You are on page 1of 4

Maandag Donderdag 29.03.2012 02.02.

2012
depers.nl depers.nl

GRATIS, MAAR NIET GOEDKOOP

Bert Wagendorp: Gratis, niet goedkoop, maar wel de prijs betaald. p2


DONDERDAG 29 MAART 2012

DE VOLKSKRANT BV JACOB BONTIUSPLAATS 9, POSTBUS 1002, 1000 BA, AMSTERDAM REDACTIE@VOLKSKRANT.NL TEL.: REDACTIE 020-562 9222 KLANTENSERVICE 088-056 1561 BEZORGING 088-056 1555

Vijf Volkskrant-columnisten over De Pers


PAGINA 2

De hele Volkskrant op 1 pagina


PAGINA

Nu durven we het wel toe te geven

Wij lazen hem ook altijd 266 x 398 1 pagina:


orgen verschijnt de laatste editie van De Pers. Tijd om die krant eens grondig te prijzen. Nu durven we wel toe te geven: ook wij bij de Volkskrant hebben De Pers al die tijd met plezier gelezen. Om de onverwachte voorpaginas. Om de grote verhalen die geen plichtsbesef uitstraalden maar plezier. Om de columns van Peter Middendorp. Een rebellenclub mocht uit het niets een eigen krant maken. Zonder god of gebod heeft De Pers nieuwe wegen in de journalistiek gexploreerd. En iedereen kon gratis meegenieten. Een wonder, een chocoladerivier waar je zo-

spread: 550 x 398

maar je mok in kunt vullen. Dat kon niet eeuwig duren. Maar juist als liefhebbers durven wij te zeggen: een lezer van De Pers kan zich ook thuis voelen bij de Volkskrant. Een ochtendkrant met diepgang, een open geest en elke dag het prettige V-katern. Gratis zijn we niet, maar wat is nou 65 cent? Voor de prijs van n kopje lauwe stationskoffie heb je al drie goede kranten. In je eigen brievenbus, met op zaterdag een keur aan fijne bijlagen. Dus probeer ons eens uit, als volgende week De Pers niet meer in de trein ligt.

Hoofdredacteur leest De Pers.

Foto Raymond Rutting/de Volkskrant

goedkoop, maar niet gratis

20-delige ectie boekencoll cadeau t.w.v. 99,-

Kwaliteit blijven lezen?


6 maanden de Volkskrant voor 16,50 per maand

bel n 0800-1330 www.vk.nl/depers

gratis

2
Vijf Volkskrant-columnisten over de Pers Bert Wagendorp PETER MIDDENDORP

DE VOLKSKRANT DONDERDAG 29 MAART 2012

iet dat ik hier nu krokodillentranen ga huilen over het einde van De Pers. Daarvoor hebben we die krant bij ons te vaak vervloekt toen hij begon. Een concurrent ok, maar een gratis concurrent in welke waanzinnige tijden waren we nu beland? Ik ben ook meer van het wielrennen. Daar janken ze niet vol medelijden om de nederlaag van een ander. Je kunt respect hebben voor een andere renner, je kunt met bewondering kijken naar het brutale lef waarmee hij de aanval heeft gekozen. Met verholen jaloezie naar zijn soepele stijl en de duivels die hij ontbindt; naar de kracht in zijn poten en de uitdagende blik in zijn ogen. Maar als hij dan na een lanJa jongen, ge ontsnapping terugkeert in knap gedaan, het peloton, kapotgereden en maar de koers uitgeput, trots op de prestatie, gedesillusioneerd over het reis hard en het sultaat, dan kijk je hem toch leven niet even met een vuile grijns in het gezicht. minder Ja jongen, knap gedaan, maar de koers is hard en het leven niet minder. Wie uit alle macht probeert te winnen, kan ook behoorlijk verliezen. De Pers was een krant met panache, gemaakt door mensen met schijt aan boekhouders en hun vermaledijde winst- en verliesrekening. Een mooie gratis krant moest het worden een middelvinger voor alle sceptici en ongelovigen. Ik heb nog even de uitzending van DWDD teruggekeken waarin uitgever Cornelis van den Berg vr verschijning van het eerste nummer Matthijs van Nieuwkerk en Martin Bril ervan probeerde te overtuigen dat het best kon, een gratis kwaliteitskrant. Ik kende inmiddels de afloop en toch geloofde ik hem nog bijna: groot illusionist. De schelmenroman die Govert Schilling over de eerste jaren van De Pers schreef, Gratis, maar niet goedkoop, verdient een heruitgave, nu met een mooi laatste hoofdstuk over de glorieuze ondergang. Moedige poging de werkelijkheid een loer te draaien, maar uiteindelijk toch teruggepakt. Gratis, niet goedkoop, maar wel de prijs betaald. Klaar. De koers gaat verder. Dinsdag, donderdag en zaterdag op pagina 2

Grijns

Geen idee
ang voordat bekend werd dat er een einde aan De Pers kon komen, of dat alweer een doorstart werd gemaakt, liep ik op een middag naar het Binnenhof. Ik ging van De Pers naar de Volkskrant, van Den Haag naar Groningen, van bier naar vaderschap. De aanstaande moeder belde, hoog in de hormonen. Ik heb je afscheidscolumn gelezen, zei ze. Het zou me heel slecht uitkomen als je nu zou beginnen te huilen, zei ik. Ik moet zo op de Volkskrant-foto. Soms wordt loyaliteit van buitenaf bevestigd. De angstvalligheid waarmee anderen ons gratis bleven noemen, de pogingen tot kopiren. Bij haar afscheid zei de vorige NRC-hoofdredactrice: Mijn beste idee ooit was schrijvers naar politici te laten kijken. Dat was leuk. Niet omdat de uitvoering armoedig was, maar omdat ze

Bij het kopiren zag ze het belangrijkste over het hoofd

bij het kopiren het belangrijkste over het hoofd had gezien: er was geen idee. Dat is het briljante van De Pers, en maakt kopiren lastig. Alleen al over het besluit vergaderingen af te schaffen, zouden ze zich bij andere kranten kapot-vergaderen. Op het Binnenhof stond de fotograaf te wenken. Kom maar, drukte hij uit, deze kant moet je op. Wat je over je vrienden schrijft, zei de aanstaande moeder. Wie voor zijn vrienden blijft, eindigt alleen. Ik wist het zeker, maar niet alle kennis is leuk. Nu huil je toch, zei ik. Wat zei ik nou? Intussen zijn alweer nieuwe fotos gemaakt, vrolijke fotos, kin geheven, maar ik vond het prettig dat ik de Volkskrant-lezer die eerste maanden nog een beetje verkreukeld aangekeken heb.

Zaterdag in het Vervolg, maandag in Sport

ABC
AAF BRANDT CORSTIUS

Column
SYLVIA WITTEMAN

Sudoku

Schateren

k bewaar nogal wat dierbare herinneringen aan De Pers. Die spelen zich voornamelijk af in treinen. Is het niet heerlijk om je moegereisde benen te strekken op de bank tegenover je? Met een krant onder je voeten mg het! Ook handig is het om een krant op je schoot te leggen als je iets vets zit te eten, bijvoorbeeld een gerookte makreel. Om diverse redenen kun je een gerookte makreel trouwens beter thuis eten. Het schoonmaken van zon beest geeft nogal wat rommel, je zit tot je ellebogen onder het vet, en de hele coup ruikt naar gerookte makreel. Op zich is dat een heerlijke geur, maar niet iedereen is er van gediend, dat wil zeggen, eigenlijk niemand. Maar wat moet, dat moet. Mensen gebruikten De Pers ook wel als wc-papier. Ik vond er eens een in zon smerige trein-wc, deels aan repen gescheurd. Het chte wc-papier was op, dus een conclusie was gauw getrokken. Ook poepen kun je trouwens beter thuis doen dan in een trein, maar nogmaals: wat moet dat moet. Zon krant ook daadwerkelijk lzen, dat kwam er eerlijk gezegd meestal niet van. Daar heb ik nu een beetje spijt van. Wat heb ik allemaal gemist? En keer hoorde ik in de trein een man achter een exemplaar van De Pers in schateren uitbarsten. Ik was heel nieuwsgierig wat er zo leuk was maar de trein rolde juist het station van mijn bestemming binnen. Ik kon niet anders dan uitstappen. Nooit zal ik weten waarom die man zo moest lachen en nu is het voorgoed te laat. Maandag, woensdag en vrijdag in V

e vreemdste campagne die ik ooit voor een gratis krant heb gezien, was die waarin lezers werden opgeroepen om de krant toch vooral mee naar huis te nemen. In de advertenties zag je een man het krantje monter bij zich steken, om hem straks, thuis, te presenteren aan zijn vrouw. Kijk eens wat ik voor je heb meegenomen, schat! Een krant! In de trein onder mijn stoel gevonden! Twee problemen zijn er met gratis kranten. 1. Ze zijn vaak al door anderen aangeraakt. 2. Ze zijn gratis. Om met punt 2 te beginnen: mensen hebben geen respect voor gratis dingen. Of het nu een miniweggeefblikje Red Bull is of een verkering die te makkelijk wordt

aangeboden: mensen kijken erop neer. Dan punt 1, het aanraken. Ik reis vaak met de trein, en het komt best regelmatig voor dat ik helemaal alleen in een coup zit. In die coup ligt dan een paar stoelen verderop een gratis krant. Een reeds gelezen gratis krant. Na een hele tijd twijfelen pak ik hem dan toch. Ik probeer te doen alsof de krant niet al bepoteld is door een forens met zweethanden die misschien naar de trein-wc is geweest. Dat gaat even goed, maar dan kom ik bij de sudoku. De gratis sudoku. En die is half ingevuld. Dan kan ik de krant niet meer lezen. En al helemaal niet mee naar huis nemen. Ik vind het zielig voor zon krantje, maar gratis n aangeraakt is gewoon niet aantrekkelijk.

Elke werkdag achterop V

Voetnoot Roddelzucht
e roman is dikwijls doodverklaard, maar hij leeft nog. Kranten zijn niet zo vaak doodverklaard als de roman, maar doodverklaarde kranten maken een opmars. Eerst zouden de betaalde kranten sterven omdat de gratis kranten ze om zeep zouden helpen. Echter, voornamelijk de gratis kranten stierven. Niet onlogisch, mensen zullen denken: gratis nieuws is slecht nieuws. Vervolgens zouden alle kranten sterven omdat het internet kranten overbodig zou maken. De krant, ook

die van papier, leeft nog. Daarna kwam de vergrijzing; uitsluitend bejaarden zouden kranten lezen. Maar de krant zal niet verdwijnen aangezien de mens wil weten waar het gevaar vandaan komt en omdat hij informatie wil vergaren over de wandaden van buren, politici, pastoors, bank- en andersoortige hufters. Roddelzucht ligt ten grondslag aan al het nieuws. Over de ander spreken is het begin van het overmeesteren van de ander. Arnon Grunberg Dagelijks op de voorpagina

DE VOLKSKRANT DONDERDAG 29 MAART 2012

Dit is de Volkskrant van woensdag:

Niet gratis,
maar wel hl veel lekker leesbare kwaliteitskrant voor uw geld.

goedkoop, maar niet gratis

Kwaliteit blijven lezen?

20-delige ctie oekencolle b cadeau t.w.v. 99,-

6 maanden de Volkskrant voor 16,50 per maand

De Beste Debuutromans van Nederlands populairste auteurs

gratis

bel n 0800-1330 www.vk.nl/depers

You might also like