubukan kong hanapin yung totoong parents ko. Mahal ko naman parents ko ngayon, pero syempre minsan curious din ako kung sino yung biological ko 'di ba?" Nanlalaki na yung mata niya sa akin sa gulat. Oo nga pala, hindi niya alam yun. "Adopted ako. Nung baby pa. Pero happy ako sa family ko ngayon, so... kahit hindi ko mahanap yung biological parents ko, okay lang. Pero kung makilala ko man sila, gusto ko lang itanong kung bakit hindi nila ako ni-raise. Yun lang.." "Galit ka ba sa kanila?" "Oddly, hindi. Kasi kung hindi naman nila ako iniwan, eh di hindi ko makikilala parents ko ngayon 'di ba? God's will nga. Swerte pa rin talaga ako." ngumiti ak o. Sa totoo lang, masaya talaga ako sa buhay ko ngayon. Wala na siguro akong mah ihiling. "Napaka-religious mo no? I mean, usually kapag serious na bagay, you'll bring up God and religion." "Sa kanya naman naka-center lahat eh. Hindi ba?" ti nignan ko sya, "Bakit ikaw usually nasa labas ka ng simbahan kapag nagsisimba ka yo?" "Ayaw kong pumasok." "Bakit nga?" "May personal reason ako. Okay lang ba na sa akin na lang yun?" seryoso na siya nun. "Sure." May kinukuwento siya sa akin about sa classmate niya. Actually nakakatawa nga eh kaya tawa ako ng tawa. Siya rin naman. Pero ako habang kausap ko siya, tinititigan ko lang siya. Ang gwapo pala niya no? Alam ko hindi siya yung pinakagwapo sa mundo. Siguro nga kung ikuk umpara siya kay Arwyn, mas crush ng bayan si Arwyn. Pero si Terrence yung tipo n g guy na iba yung aura niya. Lalaking-lalaki ba. Pero kahit ganun, hindi mo maii wasang tumingin sa kanya. Kakaiba rin kapag kilala mo siya. Noon kasi iniignore niya ako. Pero ngayon.. nakakapag-usap na kami. "Ano masasabi mo?" hawak-hawak n iya yung back ng ulo niya. Uhmm.. ano na nga ba yung kinuwento niya?? "Ha-ha-ha! " ang peke ng tawa ko, "Oo!!' tapos tawa pa rin ako ng tawa nun. Madalas naman n akakatawa yung kinukuwento niya, kaya Oo na lang ako.

"Ow-kei. Sige una na ko. May homework pa ko eh. Bye." Nahihiya na akong tanungin kung ano yung kinuwento niya. Kanina pa ako nawawala sa sarili ko kakatingin ko sa kanya, nakakahiya na yun. Naghintay lang ako sa school. Medyo gabi na nga nu n eh. Kaya lang ayaw ko namang umuwi mag-isa, kaya nagpunta ako sa gym. Eksakto namang pagpasok ko, si Ran nun eh palabas na. Pawis na pawis nga eh. "Pinsan!" n akangiti siya ng nakakaloko at yayakapin niya sana ako. "Ran ano ba!" tinulak ko nga. Bwisit na 'to. Yayakapin ako eh pawis siya. Excuse me! "Ang baho-baho mo y ayakap ka sa akin." "Ang sama nito. Ikaw kaya mag-practice ng basketball ng dala wang oras hindi ka kaya pagpawisan?" binaba niya yung gym bag niya. "Hindi ka na magpapalit ng damit mo? O kaya mag-shower man lang?" Nakajersey pa kasi siya nu n. "Hindi na. Sa bahay na lang. Ganun din naman pag-uwi ko maliligo rin naman ak o." Naglakad na kami nun. Parang ang bigat-bigat kasi ng gym bag niya eh. Hindi naman na kami sumasakay kasi malapit-lapit lang naman yung bahay. Pero kung sore siguro ang buong katawan mo dahil sa practice, may mabigat kang bag na dala, at maglakakad ka pa pauwi, hindi naman yata tama yun. "Ran gusto mo ng tulong?" ti nuro ko yung bag niya. "Hindi na kaya ko na 'to no.." tumingin siya sa akin sagl it, "May tanong nga pala ako. Anong pangalan nung dude na nakita natin sa mall? Yung niyakap mo?" "Sinong dude??" "Yung.. taga private school? Na sabi mo nakada te mo?!?" "Si Carlo?!?" nagtaka naman ako nun. "Ayun. Carlo nga yata." tumango si Ran nun. "Naka-date ni Tjay. Hindi ako. Si Te rrence nga kasama ko nun.." tapos naalala ko na naman yun. One time thing, by ac cident pa na naging magkasama kami ni Terrence. Haay. I wonder if that will happ en again. "Bakit mo naman natanong?" "Hindi kasi siya mukhang mapapagkatiwalaan. " binilisan niya yung lakad niya. "Ran?" tinaasan ko siya ng kilay ko. "Totoo na man eh. Hindi niyo naman siya kilala kung kani-kanino kayo sumasama!" Hindi ako na-convince eh. Magkasalubong na yung kilay ko nun. "Randreii???" Hindi ko tinat awag ng Randreii si Ran. Kapag Randreii na, alam niya seryoso ako. "Taga ibang s chool yun. Malay niyo kung anong gawin nun sa inyo." Ano bang meron sa pinsan ko ??? Hinila ko siya sa jersey na suot niya tapos tumayo ako sa harapan niya. "Mr. Randreii Yu, aayusin mo ba mga sagot mo o gusto mong suntukin pa kita???"nakapa mewang na ako nun, "Anong problema mo kay Carlo?"

"I don't like him." sabi niya ng mabilis. "Ni-hindi mo nga siya kilala eh!" "Bas ta ayoko sa kanya!" Hindi niya ako hinintay maglakad. Kaya ayun, nakatayo lang a ko doon at nakikita yung likod ni Ran nun. Ang bilis niya maglakad. There's some thing fishy about my cousin. And this time... hindi ko palalampasin. "Owww.. I g et it.." sabi ko nun kaya napahinto siya. "You get what???" Tumakbo ako nun sa g ilid niya uli tapos siniko-siko ko siya sa tagiliran niya ng nakakaloko. "Nagses elos ka kay Carlo noh?" "A-ano? A-ako?" tinuro niya yung sarili niya, "H-hindi n o." "Kilala na kita Ran. Hindi ka naman ganyan eh." "Para kang siraulo Shay." sa bi niya sa akin na parang naiinis na talaga siya. Namumula na talaga yung mukha niya nun. Alam ko na... I can't believe it. "Ayaw mo talagang umamin?" "Ano nama ng aaminin ko??" Painosente pa kasi hindi naman bagay sa kanya. Nakakainis yung mga ganyan. Kinuha ko yung cellphone ko, at yun nga, hinanap ko yung number ni T jay. Ako naman si bruha, tinawagan ko. "Hello Tjay???" ang cheerful pa ng boses ko nun. Tinignan ko si Ran, parang namutla na hindi mo maintindihan yung mukha. "Anong ginagawa mo?" "Homework eh." narinig kong sinagot niya. "Busy ka ba masya do?" "Hindi naman. San ka na pala?" "Eto pauwi pa lang. Kasabay ko si Ran." nata tawa na ako nun, "Speaking of Ran, may gusto siyang sabihin sa iyo." Pabulong-bu long pa si Ran nun. 'Anong pinagsasasabi mo? Wala akong sasabihin!' "Ito na siya .." inabot ko yung phone kay Ran. Parang hindi siya mapakali na hindi mo maintin dihan. Kaya lang dahil nasa kanya na yung phone at tiyak naghihintay si Tjay, ni lagay din naman niya sa tenga niya. "Hello Tjay? Uhuh.. okay lang. Pagod. Oo nga eh.." hay sana lang alam ko pinag-uusapan nila.. "Yung sasabihin ko? Sabi ni Sh ay? Gusto kong sabihin eh... uhhh...." nagkakamot na siya ng ulo niya dahil naga alangan siya.. "I.. uhh.. j-just think you're pretty---" Nag-thumbs up ako kay R an nun. Sinabi niya rin!!! Nakita niya ako tapos sumimangot siya. "Stupid. I thi nk you're pretty stupid." tapos binaba niya yung phone ko. My jaw dropped. Bakit niya sinabi yun? Ang sakit nun ah! "Ano ka ba bakit mo sinabi yun? Baliw ka ba! Bestfriend ko yun eh!" nainis talaga ako sobra."Hindi ka naman torpe 'di ba? Ik aw na nga nagsabi may pagkaplayboy ka dati pa tapos si Tjay pa na bestfriend ko torpe ka???" Galit din yata si Ran nun. Iba kasi yung expression ng mukha niya.

"Bakit mo ba sinabi sa kanya na may sasabihin ako?!?" ang lakas ng boses niya, " Gusto mong sabihin ko sa kanya na may gusto ako sa kanya??? Yeah right! Bestfrie nd mo siya.. at kapatid siya ni Terrence na ngayon kaibigan ko na! Tingin mo hin di ba hindi ako naiilang nun?!" Bigla na lang niya akong tinakbuhan. Nung nasa g ate na sya ng bahay namin sabi na lang niya eh... "Oo natotorpe ako sa kanya! Ka si siya lang yung babaeng hindi ko alam ang gagawin ko kapag kaharap ko!" Pumaso k siya ng mabilis sa loob ng bahay. Naiwan tuloy ako doon sa bahay. Oh Lord. Yun g pinsan ko may issues sa buhay... "Para sa isang tao na marami nang naging girl friend... iba pa rin pala talaga kapag first time kang mainlove." sabi ko doon s a sarili ko. Nung nakapasok na ako sa loob ng bahay, hindi ko na kinausap si Ran . Natatawa nga lang ako eh. Saka baka pagod din naman siya. Bukas ko na lang siy a aasarin. Tumawag sa akin si Terrence. Nagtatanong kung gusto ko daw ba ng copy ng video nung presentation ko. Kaya umoo na lang ako. OO lang ang naisagot ko s a kanya. Maliban doon sa hello. Hindi talaga ako makapagsalita. Na tongue tied a ko eh. Ano ba naman yan.. ang bobo ko talaga! Kaya lang na-realize ko yung sinab i ni Ran. First time mainlove ng loko. Palibhasa player eh. Pero sabi niya, hind i niya alam ang gagawin niya kapag kaharap niya si Tjay. Minsan ganun ako kay Te rrence. Ngayon naman sa cellphone... Hindi kaya..... Nah. Hindi naman ako in-love kay Terrence 'di ba?

***27*** Maganda nga rin siguro yun. Yung may gusto si Ran kay Tjay. At least 'd i ba kung sila ni Tjay ang makasama, eh di ibig sabihin kami naman ni Terrence. Asa pa ko. Nung Saturday nga following that week, pumunta si Terrence sa bahay d ahil nga sabay kaming pupunta sa Day Care. Seryoso pa rin naman siya sa Communit y Service niya para doon sa scholarship. Kaya lang dahil medyo mainit na nun, na pansin ko na iba na yung itsura niya nung makarating siya sa bahay namin. Inaata ke na naman yata siya ng asthma niya nun dahil ang lalim ng paghinga niya, tapos medyo namumula na yung mukha niya. Buti nga hindi nag-blue eh, dahil kung ganun baka tumawag na ako ng ambulansiya. Trust me kung nakita niyo lang si Terrence na nag-blue yung mukha nun, baka mag-panic din kayo katulad ko. Nakakatakot nama n kasi. "Bakit ba wala kang inhaler?" inabutan ko siya ng tubig nun dahil galing ako sa kusina. "Ayaw ko nga nun. Wala namang cure sa asthma so why bother?" par ang naiinis na naman siya sa akin dahil topic namin eh yung asthma niya, "Drop t he subject na lang okay? Ayaw ko kasi ng kinakaawaan ako." "Sino bang maysabi na kinakaawaan ka?" Sa totoo lang, nagsinungaling ako. Naaawa nga ako sa kanya kap ag nakikita ko siya na may asthma attack. Parang hirap na hirap kasi siya na hin di ko maintindihan. Ang hirap din nun no? Parang may mga bagay dito sa mundo na hindi mo magagawa dahil may asthma ka. Pero minsan naglalaro din naman siya ng g uy stuff, wag lang sobra-sobra. So overrall, he's living a normal life just like the others. Dumating na din yung season ng interhigh basketball. Syempre, panay ang laban nila Ran at ng buong team nila ni Arwyn. Limang beses na silang lumal aban, isang beses pa lang silang natalo. So sa standing nila, nangunguna pa rin sila. Ang nakakatawa nga, natalo sila doon sa isa sa pinakamahinang team. Ang we ird nga eh. As usual kapag may laban, kasama namin si Terrence sa bleachers dahi l hindi naman siya kasali sa team. Minsan siya ang bumibili ng pagkain. Si Tjay sa lahat ng laban, dalawa yung hindi niya napuntahan. Kasi minsan either tinatam ad siya, or may meeting na naman siya sa club niya. Hinahanap nga siya ni Ran sa akin tuwing wala siya eh. Nanghahaba yung leeg sa likod ko. "Wala po siya.. may meeting daw sila ngayon." Pawis na pawis si Ran nun. May towel pa siya na puti sa leeg niya. Tinignan lang niya ako na para akong alien or something. "Sino ban g maysabi na hinahanap ko siya?" tapos ayun, iniwan akong nakatayo doon at magsh ower daw siya. Nakatayo nun si Terrence sa likuran ko at umiinom ng coke. Lumapi t lang siya nung mag-isa na lang ako. Nanghahaba nga siguro yung nguso ko nun sa inis ko kay Ran eh. "Tingnan mo yun pakipot pa eh halata naman!" sinasabi ko la ng sa sarili ko yun, pero dahil katabi ko nga si Terrence, naririnig niya. "Sino ng pakipot?" "Pinsan ko." then inayos ko yung bag ko, "Ang hirap niyong intindih in! Kayong mga lalaki! Tinutulungan na nga kayo, kayo pa itong ang hirap... bast a mahirap!!" "Ano bang sinasabi mo?" tuloy pa rin siya sa pag-inom ng coke niya na parang wala lang sa kanya na medyo naiinis ako. "For example, kaharap niyo yu ng babaeng gusto niyo. Kapag oras na ng usapan, you'll act stupid. Sasabihin niy o yung mga maling bagay. Like.. 'you're pretty stupid'. Sino namang nagsasabi nu n? Bakit hindi mo na lang sabihing you're pretty 'di ba?" Tawa ng tawa si Terren ce nun. Napaupo nga siya sa kakatawa niya eh. Hawak niya yung tiyan niya. Haay.. ang cute niya rin tumawa. Sana nga gawin niyang habit kaysa laging magkasalubon g yung kilay niya. "Ano namang nakakatawa?"

Hindi niya mapigilan yung sarili niya. Namula na naman yung mukha niya. Pero thi s time alam ko hindi dahil sa asthma niya, kung hindi dahil sa pagtawa niya. It took him another minute para tumigil. Hindi kaya may mental disorder yung kapati d ni Tjay? "A-ano ka ba?" ngumingiti-ngiti pa siya nun, "Ito lang masasabi ko. G enerally, may two sides ang guys. The outspoken one, and yung mga madalas tahimi k. Sabi ko GENERALLY, so hindi lang yun ang sides ng guys. So what I'm saying, s anay ka na sa pinsan mo na outspoken siya. Ang nangyayari, it flips. So the more na yung outspoken guys eh nagsasabi ng worst things sa girls, the more they're into the girl." "Ganun ba yun?" parang ngayon ko lang narinig yun? "That's how I see it. Wala naman talagang exact logic 'di ba?" ngumiti lang siya sa akin nun. Sa sinabi ni Terrence, the more I understood Ran sa feelings niya kay Tjay. Tap os naalala ko pa na tinawagan ko si Tjay dahil sabi ko may sasabihin si Ran kahi t wala naman, naisip ko na para talaga akong sira. Alam ko naman na natotorpe si Ran sa kanya, tapos ganun pa yung move ko. Nothing special happened the next fe w days... weeks.. so on. Daily routine pa rin kami. Yung tiyan ng Mama ko naku n akakagulat na ngayon. Malaki na kasi. Takot ko lang na baka nakalunok siya ng is ang buong pakwan or something. Kapag umuuwi nga ako sa bahay, madalas usapan nil a Mama at Papa eh yung pangalan nung baby. Nakaisip na sila ng pangalan kung bab ae daw yung magiging kapatid ko. Nasa table kami nun at kumakain, tapos sabi ni Mama.. "Shanadine." napatingin ako sa kanya, "Shanadine ang ipapangalan natin ku ng babae. Para kaparehas siya ni Shay, parehas S-H-A ang simula." Hindi naman ak o against. Kung tutuusin, maganda rin naman yung pangalan. Isa pa, si Mama excit ed yan, kaya siya na siguro ang bahala sa pangalan. Si Papa seryoso sa pagkain n iya. Parang, okay lang naman sa kanya kahit ano. "Eh kung lalaki? Anong ipapanga lan natin?" nakatingin siya doon sa plato niya, "Bakit hindi na lang natn isunod sa pangalan ng tatay ko? Porfirio." Na-choke ako nun kaya uminom ako ng tubig. Si Ran naman natawa kaya yung kanin na sinubo niya eh lumabas pa sa bibig niya. "Papa! Porfirio ka diyan!" sabi ko nga. "Uncle.." tumatawa pa rin si Ran, "Moder n day na. Hindi na uso yung pangalan na yun." "Pangalan lang naman. Isa pa tatay ko yun. Ang mahalaga sa isang tao eh kung paano ka lumaki.. hindi yung pangalan mo." Ako naman sarcastic yung pagkakasabi ko. "Oh malamang palitan niyo rin yun g pangalan kapag babae na. Baka Ignacia na susunod!" "Bakit hindi??" Nanlaki yun g mata ko sa Papa ko. Talagang dapat hindi siya ang magpangalan sa magiging kapa tid ko. "Uncle, isipin niyo na lang balang araw magkakaboyfriend of magkakagirlf riend yung magiging anak niyo. Parang hindi naman yata magandang tawagin sa pang alan na ganun."sabi ni Ran tapos humarap siya sa akin at humawak sa pisngi ko, " Ignacia, aking mahal. Tatahakin ko ang lahat makasama ka lamang!" Ako naman naki biro na lang din. Binaba ko yung tinidor ko at humawak din ako sa pisngi ni Ran. "Porfirio, irog ko. Ikaw lang ang aking sinisinta!" Pagkatapos nun tawa kami ng tawa na dalawa. Ang baduy kasi ng pangalan! "Kayong dalawa tigilan niyo yan." s abi ni Mama at tapos na siya kumain. "Ma! Huwag mon pag-iisipin ng pangalan si P apa! Ang baduy eh. Okay, mahal ko naman si Lolo, pero syempre Papa.. iba pa rin kung ikaw mismo ang mag-iisip. Hindi dahil sinunod mo? 'Di ba? 'Di ba???" "O siy a sige.. kung napakagaling mo sa pangalan bakit hindi ikaw ang mag-isip ng panga lan!" tumayo si

Papa para ligpitin yung pinagkainan niya. "Basta Shanadine na ang gusto ko kung babae." singit naman ni Mama. "Ok. Ako mag-iisip kapag lalaki. Tignan niyo lang maganda yung maiisip ko." That night bago ako matulog, naglista ako ng pangalan ng mga lalaki. Kasi gusto ko maging maganda rin naman pangalan ng magiging kapat id ko. Kahit na wish ko babae nga. Pero kung lalaki, hindi naman kailangang maar teng-maarte, pero hindi naman masama kung may class di ba??? Nung pasukan na nam in at hapon na, tumambay uli si Terrence sa tabi ko sa garden. Ayaw daw niya kas i na mag-isa ako na naghihintay kay Ran. Isa pa, wala nang masyadong students sa school ng ganung oras maliban doon sa mga may meeting sa clubs at nagpapractice . Madalas pa ako lang ang nandun, kung may mangyari daw na masama sa akin wala d aw makakaalam. Na-touch nga ako eh. Anyway, kinuwento ko sa kanya yung dinner in cident naming mag-anak. Ngumiti lang siya, pero hindi siya tumawa ng malakas gay a namin ni Ran. "Pero hindi ba tama naman yung Papa mo? Hindi naman mahalaga kun g anong ipapangalan niyo. Ang mahalaga kung lumaki sya, desente siyang tao." "Al am ko yun. Pero ayos din kung desente kang tao, at maganda rin yung pangalan mo. 'Di ba?" "Sabi mo eh." then nilabas niya yung sketch pad niya, "Nakaisip ka na ba?" "Hindi pa nga eh. Pero may listahan na ako." nilapag ko yung listahan ng na mes ng guys. Nag-drawing na naman siya nun. Ako naman eh nag-isip ng pangalan na pwede kong idagdag. Sinulat ko pa nga eh.. 'Li' pero usually kapag ganun, may k arugtong dapat. Wala nga akong maisip eh. "Ano bang magandang karugtong ng Li??? " tinignan ko siya dahil seryoso siya sa pag-drawing niya. Nakita ko na yung dra wing na yun. Familiar na. Pinakita na niya sa akin dati. Yung kaibigan niya na g uy na hindi ko pa nakikilala. "Bading ka ba?" yun lang ang lumabas sa bibig ko k aya nagulat din ako, "Uhhh... ibig kong sabihin.. kasi.. ano... lagi mo na lang kasing dino-drawing yung lalaki na yan." Mukhang hindi naman siya naasar. "Sabi ko nga sa iyo, matagal ko na syang hindi nakikita. Ayaw ko lang makalimutan yung mukha niya. Ikaw din naman 'di ba, ayaw mong makalimutan yung mukha ng kaibigan mo?" "Hmmm.. sure?!? Nasaan na ba siya?" "Hindi ko rin alam." maikli lang yung sagot niya. "Sorry sa tanong ko ah. Akala kasi nila bading ka. Pero alam ko hind i naman. Kasi tingnan mo..." tinignan ko siya, "May girlfriend ka ba?" Natawa si ya nun. "Tingin mo?" Umiling lang ako. "Eh di.. wala." sabi niya pero panay pa r in ang drawing niya. "Nililigawan?" This time, binaba na niya yung charcoal niya at tumingin siya sa akin. "Wala akong balak ligawan. Wala ring nililigawan. At lalong walang niligawan." ngumiti siya, "Hindi ko naman kailangan ng girlfriend. " "Pero 'di ba normal lang yun? Nakikipag-date ka naman 'di ba?" "Oo. Normal lan g naman na makipagdate 'di ba?"

Haay ang gulo niya!!! "Pero kung wala kang balak mag-girlfriend, ibig sabihin wa la ka ring balak mag-asawa."ganun din kalalabasan nun. Ang lungkot naman nun in the future, "May balak ka bang mag-pari?" "Wala pa naman. But I'll consider it." HUWAG! Ano ka ba! Nakakainis ka naman eh! Bakit mo naman icoconsider na mag-par i?? "Bakit ayaw mong magka-girlfriend?" "Actually kapag may girlfriend ka kasi, napakaphysical niyo madalas. Holding hands, kissing.. hugging.. alam mo na yun. Sa totoo lang, hindi ko alam yun. Kapag hinawakan ko ang kamay ng isang babae, h inalikan ko siya sa pisngi, o niyakap ko.. it doesn't mean special siya sa akin. It means I'm being friendly. Kaya yung iba, namimisinterpret nila ako." He's ju st being friendly. Yun lang ang ibig sabihin nun. "Pero kung gagawin ko yung mga bagay na yun dahil more than friends ang feelings ko para sa isang girl, eh hin di ko pa nagagawa." tumingin siya sa akin. Nagulat na lang ako nung nag-lean siy a sa table uli at one inch na lang siguro yung pagitan ng mukha namin. Sobrang l apit talaga. Parang hindi ako makagalaw nun sa sobrang kaba ko na rin siguro. Ba kit ba kailangang ilapit niya yung mukha niya sa akin ng ganun? "So... since hin di ko alam..." "Wanna' do it???" Psycho ba siya or what?

***28*** Nagulat talaga ako nun. Ni-hindi ako makakilos, at lalo akong walang na sabi. Siya naman eh seryosong nakatingin sa akin na parang casual na casual lang yung pagkakasabi niya. Dahil sobrang lapit ng mukha niya, hindi ko talaga malam an yung gagawin ko. Pakiramdam ko nun ako yung may asthma at hindi ako makahinga . May sakit ba siya at kung anu-anong pinagsasasabi niya? Saglit lang din, bigla na lang siyang umayos ng pagkakaupo doon sa bench, hinawakan yung tiyan niya, a t tumawa siya ng tumawa. Ako naman, nakitawa na lang din ng pilit. Saka lang ako nakahinga ng kaunti dahil hindi na malapit yung mukha niya sa akin. Nakita mo sana yung mukha mo! hindi niya talaga mapigilan na tumawa, Nagbibiro lang ako, baka siner oso mo. Hindi talaga siya tumigil sa kakatawa. Kung babae siguro siya eh napaluha n a siya ng kakatawa. Nung hindi na talaga ako makatawa, saka lang siya tumigil. Hey, hindi ako ganun. Sabi niya sa akin, and this time, ito na yung seryosong Terrence na madalas kong nakikita, Bakit ko naman gagawin ng walang feelings di ba? Tumango g ako at wala akong sinabi. Hanggang sa umuwi nga kami nun ni Ran eh nagiisip-is ip pa rin ako. Sa totoo lang kung talagang pagtutuunan mo ng pansin, ano bang na gustuhan ko kay Terrence? Sure thing ang hirap niyang intindihin. Hindi naman si ya athletic. Usually ginagawa niya yung mga bagaybagay sa sarili niya. Magugulat ka na lang, may plano pala siya doon. He s just this typical next-door-type of guy. Siguro nga yun yung nagustuhan ko sa kanya . He s real. Hoy, para kang siraulo diya katulala. May problema ka ba? Tinignan ko si Ran nun at ngumiti na lang ako sa kany a. Siya naman, napakunot noo na lang. Huwag mo nga akong ngitian ng ganyan, nakakat akot eh. Tapos lumayo siya sa akin. Hinabol ko naman siya para kasabay ko pa rin si yang maglakad. Then occasionally, titignan ko siya simula doon sa gilid at titin gin na naman siya sa akin na para akong alien. Shay, ang weird mo ngayon. Nauntog b a yung ulo mo? Ran, naisip ko lang anong nagustuhan mo kay Tjay? Tricky ques ako pero naglalakad pa rin siya ng diretso. Ewan ko ba. Lahat ng babae na niligawa n ko, either muse, cheerleader, o yung mga sikat sa school. Obviously si Tjay wa la sa mga yun. Kung ibabase mo nga sa kilos niya, baka nga classified as nerd si ya eh. Sinuntok ko nga siya sa braso niya. Ang sama mo! Bestfriend ko yun ah! T . Ikaw lalo ka na noon. Nung nakasalamin ka pa. Buti nga nag-contacts ka na ngay on eh. Binilog niya yung kamay niya at nilagay niya sa mata niya, Ganito ka noon oh! wa na lang ako. Siguro nga tama si Ran. Hindi kami kapansin-pansin ni Tjay. Simu la t simula pa naman hindi na talaga. Pero kahit ganun, hindi naming nakuhang maiing git sa iba. Si Tjay kasi nung makita ko si Ran nun, parehas na yung pagkakaseryoso ay Terrence kanina, Totoo siya. Nagulat ako nun. Coincidence nga siguro, pero nagulat ako na parehas kami ng reason. Alam mo yun? Sa dinami-dami ng babaeng niligawan ko at naging girlfriend ko, siya lang yun walang kaarte-arte. Hindi nagmamake-up. H indi preppy. Higit sa lahat siya lang yung babaeng kinakausap ako dahil.. ako si Ran. Hindi ako si Randreii Yu. Yung simpleng 'ako' lang. Wow I wonder how that fe

Sa old school kasi ni Ran, private school yun, sikat siya sa kanila. Bukod nga s a may kaya yung napangasawa ng Mom niya, magaling siya sa basketball at may itsu ra, hindi talaga malabong iba ang turing sa kanya ng mga tao. Natutuwa lang siya siguro ngayon at nagsisimula siya uli. Public school, senior year, tapos wala p ang nakakakilala sa kanya dahil transferee siya. Siguro yun yung change na hinah anap niya. Kahit na may mga babae pa rin sa school namin ngayon na tinatanong ak o kung may girlfriend si Ran, ngayon may babae siyang nakilala na gusto niya per o hindi naman siya hinahabol-habol. Kaya siguro nacha-challenge din siya kay Tja y. Pero kung titignan ko si Ran ngayon, mukhang wala naman siyang balak lokohin si Tjay. Yung playboy image niya siguro nun eh balak na niyang kalimutan. Bestfr iend ko si Tjay, at alam na niya siguro na kung saka-sakaling saktan niya si Tja y, eh magagalit lang ako sa kanya. Alam ko na! nagulat ako nun kaya napahawak ako sa ibdib ko, Alam ko na gagawin ko! Humawak siya sa magkabilang balikat ko. Ako naman, h ndi ko alam sinasabi niya kaya puzzled talaga ako. Kung sa amin lang din na dala wa, mas may topak siya. Shay, ano sa tingin mo kung kung kung tanungin ko si Tjay ung pwede kaming lumabas? Date ba? Nanlaki yung mata ko nun. Pero ngumiti ako. Sa w akas, sa tagal kong hinintay to eh may lakas na rin pala siya ng loob na magtanong. Inakbayan ko naman siya. I m all for it insan! Ang saya nga nun eh. Naisip ko na r mga possibility. Kung magiging si Ran at si Tjay, ibig sabihin nun eh madalas n a silang magiging magkasama. Hati na yung time ni Tjay sa akin, at lalong hati n a yung time ni Ran. Sa school tiyak silang dalawa yung sabay kakain. Kapag uwian tiyak ihahatid ni Ran si Tjay. Alangan namang sumingit ako sa kanila. So ang ka lalabasan, ako na lang ang uuwi mag-isa. Some change huh? Kahit ganun pa man, ma saya ako kung saka-sakaling mag work-out sa kanilang dalawa. After all, ang saya yata makakita ng changes. Excited nga ako kinabukasan eh, pero sabi ni Ran uwia n na lang daw niya tatanungin si Tjay para daw kung saka-sakali na ang isagot eh hindi, makakauwi siya ng walang nakakakita ng facial expression niya. Kunung sa bagay, may point din naman siya. Nung breaktime ng umaga at naglalakad ako galin g ng cafeteria, nakita ko si Terrence sa hallway malapit sa garden at hawak na n aman niya yung video camera niya. This time, wala siyang kinukuhanan dahil napan sin ko, kinukuhanan niya yung sarili niya. Natawa nga ako eh. Kumakain kasi ako ng Nova nun. So nag-decide ka na pala na from director slash editor, magiging actor k na??? nguya pa rin ako ng nguya nun. Napaatras siya nung nakita niya ako tapos big la na lang niyang sinara yung camera niya. Namula nga yung mukha niya sa hiya si guro sa akin eh. Bakit mo kinukuhanan yung sarili mo? tumabi ako sa kanya pero halata mong nahihiya siya dahil nakita ko siya. Ahh.. ano.. wala lang. Tinetesting ko lang . If it makes it any better, kapag gusto kong mag-pose ng maganda sa isang picture ki ukuhanan ko rin yung sarili ko kasi ayaw kong may kumuha dahil nakakahiya. Natawa n a siya nun. At least di ba, hindi na awkward. May assignment ka pa rin para sa new me ia class mo??? Umiling lang siya sa akin. Kakaiba rin hilig mo Terrence no? Mag-drawi g, manguha ng videos, web designing.. tinignan ko siya pero sa camera pa rin siya na katingin, Hindi katulad nung iba, hilig nila sports.

 Hindi ako pwedeng mag-sports! napaka-fierce ng pagkakasabi niya as if galit siya sa a in, Alam mo namang hindi ako pwede. Sorry. Yun na lang ang nasabi ko. Ang ewan k Bakit ba pinaalala ko pa yun? Bakit ka nagso-sorry?!? ano bang meron sa kanya? To an di ba? Hindi ako pwede? Iba yung hilig ko? Oo nga katulad nila nakakapaglaro ako , pero hindi ako pwedeng tumagal maglaro. Nilapag niya yung camera sa gilid niya ta pos yumuko siya, Bakit ako pa? Sa dinami-dami ng tao bakit ako pa? Terrence okay k -- Lagi nilang sinasabi hindi naman ako nag-iisa. Na normal pa rin naman ako. Pero ku g wala naman siguro to di ba mas normal ako?!? 'Di ba??? Sabihin mo nga! Mas magagawa ko yung gusto ko 'di ba? Parang galit na galit siya. Akala ko ako yung sinisisi niy a, pero habang tumatagal naiisip ko na mas lalo niyang sinisisi yung sarili niya . Hindi mo naman kasalanan eh. Hahawakan ko sana siya sa balikat niya kaya lang bigla na lang siyang tumayo. Humarap siya sa akin pero hindi niya ako tinignan. Sa paa niya lang siya nakatingin. I m sorry. Hindi ko sinasadya yung sinabi ko. Sorry. Hi maintindihan ng mabuti. Pero naisip ko, kung ako rin ang nasa kalagayan ni Terre nce, darating at darating yung panahon na mapapagod ako. At hindi ko rin siguro maiiwasang magtanong Bakit ako??? Wala nga ako sa sarili ko nung matapos sabihin sa akin ni Terrence yun. Hanggang sa nag-uwian na nga kami ng tanghali at tumambay uli ako sa garden, parang di maalis sa isip ko yung itsura niya. Parang ang tagaltagal na niyang gustong sabihin yun. Nung mag-isa ako, nakita ko na lang na may dalawang 4th year students na umaalalay kay Ran. Nasa gitna siya at yung express ion mukha niya eh namumula pa. Parang wala siya sa sarili niya kaya ako naman eh tumayo kaagad nung iniupo nila si Ran sa bench. Oh my God, anong nangyari sa kanya ? tinignan ko si Ran pero parang wala talaga siya sa sarili niya, Bakit namumula yung pisngi niya??? Yung isang lalaki ang sumagot. Kaya ako naman eh tumingin sa kanya. Si ampal siya. Kilala mo yung kapatid ni Quintero niyaya niya yata sa date kaya ayan n ko ng kamay ko yung bibig ko at lumuhod ako para ka-level ng mukha ko si Ran. Sin ampal ka niya? Dalawang beses pa! tumawa yung isang 4th year naman. Tinurndown ng walang balak sumagot si Ran. Ano ba yan, state of shock yata siya. Napansin k o na umiiling-iling din yung dalawang kasama niya. She said no ? Tawa ng tawa yu ang kasama. Sinampal siya kasi akala nagbibiro siya. Sabi nung isa na hindi ko naman ilala, Tapos nung sinabi niya na hindi siya nagbibiro, sinampal uli siya. Ano ba yun? Anong nangyari kay Tjay? Ibig sabihin.. hindi siya umoo sa iyo? Kaya ka ganyan?? Ra n??? shinake ko nga siya. S-shay.. medyo nanginginig pa yung boses niya, She sa

AAAAHHHHH!! Hindi ko talaga mapigilan. Nakisigaw na lang din ako at niyakap ko si Ran May date silang dalawa! Bago nga mag-uwian nun, inaasar ko pa si Tjay. Sabi niy a, hindi naman daw niya kasi aakalain na yayayain siya ng pinsan ko. Ang nakakah iya pa daw nun, ang dami daw nakatingin kaya nasampal niya si Ran. Akala niya da w kasi eh niloloko siya sa harap ng tao. It turned out, may crush pala si Tjay k ay Ran. Kaya lang dahil nga pinsan ko, nahihiya daw siyang sabihin sa akin. Baka daw kasi maging awkward sa aming lahat. Pero nung sinabi ko na okay na okay ako doon, mukha wala naman nang naging problema. Oo nga pala, y-yung Kuya mo ba ayos l ang siya? Saka naman siya nag-seryoso. Umuwi na siya bago mag second period. May asth a attack. Nag-stay siya sa clinic kaya lang pinauwi na rin. Nagkakaroon na naman ng tantrum. Then tinignan niya ako, Moody nga yun lately. Parang babae na may mens. s ngumiti siya sa akin. E-ewan ko ba. Kanina kasi parang nagalit siya sa akin na hind ko maintindihan. Punta kaya ako sa inyo? Wala rin naman siya doon. Pupunta siya sa t ta namin. Sa bahay nila Rae. Naalala mo yung pinsan ko di ba? Yun. May project yata sila. Si Kuya tutulong. Bukas o sa isang bukas na siya uuwi. Ahh napag-isip na g balak mo para bukas sa date niyo ni Ran? Anong anong balak pinagsasasabi mo? ? E di.. yung damit ko sa bahay. Excuse me??? parang hindi naman yata tama y his. Ang damit lang ni Tjay sa bahay nila eh either jeans, or brown na pants. Do n t get me wrong, meron pang ibang kulay pero yan ang pinakamarami. Balak kong tulun gan si Tjay sa date niya, nagpunta ako sa simbahan nung hapon para magpaalam na hindi ako makakapunta sa Day Care. Sinabi nga sa akin ni Sister na si Terrence d in daw eh one week advance na daw na nagpasabi na hindi siya pupunta this Saturd ay. Naalala ko naman yung project ng pinsan nila. Masyado lang ready si Terrence . Dahil nandun na naman na ako sa simbahan, niyaya ako nung isa sa kasama ko sa choir na kumanta raw kami. Kaya ayun, nag-keyboard pa siya doon sa gilid tapos t inugtog niya yung kinanta namin dati. If there's one more gift I'd ask of You, Lord It would be peace here on earth As gentle as Your children's laughter All aroun d, all around Si Kuya Arnold ang nag-keyboard. Kahit kailan talaga ang mga church s ongs nakaka-relax. Kahit ano pang sabihin nila na nerd ako, masyadong religious. . wala akong pakialam. Your people have grown weary Of living in confusion When wil l we realize That neither heaven is at peace When we live not in peace Inuulit lang namin yung chorus nung kanta. Nakangiti nga lang si Kuya sa akin eh. Matagal na siya dito sa simbahan, kaya sanay na ako sa kanya. Ang galing nga niya sa keybo ard eh. Grant me serenity within For the confusions around Are mere reflections Of what's within What's within me.

Bago ko pa naulit yung chorus eh tumigil si Kuya dahil nag-ring yung cellphone n iya. Sinagot naman niya kaya ako rin eh tumigil na. Joseph?? Anong boring ka diyan! Oo nga kaya marami ka nang kasalanan eh! sabay tawa naman si Kuya Arnold. Matutulog? Punta ka nga dito! Tara dito may papakilala ako sa iyo! then tumingin siya sa akin, Oo yung isa sa choir. Busy? Tapos na school ah! Saglit lang naman. Lagi ka na lang diyan sa practice na yan. Sige na nga di na kita pipilitin. Basta sa susunod alisin o naman yung sumbrero mo kapag nasa simbahan ka. Tapos nun bumaba na niya yung phon e niya. Napatingin tuloy ako doon sa main door ng simbahan. Nakita ko na may nak atalikod na lalaki nun na pababa na. Nakaputing sumbrero. Tinaas lang niya yung kamay niya na parang nagsasabing nagpapaalam na siya. Sino yun? Si Joseph. Dumadaa dito paminsan-minsan lalo na kung may nangyari. Sabi ni Kuya Arnold tapos inayos ni ya yung mga papel na nasa harapan niya, May attitude kung badtrip yan. Ang hirap ihandle. Pero matino naman kausap kapag nasa mood. Sa Trinity High School pumapas ok yun. Kaya may pagkaspoiled. Kaya naman pala eh. Private school pumapasok. Ang Tr inity High, isa sa pinakamandang school dito sa amin. Mahal naman yung tuition. Kaya ayun, huwag na lang. Magtiya-tiyaga na ako sa school ko. Kahit na walang up uan madalas. Tumayo na rin ako nun. Magpapaalam na sana ako kay Kuya kaya lang l umabas si Father. Nakita naman na niya ako kaya hindi na ako nakaalis kaagad. Oh ba ta ka, kumusta ka naman? Ayos lang po Father. Nag-bless naman ako, Kayo po? os hinimas niya yung tiyan niya na medyo malaki. Tumitingin-tingin siya sa likod ko nun kaya ako naman eh tumingin din. Ano po yun? Hindi mo ba kasama yung kaibig taka naman ako. Sinong kaibigan po? Yung bata nun na nagpanggap na ako. Tumawa er, Nakakatuwa yung batang yun. Si Terrence po? Ayun. Si Terrence nga. Tu po eh. Hindi ko po kasama. Baka nasa kanila siya ngayon. Mabuti naman at nagkaayos n kayo. Tumingin siya kay Kuya Arnold, tapos sa akin uli, Tama yung ginagawa niyong dal wa. Dapat nagkakaintindihan kayo. Tumango lang ako. Nung nakausap ko siya nun eh natu a naman ako sa kanya dahil sinabi niya sa akin yung mga pinoproblema niya. Kaya bilang magkaibigan, dapat nagtutungan kayo. Kapag kay Father talaga nanggaling, hin di ko maiwasang ma-enlightened Isa pa, kung hindi mo lang alam, sinabi niya sa akin a aw ka niyang nasasaktan. Dahil Dahil isa ka sa babaeng pinapahalagahan niya bukod sa pamilya niya. yun???

sinabi niya talag

***29*** Grabe. Na-shock ako dun. Si Father na siguro ang least expected ko na m agsisinungaling sa akin kaya hindi ko maiwasang paniwalaan yung sinasabi niya. S i Terrence pinapahalagahan ako??? Parang ang sarap lang sa pakiramdam na alam mo ng may nagpapahalaga sa iyo na isang tao. Umuwi ako nun na parang siraulo na sob rang saya. Si Ran nun, ayun kauuwi lang din niya at naunahan pa niya ako. Naghan ap pa nga siya ng maayos na damit niya eh. Sa katunayan, hindi mahirap hanapan n g damit si Ran. Halos lahat kasi ng nasa closet niya pamporma talaga. Karamihan mahal pa. Medyo inispoil ng nanay niya eh. Tinulungan ko naman siya doon. Sabi n iya kasi hindi daw siya mapakali. Ang weird din makipag-date ng pinsan ko no??? Ayun, dumating din naman ang araw ng date. Ang ginawa ko eh umalis ako ng maaga sa bahay namin dahil lalakad pa ako papunta sa bahay nila Tjay. Tutulungan ko si ya na mag-ready para sa first ever date nila ng pinsan ko. Si Tita Jayne pa nga ang nagbukas, at sa ngiti niya alam ko na alam niya na may date ang anak niya. K unsintidor no??? Hindi naman. May tiwala lang siguro sila kay Ran dahil pinsan n g bestfriend ng anak nila ang kadate ni Tjay. "Si Tjay po???" tinanong ko si Tit a Jayne nung binuksan na niya yung pinto. "Nasa kwarto niya nakahiga." sagot ni Tita Jayne sa akin. "Nakahiga pa po???" Dali-dali naman akong tumakbo sa kwarto niya. Dahil nga madadaanan yung kwarto ni Terrence, hindi ko naman maiwasang hin di tumingin. Napansin ko na walang tao sa loob. Saka ko lang naalala na pumunta nga pala siya sa bahay nila Rae. Kaya nga pala wala rin siya sa Day Care ngayon. Nung papunta na ako sa kwarto ni Tjay eh nakita na may pile na naman ng cds si Terrence sa kwarto niya. Ang dami nga eh. Pero dahil kwarto niya yun at wala yun g may-ari, ayaw kong makialam. Nakita ko naman si Tjay na nakahiga pa sa kama ni ya. At ang masama pa, nagkalat yung damit niya at

nakatingin lang siya sa kisame. "TJAY!!! ANO KA BA! MAY DATE KA PA NAKAHIGA KA L ANG DIYAN!!!" sumigaw nga ako kaya lumingon naman siya. Binalik din naman niya y ung ulo niya sa pagkakahiga. "Pwede pakisabi kay Ran 'di na lang tuloy yung date ???" Para akong nabingi nun. Hindi pwedeng hindi matuloy yung date. Pinaghandaan ni Ran yun tapos wala lang? "Hindi pwede ano ka ba!" humawak ako sa kamay niya at hinila ko siya para tumayo, "Dali na magbihis ka na!" "Wala nga akong isusuot !" Binitawan ko yung kamay niya at parang matamlay naman na napahiga uli si Tjay . Alam ko namang sinadya niya. Nagtingin ako doon sa closet at nakakita ako ng p uting skirt at pink na blouse na sleeveless. Kinuha ko naman yun tapos binagsak ko sa kama niya. "Yan na ang isusuot mo." Pinaupo ko siya doon sa harapan ng sal amin niya at sinimulan ko siyang ayusan. Parehas kami ni Tjay na hindi mahilig s a make-up, pero this time eh nilagyan ko siya ng lip gloss na nagpapa-red pa rin ng lips. Ang cute nga tignan kasi natural lang ang dating. Then nilagyan ko siy a ng blush on na konti lang, so medyo pink yung pisngi niya na parang hindi blus h on ang dating. Hay ang weird. Mahirap talaga pag wala kang alam sa makeup. Ina yusan ko rin yung buhok niya. Meron siyang malaking hairclip na kapag nilagay mo sa likod ng buhok, mukhang butterfly kahit hindi naman. Nung nilagay ko yun sa kanya, nagclear out talaga yung mukha niya. Ini-spray ko rin siya ng pabango at tinulak ko siya doon sa closet niya at magpalit na siya nung damit na kinuha ko. Siya naman ang bagal-bagal kumilos.. nagpalit din naman siya. Siguro 15 minutes na, hindi pa rin siya lumalabas. "TJAY ANO BA!!!!" "AYOKO NANG LUMABAS!" sumiga w naman siya doon sa closet nila. Matapos siguro ang mahaba-habang paghihilahan, nanalo naman ako at napalabas ko rin siya. Ayaw pa nga niya eh. Pero dahil naka yuko siya nun, pinatayo ko siya ng diretso at tinignan ko siya mula ulo hanggang sa paa. Hindi na ako makapagsalita nun. Literally, speechless talaga ako. "ANO? Sabi ko na nga ba ayaw ko na eh! Magpapalit na nga ako!" pabalik na sana siya u li nun sa closet kaya lang hindila ko naman siya. Hinarap ko siya doon sa malaki ng salamin nila. Hindi ko kasi alam kung anong sasabihin ko, so mas maganda sigu ro na ipakita ko na lang sa kanya. Parehas kami ni Tjay na nagulat nung matapos ko siyang ayusan. Nagulat ako dahil hindi ko aakalain na ganoon pala siya kagand a. I'm not saying hindi siya maganda, pero hindi kasi mahilig mag-ayos ng sarili niya si Tjay. Kaya nung naayusan siya at nagbihis ng cute na outfit, pati ako n apanganga. Pero higit sa lahat na ikinagulat ko eh may talent pala ako para magayos ng iba. Hindi rin kasi ako girly na girly. Ewan ko kung saan ko napulot yun g talent ko ngayong araw na ito. "Oh my God! Tjay ang ganda mo!" "Nakakainis ka naman eh!" sabi niya tapos yumuko siya, "Hindi kaya ako mukhang clown? Baka tawa nan ako ni Ran!" "Sisipain ko siya kung tawanan ka niya!" sabay tumingin ako doo n sa wall clock niya,"Lukaret!!! Late ka na! 'Di ba hihintayin ka niya sa kanto? ??" Dali-dali namang hinawakan ni Tjay yung paa niya dahil naka-heels siya. Kinu ha rin niya yung purse niya

at tumakbo doon sa pintuan. Grabe, unang solo date late kaagad. "Good luck!!!" " Thanks nga pala!!" Tinignan ko siya hanggang doon sa pintuan. Kaya lang huminto siya bigla na para bang may nakalimutan. "Oo nga pala, pinapabigay ni Kuya.." ta pos may inabot siya sa akin na papel, "Bye na!" Tumakbo na si Tjay hanggang sa h indi ko na nakita. Hay sana maging maganda yung kalabasan ng date nila. Nung wal a na siya sa paningin ko, tinignan ko yung inabot niya na papel sa akin na galin g daw kay Terrence. Ang liit nga eh, pati yung nakasulat sa loob sobrang liit ka ya hindi ko pa mabasa nung unang beses. Kaya lang 'di ko talaga maintindihan. Hi ndi dahil sa malabo yung mata ko. Ito ba naman ang ilagay niya: 'MBBQS Ok?? Terr ence' Ehem... Sus akala ko naman kung ano na. Yun lang pala eh... ANO DAW??? Tat anungin ko sana si Tjay kaya lang wala naman na siya. Ano ba ito? Code sa comput er? Kasi parang wala yata akong maintindihan na kahit isa. Tinanong ko rin si Ti ta Jayne, pero hindi daw niya alam. Wala naman daw kasing nababanggit si Terrenc e sa kanya. Actually wala naman daw talagang binabanggit si Terrence sa kanila t ungkol sa school o kahit ano pa man. Madalas daw kasi nasa kwarto eh. Sinubukan kong tawagan yung cellphone niya para itanong ko. Kaya lang nung tinawagan ko, n ag-ring naman doon sa kwarto niya. Tama bang iwanan ang cellphone??? Ayun, naisi p ko tuloy na itanong na lang sa school. Nagpaalam na ako kay Tita Jayne, at kay Tito Kevin na rin, at umuwi na lang ako mag-isa. Wow kawawa naman ako. Ako na l ang yata ang walang lakad. Pinsan ko at bestfriend ko eh may date, si Terrence m ay ginagawa doon sa bahay ng pinsan niya rin... samantalang ako stuck sa loob ng bahay at walang ginagawa. Uhmm.. not really. My mom kept me busy. Dahil nga lum alaki-laki na rin yung tiyan niya, madalas nakataas yung paa niya. Dalhin mo sa akin ito, at dalhin mo iyan ang drama ng nanay ko. Ako naman dahil nga buntis ng a, pinagbibigyan ko na. Phew! I can't wait na manganak na ang nanay ko sa baby s ister ko. Or brother. Pero gusto ko sister. Okay rin naman kahit lalaki. Haay.. bahala na!!! Bakit ba nagpapanic ako??? Ano na kayang nangyayari sa date ni Ran and Tjay??? MBBQS??? Nanay ko buntis??? Teka matagal ko nang alam yun eh... Arrr rggghhh!!! Sumasakit na ulo ko! Parang lahat na lang nasa akin ah. Kahit gusto k o na gawing busy yung sarili ko, pumapasok at pumapasok sa isip ko yung mga kung anu-ano. "Ayan nag-iinarte ka pa kasi! Nawala na tuloy si Juan Jose sa iyo!!!" Napatingin ako sa Mama ko. Nanonood ng telenovela. Ayun, carried away na naman. Hindi nga ako nanonood nun eh. "Ma, kung hindi magpapakamartir yung bida, eh di magiging masaya na sila ni Juan Jose, tapos na kaagad yung istorya. Pinapahaba n ga nila eh. Tingnan mo sa susunod niyan susundan niya yung babae..."

Teka, akala ko ba hindi ako nanonood??? Tinanong ko rin yung nanay ko kung ano y ung MBBQS kung alam niya. Sabi niya noong araw daw may contest daw na Ms. Body B eautiful Queen Search... or something like that. Tapos sabi ko imposible naman y un.. kaya sabi niya bakit daw kasi may nag-iiwan ng note hindi naman daw maintin dihan??? Maliban sa pagkeep up ko sa nanay ko, hinintay ko lang si Ran na umuwi dahil gusto ko nga na malaman yung latest na balita sa kanila ni Tjay. Balak ko nga sanang tawagan yung phones nila, kaya lang naisip ko baka naman makaistorbo ako. Syempre sino bang gusto maistorbo sa date 'di ba? Saka para naman akong asu ngot na tatawag-tawag pa. Kaya siguro ayun, mas maganda na lang na naghintay ako . Gabi na nun eh hindi pa umuuwi si Ran. Dahil naiinip na rin ako sa kakahintay, natulog na rin ako nun mag-isa. Antok na antok na kasi ako eh. Nagising naman a ko ng madaling araw at binuksan ko yung pintuan ni Ran, pero nakadapa na siyang natutulog at yung mukha niya eh nasa unan niya. Hindi naman tamang gisingin ko s iya. Ako na siguro ang pinakamaagang nagising sa bahay nung Sunday dahil hindi n a ako makatulog. Naalala ko na naman kasi yung MBBQS. Bakit ganun no, kapag mero ng kang hindi maisip, talagang hindi ka titigil hangga't hindi mo nafigure-out? Hindi naman siguro totoo sa lahat, pero minsan ganun ako eh. Maaga nagising si M ama at si Papa. Sabi nila, 11 na daw ng gabi umuwi si Ran kaya daw puyat. Ako na man kaysa panoorin ko maghilik si Ran, naisip ko na pumunta na lang kina-Tjay at para siya na lang ang tanungin ko, at the same time, tanungin din si Terrence k ung ano na namang kababalaghan niya. Tumawag muna ako, at sabi ni Tito Kevin eh tulog pa rin daw si Tjay, pero pumunta pa rin ako. Si Terrence ang nagbukas ng p into nila, pero nung nakita niya ako eh nagdire-diretso siya uli sa kusina nila at kinuha yung kinakain niya. Nag-breakfast pa lang kasi siya nun. Papasok na si ya sa kwarto niya kaya lang hindi ako mapakali. Tanungin ko na nga.. "Terrence!" sumigaw ako kaya huminto siya pero hindi naman tumingin, "Saglit lang. Yung tun gkol doon sa note---" "Tinapon mo na ba??" "Huh???" "Sabi ko kung tinapon mo na ba? Kasi kung hindi pa, itapon mo na. Hindi para sa iyo yun. Nagkamali lang ako. " Ayun, pumasok na sa loob at sinara yung pinto. Ano na namang problema nun?? Hi ndi nga yata siya morning person eh. Masyadong masungit!!! Sabagay kahit hindi m aaga, masungit na talaga si Terrence. Pinasok ko si Tjay sa kwarto niya. Bumango n naman siya kasi inalog-alog ko yung kama niya. "Ano ba natutulog yung tao eh!" sabi niya tapos tinakpan niya ng unan yung mukha niya. "Ano ka ba! Gumising ka! Ikuwento mo sa akin yung nangyari!" "Mamaya na! Tinatamad pa ako.." tapos tinal ikuran niya ako para hindi ko na siya makita. Naupo na lang ako doon sa kama niy a dahil ayaw naman niya yatang magpatalo. Kinuha ko yung unan niya pang isa, at sumandal ako doon sa headboard niya. "Meron ba yung Kuya mo? Kasi ang sungit na naman niya sa akin kanina." sabi ko na lang doon mag-isa. Ewan ko kung tulog ba si Tjay o nakikinig. "Saka yung note na binigay mo, 'di naman pala para sa akin yun. Sabi niya nagkamali lang siya. Kaya naman pala hindi ko maintindihan." Nung sinabi ko yun, bigla na lang tumayo si Tjay sa pagkakahiga niya. Pero halata mo ng inaantok pa siya. "Ooh... that's odd. Siya pa nga nagsabi na huwag ko daw kal imutang ibigay sa iyo, the night before. Imposible namang nagkamali siya kung ay aw niyang kalimutan ko 'di ba? Sabi pa nga niya alam mo na yan kapag binigay ko sa iyo." "Ewan ko dun. Yun ang sabi niya eh." "Ano bang sabi sa note???" Kinuha ko naman yung note doon sa bulsa ko. Lukot-lukot na nga, may punit pa. Sobrang l iit nga nun eh.

Si Tjay naman napakunut-noo dahil hindi niya rin siguro mabasa. Saglit lang tumi ngin siya sa kisame. Then tumingin siya sa akin. "Ano???" "Alam ko na kung ano i to.." sabi niya tapos tinaas niya yung note sa mukha ko, "It's a steak." "Steak? ?? Bakit naman niya isusulat yun???" "Teka nga... may date ba kayo na nakalimuta n mo?" sabi niya sa akin na may halo pang paghihinala. "Wala no! OA ka. Hindi ng a nagyayaya yung Kuya mo eh." tapos tumingin ako doon sa gilid,"Wala naman.. At least..." "Not that I know of." Aaaahhhhhhh!!! ***30*** Kung may date man kami ni Terrence at hindi ako nakapunta, kasalanan ko ba at hindi ko alam? Ni-hindi naman kasi maintindihan yung nasa note niya. What in the world is MBBQS??? I mean sino namang matinong tao ang makakaintindi nun? "Mongolian BBQ Steak. Favorite ni Kuya yun eh!" Napanganga ako sa kanya. Parang nababasa ni Tjay iniisip ko ah! Kanina lang nagtatanong ako kung ano ba yung MB BQS. Tapos ngayon may sagot na siya. Masubukan nga uli. 'Nagtanong ba si Terrenc e sa akin before???' "Ibig sabihin special ka. Ganun ba yun kung dadalhin ka niy a sa place na nagseserve ng isa sa favorite na steaks niya?" Sabi ko nga hindi m agwowork. "Malay ko dun! Saka hindi ko naintindihan kaya wala naman akong kasala nan technically." "Pero usually nagyayaya yun beforehand. Saka hindi naman siya magsusulat ng kung ano kung alam niyang hindi mo maiintindihan 'di ba?" "Hay nak u! Tatanungin ko na nga lang! Kaysa nama nanghuhula ako 'di ba?" Lumabas ako sa kwarto ni Tjay nun. Siya naman eh bumalik sa pagkakahiga niya. Dahil ako eh nali lito sa bagay-bagay, pumunta ako doon sa kwarto ni Terrence na half open ngayon. Nakita ko na piles ng cd na nasa kama niya, may sketch pad, ung video camera at kung anu-anong kalat na nagpamukha tuloy sa kanya na busy. Kahit na half open y un, kumatok pa rin ako. "Terrence? Pwedeng pumasok?" Huminto siya doon sa pagkal ikot doon sa camera niya. Tinaas niya ng konti yung ulo niya dahil narinig niya ako. Hindi siya lumingon. Saglit lang, yumuko na uli siya at kinalikot niya yung camera niya.

Nung una nagpapakabait pa ako. Alam ko naman na galit siya eh. Pero kasalanan ko ba na hindi ko maintindihan? Tapos ngayon sisisihin niya ako. Umupo ako doon sa edge ng kama niya. Side view ko lang siya nakikita. Pasimple pa ako na tumiting intingin sa kanya. Busy pa rin siya doon. Hello? Earth to Terrence? May tao dito !!! Mas mahalaga pa rin yung camera mo? Mukha talagang wala siyang balak kausapi n ako. Kaya ayun, hindi ako nakapagpigil... "Ikaw naman kasi eh! May panote-note ka pang nalalaman hindi ko naman maintindihan! Kung magyayaya ka sana ng date, diretsuhin mo na lang para hindi ako nalilito ok?" This time, huminto na talaga siya sa pagkalikot niya sa camera niya. Tumingin siya sa akin ng super seryoso, kaya ayun hindi ko alam kung galit ba siya o ano. Tumayo siya sa side niya sa ka ma tapos lumakad papunta doon sa kinauupuan ko. Nakatayo lang siya doon sa harap an ko, kaya napatingala pa ako para makita ko yung mukha niya. "I'm not asking y ou for a date. I'm telling." Aba, hindi naman yata tama yun. Ano ako, slave na s unud-sunuran? "Hoy!" yun na lang ang sinabi ko kaya tumayo na ako. Magkalapit la ng ang height namin ni Terrence. Mas matangkad siya ng kaunti, pero hindi ako na hihirapang tignan siya. Magtataray na sana ako kaya lang dinugtong niya... "I'm not asking, because I already did. And I'm telling.. telling you where to go. Yu n yung ibig sabihin ng note." "So tama si Tjay? Yun yung Mongolian chuva tienes? " napatingin ako na parang nalilito nanaman ako na ewan. Tinalikuran niya ako nu n. Humawak siya sa ulo niya na parang binibigyan ko siya ng headache. Aba "Niyay a mo ako?Kailan?" Humarap siya uli sa akin. Seryoso pa rin siya nun. "Yan yung m ahirap sa iyo eh. Papasok dito.." tinuro niya yung kaliwang tenga niya,"Lalabas dito." tinuro niya yung kanang tenga niya. "You heard me, but you didn't listen. Tinanong kita ages ago. I told you it's either we'll go out and eat stew meat, or Mongolian BBQ steak. Sabi ko I'll let you know. You said yes. Remember me ask ing you that?? Yung day na sinabi mong adopted ka. Now if you can't remember tha t, may issues ka." "Teka nga.. teka nga.." hindi kaya yun yung.. nasa cafeteria kami at nagpapantasya ako? Tapos bigla na lang akong umoo dahil hindi ko naintin dihan yung kwento niya? Magdadahilan pa sana ako. Kasi kung alam ko naman talaga , pupunta naman ako. "OUT!" tinuro niya yung pinto niya. Humawak din siya sa bra so ko, "I said out." Nung nasa labas na ako eh nakatayo pa rin ako sa labas. Sin ara niya yung pintuan niya. Tumama pa nga yung ilong ko sa pinto eh. Hala, ikick -out daw ba ako? Hindi naman yata tama yun. Kakatok pa sana uli ako para makipag -ayos, kaya lang mukhang mainit yung ulo eh. Saka na nga lang! Fine.. kasalanan ko naman pala! Tinapik ko yung ulo ko ng kamay ko. Ikaw naman kasi eh, Oo ng OO hindi naman alam kung ano yung inooohan. Sa susunod nga makinig ka na nga Shay! Ayun nga. So much for my first solo date tapos 'di ko pa sinipot. Well ano pa ng a bang magagawa ko dun sa taong galit sa akin? Mag-sorry 'di ba? Ayun, ayaw nama n ako kausapin. Hindi ko tuloy kinausap the rest of the day.Tapos yung pakay ko na magtanong kay Tjay sa date nila ni Ran, hindi ko na nagawa. Tinanong ko siya, pero hindi talaga ako nakinig so wala naman akong naintindihan. Kasi may sarili pa akong problema para makinig sa love story nila.

Dumating naman yung Monday. Nakasalubong ko si Terrence nun pero wala talaga ako ng lakas na loob na mag-hi man lang. Hindi niya ako nakita, kasi nakayuko siya n un at may hinahanap sa bag niya. Binilisan ko na lang yung lakad ko para 'di niy a ako mapansin. Busy na sa school namin. Paano ba naman eh malapit na ang laban ng school namin at ng Trinity. Syempre si Arwyn may pagka-OA yun at competitive, so masyado na niyang pinapump yung team namin. Pumunta ako ng gym nun kasama ko si Tjay. Gusto daw niya kasi manood mag-practice si Ran. Feeling ko nga magthro w up ako sa dalawang yun eh, but oh well... "Kailangan naming talunin yung mga y un! Ang yayabang nung mga taga Trinity! Akala nila dahil private school sila eh ganun na sila kagagaling! Pinagmamalaki pa yung jerseys nila!" "Sa katunayan mas maganda naman talaga jerseys nila." sabi ni Arwyn na tumatawa-tawa pa doon sa g ilid, "Pero tama ka doon. Kailangan nga nating talunin sila. 3 years nang champi on yung school nila 'di ba? Kaya pala ganun na lang sila magmalaki eh." "Kaya ng a kailangan nating mag-practice lalo." sabi nung isa na hindi ko kilala. "Sino b a Captain sa atin?" sagot naman ni Arwyn. Kapag ganyang scene naman ang maabutan mo kung kadarating mo lang sa gym, parang ayaw ko nang makita. Masyadong hot 't ong mga players namin eh. Seryoso na sila. Makakalaban na kasi nila yung Trinity High. Sila lang lagi ang umaagaw ng Championship sa school namin. Sa totoo lang , mas mapepera yung tao sa Trinity. Mas magagaling siguro mag-basketball dahil l aging nananalo. At syempre lalo pang mas magaganda yung jerseys nila. "Balita ko yun pa rin yung Captain nila. Yung nakalaban natin last year." "Yung magaling m ag 3-point shot?" "Oo yun." Nagpapahinga na yung mga players nun dahil ang tagal -tagal na nilang nagpa-practice. Nung napatingin nga ako sa bleachers, nakita ko ng may nakayuko at may nagda-drawing na naman. Gusto kong lumapit, pero parang n agdadalawang-isip ako. Nasa gilid na naman siya, palibhasa hindi siya makapaglar o. Baka magka-asthma na naman siya. Lapitan ko kaya??? Pero natatakot ako. Baka kasi.... Sige na nga... Kinuha ko yung bola na ginamit nung mga players. Pumunta ako doon sa gilid at tumayo ako sa bandang kanan niya. "Wow.. ganda ng sketch n atin ah." for the first time nitong mga huling araw, isang puno na nasusunog ang dina-drawing niya. Bigla na lang niyang sinara yung sketch pad niya. Tinaas niy a yung ulo niya pero hindi tumingin sa akin. "Terrence, gusto mo maglaro tayo ng basketball. Tayo lang???" Inabot ko yung bola sa kanya. Tinignan naman niya. Ki nuha niya yung bola, tapos tumingin siya sa akin. Nginitian ko na lang siya. Kay a lang nagulat na lang ako, nung binato niiya ng malakas yung bola at tumama doo n sa ding-ding. Sa sobrang takot ko, napaatras ako. Nagtinginan nga yung mga tao sa amin eh. "Kung gusto mo maglaro, maglaro ka mag-isa mo." sabi niya tapos lum abas na siya ng gym. Si Terrence ba talaga yun??? Grabe naman. Ako na nga itong nakikipag-ayos tapos siya pa itong nagsusungit. Gusto ko na nga mag-sorry doon s a nangyari eh, tapos ganyan pa siya. Siguro nga na-shock ako na ganun na lang yu ng ginawa niya at nakita ng maraming tao. Hinabol naman siya ni Ran, dahil napan sin niya. Usapan kasi namin ni Ran na hindi na siya magiging overprotective sa a kin, pero asahan mo sa ganitong bagay nandito siya. "Hoy ano bang problema mo?!? " narinig ko na sinigaw ni Ran nung kalalabas lang ni Terrence ng gym. Hindi ako makakilos. Nakatayo lang ako doon. Hindi ko alam kung ano nang pag-uusap ang gi nawa nila.

Si Arwyn ang lumapit sa akin. Medyo yumakap pa nga siya eh. "Okay ka lang ba?" n arinig ko na medyo concern din siya, "Sabi ko naman sa iyo eh, kung sa akin ka l ang din naman nagkagusto, e di hindi kita gaganyanin. Mas gwapo pa naman ako kay Terrence." Kahit kailan talaga ang yabang nito! Pero ewan ko kung natural self lang ni Arwyn yun o pinapatawa niya lang ako. "Sino namang maysabi na may gusto ako kay Terrence??" Si Tjay naman ang sumagot nun. "Obvious kaya." sabi niya tap os ngumiti siya. "Obvious ba?" tanong ko naman at nahiya na ako nun. Nagtawanan sila nun. Si Ran nun lumalabas na naman yung pagkaviolent niyang tao, kaya inawa t na nung ibang ka-team nila. Pumasok na siya sa loob at umupo. Si Terrence para ng wala lang reaction. "Di bale ako bahala dito.." sabi ni Arwyn ng nakangiti ta pos lumabas siya. May hawak siya na bola nun. Ang nagulat lang ako, binato niya kay Terrence, pero nasalo ni Terrence sa dibdib niya. "Pare kung wala kang gusto kay Shay, hindi mo siya dapat ginaganun. Mahal ko yan eh.."tapos tumingin siya sa akin sa likod at kumindat na halata mong nagbibiro lang siya, "Balak ko sanan g ligawan si Shay nun kaya lang nakakahalata ako na may gusto sa kanya kaya nagg ive way na ako eh. Pero ngayon na wala naman pala, e di ayos na tayong dalawa." Yung hawak ni Terrence na bola nun eh pinatalbog niya mula sa pagkakahawak niya. Sa sobrang lakas, tumama nga sa bubong eh. "Siraulo ka pala eh! Umayos ka Arwyn ! Baka hindi ko alam magawa ko sa iyo!" hinawakan niya sa jersey si Arwyn. "Baki t nagagalit ka? Nagseselos ka ba?" Saka lang binitawan ni Terrence si Arwyn nun. Tumalikod na siya para umalis. Ewan ko kung bakit ganun na lang katindi yung ga lit niya para sa simpleng date. Paalis na siya nun. Nagdire-diretso na siya ng l akad. Naisip ko, it's now or never. Kaya ako naman... "Terrence!" sumigaw ako pe ro hindi pa rin siya huminto nun, "Gusto ko lang sana bumawi. Alam ko naman kasa lanan ko eh. Bakit hindi na lang natin gawin uli 'di ba? Bukas kung gusto mo. It 's not as good as Mongolian.. whatever something. But I'll try my best. Hihintay in kita sa tapat ng school tomorrow night okay???" Saka lang siya huminto nun. H indi talaga siya lumingon. "Maghintay ka hanggang kailan mo gusto. Hindi ako pup unta." Ngumiti na lang ako kahit hindi niya ako nakikita. That seems fair. "Alam ko." sabi ko sa kanya kahit na wala siyang pakialam sa sinasabi ko, "Alam ko hi ndi ka pupunta."

"Pero hihintayin pa rin kita. Kahit anong mangyari hihintayin kita."

***31*** Malungkot ako nung gabi na iyon. Pakiramdam ko may kung anong mabigat s a dibdib ko. Lahat din nagulat sa sinabi ko, pero si Terrence nun eh nagdire-dir etso at parang wala siyang pakialam sa sinabi ko. Hinding-hindi ko makalimutan y ung expression ng mukha niya. Siguro nga kung magsalita siya eh ang tono ng bose s niya eh galit, pero iba yung nakikita ko sa mukha niya. Para bang nalulungkot siya na nagaalala na hindi ko mawari. Hanggang ngayon nakikita ko parin yung its ura niya na yun. Iyon din kaya ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog ngayon ? O dahil nakokonsensya ako sa ginawa ko? Puno't dulo kasi, ako talaga ang may k asalanan kahit saan ko tignan. Siguro nga bandang 4 na ng umaga ako nakatulog. T apos 6 o' clock kailangan gising na ako para magready para sa school. Dalawang o ras lang talaga yung tulog ko. Kaya nga nung bumangon ako, antok na antok ako at pagod. Nakaligo na si Ran nun. Ako naman nilalaro-laro ko pa yung pagkain ko da hil siguro inaantok ako, at the same time kabado para mamayang gabi. "Shay okay ka lang?" tanong ni Ran sa akin habang pinupunasan niya ng towel yung ulo niya. Siguro nga matamlay yung ngiti ko, tapos tumango lang ako sa kanya. "Alam mo, hi ndi mo naman kailangang pumunta. It's Tuesday night and---" Alam ko badtrip si R an kay Terrence dahil sa inarte niya kahapon. Kukumbinsihin niya lang ako na huw ag nang maghintay, pero nag-decide na ako na itutuloy ko. "Ran, pupunta ako. Mah alaga sa akin yun eh." "Darn. Ang swerte naman ni Terrence sa iyo!" sabi niya ta pos umiiling-iling pa siya. "Basta ingat ka lang ah. At kung kailangan mo ng sus undo sa iyo, tawagan mo lang ako." Pumasok naman ako. Most of the time sa klase ko nun eh natulog lang ako. Actually sinandal ko yung ulo ko na hindi masyadong halata na natutulog ako para hindi ako pagalitan ng teachers ko. Nag-work naman eh. Alam ko nakakahiya na matulog sa school. Pero ganun talaga, sobrang antok na antok ako nun. Si Tjay lumapit lang sa akin ng breaktime, binilihan ako ng pagk ain, at ako naman eh umupo ng maayos. "Oi kain ka muna bakla." nginitian niya ak o kaya that time, I'm so glad na bestfriend ko si Tjay, "Ikaw naman kasi bakit n agpupuyat ka?" Kinuha ko yung sandwich na dala niya. Nakatingin lang ako doon ha bang ina-unwrap ko. "Hindi kasi ako makatulog kagabi." Saglit namang nanahimik s i Tjay. Alam ko tinitignan niya ako nun. Narinig ko na lang na sinabi niya.. "Hi ndi nga ako kinausap ni Kuya eh. Nasa kwarto yun buong gabi. Ang aga umalis. Hin di ko pa nakikita sa school ngayon. Pero pumasok naman sabi ng mga kaklase niya. " then cheerful na yung sumunod na tono niya, "Naku 'wag mong pinagpapapansin yu ng tao na iyon! Siraulo yun eh!" Ewan ko ba. Worried ako na hindi ko maintindiha n. Worried siguro na hindi siya darating. Pero sinabi naman na niya sa akin na h indi siya darating, pero bakit magtitiyaga pa akong maghintay 'di ba? Siguro nga doon lang din magiging fair para sa kanya. Na maghintay naman ako, para sa kany a. Wala sina Ran, si Arwyn, at yung ibang nasa varsity basketball ng school. Nag pa-practice daw sila sa gym eh. Mamayang gabi na pala yung laban nila. Pero dahi l kasabay nga nung so-called date namin ni Terrence, hindi na ako makakapunta. N ung una hindi naman mahalaga sa akin dahil hindi naman ako mahilig sa basketball . Pero in the end nanghihinayang din ako dahil hindi ko mapapanood sina Ran. Nun g natapos yung whole day of school, nagsimula na naman akong kabahan. Walang sig n ni Terrence ako na nakita. Siguro dahil iniiwasan niya na dumaan sa hallway na min. Okay na rin siguro yun dahil kung magkita kami eh hindi ko rin naman alam a ng sasabihin ko sa kanya. Nag-goodluck naman si Tjay sa akin. Sabi niya kung mag bago daw yung isip ko, pumunta na lang ako sa Championship game. Tumango lang ak o, pero alam ko na maghihintay ako para sa kanya.

Umuwi muna ako ng bahay at sinabi ko kay Mama na uuwi ako ng gabi na. Sinabi ko na may pupuntahan pa ako, at baka sumilip din ako sa game nila Ran. Gustong pumu nta ni Mama sa game, pero ayaw naman siya papuntahin ni Papa. Overprotective nga si Papa kasi nga buntis si Mama. Hindi na umuwi si Ran. Siguro nag-practice sil a o nagpapahinga kasama ng team niya sa school.. hindi ko alam. Six ng gabi ang game. Hindi talaga ako aabot. Sa school gaganapin yung game. Sa may gym namin. P ero dahil malaki nga yung school namin kahit public, sa kabilang side pa yun ng school. Ako naman nung dumating ako eh naupo ako doon sa bench sa harap ng schoo l. Doon ako maghihintay, gaya ng sinabi ko. Dahil sa harapan ako ng school naghi hintay, nakita ko naman ang kung sinu-sinong tao. Yung iba kilala ko at tinatano ng nila ako kung anong ginagawa ko doon at hindi pa ako pumasok sa loob, kaya si nabi ko na lang na may hinihintay nga ako. Yung iba naman pinagtitinginan ako na parang naweweirduhan sa akin. Siguro iniisip nila kung anong ginagawa ko doon. Nakaupo rin ako doon nung dumating yung team ng Trinity. Nasa school service sil a nun. Ang ingay-ingay kasi nila kaya napansin ko kaagad. Black yung jerseys nil a na may neon green na lining. Kumpara nga sa team namin, mukhang mahal yung kan ila. Pare-parehas din sila ng sapatos, pati ng gym bags. Lahat sila eh may face paint sa mukha na parang mask ba. Kaliwa eh black na paint na iba't ibang style na gusto nila siguro, samantalang yung sa kanan naman eh pure green lang na nata takpan yung mukha nila. No wonder may aura sila ng, "cool rich kids." Panay ang cheer nila nun kaya ako naman eh nakatingin lang sa kanila. Wow, grabe talaga an g team spirit nila. Tumingin yung iba sa akin dahil ako lang yung nakaupo sa lab as, pero yung iba naman eh hindi ako pinansin at nagdire-diretso lang sa loob. A t that moment, nagkaroon ako ng urge na pumasok sa loob at panoorin kung gaano s ila kagaling maglaro. Kaya lang naisip ko, kailangan panindigan ko na maghintay ako dito kagaya ng sinabi ko. Nakita ko si Carlo at si Rae kasama ng mga barkada siguro nila. Manonood kasi sila ng game eh. Hindi katulad ng iba, huminto silan g dalawa sa harapan ko para kausapin ako. "Shay, anong ginagawa mo dito? Hindi k a ba manonood ng game? Magsisimula na ah."tinanong ako ni Carlo nun. "Kaya nga. Sabay ka na sa amin." sabi ni Rae tapos tinuro niya yung mga barkada nila sa lik od. "Uhmm.. thank you pero may hinihintay kasi ako eh. Enjoy niyo na lang yung g ame." "Ganun ba?" nagkamot si Carlo ng ulo niya, "O sige pala. Una na kami sa lo ob." Nakaupo lang ako doon mag-isa. Narinig ko na nagsimula na yung game dahil h anggang sa kinauupuan ko sa harap ng school eh naririnig ko yung sigawan. Dumili m na nun at ang tanging ilaw lang na nasa poste sa labas ang natitirang liwanag. Tinignan ko yung clock sa cellphone ko. 6:30 na nun pero wala pa ring Terrence. Mukhang tinotoo niya yung sinabi niyana hindi siya darating. Nung una nakababa sa sahig yung paa ko. Saglit lang tinaas ko. Hindi talaga ako mapakali, sinandal ko na yung ulo ko doon sa gilid. Saglit lang eh may grupo ng mga lalaki na duma ting at may hawak sila na maliit na pillow na nakalagay yung pangalan ng school namin. Nabibili lang kasi yun sa labas. Dahil mag-isa lang ako doon, hindi ko si la pinansin at baka alam mo na... masasamang tao pa iyon. Yung isang lalaki ang lumapit sa akin. Lumuhod ng konti dahil nga nakasandal ako doon sa poste. Tinano ng niya kung okay lang daw ba ako. Kaya ayun sabi ko okay naman. Binigay niya sa akin yung pillow na binili nila at akin na lang daw. Mas kailangan ko daw sa ng ayon kaysa sa kanila. Para daw hindi ako mahirapan sumandal. Ayaw ko pa nga tang gapin dahil nakakahiya, pero ini-insist niya kaya pumayag na rin ako. Nagthank y ou na lang ako tapos nun pumasok na sila sa loob. Tama nga yung lalaki. Hindi na masyadong masakit yung leeg ko nung may unan na. Tinignan ko yung relo nun, nas a 6:37 na. Gutom na gutom na rin ako nun. Tatayo na sanaako para bumili ng pagka in, kaya lang naisip ko baka yung time na umalis ako eh saka naman dumating si T errence. Nagbago yung isip ko at naupo na lang ako. Panay kagat na ng lamok yung braso ko. Namumula na nga eh. Nakapantalon ako kaya hindi naman nakagat yung le gs ko. Pero sa braso ko talaga, ang dami ko nang kagat.

Bandang 6:45 naman nung lumabas si Tjay galing sa loob. May inabot siya sa akin na jacket. Sabi niya hiniram daw niya sa isa sa mga lalaki sa loob. Para daw hin di ako lamukin, gamitin ko na. Natuwa naman ako doon. Half time pa lang daw kasi , kaya nakalabas siya. Ngayon pa lang yung half time dahil dumami daw ang seremo nyas bago sinimulan yung game. Sabi nga niya pumasok na ako sa loob dahil abnorm al naman daw yung Kuya niya para paghintayin ako ng ganito katagal, pero sinabi ko na maghihintay ako doon. Bumalik din siya sa game. Gusto nga niya mag-stay ka sama ko pero sabi ko i-enjoy na niya. Sabi niya sa akin, tie daw yung score. Med yo tight pala talaga yung laban. Panay ang tingin ko sa relo. Walang Terrence pa rin. Wala talaga siyang balak dumating. May dalawang babae pa nga na lumabas da hil half time pero late na dahil bumili pa sila ng snacks nila. Binigay nila sa akin yung extra nila. Naaawa siguro mga tao sa akin at panay ang bigay nila sa a kin ng kung anu-ano. Hindi naman ako makatanggi, dahil gutom na gutom na talaga ako nung mga oras na iyon. I waited and waited for a couple more minutes. It's n ot till 6:57 nung may lalaki na hindi ko naman kilala ang lumapit na naman this time ng malaman ko kung bakit wala si Terrence. "Hey, ikaw yung girl na naghihin tay kay Terrence 'di ba?" tinanong niya ako na parang alam ba niya. Tinignan ko siya na parang nagtataka. Siguro napansin niya na parang nagtatanong yung istura ko kaya bigla na lang niyang dinagdag... "Alam ng mga 4th years. Syempre ipagsi gawan mo ba naman yun sa gym." sabi niya pero nakangiti siya, "Anyway, pumunta l ang ako dito para sabihin sa iyo na huwag ka nang maghintay dahil hindi siya dar ating." Nakaramdam ako ng inis nun. Sino ba siya para sabihing huwag na akong ma ghintay 'di ba? "Ano bang pakialam mo, gusto kong maghintay dito!" Pero cool lan g siya. As in wala lang na sinungitan ko siya. "Kanina pa siya nasa loob. Assign ed siya sa new media para kumuha ng sample videos ng game.""Pero ngayon talagang hindi siya makakarating dito kung saka-sakali mang pinlano niya dahil naglalaro siya sa loob." Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit naman maglalaro si Terrence pa ra sa team eh hindi naman siya kasali??? "Nagloloko ka ba?" "Bakit naman ako mag loloko?" natatawa na siya sa akin nun, "Naglalaro nga siya nitong 4th quarter. K asisimula pa lang. Pinalitan niya si... si Yu. Mali yung bagsak kanina kaya hind i masyadong makalakad. Eh yung iba injured, kulang naman sa players kaya nagpris inta siya." "ANO???" Yu?? Si Ran yun ah! Kahit wala talaga akong balak na umalis doon, pumasok na ako. Nandun si Terrence sa loob, may pilay siguro si Ran... ka ilangan nandun ako. Sumabay ako doon sa lalaki. Hindi ko na nga siya pinansin eh . Dinala niya ako sa side ni Tjay. Nandun kami sa bandang likuran at sobrang dam i ng tao. Nakita ko na nasa gitna yung mga naka-blue at nakablack. huminto lang siya saglit, "Shay!!" sumigaw si Tjay nung nakita niya ako, "Pumasok ka rin!" niyakap naman n iya ako. Naka-jacket pa rin ako nun. Pakiramdam ko nag-iinit yung braso ko hindi dahil sa jacket, kung hindi dahil doon sa kagat ng lamok. "Anong nangyari?!? Ssabi nung lalaki.." hinihingal-hingal pa ako nun dahil tumakbo ako,"S-si Ran daw ...""OKAY LANG SIYA! NA-SPRAIN LANG SIGURO PERO OKAY LANG SIYA!!! NANDUN SIYA SA GILID!" sabay turo niya doon sa side ng team namin at nakita ko nga si Ran na s hirtless, pero black yung shorts na suot niya. Sumisigaw si Tjay dahil hindi kam i magkarinigan. "S-si Terrence daw... naglalaro???"

Ang hirap nila makita dahil sa dami ng tao. Then nung nakasingit ako ng kaunti, nakita ko yung isa sa tumatakbo. Ang may suotng #21 Yu na jersey, eh walang iba kung hindi si Terrence. Hindi ko alam anong nangyayari. Basta tinignan ko yung s coreboard at nung una eh lamang ng 1 point yung Trinity. "NAKIKITA MO BA YUNG #8 ???" tinanong ako ni Tjay at medyo nabibingi na ako sa sigawan, "YUN YUNG CAPTAI N NG TRINITY. SIGURO HALF NG SCORE NILA SIYA ANG MAY GAWA. MASYADONG MAGALING. K ATAPAT SIYA NI ARWYN KANINA, PERO SYEMPRE MAS MAGALING... WOOOOOO!" sumigaw si T jay pero hindi ko alam kung bakit. Nasa team na namin yung bola. Nung makita ko kung bakit, hawak ni Terrence pala. Hindi ko pa siya nakita maglaro ng tunay na basketball dahil nga iniiwasan niya siguroat may asthma siya. Pero ngayon nakiki ta ko, pinagpapawisan siya at seryosong-seryoso siya sa laro. Yung Captain ng Tr inity eh sobrang bilis tumakbo. Kanina lang eh nasa kabilang side siya ng court, tapos ngayon nasa tapat na siya ni Terrence na nag-dribble ng bola. Siguro hina harangan niya para hindi makalapit si Terrence ng ring. Grabe talaga yung game n a yun. Last quarter na, pero ang bilis pa ring tumibok ng puso ko. Lahat nun nak atutok na sa game. May 3 minutes pang natitira. Pero lahat seryoso, lalo pa ngay on na lamang ng isa yung Trinity High. Masyado nang pumped ang audience. Dahil n ga sa close fight yung nangyayari, nagtatalo yung cheer para sa school namin, at para sa school ng Trinity High. Nakita rin namin si Carlo, pati yung pinsan nil a Tjay. Kahit na kalaban namin ang school nila, wala namang personalan sa amin y un. Panay pasahan lang ng bola ang nakikita ko. Nauubos na unti-unti yung oras, pero panay pasahan lang. Lamang pa rin sila. Kung wala pang nag-shoot ngayon, ma laki ang possibility na matatalo kami. Nung last 10 seconds na lang, hindi ko na kinaya. Halos lahat na ng tao sa bleachers eh nakatayo. Ako eh naupo at hindi k o kayang panoorin. Matatalo na naman kami. Ganito pala kapag nanonood ka ng laro , nakakakaba ng sobra-sobra. Bigla na lang tumunog yung buzzer. Lahat nagsigawan na. Pati si Tjay eh nagtatatalon sa tabi ko. Nung tinignan ko siya, nakangiti s iya nun kaya naisip ko na baka nanalo kami. Kaya lang, saglit lang din, bigla na lang siyang namutla na hindi ko maintindihan. Nagkagulo na nun sa gym. Ewan ko ba. Dahil nakaupo ako, natabunan na ako ng mga tao. Sinubukan kong tumungtong, p ero dahil hindi naman ako katangkaran... wala ring nangyari. Bago pa ko walang m akita ng tuluyan, nakita ko si #8 ng Trinity High. Siya pala yung sumisigaw ng ' Padaan! Ano ba magpadaan kayo! Tumawag kayo ng ambulansiya!" Kaya lang nung naki ta ko kung sino yung hawak-hawak niya, isa sa mga naka-blue... Isa sa naka-blue. May kung sinong nasaktan galing sa team namin. At katulad ni Tjay, namutla nga siguro ako dahil nakita ko kuing sino. Wala na akong pakialam, tinulak ko yung m ga nasa harap ko at tumakbo ako nun. "RAN??? ANONG NANGYARI???" Nakita ko na yun g mukha niya. Nakapikit na yung mata niya. Hinding-hindi ko talaga makakalimutan yung itsura niya nun. "ANONG NANGYARI ANO BA???" Si Tjay nun nasa gilid lang at hawak niya yung bibig niya. Parang na-shock siya na hindi ko maintindihan. "Bil isan niyo po! Dalhin niyo na siya sa hospital!!!" Hindi ako tumigil nun. Yung re feree, yung coach, at yung ibang players eh pumalibot na kay Terrence. Si Ran ha lata kong nagulat din, pero hindi siya makatayo dahil nga may sprain yung paa ni ya. "RAN ANONG NANGYARI???""E-ewan ko. Pagkatapos nung game humawak na lang siya sa sahig tapos hindi na siya tumayo." Napalingon ako doon sa mga tao na nagkaka gulo kay Terrence. Gustung-gusto ko lumapit, pero malabo na iyon. Tiyak hindi ri n naman nila ako papalapitin. Ang ingay-ingay sa gym. Yung Captain ng kabilang t eam ang may hawak kay Terrence. Sa isang tao na galing sa kabilang team,

worried siya para kay Terrence. Yung mga tao nun na dumating na galing sa ambula nsiya, may kung anuano muna silang ginawa kay Terrence bago nila binuhat ng daha n-dahan at dinala sa ambulansiya. Umiiyak si Tjay nun. Siguro masyado siyang nag -aalala sa Kuya niya. Pinilit niya yung mga tao na pasamahin siya sa ambulance d ahil kapatid siya, at sinama naman siya. Hindi ko alam kung anong nangyari at bi gla na lang nag-collapse si Terrence. Siguro dahil sa asthma niya... who knows? All I remember nung sinara na yung pintuan ng ambulance, nagsisimula na namang m ag-blue yung mukha niya. Kagaya noon sa Day Care nung hindi na naman siya makahi nga. Hindi ako makakilos. Parang gusto kong umiyak na hindi ko maintindihan. Ala m ko magiging okay lang siya, pero parang ang hirap kalimutan nung mukha niya na ganun. Pakiramdam ko tuloy parang ang hinahina niya. Yung Captain ng Trinity eh lumapit na doon sa mga ka-team niya. Malapit lang ako sa kanila, kaya naririnig ko sila. Yung iba sa kanila eh naalis na yung face paint dahil na rin sa pawis nila. But nobody seems to care. Narinig ko lang yung Captain ng Trinity High na tinatanong yung mga ka-team niya kung sino daw ba si Yu ng team namin. And may s inabi siya na si Terrence lang ang nakagawa nun sa kanya, and something about Te rrence being one heck of a player. Nag-stay lang sila doon saglit. Syempre inann ounce na kami yung bagong champion for the first time in three years. Although m asaya kami, medyo malungkot yung team dahil may nasaktan. Kahit na hindi member si Terrence ng team exactly, he's the one who made the game ball. 91-90. We won by one point. Hindi ko na mapigilan yung sarili ko nun. Naluluha talaga ako na h indi ko mapigilan. Lumapit sa akin si Rae. Si Carlo nun sumama na sa barkada nil a. Medyo malungkot din si Rae dahil pinsan pa rin naman niya yung dinala sa hosp ital. "Hey, I see you're worried just like I am. Gusto mo sabay tayo pumunta sa hospital?" Tinignan ko lang siya. Tumango naman ako afterwards. Si Ran nun eh ni lingon ko. Binigyan niya ako ng nod na sige lang at magiging okay naman na siya. Kaya ayun, sumama na ako kay Rae. Nung naglalakad kami ni Rae papuntang sakayan , nananahimik ako. Siya lang ang nagsasalita nun. "I don't know what he's thinki ng!" sabi ni Rae na parang naiinis na ewan, "Alam naman niyang hindi siya built para maglaro, nagprisinta pa. Lalo pa ganun ka-intense na game? Terrence can be pretty stupid." Wala akong sinabi. Basta nakatingin ako sa sahig nun. "Sana hind i na lang siya naglaro.""B-baka naman... gusto niyang ipakita sa lahat na health y siya.""Eh hindi naman siya as healthy as the others.""---despite his asthma." Tumingin sa akin si Rae nun. "Yeah, he's asthmatic alright." parang irritated si ya na hindi mo maintindihan, "So you're his girl pala." sabi niya sa akin kaya n agulat ako, "I heard you ditched him sa date niyo.""Ako??" tinuro ko yung sarili ko, "I didn't. H-hindi ko alam na may date pala kami.""Takot magkagirlfriend yu ng mokong na yun eh. Kaya walang nililigawan. Akala nga namin nung una bading si ya eh.. hindi naman.." ngumiti siya sa akin, "So nung nalaman ko na nanliligaw s iya sa iyo, wow some change.""Hindi siya nanliligaw." umiling lang ako kay Rae. "Well at least pinopormahan ka niya, and may effort kahit papaano. Hindi naman n iya ginagawa yun. Katulad nga ng sabi ko, takot nga siya magkagirlfriend.""Bakit ba siya takot?""Eh syempre sino bang hindi matatakot kung scarred ka na right h ere..." tinuro niya yung puso niya. Nasaktan na pala si Terrence before nung nag mahal siya? "He's maybe stupid at times, pero isa si Terrence sa mga guys who ac ts for a reason."tinapik niya ako sa balikat ko, "Don't think too much of it. Tu mingin ka kung ano yung nasa harapan mo na. So kung nasa harapan mo na si Terren ce sa ngayon, then you're lucky. Para sa akin, the best way you can do is...""Te ll him you like him."

***32*** Sumabay nga ako kay Rae nun. Hindi kami close or anything, pero okay na man ako sa kanya. Si Rae kasi yung tipo ng tao na kahit hindi kayo personal na m agkakilala, kaya niyang iparamdam sa iyo na para bang ang tagal na ninyong magka kilala. Tignan mo ngayon, nabibilang ko pa lang sa daliri ko kung ilang beses pa lang kaming nagkausap, pero binibigyan na niya ako ng advice about Terrence. Si guro nga hindi naman masamang subukan ko 'di ba? Hindi naman siguro sa lahat ng bagay lalaki ang nauuna sa mga ganyang bagay. Isa pa, Terrence is a nice guy. De ep down him, there's really something. At matagal ko nang nakita yun. Kaya nga l ang, wala akong lakas na loob na sabihin sa kanya. Para bang naghahanap ako ng m agtutulak sa akin na sabihin ko yun. Yung taong sasabihin sa akin na hindi naman masamang sabihin ko sa kanya. I guess dumating na yung time na iyon. "You think so???" tinanong ko naman siya kasi nag-aalangan pa ako nun. Ngumiti lang si Rae sa akin. "Hey ako si Rae!" tinuro niya yung sarili niya, "I don't think so..." nag-trail yung boses niya sa tenga ko at parang pinanghinanaan ako ng loob. Then after that sabi niya, "I don't think so.. because I KNOW so!" I have to admit, I'm a very shy person. Alam ko naman na marami nang may alam nun. Although I hav e a bestfriend, hindi naman lahat naaamin ko sa kanya ng ganun-ganon na lang. Us ually dahil kilala na nga niya ako ng sobrang tagal, na figure out na lang niya dahil sa kinikilos ko. I love Tjay. I love everything sa family niya. Everytime kasi na nasa kanila ako, they treat me as a family. Well way way back I had this dream na magkapatid daw kami ni Tjay. Sa dream ko sobrang happy ko kasi nga lum aki naman ako ng walang kapatid. Finally, nagkaroon daw ng white smoke, may naka upo sa gilid...then I heard somebody's coughing. I saw Terrence. He was looking at me na para bang sinasabi na 'sino ka ba para tignan ako' kind of look. Hindi na bago sa akin yun, 'coz that time, hindi kami magkakilala ni Terrence. That ti me I don't think he does care na his sister's bestfriend ever existed. Nagulat n a lang ako when he said... 'Kung tayo'y magkapatid, paano na tayo? I thought it was a nightmare. Then maybe it was. Kasi nagising ako nun at pinagpapawisan ako. Kagaya nga ng sinabi ko, that was way way back. So I realized na maybe noon pa lang may feelings na ako sa kanya. Hindi lang ako sure, or maybe I thought hindi tama dahil Kuya siya ng bestfriend ko. Wouldn't that be the weirdest thing? Any way, enough with all the memories. Kung gusto ko lang naman sabihin kay Terrence , bakit hindi ko na lang sabihin 'di ba? Kaya lang parang... parang ang hirap na man kung galit siya sa akin, nasa hospital sya, at malamang bawal pa akong lumap it sa kanya at the moment. Lahat nag-aalala then all of a sudden I'll be like... 'Terrence, crush kita.' Nah. Alam ko naman it's more than just a crush. 'Terren ce, gusto kita.' Ang crush ba at gusto eh iisa? Kasi kung iisa, there's what's t he point saying 'Gusto kita' kung pwede ko namang sabihin na 'Crush kita?' Total ly pointless. Ayaw ko naman sabihin, infatuated ako sa kanya. I hate that word. Sa opinion ko lang naman, infatuation ang word sa mga taong hindi sigurado. Akal a mo nagmamahal, then hindi naman pala. Sabagay mahirap naman talagang ipagkaiba . Ano bang gusto ko sabihin? 'Terrence, Mahal kita.' Hindi kaya corny naman yun masyado? Hindi kaya weird sa pandinig? Nakarating kami ni Rae sa hospital. Hindi naman busy masyado. Una nga naming pinuntahan eh yung emergency section. Naabut an namin si Tjay doon at si Tita Jayne. Si Tito Kevin daw eh on the way na from work.

Lahat sila worried. Nung tinignan ko si Tjay at si Tita Jayne, I've never seen t hat face before. Alam ko naging gloomy na sila, but never like that. Siguro kasi dati naman, kahit atakihin pa si Terrence, he's always fine. Yun bang, hindi um aabot sa emergency. Saglit lang sasabihin sa kanila, nasa room na siya.. nagpapa hinga. Parang ganun ba. Pero this time, parang nalungkot din ako para sa sarili ko. Gaano ba kagrabe ang asthma niya? Walang may asthma sa family ko, so hindi k o talaga alam. And I've heard of it na. Everyone says kahit may asthma ka, you c an live as normal as everyone else. Just like Terrence. He's normal. Pero yun ng a lang, there's still the fact na may asthma siya. We've been there for 15 minut es na yata, maybe more, nung lumabas yung doctor na nag-asikaso yata kay Terrenc e. "Are all of you... family?" tinuro niya kaming apat na babae. Tumayo naman ak o. Although they treat me as family, ayaw ko namang makinig kung ayaw naman nila ako doon. Aalis na sana ako para maggive way sa kanila, pero humawak sa kamay k o si Tjay. "He's okay. He's not in danger or anything. May oxygen supply na siya . His breathing's still ragged, but he'll be fine. Kapag stable na yung blood pr essure niya and breathing, ililipat na namin siya sa isa sa mga private rooms. N o worries." nag-assure naman yung doctor sa kanya, "In fact he's conscious naman all the while. And that's good." tumingin siya nun kay Tita Jayne, "Ma'am, are you the mother?" Tumango lang si Tita Jayne nun. May sinabi yung doctor na since siya yung mother, gusto niyang kausapin about medications or something. Kami na mang tatlong babae eh naupo doon sa gilid at naghintay na lang. Hindi na umiiyak si Tjay although medyo namumula pa rin yung mukha niya. Alam ko relieved na siy a dahil okay na daw si Terrence. Nagusap-usap lang kaming tatlo doon. Mainly abo ut Terrence. Then tumagal, naisip namin na mag-usap tungkol doon sa game para hi ndi naman kami namromroblema masyado. Nakakatanda kasi eh. Well for one, I didn' t know Terrence is that good. Sabi ni Tjay dahil nga daw ayaw maglaro ng Kuya ni ya, walang masyadong nakakaalam nun. Pangalawa, obvious naman na mas better ang team ng Trinity. Isang malaking swerte lang talaga ang dumapo sa amin kaya nanal o. And isa pa sa nalaman ko, isa pala sa barkada ni Rae yung Captain ng Trinity. "He's quite alright. Typical guy ba. Nakakainis paminsan-minsan." "Eh nakita mo naman kung gaano kagaling! Dami siguro may crush dun no?" tinanong naman siya n i Tjay. "Uhmmm yeah. Sabi nila cute daw." tapos dumila si Rae, "Pero kahit kaila n di naman ako nagkagusto kay Jian." then tumingin siya sa amin, tumigil siya sa glit tapos tumuloy din,"Ayun, so-so. Hindi ako nagkagusto dun. Eh paano Ladies M an ba. Man of the World. Hindi naman babaero or anything, pero kung may lumalapi t na babae alam mo yun pakiramdam ko gustong-gusto niya? Nakakainis eh." tapos n gumiti siya sa amin, "Si Carlo talaga naging crush ko dati. Kaya lang hindi na n gayon. Close buds na lang kami." then napaisip siya,"Ay hindi pala. Nagkacrush a ko kay Jian ng one day pero that was like way back in elementary. Ngayon nagtata ka ako kung bakit nagkacrush ako sa kanya. Napaka-eee.. blah!" Habang nagsasalit a si Rae nun, narinig na lang namin na may mga maiingay na dumating. Ayun yung i sang buong team yata eh dinala na nila sa hospital. Nandun si Arwyn, si Ran na i naalalalyan nung isa pa, at lahat talaga sila na mga nakajerseys pa. Kakagulat n ga eh. Well I was stunned nung tumayo si Tjay at lumapit kay Ran. Panay ang tano ng niya kung okay lang ba yung ankle ni Ran, kung masakit ba yung legs niya.. mg a ganung bagay. "Paano naman tayo lalabas bukas kung may sprain ka?" hinampas ni ya si Ran pero hindi malakas. Nagulat ako doon. Hindi ko alam na lalabas sila. " Oi oi.. may hindi ba ako nalalaman?" "Ano ka ba.. yun yung sinasabi ko sa iyo nu ng nasa bahay ka pagkatapos nung date. Sabi niya, officially na siyang manliliga w.'Di ba???" siniko niya naman si Ran. Halata kong namula yung mukha ni Ran. Ina sar naman siya nung mga ka-team niya. "Si Terrence nga pala?" tinanong naman ni Arwyn.

"Tina-transfer na yata sa room niya. Hintayin niyo na lang." sagot naman ni Rae sa kanya. "And you are???" nagtanong na naman si Arwyn palibhasa maganda si Rae eh, "Arwyn nga pala. Captain ako ng team namin." "Ahh ikaw pala yun." Tumango-ta ngo naman si Arwyn. "Oo yung taga-Trinity na yun na akala mo kung sinong magalin g!" sabi naman ni Arwyn kaya natatawa na kami ni Tjay nun. "Actually Arwyn---" " Feeling naman niya mananalo siya sa akin. Akala mo kung sino!" naki-ayon naman y ung ibang mga tagateam. "Sa totoo lang ano eh..." nag-alangan pa si Rae pero ngu miti siya, "I'm from Trinity High, and yung Captain sa team namin eh kabarkada k o." Nagulat si Arwyn eh. Nanlaki ba naman yung mga mata. Para hindi siya mapahiy a, tinignan na lang niya si Tjay at si Ran na nakaupo na sa gilid at magkatabi. "Hoy lovers... papasok lang kami sa loob!" tinignan niya si Rae na parang naiila ng siya na ewan, "Sige!" Sumunod na yung buong team nun na pumasok sa loob. Laha t sila, pati si Tjay. Ang naiwan lang sa labas eh si Tita Jayne na sumalubong ka y Tito Kevin at nag-usap silang dalawa, at syempre kami ni Rae. Naghintay lang k ami doon. May ingay na nanggagaling sa loob kaya alam ko na may kalokohan siguro sila na sinasabi para pasayahin lang si Terrence. Hindi na muna ako pumasok. Sy empre parang gusto ko na mamaya-maya na lang. Lumabas naman sila. Isa-isa nga la ng. Dahil gabing-gabi na rin naman na, nagpaalam na sila sa amin. Si Ran at si T jay eh naupo uli doon sa hintayan, at si Arwyn eh nagpaalam sa amin at medyo nah ihiya yata kay Rae sa sinabi niya kaya nag-nod na lang. Turn naman na namin ni R ae na pumasok sa loob. Nakita ko na may hawak si Terrence na kung ano mang tawag doon na pang-oxygen ba para makahinga siya at nakatingin siya sa side niya kaya hindi niya kami nakita. "Pinsan! Siraulo ka talaga!" yun ang pambungad ni Rae s a kanya. Saka lang siya lumingon. Nagulat siya siguro kasi meron pa palang dadal aw sa kanya. Nung unang beses ko siyang nakita, unlike kanina nung dinadala siya sa ambulansiya na blue na yung mukha niya, medyo namumutla naman siya ngayon. " Oh. Nandito ka pala." ang tamlay niya nun. Sumabay naman akong pumasok Rae. Syem pre nagkakailangan pa, tinignan ako ni Rae, then si Terrence, tapos sa akin uli. "Ano ba kayong dalawa para kayong mga ewan eh. Hindi man lang ba kayo magbabati an???" Walang umimik sa aming dalawa. "O siya. Ako nama'y pumasok lang para sabi hing magpagaling ka at huwag kang maglalaro at alam mo namang hindi mo kaya! Sir aulo ka talaga!" saka lang siya bumaling sa akin, "O sige iwan ko na kayo ah.Bye !" Tumatakbo na si Rae palabas nun. "Rae saglit lang!!!" Sabay pa kami. Pero sin ara na ni Rae yung pintuan. Ayun, kami na lang ang nandun sa loob. Hindi ko tala ga alam ang sasabihin ko. Nakakailang talaga. Syempre alangan namang mag-feeling close ako eh galit nga yung tao sa akin. Iniwas naman niya yung tingin niya. Pe ro iniwas niya hindi dahil galit siya, pero dahil tinitignan niya yung nasa lame sa niya.

Nakita ko na may malaking garapon doon sa gilid. Akala ko naman kung ano, yun pa la eh mga arm bands ng mga players ng school. Tapos may punit pang papel na hala ta mong minadali isulat at tinape at nakalagay eh, 'Kahit hikain ka, ikaw pa rin nagpanalo!' "Ang kukulit nila no?" Nagulat ako kasi bigla na lang niya akong ki nausap.Ng maayos ba. Na-miss ko kasi yun nitong mga huling araw. "Hindi ka na ga lit sa akin?" Nakahiga kasi siya nun. Ngayon naman eh pinilit niyang umupo doon sa kama niya. Saka lang siya tumingin sa akin eh. "Hindi naman ako nagalit sa iy o eh. It may seem like it, but I wasn't mad. It's more like showing my.... disap pointment." "Sorry talaga ah! Hindi ko kasi sinasadya! Alam mo naman na kung ala m ko talaga at kung ano.. ayun.. alam mo na.. na ano... na.. yung.. kung nakinig ako saka---" nabubulol na ako nun at nawawala na ako sa sarili ko. "Hey hey hey .. sabi ko hindi ako galit or anything. I was disappointed, but a sorry's ok." s abi niya tapos ngumiti siya sa akin, "No need to wait for me." "Akala ko nga gal it ka pa rin. Kasi hindi ka pumunta. Pero okay lang, inexpect ko naman yun dahil sinabi mo nga." "Are you kidding me? I'm not stupid enough para hayaan ka mag-i sa doon. You didn't see me, pero pumunta ako. Not totally kasi busy pa rin ako s a loob." Nagulat ako doon. Kasi hindi ko talaga siya nakita. "Pumunta ka?" "Pala bas-labas lang. Hindi naman ako pwede mag-stay eh. Kailangan ko ng sample videos ng game para sa new media class ko. Kaya kapag nakahanap lang ng chance, lumala bas ako. Technically I wasn't there physically, but I was there by spirit." "Ano ng ibig mong sabihin?" Ngumiti siya nun. "Let's put it this way..." nag-isip nam an siya, "Sumasakit yung leeg mo kakahintay, pagod ka na at inaantok.. a group o f guys were passing tapos may isang lumapit sa iyo.. at binigyan ka ng pillow." "Yeah meron nga. Nakita mo yun???" Hindi naman niya sinagot. Basta nagtuloy-tulo y lang siya. "Nung half time, lumabas si Tjay and told you she borrowed a jacket sa isang guy na pwede mong gamitin para hindi ka kagatin ng lamok. Pinahiram ng guy kay Tjay... then pinasa sa iyo. Tignan mo yung sleeves nung jacket na suot mo.." Tinignan ko naman yung jacket nun. May maliit na initials sa gilid. It say s, 'T.K.' "It's yours." "And lastly bago ako nag-end up dito sa bed na ito, a gi rl offered food and drinks sa iyo dahil may extra sila. I bought it. Para hindi ka magutom." That was really nice. At least may pakialam pala siya sa akin 'di b a? I didn't see him there, pero ginawa pa rin niya yun para sa akin. "Thanks ah. " gusto ko sana siyang yakapin kaya lang 'di ko magawa kasi nahihiya ako,"Pero t eka lang pala..." tiniginan ko na naman siya at yung puting-puti na kama niya at suot niya, "Sino ba naman kasing maysabi na maglaro ka? Huh? Alam mo naman na m ay asthma ka naglalaro ka pa!" Yung maputla niyang mukha eh nagpalit from gloomy to playful. Nakakatuwa nga eh. "Well wala na tayong players eh. If I didn't do that, kailangan natin mag-forfeit dahil walang papalit. Sinong namang matino na papayag magpatalo sa championship game?"

Sabagay may point siya. Pero... "Who cares about a game kung ikaw naman ang at s take?!? Huh?" sinuntok-suntok ko yungkama niya pero parang wala lang, "Nakakaini s ka naman eh! You don't think! You care about a stupid championship game kahit masaktan ka but you don't even care na may masasaktan kung nasasaktan ka!" "Yeah right.. like who would? My family? Sanay na sila sa attacks ko. Nothing new, so nobody would care as much..." Ewan ko na lang kung saan nanggaling, pero talaga ng sinabi ko na lang... "I DO!!! I CARE FOR YOU OKAY?!?" yun na lang ang nasabi ko kaya nag-trail yung bose ko, "Kaya sana lang... please, don't hurt yourself k asi ako rin--- basta huwag mo na uling gagawin yun!" Nag-lean siya nun sa bed ni ya. Nilapit niya yung mukha niya sa akin. Ako naman, nakaupo pa rin doon at hind i ko alam kung anong ginagawa niya. Nginitian niya ako. Siguro mga one inch na l ang ang pagitan ng mukha namin tapos nakangiti pa siya. Ngayon ko lang siya naki ta na nakangiti ng ganun kalapit. "You care for me?" natatawa siya nun pero para ng tawa na hindi nakakaloko, "Hope you won't stop caring for me. Because that ma kes me happy." tapos kiniss niya ako sa forehead ko... "Actually kasalanan mo na man talaga most of the time kung bakit nagkakaasthma attacks ako..." "Kasalanan ko??? Bakit naman???" "Eh kasi naman...whenever you're around..." nag-aalangan p a siya nun na hindi ko maintindihan. Huminga siya ng malalim, "You take my breat he away." Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi ko. Nakatingin lang ako sa ka nya. Ang bilis ng tibok ng puso ko nun. He leaned.. and next thing I know... Terrence kissed me.

***33*** That s something I did not expect from Terrence. Hindi ko nga alam na hahal ikan niya ako. I was surprised, pero hindi ako nagalit. Ewan ko ba, hindi ko nak uhang magalit sa kanya. Sa totoo lang, the kiss wash short, but sweet. Parehas n ga siguro kaming napatayo sa pagkakalean namin nung may nagta-try magbukas ng pi nto. Kinabahan siguro si Terrence dahil bigla-bigla na lang siyang lumayo sa aki n at kinuha niya ng mabilis yung pang oxygen ba. Sabay kaming tumingin sa pintua n. Si Rae pala yung nagbubukas ng pinto. Okay lang kayo diyan? tanong niya na napakai osente pa ng itsura at walang alam sa nangyari sa loob. Ngumiti si Terrence. Yun g ngiti na nakakaloko. Oh, we re fine. Sagot naman niya. Parang naghinala si Rae. P il nga ang position naming eh kaparehas nung iniwan niya kami, she dropped the i dea. Okay! Magpapaalam lang naman ako. Gabi na kasi saka may pasok pa bukas. Tinignan niya si Terrence, Oi, insan, ala nang stupid ideas ah! tapos nun sa akin naman siya t mingin, "May improvement na ba sa inyong dalawa? tinaas-taas niya yung kilay niya. An ng improve---" hindi ko natapos yung isasagot ko dahil bigla na lang tinakpan ni Terrence yung bibig ko. Yeah. I kissed her. Nagulat naman si Rae. Papauwi na sana si a kaya lang pumasok siyauli para lumapit sa amin. Are you kidding me? You did? Magrer act n asana ako kaya lang nakatakip yung bibig ko. Dahil nasabi naman na ni Terr ence, saka lang niya inalis yung kamay niya sa bibig ko. I uh I knew it! s an niya sa daliri niya, Konting push lang pala sa inyong dalawa. Inaasar-asar niya la g kaming dalawa tapos lumabas na rin siya. Kami na lang ang naiwan ni Terrence s a loob. Bakit mo sinabi?

 Totoo naman di ba? sumandal siya doon sa pinakaheadboard nung cot. Besides, wha ssing? After a few minutes or so, tumawag na si Papa sa cellphone ko. Tinatanong ku ng saan na daw ba ako napadpad at hindi pa ako umuuwi dahil that time eh mag-11 na ng gabi. Inexplain ko naman sa kanya yung nangyari, at sinabihan niya lang ak o na mag-ingat daw kami ni Ran na umuwi. I left the hospital. Naiwan sina Tjay d oon at yung buong family nila. Si Ran naman eh inalalayan ko naman maglakad. Med yo mabigat lang ng kaunti dahil sa laki ba naman niyang tao, but it was alright. Nag-stay si Terrence sa hospital for a few more days then bumalik na siya sa sc hool. Mas lalo na siyang kilala ngayon sa school considering siya ba naman ang g ame ball ng championship at sa scene na ginawa niya after nung game. Nairita nam an siya, pero alam ko na masasanay din siya sa attention kapag tumagal. We re okay w ith each other. Mas madalas na nga kaming nag-aasaran ngayon kaysa dati. May tim e pa nga na pinagtritripan niya akong kunan ng video sa camera niya. Nakakainis nga eh. Pero overall, masaya rin naman. Minsan nakikipag-agawan ako sa kanya per o hindi naman ako nananalo dahil tinatakbo niya yung camera. I wonder kung pinap anood niya ba tapos tinatawanan niya yung itsura ko doon na mukhang ewan. Decemb er came and Christmas is approaching. Malapit na rin mag 7 months pregnant ang n anay ko. Ang laki-laki na ng tiyan niya, nag-gain na siya ng weight, and obvious ly may pagka-pasaway pa rin paminsan-minsan. Akalain mo ba namang nagyayaya sa E nchantedKingdom at sasakay daw siya sa roller coaster doon? Naku yung buntis nga naman na yun!!! Bumalik na kami sa duty namin ni Terrence sa Day Care. Dahil ma lapit na nga ang pasko, tumulong kami sa decorations doon pati na rin sa simbaha n. Natuwa naman si Father sa ginawa namin. At syempre natuwa rin siya at nakita na niya uli si Terrence. Nung sabay nga kaming pumasok sa Day Care tuwang-tuwa y ung mga bata. Talagang tumakbo pa sila sa amin. Si Oli favorite kami nun, kaya a yun nangunguna. Yumakap siya sa akin, tapos niyakap din yung paa ni Terrence. Pa gkatapos nun eh tumayo lang siya sa harapan ni Terrence ng nakangiti. Nagsalubon g yung kilay ni Terrence hindi dahil galit siya kay Oli kung hindi dahil nagtata ka siya kung bakit nakatayo si Oli sa harapan niya. Tumingin siya sa akin tapos tinuro si Oli. Ano na namang problema nito? Kahit ako rin kinilabutan ako sa ngiti ni Oli. Alam niyo ba yung napakaliit na bata tapos yung ngiti eh parang may meaning ? Parang may ginawa ba na kalokohan. Lumuhod si Terrence para ka-level ng mukha niya si Oli. O sige umamin ka na.. anong ginawa mo ha??? tanong ni Terrence pero pabi o lang. Hindi naalis yung ngiti ni Oli. Natatakot na ako ah. Saglit lang din nam an, nalaman ko na kung bakit siya nakangiti. Pakiramdam ko ng aatakihin ako sa p uso nung sinabi niya ng malakas SYOTA MO NA NO?? Tinakpan bigla ni Terrence yung b ya. Tumingin sa akin ng sobrang seryoso tapos bumalik kay Oli. Hindi ko alam yun g sasabihin ko kaya nanahimik ako. Nakakahiya yun ah! Oli, hindi sinasabi yun ah! H indi tama yun.. inalis na niya yung kamay niya sa bibig ni Oli, Kapag may mahal ka, pi apahalagahan mo. Hindi mo dapat tinatawag ng kung anu-ano. Hindi tamang tawagin na syota, dapat girlfriend. Tandaan mo yun ah??? tumango-tango naman si Oli. Tuming in si Terrence saglit sa akin, pero binalik na naman niya kay Oli yung tingin ni ya, At hindi po, hindi ko po girlfriend si Ate Shay, okay? Hindi PO o hindi PA??? nitong batang to no? Parang matanda eh. Mas malakas pa yata mang-asar to kay Arwyn at kay Ran. Natawa si Terrence nun. Binuhat niya si Oli sabay sabi niya ng mahina

 Hindi pa! Hinampas ko nga siya sa braso niya. Narinig ko yun ah! Sumunod na yun . Ni-lock ko yung pinto uli kasi baka lumabas doon yung mga bata mahirap na magh abol. At least kapag nakalock, alam naming dito-dito lang sila sa frield ng Day Care magtatakbo man sila. Nag-suggest naman na maglaro yung mga bata. Yun naman favorite nila kapag nandito ako o kaya si Terrence. Yun bang kalaro kami. Kapag si Sister kasi hindi nakikilaro. Hinahayaan na sila-sila lang. Yung assigned kas i na madre sa Day Care eh may edad na. So yun, hindi na malaro. Nung tinanong na min sila ni Terrence kung ano yung laro na gusto nila nagbuo sila ng isang circl e at paguusapan daw nila kung anong lalaruin. Hindi kami kasali ni Terrence sa u sapan dahil nga kami yung kalaban nila. "Pulit-pulitan na lang." sabi ni Betty k aya napanganga ako. "Ano raw?" sabi ni Terrence sa akin kasi medyo bulol si Bett y sa ibang words pero hindi naman masyado. "Ewan ko." "Pulis-pulisan." sabi nama n ni Gaille. "Yun nilalaro namin eh." "Anong laro yun???" May hawak na stick nun si Oli. Para bang umaarte na siya na pulis na may batuta. "Hati tayo. Kami isan g team. Tapos kayo naman ni Kuya Terrace." umakbay siya doon sa mga bata na kasa ma niya, "Sige kayo mauna. Pulis kayong dalawa. Tapos huhulihin niyo kami kukulo ng niyo kami doon kunwari.." then tinuro niya yung room sa likuran namin. "O sig e game na. Pulis pala kami tapos huhulihin namin kayo???" Tinignan ko si Terrenc e. Takbuhan na naman ito tiyak. Paano kung atakihin na naman siya ng asthma niya ? "Hey Terrence, baka mapagod ka uli." "Ano ka ba, lalakad na lang ako. Ang lili it niyan oh!" sabay nguso niya doon sa mga bata. Nagsitakbuhan nga yung mga bata . Tapos ang ginawa nga namin eh kapag nahuli eh nilalagay namin doon sa room, yu ng pinakaclass room ng Day Care, tapos isasara na namin yung pinto dahil kunwari sila na yung prisoners. Tinotoo naman ni Terrence yung sinabi niya. Naglakad la ng siya dahil siyempre ayaw niya na rin siguro ng isa pang asthma attack. Nahuhu li naman niya dahil ang babagal naman nung iba eh. Si Oli ang pinakamahirap huli hin dahil umakyat pa sa puno, pati yung ibang mga batang lalaki. Nung kinulong n a namin sila, kunwari sinara lang namin tapos sila eh nasa loob. Yung iba tumata wa-tawa lang. Yung iba namang babae umaarte na akala mo eh nakakulong talaga. Ba go pa may umiyak, pinalabas na namin sila. "Kami naman pulis ah!" sabi nung isan g bata na bago lang yata kaya hindi ko alam ang pangalan. "Oo nga po hulihin nam an namin kayo!" Tumakbo na kami ni Terrence. Este ako lang pala. Naghiwalay na k ami para 'di kami madaling mahuli. Si Terrence mabilis nahuli dahil nga palakadlakad lang, so ayun nilagay na kaagad sa kulungan na room. Sabi niya piyansahan ko daw siya. Maya-maya lang kakatakbo ko rin, napagod na ako. Kaya nagpahuli na ako. Saka isa pa, pawis na pawis na rin yung mga bata. "Sige na po Mamang pulis, suko na po ako sa inyo." May hawak pa rin si Oli na stick nun na parang batuta ng pulis.

"Sige dalhin na sa kulungan." Siguro mga lima silang humawak sa akin. Para naman g tatakbo pa ako. Ang kulit eh. Sumabay naman ako at pumasok na ako doon sa kulu ngan. Sinara naman nila kaya kami ni Terrence eh umarte na nagmamakaawa na palay ain na kami. Sa totoo lang, larong pambata nga siguro yun pero nakakaenjoy pa ri n kahit na papaano. Pakiramdam ko tuloy naging bata ako uli. "Gaano po ba kataga l ang sentensya namin dito?" nagbibiro naman na tanong ni Terrence. "Et-yers." s abi nung bata na walang front teeth. "Ano raw???" tinanong na naman ako ni Terre nce as if naintindihan ko naman yung Japanese na salita. "Eight years daw yata.. ." yun kasi ang intindi ko. "Dahil kayo ang mga magnanakaw, dapat kayong makulon g." sabi ni Oli na parang siya ang Chief of Police. "Opo sir." sabi ko naman at natatawa na ako. Nagpakulong kami ni Terrence doon sa loob ng mga 5 minutes. Sye mpre di naman kami pwedeng magtagal doon at yung mga bata eh nasa labas. Kahit n a naka-lock yung pintuan para 'di sila makalabas, dapat nandun pa rin kami na na gbabantay sa kanila. Lumapit naman ako doon sa pintuan ng kulungan 'daw' namin p ara lumabas, kaya lang nung bubuksan ko, hindi ko maitulak palabas. "Terrence tu long nga, na-stuck yata yung pinto eh." Tumayo naman si Terrence para tulungan a ko. Sinubukan niyang itulak, pero ayaw talaga eh. "Na-stuck nga yata." Sumigaw k ami nun. Si Betty lang ang malapit sa pintuan kaya siya lang ang matatanungan. L ahat kasi nandun sa field at naglalaro na naman. Tignan mo nga naman yung mga pu lis na yun! "Betty... pakitignan mo nga kung may nakaharang sa likod ng pintuan? ??" tinanong ko siya tapos nakatingin siya sa akin. "Wala po." Tumingin ako kay Terrence. "Wala naman daw eh. Na-stuck lang talaga. Itulak mo na lang ng malakas ." Tinutulak naman ni Terrence. Ayaw talaga. Bakal kasi yung pintuan na yun eh. Nag-lollipop na nun si Betty at nakaupo na nanonood sa amin sa bintana. "Pero na kasara po yung lock." sabi niya sabay sipsip doon sa lollipop niya. "Ni-lock niy o???" Ngumiti si Betty nun. Ang lagkit-lagkit na ng mukha niya pati ng damit niy a. "Opo. Magnanakaw po kayo 'di ba?" Oh my God. This is so not good. "Ahh.. Bett y.. uhmm.. pwede pakialis na lang yung lock? Tapos na kasi yung laro eh." "Ayaw 'to!" nalito pa ako run pero naisip ko rin ibig sabihin niya. "Bibigyan kita ng maramig lollipop.." Nagdalawang-isip si Betty nun. Kaya lang mabilis niya na sab i..

"Dami naman lollipop dun eh!" Nakita namin na papalapit na si Oli. Niyayaya niya si Betty na maglaro doon sa field. May kinalat sila doon na kung ano. "OLI!!!" sumigaw naman si Terrence pero hindi ko alam kung galit ba siya o ano, "Alisin m o na yung lock at lalabas na si Kuya!" Tumingin na si Oli kay Terrence nun. Saba y umiling na siya. "Diyan na muna kayo." Ako naman yung pumunta sa bintana nun. Grabe ang init doon sa loob. "Oli, palabasin mo na si Ate huh?" "Ayaw." Mukhang useless talaga na pakiusapan. Bata kasi eh, kaya hindi nakikinig. "Tawagan na la ng natin sina Sister. Cellphone mo???" hinahanap niya cellphone ko sa akin. "Nag laro tayo, malamang nilapag ko yung bag ko sa labas." tinignan ko siya, "Cellpho ne mo?" "Wala akong dala." kinapa niya yung bulsa niya nun. Huminga siya ng mala lim at pinagpapawisan na rin siya sa init nun, "Maghintay na lang siguro tayo. N aka-lock naman sila hindi sila makakalabas. Anong oras na ba?" Tinignan ko yung relo ko. "12:15." sabi ko naman. "Anong oras darating parents nila???" Nagtingin an kaming dalawa na para kaming nagpapanic. 5:30 pa ang oras ng pick up ng paren ts doon sa mga bata. "OLI!!!" sumigaw ako uli doon dahil naglalaro naman na sila . "Buksan mo na yung pinto. Galit na si Kuya!" sinubukan i-shake ni Terrence yun g bintana nun. "Eeeh ayaw ko na! Galit si Kuya Terrace eh." Hinampas ko nga si T errence. Lalo pang tinakot e di lalong hindi binuksan. "Oli, ako lang pala palab asin mo. Hayaan natin nakakulong si Kuya Terrace sa loob 'di ba???" Humarap si T errence sa akin nun. "Oh bakit ikaw lang??" sabay humarap na siya sa bintana. "M akisakay ka na lang..." "OOOOLLLLLIIIII!" Haay wa-epek talaga. Ang sakit na ng l alamunan ko eh. Naupo naman na si Terrence. Napagod na yata. Ako naman nakatayo pa rin nun. "Oli! Buksan mo na!" "Lovey Dovey na lang kayo diyan!" sabi niya ng tumatawa. Nag-init yung mukha ko nun lalo,"Sabi naman ni Kuya Terrace nag-iisang Ate Shay ka daw ng puso niya eh!" Tinignan ko si Terrence nun. Narinig niya rin kaya tumayo siya. Nahiya yata kaya hindi tumingin sa akin. "At kailan ko naman sinabi yun???" pineke niya yung tawa niya, "Bata eh no. Kung anu-ano sinasabi... " "Sa ospital nung maysakit ka nung nanood tayo nung nakakatakot!" "Whoa.. " bum ulong si Terrence sa gilid pero narinig ko, "Natandaan pa niya yun???" hindi na niya

makuhang tumingin sa akin nun, "Oli! Palabasin mo na kami! Ngayon na! Kung hindi ... kung hindi... ibibitin kita sa puno!" "Ayaw!!!" Ayun tumakbo na lalo. Wala n a tuloy bata malapit sa amin. I guess we'll stay for four hours and 45 minutes. Ang init pa naman. "Ikaw kasi eh! Pumayag ka pa doon sa pulis pulisan!" sabi niy a sa akin at ako pa ang sinisi. "Aba sino ba ang nanakot ng bata! Ayan tuloy hin di na binuksan!" "At least ako hindi ko iniiwan yung cellphone ko sa labas!" "Bu ti nga meron pa kaysa naman sa hindi nagdadala!" "May dala nga hindi naman magam it!" ini-stretch naman niya yung paa niya. Ewan ko ba. Nag-aaway kami pero paran g wala lang. Asaran lang ba. "Malay ko ba na makukulong tayo! Kung maglalaro ka ba kasama mo yung bag mo sa pagtakbo? I mean common sense naman! Isa pa---" Nags asalita ako nang bigla na lang may bumagsak sa kamay ko. Naramdaman ko na may gu magalaw. Pagtingin ko, may gagamba na gumagapang na sa wrist ko. "AAAAAAAAAHHHHH HHH!!!" nagtatatalon-talon ako as if naman mahuhulog yun pero hindi ko maalis ng kamay ko. "WHAT??? ANO??? ANONG NANGYARI SA IYO???" nagulat si Terrence kasi bi gla na lang akong nagsisisigaw. "Get it off! Alisin mo na!! AAAAHHHH!!!" Nakita ni Terrence yung nasa kamay ko. Saglit lang din, kinuha niya tapos inalis niya s a kamay ko. "Para gagamba lang! Akala ko naman kung ano na!" then tinignan niya ako, "Darn you're cute!" Tawa siya ng tawa nun. Namamatay na siya sa kakatawa da hil siguro sa nakita niyang reaction ko doon sa gagamba. Ako naman, parang wala akong nakitang nakakatawa doon. Naiiyak na ako sa takot nun. Hinawakan niya yung tiyan niya sa kakatawa. Ako naman nakatayo doon tinakpan ko ng kamay ko yung mu kha ko. Naiiyak ako nun. Hindi ko talaga mapigilan. "Maybe this is not a bad ide a after all. Nakita mo sana yung mukha mo..." then huminto naman siya, "Shay???" Lumapit naman siya sa akin nun. Inalis niya yung kamay ko sa pagkakatakip sa mu kha ko. "Hey hey hey.. whoa.. are you crying???" nakita niya yung mukha ko na na mumula na nun. "Oo! Nakakainis ka kasi eh!" yun na lang yung nasabi ko kasi naii nis talaga ako. "May phobia ka sa gagamba?" Hindi na ako sumagot. Umiyak na lang ako nun saka lalo kong tinakpan yung mukha ko. In turn, niyakap ako ni Terrence ng mahigpit nun. Nagulat nga ako eh. Ang init ng kamay niya. "Sorry tinawanan k ita..." sabi niya ng mahina sa akin, "Promise ko hindi na kita tatawanan."lalo n iyang hinigpitan yung yakap niya, "Sabihin mo lang sa akin kung natatakot ka..."

"Nandito lang ako para bantayan ka..."

***34***Para siguro akong bata doon na umiiyak at pinapatahan ni Terrence. Syemp re mas nakakagaan naman sa pakiramdam. Saglit lang din nung may narinig kami na. .. "Uuuyyy! Kayo ha!" Pagtingin namin eh nakatayo si Oli malapit doon sa bintana katabi yung ilan-ilan sa mga batang kalaro niya. Akala ko nga eh mahihiya si Te rrence dahil may mga bata pero niyakap pa rin niya ako. Nakita ko nga na ngumiti pa siya. "Natatakot si Ate Shay, pinapatahan ko lang. Ang laki-laki na kasi tak ot pa sa gagamba." That time hindi na ako naiyak. Natawa na lang din ako. Nawala na kasi yung takot ko. Hindi nga kami nakalabas doon ng halos maglilimang-oras. Pinagbuksan lang kami ni Sister at nagulat siya kung ano daw ba ang nangyari sa aming dalawa at nakulong kami ng mga bata. Inexplain naman namin. Nakakahiya ma ng aminin eh naisahan pa rin talaga kami. At sa dina-dami yung maliliit na bata pa! Hindi naman nagalit si Terrence kay Oli, syempre bata pa rin naman yun. Bori ng sa school namin ngayong December. Wala man lang kung anong activity na relate d sa Christmas. So ang hinihintay na lang namin eh yung Christmas Party ng bawat classrooms, tapos bakasyon na namin. Kaya lang binago kasi nila this year. Orig inally by year at section ang parties. Pero para daw makatipid, joint party na l ang daw. Bawat year and section eh magdadala ng pagkain, then pagsasamahin na la ng sa isang venue. In that case, parang big feast daw talaga. Dahil para sa mga students yun, mga teachers ang tumulong na mag-design doon sa paggaganapan. This time sa isang hotel gaganapin. Pinagbayad pa kami ng 150 para umattend ng party . Ang bisyo nga! Nakakainis eh. Hindi pa kasali doon yun exchange gift. Sa excha nge gift naman, doon na papasok yung by year and section. Magulo kasi kung joint na. Saka ang dami namin ah! Mga one week bago yung party, nagbunutan na kami sa room kung sino ang reregaluhan namin. Kapag babae ka, sa names ng guys ka bubun ot. And vice versa. Isa ako sa mga nahuling bumunot. Tatlo na lang kasi yung nat itira nun sa bowl. At kung dadapuan ka lang din naman ng malas ang nabunot ko pa eh... "Arwyn???" tumingin ako kay Tjay, "Si Arwyn nabunot ko. Ikaw?" "Si John." natatawa-tawa pa siya nun, "Madali lang regaluhan si John, hindi mapili yun eh. Si Arwyn? Ewan ko na lang." Nagsabay na kami mag-shopping ni Tjay ng pang-regal o namin. Sabi kasi worth P100 pataas. Ang nabili ni Tjay para kay John eh set ng Star Wars na pentoppers worth P150. Ang cute nga eh. Collection kasi ni John yu ng Star Wars. Kaya ayun, tama lang yung regalo ni Tjay sa kanya. Ako naman, naka katatlong araw na eh hindi ko pa alam ang ireregalo ko. Si Arwyn ba naman yun. C aptain ng basketball team namin, mayabang paminsan-minsan, babaero, alam mo yun? ?? Hindi bastabasta nareregaluhan. Nagkataon naman nung nasa mall kami eh nakita namin si Terrence at si Ran. Syempre naghahanap din daw pala sila ng ireregalo doon sa nabunot nila. "Ano namang ibibigay ko kay Rebecca?" naiirita na si Ran n un, "Hair clip. Tama hair clip na lang siguro." Pasalamat talaga si Rebecca kay Tjay at narinig niya. "Hair clip ka diyan! Mahiya ka nga! Bibili ka ng isang buo ng plastic ng hair clip para mag worth P100??? Hindi ka nag-iisip." "Malay ko ma g-regalo sa babae!" Tinignan ko si Terrence nun. Siya naman nakafold lang yung k amay niya sa harapan niya. Parang wala lang sa kanya na nagtatalo si Ran at yung kapatid niya.

Nandun na lang din naman sila at nandun kami ni Tjay eh nagtulungan na kami sa p agbili ng regalo. Nakabili na si Tjay so ako na lang ang nagpatulong. Ayun in th e end nakabili ako ng kung ano mang tawag doon na nilalagay sa kamay para hindi ka masugatan kapag nag-basketball ka. Sabi kasi ni Terrence, ang mga lalaki daw na-appreciate nila ang regalo especially daw kung related sa interests nila. Per o overall daw kung ang isang lalaki eh may gusto sa babae, kahit ano pang ibigay niya eh okay na okay. Weird stuff.. but that's what he said. Tinulungan ko siya doon kay Tanya, yung nabunot niya. Kinuha namin eh lava lamp. Pero super cute k asi kapag sinaksak mo nagiiba-iba ng kulay. Sa katunayan, excited din ako sa par ty kahit papaano. Yung usual lang naman, kainan, games, saka exchange gifts. Per o dahil nga first year namin mag joint party kasama yung ibang year level at sec tions, nakakapanibago. Si Ran ang kasabay kong dumating doon sa hotel nung araw nung party. 6 daw ng gabi kasi ang sabing simula nun so 10 minutes before 6 nand un na kami. Sobrang daming tao, at hindi mo malaman kung sinu-sino yung mga nand un. Kahit pala joint, may nakalagay na year and section sa bawat tables para hin di nakakalito. Tinulungan ako ni Ran na hanapin yung sa amin, tapos tinawagan na lang niya si Terrence kung saan yung sa kanila. Naka-skirt ako nun na abot hang gang sa tuhod. Yung suot ko eh cute lang, hindi naman magara na kung ano man. Si Tjay nakita ko na rin nun, kumukuha ng inumin ang bruha. Oddly that time, hinah anap-hanap ko si Terrence dahil hindi ko pa siya nakikita. Pero dahil hindi ko a lam kung saan yung table nila, at sa dami ng tao doon, malabo talaga na makita k o siya. Ayaw ko namang tanungin si Tjay. Nakakahiya naman kasi kahit bestfriend ko pa siya. Dinalahan niya lang ako ng inumin, tapos naupo na siya doon sa table namin. Saglit lang din naman, tumayo na si Ms. Olivia, siya kasi ang pinaka-emc ee nung party at mag-games na daw. Unang ipa-game ba naman eh paper dance. May c ertain number lang ng students na pwedeng sumali. Sa dami, iilan lang talaga. Ak o naman naupo na lang at wala naman talaga akong balak sumali. Yun yung game na may partner ka tapos may newspaper kayo. Tuwing titigil yung tugtog eh kailangan nakatungtong kayo nung newspaper. Kung may lumagpas na kahit anong bahagi ng ka tawan niyo sa sahig, alis na kayo. Kada tigil ng tugtog, paliit ng paliit yung p apel. Pagkatapos nung game, nanalo yung mga 2nd year. May binigay sa kanila na t ig isang paper bag na ewan ko kung anog laman. After nun, nagpa "Bring Me" lang sila para may pagitan yung isang game sa isa pang game. Neenjoy ko naman yun par ty kahit na nakaupo lang ako doon. Kaya lang sana magpakita naman si Terrence 'd i ba??? Si Arwyn naman eh tumabi pa sa akin. Kaya ayun inabot ko na yung regalo ko. Dapat maya-maya pa yun, kaya lang pinilit ako eh. Ayaw ko naman na nangungul it yun, binigay ko na tuloy. "Ang next game natin eh Stop Dance. Ngayon pwede ta yo ng maramihan dahil malaki naman yung Dance Floor. Mga chaperone teachers nati n ang titingin kung sino ang mga gagalaw. Yung mga gustong sumali pumunta na kay o sa harap." Nagsipuntahan naman sa gitna yung mga gustong sumali. Ako naman nau po pa rin doon. "Hindi ka sasali?" tinanong ako ni Arwyn dahil hindi talaga ako gumagalaw sa inuupuan ko. "Ayaw ko. Ang dami-daming kasali. Makikipagsiksikan pa ba ako?" Ngumiti lang siya. "O sige pala sasali lang ako. Balik na lang ako mam aya ah." tapos tumayo na siya at iniwan ako doon. Kasabay nung stop dance, pwede ka nang kumain kung gusto mo. Tinatamad naman akong tumayo para kumuha ng pagka in dahil sa kabilang side pa yun. Nagsimula na yung stop dance nun. Ang lakas-la kas ng tugtog sobra kaya nabibingi na ako nun. Parang disco sa loob eh. Bumulong naman ako kay Tjay nun.. "Yung Kuya mo?" "Ikaw ha! Bakit mo hinahanap?" inasarasar pa ako ni Tjay nun.

"Err.. hmmm.. wala lang. Hindi ko pa kasi siya nakikita." Siniko naman niya ako. "Kunwari pa ito eh." then lumingon siya likuran, "Di ko rin alam. Pero alam ko sa likuran yung table ng mga 4th year." sumandal naman siya sa upuan niya, "Ikaw nga, umamin ka na sa akin. ung diretsongdiretso. Hindi naman ako magagalit o an o eh. May gusto ka ba kay Kuya? Kasi lagi na lang ikaw may pasikot-sikot kahit h alata naman na." "ANO???" ang lakas kasi ng tugtog nun kaya hindi ko alam kung t ama ba yung narinig ko. "Wala. Kukuha ako ng pagkain. Anong gusto mo?" "Fries na lang. 'Di pa ko gutom eh." Tumayo na si Tjay nun para kumuha ng pagkain. Yung m ga naglalaro naman ng stop dance eh ayun nagwawala na sa dance floor. Patigil-ti gil nga yung tugtog eh. Ang lakas-lakas nakakabingi, tapos biglang mawawala... t apos babalik... Nakakainis na nga eh. Pakiramdam ko nasisira na eardrums ko. Nap agisip-isip ko nga yung sinabi ni Tjay. Bestfriend ko siya pero hindi ko pa inam in sa kanya ng diretso na may gusto ako sa Kuya niya. Siguro dahil nga obvious n aman, hindi ko naman na kailangang sabihin. Pero siya nagkaroon ng lakas ng loob na aminin sa akin na may gusto siya kay Ran. Hindi ba ako unfair na bestfriend sa kanya??? Malapit na si Tjay doon sa side ng mga pagkain. Pero dahil nga malak as naman yung tugtog, wala na akong pakialam. "TJAY!!! OO NA! INAAMIN KO NA MAY GUSTO AKO SA KANYA!" Lumingon naman siya sa akin at napakunot-noo siya. "ANONG S ABI MO???" Yung tugtog naman kasi eh! "SABI KO UMAAMIN NA AKO NA MAY GUSTO AKO S A KUYA MO!!!" "ANO???" hinawakan niya yung tenga niya, "SAGLIT LANG DI KO MAINTI NDIHAN!!" Nakakainis naman ito si Tjay eh. Bingi lang ba talaga siya o talagang malakas lang yung tugtog??? Nagsimula na siyang maglakad uli nun papalapit sa pa gkain. So malapit na siya sa kabilang side. Kaya ako naman sinigawan ko na siya. .. "SABI KO MAY GUSTO AKO SA KUYA MO! MAY GUSTO AKO KAY TERRENCE! OKAY?!? BINGI KA TALAGA!!!" Sumakit yung lalamunan ko sa kakasigaw nun. Nakatingin sa akin si Tjay na parang nagulat sa sinabi ko. Naupo naman ako ng maayos. Lumingon-lingon ako. Nagtaka naman ako kung bakit sila nakatingin sa akin. Ito namang mga taong 'to kung makatingin akala mo naman narinig nila yung sinasabi ko. Teka... Nakati ngin sila??? "Shay, yung tugtog..." sabi ni Tjay ng mahina. Nakinig ako nun. Sak a ko lang napansin, tumigil na pala yung tugtog. That means.... AAAAAAAHHHHHHHHH!!!! Parang gusto kong mag-disappear doon sa kinauupuan ko. Baki t ba kasi sinigaw ko pa yun? Just my luck

narinig pa ng marami. Ano ba naman yan!!! Okay lang.. okay lang yan.. as long as hindi naman narining ni Terrence. Mukhang wala naman siya di--"Terrence! Bro!" Help! Somebody?

***35*** Nakakahiya talaga. Sa dinami-dami ba naman ng pagkakataon na titigil yu ng tugtog eh yung time pa na sinigaw ko na may gusto ako kay Terrence. And worse , nandun siya at hindi lang siya ang nakarinig kung hindi yung buong school lang naman. Pakiramdam ko nun sana mag-magic na lang at mawala ako doon. Parang nanl iliit ako ng 'di ko maintindihan dahil nakatingin sila lahat sa akin. Laki talag ang pasasalamat ko at Christmas Party nun. Syempre mababakasyon na at tiyak kapa g bumalik na kami sa school eh makakalimutan na nila yun. At least I hope so. Pa ano ba naman, hindi ko na makakayanan pa na pumasok sa school na nakatingin sa a kin ang mga tao at pinag-uusapan ako. Iniisip ko pa lang kinikilabutan na ako eh . "Ano ka ba! Hindi naman ganun kasama eh!" sabi ni Tjay sa phone nun at pinapag aan lang yung pakiramdam ko. "Nakalimutan na nila yun! Isa pa ang mahalaga si Ku ya eh walang sinasabi na kahit ano." Parang hindi yata nakatulong yun... "Eh tal aga namang walan sinasabi yun eh!" Sa totoo lang kung titignan mo talaga, wala n amang masama sa ginawa ko. Marami na rin naman nang gumagawa nun sa ngayon 'di b a? Ang nagbobother lang talaga sa akin ay kung ano yung iniisip ni Terrence sa n angyari. After all, wala pa naman siyang inaadmit sa akin na may gusto ba niya a ko o ano pa man. Oo alam kong galing kay Father na isa ako sa mga babaeng pinapa halagahan niya. Galing naman kay Oli na nag-iisa akong Ate Shay ng puso niya. Pe ro wala naman siyang inaamin ng diretso eh. Yung confession ba niya the same as the words 'Babantayan kita' Aaaahhh!!! Nakakainis naman eh. Bakit ang mga lalaki ba masyadong puzzle? Ang masama pa, wala silang exact na pattern. Lucky you kun g mafigure out mo. Wala bang exact logic sa behavior nila? Si Ran naman ginagawa ng katatawanan yung nangyari. Hanggang ngayon inaasar pa rin niya ako. Minsan um aarte pa siya na luluhod siya tapos naka-stretch yung kamay niya sa harapan ko t apos sasabihin niyang, 'Oo Terrence, gusto kita.'. Kaya ayun tinakot ko nga. Sab i ko kapag inasar pa niya ako sasabihin ko kay Tjay ang mga deepest and darkest secrets niya. Biglang tumigil naman. Nung lumabas ako ng kwarto, Christmas vacat ion na, narinig ko na may kausap si Ran sa phone. Akala ko nga may kaaway eh kas i ang lakas-lakas ng boses niya. Nung narinig ko lang nga kaunti, si Tita lang p ala ang kausap niya. Paikot-ikot pa siya doon sa kwarto niya. "Mom, graduating n a ako ng high school this coming March. Wala ka man lang bang balak umuwi?" inil ipat niya yung cellphone niya sa kabilang tenga niya, "Lagi na lang ganun eh! Ik aw na lang parati yung tama! Fine! Who said I care?" halata mong naiinis na siya ,"Whatever. Bye." tapos binaba na niya yung phone. Pagkababang-pagkababa niya ng phone ay pabagsak siyang patalikod na humiga sa kamaniya. Hindi naman niya ako napansin kaya kumatok pa rin ako kait bukas naman yung pintuan. "Ran may problem a ba?" Hindi siya sumagot kaagad. Halata mong badtrip talaga siya. "Wala. Si Mom my lang kasi." yun lang ang sinabi niya at hindi naman siya tumingin sa akin."Oo nga pala, 'di ba ngayon tayo pupunta kina-Lola?" Lola namin parehas. Nanay ng P apa ko at Mommy ni Ran. "Oo ngayon yun. Sinabihan nga pala tayo na mag-pack at d oon tayo mag-celebrate ng Christmas eh." Tumakbo na ako nun sa kwarto ko para ma g-pack. Sinabihan nga pala kami na doon kami magpapasko. Si Lola kasi mapilit. S abi niya, hindi pa daw niya nakikita yung dalawang apo niya. Tapos si Mama daw b a kung inaalagaan niya ba yung sarili niya. You know, typical granadmom ba ang d ating. Haaay torture 'to! Ang kulit pa man din ni Lola. Mas lalo si Ran. Nung ma liit kami nun panay ang suklay ni Lola sa buhok niya at may pinahid na kung ano na hindi ko magustuhan yung amoy. Naging kamukha ni Ran si Rizal kahit papaano. Kaya ngayon kung masamang panaginip man ito.. sana magising na ako!!!

Siguro hindi naman masama. Usually kasi sa tinitirahan ni Lola maraming nagpupun ta dahil sinasara nila yung street at may party yung mga magkakapitbahay sa gitn a. It won't be that bad. As long as makalimutan ko yung confession ko na may gus to ako kay Terrence sa buong school, okay lang ako. Nakarating kami doon about 3 0 minutes or so. Inaantok-antok na nga ako nun eh. Made of wood ang bahay ni Lol a, kaya ayun traditional ba. Ang kasama lang niya sa bahay eh si Tita May, pinsa n nila Papa at yung mga anak niya. Kakapasok pa lang namin ng gate eh napansin n amin na pababa na ng hagdan si Lola at sinasalubong kami. Syempre hinalikan niya si Papa, si Mama rin at hinawakan yung tiyan. Pagkatapos nun eh bumaling siya s a akin. "Ito na ba ang apo ko na si Haylie? Naku ang tagal-tagal ko nang hindi n akikita itong apo ko!" sabay yakap sa akin ng sobrang higpit. Naman Lola! "Shayl ie Lola. Nawala na naman yung S." Pagkatapos niya akong yakapin eh nakita naman niya si Ran. Tinitigan naman niya si Ran ng mabuti na para bang naka-microscope siya. Dahil matangkad si Ran, nakatingala pa si Lola. "Ito na ba ang boyfriend m o apo?" Natawa ako nun. Tinuturo-turo ni Lola si Ran. "Lola naman si Ran po 'to! " sabi ni Ran na parang na-disappoint dahil hindi siya nakilala ni Lola. "Apo ko ?" lumapit naman si Lola at pinipilit halikan si Ran sa noo niya kaya lang iniiw as ni Ran yung ulo niya, "Naku hindi ko na nakilala si Andres ko!" Lalo akong tu mawa nun at ang sakit na ng tiyan ko. Parang hiyang-hiya si Ran na hindi mo main tindihan eh. Andres talaga ang tawag sa kanya ni Lola bata pa lang kami. Hindi d ahil nakalimutan ni Lola, kung hindi dahil in-denial siya. Noon daw kasi Andres dapat ang ipapangalan sa kanya instead of Andrei. Kaya lang ayaw ng Mommy ni Ran dahil daw parang makaluma sa pandinig. Saka gusto daw niya Ran ang maging nickn ame ng anak niya, so nag-end up na Randrei. Pero itong si Lola, hanggang ngayon, siya pa rin daw ang nagiisang Andres na apo niya. "Ano ka ba naman Andres! Hina halikan ka ni Lola oh!" dinagukan ko nga kaya yumuko ng kaunti si Ran at hinalik an siya sa noo. Umalis na si Lola nun at sumabay kay Mama dahil daw buntis nga. Tumingin sa akin si Ran habang pinupunasan yung noo niya. "Kadiri 'to si Lola oh may nilawayan pa ko!" Saglit pa lang kami na nandoon eh nagsimula na yung party sa street nila Lola. Panay bata naman yung sumali doon. Kaya kami naman ni Ran eh naupo lang doon sa gilid ng daan at nanood na lang kami. May malalaking speak ers nun kaya malalakas na tugtog yung maririnig mo. May mahaba rin silang table na panay regalo para sa prizes yata ng mga bata. Tawa ng tawa si Ran doon sa Ban ana Eating Contest dahil yung isang bata eh napunta na sa mata niya yung saging. Nagulat na lang kami parehas nung may isang bata naman na tumayo sa harapan nam in. Nakangiti pa nga ng todo-todo. Nagsalubong yung kilay ni Ran dahil may batan g babae nakatayo sa harapan niya. "Anong pangalan mo?" Napatingin si Ran sa akin na nag-aalangan habang nakaturo doon sa bata. "Kilala mo???" Umiling naman ako. Hindi ko naman talaga kilala yung batang babae. Although ang cute niya ah. Hind i pa rin nawawala yung bata sa harapan namin kaya hindi na lang pinansin ni Ran. Kaya lang ewan ko, naiirita siya siya siguro na may nakatayo sa harapan niya.

"Ahh bata, may kailangan ka ba?" hinawakan niya sa ulo yung bata. Nahulog yung m aliit na sunglasses na bata na pink. Kinuha ko naman at umarte ako na suot ko. A ng liit nga masyado pero nagkasya pa naman. "Anong pangalan mo? Ako pala si Liz. Crush kita." Na-choke si Ran nun at humawak siya sa akin na para bang nagtatago . "C-crrush mo ko? Uhhh..." helpless na talaga si Ran, "Ilang taon ka na?" "6." tumaas-taas yung kilay ng bata na nag-remind tuloy sa akin kay Oli, kaya lang ba bae naman siya, "Ikaw magiging asawa ko." Hindi ko alam kung gusto na bang tumak bo ni Ran nun. Ako naman tawa ako ng tawa nun dahil dumidikit na sa kanya yung b atang babae na maliit. Hinawakan ako ni Ran sa sleeves ko ng sobrang higpit. Bat a naman yun, ewan ko kung bakit takot na takot siya. Tawa pa rin ako ng tawa nun , saglit lang si Ran nakitawa na rin sa akin dahil nakita niya yung itsura ko na suot yung pink na sunglasses nung bata. "Sorry bata ah, may girlfriend na ako." tapos tumingin siya sa akin at kumindat. Hinampas ko nga siya. Pati ba naman ba ta niloloko! "Ano ka diyan! Girlfriend ka diyan!" "Meron naman talaga eh!" tapos bumulong siya sa akin na makisakay na lang ako. "Hindi bata. Wala akong boyfrie nd. Hindi ko siya boyfriend! Pwede mo siyang maging asawa!" "Oo nga pala bata wa la siyang boyfriend." tumayo si Ran nun hawak-hawak niya yung cellphone ko. Napa kapa ako sa likod na pocket ng pants ko. Hindi ko man lang naramdaman na nakuha niya yung cellphone ko. "May text pa man din si Terrence dito.." Nakatayo lang y ung bata at nanonood sa amin. Hindi niya siguro alam kung anong nangyayari. "Aki n na nga!" tumalon-talon ako para maagaw ko kaya lang 'di ko pa rin makuha eh. A ng kulit talaga ni Ran nun. Hindi niya talaga binibigay yung cellphone ko. Umupo siya doon sa bata at tinap niya sa ulo. "Sorry bata may girlfriend na ako, Tjay ang pangalan." "Bading ka ba?" "Sinong bading?!?" nainis naman si Ran nun. "Eh bakit Tjay pangalan? Lalaki may pangalan nun ah!" "Sinong bading huh! Bwisit na bata 'to!" Tignan mo itong si Ran. Pati ba naman bata papatulan pa. Umaarte siya na sinusugod niya yung batang babae pero alam ko naman may halong biro lang si Ran. "Umuwi ka na nga Ran! Uwi na! Pati bata..." tinulak-tulak ko siya para umuw i na siya. "O sige uwi muna ako." tapos nun eh tumakbo na siya ng mabilis, "Nasa akin yung cellphone mo!" Hahabol na sana ako kaya lang naisip ko na mabilis nam an siyang tumakbo. Lalaki yun, babae ako. Matangkad siya, ang liit ko. "Randrei Yu! Bumalik ka dito! RAAAANNNNN!!!" Bwisit talaga yung lalaki na yun. Nakakainis ! Bwisit eh! Nakikialam talaga!

Sigaw pa rin ako ng sigaw doon. Labas na nga siguro veins ko hindi pa rin talaga bumalik si Ran. Kaya nga naman paglingon ko... "AAAAHHHH!" tinakpan ko naman ng mabilis yung bibig ko. May kung sinong tao na nakatayo nun sa gilid ko na panay icing ng puti yung mukha. Tama bang ilapit yung mukha ng ganun sa mukha ko? Yun tuloy... "Uhh.. anong..." Binuhat niya yung bata. Yung Liz ba yun. Malamang mag kamag-anak sila kung binuhat niya. Nag-aaway pa silang dalawa. Pinapagalitan nun g lalaki yung bata kung bakit daw ba tumatakbo siya ng hindi nagpapaalam at kung saan-saan daw nagsusussuot at walang pasabi. Wala man lang siyang sinabi sa aki n. Basta kinuha niya lang yung bata at umalis na. Ano ba yan, trend na ba ngayon na layasan ako??? Hindi pa sila nakakalayo, huminto sila doon malapit sa may po ste. Nakatalikod na yung lalaki. Buhatbuhat pa rin niya yung bata na nakaharap s a akin. "Ate! Ate!" sumigaw siya kaya napansin ko na ako yung tinatawag niya. "P apuntahin mo daw yung boyfriend mo sa court bukas ng 2:00 sabi ni Kuya!" Nagtaka naman ako. Sino ba yun? Saka sinong boyfriend? Nagsimula na uling maglakad yung lalaki. Nakatawa lang yung Liz sa akin. "Teka lang! Pssst hoy! Sino ka ba???" N agdire-diretso lang siya ng lakad. Ang sungit naman nun! Parang si... "Tanga ka ba?" sabi nung bata kaya nagulat pa ako. Grabe parang matanda magsalita ah!"Hind i mo ba kilala kuya ko? MVP yan! Saang planeta ka ba nanggaling? Si Kuya ko pa.. . dami naghahabol diyan!" "Captain yata yan ng basketball team!" could it be the guy from----Nah.

***36*** Pagkauwing-pagkauwi ko ay sinabi ko kaagad kay Ran yung sinabi nung lal aki. Nagtaka rin siya dahil wala naman daw siyang matandaan na nakilala niyang C aptain ng basketball team sa personal maliban kay Arwyn. Sabi pa niya na-meet ni ya yung mga captains ng ibang teams na nakalaban nila pero sa game lang yun. Sin abi ko na mukhang seryoso yung lalaki kaya pumunta na lang siya. Nakipag-agawan naman ako sa kanya sa cellphone ko nun. Talagang nakikipagkulitan pa sa akin at ayaw talaga ibigay yung phone ko. Finally wala na akong maisip na paraan kung hi ndi takutin ko na naman siya na may kinalaman kay Tjay, saka lang siya tumigil. Haay, iba talaga ang impact kapag taong gusto mo na ang involve. Chineck ko na y ung phone ko. Kahit na alam ni Ran na may texts si Terrence sa phone ko, hindi n aman niya binasa. Kahit papaano hindi naman siya nakikialam. Nakita ko na dalawa yung text messages ni Terrence sa akin. Dahil nga pinoproblema ko pa yung confe ssion-fiasco, kinabahan naman ako nun. Kahit anong may kinalaman sa kanya simula nun kinakabahan na ako eh. 'merry xmas =)' Naku ha, maikli man at least naisip naman niyang bumati. May isa pa siyang text. Binuksan ko naman at binasa ko rin. Kung maikli yung isa, mas mahaba naman yung pangalawa. 'worid k b dun s nngyri? wag m n cla pncnin kng ano man iniisip nla. mas mhlaga nmn iniisip k d b? i thi nk wat u did was d absolute gr8tst. tke cre. T.K.' Nakagaan naman yun sa pakiram dam ko kahit papaano. Syempre kung iniisip ni Terrence na okay lang yung nangyar i, eh di mas ayos. Pero siyempre nandun pa rin yung hiya na nararamdaman ko. Nihindi ko pa nga alam kung paano ko siya haharapin kung saka-sakaling pumunta man ako sa bahay nila o kaya naman kung magkasalubong kami sa school. Ano namang sa sabihin ko??? The next day nung stay namin sa bahay ni Lola, umalis si Ran befor e 2 dahil nga dun sa lalaking nagpapapunta sa kanya sa court. Sinasama naman niy a ako kaya lang ako yung may ayaw. Tanghaling tapat kasi kaya sobrang init nun a t ayaw kong lumabas. Isa pa, tinatamad ako nung mga oras na iyon. Tumulong na la ng ako kina-Mama at Lola na gumawa ng jell-o at ginataang bilo-bilo. Excited nga ako nun dahil ang tagal ko nang 'di nakakain nun. Kahit papaano talaga may adva ntage kapag nandiyan si Lola although minsan makukulitan ka na lang sa kanya. Bu malik naman si Ran bandang 4 na. Shirtless na siya nun at yung t-shirt niya eh n asa balikat na niya. Pansin na pansin mo na pawis na pawis siya. Nagdire-diretso siya doon sa fridge at nanguha lang siya ng b aso. Kanina lang nung umalis siya eh nakaporma pa siya, pero tignan mo nga naman ngayon para

siyang sumabak sa giyera. Nakatatlong baso siya ng sunud-sunod na ininom Nakatin gin kami nina Mama sa kanya. Saka lang niya napansin na nakatitig kami sa kanya nung naubos na niya yung pangatlong baso niya. "A-ano?!?" hinihingal-hingal pa s iya nun. "Humihinga ka pa ba?" tinanong ko naman habang gumagawa pa rin ako ng b ilo-bilo. Si Lola naman eh bumalik na sa kusina at may kinuha lang siya na kung ano. Nung nakita niya si Ran na walang shirt eh dali-dali siyang lumapit. "Naku apo ko? Bakit wala kang baro ha? Halika nga dito at bibihisan kita at baka matuy uan ka ng pawis!" Ang bilis-bilis umatras ni Ran. Alam niya kasi si lola, exagge rated yan kapag dating sa mga ganyang bagay. "Lola okay lang ako! Maliligo naman na po ako eh!" Hinawakan naman siya ni Lola sa likod niya. "Ito talagang batang ito.." nanguha ng pamunas si Lola na bimpo, "Pupunasan ko yang likod mo.""Hayli e, apo, kapag natapos ka diyan eh kunin mo yung pulbos natin at lalagyan ko iton g si Andres." Tawa ako ng tawa nun. Panay ang iling ni Ran sa akin na huwag kong kukunin. Pero siyempre gusto ko talaga. Kung hindi lang ako gumagawa ng bilo-bi lo makikiasar ako kay Ran eh. Hinihila naman siya ni Lola at pinupunasan yung li kod niya. Nakakatawa lang si Ran kapag cornered ni Lola. Ang tangkad-tangkad kas i niyang tao pero binababy pa. "Lola naman tama na po yang pagpunas niyo!" panay pa rin kasi ang punas ni Lola sa likod niya. Wala namang magawa si Ran, kaya ay un tumayo na lang siya ng diretso at hinayaan na lang si Lola. Matanda naman na hindi pa kasi pagbigyan. Sumimangot lang naman siya sa akin. "Oo nga pala Ran, a no bang ginawa mo at pawis na pawis ka?" tanong ko sa kanya ng hindi nakatingin at diretso pa rin sa paggawa ko doon. "Naglaro ng basketball." napansin ko na lu mayo-layo siya ng kaunti kay Lola nung natapos na siyang punasan, "Alam mo yung nagpapunta sa akin sa court na captain daw ng basketball team?" "Oh?" hindi ko n aman siya masyadong pinapansin nun. "Siya pala yung Captain ng Trinity High. MVP siya for 3 years in a row na." Nagulat ako nun kaya nahulog yung siko ko sa edg e ng table. Tumingin akong bigla sa kanya. "Siya yung Captain ng Trinity High? T -teka, kilala mo siya? Bakit 'di mo sinabi sa akin? Naglaro kayo?" Nagulat si Ra n sa akin. Sunud-sunurin ko ba naman yung tanong. "Eh bakit excited ka naman yat a masyado?" tinignan niya si Lola na naupo na, "Hindi ko siya kilala pero sabi n iya natandaan daw niya ako sa championship. Gusto daw niya ng ka one-on-one." um upo si Ran doon sa upuan pero pabaliktad yung upo niya, "Hanep yung tao na yun, ang galing sa basketball. Natambakan ako eh." "Wala ka pala eh!" inasar ko naman siya, "Pero napanood ko siya saglit lang nung laro, magaling naman siya talaga. " ngumiti naman ako ng nakakaloko, "Gwapo ba???" Nagsalubong yung kilay ni Ran a t tumayo na siya uli sa pagkakaupo niya. "Ewan ko! Ako pa tinanong mo kung gwapo yun! Mas gwapo pa ko dun eh." inilipat niya yung shirt niya sa kabilang balikat niya, "Maliligo na nga ako at ang init eh." Nung narinig ni Lola yung sinabi ni Ran eh parang alarm ba sa kanya. Tumayo na naman siya at lumalapit kay Ran. "Ap o ko magpahinga ka muna! Yung likod mo baka mabigla.." binibilisan na ni Ran yun g paglakad papalabas ng kusina, "Teka lang at kukunin ko yung langis natin at la lagyan ko yung likod mo." Tumalikod si Lola nun at may kukunin yata na langis pa ra kay Ran. Itong si Ran naman sinamantala na

hindi nakatingin si Lola, tumakbo na sa banyo at sinara yung pinto. Nung humarap si Lola, halata mong hinahanap niya si Ran. "Nasaan na si Andres?" "Lola naman! 16 na po si Ran hindi 6!" Pasaway naman kasi si Lola. OA masyado eh. Hindi nama n na baby si Ran. Haay matatanda nga naman!!! Masaya naman yung bakasyon namin k ina-Lola. Dapat talaga pasko lang kami mag-stay pero sabi nila Mama hanggang New Year na rin. Kaya ayun dun pa rin kami sa bahay nila Lola nag New Year. Tinawag an naman ako ni Tjay nung New Years Eve, nasa Baguio daw sila at binibisita nama n nila yung mga pinsan din nila. Hindi ko na tinanong si Terrence, hindi ko nama n alam ang sasabihin ko sa kanya. Pero sabi ni Tjay casually, natutulog daw si T errence at ang sabi daw niya eh gisingin na lang siya kung quarter to 12 na. Sig uro mga 7 minutes after 12, nag-text siya sa akin ng Happy New Year. Ako naman s i bruha nag-reply lang ng 'U 2' Sabi nila kapag nasanay ka na nagpapakasaya lang dahil walang pasok sa school at walang ginagawa, ma-spoil ka. Ganun nga siguro yung nangyari sa akin dahil pakiramdam ko nun eh ang bilis-bilis lumipas ng baka syon. Bumalik na rin kami sa school at nakita ko na si Tjay kaagad. Hindi daw si la nagsabay ng Kuya niya, which was a total relief, dahil siyempre baka maweirdu han sa akin si Terrence. Hindi ko alam nung una kung nakalimutan na ng mga tao s a school yun. Iniisip ko nga na baka pagdating ko sa loob eh pagtitinginan nila ako. Merong ilang mga tao na tumingin sa akin, babae at lalaki, pero kadalasan m ay kanya-kanya na silang business. Naku makakahinga naman pala ako ng maluwang. "Sabi ko sa iyo makakalimutan na nila yan eh!" Mukhang tama naman si Tjay, somew hat, kaya parang nawala kahit papaano yung half na pasanin sa dibdib ko. Ang hin di ko lang talaga maharap, si Terrence. Ewan ko ba, nakakahiya talaga yung ginaw a ko kahit saang anggulo ko tignan. Usual pa rin yung spirit ng school. Nung dum ating nga kami sa room namin eh nakapaikot yung mga classmates namin na mga baba e doon sa isang desk at may tinitignan yata sila. Kami naman ni Tjay eh nakisiks ik naman. "Anong tinitignan niyo?" Nakita namin ni Tjay na may magazine sila na hawak na panay gowns. Nagtinginan naman kami ni Tjay, ang aga-aga naman yata par a problemahin yun 'di ba? "Teka kailan ba yung Prom?" napakunut-noo si Tjay nun. "Sa February 22 pa." "Ang OA niyo naman ang aga niyo nagtitingin!" nagsungit na man si Tjay. "Syempre kung magpapagawa kami ng gown kailangan mga isang buwan pa ra makita na at maiadjust kung may maling sukat." sagot naman nung isa pa. Nakip agdaldalan lang si Tjay doon sa mga classmate naming babae. Ako naman eh naupo d oon sa isa pang desk na nakahiwalay sa kanila ng 'di malayo. Parang ewan ko ba, shock ako na 'di ko maintindihan. First ever Prom namin ito. Alam ko naman dance yun na mga nakagown kayo, nakamake-up, at syempre yung mga lalaki nakaformal at tire din. Sabi nila isa daw yun sa pinaka must-attend events ng high school life . Eh bakit kinakabahan ako??? Napansin yata ako ni Tjay. Umupo naman siya sa tab i ko at tinitigan ako. "Hoy bakla anong nangyari sa iyo??" Sumimangot naman ako. "Tjay prom na next month. Paano kung walang magsayaw sa atin? Malay mo wall flo wer lang ako doon. Nakakahiya!" "Sira ka ba??!" binatukan ako, "Imposibleng wala no. Saka hindi lang naman sa lalaki pwedeng sumayaw. Mga babae pwede rin. Grupo -grupo tayo sus! Walang maiiwan sa tabi!"ngumiti naman siya, "Saka

imposibleng hindi ka maisasayaw kung may date ka." Nanlaki siguro yung mata ko n un. "Uso ba yun?" "Uso na rin. Pero syempre kung may date ka, sigurado naman na may kasama ka 'di ba???" Nagmala-Ninoy Aquino ako doon sa desk. Malabo na iyon. Sino namang matino na magyayaya sa akin 'di ba? Isa pa alam nila na si Terrence yung gusto ko, iisipin nila kapag niyaya nila ako eh irereject ko sila. Si Ran n aman tiyak si Tjay ang yayayain nun. Si Terrence lang ang pag-asa ko talaga. Per o ang chances na yayain niya ako eh one in a million. "Malabo yun. Sino namang--" Biglang nagring sabay vibrate yung phone ko kaya nagulat ako. Sabay pa kami n i Tjay na muntik nang tumaob sa inuupuan namin. Naka-todo pala yung tunog ng pho ne ko. "Grabe naman yang phone na yan! Bingi ka ba??" Tinignan ko naman kung sin o yung tumatawag. Nung makita ko yung pangalan ni Terrence, bigla ko na lang ina bot kay Tjay yung phone. Ano ba yan kanina lang iniisip ko yung Prom at si Terre nce, bigla na lang tumunog yung phone ko. Nakita naman ni Tjay kung sino yung tu matawag. "Si Kuya, bakit ayaw mong sagutin???" inaabot niya sa akin yung phone k o kaya lang ayaw kong kunin. "Ikaw na!" "Ang arte naman nito hindi ka naman niya kakainin!" Sasagutin na sana niya kaya lang tumigil na sa pag-ring. Nag miss ca ll na. "Bakit ba ayaw mong sagutin?" "Eh ano namang isasagot ko sa kanya?" "Hell o??" sabi ni Tjay na naiinis na sa akin, "Trust me wala lang kay Kuya yung nangy ari nung party. Kilala mo naman yun eh. Hindi naman siya katulad ni Arwyn na sob rang energetic masyado." Grabe ang bilis ng tibok ng puso ko nun. Sa kaba na rin siguro. Bakit kaya siya tumatawag? "Eh h-hindi naman yun eh. Baka kasi alam mo na.. yung sa Prom.." "Anong meron sa prom??" tinaasan niya ako ng kilay niya, "I niisip mo baka yayain ka niya? Ilusyon na naman yan hindi ka yayayain nun!" Napa taas din yung kilay ko pero pabiro lang. "Ano namang ibig sabihin mo na hindi ak o yayayain ng Kuya mo Maria Teresa Jayne???" Sumandal siya ng maayos. Kinuha niy a yung backpack niya at may inaayos siya sa loob. "Hindi ka niya yayayain sa Pro m. Hindi mo ba narinig kanina, Sadie Hawkins yung dance." Napanganga na lang ako sa kanya. Ano daw??? "Sadie what now?" "Ano ba naman yan Shaylie!" nag-lean siy a sa table kaya malapit na yung mukha niya sa mukha ko, "Hindi magyayaya ang guy s sa girls..."

"It's the other way around." ehem.... WHAT??? ***37*** Parang gustong mabingi ng dalawang tenga ko. Hindi ko kilala kung sino man si Sadie Hawkins pero ngayon pa lang sinisisi ko na siya dahil style niya an g gagamitin para sa prom. I mean, sino namang matino na magkakaroon ng idea na b abae ang mga magyayaya sa mga lalaki sa Prom??? At ako pa.. ako na si Shaylie... magyayaya??? Kill me now. Parang wala lang kay Tjay yung balita. Buti pa siya c onfident na si Ran na talaga yung yayayain niya. At sigurado ko naman na papayag si Ran. Obvious naman na talagang gusto niya si Tjay. Pero ako kaya ko bang yay ain si Terrence? Hindi yata. Nakakahiya naman yun. Kung kailan nakakarecover na ako doon sa Christmas Party incident, eto na naman tayo. Katulad ko meron ding m ga babae na ayaw yung idea ng Sadie Hawkins. Yung iba sabi nila mas prefer daw n ila yung traditional dahil nakakahiya daw talaga magyaya ng lalaki. Yung iba nam an sinasabi na hindi daw sila magyayaya dahil hindi mo naman daw kailangan ng da te para maging masaya ka sa prom, which is sa view ko eh tama. Pero sabi nga ni Tjay, mas okay nga daw kung may company ka sa gabi na iyon. The next day after k ong malaman yung balita, tumabi sa akin si Arwyn nung last period nung umaga. Na kangiti pa ang loko. Alam kong nagpapapansin lang siya. Siguro iniisip niya na b aka yayain ko siya doon sa dance. "Busy ka?" tinanong niya ako. Hindi naman ako lumingon. Hindi rin naman ako busy eh. Kunwari nagsusulat lang ako ng kung ano p ero sa totoo lang ayaw kong lang seryosohin si Arwyn. Kahit na gwapo si Arwyn, i ba kasi yung dating niya. Masyadong presko eh. "Oo eh. Bakit ba?" "Nabalitaan mo na ba?" "Ang alin?" "Yung sa prom. 'Di ba Sadie Hawkin's yung---" Hindi ko nama n siya pinatapos. Ang mean ko nga eh but who cares??? "Ahh yung prom. Oo naman s yempre nabalitaan ko na. Sino ba namang hindi eh pinag-uusapan na sa buong schoo l." binaba ko yung ballpen ko saglit at tumingin ako sa kanya,"Pupunta siguro ak o pero walang date. O kaya hindi na lang ako pupunta..." tinignan ko uli yung no tebook ko, "Tama hindi na lang ako pupunta." Sabi ko lang yun. Syempre pupunta p a rin ako ng prom. May date man o wala. Nakita ko na nag-iba yung expression ng mukha ni Arwyn.

"T-teka bakit ka naman di a-attend? 'Di mo ba alam na mahalagang experience ang prom sa high school??" "Eh 'di nawalan ako ng isa sa pinakamahalagang experience sa high school." Nung sinabi ko yun kay Arwyn, nakita ko na dumadaan si Terrenc e. May sumusunod sa kanya na babae na hindi niya siguro alam na nandun, tapos hu minto lang siya nung tinawag siya. Sinusundan ko naman sila ng tingin kahit nasa labas sila. Dahil nga nandun kami sa loob ng classroom, hindi ko marinig yung p inag-uusapan nila. Pero malamang niyayaya siya nung babae sa prom.. Sana huwag s iyang pumayag... Kung titignan mo si Terrence, madalas seryoso ang mukha. Hindi masyadong nagbabago ang expression kaya minsan hindi mo alam kung anong sinasabi niya kung ibabase mo sa mukha lang niya. Ngayon naman hindi ko alam kung ano yu ng sinasabi niya doon sa babae... Umoo kaya siya??? Paano kung oo, e 'di wala na ng chance na yayain ko siya?? Sabagay 'di ko naman siya talaga mayaya... Wait la ng.. tumatango siya. Hindi kaya umoo na siya??? Ano ba yan... Terrence 'wag nama n... "Gusto mo siyang yayain no?" Muntik na akong nahulog sa kinauupuan ko. Nali mutan ko na si Arwyn eh nandun pa pala sa upuan sa tabi ko. Napakunut-noo ako at dumiretso ako ng upo at kunwari eh niyuko ko yung sarili ko doon sa notebook na sinusulat ko. "Hindi no.." nag-deny pa. "Ano ka ba, halata naman na tinatanggi mo pa. Saka alam naman na ng buong school na gusto mo siya kaya wala nang point na itago mo pa." siniko niya ako, "Bakit hindi mo subukan?" "Ano ka! Ayaw ko nga ! Nakakahiya yun no!" "Walang nakakahiya doon. Isa pa lahat naman ng babae ganun ang gagawin so isipin mo na lang trend yun. At si Terrence ang pinag-uusapan, I don't think he'll make such a big deal out of it kung yayain mo siya. If he's t hat kind of guy, dapat pinagyabang na niya yung nangyari nung party." Sa totoo l ang, parang yan na ang pinakagolden words ni Arwyn. Pinakamatino sa lahat ng nar inig ko. Kapag nagseryoso pala siya may sense din siya kausap. Nginitian ko na l ang siya. Tumayo naman siya at nagpaalam dahil kakain pa daw siya. Kakalunch bre ak lang namin nun kaya lang hindi ako makalabas dahil nga nandun pa si Terrence. Gutom na gutom na ako nun. Isa pa sa pinakamasaklap na nangyari eh tumambay yun g mga 4th year kasama si Terrence doon sa bench sa tapat ng room namin. E di lal ong hindi tuloy ako makalabas. Mag 12:30 na nun nandoon pa rin ako. Saglit lang nakita ko si Ran na sumisilip-silip sa bintana namin. Kumaway naman siya nung na kita niya ako at nag-sign na lumabas ako. Pero syempre ako naman dahil ayaw kong lumabas, ako ang nag-sign na siya ang pumasok sa loob. Pumasok naman siya. Sery osong-seryoso si Ran na parang naiinis sa akin. "Hoy ano ka ba! Kanina pa kita h inihintay lumabas sa gate ang tagal-tagal mo. Akala ko kung saan ka na nagsuot. May balak ka bang mag-lunch??" Ayos na ayos na yung gamit ko sa bag. Cleared na rin yung desk ko. Ngumuso naman ako doon sa mga 4th year na nasa labas. "Hindi k asi ako makalabas. Tignan mo yun..." Lumingon si Ran doon sa mga 4th year. "Anon g problema? Kakainin ka ba nila?" Hinampas ko nga siya. Nakakainis eh, ang ewan masyado. "Ano ka ba! Nahihiya akong lumabas! Nandun si Terrence oh! Tapos may mg a 4th year pa. Tingin mo naman dadaan ako sa harap nila???" Lalong naiinis si Ra n sa akin pero ngayon naman eh may halong biro.

"Oh for the Love of God! Shay, 68 years na yung nakalipas doon sa nangyari sa pa rty. Limot na yun ng mga tao. 84 years old na si Terrence. May alzheimer's disea se na siya.. so trust me.. wala nang trace yun sa utak niya." Kinamot ko naman y ung ulo ko. Nag-aalangan pa rin ako. "Eh paano kung asarin nila ako?" "At most t atawanan ka. Hindi ka naman mamamatay 'di ba?" Nakatayo na si Ran nun kaya ang g inawa ko eh tumayo rin ako. Humawak ako sa polo niya sa likod at nagtago ako. "G anito na lang tayo para hindi nila ako makita." sabay tinutulak-tulak ko siya. " Paano mo naman siya yayayain kung hanggang ngayon nahihiya ka pa rin sa kanya?" Speaking of yayayaan... Hinarap kong bigla si Ran sa akin. Ang hirap nga kasi an g bigat niya saka ang tangkad niya. Straight na straight pa kung tumayo. "Niyaya ka na ni Tjay?!?" Nahalata ko na namula yung mukha ni Ran tapos bumalik na nama n yung parang bata na expression niya. "Opo. Kaninang umaga pa." "Aaaahhh!" sumi gaw ako pero hindi masyadong malakas. I can't believe it. Talagang niyaya ni Tja y si Ran. "T-teka.. paano ka niya tinanong? Paanong pagkakasabi?" Dahil mukhang hahaba pa ng kaunti yung usapan, naupo si Ran doon sa ibabaw ng desk, hindi sa u puan. "Actually, she wasn't asking, she was telling." then tumingin siya sa kisa me,"Nagkasalubong lang kami sa hallway kanina. Eh kasama ko yung ibang mga 4th y ear. Lumagpas na kami sabay sumigaw na lang siya, 'Hoy Yu! Ikaw ang date ko sa P rom.' Ayun, tapos tumakbo na siya." Awww... kahit kailan talaga kengkoy si Tjay. Pero at least ang cute sana ng scene na yun kung nandun ako. "Ang cute naman nu n. Sayang hindi ko nakita." umiling-iling naman ako. "Pero may problema ako eh.. " Napansin ko yung itsura ni Ran. This time, parang may semester exam na paparat ing tapos hindi siya nag-review type of expression. "Anong klaseng problema???" Huminga siya ng malalim. Nilagay niya yung kamay niya sa bulsa niya. "Remember b efore nung Christmas narinig mo ko na nakikipag-away ako kay Mommy dahil hindi s iya makakauwi sa graduation ko?" Tumango na lang ako. "Well yun, hindi talaga si ya makakauwi kasi sa March may scheduled court date yata sila. Pero sabi niya ba bawi daw siya sa akin. Uuwi siya sometime this February para bisitahin na ako, a t syempre alam niya due ni Tita sa panganganak ng February." Oo nga pala. Muntik ko nang makalimutan. Late February ang ika-9th month ng pagbubuntis ng Mama ko. "So sana..." nagisip-isip siya tapos tumingin siya sa akin ng diretso, "Ipapaki lala ko si Tjay sa kanya." "ANO???"

No. Freaking. Way. That shocked me. Don't get me wrong, mahal ko si Tita. Pero a nything that concerns Ran, seryoso siya. Ngayon unang girl na ipapakilala ni Ran ? Now it's a biggy. Playboy nga si Ran dati. Pero kahit isa sa mga ex niya, wala siyang pinakilala. So this time... Tjay's a big deal. "Naririnig mo ba yung sin asabi mo? Come on Ran. Napaka-perfectionist ng Mommy mo. Baka kung anong sabihin nun kay Tjay. Saka mataas ang expectations niya. Ngayon lang kayo magkikita uli tapos bibiglain mo na may ipapakilala kang babae???" "I know. Pero tutulungan m o naman ako 'di ba? Tjay's really special to me. I couldn't care less kay Mommy. Basta gusto kong makilala niya siya. I know Tjay can pull this off."humawak siy a sa kamay ko, "Will you help me? I-guide mo lang si Tjay about my Mom, and sigu ro magiging okay lang ang lahat." "Ewan ko Ran. Parang si Hitler yung nanay mo e h.." "Please??" "Yung effect pa niya minsan parang si Jason ng Friday the 13th.. ." "Pretty please?" tapos pinikit-pikit ni Ran yung maya niya. Hinampas ko siya ng sobrang lakas. Kung makikita mo lang yung itsura niya, mukha talaga siyang ba ding. "Fine fine! Basta huwag mong uulitin yang pretty please na yan. Kinikilabu tan ako!" "That's my girl!" sabay akbay naman niya sa akin. Papalabas na kami ng classroom nun. Kaya lang naalala ko na nandun pa pala si Terrence kaya nung mun tik na kaming makalabas, umatras ako bigla. "Shay ano ba... makinig ka nga." hum arap siya sa akin, "Alam ko deep deep down gusto mong yayain si Terrence. I know kaya mo naman eh." ngumiti siya sa akin, "Say what, dahil tutulungan mo ako kay Tjay, tutulungan naman kita ngayon para even tayo. I'll help you out. Sasamahan kita." "Pero ang daming 4th year doon.." "I know all of them. Isa pa, kailangan mag-rub ng confidence ni Tjay sa iyo.. kulang ka kasi eh.." "Okay.. okay.. hing a lang ng malalim.." Lalabas na sana ako. Hindi ko mapaniwalaang yayayain ko si Terrence. Nung malapit na ako sa pinto, tumalikod uli ako kaya tumama ako sa dib dib ni Ran. kaya lang hinarap niya ako uli at tinutulak-tulak niya ako. "Go ahea d.. kaya mo yan..." "Eh kanina lang may kausap siya na babae. Baka may date na s iya.." "Wala pa. Kausap ko siya kanina. 3 na nagyaya sa kanya, lahat hindi siya umoo. Baka ikaw lang hinihintay niya.." Alam kong dederetso na ako. Malapit na t alaga akong makalabas sa pintuan nun. Naririnig ko na silang mag-usap. Pero hind i ko pa rin talaga makuhang lumabas. Nagtatawanan sila doon. Yung isa sinabi niy a na okay daw yung idea nung Prom ngayon para maiba naman. Yung isa sinabi niya may date na siya. Sumilip naman ako. Si Ran nasa likod ko. Nakita ko si Terrence na nanahimik at yung sketch pad niya eh nasa lap niya. Ginulo naman nung isang lalaki yung buhok niya sabay umakbay sa kanya. Tinignan lang siya ni Terrence pe ro binalik din niya yung attention niya doon sa dinadrawing niya. "Ikaw Terrence , bro, sinong date mo sa Prom?" tanong nung isa na 'di ko kilala. "Wala." sagot niya ng hindi man lang tumitingin.

"Wala? Bakit naman wala? Kanina lang may nagyayaya sa iyo ah. Bakit hindi ka pa umoo?" "Ayoko nga. Ano bang pakialam mo?" Haay ang sungit naman talaga. Kung gan yan lang din naman mga sagot niya, paano ko pa siya mayayaya? "Baka naman may hi nihintay!" inasar siya nung isa, "Uy sino yan bro?" Sumabat naman yung isa uli n a nakaakbay sa kanya. "Baka hinihintay niya yung babae na sumigaw nung Party." t umatawa-tawa pa siya nun,"Yung madalas sa simbahan na pinsan ni Ran." "Shaylie J imenez? 'Di ba third year yun?" Bumilis yung tibok ng puso ko. Ano ba yan, ako b a talaga yung pinag-uusapan nila? "Bakit ko naman siya hihintayin?" "Asus! Kaya panay ang hindi mo sa mga babae, kasi hinihintay mo siya na yayain ka!"hinigpita n ng lalaki yung pagkakaakbay niya, "Malabo yun, conservative eh!" Tawa ng tawa yung isa. Hindi ko alam kung maiinsulto ba ako o ano. "Pero okay lang yan bro. K ung crush mo naman kaya naiintindihan namin na maghintay ka." This time ewan ko kung anong nangyari. Sinara na lang bigla ni Terrence yung sketch pad niya. "Hin di ko siya hiinhintay, at wala akong balak hintayin siya." sobrang seryoso na ni ya, "I don't have a crush on her. I don't like her at all. So it's completely im possible na mahalin ko siya." Pakiramdam ko lumalabo na yung mata ko. Kahit anon g gawin ko naiiyak talaga ako. Hindi ko alam kung bakit ko siya iiyakan. Hindi t ama. "I only see her for what she is..." "That she's my sister's bestfriend. Nothing else."

***38*** Nasaktan ako sa sinabi ni Terrence. Hindi ko maiwasang hindi masaktan. Kahit anong pigil ko para hindi ako umiyak, tumulo na lang talaga yung luha ko. Si Ran nun eh pilit akong niyayayakap, pero tinulak ko lang siya at lumabas ako sa classroom namin. Tumayo lang ako doon sa harapan ni Terrence at sa harapan ng lahat. Alam kong nagulat sila na nakita nila ako doon. Pero hinding-hindi talag a mapapantayan yung expression ng mukha ni Terrence. Pinupunasan ko yung luha ko nun. Hindi ko alam kung anong ginagagawa ko at tumatayo ako sa harapan niya. Wa la na siguro ako sa sarili ko dahil bigla na lang lumabas sa bibig ko na... "H-h indi k-ko n-naman hiniling na m-mahalin mo ko 'di ba?" nagtuluy-tuloy na yung lu ha ko,"Bestfriend lang naman ako ni Tjay, sino ba ako para gustuhin ka?" Hindi s iya nagsalita. Nakatayo lang siya doon at tinitignan ako. Pinunasan ko na ng tul uyan yung mga pisngi ko. Hindi ako iiyak. "Teka nga, bakit ba ako nagbo-bother n a sabihin sa iyo? Wala ka namang pakialam sa mga tao. Doon ka naman magaling 'di ba?" Pagkatapos kong sinabi yun eh tumakbo na ako. Hindi na ako tumingin sa kan ya. Parang pakiramdam ko ang bigat-bigatng dibdib ko. Hindi ko alam kung anong n angyayari, pero nasasaktan ako. Saglit lang din eh nasa tabi ko na si Ran. Bilan g pinsan ko, pilit niya akong inaalalayan pero lagi ko lang siyang tinutulak. Ay aw kong umiyak, pero tuwing yayakapin ako ni Ran hindi ko mapigilan. Kahit si Ra n tinakbuhan ko nung araw na iyon. Hindi ako kumain, at hindi rin ako pumasok sa mga klase ko nung hapon. Bumalik lang ako nung third period na ng afternoon cla sses. Kagaya nga ng inaasahan, sinubukan kong gawing normal pa rin ang lahat. Tu mayo lang ako sa classroom nun na parang walang nangyari. Ang hirap pala magpang gap, parang pakiramdam mo hindi ka na makahinga. Nag-aalala si Tjay. Ganun din s i Ran. Sinubukan kong idaan sa ngiti ang lahat. Gusto kong ipakita sa kanila na masaya ako. Na-hindi ako apektado sa nangyari. "Uhh.. Tjay hindi na siguro ako p upunta sa Prom. Kasi hindi naman ako mahilig sumayaw eh." sabi ko sa kanya ng hi ndi man lang tumitingin. Bigla na lang akong niyakap ni Tjay. Wala siyang sinabi sa akin na kahit ano, pero sinandal ko na lang yung ulo ko sa kanya. Wala na ak ong magawa. Nung niyakap ako ni Tjay, umiyak na lang ako ng umiyak. *** Hours, d ays, and weeks already passed. Pero wala pa ring nagbabago simula nung araw na i yon. Bumalik ako sa usual spirited self ko sa harap ng ibang tao, pero deep insi de umiiyak ako. Mahal ko si Terrence, hindi ko na ipagkakaila yun. Pero hindi ko lang matanggap na alam kong alam niyang may gusto ako sa kanya, pero nakaya pa rin niyang sabihin yun. Doon ko napatunayan na wala siyang pakialam kung anong n araramdaman ko, at imposible para sa aming dalawa. So much for me para umasa. It 's February already. Bukas na yung Prom, pero lagi ko pa ring sinasabi kay Tjay at Ran na hindi ako pupunta. Parang nawala na yung focus ko doon sa idea. Kung s aan man alam ko na nandun si Terrence, ayaw kong nandun ako. Tuwing nakikita ko siya sa hallway, umiiwas ako. Kapag nakikita ko siyang nasa loob ng cafeteria, h indi ako pumapasok. Gusto ko siyang kalimutan. Ayaw ko nang magpatuloy ng ganito . Kung bestfriend lang ni Tjay ang tingin niya sa akin, it's fair enough to see him as my bestfriend's brother. Nothing else. Isa lang talaga ang tanging inaasa han ko ngayong February. Ika-9th month na ng pagbubuntis ng Mama

ko. This late February inaasahan namin na anytime manganganak na siya. At least meron akong isang bagay na iniisip. Siguro excuse na rin yun, to set my mind off Terrence. "Hindi ka na ba talaga pupunta ng Prom?" tinanong ako ni Tjay a day b efore ng Prom. Nainis na ako nun. Paulit-ulit na lang yung tanong niya. Napapago d na akong ulit-ulitin din yung sagot ko. "Tjay ilang beses ko nang sinabi sa iy o na hindi ako pupunta! Ilang beses ko bang uulitin sa iyo yun? Huwag mo na akon g pilitin pwede ba???" Bigla na lang tumayo si Tjay mula sa pagkakaupo sa tabi k o. Tinignan niya ako ng galit na galit na siya. Siguro dahil sa sinabi ko, pero punong-puno na ako. Lahat na lang ng bagay kailangan nakaikot sa akin, nakakapag od na. "Ang hirap kasi sa iyo mapagpanggap ka! Alam mo yun Shay? Mapagpanggap ka !" ang lakas ng boses ni Tjay nun, "Pinipilit mong ipakita sa lahat na wala lang sa iyo yung mga nangyari kahit na alam naman naming nasasaktan ka! Bakit mahira p bang tumanggap ng dumadamay sa iyo? Feeling mo kinakaawaan ka?" huminto siya s aglit at binagsak niya ng malakas yung kamay niya doon sa desk, "Tell you what, nakakaawa ka nga. Sa inaarte mo ngayon lalo lang akong naaawa sa iyo. Sino bang niloloko mo? Ako? Kami??" tinuro niya yung sarili niya, "Hindi naman kami 'di ba ? Yung sarili mo!" Umikot-ikot siya doon sa classroom. Yung ibang papasok na san a, bigla na lang silang lumabas. Ewan ko ba, pero lahat ng mga bagay na nasa dib dib ko, parang gusto ko nang ilabas. "Sinabi ko bang kaawaan mo ko? Kailangan ko ba yung awa mo? Hindi naman 'di ba? At huwag mong sabihin sa akin na alam mo yu ng nararamdaman ko dahil wala kang alam!" Hinawakan niya ako sa magkabilang bali kat ko. This time, mahinahon na siya. Nagulat ako sa sudden change ng mukha niya . "S-shay.." lumapit siya sa akin, "Huwag ka namang ganyan. Hindi ko naiintindih an eh. Malay mo... malay mo sinabi lang ni Kuya yun dahil.. ewan ko.. may reason sya? Hindi naman niya masasabi yun ng ganunganon na lang. Kilala mo naman si Ku ya 'di ba? Hindi siya ganung tao. Kaya sana huwag ka namang ganyan." Lalo lang a kong nagalit nun sa sinabi niya. "Hindi nga ako sigurado kung kilala ko siya eh! " inalis ko yung kamay niya sa balikat ko,"Kung kakampihan mo yung Kuya mo, mags ama kayo! You and your brother have a good life!" Palabas na ako ng classroom nu n. Ayaw ko nang balikan si Tjay. Wala na rin akong pakialam sa mga taong nakatin gin. Ayaw ko na.. "Shay..." Napahinto ako nung tinawag niya ako. Lumingon lang a ko sa kanya. Nakatayo pa rin siya doon kung saan ko siya iniwan. "Gusto mong ipa kita sa lahat na hindi ka apektado sa mga nangyari? Sa ginagawa mo ngayon, sa hi ndi mo pagpunta sa prom, pinapakita mo lang sa lahat na apektado ka. Na hindi mo kayang harapin yung nangyari. I know you hate my brother right now. Why let the person you hate ruin special events in your life? That's the most pathetic stor y I've ever heard." Lumakad siya nun papunta rin sa pinto. Palabas na rin siya. Pero huminto siya nung katapat na niya ako. "And dang sure we'll have a good lif e." Nung lumabas si Tjay, nakatayo lang si Ran doon at may hawak na notebook. Da dalhin niya sana yung homework ko na naiwan ko kanina nung kasama ko siya pero n akita niya yung nangyari. Hindi niya alam kung sinong pupuntahan niya. Si Tjay b a ako. Nalilito na siya siguro nun. Finally tinignan ko siya at nginitian ko na lang kahit mahirap. "Sige sundan mo na siya." Alam kong nadadala lang ako ng gal it, inis, at sakit na nararamdaman ko kaya nasabi ko lahat kay Tjay yun. In the end, siya na naman ang tama at ko pa rin yung talo. That time na-realize ko, I'm losing Terrence and now my bestfriend. Konting time na lang makakapagsabi at yu ng hating attention ni Ran sa akin mawawala na lang bigla.

I've never felt so left out than what I felt that time. Parang pakiramdam ko wal a akong matakbuhan. Usually si Tjay ang kinakausap ko kapag may problema ako, pe ro ngayon wala siya para damayan ako. Umuwi ako mag-isa. Hindi ko alam kung iiya k ba ako o ano. Si Mama ang sumalubong sa akin sa pinto. Kakapasok ko pa lang, u makbay na siya sa akin si Mama. Tinignan ko lang siya. Gusto kong lumayo sa kany a dahil buntis siya atmay problema ako, hindi ko naman gustong paghaluin yung da lawang yun. "Tara nga dito at ano ba yang problema mo???" Iniupo niya ako sa cou ch namin. Hindi pa rin ako makapagsalita. Naamoy ko na may nilulutong pagkain do on sa kusina. Itatanong ko na sana at baka masunog yung ginagawa niya, kaya lang nasagot na yung tanong ko nung may lumabas na. "Sinong may problema???" Nanlaki siguro yung mata ko. Nakatayo doon at may may suot na apron eh si... "Tita Mari e?!? Kailan ka pa dumating?" *** The night of the Prom already arrived. Inexplai n ni Ran sa akin na hindi galit si Tjay. Hindi lang daw niya ako kinausap nung p ast night dahil gusto niyang magisip-isip din ako sa sarili ko. Siguro nga nagug uluhan lang din ako. Pero tignan mo nga naman, I bought a really really simple d ress at the very last minute, at papunta na ako sa prom. Sabi ni Ran, he doesn't mind having two dates. Pero sabi ko hindi na ako sisingit sa kanila. Gusto ko l ang pumunta. Well, hindi naman ako makakapunta kung wala akong dress. Thanks to Tita Marie. Syempre naglakad na lang kami ni Ran nun papuntang bahay nila Tjay. Dahil magkasabay kami na umalis, akala nila Mama at ni Tita na kami yung magka-d ate. Sinabi ni Ran na may ipapakilala siya sa Mommy niya, pero hindi pa alam ni Tita Marie na babae pala. Nakarating naman kami kaagad sa bahay nila Tjay dahil malapit lang naman. Usapan lang namin pupunta ako, pero hindi ako pumasok sa loo b. I wonder kung nasa loob pa si Terrence. Pero ano bang pakialam ko, dapat hind i ko sirain yung gabi for thinking of such a thing? Lumabas si Tjay wearing a re ally gorgeous lime green gown. Compared to how I look, walang-wala ako. Pero tha t time it's not a matter of look, kasi makita ko lang yung bestfriend ko na sina salubong ng pinsan ko eh isa sa pinakamagandang scene na nakita ko buong buhay k o. Nakita naman niya ako kaagad. Lumapit na siya sa akin at nangtinginan lang ka ming dalawa. Next thing na nalaman na lang namin, nagyakapan na kaming mag-bestf riend at panay ang sorry namin isa isa't isa. Iiyak na sana kami parehas kaya la ng sinabi ko huwag naman niyang sirain yung make-up niya. Umalis kaming tatlo do on ng wala si Terrence. I didn't ask about him. Hindi rin naman minention ni Tja y yung Kuya niya. I guess she's trying her best not to ruin the night for me. An d I value that. A WHOLE LOT. Syempre si Ran being a gentleman, sinabayan kaming dalawang babae. Hindi naman pala masama ito as I thought it would be. Date or no date siguro maeenjoy ko naman. I've never been to any dances at all. Well excep t siguro yung sa mga debut or wedding receptions and such... but that doesn't co unt. Ito talaga yung first ever dance na pinuntahan ko. Nung makita ko na marami ng tao na nakagown, nakamake-up, tuxedo's, polo's... it was overwhelming. Parang may malaking event sa school namin. Like the President came and we're all there for a welcome party. Syempre nagsimula rin naman yung dance and such. With the usual prayer sa simula, speeches and cotillion, it's great really. Sinubukan nil a Tjay at Ran na hindi ako maleft out, since ako eh walang date, pero okay lang naman dahil marami rin akong classmates na guys and gals na walang dates. So ayu n sama-sama kaming lahat. You don't need a date after all!! May mga guys din na nagsayaw sa akin. Mga classmates ko. Si Ran at si Tjay ilang beses nang sumayaw. Isa sa mga guys nun na walang dates eh si Arwyn. major shocker, but yeah. "Arwy n, san date mo?" tinanong ko siya casually pero alam kong wala kasi wala naman s iyang kasama na dumating. "Wala akong date no." sabi niya pero pangiti-ngiti lan g.

"Teka bakit wala? Imposible naman yun. Ikaw pa mawawalan?" Ang cute din ni Arwyn nun. Nung napalapit nga ako sa kanya, ang bango-bango niya. "May nagyaya sa aki n na girls, pero hindi na ako umoo." tapos tumingin siya sa akin, "Hindi ko nama n maeenjoy kung hindi ko naman kilala mga dates ko 'di ba?" That's the deal with Arwyn. Siguro nga conceited guy siya madalas. He's cute and popular. Yun din yu ng reason siguro na yung girls na nagyayaya sa kanya kadalasan hindi niya kilala . At yung girls na gusto niyang makasama, yun naman yung hindi nagmomove sa kany a kasi kilala nga siya bilang siya. As friends, it's really nice talking to Arwy n. Parang siya na nga yung lumalabas na date ko nun. But anyway, it's better tha n nothing. "Gutom ka ba? Kukuha kita ng pagkain." sabi niya sa akin at tumayo si ya sa upuan na katabi ko. "Sure. Kuha mo ko ng coke, a hotdog sandwich, cake, sa ka yung lasagna nila." paalis na sana siya nun kaya lang nagpahabol pa ako, "Oh and an ice cream." Tinignan niya ako ng nakakaloko as if sinasabi niyang ang tak aw ko naman. Nginisian ko lang siya. "Thank you Arwyn!" Umalis na si Arwyn nun a t kumuha na yata ng pagkain. Ako naman eh naupo pa rin doon. Disco na yung tugto g. Hindi katulad kanina na slow, medyo kumonti yung tao sa dance floor pero mara mi-rami pa rin. Bumalik na si Ran at si Tjay doon sa side namin at pawis na pawi s na sila parehas. Natutuwa nga ako sa kanila eh. Paano ba naman enjoy na enjoy sila parehas. Nung nakatingin si Ran sa kabilang side dahil may kausap siya na i bang 4th years, may binulong naman si Tjay sa akin. "Shay..." sabi niya tapos ni lapit niya yung bibig niya sa tenga ko para marinig ko siya,"Sasagutin ko na si Ran." Napalayo ako ng de-oras. As in na shock ako. "Oh my God. Hindi nga???" Hin di ko aakalain yun. Sasagutin ni Tjay si Ran sa prom night. Ain't Ran the luckie st guy??? "Pinag-isipan ko naman na eh. Mabait naman siya sa akin eh. I don't se e the reason why I won't." "Go for it sistah!" tapos tinapik ko siya sa braso ni ya. Napansin naman ako ni Ran kaya tinaas niya yung kilay niya. Si Tjay tumingin na rin sa akin. Thinking this is a really private moment for them, naisip ko na umalis na muna at sundan ko na lang si Arwyn sa pagkuha nung pagkain. Nagpaalam ako a kanila parehas. Lumingon si Tjay at nagthumbs up na lang ako sa kanya. Ak o naman, naglakad na ako papunta doon sa direction nung pagkain. Nakatingin pa a ko sa paa ko nun dahil masakit na sa heels. Kakalakad ko nun, no matter how many times na iwasan mo yung isang tao, you can't help bumping into them. Parang kap ag lalo mong iniiwasan, lalo kayong magkikita. And that time I bumped into Terre nce. With some girl. It was really awkward kasi pare-parehas kaming huminto. Nak ahawak yung babae sa kanya na hindi ko kilala kung sino. Tumingin lang siya sa a kin, at ako naman eh nakatayo lang na parang ewan. The first person who broke th e ice was the girl. "Shay right?" sabi niya na nakatodo ngiti pa sa akin, "I rem ember you sa Christmas Party eh. 'Di ba ikaw yung nakipagsigawan na may gusto ka y Terrence?" I don't think kailangan pa niya akong i-remind nun. Hindi ako nag-r eact. Pero yung babae, dire-diretso lang siya.

"Well akala ko yayayain mo si Terrence sa Prom knowing that. But oh well, I see hindi naman pala." tinignan niya ako uli, then si Terrence, "Or maybe niyaya mo siya but you got turned down?" This time, nagalit yata si Terrence. "Will you sh ut up Lianne?" na-shock yung babae sa kanya, "It's none of your business. Pwede ba pumunta ka na lang muna doon sa table natin. Susundan na lang kita. I need to talk to her." then saglit nag-glance siya sa akin. Umalis naman yung babae sa g ilid ni Terrence. Ako naman hindi ako makagalaw. Kakausapin niya ako? Tungkol sa an? Tungkol doon sa nangyari? He felt bad? WHAT??? A minute or two na nakaalis n a yung babae, wala pa ring nagsasalita sa amin. Nagtitinginan lang kami na paran g walang nangyayari. Then finally I couldn't take it anymore, I smiled at him. " Nice tux. Bagay pala sa iyo eh." sabay tap ko sa balikat niya, "Naeenjoy mo ba? Ang saya pala no?" tumingin-tingin kako sa gilid ko, "Anyway, kailangan ko munan g sundan si Arwyn. Nanguha kasi siyang pagkain. Marami yun so baka hindi niya ma buhat lahat. Sige ha." Dadaanan na sana ako sa gilid niya. Kaya lang 'di ko inaa sahan na hahawakan niya ako sa braso ko. Napahinto tuloy ako. "I'm sorry." Alam ko galit ako sa kanya. I kept telling myself galit ako sa kanya. But at that mom ent, ewan ko kung bakit, but my heart totally melt when I heard those two words came from him. "The fact that I don't like you, that I don't have a crush on you at all was a total bull. Pero yung sinabi ko na imposible kitang mahalin... it' s true." sabi niya sa akin ng mahinahon. Saka lang ako humarap sa kanya. For the first time that night, tinignan ko si Terrence ng may halong inis at pagtataka. "Terrence nalilito na ko." yun na lang ang nasabi ko sa kanya. "Matagal ko nang gustong sabihin sa iyo, but I can't. It's just that---" natigilan siya saglit n un,"Shay I'm..." Hindi natuloy yung sinasabi niya. Nag-ring na lang bigla yung p hone ko. Among all the time na pwedeng mag-ring ng phone ko, bakit nung mga oras pa na yun. Tinignan niya lang ako, but he finally calmed down. I did too. Tapos sinagot ko yung phone ko. Si Terrence nakatayo lang doon sa harapan ko at pinap anood ako habang may kinakauap ako sa phone. "Shay..." narinig ko yung boses ni Tita Marie sa line, "Pumunta ka na kaagad dito. Your Mom's having pains." "Ano p o???" ninerbiyos akong bigla nun, "Nasa hospital na po kayo? Uhmm.. uhh.. sige p o pupunta na ako diyan." Binaba ko na yung phone ko nun. Tinignan ko si Terrence na parang puzzled yung mukha. He looks kinda' pale, pero dahil siguro yun sa ka ba niya rin nung kausap niya ako. "Ano daw nangyari?" "Si Mama. She's having pai ns daw." tinapik ko uli siya sa braso niya, "Anyway, kailangan ko na umalis. I'm so sorry Terrence. Next time na lang tayo mag-usap. My Mom needs me. Pakisabi n a lang kay ran na sumunod siya kaagad. Bye!" Iniwan ko na siyang nakatayo doon. Tumakbo ako ng tumakbo. Medyo mahirap nga considering nakaheels ako, pero wala n a akong pakialam ngayon. Ngayon manganganak yung Mama ko? Kabadong-kabado ako. H anggang sa nakasakay ako nun ang bilis ng tibok ng puso ko. Between Terrence bei ng so serious, and my mom probably giving birth... well I'm totally helpless. Ma g-isa lang ako na dumating sa hospital. Nagtitinginan nga yung mga tao sa akin e h. Siguro iniisip nila I'm one of those teenagers na naka-high. I'm wearing a dr ess, kalat na siguro yung make up ko, I'm sweating, and nabali na yung heels ko.

Nagpunta ako doon sa front desk para tanungin yung Mom ko. Then yun nga, binigya n nila ako ng room number. I was thinking... Oh well. I rushed there. Nasa third floor kasi yun. Hindi na ako makahinga. But who cares? I couldn't think straigh t anyway. Si Tita Marie kaagad yung nakita ko. Nasa labas siya ng room. Then nun g sumilip ako, nakita ko na si Papa eh nandun na sa tabi ni Mama. Napaupo na lan g ako sa sobrang hingal ko. Hindi na talaga ako makahinga sa tinakbo ko. "Ano po ng nangyari??" Hindi kaagad inexplain ni Tita Marie sa akin. Sabi niya magpahing a lang daw muna ako saglit. Nung kalmado na ako, saka lang niya sinabi sa akin n a false alarm lang daw pala. Hindi pa manganganak si Mama. Pero nung nakita ko s i Mama na nakahiga sa hospital bed, I thought she's sick somehow or may nangyari doon sa baby. Wala naman pala. Sinabi daw ng doctor na since anytime naman daw pwede nang manganak si Mama, dapat daw mag-stay na siya sa hospital. At yun na n ga siguro yung gagawin nila. Sinabihan ako ni Papa na kumuha ng damit ni Mama sa bahay dahil nga doon na siya mag-stay. Siya na daw ang bahalang magbantay muna at bumalik na ang ako kaagad. Si Tita Marie naman dahil gabi naman na daw, ayaw niya akon umuwi mag-isa dahil delikado. Sinamahan naman niya ako na bumaba ng ho spital at pauwi na kami. Kaya lang nung nandun na kami sa baba, nakita namin na may flashing lights na naman. Since hospital yun, normal lang na may ambulansiya ng madalas. But I was stoned as ice nung makita ko na naglalakad si Ran at inaa lalayan si Tjay. Nag-smudge na yung make-up niya sa mukha niya. Her hair's messe d up. Nagulat si Ran nung nakita niya ako at yung Mommy niya. Pero ganun pa man, hindi pa rin niya binitawan si Tjay. Yung kaba ko kanina, three times as much n a kung ikukumpara ko dito. I've never seen Tjay cry like that. "Anong.. anong na ngyari?" Unang pumasok sa isip ko, they rushed here dahil sinabi ni Terrence yun g tungkol kay Mama. But then I thought, walang reason para umiyak si Tjay ng gan un. Walang makasagot sa akin. Then suddenly nakita ko na lang na bumabana yung m ga tao na nasa ambulance, and I saw Terrence lying there. Nakapikit na yung mga mata niya. May kung anu-anong mga bagay na naka-connect sa body niya. Tumatakbo na yung mga tao, at pinasok siya sa loob. Iyak pa rin ng iyak si Tjay. Hindi ako makapagsalita. It felt like I was in a big shock, na parang hindi ako maka-reco ver. I've seen Terrence in a hospital before. But that time, I knew it's differe nt. Hindi na simple yung nangyari. Niyakap ko ng mahigpit si Tjay. Hindi ko alam kung anong nangyayari. "S-sshay..." sabi niya at iyak pa rin siya ng iyak, "S-s i K-kuya S-shay. Si K-kuya..." yun lang ang nasabi niya at iyak pa rin siya ng i yak. Lalo kong hinigpitan yung pagkakayakap ko sa kanya. Although I wasn't sure what's happening, I actually had the feeling.

I started to cry.

***39*** Nakiiyak ako nun kasama ni Tjay. Kahit hindi ko alam kung anong nangyay ari, naiyak na lang ako ng naiyak. Nung makita ko pa lang si Tjay na ganun yung itsura, at yung view ni Terrence na dinadala sa loob... parang hindi ko na nakay anan. Hindi siguro alam ni Ran kung anong gagawin niya. Paano ba naman dalawang babae yung umiiyak sa harapan niya. Narinig ko pa na pinapakilala niya si Tjay k ay Tita Marie, pero after that parang nawala na ako sa sarili ko. "Ano bang nang yayari?!? T-tjay...a-ano ba?" hindi na ko masyadong makahinga nun, "S-sabihin mo nnaman oh. Please naman gusto kong malaman!" Pero hindi sinabi sa akin ni Tjay kung anong nangyari. Umiiling-iling lang siya sa akin habang umiiyak. Tinignan k o si Ran, hoping may alam siya, pero umiling lang din siya sa akin. Wala na nga siguro ako sa sarili ko, kaya bigla-bigla na lang akong tumakbo sa loob ng hospi tal at hinabol ko yung mga nurse at kung sinu-sinong mga tao na nasa paligid ni Terrence. Narinig ko pa si Ran na sumisigaw-sigaw at tinatawag ako, pero wala ak o ng pakialam. Hindi ako lumingon nun at hindi ako huminto. Naabutan ko naman si la. Ang bibilis nilang maglakad. Ibang-iba na yung itsura ni Terrence ngayon. Ku ng nung nakaraan na dinala siya sa hospital gising siya, ngayon naman unconsciou s na siya. Humawak ako doon sa hinihigaan niya. Binilisan ko rin yung paglakad k o. "Terrence! Ano ka ba?!? Gumising ka na nga! Huwag ka namang ganyan!" hinawaka n ko siya doon sa kamay niya at inalog-alog ko siya, "May sasabihin ka pa 'di ba ?? Magpagaling ka ha?!? Hihintayin kita okay? Terrence maiinis ako sa iyo kapag nanatilli kang tulog. Basta gumising ka kaagad. Huh??? Promise mo yan. Terrence basta nandito lang ako..." Napahinto na lang ako bigla dahil may yumakap sa akin . Pilit pa rin akong humahabol kay Terrence, pero pinasok na siya doon sa Emerge ncy Room. Si Ran nun pilit kong inaalis yung pagkakayakap niya sa akin, kaya lan g ang higpit-higpit kaya hindi ako makaalis. Lalo lang akong naiyak nun. Sinunto k ko siya sa balikat niya. "R-ran..." nanginginig na yung boses ko nun, "R-ran s i T-terence.. s-si T-terence.." "Magiging okay lang siya. Shay calm down.. he'll be fine." hinihimas-himas niya ako sa likod ko nun. Hindi ko mapigilan yung sar ili ko. Kapag naiisip ko yung itsura ni Terrence nun, naiiyak ako ng naiiyak. Si Tjay huminto na sa pag-iyak, pero nakaupo lang siya doon sa isang tabi at nakat ulala. Sinubukan naman siyang kausapin ni Ran, pero ayaw na niyang magsalita. Du mating din naman si Tita Jayne at si Tito Kevin. Kagaya ni Tjay, umiiyak na rin si Tita Jayne. Naupo lang sila parehas doon sa may upuan malapit sa amin. Ako na man parang nanghihina na ako. Gustunggusto ko malaman kung anong nangyayari, per o wala akong lakas na loob na magtanong pa. After an hour or two, may lumabas na doctor. Nilapitan sina Tita Jayne. Dahil hindi naman ako member ng family, hind i na ako sumama. May privacy pa rin naman sila. Umiyak lalo si Tita Jayne. Seein g her expression, naiyak na naman ako. Kahit hindi ko alam kung anong meron sa a sthma attack ni Terrence, I know it's something serious. Pagod na pagod na ako n un. Inaantok na rin ako, at considering na umiyak pa ako eh pumipikit na yung ma ta ko. Isinandal ko lang yung ulo ko sa ballikat ni Ran, saglit lang eh nakatulo g na ako. Nung magising ako, 1 a.m. na yata ng umaga. Tinatapik-tapik ako ni Ran sa pisngi ko nun. Nagising naman ako kaagad, kaya lumingon-lingon ako sa paligi d ko. Wala na sina Tjay pati parents nila. "San na sila Tjay?" nataranta naman a ko na tumayo nun pero hinila ako ni Ran kaya napaupo ako uli. Ewan ko kung bakit ganun na lang ako mag-panic. "Si Tjay iniuwi na ng Papa nila. Yung Mama nila na iwan. Magbabantay siya kay Terrence." Lalo akong tumayo nun.

"S-si Terrence? Nasaan na siya??" nagsisimula na naman akong umiyak nun, "Okay n a ba siya? Ano nang nangyari sa kanya???" Panay ang punas ko ng luha ko sa pingi ko. Si Ran halata mong naaawa na sa akin sa kakaiyak ko, kaya hinawakan niya ak o uli para tumigil ako sa pagpapanic ko. "Shay, nilipat na siya sa isang room." tumingin ako sa likuran ko pero hinawakan ako ni Ran sa ulo ko at iniharap yung mukha ko sa kanya, "Pagod ka na eh. Uuwi na tayo." Yumuko na lang ako nun. Hindi talaga ako mapakali. Kahit anong gawin ko, parang ang bigat-bigat ng pakiramdam ko. Tinignan ko si Ran. Pinilit kong huwag umiyak nun. "Hindi! Hindi pa ako pag od! Gusto ko siyang makita.." humarap ako kay Ran nun, "Ran, gusto ko lang siyan g makita." Tumango naman si Ran. Nginitian naman niya ako. "Sige. Pero pagkatapo s nun uuwi na tayo." Dinala ako ni Ran doon sa kabilang dulo. Nandun kasi yung p rivate room ni Terrence kung saan siya inilipat. Si Ran ang unang lumapit doon s a pinto. "Ito na yun." sabay turo niya doon sa pintuan na puti na nakasarado sa harapan niya. Dahan-dahan akong lumakad nun. Hahawak na sana ako doon sa door kn ob, kaya lang may maliit na window doon sa pintuan. Doon ko na lang sinilip yung loob. Nakahiga si Terrence at may oxygen sa tabi niya. May dextrose din siya. M ay kung ano pa na nakakabit sa kanya na hindi ko na alam kung anong tawag. Nakap ikit na yung mata niya na para lang siyang natutulog. Sa gilid ng bed niya eh na kaupo si Tita Jayne, at hawak-hawak yung kamay niya. Pagkatapos kong makita yun, tinignan ko uli si Ran na naghihintay sa akin sa gilid. "Uwi na tayo." Lumapit lang si Ran sa akin. Inalalayan naman niya ako. Pagkatapos nun eh umuwi na kamin g dalawa. *** Wala na kaming pasok kinabukasan dahil katatapos lang ng Prom at t iyak eh puyat pa ang lahat. Ako naman eh past 9 na yata ako nagising. Sinubukan kong matulog uli pero hindi na talaga ako makatulog. Pagkalabas na pagkalabas ko sa kwarto eh narinig ko na nag-aaway yata si Ran saka si Tita Marie. Nakasarado yung pintuan ng kwarto ni Ran, pero dahil mukhang issue nilang magnanay yun, ay aw ko namang makinig. Binilisan ko naman yung lakad ko, kaya lang nung nasa tapa t na ako ng pintuan niya, bigla na lang bumukas at lumabas si Ran. Nakatingin si ya sa likod niya. "MOM, AYOKO NGA!!!" Sinara niya ng malakas yung pintuan. Magka salubong yung kilay ni Ran, pero nawala naman nung nagulat siya at nakita niya a kong nakatayo doon. "Oh Shay... uhmm.. nagising ka ba namin?" "Hindi naman." tin uro ko yung pintuan, "Nag-aaway ba kayo ni Tita Marie?" Nginitian lang niya ako. "Hindi ka pa ba nasanay sa amin na lagi kaming nag-aaway?" pababa na kami sa ha gdan nun, "Medyo puffy pa yung mata mo eh. Gusto mo ng ice?" "Ayoko." umiling-il ing naman ako sa kanya. "Pupunta pala ako sa hospital. Dadalawin ko si Mama saka si Terrence." Mabilis ako na tinignan ni Ran nun. Seryoso na rin siya. "Gusto m o samahan kita??" "Hindi na. Kaya ko na mag-isa."

Ang bait-bait talaga ni Ran sa akin. Siya pa yung nagluto ng breakfast ko. Si Pa pa daw pumasok sa trabaho kaya kanina pa wala. Si Tita Marie naman eh pupunta da w sa hospital after lunch, at siya daw ang magbabantay kay Mama. Nung naka-ready na ako at lahat-lahat, umalis na ako ng bahay nun. Dumaan pa ako doon sa grocer y para bumili ng prutas saka get well na card. Kay Mama wala na akong binili, da hil maayos namaan yung lagay niya. Naghahalu-halo na nga yung nararamdaman ko. E xcited para kay Mama dahil ano mang oras pwede siyang manganak, pero natatakot p ara kay Terrence. Nung nabili ko na yung dalawang basket ng prutas, dumaan muna ako kay Mama dahil iyon ang malapit. Gising naman siya at nakikipag-chikahan siy a doon sa mga kasama niya sa room. Yung mga kasama niya eh mga nanganak na. So s a kanila doon, si Mama lang ang hindi pa. Pinakilala pa nga niya ako, kaya ayun napatagal pa ako ng kaunti. Nagpaalam din naman ako kaagad at sinabi ko nga na d adalawin ko si Terrence. Katulad kaninang madaling araw, ni-hindi ko mabuksan yu ng door knob sa kwarto ni Terrence. Nakatayo lang ako doon sa labas at nag-iisip kung papasok ba ako. Saglit lang, may dumating na nurse at may tray siya na dal ang pagkain para daw kay Terrence. Ako naman nag-iisip siguro ng reason pa, kinu ha ko na yung tray at sinabi ko na ako na ang magdadala sa loob. Finally nabuksa n ko naman. Nahirapan nga ako dahil may basket pa ako na dala. Narinig ko na may sound na nanggagaling sa tv. Pagtingin ko sa loob, nakaupo na si Terrence at na kasandal siya doon sa headboard ng cot niya. Halata mong nagulat din siya nung n akita niya ako. "Hey kumusta ka na?" yun na lang ang naisip ko na sabihin kaagad dahil sa kaba ko, "Para sa 'yo pala." sabay taas ko naman nung basket ng prutas na dala ko. "Lagay mo na lang diyan." ibinalik niya yung tingin niya doon sa tv at wala man lang karea-reaksiyon yung mukha niya. Hindi ko alam kung alam niya, pero tinitignan-tignan ko siya nun habang inaayos ko yung mga prutas sa gilid. Kung titignan ko naman siya, walang masyadong nagbago sa itsura niya. Parang siy a pa rin yung Terrence dati, except nasa hospital bed siya. Kumukuha ako ng main it na tubig nun para doon sa noodles na dinala nung nurse. Panay ang press ko do on sa thermos. Kaya lang nagulat ako nung lumingon siya, kaya natabig ko yung bo wl at napaso ako sa kamay ko. "Ouch!!!" Napatalon si Terrence doon sa bed niya. Kaya ako naman natakot ako, dahil may mga naka-connect sa kanya. "Huwag kang tat ayo!" tinuro ko siya kaagad, "Diyan ka lang!" Nagtaka siya siguro sa akin. Pero ayaw ko namang lumala pa yung sakit niya kung bigla-bigla na lang may nahila doo n na kung ano. Hinugasan ko ng malamig na tubig yung kamay ko doon sa banyo nung room niya. Medyo namumula pa siya, pero nawala naman na yung sakit. Nung lumaba s ako, lumingon siya sa akin na parang concern na concern sa nangyari. "Ok ka la ng?" Tumango naman ako. Kinuha ko na yung tray sa gilid at umupo ako doon sa upu an sa tabi ng bed niya. "Si Tita Jayne?" tinanong ko naman siya kaagad. "Pinauwi ko. Sabi ko matulog siya ng maayos hindi yung nakaupo siya dito." Kahit na nasa hospital si Terrence, parang ang sungit pa rin ng dating niya. Oddly, that made me smile. At least he's still the same old Terrence. "Eto pala, galing dun sa n urse kanina. Nagkataon kasi nakatayo ako doon sa labas kanina, kaya ayun.. sabi ko ako na magdadala." Tinignan niya ako na nakakunot yung noo niya. Ako naman na kaupo doon, at nilapag ko yung tray sa harap niya. Kaya lang ang ginawa niya, ti nabi niya kaagad doon sa gilid. "Ayaw kong kumain wala akong gana." sabi niya sa akin tapos hinawakan niya yung ulo niya, "Shay ano

ba?!? Huwag ka ngang magpanggap na parang okay lang yung lahat!" Hindi ko alam k ung galit ba siya o ano. Wala naman akong sinabi kaya nagdire-diretso lang siya. Siguro nga naiinis na siya. Tama siya, pinipilit kong magpanggap na okay lang a ng lahat. "Let me get this straight para tapos na.." humarap siya sa sa akin kah it na nasa kama siya. Huminga siya ng malalim nun. Seryosong-seryoso na siya at nakatingin siya sa mata ko. At that same moment, nakaramdam ako ng kaba. "Shay.. . I'm sick." Yun lang yung sinabi niya, pakiramdam ko na-punch ako sa stomach ko . Kinuha ko naman lalo yung tray, at hinawakan ko yung bowl ng noodles. "Kaya ng a dapat kumain ka 'di ba?" hinalo-halo ko yung noodles dahil naiiyak na ako nun, nagsimula nang tumulo yun luha ko, "Para gumaling ka kaagad. Hindi ba kapag kuma in ka lalakas ka, babalik ka na sa dati at lalabas ka na dito.""G-gusto mo tutul ungan pa kita. Magpalakas ka lang. Kainin mo na ito oh.." Kinuha niya sa akin yu ng bowl at nilagay na naman niya sa gilid. Hinawakan niya ako sa magkabilang bal ikat ko kaya ako naman eh yumuko na ako at umiyak ako ng umiyak. Siya naman, ina ngat niya yung ulo ko. Pero hindi ako makatingin sa kanya. Tuwing ginagawa ko yu n, lalo lang akong naiiyak. "I have it since I was born." hinawakan niya ako sa pisngi ko at pinunasan niya yung luha ko, "Wala akong asthma. That's a lie. Yun yung sinasabi namin sa lahat eversince I was a kid. Hiniling ko kina-Mama, Papa, at Tjay na huwag sasabihin na may sakit ako. Kahit kanino. Pati sa mga relative s ko pinakiusap ko na huwag nilang sasabihin." Hindi ko na mapigilan. Iyak pa ri n ako ng iyak. "Bakit hindi mo sinabi sa akin?!?" Sumandal siya doon sa headboar d. Tinignan niya lang ako, from calmed expression, to troubled. "Hindi ko sinabi sa lahat dahil ayaw kong i-treat ako na iba sa lahat dahil sa sakit ko. Hindi k o sinabi dahil ayaw kong kaawaan ako. At hindi ko sinabi sa iyo dahil hindi dese rving na masaktan ng mga taong tulad mo!" Hindi ako makasagot nun. For a minute or two, nakatingin lang ako sa kanya at wala akong masabi. I can't believe it. " K-kung wala kang asthma, a-anong sakit mo?" Iniwas niya yung tingin niya sa akin . Halata kong nalulungkot din siya. "VSD." sabi niya then tinignan niya ako uli. "I have holes right..." kinuha niya yung kamay ko at tinapat niya sa puso niya, "Here." Lalo akong naiyak nun. Hindi ko maisip, sa dinami-dami ng tao.. bakit s iya pa? "Nung pinanganak ako, sabi ng doctors usually sumasara daw yun ng kusa i n a period of time. Mine didn't. Walang pera yung parets ko that time for a surg ery, so we didn't do it. It'll cost alot of money para isara yung holes sa separ ator ng right and left ventricles ko. By the time na may pera na kami for the su rgery, lumaki na ng lumaki yung butas sa puso ko, making it harder to close. May be impossible to close." tumingin siya ng diretso nun, "Dahil malaki na yung but as sa puso ko, nagpapump yung dugo sa lungs ko. That's why hindi ako makahinga. I turn blue more likely. And it's fatal." Huminto siya nun. Nagsimula na siyang yumuko. Seeing him like that, broke my heart. "Yan din ba yung reason kung bakit ayaw mong mag-college?" Tinignan niya ko. Nginitian lang niya ako. Nagulat ako kung bakit siya ngumiti. "Come on, let's face it. I could die tomorrow and you t hink going to college matters?" "Huwag ka ngang ganyan! Nakakainis ka naman eh! Bakit ba gustung-gusto mo kong saktan? Natutuwa ka ba ng ganun? Kapag sinaktan m o ba ko gagaling ka? Gawin mo na! Gumaling ka lang kahit ilang beses mo kong sak tan!" "Ginawa ko lang yun dahil imposibleng mahalin mo ko Shay!" hinigpitan niya yung hawak sa dalawang balikat ko, "Maraming deserving ng pagmamahal mo! Hindi ako!"

"Pero ikaw yung mah--" "Forget it." galit na galit na siya nun, "You're making i t hard for me. Just..." tinignan niya ako,"Forget it." Hindi ko na alam kung ano ng gagawin ko. Talagang pinipilit niya yung gusto niya. Wala na akong pakialam s a pride ko. Totoo naman eh.. mahal ko siya. "Terrence..." sabi ko ng mahina, "Ta kot ka bang mahalin kita, o takot kang mahalin ako???" Nagulat na lang ako nung bigla na lang niya akong hinila at niyakap niya ako ng mahigpit. Sobrang higpit. "OO! Nung una takot akong magmahal. Takot akong mahalin ka. Dahil noon pa lang alam ko na hindi ako pwedeng magmahal. Masasaktan lang ako at yung babaeng mamah alin ko oras na gawin ko. Kaya ayaw kong mapalapit kahit kanino.." may naramdama n ako na tumulong luha sa balikat ko, "Then you came along. Kahit anong gawin ko hindi ko magawang hindi ka mahalin." It's the first time Terrence cried. He nev er did cry sa harapan ng kahit na sino. Siguro takot siyang ipakita sa lahat na may kahinaan siya. Dahil para sa kanya, dapat yung malakas na Terrence yung naki kita nila. "You're the one who filled my heart." nung sinabi niya yun lalo akong naiyak, "Hindi mo ako kailangang mahalin dahil ayaw kitang masaktan. Hayaan mon g ako na lang yung magmahal sa iyo." then inalis na niya yung pagkakayakap niya sa akin, "Even if I die today, tomorrow, or the whenever..." "I'll always love you. Tandaan mo yan." I couldn't help it, umiyak na lang ako s a balikat niya.

***40*** Hindi ko na maipagkakaila pang nalungkot ako nung umamin sa akin si Ter rence. Wala akong magawa kung hindi sumandal sa balikat niya at nag-iiiyak na la ng ako. Siya naman eh hinawakan na lang ako. Dati-rati alam ko kung anong gagawi n ko kung may mga problemang dumarating sa akin. Pero ngayon wala akong maisip n a gawin, at wala ring makakatulong sa akin. I felt totally helpless. That same m oment, I realized I'm not half as strong as Terrence. Kung siya kinaya niyang ha rapin yung bagay na iyon buong buhay niya, ako hindi ko man lang magawa. Then I thought, if the two of us are in a race against time, I'd rather spend the remai ning time with him. Make the most of it. After all, nag-iisa lang si Terrence. A t alam ko na wala na akong makikilala pang katulad niya. Lagi na rin akong pumup unta sa simbahan before school, lunch break, and after school. I'm hoping and pr aying na sana may mangyari na pabor sa amin. Alam ko naman na walang makakapagsa bi kung ano ang mangyayari. But I won't lose hope. The next two days palagi pa r in akong dumadalaw kay Terrence at kay Mama. Si Mama, ayun mataba pa rin dahil b untis nga. Hindi pa rin siya nanganganak, that's for sure. Mas kinakabahan pa ng a yata ako sa kanya. Please.. please.. please.. let it be a baby sister!!! Gusto ko kasi talaga ng kapatid na babae. I'm back to my old self, sort of. Syempre s inusubukan kong huwag malungkot. Pero deep inside me, syempre nandun pa rin iyon . The least I can do for Terrence is to be happy myself. At least kapag alam niy ang masaya ako, hindi siya masyadong masasaktan. After all, ako naman lagi yung iniisip niya. It's time na ako naman yung mag-isip para sa kanya. Alam na sa sch ool yung condition ni Terrence. Katulad ko, maraming nagulat. Nagpadala na yung doctor ng medical statement sa school kung bakit hindi siya pumapasok. Kaya ayun , tuwing nasa school ako at si Tjay eh pinapaulanan kami ng tanong. Lagi lang na man naming sagot eh nagpapagaling pa siya. Funny thing was that nung isang araw, may limang babae ang dumating sa hospital para dalawin si Terrence. May dala si lang bulaklak at basket din ng fruits. It turned out, admirers pala ni Terrence yung mga babae. He was all weird out kasi may dala silang isang malaking scrapbo ok na punong-puno ng pictures ni Terrence simula sa pagkain ng hotdog sa cafeter ia, hanggang sa naka t-shirt na si Terrence from Prom. Tawa nga ako ng tawa nun kaya tinignan ako ni Terrence ng masama na may halong biro. Si Tjay naman eh ser yosong-seryoso doon sa mga pictures at nanghingi pa siya ng isa. Umalis din nama n yung mga babae, kaya ayun kami na lang uli yung natira sa loob. Nakikipag-agaw an pa nga si Terrence doon sa picture na hiningi ni Tjay, pero hindi naman siya makaalis sa bed niya dahil nga naka-dextrose siya. Terrence lost weight na rin, and mukhang nanghihina rin siya paminsan-minsan kaya

inaalalayan pa namin. "Ano ka ba ang cute mo nga sa picture eh! Natutulog ka sa desk ng teacher mo." tinaas naman ni Tjay yung picture, "Maipakita nga kay Mama at Papa para malaman nila kung anong pinaggagagawa mo sa school." Wala namang pa kialam si Terrence. Kasi after sinabi ni Tjay yun, hindi na siya nakipag-agawan. Alam naman niya na may paka-childish naman talaga yung kapatid niya. Lumabas di n naman di Tjay dahil tinawagan siya ni Ran at may pupuntahan pa raw sila. Inasa r ko nga siya na may date na naman silang dalawa. Iniwan niya ako at si Terrence doon sa hospital room niya. Ayaw ko naman siyang iwan mag-isa dahil wala pa si Tita Jayne. Hinintay lang ni Terrence na makaalis si Tjay bago pa siya nagsalita . Siguro ayaw niya munang magsabi ng kahit ano kung nandun pa si Tjay dahil baka asarin lang kaming dalawa. Kaya lang nung nakaupo na kami doon, may inabot sa a kin si Terrence na papel na nakatupi. Akala ko naman kung ano na, yun pala eh ma y log in and password doon sa school website namin. Nagtaka naman ako doon. "Tek a, bakit mo binibigay sa akin?" tinanong ko siya sabay taas ko nung papel na bin igay niya. "Walang nag-manage nun ngayon 'di ba? Bakit hindi mo subukan?" "Ako?? " tinuro ko yung sarili ko, "Ano ka ba, wala akong alam sa ganyan mga web hostin g, designing saka kung ano pa man yan. Terrence maghanap ka na lang ng ibang mar unong." Nag-lean siya papalapit sa akin. "Pero ikaw nga lang nakakaalam na ako a ng admin niyan." then sumandal siya uli, "Saka tingin ko kaya mo naman. Mabilis ka namang matuto. Isa pa, lahat naman ng mga bagay-bagay mababasa mo naman doon. " "Ewan ko ha.." kinamot ko yung ulo ko, "Wala talaga akong alam sa ganito eh. P ero sige susubukan ko." Hindi naman na ako naiilang kay Terrence. Siguro dahil n ga alam kong may sakit siya, saka ko naisipan na laging pumunta doon at maging m asaya na lang. Kasi alam ko hindi rin naman ako makakatulong sa kanya kung magpa pakalungkot ako eh. Dumating din si Rae doon. Nung una nagsasalita pa siya about sa asthma ni Terrence. Hindi pa niya kasi alam that time na alam ko na yun toto o. Nagtaka na lang siya sa amin ni Terrence kung bakit ganun kami makatingin sa kanya kaya natigilan siya. "Teka nga..." tinignan niya ako, "Alam mo na no?" Tum ango naman ako sa kanya. Nagulat na lang ako nung nag-snap siya sa gilid. "Sabi ko na nga ba eh yung mga tingin na iyan may ibig sabihin!" then lumapit siya sa akin,"Sinabi ba sa iyo ni Terrence o na work out mo yung sinabi ko sa iyo before ?" Napaisip ako. May sinabi ba siya sa akin before??? Napansin niya siguro na co nfused yung itsura ko kaya nagdire-diretso na lang siya sa pageexplain. "Well al am ko fed-up ka na sa idea na may asthma siya. Pero remember nung may championsh ip game at sinugod si Terrence sa hospital, sinabi ko sa iyo scarred na siya dit o.." tinuro niya yung puso niya, "Kaya ayaw na niyang magmahal?" bigla na lang t umawa ng tumawa si Rae, "I was talking literally, pero baka yung inisip mo eh ba ka may past si Terrence sa ibang babae... wala naman." "Rae ano ba!" sigaw naman ni Terrence. Sa totoo lang, naalala ko nga yung sinabi ni Rae na iyon. Pero hin di ko inisip literally. I was thinking may bad experience siya sa girls kaya gan un. If I'd known na ganun pala... "Si Tjay pala?" inikot ni Rae yung paningin ni ya sa loob ng hospital. "Wala. Lumabas kasama nung pinsan niya." tinignan ako ni Terrence, "May date yata." "Ano ba yan pinsan napapagiwanan ka na! Nauunahan ka na ng kapatid mo! Buti pa siya may experience na sa dating.. eh ikaw?"

"Shut up Rae. I've been on dates before. One of them, I had fun." sinimangutan s iya ni Terrence. "Kanino naman?" Hindi na sana ako magsasalita. Kaya lang nung t umingin si Terrence sa akin, so as Rae. Nailang tuloy ako. Hindi ko alam kung ng ingiti ba ako or what. "Uhh... yeah. We've been on a date... once." "ONCE???" bi glang hinampas ni Rae si Terrence ng malakas sa braso niya, "Mahina ka pala eh!" "Just leave us alone Rae. Ang daldal mo masyado eh! Para kang si Tjay." Nung na ng-aasar si Rae doon, ako naman napaisip ako. Yeah, weve been on a date once. By accident pa. Kung parehas siguro kaming may date nun, I doubt na magkasama kami that day. Yes, he did ask me para kumain sa labas, but I totally blew it. Kung titignan mo kaming dalawa ni Terrence, wala pa naman talagang masasabing date be tween the two of us. Salita ng salita si Rae nun. Naririnig ko na lang pero wala akong maintindihan. Siguro occupied ako masyado nung mga iniisip ko kaya ganun. Naisip ko lang... ...maybe just maybe I can plan something for us 'di ba??? "HO Y NAKIKINIG KA BA???" Nagulat ako nun nung sinigawan ako ni Rae. Napatayo na lan g ako bigla. Kailangan ko namang umalis doon. May naisip na ako na gawin para ka y Terrence. Dahil may kasama naman na si Terrence doon, siguro okay naman na iwa nan ko na siya pansamantala. I want to see Terrence happy. So dapat gawin ko ito . "Sorry Rae, Terrence, aalis na ako. Bye!" Siguro nagulat sila parehas kasi pag kasabi ko nun eh tumakbo na ako ng mabilis. Hindi na ako lumingon pabalik. Kung gusto ko ng something special, dapat paghandaan kong mabuti 'di ba? Kaya kailang an kong gawin ito. Pinuntahan ko naman yung pinaka-main na plano ko. Parang pina nghinaan ako ng loob dahil sinabi sa akin na 500 pesos daw isa. Hindi ko alam ku ng saan ako kukuha ng 1,000 para sa aming dalawa. Pero bahala na. Mangungutang s iguro ako kay Ran or whatever. Tinawagan ko naman si Tjay para alamin kung nasaa n sila. Alam kong hindi maganda yung ginagawa ko dahil baka nakakaistorbo ako sa date nila, pero desperate lang talaga ako nun. Hindi kasi sinasagot ni Ran yung phone niya. Si Tjay parang inis na inis yung boses. "Malay ko dun! Umuwi na yat a sa inyo! Iniwan ako! Hindi man lang ako hinatid. Ewan ko ba dun hindi mapakali ." "Bakit ba anong nangyari?" "Eh di ba sabi ko sa iyo nung Prom pa lang dapat s asagutin ko na siya? Eh si Kuya nga inatake nung sakit niya, kaya hindi natuloy. Tapos lately tuwing kumukuha ako ng bwelo para sagutin na siya, madalas naman w rong timing ako. Ngayon sabi niya kailangan niyang bumalik dahil paalis na daw y ung Mommy niya. Bwisit talaga yun!!" "Nagkakataon lang yun. Sana sinabi mo na la ng ng mabilis." "Hoy OA ka, gusto ko naman may feelings." then narinig ko tumawa siya, "Teka bakit mo ba hinahanap si Ran?" "Wala lang may importante kasi akong hihingiin sa kanya. Sige pala nagmamadali ako eh. Hahanapin ko na lang siya sa bahay." Sumakay na ako para makauwi. Tiyak nasa bahay na nun si Ran dahil flight na nga pala ni Tita Marie bukas. Ni-hindi man lang siya aabot sa graduation ng anak niya. Sabagay ganun naman na siya dati pa. Hindi naman ako nagkamali. Pagka dating ko sa bahay eh nasa baba si Tita Marie at nagluluto para sa aamin. Tinano ng ko si Ran at sinabi niya eh nasa kwarto na raw niya.

Ako naman eh umakyat ako sa hagdan namin at pumunta ako sa kwarto ni Ran. Kumato k ako pero walang sumagot nung una. Nakailang katok ako wala pa rin. "Ran? Si Sh ay 'to. Pwedeng pumasok?" Wala pa rin. Ako naman hindi na ako makapaghintay, bin uksan ko na lang kahit hindi ako pinapapasok. Akala ko natutulog siya kaya hindi sumasagot, pero nung makita ko eh nakahiga si Ran sa kama niya at nakatingin la ng sa kisame. "Ran may problema ba?" Tinignan niya lang ako saglit. Pagkatapos e h tumingin na siya uli sa kisame. "Wala." Naupo ako doon sa edge ng kama niya. K ahit kailan talaga hindi magaling magsinungaling si Ran. Malalaman at malalaman mo talaga kung may problema siya. "Hindi ko alam kung anong nangyayari..." sabi ko ng mahina, "Pero nakakainis ka na ah!"tinulak ko yung isang paa niya, "Hindi ko dapat sabihin sa iyo pero dapat sasagutin ka na ni Tjay pero lagi ka na lang may excuse!! Gusto mo bang sagutin ka niya? Ayusin mo nga!" "Alam ko." Ang ikli ng mga sagot niya. Hindi ganun si Ran. "Ok ka lang?" nagtataka na talaga ako sa kanya. Nagulat na lang ako nung tumayo ng mabilis si Ran. Kinuha niya yung baske tball model niya na nasa headboard ng kama niya. And next thing I know, binato n iya ng malakas doon sa wall kaya nabasag na lang bigla. Napatingin ako kay Ran n un. Hindi ko alam kung galit ba siya o ano. "Ran anong nangyayari sa iyo?" "OKAY LANG AKO!!!" Sasandal na sana siya, kaya lang hindi niya itinuloy at bigla-bigl a na lang niya akong niyakap ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. "Shay... hindi a ko okay. Hindi ako okay Shay." Naramdaman kong nalulungkot si Ran. Hindi siya ga nyan kapag normal self siya. Pero ngayon... "Mahal ko si Tjay! Seryoso ako sa ka nya... at gusto ko siyang maging girlfriend ko. Pero hindi pwede! Hindi niya ako pwedeng sagutin!" Nakaupo lang ako at yung kamay ko nun eh nasa gilid ko. Bakit ba ganun sila? Kailangan bang pag-isipin nila kaming mga babae? "Bakit? Bakit h indi mo sabihin sa akin baka makatulong ako..." Katulad ng ginawa ko nun kay Ter rence, sinandal ni Ran yung ulo niya sa balikat ko at nagsimula siyang umiyak. D oon ako kinabahan, dahil hindi umiiyak si Ran ng ganun-ganon na lang. "P-pagkata pos ng graduation.. aalis na ako. Hindi ko alam kung babalik pa ako dito. Shay.. ."

"Sa States na ako mag-aaral." ***Ending Part 1*** Nalungkot talaga ako para kay Ran nun. Kahit hindi ako sigur ado sa pakiramdam niya, alam ko na mabigat talaga yung kanyang dinadala. At alam mo na ganun-ganon na lang kahirap sa kanya yung mga nangyayari dahil hindi siya basta-basta umiiyak ng ganun. Sa totoo lang, ngayon ko lang siya nakitang umiya k uli. Nung huli ko siyang nakita, mga bata pa kami. Tinanong ko siya kung anong balak niya para kay Tjay. Sinabi naman niya na darating at darating yung time n a kailangan niya ring sabihin sa kanya pero hindi na muna sa ngayon. Siguro wala pa siyang lakas ng loob na aminin kay Tjay yung balak ni Tita Marie para sa kan ya. Kahit ako tuloy hindi ko alam kung paano ko sila tutulungang dalawa. Ang hir ap naman kasi ng situwasyon nila. Ewan ko ba, parang naitatanong ko na lang sa i sip ko kung bakit nangyayari sa aming lahat ito. Hindi ko alam kung may ginawa b a kaming kasalanan lahat at may bad karma kami ngayon. Pero kahit papaano, wala akong sinisisi sa nangyayari. Dahil alam ko sa sarili ko na lahat ng bagay na na ngyayari sa atin ay may dahilan. At ilan sa mga bagay na iyon eh yung mga nangya yari sa amin sa ngayon. "Teka nga pala, bakit mo ba ako hinahanap kanina?" tinan ong ako ni Ran nung pinilit niya yung sarili niya na huwag munang isipin yung pr oblema niya. Alam kong hindi iyon yung tamang oras para sabihin ko sa kanya yung panghihiram ko ng pera. May problema na nga yung tao tapos wrong timing pa ako sa pangungutang. "Ahh.." tinapat ko yung palad ko sa harapan ko tapos shinake ko , "Wala naman. Saka na lang hindi pa naman kasi kailangan." Sumandal na siya uli doon sa headboard ng kama niya. Nag-cross arms pa siya sa harapan ko. "Hindi ng a insan, ano yun? Mukhang importante kasi ang dami mong missed calls sa phone ko ." Napaisip naman ako. Mukhang pipilitin lang ako ni Ran na sabihin ko sa kanya yung pinunta ko talaga doon. Well, mabuti nang mas maaga kaysa naman ipagpabukas ko pa. "Uhmm.." nag-aalangan kasi ako nun, "May balak kasi akong little somethi ng para kay Terrence. Kaya lang kakailanganin ko ng pera. Eh yung pera ko---" "Y ou got it." sabi ni Ran ng mabilis at hindi pa ako tapos magsalita. "Huh?!?" nag taka naman ako sa kanya. "Anong ibig mong sabihin?" "You got the money." nginiti an niya ako, "Come on couz, do what you think is special for you. I'm all for

it." Hindi talaga ako makapaniwala nun sa naririnig ko. Parang sasabog yung dibd ib ko sa sobrang saya. Nung una nakatingin lang ako kay Ran, sumunod na alam ko eh tumalon na ako sa kama niya at niyakap ko siya ng niyakap ng sobrang higpit. "Thank you thank you thank you thank you talaga Ran!!!" tapos kiniss ko siya sa magkabilang pisngi niya, "I love you talaga! The best ka! Promise babayaran kita uli!" "Tulong! Rape!" niloloko niya ako dahil nga niyayakap ko siya nun at kini ss ko pa siya sa pisngi niya. "Thanks talaga Ran!" "Oo na thanks na nga eh! Na-g ets ko na." pinisil-pisil ko naman yung pisngi niya. Ewan ko kung naiinis ba siy a sa akin nun pero tumatawa rin naman siya, "O siya tigilan mo na yang pagpisil sa pisngi ko at baka magbago pa yung isip ko." Tinigilan ko na yung pagpisil sa pisngi niya pero hindi pa rin ako umalis sa pagkakayakap ko sa kanya. Mamimiss k o talaga itong pinsan ko na ito kapag umalis na. "Ano nga pala itong plano na it o para kay Terrence? Hindi naman siguro kalokohan?" Sinabi ko sa kanya yung plan o ko. Nakinig naman siya ng seryoso. Talagang dinetail ko pa. Alam ko na simple lang yung plano ko para kay Terrence. Sa ibang tao siguro yun walang espesyal. P ero dahil nga mahalaga sa akin yung gagawin ko, tama na yun para maging dahilan na isa sa pinakaimportanteng bagay yun ngayon sa buhay ko. Pagkatapos kong sabih in kay Ran eh hindi siya kaagad nagsalita. Tahimik lang siya na nakinig sa akin. Akala ko nga tatawanan niya ako. Pero hindi naman dumating yung moment na iyon. "Kailangan mo ng tulong? Tutulungan kita." sabi niya sa akin ng mahina, "Para m abilis na matapos 'di ba?" Tinotoo naman ni Ran yung sinabi niya dahil nung sumu nod na araw eh tinulungan niya ako sa pagprepare nung plano ko kay Terrence. Kay a ayun hindi tuloy ako nakadalaw sa hospital at hindi ko pa siya nakikita. Si Ma ma nabisita ko pero isang beses pa lang. Super duper pregnant na talaga ang Mama ko. Hindi pa rin nasasabi ni Ran kay Tjay yung plano ni Tita Marie sa kanya. Si guro wala pa siyang lakas na loob na gawin yun. Kahit naman ako yung nasa lagay niya baka hindi ko rin naman masabi. Nung nagpunta ako nun sa hospital, nagkakat aon na tulog si Terrence. Ewan ko ba kung nagkakataon na tulog siya, o talagang madalas na siyang tulog. Pero kung titignan ko siya ngayon, ang laki na ng binaw as ng weight niya. Medo pumayat na si Terrence dahil 5 days na rin siyang nasa h ospital nun. March the 2nd ko balak gawin yung plano ko. Doon sa may balcony ng hospital room ni Terrence. Pero hindi ko naman madala yung mga bagay-bagay ng gi sing siya. Kaya tuwing tulog siya eh iniisa-isa namin ni Ran dalhin yung mga kai langan. I know lately, everything's happening against our will. Kaya lang the da y before ng plano ko para kay Terrence, I received one great news. News na nagpa iyak talaga sa akin. I can't believe that things will brighten up one by one. "H ey I know hindi tayo makakasiguro sa mangyayari.. but at least 'di ba.. trying i s better than nothing." "I'm not crying dahil nalulungkot ako." pinunasan ko ng panyo ko yung mata ko, "Umiiyak ako dahil masaya ako." Nginitian ko si Tjay nun. "Maooperahan na si Terrence!"

***Ending part 2*** The long awaited March the 2nd came. Sobrang saya ko. I prep ared so much for this thing. At sana lang magustuhan ni Terrence yung ginawa ako para sa kanya. Although it's not the best, at least I tried. I woke up really e arly para kunin yung Mongolian BBQ Steak na inorder ko. Yeah, I thought that mak ing it up to him this way is really great. Gusto kong i-relive yung moment na iy on. Hindi man natuloy, everything's sweeter the second time around. Ang dami kon g dala-dala nun. I was thinking na dapat ako ang magdala kay Terrence personally sa hospital before lunch. That would be great kung kakain kami ng sabay. Excite d na excited ako na malaman yung reaction niya. After all, I haven't seen him aw ake in a few days. I was smiling to myself that time. Kaya lang nung nakarating ako sa room niya, my jaw dropped. May dalawang nurse na nag-aayos nung bed doon. Empty na rin yung counter kung saan nakalagay yung mga gamit at prutas na dinad ala para kay Terrence. Ewan ko ba kung anong nangyari. "Uhmmm.. nurse, nasaan na po yung patient dito?" Sabay silang tumingin sa akin. Nung una hindi pa sila su magot pero dahil inulit ko yung pagtanong ko, sinabi rin nila. "Na-dicharge na p o yung patient na nandirito sa room na ito. Maaga pa lang lumabas na siya."

"Discharge?!?" Nagulat ako sa narinig ko. I wasn't sure I like the idea of that. May sakit siya at hindi pa siya magaling. Okay lang ba talaga na i-discharge si ya??? Ewan ko ba parang nataranta ako na hindi ko maintindihan. The next thing I know, tumakbo na ako ng mabilis at iniwan ko yung Mongolian Steak na binili ko. I didn't care really. Ni-hindi rin ako sigurado sa nararamdaman ko. Bakit pumay ag silang umalis na siya ng hospital??? Tumakbo ako ng tumakbo kahit hindi ko si gurado kung saan ako pupunta. Napansin ko na lang eh dinala ako ng mga paa ko sa bahay nila Tjay. Hindi man lang ako kumatok o tumawag sa labas, basta pumasok n a lang ako sa loob. Hingal na hingal na ako nun sa ginawa kong pagtakbo... pero hindi ko na talaga napansin yun. Si Tjay ang nagbukas ng pinto. Alam kong gulat na gulat siya nung nakita niya ako na nakatayo sa labas ng pintuan nila at pawis na pawis. "Shay bakit ka---" Hindi ko na siya pinatapos. Pumasok na lang ako bi gla-bigla sa loob ng bahay nila at hinanap ko si Terrence. Binuksan ko yung pint uan ng kwarto niya. It looks the same. Parang walang nagbago. "W-wala na si Terr ence sa hospital..." yun na lang ang nauna kong sinabi kay Tjay. "Alam mo na pal a." "BAKIT KAYO PUMAYAG NA I-DISCHARGE SIYA???" hindi ko alam kung bakit nagtata as ako ng boses. Ewan ko kung galit ba ako o nag-aalala. "Si K-kuya yung may gus to. Ayaw na daw niya sa hospital." "Ganun lang pumayag na kayo???" "Sabi niya hi ndi daw siya kakain kapag hindi siya nilabas. Sinabi rin niya hihilahin niya yun g dextrose niya kapag pinag-stay pa siya doon." nakakunot noo na si Tjay, "Gusto siyang pagbigyan nila Mama kaya pumayag na. Hahanap na lang daw sila ng private nurse para sa kanya hanggang sa scheduled operation niya." "Nasaan siya ngayon? ??" iniikot ko yung paningin ko sa buong bahay nila. "Hindi ko nga alam eh. Nagp umilit na lumabas kanina pa. Hinahanap nga nila Mama eh. Hindi pa bumabalik sa n gayon." Kung gaano ako kabilis pumasok, ganoon din ako kabilis lumabas ng bahay nila. Nagtaka nga siguro si Tjay sa akin, kaya tinatanong niya pa ako kung saan ako pupunta. Syempre sinaiko sa kanya na hahanapin ko rin siya. Si Tjay kasi hin di pwedeng umalis ng bahay nila dahil siya yung pinagbantay. Wala akong idea kun g saan ko hahanapin si Terrence. Kakalabas pa lang niya ng hospital at hindi ko alam kung anong nasa isip niya at aalis siya ng siya lang mag-isa. Kinakabahan a ko nun para sa kanya. Sinubukan kong hanapin siya doon sa school. Pero naisip ko na imposibleng pumunta siya doon dahil may pasok. Tiyak makikita siya ng mga ta o doon. And knowing Terrence, the last thing he wants right now is people asking him tons of questions. So I doubt na magpupunta siya sa school. At ayaw ko rin namang pumunta doon. I decided na hindi na ako papasok dahil hahanapin ko siya. At kung makikita man ako ng mga tao doon, iisipin nila nag-skip nga ako ng class es. I tried sa Pizza Hauz, yung tambayan madalas ng mga teenagers sa amin. Wala rin siya doon at wala akong kakilala na mga kumakain doon. Pinuntahan ko rin yun g parks kung saan madalas nag-skateboard yung mga lalaki, at yung madalas nilang tambayan pero walang Terrence akong nakita. I was almost giving up. Pagod na pa god na akong maghanap sa kanya. I tried almost all sorts of places. I've been lo oking for him for hours... pero wala pa rin... 'di ko pa rin nahahanap si Terren ce. Naisip ko nang tumigil na lang at hintayin na lang siyang bumalik. Uuwi na s ana ako dahil hindi ko na kaya, but then... there's one more place... Maybe... I 'm taking my chances at sinusubukan ko lahat ng possibilities. Naisip ko na baka nagpunta sa church si Terrence. I doubt it at first dahil siya yung tipo ng tao na ayaw pumapasok sa loob ng simbahan. He does,

but not much. Kaya lang dahil gusto ko siyang mahanap, hindi ko inignore yung id ea. My legs were shaking nung nakarating ako sa simabahan. Kakapasok ko pa lang sa main door, may nakatayo doon sa harapan ko na papalabas na sana at nagulat na lang nung nakita ako. Nagtitigan lang kaming dalawa. Wala akong masabi. I saw t he expression on his face. He looks very.. very pale. Malayo yung distance namin . Naghihintay ako na may sabihin siya dahil ganun na lang niya ako tignan. Kaya lang nagulat na lang ako nung bigla siyang napahawak doon sa gilid, at bigla big la na lang siyang napaluhod. "TERRENCE!!!" Tumakbo talaga ako nun at yumuko ako para alalayan siya. Itinayo ko naman siya with a great effort dahil mas matangka d siya sa akin. Naiupo ko naman siya doon sa upuan sa second row ng simbahan. He 's breathing so hard that time. Yung kamay niya eh nasa knees niya, and he was l ooking down. "Okay ka lang?" "Oo." Nahihirapan akong tignan si Terrence nun. Par ang pakiramdam ko kapag nakikita ko siyang ganun, ako yung nahihirapan sa lagay niya. Dumeretso ako ng upo. Walang makapagsalita sa amin nung una. Total silence talaga sa loob ng simbahan. Kaya nga nagulat na lang ako nung magtanong siya. " Paano mo nalamang nandito ako?" "I didn't." sabi ko naman kaagad sa kanya, "Sa t otoo lang ito yung huling lugar na inakala kong pupuntahan mo. Naisip ko lang ka si..." Hindi ko alam kung dapat ko bang ituloy yung sinasabi ko. "Pwede..." humi nga siya ng malalim, "Pwede bang isandal ko yung ulo ko sa iyo?" "Sure." Isinand al ni Terrence yung ulo niya sa balikat ko. Knowing that Terrence is beside me m ade me smile. Kahit na alam ko na mahirap yung situwasyon niya, kinakaya pa rin niya lahat. "Y-you know what, dati-rati tuwing pumapasok ako sa simbahan lagi ko siyang tinatanong kung bakit ako.. kung bakit ako at hindi yung ibang tao yung nagkasakit. Hindi ko siya sinisisi pero hindi ko lang alam bakit ako yung pinili niya." Nakatingin na lang ako doon sa altar katulad niya, "Nagagalit ako sa sar ili ko. Naisip ko kung bakit ganito ako. I kept asking him the same question eve ry day, pero kahit kailan hindi ko makuha yung sagot. That's why I stopped going inside the church. Ayaw ko ulit-ulitin dahil kahit kailan hindi ko makuha yung sagot." Huminto lang siya ng kaunti. Parang hirap na hirap siyang magkuwento sa akin. "Then kanina lang nung pumasok ako dito... naisip ko na noon pa lang malin g tanong na yung tinatanong ko sa kanya. Lagi kong tinatanong sa kanya kung baki t ako... pero ang dapat na tinanong ko sa kanya.. bakit hindi ako??? I've had a great life. At alam ko, whether or not I'm sick, I will never be the same Terren ce na nagtatanong sa kanya. I wouldn't be the same person sitting here. That's h ow perfect his decisions are." Yung isang kamay niya na nakapatong sa tuhod niya eh hinawak niya sa kamay ko. Hinigpitan niya yung pagkakahawak sa kamay ko. Ang init nga ng kamay niya, at pakirdamdam ko ayaw ko na siyang bumitaw sa akin. "S h-Shay.." ang bagal na niyang magsalita, "You're one of the best things that's e ver happen to me. And I'm thankful for that." He smiled at me. A very weak smile . "You're one of mine too! Kaya papagaling ka ha!" I knew he laughed. Pero yung tawa na pakiramdam ko nun eh hindi ko pa narinig. Hindi ko alam anong nangyayari , pero pakiramdam ko bumibigat lalo yung pakiramdam ko.

"Noon.... noon p-pa lang gusto kong sabihin sa iyo na gusto kitang maging girlfr iend. Pero hindi ko ginawa. It'll be really selfish of me kapag ginawa ko yun." At ayoking maging selfish sa iyo dahil mahal kita. Ini-squeeze niya ng sobrang h igpit yung kamay ko, "Darating yung time maiintindihan mo ko." Nung hawak niya a ko ng mahigpit sa kamay ko, naramdaman ko yung pulse niya. Sobrang bilis. Kung m abilis yung akin, hindi ko maikumpara kay Terrence. "Our first and only date mig ht be an accident, but that day was very important to me. At alam ko na may kara patan kang malaman yung totoo. That day na may nagnakaw ng phone mo, I wasn't th e one who retrieved it from the person who stole it." "Huh?!?" nagulat ako nun s a sinasabi niya. Hindi ko alam kung ano ba yun. "Anong sabi mo?" "Yung guy na la gi kong ini-sketch, the guy I told you na bestfriend ko... he's... he's..." he k ept on breathing hard. Kahit nakasandal siya sa balikat ko, nararamdaman ko yung paghinga niya, "He's the one who deserves all the credit. You should find him a nd say thanks to him personally." Hawak pa rin niya yung kamay ko nun. Napaisip ako. Ano ba yung sinasabi niya? Yung lalaki na dinadrawing niya? Siya ba yun??? "Teka.. paanong siya? Hindi ba ikaw yung pumunta after dun sa nagnakaw???" nalil ito na talaga ako nun, "Terrence, bakit hindi mo na lang sabihin sa akin kung ta ga saan yung bestfriend mo huh? Tapos samahan mo ako 'di ba?" "Y-yeah I guess I will." Naisip ko naman lahat ng bagay na nagawa ni Terrence para sa akin. Naisip ko, ano bang mga bagay na maganda ang nagawa ko naman para sa kanya in return? Parang nung nandoroon ako at nag-iisip... wala akong maisip na nagawa ko para sa kanya. He was the one who helped with me with my report before. Kung hindi dahi l sa kanya, I would expect a very low grade. But fortunately, hindi siya nagpapa daan sa obvious. He wants to do things his way. Although Terrence may seem like a very ordinary guy, yun naman ang minahal ko sa kanya. He doesn't care about wh at people thinks of him. At napakasimple lang niyang tao. His family and friends are all what matters to him. "Terrence gusto mong kumain sa labas? Iti-treat ki ta." Kahit nakasandal siya sa balikat ko, sinubukan niyang umiling sa akin. Hind i ko siya makita dahil nasa gilid ko siya, pero sinubukan ko pa ring gawin. Naki ta ko na pinipikit niya yung mata niya, hindi ko alam kung pagod na ba siya. Ipi nikit na niya ng dahan-dahan yung mata niya. Ako naman, naupo lang ako ng direts o. Kung matutulog siya, ayaw ko na siyang istorbohin pa. Pero hindi naman pweden g ganun siya matulog dahil hindi naman comfortable na ganun lang. Isa pa, kailan gan niya ng pahinga. Hawak-hawak niya ng mahigpit yung kamay ko kanina pa. "Pago d ka na ba? Gusto mo ihatid kita?" This time, he didn't anwer me. Nahirapan akon g tignan ko siya uli, pero nakita ko na nakapikit na ng tuluyan yung mata niya. Tinignan ko yung kamay niya, unti-unti na lang nag-loose sa pagkakahawak sa kama y ko. "Terrence, iuuwi na kita ha?" Still no answer. Nung time na iyon, hindi ko na napigilan yung sarili ko. Inalis ko siya sa pagkakasandal sa balikat ko at h umawak ako sa kanya. His head just dropped. Nakapikit na siya, at wala nang resp onse sa kanya. "Terrence?!? Terrence gumising ka!" tinapik ko siya ng tinapik sa pisngi niya pero hindi malakas. "Iuuwi na kita para makapagpahinga ka ha?? Doon mas maayos na makakapagpahinga ka." tinatapik tapik ko pa rin siya doon, "Pero gumising ka muna. Hindi naman kita kayang buhatin eh. aalalayan na lang kita. Ik aw talaga yung mga biro mo..." Hindi ko alam kung anong nangyari. Basta sumunod na lang na nangyari, I kept on swallowing and swallowing. Tumulo na yung luha ko . Hinawakan ko siya sa pisngi niya at tinignan ko lang siya.

"Huwag kang ganyan ha! 'Di ba sabi mo kakain pa tayo ng favorite mo? Yung Mongol ian Steak? Sa katunayan... nag-prepare ako para doon. Paano ka naman kakain kung ayaw mong gumising?" Niyakap ko na siya nun at iyak na ako ng iyak. Ayaw ko na siyang bitawan. Pakiramdam ko, nawala na yung puso ko. "Di ba sabi mo sasamahan mo ko hanapin yung bestfriend mo? Saka alam mo ba... maooperahan ka na.. 'di ba ang saya nun? Gagaling ka na..." Sa kakaiyak ko nun, wala na akong makita dahil puno na ng luha yung mata ko. Nahihirapan na akong huminga. Pero kahit ganun pa rin, hindi ko siya binitawan. "Saka alam mo.. at alam ko.. hindi ko pa nasasabi sa iyo ng diretso yung matagal ko nang gustong sabihin sa iyo kasi ayaw mong sab ihin ko. Pero gusto ko Terrence.. gusto kong sabihin sa iyo..""Mahal Kita Terren ce." Tumulo na yung luha ko sa t-shirt na suot niya. Lalo ko siyang niyakap ng m ahigpit. "Naririnig mo ba ko? Sabi ko Mahal Kita. Hindi na magbabago yun." Umali s ako sa pagkakayakap ko sa kanya. Tinitigan ko lang yung mukha niya. Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi niya at hinalikan ko siya sa noo niya. Pagkatapos nun eh umupo ako ng diretso uli kagaya nung kanina.. at isinandal ko yung ulo ni ya sa balikat ko. This time, it's my turn to hold his hand. "Bye Terrence."

***Epilogue*** Turnpikes and Changes A month already passed but up to now I can still feel Terrence resting his head over my shoulder. Hindi ko matanggap. Hindi ko alam kung sa sobrang sakit ba, I felt numb. Ayaw ko ng may kumausap sa akin. I don't know if I should feel depressed dahil nawala si Terrence, or maging mas aya dahil may bago na akong kapatid. That day has been a turnpike for me, for ev erybody, which actually signals... change. Sabi nila dapat winewelcome ang mga p agbabago. Pero hindi ako sigurado kung kaya kong tanggapin yung pagbabago na iyo n sa ngayon. Nasanay na ako na lagi kong nakikita si Terrence no matter what. Yu ng Terrence na Kuya ng bestfriend ko, yung Terrence na masungit pero magaling ma gbasketball, si Terrence na webmaster at visual artist... At higit sa lahat eh y ung nag-iisang Terrence na mahal, minamahal, at patuloy na mamahalin ko. It's no t about them leaving you behind, it's about you looking forward for them to come back Ran left after graduation. Talagang tinuloy niya iyon. Doon na siya sa Sta tes mag-aaral katulad ng sinabi sa kanya ni Tita Marie. Eventually, kinailangan niya pa rin niyang sabihin kay Tjay yung totoo, so he did. Mas nahirapan nga siy a considering Tjay's in a state of shock sa pagkawala ng Kuya niya. She finally accepted the fact. Umiyak siya siyempre, kaya sinabi ni Ran na kahit ano mang ma ngyayari, babalik siya para sa kanya. The thing I admired about Tjay eh nung nas a airport na kami para ihatid si Ran, hindi na siya umiyak. In fact she said she 's never been happy lately than what she felt that time. At least kahit nawala d aw yung Kuya niya at umalis si Ran, she still have something to look forward to in the future. And that is Ran coming back. Hi's and Goodbye's Terrence finally went. Ang hirap tanggapin but all I know is that I have to say goodbye somehow. When his heart failed, I guess he deserve to rest. He's been through a lot. Kahi t na wala siya dito sa amin physically, he'll forever stay in our hearts. I can say good bye to him, but I'm not sure I can let go of him right now. The odd thi ng that day a couple of minutes after Terrence died, I got a call from my dad th at my mom gave birth. It's like saying hi sa bago kong kapatid, and goodbye to T errence at the same time. A Place Where everything actually started... As a kid I've thought of the church as my refuge. Dito ako nagsimula. I was an orphan. Lu maki ako na exposed sa church.. at dito rin nagsimula ang buhay ko. I remembered starting this story hearing bells ringing... at habang tumatagal it's not just bells ringing to me but more like a song... a signal.. that a new phase of our l ives has finally unfolded. And I've proven it. I never knew that I would start h ere... a simple choir girl who happens to have a religious family. I've had a wo nderful experience for the past year, pero hindi ko alam na yung experience na y un eh mag-end when Terrence died inside the church. No matter what time or which phase of our lives we're actually at.. .we just need to listen and we'll know. And now.. I'm starting again. "SHAY!!!" Mahangin nun sa labas ng simbahan. I'm w earing a pink flowing dress. Tumingin ako sa paligid ng simbahan bago ako luming on doon sa tumatawag sa akin. Nakita ko si Tjay na nakangiti sa akin doon sa mai n entrance ng simbahan. "Tara na kaya magsisimula na!" Baptism ng kapatid ko. At kinuha ko na ninang si Tjay. My mom's okay with it. After all, she's the best f riend you could ever wish for. Just like I've said, we started here. Simple mind s with simple hearts. Now I guess no matter what life has to offer, I'm willing to face it. I'm a big sister na. And my baby brother's in there.. waiting to be welcomed. "Para kang siraulo diyan pangiti-ngiti ka mag-isa." sabi sa akin ni Tj ay at nakita ko na hawak-hawak niya yung one-month old baby brother ko.

Hinawakan ko yung kapatid ko sa pisngi. Tumawa naman siya ng tumawa. "Hi Mr. Ter rence Kelvin Jimenez." binuhat ko yung kapatid ko at tinignan ko siya, "Ready fo r the real world?" Natawa kami parehas ni Tjay nun. I always wanted to have a si ster. Pero it turned out na baby brother ang naging kapatid ko. But all's well, because I love him. And my dad was right pala noon pa. Sabi niya ako ang mag-isi p ng pangalan para sa magiging kapatid ko in case na lalaki man. And I could onl y think of one. Here we are again. This place is the place where everything star ted. And having my new brother around is a new phase in our lives... This is where I'll end it.